Mezavant
Mesalazinum
Tabletki dojelitowe o przedłużonym uwalnianiu 1200 mg | Mesalazinum 1200 mg
Cosmo SpA, Włochy
Ulotka
Ulotka dołączona do opakowania: informacja dla użytkownika
Mezavant, 1200 mg, tabletki dojelitowe o przedłużonym uwalnianiu (Mesalazinum)
Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta. - Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. - W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. - Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zaszko dzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same. - Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Patrz punkt 4.
Spis treści ulotki
Grupa farmakoterapeutyczna: kwas aminosalicylowy i leki podobne.
Lek Mezavant, tabletki dojelitowe o przedłużonym uwalnianiu, zawiera substancję czynną mesalazynę, która jest lekiem przeciwzapalnym stosowanym w leczeniu wrzodziejącego zapalenia jelita grubego.
Wrzodziejące zapalenie jelita grubego jest chorobą okrężnicy (jelita grubego) i odbytnicy (tylnego ujścia), w której błona śluzowa jelita staje się czerwona i spuchnięta (zaogniona), co skutkuje częstym oddawaniem krwawego stolca, czemu towarzyszą skurcze żołądka.
Podczas podawania w trakcie zaostrzenia wrzodziejącego zapalenia jelita grubego, lek Mezavant działa w całym jelicie i odbytnicy, lecząc stan zapalny i redukując objawy. Tabletki mogą być również przyjmowane, aby zapobiegać ponownemu wystąpieniu wrzodziejącego zapalenia jelita grubego.
Kiedy nie przyjmować leku Mezavant:
- jeśli pacjent ma uczulenie (nadwrażliwość) na grupę leków zwanych salicylanami [do której zalicza się kwas acetylosalicylowy (Aspiryna)]; - jeśli pacjent ma uczulenie (nadwrażliwość) na mesalazynę lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6); - jeśli u pacjenta występują poważne problemy dotyczące nerek lub wątroby.
Ostrzeżenia i środki ostrożności
Mesalazyna może powodować czerwonobrązowe przebarwienie moczu po kontakcie z wybielaczem podchlorynem sodu znajdującym się w wodzie w toalecie. Dotyczy to reakcji chemicznej pomiędzy mesalazyną a wybielaczem i jest nieszkodliwe.
Przed rozpoczęciem stosowania leku Mezavant należy omówić to z lekarzem - jeśli u pacjenta występują jakiekolwiek problemy dotyczące nerek lub wątroby; - jeśli u pacjenta wystąpiło uprzednio zapalenie mięśnia sercowego (które może być wynikiem zakażenia w sercu); - jeśli u pacjenta kiedykolwiek wystąpiła ciężka wysypka skórna lub łuszczenie się skóry, pęcherze i (lub) rany w jam ie ustnej po zastosowaniu leku Mezavant; - jeśli u pacjenta wystąpiła uprzednio reakcja alergiczna na sulfasalazynę (inny lek stosowany w leczeniu wrzodziejącego zapalenia jelita grubego); - jeśli u pacjenta występuje zwężenie lub zablokowanie żołądka lub jelita; - jeśli u pacjenta występują problemy dotyczące płuc .
Przed rozpoczęciem leczenia i okresowo w trakcie leczenia lekiem Mezavant lekarz może pobierać próbki moczu i krwi pacjenta w celu kontrolowania, czy nerki i wątroba pacjenta pracują prawidłowo oraz czy skład krwi jest prawidłowy.
Stosowanie leku Mezavant może prowadzić do wystąpienia kamieni moczowych . Objawy mogą obejmować ból po bokach brzucha oraz krwiomocz. Podczas leczenia lekiem Mezavant należy przyjmować odpowiednią ilość płynów.
W związku z leczeniem lekiem Mezavant zgłaszano ciężkie reakcje skórne, w tym reakcj ę polekową z eozynofilią i ob jawami ogólnymi (DRESS), zespół Stevensa-Johnsona (SJS) i toksyczną rozpływną martwicę naskórka (TEN) . W przypadku zauważenia któregokolwiek z objawów związanych z tymi ciężkimi reakcjami skórnymi, opisanych w punkcie 4, należy przerwać stosowanie leku Mezavant i natychmiast zgłosić się do lekarza.
Dzieci i młodzież
Nie zaleca się stosowania leku Mezavant u dzieci i młodzieży o masie ciała 50 kg lub mniejszej ani u dzieci w wieku poniżej 10 lat ze względu na brak danych dotyczących bezpieczeństwa stosowania i skuteczności (patrz punkt 3).
Lek Mezavant a inne leki
Badania wykazały, że lek Mezavant nie wpływa na działanie następujących antybiotyków, stosowanych w leczeniu zakażeń: amoksycyliny, metronidazolu i sulfametoksazolu.
Jednak lek Mezavant może powodować interakcje z niektórymi innymi lekami. Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje stosować. - Mesalazyna lub sulfasalazyna (stosowane w leczeniu wrzodziejącego zapalenia jelita grubego); - Niesteroidowe leki przeciwzapalne [na przykład leki zawierające kwas acetylosalicylowy (Aspirynę), ibuprofen lub diklofenak]; - Azatiopryna lub 6-merkaptopuryna lub inne leki o znanym wpływie na czynność szpiku kostnego (znane jako leki immunosupresyjne, które zmniejszają aktywność układu odpornościowego organizmu pacjenta); szpik kostny to tkanka znajdująca się wewnątrz kości, wytwarzająca komórki krwi. - Leki przeciwzakrzepowe pochodne kumaryny (leki, które przedłużają czas krzepnięcia krwi pacjenta), np. warfaryna.
Lek Mezavant z jedzeniem i piciem
Lek Mezavant należy zażywać z jedzeniem, o tej samej porze każdego dnia. Tabletki należy połykać w całości. Nie wolno ich rozkruszać ani żuć.
Ciąża i karmienie piersią
W związku z tym, że mesalazyna przenika przez łożysko w okresie ciąży i przenika w niewielkich ilościach do mleka ludzkiego, lek Mezavant należy stosować w okresie ciąży lub karmienia piersią wyłącz nie na z lecenie lekarza. Zgłaszano przypadki powikłań [w tym zmniejszenie liczb y komórek krwi ( krwinek białych, krwinek czerwonych i płytek krwi)] u niemowląt, których matki przyjmowały lek Mezavant w czasie ciąży. Zgłaszano przypadki biegunki u niemowląt karmionych piersią przez matki przyjmujące lek Mezavant.
Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza, że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza przed zastosowaniem leku Mezavant.
Wpływ na wyniki badań laboratoryjnych
Jeśli pacjent ma wykonać badania moczu, należy pamiętać o poinformowaniu lekarza lub pielęgniarki o przyjmowaniu tego leku obecnie lub ostatnio, ponieważ lek może wpływać na wyniki badań.
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn
Jest mało prawdopodobne, aby lek Mezavant miał jakikolwiek wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów lub obsługiwania maszyn.
Lek Mezavant zawiera sód
Lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na maksymalną zalecaną dawkę (4 tabletki), to znaczy lek uznaje się za „wolny od sodu”.
Ten lek należy zawsze przyjmować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
Zalecana dawka dla pacjentów dorosłych to 2,4 g do 4,8 g (dwie do czterech tabletek) przyjmowanych raz na dobę w leczeniu ostrego epizodu wrzodziejącego zapalenia jelita grubego. W przypadku przyjmowania najwyższej dawki dobowej, wynoszącej 4,8 g na dobę, należy zgłosić się na badania kontrolne po 8 tygodniach leczenia. Po ustąpieniu objawów, aby zapobiec powtórnemu wystąpieniu kolejnego epizodu, lekarz może zalecić przyjmowanie dawki 2,4 g (dwóch tabletek) raz na dobę.
W leczeniu ostrego epizodu wrzodziejącego zapalenia jelita grubego (pierwsze 8 tygodni leczenia) u dzieci i młodzieży o masie ciała większej niż 50 kg i w w ieku 10 lat lub starszych, zalecana dawka to 2,4 g do 4,8 g (dwie do czterech tabletek) przyjmowana raz na dobę.
W celu zapobiegania ponownemu wystąpieniu kolejnego epizodu wrzodziejącego zapalenia jelita grubego u dzieci i młodzieży o masie ciała większej niż 50 kg i w wieku 10 lat lub starszych, zalecana dawka to 2,4 g (dwie tabletki) przyjmowana raz na dobę.
Należy pamiętać o przyjmowaniu tabletek z jedzeniem, o tej samej porze każdego dnia. Tabletki nal eży połykać w całości. Nie wolno ich rozkruszać ani żuć.
Podczas przyjmowania tego leku należy pamiętać o piciu płynów w celu utrzymania nawodnienia organizmu, szczególnie po ciężkich lub długotrwałych epizodach wymiotów i (lub) biegunki, wysokiej gorączki lub silnego pocenia się.
Nie zaleca się stosowania leku Mezavant u dzieci i młodzieży o masie ciała 50 kg lub mniejszej ani u dzieci w wieku poniżej 10 lat ze względu na brak danych dotyczących bezpieczeństwa stosowania i skutec zności.
Przyjęcie większej niż zalecana dawki leku Mezavant
Po przyjęciu zbyt dużej ilości leku Mezavant, może wystąpić jeden lub kilka z następujących objawów: szumy uszne (dzwonienie w uszach), zawroty głowy, bóle głowy, dezorientacja, senność, duszności, nadmi erna utrata wody (w związku z poceniem się, biegunką i wymiotami), zmniejszone stężenie cukru we krwi (co może powodować zawroty głowy), przyspieszony oddech, zmiany w składzie krwi i podwyższona temperatura ciała.
W przypadku zażycia zbyt dużej ilości tabletek należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem, farmaceutą lub szpitalnym oddziałem ratunkowym. Opakowanie leku należy zabrać ze sobą.
Pominięcie przyjęcia leku Mezavant
Ważne jest, aby przyjmować tabletki leku Mezavant codziennie, nawet jeśli nie występują objawy wrzodziejącego zapalenia jelita grubego. Zawsze należy dokończyć zalecony cykl leczenia.
Jeżeli pacjent zapomni o zażyciu tabletek, powinien przyjąć je jak zwykle, następnego dnia. Nie należy stosować podwójnej dawki w celu uzupełnienia pominiętej tabletki.
W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
Należy niezwłocznie powiedzieć lekarzowi
− Jeśli u pacjenta występują objawy, takie jak skurcze, silny ból żołądka, krwawe lub nadmiernie częste stolce (biegunka), gorączka, ból głowy lub wysypka. Te objawy mogą wskazywać na ostry zespół nietolerancji, który może pojawić się podczas ostrego epizodu wrzodziejącego zapalenia jelita grubego. Jest to ciężki stan, który występuje rzadko, ale oznacza, że należy natychmiast przerwać przyjmowanie leku. − Jeśli u pacjenta pojawią się siniaki z niewyjaśnionej przyczyny (bez urazu), wysypka, niedokrwistość (uczucie zmęczenia, osłabienia i bladość, szczególnie ust, paznokci i wewnętrznej strony powiek), gorączka (wysoka temperatura), ból gardła lub nietypowe krwawienie (np. krwawienie z nosa). − Jeśli u pacjenta wystąpią na tułowiu czerwonawe płaskie wykwity w kształcie tarcz y strzeleckiej lub okrągłe, często z pęcherzami pośrodku, łuszczenie skór y, owrzodzenia jamy ustnej, gardła, nosa, narządów płciowych i okolic oczu, rozległa wysypka, gorączka i powiększone węzły chłonne. Te poważne wysypki skórne mogą być poprzedzone gorączką i objawami grypopodobnymi. − Jeśli u pacjenta wystąpi obrzęk języka, warg i okolic oczu na tle uczuleniowym. − Jeśli u pacjenta wystąpi podwyższenie ciśnienia w mózgu powodujące ból głowy, który może zacząć się od bólu za oczami i nasilać podczas ruchu gałek ocznych, oraz zamglone lub przyćmione widzenie, podwójne widzenie, świetlne błyski w polu widzenia, zanik bocznego pola widzenia i krótkotrwałą lub trwałą utratę wzroku. Objawom tym mogą towarzyszyć zawroty głowy, nudności, wymioty i szumy uszne.
Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Częste działania niepożądane, występujące rzadziej niż u 1 na 10 pacjentów: ból głowy, zmiany ciśnienia krwi, wzdęcia (wiatry), mdłości (nudności), wzdęty lub bolesny żołądek, zapalenie powodujące ból brzucha lub biegunkę, biegunka, niestrawność, wymioty, nieprawidłowe wyniki badań czynności wątroby, świąd, wysypka, ból stawów, ból pleców, osłabienie, zmęczenie (uczucie silnego zmęczenia), gorączka (wysoka temperatura).
Niezbyt częste działania niepożądane, występujące rzadziej niż u 1 na 100 pacjentów: zmniejszenie liczby płytek krwi, co zwiększa ryzyko krwawienia i siniaczenia; zawroty głowy; uczucie senności lub zmęczenia; drżenie lub dygotanie; ból ucha; przyspieszone bicie serca; ból gardła; zapalenie trzustki (związane z bólem w nadbrzuszu i plecach oraz nudnościami); polip odbytniczy (nienowotworowa zmiana rozrostowa w odbytnicy, powodująca takie objawy, jak zaparcie i krwawienie); trądzik; wypadanie włosów; ból mięśni; pokrzywka; obrzęk twarzy.
Rzadkie działania niepożądane, wys tępujące rzadziej niż u 1 na 1000 pacjentów obejmują: niewydolność nerek, znaczne zmniejszenie liczby leukocytów sprzyjające występowaniu zakażeń, zwiększona wrażliwość skóry na promieniowanie słoneczne i ultrafioletowe (nadwrażliwość na światło).
Zgłaszano następujące działania niepożądane, jednak dokładana częstość ich występowania nie jest znana:
Znaczne zmniejszenie liczby komórek krwi, co może powodować osłabienie lub siniaczenie, małą liczbę komórek krwi; reakcja uczuleniowa (nadwrażliwość); ciężka reakcja uczuleniowa powodująca trudności w oddychaniu lub zawroty głowy; ciężka choroba z powstawaniem pęcherzy na skórze (mogąca spowodować łuszczenie się skóry i powodująca powstawanie bo lesn ych obsza rów pozbawionych naskórka), w jamie ustnej, na oczach i narządach płciowych; reakcja uczuleniowa powodująca wysypkę skórną, gorączkę i zapalenie narządów wewnętrznych; neuropatia (zaburzenie lub uszkodzenie nerwów dające wrażenie drętwienia i mrowienia); zapalenie serca i błony wokół serca; zapalenie płuca; trudności w oddychaniu lub świszczący oddech; kamienie żółciowe; zapalenie wątroby (związane z wystąpieniem objawów grypopodobnych i żółtaczką); hepatotoksyczność (uszkodzenie wątroby, które może objawiać się nieprawidłowymi wynikami testów wątrobowych) alergiczny obrzęk języka, warg i okolic oczu; zaczerwienienie skóry, wysypka skórna, zazwyczaj na twarzy, wrażliwość skóry na światło słoneczne oraz bóle stawów, zapalenie stawów, zmęczenie i ogólne złe samopoczucie; problemy dotyczące nerek (takie jak zapalenie i bliznowacenie nerek); kamienie moczowe i związany z nimi ból nerek (patrz także punkt 2) ; odwracalne zmniejszenie produkcji plemników.
Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli w ystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departament Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181C 02-222 Warszawa tel.: + 48 22 49 21 301 faks: + 48 22 49 21 309 Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu. Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.
• Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci. • Przechowywać w temperaturze poniżej 25°C. • Przechowywać w oryginalnym opakowaniu w celu ochrony przed wilgocią. • Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na pudełku po EXP. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca. • Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.
Co zawiera lek Mezavant
Substancją czynną leku jest mesalazyna 1200 mg.
Pozostałe składniki to: karmeloza sodowa, wosk Carnauba, kwas stearynowy, krzemionka, koloidalna, uwodniona, karboksymetyloskrobia sodowa (Typ A), talk, magnezu stearynian, kopolimer kwasu metakrylowego i metylu metakrylanu (1:1), kopolimer kwasu metakrylowego i metylu metakrylanu (1:2), trietylu cytrynian, tytanu dwutlenek (E171), żelaza tlenek, czerwony (E172), Makrogol 6000.
Jak wygląda lek Mezavant i co zawiera opakowanie
Lek Mezavant dostarczany jest w blistrach Poliamid/Aluminium/PVC/Aluminium umieszczonych w tekturowym pudełku. Opakowanie zawiera 60 lub 120 tabletek. Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
Czerwono-brązowe tabletki mają owalny kształt (wymiary 20,5 × 9,5 × 7,5 mm) i oznaczenie S476.
Podmiot odpowiedzialny i wytwórca
Podmiot odpowiedzialny Wytwórca Takeda Pharmaceuticals International AG Ireland Branch Block 2 Miesian Plaza Dublin 2, D02 HW68 Irlandia Tel: +800 6683 8470 e-mail: [email protected] Cosmo SpA Via C. Colombo 1 Włochy
Ten produkt leczniczy jest dopuszczony do obrotu w krajach członkowskich Europejskiego Obszaru Gospodarczego pod następującymi nazwami:
Austria, Belgia, Cypr, Dania, Grecja, Hiszpania, Holandia, Luksemburg, Niem cy, Norwegia, Polska, Portugalia, Szwecja, Węgry. Mezavant Irlandia, Malta i Wielka Brytania Mezavant XL
Data ostatniej aktualizacji ulotki: 03/2023
Mezavant, 1200 mg, tabletki dojelitowe o przedłużonym uwalnianiu (Mesalazinum)
Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta. - Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. - W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. - Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zaszko dzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same. - Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Patrz punkt 4.
Spis treści ulotki
1. Co to jest lek Mezavant i w jakim celu się go stosuje
2. Informacje ważne przed przyjęciem leku Mezavant
3. Jak przyjmować lek Mezavant
4. Możliwe działania niepożądane
5. Jak przechowywać lek Mezavant
6. Zawartość opakowania i inne informacje
1. Co to jest lek Mezavant i w jakim celu się go stosuje
Grupa farmakoterapeutyczna: kwas aminosalicylowy i leki podobne.
Lek Mezavant, tabletki dojelitowe o przedłużonym uwalnianiu, zawiera substancję czynną mesalazynę, która jest lekiem przeciwzapalnym stosowanym w leczeniu wrzodziejącego zapalenia jelita grubego.
Wrzodziejące zapalenie jelita grubego jest chorobą okrężnicy (jelita grubego) i odbytnicy (tylnego ujścia), w której błona śluzowa jelita staje się czerwona i spuchnięta (zaogniona), co skutkuje częstym oddawaniem krwawego stolca, czemu towarzyszą skurcze żołądka.
Podczas podawania w trakcie zaostrzenia wrzodziejącego zapalenia jelita grubego, lek Mezavant działa w całym jelicie i odbytnicy, lecząc stan zapalny i redukując objawy. Tabletki mogą być również przyjmowane, aby zapobiegać ponownemu wystąpieniu wrzodziejącego zapalenia jelita grubego.
2. Informacje ważne przed przyjęciem leku Mezavant
Kiedy nie przyjmować leku Mezavant:
- jeśli pacjent ma uczulenie (nadwrażliwość) na grupę leków zwanych salicylanami [do której zalicza się kwas acetylosalicylowy (Aspiryna)]; - jeśli pacjent ma uczulenie (nadwrażliwość) na mesalazynę lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6); - jeśli u pacjenta występują poważne problemy dotyczące nerek lub wątroby.
Ostrzeżenia i środki ostrożności
Mesalazyna może powodować czerwonobrązowe przebarwienie moczu po kontakcie z wybielaczem podchlorynem sodu znajdującym się w wodzie w toalecie. Dotyczy to reakcji chemicznej pomiędzy mesalazyną a wybielaczem i jest nieszkodliwe.
Przed rozpoczęciem stosowania leku Mezavant należy omówić to z lekarzem - jeśli u pacjenta występują jakiekolwiek problemy dotyczące nerek lub wątroby; - jeśli u pacjenta wystąpiło uprzednio zapalenie mięśnia sercowego (które może być wynikiem zakażenia w sercu); - jeśli u pacjenta kiedykolwiek wystąpiła ciężka wysypka skórna lub łuszczenie się skóry, pęcherze i (lub) rany w jam ie ustnej po zastosowaniu leku Mezavant; - jeśli u pacjenta wystąpiła uprzednio reakcja alergiczna na sulfasalazynę (inny lek stosowany w leczeniu wrzodziejącego zapalenia jelita grubego); - jeśli u pacjenta występuje zwężenie lub zablokowanie żołądka lub jelita; - jeśli u pacjenta występują problemy dotyczące płuc .
Przed rozpoczęciem leczenia i okresowo w trakcie leczenia lekiem Mezavant lekarz może pobierać próbki moczu i krwi pacjenta w celu kontrolowania, czy nerki i wątroba pacjenta pracują prawidłowo oraz czy skład krwi jest prawidłowy.
Stosowanie leku Mezavant może prowadzić do wystąpienia kamieni moczowych . Objawy mogą obejmować ból po bokach brzucha oraz krwiomocz. Podczas leczenia lekiem Mezavant należy przyjmować odpowiednią ilość płynów.
W związku z leczeniem lekiem Mezavant zgłaszano ciężkie reakcje skórne, w tym reakcj ę polekową z eozynofilią i ob jawami ogólnymi (DRESS), zespół Stevensa-Johnsona (SJS) i toksyczną rozpływną martwicę naskórka (TEN) . W przypadku zauważenia któregokolwiek z objawów związanych z tymi ciężkimi reakcjami skórnymi, opisanych w punkcie 4, należy przerwać stosowanie leku Mezavant i natychmiast zgłosić się do lekarza.
Dzieci i młodzież
Nie zaleca się stosowania leku Mezavant u dzieci i młodzieży o masie ciała 50 kg lub mniejszej ani u dzieci w wieku poniżej 10 lat ze względu na brak danych dotyczących bezpieczeństwa stosowania i skuteczności (patrz punkt 3).
Lek Mezavant a inne leki
Badania wykazały, że lek Mezavant nie wpływa na działanie następujących antybiotyków, stosowanych w leczeniu zakażeń: amoksycyliny, metronidazolu i sulfametoksazolu.
Jednak lek Mezavant może powodować interakcje z niektórymi innymi lekami. Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje stosować. - Mesalazyna lub sulfasalazyna (stosowane w leczeniu wrzodziejącego zapalenia jelita grubego); - Niesteroidowe leki przeciwzapalne [na przykład leki zawierające kwas acetylosalicylowy (Aspirynę), ibuprofen lub diklofenak]; - Azatiopryna lub 6-merkaptopuryna lub inne leki o znanym wpływie na czynność szpiku kostnego (znane jako leki immunosupresyjne, które zmniejszają aktywność układu odpornościowego organizmu pacjenta); szpik kostny to tkanka znajdująca się wewnątrz kości, wytwarzająca komórki krwi. - Leki przeciwzakrzepowe pochodne kumaryny (leki, które przedłużają czas krzepnięcia krwi pacjenta), np. warfaryna.
Lek Mezavant z jedzeniem i piciem
Lek Mezavant należy zażywać z jedzeniem, o tej samej porze każdego dnia. Tabletki należy połykać w całości. Nie wolno ich rozkruszać ani żuć.
Ciąża i karmienie piersią
W związku z tym, że mesalazyna przenika przez łożysko w okresie ciąży i przenika w niewielkich ilościach do mleka ludzkiego, lek Mezavant należy stosować w okresie ciąży lub karmienia piersią wyłącz nie na z lecenie lekarza. Zgłaszano przypadki powikłań [w tym zmniejszenie liczb y komórek krwi ( krwinek białych, krwinek czerwonych i płytek krwi)] u niemowląt, których matki przyjmowały lek Mezavant w czasie ciąży. Zgłaszano przypadki biegunki u niemowląt karmionych piersią przez matki przyjmujące lek Mezavant.
Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza, że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza przed zastosowaniem leku Mezavant.
Wpływ na wyniki badań laboratoryjnych
Jeśli pacjent ma wykonać badania moczu, należy pamiętać o poinformowaniu lekarza lub pielęgniarki o przyjmowaniu tego leku obecnie lub ostatnio, ponieważ lek może wpływać na wyniki badań.
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn
Jest mało prawdopodobne, aby lek Mezavant miał jakikolwiek wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów lub obsługiwania maszyn.
Lek Mezavant zawiera sód
Lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na maksymalną zalecaną dawkę (4 tabletki), to znaczy lek uznaje się za „wolny od sodu”.
3. Jak przyjmować lek Mezavant
Ten lek należy zawsze przyjmować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
Zalecana dawka dla pacjentów dorosłych to 2,4 g do 4,8 g (dwie do czterech tabletek) przyjmowanych raz na dobę w leczeniu ostrego epizodu wrzodziejącego zapalenia jelita grubego. W przypadku przyjmowania najwyższej dawki dobowej, wynoszącej 4,8 g na dobę, należy zgłosić się na badania kontrolne po 8 tygodniach leczenia. Po ustąpieniu objawów, aby zapobiec powtórnemu wystąpieniu kolejnego epizodu, lekarz może zalecić przyjmowanie dawki 2,4 g (dwóch tabletek) raz na dobę.
W leczeniu ostrego epizodu wrzodziejącego zapalenia jelita grubego (pierwsze 8 tygodni leczenia) u dzieci i młodzieży o masie ciała większej niż 50 kg i w w ieku 10 lat lub starszych, zalecana dawka to 2,4 g do 4,8 g (dwie do czterech tabletek) przyjmowana raz na dobę.
W celu zapobiegania ponownemu wystąpieniu kolejnego epizodu wrzodziejącego zapalenia jelita grubego u dzieci i młodzieży o masie ciała większej niż 50 kg i w wieku 10 lat lub starszych, zalecana dawka to 2,4 g (dwie tabletki) przyjmowana raz na dobę.
Należy pamiętać o przyjmowaniu tabletek z jedzeniem, o tej samej porze każdego dnia. Tabletki nal eży połykać w całości. Nie wolno ich rozkruszać ani żuć.
Podczas przyjmowania tego leku należy pamiętać o piciu płynów w celu utrzymania nawodnienia organizmu, szczególnie po ciężkich lub długotrwałych epizodach wymiotów i (lub) biegunki, wysokiej gorączki lub silnego pocenia się.
Nie zaleca się stosowania leku Mezavant u dzieci i młodzieży o masie ciała 50 kg lub mniejszej ani u dzieci w wieku poniżej 10 lat ze względu na brak danych dotyczących bezpieczeństwa stosowania i skutec zności.
Przyjęcie większej niż zalecana dawki leku Mezavant
Po przyjęciu zbyt dużej ilości leku Mezavant, może wystąpić jeden lub kilka z następujących objawów: szumy uszne (dzwonienie w uszach), zawroty głowy, bóle głowy, dezorientacja, senność, duszności, nadmi erna utrata wody (w związku z poceniem się, biegunką i wymiotami), zmniejszone stężenie cukru we krwi (co może powodować zawroty głowy), przyspieszony oddech, zmiany w składzie krwi i podwyższona temperatura ciała.
W przypadku zażycia zbyt dużej ilości tabletek należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem, farmaceutą lub szpitalnym oddziałem ratunkowym. Opakowanie leku należy zabrać ze sobą.
Pominięcie przyjęcia leku Mezavant
Ważne jest, aby przyjmować tabletki leku Mezavant codziennie, nawet jeśli nie występują objawy wrzodziejącego zapalenia jelita grubego. Zawsze należy dokończyć zalecony cykl leczenia.
Jeżeli pacjent zapomni o zażyciu tabletek, powinien przyjąć je jak zwykle, następnego dnia. Nie należy stosować podwójnej dawki w celu uzupełnienia pominiętej tabletki.
W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
4. Możliwe działania niepożądane
Należy niezwłocznie powiedzieć lekarzowi
− Jeśli u pacjenta występują objawy, takie jak skurcze, silny ból żołądka, krwawe lub nadmiernie częste stolce (biegunka), gorączka, ból głowy lub wysypka. Te objawy mogą wskazywać na ostry zespół nietolerancji, który może pojawić się podczas ostrego epizodu wrzodziejącego zapalenia jelita grubego. Jest to ciężki stan, który występuje rzadko, ale oznacza, że należy natychmiast przerwać przyjmowanie leku. − Jeśli u pacjenta pojawią się siniaki z niewyjaśnionej przyczyny (bez urazu), wysypka, niedokrwistość (uczucie zmęczenia, osłabienia i bladość, szczególnie ust, paznokci i wewnętrznej strony powiek), gorączka (wysoka temperatura), ból gardła lub nietypowe krwawienie (np. krwawienie z nosa). − Jeśli u pacjenta wystąpią na tułowiu czerwonawe płaskie wykwity w kształcie tarcz y strzeleckiej lub okrągłe, często z pęcherzami pośrodku, łuszczenie skór y, owrzodzenia jamy ustnej, gardła, nosa, narządów płciowych i okolic oczu, rozległa wysypka, gorączka i powiększone węzły chłonne. Te poważne wysypki skórne mogą być poprzedzone gorączką i objawami grypopodobnymi. − Jeśli u pacjenta wystąpi obrzęk języka, warg i okolic oczu na tle uczuleniowym. − Jeśli u pacjenta wystąpi podwyższenie ciśnienia w mózgu powodujące ból głowy, który może zacząć się od bólu za oczami i nasilać podczas ruchu gałek ocznych, oraz zamglone lub przyćmione widzenie, podwójne widzenie, świetlne błyski w polu widzenia, zanik bocznego pola widzenia i krótkotrwałą lub trwałą utratę wzroku. Objawom tym mogą towarzyszyć zawroty głowy, nudności, wymioty i szumy uszne.
Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Częste działania niepożądane, występujące rzadziej niż u 1 na 10 pacjentów: ból głowy, zmiany ciśnienia krwi, wzdęcia (wiatry), mdłości (nudności), wzdęty lub bolesny żołądek, zapalenie powodujące ból brzucha lub biegunkę, biegunka, niestrawność, wymioty, nieprawidłowe wyniki badań czynności wątroby, świąd, wysypka, ból stawów, ból pleców, osłabienie, zmęczenie (uczucie silnego zmęczenia), gorączka (wysoka temperatura).
Niezbyt częste działania niepożądane, występujące rzadziej niż u 1 na 100 pacjentów: zmniejszenie liczby płytek krwi, co zwiększa ryzyko krwawienia i siniaczenia; zawroty głowy; uczucie senności lub zmęczenia; drżenie lub dygotanie; ból ucha; przyspieszone bicie serca; ból gardła; zapalenie trzustki (związane z bólem w nadbrzuszu i plecach oraz nudnościami); polip odbytniczy (nienowotworowa zmiana rozrostowa w odbytnicy, powodująca takie objawy, jak zaparcie i krwawienie); trądzik; wypadanie włosów; ból mięśni; pokrzywka; obrzęk twarzy.
Rzadkie działania niepożądane, wys tępujące rzadziej niż u 1 na 1000 pacjentów obejmują: niewydolność nerek, znaczne zmniejszenie liczby leukocytów sprzyjające występowaniu zakażeń, zwiększona wrażliwość skóry na promieniowanie słoneczne i ultrafioletowe (nadwrażliwość na światło).
Zgłaszano następujące działania niepożądane, jednak dokładana częstość ich występowania nie jest znana:
Znaczne zmniejszenie liczby komórek krwi, co może powodować osłabienie lub siniaczenie, małą liczbę komórek krwi; reakcja uczuleniowa (nadwrażliwość); ciężka reakcja uczuleniowa powodująca trudności w oddychaniu lub zawroty głowy; ciężka choroba z powstawaniem pęcherzy na skórze (mogąca spowodować łuszczenie się skóry i powodująca powstawanie bo lesn ych obsza rów pozbawionych naskórka), w jamie ustnej, na oczach i narządach płciowych; reakcja uczuleniowa powodująca wysypkę skórną, gorączkę i zapalenie narządów wewnętrznych; neuropatia (zaburzenie lub uszkodzenie nerwów dające wrażenie drętwienia i mrowienia); zapalenie serca i błony wokół serca; zapalenie płuca; trudności w oddychaniu lub świszczący oddech; kamienie żółciowe; zapalenie wątroby (związane z wystąpieniem objawów grypopodobnych i żółtaczką); hepatotoksyczność (uszkodzenie wątroby, które może objawiać się nieprawidłowymi wynikami testów wątrobowych) alergiczny obrzęk języka, warg i okolic oczu; zaczerwienienie skóry, wysypka skórna, zazwyczaj na twarzy, wrażliwość skóry na światło słoneczne oraz bóle stawów, zapalenie stawów, zmęczenie i ogólne złe samopoczucie; problemy dotyczące nerek (takie jak zapalenie i bliznowacenie nerek); kamienie moczowe i związany z nimi ból nerek (patrz także punkt 2) ; odwracalne zmniejszenie produkcji plemników.
Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli w ystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departament Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181C 02-222 Warszawa tel.: + 48 22 49 21 301 faks: + 48 22 49 21 309 Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu. Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.
5. Jak przechowywać lek Mezavant
• Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci. • Przechowywać w temperaturze poniżej 25°C. • Przechowywać w oryginalnym opakowaniu w celu ochrony przed wilgocią. • Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na pudełku po EXP. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca. • Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.
6. Zawartość opakowania i inne informacje
Co zawiera lek Mezavant
Substancją czynną leku jest mesalazyna 1200 mg.
Pozostałe składniki to: karmeloza sodowa, wosk Carnauba, kwas stearynowy, krzemionka, koloidalna, uwodniona, karboksymetyloskrobia sodowa (Typ A), talk, magnezu stearynian, kopolimer kwasu metakrylowego i metylu metakrylanu (1:1), kopolimer kwasu metakrylowego i metylu metakrylanu (1:2), trietylu cytrynian, tytanu dwutlenek (E171), żelaza tlenek, czerwony (E172), Makrogol 6000.
Jak wygląda lek Mezavant i co zawiera opakowanie
Lek Mezavant dostarczany jest w blistrach Poliamid/Aluminium/PVC/Aluminium umieszczonych w tekturowym pudełku. Opakowanie zawiera 60 lub 120 tabletek. Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
Czerwono-brązowe tabletki mają owalny kształt (wymiary 20,5 × 9,5 × 7,5 mm) i oznaczenie S476.
Podmiot odpowiedzialny i wytwórca
Podmiot odpowiedzialny Wytwórca Takeda Pharmaceuticals International AG Ireland Branch Block 2 Miesian Plaza Dublin 2, D02 HW68 Irlandia Tel: +800 6683 8470 e-mail: [email protected] Cosmo SpA Via C. Colombo 1 Włochy
Ten produkt leczniczy jest dopuszczony do obrotu w krajach członkowskich Europejskiego Obszaru Gospodarczego pod następującymi nazwami:
Austria, Belgia, Cypr, Dania, Grecja, Hiszpania, Holandia, Luksemburg, Niem cy, Norwegia, Polska, Portugalia, Szwecja, Węgry. Mezavant Irlandia, Malta i Wielka Brytania Mezavant XL
Data ostatniej aktualizacji ulotki: 03/2023
Charakterystyka
CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Mezavant, 1200 mg, tabletki dojelitowe o przedłużonym uwalnianiu.
2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY
Każda tabletka zawiera 1200 mg mesalazyny (Mesalazinum).
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA
Tabletka dojelitowa o przedłużonym uwalnianiu.
Czerwono–brązowa, elipsoidalna, powlekana tabletka (o wymiarach 20,5 × 9,5 × 7,5 mm), z wytłoczonym po jednej stronie symbolem S476.
4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE
4.1 Wskazania do stosowania
Dorośli, w tym pacjenci w podeszłym wieku (> 65 lat )
Uzyskanie i podtrzymanie klinicznej i endoskopowej remisji u pacjentów z czynnym wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego o przebiegu łagodnym do umiarkowanego.
Dzieci i młodzież (o masie ciała powyżej 50 kg i w wieku 10 lat lub starsze)
Uzyskanie i podtrzymanie klinicznej i endoskopowej remisji u pacjentów z czynnym wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego o przebiegu łagodnym do umiarkowanego.
4.2 Dawkowanie i sposób podawania
Mezavant jest przeznaczony do podawania doustnego, raz na dobę. Tabletek nie wolno rozkruszać ani żuć. Tabletki należy przyjmować z jedzeniem.
Dorośli, w tym pacjenci w podeszłym wieku (> 65 lat)
W celu uzyskania remisji: 2,4 g do 4,8 g (dwie do czterech tabletek) należy przyjmować raz na dobę. Największa dawka, 4,8 g na dobę, zalecana jest u pacjentów niereagujących na niższe dawki mesalazyny. Przy stosowaniu największej dawki (4,8 g na dobę) wyniki leczenia należy ocenić po
W celu podtrzymania remisji: 2,4 g (dwie tabletki) należy przyjmować raz na dobę.
Dzieci i młodzież (o masie ciała powyżej 50 kg i w wieku 10 lat lub starsze)
W celu uzyskania remisji (pierwsze 8 tygodni): 2,4 g do 4,8 g (dwie do czterech tabletek ) należy przyjmować raz na dobę.
W celu podtrzymania remisji: 2,4 g (dwie tabletki) należy przyjmować raz na dobę.
Tabletek zawierających 1200 mg mesalazyny nie należy stosować u dzieci i młodzieży o masie ciała bezpieczeństwa stosowania i skuteczności w tej grupie pacjentów.
Zaburzenia czynności wątroby i nerek
Nie przeprowadzono swoistych badań dotyczących stosowania mesalazyny u pacjentów z zaburzeniami c zynności nerek lub wątroby (patrz punkty 4.3 i 4.4).
4.3 Przeciwwskazania
Stwierdzona w wywiadzie nadwrażliwość na salicylany (w tym mesalazynę) lub którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.
Ciężka niewydolność nerek (współczynnik przesączania kłębuszkowego GFR <30 mL/min/1,73 m 2 ) i (lub) ciężka niewydolność wątroby.
4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania
Zgłaszano przypadki niewydolności nerek, włączając nefropatię z minimalnymi zmianami, ostre i (l ub) przewlekłe śródmiąższowe zapalenie nerek oraz niewydolność nerek, w związku z przyjmowaniem preparatów zawierających mesalazynę i proleki mesalazyny. U pacjentów z potwierdzoną niewydolnością nerek o przebiegu łagodnym do umiarkowanego Mezavant należy stosować z zachowaniem ostrożności. Zaleca się, aby u wszystkich pacjentów przeprowadzić ocenę czynności nerek przed rozpoczęciem leczenia oraz przynajmniej dwa razy w roku podczas trwania leczenia, w oparciu o ocenę kliniczną uwzględniającą wyjściową czynność nerek. Leczenie mesalazyną należy przerwać w przypadku pogorszenia czynności nerek.
Pacjenci z przewlekłym zaburzeniem czynności płuc, szczególnie z astmą, są narażeni na wystąpienie reakcji nadwrażliwości i powinni pozostawać pod ścisłą obserwacją.
Po leczeniu mesalazyną w rzadkich przypadkach zgłaszano poważne nieprawidłowości w składzie krwi (dyskrazję). Jeżeli u pacjenta pojawią się niewyjaśnione krwawienia, siniaczenie, plamica, niedokrwistość, gorączka lub ból gardła, należy przeprowadzić badania he matologiczne. Jeżeli istnieje podejrzenie wystąpienia dyskrazji leczenie należy przerwać (patrz punkty 4.5 i 4.8).
W rzadkich przypadkach zgłaszane były reakcje nadwrażliwości ze strony serca (zapalenie mięśnia sercowego i osierdzia) wywołane przez mesalazynę przy stosowaniu produktu leczniczego Mezavant i innych produktów zawierających mesalazynę. Należy zachować ostrożność, przepisując ten produkt leczniczy pacjentom w stanie predysponującym do rozwoju zapalenia mięśnia sercowego lub osierdzia. Jeżeli wy stępuje podejrzenie reakcji nadwrażliwości tego typu, nie wolno ponownie wprowadzać do leczenia produktów zawierających mesalazynę.
W związku z leczeniem mesalazyną zgłaszano ciężkie skórne działania niepożądane (ang. severe cutaneous adverse reactions, S CARs), w tym reakcj ę polekową z eozynofilią i objawami ogólnymi (ang. d rug reaction with eosinophilia and systemic symptoms, DRESS), zespół Stevensa-Johnsona (ang. Stevens-Johnson syndrome, S JS) i toksyczną rozpływną martwicę naskórka (ang. toxic epidermal necrolysis, TEN). Należy przerwać stosowanie mesalazyny, jeśli u pacjenta pojawią się pierwsze objawy przedmiotowe i podmiotowe ciężkich reakcji skórnych, takie jak wysypka skórna, zmiany w obrębie błon śluzowych lub inne objawy nadwrażliwości.
Mesalazyna została powiązana z występowaniem ostrego zespołu nietolerancji, który może być trudny do odróżnienia od zaostrzenia zapalnej choroby jelita. Pomimo że dokładna częstość nie została określona, zespół ten występował u 3% pacjentów w badaniach klinicznych dotyczących mesalazyny lub sulfasalazyny. Objawy to: skurczowy, ostry ból brzucha i krwawa biegunka, czasem gorączka, ból głowy i wysypka. Jeżeli występuje podejrzenie ostrego zespołu nietolerancji, konieczne jest natychmiastowe odstawienie produktów zawierających mesalazynę. Produktów tych nie wolno ponownie wprowadzać do leczenia.
Zgłaszano podwyższoną aktywność enzymów wątrobowych u pacjentów przyjmujących produkty lecznicze zawierające mesalazynę. Należy zachować ostrożność podczas podawania mesalazyny pacjentom z zaburzeniami czynności wątroby.
Należy zachować ostrożność podczas leczenia pacjentów uczulonych na sulfasalazynę w związku z potencjalnym ryzykiem reakcji nadwrażliwości krzyżowej pomiędzy sulfasalazyną i mesalazyną.
Organiczna lub czynnościowa niedrożność górnego odcinka układu pokarmowego może opóźnić rozpoczęcie działania produktu leczniczego.
Po zastosowaniu mesalazyny odnotowano przypadki wystąpienia kamicy moczowej, w tym kamieni składających się w 100% z mesalazyny. Podczas leczenia należy przyjmować odpowiednią ilość płynów.
Produkt leczniczy zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na maksymalną zalecaną dawkę (4 tabletki), to znaczy lek uznaje się za „wolny od sodu”.
Wpływ na wyniki badań laboratoryjnych
Stosowanie mesalazyny może prowadzić do fałszywie podwyższonych wyników testów podczas pomiarów normetanefryny w moczu za pomocą chromatografii cieczowej z detekcją elektrochemiczną, w związku z podobieństwem chromatogramów normetanefryny i głównego metabolitu mesalazyny, kwasu N-acetylo-5-aminosalicylowego (N-Ac-5-ASA). Należy brać pod uwagę użycie alternatywnego testu selektywnego do badania stężenia normetanefryny.
Mesalazyna może powodować czerwonobrązowe przebarwienie moczu po kontakcie z wybielaczem podchlorynem sodu (np. w toaletach czyszczonych podchlorynem sodu zawartym w niektórych wybielaczach).
4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji
Przeprowadzono badania interakcji produktu leczniczego Mezavant z innymi produktami leczniczymi u dorosłych zdrowych osób w celu zbadania wpływu mesalazyny na farmakokinetykę i bezpieczeństwo stosowania trzech powszechnie stosowanych antybiotyków. Nie występowały klinicznie istotne interakcje mesalazyny z amoksycyliną, metronidazolem i sulfametoksazolem.
Jednakże zgłaszano następujące interakcje w przypadku stosowania produktów leczniczych zawierających mesalazynę.
• Należy zachować ostrożność przy jednoczesnym stosowaniu mesalazyny i substancji o znanym potencjale nefrotoksycznym, włączając w to niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ) i azatioprynę, ponieważ może zwiększać to ryzyko występowania działań niepożądanych ze strony nerek. • Mesalazyna hamuje metylotransferazę tiopurynową. U pacjentów przyjmujących azatioprynę lub 6-merkaptopurynę i (lub) jakiekolwiek inne leki o znanym działaniu mielotoksycznym, należy zachować ostrożność przy jednoczesnym stosowaniu mesalazyny, ponieważ może to zwiększyć potencjalne ryzyko wystąpienia dyskrazji krwi, niewydolności szpiku kostnego oraz powiązanych powikłań (patrz punkty 4.4 i 4.8). • Podawanie z antykoagulantami należącymi do grupy kumaryn, np. warfaryną, może skutkować zmniejszeniem aktywności antykoagulacyjnej. Należy bardzo dokładnie kontrolować czas protrombinowy, jeżeli konieczne jest ich jednoczesne stosowanie.
Zaleca się podawanie produktu leczniczego Mezavant z jedzeniem (patrz punkty 4.2 i 5.2).
4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację
Ciąża
Istnieje ograniczone doświadczenie stosowania mesalazyny u kobiet w okresie ciąży. Mesalazyna przenika przez barierę łożyska, ale osiąga znacznie niższe stężenie u płodu, niż uzyskiwane w trakcie leczenia u dorosłych. Badania na zwierzętach nie wykazały szkodliwego wpływu mesalazyny na przebieg ciąży, rozwój zarodkowy/płodowy, poród lub rozwój poporodowy. Zgłaszano przypadki powikłań (w tym zaburzenia w morfologii krwi, takie jak leukopenia, trombocytopenia i niedokrwistość) u niemowląt, których matki przyjmowały mesalazynę w okresie ciąży. Mesalazyna może być stosowana w okresie ciąży wyłącznie, jeżeli korzyści ze stosowania przeważają nad ryzykiem. Należy zachować ostrożność podczas stosowania wysokich dawek mesalazyny.
Karmienie piersią
Mesalazyna przenika do mleka ludzkiego w niskich stężeniach. Acetylowana forma mesalazyny przenika do mleka ludzkiego w wyższym stężeniu. Należy zachować ostrożność, stosując mesalazynę podczas karmienia piersią i podawać ją tylko, jeśli korzyści przeważają nad ryzykiem. Sporadycznie zgłaszano występowanie ostrej biegunki u dzieci karmionych piersią.
Płodność
Dane dotyczące stosowania mesalazyny nie wskazują na trwały wpływ na płodność u mężczyzn.
4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn
Nie przeprowadzono odpowiednich badań, ale uważa się, że mesalazyna wywiera nieistotny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.
4.8 Działania niepożądane
Do najczęściej zgłaszanych działań niepożądanych w zbiorczej analizie bezpieczeństwa stosowania produktu leczniczego Mezavant na podstawie wyników uzyskanych w badaniach klinicznych, obejmujących 3611 pacjentów, należało zapalenie jelita grubego (w tym wrzodziejące zapalenie jelita grubego) 5,8%, ból brzucha 4,9%, ból głowy 4,5%, nieprawidłowe wyniki badań czynności wątroby 2,1%, biegunka 2,0% i nudności 1,9%.
Profil bezpieczeństwa stosowania u dzieci i młodzieży jest spójny z profilem bezpieczeństwa obserwowanym w badaniach u dorosłych oraz z danymi uzyskanymi po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu.
Działania niepożądane zostały podane zgodnie z klasyfikacją układów i narządów (patrz tabela poniżej). W obrębie każdej grupy działania niepożądane są wymienione zgodnie z częstością występowania przy zastosowaniu następujących kategorii: bardzo często (≥ 1/10), często (≥ 1/100 do < 1/10); niezbyt często (≥ 1/1000 do < 1/100), rzadko (≥ 1/10 000 do < 1/1000); nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych).
Działania niepożądane związane z leczeniem produktem leczniczym Mezavant Klasyfikacja układów i narządów Kategoria częstości Działanie niepożądane produktu Zaburzenia krwi i układu chłonnego Niezbyt często Trombocytopenia* Rzadko Agranulocytoza* Działania niepożądane związane z leczeniem produktem leczniczym Mezavant Nieznana Niedokrwistość aplastyczna*, leukopenia*, neutropenia*, pancytopenia* Zaburzenia układu immunologicznego Niezbyt często Obrzęk twarzy Nieznana Nadwrażliwość*, wstrząs anafilaktyczny, obrzęk naczynioruchowy Zaburzenia układu nerwowego Często Ból głowy* Niezbyt często Zawroty głowy, senność, drżenie Nieznana Podwyższone ciśnienie śródczaszkowe, neuropatia Zaburzenia ucha i błędnika Niezbyt często Ból ucha Zaburzenia serca Niezbyt często Tachykardia Nieznana Zapalenie mięśnia sercowego*, zapalenie osierdzia* Zaburzenia naczyniowe Często Nadciśnienie tętnicze Niezbyt często Niedociśnienie Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia Niezbyt często Ból gardła i krtani* Nieznana Alergiczne zapalenie płuc (w tym śródmiąższowe zapalenie płuc, alergiczne zapalenie pęcherzyków płucnych, eozynofilowe zapalenie płuc), skurcz oskrzeli Zaburzenia żołądka i jelit Często Wzdęcia brzucha, ból brzucha*, zapalenie jelita grubego, biegunka*, niestrawność, wymioty, wzdęcia z oddawaniem gazów, nudności Niezbyt często Zapalenie trzustki, polip odbytnicy Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych Często Nieprawidłowy wynik prób wątrobowych* (np. AlAT, AspAT, bilirubina) Nieznana Zapalenie wątroby, hepatotoksyczność, kamica żółciowa Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Często Świąd, wysypka skórna* Niezbyt często Trądzik, łysienie, pokrzywka Rzadko Nadwrażliwość na światło Nieznana Zespół Stevensa-Johnsona (SJS)*, toksyczna rozpływna martwica naskórka ( TEN)*, reakcja polekowa z eozynofilią i objawami ogólnoustrojowymi (DRESS) Zaburzenia mięśniowo- szkieletowe i tkanki Często Ból stawów, ból pleców Niezbyt często Ból mięśni Działania niepożądane związane z leczeniem produktem leczniczym Mezavant łącznej Nieznana Zespół objawów podobnych do tocznia rumieniowatego układowego, zespół toczniopodobny Zaburzenia nerek i dróg moczowych Rzadko Niewydolność nerek* Nieznana Śródmiąższowe zapalenie nerek*, zespół nerczycowy*, kamica moczowa* Zaburzenia układu rozrodczego i piersi Nieznana Oligospermia (odwracalna) Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania Często Astenia, zmęczenie, gorączka* *patrz punkt 4.4.
Opis wybranych działań niepożądanych
Podwyższone ciśnienie śródczaszkowe
Zgłaszano przypadki podwyższonego ciśnienia śródczaszkowego z towarzyszącym obrzękiem tarczy nerwu wzrokowego (guz rzekomy mózgu lub łagodne nadciśnienie śródczaszkowe) w związku ze stosowaniem mesalazyny. Niewykryte zaburzenie może spowodować zawężenie pola widzenia i prowadzić do trwałej utraty wzroku. W przypadku wystąpienia tego zespołu należy przerwać leczenie mesalazyną.
Nadwrażliwość na światło
Cięższe reakcje notowano u pacjentów z wcześniej występującymi schorzeniami skóry, takimi jak atopowe zapalenie skóry i wyprysk atopowy.
Zespó ł Stevensa-Johnsona (SJS) i toksyczna rozpływna martwica naskórka (TEN) W związku z leczeniem mesalazyną zgłaszano ciężkie skórne działania niepożądane (SCARs), w tym reakcj ę polekową z eozynofilią i objawami ogólnoustrojowymi (DRESS), zespół Stevensa-Johnsona (SJS) i toksyczną rozpływną martwicę naskórka (TEN) (patrz punkt 4.4).
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych
Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181C 02-222 Warszawa tel.: + 48 22 49 21 301 faks: + 48 22 49 21 309 Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
4.9 Przedawkowanie
Mezavant jest aminosalicylanem. Objawy toksyczności salicylanów to: szum uszny, zawroty głowy, ból głowy, dezorientacja, senność, obrzęk płuc, odwodnienie w wyniku pocenia się, biegunki i wymioty, hipoglikemia, hiperwentylacja, zaburzenia równowagi elektrolitowej i pH krwi oraz hipertermia.
Konwencjonalne leczenie toksyczności salicylanów może przynieść korzystne efekty w przypadkach ostrego przedawkowania. Hipoglikemia, zaburzenia równowagi płynowej i elektrolitowej powinny zostać wyrównane przez zastosowanie odpowiedniego leczenia. Należy utrzymać właściwą czynność nerek.
5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE
5.1 Właściwości farmakodynamiczne
Grupa farmakoterapeutyczna: Kwas aminosalicylowy i podobne substancje. Kod ATC: A07E C02
Mechanizm działania
Mesalazyna jest aminosalicylanem. Mechanizm działania mesalazyny nie jest w pełni poznany, ale wydaje się ona mieć miejscowe działanie przeciwzapalne na komórki nabłonka okrężnicy. Produkcja metabolitów kwasu arachidonowego przez błonę śluzową, zarówno na drodze cyklooksygenazy, jak i lipooksygenazy, jest zwiększona u pacjentów z chroniczną choroba zapalną jelita i możliwe jest, że mesalazyna łagodzi stan zapalny poprzez blokowanie cyklooksygenazy i hamowanie produkcji prostaglandyny w okrężnicy. Mesalazyna ma możliwość hamowania aktywności czynnika jądrowego kappa B (NFкB), a w konsekwencji produkcji kluczowych prozapalnych cytokin. W ostatnim czasie wys unięto hipotezę, że zaburzenie czynności receptorów jądrowych PPAR-γ (forma γ receptorów aktywowanych przez proliferatory peroksysomów) może mieć związek z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego. Agoniści receptora PPAR-γ wykazują się skutecznością we wrzodziejącym zapaleniu jelita grubego, a zebrane dowody wskazują, że w mechanizmie działania mesalazyny mogą pośredniczyć receptory PPAR-γ.
Działanie farmakodynamiczne
Tabletka produktu leczniczego Mezavant zawiera rdzeń z mesalazyny (kwasu 5-aminosalicylowego) 1,2 g w systemie MMX (multi-matrix system). Układ ten jest pokryty przez kopolimer kwasu metakrylowego i metylu metakrylanu (1:1) i kopolimer kwasu metakrylowego i metylu metakrylanu (1:2), które zostały tak zaprojektowane, aby opóźniać uwalnianie mesalazyny do momentu ekspozycji na pH ok 7.
Skuteczność kliniczna i bezpieczeństwo stosowania
Mezavant był badany w dwóch jednakowo zaprojektowanych badaniach fazy III, kontrolowanych z wykorzystaniem placebo (SPD476-301 i SPD476-302) u 623 losowo wybranych pacjentów z czynnym wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego o przebiegu łagodnym do umiarkowanego. Mezavant w dawce 2,4 g/dobę i 4,8 g/dobę podawany z jedzeniem wykazuje statystycznie większą skuteczność niż placebo, mierzoną liczbą pacjentów, u których doszło do remisji objawów wrzodziejącego zapalenia jelita grubego po 8 tygodniach leczenia. Używając Wskaźnika Aktywności Wrzodziejącego Zapalenia Jelita Grubego (ang. Ulcerative Colitis Disease Activity Index, UC-DAI), remisja została zdefiniowana jako wynik ≤ 1, z wynikiem równym 0 dla krwawienia z odbytnicy, częstości oddawania stolca i przynajmniej jednopunktowym obniżeniem wyniku sigmoidoskopii w stosunku do wyniku wyjściowego. W badaniu SPD476-302 zastosowano komparator, mesalazynę o zmodyfikowanym uwalnianiu zależnym od pH 7, w dawce 2,4 g na dobę (0,8 g, 3 razy na dobę), jako wewnętrzną grupę porównawczą. Analizując główną zmienną remisji, uzyskano następujące wyniki:
Badanie SPD476-301 (n=262 # )
dobę w dwóch podzielonych dawkach Mezavant 4,8 g na dobę, raz na dobę
% pacjentów w remisji 12,9 34,1* 29,2* Badanie SPD476-302 (n=341 # )
dobę, raz na dobę Mezavant 4,8 g na dobę, raz na dobę Mesalazyna o zmodyfikowanym uwalnianiu zależnym od pH 7, w dawce 2,4 g na dobę, w trzech podzielonych dawkach % pacjentów w remisji 22,1 40,5* 41,2* 32,6 NS
# W oparciu o grupę z zamiarem leczenia (ITT, ang. intent-to-treat); * Statystyczna różnica w stosunku do placebo (p < 0,025); NS Nieistotne (p > 0,05)
W celu oceny bezpieczeństwa stosowania i skuteczności produktu leczniczego Mezavant w podwójnie zaślepionym leczen iu, zarówno w fazie ostrej (ang. Double-Blind Acute, DBA), jak i w fazie leczenia podtrzymującego (ang. Double-Blind Maintenance, DBM), przeprowadzono wieloośrodkowe, randomizowane badanie fazy III metodą podwójnie ślepej próby w grupach równoległych w populacji zapaleniem jelita grubego o przebiegu łagodnym do umiarkowanego. Uczestnicy otrzymywali niską lub wysoką dawkę mesalazyny obliczoną na podstawie masy ciała w czterech przedziałach wagowych: 18 kg do ≤ 23 kg (n = 3), > 23 kg do ≤ 35 kg (n = 9), > 35 kg do ≤ 50 kg (n = 29) oraz > 50 kg do ≤ 90 kg (n = 66). Niska dawka wynosiła od 900 mg/dobę do 2400 mg/dobę, natomiast dawka wysoka wynosiła od 1800 mg/dobę do 4800 mg/dobę. Skutki kliniczne stosowania tabletek zawierających 1200 mg mesalazyny oceniono u 66 uczestników o masie ciała > 50 kg do ≤ 90 kg w wieku od 10 do 17 lat.
Pierwszorzędowy punkt końcowy faz podwójnie zaślepionego leczenia zdefiniowano w kategoriach odpowiedzi klinicznej. Odpowiedź kliniczną zdefiniowano, używając częściowego Wskaźnika Aktywności Wrzodziejącego Zapalenia Jelita Grubego (ang. Ulcerative Colitis Disease Activity Index, UC-DAI), jako częściowy wynik ≤ 1, z wynikiem równym 0 dla krwawienia z odbytnicy i ≤ 1 dla częstości oddawania stolca oraz PGA = 0.
Odpowiedź kliniczną uzyskano po 8 tygodniach podwójnie zaślepionego leczenia w fazie ostrej (DBA) u 37% uczestników w grupie otrzymującej niską dawkę, w porównaniu do 65,4% uczestników w grupie otrzymującej wysoką dawkę. Wskaźniki odpowiedzi w 8. tygodniu w tych grupach dawkowania wyni osły odpowiednio 50,0% i 56,3% u pacjentów o masie ciała > 50 kg do ≤ 90 kg, którzy otrzymywali tabletki zawierające 1200 mg mesalazyny. W grupie otrzymującej podwójnie zaślepione leczenie podtrzymujące (DBM) odpowiedź kliniczną uzyskano po upływie 26 tygodni u 54,8% uczestników w grupie przyjmującej niską dawkę, w porównaniu do 53,3% uczestników przyjmujących wysoką dawkę. Wskaźniki odpowiedzi w 26. tygodniu wyniósł 50% w obu grupach dawkowania u pacjentów o masie ciała > 50 kg do ≤ 90 kg, którzy otrzymywali tabletki zawierające i wysokiej dawki.
5.2 Właściwości farmakokinetyczne
Mechanizm działania mesalazyny (5-ASA) nie został w pełni poznany, ale wydaje się mieć charakter miejscowy, dlatego też kliniczna skuteczność mesalazyny nie koreluje z profilem farmakokinetycznym. Główny szlak klirensu mesalazyny przebiega poprzez metabolizm do kwasu N-acetylo-5-aminosalicylowego (N-Ac-5-ASA), który jest farmakologicznie nieaktywny.
Wchłanianie
Badania gamma-scyntygraficzne wykazały, że pojedyncza dawka 1,2 g mesalazyny przechodzi szybko, w postaci niezmienionej, przez górny odcinek układu pokarmowego u zdrowych ochotników będących na czczo. Obrazy scyntygraficzne pokazały drogę znakowanego radioaktywnie znacznika przez okrężnicę, wskazując, że mesalazyna rozprzestrzeniła się w tym regionie układu trawiennego. Całkowity rozpad mesalazyny i całkowite usunięcie mesalazyny nastąpiło po około 17,4 godziny.
Całkowite wchłanianie mesalazyny z produktu leczniczego w dawce 2,4 g lub 4,8 g, podawanego raz na dobę przez 14 dni zdrowym ochotnikom, wynosiło około 21-22% podanej dawki.
W badaniu z zastosowaniem pojedynczej dawki, mesalazyna w dawkach 1,2 g, 2,4 g i 4,8 g była podawana zdrowym ochotnikom na czczo. Stężenie mesalazyny w osoczu było wykrywalne po dawki. Parametry farmakokinetyczne są bardzo zróżnicowane pomiędzy badanymi. Ogólnoustrojowa ekspozycja na mesalazynę, rozpatrywana w kategoriach pola pod krzywą (AUC) zależności stężenia w osoczu od czasu, była proporcjonalna do dawki i wynosiła pomiędzy 1,2 g i 4,8 g. Maksymalne stężenie mesalazyny w osoczu (C max ) wzrastało w przybliżeniu proporcjonalnie do dawki, przy dawkach pomiędzy 1,2 g i 2,4 g i w mniejszym stopniu niż proporcjonalny dla dawek pomiędzy 2,4 g i 4,8 g. Wielkość dawki była normalizowana na wartość dla 4,8 g, reprezentującą średnio 74% wartości dla 2,4 g, w oparciu o średnie geometryczne.
W badaniach farmakokinetycznych po podaniu jednorazowym i wielokrotnym podawano 56 zdrowym ochotnikom mesalazynę w dawkach 2,4 g i 4,8 g, ze zwykle spożywanym posiłkiem. Obecność mesalazyny w osoczu była wykrywana po 4 godzinach, osiągając maksymalne stężenie przed upływem 8 godzin od podania pojedynczej dawki. W stanie stacjonarnym (osiąganym zwykle po krotnie większa niż oczekiwana na podstawie farmakokinetyki pojedynczej dawki.
Podanie pojedynczej dawki mesalazyny w ilości 4,8 g z wysokotłuszczowym posiłkiem skutkowało dalszym opóźnieniem wchłaniania. Stężenia mesalazyny w osoczu były wykrywalne po około narażenie ogólnoustrojowe na mesalazynę (średnie C max
w porównaniu do wyników uzyskanych na czczo. Mesalazyna była podawana z jedzeniem podczas badań klinicznych III fazy.
W badaniach farmakokinetycznych po podaniu jednorazowym, podano 71 zdrowym ochotnikom płci męskiej i żeńskiej [28 młodym (18-35 lat); 28 w podeszłym wieku (65-75 lat) i 15 w podeszłym wieku (> 75 lat)] na czczo dawkę 4,8 g mesalazyny. Stwierdzono, że im badany był starszy, tym większe ogólnoustrojowe narażenie (do około2 razy w odniesieniu do AUC0 -t , AUC0 -∞
max ) na mesalazynę i jej metabolit - kwas N-acetylo-5-aminosalicylowy, ale wiek pacjenta nie wpływał na odsetek wchłoniętej mesalazyny. Im badany był starszy, tym wolniejsza eliminacja mesalazyny z organizmu, przy czym obserwowano duże zróżnicowanie pomiędzy badanymi. Ogólnoustrojowa ekspozycja u poszczególnych badanych była odwrotnie skorelowana z czynnością n erek, którą oceniano na podstawie szacunkowego klirensu kreatyniny.
W wieloośrodkowym, otwartym badaniu fazy I (SPD476-112) prowadzonym u dzieci i młodzieży (w wieku od 5 do 17 lat) z rozpoznanym wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego dawkowanie mesalazy ny było stratyfikowane według masy ciała. Uczestnicy zostali zrandomizowani do jednej z 3 możliwych grup leczenia: 30, 60 oraz 100 mg/kg mc./dobę. Uczestnicy otrzymywali całkowitą dawkę od 900 do 4800 mg mesalazyny na dobę przez 7 dni.
Stan równowagi farm akokinetycznej został osiągnięty w 5. dniu podawania w przypadku wszystkich dawek. W 7. dniu narażenie ogólnoustrojowe na 5-ASA, mierzone na podstawie średnich wartości AUC ss
max,ss , zwiększyło się proporcjonalnie do dawki mesalazyny w zakresie od 30 do mesalazynę zwiększało się nieproporcjonalnie. Średni odsetek wchłoniętej mesalazyny (określony na podstawie ilości wydalonej z moczem) był podobny w przypadku dawek 30 i 60 mg/kg mc. /dobę, stanowiąc odpowiednio 29,4% i 27,0%. Podobne wyniki uzyskano w poprzednim badaniu prowadzonym u osób dorosłych (SPD476-105), gdzie odsetek wchłoniętej mesalazyny znajdował się w zakresie 17-22% w przypadku mężczyzn oraz 24-32% w przypadku kobiet.
Przy narażeniu ogólnoustrojowym na 5-ASA po podaniu dawki 100 mg/kg mc. /dobę odsetek wchłoniętej mesalazyny był mniejszy (22,1%). Nie odnotowano zauważalnej różnicy w narażeniu ogólnoustrojowym na 5-ASA (oraz N-Ac-5-ASA) pomiędzy populacją dzieci (w wieku od 5 do12 lat) a mł odzieży (w wieku od 13 do 17 lat) przy dawkowaniu określonym na podstawie masy ciała (tj. mg/kg mc. ).
Dystrybucja
Po podaniu dawki produktu leczniczego profil dystrybucji mesalazyny jest przypuszczalnie taki sam jak w przypadku innych produktów leczniczych zawierających mesalazynę. Mesalazyna ma stosu nkowo niski poziom dystrybucji, około 18 L, potwierdzając minimalną penetrację pozanaczyniową leku dostępnego ogólnoustrojowo. 43% mesalazyny i 78 - 83% N-acetylo-5- aminosalicylanu wiąże się z białkami osocza, jeżeli stężenie w osoczu in vitro wynosi odpowiednio do 2,5 μg/mL i do 10 μg/mL.
Metabolizm
Jedynym głównym metabolitem mesalazyny jest kwas N-acetylo-5-aminosalicylowy, który jest farmakologicznie nieaktywny. Jego tworzenie jest związane z aktywnością N-acetylotransferazy-1 (NAT-1) w wątrobie i w cytozolu komórek nabłonka jelita.
Eliminacja
Eliminacja wchłoniętej mesalazyny zachodzi głównie przez nerki, po zmetabolizowaniu do kwasu N-acetylo-5- aminosalicylo wego (acetylacji). Jednakże macierzysty lek jest również w ograniczonym stopniu wydalany z moczem. Przy wchłonięciu dawki rzędu 21 - 22%, w stanie stabilnym po z większym niż 13% wydalaniu dla kwasu N-acetylo-5-aminosalicylowego. Obserwowany, średni okres półtrwania mesalazyny i jej głównego metabolitu po podaniu 2,4 g i 4,8 g mesalazyny, wynosił średnio: 7 - 9 godzin i 8 – 12 godzin.
U pacjentów dorosłych średni klirens nerkowy (CL R ) wynosił 1,8 L/godz. i 2,9 L/godz. dla pojedynczych dawek wynoszących odpowiednio 2,4 g i 4,8 g, a w dniu 14. dla dawek wielokrotnych, był nieznacznie wyższy: 5,5 L/godz. oraz 6,4 L/godz. dla 2,4 g/dobę i 4,8 g/dobę. Średni klirens nerkowy metabolitu był wyższy i wynosił około 12–15 L/godz. po podaniu pojedynczej dawki i dawek wielokrotnych mesalazyny w ilości 2,4 g/dobę oraz 4,8 g/dobę.
U dzieci i młodzieży, średni klirens nerkowy 5-ASA w stanie stacjonarnym wynosił około 5,0-6,5 L/godz. (83-108 mL/min), a więc był podobny do obserwowanego u dorosłych ochotników. Zaobserwowano trend w postaci zmniejszania się CL R
dane szacunkowe CL R były bardzo zmienne. Średni CL R
10,0-16,2 L/godz. (166-270 mL/min), z tendencją do zmniejszania się wraz ze zwiększaniem dawki.
Zaburzenia czynności wątroby
Brak danych dotyczących pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby przyjmujących mesalazynę. Ekspozycja ogólnoustrojowa na mesalazynę wzrastała do dwóch razy u badanych osób w podeszłym wieku (> 65 lat, z przeciętnym klirensem kreatyninowym wynoszącym 68 – 76 mL/min) w stosunku do młodszych badanych dorosłych (18 – 35 lat, przeciętny klirens kreatyninowy 124 mL/min), po podaniu pojedynczej dawki 4,8 g mesalazyny.
Zaburzenia czynności nerek
Ekspozycja ogólnoustrojowa u poszczególnych badanych była odwrotnie skorelowana z czynnością nerek, ocenianą na podstawie szacowanego klirensu kreatyninowego.
Pacjenci w podeszłym wieku
Nie prowadzono badań farmakokinetycznych u osób w podeszłym wieku.
W praktyce klinicznej należy rozważyć potencjalny wpływ na bezpieczeństwo stosowania mesalazyny w populacji pacjentów w podeszłym wieku. Ponadto, u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, w związku ze zmniejszeniem współczynnika eliminacji i zwiększeniem ogólnoustrojowego stężenia mesalazyny, istnieje ryzyko nefrotoksycznych reakcji niepożądanych (patrz punkt 4.4).
W innych badaniach klinicznych mesalazyny wartość AUC dla mesalazyny w osoczu była dwukrotnie wyższa u kobiet niż u mężczyzn.
W oparciu o ograniczone dane farmakokinetyczne, farmakokinetyka 5-ASA i N-Ac-5-ASA jest porównywalna pomiędzy badanymi rasy kaukaskiej i badanymi pochodzenia latynoskiego.
5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie
W badaniach nieklinicznych działanie toksyczne obserwowano jedynie w przypadku narażenia przekraczającego maksymalną ekspozycję u człowieka, co wskazuje na niewielkie znaczenie tych obserwacji w praktyce klinicznej.
6. DANE FARMACEUTYCZNE
6.1 Wykaz substancji pomocniczych
Rdzeń tabletki Karmeloza sodowa Wosk Carnauba Kwas stearynowy Krzemionka koloidalna uwodniona Karboksymetyloskrobia sodowa (Typ A) Talk Magnezu stearynian
Otoczka Talk Kopolimer kwasu metakrylowego i metylu metakrylanu (1:1) Kopolimer kwasu metakrylowego i metylu metakrylanu (1:2) Trietylu cytrynian Tytanu dwutlenek (E171) Żelaza tlenek, czerwony (E172) Makrogol 6000
6.2 Niezgodności farmaceutyczne
Nie dotyczy.
6.3 Okres ważności
6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania
Przechowywać w temperaturze poniżej 25°C.
Przechowywać w oryginalnym opakowaniu w celu ochrony przed wilgocią.
6.5 Rodzaj i zawartość opakowania
Tabletki są pakowane w blistry wykonane z Poliamidu/Aluminium/PVC/Aluminium w tekturowym pudełku.
Opakowania zawierają 60 lub 120 tabletek. Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania
Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami.
7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA
DOPUSZCZENIE DO OBROTUTakeda Pharmaceuticals International AG Ireland Branch Block 2 Miesian Plaza Dublin 2, D02 HW68 Irlandia
8. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIAData wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 25 października 2011 r. Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 17 stycznia 2013 r.
10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU
CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO03/2023