Gemsol
Gemcitabinum
Koncentrat do sporządzania roztworu do infuzji 40 mg/ml | Gemcitabini hydrochloridum -
Ebewe Pharma Ges.m.b.H Nfg. KG Fareva Unterach GmbH, Austria Austria
Ulotka
Ulotka dołączona do opakowania: informacja dla pacjenta
Gemsol, 40 mg/ml , koncentrat do sporządzania roztworu do infuzji Gemcitabinum
Należy zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta. - Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. - W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza. - Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi. Patrz punkt 4.
Spis treści ulotki:
Gem sol należy do grupy tzw. leków cytotoksycznych. Leki te niszczą dzielące się komórki, w tym komórki nowotworowe.
Gem sol może być stosowany sam (monoterapia) lub w skojarzeniu z innymi lekami przeciwnowotworowymi, w zależności od rodzaju leczonego nowotworu.
Gem sol stos uje się w leczeniu następujących nowotworów: - niedrobnokomórkowego raka płuc (w monoterapii lub razem z cisplatyną), - raka trzustki, - raka piersi (razem z paklitakselem), - raka jajnika (razem z karboplatyną), - raka pęcherza moczowego (razem z cisplatyną).
Kiedy nie stosować leku Gemsol - jeśli pacjent ma uczulenie na gemcytabinę lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6), - jeśli pacjentka karmi piersią.
Ostrzeżenia i środki ostrożności Przed pierwszą infuzją zostanie od pacjenta pobrana próbka krwi w celu sprawdzenia, czy sprawność jego nerek i wątroby jest wystarczająca do podania leku Gemsol. Przed każdą infuzją pobrana od pacjenta próbka krwi zostanie zbadana, czy zawiera odpowiednio dużo komórek, by można było podać ten lek. W zależności od ogólnego stanu pacjenta oraz jeśli liczba komórek krwi jest za mała lekarz może zmienić dawkę lub odłożyć podanie leku na później. Okresowo będą pobierane od pacjenta próbki krwi w celu skontrolowania czynności nerek i wątroby.
Przed zastosowaniem leku Gemsol należy omówić to z lekarzem, pielęgniarką lub farmaceutą szpitalnym, jeśli : − u pacjenta kiedykolwiek po zastosowaniu gemcytabiny wystąpiła ciężka wysypka skórna lub złuszczanie się skóry, powstawanie pęcherzy i (lub) owrzodzenia jamy ustnej; − u pacj enta stwierdzono obecnie lub w przeszłości chorobę wątroby, serca lub naczyń krwionośnych, problemy z płucami lub nerkami, gdyż w takim wypadku podanie leku Gemsol może nie być zalecane; − pacjent był ostatnio poddawany lub w najbliższym czasie otrzyma radioterapię, gdyż podanie leku Gemsol może spowodować wystąpienie u niego ostrej lub późnej reakcji popromiennej; − pacjent był niedawno szczepiony (zwłaszcza przeciwko żółtej febrze), gdyż podanie leku Gemsol może spowodować powikłania; − u pacjenta wystąpiły tru dności w oddychaniu lub czuje się bardzo osłabiony i jest bardzo blady, gdyż może to być objaw niewydolności nerek lub problemów z płucami; − u pacjenta pojawił się uogólniony obrzęk, duszność lub zwiększyła się masa jego ciała, gdyż mogą to być objawy przeciekania płynu z małych naczyń krwionośnych do tkanek.
W związku z leczeniem gemcytabiną występowały poważne reakcje skórne, w tym zespół Stevensa- Johnsona, toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka i ostra uogólniona osutka krostkowa (AGEP). Jeśli u pacjenta wystąpi którykolwiek z objawów związanych z tymi poważnymi reakcjami skórnymi opisanymi w punkcie 4, należy natychmiast skontaktować się z lekarzem.
Jeśli w trakcie stosowania tego leku u pacjenta wystąpiły takie objawy, jak ból głowy z dezorientacją, napady drgawek lub zaburzenia widzenia, należy natychmiast zwrócić się do lekarza, gdyż może to być bardzo rzadkie działanie niepożądane dotyczące układu nerwowego o nazwie zespół odwracalnej tylnej encefalopatii.
Dzieci i młodzież Nie zaleca się stosowania tego leku u dzieci w wieku poniżej 18 lat ze względu na niewystarczające dane dotyczące bezpieczeństwa stosowania i skuteczności.
Gemsol a inn e lek i Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie szpitalnemu o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje stosować, również o szczepionkach i lekach, które wydawane są bez recepty.
Ciąża, karmienie piersią i wpływ na płodność Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza, że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza przed zastosowaniem tego leku.
Ciąża Jeżeli pacjentka jest w ciąży lub planuje ciążę, powinna poinformować o tym lekarza. Należy unikać stosowania leku Gemsol podczas ciąży. Lekarz poinformuje pacjentkę o ryzyku związanym ze stosowaniem leku Gemsol podczas ciąży.
Karmienie piersią Jeśli pacjentka karmi piersią, powinna poinformować o tym lekarza. Karmienie piersią trzeba przerwać na czas stosowania leku Gemsol.
Płodność Mężczyzn należy poinformować, aby nie starali się o poczęcie dziecka podczas leczenia oraz przez kolejnych 6 miesięcy od zakończenia leczenia lekiem Gemsol . Jeżeli pacjent planuje posiadanie potomstwa podczas leczenia lub w czasie kolejnych 6 miesięcy od jego zakończenia, powinien zwrócić się po poradę do lekarza lub farmaceuty. Może także zasięgnąć porady odnośnie możliwości zamrożenia nasienia przed rozpoczęciem leczenia.
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn Gem sol może powodować senność, zwłaszcza w przypadku spożycia alkoholu. Nie należy prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn do czasu upewnienia się, że podanie leku Gemsol nie powoduje senności.
Zwykle stosowana dawka leku Gemsol wynosi od 1000 do 1250 mg na każdy metr kwadratowy powierzchni ciała pacjenta. Powierzchnię ciała oblicza się na podstawie wzrostu i masy ciała pacjenta. Na podstawie powierzchni ciała lekarz wylicza właściwą dawkę leku. Dawka ta może zostać dostosowana lub jej podanie może zostać opóźnione w zależności od liczby krwinek i stanu ogólnego pacjenta.
Częstość infuzji leku Gemsol zależy od rodzaju nowotworu, z p owodu którego lek jest podawany.
Gem sol podawany jest zawsze po rozcieńczeniu w postaci infuzji do jednej z żył. Infuzja leku trwa około 30 minut.
W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
W razie wystąpienia któregokolwiek z niżej wymienionych objawów należy niezwłocznie skontaktować się z leka rzem: krwawienie z dziąseł, nosa lub ust albo inne krwawienie, które nie ustępuje; czerwonawe lub różowawe zabarwienie moczu, nieoczekiwane powstawanie siniaków (ponieważ pacjent może mieć zmniejszoną liczb ę płytek krwi, co występuje bardzo często); znużen ie, zasłabnięcie, szybko występująca zadyszka lub bladość skóry (ponieważ pacjent może mieć zmniejszone stężenie hemoglobiny we krwi, co występuje bardzo często); lekka do umiarkowanej wysypka na skórze (bardzo często) / świąd (często) lub gorączka (bardzo często) – reakcje uczuleniowe; gorączka 38°C lub wyższa, pocenie się lub inne objawy zakażenia (gdyż pacjent może mieć zmniejszoną liczbę krwinek białych wraz z gorączką – stan znany jako gorączka neutropeniczna, występujący często); ból, zaczerwienienie, obrzęk lub owrzodzenia w jamie ustnej (zapalenie jamy ustnej występujące często); nieregularne bicie serca (zaburzenia rytmu serca występujące rzadko); bardzo silne zmęczenie i osłabienie, plamica lub małe wybroczyny w obrębie skóry (siniaki), ostra niewy dolność nerek (wydalanie małych ilości moczu lub bezmocz) oraz objawy zakażenia (zespół hemolityczno-mocznicowy, który może zagrażać życiu, występujący niezbyt często); trudności w oddychaniu (niewielka duszność występuje bardzo często bezpośrednio po zakończeniu infuzji leku Gemsol i szybko ustępuje; jednak niezbyt często lub rzadko występują ciężkie zaburzenia czynności płuc); silny ból w klatce piersiowej (zawał serca występujący rzadko); ciężka nadwrażliwość/reakcja alergiczna z nasiloną wysypką skórną, w tym z zaczerwienieniem i świądem skóry, obrzęk rąk, stóp, okolicy kostek, twarzy, warg, jamy ustnej lub gardła (co może spowodować trudności w połykaniu lub oddychaniu), świszczący oddech, szybkie bicie serca lub uczucie omdlewania (reakcja anafilaktyczna występująca bardzo rzadko); uogólniony obrzęk, duszność lub zwiększenie masy ciała, co może wskazywać na przeciekanie płynu z małych naczyń krwionośnych do tkanek (zespół przesiąkania włośniczek występujący bardzo rzadko); ból głowy z zaburzeniami widzenia, splątanie, napady drgawek (zespół odwracalnej tylnej encefalopatii występujący bardzo rzadko); wysypka o znacznym nasileniu ze świądem, powstawaniem pęcherzy lub złuszczaniem się skóry (zespół Stevensa-Johnsona, toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka – reakcje występujące bardzo rzadko); czerwona, łuszcząca się, rozległa wysypka z pęcherzami pod obrzękniętą skórą (w tym w fałdach skórnych, na tułowiu i kończynach górnych) oraz pęcherze z jednoczesną gorączką - ostra uogólniona osutka krostkowa (AGEP - częstość występowania nieznana); skrajne zmęczenie i osłabienie, plamica lub niewielkie krwawienia pod skórą (siniaki), ostra niewydolność nerek (małe wytwarzanie moczu lub brak wytwarzania moczu) oraz objawy zakażenia. Mogą to być objawy wskazujące na mikroangiopatię zakrzepową (powstawanie zakrzepów w małych naczyniach krwionośnych) i zespół hemolityczno-mocznicowy, co może prowadzić do śmierci.
Inne działania niepożądane leku Gemsol mogą obejmować:
Bardzo częste działania niepożądane (mogą występować częściej niż u 1 na 10 osób) - mała liczba krwinek białych - wymioty - nudności - utrata włosów - zaburzenia czynności wątroby: wykrywane w badaniach krwi - obecność krwi w moczu - nieprawidłowy wynik badania moczu: białkomocz - objawy grypopodobne z gorączką - obrzęk okolicy kostek, palców dłoni, stóp, twarzy
Częst e działania niepożądane (mogą występować rzadziej niż u 1 na 10 osób) - mały apetyt (jadłowstręt) - ból głowy - trudności ze snem - senność - kaszel - wodnisty katar - zaparcie - biegunka - świąd - nadmierne pocenie się - bóle mięśniowe - bóle pleców - gorączka - osłabienie - dreszcze - zwiększone wyniki badań czynności wątroby (zwiększenie stężenia bilirubiny) - zakażenia
Niezbyt częste działania niepożądane (mogą występować rzadziej niż u 1 na 100 osób) - bliznowacenie pęcherzyków płucnych (śródmiąższowe zapalenie płuc) - świszczący oddech (skurcz dróg oddechowych) - bliznowacenie płuc (nieprawidłowy obraz klatki piersiowej na zdjęciach rentgenowskich ) - udar mózgu - niewydolność serca - niewydolność nerek - ciężkie uszkodzenie wątroby, w tym niewydolność wątroby i zgon
Rzadk ie działania niepożądane (mogą występować rzadziej niż u 1 na 1000 osób) - niskie ciśnienie tętnicze krwi - łuszczenie się skóry, powstawanie owrzodzeń lub pęcherzy - złuszczanie się skóry i masywne powstawanie pęcherzy - reakcje w miejscu podania leku - ciężkie zapalenie płuc powodujące niewydolność oddechową (ostra niewydolność oddechowa dorosłych) - wysypka skórna podobna do silnego oparzenia słonecznego, która może wystąpić w miejscach uprzednio napromienianych (nawrót objawów popromiennych) - obecność płynu w płucach - włóknienie pęcherzyków płucnych na skutek radioterapii (toksyczność po radioterapii) - zgorzel palców rąk lub stóp - zapalenie naczyń krwionośnych - zwiększone wyniki badań czynności wątroby (zwiększenie aktywności enzymu GGT – gamma-glutamylotransferazy)
Bardzo rzadkie działania niepożądane (mogą występować rzadziej niż u 1 na 10 000 osób): - zwiększona liczba płytek krwi - zapalenie błony śluzowej jelita grubego spowodowane zmniejszonym dopływem krwi (niedokrwienne zapalenie okrężnicy) - mikroangiopatia zakrzepowa: powstawanie zakrzepów w małych naczyniach krwionośnych
Działania niepożądane występujące z nieznaną częstością (częstości nie można określić na podstawie dostępnych danych): - posocznica: stan, w którym bakterie i ich toksyny krążą we krwi i zaczynają uszkadzać narządy - rzekome zapalenie tkanki podskórnej: zaczerwienienie skóry i opuchlizna
- W badaniach krwi stwierdza się małe stężenie hemoglobiny (niedokrwistość), małą liczb ę krwinek białych i zmian ę liczby płytek krwi
Istnieje możliwość wystąpienia każdego z wymienionych objawów i (lub) stanów. O pojawieniu się któregokolwiek z wymienionych działań niepożądanych trzeba niezwłocznie poinformować lekarza.
Należy poradzić się lekarza, jeśli pojawią się jakiekolwiek niepokojące objawy.
Zgłaszanie działań niepożądanych Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych: Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa tel.: + 48 22 49 21 301, faks: + 48 22 49 21 309, strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu. Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.
Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności, który jest wydrukowany na pudełku i na etykiecie po EXP. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.
Apteka szpitalna powinna przechowywać fiolki leku Gemsol w temperaturze 2°C-8°C. Nie zamrażać.
Jeśli fiolki przechowywane są w temperaturze poniżej 2°C, w roztworze może wytrącić się osad.
Jeżeli roztwór wydaje się przebarwiony lub zawiera widoczne cząstki, należy go wyrzucić.
Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.
Co zawiera Gemsol Substancją czynną leku jest gemcytabina (w postaci chlorowodorku). Każdy ml koncentratu do sporządzania roztworu do infuzji zawiera 40 mg gemcytabiny w postaci gemcytabiny chlorowodorku. Każda fiolka 5 ml zawiera 200 mg gemcytabiny (w postaci chlorowodorku). Każda fiolka 25 ml zawiera 1000 mg gemcytabiny (w postaci chlorowodorku). Każda fiolka 50 ml zawiera 2000 mg gemcytabiny (w postaci chlorowodorku).
Ponadto lek zawiera: wodę do wstrzykiwań i kwas solny rozcieńczony (do ustalenia pH).
Jak wygląda lek Gemsol i co zawiera opakowanie Lek jest koncentratem do sporządzania roztworu do infuzji. Koncentrat jest przezroczystym, bezbarwnym do bladożółtego roztworem w f iol kach z bezbarwnego szkła typu I z korkiem (typu I) z gumy halobutylowej powlekanym fluoropolimerem, z aluminiowym uszczelnieniem, umieszczonych w ochronnym opakowaniu (Onco-Safe lub Sleeving) lub bez takiego opakowania, w tekturowym pudełku. Opakowania Onco-Safe i Sleeving nie mają styczności z produktem leczniczym i stanowią dodatkową ochronę podczas transportu, zwiększając tym samym bezpieczeństwo personelu medycznego i farmaceutycznego. Wielkość opakowań: Fiolki po 200 mg: 1, 5 lub 10 fiolek.
Fiolki po 1000 mg: 1 fiolka
Fiolki po 2000 mg: 1 fiolka
Podm iot odpowiedzialny i wytwórca: EBEWE Pharma Ges.m.b.H. Nfg. KG Mondseestrasse 11 Austria
Wytwórca: Fareva Unterach GmbH Mondseestraße 11 Austria
W celu uzyskania bardziej szczegółowych informacji o leku oraz jego nazwach w innych państwach członkowskich Europejskiego Obszaru Gospodarczego należy zwrócić się do: Sandoz Polska Sp. z o.o. ul. Domaniewska 50 C 02-672 Warszawa tel. 22 209 70 00
Data ostatniej aktualizacji ulotki: 12/2023 Logo Ebewe
Informacje przeznaczone wyłącznie dla fachowego personelu medycznego
Nie zaleca się mieszania produktu Gemsol z innymi produktami leczniczymi ze względu na brak badań zgodności.
Produkty lecznicze podawane drogą pozajelitową należy, jeśli tylko pozwala na to rodzaj opakowania, obejrz eć przed zastosowaniem, czy nie zawierają wytrąconych cząstek i przebarwień.
Wymaganą ilość roztworu należy przenieść w warunkach aseptycznych do worka lub butelki do infuzji. Roztwór trzeba rozcieńczyć 0,9% roztworem chlorku sodu lub 5% roztworem glukozy. Roztwory należy dokładnie wymieszać obracając butelkę lub worek w dłoni.
Postępowanie z lekiem Podczas przygotowywania i utylizacji roztworu do infuzji należy przestrzegać zasad bezpieczeństwa dotyczących leków cytotoksycznych. Przygotowanie roztworu należy przeprowadzać w izolatorze lub w bezpiecznym boksie do pracy z cytostatykami. Zgodnie z wymogami należy stosować odzież ochronną (ochronny fartuch, rękawice, maskę, okulary ochronne). Roztwór może spowodować silne podrażnienie, jeśli dojdzie do kontaktu z oczami. W razie zanieczyszczenia oko należy natychmiast dokładnie przepłukać wodą. W razie utrzymywania się podrażnienia należy niezwłocznie udać się do okulisty. W przypadku kontaktu ze skórą, miejsce skażenia należy dokładnie spłukać wodą.
Wszelkie niewykorzystane resztki produktu, a także materiały użyte do przygotowania roztworu, jego rozcieńczenia i podania należy usunąć zgodnie z przepisami obowiązującymi w szpitalu dla leków cytotoksycznych oraz lokalnymi przepisami dotyczącymi usuwania niebezpiecznych odpadów.
Okres ważności
Nieotwarta fiolka:
Stabiln ość po pierwszym otwarciu opakowania: Wykazano chemiczną i fizyczną stabilność produktu przez 28 dni w temperaturze od 2°C do 8°C i w temperaturze pokojowej (15°C - 25°C).
Z mikrobiologicznego punktu widzenia produkt należy zużyć bezpośrednio po sporządzeniu roztworu. Jeżeli produkt nie jest zużyty natychmiast, odpowiedzialność za czas i warunki przechowywania przed zastosowaniem ponosi użytkownik. Na ogół czas przechowywania nie powinien być dłuższy niż i zwalidowanych warunkach aseptycznych.
Okres ważności po rozcieńczeniu Wykazano chemiczną i fizyczną stabilność roztworu rozcieńczonego 5% roztworem glukozy lub 0,9% roztworem chlorku sodu (1,0 mg/ml, 7,0 mg/ml i 25 mg/ml) przez 28 dni w temperaturze od 2°C do 8°C i w temperaturze pokojowej. Z mikrobiologicznego punktu widzenia produkt należy zużyć bezpośrednio po sporządzeniu roztworu. Jeżel i produkt nie jest zużyty natychmiast, odpowiedzialność za czas i warunki przechowywania przed zastosowaniem ponosi użytkownik. Na ogół czas przechowywania nie powinien być dłuższy niż w kontrolowanych i zwalidowanych warunkach aseptycznych.
Gemsol, 40 mg/ml , koncentrat do sporządzania roztworu do infuzji Gemcitabinum
Należy zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta. - Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. - W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza. - Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi. Patrz punkt 4.
Spis treści ulotki:
1. Co to jest Gemsol i w jakim celu się go stosuje
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Gemsol
3. Jak stosować Gemsol
4. Możliwe działania niepożądane
5. Jak przechowywać Gemsol
6. Zawartość opakowania i inne informacje
1. Co to jest Gemsol i w jakim celu się go stosuje
Gem sol należy do grupy tzw. leków cytotoksycznych. Leki te niszczą dzielące się komórki, w tym komórki nowotworowe.
Gem sol może być stosowany sam (monoterapia) lub w skojarzeniu z innymi lekami przeciwnowotworowymi, w zależności od rodzaju leczonego nowotworu.
Gem sol stos uje się w leczeniu następujących nowotworów: - niedrobnokomórkowego raka płuc (w monoterapii lub razem z cisplatyną), - raka trzustki, - raka piersi (razem z paklitakselem), - raka jajnika (razem z karboplatyną), - raka pęcherza moczowego (razem z cisplatyną).
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Gemsol
Kiedy nie stosować leku Gemsol - jeśli pacjent ma uczulenie na gemcytabinę lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6), - jeśli pacjentka karmi piersią.
Ostrzeżenia i środki ostrożności Przed pierwszą infuzją zostanie od pacjenta pobrana próbka krwi w celu sprawdzenia, czy sprawność jego nerek i wątroby jest wystarczająca do podania leku Gemsol. Przed każdą infuzją pobrana od pacjenta próbka krwi zostanie zbadana, czy zawiera odpowiednio dużo komórek, by można było podać ten lek. W zależności od ogólnego stanu pacjenta oraz jeśli liczba komórek krwi jest za mała lekarz może zmienić dawkę lub odłożyć podanie leku na później. Okresowo będą pobierane od pacjenta próbki krwi w celu skontrolowania czynności nerek i wątroby.
Przed zastosowaniem leku Gemsol należy omówić to z lekarzem, pielęgniarką lub farmaceutą szpitalnym, jeśli : − u pacjenta kiedykolwiek po zastosowaniu gemcytabiny wystąpiła ciężka wysypka skórna lub złuszczanie się skóry, powstawanie pęcherzy i (lub) owrzodzenia jamy ustnej; − u pacj enta stwierdzono obecnie lub w przeszłości chorobę wątroby, serca lub naczyń krwionośnych, problemy z płucami lub nerkami, gdyż w takim wypadku podanie leku Gemsol może nie być zalecane; − pacjent był ostatnio poddawany lub w najbliższym czasie otrzyma radioterapię, gdyż podanie leku Gemsol może spowodować wystąpienie u niego ostrej lub późnej reakcji popromiennej; − pacjent był niedawno szczepiony (zwłaszcza przeciwko żółtej febrze), gdyż podanie leku Gemsol może spowodować powikłania; − u pacjenta wystąpiły tru dności w oddychaniu lub czuje się bardzo osłabiony i jest bardzo blady, gdyż może to być objaw niewydolności nerek lub problemów z płucami; − u pacjenta pojawił się uogólniony obrzęk, duszność lub zwiększyła się masa jego ciała, gdyż mogą to być objawy przeciekania płynu z małych naczyń krwionośnych do tkanek.
W związku z leczeniem gemcytabiną występowały poważne reakcje skórne, w tym zespół Stevensa- Johnsona, toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka i ostra uogólniona osutka krostkowa (AGEP). Jeśli u pacjenta wystąpi którykolwiek z objawów związanych z tymi poważnymi reakcjami skórnymi opisanymi w punkcie 4, należy natychmiast skontaktować się z lekarzem.
Jeśli w trakcie stosowania tego leku u pacjenta wystąpiły takie objawy, jak ból głowy z dezorientacją, napady drgawek lub zaburzenia widzenia, należy natychmiast zwrócić się do lekarza, gdyż może to być bardzo rzadkie działanie niepożądane dotyczące układu nerwowego o nazwie zespół odwracalnej tylnej encefalopatii.
Dzieci i młodzież Nie zaleca się stosowania tego leku u dzieci w wieku poniżej 18 lat ze względu na niewystarczające dane dotyczące bezpieczeństwa stosowania i skuteczności.
Gemsol a inn e lek i Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie szpitalnemu o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje stosować, również o szczepionkach i lekach, które wydawane są bez recepty.
Ciąża, karmienie piersią i wpływ na płodność Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza, że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza przed zastosowaniem tego leku.
Ciąża Jeżeli pacjentka jest w ciąży lub planuje ciążę, powinna poinformować o tym lekarza. Należy unikać stosowania leku Gemsol podczas ciąży. Lekarz poinformuje pacjentkę o ryzyku związanym ze stosowaniem leku Gemsol podczas ciąży.
Karmienie piersią Jeśli pacjentka karmi piersią, powinna poinformować o tym lekarza. Karmienie piersią trzeba przerwać na czas stosowania leku Gemsol.
Płodność Mężczyzn należy poinformować, aby nie starali się o poczęcie dziecka podczas leczenia oraz przez kolejnych 6 miesięcy od zakończenia leczenia lekiem Gemsol . Jeżeli pacjent planuje posiadanie potomstwa podczas leczenia lub w czasie kolejnych 6 miesięcy od jego zakończenia, powinien zwrócić się po poradę do lekarza lub farmaceuty. Może także zasięgnąć porady odnośnie możliwości zamrożenia nasienia przed rozpoczęciem leczenia.
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn Gem sol może powodować senność, zwłaszcza w przypadku spożycia alkoholu. Nie należy prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn do czasu upewnienia się, że podanie leku Gemsol nie powoduje senności.
3. Jak stosować Gemsol
Zwykle stosowana dawka leku Gemsol wynosi od 1000 do 1250 mg na każdy metr kwadratowy powierzchni ciała pacjenta. Powierzchnię ciała oblicza się na podstawie wzrostu i masy ciała pacjenta. Na podstawie powierzchni ciała lekarz wylicza właściwą dawkę leku. Dawka ta może zostać dostosowana lub jej podanie może zostać opóźnione w zależności od liczby krwinek i stanu ogólnego pacjenta.
Częstość infuzji leku Gemsol zależy od rodzaju nowotworu, z p owodu którego lek jest podawany.
Gem sol podawany jest zawsze po rozcieńczeniu w postaci infuzji do jednej z żył. Infuzja leku trwa około 30 minut.
W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
4. Możliwe działania niepożądane
Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
W razie wystąpienia któregokolwiek z niżej wymienionych objawów należy niezwłocznie skontaktować się z leka rzem: krwawienie z dziąseł, nosa lub ust albo inne krwawienie, które nie ustępuje; czerwonawe lub różowawe zabarwienie moczu, nieoczekiwane powstawanie siniaków (ponieważ pacjent może mieć zmniejszoną liczb ę płytek krwi, co występuje bardzo często); znużen ie, zasłabnięcie, szybko występująca zadyszka lub bladość skóry (ponieważ pacjent może mieć zmniejszone stężenie hemoglobiny we krwi, co występuje bardzo często); lekka do umiarkowanej wysypka na skórze (bardzo często) / świąd (często) lub gorączka (bardzo często) – reakcje uczuleniowe; gorączka 38°C lub wyższa, pocenie się lub inne objawy zakażenia (gdyż pacjent może mieć zmniejszoną liczbę krwinek białych wraz z gorączką – stan znany jako gorączka neutropeniczna, występujący często); ból, zaczerwienienie, obrzęk lub owrzodzenia w jamie ustnej (zapalenie jamy ustnej występujące często); nieregularne bicie serca (zaburzenia rytmu serca występujące rzadko); bardzo silne zmęczenie i osłabienie, plamica lub małe wybroczyny w obrębie skóry (siniaki), ostra niewy dolność nerek (wydalanie małych ilości moczu lub bezmocz) oraz objawy zakażenia (zespół hemolityczno-mocznicowy, który może zagrażać życiu, występujący niezbyt często); trudności w oddychaniu (niewielka duszność występuje bardzo często bezpośrednio po zakończeniu infuzji leku Gemsol i szybko ustępuje; jednak niezbyt często lub rzadko występują ciężkie zaburzenia czynności płuc); silny ból w klatce piersiowej (zawał serca występujący rzadko); ciężka nadwrażliwość/reakcja alergiczna z nasiloną wysypką skórną, w tym z zaczerwienieniem i świądem skóry, obrzęk rąk, stóp, okolicy kostek, twarzy, warg, jamy ustnej lub gardła (co może spowodować trudności w połykaniu lub oddychaniu), świszczący oddech, szybkie bicie serca lub uczucie omdlewania (reakcja anafilaktyczna występująca bardzo rzadko); uogólniony obrzęk, duszność lub zwiększenie masy ciała, co może wskazywać na przeciekanie płynu z małych naczyń krwionośnych do tkanek (zespół przesiąkania włośniczek występujący bardzo rzadko); ból głowy z zaburzeniami widzenia, splątanie, napady drgawek (zespół odwracalnej tylnej encefalopatii występujący bardzo rzadko); wysypka o znacznym nasileniu ze świądem, powstawaniem pęcherzy lub złuszczaniem się skóry (zespół Stevensa-Johnsona, toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka – reakcje występujące bardzo rzadko); czerwona, łuszcząca się, rozległa wysypka z pęcherzami pod obrzękniętą skórą (w tym w fałdach skórnych, na tułowiu i kończynach górnych) oraz pęcherze z jednoczesną gorączką - ostra uogólniona osutka krostkowa (AGEP - częstość występowania nieznana); skrajne zmęczenie i osłabienie, plamica lub niewielkie krwawienia pod skórą (siniaki), ostra niewydolność nerek (małe wytwarzanie moczu lub brak wytwarzania moczu) oraz objawy zakażenia. Mogą to być objawy wskazujące na mikroangiopatię zakrzepową (powstawanie zakrzepów w małych naczyniach krwionośnych) i zespół hemolityczno-mocznicowy, co może prowadzić do śmierci.
Inne działania niepożądane leku Gemsol mogą obejmować:
Bardzo częste działania niepożądane (mogą występować częściej niż u 1 na 10 osób) - mała liczba krwinek białych - wymioty - nudności - utrata włosów - zaburzenia czynności wątroby: wykrywane w badaniach krwi - obecność krwi w moczu - nieprawidłowy wynik badania moczu: białkomocz - objawy grypopodobne z gorączką - obrzęk okolicy kostek, palców dłoni, stóp, twarzy
Częst e działania niepożądane (mogą występować rzadziej niż u 1 na 10 osób) - mały apetyt (jadłowstręt) - ból głowy - trudności ze snem - senność - kaszel - wodnisty katar - zaparcie - biegunka - świąd - nadmierne pocenie się - bóle mięśniowe - bóle pleców - gorączka - osłabienie - dreszcze - zwiększone wyniki badań czynności wątroby (zwiększenie stężenia bilirubiny) - zakażenia
Niezbyt częste działania niepożądane (mogą występować rzadziej niż u 1 na 100 osób) - bliznowacenie pęcherzyków płucnych (śródmiąższowe zapalenie płuc) - świszczący oddech (skurcz dróg oddechowych) - bliznowacenie płuc (nieprawidłowy obraz klatki piersiowej na zdjęciach rentgenowskich ) - udar mózgu - niewydolność serca - niewydolność nerek - ciężkie uszkodzenie wątroby, w tym niewydolność wątroby i zgon
Rzadk ie działania niepożądane (mogą występować rzadziej niż u 1 na 1000 osób) - niskie ciśnienie tętnicze krwi - łuszczenie się skóry, powstawanie owrzodzeń lub pęcherzy - złuszczanie się skóry i masywne powstawanie pęcherzy - reakcje w miejscu podania leku - ciężkie zapalenie płuc powodujące niewydolność oddechową (ostra niewydolność oddechowa dorosłych) - wysypka skórna podobna do silnego oparzenia słonecznego, która może wystąpić w miejscach uprzednio napromienianych (nawrót objawów popromiennych) - obecność płynu w płucach - włóknienie pęcherzyków płucnych na skutek radioterapii (toksyczność po radioterapii) - zgorzel palców rąk lub stóp - zapalenie naczyń krwionośnych - zwiększone wyniki badań czynności wątroby (zwiększenie aktywności enzymu GGT – gamma-glutamylotransferazy)
Bardzo rzadkie działania niepożądane (mogą występować rzadziej niż u 1 na 10 000 osób): - zwiększona liczba płytek krwi - zapalenie błony śluzowej jelita grubego spowodowane zmniejszonym dopływem krwi (niedokrwienne zapalenie okrężnicy) - mikroangiopatia zakrzepowa: powstawanie zakrzepów w małych naczyniach krwionośnych
Działania niepożądane występujące z nieznaną częstością (częstości nie można określić na podstawie dostępnych danych): - posocznica: stan, w którym bakterie i ich toksyny krążą we krwi i zaczynają uszkadzać narządy - rzekome zapalenie tkanki podskórnej: zaczerwienienie skóry i opuchlizna
- W badaniach krwi stwierdza się małe stężenie hemoglobiny (niedokrwistość), małą liczb ę krwinek białych i zmian ę liczby płytek krwi
Istnieje możliwość wystąpienia każdego z wymienionych objawów i (lub) stanów. O pojawieniu się któregokolwiek z wymienionych działań niepożądanych trzeba niezwłocznie poinformować lekarza.
Należy poradzić się lekarza, jeśli pojawią się jakiekolwiek niepokojące objawy.
Zgłaszanie działań niepożądanych Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych: Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa tel.: + 48 22 49 21 301, faks: + 48 22 49 21 309, strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu. Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.
5. Jak przechowywać Gemsol
Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności, który jest wydrukowany na pudełku i na etykiecie po EXP. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.
Apteka szpitalna powinna przechowywać fiolki leku Gemsol w temperaturze 2°C-8°C. Nie zamrażać.
Jeśli fiolki przechowywane są w temperaturze poniżej 2°C, w roztworze może wytrącić się osad.
Jeżeli roztwór wydaje się przebarwiony lub zawiera widoczne cząstki, należy go wyrzucić.
Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.
6. Zawartość opakowania i inne informacje
Co zawiera Gemsol Substancją czynną leku jest gemcytabina (w postaci chlorowodorku). Każdy ml koncentratu do sporządzania roztworu do infuzji zawiera 40 mg gemcytabiny w postaci gemcytabiny chlorowodorku. Każda fiolka 5 ml zawiera 200 mg gemcytabiny (w postaci chlorowodorku). Każda fiolka 25 ml zawiera 1000 mg gemcytabiny (w postaci chlorowodorku). Każda fiolka 50 ml zawiera 2000 mg gemcytabiny (w postaci chlorowodorku).
Ponadto lek zawiera: wodę do wstrzykiwań i kwas solny rozcieńczony (do ustalenia pH).
Jak wygląda lek Gemsol i co zawiera opakowanie Lek jest koncentratem do sporządzania roztworu do infuzji. Koncentrat jest przezroczystym, bezbarwnym do bladożółtego roztworem w f iol kach z bezbarwnego szkła typu I z korkiem (typu I) z gumy halobutylowej powlekanym fluoropolimerem, z aluminiowym uszczelnieniem, umieszczonych w ochronnym opakowaniu (Onco-Safe lub Sleeving) lub bez takiego opakowania, w tekturowym pudełku. Opakowania Onco-Safe i Sleeving nie mają styczności z produktem leczniczym i stanowią dodatkową ochronę podczas transportu, zwiększając tym samym bezpieczeństwo personelu medycznego i farmaceutycznego. Wielkość opakowań: Fiolki po 200 mg: 1, 5 lub 10 fiolek.
Fiolki po 1000 mg: 1 fiolka
Fiolki po 2000 mg: 1 fiolka
Podm iot odpowiedzialny i wytwórca: EBEWE Pharma Ges.m.b.H. Nfg. KG Mondseestrasse 11 Austria
Wytwórca: Fareva Unterach GmbH Mondseestraße 11 Austria
W celu uzyskania bardziej szczegółowych informacji o leku oraz jego nazwach w innych państwach członkowskich Europejskiego Obszaru Gospodarczego należy zwrócić się do: Sandoz Polska Sp. z o.o. ul. Domaniewska 50 C 02-672 Warszawa tel. 22 209 70 00
Data ostatniej aktualizacji ulotki: 12/2023 Logo Ebewe
Informacje przeznaczone wyłącznie dla fachowego personelu medycznego
Nie zaleca się mieszania produktu Gemsol z innymi produktami leczniczymi ze względu na brak badań zgodności.
Produkty lecznicze podawane drogą pozajelitową należy, jeśli tylko pozwala na to rodzaj opakowania, obejrz eć przed zastosowaniem, czy nie zawierają wytrąconych cząstek i przebarwień.
Wymaganą ilość roztworu należy przenieść w warunkach aseptycznych do worka lub butelki do infuzji. Roztwór trzeba rozcieńczyć 0,9% roztworem chlorku sodu lub 5% roztworem glukozy. Roztwory należy dokładnie wymieszać obracając butelkę lub worek w dłoni.
Postępowanie z lekiem Podczas przygotowywania i utylizacji roztworu do infuzji należy przestrzegać zasad bezpieczeństwa dotyczących leków cytotoksycznych. Przygotowanie roztworu należy przeprowadzać w izolatorze lub w bezpiecznym boksie do pracy z cytostatykami. Zgodnie z wymogami należy stosować odzież ochronną (ochronny fartuch, rękawice, maskę, okulary ochronne). Roztwór może spowodować silne podrażnienie, jeśli dojdzie do kontaktu z oczami. W razie zanieczyszczenia oko należy natychmiast dokładnie przepłukać wodą. W razie utrzymywania się podrażnienia należy niezwłocznie udać się do okulisty. W przypadku kontaktu ze skórą, miejsce skażenia należy dokładnie spłukać wodą.
Wszelkie niewykorzystane resztki produktu, a także materiały użyte do przygotowania roztworu, jego rozcieńczenia i podania należy usunąć zgodnie z przepisami obowiązującymi w szpitalu dla leków cytotoksycznych oraz lokalnymi przepisami dotyczącymi usuwania niebezpiecznych odpadów.
Okres ważności
Nieotwarta fiolka:
Stabiln ość po pierwszym otwarciu opakowania: Wykazano chemiczną i fizyczną stabilność produktu przez 28 dni w temperaturze od 2°C do 8°C i w temperaturze pokojowej (15°C - 25°C).
Z mikrobiologicznego punktu widzenia produkt należy zużyć bezpośrednio po sporządzeniu roztworu. Jeżeli produkt nie jest zużyty natychmiast, odpowiedzialność za czas i warunki przechowywania przed zastosowaniem ponosi użytkownik. Na ogół czas przechowywania nie powinien być dłuższy niż i zwalidowanych warunkach aseptycznych.
Okres ważności po rozcieńczeniu Wykazano chemiczną i fizyczną stabilność roztworu rozcieńczonego 5% roztworem glukozy lub 0,9% roztworem chlorku sodu (1,0 mg/ml, 7,0 mg/ml i 25 mg/ml) przez 28 dni w temperaturze od 2°C do 8°C i w temperaturze pokojowej. Z mikrobiologicznego punktu widzenia produkt należy zużyć bezpośrednio po sporządzeniu roztworu. Jeżel i produkt nie jest zużyty natychmiast, odpowiedzialność za czas i warunki przechowywania przed zastosowaniem ponosi użytkownik. Na ogół czas przechowywania nie powinien być dłuższy niż w kontrolowanych i zwalidowanych warunkach aseptycznych.
Charakterystyka
CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO
Gemsol, 40 mg/ml, koncentrat do sporządzania roztworu do infuzji
Każdy ml koncentratu do sporządzania roztworu do infuzji zawiera 40 mg gemcytabiny (Gemcitabinum) w postaci gemcytabiny chlorowodorku).
Każda fiolka 5 ml zawiera 200 mg gemcytabiny (w postaci chlorowodorku). Każda fiolka 25 ml zawiera 1000 mg gemcytabiny (w postaci chlorowodorku). Każda fiolka 50 ml zawiera 2000 mg gemcytabiny (w postaci chlorowodorku).
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
Koncentrat do sporządzania roztworu do infuzji.
Przezroczysty, bezbarwny do bladożółtego roztwór.
pH: 2,0 – 2,8 Osmolalność: 270 – 280 mOsmol/kg
Gemcytabina w skojarzeniu z cisplatyną wskazana jest w leczeniu raka pęcherza moczowego miejscowo zaawansowanego lub z przerzutami.
Gemcytabina wskazana jest w leczeniu pacjentów z gruczolakorakiem trzustki miejscowo zaawansowanym lub z przerzutami.
Gemcytabina w skojarzeniu z cisplatyną, wskazana jest jako leczenie pierwszego rzutu u pacjentów z niedrobnokomórkowym rakiem płuca (NDRP) w stadium miejscowo zaawansowanym lub z przerzutami. U pacjentów w podeszłym wieku lub pacjentów o stanie sprawności 2 można rozważyć stosowanie gemcytabiny w monoterapii.
Gemcytabina w skojarzeniu z karboplatyną wskazana jest w leczeniu pacjentek z nabłonkowym rakiem jajnika w stadium miejscowo zaawansowanym lub z przerzutami, po niepowodzeniu chemioterapii I rzutu opartej na związkach platyny, po co najmniej 6-miesięcznym okresie bez nawrotu choroby.
Gemcytabina w skojarzeniu z paklitakselem wskazana jest w leczeniu pacjentów z nawrotem miejscowym raka piersi niekwalifikującym się do leczenia operacyjnego lub z przerzutami, u których wystąpił nawrót po uzupełniającej/neoadiuwantowej chemioterapii obejmującej antracykliny, lub w przypadku przeciwwskazań do ich stosowania.
Gemcytabinę może przepisywać wyłącznie lekarz wykwalifikowany w stosowaniu chemioterapii przeciwnowotworowej.
Dawkowanie
Rak pęcherza moczowego Terapia skojarzona Zalecana dawka gemcytabiny wynosi 1000 mg/m 2
należy podawać w 1., 8. i 15. dniu każdego 28-dniowego cyklu leczenia w skojarzeniu z cisplatyną. Cisplatynę w zalecanej dawce 70 mg/m 2
w 2. dniu każdego 28-dniowego cyklu. Ten czterotygodniowy cykl leczenia jest następnie powtarzany. W zależności od stopnia toksyczności odczuwanej przez pacjenta można zastosować zmniejszenie dawk owania w każdym cyklu lub podczas trwania cyklu.
Rak trzustki Monoterapia Zalecana dawka gemcytabiny wynosi 1000 mg/m 2
Dawkę tę należy powtarzać raz w tygodniu przez okres do 7 tygodni, po czym następuje tygodniowa przerwa. W kolejnych cyklach leczenia produkt podaje się raz w tygodniu przez 3 kolejne tygodnie w każdym okresie 4-tygodniowym. W zależności od stopnia toksyczności odczuwanej przez pacjenta można zastosować zmniejszenie dawkowania w każdym cyklu lub podczas trwania cyklu.
Niedrobnokomórkowy rak płuca Monoterapia Zalecana dawka gemcytabiny wynosi 1000 mg/m 2
Dawkę tę należy powtarzać raz w tygodniu przez 3 tygodnie, po czym następuje tygodniowa przerwa. Ten czterotygodniowy cykl leczenia jest następnie powtarzany. W zależności od stopnia toksyczności odczuwanej przez pacjenta można zastosować zmniejszenie dawki w każdym cyklu lub podczas trwania cyklu.
Leczenie skojarzone Zalecana dawka gemcytabiny wynosi 1250 mg/m 2
w 1. i 8. dniu 21-dniowego cyklu leczenia w skojarzeniu z cisplatyną. W zależności od stopnia toksyczności odczuwanej przez pacjenta można zastosować zmniejszenie dawkowania w każdym cyklu lub podczas trwania cyklu. Cisplatyna w dawkach od 75 do 100 mg/m 2
Rak piersi Leczenie skojarzone W leczeniu skojarzonym gemcytabiną z paklitakselem zaleca się podanie paklitakselu (175 mg/m 2
w około 3-godzinnej infuzji dożylnej w 1. dniu, a następnie w 1. i 8. dniu każdego 21-dniowego cyklu podawana jest gemcytabina (1250 mg/m 2
toksyczności odczuwanej przez pacjenta można zastosować zmniejszenie dawkowania w każdym cyklu lub podczas trwania cyklu. Przed rozpoczęciem leczenia skojarzonego gemcytabiną z paklitakselem bezwzględna liczba granulocytów u pacjenta powinna wynosić co najmniej 6 /l.
Rak jajnika Leczenie skojarzone Zalecana dawka gemcytabiny stosowanej w skojarzeniu z karboplatyną wynosi 1000 mg/m 2
podawana w 30-minutowej infuzji dożylnej w 1. i 8. dniu każdego 21-dniowego cyklu. Pierwszego dnia cyklu, po zakończeniu wlewu gemcytabiny należy podawać karboplatynę aż do uzyskania docelowej wartości pola pod krzywą (AUC) równej 4,0 mg/ml ∙ min. W zależności od stopnia toksyczności odczuwanej przez pacjentkę można zastosować zmniejszenie dawkowania w każdym cyklu lub podczas trwania cyklu.
Monitorowanie toksyczności i modyfikacja dawki w zależności od toksyczności
Modyfikacja dawki spowodowana toksycznością niehematologiczną W celu wykrycia toksyczności niehematologicznej należy przeprowadzać okresowe badania fizykalne nerek i wątroby oraz kontrolować czynność tych narządów. W zależności od stopnia nasilenia objawów toksyczności u pacjenta można zastosować zmniejszenie dawki w każdym cyklu lub podczas trwania cyklu. Ogólnie, w przypadku wystąpienia objawów ciężkiej toksyczności niehematologicznej (stopnia 3. lub 4.), z wyjątkiem nudności lub wymiotów, należy wstrzymać lub zmniejszyć leczenie gemcytabiną , zależnie od decyzji lekarza. Nie należy podawać kolejnych dawek do czasu ustąpienia objawów toksyczności, zgodnie z oceną lekarza.
Zalecenia dotyczące dostosowania dawki cisplatyny, karboplatyny i paklitakselu w leczeniu skojarzonym zawarte są w Charakterystykach tych produktów leczniczych.
Modyfikacja dawki spowodowana toksycznością hematologiczną Rozpoczęcie cyklu We wszystkich wskazaniach przed podaniem każdej dawki gemcytabiny należy kontrolować u pacjenta liczbę płytek krwi i granulocytów. Przed rozpoczęciem cyklu bezwzględna liczba granulocytów powinna wynosić co najmniej 1500 x 10 6 /l, a liczba płytek krwi 100 000 x 10 6 /l.
Podczas cyklu Modyfikację dawki gemcytabiny w czasie trwania cyklu należy przeprowadzić zgodnie z poniższymi tabelami:
Modyfikacja dawki gemcytabiny stosowanej w monoterapii lub w skojarzeniu z cisplatyną w czasie trwania cyklu leczenia raka pęcherza, NDRP i raka trzustki Bezwzględna liczba granulocytów (x 10 6 /l) Liczba płytek krwi (x 10 6 /l) Procent zalecanej dawki gemcytabiny (%) >1000 i >100 000 100 <500 lub <50 000 Pominąć dawkę *
* Nie należy podawać pominiętej dawki w czasie trwania cyklu dopóki bezwzględna liczba granulocytów nie osiągnie wartości co najmniej 500 x 10 6 /l, a liczba płytek krwi 50 000 x 10 6 /l.
Modyfikacja dawki gemcytabiny stosowanej w skojarzeniu z paklitakselem w czasie trwania cyklu leczenia raka piersi Bezwzględna liczba granulocytów (x 10 6 /l) Liczba płytek krwi (x 10 6 /l) Procent zalecanej dawki gemcytabiny (%) ≥1200 i >75 000 100 <700 lub <50 000 Pominąć dawkę * * Nie należy podawać pominiętej dawki w czasie trwania cyklu. Leczenie należy wznowić w 1. dniu następnego cyklu, jeśli bezwzględna liczba granulocytów osiągnie wartość co najmniej
6 /l, a liczba płytek krwi 100 000 x 10 6 /l.
Modyfikacja dawki gemcytabiny stosowanej w skojarzeniu z karboplatyną w czasie trwania cyklu leczenia raka jajnika Bezwzględna liczba granulocytów (x 10 6 /l) Liczba płytek krwi (x 10 6 /l) Procent zalecanej dawki gemcytabiny (%) >1500 i ≥100 000 100 <1000 lub <75 000 Pominąć dawkę * * Nie należy podawać pominiętej dawki w czasie trwania cyklu. Leczenie należy wznowić w 1. dniu następnego cyklu, jeśli bezwzględna liczba granulocytów osiągnie wartość co najmniej 6 /l, a liczba płytek krwi 100 000 x 10 6 /l.
Modyfikacja dawki z powodu toksyczności hematologicznej w kolejnych cyklach leczenia dla wszystkich wskazań Dawkę gemcytabiny należy zmniejszyć do 75% dawki początkowej podanej w pierwszym cyklu w razie następujących objawów toksyczności hematologicznej:
bezwzględna liczba granulocytów <500 x 10 6 /l dłużej niż przez 5 dni, bezwzględna liczba granulocytów <100 x 10 6 /l dłużej niż przez 3 dni, gorączka neutropeniczna, liczba płytek krwi <25 000 x10 6 /l, opóźnienie cyklu o więcej niż 1 tydzień z powodu toksyczności.
Sposób podawania
Gemcytabina jest dobrze tolerowana podczas infuzji i może być podawana ambulatoryjnie. W przypadku wynaczynienia należy natychmiast przerwać podawanie leku i rozpocząć ponownie wlew do innego naczynia krwionośnego. Po zakończeniu wlewu należy uważnie kontrolować stan pacjenta.
Koncentrat do sporządzania roztworu do infuzji Gemsol musi zostać rozcieńczony przed podaniem (patrz punkty 4.4 i 6.6). Zaleca się podawanie produktu do dużej żyły , aby zapobiec uszkodzeniu naczynia krwionośnego i wynaczynienia.
Instrukcje dotyczące rekonstytucji produktu leczniczego przed podaniem, patrz punkt 6.6.
Szczególne grupy pacjentów
Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek lub wątroby Gemcytabinę należy stosować ostrożnie u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby lub nerek, gdyż dane uzyskane w badaniach klinicznych nie są wystarczające, aby jednoznacznie określić zalecenia dotyczące dawkowania w tej grupie pacjentów (patrz punkty 4.4, 4.8 i 5.2).
Osoby w podeszłym wieku (>65 lat) Gemcytabina jest dobrze tolerowana przez pacjentów w wieku powyżej 65 lat. Nie ma danych, które sugerowałyby konieczność dostosowania dawki leku u osób w podeszłym wieku, poza już zaleconym dla wszystkich pacjentów (patrz punkt 5.2).
Dzieci i młodzież (<18 lat) Nie zaleca się stosowania gemcytabiny u dzieci w wieku poniżej 18 lat ze względu na niewystarczające dane dotyczące bezpieczeństwa stosowania i skuteczności.
Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1. Karmienie piersią (patrz punkt 4.6).
Wykazano, że przedłużenie czasu trwania infuzji i zwiększenie częstości podawania zwiększa toksyczność gemcytabiny.
Koncentrat do sporządzania roztworu do infuzji Gemsol musi być rozcieńczony przed podaniem (patrz punkty 4.2 i 6.6). Zaleca się podawanie produktu do dużej żyły w celu zapobiegania uszkodzeniu naczynia krwionośnego i wynaczynienia. Ciężkie skórne działania niepożądane (SCARs) W związku z leczeniem gemcytabiną zgłaszano występowanie ciężkich skórnych działań niepożądanych (SCAR), w tym zespołu Stevensa-Johnsona (SJS), toksycznego martwiczego oddzielania się naskórka (TEN) i ostrej uogólnionej osutki krostkowej (AGEP), mogące zagrażać życiu lub prowadzić do zgonu. Pacjentów należy informować o objawach przedmiotowych i podmiotowych oraz ściśle kontrolować, czy nie występują u nich reakcje skórne. Jeżeli pojawią się objawy przedmiotowe i podmiotowe wskazujące na takie reakcje, należy natychmiast odstawić gemcytabinę.
Toksyczność hematologiczna Gemcytabina może hamować czynność szpiku kostnego, co objawia się leukopenią, małopłytkowością i niedokrwistością. U pacjentów leczonych gemcytabiną, przed podaniem każd ej dawki produktu leczniczego należy kontrolować liczbę płytek krwi, leukocytów i granulocytów. W razie stwierdzenia objawów zahamowania przez lek czynności szpiku kostnego należy rozważyć zawieszenie lub zmodyfikowanie leczenia (patrz punkt 4.2). Zahamowanie czynności szpiku nie trwa jednak długo i zazwyczaj nie powoduje zmniejszenia dawki produktu, a rzadko jest przyczyną przerwania leczenia. Po przerwaniu podawania gemcytabiny liczba komórek we krwi może się nadal zmniejszać. Rozpoczęcie leczenia pacjentów z osłabioną czynnością szpiku kostnego wymaga ostrożności. Tak jak w przypadku innych cytotoksycznych terapii, podczas podawania gemcytabiny razem z inną chemioterapią trzeba wziąć pod uwagę ryzyko skumulowanego zahamowania czynności szpiku kostnego.
Zaburzenia czynności wątroby i nerek Gemcytabinę należy stosować ostrożnie u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby lub nerek, gdyż dane uzyskane w badaniach klinicznych nie są wystarczające, aby jednoznacznie określić zalecenia dotyczące dawkowania w tej grupie pacjentów (patrz punkt 4.2).
U pacjentów z przerzutami do wątroby lub z zapaleniem wątroby, alkoholizmem lub marskością wątroby w wywiadzie, podanie gemcytabiny może prowadzić do zaostrzenia istniejących zaburzeń czynności wątroby.
Należy okresowo dokonywać laboratoryjnej oceny czynności nerek i wątroby (włącznie z testami wirusologicznymi).
Jednoczesne stosowanie radioterapii Skojarzone stosowanie gemcytabiny z radioterapią (w tym samym czasie lub w odstępie do 7 dni): zgłaszano objawy toksyczności (szczegółowe informacje i zalecenia dotyczące stosowania, patrz punkt 4.5).
Żywe szczepionki U pacjentów leczonych gemcytabiną nie zaleca się stosowania szczepionki przeciwko żółtej gorączce i innych żywych atenuowanych szczepionek (patrz punkt 4.5).
Zespół odwracalnej tylnej encefalopatii U pacjentów otrzymujących gemcytabinę w monoterapii lub w skojarzeniu z innymi lekami przeciwnowotworowymi opisywano zespół odwracalnej tylnej encefalopatii (ang. posterior reversible encephalopathy syndrome, PRES) i jej możliwe ciężkie powikłania. U większości pacjentów z PRES notowano ostre nadciśnienie tętnicze i napady drgawek, ale możliwe były również inne objawy, takie jak ból głowy, letarg, dezorientacja i utrata wzroku. Najlepszą metodą potwierdzenia rozpoznania jest wykonanie rezonansu magnetycznego. PRES ustępował zazwyczaj po zastosowaniu odpowiedniego leczenia podtrzymującego. Jeśli PRES wystąpi w trakcie leczenia, stosowanie gemcytabiny należy definitywnie przerwać i zastosować leczenie podtrzymujące, obejmujące m.in. kontrolę ciśnienia tętniczego i leczenie przeciwdrgawkowe.
Wpływ na układ sercowo-naczyniowy Ze względu na ryzyko zaburzeń serca i (lub) zaburzeń naczyniowych, podczas stosowania gemcytabiny należy zachować szczególną ostrożność u pacjentów z zaburzeniami sercowo-naczyniowymi w wywiadzie.
Zespół przesiąkania włośniczek U pacjentów otrzymujących gemcytabinę w monoterapii lub w skojarzeniu z innymi lekami przeciwnowotworowymi opisywano występowanie zespołu przesiąkania włośniczek (patrz punkt 4.8). Zaburzenie to jest zazwyczaj uleczalne, jeśli jest wcześnie rozpoznane i podjęte jest odpowiednie postępowanie, ale notowano przypadki zakończone zgonem. Zespół ten obejmuje ogólnoustrojową nadmierną przepuszczalność włośniczek, prowadzącą do przesiąkania płynu i białek z przestrzeni wewnątrznaczyniowej do tkanki śródmiąższowej. Do klinicznych objawów należą: uogólniony obrzęk, zwiększenie masy ciała, hipoalbuminemia, ciężkie niedociśnienie tętnicze, ostre zaburzenia czynności nerek i obrzęk płuc. Jeśli w trakcie leczenia wystąpi u pacjenta zespół przesiąkania włośniczek, należy przerwać podawanie gemcytabiny i zastosować leczenie wspomagające. Zespół przesiąkania włośniczek może wystąpić w czasie kolejnych cykli leczenia i, według danych literaturowych, wiązało się z zespołem ostrej niewydolności oddechowej u dorosłych.
Wpływ na płuca U pacjentów leczonych gemcytabiną opisywano powikłania płucne, czasami ciężkie (takie, jak obrzęk płuc, śródmiąższowe zapalenie płuc lub zespół ostrej niewydolności oddechowej dorosłych (ang. adult respiratory distress syndrome, ARDS). W razie wystąpienia tych powikłań należy rozważyć przerwanie leczenia gemcytabiną . Wczesne rozpoczęcie leczenia wspomagającego może pomóc poprawić stan pacjenta.
Wpływ na czynność nerek Zespół hemolityczno-mocznicowy U pacjentów otrzymujących gemcytabinę rzadko obserwowano objawy kliniczne odpowiadające zespołowi hemolityczno-mocznicowemu - ZHM (dane z okresu po wprowadzeniu gemcytabiny do obrotu), patrz punkt 4.8. ZHM jest zaburzeniem potencjalne zagrażającym życiu. Podawanie gemcytabiny należy przerwać po wystąpieniu pierwszych objawów mikroangiopatycznej niedokrwistości hemolitycznej, takich jak gwałtowne zmniejszenie stężenia hemoglobiny z jednoczesną małopłytkowością, zwiększeniem stężenia bilirubiny i kreatyniny w surowicy, zwiększeniem stężenia azotu mocznikowego we krwi lub aktywności dehydrogenazy mleczanowej (LDH). Niewydolność nerek może być nieodwracalna nawet po odstawieniu leczenia, a u pacjentów może być konieczne leczenie dializami.
Wpływ na płodność W badaniach wpływu na płodność gemcytabina powodowała zaburzenia spermatogenezy u samców myszy (patrz punkt 5.3). Dlatego mężczyznom leczonym gemcytabiną odradza się poczęcie dziecka w trakcie leczenia i w okresie do 6 miesięcy po jego zakończeniu. Ze względu na możliwość niepłodności na skutek leczenia gemcytabiną zaleca się, by przed rozpoczęciem leczenia mężczyźni zwrócili się o poradę dotyczącą zamrożenia nasienia (patrz punkt 4.6).
Nie przeprowadzono szczegółowych badań dotyczących interakcji (patrz punkt 5.2).
Radioterapia Stosowana jednocześnie (w tym samym czasie lub w odstępie do 7 dni) - Toksyczność związana z takim leczeniem skojarzonym zależy od wielu czynników, w tym od dawki gemcytabiny, częstości podawania gemcytabiny, dawki napromieniania, planowanej techniki radioterapii, rodzaju oraz objętości docelowej tkanki. Wyniki badań nieklinicznych i klinicznych wykazały, że gemcytabina zwiększa wrażliwość na promieniowanie jonizujące. W jednym badaniu klinicznym, w którym przez okres do 6 kolejnych tygodni stosowano jednocześnie gemcytabinę w dawce 1000 mg/m 2
i napromienianie klatki piersiowej u pacjentów z niedrobnokomórkowym rakiem płuc, obserwowano znaczną toksyczność w postaci ciężkiego, potencjalnie zagrażającego życiu zapalenia błony śluzowej, szczególnie przełyku i płuc. Objawy te występowały zwłaszcza u pacjentów, u których stosowano napromienianie dużej objętości (mediana objętości leczonej 4795 cm 3 ). Kolejne badania sugerowały, że możliwe jest stosowanie mniejszych dawek gemcytabiny jednocześnie z radioterapią, z przewidywalnym działaniem toksycznym, tak jak w badaniach II fazy u pacjentów z niedrobnokomórkowym rakiem płuc, w którym przez 6 tygodni stosowano jednocześnie napromienianie klatki piersiowej (dawkami 66 Gy), gemcytabinę (cztery razy po 600 mg/m 2
i cisplatynę (dwukrotnie po 80 mg/m 2
zapewniającego bezpieczne stosowanie gemcytabiny w skojarzeniu z leczniczymi dawkami napromieniania we wszystkich rodzajach guzów.
Niejednoczesna (sekwencyjna) (stosowana w odstępie dłuższym niż 7 dni) - Analiza danych nie wskazuje na zwiększenie toksyczności (oprócz nawrotu objawów popromiennych), jeśli gemcytabina podawana jest pacjentom w odstępie dłuższym niż 7 dni przed lub po radioterapii. Z badań wynika, że leczenie gemcytabiną można rozpocząć po ustąpieniu ostrych objawów popromiennych lub co najmniej tydzień po napromienianiu.
Uszkodzenia popromienne w obrębie tkanek docelowych (np. zapalenie przełyku, zapalenie okrężnicy i zapalenie płuc) zgłaszano zarówno w związku z jednoczesnym, jak i niejednoczesnym stosowaniem gemcytabiny.
Inne Nie zaleca się stosowania szczepionki przeciwko żółtej gorączce i innych żywych atenuowanych szczepionek ze względu na ryzyko choroby układowej mogącej prowadzić do zgonu, zwłaszcza w przypadku pacjentów z obniżoną odpornością.
Ciąża Brak odpowiednich danych dotyczących stosowania gemcytabiny u kobiet w ciąży. Badania na zwierzętach wykazały szkodliwy wpływ na reprodukcję (patrz punkt 5.3). Na podstawie wyników badań na zwierzętach oraz mechanizmu działania gemcytabiny, substancji tej nie należy stosować w czasie ciąży, jeśli nie jest to bezwzględnie konieczne. Podczas leczenia gemcytabiną kobiety nie powinny zachodzić w ciążę. Należy zalecić pacjentkom, aby w przypadku zajścia w ciążę natychmiast poinformowały o tym lekarza prowadzącego.
Karmienie piersią Nie wiadomo, czy gemcytabina przenika do mleka ludzkiego i nie można wykluczyć niepożądanego wpływu na karmione piersią dziecko. Podczas leczenia gemcytabiną konieczne jest przerwanie karmienia piersią.
Płodność W badaniach wpływu na płodność gemcytabina powodowała zaburzenia spermatogenezy u samców myszy (patrz punkt 5.3). Dlatego mężczyznom leczonym gemcytabiną odradza się poczęcie dziecka w trakcie leczenia i w okresie do 6 miesięcy po jego zakończeniu. Ze względu na możliwość niepłodności na skutek leczenia gemcytabiną zaleca się, by przed rozpoczęciem leczenia mężczyźni zwrócili się o poradę w sprawie zamrożenia nasienia.
Nie przeprowadzono badań wpływu produktu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Jednak zgłaszano, że gemcytabina powoduje lekką do umiarkowanej senność, zwłaszcza w przypadku jednoczesnego spożycia alkoholu. Należy ostrzec pacjentów, aby nie prowadzili pojazdów ani nie obsługiwali maszyn do czasu stwierdzenia, że nie występuje u nich senność.
Do najczęściej zgłaszanych działań niepożądanych związanych z leczeniem gemcytabiną należą: nudności z wymiotami lub bez wymiotów, zwiększona aktywność aminotransferaz (AspAT i AlAT) i fosfatazy zasadowej u około 60% pacjentów; białkomocz i krwiomocz u około 50% pacjentów; duszność u 10 do 40% pacjentów (najczęściej u pacjentów z rakiem płuc); alergiczne wysypki skórne występują u około 25% pacjentów i u 10% pacjentów ze świądem.
Na częstość i nasilenie działań niepożądanych ma wpływ dawka, szybkość infuzji i odstępy czasu między dawkami (patrz punkt 4.4). Reakcjami niepożądanymi, które ograniczają wielkość dawki, są zmniejszenie liczby płytek krwi, leukocytów i granulocytów (patrz punkt 4.2).
Dane z badań klinicznych Częstość działań niepożądanych jest definiowana następująco: bardzo często (≥1/10); często (≥1/100 do <1/10), niezbyt często (≥1/1000 do <1/100), rzadko (≥1/10 000 do <1/1000), bardzo rzadko (<1/10 000), częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych).
Dane dotyczące działań niepożądanych i ich częstości przedstawione w poniższej tabeli pochodzą z badań klinicznych. W obrębie każdej grupy o określonej częstości występowania objawy niepożądane są wymienione zgodnie ze zmniejszającym się nasileniem.
Klasa układów i narządów Częstość Zakażenia i zarażenia pasożytnicze Często zakażenia Częstość nieznana posocznica Zaburzenia krwi i układu chłonnego Bardzo często leukopenia (neutropenia 3. stopnia u 19,3%; 4. stopnia u 6%). Zahamowanie czynności szpiku kostnego jest zwykle lekkie do umiarkowanego i dotyczy przeważnie granulocytów (patrz punkt 4.2) małopłytkowość niedokrwistość Często gorączka neutropeniczna Bardzo rzadko trombocytoza mikroangiopatia zakrzepowa Zaburzenia układu immunologicznego Bardzo rzadko reakcja rzekomoanafilaktyczna Zaburzenia metabolizmu i odżywiania Często jadłowstręt Zaburzenia układu nerwowego Często ból głowy bezsenność senność Niezbyt często udar naczyniowy mózgu Bardzo rzadko zespół odwracalnej tylnej encefalopatii (patrz punkt 4.4) Zaburzenia serca Niezbyt często zaburzenia rytmu serca (głównie nadkomorowe) niewydolność serca Rzadko zawał mięśnia sercowego Zaburzenia naczyniowe Rzadko niedociśnienie tętnicze kliniczne objawy zapalenia naczyń obwodowych i zgorzel Bardzo rzadko zespół przesiąkania włośniczek (patrz punkt 4.4) Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia Bardzo często duszność, zazwyczaj lekka i szybko ustępuje bez leczenia Często kaszel zapalenie błony śluzowej nosa Niezbyt często śródmiąższowe zapalenie płuc (patrz punkt 4.4) skurcz oskrzeli - zazwyczaj lekki i przemijający, ale może wymagać leczenia pozajelitowego Rzadko obrzęk płuc zespół ostrej niewydolności oddechowej dorosłych (patrz punkt 4.4) Zaburzenia żołądka i jelit Bardzo często wymioty nudności Często biegunka zapalenie i owrzodzenie jamy ustnej, zaparcie Bardzo rzadko niedokrwienne zapalenie okrężnicy Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych Bardzo często zwiększenie aktywności aminotransferaz (AspAT i AlAT) i fosfatazy zasadowej Często zwiększone stężenie bilirubiny Niezbyt często ciężka hepatotoksyczność, w tym niewydolność wątroby i zgon Rzadko zwiększona aktywność γ-glutamylotransferazy (GGT) Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Bardzo często alergiczna wysypka skórna, często ze świądem łysienie Często świąd pocenie się Rzadko ciężkie reakcje skórne, w tym zmiany złuszczające i pęcherzowe owrzodzenie powstawanie pęcherzyków i owrzodzeń złuszczanie naskórka Bardzo rzadko toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka zespół Stevensa-Johnsona Częstość nieznana rzekome zapalenie tkanki łącznej ostra uogólniona osutka krostkowa Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej Często ból pleców ból mięśni Zaburzenia nerek i dróg moczowych Bardzo często krwiomocz łagodny białkomocz Niezbyt często niewydolność nerek (patrz punkt 4.4) zespół hemolityczno-nerczycowy (patrz punkt 4.4) Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania Bardzo często objawy grypopodobne - do najczęściej opisywanych należą: gorączka, ból głowy, dreszcze, ból mięśni, osłabienie i jadłowstręt. Opisywano również kaszel, zapalenie błony śluzowej nosa, złe samopoczucie, pocenie się i trudności ze snem. obrzęki/obrzęki obwodowe, w tym obrzęk twarzy. Obrzęk zazwyczaj przemija po przerwaniu leczenia Często gorączka osłabienie dreszcze Rzadko reakcje w miejscu wstrzyknięcia, przeważnie lekkie Urazy, zatrucia i powikłania po zabiegach Rzadko uszkodzenia popromienne (patrz punkt 4.5) nawrót objawów popromiennych
Leczenie skojarzone raka piersi Częstość toksyczności hematologicznej stopnia 3. i 4., zwłaszcza neutropenii, jest większa podczas leczenia skojarzonego gemcytabiną z paklitakselem. Jednak zwiększenie częstości tych działań niepożądanych nie jest związane ze zwiększeniem częstości zakażeń lub objawów krwotocznych. Zmęczenie i gorączka neutropeniczna występują częściej, gdy gemcytabina jest stosowana w skojarzeniu z paklitakselem. Zmęczenie, które nie jest związane z niedokrwistością ustępuje przeważnie po pierwszym cyklu leczenia.
Działania niepożądane stopnia 3. i 4. paklitaksel vs. gemcytabina z paklitakselem
(n=259) Gemcytabina z paklitakselem (n=262)
Badania laboratoryjne Niedokrwistość 5 (1,9) 1 (0,4) 15 (5,7) 3 (1,1) Małopłytkowość 0 0 14 (5,3) 1 (0,4) Neutropenia 11 (4,2) 17 (6,6)* 82 (31,3) 45 (17,2)* Inne działania niepożądane, poza stwierdzanymi w badaniach laboratoryjnych
Gorączka neutropeniczna 3 (1,2) 0 12 (4.6) 1 (0,4) Uczucie zmęczenia 3 (1,2) 1 (0,4) 15 (5,7) 2 (0,8) Biegunka 5 (1,9) 0 8 (3,1) 0 Neuropatia nerwów ruchowych 2 (0,8) 0 6 (2,3) 1 (0,4) Neuropatia nerwów czuciowych 9 (3,5) 0 14 (5,3) 1 (0,4)
* Neutropenia stopnia 4. trwająca dłużej niż 7 dni występowała u 12,6% pacjentów w ramieniu leczenia skojarzonego i u 5% pacjentów w ramieniu paklitakselu.
Leczenie skojarzone raka pęcherza moczowego
Działania niepożądane stopnia 3. i 4. MVAC vs. gemcytabina z cisplatyną
(metotreksat, winblastyna, doksorubicyna i cisplatyna) (N=196) Gemcytabina z cisplatyną (N=200)
Badania laboratoryjne Niedokrwistość 30 (16) 4 (2) 47 (24) 7 (4) Małopłytkowość 15 (8) 25 (13) 57 (29) 57 (29) Inne działania niepożądane, poza stwierdzanymi w badaniach laboratoryjnych
Nudności i wymioty 37 (19) 3 (2) 44 (22) 0 (0) Biegunka 15 (8) 1 (1) 6 (3) 0 (0) Zakażenie 19 (10) 10 (5) 4 (2) 1 (1) Zapalenie błony śluzowej jamy ustnej
Leczenie skojarzone raka jajnika
Działania niepożądane stopnia 3. i 4. karboplatyna vs. gemcytabina z karboplatyną
(N=174) Gemcytabina z karboplatyną (N=175)
Badania laboratoryjne Niedokrwistość 10 (5,7) 4 (2,3) 39 (22,3) 9 (5,1) Neutropenia 19 (10,9) 2 (1,1) 73 (41,7) 50 (28,6) Małopłytkowość 18 (10,3) 2 (1,1) 53 (30,3) 8 (4,6) Leukopenia 11 (6,3) 1 (0,6) 84 (48,0) 9 (5,1) Inne działania niepożądane, poza stwierdzanymi w badaniach laboratoryjnych
Krwotok 0 (0,0) 0 (0,0) 3(1,8) (0,0) Gorączka neutropeniczna 0 (0,0) 0 (0,0) 2 (1,1) (0,0) Zakażenie bez neutropenii 0 (0,0) 0 (0,0) (0,0) 1 (0,6)
Neuropatia nerwów czuciowych występowała również częściej w ramieniu leczenia skojarzonego niż w monoterapii karboplatyną.
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych: Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa tel.: + 48 22 49 21 301, faks: + 48 22 49 21 309, strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Nie jest znana odtrutka w przypadku przedawkowania gemcytabiny. Dawki tak duże, jak 5700 mg/m 2
pc. były podawane w 30-minutowej infuzji co dwa tygodnie z zachowaniem możliwego do zaakceptowania nasilenia działań toksycznych. W przypadku podejrzewania przedawkowania należy kontrolować, czy pacjent ma właściwą liczbę krwinek i w razie konieczności zastosować leczenie podtrzymujące.
Grupa farmakoterapeutyczna: analogi pirymidyn Kod ATC: L01BC05
Działanie cytotoksyczne w hodowlach komórkowych Gemcytabina wykazuje znaczne działanie cytotoksyczne w hodowlach różnych komórek nowotworowych mysich i ludzkich. Jej d ziałanie jest swoiste dla określonej fazy cyklu komórkowego, tak że gemcytabina niszczy przede wszystkim komórki, w których zachodzi synteza DNA (faza S), a w pewnych warunkach uniemożliwia przejście komórek z fazy G1 do fazy S. Cytotoksyczne działanie gemcytabiny in vitro zależy zarówno od jej stężenia, jak i od czasu ekspozycji.
Działanie przeciwnowotworowe w nieklinicznych modelach doświadczalnych W modelach nowotworów doświadczalnych u zwierząt działanie przeciwnowotworowe gemcytabiny zależy od schematu dawkowania. Gdy gemcytabinę podawano codziennie, obserwowano wysoką śmiertelność, lecz minimalne działanie przeciwnowotworowe. Jeśli jednak gemcytabina podawana jest co 3 lub 4 dni , dawki nie są śmiertelne, działanie przeciwnowotworowe jest skuteczne w szerokim spektrum mysich nowotworów.
Mechanizm działania Metabolizm komórkowy i mechanizm działania: gemcytabina (dFdC), która jest antymetabolitem pirymidyny, jest przekształcana wewnątrzkomórkowo przez kinazę nukleozydową do aktywnych nukleozydów: difosforanu (dFdCDP) i trifosforanu (dFdCTP). Cytotoksyczne działanie gemcytabiny wynika z hamowania syntezy DNA przez dwa mechanizmy działania (dFdCDP i dFdCTP). Pierwszy (dFdCDP) hamuje aktywność reduktazy rybonukleotydowej, odpowiedzialnej wyłącznie za katalizowanie reakcji prowadzących do powstawania trifosforanów dezoksynukleozydów (dCTP) do syntezy DNA. Zahamowanie aktywności tego enzymu przez dFdCDP zmniejsza stężenie wszystkich dezoksynukleozydów, a zwłaszcza stężenie dCTP. Drugi (dFdCTP) konkuruje z dCTP o wbudowywanie do DNA (zjawisko samowzmocnienia).
Podobnie, niewielkie ilości gemcytabiny mogą również zostać wbudowane w RNA. W ten sposób zmniejszenie wewnątrzkomórkowego stężenia dCTP zwiększa wbudowywanie dFdCTP w DNA. Polimeraza epsilon DNA nie jest zdolna do usunięcia wbudowanej gemcytabiny i naprawienia wydłużających się nici DNA. Po wbudowaniu gemcytabiny w DNA, do rosnącej nici DNA dołączany jest jeden dodatkowy nukleotyd, po czym zasadniczo dalsza synteza DNA zostaje zahamowana (maskowane zakończenie łańcucha). Po wbudowaniu do DNA gemcytabina prawdopodobnie indukuje proces zaprogramowanej śmierci komórki, znanej jako apoptoza.
Dane z badań klinicznych
Rak pęcherza moczowego W randomizowanym badaniu III fazy z udziałem 405 pacjentów z zaawansowanym lub przerzutowym rakiem z nabłonka przejściowego dróg moczowych nie wykazano różnic pomiędzy grupą pacjentów, której podawano gemcytabinę w skojarzeniu z cisplatyną a grupą, w której stosowano schemat MVAC (metotreksat, winblastyna, doksorubicyna i cisplatyna) w odniesieniu do mediany czasu przeżycia (odpowiednio 12,8 i 14,8 miesiąca , p=0,547), czasu do progresji choroby (odpowiednio 7,4 i 7,6 miesiąca, p=0,842) oraz odsetka odpowiedzi (odpowiednio 49,4% i 45,7%, p=0,512). Jednak leczenie skojarzone gemcytabiną z cisplatyną miało lepszy profil toksyczności niż leczenie MVAC.
Rak trzustki W randomizowanym badaniu III fazy z udziałem 126 pacjentów z zaawansowanym lub przerzutowym rakiem trzustki obserwowano statystycznie znacząco większy odsetek odpowiedzi na leczenie gemcytabiną w porównaniu z 5-fluorouracylem (odpowiednio 23,8% i 4,8%, p=0,0022), a także istotne statystycznie wydłużenie czasu bez progresji z 0,9 do 2,3 miesiąca (wartość p w teście log-rank <0,0002) i istotne statystycznie zwiększenie mediany czasu przeżycia z 4,4 do 5,7 miesiąca (log-rank p<0,0024).
Niedrobnokomórkowy rak płuca W randomizowanym badaniu III fazy z udziałem 522 pacjentów z nieoperacyjnym, miejscowo zaawansowanym lub przerzutowym niedrobnokomórkowym rakiem płuca obserwowano istotnie większy statystycznie odsetek odpowiedzi na leczenie skojarzone gemcytabiną z cisplatyną w porównaniu z samą cisplatyną (odpowiednio 31,0% i 12,0%, p<0,0001), jak również istotne statystycznie wydłużenie czasu do progresji z 3,7 do 5,6 miesiąca (log-rank p<0,0012) i istotne statystycznie zwiększenie mediany czasu przeżycia z 7,6 do 9,1 miesiąca (log-rank p<0,004). W innym randomizowanym badaniu III fazy z udziałem 135 pacjentów z niedrobnokomórkowym rakiem płuca w stopniu IIIB lub IV obserwowano istotnie większy statystycznie odsetek odpowiedzi na leczenie skojarzone gemcytabiną z cisplatyną w porównaniu ze skojarzonym leczeniem cisplatyną z etopozydem (odpowiednio 40,6% i 21,2%, p=0,025), istotne statystycznie wydłużenie czasu do progresji z 4,3 do 6,9 miesiąca (p=0,014). W obu badaniach tolerancja leczenia była podobna w obydwu porównywanych grupach (ramionach).
Rak jajnika W randomizowanym badaniu III fazy 356 pacjentek z zaawansowanym nabłonkowym rakiem jajnika, z nawrotem po co najmniej 6-miesięcznym okresie od zakończenia chemioterapii opartej na związkach platyny, przydzielono losowo do grupy leczonej gemcytabiną w skojarzeniu z karboplatyną (GCb) lub do grupy otrzymującej karboplatynę (Cb). Istotne statystycznie wydłużenie czasu bez progresji z 5,8 do 8,6 miesiąca (p=0,0038) obserwowano u pacjentek leczonych GCb w porównaniu do pacjentek leczonych Cb. Różnice we współczynniku odpowiedzi 47,2% w grupie GCb vs. 30,9% w grupie Cb (p=0,0016) i mediana czasu przeżycia 18 miesięcy (GCb) vs. 17,3 miesiąca (Cb) (p=0,73) przemawiały na korzyść grupy GCb.
Rak piersi W randomizowanym badaniu III fazy z udziałem 529 pacjentów z nawrotem miejscowym raka piersi niekwalifikującym się do leczenia operacyjnego lub z przerzutami, po niepowodzeniu chemioterapii uzupełniającej/neoadiuwantowej, gemcytabina w skojarzeniu z paklitakselem w porównaniu do monoterapii paklitakselem wykazała istotne statystycznie wydłużenie czasu do progresji z 3,98 do 6,14 miesiąca (log-rank p=0,0002). Po 377 przypadkach zgonów, całkowity czas przeżycia wynosił 18,6 miesiąca vs. 15,8 miesiąca (log-rank p=0,0489, HR 0,82) u pacjentów leczonych gemcytabiną w skojarzeniu z paklitakselem w porównaniu do monoterapii paklitakselem, a całkowity współczynnik odpowiedzi wynosił odpowiednio 41,4% i 26,2% (p=0,0002).
Farmakokinetykę gemcytabiny badano u 353 pacjentów w siedmiu badaniach. Przedział wieku niedrobnokomórkowego raka płuc, a u 35% raka trzustki. Poniższe wartości parametrów farmakokinetycznych otrzymano dla dawek od 500 do 2592 mg/m 2
0,4 do 1,2 godziny.
Wchłanianie Maksymalne stężenia w osoczu (uzyskane w ciągu 5 minut od zakończenia infuzji) wynosiły od 3,2 do 45,5 μg/ml. Stężenie związku macierzystego w osoczu po podaniu dawki 1000 mg/m 2 /30 min jest większe niż 5 μg/ml przez około 30 minut po zakończeniu infuzji i większe niż 0,4 μg/ml przez następną godzinę.
Dystrybucja Objętość dystrybucji dla kompartmentu centralnego wynosiła 12,4 l/m 2
2
u mężczyzn (ze zmiennością osobniczą 91,9%). Objętość dystrybucji dla kompartmentu obwodowego wynosiła 47,4 l/m 2
Wiązanie z białkami osocza uznano za nieistotne. Okres półtrwania mieści się w zakresie od 42 do 94 minut w zależności od wieku i płci. Przy zalecanym schemacie dawkowania eliminacja gemcytabiny powinna być praktycznie całkowita w ciągu 5 do 11 godzin od rozpoczęcia infuzji. Gemcytabina podawana raz w tygodniu nie ulega kumulacji.
Metabolizm Gemcytabina jest szybko metabolizowana przez deaminazę cytydyny w wątrobie, nerkach, krwi i innych tkankach. Produktami wewnątrzkomórkowego metabolizmu gemcytabiny są mono-, di- i trifosforany gemcytabiny (dFdCMP, dFdCDP i dFdCTP), z których dFdCDP i dFdCTP uważane są za czynne metabolity. Metabolitów wewnątrzkomórkow ych nie wykrywa się w osoczu ani w moczu. Główny metabolit, 2’-dezoksy-2’,2’-difluorourydyna (dFdU), występujący w osoczu i w moczu, nie jest aktywny.
Wydalanie Klirens układowy mieści się w zakresie od 29,2 l/godz./m 2
2
płci i wieku (zmienność osobnicza wynosiła 52,2%). U kobiet wartość klirensu była o około 25% mniejsza niż u mężczyzn. Wprawdzie usuwanie leku z krążenia jest szybkie, ale zarówno u mężczyzn, jak i u kobiet klirens zmniejsza się z wiekiem. W przypadku zalecanej dawki gemcytabiny, wynoszącej 1000 mg/m 2
i mężczyzn nie powinien wymagać zmniejszenia dawki. Wydalanie w moczu: mniej niż 10% wydalane jest w postaci niezmienionej. Klirens nerkowy wynosił od 2 do 7 l/godz./m 2
Od 92 do 98% podanej dawki gemcytabiny jest wydalane w ciągu tygodnia, z czego 99% w moczu (głównie w postaci dFdU), a 1% z kałem.
Kinetyka dFdCTP Ten metabolit można wykryć w komórkach jednojądrzastych krwi obwodowej i poniższe informacje odnoszą się do tych komórek. Stężenia wewnątrzkomórkowe zwiększają się proporcjonalnie do dawek gemcytabiny w zakresie od 2 /30 min, które dają stężenie w stanie stacjonarnym od 0,4 do 5 μg/ml. Stężenia dFdCTP nie zwiększają się, gdy stężenie gemcytabiny w osoczu jest większe niż 5 μg/ml, co sugeruje, że zasoby metabolitu w tych komórkach są wysycone. Okres półtrwania w końcowej fazie eliminacji: od 0,7 do 12 godzin.
Kinetyka dFdU Maksymalne stężenia w osoczu (po 3 do 15 minut po zakończeniu 30-minutowej infuzji dawk i pc.): od 28 do 52 μg/ml. Najmniejsze stężenie po dawkowaniu jeden raz w tygodniu: od 0,07 do 1,12 μg/ml, bez wyraźnej kumulacji. Trójfazowy przebieg krzywej zależności stężenia od czasu, średni okres półtrwania w fazie końcowej: Wytwarzanie dFdU ze związku macierzystego: 91-98%. Średnia objętość dystrybucji dla kompartmentu centralnego: 18 l/m 2
2
Średnia objętość dystrybucji w stanie stacjonarnym (Vss): 150 l/m 2
2
Dystrybucja w tkankach: znaczna. Średni klirens rzeczywisty: 2,5 l/godz./m 2
2
Wydalanie w moczu: całkowite.
Leczenie skojarzone gemcytabiną z paklitakselem Leczenie skojarzone nie zmienia farmakokinetyki ani gemcytabiny, ani paklitakselu.
Leczenie skojarzone gemcytabiną z karboplatyną Stosowanie skojarzone z karboplatyną nie zmienia farmakokinetyki gemcytabiny.
Zaburzenia czynności nerek Łagodna do umiarkowanej niewydolność nerek (wartość GFR od 30 ml/min do 80 ml/min) nie ma istotnego wpływu na farmakokinetykę gemcytabiny.
W trwających do 6 miesięcy badaniach na myszach i psach, dotyczących wpływu wielokrotnych dawek, główną obserwacją było zależne od schematu dawkowania i wielkości dawki, odwracalne zahamowanie procesów krwiotwórczych.
Gemcytabina wykazuje działanie mutagenne w teście mutacji genowej in vitro oraz teście mikrojąderkowym w komórkach szpiku kostnego in vivo. Nie prowadzono długotrwałych badań na zwierzętach w celu oceny możliwego działania rakotwórczego gemcytabiny.
W badaniach wpływu na płodność gemcytabina powodowała odwracalne osłabienie spermatogenezy u samców myszy. Nie stwierdzono wpływu na płodność samic myszy.
Ocena eksperymentalnych badań na zwierzętach wykazała szkodliwy wpływ na reprodukcję, tj. wady wrodzone i inne działania na rozwój zarodka lub płodu, przebieg ciąży i rozwój około- oraz pourodzeniowy.
Woda do wstrzykiwań Kwas solny rozcieńczony (do ustalenia pH)
Nie mieszać tego produktu leczniczego z innymi produktami leczniczymi, oprócz wymienionych w punkcie 6.6.
Nieotwarte fiolki
Stabilność po pierwszym otwarciu opakowania Wykazano chemiczną i fizyczną stabilność produktu przez 28 dni w temperaturze od 2°C do 8°C i w temperaturze pokojowej (15°C - 25°C). Z mikrobiologicznego punktu widzenia produkt należy zużyć bezpośrednio po sporządzeniu roztworu. Jeżeli produkt nie jest zużyty natychmiast, odpowiedzialność za czas i warunki przechowywania przed zastosowaniem ponosi użytkownik. Na ogół czas przechowywania nie powinien być dłuższy niż i zwalidowanych warunkach aseptycznych.
Okres ważności po rozcieńczeniu Wykazano chemiczną i fizyczną stabilność roztworu rozcieńczonego 5% roztworem glukozy lub 0,9% roztworem chlorku sodu (1,0 mg/ml, 7,0 mg/ml i 25 mg/ml) przez 28 dni w temperaturze od 2°C do 8°C i w temperaturze pokojowej. Z mikrobiologicznego punktu widzenia produkt należy zużyć bezpośrednio po sporządzeniu roztworu. Jeżeli produkt nie jest zużyty natychmiast, odpowiedzialność za czas i warunki przechowywania przed zastosowaniem ponosi użytkownik. Na ogół czas przechowywania nie powinien być dłuższy niż w kontrolowanych i zwalidowanych warunkach aseptycznych.
Nieotwarte fiolki Przechowywać w lodówce (2°C - 8°C). Nie zamrażać. Jeśli fiolki przechowywane są w temperaturze poniżej 2°C, w roztworze może wytrącić się osad. Jeśli roztwór zmienił zabarwienie lub zawiera widoczne cząstki, należy go usunąć.
Warunki przechowywania produktu leczniczego po rozcieńczeniu, patrz punkt 6.3.
Fiolka z bezbarwnego szkła typu I z korkiem (typu I) z gumy halobutylowej powlekanym fluoropolimerem, z aluminiowym uszczelnieniem, umieszczone w ochronnym opakowaniu (Onco- Safe lub Sleeving), w tekturowym pudełku. Fiolka z bezbarwnego szkła (typu I) z korkiem (typu I) z gumy halobutylowej powlekanym fluoropolimerem, z aluminiowym uszczelnieniem, w tekturowym pudełku.
Opakowania Onco-Safe i Sleeving nie mają styczności z produktem leczniczym i stanowią dodatkową ochronę podczas transportu, zwiększając tym samym bezpieczeństwo personelu medycznego i farmaceutycznego.
Wielkość opakowań:
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
Produkty lecznicze podawane drogą pozajelitową należy, jeśli tylko pozwala na to rodzaj opakowania, obejrzeć przed zastosowaniem, czy nie zawierają wytrąconych cząstek i przebarwień.
Jeśli roztwór zmienił zabarwienie lub zawiera widoczne cząstki, należy go wyrzucić.
Koncentrat do sporządzania roztworu do infuzji Gemsol trzeba rozcieńczyć przed podaniem (patrz punkty 4.2 i 4.4). Zaleca się podawanie produktu do dużej żyły w celu zapobiegania uszkodzeniu naczynia krwionośnego i wynaczynienia.
Wymaganą ilość roztworu należy przenieść w warunkach aseptycznych do worka lub butelki do infuzji. Roztwór trzeba rozcieńczyć 0,9% roztworem chlorku sodu lub 5% roztworem glukozy. Roztwory należy dokładnie wymieszać obracając butelkę/worek w dłoni.
Postępowanie z lekiem Podczas przygotowywania i utylizacji roztworu do infuzji należy przestrzegać zasad bezpieczeństwa dotyczących leków cytotoksycznych. Przygotowanie roztworu należy przeprowadzać w izolatorze lub w bezpiecznym boksie do pracy z cytostatykami. Zgodnie z wymogami należy stosować odzież ochronną (ochronny fartuch, rękawice, maskę, okulary ochronne). Roztwór może spowodować silne podrażnienie, jeśli dojdzie do kontaktu z oczami. W razie zanieczyszczenia oko należy natychmiast dokładnie przepłukać wodą. Jeżeli podrażnienie się utrzymuje należy skonsultować się z lekarzem. W przypadku kontaktu ze skórą, miejsce skażenia należy dokładnie spłukać wodą.
Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego, a także materiały użyte do przygotowania roztworu, jego rozcieńczenia i podania należy usunąć zgodnie z przepisami obowiązującymi w szpitalu dla leków cytotoksycznych oraz lokalnymi przepisami dotyczącymi usuwania niebezpiecznych odpadów.
EBEWE Pharma Ges.m.b.H. Nfg. KG Mondseestrasse 11 Austria
Pozwolenie nr 18280
Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 03.06. 2011 r. Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 31.07.2017 r.
22.12.2023 r.
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Gemsol, 40 mg/ml, koncentrat do sporządzania roztworu do infuzji
2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY
Każdy ml koncentratu do sporządzania roztworu do infuzji zawiera 40 mg gemcytabiny (Gemcitabinum) w postaci gemcytabiny chlorowodorku).
Każda fiolka 5 ml zawiera 200 mg gemcytabiny (w postaci chlorowodorku). Każda fiolka 25 ml zawiera 1000 mg gemcytabiny (w postaci chlorowodorku). Każda fiolka 50 ml zawiera 2000 mg gemcytabiny (w postaci chlorowodorku).
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA
Koncentrat do sporządzania roztworu do infuzji.
Przezroczysty, bezbarwny do bladożółtego roztwór.
pH: 2,0 – 2,8 Osmolalność: 270 – 280 mOsmol/kg
4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE
4.1 Wskazania do stosowania
Gemcytabina w skojarzeniu z cisplatyną wskazana jest w leczeniu raka pęcherza moczowego miejscowo zaawansowanego lub z przerzutami.
Gemcytabina wskazana jest w leczeniu pacjentów z gruczolakorakiem trzustki miejscowo zaawansowanym lub z przerzutami.
Gemcytabina w skojarzeniu z cisplatyną, wskazana jest jako leczenie pierwszego rzutu u pacjentów z niedrobnokomórkowym rakiem płuca (NDRP) w stadium miejscowo zaawansowanym lub z przerzutami. U pacjentów w podeszłym wieku lub pacjentów o stanie sprawności 2 można rozważyć stosowanie gemcytabiny w monoterapii.
Gemcytabina w skojarzeniu z karboplatyną wskazana jest w leczeniu pacjentek z nabłonkowym rakiem jajnika w stadium miejscowo zaawansowanym lub z przerzutami, po niepowodzeniu chemioterapii I rzutu opartej na związkach platyny, po co najmniej 6-miesięcznym okresie bez nawrotu choroby.
Gemcytabina w skojarzeniu z paklitakselem wskazana jest w leczeniu pacjentów z nawrotem miejscowym raka piersi niekwalifikującym się do leczenia operacyjnego lub z przerzutami, u których wystąpił nawrót po uzupełniającej/neoadiuwantowej chemioterapii obejmującej antracykliny, lub w przypadku przeciwwskazań do ich stosowania.
4.2 Dawkowanie i sposób podawania
Gemcytabinę może przepisywać wyłącznie lekarz wykwalifikowany w stosowaniu chemioterapii przeciwnowotworowej.
Dawkowanie
Rak pęcherza moczowego Terapia skojarzona Zalecana dawka gemcytabiny wynosi 1000 mg/m 2
należy podawać w 1., 8. i 15. dniu każdego 28-dniowego cyklu leczenia w skojarzeniu z cisplatyną. Cisplatynę w zalecanej dawce 70 mg/m 2
w 2. dniu każdego 28-dniowego cyklu. Ten czterotygodniowy cykl leczenia jest następnie powtarzany. W zależności od stopnia toksyczności odczuwanej przez pacjenta można zastosować zmniejszenie dawk owania w każdym cyklu lub podczas trwania cyklu.
Rak trzustki Monoterapia Zalecana dawka gemcytabiny wynosi 1000 mg/m 2
Dawkę tę należy powtarzać raz w tygodniu przez okres do 7 tygodni, po czym następuje tygodniowa przerwa. W kolejnych cyklach leczenia produkt podaje się raz w tygodniu przez 3 kolejne tygodnie w każdym okresie 4-tygodniowym. W zależności od stopnia toksyczności odczuwanej przez pacjenta można zastosować zmniejszenie dawkowania w każdym cyklu lub podczas trwania cyklu.
Niedrobnokomórkowy rak płuca Monoterapia Zalecana dawka gemcytabiny wynosi 1000 mg/m 2
Dawkę tę należy powtarzać raz w tygodniu przez 3 tygodnie, po czym następuje tygodniowa przerwa. Ten czterotygodniowy cykl leczenia jest następnie powtarzany. W zależności od stopnia toksyczności odczuwanej przez pacjenta można zastosować zmniejszenie dawki w każdym cyklu lub podczas trwania cyklu.
Leczenie skojarzone Zalecana dawka gemcytabiny wynosi 1250 mg/m 2
w 1. i 8. dniu 21-dniowego cyklu leczenia w skojarzeniu z cisplatyną. W zależności od stopnia toksyczności odczuwanej przez pacjenta można zastosować zmniejszenie dawkowania w każdym cyklu lub podczas trwania cyklu. Cisplatyna w dawkach od 75 do 100 mg/m 2
Rak piersi Leczenie skojarzone W leczeniu skojarzonym gemcytabiną z paklitakselem zaleca się podanie paklitakselu (175 mg/m 2
w około 3-godzinnej infuzji dożylnej w 1. dniu, a następnie w 1. i 8. dniu każdego 21-dniowego cyklu podawana jest gemcytabina (1250 mg/m 2
toksyczności odczuwanej przez pacjenta można zastosować zmniejszenie dawkowania w każdym cyklu lub podczas trwania cyklu. Przed rozpoczęciem leczenia skojarzonego gemcytabiną z paklitakselem bezwzględna liczba granulocytów u pacjenta powinna wynosić co najmniej 6 /l.
Rak jajnika Leczenie skojarzone Zalecana dawka gemcytabiny stosowanej w skojarzeniu z karboplatyną wynosi 1000 mg/m 2
podawana w 30-minutowej infuzji dożylnej w 1. i 8. dniu każdego 21-dniowego cyklu. Pierwszego dnia cyklu, po zakończeniu wlewu gemcytabiny należy podawać karboplatynę aż do uzyskania docelowej wartości pola pod krzywą (AUC) równej 4,0 mg/ml ∙ min. W zależności od stopnia toksyczności odczuwanej przez pacjentkę można zastosować zmniejszenie dawkowania w każdym cyklu lub podczas trwania cyklu.
Monitorowanie toksyczności i modyfikacja dawki w zależności od toksyczności
Modyfikacja dawki spowodowana toksycznością niehematologiczną W celu wykrycia toksyczności niehematologicznej należy przeprowadzać okresowe badania fizykalne nerek i wątroby oraz kontrolować czynność tych narządów. W zależności od stopnia nasilenia objawów toksyczności u pacjenta można zastosować zmniejszenie dawki w każdym cyklu lub podczas trwania cyklu. Ogólnie, w przypadku wystąpienia objawów ciężkiej toksyczności niehematologicznej (stopnia 3. lub 4.), z wyjątkiem nudności lub wymiotów, należy wstrzymać lub zmniejszyć leczenie gemcytabiną , zależnie od decyzji lekarza. Nie należy podawać kolejnych dawek do czasu ustąpienia objawów toksyczności, zgodnie z oceną lekarza.
Zalecenia dotyczące dostosowania dawki cisplatyny, karboplatyny i paklitakselu w leczeniu skojarzonym zawarte są w Charakterystykach tych produktów leczniczych.
Modyfikacja dawki spowodowana toksycznością hematologiczną Rozpoczęcie cyklu We wszystkich wskazaniach przed podaniem każdej dawki gemcytabiny należy kontrolować u pacjenta liczbę płytek krwi i granulocytów. Przed rozpoczęciem cyklu bezwzględna liczba granulocytów powinna wynosić co najmniej 1500 x 10 6 /l, a liczba płytek krwi 100 000 x 10 6 /l.
Podczas cyklu Modyfikację dawki gemcytabiny w czasie trwania cyklu należy przeprowadzić zgodnie z poniższymi tabelami:
Modyfikacja dawki gemcytabiny stosowanej w monoterapii lub w skojarzeniu z cisplatyną w czasie trwania cyklu leczenia raka pęcherza, NDRP i raka trzustki Bezwzględna liczba granulocytów (x 10 6 /l) Liczba płytek krwi (x 10 6 /l) Procent zalecanej dawki gemcytabiny (%) >1000 i >100 000 100 <500 lub <50 000 Pominąć dawkę *
* Nie należy podawać pominiętej dawki w czasie trwania cyklu dopóki bezwzględna liczba granulocytów nie osiągnie wartości co najmniej 500 x 10 6 /l, a liczba płytek krwi 50 000 x 10 6 /l.
Modyfikacja dawki gemcytabiny stosowanej w skojarzeniu z paklitakselem w czasie trwania cyklu leczenia raka piersi Bezwzględna liczba granulocytów (x 10 6 /l) Liczba płytek krwi (x 10 6 /l) Procent zalecanej dawki gemcytabiny (%) ≥1200 i >75 000 100 <700 lub <50 000 Pominąć dawkę * * Nie należy podawać pominiętej dawki w czasie trwania cyklu. Leczenie należy wznowić w 1. dniu następnego cyklu, jeśli bezwzględna liczba granulocytów osiągnie wartość co najmniej
6 /l, a liczba płytek krwi 100 000 x 10 6 /l.
Modyfikacja dawki gemcytabiny stosowanej w skojarzeniu z karboplatyną w czasie trwania cyklu leczenia raka jajnika Bezwzględna liczba granulocytów (x 10 6 /l) Liczba płytek krwi (x 10 6 /l) Procent zalecanej dawki gemcytabiny (%) >1500 i ≥100 000 100 <1000 lub <75 000 Pominąć dawkę * * Nie należy podawać pominiętej dawki w czasie trwania cyklu. Leczenie należy wznowić w 1. dniu następnego cyklu, jeśli bezwzględna liczba granulocytów osiągnie wartość co najmniej 6 /l, a liczba płytek krwi 100 000 x 10 6 /l.
Modyfikacja dawki z powodu toksyczności hematologicznej w kolejnych cyklach leczenia dla wszystkich wskazań Dawkę gemcytabiny należy zmniejszyć do 75% dawki początkowej podanej w pierwszym cyklu w razie następujących objawów toksyczności hematologicznej:
bezwzględna liczba granulocytów <500 x 10 6 /l dłużej niż przez 5 dni, bezwzględna liczba granulocytów <100 x 10 6 /l dłużej niż przez 3 dni, gorączka neutropeniczna, liczba płytek krwi <25 000 x10 6 /l, opóźnienie cyklu o więcej niż 1 tydzień z powodu toksyczności.
Sposób podawania
Gemcytabina jest dobrze tolerowana podczas infuzji i może być podawana ambulatoryjnie. W przypadku wynaczynienia należy natychmiast przerwać podawanie leku i rozpocząć ponownie wlew do innego naczynia krwionośnego. Po zakończeniu wlewu należy uważnie kontrolować stan pacjenta.
Koncentrat do sporządzania roztworu do infuzji Gemsol musi zostać rozcieńczony przed podaniem (patrz punkty 4.4 i 6.6). Zaleca się podawanie produktu do dużej żyły , aby zapobiec uszkodzeniu naczynia krwionośnego i wynaczynienia.
Instrukcje dotyczące rekonstytucji produktu leczniczego przed podaniem, patrz punkt 6.6.
Szczególne grupy pacjentów
Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek lub wątroby Gemcytabinę należy stosować ostrożnie u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby lub nerek, gdyż dane uzyskane w badaniach klinicznych nie są wystarczające, aby jednoznacznie określić zalecenia dotyczące dawkowania w tej grupie pacjentów (patrz punkty 4.4, 4.8 i 5.2).
Osoby w podeszłym wieku (>65 lat) Gemcytabina jest dobrze tolerowana przez pacjentów w wieku powyżej 65 lat. Nie ma danych, które sugerowałyby konieczność dostosowania dawki leku u osób w podeszłym wieku, poza już zaleconym dla wszystkich pacjentów (patrz punkt 5.2).
Dzieci i młodzież (<18 lat) Nie zaleca się stosowania gemcytabiny u dzieci w wieku poniżej 18 lat ze względu na niewystarczające dane dotyczące bezpieczeństwa stosowania i skuteczności.
4.3 Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1. Karmienie piersią (patrz punkt 4.6).
4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania
Wykazano, że przedłużenie czasu trwania infuzji i zwiększenie częstości podawania zwiększa toksyczność gemcytabiny.
Koncentrat do sporządzania roztworu do infuzji Gemsol musi być rozcieńczony przed podaniem (patrz punkty 4.2 i 6.6). Zaleca się podawanie produktu do dużej żyły w celu zapobiegania uszkodzeniu naczynia krwionośnego i wynaczynienia. Ciężkie skórne działania niepożądane (SCARs) W związku z leczeniem gemcytabiną zgłaszano występowanie ciężkich skórnych działań niepożądanych (SCAR), w tym zespołu Stevensa-Johnsona (SJS), toksycznego martwiczego oddzielania się naskórka (TEN) i ostrej uogólnionej osutki krostkowej (AGEP), mogące zagrażać życiu lub prowadzić do zgonu. Pacjentów należy informować o objawach przedmiotowych i podmiotowych oraz ściśle kontrolować, czy nie występują u nich reakcje skórne. Jeżeli pojawią się objawy przedmiotowe i podmiotowe wskazujące na takie reakcje, należy natychmiast odstawić gemcytabinę.
Toksyczność hematologiczna Gemcytabina może hamować czynność szpiku kostnego, co objawia się leukopenią, małopłytkowością i niedokrwistością. U pacjentów leczonych gemcytabiną, przed podaniem każd ej dawki produktu leczniczego należy kontrolować liczbę płytek krwi, leukocytów i granulocytów. W razie stwierdzenia objawów zahamowania przez lek czynności szpiku kostnego należy rozważyć zawieszenie lub zmodyfikowanie leczenia (patrz punkt 4.2). Zahamowanie czynności szpiku nie trwa jednak długo i zazwyczaj nie powoduje zmniejszenia dawki produktu, a rzadko jest przyczyną przerwania leczenia. Po przerwaniu podawania gemcytabiny liczba komórek we krwi może się nadal zmniejszać. Rozpoczęcie leczenia pacjentów z osłabioną czynnością szpiku kostnego wymaga ostrożności. Tak jak w przypadku innych cytotoksycznych terapii, podczas podawania gemcytabiny razem z inną chemioterapią trzeba wziąć pod uwagę ryzyko skumulowanego zahamowania czynności szpiku kostnego.
Zaburzenia czynności wątroby i nerek Gemcytabinę należy stosować ostrożnie u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby lub nerek, gdyż dane uzyskane w badaniach klinicznych nie są wystarczające, aby jednoznacznie określić zalecenia dotyczące dawkowania w tej grupie pacjentów (patrz punkt 4.2).
U pacjentów z przerzutami do wątroby lub z zapaleniem wątroby, alkoholizmem lub marskością wątroby w wywiadzie, podanie gemcytabiny może prowadzić do zaostrzenia istniejących zaburzeń czynności wątroby.
Należy okresowo dokonywać laboratoryjnej oceny czynności nerek i wątroby (włącznie z testami wirusologicznymi).
Jednoczesne stosowanie radioterapii Skojarzone stosowanie gemcytabiny z radioterapią (w tym samym czasie lub w odstępie do 7 dni): zgłaszano objawy toksyczności (szczegółowe informacje i zalecenia dotyczące stosowania, patrz punkt 4.5).
Żywe szczepionki U pacjentów leczonych gemcytabiną nie zaleca się stosowania szczepionki przeciwko żółtej gorączce i innych żywych atenuowanych szczepionek (patrz punkt 4.5).
Zespół odwracalnej tylnej encefalopatii U pacjentów otrzymujących gemcytabinę w monoterapii lub w skojarzeniu z innymi lekami przeciwnowotworowymi opisywano zespół odwracalnej tylnej encefalopatii (ang. posterior reversible encephalopathy syndrome, PRES) i jej możliwe ciężkie powikłania. U większości pacjentów z PRES notowano ostre nadciśnienie tętnicze i napady drgawek, ale możliwe były również inne objawy, takie jak ból głowy, letarg, dezorientacja i utrata wzroku. Najlepszą metodą potwierdzenia rozpoznania jest wykonanie rezonansu magnetycznego. PRES ustępował zazwyczaj po zastosowaniu odpowiedniego leczenia podtrzymującego. Jeśli PRES wystąpi w trakcie leczenia, stosowanie gemcytabiny należy definitywnie przerwać i zastosować leczenie podtrzymujące, obejmujące m.in. kontrolę ciśnienia tętniczego i leczenie przeciwdrgawkowe.
Wpływ na układ sercowo-naczyniowy Ze względu na ryzyko zaburzeń serca i (lub) zaburzeń naczyniowych, podczas stosowania gemcytabiny należy zachować szczególną ostrożność u pacjentów z zaburzeniami sercowo-naczyniowymi w wywiadzie.
Zespół przesiąkania włośniczek U pacjentów otrzymujących gemcytabinę w monoterapii lub w skojarzeniu z innymi lekami przeciwnowotworowymi opisywano występowanie zespołu przesiąkania włośniczek (patrz punkt 4.8). Zaburzenie to jest zazwyczaj uleczalne, jeśli jest wcześnie rozpoznane i podjęte jest odpowiednie postępowanie, ale notowano przypadki zakończone zgonem. Zespół ten obejmuje ogólnoustrojową nadmierną przepuszczalność włośniczek, prowadzącą do przesiąkania płynu i białek z przestrzeni wewnątrznaczyniowej do tkanki śródmiąższowej. Do klinicznych objawów należą: uogólniony obrzęk, zwiększenie masy ciała, hipoalbuminemia, ciężkie niedociśnienie tętnicze, ostre zaburzenia czynności nerek i obrzęk płuc. Jeśli w trakcie leczenia wystąpi u pacjenta zespół przesiąkania włośniczek, należy przerwać podawanie gemcytabiny i zastosować leczenie wspomagające. Zespół przesiąkania włośniczek może wystąpić w czasie kolejnych cykli leczenia i, według danych literaturowych, wiązało się z zespołem ostrej niewydolności oddechowej u dorosłych.
Wpływ na płuca U pacjentów leczonych gemcytabiną opisywano powikłania płucne, czasami ciężkie (takie, jak obrzęk płuc, śródmiąższowe zapalenie płuc lub zespół ostrej niewydolności oddechowej dorosłych (ang. adult respiratory distress syndrome, ARDS). W razie wystąpienia tych powikłań należy rozważyć przerwanie leczenia gemcytabiną . Wczesne rozpoczęcie leczenia wspomagającego może pomóc poprawić stan pacjenta.
Wpływ na czynność nerek Zespół hemolityczno-mocznicowy U pacjentów otrzymujących gemcytabinę rzadko obserwowano objawy kliniczne odpowiadające zespołowi hemolityczno-mocznicowemu - ZHM (dane z okresu po wprowadzeniu gemcytabiny do obrotu), patrz punkt 4.8. ZHM jest zaburzeniem potencjalne zagrażającym życiu. Podawanie gemcytabiny należy przerwać po wystąpieniu pierwszych objawów mikroangiopatycznej niedokrwistości hemolitycznej, takich jak gwałtowne zmniejszenie stężenia hemoglobiny z jednoczesną małopłytkowością, zwiększeniem stężenia bilirubiny i kreatyniny w surowicy, zwiększeniem stężenia azotu mocznikowego we krwi lub aktywności dehydrogenazy mleczanowej (LDH). Niewydolność nerek może być nieodwracalna nawet po odstawieniu leczenia, a u pacjentów może być konieczne leczenie dializami.
Wpływ na płodność W badaniach wpływu na płodność gemcytabina powodowała zaburzenia spermatogenezy u samców myszy (patrz punkt 5.3). Dlatego mężczyznom leczonym gemcytabiną odradza się poczęcie dziecka w trakcie leczenia i w okresie do 6 miesięcy po jego zakończeniu. Ze względu na możliwość niepłodności na skutek leczenia gemcytabiną zaleca się, by przed rozpoczęciem leczenia mężczyźni zwrócili się o poradę dotyczącą zamrożenia nasienia (patrz punkt 4.6).
4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji
Nie przeprowadzono szczegółowych badań dotyczących interakcji (patrz punkt 5.2).
Radioterapia Stosowana jednocześnie (w tym samym czasie lub w odstępie do 7 dni) - Toksyczność związana z takim leczeniem skojarzonym zależy od wielu czynników, w tym od dawki gemcytabiny, częstości podawania gemcytabiny, dawki napromieniania, planowanej techniki radioterapii, rodzaju oraz objętości docelowej tkanki. Wyniki badań nieklinicznych i klinicznych wykazały, że gemcytabina zwiększa wrażliwość na promieniowanie jonizujące. W jednym badaniu klinicznym, w którym przez okres do 6 kolejnych tygodni stosowano jednocześnie gemcytabinę w dawce 1000 mg/m 2
i napromienianie klatki piersiowej u pacjentów z niedrobnokomórkowym rakiem płuc, obserwowano znaczną toksyczność w postaci ciężkiego, potencjalnie zagrażającego życiu zapalenia błony śluzowej, szczególnie przełyku i płuc. Objawy te występowały zwłaszcza u pacjentów, u których stosowano napromienianie dużej objętości (mediana objętości leczonej 4795 cm 3 ). Kolejne badania sugerowały, że możliwe jest stosowanie mniejszych dawek gemcytabiny jednocześnie z radioterapią, z przewidywalnym działaniem toksycznym, tak jak w badaniach II fazy u pacjentów z niedrobnokomórkowym rakiem płuc, w którym przez 6 tygodni stosowano jednocześnie napromienianie klatki piersiowej (dawkami 66 Gy), gemcytabinę (cztery razy po 600 mg/m 2
i cisplatynę (dwukrotnie po 80 mg/m 2
zapewniającego bezpieczne stosowanie gemcytabiny w skojarzeniu z leczniczymi dawkami napromieniania we wszystkich rodzajach guzów.
Niejednoczesna (sekwencyjna) (stosowana w odstępie dłuższym niż 7 dni) - Analiza danych nie wskazuje na zwiększenie toksyczności (oprócz nawrotu objawów popromiennych), jeśli gemcytabina podawana jest pacjentom w odstępie dłuższym niż 7 dni przed lub po radioterapii. Z badań wynika, że leczenie gemcytabiną można rozpocząć po ustąpieniu ostrych objawów popromiennych lub co najmniej tydzień po napromienianiu.
Uszkodzenia popromienne w obrębie tkanek docelowych (np. zapalenie przełyku, zapalenie okrężnicy i zapalenie płuc) zgłaszano zarówno w związku z jednoczesnym, jak i niejednoczesnym stosowaniem gemcytabiny.
Inne Nie zaleca się stosowania szczepionki przeciwko żółtej gorączce i innych żywych atenuowanych szczepionek ze względu na ryzyko choroby układowej mogącej prowadzić do zgonu, zwłaszcza w przypadku pacjentów z obniżoną odpornością.
4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację
Ciąża Brak odpowiednich danych dotyczących stosowania gemcytabiny u kobiet w ciąży. Badania na zwierzętach wykazały szkodliwy wpływ na reprodukcję (patrz punkt 5.3). Na podstawie wyników badań na zwierzętach oraz mechanizmu działania gemcytabiny, substancji tej nie należy stosować w czasie ciąży, jeśli nie jest to bezwzględnie konieczne. Podczas leczenia gemcytabiną kobiety nie powinny zachodzić w ciążę. Należy zalecić pacjentkom, aby w przypadku zajścia w ciążę natychmiast poinformowały o tym lekarza prowadzącego.
Karmienie piersią Nie wiadomo, czy gemcytabina przenika do mleka ludzkiego i nie można wykluczyć niepożądanego wpływu na karmione piersią dziecko. Podczas leczenia gemcytabiną konieczne jest przerwanie karmienia piersią.
Płodność W badaniach wpływu na płodność gemcytabina powodowała zaburzenia spermatogenezy u samców myszy (patrz punkt 5.3). Dlatego mężczyznom leczonym gemcytabiną odradza się poczęcie dziecka w trakcie leczenia i w okresie do 6 miesięcy po jego zakończeniu. Ze względu na możliwość niepłodności na skutek leczenia gemcytabiną zaleca się, by przed rozpoczęciem leczenia mężczyźni zwrócili się o poradę w sprawie zamrożenia nasienia.
4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn
Nie przeprowadzono badań wpływu produktu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Jednak zgłaszano, że gemcytabina powoduje lekką do umiarkowanej senność, zwłaszcza w przypadku jednoczesnego spożycia alkoholu. Należy ostrzec pacjentów, aby nie prowadzili pojazdów ani nie obsługiwali maszyn do czasu stwierdzenia, że nie występuje u nich senność.
4.8 Działania niepożądane
Do najczęściej zgłaszanych działań niepożądanych związanych z leczeniem gemcytabiną należą: nudności z wymiotami lub bez wymiotów, zwiększona aktywność aminotransferaz (AspAT i AlAT) i fosfatazy zasadowej u około 60% pacjentów; białkomocz i krwiomocz u około 50% pacjentów; duszność u 10 do 40% pacjentów (najczęściej u pacjentów z rakiem płuc); alergiczne wysypki skórne występują u około 25% pacjentów i u 10% pacjentów ze świądem.
Na częstość i nasilenie działań niepożądanych ma wpływ dawka, szybkość infuzji i odstępy czasu między dawkami (patrz punkt 4.4). Reakcjami niepożądanymi, które ograniczają wielkość dawki, są zmniejszenie liczby płytek krwi, leukocytów i granulocytów (patrz punkt 4.2).
Dane z badań klinicznych Częstość działań niepożądanych jest definiowana następująco: bardzo często (≥1/10); często (≥1/100 do <1/10), niezbyt często (≥1/1000 do <1/100), rzadko (≥1/10 000 do <1/1000), bardzo rzadko (<1/10 000), częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych).
Dane dotyczące działań niepożądanych i ich częstości przedstawione w poniższej tabeli pochodzą z badań klinicznych. W obrębie każdej grupy o określonej częstości występowania objawy niepożądane są wymienione zgodnie ze zmniejszającym się nasileniem.
Klasa układów i narządów Częstość Zakażenia i zarażenia pasożytnicze Często zakażenia Częstość nieznana posocznica Zaburzenia krwi i układu chłonnego Bardzo często leukopenia (neutropenia 3. stopnia u 19,3%; 4. stopnia u 6%). Zahamowanie czynności szpiku kostnego jest zwykle lekkie do umiarkowanego i dotyczy przeważnie granulocytów (patrz punkt 4.2) małopłytkowość niedokrwistość Często gorączka neutropeniczna Bardzo rzadko trombocytoza mikroangiopatia zakrzepowa Zaburzenia układu immunologicznego Bardzo rzadko reakcja rzekomoanafilaktyczna Zaburzenia metabolizmu i odżywiania Często jadłowstręt Zaburzenia układu nerwowego Często ból głowy bezsenność senność Niezbyt często udar naczyniowy mózgu Bardzo rzadko zespół odwracalnej tylnej encefalopatii (patrz punkt 4.4) Zaburzenia serca Niezbyt często zaburzenia rytmu serca (głównie nadkomorowe) niewydolność serca Rzadko zawał mięśnia sercowego Zaburzenia naczyniowe Rzadko niedociśnienie tętnicze kliniczne objawy zapalenia naczyń obwodowych i zgorzel Bardzo rzadko zespół przesiąkania włośniczek (patrz punkt 4.4) Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia Bardzo często duszność, zazwyczaj lekka i szybko ustępuje bez leczenia Często kaszel zapalenie błony śluzowej nosa Niezbyt często śródmiąższowe zapalenie płuc (patrz punkt 4.4) skurcz oskrzeli - zazwyczaj lekki i przemijający, ale może wymagać leczenia pozajelitowego Rzadko obrzęk płuc zespół ostrej niewydolności oddechowej dorosłych (patrz punkt 4.4) Zaburzenia żołądka i jelit Bardzo często wymioty nudności Często biegunka zapalenie i owrzodzenie jamy ustnej, zaparcie Bardzo rzadko niedokrwienne zapalenie okrężnicy Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych Bardzo często zwiększenie aktywności aminotransferaz (AspAT i AlAT) i fosfatazy zasadowej Często zwiększone stężenie bilirubiny Niezbyt często ciężka hepatotoksyczność, w tym niewydolność wątroby i zgon Rzadko zwiększona aktywność γ-glutamylotransferazy (GGT) Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Bardzo często alergiczna wysypka skórna, często ze świądem łysienie Często świąd pocenie się Rzadko ciężkie reakcje skórne, w tym zmiany złuszczające i pęcherzowe owrzodzenie powstawanie pęcherzyków i owrzodzeń złuszczanie naskórka Bardzo rzadko toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka zespół Stevensa-Johnsona Częstość nieznana rzekome zapalenie tkanki łącznej ostra uogólniona osutka krostkowa Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej Często ból pleców ból mięśni Zaburzenia nerek i dróg moczowych Bardzo często krwiomocz łagodny białkomocz Niezbyt często niewydolność nerek (patrz punkt 4.4) zespół hemolityczno-nerczycowy (patrz punkt 4.4) Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania Bardzo często objawy grypopodobne - do najczęściej opisywanych należą: gorączka, ból głowy, dreszcze, ból mięśni, osłabienie i jadłowstręt. Opisywano również kaszel, zapalenie błony śluzowej nosa, złe samopoczucie, pocenie się i trudności ze snem. obrzęki/obrzęki obwodowe, w tym obrzęk twarzy. Obrzęk zazwyczaj przemija po przerwaniu leczenia Często gorączka osłabienie dreszcze Rzadko reakcje w miejscu wstrzyknięcia, przeważnie lekkie Urazy, zatrucia i powikłania po zabiegach Rzadko uszkodzenia popromienne (patrz punkt 4.5) nawrót objawów popromiennych
Leczenie skojarzone raka piersi Częstość toksyczności hematologicznej stopnia 3. i 4., zwłaszcza neutropenii, jest większa podczas leczenia skojarzonego gemcytabiną z paklitakselem. Jednak zwiększenie częstości tych działań niepożądanych nie jest związane ze zwiększeniem częstości zakażeń lub objawów krwotocznych. Zmęczenie i gorączka neutropeniczna występują częściej, gdy gemcytabina jest stosowana w skojarzeniu z paklitakselem. Zmęczenie, które nie jest związane z niedokrwistością ustępuje przeważnie po pierwszym cyklu leczenia.
Działania niepożądane stopnia 3. i 4. paklitaksel vs. gemcytabina z paklitakselem
(n=259) Gemcytabina z paklitakselem (n=262)
Badania laboratoryjne Niedokrwistość 5 (1,9) 1 (0,4) 15 (5,7) 3 (1,1) Małopłytkowość 0 0 14 (5,3) 1 (0,4) Neutropenia 11 (4,2) 17 (6,6)* 82 (31,3) 45 (17,2)* Inne działania niepożądane, poza stwierdzanymi w badaniach laboratoryjnych
Gorączka neutropeniczna 3 (1,2) 0 12 (4.6) 1 (0,4) Uczucie zmęczenia 3 (1,2) 1 (0,4) 15 (5,7) 2 (0,8) Biegunka 5 (1,9) 0 8 (3,1) 0 Neuropatia nerwów ruchowych 2 (0,8) 0 6 (2,3) 1 (0,4) Neuropatia nerwów czuciowych 9 (3,5) 0 14 (5,3) 1 (0,4)
* Neutropenia stopnia 4. trwająca dłużej niż 7 dni występowała u 12,6% pacjentów w ramieniu leczenia skojarzonego i u 5% pacjentów w ramieniu paklitakselu.
Leczenie skojarzone raka pęcherza moczowego
Działania niepożądane stopnia 3. i 4. MVAC vs. gemcytabina z cisplatyną
(metotreksat, winblastyna, doksorubicyna i cisplatyna) (N=196) Gemcytabina z cisplatyną (N=200)
Badania laboratoryjne Niedokrwistość 30 (16) 4 (2) 47 (24) 7 (4) Małopłytkowość 15 (8) 25 (13) 57 (29) 57 (29) Inne działania niepożądane, poza stwierdzanymi w badaniach laboratoryjnych
Nudności i wymioty 37 (19) 3 (2) 44 (22) 0 (0) Biegunka 15 (8) 1 (1) 6 (3) 0 (0) Zakażenie 19 (10) 10 (5) 4 (2) 1 (1) Zapalenie błony śluzowej jamy ustnej
Leczenie skojarzone raka jajnika
Działania niepożądane stopnia 3. i 4. karboplatyna vs. gemcytabina z karboplatyną
(N=174) Gemcytabina z karboplatyną (N=175)
Badania laboratoryjne Niedokrwistość 10 (5,7) 4 (2,3) 39 (22,3) 9 (5,1) Neutropenia 19 (10,9) 2 (1,1) 73 (41,7) 50 (28,6) Małopłytkowość 18 (10,3) 2 (1,1) 53 (30,3) 8 (4,6) Leukopenia 11 (6,3) 1 (0,6) 84 (48,0) 9 (5,1) Inne działania niepożądane, poza stwierdzanymi w badaniach laboratoryjnych
Krwotok 0 (0,0) 0 (0,0) 3(1,8) (0,0) Gorączka neutropeniczna 0 (0,0) 0 (0,0) 2 (1,1) (0,0) Zakażenie bez neutropenii 0 (0,0) 0 (0,0) (0,0) 1 (0,6)
Neuropatia nerwów czuciowych występowała również częściej w ramieniu leczenia skojarzonego niż w monoterapii karboplatyną.
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych: Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa tel.: + 48 22 49 21 301, faks: + 48 22 49 21 309, strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
4.9 Przedawkowanie
Nie jest znana odtrutka w przypadku przedawkowania gemcytabiny. Dawki tak duże, jak 5700 mg/m 2
pc. były podawane w 30-minutowej infuzji co dwa tygodnie z zachowaniem możliwego do zaakceptowania nasilenia działań toksycznych. W przypadku podejrzewania przedawkowania należy kontrolować, czy pacjent ma właściwą liczbę krwinek i w razie konieczności zastosować leczenie podtrzymujące.
5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE
5.1 Właściwości farmakodynamiczne
Grupa farmakoterapeutyczna: analogi pirymidyn Kod ATC: L01BC05
Działanie cytotoksyczne w hodowlach komórkowych Gemcytabina wykazuje znaczne działanie cytotoksyczne w hodowlach różnych komórek nowotworowych mysich i ludzkich. Jej d ziałanie jest swoiste dla określonej fazy cyklu komórkowego, tak że gemcytabina niszczy przede wszystkim komórki, w których zachodzi synteza DNA (faza S), a w pewnych warunkach uniemożliwia przejście komórek z fazy G1 do fazy S. Cytotoksyczne działanie gemcytabiny in vitro zależy zarówno od jej stężenia, jak i od czasu ekspozycji.
Działanie przeciwnowotworowe w nieklinicznych modelach doświadczalnych W modelach nowotworów doświadczalnych u zwierząt działanie przeciwnowotworowe gemcytabiny zależy od schematu dawkowania. Gdy gemcytabinę podawano codziennie, obserwowano wysoką śmiertelność, lecz minimalne działanie przeciwnowotworowe. Jeśli jednak gemcytabina podawana jest co 3 lub 4 dni , dawki nie są śmiertelne, działanie przeciwnowotworowe jest skuteczne w szerokim spektrum mysich nowotworów.
Mechanizm działania Metabolizm komórkowy i mechanizm działania: gemcytabina (dFdC), która jest antymetabolitem pirymidyny, jest przekształcana wewnątrzkomórkowo przez kinazę nukleozydową do aktywnych nukleozydów: difosforanu (dFdCDP) i trifosforanu (dFdCTP). Cytotoksyczne działanie gemcytabiny wynika z hamowania syntezy DNA przez dwa mechanizmy działania (dFdCDP i dFdCTP). Pierwszy (dFdCDP) hamuje aktywność reduktazy rybonukleotydowej, odpowiedzialnej wyłącznie za katalizowanie reakcji prowadzących do powstawania trifosforanów dezoksynukleozydów (dCTP) do syntezy DNA. Zahamowanie aktywności tego enzymu przez dFdCDP zmniejsza stężenie wszystkich dezoksynukleozydów, a zwłaszcza stężenie dCTP. Drugi (dFdCTP) konkuruje z dCTP o wbudowywanie do DNA (zjawisko samowzmocnienia).
Podobnie, niewielkie ilości gemcytabiny mogą również zostać wbudowane w RNA. W ten sposób zmniejszenie wewnątrzkomórkowego stężenia dCTP zwiększa wbudowywanie dFdCTP w DNA. Polimeraza epsilon DNA nie jest zdolna do usunięcia wbudowanej gemcytabiny i naprawienia wydłużających się nici DNA. Po wbudowaniu gemcytabiny w DNA, do rosnącej nici DNA dołączany jest jeden dodatkowy nukleotyd, po czym zasadniczo dalsza synteza DNA zostaje zahamowana (maskowane zakończenie łańcucha). Po wbudowaniu do DNA gemcytabina prawdopodobnie indukuje proces zaprogramowanej śmierci komórki, znanej jako apoptoza.
Dane z badań klinicznych
Rak pęcherza moczowego W randomizowanym badaniu III fazy z udziałem 405 pacjentów z zaawansowanym lub przerzutowym rakiem z nabłonka przejściowego dróg moczowych nie wykazano różnic pomiędzy grupą pacjentów, której podawano gemcytabinę w skojarzeniu z cisplatyną a grupą, w której stosowano schemat MVAC (metotreksat, winblastyna, doksorubicyna i cisplatyna) w odniesieniu do mediany czasu przeżycia (odpowiednio 12,8 i 14,8 miesiąca , p=0,547), czasu do progresji choroby (odpowiednio 7,4 i 7,6 miesiąca, p=0,842) oraz odsetka odpowiedzi (odpowiednio 49,4% i 45,7%, p=0,512). Jednak leczenie skojarzone gemcytabiną z cisplatyną miało lepszy profil toksyczności niż leczenie MVAC.
Rak trzustki W randomizowanym badaniu III fazy z udziałem 126 pacjentów z zaawansowanym lub przerzutowym rakiem trzustki obserwowano statystycznie znacząco większy odsetek odpowiedzi na leczenie gemcytabiną w porównaniu z 5-fluorouracylem (odpowiednio 23,8% i 4,8%, p=0,0022), a także istotne statystycznie wydłużenie czasu bez progresji z 0,9 do 2,3 miesiąca (wartość p w teście log-rank <0,0002) i istotne statystycznie zwiększenie mediany czasu przeżycia z 4,4 do 5,7 miesiąca (log-rank p<0,0024).
Niedrobnokomórkowy rak płuca W randomizowanym badaniu III fazy z udziałem 522 pacjentów z nieoperacyjnym, miejscowo zaawansowanym lub przerzutowym niedrobnokomórkowym rakiem płuca obserwowano istotnie większy statystycznie odsetek odpowiedzi na leczenie skojarzone gemcytabiną z cisplatyną w porównaniu z samą cisplatyną (odpowiednio 31,0% i 12,0%, p<0,0001), jak również istotne statystycznie wydłużenie czasu do progresji z 3,7 do 5,6 miesiąca (log-rank p<0,0012) i istotne statystycznie zwiększenie mediany czasu przeżycia z 7,6 do 9,1 miesiąca (log-rank p<0,004). W innym randomizowanym badaniu III fazy z udziałem 135 pacjentów z niedrobnokomórkowym rakiem płuca w stopniu IIIB lub IV obserwowano istotnie większy statystycznie odsetek odpowiedzi na leczenie skojarzone gemcytabiną z cisplatyną w porównaniu ze skojarzonym leczeniem cisplatyną z etopozydem (odpowiednio 40,6% i 21,2%, p=0,025), istotne statystycznie wydłużenie czasu do progresji z 4,3 do 6,9 miesiąca (p=0,014). W obu badaniach tolerancja leczenia była podobna w obydwu porównywanych grupach (ramionach).
Rak jajnika W randomizowanym badaniu III fazy 356 pacjentek z zaawansowanym nabłonkowym rakiem jajnika, z nawrotem po co najmniej 6-miesięcznym okresie od zakończenia chemioterapii opartej na związkach platyny, przydzielono losowo do grupy leczonej gemcytabiną w skojarzeniu z karboplatyną (GCb) lub do grupy otrzymującej karboplatynę (Cb). Istotne statystycznie wydłużenie czasu bez progresji z 5,8 do 8,6 miesiąca (p=0,0038) obserwowano u pacjentek leczonych GCb w porównaniu do pacjentek leczonych Cb. Różnice we współczynniku odpowiedzi 47,2% w grupie GCb vs. 30,9% w grupie Cb (p=0,0016) i mediana czasu przeżycia 18 miesięcy (GCb) vs. 17,3 miesiąca (Cb) (p=0,73) przemawiały na korzyść grupy GCb.
Rak piersi W randomizowanym badaniu III fazy z udziałem 529 pacjentów z nawrotem miejscowym raka piersi niekwalifikującym się do leczenia operacyjnego lub z przerzutami, po niepowodzeniu chemioterapii uzupełniającej/neoadiuwantowej, gemcytabina w skojarzeniu z paklitakselem w porównaniu do monoterapii paklitakselem wykazała istotne statystycznie wydłużenie czasu do progresji z 3,98 do 6,14 miesiąca (log-rank p=0,0002). Po 377 przypadkach zgonów, całkowity czas przeżycia wynosił 18,6 miesiąca vs. 15,8 miesiąca (log-rank p=0,0489, HR 0,82) u pacjentów leczonych gemcytabiną w skojarzeniu z paklitakselem w porównaniu do monoterapii paklitakselem, a całkowity współczynnik odpowiedzi wynosił odpowiednio 41,4% i 26,2% (p=0,0002).
5.2 Właściwości farmakokinetyczne
Farmakokinetykę gemcytabiny badano u 353 pacjentów w siedmiu badaniach. Przedział wieku niedrobnokomórkowego raka płuc, a u 35% raka trzustki. Poniższe wartości parametrów farmakokinetycznych otrzymano dla dawek od 500 do 2592 mg/m 2
0,4 do 1,2 godziny.
Wchłanianie Maksymalne stężenia w osoczu (uzyskane w ciągu 5 minut od zakończenia infuzji) wynosiły od 3,2 do 45,5 μg/ml. Stężenie związku macierzystego w osoczu po podaniu dawki 1000 mg/m 2 /30 min jest większe niż 5 μg/ml przez około 30 minut po zakończeniu infuzji i większe niż 0,4 μg/ml przez następną godzinę.
Dystrybucja Objętość dystrybucji dla kompartmentu centralnego wynosiła 12,4 l/m 2
2
u mężczyzn (ze zmiennością osobniczą 91,9%). Objętość dystrybucji dla kompartmentu obwodowego wynosiła 47,4 l/m 2
Wiązanie z białkami osocza uznano za nieistotne. Okres półtrwania mieści się w zakresie od 42 do 94 minut w zależności od wieku i płci. Przy zalecanym schemacie dawkowania eliminacja gemcytabiny powinna być praktycznie całkowita w ciągu 5 do 11 godzin od rozpoczęcia infuzji. Gemcytabina podawana raz w tygodniu nie ulega kumulacji.
Metabolizm Gemcytabina jest szybko metabolizowana przez deaminazę cytydyny w wątrobie, nerkach, krwi i innych tkankach. Produktami wewnątrzkomórkowego metabolizmu gemcytabiny są mono-, di- i trifosforany gemcytabiny (dFdCMP, dFdCDP i dFdCTP), z których dFdCDP i dFdCTP uważane są za czynne metabolity. Metabolitów wewnątrzkomórkow ych nie wykrywa się w osoczu ani w moczu. Główny metabolit, 2’-dezoksy-2’,2’-difluorourydyna (dFdU), występujący w osoczu i w moczu, nie jest aktywny.
Wydalanie Klirens układowy mieści się w zakresie od 29,2 l/godz./m 2
2
płci i wieku (zmienność osobnicza wynosiła 52,2%). U kobiet wartość klirensu była o około 25% mniejsza niż u mężczyzn. Wprawdzie usuwanie leku z krążenia jest szybkie, ale zarówno u mężczyzn, jak i u kobiet klirens zmniejsza się z wiekiem. W przypadku zalecanej dawki gemcytabiny, wynoszącej 1000 mg/m 2
i mężczyzn nie powinien wymagać zmniejszenia dawki. Wydalanie w moczu: mniej niż 10% wydalane jest w postaci niezmienionej. Klirens nerkowy wynosił od 2 do 7 l/godz./m 2
Od 92 do 98% podanej dawki gemcytabiny jest wydalane w ciągu tygodnia, z czego 99% w moczu (głównie w postaci dFdU), a 1% z kałem.
Kinetyka dFdCTP Ten metabolit można wykryć w komórkach jednojądrzastych krwi obwodowej i poniższe informacje odnoszą się do tych komórek. Stężenia wewnątrzkomórkowe zwiększają się proporcjonalnie do dawek gemcytabiny w zakresie od 2 /30 min, które dają stężenie w stanie stacjonarnym od 0,4 do 5 μg/ml. Stężenia dFdCTP nie zwiększają się, gdy stężenie gemcytabiny w osoczu jest większe niż 5 μg/ml, co sugeruje, że zasoby metabolitu w tych komórkach są wysycone. Okres półtrwania w końcowej fazie eliminacji: od 0,7 do 12 godzin.
Kinetyka dFdU Maksymalne stężenia w osoczu (po 3 do 15 minut po zakończeniu 30-minutowej infuzji dawk i pc.): od 28 do 52 μg/ml. Najmniejsze stężenie po dawkowaniu jeden raz w tygodniu: od 0,07 do 1,12 μg/ml, bez wyraźnej kumulacji. Trójfazowy przebieg krzywej zależności stężenia od czasu, średni okres półtrwania w fazie końcowej: Wytwarzanie dFdU ze związku macierzystego: 91-98%. Średnia objętość dystrybucji dla kompartmentu centralnego: 18 l/m 2
2
Średnia objętość dystrybucji w stanie stacjonarnym (Vss): 150 l/m 2
2
Dystrybucja w tkankach: znaczna. Średni klirens rzeczywisty: 2,5 l/godz./m 2
2
Wydalanie w moczu: całkowite.
Leczenie skojarzone gemcytabiną z paklitakselem Leczenie skojarzone nie zmienia farmakokinetyki ani gemcytabiny, ani paklitakselu.
Leczenie skojarzone gemcytabiną z karboplatyną Stosowanie skojarzone z karboplatyną nie zmienia farmakokinetyki gemcytabiny.
Zaburzenia czynności nerek Łagodna do umiarkowanej niewydolność nerek (wartość GFR od 30 ml/min do 80 ml/min) nie ma istotnego wpływu na farmakokinetykę gemcytabiny.
5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie
W trwających do 6 miesięcy badaniach na myszach i psach, dotyczących wpływu wielokrotnych dawek, główną obserwacją było zależne od schematu dawkowania i wielkości dawki, odwracalne zahamowanie procesów krwiotwórczych.
Gemcytabina wykazuje działanie mutagenne w teście mutacji genowej in vitro oraz teście mikrojąderkowym w komórkach szpiku kostnego in vivo. Nie prowadzono długotrwałych badań na zwierzętach w celu oceny możliwego działania rakotwórczego gemcytabiny.
W badaniach wpływu na płodność gemcytabina powodowała odwracalne osłabienie spermatogenezy u samców myszy. Nie stwierdzono wpływu na płodność samic myszy.
Ocena eksperymentalnych badań na zwierzętach wykazała szkodliwy wpływ na reprodukcję, tj. wady wrodzone i inne działania na rozwój zarodka lub płodu, przebieg ciąży i rozwój około- oraz pourodzeniowy.
6. DANE FARMACEUTYCZNE
6.1 Wykaz substancji pomocniczych
Woda do wstrzykiwań Kwas solny rozcieńczony (do ustalenia pH)
6.2 Niezgodności farmaceutyczne
Nie mieszać tego produktu leczniczego z innymi produktami leczniczymi, oprócz wymienionych w punkcie 6.6.
6.3 Okres ważn ości
Nieotwarte fiolki
Stabilność po pierwszym otwarciu opakowania Wykazano chemiczną i fizyczną stabilność produktu przez 28 dni w temperaturze od 2°C do 8°C i w temperaturze pokojowej (15°C - 25°C). Z mikrobiologicznego punktu widzenia produkt należy zużyć bezpośrednio po sporządzeniu roztworu. Jeżeli produkt nie jest zużyty natychmiast, odpowiedzialność za czas i warunki przechowywania przed zastosowaniem ponosi użytkownik. Na ogół czas przechowywania nie powinien być dłuższy niż i zwalidowanych warunkach aseptycznych.
Okres ważności po rozcieńczeniu Wykazano chemiczną i fizyczną stabilność roztworu rozcieńczonego 5% roztworem glukozy lub 0,9% roztworem chlorku sodu (1,0 mg/ml, 7,0 mg/ml i 25 mg/ml) przez 28 dni w temperaturze od 2°C do 8°C i w temperaturze pokojowej. Z mikrobiologicznego punktu widzenia produkt należy zużyć bezpośrednio po sporządzeniu roztworu. Jeżeli produkt nie jest zużyty natychmiast, odpowiedzialność za czas i warunki przechowywania przed zastosowaniem ponosi użytkownik. Na ogół czas przechowywania nie powinien być dłuższy niż w kontrolowanych i zwalidowanych warunkach aseptycznych.
6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania
Nieotwarte fiolki Przechowywać w lodówce (2°C - 8°C). Nie zamrażać. Jeśli fiolki przechowywane są w temperaturze poniżej 2°C, w roztworze może wytrącić się osad. Jeśli roztwór zmienił zabarwienie lub zawiera widoczne cząstki, należy go usunąć.
Warunki przechowywania produktu leczniczego po rozcieńczeniu, patrz punkt 6.3.
6.5 Rodzaj i zawartość opakowania
Fiolka z bezbarwnego szkła typu I z korkiem (typu I) z gumy halobutylowej powlekanym fluoropolimerem, z aluminiowym uszczelnieniem, umieszczone w ochronnym opakowaniu (Onco- Safe lub Sleeving), w tekturowym pudełku. Fiolka z bezbarwnego szkła (typu I) z korkiem (typu I) z gumy halobutylowej powlekanym fluoropolimerem, z aluminiowym uszczelnieniem, w tekturowym pudełku.
Opakowania Onco-Safe i Sleeving nie mają styczności z produktem leczniczym i stanowią dodatkową ochronę podczas transportu, zwiększając tym samym bezpieczeństwo personelu medycznego i farmaceutycznego.
Wielkość opakowań:
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania produktu leczniczego do
stosowaniaProdukty lecznicze podawane drogą pozajelitową należy, jeśli tylko pozwala na to rodzaj opakowania, obejrzeć przed zastosowaniem, czy nie zawierają wytrąconych cząstek i przebarwień.
Jeśli roztwór zmienił zabarwienie lub zawiera widoczne cząstki, należy go wyrzucić.
Koncentrat do sporządzania roztworu do infuzji Gemsol trzeba rozcieńczyć przed podaniem (patrz punkty 4.2 i 4.4). Zaleca się podawanie produktu do dużej żyły w celu zapobiegania uszkodzeniu naczynia krwionośnego i wynaczynienia.
Wymaganą ilość roztworu należy przenieść w warunkach aseptycznych do worka lub butelki do infuzji. Roztwór trzeba rozcieńczyć 0,9% roztworem chlorku sodu lub 5% roztworem glukozy. Roztwory należy dokładnie wymieszać obracając butelkę/worek w dłoni.
Postępowanie z lekiem Podczas przygotowywania i utylizacji roztworu do infuzji należy przestrzegać zasad bezpieczeństwa dotyczących leków cytotoksycznych. Przygotowanie roztworu należy przeprowadzać w izolatorze lub w bezpiecznym boksie do pracy z cytostatykami. Zgodnie z wymogami należy stosować odzież ochronną (ochronny fartuch, rękawice, maskę, okulary ochronne). Roztwór może spowodować silne podrażnienie, jeśli dojdzie do kontaktu z oczami. W razie zanieczyszczenia oko należy natychmiast dokładnie przepłukać wodą. Jeżeli podrażnienie się utrzymuje należy skonsultować się z lekarzem. W przypadku kontaktu ze skórą, miejsce skażenia należy dokładnie spłukać wodą.
Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego, a także materiały użyte do przygotowania roztworu, jego rozcieńczenia i podania należy usunąć zgodnie z przepisami obowiązującymi w szpitalu dla leków cytotoksycznych oraz lokalnymi przepisami dotyczącymi usuwania niebezpiecznych odpadów.
7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA DOPUSZCZENIE
DO OBROTUEBEWE Pharma Ges.m.b.H. Nfg. KG Mondseestrasse 11 Austria
8. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
Pozwolenie nr 18280
9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIAData wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 03.06. 2011 r. Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 31.07.2017 r.
10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU
CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO22.12.2023 r.