Azimycin
Azithromycinum
Proszek do sporządzania zawiesiny doustnej 100 mg/5 ml | Azithromycinum 104,8 mg/5 ml
Tarchomińskie Zakłady Farmaceutyczne "Polfa" S.A., Polska
Ulotka
Ulotka dołączona do opakowania: informacja dla pacjenta
Azimycin, 100 mg/5 mL, proszek do sporządzania zawiesiny doustnej Azimycin, 200 mg/5 mL, proszek do sporządzania zawiesiny doustnej Azithromycinum
Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta. - Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. - W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. - Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same. - Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Patrz punkt 4.
Spis treści ulotki
1. Co to jest lek Azimycin i w jakim celu się go stosuje
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Azimycin
3. Jak stosować lek Azimycin
4. Możliwe działania niepożądane
5. Jak przechowywać lek Azimycin
6. Zawartość opakowania i inne informacje
1. Co to jest lek Azimycin i w jakim celu się go stosuje
Azimycin zawiera jako substancję czynną azytromycynę, która jest antybiotykiem azalidowym z grupy makrolidów o szerokim zakresie działania. Działa bakteriobójczo na wrażliwe drobnoustroje.
Azimycin w postaci proszku do sporządzania zawiesiny doustnej jest wskazany w leczeniu wymienionych niżej zakażeń wywołanych przez drobnoustroje wrażliwe na azytromycynę.
− Zakażenia górnych dróg oddechowych: bakteryjne zapalenie gardła, zapalenie migdałków, zapalenie zatok (patrz także punkt 2.). − Ostre zapalenie ucha środkowego. − Zakażenia dolnych dróg oddechowych: ostre zapalenie oskrzeli, zaostrzenie przewlekłego zapalenia oskrzeli, lekkie do umiarkowanie ciężkiego zapalenie płuc, w tym śródmiąższowe. − Zakażenia skóry i tkanek miękkich: róża, liszajec oraz wtórne ropne zapalenie skóry; rumień wędrujący - pierwszy objaw boreliozy z Lyme.
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Azimycin
Kiedy nie stosować leku Azimycin - Jeśli pacjent ma uczulenie na azytromycynę, erytromycynę, inne antybiotyki makrolidowe lub ketolidowe lub na którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6).
Ostrzeżenia i środki ostrożności Przed rozpoczęciem stosowania leku Azimycin należy omówić to z lekarzem lub farmaceutą, jeśli: • u pacjenta występują stany sprzyjające powstawaniu zaburzeń rytmu serca (istotne zwłaszcza u kobiet i pacjentów w podeszłym wieku): - wrodzone lub występujące kiedykolwiek zaburzenia rytmu serca (widoczne w zapisie EKG - badaniu aktywności elektrycznej serca), - ciężka niewydolność serca,
- bardzo wolna czynność serca (zwana bradykardią), - zaburzenia elektrolitowe we krwi, zwłaszcza małe stężenie potasu i magnezu, - przyjmowanie innych leków mogących powodować wydłużenie odstępu QT w zapisie EKG (patrz punkt "Lek Azimycin a inne leki”); • pacjent ma ciężkie zaburzenia czynności nerek; • pacjent ma ciężkie zaburzenia czynności wątroby: lekarz może kontrolować czynność wątroby lub przerwać leczenie; • pacjent ma nowe zakażenie (może to świadczyć o nadmiernym wzroście opornych drobnoustrojów lub o zakażeniu grzybiczym); • pacjent ma zaburzenia nerwowe (neurologiczne) lub umysłowe (psychiczne); • pacjent ma chorobę przenoszoną drogą płciową: lekarz powinien upewnić się czy u pacjenta nie współistnieje zakażenie kiłą; • pacjent stosuje pochodne ergotaminy (preparaty sporyszu); • pacjent ma zakażone rany oparzeniowe.
Należy zapoznać się również z ostrzeżeniami zawartymi w punkcie 4.
Jeśli pomimo leczenia objawy zakażenia nie ustępują lub pojawiają się objawy kolejnego zakażenia, np. grzybiczego, należy ponownie zwrócić się do lekarza.
Zakażenia wywołane przez paciorkowce W leczeniu zapalenia gardła i migdałków podniebiennych, spowodowanego przez paciorkowce, lekiem z wyboru jest zwykle penicylina.
Rzekomobłoniaste zapalenie okrężnicy W razie wystąpienia biegunki należy to natychmiast zgłosić lekarzowi, gdyż może to być objaw rzekomobłoniastego zapalenia okrężnicy - powikłania występującego niekiedy podczas stosowania antybiotyków makrolidowych. Takie rozpoznanie lekarz powinien rozważyć u pacjentów, u których wystąpi biegunka po rozpoczęciu leczenia azytromycyną. W przypadku rzekomobłoniastego zapalenia okrężnicy w wyniku stosowania azytromycyny konieczne może być odstawienie leku Azimycin i zastosowanie odpowiedniego leczenia. Przeciwwskazane jest podawanie środków hamujących perystaltykę.
Stosowanie długotrwałe Brak danych na temat bezpieczeństwa i skuteczności azytromycyny stosowanej długotrwale w wymienionych wyżej wskazaniach. W przypadku szybko nawracających zakażeń, lekarz rozważy leczenie innym lekiem przeciwbakteryjnym.
Miastenia W trakcie leczenia azytromycyną obserwowano zaostrzenie objawów miastenii lub wystąpienie zespołu miastenicznego (patrz punkt „Możliwe działania niepożądane”).
Leczenie zakażeń wywołanych przez kompleks Mycobacterium avium u dzieci Bezpieczeństwo stosowania i skuteczność azytromycyny w leczeniu zakażeń wywołanych przez kompleks Mycobacterium avium lub w zapobieganiu im u dzieci nie zostały ustalone.
Dzieci i młodzież Dawkę modyfikuje się w zależności od masy ciała (patrz punkt 3).
Lek Azimycin a inne leki Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach stosowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje stosować.
Jeśli pacjent stosuje którykolwiek z niżej wymienionych leków, jest szczególnie ważne, aby powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie: • leki wpływające na odstęp QT, takie jak: - chinidyna, prokainamid, dofetylid, amiodaron, sotalol (stosowane w leczeniu zaburzeń rytmu serca), - cyzapryd (stosowany w zaburzeniach żołądka), - hydroksychlorochina (stosowania w leczeniu chorób reumatologicznych lub malarii), - terfenadyna (stosowana w leczeniu alergii), - leki przeciwpsychotyczne, np. pimozyd, - leki przeciwdepresyjne, np. cytalopram, - fluorochinolony (stosowane w zakażeniach), np. moksyfloksacyna, lewofloksacyna; • leki zobojętniające (Azimycin należy podawać co najmniej 1 godzinę przed lub 2 godziny po przyjęciu leków zobojętniających); • doustne leki przeciwzakrzepowe, np. warfaryna; • alkaloidy sporyszu (stosowane w migrenie lub zmniejszające przepływ krwi), np. ergotamina stosowana z azytromycyną może spowodować zatrucie sporyszem (objawy – skurcz obwodowych naczyń krwionośnych i niedokrwienie); • digoksyna (stosowana w zaburzeniach czynności serca); • kolchicyna (stosowana w leczeniu dny moczanowej i rodzinnej gorączki śródziemnomorskiej); • cyklosporyna (stosowana w chorobach skóry, reumatoidalnym zapaleniu stawów lub po przeszczepieniu narządów); • atorwastatyna (lek stosowany w celu obniżenia stężenia cholesterolu); • ryfabutyna (stosowana w leczeniu HIV lub gruźlicy).
Azimycin z jedzeniem i piciem Azimycin można przyjmować niezależnie od posiłku.
Ciąża, karmienie piersią i wpływ na płodność Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza, że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.
Ciąża Lek może być stosowany w okresie ciąży tylko wtedy, gdy w opinii lekarza korzyść dla matki przewyższa ryzyko dla dziecka.
Karmienie piersią Azytromycyna przenika do mleka ludzkiego. Zaleca się, aby nie karmić piersią w czasie leczenia azytromycyną, chyba że lekarz zaleci inaczej.
Płodność W badaniach płodności przeprowadzonych na gryzoniach, odnotowano zmniejszenie współczynnika zachodzenia w ciążę po podaniu azytromycyny. Znaczenie wyników tych badań dla ludzi nie jest znane.
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn Nie ma danych dotyczących wpływu leku Azimycin na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwanie maszyn. Podczas wykonywania takich czynności należy jednak brać pod uwagę możliwość wystąpienia takich działań niepożądanych, jak zawroty głowy i drgawki.
Lek Azimycin zawiera sacharozę Należy zachować ostrożność u osób z cukrzycą.
Azimycin, 100 mg/5 mL, proszek do sporządzania zawiesiny doustnej: 5 mL sporządzonej zawiesiny zawiera 2134,2 mg sacharozy. Azimycin, 200 mg/5 mL, proszek do sporządzania zawiesiny doustnej: 5 mL sporządzonej zawiesiny zawiera 2029,4 mg sacharozy.
Jeśli stwierdzono wcześniej u pacjenta nietolerancję niektórych cukrów, należy powiedzieć o tym lekarzowi przed rozpoczęciem stosowania leku.
Lek Azimycin zawiera sodu benzoesan (E 211) (25 mg/5 mL) Sól kwasu benzoesowego może zwiększać ryzyko żółtaczki (zażółcenie skóry i białkówek oczu) u noworodków (do 4. tygodnia życia).
3. Jak stosować lek Azimycin
Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. Lek stosuje się doustnie.
W zakażeniach górnych i dolnych dróg oddechowych, zapaleniu ucha środkowego, zakażeniach skóry i tkanek miękkich (z wyjątkiem rumienia wędrującego) całkowita dawka wynosi 30 mg/kg mc., czyli
Dawkowanie u dzieci i młodzieży Dawkowanie u dzieci zależy od masy ciała, jak poniżej:
Masa ciała Dawka azytromycyny (objętość zawiesiny) Stężenie zawiesiny doustnej 10-14 kg 100 mg (5 mL) 10-14 kg 100 mg (2,5 mL) 15-24 kg 200 mg (5 mL) 25-34 kg 300 mg (7,5 mL) 35-44 kg 400 mg (10 mL) 45 kg należy stosować dawkę jak dla dorosłych podaje się tabletki
W leczeniu rumienia wędrującego całkowita dawka wynosi 60 mg/kg mc. podawana w następujący sposób: 20 mg/kg mc. pierwszego dnia, następnie 10 mg/kg mc. raz na dobę od 2. do 5. dnia leczenia.
Leczenie zapalenia gardła i migdałków wywołanego przez Streptococcus pyogenes
W leczeniu zapalenia gardła wywołanego przez bakterie z gatunku Streptococcus pyogenes u dzieci o masie ciała do 13 kg azytromycynę stosuje się albo przez 3 dni, podając raz na dobę dawkę 20 mg/kg mc. albo przez 5 dni podając raz na dobę dawkę 12 mg/kg mc. Zarówno w leczeniu 3 dniowym, jak i 5 dniowym całkowita ilość azytromycyny przyjęta przez pacjenta powinna wynieść 60 mg/kg mc.
Dawkowanie zawiesiny 100 mg/5 mL dla dzieci o masie ciała od 5-13 kg przedstawia poniższa tabela:
Masa ciała w kg
Dawkowanie 3.dniowe Dawkowanie 5.dniowe
Zawartość butelki w mL
dzień 1.-3. dzień 1. -5. Dawka azytromycyny (objętość zawiesiny) Dawka azytromycyny (objętość zawiesiny)
W leczeniu zapalenia gardła wywołanego przez bakterie z gatunku Streptococcus pyogenes u pacjentów o masie ciała do 25 kg azytromycynę stosuje się albo przez 3 dni podając raz na dobę dawkę 20 mg/kg mc., albo przez 5 dni podając raz na dobę dawkę 12 mg/kg mc. Zarówno w leczeniu U dorosłych i dzieci o masie ciała powyżej 25 kg stosuje się azytromycynę w dawce 500 mg raz na dobę przez 3 dni lub przez 5 dni podając pierwszego dnia 500 mg, a od drugiego do piątego po 250 mg.
Dawkowanie zawiesiny 200 mg/5 mL dla dzieci o masie ciała od 10-25 kg przedstawia poniższa tabela:
Masa ciała w kg
Dawkowanie 3.dniowe Dawkowanie 5.dniowe
Zawartość butelki w mL
dzień 1.-3. dzień 1. -5. Dawka azytromycyny (objętość zawiesiny) Dawka azytromycyny (objętość zawiesiny)
Pacjenci w podeszłym wieku U pacjentów w podeszłym wieku stosuje się tę samą dawkę jak u pozostałych dorosłych pacjentów. Ze względu na ryzyko wystąpienia chorób serca zaleca się ostrożność w stosowaniu leku u pacjentów w podeszłym wieku.
Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek lub wątroby Jeśli u pacjenta występują zaburzenia czynności nerek lub wątroby, należy powiedzieć o tym lekarzowi, ponieważ może on zmniejszyć zwykle stosowaną dawkę leku. Leku nie należy stosować u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby.
Sposób podawania Azytromycynę należy podawać doustnie, raz na dobę. Sporządzoną zawiesinę można przyjmować niezależnie od posiłku. Przygotowaną zawiesinę należy podawać doustnie, za pomocą dołączonej do opakowania łyżeczki miarowej lub dozownika strzykawkowego. Przed każdym pobraniem sporządzoną zawiesinę doustną należy energicznie wstrząsnąć.
Po podaniu dziecku leku należy podać mu trochę herbaty lub soku do popicia, aby lek nie pozostał w ustach.
Sposób sporządzania zawiesiny Zgodnie z dołączoną instrukcją.
Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Azimycin Działania niepożądane, które występowały po przyjęciu leku w dawkach większych niż zalecane, były podobne do tych, które opisywano po podaniu prawidłowych dawek. Charakterystyczne objawy po przedawkowaniu antybiotyków makrolidowych to: przemijająca utrata słuchu, silne nudności, wymioty i biegunka. W razie przyjęcia większej niż zalecana dawki leku, należy niezwłocznie zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. W przypadku przedawkowania zaleca się podanie węgla leczniczego oraz zastosowanie leczenia objawowego, a jeżeli konieczne, leczenia podtrzymującego czynności życiowe.
Pominięcie zastosowania leku Azimycin Pominiętą dawkę należy podać tak szybko jak to możliwe, a następne dawki podawać zgodnie z zaleconym schematem dawkowania. Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki.
4. Możliwe działania niepożądane
Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
W przypadku wystąpienia poniższych działań niepożądanych, należy zaprzestać stosowania leku Azimycin i natychmiast skontaktować się z lekarzem lub udać się do oddziału ratunkowego najbliższego szpitala: - Reakcje uczuleniowe: gwałtownie przebiegająca ciężka reakcja uczuleniowa prowadząca do wstrząsu (nieznana częstość występowania) lub nagłe trudności z oddychaniem i przełykaniem, obrzęk warg, języka, twarzy i szyi, swędząca wysypka, zwłaszcza występująca na całym ciele (występuje niezbyt często). - Ciężkie reakcje skórne: osutka skórna charakteryzująca się szybkim pojawianiem się obszarów zaczerwienienia skóry usianych niewielkimi krostkami (pęcherzykami wypełnionymi białym lub żółtym płynem); ciężka wysypka skórna powodująca zaczerwienienie i łuszczenie; ciężka pęcherzyca i krwawienie z warg, oczu, jamy ustnej, nosa i narządów płciowych, związana z wysoką gorączką i bólem stawów. Może to być ostra uogólniona osutka krostkowa (AGEP,
występuje rzadko), rumień wielopostaciowy, pęcherzowy rumień wielopostaciowy (zespól Stevensa-Johnsona) lub toksyczna nekroliza naskórka (wszystkie występują z nieznaną częstością). - Ciężka reakcja nadwrażliwości mogąca obejmować gorączkę, wysypkę skórną, obrzęk narządowy, zwiększenie liczby pewnego typu białych krwinek (eozynofilia) oraz zapalenie narządów wewnętrznych (wysypka polekowa z eozynofilią i objawami ogólnymi (DRESS); nieznana częstość występowania).
Należy natychmiast skontaktować się z lekarzem w przypadku zauważenia: - Ciężkiej lub przewlekłej biegunki z obecną krwią lub śluzem. Objaw ten może wystąpić podczas lub po leczeniu i może oznaczać poważne zapalenie jelita (nieznana częstość występowania). - Osłabienia, braku łaknienia, zażółcenia skóry i białek oczu, ciemnego zabarwienia moczu, odbarwienia kału, bólu brzucha, szczególnie w prawym podżebrzu. Mogą to być objawy ciężkiej choroby wątroby (niewydolność wątroby [rzadko prowadząca do zgonu], piorunujące zapalenie wątroby, martwica wątroby; nieznana częstość występowania). - Podatności na zakażenia, zwłaszcza jamy ustnej i górnych dróg oddechowych, nasilającymi się pomimo leczenia (objawy neutropenii, leukopenii; występują niezbyt często). - Nietypowej skłonności do powstawania siniaków lub krwawienia – objawów małopłytkowości (zmniejszenia liczby płytek krwi). - Omdlenia, osłabienia i zmęczenia, bladości, duszności, przyspieszenia czynności serca - objawów niedokrwistości hemolitycznej (zwiększonego rozpadu czerwonych krwinek; nieznana częstość występowania). - Szybkiej (częstoskurcz komorowy) lub nieregularnej pracy serca lub zmiany w rytmie pracy serca w zapisie elektrokardiogramu (wydłużenie odstępu QT i zaburzenia typu torsade de pointes; nieznana częstość występowania). - Zmniejszenia ilości oddawanego moczu, osłabienia, obrzęków, duszności, braku łaknienia, nudności i wymiotów, świądu skóry, drobnych wybroczyn na skórze, bólu w okolicy lędźwiowej, krwiomoczu (objawy ostrej niewydolności nerek i śródmiąższowe zapalenie nerek; nieznana częstość występowania).
Inne działanie niepożądane
Bardzo często (mogą wystąpić częściej niż u 1 na 10 pacjentów): - biegunka.
Często (mogą wystąpić rzadziej niż u 1 na 10 pacjentów): - ból głowy; - wymioty, bóle brzucha, nudności; - zmiana liczby krwinek białych; - zmniejszenie stężenia wodorowęglanów we krwi.
Niezbyt często (mogą wystąpić rzadziej niż u 1 na 100 pacjentów): - zakażenia drożdżakowe (kandydoza), zakażenie pochwy, zapalenie płuc, zakażenie grzybicze, zakażenie bakteryjne, zapalenie gardła, nieżyt żołądka i jelit, zaburzenia oddechowe, nieżyt nosa, zakażenie drożdżakowe jamy ustnej; - zmiana liczby krwinek białych (eozynofilia); - utrata apetytu (jadłowstręt); - nerwowość, bezsenność; zawroty głowy, senność, zaburzenia smaku, nietypowe odczucia skórne, np. mrowienie i drętwienie kończyn (parestezje); - zaburzenia widzenia; - zaburzenia ucha, zaburzenia równowagi; - kołatanie serca; - uderzenia gorąca; - duszność, krwawienie z nosa; - zaparcia, wzdęcia z oddawaniem wiatrów, niestrawność, zapalenie błony śluzowej żołądka, zaburzenia połykania (dysfagia), wzdęty brzuch, suchość w ustach, odbijanie się ze zwracaniem treści żołądkowej, owrzodzenia jamy ustnej, nadmierne wydzielanie śliny;
- zapalenie skóry, suchość skóry, nadmierne pocenie się; - choroba zwyrodnieniowa stawów, bóle mięśni, ból pleców, ból karku; - zaburzenia oddawania moczu (dyzuria), ból nerek; - krwotok maciczny, zaburzenia jąder; - obrzęk, osłabienie (astenia), złe samopoczucie (apatia), uczucie zmęczenia, obrzęk twarzy, ból w klatce piersiowej, gorączka, ból, obrzęk obwodowy; - nieprawidłowe wyniki badań laboratoryjnych (np. dotyczących krwi, parametrów czynności wątroby, nerek, glukozy, elektrolitów); - powikłania po zabiegach.
Rzadko (mogą wystąpić rzadziej niż u 1 na 1000 pacjentów): - pobudzenie; - zaburzenia czynności wątroby; - nadwrażliwość na światło.
Częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych): - zachowanie agresywne, lęk, majaczenie, omamy; - utrata przytomności (omdlenie), drgawki, zaburzenia czucia (niedoczulica), nadmierna aktywność psychoruchowa, brak węchu, brak smaku, zaburzenia węchu, szybkie męczenie się mięśni (miastenia); - zaburzenia słuchu w tym głuchota i (lub) szumy uszne; - obniżenie ciśnienia tętniczego; - zapalenie trzustki, przebarwienie języka; - ból stawów.
Działania niepożądane prawdopodobnie lub przypuszczalnie związane ze stosowaniem azytromycyny w leczeniu zakażeń wywołanych przez prątki z gatunków należących do kompleksu Mycobacterium avium lub zapobieganiu im, zaobserwowane podczas badań klinicznych i po wprowadzeniu do obrotu.
Bardzo często (mogą wystąpić częściej niż u 1 na 10 pacjentów): - biegunka; - ból brzucha; - nudności; - wzdęcia; - uczucie dyskomfortu w jamie brzusznej; - luźne stolce.
Często (mogą wystąpić rzadziej niż u 1 na 10 pacjentów): - jadłowstręt; - zawroty głowy; - bóle głowy; - nietypowe odczucia skórne, np. mrowienie i drętwienie kończyn (parestezje); - zaburzenia smaku; - zaburzenia widzenia; - głuchota; - wysypka, świąd; - ból stawów; - uczucie zmęczenia.
Niezbyt często (mogą wystąpić rzadziej niż u 1 na 100 pacjentów): - zaburzenia czucia (niedoczulica); - zaburzenia słuchu, szumy uszne; - kołatanie serca; - zapalenie wątroby; - pęcherzowy rumień wielopostaciowy (zespół Stevensa-Johnsona - ciężka reakcja skórna; ang. SJS), nadwrażliwość na światło; - nagłe osłabienie (astenia), złe samopoczucie.
Zgłaszanie działań niepożądanych Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa Tel.: + 48 22 49 21 301 Faks: + 48 22 49 21 309 Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.
5. Jak przechowywać lek Azimycin
Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
Proszek przechowywać w oryginalnym opakowaniu w temperaturze poniżej 25°C. Sporządzoną zawiesinę doustną przechowywać w temperaturze poniżej 25ºC, nie dłużej niż 5 dni.
Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na pudełku oraz na etykiecie. Termin ważności (EXP) oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.
Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.
6. Zawartość opakowania i inne informacje
Co zawiera lek Azimycin Substancją czynną leku jest azytromycyna w postaci azytromycyny dwuwodnej. Azimycin, 100 mg/5 mL: 5 mL sporządzonej zawiesiny zawiera 100 mg azytromycyny. Azimycin, 200 mg/5 mL: 5 mL sporządzonej zawiesiny zawiera 200 mg azytromycyny.
Pozostałe składniki to: sodu węglan bezwodny, sodu benzoesan (E 211), karmeloza sodowa, glicyna, tytanu dwutlenek, krzemionka koloidalna bezwodna, sodu laurylosiarczan, aromat malinowy, aromat truskawkowy, aromat pomarańczowy, sacharoza.
Jak wygląda lek Azimycin i co zawiera opakowanie Proszek barwy białej do jasnożółtej, po dodaniu wody powstaje jednorodna zawiesina barwy białej do jasnożółtej.
Opakowanie Azimycin, 100 mg/5 mL: 1 butelka, w tekturowym pudełku, zawierająca 10 g proszku. Azimycin, 200 mg/5 mL: 1 butelka, w tekturowym pudełku, zawierająca 10 g lub 15 g proszku. Do każdego opakowania dołączona jest łyżeczka miarowa z podziałką oraz dozownik strzykawkowy.
Lek Azimycin dostępny jest również w postaci tabletek powlekanych o mocy 125 mg, 250 mg i 500 mg.
Podmiot odpowiedzialny i wytwórca Tarchomińskie Zakłady Farmaceutyczne „Polfa” Spółka Akcyjna ul. A. Fleminga 2 03-176 Warszawa Numer telefonu: 22-811-18-14
W celu uzyskania bardziej szczegółowych dotyczących tego leku informacji należy zwrócić się do przedstawiciela podmiotu odpowiedzialnego.
Data ostatniej aktualizacji ulotki:
Ztw11.10.2018 zm_PRAC_11.08.2022 v2
INSTRUKCJA DOTYCZĄCA SPOSOBU PRZYGOTOWANIA LEKU DO STOSOWANIA
Łyżeczka miarowa z podziałką umożliwia podanie 1,25 mL, 2,5 mL i 5 mL zawiesiny. Dozownik strzykawkowy umożliwia podanie do 5 mL zawiesiny z dokładnością do 0,1 mL.
Azimycin, 100 mg/5 mL 2,5 mL zawiesiny zawiera 50 mg azytromycyny; 1,25 mL zawiesiny zawiera 25 mg azytromycyny; 0,1 mL zawiesiny zawiera 2 mg azytromycyny.
Azimycin, 200 mg/5 mL 2,5 mL zawiesiny zawiera 100 mg azytromycyny; 1,25 mL zawiesiny zawiera 50 mg azytromycyny; 0,1 mL zawiesiny zawiera 4 mg azytromycyny.
Sporządzanie zawiesiny do stosowania doustnego
Azimycin, 100 mg/5 mL Butelka zawierająca 10 g proszku (o pojemności 35 mL) Do butelki zawierającej 10 g proszku dodać, za pomocą dozownika strzykawkowego, jednorodnej zawiesiny.
Azimycin, 200 mg/5 mL Butelka zawierająca 10 g proszku (o pojemności 35 mL) Do butelki zawierającej 10 g proszku dodać, za pomocą dozownika strzykawkowego, jednorodnej zawiesiny.
Butelka zawierająca 15 g proszku (o pojemności 60 mL) Do butelki zawierającej 15 g proszku dodać, za pomocą dozownika strzykawkowego, jednorodnej zawiesiny.
Sporządzoną zawiesinę doustną przechowywać w temperaturze poniżej 25ºC, nie dłużej niż 5 dni.
Przed każdym pobraniem sporządzoną zawiesinę doustną należy energicznie wstrząsnąć.
Gdy dziecko połknie lek, należy podać mu trochę herbaty lub soku do popicia, aby lek nie pozostał w ustach.
Charakterystyka
ztw_01.04.2020 PRAC_22.08.2022 v2
CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Azimycin, 100 mg/5 mL, proszek do sporządzania zawiesiny doustnej Azimycin, 200 mg/5 mL, proszek do sporządzania zawiesiny doustnej
Azimycin, 100 mg/5 mL: 5 mL zawiesiny zawiera 100 mg azytromycyny (Azithromycinum) w postaci azytromycyny dwuwodnej. Azimycin, 200 mg/5 mL: 5 mL zawiesiny zawiera 200 mg azytromycyny (Azithromycinum) w postaci azytromycyny dwuwodnej.
Substancje pomocnicze o znanym działaniu: sacharoza, benzoesan sodu (E 211).
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA
Proszek do sporządzania zawiesiny doustnej. Proszek barwy białej do jasnożółtej, po dodaniu wody powstaje jednorodna zawiesina barwy białej do jasnożółtej.
4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE
4.1 Wskazania do stosowania
Azimycin, proszek do sporządzania zawiesiny doustnej, jest wskazany w leczeniu wymienionych niżej zakażeń, wywołanych przez drobnoustroje wrażliwe na azytromycynę (patrz punkt 5.1).
− Zakażenia górnych dróg oddechowych: bakteryjne zapalenie gardła, zapalenie migdałków, zapalenie zatok (patrz także punkt 4.4). − Ostre zapalenie ucha środkowego. − Zakażenia dolnych dróg oddechowych: ostre zapalenie oskrzeli, zaostrzenie przewlekłego zapalenia oskrzeli, lekkie do umiarkowanie ciężkiego zapalenie płuc, w tym śródmiąższowe. − Zakażenia skóry i tkanek miękkich: róża, liszajec oraz wtórne ropne zapalenie skóry; rumień wędrujący - Erythema migrans (pierwszy objaw boreliozy z Lyme).
Należy uwzględnić oficjalne miejscowe wytyczne dotyczące prawidłowego stosowania leków przeciwbakteryjnych.
4.2 Dawkowanie i sposób podawania
Dawkowanie W zakażeniach górnych i dolnych dróg oddechowych, zapaleniu ucha środkowego oraz zakażeniach skóry i tkanek miękkich (z wyjątkiem rumienia wędrującego -Erythema migrans) całkowita dawka wynosi 30 mg/kg mc., czyli 10 mg/kg mc. raz na dobę przez 3 dni.
ztw_01.04.2020 PRAC_22.08.2022 v2
Dawkowanie u dzieci zależy od masy ciała, jak poniżej.
Masa ciała Dawka azytromycyny (objętość zawiesiny) Stężenie zawiesiny doustnej 10-14 kg 100 mg (5 mL) 10-14 kg 100 mg (2,5 mL) 15-24 kg 200 mg (5 mL) 25-34 kg 300 mg (7,5 mL) 35-44 kg 400 mg (10 mL) 45 kg należy stosować dawkę jak dla dorosłych podaje się tabletki
W leczeniu rumienia wędrującego całkowita dawka wynosi 60 mg/kg mc. podawana w następujący sposób: 20 mg/kg mc. pierwszego dnia, następnie 10 mg/kg mc. raz na dobę od 2. do 5. dnia leczenia.
Stosowanie w leczeniu zapalenia gardła i migdałków wywołanego przez Streptococcus pyogenes Uwaga: W przypadkach paciorkowcowego zapalenia gardła i migdałków azytromycynę należy podawać jedynie pacjentom z nadwrażliwością natychmiastową na antybiotyki beta-laktamowe (patrz punkt 4.4).
W leczeniu zapalenia gardła wywołanego przez Streptococcus pyogenes u dzieci o masie ciała do 13 kg azytromycynę stosuje się w terapii 3. dniowej w jednorazowej dawce dobowej 20 mg/kg mc. przez całkowita 60 mg/kg mc.).
Dawkowanie zawiesiny 100 mg/5 mL dla dzieci o masie ciała od 5-13 kg przedstawia poniższa tabela:
Masa ciała w kg
Dawkowanie 3.dniowe Dawkowanie 5.dniowe
Zawartość butelki w mL
dzień 1.-3. dzień 1. -5. Dawka azytromycyny (objętość zawiesiny) Dawka azytromycyny (objętość zawiesiny)
ztw_01.04.2020 PRAC_22.08.2022 v2
W leczeniu zapalenia gardła wywołanego przez Streptococcus pyogenes u pacjentów o masie ciała do przez 3 dni, natomiast w terapii 5. dniowej w jednorazowej dawce dobowej 12 mg/kg mc. przez 5 dni (dawka całkowita 60 mg/kg mc.). Maksymalna dawka dobowa azytromycyny wynosi 500 mg. U dorosłych i dzieci o masie ciała powyżej 25 kg stosuje się azytromycynę w dawce 500 mg raz na dobę przez 3 dni lub w terapii 5. dniowej: pierwszego dnia 500 mg, a od drugiego do piątego po 250 mg.
Dawkowanie zawiesiny 200 mg/5 mL dla dzieci o masie ciała od 10-25 kg przedstawia poniższa tabela:
Masa ciała w kg
Dawkowanie 3.dniowe Dawkowanie 5.dniowe
Zawartość butelki w mL
dzień 1.-3. dzień 1. -5. Dawka azytromycyny (objętość zawiesiny) Dawka azytromycyny (objętość zawiesiny)
Stosowanie u pacjentów w podeszłym wieku U pacjentów w podeszłym wieku stosuje się tę samą dawkę jak u pozostałych dorosłych pacjentów. Ponieważ u pacjentów w podeszłym wieku ryzyko arytmii jest zwiększone, zaleca się szczególną ostrożność ze względu na możliwość wystąpienia zaburzenia rytmu serca oraz częstoskurczu typu torsade de pointes (patrz punkt 4.4).
Stosowanie u pacjentów z zaburzeniem czynności nerek U pacjentów z zaburzeniem czynności nerek w stopniu lekkim do umiarkowanego (klirens kreatyniny >40 mL/min) modyfikacja dawki nie jest konieczna. Brak danych dotyczących stosowania produktu leczniczego u pacjentów z klirensem kreatyniny <40 mL/min, dlatego w takich przypadkach zaleca się zachowanie ostrożności.
Stosowanie u pacjentów z zaburzeniem czynności wątroby U pacjentów z zaburzeniem czynności wątroby w stopniu lekkim do umiarkowanego, nie jest konieczna modyfikacja dawkowania. Jednak z uwagi na fakt, iż azytromycyna jest metabolizowana w wątrobie i wydalana z żółcią, produktu leczniczego nie należy stosować u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby. Nie przeprowadzono badań dotyczących stosowania azytromycyny u tych pacjentów.
ztw_01.04.2020 PRAC_22.08.2022 v2
Sposób podawania Azytromycynę należy podawać doustnie, raz na dobę. Zawiesinę doustną Azimycin można przyjmować niezależnie od posiłku. Sporządzoną zawiesinę należy podawać doustnie, za pomocą dołączonej do opakowania łyżeczki miarowej lub dozownika strzykawkowego.
Łyżeczka miarowa z podziałką umożliwia podanie 1,25 mL, 2,5 mL i 5 mL zawiesiny. Dozownik strzykawkowy umożliwia podanie do 5 mL zawiesiny z dokładnością do 0,1 mL.
Azimycin, 100 mg/5 mL, proszek do sporządzania zawiesiny doustnej 2,5 mL zawiesiny zawiera 50 mg azytromycyny; 1,25 mL zawiesiny zawiera 25 mg azytromycyny; 0,1 mL zawiesiny zawiera 2 mg azytromycyny.
Azimycin, 200 mg/5 mL, proszek do sporządzania zawiesiny doustnej 2,5 mL zawiesiny zawiera 100 mg azytromycyny; 1,25 mL zawiesiny zawiera 50 mg azytromycyny; 0,1 mL zawiesiny zawiera 4 mg azytromycyny.
Przed każdym pobraniem przygotowaną zawiesinę doustną należy energicznie wstrząsnąć. Po podaniu produktu dziecku należy podać mu trochę herbaty lub soku do popicia, aby produkt nie pozostał w ustach. Sporządzanie zawiesiny, patrz punkt 6.6.
Postępowanie w przypadku pominięcia dawki Pominiętą dawkę należy podać tak szybko, jak to możliwe, a następne dawki podawać zgodnie z zaleconym schematem dawkowania.
4.3 Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na azytromycynę, erytromycynę, inne antybiotyki makrolidowe lub ketolidowe lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.
4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania
Nadwrażliwość Podobnie jak w przypadku erytromycyny i innych makrolidów, notowano występowanie rzadkich ciężkich reakcji alergicznych, w tym obrzęku naczynioruchowego i anafilaksji (rzadko zakończonych zgonem), reakcji skórnych, w tym ostrej uogólnionej osutki krostkowej (ang. AGEP), pęcherzowego rumienia wielopostaciowego (zespołu Stevensa-Johnsona (ang. SJS), toksycznej nekrolizy naskórka (zespołu Lyella, ang. TEN) (rzadko prowadzących do zgonu) i wysypki polekowej z eozynofilią i objawami ogólnymi (ang. DRESS). W przebiegu niektórych z tych reakcji na produkt Azimycin występowały nawroty objawów i konieczny był dłuższy okres obserwacji i leczenia. Jeśli wystąpi reakcja alergiczna, należy odstawić produkt i wdrożyć odpowiednie leczenie. Lekarz powinien mieć świadomość, że po przerwaniu leczenia objawowego może dojść do nawrotu objawów alergicznych.
Zaburzenia czynności wątroby Wątroba jest głównym narządem uczestniczącym w eliminacji azytromycyny, dlatego produkt leczniczy należy stosować z ostrożnością u pacjentów z ciężkimi chorobami wątroby. Podczas stosowania azytromycyny opisywano przypadki piorunującego zapalenia wątroby, mogącego prowadzić do zagrażającej życiu niewydolności wątroby (patrz punkt 4.8). U niektórych pacjentów
ztw_01.04.2020 PRAC_22.08.2022 v2
mogły wcześniej występować choroby wątroby lub mogli oni stosować inne produkty lecznicze o działaniu hepatotoksycznym. Jeśli wystąpią przedmiotowe i podmiotowe objawy zaburzeń czynności wątroby, takie jak szybki rozwój astenii z jednoczesną żółtaczką, ciemnym zabarwieniem moczu, skłonnością do krwawień lub encefalopatią wątrobową, należy bezzwłocznie przeprowadzić badania czynności wątroby. Jeśli wystąpią zaburzenia czynności wątroby, należy przerwać podawanie azytromycyny.
Zaburzenia czynności nerek U pacjentów z ciężką niewydolnością nerek (współczynnik przesączania <10 mL/min) obserwowano zwiększenie o 33% całkowitego narażenia organizmu na azytromycynę (patrz punkt 5.2).
Wydłużenie repolaryzacji serca i odstępu QT Podczas leczenia antybiotykami makrolidowymi, w tym azytromycyną, obserwowano wydłużenie repolaryzacji serca i odstępu QT, wiążące się z ryzykiem rozwoju zaburzeń rytmu serca i częstoskurczu typu torsade de pointes patrz punkt 4.8). Dlatego też następujące sytuacje mogą zwiększać ryzyko rozwoju arytmii komorowych (w tym torsade de pointes), co może doprowadzić do zatrzymania akcji serca. Z tego względu należy zachować ostrożność stosując azytromycynę u pacjentów, u których występują stany sprzyjające powstawaniu arytmii (zwłaszcza u kobiet i pacjentów w podeszłym wieku), tj. u pacjentów: - z wrodzonym lub potwierdzonym nabytym wydłużeniem odstępu QT; - leczonych innymi substancjami czynnymi, które wydłużają odstęp QT, takimi jak leki przeciwarytmiczne należące do klasy IA (chinidyna i prokainamid) i klasy III (dofetylid, amiodaron i sotalol), cyzapryd i terfenadyna; leki przeciwpsychotyczne, takie jak pimozyd; leki przeciwdepresyjne, takie jak cytalopram; fluorochinolony, takie jak moksyfloksacyna i lewofloksacyna (patrz również punkt 4.5); - z zaburzeniami elektrolitowymi, zwłaszcza z hipokaliemią i hipomagnezemią; - z istotną klinicznie bradykardią, zaburzeniami rytmu serca lub ciężką niewydolnością serca.
Zakażenia wywołane przez paciorkowce W leczeniu zapalenia gardła i migdałków podniebiennych, spowodowanego przez Streptococcus pyogenes, oraz w zapobieganiu ostrej gorączce reumatycznej lekiem z wyboru jest zwykle penicylina. Azytromycyna jest skuteczna w leczeniu zakażeń gardła wywołanych przez paciorkowce. Nie przeprowadzono badań potwierdzających jej skuteczność w zapobieganiu ostrej gorączce reumatycznej.
Choroby przenoszone drogą płciową Podczas leczenia chorób przenoszonych drogą płciową, należy upewnić się, czy u pacjenta nie współistnieje zakażenie T. pallidum.
Nadkażenia Podczas leczenia zaleca się obserwowanie pacjenta, czy nie występują u niego objawy nadkażenia (np. zakażenia grzybicze).
Zakażenia Clostridium difficile Po zastosowaniu niemal każdej substancji przeciwbakteryjnej, w tym azytromycyny, zgłaszano występowanie biegunki związanej z zakażeniem Clostridium difficile (ang. CDAD), o różnym nasileniu, od łagodnej biegunki po zapalenie okrężnicy zakończone zgonem. Stosowanie leków przeciwbakteryjnych zmienia prawidłową florę bakteryjną okrężnicy, co może prowadzić do nadmiernego rozwoju Clostridum difficile.
Clostridum difficile wytwarza toksyny A i B, które przyczyniają się do rozwoju biegunki związanej z CDAD. Szczepy Clostridium difficile wytwarzające hipertoksyny wywołują zwiększenie zachorowalności i śmiertelności, ponieważ zakażenia te mogą być oporne na leczenie antybiotykami i mogą powodować konieczność usunięcia okrężnicy (kolektomia). Dlatego należy zawsze uwzględnić możliwość zakażenia Clostridum difficile u pacjentów, u których biegunka wystąpiła w trakcie lub po
ztw_01.04.2020 PRAC_22.08.2022 v2
antybiotykoterapii. Należy wówczas bardzo dokładnie zebrać wywiad, gdyż w przebiegu CDAD notowano przypadki biegunki występującej ponad dwa miesiące po podaniu leków przeciwbakteryjnych.
Stosowanie długotrwałe Brak danych na temat bezpieczeństwa i skuteczności azytromycyny stosowanej długotrwale w wymienionych wyżej wskazaniach. W przypadku szybko nawracających zakażeń, należy rozważyć leczenie innym lekiem przeciwbakteryjnym.
Alkaloidy sporyszu i azytromycyna Jednoczesne stosowanie alkaloidów sporyszu i antybiotyków makrolidowych może przyspieszyć wystąpienie objawów zatrucia sporyszem. Nie badano interakcji pomiędzy alkaloidami sporyszu i azytromycyną, jednak azytromycyny nie należy stosować razem z pochodnymi sporyszu z uwagi na możliwość zatrucia alkaloidami sporyszu (ergotyzm).
Zaburzenia neurologiczne i psychiczne Należy zachować ostrożność podczas stosowania azytromycyny u pacjentów z zaburzeniami neurologicznymi lub psychicznymi.
Miastenia W trakcie leczenia azytromycyną obserwowano zaostrzenie objawów miastenii lub wystąpienie zespołu miastenicznego (patrz punkt 4.8).
Zakażone rany oparzeniowe Nie należy stosować azytromycyny w leczeniu zakażonych ran oparzeniowych.
Leczenie zakażeń wywołanych przez prątki z gatunku należącego do kompleksu Mycobacterium avium u dzieci Bezpieczeństwo stosowania i skuteczność azytromycyny w leczeniu zakażeń wywołanych przez kompleks Mycobacterium avium lub w zapobieganiu im u dzieci nie zostały ustalone.
Ostrzeżenia dla pacjentów z cukrzycą Należy zachować ostrożność u pacjentów chorych na cukrzycę:
Azimycin, 100 mg/5 mL, proszek do sporządzania zawiesiny doustnej: 5 mL zawiesiny zawiera 2134,2 mg sacharozy.
Azimycin, 200 mg/5 mL, proszek do sporządzania zawiesiny doustnej: 5 mL zawiesiny zawiera 2029,4 mg sacharozy. Ze względu na zawartość sacharozy w produkcie Azimycin w postaci proszku do sporządzania zawiesiny doustnej, pacjenci z rzadkimi dziedzicznymi zaburzeniami związanymi z nietolerancją fruktozy, zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy lub niedoborem sacharazy-izomaltazy nie powinni przyjmować tego produktu leczniczego.
Azimycin, proszek do sporządzania zawiesiny doustnej zawiera benzoesan sodu (E 211) – 25 mg w ryzyko wystąpienia żółtaczki u noworodków, która może rozwinąć się w żółtaczkę jąder podkorowych mózgu (złogi niesprzężonej bilirubiny w tkance mózgowej).
4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji
Leki zobojętniające W badaniu farmakokinetycznym, w którym oceniano działanie stosowanych jednocześnie leków zobojętniających i azytromycyny, nie stwierdzono wpływu na całkowitą biodostępność, chociaż
ztw_01.04.2020 PRAC_22.08.2022 v2
najwyższe stężenia w surowicy były zmniejszone o 25%. Jeśli pacjent stosuje azytromycynę i leki zobojętniające kwas solny, nie powinien ich przyjmować jednocześnie.
Cetyryzyna U zdrowych ochotników jednoczesne podawanie przez 5 dni azytromycyny z cetyryzyną w dawce odstępu QT.
Produkty lecznicze wydłużające odstęp QT (np. cyzapryd, hydroksychlorochina) Azytromycynę należy stosować ostrożnie u pacjentów przyjmujących produkty lecznicze, o których wiadomo, że wydłużają odstęp QT (np. cyzapryd, hydroksychlorochina), ze względu na ryzyko wywołania zaburzeń rytmu serca (patrz również punkt 4.4).
Dydanozyna (dideoksyinozyna) Jednoczesne podawanie azytromycyny w dawce 1200 mg/dobę i dydanozyny w dawce 400 mg/dobę u równowagi w porównaniu z placebo.
Digoksyna i kolchicyna Notowano, że jednoczesne podawanie antybiotyków makrolidowych, w tym azytromycyny, z substratami glikoproteiny P, takimi jak digoksyna i kolchicyna, prowadzi do zwiększenia stężenia substratu glikoproteiny P w surowicy. W związku z tym, w przypadku jednoczesnego podawania azytromycyny i substratów glikoproteiny P, takimi jak digoksyna, należy brać pod uwagę możliwość zwiększenia stężenia digoksyny w surowicy. W czasie leczenia azytromycyną i po jego zakończeniu niezbędna jest kliniczna obserwacja pacjenta, a w stosownych przypadkach, oznaczanie stężenia digoksyny w surowicy.
Zydowudyna Podanie azytromycyny w jednorazowej dawce 1000 mg lub wielokrotnych dawek 1200 mg lub 600 mg miało niewielki wpływ na farmakokinetykę w osoczu i wydalanie przez nerki zydowudyny lub jej glukuronidowego metabolitu. Jednakże podawanie azytromycyny zwiększało stężenia fosforylowanej zydowudyny (farmakologicznie czynnego metabolitu) w jednojądrzastych komórkach krwi obwodowej. Znaczenie kliniczne tego działania jest niejasne, jednak może być ono korzystne dla pacjenta.
Alkaloidy sporyszu Ze względu na teoretyczną możliwość zatrucia sporyszem, nie zaleca się jednoczesnego stosowania azytromycyny i pochodnych ergotaminy (patrz punkt 4.4).
Leki metabolizowane z udziałem cytochromu P450 Azytromycyna nie wchodzi w istotne interakcje z układem wątrobowego cytochromu P450. Uważa się, że nie wchodzi ona w interakcje farmakokinetyczne, obserwowane dla erytromycyny i innych antybiotyków makrolidowych. W przypadku azytromycyny nie występuje indukcja ani inaktywacja wątrobowego cytochromu P450 poprzez kompleks metabolit-cytochrom.
Przeprowadzono badania farmakokinetyczne z użyciem azytromycyny i wymienionych poniżej leków, które są w istotnym stopniu metabolizowane za pośrednictwem cytochromu P450.
Atorwastatyna Jednoczesne podawanie atorwastatyny (w dawce 10 mg na dobę) i azytromycyny (w dawce 500 mg na dobę) nie prowadziło do zmiany stężenia atorwastatyny w osoczu (na podstawie testu hamowania reduktazy HMG-CoA). Niemniej jednak po wprowadzeniu do obrotu odnotowano przypadki rabdomiolizy u pacjentów przyjmujących jednocześnie azytromycynę i statyny.
ztw_01.04.2020 PRAC_22.08.2022 v2
Karbamazepina W badaniu interakcji farmakokinetycznej u zdrowych ochotników nie obserwowano żadnego istotnego wpływu na stężenia karbamazepiny lub jej aktywnego metabolitu w osoczu podczas jednoczesnego stosowania azytromycyny.
Cymetydyna W badaniu farmakokinetycznym oceniano wpływ na farmakokinetykę azytromycyny pojedynczej dawki cymetydyny, podawanej 2 godziny przed podaniem azytromycyny. Nie obserwowano żadnych odchyleń parametrów farmakokinetycznych azytromycyny.
Doustne leki przeciwzakrzepowe z grupy kumaryny W badaniu interakcji farmakokinetycznych, podawanie azytromycyny nie zwiększało działania przeciwzakrzepowego warfaryny zastosowanej w pojedynczej dawce 15 mg u zdrowych ochotników. Obserwowano nasilenie działania przeciwzakrzepowego po jednoczesnym podaniu azytromycyny i doustnych leków przeciwzakrzepowych z grupy pochodnych kumaryny. Chociaż nie ustalono związku przyczynowego tego zjawiska, należy zwrócić uwagę na właściwą częstość kontrolnych oznaczeń czasu protrombinowego podczas stosowania azytromycyny u pacjentów otrzymujących doustne leki przeciwzakrzepowe z grupy pochodnych kumaryny.
Cyklosporyna W badaniu farmakokinetycznym przeprowadzonym u zdrowych ochotników, którym podawano doustnie azytromycynę w dawce 500 mg/dobę przez 3 dni, a następnie cyklosporynę w pojedynczej dawce doustnej 10 mg/kg mc., stwierdzono istotne zwiększenie C max
0-5
należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania tych produktów. Jeśli konieczne jest jednoczesne stosowanie azytromycyny i cyklosporyny, należy monitorować stężenia cyklosporyny i odpowiednio modyfikować jej dawkę.
Efawirenz Jednoczesne podawanie azytromycyny w pojedynczej dawce 600 mg i efawirenzu w dawce 400 mg na dobę przez 7 dni nie spowodowało istotnych klinicznie interakcji farmakokinetycznych.
Flukonazol Jednoczesne podanie pojedynczej dawki 1200 mg azytromycyny nie wpłynęło na parametry farmakokinetyczne pojedynczej dawki 800 mg flukonazolu. Całkowite narażenie na działanie azytromycyny i jej okres półtrwania nie zmieniały się podczas jednoczesnego podawania flukonazolu. Jednakże obserwowano niemające znaczenia klinicznego zmniejszenie się wartości C max
azytromycyny.
Indynawir Jednoczesne podawanie pojedynczej dawki 1200 mg azytromycyny nie wywierało istotnego statystycznie wpływu na parametry farmakokinetyczne indynawiru podawanego w dawce 800 mg trzy razy na dobę przez 5 dni.
Metyloprednizolon W badaniach interakcji farmakokinetycznych u zdrowych ochotników azytromycyna nie wykazała istotnego wpływu na parametry farmakokinetyczne metyloprednizolonu.
Midazolam U zdrowych ochotników jednoczesne podawanie azytromycyny w dawce 500 mg/dobę przez 3 dni nie wywarło istotnego wpływu na parametry farmakokinetyczne i farmakodynamiczne midazolamu podawanego w pojedynczej dawce 15 mg.
Nelfinawir Jednoczesne podawanie azytromycyny w dawce 1200 mg i nelfinawiru w stanie stacjonarnym
ztw_01.04.2020 PRAC_22.08.2022 v2
(750 mg 3 razy na dobę) powodowało zwiększenie stężenia azytromycyny. Nie obserwowano istotnych klinicznie działań niepożądanych i nie jest konieczna modyfikacja dawki.
Ryfabutyna Jednoczesne stosowanie ryfabutyny i azytromycyny nie miało wpływu na stężenie tych substancji w surowicy. U pacjentów otrzymujących jednocześnie azytromycynę i ryfabutynę obserwowano neutropenię. Chociaż neutropenia wiązała się ze stosowaniem ryfabutyny, nie ustalono związku przyczynowego z jednoczesnym leczeniem azytromycyną (patrz punkt 4.8).
Syldenafil U zdrowych ochotników płci męskiej nie stwierdzono wpływu azytromycyny (stosowanej w dawce max
Terfenadyna W badaniach farmakokinetycznych nie uzyskano dowodów na występowanie interakcji pomiędzy azytromycyną a terfenadyną. Rzadko opisywano przypadki, w których nie można było całkowicie wykluczyć możliwości interakcji obu produktów. Jednakże nie ma jednoznacznych dowodów na występowanie takich interakcji.
Teofilina Nie ma dowodów na występowanie klinicznie istotnych interakcji farmakokinetycznych podczas jednoczesnego podawania azytromycyny i teofiliny zdrowym ochotnikom.
Triazolam W badaniu z udziałem 14 zdrowych ochotników jednoczesne podawanie azytromycyny w dawce istotnego wpływu na którykolwiek z parametrów farmakokinetycznych triazolamu, w porównaniu do triazolamu podawanego z placebo.
Trimetoprim i sulfametoksazol Jednoczesne stosowanie trimetoprimu i sulfametoksazolu (w dawce 160 mg i 800 mg) przez 7 dni wraz z azytromycyną w dawce 1200 mg w 7. dniu nie miało wpływu na jej maksymalne stężenia, całkowite narażenie na działanie produktu i wydalanie nerkowe trimetoprimu ani sulfametoksazolu. Stężenia azytromycyny w osoczu były porównywalne z obserwowanymi w innych badaniach.
4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację
Ciąża Nie ma odpowiednich danych dotyczących stosowania azytromycyny u kobiet w ciąży. W badaniach toksycznego wpływu na reprodukcję u zwierząt wykazano, że azytromycyna przenika przez barierę łożyska, nie powodując jednak działania teratogennego. Bezpieczeństwo stosowania azytromycyny w okresie ciąży nie zostało potwierdzone. Dlatego też azytromycynę należy stosować w okresie ciąży jedynie wtedy, gdy korzyści przewyższają ryzyko.
Karmienie piersią Zaobserwowano, że azytromycyna przenika do mleka ludzkiego. Nie przeprowadzono jednak u kobiet karmiących odpowiednich, prawidłowo kontrolowanych badań klinicznych, które opisywałyby farmakokinetykę przenikania azytromycyny do mleka ludzkiego.
Płodność W badaniach płodności przeprowadzonych na szczurach, zaobserwowano zmniejszony wskaźnik poczęć po podaniu azytromycyny. Znaczenie wyników tych badań dla ludzi nie jest znane.
ztw_01.04.2020 PRAC_22.08.2022 v2
4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn
Brak danych dotyczących wpływu azytromycyny na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Podczas wykonywania tych czynności należy jednak brać pod uwagę możliwość wystąpienia takich działań niepożądanych, jak zawroty głowy i drgawki.
4.8 Działania niepożądane
Poniżej przedstawiono działania niepożądane odnotowane podczas badań klinicznych i po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu, uporządkowane według klasyfikacji układów i narządów oraz częstości występowania. Działania niepożądane po wprowadzeniu produktu do obrotu podano kursywą.
Częstość występowania działań niepożądanych została ustalona w następujący sposób: bardzo często (≥ 1/10), często (≥1/100 do <1/10), niezbyt często (≥1/1000 do <1/100), rzadko (≥1/10 000 do <1/1000), bardzo rzadko (<1/10 000), częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych). W obrębie każdej grupy o określonej częstości występowania, objawy niepożądane są wymienione zgodnie ze zmniejszającą się ciężkością.
Zakażenia i zarażenia pasożytnicze Niezbyt często: drożdżyca, zakażenie pochwy, zapalenie płuc, zakażenie grzybicze, zakażenie
Częstość nieznana: rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego (patrz punkt 4.4)
Zaburzenia krwi i układu chłonnego Niezbyt często: leukopenia, neutropenia, eozynofilia Częstość nieznana: małopłytkowość, niedokrwistość hemolityczna
Zaburzenia układu immunologicznego Niezbyt często: obrzęk naczynioruchowy, nadwrażliwość Częstość nieznana: reakcja anafilaktyczna (patrz punkt 4.4)
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania Niezbyt często: jadłowstręt
Zaburzenia psychiczne Niezbyt często: nerwowość, bezsenność Rzadko: pobudzenie Częstość nieznana: agresja, lęk, majaczenie, omamy
Zaburzenia układu nerwowego Często: ból głowy Niezbyt często: zawroty głowy, senność, zaburzenia smaku, parestezje Częstość nieznana: omdlenie, drgawki, zaburzenia czucia (niedoczulica), nadmierna aktywność
Zaburzenia oka Niezbyt często: zaburzenia widzenia
Zaburzenia ucha i błędnika Niezbyt często: zaburzenia ucha, zawroty głowy pochodzenia błędnikowego Częstość nieznana:
zaburzenia słuchu w tym głuchota i (lub) szumy uszne
ztw_01.04.2020 PRAC_22.08.2022 v2
Zaburzenia serca Niezbyt często: kołatanie serca Częstość nieznana: torsade de pointes i zaburzenia rytmu serca (patrz punkt 4.4), w tym
Zaburzenia naczyniowe Niezbyt często: uderzenia gorąca Częstość nieznana: niedociśnienie tętnicze
Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia Niezbyt często: duszność, krwawienie z nosa
Zaburzenia żołądka i jelit Bardzo często: biegunka Często: wymioty, ból brzucha, nudności Niezbyt często: zaparcia, wzdęcia, niestrawność, zapalenie błony śluzowej żołądka,
Częstość nieznana: zapalenie trzustki, przebarwienie języka
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych Rzadko: zaburzenia czynności wątroby, żółtaczka cholestatyczna Częstość nieznana: niewydolność wątroby (rzadko prowadząca do zgonu) (patrz punkt 4.4),
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Niezbyt często: wysypka, świąd, pokrzywka, zapalenie skóry, suchość skóry, nadmierne pocenie się Rzadko: nadwrażliwość na światło, ostra uogólniona osutka krostkowa (ang. AGEP) Częstość nieznana pęcherzowy rumień wielopostaciowy (zespół Stevensa-Johnsona (ang.SJS),
Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej Niezbyt często: choroba zwyrodnieniowa stawów, ból mięśni, ból pleców, ból karku Częstość nieznana: ból stawów
Zaburzenia nerek i dróg moczowych Niezbyt często: zaburzenia oddawania moczu (dyzuria), ból nerek Częstość nieznana: ostra niewydolność nerek, śródmiąższowe zapalenie nerek
Zaburzenia układu rozrodczego i piersi Niezbyt często: krwotok maciczny, zaburzenia jąder
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania Niezbyt często: obrzęk, osłabienie (astenia), złe samopoczucie (apatia), uczucie zmęczenia,
Badania diagnostyczne Często: zmniejszenie liczby limfocytów, zwiększenie liczby granulocytów
ztw_01.04.2020 PRAC_22.08.2022 v2
Niezbyt często: zwiększenie aktywności aminotransferazy asparaginianowej, zwiększenie
Urazy, zatrucia i powikłania po zabiegach Niezbyt często: powikłania po zabiegach
Działania niepożądane prawdopodobnie lub przypuszczalnie związane ze stosowaniem azytromycyny w leczeniu zakażeń wywołanych przez prątki z gatunków należących do kompleksu Mycobacterium avium lub zapobieganiu im, zaobserwowane podczas badań klinicznych i po wprowadzeniu do obrotu.
Te działania niepożądane różnią się rodzajem lub częstością występowania od zgłaszanych podczas stosowania azytromycyny w postaciach o natychmiastowym lub przedłużonym uwalnianiu.
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania Często: jadłowstręt
Zaburzenia układu nerwowego Często: zawroty głowy, bóle głowy, parestezje, zaburzenia smaku Niezbyt często: zaburzenia czucia (niedoczulica)
Zaburzenia oka Często: zaburzenia widzenia
Zaburzenia ucha i błędnika Często: głuchota Niezbyt często: zaburzenia słuchu, szumy uszne
Zaburzenia serca Niezbyt często: kołatanie serca
Zaburzenia żołądka i jelit Bardzo często: biegunka, ból brzucha, nudności, wzdęcia, uczucie dyskomfortu w jamie brzusznej, luźne stolce
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych Niezbyt często: zapalenie wątroby
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Często: wysypka, świąd
Niezbyt często: pęcherzowy rumień wielopostaciowy (zespół Stevensa-Johnsona (ang. SJS)),
Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej Często: ból stawów
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania Często: uczucie zmęczenia
ztw_01.04.2020 PRAC_22.08.2022 v2
Niezbyt często: osłabienie (astenia), złe samopoczucie
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, tel.: + 48 22 49 21 301, faks: + 48 22 49 21 309 Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
4.9 Przedawkowanie
Działania niepożądane, które występowały po przyjęciu produktu w dawkach większych niż zalecane, były podobne do tych, które opisywano po podaniu prawidłowych dawek. Charakterystyczne objawy po przedawkowaniu antybiotyków makrolidowych to: przemijająca utrata słuchu, silne nudności, wymioty i biegunka. W razie przedawkowania zaleca się podanie węgla aktywnego oraz zastosowanie leczenia objawowego, a jeżeli konieczne, leczenia podtrzymującego czynności życiowe.
5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE
5.1 Właściwości farmakodynamiczne
Grupa farmakoterapeutyczna: leki przeciwbakteryjne do stosowania ogólnego, makrolidy. Kod ATC: J 01 FA 10
Mechanizm działania Azytromycyna należy do antybiotyków makrolidowych, do grupy azalidów. Jej cząsteczka jest skonstruowana poprzez dodanie atomu azotu do pierścienia laktonowego erytromycyny A. Chemiczna nazwa azytromycyny to 9-deoksy-9a-aza-9a-metylo-9a-homoerytromycyna A. Masa cząsteczkowa wynosi 749,0. Mechanizm działania azytromycyny polega na hamowaniu syntezy białka w komórce bakteryjnej w wyniku przyłączenia do podjednostki 50S rybosomu.
Mechanizm powstawania oporności Oporność na azytromycynę może być wrodzona lub nabyta. Występują trzy główne mechanizmy oporności u bakterii: zmiana miejsca docelowego działania, zmiana w transporcie antybiotyku oraz modyfikacja antybiotyku. Całkowita oporność krzyżowa na erytromycynę, azytromycynę, inne makrolidy oraz linkozamidy występuje pomiędzy Streptococcus pneumoniae, paciorkowcami beta-hemolizującymi z grupy A, Enterococcus faecalis i Staphylococcus aureus, w tym oporny na metycylin ę S. aureus (MRSA).
Wartości graniczne Poniżej przedstawiono graniczne wartości wrażliwości typowych patogenów na azytromycynę.
- wrażliwe ≤2 mg/L; oporne ≥8 mg/L - Haemophilus spp.: wrażliwe ≤4 mg/L - Streptococcus pneumoniae i S. pyogenes: wrażliwe ≤0,5 mg/L; oporne ≥2 mg/L.
Według EUCAST (European Committee on Antimicrobial Susceptibility Testing): - Haemophilus influenzae i H. parainfluenzae: wrażliwe ≤0,125 mg/L; oporne >4 mg/L
ztw_01.04.2020 PRAC_22.08.2022 v2
- Streptococcus pneumoniae i S. pyogenes: wrażliwe ≤0,25 mg/L; oporne >0,5 mg/L - Staphylococcus aureus: wrażliwe ≤1 mg/L; oporne >2 mg/L - Neisseria gonorrhoeae: wrażliwe ≤0,25 mg/L; oporne >0,5 mg/L.
Wrażliwość Częstość występowania oporności nabytej może być różna w zależności od położenia geograficznego oraz zmienna w czasie, szczególnie podczas leczenia ciężkich zakażeń. W razie konieczności, należy korzystać z opinii eksperta odnośnie miejscowych informacji o oporności. Poniżej podano zakres działania przeciwbakteryjnego azytromycyny.
Gatunki zwykle wrażliwe Gram-dodatnie bakterie tlenowe Staphylococcus aureus wrażliwe na metycylinę Streptococcus pneumoniae wrażliwe na penicylinę Streptococcus pyogenes (grupa A) Gram-ujemne bakterie tlenowe Haemophilus influenzae Haemophilus parainfluenzae Legionella pneumophila Moraxella catarrhalis Pasteurella multocida Escherichia coli ETEC Escherichia coli EAEC Bakterie beztlenowe Clostridium perfringens Fusobacterium spp. Prevotella spp. Porphyromonas spp. Inne drobnoustroje Borrelia burgdorferi Chlamydia trachomatis Chlamydia pneumoniae Mycoplasma pneumoniae Gatunki, u których może wystąpić oporność nabyta Gram-dodatnie bakterie tlenowe Streptococcus pneumoniae średnio wrażliwe i oporne na penicylinę Drobnoustroje o oporności naturalnej Gram-dodatnie bakterie tlenowe Enterococcus faecalis Staphylococcus spp. MRSA, MRSE* Bakterie Gram-ujemne Pseudomonas aeruginosa Klebsiella spp. Escherichia coli Bakterie beztlenowe Grupa Bacteroides fragilis * gronkowce oporne na metycylinę powszechnie wykazują oporność nabytą na makrolidy i zostały tu umieszczone, gdyż rzadko wykazują wrażliwość na azytromycynę
Dzieci i młodzież Na podstawie oceny wyników badań przeprowadzonych z udziałem dzieci, nie zaleca się stosowania azytromycyny w leczeniu malarii ani w monoterapii, ani w skojarzeniu z lekami zawierającymi
ztw_01.04.2020 PRAC_22.08.2022 v2
chlorochinę lub artemizyninę, ponieważ nie ustalono non-inferiority w stosunku do leków przeciwmalarycznych zalecanych w leczeniu niepowikłanej malarii.
5.2 Właściwości farmakokinetyczne
Wchłanianie Biodostępność azytromycyny po podaniu doustnym wynosi około 37%. Największe stężenie w osoczu osiągane jest po 2-3 godzinach od chwili przyjęcia leku (C max
dawki 500 mg wynosiło około 0,4 μg/mL).
Dystrybucja Doustnie przyjmowana azytromycyna przenika do tkanek organizmu. Wyniki badań kinetycznych wskazują, że stężenia azytromycyny w tkankach są znacznie większe niż w osoczu (do 50-krotnie większe niż maksymalne stężenie w osoczu). Wiązanie azytromycyny z białkami jest zmienne, zależy od stężenia w surowicy i wynosi od 12% przy stężeniu 0,5 μg/mL do 52% przy stężeniu 0,05 μg/mL. Średnia objętość dystrybucji w stanie stacjonarnym (VV ss ) wynosi 31,1 l/kg.
Eliminacja Okres półtrwania w fazie eliminacji z osocza jest ściśle związany z okresem półtrwania w tkankach, wynoszącym od 2 do 4 dni. Około 12% podanej dożylnie dawki azytromycyny wydala się z moczem w postaci niezmienionej w ciągu 3 dni. Azytromycyna jest głównie wydalana z żółcią w postaci niezmienionej oraz w postaci metabolitów. W żółci zidentyfikowano dziesięć metabolitów azytromycyny, powstałych w procesie N- i O-demetylacji, hydroksylacji pierścieni deoksyaminowych i aglikonowych oraz połączenia z koniugatem kladynozy. Porównanie wyników metodą chromatografii cieczowej oraz testów mikrobiologicznych wskazuje, że metabolity nie odgrywają roli w aktywności mikrobiologicznej azytromycyny.
W badaniach prowadzonych na zwierzętach stwierdzono, że azytromycyna gromadzi się w fagocytach i jest uwalniana w procesie aktywnej fagocytozy. W badaniach u zwierząt stężenia azytromycyny w ogniskach zapalnych były duże.
Farmakokinetyka w szczególnych grupach pacjentów
Niewydolność nerek Po podaniu azytromycyny w jednorazowej dawce doustnej 1 g, wartości C max
0-120
się odpowiednio o 5,1% oraz 4,2% u pacjentów z lekkim do umiarkowanego zaburzeniem czynności nerek (współczynnik przesączania kłębuszkowego >40 mL/min) w porównaniu z grupą pacjentów z prawidłową czynnością nerek (współczynnik przesączania >90 mL/min). U pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności nerek, średnie wartości C max
0-120
odpowiednio o 61% i 35% w porównaniu z wartościami prawidłowymi.
Niewydolność wątroby Brak danych dotyczących istotnych zmian parametrów farmakokinetycznych azytromycyny w surowicy u pacjentów z lekkim do umiarkowanego zaburzeniem czynności wątroby, w porównaniu z grupą pacjentów z prawidłową czynnością wątroby. U tych pacjentów wydalanie azytromycyny z moczem wydaje się być większe prawdopodobnie w celu kompensacji zmniejszonego klirensu wątrobowego.
Pacjenci w podeszłym wieku Farmakokinetyka azytromycyny u pacjentów w podeszłym wieku jest zbliżona do opisywanej u młodych dorosłych, jednakże u kobiet w podeszłym wieku, u których maksymalne stężenia były większe o 30-50%, nie dochodziło do kumulacji leku.
Niemowlęta, dzieci młodsze i starsze oraz młodzież
ztw_01.04.2020 PRAC_22.08.2022 v2
Farmakokinetykę azytromycyny badano u dzieci w wieku od 4 miesięcy do 15 lat, którym podawano lek w postaci kapsułek, proszku lub zawiesiny. Azytromycynę podawano w dawce 10 mg/kg mc. w pierwszym dniu badania, następnie w dawce 5 mg/kg mc. od 2. do 5. dnia badania. Stężenia maksymalne, 224 μg/Lu dzieci w wieku od 7,5 miesiąca do 5 lat oraz 383 μg/L u dzieci w wieku od 6 do 15 lat, były nieznacznie mniejsze niż stężenia u osób dorosłych. Wartość t½ (36 godzin) u starszych dzieci mieściła się w zakresie wartości występujących u dorosłych.
5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie
W badaniach na zwierzętach, w których azytromycynę podawano w dawkach 40-krotnie przekraczających kliniczne dawki terapeutyczne, stwierdzono, iż powodowała ona przemijającą fosfolipidozę, w zasadzie bez zauważalnych w następstwie objawów toksyczności. Nie stwierdzono objawów toksyczności u pacjentów, u których azytromycyna jest stosowana zgodnie z zaleceniami.
Działanie rakotwórcze Nie przeprowadzono długoterminowych badań u zwierząt w celu oceny działania rakotwórczego, szczególnie że produkt leczniczy jest wskazany do stosowania jedynie w leczeniu krótkotrwałym.
Działanie mutagenne Nie wykazano mutagennego działania azytromycyny w standardowych badaniach mutacji genowych i chromosomowych w warunkach in vivo oraz in vitro.
Działanie teratogenne W badaniach embriotoksyczności u myszy i szczurów nie stwierdzono działania teratogennego. U szczurów, którym podano azytromycynę w dawce 100 do 200 mg/kg mc. na dobę, stwierdzano niewielkie opóźnienie kostnienia u płodu oraz przybieranie masy ciała u matek. W przeprowadzonych na szczurach badaniach, dotyczących okresu okołoporodowego i pourodzeniowego, obserwowano opóźnienie kostnienia po podaniu azytromycyny w dawce 50 mg/kg mc. na dobę.
6. DANE FARMACEUTYCZNE
6.1. Wykaz substancji pomocniczych
Sodu węglan bezwodny Sodu benzoesan (E 211) Karmeloza sodowa Glicyna Tytanu dwutlenek Krzemionka koloidalna bezwodna Sodu laurylosiarczan Aromat malinowy Aromat truskawkowy Aromat pomarańczowy Sacharoza
6.2. Niezgodności farmaceutyczne
Nie dotyczy.
6.3. Okres ważności
Proszek do sporządzania zawiesiny doustnej – 30 miesięcy. Sporządzona zawiesina doustna – poniżej 25ºC, nie dłużej niż 5 dni.
ztw_01.04.2020 PRAC_22.08.2022 v2
6.4. Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania
Proszek do sporządzania zawiesiny doustnej przechowywać w oryginalnym opakowaniu w temperaturze poniżej 25C. Sporządzona zawiesina doustna – patrz punkt 6.3.
6.5. Rodzaj i zawartość pojemnika
Azimycin, 100 mg/5 mL, proszek do sporządzania zawiesiny doustnej Butelki koloru bursztynowego, o pojemności 35 mL, ze szkła III klasy hydrolitycznej, zamknięte zakrętką PP z zabezpieczeniem gwarancyjnym. Zakrętka uszczelniona jest trójwarstwową wkładką z PE niskiej gęstości (Polespan PE2). Każda butelka zawiera po 10 g proszku.
Azimycin, 200 mg/5 mL, proszek do sporządzania zawiesiny doustnej Butelka koloru bursztynowego, o pojemności 35 mL lub 60 mL, ze szkła III klasy hydrolitycznej, zamknięta zakrętką PP z zabezpieczeniem gwarancyjnym. Zakrętka uszczelniona jest trójwarstwową wkładką z PE niskiej gęstości (Polespan PE2). Butelki o pojemności 35 mL zawierają po 10 g proszku. Butelki o pojemności 60 mL zawierają po 15 g proszku.
Do każdego opakowania dołączone są dwa urządzenia dozujące: 1) łyżeczka miarowa wykonana z polistyrenu z podziałką, umożliwiająca odmierzenie 1,25 mL, 2,5 mL i 5 mL zawiesiny; 2) dozownik strzykawkowy z nakrętką mocującą z polipropylenu i polistyrenu, umożliwiający odmierzenie do 5 mL zawiesiny z dokładnością do 0,1 mL.
Butelka, łyżeczka miarowa oraz dozownik pakowane są wraz z ulotką w tekturowe pudełko.
Produkt leczniczy Azimycin dostępny jest również w postaci tabletek powlekanych o mocy 125 mg,
6.6. Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania produktu leczniczego do stosowania
Sporządzanie zawiesiny doustnej
Azimycin, 100 mg/5 mL, proszek do sporządzania zawiesiny doustnej Do butelki zawierającej 10 g proszku dodać, za pomocą dozownika strzykawkowego, 14 mL przegotowanej, ostudzonej wody – otrzymuje się 20 mL zawiesiny. Wstrząsać do uzyskania jednorodnej zawiesiny.
Azimycin, 200 mg/5 mL, proszek do sporządzania zawiesiny doustnej Butelka zawierająca 10 g proszku Do butelki zawierającej 10 g proszku dodać, za pomocą dozownika strzykawkowego, 14 mL przegotowanej, ostudzonej wody – otrzymuje się 20 mL zawiesiny. Wstrząsać do uzyskania jednorodnej zawiesiny. Butelka zawierająca 15 g proszku Do butelki zawierającej 15 g proszku dodać, za pomocą dozownika strzykawkowego, 21 mL przegotowanej, ostudzonej wody – otrzymuje się 30 mL zawiesiny. Wstrząsać do uzyskania jednorodnej zawiesiny.
Przed każdym użyciem butelkę z przygotowaną zawiesiną doustną należy energicznie wstrząsnąć.
ztw_01.04.2020 PRAC_22.08.2022 v2
Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami.
7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA
DOPUSZCZENIE DO OBROTUTarchomińskie Zakłady Farmaceutyczne „Polfa” Spółka Akcyjna ul. A. Fleminga 2 03-176 Warszawa
8. NUMERY POZWOLEŃ NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
Azimycin, 100 mg/5 mL: Pozwolenie nr 18244 Azimycin, 200 mg/5 mL: Pozwolenie nr 18245
9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIAData wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 02.06.2011 r. Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 18.03.2016 r.