Xyvelam

Ulotka dołączona do opakowania: informacja dla pacjenta

Xyvelam, 250 mg, tabletki powlekane Xyvelam, 500 mg, tabletki powlekane
Levofloxacinum
Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta. − Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. − W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. − Lek ten został przepisany ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same. − Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Patrz punkt 4.
Spis treści ulotki

1. Co to jest lek Xyvelam i w jakim celu się go stosuje

2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Xyvelam

3. Jak stosować lek Xyvelam

4. Możliwe działania niepożądane

5. Jak przechowywać lek Xyvelam

6. Zawartość opakowania i inne informacje

1. Co to jest lek Xyvelam i w jakim celu się go stosuje

Nazwa tego leku to Xyvelam. Xyvelam zawiera substancję czynną zwaną lewofloksacyną, która należy do grupy leków nazywanych antybiotykami. Lewofloksacyna jest antybiotykiem ”chinolonowym”. Działa bakteriobójczo na bakterie wywołujące zakażenia w ogranizmie.
Lek Xyvelam można stosować w leczeniu niektórych zakażeń: • zakażenia zatok • zakażenia płuc u pacjentów z przedłużającymi się problemami z oddychaniem lub zapaleniem płuc • zakażenia dróg moczowych, w tym nerek lub pęcherza moczowego • zakażenia gruczołu krokowego, w przypadku długotrwałego stanu zapalnego • zakażenia skóry i tkanki podskórnej, w tym mięśni; czasami nazywa się to „tkanką miękką”.
W niektórych wyjątkowych sytuacjach lek Xyvelam można stosować w leczeniu lub zapobieganiu wystąpienia choroby płuc zwanej wąglikiem, mogącej rozwinąć się po kontakcie z bakteriami wywołującymi wąglika.

2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Xyvelam

Kiedy nie stosować leku Xyvelam • jeśli pacjent ma uczulenie na lewofloksacynę, jakikolwiek inny antybiotyk chinolonowy, taki jak: moksyfloksacyna, cyprofloksacyna lub ofloksacyna, lub na którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6). Objawy reakcji alergicznej obejmują: wysypkę, trudności w połykaniu lub oddychaniu, obrzęk warg, twarzy, gardła lub języka. • jeśli u pacjenta kiedykolwiek występowały napady padaczkowe • jeśli u pacjenta kiedykolwiek wystąpiły problemy ze ścięgnami (np. zapalenie ścięgien) związane z leczeniem antybiotykami z grupy tak zwanych ”chinolonów”. Ścięgno jest pasmem włókien łączących mięśnie z kośćmi. • jeśli lek został przepisany dziecku lub nastolatkowi w okresie wzrostu • jeśli pacjentka jest w ciąży, może zajść w ciążę lub podejrzewa, że jest w ciąży • jeśli pacjentka karmi piersią

Nie należy stosować tego leku, jeżeli którekolwiek z powyższych stwierdzeń dotyczy pacjenta. W razie wątpliwości, przed rozpoczęciem stosowania leku Xyvelam należy porozmawiać z lekarzem lub farmaceutą.
Ostrzeżenia i środki ostrożności Przed rozpoczęciem stosowania leku Xyvelam należy omówić to z lekarzem lub farmaceutą, jeśli: • pacjent ma 60 lat lub jest starszy • pacjent stosuje kortykosteroidy, nazywane czasami sterydami (patrz punkt „Lek Xyvelam a inne leki”) • pacjent otrzymał przeszczep • pacjent miał kiedykolwiek drgawki (napad padaczkowy) • pacjent miał uszkodzony mózg z powodu udaru lub innego urazu • pacjent ma problemy z nerkami • pacjent ma zaburzenie nazywane „niedoborem dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej”; pacjent może być wówczas bardziej podatny na wystąpienie poważnych zaburzeń krwi podczas stosowania tego leku • pacjent miał kiedykolwiek problemy ze zdrowiem psychicznym • pacjent miał kiedykolwiek problemy z sercem: należy zachować ostrożność podczas stosowania tego leku, jeśli u pacjenta od urodzenia, lub w jego rodzinie, stwierdzono wydłużenie odstępu QT (widoczne w badaniu EKG, tj. badaniu aktywności elektrycznej serca), u pacjenta występują zaburzenia elektrolitów we krwi (zwłaszcza małe stężenie potasu lub magnezu we krwi), pacjent ma spowolniony rytm serca (nazywany "bradykardią"), praca serca pacjenta jest osłabiona (niewydolność serca), u pacjenta wystąpił w przeszłości zawał serca (zawał mięśnia sercowego), pacjent jest kobietą lub osobą w podeszłym wieku, lub przyjmuje inne leki, które powodują nietypowe zmiany w zapisie EKG (patrz punkt „Lek Xyvelam a inne leki”); • pacjent choruje na cukrzycę • pacjent miał kiedykolwiek problemy z wątrobą • pacjent choruje na miastenię • pacjent ma uszkodzenia nerwów (neuropatia obwodowa) • u pacjenta stwierdzono poszerzenie dużego naczynia krwionośnego (tętniak aorty lub dużej tętnicy obwodowej) • w przeszłości wystąpiło u pacjenta rozwarstwienie aorty (rozdarcie ściany aorty) • u pacjenta stwierdzono niedomykalność zastawek serca • w rodzinie występowały przypadki tętniaka aorty lub rozwarstwienia aorty albo wrodzonej choroby zastawki serca, czy też inne czynniki ryzyka lub stany predysponujące (np. choroby tkanki łącznej takie jak zespół Marfana lub postać naczyniowa zespołu Ehlersa – Danlosa, zespół Turnera, zespół Sjörgena [choroba zapalna o podłożu autoimmunologicznym] lub choroby naczyń krwionośnych takie jak zapalenie tętnic Takayasu, olbrzymiokomórkowe zapalenie tętnic, choroba Behceta, nadciśnienie tętnicze lub potwierdzona miażdżyca tętnic, lub reumatoidalne zapalenie stawów [choroba stawów], lub zapalenie wsierdzia [zakażenie serca]) • u pacjenta kiedykolwiek wystąpiła ciężka wysypka skórna lub złuszczanie skóry, powstawanie pęcherzy i (lub) owrzodzenia jamy ustnej po zastosowaniu lewofloksacyny
Jeśli pacjent nie jest pewny, czy dotyczy go którekolwiek z powyższych stwierdzeń, przed rozpoczęciem stosowania leku Xyvelam powinien porozmawiać z lekarzem lub farmaceutą.
Ciężkie reakcje skórne Podczas stosowania lewofloksacyny notowano ciężkie reakcje skórne, w tym zespół Stevensa – Johnsona (SJS), toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka (TEN) oraz polekową reakcję z eozynofilią i objawami ogólnymi (DRESS). • SJS lub TEN mogą początkowo pojawiać się jako czerwonawe, podobne do tarczy lub okrągłe plamy, często z pęcherzami po środku na tułowiu. Mogą również wystąpić owrzodzenia jamy ustnej, gardła, nosa, narządów płciowych oraz oczu (czerwone i obrzęknięte oczy). Te ciężkie wysypki skórne są często poprzedzone gorączką i (lub) objawami grypopodobnymi. Wysypki te mogą prowadzić do rozległego łuszczenia się skóry, które mogą stanowić zagrożenie dla życia lub powodować zgon.
• w zespole DRESS początkowo występują objawy grypopodobne i wysypka na twarzy, a następnie rozległa wysypka z wysoką temperaturą ciała, w badaniach krwi widoczna jest zwiększona aktywność enzymów wątrobowych i zwiększona liczba białych krwinek (eozynofilia) oraz powiększone węzły chłonne.
Jeśli wystąpi ciężka wysypka lub inny z tych objawów skórnych, należy przerwać przyjmowanie lewofloksacyny i zgłosić się do lekarza lub niezwłocznie zasięgnąć pomocy medycznej.
Nie należy przyjmować leków przeciwbakteryjnych zawierających fluorochinolony lub chinolony, w tym lewofloksacyny, jeśli u pacjenta wystąpiło w przeszłości jakiekolwiek ciężkie działanie niepożądane podczas przyjmowania chinolonu lub fluorochinolonu. W takiej sytuacji należy jak najszybciej poinformować lekarza.
Podczas stosowania leku Xyvelam − w przypadku wystąpienia nagłego silnego bólu brzucha, pleców lub w klatce piersiowej, który może być objawem tętniaka i rozwarstwienia aorty, należy natychmiast zgłosić się do oddziału ratunkowego. Ryzyko wystąpienia tych zmian może być wyższe w przypadku leczenia układowymi kortykosteroidami. - w przypadku wystąpienia nagłych duszności, zwłaszcza po położeniu się do łóżka lub zaobserwowaniu obrzęku kostek, stóp lub brzucha albo pojawieniu się kołatania serca (uczucia przyspieszonego lub nieregularnego bicia serca), należy niezwłocznie zwrócić się do lekarza - rzadko może wystąpić ból i obrzęk stawów oraz stan zapalny lub zerwanie ścięgien. Ryzyko jest zwiększone u osób w podeszłym wieku (powyżej 60 lat), po przeszczepie narządu, w przypadku występowania problemów z nerkami lub leczenia kortykosteroidami. Stan zapalny i zerwania ścięgien mogą wystąpić w ciągu pierwszych 48 godzin leczenia, a nawet do kilku miesięcy po przerwaniu leczenia lekiem Xyvelam. Po wystąpieniu pierwszych objawów bólu lub stanu zapalnego ścięgna (na przykład w stawie skokowym, nadgarstku, łokciu, barku lub kolanie) należy przerwać przyjmowanie leku Xyvelam, skontaktować się z lekarzem i odciążyć bolący obszar. Należy unikać nadmiernego wysiłku, ponieważ może to zwiększyć ryzyko zerwania ścięgna. - u pacjenta mogą rzadko wystąpić objawy uszkodzenia nerwów (neuropatii), takie jak ból, pieczenie, mrowienie, drętwienie i (lub) osłabienie, zwłaszcza stóp i nóg oraz dłoni i rąk. W takim przypadku należy przerwać przyjmowanie leku Xyvelam i natychmiast poinformować lekarza, aby zapobiec rozwojowi potencjalnie nieodwracalnej choroby.
Długotrwałe, zaburzające sprawność i potencjalnie nieodwracalne ciężkie działania niepożadane Leki przeciwbakteryjne zawierające fluorochinolony/chinolony, w tym lek Xyvelam, były związane z bardzo rzadkimi, ale ciężkimi działaniami niepożądanymi. Niektóre z nich były długotrwałe (utrzymujące się przez miesiące lub lata), upośledzające lub potencjalnie nieodwracalne. Należą do nich: bóle ścięgien, mięśni i stawów kończyn górnych i dolnych, trudności w chodzeniu, nieprawidłowe odczucia, takie jak kłucie, mrowienie, łaskotanie, drętwienie lub pieczenie (parestezje), zaburzenia zmysłów, w tym zaburzenia wzroku, smaku i węchu oraz słuchu, depresja, zaburzenia pamięci, silne zmęczenie i ciężkie zaburzenia snu.
Jeśli po przyjęciu leku Xyvelam wystąpi którekolwiek z tych działań niepożądanych należy natychmiast skontaktować się z lekarzem przed kontynuacją leczenia. Pacjent i lekarz zdecydują, czy kontynuować leczenie, biorąc również pod uwagę antybiotyki z innej grupy.
W razie wątpliwości, czy którakolwiek z powyższych sytuacji dotyczy pacjenta należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem leku Xyvelam.
Lek Xyvelam a inne leki Należy powiedzieć lekarzowi o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować. Wynika to stąd, że lek Xyvelam może wpływać na działanie innych leków. Także inne leki mogą wpływać na działanie leku Xyvelam.

W szczególności należy poinformować lekarza, jeśli pacjent przyjmuje którykolwiek z następujących leków, ponieważ podczas jednoczesnego ich stosowania z lekiem Xyvelam może zwiększyć się ryzyko działań niepożądanych: • kortykosteroidy, nazywane czasami sterydami – stosowane w stanach zapalnych. Pacjent może być bardziej podatny na wystąpienie zapalenia i (lub) uszkodzenia ścięgien. • warfaryna – stosowana w celu rozrzedzenia krwi. Pacjent może być bardziej podatny na wystąpienie krwawienia. Lekarz może zlecić wykonywanie regularnych badań krwi w celu sprawdzenia krzepliwości krwi. • teofilina – stosowana w problemach z oddychaniem. Pacjent może być bardziej podatny na wystąpienie drgawek (napadu padaczkowego), jeśli przyjmuje lek Xyvelam. • niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ) – stosowane w leczeniu bólu i stanów zapalnych, takie jak: kwas acetylosalicylowy, ibuprofen, fenbufen, ketoprofen, indometacyna. Pacjent może być bardziej podatny na wystąpienie napadu drgawek (napadu padaczkowego), jeśli przyjmuje lek Xyvelam. • cyklosporyna – stosowana po przeszczepieniu narządu. Pacjent może być bardziej podatny na wystąpienie działań niepożądanych cyklosporyny. • leki wpływające na rytm serca. Dotyczy to leków stosowanych w nieprawidłowym rytmie serca (leki przeciwarytmiczne, takie jak: chinidyna, hydrochinidyna, dyzopiramid, sotalol, dofetylid, ibutylid i amiodaron), w depresji (trójcykliczne leki przeciwdepresyjne, takie jak: amitryptylina i imipramina), zaburzeniach psychicznych (leki przeciwpsychotyczne) i w zakażeniach bakteryjnych (antybiotyki „makrolidowe”, takie jak: erytromycyna, azytromycyna i klarytromycyna). • probenecyd – stosowany w leczeniu dny moczanowej. Lekarz prowadzący może zalecić przyjmowanie mniejszej dawki, jeśli pacjent ma problemy z nerkami. • cymetydyna – stosowana w leczeniu choroby wrzodowej i zgagi. Lekarz prowadzący może zalecić przyjmowanie mniejszej dawki, jeśli pacjent ma problemy z nerkami.
Jeśli którekolwiek z powyższych stwierdzeń dotyczy pacjenta, należy powiedzieć o tym lekarzowi.
Nie należy przyjmować leku Xyvelam jednocześnie z wymienionymi poniżej lekami, ponieważ mogą one wpływać na jego działanie: • tabletki zawierające żelazo (stosowane w niedokrwistości), leki uzupełniające cynk, leki zobojętniające kwas żołądkowy zawierające magnez lub glin (stosowane w nadkwaśności lub zgadze), dydanozyna lub sukralfat (stosowany we wrzodach żołądka) (patrz punkt 3 "Jeśli pacjent przyjmuje już tabletki zawierające żelazo, suplementy cynku, leki zobojętniające kwas żołądkowy, dydanozynę lub sukralfat")
Testy wykrywające opioidy w moczu Wyniki testów wykrywających w moczu silne leki przeciwbólowe zwane opioidami mogą być fałszywie dodatnie u pacjentów przyjmujących lek Xyvelam. Jeżeli lekarz zalecił wykonanie badania moczu, pacjent powinien poinformować lekarza, że przyjmuje lek Xyvelam.
Testy wykrywające gruźlicę Ten lek może powodować fałszywie ujemne wyniki niektórych testów wykorzystywanych przez laboratoria do wykrywania bakterii wywołujących gruźlicę.
Ciąża i karmienie piersią Nie należy stosować tego leku, jeśli pacjentka: • jest w ciąży, może zajść w ciążę lub przypuszcza, że może być w ciąży • karmi piersią lub planuje karmić piersią
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn Po zastosowaniu tego leku u pacjenta mogą wystąpić działania niepożądane, w tym zawroty głowy, senność, uczucie wirowania lub zaburzenia widzenia. Niektóre z tych działań niepożądanych mogą osłabiać zdolność koncentracji i szybkość reakcji. W takim przypadku pacjent nie powinien prowadzić pojazdów ani wykonywać żadnej pracy, która wymaga koncentracji uwagi.

Lek Xyvelam zawiera laktozę i sód Jeśli stwierdzono wcześniej u pacjenta nietolerancję niektórych cukrów, pacjent powinien skontaktować się z lekarzem przed rozpoczęciem stosowania leku. Lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na tabletkę, to znaczy lek uznaje się za „wolny od sodu”.

3. Jak stosować lek Xyvelam

Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
Przyjmowanie leku • Lek należy przyjmować doustnie. • Tabletkę należy połknąć w całości, popijając wodą. • Tabletki można przyjmować podczas posiłku lub między posiłkami.
Jeśli pacjent stosuje już tabletki zawierające żelazo, preparaty cynku, leki zobojętniające kwas żołądkowy, dydanozynę lub sukralfat • nie należy przyjmować tych leków jednocześnie z lekiem Xyvelam. Przepisaną dawkę należy przyjąć co najmniej 2 godziny przed zażyciem lub 2 godziny po przyjęciu tabletek leku Xyvelam.
Zalecana dawka • Lekarz zdecyduje ile tabletek leku Xyvelam powinien przyjmować pacjent. • Dawka zależy od rodzaju i miejsca zakażenia. • Długość leczenia zależy od ciężkości zakażenia. • Jeśli pacjent czuje, że działanie leku jest za słabe lub zbyt mocne, nie powinien samodzielnie zmieniać dawki, lecz poradzić się lekarza.
Dorośli i pacjenci w podeszłym wieku
Zapalenie zatok • dwie tabletki leku Xyvelam 250 mg raz na dobę lub • jedna tabletka leku Xyvelam 500 mg raz na dobę
Zakażenia płuc u pacjentów z długotrwałymi problemami z oddychaniem • dwie tabletki leku Xyvelam 250 mg raz na dobę lub • jedna tabletka leku Xyvelam 500 mg raz na dobę
Zapalenie płuc • dwie tabletki leku Xyvelam 250 mg raz lub dwa razy na dobę lub • jedna tabletka leku Xyvelam 500 mg raz lub dwa razy na dobę
Zakażenia układu moczowego, w tym nerek lub pęcherza • jedna tabletka lub dwie tabletki leku Xyvelam 250 mg raz na dobę lub • pół tabletki lub jedna tabletka leku Xyvelam 500 mg raz na dobę
Zakażenia gruczołu krokowego • dwie tabletki leku Xyvelam 250 mg raz na dobę lub • jedna tabletka leku Xyvelam 500 mg raz na dobę
Zakażenia skóry i tkanki podskórnej, w tym mięśni • dwie tabletki leku Xyvelam 250 mg raz lub dwa razy na dobę lub • jedna tabletka leku Xyvelam 500 mg raz lub dwa razy na dobę
Narażenie na wdychanie pałeczek wąglika • dwie tabletki leku Xyvelam 250 mg raz na dobę lub • jedna tabletka leku Xyvelam 500 mg raz na dobę

Dorośli i pacjenci w podeszłym wieku z zaburzeniami czynności nerek Lekarz może zalecić stosowanie mniejszej dawki.
Stosowanie u dzieci i młodzieży Nie stosować tego leku u dzieci i młodzieży.
Ochrona skóry przed promieniowaniem słonecznym Podczas stosowania tego leku oraz przez 2 dni po zakończeniu jego stosowania należy unikać bezpośredniego promieniowania słonecznego. Wynika to stąd, że skóra pacjenta stanie się bardziej wrażliwa na słońce, co może doprowadzić do oparzenia, uczucia mrowienia i pojawienia się dużych pęcherzy na skórze, jeśli pacjent nie podejmie następujących środków ostrożności: • stosować kremy z filtrem UV o dużym współczynniku • zawsze nosić nakrycie głowy i ubranie zakrywające ręce i nogi • nie korzystać z solariów
Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Xyvelam W razie przypadkowego przyjęcia większej niż zalecana liczby tabletek należy natychmiast skontaktować się z lekarzem lub uzyskać inną pomoc medyczną. Należy zabrać ze sobą opakowanie leku, aby lekarz wiedział jaki lek został przyjęty. Mogą wystąpić następujące objawy: drgawki (napad padaczkowy), uczucie splątania, zawroty głowy, zaburzenia świadomości, drżenia mięśni i zaburzenia serca prowadzące do nierównej pracy serca, a także nudności i zgaga.
Pominięcie zastosowania leku Xyvelam W razie pominięcia zażycia dawki leku Xyvelam należy przyjąć ją niezwłocznie, chyba że zbliża się czas przyjęcia kolejnej dawki. Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki.
Przerwanie stosowania leku Xyvelam Nie należy przerywać przyjmowania leku Xyvelam tylko dlatego, że pacjent czuje się lepiej. Ważne jest, aby przyjąć wszystkie tabletki, które zalecił lekarz. Jeśli pacjent zbyt wcześnie przerwie przyjmowanie tabletek zakażenie może powrócić, stan pacjenta może się pogorszyć lub bakterie mogą stać się oporne na lek.
W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku, należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Należy przerwać stosowanie leku Xyvelam i natychmiast skontaktować się z lekarzem lub udać się do szpitala, jeśli u pacjenta wystąpi następujące działanie niepożądane:
Bardzo rzadkie (mogą wystąpić rzadziej niż u 1 na 10 000 pacjentów) • reakcja alergiczna. Objawy mogą obejmować: wysypkę, trudności w połykaniu lub oddychaniu, obrzęk warg, twarzy, gardła lub języka.
Należy przerwać stosowanie leku Xyvelam i natychmiast skontaktować się z lekarzem, jeśli u pacjenta wystąpią którekolwiek z poniższych działań niepożądanych – może być konieczne podjęcie natychmiastowego leczenia.
Rzadkie (mogą wystąpić rzadziej niż u 1 na 1 000 pacjentów) • wodnista biegunka, która może zawierać krew, mogą wystąpić skurcze żołądka i wysoka temperatura. Mogą to być objawy poważnych problemów z jelitami. • ból i zapalenie ścięgien lub więzadeł, mogące prowadzić do ich zerwania. Najczęściej dotyczy to ścięgna Achillesa. • drgawki (napady padaczkowe) • widzenie lub słyszenie rzeczy, które nie istnieją (omamy, paranoja) • uczucie depresji, zaburzenia psychiczne, niepokój (pobudzenie), dziwne sny lub koszmary senne
• rozległa wysypka, wysoka temperatura ciała, zwiększona aktywność enzymów wątrobowych, nieprawidłowy skład krwi (eozynofilia), powiększone węzły chłonne i inne narządy ciała (polekowa reakcja z eozynofilią i objawami ogólnymi, znana również jako DRESS lub zespół nadwrażliwości na leki). Patrz również punkt 2. • zespół związany z nieprawidłowym wydalaniem wody i niskim stężeniem sodu (SIADH) • zmniejszenie stężenia cukru we krwi (hipoglikemia) lub zmniejszenie stężenia cukru we krwi prowadzące do śpiączki (śpiączka hipoglikemiczna). Jest to ważne u pacjentów z cukrzycą.
Bardzo rzadkie (mogą wystąpić rzadziej niż u 1 na 10 000 pacjentów) • pieczenie, mrowienie, ból lub drętwienie; mogą to być objawy ”neuropatii”
Częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych) • ciężkie wysypki skórne, w tym zespół Stevensa – Johnsona i toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka. Mogą one występować jako czerwonawe plamki przypominające tarczę lub okrągłe plamy, często z centralnymi pęcherzami na tułowiu, złuszczanie skóry, wrzody jamy ustnej, gardła, nosa, narządów płciowych i oczu i mogą być poprzedzone gorączką i objawami grypopodobnymi. Patrz również punkt 2. • utrata apetytu, zażółcenie skóry i białek oczu, ciemne zabarwienie moczu, świąd, tkliwość żołądka (brzucha). Mogą to być objawy zaburzenia czynności wątroby, obejmując w tym śmiertelne uszkodzenie wątroby. • zmiana opinii i myśli (reakcje psychotyczne) z ryzykiem wystąpienia myśli lub prób samobójczych
W przypadku pogorszenia widzenia lub wystąpienia innych zaburzeń wzroku podczas stosowania leku Xyvelam należy niezwłocznie skontaktować się z okulistą.
Podawanie antybiotyków chinolonowych i fluorochinolonowych, w niektórych przypadkach niezależnie od istniejących wcześniej czynników ryzyka, bardzo rzadko powodowało długotrwałe (utrzymujące się nawet przez miesiące lub lata) lub trwałe działania niepożądane leku, takie jak zapalenie ścięgien, zerwanie ścięgna, ból stawów, ból kończyn, trudności w chodzeniu, nieprawidłowe odczucia, takie jak kłucie, mrowienie, łaskotanie, pieczenie, drętwienie lub ból (neuropatia), depresja, zmęczenie, zaburzenia snu, zaburzenia pamięci oraz zaburzenia słuchu, wzroku, smaku i węchu.
U pacjentów otrzymujących fluorochinolony zgłaszano przypadki poszerzenia i osłabienia ściany tętnicy lub rozerwania ściany tętnicy (tętniaka i rozwarstwienia), które mogą zakończyć się pęknięciem i doprowadzić do zgonu, a także przypadki niedomykalności zastawek serca. Patrz też punkt 2.
Należy skontaktować się z lekarzem jeśli nasili się którekolwiek z poniżej wymienionych działań niepożądanych lub jeśli działania niepożądane utrzymują się dłużej niż kilka dni.
Częste (mogą wystąpić rzadziej niż u 1 na 10 pacjentów) • problemy ze snem • ból głowy, zawroty głowy • nudności, wymioty i biegunka • podwyższona aktywność niektórych enzymów wątrobowych we krwi
Niezbyt częste (mogą wystąpić rzadziej niż u 1 na 100 pacjentów) • zmiany liczby niektórych rodzajów bakterii lub grzybów, zakażenie grzybami z rodzaju Candida, co może powodować konieczność leczenia • zmiany liczby białych krwinek, widoczne w niektórych badaniach krwi (leukopenia, eozynofilia) • niepokój, splątanie, nerwowość, senność, drżenia, uczucie wirowania (zawroty głowy) • skrócenie oddechu (duszność) • zmiany w odczuwaniu smaku, utrata apetytu, zaburzenia żołądka lub niestrawność, ból w okolicy żołądka, wzdęcia z oddawaniem wiatrów lub zaparcia • świąd i wysypka skórna, silny świąd lub pokrzywka, nadmierne pocenie się • ból stawów lub mięśni • nieprawidłowe wyniki badań krwi spowodowane zaburzeniami czynności wątroby (zwiększenie stężenia bilirubiny) lub nerek (zwiększenie stężenia kreatyniny)
• ogólne osłabienie
Rzadkie (mogą wystąpić rzadziej niż u 1 na 1 000 pacjentów) • zwiększona skłonność do powstawania siniaków i krwawień z powodu zmniejszenia liczby płytek krwi (trombocytopenia) • mała liczba białych krwinek (neutropenia) • przesadna odpowiedź immunologiczna (nadwrażliwość) • uczucie mrowienia w rękach i stopach (parestezje) • problemy ze słuchem (szum uszny) lub wzrokiem (niewyraźne widzenie) • nietypowe szybkie bicie serca (tachykardia) lub niskie ciśnienie tętnicze krwi (niedociśnienie) • osłabienie siły mięśni – jest to istotne u pacjentów z miastenią (rzadka choroba układu nerwowego) • zmiany czynności nerek i czasami niewydolność nerek, co może być spowodowane reakcją alergiczną w nerkach nazywaną śródmiąższowym zapaleniem nerek • gorączka • ostro odgraniczone, rumieniowe plamy z pęcherzami lub bez, rozwijające się w ciągu godzin po podaniu lewofloksacyny. Ustępują one wraz z powstaniem pozapalnych przebarwień. Podczas kolejnego podania lewofloksacyny plamy te zwykle pojawiają się w tym samym miejscu na skórze lub błonach śluzowych. • zaburzenia pamięci
Częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych) • zmniejszenie liczby krwinek czerwonych (niedokrwistość): może to powodować bladość lub zażółcenie skóry z powodu uszkodzenia krwinek czerwonych; zmniejszenie liczby wszystkich rodzajów krwinek (pancytopenia) • gorączka, ból gardła i ogólne złe samopoczucie, które nie przemija. Może to być spowodowane zmniejszeniem liczby białych krwinek (agranulocytoza). • zatrzymanie krążenia (wstrząs podobny do anafilaktycznego) • zwiększenie stężenia cukru we krwi (hiperglikemia) – jest to ważne u pacjentów z cukrzycą • zmiany węchu, utrata węchu lub smaku (omamy węchowe, brak węchu, brak smaku) • problemy z poruszaniem się i chodzeniem (dyskineza, zaburzenia pozapiramidowe) • przemijająca utrata przytomności lub zasłabnięcie (omdlenie) • przemijająca utrata widzenia, zapalenie oka • zaburzenia lub utrata słuchu • nieprawidłowo szybki rytm serca, zagrażające życiu nieregularne bicie serca, w tym zatrzymanie pracy serca, zmiana rytmu serca (tzw. „wydłużenie odstępu QT” widoczne w zapisie EKG, tj. badaniu aktywności elektrycznej serca) • trudności z oddychaniem lub świszczący oddech (skurcz oskrzeli) • reakcje alergiczne płuc • zapalenie trzustki • zapalenie wątroby • zwiększona wrażliwość skóry na światło słoneczne i promieniowanie ultrafioletowe (uczulenie na światło) • zapalenie naczyń krwionośnych na skutek reakcji alergicznej • zapalenie błony wyścielającej jamę ustną (zapalenie błony śluzowej jamy ustnej) • zerwanie i rozpad mięśni (rabdomioliza) • zaczerwienienie i obrzęk stawów (zapalenie stawów) • ból, w tym ból pleców, klatki piersiowej i kończyn • napady porfirii u pacjentów z porfirią (bardzo rzadka choroba metaboliczna) • utrzymujący się ból głowy z niewyraźnym widzeniem (łagodne nadciśnienie wewnątrzczaszkowe)
Zgłaszanie działań niepożądanych Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie możliwe objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów
Biobójczych, Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, Tel.: + 48 22 49 21 301, Faks: + 48 22 49 21 309, Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl. Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu. Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.

5. Jak przechowywać lek Xyvelam

Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
Brak specjalnych zaleceń dotyczących przechowywania leku.
Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na pudełku i blistrze po „EXP”. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.
Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.

6. Zawartość opakowania i inne informacje

Co zawiera lek Xyvelam
− Substancją czynną jest lewofloksacyna.
Xyvelam, 250 mg, tabletki powlekane Każda tabletka powlekana zawiera 250 mg lewofloksacyny w postaci lewofloksacyny półwodnej (256,23 mg).
Xyvelam, 500 mg, tabletki powlekane Każda tabletka powlekana zawiera 500 mg lewofloksacyny w postaci lewofloksacyny półwodnej (512,46 mg).
− Pozostałe składniki to: • rdzeń tabletki: sodu stearylofumaran, krospowidon typ A, krzemionka koloidalna bezwodna, kopowidon, celuloza mikrokrystaliczna krzemowana (98% celulozy mikrokrystalicznej i 2% krzemionki koloidalnej bezwodnej) • otoczka tabletki: Opadry II Pink 31K34554 [laktoza jednowodna, hypromeloza 15 cP, tytanu dwutlenek (E 171), triacetyna, żelaza tlenek czerwony (E 172), żelaza tlenek żółty (E 172)]
Jak wygląda lek Xyvelam i co zawiera opakowanie
Xyvelam, 250 mg, tabletki powlekane Różowe, obustronnie wypukłe tabletki, z rowkiem dzielącym po jednej stronie i oznaczeniem „L” po drugiej stronie. Długość wynosi około 13 mm, a szerokość 6 mm. Tabletkę można podzielić na równe dawki.
Xyvelam, 500 mg, tabletki powlekane Różowe, obustronnie wypukłe tabletki, z rowkiem dzielącym po jednej stronie i oznaczeniem „L” po drugiej stronie. Długość wynosi około 16 mm, a szerokość 8 mm. Tabletkę można podzielić na równe dawki.
Wielkości opakowań Blistry Aluminium/PVC zawierające 5, 7, 10 lub 14 tabletek powlekanych, w tekturowym pudełku. Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.

Podmiot odpowiedzialny i wytwórca
Podmiot odpowiedzialny +pharma arzneimittel gmbh Hafnerstraße 211
Wytwórca Actavis Ltd. BLB015-016, Bulebel Industrial Estate Zejtun ZTN3000, Malta
W celu uzyskania bardziej szczegółowych informacji dotyczących tego leku należy zwrócić się do przedstawiciela podmiotu odpowiedzialnego: +pharma Polska sp. z o.o. ul. Podgórska 34 31-536 Kraków tel: +48 12 262 32 36
Data ostatniej aktualizacji ulotki: maj 2022

CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

Xyvelam, 250 mg, tabletki powlekane Xyvelam, 500 mg, tabletki powlekane

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

Xyvelam, 250 mg, tabletki powlekane Każda tabletka powlekana produktu leczniczego Xyvelam zawiera 250 mg lewofloksacyny (Levofloxacinum) w postaci lewofloksacyny półwodnej (256,23 mg).
Substancja pomocnicza o znanym działaniu: każda tabletka powlekana 250 mg zawiera 3,84 mg laktozy jednowodnej.
Xyvelam, 500 mg, tabletki powlekane Każda tabletka powlekana produktu leczniczego Xyvelam zawiera 500 mg lewofloksacyny (Levofloxacinum) w postaci lewofloksacyny półwodnej (512,46 mg).
Substancja pomocnicza o znanym działaniu: każda tabletka powlekana 500 mg zawiera 7,68 mg laktozy jednowodnej.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Tabletki powlekane
Xyvelam, 250 mg, tabletki powlekane Różowe, obustronnie wypukłe tabletki, z rowkiem dzielącym po jednej stronie i z oznaczeniem “L” po drugiej stronie. Długość wynosi około 13 mm, a szerokość 6 mm. Tabletkę można podzielić na równe dawki.
Xyvelam, 500 mg, tabletki powlekane Różowe obustronnie wypukłe tabletki, z rowkiem dzielącym po jednej stronie i z oznaczeniem “L” po drugiej stronie. Długość wynosi około 16 mm, a szerokość 8 mm. Tabletkę można podzielić na równe dawki.

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1 Wskazania do stosowania

Produkt leczniczy Xyvelam jest wskazany do stosowania u dorosłych w leczeniu następujących zakażeń (patrz punkty 4.4 i 5.1): • ostre odmiedniczkowe zapalenie nerek i powikłane zakażenia układu moczowego (patrz punkt 4.4) • przewlekłe bakteryjne zapalenie gruczołu krokowego • płucna postać wąglika: zapobieganie zakażeniom po kontakcie z bakteriami i leczenie (patrz punkt 4.4)

W wymienionych poniżej zakażeniach produkt leczniczy Xyvelam należy stosować tylko wtedy, gdy użycie leków przeciwbakteryjnych powszechnie zalecanych do leczenia tych zakażeń uzna się za niewłaściwe: • ostre bakteryjne zapalenie zatok • ostre nasilenie przewlekłej obturacyjnej choroby płuc, w tym zapalenia oskrzeli • pozaszpitalne zapalenie płuc • powikłane zakażenia skóry i tkanek miękkich • niepowikłane zakażenia układu moczowego (patrz punkt 4.4)
Należy uwzględnić oficjalne wytyczne dotyczące właściwego stosowania leków przeciwbakteryjnych.

4.2 Dawkowanie i sposób podawania

Produkt leczniczy Xyvelam w postaci tabletek podaje się jeden lub dwa razy na dobę. Dawkowanie zależy od rodzaju i ciężkości zakażenia oraz wrażliwości domniemanego drobnoustroju wywołującego zakażenie.
Produkt leczniczy Xyvelam w postaci tabletek może być również stosowany w celu ukończenia leczenia u pacjentów, u których nastąpiła poprawa po początkowym leczeniu dożylnym lewofloksacyną; ze względu na biorównoważność postaci dożylnej i doustnej, można zastosować takie same dawki.
Dawkowanie Zaleca się następujące dawkowanie produktu leczniczego Xyvelam:
Dawkowanie u pacjentów z prawidłową czynnością nerek (klirens kreatyniny >50 ml/min) Wskazanie Dawkowanie w ciągu doby (zależnie od ciężkości zakażenia) Czas trwania leczenia (zależnie od ciężkości zakażenia) Ostre bakteryjne zapalenie zatok 500 mg raz na dobę 10 do 14 dni Ostre nasilenie przewlekłej obturacyjnej choroby płuc, w tym zapalenia oskrzeli Pozaszpitalne zapalenie płuc na dobę Ostre odmiedniczkowe zapalenie nerek Powikłane zakażenia układu moczowego Niepowikłane zakażenia pęcherza moczowego Przewlekłe bakteryjne zapalenie gruczołu krokowego Powikłane zakażenia skóry i tkanek miękkich na dobę Płucna postać wąglika 500 mg raz na dobę 8 tygodni
Szczególne grupy pacjentów
Zaburzenia czynności nerek (klirens kreatyniny ≤50 ml/min) Klirens kreatyniny Schemat dawkowania pierwsza dawka: pierwsza dawka: pierwsza dawka:
<10 ml/min (w tym pacjenci poddawani hemodializie lub CAPD) 1
następnie: 125 mg/48 h następnie: 125 mg/24 h następnie: 125 mg/24 h Po hemodializie lub ambulatoryjnej ciągłej dializie otrzewnowej (CAPD) nie jest konieczne podanie dodatkowej dawki.
Zaburzenia czynności wątroby Modyfikacja dawki nie jest konieczna, ponieważ lewofloksacyna nie jest w istotnym stopniu metabolizowana w wątrobie, a wydalana jest głównie przez nerki.
Pacjenci w podeszłym wieku U pacjentów w podeszłym wieku nie jest konieczna modyfikacja dawki z przyczyn innych niż zaburzenia czynności nerek (patrz punkt 4.4 „Zapalenie ścięgna i zerwanie ścięgna” oraz „Wydłużenie odstępu QT”).
Dzieci i młodzież Produkt leczniczy Xyvelam jest przeciwwskazany do stosowania u dzieci i młodzieży w okresie wzrostu (patrz punkt 4.3).
Sposób podawania Tabletki należy połykać bez rozgryzania, popijając odpowiednią ilością płynu. Tabletki można dzielić wzdłuż linii podziału w celu dostosowania dawki. Tabletki można przyjmować w trakcie posiłku lub między posiłkami. Tabletki produktu leczniczego Xyvelam należy przyjmować przynajmniej dwie godziny przed lub dwie godziny po przyjęciu soli żelaza, soli cynku, leków zobojętniających sok żołądkowy zawierających magnez lub aluminium lub dydanozyny (tylko preparaty dydanozyny z aluminium i magnezem zawierające środki buforujące) i sukralfatu, ponieważ mogą one zmniejszać wchłanianie antybiotyku (patrz punkt 4.5).

4.3 Przeciwwskazania

Lewofloksacyny w postaci tabletek nie stosować: • u pacjentów z nadwrażliwością na lewofloksacynę, inne chinolony lub którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1 • u pacjentów z padaczką • u pacjentów, u których w przeszłości występowało zapalenie ścięgien związane ze stosowaniem fluorochinolonów • u dzieci lub młodzieży przed zakończeniem okresu wzrostu • u kobiet w ciąży • u kobiet karmiących piersią

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Należy unikać stosowania lewofloksacyny u pacjentów, u których w przeszłości podczas stosowania produktów zawierających chinolony lub fluorochinolony występowały ciężkie działania niepożądane (patrz punkt 4.8). Leczenie tych pacjentów lewofloksacyną należy rozpoczynać tylko w przypadku braku alternatywnych metod leczenia i po dokładnej ocenie stosunku korzyści do ryzyka (patrz również punkt 4.3).
Ryzyko oporności Jest bardzo prawdopodobne, że metycylinooporne szczepy Staphylococcus aureus są także oporne na fluorochinolony, w tym lewofloksacynę. Dlatego nie zaleca się stosowania lewofloksacyny w leczeniu zakażeń wywołanych lub prawdopodobnie wywołanych przez MRSA, chyba że wyniki badań
laboratoryjnych potwierdziły wrażliwość drobnoustrojów na lewofloksacynę (i zwykle stosowane leki przeciwbakteryjne w leczeniu zakażeń MRSA są uważane za nieodpowiednie).
Lewofloksacynę można stosować w leczeniu ostrego bakteryjnego zapalenie zatok oraz nagłego zaostrzenia przewlekłego zapalenia oskrzeli, jeśli zakażenia te zostały właściwie zdiagnozowane.
Oporność na fluorochinolony E. coli – drobnoustroju wywołującego najczęściej zakażenia dróg moczowych – jest różna w poszczególnych krajach Unii Europejskiej. Lekarze powinni brać pod uwagę lokalne występowanie oporności E. coli na fluorochinolony.
Płucna postać wąglika Stosowanie u ludzi opiera się na wynikach badań in vitro wrażliwości Bacillus anthracis oraz na wynikach badań na zwierzętach, wraz z ograniczonymi danymi dotyczącymi stosowania u ludzi. Lekarze powinni się odnieść do krajowych i (lub) międzynarodowych wytycznych dotyczących leczenia wąglika.
Długotrwałe, zaburzające sprawność i potencjalnie nieodwracalne ciężkie działania niepożądane leku U pacjentów otrzymujących chinolony i fluorochinolony, niezależnie od ich wieku i istniejących wcześniej czynników ryzyka, zgłaszano bardzo rzadkie przypadki długotrwałych (utrzymujących się przez miesiące lub lata), zaburzających sprawność i potencjalnie nieodwracalnych ciężkich działań niepożądanych leku, wpływających na różne, czasami liczne układy organizmu (mięśniowo – szkieletowy, nerwowy, psychiczny i zmysły). Po wystąpieniu pierwszych objawów przedmiotowych lub podmiotowych jakiegokolwiek ciężkiego działania niepożądanego należy niezwłocznie przerwać stosowanie lewofloksacyny, a pacjentom należy zalecić skontaktowanie się z lekarzem prowadzącym w celu uzyskania porady.
Zapalenie ścięgna i zerwanie ścięgna Zapalenie ścięgna i zerwanie ścięgna (zwłaszcza, ale nie tylko, ścięgna Achillesa), czasami obustronne, może wystąpić już w ciągu 48 godzin po rozpoczęciu leczenia chinolonami i fluorochinolonami, a ich występowanie zgłaszano nawet do kilku miesięcy po zakończeniu leczenia. Ryzyko zapalenia ścięgna i zerwania ścięgna jest większe u starszych pacjentów, pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, pacjentów po przeszczepie narządu miąższowego, pacjentów otrzymujących dawki dobowe lewofloksacyny 1000 mg i u pacjentów leczonych jednocześnie kortykosteroidami. Z tego powodu należy unikać jednoczesnego stosowania kortykosteroidów.
Po wystąpieniu pierwszych objawów zapalenia ścięgna (np. bolesny obrzęk, stan zapalny) należy przerwać leczenie lewofloksacyną i rozważyć alternatywne leczenie. Chorą kończynę (chore kończyny) należy odpowiednio leczyć (np. unieruchomienie). Jeśli wystąpią objawy choroby ścięgien nie należy stosować kortykosteroidów.
Choroba związana z Clostridium difficile Biegunka, zwłaszcza o ciężkim przebiegu, utrzymująca się i (lub) krwawa, występująca podczas lub po zakończeniu stosowania lewofloksacyny (także kilka tygodni po zakończeniu leczenia), może być objawem choroby związanej z Clostridium difficile (CDAD, ang. Clostridium difficile-associated disease). CDAD może mieć różny przebieg, od lekkiego do zagrażającego życiu, a najcięższą jej postacią jest rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego (patrz punkt 4.8). Dlatego ważne jest, aby rozważyć tę diagnozę u pacjentów, u których wystąpiła ciężka biegunka w trakcie lub po zakończeniu leczenia lewofloksacyną. Jeśli podejrzewa się lub potwierdzono CDAD, należy natychmiast przerwać stosowanie lewofloksacyny i niezwłocznie rozpocząć odpowiednie leczenie. Produkty lecznicze hamujące perystaltykę są w tej sytuacji przeciwwskazane.
Pacjenci ze skłonnością do drgawek Chinolony mogą obniżać próg drgawkowy i wywołać drgawki. Lewofloksacyna jest przeciwwskazana u pacjentów z padaczką w wywiadzie (patrz punkt 4.3) i, podobnie jak w przypadku innych chinolonów, należy ją stosować szczególnie ostrożnie u pacjentów ze skłonnością do napadów padaczkowych lub stosujących jednocześnie substancje czynne obniżające próg drgawkowy, takie jak teofilina (patrz punkt
4.5). W razie wystąpienia napadu drgawkowego (patrz punkt 4.8), należy przerwać leczenie lewofloksacyną.
Pacjenci z niedoborem dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej Pacjenci z utajonym lub jawnym niedoborem dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej mogą wykazywać skłonność do reakcji hemolitycznych w trakcie leczenia chinolonowymi lekami przeciwbakteryjnymi. Jeśli zastosowanie lewofloksacyny u tych pacjentów jest wskazane, należy obserwować, czy nie wystąpi u nich hemoliza.
Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek Ponieważ lewofloksacyna jest wydalana głównie przez nerki, u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek należy skorygować dawkę lewofloksacyny (patrz punkt 4.2).
Reakcje nadwrażliwości Rzadko po podaniu początkowej dawki lewofloksacyna może powodować ciężkie reakcje nadwrażliwości mogące zakończyć się śmiercią (np. obrzęk naczynioruchowy aż do wstrząsu anafilaktycznego) (patrz punkt 4.8). Pacjent powinien niezwłocznie przerwać leczenie i skontaktować się z lekarzem lub ratownikiem medycznym, który rozpocznie odpowiednie działania ratunkowe.
Ciężkie skórne działania niepożądane W związku ze stosowaniem lewofloksacyny zaobserwowano ciężkie skórne działania niepożądane (SCAR, ang. severe cutaneous adverse reactions), w tym toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka (TEN, ang. toxic epidermal necrolysis, znane również jako zespół Lyella), zespół Stevensa-Johnsona (SJS, ang. Stevens-Johnson syndrom) oraz polekową reakcję z eozynofilią i objawami ogólnymi (DRESS, ang. drug reaction with eosinophilia and systemic symptoms), które mogą stanowić zagrożenie dla życia lub powodować zgon (patrz punkt 4.8). Podczas przepisywania leku należy poinformować pacjentów o objawach podmiotowych i przedmiotowych ciężkich reakcji skórnych oraz należy ich ściśle obserwować. W razie pojawienia się objawów podmiotowych i przedmiotowych wskazujących na występowanie tych reakcji, należy natychmiast przerwać stosowanie lewofloksacyny i rozważyć alternatywną metodę leczenia. Nie należy nigdy ponownie rozpoczynać leczenia lewofloksacyną, jeżeli w związku ze stosowaniem lewofloksacyny u pacjenta wystąpiła ciężka reakcja, taka jak SJS, TEN lub DRESS.
Dysglikemia Podobnie jak w przypadku wszystkich chinolonów, zgłaszano zaburzenia stężenia glukozy we krwi, w tym hipoglikemię i hiperglikemię, występujące częściej u osób w podeszłym wieku, zwykle u pacjentów z cukrzycą otrzymujących jednocześnie doustne produkty lecznicze o działaniu hipoglikemizującym (np. glibenklamid) lub insulinę. Odnotowano przypadki śpiączki hipoglikemicznej. U pacjentów z cukrzycą zaleca się dokładne kontrolowanie stężenia glukozy we krwi (patrz punkt 4.8).
Jeśli pacjent zgłasza zaburzenia stężenia glukozy we krwi, należy natychmiast przerwać leczenie produktem leczniczym Xyvelam oraz należy rozważyć zastosowanie alternatywnego, niefluorochinolowego leczenia przeciwbakteryjnego.
Zapobieganie reakcjom nadwrażliwości na światło W trakcie leczenia lewofloksacyną notowano przypadki nadwrażliwości na światło (patrz punkt 4.8). W celu zapobieżenia wystąpieniu objawów nadwrażliwości na światło zaleca się, aby pacjent niepotrzebnie nie narażał się na działanie silnego światła słonecznego lub sztucznego promieniowania UV (np. lampy słoneczne, solarium) podczas i przez 48 godzin po zakończeniu leczenia lewofloksacyną.
Pacjenci leczeni antagonistami witaminy K U pacjentów leczonych lewofloksacyną oraz antagonistami witaminy K (np. warfaryną) mogą zwiększyć się wartości parametrów krzepliwości krwi (PT lub INR) i (lub) mogą nasilić się krwawienia. Podczas jednoczesnego stosowania tych leków należy regularnie wykonywać badania krzepliwości krwi (patrz punkt 4.5).

Reakcje psychotyczne U pacjentów przyjmujących chinolony, w tym lewofloksacynę, obserwowano reakcje psychotyczne. Bardzo rzadko prowadziły one do myśli samobójczych i zachowań niebezpiecznych dla pacjenta – czasami nawet po pojedynczej dawce lewofloksacyny (patrz punkt 4.8). Jeśli u pacjenta wystąpią takie reakcje, to w momencie pojawienia się pierwszych objawów należy natychmiast przerwać stosowanie lewofloksacyny, a pacjenta należy pouczyć, aby skontaktował się z lekarzem przepisującym ten produkt leczniczy w celu uzyskania porady. Należy rozważyć zastosowanie alternatywnego, niefluorochinolonowego leczenia przeciwbakteryjnego i wdrożyć odpowiednie postępowanie. Zaleca się zachowanie ostrożności podczas stosowania lewofloksacyny u pacjentów z psychozą lub z chorobą psychiczną w wywiadzie.
Wydłużenie odstępu QT Należy zachować ostrożność podczas stosowania fluorochinolonów, w tym lewofloksacyny, u pacjentów ze stwierdzonymi czynnikami ryzyka wydłużenia odstępu QT, takimi jak: • wrodzony zespół wydłużonego odstępu QT • jednoczesne stosowanie leków, o których wiadomo, że wydłużają odstęp QT (np. leki przeciwarytmiczne należące do grupy IA i III, trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, makrolidy, leki przeciwpsychotyczne) • nieskorygowane zaburzenia równowagi elektrolitowej (np. hipokaliemia, hipomagnezemia) • choroby serca (np. niewydolność serca, zawał mięśnia sercowego, bradykardia)
Pacjenci w podeszłym wieku oraz kobiety mogą być bardziej wrażliwi na działanie produktów leczniczych wydłużających odstęp QT. Dlatego należy zachować ostrożność stosując u tych pacjentów fluorochinolony, w tym lewofloksacynę (patrz punkty 4.2 „Pacjenci w podeszłym wieku”, 4.5, 4.8 i 4.9).
Neuropatia obwodowa U pacjentów otrzymujących chinolony i fluorochinolony zgłaszano przypadki polineuropatii czuciowej i czuciowo – ruchowej powodującej parestezję, niedoczulicę, zaburzenia czucia lub osłabienie. Pacjentom leczonym lewofloksacyną należy doradzić, aby przed kontynuacją leczenia poinformowali lekarza, jeżeli pojawią się u nich objawy neuropatii, takie jak: ból, pieczenie, mrowienie, zdrętwienie lub osłabienie, aby zapobiec rozwojowi potencjalnie nieodwracalnej choroby (patrz punkt 4.8).
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych Przypadki martwicy wątroby, aż do zakończonej zgonem niewydolności wątroby, obserwowano po zastosowaniu lewofloksacyny, głównie u pacjentów z ciężkimi chorobami podstawowymi, np. posocznicą (patrz punkt 4.8). Należy poradzić pacjentowi, aby przerwał leczenie i skontaktował się z lekarzem, jeśli wystąpią takie objawy przedmiotowe i podmiotowe, jak brak łaknienia, żółtaczka, ciemne zabarwienie moczu, świąd lub tkliwość brzucha.
Zaostrzenie miastenii Fluorochinolony, w tym lewofloksacyna, blokują przewodnictwo nerwowo-mięśniowe i mogą nasilać osłabienie mięśni u pacjentów z miastenią. Obserwowane po wprowadzeniu produktu do obrotu ciężkie działania niepożądane, włącznie z przypadkami śmiertelnymi lub powodujące konieczność zastosowania oddychania wspomaganego, były związane ze stosowaniem fluorochinolonów u pacjentów z miastenią. Nie zaleca się stosowania lewofloksacyny u pacjentów z miastenią w wywiadzie.
Zaburzenia widzenia Jeśli u pacjenta wystąpią zaburzenia widzenia lub jakiekolwiek zmiany dotyczące oczu, należy niezwłocznie skonsultować się z okulistą (patrz punkty 4.7 i 4.8).
Nadkażenie Stosowanie lewofloksacyny, zwłaszcza długotrwałe, może prowadzić do nadmiernego wzrostu niewrażliwych drobnoustrojów. Jeśli podczas leczenia wystąpi nadkażenie, należy podjąć odpowiednie działania.

Rozwarstwienie aorty i tętniak oraz niedomykalność zastawki serca Badania epidemiologiczne wskazują, że stosowanie fluorochinolonów może zwiększać ryzyko wystąpienia tętniaka i rozwarstwienia aorty, zwłaszcza u osób starszych, oraz niedomykalności zastawki aortalnej i mitralnej. U pacjentów przyjmujących fluorochinolony zgłaszano przypadki tętniaka i rozwarstwienia aorty, często powikłane pęknięciem (w tym przypadki śmiertelne), a także przypadki niedomykalności zastawek serca (patrz punkt 4.8).
Dlatego fluorochinolony należy stosować wyłącznie po dokładnej ocenie stosunku korzyści do ryzyka oraz po rozważeniu innych opcji terapeutycznych u pacjentów z dodatnim wywiadem rodzinnym w kierunku tętniaka albo wrodzonej choroby zastawki serca, lub u pacjentów z wcześniej zdiagnozowanym tętniakiem aorty i (lub) rozwarstwieniem aorty albo chorobą zastawki serca, lub w przypadku - występowania innych czynników predysponujących do wystąpienia zarówno tętniaka i rozwarstwienia aorty, jak i niedomykalności zastawki serca oraz narażonych na ich wystąpienie (np. zaburzenia tkanki łącznej, takie jak zespół Marfana lub zespół Ehlersa – Danlosa, zespół Turnera, choroba Behceta, nadciśnienie tętnicze, reumatoidalne zapalenie stawów) lub dodatkowo - występowania innych czynników ryzyka lub stanów predysponujących do wystąpienia tętniaka i rozwarstwienia aorty (np. zapalenie tętnic Takayasu lub olbrzymiokomórkowe zapalenie tętnic, rozpoznana miażdżyca czy zespół Sjörgena), lub dodatkowo - występowania innych czynników ryzyka lub stanów predysponujących do wystąpienia niedomykalności zastawki serca (np. infekcyjne zapalenie wsierdzia).
Ryzyko wystąpienia tętniaka i rozwarstwienia aorty oraz ich pęknięcia może być także wyższe u pacjentów leczonych jednocześnie układowymi kortykosteroidami.
Pacjentów należy poinformować o konieczności niezwłocznego skontaktowania się z lekarzem na oddziale ratunkowym w przypadku nagłego bólu brzucha, klatki piersiowej lub pleców.
Pacjentów należy poinformować o konieczności niezwłocznego zwrócenia się po pomoc medyczną w przypadku ostrych duszności, pojawienia się kołatania serca lub obrzęku jamy brzusznej czy kończyn dolnych.
Wpływ na wyniki badań laboratoryjnych U pacjentów leczonych lewofloksacyną wynik testu wykrywającego opioidy w moczu może być fałszywie dodatni. Konieczne może być potwierdzenie dodatniego wyniku za pomocą bardziej swoistej metody.
Lewofloksacyna może hamować wzrost Mycobacterium tuberculosis, a zatem może wystąpić fałszywie ujemny wynik w diagnostyce bakteriologicznej gruźlicy.
Xyvelam zawiera laktozę i sód Produkt leczniczy nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, brakiem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.
Produkt leczniczy zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na tabletkę, to znaczy produkt leczniczy uznaje się za „wolny od sodu”.

4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

Wpływ innych produktów leczniczych na lewofloksacynę
Sole żelaza, sole cynku, leki zobojętniające zawierające sole magnezu lub glinu, dydanozyna Wchłanianie lewofloksacyny jest znacząco zmniejszone podczas podawania produktu leczniczego Xyvelam w postaci tabletek jednocześnie z solami żelaza lub produktami zobojętniającymi sok żołądkowy, zawierającymi sole magnezu lub glinu, lub z dydanozyną (tylko preparaty dydanozyny z glinem i magnezem zawierające środki buforujące). Jednoczesne stosowanie fluorochinolonów
i multiwitamin zawierających cynk wydaje się zmniejszać ich wchłanianie po podaniu doustnym. Zaleca się, aby produkty zawierające dwu- lub trójwartościowe kationy, takie jak sole żelaza, sole cynku, produkty zobojętniające zawierające sole magnezu lub glinu, lub dydanozynę (tylko preparaty dydanozyny z aluminium i magnezem zawierające środki buforujące) przyjmować 2 godziny przed przyjęciem produktu leczniczego Xyvelam lub 2 godziny po jego zastosowaniu (patrz punkt 4.2). Sole wapnia mają minimalny wpływ na wchłanianie lewofloksacyny po podaniu doustnym.
Sukralfat Jednoczesne przyjmowanie sukralfatu znacząco zmniejsza biodostępność produktu leczniczego Xyvelam. Jeśli pacjent ma przyjmować oba leki jednocześnie, zaleca się przyjmowanie sukralfatu 2 godziny po podaniu produktu leczniczego Xyvelam w postaci tabletek (patrz punkt 4.2).
Teofilina, fenbufen lub podobne niesteroidowe leki przeciwzapalne W badaniach klinicznych nie wykazano interakcji farmakokinetycznych lewofloksacyny z teofiliną. Jeśli jednak chinolony stosuje się jednocześnie z teofiliną, niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi lub innymi produktami obniżającymi próg drgawkowy, może nastąpić wyraźne obniżenie progu drgawkowego. Stężenie lewofloksacyny jest około 13% większe jeśli stosuje się jednocześnie fenbufen niż wtedy, gdy lewofloksacyna jest podawana jako jedyny lek.
Probenecyd i cymetydyna Probenecyd i cymetydyna wywierają istotny statystycznie wpływ na eliminację lewofloksacyny. Cymetydyna zmniejsza klirens nerkowy lewofloksacyny o 24%, a probenecyd o 34%. Powodem jest hamowanie przez oba leki wydalania lewofloksacyny w cewkach nerkowych. Jednakże w badanym zakresie dawek istotne statystycznie różnice w kinetyce wydają się nie mieć znaczenia klinicznego. Należy zachować ostrożność podczas podawania lewofloksacyny razem z lekami zaburzającymi wydalanie w cewkach nerkowych, takimi jak probenecyd i cymetydyna, zwłaszcza u pacjentów z zaburzoną czynnością nerek.
Inne istotne informacje Kliniczne badania farmakologiczne wykazały, że farmakokinetyka lewofloksacyny nie ulega istotnej klinicznie zmianie podczas podawania lewofloksacyny razem z następującymi lekami: węglan wapnia, digoksyna, glibenklamid, ranitydyna.
Wpływ lewofloksacyny na inne produkty lecznicze
Cyklosporyna Okres półtrwania cyklosporyny zwiększał się o 33% podczas jednoczesnego stosowania lewofloksacyny.
Antagoniści witaminy K U pacjentów leczonych jednocześnie lewofloksacyną i antagonistami witaminy K (np. warfaryna) notowano zwiększenie wartości parametrów krzepliwości krwi (PT lub INR) i (lub) występowanie krwawień, które mogą mieć ciężki przebieg. Dlatego należy regularnie wykonywać badanie krzepliwości krwi u pacjentów leczonych antagonistami witaminy K (patrz punkt 4.4).
Leki wydłużające odstęp QT Lewofloksacynę, podobnie jak inne fluorochinolony, należy stosować z zachowaniem ostrożności u pacjentów przyjmujących leki, o których wiadomo, że wydłużają QT (np. leki przeciwarytmiczne należące do grup IA i III, trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, makrolidy, leki przeciwpsychotyczne) (patrz punkt 4.4 „Wydłużenie odstępu QT”).
Inne istotne informacje W badaniu interakcji farmakokinetycznych lewofloksacyna nie wpływała na farmakokinetykę teofiliny (która jest wskaźnikowym substratem CYP1A2), co świadczy o tym, że lewofloksacyna nie jest inhibitorem CYP1A2.


Inne rodzaje interakcji
Pokarm Nie występuje istotna klinicznie interakcja z pokarmem. Produkt leczniczy Xyvelam w postaci tabletek może być przyjmowany niezależnie od posiłków.

4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację

Ciąża Dane dotyczące stosowania lewofloksacyny kobiet w ciąży są ograniczone. Badania na zwierzętach nie wykazują bezpośredniego ani pośredniego szkodliwego wpływu na reprodukcję (patrz punkt 5.3). Jednakże z powodu braku danych dotyczących stosowania u ludzi oraz ze względu na dane doświadczalne świadczące o ryzyku uszkadzania przez fluorochinolony obciążonych chrząstek organizmów w okresie wzrostu, stosowanie lewofloksacyny u kobiet w okresie ciąży jest przeciwwskazane (patrz punkty 4.3 i 5.3).
Karmienie piersią Stosowanie produktu leczniczego Xyvelam jest przeciwwskazane u kobiet karmiących piersią. Brak wystarczających danych dotyczących przenikania lewofloksacyny do mleka ludzkiego; jednakże inne fluorochinolony przenikają do mleka ludzkiego. Z powodu braku danych dotyczących stosowania u ludzi oraz ze względu na dane doświadczalne świadczące o ryzyku uszkadzania przez fluorochinolony obciążonych chrząstek organizmów w okresie wzrostu, stosowanie lewofloksacyny u kobiet karmiących piersią jest przeciwwskazane (patrz punkty 4.3 i 5.3).
Płodność Lewofloksacyna nie powodowała zaburzeń płodności ani zdolności rozrodczych szczurów.

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Produkt leczniczy Xyvelam wywiera niewielki lub umiarkowany wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Niektóre działania niepożądane (np. zawroty głowy pochodzenia ośrodkowego lub obwodowego, senność, zaburzenia widzenia) mogą zaburzać zdolność koncentracji i szybkość reakcji pacjenta, dlatego mogą stanowić ryzyko w sytuacjach, w których te zdolności są szczególnie ważne (np. prowadzenie pojazdów lub obsługiwanie maszyn).

4.8 Działania niepożądane

Informacje przedstawione poniżej oparto na danych z badań klinicznych przeprowadzonych z udziałem ponad 8300 pacjentów i na obszernych doświadczeniach po wprowadzeniu produktu leczniczego na rynek.
Częstość występowania działań niepożądanych została określona następująco: bardzo często (≥1/10), często (≥1/100 do <1/10), niezbyt często (≥1/1000 do <1/100), rzadko (≥1/10 000 do <1/1000), bardzo rzadko (≤1/10 000), nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych)
W obrębie każdej grupy częstości, działania niepożądane zostały przedstawione według malejącej ciężkości.
Klasyfikacja układów i narządów Często (≥1/100 do <1/10) Niebyt często (≥1/1 000 do <1/100) Rzadko (≥1/10 000 do <1/1 000) Nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych) Zakażenia i zarażenia pasożytnicze
grzybicze, w tym zakażenia Candida
oporność drobnoustrojów
Zaburzenia krwi i układu chłonnego

eozynofilia trombocytopenia
neutropenia pancytopenia
agranulocytoza
niedokrwistość hemolityczna Zaburzenia układu immunologicznego
naczynioruchowy
nadwrażliwość (patrz punkt 4.4) wstrząs anafilaktyczny a

wstrząs rzekomoanafilaktyczny a
(patrz punkt 4.4)
Zaburzenia endokrynologiczne
niewłaściwego wydzielania hormonu antydiuretycznego (SIADH, ang. syndrome of inappropriate antidiuretic hormone)
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania
zwłaszcza u pacjentów z cukrzycą
śpiączka hipoglikemiczna (patrz punkt 4.4) hiperglikemia (patrz punkt 4.4) Zaburzenia psychiczne *
bezsenność niepokój
stan splątania
nerwowość reakcje psychotyczne (z np. omamami, paranoją)
depresja
pobudzenie
niezwykłe sny
koszmary senne
zaburzenia psychotyczne z zachowaniami zagrażającymi bezpieczeństwu pacjenta, w tym myśli lub próby samobójcze (patrz punkt 4.4)
Klasyfikacja układów i narządów Często (≥1/100 do <1/10) Niebyt często (≥1/1 000 do <1/100) Rzadko (≥1/10 000 do <1/1 000) Nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych) majaczenie Zaburzenia układu nerwowego *
ból głowy
zawroty głowy pochodzenia ośrodkowego senność
drżenia mięśniowe
zaburzenia smaku drgawki (patrz punkty 4.3 i 4.4)
parestezja
zaburzenia pamięci obwodowa neuropatia czuciowa (patrz punkt 4.4)
obwodowa neuropatia czuciowo-ruchowa (patrz punkt 4.4)
zaburzenia węchu, w tym utrata węchu
dyskineza
zaburzenia pozapiramidowe
brak smaku
omdlenie
łagodne nadciśnienie śródczaszkowe Zaburzenia oka *
widzenia, takie jak nieostre widzenie (patrz punkt 4.4) przemijająca utrata widzenia (patrz punkt 4.4)
zapalenia błony naczyniowej oka Zaburzenia ucha i błędnika *

pochodzenia obwodowego (błędnikowego) szumy uszne utrata słuchu
zaburzenia słuchu Zaburzenia serca **

kołatanie serca częstoskurcz komorowy, który może prowadzić do zatrzymania akcji serca
arytmia komorowa i zaburzenia typu torsade de pointes (notowane głównie u pacjentów z czynnikami ryzyka wydłużenia odstępu QT), wydłużenie odstępu QT w zapisie EKG (patrz punkty

4.4 i 4.9)

Zaburzenia naczyniowe **

Klasyfikacja układów i narządów Często (≥1/100 do <1/10) Niebyt często (≥1/1 000 do <1/100) Rzadko (≥1/10 000 do <1/1 000) Nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych) Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia

alergiczne zapalenie pęcherzyków płucnych Zaburzenia żołądka i jelit biegunka
wymioty
nudności ból brzucha
niestrawność
wzdęcia
zaparcia
która w bardzo rzadkich przypadkach może być objawem zapalenia jelit, w tym rzekomobłoniastego zapalenia jelit (patrz punkt 4.4)
zapalenie trzustki Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych (AlAT, AspAT, fosfatazy zasadowej, GGT) zwiększenie stężenia bilirubiny we krwi
uszkodzenie wątroby, w tym przypadki zakończone zgonem z ostrą niewydolnością wątroby, głównie u pacjentów z ciężkimi chorobami podstawowymi (patrz punkt 4.4)
zapalenie wątroby Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej b

świąd
pokrzywka
nadmierna potliwość polekowa reakcja z eozynofilą i objawami ogólnymi (DRESS) (patrz punkt 4.4)
rumień trwały polekowy toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka
zespół Stevensa - Johnsona
rumień wielopostaciowy
reakcje nadwrażliwości na światło (patrz punkt 4.4)
leukocytoklastyczne zapalenie naczyń
zapalenie jamy ustnej Zaburzenia mięśniowo- szkieletowe i tkanki łącznej *

ból mięśni zaburzenia dotyczące ścięgna (patrz punkty 4.3 i 4.4), w tym zapalenie ścięgna rabdomioliza
zerwanie ścięgna (np. ścięgna Achillesa) (patrz punkty 4.3 i 4.4)

Klasyfikacja układów i narządów Często (≥1/100 do <1/10) Niebyt często (≥1/1 000 do <1/100) Rzadko (≥1/10 000 do <1/1 000) Nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych) (np. ścięgna Achillesa)
osłabienie siły mięśni, co może być szczególne ważne u pacjentów z miastenią (patrz punkt 4.4)
zerwanie więzadła
zerwanie mięśnia
zapalenie stawów Zaburzenia nerek i dróg moczowych
stężenia kreatyniny we krwi ostra niewydolność nerek (np. z powodu śródmiąższowego zapalenia nerek)

Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania *

ból w klatce piersiowej i kończynach) a
dawki. b Reakcje dotyczące błon śluzowych mogą niekiedy wystąpić już po podaniu pierwszej dawki. * W związku ze stosowaniem chinolonów i fluorochinolonów, w niektórych przypadkach niezależnie
(utrzymujących się przez miesiące lub lata), zaburzających sprawność i potencjalnie nieodwracalnych ciężkich działań niepożądanych leku, wpływających na różne, czasami liczne układy i narządy oraz zmysły (w tym takie działania, jak zapalenie ścięgien, zerwanie ścięgna, ból stawów, ból kończyn, zaburzenia chodu, neuropatie związane z parastezjami, depresja, zmęczenie, zaburzenia pamięci, zaburzenia snu i zaburzenia słuchu, wzroku, smaku i węchu) (patrz punkt 4.4). **
często powikłane pęknięciem (w tym przypadki śmiertelne), a także przypadki niedomykalności zastawek serca (patrz punkt 4.4).
Inne działania niepożądane, które były związane z podawaniem fluorochinolonów obejmują: • napady porfirii u pacjentów z porfirią.
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych: Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, Tel.: + 48 22 49 21 301, Faks: + 48 22 49 21 309, Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl. Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

4.9 Przedawkowanie

Na podstawie badań toksyczności na zwierzętach lub badań farmakologii klinicznej przeprowadzonych z zastosowaniem większych dawek niż terapeutyczne, najważniejszymi objawami, których można spodziewać się po ostrym przedawkowaniu lewofloksacyny w postaci tabletek, są objawy dotyczące
ośrodkowego układu nerwowego, takie jak splątanie, zawroty głowy, zaburzenia świadomości oraz drgawki, wydłużenie odstępu QT, a także reakcje żołądkowo-jelitowe, takie jak nudności i nadżerki błony śluzowej.
Po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu obserwowano objawy dotyczące ośrodkowego układu nerwowego obejmujące stan splątania, drgawki, omamy i drżenie.
W razie przedawkowania należy zastosować leczenie objawowe. Z powodu możliwości wydłużenia odstępu QT, należy u pacjenta kontrolować zapis EKG. Można zastosować leki zobojętniające kwas żołądkowy, aby chronić błonę śluzową żołądka. Hemodializa, w tym dializa otrzewnowa i ciągła ambulatoryjna dializa otrzewnowa, nie jest skuteczna w usuwaniu lewofloksacyny z organizmu. Nie ma specyficznej odtrutki.

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

5.1 Właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterapeutyczna: chinolony przeciwbakteryjne, fluorochinolony, kod ATC: J01MA12
Lewofloksacyna jest syntetycznym lekiem przeciwbakteryjnym. Jest S-enancjomerem racemicznej substancji czynnej - ofloksacyny.
Mechanizm działania Tak jak leki przeciwbakteryjne z grupy fluorochinolonów, lewofloksacyna działa na kompleks DNA-gyraza DNA oraz na topoizomerazę IV.
Zależności farmakokinetyczno-farmakodynamiczne (PK/PD) Stopień działania bakteriobójczego lewofloksacyny zależy od stosunku maksymalnego stężenia w osoczu (C max ) lub powierzchni pod krzywą (AUC) i minimalnego stężenia hamującego (MIC).
Mechanizm oporności Oporność na lewofloksacynę jest nabywana poprzez wielostopniowy proces celowanej mutacji miejsc w obu typach topoizomerazy II, gyrazy DNA i topoizomerazy IV. Inne mechanizmy oporności, takie jak bariery przepuszczalności (powszechne u Pseudomonas aeruginosa) oraz mechanizm aktywnego usuwania z komórki, mogą również wpływać na wrażliwość na lewofloksacynę.
Drobnoustroje oporne na lewofloksacynę wykazują oporność również na inne fluorochinolony (oporność krzyżowa). W związku z mechanizmem działania, w zasadzie nie występuje oporność krzyżowa między lewofloksacyną a lekami przeciwbakteryjnymi z innych grup.
Stężenia graniczne EUCAST (ang. European Committee on Antimicrobial Susceptibility Testing - Europejski Komitet Badania Wrażliwości Drobnoustrojów) rekomenduje następujące stężenia graniczne hamujące rozwój drobnoustrojów (mg/l), umożliwiające różnicowanie pomiędzy organizmami wrażliwymi i średnio wrażliwymi oraz organizmami średnio wrażliwymi i opornymi.
Kliniczne wartości MIC dla lewofloksacyny, wg EUCAST (wersja 10.0, 01.01.2020) Patogen Wrażliwy Oporny Enterobacterales ≤0,5 mg/l >1 mg/l Pseudomonas spp. ≤0,001 mg/l >1 mg/l Acinetobacter spp. ≤0,5 mg/l >1 mg/l Staphylococcus aureus
gronkowce koagulazo-ujemnie
≤0,001 mg/l
>1 mg/l
Patogen Wrażliwy Oporny Enterococcus spp. 1
Streptococcus pneumoniae ≤0,001 mg/l >2 mg/l Streptococcus grup A, B, C i G ≤0,001mg/l >2 mg/l Haemophilus influenzae
≤0,06 mg/l >0,06 mg/l Moraxella catarrhalis
≤0,125 mg/l >0,125 mg/l Helicobacter pylori ≤1 mg/l >1 mg/l Aerococcus sanguinicola i urinae 2
Aeromonas spp. ≤0,5 mg/l >1 mg/l stężenia graniczne farmakokinetyczno- farmakodynamiczne (nie związane z konkretnym gatunkiem) ≤0,5 mg/l >1 mg/l 1
2

Występowanie oporności wybranych gatunków może różnić się w zależności od rejonu geograficznego oraz od czasu, dlatego konieczna jest informacja o lokalnym występowaniu oporności, szczególnie podczas leczenia ciężkich zakażeń. W razie konieczności, jeżeli lokalne występowanie oporności jest takie, że zastosowanie produktu leczniczego w leczeniu co najmniej niektórych zakażeń jest wątpliwe, należy zasięgnąć porady eksperta.
Szczepy zwykle wrażliwe
Bakterie tlenowe Gram-dodatnie Bacillus anthracis Staphylococcus aureus wrażliwy na metycylinę Staphylococcus saprophyticus Paciorkowce grupy C i G Streptococcus agalactiae Streptococcus pneumoniae Streptococcus pyogenes
Bakterie tlenowe Gram-ujemne Eikenella corrodens Haemophilus influenzae Haemophilus parainfluenzae Klebsiella oxytoca Moraxella catarrhalis Pasteurella multocida Proteus vulgaris Providencia rettgeri
Bakterie beztlenowe Peptostreptococcus
Inne Chlamydophila pneumoniae Chlamydophila psittaci Chlamydia trachomatis Legionella pneumophila Mycoplasma pneumoniae Mycoplasma hominis Ureaplasma urealyticum

Szczepy, wśród których może wystąpić problem oporności nabytej
Bakterie tlenowe Gram-dodatnie Enterococcus faecalis Staphylococcus aureus oporny na metycylinę # Staphylococcus spp. koagulazo-ujemny
Bakterie tlenowe Gram-ujemne Acinetobacter baumannii Citrobacter freundii Enterobacter aerogenes Enterobacter cloacae Escherichia coli Klebsiella pneumoniae Morganella morganii Proteus mirabilis Providencia stuartii Pseudomonas aeruginosa Serratia marcescens
Bakterie beztlenowe Bacteroides fragilis
Gatunki o oporności naturalnej
Tlenowe bakterie Gram-dodatnie Enterococcus faecium
# Staphylococcus aureus oporny na metycylinę prawdopodobnie jest także oporny na fluorochinolony, w tym lewofloksacynę.

5.2 Właściwości farmakokinetyczne

Wchłanianie Po podaniu doustnym lewofloksacyna jest szybko i prawie całkowicie wchłaniana, osiągając maksymalne stężenie w osoczu w ciągu 1-2 godzin. Całkowita biodostępność wynosi 99-100%.
Pokarm wywiera niewielki wpływ na wchłanianie lewofloksacyny.
Stan równowagi jest osiągany w ciągu 48 godzin w schemacie dawkowania 500 mg raz lub dwa razy na dobę.
Dystrybucja Lewofloksacyna wiąże się z białkami surowicy w około 30-40%.
Średnia objętość dystrybucji lewofloksacyny wynosi około 100 l po pojedynczym i wielokrotnym podawaniu dawek 500 mg, co wskazuje na szeroką dystrybucję do tkanek.
Przenikanie do tkanek i płynów ustrojowych Wykazano, że lewofloksacyna przenika do błony śluzowej oskrzeli, płynu wyściełającego nabłonek dróg oddechowych, makrofagów w pęcherzykach płucnych, tkanki płuc, skóry (płynu surowiczego w pęcherzach), tkanki gruczołu krokowego i moczu. Jednak lewofloksacyna słabo przenika do płynu mózgowo-rdzeniowego.

Metabolizm Lewofloksacyna jest metabolizowana w bardzo małym stopniu, metabolitami są demetylolewofloksacyna i N-tlenek lewofloksacyny. Metabolity stanowią <5% dawki wydalanej z moczem. Lewofloksacyna jest stabilna stereochemicznie i nie ulega chiralnej inwersji.
Eliminacja Po podaniu doustnym lub dożylnym lewofloksacyna jest usuwana z osocza dość powoli (t ½ : 6–8 h). Wydalanie odbywa się głównie przez nerki (>85% podanej dawki).
Średni pozorny całkowity klirens lewofloksacyny po podaniu pojedynczej dawki 500 mg wynosił
Nie ma istotnych różnic w farmakokinetyce lewofloksacyny podanej doustnie i dożylnie, co świadczy o tym, że obie drogi podania mogą być stosowane zamiennie.
Liniowość Lewofloksacyna wykazuje farmakokinetykę liniową w przedziale od 50 mg do 1000 mg.
Szczególne grupy pacjentów
Pacjenci z niewydolnością nerek Na farmakokinetykę lewofloksacyny wpływa zaburzenie czynności nerek. Wraz z pogarszaniem się czynności nerek zmniejsza się wydalanie nerkowe i klirens, a okres półtrwania zwiększa się, jak podano w poniższej tabeli.
Farmakokinetyka w niewydolności nerek po podaniu doustnym pojedynczej dawki 500 mg Cl CR
Cl R
t 1/2

Pacjenci w podeszłym wieku Nie ma istotnych różnic w kinetyce lewofloksacyny u ludzi młodych i w wieku podeszłym, z wyjątkiem różnic związanych z klirensem kreatyniny.
Różnice w zależności od płci Odrębna analiza farmakokinetyki lewofloksacyny u mężczyzn i kobiet wykazała małe lub minimalne różnice. Nie ma dowodów, że różnice te są istotne klinicznie.

5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie

Na podstawie danych nieklinicznych, uzyskanych podczas konwencjonalnych badań dotyczących toksyczności po podaniu jednorazowym i wielokrotnym, możliwego działania rakotwórczego oraz toksycznego wpływu na reprodukcję i rozwój potomstwa, wykazano brak szczególnego ryzyka dla ludzi.
Lewofloksacyna nie powodowała zaburzeń płodności ani zdolności rozrodczych u szczurów, a jedynie opóźniała dojrzewanie płodu w wyniku toksycznego wpływu lewofloksacyny na organizm matki.
Lewofloksacyna nie wywoływała mutacji genowych w hodowlach komórek bakterii lub ssaków, ale wywoływała aberracje chromosomalne w hodowli in vitro komórek płucnych chomika chińskiego. Działanie to można przypisać hamowaniu topoizomerazy II. Badania in vivo (test mikrojąderkowy, wymiana siostrzanych chromatyd, synteza „nieprogramowanego” DNA, test dominacji letalnej) nie wykazały żadnego działania genotoksycznego. Badania na myszach wykazały, że lewofloksacyna działa fototoksycznie tylko w bardzo dużych dawkach. Lewofloksacyna nie wykazała wpływu genotoksycznego w testach fotomutagenności, a badania fotokarcinogenności wykazały działanie zmniejszające rozwój komórek guza.

Podobnie jak inne fluorochinolony, lewofloksacyna wykazała wpływ na chrząstki stawowe (tworzenie odwarstwień i jam) u szczurów i psów. Wyniki te były wyraźniejsze u młodych zwierząt.

6. DANE FARMACEUTYCZNE

6.1 Wykaz substancji pomocniczych

Rdzeń tabletki Sodu stearylofumaran Krospowidon typ A Krzemionka koloidalna bezwodna Kopowidon Celuloza mikrokrystaliczna krzemowana (98% celulozy mikrokrystalicznej i 2% krzemionki koloidalnej bezwodnej)
Otoczka tabletki Opadry II Pink 31K34554 laktoza jednowodna hypromeloza 15 cP tytanu dwutlenek (E 171) triacetyna żelaza tlenek czerwony (E 172) żelaza tlenek żółty (E 172)

6.2 Niezgodności farmaceutyczne

Nie dotyczy

6.3 Okres ważności

6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania

Brak specjalnych zaleceń dotyczących przechowywania.

6.5 Rodzaj i zawartość opakowania

Blistry Aluminium/PVC zawierające 1, 3, 5, 7, 10, 14, 50 lub 100 tabletek powlekanych, w tekturowym pudełku. Pojemniki HDPE z zamknięciem LDPE zawierające 50 lub 100 tabletek powlekanych, w tekturowym pudełku.
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.

6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania

Bez specjalnych wymagań dotyczących usuwania.

7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA DOPUSZCZENIE

DO OBROTU
+pharma arzneimittel gmbh Hafnerstraße 211
Austria

8. NUMERY POZWOLEŃ NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

Xyvelam, 250 mg, tabletki powlekane: pozwolenie nr 18134 Xyvelam, 500 mg, tabletki powlekane: pozwolenie nr 18135

9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA
Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 20 kwietnia 2011
Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 12 maja 2016

10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU

CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO
04.05.2022