Meprelon
Methylprednisolonum
Tabletki 4 mg | Methylprednisolonum 4 mg
mibe GmbH Arzneimittel, Niemcy
Ulotka
Ulotka dołączona do opakowania: informacja dla użytkownika
Meprelon, 4 mg, tabletki
Methylprednisolonum
Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zażyciem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta. - Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. - W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. - Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same. - Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Patrz punkt 4.
Spis treści ulotki
Substancją czynną leku Meprelon jest glikokortykosteroid (hormon kory nadnerczy), który wpływa na metabolizm (czyli przemianę materii), gospodarkę wodno-elektrolitową i funkcje tkanek. Lek Meprelon stosuje się w chorobach, które wymagają przyjmowania glikokortykosteroidów. W zależności od objawów i nasilenia należą do nich m.in.: zapalne i układowe choroby reumatyczne, choroby autoimmunologiczne, stany alergiczne, wstrząs anafilaktyczny, ciężka postać astmy, odrzucenie przeszczepu.
Choroby reumatyczne: - Postępujące reumatoidalne zapalenie stawów w ciężkiej, postępującej postaci, np. z szybkim zniszczeniem stawów, oraz postacie pozastawowe. - Młodzieńcze reumatoidalne zapalenie stawów o ciężkim przebiegu, obejmujące narządy wewnętrzne (zespół Stilla) albo obejmujące oczy, kiedy leczenie miejscowe jest nieskuteczne (zapalenie tęczówki i struktur sąsiednich).
Choroby układu oddechowego: - Astma oskrzelowa (równocześnie zaleca się podawanie leków rozszerzających oskrzela). - Zaostrzenie przewlekłej obturacyjnej choroby płuc (zalecany okres leczenia: do 10 dni). - Szczególne choroby płuc, takie jak ostre zapalenie pęcherzyków płucnych (alveolitis), zwłóknienie płuc; leczenie podtrzymujące przewlekłych postaci sarkoidozy w stadium II i III (z dusznością, kaszlem i pogorszeniem parametrów czynnościowych płuc). - Ciężkie postacie kataru siennego i alergicznego nieżytu nosa po niepowodzeniu leczenia lekiem zawierającym glikokortykosteroid w postaci aerozolu do nosa.
Choroby skóry: Choroby skóry i błon śluzowych, których nie można wystarczająco leczyć kortykosteroidami stosowanymi miejscowo, z powodu ich nasilenia i (lub) wielkości albo zajęcia narządów wewnętrznych. Należą do nich: - Reakcje alergiczne i przypominające alergię, reakcje alergiczne związane z zakażeniami, np. pokrzywka, reakcje przypominające wstrząs (anafilaktoidalne). - Ciężkie reakcje skórne, niekiedy powodujące zniszczenie skóry, wysypka polekowa, wielopostaciowy rumień wysiękowy, toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka (zespół Lyella), uogólniona ostra osutka krostkowa, rumień guzowaty, ciężka gorączkowa dermatoza neutrofilowa (zespół Sweeta), alergiczny wyprysk kontaktowy. - Choroby układu immunologicznego (choroby autoimmunologiczne), np. zapalenie skórno- mięśniowe, toczeń rumieniowaty dyskoidalny i podostry toczeń skórny.
Choroby krwi: - Choroby autoimmunologiczne krwi: niedokrwistość z powodu rozpadu krwinek czerwonych (nabyta [autoimmunologiczna] niedokrwistość hemolityczna).
Choroby przewodu pokarmowego: - Wrzodziejące zapalenie jelita grubego. - Choroba Leśniowskiego-Crohna.
Leczenie substytucyjne: Zmniejszenie lub brak czynności kory nadnerczy (niewydolność kory nadnerczy o dowolnej przyczynie, np. choroba Addisona, zespół nadnerczowo-płciowy, stan po usunięciu operacyjnym nadnerczy, niewydolność przysadki mózgowej) po zakończeniu wzrostu (lekami z wyboru są hydrokortyzon i kortyzon).
Kiedy nie stosować leku Meprelon - Jeśli pacjent ma uczulenie na metyloprednizolon lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6). - Jeśli pacjent ma układowe zakażenia grzybicze. Oprócz reakcji alergicznej nie ma przeciwwskazań do krótkotrwałego stosowania leku Meprelon w ostrych stanach zagrożenia życia lub w terapii zastępczej.
Ostrzeżenia i środki ostrożności Przed rozpoczęciem stosowania leku Meprelon należy omówić to z lekarzem.
Jeśli konieczne jest zastosowanie leku Meprelon w dawkach większych niż substytucyjne (dawki stosowane w celu uzupełnienia niedoboru kortykosteroidów produkowanych przez organizm człowieka), lek Meprelon powinien być stosowany jedynie wówczas, gdy lekarz uzna to za niezbędne. W niektórych przypadkach muszą być równocześnie zastosowane leki o swoistym działaniu przeciw czynnikom chorobotwórczym. Dotyczy to następujących przypadków: - ostre zakażenia wirusowe (ospa wietrzna, półpasiec, zakażenia wirusem opryszczki, zapalenie rogówki wywołane przez wirusy Herpes); - ostre i przewlekłe zakażenia bakteryjne; - zakażenia grzybicze z zajęciem narządów wewnętrznych; - określone choroby wywołane przez pasożyty (pełzakowica, zarażenia wywołane przez robaki); - schorzenie węzłów chłonnych po szczepieniu przeciw gruźlicy (w przypadku gruźlicy w wywiadzie lek wolno stosować jedynie równocześnie z lekami przeciw gruźlicy); - zapalenie wątroby (przewlekłe czynne zapalenie wątroby z dodatnim wynikiem testu na obecność HBsAg); - poliomyelitis; - około 8 tygodni przed i do 2 tygodni po szczepieniach ochronnych z zastosowaniem żywych szczepionek.
Lek Meprelon można stosować w przebiegu poniższych schorzeń jedynie wówczas, gdy lekarz uzna to za niezbędne, a choroba będzie leczona według obowiązujących zasad: - choroba wrzodowa żołądka i dwunastnicy; - nadciśnienie tętnicze, które jest trudno wyrównać; - ciężka cukrzyca; - osteoporoza; - choroby psychiczne (także w wywiadzie); - podwyższenie ciśnienia śródgałkowego (jaskra z zamkniętym lub otwartym kątem przesączania); - uszkodzenia i owrzodzenia rogówki.
Ze względu na ryzyko perforacji jelit i zapalenia otrzewnej lek Meprelon wolno stosować jedynie przy bezwzględnych wskazaniach i pod odpowiednią kontrolą w przebiegu następujących schorzeń: - ciężkie zapalenie jelita grubego (wrzodziejące zapalenie jelita grubego) z ryzykiem perforacji, z ropniami lub ropnym zapaleniem; - zapalenie uchyłków jelita; - po określonych operacjach jelit (anastomozy jelit) bezpośrednio po operacji.
U pacjentów przyjmujących duże dawki glikokortykosteroidów objawy zapalenia otrzewnej po perforacji przewodu pokarmowego mogą być zamaskowane.
Stosowanie leku Meprelon może powodować nagromadzenie gazu w ścianie jelita, zwane rozedmą pęcherzykową jelit (patrz punkt 4 „Możliwe działania niepożądane”). Rozedma pęcherzykowa jelit może mieć przebieg od łagodnego stanu, niewymagającego leczenia, do cięższych stanów, które mogą wymagać natychmiastowego leczenia. Jeśli wystąpią objawy takie jak nudności, wymioty i bóle brzucha, które utrzymują się lub ulegają zaostrzeniu, należy natychmiast skontaktować się z lekarzem. Lekarz zadecyduje o potrzebie dalszej diagnostyki i leczenia.
Podczas leczenia określonego rodzaju porażenia mięśni (miastenii) może na początku dojść do nasilenia się objawów. Dlatego lek Meprelon należy początkowo podawać w szpitalu. Zwłaszcza w razie wystąpienia ciężkich zaburzeń dotyczących twarzy i gardła z zaburzeniami oddychania należy stopniowo wprowadzać lek Meprelon.
Lek Meprelon może maskować objawy zakażenia, a przez to utrudniać rozpoznanie istniejącego albo rozpoczynającego się zakażenia. Długotrwałe stosowanie nawet małych dawek metyloprednizolonu prowadzi do zwiększonego ryzyka zakażenia takimi drobnoustrojami, które na ogół rzadko powodują zakażenia.
Zasadniczo możliwe jest szczepienie z użyciem szczepionek zawierających zabite drobnoustroje chorobotwórcze. Należy jednak pamiętać o tym, że przy podawaniu większych dawek leku Meprelon może dojść do zmniejszenia skuteczności szczepienia.
U pacjentów chorych na cukrzycę należy regularnie kontrolować metabolizm (przemianę materii). Należy uwzględnić ewentualne zwiększenie zapotrzebowania na leki przeciw cukrzycy (insulina, leki doustne itd.).
Szczególnie podczas długotrwałego leczenia względnie dużymi dawkami leku Meprelon należy zwrócić uwagę na przyjmowanie wystarczającej ilości potasu (np. warzywa, banany) i ograniczenie spożycia sodu. Lekarz powinien kontrolować stężenie potasu we krwi.
W przypadkach ciężkiego nadciśnienia tętniczego lub ciężkiej niewydolności serca lekarz powinien starannie obserwować pacjenta, ponieważ istnieje ryzyko pogorszenia.
Przed rozpoczęciem przyjmowania leku Meprelon należy omówić to z lekarzem, jeśli: Pacjent choruje na twardzinę skóry (zaburzenie autoimmunologiczne znane również jako twardzina układowa), ponieważ dawki wynoszące co najmniej 12 mg na dobę mogą powodować zwiększenie ryzyka wystąpienia poważnego powikłania zwanego twardzinowym przełomem nerkowym. Do objawów twardzinowego przełomu nerkowego zalicza się podwyższenie ciśnienia krwi i zmniejszenie wytwarzania moczu. Lekarz prowadzący może zalecić regularne sprawdzanie ciśnienia krwi i wydalania moczu.
Należy poinformować lekarza, jeśli u pacjenta wystąpią objawy zespołu rozpadu guza, takie jak skurcze mięśni, osłabienie mięśni, splątanie, utrata lub zaburzenia widzenia, duszność, drgawki, nieregularne bicie serca lub niewydolność nerek (zmniejszenie oddawania moczu lub ciemniejszy kolor moczu), a także w przypadku, gdy u pacjenta występuje choroba nowotworowa układu krwionośnego (patrz punkt 4. „Możliwe działania niepożądane”). Po podaniu leku Meprelon zgłaszano przypadki wystąpienia przełomu w przebiegu guza chromochłonnego (Pheochromocytoma crisis) (podwyższone ciśnienie tętnicze, ból głowy, nadmierne pocenie się, kołatanie serca, bladość), który może prowadzić do śmierci. Leczenie pacjentów z podejrzeniem lub zdiagnozowanym guzem chromochłonnym nadnerczy należy rozpoczynać po starannej ocenie stosunku korzyści do ryzyka.
Jeśli u pacjenta wystąpi nieostre widzenie lub inne zaburzenia widzenia, należy skontaktować się z lekarzem.
Podczas długotrwałego podawania leku Meprelon konieczne są regularne kontrole lekarskie (w tym okulistyczne).
W przypadku gdy podczas leczenia lekiem Meprelon dojdzie do szczególnego obciążenia organizmu, np. chorób z gorączką, urazów lub operacji, należy porozumieć się z lekarzem prowadzącym albo poinformować lekarza oddziału ratunkowego o stosowanym leczeniu. Niekiedy konieczne jest przejściowe zwiększenie dawki dobowej leku Meprelon.
W zależności od czasu trwania leczenia i dawki należy liczyć się z negatywnym wpływem leku na metabolizm wapnia. Dlatego zaleca się zapobieganie osteoporozie. Dotyczy to przede wszystkim osób z istniejącymi równocześnie czynnikami ryzyka, takimi jak obciążenie rodzinne, podeszły wiek, niewystarczające spożycie białka i wapnia, palenie dużej liczby papierosów, nadmierne spożycie alkoholu, okres pomenopauzalny lub brak aktywności fizycznej. Zapobieganie polega na wystarczającym spożyciu wapnia i witaminy D oraz aktywności fizycznej. W przypadku już istniejącej osteoporozy należy dodatkowo brać pod uwagę stosowanie leków.
Po zakończeniu lub ewentualnym przerwaniu długotrwałego stosowania leku Meprelon należy pamiętać o następujących rodzajach ryzyka: nasilenie lub nawrót choroby zasadniczej, ostra niewydolność kory nadnerczy (szczególnie w sytuacjach stresu, np. podczas zakażenia, po urazach, przy zwiększonym obciążeniu organizmu), „zespół odstawienia” steroidów (patrz punkt 4. „Możliwe działania niepożądane”).
U pacjentów leczonych lekiem Meprelon choroby wirusowe mogą mieć szczególnie ciężki przebieg, zwłaszcza u dzieci z upośledzeniem odporności oraz osób, które dotychczas nie chorowały na odrę lub ospę wietrzną. W przypadku kontaktu tych osób podczas stosowania leku Meprelon z osobami chorymi na odrę lub ospę wietrzną, należy natychmiast zgłosić się do lekarza, który w razie konieczności zastosuje środki zapobiegawcze.
W przypadkach niedoczynności tarczycy niewyrównanej lekami lub marskości wątroby mogą być wystarczające względnie małe dawki lub może być konieczne zmniejszenie dawki, które należy ustalić z lekarzem.
Dzieci U dzieci lek Meprelon można stosować jedynie w razie bezwzględnych wskazań, ze względu na ryzyko zahamowania wzrostu. Należy regularnie kontrolować wzrost dziecka.
Po ogólnoustrojowym leczeniu glikokortykosteroidami u wcześniaków zaobserwowano specyficzną chorobę mięśnia sercowego (kardiomiopatię przerostową). Dlatego u niemowląt leczonych ogólnoustrojowo glikokortykosteroidami należy monitorować pracę serca.
Osoby w podeszłym wieku U pacjentów w podeszłym wieku należy zachować ostrożność z powodu zwiększonego ryzyka wystąpienia działań niepożądanych, np. cukrzycy, osteoporozy, nadciśnienia tętniczego.
Działanie leku stosowanego niewłaściwie jako środek dopingujący Przyjmowanie leku Meprelon może spowodować wystąpienie dodatnich wyników testów na obecność substancji dopingowych. Ponadto stosowanie leku Meprelon jako substancji dopingowej może stanowić zagrożenia dla zdrowia.
Meprelon a inne leki Należy powiedzieć lekarzowi o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, również tych, które wydawane są bez recepty.
Leki, które wpływają na działanie leku Meprelon Leki mogące nasilić działanie leku Meprelon - Niektóre leki mogą nasilić działanie leku Meprelon i lekarz może chcieć uważnie monitorować stan pacjenta przyjmującego takie leki (w tym niektóre leki na HIV: rytonawir, kobicystat). - Leki spowalniające przemianę kortykosteroidów w wątrobie, takie jak pewne leki przeciwgrzybicze (zawierające ketokonazol, itrakonazol), mogą nasilać działanie leku Meprelon. - Określone żeńskie hormony płciowe, np. doustne leki antykoncepcyjne: działanie leku Meprelon może być zwiększone.
Leki mogące osłabić działanie leku Meprelon - Leki, które przyspieszają jego rozkład w wątrobie (barbiturany, fenytoina, prymidon, karbamazepina – leki przeciw drgawkom, ryfampicyna – lek przeciw gruźlicy): działanie leku Meprelon może być zmniejszone. - Leki zawierające efedrynę, stosowane w celu zmniejszenia obrzęków błon śluzowych, mogą przyśpieszać przemianę glikokortykosteroidów, co może zmniejszyć ich skuteczność.
Inne potencjalne działania - Leki stosowane w leczeniu chorób serca (np. diltiazem – lek blokujący kanały wapniowe) mogą spowolnić rozpad metyloprednizolonu. Dlatego w pierwszym okresie leczenie powinno odbywać się pod kontrolą lekarską. Może być konieczne dostosowanie dawki metyloprednizolonu. - Leki przeciw nadmiernemu wytwarzaniu kwasu solnego w żołądku (leki zobojętniające): u pacjentów z przewlekłą chorobą wątroby może być konieczne zwiększenie dawki leku Meprelon.
Wpływ leku Meprelon na działanie innych leków
Wzmocnienie działania - Leki stosowane w leczeniu niewydolności serca (glikozydy nasercowe): ze względu na wywoływanie przez lek Meprelon ewentualnego niedoboru potasu może dojść do zwiększenia ich działania. - Leki moczopędne i przeczyszczające: następuje nasilenie ich działania w postaci wydalania potasu. - Niektóre leki powodujące rozluźnienie mięśni (niedepolaryzujące leki zwiotczające): rozluźnienie mięśni może utrzymywać się dłużej.
Osłabienie działania - Leki przeciwcukrzycowe (doustne, insulina): może dojść do osłabienia działania tych leków, a przez to – do zwiększenia stężenia cukru we krwi. - Leki hamujące krzepnięcie krwi (doustne leki przeciwzakrzepowe, pochodne kumaryny): może dojść do osłabienia ich działania hamującego krzepnięcie krwi. - Leki przeciw zarażeniom wywołanym przez pasożyty (prazykwantel): możliwe jest zmniejszenie działania tego leku. - Hormony wzrostu (somatotropina): następuje osłabienie ich działania, szczególnie podczas stosowania leku Meprelon w większych dawkach. - Protyrelina (hormon przysadki): osłabione jest zwiększenie stężenia hormonu pobudzającego tarczycę (tyreotropiny, TSH).
Inne potencjalne działania - Leki przeciwzapalne i przeciwreumatyczne (salicylany, indometacyna i inne niesteroidowe leki przeciwzapalne): może wystąpić zwiększenie ryzyka wystąpienia owrzodzenia lub krwawienia z przewodu pokarmowego. - Niektóre leki okulistyczne (atropina) i leki o podobnym działaniu (inne leki przeciwcholinergiczne): może dojść do dalszego zwiększenia ciśnienia śródgałkowego. - Leki przeciw malarii lub chorobom reumatycznym (chlorochina, hydroksychlorochina, meflochina): istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia chorób mięśni lub chorób mięśnia sercowego. - Cyklosporyna (lek zmniejszający odporność organizmu): następuje zwiększenie stężenia cyklosporyny we krwi. Przez to dochodzi do zwiększenia ryzyka napadów drgawek. - Niektóre leki przeciw nadciśnieniu tętniczemu (inhibitory konwertazy angiotensyny): występuje zwiększone ryzyko zaburzeń składu krwi.
Wpływ na wyniki badań: może dojść do zmniejszenia reakcji skórnej w testach alergicznych.
Ciąża i karmienie piersią Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza, że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.
W czasie ciąży, zwłaszcza w pierwszych trzech miesiącach, Meprelon stosuje się wyłącznie po dokładnej ocenie stosunku korzyści do ryzyka przez lekarza. Nie ma wystarczających badań na temat bezpieczeństwa stosowania metyloprednizolonu podczas ciąży.
Stosowanie leku Meprelon w pierwszym trymestrze ciąży należy rozpocząć tylko po rozmowie z lekarzem na temat ewentualnych korzyści i możliwego ryzyka różnych opcji leczenia dla pacjentki i dziecka. Wynika to z faktu, że Meprelon może zwiększyć ryzyko rozszczepu wargi i (lub) podniebienia u dziecka. W razie długotrwałego stosowania leku Meprelon podczas ciąży nie można wykluczyć wystąpienia zaburzeń wzrostu nienarodzonego dziecka. W przypadku stosowania leku Meprelon w końcowym okresie ciąży, u noworodka może wystąpić niedorozwój kory nadnerczy, co może wymagać leczenia substytucyjnego u noworodka.
Metyloprednizolon przenika do mleka ludzkiego. Dotychczas nie zgłaszano szkodliwego działania na noworodka. Jednakże należy dokładnie rozważyć konieczność podawania leku Meprelon. Jeżeli z powodu choroby konieczne jest jego podawanie w dużych dawkach lub długotrwałe, należy unikać karmienia piersią.
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn W związku z występowaniem niektórych działań niepożądanych, takich jak pogorszenie ostrości wzroku (z powodu zaćmy lub zwiększenia ciśnienia wewnątrzgałkowego), zawroty głowy lub bóle głowy, w rzadkich przypadkach może dojść do pogorszenia zdolności do koncentracji i reakcji. Jest możliwe, że pacjent nie będzie mógł reagować wystarczająco szybko na nagłe i niespodziewane zdarzenia. Może to być związane z ryzykiem, na przykład w razie prowadzenia pojazdu lub obsługiwania maszyn. Pacjent może niepotrzebnie narażać siebie i inne osoby na ryzyko. Należy zwrócić uwagę na to, że alkohol może zwiększać to ryzyko.
Meprelon zawiera laktozę i sód Jeżeli stwierdzono wcześniej u pacjenta nietolerancję niektórych cukrów, pacjent powinien skontaktować się z lekarzem przed przyjęciem leku.
Lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na tabletkę, to znaczy lek uznaje się za „wolny od sodu”.
Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
Lekarz ustali dawkę leku indywidualnie dla danego pacjenta w zależności od rodzaju schorzenia i indywidualnej reakcji pacjenta. Należy przestrzegać zaleceń, gdyż w przeciwnym razie działanie leku Meprelon nie będzie prawidłowe. W przypadku wątpliwości należy ponownie skontaktować się z lekarzem lub farmaceutą.
Na ogół stosowane są względnie duże dawki początkowe (od 4 mg do 48 mg). Muszą one być wyraźnie większe w ostrych, ciężkich postaciach chorób niż w schorzeniach przewlekłych. W zależności od przebiegu choroby można zmniejszać dawkę do możliwie małej dawki podtrzymującej (na ogół od 4 do 12 mg metyloprednizolonu na dobę). Szczególnie w leczeniu chorób przewlekłych często konieczne jest długotrwałe leczenie z użyciem małych dawek podtrzymujących.
Sposób podawania Lek stosuje się doustnie. Na ogół przyjmuje się tabletki (całą dawkę dobową) przed albo po śniadaniu (od godziny 6.00 do 8.00), nie przeżuwając ich, z wystarczającą ilością płynu, np. z jedną szklanką wody. Jeżeli stan kliniczny na to pozwala, lekarz może zalecić przyjmowanie leku co drugi dzień.
Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Meprelon Na ogół lek Meprelon jest tolerowany bez powikłań nawet po krótkotrwałym stosowaniu w dużych dawkach. Nie ma konieczności stosowania szczególnych środków. W przypadku stwierdzenia nasilonych albo nietypowych działań niepożądanych należy zgłosić się do lekarza.
Pominięcie zastosowania leku Meprelon Pominiętą dawkę leku można przyjąć w ciągu dnia. W następnym dniu dawkę przyjmuje się jak zwykle. W razie pominięcia wielu dawek leku może niekiedy dojść do nasilenia się choroby. W takim przypadku należy zgłosić się do lekarza, który sprawdzi i ewentualnie skoryguje leczenie. Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki.
Przerwanie stosowania leku Meprelon Należy dokładnie przestrzegać zaleceń lekarza. Nie wolno samodzielnie przerywać przyjmowania leku Meprelon. Lekarz może zlecić stopniowe zmniejszanie dawki leku, aż do całkowitego zaprzestania jego stosowania. W przypadku nagłego odstawienia leku Meprelon należy pamiętać o następujących rodzajach ryzyka (patrz także punkt 2. „Ostrzeżenia i środki ostrożności”): - „zespół odstawienia” steroidów (patrz punkt 4. „Możliwe działania niepożądane”), - niedoczynność kory nadnerczy (małe stężenie kortyzolu), - nasilenie lub nawrót choroby zasadniczej.
Szczególnie dłużej trwające stosowanie leku Meprelon może prowadzić do zahamowania wytwarzania własnych glikokortykosteroidów przez organizm. Nasilony stres dla organizmu mógłby być wówczas zagrożeniem dla życia (przełom nadnerczowy). W przypadku wrażenia, że działanie leku Meprelon jest za silne albo za słabe, należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Działania niepożądane zostały wymienione bez informacji o częstości ich występowania. Częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych.
Terapia zastępcza: Małe ryzyko działań niepożądanych przy przestrzeganiu zalecanego dawkowania.
Leczenie określonych chorób, przy stosowaniu większych dawek niż w terapii substytucyjnej: W zależności od czasu trwania leczenia i dawki mogą wystąpić następujące działania niepożądane:
Zaburzenia krwi i układu chłonnego Zmiany morfologii krwi (zwiększona liczba krwinek białych we krwi, czerwonych krwinek, płytek krwi, zmniejszenie liczby pewnego rodzaju białych krwinek – granulocytów kwasochłonnych).
Zaburzenia układu immunologicznego Osłabienie układu odpornościowego (np. zwiększenie ryzyka zakażeń, pojawienie się objawów zakażeń u osób, które dotychczas były nosicielami bez objawów, nasilenie objawów zakażeń), reakcje alergiczne.
Zaburzenia endokrynologiczne Przełom w przebiegu guza chromochłonnego (podwyższone ciśnienie tętnicze, ból głowy, poty, kołatanie serca, bladość skóry), powstanie tak zwanego zespołu Cushinga (typowymi objawami są twarz księżycowata, otyłość tułowia i zaczerwienienie twarzy), niedoczynność lub zanik kory nadnerczy, zahamowanie wzrostu u dzieci, zaburzenia hormonów płciowych (brak krwawienia miesiączkowego, nadmierne owłosienie, zaburzenia wzwodu). W przypadku nagłego przerwania stosowania leku po długotrwałym leczeniu lekiem Meprelon obserwowano następujące działania niepożądane, chociaż nie u każdego mogą one wystąpić: gorączka, utrata apetytu, nudności, osłabienie, niepokój, senność, złe samopoczucie, bóle stawów, łuszczenie się skóry, niedociśnienie tętnicze, zmniejszenie masy ciała.
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania Zgłaszano przypadki zespołu rozpadu guza u pacjentów ze chorobami nowotworowymi układu krwionośnego. Zespół rozpadu guza może zostać zdiagnozowany przez lekarza na podstawie zmian w wynikach badań krwi powodujących wysokie stężenie kwasu moczowego, potasu lub fosforanów oraz zmniejszone stężenie wapnia. Objawy to skurcze mięśni, osłabienie mięśni, splątanie, utrata lub zaburzenia widzenia, duszność, drgawki, nieregularne bicie serca lub niewydolność nerek (zmniejszone oddawanie moczu lub ciemniejszy kolor moczu). Jeśli wystąpią takie objawy, należy natychmiast skontaktować się z lekarzem (patrz punkt 2 „Ostrzeżenia i środki ostrożności”). Gromadzenie się tkanki tłuszczowej w niektórych częściach ciała (lipomatoza nadtwardówkowa, nasierdzia lub śródpiersia). Zwiększenie stężenia cukru we krwi, cukrzyca, zwiększenie stężeń lipidów we krwi (cholesterolu i triglicerydów), obrzęki tkanek, niedobór potasu wskutek nasilonego wydalania potasu (uwaga na zaburzenia rytmu serca), nasilenie rozkładu białka.
Zaburzenia psychiczne Depresja, drażliwość, zmiany osobowości, euforia, zmiany nastroju, zwiększenie napędu i apetytu, psychozy, zaburzenia snu.
Zaburzenia układu nerwowego Zwiększone ciśnienie wewnątrzczaszkowe (szczególnie u dzieci), pojawienie się objawów dotychczas nieobserwowanej padaczki i zwiększenie skłonności do wystąpienia drgawek w przebiegu istniejącej padaczki, zawroty głowy, bóle głowy.
Zaburzenia oka Zwiększenie ciśnienia śródgałkowego (jaskra), zmętnienie soczewki (zaćma), nasilenie owrzodzeń rogówki, nasilenie zapalenia wywołanego przez wirusy, bakterie lub grzyby, nieostre widzenie. Zaburzenia siatkówki i błony naczyniowej.
Zaburzenia serca Nasilenie się zastoju w płucach w przebiegu niewydolności serca, niektóre zaburzenia mięśnia sercowego u wcześniaków (patrz punkt 2. „Dzieci”).
Zaburzenia naczyniowe Zwiększenie ciśnienia tętniczego krwi, zwiększenie ryzyka miażdżycy i zakrzepicy, zwiększona krzepliwość krwi, zapalenie naczyń (także jako zespół odstawienny po długotrwałym leczeniu).
Zaburzenia żołądka i jelit Wrzody żołądka lub jelit z ryzykiem perforacji (na przykład z zapaleniem otrzewnej), krwawienie z żołądka lub dwunastnicy, zapalenie trzustki, dolegliwości w nadbrzuszu, nagromadzenie gazu w ścianie jelita (rozedma pęcherzykowa jelit).
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych Zwiększona aktywność enzymów wątrobowych.
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Rozstępy skórne, zmniejszenie grubości skóry („skóra pergaminowa”), rozszerzenie naczyń skóry, skłonność do krwiaków, punktowe lub powierzchniowe krwawienia do skóry, nasilone owłosienie, trądzik, przedłużone gojenie się ran, zmiany zapalne skóry twarzy, szczególnie wokół ust, nosa i oczu, zmiany pigmentacji skóry, reakcje nadwrażliwości, np. wysypka skórna.
Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej Osłabienie mięśni i zanik mięśni, w przypadku miastenii (nużliwości mięśni) odwracalne zwiększenie osłabienia mięśni, mogące prowadzić do przełomu miastenicznego, wywołanie ostrej miopatii (choroba mięśni) w przypadku równoczesnego podawania niedepolaryzujących leków zwiotczających mięśnie szkieletowe (patrz także punkt 2 „Meprelon a inne leki”), zanik kości (osteoporoza) występuje w zależności od dawki, jest możliwy nawet przy krótkotrwałym stosowaniu leku, w ciężkich przypadkach prowadzi do ryzyka złamań kości, inne postacie zaniku kości (jałowe martwice kości, np. głowy kości ramiennej i udowej), zerwanie ścięgna.
Uwaga: Po szybkim zmniejszeniu dawki po długotrwałym leczeniu mogą wystąpić takie dolegliwości, jak bóle mięśni i stawów.
U pacjentów otrzymujących kortykosteroidy stwierdzono występowanie mięsaka Kaposiego.
Zaburzenia nerek i dróg moczowych Twardzinowy przełom nerkowy u pacjentów z twardziną skóry (zaburzenie autoimmunologiczne). Do objawów twardzinowego przełomu nerkowego zalicza się podwyższenie ciśnienia krwi i zmniejszenie wytwarzania moczu.
Badania Wzrost masy ciała.
Szczególne zalecenia: Jeśli wystąpią jakiekolwiek działania niepożądane wymienione w tej ulotce albo inne działania niepożądane podczas stosowania leku Meprelon, należy powiadomić lekarza lub farmaceutę. Nie wolno samodzielnie przerywać leczenia.
W przypadku wystąpienia dolegliwości ze strony żołądka i jelit, bólu pleców, okolicy ramienia lub biodra, zaburzeń psychicznych, wyraźnych zmian stężenia cukru we krwi albo innych zaburzeń u pacjentów chorych na cukrzycę, należy natychmiast skontaktować się z lekarzem.
Zgłaszanie działań niepożądanych Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181C 02-222 Warszawa Tel.: + 48 22 49 21 301 Faks: + 48 22 49 21 309 Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepożądane można również zgłaszać podmiotowi odpowiedzialnemu. Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.
Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
Przechowywać w temperaturze poniżej 30 ̊C.
Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na opakowaniu. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.
Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.
Co zawiera lek Meprelon
- Substancją czynną leku jest metyloprednizolon. Jedna tabletka zawiera 4 mg metyloprednizolonu. - Pozostałe składniki leku to skrobia ziemniaczana, laktoza jednowodna, krzemionka koloidalna bezwodna, karboksymetyloskrobia sodowa (typ A), magnezu stearynian.
Jak wygląda lek Meprelon i co zawiera opakowanie
Lek Meprelon ma postać białej tabletki z liniami podziału w kształcie krzyża. Dostępne są opakowania po 20, 30, 50 i 100 tabletek.
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
Podmiot odpowiedzialny i wytwórca
Podmiot odpowiedzialny SUN-FARM Sp. z o.o. ul. Dolna 21 05-092 Łomianki tel. +48 22 350 66 69
Wytwórca mibe GmbH Arzneimittel Münchener Straße 15 Niemcy
Data ostatniej aktualizacji ulotki:
Meprelon, 4 mg, tabletki
Methylprednisolonum
Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zażyciem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta. - Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. - W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. - Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same. - Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Patrz punkt 4.
Spis treści ulotki
1. Co to jest lek Meprelon i w jakim celu się go stosuje
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Meprelon
3. Jak stosować lek Meprelon
4. Możliwe działania niepożądane
5. Jak przechowywać lek Meprelon
6. Zawartość opakowania i inne informacje
1. Co to jest lek Meprelon i w jakim celu się go stosuje
Substancją czynną leku Meprelon jest glikokortykosteroid (hormon kory nadnerczy), który wpływa na metabolizm (czyli przemianę materii), gospodarkę wodno-elektrolitową i funkcje tkanek. Lek Meprelon stosuje się w chorobach, które wymagają przyjmowania glikokortykosteroidów. W zależności od objawów i nasilenia należą do nich m.in.: zapalne i układowe choroby reumatyczne, choroby autoimmunologiczne, stany alergiczne, wstrząs anafilaktyczny, ciężka postać astmy, odrzucenie przeszczepu.
Choroby reumatyczne: - Postępujące reumatoidalne zapalenie stawów w ciężkiej, postępującej postaci, np. z szybkim zniszczeniem stawów, oraz postacie pozastawowe. - Młodzieńcze reumatoidalne zapalenie stawów o ciężkim przebiegu, obejmujące narządy wewnętrzne (zespół Stilla) albo obejmujące oczy, kiedy leczenie miejscowe jest nieskuteczne (zapalenie tęczówki i struktur sąsiednich).
Choroby układu oddechowego: - Astma oskrzelowa (równocześnie zaleca się podawanie leków rozszerzających oskrzela). - Zaostrzenie przewlekłej obturacyjnej choroby płuc (zalecany okres leczenia: do 10 dni). - Szczególne choroby płuc, takie jak ostre zapalenie pęcherzyków płucnych (alveolitis), zwłóknienie płuc; leczenie podtrzymujące przewlekłych postaci sarkoidozy w stadium II i III (z dusznością, kaszlem i pogorszeniem parametrów czynnościowych płuc). - Ciężkie postacie kataru siennego i alergicznego nieżytu nosa po niepowodzeniu leczenia lekiem zawierającym glikokortykosteroid w postaci aerozolu do nosa.
Choroby skóry: Choroby skóry i błon śluzowych, których nie można wystarczająco leczyć kortykosteroidami stosowanymi miejscowo, z powodu ich nasilenia i (lub) wielkości albo zajęcia narządów wewnętrznych. Należą do nich: - Reakcje alergiczne i przypominające alergię, reakcje alergiczne związane z zakażeniami, np. pokrzywka, reakcje przypominające wstrząs (anafilaktoidalne). - Ciężkie reakcje skórne, niekiedy powodujące zniszczenie skóry, wysypka polekowa, wielopostaciowy rumień wysiękowy, toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka (zespół Lyella), uogólniona ostra osutka krostkowa, rumień guzowaty, ciężka gorączkowa dermatoza neutrofilowa (zespół Sweeta), alergiczny wyprysk kontaktowy. - Choroby układu immunologicznego (choroby autoimmunologiczne), np. zapalenie skórno- mięśniowe, toczeń rumieniowaty dyskoidalny i podostry toczeń skórny.
Choroby krwi: - Choroby autoimmunologiczne krwi: niedokrwistość z powodu rozpadu krwinek czerwonych (nabyta [autoimmunologiczna] niedokrwistość hemolityczna).
Choroby przewodu pokarmowego: - Wrzodziejące zapalenie jelita grubego. - Choroba Leśniowskiego-Crohna.
Leczenie substytucyjne: Zmniejszenie lub brak czynności kory nadnerczy (niewydolność kory nadnerczy o dowolnej przyczynie, np. choroba Addisona, zespół nadnerczowo-płciowy, stan po usunięciu operacyjnym nadnerczy, niewydolność przysadki mózgowej) po zakończeniu wzrostu (lekami z wyboru są hydrokortyzon i kortyzon).
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Meprelon
Kiedy nie stosować leku Meprelon - Jeśli pacjent ma uczulenie na metyloprednizolon lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6). - Jeśli pacjent ma układowe zakażenia grzybicze. Oprócz reakcji alergicznej nie ma przeciwwskazań do krótkotrwałego stosowania leku Meprelon w ostrych stanach zagrożenia życia lub w terapii zastępczej.
Ostrzeżenia i środki ostrożności Przed rozpoczęciem stosowania leku Meprelon należy omówić to z lekarzem.
Jeśli konieczne jest zastosowanie leku Meprelon w dawkach większych niż substytucyjne (dawki stosowane w celu uzupełnienia niedoboru kortykosteroidów produkowanych przez organizm człowieka), lek Meprelon powinien być stosowany jedynie wówczas, gdy lekarz uzna to za niezbędne. W niektórych przypadkach muszą być równocześnie zastosowane leki o swoistym działaniu przeciw czynnikom chorobotwórczym. Dotyczy to następujących przypadków: - ostre zakażenia wirusowe (ospa wietrzna, półpasiec, zakażenia wirusem opryszczki, zapalenie rogówki wywołane przez wirusy Herpes); - ostre i przewlekłe zakażenia bakteryjne; - zakażenia grzybicze z zajęciem narządów wewnętrznych; - określone choroby wywołane przez pasożyty (pełzakowica, zarażenia wywołane przez robaki); - schorzenie węzłów chłonnych po szczepieniu przeciw gruźlicy (w przypadku gruźlicy w wywiadzie lek wolno stosować jedynie równocześnie z lekami przeciw gruźlicy); - zapalenie wątroby (przewlekłe czynne zapalenie wątroby z dodatnim wynikiem testu na obecność HBsAg); - poliomyelitis; - około 8 tygodni przed i do 2 tygodni po szczepieniach ochronnych z zastosowaniem żywych szczepionek.
Lek Meprelon można stosować w przebiegu poniższych schorzeń jedynie wówczas, gdy lekarz uzna to za niezbędne, a choroba będzie leczona według obowiązujących zasad: - choroba wrzodowa żołądka i dwunastnicy; - nadciśnienie tętnicze, które jest trudno wyrównać; - ciężka cukrzyca; - osteoporoza; - choroby psychiczne (także w wywiadzie); - podwyższenie ciśnienia śródgałkowego (jaskra z zamkniętym lub otwartym kątem przesączania); - uszkodzenia i owrzodzenia rogówki.
Ze względu na ryzyko perforacji jelit i zapalenia otrzewnej lek Meprelon wolno stosować jedynie przy bezwzględnych wskazaniach i pod odpowiednią kontrolą w przebiegu następujących schorzeń: - ciężkie zapalenie jelita grubego (wrzodziejące zapalenie jelita grubego) z ryzykiem perforacji, z ropniami lub ropnym zapaleniem; - zapalenie uchyłków jelita; - po określonych operacjach jelit (anastomozy jelit) bezpośrednio po operacji.
U pacjentów przyjmujących duże dawki glikokortykosteroidów objawy zapalenia otrzewnej po perforacji przewodu pokarmowego mogą być zamaskowane.
Stosowanie leku Meprelon może powodować nagromadzenie gazu w ścianie jelita, zwane rozedmą pęcherzykową jelit (patrz punkt 4 „Możliwe działania niepożądane”). Rozedma pęcherzykowa jelit może mieć przebieg od łagodnego stanu, niewymagającego leczenia, do cięższych stanów, które mogą wymagać natychmiastowego leczenia. Jeśli wystąpią objawy takie jak nudności, wymioty i bóle brzucha, które utrzymują się lub ulegają zaostrzeniu, należy natychmiast skontaktować się z lekarzem. Lekarz zadecyduje o potrzebie dalszej diagnostyki i leczenia.
Podczas leczenia określonego rodzaju porażenia mięśni (miastenii) może na początku dojść do nasilenia się objawów. Dlatego lek Meprelon należy początkowo podawać w szpitalu. Zwłaszcza w razie wystąpienia ciężkich zaburzeń dotyczących twarzy i gardła z zaburzeniami oddychania należy stopniowo wprowadzać lek Meprelon.
Lek Meprelon może maskować objawy zakażenia, a przez to utrudniać rozpoznanie istniejącego albo rozpoczynającego się zakażenia. Długotrwałe stosowanie nawet małych dawek metyloprednizolonu prowadzi do zwiększonego ryzyka zakażenia takimi drobnoustrojami, które na ogół rzadko powodują zakażenia.
Zasadniczo możliwe jest szczepienie z użyciem szczepionek zawierających zabite drobnoustroje chorobotwórcze. Należy jednak pamiętać o tym, że przy podawaniu większych dawek leku Meprelon może dojść do zmniejszenia skuteczności szczepienia.
U pacjentów chorych na cukrzycę należy regularnie kontrolować metabolizm (przemianę materii). Należy uwzględnić ewentualne zwiększenie zapotrzebowania na leki przeciw cukrzycy (insulina, leki doustne itd.).
Szczególnie podczas długotrwałego leczenia względnie dużymi dawkami leku Meprelon należy zwrócić uwagę na przyjmowanie wystarczającej ilości potasu (np. warzywa, banany) i ograniczenie spożycia sodu. Lekarz powinien kontrolować stężenie potasu we krwi.
W przypadkach ciężkiego nadciśnienia tętniczego lub ciężkiej niewydolności serca lekarz powinien starannie obserwować pacjenta, ponieważ istnieje ryzyko pogorszenia.
Przed rozpoczęciem przyjmowania leku Meprelon należy omówić to z lekarzem, jeśli: Pacjent choruje na twardzinę skóry (zaburzenie autoimmunologiczne znane również jako twardzina układowa), ponieważ dawki wynoszące co najmniej 12 mg na dobę mogą powodować zwiększenie ryzyka wystąpienia poważnego powikłania zwanego twardzinowym przełomem nerkowym. Do objawów twardzinowego przełomu nerkowego zalicza się podwyższenie ciśnienia krwi i zmniejszenie wytwarzania moczu. Lekarz prowadzący może zalecić regularne sprawdzanie ciśnienia krwi i wydalania moczu.
Należy poinformować lekarza, jeśli u pacjenta wystąpią objawy zespołu rozpadu guza, takie jak skurcze mięśni, osłabienie mięśni, splątanie, utrata lub zaburzenia widzenia, duszność, drgawki, nieregularne bicie serca lub niewydolność nerek (zmniejszenie oddawania moczu lub ciemniejszy kolor moczu), a także w przypadku, gdy u pacjenta występuje choroba nowotworowa układu krwionośnego (patrz punkt 4. „Możliwe działania niepożądane”). Po podaniu leku Meprelon zgłaszano przypadki wystąpienia przełomu w przebiegu guza chromochłonnego (Pheochromocytoma crisis) (podwyższone ciśnienie tętnicze, ból głowy, nadmierne pocenie się, kołatanie serca, bladość), który może prowadzić do śmierci. Leczenie pacjentów z podejrzeniem lub zdiagnozowanym guzem chromochłonnym nadnerczy należy rozpoczynać po starannej ocenie stosunku korzyści do ryzyka.
Jeśli u pacjenta wystąpi nieostre widzenie lub inne zaburzenia widzenia, należy skontaktować się z lekarzem.
Podczas długotrwałego podawania leku Meprelon konieczne są regularne kontrole lekarskie (w tym okulistyczne).
W przypadku gdy podczas leczenia lekiem Meprelon dojdzie do szczególnego obciążenia organizmu, np. chorób z gorączką, urazów lub operacji, należy porozumieć się z lekarzem prowadzącym albo poinformować lekarza oddziału ratunkowego o stosowanym leczeniu. Niekiedy konieczne jest przejściowe zwiększenie dawki dobowej leku Meprelon.
W zależności od czasu trwania leczenia i dawki należy liczyć się z negatywnym wpływem leku na metabolizm wapnia. Dlatego zaleca się zapobieganie osteoporozie. Dotyczy to przede wszystkim osób z istniejącymi równocześnie czynnikami ryzyka, takimi jak obciążenie rodzinne, podeszły wiek, niewystarczające spożycie białka i wapnia, palenie dużej liczby papierosów, nadmierne spożycie alkoholu, okres pomenopauzalny lub brak aktywności fizycznej. Zapobieganie polega na wystarczającym spożyciu wapnia i witaminy D oraz aktywności fizycznej. W przypadku już istniejącej osteoporozy należy dodatkowo brać pod uwagę stosowanie leków.
Po zakończeniu lub ewentualnym przerwaniu długotrwałego stosowania leku Meprelon należy pamiętać o następujących rodzajach ryzyka: nasilenie lub nawrót choroby zasadniczej, ostra niewydolność kory nadnerczy (szczególnie w sytuacjach stresu, np. podczas zakażenia, po urazach, przy zwiększonym obciążeniu organizmu), „zespół odstawienia” steroidów (patrz punkt 4. „Możliwe działania niepożądane”).
U pacjentów leczonych lekiem Meprelon choroby wirusowe mogą mieć szczególnie ciężki przebieg, zwłaszcza u dzieci z upośledzeniem odporności oraz osób, które dotychczas nie chorowały na odrę lub ospę wietrzną. W przypadku kontaktu tych osób podczas stosowania leku Meprelon z osobami chorymi na odrę lub ospę wietrzną, należy natychmiast zgłosić się do lekarza, który w razie konieczności zastosuje środki zapobiegawcze.
W przypadkach niedoczynności tarczycy niewyrównanej lekami lub marskości wątroby mogą być wystarczające względnie małe dawki lub może być konieczne zmniejszenie dawki, które należy ustalić z lekarzem.
Dzieci U dzieci lek Meprelon można stosować jedynie w razie bezwzględnych wskazań, ze względu na ryzyko zahamowania wzrostu. Należy regularnie kontrolować wzrost dziecka.
Po ogólnoustrojowym leczeniu glikokortykosteroidami u wcześniaków zaobserwowano specyficzną chorobę mięśnia sercowego (kardiomiopatię przerostową). Dlatego u niemowląt leczonych ogólnoustrojowo glikokortykosteroidami należy monitorować pracę serca.
Osoby w podeszłym wieku U pacjentów w podeszłym wieku należy zachować ostrożność z powodu zwiększonego ryzyka wystąpienia działań niepożądanych, np. cukrzycy, osteoporozy, nadciśnienia tętniczego.
Działanie leku stosowanego niewłaściwie jako środek dopingujący Przyjmowanie leku Meprelon może spowodować wystąpienie dodatnich wyników testów na obecność substancji dopingowych. Ponadto stosowanie leku Meprelon jako substancji dopingowej może stanowić zagrożenia dla zdrowia.
Meprelon a inne leki Należy powiedzieć lekarzowi o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, również tych, które wydawane są bez recepty.
Leki, które wpływają na działanie leku Meprelon Leki mogące nasilić działanie leku Meprelon - Niektóre leki mogą nasilić działanie leku Meprelon i lekarz może chcieć uważnie monitorować stan pacjenta przyjmującego takie leki (w tym niektóre leki na HIV: rytonawir, kobicystat). - Leki spowalniające przemianę kortykosteroidów w wątrobie, takie jak pewne leki przeciwgrzybicze (zawierające ketokonazol, itrakonazol), mogą nasilać działanie leku Meprelon. - Określone żeńskie hormony płciowe, np. doustne leki antykoncepcyjne: działanie leku Meprelon może być zwiększone.
Leki mogące osłabić działanie leku Meprelon - Leki, które przyspieszają jego rozkład w wątrobie (barbiturany, fenytoina, prymidon, karbamazepina – leki przeciw drgawkom, ryfampicyna – lek przeciw gruźlicy): działanie leku Meprelon może być zmniejszone. - Leki zawierające efedrynę, stosowane w celu zmniejszenia obrzęków błon śluzowych, mogą przyśpieszać przemianę glikokortykosteroidów, co może zmniejszyć ich skuteczność.
Inne potencjalne działania - Leki stosowane w leczeniu chorób serca (np. diltiazem – lek blokujący kanały wapniowe) mogą spowolnić rozpad metyloprednizolonu. Dlatego w pierwszym okresie leczenie powinno odbywać się pod kontrolą lekarską. Może być konieczne dostosowanie dawki metyloprednizolonu. - Leki przeciw nadmiernemu wytwarzaniu kwasu solnego w żołądku (leki zobojętniające): u pacjentów z przewlekłą chorobą wątroby może być konieczne zwiększenie dawki leku Meprelon.
Wpływ leku Meprelon na działanie innych leków
Wzmocnienie działania - Leki stosowane w leczeniu niewydolności serca (glikozydy nasercowe): ze względu na wywoływanie przez lek Meprelon ewentualnego niedoboru potasu może dojść do zwiększenia ich działania. - Leki moczopędne i przeczyszczające: następuje nasilenie ich działania w postaci wydalania potasu. - Niektóre leki powodujące rozluźnienie mięśni (niedepolaryzujące leki zwiotczające): rozluźnienie mięśni może utrzymywać się dłużej.
Osłabienie działania - Leki przeciwcukrzycowe (doustne, insulina): może dojść do osłabienia działania tych leków, a przez to – do zwiększenia stężenia cukru we krwi. - Leki hamujące krzepnięcie krwi (doustne leki przeciwzakrzepowe, pochodne kumaryny): może dojść do osłabienia ich działania hamującego krzepnięcie krwi. - Leki przeciw zarażeniom wywołanym przez pasożyty (prazykwantel): możliwe jest zmniejszenie działania tego leku. - Hormony wzrostu (somatotropina): następuje osłabienie ich działania, szczególnie podczas stosowania leku Meprelon w większych dawkach. - Protyrelina (hormon przysadki): osłabione jest zwiększenie stężenia hormonu pobudzającego tarczycę (tyreotropiny, TSH).
Inne potencjalne działania - Leki przeciwzapalne i przeciwreumatyczne (salicylany, indometacyna i inne niesteroidowe leki przeciwzapalne): może wystąpić zwiększenie ryzyka wystąpienia owrzodzenia lub krwawienia z przewodu pokarmowego. - Niektóre leki okulistyczne (atropina) i leki o podobnym działaniu (inne leki przeciwcholinergiczne): może dojść do dalszego zwiększenia ciśnienia śródgałkowego. - Leki przeciw malarii lub chorobom reumatycznym (chlorochina, hydroksychlorochina, meflochina): istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia chorób mięśni lub chorób mięśnia sercowego. - Cyklosporyna (lek zmniejszający odporność organizmu): następuje zwiększenie stężenia cyklosporyny we krwi. Przez to dochodzi do zwiększenia ryzyka napadów drgawek. - Niektóre leki przeciw nadciśnieniu tętniczemu (inhibitory konwertazy angiotensyny): występuje zwiększone ryzyko zaburzeń składu krwi.
Wpływ na wyniki badań: może dojść do zmniejszenia reakcji skórnej w testach alergicznych.
Ciąża i karmienie piersią Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza, że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.
W czasie ciąży, zwłaszcza w pierwszych trzech miesiącach, Meprelon stosuje się wyłącznie po dokładnej ocenie stosunku korzyści do ryzyka przez lekarza. Nie ma wystarczających badań na temat bezpieczeństwa stosowania metyloprednizolonu podczas ciąży.
Stosowanie leku Meprelon w pierwszym trymestrze ciąży należy rozpocząć tylko po rozmowie z lekarzem na temat ewentualnych korzyści i możliwego ryzyka różnych opcji leczenia dla pacjentki i dziecka. Wynika to z faktu, że Meprelon może zwiększyć ryzyko rozszczepu wargi i (lub) podniebienia u dziecka. W razie długotrwałego stosowania leku Meprelon podczas ciąży nie można wykluczyć wystąpienia zaburzeń wzrostu nienarodzonego dziecka. W przypadku stosowania leku Meprelon w końcowym okresie ciąży, u noworodka może wystąpić niedorozwój kory nadnerczy, co może wymagać leczenia substytucyjnego u noworodka.
Metyloprednizolon przenika do mleka ludzkiego. Dotychczas nie zgłaszano szkodliwego działania na noworodka. Jednakże należy dokładnie rozważyć konieczność podawania leku Meprelon. Jeżeli z powodu choroby konieczne jest jego podawanie w dużych dawkach lub długotrwałe, należy unikać karmienia piersią.
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn W związku z występowaniem niektórych działań niepożądanych, takich jak pogorszenie ostrości wzroku (z powodu zaćmy lub zwiększenia ciśnienia wewnątrzgałkowego), zawroty głowy lub bóle głowy, w rzadkich przypadkach może dojść do pogorszenia zdolności do koncentracji i reakcji. Jest możliwe, że pacjent nie będzie mógł reagować wystarczająco szybko na nagłe i niespodziewane zdarzenia. Może to być związane z ryzykiem, na przykład w razie prowadzenia pojazdu lub obsługiwania maszyn. Pacjent może niepotrzebnie narażać siebie i inne osoby na ryzyko. Należy zwrócić uwagę na to, że alkohol może zwiększać to ryzyko.
Meprelon zawiera laktozę i sód Jeżeli stwierdzono wcześniej u pacjenta nietolerancję niektórych cukrów, pacjent powinien skontaktować się z lekarzem przed przyjęciem leku.
Lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na tabletkę, to znaczy lek uznaje się za „wolny od sodu”.
3. Jak stosować lek Meprelon
Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
Lekarz ustali dawkę leku indywidualnie dla danego pacjenta w zależności od rodzaju schorzenia i indywidualnej reakcji pacjenta. Należy przestrzegać zaleceń, gdyż w przeciwnym razie działanie leku Meprelon nie będzie prawidłowe. W przypadku wątpliwości należy ponownie skontaktować się z lekarzem lub farmaceutą.
Na ogół stosowane są względnie duże dawki początkowe (od 4 mg do 48 mg). Muszą one być wyraźnie większe w ostrych, ciężkich postaciach chorób niż w schorzeniach przewlekłych. W zależności od przebiegu choroby można zmniejszać dawkę do możliwie małej dawki podtrzymującej (na ogół od 4 do 12 mg metyloprednizolonu na dobę). Szczególnie w leczeniu chorób przewlekłych często konieczne jest długotrwałe leczenie z użyciem małych dawek podtrzymujących.
Sposób podawania Lek stosuje się doustnie. Na ogół przyjmuje się tabletki (całą dawkę dobową) przed albo po śniadaniu (od godziny 6.00 do 8.00), nie przeżuwając ich, z wystarczającą ilością płynu, np. z jedną szklanką wody. Jeżeli stan kliniczny na to pozwala, lekarz może zalecić przyjmowanie leku co drugi dzień.
Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Meprelon Na ogół lek Meprelon jest tolerowany bez powikłań nawet po krótkotrwałym stosowaniu w dużych dawkach. Nie ma konieczności stosowania szczególnych środków. W przypadku stwierdzenia nasilonych albo nietypowych działań niepożądanych należy zgłosić się do lekarza.
Pominięcie zastosowania leku Meprelon Pominiętą dawkę leku można przyjąć w ciągu dnia. W następnym dniu dawkę przyjmuje się jak zwykle. W razie pominięcia wielu dawek leku może niekiedy dojść do nasilenia się choroby. W takim przypadku należy zgłosić się do lekarza, który sprawdzi i ewentualnie skoryguje leczenie. Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki.
Przerwanie stosowania leku Meprelon Należy dokładnie przestrzegać zaleceń lekarza. Nie wolno samodzielnie przerywać przyjmowania leku Meprelon. Lekarz może zlecić stopniowe zmniejszanie dawki leku, aż do całkowitego zaprzestania jego stosowania. W przypadku nagłego odstawienia leku Meprelon należy pamiętać o następujących rodzajach ryzyka (patrz także punkt 2. „Ostrzeżenia i środki ostrożności”): - „zespół odstawienia” steroidów (patrz punkt 4. „Możliwe działania niepożądane”), - niedoczynność kory nadnerczy (małe stężenie kortyzolu), - nasilenie lub nawrót choroby zasadniczej.
Szczególnie dłużej trwające stosowanie leku Meprelon może prowadzić do zahamowania wytwarzania własnych glikokortykosteroidów przez organizm. Nasilony stres dla organizmu mógłby być wówczas zagrożeniem dla życia (przełom nadnerczowy). W przypadku wrażenia, że działanie leku Meprelon jest za silne albo za słabe, należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
4. Możliwe działania niepożądane
Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Działania niepożądane zostały wymienione bez informacji o częstości ich występowania. Częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych.
Terapia zastępcza: Małe ryzyko działań niepożądanych przy przestrzeganiu zalecanego dawkowania.
Leczenie określonych chorób, przy stosowaniu większych dawek niż w terapii substytucyjnej: W zależności od czasu trwania leczenia i dawki mogą wystąpić następujące działania niepożądane:
Zaburzenia krwi i układu chłonnego Zmiany morfologii krwi (zwiększona liczba krwinek białych we krwi, czerwonych krwinek, płytek krwi, zmniejszenie liczby pewnego rodzaju białych krwinek – granulocytów kwasochłonnych).
Zaburzenia układu immunologicznego Osłabienie układu odpornościowego (np. zwiększenie ryzyka zakażeń, pojawienie się objawów zakażeń u osób, które dotychczas były nosicielami bez objawów, nasilenie objawów zakażeń), reakcje alergiczne.
Zaburzenia endokrynologiczne Przełom w przebiegu guza chromochłonnego (podwyższone ciśnienie tętnicze, ból głowy, poty, kołatanie serca, bladość skóry), powstanie tak zwanego zespołu Cushinga (typowymi objawami są twarz księżycowata, otyłość tułowia i zaczerwienienie twarzy), niedoczynność lub zanik kory nadnerczy, zahamowanie wzrostu u dzieci, zaburzenia hormonów płciowych (brak krwawienia miesiączkowego, nadmierne owłosienie, zaburzenia wzwodu). W przypadku nagłego przerwania stosowania leku po długotrwałym leczeniu lekiem Meprelon obserwowano następujące działania niepożądane, chociaż nie u każdego mogą one wystąpić: gorączka, utrata apetytu, nudności, osłabienie, niepokój, senność, złe samopoczucie, bóle stawów, łuszczenie się skóry, niedociśnienie tętnicze, zmniejszenie masy ciała.
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania Zgłaszano przypadki zespołu rozpadu guza u pacjentów ze chorobami nowotworowymi układu krwionośnego. Zespół rozpadu guza może zostać zdiagnozowany przez lekarza na podstawie zmian w wynikach badań krwi powodujących wysokie stężenie kwasu moczowego, potasu lub fosforanów oraz zmniejszone stężenie wapnia. Objawy to skurcze mięśni, osłabienie mięśni, splątanie, utrata lub zaburzenia widzenia, duszność, drgawki, nieregularne bicie serca lub niewydolność nerek (zmniejszone oddawanie moczu lub ciemniejszy kolor moczu). Jeśli wystąpią takie objawy, należy natychmiast skontaktować się z lekarzem (patrz punkt 2 „Ostrzeżenia i środki ostrożności”). Gromadzenie się tkanki tłuszczowej w niektórych częściach ciała (lipomatoza nadtwardówkowa, nasierdzia lub śródpiersia). Zwiększenie stężenia cukru we krwi, cukrzyca, zwiększenie stężeń lipidów we krwi (cholesterolu i triglicerydów), obrzęki tkanek, niedobór potasu wskutek nasilonego wydalania potasu (uwaga na zaburzenia rytmu serca), nasilenie rozkładu białka.
Zaburzenia psychiczne Depresja, drażliwość, zmiany osobowości, euforia, zmiany nastroju, zwiększenie napędu i apetytu, psychozy, zaburzenia snu.
Zaburzenia układu nerwowego Zwiększone ciśnienie wewnątrzczaszkowe (szczególnie u dzieci), pojawienie się objawów dotychczas nieobserwowanej padaczki i zwiększenie skłonności do wystąpienia drgawek w przebiegu istniejącej padaczki, zawroty głowy, bóle głowy.
Zaburzenia oka Zwiększenie ciśnienia śródgałkowego (jaskra), zmętnienie soczewki (zaćma), nasilenie owrzodzeń rogówki, nasilenie zapalenia wywołanego przez wirusy, bakterie lub grzyby, nieostre widzenie. Zaburzenia siatkówki i błony naczyniowej.
Zaburzenia serca Nasilenie się zastoju w płucach w przebiegu niewydolności serca, niektóre zaburzenia mięśnia sercowego u wcześniaków (patrz punkt 2. „Dzieci”).
Zaburzenia naczyniowe Zwiększenie ciśnienia tętniczego krwi, zwiększenie ryzyka miażdżycy i zakrzepicy, zwiększona krzepliwość krwi, zapalenie naczyń (także jako zespół odstawienny po długotrwałym leczeniu).
Zaburzenia żołądka i jelit Wrzody żołądka lub jelit z ryzykiem perforacji (na przykład z zapaleniem otrzewnej), krwawienie z żołądka lub dwunastnicy, zapalenie trzustki, dolegliwości w nadbrzuszu, nagromadzenie gazu w ścianie jelita (rozedma pęcherzykowa jelit).
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych Zwiększona aktywność enzymów wątrobowych.
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Rozstępy skórne, zmniejszenie grubości skóry („skóra pergaminowa”), rozszerzenie naczyń skóry, skłonność do krwiaków, punktowe lub powierzchniowe krwawienia do skóry, nasilone owłosienie, trądzik, przedłużone gojenie się ran, zmiany zapalne skóry twarzy, szczególnie wokół ust, nosa i oczu, zmiany pigmentacji skóry, reakcje nadwrażliwości, np. wysypka skórna.
Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej Osłabienie mięśni i zanik mięśni, w przypadku miastenii (nużliwości mięśni) odwracalne zwiększenie osłabienia mięśni, mogące prowadzić do przełomu miastenicznego, wywołanie ostrej miopatii (choroba mięśni) w przypadku równoczesnego podawania niedepolaryzujących leków zwiotczających mięśnie szkieletowe (patrz także punkt 2 „Meprelon a inne leki”), zanik kości (osteoporoza) występuje w zależności od dawki, jest możliwy nawet przy krótkotrwałym stosowaniu leku, w ciężkich przypadkach prowadzi do ryzyka złamań kości, inne postacie zaniku kości (jałowe martwice kości, np. głowy kości ramiennej i udowej), zerwanie ścięgna.
Uwaga: Po szybkim zmniejszeniu dawki po długotrwałym leczeniu mogą wystąpić takie dolegliwości, jak bóle mięśni i stawów.
U pacjentów otrzymujących kortykosteroidy stwierdzono występowanie mięsaka Kaposiego.
Zaburzenia nerek i dróg moczowych Twardzinowy przełom nerkowy u pacjentów z twardziną skóry (zaburzenie autoimmunologiczne). Do objawów twardzinowego przełomu nerkowego zalicza się podwyższenie ciśnienia krwi i zmniejszenie wytwarzania moczu.
Badania Wzrost masy ciała.
Szczególne zalecenia: Jeśli wystąpią jakiekolwiek działania niepożądane wymienione w tej ulotce albo inne działania niepożądane podczas stosowania leku Meprelon, należy powiadomić lekarza lub farmaceutę. Nie wolno samodzielnie przerywać leczenia.
W przypadku wystąpienia dolegliwości ze strony żołądka i jelit, bólu pleców, okolicy ramienia lub biodra, zaburzeń psychicznych, wyraźnych zmian stężenia cukru we krwi albo innych zaburzeń u pacjentów chorych na cukrzycę, należy natychmiast skontaktować się z lekarzem.
Zgłaszanie działań niepożądanych Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181C 02-222 Warszawa Tel.: + 48 22 49 21 301 Faks: + 48 22 49 21 309 Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepożądane można również zgłaszać podmiotowi odpowiedzialnemu. Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.
5. Jak przechowywać lek Meprelon
Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
Przechowywać w temperaturze poniżej 30 ̊C.
Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na opakowaniu. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.
Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.
6. Zawartość opakowania i inne informacje
Co zawiera lek Meprelon
- Substancją czynną leku jest metyloprednizolon. Jedna tabletka zawiera 4 mg metyloprednizolonu. - Pozostałe składniki leku to skrobia ziemniaczana, laktoza jednowodna, krzemionka koloidalna bezwodna, karboksymetyloskrobia sodowa (typ A), magnezu stearynian.
Jak wygląda lek Meprelon i co zawiera opakowanie
Lek Meprelon ma postać białej tabletki z liniami podziału w kształcie krzyża. Dostępne są opakowania po 20, 30, 50 i 100 tabletek.
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
Podmiot odpowiedzialny i wytwórca
Podmiot odpowiedzialny SUN-FARM Sp. z o.o. ul. Dolna 21 05-092 Łomianki tel. +48 22 350 66 69
Wytwórca mibe GmbH Arzneimittel Münchener Straße 15 Niemcy
Data ostatniej aktualizacji ulotki:
Charakterystyka
CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO
Meprelon, 4 mg, tabletki
Meprelon, 8 mg, tabletki
Meprelon, 16 mg, tabletki
Meprelon 4 mg tabletki Jedna tabletka zawiera 4 mg metyloprednizolonu (Methylprednisolonum).
Substancja pomocnicza o znanym działaniu: Jedna tabletka 4 mg zawiera 72,30 mg laktozy jednowodnej.
Meprelon 8 mg tabletki Jedna tabletka zawiera 8 mg metyloprednizolonu (Methylprednisolonum).
Substancja pomocnicza o znanym działaniu: Jedna tabletka 8 mg zawiera 71,30 mg laktozy jednowodnej.
Meprelon 16 mg tabletki Jedna tabletka zawiera 16 mg metyloprednizolonu (Methylprednisolonum).
Substancja pomocnicza o znanym działaniu: Jedna tabletka 16 mg zawiera 70,20 mg laktozy jednowodnej.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
Tabletka
Biała tabletka z liniami podziału w kształcie krzyża. Tabletkę można dzielić na połowy/ćwiartki.
Produkt leczniczy Meprelon stosuje się w chorobach, które wymagają układowego przyjmowania glikokortykosteroidów. W zależności od objawów i nasilenia należą do nich m.in.: zapalne i układowe choroby reumatyczne, choroby autoimmunologiczne, stany alergiczne, wstrząs anafilaktyczny, ciężka postać astmy, odrzucenie przeszczepu.
Choroby reumatyczne/reumatologia: - Postępujące reumatoidalne zapalenie stawów w ciężkiej, postępującej postaci, np. z szybkim zniszczeniem stawów, oraz postacie pozastawowe. - Młodzieńcze reumatoidalne zapalenie stawów o ciężkim przebiegu, obejmujące narządy wewnętrzne (zespół Stilla) albo z zapaleniem tęczówki i ciała rzęskowego, które nie ustępuje po leczeniu miejscowym.
Pulmonologia: - Astma oskrzelowa – równocześnie zaleca się podawanie leków rozszerzających oskrzela. - Zaostrzenie przewlekłej obturacyjnej choroby płuc – zalecany okres leczenia: do 10 dni. - Śródmiąższowe choroby płuc, takie jak ostre zapalenie pęcherzyków płucnych (alveolitis), zwłóknienie płuc. - Długotrwałe leczenie przewlekłych postaci sarkoidozy w stadium II i III (z dusznością, kaszlem i pogorszeniem parametrów czynnościowych płuc).
Choroby górnych dróg oddechowych: - Ciężkie postacie kataru siennego i alergicznego nieżytu nosa po niepowodzeniu leczenia produktem leczniczym zawierającym glikokortykosteroid w postaci aerozolu do nosa.
Dermatologia: Choroby skóry i błon śluzowych, których nie można wystarczająco leczyć kortykosteroidami stosowanymi miejscowo, z powodu ich nasilenia i (lub) wielkości albo zajęcia narządów wewnętrznych. Należą do nich: - Reakcje alergiczne i pseudoalergiczne, reakcje alergiczne związane z zakażeniami, np. ostra pokrzywka, reakcje anafilaktoidalne, wysypki polekowe, wielopostaciowy rumień wysiękowy, toksyczna rozpływna martwica naskórka (zespół Lyella), uogólniona ostra osutka krostkowa, rumień guzowaty, ciężka gorączkowa dermatoza neutrofilowa (zespół Sweeta), alergiczny wyprysk kontaktowy, choroby autoimmunologiczne, np. zapalenie skórno-mięśniowe, toczeń rumieniowaty dyskoidalny i podostry toczeń skórny.
Hematologia: - Autoimmunologiczna niedokrwistość hemolityczna. Gastroenterologia/hepatologia: - Wrzodziejące zapalenie jelita grubego. - Choroba Leśniowskiego-Crohna.
Leczenie substytucyjne: - Niewydolność kory nadnerczy o dowolnej przyczynie (np. choroba Addisona, zespół nadnerczowo- płciowy, stan po usunięciu operacyjnym nadnerczy, niedobór ACTH) po zakończeniu wzrostu (lekami z wyboru są hydrokortyzon i kortyzon).
Dawkowanie
Dawka zależy od rodzaju i nasilenia choroby oraz reakcji pacjenta. Na ogół stosowane są względnie duże dawki początkowe (od 4 mg do 48 mg na dobę), czasami nawet większe. Muszą one być wyraźnie większe w ostrych, ciężkich postaciach chorób niż w schorzeniach przewlekłych. W zależności od przebiegu choroby można zmniejszać dawkę do możliwie małej dawki podtrzymującej (na ogół od 4 do 12 mg metyloprednizolonu na dobę). Szczególnie w leczeniu chorób przewlekłych często konieczne jest długotrwałe leczenie z użyciem małych dawek podtrzymujących.
Wybór dawki produktu leczniczego Wielkość dawki jest zmienna i musi być ustalona indywidualnie w zależność od rodzaju choroby i reakcji pacjenta, zgodnie z aktualnie obowiązującymi zaleceniami.
Produkt leczniczy jest dostępny w postaci tabletek po 4 mg, 8 mg i 16 mg. Linie podziału na tabletce umożliwiają dobranie odpowiednich dawek pojedynczych.
Niektóre sytuacje wymagają dostosowania dawki. Należą do nich: okres remisji lub zaostrzenia procesu chorobowego, indywidualna reakcja pacjenta na leczenie, sytuacje gdy pacjent jest narażony na stres niezwiązany bezpośrednio z leczoną chorobą.
Sposób podawania
Podanie doustne. Na ogół tabletki przyjmuje się przed posiłkiem albo po nim, zwykle po śniadaniu, nie przeżuwając ich, z wystarczającą ilością płynu. Dawkę dobową należy z reguły przyjmować rano (od godziny 6.00 do 8.00). Możliwość przyjmowania produktu leczniczego co drugi dzień (schemat leczenia przerywanego, patrz poniżej) należy ocenić w zależności od jednostki chorobowej i indywidualnej reakcji.
W przypadku braku poprawy stanu klinicznego należy przerwać leczenie produktem leczniczym Meprelon i zastosować inne leczenie. W przypadku konieczności przerwania długotrwałego leczenia należy stopniowo zmniejszać dawkę.
Natychmiast po uzyskaniu zadowalającego wyniku leczenia należy zmniejszyć dawkę do wymaganej dawki podtrzymującej albo zakończyć leczenie.
Postępowanie przy przerywaniu podawania produktu leczniczego a) Duża lub największa dawka przez kilka dni: natychmiast przerwać. b) Leczenie przez 3 – 4 tygodnie: Dawki dobowe ponad 12 mg metyloprednizolonu: zmniejszać codziennie o 4 mg. Dawki dobowe do c) Długotrwałe leczenie dawkami podtrzymującymi Po długotrwałym leczeniu, szczególnie z użyciem względnie dużych dawek, podawania metyloprednizolonu nie wolno przerywać nagle, ale należy stopniowo zmniejszać dawkę. Dawkę zmniejszać o 2 mg co 2 – 3 dni, w ostatnim tygodniu przyjmować 2 mg metyloprednizolonu co drugi dzień. W razie konieczności – kontrola osi podwzgórze-przysadka-nadnercza.
Schemat leczenia przerywanego W schemacie leczenia przerywanego stosuje się podwójną dawkę dobową co drugi dzień rano. Celem takiego schematu leczenia jest zapewnienie korzystnego wpływu glikokortykosteroidów i minimalizacja niektórych objawów niepożądanych, takich jak zahamowanie osi podwzgórze-przysadka-nadnercza, zespół Cushinga, zahamowanie wzrostu u dzieci oraz objawy nagłego przerwania leczenia glikokortykosteroidami.
Dzieci Ze względu na to, że u niemowląt i dzieci kortykosteroidy powodują opóźnienie wzrostu, które może być nieodwracalne, leczenie należy ograniczyć do minimalnej dawki stosowanej przez możliwie jak najkrótszy czas.
Osoby w podeszłym wieku U pacjentów w podeszłym wieku należy zachować ostrożność z powodu zwiększonego ryzyka wystąpienia działań niepożądanych, np. cukrzycy, osteoporozy, nadciśnienia tętniczego.
Nadwrażliwość na metyloprednizolon lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1. Układowe zakażenia grzybicze. Oprócz nadwrażliwości nie ma przeciwwskazań do krótkotrwałego stosowania produktu leczniczego Meprelon w ostrych stanach zagrożenia życia lub w terapii zastępczej.
Produkt leczniczy Meprelon należy stosować jedynie w razie bezwzględnych wskazań, względnie z dodatkowym leczeniem przeciw drobnoustrojom, u osób z następującymi chorobami lub stanami: - ostre zakażenia wirusowe (półpasiec, zakażenia wirusem opryszczki, ospa wietrzna, zapalenie rogówki wywołane przez wirusy Herpes); - przewlekłe czynne zapalenie wątroby z dodatnim wynikiem testu na obecność HBsAg; - około 8 tygodni przed i do 2 tygodni po szczepieniach ochronnych z zastosowaniem żywych szczepionek; - zakażenia grzybicze i zarażenia pasożytnicze (np. robakami obłymi); - poliomyelitis; - schorzenie węzłów chłonnych po szczepieniu przeciw gruźlicy; - ostre i przewlekłe zakażenia bakteryjne; - gruźlica w wywiadzie (uwaga na reaktywację!) – produkt leczniczy wolno stosować jedynie równocześnie ze lekami przeciw gruźlicy.
Produkt leczniczy Meprelon można stosować w przebiegu poniższych schorzeń jedynie wówczas, gdy lekarz uzna to za niezbędne, a choroba będzie leczona według obowiązujących zasad: - choroba wrzodowa żołądka i dwunastnicy; - ciężka osteoporoza; - nadciśnienie tętnicze, które jest trudno wyrównać; - ciężka cukrzyca; - choroby psychiczne (także w wywiadzie); - jaskra z zamkniętym lub otwartym kątem przesączania; - uszkodzenia i owrzodzenia rogówki.
Ze względu na ryzyko perforacji jelit produkt leczniczy Meprelon wolno stosować jedynie przy bezwzględnych wskazaniach i pod odpowiednią kontrolą w przebiegu następujących schorzeń: - ciężkie wrzodziejące zapalenie jelita grubego z ryzykiem perforacji, z ropniami lub ropnym zapaleniem; - zapalenie uchyłków jelita; - po określonych operacjach jelit (anastomozy jelit) – bezpośrednio po operacji.
U pacjentów przyjmujących duże dawki glikokortykosteroidów objawy zapalenia otrzewnej po perforacji przewodu pokarmowego mogą być zamaskowane.
Lekarz powinien być świadomy, że podczas leczenia zgłaszano przypadki rozedmy pęcherzykowej jelit w trakcie stosowania tabletek zawierających metyloprednizolon (patrz punkt 4.8 „Działania niepożądane”). Z klinicznego punktu widzenia rozedma pęcherzykowa jelit może wystąpić w postaci łagodnej choroby niewymagającej leczenia lub w cięższej postaci wymagającej podawania tlenu, nawodnienia podawanego dożylnie i antybiotyków, aż do choroby zagrażającej życiu, wymagającej natychmiastowej operacji. Kortykosteroidy mogą maskować kliniczne objawy przedmiotowe i podmiotowe niektórych zagrażających życiu stanów związanych z rozedmą pęcherzykową jelit (w tym martwiczego zapalenia jelit, choroby płuc i zakażenia, takiego jak sepsa), dlatego jeżeli istnieje podejrzenie rozedmy pęcherzykowej jelit i jeśli łagodne objawy w obrębie brzucha przechodzą w ciężkie, wymagające interwencji medycznych, opisanych powyżej, ważne jest wykonanie odpowiedniej diagnostyki obrazowej (np. tomografii komputerowej i badań laboratoryjnych).
U pacjentów chorych na cukrzycę należy uwzględnić ewentualne zwiększenie zapotrzebowania na insulinę lub doustne leki przeciwcukrzycowe.
W przypadkach nadciśnienia tętniczego, które jest trudno wyrównać, należy regularnie kontrolować ciśnienie tętnicze krwi.
Twardzinowy przełom nerkowy U pacjentów z twardziną układową wymagane jest zachowanie ostrożności ze względu na zwiększoną częstość występowania twardzinowego przełomu nerkowego (o możliwym śmiertelnym przebiegu) z nadciśnieniem tętniczym i zmniejszeniem wytwarzania moczu obserwowanym po podaniu metyloprednizolonu w dawce wynoszącej co najmniej 12 mg na dobę. Dlatego należy rutynowo sprawdzać ciśnienie krwi i czynność nerek (stężenie kreatyniny w surowicy). Jeśli podejrzewa się wystąpienie przełomu nerkowego, należy starannie kontrolować ciśnienie krwi.
U pacjentów z nowotworami układu krwiotwórczego zgłaszano zespół rozpadu guza (ang. Tumour lysis syndrome, TLS) po zastosowaniu metyloprednizolonu w monoterapii lub w skojarzeniu z innymi lekami stosowanymi w ramach chemioterapii. Pacjentów z dużym ryzykiem wystąpienia TLS, takich jak pacjenci z wysokim tempem proliferacji, dużą masą guza i dużą wrażliwością na leki cytotoksyczne, należy ściśle monitorować i podejmować odpowiednie środki ostrożności (patrz punkt 4.8).
Po podaniu glikokortykosteroidów zgłaszano przypadki wystąpienia przełomu guza chromochłonnego nadnerczy (Pheochromocytoma crisis), który może prowadzić do śmierci. Leczenie pacjentów z podejrzeniem lub zdiagnozowanym guzem chromochłonnym nadnerczy należy rozpoczynać po starannej ocenie stosunku korzyści do ryzyka.
Pacjentów z ciężką niewydolnością serca należy starannie obserwować, ponieważ istnieje ryzyko pogorszenia.
Podczas stosowania kortykosteroidów zgłaszano występowanie zakrzepicy, w tym żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej. W związku z tym kortykosteroidy należy stosować ostrożnie u pacjentów, u których występują zaburzenia zakrzepowo-zatorowe lub którzy mogą być skłonni do ich występowania.
Podczas leczenia miastenii może na początku dojść do nasilenia objawów. Dlatego kortykosteroid należy początkowo podawać w szpitalu. W szczególności w razie wystąpienia ciężkich zaburzeń dotyczących twarzy i gardła albo zmniejszenia objętości oddechowej należy stopniowo wprowadzać produkt leczniczy Meprelon.
Produkt leczniczy Meprelon może maskować objawy istniejącego lub rozwijającego się zakażenia, a przez to utrudniać jego rozpoznanie. Długotrwałe stosowanie nawet małych dawek metyloprednizolonu prowadzi do zwiększonego ryzyka zakażenia takimi drobnoustrojami, które na ogół rzadko powodują zakażenia (tzw. zakażenia oportunistyczne).
Zasadniczo możliwe jest szczepienie z użyciem szczepionek zawierających zabite drobnoustroje chorobotwórcze. Należy jednak pamiętać o tym, że przy podawaniu większych dawek kortykosteroidu może dojść do zmniejszenia reakcji odpornościowej, a przez to – skuteczności szczepienia.
Podczas długotrwałego podawania produktu leczniczego Meprelon konieczne są regularne kontrole lekarskie (w tym kontrola okulistyczna co 3 miesiące). W szczególności podczas długotrwałego leczenia względnie dużymi dawkami produktu leczniczego Meprelon należy zwrócić uwagę na wystarczające przyjmowanie potasu i ograniczenie spożycia sodu. Należy kontrolować stężenie potasu w surowicy krwi.
W przypadku gdy podczas stosowania produktu leczniczego Meprelon dojdzie do szczególnego obciążenia organizmu (np. uraz, operacja, poród), może być konieczne przejściowe zwiększenie dawki produktu leczniczego.
W zależności od czasu trwania leczenia i dawki należy liczyć się z negatywnym wpływem produktu leczniczego na metabolizm wapnia. Dlatego zaleca się zapobieganie osteoporozie. Dotyczy to przede wszystkim osób z istniejącymi równocześnie czynnikami ryzyka, takimi jak obciążenie rodzinne, starszy wiek, okres pomenopauzalny, niewystarczające spożycie białka i wapnia, palenie dużej liczby papierosów, nadmierne spożycie alkoholu lub brak aktywności fizycznej. Zapobieganie polega na wystarczającym spożyciu wapnia i witaminy D oraz aktywności fizycznej. W przypadku już istniejącej osteoporozy należy dodatkowo brać pod uwagę stosowanie leków.
Przerwanie długotrwałego stosowania glikokortykosteroidów należy dokonać poprzez stopniowe zmniejszanie dawki. W przypadku nagłego odstawienia należy pamiętać o następujących rodzajach ryzyka: nasilenie lub nawrót choroby zasadniczej, ostra niewydolność kory nadnerczy (szczególnie w sytuacjach stresu, np. podczas zakażenia, po urazach, przy zwiększonym obciążeniu organizmu), „zespół odstawienia” steroidów. „Zespół odstawienia” steroidów może przebiegać z szerokim zakresem objawów przedmiotowych i podmiotowych. Do typowych objawów należą: gorączka, brak łaknienia, nudności, senność, złe samopoczucie, bóle stawów, łuszczenie się skóry, osłabienie, niedociśnienie tętnicze, zmniejszenie masy ciała.
U pacjentów leczonych glikokortykosteroidami niektóre choroby wirusowe (ospa wietrzna, odra) mogą mieć szczególnie ciężki przebieg, zwłaszcza u dzieci z upośledzeniem odporności oraz osób, które dotychczas nie chorowały na odrę lub ospę wietrzną. W przypadku kontaktu tych osób podczas stosowania produktu leczniczego Meprelon z osobami chorymi na odrę lub ospę wietrzną, w razie konieczności, należy natychmiast zastosować środki zapobiegawcze.
W przypadku niedoczynności tarczycy lub marskości wątroby, mogą być wystarczające względnie małe dawki lub może być konieczne zmniejszenie dawki. Należy zapewnić ścisły nadzór lekarski.
Dzieci Po ogólnoustrojowym stosowaniu glikokortykosteroidów u wcześniaków zgłaszano początek kardiomiopatii przerostowej. U niemowląt otrzymujących ogólnoustrojowe leczenie glikokortykoidami struktura i funkcja mięśnia sercowego powinny być monitorowane za pomocą echokardiogramu.
U dzieci wskazanie do stosowania produktu leczniczego musi być dokładnie rozważone, ponieważ produkt leczniczy Meprelon ma działanie hamujące wzrost. Należy regularnie kontrolować wzrost podczas długotrwałego leczenia produktem leczniczym Meprelon.
Wpływ na wątrobę i drogi żółciowe Zgłaszano rzadkie przypadki zaburzeń czynności wątroby i dróg żółciowych, z których większość ustępowała po przerwaniu leczenia. Z tego względu konieczna jest odpowiednia obserwacja.
Przyjmowanie produktu leczniczego Meprelon może spowodować wystąpienie dodatnich wyników testów na obecność substancji dopingowych. Poza tym stosowanie produktu leczniczego Meprelon jako substancji dopingowej może stanowić zagrożenie dla zdrowia.
Wpływ na wyniki badań dodatkowych: może dojść do zmniejszenia reakcji skórnej w testach alergicznych.
Zaburzenia widzenia Zaburzenia widzenia mogą wystąpić w wyniku ogólnoustrojowego i miejscowego stosowania kortykosteroidów. Jeżeli u pacjenta wystąpią takie objawy, jak nieostre widzenie lub inne zaburzenia widzenia, należy rozważyć skierowanie go do okulisty w celu ustalenia możliwych przyczyn, do których może należeć zaćma, jaskra lub rzadkie choroby, takie jak centralna chorioretinopatia surowicza (CSCR), którą notowano po ogólnoustrojowym i miejscowym stosowaniu kortykosteroidów.
Specjalne ostrzeżenia dotyczące substancji pomocniczych
Laktoza Produkt leczniczy nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, brakiem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.
Sód Produkt leczniczy zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na tabletkę, to znaczy produkt leczniczy uznaje się za „wolny od sodu”.
Produkty lecznicze hamujące enzym CYP3A4, takie jak ketokonazol i itrakonazol: Działanie kortykosteroidów może być nasilone. Spodziewane jest, że jednoczesne podawanie inhibitorów CYP3A, w tym produktów zawierających kobicystat, zwiększy ryzyko ogólnoustrojowych działań niepożądanych. Należy unikać łączenia leków, chyba że korzyść przewyższa zwiększone ryzyko ogólnoustrojowych działań niepożądanych związanych ze stosowaniem glikokortykosteroidów; w takim przypadku pacjenta należy obserwować w celu wykrycia ogólnoustrojowych działań glikokortykosteroidów.
Diltiazem: Stężenie metyloprednizolonu w osoczu może ulec zwiększeniu (z powodu zahamowania CYP3A4 i glikoproteiny P). W pierwszym okresie leczenia należy zatem prowadzić dokładną kontrolę lekarską. Może być konieczne dostosowanie dawki metyloprednizolonu.
Efedryna: Może nastąpić przyśpieszenie metabolizmu glikokortykosteroidów, co może zmniejszyć ich skuteczność.
Glikozydy nasercowe: Ze względu na niedobór potasu może dojść do zwiększenia ich działania.
Leki moczopędne i przeczyszczające: Nasilenie wydalania potasu.
Leki przeciwcukrzycowe: Osłabienie działania hipoglikemicznego tych leków.
Pochodne kumaryny: Osłabienie działania antykoagulacyjnego.
Niesteroidowe leki przeciwzapalne i przeciwreumatyczne, salicylany i indometacyna: Zwiększenie ryzyka wystąpienia owrzodzenia lub krwawienia z przewodu pokarmowego.
Niedepolaryzujące leki zwiotczające: Rozluźnienie mięśni może utrzymywać się dłużej.
Atropina i inne leki przeciwcholinergiczne: Może wystąpić dalsze zwiększenie ciśnienia śródgałkowego podczas równoczesnego przyjmowania produktu leczniczego Meprelon.
Prazykwantel: Kortykosteroidy mogą spowodować zmniejszenie stężenia prazykwantelu we krwi.
Chlorochina, hydroksychlorochina, meflochina: Istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia chorób mięśni lub chorób mięśnia sercowego.
Somatotropina: Może wystąpić osłabienie działania somatotropiny.
Protyrelina: Osłabione jest zwiększenie stężenia hormonu pobudzającego tarczycę (tyreotropiny, TSH) po podaniu protyreliny.
Estrogeny (np. doustne leki antykoncepcyjne): Działanie kortykosteroidu może być zwiększone.
Leki zobojętniające: U pacjentów z przewlekłą chorobą wątroby, przyjmujących wodorotlenek glinu lub magnezu, może dojść do zmniejszenia dostępności biologicznej metyloprednizolonu.
Produkty lecznicze pobudzające CYP3A4, takie jak ryfampicyna, fenytoina, karbamazepina, barbiturany, prymidon: Działanie kortykosteroidu jest zmniejszone.
Cyklosporyna: Następuje zwiększenie stężenia cyklosporyny we krwi. Przez to dochodzi do zwiększenia ryzyka napadów drgawek.
Inhibitory konwertazy angiotensyny: Występuje zwiększone ryzyko zaburzeń składu krwi.
Ciąża W okresie ciąży produkt leczniczy wolno stosować jedynie po starannym rozważeniu stosunku korzyści do ryzyka. Nie ma wystarczających badań na temat bezpieczeństwa stosowania metyloprednizolonu podczas ciąży. W doświadczeniach na zwierzętach obserwowano zwiększoną częstość występowania rozszczepu podniebienia (patrz punkt 5.3). Według danych z badań epidemiologicznych, podawanie glikokortykoidów w pierwszym trymestrze ciąży może zwiększać ryzyko rozszczepu wargi i (lub) podniebienia. Nie można wykluczyć zaburzeń wzrostu wewnątrzmacicznego podczas długotrwałego leczenia. Jeżeli glikokortykosteroidy są podawane pod koniec ciąży, istnieje ryzyko zaniku kory nadnerczy u płodu, które wymagałoby leczenia substytucyjnego u noworodka. Produkt ten może być podawany kobietom w ciąży, tylko gdy potencjalna korzyść dla matki przeważa nad potencjalnym ryzykiem, w tym ryzykiem dla płodu.
Karmienie piersią Glikokortykosteroidy przenikają do mleka kobiecego w małych ilościach. Zwykle ekspozycja noworodka odpowiada poniżej jednej setnej dawki w krążeniu układowym u matki karmiącej piersią. Podczas stosowania dużych dawek albo długotrwałego leczenia należy unikać karmienia piersią.
Podczas leczenia produktem leczniczym Meprelon może dojść do wystąpienia niektórych działań niepożądanych, np. zmniejszenia ostrości widzenia (z powodu zaćmy lub zwiększenia ciśnienia wewnątrzgałkowego), zawrotów lub bólu głowy, które w rzadkich przypadkach mogą upośledzać zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.
Działania niepożądane zostały wymienione bez informacji o częstości ich występowania. Częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych.
Terapia substytucyjna Małe ryzyko działań niepożądanych przy przestrzeganiu zalecanego dawkowania.
Farmakoterapia W zależności od czasu trwania leczenia i dawki mogą wystąpić następujące działania niepożądane:
Zaburzenia krwi i układu chłonnego Leukocytoza, limfopenia, eozynopenia, poliglobulia, trombocytopenia, skłonność do trombocytozy.
Zaburzenia układu immunologicznego Osłabienie układu immunologicznego, maskowanie zakażeń, nasilenie utajonych zakażeń, reakcje alergiczne.
Zaburzenia endokrynologiczne Niedoczynność kory nadnerczy i wywołanie zespołu Cushinga (typowymi objawami są twarz księżycowata, otyłość tułowia i zaczerwienienie twarzy), „zespół odstawienia” steroidów (patrz punkt 4.4), zahamowanie wzrostu u dzieci, zaburzenia wydzielania hormonów płciowych (brak krwawienia miesiączkowego, hirsutyzm, zaburzenia wzwodu), przełom w przebiegu guza chromochłonnego (Pheochromocytoma crisis).
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania Zgłaszano przypadki zespołu rozpadu guza w związku ze stosowaniem metyloprednizolonu u pacjentów z nowotworami układu krwiotwórczego (patrz punkt 4.4). Lipomatoza nadtwardówkowa, nasierdzia lub śródpiersia. Zatrzymanie sodu z powstawaniem obrzęków, zwiększone wydalanie potasu (uwaga: zaburzenia rytmu serca), zmniejszenie tolerancji glukozy, cukrzyca, hipercholesterolemia i hipertriglicerydemia, nasilenie rozkładu białka.
Zaburzenia psychiczne Depresja, drażliwość, zmiany osobowości, zmiany nastroju, euforia, zwiększenie napędu i apetytu, psychozy, zaburzenia snu.
Zaburzenia układu nerwowego Rzekomy guz mózgu (szczególnie u dzieci), pojawienie się objawów dotychczas nieobserwowanej padaczki i zwiększenie skłonności do wystąpienia drgawek w przebiegu istniejącej padaczki, zawroty głowy, bóle głowy.
Zaburzenia oka Zaćma, szczególnie ze zmętnieniem podtorebkowym w części tylnej, jaskra, centralna retinopatia surowicza, nasilenie owrzodzenia rogówki, nasilenie zapalenia wywołanego przez wirusy, bakterie lub grzyby, nieostre widzenie (patrz także punkt 4.4).
Zaburzenia serca Nasilenie się zastoju w płucach w przebiegu niewydolności lewokomorowej, kardiomiopatia przerostowa u wcześniaków.
Zaburzenia naczyniowe Zwiększenie ciśnienia tętniczego krwi, zwiększenie ryzyka miażdżycy i zakrzepicy, zdarzenia zakrzepowe, zapalenie naczyń (także jako zespół odstawienny po długotrwałym leczeniu).
Zaburzenia żołądka i jelit Wrzody żołądka lub jelit z ryzykiem perforacji (na przykład z zapaleniem otrzewnej), krwawienie z żołądka lub dwunastnicy, zapalenie trzustki, dolegliwości w nadbrzuszu, rozedma pęcherzykowa jelit (patrz także punkt 4.4).
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych Zwiększona aktywność enzymów wątrobowych.
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Rozstępy skórne, zanik skóry, teleangiektazje, zwiększona podatność naczyń włosowatych na uszkodzenie, wybroczyny, siniaki, nadmierne owłosienie, trądzik steroidowy, przedłużone gojenie się ran, zapalenie skóry wokół ust podobne do trądziku różowatego, zmiany pigmentacji skóry, reakcje nadwrażliwości, np. wysypka polekowa.
Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej Osłabienie mięśni i zanik mięśni, w przypadku miastenii odwracalne zwiększenie osłabienia mięśni skutkujące wystąpieniem przełomu miastenicznego, wywołanie ostrej miopatii w przypadku równoczesnego podawania niedepolaryzujących leków zwiotczających mięśnie szkieletowe (patrz również punkt 4.5), osteoporoza (występuje w zależności od dawki, jest możliwa nawet przy krótkotrwałym stosowaniu leku), w ciężkich przypadkach prowadząca do ryzyka złamań kości, jałowe martwice kości (np. głowy kości ramiennej i udowej), zerwanie ścięgna. Uwaga: Po szybkim zmniejszeniu dawki po długotrwałym leczeniu mogą wystąpić takie dolegliwości, jak bóle mięśni i stawów. U pacjentów otrzymujących kortykosteroidy stwierdzano występowanie mięsaka Kaposiego.
Zaburzenia nerek i dróg moczowych Twardzinowy przełom nerkowy Występowanie twardzinowego przełomu nerkowego różni się w poszczególnych podgrupach pacjentów. Największe ryzyko występuje u pacjentów z uogólnioną postacią twardziny układowej. Ryzyko jest najmniejsze u pacjentów z ograniczoną postacią twardziny układowej i z młodzieńczą postacią twardziny układowej.
Badania Wzrost masy ciała.
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji i Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181C 02-222 Warszawa Tel.: + 48 22 49 21 301 Faks: + 48 22 49 21 309 Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można również zgłaszać podmiotowi odpowiedzialnemu.
Nie zgłoszono żadnego przypadku przedawkowania. W razie przedawkowania należy spodziewać się nasilenia się działań niepożądanych (patrz punkt 4.8), szczególnie dotyczących gruczołów dokrewnych, metabolizmu i gospodarki wodno-elektrolitowej. Antidotum na produkt leczniczy Meprelon nie jest znane.
Grupa farmakoterapeutyczna: glikokortykosteroidy, kod ATC: H02AB04
Metyloprednizolon jest niefluorowanym glikokortykosteroidem do leczenia układowego. Metyloprednizolon ma zależny od dawki wpływ na metabolizm prawie wszystkich tkanek. W zakresie fizjologicznym działanie to jest niezbędne dla życia, polega na utrzymaniu homeostazy organizmu w spoczynku i po obciążeniu oraz regulowaniu aktywności układu immunologicznego.
W przypadku braku czynności lub niewydolności kory nadnerczy metyloprednizolon, podawany w dawkach fizjologicznych, może zastąpić endogenny hydrokortyzon. Wpływa on przy tym w stanie równowagi metabolicznej na przemianę węglowodanów, białek i lipidów. Pod względem siły działania 8 mg metyloprednizolonu odpowiada 40 mg hydrokortyzonu. Ze względu na to, że metyloprednizolon nie ma praktycznie działania mineralokortykoidowego, podczas leczenia substytucyjnego w przypadku braku czynności kory nadnerczy należy dodatkowo podawać mineralokortykosteroid.
W leczeniu zespołu nadnerczowo-płciowego metyloprednizolon zastępuje kortyzol, którego brak wynika z wady enzymatycznej, i hamuje nadmierne wytwarzanie hormonu kortykotropowego w przysadce oraz androgenów w korze nadnerczy. Jeżeli defekt enzymatyczny obejmuje także syntezę mineralokortykosteroidu, musi on być dodatkowo podawany. W dawkach większych od dawek substytucyjnych metyloprednizolon ma szybkie działanie przeciwzapalne (przeciwwysiękowe i hamujące proliferację) i opóźnione działanie immunosupresyjne. Hamuje przy tym chemotaksję i aktywność komórek układu immunologicznego oraz uwalnianie i działanie mediatorów reakcji zapalenia i reakcji immunologicznych, np. enzymów lizosomalnych, prostaglandyn i leukotrienów. Przy zwężeniu oskrzeli zwiększa działanie beta-adrenomimetyków rozszerzających oskrzela (tzw. efekt permisywny).
Długotrwałe leczenie z użyciem dużych dawek prowadzi do zaniku układu immunologicznego i kory nadnerczy.
Hydrokortyzon ma działanie mineralokortykosteroidowe, które w pewnym stopniu występuje także w przypadku prednizonu, natomiast metyloprednizolon nie wykazuje praktycznie takiego działania. Dlatego nawet podczas stosowania produktu leczniczego Meprelon w dużych dawkach stężenia elektrolitów w surowicy krwi pozostają niezmienione, w zakresie wartości prawidłowych.
Przy zwężeniu dróg oddechowych działanie metyloprednizolonu polega zasadniczo na zahamowaniu procesów zapalnych, łagodzeniu lub zapobieganiu obrzękowi błony śluzowej, hamowaniu skurczu oskrzeli, hamowaniu, względnie ograniczeniu wytwarzania śluzu oraz obniżeniu lepkości śluzu.
Działania te wynikają z następujących mechanizmów: uszczelnienie naczyń, stabilizacja błon, normalizacja wrażliwości mięśni gładkich oskrzeli na beta-2-adrenomimetyki, obniżonej wskutek stałego stosowania, zahamowanie reakcji typu I od drugiego tygodnia leczenia.
Po przyjęciu produktu leczniczego Meprelon maksymalne stężenia metyloprednizolonu w surowicy krwi występowały w ciągu 1,5 godziny. Okres półtrwania w surowicy krwi wynosi około 2 – 3 godzin. Stopień wiązania z białkami nie zależy od dawki i wynosi 77 %. Metyloprednizolon wiąże się tylko z albuminą, nie wiąże się z transkortyną.
Metyloprednizolon jest metabolizowany głównie w wątrobie, mniej niż 10 % podanej dawki jest wydalane w postaci niezmienionej. Metabolity (związki 11-keto i 20-hydroksy) nie są czynne hormonalnie i są wydalane głównie przez nerki. W ciągu 10 godzin około 85 % podanej dawki jest wykrywane w moczu, a około 10 % w stolcu. W przypadkach pogorszenia czynności nerek nie dochodzi do zaburzeń metabolizmu metyloprednizolonu i dlatego nie ma konieczności modyfikowania dawki.
Czas działania jest dłuższy od okresu półtrwania w surowicy, wynosi przy stosowaniu w średnich dawkach od 12 do 36 godzin.
Toksyczność ostra Ostra toksyczność po podaniu doustnym w doświadczeniu na szczurach (LD 50 ) wynosi powyżej 4 g/kg masy ciała.
Toksyczność podostra/przewlekła W doświadczeniach na zwierzętach stwierdzono policytemię, limfopenię, zanik grasicy i zanik kory nadnerczy oraz zwiększone gromadzenie glikogenu w wątrobie jako następstwo działania farmakodynamicznego. Po długotrwałym podawaniu w dużych dawkach (3 i 10 mg/kg masy ciała) dochodzi ponadto do osłabienia odporności, zmniejszonej aktywności szpiku kostnego, zaniku mięśni szkieletowych, jąder/ jajników, polidypsji, biegunki i pogorszenia stanu ogólnego.
Działanie mutagenne i karcynogenne Nie przeprowadzono rozległych badań nad działaniem mutagennym metyloprednizolonu. Test Amesa był ujemny. Brak danych z badań nad działaniem karcynogennym na zwierzętach, którym podawano by metyloprednizolon przez długi okres.
Toksyczy wpływ na rozród i rozwój potomstwa Badania na zwierzętach, w których ciężarnym myszom, szczurom i królikom podawano glikokortykosteroidy, wykazały zwiększoną częstość występowania rozszczepu podniebienia u potomstwa. W badaniach na zwierzętach glikokortykosteroidy powodują zaburzenia wzrostu wewnątrzmacicznego. Nie można wykluczyć wystąpienia podobnego działania u ludzi po długotrwałym stosowaniu w trakcie ciąży.
Meprelon 4 mg Skrobia ziemniaczana, laktoza jednowodna, krzemionka koloidalna bezwodna, karboksymetyloskrobia sodowa (typ A), magnezu stearynian.
Meprelon 8 mg Skrobia ziemniaczana, laktoza jednowodna, krzemionka koloidalna bezwodna, karboksymetyloskrobia sodowa (typ A), magnezu stearynian.
Meprelon 16 mg Celuloza mikrokrystaliczna, laktoza jednowodna, krzemionka koloidalna bezwodna, karboksymetyloskrobia sodowa (typ A), magnezu stearynian.
Nie dotyczy.
Meprelon 4 mg Przechowywać w temperaturze poniżej 30°C.
Meprelon 8 mg Przechowywać w temperaturze poniżej 30°C.
Meprelon 16 mg Przechowywać w temperaturze poniżej 25°C.
Blister z folii PVC/PVDC/Aluminium zawierający 10 tabletek w tekturowym pudełku.
Meprelon 4 mg tabletki Wielkości opakowań: 20, 30, 50 i 100 tabletek.
Meprelon 8 mg tabletki Wielkości opakowań: 30, 50 i 100 tabletek.
Meprelon 16 mg tabletki Wielkości opakowań: 20, 30, 50 i 100 tabletek.
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
Brak szczególnych wymagań.
Wszelkie resztki niewykorzystanego produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami.
SUN-FARM Sp. z o.o. ul. Dolna 21 05-092 Łomianki
Pozwolenie nr 17574 – Meprelon 4 mg tabletki Pozwolenie nr 17580 – Meprelon 8 mg tabletki Pozwolenie nr 17579 – Meprelon 16 mg tabletki
Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 01 grudnia 2010 Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 25 lutego 2016
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Meprelon, 4 mg, tabletki
Meprelon, 8 mg, tabletki
Meprelon, 16 mg, tabletki
2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY
Meprelon 4 mg tabletki Jedna tabletka zawiera 4 mg metyloprednizolonu (Methylprednisolonum).
Substancja pomocnicza o znanym działaniu: Jedna tabletka 4 mg zawiera 72,30 mg laktozy jednowodnej.
Meprelon 8 mg tabletki Jedna tabletka zawiera 8 mg metyloprednizolonu (Methylprednisolonum).
Substancja pomocnicza o znanym działaniu: Jedna tabletka 8 mg zawiera 71,30 mg laktozy jednowodnej.
Meprelon 16 mg tabletki Jedna tabletka zawiera 16 mg metyloprednizolonu (Methylprednisolonum).
Substancja pomocnicza o znanym działaniu: Jedna tabletka 16 mg zawiera 70,20 mg laktozy jednowodnej.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA
Tabletka
Biała tabletka z liniami podziału w kształcie krzyża. Tabletkę można dzielić na połowy/ćwiartki.
4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE
4.1 Wskazania do stosowania
Produkt leczniczy Meprelon stosuje się w chorobach, które wymagają układowego przyjmowania glikokortykosteroidów. W zależności od objawów i nasilenia należą do nich m.in.: zapalne i układowe choroby reumatyczne, choroby autoimmunologiczne, stany alergiczne, wstrząs anafilaktyczny, ciężka postać astmy, odrzucenie przeszczepu.
Choroby reumatyczne/reumatologia: - Postępujące reumatoidalne zapalenie stawów w ciężkiej, postępującej postaci, np. z szybkim zniszczeniem stawów, oraz postacie pozastawowe. - Młodzieńcze reumatoidalne zapalenie stawów o ciężkim przebiegu, obejmujące narządy wewnętrzne (zespół Stilla) albo z zapaleniem tęczówki i ciała rzęskowego, które nie ustępuje po leczeniu miejscowym.
Pulmonologia: - Astma oskrzelowa – równocześnie zaleca się podawanie leków rozszerzających oskrzela. - Zaostrzenie przewlekłej obturacyjnej choroby płuc – zalecany okres leczenia: do 10 dni. - Śródmiąższowe choroby płuc, takie jak ostre zapalenie pęcherzyków płucnych (alveolitis), zwłóknienie płuc. - Długotrwałe leczenie przewlekłych postaci sarkoidozy w stadium II i III (z dusznością, kaszlem i pogorszeniem parametrów czynnościowych płuc).
Choroby górnych dróg oddechowych: - Ciężkie postacie kataru siennego i alergicznego nieżytu nosa po niepowodzeniu leczenia produktem leczniczym zawierającym glikokortykosteroid w postaci aerozolu do nosa.
Dermatologia: Choroby skóry i błon śluzowych, których nie można wystarczająco leczyć kortykosteroidami stosowanymi miejscowo, z powodu ich nasilenia i (lub) wielkości albo zajęcia narządów wewnętrznych. Należą do nich: - Reakcje alergiczne i pseudoalergiczne, reakcje alergiczne związane z zakażeniami, np. ostra pokrzywka, reakcje anafilaktoidalne, wysypki polekowe, wielopostaciowy rumień wysiękowy, toksyczna rozpływna martwica naskórka (zespół Lyella), uogólniona ostra osutka krostkowa, rumień guzowaty, ciężka gorączkowa dermatoza neutrofilowa (zespół Sweeta), alergiczny wyprysk kontaktowy, choroby autoimmunologiczne, np. zapalenie skórno-mięśniowe, toczeń rumieniowaty dyskoidalny i podostry toczeń skórny.
Hematologia: - Autoimmunologiczna niedokrwistość hemolityczna. Gastroenterologia/hepatologia: - Wrzodziejące zapalenie jelita grubego. - Choroba Leśniowskiego-Crohna.
Leczenie substytucyjne: - Niewydolność kory nadnerczy o dowolnej przyczynie (np. choroba Addisona, zespół nadnerczowo- płciowy, stan po usunięciu operacyjnym nadnerczy, niedobór ACTH) po zakończeniu wzrostu (lekami z wyboru są hydrokortyzon i kortyzon).
4.2 Dawkowanie i sposób podawania
Dawkowanie
Dawka zależy od rodzaju i nasilenia choroby oraz reakcji pacjenta. Na ogół stosowane są względnie duże dawki początkowe (od 4 mg do 48 mg na dobę), czasami nawet większe. Muszą one być wyraźnie większe w ostrych, ciężkich postaciach chorób niż w schorzeniach przewlekłych. W zależności od przebiegu choroby można zmniejszać dawkę do możliwie małej dawki podtrzymującej (na ogół od 4 do 12 mg metyloprednizolonu na dobę). Szczególnie w leczeniu chorób przewlekłych często konieczne jest długotrwałe leczenie z użyciem małych dawek podtrzymujących.
Wybór dawki produktu leczniczego Wielkość dawki jest zmienna i musi być ustalona indywidualnie w zależność od rodzaju choroby i reakcji pacjenta, zgodnie z aktualnie obowiązującymi zaleceniami.
Produkt leczniczy jest dostępny w postaci tabletek po 4 mg, 8 mg i 16 mg. Linie podziału na tabletce umożliwiają dobranie odpowiednich dawek pojedynczych.
Niektóre sytuacje wymagają dostosowania dawki. Należą do nich: okres remisji lub zaostrzenia procesu chorobowego, indywidualna reakcja pacjenta na leczenie, sytuacje gdy pacjent jest narażony na stres niezwiązany bezpośrednio z leczoną chorobą.
Sposób podawania
Podanie doustne. Na ogół tabletki przyjmuje się przed posiłkiem albo po nim, zwykle po śniadaniu, nie przeżuwając ich, z wystarczającą ilością płynu. Dawkę dobową należy z reguły przyjmować rano (od godziny 6.00 do 8.00). Możliwość przyjmowania produktu leczniczego co drugi dzień (schemat leczenia przerywanego, patrz poniżej) należy ocenić w zależności od jednostki chorobowej i indywidualnej reakcji.
W przypadku braku poprawy stanu klinicznego należy przerwać leczenie produktem leczniczym Meprelon i zastosować inne leczenie. W przypadku konieczności przerwania długotrwałego leczenia należy stopniowo zmniejszać dawkę.
Natychmiast po uzyskaniu zadowalającego wyniku leczenia należy zmniejszyć dawkę do wymaganej dawki podtrzymującej albo zakończyć leczenie.
Postępowanie przy przerywaniu podawania produktu leczniczego a) Duża lub największa dawka przez kilka dni: natychmiast przerwać. b) Leczenie przez 3 – 4 tygodnie: Dawki dobowe ponad 12 mg metyloprednizolonu: zmniejszać codziennie o 4 mg. Dawki dobowe do c) Długotrwałe leczenie dawkami podtrzymującymi Po długotrwałym leczeniu, szczególnie z użyciem względnie dużych dawek, podawania metyloprednizolonu nie wolno przerywać nagle, ale należy stopniowo zmniejszać dawkę. Dawkę zmniejszać o 2 mg co 2 – 3 dni, w ostatnim tygodniu przyjmować 2 mg metyloprednizolonu co drugi dzień. W razie konieczności – kontrola osi podwzgórze-przysadka-nadnercza.
Schemat leczenia przerywanego W schemacie leczenia przerywanego stosuje się podwójną dawkę dobową co drugi dzień rano. Celem takiego schematu leczenia jest zapewnienie korzystnego wpływu glikokortykosteroidów i minimalizacja niektórych objawów niepożądanych, takich jak zahamowanie osi podwzgórze-przysadka-nadnercza, zespół Cushinga, zahamowanie wzrostu u dzieci oraz objawy nagłego przerwania leczenia glikokortykosteroidami.
Dzieci Ze względu na to, że u niemowląt i dzieci kortykosteroidy powodują opóźnienie wzrostu, które może być nieodwracalne, leczenie należy ograniczyć do minimalnej dawki stosowanej przez możliwie jak najkrótszy czas.
Osoby w podeszłym wieku U pacjentów w podeszłym wieku należy zachować ostrożność z powodu zwiększonego ryzyka wystąpienia działań niepożądanych, np. cukrzycy, osteoporozy, nadciśnienia tętniczego.
4.3 Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na metyloprednizolon lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1. Układowe zakażenia grzybicze. Oprócz nadwrażliwości nie ma przeciwwskazań do krótkotrwałego stosowania produktu leczniczego Meprelon w ostrych stanach zagrożenia życia lub w terapii zastępczej.
4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania
Produkt leczniczy Meprelon należy stosować jedynie w razie bezwzględnych wskazań, względnie z dodatkowym leczeniem przeciw drobnoustrojom, u osób z następującymi chorobami lub stanami: - ostre zakażenia wirusowe (półpasiec, zakażenia wirusem opryszczki, ospa wietrzna, zapalenie rogówki wywołane przez wirusy Herpes); - przewlekłe czynne zapalenie wątroby z dodatnim wynikiem testu na obecność HBsAg; - około 8 tygodni przed i do 2 tygodni po szczepieniach ochronnych z zastosowaniem żywych szczepionek; - zakażenia grzybicze i zarażenia pasożytnicze (np. robakami obłymi); - poliomyelitis; - schorzenie węzłów chłonnych po szczepieniu przeciw gruźlicy; - ostre i przewlekłe zakażenia bakteryjne; - gruźlica w wywiadzie (uwaga na reaktywację!) – produkt leczniczy wolno stosować jedynie równocześnie ze lekami przeciw gruźlicy.
Produkt leczniczy Meprelon można stosować w przebiegu poniższych schorzeń jedynie wówczas, gdy lekarz uzna to za niezbędne, a choroba będzie leczona według obowiązujących zasad: - choroba wrzodowa żołądka i dwunastnicy; - ciężka osteoporoza; - nadciśnienie tętnicze, które jest trudno wyrównać; - ciężka cukrzyca; - choroby psychiczne (także w wywiadzie); - jaskra z zamkniętym lub otwartym kątem przesączania; - uszkodzenia i owrzodzenia rogówki.
Ze względu na ryzyko perforacji jelit produkt leczniczy Meprelon wolno stosować jedynie przy bezwzględnych wskazaniach i pod odpowiednią kontrolą w przebiegu następujących schorzeń: - ciężkie wrzodziejące zapalenie jelita grubego z ryzykiem perforacji, z ropniami lub ropnym zapaleniem; - zapalenie uchyłków jelita; - po określonych operacjach jelit (anastomozy jelit) – bezpośrednio po operacji.
U pacjentów przyjmujących duże dawki glikokortykosteroidów objawy zapalenia otrzewnej po perforacji przewodu pokarmowego mogą być zamaskowane.
Lekarz powinien być świadomy, że podczas leczenia zgłaszano przypadki rozedmy pęcherzykowej jelit w trakcie stosowania tabletek zawierających metyloprednizolon (patrz punkt 4.8 „Działania niepożądane”). Z klinicznego punktu widzenia rozedma pęcherzykowa jelit może wystąpić w postaci łagodnej choroby niewymagającej leczenia lub w cięższej postaci wymagającej podawania tlenu, nawodnienia podawanego dożylnie i antybiotyków, aż do choroby zagrażającej życiu, wymagającej natychmiastowej operacji. Kortykosteroidy mogą maskować kliniczne objawy przedmiotowe i podmiotowe niektórych zagrażających życiu stanów związanych z rozedmą pęcherzykową jelit (w tym martwiczego zapalenia jelit, choroby płuc i zakażenia, takiego jak sepsa), dlatego jeżeli istnieje podejrzenie rozedmy pęcherzykowej jelit i jeśli łagodne objawy w obrębie brzucha przechodzą w ciężkie, wymagające interwencji medycznych, opisanych powyżej, ważne jest wykonanie odpowiedniej diagnostyki obrazowej (np. tomografii komputerowej i badań laboratoryjnych).
U pacjentów chorych na cukrzycę należy uwzględnić ewentualne zwiększenie zapotrzebowania na insulinę lub doustne leki przeciwcukrzycowe.
W przypadkach nadciśnienia tętniczego, które jest trudno wyrównać, należy regularnie kontrolować ciśnienie tętnicze krwi.
Twardzinowy przełom nerkowy U pacjentów z twardziną układową wymagane jest zachowanie ostrożności ze względu na zwiększoną częstość występowania twardzinowego przełomu nerkowego (o możliwym śmiertelnym przebiegu) z nadciśnieniem tętniczym i zmniejszeniem wytwarzania moczu obserwowanym po podaniu metyloprednizolonu w dawce wynoszącej co najmniej 12 mg na dobę. Dlatego należy rutynowo sprawdzać ciśnienie krwi i czynność nerek (stężenie kreatyniny w surowicy). Jeśli podejrzewa się wystąpienie przełomu nerkowego, należy starannie kontrolować ciśnienie krwi.
U pacjentów z nowotworami układu krwiotwórczego zgłaszano zespół rozpadu guza (ang. Tumour lysis syndrome, TLS) po zastosowaniu metyloprednizolonu w monoterapii lub w skojarzeniu z innymi lekami stosowanymi w ramach chemioterapii. Pacjentów z dużym ryzykiem wystąpienia TLS, takich jak pacjenci z wysokim tempem proliferacji, dużą masą guza i dużą wrażliwością na leki cytotoksyczne, należy ściśle monitorować i podejmować odpowiednie środki ostrożności (patrz punkt 4.8).
Po podaniu glikokortykosteroidów zgłaszano przypadki wystąpienia przełomu guza chromochłonnego nadnerczy (Pheochromocytoma crisis), który może prowadzić do śmierci. Leczenie pacjentów z podejrzeniem lub zdiagnozowanym guzem chromochłonnym nadnerczy należy rozpoczynać po starannej ocenie stosunku korzyści do ryzyka.
Pacjentów z ciężką niewydolnością serca należy starannie obserwować, ponieważ istnieje ryzyko pogorszenia.
Podczas stosowania kortykosteroidów zgłaszano występowanie zakrzepicy, w tym żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej. W związku z tym kortykosteroidy należy stosować ostrożnie u pacjentów, u których występują zaburzenia zakrzepowo-zatorowe lub którzy mogą być skłonni do ich występowania.
Podczas leczenia miastenii może na początku dojść do nasilenia objawów. Dlatego kortykosteroid należy początkowo podawać w szpitalu. W szczególności w razie wystąpienia ciężkich zaburzeń dotyczących twarzy i gardła albo zmniejszenia objętości oddechowej należy stopniowo wprowadzać produkt leczniczy Meprelon.
Produkt leczniczy Meprelon może maskować objawy istniejącego lub rozwijającego się zakażenia, a przez to utrudniać jego rozpoznanie. Długotrwałe stosowanie nawet małych dawek metyloprednizolonu prowadzi do zwiększonego ryzyka zakażenia takimi drobnoustrojami, które na ogół rzadko powodują zakażenia (tzw. zakażenia oportunistyczne).
Zasadniczo możliwe jest szczepienie z użyciem szczepionek zawierających zabite drobnoustroje chorobotwórcze. Należy jednak pamiętać o tym, że przy podawaniu większych dawek kortykosteroidu może dojść do zmniejszenia reakcji odpornościowej, a przez to – skuteczności szczepienia.
Podczas długotrwałego podawania produktu leczniczego Meprelon konieczne są regularne kontrole lekarskie (w tym kontrola okulistyczna co 3 miesiące). W szczególności podczas długotrwałego leczenia względnie dużymi dawkami produktu leczniczego Meprelon należy zwrócić uwagę na wystarczające przyjmowanie potasu i ograniczenie spożycia sodu. Należy kontrolować stężenie potasu w surowicy krwi.
W przypadku gdy podczas stosowania produktu leczniczego Meprelon dojdzie do szczególnego obciążenia organizmu (np. uraz, operacja, poród), może być konieczne przejściowe zwiększenie dawki produktu leczniczego.
W zależności od czasu trwania leczenia i dawki należy liczyć się z negatywnym wpływem produktu leczniczego na metabolizm wapnia. Dlatego zaleca się zapobieganie osteoporozie. Dotyczy to przede wszystkim osób z istniejącymi równocześnie czynnikami ryzyka, takimi jak obciążenie rodzinne, starszy wiek, okres pomenopauzalny, niewystarczające spożycie białka i wapnia, palenie dużej liczby papierosów, nadmierne spożycie alkoholu lub brak aktywności fizycznej. Zapobieganie polega na wystarczającym spożyciu wapnia i witaminy D oraz aktywności fizycznej. W przypadku już istniejącej osteoporozy należy dodatkowo brać pod uwagę stosowanie leków.
Przerwanie długotrwałego stosowania glikokortykosteroidów należy dokonać poprzez stopniowe zmniejszanie dawki. W przypadku nagłego odstawienia należy pamiętać o następujących rodzajach ryzyka: nasilenie lub nawrót choroby zasadniczej, ostra niewydolność kory nadnerczy (szczególnie w sytuacjach stresu, np. podczas zakażenia, po urazach, przy zwiększonym obciążeniu organizmu), „zespół odstawienia” steroidów. „Zespół odstawienia” steroidów może przebiegać z szerokim zakresem objawów przedmiotowych i podmiotowych. Do typowych objawów należą: gorączka, brak łaknienia, nudności, senność, złe samopoczucie, bóle stawów, łuszczenie się skóry, osłabienie, niedociśnienie tętnicze, zmniejszenie masy ciała.
U pacjentów leczonych glikokortykosteroidami niektóre choroby wirusowe (ospa wietrzna, odra) mogą mieć szczególnie ciężki przebieg, zwłaszcza u dzieci z upośledzeniem odporności oraz osób, które dotychczas nie chorowały na odrę lub ospę wietrzną. W przypadku kontaktu tych osób podczas stosowania produktu leczniczego Meprelon z osobami chorymi na odrę lub ospę wietrzną, w razie konieczności, należy natychmiast zastosować środki zapobiegawcze.
W przypadku niedoczynności tarczycy lub marskości wątroby, mogą być wystarczające względnie małe dawki lub może być konieczne zmniejszenie dawki. Należy zapewnić ścisły nadzór lekarski.
Dzieci Po ogólnoustrojowym stosowaniu glikokortykosteroidów u wcześniaków zgłaszano początek kardiomiopatii przerostowej. U niemowląt otrzymujących ogólnoustrojowe leczenie glikokortykoidami struktura i funkcja mięśnia sercowego powinny być monitorowane za pomocą echokardiogramu.
U dzieci wskazanie do stosowania produktu leczniczego musi być dokładnie rozważone, ponieważ produkt leczniczy Meprelon ma działanie hamujące wzrost. Należy regularnie kontrolować wzrost podczas długotrwałego leczenia produktem leczniczym Meprelon.
Wpływ na wątrobę i drogi żółciowe Zgłaszano rzadkie przypadki zaburzeń czynności wątroby i dróg żółciowych, z których większość ustępowała po przerwaniu leczenia. Z tego względu konieczna jest odpowiednia obserwacja.
Przyjmowanie produktu leczniczego Meprelon może spowodować wystąpienie dodatnich wyników testów na obecność substancji dopingowych. Poza tym stosowanie produktu leczniczego Meprelon jako substancji dopingowej może stanowić zagrożenie dla zdrowia.
Wpływ na wyniki badań dodatkowych: może dojść do zmniejszenia reakcji skórnej w testach alergicznych.
Zaburzenia widzenia Zaburzenia widzenia mogą wystąpić w wyniku ogólnoustrojowego i miejscowego stosowania kortykosteroidów. Jeżeli u pacjenta wystąpią takie objawy, jak nieostre widzenie lub inne zaburzenia widzenia, należy rozważyć skierowanie go do okulisty w celu ustalenia możliwych przyczyn, do których może należeć zaćma, jaskra lub rzadkie choroby, takie jak centralna chorioretinopatia surowicza (CSCR), którą notowano po ogólnoustrojowym i miejscowym stosowaniu kortykosteroidów.
Specjalne ostrzeżenia dotyczące substancji pomocniczych
Laktoza Produkt leczniczy nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, brakiem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.
Sód Produkt leczniczy zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na tabletkę, to znaczy produkt leczniczy uznaje się za „wolny od sodu”.
4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji
Produkty lecznicze hamujące enzym CYP3A4, takie jak ketokonazol i itrakonazol: Działanie kortykosteroidów może być nasilone. Spodziewane jest, że jednoczesne podawanie inhibitorów CYP3A, w tym produktów zawierających kobicystat, zwiększy ryzyko ogólnoustrojowych działań niepożądanych. Należy unikać łączenia leków, chyba że korzyść przewyższa zwiększone ryzyko ogólnoustrojowych działań niepożądanych związanych ze stosowaniem glikokortykosteroidów; w takim przypadku pacjenta należy obserwować w celu wykrycia ogólnoustrojowych działań glikokortykosteroidów.
Diltiazem: Stężenie metyloprednizolonu w osoczu może ulec zwiększeniu (z powodu zahamowania CYP3A4 i glikoproteiny P). W pierwszym okresie leczenia należy zatem prowadzić dokładną kontrolę lekarską. Może być konieczne dostosowanie dawki metyloprednizolonu.
Efedryna: Może nastąpić przyśpieszenie metabolizmu glikokortykosteroidów, co może zmniejszyć ich skuteczność.
Glikozydy nasercowe: Ze względu na niedobór potasu może dojść do zwiększenia ich działania.
Leki moczopędne i przeczyszczające: Nasilenie wydalania potasu.
Leki przeciwcukrzycowe: Osłabienie działania hipoglikemicznego tych leków.
Pochodne kumaryny: Osłabienie działania antykoagulacyjnego.
Niesteroidowe leki przeciwzapalne i przeciwreumatyczne, salicylany i indometacyna: Zwiększenie ryzyka wystąpienia owrzodzenia lub krwawienia z przewodu pokarmowego.
Niedepolaryzujące leki zwiotczające: Rozluźnienie mięśni może utrzymywać się dłużej.
Atropina i inne leki przeciwcholinergiczne: Może wystąpić dalsze zwiększenie ciśnienia śródgałkowego podczas równoczesnego przyjmowania produktu leczniczego Meprelon.
Prazykwantel: Kortykosteroidy mogą spowodować zmniejszenie stężenia prazykwantelu we krwi.
Chlorochina, hydroksychlorochina, meflochina: Istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia chorób mięśni lub chorób mięśnia sercowego.
Somatotropina: Może wystąpić osłabienie działania somatotropiny.
Protyrelina: Osłabione jest zwiększenie stężenia hormonu pobudzającego tarczycę (tyreotropiny, TSH) po podaniu protyreliny.
Estrogeny (np. doustne leki antykoncepcyjne): Działanie kortykosteroidu może być zwiększone.
Leki zobojętniające: U pacjentów z przewlekłą chorobą wątroby, przyjmujących wodorotlenek glinu lub magnezu, może dojść do zmniejszenia dostępności biologicznej metyloprednizolonu.
Produkty lecznicze pobudzające CYP3A4, takie jak ryfampicyna, fenytoina, karbamazepina, barbiturany, prymidon: Działanie kortykosteroidu jest zmniejszone.
Cyklosporyna: Następuje zwiększenie stężenia cyklosporyny we krwi. Przez to dochodzi do zwiększenia ryzyka napadów drgawek.
Inhibitory konwertazy angiotensyny: Występuje zwiększone ryzyko zaburzeń składu krwi.
4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację
Ciąża W okresie ciąży produkt leczniczy wolno stosować jedynie po starannym rozważeniu stosunku korzyści do ryzyka. Nie ma wystarczających badań na temat bezpieczeństwa stosowania metyloprednizolonu podczas ciąży. W doświadczeniach na zwierzętach obserwowano zwiększoną częstość występowania rozszczepu podniebienia (patrz punkt 5.3). Według danych z badań epidemiologicznych, podawanie glikokortykoidów w pierwszym trymestrze ciąży może zwiększać ryzyko rozszczepu wargi i (lub) podniebienia. Nie można wykluczyć zaburzeń wzrostu wewnątrzmacicznego podczas długotrwałego leczenia. Jeżeli glikokortykosteroidy są podawane pod koniec ciąży, istnieje ryzyko zaniku kory nadnerczy u płodu, które wymagałoby leczenia substytucyjnego u noworodka. Produkt ten może być podawany kobietom w ciąży, tylko gdy potencjalna korzyść dla matki przeważa nad potencjalnym ryzykiem, w tym ryzykiem dla płodu.
Karmienie piersią Glikokortykosteroidy przenikają do mleka kobiecego w małych ilościach. Zwykle ekspozycja noworodka odpowiada poniżej jednej setnej dawki w krążeniu układowym u matki karmiącej piersią. Podczas stosowania dużych dawek albo długotrwałego leczenia należy unikać karmienia piersią.
4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn
Podczas leczenia produktem leczniczym Meprelon może dojść do wystąpienia niektórych działań niepożądanych, np. zmniejszenia ostrości widzenia (z powodu zaćmy lub zwiększenia ciśnienia wewnątrzgałkowego), zawrotów lub bólu głowy, które w rzadkich przypadkach mogą upośledzać zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.
4.8 Działania niepożądane
Działania niepożądane zostały wymienione bez informacji o częstości ich występowania. Częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych.
Terapia substytucyjna Małe ryzyko działań niepożądanych przy przestrzeganiu zalecanego dawkowania.
Farmakoterapia W zależności od czasu trwania leczenia i dawki mogą wystąpić następujące działania niepożądane:
Zaburzenia krwi i układu chłonnego Leukocytoza, limfopenia, eozynopenia, poliglobulia, trombocytopenia, skłonność do trombocytozy.
Zaburzenia układu immunologicznego Osłabienie układu immunologicznego, maskowanie zakażeń, nasilenie utajonych zakażeń, reakcje alergiczne.
Zaburzenia endokrynologiczne Niedoczynność kory nadnerczy i wywołanie zespołu Cushinga (typowymi objawami są twarz księżycowata, otyłość tułowia i zaczerwienienie twarzy), „zespół odstawienia” steroidów (patrz punkt 4.4), zahamowanie wzrostu u dzieci, zaburzenia wydzielania hormonów płciowych (brak krwawienia miesiączkowego, hirsutyzm, zaburzenia wzwodu), przełom w przebiegu guza chromochłonnego (Pheochromocytoma crisis).
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania Zgłaszano przypadki zespołu rozpadu guza w związku ze stosowaniem metyloprednizolonu u pacjentów z nowotworami układu krwiotwórczego (patrz punkt 4.4). Lipomatoza nadtwardówkowa, nasierdzia lub śródpiersia. Zatrzymanie sodu z powstawaniem obrzęków, zwiększone wydalanie potasu (uwaga: zaburzenia rytmu serca), zmniejszenie tolerancji glukozy, cukrzyca, hipercholesterolemia i hipertriglicerydemia, nasilenie rozkładu białka.
Zaburzenia psychiczne Depresja, drażliwość, zmiany osobowości, zmiany nastroju, euforia, zwiększenie napędu i apetytu, psychozy, zaburzenia snu.
Zaburzenia układu nerwowego Rzekomy guz mózgu (szczególnie u dzieci), pojawienie się objawów dotychczas nieobserwowanej padaczki i zwiększenie skłonności do wystąpienia drgawek w przebiegu istniejącej padaczki, zawroty głowy, bóle głowy.
Zaburzenia oka Zaćma, szczególnie ze zmętnieniem podtorebkowym w części tylnej, jaskra, centralna retinopatia surowicza, nasilenie owrzodzenia rogówki, nasilenie zapalenia wywołanego przez wirusy, bakterie lub grzyby, nieostre widzenie (patrz także punkt 4.4).
Zaburzenia serca Nasilenie się zastoju w płucach w przebiegu niewydolności lewokomorowej, kardiomiopatia przerostowa u wcześniaków.
Zaburzenia naczyniowe Zwiększenie ciśnienia tętniczego krwi, zwiększenie ryzyka miażdżycy i zakrzepicy, zdarzenia zakrzepowe, zapalenie naczyń (także jako zespół odstawienny po długotrwałym leczeniu).
Zaburzenia żołądka i jelit Wrzody żołądka lub jelit z ryzykiem perforacji (na przykład z zapaleniem otrzewnej), krwawienie z żołądka lub dwunastnicy, zapalenie trzustki, dolegliwości w nadbrzuszu, rozedma pęcherzykowa jelit (patrz także punkt 4.4).
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych Zwiększona aktywność enzymów wątrobowych.
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Rozstępy skórne, zanik skóry, teleangiektazje, zwiększona podatność naczyń włosowatych na uszkodzenie, wybroczyny, siniaki, nadmierne owłosienie, trądzik steroidowy, przedłużone gojenie się ran, zapalenie skóry wokół ust podobne do trądziku różowatego, zmiany pigmentacji skóry, reakcje nadwrażliwości, np. wysypka polekowa.
Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej Osłabienie mięśni i zanik mięśni, w przypadku miastenii odwracalne zwiększenie osłabienia mięśni skutkujące wystąpieniem przełomu miastenicznego, wywołanie ostrej miopatii w przypadku równoczesnego podawania niedepolaryzujących leków zwiotczających mięśnie szkieletowe (patrz również punkt 4.5), osteoporoza (występuje w zależności od dawki, jest możliwa nawet przy krótkotrwałym stosowaniu leku), w ciężkich przypadkach prowadząca do ryzyka złamań kości, jałowe martwice kości (np. głowy kości ramiennej i udowej), zerwanie ścięgna. Uwaga: Po szybkim zmniejszeniu dawki po długotrwałym leczeniu mogą wystąpić takie dolegliwości, jak bóle mięśni i stawów. U pacjentów otrzymujących kortykosteroidy stwierdzano występowanie mięsaka Kaposiego.
Zaburzenia nerek i dróg moczowych Twardzinowy przełom nerkowy Występowanie twardzinowego przełomu nerkowego różni się w poszczególnych podgrupach pacjentów. Największe ryzyko występuje u pacjentów z uogólnioną postacią twardziny układowej. Ryzyko jest najmniejsze u pacjentów z ograniczoną postacią twardziny układowej i z młodzieńczą postacią twardziny układowej.
Badania Wzrost masy ciała.
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji i Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181C 02-222 Warszawa Tel.: + 48 22 49 21 301 Faks: + 48 22 49 21 309 Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można również zgłaszać podmiotowi odpowiedzialnemu.
4.9 Przedawkowanie
Nie zgłoszono żadnego przypadku przedawkowania. W razie przedawkowania należy spodziewać się nasilenia się działań niepożądanych (patrz punkt 4.8), szczególnie dotyczących gruczołów dokrewnych, metabolizmu i gospodarki wodno-elektrolitowej. Antidotum na produkt leczniczy Meprelon nie jest znane.
5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE
5.1 Właściwości farmakodynamiczne
Grupa farmakoterapeutyczna: glikokortykosteroidy, kod ATC: H02AB04
Metyloprednizolon jest niefluorowanym glikokortykosteroidem do leczenia układowego. Metyloprednizolon ma zależny od dawki wpływ na metabolizm prawie wszystkich tkanek. W zakresie fizjologicznym działanie to jest niezbędne dla życia, polega na utrzymaniu homeostazy organizmu w spoczynku i po obciążeniu oraz regulowaniu aktywności układu immunologicznego.
W przypadku braku czynności lub niewydolności kory nadnerczy metyloprednizolon, podawany w dawkach fizjologicznych, może zastąpić endogenny hydrokortyzon. Wpływa on przy tym w stanie równowagi metabolicznej na przemianę węglowodanów, białek i lipidów. Pod względem siły działania 8 mg metyloprednizolonu odpowiada 40 mg hydrokortyzonu. Ze względu na to, że metyloprednizolon nie ma praktycznie działania mineralokortykoidowego, podczas leczenia substytucyjnego w przypadku braku czynności kory nadnerczy należy dodatkowo podawać mineralokortykosteroid.
W leczeniu zespołu nadnerczowo-płciowego metyloprednizolon zastępuje kortyzol, którego brak wynika z wady enzymatycznej, i hamuje nadmierne wytwarzanie hormonu kortykotropowego w przysadce oraz androgenów w korze nadnerczy. Jeżeli defekt enzymatyczny obejmuje także syntezę mineralokortykosteroidu, musi on być dodatkowo podawany. W dawkach większych od dawek substytucyjnych metyloprednizolon ma szybkie działanie przeciwzapalne (przeciwwysiękowe i hamujące proliferację) i opóźnione działanie immunosupresyjne. Hamuje przy tym chemotaksję i aktywność komórek układu immunologicznego oraz uwalnianie i działanie mediatorów reakcji zapalenia i reakcji immunologicznych, np. enzymów lizosomalnych, prostaglandyn i leukotrienów. Przy zwężeniu oskrzeli zwiększa działanie beta-adrenomimetyków rozszerzających oskrzela (tzw. efekt permisywny).
Długotrwałe leczenie z użyciem dużych dawek prowadzi do zaniku układu immunologicznego i kory nadnerczy.
Hydrokortyzon ma działanie mineralokortykosteroidowe, które w pewnym stopniu występuje także w przypadku prednizonu, natomiast metyloprednizolon nie wykazuje praktycznie takiego działania. Dlatego nawet podczas stosowania produktu leczniczego Meprelon w dużych dawkach stężenia elektrolitów w surowicy krwi pozostają niezmienione, w zakresie wartości prawidłowych.
Przy zwężeniu dróg oddechowych działanie metyloprednizolonu polega zasadniczo na zahamowaniu procesów zapalnych, łagodzeniu lub zapobieganiu obrzękowi błony śluzowej, hamowaniu skurczu oskrzeli, hamowaniu, względnie ograniczeniu wytwarzania śluzu oraz obniżeniu lepkości śluzu.
Działania te wynikają z następujących mechanizmów: uszczelnienie naczyń, stabilizacja błon, normalizacja wrażliwości mięśni gładkich oskrzeli na beta-2-adrenomimetyki, obniżonej wskutek stałego stosowania, zahamowanie reakcji typu I od drugiego tygodnia leczenia.
5.2 Właściwości farmakokinetyczne
Po przyjęciu produktu leczniczego Meprelon maksymalne stężenia metyloprednizolonu w surowicy krwi występowały w ciągu 1,5 godziny. Okres półtrwania w surowicy krwi wynosi około 2 – 3 godzin. Stopień wiązania z białkami nie zależy od dawki i wynosi 77 %. Metyloprednizolon wiąże się tylko z albuminą, nie wiąże się z transkortyną.
Metyloprednizolon jest metabolizowany głównie w wątrobie, mniej niż 10 % podanej dawki jest wydalane w postaci niezmienionej. Metabolity (związki 11-keto i 20-hydroksy) nie są czynne hormonalnie i są wydalane głównie przez nerki. W ciągu 10 godzin około 85 % podanej dawki jest wykrywane w moczu, a około 10 % w stolcu. W przypadkach pogorszenia czynności nerek nie dochodzi do zaburzeń metabolizmu metyloprednizolonu i dlatego nie ma konieczności modyfikowania dawki.
Czas działania jest dłuższy od okresu półtrwania w surowicy, wynosi przy stosowaniu w średnich dawkach od 12 do 36 godzin.
5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie
Toksyczność ostra Ostra toksyczność po podaniu doustnym w doświadczeniu na szczurach (LD 50 ) wynosi powyżej 4 g/kg masy ciała.
Toksyczność podostra/przewlekła W doświadczeniach na zwierzętach stwierdzono policytemię, limfopenię, zanik grasicy i zanik kory nadnerczy oraz zwiększone gromadzenie glikogenu w wątrobie jako następstwo działania farmakodynamicznego. Po długotrwałym podawaniu w dużych dawkach (3 i 10 mg/kg masy ciała) dochodzi ponadto do osłabienia odporności, zmniejszonej aktywności szpiku kostnego, zaniku mięśni szkieletowych, jąder/ jajników, polidypsji, biegunki i pogorszenia stanu ogólnego.
Działanie mutagenne i karcynogenne Nie przeprowadzono rozległych badań nad działaniem mutagennym metyloprednizolonu. Test Amesa był ujemny. Brak danych z badań nad działaniem karcynogennym na zwierzętach, którym podawano by metyloprednizolon przez długi okres.
Toksyczy wpływ na rozród i rozwój potomstwa Badania na zwierzętach, w których ciężarnym myszom, szczurom i królikom podawano glikokortykosteroidy, wykazały zwiększoną częstość występowania rozszczepu podniebienia u potomstwa. W badaniach na zwierzętach glikokortykosteroidy powodują zaburzenia wzrostu wewnątrzmacicznego. Nie można wykluczyć wystąpienia podobnego działania u ludzi po długotrwałym stosowaniu w trakcie ciąży.
6. DANE FARMACEUTYCZNE
6.1 Wykaz substancji pomocniczych
Meprelon 4 mg Skrobia ziemniaczana, laktoza jednowodna, krzemionka koloidalna bezwodna, karboksymetyloskrobia sodowa (typ A), magnezu stearynian.
Meprelon 8 mg Skrobia ziemniaczana, laktoza jednowodna, krzemionka koloidalna bezwodna, karboksymetyloskrobia sodowa (typ A), magnezu stearynian.
Meprelon 16 mg Celuloza mikrokrystaliczna, laktoza jednowodna, krzemionka koloidalna bezwodna, karboksymetyloskrobia sodowa (typ A), magnezu stearynian.
6.2 Niezgodności farmaceutyczne
Nie dotyczy.
6.3 Okres ważności
6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania
Meprelon 4 mg Przechowywać w temperaturze poniżej 30°C.
Meprelon 8 mg Przechowywać w temperaturze poniżej 30°C.
Meprelon 16 mg Przechowywać w temperaturze poniżej 25°C.
6.5 Rodzaj i zawartość opakowania
Blister z folii PVC/PVDC/Aluminium zawierający 10 tabletek w tekturowym pudełku.
Meprelon 4 mg tabletki Wielkości opakowań: 20, 30, 50 i 100 tabletek.
Meprelon 8 mg tabletki Wielkości opakowań: 30, 50 i 100 tabletek.
Meprelon 16 mg tabletki Wielkości opakowań: 20, 30, 50 i 100 tabletek.
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania produktu leczniczego do
stosowaniaBrak szczególnych wymagań.
Wszelkie resztki niewykorzystanego produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami.
7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA DOPUSZCZENIE
DO OBROTUSUN-FARM Sp. z o.o. ul. Dolna 21 05-092 Łomianki
8. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
Pozwolenie nr 17574 – Meprelon 4 mg tabletki Pozwolenie nr 17580 – Meprelon 8 mg tabletki Pozwolenie nr 17579 – Meprelon 16 mg tabletki
9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU I
DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIAData wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 01 grudnia 2010 Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 25 lutego 2016