Ondansetron Accord 2 mg/ml
Ondansetronum
Roztwór do wstrzykiwań lub infuzji 2 mg/ml | Ondansetroni hydrochloridum dihydricum 2.49 mg
Ulotka
Ulotka dołączona do opakowania: informacja dla użytkownika
Ondansetron Accord 2 mg/ml, roztwór do wstrzykiwań lub infuzji
Ondansetronum
Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta. Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza, farmaceuty lub pielęgniarki. Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same. Jeśli u pacjanta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce.
Lek nazywa się Ondansetron Accord 2 mg/ml, roztwór do wstrzykiwań lub infuzji, w dalszej części ulotki zwany jest jednak lekiem Ondansetron Accord.
Spis treści ulotki
Lek Ondansetron Accord zawiera jako substancję czynną ondansetron, który należy do grupy leków przeciwwymiotnych. Niektóre metody leczenia mogą powodować nudności lub wymioty. Leki przeciwwymiotne mogą zapobiegać nudnościom i wymiotom po leczeniu.
U osób dorosłych lek Ondansetron Accord jest stosowany: w celu zapobiegania nudnościom i wymiotom, które mogą wystąpić w trakcie chemioterapii (kurs chemioterapii) lub radioterapii podczas leczenia choroby nowotworowej, w celu zapobiegania i leczenia nudności i wymiotów, które mogą wystąpić po operacji w znieczuleniu ogólnym.
U dzieci w wieku powyżej 1 miesiąca lek Ondansetron Accord może być stosowany w zapobieganiu i leczeniu nudności i wymiotów po operacji.
U dzieci w wieku powyżej 6 miesięcy lek Ondansetron Accord może być również stosowany w leczeniu nudności i wymiotów podczas chemioterapii.
Kiedy nie stosować leku Ondansetron Accord: - jeśli pacjent dorosły lub dziecko stosuje apomorfinę (używaną w leczeniu choroby Parkinsona);
- jeśli pacjent dorosły lub dziecko ma uczulenie na ondansetron lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6).
Jeśli pacjent uważa, że powyższe informacje go dotyczą, powinien skontaktować się z lekarzem przed przyjęciem leku Ondansetron Accord.
Ostrzeżenia i środki ostrożności Przed rozpoczęciem stosowania leku Ondansetron Accord należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty: - jeśli pacjent ma uczulenie na leki podobne do ondansetronu, takie jak leki zawierające granisetron lub palonosetron, - jeśli u pacjenta dorosłego lub dziecka kiedykolwiek wystąpiły problemy z sercem, takie jak nieregularne bicie serca (arytmia), - jeśli u pacjenta dorosłego lub dziecka występują problemy z jelitami, - jeśli u pacjenta wątroba nie funkcjonuje prawidłowo, lekarz może zmniejszyć dawkę leku Ondansetron Accord.
Jeśli którakolwiek z powyższych sytuacji dotyczy pacjenta, należy poinformować o tym lekarza.
Ondansetron Accord a inne leki Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach stosowanych przez pacjenta dorosłego lub dziecko obecnie lub ostatnio a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować, w tym o lekach dostępnych bez recepty. fenytoina i karbamazepina (leki stosowane w leczeniu padaczki) mogą niekorzystnie wpływać na stężenie ondansetronu w organizmie, ryfampicyna (lek stosowany w leczeniu świądu, gruźlicy i trądu) może niekorzystnie wpływać na stężenie ondansetronu w organizmie, jednoczesne stosowanie ondansetronu może niekorzystnie wpływać na działanie tramadolu (lek stosowany w zwalczaniu bólu), fluoksetyna, paroksetyna, sertralina, fluwoksamina, citalopram, escitalopram (SSRI) [selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny] (leki stosowane w leczeniu depresji i (lub) lęku) mogą powodować zmianę stanu psychicznego, wenlafaksyna, duloksetyna (SNRI [inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny]) (leki stosowane w leczeniu depresji i (lub) lęku) mogą powodować zmianę stanu psychicznego, jednoczesne stosowanie ondansetronu z lekami wpływającymi na serce (np. antracykliny, takie jak doksorubicyna, daunorubicyna lub trastuzumab), antybiotykami (np. erytromycyna lub ketokonazol), lekami przeciwarytmicznymi (np. amiodaron) i beta-blokerami (np. atenolol lub tymolol) może zwiększać ryzyko zaburzeń rytmu serca.
Należy poinformować lekarza, jeśli pacjent stosuje którykolwiek z tych leków.
Ciąża, karmienie piersią i wpływ na płodność Nie należy stosować leku Ondansetron Accord w pierwszym trymestrze ciąży. Wynika to z tego, że lek Ondansetron Accord może nieznacznie zwiększyć ryzyko wystąpienia rozszczepu wargi i (lub) podniebienia [otworu lub szczeliny w górnej wardze i (lub) podniebieniu]. Jeżeli pacjentka jest w ciąży, przypuszcza, że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku. Jeżeli pacjentka jest kobietą w wieku rozrodczym, może zostać doradzone zastosowanie skutecznej antykoncepcji.
Nie zaleca się karmienia piersią podczas stosowania leku Ondansetron Accord. Badania na zwierzętach wykazały, że ondansetron może przenikać do mleka matki. Może to wpłynąć na dziecko. Należy porozmawiać o tym z lekarzem.
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn: Lek Ondansetron Accord nie ma wpływu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.
Lek Ondansetron Accord zawiera sód. Lek zawiera 3,62 mg sodu (głównego składnika soli kuchennej) w każdym mililitrze. Odpowiada to 0,18% maksymalnej zalecanej dobowej dawki sodu w diecie u osób dorosłych.
Ten lek należy zawsze przyjmować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. Lek Ondansetron Accord jest zwykle podawany przez lekarza lub pielęgniarkę. Przepisana dawka leku będzie zależała od rodzaju leczenia.
Zapobieganie nudnościom i wymiotom wywołanym przez chemioterapię lub radioterapię Dorośli W dniu przeprowadzania chemioterapii lub radioterapii u osób dorosłych zaleca się stosować dawkę chemioterapią lub radioterapią, a następnie kolejną dawkę 8 mg po 12 godzinach. Zwykła dawka dożylna u osób dorosłych nie powinna przekraczać 8 mg.
W kolejnych dniach • po chemioterapii lek będzie podawany doustnie, w postaci tabletki ondansetronu (8 mg) lub 10 ml syropu (8 mg), • podawanie doustne można rozpocząć po 12 godzinach od podania ostatniej dawki dożylnej i kontynuować do 5 dni.
Jeśli chemioterapia lub radioterapia wywołują ciężkie nudności i wymioty, konieczne może być podanie pacjentowi dorosłemu lub dziecku większej dawki niż zwykła dawka leku Ondansetron Accord. Lekarz zdecyduje, czy konieczna jest modyfikacja dawki.
Zapobieganie nudnościom i wymiotom wywołanym przez chemioterapię Dzieci w wieku powyżej 6 miesięcy i młodzież Dawka leku zostanie ustalona przez lekarza na podstawie masy lub powierzchni ciała.
W dniu przeprowadzania chemioterapii • pierwsza dawka jest podawana drogą wstrzyknięcia do żyły, bezpośrednio przed leczeniem.
W kolejnych dniach podawanie doustne można rozpocząć po 12 godzinach od podania ostatniej dawki dożylnej i kontynuować do 5 dni.
Zapobieganie i leczenie nudności i wymiotów w okresie pooperacyjnym Dorośli: • Zazwyczaj stosowana dawka u osób dorosłych wynosi 4 mg i jest podawana we wstrzyknięciu dożylnym lub domięśniowym. W celu zapobiegania wymiotom lek będzie podawany bezpośrednio przed zabiegiem operacyjnym. Dzieci: • Lekarz ustali dawkę leku konieczną do zastosowania u dzieci w wieku powyżej 1 miesiąca
W celu zapobiegania wymiotom lek będzie podawany bezpośrednio przed zabiegiem operacyjnym.
Pacjenci z umiarkowaną lub ciężką chorobą wątroby Nie powinno się stosować dawki większej niż 8 mg na dobę.
Jeśli u pacjenta dorosłego lub dziecka w dalszym ciągu występują nudności i wymioty Lek powinien zacząć działać wkrótce po podaniu. Jeśli u pacjenta w dalszym ciągu występują nudności lub wymioty, należy poinformować lekarza lub pielęgniarkę.
Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Ondansetron Accord Lek będzie podawany pacjentowi dorosłemu lub dziecku przez lekarza lub pielęgniarkę, więc otrzymanie zbyt dużej dawki przez pacjenta dorosłego lub dziecko jest mało prawdopodobne. Jeśli uważa się, że pacjent dorosły lub dziecko otrzymali zbyt dużą dawkę leku lub doszło do pominięcia dawki leku, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub pielęgniarce. W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku należy zwrócić się do lekarza, farmaceuty lub pielęgniarki.
Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
CIĘŻKIE DZIAŁANIA NIEPOŻĄDANE Reakcje alergiczne Jeśli u pacjenta dorosłego lub dziecka wystąpi reakcja alergiczna należy natychmiast powiedzieć o tym lekarzowi lub personelowi medycznemu. Objawy mogą obejmować: · nagle występujący świszczący oddech, ból lub ucisk w klatce piersiowej, · obrzęk powiek, twarzy, warg, jamy ustnej lub języka, co może utrudniać oddychanie, · wysypkę – czerwone kropki lub plamy pod skórą gdziekolwiek na ciele (pokrzywka), · omdlenie.
W przypadku wystąpienia tych objawów należy natychmiast skontaktować się z lekarzem. Należy przerwać przyjmowanie tego leku.
Inne działania niepożądane obejmują:
Bardzo często (mogą wystąpić częściej niż u 1 na
Ból głowy
Często (mogą wystąpić rzadziej niż u 1 na
Nagłe zaczerwienienie twarzy, uderzenia gorąca Zaparcia Zmiany wartości parametrów czynności wątroby (jeśli pacjent otrzymuje Ondansetron Accord jednocześnie z chemioterapią cisplatyną, w pozostałych przypadkach działanie to występuje niezbyt często) Podrażnienie w miejscu podania, np. ból, pieczenie, obrzęk, zaczerwienienie lub świąd
Niezbyt często (mogą wystąpić rzadziej niż u 1 na Napady padaczkowe (drgawki) Nietypowe ruchy ciała lub wstrząsy (dyskinezja) Zaburzenia motoryczne (w tym uporczywe skurcze mięśni i/lub powtarzające się ruchy, dystonia) Nierówne lub powolne bicie serca Ból w klatce piersiowej z obecnością lub bez obniżenia odcinka ST w EKG Napadowe przymusowe patrzenie w górę Niskie ciśnienie krwi, które może prowadzić do zasłabnięcia lub zawrotów głowy Czkawka Zwiększenie stężenia substancji (enzymów) wytwarzanych przez wątrobę (możliwe do wykazania w badaniach krwi). Objawy te były często zgłaszane u pacjentów otrzymujących cisplatynę (lek stosowany w chemioterapii).
Rzadko (mogą wystąpić rzadziej niż u 1 na
Ciężkie reakcje alergiczne Zawroty głowy lub uczucie pustki w głowie podczas szybkiego podawania dożylnego Przejściowe zaburzenia widzenia (takie jak niewyraźne lub podwójne widzenie), głównie podczas podania dożylnego Zaburzenia rytmu serca (czasami prowadzące do nagłej utraty świadomości) Biegunka i ból brzucha
Bardzo rzadko (mogą wystąpić rzadziej niż u 1 na
Ciężka, nagła reakcja alergiczna z objawami, takimi jak gorączka, pęcherze skórne i łuszczenie się skóry (toksyczna nekroliza naskórka; zespół Lyella) oraz ciężka reakcja alergiczna z wysoką gorączką, pęcherzami skórnymi, bólem stawów i (lub) zapaleniem oka (zespół Stevensa-Johnsona) Słabe widzenie lub tymczasowa utrata wzroku, zwykle trwająca nie dłużej niż 20 minut. Większość pacjentów otrzymywała chemioterapeutyki, w tym cisplatynę. W niektórych przypadkach zgłaszano, że przejściowa ślepota była spowodowana przyczynami mózgowymi.
Częstość nieznana (nie może zostać określona na podstawie dostępnych danych)
Zatrzymanie płynów (obrzęki) Wysypka i świąd Niedokrwienie mięśnia sercowego Objawy obejmują: nagły ból w klatce piersiowej lub ucisk w klatce piersiowej
Zgłaszanie działań niepożądanych Jeśli u pacjenta dorosłego lub dziecka wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielegniarce. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181C 02-222 Warszawa Tel: +48 22 49 21 201 Fax: +48 22 49 21 209 strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu. Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.
Przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci. Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na ampułce lub kartoniku po: „Termin ważności (EXP)”. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca. Produkt leczniczy nie wymaga żadnych specjalnych warunków przechowywania dotyczących temperatury. Ampułki należy przechowywać w opakowaniu zewnętrznym, aby chronić je przed światłem. Nie stosować tego leku w przypadku uszkodzenia pojemnika lub jeśli widoczne są cząstki i (lub) kryształki. Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.
Co zawiera lek Ondansetron Accord Substancją czynną leku Ondansetron Accord jest ondansetron (w postaci chlorowodorku dwuwodnego). chlorowodorku ondansetronu). Każda ampułka 2 ml zawiera 4 mg ondansetronu (w postaci dwuwodnego chlorowodorku ondansetronu). Każda ampułka 4 ml zawiera 8 mg ondansetronu (w postaci dwuwodnego chlorowodorku ondansetronu). Inne składniki to: kwas cytrynowy jednowodny, sodu cytrynian, sodu chlorek, sodu wodorotlenek i (lub) kwas solny stężony do ustalania odpowiedniego pH i woda do wstrzykiwań.
Jak wygląda lek Ondansetron Accord i co zawiera opakowanie Lek Ondansetron Accord jest przezroczystym i bezbarwnym roztworem do wstrzykiwań lub infuzji, zawartym w ampułce z przezroczystego lub oranżowego szkła. Lek Ondansetron 2 mg/ml do wstrzykiwań jest dostępny w opakowaniach zawierających 5 ampułek po 2 ml, 5 ampułek po 4 ml, a także 10 ampułek po 2 ml i 10 ampułek po 4 ml. Nie wszystkie rodzaje opakowań muszą znajdować się w obrocie.
Podmiot odpowiedzialny Accord Healthcare Polska Sp. z o.o. ul. Taśmowa 7 02-677 Warszawa Tel: + 48 22 577 28 00
Wytwórca: Accord Healthcare Limited Sage House North Harrow HA1 4HF Middlesex Wielka Brytania
Accord Healthcare Polska Sp.z o.o., ul. Lutomierska 50 95-200 Pabianice
Ten lek jest dopuszczony do obrotu w państwach członkowskich Europejskiego Obszaru Gospodarczego oraz w Wielkiej Brytanii (Irlandii Północnej) pod następującymi nazwami:
Nazwa kraju członkowskiego Nazwa produktu leczniczego Austria Ondansetron Accord 2 mg/ml Lösung zur Injektion oder Infusion Belgia Ondansetron Accord Healthcare 2 mg/ml solution pour injection ou perfusion/ oplossing voor injectie of infusie/ Lösung zur Injektion oder Infusion Cypr Ondansetron Accord 2 mg/ml ενέσιμο διάλυμα ή διάλυμα για έγχυση Czechy Ondansetron Accord 2 mg/ml injekční roztok nebo infuzi Dania Ondansetron Accord 2 mg/ml injektions og infusionsvæske, opløsning Estonia Ondansetron Accord 2 mg/ml Finlandia Ondansetron Accord 2 mg/ ml injektio- tai infuusioneste/ Lösning för injektion och infusion Grecja Ondansetron Accord 2 mg/ml ενέσιμο διάλυμα ή διάλυμα για έγχυση Hiszpania Ondansetron Accord Healthcare 2 mg/ml para inyección o infusión EFG Irlandia Ondansetron 2 mg/ml Solution for Injection or Infusion Łotwa Ondansetron Accord 2 mg/ml šķīdums injekcijām vai infūzijām Malta Ondansetron 2 mg/ml Solution for Injection or Infusion Niemcy Ondansetron Accord 2 mg/ml Lösung zur Injektion oder Infusion Norwegia Ondansetron Accord 2 mg/ml oppløsning til injeksjon og infusjon Polska Ondansetron Accord 2 mg/ml Portugalia Ondansetron Accord Słowacja Ondansetron Accord 2 mg/ml injekčný alebo infúzny roztok Słowenia Ondansetron Accord 2 mg/ml raztopina za injiciranje ali infundiranje Szwecja Ondansetron Accord 2 mg/ml Lösning för injektion och infusion Wielka Brytania (Irlandia Północna) Ondansetron 2mg/ml Solution for Injection or Infusion Włochy Ondansetrone Accord Healthcare 2mg/ml Soluzione per Iniezione o Infusione
Data ostatniej aktualizacji ulotki: czerwiec 2022
Poniższe informacje przeznaczone są wyłącznie dla personelu medycznego lub pracowników służby zdrowia
Instrukcje dotyczące użytkowania: Do podawania we wstrzyknięciu dożylnym lub domięśniowym lub w infuzji dożylnej po rozcieńczeniu. Lekarz przepisujący ondansetron w celu zapobiegania nudnościom i wymiotom opóźnionym związanym z radioterapią lub chemioterapią u osób dorosłych, młodzieży i dzieci powinien uwzględnić właściwe wytyczne odnoszące się do stosowania leku i praktycznie przyjęte zasady stosowania.
Nudności i wymioty wywołane przez chemioterapię i radioterapię: Dorośli: Nasilenie wymiotów wywołanych przez leczenie przeciwnowotworowe różni się w zależności od dawek leku i skojarzenia chemioterapii i radioterapii w zastosowanych schematach leczenia. Drogę podania ondansetronu i jego dawkę należy dobierać w sposób elastyczny, w zakresie od 8 mg do 32 mg na dobę, według poniższych zaleceń.
Chemioterapia i radioterapia o działaniu wymiotnym: Ondansetron może być podawany doodbytniczo, doustnie (tabletka lub syrop), dożylnie lub domięśniowo.
U większości pacjentów leczonych chemioterapią lub radioterapią o działaniu wymiotnym, bezpośrednio przed leczeniem należy zastosować ondansetron w dawce 8 mg w powolnym wstrzyknięciu dożylnym (trwającym nie krócej niż 30 sekund) lub domięśniowym bezpośrednio przed chemioterapią, a następnie podawać 8 mg leku doustnie, co 12 godzin.
Aby zapobiec opóźnionym lub przedłużonym wymiotom po upływie pierwszych 24 godzin należy kontynuować doustne lub doodbytnicze leczenie ondansetronem do 5 dni po zakończeniu cyklu leczenia.
Chemioterapia o silnym działaniu wymiotnym: Pacjentom otrzymującym chemioterapię o silnym działaniu wymiotnym, np. duże dawki cisplatyny, ondansetron można podawać doustnie, doodbytniczo, dożylnie lub domięśniowo. Ondansetron stosowany w następujących schematach dawkowania w ciągu pierwszych 24 godzin od rozpoczęcia chemioterapii wykazywał porównywalną skuteczność:
Pojedyncza dawka 8 mg, podawana w powolnym wstrzyknięciu dożylnym (trwającym nie krócej niż 30 sekund) lub domięśniowym bezpośrednio przed chemioterapią. Bezpośrednio przed chemioterapią powolne wstrzyknięcie dożylne (trwające nie krócej niż 30 sekund) lub domięśniowe po 8 mg każde, w odstępie od 2 do 4 godzin lub w ciągłej infuzji dożylnej w dawce 1 mg/godzinę do 24 godzin. Maksymalna początkowa dawka to 16 mg rozcieńczona w 50 do 100 ml roztworu chlorku sodu 0,9% do wlewów dożylnych lub w innym odpowiednim płynie infuzyjnym (patrz punkt 6.6) i podana w postaci infuzji trwającej nie krócej niż 15 minut bezpośrednio przed chemioterapią. Po zastosowaniu początkowej dawki ondansetronu można podać w odstępach czterogodzinnych dwie dodatkowe dawki 8 mg dożylnie (we wstrzyknięciu trwającym nie krócej niż 30 sekund) lub domięśniowo. Wybór schematu dawkowania powinien być uzależniony od stopnia nasilenia wymiotów.
Nie należy podawać pojedynczej dawki większej niż 16 mg ze względu na zależne od dawki zwiększone ryzyko wydłużenia odstępu QT (patrz punkty 4.4, 4.8 i 5.1 w Charakterystyce Produktu Leczniczego).
Skuteczność ondansetronu w chemioterapii o silnym działaniu wymiotnym może być zwiększona przez dodanie przed chemioterapią, pojedynczej dożylnej dawki 20 mg soli sodowej fosforanu deksametazonu.
Aby zapobiec opóźnionym lub przedłużonym wymiotom po upływie pierwszych 24 godzin należy kontynuować doodbytnicze lub doustne leczenie ondansetronem do 5 dni po zakończeniu cyklu leczenia.
Dzieci i młodzież: Leczenie nudności i wymiotów wywołanych przez chemioterapię u dzieci w wieku ≥ 6 miesięcy i młodzieży. Dawkę leku stosowanego w leczeniu nudności i wymiotów wywołanych przez chemioterapię oblicza się na podstawie powierzchni ciała (ang. body surface area, BSA) lub masy ciała.
Ustalanie dawki na podstawie pola powierzchni ciała (BSA): Ondansetron Accord powinno się podawać dożylnie w pojedynczej dawce 5 mg/m 2 , bezpośrednio przed chemioterapią. Pojedyncza dawka podana dożylnie nie może być większa niż 8 mg. Podawanie doustne można rozpocząć po 12 godzinach i kontynuować do 5 dni (patrz Tabele dotyczące dawkowania w Charakterystyce Produktu Leczniczego). Całkowita dawka podana w ciągu 24 godzin (w postaci dawek podzielonych) nie może być większa niż 32 mg (dawka stosowana u osób dorosłych).
Ustalanie dawki na podstawie masy ciała: Całkowite dawki dobowe określone w oparciu o masę ciała są większe niż dawki obliczone na podstawie powierzchni ciała (BSA). Ondansetron Accord powinno się podawać dożylnie w pojedynczej dawce 0,15 mg/kg, bezpośrednio przed chemioterapią. Pojedyncza dawka podana dożylnie nie może być większa niż 8 mg.
Można podać dwie kolejne dawki dożylne w odstępach co 4 godziny. Podawanie doustne można rozpocząć po 12 godzinach i kontynuować do 5 dni (dalsze informacje patrz Charakterystyka Produktu Leczniczego).
Ondansetron Accord należy rozcieńczyć w 5 % roztworze glukozy lub 0,9% roztworze chlorku sodu lub innego kompatybilnego płynu infuzyjnego (patrz punkt 6.6 w Charakterystyce Produktu Leczniczego) i podawać we wlewie dożylnym trwającym nie krócej niż 15 minut.
Brak jest danych pochodzących z badań klinicznych z grupą kontrolną dotyczących stosowania leku Ondansetron Accord w celu zapobiegania opóźnionym lub przedłużonym nudnościom i wymiotom wywołanym przez chemioterapię. Brak jest danych pochodzących z badań klinicznych z grupą kontrolną dotyczących stosowania leku Ondansetron Accord w leczeniu nudności i wymiotów wywołanych przez radioterapię u dzieci.
Nudności i wymioty w okresie pooperacyjnym: Dorośli: W zapobieganiu nudnościom i wymiotom w okresie pooperacyjnym ondansetron może być podany doustnie lub we wstrzyknięciu dożylnym lub domięśniowym.
Ondansetron można stosować w pojedynczej dawce 4 mg podanej domięśniowo lub w powolnym wstrzyknięciu dożylnym bezpośrednio przed wprowadzeniem do znieczulenia.
W leczeniu nudności i wymiotów w okresie pooperacyjnym zaleca się zastosowanie pojedynczej dawki 4 mg podanej domięśniowo lub w powolnym wstrzyknięciu dożylnym.
Dzieci (w wieku powyżej 1 miesiąca) i młodzież:
Podawanie doustne: Nie przeprowadzono badań dotyczących doustnego stosowania ondansetronu w celu zapobiegania lub leczenia nudności i wymiotów w okresie pooperacyjnym. W takim przypadku zaleca się zastosowanie powolnego wstrzyknięcia dożylnego.
Wstrzyknięcie: Zapobiegając pooperacyjnym nudnościom i wymiotom (PONV) u pacjentów pediatrycznych poddanych ogólnemu znieczuleniu w trakcie operacji, można podać ondansetron w powolnym dożylnym wstrzyknięciu (trwającym przynajmniej 30 sekund) w pojedynczej dawce 0,1 mg/kg mc., maksymalnie 4 mg, przed, w trakcie lub po wprowadzeniu do znieczulenia.
W celu leczenia nudności i wymiotów u pacjentów pediatrycznych po zabiegu operacyjnym poddanych ogólnemu znieczuleniu podczas operacji, można podać ondansetron w powolnym dożylnym wstrzyknięciu (trwającym przynajmniej 30 sekund) w pojedynczej dawce 0,1 mg/kg mc. do maksymalnie 4 mg.
Brak jest danych dotyczących stosowania leku Ondansetron Accord w leczeniu nudności i wymiotów w okresie pooperacyjnym u dzieci w wieku poniżej 2 lat.
Pacjenci w podeszłym wieku: Dane dotyczące zastosowania ondansetronu w zapobieganiu i leczeniu PONV u pacjentów w podeszłym wieku są ograniczone, jednak ondansetron jest dobrze tolerowany przez pacjentów powyżej 65 lat, otrzymujących chemioterapię.
Pacjenci z zaburzeniem czynności nerek: Nie ma konieczności dostosowania dobowej dawki leku, częstości oraz drogi jego podawania.
Pacjenci z zaburzeniem czynności wątroby: Klirens ondansetronu jest znacząco zmniejszony a okres półtrwania w surowicy znacząco przedłużony u pacjentów z umiarkowanymi lub ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby. U takich pacjentów całkowita dawka dobowa nie powinna być większa niż 8 mg dlatego zaleca się podanie doustne lub pozajelitowe.
Pacjenci z powolnym metabolizmem sparteiny i debryzochiny: Okres półtrwania ondansetronu w fazie eliminacji nie ulega zmianie u pacjentów zaklasyfikowanych jako powoli metabolizujący sparteinę i debryzochinę. W konsekwencji, u takich pacjentów dawki wielokrotne będą powodowały taki sam poziom ekspozycji jak u pozostałych grup pacjentów. Nie jest konieczna zmiana dawkowania dobowego ani częstości podawania leku.
Niezgodności farmaceutyczne: Tego leku nie wolno mieszać z innymi produktami leczniczymi oprócz tych, które są zalecane poniżej.
Roztworu nie wolno sterylizować w autoklawie.
Lek Ondansetron Accord należy łączyć tylko z zalecanymi, poniżej wymienionymi roztworami: 0,9% roztwór chlorku sodu do infuzji dożylnych (BP) (0,9% m/obj.) 5% roztwór glukozy do infuzji dożylnych (BP) (5% m/obj.) 10% roztwór mannitolu do infuzji dożylnych (BP) (10% m/obj.) roztwór Ringera do infuzji dożylnych 0,3% roztwór chlorku potasu (0,3% m/obj.) i 0,9% roztwór chlorku sodu (0,9% m/obj.) do infuzji dożylnych (BP) 0,3% roztwór chlorku potasu (0,3% m/obj.) i 5% roztwór glukozy (5% m/obj.) do infuzji dożylnych (BP)
Stabilność leku Ondansetron Accord po rozcieńczeniu zalecanymi roztworami wykazano dla stężeń 0,016 mg/ml i 0,64 mg/ml.
Należy stosować wyłącznie przezroczyste i bezbarwne roztwory. Rozcieńczone roztwory należy przechowywać w warunkach chroniących przed dostępem światła.
Okres ważności i przechowywania W opakowaniu zamkniętym Lek nie wymaga żadnych specjalnych warunków przechowywania dotyczących temperatury. Ampułki należy przechowywać w opakowaniu zewnętrznym, aby chronić je przed światłem.
Wstrzyknięcie Lek należy zużyć bezpośrednio po pierwszym otwarciu.
Infuzja Chemiczną i fizyczną stabilność roztworu rozcieńczonego zalecanymi rozpuszczalnikami wykazano w temperaturze 25°C i 2–8°C przez 7 dni. Z mikrobiologicznego punktu widzenia produkt należy zużyć natychmiast. W przeciwnym razie, odpowiedzialność za czas i warunki przechowywania przygotowanego roztworu spoczywa na użytkowniku. Wówczas roztworu nie należy przechowywać dłuższej niż przez 24 godziny w temperaturze od 2°C do 8°C, chyba że rozcieńczenia dokonano w kontrolowanych i zatwierdzonych warunkach jałowych.
Ondansetron Accord 2 mg/ml, roztwór do wstrzykiwań lub infuzji
Ondansetronum
Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta. Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza, farmaceuty lub pielęgniarki. Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same. Jeśli u pacjanta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce.
Lek nazywa się Ondansetron Accord 2 mg/ml, roztwór do wstrzykiwań lub infuzji, w dalszej części ulotki zwany jest jednak lekiem Ondansetron Accord.
Spis treści ulotki
1. Co to jest lek Ondansetron Accord i w jakim celu się go stosuje
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Ondansetron Accord
3. Jak stosować lek Ondansetron Accord
4. Możliwe działania niepożądane
5. Jak przechowywać lek Ondansetron Accord
6. Zawartość opakowania i inne informacje
1. Co to jest lek Ondansetron Accord i w jakim celu się go stosuje
Lek Ondansetron Accord zawiera jako substancję czynną ondansetron, który należy do grupy leków przeciwwymiotnych. Niektóre metody leczenia mogą powodować nudności lub wymioty. Leki przeciwwymiotne mogą zapobiegać nudnościom i wymiotom po leczeniu.
U osób dorosłych lek Ondansetron Accord jest stosowany: w celu zapobiegania nudnościom i wymiotom, które mogą wystąpić w trakcie chemioterapii (kurs chemioterapii) lub radioterapii podczas leczenia choroby nowotworowej, w celu zapobiegania i leczenia nudności i wymiotów, które mogą wystąpić po operacji w znieczuleniu ogólnym.
U dzieci w wieku powyżej 1 miesiąca lek Ondansetron Accord może być stosowany w zapobieganiu i leczeniu nudności i wymiotów po operacji.
U dzieci w wieku powyżej 6 miesięcy lek Ondansetron Accord może być również stosowany w leczeniu nudności i wymiotów podczas chemioterapii.
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Ondansetron Accord
Kiedy nie stosować leku Ondansetron Accord: - jeśli pacjent dorosły lub dziecko stosuje apomorfinę (używaną w leczeniu choroby Parkinsona);
- jeśli pacjent dorosły lub dziecko ma uczulenie na ondansetron lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6).
Jeśli pacjent uważa, że powyższe informacje go dotyczą, powinien skontaktować się z lekarzem przed przyjęciem leku Ondansetron Accord.
Ostrzeżenia i środki ostrożności Przed rozpoczęciem stosowania leku Ondansetron Accord należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty: - jeśli pacjent ma uczulenie na leki podobne do ondansetronu, takie jak leki zawierające granisetron lub palonosetron, - jeśli u pacjenta dorosłego lub dziecka kiedykolwiek wystąpiły problemy z sercem, takie jak nieregularne bicie serca (arytmia), - jeśli u pacjenta dorosłego lub dziecka występują problemy z jelitami, - jeśli u pacjenta wątroba nie funkcjonuje prawidłowo, lekarz może zmniejszyć dawkę leku Ondansetron Accord.
Jeśli którakolwiek z powyższych sytuacji dotyczy pacjenta, należy poinformować o tym lekarza.
Ondansetron Accord a inne leki Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach stosowanych przez pacjenta dorosłego lub dziecko obecnie lub ostatnio a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować, w tym o lekach dostępnych bez recepty. fenytoina i karbamazepina (leki stosowane w leczeniu padaczki) mogą niekorzystnie wpływać na stężenie ondansetronu w organizmie, ryfampicyna (lek stosowany w leczeniu świądu, gruźlicy i trądu) może niekorzystnie wpływać na stężenie ondansetronu w organizmie, jednoczesne stosowanie ondansetronu może niekorzystnie wpływać na działanie tramadolu (lek stosowany w zwalczaniu bólu), fluoksetyna, paroksetyna, sertralina, fluwoksamina, citalopram, escitalopram (SSRI) [selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny] (leki stosowane w leczeniu depresji i (lub) lęku) mogą powodować zmianę stanu psychicznego, wenlafaksyna, duloksetyna (SNRI [inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny]) (leki stosowane w leczeniu depresji i (lub) lęku) mogą powodować zmianę stanu psychicznego, jednoczesne stosowanie ondansetronu z lekami wpływającymi na serce (np. antracykliny, takie jak doksorubicyna, daunorubicyna lub trastuzumab), antybiotykami (np. erytromycyna lub ketokonazol), lekami przeciwarytmicznymi (np. amiodaron) i beta-blokerami (np. atenolol lub tymolol) może zwiększać ryzyko zaburzeń rytmu serca.
Należy poinformować lekarza, jeśli pacjent stosuje którykolwiek z tych leków.
Ciąża, karmienie piersią i wpływ na płodność Nie należy stosować leku Ondansetron Accord w pierwszym trymestrze ciąży. Wynika to z tego, że lek Ondansetron Accord może nieznacznie zwiększyć ryzyko wystąpienia rozszczepu wargi i (lub) podniebienia [otworu lub szczeliny w górnej wardze i (lub) podniebieniu]. Jeżeli pacjentka jest w ciąży, przypuszcza, że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku. Jeżeli pacjentka jest kobietą w wieku rozrodczym, może zostać doradzone zastosowanie skutecznej antykoncepcji.
Nie zaleca się karmienia piersią podczas stosowania leku Ondansetron Accord. Badania na zwierzętach wykazały, że ondansetron może przenikać do mleka matki. Może to wpłynąć na dziecko. Należy porozmawiać o tym z lekarzem.
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn: Lek Ondansetron Accord nie ma wpływu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.
Lek Ondansetron Accord zawiera sód. Lek zawiera 3,62 mg sodu (głównego składnika soli kuchennej) w każdym mililitrze. Odpowiada to 0,18% maksymalnej zalecanej dobowej dawki sodu w diecie u osób dorosłych.
3. Jak stosować lek Ondansetron Accord
Ten lek należy zawsze przyjmować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. Lek Ondansetron Accord jest zwykle podawany przez lekarza lub pielęgniarkę. Przepisana dawka leku będzie zależała od rodzaju leczenia.
Zapobieganie nudnościom i wymiotom wywołanym przez chemioterapię lub radioterapię Dorośli W dniu przeprowadzania chemioterapii lub radioterapii u osób dorosłych zaleca się stosować dawkę chemioterapią lub radioterapią, a następnie kolejną dawkę 8 mg po 12 godzinach. Zwykła dawka dożylna u osób dorosłych nie powinna przekraczać 8 mg.
W kolejnych dniach • po chemioterapii lek będzie podawany doustnie, w postaci tabletki ondansetronu (8 mg) lub 10 ml syropu (8 mg), • podawanie doustne można rozpocząć po 12 godzinach od podania ostatniej dawki dożylnej i kontynuować do 5 dni.
Jeśli chemioterapia lub radioterapia wywołują ciężkie nudności i wymioty, konieczne może być podanie pacjentowi dorosłemu lub dziecku większej dawki niż zwykła dawka leku Ondansetron Accord. Lekarz zdecyduje, czy konieczna jest modyfikacja dawki.
Zapobieganie nudnościom i wymiotom wywołanym przez chemioterapię Dzieci w wieku powyżej 6 miesięcy i młodzież Dawka leku zostanie ustalona przez lekarza na podstawie masy lub powierzchni ciała.
W dniu przeprowadzania chemioterapii • pierwsza dawka jest podawana drogą wstrzyknięcia do żyły, bezpośrednio przed leczeniem.
W kolejnych dniach podawanie doustne można rozpocząć po 12 godzinach od podania ostatniej dawki dożylnej i kontynuować do 5 dni.
Zapobieganie i leczenie nudności i wymiotów w okresie pooperacyjnym Dorośli: • Zazwyczaj stosowana dawka u osób dorosłych wynosi 4 mg i jest podawana we wstrzyknięciu dożylnym lub domięśniowym. W celu zapobiegania wymiotom lek będzie podawany bezpośrednio przed zabiegiem operacyjnym. Dzieci: • Lekarz ustali dawkę leku konieczną do zastosowania u dzieci w wieku powyżej 1 miesiąca
W celu zapobiegania wymiotom lek będzie podawany bezpośrednio przed zabiegiem operacyjnym.
Pacjenci z umiarkowaną lub ciężką chorobą wątroby Nie powinno się stosować dawki większej niż 8 mg na dobę.
Jeśli u pacjenta dorosłego lub dziecka w dalszym ciągu występują nudności i wymioty Lek powinien zacząć działać wkrótce po podaniu. Jeśli u pacjenta w dalszym ciągu występują nudności lub wymioty, należy poinformować lekarza lub pielęgniarkę.
Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Ondansetron Accord Lek będzie podawany pacjentowi dorosłemu lub dziecku przez lekarza lub pielęgniarkę, więc otrzymanie zbyt dużej dawki przez pacjenta dorosłego lub dziecko jest mało prawdopodobne. Jeśli uważa się, że pacjent dorosły lub dziecko otrzymali zbyt dużą dawkę leku lub doszło do pominięcia dawki leku, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub pielęgniarce. W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku należy zwrócić się do lekarza, farmaceuty lub pielęgniarki.
4. Możliwe działania niepożądnae
Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
CIĘŻKIE DZIAŁANIA NIEPOŻĄDANE Reakcje alergiczne Jeśli u pacjenta dorosłego lub dziecka wystąpi reakcja alergiczna należy natychmiast powiedzieć o tym lekarzowi lub personelowi medycznemu. Objawy mogą obejmować: · nagle występujący świszczący oddech, ból lub ucisk w klatce piersiowej, · obrzęk powiek, twarzy, warg, jamy ustnej lub języka, co może utrudniać oddychanie, · wysypkę – czerwone kropki lub plamy pod skórą gdziekolwiek na ciele (pokrzywka), · omdlenie.
W przypadku wystąpienia tych objawów należy natychmiast skontaktować się z lekarzem. Należy przerwać przyjmowanie tego leku.
Inne działania niepożądane obejmują:
Bardzo często (mogą wystąpić częściej niż u 1 na
Ból głowy
Często (mogą wystąpić rzadziej niż u 1 na
Nagłe zaczerwienienie twarzy, uderzenia gorąca Zaparcia Zmiany wartości parametrów czynności wątroby (jeśli pacjent otrzymuje Ondansetron Accord jednocześnie z chemioterapią cisplatyną, w pozostałych przypadkach działanie to występuje niezbyt często) Podrażnienie w miejscu podania, np. ból, pieczenie, obrzęk, zaczerwienienie lub świąd
Niezbyt często (mogą wystąpić rzadziej niż u 1 na Napady padaczkowe (drgawki) Nietypowe ruchy ciała lub wstrząsy (dyskinezja) Zaburzenia motoryczne (w tym uporczywe skurcze mięśni i/lub powtarzające się ruchy, dystonia) Nierówne lub powolne bicie serca Ból w klatce piersiowej z obecnością lub bez obniżenia odcinka ST w EKG Napadowe przymusowe patrzenie w górę Niskie ciśnienie krwi, które może prowadzić do zasłabnięcia lub zawrotów głowy Czkawka Zwiększenie stężenia substancji (enzymów) wytwarzanych przez wątrobę (możliwe do wykazania w badaniach krwi). Objawy te były często zgłaszane u pacjentów otrzymujących cisplatynę (lek stosowany w chemioterapii).
Rzadko (mogą wystąpić rzadziej niż u 1 na
Ciężkie reakcje alergiczne Zawroty głowy lub uczucie pustki w głowie podczas szybkiego podawania dożylnego Przejściowe zaburzenia widzenia (takie jak niewyraźne lub podwójne widzenie), głównie podczas podania dożylnego Zaburzenia rytmu serca (czasami prowadzące do nagłej utraty świadomości) Biegunka i ból brzucha
Bardzo rzadko (mogą wystąpić rzadziej niż u 1 na
Ciężka, nagła reakcja alergiczna z objawami, takimi jak gorączka, pęcherze skórne i łuszczenie się skóry (toksyczna nekroliza naskórka; zespół Lyella) oraz ciężka reakcja alergiczna z wysoką gorączką, pęcherzami skórnymi, bólem stawów i (lub) zapaleniem oka (zespół Stevensa-Johnsona) Słabe widzenie lub tymczasowa utrata wzroku, zwykle trwająca nie dłużej niż 20 minut. Większość pacjentów otrzymywała chemioterapeutyki, w tym cisplatynę. W niektórych przypadkach zgłaszano, że przejściowa ślepota była spowodowana przyczynami mózgowymi.
Częstość nieznana (nie może zostać określona na podstawie dostępnych danych)
Zatrzymanie płynów (obrzęki) Wysypka i świąd Niedokrwienie mięśnia sercowego Objawy obejmują: nagły ból w klatce piersiowej lub ucisk w klatce piersiowej
Zgłaszanie działań niepożądanych Jeśli u pacjenta dorosłego lub dziecka wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielegniarce. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181C 02-222 Warszawa Tel: +48 22 49 21 201 Fax: +48 22 49 21 209 strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu. Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.
5. Jak przechowywać lek Ondansetron Accord
Przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci. Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na ampułce lub kartoniku po: „Termin ważności (EXP)”. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca. Produkt leczniczy nie wymaga żadnych specjalnych warunków przechowywania dotyczących temperatury. Ampułki należy przechowywać w opakowaniu zewnętrznym, aby chronić je przed światłem. Nie stosować tego leku w przypadku uszkodzenia pojemnika lub jeśli widoczne są cząstki i (lub) kryształki. Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.
6. Zawartość opakowania i inne informacje
Co zawiera lek Ondansetron Accord Substancją czynną leku Ondansetron Accord jest ondansetron (w postaci chlorowodorku dwuwodnego). chlorowodorku ondansetronu). Każda ampułka 2 ml zawiera 4 mg ondansetronu (w postaci dwuwodnego chlorowodorku ondansetronu). Każda ampułka 4 ml zawiera 8 mg ondansetronu (w postaci dwuwodnego chlorowodorku ondansetronu). Inne składniki to: kwas cytrynowy jednowodny, sodu cytrynian, sodu chlorek, sodu wodorotlenek i (lub) kwas solny stężony do ustalania odpowiedniego pH i woda do wstrzykiwań.
Jak wygląda lek Ondansetron Accord i co zawiera opakowanie Lek Ondansetron Accord jest przezroczystym i bezbarwnym roztworem do wstrzykiwań lub infuzji, zawartym w ampułce z przezroczystego lub oranżowego szkła. Lek Ondansetron 2 mg/ml do wstrzykiwań jest dostępny w opakowaniach zawierających 5 ampułek po 2 ml, 5 ampułek po 4 ml, a także 10 ampułek po 2 ml i 10 ampułek po 4 ml. Nie wszystkie rodzaje opakowań muszą znajdować się w obrocie.
Podmiot odpowiedzialny Accord Healthcare Polska Sp. z o.o. ul. Taśmowa 7 02-677 Warszawa Tel: + 48 22 577 28 00
Wytwórca: Accord Healthcare Limited Sage House North Harrow HA1 4HF Middlesex Wielka Brytania
Accord Healthcare Polska Sp.z o.o., ul. Lutomierska 50 95-200 Pabianice
Ten lek jest dopuszczony do obrotu w państwach członkowskich Europejskiego Obszaru Gospodarczego oraz w Wielkiej Brytanii (Irlandii Północnej) pod następującymi nazwami:
Nazwa kraju członkowskiego Nazwa produktu leczniczego Austria Ondansetron Accord 2 mg/ml Lösung zur Injektion oder Infusion Belgia Ondansetron Accord Healthcare 2 mg/ml solution pour injection ou perfusion/ oplossing voor injectie of infusie/ Lösung zur Injektion oder Infusion Cypr Ondansetron Accord 2 mg/ml ενέσιμο διάλυμα ή διάλυμα για έγχυση Czechy Ondansetron Accord 2 mg/ml injekční roztok nebo infuzi Dania Ondansetron Accord 2 mg/ml injektions og infusionsvæske, opløsning Estonia Ondansetron Accord 2 mg/ml Finlandia Ondansetron Accord 2 mg/ ml injektio- tai infuusioneste/ Lösning för injektion och infusion Grecja Ondansetron Accord 2 mg/ml ενέσιμο διάλυμα ή διάλυμα για έγχυση Hiszpania Ondansetron Accord Healthcare 2 mg/ml para inyección o infusión EFG Irlandia Ondansetron 2 mg/ml Solution for Injection or Infusion Łotwa Ondansetron Accord 2 mg/ml šķīdums injekcijām vai infūzijām Malta Ondansetron 2 mg/ml Solution for Injection or Infusion Niemcy Ondansetron Accord 2 mg/ml Lösung zur Injektion oder Infusion Norwegia Ondansetron Accord 2 mg/ml oppløsning til injeksjon og infusjon Polska Ondansetron Accord 2 mg/ml Portugalia Ondansetron Accord Słowacja Ondansetron Accord 2 mg/ml injekčný alebo infúzny roztok Słowenia Ondansetron Accord 2 mg/ml raztopina za injiciranje ali infundiranje Szwecja Ondansetron Accord 2 mg/ml Lösning för injektion och infusion Wielka Brytania (Irlandia Północna) Ondansetron 2mg/ml Solution for Injection or Infusion Włochy Ondansetrone Accord Healthcare 2mg/ml Soluzione per Iniezione o Infusione
Data ostatniej aktualizacji ulotki: czerwiec 2022
Poniższe informacje przeznaczone są wyłącznie dla personelu medycznego lub pracowników służby zdrowia
Instrukcje dotyczące użytkowania: Do podawania we wstrzyknięciu dożylnym lub domięśniowym lub w infuzji dożylnej po rozcieńczeniu. Lekarz przepisujący ondansetron w celu zapobiegania nudnościom i wymiotom opóźnionym związanym z radioterapią lub chemioterapią u osób dorosłych, młodzieży i dzieci powinien uwzględnić właściwe wytyczne odnoszące się do stosowania leku i praktycznie przyjęte zasady stosowania.
Nudności i wymioty wywołane przez chemioterapię i radioterapię: Dorośli: Nasilenie wymiotów wywołanych przez leczenie przeciwnowotworowe różni się w zależności od dawek leku i skojarzenia chemioterapii i radioterapii w zastosowanych schematach leczenia. Drogę podania ondansetronu i jego dawkę należy dobierać w sposób elastyczny, w zakresie od 8 mg do 32 mg na dobę, według poniższych zaleceń.
Chemioterapia i radioterapia o działaniu wymiotnym: Ondansetron może być podawany doodbytniczo, doustnie (tabletka lub syrop), dożylnie lub domięśniowo.
U większości pacjentów leczonych chemioterapią lub radioterapią o działaniu wymiotnym, bezpośrednio przed leczeniem należy zastosować ondansetron w dawce 8 mg w powolnym wstrzyknięciu dożylnym (trwającym nie krócej niż 30 sekund) lub domięśniowym bezpośrednio przed chemioterapią, a następnie podawać 8 mg leku doustnie, co 12 godzin.
Aby zapobiec opóźnionym lub przedłużonym wymiotom po upływie pierwszych 24 godzin należy kontynuować doustne lub doodbytnicze leczenie ondansetronem do 5 dni po zakończeniu cyklu leczenia.
Chemioterapia o silnym działaniu wymiotnym: Pacjentom otrzymującym chemioterapię o silnym działaniu wymiotnym, np. duże dawki cisplatyny, ondansetron można podawać doustnie, doodbytniczo, dożylnie lub domięśniowo. Ondansetron stosowany w następujących schematach dawkowania w ciągu pierwszych 24 godzin od rozpoczęcia chemioterapii wykazywał porównywalną skuteczność:
Pojedyncza dawka 8 mg, podawana w powolnym wstrzyknięciu dożylnym (trwającym nie krócej niż 30 sekund) lub domięśniowym bezpośrednio przed chemioterapią. Bezpośrednio przed chemioterapią powolne wstrzyknięcie dożylne (trwające nie krócej niż 30 sekund) lub domięśniowe po 8 mg każde, w odstępie od 2 do 4 godzin lub w ciągłej infuzji dożylnej w dawce 1 mg/godzinę do 24 godzin. Maksymalna początkowa dawka to 16 mg rozcieńczona w 50 do 100 ml roztworu chlorku sodu 0,9% do wlewów dożylnych lub w innym odpowiednim płynie infuzyjnym (patrz punkt 6.6) i podana w postaci infuzji trwającej nie krócej niż 15 minut bezpośrednio przed chemioterapią. Po zastosowaniu początkowej dawki ondansetronu można podać w odstępach czterogodzinnych dwie dodatkowe dawki 8 mg dożylnie (we wstrzyknięciu trwającym nie krócej niż 30 sekund) lub domięśniowo. Wybór schematu dawkowania powinien być uzależniony od stopnia nasilenia wymiotów.
Nie należy podawać pojedynczej dawki większej niż 16 mg ze względu na zależne od dawki zwiększone ryzyko wydłużenia odstępu QT (patrz punkty 4.4, 4.8 i 5.1 w Charakterystyce Produktu Leczniczego).
Skuteczność ondansetronu w chemioterapii o silnym działaniu wymiotnym może być zwiększona przez dodanie przed chemioterapią, pojedynczej dożylnej dawki 20 mg soli sodowej fosforanu deksametazonu.
Aby zapobiec opóźnionym lub przedłużonym wymiotom po upływie pierwszych 24 godzin należy kontynuować doodbytnicze lub doustne leczenie ondansetronem do 5 dni po zakończeniu cyklu leczenia.
Dzieci i młodzież: Leczenie nudności i wymiotów wywołanych przez chemioterapię u dzieci w wieku ≥ 6 miesięcy i młodzieży. Dawkę leku stosowanego w leczeniu nudności i wymiotów wywołanych przez chemioterapię oblicza się na podstawie powierzchni ciała (ang. body surface area, BSA) lub masy ciała.
Ustalanie dawki na podstawie pola powierzchni ciała (BSA): Ondansetron Accord powinno się podawać dożylnie w pojedynczej dawce 5 mg/m 2 , bezpośrednio przed chemioterapią. Pojedyncza dawka podana dożylnie nie może być większa niż 8 mg. Podawanie doustne można rozpocząć po 12 godzinach i kontynuować do 5 dni (patrz Tabele dotyczące dawkowania w Charakterystyce Produktu Leczniczego). Całkowita dawka podana w ciągu 24 godzin (w postaci dawek podzielonych) nie może być większa niż 32 mg (dawka stosowana u osób dorosłych).
Ustalanie dawki na podstawie masy ciała: Całkowite dawki dobowe określone w oparciu o masę ciała są większe niż dawki obliczone na podstawie powierzchni ciała (BSA). Ondansetron Accord powinno się podawać dożylnie w pojedynczej dawce 0,15 mg/kg, bezpośrednio przed chemioterapią. Pojedyncza dawka podana dożylnie nie może być większa niż 8 mg.
Można podać dwie kolejne dawki dożylne w odstępach co 4 godziny. Podawanie doustne można rozpocząć po 12 godzinach i kontynuować do 5 dni (dalsze informacje patrz Charakterystyka Produktu Leczniczego).
Ondansetron Accord należy rozcieńczyć w 5 % roztworze glukozy lub 0,9% roztworze chlorku sodu lub innego kompatybilnego płynu infuzyjnego (patrz punkt 6.6 w Charakterystyce Produktu Leczniczego) i podawać we wlewie dożylnym trwającym nie krócej niż 15 minut.
Brak jest danych pochodzących z badań klinicznych z grupą kontrolną dotyczących stosowania leku Ondansetron Accord w celu zapobiegania opóźnionym lub przedłużonym nudnościom i wymiotom wywołanym przez chemioterapię. Brak jest danych pochodzących z badań klinicznych z grupą kontrolną dotyczących stosowania leku Ondansetron Accord w leczeniu nudności i wymiotów wywołanych przez radioterapię u dzieci.
Nudności i wymioty w okresie pooperacyjnym: Dorośli: W zapobieganiu nudnościom i wymiotom w okresie pooperacyjnym ondansetron może być podany doustnie lub we wstrzyknięciu dożylnym lub domięśniowym.
Ondansetron można stosować w pojedynczej dawce 4 mg podanej domięśniowo lub w powolnym wstrzyknięciu dożylnym bezpośrednio przed wprowadzeniem do znieczulenia.
W leczeniu nudności i wymiotów w okresie pooperacyjnym zaleca się zastosowanie pojedynczej dawki 4 mg podanej domięśniowo lub w powolnym wstrzyknięciu dożylnym.
Dzieci (w wieku powyżej 1 miesiąca) i młodzież:
Podawanie doustne: Nie przeprowadzono badań dotyczących doustnego stosowania ondansetronu w celu zapobiegania lub leczenia nudności i wymiotów w okresie pooperacyjnym. W takim przypadku zaleca się zastosowanie powolnego wstrzyknięcia dożylnego.
Wstrzyknięcie: Zapobiegając pooperacyjnym nudnościom i wymiotom (PONV) u pacjentów pediatrycznych poddanych ogólnemu znieczuleniu w trakcie operacji, można podać ondansetron w powolnym dożylnym wstrzyknięciu (trwającym przynajmniej 30 sekund) w pojedynczej dawce 0,1 mg/kg mc., maksymalnie 4 mg, przed, w trakcie lub po wprowadzeniu do znieczulenia.
W celu leczenia nudności i wymiotów u pacjentów pediatrycznych po zabiegu operacyjnym poddanych ogólnemu znieczuleniu podczas operacji, można podać ondansetron w powolnym dożylnym wstrzyknięciu (trwającym przynajmniej 30 sekund) w pojedynczej dawce 0,1 mg/kg mc. do maksymalnie 4 mg.
Brak jest danych dotyczących stosowania leku Ondansetron Accord w leczeniu nudności i wymiotów w okresie pooperacyjnym u dzieci w wieku poniżej 2 lat.
Pacjenci w podeszłym wieku: Dane dotyczące zastosowania ondansetronu w zapobieganiu i leczeniu PONV u pacjentów w podeszłym wieku są ograniczone, jednak ondansetron jest dobrze tolerowany przez pacjentów powyżej 65 lat, otrzymujących chemioterapię.
Pacjenci z zaburzeniem czynności nerek: Nie ma konieczności dostosowania dobowej dawki leku, częstości oraz drogi jego podawania.
Pacjenci z zaburzeniem czynności wątroby: Klirens ondansetronu jest znacząco zmniejszony a okres półtrwania w surowicy znacząco przedłużony u pacjentów z umiarkowanymi lub ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby. U takich pacjentów całkowita dawka dobowa nie powinna być większa niż 8 mg dlatego zaleca się podanie doustne lub pozajelitowe.
Pacjenci z powolnym metabolizmem sparteiny i debryzochiny: Okres półtrwania ondansetronu w fazie eliminacji nie ulega zmianie u pacjentów zaklasyfikowanych jako powoli metabolizujący sparteinę i debryzochinę. W konsekwencji, u takich pacjentów dawki wielokrotne będą powodowały taki sam poziom ekspozycji jak u pozostałych grup pacjentów. Nie jest konieczna zmiana dawkowania dobowego ani częstości podawania leku.
Niezgodności farmaceutyczne: Tego leku nie wolno mieszać z innymi produktami leczniczymi oprócz tych, które są zalecane poniżej.
Roztworu nie wolno sterylizować w autoklawie.
Lek Ondansetron Accord należy łączyć tylko z zalecanymi, poniżej wymienionymi roztworami: 0,9% roztwór chlorku sodu do infuzji dożylnych (BP) (0,9% m/obj.) 5% roztwór glukozy do infuzji dożylnych (BP) (5% m/obj.) 10% roztwór mannitolu do infuzji dożylnych (BP) (10% m/obj.) roztwór Ringera do infuzji dożylnych 0,3% roztwór chlorku potasu (0,3% m/obj.) i 0,9% roztwór chlorku sodu (0,9% m/obj.) do infuzji dożylnych (BP) 0,3% roztwór chlorku potasu (0,3% m/obj.) i 5% roztwór glukozy (5% m/obj.) do infuzji dożylnych (BP)
Stabilność leku Ondansetron Accord po rozcieńczeniu zalecanymi roztworami wykazano dla stężeń 0,016 mg/ml i 0,64 mg/ml.
Należy stosować wyłącznie przezroczyste i bezbarwne roztwory. Rozcieńczone roztwory należy przechowywać w warunkach chroniących przed dostępem światła.
Okres ważności i przechowywania W opakowaniu zamkniętym Lek nie wymaga żadnych specjalnych warunków przechowywania dotyczących temperatury. Ampułki należy przechowywać w opakowaniu zewnętrznym, aby chronić je przed światłem.
Wstrzyknięcie Lek należy zużyć bezpośrednio po pierwszym otwarciu.
Infuzja Chemiczną i fizyczną stabilność roztworu rozcieńczonego zalecanymi rozpuszczalnikami wykazano w temperaturze 25°C i 2–8°C przez 7 dni. Z mikrobiologicznego punktu widzenia produkt należy zużyć natychmiast. W przeciwnym razie, odpowiedzialność za czas i warunki przechowywania przygotowanego roztworu spoczywa na użytkowniku. Wówczas roztworu nie należy przechowywać dłuższej niż przez 24 godziny w temperaturze od 2°C do 8°C, chyba że rozcieńczenia dokonano w kontrolowanych i zatwierdzonych warunkach jałowych.
Charakterystyka
CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO
Ondansetron Accord 2 mg/ml, roztwór do wstrzykiwań lub infuzji
chlorowodorku ondansetronu).
Każda ampułka 2 ml zawiera 4 mg ondansetronu (w postaci dwuwodnego chlorowodorku ondansetronu).
Każda ampułka 4 ml zawiera 8 mg ondansetronu (w postaci dwuwodnego chlorowodorku ondansetronu).
Substancja pomocnicza o znanym działaniu: 1 ml roztworu do wstrzykiwań lub infuzji zawiera 3,62 mg sodu w postaci cytrynianu sodu, chlorku sodu i wodorotlenku sodu.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
Roztwór do wstrzykiwań lub infuzji
Przejrzysty, bezbarwny roztwór
Dorośli:
Leczenie nudności i wymiotów wywołanych przez chemioterapię cytotoksyczną i radioterapię oraz zapobieganie i leczenie nudności i wymiotów w okresie pooperacyjnym.
Dzieci i młodzież: Leczenie nudności i wymiotów wywołanych przez chemioterapię u dzieci w wieku ≥ 6 miesięcy.
Zapobieganie i leczenie nudności i wymiotów w okresie pooperacyjnym u dzieci w wieku ≥ 1 miesiąca.
Dawkowanie Nudności i wymioty wywołane przez chemioterapię i radioterapię: Dorośli: Nasilenie wymiotów wywołanych leczeniem przeciwnowotworowym różni się w zależności od dawek produktów leczniczych i skojarzenia chemioterapii i radioterapii w zastosowanych schematach leczenia. Drogę podania ondansetronu i jego dawkę należy dobierać w sposób elastyczny, w zakresie od
Chemioterapia i radioterapia o działaniu wymiotnym:
domięśniowo.
U większości pacjentów leczonych chemioterapią lub radioterapią o działaniu wymiotnym, należy zastosować ondansetron w dawce 8 mg w powolnym wstrzyknięciu dożylnym (trwającym nie krócej niż
Aby zapobiec opóźnionym lub przedłużonym wymiotom po upływie pierwszych 24 godzin należy kontynuować leczenie ondansetronem drogą doustną lub doodbytniczą do 5 dni po zakończeniu cyklu leczenia.
Chemioterapia o silnym działaniu wymiotnym: Pacjentom otrzymującym chemioterapię o silnym działaniu wymiotnym, np. duże dawki cisplatyny, ondansetron można podawać doustnie, doodbytniczo, dożylnie lub domięśniowo. Ondansetron stosowany w następujących schematach dawkowania w ciągu pierwszych 24 godzin od rozpoczęcia chemioterapii wykazywał porównywalną skuteczność:
Pojedyncza dawka 8 mg, podawana w powolnym wstrzyknięciu dożylnym (trwającym nie krócej niż 30 sekund) lub domięśniowym bezpośrednio przed chemioterapią. Bezpośrednio przed chemioterapią powolne wstrzyknięcie dożylne (trwające nie krócej niż 30 sekund) lub domięśniowe 8 mg ondansetronu w odstępie od 2 do 4 godzin lub w ciągłej infuzji dożylnej w dawce 1 mg/godzinę do 24 godzin. Maksymalna początkowa dawka to 16 mg, rozcieńczona w 50 do 100 ml roztworu chlorku sodu 0,9% do wlewów dożylnych lub w innym odpowiednim płynie infuzyjnym (patrz punkt 6.6) i podana w postaci infuzji trwającej nie krócej niż 15 minut bezpośrednio przed chemioterapią. Po zastosowaniu początkowej dawki ondansetronu można podać w odstępach czterogodzinnych dwie dodatkowe dawki 8 mg dożylnie (we wstrzyknięciu trwającym nie krócej niż 30 sekund) lub domięśniowo. Nie należy podawać pojedynczej dawki większej niż 16 mg ze względu na zależne od dawki
Wybór schematu dawkowania powinien być uzależniony od stopnia nasilenia wymiotów. Skuteczność ondansetronu w chemioterapii o silnym działaniu wymiotnym może być zwiększona przez dodanie przed chemioterapią pojedynczej dożylnej dawki 20 mg soli sodowej fosforanu deksametazonu.
Aby zapobiec opóźnionym lub przedłużonym wymiotom po upływie pierwszych 24 godzin należy kontynuować leczenie ondansetronem drogą doustną do 5 dni po zakończeniu cyklu leczenia.
Dzieci i młodzież: Leczenie nudności i wymiotów wywołanych przez chemioterapię u dzieci w wieku ≥ 6 miesięcy i młodzieży. Dawkę leku stosowanego w leczeniu nudności i wymiotów wywołanych przez chemioterapię oblicza się na podstawie powierzchni ciała (ang. body surface area – BSA) lub masy ciała – patrz poniżej. W badaniach klinicznych u dzieci i młodzieży, ondansetron podawano w postacji infuzji dożylnej rozcieńczonej w 25 do 50 ml roztworu chlorku sodu 0,9% do wlewów dożylnych, trwającej nie krócej niż 15 minut. Całkowite dawki dobowe określone w oparciu o masę ciała są zwykle większe niż dawki obliczone na podstawie pola powierzchni ciała – patrz punkty 4.4 i 5.1.
Ondansetronu chlorowodorek należy rozcieńczyć w 5% roztworze dekstrozy lub 0,9% roztworze chlorku sodu lub innym zgodnym płynie infuzyjnym (patrz punkt 6.6) i podawać w infuzji dożylnej przez co najmniej 15 minut. Brak jest danych pochodzących z badań klinicznych z grupą kontrolną, dotyczących stosowania produktu leczniczego Ondansetron Accord do wstrzykiwań w celu zapobiegania opóźnionym lub przedłużonym nudnościom i wymiotom wywołanym przez chemioterapię. Brak jest danych pochodzących z badań klinicznych z grupą kontrolną, dotyczących stosowania produktu leczniczego Ondansetron Accord do wstrzykiwań w leczeniu nudności i wymiotów wywołanych przez radioterapię u dzieci.
Ustalanie dawki na podstawie pola powierzchni ciała (BSA): Ondansetron powinno się podawać dożylnie w pojedynczej dawce 5 mg/m 2 , bezpośrednio przed chemioterapią. Pojedyncza dawka podana dożylnie nie może być większa niż 8 mg. Podawanie doustne można rozpocząć po 12 godzinach i kontynuować do 5 dni (Tabela 1). Całkowita dawka podana w ciągu 24 godzin (w postaci dawek podzielonych) nie może być większa niż
Tabela 1: Ustalanie dawki na podstawie pola powierzchni ciała (BSA) – chemioterapia u dzieci w wieku ≥ 6 miesięcy i młodzieży
BSA Dzień 1 a,b
b
< 0,6 m 2
2
godzinach ≥ 0,6 m do ≤ 1,2 m 2
godzinach godzin > 1,2 m 2
tabletce po 12 godzinach godzin a Dawka dożylna nie może być większa niż 8 mg. b Całkowita dawka podana w ciągu 24 godzin (w postaci dawek podzielonych) nie może być większa niż
Nie wszystkie postacie leku mogą być dostępne.
Ustalanie dawki na podstawie masy ciała: Całkowite dawki dobowe określone w oparciu o masę ciała są większe niż dawki obliczone na podstawie pola powierzchni ciała (BSA) – patrz punkty 4.4 i 5.1. Ondansetron powinno się podawać dożylnie w pojedynczej dawce 0,15 mg/kg, bezpośrednio przed chemioterapią. Pojedyncza dawka dożylna nie może być większa niż 8 mg.
Można podać dwie kolejne dawki dożylne w odstępach co 4 godziny. Podawanie doustne można rozpocząć po 12 godzinach i kontynuować do 5 dni (Tabela 2).
Całkowita dawka podana w ciągu 24 godzin (w postaci dawek podzielonych) nie może być większa niż dawka stosowana u osób dorosłych, tj. 32 mg.
Tabela 2: Ustalanie dawki na podstawie masy ciała – chemioterapia u dzieci w wieku ≥ 6 miesięcy i młodzieży
Masa ciała Dzień 1 a,b
b
≤10 kg Do 3 dawek 0,15 mg/kg dożylnie w odstępach co 4 godziny. > 10 kg Do 3 dawek 0,15 mg/kg dożylnie w odstępach co 4 godziny. godzin a Dawka dożylna nie może być większa niż 8 mg. b Całkowita dawka podana w ciągu 24 godzin (w postaci dawek podzielonych) nie może być większa niż
Nie wszystkie postacie leku mogą być dostępne.
Osoby w podeszłym wieku: U pacjentów w wieku od 65 do 74 lat można zastosować dawkowanie takie jak u innych dorosłych pacjentów. Wszystkie dawki podane dożylnie należy rozcieńczyć w 50 do 100 ml roztworu chlorku sodu 0,9% do wlewów dożylnych lub w innym odpowiednim płynie infuzyjnym (patrz punkt 6.6) i podać w postaci infuzji trwającej nie krócej niż 15 minut.
U pacjentów w wieku 75 lat i starszych nie należy stosować dożylnie początkowej dawki ondasetronu większej niż 8 mg. Wszystkie dawki dożylne należy rozcieńczyć w 50 do 100 ml roztworu chlorku sodu 0,9% do wlewów dożylnych lub w innym odpowiednim płynie infuzyjnym (patrz punkt 6.6) i podać w postaci infuzji trwającej nie krócej niż 15 minut. Po zastosowaniu początkowej dawki ondansetronu można podać w odstępach nie krótszych niż czterogodzinne dwie dodatkowe dawki
Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek Zarówno dawki, jak i odstępy między nimi oraz droga podania ondansetronu nie ulegają zmianie.
Pacjenci z zaburzeniem czynności wątroby Umiarkowana i ciężka niewydolność wątroby powoduje zmniejszenie klirensu ondansetronu i tym samym wydłużenie okresu jego półtrwania. W przypadku takich pacjentów nie należy stosować więcej niż 8 mg ondansetronu na dobę; zaleca się podanie dożylne lub doustne.
Pacjenci z zaburzonym metabolizmem sparteiny i debryzochiny Okres półtrwania ondansetronu w fazie eliminacji nie ulega zmianie u pacjentów zaklasyfikowanych jako powoli metabolizujący sparteinę i debryzochinę. W konsekwencji, u takich pacjentów dawki wielokrotne będą powodowały taki sam poziom ekspozycji, jak u pozostałych grup pacjentów. Nie jest konieczna zmiana dawki dobowej ani częstości podawania produktu leczniczego.
Nudności i wymioty w okresie pooperacyjnym:
Dorośli: W zapobieganiu nudnościom i wymiotom w okresie pooperacyjnym ondansetron może być podany doustnie lub we wstrzyknięciu dożylnym lub domięśniowym.
Ondansetron można stosować w pojedynczej dawce 4 mg podanej domięśniowo lub w powolnym wstrzyknięciu dożylnym bezpośrednio przed wprowadzeniem do znieczulenia.
W leczeniu nudności i wymiotów w okresie pooperacyjnym zaleca się zastosowanie pojedynczej dawki
Dzieci i młodzież:
Leczenie nudności i wymiotów w okresie pooperacyjnym u dzieci w wieku ≥1 miesiąca i młodzieży.
Zapobiegając nudnościom i wymiotom w okresie pooperacyjnym u pacjentów pediatrycznych poddanych ogólnemu znieczuleniu w trakcie operacji, można podać ondansetron w powolnym dożylnym wstrzyknięciu (trwającym przynajmniej 30 sekund) w pojedynczej dawce 0,1 mg/kg mc., maksymalnie 4 mg, przed, w trakcie lub po wprowadzeniu do znieczulenia.
Brak jest danych dotyczących stosowania leku Ondansetron do wstrzykiwań w leczeniu nudności i wymiotów w okresie pooperacyjnym u dzieci w wieku poniżej 2 lat.
Pacjenci w podeszłym wieku: Dane dotyczące zastosowania ondansetronu w zapobieganiu i leczeniu nudności i wymiotów w okresie pooperacyjnym u pacjentów w podeszłym wieku są ograniczone, jednak ondansetron jest dobrze tolerowany przez pacjentów w wieku powyżej 65 lat, otrzymujących chemioterapię.
Pacjenci z zaburzeniem czynności nerek: Nie ma konieczności dostosowywania dobowej dawki produktu leczniczego, częstości lub drogi jego podawania.
Pacjenci z zaburzeniem czynności wątroby: Klirens ondansetronu jest znacząco zmniejszony a okres półtrwania w surowicy znacząco przedłużony u pacjentów z umiarkowanymi lub ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby. U takich pacjentów całkowita dawka dobowa nie powinna być większa niż 8 mg, dlatego zaleca się podanie pozajelitowe lub doustne.
Pacjenci z powolnym metabolizmem sparteiny i debryzochiny: Okres półtrwania ondansetronu w fazie eliminacji nie ulega zmianie u pacjentów zaklasyfikowanych jako powoli metabolizujący sparteinę i debryzochinę. W konsekwencji, u takich pacjentów dawki wielokrotne będą powodowały taki sam poziom ekspozycji, jak u pozostałych grup pacjentów. Nie jest konieczna zmiana dawki dobowej ani częstości podawania produktu leczniczego.
Sposób podawania
Do wstrzyknięcia dożylnego lub wstrzyknięcia domięśniowego lub wlewu dożylnego po rozcieńczeniu.
Instrukcje dotyczące rozcieńczania produktu przed podaniem, patrz punkt 6.6
Lekarze przepisujący produkt leczniczy, którzy zamierzają stosować ondansetron w zapobieganiu nudnościom i wymiotom związanym z chemioterapią lub radioterapią u osób dorosłych, młodzieży lub dzieci, powinni wziąć pod uwagę obecną praktykę i odpowiednie wytyczne.
Jednoczesne stosowanie z apomorfiną (patrz punkt 4.5). Nadwrażliwość na którykolwiek składnik produktu leczniczego.
Ondansetron jest w dużym stopniu metabolizowany w wątrobie. U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby zmniejsza się klirens wątrobowy i wydłuża się okres półtrwania ondansetronu. Ze względu na ograniczone doświadczenia u takich pacjentów zaleca się zachowanie ostrożności podczas leczenia. U tych pacjentów należy dostosować dawkę dobową (patrz punkt 4.2).
Reakcje nadwrażliwości obserwowano także u pacjentów, którzy wykazywali nadwrażliwość na inne leki z grupy wybiórczych antagonistów receptora 5HT 3 .
Reakcje ze strony układu oddechowego należy leczyć objawowo. Lekarze powinni zwrócić na nie szczególną uwagę, gdyż objawy te mogą być prekursorami reakcji nadwrażliwości.
Ondansetron powoduje wydłużenie odstępu QT w sposób zależny od dawki (patrz punkt 5.1). Ponadto po wprowadzeniu leku do obrotu odnotowano przypadki częstoskurczu komorowego typu torsade de pointes u pacjentów przyjmujących ondansetron. Należy unikać stosowania ondansetronu u pacjentów z zespołem wrodzonego wydłużenia odcinka QT. Należy zachować ostrożność, stosując ondansetron u pacjentów, u których występuje lub może wystąpić wydłużenie odstępu QT, w tym pacjentów z zaburzeniami gospodarki elektrolitowej, zastoinową niewydolnością serca, bradyarytmią oraz pacjentów, którzy przyjmują inne produkty lecznicze, które prowadzą do wydłużenia odstępu QT lub zaburzeń gospodarki elektrolitowej.
Przed rozpoczęciem leczenia ondasetronem należy wyrównać hipokaliemię oraz hipomagnezemię.
Po wprowadzeniu produktu do obrotu zgłaszano przypadki pacjentów z zespołem serotoninowym (obejmującym zmiany stanu psychicznego, chwiejność autonomiczną i aberracje neuromięśniowe) w wyniku jednoczesnego stosowania ondasetronu i innych leków serotonergicznych (w tym selektywnych inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI) oraz inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny (SNRI)). Jeśli jednoczesne stosowanie ondasetronu i innych leków serotonergicznych jest klinicznie uzasadnione, zaleca się objęcie pacjenta odpowiednią obserwacją.
Ponieważ ondansetron wydłuża czas pasażu jelitowego, po jego podaniu pacjenci z objawami podostrej niedrożności jelit powinni znajdować się pod obserwacją.
Stosowanie ondansetronu w celu zapobiegania nudnościom i wymiotom u pacjentów poddanych operacji usunięcia migdałków może maskować utajone krwawienie. Dlatego ci pacjenci powinni pozostać pod dokładną obserwacją.
U pacjentów leczonych ondansetronem zgłaszano przypadki niedokrwienia mięśnia sercowego. U części pacjentów, zwłaszcza w przypadku podania dożylnego, objawy pojawiły się natychmiast po podaniu ondansetronu. Pacjentów należy ostrzec odnośnie przedmiotowych i podmiotowych objawów niedokrwienia mięśnia sercowego.
Ten produkt leczniczy zawiera 7,24 mg sodu w 2 ml ampułce (lub 14,48 mg w 4 ml ampułce), co odpowiada 0,36% (lub 0,72%) zalecanej przez WHO maksymalnej 2g dobowej dawki u osóby dorosłych.
Dzieci i młodzież: Pacjentów pediatrycznych przyjmujących ondansetron z lekami chemioterapeutycznymi o działaniu toksycznym na wątrobę powinno się dokładnie monitorować pod kątem występowania zaburzeń czynności wątroby.
Nudności i wymioty wywołane przez chemioterapię: Przy obliczaniu dawki na podstawie mg/kg i podawaniu trzech dawek w odstępach 4-godzinnych, całkowita dawka dobowa będzie większa niż w przypadku podania pojedynczej dawki 5 mg/m 2 , a następnie dawki doustnej. Nie przeprowadzono badań klinicznych porównujących skuteczność obu schematów dawkowania. Porównanie wyników badań wskazuje na zbliżoną skuteczność podczas stosowania obu schematów dawkowania (patrz punkt 5.1).
Nie ma dowodów, że ondansetron nasila bądź hamuje metabolizm innych leków często jednocześnie stosowanych łącznie z nim. Szczegółowe badania wykazały, że ondansetron nie wykazuje żadnych interakcji farmakokinetycznych z alkoholem, tramadolem, furosemidem, propofolem i temazepamem.
Ondansetron jest metabolizowany przez liczne enzymy wątrobowe należące do układu enzymatycznego cytochromu P-450: CYP3A4, CYP2D6 i CYP1A2. Z powodu znacznej liczby enzymów metabolizujących ondansetron, zahamowanie aktywności jednego enzymu lub zmniejszenie jego aktywności (np. genetycznie uwarunkowany niedobór CYP2D2) jest normalnie kompensowane przez inne enzymy, co powinno powodować małą lub nieistotną zmianę całkowitego klirensu ondansetronu lub zapotrzebowania na dawkę produktu leczniczego.
Należy zachować ostrożność, stosując ondansetron u pacjentów przyjmujących jednocześnie produkty lecznicze wydłużające odstęp QT i (lub) powodujące zaburzenia gospodarki elektrolitowej (patrz punkt 4.4).
Stosowanie ondansetronu z produktami leczniczymi wydłużającymi odstęp QT może powodować dodatkowe wydłużenie odstępu QT. Jednoczesne stosowanie ondansetronu i leków kardiotoksycznych (np. antracyklin takich jak doksorubicyna, daunorubicyna czy trastuzumab), antybiotyków (takich jak erytromycyna), leków przeciwgrzybiczych (takich jak ketokonazol), leków antyarytmicznych (takich jak amiodaron) lub leków β-adrenolitycznych (takich jak atenolol czy timolol) może zwiększać ryzyko występowania arytmii (patrz punkt 4.4).
Leki serotoninergiczne (SSRI i SNRI) Po wprowadzeniu produktu do obrotu zgłaszano przypadki pacjentów z zespołem serotoninowym (obejmującym zmiany stanu psychicznego, chwiejność autonomiczną i aberracje neuromięśniowe) w wyniku jednoczesnego stosowania ondasetronu i innych leków serotonergicznych (w tym SSRI oraz SNRI) (patrz punkt 4.4).
Apomorfina Ze względu na zgłaszane przypadki wystąpienia głębokiej hipotonii oraz utraty świadomości, jednoczesne stosowanie apomorfiny i ondansetronu jest przeciwwskazane.
Fenytoina, karbamazepina i ryfampicyna U pacjentów leczonych silnie działającymi induktorami CYP3A4 (np. fenytoina, karbamazepina i ryfampicyna), klirens doustnie podanego ondansetronu zwiększał się, a stężenie ondansetronu we krwi było zmniejszone.
Tramadol Dane uzyskane z badań z małą liczbą uczestników wykazują, że ondansetron może zmniejszyć przeciwbólowe działanie tramadolu.
Produkty lecznicze zobojętniające sok żołądkowy nie wpływają na wchłanianie ondansetronu podanego doustnie.
Kobiety w wieku rozrodczym Kobiety w wieku rozrodczym powinny rozważyć zastosowanie antykoncepcji.
Ciąża Na podstawie doświadczenia z badań epidemiologicznych, podejrzewa się, że ondansetron podawany w pierwszym trymestrze ciąży wywołuje deformacje twarzoczaszki. W jednym z badań kohortowych, które obejmowało 1,8 miliona kobiet w pierwszym trymestrze ciąży, stosowanie ondansteronu powiązano ze zwiększonym ryzykiem deformacji twarzoczaszki [3 dodatkowe przypadki na 10 000 leczonych kobiet; skorygowane ryzyko względne, 1,24, (95% CI 1,03-1,48)]. Dostępne badania epidemiologiczne w zakresie deformacji serca wykazują sprzeczne wyniki. Badania na zwierzętach nie wskazują na bezpośrednie lub pośrednie niepożądane działanie dotyczące toksyczności reprodukcyjnej (patrz punkt 5.3). Ondansetronu nie należy stosować podczas pierwszego trymestru ciąży.
Karmienie piersią Brak jest danych dotyczących wydzielania ondansetronu do mleka kobiecego. Badania na zwierzętach wykazały, że ondansetron przenika do mleka karmiących samic. W związku z tym zalecane jest, aby matki przyjmujące ondansetron nie karmiły piersią.
Płodność Brak jest informacji dotyczących wpływu ondansetronu na płodność. Nie wykazano wpływu ondansetronu na płodność u badanych zwierząt (patrz punkt 5.3).
Ondansetron nie ma wpływu lub wywiera nieistotny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.
Częstość występowania działań niepożądanych uporządkowano poniżej na podstawie klasyfikacji układów narządowych oraz częstości występowania. Częstość występowania określono w następujący sposób: bardzo często (>1/10), często >1/100 do <1/10), niezbyt często (>1/1000 do <1/100), rzadko (>1/10 000 do <1/1000), bardzo rzadko (<1/10 000). Działania bardzo częste, częste i niezbyt częste zostały na ogół określone w oparciu o wyniki badań klinicznych. Uwzględniono częstość występowania w przypadku placebo. Działania rzadkie i bardzo rzadkie zostały na ogół określone w oparciu o spontaniczne zgłoszenia po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu.
Podane dane dotyczące częstości występowania mają charakter szacunkowy i uwzględniają zalecane dawkowanie.
Zaburzenia układu immunologicznego Rzadko: Natychmiastowe reakcje nadwrażliwości, czasem ciężkie, w tym anafilaksja*. Częstość nieznana: wysypka, świąd
* Patrz punkt 4.4.
Zaburzenia układu nerwowego Bardzo często: Ból głowy. Niezbyt często: Drgawki, zaburzenia ruchowe (w tym objawy ze strony układu pozapiramidowego jak napadowe, przymusowe patrzenie w górę, napady dystoniczne i dyskineza), bez wyraźnych dowodów trwałych następstw klinicznych. Rzadko: Zawroty głowy podczas szybkiego podawania dożylnego
Zaburzenia oka Rzadko: Przemijające zaburzenia widzenia (np. niewyraźne widzenie), głównie w trakcie podawania dożylnego. Bardzo rzadko: Przemijająca ślepota, głównie podczas podawania dożylnego. Większość zgłoszonych przypadków ślepoty ustąpiła w ciągu 20 minut. Większość pacjentów otrzymywała środki chemioterapeutyczne, w tym cisplatynę. Niektóre przypadki przejściowej ślepoty zgłaszano jako przypadki pochodzenia korowego.
Zaburzenia serca*
Niezbyt często: Arytmie, ból w klatce piersiowej z obecnością lub bez obniżenia odcinka ST, bradykardia. Rzadko: Wydłużenie odstępu QT (w tym typu torsade de pointes) Częstość nieznana: Niedokrwienie mięśnia sercowego (patrz punkt 4.4)
* Patrz punkt 4.4
Zaburzenia naczyniowe Często: Uczucie gorąca lub nagłe zaczerwienienie.
Niezbyt często: Niedociśnienie tętnicze.
Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia Niezbyt często: Czkawka.
Zaburzenia żołądka i jelit Często: Zaparcia*. Rzadko: Biegunka i ból brzucha*
*Patrz punkt 4.4
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych Niezbyt często: Obserwowano bezobjawowe zwiększenie parametrów czynności wątroby *# *Patrz punkt 4.4 #Zdarzenia te obserwowano często u pacjentów otrzymujących chemioterapię z użyciem cisplatyny.
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Bardzo rzadko: ciężkie pęcherzowe reakcje skórne, w tym zespół Stevensa-Johnsona (SJS) i toksyczna nekroliza naskórka (TEN)
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania Często: miejscowa reakcja nadwrażliwości wokół miejsca wstrzyknięcia. Częstość nieznana: obrzęk Działania niepożądane u dzieci i młodzieży Profile działań niepożądanych u dzieci i młodzieży są podobne do tych obserwowanych u osób dorosłych. Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożadanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181C 02-222 Warszawa tel.: + 48 22 49 21 301 faks: + 48 22 49 21 309 strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Doświadczenie dotyczące przedawkowania ondansetronu jest ograniczone. W większości przypadków objawy były podobne do tych zgłaszanych przez pacjentów przyjmujących zalecane dawki (patrz punkt 4.8). Odnotowane objawy obejmowały: zaburzenia widzenia, ciężkie zaparcie, niskie ciśnienie tętnicze krwi i epizod związany z wpływem nerwu błędnego na naczynia z przemijającym blokiem przedsionkowo-komorowym drugiego stopnia. Ondansetron powoduje wydłużenie odstępu QT w sposób zależny od dawki. W razie przedawkowania zlecane jest monitorowanie EKG.
U małych dzieci po przedawkowaniu doustnym zgłaszano przypadki odpowiadające zespołowi serotoninowemu.
Dzieci i młodzież Po przypadkowym przedawkowaniu ondansetronu w postaci doustnej (szacunkowa przyjęta dawka przekraczająca 4 mg/kg mc.) u niemowląt i dzieci w wieku od 12 miesięcy do 2 lat zgłaszano objawy odpowiadające zespołowi serotoninowemu.
Leczenie Nie ma żadnej specyficznej odtrutki dla ondansetronu. W związku z tym, w przypadku podejrzenia przedawkowania, należy stosować odpowiednie leczenie objawowe i podtrzymujące.
Dalsze postępowanie należy prowadzić zgodnie ze wskazaniami klinicznymi lub zaleceniami regionalnych ośrodków toksykologicznych, o ile są dostępne.
Nie jest zalecane używanie ipekakuany do leczenia przedawkowania ondansetronu, z uwagi na przeciwwymiotne działanie ondansetronu.
Antagoniści receptora serotoninowego (5-HT3), kod ATC: A04AA01.
Mechanizm działania Ondansetron jest silnym, wysoce selektywnym antagonistą receptora 5-HT 3 .
Nie wyjaśniono jeszcze dokładnego mechanizmu działania przeciw nudnościom i wymiotom. Leki chemioterapeutyczne oraz radioterapia mogą powodować uwalnianie 5HT w jelicie cienkim, zapoczątkowując odruch wymiotny przez pobudzenie dośrodkowych włókien nerwu błędnego przez receptory 5-HT 3 . Ondansetron hamuje powstanie tego odruchu. Pobudzenie dośrodkowych włókien nerwu błędnego może również powodować uwolnienie 5-HT w area postrema, obszarze zlokalizowanym w dnie komory czwartej mózgu, co może również spowodować wystąpienie wymiotów pochodzenia ośrodkowego. Działanie ondansetronu w leczeniu nudności i wymiotów wywołanych cytotoksyczną chemioterapią i radioterapią jest prawdopodobnie uwarunkowane antagonistycznym wpływem na receptory 5-HT neuronów zlokalizowanych zarówno w obwodowym, jak i w ośrodkowym układzie nerwowym.
Mechanizm działania w nudnościach i wymiotach w okresie pooperacyjnym nie jest znany, ale prawdopodobnie jest taki sam, jak w przypadku nudności i wymiotów wywołanych przez leczenie cytotoksyczne. Badania wykazały, że ondansetron nie zaburza funkcjonowania psychomotorycznego i nie ma działania uspokajającego. Ondansetron nie zmienia stężenia prolaktyny w osoczu. Badania kliniczne wykazują, że produkty lecznicze zawierające ondansetron w innej postaci, takie jak czopki, są mniej skuteczne w leczeniu nudności i wymiotów wywołanych cisplatyną niż ondansetron w postaci wstrzyknięć/tabletek.
Wydłużenie odstępu QT Wpływ ondansetronu na odstęp QTc oceniano w randomizowanym, kontrolowanym placebo badaniu z podwójnie ślepą próbą oraz w badaniu typu cross-over z pozytywną kontrolą (moksyfloksacyna) z udziałem 58 zdrowych kobiet i mężczyzn. Dawki ondansetronu 8 mg i 32 mg podawano we wlewie dożylnym przez 15 minut. Podczas podawania najwyższej testowanej dawki 32 mg maksymalna średnia (górna granica 90% przedziału ufności) różnica w QTcF w porównaniu z placebo po uwzględnieniu wartości wyjściowych wyniosła 19,6 (21,5) msec. Natomiast podczas podawania najmniejszej testowanej dawki 8 mg maksymalna średnia (górna granica 90% przedziału ufności) różnica w QTcF w porównaniu z placebo po uwzględnieniu wartości wyjściowych wyniosła 5,8 (7,8) msec. W badaniu tym nie odnotowano pomiarów dla QTcF większych niż 480 ms., a wydłużenie odcinka QTcF nie było większe niż 60 ms. Nie odnotowano znaczących zmian w elektrokardiograficznych pomiarach odstępów PR i QRS.
Dzieci i młodzież: Nudności i wymioty wywołane przez chemioterapię Skuteczność ondansetronu w leczeniu nudności i wymiotów wywołanych przez chemioterapię przeciwnowotworową oceniano w randomizowanym badaniu z podwójnie ślepą próbą, z udziałem 415 pacjentów w wieku od 1 do 18 lat (S3AB3006). W dniach przeprowadzania chemioterapii, pacjentom podawano ondansetron dożylnie w dawce 5 mg/m 2
godzinach lub ondansetron w dawce 0,45 mg/kg dożylnie i placebo po 8-12 godzinach. Po chemioterapii obie grupy pacjentów otrzymywały 4 mg ondansetronu w syropie dwa razy na dobę przez (5 mg/m 2
dożylnie i placebo doustnie).
Badanie z randomizacją, prowadzone metodą podwójnie ślepej próby (S3AB4003), z udziałem 438 pacjentów w wieku od 1 do 17 lat wykazało całkowite ustąpienie wymiotów w dniu ich największego nasilenia w trakcie chemioterapii u: 73% pacjentów, którym podawano ondansetron dożylnie w dawce 5 mg/m 2
ondansetron w postaci syropu w dawce 8 mg łącznie z 2–4 mg deksametazonu doustnie w danich przeprowadzania chemioterapii. Po chemioterapii obie grupy pacjentów otrzymywały 4 mg ondansetronu w syropie, dwa razy na dobę, przez 2 dni. Nie było różnic w ogólnej częstości oraz rodzaju działań niepożądanych pomiędzy obiema leczonymi grupami.
Skuteczność ondansetronu badano u 75 dzieci w wieku od 6 do 48 miesięcy w otwartym, nieporównawczym badaniu bez grupy kontrolnej (S3A40320). Wszystkie dzieci przed rozpoczęciem chemioterapii otrzymały trzy dawki 0,15 mg/kg ondansetronu podawanego dożylnie przez 30 minut, a następnie po 4 i 8 godzinach od przyjęcia pierwszej dawki. Całkowite ustąpienie wymiotów uzyskano u 56% pacjentów.
W innym otwartym, nieporównawczym badaniu (S3A239) bez grupy kontrolnej badano skuteczność stosowania pojedynczej dożylnej dawki ondansetronu 0,15 mg/kg, po której podawano dwie kolejne dawki ondansetronu 4 mg u dzieci w wieku < 12 lat i 8 mg u dzieci w wieku ≥ 12 lat (całkowita liczba dzieci n = 28). Całkowite ustąpienie wymiotów uzyskano u 42% pacjentów.
Zapobieganie nudnościom i wymiotom w okresie pooperacyjnym Skuteczność pojedynczej dawki ondansetronu stosowanego w celu zapobiegania nudnościom i wymiotom w okresie pooperacyjnym oceniano w randomizowanym badaniu z podwójnie ślepą próbą, z grupą kontrolną placebo z udziałem 670 dzieci w wieku od 1 do 24 miesięcy (wiek postkoncepcyjny ≥ operacyjnemu w znieczuleniu ogólnym i ich status ASA wynosił ≤ III. W ciągu 5 minut od rozpoczęcia znieczulenia podano im pojedynczą dawkę ondansetronu 0,1 mg/kg. Odsetek pacjentów, u których wymioty wystąpiły przynajmniej raz w ciągu 24-godzinnego badania (populacja „według zamierzonego leczenia”) był większy wśród pacjentów przyjmujących placebo niż u pacjentów, którym podano ondansetron (28% vs. 11%, p<0,0001).
Przeprowadzono cztery badania z podwójnie ślepą próbą, z grupa kontrolną placebo z udziałem 1469 dziewcząt i chłopców w wieku od 2 do 12 lat w trakcie znieczulenia ogólnego. Pacjenci zostali randomizowani do grupy z pojedynczym, dożylnym podaniem ondansetronu (0,1 mg/kg dla pacjentów o masie ciała 40 kg lub mniejszej i 4 mg/kg dla pacjentów o masie ciała powyżej 40 kg; (liczba pacjentów n= 735)) lub grupy placebo (liczba pacjentów = 734). Badany lek podawano przez co najmniej 30 sekund, bezpośrednio przed lub po podaniu znieczulenia. Ondansetron był znacznie bardziej skuteczny niż placebo w zapobieganiu nudnościom i wymiotom. Wyniki badań przedstawiono w tabeli 3.
Tabela 3: Zapobieganie i leczenie nudności i wymiotów u pacjentów pediatrycznych – Odpowiedź na lecznie w ciągu 24 godzin.
Badanie Punkt końcowy Ondansetron % Placebo % p S3A380 CR 68 39 ≤ 0,001 S3GT09 CR 61 35 ≤ 0,001 S3A381 CR 53 17 ≤ 0,001 S3GT11 brak nudności S3GT11 brak wymiotów
z badania. Ondansetron nie zmienia stężenia prolaktyny w osoczu.
Właściwości farmakokinetyczne ondansetronu pozostają niezmienione po wielokrotnym podaniu.
a) Ogólna charakterystyka ondansetronu
Wchłanianie Po podaniu doustnym dawki 8 mg, maksymalne stężenie w osoczu wynoszące 30 mg/ml występuje po około 1,5 godziny. Przy dawkach powyżej 8 mg narażenie na ondansetron wzrasta w sposób większy niż proporcjonalny do dawki. Średnia biodostępność u zdrowych ochotników płci męskiej po podaniu pojedynczej tabletki 8 mg wynosi około 55 do 60%. Biodostępność w obecności pokarmu jest o 17% wyższa. Ten wzrost nie jest znaczący. Po podaniu dożylnym ondansetronu uzyskuje się porównywalną ekspozycję ogólnoustrojową.
Dystrybucja Wiązanie z białkami osocza wynosi 70 – 76%. Teoretyczna objętość dystrybucji wynosi 2,5 l/kg.
Metabolizm Ondansetron jest metabolizowany głównie w wątrobie przez różne enzymy cytochromu P450: CYP3A4, CYP1A2 i CYP2D6. Brak enzymu CYP2D6 (fenotyp 2D6 „osoby wolno metabolizującej”) nie ma wpływu na farmakokinetykę ondansetronu.
Eliminacja Metabolity są wydalane z kałem i moczem. Mniej niż 5% ondansetronu jest wydalane w postaci niezmienionej z moczem. Końcowy okres półtrwania ondansetronu po podaniu doustnym lub dożylnym jest w przybliżeniu taki sam i wynosi około 3 godziny. Farmakokinetyka ondansetronu jest na ogół liniowa, z niewielkimi odchyleniami podczas fazy kumulacji do osiągnięcia stanu stacjonarnego.
b) Charakterystyka pacjentów
Dzieci i młodzież (w wieku od 1 miesiąca do 17 lat): U pacjentów pediatrycznych w wieku od 1 do 4 miesięcy (n=19) poddanych zabiegom operacyjnym, klirens znormalizowany w stosunku do masy ciała był zmniejszony o około 30% w stosunku do pacjentów w wieku od 5 do 24 miesięcy (n=22), ale porównywalny z pacjentami w wieku od 3 do 12 lat. Stwierdzono, że okres półtrwania u pacjentów w wieku od 1 do 4 miesięcy wynosił średnio 6,7 godzin w porównaniu do 2,9 godzin u pacjentów w wieku od 5 do 24 miesięcy i w wieku od 3 do 12 lat. Różnice parametrów farmakokinetycznych w populacji pacjentów w wieku od 1 do 4 miesięcy można częściowo wyjaśnić większą zawartością procentową całkowitego płynu ustrojowego w organizmie noworodków i niemowląt oraz większą objętością dystrybucji leków rozpuszczalnych w wodzie, takich jak ondansetron.
U pacjentów pediatrycznych w wieku od 3 do 12 lat poddanych planowym zabiegom operacyjnym w znieczuleniu ogólnym, bezwzględne wartości klirensu i objętości dystrybucji ondansetronu zmniejszyły się w porównaniu z ich wartościami u pacjentów dorosłych. Oba parametry zwiększały się liniowo proporcjonalnie do masy ciała. U dzieci w wieku 12 lat osiągały wartości zbliżone do wartości obserwowanych u młodych dorosłych. Po normalizacji wartości klirensu i objętości dystrybucji w stosunku do masy ciała, wartości tych parametrów były zbliżone u zróżnicowanych wiekowo grup populacyjnych. Dawkowanie zależne od masy ciała uwzględnia zmiany związane z wiekiem i jest skuteczne w normalizowaniu ogólnoustrojowej ekspozycji u pacjentów pediatrycznych.
Tabela 4. Farmakokinetyka u dzieci w wieku od 1 miesiąca do 18 lat
Badanie Populacja pacjentów (dawka dożylna) Wiek N AUC
(ng.u/ml) CL
(l/u/kg) VD ss
(l/kg) T 1/2
(u) Średnia geometryczna Średnia S3A40319 Operacja (0,1 lub 0,2 mg/kg) 1-4 miesiące S3A40319 Operacja (0,1 lub 0,2 mg/kg) 5-24 miesięcy S3A40320 i S3A40319 Pop PK 2,3 Nowotwór/ operacja (0,15 mg/kg co 4 godziny/0,1 lub 0,2 mg/kg) 1-48 miesięcy S3KG02 Operacja (2 mg lub 4 mg) 3-12 lat 21 240 0,439 1,65 2,9 S3A-150 Nowotwór (0,15 mg/kg co 4 godziny) 4-18 lat 21 247 0,599 1,9 2,8
Analizę właściwości farmakokinetycznych przeprowadzono u 428 pacjentów (chorych na raka, operowanych i zdrowych ochotników) w wieku od 1 miesiąca do 44 lat po dożylnym podaniu ondansetronu. Na podstawie tej analizy ekspozycja ogólnoustrojowa (AUC) ondansetronu po podaniu doustnym lub dożylnym dawki u dzieci i młodzieży była porównywalna do osób dorosłych z wyjątkiem niemowląt w wieku od 1 do 4 miesięcy. Wartość ta powiązana była z wiekiem i była niższa u osób dorosłych niż u niemowląt i dzieci. Wartość klirensu powiązana była z masą ciała, a nie była zależna od wieku, z wyjątkiem niemowląt w wieku od 1 do 4 miesięcy. Trudno jest jednoznacznie stwierdzić, czy doszło do dodatkowego zmniejszenia klirensu uzależnionego od wieku u niemowląt w wieku od 1 do 4 miesięcy, czy jest to wynikiem nieodłącznej zmienności ze względu na niewielką liczbę pacjentów analizowanych w tej grupie wiekowej. Ponieważ pacjenci w wieku poniżej 6 miesięcy otrzymują tylko pojedynczą dawkę w celu leczenia nudności i wymiotów w okresie pooperacyjnym, zmniejszona wartość klirensu prawdopodobnie nie będzie miała znaczenia klinicznego.
Osoby w podeszłym wieku Wczesne badania kliniczne I fazy przeprowadzone u zdrowych ochotników w podeszłym wieku wykazały nieznaczne, zależne od wieku zmniejszenie klirensu oraz zwiększenie okresu półtrwania ondansetronu. Jednakże, duża zmienność osobnicza spowodowała znaczące nakładanie się parametrów farmakokinetycznych pomiędzy osobami młodszymi (w wieku poniżej 65 lat) a osobami w podeszłym wieku (w wieku 65 lat i starszych). Nie zaobserwowano różnic w bezpieczeństwie stosowania i skuteczności pomiędzy pacjentami młodszymi a pacjentami w podeszłym wieku włączonymi do badań klinicznym nad zastosowaniem ondansetronu w zapobieganiu i hamowaniu nudności i wymiotów po chemioterapii.
Opierając się na nowszych danych dotyczących stężeń ondansetronu w osoczu oraz modelach opisujących zależność ekspozycji i odpowiedzi na leczenie, przewiduje się większy wpływ ondansetronu na odstęp QTcF u pacjentów w wieku 75 lat i starszych w porównaniu do młodych dorosłych po dożylnym podaniu ondansetronu. Przedstawiono szczegółowe informacje dotyczące dawkowania roztworu do wstrzykiwań u pacjentów w wieku 65-75 lat i powyżej 75 lat (patrz punkt 4.2). W przypadku produktów doustnych i czopków nie jest konieczne dostosowanie zaleceń dotyczących dawkowania.
Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby klirens jest znacznie zmniejszony, z wydłużonym okresem półtrwania w fazie eliminacji (15-32 godziny) i biodostępnością po podaniu doustnym wynoszącą blisko 100% z powodu zmniejszonego metabolizmu przedukładowego.
Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek U pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniem czynności nerek (klirens kreatyniny 31–60 ml/minutę), po dożylnym podaniu ondansetronu, zarówno ogólnoustrojowy klirens, jak i objętość dystrybucji są zmniejszone, co skutkuje dłuższym okresem półtrwania w fazie eliminacji (do 6,5 godziny po podaniu dożylnym i 7,1 godziny po podaniu doustnym). Ten wzrost nie ma znaczenia klinicznego. Badanie z udziałem pacjentów poddawanych hemodializie (klirens kreatyniny < 15 ml/minutę) wykazało niezmienioną farmakokinetykę ondansetronu (badanie między dializami).
Dane przedkliniczne uzyskane podczas konwencjonalnych badań toksyczności po podaniu wielokrotnym, genotoksyczności i potencjalnego działania rakotwórczego nie ujawniają żadnego szczególnego zagrożenia dla ludzi.
Ondansetron i jego metabolity gromadzą się w mleku szczurów w stosunku mleko:osocze wynoszącym 5,2:1.
W badaniach rozwoju zarodka i płodu u szczurów i królików oraz w badaniach przed- i pourodzeniowej toksyczności rozwojowej u szczurów nie stwierdzono znaczącego wpływu ondansetronu na matkę, rozwój potomstwa i zdolność rozrodczą. Dawki były około 6 i 24 razy większe od maksymalnej zalecanej dawki doustnej u ludzi, w oparciu o powierzchnię ciała.
Badania z zastosowaniem sklonowanych ludzkich kanałów jonowych serca wykazały, że ondansetron w klinicznie istotnych stężeniach może wpływać na repolaryzację serca poprzez blokadę kanałów potasowych hERG. Zależne od dawki wydłużenie odstępu QT obserwowano w szczegółowym badaniu odstępu QT u ochotników (patrz punkt 5.1).
Kwas cytrynowy jednowodny Sodu cytrynian Sodu chlorek Sodu wodorotlenek (do ustalania odpowiedniego pH) Kwas solny, stężony (do ustalania odpowiedniego pH) Woda do wstrzykiwań.
Nie mieszać produktu leczniczego z innymi produktami leczniczymi, oprócz wymienionych w punkcie 6.6.
W opakowaniu zamkniętym
Wstrzyknięcie Produkt leczniczy należy zużyć bezpośrednio po pierwszym otwarciu.
Infuzja Chemiczną i fizyczną stabilność roztworu rozcieńczonego rozpuszczalnikami zalecanymi w punkcie 6.6 wykazano w temperaturze 25 ºC i 2-8°C przez 7 dni.
Z mikrobiologicznego punktu widzenia produkt należy zużyć natychmiast. W przeciwnym razie, odpowiedzialność za czas i warunki przechowywania przygotowanego roztworu spoczywa na użytkowniku. Wówczas roztworu nie należy przechowywać dłuższej niż przez 24 godziny w temperaturze od 2°C do 8°C, chyba że rozcieńczenia dokonano w kontrolowanych i zatwierdzonych warunkach jałowych.
Ten produkt leczniczy nie wymaga żadnych specjalnych warunków przechowywania dotyczących temperatury.
Przechowywać w opakowaniu zewnętrznym, w celu ochrony przed światłem.
W celu zapoznania się z warunkami przechowywania produktu leczniczego po rozcieńczeniu, patrz punkt 6.3.
Ampułki z bezbarwnego lub oranżowego szkła typu I. Opakowanie: Pudełko kartonowe zawierające 10 ampułek.
Opakowanie: Pudełko kartonowe zawierające 10 ampułek.
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
Roztworu nie wolno sterylizować w autoklawie.
Produkt leczniczy Ondansetron Accord do wstrzykiwań należy łączyć tylko z zalecanymi, poniżej wymienionymi roztworami:
0,9 % roztwór chlorku sodu do infuzji dożylnych (BP) (0,9% m/obj.) 5% roztwór glukozy do infuzji dożylnych (BP) (5% m/obj.) 10% roztwór mannitolu do infuzji dożylnych (BP) (10% m/obj.) roztwór Ringera do infuzji dożylnych 0,3% roztwór chlorku potasu (0,3% m/obj.) i 0,9% roztwór chlorku sodu (0,9% m/obj.) do infuzji dożylnych (BP) 0,3% roztwór chlorku potasu (0,3% m/obj.) i 5% roztwór glukozy (5% m/obj.) do infuzji dożylnych (BP).
Stabilność produktu leczniczego Ondansetron Accord do wstrzykiwań po rozcieńczeniu zalecanymi roztworami wykazano dla stężeń 0,016 mg/ml i 0,64 mg/ml.
Badania zgodności przeprowadzono w workach do infuzji z zestawem do podawania z polichlorku winylu, polietylenowych workach do infuzji, w szklanych butelkach typu I i w strzykawkach polipropylenowych. Roztwory produktu leczniczego Ondansetron Accord do wstrzykiwań rozcieńczone w 10% roztworze mannitolu do wstrzykiwań, roztworze Ringera do wstrzykiwań, 0,3% roztworze chlorku potasu i 0,9% roztworze chlorku sodu do wstrzykiwań, 0,3% roztworze chlorku potasu i 5% roztworze glukozy do wstrzykiwań, 0,9% roztworze chlorku sodu do wstrzykiwań i 5% roztworze glukozy do wstrzykiwań wykazały stabilność w workach do infuzji z polichlorku winylu i zestawach do podawania z polichlorku winylu, polietylenowych workach do infuzji, w szklanych butelkach typu I i w strzykawkach polipropylenowych.
Zgodność z innymi lekami: Produkt leczniczy Ondansetron Accord do wstrzykiwań może być podawany w infuzji dożylnej przy użyciu 0,9% roztworu chlorku sodu i 5% roztworu glukozy do wstrzykiwań z szybkością 1 mg/godzinę, np. z wykorzystaniem worka do infuzji lub pompy infuzyjnej. Następujące leki mogą być podawane przez wspólny zestaw do infuzji dożylnej z produktem leczniczym Ondansetron Accord do wstrzykiwań pod warunkiem, że stężenie ondansetronu mieści się w zakresie od 16 do 160 mikrogramów/ml (np. odpowiednio 8 mg w 500 ml i 8 mg w 50 ml):
Cisplatyna: roztwór o stężeniu do 0,48 mg/ml (np. 240 mg w 500 ml), podany w ciągu od 1 do 8 godzin.
Karboplatyna: roztwór o stężeniu od 0,18 mg/ml do 9,9 mg/ml (np. 90 mg w 500 ml do 990 mg w 100 ml), podawany w czasie od 10 minut do 1 godziny.
Etopozyd: roztwór o stężeniu od 0,14 mg/ml do 0,25 mg/ml (np. 72 mg w 500 ml do 250 mg w 1 litrze), podany w czasie od 30 minut do 1 godziny.
Ceftazydym: dawki w zakresie od 250 mg do 2000 mg rozpuszczone w wodzie do wstrzykiwań zgodnie z zaleceniami wytwórcy (np. 2,5 ml wody dla 250 mg ceftazydymu i 10 ml dla 2 g ceftazydymu), podane we wstrzyknięciu dożylnym w ciągu około 5 minut.
Cykłofosfamid: dawki w zakresie od 100 mg do 1 g rozpuszczone w wodzie do wstrzykiwań (5 ml na około 5 minut.
Doksorubicyna: dawki w zakresie od 10 mg do 100 mg rozpuszczone w wodzie do wstrzykiwań (5 ml na 10 mg doksorubicyny) zgodnie z zaleceniami wytwórcy i podane we wstrzyknięciu dożylnym w ciągu około 5 minut.
Deksametazon: sól sodowa fosforanu deksametazonu w dawce 20 mg można podawać w powolnym wstrzyknięciu dożylnym przez 2 do 5 minut przez łącznik do wspólnego drenu infuzyjnego, podający ondansetron w dawce 8 lub 16 mg rozpuszczonego w 50 - 100 ml właściwego roztworu infuzyjnego przez około 15 minut. Wykazano pełną zgodność roztworów soli sodowej fosforanu deksametazonu i ondansetronu, co uzasadnia podawanie obydwu leków w tym samym zestawie do infuzji dożylnej i uzyskanie stężeń mieszczących się w zakresie od 32 mg/ml do 2,5 mg/ml dla soli sodowej fosforanu deksametazonu oraz od 8 mg/ml do 0,75 mg/ml dla ondansetronu.
Roztwór przed użyciem (i po jego rozcieńczeniu) należy ocenić wzrokowo. Należy stosować wyłącznie roztwory zasadniczo wolne od cząstek stałych.
Rozcieńczone roztwory należy przechowywać w warunkach chroniących przed dostępem światła.
Wszelkie niewykorzystane resztki produktu lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami.
Accord Healthcare Polska Sp. z o.o. ul. Taśmowa 7 02-677 Warszawa
14.06.20222
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Ondansetron Accord 2 mg/ml, roztwór do wstrzykiwań lub infuzji
2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY
chlorowodorku ondansetronu).
Każda ampułka 2 ml zawiera 4 mg ondansetronu (w postaci dwuwodnego chlorowodorku ondansetronu).
Każda ampułka 4 ml zawiera 8 mg ondansetronu (w postaci dwuwodnego chlorowodorku ondansetronu).
Substancja pomocnicza o znanym działaniu: 1 ml roztworu do wstrzykiwań lub infuzji zawiera 3,62 mg sodu w postaci cytrynianu sodu, chlorku sodu i wodorotlenku sodu.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA
Roztwór do wstrzykiwań lub infuzji
Przejrzysty, bezbarwny roztwór
4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE
4.1 Wskazania do stosowania
Dorośli:
Leczenie nudności i wymiotów wywołanych przez chemioterapię cytotoksyczną i radioterapię oraz zapobieganie i leczenie nudności i wymiotów w okresie pooperacyjnym.
Dzieci i młodzież: Leczenie nudności i wymiotów wywołanych przez chemioterapię u dzieci w wieku ≥ 6 miesięcy.
Zapobieganie i leczenie nudności i wymiotów w okresie pooperacyjnym u dzieci w wieku ≥ 1 miesiąca.
4.2 Dawkowanie i sposób podawania
Dawkowanie Nudności i wymioty wywołane przez chemioterapię i radioterapię: Dorośli: Nasilenie wymiotów wywołanych leczeniem przeciwnowotworowym różni się w zależności od dawek produktów leczniczych i skojarzenia chemioterapii i radioterapii w zastosowanych schematach leczenia. Drogę podania ondansetronu i jego dawkę należy dobierać w sposób elastyczny, w zakresie od
Chemioterapia i radioterapia o działaniu wymiotnym:
domięśniowo.
U większości pacjentów leczonych chemioterapią lub radioterapią o działaniu wymiotnym, należy zastosować ondansetron w dawce 8 mg w powolnym wstrzyknięciu dożylnym (trwającym nie krócej niż
Aby zapobiec opóźnionym lub przedłużonym wymiotom po upływie pierwszych 24 godzin należy kontynuować leczenie ondansetronem drogą doustną lub doodbytniczą do 5 dni po zakończeniu cyklu leczenia.
Chemioterapia o silnym działaniu wymiotnym: Pacjentom otrzymującym chemioterapię o silnym działaniu wymiotnym, np. duże dawki cisplatyny, ondansetron można podawać doustnie, doodbytniczo, dożylnie lub domięśniowo. Ondansetron stosowany w następujących schematach dawkowania w ciągu pierwszych 24 godzin od rozpoczęcia chemioterapii wykazywał porównywalną skuteczność:
Pojedyncza dawka 8 mg, podawana w powolnym wstrzyknięciu dożylnym (trwającym nie krócej niż 30 sekund) lub domięśniowym bezpośrednio przed chemioterapią. Bezpośrednio przed chemioterapią powolne wstrzyknięcie dożylne (trwające nie krócej niż 30 sekund) lub domięśniowe 8 mg ondansetronu w odstępie od 2 do 4 godzin lub w ciągłej infuzji dożylnej w dawce 1 mg/godzinę do 24 godzin. Maksymalna początkowa dawka to 16 mg, rozcieńczona w 50 do 100 ml roztworu chlorku sodu 0,9% do wlewów dożylnych lub w innym odpowiednim płynie infuzyjnym (patrz punkt 6.6) i podana w postaci infuzji trwającej nie krócej niż 15 minut bezpośrednio przed chemioterapią. Po zastosowaniu początkowej dawki ondansetronu można podać w odstępach czterogodzinnych dwie dodatkowe dawki 8 mg dożylnie (we wstrzyknięciu trwającym nie krócej niż 30 sekund) lub domięśniowo. Nie należy podawać pojedynczej dawki większej niż 16 mg ze względu na zależne od dawki
Wybór schematu dawkowania powinien być uzależniony od stopnia nasilenia wymiotów. Skuteczność ondansetronu w chemioterapii o silnym działaniu wymiotnym może być zwiększona przez dodanie przed chemioterapią pojedynczej dożylnej dawki 20 mg soli sodowej fosforanu deksametazonu.
Aby zapobiec opóźnionym lub przedłużonym wymiotom po upływie pierwszych 24 godzin należy kontynuować leczenie ondansetronem drogą doustną do 5 dni po zakończeniu cyklu leczenia.
Dzieci i młodzież: Leczenie nudności i wymiotów wywołanych przez chemioterapię u dzieci w wieku ≥ 6 miesięcy i młodzieży. Dawkę leku stosowanego w leczeniu nudności i wymiotów wywołanych przez chemioterapię oblicza się na podstawie powierzchni ciała (ang. body surface area – BSA) lub masy ciała – patrz poniżej. W badaniach klinicznych u dzieci i młodzieży, ondansetron podawano w postacji infuzji dożylnej rozcieńczonej w 25 do 50 ml roztworu chlorku sodu 0,9% do wlewów dożylnych, trwającej nie krócej niż 15 minut. Całkowite dawki dobowe określone w oparciu o masę ciała są zwykle większe niż dawki obliczone na podstawie pola powierzchni ciała – patrz punkty 4.4 i 5.1.
Ondansetronu chlorowodorek należy rozcieńczyć w 5% roztworze dekstrozy lub 0,9% roztworze chlorku sodu lub innym zgodnym płynie infuzyjnym (patrz punkt 6.6) i podawać w infuzji dożylnej przez co najmniej 15 minut. Brak jest danych pochodzących z badań klinicznych z grupą kontrolną, dotyczących stosowania produktu leczniczego Ondansetron Accord do wstrzykiwań w celu zapobiegania opóźnionym lub przedłużonym nudnościom i wymiotom wywołanym przez chemioterapię. Brak jest danych pochodzących z badań klinicznych z grupą kontrolną, dotyczących stosowania produktu leczniczego Ondansetron Accord do wstrzykiwań w leczeniu nudności i wymiotów wywołanych przez radioterapię u dzieci.
Ustalanie dawki na podstawie pola powierzchni ciała (BSA): Ondansetron powinno się podawać dożylnie w pojedynczej dawce 5 mg/m 2 , bezpośrednio przed chemioterapią. Pojedyncza dawka podana dożylnie nie może być większa niż 8 mg. Podawanie doustne można rozpocząć po 12 godzinach i kontynuować do 5 dni (Tabela 1). Całkowita dawka podana w ciągu 24 godzin (w postaci dawek podzielonych) nie może być większa niż
Tabela 1: Ustalanie dawki na podstawie pola powierzchni ciała (BSA) – chemioterapia u dzieci w wieku ≥ 6 miesięcy i młodzieży
BSA Dzień 1 a,b
b
< 0,6 m 2
2
godzinach ≥ 0,6 m do ≤ 1,2 m 2
godzinach godzin > 1,2 m 2
tabletce po 12 godzinach godzin a Dawka dożylna nie może być większa niż 8 mg. b Całkowita dawka podana w ciągu 24 godzin (w postaci dawek podzielonych) nie może być większa niż
Nie wszystkie postacie leku mogą być dostępne.
Ustalanie dawki na podstawie masy ciała: Całkowite dawki dobowe określone w oparciu o masę ciała są większe niż dawki obliczone na podstawie pola powierzchni ciała (BSA) – patrz punkty 4.4 i 5.1. Ondansetron powinno się podawać dożylnie w pojedynczej dawce 0,15 mg/kg, bezpośrednio przed chemioterapią. Pojedyncza dawka dożylna nie może być większa niż 8 mg.
Można podać dwie kolejne dawki dożylne w odstępach co 4 godziny. Podawanie doustne można rozpocząć po 12 godzinach i kontynuować do 5 dni (Tabela 2).
Całkowita dawka podana w ciągu 24 godzin (w postaci dawek podzielonych) nie może być większa niż dawka stosowana u osób dorosłych, tj. 32 mg.
Tabela 2: Ustalanie dawki na podstawie masy ciała – chemioterapia u dzieci w wieku ≥ 6 miesięcy i młodzieży
Masa ciała Dzień 1 a,b
b
≤10 kg Do 3 dawek 0,15 mg/kg dożylnie w odstępach co 4 godziny. > 10 kg Do 3 dawek 0,15 mg/kg dożylnie w odstępach co 4 godziny. godzin a Dawka dożylna nie może być większa niż 8 mg. b Całkowita dawka podana w ciągu 24 godzin (w postaci dawek podzielonych) nie może być większa niż
Nie wszystkie postacie leku mogą być dostępne.
Osoby w podeszłym wieku: U pacjentów w wieku od 65 do 74 lat można zastosować dawkowanie takie jak u innych dorosłych pacjentów. Wszystkie dawki podane dożylnie należy rozcieńczyć w 50 do 100 ml roztworu chlorku sodu 0,9% do wlewów dożylnych lub w innym odpowiednim płynie infuzyjnym (patrz punkt 6.6) i podać w postaci infuzji trwającej nie krócej niż 15 minut.
U pacjentów w wieku 75 lat i starszych nie należy stosować dożylnie początkowej dawki ondasetronu większej niż 8 mg. Wszystkie dawki dożylne należy rozcieńczyć w 50 do 100 ml roztworu chlorku sodu 0,9% do wlewów dożylnych lub w innym odpowiednim płynie infuzyjnym (patrz punkt 6.6) i podać w postaci infuzji trwającej nie krócej niż 15 minut. Po zastosowaniu początkowej dawki ondansetronu można podać w odstępach nie krótszych niż czterogodzinne dwie dodatkowe dawki
Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek Zarówno dawki, jak i odstępy między nimi oraz droga podania ondansetronu nie ulegają zmianie.
Pacjenci z zaburzeniem czynności wątroby Umiarkowana i ciężka niewydolność wątroby powoduje zmniejszenie klirensu ondansetronu i tym samym wydłużenie okresu jego półtrwania. W przypadku takich pacjentów nie należy stosować więcej niż 8 mg ondansetronu na dobę; zaleca się podanie dożylne lub doustne.
Pacjenci z zaburzonym metabolizmem sparteiny i debryzochiny Okres półtrwania ondansetronu w fazie eliminacji nie ulega zmianie u pacjentów zaklasyfikowanych jako powoli metabolizujący sparteinę i debryzochinę. W konsekwencji, u takich pacjentów dawki wielokrotne będą powodowały taki sam poziom ekspozycji, jak u pozostałych grup pacjentów. Nie jest konieczna zmiana dawki dobowej ani częstości podawania produktu leczniczego.
Nudności i wymioty w okresie pooperacyjnym:
Dorośli: W zapobieganiu nudnościom i wymiotom w okresie pooperacyjnym ondansetron może być podany doustnie lub we wstrzyknięciu dożylnym lub domięśniowym.
Ondansetron można stosować w pojedynczej dawce 4 mg podanej domięśniowo lub w powolnym wstrzyknięciu dożylnym bezpośrednio przed wprowadzeniem do znieczulenia.
W leczeniu nudności i wymiotów w okresie pooperacyjnym zaleca się zastosowanie pojedynczej dawki
Dzieci i młodzież:
Leczenie nudności i wymiotów w okresie pooperacyjnym u dzieci w wieku ≥1 miesiąca i młodzieży.
Zapobiegając nudnościom i wymiotom w okresie pooperacyjnym u pacjentów pediatrycznych poddanych ogólnemu znieczuleniu w trakcie operacji, można podać ondansetron w powolnym dożylnym wstrzyknięciu (trwającym przynajmniej 30 sekund) w pojedynczej dawce 0,1 mg/kg mc., maksymalnie 4 mg, przed, w trakcie lub po wprowadzeniu do znieczulenia.
Brak jest danych dotyczących stosowania leku Ondansetron do wstrzykiwań w leczeniu nudności i wymiotów w okresie pooperacyjnym u dzieci w wieku poniżej 2 lat.
Pacjenci w podeszłym wieku: Dane dotyczące zastosowania ondansetronu w zapobieganiu i leczeniu nudności i wymiotów w okresie pooperacyjnym u pacjentów w podeszłym wieku są ograniczone, jednak ondansetron jest dobrze tolerowany przez pacjentów w wieku powyżej 65 lat, otrzymujących chemioterapię.
Pacjenci z zaburzeniem czynności nerek: Nie ma konieczności dostosowywania dobowej dawki produktu leczniczego, częstości lub drogi jego podawania.
Pacjenci z zaburzeniem czynności wątroby: Klirens ondansetronu jest znacząco zmniejszony a okres półtrwania w surowicy znacząco przedłużony u pacjentów z umiarkowanymi lub ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby. U takich pacjentów całkowita dawka dobowa nie powinna być większa niż 8 mg, dlatego zaleca się podanie pozajelitowe lub doustne.
Pacjenci z powolnym metabolizmem sparteiny i debryzochiny: Okres półtrwania ondansetronu w fazie eliminacji nie ulega zmianie u pacjentów zaklasyfikowanych jako powoli metabolizujący sparteinę i debryzochinę. W konsekwencji, u takich pacjentów dawki wielokrotne będą powodowały taki sam poziom ekspozycji, jak u pozostałych grup pacjentów. Nie jest konieczna zmiana dawki dobowej ani częstości podawania produktu leczniczego.
Sposób podawania
Do wstrzyknięcia dożylnego lub wstrzyknięcia domięśniowego lub wlewu dożylnego po rozcieńczeniu.
Instrukcje dotyczące rozcieńczania produktu przed podaniem, patrz punkt 6.6
Lekarze przepisujący produkt leczniczy, którzy zamierzają stosować ondansetron w zapobieganiu nudnościom i wymiotom związanym z chemioterapią lub radioterapią u osób dorosłych, młodzieży lub dzieci, powinni wziąć pod uwagę obecną praktykę i odpowiednie wytyczne.
4.3 Przeciwwskazania
Jednoczesne stosowanie z apomorfiną (patrz punkt 4.5). Nadwrażliwość na którykolwiek składnik produktu leczniczego.
4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania
Ondansetron jest w dużym stopniu metabolizowany w wątrobie. U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby zmniejsza się klirens wątrobowy i wydłuża się okres półtrwania ondansetronu. Ze względu na ograniczone doświadczenia u takich pacjentów zaleca się zachowanie ostrożności podczas leczenia. U tych pacjentów należy dostosować dawkę dobową (patrz punkt 4.2).
Reakcje nadwrażliwości obserwowano także u pacjentów, którzy wykazywali nadwrażliwość na inne leki z grupy wybiórczych antagonistów receptora 5HT 3 .
Reakcje ze strony układu oddechowego należy leczyć objawowo. Lekarze powinni zwrócić na nie szczególną uwagę, gdyż objawy te mogą być prekursorami reakcji nadwrażliwości.
Ondansetron powoduje wydłużenie odstępu QT w sposób zależny od dawki (patrz punkt 5.1). Ponadto po wprowadzeniu leku do obrotu odnotowano przypadki częstoskurczu komorowego typu torsade de pointes u pacjentów przyjmujących ondansetron. Należy unikać stosowania ondansetronu u pacjentów z zespołem wrodzonego wydłużenia odcinka QT. Należy zachować ostrożność, stosując ondansetron u pacjentów, u których występuje lub może wystąpić wydłużenie odstępu QT, w tym pacjentów z zaburzeniami gospodarki elektrolitowej, zastoinową niewydolnością serca, bradyarytmią oraz pacjentów, którzy przyjmują inne produkty lecznicze, które prowadzą do wydłużenia odstępu QT lub zaburzeń gospodarki elektrolitowej.
Przed rozpoczęciem leczenia ondasetronem należy wyrównać hipokaliemię oraz hipomagnezemię.
Po wprowadzeniu produktu do obrotu zgłaszano przypadki pacjentów z zespołem serotoninowym (obejmującym zmiany stanu psychicznego, chwiejność autonomiczną i aberracje neuromięśniowe) w wyniku jednoczesnego stosowania ondasetronu i innych leków serotonergicznych (w tym selektywnych inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI) oraz inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny (SNRI)). Jeśli jednoczesne stosowanie ondasetronu i innych leków serotonergicznych jest klinicznie uzasadnione, zaleca się objęcie pacjenta odpowiednią obserwacją.
Ponieważ ondansetron wydłuża czas pasażu jelitowego, po jego podaniu pacjenci z objawami podostrej niedrożności jelit powinni znajdować się pod obserwacją.
Stosowanie ondansetronu w celu zapobiegania nudnościom i wymiotom u pacjentów poddanych operacji usunięcia migdałków może maskować utajone krwawienie. Dlatego ci pacjenci powinni pozostać pod dokładną obserwacją.
U pacjentów leczonych ondansetronem zgłaszano przypadki niedokrwienia mięśnia sercowego. U części pacjentów, zwłaszcza w przypadku podania dożylnego, objawy pojawiły się natychmiast po podaniu ondansetronu. Pacjentów należy ostrzec odnośnie przedmiotowych i podmiotowych objawów niedokrwienia mięśnia sercowego.
Ten produkt leczniczy zawiera 7,24 mg sodu w 2 ml ampułce (lub 14,48 mg w 4 ml ampułce), co odpowiada 0,36% (lub 0,72%) zalecanej przez WHO maksymalnej 2g dobowej dawki u osóby dorosłych.
Dzieci i młodzież: Pacjentów pediatrycznych przyjmujących ondansetron z lekami chemioterapeutycznymi o działaniu toksycznym na wątrobę powinno się dokładnie monitorować pod kątem występowania zaburzeń czynności wątroby.
Nudności i wymioty wywołane przez chemioterapię: Przy obliczaniu dawki na podstawie mg/kg i podawaniu trzech dawek w odstępach 4-godzinnych, całkowita dawka dobowa będzie większa niż w przypadku podania pojedynczej dawki 5 mg/m 2 , a następnie dawki doustnej. Nie przeprowadzono badań klinicznych porównujących skuteczność obu schematów dawkowania. Porównanie wyników badań wskazuje na zbliżoną skuteczność podczas stosowania obu schematów dawkowania (patrz punkt 5.1).
4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji
Nie ma dowodów, że ondansetron nasila bądź hamuje metabolizm innych leków często jednocześnie stosowanych łącznie z nim. Szczegółowe badania wykazały, że ondansetron nie wykazuje żadnych interakcji farmakokinetycznych z alkoholem, tramadolem, furosemidem, propofolem i temazepamem.
Ondansetron jest metabolizowany przez liczne enzymy wątrobowe należące do układu enzymatycznego cytochromu P-450: CYP3A4, CYP2D6 i CYP1A2. Z powodu znacznej liczby enzymów metabolizujących ondansetron, zahamowanie aktywności jednego enzymu lub zmniejszenie jego aktywności (np. genetycznie uwarunkowany niedobór CYP2D2) jest normalnie kompensowane przez inne enzymy, co powinno powodować małą lub nieistotną zmianę całkowitego klirensu ondansetronu lub zapotrzebowania na dawkę produktu leczniczego.
Należy zachować ostrożność, stosując ondansetron u pacjentów przyjmujących jednocześnie produkty lecznicze wydłużające odstęp QT i (lub) powodujące zaburzenia gospodarki elektrolitowej (patrz punkt 4.4).
Stosowanie ondansetronu z produktami leczniczymi wydłużającymi odstęp QT może powodować dodatkowe wydłużenie odstępu QT. Jednoczesne stosowanie ondansetronu i leków kardiotoksycznych (np. antracyklin takich jak doksorubicyna, daunorubicyna czy trastuzumab), antybiotyków (takich jak erytromycyna), leków przeciwgrzybiczych (takich jak ketokonazol), leków antyarytmicznych (takich jak amiodaron) lub leków β-adrenolitycznych (takich jak atenolol czy timolol) może zwiększać ryzyko występowania arytmii (patrz punkt 4.4).
Leki serotoninergiczne (SSRI i SNRI) Po wprowadzeniu produktu do obrotu zgłaszano przypadki pacjentów z zespołem serotoninowym (obejmującym zmiany stanu psychicznego, chwiejność autonomiczną i aberracje neuromięśniowe) w wyniku jednoczesnego stosowania ondasetronu i innych leków serotonergicznych (w tym SSRI oraz SNRI) (patrz punkt 4.4).
Apomorfina Ze względu na zgłaszane przypadki wystąpienia głębokiej hipotonii oraz utraty świadomości, jednoczesne stosowanie apomorfiny i ondansetronu jest przeciwwskazane.
Fenytoina, karbamazepina i ryfampicyna U pacjentów leczonych silnie działającymi induktorami CYP3A4 (np. fenytoina, karbamazepina i ryfampicyna), klirens doustnie podanego ondansetronu zwiększał się, a stężenie ondansetronu we krwi było zmniejszone.
Tramadol Dane uzyskane z badań z małą liczbą uczestników wykazują, że ondansetron może zmniejszyć przeciwbólowe działanie tramadolu.
Produkty lecznicze zobojętniające sok żołądkowy nie wpływają na wchłanianie ondansetronu podanego doustnie.
4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację
Kobiety w wieku rozrodczym Kobiety w wieku rozrodczym powinny rozważyć zastosowanie antykoncepcji.
Ciąża Na podstawie doświadczenia z badań epidemiologicznych, podejrzewa się, że ondansetron podawany w pierwszym trymestrze ciąży wywołuje deformacje twarzoczaszki. W jednym z badań kohortowych, które obejmowało 1,8 miliona kobiet w pierwszym trymestrze ciąży, stosowanie ondansteronu powiązano ze zwiększonym ryzykiem deformacji twarzoczaszki [3 dodatkowe przypadki na 10 000 leczonych kobiet; skorygowane ryzyko względne, 1,24, (95% CI 1,03-1,48)]. Dostępne badania epidemiologiczne w zakresie deformacji serca wykazują sprzeczne wyniki. Badania na zwierzętach nie wskazują na bezpośrednie lub pośrednie niepożądane działanie dotyczące toksyczności reprodukcyjnej (patrz punkt 5.3). Ondansetronu nie należy stosować podczas pierwszego trymestru ciąży.
Karmienie piersią Brak jest danych dotyczących wydzielania ondansetronu do mleka kobiecego. Badania na zwierzętach wykazały, że ondansetron przenika do mleka karmiących samic. W związku z tym zalecane jest, aby matki przyjmujące ondansetron nie karmiły piersią.
Płodność Brak jest informacji dotyczących wpływu ondansetronu na płodność. Nie wykazano wpływu ondansetronu na płodność u badanych zwierząt (patrz punkt 5.3).
4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn
Ondansetron nie ma wpływu lub wywiera nieistotny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.
4.8 Działania niepożądane
Częstość występowania działań niepożądanych uporządkowano poniżej na podstawie klasyfikacji układów narządowych oraz częstości występowania. Częstość występowania określono w następujący sposób: bardzo często (>1/10), często >1/100 do <1/10), niezbyt często (>1/1000 do <1/100), rzadko (>1/10 000 do <1/1000), bardzo rzadko (<1/10 000). Działania bardzo częste, częste i niezbyt częste zostały na ogół określone w oparciu o wyniki badań klinicznych. Uwzględniono częstość występowania w przypadku placebo. Działania rzadkie i bardzo rzadkie zostały na ogół określone w oparciu o spontaniczne zgłoszenia po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu.
Podane dane dotyczące częstości występowania mają charakter szacunkowy i uwzględniają zalecane dawkowanie.
Zaburzenia układu immunologicznego Rzadko: Natychmiastowe reakcje nadwrażliwości, czasem ciężkie, w tym anafilaksja*. Częstość nieznana: wysypka, świąd
* Patrz punkt 4.4.
Zaburzenia układu nerwowego Bardzo często: Ból głowy. Niezbyt często: Drgawki, zaburzenia ruchowe (w tym objawy ze strony układu pozapiramidowego jak napadowe, przymusowe patrzenie w górę, napady dystoniczne i dyskineza), bez wyraźnych dowodów trwałych następstw klinicznych. Rzadko: Zawroty głowy podczas szybkiego podawania dożylnego
Zaburzenia oka Rzadko: Przemijające zaburzenia widzenia (np. niewyraźne widzenie), głównie w trakcie podawania dożylnego. Bardzo rzadko: Przemijająca ślepota, głównie podczas podawania dożylnego. Większość zgłoszonych przypadków ślepoty ustąpiła w ciągu 20 minut. Większość pacjentów otrzymywała środki chemioterapeutyczne, w tym cisplatynę. Niektóre przypadki przejściowej ślepoty zgłaszano jako przypadki pochodzenia korowego.
Zaburzenia serca*
Niezbyt często: Arytmie, ból w klatce piersiowej z obecnością lub bez obniżenia odcinka ST, bradykardia. Rzadko: Wydłużenie odstępu QT (w tym typu torsade de pointes) Częstość nieznana: Niedokrwienie mięśnia sercowego (patrz punkt 4.4)
* Patrz punkt 4.4
Zaburzenia naczyniowe Często: Uczucie gorąca lub nagłe zaczerwienienie.
Niezbyt często: Niedociśnienie tętnicze.
Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia Niezbyt często: Czkawka.
Zaburzenia żołądka i jelit Często: Zaparcia*. Rzadko: Biegunka i ból brzucha*
*Patrz punkt 4.4
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych Niezbyt często: Obserwowano bezobjawowe zwiększenie parametrów czynności wątroby *# *Patrz punkt 4.4 #Zdarzenia te obserwowano często u pacjentów otrzymujących chemioterapię z użyciem cisplatyny.
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Bardzo rzadko: ciężkie pęcherzowe reakcje skórne, w tym zespół Stevensa-Johnsona (SJS) i toksyczna nekroliza naskórka (TEN)
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania Często: miejscowa reakcja nadwrażliwości wokół miejsca wstrzyknięcia. Częstość nieznana: obrzęk Działania niepożądane u dzieci i młodzieży Profile działań niepożądanych u dzieci i młodzieży są podobne do tych obserwowanych u osób dorosłych. Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożadanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181C 02-222 Warszawa tel.: + 48 22 49 21 301 faks: + 48 22 49 21 309 strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
4.9 Przedawkowanie
Doświadczenie dotyczące przedawkowania ondansetronu jest ograniczone. W większości przypadków objawy były podobne do tych zgłaszanych przez pacjentów przyjmujących zalecane dawki (patrz punkt 4.8). Odnotowane objawy obejmowały: zaburzenia widzenia, ciężkie zaparcie, niskie ciśnienie tętnicze krwi i epizod związany z wpływem nerwu błędnego na naczynia z przemijającym blokiem przedsionkowo-komorowym drugiego stopnia. Ondansetron powoduje wydłużenie odstępu QT w sposób zależny od dawki. W razie przedawkowania zlecane jest monitorowanie EKG.
U małych dzieci po przedawkowaniu doustnym zgłaszano przypadki odpowiadające zespołowi serotoninowemu.
Dzieci i młodzież Po przypadkowym przedawkowaniu ondansetronu w postaci doustnej (szacunkowa przyjęta dawka przekraczająca 4 mg/kg mc.) u niemowląt i dzieci w wieku od 12 miesięcy do 2 lat zgłaszano objawy odpowiadające zespołowi serotoninowemu.
Leczenie Nie ma żadnej specyficznej odtrutki dla ondansetronu. W związku z tym, w przypadku podejrzenia przedawkowania, należy stosować odpowiednie leczenie objawowe i podtrzymujące.
Dalsze postępowanie należy prowadzić zgodnie ze wskazaniami klinicznymi lub zaleceniami regionalnych ośrodków toksykologicznych, o ile są dostępne.
Nie jest zalecane używanie ipekakuany do leczenia przedawkowania ondansetronu, z uwagi na przeciwwymiotne działanie ondansetronu.
5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE
5.1 Właściwości farmakodynamiczne
Antagoniści receptora serotoninowego (5-HT3), kod ATC: A04AA01.
Mechanizm działania Ondansetron jest silnym, wysoce selektywnym antagonistą receptora 5-HT 3 .
Nie wyjaśniono jeszcze dokładnego mechanizmu działania przeciw nudnościom i wymiotom. Leki chemioterapeutyczne oraz radioterapia mogą powodować uwalnianie 5HT w jelicie cienkim, zapoczątkowując odruch wymiotny przez pobudzenie dośrodkowych włókien nerwu błędnego przez receptory 5-HT 3 . Ondansetron hamuje powstanie tego odruchu. Pobudzenie dośrodkowych włókien nerwu błędnego może również powodować uwolnienie 5-HT w area postrema, obszarze zlokalizowanym w dnie komory czwartej mózgu, co może również spowodować wystąpienie wymiotów pochodzenia ośrodkowego. Działanie ondansetronu w leczeniu nudności i wymiotów wywołanych cytotoksyczną chemioterapią i radioterapią jest prawdopodobnie uwarunkowane antagonistycznym wpływem na receptory 5-HT neuronów zlokalizowanych zarówno w obwodowym, jak i w ośrodkowym układzie nerwowym.
Mechanizm działania w nudnościach i wymiotach w okresie pooperacyjnym nie jest znany, ale prawdopodobnie jest taki sam, jak w przypadku nudności i wymiotów wywołanych przez leczenie cytotoksyczne. Badania wykazały, że ondansetron nie zaburza funkcjonowania psychomotorycznego i nie ma działania uspokajającego. Ondansetron nie zmienia stężenia prolaktyny w osoczu. Badania kliniczne wykazują, że produkty lecznicze zawierające ondansetron w innej postaci, takie jak czopki, są mniej skuteczne w leczeniu nudności i wymiotów wywołanych cisplatyną niż ondansetron w postaci wstrzyknięć/tabletek.
Wydłużenie odstępu QT Wpływ ondansetronu na odstęp QTc oceniano w randomizowanym, kontrolowanym placebo badaniu z podwójnie ślepą próbą oraz w badaniu typu cross-over z pozytywną kontrolą (moksyfloksacyna) z udziałem 58 zdrowych kobiet i mężczyzn. Dawki ondansetronu 8 mg i 32 mg podawano we wlewie dożylnym przez 15 minut. Podczas podawania najwyższej testowanej dawki 32 mg maksymalna średnia (górna granica 90% przedziału ufności) różnica w QTcF w porównaniu z placebo po uwzględnieniu wartości wyjściowych wyniosła 19,6 (21,5) msec. Natomiast podczas podawania najmniejszej testowanej dawki 8 mg maksymalna średnia (górna granica 90% przedziału ufności) różnica w QTcF w porównaniu z placebo po uwzględnieniu wartości wyjściowych wyniosła 5,8 (7,8) msec. W badaniu tym nie odnotowano pomiarów dla QTcF większych niż 480 ms., a wydłużenie odcinka QTcF nie było większe niż 60 ms. Nie odnotowano znaczących zmian w elektrokardiograficznych pomiarach odstępów PR i QRS.
Dzieci i młodzież: Nudności i wymioty wywołane przez chemioterapię Skuteczność ondansetronu w leczeniu nudności i wymiotów wywołanych przez chemioterapię przeciwnowotworową oceniano w randomizowanym badaniu z podwójnie ślepą próbą, z udziałem 415 pacjentów w wieku od 1 do 18 lat (S3AB3006). W dniach przeprowadzania chemioterapii, pacjentom podawano ondansetron dożylnie w dawce 5 mg/m 2
godzinach lub ondansetron w dawce 0,45 mg/kg dożylnie i placebo po 8-12 godzinach. Po chemioterapii obie grupy pacjentów otrzymywały 4 mg ondansetronu w syropie dwa razy na dobę przez (5 mg/m 2
dożylnie i placebo doustnie).
Badanie z randomizacją, prowadzone metodą podwójnie ślepej próby (S3AB4003), z udziałem 438 pacjentów w wieku od 1 do 17 lat wykazało całkowite ustąpienie wymiotów w dniu ich największego nasilenia w trakcie chemioterapii u: 73% pacjentów, którym podawano ondansetron dożylnie w dawce 5 mg/m 2
ondansetron w postaci syropu w dawce 8 mg łącznie z 2–4 mg deksametazonu doustnie w danich przeprowadzania chemioterapii. Po chemioterapii obie grupy pacjentów otrzymywały 4 mg ondansetronu w syropie, dwa razy na dobę, przez 2 dni. Nie było różnic w ogólnej częstości oraz rodzaju działań niepożądanych pomiędzy obiema leczonymi grupami.
Skuteczność ondansetronu badano u 75 dzieci w wieku od 6 do 48 miesięcy w otwartym, nieporównawczym badaniu bez grupy kontrolnej (S3A40320). Wszystkie dzieci przed rozpoczęciem chemioterapii otrzymały trzy dawki 0,15 mg/kg ondansetronu podawanego dożylnie przez 30 minut, a następnie po 4 i 8 godzinach od przyjęcia pierwszej dawki. Całkowite ustąpienie wymiotów uzyskano u 56% pacjentów.
W innym otwartym, nieporównawczym badaniu (S3A239) bez grupy kontrolnej badano skuteczność stosowania pojedynczej dożylnej dawki ondansetronu 0,15 mg/kg, po której podawano dwie kolejne dawki ondansetronu 4 mg u dzieci w wieku < 12 lat i 8 mg u dzieci w wieku ≥ 12 lat (całkowita liczba dzieci n = 28). Całkowite ustąpienie wymiotów uzyskano u 42% pacjentów.
Zapobieganie nudnościom i wymiotom w okresie pooperacyjnym Skuteczność pojedynczej dawki ondansetronu stosowanego w celu zapobiegania nudnościom i wymiotom w okresie pooperacyjnym oceniano w randomizowanym badaniu z podwójnie ślepą próbą, z grupą kontrolną placebo z udziałem 670 dzieci w wieku od 1 do 24 miesięcy (wiek postkoncepcyjny ≥ operacyjnemu w znieczuleniu ogólnym i ich status ASA wynosił ≤ III. W ciągu 5 minut od rozpoczęcia znieczulenia podano im pojedynczą dawkę ondansetronu 0,1 mg/kg. Odsetek pacjentów, u których wymioty wystąpiły przynajmniej raz w ciągu 24-godzinnego badania (populacja „według zamierzonego leczenia”) był większy wśród pacjentów przyjmujących placebo niż u pacjentów, którym podano ondansetron (28% vs. 11%, p<0,0001).
Przeprowadzono cztery badania z podwójnie ślepą próbą, z grupa kontrolną placebo z udziałem 1469 dziewcząt i chłopców w wieku od 2 do 12 lat w trakcie znieczulenia ogólnego. Pacjenci zostali randomizowani do grupy z pojedynczym, dożylnym podaniem ondansetronu (0,1 mg/kg dla pacjentów o masie ciała 40 kg lub mniejszej i 4 mg/kg dla pacjentów o masie ciała powyżej 40 kg; (liczba pacjentów n= 735)) lub grupy placebo (liczba pacjentów = 734). Badany lek podawano przez co najmniej 30 sekund, bezpośrednio przed lub po podaniu znieczulenia. Ondansetron był znacznie bardziej skuteczny niż placebo w zapobieganiu nudnościom i wymiotom. Wyniki badań przedstawiono w tabeli 3.
Tabela 3: Zapobieganie i leczenie nudności i wymiotów u pacjentów pediatrycznych – Odpowiedź na lecznie w ciągu 24 godzin.
Badanie Punkt końcowy Ondansetron % Placebo % p S3A380 CR 68 39 ≤ 0,001 S3GT09 CR 61 35 ≤ 0,001 S3A381 CR 53 17 ≤ 0,001 S3GT11 brak nudności S3GT11 brak wymiotów
z badania. Ondansetron nie zmienia stężenia prolaktyny w osoczu.
5.2 Właściwości farmakokinetyczne
Właściwości farmakokinetyczne ondansetronu pozostają niezmienione po wielokrotnym podaniu.
a) Ogólna charakterystyka ondansetronu
Wchłanianie Po podaniu doustnym dawki 8 mg, maksymalne stężenie w osoczu wynoszące 30 mg/ml występuje po około 1,5 godziny. Przy dawkach powyżej 8 mg narażenie na ondansetron wzrasta w sposób większy niż proporcjonalny do dawki. Średnia biodostępność u zdrowych ochotników płci męskiej po podaniu pojedynczej tabletki 8 mg wynosi około 55 do 60%. Biodostępność w obecności pokarmu jest o 17% wyższa. Ten wzrost nie jest znaczący. Po podaniu dożylnym ondansetronu uzyskuje się porównywalną ekspozycję ogólnoustrojową.
Dystrybucja Wiązanie z białkami osocza wynosi 70 – 76%. Teoretyczna objętość dystrybucji wynosi 2,5 l/kg.
Metabolizm Ondansetron jest metabolizowany głównie w wątrobie przez różne enzymy cytochromu P450: CYP3A4, CYP1A2 i CYP2D6. Brak enzymu CYP2D6 (fenotyp 2D6 „osoby wolno metabolizującej”) nie ma wpływu na farmakokinetykę ondansetronu.
Eliminacja Metabolity są wydalane z kałem i moczem. Mniej niż 5% ondansetronu jest wydalane w postaci niezmienionej z moczem. Końcowy okres półtrwania ondansetronu po podaniu doustnym lub dożylnym jest w przybliżeniu taki sam i wynosi około 3 godziny. Farmakokinetyka ondansetronu jest na ogół liniowa, z niewielkimi odchyleniami podczas fazy kumulacji do osiągnięcia stanu stacjonarnego.
b) Charakterystyka pacjentów
Dzieci i młodzież (w wieku od 1 miesiąca do 17 lat): U pacjentów pediatrycznych w wieku od 1 do 4 miesięcy (n=19) poddanych zabiegom operacyjnym, klirens znormalizowany w stosunku do masy ciała był zmniejszony o około 30% w stosunku do pacjentów w wieku od 5 do 24 miesięcy (n=22), ale porównywalny z pacjentami w wieku od 3 do 12 lat. Stwierdzono, że okres półtrwania u pacjentów w wieku od 1 do 4 miesięcy wynosił średnio 6,7 godzin w porównaniu do 2,9 godzin u pacjentów w wieku od 5 do 24 miesięcy i w wieku od 3 do 12 lat. Różnice parametrów farmakokinetycznych w populacji pacjentów w wieku od 1 do 4 miesięcy można częściowo wyjaśnić większą zawartością procentową całkowitego płynu ustrojowego w organizmie noworodków i niemowląt oraz większą objętością dystrybucji leków rozpuszczalnych w wodzie, takich jak ondansetron.
U pacjentów pediatrycznych w wieku od 3 do 12 lat poddanych planowym zabiegom operacyjnym w znieczuleniu ogólnym, bezwzględne wartości klirensu i objętości dystrybucji ondansetronu zmniejszyły się w porównaniu z ich wartościami u pacjentów dorosłych. Oba parametry zwiększały się liniowo proporcjonalnie do masy ciała. U dzieci w wieku 12 lat osiągały wartości zbliżone do wartości obserwowanych u młodych dorosłych. Po normalizacji wartości klirensu i objętości dystrybucji w stosunku do masy ciała, wartości tych parametrów były zbliżone u zróżnicowanych wiekowo grup populacyjnych. Dawkowanie zależne od masy ciała uwzględnia zmiany związane z wiekiem i jest skuteczne w normalizowaniu ogólnoustrojowej ekspozycji u pacjentów pediatrycznych.
Tabela 4. Farmakokinetyka u dzieci w wieku od 1 miesiąca do 18 lat
Badanie Populacja pacjentów (dawka dożylna) Wiek N AUC
(ng.u/ml) CL
(l/u/kg) VD ss
(l/kg) T 1/2
(u) Średnia geometryczna Średnia S3A40319 Operacja (0,1 lub 0,2 mg/kg) 1-4 miesiące S3A40319 Operacja (0,1 lub 0,2 mg/kg) 5-24 miesięcy S3A40320 i S3A40319 Pop PK 2,3 Nowotwór/ operacja (0,15 mg/kg co 4 godziny/0,1 lub 0,2 mg/kg) 1-48 miesięcy S3KG02 Operacja (2 mg lub 4 mg) 3-12 lat 21 240 0,439 1,65 2,9 S3A-150 Nowotwór (0,15 mg/kg co 4 godziny) 4-18 lat 21 247 0,599 1,9 2,8
Analizę właściwości farmakokinetycznych przeprowadzono u 428 pacjentów (chorych na raka, operowanych i zdrowych ochotników) w wieku od 1 miesiąca do 44 lat po dożylnym podaniu ondansetronu. Na podstawie tej analizy ekspozycja ogólnoustrojowa (AUC) ondansetronu po podaniu doustnym lub dożylnym dawki u dzieci i młodzieży była porównywalna do osób dorosłych z wyjątkiem niemowląt w wieku od 1 do 4 miesięcy. Wartość ta powiązana była z wiekiem i była niższa u osób dorosłych niż u niemowląt i dzieci. Wartość klirensu powiązana była z masą ciała, a nie była zależna od wieku, z wyjątkiem niemowląt w wieku od 1 do 4 miesięcy. Trudno jest jednoznacznie stwierdzić, czy doszło do dodatkowego zmniejszenia klirensu uzależnionego od wieku u niemowląt w wieku od 1 do 4 miesięcy, czy jest to wynikiem nieodłącznej zmienności ze względu na niewielką liczbę pacjentów analizowanych w tej grupie wiekowej. Ponieważ pacjenci w wieku poniżej 6 miesięcy otrzymują tylko pojedynczą dawkę w celu leczenia nudności i wymiotów w okresie pooperacyjnym, zmniejszona wartość klirensu prawdopodobnie nie będzie miała znaczenia klinicznego.
Osoby w podeszłym wieku Wczesne badania kliniczne I fazy przeprowadzone u zdrowych ochotników w podeszłym wieku wykazały nieznaczne, zależne od wieku zmniejszenie klirensu oraz zwiększenie okresu półtrwania ondansetronu. Jednakże, duża zmienność osobnicza spowodowała znaczące nakładanie się parametrów farmakokinetycznych pomiędzy osobami młodszymi (w wieku poniżej 65 lat) a osobami w podeszłym wieku (w wieku 65 lat i starszych). Nie zaobserwowano różnic w bezpieczeństwie stosowania i skuteczności pomiędzy pacjentami młodszymi a pacjentami w podeszłym wieku włączonymi do badań klinicznym nad zastosowaniem ondansetronu w zapobieganiu i hamowaniu nudności i wymiotów po chemioterapii.
Opierając się na nowszych danych dotyczących stężeń ondansetronu w osoczu oraz modelach opisujących zależność ekspozycji i odpowiedzi na leczenie, przewiduje się większy wpływ ondansetronu na odstęp QTcF u pacjentów w wieku 75 lat i starszych w porównaniu do młodych dorosłych po dożylnym podaniu ondansetronu. Przedstawiono szczegółowe informacje dotyczące dawkowania roztworu do wstrzykiwań u pacjentów w wieku 65-75 lat i powyżej 75 lat (patrz punkt 4.2). W przypadku produktów doustnych i czopków nie jest konieczne dostosowanie zaleceń dotyczących dawkowania.
Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby klirens jest znacznie zmniejszony, z wydłużonym okresem półtrwania w fazie eliminacji (15-32 godziny) i biodostępnością po podaniu doustnym wynoszącą blisko 100% z powodu zmniejszonego metabolizmu przedukładowego.
Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek U pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniem czynności nerek (klirens kreatyniny 31–60 ml/minutę), po dożylnym podaniu ondansetronu, zarówno ogólnoustrojowy klirens, jak i objętość dystrybucji są zmniejszone, co skutkuje dłuższym okresem półtrwania w fazie eliminacji (do 6,5 godziny po podaniu dożylnym i 7,1 godziny po podaniu doustnym). Ten wzrost nie ma znaczenia klinicznego. Badanie z udziałem pacjentów poddawanych hemodializie (klirens kreatyniny < 15 ml/minutę) wykazało niezmienioną farmakokinetykę ondansetronu (badanie między dializami).
5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie
Dane przedkliniczne uzyskane podczas konwencjonalnych badań toksyczności po podaniu wielokrotnym, genotoksyczności i potencjalnego działania rakotwórczego nie ujawniają żadnego szczególnego zagrożenia dla ludzi.
Ondansetron i jego metabolity gromadzą się w mleku szczurów w stosunku mleko:osocze wynoszącym 5,2:1.
W badaniach rozwoju zarodka i płodu u szczurów i królików oraz w badaniach przed- i pourodzeniowej toksyczności rozwojowej u szczurów nie stwierdzono znaczącego wpływu ondansetronu na matkę, rozwój potomstwa i zdolność rozrodczą. Dawki były około 6 i 24 razy większe od maksymalnej zalecanej dawki doustnej u ludzi, w oparciu o powierzchnię ciała.
Badania z zastosowaniem sklonowanych ludzkich kanałów jonowych serca wykazały, że ondansetron w klinicznie istotnych stężeniach może wpływać na repolaryzację serca poprzez blokadę kanałów potasowych hERG. Zależne od dawki wydłużenie odstępu QT obserwowano w szczegółowym badaniu odstępu QT u ochotników (patrz punkt 5.1).
6. DANE FARMACEUTYCZNE
6.1 Wykaz substancji pomocniczych
Kwas cytrynowy jednowodny Sodu cytrynian Sodu chlorek Sodu wodorotlenek (do ustalania odpowiedniego pH) Kwas solny, stężony (do ustalania odpowiedniego pH) Woda do wstrzykiwań.
6.2 Niezgodności farmaceutyczne
Nie mieszać produktu leczniczego z innymi produktami leczniczymi, oprócz wymienionych w punkcie 6.6.
6.3 Okres ważności
W opakowaniu zamkniętym
Wstrzyknięcie Produkt leczniczy należy zużyć bezpośrednio po pierwszym otwarciu.
Infuzja Chemiczną i fizyczną stabilność roztworu rozcieńczonego rozpuszczalnikami zalecanymi w punkcie 6.6 wykazano w temperaturze 25 ºC i 2-8°C przez 7 dni.
Z mikrobiologicznego punktu widzenia produkt należy zużyć natychmiast. W przeciwnym razie, odpowiedzialność za czas i warunki przechowywania przygotowanego roztworu spoczywa na użytkowniku. Wówczas roztworu nie należy przechowywać dłuższej niż przez 24 godziny w temperaturze od 2°C do 8°C, chyba że rozcieńczenia dokonano w kontrolowanych i zatwierdzonych warunkach jałowych.
6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania
Ten produkt leczniczy nie wymaga żadnych specjalnych warunków przechowywania dotyczących temperatury.
Przechowywać w opakowaniu zewnętrznym, w celu ochrony przed światłem.
W celu zapoznania się z warunkami przechowywania produktu leczniczego po rozcieńczeniu, patrz punkt 6.3.
6.5 Rodzaj i zawartość opakowania
Ampułki z bezbarwnego lub oranżowego szkła typu I. Opakowanie: Pudełko kartonowe zawierające 10 ampułek.
Opakowanie: Pudełko kartonowe zawierające 10 ampułek.
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowywania produktu leczniczego
do stosowaniaRoztworu nie wolno sterylizować w autoklawie.
Produkt leczniczy Ondansetron Accord do wstrzykiwań należy łączyć tylko z zalecanymi, poniżej wymienionymi roztworami:
0,9 % roztwór chlorku sodu do infuzji dożylnych (BP) (0,9% m/obj.) 5% roztwór glukozy do infuzji dożylnych (BP) (5% m/obj.) 10% roztwór mannitolu do infuzji dożylnych (BP) (10% m/obj.) roztwór Ringera do infuzji dożylnych 0,3% roztwór chlorku potasu (0,3% m/obj.) i 0,9% roztwór chlorku sodu (0,9% m/obj.) do infuzji dożylnych (BP) 0,3% roztwór chlorku potasu (0,3% m/obj.) i 5% roztwór glukozy (5% m/obj.) do infuzji dożylnych (BP).
Stabilność produktu leczniczego Ondansetron Accord do wstrzykiwań po rozcieńczeniu zalecanymi roztworami wykazano dla stężeń 0,016 mg/ml i 0,64 mg/ml.
Badania zgodności przeprowadzono w workach do infuzji z zestawem do podawania z polichlorku winylu, polietylenowych workach do infuzji, w szklanych butelkach typu I i w strzykawkach polipropylenowych. Roztwory produktu leczniczego Ondansetron Accord do wstrzykiwań rozcieńczone w 10% roztworze mannitolu do wstrzykiwań, roztworze Ringera do wstrzykiwań, 0,3% roztworze chlorku potasu i 0,9% roztworze chlorku sodu do wstrzykiwań, 0,3% roztworze chlorku potasu i 5% roztworze glukozy do wstrzykiwań, 0,9% roztworze chlorku sodu do wstrzykiwań i 5% roztworze glukozy do wstrzykiwań wykazały stabilność w workach do infuzji z polichlorku winylu i zestawach do podawania z polichlorku winylu, polietylenowych workach do infuzji, w szklanych butelkach typu I i w strzykawkach polipropylenowych.
Zgodność z innymi lekami: Produkt leczniczy Ondansetron Accord do wstrzykiwań może być podawany w infuzji dożylnej przy użyciu 0,9% roztworu chlorku sodu i 5% roztworu glukozy do wstrzykiwań z szybkością 1 mg/godzinę, np. z wykorzystaniem worka do infuzji lub pompy infuzyjnej. Następujące leki mogą być podawane przez wspólny zestaw do infuzji dożylnej z produktem leczniczym Ondansetron Accord do wstrzykiwań pod warunkiem, że stężenie ondansetronu mieści się w zakresie od 16 do 160 mikrogramów/ml (np. odpowiednio 8 mg w 500 ml i 8 mg w 50 ml):
Cisplatyna: roztwór o stężeniu do 0,48 mg/ml (np. 240 mg w 500 ml), podany w ciągu od 1 do 8 godzin.
Karboplatyna: roztwór o stężeniu od 0,18 mg/ml do 9,9 mg/ml (np. 90 mg w 500 ml do 990 mg w 100 ml), podawany w czasie od 10 minut do 1 godziny.
Etopozyd: roztwór o stężeniu od 0,14 mg/ml do 0,25 mg/ml (np. 72 mg w 500 ml do 250 mg w 1 litrze), podany w czasie od 30 minut do 1 godziny.
Ceftazydym: dawki w zakresie od 250 mg do 2000 mg rozpuszczone w wodzie do wstrzykiwań zgodnie z zaleceniami wytwórcy (np. 2,5 ml wody dla 250 mg ceftazydymu i 10 ml dla 2 g ceftazydymu), podane we wstrzyknięciu dożylnym w ciągu około 5 minut.
Cykłofosfamid: dawki w zakresie od 100 mg do 1 g rozpuszczone w wodzie do wstrzykiwań (5 ml na około 5 minut.
Doksorubicyna: dawki w zakresie od 10 mg do 100 mg rozpuszczone w wodzie do wstrzykiwań (5 ml na 10 mg doksorubicyny) zgodnie z zaleceniami wytwórcy i podane we wstrzyknięciu dożylnym w ciągu około 5 minut.
Deksametazon: sól sodowa fosforanu deksametazonu w dawce 20 mg można podawać w powolnym wstrzyknięciu dożylnym przez 2 do 5 minut przez łącznik do wspólnego drenu infuzyjnego, podający ondansetron w dawce 8 lub 16 mg rozpuszczonego w 50 - 100 ml właściwego roztworu infuzyjnego przez około 15 minut. Wykazano pełną zgodność roztworów soli sodowej fosforanu deksametazonu i ondansetronu, co uzasadnia podawanie obydwu leków w tym samym zestawie do infuzji dożylnej i uzyskanie stężeń mieszczących się w zakresie od 32 mg/ml do 2,5 mg/ml dla soli sodowej fosforanu deksametazonu oraz od 8 mg/ml do 0,75 mg/ml dla ondansetronu.
Roztwór przed użyciem (i po jego rozcieńczeniu) należy ocenić wzrokowo. Należy stosować wyłącznie roztwory zasadniczo wolne od cząstek stałych.
Rozcieńczone roztwory należy przechowywać w warunkach chroniących przed dostępem światła.
Wszelkie niewykorzystane resztki produktu lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami.
7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA
DOPUSZCZENIE DO OBROTUAccord Healthcare Polska Sp. z o.o. ul. Taśmowa 7 02-677 Warszawa
8. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
/ DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU
CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO14.06.20222