Gemcit
Gemcitabinum
Proszek do sporządzania roztworu do infuzji 38 mg/ml | Gemcitabini hydrochloridum 43.26 mg/ml
Fresenius Kabi Deutschland GmbH, Niemcy
Ulotka
Ulotka dołączona do opakowania: informacja dla pacjenta Gemcit, 38 mg/ml, proszek do sporządzania roztworu do infuzji
Gemcitabinum
Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta. - Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. - W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza, pielęgniarki lub farmaceuty. - Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Patrz punkt 4.
Spis treści ulotki:
Gemcit należy do grupy leków cytotoksycznych, których działanie polega na niszczeniu dzielących się komórek, w tym również komórek nowotworowych.
Gemcit może być podawany pojedynczo lub w połączeniu z innymi lekami przeciwnowotworowymi, w zależności od rodzaju nowotworu.
Gemcit stosuje się w leczeniu następujących rodzajów nowotworów: - niedrobnokomórkowy rak płuca (NDRP), pojedynczo lub w połączeniu z cisplatyną, - rak trzustki, - rak piersi, w połączeniu z paklitakselem, - rak jajnika, w połączeniu z karboplatyną, - rak pęcherza moczowego, w połączeniu z cisplatyną.
Kiedy nie stosować leku Gemcit: - jeśli pacjent ma uczulenie (nadwrażliwość) na gemcytabinę lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6), - jeśli pacjentka karmi piersią.
Ostrzeżenia i środki ostrożności Przed podaniem pierwszej infuzji zostaną pobrane próbki krwi pacjenta w celu sprawdzenia czynności nerek i wątroby. Przed podaniem każdej infuzji będą pobierane próbki krwi w celu sprawdzenia, czy pacjent ma wystarczającą liczbę komórek krwi, aby otrzymać Gemcit. W zależności od stanu ogólnego pacjenta lub gdy liczba komórek krwi jest zbyt mała, lekarz prowadzący może podjąć decyzję o zmianie dawki lub opóźnieniu leczenia. Okresowo będą pobierane próbki krwi, aby skontrolować czynność nerek i wątroby. PT/H/2244/001/IA/046 2 Przed rozpoczęciem stosowania leku Gemcit, należy omówić to z lekarzem, pielęgniarką lub farmaceutą szpitalnym.
Jeśli u pacjenta występują lub występowały w przeszłości choroby wątroby, serca, naczyń krwionośnych lub nerek, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie szpitalnemu, ponieważ podanie gemcytabiny może być niewskazane.
Jeśli pacjent ostatnio został poddany radioterapii lub ma być poddawany radioterapii, należy powiedzieć o tym lekarzowi, ponieważ może wystąpić wczesna lub opóźniona reakcja popromienna po podaniu gemcytabiny.
Jeśli pacjent był niedawno szczepiony, należy powiedzieć o tym lekarzowi, ponieważ może to negatywnie wpływać na działanie gemcytabiny.
Jeśli u pacjenta występują takie objawy jak ból i zawroty głowy, ataki (napady) padaczkowe lub zaburzenia widzenia, należy powiedzieć o tym lekarzowi, gdyż mogą to być objawy bardzo rzadko występującego działania niepożądanego ze strony układu nerwowego, zwanego zespołem odwracalnej tylnej encefalopatii.
Jeśli u pacjenta występują trudności w oddychaniu lub osłabienie i bladość skóry, należy powiedzieć o tym lekarzowi, ponieważ może to wskazywać na niewydolność nerek lub choroby płuc.
Jeśli u pacjenta wystąpi uogólniony obrzęk, duszność lub zwiększenie masy ciała, należy powiedzieć o tym lekarzowi, ponieważ może to wskazywać na przesiąkanie płynu z małych naczyń krwionośnych do tkanek.
Dzieci i młodzież Tego leku nie należy stosować u dzieci w wieku poniżej 18 lat, ponieważ brak jest wystarczających danych dotyczących bezpieczeństwa stosowania i skuteczności w tej grupie wiekowej.
Gemcit a inne leki Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie szpitalnemu o wszystkich lekach stosowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, dotyczy to także szczepionek i leków wydawanych bez recepty.
Ciąża, karmienie piersią i wpływ na płodność
Ciąża Jeśli pacjentka jest w ciąży lub planuje mieć dziecko, powinna poinformować o tym lekarza prowadzącego. Należy unikać stosowania leku Gemcit w okresie ciąży. Lekarz prowadzący omówi z pacjentką potencjalne ryzyko związane ze stosowaniem leku w okresie ciąży.
Karmienie piersią Jeśli pacjentka karmi piersią, powinna poinformować o tym lekarza prowadzącego. Podczas stosowania leku Gemcit konieczne jest przerwanie karmienia piersią.
Płodność Mężczyźni powinni zostać poinformowani, aby nie planowali posiadania potomstwa w trakcie stosowania leku Gemcit i przez okres do 6 miesięcy po zakończeniu leczenia. Pacjent powinien zwrócić się o radę do lekarza lub farmaceuty, jeżeli chciałby mieć dziecko w trakcie leczenia lub w ciągu 6 miesięcy po zakończeniu leczenia. Przed rozpoczęciem leczenia pacjent może zasięgnąć porady w kwestii przechowania nasienia.
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn Gemcit może wywoływać senność, zwłaszcza w przypadku spożycia alkoholu. Pacjenci nie powinni prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn, do czasu stwierdzenia czy lek nie wywołuje u nich senności.
PT/H/2244/001/IA/046 3 Gemcit zawiera sód Fiolka 200 mg zawiera mniej niż 1 mmol sodu (23 mg) na fiolkę, to znaczy lek uznaje się za „wolny od sodu”.
Fiolka 1000 mg zawiera mniej niż 1 mmol sodu (23 mg) na fiolkę, to znaczy lek uznaje się za „wolny od sodu”.
Fiolka 1500 mg zawiera 26,3 mg sodu (głównego składnika soli kuchennej) w każdej fiolce. Odpowiada to 1,32% maksymalnej zalecanej dobowej dawki sodu w diecie u osób dorosłych.
Fiolka 2000 mg zawiera 35 mg sodu (głównego składnika soli kuchennej) w każdej fiolce. Odpowiada to 1,75% maksymalnej zalecanej dobowej dawki sodu w diecie u osób dorosłych.
Zazwyczaj stosowana dawka leku Gemcit to 1000 do 1250 mg leku na każdy metr kwadratowy powierzchni ciała pacjenta. Powierzchnię ciała oblicza się na podstawie pomiaru wzrostu i masy ciała pacjenta. Lekarz prowadzący ustali odpowiednią dawkę na podstawie powierzchni ciała pacjenta. Możliwa jest zmiana dawki lub opóźnienie leczenia w zależności od wyników badania krwi i ogólnego stanu pacjenta.
Częstość podawania leku Gemcit zależy od rodzaju nowotworu, z powodu którego pacjent jest leczony.
Przed podaniem leku Gemcit farmaceuta szpitalny lub lekarz rozpuści proszek.
Gemcit zawsze podaje się w infuzji dożylnej. Infuzja trwa około 30 minut.
W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Należy natychmiast powiadomić lekarza w przypadku wystąpienia któregokolwiek z poniższych objawów: - krwawienia z dziąseł, nosa lub jamy ustnej, lub inne krwawienie, którego nie można zatamować, czerwone lub różowe zabarwienie moczu, nieoczekiwane siniaki na skórze (ponieważ pacjent może mieć zmniejszoną liczbę płytek krwi, co zdarza się bardzo często), - uczucie zmęczenia, uczucie słabości, łatwa utrata tchu lub bladość skóry (ponieważ pacjent może mieć zmniejszone stężenie hemoglobiny, co zdarza się bardzo często), - łagodna do umiarkowanej wysypka na skórze (bardzo często) lub swędzenie (często), lub gorączka (bardzo często); (reakcje uczuleniowe), - temperatura 38ºC lub wyższa, poty lub inne objawy zakażenia (ponieważ pacjent może mieć zmniejszoną liczbę białych krwinek z towarzyszącą gorączką, tak zwana gorączka neutropeniczna) (często), - ból, zaczerwienienie, obrzęk lub owrzodzenie jamy ustnej (często), - nieregularny rytm serca (arytmia) (niezbyt często), - skrajne przemęczenie i osłabienie, plamica lub skłonność do miejscowych krwawień w obrębie skóry (wybroczyny), ciężka niewydolność nerek (skąpomocz lub bezmocz) i objawy zakażenia. Mogą to być objawy mikroangiopatii zakrzepowej (skrzepy tworzące się w małych naczyniach krwionośnych) i zespołu hemolityczno-mocznicowego, które mogą być śmiertelne. PT/H/2244/001/IA/046 4 - trudności w oddychaniu (często w krótkim czasie po podaniu gemcytabiny mogą wystąpić łagodne trudności w oddychaniu, które szybko ustępują, niezbyt często lub rzadko mogą wystąpić cięższe powikłania ze strony płuc), - ostry ból w klatce piersiowej (zawał serca) (rzadko), - ciężkie reakcje nadwrażliwości (uczuleniowe): ciężka wysypka lub pokrzywka na skórze, obrzęk rąk, stóp, kostek u stóp, twarzy, warg, ust lub gardła (co może powodować trudności w przełykaniu lub oddychaniu), świszczący oddech, przyspieszone bicie serca, uczucie omdlenia (reakcja anafilaktyczna) (bardzo rzadko), - uogólniony obrzęk, duszność lub zwiększenie masy ciała mogą być objawami przesiąkania płynu z małych naczyń krwionośnych do tkanek (zespół przesiąkania włośniczek) (bardzo rzadko), - ból głowy z zaburzeniami widzenia, splątaniem, padaczką lub drgawkami (zespół odwracalnej tylnej encefalopatii) (bardzo rzadko), - ciężka wysypka z uczuciem swędzenia, łuszczeniem lub zmianami pęcherzowymi skóry (zespół Stevensa-Johnsona, toksyczna nekroliza naskórka) (bardzo rzadko).
Inne możliwe działania niepożądane po zastosowaniu leku Gemcit: Bardzo często (mogą dotyczyć więcej niż 1 na 10 pacjentów): - mała liczba białych krwinek, - trudności w oddychaniu, - wymioty, - nudności, - wypadanie włosów, - zaburzenia czynności wątroby, których objawami są nieprawidłowe wyniki badań krwi, - obecność krwi w moczu, - nieprawidłowe wyniki badań moczu: obecność białka w moczu, - objawy grypopodobne, w tym gorączka, - obrzęk okolicy kostek, palców, stóp i twarzy.
Często (mogą dotyczyć 1 na 10 pacjentów): - jadłowstręt (małe łaknienie), - ból głowy, - bezsenność, - senność, - kaszel, - zapalenie błony śluzowej nosa, - zaparcie, - biegunka, - swędzenie, - potliwość, - ból mięśni, - ból pleców, - gorączka, - osłabienie, - dreszcze, - zakażenia
Niezbyt często (mogą dotyczyć 1 na 100 pacjentów): - śródmiąższowe zapalenie płuc (bliznowacenie pęcherzyków płucnych), - skurcz dróg oddechowych (świszczący oddech), - nieprawidłowy obraz klatki piersiowej na zdjęciach rentgenowskich (bliznowacenie płuc), - niewydolność serca, - niewydolność nerek, - ciężkie uszkodzenie wątroby, w tym niewydolność wątroby, - udar.
PT/H/2244/001/IA/046 5 Rzadko (mogą dotyczyć 1 na 1 000 pacjentów): - niskie ciśnienie tętnicze krwi, - złuszczanie naskórka, powstawanie wrzodów lub pęcherzy, - martwica skóry i powstawanie pęcherzy, - reakcje w miejscu podania, - zespół ostrej niewydolności oddechowej dorosłych (ciężkie zapalenie płuc powodujące zaburzenia oddychania), - wysypka skórna (podobna do oparzenia słonecznego) mogąca wystąpić na skórze, która wcześniej była poddana radioterapii (nawrót objawów popromiennych), - płyn w płucach, - bliznowacenie pęcherzyków płucnych związane z radioterapią (objawy choroby popromiennej), - zgorzel palców u rąk lub stóp, - zapalenie naczyń krwionośnych (zapalenie naczyń obwodowych).
Bardzo rzadko (mogą dotyczyć 1 na 10 000 pacjentów): - zwiększona liczba płytek krwi, - niedokrwienne zapalenie okrężnicy (zapalenie błony śluzowej jelita grubego spowodowane zmniejszonym dopływem krwi), - małe stężenie hemoglobiny (anemia), mała liczba białych krwinek i płytek krwi zostaną wykryte w badaniu krwi, - mikroangiopatia zakrzepowa: skrzepy tworzące się w małych naczyniach krwionośnych.
Częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych): - sepsa: kiedy bakterie i ich toksyny krążą we krwi i zaczynają uszkadzać narządy, - rzekome zapalenie tkanki łącznej: zaczerwienienie skóry z obrzękiem.
W przypadku wystąpienia któregokolwiek z wyżej wymienionych działań niepożądanych należy natychmiast poinformować o tym lekarza prowadzącego.
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, należy zwrócić się do lekarza.
Zgłaszanie działań niepożądanych Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181C 02-222 Warszawa tel.: +48 22 49 21 301 faks: +48 22 49 21 309 strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu. Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie gromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.
Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na pudełku oraz etykiecie po: EXP. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.
Przechowywać w temperaturze poniżej 25ºC.
PT/H/2244/001/IA/046 6 Po przygotowaniu do użycia Lek należy użyć natychmiast. Po przygotowaniu zgodnie ze wskazaniami, wykazano trwałość fizyczną i chemiczną w temperaturze 25°C przez 35 dni. Roztwór może być dalej rozcieńczany przez fachowy personel medyczny. Roztworów rozpuszczonej gemcytabiny nie należy przechowywać w lodówce, gdyż może dojść do krystalizacji. Nie stosować tego leku, jeśli zauważy się cząstki stałe lub odbarwienie.
Lek do jednorazowego użycia. Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.
Co zawiera Gemcit Substancją czynną leku jest gemcytabina. Każda fiolka zawiera 200, 1000, 1500 lub 2000 mg gemcytabiny (w postaci chlorowodorku gemcytabiny). Pozostałe składniki to: mannitol (E421), sodu octan trójwodny, sodu wodorotlenek 1 N, kwas solny 1 N.
Jak wygląda Gemcit i co zawiera opakowanie Gemcit jest białym lub prawie białym proszkiem do sporządzania roztworu do infuzji. Każda fiolka zawiera 200, 1000, 1500 lub 2000 mg gemcytabiny. Każde opakowanie leku Gemcit zawiera 1 fiolkę.
Podmiot odpowiedzialny Fresenius Kabi Polska Sp. z o.o. Al. Jerozolimskie 134 02-305 Warszawa
Wytwórca Fresenius Kabi Deutschland GmbH Pfingstweide 53 Niemcy
W celu uzyskania bardziej szczegółowych informacji należy zwrócić się do podmiotu odpowiedzialnego: Fresenius Kabi Polska Sp. z o.o. Al. Jerozolimskie 134 02-305 Warszawa tel.: +48 22 345 67 89
Ten lek jest dopuszczony do obrotu w krajach członkowskich Europejskiego Obszaru Gospodarczego pod następującymi nazwami:
Bułgaria Gemcit 38 mg/ml Πpax зa инфузионен paзтвоp Dania Gemcitabin Fresenius Kabi Estonia Gemcirena Łotwa Gemcit 38 mg/ml pulveris infuziju šķīduma pagatavošanai Litwa Gemcit 38 mg/ml milteliai infuziniam tirpalui Holandia Gemcitabine Fresenius Kabi 38 mg/ml poeder voor oplossing voor infusie Norwegia Gemcitabin Fresenius Kabi 200 mg pulver til infusjonsvæske, oppløsning
Niemcy Gemcitabin Kabi 38 mg/ml Pulver zur Herstellung einer Infusionslösung PT/H/2244/001/IA/046 7 Polska Gemcit Portugalia Gemcit 38 mg/ml pό para soluro para perfusão Rumunia Gemcirena 38 mg/ml pulbere pentru soluţie perfuzabilǎ Słowacja Gemcirena 38 mg/ml prášok na infúzny roztok Wielka Brytania Gemcitabine 38 mg/ml powder for solution for infusion
Data ostatniej aktualizacji ulotki: 28.11.2019 r.
PT/H/2244/001/IA/046 8
Informacje przeznaczone wyłącznie dla fachowego personelu medycznego:
Specjalne środki ostrożności do stosowania i usuwania
Przygotowanie roztworu Do jednorazowego użycia. Ten lek wykazuje zgodność jedynie z 9 mg/ml (0,9%) roztworem chlorku sodu do wstrzykiwań. Odpowiednio, tylko ten rozpuszczalnik powinien być stosowany do przygotowywania roztworu. Nie badano zgodności z innymi substancjami czynnymi. Zatem nie zaleca się mieszania tego leku z innymi substancjami podczas przygotowywania leku. Przygotowanie roztworu o stężeniu przekraczającym 38 mg/ml może prowadzić do niecałkowitego rozpuszczenia gemcytabiny i należy tego unikać. W celu przygotowywania roztworu, dodać odpowiednią objętość roztworu 9 mg/ml (0,9%) chlorku sodu do wstrzykiwań (jak podano w tabeli poniżej) i potrząsnąć w celu rozpuszczenia.
Wielkość opakowania Objętość roztworu chlorku sodu 9 mg/ml (0,9%) do wstrzykiwań do dodania Objętość po przygotowaniu Stężenie końcowe
Odpowiednią ilość leku można dalej rozcieńczyć roztworem chlorku sodu 9 mg/ml (0,9%) do wstrzykiwań. Kiedy tylko pozwalają na to roztwór i pojemnik, leki do podawania pozajelitowego należy obejrzeć przed podaniem, czy nie ma cząstek stałych lub nie wystąpiło odbarwienie. Wszelkie niewykorzystane resztki leku lub jego odpady należy usunąć w sposób opisany poniżej.
Wytyczne dotyczące bezpiecznej pracy z lekami cytotoksycznymi Należy przestrzegać lokalnych zaleceń dotyczących bezpiecznej pracy z lekami cytotoksycznymi. Kobiety w okresie ciąży nie powinny pracować z lekami cytotoksycznymi. Roztwory leków cytotoksycznych do wstrzykiwań muszą być przygotowywane przez specjalistyczny personel przeszkolony w zakresie stosowania przygotowywanych leków. Wymaga to specjalnego obszaru roboczego. Obszar roboczy powinien być pokryty jednorazowym wchłaniającym papierem z plastikowym spodem. Należy zakładać odpowiednie zabezpieczenie oczu, jednorazowe rękawiczki, maseczkę na twarz i jednorazowy fartuch. Należy zachować ostrożność by uniknąć przypadkowego kontaktu leku z oczami. Jeśli dojdzie do przypadkowego kontaktu, należy natychmiast przystąpić do starannego przepłukiwania oczu.
Strzykawki i zestawy do infuzji należy ostrożnie łączyć by uniknąć wycieku (zaleca się stosowanie łączników typu Luer lock). Zaleca się stosowanie igieł o dużej średnicy w celu zmniejszenia ciśnienia i możliwego tworzenia się aerozoli. Tego drugiego można uniknąć stosując igły do odpowietrzania. Bieżące plamy i wycieki powinny być ścierane w ochronnych rękawiczkach. Trzeba ostrożnie obchodzić się z odchodami i wymiocinami.
Usuwanie Podczas usuwania przedmiotów użytych do przygotowania tego leku trzeba postępować z należytą uwagą i ostrożnością. Wszelki nieużyty suchy lek oraz zanieczyszczone materiały należy składować w workach na odpady wysokiego ryzyka.
PT/H/2244/001/IA/046 9 Ostre przedmioty (igły, strzykawki, fiolki itd.) należy umieszczać w odpowiednim sztywnym pojemniku. Personel zajmujący się zbieraniem i usuwaniem tych odpadów powinien być świadomy towarzyszącego zagrożenia. Odpady powinny być zniszczone poprzez spalenie. Wszelkie niewykorzystane resztki leku lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami.
Gemcitabinum
Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta. - Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. - W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza, pielęgniarki lub farmaceuty. - Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Patrz punkt 4.
Spis treści ulotki:
1. Co to jest Gemcit i w jakim celu się go stosuje
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Gemcit
3. Jak stosować Gemcit
4. Możliwe działania niepożądane
5. Jak przechowywać Gemcit
6. Zawartość opakowania i inne informacje
1. Co to jest Gemcit i w jakim celu się go stosuje
Gemcit należy do grupy leków cytotoksycznych, których działanie polega na niszczeniu dzielących się komórek, w tym również komórek nowotworowych.
Gemcit może być podawany pojedynczo lub w połączeniu z innymi lekami przeciwnowotworowymi, w zależności od rodzaju nowotworu.
Gemcit stosuje się w leczeniu następujących rodzajów nowotworów: - niedrobnokomórkowy rak płuca (NDRP), pojedynczo lub w połączeniu z cisplatyną, - rak trzustki, - rak piersi, w połączeniu z paklitakselem, - rak jajnika, w połączeniu z karboplatyną, - rak pęcherza moczowego, w połączeniu z cisplatyną.
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Gemcit
Kiedy nie stosować leku Gemcit: - jeśli pacjent ma uczulenie (nadwrażliwość) na gemcytabinę lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6), - jeśli pacjentka karmi piersią.
Ostrzeżenia i środki ostrożności Przed podaniem pierwszej infuzji zostaną pobrane próbki krwi pacjenta w celu sprawdzenia czynności nerek i wątroby. Przed podaniem każdej infuzji będą pobierane próbki krwi w celu sprawdzenia, czy pacjent ma wystarczającą liczbę komórek krwi, aby otrzymać Gemcit. W zależności od stanu ogólnego pacjenta lub gdy liczba komórek krwi jest zbyt mała, lekarz prowadzący może podjąć decyzję o zmianie dawki lub opóźnieniu leczenia. Okresowo będą pobierane próbki krwi, aby skontrolować czynność nerek i wątroby. PT/H/2244/001/IA/046 2 Przed rozpoczęciem stosowania leku Gemcit, należy omówić to z lekarzem, pielęgniarką lub farmaceutą szpitalnym.
Jeśli u pacjenta występują lub występowały w przeszłości choroby wątroby, serca, naczyń krwionośnych lub nerek, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie szpitalnemu, ponieważ podanie gemcytabiny może być niewskazane.
Jeśli pacjent ostatnio został poddany radioterapii lub ma być poddawany radioterapii, należy powiedzieć o tym lekarzowi, ponieważ może wystąpić wczesna lub opóźniona reakcja popromienna po podaniu gemcytabiny.
Jeśli pacjent był niedawno szczepiony, należy powiedzieć o tym lekarzowi, ponieważ może to negatywnie wpływać na działanie gemcytabiny.
Jeśli u pacjenta występują takie objawy jak ból i zawroty głowy, ataki (napady) padaczkowe lub zaburzenia widzenia, należy powiedzieć o tym lekarzowi, gdyż mogą to być objawy bardzo rzadko występującego działania niepożądanego ze strony układu nerwowego, zwanego zespołem odwracalnej tylnej encefalopatii.
Jeśli u pacjenta występują trudności w oddychaniu lub osłabienie i bladość skóry, należy powiedzieć o tym lekarzowi, ponieważ może to wskazywać na niewydolność nerek lub choroby płuc.
Jeśli u pacjenta wystąpi uogólniony obrzęk, duszność lub zwiększenie masy ciała, należy powiedzieć o tym lekarzowi, ponieważ może to wskazywać na przesiąkanie płynu z małych naczyń krwionośnych do tkanek.
Dzieci i młodzież Tego leku nie należy stosować u dzieci w wieku poniżej 18 lat, ponieważ brak jest wystarczających danych dotyczących bezpieczeństwa stosowania i skuteczności w tej grupie wiekowej.
Gemcit a inne leki Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie szpitalnemu o wszystkich lekach stosowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, dotyczy to także szczepionek i leków wydawanych bez recepty.
Ciąża, karmienie piersią i wpływ na płodność
Ciąża Jeśli pacjentka jest w ciąży lub planuje mieć dziecko, powinna poinformować o tym lekarza prowadzącego. Należy unikać stosowania leku Gemcit w okresie ciąży. Lekarz prowadzący omówi z pacjentką potencjalne ryzyko związane ze stosowaniem leku w okresie ciąży.
Karmienie piersią Jeśli pacjentka karmi piersią, powinna poinformować o tym lekarza prowadzącego. Podczas stosowania leku Gemcit konieczne jest przerwanie karmienia piersią.
Płodność Mężczyźni powinni zostać poinformowani, aby nie planowali posiadania potomstwa w trakcie stosowania leku Gemcit i przez okres do 6 miesięcy po zakończeniu leczenia. Pacjent powinien zwrócić się o radę do lekarza lub farmaceuty, jeżeli chciałby mieć dziecko w trakcie leczenia lub w ciągu 6 miesięcy po zakończeniu leczenia. Przed rozpoczęciem leczenia pacjent może zasięgnąć porady w kwestii przechowania nasienia.
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn Gemcit może wywoływać senność, zwłaszcza w przypadku spożycia alkoholu. Pacjenci nie powinni prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn, do czasu stwierdzenia czy lek nie wywołuje u nich senności.
PT/H/2244/001/IA/046 3 Gemcit zawiera sód Fiolka 200 mg zawiera mniej niż 1 mmol sodu (23 mg) na fiolkę, to znaczy lek uznaje się za „wolny od sodu”.
Fiolka 1000 mg zawiera mniej niż 1 mmol sodu (23 mg) na fiolkę, to znaczy lek uznaje się za „wolny od sodu”.
Fiolka 1500 mg zawiera 26,3 mg sodu (głównego składnika soli kuchennej) w każdej fiolce. Odpowiada to 1,32% maksymalnej zalecanej dobowej dawki sodu w diecie u osób dorosłych.
Fiolka 2000 mg zawiera 35 mg sodu (głównego składnika soli kuchennej) w każdej fiolce. Odpowiada to 1,75% maksymalnej zalecanej dobowej dawki sodu w diecie u osób dorosłych.
3. Jak stosować Gemcit
Zazwyczaj stosowana dawka leku Gemcit to 1000 do 1250 mg leku na każdy metr kwadratowy powierzchni ciała pacjenta. Powierzchnię ciała oblicza się na podstawie pomiaru wzrostu i masy ciała pacjenta. Lekarz prowadzący ustali odpowiednią dawkę na podstawie powierzchni ciała pacjenta. Możliwa jest zmiana dawki lub opóźnienie leczenia w zależności od wyników badania krwi i ogólnego stanu pacjenta.
Częstość podawania leku Gemcit zależy od rodzaju nowotworu, z powodu którego pacjent jest leczony.
Przed podaniem leku Gemcit farmaceuta szpitalny lub lekarz rozpuści proszek.
Gemcit zawsze podaje się w infuzji dożylnej. Infuzja trwa około 30 minut.
W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
4. Możliwe działania niepożądane
Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Należy natychmiast powiadomić lekarza w przypadku wystąpienia któregokolwiek z poniższych objawów: - krwawienia z dziąseł, nosa lub jamy ustnej, lub inne krwawienie, którego nie można zatamować, czerwone lub różowe zabarwienie moczu, nieoczekiwane siniaki na skórze (ponieważ pacjent może mieć zmniejszoną liczbę płytek krwi, co zdarza się bardzo często), - uczucie zmęczenia, uczucie słabości, łatwa utrata tchu lub bladość skóry (ponieważ pacjent może mieć zmniejszone stężenie hemoglobiny, co zdarza się bardzo często), - łagodna do umiarkowanej wysypka na skórze (bardzo często) lub swędzenie (często), lub gorączka (bardzo często); (reakcje uczuleniowe), - temperatura 38ºC lub wyższa, poty lub inne objawy zakażenia (ponieważ pacjent może mieć zmniejszoną liczbę białych krwinek z towarzyszącą gorączką, tak zwana gorączka neutropeniczna) (często), - ból, zaczerwienienie, obrzęk lub owrzodzenie jamy ustnej (często), - nieregularny rytm serca (arytmia) (niezbyt często), - skrajne przemęczenie i osłabienie, plamica lub skłonność do miejscowych krwawień w obrębie skóry (wybroczyny), ciężka niewydolność nerek (skąpomocz lub bezmocz) i objawy zakażenia. Mogą to być objawy mikroangiopatii zakrzepowej (skrzepy tworzące się w małych naczyniach krwionośnych) i zespołu hemolityczno-mocznicowego, które mogą być śmiertelne. PT/H/2244/001/IA/046 4 - trudności w oddychaniu (często w krótkim czasie po podaniu gemcytabiny mogą wystąpić łagodne trudności w oddychaniu, które szybko ustępują, niezbyt często lub rzadko mogą wystąpić cięższe powikłania ze strony płuc), - ostry ból w klatce piersiowej (zawał serca) (rzadko), - ciężkie reakcje nadwrażliwości (uczuleniowe): ciężka wysypka lub pokrzywka na skórze, obrzęk rąk, stóp, kostek u stóp, twarzy, warg, ust lub gardła (co może powodować trudności w przełykaniu lub oddychaniu), świszczący oddech, przyspieszone bicie serca, uczucie omdlenia (reakcja anafilaktyczna) (bardzo rzadko), - uogólniony obrzęk, duszność lub zwiększenie masy ciała mogą być objawami przesiąkania płynu z małych naczyń krwionośnych do tkanek (zespół przesiąkania włośniczek) (bardzo rzadko), - ból głowy z zaburzeniami widzenia, splątaniem, padaczką lub drgawkami (zespół odwracalnej tylnej encefalopatii) (bardzo rzadko), - ciężka wysypka z uczuciem swędzenia, łuszczeniem lub zmianami pęcherzowymi skóry (zespół Stevensa-Johnsona, toksyczna nekroliza naskórka) (bardzo rzadko).
Inne możliwe działania niepożądane po zastosowaniu leku Gemcit: Bardzo często (mogą dotyczyć więcej niż 1 na 10 pacjentów): - mała liczba białych krwinek, - trudności w oddychaniu, - wymioty, - nudności, - wypadanie włosów, - zaburzenia czynności wątroby, których objawami są nieprawidłowe wyniki badań krwi, - obecność krwi w moczu, - nieprawidłowe wyniki badań moczu: obecność białka w moczu, - objawy grypopodobne, w tym gorączka, - obrzęk okolicy kostek, palców, stóp i twarzy.
Często (mogą dotyczyć 1 na 10 pacjentów): - jadłowstręt (małe łaknienie), - ból głowy, - bezsenność, - senność, - kaszel, - zapalenie błony śluzowej nosa, - zaparcie, - biegunka, - swędzenie, - potliwość, - ból mięśni, - ból pleców, - gorączka, - osłabienie, - dreszcze, - zakażenia
Niezbyt często (mogą dotyczyć 1 na 100 pacjentów): - śródmiąższowe zapalenie płuc (bliznowacenie pęcherzyków płucnych), - skurcz dróg oddechowych (świszczący oddech), - nieprawidłowy obraz klatki piersiowej na zdjęciach rentgenowskich (bliznowacenie płuc), - niewydolność serca, - niewydolność nerek, - ciężkie uszkodzenie wątroby, w tym niewydolność wątroby, - udar.
PT/H/2244/001/IA/046 5 Rzadko (mogą dotyczyć 1 na 1 000 pacjentów): - niskie ciśnienie tętnicze krwi, - złuszczanie naskórka, powstawanie wrzodów lub pęcherzy, - martwica skóry i powstawanie pęcherzy, - reakcje w miejscu podania, - zespół ostrej niewydolności oddechowej dorosłych (ciężkie zapalenie płuc powodujące zaburzenia oddychania), - wysypka skórna (podobna do oparzenia słonecznego) mogąca wystąpić na skórze, która wcześniej była poddana radioterapii (nawrót objawów popromiennych), - płyn w płucach, - bliznowacenie pęcherzyków płucnych związane z radioterapią (objawy choroby popromiennej), - zgorzel palców u rąk lub stóp, - zapalenie naczyń krwionośnych (zapalenie naczyń obwodowych).
Bardzo rzadko (mogą dotyczyć 1 na 10 000 pacjentów): - zwiększona liczba płytek krwi, - niedokrwienne zapalenie okrężnicy (zapalenie błony śluzowej jelita grubego spowodowane zmniejszonym dopływem krwi), - małe stężenie hemoglobiny (anemia), mała liczba białych krwinek i płytek krwi zostaną wykryte w badaniu krwi, - mikroangiopatia zakrzepowa: skrzepy tworzące się w małych naczyniach krwionośnych.
Częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych): - sepsa: kiedy bakterie i ich toksyny krążą we krwi i zaczynają uszkadzać narządy, - rzekome zapalenie tkanki łącznej: zaczerwienienie skóry z obrzękiem.
W przypadku wystąpienia któregokolwiek z wyżej wymienionych działań niepożądanych należy natychmiast poinformować o tym lekarza prowadzącego.
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, należy zwrócić się do lekarza.
Zgłaszanie działań niepożądanych Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181C 02-222 Warszawa tel.: +48 22 49 21 301 faks: +48 22 49 21 309 strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu. Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie gromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.
5. Jak przechowywać Gemcit
Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na pudełku oraz etykiecie po: EXP. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.
Przechowywać w temperaturze poniżej 25ºC.
PT/H/2244/001/IA/046 6 Po przygotowaniu do użycia Lek należy użyć natychmiast. Po przygotowaniu zgodnie ze wskazaniami, wykazano trwałość fizyczną i chemiczną w temperaturze 25°C przez 35 dni. Roztwór może być dalej rozcieńczany przez fachowy personel medyczny. Roztworów rozpuszczonej gemcytabiny nie należy przechowywać w lodówce, gdyż może dojść do krystalizacji. Nie stosować tego leku, jeśli zauważy się cząstki stałe lub odbarwienie.
Lek do jednorazowego użycia. Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.
6. Zawartość opakowania i inne informacje
Co zawiera Gemcit Substancją czynną leku jest gemcytabina. Każda fiolka zawiera 200, 1000, 1500 lub 2000 mg gemcytabiny (w postaci chlorowodorku gemcytabiny). Pozostałe składniki to: mannitol (E421), sodu octan trójwodny, sodu wodorotlenek 1 N, kwas solny 1 N.
Jak wygląda Gemcit i co zawiera opakowanie Gemcit jest białym lub prawie białym proszkiem do sporządzania roztworu do infuzji. Każda fiolka zawiera 200, 1000, 1500 lub 2000 mg gemcytabiny. Każde opakowanie leku Gemcit zawiera 1 fiolkę.
Podmiot odpowiedzialny Fresenius Kabi Polska Sp. z o.o. Al. Jerozolimskie 134 02-305 Warszawa
Wytwórca Fresenius Kabi Deutschland GmbH Pfingstweide 53 Niemcy
W celu uzyskania bardziej szczegółowych informacji należy zwrócić się do podmiotu odpowiedzialnego: Fresenius Kabi Polska Sp. z o.o. Al. Jerozolimskie 134 02-305 Warszawa tel.: +48 22 345 67 89
Ten lek jest dopuszczony do obrotu w krajach członkowskich Europejskiego Obszaru Gospodarczego pod następującymi nazwami:
Bułgaria Gemcit 38 mg/ml Πpax зa инфузионен paзтвоp Dania Gemcitabin Fresenius Kabi Estonia Gemcirena Łotwa Gemcit 38 mg/ml pulveris infuziju šķīduma pagatavošanai Litwa Gemcit 38 mg/ml milteliai infuziniam tirpalui Holandia Gemcitabine Fresenius Kabi 38 mg/ml poeder voor oplossing voor infusie Norwegia Gemcitabin Fresenius Kabi 200 mg pulver til infusjonsvæske, oppløsning
Niemcy Gemcitabin Kabi 38 mg/ml Pulver zur Herstellung einer Infusionslösung PT/H/2244/001/IA/046 7 Polska Gemcit Portugalia Gemcit 38 mg/ml pό para soluro para perfusão Rumunia Gemcirena 38 mg/ml pulbere pentru soluţie perfuzabilǎ Słowacja Gemcirena 38 mg/ml prášok na infúzny roztok Wielka Brytania Gemcitabine 38 mg/ml powder for solution for infusion
Data ostatniej aktualizacji ulotki: 28.11.2019 r.
PT/H/2244/001/IA/046 8
Informacje przeznaczone wyłącznie dla fachowego personelu medycznego:
Specjalne środki ostrożności do stosowania i usuwania
Przygotowanie roztworu Do jednorazowego użycia. Ten lek wykazuje zgodność jedynie z 9 mg/ml (0,9%) roztworem chlorku sodu do wstrzykiwań. Odpowiednio, tylko ten rozpuszczalnik powinien być stosowany do przygotowywania roztworu. Nie badano zgodności z innymi substancjami czynnymi. Zatem nie zaleca się mieszania tego leku z innymi substancjami podczas przygotowywania leku. Przygotowanie roztworu o stężeniu przekraczającym 38 mg/ml może prowadzić do niecałkowitego rozpuszczenia gemcytabiny i należy tego unikać. W celu przygotowywania roztworu, dodać odpowiednią objętość roztworu 9 mg/ml (0,9%) chlorku sodu do wstrzykiwań (jak podano w tabeli poniżej) i potrząsnąć w celu rozpuszczenia.
Wielkość opakowania Objętość roztworu chlorku sodu 9 mg/ml (0,9%) do wstrzykiwań do dodania Objętość po przygotowaniu Stężenie końcowe
Odpowiednią ilość leku można dalej rozcieńczyć roztworem chlorku sodu 9 mg/ml (0,9%) do wstrzykiwań. Kiedy tylko pozwalają na to roztwór i pojemnik, leki do podawania pozajelitowego należy obejrzeć przed podaniem, czy nie ma cząstek stałych lub nie wystąpiło odbarwienie. Wszelkie niewykorzystane resztki leku lub jego odpady należy usunąć w sposób opisany poniżej.
Wytyczne dotyczące bezpiecznej pracy z lekami cytotoksycznymi Należy przestrzegać lokalnych zaleceń dotyczących bezpiecznej pracy z lekami cytotoksycznymi. Kobiety w okresie ciąży nie powinny pracować z lekami cytotoksycznymi. Roztwory leków cytotoksycznych do wstrzykiwań muszą być przygotowywane przez specjalistyczny personel przeszkolony w zakresie stosowania przygotowywanych leków. Wymaga to specjalnego obszaru roboczego. Obszar roboczy powinien być pokryty jednorazowym wchłaniającym papierem z plastikowym spodem. Należy zakładać odpowiednie zabezpieczenie oczu, jednorazowe rękawiczki, maseczkę na twarz i jednorazowy fartuch. Należy zachować ostrożność by uniknąć przypadkowego kontaktu leku z oczami. Jeśli dojdzie do przypadkowego kontaktu, należy natychmiast przystąpić do starannego przepłukiwania oczu.
Strzykawki i zestawy do infuzji należy ostrożnie łączyć by uniknąć wycieku (zaleca się stosowanie łączników typu Luer lock). Zaleca się stosowanie igieł o dużej średnicy w celu zmniejszenia ciśnienia i możliwego tworzenia się aerozoli. Tego drugiego można uniknąć stosując igły do odpowietrzania. Bieżące plamy i wycieki powinny być ścierane w ochronnych rękawiczkach. Trzeba ostrożnie obchodzić się z odchodami i wymiocinami.
Usuwanie Podczas usuwania przedmiotów użytych do przygotowania tego leku trzeba postępować z należytą uwagą i ostrożnością. Wszelki nieużyty suchy lek oraz zanieczyszczone materiały należy składować w workach na odpady wysokiego ryzyka.
PT/H/2244/001/IA/046 9 Ostre przedmioty (igły, strzykawki, fiolki itd.) należy umieszczać w odpowiednim sztywnym pojemniku. Personel zajmujący się zbieraniem i usuwaniem tych odpadów powinien być świadomy towarzyszącego zagrożenia. Odpady powinny być zniszczone poprzez spalenie. Wszelkie niewykorzystane resztki leku lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami.
Charakterystyka
CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO
Gemcit, 38 mg/ml, proszek do sporządzania roztworu do infuzji
Jedna fiolka zawiera chlorowodorek gemcytabiny (Gemcitabini hydrochloridum) w ilości odpowiadającej 200 mg gemcytabiny.
Jedna fiolka zawiera chlorowodorek gemcytabiny (Gemcitabini hydrochloridum) w ilości odpowiadającej 1000 mg gemcytabiny.
Jedna fiolka zawiera chlorowodorek gemcytabiny (Gemcitabini hydrochloridum) w ilości odpowiadającej 1500 mg gemcytabiny.
Jedna fiolka zawiera chlorowodorek gemcytabiny (Gemcitabini hydrochloridum) w ilości odpowiadającej 2000 mg gemcytabiny.
Po rekonstytucji, roztwór zawiera 38 mg/ml gemcytabiny.
Substancje pomocnicze o znanym działaniu: Każda fiolka 200 mg zawiera 3,5 mg (<1 mmol) sodu. Każda fiolka 1000 mg zawiera 17,5 mg (<1 mmol) sodu. Każda fiolka 1500 mg zawiera 26,3 mg (1,1 mmol) sodu. Każda fiolka 2000 mg zawiera 35 mg (1,5 mmol) sodu.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
Proszek do sporządzania roztworu do infuzji Proszek barwy białej lub zbliżonej do białej
Gemcytabina w skojarzeniu z cisplatyną jest wskazana w leczeniu pacjentów z rakiem pęcherza moczowego miejscowo zaawansowanym lub z przerzutami.
Gemcytabina jest wskazana w leczeniu pacjentów z gruczolakorakiem trzustki miejscowo zaawansowanym lub z przerzutami.
Gemcytabina w skojarzeniu z cisplatyną jest wskazana jako leczenie pierwszego rzutu u pacjentów z niedrobnokomórkowym rakiem płuca (NDRP) w stadium miejscowo zaawansowanym lub z przerzutami. U pacjentów w podeszłym wieku lub pacjentów o stanie sprawności 2., można rozważyć stosowanie gemcytabiny w monoterapii.
Gemcytabina w skojarzeniu z karboplatyną jest wskazana w leczeniu pacjentek z nabłonkowym rakiem jajnika w stadium miejscowo zaawansowanym lub z przerzutami, po niepowodzeniu chemioterapii I rzutu opartej na związkach platyny i co najmniej 6-miesięcznym okresie bez nawrotu. PT/H/2244/001/IB/039 2
Gemcytabina w skojarzeniu z paklitakselem jest wskazana w leczeniu pacjentów z nawrotem miejscowym raka piersi niekwalifikującym się do leczenia operacyjnego lub z przerzutami, po niepowodzeniu chemioterapii antracyklinami, lub w przypadku przeciwwskazań do ich stosowania.
Gemcytabinę należy podawać wyłącznie pod kontrolą lekarza wykwalifikowanego w zakresie stosowania chemioterapii przeciwnowotworowej.
Zalecane dawkowanie
Rak pęcherza moczowego Terapia skojarzona Zalecane jest podawanie gemcytabiny w skojarzeniu z cisplatyną w dawce 1000 mg/m 2
dożylnej w ciągu 30 minut w 1., 8. i 15. dniu 28-dniowego cyklu leczenia. Cisplatynę w zalecanej dawce 70 mg/m 2
cyklu. Czterotygodniowy cykl leczenia jest następnie powtarzany. W zależności od indywidualnej tolerancji produktu leczniczego przez pacjenta należy rozważyć zmniejszenie dawki w kolejnym cyklu lub podczas trwania cyklu.
Rak trzustki Zalecane jest podawanie gemcytabiny w dawce 1000 mg/m 2
Produkt leczniczy podaje się raz w tygodniu przez 7 kolejnych tygodni, po czym następuje tygodniowa przerwa w leczeniu. W kolejnych cyklach leczenia produkt leczniczy podaje się raz w tygodniu przez 3 tygodnie, po czym następuje tygodniowa przerwa w leczeniu. W zależności od indywidualnej tolerancji produktu leczniczego przez pacjenta należy rozważyć zmniejszenie dawki w kolejnym cyklu lub podczas trwania cyklu.
Niedrobnokomórkowy rak płuca Monoterapia Zalecane jest podawanie gemcytabiny w dawce 1000 mg/m 2
Produkt leczniczy podaje się raz w tygodniu przez 3 tygodnie, po czym następuje tygodniowa przerwa w leczeniu. Czterotygodniowy cykl leczenia jest następnie powtarzany. W zależności od indywidualnej tolerancji produktu leczniczego przez pacjenta należy rozważyć zmniejszenie dawki w kolejnym cyklu lub podczas trwania cyklu.
Terapia skojarzona Zalecane jest podawanie gemcytabiny w dawce 1250 mg/m 2
w 1. i 8. dniu 21-dniowego cyklu leczenia. W zależności od indywidualnej tolerancji produktu leczniczego przez pacjenta należy rozważyć zmniejszenie dawki w kolejnym cyklu lub podczas trwania cyklu. Cisplatynę w dawce 75-100 mg/m 2
Rak piersi Terapia skojarzona W leczeniu skojarzonym gemcytabiną z paklitakselem zalecane jest podawanie paklitakselu (175 mg/m 2
gemcytabiny (1250 mg/m 2
cyklu. W zależności od indywidualnej tolerancji produktu leczniczego przez pacjenta należy rozważyć zmniejszenie dawki w kolejnym cyklu lub podczas trwania cyklu. Przed rozpoczęciem leczenia skojarzonego gemcytabiną z paklitakselem, bezwzględna liczba granulocytów u pacjenta powinna wynosić nie mniej niż 1500 komórek (x 10 6 /l).
Rak jajnika Terapia skojarzona Zalecana dawka gemcytabiny stosowanej w skojarzeniu z karboplatyną wynosi 1000 mg/m 2
w 30-minutowej infuzji dożylnej w 1. i 8. dniu każdego 21-dniowego cyklu. Pierwszego dnia cyklu, PT/H/2244/001/IB/039 3 po zakończeniu infuzji gemcytabiny należy podawać karboplatynę aż do uzyskania wartości pola pod krzywą AUC równej 4 mg/ml x min. W zależności od indywidualnej tolerancji produktu leczniczego przez pacjentkę należy rozważyć zmniejszenie dawki w kolejnym cyklu lub podczas trwania cyklu.
Monitorowanie i modyfikacja dawki w zależności od wystąpienia objawów toksyczności
Modyfikacja dawki w przypadku wystąpienia objawów toksyczności niehematologicznej W celu wykrycia toksyczności niehematologicznej, należy okresowo wykonywać badania czynności wątroby i nerek. W zależności od stopnia nasilenia objawów toksyczności u pacjenta należy rozważyć zmniejszenie dawki w kolejnym cyklu lub podczas trwania cyklu. W przypadku wystąpienia objawów ciężkiej toksyczności niehematologicznej (stopnia 3. lub 4.) z wyjątkiem nudności lub wymiotów, należy odroczyć podanie kolejnej dawki gemcytabiny lub rozważyć jej zmniejszenie, zależnie od decyzji lekarza. Nie należy podawać kolejnych dawek do czasu redukcji objawów toksyczności zgodnie z oceną lekarza.
Zalecenia dotyczące modyfikacji dawki cisplatyny, karboplatyny i paklitakselu w leczeniu skojarzonym zawarte są w charakterystykach tych produktów leczniczych.
Modyfikacja dawki w przypadku wystąpienia objawów toksyczności hematologicznej Rozpoczęcie cyklu We wszystkich wskazaniach przed podaniem każdej dawki gemcytabiny należy u pacjenta oznaczyć płytki krwi i granulocyty. Przed rozpoczęciem cyklu bezwzględna liczba granulocytów powinna wynosić nie mniej niż 1500 komórek (x 10 6 /l), a liczba płytek krwi nie mniej niż 100 000 (x 10 6 /l).
Podczas cyklu Modyfikacji dawki gemcytabiny w czasie trwania cyklu należy dokonywać zgodnie z poniższymi tabelami:
Modyfikacja dawki gemcytabiny stosowanej w monoterapii lub w skojarzeniu z cisplatyną w czasie trwania cyklu leczenia raka pęcherza, niedrobnokomórkowego raka płuca i raka trzustki Bezwzględna liczba granulocytów (x 10 6 /l) Liczba płytek krwi (x 10 6 /l) Procent zalecanej dawki gemcytabiny (%) >1 000 i >100 000 100 500-1000 lub 50 000-100 000 75 <500 lub <50 000 pominąć dawkę* *Nie należy podawać pominiętej dawki w czasie trwania cyklu dopóki bezwzględna liczba granulocytów nie osiągnie wartości co najmniej 500 komórek (x 10 6 /l), a liczba płytek krwi 6 /l).
Modyfikacja dawki gemcytabiny stosowanej w skojarzeniu z paklitakselem w czasie trwania cyklu leczenia raka piersi Bezwzględna liczba granulocytów (x 10 6 /l) Liczba płytek krwi (x 10 6 /l) Procent zalecanej dawki gemcytabiny (%) ≥1 200 i >75 000 100 700- <1 000 i ≥50 000 50 <700 lub <50 000 pominąć dawkę* *Nie należy podawać pominiętej dawki w czasie trwania cyklu. Leczenie należy wznowić w 1. dniu następnego cyklu, jeżeli bezwzględna liczba granulocytów osiągnie wartości co najmniej 6 /l), a liczba płytek krwi 100 000 (x 10 6 /l).
PT/H/2244/001/IB/039 4 Modyfikacja dawki gemcytabiny stosowanej w skojarzeniu z karboplatyną w czasie trwania cyklu leczenia raka jajnika Bezwzględna liczba granulocytów (x 10 6 /l) Liczba płytek krwi (x 10 6 /l) Procent zalecanej dawki gemcytabiny (%) >1 500 i ≥100 000 100 1000-1 500 lub 75 000-100 000 50 <1000 lub <75 000 pominąć dawkę* *Nie należy podawać pominiętej dawki w czasie trwania cyklu. Leczenie należy wznowić w 1. dniu następnego cyklu, jeżeli bezwzględna liczba granulocytów osiągnie wartości co najmniej 6 /l), a liczba płytek krwi 100 000 (x 10 6 /l).
Modyfikacja dawki ze względu na toksyczność hematologiczną w kolejnych cyklach leczenia, dla wszystkich wskazań W przypadku wystąpienia następujących objawów toksyczności hematologicznej dawkę gemcytabiny należy zmniejszyć tak, aby wynosiła 75% dawki początkowej podanej w pierwszym cyklu:
• bezwzględna liczba granulocytów <500 (x 10 6 /l) dłużej niż 5 dni, • bezwzględna liczba granulocytów <100 (x 10 6 /l) dłużej niż 3 dni, • gorączka neutropeniczna, • liczba płytek krwi <25 000 (x 10 6 /l), • opóźnienie cyklu dłużej niż o 1 tydzień z powodu toksyczności.
Sposób podawania
Gemcytabina jest dobrze tolerowana podczas infuzji i może być stosowana u pacjentów ambulatoryjnych. W przypadku wynaczynienia należy natychmiast przerwać podawanie produktu leczniczego i rozpocząć infuzję do innego naczynia krwionośnego. Po zakończeniu infuzji należy uważnie kontrolować stan pacjenta.
Instrukcja dotycząca rekonstytucji produktu leczniczego przed podaniem, patrz punkt 6.6.
Szczególne grupy pacjentów
Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby lub nerek Gemcytabinę należy stosować ostrożnie u pacjentów z zaburzeniami wątroby lub nerek, z uwagi na niewystarczające dane z badań klinicznych, aby określić zalecenia dotyczące dawkowania w tej grupie pacjentów (patrz punkty 4.4 i 5.2).
Pacjenci w podeszłym wieku (w wieku powyżej 65 lat) Gemcytabina jest dobrze tolerowana przez pacjentów w wieku powyżej 65 lat. Brak danych wskazujących, że poza ogólnymi zaleceniami, konieczne jest dostosowywanie dawki produktu leczniczego u pacjentów w podeszłym wieku (patrz punkt 5.2).
Dzieci i młodzież (w wieku poniżej 18 lat) Gemcytabina nie jest zalecana do stosowania u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat ze względu na niewystarczające dane dotyczące bezpieczeństwa stosowania i skuteczności.
Nadwrażliwość na substancję czynną lub którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1. Karmienie piersią (patrz punkt 4.6).
Wydłużenie czasu infuzji dożylnej i zwiększenie częstotliwości dawkowania wiąże się ze zwiększeniem toksyczności gemcytabiny. PT/H/2244/001/IB/039 5 Toksyczność hematologiczna Gemcytabina może powodować uszkodzenie szpiku kostnego przebiegające z leukopenią, trombocytopenią i niedokrwistością. W trakcie leczenia gemcytabiną przed podaniem kolejnej dawki produktu leczniczego należy oznaczyć liczbę płytek krwi, liczbę leukocytów i granulocytów. W razie wystąpienia objawów toksycznego wpływu produktu leczniczego na szpik kostny należy rozważać przerwanie lub modyfikację leczenia (patrz punkt 4.2). Zahamowanie czynności szpiku nie trwa jednak długo i zazwyczaj nie jest konieczne zmniejszenie dawki produktu leczniczego, a przerwanie leczenia z tego powodu zdarza się rzadko. Po przerwaniu leczenia liczba komórek krwi może się nadal zmniejszać. Rozpoczynając stosowanie gemcytabiny u pacjentów z zaburzeniem czynności szpiku kostnego należy zachować ostrożność. Tak jak inne leki cytotoksyczne gemcytabina podawana równocześnie z inną chemioterapią może powodować kumulowanie się działania uszkadzającego szpik.
Zaburzenia czynności wątroby lub nerek Gemcytabinę należy stosować ostrożnie u pacjentów z zaburzeniami wątroby lub nerek, z uwagi na niewystarczające dane z badań klinicznych, aby określić zalecenia dotyczące dawkowania w tej grupie pacjentów (patrz punkt 4.2).
U pacjentów, u których występują przerzuty do wątroby lub, u których stwierdzono zapalenie wątroby, alkoholizm lub marskość wątroby w wywiadzie, podanie gemcytabiny może spowodować zaostrzenie zaburzeń czynności wątroby.
Należy okresowo wykonywać badania czynności nerek i wątroby (w tym test wirusologiczny).
Jednoczesne stosowanie radioterapii Podczas stosowania radioterapii jednocześnie z gemcytabiną (lub w odstępie krótszym niż 7 dni) zgłaszano występowanie objawów toksyczności (szczegółowe informacje i zalecenia dotyczące stosowania, patrz punkt 4.5).
Żywe szczepionki Nie zaleca się stosowania szczepionki przeciwko żółtej gorączce i innych żywych atenuowanych szczepionek u pacjentów leczonych gemcytabiną (patrz punkt 4.5).
Zespół odwracalnej tylnej encefalopatii (ang. Posterior Reversible Encephalopathy Syndrome - PRES) Obserwowano wystąpienie zespołu odwracalnej tylnej encefalopatii z możliwymi ciężkimi konsekwencjami u pacjentów stosujących gemcytabinę w monoterapii lub w skojarzeniu z innymi lekami przeciwnowotworowymi. Wysokie nadciśnienie tętnicze i napady drgawkowe obserwowano u większości pacjentów z zespołem odwracalnej encefalopatii, ale inne objawy, takie jak bóle głowy, senność, splątanie i zaburzenia widzenia mogą być również obecne. Diagnoza jest potwierdzana metodą rezonansu magnetycznego (MRI). Zespół odwracalnej tylnej encefalopatii zwykle ustępuje po zastosowaniu odpowiedniego leczenia objawowego. Należy trwale przerwać podawanie gemcytabiny i wprowadzić leczenie objawowe, w tym kontrolę ciśnienia krwi i leczenie przeciwdrgawkowe u pacjentów, u których wystąpiły objawy PRES podczas leczenia gemcytabiną.
Zaburzenia sercowo-naczyniowe Ze względu na ryzyko wystąpienia zaburzeń serca i (lub) zaburzeń naczyniowych, należy zachować szczególną ostrożność stosując gemcytabinę u pacjentów z zaburzeniami sercowo-naczyniowymi w wywiadzie.
Zespół przesiąkania włośniczek Zespół przesiąkania włośniczek obserwowano u pacjentów stosujących gemcytabinę w monoterapii lub w skojarzeniu z innymi lekami przeciwnowotworowymi (patrz punkt 4.8). Zespół ten jest zwykle możliwy do wyleczenia w przypadku wczesnego rozpoznania i wdrożenia właściwego leczenia, ale zgłaszano przypadki zgonów. Zespół ten charakteryzuje się występowaniem epizodów nadmiernego przesiąkania włośniczek, podczas których następuje przeciek płynów i białek z przestrzeni wewnątrznaczyniowej do przestrzeni śródmiąższowej. Objawy kliniczne obejmują PT/H/2244/001/IB/039 6 uogólniony obrzęk, zwiększenie masy ciała, hipoalbuminemię, wysokie nadciśnienie tętnicze, ciężką niewydolność nerek i obrzęk płucny. Należy trwale przerwać podawanie gemcytabiny i wprowadzić leczenie objawowe u pacjentów, u których rozwinęły się objawy zespołu przesiąkania włośniczek podczas leczenia gemcytabiną. Zespół przesiąkania włośniczek może wystąpić w późniejszych cyklach leczenia i w literaturze medycznej wiązano go z zespołem zaburzeń oddychania u dorosłych.
Powikłania płucne U pacjentów leczonych gemcytabiną zgłaszano powikłania płucne, czasami ciężkie (takie jak obrzęk płuc, śródmiąższowe zapalenie płuc lub zespół ostrej niewydolności oddechowej dorosłych - ARDS). W razie wystąpienia tych powikłań należy rozważyć odstawienie gemcytabiny. Wczesne rozpoczęcie leczenia wspomagającego może przynieść poprawę stanu pacjenta.
Zaburzenia czynności nerek
Zespół hemolityczno-mocznicowy U pacjentów leczonych gemcytabiną (po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu) rzadko obserwowano objawy kliniczne odpowiadające zespołowi hemolityczno-mocznicowemu (patrz punkt 4.8). Zespół hemolityczno-mocznicowy to choroba zagrażająca życiu. Należy przerwać podawanie gemcytabiny w razie wystąpienia pierwszych objawów mikroangiopatycznej niedokrwistości hemolitycznej, takich jak gwałtowny spadek ilości hemoglobiny z współistniejącą trombocytopenią i wzrostem stężenia bilirubiny i kreatyniny w surowicy, mocznika i LDH we krwi. Niewydolność nerek może być nieodwracalna nawet pomimo odstawienia produktu leczniczego, a u pacjentów może być konieczne leczenie dializami.
Wpływ na płodność W badaniach dotyczących płodności, gemcytabina powodowała zaburzenia spermatogenezy u samców myszy (patrz punkt 5.3). Dlatego mężczyznom leczonym gemcytabiną zaleca się, aby nie planowali posiadania potomstwa w trakcie leczenia oraz do 6 miesięcy po jego zakończeniu. Przed podjęciem leczenia zaleca się zasięgnięcie porady w kwestii zamrożenia nasienia w ciekłym azocie z uwagi na możliwość wystąpienia bezpłodności na skutek leczenia gemcytabiną, (patrz punkt 4.6).
Sód Fiolka 200 mg zawiera mniej niż 1 mmol sodu (23 mg) na fiolkę, to znaczy produkt leczniczy uznaje się za „wolny od sodu”.
Fiolka 1000 mg zawiera mniej niż 1 mmol sodu (23 mg) na fiolkę, to znaczy produkt leczniczy uznaje się za „wolny od sodu”.
Fiolka 1500 mg zawiera 26,3 mg sodu na fiolkę, co odpowiada 1,32% zalecanej przez WHO maksymalnej 2 g dobowej dawki sodu u osób dorosłych.
Fiolka 2000 mg zawiera 35 mg sodu na fiolkę, co odpowiada 1,75% zalecanej przez WHO maksymalnej 2 g dobowej dawki sodu u osób dorosłych.
Nie przeprowadzono szczegółowych badań dotyczących interakcji (patrz punkt 5.2).
Radioterapia Stosowanie radioterapii jednocześnie z gemcytabiną (lub w odstępie krótszym niż 7 dni) - toksyczność związana z takim leczeniem skojarzonym zależy od wielu czynników, m.in. od dawki gemcytabiny, częstości infuzji gemcytabiny, dawki napromieniania, planowanej techniki radioterapii, rodzaju oraz objętości docelowej tkanki. Wyniki badań nieklinicznych i klinicznych wykazały, że gemcytabina zwiększa wrażliwość organizmu na promieniowanie jonizujące. W badaniu klinicznym, w którym u pacjentów z niedrobnokomórkowym rakiem płuca stosowano do 6 tygodni jednocześnie gemcytabinę w dawce 1000 mg/m 2
toksyczność, w tym ciężkie, potencjalnie zagrażające życiu zapalenie błony śluzowej, głównie PT/H/2244/001/IB/039 7 przełyku i płuc. Objawy te występowały zwłaszcza u pacjentów, którzy otrzymywali intensywną radioterapię (mediana dawki napromieniania 4795 cm 3 ). Kolejne badania z udziałem pacjentów z niedrobnokomórkowym rakiem płuca, sugerowały, że możliwe jest jednoczesne stosowanie mniejszych dawek gemcytabiny z radioterapią z przewidywalnym działaniem toksycznym, tak jak w badaniach 2. fazy. Przez 6 tygodni stosowano jednocześnie napromienianie klatki piersiowej (dawka napromieniania 66 Gy), gemcytabinę (cztery razy po 600 mg/m 2
po 80 mg/m 2
stosowania gemcytabiny z radioterapią we wszystkich typach nowotworów.
Stosowanie gemcytabiny przed lub po radioterapii (w odstępie dłuższym niż 7 dni) - analiza danych nie wykazała zwiększonej toksyczności po podaniu gemcytabiny pacjentom w odstępie dłuższym niż że leczenie gemcytabiną można rozpocząć po ustąpieniu ciężkich powikłań po radioterapii, ale nie wcześniej niż tydzień po napromienianiu.
Uszkodzenia popromienne w obrębie tkanek docelowych (np. zapalenie przełyku, zapalenie okrężnicy i zapalenie płuc) zgłaszano zarówno podczas jednoczesnego stosowania radioterapii z gemcytabiną jak również w przypadku stosowania radioterapii przed lub po gemcytabinie.
Inne Nie zaleca się stosowania szczepionki przeciwko żółtej gorączce i innych żywych atenuowanych szczepionek, ze względu na możliwość wystąpienia choroby układowej mogącej prowadzić do zgonu, zwłaszcza w przypadku pacjentów z obniżoną odpornością.
Ciąża Brak odpowiednich danych dotyczących stosowania gemcytabiny u kobiet w okresie ciąży. Badania na zwierzętach wykazały szkodliwy wpływ na reprodukcję (patrz punkt 5.3). Ze względu na wyniki badań przeprowadzonych na zwierzętach i mechanizm działania, nie należy stosować gemcytabiny w okresie ciąży jeśli nie jest to bezwzględnie konieczne. Kobietom należy poradzić, aby nie planowały ciąży w trakcie leczenia gemcytabiną, a jeśli jednak zajdą w ciążę, aby natychmiast poinformowały o tym lekarza prowadzącego.
Karmienie piersią Nie wiadomo czy gemcytabina przenika do mleka ludzkiego i nie można wykluczyć wystąpienia działań niepożądanych u dzieci karmionych piersią. Podczas leczenia gemcytabiną należy przerwać karmienie piersią.
Płodność W badaniach dotyczących płodności, gemcytabina powodowała zaburzenia spermatogenezy u samców myszy (patrz punkt 5.3). Dlatego mężczyznom leczonym gemcytabiną zaleca się, aby nie planowali posiadania potomstwa w trakcie leczenia oraz do 6 miesięcy po jego zakończeniu. Przed podjęciem leczenia zaleca się zasięgnięcie porady w kwestii zamrożenia nasienia w ciekłym azocie z uwagi na możliwość wystąpienia bezpłodności na skutek leczenia gemcytabiną.
Nie przeprowadzono badań nad wpływem produktu leczniczego na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Po zastosowaniu gemcytabiny zgłaszano jednak występowanie łagodnej i umiarkowanej senności, zwłaszcza w przypadku jednoczesnego spożycia alkoholu. Należy przestrzec pacjentów przed prowadzeniem pojazdów i obsługiwaniem maszyn do czasu stwierdzenia, że senność u nich nie występuje.
PT/H/2244/001/IB/039 8
Do najczęściej zgłaszanych działań niepożądanych związanych z leczeniem gemcytabiną należą: nudności z lub bez towarzyszących wymiotów, zwiększenie aktywności aminotransferaz wątrobowych (AspAT lub AlAT) i fosfatazy zasadowej zgłaszane u około 60% pacjentów; białkomocz i krwiomocz zgłaszane u około 50% pacjentów; duszność zgłaszana u około 10-40% pacjentów (najczęściej u pacjentów z rakiem płuca); alergiczna wysypka skórna występująca u około 25% pacjentów i alergiczna wysypka z towarzyszącym swędzeniem u 10% pacjentów.
Częstość występowania i nasilenie działań niepożądanych zależne są od dawki, szybkości infuzji i długości przerw pomiędzy podaniem kolejnych dawek (patrz punkt 4.4). Działania niepożądane, które powodują konieczność ograniczenia dawki to zmniejszenie liczby trombocytów, leukocytów i granulocytów (patrz punkt 4.2).
Dane z badań klinicznych Ocena częstości: bardzo często (≥1/10), często (≥1/100 i <1/10), niezbyt często (≥1/1000 i <1/100), rzadko (≥1/10 000 i <1/1 000), bardzo rzadko (<1/10 000).
W poniższej tabeli przedstawiono częstość występowania działań niepożądanych podczas badań klinicznych. W obrębie każdej grupy o określonej częstości występowania objawy niepożądane są wymienione zgodnie ze zmniejszającym się nasileniem.
Klasyfikacja układów i narządów Częstość występowania Zakażenia i zarażenia pasożytnicze Często • zakażenia
Częstość nieznana • posocznica Zaburzenia krwi i układu chłonnego Bardzo często • leukocytopenia (neutropenia stopnia 3. = 19,3%; stopnia 4.= 6%)
• trombocytopenia • niedokrwistość Często • gorączka neutropeniczna Bardzo rzadko • trombocytoza • mikroangiopatia zakrzepowa Zaburzenia układu immunologicznego Bardzo rzadko • reakcja anafilaktyczna Zaburzenia metabolizmu i odżywiania Często • jadłowstręt Zaburzenia układu nerwowego Często • ból głowy • bezsenność • senność Niezbyt często • udar naczyniowy mózgu Bardzo rzadko • zespół odwracalnej tylnej encefalopatii (patrz punkt 4.4.) Zaburzenia serca Niezbyt często • zaburzenia rytmu serca, przeważnie nadkomorowe PT/H/2244/001/IB/039 9 Klasyfikacja układów i narządów Częstość występowania • niewydolność serca Rzadko • zawał mięśnia sercowego Zaburzenia naczyniowe Rzadko • kliniczne objawy zapalenia naczyń obwodowych i zgorzel • obniżenie ciśnienia tętniczego krwi Bardzo rzadko • zespół przesiąkania włośniczek (patrz punkt 4.4.) Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia Bardzo często • duszność – zazwyczaj łagodna i szybko przemijająca bez konieczności leczenia Często • kaszel • zapalenie błony śluzowej nosa Niezbyt często • śródmiąższowe zapalenie płuc (patrz punkt 4.4) • skurcz oskrzeli – zazwyczaj łagodny i przemijający, ale może wymagać zastosowania leczenia pozajelitowego Rzadko • obrzęk płuc • zespół ostrej niewydolności oddechowej dorosłych (patrz punkt 4.4) Zaburzenia żołądka i jelit Bardzo często • wymioty • nudności Często • biegunka • zapalenie i owrzodzenie jamy ustnej • zaparcie Bardzo rzadko • niedokrwienne zapalenie okrężnicy Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych Bardzo często • zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych (AspAT i AlAT) i fosfatazy zasadowej Często • zwiększenie poziomu bilirubiny Niezbyt często • ciężka hepatotoksyczność, w tym niewydolność wątroby i zgon Rzadko • zwiększenie aktywności γ-glutamylotransferazy (GGT) Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Bardzo często • wysypka alergiczna często z towarzyszącym swędzeniem • łysienie Często • swędzenie • potliwość Rzadko • ciężkie reakcje skórne, w tym łuszczenie skóry i wysypka pęcherzowa • owrzodzenie • tworzenie się pęcherzyków i owrzodzeń • złuszczanie naskórka PT/H/2244/001/IB/039 10 Klasyfikacja układów i narządów Częstość występowania Bardzo rzadko • toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka • zespół Stevensa-Johnsona Częstość nieznana • Rzekome zapalenie tkanki łącznej (pseudocellulitis) Zaburzenia mięśniowo- szkieletowe i tkanki łącznej Często • ból pleców • ból mięśni Zaburzenia nerek i dróg moczowych Bardzo często • krwiomocz • łagodny białkomocz Niezbyt często • niewydolność nerek (patrz punkt 4.4) • zespół hemolityczno-mocznicowy (patrz punkt 4.4)
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania Bardzo często • objawy grypopodobne – najczęściej występujące objawy to gorączka, ból głowy, dreszcze, bóle mięśni, osłabienie i brak łaknienia. Zgłaszano także: kaszel, zapalenie błony śluzowej nosa, złe samopoczucie, potliwość i trudności z zasypianiem. • obrzęk lub obrzęki obwodowe, w tym obrzęk twarzy. Obrzęki z reguły ustępują po przerwaniu leczenia. Często • gorączka • osłabienie • dreszcze Rzadko • reakcje w miejscu wstrzyknięcia – przeważnie łagodne Urazy, zatrucia i powikłania po zabiegach Rzadko • toksyczność radioterapii (patrz punkt 4.5)
Leczenie skojarzone w raku piersi Częstość występowania toksyczności hematologicznej stopnia 3. i 4., zwłaszcza neutropenii jest większa w przypadku leczenia skojarzonego gemcytabiną z paklitakselem. Zwiększenie częstości występowania tych działań niepożądanych nie powoduje zwiększenia częstości występowania zakażeń lub objawów krwotocznych. Zmęczenie i gorączka neutropeniczna występują częściej gdy gemcytabina stosowana jest w skojarzeniu z paklitakselem. Zmęczenie, któremu nie towarzyszy niedokrwistość przeważnie ustępuje po pierwszym cyklu leczenia. Działania niepożądane stopnia 3. i 4. Paklitaksel vs gemcytabina z paklitakselem
Paklitaksel (N=259) Gemcytabina z paklitakselem (N=262) Stopień 3. Stopień 4. Stopień 3. Stopień 4. Laboratoryjne
Inne niż laboratoryjne
PT/H/2244/001/IB/039 11
*Neutropenia stopnia 4. trwająca dłużej niż 7 dni występowała u 12,6% pacjentów otrzymujących leczenie skojarzone i u 5% pacjentów leczonych paklitakselem.
Leczenie skojarzone w raku pęcherza moczowego Działania niepożądane stopnia 3. i 4. M-VAC vs gemcytabina z cisplatyną
Schemat M-VAC (metotreksat, winblastyna, doksorubicyna i cisplatyna) (N=196) Gemcytabina z cisplatyną (N=200) Stopień 3. Stopień 4. Stopień 3. Stopień 4. Laboratoryjne
Inne niż laboratoryjne
Leczenie skojarzone w raku jajnika Działania niepożądane stopnia 3. i 4. Karboplatyna vs gemcytabina z karboplatyną
Karboplatyna (N=174) Gemcytabina z karboplatyną (N=175) Stopień 3. Stopień 4. Stopień 3. Stopień 4. Laboratoryjne
Inne niż laboratoryjne
Neuropatia nerwów czuciowych występowała częściej w przypadku leczenia skojarzonego niż po monoterapii karboplatyną.
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać PT/H/2244/001/IB/039 12 wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181C 02-222 Warszawa tel.: +48 22 49 21 301 faks: +48 22 49 21 309 e-mail: [email protected] Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Nie jest znane antidotum w przypadku przedawkowania gemcytabiny. Dawki do 5700 mg/m 2
podawane dożylnie w ciągu 30 minut w odstępach dwutygodniowych, były toksyczne w stopniu akceptowalnym klinicznie. W przypadku podejrzenia przedawkowania należy uważnie kontrolować stan pacjenta, wykonywać badania krwi i zastosować leczenie wspomagające, jeśli konieczne.
Grupa farmakoterapeutyczna: analogi pirymidyny, kod ATC: L01BC05
Działanie cytotoksyczne w kulturach komórkowych Gemcytabina wykazywała znaczne działanie cytotoksyczne na różnorodnych hodowlach mysich i ludzkich komórek nowotworowych. Działanie gemcytabiny polega na zakłócaniu fazy S cyklu komórkowego (faza syntezy DNA) i w określonych warunkach uniemożliwieniu przejścia komórki z fazy G1 do fazy S. Działanie cytotoksyczne gemcytabiny in vitro zależy od jej stężenia i od czasu ekspozycji na produkt leczniczy.
Działanie przeciwnowotworowe w modelach nieklinicznych W badaniach na zwierzętach działanie przeciwnowotworowe gemcytabiny zależało od schematu dawkowania. Gdy gemcytabinę podawano codziennie, obserwowano wysoką śmiertelność i minimalne działanie przeciwnowotworowe. Podawanie produktu co 3-4 dni w dawkach nieletalnych wykazało doskonałe działanie przeciwnowotworowe i było skuteczne w przypadku wielu różnorodnych nowotworów spotykanych u myszy.
Mechanizm działania Metabolizm komórkowy i mechanizm działania: Gemcytabina (dFdC), jest antymetabolitem pirymidyny, jest przekształcana wewnątrzkomórkowo przez kinazy nukleozydowe do aktywnych nukleozydów: difosforanu (dFdCDP) i trifosforanu (dFdCTP). Cytotoksyczne właściwości gemcytabiny zależą od hamowania syntezy DNA dzięki połączeniu dwóch mechanizmów działania dFdCDP i dFdCTP. Difosforan (dFdCDP) hamuje aktywność reduktazy nukleotydowej, która jest jedynym katalizatorem reakcji prowadzących do powstawania trifosforanów deoksynukleozydów (dCTP), wykorzystywanych w syntezie DNA. Zahamowanie aktywności tego enzymu przez dFdCDP zmniejsza stężenie wszystkich deoksynukleozydów, a w szczególności stężenie dCTP. Trifosforan (dFdCTP) konkuruje z dCTP o wbudowywanie do nici DNA (tzw. zjawisko samowzmocnienia).
Niewielkie ilości gemcytabiny mogą również zostać wbudowane w nić RNA. Zmniejszenie stężenia wewnątrzkomórkowego dCTP nasila wbudowywanie dFdCTP w nić DNA. Polimeraza epsilon DNA nie jest zdolna do usunięcia gemcytabiny i naprawy wydłużającej się nici DNA. Po wbudowaniu gemcytabiny do DNA, do nici dodawany jest tylko jeden dodatkowy nukleotyd, po czym dalsza synteza DNA zostaje zahamowana (maskowane terminacji łańcucha). Po przyłączeniu do nici DNA gemcytabina inicjuje proces zaprogramowanej śmierci komórki, tzw. apoptozy.
PT/H/2244/001/IB/039 13 Dane kliniczne Rak pęcherza moczowego W randomizowanym badaniu III fazy z udziałem 405 pacjentów z rakiem nabłonka przejściowego dróg moczowych w stopniu zaawansowanym lub z przerzutami, nie wykazano różnic pomiędzy grupą pacjentów, której podawano gemcytabinę w skojarzeniu z cisplatyną a grupą, w której stosowano schemat M-VAC (metotreksat, winblastyna, doksorubicyna i cisplatyna): mediana czasu przeżycia (odpowiednio 12,8 i 14,8 miesięcy, p=0,547); czas bez progresji (odpowiednio 7,4 i 7,6 miesięcy, p=0,842) i odsetek odpowiedzi (odpowiednio 49,4% i 45,7%, p=0,512). Jednak terapia skojarzona gemcytabiną z cisplatyną miała lepszy profil toksyczności niż schemat leczenia M-VAC.
Rak trzustki W randomizowanym badaniu III fazy z udziałem 126 pacjentów z rakiem trzustki miejscowo zaawansowanym lub z przerzutami, obserwowano istotnie większy statystycznie odsetek odpowiedzi na leczenie gemcytabiną w porównaniu z 5-fluorouracylem (odpowiednio 23,8% i 4,8%, p=0,0022), jak również istotne statystycznie wydłużenie czasu bez progresji z 0,9 do 2,3 miesięcy (wartość p w teście Log Rank <0,0002) i istotne statystycznie zwiększenie mediany czasu przeżycia z 4,4 do 5,7 miesięcy (p<0,0024).
Niedrobnokomórkowy rak płuca W randomizowanym badaniu III fazy z udziałem 522 pacjentów z nieoperacyjnym niedrobnokomórkowym rakiem płuca w stadium miejscowo zaawansowanym lub z przerzutami, obserwowano istotnie większy statystycznie odsetek odpowiedzi na leczenie skojarzone gemcytabiną z cisplatyną w porównaniu z samą cisplatyną (odpowiednio 31,0% i 12,0%, p=0,0001), jak również istotne statystycznie wydłużenie czasu bez progresji z 3,7 do 5,6 miesięcy (p<0,0012) i istotne statystycznie zwiększenie mediany czasu przeżycia z 7,6 do 9,1 miesięcy (p<0,004). W innym randomizowanym badaniu III fazy z udziałem 135 pacjentów z niedrobnokomórkowym rakiem płuca w stopniu IIIB lub IV obserwowano istotnie większy statystycznie odsetek odpowiedzi na leczenie skojarzone gemcytabiną z cisplatyną w porównaniu ze skojarzonym leczeniem cisplatyną z etopozydem (odpowiednio 40,6% i 21,2%, p=0,025), istotne statystycznie wydłużenie czasu bez progresji z 4,3 do 6,9 miesięcy (p<0,014). W obu badaniach tolerancja leczenia była podobna w porównywanych grupach.
Rak jajnika W randomizowanym badaniu III fazy 356 pacjentek z nabłonkowym rakiem jajnika w stopniu zaawansowanym, z nawrotem po co najmniej 6-miesięcznym okresie od zakończenia chemioterapii opartej na związkach platyny, zostało losowo przydzielonych do grupy leczonej gemcytabiną w skojarzeniu z karboplatyną lub do grupy otrzymującej karboplatynę w monoterapii. W przypadku leczenia skojarzonego gemcytabiną z karboplatyną w porównaniu z samą karboplatyną obserwowano istotne statystycznie wydłużenie czasu bez progresji z 5,8 do 8,6 miesięcy (p<0,0038), różnicę w odsetku odpowiedzi 47,2% vs 30,9%, p=0,0016 i w medianie czasu przeżycia 18 vs 17,3 miesięcy, p=0,73.
Rak piersi W randomizowanym badaniu III fazy z udziałem 529 pacjentów z nawrotem miejscowym raka piersi niekwalifikującym się do leczenia operacyjnego lub z przerzutami, po niepowodzeniu chemioterapii, gemcytabina w skojarzeniu z paklitakselem w porównaniu do monoterapii paklitakselem wykazała istotne statystycznie wydłużenie czasu do progresji z 3,98 do 6,14 miesięcy (p<0,0002). Po 377 przypadkach śmiertelnych, całkowity czas przeżycia wynosił 18,6 miesięcy vs 15,8 miesięcy (p=0,0489, HR 0,82) u pacjentów leczonych gemcytabiną w skojarzeniu z paklitakselem w porównaniu do monoterapii paklitakselem, a całkowity odsetek odpowiedzi wynosił odpowiednio 41,4% i 26,2% (0,0002).
Właściwości farmakokinetyczne gemcytabiny oceniano u 353 pacjentów w 7 badaniach. W badaniach wzięło udział 121 kobiet i 232 mężczyzn w wieku od 29 do 79 lat. U około 45% pacjentów stwierdzono niedrobnokomórkowego raka płuca, a u 35% raka trzustki. Uzyskano następujące PT/H/2244/001/IB/039 14 parametry farmakokinetyczne po podaniu dawek od 500 do 2592 mg/m 2
0,4 do 1,2 godziny.
Maksymalne stężenie w osoczu (mierzone w ciągu 5 minut po zakończeniu infuzji) wynosiło od 3,2 μg/ml do 45,50 μg/ml. Po podaniu dawki 1000 mg/m 2
w osoczu jest większe niż 5 μg/ml przez około 30 minut po zakończeniu infuzji, a przez następną godzinę pozostaje większe niż 0,4 μg/ml.
Dystrybucja Objętość dystrybucji środkowego przedziału wynosiła 12,4 l/m 2
2
u mężczyzn (zmienność osobnicza 91,9%). Objętość dystrybucji przedziału obwodowego wynosiła 47,4 l/m 2
Wiązanie z białkami osocza uważa się za nieistotne.
Okres półtrwania wynosił od 42 do 94 minut w zależności od wieku i płci. Po podaniu zgodnie z zalecanym schematem, gemcytabina powinna być wydalona z organizmu w ciągu od 5 do 11 godzin od rozpoczęcia infuzji. Gemcytabina nie kumuluje się w organizmie, jeżeli jest podawana raz w tygodniu.
Metabolizm Gemcytabina jest szybko przekształcana przez deaminazę cytydyny w wątrobie, nerkach, krwi i innych tkankach. Produktami wewnątrzkomórkowego metabolizmu gemcytabiny są jedno-, dwu- i trójfosforan gemcytabiny (dFdCMP, dFdCDP i dFdCTP). Dwu- i trójfosforan są uważane za czynne metabolity. Metabolitów wewnątrzkomórkowych nie wykrywa się w osoczu ani w moczu. Główny metabolit, o nazwie 2’-deoksy-2’, 2’-difluorourydyna (dFdU), występujący w osoczu i w moczu, nie jest biologicznie czynny.
Eliminacja Klirens układowy wynosi od 29,2 l/godz./m 2
2
(zmienność osobnicza 52,2%). Klirens u kobiet jest około 25% mniejszy niż u mężczyzn. Pomimo dużego tempa, klirens wydaje się zmniejszać u kobiet i u mężczyzn wraz z wiekiem. Po podaniu zalecanej dawki gemcytabiny 1000 mg/m 2
i mężczyzn nie stanowi powodu, aby zmniejszyć dawkę gemcytabiny. Wydalanie z moczem: mniej niż 10% leku wydalane jest w postaci niezmienionej Klirens nerkowy: od 2 do 7 l/godz./m 2
W ciągu tygodnia po podaniu, 92-98% podanej dawki gemcytabiny jest wydalane, w tym 99% w moczu, głównie w postaci dFdU, a 1% z kałem.
Kinetyka dFdCTP Ten metabolit można wykryć w krążących we krwi komórkach jednojądrzastych. Poniższe informacje odnoszą się do tych komórek. Stężenie wewnątrz komórki jest proporcjonalne do dawki gemcytabiny: dawki od 35 do 350 mg/m 2
Stężenia trójfosforanu nie wzrastają, gdy stężenie gemcytabiny w osoczu jest większe niż 5 μg/ml, co wskazuje, że wewnątrzkomórkowe zasoby metabolitu są wtedy wysycone. Okres półtrwania w fazie końcowej eliminacji wynosi od 0,7 do 12 godzin.
Kinetyka dFdU Maksymalne stężenie w osoczu (w 3-15 minut po zakończeniu infuzji 1000 mg/m 2
28-52 μg/ml. Po podawaniu produktu leczniczego raz na tydzień najmniejsze stężenie wynosi 0,07-1,12 μg/ml bez objawów kumulacji dFdU w organizmie. Zmiany stężeń w osoczu odpowiadające trójfazowej krzywej eliminacji: średni okres półtrwania w fazie końcowej wynosi 65 godzin (w zakresie 33-84 godzin). Przekształcenie gemcytabiny w dFdU: 91%-98%. Średnia objętość dystrybucji przedziału środkowego wynosi 18 l/m 2
2
Średnia objętość dystrybucji w stanie stacjonarnym (VSS) – 150 l/m 2
2
PT/H/2244/001/IB/039 15 Przenikanie do tkanek: w dużym stopniu. Średni klirens wynosi 2,5 l/godz./m 2
2
Wydalanie w moczu: całkowite.
Leczenie gemcytabiną w skojarzeniu z paklitakselem Leczenie skojarzone nie zmienia farmakokinetyki gemcytabiny ani paklitakselu.
Leczenie gemcytabiną w skojarzeniu z karboplatyną Jednoczesne stosowanie karboplatyny nie zmienia farmakokinetyki gemcytabiny.
Zaburzenia czynności nerek Łagodna i umiarkowana niewydolność nerek (klirens kreatyniny od 30 do 80 ml/min) nie ma istotnego wpływu na farmakokinetykę gemcytabiny.
W badaniach przeprowadzonych na myszach i psach, dotyczących wpływu wielokrotnych dawek przez okres do 6 miesięcy, stwierdzono, że najczęstszym objawem niepożądanym było zaburzenie procesów krwiotwórczych. Nasilenie tych zaburzeń, ustępujących po przerwaniu leczenia, zależało od schematu dawkowania i wielkości dawki. Gemcytabina wywoływała mutacje genów w badaniach in vitro i w teście mikrojądrowym w komórkach szpiku kostnego in vivo. Nie przeprowadzano długotrwałych badań na zwierzętach w celu oceny możliwego działania rakotwórczego gemcytabiny.
W badaniach dotyczących wpływu na płodność, u samców myszy gemcytabina powodowała odwracalne zaburzenia spermatogenezy. Nie stwierdzono podobnego działania w odniesieniu do samic.
Ocena eksperymentalnych badań na zwierzętach wykazała szkodliwy wpływ na reprodukcję, tj. ciężkie wady wrodzone, szkodliwe działanie na rozwój zarodka/płodu, przebieg ciąży i rozwój pourodzeniowy.
Mannitol (E241) Sodu octan trójwodny Kwas solny 1 N (do ustalenia pH) Sodu wodorotlenek 1 N (do ustalenia pH)
Nie mieszać produktu leczniczego z innymi produktami leczniczymi, oprócz wymienionych w punkcie 6.6.
Po przygotowaniu do użycia Wykazano trwałość fizyczną i chemiczną w temperaturze 25°C przez 35 dni. Z mikrobiologicznego punktu widzenia, produkt leczniczy należy zużyć natychmiast.
Jeżeli produkt leczniczy nie zostanie zużyty natychmiast, za okres przechowywania podczas użytkowania i za warunki przed użyciem odpowiada użytkownik. Okres ten nie powinien zasadniczo PT/H/2244/001/IB/039 16 przekraczać 24 godzin w temperaturze 25°C chyba, że rekonstytucję lub rozcieńczenie wykonano w kontrolowanych i zwalidowanych warunkach aseptycznych.
Przechowywać w temperaturze poniżej 25ºC.
Przygotowany roztwór Nie należy przechowywać w lodówce (może wystąpić krystalizacja). Warunki przechowywania produktu leczniczego po rekonstytucji, patrz punkt 6.3.
Szklane fiolki 10 ml, 50 ml lub 100 ml z bezbarwnego szkła typu I, zamknięte korkiem z gumy chlorobutylowej z aluminiowym uszczelnieniem.
Wielkości opakowań: kartonik z pojedynczą fiolką zawierającą 200 mg, 1000 mg, 1500 mg lub
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
Przygotowanie roztworu Do jednorazowego użycia.
Ten produkt leczniczy wykazuje zgodność jedynie z 9 mg/ml (0,9%) roztworem chlorku sodu do wstrzykiwań. Odpowiednio, tylko ten rozpuszczalnik należy stosować do przygotowywania roztworu. Nie badano zgodności z innymi substancjami czynnymi. Zatem nie zaleca się mieszania tego produktu leczniczego z innymi substancjami podczas przygotowywania leku. Przygotowanie roztworu o stężeniu przekraczającym 38 mg/ml może prowadzić do niecałkowitego rozpuszczenia gemcytabiny i należy tego unikać.
W celu przygotowywania roztworu, dodać odpowiednią objętość roztworu 9 mg/ml (0,9%) chlorku sodu do wstrzykiwań (jak podano w tabeli poniżej) i potrząsnąć w celu rozpuszczenia.
Wielkość opakowania Objętość roztworu chlorku sodu 9 mg/ml (0,9%) do wstrzykiwań do dodania Objętość po przygotowaniu Stężenie końcowe
Odpowiednią ilość produktu leczniczego można dalej rozcieńczyć 9 mg/ml (0,9%) roztworem chlorku sodu do wstrzykiwań.
Kiedy tylko pozwalają na to roztwór i pojemnik, produkty lecznicze do podawania pozajelitowego należy obejrzeć przed podaniem, czy nie ma cząstek stałych lub nie wystąpiło odbarwienie.
Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć w sposób opisany poniżej.
PT/H/2244/001/IB/039 17 Wytyczne dotyczące bezpiecznej pracy z lekami cytotoksycznymi Należy przestrzegać lokalnych zaleceń dotyczących bezpiecznej pracy z lekami cytotoksycznymi. Kobiety w okresie ciąży nie powinny pracować z lekami cytotoksycznymi. Roztwory leków cytotoksycznych do wstrzykiwań muszą być przygotowywane przez specjalistyczny personel przeszkolony w zakresie stosowania przygotowywanych leków. Wymaga to specjalnego obszaru roboczego. Obszar roboczy powinien być pokryty jednorazowym wchłaniającym papierem z plastikowym spodem. Należy zakładać odpowiednie zabezpieczenie oczu, jednorazowe rękawiczki, maseczkę na twarz i jednorazowy fartuch. Należy zachować ostrożność by uniknąć przypadkowego kontaktu produktu leczniczego z oczami. Jeśli dojdzie do przypadkowego kontaktu, należy natychmiast przystąpić do starannego przepłukiwania oczu. Strzykawki i zestawy do infuzji należy łączyć z ostrożnością by uniknąć wycieku (zaleca się stosowanie łączników typu Luer lock). Zaleca się stosowanie igieł o dużej średnicy w celu zmniejszenia ciśnienia i możliwego tworzenia się aerozoli. Tego drugiego można uniknąć stosując igły do odpowietrzania. Bieżące plamy i wycieki powinny być ścierane w ochronnych rękawiczkach. Trzeba ostrożnie obchodzić się z odchodami i wymiocinami.
Usuwanie Podczas usuwania przedmiotów użytych do przygotowania tego produktu leczniczego trzeba postępować z należytą uwagą i ostrożnością. Wszelki nieużyty suchy produkt leczniczy oraz zanieczyszczone materiały należy składować w workach na odpady wysokiego ryzyka. Ostre przedmioty (igły, strzykawki, fiolki itd.) należy umieszczać w odpowiednim sztywnym pojemniku. Personel zajmujący się zbieraniem i usuwaniem tych odpadów powinien być świadomy towarzyszącego zagrożenia. Odpady powinny być zniszczone poprzez spalenie. Wszelki niewykorzystany produkt leczniczy lub odpady należy usuwać zgodnie z lokalnymi wymaganiami.
Fresenius Kabi Polska Sp. z o.o. Al. Jerozolimskie 134 02-305 Warszawa
Pozwolenie nr 16672
Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 01.04.2010 r. Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 24.10.2018 r.
08.06.2019 r.
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Gemcit, 38 mg/ml, proszek do sporządzania roztworu do infuzji
2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY
Jedna fiolka zawiera chlorowodorek gemcytabiny (Gemcitabini hydrochloridum) w ilości odpowiadającej 200 mg gemcytabiny.
Jedna fiolka zawiera chlorowodorek gemcytabiny (Gemcitabini hydrochloridum) w ilości odpowiadającej 1000 mg gemcytabiny.
Jedna fiolka zawiera chlorowodorek gemcytabiny (Gemcitabini hydrochloridum) w ilości odpowiadającej 1500 mg gemcytabiny.
Jedna fiolka zawiera chlorowodorek gemcytabiny (Gemcitabini hydrochloridum) w ilości odpowiadającej 2000 mg gemcytabiny.
Po rekonstytucji, roztwór zawiera 38 mg/ml gemcytabiny.
Substancje pomocnicze o znanym działaniu: Każda fiolka 200 mg zawiera 3,5 mg (<1 mmol) sodu. Każda fiolka 1000 mg zawiera 17,5 mg (<1 mmol) sodu. Każda fiolka 1500 mg zawiera 26,3 mg (1,1 mmol) sodu. Każda fiolka 2000 mg zawiera 35 mg (1,5 mmol) sodu.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA
Proszek do sporządzania roztworu do infuzji Proszek barwy białej lub zbliżonej do białej
4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE
4.1 Wskazania do stosowania
Gemcytabina w skojarzeniu z cisplatyną jest wskazana w leczeniu pacjentów z rakiem pęcherza moczowego miejscowo zaawansowanym lub z przerzutami.
Gemcytabina jest wskazana w leczeniu pacjentów z gruczolakorakiem trzustki miejscowo zaawansowanym lub z przerzutami.
Gemcytabina w skojarzeniu z cisplatyną jest wskazana jako leczenie pierwszego rzutu u pacjentów z niedrobnokomórkowym rakiem płuca (NDRP) w stadium miejscowo zaawansowanym lub z przerzutami. U pacjentów w podeszłym wieku lub pacjentów o stanie sprawności 2., można rozważyć stosowanie gemcytabiny w monoterapii.
Gemcytabina w skojarzeniu z karboplatyną jest wskazana w leczeniu pacjentek z nabłonkowym rakiem jajnika w stadium miejscowo zaawansowanym lub z przerzutami, po niepowodzeniu chemioterapii I rzutu opartej na związkach platyny i co najmniej 6-miesięcznym okresie bez nawrotu. PT/H/2244/001/IB/039 2
Gemcytabina w skojarzeniu z paklitakselem jest wskazana w leczeniu pacjentów z nawrotem miejscowym raka piersi niekwalifikującym się do leczenia operacyjnego lub z przerzutami, po niepowodzeniu chemioterapii antracyklinami, lub w przypadku przeciwwskazań do ich stosowania.
4.2 Dawkowanie i sposób podawania
Gemcytabinę należy podawać wyłącznie pod kontrolą lekarza wykwalifikowanego w zakresie stosowania chemioterapii przeciwnowotworowej.
Zalecane dawkowanie
Rak pęcherza moczowego Terapia skojarzona Zalecane jest podawanie gemcytabiny w skojarzeniu z cisplatyną w dawce 1000 mg/m 2
dożylnej w ciągu 30 minut w 1., 8. i 15. dniu 28-dniowego cyklu leczenia. Cisplatynę w zalecanej dawce 70 mg/m 2
cyklu. Czterotygodniowy cykl leczenia jest następnie powtarzany. W zależności od indywidualnej tolerancji produktu leczniczego przez pacjenta należy rozważyć zmniejszenie dawki w kolejnym cyklu lub podczas trwania cyklu.
Rak trzustki Zalecane jest podawanie gemcytabiny w dawce 1000 mg/m 2
Produkt leczniczy podaje się raz w tygodniu przez 7 kolejnych tygodni, po czym następuje tygodniowa przerwa w leczeniu. W kolejnych cyklach leczenia produkt leczniczy podaje się raz w tygodniu przez 3 tygodnie, po czym następuje tygodniowa przerwa w leczeniu. W zależności od indywidualnej tolerancji produktu leczniczego przez pacjenta należy rozważyć zmniejszenie dawki w kolejnym cyklu lub podczas trwania cyklu.
Niedrobnokomórkowy rak płuca Monoterapia Zalecane jest podawanie gemcytabiny w dawce 1000 mg/m 2
Produkt leczniczy podaje się raz w tygodniu przez 3 tygodnie, po czym następuje tygodniowa przerwa w leczeniu. Czterotygodniowy cykl leczenia jest następnie powtarzany. W zależności od indywidualnej tolerancji produktu leczniczego przez pacjenta należy rozważyć zmniejszenie dawki w kolejnym cyklu lub podczas trwania cyklu.
Terapia skojarzona Zalecane jest podawanie gemcytabiny w dawce 1250 mg/m 2
w 1. i 8. dniu 21-dniowego cyklu leczenia. W zależności od indywidualnej tolerancji produktu leczniczego przez pacjenta należy rozważyć zmniejszenie dawki w kolejnym cyklu lub podczas trwania cyklu. Cisplatynę w dawce 75-100 mg/m 2
Rak piersi Terapia skojarzona W leczeniu skojarzonym gemcytabiną z paklitakselem zalecane jest podawanie paklitakselu (175 mg/m 2
gemcytabiny (1250 mg/m 2
cyklu. W zależności od indywidualnej tolerancji produktu leczniczego przez pacjenta należy rozważyć zmniejszenie dawki w kolejnym cyklu lub podczas trwania cyklu. Przed rozpoczęciem leczenia skojarzonego gemcytabiną z paklitakselem, bezwzględna liczba granulocytów u pacjenta powinna wynosić nie mniej niż 1500 komórek (x 10 6 /l).
Rak jajnika Terapia skojarzona Zalecana dawka gemcytabiny stosowanej w skojarzeniu z karboplatyną wynosi 1000 mg/m 2
w 30-minutowej infuzji dożylnej w 1. i 8. dniu każdego 21-dniowego cyklu. Pierwszego dnia cyklu, PT/H/2244/001/IB/039 3 po zakończeniu infuzji gemcytabiny należy podawać karboplatynę aż do uzyskania wartości pola pod krzywą AUC równej 4 mg/ml x min. W zależności od indywidualnej tolerancji produktu leczniczego przez pacjentkę należy rozważyć zmniejszenie dawki w kolejnym cyklu lub podczas trwania cyklu.
Monitorowanie i modyfikacja dawki w zależności od wystąpienia objawów toksyczności
Modyfikacja dawki w przypadku wystąpienia objawów toksyczności niehematologicznej W celu wykrycia toksyczności niehematologicznej, należy okresowo wykonywać badania czynności wątroby i nerek. W zależności od stopnia nasilenia objawów toksyczności u pacjenta należy rozważyć zmniejszenie dawki w kolejnym cyklu lub podczas trwania cyklu. W przypadku wystąpienia objawów ciężkiej toksyczności niehematologicznej (stopnia 3. lub 4.) z wyjątkiem nudności lub wymiotów, należy odroczyć podanie kolejnej dawki gemcytabiny lub rozważyć jej zmniejszenie, zależnie od decyzji lekarza. Nie należy podawać kolejnych dawek do czasu redukcji objawów toksyczności zgodnie z oceną lekarza.
Zalecenia dotyczące modyfikacji dawki cisplatyny, karboplatyny i paklitakselu w leczeniu skojarzonym zawarte są w charakterystykach tych produktów leczniczych.
Modyfikacja dawki w przypadku wystąpienia objawów toksyczności hematologicznej Rozpoczęcie cyklu We wszystkich wskazaniach przed podaniem każdej dawki gemcytabiny należy u pacjenta oznaczyć płytki krwi i granulocyty. Przed rozpoczęciem cyklu bezwzględna liczba granulocytów powinna wynosić nie mniej niż 1500 komórek (x 10 6 /l), a liczba płytek krwi nie mniej niż 100 000 (x 10 6 /l).
Podczas cyklu Modyfikacji dawki gemcytabiny w czasie trwania cyklu należy dokonywać zgodnie z poniższymi tabelami:
Modyfikacja dawki gemcytabiny stosowanej w monoterapii lub w skojarzeniu z cisplatyną w czasie trwania cyklu leczenia raka pęcherza, niedrobnokomórkowego raka płuca i raka trzustki Bezwzględna liczba granulocytów (x 10 6 /l) Liczba płytek krwi (x 10 6 /l) Procent zalecanej dawki gemcytabiny (%) >1 000 i >100 000 100 500-1000 lub 50 000-100 000 75 <500 lub <50 000 pominąć dawkę* *Nie należy podawać pominiętej dawki w czasie trwania cyklu dopóki bezwzględna liczba granulocytów nie osiągnie wartości co najmniej 500 komórek (x 10 6 /l), a liczba płytek krwi 6 /l).
Modyfikacja dawki gemcytabiny stosowanej w skojarzeniu z paklitakselem w czasie trwania cyklu leczenia raka piersi Bezwzględna liczba granulocytów (x 10 6 /l) Liczba płytek krwi (x 10 6 /l) Procent zalecanej dawki gemcytabiny (%) ≥1 200 i >75 000 100 700- <1 000 i ≥50 000 50 <700 lub <50 000 pominąć dawkę* *Nie należy podawać pominiętej dawki w czasie trwania cyklu. Leczenie należy wznowić w 1. dniu następnego cyklu, jeżeli bezwzględna liczba granulocytów osiągnie wartości co najmniej 6 /l), a liczba płytek krwi 100 000 (x 10 6 /l).
PT/H/2244/001/IB/039 4 Modyfikacja dawki gemcytabiny stosowanej w skojarzeniu z karboplatyną w czasie trwania cyklu leczenia raka jajnika Bezwzględna liczba granulocytów (x 10 6 /l) Liczba płytek krwi (x 10 6 /l) Procent zalecanej dawki gemcytabiny (%) >1 500 i ≥100 000 100 1000-1 500 lub 75 000-100 000 50 <1000 lub <75 000 pominąć dawkę* *Nie należy podawać pominiętej dawki w czasie trwania cyklu. Leczenie należy wznowić w 1. dniu następnego cyklu, jeżeli bezwzględna liczba granulocytów osiągnie wartości co najmniej 6 /l), a liczba płytek krwi 100 000 (x 10 6 /l).
Modyfikacja dawki ze względu na toksyczność hematologiczną w kolejnych cyklach leczenia, dla wszystkich wskazań W przypadku wystąpienia następujących objawów toksyczności hematologicznej dawkę gemcytabiny należy zmniejszyć tak, aby wynosiła 75% dawki początkowej podanej w pierwszym cyklu:
• bezwzględna liczba granulocytów <500 (x 10 6 /l) dłużej niż 5 dni, • bezwzględna liczba granulocytów <100 (x 10 6 /l) dłużej niż 3 dni, • gorączka neutropeniczna, • liczba płytek krwi <25 000 (x 10 6 /l), • opóźnienie cyklu dłużej niż o 1 tydzień z powodu toksyczności.
Sposób podawania
Gemcytabina jest dobrze tolerowana podczas infuzji i może być stosowana u pacjentów ambulatoryjnych. W przypadku wynaczynienia należy natychmiast przerwać podawanie produktu leczniczego i rozpocząć infuzję do innego naczynia krwionośnego. Po zakończeniu infuzji należy uważnie kontrolować stan pacjenta.
Instrukcja dotycząca rekonstytucji produktu leczniczego przed podaniem, patrz punkt 6.6.
Szczególne grupy pacjentów
Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby lub nerek Gemcytabinę należy stosować ostrożnie u pacjentów z zaburzeniami wątroby lub nerek, z uwagi na niewystarczające dane z badań klinicznych, aby określić zalecenia dotyczące dawkowania w tej grupie pacjentów (patrz punkty 4.4 i 5.2).
Pacjenci w podeszłym wieku (w wieku powyżej 65 lat) Gemcytabina jest dobrze tolerowana przez pacjentów w wieku powyżej 65 lat. Brak danych wskazujących, że poza ogólnymi zaleceniami, konieczne jest dostosowywanie dawki produktu leczniczego u pacjentów w podeszłym wieku (patrz punkt 5.2).
Dzieci i młodzież (w wieku poniżej 18 lat) Gemcytabina nie jest zalecana do stosowania u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat ze względu na niewystarczające dane dotyczące bezpieczeństwa stosowania i skuteczności.
4.3 Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancję czynną lub którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1. Karmienie piersią (patrz punkt 4.6).
4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania
Wydłużenie czasu infuzji dożylnej i zwiększenie częstotliwości dawkowania wiąże się ze zwiększeniem toksyczności gemcytabiny. PT/H/2244/001/IB/039 5 Toksyczność hematologiczna Gemcytabina może powodować uszkodzenie szpiku kostnego przebiegające z leukopenią, trombocytopenią i niedokrwistością. W trakcie leczenia gemcytabiną przed podaniem kolejnej dawki produktu leczniczego należy oznaczyć liczbę płytek krwi, liczbę leukocytów i granulocytów. W razie wystąpienia objawów toksycznego wpływu produktu leczniczego na szpik kostny należy rozważać przerwanie lub modyfikację leczenia (patrz punkt 4.2). Zahamowanie czynności szpiku nie trwa jednak długo i zazwyczaj nie jest konieczne zmniejszenie dawki produktu leczniczego, a przerwanie leczenia z tego powodu zdarza się rzadko. Po przerwaniu leczenia liczba komórek krwi może się nadal zmniejszać. Rozpoczynając stosowanie gemcytabiny u pacjentów z zaburzeniem czynności szpiku kostnego należy zachować ostrożność. Tak jak inne leki cytotoksyczne gemcytabina podawana równocześnie z inną chemioterapią może powodować kumulowanie się działania uszkadzającego szpik.
Zaburzenia czynności wątroby lub nerek Gemcytabinę należy stosować ostrożnie u pacjentów z zaburzeniami wątroby lub nerek, z uwagi na niewystarczające dane z badań klinicznych, aby określić zalecenia dotyczące dawkowania w tej grupie pacjentów (patrz punkt 4.2).
U pacjentów, u których występują przerzuty do wątroby lub, u których stwierdzono zapalenie wątroby, alkoholizm lub marskość wątroby w wywiadzie, podanie gemcytabiny może spowodować zaostrzenie zaburzeń czynności wątroby.
Należy okresowo wykonywać badania czynności nerek i wątroby (w tym test wirusologiczny).
Jednoczesne stosowanie radioterapii Podczas stosowania radioterapii jednocześnie z gemcytabiną (lub w odstępie krótszym niż 7 dni) zgłaszano występowanie objawów toksyczności (szczegółowe informacje i zalecenia dotyczące stosowania, patrz punkt 4.5).
Żywe szczepionki Nie zaleca się stosowania szczepionki przeciwko żółtej gorączce i innych żywych atenuowanych szczepionek u pacjentów leczonych gemcytabiną (patrz punkt 4.5).
Zespół odwracalnej tylnej encefalopatii (ang. Posterior Reversible Encephalopathy Syndrome - PRES) Obserwowano wystąpienie zespołu odwracalnej tylnej encefalopatii z możliwymi ciężkimi konsekwencjami u pacjentów stosujących gemcytabinę w monoterapii lub w skojarzeniu z innymi lekami przeciwnowotworowymi. Wysokie nadciśnienie tętnicze i napady drgawkowe obserwowano u większości pacjentów z zespołem odwracalnej encefalopatii, ale inne objawy, takie jak bóle głowy, senność, splątanie i zaburzenia widzenia mogą być również obecne. Diagnoza jest potwierdzana metodą rezonansu magnetycznego (MRI). Zespół odwracalnej tylnej encefalopatii zwykle ustępuje po zastosowaniu odpowiedniego leczenia objawowego. Należy trwale przerwać podawanie gemcytabiny i wprowadzić leczenie objawowe, w tym kontrolę ciśnienia krwi i leczenie przeciwdrgawkowe u pacjentów, u których wystąpiły objawy PRES podczas leczenia gemcytabiną.
Zaburzenia sercowo-naczyniowe Ze względu na ryzyko wystąpienia zaburzeń serca i (lub) zaburzeń naczyniowych, należy zachować szczególną ostrożność stosując gemcytabinę u pacjentów z zaburzeniami sercowo-naczyniowymi w wywiadzie.
Zespół przesiąkania włośniczek Zespół przesiąkania włośniczek obserwowano u pacjentów stosujących gemcytabinę w monoterapii lub w skojarzeniu z innymi lekami przeciwnowotworowymi (patrz punkt 4.8). Zespół ten jest zwykle możliwy do wyleczenia w przypadku wczesnego rozpoznania i wdrożenia właściwego leczenia, ale zgłaszano przypadki zgonów. Zespół ten charakteryzuje się występowaniem epizodów nadmiernego przesiąkania włośniczek, podczas których następuje przeciek płynów i białek z przestrzeni wewnątrznaczyniowej do przestrzeni śródmiąższowej. Objawy kliniczne obejmują PT/H/2244/001/IB/039 6 uogólniony obrzęk, zwiększenie masy ciała, hipoalbuminemię, wysokie nadciśnienie tętnicze, ciężką niewydolność nerek i obrzęk płucny. Należy trwale przerwać podawanie gemcytabiny i wprowadzić leczenie objawowe u pacjentów, u których rozwinęły się objawy zespołu przesiąkania włośniczek podczas leczenia gemcytabiną. Zespół przesiąkania włośniczek może wystąpić w późniejszych cyklach leczenia i w literaturze medycznej wiązano go z zespołem zaburzeń oddychania u dorosłych.
Powikłania płucne U pacjentów leczonych gemcytabiną zgłaszano powikłania płucne, czasami ciężkie (takie jak obrzęk płuc, śródmiąższowe zapalenie płuc lub zespół ostrej niewydolności oddechowej dorosłych - ARDS). W razie wystąpienia tych powikłań należy rozważyć odstawienie gemcytabiny. Wczesne rozpoczęcie leczenia wspomagającego może przynieść poprawę stanu pacjenta.
Zaburzenia czynności nerek
Zespół hemolityczno-mocznicowy U pacjentów leczonych gemcytabiną (po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu) rzadko obserwowano objawy kliniczne odpowiadające zespołowi hemolityczno-mocznicowemu (patrz punkt 4.8). Zespół hemolityczno-mocznicowy to choroba zagrażająca życiu. Należy przerwać podawanie gemcytabiny w razie wystąpienia pierwszych objawów mikroangiopatycznej niedokrwistości hemolitycznej, takich jak gwałtowny spadek ilości hemoglobiny z współistniejącą trombocytopenią i wzrostem stężenia bilirubiny i kreatyniny w surowicy, mocznika i LDH we krwi. Niewydolność nerek może być nieodwracalna nawet pomimo odstawienia produktu leczniczego, a u pacjentów może być konieczne leczenie dializami.
Wpływ na płodność W badaniach dotyczących płodności, gemcytabina powodowała zaburzenia spermatogenezy u samców myszy (patrz punkt 5.3). Dlatego mężczyznom leczonym gemcytabiną zaleca się, aby nie planowali posiadania potomstwa w trakcie leczenia oraz do 6 miesięcy po jego zakończeniu. Przed podjęciem leczenia zaleca się zasięgnięcie porady w kwestii zamrożenia nasienia w ciekłym azocie z uwagi na możliwość wystąpienia bezpłodności na skutek leczenia gemcytabiną, (patrz punkt 4.6).
Sód Fiolka 200 mg zawiera mniej niż 1 mmol sodu (23 mg) na fiolkę, to znaczy produkt leczniczy uznaje się za „wolny od sodu”.
Fiolka 1000 mg zawiera mniej niż 1 mmol sodu (23 mg) na fiolkę, to znaczy produkt leczniczy uznaje się za „wolny od sodu”.
Fiolka 1500 mg zawiera 26,3 mg sodu na fiolkę, co odpowiada 1,32% zalecanej przez WHO maksymalnej 2 g dobowej dawki sodu u osób dorosłych.
Fiolka 2000 mg zawiera 35 mg sodu na fiolkę, co odpowiada 1,75% zalecanej przez WHO maksymalnej 2 g dobowej dawki sodu u osób dorosłych.
4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji
Nie przeprowadzono szczegółowych badań dotyczących interakcji (patrz punkt 5.2).
Radioterapia Stosowanie radioterapii jednocześnie z gemcytabiną (lub w odstępie krótszym niż 7 dni) - toksyczność związana z takim leczeniem skojarzonym zależy od wielu czynników, m.in. od dawki gemcytabiny, częstości infuzji gemcytabiny, dawki napromieniania, planowanej techniki radioterapii, rodzaju oraz objętości docelowej tkanki. Wyniki badań nieklinicznych i klinicznych wykazały, że gemcytabina zwiększa wrażliwość organizmu na promieniowanie jonizujące. W badaniu klinicznym, w którym u pacjentów z niedrobnokomórkowym rakiem płuca stosowano do 6 tygodni jednocześnie gemcytabinę w dawce 1000 mg/m 2
toksyczność, w tym ciężkie, potencjalnie zagrażające życiu zapalenie błony śluzowej, głównie PT/H/2244/001/IB/039 7 przełyku i płuc. Objawy te występowały zwłaszcza u pacjentów, którzy otrzymywali intensywną radioterapię (mediana dawki napromieniania 4795 cm 3 ). Kolejne badania z udziałem pacjentów z niedrobnokomórkowym rakiem płuca, sugerowały, że możliwe jest jednoczesne stosowanie mniejszych dawek gemcytabiny z radioterapią z przewidywalnym działaniem toksycznym, tak jak w badaniach 2. fazy. Przez 6 tygodni stosowano jednocześnie napromienianie klatki piersiowej (dawka napromieniania 66 Gy), gemcytabinę (cztery razy po 600 mg/m 2
po 80 mg/m 2
stosowania gemcytabiny z radioterapią we wszystkich typach nowotworów.
Stosowanie gemcytabiny przed lub po radioterapii (w odstępie dłuższym niż 7 dni) - analiza danych nie wykazała zwiększonej toksyczności po podaniu gemcytabiny pacjentom w odstępie dłuższym niż że leczenie gemcytabiną można rozpocząć po ustąpieniu ciężkich powikłań po radioterapii, ale nie wcześniej niż tydzień po napromienianiu.
Uszkodzenia popromienne w obrębie tkanek docelowych (np. zapalenie przełyku, zapalenie okrężnicy i zapalenie płuc) zgłaszano zarówno podczas jednoczesnego stosowania radioterapii z gemcytabiną jak również w przypadku stosowania radioterapii przed lub po gemcytabinie.
Inne Nie zaleca się stosowania szczepionki przeciwko żółtej gorączce i innych żywych atenuowanych szczepionek, ze względu na możliwość wystąpienia choroby układowej mogącej prowadzić do zgonu, zwłaszcza w przypadku pacjentów z obniżoną odpornością.
4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację
Ciąża Brak odpowiednich danych dotyczących stosowania gemcytabiny u kobiet w okresie ciąży. Badania na zwierzętach wykazały szkodliwy wpływ na reprodukcję (patrz punkt 5.3). Ze względu na wyniki badań przeprowadzonych na zwierzętach i mechanizm działania, nie należy stosować gemcytabiny w okresie ciąży jeśli nie jest to bezwzględnie konieczne. Kobietom należy poradzić, aby nie planowały ciąży w trakcie leczenia gemcytabiną, a jeśli jednak zajdą w ciążę, aby natychmiast poinformowały o tym lekarza prowadzącego.
Karmienie piersią Nie wiadomo czy gemcytabina przenika do mleka ludzkiego i nie można wykluczyć wystąpienia działań niepożądanych u dzieci karmionych piersią. Podczas leczenia gemcytabiną należy przerwać karmienie piersią.
Płodność W badaniach dotyczących płodności, gemcytabina powodowała zaburzenia spermatogenezy u samców myszy (patrz punkt 5.3). Dlatego mężczyznom leczonym gemcytabiną zaleca się, aby nie planowali posiadania potomstwa w trakcie leczenia oraz do 6 miesięcy po jego zakończeniu. Przed podjęciem leczenia zaleca się zasięgnięcie porady w kwestii zamrożenia nasienia w ciekłym azocie z uwagi na możliwość wystąpienia bezpłodności na skutek leczenia gemcytabiną.
4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn
Nie przeprowadzono badań nad wpływem produktu leczniczego na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Po zastosowaniu gemcytabiny zgłaszano jednak występowanie łagodnej i umiarkowanej senności, zwłaszcza w przypadku jednoczesnego spożycia alkoholu. Należy przestrzec pacjentów przed prowadzeniem pojazdów i obsługiwaniem maszyn do czasu stwierdzenia, że senność u nich nie występuje.
PT/H/2244/001/IB/039 8
4.8 Działania niepożądane
Do najczęściej zgłaszanych działań niepożądanych związanych z leczeniem gemcytabiną należą: nudności z lub bez towarzyszących wymiotów, zwiększenie aktywności aminotransferaz wątrobowych (AspAT lub AlAT) i fosfatazy zasadowej zgłaszane u około 60% pacjentów; białkomocz i krwiomocz zgłaszane u około 50% pacjentów; duszność zgłaszana u około 10-40% pacjentów (najczęściej u pacjentów z rakiem płuca); alergiczna wysypka skórna występująca u około 25% pacjentów i alergiczna wysypka z towarzyszącym swędzeniem u 10% pacjentów.
Częstość występowania i nasilenie działań niepożądanych zależne są od dawki, szybkości infuzji i długości przerw pomiędzy podaniem kolejnych dawek (patrz punkt 4.4). Działania niepożądane, które powodują konieczność ograniczenia dawki to zmniejszenie liczby trombocytów, leukocytów i granulocytów (patrz punkt 4.2).
Dane z badań klinicznych Ocena częstości: bardzo często (≥1/10), często (≥1/100 i <1/10), niezbyt często (≥1/1000 i <1/100), rzadko (≥1/10 000 i <1/1 000), bardzo rzadko (<1/10 000).
W poniższej tabeli przedstawiono częstość występowania działań niepożądanych podczas badań klinicznych. W obrębie każdej grupy o określonej częstości występowania objawy niepożądane są wymienione zgodnie ze zmniejszającym się nasileniem.
Klasyfikacja układów i narządów Częstość występowania Zakażenia i zarażenia pasożytnicze Często • zakażenia
Częstość nieznana • posocznica Zaburzenia krwi i układu chłonnego Bardzo często • leukocytopenia (neutropenia stopnia 3. = 19,3%; stopnia 4.= 6%)
• trombocytopenia • niedokrwistość Często • gorączka neutropeniczna Bardzo rzadko • trombocytoza • mikroangiopatia zakrzepowa Zaburzenia układu immunologicznego Bardzo rzadko • reakcja anafilaktyczna Zaburzenia metabolizmu i odżywiania Często • jadłowstręt Zaburzenia układu nerwowego Często • ból głowy • bezsenność • senność Niezbyt często • udar naczyniowy mózgu Bardzo rzadko • zespół odwracalnej tylnej encefalopatii (patrz punkt 4.4.) Zaburzenia serca Niezbyt często • zaburzenia rytmu serca, przeważnie nadkomorowe PT/H/2244/001/IB/039 9 Klasyfikacja układów i narządów Częstość występowania • niewydolność serca Rzadko • zawał mięśnia sercowego Zaburzenia naczyniowe Rzadko • kliniczne objawy zapalenia naczyń obwodowych i zgorzel • obniżenie ciśnienia tętniczego krwi Bardzo rzadko • zespół przesiąkania włośniczek (patrz punkt 4.4.) Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia Bardzo często • duszność – zazwyczaj łagodna i szybko przemijająca bez konieczności leczenia Często • kaszel • zapalenie błony śluzowej nosa Niezbyt często • śródmiąższowe zapalenie płuc (patrz punkt 4.4) • skurcz oskrzeli – zazwyczaj łagodny i przemijający, ale może wymagać zastosowania leczenia pozajelitowego Rzadko • obrzęk płuc • zespół ostrej niewydolności oddechowej dorosłych (patrz punkt 4.4) Zaburzenia żołądka i jelit Bardzo często • wymioty • nudności Często • biegunka • zapalenie i owrzodzenie jamy ustnej • zaparcie Bardzo rzadko • niedokrwienne zapalenie okrężnicy Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych Bardzo często • zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych (AspAT i AlAT) i fosfatazy zasadowej Często • zwiększenie poziomu bilirubiny Niezbyt często • ciężka hepatotoksyczność, w tym niewydolność wątroby i zgon Rzadko • zwiększenie aktywności γ-glutamylotransferazy (GGT) Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Bardzo często • wysypka alergiczna często z towarzyszącym swędzeniem • łysienie Często • swędzenie • potliwość Rzadko • ciężkie reakcje skórne, w tym łuszczenie skóry i wysypka pęcherzowa • owrzodzenie • tworzenie się pęcherzyków i owrzodzeń • złuszczanie naskórka PT/H/2244/001/IB/039 10 Klasyfikacja układów i narządów Częstość występowania Bardzo rzadko • toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka • zespół Stevensa-Johnsona Częstość nieznana • Rzekome zapalenie tkanki łącznej (pseudocellulitis) Zaburzenia mięśniowo- szkieletowe i tkanki łącznej Często • ból pleców • ból mięśni Zaburzenia nerek i dróg moczowych Bardzo często • krwiomocz • łagodny białkomocz Niezbyt często • niewydolność nerek (patrz punkt 4.4) • zespół hemolityczno-mocznicowy (patrz punkt 4.4)
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania Bardzo często • objawy grypopodobne – najczęściej występujące objawy to gorączka, ból głowy, dreszcze, bóle mięśni, osłabienie i brak łaknienia. Zgłaszano także: kaszel, zapalenie błony śluzowej nosa, złe samopoczucie, potliwość i trudności z zasypianiem. • obrzęk lub obrzęki obwodowe, w tym obrzęk twarzy. Obrzęki z reguły ustępują po przerwaniu leczenia. Często • gorączka • osłabienie • dreszcze Rzadko • reakcje w miejscu wstrzyknięcia – przeważnie łagodne Urazy, zatrucia i powikłania po zabiegach Rzadko • toksyczność radioterapii (patrz punkt 4.5)
Leczenie skojarzone w raku piersi Częstość występowania toksyczności hematologicznej stopnia 3. i 4., zwłaszcza neutropenii jest większa w przypadku leczenia skojarzonego gemcytabiną z paklitakselem. Zwiększenie częstości występowania tych działań niepożądanych nie powoduje zwiększenia częstości występowania zakażeń lub objawów krwotocznych. Zmęczenie i gorączka neutropeniczna występują częściej gdy gemcytabina stosowana jest w skojarzeniu z paklitakselem. Zmęczenie, któremu nie towarzyszy niedokrwistość przeważnie ustępuje po pierwszym cyklu leczenia. Działania niepożądane stopnia 3. i 4. Paklitaksel vs gemcytabina z paklitakselem
Paklitaksel (N=259) Gemcytabina z paklitakselem (N=262) Stopień 3. Stopień 4. Stopień 3. Stopień 4. Laboratoryjne
Inne niż laboratoryjne
PT/H/2244/001/IB/039 11
*Neutropenia stopnia 4. trwająca dłużej niż 7 dni występowała u 12,6% pacjentów otrzymujących leczenie skojarzone i u 5% pacjentów leczonych paklitakselem.
Leczenie skojarzone w raku pęcherza moczowego Działania niepożądane stopnia 3. i 4. M-VAC vs gemcytabina z cisplatyną
Schemat M-VAC (metotreksat, winblastyna, doksorubicyna i cisplatyna) (N=196) Gemcytabina z cisplatyną (N=200) Stopień 3. Stopień 4. Stopień 3. Stopień 4. Laboratoryjne
Inne niż laboratoryjne
Leczenie skojarzone w raku jajnika Działania niepożądane stopnia 3. i 4. Karboplatyna vs gemcytabina z karboplatyną
Karboplatyna (N=174) Gemcytabina z karboplatyną (N=175) Stopień 3. Stopień 4. Stopień 3. Stopień 4. Laboratoryjne
Inne niż laboratoryjne
Neuropatia nerwów czuciowych występowała częściej w przypadku leczenia skojarzonego niż po monoterapii karboplatyną.
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać PT/H/2244/001/IB/039 12 wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181C 02-222 Warszawa tel.: +48 22 49 21 301 faks: +48 22 49 21 309 e-mail: [email protected] Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
4.9 Przedawkowanie
Nie jest znane antidotum w przypadku przedawkowania gemcytabiny. Dawki do 5700 mg/m 2
podawane dożylnie w ciągu 30 minut w odstępach dwutygodniowych, były toksyczne w stopniu akceptowalnym klinicznie. W przypadku podejrzenia przedawkowania należy uważnie kontrolować stan pacjenta, wykonywać badania krwi i zastosować leczenie wspomagające, jeśli konieczne.
5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE
5.1 Właściwości farmakodynamiczne
Grupa farmakoterapeutyczna: analogi pirymidyny, kod ATC: L01BC05
Działanie cytotoksyczne w kulturach komórkowych Gemcytabina wykazywała znaczne działanie cytotoksyczne na różnorodnych hodowlach mysich i ludzkich komórek nowotworowych. Działanie gemcytabiny polega na zakłócaniu fazy S cyklu komórkowego (faza syntezy DNA) i w określonych warunkach uniemożliwieniu przejścia komórki z fazy G1 do fazy S. Działanie cytotoksyczne gemcytabiny in vitro zależy od jej stężenia i od czasu ekspozycji na produkt leczniczy.
Działanie przeciwnowotworowe w modelach nieklinicznych W badaniach na zwierzętach działanie przeciwnowotworowe gemcytabiny zależało od schematu dawkowania. Gdy gemcytabinę podawano codziennie, obserwowano wysoką śmiertelność i minimalne działanie przeciwnowotworowe. Podawanie produktu co 3-4 dni w dawkach nieletalnych wykazało doskonałe działanie przeciwnowotworowe i było skuteczne w przypadku wielu różnorodnych nowotworów spotykanych u myszy.
Mechanizm działania Metabolizm komórkowy i mechanizm działania: Gemcytabina (dFdC), jest antymetabolitem pirymidyny, jest przekształcana wewnątrzkomórkowo przez kinazy nukleozydowe do aktywnych nukleozydów: difosforanu (dFdCDP) i trifosforanu (dFdCTP). Cytotoksyczne właściwości gemcytabiny zależą od hamowania syntezy DNA dzięki połączeniu dwóch mechanizmów działania dFdCDP i dFdCTP. Difosforan (dFdCDP) hamuje aktywność reduktazy nukleotydowej, która jest jedynym katalizatorem reakcji prowadzących do powstawania trifosforanów deoksynukleozydów (dCTP), wykorzystywanych w syntezie DNA. Zahamowanie aktywności tego enzymu przez dFdCDP zmniejsza stężenie wszystkich deoksynukleozydów, a w szczególności stężenie dCTP. Trifosforan (dFdCTP) konkuruje z dCTP o wbudowywanie do nici DNA (tzw. zjawisko samowzmocnienia).
Niewielkie ilości gemcytabiny mogą również zostać wbudowane w nić RNA. Zmniejszenie stężenia wewnątrzkomórkowego dCTP nasila wbudowywanie dFdCTP w nić DNA. Polimeraza epsilon DNA nie jest zdolna do usunięcia gemcytabiny i naprawy wydłużającej się nici DNA. Po wbudowaniu gemcytabiny do DNA, do nici dodawany jest tylko jeden dodatkowy nukleotyd, po czym dalsza synteza DNA zostaje zahamowana (maskowane terminacji łańcucha). Po przyłączeniu do nici DNA gemcytabina inicjuje proces zaprogramowanej śmierci komórki, tzw. apoptozy.
PT/H/2244/001/IB/039 13 Dane kliniczne Rak pęcherza moczowego W randomizowanym badaniu III fazy z udziałem 405 pacjentów z rakiem nabłonka przejściowego dróg moczowych w stopniu zaawansowanym lub z przerzutami, nie wykazano różnic pomiędzy grupą pacjentów, której podawano gemcytabinę w skojarzeniu z cisplatyną a grupą, w której stosowano schemat M-VAC (metotreksat, winblastyna, doksorubicyna i cisplatyna): mediana czasu przeżycia (odpowiednio 12,8 i 14,8 miesięcy, p=0,547); czas bez progresji (odpowiednio 7,4 i 7,6 miesięcy, p=0,842) i odsetek odpowiedzi (odpowiednio 49,4% i 45,7%, p=0,512). Jednak terapia skojarzona gemcytabiną z cisplatyną miała lepszy profil toksyczności niż schemat leczenia M-VAC.
Rak trzustki W randomizowanym badaniu III fazy z udziałem 126 pacjentów z rakiem trzustki miejscowo zaawansowanym lub z przerzutami, obserwowano istotnie większy statystycznie odsetek odpowiedzi na leczenie gemcytabiną w porównaniu z 5-fluorouracylem (odpowiednio 23,8% i 4,8%, p=0,0022), jak również istotne statystycznie wydłużenie czasu bez progresji z 0,9 do 2,3 miesięcy (wartość p w teście Log Rank <0,0002) i istotne statystycznie zwiększenie mediany czasu przeżycia z 4,4 do 5,7 miesięcy (p<0,0024).
Niedrobnokomórkowy rak płuca W randomizowanym badaniu III fazy z udziałem 522 pacjentów z nieoperacyjnym niedrobnokomórkowym rakiem płuca w stadium miejscowo zaawansowanym lub z przerzutami, obserwowano istotnie większy statystycznie odsetek odpowiedzi na leczenie skojarzone gemcytabiną z cisplatyną w porównaniu z samą cisplatyną (odpowiednio 31,0% i 12,0%, p=0,0001), jak również istotne statystycznie wydłużenie czasu bez progresji z 3,7 do 5,6 miesięcy (p<0,0012) i istotne statystycznie zwiększenie mediany czasu przeżycia z 7,6 do 9,1 miesięcy (p<0,004). W innym randomizowanym badaniu III fazy z udziałem 135 pacjentów z niedrobnokomórkowym rakiem płuca w stopniu IIIB lub IV obserwowano istotnie większy statystycznie odsetek odpowiedzi na leczenie skojarzone gemcytabiną z cisplatyną w porównaniu ze skojarzonym leczeniem cisplatyną z etopozydem (odpowiednio 40,6% i 21,2%, p=0,025), istotne statystycznie wydłużenie czasu bez progresji z 4,3 do 6,9 miesięcy (p<0,014). W obu badaniach tolerancja leczenia była podobna w porównywanych grupach.
Rak jajnika W randomizowanym badaniu III fazy 356 pacjentek z nabłonkowym rakiem jajnika w stopniu zaawansowanym, z nawrotem po co najmniej 6-miesięcznym okresie od zakończenia chemioterapii opartej na związkach platyny, zostało losowo przydzielonych do grupy leczonej gemcytabiną w skojarzeniu z karboplatyną lub do grupy otrzymującej karboplatynę w monoterapii. W przypadku leczenia skojarzonego gemcytabiną z karboplatyną w porównaniu z samą karboplatyną obserwowano istotne statystycznie wydłużenie czasu bez progresji z 5,8 do 8,6 miesięcy (p<0,0038), różnicę w odsetku odpowiedzi 47,2% vs 30,9%, p=0,0016 i w medianie czasu przeżycia 18 vs 17,3 miesięcy, p=0,73.
Rak piersi W randomizowanym badaniu III fazy z udziałem 529 pacjentów z nawrotem miejscowym raka piersi niekwalifikującym się do leczenia operacyjnego lub z przerzutami, po niepowodzeniu chemioterapii, gemcytabina w skojarzeniu z paklitakselem w porównaniu do monoterapii paklitakselem wykazała istotne statystycznie wydłużenie czasu do progresji z 3,98 do 6,14 miesięcy (p<0,0002). Po 377 przypadkach śmiertelnych, całkowity czas przeżycia wynosił 18,6 miesięcy vs 15,8 miesięcy (p=0,0489, HR 0,82) u pacjentów leczonych gemcytabiną w skojarzeniu z paklitakselem w porównaniu do monoterapii paklitakselem, a całkowity odsetek odpowiedzi wynosił odpowiednio 41,4% i 26,2% (0,0002).
5.2 Właściwości farmakokinetyczne
Właściwości farmakokinetyczne gemcytabiny oceniano u 353 pacjentów w 7 badaniach. W badaniach wzięło udział 121 kobiet i 232 mężczyzn w wieku od 29 do 79 lat. U około 45% pacjentów stwierdzono niedrobnokomórkowego raka płuca, a u 35% raka trzustki. Uzyskano następujące PT/H/2244/001/IB/039 14 parametry farmakokinetyczne po podaniu dawek od 500 do 2592 mg/m 2
0,4 do 1,2 godziny.
Maksymalne stężenie w osoczu (mierzone w ciągu 5 minut po zakończeniu infuzji) wynosiło od 3,2 μg/ml do 45,50 μg/ml. Po podaniu dawki 1000 mg/m 2
w osoczu jest większe niż 5 μg/ml przez około 30 minut po zakończeniu infuzji, a przez następną godzinę pozostaje większe niż 0,4 μg/ml.
Dystrybucja Objętość dystrybucji środkowego przedziału wynosiła 12,4 l/m 2
2
u mężczyzn (zmienność osobnicza 91,9%). Objętość dystrybucji przedziału obwodowego wynosiła 47,4 l/m 2
Wiązanie z białkami osocza uważa się za nieistotne.
Okres półtrwania wynosił od 42 do 94 minut w zależności od wieku i płci. Po podaniu zgodnie z zalecanym schematem, gemcytabina powinna być wydalona z organizmu w ciągu od 5 do 11 godzin od rozpoczęcia infuzji. Gemcytabina nie kumuluje się w organizmie, jeżeli jest podawana raz w tygodniu.
Metabolizm Gemcytabina jest szybko przekształcana przez deaminazę cytydyny w wątrobie, nerkach, krwi i innych tkankach. Produktami wewnątrzkomórkowego metabolizmu gemcytabiny są jedno-, dwu- i trójfosforan gemcytabiny (dFdCMP, dFdCDP i dFdCTP). Dwu- i trójfosforan są uważane za czynne metabolity. Metabolitów wewnątrzkomórkowych nie wykrywa się w osoczu ani w moczu. Główny metabolit, o nazwie 2’-deoksy-2’, 2’-difluorourydyna (dFdU), występujący w osoczu i w moczu, nie jest biologicznie czynny.
Eliminacja Klirens układowy wynosi od 29,2 l/godz./m 2
2
(zmienność osobnicza 52,2%). Klirens u kobiet jest około 25% mniejszy niż u mężczyzn. Pomimo dużego tempa, klirens wydaje się zmniejszać u kobiet i u mężczyzn wraz z wiekiem. Po podaniu zalecanej dawki gemcytabiny 1000 mg/m 2
i mężczyzn nie stanowi powodu, aby zmniejszyć dawkę gemcytabiny. Wydalanie z moczem: mniej niż 10% leku wydalane jest w postaci niezmienionej Klirens nerkowy: od 2 do 7 l/godz./m 2
W ciągu tygodnia po podaniu, 92-98% podanej dawki gemcytabiny jest wydalane, w tym 99% w moczu, głównie w postaci dFdU, a 1% z kałem.
Kinetyka dFdCTP Ten metabolit można wykryć w krążących we krwi komórkach jednojądrzastych. Poniższe informacje odnoszą się do tych komórek. Stężenie wewnątrz komórki jest proporcjonalne do dawki gemcytabiny: dawki od 35 do 350 mg/m 2
Stężenia trójfosforanu nie wzrastają, gdy stężenie gemcytabiny w osoczu jest większe niż 5 μg/ml, co wskazuje, że wewnątrzkomórkowe zasoby metabolitu są wtedy wysycone. Okres półtrwania w fazie końcowej eliminacji wynosi od 0,7 do 12 godzin.
Kinetyka dFdU Maksymalne stężenie w osoczu (w 3-15 minut po zakończeniu infuzji 1000 mg/m 2
28-52 μg/ml. Po podawaniu produktu leczniczego raz na tydzień najmniejsze stężenie wynosi 0,07-1,12 μg/ml bez objawów kumulacji dFdU w organizmie. Zmiany stężeń w osoczu odpowiadające trójfazowej krzywej eliminacji: średni okres półtrwania w fazie końcowej wynosi 65 godzin (w zakresie 33-84 godzin). Przekształcenie gemcytabiny w dFdU: 91%-98%. Średnia objętość dystrybucji przedziału środkowego wynosi 18 l/m 2
2
Średnia objętość dystrybucji w stanie stacjonarnym (VSS) – 150 l/m 2
2
PT/H/2244/001/IB/039 15 Przenikanie do tkanek: w dużym stopniu. Średni klirens wynosi 2,5 l/godz./m 2
2
Wydalanie w moczu: całkowite.
Leczenie gemcytabiną w skojarzeniu z paklitakselem Leczenie skojarzone nie zmienia farmakokinetyki gemcytabiny ani paklitakselu.
Leczenie gemcytabiną w skojarzeniu z karboplatyną Jednoczesne stosowanie karboplatyny nie zmienia farmakokinetyki gemcytabiny.
Zaburzenia czynności nerek Łagodna i umiarkowana niewydolność nerek (klirens kreatyniny od 30 do 80 ml/min) nie ma istotnego wpływu na farmakokinetykę gemcytabiny.
5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie
W badaniach przeprowadzonych na myszach i psach, dotyczących wpływu wielokrotnych dawek przez okres do 6 miesięcy, stwierdzono, że najczęstszym objawem niepożądanym było zaburzenie procesów krwiotwórczych. Nasilenie tych zaburzeń, ustępujących po przerwaniu leczenia, zależało od schematu dawkowania i wielkości dawki. Gemcytabina wywoływała mutacje genów w badaniach in vitro i w teście mikrojądrowym w komórkach szpiku kostnego in vivo. Nie przeprowadzano długotrwałych badań na zwierzętach w celu oceny możliwego działania rakotwórczego gemcytabiny.
W badaniach dotyczących wpływu na płodność, u samców myszy gemcytabina powodowała odwracalne zaburzenia spermatogenezy. Nie stwierdzono podobnego działania w odniesieniu do samic.
Ocena eksperymentalnych badań na zwierzętach wykazała szkodliwy wpływ na reprodukcję, tj. ciężkie wady wrodzone, szkodliwe działanie na rozwój zarodka/płodu, przebieg ciąży i rozwój pourodzeniowy.
6. DANE FARMACEUTYCZNE
6.1 Wykaz substancji pomocniczych
Mannitol (E241) Sodu octan trójwodny Kwas solny 1 N (do ustalenia pH) Sodu wodorotlenek 1 N (do ustalenia pH)
6.2 Niezgodności farmaceutyczne
Nie mieszać produktu leczniczego z innymi produktami leczniczymi, oprócz wymienionych w punkcie 6.6.
6.3 Okres ważności
Po przygotowaniu do użycia Wykazano trwałość fizyczną i chemiczną w temperaturze 25°C przez 35 dni. Z mikrobiologicznego punktu widzenia, produkt leczniczy należy zużyć natychmiast.
Jeżeli produkt leczniczy nie zostanie zużyty natychmiast, za okres przechowywania podczas użytkowania i za warunki przed użyciem odpowiada użytkownik. Okres ten nie powinien zasadniczo PT/H/2244/001/IB/039 16 przekraczać 24 godzin w temperaturze 25°C chyba, że rekonstytucję lub rozcieńczenie wykonano w kontrolowanych i zwalidowanych warunkach aseptycznych.
6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania
Przechowywać w temperaturze poniżej 25ºC.
Przygotowany roztwór Nie należy przechowywać w lodówce (może wystąpić krystalizacja). Warunki przechowywania produktu leczniczego po rekonstytucji, patrz punkt 6.3.
6.5 Rodzaj i zawartość opakowania
Szklane fiolki 10 ml, 50 ml lub 100 ml z bezbarwnego szkła typu I, zamknięte korkiem z gumy chlorobutylowej z aluminiowym uszczelnieniem.
Wielkości opakowań: kartonik z pojedynczą fiolką zawierającą 200 mg, 1000 mg, 1500 mg lub
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania produktu leczniczego
do stosowaniaPrzygotowanie roztworu Do jednorazowego użycia.
Ten produkt leczniczy wykazuje zgodność jedynie z 9 mg/ml (0,9%) roztworem chlorku sodu do wstrzykiwań. Odpowiednio, tylko ten rozpuszczalnik należy stosować do przygotowywania roztworu. Nie badano zgodności z innymi substancjami czynnymi. Zatem nie zaleca się mieszania tego produktu leczniczego z innymi substancjami podczas przygotowywania leku. Przygotowanie roztworu o stężeniu przekraczającym 38 mg/ml może prowadzić do niecałkowitego rozpuszczenia gemcytabiny i należy tego unikać.
W celu przygotowywania roztworu, dodać odpowiednią objętość roztworu 9 mg/ml (0,9%) chlorku sodu do wstrzykiwań (jak podano w tabeli poniżej) i potrząsnąć w celu rozpuszczenia.
Wielkość opakowania Objętość roztworu chlorku sodu 9 mg/ml (0,9%) do wstrzykiwań do dodania Objętość po przygotowaniu Stężenie końcowe
Odpowiednią ilość produktu leczniczego można dalej rozcieńczyć 9 mg/ml (0,9%) roztworem chlorku sodu do wstrzykiwań.
Kiedy tylko pozwalają na to roztwór i pojemnik, produkty lecznicze do podawania pozajelitowego należy obejrzeć przed podaniem, czy nie ma cząstek stałych lub nie wystąpiło odbarwienie.
Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć w sposób opisany poniżej.
PT/H/2244/001/IB/039 17 Wytyczne dotyczące bezpiecznej pracy z lekami cytotoksycznymi Należy przestrzegać lokalnych zaleceń dotyczących bezpiecznej pracy z lekami cytotoksycznymi. Kobiety w okresie ciąży nie powinny pracować z lekami cytotoksycznymi. Roztwory leków cytotoksycznych do wstrzykiwań muszą być przygotowywane przez specjalistyczny personel przeszkolony w zakresie stosowania przygotowywanych leków. Wymaga to specjalnego obszaru roboczego. Obszar roboczy powinien być pokryty jednorazowym wchłaniającym papierem z plastikowym spodem. Należy zakładać odpowiednie zabezpieczenie oczu, jednorazowe rękawiczki, maseczkę na twarz i jednorazowy fartuch. Należy zachować ostrożność by uniknąć przypadkowego kontaktu produktu leczniczego z oczami. Jeśli dojdzie do przypadkowego kontaktu, należy natychmiast przystąpić do starannego przepłukiwania oczu. Strzykawki i zestawy do infuzji należy łączyć z ostrożnością by uniknąć wycieku (zaleca się stosowanie łączników typu Luer lock). Zaleca się stosowanie igieł o dużej średnicy w celu zmniejszenia ciśnienia i możliwego tworzenia się aerozoli. Tego drugiego można uniknąć stosując igły do odpowietrzania. Bieżące plamy i wycieki powinny być ścierane w ochronnych rękawiczkach. Trzeba ostrożnie obchodzić się z odchodami i wymiocinami.
Usuwanie Podczas usuwania przedmiotów użytych do przygotowania tego produktu leczniczego trzeba postępować z należytą uwagą i ostrożnością. Wszelki nieużyty suchy produkt leczniczy oraz zanieczyszczone materiały należy składować w workach na odpady wysokiego ryzyka. Ostre przedmioty (igły, strzykawki, fiolki itd.) należy umieszczać w odpowiednim sztywnym pojemniku. Personel zajmujący się zbieraniem i usuwaniem tych odpadów powinien być świadomy towarzyszącego zagrożenia. Odpady powinny być zniszczone poprzez spalenie. Wszelki niewykorzystany produkt leczniczy lub odpady należy usuwać zgodnie z lokalnymi wymaganiami.
7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA
DOPUSZCZENIE DO OBROTUFresenius Kabi Polska Sp. z o.o. Al. Jerozolimskie 134 02-305 Warszawa
8. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
Pozwolenie nr 16672
9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO
OBROTU I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIAData wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 01.04.2010 r. Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 24.10.2018 r.
10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU
CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO08.06.2019 r.