Opamid
Indapamidum
Tabletki o przedłużonym uwalnianiu 1,5 mg | Indapamidum 1.5 mg
Orion Corporation, Finlandia
Ulotka
1/5 Ulotka dołączona do opakowania: informacja dla pacjenta
Opamid, 1,5 mg, tabletki o przedłużonym uwalnianiu Indapamidum
Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta. - Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. - W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości, należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. - Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same. - Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Patrz punkt 4.
Spis treści ulotki:
Lek Opamid ma postać tabletek o przedłużonym uwalnianiu, zawierających jako substancję czynną indapamid. Lek Opamid jest stosowany w leczeniu podwyższonego ciśnienia tętniczego (nadciśnienia) u osób dorosłych. Indapamid jest lekiem moczopędnym. Większość leków moczopędnych zwiększa objętość moczu wydzielanego przez nerki.
Indapamid różni się jednak od innych leków moczopędnych, gdyż powoduje jedynie niewielkie zwiększenie objętości wytwarzanego moczu.
Ponadto, indapamid rozszerza naczynia krwionośne, dzięki czemu krew łatwiej przez nie przepływa. Pomaga to obniżyć ciśnienie tętnicze krwi.
Kiedy nie stosować leku Opamid - jeśli pacjent ma uczulenie na indapamid, jakikolwiek inny sulfonamid lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6) - jeśli u pacjenta występuje ciężka choroba nerek - jeśli u pacjenta występuje ciężka choroba wątroby - jeśli u pacjenta występuje stan zwany encefalopatią wątrobową (zaburzenie czynności centralnego układu nerwowego) - jeśli pacjent ma niskie stężenie potasu we krwi.
Ostrzeżenia i środki ostrożności Przed rozpoczęciem przyjmowania leku Opamid należy omówić to z lekarzem jeśli: - u pacjenta występują zaburzenia czynności wątroby - pacjent choruje na cukrzycę - u pacjenta występuje dna - u pacjenta występują zaburzenia rytmu pracy serca - u pacjenta występują zaburzenia czynności nerek - u pacjenta planuje się wykonanie badania czynności przytarczyc 2/5
- u pacjenta wystąpi osłabienie wzroku lub ból oka. Mogą być to objawy gromadzenia się płynu w unaczynionej błonie otaczającej oko (nadmiernego nagromadzenia płynu między naczyniówką a twardówką) lub zwiększenia ciśnienia we wnętrzu oka, które mogą wystąpić w przedziale od kilku godzin do kilku tygodni od przyjęcia leku Opamid. Bez rozpoczęcia leczenia, objawy mogą prowadzić do całkowitej utraty wzroku. Jeśli pacjent wcześniej miał uczulenie na penicylinę lub sulfonamidy, może być w grupie zwiększonego ryzyka rozwoju tych objawów. - jeśli u pacjenta występują zaburzenia mięśni, w tym ból, tkliwość, osłabienie lub skurcze mięśni.
Należy poinformować lekarza, jeśli u pacjenta występowały reakcje uczuleniowe na światło.
Lekarz może zalecić przeprowadzenie badań krwi, aby ocenić, czy stężenie sodu i potasu nie jest zmniejszone lub czy stężenie wapnia nie jest zwiększone.
Jeśli pacjent uważa, że dotyczy go którakolwiek z sytuacji wymienionych powyżej lub ma pytania albo wątpliwości dotyczące stosowania leku, powinien skontaktować się z lekarzem lub farmaceutą.
Opamid a inne leki Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować.
Nie należy stosować leku Opamid jednocześnie z litem (stosowanym w leczeniu depresji) z powodu ryzyka zwiększenia stężenia litu we krwi.
Należy poinformować lekarza o przyjmowaniu któregokolwiek z następujących leków, ponieważ może być konieczne zachowanie szczególnej ostrożności: - leki stosowane w leczeniu zaburzeń rytmu serca (np. chinidyna, hydrochinidyna, dyzopiramid, amiodaron, sotalol, ibutylid, dofetylid, preparaty naparstnicy, bretylium) - leki stosowane w leczeniu zaburzeń psychicznych, takich jak depresja, niepokój, schizofrenia (np. trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, leki przeciwpsychotyczne, neuroleptyki (takie, jak amisulpryd, sulpiryd, sultopryd, tiapryd, haloperydol, droperydol)) - beprydyl (stosowany w leczeniu dławicy piersiowej, choroby powodującej ból w klatce piersiowej) - cyzapryd, difemanil (stosowane w leczeniu zaburzeń żołądkowo-jelitowych) - antybiotyki stosowane w leczeniu zakażeń bakteryjnych (np. sparfloksacyna, moksyfloksacyna, erytromycyna podawana we wstrzyknięciu) - winkamina podawana we wstrzyknięciu (stosowana w leczeniu objawowych zaburzeń poznawczych u osób w podeszłym wieku, w tym utraty pamięci) - halofantryna (lek przeciwpasożytniczy stosowany w leczeniu niektórych rodzajów malarii) - pentamidyna (stosowana w leczeniu niektórych rodzajów zapalenia płuc) - leki przeciwhistaminowe, stosowane w leczeniu reakcji alergicznych, takich jak katar sienny (np. mizolastyna, astemizol, terfenadyna) - niesteroidowe leki przeciwzapalne o działaniu przeciwbólowym (np. ibuprofen) lub duże dawki kwasu acetylosalicylowego - inhibitory konwertazy angiotensyny (ACE) (stosowane w leczeniu wysokiego ciśnienia tętniczego i niewydolności serca) - amfoterycyna B podawana we wstrzyknięciu (lek przeciwgrzybiczy) - doustnie podawane kortykosteroidy, stosowane w leczeniu różnych chorób, w tym ciężkiej astmy i reumatoidalnego zapalenia stawów - leki przeczyszczające pobudzające perystaltykę jelit - baklofen (stosowany w leczeniu sztywności mięśni, występującej w takich chorobach, jak stwardnienie rozsiane) - allopurynol (stosowany w leczeniu dny moczanowej) - leki moczopędne oszczędzające potas (np. amiloryd, spironolakton, triamteren) - metformina (stosowana w leczeniu cukrzycy) 3/5 - jodowe środki kontrastujące (stosowane podczas badań radiologicznych) - tabletki zawierające wapń lub inne suplementy wapnia - cyklosporyna, takrolimus lub inne leki hamujące czynność układu odpornościowego po przeszczepieniu narządów lub stosowane w leczeniu chorób autoimmunologicznych, lub ciężkich chorób reumatycznych lub dermatologicznych - tetrakozaktyd (stosowany w leczeniu choroby Leśniowskiego-Crohna) - metadon (stosowany w leczeniu uzależnień).
Ciąża, karmienie piersią i wpływ na płodność Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza, że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.
Lek nie jest zalecany w czasie ciąży. Jeśli pacjentka planuje ciążę lub kiedy ciąża zostanie potwierdzona, należy jak najszybciej rozpocząć inną, bardziej odpowiednią metodę leczenia. Należy poinformować lekarza jeśli pacjentka jest w ciąży lub planuje ciążę.
Nie zaleca się karmienia piersią w czasie przyjmowania tego leku, ponieważ substancja czynna przenika do mleka matki.
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn Lek może wywoływać działania niepożądane spowodowane obniżeniem ciśnienia krwi, takie jak zawroty głowy lub zmęczenie (patrz punkt 4). Częściej występują one na początku leczenia lub po zwiększeniu dawki. W przypadku pojawienia się działań niepożądanych nie należy prowadzić pojazdów ani wykonywać innych czynności wymagających koncentracji. Jednakże, przy odpowiedniej kontroli leczenia takie działania niepożądane raczej nie powinny wystąpić.
Opamid zawiera laktozę Jedna tabletka leku Opamid o przedłużonym uwalnianiu zawiera 144 mg laktozy (jednowodnej). Jeśli stwierdzono wcześniej u pacjenta nietolerancję niektórych cukrów, pacjent powinien skontaktować się z lekarzem przed przyjęciem leku.
Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W przypadku wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
Zazwyczaj stosowana dawka leku Opamid, to jedna tabletka na dobę, przyjęta najlepiej rano.
Tabletki można przyjmować bez względu na posiłki. Tabletki należy połknąć w całości popijając wodą. Tabletek nie należy rozkruszać ani żuć.
Leczenie nadciśnienia jest zazwyczaj długotrwałe.
Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Opamid W razie przypadkowego zastosowania przez pacjenta (lub inną osobę) leku w dawce większej niż zalecana należy natychmiast skontaktować się z lekarzem, centrum opieki zdrowotnej lub zgłosić się do szpitala.
Zażycie bardzo dużej dawki leku Opamid może powodować nudności (mdłości), wymioty, niedociśnienie tętnicze, kurcze mięśni, zawroty głowy, senność, dezorientację oraz zmiany ilości wydalanego moczu.
Pominięcie zastosowania leku Opamid Jeśli pacjent zapomni przyjąć dawkę leku należy zażyć następną dawkę o zwykłej porze. Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki.
4/5 Przerwanie stosowania leku Opamid Ze względu na to, że leczenie wysokiego ciśnienia krwi jest zazwyczaj długotrwałe, pacjent powinien skontaktować się z lekarzem jeśli planuje przerwanie leczenia tym lekiem.
W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku, należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Jeśli u pacjenta wystąpi którykolwiek z następujących objawów niepożądanych, należy przerwać stosowanie leku i natychmiast skontaktować się z lekarzem: - obrzęk naczynioruchowy i (lub) pokrzywka. Obrzęk naczynioruchowy charakteryzuje się opuchlizną skóry kończyn lub twarzy, warg lub języka, błon śluzowych gardła lub dróg oddechowych, co powoduje duszność lub trudności w przełykaniu. Jeśli wystąpią takie objawy, należy natychmiast zgłosić się do lekarza (Bardzo rzadko) (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na - ciężkie reakcje skórne, w tym nasilona wysypka, zaczerwienienie skóry całego ciała, nasilone swędzenie, powstawanie pęcherzy, łuszczenie i obrzęk skóry, zapalenie błon śluzowych (zespół Stevensa-Johnsona) lub inne reakcje alergiczne (Bardzo rzadko) (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na 10 000 osób) - zagrażające życiu zaburzenia rytmu serca (Częstość nieznana) - zapalenie trzustki, które może powodować silny ból w nadbrzuszu, promieniujący do pleców oraz bardzo złe samopoczucie (Bardzo rzadko) (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na 10 000 osób) - choroba mózgu spowodowana przez schorzenie wątroby (Encefalopatia wątrobowa) (Częstość nieznana) - zapalenie wątroby (Częstość nieznana) - osłabienie mięśni, kurcze, tkliwość lub ból mięśni, szczególnie, gdy w tym samym czasie pacjent źle się czuje lub ma wysoką temperaturę, co może być spowodowane przez nieprawidłowy rozpad mięśni (Częstość nieznana).
Inne działania niepożądane, pogrupowane według zmniejszającej się częstości występowania:
Często (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na 10 osób): - małe stężenie potasu we krwi, co może powodować osłabienie mięśni - czerwona, uwypuklająca się wysypka - reakcje alergiczne, głównie dotyczące skóry, u osób skłonnych do alergii i reakcji astmatycznych.
Niezbyt często (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na 100 osób): - wymioty - czerwone punkciki na skórze (plamica) - małe stężenie sodu we krwi, co może powodować odwodnienie i obniżenie ciśnienia tętniczego - impotencja (niezdolność do osiągnięcia i utrzymania wzwodu).
Rzadko (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na 1000 osób): - małe stężenie chlorków we krwi - małe stężenie magnezu we krwi - uczucie zmęczenia, bóle głowy, mrowienie i kłucie (parestezje), zawroty głowy - zaburzenia żołądka i jelit (takie jak nudności, zaparcia), suchość w jamie ustnej.
Bardzo rzadko (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na 10 000 osób): - zmiany w składzie komórek krwi, takie jak małopłytkowość (zmniejszenie liczby płytek krwi, co powoduje łatwe tworzenie się siniaków oraz krwawienia z nosa), leukopenia (zmniejszenie 5/5 liczby krwinek białych, co może powodować występowanie niewyjaśnionej gorączki, ból gardła lub inne objawy podobne jak w grypie – jeśli takie objawy wystąpią należy skontaktować się z lekarzem) i niedokrwistość (zmniejszenie liczby krwinek czerwonych) - duże stężenie wapnia we krwi - zaburzenia rytmu serca (powodujące kołatanie serca, uczucie bicia serca), niskie ciśnienie tętnicze - choroba nerek (powodująca uczucie zmęczenia, potrzebę częstszego oddawania moczu, świąd skóry, nudności, obrzęki kończyn) - nieprawidłowa czynność wątroby.
Nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych): - omdlenie - jeśli pacjent ma toczeń rumieniowaty układowy (choroba układu odpornościowego prowadząca do zapalenia i uszkodzenia stawów, ścięgien oraz narządów wewnętrznych, powodująca takie objawy, jak wysypka, zmęczenie, utrata apetytu, zmniejszenie wagi ciała i ból stawów), stosowanie tego leku może powodować pogorszenie choroby - notowano także przypadki reakcji nadwrażliwości na światło (zmiany w wyglądzie skóry) po narażeniu na słońce lub sztuczne promieniowanie UVA - krótkowzroczność - zamazane widzenie - zaburzenia widzenia - osłabienie wzroku lub ból oczu na skutek podwyższonego ciśnienia w oku (możliwe objawy gromadzenia się płynu w unaczynionej błonie otaczającej oko - nadmiernego nagromadzenia płynu między naczyniówką a twardówką — lub ostrej jaskry zamkniętego kąta) - mogą występować zmiany w wynikach badań laboratoryjnych i lekarz może zalecić wykonanie kontrolnych badań krwi. Zmiany te obejmują: o zwiększone stężenie kwasu moczowego, substancji, która może spowodować lub nasilić dnę moczanową (bolesność stawów, zwłaszcza stóp) o zwiększone stężenie glukozy we krwi u pacjentów z cukrzycą o zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych - nieprawidłowy zapis EKG.
Zgłaszanie działań niepożądanych Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, Al. Jerozolimskie 181 C, 02-222 Warszawa, Tel.: +48 22 49 21 301, Faks: + 48 22 49 21 309, Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.
Ten lek nie wymaga specjalnych warunków przechowywania.
Przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na blistrze i pudełku tekturowym po EXP. Termin ważności oznacza ostatni dzień danego miesiąca.
Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko. 6/5
Co zawiera lek Opamid
- Substancją czynną leku jest indapamid. Każda tabletka o przedłużonym uwalnianiu zawiera 1,5 mg indapamidu. - Pozostałe składniki leku w rdzeniu tabletki to: laktoza jednowodna, skrobia kukurydziana, preżelatynizowana, hypromeloza (E 464), krzemionka koloidalna bezwodna (E 551), magnezu stearynian (E 470 B). - Pozostałe składniki leku w otoczce tabletki to: hypromeloza (E 464), makrogol 6000, tytanu dwutlenek (E 171).
Jak wygląda lek Opamid i co zawiera opakowanie
Białe lub prawie białe, okrągłe, z obu stron wypukłe, powlekane tabletki.
Opakowania zawierają: 30, 60, 90 tabletek w blistrach z folii PVC/aluminium.
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
Podmiot odpowiedzialny: Orion Corporation Orionintie 1 FI-02200 Espoo Finlandia
Wytwórca: Orion Corporation, Orion Pharma Orionintie 1 FI-02200 Espoo Finlandia
Orion Corporation Orion Pharma Joensuunkatu 7 FI-24100 Salo Finland
W celu uzyskania bardziej szczegółowych informacji dotyczących tego leku należy zwrócić się do miejscowego przedstawiciela podmiotu odpowiedzialnego: Orion Pharma Poland Sp. z o. o. [email protected]
Ten produkt leczniczy jest dopuszczony do obrotu w krajach członkowskich Europejskiego Obszaru Gospodarczego pod następującymi nazwami:
Czechy, Finlandia, Słowacja: Indapamide Orion Polska: Opamid
Data ostatniej aktualizacji ulotki: 13.06.2023
Opamid, 1,5 mg, tabletki o przedłużonym uwalnianiu Indapamidum
Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta. - Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. - W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości, należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. - Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same. - Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Patrz punkt 4.
Spis treści ulotki:
1. Co to jest lek Opamid i w jakim celu się go stosuje
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Opamid
3. Jak stosować lek Opamid
4. Możliwe działania niepożądane
5. Jak przechowywać lek Opamid
6. Zawartość opakowania i inne informacje
1. Co to jest lek Opamid i w jakim celu się go stosuje
Lek Opamid ma postać tabletek o przedłużonym uwalnianiu, zawierających jako substancję czynną indapamid. Lek Opamid jest stosowany w leczeniu podwyższonego ciśnienia tętniczego (nadciśnienia) u osób dorosłych. Indapamid jest lekiem moczopędnym. Większość leków moczopędnych zwiększa objętość moczu wydzielanego przez nerki.
Indapamid różni się jednak od innych leków moczopędnych, gdyż powoduje jedynie niewielkie zwiększenie objętości wytwarzanego moczu.
Ponadto, indapamid rozszerza naczynia krwionośne, dzięki czemu krew łatwiej przez nie przepływa. Pomaga to obniżyć ciśnienie tętnicze krwi.
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Opamid
Kiedy nie stosować leku Opamid - jeśli pacjent ma uczulenie na indapamid, jakikolwiek inny sulfonamid lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6) - jeśli u pacjenta występuje ciężka choroba nerek - jeśli u pacjenta występuje ciężka choroba wątroby - jeśli u pacjenta występuje stan zwany encefalopatią wątrobową (zaburzenie czynności centralnego układu nerwowego) - jeśli pacjent ma niskie stężenie potasu we krwi.
Ostrzeżenia i środki ostrożności Przed rozpoczęciem przyjmowania leku Opamid należy omówić to z lekarzem jeśli: - u pacjenta występują zaburzenia czynności wątroby - pacjent choruje na cukrzycę - u pacjenta występuje dna - u pacjenta występują zaburzenia rytmu pracy serca - u pacjenta występują zaburzenia czynności nerek - u pacjenta planuje się wykonanie badania czynności przytarczyc 2/5
- u pacjenta wystąpi osłabienie wzroku lub ból oka. Mogą być to objawy gromadzenia się płynu w unaczynionej błonie otaczającej oko (nadmiernego nagromadzenia płynu między naczyniówką a twardówką) lub zwiększenia ciśnienia we wnętrzu oka, które mogą wystąpić w przedziale od kilku godzin do kilku tygodni od przyjęcia leku Opamid. Bez rozpoczęcia leczenia, objawy mogą prowadzić do całkowitej utraty wzroku. Jeśli pacjent wcześniej miał uczulenie na penicylinę lub sulfonamidy, może być w grupie zwiększonego ryzyka rozwoju tych objawów. - jeśli u pacjenta występują zaburzenia mięśni, w tym ból, tkliwość, osłabienie lub skurcze mięśni.
Należy poinformować lekarza, jeśli u pacjenta występowały reakcje uczuleniowe na światło.
Lekarz może zalecić przeprowadzenie badań krwi, aby ocenić, czy stężenie sodu i potasu nie jest zmniejszone lub czy stężenie wapnia nie jest zwiększone.
Jeśli pacjent uważa, że dotyczy go którakolwiek z sytuacji wymienionych powyżej lub ma pytania albo wątpliwości dotyczące stosowania leku, powinien skontaktować się z lekarzem lub farmaceutą.
Opamid a inne leki Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować.
Nie należy stosować leku Opamid jednocześnie z litem (stosowanym w leczeniu depresji) z powodu ryzyka zwiększenia stężenia litu we krwi.
Należy poinformować lekarza o przyjmowaniu któregokolwiek z następujących leków, ponieważ może być konieczne zachowanie szczególnej ostrożności: - leki stosowane w leczeniu zaburzeń rytmu serca (np. chinidyna, hydrochinidyna, dyzopiramid, amiodaron, sotalol, ibutylid, dofetylid, preparaty naparstnicy, bretylium) - leki stosowane w leczeniu zaburzeń psychicznych, takich jak depresja, niepokój, schizofrenia (np. trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, leki przeciwpsychotyczne, neuroleptyki (takie, jak amisulpryd, sulpiryd, sultopryd, tiapryd, haloperydol, droperydol)) - beprydyl (stosowany w leczeniu dławicy piersiowej, choroby powodującej ból w klatce piersiowej) - cyzapryd, difemanil (stosowane w leczeniu zaburzeń żołądkowo-jelitowych) - antybiotyki stosowane w leczeniu zakażeń bakteryjnych (np. sparfloksacyna, moksyfloksacyna, erytromycyna podawana we wstrzyknięciu) - winkamina podawana we wstrzyknięciu (stosowana w leczeniu objawowych zaburzeń poznawczych u osób w podeszłym wieku, w tym utraty pamięci) - halofantryna (lek przeciwpasożytniczy stosowany w leczeniu niektórych rodzajów malarii) - pentamidyna (stosowana w leczeniu niektórych rodzajów zapalenia płuc) - leki przeciwhistaminowe, stosowane w leczeniu reakcji alergicznych, takich jak katar sienny (np. mizolastyna, astemizol, terfenadyna) - niesteroidowe leki przeciwzapalne o działaniu przeciwbólowym (np. ibuprofen) lub duże dawki kwasu acetylosalicylowego - inhibitory konwertazy angiotensyny (ACE) (stosowane w leczeniu wysokiego ciśnienia tętniczego i niewydolności serca) - amfoterycyna B podawana we wstrzyknięciu (lek przeciwgrzybiczy) - doustnie podawane kortykosteroidy, stosowane w leczeniu różnych chorób, w tym ciężkiej astmy i reumatoidalnego zapalenia stawów - leki przeczyszczające pobudzające perystaltykę jelit - baklofen (stosowany w leczeniu sztywności mięśni, występującej w takich chorobach, jak stwardnienie rozsiane) - allopurynol (stosowany w leczeniu dny moczanowej) - leki moczopędne oszczędzające potas (np. amiloryd, spironolakton, triamteren) - metformina (stosowana w leczeniu cukrzycy) 3/5 - jodowe środki kontrastujące (stosowane podczas badań radiologicznych) - tabletki zawierające wapń lub inne suplementy wapnia - cyklosporyna, takrolimus lub inne leki hamujące czynność układu odpornościowego po przeszczepieniu narządów lub stosowane w leczeniu chorób autoimmunologicznych, lub ciężkich chorób reumatycznych lub dermatologicznych - tetrakozaktyd (stosowany w leczeniu choroby Leśniowskiego-Crohna) - metadon (stosowany w leczeniu uzależnień).
Ciąża, karmienie piersią i wpływ na płodność Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza, że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.
Lek nie jest zalecany w czasie ciąży. Jeśli pacjentka planuje ciążę lub kiedy ciąża zostanie potwierdzona, należy jak najszybciej rozpocząć inną, bardziej odpowiednią metodę leczenia. Należy poinformować lekarza jeśli pacjentka jest w ciąży lub planuje ciążę.
Nie zaleca się karmienia piersią w czasie przyjmowania tego leku, ponieważ substancja czynna przenika do mleka matki.
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn Lek może wywoływać działania niepożądane spowodowane obniżeniem ciśnienia krwi, takie jak zawroty głowy lub zmęczenie (patrz punkt 4). Częściej występują one na początku leczenia lub po zwiększeniu dawki. W przypadku pojawienia się działań niepożądanych nie należy prowadzić pojazdów ani wykonywać innych czynności wymagających koncentracji. Jednakże, przy odpowiedniej kontroli leczenia takie działania niepożądane raczej nie powinny wystąpić.
Opamid zawiera laktozę Jedna tabletka leku Opamid o przedłużonym uwalnianiu zawiera 144 mg laktozy (jednowodnej). Jeśli stwierdzono wcześniej u pacjenta nietolerancję niektórych cukrów, pacjent powinien skontaktować się z lekarzem przed przyjęciem leku.
3. Jak stosować lek Opamid
Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W przypadku wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
Zazwyczaj stosowana dawka leku Opamid, to jedna tabletka na dobę, przyjęta najlepiej rano.
Tabletki można przyjmować bez względu na posiłki. Tabletki należy połknąć w całości popijając wodą. Tabletek nie należy rozkruszać ani żuć.
Leczenie nadciśnienia jest zazwyczaj długotrwałe.
Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Opamid W razie przypadkowego zastosowania przez pacjenta (lub inną osobę) leku w dawce większej niż zalecana należy natychmiast skontaktować się z lekarzem, centrum opieki zdrowotnej lub zgłosić się do szpitala.
Zażycie bardzo dużej dawki leku Opamid może powodować nudności (mdłości), wymioty, niedociśnienie tętnicze, kurcze mięśni, zawroty głowy, senność, dezorientację oraz zmiany ilości wydalanego moczu.
Pominięcie zastosowania leku Opamid Jeśli pacjent zapomni przyjąć dawkę leku należy zażyć następną dawkę o zwykłej porze. Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki.
4/5 Przerwanie stosowania leku Opamid Ze względu na to, że leczenie wysokiego ciśnienia krwi jest zazwyczaj długotrwałe, pacjent powinien skontaktować się z lekarzem jeśli planuje przerwanie leczenia tym lekiem.
W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku, należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
4. Możliwe działania niepożądane
Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Jeśli u pacjenta wystąpi którykolwiek z następujących objawów niepożądanych, należy przerwać stosowanie leku i natychmiast skontaktować się z lekarzem: - obrzęk naczynioruchowy i (lub) pokrzywka. Obrzęk naczynioruchowy charakteryzuje się opuchlizną skóry kończyn lub twarzy, warg lub języka, błon śluzowych gardła lub dróg oddechowych, co powoduje duszność lub trudności w przełykaniu. Jeśli wystąpią takie objawy, należy natychmiast zgłosić się do lekarza (Bardzo rzadko) (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na - ciężkie reakcje skórne, w tym nasilona wysypka, zaczerwienienie skóry całego ciała, nasilone swędzenie, powstawanie pęcherzy, łuszczenie i obrzęk skóry, zapalenie błon śluzowych (zespół Stevensa-Johnsona) lub inne reakcje alergiczne (Bardzo rzadko) (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na 10 000 osób) - zagrażające życiu zaburzenia rytmu serca (Częstość nieznana) - zapalenie trzustki, które może powodować silny ból w nadbrzuszu, promieniujący do pleców oraz bardzo złe samopoczucie (Bardzo rzadko) (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na 10 000 osób) - choroba mózgu spowodowana przez schorzenie wątroby (Encefalopatia wątrobowa) (Częstość nieznana) - zapalenie wątroby (Częstość nieznana) - osłabienie mięśni, kurcze, tkliwość lub ból mięśni, szczególnie, gdy w tym samym czasie pacjent źle się czuje lub ma wysoką temperaturę, co może być spowodowane przez nieprawidłowy rozpad mięśni (Częstość nieznana).
Inne działania niepożądane, pogrupowane według zmniejszającej się częstości występowania:
Często (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na 10 osób): - małe stężenie potasu we krwi, co może powodować osłabienie mięśni - czerwona, uwypuklająca się wysypka - reakcje alergiczne, głównie dotyczące skóry, u osób skłonnych do alergii i reakcji astmatycznych.
Niezbyt często (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na 100 osób): - wymioty - czerwone punkciki na skórze (plamica) - małe stężenie sodu we krwi, co może powodować odwodnienie i obniżenie ciśnienia tętniczego - impotencja (niezdolność do osiągnięcia i utrzymania wzwodu).
Rzadko (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na 1000 osób): - małe stężenie chlorków we krwi - małe stężenie magnezu we krwi - uczucie zmęczenia, bóle głowy, mrowienie i kłucie (parestezje), zawroty głowy - zaburzenia żołądka i jelit (takie jak nudności, zaparcia), suchość w jamie ustnej.
Bardzo rzadko (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na 10 000 osób): - zmiany w składzie komórek krwi, takie jak małopłytkowość (zmniejszenie liczby płytek krwi, co powoduje łatwe tworzenie się siniaków oraz krwawienia z nosa), leukopenia (zmniejszenie 5/5 liczby krwinek białych, co może powodować występowanie niewyjaśnionej gorączki, ból gardła lub inne objawy podobne jak w grypie – jeśli takie objawy wystąpią należy skontaktować się z lekarzem) i niedokrwistość (zmniejszenie liczby krwinek czerwonych) - duże stężenie wapnia we krwi - zaburzenia rytmu serca (powodujące kołatanie serca, uczucie bicia serca), niskie ciśnienie tętnicze - choroba nerek (powodująca uczucie zmęczenia, potrzebę częstszego oddawania moczu, świąd skóry, nudności, obrzęki kończyn) - nieprawidłowa czynność wątroby.
Nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych): - omdlenie - jeśli pacjent ma toczeń rumieniowaty układowy (choroba układu odpornościowego prowadząca do zapalenia i uszkodzenia stawów, ścięgien oraz narządów wewnętrznych, powodująca takie objawy, jak wysypka, zmęczenie, utrata apetytu, zmniejszenie wagi ciała i ból stawów), stosowanie tego leku może powodować pogorszenie choroby - notowano także przypadki reakcji nadwrażliwości na światło (zmiany w wyglądzie skóry) po narażeniu na słońce lub sztuczne promieniowanie UVA - krótkowzroczność - zamazane widzenie - zaburzenia widzenia - osłabienie wzroku lub ból oczu na skutek podwyższonego ciśnienia w oku (możliwe objawy gromadzenia się płynu w unaczynionej błonie otaczającej oko - nadmiernego nagromadzenia płynu między naczyniówką a twardówką — lub ostrej jaskry zamkniętego kąta) - mogą występować zmiany w wynikach badań laboratoryjnych i lekarz może zalecić wykonanie kontrolnych badań krwi. Zmiany te obejmują: o zwiększone stężenie kwasu moczowego, substancji, która może spowodować lub nasilić dnę moczanową (bolesność stawów, zwłaszcza stóp) o zwiększone stężenie glukozy we krwi u pacjentów z cukrzycą o zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych - nieprawidłowy zapis EKG.
Zgłaszanie działań niepożądanych Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, Al. Jerozolimskie 181 C, 02-222 Warszawa, Tel.: +48 22 49 21 301, Faks: + 48 22 49 21 309, Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.
5. Jak przechowywać lek Opamid
Ten lek nie wymaga specjalnych warunków przechowywania.
Przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na blistrze i pudełku tekturowym po EXP. Termin ważności oznacza ostatni dzień danego miesiąca.
Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko. 6/5
6. Zawartość opakowania i inne informacje
Co zawiera lek Opamid
- Substancją czynną leku jest indapamid. Każda tabletka o przedłużonym uwalnianiu zawiera 1,5 mg indapamidu. - Pozostałe składniki leku w rdzeniu tabletki to: laktoza jednowodna, skrobia kukurydziana, preżelatynizowana, hypromeloza (E 464), krzemionka koloidalna bezwodna (E 551), magnezu stearynian (E 470 B). - Pozostałe składniki leku w otoczce tabletki to: hypromeloza (E 464), makrogol 6000, tytanu dwutlenek (E 171).
Jak wygląda lek Opamid i co zawiera opakowanie
Białe lub prawie białe, okrągłe, z obu stron wypukłe, powlekane tabletki.
Opakowania zawierają: 30, 60, 90 tabletek w blistrach z folii PVC/aluminium.
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
Podmiot odpowiedzialny: Orion Corporation Orionintie 1 FI-02200 Espoo Finlandia
Wytwórca: Orion Corporation, Orion Pharma Orionintie 1 FI-02200 Espoo Finlandia
Orion Corporation Orion Pharma Joensuunkatu 7 FI-24100 Salo Finland
W celu uzyskania bardziej szczegółowych informacji dotyczących tego leku należy zwrócić się do miejscowego przedstawiciela podmiotu odpowiedzialnego: Orion Pharma Poland Sp. z o. o. [email protected]
Ten produkt leczniczy jest dopuszczony do obrotu w krajach członkowskich Europejskiego Obszaru Gospodarczego pod następującymi nazwami:
Czechy, Finlandia, Słowacja: Indapamide Orion Polska: Opamid
Data ostatniej aktualizacji ulotki: 13.06.2023
Charakterystyka
1/9 CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO
Opamid, 1,5 mg, tabletki o przedłużonym uwalnianiu
Każda tabletka o przedłużonym uwalnianiu zawiera 1,5 mg indapamidu (Indapamidum).
Substancja pomocnicza o znanym działaniu: Każda tabletka o przedłużonym uwalnianiu zawiera
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
Tabletka o przedłużonym uwalnianiu.
Białe lub prawie białe, okrągłe, z obu stron wypukłe, powlekane tabletki.
Samoistne nadciśnienie tętnicze u dorosłych.
Dawkowanie
Jedną tabletkę na 24 godziny, najlepiej rano, należy połknąć w całości, popijając wodą, nie należy żuć tabletki. W przypadku większych dawek indapamid nie wykazuje silniejszego działania przeciwnadciśnieniowego natomiast występuje nasilone działanie saluretyczne.
Niewydolność nerek (patrz punkty 4.3 i 4.4): W ciężkiej niewydolności nerek (klirens kreatyniny poniżej 30 ml/min), stosowanie tego produktu leczniczego jest przeciwskazane. Tiazydy oraz podobne leki moczopędne są w pełni skuteczne tylko wtedy gdy czynność nerek jest prawidłowa lub zaburzona jedynie w nieznacznym stopniu.
Pacjenci w podeszłym wieku (patrz punkt 4.4): U osób w podeszłym wieku przy ocenie czynności nerek na podstawie stężenia kreatyniny w osoczu należy uwzgl ędnić wiek, masę ciała i płeć. Pacjenci w podeszłym wieku mogą być leczeni produktem leczniczym Opamid, jedynie wówczas gdy czynność nerek jest prawidłowa lub zaburzona jedynie w nieznacznym stopniu.
Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby (patrz punkty 4.3 i 4.4): W przypadku ciężkich zaburzeń czynności wątroby stosowanie tego leku jest przeciwskazane.
Dzieci i młodzież: Nie określono skuteczności i bezpieczeństwa stosowania produktu leczniczego Opamid u dzieci i młodzieży. 2/9 Brak dostępnych danych.
Sposób podawania
Podanie doustne.
• Nadwrażliwość na substancję czynną, inne sulfonamidy lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1. • Ciężka niewydolność nerek. • Encefalopatia wątrobowa lub ciężkie zaburzenia czynności wątroby. • Hipokaliemia.
Specjalne ostrzeżenia
W przypadku zaburzenia czynności wątroby, leki moczopędne o działaniu podobnym do tiazydów mogą powodować, szczególnie w przypadku zaburzeń gospodarki wodno-elektrolitowej, wystąpienie encefalopatii wątrobowej, która może prowadzić do śpiączki wątrobowej. Stosowanie leków moczopędnych należy natychmiast przerwać, jeśli wystąpią objawy encefalopatii wątrobowej.
Nadwrażliwość na światło Opisywano przypadki reakcji uczuleniowych na światło, związanych ze stosowaniem tiazydów oraz leków moczopędnych o działaniu podobnym do tiazydów (patrz punkt 4.8). Jeśli reakcja nadwrażliwości na światło wystąpi podczas leczenia, zaleca się jego przerwanie. Jeżeli ponowne zastosowanie leku moczopędnego okaże się konieczne, zaleca się ochronę powierzchni skóry narażonej na działanie promieni słonecznych lub sztucznego promieniowania UVA.
Substancje pomocnicze Opamid zawiera laktozę. Ten produkt leczniczy nie powinien być stosowany u pacjen tów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, brakiem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.
Specjalne środki ostrożności dotyczące stosowania
Równowaga wodno-elektrolitowa
• Stężenie sodu w osoczu: Przed rozpoczęciem leczenia należy ocenić stężenie sodu w osoczu a następnie regularnie go kontrolować. Zmniejszenie stężenia sodu w osoczu może być w początkowym okresie bezobjawowe, dlatego też konieczna jest jego regularna kontrola, częstsza u osób w podeszłym wieku i u pacjentów z marskością wątroby (patrz punkty 4.8 i 4.9). Leczenie każdym lekiem moczopędnym może powodować hiponatremię, czasami z bardzo poważnymi następstwami. Hiponatremia i hipowolemia mogą powodować odwodnienie i niedociśnienie ortostatyczne. Jednoczesna utrata jonów chlorkowych może prowadzić do wtórnej kompensacyjnej zasadowicy metabolicznej: częstość występowania oraz nasilenie tego działania są niewielkie.
• Stężenie potasu w osoczu: Utrata potasu z hipokaliemią stanowi poważne ryzyko związane ze stosowaniem tiazydów i leków moczopędnych o działaniu podobnym do tiazydów. Hipokaliemia może powodować zaburzenia dotyczące mięśni. Zgłaszano przypadki rabdomiolizy, głównie w związku z ciężką hipokaliemią. Należy zapobiegać rozwojowi hipokaliemii (< 3,4 mmol/L), szczególnie u pacjentów, u których ryzyko jej wystąpienia jest większe np.: u osób w podeszłym wieku, niedożywionych i (lub) leczonych wieloma lekami, u pacjentów z marskością wątroby z obrzękami i wodobrzuszem, z chorobą naczyń wieńcowych i niewydolnością serca. W takiej 3/9 sytuacji hipokaliemia zwiększa kardiotoksyczność preparatów naparstnicy oraz ryzyko zaburzeń rytmu serca.
W grupie ryzyka znajdują się także pacjenci z wydłużonym odstępem QT, bez względu na to, czy jest to zaburzenie wrodzone, czy jatrogenne. Hipokaliemia, podobnie jak i bradykardia, jest czynnikiem predysponującym do rozwoju ciężkich zaburzeń rytmu serca, szczególnie do potencjalnie śmiertelnego częstoskurczu typu torsades de pointes.
Częstsze oznaczanie stężenia potasu w osoczu jest konieczne we wszystkich opisanych powyżej sytuacjach. Pierwsze oznaczenie stężenia potasu w osoczu należy wykonać w pierwszym tygodniu leczenia. W przypadku stwierdzenia hipokaliemii konieczne jest uzupełnienie potasu. Hipokaliemia, której towarzyszy małe stężenie magnezu w surowicy krwi może być oporna na leczenie, o ile stężenie magnezu nie zostanie wyrównane.
• Stężenie magnezu w osoczu: Wykazano, że tiazydowe leki moczopędne i pokrewne produkty lecznicze, w tym indapamid, zwiększają wydalanie magnezu z moczem, co może prowadzić do hipomagnezemii (patrz punkty 4.5 i 4.8).
• Stężenie wapnia w osoczu: Tiazydy i leki moczopędne o działaniu podobnym do tiazydów mogą zmniejszać wydalanie wapnia z moczem, powodując nieznaczne i przemijające zwiększenie stężenia wapnia w osoczu. Znaczna hiperkalcemia może być skutkiem nierozpoznanej nadczynności przytarczyc. Leczenie powyższymi lekami należy przerwać przed badaniami oceniającymi czynność przytarczyc.
Stężenie glukozy we krwi
Ważne, aby u osób chorych na cukrzycę często oznaczać stężenia glukozy w krwi, zwłaszcza w przypadku współistnienia hipokaliemii.
Kwas moczowy
U pacjentów z hiperurykemią może dojść do zwiększenia częstości napadów dny moczanowej.
Czynność nerek a leki moczopędne
Tiazydy i leki moczopędne o podobnym działaniu do tiazydów są w pełni skuteczne u pacjentów z prawidłową lub tylko w niewielkim stopniu zaburzoną czynnością nerek (stężenie kreatyniny w osoczu poniżej poziomu 25 mg/L tj. 220 μmol/L u osób dorosłych). U osób w podeszłym wieku przy ocenie czynności nerek na podstawie stężenia kreatyniny w osoczu należy uwzględnić wiek, masę ciała i płeć. Na początku leczenia, hipowolemia, wtórna do utraty płynów i sodu wywołana przez leki moczopędne, prowadzi do zmniejszenia przesączania kłębuszkowego. Może to powodować zwiększenie mocznika we krwi i kreatyniny w osoczu. Ta przemijająca czynnościowa niewydolność nerek nie powoduje żadnych następstw u osób z prawidłową czynnością nerek, natomiast może nasilić już istniejącą niewydolność nerek.
Nadmierne nagromadzenie płynu między naczyniówką a twardówką, ostra krótkowzroczność i jaskra wtórna zamkniętego kąta
Sulfonamidy i leki będące pochodnymi sulfonamidów mogą powodować reakcję idiosynkratyczną wywołującą nadmierne nagromadzenie płynu między naczyniówką a twardówką z ograniczeniem pola widzenia, przejściową krótkowzroczność i ostrą jaskrę zamkniętego kąta. Objawy obejmują ostry początek zmniejszenia ostrości wzroku lub ból oka, i zwykle pojawiają się w ciągu kilku godzin do kilku tygodni po rozpoczęciu leczenia. Nieleczona ostra jaskra zamykającego się kąta może prowadzić 4/9 do całkowitej utraty wzroku. W pierwszym etapie leczenia należy najszybciej jak to tylko możliwe zaprzestać stosowania produktu leczniczego. Jeśli ciśnienie wewnątrzgałkowe pozostaje zaburzone, należy rozważyć niezwłoczne podanie leków lub leczenie chirurgiczne. Występujące w przeszłości reakcje alergiczne na sulfonamidy lub penicylinę mogą stanowić czynniki ryzyka rozwoju ostrej jaskry zamykającego się kąta.
Połączenia leków, które nie są zalecane do jednoczesnego stosowania
Lit Indapamid oraz stosowanie diety ubogosodowej (zmniejszone wydalanie litu z moczem), może zwiększać stężenie litu w osoczu z objawami przedawkowania. Jeśli konieczne jest zastosowanie leków moczopędnych, należy ściśle monitorować stężenie litu w osoczu i odpowiednio dostosować dawkę.
Połączenia lekó w, które wymagają szczególnej ostrożności
Leki indukujące torsades de pointes, takie jak (ale nie ograniczają się do nich) • grupa Ia leków przeciwarytmicznych (chinidyna, hydrochinidyna, dizopiramid) • grupa III leków przeciwarytmicznych (amiodaron, sotalol, dofetylid, ibutylid, bretylium) • niektóre leki przeciwpsychotyczne: o fenotiazyny (chlorpromazyna, cyjamemazyna, lewomepromazyna, tiorydazyna, trifluoperazyna), benzamidy (amisulpryd, sulpiryd, sultopryd, tiapryd), butyrofenony (droperydol, haloperydol) o inne leki przeciwpsychotyczne (np. pimozyd) o inne: beprydyl, cyzapryd, dyfemanil, erytromycyna i.v., halofantryna, mizolastyna, pentamidyna, sparfloksacyna, moksyfloksacyna, wikamina i.v., metadon, astemizol, terfenadyna.
Zwiększenie ryzyka arytmii komorowych, szczególnie torsades de pointes (hipokaliemia jest czynnikiem predysponującym). Jeżeli jednoczesne zastosowanie tych leków jest konieczne, należy obserwować czy u pacjenta nie rozwija się hipokaliemia i w razie konieczności korygować stężenie potasu. Należy kontrolować stężenie elektrolitów w osoczu oraz wykonywać badania EKG.
Jeśli występuje hipokaliema, należy stosować leki nie powodujące ryzyka torsades de pointes.
NLPZ-niesteroidowe leki przeciwzapalne (stosowane ogólnie), w tym selektywne inhibitory COX-2, duże dawki kwasu salicylowego (≥3 g/dobę)
Możliwość zmniejszenia przeciwnadciśnieniowego działania indapamidu. Zwiększa się ryzyko ostrej niewydolności nerek u pacjentów odwodnionych (zmniejszone przesączanie kłębuszkowe). Należy dbać o nawodnienie pacjenta i od początku leczenia kontrolować czynność nerek.
Inhibitory konwertazy angiotensyny (inhibitory ACE) Ryzyko nagłego niedociśnienia tętniczego i (lub) ostrej niewydolności nerek, kiedy leczenie inhibitorami konwertazy angiotensyny rozpoczynane jest w sytuacji utrzymującego się niedoboru sodu (szczególnie u pacjentów ze zwężeniem tętnicy nerkowej).
U pacjentów z nadciśnieniem tętniczym ze względu na fakt, że uprzednie leczenie moczopędne może spowodować niedobór sodu, należy: • odstawić lek moczopędny na 3 dni przed rozpoczęciem stosowania inhibitorów ACE, a następnie, jeżeli to konieczne, powrócić do leczenia lekiem moczopędnym, nieoszczędzającym potasu • lub rozpocząć leczenie inhibitorem ACE w małych dawkach i stopniowo je zwiększać. 5/9 U pacjentów z zastoinową niewydolnością serca należy rozpocząć leczenie od bardzo małych dawek inhibitora ACE, jeżeli to możliwe po zmniejszeniu dawki leku moczopędnego nieoszczędzającego potasu.
We wszystkich przypadkach należy kontrolować czynność nerek (stężenie kreatyniny w osoczu) przez pierwsze tygodnie leczenia inhibitorem ACE.
Inne leki powodujące hipokaliemię: amfoterycyna B (i.v.), gliko- i mineralokortykosteroidy (stosowane ogólnie), tetrakozaktyd, leki przeczyszczające o działaniu drażniącym
Zwiększanie ryzyka hipokaliemii (działanie addycyjne).
Należy kontrolować oraz korygować stężenie potasu w osoczu. Jest to szczególnie ważne, zwłaszcza podczas równoczesnego leczenia glikozydami naparstnicy. Należy stosować leki przeczyszczające niepobudzające perystaltyki.
Baklofen Nasila przeciwnadciśnieniowe działanie indapamidu.
Należy nawodnić pacjenta oraz na początku leczenia kontrolować czynność nerek.
Preparaty naparstnicy Hipokaliemia i (lub) hipomagnezemia są czynnikami usposabiającymi do wystąpienia objawów toksyczności naparstnicy.
Konieczne jest kontrolowanie stężenia potasu i magnezu w osoczu oraz wykonanie badania EKG, a w razie konieczności zmodyfikowanie leczenia.
Połączenia wymagające szczególnej ostrożności
Allopurynol Jednoczesne stosowanie z indapamidem może nasilać reakcje nadwrażliwości na allopurynol.
Połączenia leków wymagające rozważenia
Leki moczopędne oszczędzające potas (amiloryd, spironolakton, triamteren) Uzasadnione kojarzenie tych leków, korzystne dla niektórych pacjentów, nie eliminuje ryzyka hipokaliemii lub hiperkaliemii (zwłaszcza w przypadku osób chorych na cukrzycę lub z niewydolnością nerek). Należy kontrolować stężenie potasu w osoczu i EKG i jeśli konieczne, należy ponownie rozważyć sposób leczenia.
Metformina Metformina zwiększa ryzyko wystąpienia kwasicy mleczanowej, w wyniku czynnościowej niewydolności nerek związanej ze stosowaniem leków moczopędnych, a zwłaszcza diuretyków pętlowych. Nie należy stosować metforminy, jeśli stęż enie kreatyniny w osoczu jest większe niż
Środki kontrastowe zawierające jod W przypadku odwodnienia spowodowanego lekami moczopędnymi istnieje zwiększone ryzyko rozwoju ostrej niewydolności nerek, zwłaszcza, jeśli zastosowano duże dawki środka kontrastowego zawierającego jod. Przed zastosowaniem takiego środka należy odpowiednio nawodnić pacjenta.
Leki przeciwdepresyjne o działaniu podobnym do imipraminy, neuroleptyki Działanie przeciwnadciśnieniowe oraz zwiększone ryzyko wystąpienia hipotonii ortostatycznej (działanie addycyjne).
6/9 Wapń (sole wapnia) Ryzyko hiperkalcemii w wyniku zmniejszonego wydalania wapnia przez nerki.
Cyklosporyna, takrolimus Ryzyko zwiększenia stężenia kreatyniny w osoczu, bez zmiany stężenia cyklosporyny, nawet jeśli nie występuje utrata płynów i (lub) sodu.
Kortykosteroidy, tetrakozaktyd (stosowane ogólnie) Zmniejszone działanie przeciwnadciśnieniowe (zatrzymanie płynów i (lub) sodu w wyniku działania kortykosteroidów).
Ciąża
Brak jest lub istnieją ograniczone dane (mniej niż 300 przypadków działań w ciąży) dotyczące działań wynikających ze stosowania indapamidu u kobiet w ciąży. Długotrwałe narażenie na tiazydy w trzecim trymestrze ciąży może zmniejszyć objętość osocza matek, jak również maciczno-łożyskowy przepływ krwi, co może spowodować niedokrwienie i opóźnienie wzrostu płodowo-łożyskowego.
Badania na zwierzętach nie wykazują bezpośredniego lub pośredniego szkodliwego wpływu na reprodukcję (patrz punkt 5.3).
Jako środek ostrożności zaleca się unikanie stosowania indapamidu w czasie ciąży.
Karmienie piersią
Nie ma wystarczających danych dotyczących przenikania indapamidu i jego metabolitów do mleka ludzkiego. Może wystąpić nadwrażliwość na leki będące pochodnymi sulfonamidów oraz hipokaliemia. Nie można wykluczyć ryzyka dla noworodków/niemowląt.
Indapamid jest blisko związany z diuretykami tiazydowymi, które mają związek ze zmniejszeniem lub nawet zahamowaniem wydzielania mleka.
Nie zaleca się stosowania indapamidu w okresie karmienia piersią.
Płodność
Badania toksycznego wpływu na reprodukcję nie wykazały wpływu na płodność u samic i samców szczurów (patrz punkt 5.3). Wpływ na płodność u ludzi nie jest przewidywany.
Indapamid nie ma wpływu na szybkość reakcji, jednakże w niektórych przypadkach mogą wystąpić różne objawy związane ze zmniejszeniem ciśnienia krwi, zwłaszcza na początku leczenia lub, gdy zastosowano dodatkowo inny lek przeciwnadciśnieniowy. W takiej sytuacji zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń mechanicznych może być zaburzona.
Podsumowanie profilu bezpieczeństwa
Najczęściej zgłaszanymi działaniami niepożądanymi są hipokaliemia, reakcje nadwrażliwości, głównie dermatologiczne u osób z predyspozycją do reakcji alergicznych i astmatycznych oraz wysypki plamkowo-grudkowe.
7/9 Tabelaryczne zestawienie działań niepożądanych
Podczas badań klinicznych i (lub) po wprowadzeniu produktu do obrotu obserwowano następujące działania niepożądane, które zostały pogrupowane według następującej częstości występowania: bardzo często (≥ 1/10); często (≥ 1/100, < 1/10); niezbyt często (≥ 1/1000, < 1/100); rzadko (≥ 1/10 000, < 1/1000); bardzo rzadko (<1/10 000); nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych).
Klasyfikacja narządów i układów MedDRA Działania niepożądane Częstość występowania Zaburzenia krwi i układu chłonnego Agranulocytoza Bardzo rzadko Niedokrwistość aplastyczna Bardzo rzadko Niedokrwistość hemolityczna Bardzo rzadko Leukopenia Bardzo rzadko Trombocytopenia Bardzo rzadko Zaburzenia metabolizmu i odżywiania Hipokaliemia (patrz punkt 4.4) Często Hiponatremia (patrz punkt 4.4) Niezbyt często Hipochloremia Rzadko Hipomagnezemia Rzadko Hiperkalcemia Bardzo rzadko Zaburzenia układu nerwowego Zawroty głowy Rzadko Zmęczenie Rzadko Ból głowy Rzadko Parestezje Rzadko Omdlenie Nieznana Zaburzenia oka Krótkowzroczność Nieznana Niewyraźne widzenie Nieznana Niedowidzenie Nieznana Jaskra ostrego kąta Nieznana Nadmierne nagromadzenie płynu między naczyniówką a twardówką Nieznana Zaburzenia serca Zaburzenia rytmu Bardzo rzadko Zaburzenia rytmu serca typu torsade de pointes (które mogą zakończyć się zgonem) (patrz punkty 4.4 i 4.5) Nieznana Zaburzenia naczyniowe Niedociśnienie Bardzo rzadko Zaburzenia żołądka i jelit Wymioty Niezbyt często Nudności Rzadko Zaparcia Rzadko Suchość w jamie ustnej Rzadko Zapalenie trzustki Bardzo rzadko Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych Zaburzenia czynności wątroby Bardzo rzadko Możliwość wystąpienia encefalopatii wątrobowej w przypadku niewydolności wątroby (patrz punkty 4.3 i 4.4) Nieznana Zapalenie wątroby Nieznana Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Reakcje nadwrażliwości Często Wykwity plamisto-grudkowe Często Plamica Niezbyt często Obrzęk naczynioruchowy Bardzo rzadko Pokrzywka Bardzo rzadko Toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka Bardzo rzadko Zespół Stevensa-Johnsona Bardzo rzadko 8/9 Możliwe pogorszenie istniejącego ostrego tocznia rumieniowatego układowego Nieznana Reakcje nadwrażliwości na światło (patrz punkt 4.4) Nieznana Zaburzenia mięśniowo- szkieletowe i tkanki łącznej Skurcze mięśni Nieznana Osłabienie mięśni Nieznana Bóle mięśniowe Nieznana Rabdomioliza Nieznana Zaburzenia nerek i dróg moczowych Niewydolność nerek Bardzo rzadko Zaburzenia układu rozrodczego i piersi Zaburzenia erekcji Niezbyt często Badania diagnostyczne Wydłużenie odstępu QT w badaniu elektrokardiograficznym (patrz punkty 4.4 i 4.5) Nieznana Zwiększenie stężenia glukozy we krwi Nieznana Zwiększenie stężenia kwasu moczowego w osoczu Nieznana Zwiększona aktywność enzymów wątrobowych Nieznana
Opis wybranych działań niepożądanych:
Podczas II i III fazy badań porównujących stosowanie indapamidu w dawce 1,5 mg i 2,5 mg, analiza stężenia potasu w osoczu wykazała wpływ indapamidu zależny od dawki: - indapamid w dawce 1,5 mg: stężenie potasu w osoczu < 3,4 mm/L obserwowano u 10% pacjentów i < 3,2 mmol/L u 4% pacjentów po 4 do 6 tygodniach leczenia. Po - indapamid w dawce 2,5 mg: stężenie potasu w osoczu < 3,4 mmol/L) obserwowano u 25% pacjentów i < 3,2 mmol/L u 10% pacjentów po 4 do 6 tygodniach leczenia. Po
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych. Al. Jerozolimskie 181 C, 02-222 Warszawa Tel.: +48 22 49 21 301, Faks: + 48 22 49 21 309
Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Objawy
Nie stwierdzono toksyczności indapamidu w dawkach do 40 mg, czyli ok. 27-krotnie większych niż dawki terapeutyczne. Objawy ostrego zatrucia indapamidem mają postać przede wszystkim zaburzeń wodno-elektrolitowych (hiponatremia, hipokaliemia). Mogą wystąpić nudności, wymioty, niedociśnienie tętnicze, kurcze mięśni, zawroty głowy, senność, dezorientacja, poliuria lub oliguria z możliwością przejścia w anurię (w wyniku hipowolemii).
9/9 Leczenie przedawkowania
Na początku konieczna jest szybka eliminacja przyjętej substancji poprzez płukanie żołądka i (lub) podanie węgla aktywowanego, następnie zapewnienie prawidłowej równowagi wodno-elektrolitowej w specjalistycznym ośrodku.
Grup a farmakoterapeutyczna: Leki moczopędne; Sulfonamidy, proste, kod ATC: C03BA11
Mechanizm działania
Indapamid jest pochodną sulfonamidową zawierającą pierścień indolowy, o właściwościach farmakologicznych podobnych do tiazydowych leków moczopędnych, działających poprzez hamowanie wchłaniania zwrotnego sodu w części korowej nerki. Powoduje to zwiększenie wydalania sodu i chlorków i w mniejszym stopniu potasu i magnezu, zwiększając w ten sposób objętość wydalanego moczu i wywołując działanie przeciwnadciśnieniowe.
Działanie farmakodynamiczne
Badania II i III fazy z zastosowaniem indapamidu w monoterapii wykazały jego działanie przeciwnadciśnieniowe trwające 24 godziny. Działanie to występowało po podaniu dawek, których działanie moczopędne było umiarkowanie nasilone.
Właściwości przeciwnadciśnieniowe indapamidu są związane z poprawą podatności tętnic i zmniejszaniem oporu naczyniowego i całkowitego oporu obwodowego. Indapamid zmniejsza przerost lewej komory serca. Leki moczopędne tiazydowe i o podobnym działaniu wykazują terapeutyczne plateau i powyżej określonej dawki zwiększa się jedynie częstość występowania działań niepożądanych. Nie należy zwiększać dawki, jeżeli leczenie jest nieskuteczne.
Podczas krótko-, średnio-, i długoterminowego leczenia pacjentów z nadciśnieniem tętniczym wykazano, że indapamid: • nie wpływa niekorzystnie na metabolizm lipidów: trójglicerydów, frakcję LDL cholesterolu oraz frakcję HDL cholesterolu, • nie wpływa niekorzystnie na metabolizm węglowodanów, nawet u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym chorych na cukrzycę.
Opamid jest dostarczany w postaci o przedłużonym uwalnianiu dzięki systemowi macierzy, w której substancja czynna jest utrzymywana we wnętrzu tabletki w rozproszeniu, co zapewnia powolne uwalnianie indapamidu.
Wchłanianie:
Część indapamidu uwalnia się szybko i jest całkowicie wchłaniana w przewodzie pokarmowym. Pokarm nieznacznie przyspiesza wchłanianie, ale nie wpływa na ilość wchłoniętego leku. Maksymalne stężenie w surowicy po podaniu pojedynczej dawki występuje po ok.12 godzinach. Wielokrotne dawkowanie zmniejsza różnice w stężeniach występujących w surowicy pomiędzy kolejnymi dawkami. Istnieją różnice międzyosobnicze.
10/9 Dystrybucja:
Indapamid wiąże się z białkami osocza w 79%. Okres półtrwania w fazie eliminacji wynosi od 14 do 24 godzin (średnio 18 godzin). Stan stacjonarny jest osiągany po 7 dniach. Wielokrotne podawanie dawek nie prowadzi do kumulacji.
Metabolizm:
Indapamid jest wydalany głównie z moczem (70% dawki) oraz z kałem (22%) w postaci nieczynnych metabolitów.
Pacjenci z grup dużego ryzyka:
Parametry farmakokinetyczne pozostają niezmienione u pacjentów z niewydolnością nerek.
Przeprowadzone badania indapamidu nie wykazały działania mutagennego ani rakotwórczego indapamidu. Zast osowanie doustne dużych dawek u różnych gatunków zwierząt (od 40 do 8000 razy wyższych od dawki terapeutycznej), wykazało nasilenie działania moczopędnego indapamidu. Główne objawy zatrucia indapamidem podczas badań ostrej toksyczności po podaniu dożylnym lub dootrzewnowym, np. spowolnienie oddechu i obwodowy rozkurcz naczyń, były związane z właściwościami farmakologicznymi indapamidu.
Badania toksycznego wpływu na reprodukcję nie wykazały działania embriotoksycznego lub teratogennego.
Zarówno u samców jak i samic szczurów nie występowało upośledzenie płodności.
Rdzeń tabletki Laktoza jednowodna Skrobia kukurydziana, preżelatynizowana Hypromeloza (E 464) Krzemionka koloidalna bezwodna (E 551) Magnezu stearynian (E 470 B)
Otoczka Hypromeloza (E 464) Makrogol 6000 Tytanu dwutlenek (E 171)
Nie dotyczy.
11/9
Ten produkt leczniczy nie wymaga specjalnych warunków przechowywania.
30, 6 0, 90 tabletek w blistrach PVC/Aluminium. Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
Brak szczególnych wymagań.
Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami.
Orion Corporation Orionintie 1 FI-02200 Espoo Finlandia
Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 2010.03.01 r. Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 2013.02.08
27.05.2022
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Opamid, 1,5 mg, tabletki o przedłużonym uwalnianiu
2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY
Każda tabletka o przedłużonym uwalnianiu zawiera 1,5 mg indapamidu (Indapamidum).
Substancja pomocnicza o znanym działaniu: Każda tabletka o przedłużonym uwalnianiu zawiera
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA
Tabletka o przedłużonym uwalnianiu.
Białe lub prawie białe, okrągłe, z obu stron wypukłe, powlekane tabletki.
4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE
4.1 Wskazania do stosowania
Samoistne nadciśnienie tętnicze u dorosłych.
4.2 Dawkowanie i sposób podawania
Dawkowanie
Jedną tabletkę na 24 godziny, najlepiej rano, należy połknąć w całości, popijając wodą, nie należy żuć tabletki. W przypadku większych dawek indapamid nie wykazuje silniejszego działania przeciwnadciśnieniowego natomiast występuje nasilone działanie saluretyczne.
Niewydolność nerek (patrz punkty 4.3 i 4.4): W ciężkiej niewydolności nerek (klirens kreatyniny poniżej 30 ml/min), stosowanie tego produktu leczniczego jest przeciwskazane. Tiazydy oraz podobne leki moczopędne są w pełni skuteczne tylko wtedy gdy czynność nerek jest prawidłowa lub zaburzona jedynie w nieznacznym stopniu.
Pacjenci w podeszłym wieku (patrz punkt 4.4): U osób w podeszłym wieku przy ocenie czynności nerek na podstawie stężenia kreatyniny w osoczu należy uwzgl ędnić wiek, masę ciała i płeć. Pacjenci w podeszłym wieku mogą być leczeni produktem leczniczym Opamid, jedynie wówczas gdy czynność nerek jest prawidłowa lub zaburzona jedynie w nieznacznym stopniu.
Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby (patrz punkty 4.3 i 4.4): W przypadku ciężkich zaburzeń czynności wątroby stosowanie tego leku jest przeciwskazane.
Dzieci i młodzież: Nie określono skuteczności i bezpieczeństwa stosowania produktu leczniczego Opamid u dzieci i młodzieży. 2/9 Brak dostępnych danych.
Sposób podawania
Podanie doustne.
4.3 Przeciwwskazania
• Nadwrażliwość na substancję czynną, inne sulfonamidy lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1. • Ciężka niewydolność nerek. • Encefalopatia wątrobowa lub ciężkie zaburzenia czynności wątroby. • Hipokaliemia.
4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania
Specjalne ostrzeżenia
W przypadku zaburzenia czynności wątroby, leki moczopędne o działaniu podobnym do tiazydów mogą powodować, szczególnie w przypadku zaburzeń gospodarki wodno-elektrolitowej, wystąpienie encefalopatii wątrobowej, która może prowadzić do śpiączki wątrobowej. Stosowanie leków moczopędnych należy natychmiast przerwać, jeśli wystąpią objawy encefalopatii wątrobowej.
Nadwrażliwość na światło Opisywano przypadki reakcji uczuleniowych na światło, związanych ze stosowaniem tiazydów oraz leków moczopędnych o działaniu podobnym do tiazydów (patrz punkt 4.8). Jeśli reakcja nadwrażliwości na światło wystąpi podczas leczenia, zaleca się jego przerwanie. Jeżeli ponowne zastosowanie leku moczopędnego okaże się konieczne, zaleca się ochronę powierzchni skóry narażonej na działanie promieni słonecznych lub sztucznego promieniowania UVA.
Substancje pomocnicze Opamid zawiera laktozę. Ten produkt leczniczy nie powinien być stosowany u pacjen tów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, brakiem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.
Specjalne środki ostrożności dotyczące stosowania
Równowaga wodno-elektrolitowa
• Stężenie sodu w osoczu: Przed rozpoczęciem leczenia należy ocenić stężenie sodu w osoczu a następnie regularnie go kontrolować. Zmniejszenie stężenia sodu w osoczu może być w początkowym okresie bezobjawowe, dlatego też konieczna jest jego regularna kontrola, częstsza u osób w podeszłym wieku i u pacjentów z marskością wątroby (patrz punkty 4.8 i 4.9). Leczenie każdym lekiem moczopędnym może powodować hiponatremię, czasami z bardzo poważnymi następstwami. Hiponatremia i hipowolemia mogą powodować odwodnienie i niedociśnienie ortostatyczne. Jednoczesna utrata jonów chlorkowych może prowadzić do wtórnej kompensacyjnej zasadowicy metabolicznej: częstość występowania oraz nasilenie tego działania są niewielkie.
• Stężenie potasu w osoczu: Utrata potasu z hipokaliemią stanowi poważne ryzyko związane ze stosowaniem tiazydów i leków moczopędnych o działaniu podobnym do tiazydów. Hipokaliemia może powodować zaburzenia dotyczące mięśni. Zgłaszano przypadki rabdomiolizy, głównie w związku z ciężką hipokaliemią. Należy zapobiegać rozwojowi hipokaliemii (< 3,4 mmol/L), szczególnie u pacjentów, u których ryzyko jej wystąpienia jest większe np.: u osób w podeszłym wieku, niedożywionych i (lub) leczonych wieloma lekami, u pacjentów z marskością wątroby z obrzękami i wodobrzuszem, z chorobą naczyń wieńcowych i niewydolnością serca. W takiej 3/9 sytuacji hipokaliemia zwiększa kardiotoksyczność preparatów naparstnicy oraz ryzyko zaburzeń rytmu serca.
W grupie ryzyka znajdują się także pacjenci z wydłużonym odstępem QT, bez względu na to, czy jest to zaburzenie wrodzone, czy jatrogenne. Hipokaliemia, podobnie jak i bradykardia, jest czynnikiem predysponującym do rozwoju ciężkich zaburzeń rytmu serca, szczególnie do potencjalnie śmiertelnego częstoskurczu typu torsades de pointes.
Częstsze oznaczanie stężenia potasu w osoczu jest konieczne we wszystkich opisanych powyżej sytuacjach. Pierwsze oznaczenie stężenia potasu w osoczu należy wykonać w pierwszym tygodniu leczenia. W przypadku stwierdzenia hipokaliemii konieczne jest uzupełnienie potasu. Hipokaliemia, której towarzyszy małe stężenie magnezu w surowicy krwi może być oporna na leczenie, o ile stężenie magnezu nie zostanie wyrównane.
• Stężenie magnezu w osoczu: Wykazano, że tiazydowe leki moczopędne i pokrewne produkty lecznicze, w tym indapamid, zwiększają wydalanie magnezu z moczem, co może prowadzić do hipomagnezemii (patrz punkty 4.5 i 4.8).
• Stężenie wapnia w osoczu: Tiazydy i leki moczopędne o działaniu podobnym do tiazydów mogą zmniejszać wydalanie wapnia z moczem, powodując nieznaczne i przemijające zwiększenie stężenia wapnia w osoczu. Znaczna hiperkalcemia może być skutkiem nierozpoznanej nadczynności przytarczyc. Leczenie powyższymi lekami należy przerwać przed badaniami oceniającymi czynność przytarczyc.
Stężenie glukozy we krwi
Ważne, aby u osób chorych na cukrzycę często oznaczać stężenia glukozy w krwi, zwłaszcza w przypadku współistnienia hipokaliemii.
Kwas moczowy
U pacjentów z hiperurykemią może dojść do zwiększenia częstości napadów dny moczanowej.
Czynność nerek a leki moczopędne
Tiazydy i leki moczopędne o podobnym działaniu do tiazydów są w pełni skuteczne u pacjentów z prawidłową lub tylko w niewielkim stopniu zaburzoną czynnością nerek (stężenie kreatyniny w osoczu poniżej poziomu 25 mg/L tj. 220 μmol/L u osób dorosłych). U osób w podeszłym wieku przy ocenie czynności nerek na podstawie stężenia kreatyniny w osoczu należy uwzględnić wiek, masę ciała i płeć. Na początku leczenia, hipowolemia, wtórna do utraty płynów i sodu wywołana przez leki moczopędne, prowadzi do zmniejszenia przesączania kłębuszkowego. Może to powodować zwiększenie mocznika we krwi i kreatyniny w osoczu. Ta przemijająca czynnościowa niewydolność nerek nie powoduje żadnych następstw u osób z prawidłową czynnością nerek, natomiast może nasilić już istniejącą niewydolność nerek.
Nadmierne nagromadzenie płynu między naczyniówką a twardówką, ostra krótkowzroczność i jaskra wtórna zamkniętego kąta
Sulfonamidy i leki będące pochodnymi sulfonamidów mogą powodować reakcję idiosynkratyczną wywołującą nadmierne nagromadzenie płynu między naczyniówką a twardówką z ograniczeniem pola widzenia, przejściową krótkowzroczność i ostrą jaskrę zamkniętego kąta. Objawy obejmują ostry początek zmniejszenia ostrości wzroku lub ból oka, i zwykle pojawiają się w ciągu kilku godzin do kilku tygodni po rozpoczęciu leczenia. Nieleczona ostra jaskra zamykającego się kąta może prowadzić 4/9 do całkowitej utraty wzroku. W pierwszym etapie leczenia należy najszybciej jak to tylko możliwe zaprzestać stosowania produktu leczniczego. Jeśli ciśnienie wewnątrzgałkowe pozostaje zaburzone, należy rozważyć niezwłoczne podanie leków lub leczenie chirurgiczne. Występujące w przeszłości reakcje alergiczne na sulfonamidy lub penicylinę mogą stanowić czynniki ryzyka rozwoju ostrej jaskry zamykającego się kąta.
4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji
Połączenia leków, które nie są zalecane do jednoczesnego stosowania
Lit Indapamid oraz stosowanie diety ubogosodowej (zmniejszone wydalanie litu z moczem), może zwiększać stężenie litu w osoczu z objawami przedawkowania. Jeśli konieczne jest zastosowanie leków moczopędnych, należy ściśle monitorować stężenie litu w osoczu i odpowiednio dostosować dawkę.
Połączenia lekó w, które wymagają szczególnej ostrożności
Leki indukujące torsades de pointes, takie jak (ale nie ograniczają się do nich) • grupa Ia leków przeciwarytmicznych (chinidyna, hydrochinidyna, dizopiramid) • grupa III leków przeciwarytmicznych (amiodaron, sotalol, dofetylid, ibutylid, bretylium) • niektóre leki przeciwpsychotyczne: o fenotiazyny (chlorpromazyna, cyjamemazyna, lewomepromazyna, tiorydazyna, trifluoperazyna), benzamidy (amisulpryd, sulpiryd, sultopryd, tiapryd), butyrofenony (droperydol, haloperydol) o inne leki przeciwpsychotyczne (np. pimozyd) o inne: beprydyl, cyzapryd, dyfemanil, erytromycyna i.v., halofantryna, mizolastyna, pentamidyna, sparfloksacyna, moksyfloksacyna, wikamina i.v., metadon, astemizol, terfenadyna.
Zwiększenie ryzyka arytmii komorowych, szczególnie torsades de pointes (hipokaliemia jest czynnikiem predysponującym). Jeżeli jednoczesne zastosowanie tych leków jest konieczne, należy obserwować czy u pacjenta nie rozwija się hipokaliemia i w razie konieczności korygować stężenie potasu. Należy kontrolować stężenie elektrolitów w osoczu oraz wykonywać badania EKG.
Jeśli występuje hipokaliema, należy stosować leki nie powodujące ryzyka torsades de pointes.
NLPZ-niesteroidowe leki przeciwzapalne (stosowane ogólnie), w tym selektywne inhibitory COX-2, duże dawki kwasu salicylowego (≥3 g/dobę)
Możliwość zmniejszenia przeciwnadciśnieniowego działania indapamidu. Zwiększa się ryzyko ostrej niewydolności nerek u pacjentów odwodnionych (zmniejszone przesączanie kłębuszkowe). Należy dbać o nawodnienie pacjenta i od początku leczenia kontrolować czynność nerek.
Inhibitory konwertazy angiotensyny (inhibitory ACE) Ryzyko nagłego niedociśnienia tętniczego i (lub) ostrej niewydolności nerek, kiedy leczenie inhibitorami konwertazy angiotensyny rozpoczynane jest w sytuacji utrzymującego się niedoboru sodu (szczególnie u pacjentów ze zwężeniem tętnicy nerkowej).
U pacjentów z nadciśnieniem tętniczym ze względu na fakt, że uprzednie leczenie moczopędne może spowodować niedobór sodu, należy: • odstawić lek moczopędny na 3 dni przed rozpoczęciem stosowania inhibitorów ACE, a następnie, jeżeli to konieczne, powrócić do leczenia lekiem moczopędnym, nieoszczędzającym potasu • lub rozpocząć leczenie inhibitorem ACE w małych dawkach i stopniowo je zwiększać. 5/9 U pacjentów z zastoinową niewydolnością serca należy rozpocząć leczenie od bardzo małych dawek inhibitora ACE, jeżeli to możliwe po zmniejszeniu dawki leku moczopędnego nieoszczędzającego potasu.
We wszystkich przypadkach należy kontrolować czynność nerek (stężenie kreatyniny w osoczu) przez pierwsze tygodnie leczenia inhibitorem ACE.
Inne leki powodujące hipokaliemię: amfoterycyna B (i.v.), gliko- i mineralokortykosteroidy (stosowane ogólnie), tetrakozaktyd, leki przeczyszczające o działaniu drażniącym
Zwiększanie ryzyka hipokaliemii (działanie addycyjne).
Należy kontrolować oraz korygować stężenie potasu w osoczu. Jest to szczególnie ważne, zwłaszcza podczas równoczesnego leczenia glikozydami naparstnicy. Należy stosować leki przeczyszczające niepobudzające perystaltyki.
Baklofen Nasila przeciwnadciśnieniowe działanie indapamidu.
Należy nawodnić pacjenta oraz na początku leczenia kontrolować czynność nerek.
Preparaty naparstnicy Hipokaliemia i (lub) hipomagnezemia są czynnikami usposabiającymi do wystąpienia objawów toksyczności naparstnicy.
Konieczne jest kontrolowanie stężenia potasu i magnezu w osoczu oraz wykonanie badania EKG, a w razie konieczności zmodyfikowanie leczenia.
Połączenia wymagające szczególnej ostrożności
Allopurynol Jednoczesne stosowanie z indapamidem może nasilać reakcje nadwrażliwości na allopurynol.
Połączenia leków wymagające rozważenia
Leki moczopędne oszczędzające potas (amiloryd, spironolakton, triamteren) Uzasadnione kojarzenie tych leków, korzystne dla niektórych pacjentów, nie eliminuje ryzyka hipokaliemii lub hiperkaliemii (zwłaszcza w przypadku osób chorych na cukrzycę lub z niewydolnością nerek). Należy kontrolować stężenie potasu w osoczu i EKG i jeśli konieczne, należy ponownie rozważyć sposób leczenia.
Metformina Metformina zwiększa ryzyko wystąpienia kwasicy mleczanowej, w wyniku czynnościowej niewydolności nerek związanej ze stosowaniem leków moczopędnych, a zwłaszcza diuretyków pętlowych. Nie należy stosować metforminy, jeśli stęż enie kreatyniny w osoczu jest większe niż
Środki kontrastowe zawierające jod W przypadku odwodnienia spowodowanego lekami moczopędnymi istnieje zwiększone ryzyko rozwoju ostrej niewydolności nerek, zwłaszcza, jeśli zastosowano duże dawki środka kontrastowego zawierającego jod. Przed zastosowaniem takiego środka należy odpowiednio nawodnić pacjenta.
Leki przeciwdepresyjne o działaniu podobnym do imipraminy, neuroleptyki Działanie przeciwnadciśnieniowe oraz zwiększone ryzyko wystąpienia hipotonii ortostatycznej (działanie addycyjne).
6/9 Wapń (sole wapnia) Ryzyko hiperkalcemii w wyniku zmniejszonego wydalania wapnia przez nerki.
Cyklosporyna, takrolimus Ryzyko zwiększenia stężenia kreatyniny w osoczu, bez zmiany stężenia cyklosporyny, nawet jeśli nie występuje utrata płynów i (lub) sodu.
Kortykosteroidy, tetrakozaktyd (stosowane ogólnie) Zmniejszone działanie przeciwnadciśnieniowe (zatrzymanie płynów i (lub) sodu w wyniku działania kortykosteroidów).
4.6 Wpływ na płodność, ciąż ę i laktację
Ciąża
Brak jest lub istnieją ograniczone dane (mniej niż 300 przypadków działań w ciąży) dotyczące działań wynikających ze stosowania indapamidu u kobiet w ciąży. Długotrwałe narażenie na tiazydy w trzecim trymestrze ciąży może zmniejszyć objętość osocza matek, jak również maciczno-łożyskowy przepływ krwi, co może spowodować niedokrwienie i opóźnienie wzrostu płodowo-łożyskowego.
Badania na zwierzętach nie wykazują bezpośredniego lub pośredniego szkodliwego wpływu na reprodukcję (patrz punkt 5.3).
Jako środek ostrożności zaleca się unikanie stosowania indapamidu w czasie ciąży.
Karmienie piersią
Nie ma wystarczających danych dotyczących przenikania indapamidu i jego metabolitów do mleka ludzkiego. Może wystąpić nadwrażliwość na leki będące pochodnymi sulfonamidów oraz hipokaliemia. Nie można wykluczyć ryzyka dla noworodków/niemowląt.
Indapamid jest blisko związany z diuretykami tiazydowymi, które mają związek ze zmniejszeniem lub nawet zahamowaniem wydzielania mleka.
Nie zaleca się stosowania indapamidu w okresie karmienia piersią.
Płodność
Badania toksycznego wpływu na reprodukcję nie wykazały wpływu na płodność u samic i samców szczurów (patrz punkt 5.3). Wpływ na płodność u ludzi nie jest przewidywany.
4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn
Indapamid nie ma wpływu na szybkość reakcji, jednakże w niektórych przypadkach mogą wystąpić różne objawy związane ze zmniejszeniem ciśnienia krwi, zwłaszcza na początku leczenia lub, gdy zastosowano dodatkowo inny lek przeciwnadciśnieniowy. W takiej sytuacji zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń mechanicznych może być zaburzona.
4.8 Działania niepożądane
Podsumowanie profilu bezpieczeństwa
Najczęściej zgłaszanymi działaniami niepożądanymi są hipokaliemia, reakcje nadwrażliwości, głównie dermatologiczne u osób z predyspozycją do reakcji alergicznych i astmatycznych oraz wysypki plamkowo-grudkowe.
7/9 Tabelaryczne zestawienie działań niepożądanych
Podczas badań klinicznych i (lub) po wprowadzeniu produktu do obrotu obserwowano następujące działania niepożądane, które zostały pogrupowane według następującej częstości występowania: bardzo często (≥ 1/10); często (≥ 1/100, < 1/10); niezbyt często (≥ 1/1000, < 1/100); rzadko (≥ 1/10 000, < 1/1000); bardzo rzadko (<1/10 000); nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych).
Klasyfikacja narządów i układów MedDRA Działania niepożądane Częstość występowania Zaburzenia krwi i układu chłonnego Agranulocytoza Bardzo rzadko Niedokrwistość aplastyczna Bardzo rzadko Niedokrwistość hemolityczna Bardzo rzadko Leukopenia Bardzo rzadko Trombocytopenia Bardzo rzadko Zaburzenia metabolizmu i odżywiania Hipokaliemia (patrz punkt 4.4) Często Hiponatremia (patrz punkt 4.4) Niezbyt często Hipochloremia Rzadko Hipomagnezemia Rzadko Hiperkalcemia Bardzo rzadko Zaburzenia układu nerwowego Zawroty głowy Rzadko Zmęczenie Rzadko Ból głowy Rzadko Parestezje Rzadko Omdlenie Nieznana Zaburzenia oka Krótkowzroczność Nieznana Niewyraźne widzenie Nieznana Niedowidzenie Nieznana Jaskra ostrego kąta Nieznana Nadmierne nagromadzenie płynu między naczyniówką a twardówką Nieznana Zaburzenia serca Zaburzenia rytmu Bardzo rzadko Zaburzenia rytmu serca typu torsade de pointes (które mogą zakończyć się zgonem) (patrz punkty 4.4 i 4.5) Nieznana Zaburzenia naczyniowe Niedociśnienie Bardzo rzadko Zaburzenia żołądka i jelit Wymioty Niezbyt często Nudności Rzadko Zaparcia Rzadko Suchość w jamie ustnej Rzadko Zapalenie trzustki Bardzo rzadko Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych Zaburzenia czynności wątroby Bardzo rzadko Możliwość wystąpienia encefalopatii wątrobowej w przypadku niewydolności wątroby (patrz punkty 4.3 i 4.4) Nieznana Zapalenie wątroby Nieznana Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Reakcje nadwrażliwości Często Wykwity plamisto-grudkowe Często Plamica Niezbyt często Obrzęk naczynioruchowy Bardzo rzadko Pokrzywka Bardzo rzadko Toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka Bardzo rzadko Zespół Stevensa-Johnsona Bardzo rzadko 8/9 Możliwe pogorszenie istniejącego ostrego tocznia rumieniowatego układowego Nieznana Reakcje nadwrażliwości na światło (patrz punkt 4.4) Nieznana Zaburzenia mięśniowo- szkieletowe i tkanki łącznej Skurcze mięśni Nieznana Osłabienie mięśni Nieznana Bóle mięśniowe Nieznana Rabdomioliza Nieznana Zaburzenia nerek i dróg moczowych Niewydolność nerek Bardzo rzadko Zaburzenia układu rozrodczego i piersi Zaburzenia erekcji Niezbyt często Badania diagnostyczne Wydłużenie odstępu QT w badaniu elektrokardiograficznym (patrz punkty 4.4 i 4.5) Nieznana Zwiększenie stężenia glukozy we krwi Nieznana Zwiększenie stężenia kwasu moczowego w osoczu Nieznana Zwiększona aktywność enzymów wątrobowych Nieznana
Opis wybranych działań niepożądanych:
Podczas II i III fazy badań porównujących stosowanie indapamidu w dawce 1,5 mg i 2,5 mg, analiza stężenia potasu w osoczu wykazała wpływ indapamidu zależny od dawki: - indapamid w dawce 1,5 mg: stężenie potasu w osoczu < 3,4 mm/L obserwowano u 10% pacjentów i < 3,2 mmol/L u 4% pacjentów po 4 do 6 tygodniach leczenia. Po - indapamid w dawce 2,5 mg: stężenie potasu w osoczu < 3,4 mmol/L) obserwowano u 25% pacjentów i < 3,2 mmol/L u 10% pacjentów po 4 do 6 tygodniach leczenia. Po
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych. Al. Jerozolimskie 181 C, 02-222 Warszawa Tel.: +48 22 49 21 301, Faks: + 48 22 49 21 309
Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
4.9 Przedawkowanie
Objawy
Nie stwierdzono toksyczności indapamidu w dawkach do 40 mg, czyli ok. 27-krotnie większych niż dawki terapeutyczne. Objawy ostrego zatrucia indapamidem mają postać przede wszystkim zaburzeń wodno-elektrolitowych (hiponatremia, hipokaliemia). Mogą wystąpić nudności, wymioty, niedociśnienie tętnicze, kurcze mięśni, zawroty głowy, senność, dezorientacja, poliuria lub oliguria z możliwością przejścia w anurię (w wyniku hipowolemii).
9/9 Leczenie przedawkowania
Na początku konieczna jest szybka eliminacja przyjętej substancji poprzez płukanie żołądka i (lub) podanie węgla aktywowanego, następnie zapewnienie prawidłowej równowagi wodno-elektrolitowej w specjalistycznym ośrodku.
5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE
5.1 Właściwości farmakodynamiczne
Grup a farmakoterapeutyczna: Leki moczopędne; Sulfonamidy, proste, kod ATC: C03BA11
Mechanizm działania
Indapamid jest pochodną sulfonamidową zawierającą pierścień indolowy, o właściwościach farmakologicznych podobnych do tiazydowych leków moczopędnych, działających poprzez hamowanie wchłaniania zwrotnego sodu w części korowej nerki. Powoduje to zwiększenie wydalania sodu i chlorków i w mniejszym stopniu potasu i magnezu, zwiększając w ten sposób objętość wydalanego moczu i wywołując działanie przeciwnadciśnieniowe.
Działanie farmakodynamiczne
Badania II i III fazy z zastosowaniem indapamidu w monoterapii wykazały jego działanie przeciwnadciśnieniowe trwające 24 godziny. Działanie to występowało po podaniu dawek, których działanie moczopędne było umiarkowanie nasilone.
Właściwości przeciwnadciśnieniowe indapamidu są związane z poprawą podatności tętnic i zmniejszaniem oporu naczyniowego i całkowitego oporu obwodowego. Indapamid zmniejsza przerost lewej komory serca. Leki moczopędne tiazydowe i o podobnym działaniu wykazują terapeutyczne plateau i powyżej określonej dawki zwiększa się jedynie częstość występowania działań niepożądanych. Nie należy zwiększać dawki, jeżeli leczenie jest nieskuteczne.
Podczas krótko-, średnio-, i długoterminowego leczenia pacjentów z nadciśnieniem tętniczym wykazano, że indapamid: • nie wpływa niekorzystnie na metabolizm lipidów: trójglicerydów, frakcję LDL cholesterolu oraz frakcję HDL cholesterolu, • nie wpływa niekorzystnie na metabolizm węglowodanów, nawet u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym chorych na cukrzycę.
5.2 Właściwości farmakokinetyczne
Opamid jest dostarczany w postaci o przedłużonym uwalnianiu dzięki systemowi macierzy, w której substancja czynna jest utrzymywana we wnętrzu tabletki w rozproszeniu, co zapewnia powolne uwalnianie indapamidu.
Wchłanianie:
Część indapamidu uwalnia się szybko i jest całkowicie wchłaniana w przewodzie pokarmowym. Pokarm nieznacznie przyspiesza wchłanianie, ale nie wpływa na ilość wchłoniętego leku. Maksymalne stężenie w surowicy po podaniu pojedynczej dawki występuje po ok.12 godzinach. Wielokrotne dawkowanie zmniejsza różnice w stężeniach występujących w surowicy pomiędzy kolejnymi dawkami. Istnieją różnice międzyosobnicze.
10/9 Dystrybucja:
Indapamid wiąże się z białkami osocza w 79%. Okres półtrwania w fazie eliminacji wynosi od 14 do 24 godzin (średnio 18 godzin). Stan stacjonarny jest osiągany po 7 dniach. Wielokrotne podawanie dawek nie prowadzi do kumulacji.
Metabolizm:
Indapamid jest wydalany głównie z moczem (70% dawki) oraz z kałem (22%) w postaci nieczynnych metabolitów.
Pacjenci z grup dużego ryzyka:
Parametry farmakokinetyczne pozostają niezmienione u pacjentów z niewydolnością nerek.
5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie
Przeprowadzone badania indapamidu nie wykazały działania mutagennego ani rakotwórczego indapamidu. Zast osowanie doustne dużych dawek u różnych gatunków zwierząt (od 40 do 8000 razy wyższych od dawki terapeutycznej), wykazało nasilenie działania moczopędnego indapamidu. Główne objawy zatrucia indapamidem podczas badań ostrej toksyczności po podaniu dożylnym lub dootrzewnowym, np. spowolnienie oddechu i obwodowy rozkurcz naczyń, były związane z właściwościami farmakologicznymi indapamidu.
Badania toksycznego wpływu na reprodukcję nie wykazały działania embriotoksycznego lub teratogennego.
Zarówno u samców jak i samic szczurów nie występowało upośledzenie płodności.
6. DANE FARMACEUTYCZNE
6.1 Wykaz substancji pomocniczych
Rdzeń tabletki Laktoza jednowodna Skrobia kukurydziana, preżelatynizowana Hypromeloza (E 464) Krzemionka koloidalna bezwodna (E 551) Magnezu stearynian (E 470 B)
Otoczka Hypromeloza (E 464) Makrogol 6000 Tytanu dwutlenek (E 171)
6.2 Niezgodności farmaceutyczne
Nie dotyczy.
6.3 Okres ważności
11/9
6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania
Ten produkt leczniczy nie wymaga specjalnych warunków przechowywania.
6.5 Rodzaj i zawartość opakowania
30, 6 0, 90 tabletek w blistrach PVC/Aluminium. Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania produktu leczniczego do
stosowaniaBrak szczególnych wymagań.
Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami.
7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA
DOPUSZCZENIE DO OBROTUOrion Corporation Orionintie 1 FI-02200 Espoo Finlandia
8. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIAData wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 2010.03.01 r. Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 2013.02.08
10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU
CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO27.05.2022