Nebilet HCT

Ulotka dołączona do opakowania: informacja dla użytkownika
NEBILET HCT, 5 mg + 12,5 mg, tabletki powlekane Nebivololum + Hydrochlorothiazidum
Należy zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta. - Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. - Należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty, w razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości. - Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. - Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same. - Jeśli nasili się którykolwiek z objawów niepożądanych lub wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Patrz punkt 4.

Spis treści ulotki:

1. Co to jest lek NEBILET HCT i w jakim celu się go stosuje

2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku NEBILET HCT

3. Jak stosować lek NEBILET HCT

4. Możliwe działania niepożądane

5. Jak przechowywać lek NEBILET HCT

6. Zawartość opakowania i inne informacje

1. Co to jest lek NEBILET HCT i w jakim celu się go stosuje

Lek NEBILET HCT zawiera jako substancje czynne nebiwolol i hydrochlorotiazyd.
 Nebiwolol jest lekiem działającym na układ sercowo-naczyniowy, należącym do grupy selektywnych leków beta-adrenolitycznych (tj. wybiórczo wpływających na układ sercowo- naczyniowy). Zapobiega przyspieszeniu czynności serca i kontroluje siłę skurczu serca. Rozszerza także naczynia krwionośne, co pomaga obniżyć ciśnienie krwi.  Hydrochlorotiazyd jest lekiem moczopędnym, który działa poprzez zwiększenie ilości wytwarzanego moczu.
NEBILET HCT to lek złożony zawierający nebiwolol i hydrochlorotiazyd w jednej tabletce i jest stosowany w leczeniu podwyższonego ciśnienia krwi (nadciśnienia tętniczego). Jest stosowany zamiast dwóch oddzielnych leków, u tych pacjentów, którzy już wcześniej przyjmowali te dwa leki jednocześnie.

2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku NEBILET HCT

Kiedy nie stosować leku NEBILET HCT  Jeśli pacjent ma uczulenie na nebiwolol lub hydrochlorotiazyd lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6),  Jeśli pacjent ma uczulenie (nadwrażliwość) na inne pochodne sulfonamidów (leki podobne do hydrochlorotiazydu, który jest pochodną sulfonamidową),  Jeśli u pacjenta stwierdzono jedno lub więcej z poniższych zaburzeń:  bardzo wolna czynność serca (poniżej 60 uderzeń na minutę),  pewne inne ciężkie zaburzenia rytmu serca (np. zespół chorego węzła zatokowego, blok zatokowo-przedsionkowy, blok przedsionkowo-komorowy drugiego lub trzeciego stopnia),
 niewydolność serca, która niedawno wystąpiła lub nasiliła się lub jeżeli pacjent otrzymuje leczenie dożylne wspomagające pracę serca z powodu wstrząsu kardiogennego w przebiegu ostrej niewydolności serca,  niskie ciśnienie tętnicze,  ciężkie zaburzenia krążenia w kończynach górnych lub dolnych,  nie leczony guz chromochłonny: guz znajdujący się na szczycie nerek (w nadnerczach),  ciężkie zaburzenia dotyczące nerek, całkowity brak moczu (bezmocz),  zaburzenia metaboliczne (kwasica metaboliczna), np. cukrzycowa kwasica ketonowa,  astma lub świszczący oddech (obecnie lub w przeszłości),  zaburzenia czynności wątroby,  duże stężenie wapnia we krwi, małe stężenie potasu we krwi, małe stężenie sodu we krwi, które utrzymują się i nie ustępują po leczeniu,  duże stężenie kwasu moczowego z objawami dny moczanowej.
Ostrzeżenia i środki ostrożności Przed rozpoczęciem przyjmowania leku NEBILET HCT należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
 Należy skonsultować się z lekarzem w przypadku występowania któregokolwiek z następujących stanów: - ból w klatce piersiowej spowodowany samoistnym skurczem tętnic wieńcowych (dławica piersiowa typu Prinzmetala), - blok serca I stopnia (łagodne zaburzenie przewodzenia w sercu, które wpływa na rytm serca), - nieprawidłowo wolna czynność serca, - nie leczona przewlekła niewydolność serca, - toczeń rumieniowaty układowy (zaburzenie układu immunologicznego, tj. układu odpornościowego organizmu), - łuszczyca (choroba skóry, dla której charakterystyczne są łuszczące się, różowe plamy) lub łuszczyca w przeszłości, - nadczynność tarczycy: lek NEBILET HCT może maskować objawy nieprawidłowo szybkiej czynności serca, występującej w tej chorobie, - zaburzenia krążenia w rękach lub nogach, np. choroba lub zespół Raynaud’a, bóle kurczowe podczas chodzenia, - uczulenie: lek NEBILET HCT może nasilać reakcję na pyłki lub inne substancje, na które pacjent jest uczulony, - utrzymujące się trudności w oddychaniu, - cukrzyca: lek NEBILET HCT może maskować objawy ostrzegawcze w przypadku małego stężenia cukru we krwi (np. kołatanie serca, szybka czynność serca); lekarz zaleci częstsze oznaczanie stężenia cukru podczas przyjmowania leku NEBILET HCT, ponieważ może być konieczne dostosowanie dawki leków przeciwcukrzycowych, - zaburzenia czynności nerek: lekarz będzie kontrolować czynność nerek, aby upewnić się, że nie doszło do jej pogorszenia; w przypadku ciężkich zaburzeń czynności nerek nie należy przyjmować leku NEBILET HCT (patrz punkt „Kiedy nie stosować leku NEBILET HCT”), - skłonność do małego stężenia potasu we krwi, zwłaszcza w przypadku występowania zespołu wydłużonego odstępu QT (nieprawidłowy zapis EKG) lub przyjmowania glikozydów naparstnicy (aby wspomóc czynność skurczową serca); ryzyko wystąpienia małego stężenia potasu we krwi jest większe w przypadku marskości wątroby, gwałtownej utraty płynów z powodu zbyt intensywnego leczenia moczopędnego lub jeżeli spożycie potasu z pożywieniem i napojami jest niewystarczające, - planowany zabieg chirurgiczny - przed znieczuleniem należy zawsze poinformować anestezjologa o zażywaniu leku NEBILET HCT, - jeśli w przeszłości u pacjenta wystąpił nowotwór złośliwy skóry lub jeśli w trakcie leczenia pojawi się nieoczekiwana zmiana skórna. Leczenie hydrochlorotiazydem, zwłaszcza dużymi dawkami przez dłuższy czas, może zwiększyć ryzyko niektórych rodzajów nowotworów złośliwych skóry i warg (nieczerniakowy nowotwór złośliwy skóry). Podczas przyjmowania
leku Nebilet HCT należy chronić skórę przed działaniem światła słonecznego i promieniowaniem UV, - jeśli u pacjenta wystąpi osłabienie wzroku lub ból oka. Mogą być to objawy gromadzenia się płynu w unaczynionej błonie otaczającej oko (nadmierne nagromadzenie płynu między naczyniówką a twardówką) lub zwiększenie ciśnienia we wnętrzu oka – mogą one wystąpić w przedziale od kilku godzin lub tygodni od przyjęcia leku Nebilet HCT. Może to prowadzić do trwałej utraty wzroku, jeśli nie będzie leczone. Jeśli wcześniej pacjent miał uczulenie na penicylinę lub sulfonamidy, to może być bardziej narażony na rozwój tej choroby, - jeśli w przeszłości po przyjęciu hydrochlorotiazydu u pacjenta występowały problemy z oddychaniem lub płucami (w tym zapalenie płuc lub gromadzenie się płynu w płucach). Jeśli po przyjęciu leku Nebilet HCT u pacjenta wystąpi ciężka duszność lub trudności z oddychaniem, należy niezwłocznie zwrócić się o pomoc medyczną.

 Lek NEBILET HCT może powodować zwiększenie stężenia tłuszczów i kwasu moczowego we krwi. Może wpływać na stężenie pewnych substancji chemicznych we krwi, nazywanych elektrolitami: lekarz będzie okresowo kontrolować ich stężenie, zlecając badania krwi.
 Hydrochlorotiazyd będący składnikiem leku NEBILET HCT może być przyczyną nadwrażliwości skóry na światło słoneczne lub sztuczne promieniowanie ultrafioletowe. Należy przerwać przyjmowanie leku NEBILET HCT i skonsultować się z lekarzem w przypadku wystąpienia wysypki, swędzących plamek lub nadwrażliwości skóry podczas leczenia (patrz także punkt 4).
 Test antydopingowy: lek NEBILET HCT może powodować dodatni wynik testu antydopingowego.
Dzieci i młodzież Nie zaleca się podawania leku NEBILET HCT dzieciom i młodzieży z powodu braku danych dotyczących stosowania leku w tej grupie wiekowej.
Inne leki i NEBILET HCT Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować. Zawsze należy poinformować lekarza o przyjmowaniu któregokolwiek z poniższych leków jednocześnie z lekiem NEBILET HCT:  Leki, które podobnie jak NEBILET HCT, mogą wpływać na ciśnienie krwi i (lub) czynność serca:  Leki obniżające ciśnienie tętnicze i leki stosowane w zaburzeniach dotyczących serca (takie jak amiodaron, amlodypina, cybenzolina, klonidyna, digoksyna, diltiazem, dyzopiramid, dofetylid, felodypina, flekainid, guanfacyna, hydrochinidyna, ibutylid, lacydypina, lidokaina, meksyletyna, metylodopa, moksonidyna, nikardypina, nifedypina, nimodypina, nitrendypina, propafenon, chinidyna, rylmenidyna, sotalol, werapamil)  Leki uspokajające oraz przeciwpsychotyczne (stosowane w zaburzeniach psychicznych) np. amisulpiryd, barbiturany (stosowane także w padaczce), chloropromazyna, cyjamemazyna, droperydol, haloperydol, lewomepromazyna, leki opioidowe, fenotiazyna (stosowana także w przypadku wymiotów i nudności), pimozyd, sulpiryd, sultopryd, tiorydazyna, tiapryd, trifluoperazyna  Leki przeciwdepresyjne, np. amitryptylina, fluoksetyna, paroksetyna  Leki stosowane do znieczulenia w trakcie operacji  Leki stosowane w przypadku astmy, niedrożnego nosa lub niektórych chorób oczu, takich jak jaskra (zwiększone ciśnienie w oku) lub w celu rozszerzenia źrenicy  Baklofen (lek zwiotczający mięśnie)  Amifostyna (lek o działaniu ochronnym, stosowany podczas leczenia nowotworów).
 Leki, których działanie lub toksyczność mogą być nasilane przez lek NEBILET HCT:
 Sole litu, stosowane jako stabilizatory nastroju  Cyzapryd (stosowany w zaburzeniach układu pokarmowego)  Beprydyl (stosowany w dławicy piersiowej)  Difemanil (stosowany w przypadku nadmiernego pocenia)  Leki stosowane w zakażeniach: erytromycyna podawana we wlewie lub wstrzyknięciu, pentamidyna i sparfloksacyna, amfoterycyna i sól sodowa penicyliny G, halofantryna (stosowana w malarii)  Winkamyna (stosowana w zaburzeniach krążenia mózgowego)  Mizolastyna i terfenadyna (stosowane w uczuleniach)  Leki moczopędne i przeczyszczające  Leki stosowane w leczeniu ostrych stanów zapalnych: steroidy (np. kortyzon i prednizon), ACTH (hormon adrenokortykotropowy) i leki będące pochodnymi kwasu salicylowego (np. kwas acetylosalicylowy/aspiryna i inne salicylany)  Karbenoksolon (stosowany w leczeniu zgagi i wrzodów żołądka)  Sole wapnia, stosowane jako suplementy w celu zwiększenia uwapnienia kości  Leki stosowane w celu zwiotczenia mięśni (np. tubokuraryna)  Diazoksyd, stosowany w leczeniu małego stężenia cukru we krwi i wysokiego ciśnienia  Amantadyna, lek przeciwwirusowy  Cyklosporyna, stosowana w celu osłabienia układu odpornościowego organizmu  Jodowe środki kontrastujące, stosowane jako kontrast w badaniach rentgenowskich.  Leki przeciwnowotworowe (np. cyklofosfamid, fluorouracyl, metotreksat).
 Leki, których działanie może być osłabione przez NEBILET HCT:  Leki zmniejszające stężenie cukru we krwi (insulina i doustne leki przeciwcukrzycowe, metformina)  Leki stosowane w przypadku dny (np. allopurynol, probenecyd i sulfinpirazon)  Leki, takie jak noradrenalina, stosowane w leczeniu niskiego ciśnienia krwi i wolnej czynności serca.
 Leki przeciwbólowe i przeciwzapalne (niesteroidowe leki przeciwzapalne), gdyż mogą osłabiać działanie obniżające ciśnienie krwi leku NEBILET HCT.
 Leki stosowane w nadkwaśności i chorobie wrzodowej (leki zmniejszające wydzielanie kwasu w żołądku): lek NEBILET HCT należy przyjmować w trakcie posiłku, a lek zobojętniający między posiłkami.
NEBILET HCT z alkoholem Należy zachować ostrożność spożywając alkohol podczas przyjmowania leku NEBILET HCT, ponieważ może wystąpić omdlenie lub zawroty głowy. W takim przypadku nie należy spożywać alkoholu, w tym wina, piwa i alkoholowych napojów gazowanych.
Ciąża i karmienie piersią Pacjentka musi poinformować swojego lekarza jeśli jest w ciąży lub podejrzewa ciążę. W takim przypadku lekarz zleca zwykle przyjmowanie innego leku zamiast leku Nebilet HCT, ponieważ lek Nebilet HCT nie jest zalecany podczas ciąży. Jest to spowodowane tym, że jedna z substancji czynnych leku Nebilet HCT – hydrochlorotiazyd przenika przez łożysko. W związku z tym stosowanie leku Nebilet HCT w ciąży może mieć potencjalnie szkodliwy wpływ na płód i na noworodka. Należy poinformować lekarza jeśli pacjentka karmi piersią lub jeśli planuje rozpocząć karmienie piersią. Nebilet HCT nie jest zalecany dla matek karmiących piersią.
Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn Lek NEBILET HCT może powodować zawroty głowy i zmęczenie. W takim przypadku nie należy prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn.
NEBILET HCT zawiera laktozę i sód Lek zawiera laktozę. Jeżeli stwierdzono wcześniej u pacjenta nietolerancję niektórych cukrów, pacjent powinien skontaktować się z lekarzem przed przyjęciem leku.
Lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na tabletkę powlekaną, to znaczy lek uznaje się za „wolny od sodu”.

3. Jak stosować lek NEBILET HCT

Lek ten należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza.
Należy przyjmować 1 tabletkę na dobę, popijając odpowiednią ilością wody, najlepiej codziennie o tej samej porze. Lek NEBILET HCT można przyjmować przed, podczas lub po posiłku, ale także niezależnie od posiłków.
Stosowanie u dzieci i młodzieży Nie należy podawać leku NEBILET HCT dzieciom i młodzieży.
Linia podziału na tabletce tylko ułatwia rozkruszenie w celu ułatwienia połknięcia.
Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku NEBILET HCT W razie przypadkowego przedawkowania leku, należy natychmiast powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Najczęstszymi objawami podmiotowymi i przedmiotowymi przedawkowania są: bardzo wolna czynność serca (bradykardia), niskie ciśnienie krwi mogące prowadzić do omdlenia, duszność podobna do występującej w astmie oskrzelowej, ostra niewydolność serca, nadmierne oddawanie moczu prowadzące do odwodnienia, nudności i senność, kurcze mięśni, zaburzenia rytmu serca (zwłaszcza w przypadku jednoczesnego przyjmowania glikozydów naparstnicy lub leków przeciwarytmicznych).
Pominięcie zastosowania leku NEBILET HCT W przypadku pominięcia dawki leku NEBILET HCT, ale przypomnienia sobie o tym niewiele później, należy zażyć zapomnianą dawkę, przeznaczoną na dany dzień. Natomiast w przypadku znacznego opóźnienia (np. kilkanaście godzin) i zbliżania się pory przyjęcia kolejnej dawki, należy pominąć zapomnianą dawkę i przyjąć następną, wyznaczoną dawkę, o zwykłej porze. Nie należy przyjmować podwójnej dawki leku. Należy unikać wielokrotnego pomijania dawki leku.
Przerwanie stosowania leku NEBILET HCT Przed przerwaniem stosowania leku NEBILET HCT należy zawsze skonsultować się z lekarzem.
W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem leku należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
W trakcie stosowania nebiwololu odnotowano następujące działania niepożądane:

Często występujące działania niepożądane (mogą dotyczyć do 1 na 10 osób): - bóle głowy - zawroty głowy - uczucie zmęczenia - nietypowe uczucie pieczenia, kłucia, łaskotania lub mrowienia - biegunka - zaparcie - nudności - duszność - obrzęk rąk lub stóp.
Niezbyt często występujące działania niepożądane (mogą dotyczyć do 1 na 100 osób): - wolna czynność serca lub inne zaburzenia dotyczące serca - niskie ciśnienie tętnicze - kurczowe bóle nóg podczas chodzenia - zaburzenia widzenia - impotencja - zaburzenia depresyjne - zaburzenia trawienne, nagromadzenie gazów w żołądku lub jelitach, wymioty - wysypka skórna, świąd - duszność podobna do występującej w astmie oskrzelowej, spowodowana nagłym skurczem mięśni dróg oddechowych (skurcz oskrzeli) - koszmary senne.
Bardzo rzadko występujące działania niepożądane (mogą dotyczyć do 1 na 10000 osób): - omdlenie - zaostrzenie łuszczycy (choroba skóry, dla której charakterystyczne są łuszczące się różowe plamy).
Następujące działania niepożądane odnotowano jedynie w pojedynczych przypadkach: - reakcje alergiczne obejmujące całe ciało, przebiegające z uogólnionymi zmianami skórnymi (reakcje nadwrażliwości); - szybko rozpoczynający się obrzęk, szczególnie wokół ust, oczu lub języka, z możliwością wystąpienia nagłych trudności w oddychaniu (obrzęk naczynioruchowy); - rodzaj wysypki skórnej objawiającej się bladoczerwonymi, uniesionymi, swędzącymi guzkami, będącej wynikiem alergii lub nie mającej podłoża alergicznego (pokrzywka).
Następujące działania niepożądane odnotowano w trakcie przyjmowania hydrochlorotiazydu:
Częstość nieznana: nowotwory złośliwe skóry i warg (nieczerniakowe nowotwory złośliwe skóry).
Reakcje alergiczne - ogólnoustrojowa reakcja alergiczna (reakcja anafilaktyczna)
Serce i układ krążenia - zaburzenia rytmu serca, kołatanie serca - zmiany w elektrokardiogramie - nagłe omdlenie w pozycji stojącej, powstawanie zakrzepów krwi w żyłach (zakrzepica) i zatorów, zapaść krążeniowa (wstrząs).
Krew - zmiany liczby krwinek, takie jak zmniejszenie liczby krwinek białych, zmniejszenie liczby płytek krwi, zmniejszenie liczby krwinek czerwonych, zaburzone wytwarzanie nowych krwinek w szpiku kostnym
- zmiana objętości płynów ustrojowych (odwodnienie) i stężenia związków chemicznych we krwi, zwłaszcza zmniejszenie stężenia potasu, zmniejszenie stężenia sodu, zmniejszenie stężenia magnezu, zmniejszenie stężenia chlorków i zwiększenie stężenia wapnia - zwiększenie stężenia kwasu moczowego, dna moczanowa, zwiększenie stężenia glukozy we krwi, cukrzyca, zasadowica metaboliczna (zaburzenie metaboliczne), zwiększenie stężenia cholesterolu we krwi i (lub) triglicerydów.
Żołądek i jelita - brak apetytu, suchość błony śluzowej jamy ustnej, nudności, wymioty, dyskomfort w obrębie żołądka, ból brzucha, biegunka, osłabienie perystaltyki jelit (zaparcie), brak perystaltyki jelit (niedrożność porażenna), wzdęcie, - zapalenie gruczołów wytwarzających ślinę, zapalenie trzustki, zwiększenie aktywności amylazy we krwi (enzym trzustkowy) - zażółcenie skóry (żółtaczka), zapalenie pęcherzyka żółciowego.
Klatka piersiowa - niewydolność oddechowa, zapalenie płuc, tworzenie tkanki włóknistej w płucach (choroba śródmiąższowa płuc), gromadzenie płynu w płucach (obrzęk płuc). - bardzo rzadko: ostra niewydolność oddechowa (objawy obejmują ciężką duszność, gorączkę, osłabienie i splątanie).
Układ nerwowy - zawroty głowy (uczucie wirowania) - drgawki, zaburzenia świadomości, śpiączka, ból głowy, zawroty głowy - apatia, stan splątania, depresja, nerwowość, niepokój, zaburzenia snu - niezwykłe uczucie pieczenia, kłucia, łaskotania lub mrowienia - osłabienie mięśni (niedowład).
Skóra i włosy - świąd, fioletowe plamki na skórze (plamica), pokrzywka, zwiększona wrażliwość skóry na światło słoneczne, wysypka, wysypka na twarzy i (lub) czerwone plamy, które mogą powodować powstawanie blizn (toczeń rumieniowaty skórny), zapalenie naczyń krwionośnych prowadzące do martwicy tkanki (martwicze zapalenie naczyń), łuszczenie, zaczerwienienie, rozwarstwienie skóry i powstawanie pęcherzy na skórze (toksyczna nekroliza naskórka).
Oczy i uszy - widzenie na żółto, nieostre widzenie, zaostrzenie krótkowzroczności, zmniejszone wytwarzanie łez - osłabienie wzroku lub ból oczu na skutek podwyższonego ciśnienia (możliwe objawy gromadzenia się płynu w unaczynionej błonie otaczającej oko — nadmiernego nagromadzenia płynu między naczyniówką a twardówką — lub ostrej jaskry zamkniętego kąta).
Stawy i mięśnie - kurcze mięśni, ból mięśni.
Układ moczowy - zaburzenia czynności nerek, ostra niewydolność nerek (zmniejszone wytwarzanie moczu i gromadzenie płynu oraz produktów przemiany materii w organizmie), zapalenie tkanki łącznej nerek (śródmiąższowe zapalenie nerek), obecność cukru w moczu.
Narządy płciowe - zaburzenia wzwodu.
Ogólne/inne - ogólne osłabienie, zmęczenie, gorączka, nasilone pragnienie.

Zgłaszanie działań niepożądanych Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, tel.: + 48 22 49 21 301, faks: + 48 22 49 21 309, Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.

5. Jak przechowywać lek NEBILET HCT

Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci. Brak specjalnych zaleceń dotyczących przechowywania. Nie stosować tego leku, po upływie terminu ważności zamieszczonego na pudełku i blistrach po:„EXP”. Termin ważności oznacza ostatni dzień danego miesiąca. Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.

6. Zawartość opakowania i inne informacje

Co zawiera lek NEBILET HCT - Substancjami czynnymi leku są nebiwolol i hydrochlorotiazyd. Każda tabletka zawiera 5 mg nebiwololu (w postaci nebiwololu chlorowodorku: 2,5 mg d-nebiwololu i 2,5 mg l-nebiwololu) i 12,5 mg hydrochlorotiazydu.
- Pozostałe składniki to:  rdzeń tabletki: laktoza jednowodna, polisorbat 80, hypromeloza 15 mPa•s, skrobia kukurydziana, kroskarmeloza sodowa, celuloza mikrokrystaliczna, krzemionka koloidalna bezwodna, magnezu stearynian;  otoczka: makrogolu 40 stearynian (typ I), tytanu dwutlenek (E171), karmin (kwas karminowy, E120), lak, hypromeloza 6 cps, celuloza mikrokrystaliczna.
Jak wygląda lek NEBILET HCT i co zawiera opakowanie NEBILET HCT to różowawe, okrągłe, lekko obustronnie wypukłe tabletki powlekane z oznaczeniem „5/12.5” wytłoczonym po jednej stronie i linią podziału po drugiej stronie tabletki. Linia podziału na tabletce tylko ułatwia rozkruszenie w celu ułatwienia połknięcia, a nie podział na równe dawki.
Wielkości opakowań: 7, 14, 28 tabletek powlekanych.
Tabletki znajdują się w blistrach z folii PP/COC/PP/Aluminium w tekturowym pudełku.
Podmiot odpowiedzialny i wytwórca
Podmiot odpowiedzialny Menarini International Operations Luxembourg S.A. 1, Avenue de la Gare, L-1611 Luxembourg, Luksemburg
Wytwórca
Berlin-Chemie AG Glienicker Weg 125, 12489 Berlin, Niemcy
lub
Menarini - von Heyden GmbH Leipziger Strasse 7-13, 01097 – Dresden Niemcy
lub
A. Menarini Manufacturing Logistics and Services S.r.l. Via Sette Santi 3, 50131 Florence Włochy
Ten produkt leczniczy jest dopuszczony do obrotu w krajach członkowskich Europejskiego Obszaru Gospodarczego pod następującymi nazwami:
Belgia: Nobiretic Bułgaria: Nebilet Plus Cypr: Lobivon-plus Czechy: Nebilet Plus H 5 mg / 12,5 mg tabletki powlekane Dania: Hypoloc Comp Estonia: Nebilet Plus Finlandia: Hypoloc Comp Francja: TEMERITDUO Grecja: Lobivon-plus Węgry: Nebilet Plus Irlandia: Hypoloc Plus Włochy: Aloneb Łotwa: Nebilet Plus Litwa: Nebilet Plus Luksemburg: Nobiretic Malta: Nebilet Plus Polska: Nebilet HCT Portugalia: Nebilet Plus Rumunia: Co-Nebilet 5 mg / 12,5 mg Słowacja: Nebilet HCTZ Słowenia: Co-Nebilet Hiszpania: Lobivon plus Holandia: Nebiretic Wielka Brytania: Nebivolol / Hydrochlorothiazide
Data ostatniej aktualizaji ulotki: 12/2021

CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

NEBILET HCT, 5 mg + 12,5 mg, tabletki powlekane

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

Każda tabletka produktu leczniczego NEBILET HCT zawiera 5 mg nebiwololu (w postaci nebiwololu chlorowodorku: 2,5 mg d-nebiwololu i 2,5 mg 1-nebiwololu) oraz 12,5 mg hydrochlorotiazydu.
Substancje pomocnicze o znanym działaniu: każda tabletka zawiera 129,25 mg laktozy (patrz punkt 4.4).
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Tabletka powlekana.
NEBILET HCT, 5 mg + 12,5 mg: różowawe, okrągłe, lekko obustronnie wypukłe tabletki powlekane z oznaczeniem “5/12.5” wytłoczonym po jednej stronie i linią podziału po drugiej stronie tabletki.
Linia podziału na tabletce ułatwia tylko rozkruszenie w celu ułatwienia połknięcia, a nie podział na równe dawki.

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1. Wskazania do stosowania
Leczenie samoistnego nadciśnienia tętniczego. NEBILET HCT to produkt złożony zawierający 5 mg nebiwololu i 12,5 mg hydrochlorotiazydu, jest stosowany jako zamiennik u pacjentów, u których ciśnienie krwi jest właściwie kontrolowane za pomocą jednocześnie podawanych nebiwololu w dawce 5 mg i hydrochlorotiazydu w dawce 12,5 mg.
4.2. Dawkowanie i sposób podawania
Dawkowanie
Dorośli Produkt leczniczy NEBILET HCT, 5 mg + 12,5 mg jest wskazany w leczeniu pacjentów, których ciśnienie krwi jest odpowiednio kontrolowane za pomocą podawanych jednocześnie nebiwololu w dawce 5 mg i hydrochlorotiazydu w dawce 12,5 mg. Dawka dobowa to jedna tabletka (5 mg + 12,5 mg). Zalecane jest przyjmowanie produktu o stałej porze.
Pacjenci z niewydolnością nerek Nie należy stosować produktu leczniczego NEBILET HCT u pacjentów z ciężką niewydolnością nerek (patrz także punkt 4.3 i 4.4).
Pacjenci z niewydolnością wątroby

Dane dotyczące stosowania produktu u pacjentów z niewydolnością lub zaburzeniami czynności wątroby są ograniczone. Z tego powodu stosowanie produktu leczniczego NEBILET HCT w tej grupie pacjentów jest przeciwwskazane.
Pacjenci w podeszłym wieku W świetle ograniczonego doświadczenia klinicznego w stosowaniu produktu u pacjentów w wieku powyżej kontrolować takich pacjentów.
Dzieci i młodzież Nie określono dotychczas bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności produktu leczniczego NEBILET HCT u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat. Brak dostępnych danych. Z tego powodu nie zaleca się stosowania produktu leczniczego NEBILET HCT u dzieci i młodzieży.
Sposób podawania Podanie doustne. Tabletki mogą być przyjmowane podczas jedzenia.
4.3. Przeciwwskazania
- Nadwrażliwość na substancje czynne lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1. - Nadwrażliwość na inne pochodne sulfonamidów (ponieważ hydrochlorotiazyd jest pochodną sulfonamidu). - Niewydolność wątroby lub zaburzenia czynności wątroby. - Bezmocz, ciężka niewydolność nerek (klirens kreatyniny < 30 ml/min.). - Ostra niewydolność serca, wstrząs kardiogenny lub epizody dekompensacji niewydolności serca wymagające leczenia dożylnego lekami inotropowymi. - Zespół chorego węzła zatokowego, w tym blok zatokowo-przedsionkowy. - Blok przedsionkowo-komorowy drugiego lub trzeciego stopnia (bez wszczepionego stymulatora). - Bradykardia (częstość akcji serca < 60 uderzeń / minutę przed rozpoczęciem leczenia). - Niskie ciśnienie tętnicze (ciśnienie skurczowe < 90 mm Hg). - Ciężkie zaburzenia krążenia obwodowego. - Stany skurczowe oskrzeli lub astma oskrzelowa w wywiadzie. - Nie leczony guz chromochłonny nadnerczy. - Kwasica metaboliczna. - Oporna na leczenie hipokaliemia, hiperkalcemia, hiponatremia i objawowa hiperurykemia.
4.4. Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania
Wszystkie ostrzeżenia dotyczące każdej z substancji czynnych produktu leczniczego, wymienione poniżej, mają zastosowanie także do produktu leczniczego złożonego NEBILET HCT. Patrz także punkt 4.8.
Nebiwolol Poniższe ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczą wszystkich leków beta-adrenolitycznych.
 Znieczulenie ogólne: Utrzymanie blokady receptorów beta-adrenergicznych zmniejsza ryzyko wystąpienia zaburzeń rytmu w czasie wprowadzenia do znieczulenia oraz intubacji. W razie potrzeby przerwania blokady receptorów beta-adrenergicznych w celu przygotowania pacjenta do zabiegu chirurgicznego, należy przerwać podawanie leków beta-adrenolitycznych co najmniej 24 godziny przed zabiegiem. Zalecana jest ostrożność w przypadku stosowania niektórych środków znieczulających mających depresyjny wpływ na mięsień sercowy. W celu przeciwdziałania wystąpieniu reakcji z nerwu błędnego można podać dożylnie atropinę.


 Układ sercowo-naczyniowy: Zasadniczo, nie należy stosować leków beta-adrenolitycznych u pacjentów z nie leczoną zastoinową niewydolnością serca, dopóki ich stan nie zostanie ustabilizowany. U pacjentów z chorobą niedokrwienną serca leczenie lekiem beta-adrenolitycznym należy przerywać stopniowo, zmniejszając dawkę w okresie np. 1-2 tygodni. W razie konieczności, zaleca się w tym czasie wprowadzenie odpowiedniego leczenia zapobiegającego zaostrzeniu objawów dławicy piersiowej. Leki beta-adrenolityczne mogą wywoływać bradykardię: w przypadku, gdy tętno spoczynkowe pacjenta wynosi poniżej 50-55 uderzeń na minutę i (lub) wystąpią objawy związane z bradykardią, dawkę należy zmniejszyć.
Zalecana jest ostrożność w przypadku stosowania leków beta-adrenolitycznych: u pacjentów z zaburzeniami krążenia obwodowego (choroba lub zespół Raynaud’a, chromanie przestankowe) z uwagi na możliwość zaostrzenia objawów chorobowych; u pacjentów z blokiem przedsionkowo-komorowym pierwszego stopnia z powodu ujemnego wpływu leków beta-adrenolitycznych na czas przewodzenia; u pacjentów z dławicą piersiową typu Prinzmetala z uwagi na możliwość wystąpienia skurczu tętnic wieńcowych spowodowanego pobudzeniem receptorów alfa; leki beta-adrenolityczne mogą zwiększać liczbę napadów dławicy piersiowej i wydłużać czas ich trwania. Zasadniczo nie zaleca się jednoczesnego stosowania nebiwololu z antagonistami kanału wapniowego typu werapamilu i diltiazemu, jak również z lekami przeciwarytmicznymi klasy I oraz lekami przeciwnadciśnieniowymi działającymi ośrodkowo. Szczegółowe informacje, patrz punkt 4.5.
 Metabolizm i układ hormonalny: Nebiwolol nie wpływa na stężenie glukozy u chorych na cukrzycę. Należy jednak zachować ostrożność podczas stosowania produktu w tej grupie pacjentów, ponieważ nebiwolol może maskować niektóre objawy hipoglikemii (tachykardia, kołatania serca). Leki beta-adrenolityczne mogą maskować objawy nadczynności tarczycy (tachykardia). Nagłe przerwanie stosowania nebiwololu może nasilić te objawy.
 Układ oddechowy Zaleca się ostrożne stosowanie leków beta-adrenolitycznych u pacjentów z przewlekłymi obturacyjnymi chorobami układu oddechowego, ponieważ leki te mogą prowadzić do nasilenia skurczu dróg oddechowych.
 Inne Pacjenci z łuszczycą w wywiadzie mogą być leczeni lekami beta-adrenolitycznymi jedynie po dokładnym rozważeniu. Leki beta-adrenolityczne mogą zwiększać wrażliwość na alergeny oraz nasilenie reakcje anafilaktycznych.
Hydrochlorotiazyd  Zaburzenia czynności nerek: Pełną korzyść z zastosowania hydrochlorotiazydu można uzyskać tylko w przypadku prawidłowej czynności nerek. U pacjentów z chorobami nerek tiazydowe leki moczopędne mogą nasilać azotemię. U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek mogą wystąpić skutki kumulacji tej substancji czynnej. W przypadku wystąpienia postępującego zaburzenia czynności nerek, na co wskazuje rosnące stężenie azotu pozabiałkowego we krwi, konieczne jest rozważenie celowości stosowania dalszego leczenia: należy rozważyć odstawienie leku moczopędnego.
 Metabolizm i układ hormonalny: Tiazydowe leki moczopędne mogą zaburzać tolerancję glukozy. W takim przypadku konieczna może być modyfikacja dawki insuliny lub doustnych leków hipoglikemizujących (patrz punkt 4.5). W trakcie leczenia tiazydowymi lekami moczopędnymi może dojść do ujawnienia cukrzycy utajonej. W trakcie stosowania tiazydowych leków moczopędnych obserwowano zwiększenie stężenia cholesterolu i triglicerydów we krwi. U niektórych pacjentów tiazydowe leki moczopędne mogą prowadzić do wystąpienia hiperurykemii i (lub) dny moczanowej.


 Zaburzenia elektrolitowe: Tak jak w przypadku każdego pacjenta leczonego lekami moczopędnymi, w odpowiednich odstępach czasu należy okresowo kontrolować stężenie elektrolitów w surowicy krwi. Tiazydowe leki moczopędne, w tym hydrochlorotiazyd, mogą powodować zaburzenia gospodarki wodnej lub elektrolitowej (hipokaliemię, hiponatremię i zasadowicę hipochloremiczną). Do objawów ostrzegających zaburzeń wodnych lub elektrolitowych należą suchość w ustach, pragnienie, osłabienie, apatia, senność, niepokój, ból lub kurcze mięśni, zmęczenie mięśni, niedociśnienie tętnicze, skąpomocz, tachykardia i zaburzenia żołądkowo-jelitowe, takie jak nudności lub wymioty. Ryzyko wystąpienia hipokaliemii jest największe u pacjentów z marskością wątroby, u pacjentów, u których występuje szybka diureza i u pacjentów, którzy przyjmują doustnie nieodpowiednią ilość elektrolitów lub są leczeni jednocześnie kortykosteroidami lub hormonem adrenokortykotropowym (ACTH) (patrz punkt 4.5). Hipokaliemia wiąże się ze szczególnym zagrożeniem u pacjentów z zespołem wydłużonego QT, wrodzonym lub jatrogennym. Hipokaliemia nasila działanie kardiotoksyczne glikozydów naparstnicy i ryzyko wystąpienia zaburzeń rytmu serca. U pacjentów, u których występuje duże ryzyko hipokaliemii, zaleca się częstszą kontrolę stężenia potasu w osoczu; pierwsze oznaczenie należy wykonać w ciągu tygodnia po rozpoczęciu leczenia. Hiponatremia z rozcieńczenia może wystąpić u pacjentów z obrzękami podczas upalnej pogody. W takich przypadkach niedobór jonów chlorkowych jest zazwyczaj łagodny i nie wymaga leczenia. Tiazydowe leki moczopędne mogą zmniejszać wydalanie wapnia z moczem, co może spowodować przejściowe i niewielkie zwiększenie stężenia wapnia w surowicy, przy braku innych, znanych zaburzeń metabolizmu wapnia. Znaczna hiperkalcemia może być objawem utajonej nadczynności przytarczyc. Tiazydowe leki moczopędne powinny zostać odstawione przed przeprowadzeniem badań czynnościowych przytarczyc. Wykazano, że tiazydowe leki moczopędne zwiększają wydalanie magnezu z moczem, co może doprowadzić do hipomagnezemii.
 Toczeń rumieniowaty układowy: Istnieją doniesienia o zaostrzeniu lub uaktywnieniu tocznia rumieniowatego układowego w trakcie stosowania tiazydowych leków moczopędnych.
 Testy antydopingowe: Hydrochlorotiazyd, substancja czynna tego produktu leczniczego może dawać dodatni wynik testu antydopingowego.
 Inne: Reakcje nadwrażliwości na hydrochlorotiazyd mogą wystąpić u pacjentów z lub bez alergii czy astmy oskrzelowej w wywiadzie. W związku ze stosowaniem tiazydowych leków moczopędnych opisywano przypadki reakcji nadwrażliwości na światło (patrz punkt 4.8). W przypadku wystąpienia reakcji nadwrażliwości na światło podczas leczenia, zaleca się odstawienie produktu leczniczego. Jeśli ponowne rozpoczęcie podawania produktu będzie konieczne, zaleca się osłanianie ciała przed światłem słonecznym lub sztucznym promieniowaniem UVA.
 Białko wiążące jod: Tiazydowe leki moczopędne mogą zmniejszać stężenie białka wiążącego jod, nie powodując objawów zaburzeń czynności tarczycy.
 Nieczerniakowe nowotwory złośliwe skóry W dwóch badaniach epidemiologicznych z wykorzystaniem danych z duńskiego krajowego rejestru nowotworów złośliwych stwierdzono zwiększenie ryzyka nieczerniakowych nowotworów złośliwych skóry (NMSC, ang. non-melanoma skin cancer) [raka podstawnokomórkowego (BCC, ang. basal cell carcinoma) i raka kolczystokomórkowego (SCC, ang. squamous cell carcinoma)] w warunkach zwiększającego się łącznego narażenia organizmu na hydrochlorotiazyd (HCTZ). W mechanizmie rozwoju NMCS mogą odgrywać rolę właściwości fotouczulające HCTZ. Pacjentów przyjmujących HCTZ należy poinformować o ryzyku NMSC i zalecić regularne sprawdzanie, czy na skórze nie pojawiły się nowe zmiany, i szybki kontakt z lekarzem w przypadku stwierdzenia jakichkolwiek podejrzanych zmian skórnych. Pacjentom należy zalecić podejmowanie możliwych działań zapobiegawczych w celu minimalizacji ryzyka rozwoju nowotworów złośliwych skóry, jak ograniczanie narażania się na działanie światła słonecznego i promieniowania UV, a jeśli to niemożliwe - odpowiednią ochronę. Niepokojące zmiany skórne należy niezwłocznie badać z możliwością wykonania biopsji z

oceną histologiczną. U osób, u których w przeszłości występowały NMSC, może być konieczne ponowne rozważenie stosowania HCTZ (patrz również punkt 4.8).
 Nadmierne nagromadzenie płynu między naczyniówką a twardówką, ostra krótkowzroczność i jaskra wtórna zamkniętego kąta: Sulfonamidy i leki będące pochodnymi sulfonamidów mogą powodować reakcję idiosynkratyczną, wywołującą nadmierne nagromadzenie płynu między naczyniówką a twardówką z ograniczeniem pola widzenia, przejściową krótkowzrocznością i ostrą jaskrę zamkniętego kąta. Objawy obejmują ostry początek zmniejszonej ostrości wzroku lub bólu oka i zwykle występują w ciągu kilku godzin lub tygodni od rozpoczęcia leczenia. Nieleczona jaskra wtórna zamkniętego kąta może prowadzić do trwałej utraty wzroku. Podstawowym leczeniem jest jak najszybsze przerwanie przyjmowania leku. Konieczne może być rozważenie szybkiego leczenia farmakologicznego lub chirurgicznego, jeśli ciśnienie wewnątrzgałkowe pozostaje niekontrolowane. Czynniki ryzyka rozwoju jaskry wtórnej zamkniętego kąta mogą obejmować historię alergii na sulfonamidy lub penicylinę.
 Ostra toksyczność na układ oddechowy: Po przyjęciu hydrochlorotiazydu notowano bardzo rzadko poważne przypadki ostrej toksyczności na układ oddechowy, w tym zespół ostrej niewydolności oddechowej (ARDS, ang. acute respiratory distress syndrome). Obrzęk płuc zwykle rozwija się w ciągu kilku minut do kilku godzin po przyjęciu hydrochlorotiazydu. Początkowo objawy obejmują duszność, gorączkę, osłabioną czynność płuc i niedociśnienie tętnicze. Jeśli podejrzewa się rozpoznanie ARDS, należy odstawić Nebilet HCT i zastosować odpowiednie leczenie. Hydrochlorotiazydu nie należy podawać pacjentom, u których wcześniej po przyjęciu hydrochlorotiazydu wystąpił ARDS.
Produkt złożony nebiwolol + hydrochlorotiazyd Poza ostrzeżeniami związanymi z poszczególnymi substancjami czynnymi złożonego produktu leczniczego, następujące ostrzeżenia dotyczą produktu leczniczego Nebilet HCT:
 Nietolerancja galaktozy, zespół niedoboru laktazy typu Lapp, zespół złego wchłaniania glukozy- galaktozy: Ten produkt leczniczy zawiera laktozę. Nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.
 Lek ten zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na tabletkę powlekaną, to znaczy lek uznaje się za „wolny od sodu”.

4.5. Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji
Interakcje farmakodynamiczne:
Nebiwolol Niżej wymienione interakcje odnoszą się do wszystkich antagonistów receptorów beta-adrenergicznych.

Leki przeciwarytmiczne klasy I (chinidyna, hydrochinidyna, cybenzolina, flekainid, dyzopiramid, lidokaina, meksyletyna, propafenon): możliwość nasilenia wpływu na czas przewodzenia przedsionkowo-komorowego i zwiększenie ujemnego działania inotropowego (patrz punkt 4.4).
Antagoniści kanału wapniowego typu werapamil/diltiazem: ujemny wpływ na kurczliwość i przewodzenie przedsionkowo-komorowe. Dożylne podanie werapamilu pacjentom stosującym leki beta-adrenolityczne może prowadzić do ciężkiej hipotonii i bloku przedsionkowo-komorowego (patrz punkt 4.4).
Ośrodkowo działające leki przeciwnadciśnieniowe (klonidyna, guanfacyna, moksonidyna, metyldopa, rylmenidyna): równoczesne stosowanie ośrodkowo działających leków przeciwnadciśnieniowych może

nasilać objawy niewydolności serca poprzez zmniejszenie napięcia układu współczulnego (zmniejszenie częstości rytmu serca i pojemności minutowej serca, rozszerzenie naczyń) (patrz punkt 4.4). Nagłe przerwanie stosowania leku, szczególnie w przypadku wcześniejszego odstawienia leku blokującego receptory beta-adrenergiczne, może zwiększać ryzyko “nadciśnienia z odbicia”.
-Leczenie skojarzone, które należy stosować z zachowaniem ostrożności Leki przeciwarytmiczne klasy III (amiodaron): możliwość wydłużenia czasu przewodzenia przedsionkowo- komorowego.
Leki znieczulające - wziewne pochodne halogenowe: jednoczesne stosowanie antagonistów receptorów beta- adrenergicznych i leków znieczulających może zmniejszać odruchową tachykardię i zwiększać ryzyko niedociśnienia tętniczego (patrz punkt 4.4). Jako główną zasadę trzeba przyjąć, że należy unikać nagłego przerwania stosowania leku blokującego receptory beta-adrenergiczne. Należy poinformować lekarza anestezjologa, że pacjent jest leczony produktem leczniczym NEBILET HCT.
Insulina i doustne leki przeciwcukrzycowe: pomimo, że nebiwolol nie wpływa na stężenie glukozy, to jednoczesne stosowanie nebiwololu z lekami z tej grupy może maskować niektóre objawy hipoglikemii (kołatanie serca, tachykardia).
Baklofen (lek zwiotczający mięśnie), amifostyna (przeciwnowotworowy lek wspomagający): jednoczesne stosowanie z lekami przeciwnadciśnieniowymi prawdopodobnie nasila zmniejszenie ciśnienia tętniczego krwi, dlatego należy odpowiednio dostosować dawkę leku przeciwnadciśnieniowego.
- Leczenie skojarzone, które należy rozważyć Glikozydy naparstnicy: jednoczesne stosowanie może wydłużać czas przewodzenia przedsionkowo- komorowego. Badania kliniczne z zastosowaniem nebiwololu nie wykazały interakcji z glikozydami naparstnicy. Nebiwolol nie wpływa na kinetykę digoksyny.
Antagoniści kanału wapniowego, typu dihydropirydyny (amlodypina, felodypina, lacydypina, nifedypina, nikardypina, nimodypina, nitrendypina): u pacjentów z niewydolnością serca, jednoczesne stosowanie może zwiększać ryzyko niedociśnienia. Nie można również wykluczyć zwiększenia ryzyka dalszego pogorszenia czynności skurczowej komór.
Leki przeciwpsychotyczne, przeciwdepresyjne (trójpierścieniowe, barbiturany i fenotiazyny): jednoczesne stosowanie może nasilać hipotensyjne działanie leków beta-adrenolitycznych (działanie addycyjne).
Niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ): brak wpływu na hipotensyjne działanie nebiwololu.
Leki sympatomimetyczne: jednoczesne stosowanie może znosić działanie antagonistów receptorów beta- adrenergicznych. Leki beta-adrenergiczne mogą prowadzić do wystąpienia niehamowanej aktywności alfa- adrenergicznej leków sympatomimetycznych działających zarówno na receptory alfa-, jak i beta- adrenergiczne (ryzyko wystąpienia nadciśnienia tętniczego, ciężkiej bradykardii i bloku serca).
Hydrochlorotiazyd Możliwe interakcje związane z hydrochlorotiazydem:
- Leczenie skojarzone nie zalecane Sole litu: Równoczesne stosowanie soli litu z hydrochlorotiazydem prowadzi do zmniejszenia klirensu nerkowego litu i w konsekwencji do zwiększenia ryzyka wystąpienia objawów toksyczności litu. W związku z tym nie zaleca się stosowania produktu leczniczego NEBILET HCT równocześnie z solami litu. Jeśli równoczesne stosowanie tych leków jest konieczne, należy kontrolować stężenie litu w surowicy.
Produkty lecznicze wpływające na stężenie potasu: Jednoczesne podawanie innych produktów leczniczych, które mogą prowadzić do utraty potasu i hipokaliemii (np. innych leków moczopędnych kaliuretycznych, leków przeczyszczających, kortykosteroidów, ACTH, amfoterycyny, karbenoksolonu, soli sodowej

penicyliny G, pochodnych kwasu salicylowego), może nasilić działanie hydrochlorotiazydu prowadzące do zmniejszenia stężenia potasu w surowicy krwi (patrz punkt 4.4). W związku z tym nie zaleca się stosowania takiego leczenia skojarzonego.
- Leczenie skojarzone, które należy rozważyć Niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ): NLPZ (tj. kwas acetylosalicylowy w dawkach > 3 g na dobę, inhibitory COX-2 i nieselektywne NLPZ) mogą zmniejszać działanie hipotensyjne tiazydowych leków moczopędnych.
Sole wapnia: Tiazydowe leki moczopędne mogą zwiększyć stężenie wapnia w surowicy w związku z jego zmniejszonym wydalaniem. Jeśli zajdzie potrzeba stosowania suplementów wapnia, należy monitorować stężenie wapnia w surowicy i odpowiednio dostosować dawkę wapnia.
Glikozydy naparstnicy: Wywołana tiazydowymi lekami moczopędnymi hipokaliemia lub hipomagnezemia może sprzyjać powstawaniu zaburzeń rytmu serca wywołanych glikozydami naparstnicy.
Produkty lecznicze, na które wpływają zaburzenia stężenia potasu w surowicy: Należy okresowo monitorować stężenie potasu w surowicy oraz EKG w czasie stosowania produktu leczniczego NEBILET HCT jednocześnie z lekami, na których działanie wpływają zaburzenia stężenia potasu w surowicy (np. glikozydy naparstnicy, leki przeciwarytmiczne) oraz z następującymi lekami mogącymi wywołać częstoskurcz komorowy typu torsades de pointes (w tym niektóre leki przeciwarytmiczne), dla którego hipokaliemia jest czynnikiem predysponującym, takimi jak: - leki przeciwarytmiczne klasy Ia (np. chinidyna, hydrochinidyna, dyzopiramid); - leki przeciwarytmiczne klasy III (np. amiodaron, sotalol, dofetylid, ibutylid); - niektóre leki przeciwpsychotyczne: (np. tiorydazyna, chlorpromazyna, lewomepromazyna, trifluperazyna, cyjamemazyna, sulpiryd, sultopryd, amisulpryd, tiapryd, pimozyd, haloperydol, droperydol); - inne leki: (np. beprydyl, cyzapryd, difemanil, erytromycyna stosowana dożylnie, halofantryna, mizolastyna, pentamidyna, sparfloksacyna, terfenadyna, winkamina stosowana dożylnie).
Niedepolaryzujące leki zwiotczające mięśnie szkieletowe (np. tubokuraryna): Działanie niedepolaryzujących leków zwiotczających mięśnie szkieletowe może być nasilone przez hydrochlorotiazyd.
Produkty lecznicze przeciwcukrzycowe (leki doustne i insulina): Tiazydowy lek moczopędny może wpływać na tolerancję glukozy. Modyfikacja dawki przeciwcukrzycowych produktów leczniczych może okazać się konieczna (patrz punkt 4.4).
Metformina: Należy stosować metforminę z zachowaniem ostrożności, gdyż istnieje ryzyko wystąpienia kwasicy mleczanowej z powodu potencjalnej czynnościowej niewydolności nerek wywołanej przez hydrochlorotiazyd.
Beta-adrenolityki i diazoksyd: Tiazydowe leki moczopędne mogą zwiększyć działanie hiperglikemizujące beta-adrenolityków innych niż nebiwolol i diazoksydu.
Aminy presyjne (np. noradrenalina): działanie amin presyjnych może być osłabione.
Produkty lecznicze stosowane w leczeniu dny (probenecyd, sulfinpirazon i allopurynol): Może okazać się konieczne dostosowanie dawki leków zwiększających wydalanie kwasu moczowego z moczem, ponieważ hydrochlorotiazyd może zwiększyć stężenie kwasu moczowego w surowicy. Może okazać się konieczne zwiększenie dawki probenecydu lub sulfinpirazonu. Jednoczesne podawanie tiazydowych leków moczopędnych może zwiększyć częstość reakcji nadwrażliwości na allopurynol.
Amantadyna: Tiazydowe leki moczopędne mogą zwiększać ryzyko objawów niepożądanych wywoływanych przez amantadynę.


Salicylany: Przy jednoczesnym podawaniu dużych dawek salicylanów, hydrochlorotiazyd może nasilać działanie toksyczne salicylanów na ośrodkowy układ nerwowy.
Cyklosporyna: Jednoczesne podawanie cyklosporyny może zwiększać ryzyko hiperurykemii i powikłań typu dny moczanowej.
Środki kontrastujące zawierające jod: W przypadku odwodnienia wtórnego do zastosowania leku moczopędnego, istnieje ryzyko wystąpienia ostrej niewydolności nerek, szczególnie w przypadku stosowania produktów zawierających jod w dużych dawkach. Przed podaniem takich środków należy nawodnić pacjenta.
Potencjalne interakcje związane z nebiwololem i hydrochlorotiazydem:
- Leczenie skojarzone, które należy wziąć pod uwagę Inne leki przeciwnadciśnieniowe: w trakcie jednoczesnego leczenia innymi lekami przeciwnadciśnieniowymi może wystąpić addycyjny efekt hipotensyjny lub nasilenie działania przeciwnadciśnieniowego produktów leczniczych.
Leki przeciwpsychotyczne, trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, barbiturany, leki opioidowe i alkohol: jednoczesne podawanie produktu leczniczego NEBILET HCT z tymi lekami może nasilać efekt hipotensyjny i(lub) prowadzić do wystąpienia hipotonii ortostatycznej.
Interakcje farmakokinetyczne:
Nebiwolol Ze względu na to, że nebiwolol metabolizowany jest z udziałem izoenzymu CYP2D6, jednoczesne podawanie nebiwololu z substancjami hamującymi aktywność tego enzymu, a w szczególności paroksetyną, fluoksetyną, tiorydazyną i chinidyną, może prowadzić do zwiększenia stężenia nebiwololu w osoczu, co wiąże się ze zwiększeniem ryzyka wystąpienia ciężkiej bradykardii i działań niepożądanych. Jednoczesne stosowanie nebiwololu z cymetydyną powoduje zwiększenie stężenia nebiwololu w osoczu, bez wpływu na działanie kliniczne. Jednoczesne zastosowanie z ranitydyną nie miało wpływu na farmakokinetykę nebiwololu. Możliwe jest zalecenie jednoczesnego stosowania produktu NEBILET HCT i leków zobojętniających pod warunkiem, że produkt NEBILET HCT jest przyjmowany z posiłkiem, a lek zobojętniający - pomiędzy posiłkami. Jednoczesne zastosowanie nebiwololu z nikardypiną powodowało niewielkie zwiększenie stężenia obu leków w osoczu, bez wpływu na ich działanie kliniczne. Jednoczesne podanie alkoholu, furosemidu lub hydrochlorotiazydu nie miało wpływu na farmakokinetykę nebiwololu. Nebiwolol nie ma wpływu ani na farmakokinetykę, ani na farmakodynamikę warfaryny.
Hydrochlorotiazyd W obecności żywic jonowymiennych (np. cholestyraminy i kolestypolu), wchłanianie hydrochlorotiazydu jest zaburzone.
Leki cytotoksyczne: Przy równoczesnym stosowaniu hydrochlorotiazydu i leków cytotoksycznych (np. cyklofosfamidu, fluorouracylu, metotreksatu) należy spodziewać się nasilenia toksycznego wpływu na szpik kostny (w szczególności granulocytopenii).
4.6. Wpływ na płodność, ciążę i laktację
Ciąża Nie ma wystarczających danych dotyczących stosowania produktu leczniczego NEBILET HCT u kobiet w ciąży. Badania obu składników produktu leczniczego, przeprowadzone na zwierzętach, nie pozwalają na ocenę wpływu produktu złożonego nebiwololu i hydrochlorotiazydu na rozrodczość (patrz punkt 5.3).
Nebiwolol

Brak wystarczających danych dotyczących stosowania nebiwololu u kobiet w ciąży umożliwiających ocenę jego potencjalnego szkodliwego działania. Jednakże nebiwolol wykazuje działanie farmakologiczne, które może mieć szkodliwy wpływ na ciążę i (lub) płód/noworodka. Zasadniczo leki beta–adrenolityczne zmniejszają przepływ krwi przez łożysko, co może spowodować opóźnienie wzrostu, wewnątrzmaciczne obumarcie płodu, poronienie lub poród przedwczesny. Działania niepożądane (np.: hipoglikemia i bradykardia) mogą wystąpić u płodu i noworodka. Jeśli leczenie lekami beta-adrenolitycznymi jest konieczne, zalecane są leki wybiórczo blokujące receptory beta 1 -adrenergiczne. Nie należy stosować nebiwololu podczas ciąży, chyba że jest to zdecydowanie konieczne. Jeśli uznano, że leczenie nebiwololem jest konieczne, należy monitorować maciczno-łożyskowy przepływ krwi i rozwój płodu. W przypadku szkodliwych działań na ciążę lub płód, należy rozważyć leczenie alternatywne. Noworodek powinien być dokładnie obserwowany. Objawy hipoglikemii i bradykardii przeważnie występują w ciągu pierwszych 3 dni.
Hydrochlorotiazyd Istnieje ograniczone doświadczenie ze stosowaniem hydrochlorotiazydu podczas ciąży, w szczególności podczas pierwszego trymestru. Badania przeprowadzone na zwierzętach są niewystarczające. Hydrochlorotiazyd przenika przez łożysko. W oparciu o farmakologiczny mechanizm działania hydrochlorotiazydu, jego stosowanie w drugim i trzecim trymestrze ciąży może zmniejszyć przepływ krwi w krążeniu płodowo-łożyskowym oraz może powodować następujące działania u płodu i noworodka: żółtaczkę, zaburzenia równowagi elektrolitowej i małopłytkowość. Hydrochlorotiazydu nie należy stosować w leczeniu obrzęków ciążowych, nadciśnienia ciążowego, stanu przedrzucawkowego, ze względu na ryzyko zmniejszenia objętości osocza i hipoperfuzji łożyska bez korzystnego wpływu na przebieg choroby. Hydrochlorotiazydu nie należy stosować w leczeniu samoistnego nadciśnienia tętniczego u kobiet w ciąży, z wyjątkiem rzadkich sytuacji, gdy inne leczenie nie może być stosowane.
Karmienie piersią Nie wiadomo, czy nebiwolol przenika do mleka kobiecego. Badania na zwierzętach wykazały przenikanie nebiwololu do mleka samic. Większość beta-adrenolityków, zwłaszcza związki lipofilne, takie jak nebiwolol i jego czynne metabolity, przenikają w zmiennych ilościach do mleka kobiecego. Hydrochlorotiazyd przenika do mleka kobiecego w niewielkich ilościach. Tiazydowe leki moczopędne w dużych dawkach powodują intensywną diurezę, hamując produkcję mleka. Stosowanie produktu Nebilet HCT podczas karmienia piersią nie jest wskazane. Jeśli Nebilet HCT jest stosowany podczas karmienia piersią, dawka powinna być tak mała jak to możliwe.
4.7. Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn
Nie przeprowadzono dotychczas badań dotyczących wpływu produktu leczniczego NEBILET HCT na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. U pacjentów stosujących leki przeciwnadciśnieniowe sporadycznie mogą wystąpić zawroty głowy i uczucie zmęczenia, co należy wziąć pod uwagę podczas prowadzenia pojazdów mechanicznych lub obsługiwania maszyn.

4.8. Działania niepożądane
Działania niepożądane wymieniono oddzielnie dla każdej substancji czynnej.
Nebiwolol Działania niepożądane odnotowane po podaniu nebiwololu w monoterapii, w większości są łagodne lub umiarkowane i zostały sklasyfikowane według układów i narządów oraz częstości ich występowania, w tabeli poniżej:
Klasyfikacja układów i narządów Często (≥1/100 do < 1/10) Niezbyt często (≥1/1 000 do ≤ 1/100) Bardzo rzadko (≤ 1/10 000) Częstość nie znana

Zaburzenia układu immunologicznego
nadwrażliwość Zaburzenia psychiczne
depresja

Zaburzenia układu nerwowego Bóle i zawroty głowy, parestezje
Zaburzenia oka Zaburzenia widzenia Zaburzenia serca Bradykardia, niewydolność serca, zwolnienie przewodzenia przedsionkowo- komorowego i (lub) blok przedsionkowo- komorowy

Zaburzenia naczyniowe
tętnicze, wystąpienie i (lub) nasilenie chromania przestankowego
Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia Duszność Skurcz oskrzeli Zaburzenia żołądkowo- jelitowe Zaparcie, nudności, biegunka Dyspepsja, wzdęcia, wymioty
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej
rumień skóry Nasilenie objawów łuszczycy Pokrzywka Zaburzenia układu rozrodczego i piersi
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania Uczucie zmęczenia, obrzęki

Ponadto, podczas stosowania niektórych leków blokujących receptory beta-adrenergiczne, obserwowano następujące działania niepożądane: omamy, psychozy, splątanie, oziębienie i (lub) zasinienie kończyn, zespół Raynaud’a, suchość spojówek oraz zespół oczno-śluzówkowo-skórny typowy dla praktololu.
Hydrochlorotiazyd W trakcie stosowania hydrochlorotiazydu w monoterapii odnotowano następujące zdarzenia niepożądane: Nowotwory łagodne, złośliwe i nieokreślone (w tym torbiele i polipy) Częstość nieznana: nieczerniakowe nowotwory złośliwe skóry (rak podstawnokomórkowy i rak kolczystokomórkowy skóry).

Nieczerniakowe nowotwory złośliwe skóry: na podstawie danych dostępnych z badań epidemiologicznych stwierdzono związek między łączną dawką HCTZ a występowaniem NMSC (patrz również punkty 4.4 i 5.1). Zaburzenia krwi i układu chłonnego: leukopenia, neutropenia, agranulocytoza, małopłytkowość, niedokrwistość aplastyczna, niedokrwistość hemolityczna, niewydolność szpiku kostnego. Zaburzenia układu immunologicznego: reakcja anafilaktyczna. Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: jadłowstręt, odwodnienie, dna, cukrzyca, zasadowica metaboliczna, hiperurykemia, zaburzenia elektrolitowe (w tym hiponatremia, hipokaliemia, hipomagnezemia, hipochloremia, hiperkalcemia), hiperglikemia, hiperamylazemia. Zaburzenia psychiczne: apatia, stany splątania, depresja, nerwowość, niepokój, zaburzenia snu. Zaburzenia układu nerwowego: drgawki, zaburzenia świadomości, śpiączka, ból głowy, zawroty głowy, parestezje, porażenie. Zaburzenia oka: Częstość nieznana: nadmierne nagromadzenie płynu między naczyniówką a twardówką, ostra krótkowzroczność, jaskra wtórna zamkniętego kąta. Widzenie na żółto, nieostre widzenie, krótkowzroczność (nasilenie), zmniejszone wydzielanie łez. Zaburzenia ucha i błędnika: zawroty głowy. Zaburzenia serca: zaburzenia rytmu serca, kołatanie. Zaburzenia naczyniowe: hipotonia ortostatyczna, zakrzepica, zatorowość, wstrząs. Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: niewydolność oddechowa, zapalenie płuc, śródmiąższowe choroby płuc, obrzęk płuc. Bardzo rzadko: zespół ostrej niewydolności oddechowej (ARDS) (patrz punkt 4.4). Zaburzenia żołądkowo-jelitowe: suchość w ustach, nudności, wymioty, dyskomfort w okolicy żołądka, biegunka, zaparcia, ból brzucha, niedrożność porażenna, wzdęcia, zapalenie ślinianek, zapalenie trzustki. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: żółtaczka cholestatyczna, zapalenie pęcherzyka żółciowego. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: świąd, plamica, pokrzywka, reakcje nadwrażliwości na światło, wysypka, skórny toczeń rumieniowaty, martwicze zapalenie naczyń, toksyczna nekroliza naskórka. Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe, tkanki łącznej i kości: skurcze mięśni, bóle mięśni. Zaburzenia nerek i dróg moczowych: zaburzenia czynności nerek, ostra niewydolność nerek, śródmiąższowe zapalenie nerek, glukozuria. Zaburzenia układu rozrodczego i piersi: zaburzenia wzwodu. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: astenia, gorączka, uczucie zmęczenia, nasilone pragnienie. Badania diagnostyczne: zmiany w elektrokardiogramie, zwiększenie stężenia cholesterolu we krwi, zwiększenie stężenia triglicerydów we krwi.
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa Telefon: (22) 49-21-301 Fax: (22) 49-21-309 Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
4.9. Przedawkowanie
Objawy Brak danych dotyczących przedawkowania nebiwololu. Objawy przedawkowania leków beta- adrenolitycznych są następujące: bradykardia, niedociśnienie tętnicze, skurcz oskrzeli oraz ostra niewydolność serca. Przedawkowanie hydrochlorotiazydu wiąże się ze zmniejszeniem stężenia elektrolitów (hipokaliemia, hipochloremia, hiponatremia) oraz odwodnieniem wynikającymi z nadmiernej diurezy. Najczęstszymi objawami przedmiotowymi i podmiotowymi przedawkowania są nudności i senność.

Hipokaliemia może powodować skurcze mięśni i (lub) nasilać zaburzenia rytmu serca związane z jednoczesnym podawaniem glikozydów naparstnicy lub niektórych leków przeciwarytmicznych.
Leczenie W przypadku przedawkowania lub reakcji nadwrażliwości, pacjent powinien znajdować się pod ścisłą obserwacją na oddziale intensywnej opieki medycznej. Należy kontrolować stężenie glukozy we krwi. Należy często sprawdzać stężenie elektrolitów i kreatyniny w surowicy krwi. Wchłanianiu produktu pozostającego w przewodzie pokarmowym można zapobiec stosując płukanie żołądka oraz podawanie węgla aktywowanego i leków przeczyszczających. Może okazać się konieczne zastosowanie sztucznego oddychania. Zalecane jest podawanie atropiny lub metyloatropiny w celu leczenia bradykardii lub nasilonej reakcji z nerwu błednego. Spadek ciśnienia i wstrząs należy leczyć przetaczaniem osocza lub podawaniem produktów krwiozastępczych oraz, w razie potrzeby, podawaniem katecholamin. Należy korygować zaburzenia elektrolitowe. Blokowaniu receptorów beta-adrenergicznych można przeciwdziałać, podając w powolnym wlewie dożylnym chlorowodorek izoprenaliny, rozpoczynając od dawki około 5 μg/min, lub dobutaminy, rozpoczynając od dawki około 2,5 μg/min, aż do uzyskania pożądanego efektu terapeutycznego. W przypadku braku odpowiedzi na leczenie można podać izoprenalinę jednocześnie z dopaminą. W przypadku, gdy powyższe sposoby okażą się nieskuteczne, należy rozważyć dożylne podanie glukagonu w dawce 50-100 μg/kg mc. W razie konieczności dawkę można powtórzyć po upływie jednej godziny lub później oraz, jeśli okaże się to niezbędne, podać glukagon we wlewie dożylnym w dawce się konieczne wszczepienie stymulatora serca.

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

5.1. Właściwości farmakodynamiczne
Grupa farmakoterapeutyczna: Leki beta-adrenolityczne, selektywne w połączeniach z tiazydowymi lekami moczopednymi. Kod ATC: C07BB12
NEBILET HCT to produkt leczniczy złożony, zawierający nebiwolol, selektywny antagonista receptora beta-adrenergicznego, oraz hydrochlorotiazyd, tiazydowy lek moczopędny. Połączenie tych substancji czynnych wywiera addycyjne działanie przeciwnadciśnieniowe, prowadząc do silniejszego obniżenia ciśnienia krwi niż występujące po oddzielnym podaniu każdej z substancji czynnych produktu leczniczego.
Nebiwolol jest mieszaniną racemiczną dwóch enancjomerów o nazwie SRRR nebiwolol (lub d-nebiwolol) i RSSS nebiwolol (lub l-nebiwolol). Produkt wykazuje dwa działania farmakologiczne:  Nebiwolol jest kompetycyjnym i wybiórczym lekiem beta-adrenolitycznym: działanie to jest przypisywane enancjomerowi SRRR (d-enancjomer).  Wykazuje łagodne działanie rozszerzające naczynia, które wynika z oddziaływania na tor przemian metabolicznych L-arginina/tlenek azotu.
Pojedyncze dawki oraz wielokrotne podawanie dawek nebiwololu powoduje zwolnienie czynności serca i obniżenie ciśnienia krwi w spoczynku i podczas wysiłku fizycznego, zarówno w spoczynku jak i podczas wysiłku u osób z prawidłowym ciśnieniem krwi, jak i z nadciśnieniem tętniczym. Działanie hipotensyjne utrzymuje się podczas długotrwałego leczenia. W dawkach leczniczych nebiwolol nie blokuje receptorów alfa-adrenergicznych. Zarówno w czasie krótkotrwałego, jak i długotrwałego leczenia nebiwololem, u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym dochodzi do zmniejszenia obwodowego oporu naczyniowego. Pomimo zwolnienia rytmu serca, zmniejszenie pojemności minutowej serca w spoczynku i w czasie wysiłku może być ograniczone przez zwiększenie objętości wyrzutowej. Kliniczne znaczenie tych różnic hemodynamicznych, w porównaniu z innymi antagonistami receptorów beta 1,



U pacjentów z nadciśnieniem tętniczym nebiwolol nasila, zależną od tlenku azotu odpowiedź naczyń, na acetylocholinę (ACh), która jest zmniejszona u pacjentów z dysfunkcją śródbłonka.
Badania in vitro i in vivo na zwierzętach dowiodły, że nebiwolol nie wykazuje wewnętrznej aktywności sympatomimetycznej. Badania in vitro i in vivo na zwierzętach wykazały również, że nebiwolol stosowany w dawkach farmakologicznych nie wykazuje działania stabilizującego błonę komórkową. W badaniach u zdrowych ochotników, nebiwolol nie wykazywał znaczącego wpływu na maksymalną wydolność wysiłkową i wytrzymałość.
Hydrochlorotiazyd jest tiazydowym lekiem moczopędnym. Tiazydowe leki moczopędne wpływają na wchłanianie zwrotne elektrolitów w kanalikach nerkowych, bezpośrednio zwiększając wydalanie sodu i chlorków w przybliżeniu w podobnych ilościach. Działanie diuretyczne hydrochlorotiazydu powoduje zmniejszenie objętości osocza, zwiększenie aktywności reninowej osocza, zwiększenie wydzielania aldosteronu, co prowadzi do zwiększenia utraty potasu i wodorowęglanów z moczem oraz zmniejszenia stężenia potasu w surowicy. W przypadku stosowania hydrochlorotiazydu, działanie moczopędne rozpoczyna się po 2 godzinach, a maksymalny efekt zostaje osiągnięty po około 4 godzinach; działanie utrzymuje się przez 6-12 godzin.
Nieczerniakowe nowotwory złośliwe skóry: na podstawie danych dostępnych z badań epidemiologicznych stwierdzono związek między łączną dawką HCTZ a występowaniem NMSC. W jednym z badań uczestniczyło 71 533 osób z BCC i 8 629 osób z SCC, które porównywano z grupami kontrolnymi z tej samej populacji obejmującymi odpowiednio 1 430 833 i 172462 osoby. Duży stopień narażenia na HCTZ (łączna dawka ≥50 000 mg) wiązał się ze skorygowanym OR dla BCC rzędu 1,29 (95 % CI: 1,23-1,35), a dla SCC rzędu 3,98 (95 % CI: 3,68-4,31). Stwierdzono wyraźną zależność między łączną dawką a skutkiem zarówno w przypadku BCC, jak i SCC. W innym badaniu wykazano możliwy związek stopnia narażenia na HCTZ z występowaniem nowotworów złośliwych warg (SCC): w badaniu porównywano 633 przypadki nowotworów złośliwych warg i 63 067 osób z tej samej populacji tworzących grupę kontrolną z zastosowaniem strategii jednoczesnego zbioru ryzyka. Stwierdzono zależność między łączną dawką a odpowiedzią ze skorygowanym OR rzędu 2,1 (95 % CI: 1,7-2,6), które wzrastało do OR 3,9 (3,0-4,9) w przypadku dużego stopnia narażenia (~25 000 mg) i OR 7,7 (5,7-10,5) dla największych łącznych dawek (~100 000 mg) (patrz również punkt 4.4).
5.2. Właściwości farmakokinetyczne
Równoczesne podawanie nebiwololu i hydrochlorotiazydu nie wpływa na dostępność biologiczną żadnej z tych czynnych substancji. Produkt złożony w postaci tabletki jest biorównoważny równoczesnemu podaniu oddzielnych składników produktu.
Nebiwolol
Wchłanianie Oba enancjomery nebiwololu są szybko wchłaniane po podaniu doustnym. Pokarm nie ma wpływu na wchłanianie nebiwololu; produkt może być przyjmowany w czasie lub między posiłkami. Dostępność biologiczna nebiwololu po podaniu doustnym wynosi około 12% u osób z szybkim metabolizmem i jest niemal całkowita u osób z wolnym metabolizmem. W stanie stacjonarnym i po zastosowaniu takich samych dawek, maksymalne stężenie niezmienionego nebiwololu w osoczu jest około uwzględni się produkt w postaci niezmienionej oraz jego czynne metabolity, różnica stężeń maksymalnych w osoczu pomiędzy obiema grupami, z uwzględnieniem postaci niezmienionej oraz metabolitów, wynosi 30 – 40%. Z powodu różnej szybkości metabolizmu, dawki nebiwololu należy ustalać indywidualnie, w zależności od potrzeb pacjenta: osoby z wolnym metabolizmem mogą wymagać stosowania mniejszych dawek. Stężenie nebiwololu w osoczu jest proporcjonalne do dawek w zakresie 1-30 mg. Wiek nie ma wpływu na farmakokinetykę nebiwololu.


Dystrybucja Oba enancjomery w osoczu wiążą się głównie z albuminami. Stopień wiązania z białkami osocza wynosi 98,1% dla SRRR nebiwololu i 97,9% dla RSSS nebiwololu.
Metabolizm Nebiwolol jest intensywnie metabolizowany, częściowo do czynnych pochodnych hydroksylowych. Nebiwolol jest metabolizowany w procesach alicyklicznej i aromatycznej hydroksylacji, poprzez N- dealkilację oraz sprzęganie z kwasem glukuronowym; ponadto, z pochodnych hydroksylowych powstają glukuronidy. Metabolizm nebiwololu przez aromatyczną hydroksylację jest zależny od polimorfizmu genetycznego enzymu CYP2D6.
Eliminacja U osób z szybkim metabolizmem okres półtrwania w fazie eliminacji enancjomerów nebiwololu wynosi średnio 10 godzin. U osób z wolnym metabolizmem jest od 3 do 5 razy dłuższy. U osób z szybkim metabolizmem stężenie enancjomeru RSSS w osoczu jest nieco większe od stężenia enancjomeru SRRR. Różnica ta jest większa u osób wolno metabolizujących. U osób z szybkim metabolizmem okres półtrwania w fazie eliminacji hydroksylowych metabolitów obu enancjomerów wynosi średnio 24 godziny. Jest on około dwa razy dłuższy u osób z wolnym metabolizmem. U większości pacjentów (szybko metabolizujących) stężenie w stanie stacjonarnym nebiwololu w osoczu jest osiągane w ciągu 24 godzin, a hydroksylowych metabolitów w ciągu kilku dni. Tydzień po podaniu produktu, 38% podanej dawki wydala się z moczem, a 48% z kałem. Wydalanie z moczem niezmienionego nebiwololu wynosi poniżej 0,5% podanej dawki.
Hydrochlorotiazyd
Wchłanianie Po podaniu doustnym hydrochlorotiazyd wchłania się dobrze (65 do 75%). Stężenie hydrochlorotiazydu w osoczu jest liniowo zależne od podanej dawki. Wchłanianie hydrochlorotiazydu zależy od czasu pasażu jelitowego: rośnie gdy pasaż jelitowy jest wolny, na przykład gdy lek zostanie podany w trakcie posiłku. Gdy stężenie leku w osoczu oznaczano przez co najmniej 24 godziny, stwierdzono, że okres półtrwania hydrochlorotiazydu w osoczu wahał się w zakresie od 5,6 do 14,8 godzin, natomiast maksymalne stężenie w osoczu obserwowano między 1. a 5. godziną po podaniu leku.
Dystrybucja Hydrochlorotiazyd w 68 % wiąże się z białkami osocza, a pozorna objętość dystrybucji wynosi 0,83 – 1,14 1/kg. Hydrochlorotiazyd przenika przez łożysko, ale nie przenika przez barierę krew – mózg.
Metabolizm Hydrochlorotiazyd jest metabolizowany w bardzo niewielkim stopniu. Prawie cały hydrochlorotiazyd jest wydalany z moczem w postaci niezmienionej.
Eliminacja Hydrochlorotiazyd jest wydalany głównie przez nerki. W ciągu 3-6 godzin po doustnym podaniu hydrochlorotiazydu, ponad 95% podanej dawki hydrochlorotiazydu pojawia się w postaci niezmienionej w moczu. U pacjentów z chorobami nerek stężenie hydrochlorotiazydu w osoczu jest podwyższone a okres półtrwania w fazie eliminacji jest wydłużony.

5.3. Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie
Dane niekliniczne dotyczące stosowania produktu złożonego, zawierającego nebiwolol i hydrochlorotiazyd nie ujawniają żadnego szczególnego zagrożenia dla człowieka. Dane te pochodzą z konwencjonalnych badań farmakologicznych dotyczących bezpieczeństwa, badań toksyczności po podaniu wielokrotnym,

genotoksyczności i potencjalnego działania rakotwórczego dla poszczególnych składników złożonego produktu leczniczego.

6. DANE FARMACEUTYCZNE

6.1. Wykaz substancji pomocniczych
Rdzeń tabletki Polisorbat 80 Hypromeloza 15 mPa·s Laktoza jednowodna Skrobia kukurydziana Kroskarmeloza sodowa Celuloza mikrokrystaliczna Krzemionka koloidalna bezwodna Magnezu stearynian
Otoczka Hypromeloza 6 cps Celuloza mikrokrystaliczna Makrogolu 40 stearynian (typ I) Tytanu dwutlenek (E 171) Karmin (kwas karminowy) (E120), lak
6.2. Niezgodności farmaceutyczne
Nie dotyczy
6.3. Okres ważności

6.4. Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania
Brak specjalnych zaleceń dotyczących przechowywania.
6.5. Rodzaj i zawartość opakowania
Tabletki znajdują się w blistrach z folii PP/COC/PP/Aluminium w tekturowym pudełku. Wielkość opakowania: 7, 14, 28 tabletek powlekanych. Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się na rynku.
6.6. Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania produktu leczniczego
Bez szczególnych wymagań.

7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA DOPUSZCZENIE DO

OBROTU


Menarini International Operations Luxembourg S.A L-1611 Luxembourg Luksemburg

8. NUMER(Y) POZWOLENIA(EŃ) NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU/DATA

PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA
20.10.2009/17.06.2013

10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU CHARAKTERYSTYKI

PRODUKTU LECZNICZEGO
12/2021