Defur

Ulotka dołączona do opakowania: informacja dla pacjenta
Defur 1 mg, tabletki powlekane Defur 2 mg, tabletki powlekane Tolterodini tartras
Należy zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta. • Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. • W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. • Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same • Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Patrz punkt 4.
Spis treści ulotki

1. Co to jest lek Defur i w jakim celu się go stosuje

2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Defur

3. Jak stosować lek Defur

4. Możliwe działania niepożądane

5. Jak przechowywać lek Defur

6. Zawartość opakowania i inne informacje

1. Co to jest lek Defur i w jakim celu się go stosuje

Substancją czynną leku Defur jest tolterodyny winian. Lek Defur należy do grupy leków zwanych lekami przeciwmuskarynowymi. Defur stosuje się w leczeniu objawów zespołu pęcherza nadreaktywnego. Zespół pęcherza nadreaktywnego może objawiać się następującymi dolegliwościami: • pacjent nie może kontrolować oddawania moczu, • pacjent odczuwa nagłe, niepohamowane parcie na mocz i ( lub) często oddaje mocz.

2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Defur

Kiedy nie stosować leku Defur • jeśli u pacjenta stwierdzono uczulenie na tolterodynę lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku wymienionych w punkcie 6, • jeśli pacjent nie może oddać moczu (zatrzymanie moczu), • jeśli u pacjenta występuje jaskra z wąskim kątem przesączania, która nie jest odpowiednio leczona (podwyższone ciśnienie wewnątrz gałek ocznych z utratą widzenia), • jeśli u pacjenta stwierdzono miastenię (nadmierna męczliwość mięśni), • jeśli u pacjenta stwierdzono wrzodziejące zapalenie jelita grubego (owrzodzenie oraz zapalenie jelita grubego), • jeśli u pacjenta stwierdzono toksyczne rozszerzenie okrężnicy (ostre rozszerzenie okrężnicy).
Ostrzeżenia i środki ostrożności Przed rozpoczęciem stosowania leku Defur, tabletki powlekane należy omówić to z lekarzem, farmaceutą lub pielęgniarką: • jeśli u pacjenta występują trudności w oddawaniu moczu i ( lub) oddawanie niewielkich ilości moczu, • ,jeśli u pacjenta stwierdzono chorobę układu pokarmowego powodującą zaburzenia przepływu pokarmu i ( lub) trawienia,
• jeśli u pacjenta występują zaburzenia czynności nerek (niewydolność nerek), • jeśli u pacjenta występuje choroba wątroby, • jeśli u pacjenta stwierdzono zaburzenia czynności nerwów, wpływające na ciśnienie krwi, czynność jelit i czynności seksualne (każda neuropatia autonomicznego układu nerwowego), • jeśli u pacjenta występuje przepuklina rozworu przełykowego (przemieszczenie narządu jamy brzusznej do klatki piersiowej przez naturalny otwór w przeponie), • jeśli u pacjenta kiedykolwiek wystąpiło spowolnienie ruchów robaczkowych jelit lub ciężkie zaparcie (zmniejszona ruchliwość odcinka żołądkowo–jelitowego), • jeśli u pacjenta stwierdzono zaburzenia czynności serca, takie jak: − zaburzenia EKG, − spowolnienie akcji serca (bradykardia), − uprzednio istniejące choroby serca takie jak:  kardiomiopatia (osłabienie mięśnia sercowego),  niedokrwienie mięśnia sercowego (zmniejszony dopływ krwi do serca),  arytmia (nieregularna akcja serca),  niewydolność serca, • jeśli u pacjenta występuje zmniejszone stężenie potasu (hipokaliemia), wapnia (hipokalcemia) lub magnezu (hipomagnezemia) we krwi.
Jeśli którykolwiek z powyższych punktów dotyczy pacjenta, należy skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą przed rozpoczęciem stosowania leku Defur.
Lek Defur a inne leki Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować.

Defur może wchodzić w interakcje z innymi lekami.
Nie zaleca się stosowania tolterodyny w skojarzeniu z: • niektórymi antybiotykami (zawierającymi np. erytromycynę, klarytromycynę), • pr oduktami stosowanymi w leczeniu zakażeń grzybiczych (zawierającymi np. ketokonazol, itrakonazol), • lekami stosowanymi w leczeniu HIV.
Należy zachować ostrożność podczas stosowania tolterodyny w skojarzeniu z: • lekami wpływającymi na przemieszczanie się pokarmu (zawierającymi np. metoklopramid oraz cyzapryd), • pr oduktami stosowanymi w leczeniu arytmii serca (zawierającymi np. amiodaron, sotalol, chinidynę, prokainamid), • innymi lekami o działaniu podobnym do tolterodyny (właściwości przeciwmuskarynowe) lub lekami o działaniu antagonistycznym do tolterodyny (właściwości cholinergiczne). W przypadku wątpliwości należy skontaktować się z lekarzem.
Defur z jedzeniem i piciem Brak szczególnych zaleceń. Lek może być przyjmowany przed, w trakcie lub po posiłku.
Ciąża i karmienie piersią Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.
Ciąża
Nie należy stosować leku Defur podczas ciąży. Jeśli pacjentka jest w ciąży, podejrzewa lub planuje ciążę, należy natychmiast skontaktować się z lekarzem.
Karmienie piersią Nie wiadomo, czy tolterodyna wydzielana jest do mleka matki. Nie zaleca się karmienia piersią podczas stosowania leku Defur.
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn Podczas stosowania leku Defur pacjent może odczuwać zawroty głowy, zmęczenie lub zaburzenia widzenia. Lek może zaburzać zdolność pacjenta do prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.
Lek Defur zawiera sód. Ten lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na tabletkę powlekaną, to znaczy lek uznaje się za „wolny od sodu”.

3. Jak stosować lek Defur

Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
Dawka Zalecana dawka leku to jedna tabletka 2 mg stosowana dwa razy na dobę, z wyjątkiem pacjentów z zaburzeniami czynności nerek lub wątroby, bądź uciążliwymi działaniami niepożądanymi. Lekarz może zmniejszyć dawkę u tych pacjentów do jednej tabletki 1 mg stosowanej dwa razy na dobę.
Nie zaleca się stosowania leku Defur u dzieci.
Tabletki przeznaczone są do stosowania doustnego i należy je połykać w całości.
Długość leczenia Lekarz poinformuje pacjenta, jak długo powinno trwać leczenie z zastosowaniem leku Defur. Nie należy przerywać leczenia, jeśli pacjent nie obserwuje natychmiastowego efektu. Pęcherz moczowy wymaga pewnego czasu na adaptację. Należy przyjąć całą serię tabletek przepisaną przez lekarza. W przypadku braku widocznych efektów po jej zakończeniu, należy skontaktować się z lekarzem.
Należy ponownie przeanalizować skuteczność leczenia po 2–3 miesiącach jego trwania. Jeśli pacjent rozważa przerwanie leczenia, należy skontaktować się z lekarzem.
Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Defur Jeśli pacjent lub ktokolwiek inny zastosuje zbyt dużą liczbę tabletek, należy skontaktować się z lekarzem lub udać się do najbliższego szpitala.
Pominięcie zastosowania dawki leku Defur Jeśli pacjent zapomni zastosować dawkę leku, należy ją jak najszybciej przyjąć, chyba że zbliża się czas zażycia kolejnej dawki. Nie należy wówczas przyjmować pominiętej dawki leku, lecz kontynuować leczenie według zaleceń. Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki.
Przerwanie stosowania leku Defur Należy skontaktować się z lekarzem przed przerwaniem leczenia. Do tej pory nie stwierdzono negatywnych skutków nagłego przerwania leczenia lekiem Defur.
W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku należy zwrócić się do lekarza, farmaceuty lub pielęgniarki.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Należy natychmiast skontaktować się z lekarzem lub oddziałem ratunkowym szpitala w przypadku wystąpienia następujących objawów obrzęku naczynioruchowego: • obrzęk twarzy, języka lub gardła • utrudnione połykanie • pokrzywka i utrudnione oddychanie.
Należy również szukać pomocy medycznej w przypadku wystąpienia reakcji nadwrażliwości (np. świąd, wysypka, pokrzywka, utrudnione oddychanie). Objawy te występują niezbyt często (u 1 na
Należy skontaktować się z lekarzem lub oddziałem ratunkowym szpitala w przypadku wystąpienia któregokolwiek z następujących objawów: • Bóle w klatce piersiowej, utrudnione oddychanie, szybkie męczenie się (nawet podczas odpoczynku), utrudnione oddychanie w porze nocnej, obrzęki nóg. Powyższe objawy mogą świadczyć o niewydolności serca. Jest to działanie niepożądane występujące niezbyt często (u 1 na 100 osób).
Podczas stosowania leku Defur obserwowano następujące działania niepożądane, sklasyfikowane na podstawie poniższych częstości występowania:
Bardzo częstym działa niepożadanymniem (występującym u więcej niż 1 na 10 osób) są: suchość w jamie ustnej i ból głowy.
Często występujące działania niepożądane (może wystąpić u 1 na 10 osób): • Zapalenie oskrzeli • Zawroty głowy, senność, drętwienie i mrowienie palców rąk i nóg • Suchość oczu, zaburzenia widzenia • Zawroty głowy pochodzenia błędnikowego • Kołatanie serca • Zaburzenia trawienia (dyspepsja), zaparcia, bóle brzucha, gromadzenie się nadmiernych ilości gazów w żołądku lub jelitach, wymioty • Suchość skóry • Bolesne i utrudnione oddawanie moczu, brak możliwości opróżnienia pęcherza • Zmęczenie, bóle w klatce piersiowej, obrzęki (np. kostek) • Zwiększenie masa ciała • Biegunka.
Niezbyt często występujące działania niepożądane (może wystąpić u 1 na 100 osób): • Reakcje alergiczne • Nerwowość • Przyspieszenie akcji serca, niewydolność serca, nieregularna akcja serca • Refluks zołzdkowo-przełykowy (zgaga) • Zaburzenia pamięci.
Częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych): • reakcje alergiczne, splątanie, omamy, obrzęk naczynioruchowy z zaczerwienieniem skóry oraz dezorientacja. Odnotowano również przypadki nasilenia objawów demencji u pacjentów z leczoną demencją.

Jeśli wystąpią jakiwkolwiek objawy niepożądane w tym wszelkie możliwe objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa Tel.: + 48 22 49 21 301 Faks: + 48 22 49 21 309 Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku. Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

5. Jak przechowywać lek Defur

Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na opakowaniu po EXP. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.
Ten lek nie wymaga specjalnych warunków przechowywania.
Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę jak usunąć leki których się już nie używa . Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.

6. Zawartość opakowania i inne informacje

Co zawiera lek Defur Defur 1 mg, tabletki powlekane Substancja czynna to 1 mg tolterodyny winianu (co odpowiada 0,68 mg tolterodyny)
Defur 2 mg, tabletki powlekane Substancja czynna to 2 mg tolterodyny winianu (co odpowiada 1,37 mg tolterodyny).
Pozostałe składniki leku to: Rdzeń tabletki: Karboksymetyloskrobia sodowa (Typ B) Celuloza mikrokrystaliczna Krzemionka koloidalna bezwodna Wapnia wodorofosforan dwuwodny Magnezu stearynian
Otoczka: Alkohol poliwinylowy częściowo hydrolizowany Tytanu dwutlenek (E171) Makrogol 3350 Talk

Jak wygląda lek Defur i co zawiera opakowanie
Postać: tabletki powlekane.
Defur 1 mg, tabletki powlekane Białe do prawie białego, okrągłe tabletki powlekane z wytłoczonym oznaczeniem „93” z jednej strony oraz „10” z drugiej strony.
Defur 2 mg, tabletki powlekane Białe do prawie białego, okrągłe tabletki powlekane z wytłoczonym oznaczeniem „93” z jednej strony oraz „18” z drugiej strony.
Przezroczyste blistry PVC/PVDC/Al oraz pudełko tekturowe.
Lek Defur 1 mg, oraz 2 mg tabletki powlekane, dostępny jest w opakowaniach: 28, 30, 50, 56, 60, 90 i
Nie wszystkie rodzaje opakowań muszą znajdować się w obrocie.
Podmiot odpowiedzialny i wytwórca
Podmiot odpowiedzialny Teva Pharmaceuticals Polska Sp. z o.o. ul. Emilii Plater 53 00-113 Warszawa
Wytwórca Teva Pharmaceutical Works Private Limited Company Pallagi út 13, 4042 Debrecen Węgry
TEVA UK Ltd Brampton Road, Hampden Park, Eastbourne, East Sussex, BN22 9AG Wielka Brytania
Pharmachemie B.V. Swensweg 5, Postbus 552, Holandia

Merckle GmbH, Ludwig-Merckle-Straβe 3
Niemcy
Ten produkt leczniczy jest dopuszczony do obrotu w krajach członkowskich Europejskiego Obszaru Gospodarczego pod następującymi nazwami:
Austria
Tolterodin ratiopharm 1 mg Filmtabletten, Tolterodin ratiopharm 2 mg Filmtabletten Niemcy Tolterodin-ratiopharm 1 mg Filmtabletten, Tolterodin-ratiopharm 2 mg
Filmtabletten Grecja Tolterodine Teva 1mg, Επικαλυμμένα με λεπτό υμένιο δισκία, Tolterodine Teva 2 mg Επικαλυμμένα με λεπτό υμένιο δισκία Luksemburg Tolterodin-ratiopharm 1mg Filmtabletten, Tolterodin-ratiopharm 2mg Filmtabletten Holandia Tolterodinetartraat 1 mg PCH filmomhulde tabletten, Tolterodinetartraat Polska Defur Szwecja Tolterodin Teva, filmdragerade tabletter Wielka Brytania Tolterodine, Film-coated Tablets

Data ostatniej aktualizacji ulotki: październik 2020

CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

Defur, 1 mg, tabletki powlekane Defur, 2 mg, tabletki powlekane

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

Defur, 1 mg, tabletki powlekane Każda tabletka zawiera 1 mg tolterodyny winianu (co odpowiada 0,68 mg tolterodyny).
Defur, 2 mg, tabletki powlekane Każda tabletka zawiera 2 mg tolterodyny winianu (co odpowiada 1,37 mg tolterodyny).
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Tabletka powlekana.
Defur,1 mg, tabletki powlekane Okrągłe tabletki powlekane w kolorze białym do prawie białego, z wytłoczonym oznaczeniem “93” z jednej strony oraz oznaczeniem “10” z drugiej strony.
Defur, 2 mg, tabletki powlekane Okrągłe tabletki powlekane w kolorze białym do prawie białego, z wytłoczonym oznaczeniem “93” z jednej strony oraz oznaczeniem “18” z drugiej strony.

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1 Wskazania do stosowania

Leczenie objawowe nietrzymania moczu z nagłym parciem i (lub) częstomoczu i parć naglących jakie mogą występować u osób z zespołem pęcherza nadreaktywnego.

4.2 Dawkowanie i sposób podawania

Podanie doustne.
Dorośli (w tym osoby w podeszłym wieku) Zalecana dawka wynosi 2 mg dwa razy na dobę, za wyjątkiem pacjentów z zaburzeniami czynności wąt roby lub ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (GFR ≤ 30 ml/min), dla których zalecana dawka wynosi 1 mg dwa razy na dobę. W przypadku wystąpienia uciążliwych działań niepożądanych, dawka może zostać zmniejszona z 2 mg do 1 mg dwa razy na dobę. Rezultaty leczenia powinny być poddawane ocenie raz na 2–3 miesiące (patrz punkt 5.1).
Dzieci i młodzież Skuteczność stosowania produktu leczniczego u dzieci nie została ustalona (patrz punkt 5.1).
W związku z tym, stosowanie tolterodyny u dzieci nie jest wskazane.

4.3 Przeciwwskazania

• nadwrażliwość na substancję czynną lub którąkolwiek z substancji pomocniczych wymienionych w punkcie 6.1, • zatrzymanie moczu, • oporna na leczenie jaskra z wąskim kątem przesączania, • miastenia, • ciężka postać wrzodziejącego zapalenia jelita grubego, • toksyczne rozszerzenie okrężnicy.

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Należy zachować ostrożność stosując tolterodynę u pacjentów z następującymi dolegliwościami: • istotne klinicznie zablokowanie odpływu z pęcherza moczowego zagrażające
• choroby układu pokarmowego przebiegające ze zwężeniem światła (np. zwężenie
• zaburzenia czynności nerek (patrz punkt 4.2) • choroby wątroby (patrz punkt 4.2 i 5.2) • neuropatia autonomiczna • przepuklina rozworu przełykowego • spowolniona perystaltyka układu pokarmowego.
Wykazano, że wielokrotne lub całkowite dobowe dawki tolterodyny o natychmiastowym uwalnianiu wynoszące 4 mg (dawka terapeutyczna) oraz 8 mg (dawka większa od terapeutycznej) powodują wydłużenie odstępu QTc (patrz punkt 5.1). Kliniczne znaczenie tych obserwacji nie zostało wyjaśnione i jest uzależnione od indywidualnych czynników ryzyka i podatności pacjenta.
Należy zachować ostrożność stosując tolterodynę u pacjentów z czynnikami ryzyka wydłużenia odstępu QT, z uwzględnieniem: • wrodzonego lub udokumentowanego nabytego wydłużenia odstępu QT, • zaburzeń elektrolitowych, takich jak hipokaliemia, hipomagnezemia i hipokalcemia • bradykardii, • istotnych, nabytych wcześniej chorób serca (tj. kardiomiopatia, choroba niedokrwienna serca, arytmia, zastoinowa niewydolność serca), • jednoczesnego podawania leków, które powodują wydłużenie odstępu QT, z uwzględnieniem leków z grupy IA (np. chinidyna, prokainamid) oraz leków antyarytmicznych z grupy III (np. amiodaron, sotalol).
Jest to szczególnie istotne w przypadku przyjmowania silnych inhibitorów CYP3A4 (patrz punkt 5.1). Należy unikać jednoczesnego podawania silnych inhibitorów CYP3A4 (patrz punkt 4.5). Podobnie jak w przypadku każdego innego leczenia objawów parć naglących i nietrzymania moczu z towarzyszącym parciem, przed podjęciem leczenia należy rozważyć organiczne przyczyny parcia i częstomoczu.
Substancje pomocnicze
Sód Ten produkt leczniczy zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na tabletkę powlekaną, to znaczy lek uznaje się za „wolny od sodu”.

4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

Jednoczesne leczenie ogólne przy użyciu silnych inhibitorów CYP3A4, takich jak antybiotyki makrolidowe (np. erytromycyna i klarytromycyna), leków przeciwgrzybiczych (np. ketokonazol oraz itrakonazol) i antyproteaz nie jest wskazane, ze względu na podwyższone stężenie tolterodyny w surowicy u osób o wolnym typie metabolizmu przy udziale CYP2D6 i późniejsze ryzyko przedawkowania (patrz punkt 4.4). Jednoczesne podawanie innych leków o właściwościach antymuskarynowych może powodować nasilenie działań terapeutycznych oraz działań niepożądanych. Z drugiej strony, działanie lecznicze tolterodyny może ulec osłabieniu wskutek jednoczesnego podawania leków z klasy agonistów cholinergicznych receptorów muskarynowych. Tolterodyna może obniżać skuteczność leków prokinetycznych, takich jak metoklopramid oraz cyzapryd. Jednoczesne stosowanie fluoksetyny (silnego inhibitora cytochromu CYP2D6) nie powoduje istotnej klinicznie interakcji, ponieważ tolterodyna i jej metabolit zależny od cytochromu CYP2D6, 5–hydroksymetylowa pochodna tolterodyny, są równie silne. W badaniach interakcji leków nie stwierdzono interakcji z warfaryną lub złożonymi, doustnymi lekami antykoncepcyjnymi (etynyloestradiol/lewonorgestrel). Badania kliniczne wykazały, że tolterodyna nie jest inhibitorem metabolicznym CYP2D6, 2C19, 3A4 lub 1A2. Dlatego też, nie należy spodziewać się wzrostu stężenia w osoczu leków metabolizowanych przez układy tych izoenzymów, podczas stosowania jednocześnie z tolterodyną.

4.6 Wpływ na płodność, ciąż ę i laktację

Ciąża Brak wystarczających danych na temat stosowania tolterodyny przez kobiety w ciąży. Badania na zwierzętach wykazały toksyczność reprodukcyjną (patrz punkt 5.3). Potencjalne ryzyko dla ludzi nie jest znane. W związku z tym, stosowanie tolterodyny w czasie ciąży nie jest zalecane.
Karmienie piersią Brak danych dotyczących wydzielania tolterodyny do mleka matki. Należy unikać stosowania tolterodyny w okresie karmienia piersią.
Płodność Brak danych dotyczących wpływu na płodność u ludzi. Nie wykazano wpływu tolterodyny na płodność u zwierząt (patrz punkt 5.3).

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Produkt leczniczy może upośledzać zdolność do prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu, ze względu na możliwe zaburzenia akomodacji i negatywny wpływ na czas reakcji.

4.8 Działania niepożądane

Ze względu na właściwości farmakologiczne tolterodyny, produkt leczniczy może powodować łagodne do umiarkowanych działania antymuskarynowe, takie jak suchość w jamie ustnej, niestrawność i suchość oczu. Poniższa tabela zawiera dane zebrane podczas badań klinicznych oraz po wprowadzeniu leku na rynek. Najczęściej występującym działaniem niepożądanym była suchość w jamie ustnej, odnotowana u 35% pacjentów przyjmujących tolterodynę w tabletkach oraz u 10% pacjentów przyjmujących placebo.
Innym bardzo częstym działaniem niepożądanym były bóle głowy, występujące u 10,1% pacjentów przyjmujących tolterodynę w tabletkach oraz u 7,4% pacjentów przyjmujących placebo.
Klasyfikacja układów i narządów wg MedDRA Bardzo często (≥1/10) Często (≥1/100 do <1/10) Niezbyt często (≥1/1000 do <1/100) Nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych) Zakażenia i zarażenia pasożytnicze
Zaburzenia układu immunologicznego
nadwrażliwość Reakcje anafilaktoidalne Zaburzenia psychiczne
dezorientacja Zaburzenia układu nerwowego Ból głowy Zawroty głowy, senność, parestezje Zaburzenia pamięci Zaburzenia oka Suchość oczu, zaburzenia widzenia, w tym zaburzenia akomodacji
Zaburzenia ucha i błędnika
pochodzenia błędnikowego
Zaburzenia serca Palpitacje Tachykardia, niewydolność serca, arytmia
Zaburzenia naczyniowe
skóry Zaburzenia żołądka i jelit Suchość w jamie ustnej Niestrawność, zaparcia, bóle brzucha, wzdęcia z oddawaniem wiatrów, wymioty, biegunka Refluks żołądkowo- przełykowy
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej
naczynioruchowy Zaburzenia nerek i dróg moczowych
zatrzymanie moczu
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania
klatce piersiowej, obrzęki obwodowe
Badania diagnostyczne
ciała

U pacjentów z demencją przyjmujących inhibitory cholinoesterazy odnotowano przypadki nasilenia objawów demencji (np. splątanie, dezorientacja, omamy) po rozpoczęciu leczenia tolterodyną.
Dzieci i młodzież W dwóch, trwających 12 tygodni, randomizowanych badaniach klinicznych fazy III, kontrolowanych przez placebo, z podwójną ślepą próbą, wzięło udział 710 pacjentów pediatrycznych. Odsetek pacjentów z zakażeniami układu moczowego, biegunką i zaburzeniami zachowania był większy w grupie przyjmującej tolterodynę, w porównaniu z pacjentami przyjmującymi placebo (zakażenia
układu moczowego: tolterodyna 6,8%, placebo 3,6%; biegunka: tolterodyna 3,3%, placebo 0,9%; zaburzenia zachowania: tolterodyna 1,6%, placebo 0,4%) (patrz punkt 5.1).
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa Tel.: + 48 22 49 21 301 Faks: + 48 22 49 21 309 Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych będzie można zgromadzić więcej informacji o bezpieczeństwie stosowania produktu leczniczego.

4.9 Przedawkowanie

Największa dawka tolterodyny L-winianu podana jednorazowo ochotnikom wyniosła 12,8 mg. Do najcięższych działań niepożądanych jakie zostały zaobserwowane należały zaburzenia akomodacji oraz trudności w oddawaniu moczu. W przypadku przedawkowania tolterodyny można zastosować płukanie żołądka i podać węgiel aktywowany. Należy również zastosować leczenie następujących objawów w przypadku ich wystąpienia: • ciężkie, odśrodkowe działania antycholinergiczne (halucynacje, silne pobudzenie): leczenie
• drgawki lub wyraźne pobudzenie: leczenie przy użyciu benzodiazepin, • niewydolność oddechowa: leczenie poprzez sztuczne oddychanie, • tachykardia: leczenie przy użyciu leków beta–adrenolitycznych, • zatrzymanie moczu: leczenie poprzez cewnikowanie, • rozszerzenie źrenic: leczenie pilokarpiną w kroplach do oczu i (lub) umieszczenie

Wydłużenie odstępu QT zaobserwowano przy łącznej dobowej dawce 8 mg tolterodyny o natychmiastowym uwalnianiu (dwukrotność zalecanej dawki dobowej) podawanej przez cztery dni. W przypadku przedawkowania tolterodyny, zaleca się wdrożenie standardowych działań medycznych wskazanych dla pacjentów z wydłużeniem odstępu QT.

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

5.1 Właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterapeutyczna: Spazmolityczne leki urologiczne Kod ATC: G04B D07
Mechanizm działania Tolterodyna jest specyficznym, kompetycyjnym antagonistą receptorów muskarynowych, selektywnie wpływającym in vivo na receptory znajdujące się w gruczole moczowym oraz gruczołach ślinowych. Jeden z metabolitów tolterodyny (pochodna 5-hydroksymetylo), wykazuje identyczny profil farmakologiczny do cząsteczki wyjściowej. U pacjentów z dobrym metabolizmem, ten metabolit
przyczynia się w znacznym stopniu do efektu terapeutycznego (patrz punkt 5.2). Efektów leczenia można się spodziewać w ciągu 4 tygodni.
Skuteczność kliniczna i bezpieczeństwo stosowaniaEfekt leczniczy tolterodyny przyjmowanej w dawce 2 mg, dwa razy na dobę odpowiednio po 4 oraz 12 tygodniach, w porównaniu z placebo (dane sumaryczne). Zmiana bezwarunkowa oraz zmiana procentowa odpowiadają linii początkowej.
Zmienna Badania 4 tygodniowe Badania 12 tygodniowe
tolterodyny dobę Placebo Statystyczne znaczenie vs. placebo tolterodyny dobę Placebo Statystyczne znaczenie vs. placebo Ilość mikcji w ciągu -1,6 (-14%) n=392 -0,9 (-8%) n=189 * -2,3 (-20%) n=354 -1,4 (-12%) n=176 ** Ilość zdarzeń nietrzymania moczu w ciągu 24 godzin -1,3 (-38%) n=288 -1,0 (-26%) n=151
n.s. -1,6 (-47%) n=299 -1,1 (-32%) n=145 * Średnia ilość oddanego moczu podczas mikcji (ml) +25 (+17%) n=385 +12 (+8%) n=185
*** +35 (+22%) n=354 +10 (+6%) n=176 *** Ilość pacjentów po terapii, bez lub z niewielkimi problemami z pęcherzem moczowym (%) 16% n=394 7% n=190 ** 19% n=356 15% n=177 n.s. n.s.=brak znaczenia; *=p<0,05; **= p<0,01; ***= p<0,001; n=ilość pacjentów
Działanie tolterodyny oceniano u pacjentów poddanych badaniu urodynamicznemu przed rozpoczęciem leczenia, a następnie przydzielonych na podstawie wyników badań do grupy urodynamicznie pozytywnej (postać ruchowa parcia na mocz) lub urodynamicznie negatywnej (postać czuciowa parcia na mocz). Pacjenci byli podzieleni losowo w obrębie każdej grupy, otrzymując tolterodynę lub placebo. Badanie nie dostarczyło przekonujących dowodów dotyczących nasilonego działania tolterodyny w porównaniu z placebo u pacjentów z nadwrażliwością sensoryczną.
Wpływ tolterodyny na długość odstępu QT oceniano w badaniu EKG przeprowadzonym u ponad 600 pacjentów, w tym pacjentów w podeszłym wieku oraz pacjentów z uprzednio istniejącą chorobą układu krążenia. Nie stwierdzono znaczących różnic w długości odstępu QT u pacjentów przyjmujących placebo lub tolterodynę. W kolejnym badaniu oceniano wpływ tolterodyny na wydłużenie odstępu QT u 48 zdrowych ochotników (kobiet i mężczyzn) w wieku 18–55 lat. Stosowano tolterodynę w postaci produktu o natychmiastowym uwalnianiu w dawkach 2 mg 2 razy na dobę i 4 mg 2 razy na dobę. Wyniki badań (korekcja wg formuły Fridericia) wykazały zwiększenie średniej długości odstępu QTc o 5,0 i 11,8 msek. po zastosowaniu tolterodyny w dawkach, odpowiednio, 2 mg 2 razy na dobę i 4 mg 2 razy na dobę, przy maksymalnym stężeniu tolterodyny (po (w dawce 400 mg), stanowiącej aktywną kontrolę wewnętrzną. Na podstawie modelu farmakokinetyczno-farmakodynamicznego ustalono, iż długość odstępu QTc ulegała zwiększeniu w porównywalnym stopniu u pacjentów słabo metabolizujących lek (pozbawionych aktywności enzymu CYP2D6), przyjmujących tolterodynę w dawce 2 mg 2 razy na dobę oraz u osób dobrze
metabolizujących lek, przyjmujących tolterodynę w dawce 4 mg 2 razy na dobę. U żadnego pacjenta z obu grup, niezależnie od profilu metabolicznego, nie stwierdzono wystąpienia bezwzględnej długości odstępu QTcF przekraczającej 500 msek. ani zmiany tej długości przekraczającej 60 msek. w stosunku do długości wyjściowej. Powyższe wartości rozpatrywano jako progowe dla tego badania.
Dzieci i młodzież Nie wykazano skuteczności produktu leczniczego w populacji dzieci i młodzieży. Stosowanie tolterodyny w postaci kapsułek o przedłużonym uwalnianiu oceniano w dwóch randomizowanych, kontrolowanych placebo, trwających 12 tygodni badaniach klinicznych fazy III z podwójną ślepą próbą. W badaniach wzięło udział 710 pacjentów (486 przyjmujących tolterodynę i 224 placebo) w wieku 5-10 lat z częstomoczem i nietrzymaniem moczu z nagłym parciem. Nie stwierdzono znaczących różnic, dotyczących zmiany w całkowitej liczbie epizodów nietrzymania moczu/tydzień w obu grupach pacjentów (patrz punkt 4.8).

5.2 Właściwości farmakokinetyczne

Tolterodyna jest szybko wchłaniana. Maksymalne stężenia w surowicy, zarówno dla tolterodyny jak i jej metabolitu, 5-hydroksymetylowej pochodnej tolterodyny, są osiągane w ciągu 1–3 godzin od przyjęcia dawki. Okres półtrwania tolterodyny wynosi 2–3 godziny u osób z dobrym profilem metabolizmu oraz około 10 godzin u osób ze słabym metabolizmem produktu leczniczego (brak CYP2D6). Stężenia w stanie stacjonarnym są osiągane w ciągu 2 dni od podania tabletek. Pokarm nie ma wpływu na ekspozycję na niezwiązaną tolterodynę i jej aktywny 5-hydroksymetylowy metabolit u osób z dobrym metabolizmem, chociaż stężenie tolterodyny wzrasta, gdy jest ona przyjmowana wraz z pokarmem. Analogicznie, nie przewiduje się wystąpienia istotnych klinicznie zmian u osób ze słabym metabolizmem.
Wchłanianie Po podaniu doustnym, tolterodyna zostaje poddana metabolizmowi pierwszego przejścia w wątrobie, który jest katalizowany przez enzym CYP2D6. W jego wyniku, powstaje 5–hydroksymetylowa pochodna, główny metabolit tolterodyny o równoważnym działaniu farmakologicznym. Absolutna biodostępność tolterodyny wynosi 17% u osób z dobrym metabolizmem produktu leczniczego (większość pacjentów) oraz 65% u osób ze słabym metabolizmem (brak CYP2D6).
Dystrybucja Tolterodyna i jej 5–hydroksymetylowy metabolit wiążą się głównie z orosomukoidem. Niezwiązane frakcje wynoszą odpowiednio 3,7% i 36%. Objętość dystrybucji tolterodyny wynosi 113 l.
Eliminacja Tolterodyna jest intensywnie metabolizowana przez wątrobę po podaniu doustnym. Główna droga metabolizmu, w której pośredniczy polimorficzny enzym CYP2D6, prowadzi do powstania 5– hydroksymetylowego metabolitu. W toku dalszych przemian metabolicznych powstają metabolity kwasu 5–karboksylowego i N-dealkilowanego kwasu 5-karboksylowego, które stanowią odpowiednio 51% i 29% metabolitów odzyskiwanych w moczu. Istnieje podgrupa populacji ogólnej (około 7%) pozbawiona aktywności enzymu CYP2D6. Dla tych osób (o słabym profilu metabolizmu) zidentyfikowaną drogą metabolizmu jest dealkilacja przy udziale CYP3A4 do N–dealkilowanej tolterodyny, która nie przyczynia się do efektu klinicznego. Pozostałą część populacji określa się jako osoby o dobrym profilu metabolizmu. Klirens ogólny tolterodyny u osób z prawidłowym metabolizmem wynosi około 30 L/h. U pacjentów ze słabym metabolizmem produktu leczniczego, obniżony klirens powoduje, iż obserwowane są znacznie wyższe stężenia tolterodyny w surowicy (około 7-krotnie) oraz minimalne stężenia metabolitu 5-hydroksymetylowego. Metabolit 5-hydroksymetylowy jest farmakologicznie aktywny i równoważny z tolterodyną. Ze względu na różnice we właściwościach wiązania białek pomiędzy tolterodyną, a jej 5– hydroksymetylowym metabolitem, ekspozycja (pole pod krzywą AUC) niezwiązanej tolterodyny
u osób ze słabym metabolizmem jest zbliżona do łącznej ekspozycji niezwiązanej tolterodyny oraz metabolitu 5–hydroksymetylowego u pacjentów z aktywnym enzymem CYP2D6 przy takim samym schemacie dawkowania. Bezpieczeństwo, tolerancja i odpowiedź kliniczna są podobne bez względu na fenotyp. Radioaktywność po podaniu [14C]–tolterodyny wydalana jest w około 77% w moczu i 17% w kale. Mniej niż 1% odzyskiwane jest w postaci niezmienionego produktu leczniczego, a około 4% w postaci 5–hydroksymetylowego metabolitu. Metabolit karboksylowany i korespondujący z nim metabolit dealkilowany stanowią odpowiednio 51% i 29% dawki odzyskanej w moczu. W terapeutycznym zakresie dawkowania, farmakokinetyka tolterodyny ma charakter liniowy.
Szczególne grupy pacjentów
Zaburzenia wątroby U pacjentów z marskością wątroby obserwuje się około dwukrotnie wyższą ekspozycję na niezwiązaną tolterodynę i jej 5-hydroksymetylowy metabolit (patrz punkt 4.2 i 4.4).
Zaburzenia nerek Średnia ekspozycja na niezwiązaną tolterodynę i jej 5-hydroksymetylowy metabolit podwaja się u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (klirens inuliny GFR tych, poziom innych metabolitów w osoczu był istotnie podwyższony (maksymalnie 12-krotnie). Kliniczne znaczenie zwiększonej ekspozycji na te metabolity nie jest znane. Brak danych dotyczących pacjentów z zaburzeniami czynności nerek w stopniu łagodnym i umiarkowanym (patrz punkt 4.2 i 4.4).
Dzieci i młodzież Ekspozycja na substancję czynną produktu leczniczego na mg dawki jest podobna u dorosłych pacjentów oraz u młodzieży. Średnia ekspozycja na substancję czynną na mg dawki jest około dwukrotnie większa u dzieci w wieku 5–10 lat, w porównaniu z dorosłymi pacjentami (patrz punkty

4.2 i 5.1).

5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie

W badaniach toksyczności, rakotwórczości i bezpieczeństwa, nie zaobserwowano klinicznie istotnych działań, za wyjątkiem działania farmakologicznego produktu leczniczego. Badanie reprodukcyjne prowadzono na myszach i królikach. U myszy nie stwierdzono wpływu tolterodyny na płodność oraz funkcje reprodukcyjne. Tolterodyna powodowała śmierć embrionów oraz wady wrodzone przy ekspozycji w osoczu (C max
dwudziestokrotnie lub siedmiokrotnie wyższej niż obserwowana u ludzi leczonych tym produktem leczniczym. U królików nie stwierdzono działania powodującego wady wrodzone, a badania prowadzone były przy ekspozycji w osoczu (C max
u pacjentów otrzymujących lek. Tolterodyna, a także jej aktywne metabolity u ludzi, wydłużają czas trwania potencjału czynnościowego (90% repolaryzacja) w układzie włókien Purkinjego u psów (poziom przekraczający Ether-a-go-go-Related Gene) (na poziomie 0,5–26,1 razy wyższym od poziomu terapeutycznego). U psów, wydłużenie odstępu QT zostało zaobserwowane po podaniu tolterodyny i jej metabolitów powstających u człowieka (3,1–61,0 razy poziom terapeutyczny). Kliniczne znaczenie tych obserwacji nie jest znane.

6. DANE FARMACEUTYCZNE

6.1 Wykaz substancji pomocniczych

Rdzeń tabletki Karboksymetyloskrobia sodowa (Typ B) Celuloza mikrokrystaliczna Krzemionka koloidalna bezwodna Wapnia wodorofosforan dwuwodny Magnezu stearynian
Otoczka tabletki Alkohol poliwinylowy częściowo hydrolizowany Tytanu dwutlenek (E171) Makrogol Talk

6.2 Niezgodności farmaceutyczne

Nie stwierdzono.

6.3 Okres ważności

6.4 Specjalne środki ostrożności przy przechowywaniu

Ten produkt leczniczy nie wymaga specjalnych warunków przechowywania.

6.5 Rodzaj i zawartość opakowania

Przezroczyste blistry PVC/PVDC/Al.
Wielkości opakowań: 14, 20, 28, 30, 50, 56, 60, 90 i 100 tabletek powlekanych
Defur 1 mg, tabletki powlekane Opakowania szpitalne: 50, 60, 250, 280, 500 i 560 tabletek powlekanych
Defur 2 mg, tabletki powlekane Opakowanie szpitalne: 50, 280 i 560 tabletek powlekanych
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.

6.6 Szczególne środki ostrożności dotyczące usuwania

Brak szczególnych wymagań.

7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA

DOPUSZCZENIE DO OBROTU
Teva Pharmaceuticals Polska Sp. z o.o. ul. Emilii Plater 53 00-113 Warszawa

8. NUMERY POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

1mg: 15791

9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO

OBROTU/DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA


Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 30.07.2009 r.
Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 30.07.2009 r.
Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 02.01.2013
2mg Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 02.01.2013

10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU

CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO
25.10.2020