Metronidazole B. Braun
Metronidazolum
Roztwór do infuzji 5 mg/ml | Metronidazolum
B. Braun Medical S.A. B. Braun Melsungen AG, Hiszpania Niemcy
Ulotka
ULOTKA DLA PACJENTA
Ulotka dla dołączona do opakowania: informacja dla użytkownika
Metronidazole B. Braun, 5 mg/ml, roztwór do infuzji
Metronidazolum
Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta. • Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. • W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza. • Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same. • Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi. Patrz punkt 4.
Spis treści ulotki
1. Co to jest lek Metronidazole B. Braun i w jakim celu się go stosuje
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Metronidazole B. Braun
3. Jak stosować Metronidazole B. Braun
4. Możliwe działania niepożądane
5. Jak przechowywać lek Metronidazole B. Braun
6. Zawartość opakowania i inne informacje
1. Co to jest lek Metronidazole B. Braun i w jakim celu się go stosuje
Lek Metronidazole B. Braun jest antybiotykiem stosowanym do leczenia ciężkich zakażeń bakteryjnych, wywołanych przez bakterie wrażliwe na substancję czynną leku – metronidazol.
Lek Metronidazole B. Braun stosuje się w leczeniu następujących chorób: • zakażenia ośrodkowego układu nerwowego, takie jak ropnie mózgu (miejscowe zakażenie z ropą), zapalenie opon mózgowych; • zakażenie płuc i nabłonka płuc, takie jak zapalenie płuc z jednoczesnym uszkodzeniem tkanek, zachłystowe zapalenie płuc w następstwie przedostania się treści żołądka do płuc, ropnie płuc; • zakażenia przewodu pokarmowego, takie jak zapalenie otrzewnej, ropnie wątroby, zakażenia po zabiegach chirurgicznych okrężnicy lub odbytnicy, ropne zakażenia w obrębie jamy brzusznej i miednicy; • zakażenia narządów płciowych u kobiet, takie jak zapalenie błony śluzowej macicy, stany po usunięciu macicy lub cesarskim cięciu, poronienie septyczne z zakażeniem krwi (posocznica), gorączka połogowa; • zakażenia uszu, nosa, gardła, zębów, szczęki, jamy ustnej, np. wrzodziejące zapalenie jamy ustnej; • zapalenie wsierdzia; • zapalenie kości i stawów, takie jak zapalenie szpiku; • zgorzel gazowa; • posocznica z zakrzepowym zapaleniem żył.
W razie konieczności można zastosować inne odpowiednie antybiotyki.
Lek Metronidazole B. Braun można stosować zapobiegawczo, przed zabiegami o wysokim ryzyku zakażenia bakteriami beztlenowymi (głównie zabiegi ginekologiczne, operacje żołądka i jelit).
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Metronidazole B. Braun
Kiedy nie stosować leku Metronidazole B. Braun - jeśli pacjent ma uczulenie na metronidazol lub inne podobne substancje lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6).
Ostrzeżenia i środki ostrożności
Przed rozpoczęciem przyjmowania leku Metronidazole B. Braun należy omówić to z lekarzem.
Zachować szczególną ostrożność, stosując lek Metronidazole B. Braun, jeśli u pacjenta stwierdzono: • ciężkie uszkodzenia wątroby; • zaburzenia powstawania krwinek; • chorobę mózgu, rdzenia kręgowego lub nerwów. W takich przypadkach lekarz prowadzący podejmie decyzje o ewentualnym zastosowaniu leku Metronidazole B. Braun.
Jeśli w trakcie leczenia wystąpią napady drgawek lub inne reakcje dotyczące nerwów, takie jak drętwienie kończyn, lekarz natychmiast skoryguje dalsze leczenie.
Zazwyczaj leku Metronidazole B. Braun nie należy stosować dłużej niż 10 dni. Czas leczenia może być dłuższy tylko w wyjątkowych przypadkach, gdy jest to absolutnie konieczne. Leczenie metronidazolem można będzie powtórzyć tylko wtedy, kiedy jest to absolutnie konieczne. W takich przypadkach lekarz zaleci dokładną kontrolę stanu pacjenta.
Należy natychmiast zaprzestać terapii lub ją zweryfikować, jeżeli u pacjenta wystąpi ciężka biegunka, która może być spowodowana ciężką chorobą jelita grubego o nazwie rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego (patrz także punkt 4.)
Podczas stosowania leków zawierających metronidazol u pacjentów z zespołem Cockayne'a, odnotowano przypadki ciężkiej hepatotoksyczności (ostrej niewydolności wątroby), w tym przypadki zakończone zgonem.
U pacjentów z zespołem Cockayne'a lekarz powinien w trakcie leczenia metronidazolem oraz po jego zakończeniu kontrolować czynność wątroby.
Jeśli u pacjenta wystąpią niżej wymienione objawy, należy natychmiast poinformować o tym lekarza i przerwać przyjmowanie metronidazolu:
• ból brzucha, jadłowstręt, nudności, wymioty, gorączka, złe samopoczucie, uczucie zmęczenia, żółtaczka, ciemna barwa moczu, kleiste lub rzadkie stolce lub świąd skóry.
Wydłużony czas leczenia metronidazolem może zakłócać proces tworzenia komórek krwi (patrz punkt „Możliwe działania niepożądane”), dlatego lekarz zaleci kontrolowanie liczby krwinek w trakcie leczenia.
Lek Metronidazole B. Braun a inne leki Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach stosowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować.
Amiodaron (stosowany w leczeniu zaburzeń rytmu serca) W trakcie przyjmowania tego leku należy kontrolować czynność serca. Jeśli pacjent zauważy jakiekolwiek nieprawidłowości rytmu serca, zawroty głowy lub omdlenia, powinien skonsultować się z lekarzem.
Barbiturany (substancja czynna leków nasennych) Fenobarbital zmniejsza czas działania metronidazolu; dlatego może być konieczne zwiększenie dawki metronidazolu.
Doustne środki antykoncepcyjne W trakcie przyjmowania metronidazolu skuteczność tabletek antykoncepcyjnych może być osłabiona.
Busulfan Nie należy stosować jednocześnie metronidazolu i busulfanu, gdyż może to zwiększać prawdopodobieństwo wystąpienia objawów toksyczności.
Karbamazepina (lek stosowany w leczeniu padaczki) Podczas jednoczesnego stosowania konieczne jest zachowanie szczególnej ostrożności, gdyż metronidazol może wydłużać czas działania karbamazepiny.
Cymetydyna (lek stosowany w leczeniu zaburzeń żołądka) W odosobnionych przypadkach cymetydyna może zmniejszać wydalanie metronidazolu i prowadzić do zwiększonego stężenia metronidazolu w surowicy.
Pochodne kumaryny (leki hamujące krzepliwość krwi) Jeżeli pacjent przyjmuje lek hamujący krzepnięcie krwi (np. warfarynę), lekarz może zalecić zmniejszenie dawki takiego leku w trakcie jednoczesnego podawania metronidazolu, gdyż metronidazol może wzmagać działanie przeciwkrzepliwe leków z grupy kumaryn.
Cyklosporyna (lek stosowany w hamowaniu niepożądanych reakcji immunologicznych) Podczas równoczesnego leczenia cyklosporyną i metronidazolem może zwiększyć się stężenie cyklosporyny we krwi; w związku z tym lekarz dostosuje dawkę cyklosporyny.
Disulfiram (stosowany u alkoholików w terapii odwykowej) W przypadku podawania disulfiramu nie należy przyjmować metronidazolu lub należy zaprzestać przyjmowania disulfiramu. Równoczesne podanie tych leków może powodować stany dezorientacji lub poważne zaburzenia psychiczne (psychoza).
Fluorouracyl (lek przeciwnowotworowy) Konieczne może być zmniejszenie dawki dobowej fluorouracylu w razie stosowania jednocześnie z metronidazolem, ponieważ metronidazol może zwiększyć stężenie fluorouracylu we krwi.
Lit (stosowany w leczeniu chorób psychicznych) Podczas stosowania metronidazolu równocześnie z solami litu konieczna jest szczególnie dokładna obserwacja pacjenta, gdyż może być konieczne ponowne dostosowanie dawek litu.
Mykofenolan mofetylu (stosowany w celu zapobiegania odrzucenia narządów po transplantacji) Metronidazol może osłabiać działanie tego leku, dlatego zaleca się dokładnie kontrolować działanie mykofenolanu mofetylu.
Fenytoina (lek stosowany w leczeniu padaczki) Jeśli pacjent przyjmuje fenytoinę, lekarz zaleci leczenie metronidazolem z zachowaniem ostrożności. Metronidazol może wydłużać czas działania fenytoiny, a z drugiej strony fenytoina może osłabiać działanie metronidazolu.
Takrolimus (stosowany w celu tłumienia niepożądanych reakcji immunologicznych) Rozpoczynając i kończąc leczenie metronidazolem, należy skontrolować stężenie takrolimusu we krwi oraz czynność nerek.
Metronidazole B. Braun z alkoholem Alkohol Podczas leczenia metronidazolem nie należy pić żadnych napojów alkoholowych, ponieważ może to powodować reakcje nietolerancji, takie jak wymioty lub zawroty głowy.
Ciąża, karmienie piersią i wpływ na płodność
Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza, że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza przed zastosowaniem tego leku.
Antykoncepcja u mężczyzn i kobiet Jeżeli pacjentka stosuje środki antykoncepcyjne, prosimy o zapoznanie się z punktem „Lek Metronidazole B. Braun a inne leki”.
Ciąża Jeśli pacjentka jest w ciąży, lekarz zaleci podawanie metronidazolu tylko wtedy, jeśli jest to bezwzględnie konieczne.
Karmienie piersią Nie należy karmić piersią w trakcie leczenia metronidazolem. Nie należy wznawiać karmienia piersią przed upływem 2 do 3 dni po zakończeniu leczenia metronidazolem, ponieważ metronidazol przenika do mleka matki.
Płodność Badania na zwierzętach wskazują tylko na potencjalny negatywny wpływ metronidazolu na układ rozrodczy u samców, jeżeli samce otrzymują dawki znacząco większe niż maksymalne dawki dla ludzi.
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn W trakcie przyjmowania metronidazolu nie należy prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn, ponieważ metronidazol może osłabiać czujność. Jest to szczególnie istotne na początku leczenia lub w razie spożywania przez pacjenta alkoholu.
Lek Metronidazole B. Braun zawiera sód Lek zawiera 322 mg sodu (głównego składnika soli kuchennej) w 100 ml. Odpowiada to 0,16% maksymalnej zalecanej dobowej dawki sodu w diecie u osób dorosłych.
3. Jak stosować Metronidazole B. Braun
Dawkowanie Dawka jest ustalana na podstawie rodzaju oraz ciężkości choroby, wieku, masy ciała i reakcji pacjenta na leczenie.
Zazwyczaj zalecane dawkowanie jest następujące:
Dorośli i młodzież
Leczenie zakażeń: W pierwszym dniu terapii pacjent zwykle otrzymuje 300 ml leku (co odpowiada 1500 mg metronidazolu). Od drugiego dnia kuracji pacjent otrzymuje codziennie 200 ml leku (co odpowiada 1000 mg metronidazolu). Zamiast tego pacjent może otrzymywać 100 ml leku (co odpowiada 500 mg metronidazolu) co 8 godzin. Na początku terapii lekarz może zalecić większą początkową dawkę metronidazolu.
W większości przypadków terapia trwa 7 dni. Można ją przedłużyć tylko w wyjątkowych przypadkach.
Pacjenci z upośledzeniem czynności nerek otrzymują takie same dawki. U pacjentów z chorobą wątroby może występować konieczność obniżenia dawek.
Jeżeli pacjent jest leczony dializami (sztuczną nerką), lekarz odpowiednio dostosuje dawkę w dniu dializy.
Zapobieganie zakażeniom, które mogą wystąpić po operacjach chirurgicznych W przypadku stosowania metronidazolu w celu zapobiegania zakażeniom w chirurgii można podać pacjentowi 500 mg leku przed operacją. Dawka ta zostanie powtórzona 8 i 16 godzin po operacji.
Stosowanie u dzieci i młodzieży Dawkowanie u dzieci opiera się na masie ciała (m.c.)
Leczenie zakażeń
Wiek Dawkowanie w dawkach podzielonych 7,5 mg na kg m.c. co 8 godzin. Ta dawka dobowa może być zwiększona do 40 mg metronidazolu na kg m.c. jeżeli zakażenie jest poważne. Poniżej 8 tygodni 15 mg metronidazolu na kg m.c. jako jedna dawka na dobę lub w dawkach podzielonych 7,5 mg na kg m.c. co 12 godzin Dzieci młodsze niż 40 tygodni życia płodowego Ponieważ metronidazol może kumulować się u tych pacjentów w pierwszych okresie życia, po kilku dniach terapii należy sprawdzić stężenie metronidazolu we krwi
Leczenie zwykle trwa 7 dni.
Zapobieganie zakażeniom, które mogą wystąpić po operacjach chirurgicznych:
Wiek Dawka Poniżej 12 lat 20 – 30 mg metronidazolu na kg m.c. w pojedynczej dawce podane 1–2 godziny przed zabiegiem chirurgicznym Noworodki w wieku poniżej chirurgicznym
Sposób podawania i czas stosowania Lek Metronidazole B. Braun jest podawany w kroplówce bezpośrednio do żyły (infuzja dożylna).
Infuzja roztworu z jednej butelki trwa zwykle 60 minut i nie powinna być krótsza niż 20 minut.
Przed infuzją można rozcieńczyć produkt w odpowiednim roztworze do infuzji.
Z reguły leczenie metronidazolem nie trwa dłużej niż 7 dni i nie może trwać dłużej niż 10 dni, jeśli nie jest to bezwzględnie konieczne (patrz punkt „Ostrzeżenia i środki ostrożności”).
Jeżeli pacjent otrzymuje jednocześnie inne antybiotyki, lekarz będzie podawać te leki osobno.
Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Metronidazole B. Braun
Jako objawy podmiotowe lub przedmiotowe po przedawkowaniu mogą wystąpić takie działania niepożądane, jak opisane w następnym punkcie.
W razie znacznego przedawkowania metronidazolu nie jest znane szczególne leczenie lub odtrutka, jednakże metronidazol można skutecznie usunąć z organizmu podczas dializy (tzn. przez zastosowanie sztucznej nerki).
4. Możliwe działania niepożądane
Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią. Następujące działania niepożądane mogą mieć poważne następstwa i dlatego konieczne jest ich natychmiastowe leczenie:
Rzadko: mogą dotyczyć do 1 na 1 000 osób • Ciężka uporczywa biegunka (która może być objawem ciężkiego zakażenia jelit o nazwie rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego).
• Ciężkie, ostre reakcje nadwrażliwości, aż do wstrząsu alergicznego.
Bardzo rzadko: mogą dotyczyć do 1 na 10 000 osób • Podczas leczenia może dojść do zmniejszenia liczby białych krwinek i płytek krwi (granulocytopenia, agranulocytoza, pancytopenia, trombocytopenia). Przy długotrwałym stosowaniu konieczne jest regularne kontrolowanie morfologii krwi. • Zapalenie wątroby, żółtaczka, zapalenie trzustki (odosobnione przypadki). • Zaburzenia pracy mózgu, brak koordynacji. • Ciężka zapalna wysypka na błonach śluzowych i skórze z gorączką, zaczerwieniem i powstawaniem pęcherzy (zespół Stevensa i Johnsona).
Częstość nieznana: częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych • Łagodne lub umiarkowane reakcje nadwrażliwości, obejmujące obrzęk twarzy, ust, gardła i (lub) języka (obrzęk naczynioruchowy). • Przymus patrzenia w jedną stronę, uszkodzenie lub zapalenie nerwów w oczach. • Oddzielanie się skóry na dużych obszarach (toksyczna nekroliza naskórka). • Zmniejszenie liczby białych krwinek (leukopenia), ciężka anemia (niedokrwistość aplastyczna). • Napady padaczkowe, zaburzenia nerwów, takie jak drętwienie, ból, odczuwanie jakby dotyku futra lub mrowienie rak i nóg. • Zapalenie mózgu niespowodowane przez bakterie (aseptyczne zapalenie opon mózgowo- rdzeniowych).
Inne działania niepożądane
Często: mogą dotyczyć do 1 na 10 osób • Zakażenia drożdżakowe (np. zakażenia narządów płciowych).
Niezbyt często: mogą dotyczyć do 1 na 100 osób • Ciemny kolor moczu (spowodowany przez metabolit metronidazolu).
Rzadko: mogą dotyczyć do 1 na 1 000 osób • Zmiany w EKG.
Bardzo rzadko: mogą dotyczyć do 1 na 10 000 osób • Zaburzenia psychotyczne, w tym stany splątania, omamy. • Ból głowy, zawroty głowy, senność, gorączka, zaburzenia widzenia i poruszania się, zaburzenia wymowy, drgawki. • Zaburzenia widzenia, np. podwójne widzenie, krótkowzroczność. • Zaburzenia czynnościowe wątroby (takie jak zwiększona aktywność niektórych enzymów i zwiększone stężenie bilirubiny). • Alergiczne reakcje skórne, np. swędzenie, pokrzywka. • Bóle mięśni i stawów.
Częstość nieznana: częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych • Wymioty, mdłości, biegunka, zapalenie języka lub jamy ustnej, odbijanie i gorzki smak w ustach, metaliczny smak, ucisk nad żołądkiem, obłożony język. • Trudności z przełykaniem. • Anoreksja. • Smutny (depresyjny) nastrój. • Senność lub bezsenność, nagłe skurcze mięśni. • Zaczerwienienie i swędzenie skóry (rumień wielopostaciowy). • Podrażnienie ściany żył (nawet do zapalenia żył i zakrzepicy) po podaniu dożylnym, osłabienie, gorączka. • Ostra niewydolność wątroby u pacjentów z zespołem Cockayne'a (patrz punkt 2 „Ostrzeżenia i środki ostrożności”).
Postępowanie doraźne w razie rzekomobłoniastego zapalenia jelita grubego W razie uporczywej, nasilonej biegunki należy niezwłocznie poinformować o tym lekarza, gdyż może ona być spowodowana przez rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego, poważną chorobę, która wymaga natychmiastowego leczenia. Lekarz przerwie leczenie metronidazolem i zapewni odpowiednie leczenie.
Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub pielęgniarce. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, Al. Jerozolimskie 181C 02-222 Warszawa Tel: + 48 22 49 21 301 Fax: + 48 22 49 21 309 Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu. Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.
5. Jak przechowywać lek Metronidazole B. Braun
Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na butelce i kartonie. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.
Przechowywać pojemnik w opakowaniu zewnętrznym w celu ochrony przed światłem. Lek jest przeznaczony do jednorazowego użytku. Niewykorzystaną pozostałość należy wyrzucić. Z mikrobiologicznego punktu widzenia, rozcieńczony lek powinien być zużyty natychmiast. Jeśli lek nie zostanie zużyty natychmiast, czas przechowywania i warunki przed użyciem stanowią odpowiedzialność użytkownika i nie powinny przekraczać 24 godzin w temperaturze 2°C do 8°C chyba, że rozcieńczenie nastąpiło w kontrolowanych, walidowanych warunkach jałowych.
Stosować wyłącznie, jeśli roztwór jest przezroczysty i pozbawiony widocznych cząstek, a butelka i zamknięcie nie są naruszone.
Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.
6. Zawartość opakowania i inne informacje
Co zawiera lek Metronidazole B. Braun – Substancją czynną leku jest metronidazol. Jedna polietylenowa butelka o pojemności 100 ml zawiera 500 mg metronidazolu.
– Pozostałe składniki to sodu chlorek, disodu fosforan dwuzasadowy dwunastowodny, kwas cytrynowy, woda do wstrzykiwań.
Jak wygląda lek Metronidazole B. Braun i co zawiera opakowanie Metronidazole B. Braun jest przejrzystym, bezbarwnym lub lekko żółtawym roztworem.
Lek Metronidazole B. Braun jest dostępny w polietylenowych butelkach o pojemności 100 ml.
Roztwór jest dostępny w opakowaniach po 10 lub 20 butelek.
Podmiot odpowiedzialny B.Braun Melsungen AG Carl-Braun-Straße 1
Adres do korespondencji: Tel. +49-5661-71-0 Fax +49-5661-71-4567
Wytwórca B.Braun Melsungen AG Carl-Braun-Straße 1
B.Braun Medical, S.A. Carretera de Terrassa 121
W celu uzyskania bardziej szczegółowych informacji należy zwrócić się do miejscowego przedstawiciela podmiotu odpowiedzialnego: Aesculap Chifa Sp. z o.o. ul. Tysiąclecia 14 64-300 Nowy Tomyśl tel. (061) 44 20 100 fax (061) 44 23 936
Ten produkt leczniczy jest dopuszczony do obrotu w krajach członkowskich Europejskiego Obszaru Gospodarczego pod następującymi nazwami:
Austria Metronidazole B.Braun 5 mg/ml Infusionlösung Belgia Metronidazole B.Braun 5 mg/ml Cypr Metronidazole B.Braun 5 mg/ml Dania Metronidazol B.Braun 5 mg/ml Estonia Metronidazole B.Braun 5 mg/ml Litwa Metronidazole B.Braun 5 mg/ml infizinis tirpalas Łotwa Metronidazole B.Braun 5 mg/ml Niemcy (Kraj referencyjny) Metronidazole B.Braun 5 mg/ml Infusionlösung Polska Metronidazole B. Braun Słowacja Metronidazol B.Braun 5 mg/ml Włochy Metronidazolo B.Braun 5 mg/ml
Data ostatniej aktualizacji ulotki: 05/2023
Charakterystyka
CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO
Metronidazole B. Braun, 5 mg/ml, roztwór do infuzji
Substancja pomocnicza o znanym działaniu:
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
Zawartość elektrolitów (na 100 ml): Sód 14 mmol Chlor 13 mmol
Roztwór do infuzji. Przejrzysty, bezbarwny lub lekko żółty roztwór wodny.
Leczenie i zapobieganie rozwojowi zakażeń wywołanych przez drobnoustroje wrażliwe na działanie metronidazolu (głównie bakterie beztlenowe). Metronidazol jest wskazany w leczeniu następujących chorób u dorosłych i dzieci: • zakażeń ośrodkowego układu nerwowego (np. ropień mózgu, zapalenie opon mózgowych), • zakażeń płuc i opłucnej (np. martwicze zapalenie płuc, zachłystowe zapalenie płuc, ropień płuca), • zapalenia wsierdzia, • zakażeń przewodu pokarmowego i jamy brzusznej (np. zapalenie otrzewnej, ropień wątroby, zakażenia po zabiegach chirurgicznych okrężnicy lub odbytnicy, choroby ropne jamy brzusznej i miednicy), • zakażeń ginekologicznych (np. zapalenie błony śluzowej macicy, stany po histerektomii lub cesarskim cięciu, gorączka połogowa, poronienie septyczne), • zakażeń uszu, nosa, gardła, zębów, jamy ustnej, szczęki (np. angina Plaut-Vincenta), • zakażeń kości i stawów (np. zapalenie kości i szpiku), • zgorzeli gazowej, • posocznicy z zakrzepowym zapaleniem żył.
W zakażeniu mieszanym bakteriami beztlenowymi i tlenowymi, oprócz produktu leczniczego Metronidazole B. Braun należy zastosować antybiotyk odpowiedni do leczenia zakażeń bakteriami tlenowymi.
Stosowanie zapobiegawcze jest zawsze wskazane przed zabiegami o wysokim ryzyku zakażenia bakteriami beztlenowymi (zabiegi ginekologiczne i w obrębie jamy brzusznej).
Należy uwzględnić oficjalne zalecenia dotyczące odpowiedniego użycia środków przeciwbakteryjnych.
Dawkę ustala na podstawie rodzaju oraz ciężkości choroby, wieku, masy ciała i reakcji pacjenta na leczenie. Należy postępować zgodnie z następującymi zasadami dawkowania.
Dorośli i młodzież
Leczenie zakażeń wywołanych przez bakterie beztlenowe Zwykle podaje się dawkę 1500 mg (300 ml) w pierwszym dniu leczenia, a następnie 1000 mg (200 ml) w pojedynczej dawce w dniach kolejnych. Zamiast tego można podawać 500 mg (100 ml) co 8 godzin. Na początku leczenia można zastosować dawkę nasycającą 15 mg/kg masy ciała, jeżeli istnieją do tego wskazania medyczne. Czas trwania leczenia zależy od jego skuteczności. W większości przypadków leczenie trwające 7 dni okazuje się wystarczające. Jeżeli istnieją do tego wskazania kliniczne, leczenie można przedłużyć - patrz także punkt 4.4.
Zapobieganie zakażeniom okołooperacyjnym spowodowanym przez bakterie beztlenowe: powtórzyć po 8 i 16 godzinach.
Dzieci i młodzież
Leczenie zakażeń wywołanych przez bakterie beztlenowe ● Dzieci w wieku od >8 tygodni do 12 lat: Zazwyczaj dawka dobowa wynosi 20 – 30 mg na kg masy ciała na dobę, podawane w jednej dawce lub podzielone na dawki 7,5 mg na kg masy ciała co 8 godzin. Dawkowanie można zwiększyć do 40 mg na kg masy ciała, w zależności od ciężkości zakażenia.
● Dzieci poniżej 8. tygodnia życia: na kg masy ciała, co 12 godzin.
● U noworodków w wieku poniżej 40 tygodni wieku ciążowego: Do kumulacji metronidazolu może dojść w pierwszym tygodniu życia, dlatego też po kilkudniowym leczeniu zaleca się monitorowanie stężenia metronidazolu w surowicy.
Leczenie trwa zwykle 7 dni.
Zapobieganie zakażeniom okołooperacyjnym spowodowanym przez bakterie beztlenowe: ● Dzieci w wieku poniżej 12 lat: zabiegiem chirurgicznym. ● Dzieci w wieku poniżej 40 tygodni wieku ciążowego:
Pacjenci z niewydolnością nerek Zmniejszenie dawki nie jest wymagane, patrz punkt 5.2.
U pacjentów poddawanych dializie należy zaplanować standardową dawkę metronidazolu po zabiegach hemodializy, w dniach dializowania, aby zrekompensować jego utratę w trakcie procedury.
Pacjenci z niewydolnością wątroby
Okres półtrwania w surowicy oraz klirens osoczowy jest wydłużony u pacjentów z zaawansowaną niewydolnością wątroby, dlatego też pacjentom z ciężką chorobą wątroby należy podawać mniejsze dawki (patrz punkt 5.2).
Sposób podawania
Stosować dożylnie. Zawartość jednej butelki podawać w postaci infuzji dożylnej powoli, tj. maksymalnie 100 ml, nie krócej niż przez 20 minut, zwykle przez ponad godzinę. Produkt leczniczy Metronidazole B. Braun można także rozcieńczyć przed dożylnym podaniem w 0,9% roztworze chlorku sodu lub 5% roztworze glukozy. Antybiotyki stosowane jednocześnie należy podawać oddzielnie.
Nadwrażliwość na metronidazol lub inne pochodne nitroimidazolu lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.
U pacjentów z ciężkim uszkodzeniem wątroby lub zaburzeniami tworzenia krwinek (np. granulocytopenią) dożylną infuzję roztworu metronidazolu należy stosować tylko w przypadkach, gdy spodziewane korzyści przewyższają potencjalne zagrożenia.
Ze względu na ryzyko pogorszenia się stanu pacjenta z czynną lub przewlekłą ciężką chorobą ośrodkowego lub obwodowego układu nerwowego metronidazol należy podawać także tylko wtedy, gdy spodziewane korzyści przewyższają potencjalne zagrożenia.
U pacjentów otrzymujących metronidazol obserwowano występowanie napadów padaczkowych, mioklonii i neuropatii obwodowej, z których ta ostatnia charakteryzowała się głównie drętwieniem lub parestezją kończyn. Pojawienie się nieprawidłowych objawów neurologicznych wymaga natychmiastowej oceny stosunku korzyści do ryzyka dalszego podawania produktu leczniczego. Patrz także punkt 4.8.
W przypadku wystąpienia ciężkiej reakcji nadwrażliwości (np. wstrząs anafilaktyczny; patrz także punkt 4.8) leczenie produktem leczniczym Metronidazole B. Braun należy natychmiast przerwać. Wykwalifikowany personel medyczny powinien rozpocząć odpowiednie leczenie doraźne.
Ciężka przedłużająca się biegunka, pojawiająca się podczas leczenia lub w kolejnych tygodniach, może być spowodowana rzekomobłoniastym zapaleniem jelita grubego (w większości przypadków wywołanego przez Clostridium difficile), patrz punkt 4.8. Choroba ta, wywołana leczeniem antybiotykami, może zagrażać życiu i wymagać dodatkowego leczenia. Nie należy podawać leków hamujących perystaltykę.
Czas trwania leczenia metronidazolem lub lekami zawierającymi inne nitroimidazole nie powinien przekroczyć 10 dni. Leczenie można przedłużyć wyłącznie w szczególnych przypadkach, jeśli to bezwzględnie konieczne, kontrolując stan kliniczny oraz wyniki badań laboratoryjnych. Powtórne leczenie należy w miarę możliwości ograniczyć do szczególnych przypadków. Ograniczeń tych należy ściśle przestrzegać, ponieważ nie można wykluczyć mutagennego działania metronidazolu i ponieważ w badaniach na zwierzętach zaobserwowano zwiększone występowanie niektórych rodzajów nowotworów.
Hepatotoksyczność u pacjentów z zespołem Cockayne'a Po rozpoczęciu leczenia metronidazolem w postaci do podawania ogólnoustrojowego u pacjentów z zespołem Cockayne'a, odnotowano przypadki ciężkiej hepatotoksyczności lub ostrej niewydolności wątroby, w tym o bardzo szybkim przebiegu, zakończone zgonem. W tej grupie pacjentów nie należy
stosować metronidazolu, chyba że uzna się, że korzyści przewyższają ryzyko, oraz jeśli alternatywne sposoby leczenia nie są dostępne. Przed rozpoczęciem terapii, a także w trakcie jej trwania oraz po jej zakończeniu należy wykonać testy wątrobowe, aby upewnić się, że czynność wątroby mieści się w granicach normy lub że został osiągnięty poziom wartości początkowych. Jeśli parametry czynności wątroby będą znacznie podwyższone, należy zaprzestać stosowania leku.
Pacjentom z zespołem Cockayne'a należy doradzić, aby natychmiast przerwali przyjmowanie metronidazolu oraz zgłosili swojemu lekarzowi wszelkie objawy, mogące świadczyć o uszkodzeniu wątroby (patrz punkt 4.8).
Wydłużony czas leczenia metronidazolem może łączyć się z hamowaniem czynności szpiku, co prowadzi do zaburzenia tworzenia się krwinek. Objawy zostały przedstawione w punkcie 4.8.
Należy stale monitorować liczbę krwinek podczas wydłużonego leczenia.
Specjalne ostrzeżenia / środki ostrożności dotyczące substancji pomocniczych Produkt leczniczy zawiera 322 mg sodu na 100 ml, co odpowiada 0,16% zalecanej przez WHO maksymalnej 2 g dobowej dawki sodu u osób dorosłych.
Zaburzenie wyników badań laboratoryjnych Metronidazol zaburza enzymatyczne spektrofotometryczne oznaczenie aminotransferazy asparaginianowej (AspAT), aminotransferazy alaninowej (AlAT), dehydrogenazy mleczanowej (LDH), trójglicerydów i glukozy metodą heksokinazową, powodując zaniżenie wyników (wynik może osiągnąć zero). Metronidazol wykazuje dużą absorbancję przy długości fali, na której oznacza się dinukleotyd nikotynoamidoadeninowy (ang. nicotinamide adenine dinucleotide, NADH). W związku z tym może się wydawać, iż metronidazol zmniejsza wartości podwyższonych aktywności enzymów wątrobowych podczas badania metodą przepływu ciągłego na podstawie spadku w punkcie końcowym obniżonego NADH. Zaobserwowano przypadki niezwykle małej aktywności enzymów wątrobowych, w tym wartości zerowe.
Interakcje z innymi produktami leczniczymi
Amiodaron Podczas jednoczesnego stosowania amiodaronu i metronidazolu zaobserwowano wydłużenie odstępu QT i torsades de pointes. W przypadku stosowania amiodaronu razem z metronidazolem może być konieczne monitorowanie odstępu QT za pomocą EKG. Jeżeli pacjent jest leczony ambulatoryjnie, należy go poinformować, że powinien zgłosić się do lekarza w przypadku zaobserwowania takich objawów, jak zawroty głowy, kołatanie serca czy omdlenie, mogących świadczyć o wystąpieniu torsades de pointes.
Barbiturany Fenobarbital może zwiększyć tempo metabolizmu metronidazolu w wątrobie, skracając okres jego półtrwania w osoczu do 3 godzin.
Busulfan Jednoczesne podawanie busulfanu z metronidazolem może znacząco zwiększyć stężenie busulfanu w osoczu krwi. Nie opisano mechanizmu interakcji. Należy unikać jednoczesnego podawania busulfanu i metronidazolu ze względu na możliwość wystąpienia dużej toksyczności i śmiertelności związanej ze wzrostem stężenia busulfanu w osoczu.
Karbamazepina Metronidazol może zahamować metabolizm karbamazepiny, co może doprowadzić do wzrostu stężenia karbamazepiny w osoczu.
Cymetydyna Jednoczesne podawanie cymetydyny może w pojedynczych przypadkach spowolnić eliminację metronidazolu z organizmu, zwiększając jego stężenie w surowicy.
Środki antykoncepcyjne Niektóre antybiotyki w pewnych wyjątkowych przypadkach mogą osłabiać działanie doustnych środków antykoncepcyjnych poprzez zakłócenie hydrolizy sprzężonych steroidów zachodzącej w jelitach z udziałem bakterii, a przez to zmniejszenie ponownego wchłaniania niesprzężonych steroidów. Wskutek tego mechanizmu zmniejsza się stężenie aktywnych steroidów w osoczu. Takie nietypowe interakcje mogą wystąpić u kobiet z dużym wydalaniem sprzężonych steroidów z żółcią. Odnotowano przypadki, w których doustne środki antykoncepcyjne w połączeniu z antybiotykami, np. ampicyliną, amoksycyliną, tetracyklinami, a także metronidazolem okazywały się nieskuteczne.
Pochodne kumaryny Jednoczesne leczenie metronidazolem może nasilać przeciwkrzepliwe działanie tych leków i zwiększać ryzyko krwawienia będącego skutkiem słabszego metabolizmu w wątrobie. Może wystąpić konieczność skorygowania dawki antykoagulanta.
Cyklosporyna W trakcie równoczesnej terapii cyklosporyną i metronidazolem występuje ryzyko wyższego stężenia cyklosporyny w surowicy. Konieczne jest wówczas częste monitorowanie stężenia cyklosporyny i kreatyniny.
Disulfiram Jednoczesne podawanie disulfiramu może powodować stan splątania, a nawet reakcje psychotyczne. Należy unikać łączenia tych dwóch środków.
Fluorouracyl Metronidazol hamuje metabolizm podawanego jednocześnie fluorouracylu, tzn. wzrasta stężenie fluorouracylu w osoczu.
Lit Należy zachować ostrożność przy jednoczesnym podawaniu metronidazolu z solami litu, ponieważ zaobserwowano, że w warunkach terapii metronidazolem obserwuje się podwyższone stężenie litu.
Mykofenolan mofetylu Substancje zmieniające florę układu pokarmowego (np. antybiotyki) mogą obniżać biodostępność doustną produktów kwasu mykofenolowego. Zaleca się przeprowadzenie dokładniejszych badań laboratoryjnych i klinicznych w celu uzyskania dowodu na osłabione immunosupresyjne działanie kwasu mykofenolowego przy badaniach klinicznych i przesiewowych w trakcie jednoczesnej terapii środkami przeciwko zakażeniom.
Fenytoina Metronidazol hamuje metabolizm jednocześnie podawanej fenytoiny, a zatem stężenie fenytoiny w osoczu wzrasta. Z drugiej strony skuteczność metronidazolu jest mniejsza przy równoczesnym podawaniu fenytoiny.
Takrolimus Jednoczesne podawanie z metronidazolem może spowodować wzrost stężenia takrolimusu we krwi. Proponowany mechanizm polega na blokowaniu metabolizmu takrolimusu w wątrobie, za pośrednictwem CYP3A4. Należy systematycznie sprawdzać poziom takrolimusu we krwi i czynność nerek oraz odpowiednio korygować dawkowanie, w szczególności po rozpoczęciu lub zakończeniu terapii metronidazolem u pacjentów, u których doszło do stabilizacji stanu w wyniku terapii takrolimusem.
Inne rodzaje interakcji
Alkohol Należy unikać spożywania napojów alkoholowych w trakcie kuracji metronidazolem, ponieważ łączne stosowanie tych środków wywołuje działania niepożądane, takie jak zawroty głowy lub wymioty (działanie podobne do disulfiramu).
Antykoncepcja u mężczyzn i kobiet Patrz punkt 4.5, „Środki antykoncepcyjne”
Ciąża Bezpieczeństwo stosowania metronidazolu podczas ciąży nie zostało w wystarczającym stopniu dowiedzione. W szczególności sprzeczne są dane dotyczące stosowania produktu leczniczego we wczesnym okresie ciąży. Niektóre badania wykazały zwiększoną liczbę zaburzeń rozwojowych. W doświadczeniach na zwierzętach metronidazol nie wykazywał działania teratogennego (patrz punkt 5.3). Podczas pierwszego trymestru ciąży Metronidazole B. Braun można stosować wyłącznie w celu leczenia zakażeń zagrażających życiu, o ile nie ma bezpieczniejszej alternatywy. Podczas drugiego i trzeciego trymestru, Metronidazole B. Braun można stosować w leczeniu innych zakażeń, jeśli oczekiwane korzyści znacznie przewyższają potencjalne zagrożenia.
Karmienie piersią Ponieważ metronidazol jest wydzielany z mlekiem, podczas leczenia należy przerwać karmienie piersią. Po zakończeniu leczenia metronidazolem karmienia piersią nie należy wznawiać przed upływem 2 do 3 dni, z powodu przedłużonego okresu półtrwania metronidazolu.
Płodność Jedynie podczas badań na zwierzętach wskazano potencjalnie negatywny wpływ metronidazolu na układ rozrodczy u samców przy podawaniu dużych dawek znacznie przekraczających maksymalną zalecaną dawkę dla człowieka.
Metronidazol może zaburzać zdolność prowadzenia pojazdów i użycia maszyn, nawet jeśli stosuje się go zgodnie z zaleceniami. Dotyczy to szczególnie początku leczenia lub łączenia z alkoholem.
Działania niepożądane są głównie powiązane z długotrwałym stosowaniem lub dużymi dawkami leku. Najczęściej obserwowane działania obejmują mdłości, zaburzenia smaku oraz ryzyko wystąpienia neuropatii w przypadku długotrwałego stosowania.
Częstość występowania działań niepożądanych zdefiniowano następująco: Bardzo często: (≥ 1/10) Często: (≥ 1/100 do < 1/10) Niezbyt często: (≥ 1/1 000 do < 1/100) Rzadko: (≥ 1/10 000 do < 1/1 000) Bardzo rzadko: (< 1/10 000) Nie znana: (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych)
Zakażenia i zarażenia pasożytnicze Często: nadkażenie Candida (np. zakażenia narządów płciowych). Rzadko: rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego, które może wystąpić podczas lub po zakończeniu leczenia, objawiające się jako ciężka, uporczywa biegunka. Informacje na temat leczenia doraźnego, patrz punkt 4.4.
Zaburzenia krwi i układu chłonnego Bardzo rzadko : zmniejszenie liczby leukocytów i płytek krwi (granulocytopenia, agranulocytoza, pancytopenia i małopłytkowość) podczas leczenia metronidazolem. Patrz punkt 4.4. Nie znana: leukopenia, niedokrwistość aplastyczna.
Zaburzenia układu immunologicznego Rzadko: Ciężkie, ostre reakcje nadwrażliwości ogólnoustrojowej: anafilaksja, do wstrząsu anafilaktycznego. Ciężkie reakcje skórne, patrz poniższy punkt „silne reakcje skórne „Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej”. Te ciężkie reakcje wymagają natychmiastowej interwencji medycznej (patrz punkt 4.4). Nie znana: Łagodne do umiarkowanych reakcje nadwrażliwości, np. reakcje skórne (patrz punkt „Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej” poniżej), obrzęk naczynioruchowy.
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania Nie znana Anoreksja
Zaburzenia psychiczne Bardzo rzadko: Zaburzenia psychotyczne, w tym stany splątania, omamy Nie znana: Depresja
Zaburzenia układu nerwowego Bardzo rzadko: Encefalopatia, ból głowy, gorączka, senność, zawroty głowy, zaburzenia widzenia i ruchu, uczucie wirowania, ataksja, upośledzenie wymowy, drgawki. Nie znana: Senność lub bezsenność, mioklonie, napady padaczkowe, neuropatia obwodowa objawiająca się w postaci parestezji, ból, odczuwanie jakby dotyku futra i mrowienie kończyn.
Jeśli wystąpią drgawki lub objawy neuropatii obwodowej lub encefalopatii, należy natychmiast poinformować lekarza prowadzącego. Patrz punkt 4.4.
Zaburzenia oka Bardzo rzadko: zaburzenia widzenia, np. podwójne widzenie, krótkowzroczność. Nie znana: napadowe przymusowe patrzenie z rotacją gałek ocznych, neuropatia/zapalenie nerwu wzrokowego.
Zaburzenia serca Rzadko: zmiany w EKG, takie jak spłaszczenie załamka T
Zaburzenia żołądka i jelit Niezbyt często: wymioty, nudności, biegunka, zapalenie języka i jamy ustnej, odbijanie się z gorzkim posmakiem, napięcie w nadbrzuszu, metaliczny posmak, obłożony język.
Bardzo rzadko: zapalenie trzustki
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych Bardzo rzadko: nieprawidłowe aktywności enzymów wątrobowych i stężenia bilirubiny
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Bardzo rzadko: alergiczne reakcje skórne, np. świąd, pokrzywka
Nie znana toksyczna nekroliza naskórka Wystąpienie dwóch ostatnich działań wymaga natychmiastowej interwencji lekarskiej (patrz punkt 4.4) Nie znana rumień wielopostaciowy
Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej Niezbyt często: bóle stawów, bóle mięśni.
Zaburzenia nerek i dróg moczowych Niezbyt często: ciemny kolor moczu (spowodowany przez metabolit metronidazolu).
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania Nieznana: podrażnienie żył (aż do zakrzepowego zapalenia żył) po podaniu dożylnym, stany osłabienia, gorączka.
Po rozpoczęciu ogólnoustrojowego stosowania metronidazolu u pacjentów z zespołem Cockayne'a odnotowano przypadki ciężkiej nieodwracalnej hepatotoksyczności lub ostrej niewydolności wątroby, w tym o bardzo szybkim przebiegu, zakończone zgonem (patrz punkt 4.4).
Dzieci i młodzież Częstość, typ i ciężkość działań niepożądanych u dzieci są takie same, jak u dorosłych.
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181C, PL-02 222 Warszawa, Tel.: + 48 22 49 21 301, Faks: + 48 22 49 21 309, strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Objawy Jako objawy przedawkowania mogą wystąpić działania niepożądane opisane w punkcie 4.8.
Leczenie W przypadku znacznego przedawkowania metronidazolu nie jest znane szczególne leczenie ani antidotum. W razie konieczności metronidazol można skutecznie usunąć z organizmu przez hemodializę.
Grupa farmakoterapeutyczna: inne leki przeciwzakaźne do stosowania ogólnoustrojowego – pochodne imidazolu, kod ATC: J01X D01
Mechanizm działania Sam metronidazol nie jest skuteczny. Jest to stabilny związek, który może wnikać do drobnoustrojów. W warunkach beztlenowych, z udziałem oksydoreduktazy pirogronianowo-ferrodoksynowej mikroorganizmów z metronidazolu powstają rodniki nitrozowe działające na DNA. Następuje oksydacja ferredoksyny i flawodoksyny. Rodniki nitrozowe tworzą addukty z parami zasad DNA, co prowadzi do pękania łańcucha DNA i w następstwie do śmierci komórki.
Zależności farmakokinetyczno-farmakodynamiczne Skuteczność metronidazolu zależny główne od ilorazu maksymalnego stężenia w surowicy (c max ) i minimalnego stężenia hamującego (MIC), które odnoszą się do danego mikroorganizmu.
Wartości graniczne Do badań metronidazolu stosowana jest typowa seria rozcieńczeń. Określono minimalne stężenie hamujące, co stanowi kryterium do odróżniania mikroorganizmów wrażliwych na lek od lekoopornych - EUCAST (Europejska komisja ds. badania wrażliwości na leki przeciwdrobnoustrojowe, ang. The European Committee on Antimicrobial Susceptibility Testing) ustaliła następujące wartości graniczne odróżniające bakterie wrażliwe (ang. susceptible, S) od bakterii opornych (ang. resistant, R): Bakterie beztlenowe Gram-dodatnie (S: ≤ 4 mg/l R > 4 mg/l) Bakterie beztlenowe Gram-ujemne (S: ≤ 4 mg/l R > 4 mg/l)
Lista drobnoustrojów wrażliwych i opornych Źródło: Zentralstelle für die Auswertung von Resistenzdaten (ZARS) bei systemisch wirkenden Antibiotika, Niemcy, styczeń 2011 r.:
Często wrażliwe gatunki Beztlenowe Bacteroides fragilis Clostridium difficile° Clostridium perfringens° ∆
Fusobacterium spp.° Peptoniphilus spp.° Peptostreptococcus spp.° Porphyromonas spp.° Prevotella spp. Veillonella spp.° Inne drobnoustroje Entamoeba histolytica° Gardnerella vaginalis ° Giardia lamblia ° Trichomonas vaginalis°
Gatunki, których odporność nabyta może stanowić problem Tlenowe Gram-dodatnie Helicobacter pylori
Mikroorganizmy samoistnie oporne Wszystkie bezwzględne tlenowce Mikroorganizmy Gram-dodatnie Enterococcus spp. Staphylococcus spp. Streptococcus spp. Mikroorganizmy Gram-ujemne Enterobacteriaceae Haemophilus spp. ° W czasie publikacji tabeli aktualne dane nie były dostępne. W literaturze podstawowej, podręcznikach i zaleceniach leczniczych przyjęto założenie wrażliwości tych szczepów. Δ
Mechanizmy oporności na metronidazol Mechanizmy oporności na metronidazol są dotychczas poznane tylko częściowo. U H. pylori oporność na metronidazol spowodowana jest przez mutacje genu kodującego nitroreduktazę NADPH. Mutacje te prowadzą do zamiany aminokwasów, co sprawia, że enzym ten staje się nieaktywny. W związku z tym nie zachodzi etap aktywacji metronidazolu do aktywnych rodników nitrozowych.
Szczepy Bacteroides oporne na metronidazol zawierają geny kodujące reduktazy nitroimidazolu, które przekształcają nitroimidazole w aminoimidazole, co uniemożliwia powstawania rodników nitrozowych o działaniu przeciwbakteryjnym. Występuje pełna oporność krzyżowa na metronidazol i inne pochodne nitroimidazolu (tynidazol, ornidazol, nimorazol). Prewalencja nabytej oporności u różnych gatunków może się różnić w zależności od obszaru geograficznego i czasu. W związku z tym powinny być dostępne lokalne informacje dotyczące oporności, konieczne zwłaszcza dla skutecznego leczenia ciężkich zakażeń. W razie wątpliwości co do skuteczności metronidazolu z uwagi na lokalne występowanie oporności, należy zwrócić się o poradę eksperta. Konieczne jest, zwłaszcza w przypadku ciężkich zakażeń lub nieskuteczności leczenia, rozpoznanie mikrobiologiczne obejmujące określenie gatunków patogenów i ich wrażliwości na metronidazol.
Wchłanianie Ponieważ produkt leczniczy Metronidazole B. Braun jest podawany w postaci infuzji dożylnej, biodostępność wynosi 100%.
Dystrybucja Po wstrzyknięciu metronidazol jest w znacznym stopniu dystrybuowany do tkanek organizmu. Metronidazol występuje w większości tkanek i płynów ustrojowych, w tym w żółci, kościach, ropniach mózgu, płynie mózgowo-rdzeniowym, wątrobie, ślinie, nasieniu i wydzielinach pochwy, osiągając stężenia podobne do stężeń w osoczu. Przenika też przez łożysko i do mleka kobiecego w stężeniach odpowiadających stężeniom w surowicy krwi. Wiązanie z białkami wynosi poniżej 20%, a pozorna objętość dystrybucji to 36 litrów.
Metabolizm Metronidazol jest metabolizowany w wątrobie poprzez utlenianie łańcucha bocznego i tworzenie glukuronidu. Metabolitami są: produkt utleniania kwasu, pochodna hydroksylowa oraz glukuronid. Głównym metabolitem w osoczu jest metabolit hydroksylowy, natomiast w moczu – metabolit kwasowy.
Eliminacja Około 80% substancji zostaje wydalone z moczem, przy czym mniej niż 10% - w postaci niezmienionej. Niewielkie ilości wydalane są przez wątrobę. Okres półtrwania w fazie eliminacji wynosi 8 (6 do 10) godzin.
Dzieci i młodzież Patrz punkt 4.2
Charakterystyka w szczególnych grupach pacjentów Niewydolność nerek opóźnia wydalanie w stopniu nieistotnym. W ciężkich chorobach wątroby oczekuje się, że klirens osoczowy będzie zmniejszony, a okres półtrwania w surowicy krwi - przedłużony (do 30 godzin).
Toksyczność po podaniu jednokrotnym Najmniejsza opublikowana toksyczna dawka podanego dożylnie metronidazolu została określona na
Toksyczność po podaniu wielokrotnym U psów działanie toksyczne po wielokrotnym podawaniu pojawiło się w postaci ataksji oraz drżenia. W badaniach u małp, przy podawaniu leku przez okres jednego roku wykazano zależne od dawki nasilenie zwyrodnienia komórek wątrobowych.
Działanie mutagenne i rakotwórcze Metronidazol po redukcji grupy nitrowej posiada działanie mutagenne w stosunku do bakterii. Badania o prawidłowej metodyce nie wykazały działania mutagennego względem komórek ssaków in vitro i in vivo. Badania limfocytów u pacjentów leczonych metronidazolem nie wykazały istotnego uszkodzenia DNA.
Dostępne są wyniki badań wskazujące na działanie powodujące rozwój nowotworu u szczurów i myszy. Po podaniu doustnym u myszy wystąpił wzrost zachorowań na nowotwory płuc. Nie jest to jednak spowodowane mechanizmem genotoksycznym, ponieważ nie wykazano wzrostu stopnia mutacji w różnych narządach, włącznie z płucami, u myszy transgenicznych po podaniu dużych dawek metronidazolu.
Toksyczny wpływ na rozród Podczas badań na szczurach i królikach nie zaobserwowano wpływu teratogennego ani innego działania embriotoksycznego. Po wielokrotnym podawaniu metronidazolu przez 26–80 tygodni u szczurów zaobserwowano zanik jąder i gruczołu krokowego tylko przy podawaniu dużych dawek.
Sodu chlorek Disodu fosforan dwunastowodny Kwas cytrynowy jednowodny Woda do wstrzykiwań
Nie mieszać produktu leczniczego z innymi produktami leczniczymi, oprócz wymienionych w punkcie 6.6.
W oryginalnym opakowaniu
Po pierwszym otwarciu opakowania Niewykorzystaną zawartość opakowania należy wyrzucić. Nie można jej wykorzystać w późniejszym czasie.
Po rozcieńczeniu zgodnie z zaleceniami Z mikrobiologicznego punktu widzenia, rozcieńczony produkt powinien być zużyty natychmiast. Jeśli produkt leczniczy nie zostanie zużyty natychmiast, czas przechowywania i warunki przed użyciem stanowią odpowiedzialność użytkownika i nie powinny przekraczać 24 godzin w temperaturze 2°C do 8°C chyba, że rozcieńczenie nastąpiło w kontrolowanych, walidowanych warunkach jałowych.
Przechowywać pojemnik w opakowaniu zewnętrznym w celu ochrony przed światłem. Warunki przechowywania produktu leczniczego po rozcieńczeniu, patrz punkt 6.3.
Produkt leczniczy jest dostępny w następujących opakowaniach: − butelki z polietylenu o niskiej gęstości, zawartość: 100 ml, dostępne w opakowaniach 10 x 100 ml, 20 x 100 ml
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
Bez specjalnych wymagań.
Inne instrukcje dotyczące postępowania z produktem: Do użytku jednorazowego. Niewykorzystany pojemnik oraz jego zawartość poddać utylizacji.
Produkt leczniczy może być rozcieńczany 0,9% roztworem chlorku sodu lub 5% roztworem glukozy do infuzji. Podczas procedur rozcieńczania należy przestrzegać uwag dotyczących jałowości.
Można stosować tylko wtedy, gdy roztwór jest przezroczysty i bezbarwny lub lekko żółty, a pojemnik i zamknięcie nie wykazują śladów uszkodzenia. Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami.
B. Braun Melsungen AG Carl-Braun-Straße 1
Adres do korespondencji: Telefon: +49/5661/71-0 Fax: +49/5661/71-4567
Pozwolenie nr 15655
Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 17-06-2009 Data ostatniego przedłużenia pozwolenia:
26.05.20223
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Metronidazole B. Braun, 5 mg/ml, roztwór do infuzji
2. SKŁAD ILOŚCIOWY I JAKOŚCIOWY
Substancja pomocnicza o znanym działaniu:
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
Zawartość elektrolitów (na 100 ml): Sód 14 mmol Chlor 13 mmol
3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA
Roztwór do infuzji. Przejrzysty, bezbarwny lub lekko żółty roztwór wodny.
4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE
4.1 Wskazania do stosowania
Leczenie i zapobieganie rozwojowi zakażeń wywołanych przez drobnoustroje wrażliwe na działanie metronidazolu (głównie bakterie beztlenowe). Metronidazol jest wskazany w leczeniu następujących chorób u dorosłych i dzieci: • zakażeń ośrodkowego układu nerwowego (np. ropień mózgu, zapalenie opon mózgowych), • zakażeń płuc i opłucnej (np. martwicze zapalenie płuc, zachłystowe zapalenie płuc, ropień płuca), • zapalenia wsierdzia, • zakażeń przewodu pokarmowego i jamy brzusznej (np. zapalenie otrzewnej, ropień wątroby, zakażenia po zabiegach chirurgicznych okrężnicy lub odbytnicy, choroby ropne jamy brzusznej i miednicy), • zakażeń ginekologicznych (np. zapalenie błony śluzowej macicy, stany po histerektomii lub cesarskim cięciu, gorączka połogowa, poronienie septyczne), • zakażeń uszu, nosa, gardła, zębów, jamy ustnej, szczęki (np. angina Plaut-Vincenta), • zakażeń kości i stawów (np. zapalenie kości i szpiku), • zgorzeli gazowej, • posocznicy z zakrzepowym zapaleniem żył.
W zakażeniu mieszanym bakteriami beztlenowymi i tlenowymi, oprócz produktu leczniczego Metronidazole B. Braun należy zastosować antybiotyk odpowiedni do leczenia zakażeń bakteriami tlenowymi.
Stosowanie zapobiegawcze jest zawsze wskazane przed zabiegami o wysokim ryzyku zakażenia bakteriami beztlenowymi (zabiegi ginekologiczne i w obrębie jamy brzusznej).
Należy uwzględnić oficjalne zalecenia dotyczące odpowiedniego użycia środków przeciwbakteryjnych.
4.2 Dawkowanie i sposób podawania
Dawkę ustala na podstawie rodzaju oraz ciężkości choroby, wieku, masy ciała i reakcji pacjenta na leczenie. Należy postępować zgodnie z następującymi zasadami dawkowania.
Dorośli i młodzież
Leczenie zakażeń wywołanych przez bakterie beztlenowe Zwykle podaje się dawkę 1500 mg (300 ml) w pierwszym dniu leczenia, a następnie 1000 mg (200 ml) w pojedynczej dawce w dniach kolejnych. Zamiast tego można podawać 500 mg (100 ml) co 8 godzin. Na początku leczenia można zastosować dawkę nasycającą 15 mg/kg masy ciała, jeżeli istnieją do tego wskazania medyczne. Czas trwania leczenia zależy od jego skuteczności. W większości przypadków leczenie trwające 7 dni okazuje się wystarczające. Jeżeli istnieją do tego wskazania kliniczne, leczenie można przedłużyć - patrz także punkt 4.4.
Zapobieganie zakażeniom okołooperacyjnym spowodowanym przez bakterie beztlenowe: powtórzyć po 8 i 16 godzinach.
Dzieci i młodzież
Leczenie zakażeń wywołanych przez bakterie beztlenowe ● Dzieci w wieku od >8 tygodni do 12 lat: Zazwyczaj dawka dobowa wynosi 20 – 30 mg na kg masy ciała na dobę, podawane w jednej dawce lub podzielone na dawki 7,5 mg na kg masy ciała co 8 godzin. Dawkowanie można zwiększyć do 40 mg na kg masy ciała, w zależności od ciężkości zakażenia.
● Dzieci poniżej 8. tygodnia życia: na kg masy ciała, co 12 godzin.
● U noworodków w wieku poniżej 40 tygodni wieku ciążowego: Do kumulacji metronidazolu może dojść w pierwszym tygodniu życia, dlatego też po kilkudniowym leczeniu zaleca się monitorowanie stężenia metronidazolu w surowicy.
Leczenie trwa zwykle 7 dni.
Zapobieganie zakażeniom okołooperacyjnym spowodowanym przez bakterie beztlenowe: ● Dzieci w wieku poniżej 12 lat: zabiegiem chirurgicznym. ● Dzieci w wieku poniżej 40 tygodni wieku ciążowego:
Pacjenci z niewydolnością nerek Zmniejszenie dawki nie jest wymagane, patrz punkt 5.2.
U pacjentów poddawanych dializie należy zaplanować standardową dawkę metronidazolu po zabiegach hemodializy, w dniach dializowania, aby zrekompensować jego utratę w trakcie procedury.
Pacjenci z niewydolnością wątroby
Okres półtrwania w surowicy oraz klirens osoczowy jest wydłużony u pacjentów z zaawansowaną niewydolnością wątroby, dlatego też pacjentom z ciężką chorobą wątroby należy podawać mniejsze dawki (patrz punkt 5.2).
Sposób podawania
Stosować dożylnie. Zawartość jednej butelki podawać w postaci infuzji dożylnej powoli, tj. maksymalnie 100 ml, nie krócej niż przez 20 minut, zwykle przez ponad godzinę. Produkt leczniczy Metronidazole B. Braun można także rozcieńczyć przed dożylnym podaniem w 0,9% roztworze chlorku sodu lub 5% roztworze glukozy. Antybiotyki stosowane jednocześnie należy podawać oddzielnie.
4.3 Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na metronidazol lub inne pochodne nitroimidazolu lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.
4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania
U pacjentów z ciężkim uszkodzeniem wątroby lub zaburzeniami tworzenia krwinek (np. granulocytopenią) dożylną infuzję roztworu metronidazolu należy stosować tylko w przypadkach, gdy spodziewane korzyści przewyższają potencjalne zagrożenia.
Ze względu na ryzyko pogorszenia się stanu pacjenta z czynną lub przewlekłą ciężką chorobą ośrodkowego lub obwodowego układu nerwowego metronidazol należy podawać także tylko wtedy, gdy spodziewane korzyści przewyższają potencjalne zagrożenia.
U pacjentów otrzymujących metronidazol obserwowano występowanie napadów padaczkowych, mioklonii i neuropatii obwodowej, z których ta ostatnia charakteryzowała się głównie drętwieniem lub parestezją kończyn. Pojawienie się nieprawidłowych objawów neurologicznych wymaga natychmiastowej oceny stosunku korzyści do ryzyka dalszego podawania produktu leczniczego. Patrz także punkt 4.8.
W przypadku wystąpienia ciężkiej reakcji nadwrażliwości (np. wstrząs anafilaktyczny; patrz także punkt 4.8) leczenie produktem leczniczym Metronidazole B. Braun należy natychmiast przerwać. Wykwalifikowany personel medyczny powinien rozpocząć odpowiednie leczenie doraźne.
Ciężka przedłużająca się biegunka, pojawiająca się podczas leczenia lub w kolejnych tygodniach, może być spowodowana rzekomobłoniastym zapaleniem jelita grubego (w większości przypadków wywołanego przez Clostridium difficile), patrz punkt 4.8. Choroba ta, wywołana leczeniem antybiotykami, może zagrażać życiu i wymagać dodatkowego leczenia. Nie należy podawać leków hamujących perystaltykę.
Czas trwania leczenia metronidazolem lub lekami zawierającymi inne nitroimidazole nie powinien przekroczyć 10 dni. Leczenie można przedłużyć wyłącznie w szczególnych przypadkach, jeśli to bezwzględnie konieczne, kontrolując stan kliniczny oraz wyniki badań laboratoryjnych. Powtórne leczenie należy w miarę możliwości ograniczyć do szczególnych przypadków. Ograniczeń tych należy ściśle przestrzegać, ponieważ nie można wykluczyć mutagennego działania metronidazolu i ponieważ w badaniach na zwierzętach zaobserwowano zwiększone występowanie niektórych rodzajów nowotworów.
Hepatotoksyczność u pacjentów z zespołem Cockayne'a Po rozpoczęciu leczenia metronidazolem w postaci do podawania ogólnoustrojowego u pacjentów z zespołem Cockayne'a, odnotowano przypadki ciężkiej hepatotoksyczności lub ostrej niewydolności wątroby, w tym o bardzo szybkim przebiegu, zakończone zgonem. W tej grupie pacjentów nie należy
stosować metronidazolu, chyba że uzna się, że korzyści przewyższają ryzyko, oraz jeśli alternatywne sposoby leczenia nie są dostępne. Przed rozpoczęciem terapii, a także w trakcie jej trwania oraz po jej zakończeniu należy wykonać testy wątrobowe, aby upewnić się, że czynność wątroby mieści się w granicach normy lub że został osiągnięty poziom wartości początkowych. Jeśli parametry czynności wątroby będą znacznie podwyższone, należy zaprzestać stosowania leku.
Pacjentom z zespołem Cockayne'a należy doradzić, aby natychmiast przerwali przyjmowanie metronidazolu oraz zgłosili swojemu lekarzowi wszelkie objawy, mogące świadczyć o uszkodzeniu wątroby (patrz punkt 4.8).
Wydłużony czas leczenia metronidazolem może łączyć się z hamowaniem czynności szpiku, co prowadzi do zaburzenia tworzenia się krwinek. Objawy zostały przedstawione w punkcie 4.8.
Należy stale monitorować liczbę krwinek podczas wydłużonego leczenia.
Specjalne ostrzeżenia / środki ostrożności dotyczące substancji pomocniczych Produkt leczniczy zawiera 322 mg sodu na 100 ml, co odpowiada 0,16% zalecanej przez WHO maksymalnej 2 g dobowej dawki sodu u osób dorosłych.
Zaburzenie wyników badań laboratoryjnych Metronidazol zaburza enzymatyczne spektrofotometryczne oznaczenie aminotransferazy asparaginianowej (AspAT), aminotransferazy alaninowej (AlAT), dehydrogenazy mleczanowej (LDH), trójglicerydów i glukozy metodą heksokinazową, powodując zaniżenie wyników (wynik może osiągnąć zero). Metronidazol wykazuje dużą absorbancję przy długości fali, na której oznacza się dinukleotyd nikotynoamidoadeninowy (ang. nicotinamide adenine dinucleotide, NADH). W związku z tym może się wydawać, iż metronidazol zmniejsza wartości podwyższonych aktywności enzymów wątrobowych podczas badania metodą przepływu ciągłego na podstawie spadku w punkcie końcowym obniżonego NADH. Zaobserwowano przypadki niezwykle małej aktywności enzymów wątrobowych, w tym wartości zerowe.
4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji
Interakcje z innymi produktami leczniczymi
Amiodaron Podczas jednoczesnego stosowania amiodaronu i metronidazolu zaobserwowano wydłużenie odstępu QT i torsades de pointes. W przypadku stosowania amiodaronu razem z metronidazolem może być konieczne monitorowanie odstępu QT za pomocą EKG. Jeżeli pacjent jest leczony ambulatoryjnie, należy go poinformować, że powinien zgłosić się do lekarza w przypadku zaobserwowania takich objawów, jak zawroty głowy, kołatanie serca czy omdlenie, mogących świadczyć o wystąpieniu torsades de pointes.
Barbiturany Fenobarbital może zwiększyć tempo metabolizmu metronidazolu w wątrobie, skracając okres jego półtrwania w osoczu do 3 godzin.
Busulfan Jednoczesne podawanie busulfanu z metronidazolem może znacząco zwiększyć stężenie busulfanu w osoczu krwi. Nie opisano mechanizmu interakcji. Należy unikać jednoczesnego podawania busulfanu i metronidazolu ze względu na możliwość wystąpienia dużej toksyczności i śmiertelności związanej ze wzrostem stężenia busulfanu w osoczu.
Karbamazepina Metronidazol może zahamować metabolizm karbamazepiny, co może doprowadzić do wzrostu stężenia karbamazepiny w osoczu.
Cymetydyna Jednoczesne podawanie cymetydyny może w pojedynczych przypadkach spowolnić eliminację metronidazolu z organizmu, zwiększając jego stężenie w surowicy.
Środki antykoncepcyjne Niektóre antybiotyki w pewnych wyjątkowych przypadkach mogą osłabiać działanie doustnych środków antykoncepcyjnych poprzez zakłócenie hydrolizy sprzężonych steroidów zachodzącej w jelitach z udziałem bakterii, a przez to zmniejszenie ponownego wchłaniania niesprzężonych steroidów. Wskutek tego mechanizmu zmniejsza się stężenie aktywnych steroidów w osoczu. Takie nietypowe interakcje mogą wystąpić u kobiet z dużym wydalaniem sprzężonych steroidów z żółcią. Odnotowano przypadki, w których doustne środki antykoncepcyjne w połączeniu z antybiotykami, np. ampicyliną, amoksycyliną, tetracyklinami, a także metronidazolem okazywały się nieskuteczne.
Pochodne kumaryny Jednoczesne leczenie metronidazolem może nasilać przeciwkrzepliwe działanie tych leków i zwiększać ryzyko krwawienia będącego skutkiem słabszego metabolizmu w wątrobie. Może wystąpić konieczność skorygowania dawki antykoagulanta.
Cyklosporyna W trakcie równoczesnej terapii cyklosporyną i metronidazolem występuje ryzyko wyższego stężenia cyklosporyny w surowicy. Konieczne jest wówczas częste monitorowanie stężenia cyklosporyny i kreatyniny.
Disulfiram Jednoczesne podawanie disulfiramu może powodować stan splątania, a nawet reakcje psychotyczne. Należy unikać łączenia tych dwóch środków.
Fluorouracyl Metronidazol hamuje metabolizm podawanego jednocześnie fluorouracylu, tzn. wzrasta stężenie fluorouracylu w osoczu.
Lit Należy zachować ostrożność przy jednoczesnym podawaniu metronidazolu z solami litu, ponieważ zaobserwowano, że w warunkach terapii metronidazolem obserwuje się podwyższone stężenie litu.
Mykofenolan mofetylu Substancje zmieniające florę układu pokarmowego (np. antybiotyki) mogą obniżać biodostępność doustną produktów kwasu mykofenolowego. Zaleca się przeprowadzenie dokładniejszych badań laboratoryjnych i klinicznych w celu uzyskania dowodu na osłabione immunosupresyjne działanie kwasu mykofenolowego przy badaniach klinicznych i przesiewowych w trakcie jednoczesnej terapii środkami przeciwko zakażeniom.
Fenytoina Metronidazol hamuje metabolizm jednocześnie podawanej fenytoiny, a zatem stężenie fenytoiny w osoczu wzrasta. Z drugiej strony skuteczność metronidazolu jest mniejsza przy równoczesnym podawaniu fenytoiny.
Takrolimus Jednoczesne podawanie z metronidazolem może spowodować wzrost stężenia takrolimusu we krwi. Proponowany mechanizm polega na blokowaniu metabolizmu takrolimusu w wątrobie, za pośrednictwem CYP3A4. Należy systematycznie sprawdzać poziom takrolimusu we krwi i czynność nerek oraz odpowiednio korygować dawkowanie, w szczególności po rozpoczęciu lub zakończeniu terapii metronidazolem u pacjentów, u których doszło do stabilizacji stanu w wyniku terapii takrolimusem.
Inne rodzaje interakcji
Alkohol Należy unikać spożywania napojów alkoholowych w trakcie kuracji metronidazolem, ponieważ łączne stosowanie tych środków wywołuje działania niepożądane, takie jak zawroty głowy lub wymioty (działanie podobne do disulfiramu).
4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację
Antykoncepcja u mężczyzn i kobiet Patrz punkt 4.5, „Środki antykoncepcyjne”
Ciąża Bezpieczeństwo stosowania metronidazolu podczas ciąży nie zostało w wystarczającym stopniu dowiedzione. W szczególności sprzeczne są dane dotyczące stosowania produktu leczniczego we wczesnym okresie ciąży. Niektóre badania wykazały zwiększoną liczbę zaburzeń rozwojowych. W doświadczeniach na zwierzętach metronidazol nie wykazywał działania teratogennego (patrz punkt 5.3). Podczas pierwszego trymestru ciąży Metronidazole B. Braun można stosować wyłącznie w celu leczenia zakażeń zagrażających życiu, o ile nie ma bezpieczniejszej alternatywy. Podczas drugiego i trzeciego trymestru, Metronidazole B. Braun można stosować w leczeniu innych zakażeń, jeśli oczekiwane korzyści znacznie przewyższają potencjalne zagrożenia.
Karmienie piersią Ponieważ metronidazol jest wydzielany z mlekiem, podczas leczenia należy przerwać karmienie piersią. Po zakończeniu leczenia metronidazolem karmienia piersią nie należy wznawiać przed upływem 2 do 3 dni, z powodu przedłużonego okresu półtrwania metronidazolu.
Płodność Jedynie podczas badań na zwierzętach wskazano potencjalnie negatywny wpływ metronidazolu na układ rozrodczy u samców przy podawaniu dużych dawek znacznie przekraczających maksymalną zalecaną dawkę dla człowieka.
4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn
Metronidazol może zaburzać zdolność prowadzenia pojazdów i użycia maszyn, nawet jeśli stosuje się go zgodnie z zaleceniami. Dotyczy to szczególnie początku leczenia lub łączenia z alkoholem.
4.8 Działania niepożądane
Działania niepożądane są głównie powiązane z długotrwałym stosowaniem lub dużymi dawkami leku. Najczęściej obserwowane działania obejmują mdłości, zaburzenia smaku oraz ryzyko wystąpienia neuropatii w przypadku długotrwałego stosowania.
Częstość występowania działań niepożądanych zdefiniowano następująco: Bardzo często: (≥ 1/10) Często: (≥ 1/100 do < 1/10) Niezbyt często: (≥ 1/1 000 do < 1/100) Rzadko: (≥ 1/10 000 do < 1/1 000) Bardzo rzadko: (< 1/10 000) Nie znana: (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych)
Zakażenia i zarażenia pasożytnicze Często: nadkażenie Candida (np. zakażenia narządów płciowych). Rzadko: rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego, które może wystąpić podczas lub po zakończeniu leczenia, objawiające się jako ciężka, uporczywa biegunka. Informacje na temat leczenia doraźnego, patrz punkt 4.4.
Zaburzenia krwi i układu chłonnego Bardzo rzadko : zmniejszenie liczby leukocytów i płytek krwi (granulocytopenia, agranulocytoza, pancytopenia i małopłytkowość) podczas leczenia metronidazolem. Patrz punkt 4.4. Nie znana: leukopenia, niedokrwistość aplastyczna.
Zaburzenia układu immunologicznego Rzadko: Ciężkie, ostre reakcje nadwrażliwości ogólnoustrojowej: anafilaksja, do wstrząsu anafilaktycznego. Ciężkie reakcje skórne, patrz poniższy punkt „silne reakcje skórne „Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej”. Te ciężkie reakcje wymagają natychmiastowej interwencji medycznej (patrz punkt 4.4). Nie znana: Łagodne do umiarkowanych reakcje nadwrażliwości, np. reakcje skórne (patrz punkt „Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej” poniżej), obrzęk naczynioruchowy.
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania Nie znana Anoreksja
Zaburzenia psychiczne Bardzo rzadko: Zaburzenia psychotyczne, w tym stany splątania, omamy Nie znana: Depresja
Zaburzenia układu nerwowego Bardzo rzadko: Encefalopatia, ból głowy, gorączka, senność, zawroty głowy, zaburzenia widzenia i ruchu, uczucie wirowania, ataksja, upośledzenie wymowy, drgawki. Nie znana: Senność lub bezsenność, mioklonie, napady padaczkowe, neuropatia obwodowa objawiająca się w postaci parestezji, ból, odczuwanie jakby dotyku futra i mrowienie kończyn.
Jeśli wystąpią drgawki lub objawy neuropatii obwodowej lub encefalopatii, należy natychmiast poinformować lekarza prowadzącego. Patrz punkt 4.4.
Zaburzenia oka Bardzo rzadko: zaburzenia widzenia, np. podwójne widzenie, krótkowzroczność. Nie znana: napadowe przymusowe patrzenie z rotacją gałek ocznych, neuropatia/zapalenie nerwu wzrokowego.
Zaburzenia serca Rzadko: zmiany w EKG, takie jak spłaszczenie załamka T
Zaburzenia żołądka i jelit Niezbyt często: wymioty, nudności, biegunka, zapalenie języka i jamy ustnej, odbijanie się z gorzkim posmakiem, napięcie w nadbrzuszu, metaliczny posmak, obłożony język.
Bardzo rzadko: zapalenie trzustki
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych Bardzo rzadko: nieprawidłowe aktywności enzymów wątrobowych i stężenia bilirubiny
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Bardzo rzadko: alergiczne reakcje skórne, np. świąd, pokrzywka
Nie znana toksyczna nekroliza naskórka Wystąpienie dwóch ostatnich działań wymaga natychmiastowej interwencji lekarskiej (patrz punkt 4.4) Nie znana rumień wielopostaciowy
Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej Niezbyt często: bóle stawów, bóle mięśni.
Zaburzenia nerek i dróg moczowych Niezbyt często: ciemny kolor moczu (spowodowany przez metabolit metronidazolu).
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania Nieznana: podrażnienie żył (aż do zakrzepowego zapalenia żył) po podaniu dożylnym, stany osłabienia, gorączka.
Po rozpoczęciu ogólnoustrojowego stosowania metronidazolu u pacjentów z zespołem Cockayne'a odnotowano przypadki ciężkiej nieodwracalnej hepatotoksyczności lub ostrej niewydolności wątroby, w tym o bardzo szybkim przebiegu, zakończone zgonem (patrz punkt 4.4).
Dzieci i młodzież Częstość, typ i ciężkość działań niepożądanych u dzieci są takie same, jak u dorosłych.
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181C, PL-02 222 Warszawa, Tel.: + 48 22 49 21 301, Faks: + 48 22 49 21 309, strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
4.9 Przedawkowanie
Objawy Jako objawy przedawkowania mogą wystąpić działania niepożądane opisane w punkcie 4.8.
Leczenie W przypadku znacznego przedawkowania metronidazolu nie jest znane szczególne leczenie ani antidotum. W razie konieczności metronidazol można skutecznie usunąć z organizmu przez hemodializę.
5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE
5.1 Właściwości farmakodynamiczne
Grupa farmakoterapeutyczna: inne leki przeciwzakaźne do stosowania ogólnoustrojowego – pochodne imidazolu, kod ATC: J01X D01
Mechanizm działania Sam metronidazol nie jest skuteczny. Jest to stabilny związek, który może wnikać do drobnoustrojów. W warunkach beztlenowych, z udziałem oksydoreduktazy pirogronianowo-ferrodoksynowej mikroorganizmów z metronidazolu powstają rodniki nitrozowe działające na DNA. Następuje oksydacja ferredoksyny i flawodoksyny. Rodniki nitrozowe tworzą addukty z parami zasad DNA, co prowadzi do pękania łańcucha DNA i w następstwie do śmierci komórki.
Zależności farmakokinetyczno-farmakodynamiczne Skuteczność metronidazolu zależny główne od ilorazu maksymalnego stężenia w surowicy (c max ) i minimalnego stężenia hamującego (MIC), które odnoszą się do danego mikroorganizmu.
Wartości graniczne Do badań metronidazolu stosowana jest typowa seria rozcieńczeń. Określono minimalne stężenie hamujące, co stanowi kryterium do odróżniania mikroorganizmów wrażliwych na lek od lekoopornych - EUCAST (Europejska komisja ds. badania wrażliwości na leki przeciwdrobnoustrojowe, ang. The European Committee on Antimicrobial Susceptibility Testing) ustaliła następujące wartości graniczne odróżniające bakterie wrażliwe (ang. susceptible, S) od bakterii opornych (ang. resistant, R): Bakterie beztlenowe Gram-dodatnie (S: ≤ 4 mg/l R > 4 mg/l) Bakterie beztlenowe Gram-ujemne (S: ≤ 4 mg/l R > 4 mg/l)
Lista drobnoustrojów wrażliwych i opornych Źródło: Zentralstelle für die Auswertung von Resistenzdaten (ZARS) bei systemisch wirkenden Antibiotika, Niemcy, styczeń 2011 r.:
Często wrażliwe gatunki Beztlenowe Bacteroides fragilis Clostridium difficile° Clostridium perfringens° ∆
Fusobacterium spp.° Peptoniphilus spp.° Peptostreptococcus spp.° Porphyromonas spp.° Prevotella spp. Veillonella spp.° Inne drobnoustroje Entamoeba histolytica° Gardnerella vaginalis ° Giardia lamblia ° Trichomonas vaginalis°
Gatunki, których odporność nabyta może stanowić problem Tlenowe Gram-dodatnie Helicobacter pylori
Mikroorganizmy samoistnie oporne Wszystkie bezwzględne tlenowce Mikroorganizmy Gram-dodatnie Enterococcus spp. Staphylococcus spp. Streptococcus spp. Mikroorganizmy Gram-ujemne Enterobacteriaceae Haemophilus spp. ° W czasie publikacji tabeli aktualne dane nie były dostępne. W literaturze podstawowej, podręcznikach i zaleceniach leczniczych przyjęto założenie wrażliwości tych szczepów. Δ
Mechanizmy oporności na metronidazol Mechanizmy oporności na metronidazol są dotychczas poznane tylko częściowo. U H. pylori oporność na metronidazol spowodowana jest przez mutacje genu kodującego nitroreduktazę NADPH. Mutacje te prowadzą do zamiany aminokwasów, co sprawia, że enzym ten staje się nieaktywny. W związku z tym nie zachodzi etap aktywacji metronidazolu do aktywnych rodników nitrozowych.
Szczepy Bacteroides oporne na metronidazol zawierają geny kodujące reduktazy nitroimidazolu, które przekształcają nitroimidazole w aminoimidazole, co uniemożliwia powstawania rodników nitrozowych o działaniu przeciwbakteryjnym. Występuje pełna oporność krzyżowa na metronidazol i inne pochodne nitroimidazolu (tynidazol, ornidazol, nimorazol). Prewalencja nabytej oporności u różnych gatunków może się różnić w zależności od obszaru geograficznego i czasu. W związku z tym powinny być dostępne lokalne informacje dotyczące oporności, konieczne zwłaszcza dla skutecznego leczenia ciężkich zakażeń. W razie wątpliwości co do skuteczności metronidazolu z uwagi na lokalne występowanie oporności, należy zwrócić się o poradę eksperta. Konieczne jest, zwłaszcza w przypadku ciężkich zakażeń lub nieskuteczności leczenia, rozpoznanie mikrobiologiczne obejmujące określenie gatunków patogenów i ich wrażliwości na metronidazol.
5.2 Właściwości farmakokinetyczne
Wchłanianie Ponieważ produkt leczniczy Metronidazole B. Braun jest podawany w postaci infuzji dożylnej, biodostępność wynosi 100%.
Dystrybucja Po wstrzyknięciu metronidazol jest w znacznym stopniu dystrybuowany do tkanek organizmu. Metronidazol występuje w większości tkanek i płynów ustrojowych, w tym w żółci, kościach, ropniach mózgu, płynie mózgowo-rdzeniowym, wątrobie, ślinie, nasieniu i wydzielinach pochwy, osiągając stężenia podobne do stężeń w osoczu. Przenika też przez łożysko i do mleka kobiecego w stężeniach odpowiadających stężeniom w surowicy krwi. Wiązanie z białkami wynosi poniżej 20%, a pozorna objętość dystrybucji to 36 litrów.
Metabolizm Metronidazol jest metabolizowany w wątrobie poprzez utlenianie łańcucha bocznego i tworzenie glukuronidu. Metabolitami są: produkt utleniania kwasu, pochodna hydroksylowa oraz glukuronid. Głównym metabolitem w osoczu jest metabolit hydroksylowy, natomiast w moczu – metabolit kwasowy.
Eliminacja Około 80% substancji zostaje wydalone z moczem, przy czym mniej niż 10% - w postaci niezmienionej. Niewielkie ilości wydalane są przez wątrobę. Okres półtrwania w fazie eliminacji wynosi 8 (6 do 10) godzin.
Dzieci i młodzież Patrz punkt 4.2
Charakterystyka w szczególnych grupach pacjentów Niewydolność nerek opóźnia wydalanie w stopniu nieistotnym. W ciężkich chorobach wątroby oczekuje się, że klirens osoczowy będzie zmniejszony, a okres półtrwania w surowicy krwi - przedłużony (do 30 godzin).
5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie
Toksyczność po podaniu jednokrotnym Najmniejsza opublikowana toksyczna dawka podanego dożylnie metronidazolu została określona na
Toksyczność po podaniu wielokrotnym U psów działanie toksyczne po wielokrotnym podawaniu pojawiło się w postaci ataksji oraz drżenia. W badaniach u małp, przy podawaniu leku przez okres jednego roku wykazano zależne od dawki nasilenie zwyrodnienia komórek wątrobowych.
Działanie mutagenne i rakotwórcze Metronidazol po redukcji grupy nitrowej posiada działanie mutagenne w stosunku do bakterii. Badania o prawidłowej metodyce nie wykazały działania mutagennego względem komórek ssaków in vitro i in vivo. Badania limfocytów u pacjentów leczonych metronidazolem nie wykazały istotnego uszkodzenia DNA.
Dostępne są wyniki badań wskazujące na działanie powodujące rozwój nowotworu u szczurów i myszy. Po podaniu doustnym u myszy wystąpił wzrost zachorowań na nowotwory płuc. Nie jest to jednak spowodowane mechanizmem genotoksycznym, ponieważ nie wykazano wzrostu stopnia mutacji w różnych narządach, włącznie z płucami, u myszy transgenicznych po podaniu dużych dawek metronidazolu.
Toksyczny wpływ na rozród Podczas badań na szczurach i królikach nie zaobserwowano wpływu teratogennego ani innego działania embriotoksycznego. Po wielokrotnym podawaniu metronidazolu przez 26–80 tygodni u szczurów zaobserwowano zanik jąder i gruczołu krokowego tylko przy podawaniu dużych dawek.
6. DANE FARMACEUTYCZNE
6.1 Wykaz substancji pomocniczych
Sodu chlorek Disodu fosforan dwunastowodny Kwas cytrynowy jednowodny Woda do wstrzykiwań
6.2 Niezgodności farmaceutyczne
Nie mieszać produktu leczniczego z innymi produktami leczniczymi, oprócz wymienionych w punkcie 6.6.
6.3 Okres ważności
W oryginalnym opakowaniu
Po pierwszym otwarciu opakowania Niewykorzystaną zawartość opakowania należy wyrzucić. Nie można jej wykorzystać w późniejszym czasie.
Po rozcieńczeniu zgodnie z zaleceniami Z mikrobiologicznego punktu widzenia, rozcieńczony produkt powinien być zużyty natychmiast. Jeśli produkt leczniczy nie zostanie zużyty natychmiast, czas przechowywania i warunki przed użyciem stanowią odpowiedzialność użytkownika i nie powinny przekraczać 24 godzin w temperaturze 2°C do 8°C chyba, że rozcieńczenie nastąpiło w kontrolowanych, walidowanych warunkach jałowych.
6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania
Przechowywać pojemnik w opakowaniu zewnętrznym w celu ochrony przed światłem. Warunki przechowywania produktu leczniczego po rozcieńczeniu, patrz punkt 6.3.
6.5 Rodzaj i zawartość opakowania
Produkt leczniczy jest dostępny w następujących opakowaniach: − butelki z polietylenu o niskiej gęstości, zawartość: 100 ml, dostępne w opakowaniach 10 x 100 ml, 20 x 100 ml
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
6.6 Szczególne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania produktu leczniczego
do stosowaniaBez specjalnych wymagań.
Inne instrukcje dotyczące postępowania z produktem: Do użytku jednorazowego. Niewykorzystany pojemnik oraz jego zawartość poddać utylizacji.
Produkt leczniczy może być rozcieńczany 0,9% roztworem chlorku sodu lub 5% roztworem glukozy do infuzji. Podczas procedur rozcieńczania należy przestrzegać uwag dotyczących jałowości.
Można stosować tylko wtedy, gdy roztwór jest przezroczysty i bezbarwny lub lekko żółty, a pojemnik i zamknięcie nie wykazują śladów uszkodzenia. Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami.
7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA
DOPUSZCZENIE DO OBROTUB. Braun Melsungen AG Carl-Braun-Straße 1
Adres do korespondencji: Telefon: +49/5661/71-0 Fax: +49/5661/71-4567
8. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
Pozwolenie nr 15655
9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIAData wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 17-06-2009 Data ostatniego przedłużenia pozwolenia:
10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU
CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO26.05.20223