Symleptic
Gabapentinum
Kapsułki twarde 300 mg | Gabapentinum 300 mg
Dragenopharm Apotheker Pueschl GmbH Symphar Sp. z o.o., Niemcy Polska
Ulotka
zmiana dot. aktualizacji CEP, usunięcie wytwórcy 1
Ulotka dołączona do opakowania: informacja dla pacjenta
Symleptic, 100 mg, kapsułki twarde Symleptic, 300 mg, kapsułki twarde
Gabapentinum
Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta. − Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. − W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. − Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same. − Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Patrz punkt 4.
Spis treści ulotki
Symleptic należy do grupy leków używanych w leczeniu padaczki i obwodowego bólu neuropatycznego (długotrwały ból spowodowany uszkodzeniem nerwów).
Padaczka: Symleptic wskazany jest w leczeniu różnych postaci padaczki (napadów drgawkowych, które początkowo zlokalizowane są w określonych miejscach mózgu i które rozprzestrzeniają się lub nie rozprzestrzeniają na resztę mózgu). Symleptic przepisywany jest jako lek wspomagający leczenie padaczki, kiedy dotychczas stosowane leczenie nie zapewnia całkowitego opanowania napadów. Symleptic należy przyjmować jako lek dodatkowy w leczeniu padaczki, chyba że lekarz zaleci inaczej. Symleptic można też stosować w monoterapii u dorosłych i dzieci w wieku powyżej 12 lat.
Obwodowy ból neuropatyczny: Symleptic wskazany jest w leczeniu długotrwałego bólu spowodowanego uszkodzeniem nerwów. Obwodowy (występujący przede wszystkim w kończynach dolnych i (lub) górnych) ból neuropatyczny wywoływany jest przez cały szereg różnych chorób, takich jak cukrzyca czy półpasiec. Pacjenci opisują odczuwany przez siebie ból jako palący, piekący, pulsujący, przeszywający, kłujący, ostry, podobny do towarzyszącego kurczom mięśni, jako pobolewanie, mrowienie, drętwienie itp.
Kiedy nie stosować leku Symleptic − jeśli pacjent ma uczulenie na gabapentynę lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6).
Ostrzeżenia i środki ostrożności Przed rozpoczęciem stosowania leku Symleptic należy omówić to z lekarzem lub farmaceutą:
− jeśli u pacjenta występuje choroba nerek - lekarz może zalecić inny schemat dawkowania; zmiana dot. aktualizacji CEP, usunięcie wytwórcy 2
− jeśli u pacjenta stosowana jest hemodializa (w celu usunięcia produktów przemiany materii, ze względu na niewydolność nerek) - należy powiadomić lekarza o występujących bólach mięśni i (lub) osłabieniu; − jeśli u pacjenta wystąpią objawy takie jak utrzymujący się ból brzucha, uczucie nudności, wymioty - należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem, ponieważ mogą to być objawy ostrego zapalenia trzustki; − jeżeli pacjent ma choroby układu nerwowego, układu oddechowego lub jest w wieku powyżej
Niewielka liczba pacjentów przyjmujących leki przeciwpadaczkowe takie jak Symleptic, miewała myśli o samookaleczeniu lub samobójstwie. Jeżeli u pacjenta kiedykolwiek wystąpią podobne myśli, należy natychmiast skontaktować się z lekarzem.
Ważna informacja dotycząca potencjalnie poważnych reakcji U niewielkiej liczby pacjentów przyjmujących Symleptic mogą wystąpić reakcje alergiczne lub reakcje skórne, w tym reakcje ciężkie, które mogą prowadzić do poważnych komplikacji przy braku leczenia. Pacjent powinien znać te objawy i zwracać uwagę, czy nie wystąpiły one podczas przyjmowania leku Symleptic.
Opis objawów znajduje się w punkcie 4: „Ze względu na możliwe poważne konsekwencje zdrowotne należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem, jeśli po przyjęciu leku wystąpi którykolwiek z następujących objawów”.
Osłabienie mięśni, tkliwość lub ból, a szczególnie występujące w tym samym czasie złe samopoczucie i wysoka temperatura, mogą być spowodowane rozpadem włókien mięśniowych, co może zagrażać życiu i prowadzić do zaburzeń nerek. Może wystąpić zmiana zabarwienia moczu oraz zmiany w wynikach badań krwi (znacznie zwiększone stężenie fosfokinazy kreatynowej we krwi). W przypadku wystąpienia takich objawów przedmiotowych i podmiotowych, należy natychmiast skontaktować się z lekarzem.
Symleptic a inne leki Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach które pacjent planuje przyjmować. Należy zwłaszcza powiedzieć lekarzowi (lub farmaceucie) o wszystkich lekach stosowanych ostatnio lub obecnie w leczeniu drgawek, zaburzeń snu, depresji, zaburzeń lękowych lub wszelkich innych zaburzeń neurologicznych albo psychicznych.
Leki zawierające opioidy, np. morfina Jeśli pacjent przyjmuje jakikolwiek lek zawierający opioidy (jak np. morfina), należy poinformować o tym lekarza lub farmaceutę, ponieważ opioidy mogą nasilać działanie leku Symleptic. Dodatkowo, jednoczesne przyjmowanie leku Symleptic z opioidami może spowodować takie objawy jak senność i (lub) zaburzenia oddychania.
Symleptic nie wchodzi w interakcje z innymi lekami przeciwpadaczkowymi ani z doustnymi środkami antykoncepcyjnymi.
Ponieważ Symleptic może wpływać na wyniki niektórych badań laboratoryjnych, w razie wykonywania badania moczu należy poinformować lekarza lub personel szpitalny, że pacjent przyjmuje Symleptic.
W przypadku jednoczesnego stosowania leku Symleptic oraz leków zobojętniających sok żołądkowy zawierających glin i magnez, wchłanianie leku Symleptic z żołądka może być ograniczone. Zaleca się zatem przyjmowanie leku Symleptic najwcześniej dwie godziny po przyjęciu leku zobojętniającego.
Symleptic z jedzeniem i piciem Symleptic można przyjmować niezależnie od posiłku.
zmiana dot. aktualizacji CEP, usunięcie wytwórcy 3
Ciąża i karmienie piersią Przed zastosowaniem każdego leku należy poradzić się lekarza lub farmaceuty.
Leku Symleptic nie należy przyjmować w okresie ciąży, chyba że lekarz zaleci inaczej. Kobiety w wieku rozrodczym powinny stosować skuteczną metodę antykoncepcji.
Mimo że nie przeprowadzono badań, które w sposób szczególny oceniałyby stosowanie gabapentyny u kobiet w ciąży, istnieją doniesienia mówiące o tym, że inne leki stosowane w leczeniu padaczki charakteryzują się zwiększonym ryzykiem uszkodzenia płodu, szczególnie w przypadku jednoczesnego stosowania kilku leków przeciwpadaczkowych. Zawsze, kiedy jest to możliwe, ale wyłącznie w porozumieniu z lekarzem, kobiety w ciąży powinny przyjmować jeden lek przeciwpadaczkowy.
Nie należy nagle zaprzestawać przyjmowania leku Symleptic, gdyż może to prowadzić do pojawienia się drgawkowych napadów przełomowych, które mogą prowadzić do poważnych konsekwencji zarówno dla kobiety w ciąży jak i jej dziecka. W przypadku zajścia w ciążę, podejrzenia ciąży lub planowania ciąży podczas przyjmowania leku Symleptic
należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem.
Gabapentyna - substancja czynna leku Symleptic - przenika do mleka kobiecego. Ponieważ nie wiadomo, jaki ma to wpływ na karmione piersią dziecko, nie zaleca się karmienia piersią podczas stosowania leku Symleptic.
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn Symleptic może wywoływać zawroty głowy, senność i uczucie zmęczenia. Do chwili przekonania się, jak lek ten wpływa na zdolność prowadzenia pojazdów, obsługi skomplikowanych maszyn lub wykonywania innych potencjalnie niebezpiecznych czynności, należy wstrzymać się z ich wykonywaniem.
Symleptic zawiera laktozę Jeżeli stwierdzono wcześniej u pacjenta nietolerancję niektórych cukrów, pacjent powinien skontaktować się z lekarzem przed przyjęciem leku.
Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
Dawkę ustala lekarz.
Jeśli powstanie wrażenie, że działanie leku Symleptic jest zbyt silne lub za słabe, należy porozmawiać o tym z lekarzem lub farmaceutą.
Pacjenci w podeszłym wieku (powyżej 65 lat) powinni przyjmować Symleptic
według normalnie zalecanego schematu dawkowania, chyba że mają chorobę nerek. W przypadku pacjentów z chorobą nerek lekarz może zalecić inny schemat dawkowania i (lub) inną dawkę.
Kapsułki należy połykać w całości, popijając dużą ilością wody.
Stosowanie leku Symleptic można przerwać dopiero, gdy zaleci to lekarz.
Obwodowy ból neuropatyczny Należy przyjmować taką liczbę kapsułek, jaką zaleci lekarz. Zazwyczaj dawki zwiększane są stopniowo. Najczęściej stosowana dawka początkowa wynosi od 300 mg do 900 mg na dobę. Następnie może być ona stopniowo zwiększana do dawki maksymalnej wynoszącej 3600 mg na dobę podzielonej na 3 mniejsze dawki (jedna rano, jedna po południu i jedna wieczorem). zmiana dot. aktualizacji CEP, usunięcie wytwórcy 4
Padaczka
Dorośli i młodzież Należy przyjmować taką liczbę kapsułek, jaką zaleci lekarz. Zazwyczaj dawki zwiększane są stopniowo. Najczęściej stosowana dawka początkowa wynosi od 300 mg do 900 mg na dobę. Następnie lekarz może ją stopniowo zwiększać do dawki maksymalnej wynoszącej 3600 mg na dobę, podzielonej na 3 mniejsze dawki (jedna rano, jedna po południu i jedna wieczorem).
Dzieci w wieku 6 lat i starsze Wielkość dawki, jaką należy podawać dziecku, ustala lekarz na podstawie masy ciała dziecka. Leczenie rozpoczyna się od małej dawki początkowej, która jest zwiększana stopniowo przez okres około 3 dni. Zazwyczaj stosowana dawka leku zapewniająca opanowanie padaczki wynosi od 25 do podawaniu dziecku kapsułki (kapsułek) codziennie, zwykle raz rano, drugi raz po południu i trzeci raz wieczorem.
Symleptic nie jest zalecany do stosowania u dzieci w wieku poniżej 6 lat.
Stosowanie u pacjentów z niewydolnością nerek lub u pacjentów poddawanych hemodializie Lekarz może zalecić inny schemat dawkowania i (lub) inną dawkę leku u pacjentów z niewydolnością nerek lub u pacjentów poddawanych hemodializie.
Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Symleptic W przypadku przypadkowego zażycia większej dawki leku Symleptic niż zalecana, lub gdy pacjent podejrzewa, że lek został połknięty przez dziecko, należy niezwłocznie wezwać lekarza lub udać się do najbliższego szpitalnego oddziału ratunkowego. Ponieważ gabapentyna może spowodować senność, zaleca się, aby pacjent został przewieziony do lekarza lub szpitala przez inną osobę lub żeby wezwał w tym celu karetkę. Objawy przedawkowania obejmują: zawroty głowy, podwójne widzenie, niewyraźną mowę, utratę przytomności, senność oraz łagodną biegunkę.
Pominięcie zastosowania leku Symleptic W razie pominięcia dawki leku należy ją przyjąć zaraz po przypomnieniu sobie, chyba że nadszedł czas na kolejną dawkę. Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki.
Przerwanie stosowania leku Symleptic Nie należy przerywać stosowania leku Symleptic, chyba że lekarz zaleci inaczej. Odstawianie leku należy przeprowadzać stopniowo, przez okres minimum 1 tygodnia. Jeśli stosowanie leku Symleptic
zostanie przerwane nagle lub zanim zaleci to lekarz, istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia napadu padaczkowego.
W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Ze względu na możliwe poważne konsekwencje zdrowotne należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem, jeśli po przyjęciu leku wystąpi którykolwiek z następujących objawów: − ciężkie reakcje skórne wymagające natychmiastowej pomocy lekarskiej, obrzęk wokół ust oraz twarzy, wysypka skórna i zaczerwienienie i (lub) wypadanie włosów (mogą to być objawy ciężkiej reakcji alergicznej); − utrzymujący się ból brzucha, nudności i wymioty, ponieważ mogą to być objawy ostrego zapalenia trzustki; zmiana dot. aktualizacji CEP, usunięcie wytwórcy 5
− zaburzenia oddychania, które mogą, zwłaszcza jeśli są ciężkie, powodować konieczność uzyskania natychmiastowej i intensywnej opieki medycznej w celu przywrócenia prawidłowego oddychania; − Symleptic może powodować poważne lub zagrażające życiu reakcje alergiczne, które mogą dotyczyć skóry lub innych części ciała, na przykład wątroby lub krwinek. Przy takim odczynie może, ale nie musi, występować wysypka. Reakcja ta może wymagać przyjęcia do szpitala lub przerwania stosowania leku Symleptic. Należy natychmiast skontaktować się z lekarzem, jeśli wystąpi którykolwiek z poniższych objawów: − wysypka skórna; − pokrzywka; − gorączka; − nieustępujące powiększenie węzłów chłonnych; − obrzęk warg i języka; − zażółcenie skóry lub białek oczu; − nietypowe siniaki lub krwawienie; − silne zmęczenie lub osłabienie; − nieoczekiwany ból mięśni; − częste zakażenia.
Te objawy mogą być pierwszą oznaką ciężkiego zaburzenia. Lekarz powinien zbadać pacjenta i podjąć decyzję o kontynuowaniu przyjmowania leku Symleptic.
W przypadku, gdy pacjent poddawany jest hemodializie, należy powiadomić lekarza o występujących bólach mięśni i (lub) osłabieniu.
Inne działania niepożądane obejmują: Bardzo częste działania niepożądane (które mogą występować częściej niż u 1 na 10 osób): − zakażenia wirusowe; − senność, zawroty głowy, brak koordynacji; − uczucie zmęczenia, gorączka.
Częste działania niepożądane (które mogą występować częściej niż u 1 na 100 osób): − zapalenie płuc, zakażenia układu oddechowego, zakażenia układu moczowego; − zapalenie ucha lub inne zakażenie; − zmniejszenie liczby białych krwinek; − jadłowstręt, zwiększony apetyt; − złość wobec innych, dezorientacja, zmiany nastroju, depresja, lęk, nerwowość, zaburzenia myślenia; − drgawki, nagłe ruchy mięśni, problemy z mówieniem, utrata pamięci, drżenie, zaburzenia snu; − bóle głowy, zwiększenie wrażliwości skóry, osłabione czucie (drętwienie), zaburzenia koordynacji; − nietypowe ruchy gałek ocznych, nasilone, osłabione lub zniesione odruchy; − nieostre widzenie, podwójne widzenie; − zawroty głowy; − nadciśnienie tętnicze, zaczerwienienie (rozszerzenie naczyń krwionośnych); − duszność, zapalenie oskrzeli, ból gardła, kaszel, uczucie suchości w nosie; − wymioty, nudności (mdłości), dolegliwości zębów, zapalenie dziąseł, biegunka, ból brzucha; − niestrawność, zaparcia, suchość w ustach lub gardle, wzdęcia; − obrzęk twarzy, zasinienia, wysypka, swędzenie, trądzik; − bóle stawowe, bóle mięśniowe, bóle pleców, drżenie mięśni; − zaburzenia erekcji (impotencja); − obrzęk nóg i rąk, trudności z chodzeniem; − osłabienie, ból, złe samopoczucie, objawy przypominające grypę; − zmniejszenie liczby białych krwinek, zwiększenie masy ciała; − przypadkowe urazy, złamania kości, otarcia naskórka. zmiana dot. aktualizacji CEP, usunięcie wytwórcy 6
Dodatkowo, w badaniach klinicznych u dzieci często zgłaszano agresywne zachowania i nagłe zgięcie kończyn.
Niezbyt częste działania niepożądane (które mogą występować częściej niż u 1 na 1 000 osób): − reakcje alergiczne, np. pokrzywka; − ograniczenie ruchu; − pobudzenie (stan ciągłego niepokoju oraz niezamierzone i bezcelowe ruchy); − kołatanie serca; − trudności z połykaniem; − obrzęk obejmujący twarz, tułów, kończyny; − nieprawidłowe wyniki badań krwi wskazujące na zaburzenia wątroby; − upadki; − trudności w myśleniu; − wysokie stężenie cukru (występujące najczęściej u pacjentów z cukrzycą).
Rzadkie działania niepożądane, (które mogą występować rzadziej niż u 1 na 1 000 osób): − niskie stężenie cukru (występujące najczęściej u pacjentów z cukrzycą); − utrata przytomności; − trudności z oddychaniem, płytki oddech (depresja oddechowa).
Po wprowadzeniu leku do obrotu obserwowano następujące działania niepożądane (ich częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych): − zmniejszenie liczby płytek krwi (krwinek odpowiedzialnych za krzepnięcie krwi); − omamy; − nieprawidłowe ruchy, na przykład wykręcanie lub nagłe zginanie kończyn, sztywność mięśni; − szum uszny; − zespół działań niepożądanych, który może obejmować powiększenie węzłów chłonnych (izolowane, małe, powiększone guzy pod skórą), gorączkę, wysypkę oraz zapalenie wątroby występujące jednocześnie; − zażółcenie skóry i białkówek oczu (żółtaczka); − zapalenie wątroby; − ostra niewydolność nerek, nietrzymanie moczu; − rozrost tkanek w obrębie piersi, powiększenie piersi; − działania niepożądane po nagłym przerwaniu stosowania leku (lęk, trudności ze snem, nudności, ból, nadmierne pocenie się), ból w klatce piersiowej; − zmiany stężenia glukozy we krwi u pacjentów z cukrzycą; − rozpad włókien mięśniowych (rabdomioliza); − zmiany w wynikach badań krwi (zwiększona aktywność fosfokinazy kreatynowej); − niedobór sodu we krwi; − reakcje anafilaktyczne (ciężkie, mogące zagrażać życiu reakcje alergiczne, obejmujące trudności w oddychaniu, obrzęk warg, gardła i języka oraz niedociśnienie tętnicze z koniecznością natychmiastowego leczenia).
Zgłaszanie działań niepożądanych Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych: Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa Tel.: + 48 22 49 21 301 Faks: + 48 22 49 21 309 strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl. Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu. zmiana dot. aktualizacji CEP, usunięcie wytwórcy 7
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.
Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
Nie stosować leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na pudełku po: EXP. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.
Przechowywać w temperaturze do 25 ̊C.
Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.
Co zawiera Symleptic Substancją czynną leku jest gabapentyna. Jedna kapsułka twarda zawiera 100 mg lub 300 mg gabapentyny.
Pozostałe składniki to: Symleptic, kapsułki twarde, 100 mg: laktoza bezwodna, skrobia kukurydziana, talk, żelatyna, tytanu dwutlenek (E 171). Symleptic, kapsułki twarde, 300 mg: laktoza bezwodna, skrobia kukurydziana, talk, żelatyna, tytanu dwutlenek (E 171), żelaza tlenek żółty (E 172).
Jak wygląda Symleptic i co zawiera opakowanie Symleptic, kapsułki twarde, 100 mg: twarde kapsułki żelatynowe (wielkość 3) z białym, nieprzezroczystym korpusem i wieczkiem, wypełnione białym proszkiem. Symleptic, kapsułki twarde, 300 mg: twarde kapsułki żelatynowe (wielkość 1) z żółtym, nieprzezroczystym korpusem i wieczkiem, wypełnione białym proszkiem.
Dostępne opakowania: 100 kapsułek (10 blistrów po 10 kapsułek każdy) w tekturowym pudełku.
Podmiot odpowiedzialny Symphar Sp. z o.o. ul. Koszykowa 65 00-667 Warszawa
Wytwórca Symphar Sp. z o.o. ul. Chełmżyńska 249 04-458 Warszawa
Dragenopharm Apotheker Püschl GmbH Göllstraße 1 Niemcy
Data ostatniej aktualizacji ulotki: październik 2020
Ulotka dołączona do opakowania: informacja dla pacjenta
Symleptic, 100 mg, kapsułki twarde Symleptic, 300 mg, kapsułki twarde
Gabapentinum
Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta. − Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. − W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. − Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same. − Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Patrz punkt 4.
Spis treści ulotki
1. Co to jest Symleptic i w jakim celu się go stosuje
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Symleptic
3. Jak stosować Symleptic
4. Możliwe działania niepożądane
5. Jak przechowywać Symleptic
6. Zawartość opakowania i inne informacje
1. Co to jest Symleptic i w jakim celu się go stosuje
Symleptic należy do grupy leków używanych w leczeniu padaczki i obwodowego bólu neuropatycznego (długotrwały ból spowodowany uszkodzeniem nerwów).
Padaczka: Symleptic wskazany jest w leczeniu różnych postaci padaczki (napadów drgawkowych, które początkowo zlokalizowane są w określonych miejscach mózgu i które rozprzestrzeniają się lub nie rozprzestrzeniają na resztę mózgu). Symleptic przepisywany jest jako lek wspomagający leczenie padaczki, kiedy dotychczas stosowane leczenie nie zapewnia całkowitego opanowania napadów. Symleptic należy przyjmować jako lek dodatkowy w leczeniu padaczki, chyba że lekarz zaleci inaczej. Symleptic można też stosować w monoterapii u dorosłych i dzieci w wieku powyżej 12 lat.
Obwodowy ból neuropatyczny: Symleptic wskazany jest w leczeniu długotrwałego bólu spowodowanego uszkodzeniem nerwów. Obwodowy (występujący przede wszystkim w kończynach dolnych i (lub) górnych) ból neuropatyczny wywoływany jest przez cały szereg różnych chorób, takich jak cukrzyca czy półpasiec. Pacjenci opisują odczuwany przez siebie ból jako palący, piekący, pulsujący, przeszywający, kłujący, ostry, podobny do towarzyszącego kurczom mięśni, jako pobolewanie, mrowienie, drętwienie itp.
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Symleptic
Kiedy nie stosować leku Symleptic − jeśli pacjent ma uczulenie na gabapentynę lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6).
Ostrzeżenia i środki ostrożności Przed rozpoczęciem stosowania leku Symleptic należy omówić to z lekarzem lub farmaceutą:
− jeśli u pacjenta występuje choroba nerek - lekarz może zalecić inny schemat dawkowania; zmiana dot. aktualizacji CEP, usunięcie wytwórcy 2
− jeśli u pacjenta stosowana jest hemodializa (w celu usunięcia produktów przemiany materii, ze względu na niewydolność nerek) - należy powiadomić lekarza o występujących bólach mięśni i (lub) osłabieniu; − jeśli u pacjenta wystąpią objawy takie jak utrzymujący się ból brzucha, uczucie nudności, wymioty - należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem, ponieważ mogą to być objawy ostrego zapalenia trzustki; − jeżeli pacjent ma choroby układu nerwowego, układu oddechowego lub jest w wieku powyżej
Niewielka liczba pacjentów przyjmujących leki przeciwpadaczkowe takie jak Symleptic, miewała myśli o samookaleczeniu lub samobójstwie. Jeżeli u pacjenta kiedykolwiek wystąpią podobne myśli, należy natychmiast skontaktować się z lekarzem.
Ważna informacja dotycząca potencjalnie poważnych reakcji U niewielkiej liczby pacjentów przyjmujących Symleptic mogą wystąpić reakcje alergiczne lub reakcje skórne, w tym reakcje ciężkie, które mogą prowadzić do poważnych komplikacji przy braku leczenia. Pacjent powinien znać te objawy i zwracać uwagę, czy nie wystąpiły one podczas przyjmowania leku Symleptic.
Opis objawów znajduje się w punkcie 4: „Ze względu na możliwe poważne konsekwencje zdrowotne należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem, jeśli po przyjęciu leku wystąpi którykolwiek z następujących objawów”.
Osłabienie mięśni, tkliwość lub ból, a szczególnie występujące w tym samym czasie złe samopoczucie i wysoka temperatura, mogą być spowodowane rozpadem włókien mięśniowych, co może zagrażać życiu i prowadzić do zaburzeń nerek. Może wystąpić zmiana zabarwienia moczu oraz zmiany w wynikach badań krwi (znacznie zwiększone stężenie fosfokinazy kreatynowej we krwi). W przypadku wystąpienia takich objawów przedmiotowych i podmiotowych, należy natychmiast skontaktować się z lekarzem.
Symleptic a inne leki Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach które pacjent planuje przyjmować. Należy zwłaszcza powiedzieć lekarzowi (lub farmaceucie) o wszystkich lekach stosowanych ostatnio lub obecnie w leczeniu drgawek, zaburzeń snu, depresji, zaburzeń lękowych lub wszelkich innych zaburzeń neurologicznych albo psychicznych.
Leki zawierające opioidy, np. morfina Jeśli pacjent przyjmuje jakikolwiek lek zawierający opioidy (jak np. morfina), należy poinformować o tym lekarza lub farmaceutę, ponieważ opioidy mogą nasilać działanie leku Symleptic. Dodatkowo, jednoczesne przyjmowanie leku Symleptic z opioidami może spowodować takie objawy jak senność i (lub) zaburzenia oddychania.
Symleptic nie wchodzi w interakcje z innymi lekami przeciwpadaczkowymi ani z doustnymi środkami antykoncepcyjnymi.
Ponieważ Symleptic może wpływać na wyniki niektórych badań laboratoryjnych, w razie wykonywania badania moczu należy poinformować lekarza lub personel szpitalny, że pacjent przyjmuje Symleptic.
W przypadku jednoczesnego stosowania leku Symleptic oraz leków zobojętniających sok żołądkowy zawierających glin i magnez, wchłanianie leku Symleptic z żołądka może być ograniczone. Zaleca się zatem przyjmowanie leku Symleptic najwcześniej dwie godziny po przyjęciu leku zobojętniającego.
Symleptic z jedzeniem i piciem Symleptic można przyjmować niezależnie od posiłku.
zmiana dot. aktualizacji CEP, usunięcie wytwórcy 3
Ciąża i karmienie piersią Przed zastosowaniem każdego leku należy poradzić się lekarza lub farmaceuty.
Leku Symleptic nie należy przyjmować w okresie ciąży, chyba że lekarz zaleci inaczej. Kobiety w wieku rozrodczym powinny stosować skuteczną metodę antykoncepcji.
Mimo że nie przeprowadzono badań, które w sposób szczególny oceniałyby stosowanie gabapentyny u kobiet w ciąży, istnieją doniesienia mówiące o tym, że inne leki stosowane w leczeniu padaczki charakteryzują się zwiększonym ryzykiem uszkodzenia płodu, szczególnie w przypadku jednoczesnego stosowania kilku leków przeciwpadaczkowych. Zawsze, kiedy jest to możliwe, ale wyłącznie w porozumieniu z lekarzem, kobiety w ciąży powinny przyjmować jeden lek przeciwpadaczkowy.
Nie należy nagle zaprzestawać przyjmowania leku Symleptic, gdyż może to prowadzić do pojawienia się drgawkowych napadów przełomowych, które mogą prowadzić do poważnych konsekwencji zarówno dla kobiety w ciąży jak i jej dziecka. W przypadku zajścia w ciążę, podejrzenia ciąży lub planowania ciąży podczas przyjmowania leku Symleptic
należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem.
Gabapentyna - substancja czynna leku Symleptic - przenika do mleka kobiecego. Ponieważ nie wiadomo, jaki ma to wpływ na karmione piersią dziecko, nie zaleca się karmienia piersią podczas stosowania leku Symleptic.
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn Symleptic może wywoływać zawroty głowy, senność i uczucie zmęczenia. Do chwili przekonania się, jak lek ten wpływa na zdolność prowadzenia pojazdów, obsługi skomplikowanych maszyn lub wykonywania innych potencjalnie niebezpiecznych czynności, należy wstrzymać się z ich wykonywaniem.
Symleptic zawiera laktozę Jeżeli stwierdzono wcześniej u pacjenta nietolerancję niektórych cukrów, pacjent powinien skontaktować się z lekarzem przed przyjęciem leku.
3. Jak stosować Symleptic
Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
Dawkę ustala lekarz.
Jeśli powstanie wrażenie, że działanie leku Symleptic jest zbyt silne lub za słabe, należy porozmawiać o tym z lekarzem lub farmaceutą.
Pacjenci w podeszłym wieku (powyżej 65 lat) powinni przyjmować Symleptic
według normalnie zalecanego schematu dawkowania, chyba że mają chorobę nerek. W przypadku pacjentów z chorobą nerek lekarz może zalecić inny schemat dawkowania i (lub) inną dawkę.
Kapsułki należy połykać w całości, popijając dużą ilością wody.
Stosowanie leku Symleptic można przerwać dopiero, gdy zaleci to lekarz.
Obwodowy ból neuropatyczny Należy przyjmować taką liczbę kapsułek, jaką zaleci lekarz. Zazwyczaj dawki zwiększane są stopniowo. Najczęściej stosowana dawka początkowa wynosi od 300 mg do 900 mg na dobę. Następnie może być ona stopniowo zwiększana do dawki maksymalnej wynoszącej 3600 mg na dobę podzielonej na 3 mniejsze dawki (jedna rano, jedna po południu i jedna wieczorem). zmiana dot. aktualizacji CEP, usunięcie wytwórcy 4
Padaczka
Dorośli i młodzież Należy przyjmować taką liczbę kapsułek, jaką zaleci lekarz. Zazwyczaj dawki zwiększane są stopniowo. Najczęściej stosowana dawka początkowa wynosi od 300 mg do 900 mg na dobę. Następnie lekarz może ją stopniowo zwiększać do dawki maksymalnej wynoszącej 3600 mg na dobę, podzielonej na 3 mniejsze dawki (jedna rano, jedna po południu i jedna wieczorem).
Dzieci w wieku 6 lat i starsze Wielkość dawki, jaką należy podawać dziecku, ustala lekarz na podstawie masy ciała dziecka. Leczenie rozpoczyna się od małej dawki początkowej, która jest zwiększana stopniowo przez okres około 3 dni. Zazwyczaj stosowana dawka leku zapewniająca opanowanie padaczki wynosi od 25 do podawaniu dziecku kapsułki (kapsułek) codziennie, zwykle raz rano, drugi raz po południu i trzeci raz wieczorem.
Symleptic nie jest zalecany do stosowania u dzieci w wieku poniżej 6 lat.
Stosowanie u pacjentów z niewydolnością nerek lub u pacjentów poddawanych hemodializie Lekarz może zalecić inny schemat dawkowania i (lub) inną dawkę leku u pacjentów z niewydolnością nerek lub u pacjentów poddawanych hemodializie.
Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Symleptic W przypadku przypadkowego zażycia większej dawki leku Symleptic niż zalecana, lub gdy pacjent podejrzewa, że lek został połknięty przez dziecko, należy niezwłocznie wezwać lekarza lub udać się do najbliższego szpitalnego oddziału ratunkowego. Ponieważ gabapentyna może spowodować senność, zaleca się, aby pacjent został przewieziony do lekarza lub szpitala przez inną osobę lub żeby wezwał w tym celu karetkę. Objawy przedawkowania obejmują: zawroty głowy, podwójne widzenie, niewyraźną mowę, utratę przytomności, senność oraz łagodną biegunkę.
Pominięcie zastosowania leku Symleptic W razie pominięcia dawki leku należy ją przyjąć zaraz po przypomnieniu sobie, chyba że nadszedł czas na kolejną dawkę. Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki.
Przerwanie stosowania leku Symleptic Nie należy przerywać stosowania leku Symleptic, chyba że lekarz zaleci inaczej. Odstawianie leku należy przeprowadzać stopniowo, przez okres minimum 1 tygodnia. Jeśli stosowanie leku Symleptic
zostanie przerwane nagle lub zanim zaleci to lekarz, istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia napadu padaczkowego.
W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
4. Możliwe działania niepożądane
Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Ze względu na możliwe poważne konsekwencje zdrowotne należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem, jeśli po przyjęciu leku wystąpi którykolwiek z następujących objawów: − ciężkie reakcje skórne wymagające natychmiastowej pomocy lekarskiej, obrzęk wokół ust oraz twarzy, wysypka skórna i zaczerwienienie i (lub) wypadanie włosów (mogą to być objawy ciężkiej reakcji alergicznej); − utrzymujący się ból brzucha, nudności i wymioty, ponieważ mogą to być objawy ostrego zapalenia trzustki; zmiana dot. aktualizacji CEP, usunięcie wytwórcy 5
− zaburzenia oddychania, które mogą, zwłaszcza jeśli są ciężkie, powodować konieczność uzyskania natychmiastowej i intensywnej opieki medycznej w celu przywrócenia prawidłowego oddychania; − Symleptic może powodować poważne lub zagrażające życiu reakcje alergiczne, które mogą dotyczyć skóry lub innych części ciała, na przykład wątroby lub krwinek. Przy takim odczynie może, ale nie musi, występować wysypka. Reakcja ta może wymagać przyjęcia do szpitala lub przerwania stosowania leku Symleptic. Należy natychmiast skontaktować się z lekarzem, jeśli wystąpi którykolwiek z poniższych objawów: − wysypka skórna; − pokrzywka; − gorączka; − nieustępujące powiększenie węzłów chłonnych; − obrzęk warg i języka; − zażółcenie skóry lub białek oczu; − nietypowe siniaki lub krwawienie; − silne zmęczenie lub osłabienie; − nieoczekiwany ból mięśni; − częste zakażenia.
Te objawy mogą być pierwszą oznaką ciężkiego zaburzenia. Lekarz powinien zbadać pacjenta i podjąć decyzję o kontynuowaniu przyjmowania leku Symleptic.
W przypadku, gdy pacjent poddawany jest hemodializie, należy powiadomić lekarza o występujących bólach mięśni i (lub) osłabieniu.
Inne działania niepożądane obejmują: Bardzo częste działania niepożądane (które mogą występować częściej niż u 1 na 10 osób): − zakażenia wirusowe; − senność, zawroty głowy, brak koordynacji; − uczucie zmęczenia, gorączka.
Częste działania niepożądane (które mogą występować częściej niż u 1 na 100 osób): − zapalenie płuc, zakażenia układu oddechowego, zakażenia układu moczowego; − zapalenie ucha lub inne zakażenie; − zmniejszenie liczby białych krwinek; − jadłowstręt, zwiększony apetyt; − złość wobec innych, dezorientacja, zmiany nastroju, depresja, lęk, nerwowość, zaburzenia myślenia; − drgawki, nagłe ruchy mięśni, problemy z mówieniem, utrata pamięci, drżenie, zaburzenia snu; − bóle głowy, zwiększenie wrażliwości skóry, osłabione czucie (drętwienie), zaburzenia koordynacji; − nietypowe ruchy gałek ocznych, nasilone, osłabione lub zniesione odruchy; − nieostre widzenie, podwójne widzenie; − zawroty głowy; − nadciśnienie tętnicze, zaczerwienienie (rozszerzenie naczyń krwionośnych); − duszność, zapalenie oskrzeli, ból gardła, kaszel, uczucie suchości w nosie; − wymioty, nudności (mdłości), dolegliwości zębów, zapalenie dziąseł, biegunka, ból brzucha; − niestrawność, zaparcia, suchość w ustach lub gardle, wzdęcia; − obrzęk twarzy, zasinienia, wysypka, swędzenie, trądzik; − bóle stawowe, bóle mięśniowe, bóle pleców, drżenie mięśni; − zaburzenia erekcji (impotencja); − obrzęk nóg i rąk, trudności z chodzeniem; − osłabienie, ból, złe samopoczucie, objawy przypominające grypę; − zmniejszenie liczby białych krwinek, zwiększenie masy ciała; − przypadkowe urazy, złamania kości, otarcia naskórka. zmiana dot. aktualizacji CEP, usunięcie wytwórcy 6
Dodatkowo, w badaniach klinicznych u dzieci często zgłaszano agresywne zachowania i nagłe zgięcie kończyn.
Niezbyt częste działania niepożądane (które mogą występować częściej niż u 1 na 1 000 osób): − reakcje alergiczne, np. pokrzywka; − ograniczenie ruchu; − pobudzenie (stan ciągłego niepokoju oraz niezamierzone i bezcelowe ruchy); − kołatanie serca; − trudności z połykaniem; − obrzęk obejmujący twarz, tułów, kończyny; − nieprawidłowe wyniki badań krwi wskazujące na zaburzenia wątroby; − upadki; − trudności w myśleniu; − wysokie stężenie cukru (występujące najczęściej u pacjentów z cukrzycą).
Rzadkie działania niepożądane, (które mogą występować rzadziej niż u 1 na 1 000 osób): − niskie stężenie cukru (występujące najczęściej u pacjentów z cukrzycą); − utrata przytomności; − trudności z oddychaniem, płytki oddech (depresja oddechowa).
Po wprowadzeniu leku do obrotu obserwowano następujące działania niepożądane (ich częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych): − zmniejszenie liczby płytek krwi (krwinek odpowiedzialnych za krzepnięcie krwi); − omamy; − nieprawidłowe ruchy, na przykład wykręcanie lub nagłe zginanie kończyn, sztywność mięśni; − szum uszny; − zespół działań niepożądanych, który może obejmować powiększenie węzłów chłonnych (izolowane, małe, powiększone guzy pod skórą), gorączkę, wysypkę oraz zapalenie wątroby występujące jednocześnie; − zażółcenie skóry i białkówek oczu (żółtaczka); − zapalenie wątroby; − ostra niewydolność nerek, nietrzymanie moczu; − rozrost tkanek w obrębie piersi, powiększenie piersi; − działania niepożądane po nagłym przerwaniu stosowania leku (lęk, trudności ze snem, nudności, ból, nadmierne pocenie się), ból w klatce piersiowej; − zmiany stężenia glukozy we krwi u pacjentów z cukrzycą; − rozpad włókien mięśniowych (rabdomioliza); − zmiany w wynikach badań krwi (zwiększona aktywność fosfokinazy kreatynowej); − niedobór sodu we krwi; − reakcje anafilaktyczne (ciężkie, mogące zagrażać życiu reakcje alergiczne, obejmujące trudności w oddychaniu, obrzęk warg, gardła i języka oraz niedociśnienie tętnicze z koniecznością natychmiastowego leczenia).
Zgłaszanie działań niepożądanych Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych: Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa Tel.: + 48 22 49 21 301 Faks: + 48 22 49 21 309 strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl. Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu. zmiana dot. aktualizacji CEP, usunięcie wytwórcy 7
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.
5. Jak przechowywać Symleptic
Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
Nie stosować leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na pudełku po: EXP. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.
Przechowywać w temperaturze do 25 ̊C.
Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.
6. Zawartość opakowania i inne informacje
Co zawiera Symleptic Substancją czynną leku jest gabapentyna. Jedna kapsułka twarda zawiera 100 mg lub 300 mg gabapentyny.
Pozostałe składniki to: Symleptic, kapsułki twarde, 100 mg: laktoza bezwodna, skrobia kukurydziana, talk, żelatyna, tytanu dwutlenek (E 171). Symleptic, kapsułki twarde, 300 mg: laktoza bezwodna, skrobia kukurydziana, talk, żelatyna, tytanu dwutlenek (E 171), żelaza tlenek żółty (E 172).
Jak wygląda Symleptic i co zawiera opakowanie Symleptic, kapsułki twarde, 100 mg: twarde kapsułki żelatynowe (wielkość 3) z białym, nieprzezroczystym korpusem i wieczkiem, wypełnione białym proszkiem. Symleptic, kapsułki twarde, 300 mg: twarde kapsułki żelatynowe (wielkość 1) z żółtym, nieprzezroczystym korpusem i wieczkiem, wypełnione białym proszkiem.
Dostępne opakowania: 100 kapsułek (10 blistrów po 10 kapsułek każdy) w tekturowym pudełku.
Podmiot odpowiedzialny Symphar Sp. z o.o. ul. Koszykowa 65 00-667 Warszawa
Wytwórca Symphar Sp. z o.o. ul. Chełmżyńska 249 04-458 Warszawa
Dragenopharm Apotheker Püschl GmbH Göllstraße 1 Niemcy
Data ostatniej aktualizacji ulotki: październik 2020
Charakterystyka
zmiana dot. bezpieczeństwa 1 CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO
Symleptic, 100 mg, kapsułki twarde Symleptic, 300 mg, kapsułki twarde
Symleptic, 100 mg Jedna kapsułka twarda zawiera 100 mg gabapentyny (Gabapentinum). Substancja pomocnicza o znanym działaniu: laktoza bezwodna 22,5 mg.
Symleptic, 300 mg Jedna kapsułka twarda zawiera 300 mg gabapentyny (Gabapentinum). Substancja pomocnicza o znanym działaniu: laktoza bezwodna 67,5 mg.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1
Kapsułki twarde Symleptic, 100 mg: twarde kapsułki żelatynowe (wielkość 3) z białym, nieprzezroczystym korpusem i wieczkiem, wypełnione białym proszkiem. Symleptic, 300 mg: twarde kapsułki żelatynowe (wielkość 1) z żółtym, nieprzezroczystym korpusem i wieczkiem, wypełnione białym proszkiem.
Padaczka Gabapentyna wskazana jest jako lek wspomagający w leczeniu napadów częściowych, także wtórnie uogólnionych, u dorosłych i dzieci w wieku 6 lat i starszych (patrz punkt 5.1).
Gabapentyna wskazana jest do stosowania w monoterapii napadów częściowych, także wtórnie uogólnionych, u dorosłych i młodzieży w wieku 12 lat i starszych.
Leczenie obwodowego bólu neuropatycznego Gabapentyna wskazana jest do stosowania w leczeniu obwodowego bólu neuropatycznego, np. bolesnej neuropatii cukrzycowej i nerwobólu po przebytym półpaścu u dorosłych.
Podanie doustne.
Gabapentynę można przyjmować niezależnie od posiłków. Kapsułki należy połykać w całości, popijając odpowiednią ilością płynu (np. szklanką wody).
Dla wszystkich wskazań schemat ustalania dawki w przypadku rozpoczynania leczenia opisano w Tabeli 1. Schemat ten zaleca się u dorosłych i młodzieży w wieku 12 lat i starszych. Instrukcje zmiana dot. bezpieczeństwa 2 dotyczące dawkowania u dzieci poniżej 12 lat podano w osobnym podpunkcie w dalszej części niniejszego punktu.
Tabela 1 SCHEMAT DAWKOWANIA NA POCZĄTKU LECZENIA Dzień 1 Dzień 2 Dzień 3
Padaczka
Padaczka zwykle wymaga długotrwałego leczenia. Dawkowanie ustala lekarz prowadzący zależnie od indywidualnej tolerancji i skuteczności. Jeśli w ocenie lekarza istnieje potrzeba zmniejszenia dawki, odstawienia produktu leczniczego lub zastąpienia go innym, należy to czynić stopniowo przez minimum tydzień.
Dorośli i młodzież
W badaniach klinicznych skuteczny zakres dawek gabapentyny wynosił od 900 do 3600 mg/dobę. Leczenie można rozpocząć od zwiększania dawki w sposób opisany w Tabeli 1 lub podając 300 mg trzy razy na dobę w pierwszym dniu leczenia. Następnie, zależnie od indywidualnej odpowiedzi pacjenta i tolerancji, dawkę można zwiększać o 300 mg/dobę co 2-3 dni do maksymalnej dawki gabapentyny. Minimalny czas do osiągnięcia dawki 1800 mg/dobę wynosi 1 tydzień, do dawki dawka dobowa powinna być podzielona na trzy dawki pojedyncze, przy czym maksymalny odstęp pomiędzy dawkami nie powinien być dłuższy niż 12 godzin, by zapobiec napadom przełomowym.
Dzieci w wieku 6 lat i starsze
Dawka początkowa powinna wynosić od 10 do 15 mg/kg mc./dobę. Dawka skuteczna osiągana jest przez stopniowe zwiększanie dawki przez okres około trzech dni. Dawka skuteczna gabapentyny u dzieci w wieku 6 lat i starszych wynosi 25 do 35 mg/kg mc./dobę. Dawki do 50 mg/kg mc./dobę były dobrze tolerowane w długookresowym badaniu klinicznym. Całkowita dawka dobowa powinna być podzielona na trzy dawki pojedyncze, przy czym maksymalny odstęp pomiędzy dawkami nie powinien być dłuższy niż 12 godzin.
Nie jest konieczne monitorowanie stężenia gabapentyny w osoczu w celu optymalizacji leczenia gabapentyną. Ponadto gabapentyna może być stosowana w skojarzeniu z innymi lekami przeciwpadaczkowymi bez obawy o zmiany stężenia w osoczu samej gabapentyny lub stężenia w surowicy innych leków przeciwpadaczkowych.
Obwodowy ból neuropatyczny
Dorośli
Leczenie można rozpocząć od zwiększania dawki w sposób opisany w Tabeli 1. Leczenie można też rozpocząć od podania 900 mg/dobę w trzech równych dawkach podzielonych. Następnie – zależnie od indywidualnej odpowiedzi pacjenta i tolerancji – dawkę można zwiększać o 300 mg/dobę co 2-3 dni do maksymalnej dawki 3600 mg/dobę. U niektórych pacjentów wskazane może być wolniejsze zwiększanie dawki gabapentyny. Minimalny czas do osiągnięcia dawki 1800 mg/dobę wynosi tydzień, do dawki 2400 mg/dobę – łącznie dwa tygodnie, a do dawki 3600 mg/dobę – łącznie trzy tygodnie.
Nie oceniano skuteczności i bezpieczeństwa stosowania produktu leczniczego w leczeniu obwodowego bólu neuropatycznego, takiego jak bolesna neuropatia cukrzycowa czy nerwoból po przebytym półpaścu, w badaniach klinicznych przez okres dłuższy niż 5 miesięcy. Jeżeli pacjent będzie wymagał podawania produktu leczniczego przez okres dłuższy niż 5 miesięcy z powodu zmiana dot. bezpieczeństwa 3 obwodowego bólu neuropatycznego, lekarz prowadzący powinien ocenić stan kliniczny pacjenta i konieczność stosowania dalszego leczenia.
Informacja wspólna dla wszystkich wskazań do stosowania
U pacjentów w złym stanie ogólnym, tzn. z małą masą ciała, u pacjentów po przeszczepie itp., dawkowanie należy zwiększać wolniej, stosując mniejsze dawki albo wydłużając odstęp pomiędzy kolejnym zwiększeniem dawki dobowej.
Stosowanie u pacjentów w podeszłym wieku (powyżej 65 lat)
U pacjentów w podeszłym wieku może być konieczna modyfikacja dawki ze względu na pogarszającą się z wiekiem wydolność nerek (patrz Tabela 2). Senność, obrzęki obwodowe, astenia mogą występować częściej u pacjentów w podeszłym wieku.
Stosowanie u pacjentów z zaburzoną czynnością nerek
U pacjentów z zaburzoną czynnością nerek i (lub) poddawanych hemodializie zaleca się modyfikowanie dawkowania w sposób opisany w Tabeli 2. W celu zgodnego z zaleceniami dawkowania u pacjentów z zaburzoną czynnością nerek, można stosować kapsułki zawierające
Tabela 2 DAWKOWANIE GABAPENTYNY U DOROSŁYCH W ZALEŻNOŚCI OD STOPNIA WYDOLNOŚCI NEREK Klirens kreatyniny (ml/min) Całkowita dawka dobowa
≥80 900-3600 50-79 600-1800 30-49 300-900 15-29 150 b -600 <15 c
b -600
a)
stosuje się u pacjentów z zaburzoną czynnością nerek (klirens kreatyniny <79 ml/min). b)
c)
proporcjonalnie do wartości klirensu kreatyniny (np. pacjenci z klirensem kreatyniny wynoszącym 7,5 ml/min powinni otrzymywać połowę dawki dobowej stosowanej u pacjentów z klirensem kreatyniny wynoszącym 15 ml/min).
Stosowanie u pacjentów poddawanych hemodializie
W przypadku pacjentów z bezmoczem poddawanych hemodializie, którzy nigdy wcześniej nie otrzymywali gabapentyny, zaleca się podanie dawki nasycającej wynoszącej 300 do 400 mg, a następnie 200 do 300 mg gabapentyny po każdych 4 godzinach hemodializy. W dniach pomiędzy hemodializami nie należy podawać gabapentyny.
W przypadku pacjentów z niewydolnością nerek poddawanych hemodializie, wielkość dawki podtrzymującej należy oprzeć na zaleceniach dotyczących dawkowania zawartych w Tabeli 2. Oprócz dawki podtrzymującej, zaleca się podawanie 200 do 300 mg po każdych 4 godzinach hemodializy.
Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.
zmiana dot. bezpieczeństwa 4
Zgłaszano myśli i zachowania samobójcze u pacjentów leczonych lekami przeciwpadaczkowymi w różnych wskazaniach. Metaanaliza badań kontrolowanych placebo nad stosowaniem leków przeciwpadaczkowych wykazała niewielki wzrost ryzyka wystąpienia zachowań samobójczych. Mechanizm tego działania nie jest znany i dostępne dane nie pozwalają wykluczyć zwiększonego ryzyka dla gabapentyny. Ze względu na możliwość wystąpienia zdarzeń związanych z samobójstwem w trakcie leczenia, pacjentów należy ściśle obserwować. Pacjentów (i opiekunów pacjentów) należy poinformować o potrzebie zasięgnięcia porady lekarskiej w przypadku wystąpienia objawów zdarzeń związanych z samobójstwem.
Jeśli w trakcie stosowania gabapentyny u pacjenta rozwinie się ostre zapalenie trzustki, powinno się rozważyć odstawienie gabapentyny (patrz punkt 4.8).
Pomimo braku dowodów na występowanie napadów drgawkowych z odbicia po zastosowaniu gabapentyny, nagłe odstawienie leków przeciwdrgawkowych u pacjentów z padaczką może wywołać stan padaczkowy (patrz punkt 4.2).
Podobnie jak w przypadku innych leków przeciwpadaczkowych, podczas stosowania gabapentyny u niektórych pacjentów może dochodzić do zwiększenia częstości napadów lub pojawienia się nowych rodzajów napadów drgawkowych.
Tak jak w przypadku innych leków przeciwpadaczkowych, u pacjentów opornych na terapię leczonych więcej niż jednym lekiem przeciwpadaczkowym, próby odstawienia dodatkowych leków przeciwpadaczkowych w celu osiągnięcia monoterapii gabapentyną mają mały odsetek powodzeń.
Gabapentyna nie jest uważana za skuteczną w napadach pierwotnie uogólnionych, takich jak napady nieświadomości. U niektórych pacjentów może je nawet nasilać. W związku z tym, u pacjentów z napadami mieszanymi, w tym z napadami nieświadomości, gabapentynę należy stosować ostrożnie.
Nie przeprowadzono systematycznych badań z gabapentyną u pacjentów w wieku 65 lat i starszych. W jednym badaniu z zastosowaniem podwójnie ślepej próby u pacjentów z bólem neuropatycznym, senność, obrzęki obwodowe i osłabienie występowały u nieco większego odsetka pacjentów w wieku wskazują, aby profil zdarzeń niepożądanych różnił się od profilu zdarzeń niepożądanych obserwowanego u młodszych pacjentów.
Nie przeprowadzono wystarczająco dokładnych badań nad wpływem długotrwałego (powyżej 36 tygodni) stosowania gabapentyny na procesy uczenia się, inteligencję oraz rozwój dzieci i młodzieży. Korzyści płynące z długotrwałej terapii należy zatem rozpatrywać w kontekście potencjalnych zagrożeń.
Jednoczesne stosowanie z opioidami Pacjentów, którzy wymagają jednoczesnego stosowania opioidów należy ściśle monitorować w celu wykrycia objawów depresji ośrodkowego układu nerwowego, jak senność, uspokojenie i depresja oddechowa. U pacjentów przyjmujących jednocześnie gabapentynę i morfinę może wystąpić zwiększenie stężenia gabapentyny. Należy odpowiednio zmniejszyć dawkę gabapentyny lub opioidów (patrz punkt 4.5).
Depresja oddechowa Stosowanie gabapentyny wiąże się z występowaniem ciężkiej depresji oddechowej. Pacjenci z osłabioną czynnością oddechową, chorobą układu oddechowego lub chorobą neurologiczną, zaburzeniem czynności nerek, jednocześnie stosujący środki hamujące czynność OUN, oraz osoby w podeszłym wieku, mogą być bardziej narażeni na wystąpienie tego ciężkiego działania niepożądanego. U tych pacjentów może być konieczna modyfikacja dawki.
zmiana dot. bezpieczeństwa 5 Osutka polekowa z eozynofilią i objawami ogólnymi (ang. Drug Rash with Eosinophilia and Systemic Symptoms - DRESS) U pacjentów przyjmujących leki przeciwpadaczkowe, w tym gabapentynę, stwierdzono występowanie ciężkich, zagrażających życiu układowych reakcji nadwrażliwości, takich jak osutka polekowa z eozynofilią i objawami ogólnymi (patrz punkt 4.8). Należy podkreślić, że wczesne objawy nadwrażliwości, takie jak gorączka lub powiększenie węzłów chłonnych, mogą występować nawet przy braku widocznej wysypki. W przypadku wystąpienia takich objawów należy natychmiast zbadać pacjenta. Jeśli nie uda się potwierdzić innej etiologii tych objawów, należy przerwać podawanie gabapentyny.
Zawroty głowy, senność, utrata przytomności, splątanie i zaburzenia psychiczne Leczenie gabapentyną było związane z występowaniem zawrotów głowy i senności, które mogą zwiększać ryzyko wystąpienia przypadkowego zranienia (upadku) u pacjentów w podeszłym wieku. Po wprowadzeniu leku do obrotu zgłaszano również przypadki utraty przytomności, splątania i zaburzeń psychicznych. Dlatego należy zalecić pacjentom zachowanie ostrożności do chwili ustalenia, jaki wpływ ma na nich stosowany produkt leczniczy.
Reakcje anafilaktyczne Gabapentyna może powodować reakcje anafilaktyczne. Objawy podmiotowe i przedmiotowe w zgłaszanych przypadkach obejmowały: trudności w oddychaniu, obrzęk warg, gardła i języka oraz niedociśnienie tętnicze (w nagłych przypadkach z koniecznością leczenia). Pacjentom należy zalecić, aby w przypadku wystąpienia objawów anafilaksji odstawili gabapentynę i natychmiast skorzystali z pomocy medycznej.
Badania laboratoryjne Podczas półilościowego oznaczania białka całkowitego w moczu testem paskowym możliwe jest uzyskiwanie fałszywie dodatnich wyników. Zaleca się zatem weryfikowanie dodatniego wyniku testu paskowego w oparciu o inne metody analityczne, jak: metoda biuretowa, turbidymetryczna lub metody wiązania barwników, albo od razu oznaczać białko inną metodą.
Symleptic zawiera laktozę Lek nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.
Istnieją doniesienia o depresji oddechowej i (lub) uspokojeniu polekowym związanymi ze stosowaniem gabapentyny i opioidów. Niektórzy autorzy uważają, że dotyczy to w szczególności skojarzenia gabapentyny i opioidów, szczególnie u pacjentów w podeszłym wieku.
W badaniu u zdrowych ochotników (n = 12), u których 2 godziny przed podaniem 600 mg gabapentyny w kapsułce podawano 60 mg morfiny w kapsułce o kontrolowanym uwalnianiu, średnia wartość AUC dla gabapentyny zwiększała się o 44% w porównaniu do AUC dla gabapentyny podawanej bez morfiny. Z tego względu pacjentów należy uważnie obserwować w poszukiwaniu objawów zahamowania czynności OUN, takich jak senność, a dawkę gabapentyny lub morfiny odpowiednio zmniejszać.
Nie stwierdzono interakcji gabapentyny z fenobarbitalem, fenytoiną, kwasem walproinowym czy karbamazepiną.
Farmakokinetyka gabapentyny w stanie stacjonarnym u zdrowych ochotników i u pacjentów z padaczką otrzymujących leki przeciwpadaczkowe jest podobna.
Jednoczesne stosowanie gabapentyny i doustnych środków antykoncepcyjnych zawierających noretyndron i (lub) etynyloestradiol nie wpływa na farmakokinetykę w stanie stacjonarnym którejkolwiek z tych substancji.
zmiana dot. bezpieczeństwa 6 Jednoczesne stosowanie gabapentyny i leków zobojętniających sok żołądkowy zawierających glin i magnez, zmniejsza dostępność biologiczną gabapentyny do 24%. Zaleca się zatem przyjmowanie gabapentyny najwcześniej dwie godziny po przyjęciu leku zobojętniającego.
Probenecyd nie wpływa na wydalanie gabapentyny przez nerki.
Niewielkie zmniejszenie wydalania gabapentyny, jakie obserwuje się podczas jej jednoczesnego stosowania z cymetydyną, nie ma, jak się uważa, większego znaczenia klinicznego.
Zagrożenia związane z padaczką oraz ogólnie ze stosowaniem leków przeciwpadaczkowych
U potomstwa matek przyjmujących leki przeciwpadaczkowe ryzyko wad wrodzonych jest 2 – 3 razy większe niż w populacji ogólnej. Do najczęściej występujących wad zalicza się: rozszczep podniebienia, wady wrodzone układu krążenia oraz wady rozwojowe cewy nerwowej. Jednoczesne przyjmowanie kilku leków przeciwpadaczkowych może być związane z większym ryzykiem wystąpienia wad wrodzonych aniżeli monoterapia, dlatego bardzo ważne jest stosowanie monoterapii. Kobiety, co do których istnieje prawdopodobieństwo zajścia w ciążę lub kobiety w wieku rozrodczym powinny otrzymać poradę specjalisty. Jeżeli kobieta planuje zajście w ciążę, konieczność leczenia przeciwpadaczkowego należy powtórnie rozpatrzyć. Nie wolno nagle odstawiać leków przeciwpadaczkowych, gdyż spowodować to może przełomowe napady drgawkowe, które mogą grozić poważnymi konsekwencjami zarówno dla matki, jak i dziecka. Opóźnienie rozwoju u dzieci urodzonych przez matki z padaczką obserwowano rzadko. Nie ustalono, czy opóźnienie rozwoju spowodowane jest czynnikami genetycznymi, społecznymi, padaczką u matki czy leczeniem przeciwpadaczkowym.
Zagrożenia związane ze stosowaniem gabapentyny
Ciąża Brak jest wystarczających danych dotyczących stosowania gabapentyny u kobiet w ciąży. Badania na zwierzętach wykazały szkodliwy wpływ na rozrodczość (patrz punkt 5.3). Potencjalne zagrożenie dla człowieka nie jest znane. Gabapentyny nie należy stosować w okresie ciąży, chyba że potencjalne korzyści dla matki w sposób oczywisty przeważają nad możliwym zagrożeniem dla płodu.
Nie stwierdzono, czy stosowanie gabapentyny w okresie ciąży związane jest ze zwiększonym ryzykiem wad wrodzonych u dziecka, ze względu na występowanie padaczki oraz równoczesne stosowania leków przeciwpadaczkowych podczas każdej z opisywanych ciąż.
Karmienie piersią Gabapentyna przenika do mleka kobiecego. Ponieważ wpływ gabapentyny na noworodki i niemowlęta karmione piersią nie jest znany, należy zachować ostrożność podczas podawania tego produktu leczniczego kobietom karmiącym piersią. Gabapentynę można stosować u kobiet karmiących piersią jedynie wtedy, gdy korzyści w sposób oczywisty przeważają nad zagrożeniami.
Gabapentyna wywiera niewielki lub umiarkowany wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Gabapentyna oddziałuje na ośrodkowy układ nerwowy i może wywoływać senność, zawroty głowy lub inne podobne objawy. Nawet jeżeli nasilenie ich jest niewielkie lub umiarkowane, te działania niepożądane mogą być potencjalnie niebezpieczne w przypadku pacjentów prowadzących pojazdy lub obsługujących maszyny. Jest to szczególnie istotne na początku leczenia lub bezpośrednio po zwiększeniu dawki.
zmiana dot. bezpieczeństwa 7
Działania niepożądane obserwowane podczas badań klinicznych u pacjentów z padaczką (u których gabapentynę stosowano jako lek wspomagający lub w monoterapii) oraz u pacjentów z bólem neuropatycznym wymieniono razem w zestawieniu poniżej, zgodnie z klasyfikacją i częstością ich występowania: bardzo często (≥1/10), często (≥1/100 do <1/10), niezbyt często (≥1/1000 do ≤1/100), rzadko (≥1/10 000 do ≤1/1000), nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych).
Jeżeli działanie niepożądane stwierdzane było z różną częstością w badaniach klinicznych, wymienione zostało w kategorii o największej z obserwowanych częstości występowania.
Dodatkowe działania niepożądane zaobserwowane po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu, zakwalifikowano do grupy o nieznanej częstości (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych badań) i wyróżniono kursywą poniżej.
Działania niepożądane w każdej kategorii częstości występowania uporządkowano według malejącej ciężkości tych działań.
Zakażenia i zarażenia pasożytnicze Bardzo często: zakażenie wirusowe Często: zapalenie płuc, zakażenie układu oddechowego, zakażenie dróg moczowych, zakażenie, zapalenie ucha środkowego
Zaburzenia krwi i układu chłonnego Często: leukopenia Częstość nieznana: małopłytkowość
Zaburzenia układu immunologicznego Niezbyt często: reakcje alergiczne (np. pokrzywka) Częstość nieznana: zespół nadwrażliwości, reakcje uogólnione ze zmiennymi objawami, które mogą obejmować gorączkę, wysypkę, zapalenie wątroby, uogólnione powiększenie węzłów chłonnych, eozynofilię oraz niekiedy inne objawy podmiotowe i przedmiotowe, reakcje anafilaktyczne
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania Często: jadłowstręt, wzmożone łaknienie Niezbyt często: Rzadko: Częstość nieznana: hiperglikemia (występująca najczęściej u pacjentów z cukrzycą) hipoglikemia (występująca najczęściej u pacjentów z cukrzycą) hiponatremia
Zaburzenia psychiczne
Często:
Niezbyt często: wrogość, splątanie i labilność emocjonalna, depresja, lęk, nerwowość, zaburzenia myślenia pobudzenie Częstość nieznana: omamy
Zaburzenia układu nerwowego Bardzo często: senność, zawroty głowy, ataksja Często: drgawki, hiperkinezy, dyzartria, niepamięć, drżenie, bezsenność, ból głowy, zaburzenia czucia, takie jak parestezje czy niedoczulica, zaburzenia koordynacji, oczopląs, wzmożone, osłabione lub zniesione odruchy Niezbyt często: Rzadko: zmniejszona ruchliwość, upośledzenie umysłowe utrata przytomności zmiana dot. bezpieczeństwa 8 Częstość nieznana: inne zaburzenia ruchowe (np. choreoatetoza, dyskinezy, dystonia)
Zaburzenia oka Często: zaburzenia widzenia, takie jak niedowidzenie, podwójne widzenie
Zaburzenia ucha i błędnika Często: zawroty głowy Częstość nieznana: szum uszny
Zaburzenia serca Niezbyt często: kołatanie serca
Zaburzenia naczyniowe Często: nadciśnienie tętnicze, rozszerzenie naczyń
Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia Często: duszność, zapalenie oskrzeli, zapalenie gardła, kaszel, nieżyt nosa Rzadko: depresja oddechowa
Zaburzenia żołądka i jelit Często: wymioty, nudności, zaburzenia dotyczące zębów, zapalenie dziąseł, biegunka, ból brzucha, niestrawność, zaparcia, suchość błony śluzowej jamy ustnej lub w gardle, wzdęcia Niezbyt często: dysfagia Częstość nieznana: zapalenie trzustki
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych Częstość nieznana: zapalenie wątroby, żółtaczka
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Często: obrzęk twarzy, plamica opisywana najczęściej jako występowanie zasinień wskutek urazów fizycznych, wysypka, świąd, trądzik Częstość nieznana: zespół Stevensa-Johnsona, obrzęk naczynioruchowy, rumień wielopostaciowy, łysienie, osutka polekowa z eozynofilią i objawami ogólnymi (patrz punkt 4.4)
Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej Często: bóle stawów, bóle mięśni, bóle pleców, drganie mięśni Częstość nieznana: rabdomioliza, drgawki kloniczne mięśni
Zaburzenia nerek i dróg moczowych Częstość nieznana: ostra niewydolność nerek, nietrzymanie moczu
Zaburzenia układu rozrodczego i piersi Często: impotencja Częstość nieznana:
hipertrofia piersi, ginekomastia Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania Bardzo często: uczucie zmęczenia, gorączka Często:
Niezbyt często: obrzęki obwodowe, zaburzenia chodu, osłabienie, ból, złe samopoczucie, zespół grypowy obrzęki uogólnione, upadki Częstość nieznana: objawy abstynencyjne (głównie lęk, bezsenność, nudności, bóle, pocenie się), bóle w klatce piersiowej. Opisywano również nagłe zgony z niewyjaśnionych przyczyn, w których nie wykazano zmiana dot. bezpieczeństwa 9 związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy stosowaniem gabapentyny, a zgonem.
Badania diagnostyczne Często: Niezbyt często: zmniejszenie liczby leukocytów we krwi, zwiększenie masy ciała zwiększone wartości testów czynnościowych wątroby SGOT (AST), SGPT (ALT) oraz bilirubiny Częstość nieznana: zmiany stężenia glukozy we krwi u pacjentów z cukrzycą, zwiększenie aktywności fosfokinazy kreatynowej we krwi
Urazy, zatrucia i powikłania po zabiegach Często: przypadkowe urazy, złamania, otarcia naskórka
Podczas leczenia gabapentyną opisywano przypadki ostrego zapalenia trzustki. Związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy stosowaniem gabapentyny, a tym powikłaniem jest jednak niejasny (patrz punkt 4.4).
U pacjentów ze schyłkową niewydolnością nerek leczonych hemodializą zaobserwowano miopatie wraz ze zwiększoną aktywnością kinazy kreatynowej.
Zakażenia dróg oddechowych, zapalenie ucha środkowego, drgawki i zapalenie oskrzeli stwierdzano wyłącznie w badaniach klinicznych prowadzonych z udziałem dzieci. Dodatkowo w badaniach tych często obserwowano agresywne zachowania i hiperkinezy.
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych: Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa Tel.: + 48 22 49 21 301 Faks: + 48 22 49 21 309 e-mail: [email protected] Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Po przedawkowaniu gabapentyny dawkami do 49 g nie obserwowano ostrych, zagrażających życiu działań toksycznych. Do objawów przedawkowania należały: zawroty głowy, podwójne widzenie, niewyraźna mowa, senność, ospałość i łagodna biegunka. U wszystkich pacjentów nastąpiło pełne wyzdrowienie po zastosowaniu leczenia wspomagającego. Zmniejszenie wchłaniania gabapentyny po dużych dawkach może ograniczać ilość wchłoniętego produktu leczniczego po przedawkowaniu i minimalizować tym samym działania toksyczne.
Przedawkowanie gabapentyny, szczególnie w połączeniu z innymi lekami przeciwdepresyjnymi może powodować śpiączkę.
Mimo że gabapentynę można usunąć z organizmu przez hemodializę, to w oparciu o dotychczasowe doświadczenia, postępowanie to nie jest zwykle konieczne. U pacjentów z zaawansowaną niewydolnością nerek zastosowanie hemodializy może być wskazane.
Nie udało się ustalić dawki letalnej gabapentyny pomimo podawania myszom i szczurom dawek tak dużych jak 8000 mg/kg mc. doustnie. Do objawów ostrej toksyczności u zwierząt zalicza się: ataksję, zaburzenia oddychania, opadanie powieki, zmniejszenie aktywności lub pobudzenie.
zmiana dot. bezpieczeństwa 10
Grupa farmakoterapeutyczna: inne leki przeciwpadaczkowe, kod ATC: N03 AX12
Mechanizm działania Dokładny mechanizm działania gabapentyny nie jest znany. Gabapentyna pod względem budowy chemicznej podobna jest do neurotransmitera GABA (kwas gamma-aminomasłowy), lecz jej mechanizm działania różni się od mechanizmu działania innych substancji czynnych wchodzących w interakcję z synapsami GABA-ergicznymi: walproinianu, barbituranów, benzodiazepin, inhibitorów transaminazy GABA, inhibitorów wychwytu GABA, agonistów GABA oraz proleków GABA. Badania in vitro, w których wykorzystywano znakowaną gabapentynę, scharakteryzowały nowe peptydowe miejsce wiązania w tkance mózgowej szczura, między innymi w obrębie kory nowej i hipokampa, co może mieć związek z działaniem przeciwdrgawkowym i przeciwbólowym gabapentyny i jej pochodnych strukturalnych. Miejsce wiązania gabapentyny zostało zidentyfikowane w obrębie podjednostki alfa2-delta kanałów wapniowych bramkowanych napięciem.
Działanie farmakodynamiczne Gabapentyna w klinicznie istotnych stężeniach nie wiąże się w mózgu z innymi powszechnymi receptorami dla leków lub neurotransmiterów, takimi jak receptor GABA A , GABA B , benzodiazepinowy, dla glutaminianu, glicyny czy N-metylo-D-asparaginianu.
Skuteczność kliniczna i bezpieczeństwo stosowania W warunkach in vitro gabapentyna nie wchodzi w interakcje z kanałami sodowymi, w czym różni się od fenytoiny i karbamazepiny. W niektórych układach doświadczalnych in vitro gabapentyna częściowo osłabia reakcje na agonistę glutaminianu N-metylo-D-asparaginian (NMDA), jednak tylko w stężeniach większych niż 100 μM, których nie osiąga się w warunkach in vivo. Gabapentyna nieznacznie zmniejsza uwalnianie neurotransmiterów monoaminowych w warunkach in vitro. Podawanie gabapentyny szczurom zwiększa obrót GABA w kilku obszarach mózgu w sposób podobny do walproinianu sodu, choć w innych regionach. Znaczenie opisanych kierunków działań gabapentyny dla efektu przeciwdrgawkowego pozostaje nieustalone. U zwierząt gabapentyna szybko przenika do mózgu, zapobiegając napadom wywoływanym maksymalnymi elektrowstrząsami, związkami chemicznymi wywołującymi drgawki, w tym inhibitorami syntezy GABA oraz w genetycznych modelach padaczki.
Dzieci i młodzież Badanie kliniczne dotyczące terapii dodanej napadów częściowych u dzieci w wieku od 3 do 12 lat wykazało widoczną, ale nieznaczącą statystycznie różnicę w 50% odpowiedzi na leczenie, na korzyść grupy gabapentyny w porównaniu z grupą placebo. Dodatkowe analizy post-hoc (po fakcie) odpowiedzi na leczenie w zależności od wieku nie wykazały statystycznie istotnego wpływu wieku, ani jako zmiennej ciągłej, ani dychotomicznej (grupy wiekowe 3-5 oraz 6-12 lat). Dane ze wspomnianych analiz post-hoc (po fakcie) podsumowano w poniższej tabeli:
Odpowiedź (≥50% popraw) w zależności od leczenia i wieku populacji MITT* Kategoria wiekowa Placebo Gabapentyna Wartość - P < 6 lat 4/21 (19,0%) 4/17 (23,5%) 0,7362 od 6 do 12 lat 17/99 (17,2%) 20/96 (20,8%) 0,5144
*Zmodyfikowana populacja oceniana według zasady „modified intent to treat” (MITT) została określona jako ogół pacjentów zrandomizowanych do badanego leczenia, którzy poza tym mieli nadające się do oceny dzienniczki napadów dostępne w ciągu 28 dni, zarówno w czasie fazy wstępnej, jak i fazy podwójnie ślepej.
zmiana dot. bezpieczeństwa 11
Wchłanianie Po podaniu doustnym gabapentyna osiąga maksymalne stężenie w osoczu po 2 – 3 godzinach. Dostępność biologiczna gabapentyny (odsetek wchłoniętej dawki) wykazuje tendencję do zmniejszania się wraz ze zwiększaniem dawki. Bezwzględna dostępność biologiczna kapsułki 300 mg wynosi około 60%. Nie stwierdzono, aby pożywienie, w tym dieta bogatotłuszczowa, miało klinicznie istotny wpływ na farmakokinetykę gabapentyny.
Na farmakokinetykę gabapentyny nie ma wpływu wielokrotne podawanie. Choć w badaniach klinicznych stężenia gabapentyny w osoczu wahały się od 2 μg/ml do 20 μg/ml, stężenia te nie miały wartości predykcyjnej, jeżeli chodzi o bezpieczeństwo czy skuteczność. Parametry farmakokinetyczne podano w Tabeli 3.
Tabela 3 Podsumowanie średnich parametrów farmakokinetycznych gabapentyny w stanie stacjonarnym podczas stosowania co 8 godzin (% CV) Parametr farmakokinetyczny (N=7) (N=14) (N=14)
średnio % CV średnio % CV średnio % CV C max
t max (h) 2,7 (18) 2,1 (54) 1,6 (76) t 1/2 (h) 5,2 (12) 10,8 (89) 10,6 (41) AUC (0-8) (μg•h/ml) 24,8 (24) 34,5 (34) 51,4 (27) Ae%(%) brak danych brak danych 47,2 (25) 34,4 (37) C max = maksymalne stężenie w osoczu w stanie stacjonarnym t max = czas do osiągnięcia C max t 1/2 = okres półtrwania eliminacji AUC (0-8) = pole powierzchni pod krzywą stężenia w osoczu w zależności od czasu dla okresu od podania produktu leczniczego do 8 godzin po podaniu. Ae% = odsetek dawki, która została wydalona z moczem w postaci niezmienionej od chwili podania produktu leczniczego do 8 godzin po podaniu.
Dystrybucja Gabapentyna nie wiąże się z białkami osocza i jej objętość dystrybucji wynosi 57,7 litrów. U pacjentów z padaczką stężenie gabapentyny w płynie mózgowo-rdzeniowym stanowi około 20% stężenia w stanie stacjonarnym osiągniętego w osoczu. Gabapentyna obecna jest w mleku kobiet karmiących piersią.
Metabolizm Nie ma dowodów na to, że organizm ludzki metabolizuje gabapentynę. Nie indukuje ona wątrobowych oksydaz o mieszanej funkcji uczestniczących w metabolizmie leków.
Eliminacja Gabapentyna usuwana jest z organizmu przez nerki wyłącznie w postaci niezmienionej. Okres półtrwania w fazie eliminacji gabapentyny nie zależy od dawki i wynosi średnio 5 – 7 godzin.
U pacjentów w podeszłym wieku oraz u pacjentów z zaburzoną czynnością nerek klirens gabapentyny z osocza jest zmniejszony. Stała szybkości eliminacji gabapentyny, klirens z osocza oraz klirens nerkowy wykazują zależność proporcjonalną do klirensu kreatyniny.
Gabapentyna usuwana jest z osocza przez hemodializę. U pacjentów z zaburzoną czynnością nerek lub poddawanych hemodializie zaleca się modyfikowanie dawkowania (patrz punkt 4.2).
Farmakokinetykę gabapentyny u dzieci ustalono w grupie pięćdziesięciu zdrowych osobników o rozpiętości wieku od 1 miesiąca do 12 lat. Stężenie gabapentyny w osoczu u dzieci w wieku zmiana dot. bezpieczeństwa 12 powyżej 5 lat jest generalnie podobne do stwierdzanego u dorosłych przy przeliczeniu dawki produktu leczniczego w mg na kilogram masy ciała. W badaniu farmakokinetyki, przeprowadzonym u 24 zdrowych dzieci w wieku od 1 miesiąca do 48 miesięcy, stwierdzono ekspozycję (AUC) mniejszą o około 30%, mniejsze stężenie C max
klirens w przeliczeniu na masę ciała, w porównaniu do dostępnych danych, zgłaszanych dla dzieci w wieku powyżej 5 lat.
Liniowość lub nieliniowość Dostępność biologiczna gabapentyny (odsetek wchłoniętej dawki) zmniejsza się wraz ze wzrostem dawki, co wpływa na nieliniowość parametrów farmakokinetycznych, do których zalicza się parametr dostępności biologicznej (F), np. Ae%, CL/F, Vd/F. Farmakokinetyka procesu eliminacji (parametry farmakokinetyczne, które są niezależne od wartości F, na przykład CLr i t 1/2 ) najlepiej opisuje model liniowy. Stężenie gabapentyny w osoczu w stanie stacjonarnym daje się przewidywać z danych dotyczących podania jednorazowego.
Działanie rakotwórcze Przeprowadzono badanie, w którym przez okres dwóch lat myszom i szczurom podawano gabapentynę z dietą. Dawki podawanej gabapentyny wynosiły 200, 600 i 2000 mg/kg/dobę w przypadku myszy i 250, 1000 i 2000 mg/kg/dobę w przypadku szczurów. Statystycznie znamienny wzrost częstości występowania nowotworów z komórek zrazikowych trzustki stwierdzono wyłącznie u samców szczura przy najwyższej dawce gabapentyny. Maksymalne stężenie gabapentyny w osoczu szczurów otrzymujących dawkę 2000 mg/kg/dobę przekraczało 10-krotnie stężenia występujące w osoczu u ludzi otrzymujących 3600 mg gabapentyny na dobę. Nowotwory z komórek zrazikowych trzustki to nowotwory o niskim stopniu złośliwości – nie wpływały na przeżywalność samców szczurów, nie dawały przerzutów, nie naciekały okolicznych tkanek i były podobne do nowotworów obserwowanych u zwierząt kontrolnych. Znaczenie rozwoju wspomnianych nowotworów z komórek zrazikowych trzustki występujących u samców szczura dla ryzyka rakotwórczego u ludzi jest niejasne.
Działanie mutagenne Nie wykazano, by gabapentyna posiadała potencjał genotoksyczny. W standardowych oznaczeniach in vitro opartych na komórkach bakterii lub ssaków, gabapentyna nie wykazywała działania mutagennego. Gabapentyna nie powodowała strukturalnych aberracji chromosomowych w komórkach ssaków w warunkach in vitro ani in vivo, oraz nie indukowała powstawania mikrojąderek w szpiku kostnym chomika.
Negatywny wpływ na płodność
Nie obserwowano działań niepożądanych, dotyczących płodności czy rozrodczości u szczurów, którym podawano dawki do 2000 mg/kg (około 5-krotnie przekraczająca maksymalną dawkę u człowieka, wyrażoną w mg/m ).
Działanie teratogenne
Gabapentyna nie zwiększała częstości występowania wad wrodzonych w porównaniu z grupą kontrolną u potomstwa myszy, szczurów i królików, w dawkach do odpowiednio 50, 30 i 25 razy wyższych niż dobowa dawka u ludzi wynosząca 3600 mg (dawki te odpowiadały czterokrotności, pięciokrotności i ośmiokrotności dawki dobowej u człowieka, wyrażonej w mg/m 2 ).
U gryzoni gabapentyna powodowała opóźnienie kostnienia w obrębie czaszki, kręgów, kończyn przednich i kończyn tylnych, co wskazywałoby na opóźnienie rozwoju płodowego. Efekty te obserwowano, gdy ciężarne myszy w okresie organogenezy otrzymywały doustnie dawki wynoszące 5-krotności dawki u człowieka wynoszącej 3600 mg, w przeliczeniu na mg/m 2 .
zmiana dot. bezpieczeństwa 13 Działania teratogennego nie stwierdzono u potomstwa ciężarnych myszy, którym podawano dawkę 2 ).
W badaniu płodności i ogólnej rozrodczości szczurów obserwowano zwiększoną częstość występowania wodniaka moczowodu i (lub) wodonercza przy dawce wynoszącej 2000 mg/kg/dobę, przy dawce wynoszącej 1500 mg/kg/dobę w badaniu teratologicznym oraz przy dawce wynoszącej 500, 1000 i 2000 mg/kg/dobę w badaniu prenatalnym i postnatalnym. Znaczenie tych obserwacji nie jest znane, jednak mogą one być związane z opóźnionym rozwojem. Dawki te również odpowiadają około 1- do 5-krotności dawki dobowej u człowieka wynoszącej 3600 mg, w przeliczeniu na mg/m 2 .
W badaniu teratogenności na królikach przy dawkach wynoszących 60, 300 i 1500 mg/kg/dobę podawanych w okresie organogenezy, występowała zwiększona częstość utraty płodu po zagnieżdżeniu. Dawki te odpowiadają około 1/4 do 8-krotności dawki dobowej u człowieka wynoszącej 3600 mg, w przeliczeniu na mg/m 2 .
Symleptic, kapsułki twarde, 100 mg: Laktoza bezwodna Skrobia kukurydziana Talk Żelatyna Tytanu dwutlenek (E 171) Symleptic, kapsułki twarde, 300 mg: Laktoza bezwodna Skrobia kukurydziana Talk Żelatyna Tytanu dwutlenek (E 171) Żelaza tlenek żółty (E 172)
Nie dotyczy.
Przechowywać w temperaturze do 25°C.
Blistry z folii PVC/Aluminium w tekturowym pudełku Wielkość opakowania: 100 kapsułek twardych.
Bez specjalnych wymagań.
Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami. zmiana dot. bezpieczeństwa 14
Symphar Sp. z o.o. ul. Koszykowa 65 00-667 Warszawa
Symleptic, 100 mg: Pozwolenie nr 15188 Symleptic, 300 mg: Pozwolenie nr 15189
Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 03.03.2009 r. Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 17.04 2015 r.
02/04/2019
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Symleptic, 100 mg, kapsułki twarde Symleptic, 300 mg, kapsułki twarde
2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY
Symleptic, 100 mg Jedna kapsułka twarda zawiera 100 mg gabapentyny (Gabapentinum). Substancja pomocnicza o znanym działaniu: laktoza bezwodna 22,5 mg.
Symleptic, 300 mg Jedna kapsułka twarda zawiera 300 mg gabapentyny (Gabapentinum). Substancja pomocnicza o znanym działaniu: laktoza bezwodna 67,5 mg.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1
3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA
Kapsułki twarde Symleptic, 100 mg: twarde kapsułki żelatynowe (wielkość 3) z białym, nieprzezroczystym korpusem i wieczkiem, wypełnione białym proszkiem. Symleptic, 300 mg: twarde kapsułki żelatynowe (wielkość 1) z żółtym, nieprzezroczystym korpusem i wieczkiem, wypełnione białym proszkiem.
4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE
4.1 Wskazania do stosowania
Padaczka Gabapentyna wskazana jest jako lek wspomagający w leczeniu napadów częściowych, także wtórnie uogólnionych, u dorosłych i dzieci w wieku 6 lat i starszych (patrz punkt 5.1).
Gabapentyna wskazana jest do stosowania w monoterapii napadów częściowych, także wtórnie uogólnionych, u dorosłych i młodzieży w wieku 12 lat i starszych.
Leczenie obwodowego bólu neuropatycznego Gabapentyna wskazana jest do stosowania w leczeniu obwodowego bólu neuropatycznego, np. bolesnej neuropatii cukrzycowej i nerwobólu po przebytym półpaścu u dorosłych.
4.2 Dawkowanie i sposób podawania
Podanie doustne.
Gabapentynę można przyjmować niezależnie od posiłków. Kapsułki należy połykać w całości, popijając odpowiednią ilością płynu (np. szklanką wody).
Dla wszystkich wskazań schemat ustalania dawki w przypadku rozpoczynania leczenia opisano w Tabeli 1. Schemat ten zaleca się u dorosłych i młodzieży w wieku 12 lat i starszych. Instrukcje zmiana dot. bezpieczeństwa 2 dotyczące dawkowania u dzieci poniżej 12 lat podano w osobnym podpunkcie w dalszej części niniejszego punktu.
Tabela 1 SCHEMAT DAWKOWANIA NA POCZĄTKU LECZENIA Dzień 1 Dzień 2 Dzień 3
Padaczka
Padaczka zwykle wymaga długotrwałego leczenia. Dawkowanie ustala lekarz prowadzący zależnie od indywidualnej tolerancji i skuteczności. Jeśli w ocenie lekarza istnieje potrzeba zmniejszenia dawki, odstawienia produktu leczniczego lub zastąpienia go innym, należy to czynić stopniowo przez minimum tydzień.
Dorośli i młodzież
W badaniach klinicznych skuteczny zakres dawek gabapentyny wynosił od 900 do 3600 mg/dobę. Leczenie można rozpocząć od zwiększania dawki w sposób opisany w Tabeli 1 lub podając 300 mg trzy razy na dobę w pierwszym dniu leczenia. Następnie, zależnie od indywidualnej odpowiedzi pacjenta i tolerancji, dawkę można zwiększać o 300 mg/dobę co 2-3 dni do maksymalnej dawki gabapentyny. Minimalny czas do osiągnięcia dawki 1800 mg/dobę wynosi 1 tydzień, do dawki dawka dobowa powinna być podzielona na trzy dawki pojedyncze, przy czym maksymalny odstęp pomiędzy dawkami nie powinien być dłuższy niż 12 godzin, by zapobiec napadom przełomowym.
Dzieci w wieku 6 lat i starsze
Dawka początkowa powinna wynosić od 10 do 15 mg/kg mc./dobę. Dawka skuteczna osiągana jest przez stopniowe zwiększanie dawki przez okres około trzech dni. Dawka skuteczna gabapentyny u dzieci w wieku 6 lat i starszych wynosi 25 do 35 mg/kg mc./dobę. Dawki do 50 mg/kg mc./dobę były dobrze tolerowane w długookresowym badaniu klinicznym. Całkowita dawka dobowa powinna być podzielona na trzy dawki pojedyncze, przy czym maksymalny odstęp pomiędzy dawkami nie powinien być dłuższy niż 12 godzin.
Nie jest konieczne monitorowanie stężenia gabapentyny w osoczu w celu optymalizacji leczenia gabapentyną. Ponadto gabapentyna może być stosowana w skojarzeniu z innymi lekami przeciwpadaczkowymi bez obawy o zmiany stężenia w osoczu samej gabapentyny lub stężenia w surowicy innych leków przeciwpadaczkowych.
Obwodowy ból neuropatyczny
Dorośli
Leczenie można rozpocząć od zwiększania dawki w sposób opisany w Tabeli 1. Leczenie można też rozpocząć od podania 900 mg/dobę w trzech równych dawkach podzielonych. Następnie – zależnie od indywidualnej odpowiedzi pacjenta i tolerancji – dawkę można zwiększać o 300 mg/dobę co 2-3 dni do maksymalnej dawki 3600 mg/dobę. U niektórych pacjentów wskazane może być wolniejsze zwiększanie dawki gabapentyny. Minimalny czas do osiągnięcia dawki 1800 mg/dobę wynosi tydzień, do dawki 2400 mg/dobę – łącznie dwa tygodnie, a do dawki 3600 mg/dobę – łącznie trzy tygodnie.
Nie oceniano skuteczności i bezpieczeństwa stosowania produktu leczniczego w leczeniu obwodowego bólu neuropatycznego, takiego jak bolesna neuropatia cukrzycowa czy nerwoból po przebytym półpaścu, w badaniach klinicznych przez okres dłuższy niż 5 miesięcy. Jeżeli pacjent będzie wymagał podawania produktu leczniczego przez okres dłuższy niż 5 miesięcy z powodu zmiana dot. bezpieczeństwa 3 obwodowego bólu neuropatycznego, lekarz prowadzący powinien ocenić stan kliniczny pacjenta i konieczność stosowania dalszego leczenia.
Informacja wspólna dla wszystkich wskazań do stosowania
U pacjentów w złym stanie ogólnym, tzn. z małą masą ciała, u pacjentów po przeszczepie itp., dawkowanie należy zwiększać wolniej, stosując mniejsze dawki albo wydłużając odstęp pomiędzy kolejnym zwiększeniem dawki dobowej.
Stosowanie u pacjentów w podeszłym wieku (powyżej 65 lat)
U pacjentów w podeszłym wieku może być konieczna modyfikacja dawki ze względu na pogarszającą się z wiekiem wydolność nerek (patrz Tabela 2). Senność, obrzęki obwodowe, astenia mogą występować częściej u pacjentów w podeszłym wieku.
Stosowanie u pacjentów z zaburzoną czynnością nerek
U pacjentów z zaburzoną czynnością nerek i (lub) poddawanych hemodializie zaleca się modyfikowanie dawkowania w sposób opisany w Tabeli 2. W celu zgodnego z zaleceniami dawkowania u pacjentów z zaburzoną czynnością nerek, można stosować kapsułki zawierające
Tabela 2 DAWKOWANIE GABAPENTYNY U DOROSŁYCH W ZALEŻNOŚCI OD STOPNIA WYDOLNOŚCI NEREK Klirens kreatyniny (ml/min) Całkowita dawka dobowa
≥80 900-3600 50-79 600-1800 30-49 300-900 15-29 150 b -600 <15 c
b -600
a)
stosuje się u pacjentów z zaburzoną czynnością nerek (klirens kreatyniny <79 ml/min). b)
c)
proporcjonalnie do wartości klirensu kreatyniny (np. pacjenci z klirensem kreatyniny wynoszącym 7,5 ml/min powinni otrzymywać połowę dawki dobowej stosowanej u pacjentów z klirensem kreatyniny wynoszącym 15 ml/min).
Stosowanie u pacjentów poddawanych hemodializie
W przypadku pacjentów z bezmoczem poddawanych hemodializie, którzy nigdy wcześniej nie otrzymywali gabapentyny, zaleca się podanie dawki nasycającej wynoszącej 300 do 400 mg, a następnie 200 do 300 mg gabapentyny po każdych 4 godzinach hemodializy. W dniach pomiędzy hemodializami nie należy podawać gabapentyny.
W przypadku pacjentów z niewydolnością nerek poddawanych hemodializie, wielkość dawki podtrzymującej należy oprzeć na zaleceniach dotyczących dawkowania zawartych w Tabeli 2. Oprócz dawki podtrzymującej, zaleca się podawanie 200 do 300 mg po każdych 4 godzinach hemodializy.
4.3 Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.
zmiana dot. bezpieczeństwa 4
4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania
Zgłaszano myśli i zachowania samobójcze u pacjentów leczonych lekami przeciwpadaczkowymi w różnych wskazaniach. Metaanaliza badań kontrolowanych placebo nad stosowaniem leków przeciwpadaczkowych wykazała niewielki wzrost ryzyka wystąpienia zachowań samobójczych. Mechanizm tego działania nie jest znany i dostępne dane nie pozwalają wykluczyć zwiększonego ryzyka dla gabapentyny. Ze względu na możliwość wystąpienia zdarzeń związanych z samobójstwem w trakcie leczenia, pacjentów należy ściśle obserwować. Pacjentów (i opiekunów pacjentów) należy poinformować o potrzebie zasięgnięcia porady lekarskiej w przypadku wystąpienia objawów zdarzeń związanych z samobójstwem.
Jeśli w trakcie stosowania gabapentyny u pacjenta rozwinie się ostre zapalenie trzustki, powinno się rozważyć odstawienie gabapentyny (patrz punkt 4.8).
Pomimo braku dowodów na występowanie napadów drgawkowych z odbicia po zastosowaniu gabapentyny, nagłe odstawienie leków przeciwdrgawkowych u pacjentów z padaczką może wywołać stan padaczkowy (patrz punkt 4.2).
Podobnie jak w przypadku innych leków przeciwpadaczkowych, podczas stosowania gabapentyny u niektórych pacjentów może dochodzić do zwiększenia częstości napadów lub pojawienia się nowych rodzajów napadów drgawkowych.
Tak jak w przypadku innych leków przeciwpadaczkowych, u pacjentów opornych na terapię leczonych więcej niż jednym lekiem przeciwpadaczkowym, próby odstawienia dodatkowych leków przeciwpadaczkowych w celu osiągnięcia monoterapii gabapentyną mają mały odsetek powodzeń.
Gabapentyna nie jest uważana za skuteczną w napadach pierwotnie uogólnionych, takich jak napady nieświadomości. U niektórych pacjentów może je nawet nasilać. W związku z tym, u pacjentów z napadami mieszanymi, w tym z napadami nieświadomości, gabapentynę należy stosować ostrożnie.
Nie przeprowadzono systematycznych badań z gabapentyną u pacjentów w wieku 65 lat i starszych. W jednym badaniu z zastosowaniem podwójnie ślepej próby u pacjentów z bólem neuropatycznym, senność, obrzęki obwodowe i osłabienie występowały u nieco większego odsetka pacjentów w wieku wskazują, aby profil zdarzeń niepożądanych różnił się od profilu zdarzeń niepożądanych obserwowanego u młodszych pacjentów.
Nie przeprowadzono wystarczająco dokładnych badań nad wpływem długotrwałego (powyżej 36 tygodni) stosowania gabapentyny na procesy uczenia się, inteligencję oraz rozwój dzieci i młodzieży. Korzyści płynące z długotrwałej terapii należy zatem rozpatrywać w kontekście potencjalnych zagrożeń.
Jednoczesne stosowanie z opioidami Pacjentów, którzy wymagają jednoczesnego stosowania opioidów należy ściśle monitorować w celu wykrycia objawów depresji ośrodkowego układu nerwowego, jak senność, uspokojenie i depresja oddechowa. U pacjentów przyjmujących jednocześnie gabapentynę i morfinę może wystąpić zwiększenie stężenia gabapentyny. Należy odpowiednio zmniejszyć dawkę gabapentyny lub opioidów (patrz punkt 4.5).
Depresja oddechowa Stosowanie gabapentyny wiąże się z występowaniem ciężkiej depresji oddechowej. Pacjenci z osłabioną czynnością oddechową, chorobą układu oddechowego lub chorobą neurologiczną, zaburzeniem czynności nerek, jednocześnie stosujący środki hamujące czynność OUN, oraz osoby w podeszłym wieku, mogą być bardziej narażeni na wystąpienie tego ciężkiego działania niepożądanego. U tych pacjentów może być konieczna modyfikacja dawki.
zmiana dot. bezpieczeństwa 5 Osutka polekowa z eozynofilią i objawami ogólnymi (ang. Drug Rash with Eosinophilia and Systemic Symptoms - DRESS) U pacjentów przyjmujących leki przeciwpadaczkowe, w tym gabapentynę, stwierdzono występowanie ciężkich, zagrażających życiu układowych reakcji nadwrażliwości, takich jak osutka polekowa z eozynofilią i objawami ogólnymi (patrz punkt 4.8). Należy podkreślić, że wczesne objawy nadwrażliwości, takie jak gorączka lub powiększenie węzłów chłonnych, mogą występować nawet przy braku widocznej wysypki. W przypadku wystąpienia takich objawów należy natychmiast zbadać pacjenta. Jeśli nie uda się potwierdzić innej etiologii tych objawów, należy przerwać podawanie gabapentyny.
Zawroty głowy, senność, utrata przytomności, splątanie i zaburzenia psychiczne Leczenie gabapentyną było związane z występowaniem zawrotów głowy i senności, które mogą zwiększać ryzyko wystąpienia przypadkowego zranienia (upadku) u pacjentów w podeszłym wieku. Po wprowadzeniu leku do obrotu zgłaszano również przypadki utraty przytomności, splątania i zaburzeń psychicznych. Dlatego należy zalecić pacjentom zachowanie ostrożności do chwili ustalenia, jaki wpływ ma na nich stosowany produkt leczniczy.
Reakcje anafilaktyczne Gabapentyna może powodować reakcje anafilaktyczne. Objawy podmiotowe i przedmiotowe w zgłaszanych przypadkach obejmowały: trudności w oddychaniu, obrzęk warg, gardła i języka oraz niedociśnienie tętnicze (w nagłych przypadkach z koniecznością leczenia). Pacjentom należy zalecić, aby w przypadku wystąpienia objawów anafilaksji odstawili gabapentynę i natychmiast skorzystali z pomocy medycznej.
Badania laboratoryjne Podczas półilościowego oznaczania białka całkowitego w moczu testem paskowym możliwe jest uzyskiwanie fałszywie dodatnich wyników. Zaleca się zatem weryfikowanie dodatniego wyniku testu paskowego w oparciu o inne metody analityczne, jak: metoda biuretowa, turbidymetryczna lub metody wiązania barwników, albo od razu oznaczać białko inną metodą.
Symleptic zawiera laktozę Lek nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.
4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji
Istnieją doniesienia o depresji oddechowej i (lub) uspokojeniu polekowym związanymi ze stosowaniem gabapentyny i opioidów. Niektórzy autorzy uważają, że dotyczy to w szczególności skojarzenia gabapentyny i opioidów, szczególnie u pacjentów w podeszłym wieku.
W badaniu u zdrowych ochotników (n = 12), u których 2 godziny przed podaniem 600 mg gabapentyny w kapsułce podawano 60 mg morfiny w kapsułce o kontrolowanym uwalnianiu, średnia wartość AUC dla gabapentyny zwiększała się o 44% w porównaniu do AUC dla gabapentyny podawanej bez morfiny. Z tego względu pacjentów należy uważnie obserwować w poszukiwaniu objawów zahamowania czynności OUN, takich jak senność, a dawkę gabapentyny lub morfiny odpowiednio zmniejszać.
Nie stwierdzono interakcji gabapentyny z fenobarbitalem, fenytoiną, kwasem walproinowym czy karbamazepiną.
Farmakokinetyka gabapentyny w stanie stacjonarnym u zdrowych ochotników i u pacjentów z padaczką otrzymujących leki przeciwpadaczkowe jest podobna.
Jednoczesne stosowanie gabapentyny i doustnych środków antykoncepcyjnych zawierających noretyndron i (lub) etynyloestradiol nie wpływa na farmakokinetykę w stanie stacjonarnym którejkolwiek z tych substancji.
zmiana dot. bezpieczeństwa 6 Jednoczesne stosowanie gabapentyny i leków zobojętniających sok żołądkowy zawierających glin i magnez, zmniejsza dostępność biologiczną gabapentyny do 24%. Zaleca się zatem przyjmowanie gabapentyny najwcześniej dwie godziny po przyjęciu leku zobojętniającego.
Probenecyd nie wpływa na wydalanie gabapentyny przez nerki.
Niewielkie zmniejszenie wydalania gabapentyny, jakie obserwuje się podczas jej jednoczesnego stosowania z cymetydyną, nie ma, jak się uważa, większego znaczenia klinicznego.
4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację
Zagrożenia związane z padaczką oraz ogólnie ze stosowaniem leków przeciwpadaczkowych
U potomstwa matek przyjmujących leki przeciwpadaczkowe ryzyko wad wrodzonych jest 2 – 3 razy większe niż w populacji ogólnej. Do najczęściej występujących wad zalicza się: rozszczep podniebienia, wady wrodzone układu krążenia oraz wady rozwojowe cewy nerwowej. Jednoczesne przyjmowanie kilku leków przeciwpadaczkowych może być związane z większym ryzykiem wystąpienia wad wrodzonych aniżeli monoterapia, dlatego bardzo ważne jest stosowanie monoterapii. Kobiety, co do których istnieje prawdopodobieństwo zajścia w ciążę lub kobiety w wieku rozrodczym powinny otrzymać poradę specjalisty. Jeżeli kobieta planuje zajście w ciążę, konieczność leczenia przeciwpadaczkowego należy powtórnie rozpatrzyć. Nie wolno nagle odstawiać leków przeciwpadaczkowych, gdyż spowodować to może przełomowe napady drgawkowe, które mogą grozić poważnymi konsekwencjami zarówno dla matki, jak i dziecka. Opóźnienie rozwoju u dzieci urodzonych przez matki z padaczką obserwowano rzadko. Nie ustalono, czy opóźnienie rozwoju spowodowane jest czynnikami genetycznymi, społecznymi, padaczką u matki czy leczeniem przeciwpadaczkowym.
Zagrożenia związane ze stosowaniem gabapentyny
Ciąża Brak jest wystarczających danych dotyczących stosowania gabapentyny u kobiet w ciąży. Badania na zwierzętach wykazały szkodliwy wpływ na rozrodczość (patrz punkt 5.3). Potencjalne zagrożenie dla człowieka nie jest znane. Gabapentyny nie należy stosować w okresie ciąży, chyba że potencjalne korzyści dla matki w sposób oczywisty przeważają nad możliwym zagrożeniem dla płodu.
Nie stwierdzono, czy stosowanie gabapentyny w okresie ciąży związane jest ze zwiększonym ryzykiem wad wrodzonych u dziecka, ze względu na występowanie padaczki oraz równoczesne stosowania leków przeciwpadaczkowych podczas każdej z opisywanych ciąż.
Karmienie piersią Gabapentyna przenika do mleka kobiecego. Ponieważ wpływ gabapentyny na noworodki i niemowlęta karmione piersią nie jest znany, należy zachować ostrożność podczas podawania tego produktu leczniczego kobietom karmiącym piersią. Gabapentynę można stosować u kobiet karmiących piersią jedynie wtedy, gdy korzyści w sposób oczywisty przeważają nad zagrożeniami.
4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn
Gabapentyna wywiera niewielki lub umiarkowany wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Gabapentyna oddziałuje na ośrodkowy układ nerwowy i może wywoływać senność, zawroty głowy lub inne podobne objawy. Nawet jeżeli nasilenie ich jest niewielkie lub umiarkowane, te działania niepożądane mogą być potencjalnie niebezpieczne w przypadku pacjentów prowadzących pojazdy lub obsługujących maszyny. Jest to szczególnie istotne na początku leczenia lub bezpośrednio po zwiększeniu dawki.
zmiana dot. bezpieczeństwa 7
4.8 Działania niepożądane
Działania niepożądane obserwowane podczas badań klinicznych u pacjentów z padaczką (u których gabapentynę stosowano jako lek wspomagający lub w monoterapii) oraz u pacjentów z bólem neuropatycznym wymieniono razem w zestawieniu poniżej, zgodnie z klasyfikacją i częstością ich występowania: bardzo często (≥1/10), często (≥1/100 do <1/10), niezbyt często (≥1/1000 do ≤1/100), rzadko (≥1/10 000 do ≤1/1000), nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych).
Jeżeli działanie niepożądane stwierdzane było z różną częstością w badaniach klinicznych, wymienione zostało w kategorii o największej z obserwowanych częstości występowania.
Dodatkowe działania niepożądane zaobserwowane po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu, zakwalifikowano do grupy o nieznanej częstości (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych badań) i wyróżniono kursywą poniżej.
Działania niepożądane w każdej kategorii częstości występowania uporządkowano według malejącej ciężkości tych działań.
Zakażenia i zarażenia pasożytnicze Bardzo często: zakażenie wirusowe Często: zapalenie płuc, zakażenie układu oddechowego, zakażenie dróg moczowych, zakażenie, zapalenie ucha środkowego
Zaburzenia krwi i układu chłonnego Często: leukopenia Częstość nieznana: małopłytkowość
Zaburzenia układu immunologicznego Niezbyt często: reakcje alergiczne (np. pokrzywka) Częstość nieznana: zespół nadwrażliwości, reakcje uogólnione ze zmiennymi objawami, które mogą obejmować gorączkę, wysypkę, zapalenie wątroby, uogólnione powiększenie węzłów chłonnych, eozynofilię oraz niekiedy inne objawy podmiotowe i przedmiotowe, reakcje anafilaktyczne
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania Często: jadłowstręt, wzmożone łaknienie Niezbyt często: Rzadko: Częstość nieznana: hiperglikemia (występująca najczęściej u pacjentów z cukrzycą) hipoglikemia (występująca najczęściej u pacjentów z cukrzycą) hiponatremia
Zaburzenia psychiczne
Często:
Niezbyt często: wrogość, splątanie i labilność emocjonalna, depresja, lęk, nerwowość, zaburzenia myślenia pobudzenie Częstość nieznana: omamy
Zaburzenia układu nerwowego Bardzo często: senność, zawroty głowy, ataksja Często: drgawki, hiperkinezy, dyzartria, niepamięć, drżenie, bezsenność, ból głowy, zaburzenia czucia, takie jak parestezje czy niedoczulica, zaburzenia koordynacji, oczopląs, wzmożone, osłabione lub zniesione odruchy Niezbyt często: Rzadko: zmniejszona ruchliwość, upośledzenie umysłowe utrata przytomności zmiana dot. bezpieczeństwa 8 Częstość nieznana: inne zaburzenia ruchowe (np. choreoatetoza, dyskinezy, dystonia)
Zaburzenia oka Często: zaburzenia widzenia, takie jak niedowidzenie, podwójne widzenie
Zaburzenia ucha i błędnika Często: zawroty głowy Częstość nieznana: szum uszny
Zaburzenia serca Niezbyt często: kołatanie serca
Zaburzenia naczyniowe Często: nadciśnienie tętnicze, rozszerzenie naczyń
Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia Często: duszność, zapalenie oskrzeli, zapalenie gardła, kaszel, nieżyt nosa Rzadko: depresja oddechowa
Zaburzenia żołądka i jelit Często: wymioty, nudności, zaburzenia dotyczące zębów, zapalenie dziąseł, biegunka, ból brzucha, niestrawność, zaparcia, suchość błony śluzowej jamy ustnej lub w gardle, wzdęcia Niezbyt często: dysfagia Częstość nieznana: zapalenie trzustki
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych Częstość nieznana: zapalenie wątroby, żółtaczka
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Często: obrzęk twarzy, plamica opisywana najczęściej jako występowanie zasinień wskutek urazów fizycznych, wysypka, świąd, trądzik Częstość nieznana: zespół Stevensa-Johnsona, obrzęk naczynioruchowy, rumień wielopostaciowy, łysienie, osutka polekowa z eozynofilią i objawami ogólnymi (patrz punkt 4.4)
Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej Często: bóle stawów, bóle mięśni, bóle pleców, drganie mięśni Częstość nieznana: rabdomioliza, drgawki kloniczne mięśni
Zaburzenia nerek i dróg moczowych Częstość nieznana: ostra niewydolność nerek, nietrzymanie moczu
Zaburzenia układu rozrodczego i piersi Często: impotencja Częstość nieznana:
hipertrofia piersi, ginekomastia Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania Bardzo często: uczucie zmęczenia, gorączka Często:
Niezbyt często: obrzęki obwodowe, zaburzenia chodu, osłabienie, ból, złe samopoczucie, zespół grypowy obrzęki uogólnione, upadki Częstość nieznana: objawy abstynencyjne (głównie lęk, bezsenność, nudności, bóle, pocenie się), bóle w klatce piersiowej. Opisywano również nagłe zgony z niewyjaśnionych przyczyn, w których nie wykazano zmiana dot. bezpieczeństwa 9 związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy stosowaniem gabapentyny, a zgonem.
Badania diagnostyczne Często: Niezbyt często: zmniejszenie liczby leukocytów we krwi, zwiększenie masy ciała zwiększone wartości testów czynnościowych wątroby SGOT (AST), SGPT (ALT) oraz bilirubiny Częstość nieznana: zmiany stężenia glukozy we krwi u pacjentów z cukrzycą, zwiększenie aktywności fosfokinazy kreatynowej we krwi
Urazy, zatrucia i powikłania po zabiegach Często: przypadkowe urazy, złamania, otarcia naskórka
Podczas leczenia gabapentyną opisywano przypadki ostrego zapalenia trzustki. Związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy stosowaniem gabapentyny, a tym powikłaniem jest jednak niejasny (patrz punkt 4.4).
U pacjentów ze schyłkową niewydolnością nerek leczonych hemodializą zaobserwowano miopatie wraz ze zwiększoną aktywnością kinazy kreatynowej.
Zakażenia dróg oddechowych, zapalenie ucha środkowego, drgawki i zapalenie oskrzeli stwierdzano wyłącznie w badaniach klinicznych prowadzonych z udziałem dzieci. Dodatkowo w badaniach tych często obserwowano agresywne zachowania i hiperkinezy.
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych: Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa Tel.: + 48 22 49 21 301 Faks: + 48 22 49 21 309 e-mail: [email protected] Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
4.9 Przedawkowanie
Po przedawkowaniu gabapentyny dawkami do 49 g nie obserwowano ostrych, zagrażających życiu działań toksycznych. Do objawów przedawkowania należały: zawroty głowy, podwójne widzenie, niewyraźna mowa, senność, ospałość i łagodna biegunka. U wszystkich pacjentów nastąpiło pełne wyzdrowienie po zastosowaniu leczenia wspomagającego. Zmniejszenie wchłaniania gabapentyny po dużych dawkach może ograniczać ilość wchłoniętego produktu leczniczego po przedawkowaniu i minimalizować tym samym działania toksyczne.
Przedawkowanie gabapentyny, szczególnie w połączeniu z innymi lekami przeciwdepresyjnymi może powodować śpiączkę.
Mimo że gabapentynę można usunąć z organizmu przez hemodializę, to w oparciu o dotychczasowe doświadczenia, postępowanie to nie jest zwykle konieczne. U pacjentów z zaawansowaną niewydolnością nerek zastosowanie hemodializy może być wskazane.
Nie udało się ustalić dawki letalnej gabapentyny pomimo podawania myszom i szczurom dawek tak dużych jak 8000 mg/kg mc. doustnie. Do objawów ostrej toksyczności u zwierząt zalicza się: ataksję, zaburzenia oddychania, opadanie powieki, zmniejszenie aktywności lub pobudzenie.
zmiana dot. bezpieczeństwa 10
5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE
5.1 Właściwości farmakodynamiczne
Grupa farmakoterapeutyczna: inne leki przeciwpadaczkowe, kod ATC: N03 AX12
Mechanizm działania Dokładny mechanizm działania gabapentyny nie jest znany. Gabapentyna pod względem budowy chemicznej podobna jest do neurotransmitera GABA (kwas gamma-aminomasłowy), lecz jej mechanizm działania różni się od mechanizmu działania innych substancji czynnych wchodzących w interakcję z synapsami GABA-ergicznymi: walproinianu, barbituranów, benzodiazepin, inhibitorów transaminazy GABA, inhibitorów wychwytu GABA, agonistów GABA oraz proleków GABA. Badania in vitro, w których wykorzystywano znakowaną gabapentynę, scharakteryzowały nowe peptydowe miejsce wiązania w tkance mózgowej szczura, między innymi w obrębie kory nowej i hipokampa, co może mieć związek z działaniem przeciwdrgawkowym i przeciwbólowym gabapentyny i jej pochodnych strukturalnych. Miejsce wiązania gabapentyny zostało zidentyfikowane w obrębie podjednostki alfa2-delta kanałów wapniowych bramkowanych napięciem.
Działanie farmakodynamiczne Gabapentyna w klinicznie istotnych stężeniach nie wiąże się w mózgu z innymi powszechnymi receptorami dla leków lub neurotransmiterów, takimi jak receptor GABA A , GABA B , benzodiazepinowy, dla glutaminianu, glicyny czy N-metylo-D-asparaginianu.
Skuteczność kliniczna i bezpieczeństwo stosowania W warunkach in vitro gabapentyna nie wchodzi w interakcje z kanałami sodowymi, w czym różni się od fenytoiny i karbamazepiny. W niektórych układach doświadczalnych in vitro gabapentyna częściowo osłabia reakcje na agonistę glutaminianu N-metylo-D-asparaginian (NMDA), jednak tylko w stężeniach większych niż 100 μM, których nie osiąga się w warunkach in vivo. Gabapentyna nieznacznie zmniejsza uwalnianie neurotransmiterów monoaminowych w warunkach in vitro. Podawanie gabapentyny szczurom zwiększa obrót GABA w kilku obszarach mózgu w sposób podobny do walproinianu sodu, choć w innych regionach. Znaczenie opisanych kierunków działań gabapentyny dla efektu przeciwdrgawkowego pozostaje nieustalone. U zwierząt gabapentyna szybko przenika do mózgu, zapobiegając napadom wywoływanym maksymalnymi elektrowstrząsami, związkami chemicznymi wywołującymi drgawki, w tym inhibitorami syntezy GABA oraz w genetycznych modelach padaczki.
Dzieci i młodzież Badanie kliniczne dotyczące terapii dodanej napadów częściowych u dzieci w wieku od 3 do 12 lat wykazało widoczną, ale nieznaczącą statystycznie różnicę w 50% odpowiedzi na leczenie, na korzyść grupy gabapentyny w porównaniu z grupą placebo. Dodatkowe analizy post-hoc (po fakcie) odpowiedzi na leczenie w zależności od wieku nie wykazały statystycznie istotnego wpływu wieku, ani jako zmiennej ciągłej, ani dychotomicznej (grupy wiekowe 3-5 oraz 6-12 lat). Dane ze wspomnianych analiz post-hoc (po fakcie) podsumowano w poniższej tabeli:
Odpowiedź (≥50% popraw) w zależności od leczenia i wieku populacji MITT* Kategoria wiekowa Placebo Gabapentyna Wartość - P < 6 lat 4/21 (19,0%) 4/17 (23,5%) 0,7362 od 6 do 12 lat 17/99 (17,2%) 20/96 (20,8%) 0,5144
*Zmodyfikowana populacja oceniana według zasady „modified intent to treat” (MITT) została określona jako ogół pacjentów zrandomizowanych do badanego leczenia, którzy poza tym mieli nadające się do oceny dzienniczki napadów dostępne w ciągu 28 dni, zarówno w czasie fazy wstępnej, jak i fazy podwójnie ślepej.
zmiana dot. bezpieczeństwa 11
5.2 Właściwości farmakokinetyczne
Wchłanianie Po podaniu doustnym gabapentyna osiąga maksymalne stężenie w osoczu po 2 – 3 godzinach. Dostępność biologiczna gabapentyny (odsetek wchłoniętej dawki) wykazuje tendencję do zmniejszania się wraz ze zwiększaniem dawki. Bezwzględna dostępność biologiczna kapsułki 300 mg wynosi około 60%. Nie stwierdzono, aby pożywienie, w tym dieta bogatotłuszczowa, miało klinicznie istotny wpływ na farmakokinetykę gabapentyny.
Na farmakokinetykę gabapentyny nie ma wpływu wielokrotne podawanie. Choć w badaniach klinicznych stężenia gabapentyny w osoczu wahały się od 2 μg/ml do 20 μg/ml, stężenia te nie miały wartości predykcyjnej, jeżeli chodzi o bezpieczeństwo czy skuteczność. Parametry farmakokinetyczne podano w Tabeli 3.
Tabela 3 Podsumowanie średnich parametrów farmakokinetycznych gabapentyny w stanie stacjonarnym podczas stosowania co 8 godzin (% CV) Parametr farmakokinetyczny (N=7) (N=14) (N=14)
średnio % CV średnio % CV średnio % CV C max
t max (h) 2,7 (18) 2,1 (54) 1,6 (76) t 1/2 (h) 5,2 (12) 10,8 (89) 10,6 (41) AUC (0-8) (μg•h/ml) 24,8 (24) 34,5 (34) 51,4 (27) Ae%(%) brak danych brak danych 47,2 (25) 34,4 (37) C max = maksymalne stężenie w osoczu w stanie stacjonarnym t max = czas do osiągnięcia C max t 1/2 = okres półtrwania eliminacji AUC (0-8) = pole powierzchni pod krzywą stężenia w osoczu w zależności od czasu dla okresu od podania produktu leczniczego do 8 godzin po podaniu. Ae% = odsetek dawki, która została wydalona z moczem w postaci niezmienionej od chwili podania produktu leczniczego do 8 godzin po podaniu.
Dystrybucja Gabapentyna nie wiąże się z białkami osocza i jej objętość dystrybucji wynosi 57,7 litrów. U pacjentów z padaczką stężenie gabapentyny w płynie mózgowo-rdzeniowym stanowi około 20% stężenia w stanie stacjonarnym osiągniętego w osoczu. Gabapentyna obecna jest w mleku kobiet karmiących piersią.
Metabolizm Nie ma dowodów na to, że organizm ludzki metabolizuje gabapentynę. Nie indukuje ona wątrobowych oksydaz o mieszanej funkcji uczestniczących w metabolizmie leków.
Eliminacja Gabapentyna usuwana jest z organizmu przez nerki wyłącznie w postaci niezmienionej. Okres półtrwania w fazie eliminacji gabapentyny nie zależy od dawki i wynosi średnio 5 – 7 godzin.
U pacjentów w podeszłym wieku oraz u pacjentów z zaburzoną czynnością nerek klirens gabapentyny z osocza jest zmniejszony. Stała szybkości eliminacji gabapentyny, klirens z osocza oraz klirens nerkowy wykazują zależność proporcjonalną do klirensu kreatyniny.
Gabapentyna usuwana jest z osocza przez hemodializę. U pacjentów z zaburzoną czynnością nerek lub poddawanych hemodializie zaleca się modyfikowanie dawkowania (patrz punkt 4.2).
Farmakokinetykę gabapentyny u dzieci ustalono w grupie pięćdziesięciu zdrowych osobników o rozpiętości wieku od 1 miesiąca do 12 lat. Stężenie gabapentyny w osoczu u dzieci w wieku zmiana dot. bezpieczeństwa 12 powyżej 5 lat jest generalnie podobne do stwierdzanego u dorosłych przy przeliczeniu dawki produktu leczniczego w mg na kilogram masy ciała. W badaniu farmakokinetyki, przeprowadzonym u 24 zdrowych dzieci w wieku od 1 miesiąca do 48 miesięcy, stwierdzono ekspozycję (AUC) mniejszą o około 30%, mniejsze stężenie C max
klirens w przeliczeniu na masę ciała, w porównaniu do dostępnych danych, zgłaszanych dla dzieci w wieku powyżej 5 lat.
Liniowość lub nieliniowość Dostępność biologiczna gabapentyny (odsetek wchłoniętej dawki) zmniejsza się wraz ze wzrostem dawki, co wpływa na nieliniowość parametrów farmakokinetycznych, do których zalicza się parametr dostępności biologicznej (F), np. Ae%, CL/F, Vd/F. Farmakokinetyka procesu eliminacji (parametry farmakokinetyczne, które są niezależne od wartości F, na przykład CLr i t 1/2 ) najlepiej opisuje model liniowy. Stężenie gabapentyny w osoczu w stanie stacjonarnym daje się przewidywać z danych dotyczących podania jednorazowego.
5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie
Działanie rakotwórcze Przeprowadzono badanie, w którym przez okres dwóch lat myszom i szczurom podawano gabapentynę z dietą. Dawki podawanej gabapentyny wynosiły 200, 600 i 2000 mg/kg/dobę w przypadku myszy i 250, 1000 i 2000 mg/kg/dobę w przypadku szczurów. Statystycznie znamienny wzrost częstości występowania nowotworów z komórek zrazikowych trzustki stwierdzono wyłącznie u samców szczura przy najwyższej dawce gabapentyny. Maksymalne stężenie gabapentyny w osoczu szczurów otrzymujących dawkę 2000 mg/kg/dobę przekraczało 10-krotnie stężenia występujące w osoczu u ludzi otrzymujących 3600 mg gabapentyny na dobę. Nowotwory z komórek zrazikowych trzustki to nowotwory o niskim stopniu złośliwości – nie wpływały na przeżywalność samców szczurów, nie dawały przerzutów, nie naciekały okolicznych tkanek i były podobne do nowotworów obserwowanych u zwierząt kontrolnych. Znaczenie rozwoju wspomnianych nowotworów z komórek zrazikowych trzustki występujących u samców szczura dla ryzyka rakotwórczego u ludzi jest niejasne.
Działanie mutagenne Nie wykazano, by gabapentyna posiadała potencjał genotoksyczny. W standardowych oznaczeniach in vitro opartych na komórkach bakterii lub ssaków, gabapentyna nie wykazywała działania mutagennego. Gabapentyna nie powodowała strukturalnych aberracji chromosomowych w komórkach ssaków w warunkach in vitro ani in vivo, oraz nie indukowała powstawania mikrojąderek w szpiku kostnym chomika.
Negatywny wpływ na płodność
Nie obserwowano działań niepożądanych, dotyczących płodności czy rozrodczości u szczurów, którym podawano dawki do 2000 mg/kg (około 5-krotnie przekraczająca maksymalną dawkę u człowieka, wyrażoną w mg/m ).
Działanie teratogenne
Gabapentyna nie zwiększała częstości występowania wad wrodzonych w porównaniu z grupą kontrolną u potomstwa myszy, szczurów i królików, w dawkach do odpowiednio 50, 30 i 25 razy wyższych niż dobowa dawka u ludzi wynosząca 3600 mg (dawki te odpowiadały czterokrotności, pięciokrotności i ośmiokrotności dawki dobowej u człowieka, wyrażonej w mg/m 2 ).
U gryzoni gabapentyna powodowała opóźnienie kostnienia w obrębie czaszki, kręgów, kończyn przednich i kończyn tylnych, co wskazywałoby na opóźnienie rozwoju płodowego. Efekty te obserwowano, gdy ciężarne myszy w okresie organogenezy otrzymywały doustnie dawki wynoszące 5-krotności dawki u człowieka wynoszącej 3600 mg, w przeliczeniu na mg/m 2 .
zmiana dot. bezpieczeństwa 13 Działania teratogennego nie stwierdzono u potomstwa ciężarnych myszy, którym podawano dawkę 2 ).
W badaniu płodności i ogólnej rozrodczości szczurów obserwowano zwiększoną częstość występowania wodniaka moczowodu i (lub) wodonercza przy dawce wynoszącej 2000 mg/kg/dobę, przy dawce wynoszącej 1500 mg/kg/dobę w badaniu teratologicznym oraz przy dawce wynoszącej 500, 1000 i 2000 mg/kg/dobę w badaniu prenatalnym i postnatalnym. Znaczenie tych obserwacji nie jest znane, jednak mogą one być związane z opóźnionym rozwojem. Dawki te również odpowiadają około 1- do 5-krotności dawki dobowej u człowieka wynoszącej 3600 mg, w przeliczeniu na mg/m 2 .
W badaniu teratogenności na królikach przy dawkach wynoszących 60, 300 i 1500 mg/kg/dobę podawanych w okresie organogenezy, występowała zwiększona częstość utraty płodu po zagnieżdżeniu. Dawki te odpowiadają około 1/4 do 8-krotności dawki dobowej u człowieka wynoszącej 3600 mg, w przeliczeniu na mg/m 2 .
6. DANE FARMACEUTYCZNE
6.1 Wykaz substancji pomocniczych
Symleptic, kapsułki twarde, 100 mg: Laktoza bezwodna Skrobia kukurydziana Talk Żelatyna Tytanu dwutlenek (E 171) Symleptic, kapsułki twarde, 300 mg: Laktoza bezwodna Skrobia kukurydziana Talk Żelatyna Tytanu dwutlenek (E 171) Żelaza tlenek żółty (E 172)
6.2 Niezgodności farmaceutyczne
Nie dotyczy.
6.3 Okres ważności
6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania
Przechowywać w temperaturze do 25°C.
6.5 Rodzaj i zawartość opakowania
Blistry z folii PVC/Aluminium w tekturowym pudełku Wielkość opakowania: 100 kapsułek twardych.
6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania
Bez specjalnych wymagań.
Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami. zmiana dot. bezpieczeństwa 14
7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA
DOPUSZCZENIE DO OBROTUSymphar Sp. z o.o. ul. Koszykowa 65 00-667 Warszawa
8. NUMERY POZWOLEŃ NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
Symleptic, 100 mg: Pozwolenie nr 15188 Symleptic, 300 mg: Pozwolenie nr 15189
9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIAData wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 03.03.2009 r. Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 17.04 2015 r.
10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU
CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO02/04/2019