Metajodobenzyloguanidyna 131 I (MIBG- 131 I) do diagnostyki

Ulotka dołączona do opakowania: informacja dla użytkownika
Metajodobenzyloguanidyna- 131 I (MIBG- 131 I) do diagnostyki,
Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta. - Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. - W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza specjalisty medycyny nuklearnej - Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie możliwe objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi specjaliście medycyny nuklearnej. Patrz punkt 4.
Spis treści ulotki:

1. Co to jest Metajodobenzyloguanidyna-

131 I (MIBG- 131 I) do diagnostyki i w jakim celu się ją stosuje?

2. Informacje ważne przed zastosowaniem Metajodobenzyloguanidyny-

131 I (MIBG- 131 I) do diagnostyki.

3. Jak stosować preparat Metajodobenzyloguanidyna-

131 I (MIBG- 131 I) do diagnostyki.

4. Możliwe działania niepożądane.

5. Jak przechowywać preparat Metajodobenzyloguanidyna-

131 I (MIBG- 131 I) do diagnostyki.

6. Zawartość opakowania i inne informacje.

1. CO TO JEST METAJODOBENZYLOGUANIDYNA-

131 I (MIBG- 131 I) DO DIAGNOSTYKI I W JAKIM CELU SIĘ JĄ STOSUJE
Metajodobenzyloguanidyna- 131 I (MIBG- 131 I) do diagnostyki jest radiofarmaceutykiem, który zawiera substancję aktywną, promieniotwórczy izotop jodu-131. Preparat podawany jest dożylnie w dawkach o różnej aktywności promieniotwórczej w celach diagnostycznych. Jod [ 131 I] jest radioizotopem krótkożyciowym, o okresie połowicznego rozpadu wynoszącym 8,04 dni. Metajodobenzyloguanidyna- 131 I (MIBG- 131 I) do diagnostyki jest radiofarmaceutykiem stosowanym w diagnostyce nowotworowej. Znajduje zastosowanie w: - diagnostyce izotopowej (wykrywanie, lokalizacja, ocena stopnia zaawansowania, kontrola po leczeniu) guzów neuroendokrynnych. Są nimi w szczególności: guz chromochłonny, nerwiak zarodkowy, rakowiak, rak rdzeniasty tarczycy. - badaniu wychwytu i retencji jobenguanu ( 131 I) w celu ustalenia wskazań i zaplanowania leczenia wysokimi aktywnościami jobenguanu ( 131 I) - ocenie odpowiedzi na leczenie poprzez badanie wychwytu i liczby ognisk gromadzących jobenguan ( 131 I). - potwierdzeniu charakteru neuroendokrynnego guzów o niejasnym pochodzeniu.

2. INFORMACJE WAŻNE PRZED ZASTOSOWANIEM

METAJODOBENZYLOGUANIDYNY- 131 I (MIBG- 131 I) DO DIAGNOSTYKI
Kiedy nie stosować metajodobenzyloguanidyny- 131 I (MIBG- 131 I) do diagnostyki?
Jeśli pacjent ma uczulenie na jobenguan ( 131 I) lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6).
1/6 Bezwzględnym przeciwwskazaniem do stosowania preparatu: • nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą, • stwierdzona, podejrzewana lub nie wykluczona ciąża, • karmienie piersią, • krótki oczekiwany czas przeżycia pacjenta (poniżej 3 miesięcy), z wyjątkiem chorych z nowotworowym bólem kości nie poddającym się innemu leczeniu, • niewydolność nerek wymagająca dializoterapii.
Względnym przeciwwskazaniem jest: • szybko postępująca niewydolność nerek, • postępujące uszkodzenie szpiku kostnego i/lub upośledzenie czynności nerek w wyniku wcześniejszego leczenia, • uszkodzenie tkanki szpiku kostnego, • nieakceptowane ryzyko medyczne związane z koniecznością izolacji chorego, • ciężkie przypadki nietrzymania moczu.
Produkt zawiera alkohol benzylowy: 10 mg/ml, dlatego też nie wolno go podawać wcześniakom ani noworodkom.
Ostrzeżenia i środki ostrożności
Ze względu na ryzyko skażeń promieniotwórczych należy zachować ostrożność podczas leczenia jodem promieniotwórczym u osób: • mogących nie podporządkować się zaleceniom personelu medycznego, • z nietrzymaniem moczu.
Niektórzy pacjenci otrzymujący duże aktywności izotopu jodu-131 muszą być hospitalizowani z uwagi na konieczność przestrzegania przepisów ochrony radiologicznej.
Podawanie leków zawierających izotopy promieniotwórcze stwarza w stosunku do innych osób ryzyko narażenia na zewnętrzne promieniowanie jonizujące lub skażenie spowodowane plamami moczu, wymiocin itp. Z tego powodu należy zachować podstawowe zasady higieny. W celu zmniejszenia dawki promieniowania pochłoniętego przez pęcherz moczowy zaleca się po podaniu leku picie nieco większej niż przeciętnie ilości płynów (ok. 1 – 1,5 litra na dobę więcej) i częstsze opróżnianie pęcherza moczowego.
Lek Metajodobenzyloguanidyna- 131 I (MIBG- 131 I) do diagnostyki i inne leki
Należy powiedzieć lekarzowi o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować.
Na wydłużenie retencji lub obniżenie wychwytu jobenguanu mogą mieć wpływ następujące leki:
• Nifedypina (bloker kanałów wapniowych) - powoduje wydłużenie retencji jobenguanu
Obniżenie wychwytu mogą powodować: • leki przeciwnadciśnieniowe: rezerpina, labetalol, blokery kanałów wapniowych (diltiazem, nifedypina, werapamil) • leki sympatykomimetyczne (obecne w lekach donosowych obkurczających błonę śluzową, takie jak fenylefryna, efedryna lub fenylpropanolamina) • kokaina
2/6 • trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, takie jak amitryptylina i pochodne, imipramina i pochodne, doksepina, amoksapine i loksapina.
Hamowanie gromadzenia jobenguanu mogą powodować: • leki przeciwnadciśnieniowe działające na drodze blokady neuronów adrenergicznych (betanidyna, debryzochina, bretylium and guanetydyna). • leki przeciwdepresyjne, takie jak maprotylina i trazodon.
Przyjmowanie tych leków należy przerwać przed podjęciem leczenia
Powyższe czynniki wskazują, iż lekarz powinien znać historię choroby pacjenta
Metajodobenzyloguanidyna- 131 I (MIBG- 131 I) do diagnostyki z jedzeniem i piciem Nie są zalecane żadne szczególne środki ostrożności.
Ciąża i karmienie piersią
Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza przed zastosowaniem tego leku. Bezwzględnym przeciwwskazaniem do stosowania preparatu jest ciąża i karmienie piersią.
Przed przyjęciem leku należy poinformować lekarza specjalistę medycyny nuklearnej jeśli: - u kobiety istnieje podejrzenie ciąży, - nie wystąpiła miesiączka w przewidywanym terminie, - kobieta karmi piersią. W przypadku wątpliwości, konieczna jest konsultacja z lekarzem specjalistą w dziedzinie medycyny nuklearnej, nadzorującym przebieg badania.
W przypadku konieczności podania radiofarmaceutyków kobietom w wieku rozrodczym, należy się upewnić, że kobieta nie jest w ciąży. Powinna obowiązywać zasada podawania jodu-131 do dziesiątego dnia po miesiączce, lub po uzyskaniu ujemnego wyniku próby ciążowej. Po leczeniu wskazane jest unikanie ciąży przez 1 rok.
W przypadku konieczności podania radiofarmaceutyku kobiecie karmiącej, należy zakończyć karmienie piersią.
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn
Nie został opisany wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

3. JAK STOSOWAĆ PREPARAT METAJODOBENZYLOGUANIDYNA-

131 I (MIBG- 131 I) DO DIAGNOSTYKI
Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza.
Zalecana dawka: (MIBG- 131 I) to preparat do podawania dożylnego w dawkach o różnej aktywności promieniotwórczej, innych w diagnostyce i innych w terapii.

3/6 Dawkowanie zależy od typu badania. Zalecana dawka u osób dorosłych wynosi 40 – 80 MBq (1,2- 2,2 mCi). Dawkę stosowaną u dzieci określa się na podstawie masy lub powierzchni ciała dziecka.
Dawkę leku ustala lekarz specjalista medycyny nuklearnej. Aktywność ta powinna być ustalona indywidualnie dla każdego chorego. Będzie to minimalna dawka niezbędna do uzyskania oczekiwanej informacji diagnostycznej.
Sposób podania
Do badań diagnostycznych radiofarmaceutyk podaje się dożylnie powoli, przez ok. 30 sekund. MIBG 131 I, roztwór do wstrzykiwań jest podawany wyłącznie w odpowiednich warunkach klinicznych i tylko przez osoby odpowiednio wykwalifikowane. Osoby te podejmują specjalne środki ostrożności w celu bezpiecznego stosowania leku i będą na bieżąco informować o swoich działaniach.
Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Przedawkowanie jest prawie niemożliwe, ponieważ dawka produktu podawana pacjentowi jest ściśle kontrolowaną przez lekarza specjalistę medycyny nuklearnej. Jednak w przypadku przedawkowania lekarz zastosuje odpowiednie leczenie.
W razie jakichkolwiek wątpliwości związanych ze stosowaniem leku, należy zwrócić się do lekarza specjalisty medycyny nuklearnej
Jeśli preparat Metajodobenzyloguanidyna- 131 I (MIBG- 131 I) do diagnostyki został podany pomyłkowo Radiofarmaceutyk metajodobenzyloguanidyna- 131 I (MIBG- 131 I) do diagnostyki należy do preparatów podawanych w warunkach ścisłej kontroli lekarskiej wyłącznie w Zakładach Medycyny Nuklearnej, przez wykwalifikowany personel, dlatego ryzyko ewentualnego pomyłkowego podania jest niezwykle niskie. Aktywność dawki radiofarmaceutyku podawanego pacjentom powinna być zawsze rozpatrywana w relacji do jego wartości diagnostycznych. Preparat jest dostarczany jako roztwór w fiolkach o znanej aktywności, co ułatwia lekarzowi kontrolowanie dawki, jaka ma być podana pacjentowi. W przypadku, gdy dojdzie do podania nadmiernej ilości substancji radioaktywnej, ryzyko napromieniowania może być zredukowane przez podawanie większych ilości płynów.

4. MOŻLIWE DZIAŁANIA NIEPOŻĄDANE

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Aktywność dawki radiofarmacetyku podawanego pacjentom powinna być zawsze rozpatrywana w relacji do jego wartości diagnostycznych.
Podanie leku może powodować: nudności, wysypkę, świąd, pokrzywkę, rumień bądź inne niegroźne przejawy alergicznych reakcji. Ekspozycja na promieniowanie jonizujące może prowadzić do zwiększonej zachorowalności na nowotwory, bądź też prowadzić do powstania wad dziedzicznych.
Zgłaszanie działań niepożądanych
4/6 Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, tel.: + 48 22 49 21 301, faks: + 48 22 49 21 309, e-mail: [email protected].
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.

5. JAK PRZECHOWYWAĆ PREPARAT METAJODOBENZYLOGUANIDYNA-

131 I (MIBG- 131 I) DO DIAGNOSTYKI
Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
Pacjent nie będzie musiał przechowywać tego produktu leczniczego. Produkty radiofarmaceutyczne są przechowywane wyłącznie przez osoby do tego upoważnione w odpowiednich warunkach klinicznych. Przechowywanie radiofarmaceutyków odbywa się w sposób zgodny z lokalnymi przepisami dotyczącymi substancji promieniotwórczych.
Poniższe informacje są przeznaczone wyłącznie dla personelu medycznego. Nie stosować produktu po upływie terminu ważności zamieszczonego na opakowaniu.
Lek powinien być przechowywany w oryginalnym opakowaniu w temperaturze poniżej - 15ºC w osłonie zapewniającej bezpieczeństwo radiacyjne zgodnie z przepisami Prawa Atomowego. Chronić od światła. Po rozmrożeniu przechowywać 4 godziny w temperaturze poniżej 25°C. Transport powinien odbywać się w suchym lodzie. Metajodobenzyloguanidyna- 131 I (MIBG- 131 I) do diagnostyki, roztwór do wstrzykiwań powinien być podany w ciągu 9 dni od daty produkcji. Nieużyty produkt lub odpady materiałowe należy usunąć zgodnie z wymogami przepisów dotyczących materiałów radioaktywnych.

6. ZAWARTOĆŚ OPAKOWANIA I INNE INFORMACJE

Co zawiera preparat Metajodobenzyloguanidyna- 131 I (MIBG- 131 I) do diagnostyki - Substancją czynną leku jest siarczan metajodobenzyloguanidyny- 131 I o aktywności 10 - 37 MBq/ ml. - Pozostałe składniki leku to: siarczan meta-jodobenzyloguanidyny, sodu pirosiarczyn, miedzi (II) siarczan pięciowodny, sodu octan trójwodny, kwas octowy, alkohol benzylowy, sodu chlorek, woda do wstrzykiwań.
Jak wygląda lek Metajodobenzyloguanidyna- 131 I (MIBG- 131 I) do diagnostyki i co zawiera opakowanie
Roztwór MIBG- 131 I jest dostarczany w szklanych fiolkach 10 ml z możliwością wielokrotnego sterylnego pobierania.
5/6 Fiolka zamknięta jest korkiem gumowym i kapslem aluminiowym oraz umieszczona w ołowianym pojemniku osłonowym. Zewnętrznym opakowaniem transportowym jest puszka metalowa z wypełnieniem.
Podmiot odpowiedzialny i wytwórca Narodowe Centrum Badań Jądrowych ul. Andrzeja Sołtana 7 05-400 Otwock Tel: 22 7180700 Fax: 22 7180350 e-mail: [email protected]

Data zatwierdzenia ulotki:

Pełna Charakterystyka Produktu Leczniczego (ChPL) jest dołączona jako odrębny dokument do opakowania produktu, w celu dostarczenia pracownikom służby zdrowia dodatkowych, naukowych i praktycznych informacji dotyczących podawania i stosowania tego radiofarmaceutyku.

6/6

CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

Metajodobenzyloguanidyna- 131 I (MIBG- 131 I) do diagnostyki, roztwór do wstrzykiwań

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY SUBSTANCJI CZYNNYCH

Jobenguan ( 131 I): 10 – 37 MBq/ml
Substancje pomocnicze o znanym działaniu: Alkohol benzylowy - 10 mg/ml Sodu chlorek - 0,45 – 9 mg /ml
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Roztwór do wstrzykiwań. Przezroczysty, bezbarwny lub jasnożółty roztwór.

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1 Wskazania do stosowania

Produkt leczniczy wyłącznie do diagnostyki. Wskazania stanowią: - Diagnostyka izotopowa (wykrywanie, lokalizacja, ocena stopnia zaawansowania, kontrola po leczeniu) guzów neuroendokrynnych. Są nimi w szczególności: guz chromochłonny, nerwiak zarodkowy, rakowiak, rak rdzeniasty tarczycy. - Badanie wychwytu i retencji jobenguanu ( 131 I) w celu ustalenia wskazań i zaplanowania leczenia wysokimi aktywnościami jobenguanu ( 131 I) - Ocena odpowiedzi na leczenie poprzez badanie wychwytu i liczby ognisk gromadzących jobenguan ( 131 I). - Potwierdzenie charakteru neuroendokrynnego guzów o niejasnym pochodzeniu.

4.2 Dawkowanie i sposób podawania

Aktywność podawana osobom dorosłym wynosi: 40-80 MBq (1,2 – 2,2 mCi); Aktywność do podania u dzieci można obliczyć modyfikując aktywność dla dorosłego w oparciu o masę lub powierzchnię ciała dziecka. Według zaleceń Grupy Pediatrycznej Europejskiego Towarzystwa Medycyny Nuklearnej (Paediatric Task Group of EANM) ilość preparatu podawana dziecku stanowi część dawki dla osoby dorosłej i jest obliczana na podstawie masy ciała dziecka według przedstawionej poniżej tabeli:

Masa ciała dziecka Dawka (część dawki dorosłego pacjenta) Masa ciała dziecka Dawka (część dawki dorosłego pacjenta) 1/ 12
Ze wzgledu na konieczność uzyskania dobrej jakości scyntygramów najmniejsza zalecana aktywność dla dzieci wynosi 35 MBq.
Nie jest zalecana zmiana dawkowania u osób w wieku podeszłym. Produkt podawany jest powoli dożylnie. Czas wstrzyknięcia powinien wynosić od 30 do 300 sekund.
W świetle Dyrektywy Europejskiej 97/43/Euratom i aktualnej praktyki w Europie, powyższe aktywności należy traktować jedynie jako ogólną wskazówkę. Należy zwrócić uwagę, że w każdym kraju lekarz specjalista w dziedzinie medycyny nuklearnej powinien uwzględniać diagnostyczne poziomy referencyjne (DRL) oraz zasady określone przez lokalne przepisy. Wstrzyknięcie aktywności większej niż lokalne DRL powinno być uzasadnione.

4.3 Przeciwwskazania

• Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1 • Stwierdzona, podejrzewana lub niewykluczona ciąża (patrz punkt 4.6). • Produktu nie wolno podawać wcześniakom ani noworodkom ponieważ zawiera alkohol benzylowy: 10 mg/ml.

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Produkt zawiera alkohol benzylowy. U dzieci do 3 roku życia alkohol benzylowy może powodować reakcje rzekomoanafilaktyczne i toksyczne. Należy odstawić leki mogące wchodzić w interakcje z wychwytem i retencją [ 131 I] jobenguanu (patrz rozdział 4.5). (proponuję “ Należy dążyć do odstawienia leków mogących”) Gromadzenie jobenguanu w ziarnistościach chromafinowych może wiązać się (rzadko) z szybkim uwalnianiem noradrenaliny, co z kolei może powodować przełom nadciśnieniowy, choć ryzyko tego rodzaju działania niepożądanego jest oceniane jako niezwykle małe. Stwarza to jednak konieczność stałego obserwowania pacjenta podczas podawania leku. U niektórych pacjentów wskazane może być stałe monitorowanie zarówno ekg jak i ciśnienia tętniczego.
2/ 12 Przed podaniem preparatu należy zapewnić sobie dostęp do leków pozwalających na obniżenie ciśnienia tętniczego w trybie pilnym.
Kiedy planowana jest diagnostyka guza chromochłonnego, należy zwrócić uwagę na możliwe interakcje między przyjmowanymi przez pacjenta lekami przeciwnadciśnieniowymi i wychwytem [ 131 I] jobenguanu (patrz rozdział 4.5). Niezgodne leki należy odstawić na co najmniej 2 tygodnie przed planowana dawka terapeutyczna. Jeźeli to konieczne moźna w ich miejsce podać propranolol. Należy dbać o właściwe nawodnienie pacjenta. Na 1 dzień przed podaniem [ 131 I] iobenguanu należy rozpocząć blokadę tarczycy za pomocą preparatów stabilnego jodu i kontynuować ją przez 2- 3 dni (zgodnie z zaleceniem Eur. Tow. Med. Nukl. 2008 r.). Blokadę można prowadzić podając jodek potasu, jodan potasu lub płyn Lugola w dawce odpowiadającej 100 mg jodu na dobę. Można również podawać nadchloran potasu w dawce 400 mg/dobę. U dzieci zalecane jest podawanie jodku potasu na dzień przed badaniem do jednego dnia po badaniu w następujących dawkach: - u dzieci w wieku od jednego miesiąca do 3 lat - 32 mg jodku potasu na dobę, - u dzieci w wieku od 3 do 13 lat - 65 mg
- u dzieci powyżej 13 r.ż. - 130 mg na dobę. Noworodkom można podać 16 mg jodku potasu w jednorazowej dawce jedynie w dniu poprzedzającym badanie.
Narażenie na promieniowanie jonizujące w przypadku każdego pacjenta musi być uzasadnione wynikającymi z niego korzyściami. Podana radioaktywność powinna być tak dobrana, aby dawka promieniowania otrzymana przez pacjenta była możliwie niska, przy uzyskaniu pożądanego efektu diagnostycznego lub terapeutycznego.
Substancje pomocnicze: Produkt zawiera: • Alkohol benzylowy: 10 mg/ml. U dzieci do 3 roku życia alkohol benzylowy może powodować reakcje rzekomoanafilaktyczne i toksyczne. • Sód: 3.54 mg/ml. Należy wziąć to pod uwagę u pacjentów, kontrolujących zawartość sodu w diecie.

4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

Następujące leki powodują lub oczekuje się, że powodują wydłużenie retencji lub obniżenie wychwytu jobenguanu w guzach pochodzących z grzebienia nerwowego.Również inne leki mogą wchodzić w interakcje ale brak na nie jak dotąd formalnych dowodów: • Nifedipina (bloker kanałów wapniowych) powoduje wzrost wychwytu jobenguanu. Obniżenie wychwytu zostało zaobserwowane podczas stosowania dawek terapeutycznych następujących leków: • leki przeciwnadciśnieniowe: rezerpina, labetalol, blokery kanałów wapniowych (diltiazem, nifedypina, werapamil). • leki sympatykomimetyczne (obecne w lekach donosowych obkurczających błonę śluzową, takie jak fenylefryna, efedryna lub fenylpropanolamina • kokaina • trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, takie jak amitryptylina i pochodne, imipramina i pochodne, doksepina, amoksapine i loksapina. 3/ 12 Jak się uważa wymienione poniżej leki hamują gromadzenie jobenguanu, nie zostało to jednak, jak dotąd, formalnie udokumentowane: • leki przeciwnadciśnieniowe działające na drodze blokady neuronów adrenergicznych (betanidyna, debryzochina, bretylium and guanetydyna). • leki przewciwdepresyjne takie jak maprotylina i trazodon Przyjmowanie tych leków należy przerwać przed podjęciem leczenia (zwykle na czas odpowiadający czterem biologicznym okresom półtrwania).
Leki przeciwwymiotne: Należy zwrócić uwagę na wybór leków przeciwwymiotnych, które są często podawane w celu zahamowania nudności, które zwykle towarzyszą podaniom jobenguanu w dawkach terapeutycznych. Leki przeciwwymiotne będące antagonistami receptora dopaminowego/serotoninowego nie wpływają na wychwyt jobenguanu w dawkach stosowanych w praktyce klinicznej.
Szeroką listę leków, które wchodzą lub mogą wchodzić w interakcje z jobenguanem przedstawiono w tabeli poniżej.
Tabela. Interakcje lekowe 131I-jobenguanu oraz sugerowany okres odstawienia leku przed podaniem aktywności diagnostycznej 131I-jobenguanu (na podstawie EANM procedure guidelines for 131I-meta-iodobenzylguanidine (131I-MIBG) therapy)
Leki stosowane w chorobach układu sercowo-naczyniowego i leki sympatykomimetyczne
Leki przeciwarytmiczne stosowane w zaburzeniach rytmu pochodzenia komorowego Amiodaron Odstawienie jest trudne Leki α- i β-adrenolityczne Labetalol 72 h Leki blokujące neurony adrenergiczne Tosylan bretylium 48 h Guanetydyna 48 h Rezerpina 48 h Leki α-adrenolityczne Fenoksybenzamina (i.v.) 15 dni Antagoniści kanałów wapniowych Amlodypina 48 h Diltiazem 24 h Felodypina 48 h Isradypina 48 h Lacydypina 48 h Lerkanidypina 48 h Nikardypina 48 h Nifedypina 24 h Nimodypine 24 h Nisoldypine 48 h Verapamil 48 h Leki sympatykomimetyczne działające inotropowo dodatnio Dobutamina 24 h Dopamina 24 h 4/ 12 Dopekamina 24 h Leki sympatykomimetyczne powodujące skurcz naczyń Efedryna 24 h Metaraminol 24 h Norepinefryna 24 h Fenylefryna 24 h Leki pobudzające receptor α 2
Salbutamol 24 h Terbutalina 24 h Eformoterol 24 h Bambuterol 24 h Fenoterol 24 h Salmeterol 24 h Inne leki adrenergiczne Orcyprenalina 24 h Leki udrożniające nos o działaniu ogólnym i miejscowym oraz stosowane w kaszlu i przeziębieniu Pseudoefedryna 48 h Fenylefryna 48 h Efedryna 24 h Ksylometazolina 24 h Oksymetazolina 24 h Sympatykomimetyki stosowane w jaskrze Brimonydina 48 h Dipiwefryna 48 h
Leki stosowane w neurologii Leki przeciwpsychotyczne (neuroleptyki) Chlorpromazyna 24 h Benperidol 48 h Flupentixol 48 h, lub 1 miesiąc dla formy depot Flufenazyna 24 h, lub 1 miesiąc dla formy depot Haloperidol 48 h, lub 1 miesiąc dla formy depot Lewomepromazyna 72 h Perycyjazyna 48 h Perfenazyna 24 h Pimozyd 72 h Pipotiazyna 1 miesiąc dla formy depot Prochlorperazyna 24 h Promazyna 24 h Sulpiryd 48 h Tiorydazyna 24 h Trifluoperazyna 48 h Zuklopentiksol 48 h, lub 1 miesiąc dla formy depot Amisulpryd 72 h Klozapina 7 dni Olanzapina 7 – 10 dni Kwetiapina 48 h Rysperydon 5 dni lub 1 miesiąc dla formy depot Sertindol 15 dni 5/ 12 Zotepina 5 dni Leki przeciwhistaminowe o działaniu sedatywnym Prometazyna 24 h Analgetyki opioidowe Tramadol 24 h Trójcykliczne leki przeciwdepresyjne Amitryptylina 48 h Amoksapina 48 h Klomipramina 24 h Dosulepina 24 h Doksepina 24 h Imipramina 24 h Lofepramina 48 h Nortryptylina 24 h Trimipramina 48 h Pochodne trójcyklicznych leków przeciwdepresyjnych Maprotylina 48 h Mianseryna 48 h Trazolon 48 h Wenlafaksyna 48 h Mirtazepina 8 dni Reboksetyna 3 dni Leki psychostymulujące Amfetaminy np. deksamfetamina 48 h Atomoksetyna 5 dni Metylfenidat 48 h Modafinil 72 h Kokaina 24 h Kofeina 24 h

4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację

Ciąża Podanie jobenguanu ( 131 I) jest przeciwwskazane w przypadku potwierdzonej lub podejrzewanej ciąży lub gdy nie można jej wykluczyć (patrz punkt 4.3). Jeżeli zachodzi konieczność podania preparatu kobiecie w wieku rozrodczym, konieczne jest ustalenie, czy nie jest ona w ciąży. Jeśli u kobiety nie wystąpiła miesiączka w przewidywanym terminie, należy uznać, że jest ona w ciąży do chwili, gdy ciąża nie zostanie ona wykluczona. Należy zawsze brać pod uwagę inne metody, niewykorzystujące promieniowania jonizującego. Po podaniu diagnostycznej aktywności jobenguanu ( I) zaleca się unikanie ciąży przez okres co najmniej 2 miesięcy.
Karmienie piersią Przed podaniem radiofarmaceutyku kobiecie karmiącej piersią należy rozważyć możliwość odroczenia podania izotopu promieniotwórczego do chwili zakończenia przez matkę karmienia piersią i wybrać najkorzystniejszy sposób postępowania. Należy zakończyć karmienie piersią po podaniu produktu. 6/ 12

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Nie został opisany wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

4.8 Działania niepożądane

Częstotliwość występowania działań niepożądanych przedstawia się następująco: bardzo często (>1/100) często (>/100 do <1/10), niezbyt często (>1/1 000 do <1/100), rzadko (>1/10 000 do <1/1 000), bardzo rzadko (<1/10 000), nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych). Częstość występowania działań niepożądanych po podaniu jobenguanu ( 131 I) przedstawiono w tabeli poniżej.
Zaburzenia ze strony serca: tachykardia Nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych) Zaburzenia żołądkowo-jelitowe: wymioty, ból brzucha Nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych) Zaburzenia dotyczące skóry i tkanki podskórnej Nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych)
Ekspozycja na promieniowanie jonizujące może prowadzić do zwiększonej zachorowalności na nowotwory, bądź też prowadzić do powstania wad dziedzicznych. W przypadku badań diagnostycznych w medycynie nuklearnej dostępne obecnie dane sugerują, że te niekorzystne efekty występują z małą częstotliwością ze względu na niskie dawki promieniowania.
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem:
Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181C 02-222 Warszawa Tel.: + 48 22 49 21 301 Faks: + 48 22 49 21 309 e-mail: [email protected] .

4.9 Przedawkowanie

Objawy przedawkowania iobenguanu są wynikiem uwalniania adrenaliny. Objawy te są krótkotrwał i wymagają środków mających na celu obniżenie ciśnienia krwi. Uzyskuje się to przez szybkie wstrzyknięcie szybko działającego leku blokującego receptory alfa- adrenergiczne (fentolamina) a następnie beta-blokera (propranolol). Ze względu na nerkową drogę eliminacji niezbędne jest utrzymywanie odpowiedniej diurezy w celu zmniejszenia napromieniowania pacjenta. 7/ 12

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

5.1 Właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterapeutyczna: Inne środki radiofarmaceutyczne stosowane w diagnostyce nowotworów kod ATC: V10X A02
Wśród różnych aromatycznych pochodnych guanidyny, rekomenduje się jobenguan ( 131 I) ze względu na jej niski wychwyt wątrobowy oraz wysoką stabilność w warukach in vivo. Transport
nerwowego jest procesem aktywnym dla niskich stężeń preparatu (jak przy dawkach diagnostycznych). Mechanizm wychwytu może być zahamowany przez inhibitory jak np.: kokaina czy dezipramina. Przy podawaniu preparatu w wyższych stężeniach (jak w dawkach terapeutycznych) również proces dyfuzji biernej staje się istotnym mechanizmem transportu substancji. Nie jest jasne czy fakt ten ma jakiekolwiek znaczenie w dozymetrii.
W wyniku późniejszego transportu aktywnego przynajmniej część jobenguanu zgromadzonego w przestrzeni wewnątrzkomórkowej, substancji przekazywana jest do ziarnistości magazynujących w komórce

5.2 Właściwości farmakokinetyczne

Jobenguan w dużym stopniu wydalany jest w postaci niezmienionej przez nerki. W ciągu 4 dni wydalane jest 70 – 90% podanej dawki. W moczu wykryto również następujące produkty katabolizmu: 131 I-jodki, kwas 131 I-metajodohipuranowy, 131 I-hydroksy-jodobenzyloguanidyna i kwas 131 I-metajodobenzoesowy. Substancje te stanowią około 5 do 15% podanej dawki. Jobenguan szybko gromadzony jest przez wątrobę (33% podanej dawki) i znacznie mniej w płucach (3 %), mięśniu sercowym (0,8%), śledzionie (0,6%) i śliniankach (0,4%). Prawidłowe nadnercza wychwytują jobenguan na tyle słabo, że nie uwidaczniają się na scyntygramach wykonanych po podaniu 131 I- jobenguanu, wysoki jest natomiast wychwyt tego radiofarmaceutyku w przypadku przerostu nadnerczy.

5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie

Wartość LD 50
50
Powtarzane dawki dożylne mogą powodować objawy kliniczne w postaci zaczerwienienia twarzy, wymiotów, pokrzywki, zimnych dreszczy. Przy zbyt szybkim podaniu może wystąpić przyspieszone bicie serca, duszność, nadciśnienie i skurcze żołądka. Margines bezpieczeństwa między podaną dawką jobenguanu (szczególnie w przypadku dawek terapeutycznych), a stężeniem przy którym mogą wystąpić działania niepożądane nie jest szeroki, dlatego też należy pacjentów ściśle monitorować podczas, i, przynajmniej przez kilka godzin po, wlewie lub wstrzyknieciu leku. W układach doświadczalnych nie wykazano wpływu mutagennego. Nie publikowano badań dotyczących działania karcynogennego jobenguanu.
8/ 12

6. DANE FARMACEUTYCZNE

6.1 Wykaz substancji pomocniczych

- siarczan meta-jodobenzyloguanidyny - sodu pirosiarczyn - miedzi (II) siarczan pięciowodny - sodu octan trójwodny - kwas octowy - alkohol benzylowy - sodu chlorek - woda do wstrzykiwań

6.2 Niezgodności farmaceutyczne

Nie mieszać produktu leczniczego z innymi produktami leczniczymi, ponieważ nie wykonywano odpowiednich badań dotyczących zgodności.

6.3 Okres trwałości

6.4 Specjalne środki ostrożności przy przechowywaniu

Przechowywać w temperaturze poniżej [– 15 °C] w osłonie zapewniającej bezpieczeństwo radiacyjne zgodnie z przepisami Prawa atomowego. Chronić przed światłem. Po rozmrożeniu przechowywać 4 godziny w temperaturze poniżej 25°C. Transport powinien odbywać się w suchym lodzie.

6.5 Rodzaj i zawartość opakowania

Produkt jest dostarczany w szklanych fiolkach 10 ml z możliwością wielokrotnego sterylnego pobierania. Fiolka zamknięta jest korkiem gumowym i kapslem aluminiowym oraz umieszczona w ołowianym pojemniku osłonowym. Zewnętrznym opakowaniem transportowym jest puszka metalowa z wypełnieniem.

6.6 Szczególne środki ostrożności dotyczące usuwania

Produkty radiofarmaceutyczne mogą być odbierane, stosowane i podawane wyłącznie przez osoby do tego upoważnione w odpowiednich warunkach klinicznych, a ich odbiór, przechowywanie, stosowanie, przekazywanie i usuwanie podlegają regulacjom przepisów prawnych i / lub odpowiednim licencjom wydanym przez właściwe lokalne instytucje. Radiofarmaceutyki powinny być przygotowane przez użytkownika w sposób zapewniający odpowiednie warunki bezpieczeństwa radiologicznego i jakości farmaceutycznej. Podawanie radioaktywnych produktów leczniczych stwarza w stosunku do innych osób ryzyko ekspozycji na zewnętrzne promieniowanie jonizujące lub skażenie spowodowane plamami moczu, wymiocin itp. W kontakcie z promieniowaniem jonizującym należy przedsięwziąć wszelkie środki ostrożności zgodne z obowiązującymi przepisami.
Wszelkie niewykorzystane resztki produktu lub odpady materiałowe należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami.
9/ 12

7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA

DOPUSZCZENIE DO OBROTU
Narodowe Centrum Badań Jądrowych ul. Andrzeja Sołtana 7 05-400 Otwock Tel: 22 7180700 Fax: 22 7180350 e-mail: [email protected]

8. NUMER(-Y) POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO

OBROTU / DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA
Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 30.03.2001
Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 31.07.2013

10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU

CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO

11. DOZYMETRIA

Poniższa tabela przedstawia dane dozymetryczne dla jobenguanu ( 131 I) obliczone zgodnie z publikacją 53 ICRP (International Comission on Radiological Protection, Radiation Dose to Patients from Radiopharmaceuticals, Pergamon Press 1987). Na dawkę promieniowania dla narządów, które nie są celem leczenia znaczący wpływ maja zmiany patofizjologiczne wywołane procesem chorobowym. Należy wziąć ten fakt pod uwagę podczas korzystania z poniższych danych. Z wyjątkiem „macicy” poniższa lista obejmuje wyłącznie narządy, które brane są pod uwagę do obliczenia dawki skutecznej (dla całego ciała). Jest to siedem standardowych narządów i dodatkowo pięć narządów z największą dawką pochłoniętą (zaznaczone za pomicą *).
Dawka pochłonięta na jednostkę aktywności podaną pacjentowi [mGy/MBq] Narząd
Osoba dorosła Powierzchnia kości 0.061 0.072 0.11 0.18 0.36 Piersi 0.069 0.069 0.11 0.18 0.35 Przewód pokarmowy: Ściana żołądka 0.077 0.093 0.15 0.25 0.47 Jelito cienkie 0.074 0.091 0.15 0.24 0.45 Ściana górnej części jelita grubego - ULI

0.080 0.096 0.16 0.26 0.48

Ściana dolnej części jelita grubego - LLI

0.068 0.081 0.13 0.21 0.39

10/12 Serce 0.072 0.091 0.14 0.20 0.35 Nerki 0.12 0.14 0.21 0.3 0.51 Płuca 0.19 0.28 0.39 0.6 1.2

Szpik kostny 0.067 0.083 0.13 0.19 0.35 Tarczyca 0.05 0.065 0.11 0.18 0.35 *Zdrowe nadnercza 0.17 0.23 0.33 0.45 0.69 *Ściany pęcherza 0.59 0.73 1.1 1.7 3.3 *Wątroba 0.83 1.1 1.6 2.4 4.6 *Gruczoły ślinowe 0.23 0.28 0.38 0.51 0.75 *Śledziona 0.49 0.69 1.1 1.7 3.2 Trzustka 0.10 0.13 0.20 0.32 0.57 Macica 0.08 0.1 0.16 0.26 0.48 Pozostałe tkanki 0.062 0.075 0.12 0.19 0.37 Dawka skuteczna [mSv/MBq]

0.2 0.26 0.4 0.61 1.1

Powyższe dane zachowują ważność przy typowej farmakokinetyce preparatu. Dawka skuteczna i dawki pochłonięte przez poszczególne narządy (zwłaszcza kości, szpik kostny i płuca) mogą rosnąć znacząco w pewnych okolicznościach, szczególnie kiedy upośledzona jest czynność nerek w wyniku choroby lub wcześniejszego leczenia.

12. INSTRUKCJA DOTYCZĄCA PRZYGOTOWANIA LEKU DO STOSOWANIA I

USUWANIA JEGO POZOSTAŁOŚCI Ten produkt radiofarmaceutyczny dostarczany jest w porcjach o aktywności zgodnej z zamówieniem (aktywność wyznaczana jest na godz. 12ºº w dniu kalibracji). Podczas obsługi oraz podawania leku, należy ściśle przestrzegać zasad bezpieczeństwa pracy w warunkach narażenia na promieniowanie jonizujące. Sposób postępowania

1. Zerwać górną pokrywę pojemnika transportowego (metalowa puszka).

2. Wyjąć górną część wkładki styropianowej.

3. Wyjąć pojemnik osłonny z fiolką.

4. Zdjąć górną pokrywę ołowianego pojemnika osłonnego.

5. Nie wyjmując fiolki z pojemnika przy pomocy pęsety zerwać lub odchylić środkową

część kapsla aluminiowego.

6. Przekłuć korek igłą i pobrać roztwór.

7.

Pozostałości skażone izotopem promieniotwórczym: ciekłe (resztki roztworu radiofarmaceutyku) i stałe (fiolki, korki, igły, strzykawki, lignina, wata, inne) należy umieszczać w oddzielnych szczelnie zamykanych pojemnikach, które następnie poddawane są unieszkodliwianiu zgodnie z przepisami dotyczącymi postępowania z odpadami promieniotwórczymi.

8. Pojemnik osłonny należy zwrócić producentowi.

Podczas przygotowywania oraz podawania produktu radiofarmaceutycznego należy ściśle przestrzegać zasad bezpieczeństwa pracy w warunkach narażenia na promieniowanie jonizujące.
Podczas pobierania radiofarmaceutyku i podawania go pacjentowi powinny być ściśle przestrzegane zasady bezpieczeństwa pracy w warunkach narażenia na promieniowanie jonizujące. 11/12 Pozostałości skażone izotopem promieniotwórczym: ciekłe (resztki roztworu radiofarmaceutyku) i stałe (fiolki, korki, igły, strzykawki, lignina, wata, inne) należy umieszczać w oddzielnych szczelnie zamykanych pojemnikach, które następnie poddawane są unieszkodliwianiu zgodnie z przepisami dotyczącymi postępowania z odpadami promieniotwórczymi .
Kontrola jakości MIBG- 131 I Oznaczanie czystości radiochemicznej preparatu metodą chromatografii cienkowarstwowej w układzie: Faza stała: żel krzemionkowy (Kieselgel 60, Merck 5748) Roztwór rozwijający: 13,6% wodny roztwór octanu sodu. Współczynniki Rf: - MIBG- 131 I R f
- niezwiązany 131 I R f

Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami.
Szczegółowe informacje o tym produkcie są dostępne na stronie internetowej Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych http://www.urpl.gov.pl/
12/12