Dopamar mite
Levodopum + Carbidopum
Tabletki o przedłużonym uwalnianiu 100 mg + 25 mg | Levodopum 100 mg + Carbidopum 25 mg
Lek Pharmaceuticals d.d. LEK S.A. Salutas Pharma GmbH, Słowenia Polska Niemcy
Ulotka
Ulotka dołączona do opakowania: informacja dla pacjenta
Dopamar mite, 100 mg + 25 mg, tabletki o przedłużonym uwalnianiu Levodopum+Carbidopum
Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta. Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same. Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane,w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Patrz punkt 4.
Spis treści ulotki:
Dopamar mite stosuje się w leczeniu choroby Parkinsona. Lek skraca czas „off” (nagła sztywność mięśni, która może się utrzymywać przez kilka minut lub nawet godzin) u pacjentów, u których występują nagłe, niekontrolowane ruchy podczas leczenia samą lewodopą lub tabletkami o natychmiastowym uwalnianiu zawierającymi lewodopę z inhibitorem dopa-dekarboksylazy (np. z karbidopą).
Dopamar mite należy do grupy leków stosowanych w leczeniu choroby Parkinsona. Objawy tej choroby są prawdopodobnie spowodowane niedoborem dopaminy - substancji, która w normalnych warunkach jest wytwarzana w mózgu. Dopamina bierze udział w kontrolowaniu ruchów mięśni. Jej niedobór powoduje zaburzenia ruchów mięśni. Lewodopa wyrównuje niedobór dopaminy, natomiast karbidopa sprawia, że odpowiednia ilość lewodopy dociera do mózgu.
Kiedy nie stosować leku Dopamar mite jeśli u pacjenta stwierdzono uczulenie (nadwrażliwość) na lewodopę lub karbidopę, lub na którykolwiek z pozostałych składników tabletek; jeśli u pacjenta występuje zwiększone ciśnienie śródgałkowe (jaskra z wąskim kątem przesączania); jeśli u pacjenta stwierdzono ciężką niewydolność serca; jeśli u pacjenta występują ciężkie zaburzenia rytmu serca; w przypadku wystąpienia nagłego udaru mózgu; jeśli pacjentowi nie wolno stosować leków, które działają na ośrodkowy układ nerwowy (leki sympatykomimetyczne); jeśli pacjent przyjmuje nieselektywne inhibitory monoaminooksydazy (MAO) oraz selektywne inhibitory typu A (inhibitory MAO - leki stosowane w leczeniu depresji). Konieczne jest odstawienie tych leków co najmniej dwa tygodnie przed rozpoczęciem stosowania leku Dopamar mite.
MAO typu B (np. selegiliną). Ostrzeżenia i środki ostrożności
Kiedy zachować szczególną ostrożność stosując Dopamar mite jeśli pacjent jest lub był leczony samą lewodopą. Trzeba odczekać co najmniej 12 godzin przed rozpoczęciem przyjmowania tabletek Dopamar mite; jeśli u pacjenta występują zaburzenia ruchowe, takie jak drgania mięśni twarzy, sztywność mięśni, trudności w rozpoczęciu ruchu, drżenie palców lub rąk. Może być konieczne zmniejszenie dawki; jeśli u pacjenta występowały kiedykolwiek w przeszłości ruchy mimowolne; jeśli u pacjenta wystąpił kiedykolwiek w przeszłości epizod psychotyczny lub psychoza. Psychoza jest poważną chorobą psychiczną, w której osłabiona jest kontrola własnego zachowania i postępowania. Istnieją bardzo rzadkie doniesienia o pacjentach, u których wystąpiła depresja, a w późniejszym okresie skłonności samobójcze. Jeśli pacjent podejrzewa, że opisana sytuacja może go dotyczyć, powinien niezwłocznie skontaktować się z lekarzem. jeśli pacjent jest ciągle zmęczony i (lub) ma tendencję do nagłego zasypiania. Nie wolno prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn. W razie konieczności lekarz dostosuje dawkę leku lub przerwie jego stosowanie. jeśli u pacjenta występuje ciężka choroba układu krążenia; jeśli u pacjenta występuje ciężka choroba płuc lub gwałtowne napady duszności wywołane skurczem mięśni i obrzękiem błony śluzowej w drogach oddechowych, często występujące z kaszlem i odkrztuszaniem plwociny (astma oskrzelowa); jeśli u pacjenta występują zaburzenia czynności nerek lub wątroby, albo zaburzenia układu wewnątrzwydzielniczego (gruczołów, które wydzielają hormony do krwi); jeśli kiedykolwiek w przeszłości u pacjenta występowały wrzody żołądka lub jelit, gdyż w takim przypadku zwiększone jest ryzyko krwawienia z przewodu pokarmowego; jeśli pacjent wymiotuje krwią; jeśli kiedykolwiek w przeszłości u pacjenta wystąpiły napady drgawkowe lub drgawki; jeśli u pacjenta wystąpił niedawno zawał serca i w dalszym ciągu utrzymują się u niego zaburzenia rytmu serca; jeśli u pacjenta występuje przewlekła jaskra (zwiększone ciśnienie w gałce ocznej); jeśli u pacjenta zmniejszono nagle dawkę leku zawierającego lewodopę z karbidopą lub lek ten odstawiono, zwłaszcza jeśli pacjent otrzymuje jednocześnie leki stosowane w leczeniu psychoz, gdyż może to spowodować zaburzenia świadomości. Może wystąpić sztywność mięśni i zwiększona temperatura ciała. jeśli pacjent ma dziedziczną chorobę, charakteryzującą się nagłymi, ale skoordynowanymi ruchami mimowolnymi (pląsawica Huntingtona). Stosowanie leku Dopamar mite nie jest zalecane; jeśli u pacjenta rozpoznano kiedykolwiek czerniaka złośliwego; jeśli u pacjenta występują zmiany skórne, które nie zostały jeszcze zdiagnozowane przez lekarza.
Dopamar mite może spowodować zmiany wyników niektórych testów laboratoryjnych, między innymi: - zwiększenie wyników badań czynności wątroby - fałszywie dodatni wynik testu Coombsa - zmniejszenie stężenia hemoglobiny i wartości hematokrytu, zwiększenie stężenia glukozy we krwi oraz liczby białych krwinek, a także ilości bakterii i krwi w moczu - fałszywie dodatnie wyniki testu paskowego wykrywającego ciała ketonowe w moczu. Reakcji tej nie zmienia zagotowanie próbki moczu. - fałszywie ujemny wynik badania wykrywającego glukozę w moczu metodą z oksydazą glukozy
Jeśli pacjent lub jego bliscy/opiekunowie zauważą nietypowe zachowania będące wynikiem nieodpartego impulsu, przymusu, natrętnego wykonywania pewnych czynności, szkodliwych dla pacjenta lub innych osób. Takie zachowania są zwane zaburzeniami kontroli impulsów i mogą obejmować uzależnienie od hazardu, nadmierne objadanie się lub robienie zakupów, nieprawidłowo duży popęd seksualny lub nasilone myśli i odczucia seksualne. W takim wypadku należy poinformować lekarza, gdyż może być konieczne ponowne przeanalizowanie przez lekarza stosowanego leczenia.
Jeśli pacjent lub jego rodzina (opiekun) zauważą wystąpienie objawów podobnych do uzależnienia, prowadzących do chęci przyjmowania dużych dawek leku Dopamar mite oraz innych leków stosowanych w leczeniu choroby Parkinsona, należy powiedzieć o tym lekarzowi.
Dzieci i młodzież Nie ustalono bezpieczeństwa stosowania i skuteczności leku Dopamar mite u noworodków i dzieci w wieku poniżej 18 lat. Z tego względu stosowanie leku Dopamar u pacjentów w wieku poniżej 18 lat nie jest zalecane.
Należy skonsultować się z lekarzem w przypadku, gdy którekolwiek z powyższych ostrzeżeń dotyczy obecnie pacjenta lub dotyczy sytuacji występujących w przeszłości.
Dopamar mite a inne leki Dopamar mite i inne leki mogą wzajemnie wpływać na swoje działanie terapeutyczne lub na występowanie działań niepożądanych. Dotyczy to w szczególności: leków stosowanych w leczeniu podwyższonego ciśnienia tętniczego krwi; lekarz będzie musiał dostosować dawkowanie; leków stosowanych w leczeniu depresji (patrz także punkt „Kiedy nie stosować leku Dopamar mite”); leków działających na ośrodkowy układ nerwowy (leków przeciwcholinergicznych, leków rozszerzających oskrzela stosowanych w astmie), takich jak ipratropium i tiotropium. Działanie lewodopy może być słabsze. W razie konieczności lekarz dostosuje dawkowanie; leków stosowanych w leczeniu psychoz; izoniazydu (leku stosowanego w leczeniu gruźlicy); benzodiazepin (niektórych leków nasennych i uspokajających), takich jak diazepam, oksazepam i lormetazepam. Mogą one osłabiać działanie leku Dopamar mite; fenytoiny (leku stosowanego w leczeniu padaczki). Działanie leku Dopamar mite może być słabsze; papaweryny (leku stosowanego w leczeniu stanów skurczowych w przewodzie pokarmowym). Działanie leku Dopamar mite może być słabsze; selegiliny (leku stosowanego w chorobie Parkinsona). Stosowana jednocześnie z lekiem Dopamar mite może powodować znaczne zmniejszenie ciśnienia tętniczego krwi; inhibitorów COMT (stosowanych w chorobie Parkinsona). Jednoczesne stosowanie z lekiem Dopamar mite może powodować zwiększenie stężenia lewodopy w mózgu. Może być konieczne dostosowanie dawki leku Dopamar mite; amantadyny (leku stosowanego w chorobie Parkinsona). Może ona nasilać działania niepożądane lewodopy. Może być konieczne dostosowanie dawki leku Dopamar mite; metoklopramidu (leku stosowanego w zaburzeniach przewodu pokarmowego); leków działających na ośrodkowy układ nerwowy (sympatykomimetyków; leków rozszerzających oskrzela, stosowanych w astmie), takich jak apraklonidyna, dipywefryna i bromonidyna. Mogą się nasilać działania niepożądane ze strony układu krążenia; leków zmniejszających ilość dopaminy (np. tetrabenazyna powoduje zmniejszenie ilości dopaminy w ośrodkowym układzie nerwowym przez hamowanie specyficznych białek transportowych [tzw. transporterów monoamin], które transportują monoaminy [np. dopaminę] do lub z komórek) lub innych leków zmniejszających zapasy monoamin; siarczanu żelaza. Może on zmniejszać wchłanianie lewodopy.
Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, również tych, które wydawane są bez recepty.
Dopamar mite z jedzeniem i piciem Działanie lewodopy u pacjentów stosujących dietę z dużą zawartością białka może być niekiedy słabsze.
Ciąża, karmienie piersią i wpływ na płodność Jeżeli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza, że jest w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.
- Każda kobieta w wieku rozrodczym przyjmująca Dopamar mite musi stosować skuteczną antykoncepcję. - Brak wystarczających informacji dotyczących stosowania leku Dopamar mite u kobiet w ciąży. W doświadczeniach na zwierzętach wykazano szkodliwe działanie leku. Pacjentki w ciąży lub planujące zajście w ciążę nie powinny przyjmować leku Dopamar mite. - Lewodopa przenika do mleka kobiecego. Z tego względu nie wolno karmić piersią podczas leczenia lekiem Dopamar mite.
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn Dopamar mite może powodować takie działania niepożądane, jak: - zawroty głowy, - senność, - podwójne widzenie, które mogą wpływać na zdolność reagowania. Należy o tym pamiętać, jeśli pacjenci zamierzają prowadzić pojazdy lub obsługiwać urządzenia mechaniczne w ruchu. Pacjenci, u których stwierdzono skłonność do senności i nagłego zasypiania nie mogą prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn.
Dopamar mite zawiera sód Ten lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu w tabletce o przedłużonym uwalnianiu, to znaczy lek uznaje się za „wolny od sodu”.
Dawkowanie
Dorośli i osoby w podeszłym wieku Lekarz przepisał odpowiednią dawkę leku Dopamar mite, którą pacjent powinien zażywać. Na ogół stosuje się następujące dawki:
Jeśli pacjent nigdy nie był leczony lewodopą Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza lub farmaceuty. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
Dawka początkowa
Maksymalna dawka początkowa
Dawki leku należy przyjmować w odstępach co najmniej 6 godzin.
Zmiana leku złożonego lewodopy z karbidopą w tabletkach o natychmiastowym uwalnianiu na tabletki o zmodyfikowanym uwalnianiu Dopamar mite: Zmiana leku powinna być przeprowadzana stopniowo i pod kontrolą lekarza.
Jeśli pacjent jest obecnie leczony samą lewodopą Leczenie lewodopą należy przerwać co najmniej 12 godzin przed rozpoczęciem stosowania leku Dopamar mite. Dawka początkowa u pacjentów z łagodną do umiarkowanie ciężkiej chorobą Parkinsona:
Dawka podtrzymująca Lekarz będzie regularnie kontrolował stan pacjenta i w razie konieczności dostosuje dawkę. Należy zachować odstęp co najmniej 3 dni między kolejnymi zmianami dawki. Tabletki należy połykać w całości, popijając szklanką wody. Można je zażywać niezależnie od posiłków. Tabletek nie wolno przełamywać ani żuć.
W przypadku wrażenia, że działanie leku Dopamar mite jest za silne lub za słabe, należy skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą.
Stosowanie u dzieci i młodzieży (w wieku poniżej 18 lat) Nie zaleca się stosowania leku Dopamar mite u pacjentów w wieku poniżej 18 lat (patrz punkt „Kiedy zachować szczególną ostrożność stosując Dopamar mite”).
Czas trwania leczenia Lekarz ustala, jak długo należy stosować lek Dopamar mite. Nie należy przerywać leczenia przed czasem, ponieważ może to spowodować nawrót objawów.
Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Dopamar mite W przypadku zażycia większej niż zalecana dawki leku Dopamar mite należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem lub farmaceutą. Objawy przedawkowania mogą obejmować skurcz mięśnia okrężnego oka (patrz także punkt 4, „Możliwe działania niepożądane”).
Pominięcie zastosowania dawki leku Dopamar mite Nie należy stosować dawki podwójnej leku Dopamar mite w celu uzupełnienia pominiętej dawki. W razie pominięcia dawki można zażyć tabletkę, chyba że zbliża się pora przyjęcia następnej dawki leku. W tym przypadku należy kontynuować zażywanie leku według dotychczasowego schematu.
Przerwanie stosowania leku Dopamar mite W przypadku nagłego zmniejszenia dawki leku lub przerwania leczenia lekarz będzie regularnie kontrolował stan pacjenta. Należy przeczytać punkt: „Kiedy zachować szczególną ostrożność stosując lek Dopamar mite”, zwłaszcza w przypadku zażywania leków stosowanych w leczeniu psychoz (leki przeciwpsychotyczne).
W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
Jak każdy lek, Dopamar mite może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią. Możliwe działania niepożądane:
Zaburzenia krwi i układu chłonnego Rzadko: mogą występować rzadziej niż u 1 na 1000 osób - zaburzenia dotyczące krwi (niedobór krwinek białych) ze zwiększoną podatnością na zakażenia (leukopenia) - niedokrwistość (hemolityczna i niehemolityczna) - zaburzenia dotyczące krwi (niedobór płytek krwi) ze zwiększoną skłonnością do powstawania siniaków i krwawień (trombocytopenia) Bardzo rzadkie: mogą występować rzadziej niż u 1 na 10 000 osób - bardzo ciężkie zaburzenia dotyczące krwi (brak krwinek białych) z nagłą, wysoką gorączką, silnym bólem gardła i owrzodzeniami jamy ustnej (agranulocytoza)
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania Częste: mogą występować rzadziej niż u 1 na 10 osób - brak apetytu (jadłowstręt) Niezbyt częste: mogą występować rzadziej niż u 1 na 100 osób - zmniejszenie masy ciała - zwiększenie masy ciała
Zaburzenia psychiczne Częste: mogą występować rzadziej niż u 1 na 10 osób - widzenie nieistniejących rzeczy (omamy) - splątanie - zawroty głowy - koszmary senne - ospałość - uczucie zmęczenia - bezsenność - depresja i (bardzo rzadko) skłonności samobójcze - nienaturalnie dobre samopoczucie (euforia) - epizody ciężkiej choroby psychicznej, podczas których osłabiona jest kontrola własnego zachowania i postępowania (psychoza) - uczucie pobudzenia Rzadkie: mogą występować rzadziej niż u 1 na 1000 osób - podniecenie (pobudzenie psychoruchowe) - lęk - osłabiona zdolność myślenia - dezorientacja - ból głowy - zwiększony popęd płciowy - odrętwienie - napady drgawkowe Częstość nieznana: nie może być określona na podstawie dostępnych danych - otępienie - niezdolność odparcia impulsu, pokusy czy przymus wykonania czynności, które mogą być szkodliwe dla pacjenta lub innych osób, dotyczy to: o silnego impulsu do niepohamowanego uprawiania hazardu, mimo poważnych osobistych lub rodzinnych konsekwencji o zmienionych lub zwiększonych zainteresowań oraz zachowań seksualnych o dużym znaczeniu dla pacjenta lub innych osób, np. czynności związanych z nasilonym popędem seksualnym o niekontrolowanego, nadmiernego kupowania lub wydawania pieniędzy o napadowego objadania się (spożywania ogromnych ilości jedzenia w krótkim czasie) lub kompulsywnego jedzenia (spożywania większej ilości jedzenia niż normalnie oraz większych ilości niż jest to potrzebne do zaspokojenia głodu) - chęć przyjmowania dużych dawek leku Dopamar mite, większych niż konieczne do opanowania objawów motorycznych, określana jest jako zespół dysregulacji dopaminowej. U niektórych pacjentów po zażyciu dużych dawek leku Dopamar mite mogą wystąpić ciężkie zaburzenia w postaci mimowolnych ruchów (dyskinezy), wahania nastroju lub inne działania niepożądane.
Należy poinformować lekarza, jeżeli pacjent przejawia któreś z tych zachowań, aby omówić sposoby kontrolowania lub ograniczenia tych objawów.
Zaburzenia układu nerwowego Częste: mogą występować rzadziej niż u 1 na 10 osób - zaburzenia ruchowe (dyskinezy) - zaburzenie charakteryzujące się występowaniem nagłych ruchów mimowolnych (pląsawica) - zaburzenie napięcia mięśniowego (dystonia) - zaburzenia czynności ruchowych (zaburzenia typu pozapiramidowego) - nagłe zmiany w nasileniu objawów choroby Parkinsona (objawy włączania/wyłączania, „on-off”) - spowolnienie ruchów w okresach „on-off” (bradykinezja) Niezbyt częste: mogą występować rzadziej niż u 1 na 100 osób - ataksja - nasilone drżenie rąk Rzadkie: mogą występować rzadziej niż u 1 na 1000 osób - ciężkie zaburzenie spowodowane stosowaniem neuroleptyków, które może objawiać się sztywnością mięśni, niemożnością spokojnego siedzenia, wysoką gorączką, poceniem się, ślinotokiem i zaburzeniami świadomości (złośliwy zespół neuroleptyczny) - wrażenie kłucia, mrowienia i świądu bez widocznej przyczyny (parestezje) - upadki - zaburzenia chodu - szczękościsk Częstość nieznana: nie może być określona na podstawie dostępnych danych Senność i (bardzo rzadko) uczucie nieustannego zmęczenia w ciągu dnia; napadowe zasypianie.
Zaburzenia oka Rzadkie: mogą występować rzadziej niż u 1 na 1000 osób - niewyraźne widzenie - skurcz mięśnia okrężnego oka, otaczającego gałkę oczną (może być objawem przedawkowania) - uaktywnienie istniejącego zespołu Hornera (zaburzenie oka) - podwójne widzenie - rozszerzenie źrenic - pogorszenie ruchów gałki ocznej
Zaburzenia serca Częste: mogą występować rzadziej niż u 1 na 10 osób - kołatanie serca - nieregularna czynność serca
Zaburzenia naczyniowe Częste: mog ą występować rzadziej niż u 1 na 10 osób - zmniejszenie ciśnienia tętniczego spowodowane np. zbyt szybkim podnoszeniem się z pozycji siedzącej lub leżącej, czasami z zawrotami głowy (hipotonia ortostatyczna) - skłonność do omdleń - nagła utrata przytomności Niezbyt częste: mogą występować rzadziej niż u 1 na 100 osób - zwiększenie ciśnienia tętniczego krwi Rzadkie: mogą występować rzadziej niż u 1 na 1000 osób - zapalenie żył
Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia (okolica pomiędzy płucami) Niezbyt częste: mogą występować rzadziej niż u 1 na 100 osób - chrypka - ból w klatce piersiowej Rzadkie: mogą występować rzadziej niż u 1 na 1000 osób - duszność - zaburzenia oddychania
Zaburzenia żołądka i jelit Częste: mogą występować rzadziej niż u 1 na 10 osób - nudności - wymioty -
- gorzki smak w ustach Niezbyt częste: mogą występować rzadziej niż u 1 na 100 osób - zaparcie - biegunka - nadmierne wydzielanie śliny - trudności w połykaniu - gazy Rzadkie: mogą występować rzadziej niż u 1 na 1000 osób - zaburzenia trawienia z takimi objawami, jak uczucie pełności w nadbrzuszu, bóle w nadbrzuszu, odbijania, nudności, wymioty i zgaga (niestrawność) - bóle żołądka i jelit - ciemne zabarwienie śliny - zgrzytanie zębami (bruksizm) - czkawka - krwawienie z żołądka i jelit - pieczenie języka - wrzody dwunastnicy
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Niezbyt częste: mogą występować rzadziej niż u 1 na 100 osób - nagromadzenie płynu (obrzęki) Rzadkie: mogą występować rzadziej niż u 1 na 1000 osób - nagłe nagromadzenie płynu w obrębie skóry i błon śluzowych (np. gardła i języka), trudności w oddychaniu i (lub) świąd i wysypka skórna, często jako reakcja alergiczna (obrzęk naczynioruchowy) - wysypka skórna z silnym świądem i powstawaniem pęcherzyków (pokrzywka) - świąd - zaczerwienienie twarzy - wypadanie włosów - wysypka skórna - nadmierne pocenie się - ciemne zabarwienie potu - u dzieci krwawienia w obrębie skóry i ścian przewodu pokarmowego na tle alergicznym (plamica Schönleina-Henocha) Częstość nieznana: nie może być określona na podstawie dostępnych danych -
Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej Niezbyt częste: mogą występować rzadziej niż u 1 na 100 osób - skurcze mięśni
Zaburzenia nerek i dróg moczowych Niezbyt częste: mogą występować rzadziej niż u 1 na 100 osób - ciemne zabarwienie moczu Rzadkie: mogą występować rzadziej niż u 1 na 1000 osób - zatrzymanie moczu - mimowolne oddawanie moczu - utrzymujący się, bolesny wzwód prącia (priapizm)
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania Niezbyt częste: mogą występować rzadziej niż u 1 na 100 osób - osłabienie - złe samopoczucie - uderzenia gorąca.
Zgłaszanie działań niepożądanych Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych: Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa tel.: + 48 22 49 21 301, faks: + 48 22 49 21 309, e-mail: [email protected] Działania niepożądane można zgłąszać również do podnmiotu odpowiedzialnego. Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.
Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na blistrze i tekturowym pudełku po EXP. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.
Brak specjalnych zaleceń dotyczących przechowywania.
Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.
Co zawiera Dopamar mite Substancjami czynnymi leku Dopamar mite są lewodopa i karbidopa. Jedna tabletka o przedłużonym uwalnianiu zawiera 100 mg lewodopy i 25 mg karbidopy (w postaci karbidopy jednowodnej).
Pozostałe składniki (substancje pomocnicze) to: hypromeloza, krzemionka koloidalna bezwodna, kwas fumarowy, sodu stearylofumaran, makrogol 6000, żółcień chinolinowa (E104), żelaza tlenek żółty i czerwony (E172), tytanu dwutlenek (E171).
Jak wygląda lek Dopamar mite i co zawiera opakowanie Tabletki leku Dopamar mite są pomarańczowo-brązowe, okrągłe.
Blistry w tekturowym pudełku zawierają 100 tabletek o przedłużonym uwalnianiu.
Podmiot odpowiedzialny i wytwórca Podmiot odpowiedzialny Sandoz GmbH Biochemiestrasse 10
Wytwórca Salutas Pharma GmbH Otto-von-Guericke-Allee 1
Lek S.A. ul. Domaniewska 50 C 02-672 Warszawa
W celu uzyskania bardziej szczegółowych informacji o leku oraz jego nazwach w innych krajach członkowskich Europejskiego Obszaru Gospodarczego należy zwrócić się do: Sandoz Polska Sp. z o.o. ul. Domaniewska 50 C 02-672 Warszawa tel. 22 209 70 00
Data ostatniej aktualizacji ulotki: 10/2019
Logo Sandoz
Dopamar mite, 100 mg + 25 mg, tabletki o przedłużonym uwalnianiu Levodopum+Carbidopum
Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta. Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same. Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane,w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Patrz punkt 4.
Spis treści ulotki:
1. Co to jest Dopamar mite i w jakim celu się go stosuje
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Dopamar mite
3. Jak stosować Dopamar mite
4. Możliwe działania niepożądane
5. Jak przechowywać Dopamar mite
6. Zawartość opakowania i inne informacje
1. Co to jest Dopamar mite i w jakim celu się go stosuje
Dopamar mite stosuje się w leczeniu choroby Parkinsona. Lek skraca czas „off” (nagła sztywność mięśni, która może się utrzymywać przez kilka minut lub nawet godzin) u pacjentów, u których występują nagłe, niekontrolowane ruchy podczas leczenia samą lewodopą lub tabletkami o natychmiastowym uwalnianiu zawierającymi lewodopę z inhibitorem dopa-dekarboksylazy (np. z karbidopą).
Dopamar mite należy do grupy leków stosowanych w leczeniu choroby Parkinsona. Objawy tej choroby są prawdopodobnie spowodowane niedoborem dopaminy - substancji, która w normalnych warunkach jest wytwarzana w mózgu. Dopamina bierze udział w kontrolowaniu ruchów mięśni. Jej niedobór powoduje zaburzenia ruchów mięśni. Lewodopa wyrównuje niedobór dopaminy, natomiast karbidopa sprawia, że odpowiednia ilość lewodopy dociera do mózgu.
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Dopamar mite
Kiedy nie stosować leku Dopamar mite jeśli u pacjenta stwierdzono uczulenie (nadwrażliwość) na lewodopę lub karbidopę, lub na którykolwiek z pozostałych składników tabletek; jeśli u pacjenta występuje zwiększone ciśnienie śródgałkowe (jaskra z wąskim kątem przesączania); jeśli u pacjenta stwierdzono ciężką niewydolność serca; jeśli u pacjenta występują ciężkie zaburzenia rytmu serca; w przypadku wystąpienia nagłego udaru mózgu; jeśli pacjentowi nie wolno stosować leków, które działają na ośrodkowy układ nerwowy (leki sympatykomimetyczne); jeśli pacjent przyjmuje nieselektywne inhibitory monoaminooksydazy (MAO) oraz selektywne inhibitory typu A (inhibitory MAO - leki stosowane w leczeniu depresji). Konieczne jest odstawienie tych leków co najmniej dwa tygodnie przed rozpoczęciem stosowania leku Dopamar mite.
MAO typu B (np. selegiliną). Ostrzeżenia i środki ostrożności
Kiedy zachować szczególną ostrożność stosując Dopamar mite jeśli pacjent jest lub był leczony samą lewodopą. Trzeba odczekać co najmniej 12 godzin przed rozpoczęciem przyjmowania tabletek Dopamar mite; jeśli u pacjenta występują zaburzenia ruchowe, takie jak drgania mięśni twarzy, sztywność mięśni, trudności w rozpoczęciu ruchu, drżenie palców lub rąk. Może być konieczne zmniejszenie dawki; jeśli u pacjenta występowały kiedykolwiek w przeszłości ruchy mimowolne; jeśli u pacjenta wystąpił kiedykolwiek w przeszłości epizod psychotyczny lub psychoza. Psychoza jest poważną chorobą psychiczną, w której osłabiona jest kontrola własnego zachowania i postępowania. Istnieją bardzo rzadkie doniesienia o pacjentach, u których wystąpiła depresja, a w późniejszym okresie skłonności samobójcze. Jeśli pacjent podejrzewa, że opisana sytuacja może go dotyczyć, powinien niezwłocznie skontaktować się z lekarzem. jeśli pacjent jest ciągle zmęczony i (lub) ma tendencję do nagłego zasypiania. Nie wolno prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn. W razie konieczności lekarz dostosuje dawkę leku lub przerwie jego stosowanie. jeśli u pacjenta występuje ciężka choroba układu krążenia; jeśli u pacjenta występuje ciężka choroba płuc lub gwałtowne napady duszności wywołane skurczem mięśni i obrzękiem błony śluzowej w drogach oddechowych, często występujące z kaszlem i odkrztuszaniem plwociny (astma oskrzelowa); jeśli u pacjenta występują zaburzenia czynności nerek lub wątroby, albo zaburzenia układu wewnątrzwydzielniczego (gruczołów, które wydzielają hormony do krwi); jeśli kiedykolwiek w przeszłości u pacjenta występowały wrzody żołądka lub jelit, gdyż w takim przypadku zwiększone jest ryzyko krwawienia z przewodu pokarmowego; jeśli pacjent wymiotuje krwią; jeśli kiedykolwiek w przeszłości u pacjenta wystąpiły napady drgawkowe lub drgawki; jeśli u pacjenta wystąpił niedawno zawał serca i w dalszym ciągu utrzymują się u niego zaburzenia rytmu serca; jeśli u pacjenta występuje przewlekła jaskra (zwiększone ciśnienie w gałce ocznej); jeśli u pacjenta zmniejszono nagle dawkę leku zawierającego lewodopę z karbidopą lub lek ten odstawiono, zwłaszcza jeśli pacjent otrzymuje jednocześnie leki stosowane w leczeniu psychoz, gdyż może to spowodować zaburzenia świadomości. Może wystąpić sztywność mięśni i zwiększona temperatura ciała. jeśli pacjent ma dziedziczną chorobę, charakteryzującą się nagłymi, ale skoordynowanymi ruchami mimowolnymi (pląsawica Huntingtona). Stosowanie leku Dopamar mite nie jest zalecane; jeśli u pacjenta rozpoznano kiedykolwiek czerniaka złośliwego; jeśli u pacjenta występują zmiany skórne, które nie zostały jeszcze zdiagnozowane przez lekarza.
Dopamar mite może spowodować zmiany wyników niektórych testów laboratoryjnych, między innymi: - zwiększenie wyników badań czynności wątroby - fałszywie dodatni wynik testu Coombsa - zmniejszenie stężenia hemoglobiny i wartości hematokrytu, zwiększenie stężenia glukozy we krwi oraz liczby białych krwinek, a także ilości bakterii i krwi w moczu - fałszywie dodatnie wyniki testu paskowego wykrywającego ciała ketonowe w moczu. Reakcji tej nie zmienia zagotowanie próbki moczu. - fałszywie ujemny wynik badania wykrywającego glukozę w moczu metodą z oksydazą glukozy
Jeśli pacjent lub jego bliscy/opiekunowie zauważą nietypowe zachowania będące wynikiem nieodpartego impulsu, przymusu, natrętnego wykonywania pewnych czynności, szkodliwych dla pacjenta lub innych osób. Takie zachowania są zwane zaburzeniami kontroli impulsów i mogą obejmować uzależnienie od hazardu, nadmierne objadanie się lub robienie zakupów, nieprawidłowo duży popęd seksualny lub nasilone myśli i odczucia seksualne. W takim wypadku należy poinformować lekarza, gdyż może być konieczne ponowne przeanalizowanie przez lekarza stosowanego leczenia.
Jeśli pacjent lub jego rodzina (opiekun) zauważą wystąpienie objawów podobnych do uzależnienia, prowadzących do chęci przyjmowania dużych dawek leku Dopamar mite oraz innych leków stosowanych w leczeniu choroby Parkinsona, należy powiedzieć o tym lekarzowi.
Dzieci i młodzież Nie ustalono bezpieczeństwa stosowania i skuteczności leku Dopamar mite u noworodków i dzieci w wieku poniżej 18 lat. Z tego względu stosowanie leku Dopamar u pacjentów w wieku poniżej 18 lat nie jest zalecane.
Należy skonsultować się z lekarzem w przypadku, gdy którekolwiek z powyższych ostrzeżeń dotyczy obecnie pacjenta lub dotyczy sytuacji występujących w przeszłości.
Dopamar mite a inne leki Dopamar mite i inne leki mogą wzajemnie wpływać na swoje działanie terapeutyczne lub na występowanie działań niepożądanych. Dotyczy to w szczególności: leków stosowanych w leczeniu podwyższonego ciśnienia tętniczego krwi; lekarz będzie musiał dostosować dawkowanie; leków stosowanych w leczeniu depresji (patrz także punkt „Kiedy nie stosować leku Dopamar mite”); leków działających na ośrodkowy układ nerwowy (leków przeciwcholinergicznych, leków rozszerzających oskrzela stosowanych w astmie), takich jak ipratropium i tiotropium. Działanie lewodopy może być słabsze. W razie konieczności lekarz dostosuje dawkowanie; leków stosowanych w leczeniu psychoz; izoniazydu (leku stosowanego w leczeniu gruźlicy); benzodiazepin (niektórych leków nasennych i uspokajających), takich jak diazepam, oksazepam i lormetazepam. Mogą one osłabiać działanie leku Dopamar mite; fenytoiny (leku stosowanego w leczeniu padaczki). Działanie leku Dopamar mite może być słabsze; papaweryny (leku stosowanego w leczeniu stanów skurczowych w przewodzie pokarmowym). Działanie leku Dopamar mite może być słabsze; selegiliny (leku stosowanego w chorobie Parkinsona). Stosowana jednocześnie z lekiem Dopamar mite może powodować znaczne zmniejszenie ciśnienia tętniczego krwi; inhibitorów COMT (stosowanych w chorobie Parkinsona). Jednoczesne stosowanie z lekiem Dopamar mite może powodować zwiększenie stężenia lewodopy w mózgu. Może być konieczne dostosowanie dawki leku Dopamar mite; amantadyny (leku stosowanego w chorobie Parkinsona). Może ona nasilać działania niepożądane lewodopy. Może być konieczne dostosowanie dawki leku Dopamar mite; metoklopramidu (leku stosowanego w zaburzeniach przewodu pokarmowego); leków działających na ośrodkowy układ nerwowy (sympatykomimetyków; leków rozszerzających oskrzela, stosowanych w astmie), takich jak apraklonidyna, dipywefryna i bromonidyna. Mogą się nasilać działania niepożądane ze strony układu krążenia; leków zmniejszających ilość dopaminy (np. tetrabenazyna powoduje zmniejszenie ilości dopaminy w ośrodkowym układzie nerwowym przez hamowanie specyficznych białek transportowych [tzw. transporterów monoamin], które transportują monoaminy [np. dopaminę] do lub z komórek) lub innych leków zmniejszających zapasy monoamin; siarczanu żelaza. Może on zmniejszać wchłanianie lewodopy.
Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, również tych, które wydawane są bez recepty.
Dopamar mite z jedzeniem i piciem Działanie lewodopy u pacjentów stosujących dietę z dużą zawartością białka może być niekiedy słabsze.
Ciąża, karmienie piersią i wpływ na płodność Jeżeli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza, że jest w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.
- Każda kobieta w wieku rozrodczym przyjmująca Dopamar mite musi stosować skuteczną antykoncepcję. - Brak wystarczających informacji dotyczących stosowania leku Dopamar mite u kobiet w ciąży. W doświadczeniach na zwierzętach wykazano szkodliwe działanie leku. Pacjentki w ciąży lub planujące zajście w ciążę nie powinny przyjmować leku Dopamar mite. - Lewodopa przenika do mleka kobiecego. Z tego względu nie wolno karmić piersią podczas leczenia lekiem Dopamar mite.
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn Dopamar mite może powodować takie działania niepożądane, jak: - zawroty głowy, - senność, - podwójne widzenie, które mogą wpływać na zdolność reagowania. Należy o tym pamiętać, jeśli pacjenci zamierzają prowadzić pojazdy lub obsługiwać urządzenia mechaniczne w ruchu. Pacjenci, u których stwierdzono skłonność do senności i nagłego zasypiania nie mogą prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn.
Dopamar mite zawiera sód Ten lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu w tabletce o przedłużonym uwalnianiu, to znaczy lek uznaje się za „wolny od sodu”.
3. Jak stosować Dopamar mite
Dawkowanie
Dorośli i osoby w podeszłym wieku Lekarz przepisał odpowiednią dawkę leku Dopamar mite, którą pacjent powinien zażywać. Na ogół stosuje się następujące dawki:
Jeśli pacjent nigdy nie był leczony lewodopą Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza lub farmaceuty. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
Dawka początkowa
Maksymalna dawka początkowa
Dawki leku należy przyjmować w odstępach co najmniej 6 godzin.
Zmiana leku złożonego lewodopy z karbidopą w tabletkach o natychmiastowym uwalnianiu na tabletki o zmodyfikowanym uwalnianiu Dopamar mite: Zmiana leku powinna być przeprowadzana stopniowo i pod kontrolą lekarza.
Jeśli pacjent jest obecnie leczony samą lewodopą Leczenie lewodopą należy przerwać co najmniej 12 godzin przed rozpoczęciem stosowania leku Dopamar mite. Dawka początkowa u pacjentów z łagodną do umiarkowanie ciężkiej chorobą Parkinsona:
Dawka podtrzymująca Lekarz będzie regularnie kontrolował stan pacjenta i w razie konieczności dostosuje dawkę. Należy zachować odstęp co najmniej 3 dni między kolejnymi zmianami dawki. Tabletki należy połykać w całości, popijając szklanką wody. Można je zażywać niezależnie od posiłków. Tabletek nie wolno przełamywać ani żuć.
W przypadku wrażenia, że działanie leku Dopamar mite jest za silne lub za słabe, należy skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą.
Stosowanie u dzieci i młodzieży (w wieku poniżej 18 lat) Nie zaleca się stosowania leku Dopamar mite u pacjentów w wieku poniżej 18 lat (patrz punkt „Kiedy zachować szczególną ostrożność stosując Dopamar mite”).
Czas trwania leczenia Lekarz ustala, jak długo należy stosować lek Dopamar mite. Nie należy przerywać leczenia przed czasem, ponieważ może to spowodować nawrót objawów.
Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Dopamar mite W przypadku zażycia większej niż zalecana dawki leku Dopamar mite należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem lub farmaceutą. Objawy przedawkowania mogą obejmować skurcz mięśnia okrężnego oka (patrz także punkt 4, „Możliwe działania niepożądane”).
Pominięcie zastosowania dawki leku Dopamar mite Nie należy stosować dawki podwójnej leku Dopamar mite w celu uzupełnienia pominiętej dawki. W razie pominięcia dawki można zażyć tabletkę, chyba że zbliża się pora przyjęcia następnej dawki leku. W tym przypadku należy kontynuować zażywanie leku według dotychczasowego schematu.
Przerwanie stosowania leku Dopamar mite W przypadku nagłego zmniejszenia dawki leku lub przerwania leczenia lekarz będzie regularnie kontrolował stan pacjenta. Należy przeczytać punkt: „Kiedy zachować szczególną ostrożność stosując lek Dopamar mite”, zwłaszcza w przypadku zażywania leków stosowanych w leczeniu psychoz (leki przeciwpsychotyczne).
W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
4. Możliwe działania niepożądane
Jak każdy lek, Dopamar mite może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią. Możliwe działania niepożądane:
Zaburzenia krwi i układu chłonnego Rzadko: mogą występować rzadziej niż u 1 na 1000 osób - zaburzenia dotyczące krwi (niedobór krwinek białych) ze zwiększoną podatnością na zakażenia (leukopenia) - niedokrwistość (hemolityczna i niehemolityczna) - zaburzenia dotyczące krwi (niedobór płytek krwi) ze zwiększoną skłonnością do powstawania siniaków i krwawień (trombocytopenia) Bardzo rzadkie: mogą występować rzadziej niż u 1 na 10 000 osób - bardzo ciężkie zaburzenia dotyczące krwi (brak krwinek białych) z nagłą, wysoką gorączką, silnym bólem gardła i owrzodzeniami jamy ustnej (agranulocytoza)
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania Częste: mogą występować rzadziej niż u 1 na 10 osób - brak apetytu (jadłowstręt) Niezbyt częste: mogą występować rzadziej niż u 1 na 100 osób - zmniejszenie masy ciała - zwiększenie masy ciała
Zaburzenia psychiczne Częste: mogą występować rzadziej niż u 1 na 10 osób - widzenie nieistniejących rzeczy (omamy) - splątanie - zawroty głowy - koszmary senne - ospałość - uczucie zmęczenia - bezsenność - depresja i (bardzo rzadko) skłonności samobójcze - nienaturalnie dobre samopoczucie (euforia) - epizody ciężkiej choroby psychicznej, podczas których osłabiona jest kontrola własnego zachowania i postępowania (psychoza) - uczucie pobudzenia Rzadkie: mogą występować rzadziej niż u 1 na 1000 osób - podniecenie (pobudzenie psychoruchowe) - lęk - osłabiona zdolność myślenia - dezorientacja - ból głowy - zwiększony popęd płciowy - odrętwienie - napady drgawkowe Częstość nieznana: nie może być określona na podstawie dostępnych danych - otępienie - niezdolność odparcia impulsu, pokusy czy przymus wykonania czynności, które mogą być szkodliwe dla pacjenta lub innych osób, dotyczy to: o silnego impulsu do niepohamowanego uprawiania hazardu, mimo poważnych osobistych lub rodzinnych konsekwencji o zmienionych lub zwiększonych zainteresowań oraz zachowań seksualnych o dużym znaczeniu dla pacjenta lub innych osób, np. czynności związanych z nasilonym popędem seksualnym o niekontrolowanego, nadmiernego kupowania lub wydawania pieniędzy o napadowego objadania się (spożywania ogromnych ilości jedzenia w krótkim czasie) lub kompulsywnego jedzenia (spożywania większej ilości jedzenia niż normalnie oraz większych ilości niż jest to potrzebne do zaspokojenia głodu) - chęć przyjmowania dużych dawek leku Dopamar mite, większych niż konieczne do opanowania objawów motorycznych, określana jest jako zespół dysregulacji dopaminowej. U niektórych pacjentów po zażyciu dużych dawek leku Dopamar mite mogą wystąpić ciężkie zaburzenia w postaci mimowolnych ruchów (dyskinezy), wahania nastroju lub inne działania niepożądane.
Należy poinformować lekarza, jeżeli pacjent przejawia któreś z tych zachowań, aby omówić sposoby kontrolowania lub ograniczenia tych objawów.
Zaburzenia układu nerwowego Częste: mogą występować rzadziej niż u 1 na 10 osób - zaburzenia ruchowe (dyskinezy) - zaburzenie charakteryzujące się występowaniem nagłych ruchów mimowolnych (pląsawica) - zaburzenie napięcia mięśniowego (dystonia) - zaburzenia czynności ruchowych (zaburzenia typu pozapiramidowego) - nagłe zmiany w nasileniu objawów choroby Parkinsona (objawy włączania/wyłączania, „on-off”) - spowolnienie ruchów w okresach „on-off” (bradykinezja) Niezbyt częste: mogą występować rzadziej niż u 1 na 100 osób - ataksja - nasilone drżenie rąk Rzadkie: mogą występować rzadziej niż u 1 na 1000 osób - ciężkie zaburzenie spowodowane stosowaniem neuroleptyków, które może objawiać się sztywnością mięśni, niemożnością spokojnego siedzenia, wysoką gorączką, poceniem się, ślinotokiem i zaburzeniami świadomości (złośliwy zespół neuroleptyczny) - wrażenie kłucia, mrowienia i świądu bez widocznej przyczyny (parestezje) - upadki - zaburzenia chodu - szczękościsk Częstość nieznana: nie może być określona na podstawie dostępnych danych Senność i (bardzo rzadko) uczucie nieustannego zmęczenia w ciągu dnia; napadowe zasypianie.
Zaburzenia oka Rzadkie: mogą występować rzadziej niż u 1 na 1000 osób - niewyraźne widzenie - skurcz mięśnia okrężnego oka, otaczającego gałkę oczną (może być objawem przedawkowania) - uaktywnienie istniejącego zespołu Hornera (zaburzenie oka) - podwójne widzenie - rozszerzenie źrenic - pogorszenie ruchów gałki ocznej
Zaburzenia serca Częste: mogą występować rzadziej niż u 1 na 10 osób - kołatanie serca - nieregularna czynność serca
Zaburzenia naczyniowe Częste: mog ą występować rzadziej niż u 1 na 10 osób - zmniejszenie ciśnienia tętniczego spowodowane np. zbyt szybkim podnoszeniem się z pozycji siedzącej lub leżącej, czasami z zawrotami głowy (hipotonia ortostatyczna) - skłonność do omdleń - nagła utrata przytomności Niezbyt częste: mogą występować rzadziej niż u 1 na 100 osób - zwiększenie ciśnienia tętniczego krwi Rzadkie: mogą występować rzadziej niż u 1 na 1000 osób - zapalenie żył
Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia (okolica pomiędzy płucami) Niezbyt częste: mogą występować rzadziej niż u 1 na 100 osób - chrypka - ból w klatce piersiowej Rzadkie: mogą występować rzadziej niż u 1 na 1000 osób - duszność - zaburzenia oddychania
Zaburzenia żołądka i jelit Częste: mogą występować rzadziej niż u 1 na 10 osób - nudności - wymioty -
- gorzki smak w ustach Niezbyt częste: mogą występować rzadziej niż u 1 na 100 osób - zaparcie - biegunka - nadmierne wydzielanie śliny - trudności w połykaniu - gazy Rzadkie: mogą występować rzadziej niż u 1 na 1000 osób - zaburzenia trawienia z takimi objawami, jak uczucie pełności w nadbrzuszu, bóle w nadbrzuszu, odbijania, nudności, wymioty i zgaga (niestrawność) - bóle żołądka i jelit - ciemne zabarwienie śliny - zgrzytanie zębami (bruksizm) - czkawka - krwawienie z żołądka i jelit - pieczenie języka - wrzody dwunastnicy
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Niezbyt częste: mogą występować rzadziej niż u 1 na 100 osób - nagromadzenie płynu (obrzęki) Rzadkie: mogą występować rzadziej niż u 1 na 1000 osób - nagłe nagromadzenie płynu w obrębie skóry i błon śluzowych (np. gardła i języka), trudności w oddychaniu i (lub) świąd i wysypka skórna, często jako reakcja alergiczna (obrzęk naczynioruchowy) - wysypka skórna z silnym świądem i powstawaniem pęcherzyków (pokrzywka) - świąd - zaczerwienienie twarzy - wypadanie włosów - wysypka skórna - nadmierne pocenie się - ciemne zabarwienie potu - u dzieci krwawienia w obrębie skóry i ścian przewodu pokarmowego na tle alergicznym (plamica Schönleina-Henocha) Częstość nieznana: nie może być określona na podstawie dostępnych danych -
Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej Niezbyt częste: mogą występować rzadziej niż u 1 na 100 osób - skurcze mięśni
Zaburzenia nerek i dróg moczowych Niezbyt częste: mogą występować rzadziej niż u 1 na 100 osób - ciemne zabarwienie moczu Rzadkie: mogą występować rzadziej niż u 1 na 1000 osób - zatrzymanie moczu - mimowolne oddawanie moczu - utrzymujący się, bolesny wzwód prącia (priapizm)
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania Niezbyt częste: mogą występować rzadziej niż u 1 na 100 osób - osłabienie - złe samopoczucie - uderzenia gorąca.
Zgłaszanie działań niepożądanych Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych: Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa tel.: + 48 22 49 21 301, faks: + 48 22 49 21 309, e-mail: [email protected] Działania niepożądane można zgłąszać również do podnmiotu odpowiedzialnego. Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.
5. Jak przechowywać Dopamar mite
Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na blistrze i tekturowym pudełku po EXP. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.
Brak specjalnych zaleceń dotyczących przechowywania.
Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.
6. Zawartość opakowania i inne informacje
Co zawiera Dopamar mite Substancjami czynnymi leku Dopamar mite są lewodopa i karbidopa. Jedna tabletka o przedłużonym uwalnianiu zawiera 100 mg lewodopy i 25 mg karbidopy (w postaci karbidopy jednowodnej).
Pozostałe składniki (substancje pomocnicze) to: hypromeloza, krzemionka koloidalna bezwodna, kwas fumarowy, sodu stearylofumaran, makrogol 6000, żółcień chinolinowa (E104), żelaza tlenek żółty i czerwony (E172), tytanu dwutlenek (E171).
Jak wygląda lek Dopamar mite i co zawiera opakowanie Tabletki leku Dopamar mite są pomarańczowo-brązowe, okrągłe.
Blistry w tekturowym pudełku zawierają 100 tabletek o przedłużonym uwalnianiu.
Podmiot odpowiedzialny i wytwórca Podmiot odpowiedzialny Sandoz GmbH Biochemiestrasse 10
Wytwórca Salutas Pharma GmbH Otto-von-Guericke-Allee 1
Lek S.A. ul. Domaniewska 50 C 02-672 Warszawa
W celu uzyskania bardziej szczegółowych informacji o leku oraz jego nazwach w innych krajach członkowskich Europejskiego Obszaru Gospodarczego należy zwrócić się do: Sandoz Polska Sp. z o.o. ul. Domaniewska 50 C 02-672 Warszawa tel. 22 209 70 00
Data ostatniej aktualizacji ulotki: 10/2019
Logo Sandoz
Charakterystyka
CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO
Dopamar mite, 100 mg + 25 mg, tabletki o przedłużonym uwalnianiu
Każda tabletka o przedłużonym uwalnianiu zawiera 100 mg lewodopy (Levodopum) i 25 mg karbidopy (Carbidopum) w postaci karbidopy jednowodnej.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
Tabletka o przedłużonym uwalnianiu
Pomarańczowo-brązowe, okrągłe, tabletki.
Idiopatyczna choroba Parkinsona, szczególnie w celu skrócenia okresu wyłączenia („off”) u pacjentów leczonych uprzednio produktem złożonym o natychmiastowym uwalnianiu zawierającym lewodopę z inhibitorem dopa-dekarboksylazy lub samą lewodopą i u których występowały zaburzenia ruchowe.
Ograniczone jest doświadczenie dotyczące stosowania produktu złożonego zawierającego lewodopę z karbidopą w postaci o przedłużonym uwalnianiu, u pacjentów, którzy nie byli wcześniej leczeni lewodopą.
Dawkowanie Należy dokładnie określić dawkę dobową produktu. W trakcie dostosowywania dawki należy uważnie obserwować pacjentów, zwłaszcza czy nie występują u nich lub nie nasilają się nudności i nieprawidłowe ruchy mimowolne, takie jak dyskinezy, ruchy pląsawicze i dystonia. Kurcz powiek może być wczesnym objawem przedawkowania.
Dawka początkowa Pacjenci, którzy nie byli wcześniej leczeni lewodopą Dopamar mite (100 mg + 25 mg) jest przeznaczony do stosowania u pacjentów, którzy nigdy wcześniej nie byli leczeni lewodopą lub w celu łatwiejszego zwiększania dawki u pacjentów otrzymujących produkt Dopamar (200 mg + 50 mg). Zalecaną dawką początkową jest jedna tabletka 100 mg + 25 mg dwa razy na dobę.
U pacjentów, którzy potrzebują większej dawki lewodopy, dawka dobowa trzech lub czterech tabletek produktu Dopamar mite jest na ogół dobrze tolerowana.
Dawka początkowa lewodopy nie powinna przekraczać 600 mg na dobę, a kolejne dawki należy podawać z zachowaniem co najmniej 6-godzinnych odstępów.
W okresie dostosowawczym dawkę należy zmieniać w odstępach co najmniej 2 do 4 dni.
W zależności od nasilenia choroby, uzyskanie optymalnego działania terapeutycznego może wymagać sześciu miesięcy leczenia.
Wskazówki dotyczące zastąpienia produktu złożonego zawierającego lewodopę z inhibitorem dopa- dekarboksylazy w postaci o natychmiastowym uwalnianiu produktem w postaci o przedłużonym uwalnianiu Zamianę na produkt złożony zawierający lewodopę z karbidopą w postaci o przedłużonym uwalnianiu należy rozpocząć od dawki, która zapewni najwyżej około 10% więcej lewodopy na dobę, jeśli wskazane jest stosowanie dawki ponad 900 mg na dobę. Lewodopę i inhibitor dopa-dekarboksylazy należy odstawić co najmniej 12 godzin przed podaniem produktu złożonego zawierającego lewodopę z karbidopą w postaci o przedłużonym uwalnianiu. Odstęp między dawkami należy wydłużyć o 30% do 50%, w zakresie od 4 do 12 godzin. Jeśli dawki podzielone nie są równe, zaleca się podawanie najmniejszej dawki pod koniec dnia. Dawkę należy dostosować w zależności od odpowiedzi klinicznej, jak opisano niżej w podpunkcie „Dostosowanie dawki”. Może być konieczne zastosowanie dawek, które zapewniają maksymalnie 30% więcej lewodopy na dobę.
Poniższa tabela przedstawia wskazówki dotyczące zastąpienia produktu złożonego zawierającego lewodopę z karbidopą w postaci o natychmiastowym uwalnianiu produktem o przedłużonym uwalnianiu:
Lewodopa + karbidopa Dopamar mite (100 mg + 25 mg) Dawka dobowa lewodopy (mg) Dawka dobowa lewodopy (mg) Schemat dawkowania
Pacjenci leczeni dotychczas wyłącznie lewodopą Lewodopę należy odstawić co najmniej 12 godzin przed rozpoczęciem stosowania produktu złożonego zawierającego lewodopę z karbidopą o przedłużonym uwalnianiu. U pacjentów z lekką do umiarkowanie ciężkiej postacią choroby zalecaną dawką początkową jest
Dostosowanie dawki Po ustaleniu leczenia wielkość dawki i częstość podawania produktu leczniczego można zwiększać lub zmniejszać w zależności od odpowiedzi terapeutycznej. Większość pacjentów może być odpowiednio leczona dawką od 400 mg lewodopy + 100 mg karbidopy do 1600 mg lewodopy + czuwania. Stosowano wprawdzie większe dawki (do 2400 mg lewodopy + 600 mg karbidopy) i krótsze odstępy między dawkami (mniej niż cztery godziny), ale zasadniczo nie jest to zalecane.
Jeśli dawki produktu złożonego zawierającego lewodopę z karbidopą o przedłużonym uwalnianiu podawane są w odstępach krótszych niż 4 godziny lub jeśli dawki podzielone nie są równe, zaleca się podawanie najmniejszej dawki pod koniec dnia.
U niektórych pacjentów działanie pierwszej dawki porannej może być opóźnione nawet o godzinę w porównaniu ze standardową odpowiedzią na pierwszą poranną dawkę lewodopy i karbidopy w postaci o natychmiastowym uwalnianiu.
Zmianę dawkowania należy przeprowadzać nie częściej niż co trzy dni.
Dawka podtrzymująca Ponieważ choroba Parkinsona ma charakter postępujący, zalecane są okresowe kontrolne badania kliniczne stanu pacjenta. Może być konieczne dostosowanie dawkowania produktu złożonego zawierającego lewodopę z karbidopą o przedłużonym uwalnianiu.
Dzieci i młodzież Nie ustalono bezpieczeństwa stosowania u pacjentów w wieku poniżej 18 lat.
Stosowanie u osób w podeszłym wieku Istnieje duże doświadczenie dotyczące stosowania lewodopy w skojarzeniu z karbidopą u pacjentów w podeszłym wieku. Powyższe zalecenia są odzwierciedleniem danych klinicznych opartych na tym doświadczeniu.
Stosowanie w zaburzeniach czynności nerek i (lub) wątroby Dostosowanie dawki nie jest konieczne.
Sposób stosowania Podczas leczenia produktem Dopamar mite można kontynuować podawanie większości innych leków stosowanych w chorobie Parkinsona (z wyjątkiem lewodopy). Może być jednak konieczne dostosowanie dawek tych leków. Jeśli to możliwe, należy unikać nagłego przerwania leczenia lewodopą.
Dopamar mite można stosować u pacjentów, którzy otrzymują produkty lecznicze z pirydoksyną (witaminą B 6 ), gdyż karbidopa hamuje neutralizację działania lewodopy pod wpływem pirydoksyny.
Uwaga Właściwości farmakokinetyczne tabletek o przedłużonym uwalnianiu mogą się zmienić, jeśli tabletki zostaną przełamane lub rozgryzione. Z tego względu tabletki trzeba połykać w całości.
Dołączenie innych leków stosowanych w chorobie Parkinsona Leki przeciwcholinergiczne, agoniści dopaminy i amantadyna mogą być stosowane jednocześnie z produktem złożonym zawierającym lewodopę z karbidopą o przedłużonym uwalnianiu. Jeśli leki te zostaną dołączone w trakcie stosowania produktu złożonego zawierającego lewodopę z karbidopą o przedłużonym uwalnianiu, może zbyć konieczne dostosowanie jego dawki.
Przerwanie leczenia W razie nagłego zmniejszenia dawki lub konieczności przerwania stosowania produktu złożonego zawierającego lewodopę z karbidopą o przedłużonym uwalnianiu, pacjenta należy uważnie obserwować, zwłaszcza jeśli otrzymuje on jednocześnie leki przeciwpsychotyczne (patrz punkt 4.4).
Jeśli to możliwe, należy unikać nagłego przerwania leczenia lewodopą.
Jeśli konieczne jest zastosowanie znieczulenia, podawanie produktu złożonego zawierającego lewodopęz karbidopą o przedłużonym uwalnianiu można kontynuować tak długo, jak długo pacjent może przyjmować leki doustne. W przypadku tymczasowej przerwy w stosowaniu, lek można podać w zwykłej dawce, gdy tylko pacjent będzie w stanie przyjmować leki doustne.
Stosowanie nieselektywnych inhibitorów monoaminooksydazy (MAO) i selektywnych inhibitorów MAO typu A w skojarzeniu z produktem Dopamar mite jest przeciwwskazane. Podawanie opisanego typu inhibitorów MAO należy przerwać co najmniej dwa tygodnie przed rozpoczęciem leczenia produktem Dopamar mite. Produkt ten może być stosowany jednocześnie z selektywnym inhibitorem MAO typu B (np. chlorowodorkiem selegiliny) w zalecanej dawce (patrz punkt 4.5).
Stosowanie produktu Dopamar mite jest przeciwwskazane w przypadku: nadwrażliwości na lewodopę, karbidopę lub na którąkolwiek substancję pomocniczą; jaskry z wąskim kątem przesączania; ciężkiej niewydolności serca; ciężkich zaburzeń rytmu serca; ciężkiego udaru mózgu.
Lewodopa może uaktywnić rozwój czerniaka złośliwego, dlatego produktu Dopamar mite nie wolno stosować u pacjentów z podejrzanymi, niezdiagnozowanymi zmianami skórnych lub z czerniakiem w wywiadzie.
Nie należy podawać produktu Dopamar mite, jeśli istnieją przeciwwskazania do stosowania sympatykomimetyków.
U pacjentów leczonych samą lewodopą lek należy odstawić co najmniej 12 godzin przed rozpoczęciem stosowania produktu złożonego lewodopy z karbidopą o przedłużonym uwalnianiu.
Ze względu na profil farmakokinetyczny produktu złożonego zawierającego lewodopę z karbidopą o przedłużonym uwalnianiu, początek działania u pacjentów z dyskinezą występującą wcześnie rano może być wolniejszy niż po zastosowaniu złożonego preparatu lewodopy i karbidopy o natychmiastowym uwalnianiu. Częstość dyskinez u pacjentów w zaawansowanym stadium zaburzeń ruchowych jest większa podczas leczenia produktem złożonym zawierającym lewodopę z karbidopą o przedłużonym uwalnianiu niż w przypadku tabletek o natychmiastowym uwalnianiu (odpowiednio 16,5% i 12,2%).
Dyskinezy mogą występować u pacjentów uprzednio leczonych samą lewodopą, gdyż dzięki zastosowaniu karbidopy większa ilość lewodopy dociera do mózgu i w konsekwencji powstaje większa ilość dopaminy. Występowanie dyskinez może powodować konieczność zmniejszenia dawki (patrz punkt 4.8).
Produkt złożony zawierający lewodopę z karbidopą o przedłużonym uwalnianiu, podobnie jak sama lewodopa, może wywoływać ruchy mimowolne i zaburzenia psychiczne. Pacjenci z nasilonymi ruchami mimowolnymi oraz epizodami psychotycznymi występującymi w przeszłości podczas leczenia samą lewodopą lub lewodopą w skojarzeniu z karbidopą powinni być uważnie obserwowani po zastąpieniu tych leków produktem złożonym zawierającym lewodopę z karbidopą o przedłużonym uwalnianiu. Przypuszcza się, że opisane reakcje są wynikiem zwiększenia ilości dopaminy w mózgu po podaniu lewodopy, a zastosowanie produktu złożonego zawierającego lewodopę z karbidopą o przedłużonym uwalnianiu może spowodować ich nawrót. Może być konieczne zmniejszenie dawki. Wszystkich pacjentów należy uważnie obserwować, czy nie wystąpi u nich rozwój depresji ze skłonnościami samobójczymi. Pacjenci z psychozą występującą w przeszłości lub obecnie powinni być leczeni z zachowaniem ostrożności. Produkt złożony zawierający lewodopę z karbidopą o przedłużonym uwalnianiu należy odstawić w przypadku zaostrzenia istniejącego stanu psychotycznego.
Ze stosowaniem lewodopy wiąże się występowanie senności i epizodów nagłego zasypiania. Bardzo rzadko opisywano przypadki nagłego zasypiania podczas codziennych zajęć, niekiedy nieświadome i bez objawów ostrzegawczych. Pacjentów należy poinformować o możliwości wystąpienia takich objawów podczas leczenia lewodopą oraz zalecić ostrożność podczas prowadzenia pojazdów lub obsługiwania maszyn. Pacjenci, u których wystąpiła senność i (lub) epizod nagłego zasypiania muszą powstrzymać się od prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu. Ponadto można rozważyć zmniejszenie dawki lub zakończenie leczenia.
Produkt złożony zawierający lewodopę z karbidopą o przedłużonym uwalnianiu należy stosować ostrożnie u pacjentów z ciężkimi chorobami układu krążenia lub płuc, astmą oskrzelową, chorobami nerek, wątroby lub układu wewnątrzwydzielniczego, a także u pacjentów z chorobą wrzodową, krwawymi wymiotami lub drgawkami w wywiadzie.
Lewodopę z karbidopą należy stosować ostrożnie u pacjentów z zawałem mięśnia sercowego w wywiadzie, u których utrzymują się zaburzenia rytmu pochodzenia przedsionkowego, zatokowego lub komorowego. U tych pacjentów należy szczególnie starannie monitorować czynność serca w początkowym okresie leczenia i podczas dostosowywania dawki.
Produkt złożony zawierający lewodopę z karbidopą o przedłużonym uwalnianiu można stosować ostrożnie u pacjentów z przewlekłą jaskrą z szerokim kątem przesączania pod warunkiem odpowiedniej kontroli ciśnienia śródgałkowego. Ponadto w trakcie leczenia należy uważnie kontrolować zmiany ciśnienia w gałce ocznej.
Po nagłym odstawieniu leków stosowanych w chorobie Parkinsona opisywano zespół objawów przypominających złośliwy zespół neuroleptyczny, w tym sztywność mięśni, zwiększoną ciepłotę ciała, zaburzenia świadomości i zwiększenie aktywności kinazy kreatynowej. Z tego względu należy uważnie obserwować pacjentów w przypadku nagłego zmniejszenia dawki lub odstawienia złożonych produktów zawierających lewodopę z karbidopą, zwłaszcza gdy jednocześnie stosowane są leki przeciwpsychotyczne.
Nie zaleca się stosowania lewodopy z karbidopą w leczeniu polekowych objawów ze strony układu pozapiramidowego lub w pląsawicy Huntingtona.
Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania leków psychoaktywnych i lewodopy z karbidopą (patrz punkt 4.5).
Tak jak w przypadku lewodopy, podczas długotrwałego leczenia zalecana jest okresowa ocena czynności wątroby, układu krwiotwórczego, układu krążenia i nerek.
Jeśli konieczne jest znieczulenie ogólne, podawanie lewodopy z karbidopą można kontynuować tak długo, jak długo pacjent może przyjmować leki doustne. W przypadku tymczasowego przerwania leczenia, produkt leczniczy można podać w zwykłej dawce, gdy tylko pacjent będzie w stanie przyjmować leki doustne.
Czerniak Badania epidemiologiczne wykazały, że u pacjentów z chorobą Parkinsona ryzyko rozwoju czerniaka jest około 2-6-krotnie większe niż w populacji ogólnej. Nie wyjaśniono, czy ryzyko to wynika z samej choroby Parkinsona, czy wywołane jest innymi czynnikami, takimi jak działanie leków stosowanych w jej leczeniu. Dlatego pacjentom i ich opiekunom należy doradzić regularne kontrolowanie, czy podczas stosowania lewodopy z karbidopą w jakimkolwiek wskazaniu nie wystąpiły na skórze pacjenta zmiany wskazujące na rozwój czerniaka.
Zaburzenia kontroli impulsów Pacjentów należy regularnie kontrolować, czy nie rozwijają się u nich zaburzenia kontroli bodźców. Pacjentów i ich opiekunów należy poinformować o możliwości wystąpienia u pacjentów leczonych agonistami dopaminy i (lub) innymi dopaminergicznymi produktami leczniczymi zawierającymi lewodopę, w tym produktem złożonym zawierającym lewodopę z karbidopą o przedłużonym uwalnianiu, behawioralnych objawów zaburzeń kontroli bodźców, w tym patologicznej skłonności do hazardu, zwiększenia libido, nadmiernej aktywności seksualnej, kompulsywnego wydawania pieniędzy lub robienia zakupów, napadowego lub kompulsywnego objadania się. W takich przypadkach zaleca się zweryfikowanie stosowanego leczenia.
Zespół dysregulacji dopaminowej (DDS) Zespół dysregulacji dopaminowej (ang. dopamine dysregulation syndrome, DDS) jest uzależnieniem prowadzącym do nadmiernego stosowania produktu, obserwowanym u niektórych pacjentów leczonych karbidopą z lewodopą. Przed rozpoczęciem leczenia należy ostrzec pacjenta i jego opiekunów o ryzyku DDS (patrz także punkt 4.8).
Dzieci i młodzież Nie ustalono bezpieczeństwa stosowania i skuteczności produktu złożonego lewodopy z karbidopą o przedłużonym uwalnianiu u niemowląt i dzieci. Nie zaleca się jego stosowania u pacjentów w wieku poniżej 18 lat.
Badania laboratoryjne Produkty lecznicze zwierające lewodopę z karbidopą powodowały odchylenia od prawidłowych wyników różnych badań laboratoryjnych, co może również dotyczyć produktu złożonego lewodopy z karbidopą o przedłużonym uwalnianiu. Zmiany te, to m.in. zmiany wyników badań czynności wątroby, takie jak zwiększenie aktywności fosfatazy zasadowej, AspAT, AlAT, dehydrogenazy mleczanowej, zwiększenie stężenia bilirubiny, azotu mocznikowego we krwi, kreatyniny, kwasu moczowego oraz dodatni test Coombsa.
W związku ze stosowaniem produktu złożonego zawierającego lewodopę z karbidopą o przedłużonym uwalnianiu opisywano zmniejszenie stężenia hemoglobiny i wartości hematokrytu, zwiększenie stężenia glukozy i liczby leukocytów we krwi oraz obecność bakterii i krwi w moczu.
Produkty lecznicze zawierające karbidopę z lewodopą mogą powodować fałszywie dodatnie wyniki w teście paskowym wykrywającym ciała ketonowe w moczu. Reakcja ta nie zmienia się po zagotowaniu próbki moczu. Możliwe są również fałszywie ujemne wyniki badania glukozurii przy zastosowaniu enzymatycznej metody z oksydazą glukozy.
Dopamar mite zawiera sód Ten produkt leczniczy zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu w tabletce o przedłużonym uwalnianiu, to znaczy produkt leczniczy uznaje się za „wolny od sodu”.
Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania produktu złożonego zawierającego lewodopę z karbidopą o przedłużonym uwalnianiu z następującymi lekami:
Leki przeciwnadciśnieniowe Po rozpoczęciu stosowania lewodopy z karbidopą u pacjentów leczonych niektórymi lekami przeciwnadciśnieniowymi występowały objawy hipotonii ortostatycznej. Dlatego podczas rozpoczynania leczenia lewodopą z karbidopą może być konieczne dostosowanie dawki leku przeciwnadciśnieniowego.
Leki przeciwdepresyjne Istnieją nieliczne doniesienia o występowaniu działań niepożądanych, w tym nadciśnienia tętniczego i dyskinez, spowodowanych jednoczesnym stosowaniem trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych i produktów zawierających lewodopę z karbidopą (patrz punkt 4.3 – pacjenci przyjmujący inhibitory MAO).
Leki przeciwcholinergiczne Leki przeciwcholinergiczne mogą działać synergistycznie z lewodopą, zmniejszając drżenie, ale skojarzone stosowanie tych leków może nasilać nieprawidłowe ruchy mimowolne. Leki przeciwcholinergiczne mogą zmniejszać działanie lewodopy przez opóźnianie jej wchłaniania. Może być konieczne dostosowanie dawki produktu złożonego lewodopy z karbidopą.
Inhibitory metylotransferazy katecholowej (COMT) – tolkapon, entakapon Jednoczesne stosowanie inhibitorów COMT i produktu złożonego zawierającego lewodopę z karbidopą o przedłużonym uwalnianiu może zwiększać biodostępność lewodopy. Może być konieczne dostosowanie dawki produktu złożonego zawierającego lewodopę z karbidopą.
Sympatykomimetyki Sympatykomimetyki mogą nasilać niepożądane działanie lewodopy na układ krążenia.
Leki zobojętniające Nie badano wpływu leków zobojętniających podawanych z produktem złożonym zawierającym lewodopę z karbidopą na biodostępność lewodopy.
Żelazo Badania wykazały zmniejszenie biodostępności karbidopy i (lub) lewodopy, jeśli przyjmowane są jednocześnie z siarczanem żelaza lub glukonianem żelaza.
Dzieci i młodzież Badania interakcji przeprowadzono tylko u dorosłych.
Inne leki Antagoniści receptora dopaminowego D 2
rysperydon), benzodiazepiny i izoniazyd mogą zmniejszać działanie lecznicze lewodopy. Korzystne działanie lewodopy w chorobie Parkinsona może być zmniejszone przez fenytoinę i papawerynę. U pacjentów przyjmujących takie leki w skojarzeniu z produktem złożonym zawierającym lewodopę z karbidopą o przedłużonym uwalnianiu należy uważnie obserwować ewentualne osłabienie odpowiedzi terapeutycznej.
Nie zaleca się stosowania produktu złożonego zawierającego lewodopę z karbidopą razem z produktami leczniczymi zmniejszającymi ilość dopaminy (tj. tetrabenazyna) lub z innymi produktami zmniejszającymi zasoby monoamin.
Amantadyna działa synergistycznie z lewodopą i może nasilać jej działania niepożądane. Może być konieczne dostosowanie dawki produktu złożonego zawierającego lewodopę z karbidopą.
Metoklopramid usprawnia opróżnianie żołądka i może zwiększać biodostępność produktu złożonego zawierającego lewodopę z karbidopą.
Jednoczesne stosowanie selegiliny i lewodopy z karbidopą może powodować ciężką hipotonię ortostatyczną, której nie można przypisać samemu złożonemu produktowi zawierającemu lewodopę z karbidopą (patrz punkt 4.3).
Wchłanianie lewodopy może być zaburzone u niektórych pacjentów stosujących dietę wysokobiałkową, gdyż lewodopa konkuruje z niektórymi aminokwasami.
Badania laboratoryjne Patrz punkt 4.4.
Ciąża Brak wystarczających danych dotyczących stosowania lewodopy z karbidopą u kobiet w ciąży. Wyniki badań na zwierzętach wykazały szkodliwy wpływ na reprodukcję (patrz punkt 5.3). Potencjalne zagrożenie dla zarodka lub płodu u ludzi nie jest znane. Produktu złożonego zawierającego lewodopę z karbidopą o przedłużonym uwalnianiu nie należy stosować w okresie ciąży. Każda kobieta w wieku rozrodczym, która otrzymuje produkt złożony zawierający lewodopę z karbidopą o przedłużonym uwalnianiu, musi stosować skuteczną antykoncepcję.
Karmienie piersią Znaczące ilości lewodopy i karbidopy przenikają do mleka kobiecego. Lewodopa hamuje uwalnianie prolaktyny, a zatem i laktację. Podczas leczenia produktem Dopamar mite pacjentki nie powinny karmić piersią.
Płodność W badaniach nieklinicznych z zastosowaniem osobno karbidopy i lewodopy nie obserwowano niepożądanego działania na płodność. Nie przeprowadzono badań na zwierzętach z zastosowaniem połączenia lewodopy z karbidopą.
Brak danych dotyczących wpływu tego produktu leczniczego na zdolność prowadzenia pojazdów. Niektóre działania niepożądane, takie jak senność i zawroty głowy, mogą wpływać na zdolność prowadzenia pojazdów lub obsługiwania maszyn.
Pacjenci leczeni lewodopą, u których występuje senność lub epizody nagłego zasypiania, muszą zostać poinformowani o konieczności powstrzymania się od prowadzenia pojazdów lub podejmowania czynności, podczas których osłabienie czujności może powodować ryzyko ciężkiego uszkodzenia ciała lub śmierci (np. podczas obsługiwania maszyn) do czasu ustąpienia nawracających epizodów nagłego zasypiania i senności (patrz także punkt 4.4).
Reakcje niepożądane występujące często u pacjentów otrzymujących lewodopę z karbidopą są wynikiem ośrodkowego działania neurofarmakologicznego dopaminy. Reakcje te można zazwyczaj osłabić zmniejszając dawkę produktu leczniczego. Najczęstszymi działaniami niepożądanymi są dyskinezy, w tym ruchy pląsawicze, dystoniczne i inne ruchy mimowolne oraz nudności. Skurcz mięśni i kurcz powiek można uznać za wczesne objawy skłaniające do rozważenia zmniejszenia dawki.
Podczas kontrolowanych badań klinicznych u pacjentów z umiarkowanymi do ciężkich zaburzeniami ruchowymi produkt złożony zawierający lewodopę z karbidopą o przedłużonym uwalnianiu nie powodował żadnych działań niepożądanych ściśle związanych z postacią leku o zmodyfikowanym uwalnianiu.
Zaburzenia krwi i układu chłonnego Rzadko (≥1/10 000 do <1/1000): leukopenia, niedokrwistość hemolityczna i niehemolityczna, trombocytopenia Bardzo rzadko (<1/10 000): agranulocytoza
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania Często (≥1/100 do <1/10): jadłowstręt Niezbyt często (≥1/1000 do <1/100): zmniejszenie lub zwiększenie masy ciała
Zaburzenia psychiczne Często (≥1/100 do <1/10): omamy, splątanie, zawroty głowy, koszmary senne, senność, uczucie zmęczenia, bezsenność, depresja (bardzo rzadko z próbami samobójczymi), euforia, otępienie, epizody psychotyczne, uczucie pobudzenia Rzadko (≥1/10 000 do <1/1000): pobudzenie psychoruchowe, uczucie strachu, osłabienie zdolności myślenia, dezorientacja, ból głowy, zwiększenie popędu płciowego, odrętwienie, drgawki Częstość nieznana: Zaburzenia kontroli
dopaminergicznymi produktami leczniczymi zawierającymi lewodopę, w tym produktem złożonym lewodopy z karbidopą o przedłużonym uwalnianiu, może wystąpić patologiczna skłonność do hazardu, zwiększony popęd płciowy i nadmierna aktywność seksualna, kompulsywne wydawanie pieniędzy lub robienie zakupów, nadmierne i kompulsywne objadanie się (patrz punkt 4.4). Zaburzenia psychiczne: otępienie
Zespół dysregulacji dopaminowej (DDS): jest uzależnieniem obserwowanym u niektórych pacjentów leczonych karbidopą z lewodopą. Pacjenci, u których występuje powyższe zaburzenie wykazują zaburzenie kompulsywne związane z przyjmowaniem większych dawek leku niż zalecane do opanowania objawów motorycznych, co może w niektórych przypadkach powodować ciężkie dyskinezy (patrz także punkt 4.4).
Zaburzenia układu nerwowego Często (≥1/100 do <1/10): dyskinezy (częstsze występowanie dyskinez obserwowano w przypadku produktu złożonego zawierającego lewodopę z karbidopą o przedłużonym uwalnianiu niż o natychmiastowym uwalnianiu), pląsawica, dystonia, zaburzenia pozapiramidowe i inne zaburzenia ruchowe, efekt włączenia-wyłączenia („on-off”)
Bradykinezja (epizody „on-off”) mogą występować po upływie kilku miesięcy lub kilku lat od rozpoczęcia leczenia lewodopą i prawdopodobnie wiążą się z postępem choroby. Może być konieczne dostosowanie schematu dawkowania i przerw między dawkami.
Niezbyt często (≥1/1000 do <1/100): ataksja, nasilone drżenie rąk Rzadko (≥1/10 000 do <1/1000): złośliwy zespół neuroleptyczny (patrz punkt 4.4), parestezje, upadki, zaburzenia chodu, szczękościsk.
Stosowanie produktu złożonego lewodopy z karbidopą wiąże się z występowaniem senności. W bardzo rzadkich przypadkach opisywano nadmierną senność w ciągu dnia oraz epizody nagłego zasypiania.
Zaburzenia oka Rzadko (≥1/10 000 do <1/1000): zamglone widzenie, kurcz powiek, uaktywnienie utajonego zespołu Hornera, podwójne widzenie, rozszerzenie źrenic, napadowe przymusowe patrzenie z rotacją gałek
Kurcz powiek może być wczesnym objawem przedawkowania.
Zaburzenia serca Często (≥1/100 do <1/10): kołatanie serca, nieregularna czynność serca
Zaburzenia naczyniowe Często (≥1/100 do <1/10): hipotonia ortostatyczna, skłonność do zasłabnięć, omdlenia Niezbyt często (≥1/1000 do <1/100): nadciśnienie tętnicze Rzadko (≥1/10 000 do <1/1000): zapalenie żył
Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia Niezbyt często (≥1/1000 do <1/100): chrypka, ból w klatce piersiowej Rzadko (≥1/10 000 do <1/1000): duszność, zaburzenia oddychania
Zaburzenia żołądka i jelit Często (≥1/100 do <1/10): nudności, wymioty, suchość błony śluzowej jamy ustnej, gorzki smak w ustach Niezbyt często (≥1/1000 do <1/100): zaparcie, biegunka, ślinotok, zaburzenia połykania, wzdęcia Rzadko (≥1/10 000 do <1/1000): niestrawność, ból żołądka i jelit, ciemne zabarwienie śliny, bruksizm, czkawka, krwawienie z przewodu pokarmowego, pieczenie języka, owrzodzenie dwunastnicy
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Niezbyt często (≥1/1000 do <1/100): obrzęk Rzadko (≥1/10 000 do <1/1000): obrzęk naczynioruchowy, pokrzywka, świąd, zaczerwienienie twarzy, wypadanie włosów, wykwity skórne, zwiększone pocenie się, ciemne zabarwienie potu, plamica Schönleina-Henocha Częstość nieznana: czerniak złośliwy (patrz punkt 4.3)
Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej Niezbyt często (≥1/1000 do <1/100): skurcze mięśni
Zaburzenia nerek i dróg moczowych Niezbyt często (≥1/1000 do <1/100): ciemne zabarwienie moczu Rzadko (≥1/10 000 do <1/1000): zatrzymanie moczu, nietrzymanie moczu, priapizm
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania Niezbyt często (≥1/1000 do <1/100): osłabienie, złe samopoczucie, pogorszenie stanu choroby
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych: Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa tel.: + 48 22 49 21 301, faks: + 48 22 49 21 309, e-mail: [email protected] Działania niepożądane można zgłaszać również do podmiotu odpowiedzialnego.
Leczenie ostrego przedawkowania produktu złożonego zawierającego lewodopę z karbidopą o przedłużonym uwalnianiu jest zasadniczo takie samo, jak ostrego przedawkowania lewodopy. Jednak pirydoksyna nie jest skuteczna w odwracaniu działania produktu złożonego z lewodopę i karbidopą o przedłużonym uwalnianiu. Należy kontrolować zapis EKG i uważnie obserwować pacjenta w celu wykrycia rozwoju zaburzeń rytmu serca, a w razie konieczności należy zastosować odpowiednie leczenie przeciwarytmiczne.
Należy brać pod uwagę możliwość zażycia przez pacjenta innych leków jednocześnie z produktem złożonym zawierającym lewodopę z karbidopą o przedłużonym uwalnianiu. Dotychczas nie opisywano doświadczeń z zastosowaniem dializy, dlatego jej skuteczność w leczeniu przedawkowania nie jest znana.
Grupa farmakoterapeutyczna: lewodopa: leki dopaminergiczne; karbidopa: inhibitor dopa- dekarboksylazy. Kod ATC: N04B A02
Mechanizm działania Produkt złożony zawierający lewodopę z karbidopą jest połączeniem karbidopy (inhibitora dekarboksylazy aminokwasów aromatycznych) oraz lewodopy (metabolicznego prekursora dopaminy) w postaci tabletek o przedłużonym uwalnianiu z zastosowaniem polimeru w składzie i przeznaczony jest do stosowania w chorobie Parkinsona.
Produkt złożony zawierający lewodopę z karbidopą o przedłużonym uwalnianiu jest szczególnie przydatny w skracaniu okresu „off” u pacjentów z dyskinezami i zaburzeniami ruchowymi, leczonych wcześniej produktem złożonym zawierającym lewodopę z inhibitorem dekarboksylazy w postaci o natychmiastowym uwalnianiu.
Działania farmakodynamiczne U pacjentów z chorobą Parkinsona, wcześniej leczonych produktami zawierającymi lewodopę, mogą występować zaburzenia ruchowe charakteryzujące się zanikaniem skuteczności leku, dyskinezami podczas stosowania maksymalnej dawki i akinezą. Zaawansowana postać zaburzeń ruchowych (zjawisko włączania/wyłączania – „on/off”) charakteryzuje się nieprzewidywalnymi wahaniami od pełnej sprawności ruchowej do bezruchu. Chociaż przyczyny zaburzeń ruchowych nie zostały w pełni wyjaśnione, wykazano, że można je zmniejszyć przez zastosowanie schematów leczenia, które zapewniają stałe stężenie lewodopy w osoczu.
Lewodopa łagodzi objawy choroby Parkinsona dzięki temu, że ulega dekarboksylacji do dopaminy w tkance mózgowej. Karbidopa, która nie przenika przez barierę krew-mózg, hamuje tylko pozamózgową dekarboksylację lewodopy, dzięki czemu większa ilość lewodopy może być przetransportowana do mózgu i przekształcona w dopaminę. Z tego względu zwykle nie jest konieczne podawanie dużych dawek lewodopy w krótkich odstępach czasu. Zmniejszenie dawki pozwala na całkowite lub częściowe uniknięcie działań niepożądanych ze strony przewodu pokarmowego i układu krążenia, szczególnie tych, które są spowodowane działaniem dopaminy wytworzonej poza tkanką mózgową.
Skuteczność kliniczna i bezpieczeństwo stosowania Podczas badań klinicznych u pacjentów z zaburzeniami ruchowymi okres wyłączenia („off”) był krótszy po zastosowaniu lewodopy z karbidopą w postaci o przedłużonym uwalnianiu niż po podaniu leku w postaci o natychmiastowym uwalnianiu. Skrócenie czasu „off” jest raczej niewielkie (około 10%), a częstość występowania dyskinez była nieznacznie większa po zastosowaniu lewodopy z karbidopą w postaci o przedłużonym uwalnianiu w porównaniu z postacią o natychmiastowym uwalnianiu. U pacjentów bez zaburzeń ruchowych produkt lewodopy z karbidopą w postaci o przedłużonym uwalnianiu zapewniał w warunkach kontrolowanych takie same korzyści terapeutyczne przy mniejszej częstości dawkowania, jak produkt w postaci o natychmiastowym uwalnianiu. Na ogół nie występowała poprawa w zakresie innych objawów choroby Parkinsona.
Wchłanianie Farmakokinetykę lewodopy po podaniu produktu złożonego zawierającego 200 mg lewodopy z 50 mg karbidopy w postaci o przedłużonym uwalnianiu w porównaniu z tabletkami o tej samej mocy w postaci o natychmiastowym uwalnianiu badano u młodych, zdrowych ochotników. Maksymalne stężenie lewodopy w osoczu stwierdzono po upływie około 2 godzin po podaniu produktu złożonego o przedłużonym uwalnianiu zawierającego 200 mg lewodopy z 50 mg karbidopy w porównaniu z 0,75 godziny po podaniu tabletki o natychmiastowym uwalnianiu. Średnie maksymalne stężenie lewodopy w osoczu było mniejsze o 60% po podaniu produktu 200 mg+50 mg w postaci o przedłużonym uwalnianiu niż po zastosowaniu tabletek o natychmiastowym uwalnianiu. Wchłanianie lewodopy po podaniu produktu 200 mg+50 mg w postaci o przedłużonym uwalnianiu trwało nieprzerwanie przez 4 do 6 godzin. W badaniach tych stężenia lewodopy w osoczu wahały się w węższym zakresie niż po podaniu produktu lewodopy z karbidopą o natychmiastowym uwalnianiu. Biodostępność lewodopy z produktu złożonego 200 mg+50 mg w postaci o przedłużonym uwalnianiu stanowi około 70% biodostępności z tabletek o natychmiastowym uwalnianiu, dlatego dawka dobowa lewodopy w postaci o przedłużonym uwalnianiu powinna z zasady być większa niż w przypadku produktu o natychmiastowym uwalnianiu. Średnie maksymalne stężenie lewodopy w osoczu po podaniu pojedynczej dawki produktu lewodopy z karbidopą 100 mg+25 mg w postaci o przedłużonym uwalnianiu stanowiło około 70% wartości tego parametru po podaniu produktu w tej samej postaci o mocy 200 mg+50 mg. Średni czas uzyskania maksymalnych stężeń lewodopy w osoczu był nieco krótszy w przypadku produktu o mocy 100 mg+25 mg w postaci o przedłużonym uwalnianiu w porównaniu z produktem o mocy 200 mg+50 mg w tej samej postaci.
Farmakokinetykę lewodopy po podaniu produktu lewodopy z karbidopą w postaci o przedłużonym uwalnianiu badano u pacjentów z chorobą Parkinsona. Regularne podawanie produktu o przedłużonym uwalnianiu o mocy 100 mg+25 mg (w dawkach od 50 mg karbidopy i 200 mg lewodopy do 150 mg karbidopy i 600 mg lewodopy) dwa razy na dobę przez trzy miesiące nie wykazało kumulacji lewodopy w osoczu.
Spożycie pokarmu nie miało wpływu na wchłanianie lewodopy. W przypadku karbidopy jednoczesne spożycie pokarmu powodowało zmniejszenie wartości AUC o 50%, a wartości C max
Zmniejszenie stężenia karbidopy w osoczu nie ma znaczenia klinicznego.
Dystrybucja Lewodopa jest intensywnie transportowana do większości tkanek, ale nie do ośrodkowego układu nerwowego, ze względu na rozległy metabolizm obwodowy. Lewodopa nie wiąże się z białkami osocza. Lewodopa przenika przez barierę krew-mózg z wykorzystaniem aktywnego, choć osiągającego stan wysycenia układu transportującego dla dużych cząsteczek aminokwasów obojętnych. Karbidopa nie przenika przez barierę krew-mózg. Zarówno lewodopa, jak i karbidopa przenikają przez łożysko i do mleka kobiecego.
Metabolizm i wydalanie W obecności karbidopy lewodopa jest metabolizowana głównie do aminokwasów oraz, w mniejszym stopniu, do pochodnych katecholaminowych. Wszystkie metabolity wydalane są przez nerki. Po podaniu doustnym około 50% dawki stwierdza się w moczu.
Badania na zwierzętach dotyczące farmakologicznego bezpieczeństwa stosowania i toksyczności po podaniu wielokrotnym, mutagenności i działania rakotwórczego nie wykazują szczególnego zagrożenia dla ludzi. W badaniach toksycznego wpływu na reprodukcję zarówno lewodopa, jak i połączenie karbidopy z lewodopą powodowały wady rozwojowe narządów wewnętrznych i układu szkieletowego u królików.
Hypromeloza Krzemionka koloidalna bezwodna Kwas fumarowy Sodu stearylofumaran Makrogol 6000 Żółcień chinolinowa (E104) Żelaza tlenek żółty (E172) Żelaza tlenek czerwony (E172) Tytanu dwutlenek (E171)
Nie dotyczy.
Brak specjalnych zaleceń dotyczących przechowywania.
Blistry z folii Aluminium/Aluminium w tekturowym pudełku Wielkość opakowań: 30, 50, 60, 100 i 200 tabletek o przedłużonym uwalnianiu.
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
Bez specjalnych wymagań. Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami.
Sandoz GmbH Biochemiestrasse 10
Pozwolenie nr 14851
Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 23.09.2008 r. Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 27.07.2017 r.
07.10.2019 r.
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Dopamar mite, 100 mg + 25 mg, tabletki o przedłużonym uwalnianiu
2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY
Każda tabletka o przedłużonym uwalnianiu zawiera 100 mg lewodopy (Levodopum) i 25 mg karbidopy (Carbidopum) w postaci karbidopy jednowodnej.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA
Tabletka o przedłużonym uwalnianiu
Pomarańczowo-brązowe, okrągłe, tabletki.
4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE
4.1 Wskazania do stosowania
Idiopatyczna choroba Parkinsona, szczególnie w celu skrócenia okresu wyłączenia („off”) u pacjentów leczonych uprzednio produktem złożonym o natychmiastowym uwalnianiu zawierającym lewodopę z inhibitorem dopa-dekarboksylazy lub samą lewodopą i u których występowały zaburzenia ruchowe.
Ograniczone jest doświadczenie dotyczące stosowania produktu złożonego zawierającego lewodopę z karbidopą w postaci o przedłużonym uwalnianiu, u pacjentów, którzy nie byli wcześniej leczeni lewodopą.
4.2 Dawkowanie i sposób podawania
Dawkowanie Należy dokładnie określić dawkę dobową produktu. W trakcie dostosowywania dawki należy uważnie obserwować pacjentów, zwłaszcza czy nie występują u nich lub nie nasilają się nudności i nieprawidłowe ruchy mimowolne, takie jak dyskinezy, ruchy pląsawicze i dystonia. Kurcz powiek może być wczesnym objawem przedawkowania.
Dawka początkowa Pacjenci, którzy nie byli wcześniej leczeni lewodopą Dopamar mite (100 mg + 25 mg) jest przeznaczony do stosowania u pacjentów, którzy nigdy wcześniej nie byli leczeni lewodopą lub w celu łatwiejszego zwiększania dawki u pacjentów otrzymujących produkt Dopamar (200 mg + 50 mg). Zalecaną dawką początkową jest jedna tabletka 100 mg + 25 mg dwa razy na dobę.
U pacjentów, którzy potrzebują większej dawki lewodopy, dawka dobowa trzech lub czterech tabletek produktu Dopamar mite jest na ogół dobrze tolerowana.
Dawka początkowa lewodopy nie powinna przekraczać 600 mg na dobę, a kolejne dawki należy podawać z zachowaniem co najmniej 6-godzinnych odstępów.
W okresie dostosowawczym dawkę należy zmieniać w odstępach co najmniej 2 do 4 dni.
W zależności od nasilenia choroby, uzyskanie optymalnego działania terapeutycznego może wymagać sześciu miesięcy leczenia.
Wskazówki dotyczące zastąpienia produktu złożonego zawierającego lewodopę z inhibitorem dopa- dekarboksylazy w postaci o natychmiastowym uwalnianiu produktem w postaci o przedłużonym uwalnianiu Zamianę na produkt złożony zawierający lewodopę z karbidopą w postaci o przedłużonym uwalnianiu należy rozpocząć od dawki, która zapewni najwyżej około 10% więcej lewodopy na dobę, jeśli wskazane jest stosowanie dawki ponad 900 mg na dobę. Lewodopę i inhibitor dopa-dekarboksylazy należy odstawić co najmniej 12 godzin przed podaniem produktu złożonego zawierającego lewodopę z karbidopą w postaci o przedłużonym uwalnianiu. Odstęp między dawkami należy wydłużyć o 30% do 50%, w zakresie od 4 do 12 godzin. Jeśli dawki podzielone nie są równe, zaleca się podawanie najmniejszej dawki pod koniec dnia. Dawkę należy dostosować w zależności od odpowiedzi klinicznej, jak opisano niżej w podpunkcie „Dostosowanie dawki”. Może być konieczne zastosowanie dawek, które zapewniają maksymalnie 30% więcej lewodopy na dobę.
Poniższa tabela przedstawia wskazówki dotyczące zastąpienia produktu złożonego zawierającego lewodopę z karbidopą w postaci o natychmiastowym uwalnianiu produktem o przedłużonym uwalnianiu:
Lewodopa + karbidopa Dopamar mite (100 mg + 25 mg) Dawka dobowa lewodopy (mg) Dawka dobowa lewodopy (mg) Schemat dawkowania
Pacjenci leczeni dotychczas wyłącznie lewodopą Lewodopę należy odstawić co najmniej 12 godzin przed rozpoczęciem stosowania produktu złożonego zawierającego lewodopę z karbidopą o przedłużonym uwalnianiu. U pacjentów z lekką do umiarkowanie ciężkiej postacią choroby zalecaną dawką początkową jest
Dostosowanie dawki Po ustaleniu leczenia wielkość dawki i częstość podawania produktu leczniczego można zwiększać lub zmniejszać w zależności od odpowiedzi terapeutycznej. Większość pacjentów może być odpowiednio leczona dawką od 400 mg lewodopy + 100 mg karbidopy do 1600 mg lewodopy + czuwania. Stosowano wprawdzie większe dawki (do 2400 mg lewodopy + 600 mg karbidopy) i krótsze odstępy między dawkami (mniej niż cztery godziny), ale zasadniczo nie jest to zalecane.
Jeśli dawki produktu złożonego zawierającego lewodopę z karbidopą o przedłużonym uwalnianiu podawane są w odstępach krótszych niż 4 godziny lub jeśli dawki podzielone nie są równe, zaleca się podawanie najmniejszej dawki pod koniec dnia.
U niektórych pacjentów działanie pierwszej dawki porannej może być opóźnione nawet o godzinę w porównaniu ze standardową odpowiedzią na pierwszą poranną dawkę lewodopy i karbidopy w postaci o natychmiastowym uwalnianiu.
Zmianę dawkowania należy przeprowadzać nie częściej niż co trzy dni.
Dawka podtrzymująca Ponieważ choroba Parkinsona ma charakter postępujący, zalecane są okresowe kontrolne badania kliniczne stanu pacjenta. Może być konieczne dostosowanie dawkowania produktu złożonego zawierającego lewodopę z karbidopą o przedłużonym uwalnianiu.
Dzieci i młodzież Nie ustalono bezpieczeństwa stosowania u pacjentów w wieku poniżej 18 lat.
Stosowanie u osób w podeszłym wieku Istnieje duże doświadczenie dotyczące stosowania lewodopy w skojarzeniu z karbidopą u pacjentów w podeszłym wieku. Powyższe zalecenia są odzwierciedleniem danych klinicznych opartych na tym doświadczeniu.
Stosowanie w zaburzeniach czynności nerek i (lub) wątroby Dostosowanie dawki nie jest konieczne.
Sposób stosowania Podczas leczenia produktem Dopamar mite można kontynuować podawanie większości innych leków stosowanych w chorobie Parkinsona (z wyjątkiem lewodopy). Może być jednak konieczne dostosowanie dawek tych leków. Jeśli to możliwe, należy unikać nagłego przerwania leczenia lewodopą.
Dopamar mite można stosować u pacjentów, którzy otrzymują produkty lecznicze z pirydoksyną (witaminą B 6 ), gdyż karbidopa hamuje neutralizację działania lewodopy pod wpływem pirydoksyny.
Uwaga Właściwości farmakokinetyczne tabletek o przedłużonym uwalnianiu mogą się zmienić, jeśli tabletki zostaną przełamane lub rozgryzione. Z tego względu tabletki trzeba połykać w całości.
Dołączenie innych leków stosowanych w chorobie Parkinsona Leki przeciwcholinergiczne, agoniści dopaminy i amantadyna mogą być stosowane jednocześnie z produktem złożonym zawierającym lewodopę z karbidopą o przedłużonym uwalnianiu. Jeśli leki te zostaną dołączone w trakcie stosowania produktu złożonego zawierającego lewodopę z karbidopą o przedłużonym uwalnianiu, może zbyć konieczne dostosowanie jego dawki.
Przerwanie leczenia W razie nagłego zmniejszenia dawki lub konieczności przerwania stosowania produktu złożonego zawierającego lewodopę z karbidopą o przedłużonym uwalnianiu, pacjenta należy uważnie obserwować, zwłaszcza jeśli otrzymuje on jednocześnie leki przeciwpsychotyczne (patrz punkt 4.4).
Jeśli to możliwe, należy unikać nagłego przerwania leczenia lewodopą.
Jeśli konieczne jest zastosowanie znieczulenia, podawanie produktu złożonego zawierającego lewodopęz karbidopą o przedłużonym uwalnianiu można kontynuować tak długo, jak długo pacjent może przyjmować leki doustne. W przypadku tymczasowej przerwy w stosowaniu, lek można podać w zwykłej dawce, gdy tylko pacjent będzie w stanie przyjmować leki doustne.
4.3 Przeciwwskazania
Stosowanie nieselektywnych inhibitorów monoaminooksydazy (MAO) i selektywnych inhibitorów MAO typu A w skojarzeniu z produktem Dopamar mite jest przeciwwskazane. Podawanie opisanego typu inhibitorów MAO należy przerwać co najmniej dwa tygodnie przed rozpoczęciem leczenia produktem Dopamar mite. Produkt ten może być stosowany jednocześnie z selektywnym inhibitorem MAO typu B (np. chlorowodorkiem selegiliny) w zalecanej dawce (patrz punkt 4.5).
Stosowanie produktu Dopamar mite jest przeciwwskazane w przypadku: nadwrażliwości na lewodopę, karbidopę lub na którąkolwiek substancję pomocniczą; jaskry z wąskim kątem przesączania; ciężkiej niewydolności serca; ciężkich zaburzeń rytmu serca; ciężkiego udaru mózgu.
Lewodopa może uaktywnić rozwój czerniaka złośliwego, dlatego produktu Dopamar mite nie wolno stosować u pacjentów z podejrzanymi, niezdiagnozowanymi zmianami skórnych lub z czerniakiem w wywiadzie.
Nie należy podawać produktu Dopamar mite, jeśli istnieją przeciwwskazania do stosowania sympatykomimetyków.
4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania
U pacjentów leczonych samą lewodopą lek należy odstawić co najmniej 12 godzin przed rozpoczęciem stosowania produktu złożonego lewodopy z karbidopą o przedłużonym uwalnianiu.
Ze względu na profil farmakokinetyczny produktu złożonego zawierającego lewodopę z karbidopą o przedłużonym uwalnianiu, początek działania u pacjentów z dyskinezą występującą wcześnie rano może być wolniejszy niż po zastosowaniu złożonego preparatu lewodopy i karbidopy o natychmiastowym uwalnianiu. Częstość dyskinez u pacjentów w zaawansowanym stadium zaburzeń ruchowych jest większa podczas leczenia produktem złożonym zawierającym lewodopę z karbidopą o przedłużonym uwalnianiu niż w przypadku tabletek o natychmiastowym uwalnianiu (odpowiednio 16,5% i 12,2%).
Dyskinezy mogą występować u pacjentów uprzednio leczonych samą lewodopą, gdyż dzięki zastosowaniu karbidopy większa ilość lewodopy dociera do mózgu i w konsekwencji powstaje większa ilość dopaminy. Występowanie dyskinez może powodować konieczność zmniejszenia dawki (patrz punkt 4.8).
Produkt złożony zawierający lewodopę z karbidopą o przedłużonym uwalnianiu, podobnie jak sama lewodopa, może wywoływać ruchy mimowolne i zaburzenia psychiczne. Pacjenci z nasilonymi ruchami mimowolnymi oraz epizodami psychotycznymi występującymi w przeszłości podczas leczenia samą lewodopą lub lewodopą w skojarzeniu z karbidopą powinni być uważnie obserwowani po zastąpieniu tych leków produktem złożonym zawierającym lewodopę z karbidopą o przedłużonym uwalnianiu. Przypuszcza się, że opisane reakcje są wynikiem zwiększenia ilości dopaminy w mózgu po podaniu lewodopy, a zastosowanie produktu złożonego zawierającego lewodopę z karbidopą o przedłużonym uwalnianiu może spowodować ich nawrót. Może być konieczne zmniejszenie dawki. Wszystkich pacjentów należy uważnie obserwować, czy nie wystąpi u nich rozwój depresji ze skłonnościami samobójczymi. Pacjenci z psychozą występującą w przeszłości lub obecnie powinni być leczeni z zachowaniem ostrożności. Produkt złożony zawierający lewodopę z karbidopą o przedłużonym uwalnianiu należy odstawić w przypadku zaostrzenia istniejącego stanu psychotycznego.
Ze stosowaniem lewodopy wiąże się występowanie senności i epizodów nagłego zasypiania. Bardzo rzadko opisywano przypadki nagłego zasypiania podczas codziennych zajęć, niekiedy nieświadome i bez objawów ostrzegawczych. Pacjentów należy poinformować o możliwości wystąpienia takich objawów podczas leczenia lewodopą oraz zalecić ostrożność podczas prowadzenia pojazdów lub obsługiwania maszyn. Pacjenci, u których wystąpiła senność i (lub) epizod nagłego zasypiania muszą powstrzymać się od prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu. Ponadto można rozważyć zmniejszenie dawki lub zakończenie leczenia.
Produkt złożony zawierający lewodopę z karbidopą o przedłużonym uwalnianiu należy stosować ostrożnie u pacjentów z ciężkimi chorobami układu krążenia lub płuc, astmą oskrzelową, chorobami nerek, wątroby lub układu wewnątrzwydzielniczego, a także u pacjentów z chorobą wrzodową, krwawymi wymiotami lub drgawkami w wywiadzie.
Lewodopę z karbidopą należy stosować ostrożnie u pacjentów z zawałem mięśnia sercowego w wywiadzie, u których utrzymują się zaburzenia rytmu pochodzenia przedsionkowego, zatokowego lub komorowego. U tych pacjentów należy szczególnie starannie monitorować czynność serca w początkowym okresie leczenia i podczas dostosowywania dawki.
Produkt złożony zawierający lewodopę z karbidopą o przedłużonym uwalnianiu można stosować ostrożnie u pacjentów z przewlekłą jaskrą z szerokim kątem przesączania pod warunkiem odpowiedniej kontroli ciśnienia śródgałkowego. Ponadto w trakcie leczenia należy uważnie kontrolować zmiany ciśnienia w gałce ocznej.
Po nagłym odstawieniu leków stosowanych w chorobie Parkinsona opisywano zespół objawów przypominających złośliwy zespół neuroleptyczny, w tym sztywność mięśni, zwiększoną ciepłotę ciała, zaburzenia świadomości i zwiększenie aktywności kinazy kreatynowej. Z tego względu należy uważnie obserwować pacjentów w przypadku nagłego zmniejszenia dawki lub odstawienia złożonych produktów zawierających lewodopę z karbidopą, zwłaszcza gdy jednocześnie stosowane są leki przeciwpsychotyczne.
Nie zaleca się stosowania lewodopy z karbidopą w leczeniu polekowych objawów ze strony układu pozapiramidowego lub w pląsawicy Huntingtona.
Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania leków psychoaktywnych i lewodopy z karbidopą (patrz punkt 4.5).
Tak jak w przypadku lewodopy, podczas długotrwałego leczenia zalecana jest okresowa ocena czynności wątroby, układu krwiotwórczego, układu krążenia i nerek.
Jeśli konieczne jest znieczulenie ogólne, podawanie lewodopy z karbidopą można kontynuować tak długo, jak długo pacjent może przyjmować leki doustne. W przypadku tymczasowego przerwania leczenia, produkt leczniczy można podać w zwykłej dawce, gdy tylko pacjent będzie w stanie przyjmować leki doustne.
Czerniak Badania epidemiologiczne wykazały, że u pacjentów z chorobą Parkinsona ryzyko rozwoju czerniaka jest około 2-6-krotnie większe niż w populacji ogólnej. Nie wyjaśniono, czy ryzyko to wynika z samej choroby Parkinsona, czy wywołane jest innymi czynnikami, takimi jak działanie leków stosowanych w jej leczeniu. Dlatego pacjentom i ich opiekunom należy doradzić regularne kontrolowanie, czy podczas stosowania lewodopy z karbidopą w jakimkolwiek wskazaniu nie wystąpiły na skórze pacjenta zmiany wskazujące na rozwój czerniaka.
Zaburzenia kontroli impulsów Pacjentów należy regularnie kontrolować, czy nie rozwijają się u nich zaburzenia kontroli bodźców. Pacjentów i ich opiekunów należy poinformować o możliwości wystąpienia u pacjentów leczonych agonistami dopaminy i (lub) innymi dopaminergicznymi produktami leczniczymi zawierającymi lewodopę, w tym produktem złożonym zawierającym lewodopę z karbidopą o przedłużonym uwalnianiu, behawioralnych objawów zaburzeń kontroli bodźców, w tym patologicznej skłonności do hazardu, zwiększenia libido, nadmiernej aktywności seksualnej, kompulsywnego wydawania pieniędzy lub robienia zakupów, napadowego lub kompulsywnego objadania się. W takich przypadkach zaleca się zweryfikowanie stosowanego leczenia.
Zespół dysregulacji dopaminowej (DDS) Zespół dysregulacji dopaminowej (ang. dopamine dysregulation syndrome, DDS) jest uzależnieniem prowadzącym do nadmiernego stosowania produktu, obserwowanym u niektórych pacjentów leczonych karbidopą z lewodopą. Przed rozpoczęciem leczenia należy ostrzec pacjenta i jego opiekunów o ryzyku DDS (patrz także punkt 4.8).
Dzieci i młodzież Nie ustalono bezpieczeństwa stosowania i skuteczności produktu złożonego lewodopy z karbidopą o przedłużonym uwalnianiu u niemowląt i dzieci. Nie zaleca się jego stosowania u pacjentów w wieku poniżej 18 lat.
Badania laboratoryjne Produkty lecznicze zwierające lewodopę z karbidopą powodowały odchylenia od prawidłowych wyników różnych badań laboratoryjnych, co może również dotyczyć produktu złożonego lewodopy z karbidopą o przedłużonym uwalnianiu. Zmiany te, to m.in. zmiany wyników badań czynności wątroby, takie jak zwiększenie aktywności fosfatazy zasadowej, AspAT, AlAT, dehydrogenazy mleczanowej, zwiększenie stężenia bilirubiny, azotu mocznikowego we krwi, kreatyniny, kwasu moczowego oraz dodatni test Coombsa.
W związku ze stosowaniem produktu złożonego zawierającego lewodopę z karbidopą o przedłużonym uwalnianiu opisywano zmniejszenie stężenia hemoglobiny i wartości hematokrytu, zwiększenie stężenia glukozy i liczby leukocytów we krwi oraz obecność bakterii i krwi w moczu.
Produkty lecznicze zawierające karbidopę z lewodopą mogą powodować fałszywie dodatnie wyniki w teście paskowym wykrywającym ciała ketonowe w moczu. Reakcja ta nie zmienia się po zagotowaniu próbki moczu. Możliwe są również fałszywie ujemne wyniki badania glukozurii przy zastosowaniu enzymatycznej metody z oksydazą glukozy.
Dopamar mite zawiera sód Ten produkt leczniczy zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu w tabletce o przedłużonym uwalnianiu, to znaczy produkt leczniczy uznaje się za „wolny od sodu”.
4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji
Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania produktu złożonego zawierającego lewodopę z karbidopą o przedłużonym uwalnianiu z następującymi lekami:
Leki przeciwnadciśnieniowe Po rozpoczęciu stosowania lewodopy z karbidopą u pacjentów leczonych niektórymi lekami przeciwnadciśnieniowymi występowały objawy hipotonii ortostatycznej. Dlatego podczas rozpoczynania leczenia lewodopą z karbidopą może być konieczne dostosowanie dawki leku przeciwnadciśnieniowego.
Leki przeciwdepresyjne Istnieją nieliczne doniesienia o występowaniu działań niepożądanych, w tym nadciśnienia tętniczego i dyskinez, spowodowanych jednoczesnym stosowaniem trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych i produktów zawierających lewodopę z karbidopą (patrz punkt 4.3 – pacjenci przyjmujący inhibitory MAO).
Leki przeciwcholinergiczne Leki przeciwcholinergiczne mogą działać synergistycznie z lewodopą, zmniejszając drżenie, ale skojarzone stosowanie tych leków może nasilać nieprawidłowe ruchy mimowolne. Leki przeciwcholinergiczne mogą zmniejszać działanie lewodopy przez opóźnianie jej wchłaniania. Może być konieczne dostosowanie dawki produktu złożonego lewodopy z karbidopą.
Inhibitory metylotransferazy katecholowej (COMT) – tolkapon, entakapon Jednoczesne stosowanie inhibitorów COMT i produktu złożonego zawierającego lewodopę z karbidopą o przedłużonym uwalnianiu może zwiększać biodostępność lewodopy. Może być konieczne dostosowanie dawki produktu złożonego zawierającego lewodopę z karbidopą.
Sympatykomimetyki Sympatykomimetyki mogą nasilać niepożądane działanie lewodopy na układ krążenia.
Leki zobojętniające Nie badano wpływu leków zobojętniających podawanych z produktem złożonym zawierającym lewodopę z karbidopą na biodostępność lewodopy.
Żelazo Badania wykazały zmniejszenie biodostępności karbidopy i (lub) lewodopy, jeśli przyjmowane są jednocześnie z siarczanem żelaza lub glukonianem żelaza.
Dzieci i młodzież Badania interakcji przeprowadzono tylko u dorosłych.
Inne leki Antagoniści receptora dopaminowego D 2
rysperydon), benzodiazepiny i izoniazyd mogą zmniejszać działanie lecznicze lewodopy. Korzystne działanie lewodopy w chorobie Parkinsona może być zmniejszone przez fenytoinę i papawerynę. U pacjentów przyjmujących takie leki w skojarzeniu z produktem złożonym zawierającym lewodopę z karbidopą o przedłużonym uwalnianiu należy uważnie obserwować ewentualne osłabienie odpowiedzi terapeutycznej.
Nie zaleca się stosowania produktu złożonego zawierającego lewodopę z karbidopą razem z produktami leczniczymi zmniejszającymi ilość dopaminy (tj. tetrabenazyna) lub z innymi produktami zmniejszającymi zasoby monoamin.
Amantadyna działa synergistycznie z lewodopą i może nasilać jej działania niepożądane. Może być konieczne dostosowanie dawki produktu złożonego zawierającego lewodopę z karbidopą.
Metoklopramid usprawnia opróżnianie żołądka i może zwiększać biodostępność produktu złożonego zawierającego lewodopę z karbidopą.
Jednoczesne stosowanie selegiliny i lewodopy z karbidopą może powodować ciężką hipotonię ortostatyczną, której nie można przypisać samemu złożonemu produktowi zawierającemu lewodopę z karbidopą (patrz punkt 4.3).
Wchłanianie lewodopy może być zaburzone u niektórych pacjentów stosujących dietę wysokobiałkową, gdyż lewodopa konkuruje z niektórymi aminokwasami.
Badania laboratoryjne Patrz punkt 4.4.
4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację
Ciąża Brak wystarczających danych dotyczących stosowania lewodopy z karbidopą u kobiet w ciąży. Wyniki badań na zwierzętach wykazały szkodliwy wpływ na reprodukcję (patrz punkt 5.3). Potencjalne zagrożenie dla zarodka lub płodu u ludzi nie jest znane. Produktu złożonego zawierającego lewodopę z karbidopą o przedłużonym uwalnianiu nie należy stosować w okresie ciąży. Każda kobieta w wieku rozrodczym, która otrzymuje produkt złożony zawierający lewodopę z karbidopą o przedłużonym uwalnianiu, musi stosować skuteczną antykoncepcję.
Karmienie piersią Znaczące ilości lewodopy i karbidopy przenikają do mleka kobiecego. Lewodopa hamuje uwalnianie prolaktyny, a zatem i laktację. Podczas leczenia produktem Dopamar mite pacjentki nie powinny karmić piersią.
Płodność W badaniach nieklinicznych z zastosowaniem osobno karbidopy i lewodopy nie obserwowano niepożądanego działania na płodność. Nie przeprowadzono badań na zwierzętach z zastosowaniem połączenia lewodopy z karbidopą.
4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn
Brak danych dotyczących wpływu tego produktu leczniczego na zdolność prowadzenia pojazdów. Niektóre działania niepożądane, takie jak senność i zawroty głowy, mogą wpływać na zdolność prowadzenia pojazdów lub obsługiwania maszyn.
Pacjenci leczeni lewodopą, u których występuje senność lub epizody nagłego zasypiania, muszą zostać poinformowani o konieczności powstrzymania się od prowadzenia pojazdów lub podejmowania czynności, podczas których osłabienie czujności może powodować ryzyko ciężkiego uszkodzenia ciała lub śmierci (np. podczas obsługiwania maszyn) do czasu ustąpienia nawracających epizodów nagłego zasypiania i senności (patrz także punkt 4.4).
4.8 Działania niepożądane
Reakcje niepożądane występujące często u pacjentów otrzymujących lewodopę z karbidopą są wynikiem ośrodkowego działania neurofarmakologicznego dopaminy. Reakcje te można zazwyczaj osłabić zmniejszając dawkę produktu leczniczego. Najczęstszymi działaniami niepożądanymi są dyskinezy, w tym ruchy pląsawicze, dystoniczne i inne ruchy mimowolne oraz nudności. Skurcz mięśni i kurcz powiek można uznać za wczesne objawy skłaniające do rozważenia zmniejszenia dawki.
Podczas kontrolowanych badań klinicznych u pacjentów z umiarkowanymi do ciężkich zaburzeniami ruchowymi produkt złożony zawierający lewodopę z karbidopą o przedłużonym uwalnianiu nie powodował żadnych działań niepożądanych ściśle związanych z postacią leku o zmodyfikowanym uwalnianiu.
Zaburzenia krwi i układu chłonnego Rzadko (≥1/10 000 do <1/1000): leukopenia, niedokrwistość hemolityczna i niehemolityczna, trombocytopenia Bardzo rzadko (<1/10 000): agranulocytoza
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania Często (≥1/100 do <1/10): jadłowstręt Niezbyt często (≥1/1000 do <1/100): zmniejszenie lub zwiększenie masy ciała
Zaburzenia psychiczne Często (≥1/100 do <1/10): omamy, splątanie, zawroty głowy, koszmary senne, senność, uczucie zmęczenia, bezsenność, depresja (bardzo rzadko z próbami samobójczymi), euforia, otępienie, epizody psychotyczne, uczucie pobudzenia Rzadko (≥1/10 000 do <1/1000): pobudzenie psychoruchowe, uczucie strachu, osłabienie zdolności myślenia, dezorientacja, ból głowy, zwiększenie popędu płciowego, odrętwienie, drgawki Częstość nieznana: Zaburzenia kontroli
dopaminergicznymi produktami leczniczymi zawierającymi lewodopę, w tym produktem złożonym lewodopy z karbidopą o przedłużonym uwalnianiu, może wystąpić patologiczna skłonność do hazardu, zwiększony popęd płciowy i nadmierna aktywność seksualna, kompulsywne wydawanie pieniędzy lub robienie zakupów, nadmierne i kompulsywne objadanie się (patrz punkt 4.4). Zaburzenia psychiczne: otępienie
Zespół dysregulacji dopaminowej (DDS): jest uzależnieniem obserwowanym u niektórych pacjentów leczonych karbidopą z lewodopą. Pacjenci, u których występuje powyższe zaburzenie wykazują zaburzenie kompulsywne związane z przyjmowaniem większych dawek leku niż zalecane do opanowania objawów motorycznych, co może w niektórych przypadkach powodować ciężkie dyskinezy (patrz także punkt 4.4).
Zaburzenia układu nerwowego Często (≥1/100 do <1/10): dyskinezy (częstsze występowanie dyskinez obserwowano w przypadku produktu złożonego zawierającego lewodopę z karbidopą o przedłużonym uwalnianiu niż o natychmiastowym uwalnianiu), pląsawica, dystonia, zaburzenia pozapiramidowe i inne zaburzenia ruchowe, efekt włączenia-wyłączenia („on-off”)
Bradykinezja (epizody „on-off”) mogą występować po upływie kilku miesięcy lub kilku lat od rozpoczęcia leczenia lewodopą i prawdopodobnie wiążą się z postępem choroby. Może być konieczne dostosowanie schematu dawkowania i przerw między dawkami.
Niezbyt często (≥1/1000 do <1/100): ataksja, nasilone drżenie rąk Rzadko (≥1/10 000 do <1/1000): złośliwy zespół neuroleptyczny (patrz punkt 4.4), parestezje, upadki, zaburzenia chodu, szczękościsk.
Stosowanie produktu złożonego lewodopy z karbidopą wiąże się z występowaniem senności. W bardzo rzadkich przypadkach opisywano nadmierną senność w ciągu dnia oraz epizody nagłego zasypiania.
Zaburzenia oka Rzadko (≥1/10 000 do <1/1000): zamglone widzenie, kurcz powiek, uaktywnienie utajonego zespołu Hornera, podwójne widzenie, rozszerzenie źrenic, napadowe przymusowe patrzenie z rotacją gałek
Kurcz powiek może być wczesnym objawem przedawkowania.
Zaburzenia serca Często (≥1/100 do <1/10): kołatanie serca, nieregularna czynność serca
Zaburzenia naczyniowe Często (≥1/100 do <1/10): hipotonia ortostatyczna, skłonność do zasłabnięć, omdlenia Niezbyt często (≥1/1000 do <1/100): nadciśnienie tętnicze Rzadko (≥1/10 000 do <1/1000): zapalenie żył
Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia Niezbyt często (≥1/1000 do <1/100): chrypka, ból w klatce piersiowej Rzadko (≥1/10 000 do <1/1000): duszność, zaburzenia oddychania
Zaburzenia żołądka i jelit Często (≥1/100 do <1/10): nudności, wymioty, suchość błony śluzowej jamy ustnej, gorzki smak w ustach Niezbyt często (≥1/1000 do <1/100): zaparcie, biegunka, ślinotok, zaburzenia połykania, wzdęcia Rzadko (≥1/10 000 do <1/1000): niestrawność, ból żołądka i jelit, ciemne zabarwienie śliny, bruksizm, czkawka, krwawienie z przewodu pokarmowego, pieczenie języka, owrzodzenie dwunastnicy
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Niezbyt często (≥1/1000 do <1/100): obrzęk Rzadko (≥1/10 000 do <1/1000): obrzęk naczynioruchowy, pokrzywka, świąd, zaczerwienienie twarzy, wypadanie włosów, wykwity skórne, zwiększone pocenie się, ciemne zabarwienie potu, plamica Schönleina-Henocha Częstość nieznana: czerniak złośliwy (patrz punkt 4.3)
Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej Niezbyt często (≥1/1000 do <1/100): skurcze mięśni
Zaburzenia nerek i dróg moczowych Niezbyt często (≥1/1000 do <1/100): ciemne zabarwienie moczu Rzadko (≥1/10 000 do <1/1000): zatrzymanie moczu, nietrzymanie moczu, priapizm
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania Niezbyt często (≥1/1000 do <1/100): osłabienie, złe samopoczucie, pogorszenie stanu choroby
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych: Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa tel.: + 48 22 49 21 301, faks: + 48 22 49 21 309, e-mail: [email protected] Działania niepożądane można zgłaszać również do podmiotu odpowiedzialnego.
4.9 Przedawkowanie
Leczenie ostrego przedawkowania produktu złożonego zawierającego lewodopę z karbidopą o przedłużonym uwalnianiu jest zasadniczo takie samo, jak ostrego przedawkowania lewodopy. Jednak pirydoksyna nie jest skuteczna w odwracaniu działania produktu złożonego z lewodopę i karbidopą o przedłużonym uwalnianiu. Należy kontrolować zapis EKG i uważnie obserwować pacjenta w celu wykrycia rozwoju zaburzeń rytmu serca, a w razie konieczności należy zastosować odpowiednie leczenie przeciwarytmiczne.
Należy brać pod uwagę możliwość zażycia przez pacjenta innych leków jednocześnie z produktem złożonym zawierającym lewodopę z karbidopą o przedłużonym uwalnianiu. Dotychczas nie opisywano doświadczeń z zastosowaniem dializy, dlatego jej skuteczność w leczeniu przedawkowania nie jest znana.
5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE
5.1 Właściwości farmakodynamiczne
Grupa farmakoterapeutyczna: lewodopa: leki dopaminergiczne; karbidopa: inhibitor dopa- dekarboksylazy. Kod ATC: N04B A02
Mechanizm działania Produkt złożony zawierający lewodopę z karbidopą jest połączeniem karbidopy (inhibitora dekarboksylazy aminokwasów aromatycznych) oraz lewodopy (metabolicznego prekursora dopaminy) w postaci tabletek o przedłużonym uwalnianiu z zastosowaniem polimeru w składzie i przeznaczony jest do stosowania w chorobie Parkinsona.
Produkt złożony zawierający lewodopę z karbidopą o przedłużonym uwalnianiu jest szczególnie przydatny w skracaniu okresu „off” u pacjentów z dyskinezami i zaburzeniami ruchowymi, leczonych wcześniej produktem złożonym zawierającym lewodopę z inhibitorem dekarboksylazy w postaci o natychmiastowym uwalnianiu.
Działania farmakodynamiczne U pacjentów z chorobą Parkinsona, wcześniej leczonych produktami zawierającymi lewodopę, mogą występować zaburzenia ruchowe charakteryzujące się zanikaniem skuteczności leku, dyskinezami podczas stosowania maksymalnej dawki i akinezą. Zaawansowana postać zaburzeń ruchowych (zjawisko włączania/wyłączania – „on/off”) charakteryzuje się nieprzewidywalnymi wahaniami od pełnej sprawności ruchowej do bezruchu. Chociaż przyczyny zaburzeń ruchowych nie zostały w pełni wyjaśnione, wykazano, że można je zmniejszyć przez zastosowanie schematów leczenia, które zapewniają stałe stężenie lewodopy w osoczu.
Lewodopa łagodzi objawy choroby Parkinsona dzięki temu, że ulega dekarboksylacji do dopaminy w tkance mózgowej. Karbidopa, która nie przenika przez barierę krew-mózg, hamuje tylko pozamózgową dekarboksylację lewodopy, dzięki czemu większa ilość lewodopy może być przetransportowana do mózgu i przekształcona w dopaminę. Z tego względu zwykle nie jest konieczne podawanie dużych dawek lewodopy w krótkich odstępach czasu. Zmniejszenie dawki pozwala na całkowite lub częściowe uniknięcie działań niepożądanych ze strony przewodu pokarmowego i układu krążenia, szczególnie tych, które są spowodowane działaniem dopaminy wytworzonej poza tkanką mózgową.
Skuteczność kliniczna i bezpieczeństwo stosowania Podczas badań klinicznych u pacjentów z zaburzeniami ruchowymi okres wyłączenia („off”) był krótszy po zastosowaniu lewodopy z karbidopą w postaci o przedłużonym uwalnianiu niż po podaniu leku w postaci o natychmiastowym uwalnianiu. Skrócenie czasu „off” jest raczej niewielkie (około 10%), a częstość występowania dyskinez była nieznacznie większa po zastosowaniu lewodopy z karbidopą w postaci o przedłużonym uwalnianiu w porównaniu z postacią o natychmiastowym uwalnianiu. U pacjentów bez zaburzeń ruchowych produkt lewodopy z karbidopą w postaci o przedłużonym uwalnianiu zapewniał w warunkach kontrolowanych takie same korzyści terapeutyczne przy mniejszej częstości dawkowania, jak produkt w postaci o natychmiastowym uwalnianiu. Na ogół nie występowała poprawa w zakresie innych objawów choroby Parkinsona.
5.2 Właściwości farmakokinetyczne
Wchłanianie Farmakokinetykę lewodopy po podaniu produktu złożonego zawierającego 200 mg lewodopy z 50 mg karbidopy w postaci o przedłużonym uwalnianiu w porównaniu z tabletkami o tej samej mocy w postaci o natychmiastowym uwalnianiu badano u młodych, zdrowych ochotników. Maksymalne stężenie lewodopy w osoczu stwierdzono po upływie około 2 godzin po podaniu produktu złożonego o przedłużonym uwalnianiu zawierającego 200 mg lewodopy z 50 mg karbidopy w porównaniu z 0,75 godziny po podaniu tabletki o natychmiastowym uwalnianiu. Średnie maksymalne stężenie lewodopy w osoczu było mniejsze o 60% po podaniu produktu 200 mg+50 mg w postaci o przedłużonym uwalnianiu niż po zastosowaniu tabletek o natychmiastowym uwalnianiu. Wchłanianie lewodopy po podaniu produktu 200 mg+50 mg w postaci o przedłużonym uwalnianiu trwało nieprzerwanie przez 4 do 6 godzin. W badaniach tych stężenia lewodopy w osoczu wahały się w węższym zakresie niż po podaniu produktu lewodopy z karbidopą o natychmiastowym uwalnianiu. Biodostępność lewodopy z produktu złożonego 200 mg+50 mg w postaci o przedłużonym uwalnianiu stanowi około 70% biodostępności z tabletek o natychmiastowym uwalnianiu, dlatego dawka dobowa lewodopy w postaci o przedłużonym uwalnianiu powinna z zasady być większa niż w przypadku produktu o natychmiastowym uwalnianiu. Średnie maksymalne stężenie lewodopy w osoczu po podaniu pojedynczej dawki produktu lewodopy z karbidopą 100 mg+25 mg w postaci o przedłużonym uwalnianiu stanowiło około 70% wartości tego parametru po podaniu produktu w tej samej postaci o mocy 200 mg+50 mg. Średni czas uzyskania maksymalnych stężeń lewodopy w osoczu był nieco krótszy w przypadku produktu o mocy 100 mg+25 mg w postaci o przedłużonym uwalnianiu w porównaniu z produktem o mocy 200 mg+50 mg w tej samej postaci.
Farmakokinetykę lewodopy po podaniu produktu lewodopy z karbidopą w postaci o przedłużonym uwalnianiu badano u pacjentów z chorobą Parkinsona. Regularne podawanie produktu o przedłużonym uwalnianiu o mocy 100 mg+25 mg (w dawkach od 50 mg karbidopy i 200 mg lewodopy do 150 mg karbidopy i 600 mg lewodopy) dwa razy na dobę przez trzy miesiące nie wykazało kumulacji lewodopy w osoczu.
Spożycie pokarmu nie miało wpływu na wchłanianie lewodopy. W przypadku karbidopy jednoczesne spożycie pokarmu powodowało zmniejszenie wartości AUC o 50%, a wartości C max
Zmniejszenie stężenia karbidopy w osoczu nie ma znaczenia klinicznego.
Dystrybucja Lewodopa jest intensywnie transportowana do większości tkanek, ale nie do ośrodkowego układu nerwowego, ze względu na rozległy metabolizm obwodowy. Lewodopa nie wiąże się z białkami osocza. Lewodopa przenika przez barierę krew-mózg z wykorzystaniem aktywnego, choć osiągającego stan wysycenia układu transportującego dla dużych cząsteczek aminokwasów obojętnych. Karbidopa nie przenika przez barierę krew-mózg. Zarówno lewodopa, jak i karbidopa przenikają przez łożysko i do mleka kobiecego.
Metabolizm i wydalanie W obecności karbidopy lewodopa jest metabolizowana głównie do aminokwasów oraz, w mniejszym stopniu, do pochodnych katecholaminowych. Wszystkie metabolity wydalane są przez nerki. Po podaniu doustnym około 50% dawki stwierdza się w moczu.
5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie
Badania na zwierzętach dotyczące farmakologicznego bezpieczeństwa stosowania i toksyczności po podaniu wielokrotnym, mutagenności i działania rakotwórczego nie wykazują szczególnego zagrożenia dla ludzi. W badaniach toksycznego wpływu na reprodukcję zarówno lewodopa, jak i połączenie karbidopy z lewodopą powodowały wady rozwojowe narządów wewnętrznych i układu szkieletowego u królików.
6. DANE FARMACEUTYCZNE
6.1 Wykaz substancji pomocniczych
Hypromeloza Krzemionka koloidalna bezwodna Kwas fumarowy Sodu stearylofumaran Makrogol 6000 Żółcień chinolinowa (E104) Żelaza tlenek żółty (E172) Żelaza tlenek czerwony (E172) Tytanu dwutlenek (E171)
6.2 Niezgodności farmaceutyczne
Nie dotyczy.
6.3 Okres ważności
6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania
Brak specjalnych zaleceń dotyczących przechowywania.
6.5 Rodzaj i zawartość opakowania
Blistry z folii Aluminium/Aluminium w tekturowym pudełku Wielkość opakowań: 30, 50, 60, 100 i 200 tabletek o przedłużonym uwalnianiu.
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania produktu leczniczego do
stosowaniaBez specjalnych wymagań. Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami.
7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA DOPUSZCZENIE
DO OBROTUSandoz GmbH Biochemiestrasse 10
8. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
Pozwolenie nr 14851
9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIAData wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 23.09.2008 r. Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 27.07.2017 r.
10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU
CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO07.10.2019 r.