Rileptid 4 mg
Risperidonum
Tabletki powlekane 4 mg | Risperidonum 4 mg
Egis Pharmaceuticals PLC EGIS Pharmaceuticals PLC, Węgry Węgry
Ulotka
Rileptid 1 mg, tabletki powlekane Rileptid 2 mg, tabletki powlekane Rileptid 3 mg, tabletki powlekane Rileptid 4 mg, tabletki powlekane
Risperidonum
Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta. • Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. • W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. • Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same. • Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Patrz punkt 4.
Spis treści ulotki:
1. Co to jest Rileptid i w jakim celu się go stosuje
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Rileptid
3. Jak stosować lek Rileptid
4. Możliwe działania niepożądane
5. Jak przechowywać lek Rileptid
6. Zawartość opakowania i inne informacje
1. Co to jest Rileptid i w jakim celu się go stosuje
Rileptid należy do grupy leków nazywanych lekami przeciwpsychotycznymi. Rileptid stosuje się w: • leczeniu schizofrenii - choroby, która polega na tym, że pacjent może widzieć, słyszeć lub czuć rzeczy nieistniejące, wierzyć w rzeczy nieprawdziwe lub odczuwać niezwykłą podejrzliwość lub dezorientację. • leczeniu epizodów maniakalnych – stanu, w którym pacjent może odczuwać silne pobudzenie, podniecenie, wzburzenie, entuzjazm lub być nadmiernie aktywny. Epizody maniakalne występują w przebiegu zaburzeń afektywnych dwubiegunowych. • krótkotrwałym leczeniu (do 6 tygodni) długo utrzymującej się agresji u osób z otępieniem w chorobie Alzheimera, którzy zagrażają sobie lub innym. Przed zastosowaniem leku należy zastosować alternatywne, niefarmakologiczne metody leczenia. • krótkotrwałym leczeniu (do 6 tygodni) długotrwałej agresji u upośledzonych umysłowo dzieci (w wieku powyżej 5 lat) i młodzieży z zaburzeniami zachowania.
Rileptid może pomóc łagodzić objawy choroby i zapobiegać ich nawrotom.
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Rileptid
Kiedy nie stosować leku Rileptid • jeśli pacjent ma uczulenie na rysperydon lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6). Jeśli pacjent nie jest pewny, czy powyższa informacja go dotyczy, powinien zwrócić się do lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem leku Rileptid.
Ostrzeżenia i środki ostrożności Przed rozpoczęciem przyjmowania leku Rileptid należy omówić to z lekarzem lub farmaceutą: • jeśli u pacjenta występują zaburzenia czynności serca, na przykład niemiarowy rytm pracy serca, lub jeśli u pacjenta występuje skłonność do niskiego ciśnienia krwi, lub jeśli pacjent stosuje leki regulujące ciśnienie krwi. Lek Rileptid może powodować obniżenie ciśnienia krwi. Może zajść konieczność dostosowania dawki leku. • jeśli pacjent wie o jakichkolwiek czynnikach, które mogą sprzyjać wystąpieniu u niego udaru, takich jak wysokie ciśnienie tętnicze krwi, zaburzenia sercowo-naczyniowe lub zaburzenia naczyń mózgowych. • jeśli u pacjenta lub któregoś z jego krewnych występowały w przeszłości zakrzepy krwi, gdyż stosowanie leków takich jak ten, wiąże się z powstawaniem zakrzepów. • u pacjentów z chorobą Parkinsona lub otępieniem. • u pacjentów z cukrzycą. • u pacjentów z padaczką. • jeśli pacjent jest mężczyzną i doświadczył przedłużającej się lub bolesnej erekcji. W przypadku wystąpienia tego rodzaju objawów podczas stosowania leku Rileptid, należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem. • jeśli u pacjenta występują zaburzenia regulacji temperatury ciała lub pacjent przegrzewa się. • jeśli u pacjenta występują zaburzenia czynności nerek. • jeśli u pacjenta występują zaburzenia czynności wątroby. • jeśli u pacjent ma nieprawidłowo duże stężenie hormonu prolaktyny we krwi lub guza, który jest prawdopodobnie zależny od prolaktyny. • jeśli u pacjenta w wywiadzie występuje zmniejszona liczba białych krwinek.
Należy niezwłocznie poinformować lekarza, jeśli u pacjenta wystąpią: • mimowolne rytmiczne ruchy języka, ust lub twarzy. Może być konieczne przerwanie podawania leku Rileptid. • gorączka, silne zesztywnienie mięśni, poty lub obniżenie poziomu świadomości (stan zwany złośliwym zespołem neuroleptycznym). Może być konieczne zastosowanie natychmiastowego leczenia.
Jeśli pacjent nie jest pewny, czy którykolwiek z opisanych powyżej objawów go dotyczy, powinien przed zastosowaniem leku Rileptid zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
Bardzo rzadko u pacjentów stosujących rysperydon obserwowano znaczne zmniejszenie liczby białych krwinek (również tych, które chronią przed zakażeniami bakteryjnymi). W trakcie leczenia lekiem Rileptid lekarz może sprawdzać liczbę białych krwinek.
Lek Rileptid może powodować zwiększenie masy ciała. Znaczne zwiększenie masy ciała może być szkodliwe dla zdrowia. Lekarz prowadzący powinien regularnie obserwować masę ciała pacjenta.
Lekarz powinien sprawdzać czy u pacjenta występują objawy dużego stężenia glukozy we krwi, ponieważ u pacjentów przyjmujących rysperydon obserwowano zachorowania na cukrzycę i pogorszenie istniejącej wcześniej cukrzycy. U pacjentów z istniejącą wcześniej cukrzycą stężenie glukozy we krwi należy regularnie kontrolować.
Rysperydon często zwiększa stężenia hormonu zwanego prolaktyną. Może to wywoływać objawy niepożądane, takie jak zaburzenia miesiączkowania lub problemy z płodnością u kobiet, obrzmienie piersi u mężczyzn (patrz możliwe objawy niepożądane). Jeśli wystąpią takie objawy niepożądane, zaleca się ocenę stężenia prolaktyny we krwi.
W trakcie zabiegu usuwania zmętniałej soczewki oka (zaćmy), źrenica (czarne kółko w środku oka) może nie poszerzyć się do wymaganej średnicy. Tęczówka (kolorowa obwódka wokół źrenicy) może stać się wtedy wiotka, może prowadzić do uszkodzenia oka. Jeśli pacjent planuje operację oka, powinien poinformować swojego lekarza okulistę, że przyjmuje ten lek.
Pacjenci w podeszłym wieku z otępieniem U pacjentów w podeszłym wieku z otępieniem istnieje zwiększone ryzyko udaru. Pacjenci z otępieniem spowodowanym udarem nie powinni przyjmować rysperydonu. Podczas leczenia lekiem Rileptid pacjent powinien często konsultować się z lekarzem. Należy niezwłocznie zwrócić się o pomoc medyczną, jeśli pacjent lub osoba sprawująca opiekę nad pacjentem stwierdzi nagłą zmianę jego stanu psychicznego lub nagłe zwiotczenie lub odrętwienie mięśni twarzy, ramion lub nóg, szczególnie jednostronne, lub zaburzenia wymowy, nawet występujące przez krótki czas. Objawy te mogą sygnalizować udar.
Dzieci i młodzież Zanim rozpocznie się leczenie zaburzeń zachowania, należy wykluczyć inne przyczyny zachowań agresywnych. Jeśli podczas leczenia wystąpi u pacjenta znużenie, koncentrację może poprawić zmiana czasu podawania rysperydonu. Przed rozpoczęciem leczenia zostanie sprawdzona masa ciała pacjenta lub jego dziecka oraz będzie regularnie kontrolowana podczas leczenia. W niewielkim i nierozstrzygającym badaniu opisano zwiększenie wzrostu u dzieci przyjmujących rysperydon, ale nie wiadomo, czy był to efekt samego leku, czy efekt innych czynników.
Lek Rileptid a inne leki Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych obecnie lub ostatnio a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować.
Pacjenci powinni w szczególności powiadomić lekarza lub farmaceutę, jeśli przyjmują którykolwiek z poniżej wymienionych leków: • leki oddziałujące na mózg, takie jak leki pomagające uspokoić się (benzodiazepiny) lub niektóre leki przeciwbólowe (opioidy), leki przeciwalergiczne (niektóre leki przeciwhistaminowe), jako że rysperydon może nasilać ich działanie uspokajające, • leki, które mogą wywołać zmianę aktywności elektrycznej serca, takie jak leki na malarię, przeciwarytmiczne (np. chinidyna), przeciwalergiczne (leki przeciwhistaminowe), niektóre leki przeciwdepresyjne lub inne leki stosowane w leczeniu zaburzeń psychicznych, • leki które powodują zwolnienie czynności serca, • leki które zmniejszają stężenie potasu we krwi (np.: niektóre leki moczopędne), • leki stosowane w nadciśnieniu tętniczym. Lek Rileptid może obniżać ciśnienie krwi, • leki stosowane w chorobie Parkinsona, np. lewodopa, • leki moczopędne (diuretyki), stosowane u pacjentów z chorobą serca lub łagodzące obrzęk w miejscach, w których doszło do nadmiernego nagromadzenia płynu (np. furosemid lub chlorotiazyd). Lek Rileptid przyjmowany osobno lub jednocześnie z furosemidem może zwiększać ryzyko wystąpienia udaru lub zgonu u pacjentów w podeszłym wieku z otępieniem. • leki zwiększające aktywność ośrodkowego układu nerwowego (leki psychopobudzające takie, jak metylofenidat)
Następujące leki mogą osłabiać działanie rysperydonu: • ryfampicyna (lek stosowany w leczeniu niektórych zakażeń), • karbamazepina, fenytoina (leki na padaczkę), • fenobarbital. W przypadku rozpoczęcia lub zakończenia przyjmowania tych leków, może być konieczna zmiana dawki rysperydonu.
Następujące leki mogą nasilać działanie rysperydonu: • chinidyna (stosowana w pewnych chorobach serca), • leki przeciwdepresyjne, takie jak paroksetyna, fluoksetyna, trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, • leki nazywane lekami beta-adrenolitycznymi (stosowane w leczeniu nadciśnienia tętniczego), • fenotiazyny (takie jak leki stosowane w leczeniu psychoz lub w celu uspokojenia),
• cymetydyna, ranitydyna (zmniejszające kwaśność soku żołądkowego), • itrakonazol i ketokonazol (leki do leczenia infekcji grzybiczych) , • niektóre leki stosowane w leczeniu HIV/AIDS, jak rytonawir, • werapamil, lek stosowany w leczeniu wysokiego ciśnienia i/lub zaburzeń rytmu serca. • sertralina i fluwoksamina, leki stosowanie w leczeniu depresji i innych chorób psychicznych.
W przypadku rozpoczęcia lub zakończenia przyjmowania tych leków, może być konieczna zmiana dawki rysperydonu.
Jednoczesne stosowanie paliperydonu z tym lekiem nie jest zalecane, ponieważ skojarzenie dwóch leków może nasilić działania niepożądane.
Jeśli pacjent nie jest pewny, czy przyjmował lub przyjmuje którykolwiek z opisanych powyżej leków, powinien przed zastosowaniem leku Rileptid zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
Rileptid z jedzeniem i alkoholem Ten lek można zażywać z posiłkiem lub niezależnie od posiłków. Podczas stosowania leku Rileptid, należy unikać picia alkoholu.
Ciąża, karmienie piersią i wpływ na płodność • Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku. Lekarz podejmie decyzję czy pacjentka może przyjmować lek Rileptid. • U noworodków, których matki stosowały lek Rileptid w ostatnim trymestrze (ostatnie 3 miesiące ciąży) mogą wystąpić następujące objawy: drżenie, sztywność mięśni i (lub) osłabienie, senność, pobudzenie, trudności z oddychaniem oraz trudności związane z karmieniem. W razie zaobserwowania takich objawów u własnego dziecka, należy skontaktować się z lekarzem. • Rysperydon może zwiększyć stężenie hormonu nazywanego „prolaktyną” . Może to wpływać na płodność (patrz Możliwe działania niepożądane).
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn Podczas stosowania leku Rileptid mogą wystąpić zawroty głowy, uczucie zmęczenia, oraz zaburzenia widzenia. Dlatego bez konsultacji z lekarzem nie należy prowadzić pojazdów, nie obsługiwać żadnych urządzeń mechanicznych ani nie posługiwać się narzędziami.
Każda tabletka leku Rileptid zawiera sód i 76 mg laktozy jednowodnej Jeżeli stwierdzono wcześniej u pacjenta nietolerancję niektórych cukrów, pacjent powinien skontaktować się z lekarzem przed przyjęciem tego leku. Ten lek zawiera mniej niż 1 mmol sodu (23 mg) w 1 tabletce powlekanej, to znaczy lek uznaje się za „wolny od sodu”.
3. Jak stosować lek Rileptid
Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.Nie jest możliwe uzyskanie dawek mniejszych niż 0,5 mg za pomocą leku Rileptid. W przypadku takich dawek (np. 0,25 mg lub 0,75 mg) należy zastosować inny lek zawierający rysperydon o takiej mocy.
Ile leku zażywać
W leczeniu schizofrenii
Dorośli • Zalecana dawka początkowa to 2 mg na dobę, dawka ta może być zwiększona drugiego dnia do 4 mg na dobę.
• W zależności od reakcji pacjenta na leczenie, lekarz może dostosowywać dawkę. • Dla większości pacjentów najodpowiedniejsza dawka dobowa wynosi od 4 mg do 6 mg. • Ta całkowita dawka dobowa może być podawana jednorazowo lub być podzielona na dwie dawki. Lekarz poinformuje, jaki sposób przyjmowania leku jest najlepszy dla danego pacjenta.
Pacjenci w podeszłym wieku • Dawka początkowa to zwykle 0,5 mg dwa razy na dobę. • Następnie lekarz może stopniowo zwiększać dawkę do 1 mg - 2 mg dwa razy na dobę. • Lekarz poinformuje, jaki sposób przyjmowania leku jest najlepszy dla danego pacjenta.
Stosowanie u dzieci i młodzieży • U dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat nie należy stosować leku Rileptid w leczeniu schizofrenii.
W leczeniu epizodów maniakalnych
Dorośli • Dawka początkowa wynosi zwykle 2 mg raz na dobę. • W zależności od reakcji pacjenta na leczenie, lekarz może stopniowo dostosowywać dawkę. • Dla większości pacjentów najodpowiedniejsza dawka wynosi od 1 mg do 6 mg raz na dobę.
Pacjenci w podeszłym wieku • Początkowa dawka wynosi zwykle 0,5 mg dwa razy na dobę. • Następnie lekarz może stopniowo dostosowywać dawkę od 1 mg do 2 mg dwa razy na dobę, w zależności od reakcji pacjenta na leczenie.
Stosowanie u dzieci i młodzieży • U dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat nie należy stosować leku Rileptid w leczeniu manii, w przebiegu zaburzeń afektywnych dwubiegunowych.
W leczeniu długo utrzymującej się agresji u osób z otępieniem w chorobie Alzheimera
Dorośli (w tym pacjenci w podeszłym wieku) • Początkowa dawka wynosi zwykle 0,25 mg dwa razy na dobę. • W zależności od reakcji pacjenta na leczenie, lekarz może stopniowo dostosowywać dawkę. • Dla większości pacjentów najodpowiedniejsza dawka dobowa wynosi 0,5 mg dwa razy na dobę. Niektórzy pacjenci mogą potrzebować dawki 1 mg dwa razy na dobę. • Czas trwania leczenia u pacjentów z otępieniem w chorobie Alzheimera nie powinien być dłuższy niż 6 tygodni.
W przypadku terapii zaburzeń zachowania u dzieci i młodzieży
Dawka zależy od masy ciała dziecka:
Stosowanie u dzieci i młodzieży i o masie ciała mniejszej niż 50 kg • Dawka początkowa wynosi zwykle 0,25 mg raz na dobę. • Dawka może być zwiększana co drugi dzień (stopniowo) o 0,25 mg na dobę. • Zalecana dawka podtrzymująca to 0,25 mg do 0,75 mg raz na dobę.
Stosowanie u dzieci i młodzieży o masie ciała 50 kg i większej • Dawka początkowa wynosi zwykle 0,5 mg raz na dobę. • Dawka może być zwiększana co drugi dzień o 0,5 mg na dobę. • Zalecana dawka podtrzymująca to 0,5 mg do 1,5 mg raz na dobę.
Czas trwania leczenia u pacjentów z zaburzeniami zachowania nie powinien przekraczać 6 tygodni.
U dzieci w wieku poniżej 5 lat nie należy stosować leku Rileptid w leczeniu zaburzeń zachowania.
Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek lub wątroby Niezależnie od leczonej choroby, wszystkie dawki początkowe jak i kolejne powinny być zmniejszone o połowę. U tych pacjentów dawki powinny być zwiększane wolniej. Rysperydon należy stosować ostrożnie w tej grupie pacjentów.
Jak stosować lek Rileptid
Lekarz poinformuje pacjenta, jaką ilość leku powinien przyjąć i jak długo powinien lek stosować. Zarówno dawka, jak i czas stosowania leku zależą od stanu zdrowia pacjenta i mogą być inne dla różnych pacjentów. Ilość leku, jaką powinien zażywać pacjent wyjaśniono w podpunkcie „Ile leku zażywać”, powyżej.
Tabletkę należy połknąć, popijając szklanką wody.
Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Rileptid • Należy niezwłocznie udać się do lekarza. Należy zabrać ze sobą opakowanie leku. • W przypadku przedawkowania leku pacjent może doświadczać senności lub uczucia zmęczenia, lub mogą wystąpić nieprawidłowe ruchy ciała, trudności ze staniem i chodzeniem, pacjent może odczuwać zawroty głowy ze względu na niskie ciśnienie krwi lub mieć nieprawidłową czynność serca, lub może wystąpić napad drgawkowy.
Pominięcie zastosowania leku Rileptid • Jeśli pacjent zapomni o zażyciu dawki leku, powinien zażyć kolejną dawkę najszybciej jak tylko sobie o tym przypomni. Jednakże, jeśli zbliża się czas zażycia kolejnej dawki, należy pominąć zapomnianą dawkę i następną zażyć zgodnie z zaleceniem. W przypadku, gdy pacjent zapomni o zażyciu dwóch lub więcej dawek, należy skontaktować się z lekarzem. • Nie należy stosować dawki podwójnej (dwóch dawek jednocześnie) w celu uzupełnienia
Przerwanie stosowania leku Rileptid Nie należy przerywać stosowania leku, chyba że jest to zgodne z zaleceniem lekarza. Możliwe jest ponowne wystąpienie objawów choroby. Jeśli lekarz zadecyduje o zaprzestaniu stosowania leku, dawka leku może być stopniowo zmniejszana przez kilka dni.
W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku, należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
4. Możliwe działania niepożądane
Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Należy natychmiast zwrócić się do lekarza jeśli wystąpi którykolwiek z poniższych niezbyt częstych działań niepożądanych (może dotyczyć do 1 na 100 osób): • Jeśli wystąpi otępienie, nagłe zmiany nastroju, nagłe osłabienie, lub odrętwienie twarzy, ramion lub nóg, szczególnie po jednej stronie ciała lub niewyraźna wymowa utrzymująca się nawet przez krótki okres czasu. Mogą to być objawy udaru. • Doświadczać objawów późnej dyskinezy (skurczów mięśni lub/i nagłych, niekontrolowanych grymasów twarzy, ruchów języka lub innych części ciała). W przypadku zauważenia u siebie bezwiednych, rytmicznych ruchów języka, ust i twarzy, należy niezwłocznie powiadomić o tym lekarza prowadzącego. Konieczne może być odstawienie rysperydonu.
Należy natychmiast zwrócić się do lekarza jeśli wystąpi którykolwiek z poniższych rzadkich działań niepożądanych (może dotyczyć do 1 na 1 000 osób):
• jeśli wystąpią zakrzepy krwi w żyłach, zwłaszcza nóg (objawy obejmują obrzęk, ból i zaczerwienienie nogi), które mogą przemieszczać się poprzez naczynia krwionośne do płuc, powodując ból w klatce piersiowej i trudności w oddychaniu. W razie wystąpienia takich objawów, należy natychmiast zwrócić się o pomoc medyczną. • jeśli wystąpi gorączka, sztywność mięśni, poty lub obniżony poziom świadomości (zaburzenie nazywane „Złośliwym zespołem neuroleptycznym”). Może być potrzebna natychmiastowa pomoc medyczna. • jeśli u pacjenta wystąpi przedłużona i bolesna erekcja (nazywana priapizmem). Może być potrzebna natychmiastowa pomoc medyczna. • jeśli wystąpi ciężka reakcja alergiczna charakteryzująca się gorączką, obrzękiem ust, twarzy, warg i języka, dusznością, świądem, wysypką skórną i obniżonym ciśnieniem krwi.
Należy natychmiast zwrócić się do lekarza jeśli wystąpi którykolwiek z poniższych działań niepożądanych o nieznanej częstości (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych): • Ciężka lub zagrażająca życiu wysypka skórna z pęcherzami i łuszczącą się skórą, która może zacząć się wokół ust, nosa, oczu i narządów płciowych i może rozprzestrzeniać się na resztę ciała (zespół Stevensa-Johnsona / toksyczna nekroliza naskórka).
Mogą również wystąpić inne działania niepożądane.
Bardzo często (mogą wystąpić u więcej niż 1 na 10 pacjentów) • Trudności z zasypianiem lub snem. • Parkinsonizm. Jest to termin medyczny obejmujący wiele objawów. Każdy pojedynczy objaw może występować rzadziej niż u 1 na 10 osób. Parkinsonizm obejmuje: zwiększone wydzielanie śliny lub ślinotok, sztywność mięśniowo-szkieletową, ślinienie, szarpnięcia podczas zginania kończyn, powolne, osłabione lub zaburzone ruchy ciała, twarz bez wyrazu, napięcie mięśni, sztywność karku, sztywność mięśni, drobne, szurające, pospieszne kroki i brak naturalnych ruchów rąk podczas chodzenia, utrzymujące się mruganie jako reakcja na stukanie w czoło (nieprawidłowy odruch). • Ospałość/senność (uczucie senności lub mniej czujności). • Ból głowy.
Często (mogą wystąpić do 1 na 10 pacjentów) • Zakażenie płuc (zapalenie płuc), zakażenie dróg oddechowych,
• Zwiększenie stężenia hormonu prolaktyny we krwi, (z objawami lub bez objawów). Objawy wysokiego stężenia prolaktyny we krwi występują niezbyt często i mogą obejmować u mężczyzn powiększenie piersi, zaburzenia erekcji lub inne zaburzenia seksualne ,u kobiet może to być uczucie dyskomfortu w piersiach, wydzielina z sutka, brak miesiączki, inne zaburzenia miesiączkowania lub problemy z płodnością. • Zwiększenie masy ciała, zwiększone łaknienie, zmniejszone łaknienie. • Zaburzenia snu, pobudzenie, depresja, lęk, niepokój ruchowy. • Dystonia: obejmująca mimowolne, przedłużone skurcze mięśni. Ruchy te mogą obejmować całe ciało (wynikiem jest nieprawidłowa postawa). Dystonia często dotyczy mięśni twarzy, w wyniku czego występują mimowolne ruchy oczu, ust, języka lub szczęki. • Zawroty głowy. • Dyskinezy: obejmujące mimowolne ruchy, rytmiczne ruchy i drganie mięśni. • Drżenie. • Niewyraźne widzenie, zakażenie oka lub przekrwienie. • Przyspieszone bicie serca, wysokie ciśnienie krwi, trudności z oddychaniem. • Ból gardła, kaszel, krwawienie z nosa, przekrwienie błony śluzowej nosa. • Ból brzucha lub dyskomfort w jamie brzusznej, wymioty, nudności, zaparcie, biegunka, niestrawność, suchość w ustach, ból zęba. • Wysypka, zaczerwienienie skóry.
• Skurcz mięśni, ból kości lub mięśni, ból pleców, ból stawów. • Nietrzymanie moczu. • Obrzęk ciała, rak i nóg, gorączka, ból w klatce piersiowej, osłabienie, zmęczenie, ból. • Upadek.
Niezbyt często ( mogą wystąpić do 1 na 100 pacjentów) • Zakażenie układu oddechowego, zakażenie pęcherza moczowego, zakażenie oka, zapalenie migdałków, drożdżakowe zakażenie paznokci, zakażenie tkanki podskórnej, miejscowe zakażenie, zakażenie wirusowe, zapalenie skóry wywołane przez roztocza. • Zmniejszenie liczby białych krwinek (w tym chroniących organizm przed zakażeniem bakteryjnym), zmniejszenie liczby płytek krwi (komórek krwi biorących udział w hamowaniu krwawienia), małe stężenie hemoglobiny lub mała liczba czerwonych krwinek (niedokrwistość), zwiększona liczba eozynofili (rodzaj białych krwinek). • Reakcja alergiczna • Cukrzyca, wysokie stężenie cukru we krwi, nadmierne picie wody. • Zmniejszenie masy ciała, zmniejszony apetyt prowadzący do niedożywienia i małej masy ciała. • Zwiększone stężenie cholesterolu we krwi. • Podwyższenie nastroju (mania), splątanie, obniżony popęd seksualny, nerwowość, koszmary nocne. • Brak reakcji na bodźce, utrata świadomości, niski poziom świadomości. • Drgawki, omdlenie • Skrajny niepokój ruchowy, zaburzenia równowagi, zaburzenia koordynacji, zawroty głowy po zmianie pozycji ciała, zaburzenia uwagi, zaburzenia mowy, brak odczuwania smaku lub zaburzenie smaku, zmniejszona wrażliwość na ból lub dotyk, mrowienie lub drętwienie skóry. • Bolesna nadwrażliwość na światło, suche oko, zwiększone łzawienie, przekrwienie oka. • Zawroty głowy, dzwonienie w uszach, ból ucha • Migotanie przedsionków, blok przedsionkowo-komorowy, nieprawidłowe przewodzenie impulsów elektrycznych w sercu, wydłużenie odstępu QT w EKG, bradykardia (spowolniona czynność serca), nieprawidłowa czynność elektryczna serca (EKG), uczucie trzepotania lub łomotania serca w piersi (palpitacje) . • Niskie ciśnienie krwi, spadek ciśnienia krwi po zmianie pozycji na stojącą (w następstwie czego niektóre osoby przyjmujące lek Rileptid mogą mdleć, mieć zawroty głowy lub tracić przytomność po nagłym wstaniu lub siadaniu), zaczerwienienie twarzy. • Zakażenie płuc spowodowane przedostaniem się pokarmu do dróg oddechowych, przekrwienie płuc, przekrwienie dróg oddechowych, trzeszczenie w płucach, rzężenie/świszczący oddech, chrypa i zaburzenia głosu, zaburzenia dróg oddechowych. • Nietrzymanie kału, bardzo twarde stolce, zapalenie żołądka i jelit, trudności z połykaniem, wzdęcia. • Podwyższony poziom enzymów wątrobowych, aminotransferaz i gamma glutamylotransferazy we krwi. • Pokrzywka, silne swędzenie skóry, wypadanie włosów, scieńczenie skóry, egzema, sucha skóra, przebarwienie skóry, trądzik, łojotokowe zapalenie skóry, zaburzenia skóry, zmiany skórne. • Zwiększone aktywności kinazy kreatyniny we krwi, nieprawidłowa sylwetka, sztywność stawów, obrzęk stawów, osłabienie mięśni, ból szyi. • Częste oddawanie moczu, niemożność oddania moczu lub niekompletne opróżnianie pęcherza, ból podczas oddawania moczu. • Zaburzenia wzwodu, zaburzenia wytrysku, brak miesiączki, zaburzenia miesiączkowania, powiększenie się piersi u mężczyzn ,spontaniczne wydzielanie mleka z gruczołów piersiowych, zaburzenia czynności seksualnych, ból piersi, dyskomfort w piersiach, upławy z pochwy. • Obrzęk twarzy, ust, oczu lub warg. • Dreszcze, zwiększona temperatura ciała, pragnienie, uczucie dyskomfortu w klatce piersiowej, złe samopoczucie, czucie się nieswojo, dyskomfort.
• Zmiana sposobu chodzenia • Ból w miejscu podania.
Rzadko (mogą wystąpić do 1 na 1 000 pacjentów) • Zakażenie. • Znaczne zmniejszenie liczby białych krwinek powodujące większą podatność na zakażanie (agranulocytoza). • Nieprawidłowe wydzielanie hormonu regulującego objętość moczu, cukier w moczu • Picie niebezpiecznie dużej ilości wody, małe stężenie cukru we krwi, zwiększone stężenie trójglicerydów we krwi. • Brak ruchu i reakcji w stanie czuwania (katatonia). • Lunatykowanie. • Zaburzenia odżywiania związane ze snem; • Brak emocji, niemożność osiągnięcia orgazmu. • Zmniejszony dopływ krwi do mózgu. • Śpiączka spowodowana niewyrównaną cukrzycą. • Drżenie głowy. • Jaskra (zwiększenie ciśnienia w gałce ocznej), zaburzenia ruchów gałek ocznych, ruchy obrotowe oczu, strupy na brzegach powiek. • Problemy oczne w trakcie usuwania zaćmy. Jeśli pacjent przyjmuje lub przyjmował Rileptid, w trakcie zabiegu usuwania zaćmy może dojść do powikłania określanego jako śródoperacyjny zespół wiotkiej tęczówki (IFIS). Jeśli pacjent wymaga usunięcia zaćmy, należy wcześniej poinformować lekarza, że pacjent zażywa lub zażywał ten lek. • Zmiany rytmu serca (arytmia zatokowa), szybki, płytki oddech, problemy z oddychaniem podczas snu (bezdech senny). • Zapalenie trzustki, niedrożność jelit, obrzęk języka, spierzchnięte wargi. • Zażółcenie skóry i oczu (żółtaczka). • Uczulenie na lek (wysypka skórna), łupież. • Rozpad włókien mięśniowych i ból mięśni (rabdomioliza). • Zwiększone stężenie insuliny we krwi (hormonu, który reguluje stężenia cukru we krwi) • Zespół z odstawienia leku. • Opóźnienie miesiączki, obrzęk piersi, powiększenie piersi, wydzielina z sutków. • Zmniejszona temperatura ciała, uczucie zimna w rękach i nogach, stwardnienie skóry.
Bardzo rzadko (mogą wystąpić do 1 na 10 000 pacjentów) • Zagrażające życiu powikłania związane z niewyrównaną cukrzycą. • Ciężka reakcja alergiczna powodująca obrzęk twarzy i gardła (obrzęk naczynioruchowy) i prowadząca do trudności w oddychaniu. • Brak pracy mięśni jelitowych powodujący niedrożność.
Działanie niepożądane występujące podczas stosowania paliperydonu (leku bardzo podobnego do rysperydonu) może wystąpić także w związku ze stosowaniem rysperydonu – szybkie bicie serca podczas wstawania.
Dodatkowe działania niepożądane u dzieci i młodzieży Z reguły działania niepożądane występujące u dzieci są podobne do działań niepożądanych, obserwowanych u dorosłych. Następujące działania niepożądane występują częściej u dzieci i młodzieży (w wieku od 5 do 17 lat) niż u osób dorosłych: senność i (lub) uspokojenie, zmęczenie, ból głowy, wzmożone łaknienie, wymioty, zakażenie górnych dróg oddechowych, przekrwienie błony śluzowej nosa, ból brzucha, zawroty głowy, kaszel, gorączka, drżenie, biegunka i mimowolne oddawanie moczu.
Zgłaszanie działań niepożądanych Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można zgłaszać
bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, Tel.: + 48 22 49 21 301, Faks: + 48 22 49 21 309 Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku
5. Jak przechowywać lek Rileptid
Brak specjalnych zaleceń dotyczących przechowywania. Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności (EXP) zamieszczonego na opakowaniu. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.
Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.
6. Zawartość opakowania i inne informacje
Co zawiera lek Rileptid
- Substancją czynną leku jest: każda tabletka powlekana zawiera 1 mg, 2 mg, 3 mg lub 4 mg rysperydonu.
- Pozostałe substancje pomocnicze to: laktoza jednowodna, skrobia kukurydziana, celuloza mikrokrystaliczna, magnezu stearynian, krzemionka koloidalna bezwodna, sodu laurylosiarczan. Otoczka: Rileptid, 1 mg, tabletki powlekane Opadry-Y-1-7000 White: hypromeloza , tytanu dwutlenek (E 171), makrogol 400. Rileptid, 2 mg, tabletki powlekane Opadry Yellow 03B220015: hypromeloza , tytanu dwutlenek (E 171), makrogol 400, lak aluminiowy żółcieni chinolinowej (E 104). Rileptid, 3 mg, tabletki powlekane Opadry Green 03B21372: hypromeloza , tytanu dwutlenek (E 171), makrogol 400,lak aluminiowy z indygotyną (E 132), lak aluminiowy żółcieni chinolinowej (E 104). Rileptid, 4 mg, tabletki powlekane Opadry Green 03B21368: hypromeloza , tytanu dwutlenek (E 171), makrogol 400,lak aluminiowy z indygotyną (E 132), lak aluminiowy żółcieni chinolinowej (E 104).
Jak wygląda lek Rileptid i co zawiera opakowanie
Wygląd Podłużne, lekko dwuwypukłe, białe lub białawe tabletki powlekane, bez zapachu, z wytłoczonym stylizowanym napisem E 751 po jednej stronie oraz linią podziału po drugiej stronie. Długość tabletki wynosi około 9,5 mm, a szerokość około 4,5 mm. Podłużne, lekko dwuwypukłe, jasnozielone tabletki powlekane, bez zapachu, z wytłoczonym stylizowanym napisem E 752 po jednej stronie oraz linią podziału po drugiej stronie. Długość tabletki wynosi około 9,5 mm, a szerokość około 4,5 mm.
Podłużne, lekko dwuwypukłe, jasnozielone tabletki powlekane, bez zapachu, z wytłoczonym stylizowanym napisem E 753 po jednej stronie oraz linią podziału po drugiej stronie. Długość tabletki wynosi około 9,5 mm, a szerokość około 4,5 mm. Podłużne, lekko dwuwypukłe, trawiasto zielone tabletki powlekane, bez zapachu, z wytłoczonym stylizowanym napisem E 754 po jednej stronie oraz linią podziału po drugiej stronie. Długość tabletki wynosi około 9,5 mm, a szerokość około 4,5 mm.
Tabletkę można podzielić na równe dawki.
Opakowania 10, 20 lub 60 powlekanych tabletek w blistrze z PVC/PVDC/Aluminium, umieszczone w tekturowym pudełku.
Podmiot odpowiedzialny Egis Pharmaceuticals PLC Węgry
Wytwórca Egis Pharmaceuticals PLC
Egis Pharmaceuticals PLC. Węgry
Ten produkt leczniczy jest dopuszczony do obrotu w krajach członkowskich Europejskiego Obszaru Gospodarczego pod następującymi nazwami:
Republika Czeska: Rileptid 1 mg potahované tablety
Węgry: Rileptid 1 mg filmtabletta
Polska: Rileptid 1 mg Rileptid 2 mg Rileptid 3 mg Rileptid 4 mg
Data ostatniej aktualizacji ulotki: 17.06.2022
Charakterystyka
CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO
Rileptid 1 mg, tabletki powlekane Rileptid 2 mg, tabletki powlekane Rileptid 3 mg, tabletki powlekane Rileptid 4 mg, tabletki powlekane
Każda tabletka powlekana zawiera 1 mg, 2 mg, 3 mg lub 4 mg rysperydonu. Rileptid 1 mg, tabletki powlekane
Rileptid 2 mg, tabletki powlekane
Rileptid 3 mg, tabletki powlekane
Rileptid 4 mg, tabletki powlekane
Substancje pomocnicza o znanym działaniu: Każda tabletka Rileptid 1 mg, 2 mg, 3 mg i 4 mg zawiera 76 mg laktozy jednowodnej.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
Tabletka powlekana
Rileptid 1 mg, tabletki powlekane Podłużne, lekko dwuwypukłe, białe lub białawe tabletki powlekane, bez zapachu, z wytłoczonym stylizowanym napisem E 751 po jednej stronie oraz linią podziału po drugiej stronie. Powierzchnia złamania jest biała. Długość tabletki wynosi około 9,5 mm, a szerokość około 4,5 mm.
Rileptid 2 mg, tabletki powlekane Podłużne, lekko dwuwypukłe, jasnozielone tabletki powlekane, bez zapachu, z wytłoczonym stylizowanym napisem E 752 po jednej stronie oraz linią podziału po drugiej stronie. Powierzchnia złamania jest biała. Długość tabletki wynosi około 9,5 mm, a szerokość około 4,5 mm.
Rileptid 3 mg tabletki powlekane Podłużne, lekko dwuwypukłe, jasnozielone tabletki powlekane, bez zapachu, z wytłoczonym stylizowanym napisem E 753 po jednej stronie oraz linią podziału po drugiej stronie. Powierzchnia złamania jest biała. Długość tabletki wynosi około 9,5 mm, a szerokość około 4,5 mm.
Rileptid 4 mg, tabletki powlekane Podłużne, lekko dwuwypukłe, trawiasto zielone tabletki powlekane, bez zapachu, z wytłoczonym stylizowanym napisem E 754 po jednej stronie oraz linią podziału po drugiej stronie. Długość tabletki wynosi około 9,5 mm, a szerokość około 4,5 mm.
Tabletkę można podzielić na równe dawki.
Produkt leczniczy Rileptid jest wskazany w leczeniu schizofrenii.
Produkt leczniczy Rileptid jest wskazany w leczeniu epizodów maniakalnych o nasileniu umiarkowanym do ciężkiego w przebiegu zaburzeń afektywnych dwubiegunowych.
Produkt leczniczy Rileptid jest wskazany w krótkotrwałym leczeniu (do 6 tygodni) uporczywej agresji u pacjentów z otępieniem w chorobie Alzheimera w stopniu umiarkowanym do ciężkiego, nie reagujących na metody niefarmakologiczne oraz gdy istnieje ryzyko, że pacjent będzie stanowił zagrożenie dla samego siebie lub innych osób.
Produkt leczniczy Rileptid jest wskazany w krótkotrwałym objawowym (do 6 tygodni) leczeniu uporczywej agresji w przebiegu zaburzeń zachowania u dzieci w wieku od 5 lat i młodzieży ze sprawnością intelektualną poniżej przeciętnej bądź upośledzonych umysłowo, zdiagnozowanych według kryteriów DSM – IV, u których nasilenie agresji i innych zachowań destrukcyjnych wymaga leczenia farmakologicznego. Farmakoterapia powinna stanowić integralną część wszechstronnego programu terapeutycznego, obejmującego działania psychospołeczne i edukacyjne. Zaleca się, aby rysperydon był przepisywany przez lekarza specjalistę w dziedzinie neurologii dziecięcej oraz psychiatrii dziecięcej i młodzieżowej lub lekarza specjalizującego się w leczeniu zaburzeń zachowania u dzieci i młodzieży.
Dawkowanie
Schizofrenia
Dorośli Produkt leczniczy Rileptid może być podawany raz lub dwa razy na dobę.
Leczenie należy rozpocząć od dawki 2 mg rysperydonu na dobę. Dawka może być zwiększona drugiego dnia do 4 mg na dobę. Od tego momentu dawka może pozostać niezmieniona albo, jeśli zaistnieje taka konieczność, indywidualnie dostosowywana. Przeciętna, optymalna dawka terapeutyczna wynosi od 4 mg do dawka początkowa i podtrzymująca.
Dawki większe niż 10 mg na dobę nie wykazują większej skuteczności niż mniejsze dawki, mogą natomiast powodować zwiększenie częstości występowania objawów pozapiramidowych. Nie zbadano bezpieczeństwa stosowania dawek większych niż 16 mg na dobę, a zatem nie zaleca się ich stosowania.
Osoby w podeszłym wieku Zalecana dawka początkowa wynosi 0,5 mg dwa razy na dobę. Dawka może być indywidualnie dostosowywana i zwiększana o 0,5 mg dwa razy na dobę do dawki 1 mg do 2 mg dwa razy na dobę.
Dzieci i młodzież Produkt leczniczy Rileptid nie jest zalecany do stosowania u dzieci w wieku poniżej 18 lat ze schizofrenią ze względu na brak wystarczających danych dotyczących skuteczności.
Epizody maniakalne w przebiegu zaburzeń afektywnych dwubiegunowych
Dorośli Produkt leczniczy Rileptid należy podawać raz na dobę, dawka początkowa to 2 mg. W razie konieczności, dawkę powinno zwiększać się o 1 mg raz na dobę, nie częściej niż co 24 godziny. Dawkę rysperydonu można dostosowywać indywidualnie w zakresie od 1 mg do 6 mg na dobę w zależności od optymalnej skuteczności i tolerancji u każdego pacjenta. Nie zbadano bezpieczeństwa stosowania dawek większych niż 6 mg na dobę w leczeniu epizodów maniakalnych.
Podobnie jak w przypadku innych leków stosowanych objawowo, kontynuacja leczenia produktem leczniczym Rileptid musi być weryfikowana i uzasadniona aktualnym stanem pacjenta.
Osoby w podeszłym wieku Zalecana dawka początkowa wynosi 0,5 mg dwa razy na dobę. Dawka może być indywidualnie dostosowywana i zwiększana o 0,5 mg dwa razy na dobę do dawki 1 mg do 2 mg dwa razy na dobę. Należy zachować ostrożność, ze względu na niewystarczające doświadczenie kliniczne dotyczące stosowania u osób w podeszłym wieku.
Dzieci i młodzież Produkt leczniczy Rileptid nie jest zalecany do stosowania u dzieci w wieku poniżej 18 lat z epizodami maniakalnymi w przebiegu zaburzeń afektywnych dwubiegunowych, ze względu na brak wystarczających danych dotyczących skuteczności.
Uporczywa agresja u pacjentów z otępieniem w chorobie Alzheimera w stopniu umiarkowanym do ciężkiego
Zalecana dawka początkowa wynosi 0,25 mg dwa razy na dobę. W razie konieczności, dawka może być indywidualnie zwiększana o 0,25 mg dwa razy na dobę, nie częściej, niż co drugi dzień. Optymalna dawka dla większości pacjentów wynosi 0,5 mg dwa razy na dobę. U niektórych pacjentów może jednak być konieczne stosowanie dawek do 1 mg dwa razy na dobę. Nie jest możliwe uzyskanie dawek mniejszych niż 0,5 mg za pomocą produktu leczniczego Rileptid. W przypadku takich dawek (np. 0,25 mg lub 0,75 mg) należy zastosować inny lek zawierający rysperydon o takiej mocy.
Nie należy stosować produktu leczniczego Rileptid dłużej niż 6 tygodni w leczeniu uporczywej agresji u pacjentów z otępieniem w chorobie Alzheimera. Pacjentów należy poddawać regularnej i częstej ocenie rozważając potrzebę kontynuacji leczenia.
Zaburzenia zachowania
Dzieci i młodzież w wieku od 5 do 18 lat.
U osób o masie ciała 50 kg lub powyżej, zalecana dawka początkowa wynosi 0,5 mg raz na dobę. W razie konieczności, dawkowanie może być indywidualnie dostosowywane poprzez zwiększanie dawki o 0,5 mg raz na dobę, nie częściej, niż co drugi dzień. Optymalna dawka dla większości pacjentów wynosi 1 mg raz na dobę. Niemniej, w leczeniu niektórych pacjentów rysperydon jest skuteczny w dawce 0,5 mg raz na dobę, natomiast u innych najlepsze wyniki uzyskuje się podczas stosowania leku w dawce 1,5 mg raz na dobę. U osób o masie ciała poniżej 50 kg, zalecana dawka początkowa wynosi 0,25 mg raz na dobę. W razie konieczności, dawkowanie może być indywidualnie dostosowywane poprzez zwiększanie dawki o 0,25 mg na dobę, nie częściej, niż co drugi dzień. Optymalna dawka dla większości pacjentów wynosi 0,5 mg raz na dobę. Niemniej, w leczeniu niektórych pacjentów rysperydon jest skuteczny w dawce 0,25 mg raz na dobę, natomiast u innych najlepsze wyniki uzyskuje się podczas stosowania leku w dawce 0,75 mg raz na dobę. Nie jest możliwe uzyskanie dawek mniejszych niż 0,5 mg za pomocą produktu leczniczego Rileptid. W przypadku takich dawek (np. 0,25 mg lub 0,75 mg) należy zastosować inny lek zawierający rysperydon o takiej mocy.
Podobnie jak w przypadku innych leków stosowanych objawowo, kontynuacja leczenia rysperydonem powinna być weryfikowana i uzasadniona aktualnym stanem pacjenta.
Nie zaleca się stosowania produktu leczniczego Rileptid u dzieci w wieku poniżej 5 lat, ze względu na niewystarczającą ilość danych dotyczących skuteczności i bezpieczeństwa stosowania rysperydonu w tym wskazaniu u dzieci w wieku poniżej 5 lat.
Zaburzenia czynności nerek i wątroby
U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek eliminacja czynnej frakcji przeciwpsychotycznej następuje wolniej niż u pacjentów z prawidłową czynnością nerek. U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby stężenie wolnej frakcji rysperydonu w osoczu jest zwiększone.
Bez względu na rodzaj wskazania terapeutycznego, u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek lub wątroby, powinno się zmniejszyć o połowę dawkę początkową i kolejne dawki rysperydonu oraz stosować wolniejsze zwiększanie dawek.
W tej grupie pacjentów produkt leczniczy Rileptid powinien być stosowany z ostrożnością.
Sposób podawania
Produkt leczniczy Rileptid przeznaczony jest do stosowania doustnego. Pokarm nie wpływa na wchłanianie rysperydonu.
W przypadku przerwania stosowania produktu leczniczego, zaleca się stopniowe zmniejszanie dawki. Po nagłym odstawieniu leków przeciwpsychotycznych stosowanych w dużych dawkach, bardzo rzadko opisywano objawy wynikające z ich odstawienia, w tym: nudności, wymioty, nadmierne pocenie się i bezsenność (patrz punkt 4.8). Mogą także ponownie wystąpić objawy psychotyczne i ruchy mimowolne (takie jak akatyzje, dystonie i dyskinezy).
Zamiana innych leków przeciwpsychotycznych na rysperydon Jeśli ma to uzasadnienie medyczne, zaleca się stopniowe wycofywanie stosowanego poprzednio leczenia podczas rozpoczynania leczenia produktem leczniczym Rileptid. Również, jeżeli ma to uzasadnienie medyczne, zamianę leków przeciwpsychotycznych w postaci depot na terapię produktem leczniczym Rileptid, należy rozpocząć od zastąpienia nim następnego planowanego wstrzyknięcia. Okresowo, należy rozważać konieczność kontynuacji podawania leków przeciw parkinsonizmowi.
Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.
Pacjenci w podeszłym wieku z otępieniem
Zwiększona umieralność ogólna u osób w podeszłym wieku z otępieniem W metaanalizie 17 kontrolowanych badań klinicznych z zastosowaniem atypowych leków przeciwpsychotycznych, w tym również rysperydonu, u pacjentów w podeszłym wieku z otępieniem, którzy otrzymywali atypowe leki przeciwpsychotyczne, występowała zwiększona umieralność w porównaniu z grupą otrzymującą placebo. W badaniach rysperydonu kontrolowanych placebo, w tej populacji pacjentów, częstość zgonów wynosiła 4,0% wśród pacjentów leczonych rysperydonem i 3,1% wśród pacjentów otrzymujących placebo. Iloraz szans przy 95% przedziale ufności wynosił 1,21 (0,7: 2,1). Średni wiek zmarłych pacjentów wynosił 86 lat (w przedziale od 67 do 100 lat). Dane z dwóch dużych badań obserwacyjnych, wykazały że u osób w podeszłym wieku z otępieniem leczonych klasycznymi lekami przeciwpsychotycznymi występuje również nieznacznie zwiększone ryzyko zgonu w porównaniu do osób nieleczonych. Brak wystarczających danych, aby podać dokładną ocenę wielkości ryzyka. Nie jest też znana przyczyna zwiększonego ryzyka. Nie wiadomo w jakim stopniu te wnioski dotyczą zwiększonej umieralności w badaniach obserwacyjnych mogą być przypisywane lekom przeciwpsychotycznym, w odniesieniu do niektórych cech pacjentów.
Jednoczesne stosowanie furosemidu W badaniach klinicznych rysperydonu, kontrolowanych placebo, przeprowadzanych u pacjentów w podeszłym wieku z otępieniem, w grupie otrzymującej rysperydon i furosemid, obserwowano występowanie większej śmiertelności (7,3%; średni wiek pacjentów 89 lat, w przedziale od 75 do 97 lat) w porównaniu do pacjentów leczonych samym rysperydonem (3,1%; średni wiek pacjentów 84 lata, w przedziale od 70 do 96 lat) lub otrzymujących sam furosemid (4,1%; średni wiek pacjentów 80 lat, w przedziale od 67 do 90 lat). Zwiększoną umieralność u pacjentów leczonych rysperydonem oraz furosemidem stwierdzono w dwóch spośród czterech badań klinicznych. Jednoczesne podawanie rysperydonu z innymi diuretykami (głównie tiazydowymi w małych dawkach) nie powodowało podobnych skutków. Nie znaleziono dotąd jednoznacznego patofizjologicznego mechanizmu, który mógłby tłumaczyć te obserwacje, i czynnika powodującego zgon. Należy jednak zachować szczególną ostrożność i rozważyć ryzyko i korzyści przed podjęciem decyzji o jednoczesnym podawaniu tych leków oraz podawaniu rysperydonu z innymi diuretykami o silnym działaniu. Nie stwierdzono zwiększonej umieralności u pacjentów leczonych równocześnie rysperydonem i innymi diuretykami. Niezależnie od stosowanego leczenia, odwodnienie jest ogólnym czynnikiem ryzyka wpływającym na umieralność i dlatego u pacjentów w podeszłym wieku z otępieniem nie powinno się do niego dopuszczać.
Zdarzenia niepożądane naczyniowo-mózgowe (ang. Cerebrovascular Adverse Events, CVAE)
W badaniach kontrolowanych placebo zaobserwowano około trzykrotne zwiększenie ryzyka występowania zdarzeń niepożądanych w grupie pacjentów z otępieniem otrzymujących niektóre nietypowe leki przeciwpsychotyczne. Połączone dane z sześciu badań kontrolowanych placebo przeprowadzonych w grupach głównie osób w podeszłym wieku (wiek > 65 lat) z otępieniem, wykazały, że zdarzenia niepożądane naczyniowo-mózgowe (ciężkie i nieciężkie, łącznie) wystąpiły u 3,3% (33/1009) pacjentów leczonych rysperydonem, oraz u 1,2% (8/712) pacjentów, którym podawano placebo. Iloraz szans (przy 95% przedziale ufności) wynosił 2,96 (1,34; 7,50). Mechanizm tego zwiększonego ryzyka nie jest znany. Zwiększone ryzyko nie może być wykluczone dla innych leków przeciwpsychotycznych ani innych populacji. Produkt leczniczy Rileptid należy stosować z ostrożnością u pacjentów z czynnikami ryzyka udaru mózgu.
Ryzyko wystąpienia zdarzeń niepożądanych naczyniowo-mózgowych było znacząco większe u pacjentów z otępieniem typu mieszanego czy naczyniowego niż u pacjentów z otępieniem w chorobie Alzheimera. Dlatego pacjenci z innymi typami otępienia niż otępieniem w chorobie Alzheimera nie powinni być leczeni rysperydonem.
Lekarzom zaleca się wnikliwe przeprowadzanie oceny ryzyka i korzyści ze stosowania produktu leczniczego Rileptid u pacjentów w podeszłym wieku z otępieniem, z uwzględnieniem indywidualnych czynników ryzyka udaru mózgu. Pacjentom lub opiekunom należy polecić natychmiastowe zgłaszanie objawów przedmiotowych i podmiotowych potencjalnych zdarzeń niepożądanych naczyniowo-mózgowych, takich jak nagłe osłabienie lub zdrętwienie twarzy, rąk lub nóg oraz problemy z mową lub z widzeniem. Bezzwłocznie należy wtedy rozważyć wszelkie opcje terapeutyczne, włącznie z przerwaniem leczenia rysperydonem.
Produkt leczniczy Rileptid należy stosować wyłącznie w krótkotrwałym leczeniu uporczywej agresji u pacjentów z otępieniem w chorobie Alzheimera o nasileniu umiarkowanym do ciężkiego wspierając metody nie farmakologiczne wykazujące ograniczoną skuteczność lub jej brak, oraz gdy istnieje potencjalne ryzyko, że pacjent będzie stanowił zagrożenie dla samego siebie lub innych.
Pacjentów należy poddawać regularnej ocenie z rozważeniem potrzeby kontynuacji leczenia.
Niedociśnienie ortostatyczne
W związku z tym, że rysperydon blokuje receptory alfa, może wystąpić niedociśnienie (niedociśnienie ortostatyczne), zwłaszcza podczas początkowej fazy dostosowywania dawki. Obserwowano klinicznie istotne niedociśnienie po wprowadzeniu leku do obrotu, w przypadku jednoczesnego stosowania leków przeciwnadciśnieniowych. Produkt leczniczy Rileptid należy stosować z ostrożnością u pacjentów z chorobami układu krążenia (np. niewydolność serca, zawał mięśnia sercowego, zaburzenia przewodzenia, odwodnienie, hipowolemia, choroby naczyniowo-mózgowe) i zgodnie z zaleceniami, zwiększać dawkę stopniowo (patrz punkt 4.2.). W przypadku wystąpienia niedociśnienia, należy rozważyć zmniejszenie dawki.
Leukopenia, neutropenia i agranulocytoza
Przy stosowaniu leków przeciwpsychotycznych, w tym rysperydonu, odnotowano przypadki leukopenii, neutropenii i agranulocytozy. W okresie po wprowadzeniu produktu na rynek przypadki agranulocytozy były zgłaszane bardzo rzadko (< 1/10 000 pacjentów). Pacjenci z dodatnim wywiadem w kierunku istotnej klinicznie, niskiej liczby białych krwinek (WBC) lub polekowej leukopenii/neutropenii powinni być ściśle monitorowani w trakcie pierwszych miesięcy leczenia, i przy pierwszych oznakach klinicznie znaczącego obniżenia liczby białych krwinek bez możliwej do zidentyfikowania przyczyny, należy rozważyć przerwanie terapii rysperydonem. Pacjenci z klinicznie znaczącą neutropenią powinni być ściśle monitorowani w kierunku gorączki i innych objawów zakażenia i w razie ich wykrycia – niezwłocznie leczeni. Pacjenci z ciężką neutropenią (bezwzględna liczba neutrofilów < 1 x 10 9 /l) powinni przerwać leczenie rysperydonem, a ich morfologię należy kontrolować do czasu powrotu liczby białych krwinek do równowagi.
Późne dyskinezy/objawy pozapiramidowe
Działanie leków wykazujących właściwości antagonistyczne w stosunku do receptorów dopaminowych związane jest z występowaniem późnych dyskinez, charakteryzujących się rytmicznymi, mimowolnymi ruchami, zwłaszcza mięśni języka i (lub) mięśni twarzy. Wystąpienie objawów pozapiramidowych jest czynnikiem ryzyka wystąpienia późnych dyskinez. W przypadku wystąpienia objawów podmiotowych i przedmiotowych późnych dyskinez, należy rozważyć przerwanie leczenia wszelkimi lekami przeciwpsychotycznymi. U pacjentów otrzymujących równocześnie środki psychopobudzające (takie, jak metylofenidat) i rysperydon wskazana jest czujność, gdyż w trakcie dopasowywania dawki jednego lub/i drugiego leku mogą wystąpić objawy pozapiramidowe. Zaleca się stopniowe odstawianie psychostymulantów (patrz punkt 4.5).
Złośliwy zespół neuroleptyczny (NMS ang. Neuroleptic Malignant Syndrome)
Donoszono o występowaniu - podczas stosowania leków przeciwpsychotycznych - złośliwego zespołu neuroleptycznego, charakteryzującego się: podwyższeniem temperatury ciała, sztywnością mięśni, niestabilnością układu autonomicznego, zaburzeniami świadomości i zwiększeniem aktywności fosfokinazy kreatynowej w surowicy krwi. Ponadto, może wystąpić mioglobinuria (rabdomioliza) i ostra niewydolność nerek. W takim przypadku należy przerwać stosowanie wszystkich leków przeciwpsychotycznych, w tym produktu leczniczego Rileptid.
Choroba Parkinsona i otępienie z obecnością ciał Lewy’ego
Przed przepisaniem leków przeciwpsychotycznych, w tym produktu leczniczego Rileptid, pacjentom z chorobą Parkinsona lub otępieniem z obecnością ciał Lewy’ego, lekarze powinni rozważyć stosunek ryzyka do korzyści. Rysperydon może zaostrzyć przebieg choroby Parkinsona. U pacjentów obu grup może występować zwiększone ryzyko wystąpienia złośliwego zespołu neuroleptycznego i zwiększona wrażliwość na leki przeciwpsychotyczne; ci pacjenci zostali wyłączeni z badań klinicznych. Objawy zwiększonej wrażliwości na leki przeciwpsychotyczne mogą obejmować: splątanie, zaburzenie świadomości, niestabilność postawy z częstymi upadkami, które towarzyszą objawom pozapiramidowym.
Hiperglikemia i cukrzyca
Podczas leczenia rysperydonem, stwierdzano wystąpienie hiperglikemii, cukrzycy lub zaostrzenie przebiegu wcześniej występującej cukrzycy. W niektórych przypadkach, zgłaszano wcześniejsze zwiększenie masy ciała, co może być czynnikiem predysponującym. Kwasica ketonowa była zgłaszana bardzo rzadko, a śpiączka cukrzycowa rzadko. Zaleca się odpowiednie monitorowanie stanu klinicznego zgodnie z wytycznymi dotyczącymi leczenia przeciwpsychotycznego. Pacjentów leczonych nietypowymi lekami przeciwpsychotycznymi, w tym rysperydonem, należy monitorować, czy nie występują u nich objawy hiperglikemii (takie jak nadmierne pragnienie, wielomocz, nadmierny apetyt i osłabienie) a pacjentów z cukrzycą należy regularnie monitorować czy nie pogarsza się u nich kontrola glikemii.
Zwiększenie masy ciała
U pacjentów stosujących rysperydon stwierdzano przypadki znacznego zwiększenia masy ciała. Należy regularnie kontrolować masę ciała.
Hiperprolaktynemia
Hiperprolaktynemia jest częstym objawem niepożądanym leczenia rysperydonem. U osób wykazujących objawy, które mogą być objawami niepożądanymi związanymi z prolaktyną (np. ginekomastia, zaburzenia miesiączkowania, brak owulacji, zaburzenia płodność, osłabienie libido, zaburzenia erekcji i mlekotok) zaleca się badanie stężenia prolaktyny w osoczu.
Badania hodowli tkankowych wskazują, że prolaktyna może stymulować wzrost komórek nowotworowych w guzach piersi u ludzi. Pomimo, że nie stwierdzono do tej pory w badaniach klinicznych i epidemiologicznych wyraźnego związku z podawanymi lekami przeciwpsychotycznymi, należy zachować ostrożność u pacjentów z wywiadem w tym kierunku. Produkt leczniczy Rileptid należy stosować z ostrożnością u pacjentów ze stwierdzonymi wcześniej: hiperprolaktynemią lub z guzami prolaktynozależnymi.
Wydłużenie odstępu QT
Wydłużenie odstępu QT było bardzo rzadko zgłaszane po wprowadzeniu rysperydonu do obrotu. Podobnie jak inne leki przeciwpsychotyczne, należy zachować ostrożność przepisując rysperydon pacjentom z rozpoznaną chorobą sercowo-naczyniową, wydłużeniem odstępu QT w wywiadzie rodzinnym, bradykardią lub zaburzeniem równowagi elektrolitowej (niedoborem potasu lub magnezu), ponieważ lek może zwiększać ryzyko wystąpienia arytmii. Ostrożność należy także zachować w przypadku stosowania rysperydonu jednocześnie z innymi lekami wydłużającymi odstęp QT.
Drgawki
Należy zachować ostrożność podczas stosowania produktu leczniczego Rileptid u pacjentów z drgawkami w wywiadzie lub z innymi stanami, które mogą obniżać próg drgawkowy.
Priapizm
W związku z działaniem blokującym receptor alfa-adrenergiczny, podczas leczenia produktem leczniczym Rileptid może wystąpić priapizm.
Regulacja temperatury ciała
Lekom przeciwpsychotycznym przypisywano właściwość zakłócania zdolności organizmu do obniżania temperatury podstawowej ciała. Zaleca się zachowanie odpowiedniej ostrożności w przypadku przepisywania produktu leczniczego Rileptid pacjentom, u których mogą wystąpić czynniki sprzyjające podwyższeniu podstawowej temperatury ciała, np. wykonujących intensywny wysiłek fizyczny, narażonych na działanie ekstremalnie wysokich temperatur, przyjmujących jednocześnie leki o działaniu przeciwcholinergicznym lub odwodnionych.
Działanie przeciwwymiotne
W badaniach przedklinicznych z użyciem rysperydonu obserwowano działanie przeciwwymiotne. W przypadku stosowania leku u ludzi działanie to może maskować objawy przedmiotowe i podmiotowe przedawkowania niektórych leków lub stany, takie jak niedrożność jelit, zespół Reye’a i guz mózgu.
Zaburzenia czynności nerek i wątroby
U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek eliminacja czynnej frakcji przeciwpsychotycznej następuje wolniej niż u pacjentów z prawidłową czynnością nerek. U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby stężenie wolnej frakcji rysperydonu w osoczu jest zmniejszone ( patrz punkt 4.2).
Żylna choroba zakrzepowo-zatorowa
Podczas stosowania leków przeciwpsychotycznych zgłaszano przypadki żylnej choroby zakrzepowo- zatorowej (VTE, ang. Venous thromboembolism). Ze względu na występujące często u pacjentów leczonych lekami przeciwpsychotycznymi nabyte czynniki ryzyka VTE, przed rozpoczęciem leczenia i podczas leczenia rysperydonem należy zidentyfikować wszystkie możliwe czynniki ryzyka VTE i podjąć odpowiednie działania zapobiegawcze.
Śródoperacyjny zespół wiotkiej tęczówki
Śródoperacyjny zespół wiotkiej tęczówki (IFIS) obserwowano w trakcie operacji zaćmy u pacjentów leczonych preparatami o działaniu antagonistycznym względem receptorów alfa1a-adrenergicznych, w tym rysperydonem (patrz punkt. 4.8).
IFIS może zwiększyć ryzyko powikłań ocznych w trakcie i po zabiegu. Przed operacją chirurg powinien być powiadomiony o tym, że pacjent zażywa lub zażywał leki o działaniu antagonistycznym względem receptorów alfa1a-adrenergicznych. Nie ustalono potencjalnych korzyści z zaprzestania stosowania leków blokujących receptory alfa1 przed operacją zaćmy, dlatego należy starannie rozważyć takie działanie w odniesieniu do ryzyka odstawienia leków przeciwpsychotycznych.
Dzieci i młodzież
Przed przepisaniem rysperydonu dzieciom i młodzieży z zaburzeniami zachowania należy przeprowadzić dokładną analizę fizycznych i społecznych przyczyn zachowań agresywnych, takich jak ból czy niewłaściwe wymagania środowiskowe.
Działanie sedatywne rysperydonu należy w tej populacji dokładnie obserwować ze względu na możliwy wpływ na zdolność uczenia się. Zmiana czasu podawania rysperydonu może zmniejszyć wpływ sedacji na koncentrację u dzieci i młodzieży.
Podawanie rysperydonu wiązało się z umiarkowanym zwiększeniem masy ciała i wskaźnika masy ciała (BMI). Przed rozpoczęciem leczenia zalecany jest pomiar masy ciała a następnie regularne kontrolowanie masy ciała. Zmiany wzrostu stwierdzane w długotrwałych, otwartych badaniach rozszerzonych mieściły się w normach określonych dla danego wieku. Wpływ długotrwałego leczenia rysperydonem na dojrzewanie płciowe i wzrost nie został wystarczająco zbadany.
Ze względu na możliwość wpływu dłużej trwającej hiperprolaktynemii na rozwój fizyczny i dojrzewanie płciowe dzieci i młodzieży, należy prowadzić regularną ocenę kliniczną stanu endokrynologicznego pacjenta, obejmującą pomiary wzrostu, masy ciała, dojrzewania płciowego, kontrolę występowania miesiączkowania i innych potencjalnych działań prolaktynozależnych.
Wyniki niewielkiego porejestracyjnego badania obserwacyjnego wykazały, że osoby z ekspozycją na rysperydon w wieku od 8 do 16 lat były średnio o ok. 3,0 do 4,8 cm wyższe niż osoby otrzymujące inne atypowe leki przeciwpsychotyczne. Badanie to nie było badaniem odpowiednim do oceny, czy ekspozycja na rysperydon miała wpływ na ostateczny wzrost w wieku dorosłym, ani też czy uzyskany wynik był spowodowany bezpośrednim wpływem rysperydonu na wzrost kości, wpływem choroby zasadniczej na wzrost kości czy lepszą kontrolą choroby zasadniczej i związanym z tym zwiększeniem wzrostu liniowego.
Podczas leczenia rysperydonem należy regularnie kontrolować występowanie objawów pozapiramidowych oraz innych zaburzeń ruchu.
Zalecenia dotyczące dawkowania u dzieci i młodzieży - patrz punkt 4.2.
Substancje pomocnicze
Rileptid zawiera laktozę. Pacjenci z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, całkowitym niedoborem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy nie powinni przyjmować tego leku.
Produkt leczniczy zawiera mniej niż 1 mmol sodu (23 mg) w 1 tabletce powlekanej, to znaczy lek uznaje się za „wolny od sodu”.
Interakcje farmakodynamiczne
Leki wydłużające odstęp QT
Podobnie jak w przypadku innych leków przeciwpsychotycznych zalecana jest ostrożność podczas przepisywania rysperydonu jednocześnie z lekami wydłużającymi odstęp QT,(takimi jak leki przeciwarytmiczne np. chinidyna, dyzopiramid, prokainamid, propafenon), leki przeciwarytmiczne amiodaron, sotalol, trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne (np. amitryptylina), czteropierścieniowe leki przeciwdepresyjne (np. maprotylina), niektóre leki przeciwhistaminowe, inne leki przeciwpsychotyczne, niektóre leki przeciwmalaryczne (np. chinina i meflochina), oraz z lekami powodującymi zaburzenia równowagi elektrolitowej (hipokaliemia, hipomagnezemia), bradykardię lub z lekami hamującymi metabolizm wątrobowy rysperydonu. Powyższa lista ma charakter informacyjny i nie jest listą wyczerpującą.
Leki działające ośrodkowo i alkohol Rysperydon należy stosować z ostrożnością w skojarzeniu z innymi substancjami działającymi ośrodkowo - w szczególności produktami zawierającymi alkohol, opioidy, leki przeciwhistaminowe oraz benzodiazepiny - ze względu na zwiększone ryzyko sedacji.
Lewodopa i agoniści dopaminy
Rysperydon może antagonizować działanie lewodopy i innych agonistów dopaminergicznych. Jeśli to skojarzenie wydaje się konieczne, szczególnie w schyłkowej fazie choroby Parkinsona należy zastosować najmniejsze skuteczne dawki obu leków.
Leki o działaniu hipotensyjnym
Po wprowadzeniu rysperydonu do obrotu obserwowano istotne klinicznie niedociśnienie po zastosowaniu rysperydonu w skojarzeniu z lekami przeciwnadciśnieniowymi.
Paliperydon Nie zaleca się jednoczesnego stosowania doustnie leku Rileptid z paliperydonem, gdyż paliperydon jest aktywnym metabolitem rysperydonu i połączenie tych 2 leków może prowadzić do addycyjnej ekspozycji na aktywną frakcję przeciwpsychotyczną.
Leki psychostymulujące Jednoczesne stosowanie środków psychopobudzających (takich, jak metylofenidat) i rysperydonu możedoprowadzić do pojawienia się objawów pozapiramidowych w okresie dopasowywania dawki jednego lub/i drugiego leku. (patrz punkt 4.4).
Interakcje farmakokinetyczne
Pokarm nie ma wpływu na wchłanianie leku Rileptid. Rysperydon jest metabolizowany głównie przez CYP2D6 i, w mniejszym stopniu, przez CYP3A4. Zarówno rysperydon jak i jego aktywny metabolit 9-hydroksyrysperydon są substratami glikoproteiny P (P- glycoprotein; P-gp). Substancje modyfikujące aktywność CYP2D6 lub substancje silnie hamujące bądź indukujące aktywność CYP3A4 i/lub P-gp mogą mieć wpływ na farmakokinetykę aktywnej frakcji przeciwpsychotycznej rysperydonu.
Substancje silnie hamujące CYP2D6 Jednoczesne podawanie rysperydonu z silnym inhibitorem CYP2D6 może zwiększać stężenia rysperydonu w osoczu, choć w mniejszym stopniu aktywnej frakcji przeciwpsychotycznej. Większe dawki silnego inhibitora CYP2D6 mogą zwiększać stężenia aktywnej frakcji przeciwpsychotycznej rysperydonu (np. paroksetyna, patrz niżej). Można oczekiwać, że inne inhibitory CYP2D6, jak chinidyna, będą wpływać na stężenia rysperydonu w osoczu w podobny sposób. W przypadku rozpoczynania lub kończenia jednoczesnego stosowania paroksetyny, chinidyny lub innego silnego inhibitora CYP2D6, szczególnie w większych dawkach, lekarz powinien dokonać ponownej oceny dawkowania rysperydonu.
Inhibitory CYP3A4 i/lub P-gp Jednoczesne podawanie rysperydonu z silnym inhibitorem CYP3A4 i/lub P-gp może znacząco zwiększać stężenia aktywnej frakcji przeciwpsychotycznej rysperydonu w osoczu. W przypadku rozpoczynania lub kończenia leczenia itrakonazolm lub innym silnym inhibitorem CYP3A4 i/lub P-gp lekarz powinien dokonać ponownej oceny dawkowania rysperydonu.
Substancje indukujące CYP3A4i/lub P-gp Jednoczesne podawanie rysperydonu z lekami silnie indukującymi CYP3A4 i/lub P-gp może zmniejszać stężenia aktywnej frakcji przeciwpsychotycznej rysperydonu w osoczu. W przypadku rozpoczynania lub kończenia leczenia karbamazepiną lub innym silnym induktorem CYP3A4 i/lub P-gp lekarz powinien dokonać ponownej oceny dawkowania rysperydonu. Leki indukujące CYP3A4 wywierają swoje działanie w sposób zależny od czasu i może upłynąć co najmniej 2 tygodnie od ich wprowadzenia zanim ujawni się ich maksymalne działanie. I odwrotnie, po ich odstawieniu może upłynąć co najmniej 2 tygodnie zanim indukcja CYP3A4 ulegnie osłabieniu.
Leki silnie wiążące się z białkami W przypadku jednoczesnego przyjmowania rysperydonu i leków silnie wiążących się z białkami żaden z leków nie jest istotnie wypierany z połączeń z białkami.
W przypadku jednoczesnego stosowania jakiegokolwiek innego leku należy zapoznać się z odpowiednią dokumentacją, aby sprawdzić szlak metabolizmu leku i ewentualną konieczność dopasowania dawkowania.
Populacja dziecięca Badania interakcji były prowadzone jedynie u dorosłych. Nie wiadomo, czy wyniki tych badań odnoszą się do pacjentów pediatrycznych. Jednoczesne stosowanie środków psychostymulujących (np. metylfenidat) z lekiem Rileptid u dzieci i młodzieży nie zmieniało farmakokinetyki i skuteczności leku Rileptid.
Przykłady Przykłady leków, które potencjalnie mogą wchodzić w interakcje z rysperydonem lub dla których wykazano, że wchodzą w interakcje z rysperydonem wymieniono poniżej:
Wpływ innych produktów leczniczych na farmakokinetykę rysperydonu
Leki przeciwbakteryjne: • Erytromycyna, umiarkowany inhibitor CYP 3A4 i inhibitor P-gp nie zmienia farmakokinetyki rysperydonu ani jego aktywnej frakcji przeciwpsychotycznej. • Ryfampicyna, silny induktor CYP3A4 i induktor P-gp, zmniejszał stężenia aktywnej frakcji przeciwpsychotycznej w osoczu.
Antycholinoesterazy: • Donepezyl i galantamina, substraty CYP2D6 i CYP3A4, nie wykazują istotnego klinicznie wpływu na farmakokinetykę rysperydonu i jego aktywną frakcję przeciwpsychotyczną.
Leki przeciwpadaczkowe: • Karbamazepina silny induktor CYP3A4 i induktor P-gp, zmniejszaja stężenia czynnej frakcji przeciwpsychotycznej rysperydonu w osoczu krwi.
• fenytoina i fenobarbital, indukujących enzym wątrobowy CYP 3A4 jak również glikoproteinę P. Topiramat nieznacznie zmniejszał biodostępność rysperydonu, ale nie jego aktywnej frakcji przeciwpsychotycznej. Jest więc mało prawdopodobne, aby ta interakcja miała znaczenie kliniczne.
Leki przeciwgrzybicze: • Itrakonazol, silny inhibitor CYP3A4 i inhibitor P-gp w dawce 200 mg/dobę zwiększał stężenia aktywnej frakcji przeciwpsychotycznej w osoczu o około 70%, przy dawkowaniu rysperydonu od 2 do 8 mg/dobę. • Ketokonazol, silny inhibitor CYP3A4 i inhibitor P-gp, w dawce 200 mg/dobę zwiększał stężenia rysperydonu w osoczu i zmniejszał stężenia 9-hydroksyrysperydonu w osoczu.
Leki przeciwpsychotyczne: • Pochodne fenotiazyny mogą zwiększać stężenia rysperydonu w osoczu, ale nie zwiększają stężeń aktywnej frakcji przeciwpsychotycznej.
Leki przeciwwirusowe: • Inhibitory proteazy: Oficjalne wyniki badań nie są dostępne; ponieważ jednak rytonawir jest silnym inhibitorem CYP3A4 i słabym inhibitorem CYP2D6, rytonawir i inhibitory proteazy wzmocnione rytonawirem potencjalnie mogą zwiększać stężenia aktywnej frakcji przeciwpsychotycznej rysperydonu.
Beta-adrenolityki: • Niektóre beta-adrenolityki mogą zwiększać stężenia rysperydonu w osoczu, ale nie zwiększają stężeń aktywnej frakcji przeciwpsychotycznej.
Blokery kanałów wapniowych: • Werapamil, umiarkowany inhibitor CYP3A4 i inhibitor P-gp, zwiększa osoczowe stężenie rysperydonu i aktywnej frakcji przeciwpsychotycznej.
Leki działające na przewód pokarmowy: • Antagoniści receptora H2: cymetydyna i ranitydyna, słabe inhibitory CYP2D6 i CYP3A4, zwiększały biodostępność rysperydonu, ale tylko nieznacznie zwiększały biodostępność jego aktywnej frakcji przeciwpsychotycznej.
SSRI i trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne:
• Fluoksetyna , silny inhibitor CYP 2D6 zwiększa stężenia rysperydonu w osoczu krwi, ale w mniejszym stopniu jego czynnej frakcji przeciwpsychotycznej. Paroksetyna, silny inhibitor CYP2D6, zwiększa osoczowe stężenia rysperydonu, choć w dawkach do 20 mg/dobę dotyczy to słabiej aktywnej frakcji przeciwpsychotycznej. Większe dawki paroksetyny mogą zwiększać stężenia aktywnej frakcji przeciwpsychotycznej rysperydonu.
• Trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne mogą powodować zwiększenie stężenia rysperydonu w osoczu krwi, ale nie jego czynnej frakcji przeciwpsychotycznej. Amitryptylina nie ma wpływu na właściwości farmakokinetyczne rysperydonu ani na czynną frakcję przeciwpsychotyczną. Sertralina, słaby inhibitor CYP2D6, i fluwoksamina, słaby inhibitor CYP3A4, w dawkach do 100 mg/dobę nie wiążą się z istotnymi klinicznie zmianami w stężeniach aktywnej frakcji przeciwpsychotycznej rysperydonu. Dawki powyżej 100 mg/dobę sertraliny lub fluwoksaminy mogą jednak zwiększać stężenia aktywnej frakcji przeciwpsychotycznej rysperydonu.
Wpływ rysperydonu na farmakokinetykę innych produktów leczniczych
Leki przeciwpadaczkowe: • Rysperydon nie wywiera istotnego klinicznie wpływu na farmakokinetykę walproinianu lub topiramatu.
Leki przeciwpsychotyczne: • Aripiprazol, substrat CYP2D6 i CYP3A4: rysperydon w postaci tabletek lub iniekcji nie miał wpływu na farmakokinetykę ocenianych łącznie aripiprazolu i jego aktywnego metabolitu dehydroaripiprazolu.
Glikozydy naparstnicy: • Rysperydon nie wywiera istotnego klinicznie wpływu na farmakokinetykę digoksyny.
Lit: • Rysperydon nie wywiera istotnego klinicznie wpływu na farmakokinetyką litu.
Jednoczesne stosowanie rysperydonu z furosemidem • Patrz punkt 4.4 dotyczący zwiększonej śmiertelności wśród chorych w starszym wieku z demencją otrzymujących jednocześnie furosemid.
Ciąża Brak wystarczających danych dotyczących stosowania rysperydonu u kobiet w okresie ciąży. Rysperydon w badaniach na zwierzętach nie działał teratogennie lecz stwierdzono innego rodzaju toksyczny wpływ na reprodukcję ( patrz punkt 5.3). Potencjalne zagrożenie dla człowieka nie jest znane.
Noworodki narażone na działanie leków przeciwpsychotycznych (w tym rysperydonu) w czasie trzeciego trymestru ciąży są w grupie ryzyka działań niepożądanych, w tym zaburzeń pozapiramidowych i (lub) objawów odstawiennych, których nasilenie i czas trwania mogą się różnić po porodzie. Są doniesienia o pobudzeniu, nadciśnieniu, niedociśnieniu tętniczym, drżeniach, senności, zaburzeniach oddechowych lub zaburzeniach ssania. W związku z tym, noworodki należy uważnie monitorować. Produktu leczniczego Rileptid nie należy stosować w okresie ciąży, jeśli nie jest to bezwzględnie konieczne. W przypadku konieczności przerwania leczenia rysperydonem w okresie ciąży, nie należy przerywać leczenia gwałtownie.
Karmienie piersią W badaniach przeprowadzanych na zwierzętach stwierdzono przenikanie rysperydonu i 9-hydroksyrysperydonu do mleka. Wykazano również, że rysperydon i 9-hydroksyrysperydon także przenikają w małych ilościach do mleka kobiet karmiących piersią. Brak danych dotyczących działań niepożądanych występujących u niemowląt karmionych piersią. Dlatego należy rozważyć stosunek korzyści z karmienia piersią do potencjalnego ryzyka dla dziecka.
Płodność Podobnie jak w przypadku innych leków, które są antagonistami receptorów dopaminowych D2, rysperydon podnosi poziom prolaktyny. Hiperprolaktynemia może hamować uwalnianie GnRH z podwzgórza, prowadząc do obniżonego wytwarzania gonadotropiny przysadkowej. To z kolei może upośledzać funkcje reprodukcyjne hamując sterydogenezę w narządach płciowych, zarówno u mężczyzn jak i kobiet.
W badaniach przedklinicznych nie obserwowano znaczącego wpływu.
Produkt leczniczy Rileptid może mieć niewielki lub umiarkowany wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn, ze względu na potencjalne oddziaływanie na układ nerwowy i zaburzenia widzenia (patrz punkt 4.8). Dlatego pacjentom należy doradzać powstrzymanie się od prowadzenia pojazdów lub obsługiwania maszyn do czasu poznania ich indywidualnej wrażliwość na lek.
Najczęściej zgłaszane działania niepożądane (częstość występowania ≥ 10%) to: parkinsonizm, ból głowy oraz bezsenność. Działania niepożądane zależne od wielkości dawki obejmowały parkinsonizm i akatyzję.
Poniżej podano wszystkie działania niepożądane zgłaszane w badaniach klinicznych i po wprowadzeniu leku do obrotu. Zastosowano następujące określenia odnoszące się do częstości występowania: bardzo często (≥ 1/10), często (≥ 1/100 do < 1/10), niezbyt często (≥ 1/1 000 do < 1/100), rzadko (≥ 1/10 000 do < 1/1 000), bardzo rzadko (< 1/10 000), częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych). W obrębie każdej grupy o określonej częstości występowania objawy niepożądane są wymienione zgodnie ze zmniejszającym się nasileniem.
Klasyfikacja układów i narządów Działania niepożądane leku
Częstość
często Często Niezbyt często Rzadko Bardzo rzadko Częstość nieznana Zakażenia i zarażenia pasożytnicze
zapalenie oskrzeli, zakażenie górnych dróg oddechowych, zapalenie zatok, zakażenie dróg moczowych, zapalenie ucha, grypa zakażenie dróg oddechowych, zapalenie pęcherza, zakażenie oka, zapalenie migdałków, grzybica paznokci, zapalenie tkanki łącznej, zakażenie miejscowe, zakażenie wirusowe, zapalenie skóry
wywołane przez roztocza Zaburzenia krwi i układu chłonnego
zmniejszenie liczby białych krwinek, małopłytkowoś ć, niedokrwistość, spadek hematokrytu, zwiększenie liczby eozynofili agranulocyto za c
Zaburzenia układu immunologicz nego
anafilaktycz na c
Zaburzenia endokrynolog iczne
emia a
we wydzielanie hormonu antydiuretyc znego, obecność cukru w moczu
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania
masy ciała, wzmożone łaknienie, zmniejszone łaknienie cukrzyca b , hiperglikemia, nadmierne pragnienie, zmniejszenie masy ciała, jadłowstręt, zwiększone stężenie cholesterolu we krwi zatrucie wodne c , hipoglikemia , hiperinsuline mia, zwiększone stężenie trójglicerydó w Cukrzycowa kwasica ketonowa
Zaburzenia psychiczne bezsenność d zaburzenia snu, pobudzenie, depresja, lęk mania, stan splątania, obniżone libido, nerwowość, koszmary katatonia, somnambuli zm, zaburzenia odżywiania związane ze snem, stępienie uczuć, brak orgazmu
Zaburzenia układu nerwowego sedacja/senn ość, parkinsoniz m a , ból głowy skatyzja d , dystonia d
zawroty głowy, dyskineza d , drżenie dyskinezy późne, niedokrwienie mózgu, brak reakcji na bodźce, utrata świadomości, złośliwy zespół neuroleptycz ny, zaburzenia naczyniowo- mózgowe,
obniżony poziom świadomości, drgawki d , omdlenie, nadaktywność psychoruchowa , zaburzenia równowagi, zaburzenia koordynacji, zawroty głowy po zmianie pozycji ciała, zaburzenia uwagi, dyzartria, zaburzenia smaku, niedoczulica, parestezje śpiączka cukrzycowa, kiwanie głową Zaburzenia oka
widzenie, zapalenie spojówek światłowstręt, suche oko, nadmierne wydzielanie łez, przekrwienie oka jaskra, zaburzenia ruchów gałki ocznej, rotacyjne ruchy gałek ocznych, strupy na brzegach powiek, śródoperacyj ny zespół wiotkiej tęczówki
Zaburzenia ucha i błędnika
szum w uszach, ból ucha
Zaburzenia serca
przedsionków, blok przedsionkowo- komorowy, zaburzenia przewodnictwa, wydłużenie odstępu QT w EKG, bradykardia, zmiany w EKG, kołatanie serca arytmia zatokowa
Zaburzenia naczyniowe
niedociśnienie ortostatyczne, zatorowość płucna, żylna choroba
nagłe zaczerwienienie twarzy zakrzepow0- zatorowa Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia
gardła/krtani, kaszel, krwawienie z nosa, przekrwienie błony śluzowej nosa zachłystowe zapalenie płuc, przekrwienie płuc, przekrwienie dróg oddechowych, rzężenie, świszczący oddech, dysfonia, zaburzenia układu oddechowego zespół bezdechu sennego, hiperwentyla cja
Zaburzenia żołądka i jelit
dyskomfort w jamie brzusznej, wymioty, nudności, zaparcie, biegunka, niestrawność, suchość w jamie ustnej, ból zęba nietrzymanie kału, masy kałowe w podbrzuszu, nieżyt żołądka i jelit, dysfagia, wzdęcia zapalenie trzustki, niedrożność jelit, obrzęk języka, zapalenie czerwieni wargowej niedrożność jelit
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych
stężenie aminotransferaz , podwyższony poziom gamma glutamylotransf erazy we krwi, podwyższony poziom enzymów watrobowych we krwi
żółtaczka Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej
rumień pokrzywka, świąd, łysienie, nadmierne rogowacenie skóry, egzema, suchość skóry, odbarwienia skóry, trądzik, łojotokowe zapalenie skóry, zaburzenia skóry, zmiany wysypka polekowa, łupież obrzęk naczynioruch owy zespół Stevensa- Johnsona / toksyczna nekroliza naskórka c
skórne Zaburzenia mięśniowo- szkieletowe i tkanki łącznej
ból pochodzenia mięśniowo- kostnego, ból pleców, ból stawów zwiększenie aktywności kinazy fosfokreatynow ej we krwi, nieprawidłowa postawa, sztywność stawów, obrzęk stawów, osłabienie mięśniowe, ból szyi rabdomioliza Zaburzenia nerek i dróg moczowych
moczu częstomocz, zatrzymanie moczu, bolesne oddawanie moczu
Ciąża, połóg i okres okołoporodow y
y zespół odstawienny c
Zaburzenia układu rozrodczego i piersi
erekcji, zaburzenia wytrysku, brak miesiączki, zaburzenia miesiączkowani a d , ginekomastia, mlekotok, zaburzenia czynności seksualnych, ból piersi, dyskomfort w piersiach, upławy z pochwy priapizm c , opóźnienie miesiączki, obrzęk piersi, powiększeni e piersi, wydzielina z gruczołu mlekowego
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania
d , gorączka, ból w klatce piersiowej, osłabienie, zmęczenie, ból obrzęk twarzy, dreszcze, podwyższona temperatura ciała, zaburzenia chodu, pragnienie, uczucie dyskomfortu w klatce piersiowej, złe samopoczucie, samopoczucie hipotermia, obniżona temperatura ciała, uczucie zimna w kończynach, zespół odstawienny leku, stwardnienie tkanek w miejscu podania c
odbiegające od normy, uczucie dyskomfortu Urazy, zatrucia i powikłania po zabiegach
podania
a Hiperprolaktynemia może w niektórych przypadkach prowadzić do ginekomastii, zaburzeń menstruacji, braku miesiączki, braku owulacji, mlekotoku, zaburzenia płodności, zmniejszenia libido, zaburzenia erekcji . b W badaniach klinicznych kontrolowanych placebo, cukrzyca wystąpiła u 0,18 % pacjentów przyjmujących rysperydon w porównaniu do 0,11% pacjentów otrzymujących placebo. Całkowita częstość występowania we wszystkich badaniach klinicznych wynosiła 0,43% u wszystkich osób otrzymujących rysperydon. c Nie zaobserwowane w badaniach klinicznych ale zaobserwowane po wprowadzeniu rysperydonu do obrotu d
mięśni szkieletowych, parkinsonizm, ślinienie się, objaw koła zębatego w parkinsonizmie, bradykinezja, hipokinezja, maskowaty wyraz twarzy, napięcie mięśni, akineza, sztywność karku, sztywność mięśni, chód parkinsonowski i nieprawidłowy odruch z gładzizny czoła), akatyzją (akatyzja, niepokój ruchowy, hyperkinezja i zespół niespokojnych nóg), drżeniem, dyskinezą (dyskineza, drganie mięśni, choreoatetoza, atetoza i drgawki kloniczne mięśni), dystonią. Dystonia obejmuje tu dystonię, skurcze mięśni, zwiększone napięcie mięśni, kręcz szyi, mimowolne skurcze mięśni, przykurcz mięśni, kurcz powiek, rotacyjne ruchy gałki ocznej, porażenie języka, skurcze mięśni twarzy, skurcz krtani, miotonię, opistotonus, skurcz mięśni ust i gardła, pleurototonus skurcz języka, szczękościsk. Drżenie obejmuje tu drżenie i spoczynkowe drżenie w chorobie Parkinsona. Należy zauważyć, że wymieniono szeroki zakres objawów, które niekoniecznie muszą mieć podłoże pozapiramidowe. Bezsenność, w tym: niemożność zaśnięcia, wybudzanie śródnocne; Drgawki, w tym: drgawki uogólnione (typu grand mal); Zaburzenia miesiączkowania, w tym: nieregularne miesiączki, skąpe miesiączki; Obrzęki, w tym: uogólnione, obwodowe, ciastowate.
Działania niepożądane obserwowane [podczas leczenia] preparatami paliperydonu
Paliperydon jest aktywnym metabolitem rysperydonu, z tego powodu profile działań niepożądanych tych związków (zarówno w postaciach doustnych jak i pozajelitowych) są wzajemnie odpowiednie. Poza wymienionymi wyżej działaniami niepożądanymi, podczas stosowania preparatów paliperydonu odnotowano następujące działania niepożądane, których można się też spodziewać przy podawaniu rysperydonu:
Zaburzenia serca: tachykardia ortostatyczna
Oddziaływania związane z grupą leków Podobnie jak w przypadku innych leków przeciwpsychotycznych stwierdzano bardzo rzadkie przypadki wydłużenia odstępu QT po wprowadzeniu rysperydonu do obrotu. Innymi związanymi z klasą leków działaniami na serce, opisywanymi dla leków przeciwpsychotycznych powodujących wydłużenie odcinka QT są: arytmia komorowa, migotanie komór, tachykardia komorowa, nagły zgon, zatrzymanie akcji serca i częstoskurcz komorowy typu torsade de pointes.
Żylna choroba zakrzepowo-zatorowa Podczas leczenia lekami przeciwpsychotycznymi, zgłaszano przypadki żylnej choroby zakrzepowo- zatorowej, w tym zatorowość płucną i zakrzepicę żył głębokich (nieznana częstość).
Zwiększenie masy ciała Na podstawie połączonych danych pochodzących z trwających 6 do 8 tygodni badań kontrolowanych placebo określano stosunek ilościowy dorosłych pacjentów ze schizofrenią otrzymujących rysperydon i placebo, spełniających kryterium zwiększenia masy ciała o ≥ 7% masy początkowej. Stwierdzono występowanie statystycznie istotnego zwiększenia liczby przypadków zwiększenia masy ciała w grupie otrzymującej rysperydon (18%), w porównaniu z grupą otrzymującą placebo (9%). Analizując połączone dane z kontrolowanych placebo, trwających 3 tygodnie badań z udziałem dorosłych pacjentów z ostrą manią, poziom występowania zwiększenia masy ciała ≥ 7% w momencie zakończenia badania był porównywalny dla grup otrzymujących rysperydon (2,5%) oraz grup otrzymujących placebo (2,4%) i był nieznacznie większy w aktywnej grupie kontrolnej (3,5%).
W populacji dzieci i młodzieży wykazujących zaburzenia zachowania i inne zachowania destrukcyjne, w badaniach długotrwałych stwierdzono zwiększenie masy ciała o średnio 7,3 kg po 12 miesiącach terapii. Oczekiwane zwiększenie masy ciała u zdrowych dzieci w wieku od 5 do 12 lat wynosi 3 do 5 kg rocznie. W wieku od 12 do 16 lat, u dziewcząt utrzymuje się tempo zwiększania masy ciała wynoszące od 3 do 5 kg rocznie, podczas gdy u chłopców masa zwiększa się o około 5 kg rocznie.
Dodatkowe informacje dotyczące populacji specjalnych
Niepożądane działania produktu leczniczego obserwowane częściej u pacjentów w podeszłym wieku z otępieniem lub u dzieci, w porównaniu z populacją osób dorosłych, opisano poniżej:
Pacjenci w podeszłym wieku z otępieniem U pacjentów w podeszłym wieku z otępieniem działaniami niepożądanymi opisywanymi w badaniach klinicznych były przemijające napady niedokrwienne oraz udary naczyniowe mózgu, występujące odpowiednio z częstością 1,4% i 1,5%. Dodatkowo opisywano występowanie następujących działań niepożądanych z częstością co najmniej dwukrotnie większą niż w innych populacjach osób dorosłych i wynoszącą ≥ 5%: zakażenia dróg moczowych, obrzęk obwodowy, letarg i kaszel.
Dzieci i młodzież Z reguły działania niepożądane występujące u dzieci są podobne do działań niepożądanych, obserwowanych u dorosłych. U dzieci (w wieku od 5 do 17 lat) opisywano następujące działania niepożądane występujące z częstością ≥ 5% i co najmniej dwa razy częściej niż w badaniach klinicznych u osób dorosłych: senność i (lub) uspokojenie, zmęczenie, ból głowy, wzmożone łaknienie, wymioty, zakażenie górnych dróg oddechowych, przekrwienie błony śluzowej nosa, ból brzucha, zawroty głowy, kaszel, gorączkę, drżenie, biegunkę i mimowolne oddawanie moczu. Nie zbadano dokładnie wpływu długotrwałego leczenia rysperydonem na dojrzewanie płciowe i wzrost (patrz 4.4 podpunkt „Dzieci i młodzież”).
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, ul. Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, Tel.: + 48 22 49 21 301, Faks: + 48 22 49 21 309, Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Objawy Opisywane objawy podmiotowe i przedmiotowe przedawkowania wynikały na ogół z nasilenia farmakologicznego działania rysperydonu. Należały do nich: senność i sedacja, tachykardia, niedociśnienie oraz objawy pozapiramidowe. Po przedawkowaniu odnotowano przypadki wydłużenia odstępu QT i drgawki. Opisywano występowanie torsade de pointes w związku z jednoczesnym przedawkowaniem rysperydonu i paroksetyny.
W przypadku ostrego przedawkowania, należy zawsze brać pod uwagę możliwość zatrucia wieloma lekami jednocześnie.
Leczenie Należy uzyskać i utrzymać drożność dróg oddechowych oraz zapewnić odpowiednią podaż tlenu i wentylację. Podanie węgla aktywowanego ze środkami przeczyszczającym, i jedynie w przypadku, gdy od przyjęcia leku nie upłynęła godzina. Natychmiast należy rozpocząć monitorowanie czynności układu krążenia z ciągłym zapisem elektrokardiograficznym, w celu wykrycia ewentualnych zaburzeń rytmu serca.
Nie ma swoistego antidotum na rysperydon, dlatego należy wdrożyć odpowiednie leczenie objawowe. Niedociśnienie i zapaść krążeniową należy leczyć odpowiednimi środkami, takimi jak dożylnie podawane płyny i (lub) leki sympatykomimetyczne. W przypadku wystąpienia ciężkich objawów pozapiramidowych należy zastosować lek antycholinergiczny. Należy dokładnie obserwować pacjenta i monitorować parametry życiowe do czasu ustąpienia objawów zatrucia.
Dzieci i młodzież Brak danych dotyczących dzieci i młodzieży.
Grupa farmakoterapeutyczna: Psycholeptyki. Inne leki przeciwpsychotyczne, kod ATC: N05A X08
Mechanizm działania
Rysperydon jest wybiórczym antagonistą monoaminergicznym o unikatowych właściwościach. Charakteryzuje się dużym powinowactwem do receptorów serotoninergicznych 5-HT 2
D 2 . Rysperydon wiąże się również z receptorami alfa-1-adrenergicznymi i, z mniejszym powinowactwem, z receptorami histaminergicznymi H i receptorami α-2-adrenergicznymi. Rysperydon nie wykazuje powinowactwa do receptorów cholinergicznych. Pomimo tego, że rysperydon jest silnym antagonistą receptorów D 2 , co wiąże się z korzystnym wpływem na wytwórcze objawy schizofrenii, w mniejszym stopniu ogranicza on aktywność motoryczną i wywołuje katalepsję niż klasyczne neuroleptyki. Zrównoważone ośrodkowe działanie antagonistyczne na receptory serotoninergiczne i dopaminergiczne może zmniejszyć prawdopodobieństwo wystąpienia pozapiramidowych działań niepożądanych i rozszerzyć działanie terapeutyczne na objawy negatywne i zaburzenia afektywne występujące w przebiegu schizofrenii.
Działanie farmakodynamiczne
Skuteczność kliniczna i bezpieczeństwo
Schizofrenia
Skuteczność rysperydonu w krótkotrwałej terapii schizofrenii stwierdzono w czterech badaniach trwających od 4 do 8 tygodni, które obejmowały ponad 2500 pacjentów spełniających kryteria DSM-IV dla schizofrenii. W 6-tygodniowym, kontrolowanym placebo badaniu, w którym stopniowo zwiększano dawki do 10 mg/dobę (podawane dwa razy na dobę), stwierdzono, że rysperydon był bardziej skuteczny niż placebo wg oceny w skali Brief Psychiatric Rating Scale (BPRS). W 8-tygodniowym, kontrolowanym placebo badaniu z zastosowaniem czterech stałych dawek rysperydonu (2 mg, 6 mg, 10 mg i 16 mg na dobę, podawanych dwa razy na dobę), stwierdzono, że wszystkie cztery grupy wykazują lepsze wyniki w skali Positive and Negative Syndrome Scale (PANSS) w porównaniu z placebo. W 8-tygodniowym badaniu dotyczącym porównania dawek z zastosowaniem pięciu stałych dawek rysperydonu (1 mg, 4 mg, 8 mg, 12 mg i 16 mg na dobę, podawanych dwa razy na dobę), stwierdzono lepsze wyniki w skali PANSS dla grup otrzymujących dawki 4 mg, 8 mg i 16 mg na dobę w porównaniu z grupą otrzymującą 1 mg rysperydonu na dobę. W 4-tygodniowym, kontrolowanym placebo badaniu dotyczącym porównania dawek, przeprowadzonym z zastosowaniem dwóch stałych dawek rysperydonu (4 mg i 8 mg na dobę, podawanych raz na dobę), obie grupy uzyskały lepsze wyniki w skali PANSS w porównaniu z placebo, łącznie z całkowitym wynikiem PANSS i miarą odpowiedzi (> 20% zmniejszenia całkowitego wyniku PANSS). W ramach dłuższego badania, dorosłych pacjentów leczonych ambulatoryjnie spełniających w większości kryteria DSM-IV dla schizofrenii, i klinicznie stabilnych od co najmniej 4 tygodni w okresie przyjmowania leków przeciwpsychotycznych, randomizowano do grup otrzymujących 2 mg do 8 mg na dobę rysperydonu lub haloperydolu i przez 1 do 2 lat prowadzono obserwacje czy nie występują nawroty choroby. U pacjentów przyjmujących rysperydon stwierdzono znacząco dłuższy okres do wystąpienia nawrotu, w porównaniu z pacjentami otrzymującymi haloperydol.
Epizody maniakalne w przebiegu zaburzeń afektywnych dwubiegunowych
Skuteczność rysperydonu w monoterapii ostrych epizodów manii związanych z zaburzeniem dwubiegunowym typu I , wykazano w trzech podwójnie zaślepionych badaniach kontrolowanych placebo przeprowadzonych na około 820 pacjentach z zaburzeniami dwubiegunowymi typu I, w oparciu o kryteria DSM-IV. W badaniach tych wykazano, że rysperydon podawany w dawce od 1 mg do 6 mg na dobę (dawka początkowa 3 mg w dwóch badaniach i 2 mg w jednym badaniu) był znacząco bardziej skuteczny od placebo w odniesieniu do wcześniej ustalonego punktu końcowego, tzn. zmiany w stosunku do wyniku początkowego w skali Young Mania Rating Scale (YMRS) w tygodniu 3. Wtórne wyniki skuteczności były ogólnie zgodne z wynikami pierwotnymi. Odsetek pacjentów, u których po 3 tygodniach zanotowano zmniejszenie o ≥ 50% łącznego wyniku YMRS w stosunku do wyniku początkowego był znacząco większy dla rysperydonu niż dla placebo. Jedno z trzech badań obejmowało grupę otrzymującą haloperydol, oraz zastosowano w nim 9-tygodniową, podwójnie zaślepioną fazę podtrzymującą. Skuteczność została zachowana przez cały 9-tygodniowy okres terapii podtrzymującej. Zmiana w stosunku do wyniku początkowego w skali YMRS postępowała w trakcie badania i była w tygodniu 12 porównywalna dla rysperydonu i haloperydolu.
Skuteczność rysperydonu podawanego ze środkami stabilizującymi nastrój, w leczeniu ostrej manii wykazano w dwóch, trwających 3 tygodnie, podwójnie ślepych badaniach, obejmujących około 300 pacjentów spełniających kryteria DSM-IV dla zaburzeń dwubiegunowych typu I. W jednym 3-tygodniowym badaniu stwierdzono, że rysperydon w dawce od 1 mg do 6 mg na dobę, z dawką początkową wynoszącą 2 mg na dobę podawaną z litem lub walproinianem, zapewniał osiąganie lepszego wyniku niż podawanie samego litu lub walproinianu, w odniesieniu do określonego wcześniej punktu końcowego, tzn. zmiany całkowitego wyniku w skali YMRS w tygodniu 3 względem wartości początkowej. W drugim, trwającym trzy tygodnie badaniu, rysperydon podawany w dawce od 1 mg do 6 mg na dobę, z początkową dawką 2 mg/dobę, w skojarzeniu z litem, walproinianem lub karbamazepiną nie okazał się skuteczniejszy niż sam lit, walproinian lub karbamazepina w obniżaniu wyniku w skali YMRS. Możliwym wyjaśnieniem niepowodzenia tego badania jest indukcja klirensu rysperydonu i 9-hydroksyrysperydonu pod wpływem karbamazepiny, co prowadzi do mniejszych niż terapeutyczne stężeń rysperydonu i 9-hydroksyrysperydonu. Gdy w analizie post-hoc wykluczono grupę karbamazepinową, rysperydon w skojarzeniu z litem i walproinianem zapewniał większe obniżenie wyniku w skali YMRS, w porównaniu z działaniem samego litu lub walproinianu.
Uporczywa agresja u pacjentów z otępieniem
Skuteczność rysperydonu w leczeniu Behawioralnych i Psychologicznych Objawów Demencji (ang. Behavioral and Psychological Symptoms of Dementia - BPSD), obejmujących zaburzenia zachowania, takie jak: agresja, pobudzenie, psychoza, nadmierna aktywność i zaburzenia afektywne, wykazano w trzech podwójnie zaślepionych, kontrolowanych placebo, badaniach przeprowadzonych z udziałem 1150 pacjentów w podeszłym wieku z otępieniem o nasileniu umiarkowanym do ciężkiego. W jednym z badań zastosowano stałe dawki rysperydonu wynoszące 0,5 mg, 1 mg i 2 mg na dobę. W dwóch badaniach z elastyczną dawką, podawano rysperydon w dawkach od 0,5 mg do 4 mg na dobę oraz odpowiednio od 0,5 mg do 2 mg na dobę. Stwierdzono statystycznie istotną i klinicznie znaczącą skuteczność rysperydonu w leczeniu agresji, i mniej znaczną w leczeniu pobudzenia i psychozy u pacjentów w podeszłym wieku z otępieniem (wg pomiarów w skali Behavioural Pathology In Alzheimer’s Disease Rating Scale [BEGAVE-AD] i Cohen-Mansfield Agitation Inventory [CMAI]). Działanie terapeutyczne rysperydonu było niezależne od wyniku w skali Mini- Mental State Examination (MMSE),a w konsekwencji od zaawansowania otępienia, od uspokajających właściwości rysperydonu, od obecności lub braku psychozy, od typu otępienia – związanego z chorobą Alzheimera, naczyniowego lub mieszanego (patrz także punkt 4.4).
Dzieci i młodzież
Zaburzenia zachowania
Skuteczność rysperydonu w krótkotrwałym leczeniu zachowań destrukcyjnych wykazano w dwóch podwójnie zaślepionych, kontrolowanych placebo badaniach przeprowadzonych z udziałem 240 pacjentów w wieku od 5 do 12 lat, z diagnozą zaburzeń zachowania (ang. disruptive behaviour disorders - DBD) wg kryteriów DSM-IV oraz graniczną funkcją intelektualną lub łagodnym do umiarkowanego zaburzeniem zdolności uczenia się i (lub) upośledzeniem psychicznym. W tych dwóch badaniach stwierdzono, że rysperydon w dawkach od 0,02 do 0,06 mg/kg mc. na dobę był znacznie skuteczniejszy od placebo w odniesieniu do osiągania pierwotnego punktu końcowego, tzn. zmiany wyniku w podskali Conduct Problem skali Nisonger-Child Behaviour Rating Form (N-CBRF) względem wartości początkowej w tygodniu 6.
Rysperydon jest metabolizowany do 9-hydroksyrysperydonu, który ma podobne właściwości farmakologiczne do właściwości rysperydonu (patrz Metabolizm i eliminacja).
Wchłanianie
Rysperydon jest po podaniu doustnym całkowicie wchłaniany i w ciągu 1 do 2 godzin osiąga maksymalne stężenie w osoczu krwi. Bezwzględna dostępność biologiczna rysperydonu po podaniu doustnym wynosi 70% (CV=25%). Względna dostępność biologiczna rysperydonu po podaniu doustnym, uwolnionego z tabletki wynosi 94% (CV=10%) w porównaniu z roztworem. Obecność pokarmu nie wpływa na wchłanianie leku, dlatego rysperydon może być podawany w trakcie posiłków lub pomiędzy posiłkami. Stan stacjonarny rysperydonu występuje u większości pacjentów w ciągu jednego dnia. Stan stacjonarny 9-hydroksyrysperydonu występuje w ciągu 4-5 dni stosowania leku.
Dystrybucja
Dystrybucja rysperydonu przebiega szybko. Objętość dystrybucji wynosi 1 do 2 l/kg. W osoczu krwi rysperydon wiąże się z albuminami i kwaśną alfa-1-glikoproteiną. Rysperydon w osoczu krwi jest związany z białkami w 90%, a 9-hydroksyrysperydon w 77%.
Metabolizm i eliminacja
Rysperydon jest metabolizowany przez CYP 2D6 do 9-hydroksyrysperydonu, który ma podobne właściwości farmakologiczne do właściwości rysperydonu. Rysperydon i 9-hydroksyrysperydon tworzą czynną frakcję przeciwpsychotyczną. CYP 2D6 podlega polimorfizmowi genetycznemu. Osoby intensywnie metabolizujące z udziałem CYP 2D6 szybko przekształcają rysperydon do 9-hydroksyrysperydon, podczas gdy osoby słabo metabolizujące z udziałem CYP 2D6 przekształcają go znacznie wolniej. Chociaż u osób intensywnie metabolizujących jest mniejsze stężenie rysperydonu a większe stężenie 9-hydroksyrysperydonu niż u osób słabo metabolizujących, to farmakokinetyki rysperydonu i 9-hydroksyrysperydonu łącznie (tzw. czynna frakcja przeciwpsychotyczna), po podaniu dawki jednorazowej i wielokrotnych dawkach są podobne w obu populacjach.
Inną ścieżką metaboliczną rysperydonu jest N-dealkilacja. Badania in vitro przeprowadzone na ludzkich mikrosomach wątrobowych wykazały, że rysperydon w klinicznie istotnych stężeniach nie hamuje znacząco metabolizmu leków ulegających przemianom katalizowanym przez izoenzymy cytochromu P450, w tym CYP 1A2, CYP 2A6, CYP 2C8/9/10, CYP 2D6, CYP 2E1, CYP 3A4 i CYP 3A5. W okresie tygodnia od chwili podania, 70% dawki jest wydalane z moczem, a 14% z kałem. W moczu, rysperydon oraz 9-hydroksyrysperydon reprezentuje 35-45% dawki. Pozostała część to nieaktywne metabolity. Po podaniu doustnym pacjentom z psychozami, okres półtrwania rysperydonu wynosi około 3 godzin. Okres półtrwania w fazie eliminacji 9-hydroksyrysperydonu i czynnej frakcji o działaniu przeciwpsychotycznym wynosi 24 godziny.
Liniowość lub nieliniowość Stężenie rysperydonu w osoczu krwi w zakresie dawek terapeutycznych wykazuje zależność proporcjonalną do dawki.
Osoby w podeszłym wieku, osoby z zaburzeniami czynności wątroby lub nerek Badanie farmakokinetyczne z pojedynczą dawką doustnego rysperydonu wykazało o około 43% większe osoczowe stężenia aktywnej frakcji przeciwpsychotycznej, o około 38% dłuższy okres półtrwania i zmniejszenie o 30% klirensu aktywnej frakcji przeciwpsychotycznej u pacjentów w podeszłym wieku.
U dorosłych z umiarkowaną chorobą nerek klirens aktywnej cząsteczki wynosił ~ 48% klirensu obserwowanego u młodych zdrowych osób dorosłych. U dorosłych z ciężką chorobą nerek klirens aktywnej cząsteczki wynosił ~31% klirensu obserwowanego u młodych i zdrowych dorosłych. Okres półtrwania aktywnej cząsteczki wynosił 16,7 godz. u młodych dorosłych, 24,9 godz. u dorosłych z umiarkowaną chorobą nerek (czyli ~1,5 razy więcej niż u młodych dorosłych) i 28,8 godz. u osób z ciężką chorobą nerek (ok. 1,7 razy więcej niż u młodych dorosłych). Stężenie rysperydonu w osoczu krwi u pacjentów z niewydolnością wątroby było prawidłowe, jednakże średnie stężenie wolnej frakcji rysperydonu zwiększyło się u tych pacjentów o około 37,1%.
Klirens po podaniu doustnym i półokres eliminacji rysperydonu i jego aktywnej cząsteczki u dorosłych z umiarkowanym lub ciężkim upośledzeniem czynności wątroby nie różniły się istotnie od tych parametrów u młodych i zdrowych osób dorosłych.
Dzieci i młodzież U dzieci, właściwości farmakokinetyczne rysperydonu, 9-hydroksyrysperydonu oraz czynnej frakcji przeciwpsychotycznej są zbliżone do właściwości farmakokinetycznych u osób dorosłych.
Płeć, rasa, palenie tytoniu Analiza farmakokinetyki w populacji nie ujawniła wyraźnego wpływu płci, rasy, czy palenia tytoniu na farmakokinetykę rysperydonu lub jego aktywnej frakcji przeciwpsychotycznej.
W badaniach dotyczących (pod)przewlekłej toksyczności, przeprowadzonych na niedojrzałych płciowo szczurach i psach, zaobserwowano zależne od dawki działanie na gruczoły piersiowe i układ rozrodczy u samców i samic. Działania te wynikały ze zwiększonych stężeń prolaktyny w surowicy krwi, na skutek zablokowania receptora dopaminergicznego D przez rysperydon. Ponadto badania na kulturach tkankowych sugerują, że rozwój komórek w guzach piersi u ludzi może być stymulowany przez prolaktynę. Rysperydon nie działał teratogennie na płód u szczurów i królików. W badaniach nad wpływem rysperydonu na rozmnażanie u szczurów, działania niepożądane dotyczyły zachowań rodziców podczas kojarzenia się w pary oraz masy urodzeniowej i przeżywalności potomstwa. U szczurów ekspozycja na rysperydon w okresie płodowym wiązała się z deficytami funkcji poznawczych u zwierząt dorosłych. Inne leki będące antagonistami dopaminy, podane ciężarnym zwierzętom, negatywnie oddziaływały na uczenie się i rozwój motoryczny potomstwa. W badaniach toksykologicznych przeprowadzanych na młodych szczurach stwierdzano zwiększoną śmiertelność i opóźnienie rozwoju u ich potomstwa. W 40-tygodniowym badaniu wystąpiło opóźnienie dojrzewania płciowego u młodych psów. Na podstawie pola pod krzywą (AUC) nie stwierdzono zaburzenia wzrostu kości długich u psów przy narażeniu 3,6 razy większym od maksymalnej ekspozycji u młodzieży (1,5 mg/dobę), natomiast u młodzieży w przypadku ekspozycji 15 razy większej od maksymalnej ekspozycji na lek u ludzi, zaobserwowano wpływ na kości długie i dojrzewanie płciowe
Rysperydon nie wykazywał działania genotoksycznego w szeregu testów. W badaniach nad działaniem rakotwórczym rysperydonu u szczurów i myszy obserwowano powiększenie gruczolaka przysadki (mysz), gruczolaka trzustki (szczur), gruczolaka gruczołów mlecznych (oba gatunki). Guzy te można powiązać z przedłużającym się antagonizmem rysperydonu względem receptora D i hiperprolaktynemią. Znaczenie tych obserwacji dotyczących gryzoni dla ryzyka stosowania leku u ludzi jest nieznane. Modele zwierzęce in vitro i in vivo wykazały, że duże dawki rysperydonu mogą powodować wydłużenie odstępu QT, teoretycznie zwiększającego u pacjentów ryzyko częstoskurczu komorowego typu torsade de pointes.
Otoczka: Rileptid, 1 mg, tabletki powlekane Opadry-Y-1-7000 White: hypromeloza , tytanu dwutlenek (E 171), makrogol 400. Rileptid, 2 mg, tabletki powlekane Opadry Yellow 03B220015: hypromeloza , tytanu dwutlenek (E 171), makrogol 400, lak aluminiowy żółcieni chinolinowej (E 104). Rileptid, 3 mg, tabletki powlekane Opadry Green 03B21372: hypromeloza , tytanu dwutlenek (E 171), makrogol 400, lak aluminiowy z indygotyną (E 132), lak aluminiowy żółcieni chinolinowej (E 104). Rileptid, 4 mg, tabletki powlekane Opadry Green 03B21368: hypromeloza , tytanu dwutlenek (E 171), makrogol 400, lak aluminiowy z indygotyną (E 132), lak aluminiowy żółcieni chinolinowej (E 104).
Nie dotyczy.
Numer serii, data produkcji i termin ważności leku są wydrukowane na pudełku. Nie stosować leku po upływie terminu ważności umieszczonego na opakowaniu.
Brak specjalnych zaleceń dotyczących przechowywania.
Tabletki powlekane w blistrach z folii PVC/PVDC/Aluminium zawierające po 20 lub 60 tabletek powlekanych, w tekturowym pudełku.
Nie wszystkie wielkości opakowań mogą być dostępne w sprzedaży.
Bez specjalnych wymagań.
Kategoria prawna: lek wydawany wyłącznie z przepisu lekarza, po weryfikacji rozpoznania przez specjalistę lub szpital oraz pod stałym nadzorem specjalisty.
Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami.
Egis Pharmaceuticals PLC Węgry
Rileptid 1 mg tabletki powlekane: 12408 Rileptid 2 mg tabletki powlekane: 12409 Rileptid 3 mg tabletki powlekane: 12410 Rileptid 4 mg tabletki powlekane: 12411
Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 28.09.2005 Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 22.12.2011
17.06.2022
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Rileptid 1 mg, tabletki powlekane Rileptid 2 mg, tabletki powlekane Rileptid 3 mg, tabletki powlekane Rileptid 4 mg, tabletki powlekane
2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY
Każda tabletka powlekana zawiera 1 mg, 2 mg, 3 mg lub 4 mg rysperydonu. Rileptid 1 mg, tabletki powlekane
Rileptid 2 mg, tabletki powlekane
Rileptid 3 mg, tabletki powlekane
Rileptid 4 mg, tabletki powlekane
Substancje pomocnicza o znanym działaniu: Każda tabletka Rileptid 1 mg, 2 mg, 3 mg i 4 mg zawiera 76 mg laktozy jednowodnej.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA
Tabletka powlekana
Rileptid 1 mg, tabletki powlekane Podłużne, lekko dwuwypukłe, białe lub białawe tabletki powlekane, bez zapachu, z wytłoczonym stylizowanym napisem E 751 po jednej stronie oraz linią podziału po drugiej stronie. Powierzchnia złamania jest biała. Długość tabletki wynosi około 9,5 mm, a szerokość około 4,5 mm.
Rileptid 2 mg, tabletki powlekane Podłużne, lekko dwuwypukłe, jasnozielone tabletki powlekane, bez zapachu, z wytłoczonym stylizowanym napisem E 752 po jednej stronie oraz linią podziału po drugiej stronie. Powierzchnia złamania jest biała. Długość tabletki wynosi około 9,5 mm, a szerokość około 4,5 mm.
Rileptid 3 mg tabletki powlekane Podłużne, lekko dwuwypukłe, jasnozielone tabletki powlekane, bez zapachu, z wytłoczonym stylizowanym napisem E 753 po jednej stronie oraz linią podziału po drugiej stronie. Powierzchnia złamania jest biała. Długość tabletki wynosi około 9,5 mm, a szerokość około 4,5 mm.
Rileptid 4 mg, tabletki powlekane Podłużne, lekko dwuwypukłe, trawiasto zielone tabletki powlekane, bez zapachu, z wytłoczonym stylizowanym napisem E 754 po jednej stronie oraz linią podziału po drugiej stronie. Długość tabletki wynosi około 9,5 mm, a szerokość około 4,5 mm.
Tabletkę można podzielić na równe dawki.
4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE
4.1 Wskazania do stosowania
Produkt leczniczy Rileptid jest wskazany w leczeniu schizofrenii.
Produkt leczniczy Rileptid jest wskazany w leczeniu epizodów maniakalnych o nasileniu umiarkowanym do ciężkiego w przebiegu zaburzeń afektywnych dwubiegunowych.
Produkt leczniczy Rileptid jest wskazany w krótkotrwałym leczeniu (do 6 tygodni) uporczywej agresji u pacjentów z otępieniem w chorobie Alzheimera w stopniu umiarkowanym do ciężkiego, nie reagujących na metody niefarmakologiczne oraz gdy istnieje ryzyko, że pacjent będzie stanowił zagrożenie dla samego siebie lub innych osób.
Produkt leczniczy Rileptid jest wskazany w krótkotrwałym objawowym (do 6 tygodni) leczeniu uporczywej agresji w przebiegu zaburzeń zachowania u dzieci w wieku od 5 lat i młodzieży ze sprawnością intelektualną poniżej przeciętnej bądź upośledzonych umysłowo, zdiagnozowanych według kryteriów DSM – IV, u których nasilenie agresji i innych zachowań destrukcyjnych wymaga leczenia farmakologicznego. Farmakoterapia powinna stanowić integralną część wszechstronnego programu terapeutycznego, obejmującego działania psychospołeczne i edukacyjne. Zaleca się, aby rysperydon był przepisywany przez lekarza specjalistę w dziedzinie neurologii dziecięcej oraz psychiatrii dziecięcej i młodzieżowej lub lekarza specjalizującego się w leczeniu zaburzeń zachowania u dzieci i młodzieży.
4.2 Dawkowanie i sposób podawania
Dawkowanie
Schizofrenia
Dorośli Produkt leczniczy Rileptid może być podawany raz lub dwa razy na dobę.
Leczenie należy rozpocząć od dawki 2 mg rysperydonu na dobę. Dawka może być zwiększona drugiego dnia do 4 mg na dobę. Od tego momentu dawka może pozostać niezmieniona albo, jeśli zaistnieje taka konieczność, indywidualnie dostosowywana. Przeciętna, optymalna dawka terapeutyczna wynosi od 4 mg do dawka początkowa i podtrzymująca.
Dawki większe niż 10 mg na dobę nie wykazują większej skuteczności niż mniejsze dawki, mogą natomiast powodować zwiększenie częstości występowania objawów pozapiramidowych. Nie zbadano bezpieczeństwa stosowania dawek większych niż 16 mg na dobę, a zatem nie zaleca się ich stosowania.
Osoby w podeszłym wieku Zalecana dawka początkowa wynosi 0,5 mg dwa razy na dobę. Dawka może być indywidualnie dostosowywana i zwiększana o 0,5 mg dwa razy na dobę do dawki 1 mg do 2 mg dwa razy na dobę.
Dzieci i młodzież Produkt leczniczy Rileptid nie jest zalecany do stosowania u dzieci w wieku poniżej 18 lat ze schizofrenią ze względu na brak wystarczających danych dotyczących skuteczności.
Epizody maniakalne w przebiegu zaburzeń afektywnych dwubiegunowych
Dorośli Produkt leczniczy Rileptid należy podawać raz na dobę, dawka początkowa to 2 mg. W razie konieczności, dawkę powinno zwiększać się o 1 mg raz na dobę, nie częściej niż co 24 godziny. Dawkę rysperydonu można dostosowywać indywidualnie w zakresie od 1 mg do 6 mg na dobę w zależności od optymalnej skuteczności i tolerancji u każdego pacjenta. Nie zbadano bezpieczeństwa stosowania dawek większych niż 6 mg na dobę w leczeniu epizodów maniakalnych.
Podobnie jak w przypadku innych leków stosowanych objawowo, kontynuacja leczenia produktem leczniczym Rileptid musi być weryfikowana i uzasadniona aktualnym stanem pacjenta.
Osoby w podeszłym wieku Zalecana dawka początkowa wynosi 0,5 mg dwa razy na dobę. Dawka może być indywidualnie dostosowywana i zwiększana o 0,5 mg dwa razy na dobę do dawki 1 mg do 2 mg dwa razy na dobę. Należy zachować ostrożność, ze względu na niewystarczające doświadczenie kliniczne dotyczące stosowania u osób w podeszłym wieku.
Dzieci i młodzież Produkt leczniczy Rileptid nie jest zalecany do stosowania u dzieci w wieku poniżej 18 lat z epizodami maniakalnymi w przebiegu zaburzeń afektywnych dwubiegunowych, ze względu na brak wystarczających danych dotyczących skuteczności.
Uporczywa agresja u pacjentów z otępieniem w chorobie Alzheimera w stopniu umiarkowanym do ciężkiego
Zalecana dawka początkowa wynosi 0,25 mg dwa razy na dobę. W razie konieczności, dawka może być indywidualnie zwiększana o 0,25 mg dwa razy na dobę, nie częściej, niż co drugi dzień. Optymalna dawka dla większości pacjentów wynosi 0,5 mg dwa razy na dobę. U niektórych pacjentów może jednak być konieczne stosowanie dawek do 1 mg dwa razy na dobę. Nie jest możliwe uzyskanie dawek mniejszych niż 0,5 mg za pomocą produktu leczniczego Rileptid. W przypadku takich dawek (np. 0,25 mg lub 0,75 mg) należy zastosować inny lek zawierający rysperydon o takiej mocy.
Nie należy stosować produktu leczniczego Rileptid dłużej niż 6 tygodni w leczeniu uporczywej agresji u pacjentów z otępieniem w chorobie Alzheimera. Pacjentów należy poddawać regularnej i częstej ocenie rozważając potrzebę kontynuacji leczenia.
Zaburzenia zachowania
Dzieci i młodzież w wieku od 5 do 18 lat.
U osób o masie ciała 50 kg lub powyżej, zalecana dawka początkowa wynosi 0,5 mg raz na dobę. W razie konieczności, dawkowanie może być indywidualnie dostosowywane poprzez zwiększanie dawki o 0,5 mg raz na dobę, nie częściej, niż co drugi dzień. Optymalna dawka dla większości pacjentów wynosi 1 mg raz na dobę. Niemniej, w leczeniu niektórych pacjentów rysperydon jest skuteczny w dawce 0,5 mg raz na dobę, natomiast u innych najlepsze wyniki uzyskuje się podczas stosowania leku w dawce 1,5 mg raz na dobę. U osób o masie ciała poniżej 50 kg, zalecana dawka początkowa wynosi 0,25 mg raz na dobę. W razie konieczności, dawkowanie może być indywidualnie dostosowywane poprzez zwiększanie dawki o 0,25 mg na dobę, nie częściej, niż co drugi dzień. Optymalna dawka dla większości pacjentów wynosi 0,5 mg raz na dobę. Niemniej, w leczeniu niektórych pacjentów rysperydon jest skuteczny w dawce 0,25 mg raz na dobę, natomiast u innych najlepsze wyniki uzyskuje się podczas stosowania leku w dawce 0,75 mg raz na dobę. Nie jest możliwe uzyskanie dawek mniejszych niż 0,5 mg za pomocą produktu leczniczego Rileptid. W przypadku takich dawek (np. 0,25 mg lub 0,75 mg) należy zastosować inny lek zawierający rysperydon o takiej mocy.
Podobnie jak w przypadku innych leków stosowanych objawowo, kontynuacja leczenia rysperydonem powinna być weryfikowana i uzasadniona aktualnym stanem pacjenta.
Nie zaleca się stosowania produktu leczniczego Rileptid u dzieci w wieku poniżej 5 lat, ze względu na niewystarczającą ilość danych dotyczących skuteczności i bezpieczeństwa stosowania rysperydonu w tym wskazaniu u dzieci w wieku poniżej 5 lat.
Zaburzenia czynności nerek i wątroby
U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek eliminacja czynnej frakcji przeciwpsychotycznej następuje wolniej niż u pacjentów z prawidłową czynnością nerek. U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby stężenie wolnej frakcji rysperydonu w osoczu jest zwiększone.
Bez względu na rodzaj wskazania terapeutycznego, u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek lub wątroby, powinno się zmniejszyć o połowę dawkę początkową i kolejne dawki rysperydonu oraz stosować wolniejsze zwiększanie dawek.
W tej grupie pacjentów produkt leczniczy Rileptid powinien być stosowany z ostrożnością.
Sposób podawania
Produkt leczniczy Rileptid przeznaczony jest do stosowania doustnego. Pokarm nie wpływa na wchłanianie rysperydonu.
W przypadku przerwania stosowania produktu leczniczego, zaleca się stopniowe zmniejszanie dawki. Po nagłym odstawieniu leków przeciwpsychotycznych stosowanych w dużych dawkach, bardzo rzadko opisywano objawy wynikające z ich odstawienia, w tym: nudności, wymioty, nadmierne pocenie się i bezsenność (patrz punkt 4.8). Mogą także ponownie wystąpić objawy psychotyczne i ruchy mimowolne (takie jak akatyzje, dystonie i dyskinezy).
Zamiana innych leków przeciwpsychotycznych na rysperydon Jeśli ma to uzasadnienie medyczne, zaleca się stopniowe wycofywanie stosowanego poprzednio leczenia podczas rozpoczynania leczenia produktem leczniczym Rileptid. Również, jeżeli ma to uzasadnienie medyczne, zamianę leków przeciwpsychotycznych w postaci depot na terapię produktem leczniczym Rileptid, należy rozpocząć od zastąpienia nim następnego planowanego wstrzyknięcia. Okresowo, należy rozważać konieczność kontynuacji podawania leków przeciw parkinsonizmowi.
4.3 Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.
4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania
Pacjenci w podeszłym wieku z otępieniem
Zwiększona umieralność ogólna u osób w podeszłym wieku z otępieniem W metaanalizie 17 kontrolowanych badań klinicznych z zastosowaniem atypowych leków przeciwpsychotycznych, w tym również rysperydonu, u pacjentów w podeszłym wieku z otępieniem, którzy otrzymywali atypowe leki przeciwpsychotyczne, występowała zwiększona umieralność w porównaniu z grupą otrzymującą placebo. W badaniach rysperydonu kontrolowanych placebo, w tej populacji pacjentów, częstość zgonów wynosiła 4,0% wśród pacjentów leczonych rysperydonem i 3,1% wśród pacjentów otrzymujących placebo. Iloraz szans przy 95% przedziale ufności wynosił 1,21 (0,7: 2,1). Średni wiek zmarłych pacjentów wynosił 86 lat (w przedziale od 67 do 100 lat). Dane z dwóch dużych badań obserwacyjnych, wykazały że u osób w podeszłym wieku z otępieniem leczonych klasycznymi lekami przeciwpsychotycznymi występuje również nieznacznie zwiększone ryzyko zgonu w porównaniu do osób nieleczonych. Brak wystarczających danych, aby podać dokładną ocenę wielkości ryzyka. Nie jest też znana przyczyna zwiększonego ryzyka. Nie wiadomo w jakim stopniu te wnioski dotyczą zwiększonej umieralności w badaniach obserwacyjnych mogą być przypisywane lekom przeciwpsychotycznym, w odniesieniu do niektórych cech pacjentów.
Jednoczesne stosowanie furosemidu W badaniach klinicznych rysperydonu, kontrolowanych placebo, przeprowadzanych u pacjentów w podeszłym wieku z otępieniem, w grupie otrzymującej rysperydon i furosemid, obserwowano występowanie większej śmiertelności (7,3%; średni wiek pacjentów 89 lat, w przedziale od 75 do 97 lat) w porównaniu do pacjentów leczonych samym rysperydonem (3,1%; średni wiek pacjentów 84 lata, w przedziale od 70 do 96 lat) lub otrzymujących sam furosemid (4,1%; średni wiek pacjentów 80 lat, w przedziale od 67 do 90 lat). Zwiększoną umieralność u pacjentów leczonych rysperydonem oraz furosemidem stwierdzono w dwóch spośród czterech badań klinicznych. Jednoczesne podawanie rysperydonu z innymi diuretykami (głównie tiazydowymi w małych dawkach) nie powodowało podobnych skutków. Nie znaleziono dotąd jednoznacznego patofizjologicznego mechanizmu, który mógłby tłumaczyć te obserwacje, i czynnika powodującego zgon. Należy jednak zachować szczególną ostrożność i rozważyć ryzyko i korzyści przed podjęciem decyzji o jednoczesnym podawaniu tych leków oraz podawaniu rysperydonu z innymi diuretykami o silnym działaniu. Nie stwierdzono zwiększonej umieralności u pacjentów leczonych równocześnie rysperydonem i innymi diuretykami. Niezależnie od stosowanego leczenia, odwodnienie jest ogólnym czynnikiem ryzyka wpływającym na umieralność i dlatego u pacjentów w podeszłym wieku z otępieniem nie powinno się do niego dopuszczać.
Zdarzenia niepożądane naczyniowo-mózgowe (ang. Cerebrovascular Adverse Events, CVAE)
W badaniach kontrolowanych placebo zaobserwowano około trzykrotne zwiększenie ryzyka występowania zdarzeń niepożądanych w grupie pacjentów z otępieniem otrzymujących niektóre nietypowe leki przeciwpsychotyczne. Połączone dane z sześciu badań kontrolowanych placebo przeprowadzonych w grupach głównie osób w podeszłym wieku (wiek > 65 lat) z otępieniem, wykazały, że zdarzenia niepożądane naczyniowo-mózgowe (ciężkie i nieciężkie, łącznie) wystąpiły u 3,3% (33/1009) pacjentów leczonych rysperydonem, oraz u 1,2% (8/712) pacjentów, którym podawano placebo. Iloraz szans (przy 95% przedziale ufności) wynosił 2,96 (1,34; 7,50). Mechanizm tego zwiększonego ryzyka nie jest znany. Zwiększone ryzyko nie może być wykluczone dla innych leków przeciwpsychotycznych ani innych populacji. Produkt leczniczy Rileptid należy stosować z ostrożnością u pacjentów z czynnikami ryzyka udaru mózgu.
Ryzyko wystąpienia zdarzeń niepożądanych naczyniowo-mózgowych było znacząco większe u pacjentów z otępieniem typu mieszanego czy naczyniowego niż u pacjentów z otępieniem w chorobie Alzheimera. Dlatego pacjenci z innymi typami otępienia niż otępieniem w chorobie Alzheimera nie powinni być leczeni rysperydonem.
Lekarzom zaleca się wnikliwe przeprowadzanie oceny ryzyka i korzyści ze stosowania produktu leczniczego Rileptid u pacjentów w podeszłym wieku z otępieniem, z uwzględnieniem indywidualnych czynników ryzyka udaru mózgu. Pacjentom lub opiekunom należy polecić natychmiastowe zgłaszanie objawów przedmiotowych i podmiotowych potencjalnych zdarzeń niepożądanych naczyniowo-mózgowych, takich jak nagłe osłabienie lub zdrętwienie twarzy, rąk lub nóg oraz problemy z mową lub z widzeniem. Bezzwłocznie należy wtedy rozważyć wszelkie opcje terapeutyczne, włącznie z przerwaniem leczenia rysperydonem.
Produkt leczniczy Rileptid należy stosować wyłącznie w krótkotrwałym leczeniu uporczywej agresji u pacjentów z otępieniem w chorobie Alzheimera o nasileniu umiarkowanym do ciężkiego wspierając metody nie farmakologiczne wykazujące ograniczoną skuteczność lub jej brak, oraz gdy istnieje potencjalne ryzyko, że pacjent będzie stanowił zagrożenie dla samego siebie lub innych.
Pacjentów należy poddawać regularnej ocenie z rozważeniem potrzeby kontynuacji leczenia.
Niedociśnienie ortostatyczne
W związku z tym, że rysperydon blokuje receptory alfa, może wystąpić niedociśnienie (niedociśnienie ortostatyczne), zwłaszcza podczas początkowej fazy dostosowywania dawki. Obserwowano klinicznie istotne niedociśnienie po wprowadzeniu leku do obrotu, w przypadku jednoczesnego stosowania leków przeciwnadciśnieniowych. Produkt leczniczy Rileptid należy stosować z ostrożnością u pacjentów z chorobami układu krążenia (np. niewydolność serca, zawał mięśnia sercowego, zaburzenia przewodzenia, odwodnienie, hipowolemia, choroby naczyniowo-mózgowe) i zgodnie z zaleceniami, zwiększać dawkę stopniowo (patrz punkt 4.2.). W przypadku wystąpienia niedociśnienia, należy rozważyć zmniejszenie dawki.
Leukopenia, neutropenia i agranulocytoza
Przy stosowaniu leków przeciwpsychotycznych, w tym rysperydonu, odnotowano przypadki leukopenii, neutropenii i agranulocytozy. W okresie po wprowadzeniu produktu na rynek przypadki agranulocytozy były zgłaszane bardzo rzadko (< 1/10 000 pacjentów). Pacjenci z dodatnim wywiadem w kierunku istotnej klinicznie, niskiej liczby białych krwinek (WBC) lub polekowej leukopenii/neutropenii powinni być ściśle monitorowani w trakcie pierwszych miesięcy leczenia, i przy pierwszych oznakach klinicznie znaczącego obniżenia liczby białych krwinek bez możliwej do zidentyfikowania przyczyny, należy rozważyć przerwanie terapii rysperydonem. Pacjenci z klinicznie znaczącą neutropenią powinni być ściśle monitorowani w kierunku gorączki i innych objawów zakażenia i w razie ich wykrycia – niezwłocznie leczeni. Pacjenci z ciężką neutropenią (bezwzględna liczba neutrofilów < 1 x 10 9 /l) powinni przerwać leczenie rysperydonem, a ich morfologię należy kontrolować do czasu powrotu liczby białych krwinek do równowagi.
Późne dyskinezy/objawy pozapiramidowe
Działanie leków wykazujących właściwości antagonistyczne w stosunku do receptorów dopaminowych związane jest z występowaniem późnych dyskinez, charakteryzujących się rytmicznymi, mimowolnymi ruchami, zwłaszcza mięśni języka i (lub) mięśni twarzy. Wystąpienie objawów pozapiramidowych jest czynnikiem ryzyka wystąpienia późnych dyskinez. W przypadku wystąpienia objawów podmiotowych i przedmiotowych późnych dyskinez, należy rozważyć przerwanie leczenia wszelkimi lekami przeciwpsychotycznymi. U pacjentów otrzymujących równocześnie środki psychopobudzające (takie, jak metylofenidat) i rysperydon wskazana jest czujność, gdyż w trakcie dopasowywania dawki jednego lub/i drugiego leku mogą wystąpić objawy pozapiramidowe. Zaleca się stopniowe odstawianie psychostymulantów (patrz punkt 4.5).
Złośliwy zespół neuroleptyczny (NMS ang. Neuroleptic Malignant Syndrome)
Donoszono o występowaniu - podczas stosowania leków przeciwpsychotycznych - złośliwego zespołu neuroleptycznego, charakteryzującego się: podwyższeniem temperatury ciała, sztywnością mięśni, niestabilnością układu autonomicznego, zaburzeniami świadomości i zwiększeniem aktywności fosfokinazy kreatynowej w surowicy krwi. Ponadto, może wystąpić mioglobinuria (rabdomioliza) i ostra niewydolność nerek. W takim przypadku należy przerwać stosowanie wszystkich leków przeciwpsychotycznych, w tym produktu leczniczego Rileptid.
Choroba Parkinsona i otępienie z obecnością ciał Lewy’ego
Przed przepisaniem leków przeciwpsychotycznych, w tym produktu leczniczego Rileptid, pacjentom z chorobą Parkinsona lub otępieniem z obecnością ciał Lewy’ego, lekarze powinni rozważyć stosunek ryzyka do korzyści. Rysperydon może zaostrzyć przebieg choroby Parkinsona. U pacjentów obu grup może występować zwiększone ryzyko wystąpienia złośliwego zespołu neuroleptycznego i zwiększona wrażliwość na leki przeciwpsychotyczne; ci pacjenci zostali wyłączeni z badań klinicznych. Objawy zwiększonej wrażliwości na leki przeciwpsychotyczne mogą obejmować: splątanie, zaburzenie świadomości, niestabilność postawy z częstymi upadkami, które towarzyszą objawom pozapiramidowym.
Hiperglikemia i cukrzyca
Podczas leczenia rysperydonem, stwierdzano wystąpienie hiperglikemii, cukrzycy lub zaostrzenie przebiegu wcześniej występującej cukrzycy. W niektórych przypadkach, zgłaszano wcześniejsze zwiększenie masy ciała, co może być czynnikiem predysponującym. Kwasica ketonowa była zgłaszana bardzo rzadko, a śpiączka cukrzycowa rzadko. Zaleca się odpowiednie monitorowanie stanu klinicznego zgodnie z wytycznymi dotyczącymi leczenia przeciwpsychotycznego. Pacjentów leczonych nietypowymi lekami przeciwpsychotycznymi, w tym rysperydonem, należy monitorować, czy nie występują u nich objawy hiperglikemii (takie jak nadmierne pragnienie, wielomocz, nadmierny apetyt i osłabienie) a pacjentów z cukrzycą należy regularnie monitorować czy nie pogarsza się u nich kontrola glikemii.
Zwiększenie masy ciała
U pacjentów stosujących rysperydon stwierdzano przypadki znacznego zwiększenia masy ciała. Należy regularnie kontrolować masę ciała.
Hiperprolaktynemia
Hiperprolaktynemia jest częstym objawem niepożądanym leczenia rysperydonem. U osób wykazujących objawy, które mogą być objawami niepożądanymi związanymi z prolaktyną (np. ginekomastia, zaburzenia miesiączkowania, brak owulacji, zaburzenia płodność, osłabienie libido, zaburzenia erekcji i mlekotok) zaleca się badanie stężenia prolaktyny w osoczu.
Badania hodowli tkankowych wskazują, że prolaktyna może stymulować wzrost komórek nowotworowych w guzach piersi u ludzi. Pomimo, że nie stwierdzono do tej pory w badaniach klinicznych i epidemiologicznych wyraźnego związku z podawanymi lekami przeciwpsychotycznymi, należy zachować ostrożność u pacjentów z wywiadem w tym kierunku. Produkt leczniczy Rileptid należy stosować z ostrożnością u pacjentów ze stwierdzonymi wcześniej: hiperprolaktynemią lub z guzami prolaktynozależnymi.
Wydłużenie odstępu QT
Wydłużenie odstępu QT było bardzo rzadko zgłaszane po wprowadzeniu rysperydonu do obrotu. Podobnie jak inne leki przeciwpsychotyczne, należy zachować ostrożność przepisując rysperydon pacjentom z rozpoznaną chorobą sercowo-naczyniową, wydłużeniem odstępu QT w wywiadzie rodzinnym, bradykardią lub zaburzeniem równowagi elektrolitowej (niedoborem potasu lub magnezu), ponieważ lek może zwiększać ryzyko wystąpienia arytmii. Ostrożność należy także zachować w przypadku stosowania rysperydonu jednocześnie z innymi lekami wydłużającymi odstęp QT.
Drgawki
Należy zachować ostrożność podczas stosowania produktu leczniczego Rileptid u pacjentów z drgawkami w wywiadzie lub z innymi stanami, które mogą obniżać próg drgawkowy.
Priapizm
W związku z działaniem blokującym receptor alfa-adrenergiczny, podczas leczenia produktem leczniczym Rileptid może wystąpić priapizm.
Regulacja temperatury ciała
Lekom przeciwpsychotycznym przypisywano właściwość zakłócania zdolności organizmu do obniżania temperatury podstawowej ciała. Zaleca się zachowanie odpowiedniej ostrożności w przypadku przepisywania produktu leczniczego Rileptid pacjentom, u których mogą wystąpić czynniki sprzyjające podwyższeniu podstawowej temperatury ciała, np. wykonujących intensywny wysiłek fizyczny, narażonych na działanie ekstremalnie wysokich temperatur, przyjmujących jednocześnie leki o działaniu przeciwcholinergicznym lub odwodnionych.
Działanie przeciwwymiotne
W badaniach przedklinicznych z użyciem rysperydonu obserwowano działanie przeciwwymiotne. W przypadku stosowania leku u ludzi działanie to może maskować objawy przedmiotowe i podmiotowe przedawkowania niektórych leków lub stany, takie jak niedrożność jelit, zespół Reye’a i guz mózgu.
Zaburzenia czynności nerek i wątroby
U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek eliminacja czynnej frakcji przeciwpsychotycznej następuje wolniej niż u pacjentów z prawidłową czynnością nerek. U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby stężenie wolnej frakcji rysperydonu w osoczu jest zmniejszone ( patrz punkt 4.2).
Żylna choroba zakrzepowo-zatorowa
Podczas stosowania leków przeciwpsychotycznych zgłaszano przypadki żylnej choroby zakrzepowo- zatorowej (VTE, ang. Venous thromboembolism). Ze względu na występujące często u pacjentów leczonych lekami przeciwpsychotycznymi nabyte czynniki ryzyka VTE, przed rozpoczęciem leczenia i podczas leczenia rysperydonem należy zidentyfikować wszystkie możliwe czynniki ryzyka VTE i podjąć odpowiednie działania zapobiegawcze.
Śródoperacyjny zespół wiotkiej tęczówki
Śródoperacyjny zespół wiotkiej tęczówki (IFIS) obserwowano w trakcie operacji zaćmy u pacjentów leczonych preparatami o działaniu antagonistycznym względem receptorów alfa1a-adrenergicznych, w tym rysperydonem (patrz punkt. 4.8).
IFIS może zwiększyć ryzyko powikłań ocznych w trakcie i po zabiegu. Przed operacją chirurg powinien być powiadomiony o tym, że pacjent zażywa lub zażywał leki o działaniu antagonistycznym względem receptorów alfa1a-adrenergicznych. Nie ustalono potencjalnych korzyści z zaprzestania stosowania leków blokujących receptory alfa1 przed operacją zaćmy, dlatego należy starannie rozważyć takie działanie w odniesieniu do ryzyka odstawienia leków przeciwpsychotycznych.
Dzieci i młodzież
Przed przepisaniem rysperydonu dzieciom i młodzieży z zaburzeniami zachowania należy przeprowadzić dokładną analizę fizycznych i społecznych przyczyn zachowań agresywnych, takich jak ból czy niewłaściwe wymagania środowiskowe.
Działanie sedatywne rysperydonu należy w tej populacji dokładnie obserwować ze względu na możliwy wpływ na zdolność uczenia się. Zmiana czasu podawania rysperydonu może zmniejszyć wpływ sedacji na koncentrację u dzieci i młodzieży.
Podawanie rysperydonu wiązało się z umiarkowanym zwiększeniem masy ciała i wskaźnika masy ciała (BMI). Przed rozpoczęciem leczenia zalecany jest pomiar masy ciała a następnie regularne kontrolowanie masy ciała. Zmiany wzrostu stwierdzane w długotrwałych, otwartych badaniach rozszerzonych mieściły się w normach określonych dla danego wieku. Wpływ długotrwałego leczenia rysperydonem na dojrzewanie płciowe i wzrost nie został wystarczająco zbadany.
Ze względu na możliwość wpływu dłużej trwającej hiperprolaktynemii na rozwój fizyczny i dojrzewanie płciowe dzieci i młodzieży, należy prowadzić regularną ocenę kliniczną stanu endokrynologicznego pacjenta, obejmującą pomiary wzrostu, masy ciała, dojrzewania płciowego, kontrolę występowania miesiączkowania i innych potencjalnych działań prolaktynozależnych.
Wyniki niewielkiego porejestracyjnego badania obserwacyjnego wykazały, że osoby z ekspozycją na rysperydon w wieku od 8 do 16 lat były średnio o ok. 3,0 do 4,8 cm wyższe niż osoby otrzymujące inne atypowe leki przeciwpsychotyczne. Badanie to nie było badaniem odpowiednim do oceny, czy ekspozycja na rysperydon miała wpływ na ostateczny wzrost w wieku dorosłym, ani też czy uzyskany wynik był spowodowany bezpośrednim wpływem rysperydonu na wzrost kości, wpływem choroby zasadniczej na wzrost kości czy lepszą kontrolą choroby zasadniczej i związanym z tym zwiększeniem wzrostu liniowego.
Podczas leczenia rysperydonem należy regularnie kontrolować występowanie objawów pozapiramidowych oraz innych zaburzeń ruchu.
Zalecenia dotyczące dawkowania u dzieci i młodzieży - patrz punkt 4.2.
Substancje pomocnicze
Rileptid zawiera laktozę. Pacjenci z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, całkowitym niedoborem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy nie powinni przyjmować tego leku.
Produkt leczniczy zawiera mniej niż 1 mmol sodu (23 mg) w 1 tabletce powlekanej, to znaczy lek uznaje się za „wolny od sodu”.
4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji
Interakcje farmakodynamiczne
Leki wydłużające odstęp QT
Podobnie jak w przypadku innych leków przeciwpsychotycznych zalecana jest ostrożność podczas przepisywania rysperydonu jednocześnie z lekami wydłużającymi odstęp QT,(takimi jak leki przeciwarytmiczne np. chinidyna, dyzopiramid, prokainamid, propafenon), leki przeciwarytmiczne amiodaron, sotalol, trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne (np. amitryptylina), czteropierścieniowe leki przeciwdepresyjne (np. maprotylina), niektóre leki przeciwhistaminowe, inne leki przeciwpsychotyczne, niektóre leki przeciwmalaryczne (np. chinina i meflochina), oraz z lekami powodującymi zaburzenia równowagi elektrolitowej (hipokaliemia, hipomagnezemia), bradykardię lub z lekami hamującymi metabolizm wątrobowy rysperydonu. Powyższa lista ma charakter informacyjny i nie jest listą wyczerpującą.
Leki działające ośrodkowo i alkohol Rysperydon należy stosować z ostrożnością w skojarzeniu z innymi substancjami działającymi ośrodkowo - w szczególności produktami zawierającymi alkohol, opioidy, leki przeciwhistaminowe oraz benzodiazepiny - ze względu na zwiększone ryzyko sedacji.
Lewodopa i agoniści dopaminy
Rysperydon może antagonizować działanie lewodopy i innych agonistów dopaminergicznych. Jeśli to skojarzenie wydaje się konieczne, szczególnie w schyłkowej fazie choroby Parkinsona należy zastosować najmniejsze skuteczne dawki obu leków.
Leki o działaniu hipotensyjnym
Po wprowadzeniu rysperydonu do obrotu obserwowano istotne klinicznie niedociśnienie po zastosowaniu rysperydonu w skojarzeniu z lekami przeciwnadciśnieniowymi.
Paliperydon Nie zaleca się jednoczesnego stosowania doustnie leku Rileptid z paliperydonem, gdyż paliperydon jest aktywnym metabolitem rysperydonu i połączenie tych 2 leków może prowadzić do addycyjnej ekspozycji na aktywną frakcję przeciwpsychotyczną.
Leki psychostymulujące Jednoczesne stosowanie środków psychopobudzających (takich, jak metylofenidat) i rysperydonu możedoprowadzić do pojawienia się objawów pozapiramidowych w okresie dopasowywania dawki jednego lub/i drugiego leku. (patrz punkt 4.4).
Interakcje farmakokinetyczne
Pokarm nie ma wpływu na wchłanianie leku Rileptid. Rysperydon jest metabolizowany głównie przez CYP2D6 i, w mniejszym stopniu, przez CYP3A4. Zarówno rysperydon jak i jego aktywny metabolit 9-hydroksyrysperydon są substratami glikoproteiny P (P- glycoprotein; P-gp). Substancje modyfikujące aktywność CYP2D6 lub substancje silnie hamujące bądź indukujące aktywność CYP3A4 i/lub P-gp mogą mieć wpływ na farmakokinetykę aktywnej frakcji przeciwpsychotycznej rysperydonu.
Substancje silnie hamujące CYP2D6 Jednoczesne podawanie rysperydonu z silnym inhibitorem CYP2D6 może zwiększać stężenia rysperydonu w osoczu, choć w mniejszym stopniu aktywnej frakcji przeciwpsychotycznej. Większe dawki silnego inhibitora CYP2D6 mogą zwiększać stężenia aktywnej frakcji przeciwpsychotycznej rysperydonu (np. paroksetyna, patrz niżej). Można oczekiwać, że inne inhibitory CYP2D6, jak chinidyna, będą wpływać na stężenia rysperydonu w osoczu w podobny sposób. W przypadku rozpoczynania lub kończenia jednoczesnego stosowania paroksetyny, chinidyny lub innego silnego inhibitora CYP2D6, szczególnie w większych dawkach, lekarz powinien dokonać ponownej oceny dawkowania rysperydonu.
Inhibitory CYP3A4 i/lub P-gp Jednoczesne podawanie rysperydonu z silnym inhibitorem CYP3A4 i/lub P-gp może znacząco zwiększać stężenia aktywnej frakcji przeciwpsychotycznej rysperydonu w osoczu. W przypadku rozpoczynania lub kończenia leczenia itrakonazolm lub innym silnym inhibitorem CYP3A4 i/lub P-gp lekarz powinien dokonać ponownej oceny dawkowania rysperydonu.
Substancje indukujące CYP3A4i/lub P-gp Jednoczesne podawanie rysperydonu z lekami silnie indukującymi CYP3A4 i/lub P-gp może zmniejszać stężenia aktywnej frakcji przeciwpsychotycznej rysperydonu w osoczu. W przypadku rozpoczynania lub kończenia leczenia karbamazepiną lub innym silnym induktorem CYP3A4 i/lub P-gp lekarz powinien dokonać ponownej oceny dawkowania rysperydonu. Leki indukujące CYP3A4 wywierają swoje działanie w sposób zależny od czasu i może upłynąć co najmniej 2 tygodnie od ich wprowadzenia zanim ujawni się ich maksymalne działanie. I odwrotnie, po ich odstawieniu może upłynąć co najmniej 2 tygodnie zanim indukcja CYP3A4 ulegnie osłabieniu.
Leki silnie wiążące się z białkami W przypadku jednoczesnego przyjmowania rysperydonu i leków silnie wiążących się z białkami żaden z leków nie jest istotnie wypierany z połączeń z białkami.
W przypadku jednoczesnego stosowania jakiegokolwiek innego leku należy zapoznać się z odpowiednią dokumentacją, aby sprawdzić szlak metabolizmu leku i ewentualną konieczność dopasowania dawkowania.
Populacja dziecięca Badania interakcji były prowadzone jedynie u dorosłych. Nie wiadomo, czy wyniki tych badań odnoszą się do pacjentów pediatrycznych. Jednoczesne stosowanie środków psychostymulujących (np. metylfenidat) z lekiem Rileptid u dzieci i młodzieży nie zmieniało farmakokinetyki i skuteczności leku Rileptid.
Przykłady Przykłady leków, które potencjalnie mogą wchodzić w interakcje z rysperydonem lub dla których wykazano, że wchodzą w interakcje z rysperydonem wymieniono poniżej:
Wpływ innych produktów leczniczych na farmakokinetykę rysperydonu
Leki przeciwbakteryjne: • Erytromycyna, umiarkowany inhibitor CYP 3A4 i inhibitor P-gp nie zmienia farmakokinetyki rysperydonu ani jego aktywnej frakcji przeciwpsychotycznej. • Ryfampicyna, silny induktor CYP3A4 i induktor P-gp, zmniejszał stężenia aktywnej frakcji przeciwpsychotycznej w osoczu.
Antycholinoesterazy: • Donepezyl i galantamina, substraty CYP2D6 i CYP3A4, nie wykazują istotnego klinicznie wpływu na farmakokinetykę rysperydonu i jego aktywną frakcję przeciwpsychotyczną.
Leki przeciwpadaczkowe: • Karbamazepina silny induktor CYP3A4 i induktor P-gp, zmniejszaja stężenia czynnej frakcji przeciwpsychotycznej rysperydonu w osoczu krwi.
• fenytoina i fenobarbital, indukujących enzym wątrobowy CYP 3A4 jak również glikoproteinę P. Topiramat nieznacznie zmniejszał biodostępność rysperydonu, ale nie jego aktywnej frakcji przeciwpsychotycznej. Jest więc mało prawdopodobne, aby ta interakcja miała znaczenie kliniczne.
Leki przeciwgrzybicze: • Itrakonazol, silny inhibitor CYP3A4 i inhibitor P-gp w dawce 200 mg/dobę zwiększał stężenia aktywnej frakcji przeciwpsychotycznej w osoczu o około 70%, przy dawkowaniu rysperydonu od 2 do 8 mg/dobę. • Ketokonazol, silny inhibitor CYP3A4 i inhibitor P-gp, w dawce 200 mg/dobę zwiększał stężenia rysperydonu w osoczu i zmniejszał stężenia 9-hydroksyrysperydonu w osoczu.
Leki przeciwpsychotyczne: • Pochodne fenotiazyny mogą zwiększać stężenia rysperydonu w osoczu, ale nie zwiększają stężeń aktywnej frakcji przeciwpsychotycznej.
Leki przeciwwirusowe: • Inhibitory proteazy: Oficjalne wyniki badań nie są dostępne; ponieważ jednak rytonawir jest silnym inhibitorem CYP3A4 i słabym inhibitorem CYP2D6, rytonawir i inhibitory proteazy wzmocnione rytonawirem potencjalnie mogą zwiększać stężenia aktywnej frakcji przeciwpsychotycznej rysperydonu.
Beta-adrenolityki: • Niektóre beta-adrenolityki mogą zwiększać stężenia rysperydonu w osoczu, ale nie zwiększają stężeń aktywnej frakcji przeciwpsychotycznej.
Blokery kanałów wapniowych: • Werapamil, umiarkowany inhibitor CYP3A4 i inhibitor P-gp, zwiększa osoczowe stężenie rysperydonu i aktywnej frakcji przeciwpsychotycznej.
Leki działające na przewód pokarmowy: • Antagoniści receptora H2: cymetydyna i ranitydyna, słabe inhibitory CYP2D6 i CYP3A4, zwiększały biodostępność rysperydonu, ale tylko nieznacznie zwiększały biodostępność jego aktywnej frakcji przeciwpsychotycznej.
SSRI i trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne:
• Fluoksetyna , silny inhibitor CYP 2D6 zwiększa stężenia rysperydonu w osoczu krwi, ale w mniejszym stopniu jego czynnej frakcji przeciwpsychotycznej. Paroksetyna, silny inhibitor CYP2D6, zwiększa osoczowe stężenia rysperydonu, choć w dawkach do 20 mg/dobę dotyczy to słabiej aktywnej frakcji przeciwpsychotycznej. Większe dawki paroksetyny mogą zwiększać stężenia aktywnej frakcji przeciwpsychotycznej rysperydonu.
• Trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne mogą powodować zwiększenie stężenia rysperydonu w osoczu krwi, ale nie jego czynnej frakcji przeciwpsychotycznej. Amitryptylina nie ma wpływu na właściwości farmakokinetyczne rysperydonu ani na czynną frakcję przeciwpsychotyczną. Sertralina, słaby inhibitor CYP2D6, i fluwoksamina, słaby inhibitor CYP3A4, w dawkach do 100 mg/dobę nie wiążą się z istotnymi klinicznie zmianami w stężeniach aktywnej frakcji przeciwpsychotycznej rysperydonu. Dawki powyżej 100 mg/dobę sertraliny lub fluwoksaminy mogą jednak zwiększać stężenia aktywnej frakcji przeciwpsychotycznej rysperydonu.
Wpływ rysperydonu na farmakokinetykę innych produktów leczniczych
Leki przeciwpadaczkowe: • Rysperydon nie wywiera istotnego klinicznie wpływu na farmakokinetykę walproinianu lub topiramatu.
Leki przeciwpsychotyczne: • Aripiprazol, substrat CYP2D6 i CYP3A4: rysperydon w postaci tabletek lub iniekcji nie miał wpływu na farmakokinetykę ocenianych łącznie aripiprazolu i jego aktywnego metabolitu dehydroaripiprazolu.
Glikozydy naparstnicy: • Rysperydon nie wywiera istotnego klinicznie wpływu na farmakokinetykę digoksyny.
Lit: • Rysperydon nie wywiera istotnego klinicznie wpływu na farmakokinetyką litu.
Jednoczesne stosowanie rysperydonu z furosemidem • Patrz punkt 4.4 dotyczący zwiększonej śmiertelności wśród chorych w starszym wieku z demencją otrzymujących jednocześnie furosemid.
4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację
Ciąża Brak wystarczających danych dotyczących stosowania rysperydonu u kobiet w okresie ciąży. Rysperydon w badaniach na zwierzętach nie działał teratogennie lecz stwierdzono innego rodzaju toksyczny wpływ na reprodukcję ( patrz punkt 5.3). Potencjalne zagrożenie dla człowieka nie jest znane.
Noworodki narażone na działanie leków przeciwpsychotycznych (w tym rysperydonu) w czasie trzeciego trymestru ciąży są w grupie ryzyka działań niepożądanych, w tym zaburzeń pozapiramidowych i (lub) objawów odstawiennych, których nasilenie i czas trwania mogą się różnić po porodzie. Są doniesienia o pobudzeniu, nadciśnieniu, niedociśnieniu tętniczym, drżeniach, senności, zaburzeniach oddechowych lub zaburzeniach ssania. W związku z tym, noworodki należy uważnie monitorować. Produktu leczniczego Rileptid nie należy stosować w okresie ciąży, jeśli nie jest to bezwzględnie konieczne. W przypadku konieczności przerwania leczenia rysperydonem w okresie ciąży, nie należy przerywać leczenia gwałtownie.
Karmienie piersią W badaniach przeprowadzanych na zwierzętach stwierdzono przenikanie rysperydonu i 9-hydroksyrysperydonu do mleka. Wykazano również, że rysperydon i 9-hydroksyrysperydon także przenikają w małych ilościach do mleka kobiet karmiących piersią. Brak danych dotyczących działań niepożądanych występujących u niemowląt karmionych piersią. Dlatego należy rozważyć stosunek korzyści z karmienia piersią do potencjalnego ryzyka dla dziecka.
Płodność Podobnie jak w przypadku innych leków, które są antagonistami receptorów dopaminowych D2, rysperydon podnosi poziom prolaktyny. Hiperprolaktynemia może hamować uwalnianie GnRH z podwzgórza, prowadząc do obniżonego wytwarzania gonadotropiny przysadkowej. To z kolei może upośledzać funkcje reprodukcyjne hamując sterydogenezę w narządach płciowych, zarówno u mężczyzn jak i kobiet.
W badaniach przedklinicznych nie obserwowano znaczącego wpływu.
4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn
Produkt leczniczy Rileptid może mieć niewielki lub umiarkowany wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn, ze względu na potencjalne oddziaływanie na układ nerwowy i zaburzenia widzenia (patrz punkt 4.8). Dlatego pacjentom należy doradzać powstrzymanie się od prowadzenia pojazdów lub obsługiwania maszyn do czasu poznania ich indywidualnej wrażliwość na lek.
4.8 Działania niepożądane
Najczęściej zgłaszane działania niepożądane (częstość występowania ≥ 10%) to: parkinsonizm, ból głowy oraz bezsenność. Działania niepożądane zależne od wielkości dawki obejmowały parkinsonizm i akatyzję.
Poniżej podano wszystkie działania niepożądane zgłaszane w badaniach klinicznych i po wprowadzeniu leku do obrotu. Zastosowano następujące określenia odnoszące się do częstości występowania: bardzo często (≥ 1/10), często (≥ 1/100 do < 1/10), niezbyt często (≥ 1/1 000 do < 1/100), rzadko (≥ 1/10 000 do < 1/1 000), bardzo rzadko (< 1/10 000), częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych). W obrębie każdej grupy o określonej częstości występowania objawy niepożądane są wymienione zgodnie ze zmniejszającym się nasileniem.
Klasyfikacja układów i narządów Działania niepożądane leku
Częstość
często Często Niezbyt często Rzadko Bardzo rzadko Częstość nieznana Zakażenia i zarażenia pasożytnicze
zapalenie oskrzeli, zakażenie górnych dróg oddechowych, zapalenie zatok, zakażenie dróg moczowych, zapalenie ucha, grypa zakażenie dróg oddechowych, zapalenie pęcherza, zakażenie oka, zapalenie migdałków, grzybica paznokci, zapalenie tkanki łącznej, zakażenie miejscowe, zakażenie wirusowe, zapalenie skóry
wywołane przez roztocza Zaburzenia krwi i układu chłonnego
zmniejszenie liczby białych krwinek, małopłytkowoś ć, niedokrwistość, spadek hematokrytu, zwiększenie liczby eozynofili agranulocyto za c
Zaburzenia układu immunologicz nego
anafilaktycz na c
Zaburzenia endokrynolog iczne
emia a
we wydzielanie hormonu antydiuretyc znego, obecność cukru w moczu
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania
masy ciała, wzmożone łaknienie, zmniejszone łaknienie cukrzyca b , hiperglikemia, nadmierne pragnienie, zmniejszenie masy ciała, jadłowstręt, zwiększone stężenie cholesterolu we krwi zatrucie wodne c , hipoglikemia , hiperinsuline mia, zwiększone stężenie trójglicerydó w Cukrzycowa kwasica ketonowa
Zaburzenia psychiczne bezsenność d zaburzenia snu, pobudzenie, depresja, lęk mania, stan splątania, obniżone libido, nerwowość, koszmary katatonia, somnambuli zm, zaburzenia odżywiania związane ze snem, stępienie uczuć, brak orgazmu
Zaburzenia układu nerwowego sedacja/senn ość, parkinsoniz m a , ból głowy skatyzja d , dystonia d
zawroty głowy, dyskineza d , drżenie dyskinezy późne, niedokrwienie mózgu, brak reakcji na bodźce, utrata świadomości, złośliwy zespół neuroleptycz ny, zaburzenia naczyniowo- mózgowe,
obniżony poziom świadomości, drgawki d , omdlenie, nadaktywność psychoruchowa , zaburzenia równowagi, zaburzenia koordynacji, zawroty głowy po zmianie pozycji ciała, zaburzenia uwagi, dyzartria, zaburzenia smaku, niedoczulica, parestezje śpiączka cukrzycowa, kiwanie głową Zaburzenia oka
widzenie, zapalenie spojówek światłowstręt, suche oko, nadmierne wydzielanie łez, przekrwienie oka jaskra, zaburzenia ruchów gałki ocznej, rotacyjne ruchy gałek ocznych, strupy na brzegach powiek, śródoperacyj ny zespół wiotkiej tęczówki
Zaburzenia ucha i błędnika
szum w uszach, ból ucha
Zaburzenia serca
przedsionków, blok przedsionkowo- komorowy, zaburzenia przewodnictwa, wydłużenie odstępu QT w EKG, bradykardia, zmiany w EKG, kołatanie serca arytmia zatokowa
Zaburzenia naczyniowe
niedociśnienie ortostatyczne, zatorowość płucna, żylna choroba
nagłe zaczerwienienie twarzy zakrzepow0- zatorowa Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia
gardła/krtani, kaszel, krwawienie z nosa, przekrwienie błony śluzowej nosa zachłystowe zapalenie płuc, przekrwienie płuc, przekrwienie dróg oddechowych, rzężenie, świszczący oddech, dysfonia, zaburzenia układu oddechowego zespół bezdechu sennego, hiperwentyla cja
Zaburzenia żołądka i jelit
dyskomfort w jamie brzusznej, wymioty, nudności, zaparcie, biegunka, niestrawność, suchość w jamie ustnej, ból zęba nietrzymanie kału, masy kałowe w podbrzuszu, nieżyt żołądka i jelit, dysfagia, wzdęcia zapalenie trzustki, niedrożność jelit, obrzęk języka, zapalenie czerwieni wargowej niedrożność jelit
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych
stężenie aminotransferaz , podwyższony poziom gamma glutamylotransf erazy we krwi, podwyższony poziom enzymów watrobowych we krwi
żółtaczka Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej
rumień pokrzywka, świąd, łysienie, nadmierne rogowacenie skóry, egzema, suchość skóry, odbarwienia skóry, trądzik, łojotokowe zapalenie skóry, zaburzenia skóry, zmiany wysypka polekowa, łupież obrzęk naczynioruch owy zespół Stevensa- Johnsona / toksyczna nekroliza naskórka c
skórne Zaburzenia mięśniowo- szkieletowe i tkanki łącznej
ból pochodzenia mięśniowo- kostnego, ból pleców, ból stawów zwiększenie aktywności kinazy fosfokreatynow ej we krwi, nieprawidłowa postawa, sztywność stawów, obrzęk stawów, osłabienie mięśniowe, ból szyi rabdomioliza Zaburzenia nerek i dróg moczowych
moczu częstomocz, zatrzymanie moczu, bolesne oddawanie moczu
Ciąża, połóg i okres okołoporodow y
y zespół odstawienny c
Zaburzenia układu rozrodczego i piersi
erekcji, zaburzenia wytrysku, brak miesiączki, zaburzenia miesiączkowani a d , ginekomastia, mlekotok, zaburzenia czynności seksualnych, ból piersi, dyskomfort w piersiach, upławy z pochwy priapizm c , opóźnienie miesiączki, obrzęk piersi, powiększeni e piersi, wydzielina z gruczołu mlekowego
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania
d , gorączka, ból w klatce piersiowej, osłabienie, zmęczenie, ból obrzęk twarzy, dreszcze, podwyższona temperatura ciała, zaburzenia chodu, pragnienie, uczucie dyskomfortu w klatce piersiowej, złe samopoczucie, samopoczucie hipotermia, obniżona temperatura ciała, uczucie zimna w kończynach, zespół odstawienny leku, stwardnienie tkanek w miejscu podania c
odbiegające od normy, uczucie dyskomfortu Urazy, zatrucia i powikłania po zabiegach
podania
a Hiperprolaktynemia może w niektórych przypadkach prowadzić do ginekomastii, zaburzeń menstruacji, braku miesiączki, braku owulacji, mlekotoku, zaburzenia płodności, zmniejszenia libido, zaburzenia erekcji . b W badaniach klinicznych kontrolowanych placebo, cukrzyca wystąpiła u 0,18 % pacjentów przyjmujących rysperydon w porównaniu do 0,11% pacjentów otrzymujących placebo. Całkowita częstość występowania we wszystkich badaniach klinicznych wynosiła 0,43% u wszystkich osób otrzymujących rysperydon. c Nie zaobserwowane w badaniach klinicznych ale zaobserwowane po wprowadzeniu rysperydonu do obrotu d
mięśni szkieletowych, parkinsonizm, ślinienie się, objaw koła zębatego w parkinsonizmie, bradykinezja, hipokinezja, maskowaty wyraz twarzy, napięcie mięśni, akineza, sztywność karku, sztywność mięśni, chód parkinsonowski i nieprawidłowy odruch z gładzizny czoła), akatyzją (akatyzja, niepokój ruchowy, hyperkinezja i zespół niespokojnych nóg), drżeniem, dyskinezą (dyskineza, drganie mięśni, choreoatetoza, atetoza i drgawki kloniczne mięśni), dystonią. Dystonia obejmuje tu dystonię, skurcze mięśni, zwiększone napięcie mięśni, kręcz szyi, mimowolne skurcze mięśni, przykurcz mięśni, kurcz powiek, rotacyjne ruchy gałki ocznej, porażenie języka, skurcze mięśni twarzy, skurcz krtani, miotonię, opistotonus, skurcz mięśni ust i gardła, pleurototonus skurcz języka, szczękościsk. Drżenie obejmuje tu drżenie i spoczynkowe drżenie w chorobie Parkinsona. Należy zauważyć, że wymieniono szeroki zakres objawów, które niekoniecznie muszą mieć podłoże pozapiramidowe. Bezsenność, w tym: niemożność zaśnięcia, wybudzanie śródnocne; Drgawki, w tym: drgawki uogólnione (typu grand mal); Zaburzenia miesiączkowania, w tym: nieregularne miesiączki, skąpe miesiączki; Obrzęki, w tym: uogólnione, obwodowe, ciastowate.
Działania niepożądane obserwowane [podczas leczenia] preparatami paliperydonu
Paliperydon jest aktywnym metabolitem rysperydonu, z tego powodu profile działań niepożądanych tych związków (zarówno w postaciach doustnych jak i pozajelitowych) są wzajemnie odpowiednie. Poza wymienionymi wyżej działaniami niepożądanymi, podczas stosowania preparatów paliperydonu odnotowano następujące działania niepożądane, których można się też spodziewać przy podawaniu rysperydonu:
Zaburzenia serca: tachykardia ortostatyczna
Oddziaływania związane z grupą leków Podobnie jak w przypadku innych leków przeciwpsychotycznych stwierdzano bardzo rzadkie przypadki wydłużenia odstępu QT po wprowadzeniu rysperydonu do obrotu. Innymi związanymi z klasą leków działaniami na serce, opisywanymi dla leków przeciwpsychotycznych powodujących wydłużenie odcinka QT są: arytmia komorowa, migotanie komór, tachykardia komorowa, nagły zgon, zatrzymanie akcji serca i częstoskurcz komorowy typu torsade de pointes.
Żylna choroba zakrzepowo-zatorowa Podczas leczenia lekami przeciwpsychotycznymi, zgłaszano przypadki żylnej choroby zakrzepowo- zatorowej, w tym zatorowość płucną i zakrzepicę żył głębokich (nieznana częstość).
Zwiększenie masy ciała Na podstawie połączonych danych pochodzących z trwających 6 do 8 tygodni badań kontrolowanych placebo określano stosunek ilościowy dorosłych pacjentów ze schizofrenią otrzymujących rysperydon i placebo, spełniających kryterium zwiększenia masy ciała o ≥ 7% masy początkowej. Stwierdzono występowanie statystycznie istotnego zwiększenia liczby przypadków zwiększenia masy ciała w grupie otrzymującej rysperydon (18%), w porównaniu z grupą otrzymującą placebo (9%). Analizując połączone dane z kontrolowanych placebo, trwających 3 tygodnie badań z udziałem dorosłych pacjentów z ostrą manią, poziom występowania zwiększenia masy ciała ≥ 7% w momencie zakończenia badania był porównywalny dla grup otrzymujących rysperydon (2,5%) oraz grup otrzymujących placebo (2,4%) i był nieznacznie większy w aktywnej grupie kontrolnej (3,5%).
W populacji dzieci i młodzieży wykazujących zaburzenia zachowania i inne zachowania destrukcyjne, w badaniach długotrwałych stwierdzono zwiększenie masy ciała o średnio 7,3 kg po 12 miesiącach terapii. Oczekiwane zwiększenie masy ciała u zdrowych dzieci w wieku od 5 do 12 lat wynosi 3 do 5 kg rocznie. W wieku od 12 do 16 lat, u dziewcząt utrzymuje się tempo zwiększania masy ciała wynoszące od 3 do 5 kg rocznie, podczas gdy u chłopców masa zwiększa się o około 5 kg rocznie.
Dodatkowe informacje dotyczące populacji specjalnych
Niepożądane działania produktu leczniczego obserwowane częściej u pacjentów w podeszłym wieku z otępieniem lub u dzieci, w porównaniu z populacją osób dorosłych, opisano poniżej:
Pacjenci w podeszłym wieku z otępieniem U pacjentów w podeszłym wieku z otępieniem działaniami niepożądanymi opisywanymi w badaniach klinicznych były przemijające napady niedokrwienne oraz udary naczyniowe mózgu, występujące odpowiednio z częstością 1,4% i 1,5%. Dodatkowo opisywano występowanie następujących działań niepożądanych z częstością co najmniej dwukrotnie większą niż w innych populacjach osób dorosłych i wynoszącą ≥ 5%: zakażenia dróg moczowych, obrzęk obwodowy, letarg i kaszel.
Dzieci i młodzież Z reguły działania niepożądane występujące u dzieci są podobne do działań niepożądanych, obserwowanych u dorosłych. U dzieci (w wieku od 5 do 17 lat) opisywano następujące działania niepożądane występujące z częstością ≥ 5% i co najmniej dwa razy częściej niż w badaniach klinicznych u osób dorosłych: senność i (lub) uspokojenie, zmęczenie, ból głowy, wzmożone łaknienie, wymioty, zakażenie górnych dróg oddechowych, przekrwienie błony śluzowej nosa, ból brzucha, zawroty głowy, kaszel, gorączkę, drżenie, biegunkę i mimowolne oddawanie moczu. Nie zbadano dokładnie wpływu długotrwałego leczenia rysperydonem na dojrzewanie płciowe i wzrost (patrz 4.4 podpunkt „Dzieci i młodzież”).
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, ul. Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, Tel.: + 48 22 49 21 301, Faks: + 48 22 49 21 309, Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
4.9 Przedawkowanie
Objawy Opisywane objawy podmiotowe i przedmiotowe przedawkowania wynikały na ogół z nasilenia farmakologicznego działania rysperydonu. Należały do nich: senność i sedacja, tachykardia, niedociśnienie oraz objawy pozapiramidowe. Po przedawkowaniu odnotowano przypadki wydłużenia odstępu QT i drgawki. Opisywano występowanie torsade de pointes w związku z jednoczesnym przedawkowaniem rysperydonu i paroksetyny.
W przypadku ostrego przedawkowania, należy zawsze brać pod uwagę możliwość zatrucia wieloma lekami jednocześnie.
Leczenie Należy uzyskać i utrzymać drożność dróg oddechowych oraz zapewnić odpowiednią podaż tlenu i wentylację. Podanie węgla aktywowanego ze środkami przeczyszczającym, i jedynie w przypadku, gdy od przyjęcia leku nie upłynęła godzina. Natychmiast należy rozpocząć monitorowanie czynności układu krążenia z ciągłym zapisem elektrokardiograficznym, w celu wykrycia ewentualnych zaburzeń rytmu serca.
Nie ma swoistego antidotum na rysperydon, dlatego należy wdrożyć odpowiednie leczenie objawowe. Niedociśnienie i zapaść krążeniową należy leczyć odpowiednimi środkami, takimi jak dożylnie podawane płyny i (lub) leki sympatykomimetyczne. W przypadku wystąpienia ciężkich objawów pozapiramidowych należy zastosować lek antycholinergiczny. Należy dokładnie obserwować pacjenta i monitorować parametry życiowe do czasu ustąpienia objawów zatrucia.
Dzieci i młodzież Brak danych dotyczących dzieci i młodzieży.
5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE
5.1 Właściwości farmakodynamiczne
Grupa farmakoterapeutyczna: Psycholeptyki. Inne leki przeciwpsychotyczne, kod ATC: N05A X08
Mechanizm działania
Rysperydon jest wybiórczym antagonistą monoaminergicznym o unikatowych właściwościach. Charakteryzuje się dużym powinowactwem do receptorów serotoninergicznych 5-HT 2
D 2 . Rysperydon wiąże się również z receptorami alfa-1-adrenergicznymi i, z mniejszym powinowactwem, z receptorami histaminergicznymi H i receptorami α-2-adrenergicznymi. Rysperydon nie wykazuje powinowactwa do receptorów cholinergicznych. Pomimo tego, że rysperydon jest silnym antagonistą receptorów D 2 , co wiąże się z korzystnym wpływem na wytwórcze objawy schizofrenii, w mniejszym stopniu ogranicza on aktywność motoryczną i wywołuje katalepsję niż klasyczne neuroleptyki. Zrównoważone ośrodkowe działanie antagonistyczne na receptory serotoninergiczne i dopaminergiczne może zmniejszyć prawdopodobieństwo wystąpienia pozapiramidowych działań niepożądanych i rozszerzyć działanie terapeutyczne na objawy negatywne i zaburzenia afektywne występujące w przebiegu schizofrenii.
Działanie farmakodynamiczne
Skuteczność kliniczna i bezpieczeństwo
Schizofrenia
Skuteczność rysperydonu w krótkotrwałej terapii schizofrenii stwierdzono w czterech badaniach trwających od 4 do 8 tygodni, które obejmowały ponad 2500 pacjentów spełniających kryteria DSM-IV dla schizofrenii. W 6-tygodniowym, kontrolowanym placebo badaniu, w którym stopniowo zwiększano dawki do 10 mg/dobę (podawane dwa razy na dobę), stwierdzono, że rysperydon był bardziej skuteczny niż placebo wg oceny w skali Brief Psychiatric Rating Scale (BPRS). W 8-tygodniowym, kontrolowanym placebo badaniu z zastosowaniem czterech stałych dawek rysperydonu (2 mg, 6 mg, 10 mg i 16 mg na dobę, podawanych dwa razy na dobę), stwierdzono, że wszystkie cztery grupy wykazują lepsze wyniki w skali Positive and Negative Syndrome Scale (PANSS) w porównaniu z placebo. W 8-tygodniowym badaniu dotyczącym porównania dawek z zastosowaniem pięciu stałych dawek rysperydonu (1 mg, 4 mg, 8 mg, 12 mg i 16 mg na dobę, podawanych dwa razy na dobę), stwierdzono lepsze wyniki w skali PANSS dla grup otrzymujących dawki 4 mg, 8 mg i 16 mg na dobę w porównaniu z grupą otrzymującą 1 mg rysperydonu na dobę. W 4-tygodniowym, kontrolowanym placebo badaniu dotyczącym porównania dawek, przeprowadzonym z zastosowaniem dwóch stałych dawek rysperydonu (4 mg i 8 mg na dobę, podawanych raz na dobę), obie grupy uzyskały lepsze wyniki w skali PANSS w porównaniu z placebo, łącznie z całkowitym wynikiem PANSS i miarą odpowiedzi (> 20% zmniejszenia całkowitego wyniku PANSS). W ramach dłuższego badania, dorosłych pacjentów leczonych ambulatoryjnie spełniających w większości kryteria DSM-IV dla schizofrenii, i klinicznie stabilnych od co najmniej 4 tygodni w okresie przyjmowania leków przeciwpsychotycznych, randomizowano do grup otrzymujących 2 mg do 8 mg na dobę rysperydonu lub haloperydolu i przez 1 do 2 lat prowadzono obserwacje czy nie występują nawroty choroby. U pacjentów przyjmujących rysperydon stwierdzono znacząco dłuższy okres do wystąpienia nawrotu, w porównaniu z pacjentami otrzymującymi haloperydol.
Epizody maniakalne w przebiegu zaburzeń afektywnych dwubiegunowych
Skuteczność rysperydonu w monoterapii ostrych epizodów manii związanych z zaburzeniem dwubiegunowym typu I , wykazano w trzech podwójnie zaślepionych badaniach kontrolowanych placebo przeprowadzonych na około 820 pacjentach z zaburzeniami dwubiegunowymi typu I, w oparciu o kryteria DSM-IV. W badaniach tych wykazano, że rysperydon podawany w dawce od 1 mg do 6 mg na dobę (dawka początkowa 3 mg w dwóch badaniach i 2 mg w jednym badaniu) był znacząco bardziej skuteczny od placebo w odniesieniu do wcześniej ustalonego punktu końcowego, tzn. zmiany w stosunku do wyniku początkowego w skali Young Mania Rating Scale (YMRS) w tygodniu 3. Wtórne wyniki skuteczności były ogólnie zgodne z wynikami pierwotnymi. Odsetek pacjentów, u których po 3 tygodniach zanotowano zmniejszenie o ≥ 50% łącznego wyniku YMRS w stosunku do wyniku początkowego był znacząco większy dla rysperydonu niż dla placebo. Jedno z trzech badań obejmowało grupę otrzymującą haloperydol, oraz zastosowano w nim 9-tygodniową, podwójnie zaślepioną fazę podtrzymującą. Skuteczność została zachowana przez cały 9-tygodniowy okres terapii podtrzymującej. Zmiana w stosunku do wyniku początkowego w skali YMRS postępowała w trakcie badania i była w tygodniu 12 porównywalna dla rysperydonu i haloperydolu.
Skuteczność rysperydonu podawanego ze środkami stabilizującymi nastrój, w leczeniu ostrej manii wykazano w dwóch, trwających 3 tygodnie, podwójnie ślepych badaniach, obejmujących około 300 pacjentów spełniających kryteria DSM-IV dla zaburzeń dwubiegunowych typu I. W jednym 3-tygodniowym badaniu stwierdzono, że rysperydon w dawce od 1 mg do 6 mg na dobę, z dawką początkową wynoszącą 2 mg na dobę podawaną z litem lub walproinianem, zapewniał osiąganie lepszego wyniku niż podawanie samego litu lub walproinianu, w odniesieniu do określonego wcześniej punktu końcowego, tzn. zmiany całkowitego wyniku w skali YMRS w tygodniu 3 względem wartości początkowej. W drugim, trwającym trzy tygodnie badaniu, rysperydon podawany w dawce od 1 mg do 6 mg na dobę, z początkową dawką 2 mg/dobę, w skojarzeniu z litem, walproinianem lub karbamazepiną nie okazał się skuteczniejszy niż sam lit, walproinian lub karbamazepina w obniżaniu wyniku w skali YMRS. Możliwym wyjaśnieniem niepowodzenia tego badania jest indukcja klirensu rysperydonu i 9-hydroksyrysperydonu pod wpływem karbamazepiny, co prowadzi do mniejszych niż terapeutyczne stężeń rysperydonu i 9-hydroksyrysperydonu. Gdy w analizie post-hoc wykluczono grupę karbamazepinową, rysperydon w skojarzeniu z litem i walproinianem zapewniał większe obniżenie wyniku w skali YMRS, w porównaniu z działaniem samego litu lub walproinianu.
Uporczywa agresja u pacjentów z otępieniem
Skuteczność rysperydonu w leczeniu Behawioralnych i Psychologicznych Objawów Demencji (ang. Behavioral and Psychological Symptoms of Dementia - BPSD), obejmujących zaburzenia zachowania, takie jak: agresja, pobudzenie, psychoza, nadmierna aktywność i zaburzenia afektywne, wykazano w trzech podwójnie zaślepionych, kontrolowanych placebo, badaniach przeprowadzonych z udziałem 1150 pacjentów w podeszłym wieku z otępieniem o nasileniu umiarkowanym do ciężkiego. W jednym z badań zastosowano stałe dawki rysperydonu wynoszące 0,5 mg, 1 mg i 2 mg na dobę. W dwóch badaniach z elastyczną dawką, podawano rysperydon w dawkach od 0,5 mg do 4 mg na dobę oraz odpowiednio od 0,5 mg do 2 mg na dobę. Stwierdzono statystycznie istotną i klinicznie znaczącą skuteczność rysperydonu w leczeniu agresji, i mniej znaczną w leczeniu pobudzenia i psychozy u pacjentów w podeszłym wieku z otępieniem (wg pomiarów w skali Behavioural Pathology In Alzheimer’s Disease Rating Scale [BEGAVE-AD] i Cohen-Mansfield Agitation Inventory [CMAI]). Działanie terapeutyczne rysperydonu było niezależne od wyniku w skali Mini- Mental State Examination (MMSE),a w konsekwencji od zaawansowania otępienia, od uspokajających właściwości rysperydonu, od obecności lub braku psychozy, od typu otępienia – związanego z chorobą Alzheimera, naczyniowego lub mieszanego (patrz także punkt 4.4).
Dzieci i młodzież
Zaburzenia zachowania
Skuteczność rysperydonu w krótkotrwałym leczeniu zachowań destrukcyjnych wykazano w dwóch podwójnie zaślepionych, kontrolowanych placebo badaniach przeprowadzonych z udziałem 240 pacjentów w wieku od 5 do 12 lat, z diagnozą zaburzeń zachowania (ang. disruptive behaviour disorders - DBD) wg kryteriów DSM-IV oraz graniczną funkcją intelektualną lub łagodnym do umiarkowanego zaburzeniem zdolności uczenia się i (lub) upośledzeniem psychicznym. W tych dwóch badaniach stwierdzono, że rysperydon w dawkach od 0,02 do 0,06 mg/kg mc. na dobę był znacznie skuteczniejszy od placebo w odniesieniu do osiągania pierwotnego punktu końcowego, tzn. zmiany wyniku w podskali Conduct Problem skali Nisonger-Child Behaviour Rating Form (N-CBRF) względem wartości początkowej w tygodniu 6.
5.2 Właściwości farmakokinetyczne
Rysperydon jest metabolizowany do 9-hydroksyrysperydonu, który ma podobne właściwości farmakologiczne do właściwości rysperydonu (patrz Metabolizm i eliminacja).
Wchłanianie
Rysperydon jest po podaniu doustnym całkowicie wchłaniany i w ciągu 1 do 2 godzin osiąga maksymalne stężenie w osoczu krwi. Bezwzględna dostępność biologiczna rysperydonu po podaniu doustnym wynosi 70% (CV=25%). Względna dostępność biologiczna rysperydonu po podaniu doustnym, uwolnionego z tabletki wynosi 94% (CV=10%) w porównaniu z roztworem. Obecność pokarmu nie wpływa na wchłanianie leku, dlatego rysperydon może być podawany w trakcie posiłków lub pomiędzy posiłkami. Stan stacjonarny rysperydonu występuje u większości pacjentów w ciągu jednego dnia. Stan stacjonarny 9-hydroksyrysperydonu występuje w ciągu 4-5 dni stosowania leku.
Dystrybucja
Dystrybucja rysperydonu przebiega szybko. Objętość dystrybucji wynosi 1 do 2 l/kg. W osoczu krwi rysperydon wiąże się z albuminami i kwaśną alfa-1-glikoproteiną. Rysperydon w osoczu krwi jest związany z białkami w 90%, a 9-hydroksyrysperydon w 77%.
Metabolizm i eliminacja
Rysperydon jest metabolizowany przez CYP 2D6 do 9-hydroksyrysperydonu, który ma podobne właściwości farmakologiczne do właściwości rysperydonu. Rysperydon i 9-hydroksyrysperydon tworzą czynną frakcję przeciwpsychotyczną. CYP 2D6 podlega polimorfizmowi genetycznemu. Osoby intensywnie metabolizujące z udziałem CYP 2D6 szybko przekształcają rysperydon do 9-hydroksyrysperydon, podczas gdy osoby słabo metabolizujące z udziałem CYP 2D6 przekształcają go znacznie wolniej. Chociaż u osób intensywnie metabolizujących jest mniejsze stężenie rysperydonu a większe stężenie 9-hydroksyrysperydonu niż u osób słabo metabolizujących, to farmakokinetyki rysperydonu i 9-hydroksyrysperydonu łącznie (tzw. czynna frakcja przeciwpsychotyczna), po podaniu dawki jednorazowej i wielokrotnych dawkach są podobne w obu populacjach.
Inną ścieżką metaboliczną rysperydonu jest N-dealkilacja. Badania in vitro przeprowadzone na ludzkich mikrosomach wątrobowych wykazały, że rysperydon w klinicznie istotnych stężeniach nie hamuje znacząco metabolizmu leków ulegających przemianom katalizowanym przez izoenzymy cytochromu P450, w tym CYP 1A2, CYP 2A6, CYP 2C8/9/10, CYP 2D6, CYP 2E1, CYP 3A4 i CYP 3A5. W okresie tygodnia od chwili podania, 70% dawki jest wydalane z moczem, a 14% z kałem. W moczu, rysperydon oraz 9-hydroksyrysperydon reprezentuje 35-45% dawki. Pozostała część to nieaktywne metabolity. Po podaniu doustnym pacjentom z psychozami, okres półtrwania rysperydonu wynosi około 3 godzin. Okres półtrwania w fazie eliminacji 9-hydroksyrysperydonu i czynnej frakcji o działaniu przeciwpsychotycznym wynosi 24 godziny.
Liniowość lub nieliniowość Stężenie rysperydonu w osoczu krwi w zakresie dawek terapeutycznych wykazuje zależność proporcjonalną do dawki.
Osoby w podeszłym wieku, osoby z zaburzeniami czynności wątroby lub nerek Badanie farmakokinetyczne z pojedynczą dawką doustnego rysperydonu wykazało o około 43% większe osoczowe stężenia aktywnej frakcji przeciwpsychotycznej, o około 38% dłuższy okres półtrwania i zmniejszenie o 30% klirensu aktywnej frakcji przeciwpsychotycznej u pacjentów w podeszłym wieku.
U dorosłych z umiarkowaną chorobą nerek klirens aktywnej cząsteczki wynosił ~ 48% klirensu obserwowanego u młodych zdrowych osób dorosłych. U dorosłych z ciężką chorobą nerek klirens aktywnej cząsteczki wynosił ~31% klirensu obserwowanego u młodych i zdrowych dorosłych. Okres półtrwania aktywnej cząsteczki wynosił 16,7 godz. u młodych dorosłych, 24,9 godz. u dorosłych z umiarkowaną chorobą nerek (czyli ~1,5 razy więcej niż u młodych dorosłych) i 28,8 godz. u osób z ciężką chorobą nerek (ok. 1,7 razy więcej niż u młodych dorosłych). Stężenie rysperydonu w osoczu krwi u pacjentów z niewydolnością wątroby było prawidłowe, jednakże średnie stężenie wolnej frakcji rysperydonu zwiększyło się u tych pacjentów o około 37,1%.
Klirens po podaniu doustnym i półokres eliminacji rysperydonu i jego aktywnej cząsteczki u dorosłych z umiarkowanym lub ciężkim upośledzeniem czynności wątroby nie różniły się istotnie od tych parametrów u młodych i zdrowych osób dorosłych.
Dzieci i młodzież U dzieci, właściwości farmakokinetyczne rysperydonu, 9-hydroksyrysperydonu oraz czynnej frakcji przeciwpsychotycznej są zbliżone do właściwości farmakokinetycznych u osób dorosłych.
Płeć, rasa, palenie tytoniu Analiza farmakokinetyki w populacji nie ujawniła wyraźnego wpływu płci, rasy, czy palenia tytoniu na farmakokinetykę rysperydonu lub jego aktywnej frakcji przeciwpsychotycznej.
5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie
W badaniach dotyczących (pod)przewlekłej toksyczności, przeprowadzonych na niedojrzałych płciowo szczurach i psach, zaobserwowano zależne od dawki działanie na gruczoły piersiowe i układ rozrodczy u samców i samic. Działania te wynikały ze zwiększonych stężeń prolaktyny w surowicy krwi, na skutek zablokowania receptora dopaminergicznego D przez rysperydon. Ponadto badania na kulturach tkankowych sugerują, że rozwój komórek w guzach piersi u ludzi może być stymulowany przez prolaktynę. Rysperydon nie działał teratogennie na płód u szczurów i królików. W badaniach nad wpływem rysperydonu na rozmnażanie u szczurów, działania niepożądane dotyczyły zachowań rodziców podczas kojarzenia się w pary oraz masy urodzeniowej i przeżywalności potomstwa. U szczurów ekspozycja na rysperydon w okresie płodowym wiązała się z deficytami funkcji poznawczych u zwierząt dorosłych. Inne leki będące antagonistami dopaminy, podane ciężarnym zwierzętom, negatywnie oddziaływały na uczenie się i rozwój motoryczny potomstwa. W badaniach toksykologicznych przeprowadzanych na młodych szczurach stwierdzano zwiększoną śmiertelność i opóźnienie rozwoju u ich potomstwa. W 40-tygodniowym badaniu wystąpiło opóźnienie dojrzewania płciowego u młodych psów. Na podstawie pola pod krzywą (AUC) nie stwierdzono zaburzenia wzrostu kości długich u psów przy narażeniu 3,6 razy większym od maksymalnej ekspozycji u młodzieży (1,5 mg/dobę), natomiast u młodzieży w przypadku ekspozycji 15 razy większej od maksymalnej ekspozycji na lek u ludzi, zaobserwowano wpływ na kości długie i dojrzewanie płciowe
Rysperydon nie wykazywał działania genotoksycznego w szeregu testów. W badaniach nad działaniem rakotwórczym rysperydonu u szczurów i myszy obserwowano powiększenie gruczolaka przysadki (mysz), gruczolaka trzustki (szczur), gruczolaka gruczołów mlecznych (oba gatunki). Guzy te można powiązać z przedłużającym się antagonizmem rysperydonu względem receptora D i hiperprolaktynemią. Znaczenie tych obserwacji dotyczących gryzoni dla ryzyka stosowania leku u ludzi jest nieznane. Modele zwierzęce in vitro i in vivo wykazały, że duże dawki rysperydonu mogą powodować wydłużenie odstępu QT, teoretycznie zwiększającego u pacjentów ryzyko częstoskurczu komorowego typu torsade de pointes.
6. DANE FARMACEUTYCZNE
6.1 Wykaz substancji pomocniczych
Otoczka: Rileptid, 1 mg, tabletki powlekane Opadry-Y-1-7000 White: hypromeloza , tytanu dwutlenek (E 171), makrogol 400. Rileptid, 2 mg, tabletki powlekane Opadry Yellow 03B220015: hypromeloza , tytanu dwutlenek (E 171), makrogol 400, lak aluminiowy żółcieni chinolinowej (E 104). Rileptid, 3 mg, tabletki powlekane Opadry Green 03B21372: hypromeloza , tytanu dwutlenek (E 171), makrogol 400, lak aluminiowy z indygotyną (E 132), lak aluminiowy żółcieni chinolinowej (E 104). Rileptid, 4 mg, tabletki powlekane Opadry Green 03B21368: hypromeloza , tytanu dwutlenek (E 171), makrogol 400, lak aluminiowy z indygotyną (E 132), lak aluminiowy żółcieni chinolinowej (E 104).
6.2 Niezgodności farmaceutyczne
Nie dotyczy.
6.3 Okres ważności
Numer serii, data produkcji i termin ważności leku są wydrukowane na pudełku. Nie stosować leku po upływie terminu ważności umieszczonego na opakowaniu.
6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania
Brak specjalnych zaleceń dotyczących przechowywania.
6.5 Rodzaj i zawartość opakowania
Tabletki powlekane w blistrach z folii PVC/PVDC/Aluminium zawierające po 20 lub 60 tabletek powlekanych, w tekturowym pudełku.
Nie wszystkie wielkości opakowań mogą być dostępne w sprzedaży.
6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania produktu leczniczego do
stosowaniaBez specjalnych wymagań.
Kategoria prawna: lek wydawany wyłącznie z przepisu lekarza, po weryfikacji rozpoznania przez specjalistę lub szpital oraz pod stałym nadzorem specjalisty.
Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami.
7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA DOPUSZCZENIE DO
OBROTUEgis Pharmaceuticals PLC Węgry
8. NUMER(-Y) POZWOLENIA(Ń) NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
Rileptid 1 mg tabletki powlekane: 12408 Rileptid 2 mg tabletki powlekane: 12409 Rileptid 3 mg tabletki powlekane: 12410 Rileptid 4 mg tabletki powlekane: 12411
9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU / DATA
PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIAData wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 28.09.2005 Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 22.12.2011
10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU
CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO17.06.2022