Gammagard S/D
Immunoglobulinum humanum normale ad usum intravenosum
Proszek i rozpuszczalnik do sporządzania roztworu do infuzji | Immunoglobulin human
Baxalta Belgium Manufacturing S.A., Belgia
Ulotka
Ulotka dołączona do opakowania: informacja dla użytkownika
GAMMAGARD S/D 50 mg/ml 5 g; 10 g proszek i rozpuszczalnik do sporządzania roztworu do infuzji immunoglobulina ludzka normalna (IVIg)
Należy uważnie zapoz nać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta. - Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. - W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza, farmaceuty lub pielęgniarki. - Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same. - Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Patrz punkt 4.
Spis treści ulotki
Gammagard S/D należy do grupy leków zwanej immunoglobulinami. Leki z tej grupy zawierają ludzkie przeciwciała, które obecne są w ludzkiej krwi. Przeciwciała pomagają organizmowi zwalczać infekcje. Leki takie jak Gammagard S/D stosuje się w przypadku niedoboru przeciwciał we krwi. Pacjenci z niedoborem przeciwciał często zapadają na infekcje. Gammagard S/D moż e być także użyty, jeśli pacjent potrzebuje dodatkowych przeciwciał w przypadku leczenia niektórych zaburzeń o charakterze zapalnym (chorób autoimmunologicznych).
Gammagard S/D stosuje się w następujących wskazaniach:
Leczenie pacjentów, którzy nie mają wystarczającej ilości przeciwciał (leczenie substytucyjne). Jest sześć grup tych pacjentów:
Leczenie pacjentów z pewnymi zaburzeniami o charakterze zapalnym (immunomodulacja). Są trzy grupy tych pacjentów:
Kiedy nie stosować leku Gammagard S/D
NIE WOLNO stosować leku Gammagard S/D - jeśli pacjent ma uczulenie na immunoglobuliny lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku wymienione w punkcie 6. - w przypadku niedoboru immunoglobuliny A (IgA). We krwi pacjenta mogą występować przeciwciała przeciwko immunoglobulinie A. Aczkolwiek, l ek Gammagard S/D zawiera jedynie bardzo małe ilości immunoglobuliny A (nie więcej niż 3 mikrogramy/ml w 5% roztworze).
Ostrzeżenia i środki ostrożności Przed rozpoczęciem stosowania należy omówić to z lekarzem, farmaceutą lub pielęgniarką.
Przez jaki czas podczas infuzji wymagana jest ścisła obserwacja pacjenta - Pod czas infuzji leku Gammagard S/D pacjent będzie p ozostawać pod ścisłą obserwacją, aby upewnić się, że nie występuje u niego nieprawidłowa reakcja. Lekarz upewni się, że szybkość podawania leku Gammagard S/D jest odpowiednia, - jeśli lek Gammagard S/D j est pod awany z dużą szybkością, - jeśli pacjent cierpi na chorobę z niskim poziomem przeciwciał we krwi (hipo- lub agammaglobulinemię), - u pacjentów, którzy nie otrzymywali wcześniej tego leku, - jeśli była długa przerwa (np. kilka tygodni) od ostatniego przyjęcia leku. W takich przypadkach w trakcie podawania i jeszcze przez godzinę od zakończenia wlewu pacjent powinien być poddany wnikliwej obserwacji. - Jeśli w ostatnim okresie pacjent przyjmował już lek Gammagard S/D, należy go obserwować w trakcie infuzji oraz przez co naj mniej 20 minut po podaniu leku.
Kiedy może być konieczne zmniejszenie szybkości lub przerwanie infuzji W bardzo rzadkich przypadkach organizm pacjenta może wykazać wrażliwość na leki zawierające przeciwciała. Może to wystąpić zwłaszcza w przypadku niedoboru immunoglobuliny A. W tych rzadkich przypadkach mogą wystąpić reakcje alergiczne, takie jak nagły spadek ciśnienia krwi lub wstrząs nawet, jeśli pacjent był wcześniej leczony lekami zawierającymi przeciwciała. - Jeżeli wystąpią którekolwiek z poniższych objawów ubocznych, należy natychmiast powia domić lekarza lub pielęgniarkę: - Nagłe zaburzenie oddychania (świszczący oddech), trudności w oddychaniu lub ucisk w klatce piersiowej - Ból głowy - Gorączka - Obrzęk powiek, twarzy, warg lub naczyń krwionośnych - Guzy skóry lub swędzące czerwone plamy - Swędzenie całego ciała. Zależnie od decyzji lekarza szybkość podawania leku będzie zmniejszona lub infuzja zostanie przerwana.
Specjalne grupy pacjentów - Lekarz zachowa szczególną ostrożność w przypadku pacjentów z nadwagą, w podeszłym wieku , z cukrzycą lub unieruchomionych. Lekarz będzie ściśle obserwował pacjentów: - cierpiących na nadciśnienie - ze zmniejszoną objętością krwi (hipowolemią) - ze zwiększoną lepkością krwi lub problemami z naczyniami krwionośnymi (chorobami nac zyń) . • W przypadku takich schorzeń, immunoglobuliny mogą zwiększyć ryzyko zawału serca, udaru, zatoru płuc lub zakrzepicy żył głębokich, chociaż tylko w bardzo rzadkich przypadkach. Jeśli pacjent choruje na cukrzycę, należy powiedzieć o tym lekarzowi. Gammagard S/D nie zawiera sacharozy ani maltozy. 5% roztwór leku Gammagard S/D zawiera około 20 mg/ml glukozy, co może wpłynąć na poziom cukru we krwi pacjenta.
- Lekarz zachowa także szczególną ostrożność - jeśli u pacjenta występują lub występowały problemy z nerkami lub jeśli pacjent przyjmuje leki, które mogą być szkodliwe dla nerek (leki nefrotoksyczne), ponieważ istnieje bardzo rzadkie ryzyko ostrej niewydolności nerek. Należy poinformować lekarza o wszelkich zaburzeniach nerek.
Zawartość białka może wzrosnąć powodując wzrost lepkości krwi.
Informacje o surowcu, z którego powstaje lek Gammagard S/D Lek Gammagard S/D w ytwarzany jest z ludzkiego osocza (płynnej części krwi). W przypadku otrzymywania leków z ludzkiej krwi lub osocza stosuje się liczne środki zapobiegania przenoszeniu zakażeń. Obejmują one uważną selekcję dawców, aby wykluczyć osoby, u których występuje ryzyko przeno szenia zakażeń, oraz badania poszczególnych donacji i całych pul osocza w kierunku obecności wirusa/zakażenia. Wytwórcy tego typu leków włączają ponadto do procesu obróbki krwi i osocza etapy inaktywacji lub usuwania wirusów. Pomimo tego nie można całk owicie wykluczyć możliwości przeniesienia czynników zakaźnych podczas podawania leków otrzymanych z ludzkiej krwi lub osocza. Dotyczy to także wirusów nieznanych lub nowo odkrytych oraz innych rodzajów infekcji.
Działania podejmowane podczas wytwarzania leku Gammagard S/D są uznawane za skuteczne w stosunku do wirusów osłonkowych, takich jak ludzki wirus nabytego niedoboru odporności (HIV), wirus zapalenia wątroby typu B i wirus zapalenia wątroby typu C oraz wobec bezosłonkowych wirusa zapa lenia wątroby typu A i parwowirusa B19. Lek Gammagard S/D zawiera ponadto określone przeciwciała, które mogą zapobiegać zakażeniom wirusem zapalenia wątroby typu A lub parwowirusem B19.
Lek Gammagard S/D a inne leki
- Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach stosowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje stosować lub o szczepieniach otrzymanych w ciągu ostatnich sześciu tygodni. - Wlew immunoglobulin takich jak lek Gammagard S/D może osłabiać skuteczność niektórych szczepionek zawierających żywe wirusy, takie jak wirus: odry, różyczki, świnki i ospy wietrznej. Szczepienie szczepionkami zawierającymi żywe, atenuowane wirusy powinno być przepr owadzane dopiero po 3 miesiąc ach od ostatniego podania leku Gammagard S/D. W przypadku szczepionki przeciwko odrze może być konieczne wydłużenie tego okresu do roku.
Wpływ na badania krwi Lek Gammagard S/D zawiera szeroką gamę różnorodnych przeciwciał, spośród których część może wpływać na wyniki badań krwi. W przypadku poddawania się badaniom krwi należy poinformować osobę pobierającą krew lub lekarza o przyjmowaniu leku Gammagard S/D.
Podawanie ludzkich immunoglobulin może powodować fałszywie dodatnie wyniki oznaczania obecności beta-D-glukanów w surowicy w diagnostyce zakażeń grzybiczych; ten stan może się utrzymywać przez dłuższy czas po infuzji leku.
Ciąża, karmienie piersią i wpływ na płodność - Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza, że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku. Lekarz zdecyduje, czy można zastosować lek Gammagard S/D w czasie ciąży lub karmienia piersią. - Nie przeprowadzono żadnych badań klini cznych z zastosowaniem leku Gammagard S/D u kobiet w ciąży lub karmiących piersią. Długotrwałe doświadczenie kliniczne ze stosowaniem leków zawierających przeciwciała wskazuje, że nie mają one szkodliwego wpływu na przebieg ciąży, pł ód ani noworodka. - W prz ypadku karmienia piersią przeciwciała zawarte w leku Gammagard S/D mogą pojawiać się w mleku matki. W ten sposób dziecko może być chronione przed określonymi zakażeniami.
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn Pacjen ci mogą odczuwać objawy (np. nudności lub zawroty głowy) podczas przyjmowania leku Gammagard S/D, które mogą wpływać na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwanie maszyn. Jeśli to wystąpi, należy poczekać do ustąpienia tych objawów.
Ważne informacje o niek tórych składnikach leku Gammagard S/D Lek zawiera około 2,0 g glukozy na fiolkę z 5 g oraz około 4,0 g glukozy na fio lkę z 10 g. Należy wziąć to pod uwagę u pacjentów z cukrzycą. Lek zawiera około 334 mg sodu (głównego składnika soli kuchennej) w każdej fiolce z 5 g oraz około maksymalnej zalecanej dobowej dawki sodu w diecie u osób dorosłych.
Lek Gammagard S /D jest przeznaczony do podawania dożylnego (wlew dożylny). Lek podaje lekarz lub pielęgniarka. Sposób dawkowania oraz częstość wlew ów różni się w zależności od stanu klinicznego pacjenta i wagi ciała.
Początkowo lek Gammagard S/D podawany będzie z małą szybkością. W zależności od tego, jak wlew będzie tolerowany, lekarz może stopniowo zwiększać szybkość wlewu.
Stosowanie u dzieci Te same wskazania, dawkowanie oraz częstość wlewów dotyczy dorosłych i dzieci (w wieku 0-18 lat).
Zastosowanie więks zej niż zalecana dawki leku Gammagard S/D Przedawkowanie leku może prowadzić do nadmiernego zagęszczenia krwi (nadmiernej lepkości krwi). Im gęstsza staje się krew, tym trudniej przemieszcza się ona w naczyniach w ciele pacjenta. W wyniku tego mniej tlenu zostaje dostarczone do ważnych narządów takich jak mózg, płuca itp. Może to wystąpić zwłaszcza u pacjentów z grupy ryzyka, tj. pacjentów w podeszłym wieku lub pac jentów mających problemy z sercem lub nerkami. Należy upewnić się, że pacjent przyjął odpowiednią ilość płynów i nie jest odwodniony oraz powiedzieć lekarzowi o problemach zdrowotnych.
Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią. Tym niemniej, możliwe działania niepożądane można ograniczyć poprzez zmniejszenie szybkości infuzji.
Następujące działania niepożądane mogą wystąpić po leczeniu immunoglobulinami (lekami takimi jak lek Gammagard S/D): • Częste lub niezbyt częste działania niepożądane (które wystę pują u mniej niż 1 na wymioty, reakcje alergiczne, nudności (uczucie mdłości), bóle stawów, obniżone ciśnienie krwi i umiarkowane bóle pleców. • Rzadkie działania niepoż ądane, które występują u mniej niż u 1 na 1000 pacjentów to: - przypadki nagłego spadku ciśnienia krwi - przypadki objawów przypominających wyprysk (przejściowe reakcje skórne) • Bardzo rzadkie działania niepożądane, które występują u mniej niż 1 na 10 000 pacje ntów lub których nie można oszacować na podstawie dostępnych danych to: - pojedy ncze przypadki reakcji alergicznych (wstrząs anafilaktyczny), także u pacjentów, którzy nie wykazywali żadnych reakcji na poprzednie podania, - przypadki przejściowego zapalenia op on mózgowo-rdzeniowych ( przemijające aseptyczne zapalenie opon mózgowo- rdzeniowych) , - pojedyncze przypadki przejściowego spadku liczby krwinek czerwonych (odwracalna niedokrwistość hemolityczna/hemoliza), - przejściowe zwiększenie wskaźników wątrobowych (transaminazy wątrobowe), wzrost poziomu kreatyniny we krwi oraz niewydolność nerek, - zakrzepy krwi w żyłach (reakcje zakrzepowo-zatorowe), które mogą prowadzić do zawału serca, schorzeń płuc (zatorowość płuc) i zakrzepicy żył głębokich.
Poniżej znajduje się lista działań niepożądanych, które były zgłoszone w trakcie badań klinicznych z zastosowaniem leku Gammagard S/D oraz po wprowadzeniu leku do obrotu: • Bardzo rzadkie działania niepożądane, które występują u mniej niż 1 na 10 000 pacjentów lub których nie można oszacować na podstawie dostępnych danych: brak • Częste działania niepożądane (które występują u mniej niż 1 na 10 pacjentów) t o: ból głowy, zaczerwienienie twarzy, nudności, wymioty, zmęczenie, dreszcze, gorączka. • Nieczęste działania niepożądane (które występują u mniej niż 1 na 100 pacjentów): grypa , nerwowość, pobudzenie, niepr awidłowa senność, rozmazane widzenie, nieregularne bicie serca, skrócenie oddechu, krwawienie z nosa, biegunka, ból w nadbrzuszu, uczucie dyskomfortu w żołądku, stan zapalny jamy ustnej, świąd, pokrzywka, zimne poty, nadmierne pocenie się, ból pleców, kurcze mięśni , bole kończyn, ból w klatce piersiowej, złe samopoczucie, uczucie zimna, uczucie gorąca, objawy grypopodobne, zaczerwienienie w miejscu wlewu, ślad po wkłuciu, ból w miejscu wlewu, uczucie rozbicia, ból, podwyższone ciśnienie tętnicze, wahania ciśnienia krwi, utrata apetytu, • działania niepożądane o nieznanej częstości: (nie można oszacować na podstawie dostępnych danych) to: aseptyczne zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, niszczenie czerwonych krwinek krwi, zmniejszenie liczby czerwonych krwinek krwi, zmniejszenie liczby płytek krwi, powiększenie węzłów chłonnych, wszystkie stopnie nasilenia reakcji alergicznych włącznie ze wstrząsem alergicznym, niepokój, zawroty głowy, nieprawidłowe zmiany na skórze, drżenie, napady padaczkowe, krwotok do mózgu, migrena, utrata świadomości, światłowstręt, zaburzenia widzenia, ból oka, zamknięcie głównej żyły w oku, zawał serca, niebieskawy odcień skóry, wzrost częstości bicia serca, zmniejszenie częstości bicia serca, podwyższone ciśnienie krwi, bladość, niskie ciśnienie krwi, zapalenie żył, zamknięcie naczyń krwionośnych, kaszel, ucisk w gardle, zmniejszenie stężenia tlenu we krwi, hiperwentylacja, świszczący oddech, skurcz dróg oddechowych, zamknięcie naczyń krwionośnych w płucach, płyn w płucach, zaburzenia tra wienia, ból brzucha, zapalenie wątroby (niezakaźne), zaczerwienienie skóry, wyprysk na skórze , zapalenie skóry, alergiczne opuchnięcie głębokich warstw skóry, ból stawów i mięśni, niewydolność nerek, ogólne osłabienie, opuchnięcie tkanek ciała, reakcje w miejscu wkłucia i wlewu, dreszcze, dodatni wynik testu Coombsa.
Jeżeli nasili się którykolwiek z objawów niepożądanyc h lub wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiadomić lekarza, farmaceutę lub pielęgniarkę.
Zgłaszanie działań niepożądanych Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych: Al. Jerozolimskie 181 C 02-222 Warszawa Tel.: + 48 22 49 21 301 Faks: + 48 22 49 21 309 Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.
- Przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci. - Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na etykiecie i opakowaniu leku. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca. - Nie stosować tego leku, jeśli zauważy się cząstki stałe lub jest zmiana barwy. - Przechowywać w temperaturze poniżej 25°C. - Nie zamrażać. - Fiolki przechowywać w zewnętrznym opakowaniu kartonowym w celu ochrony przed światłem.
Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.
Co zawiera lek Gammagard S/D
- Substancją czynną leku Gammagard S/D jest normalna ludzka immunoglobulina. Lek Gammagard S/D rekonstytuuje się w wodzie do wstrzykiwań do uzyskania 5% (50 mg/ml) roztworu białka. Co najmniej 90% białka stanowi immunoglobulina G (IgG).
Lek Gammagard S/D może być rekonstytuowany w wodzie do wstrzykiwań do uzyskania 10% (100 mg/ml) roztworu białka.
- Pozostałe składniki to: albumina ludzka, glicyna, sodu chlorek i glukoza jednowodna.
Jak wygląda lek Gammagard S/D i co zawiera opakowanie
Lek Gammagard S/D to lio filizowany, biały lub bladożółty proszek, bez widocznych, obcych cząstek . Lek Gammagard S/D dostę pny jest w następujących wielkościach opakowań: 5 g i 10 g.
Lek Gammagard S/D; 5 g i 10 g: Każde opakowanie zawiera - fiolkę z proszkiem po 5 g lub 10 g - 96 ml l ub 192 ml wody do wstrzykiwań - przyrząd do przenoszenia - zestaw do podawania wyposażony w filtr.
Podmiot odpowiedzialny Takeda Pharma Sp. z o.o. ul. Prosta 68 00-838 Warszawa
Wytwórca Baxalta Belgium Manufacturing SA Boulevard René Branquart 80
Data ostatniej aktualizacji ulotki:
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ Informacje przeznaczone wyłącznie dla fachowego personelu medycznego:
Specjalne środki ostrożności przy przechowywaniu
Jeżeli sporz ądzanie roztworu odbywa się w warunkach aseptycznych poza komorą z nawiewem laminarnym, podawanie należy rozpocząć tak szybko jak to możliwe, ale nie później niż 2 godziny po sporządzeniu roztworu. Jeżeli sporządzanie roztworu odbywa się w warunkach aseptycznych w komorze z nawiewem laminarnym, gotowy lek można przechowywać w warunkach chłodniczych (2°C 8°C), do 24 godzin. Jeżeli warunki te nie są spełnione, sterylność rozpuszczonego produktu może nie być utrzymana. Fiolki z c zęściowo zużytym roztworem należy zniszczyć zgodnie z obowiązującymi procedurami.
Rekonstytucja – stosować zasady aseptyki:
Należy podawać wyłącznie roztwór, który po rekonstytucji jest klarowny lub lekko opalizujący i bezbarwny lub bladożółty.
zestaw 5 g; 10 g
Uwaga: Odwrócić szybko fiolkę z rozpuszczalnikiem i dołączonym przyrządem do przenoszenia do fiolki z proszkiem, w celu uniknięcia rozlania rozpuszczalnika. Uwaga: Wkłucie ostrza poza środek korka może spowodować przemieszczenie korka i utratę próżni.
B. roztwór 10% Postęp owanie zgodne z wcześniejszym opisem w punkach 1-3 części A.
Podawanie – stosować zasady aseptyki:
zestaw 5 g; 10 g
Podać roztwór zgodnie z instrukcją użycia załączoną do zestawu do podawania dożylnego, który znajduje się w każdym opakowaniu. W przypadku zastosowania innego zestawu należy upewnić się, czy zawiera on podobny filtr.
Instrukcje dotyczące przygotowania leku do stosowania i usuwania jego pozostałości
- Pro szek powinien całkowicie rozpuścić się w ciągu 30 minut. - Lek przed użyciem należy ogrzać do temperatury pokojowej lub temperatury ciała. - Roztwór powinien być klarowny lub lekko opalizujący i bezbarwny lub bladożółty. Roztwór mętny lub zawierający osad nie nadaje się do użytku. Roztwór po rekonstytucji powinien być oceniony wizualnie przed podaniem na obecność nierozpuszczalnych cząstek i przebarwień. - Niezużyty lek lub pozostałości roztworu powinny być usuwane zgodnie z obowiązującą procedurą. - Przyrząd do przenoszenia w yrzucić po jednorazowym użyciu.
Sposób podawania
Do podawania dożylnego.
Jeśli jest to możliwe, zaleca się podawanie 10% roztworów gammaglobulin do żył zgięcia łokciowego. Może to zmniejszyć prawdopodobieństwo dyskomfortu odczuwanego przez pacjen ta w miejscu podania.
Lek Gammagard S/D w postaci 5% roztworu (50 mg/ml) należy podawać dożylnie z początkową szybkością 0,5 ml/kg mc./godzinę. Ogólnie zaleca się, aby u pacjen tów rozpoczynających leczenie lekiem Gammagard S/D lub przy zmianie immunoglobuliny jednego wytwórcy na lek innego wytwórcy, rozpoczynać podawanie z najmniejszą szybkością, a następnie zwiększając ją do szybkości maksymalnej, jeśli pacjenci tolerują kilka wlewów podanych ze średnią szybkością. Jeżeli wlew jest dobrze tolerowany, szybkość podawania można stopniowo zwiększać do wartości maksymalnej 4,0 ml/kg mc./godzinę. W przypadku pacjentów, którzy dobrze tolerują podawanie 5% roztworu leku Gammagard S/D z szybkością 4 ml/kg mc. /godzinę, można rozpocząć podawanie roztworu 10% z początkową szybkością 0,5 ml/kg mc. /godzinę. Jeżeli nie wystąpią żadne objawy niepożądane szybkość wlewu można stopniowo zwiększać, maksymalnie do 8 ml/kg mc. /godzinę.
Ostrzeżenia specjalne
- W przypadku jakichkolwiek działań niepożądanych mających związek z infuzją należy zmniejszyć szybkość podawania lub przerwać wlew. - Zaleca się, aby po każdorazowym podaniu leku Gammagard S/D odnotowywać jego nazwę i numer serii.
Niezgodności farmaceutyczne
Nie wolno mieszać leku Gammagard S/D z innymi lekami. Zaleca się, aby lek Gammagard S/D podawać osobno w przypadku, gdy pacjent przyjmuje jednocześnie inne leki.
Zalecenia odnośnie dawkowania
Wskazanie Dawka Częstość podawania Leczenie substytucyjne w zespołach pierwotnych niedoborów odporności
Leczenie substytucyjne w zespołach wtórnych niedoborów odporności
Wrodzony zespół AIDS
Wcześniaki z niską masą urodzeniową (niemowlęta do 7 dnia życia)
Hipogammaglobulinemia (<4 g/l) u pacjentów po alogenicznym przeszczepie komórek macierzystych
- Leczenie zakażeń i profilaktyka choroby przeszczep przeciw gospodarzowi -Trwały niedobór wytwarzania przeciwciał dawka początkowa: 0,4 – 0,8 g/kg mc. następnie: 0,2 – 0,8 g/kg mc.
0,2 – 0,4 g/kg mc.
0,2 – 0,4 g/kg mc.
0,5 g/k g mc .
0,2 – 0,4 g/kg mc.
co 3 – 4 tygodnie do uzyskania poziomu IgG co najmniej 5,0 – 6,0 g/l
co 3 – 4 tygodnie do uzyskania poziomu IgG co najmniej 5,0 – 6,0 g/l
co 3 – 4 tygodnie
kolejne 5 wlewów co 14 dni lub do czasu wypisu ze szpitala
co 3 – 4 tygodnie do uzyskania poziomu IgG co najmniej 5,0 g/l
raz na tydzień, zaczynając od 7 dnia przed i kontynuując do 3 miesięcy po przeszczepie
raz na miesiąc do czasu przywrócenia prawidłowego poziomu przeciwciał Immunomodulacja:
Pierwotna małopłytkowość immunologiczna (ITP)
Zespół Guillain Barré
Choroba Kawasaki
0,8 – 1,0 g/kg mc.
lub 0,4 g/kg mc./dobę
0,4 g/kg mc./dobę
1,6 – 2,0 g/kg mc.
lub 2,0 g/kg mc.
Pierwszego dnia, z możliwością powtórzenia jeden raz w przeciągu 3 dni
przez 2 – 5 dni
przez 5 dni
w kilku dawkach podzielonych przez 2 – 5 dni w połączeniu z kwasem acetylosalicylowym
jako pojedyncza dawka w połączeniu z kwasem acetylosalicylowym
GAMMAGARD S/D 50 mg/ml 5 g; 10 g proszek i rozpuszczalnik do sporządzania roztworu do infuzji immunoglobulina ludzka normalna (IVIg)
Należy uważnie zapoz nać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta. - Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. - W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza, farmaceuty lub pielęgniarki. - Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same. - Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Patrz punkt 4.
Spis treści ulotki
1. Co to jest lek Gammagard S/D i w jakim celu się go stosuje
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Gammagard S/D
3. Jak stosować lek Gammagard S/D
4. Możliwe działania niepożądane
5. Jak przechowywać lek Gammagard S/D
6. Zawartość opakowania i inne informacje
1. Co to jest lek Gammagard S/D i w jakim celu się go stosuje
Gammagard S/D należy do grupy leków zwanej immunoglobulinami. Leki z tej grupy zawierają ludzkie przeciwciała, które obecne są w ludzkiej krwi. Przeciwciała pomagają organizmowi zwalczać infekcje. Leki takie jak Gammagard S/D stosuje się w przypadku niedoboru przeciwciał we krwi. Pacjenci z niedoborem przeciwciał często zapadają na infekcje. Gammagard S/D moż e być także użyty, jeśli pacjent potrzebuje dodatkowych przeciwciał w przypadku leczenia niektórych zaburzeń o charakterze zapalnym (chorób autoimmunologicznych).
Gammagard S/D stosuje się w następujących wskazaniach:
Leczenie pacjentów, którzy nie mają wystarczającej ilości przeciwciał (leczenie substytucyjne). Jest sześć grup tych pacjentów:
1. Pacjenci z wrodzonym brakiem przeciwciał (pierwotnymi niedoborami odporności - PNO), takimi
jak: - wrodzona agammaglobulinemia lub hipogammaglobulinemia - pospolity zmienny niedobór odporności - ciężkie złożone niedobory odporności - zespół Wiskott-Aldrich.2. Pacjenci z rakiem krwi (przewlekła białaczka limfocytowa), prowadzącym do utraty możliwości
wytwarzania przeciwciał i nawracającymi zakażeniami, u których zawiodło profilaktyczne leczenie antybiotykami.3. Pacjenci z rakiem szpiku (szpiczak mnogi) prowadzącym do utraty możliwości wytwarzania
przeciwciał i nawracającymi zakażeniami z powodu niedostatecznej odpowiedzi na szczepienie przeciwko pewnym bakteriom (pneumokokom).4. Dzieci i młodzież (w wieku 0-18 lat) z wrodzonym AIDS, które często mają infekcje.
5. Wcześniaki z małą masą urodzeniową, u których występuje ryzyko zakażeń.
6. Pacjenci z niskim poziomem przec iwciał w następstwie przeszczepu komórek szpiku od innej
osoby.Leczenie pacjentów z pewnymi zaburzeniami o charakterze zapalnym (immunomodulacja). Są trzy grupy tych pacjentów:
1. Pacjenci z niedostateczną liczbą płytek krwi (z pierwotną (samoistną) plam icą małopłytkową)
i wysokim ryzykiem krwawień lub planowanym zabiegiem chirurgicznym w najbliższej przyszłości.2. Pacjenci z chorobą związaną z licznymi zapaleniami nerwów w całym ciele (zespół
Guillain-Barré).3. Pacjenci z chorobą, która powoduje liczne zapalenia wielu narządów ciała (choroba Kawasaki).
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Gammagard S/D
Kiedy nie stosować leku Gammagard S/D
NIE WOLNO stosować leku Gammagard S/D - jeśli pacjent ma uczulenie na immunoglobuliny lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku wymienione w punkcie 6. - w przypadku niedoboru immunoglobuliny A (IgA). We krwi pacjenta mogą występować przeciwciała przeciwko immunoglobulinie A. Aczkolwiek, l ek Gammagard S/D zawiera jedynie bardzo małe ilości immunoglobuliny A (nie więcej niż 3 mikrogramy/ml w 5% roztworze).
Ostrzeżenia i środki ostrożności Przed rozpoczęciem stosowania należy omówić to z lekarzem, farmaceutą lub pielęgniarką.
Przez jaki czas podczas infuzji wymagana jest ścisła obserwacja pacjenta - Pod czas infuzji leku Gammagard S/D pacjent będzie p ozostawać pod ścisłą obserwacją, aby upewnić się, że nie występuje u niego nieprawidłowa reakcja. Lekarz upewni się, że szybkość podawania leku Gammagard S/D jest odpowiednia, - jeśli lek Gammagard S/D j est pod awany z dużą szybkością, - jeśli pacjent cierpi na chorobę z niskim poziomem przeciwciał we krwi (hipo- lub agammaglobulinemię), - u pacjentów, którzy nie otrzymywali wcześniej tego leku, - jeśli była długa przerwa (np. kilka tygodni) od ostatniego przyjęcia leku. W takich przypadkach w trakcie podawania i jeszcze przez godzinę od zakończenia wlewu pacjent powinien być poddany wnikliwej obserwacji. - Jeśli w ostatnim okresie pacjent przyjmował już lek Gammagard S/D, należy go obserwować w trakcie infuzji oraz przez co naj mniej 20 minut po podaniu leku.
Kiedy może być konieczne zmniejszenie szybkości lub przerwanie infuzji W bardzo rzadkich przypadkach organizm pacjenta może wykazać wrażliwość na leki zawierające przeciwciała. Może to wystąpić zwłaszcza w przypadku niedoboru immunoglobuliny A. W tych rzadkich przypadkach mogą wystąpić reakcje alergiczne, takie jak nagły spadek ciśnienia krwi lub wstrząs nawet, jeśli pacjent był wcześniej leczony lekami zawierającymi przeciwciała. - Jeżeli wystąpią którekolwiek z poniższych objawów ubocznych, należy natychmiast powia domić lekarza lub pielęgniarkę: - Nagłe zaburzenie oddychania (świszczący oddech), trudności w oddychaniu lub ucisk w klatce piersiowej - Ból głowy - Gorączka - Obrzęk powiek, twarzy, warg lub naczyń krwionośnych - Guzy skóry lub swędzące czerwone plamy - Swędzenie całego ciała. Zależnie od decyzji lekarza szybkość podawania leku będzie zmniejszona lub infuzja zostanie przerwana.
Specjalne grupy pacjentów - Lekarz zachowa szczególną ostrożność w przypadku pacjentów z nadwagą, w podeszłym wieku , z cukrzycą lub unieruchomionych. Lekarz będzie ściśle obserwował pacjentów: - cierpiących na nadciśnienie - ze zmniejszoną objętością krwi (hipowolemią) - ze zwiększoną lepkością krwi lub problemami z naczyniami krwionośnymi (chorobami nac zyń) . • W przypadku takich schorzeń, immunoglobuliny mogą zwiększyć ryzyko zawału serca, udaru, zatoru płuc lub zakrzepicy żył głębokich, chociaż tylko w bardzo rzadkich przypadkach. Jeśli pacjent choruje na cukrzycę, należy powiedzieć o tym lekarzowi. Gammagard S/D nie zawiera sacharozy ani maltozy. 5% roztwór leku Gammagard S/D zawiera około 20 mg/ml glukozy, co może wpłynąć na poziom cukru we krwi pacjenta.
- Lekarz zachowa także szczególną ostrożność - jeśli u pacjenta występują lub występowały problemy z nerkami lub jeśli pacjent przyjmuje leki, które mogą być szkodliwe dla nerek (leki nefrotoksyczne), ponieważ istnieje bardzo rzadkie ryzyko ostrej niewydolności nerek. Należy poinformować lekarza o wszelkich zaburzeniach nerek.
Zawartość białka może wzrosnąć powodując wzrost lepkości krwi.
Informacje o surowcu, z którego powstaje lek Gammagard S/D Lek Gammagard S/D w ytwarzany jest z ludzkiego osocza (płynnej części krwi). W przypadku otrzymywania leków z ludzkiej krwi lub osocza stosuje się liczne środki zapobiegania przenoszeniu zakażeń. Obejmują one uważną selekcję dawców, aby wykluczyć osoby, u których występuje ryzyko przeno szenia zakażeń, oraz badania poszczególnych donacji i całych pul osocza w kierunku obecności wirusa/zakażenia. Wytwórcy tego typu leków włączają ponadto do procesu obróbki krwi i osocza etapy inaktywacji lub usuwania wirusów. Pomimo tego nie można całk owicie wykluczyć możliwości przeniesienia czynników zakaźnych podczas podawania leków otrzymanych z ludzkiej krwi lub osocza. Dotyczy to także wirusów nieznanych lub nowo odkrytych oraz innych rodzajów infekcji.
Działania podejmowane podczas wytwarzania leku Gammagard S/D są uznawane za skuteczne w stosunku do wirusów osłonkowych, takich jak ludzki wirus nabytego niedoboru odporności (HIV), wirus zapalenia wątroby typu B i wirus zapalenia wątroby typu C oraz wobec bezosłonkowych wirusa zapa lenia wątroby typu A i parwowirusa B19. Lek Gammagard S/D zawiera ponadto określone przeciwciała, które mogą zapobiegać zakażeniom wirusem zapalenia wątroby typu A lub parwowirusem B19.
Lek Gammagard S/D a inne leki
- Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach stosowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje stosować lub o szczepieniach otrzymanych w ciągu ostatnich sześciu tygodni. - Wlew immunoglobulin takich jak lek Gammagard S/D może osłabiać skuteczność niektórych szczepionek zawierających żywe wirusy, takie jak wirus: odry, różyczki, świnki i ospy wietrznej. Szczepienie szczepionkami zawierającymi żywe, atenuowane wirusy powinno być przepr owadzane dopiero po 3 miesiąc ach od ostatniego podania leku Gammagard S/D. W przypadku szczepionki przeciwko odrze może być konieczne wydłużenie tego okresu do roku.
Wpływ na badania krwi Lek Gammagard S/D zawiera szeroką gamę różnorodnych przeciwciał, spośród których część może wpływać na wyniki badań krwi. W przypadku poddawania się badaniom krwi należy poinformować osobę pobierającą krew lub lekarza o przyjmowaniu leku Gammagard S/D.
Podawanie ludzkich immunoglobulin może powodować fałszywie dodatnie wyniki oznaczania obecności beta-D-glukanów w surowicy w diagnostyce zakażeń grzybiczych; ten stan może się utrzymywać przez dłuższy czas po infuzji leku.
Ciąża, karmienie piersią i wpływ na płodność - Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza, że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku. Lekarz zdecyduje, czy można zastosować lek Gammagard S/D w czasie ciąży lub karmienia piersią. - Nie przeprowadzono żadnych badań klini cznych z zastosowaniem leku Gammagard S/D u kobiet w ciąży lub karmiących piersią. Długotrwałe doświadczenie kliniczne ze stosowaniem leków zawierających przeciwciała wskazuje, że nie mają one szkodliwego wpływu na przebieg ciąży, pł ód ani noworodka. - W prz ypadku karmienia piersią przeciwciała zawarte w leku Gammagard S/D mogą pojawiać się w mleku matki. W ten sposób dziecko może być chronione przed określonymi zakażeniami.
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn Pacjen ci mogą odczuwać objawy (np. nudności lub zawroty głowy) podczas przyjmowania leku Gammagard S/D, które mogą wpływać na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwanie maszyn. Jeśli to wystąpi, należy poczekać do ustąpienia tych objawów.
Ważne informacje o niek tórych składnikach leku Gammagard S/D Lek zawiera około 2,0 g glukozy na fiolkę z 5 g oraz około 4,0 g glukozy na fio lkę z 10 g. Należy wziąć to pod uwagę u pacjentów z cukrzycą. Lek zawiera około 334 mg sodu (głównego składnika soli kuchennej) w każdej fiolce z 5 g oraz około maksymalnej zalecanej dobowej dawki sodu w diecie u osób dorosłych.
3. Jak stosować lek Gammagard S/D
Lek Gammagard S /D jest przeznaczony do podawania dożylnego (wlew dożylny). Lek podaje lekarz lub pielęgniarka. Sposób dawkowania oraz częstość wlew ów różni się w zależności od stanu klinicznego pacjenta i wagi ciała.
Początkowo lek Gammagard S/D podawany będzie z małą szybkością. W zależności od tego, jak wlew będzie tolerowany, lekarz może stopniowo zwiększać szybkość wlewu.
Stosowanie u dzieci Te same wskazania, dawkowanie oraz częstość wlewów dotyczy dorosłych i dzieci (w wieku 0-18 lat).
Zastosowanie więks zej niż zalecana dawki leku Gammagard S/D Przedawkowanie leku może prowadzić do nadmiernego zagęszczenia krwi (nadmiernej lepkości krwi). Im gęstsza staje się krew, tym trudniej przemieszcza się ona w naczyniach w ciele pacjenta. W wyniku tego mniej tlenu zostaje dostarczone do ważnych narządów takich jak mózg, płuca itp. Może to wystąpić zwłaszcza u pacjentów z grupy ryzyka, tj. pacjentów w podeszłym wieku lub pac jentów mających problemy z sercem lub nerkami. Należy upewnić się, że pacjent przyjął odpowiednią ilość płynów i nie jest odwodniony oraz powiedzieć lekarzowi o problemach zdrowotnych.
4. Możliwe działania niepożądane
Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią. Tym niemniej, możliwe działania niepożądane można ograniczyć poprzez zmniejszenie szybkości infuzji.
Następujące działania niepożądane mogą wystąpić po leczeniu immunoglobulinami (lekami takimi jak lek Gammagard S/D): • Częste lub niezbyt częste działania niepożądane (które wystę pują u mniej niż 1 na wymioty, reakcje alergiczne, nudności (uczucie mdłości), bóle stawów, obniżone ciśnienie krwi i umiarkowane bóle pleców. • Rzadkie działania niepoż ądane, które występują u mniej niż u 1 na 1000 pacjentów to: - przypadki nagłego spadku ciśnienia krwi - przypadki objawów przypominających wyprysk (przejściowe reakcje skórne) • Bardzo rzadkie działania niepożądane, które występują u mniej niż 1 na 10 000 pacje ntów lub których nie można oszacować na podstawie dostępnych danych to: - pojedy ncze przypadki reakcji alergicznych (wstrząs anafilaktyczny), także u pacjentów, którzy nie wykazywali żadnych reakcji na poprzednie podania, - przypadki przejściowego zapalenia op on mózgowo-rdzeniowych ( przemijające aseptyczne zapalenie opon mózgowo- rdzeniowych) , - pojedyncze przypadki przejściowego spadku liczby krwinek czerwonych (odwracalna niedokrwistość hemolityczna/hemoliza), - przejściowe zwiększenie wskaźników wątrobowych (transaminazy wątrobowe), wzrost poziomu kreatyniny we krwi oraz niewydolność nerek, - zakrzepy krwi w żyłach (reakcje zakrzepowo-zatorowe), które mogą prowadzić do zawału serca, schorzeń płuc (zatorowość płuc) i zakrzepicy żył głębokich.
Poniżej znajduje się lista działań niepożądanych, które były zgłoszone w trakcie badań klinicznych z zastosowaniem leku Gammagard S/D oraz po wprowadzeniu leku do obrotu: • Bardzo rzadkie działania niepożądane, które występują u mniej niż 1 na 10 000 pacjentów lub których nie można oszacować na podstawie dostępnych danych: brak • Częste działania niepożądane (które występują u mniej niż 1 na 10 pacjentów) t o: ból głowy, zaczerwienienie twarzy, nudności, wymioty, zmęczenie, dreszcze, gorączka. • Nieczęste działania niepożądane (które występują u mniej niż 1 na 100 pacjentów): grypa , nerwowość, pobudzenie, niepr awidłowa senność, rozmazane widzenie, nieregularne bicie serca, skrócenie oddechu, krwawienie z nosa, biegunka, ból w nadbrzuszu, uczucie dyskomfortu w żołądku, stan zapalny jamy ustnej, świąd, pokrzywka, zimne poty, nadmierne pocenie się, ból pleców, kurcze mięśni , bole kończyn, ból w klatce piersiowej, złe samopoczucie, uczucie zimna, uczucie gorąca, objawy grypopodobne, zaczerwienienie w miejscu wlewu, ślad po wkłuciu, ból w miejscu wlewu, uczucie rozbicia, ból, podwyższone ciśnienie tętnicze, wahania ciśnienia krwi, utrata apetytu, • działania niepożądane o nieznanej częstości: (nie można oszacować na podstawie dostępnych danych) to: aseptyczne zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, niszczenie czerwonych krwinek krwi, zmniejszenie liczby czerwonych krwinek krwi, zmniejszenie liczby płytek krwi, powiększenie węzłów chłonnych, wszystkie stopnie nasilenia reakcji alergicznych włącznie ze wstrząsem alergicznym, niepokój, zawroty głowy, nieprawidłowe zmiany na skórze, drżenie, napady padaczkowe, krwotok do mózgu, migrena, utrata świadomości, światłowstręt, zaburzenia widzenia, ból oka, zamknięcie głównej żyły w oku, zawał serca, niebieskawy odcień skóry, wzrost częstości bicia serca, zmniejszenie częstości bicia serca, podwyższone ciśnienie krwi, bladość, niskie ciśnienie krwi, zapalenie żył, zamknięcie naczyń krwionośnych, kaszel, ucisk w gardle, zmniejszenie stężenia tlenu we krwi, hiperwentylacja, świszczący oddech, skurcz dróg oddechowych, zamknięcie naczyń krwionośnych w płucach, płyn w płucach, zaburzenia tra wienia, ból brzucha, zapalenie wątroby (niezakaźne), zaczerwienienie skóry, wyprysk na skórze , zapalenie skóry, alergiczne opuchnięcie głębokich warstw skóry, ból stawów i mięśni, niewydolność nerek, ogólne osłabienie, opuchnięcie tkanek ciała, reakcje w miejscu wkłucia i wlewu, dreszcze, dodatni wynik testu Coombsa.
Jeżeli nasili się którykolwiek z objawów niepożądanyc h lub wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiadomić lekarza, farmaceutę lub pielęgniarkę.
Zgłaszanie działań niepożądanych Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych: Al. Jerozolimskie 181 C 02-222 Warszawa Tel.: + 48 22 49 21 301 Faks: + 48 22 49 21 309 Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.
5. Jak przechowywać lek Gammagard S/D
- Przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci. - Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na etykiecie i opakowaniu leku. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca. - Nie stosować tego leku, jeśli zauważy się cząstki stałe lub jest zmiana barwy. - Przechowywać w temperaturze poniżej 25°C. - Nie zamrażać. - Fiolki przechowywać w zewnętrznym opakowaniu kartonowym w celu ochrony przed światłem.
Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.
6. Zawartość opakowania i inne informacje
Co zawiera lek Gammagard S/D
- Substancją czynną leku Gammagard S/D jest normalna ludzka immunoglobulina. Lek Gammagard S/D rekonstytuuje się w wodzie do wstrzykiwań do uzyskania 5% (50 mg/ml) roztworu białka. Co najmniej 90% białka stanowi immunoglobulina G (IgG).
Lek Gammagard S/D może być rekonstytuowany w wodzie do wstrzykiwań do uzyskania 10% (100 mg/ml) roztworu białka.
- Pozostałe składniki to: albumina ludzka, glicyna, sodu chlorek i glukoza jednowodna.
Jak wygląda lek Gammagard S/D i co zawiera opakowanie
Lek Gammagard S/D to lio filizowany, biały lub bladożółty proszek, bez widocznych, obcych cząstek . Lek Gammagard S/D dostę pny jest w następujących wielkościach opakowań: 5 g i 10 g.
Lek Gammagard S/D; 5 g i 10 g: Każde opakowanie zawiera - fiolkę z proszkiem po 5 g lub 10 g - 96 ml l ub 192 ml wody do wstrzykiwań - przyrząd do przenoszenia - zestaw do podawania wyposażony w filtr.
Podmiot odpowiedzialny Takeda Pharma Sp. z o.o. ul. Prosta 68 00-838 Warszawa
Wytwórca Baxalta Belgium Manufacturing SA Boulevard René Branquart 80
Data ostatniej aktualizacji ulotki:
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ Informacje przeznaczone wyłącznie dla fachowego personelu medycznego:
Specjalne środki ostrożności przy przechowywaniu
Jeżeli sporz ądzanie roztworu odbywa się w warunkach aseptycznych poza komorą z nawiewem laminarnym, podawanie należy rozpocząć tak szybko jak to możliwe, ale nie później niż 2 godziny po sporządzeniu roztworu. Jeżeli sporządzanie roztworu odbywa się w warunkach aseptycznych w komorze z nawiewem laminarnym, gotowy lek można przechowywać w warunkach chłodniczych (2°C 8°C), do 24 godzin. Jeżeli warunki te nie są spełnione, sterylność rozpuszczonego produktu może nie być utrzymana. Fiolki z c zęściowo zużytym roztworem należy zniszczyć zgodnie z obowiązującymi procedurami.
Rekonstytucja – stosować zasady aseptyki:
Należy podawać wyłącznie roztwór, który po rekonstytucji jest klarowny lub lekko opalizujący i bezbarwny lub bladożółty.
zestaw 5 g; 10 g
1. Doprowadzić lek Gammagard S/D oraz wodę do wstrzykiwań (rozpuszczalnik) do temperatury
pokojowej. Temperaturę tę należy utrzymywać do uzyskania całkowitego rozpuszczenia proszku.2. Usunąć wieczko z fiolki z proszkiem i fiolki z rozpuszczalnikiem w celu odsłonięcia środkowej
części gumowych korków.3. Zdezynfekować powierzchnie gumowych korków roztworem bakteriobójczym.
4. Zdjąć kapturek ochronny z jednego końca przyrządu do przenoszenia.
5. Umieścić fiolkę z rozpuszczalnikiem na płaskiej powierzchni, trzymając
fiolkę tak, aby zapobiec jej wyślizgnięciu się, przebić prostopadle środek gumowego korka fiolki z rozpuszczalnikiem ostr zem przyrządu do przenoszenia.6. Mocno dociskając przyrząd do przenoszenia upewnić się, że kołnierz
całkowicie został umieszczony w przyrządzie. UWAGA: Wkłucie ostrza poza środek korka może spowodować przemieszczenie korka.7. Usunąć z drugiego końca osłonę ostrza przyrządu do przenoszenia. Trzymać przyrząd do
przenoszenia, tak aby zapobiec jego wyślizgnięciu się.8. Fiolkę trzymać mocno i pod kątem około 45 stopni.
Fiolkę z rozpuszczalnikiem i dołączonym przyrządem do przenoszenia pochylić do fiolki z proszkiem (pod katem około 45 stopni) i mocno wkłuć przyrząd do przenoszenia w środkową cześć gumowego korka fiolki z proszkiem.Uwaga: Odwrócić szybko fiolkę z rozpuszczalnikiem i dołączonym przyrządem do przenoszenia do fiolki z proszkiem, w celu uniknięcia rozlania rozpuszczalnika. Uwaga: Wkłucie ostrza poza środek korka może spowodować przemieszczenie korka i utratę próżni.
9. Rozpuszczalnik szybko przepłynie do fiolki z proszkiem. Po
zakończeniu przenoszenia rozpuszczalnika, odłączyć pustą fiolkę po rozpuszczalniku wraz z przyrządem do przenoszenia od fiolki z proszkiem. Przyrząd do przenoszenia wyrzucić po jednorazowym użyciu.10. Dokładnie zwilżyć suchy proszek poprzez pochylenie lub odwrócenie i ostrożne obracanie
fiolk ą. Nie wstrząsać. Nie dopuścić do spienienia roztworu.11. Powtarzać delikatne mieszanie poprzez obracanie zawartość fiolki tak długo jak
nierozpuszczony produkt jest widoczny.B. roztwór 10% Postęp owanie zgodne z wcześniejszym opisem w punkach 1-3 części A.
4. Rekonstytucja proszku z zastosowaniem odpowiedniej objętości rozpuszczalnika przy użyciu
jałowej igły do podawania podskórnego oraz strzykawki. Do uzyskania 10% roztworu z 5,0 g proszku potrzebne jest 48 ml rozpuszczalnika, z 10 g proszku potrzebne jest 96 ml rozpuszczalnika. Zachowując zasady aseptyki należy pobrać potrzebną objętość rozpuszczalnika do jałowej strzykawki z igłą do podawania podskórnego. Wyrzucić napełnioną strzykawkę.5. Wykorzystując pozostałą w fiolce objętość rozpuszczalnika, wykonywać czynności 4-11
wcześniej podane w instrukcji w części A.Podawanie – stosować zasady aseptyki:
zestaw 5 g; 10 g
Podać roztwór zgodnie z instrukcją użycia załączoną do zestawu do podawania dożylnego, który znajduje się w każdym opakowaniu. W przypadku zastosowania innego zestawu należy upewnić się, czy zawiera on podobny filtr.
Instrukcje dotyczące przygotowania leku do stosowania i usuwania jego pozostałości
- Pro szek powinien całkowicie rozpuścić się w ciągu 30 minut. - Lek przed użyciem należy ogrzać do temperatury pokojowej lub temperatury ciała. - Roztwór powinien być klarowny lub lekko opalizujący i bezbarwny lub bladożółty. Roztwór mętny lub zawierający osad nie nadaje się do użytku. Roztwór po rekonstytucji powinien być oceniony wizualnie przed podaniem na obecność nierozpuszczalnych cząstek i przebarwień. - Niezużyty lek lub pozostałości roztworu powinny być usuwane zgodnie z obowiązującą procedurą. - Przyrząd do przenoszenia w yrzucić po jednorazowym użyciu.
Sposób podawania
Do podawania dożylnego.
Jeśli jest to możliwe, zaleca się podawanie 10% roztworów gammaglobulin do żył zgięcia łokciowego. Może to zmniejszyć prawdopodobieństwo dyskomfortu odczuwanego przez pacjen ta w miejscu podania.
Lek Gammagard S/D w postaci 5% roztworu (50 mg/ml) należy podawać dożylnie z początkową szybkością 0,5 ml/kg mc./godzinę. Ogólnie zaleca się, aby u pacjen tów rozpoczynających leczenie lekiem Gammagard S/D lub przy zmianie immunoglobuliny jednego wytwórcy na lek innego wytwórcy, rozpoczynać podawanie z najmniejszą szybkością, a następnie zwiększając ją do szybkości maksymalnej, jeśli pacjenci tolerują kilka wlewów podanych ze średnią szybkością. Jeżeli wlew jest dobrze tolerowany, szybkość podawania można stopniowo zwiększać do wartości maksymalnej 4,0 ml/kg mc./godzinę. W przypadku pacjentów, którzy dobrze tolerują podawanie 5% roztworu leku Gammagard S/D z szybkością 4 ml/kg mc. /godzinę, można rozpocząć podawanie roztworu 10% z początkową szybkością 0,5 ml/kg mc. /godzinę. Jeżeli nie wystąpią żadne objawy niepożądane szybkość wlewu można stopniowo zwiększać, maksymalnie do 8 ml/kg mc. /godzinę.
Ostrzeżenia specjalne
- W przypadku jakichkolwiek działań niepożądanych mających związek z infuzją należy zmniejszyć szybkość podawania lub przerwać wlew. - Zaleca się, aby po każdorazowym podaniu leku Gammagard S/D odnotowywać jego nazwę i numer serii.
Niezgodności farmaceutyczne
Nie wolno mieszać leku Gammagard S/D z innymi lekami. Zaleca się, aby lek Gammagard S/D podawać osobno w przypadku, gdy pacjent przyjmuje jednocześnie inne leki.
Zalecenia odnośnie dawkowania
Wskazanie Dawka Częstość podawania Leczenie substytucyjne w zespołach pierwotnych niedoborów odporności
Leczenie substytucyjne w zespołach wtórnych niedoborów odporności
Wrodzony zespół AIDS
Wcześniaki z niską masą urodzeniową (niemowlęta do 7 dnia życia)
Hipogammaglobulinemia (<4 g/l) u pacjentów po alogenicznym przeszczepie komórek macierzystych
- Leczenie zakażeń i profilaktyka choroby przeszczep przeciw gospodarzowi -Trwały niedobór wytwarzania przeciwciał dawka początkowa: 0,4 – 0,8 g/kg mc. następnie: 0,2 – 0,8 g/kg mc.
0,2 – 0,4 g/kg mc.
0,2 – 0,4 g/kg mc.
0,5 g/k g mc .
0,2 – 0,4 g/kg mc.
co 3 – 4 tygodnie do uzyskania poziomu IgG co najmniej 5,0 – 6,0 g/l
co 3 – 4 tygodnie do uzyskania poziomu IgG co najmniej 5,0 – 6,0 g/l
co 3 – 4 tygodnie
kolejne 5 wlewów co 14 dni lub do czasu wypisu ze szpitala
co 3 – 4 tygodnie do uzyskania poziomu IgG co najmniej 5,0 g/l
raz na tydzień, zaczynając od 7 dnia przed i kontynuując do 3 miesięcy po przeszczepie
raz na miesiąc do czasu przywrócenia prawidłowego poziomu przeciwciał Immunomodulacja:
Pierwotna małopłytkowość immunologiczna (ITP)
Zespół Guillain Barré
Choroba Kawasaki
0,8 – 1,0 g/kg mc.
lub 0,4 g/kg mc./dobę
0,4 g/kg mc./dobę
1,6 – 2,0 g/kg mc.
lub 2,0 g/kg mc.
Pierwszego dnia, z możliwością powtórzenia jeden raz w przeciągu 3 dni
przez 2 – 5 dni
przez 5 dni
w kilku dawkach podzielonych przez 2 – 5 dni w połączeniu z kwasem acetylosalicylowym
jako pojedyncza dawka w połączeniu z kwasem acetylosalicylowym
Charakterystyka
CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO
GAMMAGARD S/D 50 mg/ml; 5 g; 10 g proszek i rozpuszczalnik do sporządzania roztworu do infuzji
Immunoglobulina ludzka normalna (IVIg)
GAMMAGARD S/D występuje w postaci proszku i rozpuszczalnika do sporządzania roztworu do infuzji, zawierającego 5 g; 10, g normalnej ludzkiej immunoglobuliny (IVIg) na fiolkę, w tym co najmniej 90% białka stanowi immunoglobulina G (IgG).
Skład podklas IgG:
Maksymalna zawartość immunoglobuliny A (IgA): nie więcej niż 3 mikrogramy na ml w 5% roztworze.
Produkt leczniczy wytwarzany z ludzkiego osocza dawców.
Substancje pomocnicze o znanym działaniu: albumina ludzka, glicyna, sodu chlorek, glukoza jednowodna
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
Proszek i rozpuszczalnik do sporządzania roztworu do infuzji GAMMAGARD S/D to liofilizowany, biały lub bladożółty proszek/zbita substancja, zasadniczo nie zawiera obcych cząstek widocznych gołym okiem.
Leczenie substytucyjne dorosłych, dzieci i młodzieży (0-18 lat) w następujących stanach: • Zespoły pierwotnych niedoborów odporności (PNO) z zaburzeniem wytwarzania przeciwciał (patrz punkt 4.4). • Hipogammaglobulinemia i nawracające zakażenia bakteryjne u pacjentów z przewlekłą białaczką limfocytową, u których zawiodło profilaktyczne leczenie antybiotykami. • Hipogammaglobulinemia i nawracające zakażenia bakteryjne u pacjentów w fazie plateau szpiczaka mnogiego, którzy nie zareagowali na profilaktyczne uodparnianie przeciw pneumokokom.
• Hipogammaglobulinemia u pacjentów po alogenicznym przeszczepie komórek macierzystych (ang. allogeneic haematopoietic stem cell transplantation HSCT). • Wrodzone AIDS z nawracającymi zakażeniami bakteryjnymi.
Wcześniaki z małą masą urodzeniową.
Immunomodulacja u dorosłych, dzieci i młodzieży (0-18 lat) w: • pierwotnej małopłytkowości immunologicznej (ang. ITP) u pacjentów z wysokim ryzyk iem krwawienia lub przed zabiegiem chirurgicznym w celu skorygowania liczby płytek krwi • zespole Guillain-Barré • chorobie Kawasaki.
Alogeniczny przeszczep szpiku
Leczenie substytucyjne należy rozpoczynać i monitorować pod opieką lekarza doświadczonego w leczeniu niedoborów odporności.
Dawkowanie Wielkość dawki i sposób dawkowania są zależne od wskazania.
W leczeniu substytucyjnym może być konieczne indywidualne ustalenie dawki dla pacjenta w zależności od odpowiedzi farmakokinetycznej i klinicznej na produkt leczniczy. Poniższe schematy dawkowania podane są jako wskazówki.
Leczenie substytucyjne w pierwotnych niedoborach odporności: Sposób dawkowania powinien być tak dobrany, aby udało się osiągnąć poziom IgG (mierzony przed kolejnym podaniem produktu) co najmniej 5,0 – 6,0 g/l. Do wyrównania poziomu potrzebny jest okres 3-6 miesięcy. Zalecana dawka początkowa to: 0,4 – 0,8 g/kg mc., a następnie 0,2 g/kg mc. co trzy do czterech tygodni.
Dawka wymagana do osiągnięcia poziomu IgG 5,0-6,0 g/l wynosi 0,2 – 0,8 g/kg mc./miesiąc. Po osiągnięciu stanu stabilnego, przerwy pomiędzy kolejnymi podaniami produktu leczniczego powinny wynosić od 3-4 tygodni.
Należy dokonywać oznaczania i oceny poziomu immunoglobuliny w zależności od częstości występowania zakażeń. W celu zmniejszenia częstości występowania zakażeń może być konieczne zwiększenie dawki w celu uzyskania wyższego poziomu immunoglobuliny.
Hipogammaglobulinemia i nawracające zakażenia bakteryjne u pacjentów z przewlekłą białaczką limfocytową, u których zawiodło profilaktyczne leczenie antybiotykami; hipogammaglobulinemia i nawracające zakażenia bakteryjne u pacjentów w fazie plateau szpiczaka mnogiego, którzy nie zareagowali na profilaktyczne uodparnianie przeciw pneumokokom, dzieci i młodzież z wrodzonym AIDS i nawracającymi zakażeniami bakteryjnymi: Zalecana dawka wynosi 0,2–0,4 g/kg mc. co trzy do czterech tygodni.
Wcześniaki z małą masą urodzeniową: W celu zapobiegania zakażeniom wtórnym u wcześniaków z małą masą urodzeniową, noworodkom w wieku poniżej 7 dni należy podać 0,5 g/kg mc. i taką samą dawkę tydzień później, a następnie kolejne 5 wlewów co 14 dni lub do momentu wypisania ze szpitala.
Hipogammaglobulinemia u pacjentów po alogenicznym przeszczepie komórek macierzystych: W celu leczenia zakażeń i profilaktyki choroby przeszczep przeciw gospodarzowi, dawka jest ustalana indywidualnie. Zalecana dawka wynosi 0,2–0,4 g/kg co trzy do czterech tygodni. Należy utrzymywać stężenia minimalne powyżej 5 g/l.
Pierwotna małopłytkowość immunologiczna: Istnieją dwa możliwe schematy leczenia: • 0,8–1 g/kg mc. w pierwszym dniu leczenia, dawkę można powtórzyć jeden raz w ciągu 3 dni. • 0,4 g/kg mc. na dobę przez dwa do pięciu dni.
Leczenie można powtórzyć w przypadku nawrotu choroby.
Zespół Guillain Barré: 0,4 g/kg mc./dobę przez 5 dni.
Zespół Kawasaki: Należy podać 1,6 – 2,0 g/kg mc. w dawkach podzielonych przez 2 - 5 dni lub 2,0 g/kg mc. w jednorazowej dawce. Równocześnie należy podawać pacjentowi kwas acetylosalicylowy.
Zalecenia odnośnie dawkowania zebrane są w poniższej tabeli:
Wskazanie Dawka Częstość podawania Leczenie substytucyjne w zespołach pierwotnych niedoborów odporności
Leczenie substytucyjne w zespołach wtórnych niedoborów odporności
Wrodzony zespół AIDS
Wcześniaki z małą masą urodzeniową (niemowlęta do 7 dnia życia)
Hipogammaglobulinemia (<4 g/l) u pacjentów po alogenicznym przeszczepie komórek macierzystych
- Leczenie zakażeń i profilaktyka choroby przeszczep przeciw gospodarzowi -Trwały niedobór wytwarzania przeciwciał dawka początkowa:
następnie:
0,2 – 0,4 g/kg mc.
0,5 g/kg mc.
0,2 – 0,4 g/kg mc.
co 3 – 4 tygodnie do uzyskania poziomu IgG co najmniej 5,0 – 6,0 g/l
co 3 – 4 tygodnie do uzyskania poziomu IgG co najmniej 5,0 – 6,0 g/l
co 3 – 4 tygodnie
kolejne 5 wlewów co 14 dni lub do czasu wypisu ze szpitala
co 3 – 4 tygodnie do uzyskania poziomu IgG co najmniej 5,0 g/l
raz na tydzień, zaczynając od 7 dnia przed i kontynuując do 3 miesięcy po przeszczepie
raz na miesiąc do czasu przywrócenia prawidłowego poziomu przeciwciał Immunomodulacja:
Pierwotna małopłytkowość immunologiczna (ITP)
Zespół Guillain Barré
Choroba Kawasaki
0,8 – 1,0 g/kg mc. lub 0,4 g/kg mc./dobę
0,4 g/kg mc./dobę
1,6 – 2,0 g/kg mc.
lub 2,0 g/kg mc.
Pierwszego dnia, z możliwością powtórzenia w przeciągu 3 dni
przez 2 – 5 dni
przez 5 dni
w kilku dawkach podzielonych przez 2 – 5 dni w połączeniu z kwasem acetylosalicylowym
jako pojedyncza dawka w połączeniu z kwasem acetylosalicylowym
Dzieci i młodzież Dawkowanie u dzieci i młodzieży (0–18 lat) nie różni się od dawkowania u dorosłych, ponieważ w przypadku każdego ze wskazań, dawkowanie jest określane na podstawie masy ciała i dostosowane do odpowiedzi klinicznej w stanach wymienionych powyżej.
Sposób podawania Do podawania dożylnego.
Niektóre działania niepożądane, takie jak ból głowy i nagłe zaczerwienienie twarzy mogą być związane z szybkością infuzji. Zmniejszenie szybkości infuzji lub jej zatrzymanie zazwyczaj powoduje ustąpienie objawów. Wtedy infuzja może zostać wznowiona z szybkością, która nie spowoduje ponownego pojawienia się objawów (patrz punkt 4.8).
Jeśli jest to możliwe, zaleca się podawanie 10% roztworów gammaglobulin do żył zgięcia łokciowego. Może to zmniejszyć prawdopodobieństwo dyskomfortu, odczuwanego przez pacjenta w miejscu podania.
GAMMAGARD S/D w postaci 5% roztworu (50 mg/ml) należy podawać dożylnie z początkową szybkością 0,5 ml/kg mc./godzinę. Ogólnie zaleca się, aby u pacjentów rozpoczynających leczenie produktem Gammagard S/D lub przy zmianie immunogloguliny dożylnej jednego wytwórcy na Gammagard S/D, rozpoczynać podawanie z najmniejszą szybkością, a następnie zwiększać ją do szybkości maksymalnej, jeśli pacjenci tolerują kilka wlewów podanych ze średnią szybkością (patrz także punkt 4.4).
GAMMAGARD S/D może być rekonstytuowany w wodzie do wstrzykiwań do uzyskania 5% (50 mg/ml) lub 10% (100 mg/ml) roztworu białka.
Jeżeli wlew jest dobrze tolerowany, szybkość podawania można stopniowo zwiększać do wartości maksymalnej 4,0 ml/kg mc./godzinę. W przypadku pacjentów, którzy dobrze tolerują podawanie 5% roztworu GAMMAGARD S/D z szybkością 4 ml/kg/godzinę, można rozpocząć podawanie roztworu 10% z początkową szybkością 0,5 ml/kg mc./godzinę. Jeżeli nie wystąpią żadne objawy niepożądane szybkość wlewu można stopniowo zwiększać, maksymalnie do 8 ml/kg mc. /godzinę.
W przypadku zmiany z roztworu 5% na 10 %, szybkość podawania roztworu 10% należy początkowo zmniejszyć tak, aby uzyskać porównywalną szybkość podawania białka IgG.
Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1
Nadwrażliwość na ludzkie immunoglobuliny, szczególnie u pacjentów posiadających przeciwciała przeciw IgA.
GAMMAGARD S/D zawiera nie więcej niż 3 mikrogramy IgA na ml w 5% roztworze. GAMMAGARD S/D jest przeciwwskazany u pacjentów z potwierdzoną reakcją anafilaktyczną lub ciężką nadwrażliwością na GAMMAGARD S/D zawierający < 3 mikrogramy IgA na ml w 5% roztworze.
5% roztwór produktu leczniczego GAMMAGARD S/D zawiera 21,7 mg glukozy na dawkę. Należy wziąć to pod uwagę w przypadku pacjentów z utajoną cukrzycą, (u których mogłaby wystąpić przemijająca glikozuria), u pacjentów z cukrzycą lub u pacjentów na diecie z niską zawartością cukru. Informacje dotyczące ostrej niewydolności nerek, patrz poniżej.
Wystąpienie niektórych poważnych działań niepożądanych może być związane z szybkością wlewu dożylnego. Należy ściśle przestrzegać zalecanej szybkości wlewu podanej w punkcie 4.2 „Sposób podawania.” W czasie podawania produktu, pacjent musi być pod stałą obserwacją. Niektóre działania niepożądane mogą występować częściej: - w przypadku dużej szybkości wlewu; - u pacjentów z hipo- lub agammaglobulinemią z niedoborem lub bez niedoboru IgA; - u pacjentów z niedoborem odporności po raz pierwszy przyjmujących normalne ludzkie immunoglobuliny lub w rzadkich przypadkach, jeżeli zmieniono produkt immunoglobulin na inny, lub w przypadku długiej przerwy od ostatniego podania.
W wielu przypadkach można uniknąć wystąpienia możliwych powikłań upewniając się, że: • pacjenci nie są uczuleni na normalną ludzką immunoglobulinę, podając produkt po raz pierwszy w powolnym wlewie (0,5 do 1 ml/kg mc./godz.); • w trakcie podawania produktu leczniczego pacjenci są pod wnikliwą obserwacją pod kątem wystąpienia jakichkolwiek objawów. Szczególną uwagę należy poświęcić pacjentom, którzy otrzymują ludzkie immunoglobuliny po raz pierwszy, pacjentom, którzy wcześniej otrzymywali inny dożylny produkt immunoglobulin (IVIg) lub gdy od ostatniego podania upłynął długi czas. W celu wykrycia potencjalnych oznak działań niepożądanych pacjenci ci powinni być obserwowani w trakcie pierwszego wlewu i przez godzinę od jego zakończenia. Wszyscy inni pacjenci powinni być obserwowani co najmniej przez 20 minut po podaniu produkt leczniczego. • przed podaniem produktu leczniczego pacjentom chorym na cukrzycę jawną lub ukrytą z przejściową glukozurią oraz pacjentom na diecie z niską zawartością cukru uwzględniono zawartość glukozy w produkcie (maksymalna zawartość 0,4 g/g IgG).
Podając dożylny produkt immunoglobulin IVIg należy u wszystkich pacjentów: - zapewnić dostateczne nawodnienie pacjenta przed rozpoczęciem wlewu IVIg - monitorować ilość wydalanego moczu - monitorować poziom kreatyniny w surowicy - unikać jednoczesnego stosowania leków moczopędnych pętlowych.
W przypadku wystąpienia objawów niepożądanych należy zmniejszyć szybkość podawania lub przerwać wlew. Sposób postępowania zależy od rodzaju i ciężkości obserwowanych objawów ubocznych. W przypadku wstrząsu należy zastosować standardowe postępowanie lecznicze w takiej sytuacji.
Nadwrażliwość Prawdziwe objawy nadwrażliwości występują sporadycznie. Mogą pojawić się w bardzo rzadkich przypadkach niedoboru IgA z występowaniem przeciwciał przeciwko IgA.
Ci pacjenci powinni być leczeni jedynie, gdy ich niedobór IgA jest związany z niedoborem immunologicznym, który powinien być leczony immunoglobulinami dożylnymi.
Normalne ludzkie immunoglobuliny rzadko mogą wywołać reakcje anafilaktyczną ze spadkiem ciśnienia, nawet u pacjentów, którzy wcześniej dobrze tolerowali leczenie tego typu produktami. U pacjentów, u których występują przeciwciała przeciwko IgA lub z niedoborem IgA, jako pierwotnej przyczyny niedoborów immunoglobulin, dla których jest wskazane leczenie IVIg, może występować zwiększone ryzyko reakcji anafilaktycznej. Anafilaksja po zastosowaniu produktu leczniczego Gammagard S/D była raportowana, nawet przy małej zawartości IgA ( patrz punkt 4.8). Pacjenci, u których wystąpiła ciężka reakcja nadwrażliwości powinni otrzymywać Gammagard S/D ze szczególną ostrożnością i jedynie, gdy jest dostępna opieka medyczna stosowana w reakcjach zagrażających życiu.
Epizody zatorowo-zakrzepowe Istnieją kliniczne dowody potwierdzające związek pomiędzy leczeniem IVIg (w tym produktem leczniczym GAMMAGARD S/D) i epizodami zakrzepowymi i zakrzepowo-zatorowymi, takimi jak zawał mięśnia sercowego, incydent naczyniowo-mózgowy, zakrzepica żył głębokich i zatorowość płucna; przypuszcza się, że ich występowanie jest związane z relatywnym wzrostem lepkości krwi wskutek wysokiej podaży immunoglobulin u pacjentów z grup ryzyka.
Należy zachować ostrożność, przepisując i podając wlewy dożylne IVIg u pacjentów z nadwagą oraz u pacjentów z istniejącymi czynnikami ryzyka wystąpienia epizodów zakrzepowych (podanymi w wywiadzie takie jak: miażdżyca naczyń, obecność licznych czynników ryzyka kardiologicznego, podeszły wiek, nieprawidłowa pojemność minutowa serca, rozpoznana lub podejrzewana nadlepkość krwi, na przykład podczas odwodnienia lub występowania paraprotein, chorób przebiegających z nadkrzepliwością, okresy długotrwałego unieruchomienia, otyłość, cukrzyca, nabyte lub wrodzone zaburzenia zakrzepowe, choroby naczyń, epizody zakrzepowe lub zakrzepowo-zatorowe).
U pacjentów z ryzykiem wystąpienia działań niepożądanych o charakterze zatorowo-zakrzepowym GAMMAGARD S/D należy podawać z minimalną szybkością wlewu i w najmniejszej stosowanej dawce.
Należy zapewnić odpowiednie nawodnienie pacjentów przed podaniem produktu leczniczego. Pacjentów z ryzykiem nadmiernej lepkości krwi należy monitorować pod kątem oznak oraz objawów zakrzepicy oraz ocenić lepkość krwi.
Ostra niewydolność nerek U pacjentów leczonych IVIg odnotowano przypadki ciężkich reakcji niepożądanych dotyczących nerek. Obejmują one: ostrą niewydolność nerek, ostrą martwicę kanalików nerkowych, nefropatię kanalików bliższych i nerczycę osmotyczną. U większości pacjentów wykryto występowanie czynników ryzyka, takich jak: istniejąca niewydolność nerek, cukrzyca, hipowolemia, nadwaga, jednoczesne przyjmowanie leków uszkadzających czynność nerek (nefrotoksycznych), wiek powyżej
W przypadku wystąpienia zaburzenia czynności nerek należy rozważyć przerwanie podawania dożylnych produktów immunoglobulin.
Chociaż doniesienia o zaburzeniu czynności nerek i ostrej niewydolności nerek odnotowuje się podczas stosowania wielu dopuszczonych do obrotu dożylnych immunoglobulin, zawierających różne substancje pomocnicze takie jak sacharozę, glukozę i maltozę, znacznie częściej zdarza się to po zastosowaniu produktów zawierających sacharozę, jako stabilizator. U pacjentów z grup ryzyka można rozważać użycie produktów, które nie zawierają sacharozy. GAMMAGARD S/D nie zawiera sacharozy ani maltozy.
U pacjentów z ryzykiem wystąpienia ostrej niewydolności nerek, IVIg powinny być podawane z minimalną szybkością wlewu i w najmniejszej stosowanej dawce.
Ostre poprzetoczeniowe uszkodzenie płuc U pacjentów otrzymujących IVIg notowano niekardiogenny obrzęk płuc (ostre poprzetoczeniowe uszkodzenie płuc — ang. Transfusion Related Acute Lung Injury, TRALI).
Aseptyczne zapalenie opon mózgowych W związku z terapią IVIg (w tym produktem leczniczym Gammagard S/D) zgłaszano zespół aseptycznego zapalenia opon mózgowych (ang. aseptic meningitis syndrome, AMS). Przerwanie terapii produktem IVIg może powodować remisję AMS w ciągu kilku dni bez następstw. Zespół z reguły rozpoczynał się w ciągu od kilku godzin do 2 dni po terapii produktem IVIg. • W badaniach płynu mózgowo-rdzeniowego często stwierdza się pleocytozę do kilku tysięcy komórek na mm 3 , głównie granulocytów, oraz stężenia białka podwyższone do kilkuset mg/dl. • AMS może występować częściej u kobiet.
Dodatkowe ostrzeżenia: Gammagard S/D zawiera przeciwciała grup krwi, które mogą działać jak hemolizyny i indukować w warunkach in vivo powlekanie krwinek czerwonych immunoglobulinami. Może to powodować dodatnią bezpośrednią reakcję antyglobulinową (test Coombsa). Niedokrwistość hemolityczna może rozwinąć się z opóźnieniem w konsekwencji leczenia produktem Gammagard S/D w związku ze zwiększoną sekwestracją czerwonych krwinek: zgłaszano ostrą hemolizę, związaną z hemolizą wewnątrznaczyniową. Następujące czynniki ryzyka mogą by związane z występowaniem hemolizy: duże dawki (pojedyncze podanie lub dawka podzielona na kilka dni) oraz grupa krwi inna niż grupa ,,0”. U pojedynczych pacjentów występowanie stanu zapalnego może zwiększać ryzyko hemolizy, ale jego rola w tym procesie nie jest pewna.
Hiperproteinemia U pacjentów otrzymujących leczenie produktem IVIg może pojawić się hiperproteinemia oraz zwiększona lepkość surowicy.
Podaż sodu Ilość sodu w maksymalnej dziennej dawce może wymiernie zwiększyć dzienną dopuszczalną dawkę sodu w diecie u pacjentów na diecie niskosodowej. U tych pacjentów, ilość sodu pochodzącą z produktu należy obliczyć i wziąć po uwagę określając ilość przyjmowanego sodu w diecie.
GAMMAGARD S/D zawiera 0,85% NaCl tj. około 3340 mg sodu w litrze 5% roztworu. Pacjent o wadze 70 kg przyjmujący dawkę 1g/kg mc. (1,4 l) otrzymałby 4 676 mg sodu.
Przenoszenie czynników zakaźnych GAMMAGARD S/D wytwarzany jest z ludzkiego osocza. Standardowe działania w celu zapobiegania zakażeniom w związku ze stosowaniem produktów leczniczych przygotowywanych z ludzkiej krwi lub osocza obejmują selekcję dawców, badania przesiewowe poszczególnych pobranych próbek bądź całych pul osocza w kierunku swoistych markerów zakażenia oraz wprowadzenie skutecznych etapów procesu produkcji w celu unieczynnienia / usunięcia wirusów. Pomimo to w przypadku podawania produktów leczniczych przygotowywanych z ludzkiej krwi lub osocza nie można całkowicie wykluczyć możliwości przeniesienia czynników zakaźnych. Odnosi się to również do nieznanych lub niedawno wykrytych wirusów oraz innych patogenów, takich jak patogen choroby Creutzfeldt-Jakoba (CJD).
Podejmowane środki uznawane są za skuteczne wobec wirusów osłonkowych, takich jak wirus nabytego niedoboru odporności (HIV), wirus zapalenia wątroby typu B (HBV) i wirus zapalenia wątroby typu C (HCV), a także wirusów bezosłonkowych wirus zapalenia wątroby typu A (HAV) i parwowirus B19.
Doświadczenia kliniczne przemawiają za brakiem przypadków transmisji wirusa zapalenia wątroby typu A czy parwowirusa B19 podczas podawania produktu immunoglobulin; przypuszcza się, że zawartość przeciwciał ma istotny udział w ochronie przeciwko tym wirusom.
Szczególnie zaleca się, aby po każdorazowym podaniu GAMMAGARD S/D odnotowywać nazwę i numer serii produktu, w celu możliwości powiązania pacjenta z daną serią produktu.
Selektywny niedobór IgA
Immunoglobuliny IVIg nie są wskazane u pacjentów z selektywnym niedoborem IgA, u których niedobór IgA stanowi jedyną nieprawidłowość.
Interakcje z testami serologicznymi Po podaniu wlewu dożylnego immunoglobulin, przemijające zwiększenie poziomu we krwi różnorodnych biernie przeniesionych przeciwciał może skutkować fałszywie dodatnimi wynikami testów serologicznych, dotyczących np. WZW A, WZW B, odry i ospy wietrznej. Bierna transmisja przeciwciał przeciwko antygenom erytrocytów, np. antygenom A, B, D, może zakłócać wyniki niektórych testów serologicznych w kierunku przeciwciał reagujących z krwinkami czerwonymi, na przykład testu antyglobulinowego (testu Coombs’a).
Podawanie ludzkich immunoglobulin może powodować fałszywie dodatnie wyniki oznaczania obecności beta-D-glukanów w surowicy w diagnostyce zakażeń grzybiczych; ten stan może się utrzymywać przez dłuższy czas po infuzji produktu.
Szczepionki zawierające żywe, atenuowane wirusy Podanie ludzkich immunoglobulin może osłabiać immunogenność niektórych szczepionek zawierających żywe, atenuowane wirusy, takie jak wirusy odry, różyczki, świnki i ospy wietrznej przez okres od 6 tygodni nawet do 3 miesięcy. Szczepienie szczepionkami zawierającymi żywe, atenuowane wirusy powinno być zatem przeprowadzane dopiero po 3 miesiącach od ostatniego podania produktu GAMMAGARD S/D. W przypadku szczepionki przeciwko odrze skuteczność immunizacji może być osłabiona aż do roku. Dlatego też przed podaniem szczepionki przeciwko odrze należy sprawdzić u pacjenta poziom przeciwciał.
Dzieci i młodzież Nie ma badań interakcji produktu leczniczego GAMMAGARD S/D prowadzonych w grupie dzieci i młodzieży.
Ciąża Bezpieczeństwo stosowania GAMMAGARD S/D u kobiet w ciąży nie zostało ustalone w badaniach klinicznych i dlatego należy zachować ostrożność podczas podawania kobietom w ciąży i matkom karmiącym. Wykazano, że produkty IVIg podawane matce przenikają przez łożysko, co nasila się podczas trzeciego trymestru ciąży . Doświadczenie kliniczne ze stosowaniem immunoglobulin sugeruje, że nie należy oczekiwać szkodliwego wpływu na przebieg ciąży ani na płód i noworodka.
Karmienie piersią Immunoglobuliny są wydzielane do mleka matek karmiących i mogą uczestniczyć w ochronie noworodków przed patogenami przedostającymi się przez błony śluzowe.
Płodność Doświadczenie kliniczne z immunoglobulinami sugeruje, że nie należy oczekiwać ich szkodliwego wpływu na płodność.
Niektóre działania niepożądane związane z produktem GAMMAGARD S/D mogą pogarszać zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Pacjenci doświadczający podczas leczenia działań niepożądanych powinni poczekać na ich ustąpienie przed rozpoczęciem prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.
Podsumowanie profilu bezpieczeństwa Podczas stosowania normalnej ludzkiej immunoglobuliny do podawania dożylnego sporadycznie mogą wystąpić takie objawy uboczne jak dreszcze, ból głowy, zawroty głowy, gorączka, wymioty, reakcje alergiczne, nudności, bóle stawów, obniżenie ciśnienia krwi oraz umiarkowany ból pleców.
Rzadko podanie normalnych ludzkich immunoglobulin może powodować nagły spadek ciśnienia krwi, a w pojedynczych przypadkach wstrząs anafilaktyczny, nawet jeśli pacjent nie wykazywał objawów nadwrażliwości w czasie poprzednich wlewów.
Podczas podawania immunoglobuliny ludzkiej normalnej obserwowano przypadki przemijającego jałowego zapalenia opon mózgowych i rzadkie przypadki przemijających reakcji skórnych (w tym tocznia rumieniowatego skórnego - częstość nieznana). Przemijające reakcje hemolityczne były obserwowane szczególnie u pacjentów, którzy mieli grupę krwi A, B lub AB. Rzadko, po leczeniu dużymi dawkami IVIg rozwijała się niedokrwistość hemolityczna wymagająca przetoczenia krwi (patrz też punkt 4.4).
Obserwowano ponadto wzrost poziomu kreatyniny we krwi i ( lub) ostrą niewydolność nerek.
Bardzo rzadko: Obserwowano reakcje zakrzepowo-zatorowe, takie jak zawał serca, udar, zatorowość płucna i zakrzepica żył głębokich.
Z doświadczenia klinicznego wynika, że podawanie dożylne ludzkich immunoglobulin może mieć związek z występowaniem stanów zakrzepowych. Ponieważ przyczyna tego nie jest znana, należy zachować szczególną ostrożność podczas przepisywania i podawania dożylnych immunoglobulin pacjentom, u których odnotowywano przypadki lub stwierdzono czynniki predysponujące do rozwoju choroby sercowo-naczyniowej i stanów zakrzepowych. Analiza raportów działań niepożądanych wykazała, że duża szybkość wlewu może być czynnikiem zwiększającym ryzyko zamknięcia światła naczyń.
Tabelaryczne podsumowanie działań niepożądanych Tabele zbiorcze poniżej przedstawiają klasyfikację układów i narządów MedDRA ( SOC - System Organ Class oraz zalecanej terminologii - Preferred Term Level).
Częstości występowania oceniano według następującej konwencji: bardzo często (≥ 1/10); często (≥ 1/100 do < 1/10); niezbyt często (≥ 1/1000 do < 1/100); rzadko (≥ 1/10 000 do < 1/1000); bardzo rzadko (< 1/10 000); częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych).
W obrębie każdej grupy o określonej częstości występowania objawy niepożądane są wymienione w kolejności zmniejszającego się nasilenia.
Działania niepożądane zgłoszone podczas badań klinicznych
Działania niepożądane zostały zgłoszone w kluczowym badaniu klinicznym z zastosowaniem produktu leczniczego GAMMAGARD S/D oraz z badania IV fazy, oceniającego ciężkość i średnioterminowe bezpieczeństwo stosowania GAMMAGARD S/D.
Działania niepożądane zgłoszone w badaniach klinicznych po podaniu GAMMAGARD S/D Klasyfikacja układów i narządów MedDRA Termin zalecany przez MedDRA (wersja 19.0) Częstość działań niepożądanych* Zakażenia i zarażenia pasożytnicze Grypa Niezbyt często Zaburzenia metabolizmu i odżywiania Zmniejszenie apetytu Niezbyt często Zaburzenia psychiczne Lęk, pobudzenie Niezbyt często Zaburzenia układu nerwowego Ból głowy Często Letarg Niezbyt często Zaburzenia oka Zamazane widzenie Niezbyt często Zaburzenia serca Przyspieszone bicie serca Niezbyt często Zaburzenia naczyniowe Zaczerwienienie twarzy Często Wahania ciśnienia tętniczego krwi Niezbyt często
Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia Duszność, krwawienie z nosa Niezbyt często
Zaburzenia żołądka i jelit Wymioty, nudności Często Biegunka, zapalenie jamy ustnej, ból górnej części brzucha, uczucie dyskomfortu w nadbrzuszu Niezbyt często Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Pokrzywka, świąd, zimne poty, nadmierne pocenie się Niezbyt często Działania niepożądane zgłoszone w badaniach klinicznych po podaniu GAMMAGARD S/D Klasyfikacja układów i narządów MedDRA Termin zalecany przez MedDRA (wersja 19.0) Częstość działań niepożądanych* Zaburzenia mięśniowo- szkieletowe i tkanki łącznej Bóle pleców, kurcze mięśni, bóle kończyn Niezbyt często Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania Osłabienie, dreszcze, gorączka Często Ból w klatce piersiowej, osłabienie, ból, uczucie dyskomfortu w klatce piersiowej, złe samopoczucie, uczucie zimna, uczucie gorąca, dolegliwości grypopodobne, rumień w miejscu podania produktu leczniczego, wynaczynienie w miejscu podania, ból w miejscu podania Niezbyt często Badania diagnostyczne Podwyższone ciśnienie krwi
Niezbyt często *w przeliczeniu na wlew
Działania niepożądane zgłoszone po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu
Następujące działania niepożądane zostały zgłoszone po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu.
Zakażenia i zarażenia pasożytnicze: aseptyczne zapalenie opon mózgowych
Zaburzenia krwi i układu chłonnego: hemoliza, niedokrwistość, trombocytopenia, limfadenopatia
Zaburzenia układu immunologicznego: reakcja anafilaktyczna lub anafilaktoidalna, wstrząs anafilaktyczny, nadwrażliwość
Zaburzenia układu nerwowego: incydent naczyniowo-mózgowy, przemijający napad niedokrwienny, drgawki, migrena, zawroty głowy, parestezje, omdlenie, drżenie, krwotok do ośrodkowego układu nerwowego
Zaburzenia psychiczne: niepokój
Zaburzenia oka: zakrzepica naczyń siatkówki, zaburzenie widzenia, ból oka, światłowstręt
Zaburzenia serca: zawał serca, sinica, tachykardia, bradykardia
Zaburzenia naczyniowe: zakrzepowe zapalenie żył, zakrzepica żyły głównej, zakrzepica żył głębokich, zakrzepica tętnic, niedociśnienie, nadciśnienie, bladość
Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: zatorowość płucna, obrzęk płuc, niedotlenienie krwi, skurcz oskrzeli, świszczący oddech, hiperwentylacja, ucisk w gardle, kaszel
Zaburzenia żołądka i jelit: ból brzucha, niestrawność
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: zapalenie wątroby (nieinfekcyjne zapalenie wątroby)
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: obrzęk naczynioruchowy, zapalenie skóry, rumień wysypka
Zaburzenia mięśniowo szkieletowe i tkanki łącznej: bóle stawów, bóle mięśni
Zaburzenia nerek i układu moczowego: niewydolność nerek
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: reakcje w miejscu podania, osłabienie, obrzęk
Badania diagnostyczne: dodatni bezpośredni odczyn Coombsa
Informacje o bezpieczeństwie stosowania z uwagi na możliwość przenoszenia czynników zakażających zamieszczono w punkcie 4.4.
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181 C 02-222 Warszawa Tel.: + 48 22 49 21 301 Faks: + 48 22 49 21 309 e-mail: [email protected]
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Przedawkowanie może prowadzić do nadmiernego obciążenia ustroju płynami i wzrostu lepkości krwi, zwłaszcza u pacjentów z grup ryzyka, w tym osób w podeszłym wieku oraz pacjentów z niewydolnością serca lub nerek.
Grupa farmakoterapeutyczna: surowice odpornościowe i immunoglobuliny: immunoglobuliny, normalne ludzkie, do podawania dożylnego, Kod ATC: J06BA02.
GAMMAGARD S/D zawiera głównie niezmienione funkcjonalnie cząsteczki immunoglobuliny G (IgG) z szerokim zakresem przeciwciał przeciwko czynnikom zakaźnym.
GAMMAGARD S/D zawiera przeciwciała IgG obecne w normalnej populacji. Wytwarzany jest z pulowanego osocza pochodzącego od co najmniej 1000 dawców. Skład podklas IgG w produkcie jest bardzo zbliżony do składu podklas IgG normalnego ludzkiego osocza. Odpowiednie dawki produktu mogą przywrócić obniżony poziom immunoglobulin G do wartości prawidłowych.
Mechanizm działania we wskazaniach innych niż leczenie substytucyjne nie jest w pełni wyjaśniony; przypuszcza się, że może mieć podłoże immunomodulacyjne.
GAMMAGARD S/D natychmiast po podaniu dożylnym osiąga pełną biodostępność w krążeniu pacjenta. Dosyć szybko ulega dystrybucji pomiędzy osoczem i płynem zewnątrznaczyniowym, po ok. 3-5 dniach ustala się stan równowagi pomiędzy przestrzenią wewnątrz- i zewnątrznaczyniową.
Okres półtrwania GAMMAGARD S/D wynosi ok. 37,7±15 dni. Okres ten może być różny u poszczególnych pacjentów, szczególnie przy pierwotnych niedoborach immunologicznych.
Immunoglobuliny IgG i utworzone z IgG kompleksy ulegają degradacji w komórkach układu siateczkowo-śródbłonkowego.
Immunoglobuliny są naturalnymi składnikami ludzkiego ciała.
Bezpieczeństwo stosowania GAMMAGARD S/D udowodnione zostało w badaniach nieklinicznych. Dane niekliniczne oparte na wynikach konwencjonalnych badań farmakologicznych dotyczących bezpieczeństwa stosowania oraz genotoksyczności nie wykazały szczególnego zagrożenia dla człowieka.
Doświadczenie kliniczne nie dostarcza dowodów możliwego działania rakotwórczego immunoglobulin, wobec powyższego nie przeprowadzano badań eksperymentalnych u gatunków heterogenicznych.
Proszek: Albumina ludzka (0,06 g/g IgG) Glicyna Sodu chlorek Glukoza jednowodna
Rozpuszczalnik: woda do wstrzykiwań
Nie wolno mieszać GAMMAGARD S/D z innymi produktami leczniczymi. Zaleca się, aby GAMMAGARD S/D podawać osobno, w przypadku gdy pacjent przyjmuje jednocześnie inne produkty lecznicze.
Wykazano, że po rekonstytucji GAMMAGARD S/D zachowuje stabilność chemiczną i fizyczną przez natychmiast. Za czas i sposób przechowywania do momentu podania odpowiada użytkownik produktu leczniczego, nie należy jednak przechowywać dłużej niż 24 godziny w temperaturze 2°C - 8°C, o ile roztwór sporządzono w kontrolowanych i zwalidowanych warunkach aseptycznych.
Przechowywać w temperaturze poniżej 25°C. Nie zamrażać, fiolka z rozpuszczalnikiem może pęknąć. Fiolki przechowywać w zewnętrznym opakowaniu kartonowym w celu ochrony przed światłem. Nie używać po terminie ważności. Warunki przechowywania produktu po rekonstytucji, patrz punkt 6.3.
Fiolki z proszkiem i rozpuszczalnikiem do wszystkich dawek wykonane są ze szkła typu I. Fiolki z proszkiem i rozpuszczalnikiem zamknięte są korkami z gumy bromobutylowej, pokrytymi silikonem.
GAMMAGARD S/D dostępny jest w opakowaniach po 5,0 g i 10,0 g.
Każde opakowanie GAMMAGARD S/D 5,0 g i 10 g: zawiera fiolkę z 5,0 g lub 10 g proszku, fiolkę z rozpuszczalnikiem (odpowiednio 96 ml lub 192 ml wody do wstrzykiwań), przyrząd do przenoszenia, zestaw do podawania wyposażony w filtr.
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
Jeżeli sporządzanie roztworu odbywa się w warunkach aseptycznych poza komorą z nawiewem laminarnym, podawanie należy rozpocząć tak szybko jak to możliwe, ale nie później niż 2 godziny po sporządzeniu roztworu. Jeżeli sporządzanie roztworu odbywa się w warunkach aseptycznych w komorze z nawiewem laminarnym, gotowy produkt można przechowywać w warunkach chłodniczych (2-8 o C), do 24 godzin. Jeżeli warunki te nie są spełnione, sterylność rozpuszczonego produktu może nie być utrzymana. Fiolki z niezużytym roztworem należy wyrzucić.
Proszek powinien całkowicie rozpuścić się w ciągu 30 minut. Produkt przed podaniem należy ogrzać do temperatury pokojowej lub temperatury ciała.
Przed rekonstytucją, proszek powinien być białym lub bladożółtym proszkiem bez widocznych, obcych cząstek. Produkt po rekonstytucji należy ocenić wzrokowo przed podaniem pod kątem obecności cząstek stałych lub zmiany barwy. Roztwór powinien być klarowny lub lekko opalizujący i bezbarwny lub bladożółty. Nie należy stosować roztworów, które są mętne lub zawierają osad.
Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami.
Rekonstytucja – stosować zasady aseptyki:
zestaw 5 g; 10 g
A. roztwór 5%:
Uwaga: Odwrócić szybko fiolkę z rozpuszczalnikiem i dołączonym przyrządem do przenoszenia do fiolki z proszkiem, w celu uniknięcia rozlania rozpuszczalnika. Uwaga: Wkłucie ostrza poza środek korka może spowodować przemieszczenie korka i utratę próżni.
B. roztwór 10% Postępowanie zgodne z wcześniejszym opisem w punkach 1-3 części A.
Podawanie – stosować zasady aseptyki:
zestaw 5 g; 10 g
Podać roztwór zgodnie z instrukcją użycia załączoną do zestawu do podawania dożylnego, który znajduje się w każdym opakowaniu. W przypadku zastosowania innego zestawu należy upewnić się, czy zawiera on podobny filtr.
Takeda Pharma Sp. z o.o. ul. Prosta 68 00-838 Warszawa
Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 22 marca 1988 r. Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 09 lipca 2013 r.
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
GAMMAGARD S/D 50 mg/ml; 5 g; 10 g proszek i rozpuszczalnik do sporządzania roztworu do infuzji
2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY
Immunoglobulina ludzka normalna (IVIg)
GAMMAGARD S/D występuje w postaci proszku i rozpuszczalnika do sporządzania roztworu do infuzji, zawierającego 5 g; 10, g normalnej ludzkiej immunoglobuliny (IVIg) na fiolkę, w tym co najmniej 90% białka stanowi immunoglobulina G (IgG).
Skład podklas IgG:
Maksymalna zawartość immunoglobuliny A (IgA): nie więcej niż 3 mikrogramy na ml w 5% roztworze.
Produkt leczniczy wytwarzany z ludzkiego osocza dawców.
Substancje pomocnicze o znanym działaniu: albumina ludzka, glicyna, sodu chlorek, glukoza jednowodna
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA
Proszek i rozpuszczalnik do sporządzania roztworu do infuzji GAMMAGARD S/D to liofilizowany, biały lub bladożółty proszek/zbita substancja, zasadniczo nie zawiera obcych cząstek widocznych gołym okiem.
4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE
4.1 Wskazania do stosowania
Leczenie substytucyjne dorosłych, dzieci i młodzieży (0-18 lat) w następujących stanach: • Zespoły pierwotnych niedoborów odporności (PNO) z zaburzeniem wytwarzania przeciwciał (patrz punkt 4.4). • Hipogammaglobulinemia i nawracające zakażenia bakteryjne u pacjentów z przewlekłą białaczką limfocytową, u których zawiodło profilaktyczne leczenie antybiotykami. • Hipogammaglobulinemia i nawracające zakażenia bakteryjne u pacjentów w fazie plateau szpiczaka mnogiego, którzy nie zareagowali na profilaktyczne uodparnianie przeciw pneumokokom.
• Hipogammaglobulinemia u pacjentów po alogenicznym przeszczepie komórek macierzystych (ang. allogeneic haematopoietic stem cell transplantation HSCT). • Wrodzone AIDS z nawracającymi zakażeniami bakteryjnymi.
Wcześniaki z małą masą urodzeniową.
Immunomodulacja u dorosłych, dzieci i młodzieży (0-18 lat) w: • pierwotnej małopłytkowości immunologicznej (ang. ITP) u pacjentów z wysokim ryzyk iem krwawienia lub przed zabiegiem chirurgicznym w celu skorygowania liczby płytek krwi • zespole Guillain-Barré • chorobie Kawasaki.
Alogeniczny przeszczep szpiku
4.2 Dawkowanie i sposób podawania
Leczenie substytucyjne należy rozpoczynać i monitorować pod opieką lekarza doświadczonego w leczeniu niedoborów odporności.
Dawkowanie Wielkość dawki i sposób dawkowania są zależne od wskazania.
W leczeniu substytucyjnym może być konieczne indywidualne ustalenie dawki dla pacjenta w zależności od odpowiedzi farmakokinetycznej i klinicznej na produkt leczniczy. Poniższe schematy dawkowania podane są jako wskazówki.
Leczenie substytucyjne w pierwotnych niedoborach odporności: Sposób dawkowania powinien być tak dobrany, aby udało się osiągnąć poziom IgG (mierzony przed kolejnym podaniem produktu) co najmniej 5,0 – 6,0 g/l. Do wyrównania poziomu potrzebny jest okres 3-6 miesięcy. Zalecana dawka początkowa to: 0,4 – 0,8 g/kg mc., a następnie 0,2 g/kg mc. co trzy do czterech tygodni.
Dawka wymagana do osiągnięcia poziomu IgG 5,0-6,0 g/l wynosi 0,2 – 0,8 g/kg mc./miesiąc. Po osiągnięciu stanu stabilnego, przerwy pomiędzy kolejnymi podaniami produktu leczniczego powinny wynosić od 3-4 tygodni.
Należy dokonywać oznaczania i oceny poziomu immunoglobuliny w zależności od częstości występowania zakażeń. W celu zmniejszenia częstości występowania zakażeń może być konieczne zwiększenie dawki w celu uzyskania wyższego poziomu immunoglobuliny.
Hipogammaglobulinemia i nawracające zakażenia bakteryjne u pacjentów z przewlekłą białaczką limfocytową, u których zawiodło profilaktyczne leczenie antybiotykami; hipogammaglobulinemia i nawracające zakażenia bakteryjne u pacjentów w fazie plateau szpiczaka mnogiego, którzy nie zareagowali na profilaktyczne uodparnianie przeciw pneumokokom, dzieci i młodzież z wrodzonym AIDS i nawracającymi zakażeniami bakteryjnymi: Zalecana dawka wynosi 0,2–0,4 g/kg mc. co trzy do czterech tygodni.
Wcześniaki z małą masą urodzeniową: W celu zapobiegania zakażeniom wtórnym u wcześniaków z małą masą urodzeniową, noworodkom w wieku poniżej 7 dni należy podać 0,5 g/kg mc. i taką samą dawkę tydzień później, a następnie kolejne 5 wlewów co 14 dni lub do momentu wypisania ze szpitala.
Hipogammaglobulinemia u pacjentów po alogenicznym przeszczepie komórek macierzystych: W celu leczenia zakażeń i profilaktyki choroby przeszczep przeciw gospodarzowi, dawka jest ustalana indywidualnie. Zalecana dawka wynosi 0,2–0,4 g/kg co trzy do czterech tygodni. Należy utrzymywać stężenia minimalne powyżej 5 g/l.
Pierwotna małopłytkowość immunologiczna: Istnieją dwa możliwe schematy leczenia: • 0,8–1 g/kg mc. w pierwszym dniu leczenia, dawkę można powtórzyć jeden raz w ciągu 3 dni. • 0,4 g/kg mc. na dobę przez dwa do pięciu dni.
Leczenie można powtórzyć w przypadku nawrotu choroby.
Zespół Guillain Barré: 0,4 g/kg mc./dobę przez 5 dni.
Zespół Kawasaki: Należy podać 1,6 – 2,0 g/kg mc. w dawkach podzielonych przez 2 - 5 dni lub 2,0 g/kg mc. w jednorazowej dawce. Równocześnie należy podawać pacjentowi kwas acetylosalicylowy.
Zalecenia odnośnie dawkowania zebrane są w poniższej tabeli:
Wskazanie Dawka Częstość podawania Leczenie substytucyjne w zespołach pierwotnych niedoborów odporności
Leczenie substytucyjne w zespołach wtórnych niedoborów odporności
Wrodzony zespół AIDS
Wcześniaki z małą masą urodzeniową (niemowlęta do 7 dnia życia)
Hipogammaglobulinemia (<4 g/l) u pacjentów po alogenicznym przeszczepie komórek macierzystych
- Leczenie zakażeń i profilaktyka choroby przeszczep przeciw gospodarzowi -Trwały niedobór wytwarzania przeciwciał dawka początkowa:
następnie:
0,2 – 0,4 g/kg mc.
0,5 g/kg mc.
0,2 – 0,4 g/kg mc.
co 3 – 4 tygodnie do uzyskania poziomu IgG co najmniej 5,0 – 6,0 g/l
co 3 – 4 tygodnie do uzyskania poziomu IgG co najmniej 5,0 – 6,0 g/l
co 3 – 4 tygodnie
kolejne 5 wlewów co 14 dni lub do czasu wypisu ze szpitala
co 3 – 4 tygodnie do uzyskania poziomu IgG co najmniej 5,0 g/l
raz na tydzień, zaczynając od 7 dnia przed i kontynuując do 3 miesięcy po przeszczepie
raz na miesiąc do czasu przywrócenia prawidłowego poziomu przeciwciał Immunomodulacja:
Pierwotna małopłytkowość immunologiczna (ITP)
Zespół Guillain Barré
Choroba Kawasaki
0,8 – 1,0 g/kg mc. lub 0,4 g/kg mc./dobę
0,4 g/kg mc./dobę
1,6 – 2,0 g/kg mc.
lub 2,0 g/kg mc.
Pierwszego dnia, z możliwością powtórzenia w przeciągu 3 dni
przez 2 – 5 dni
przez 5 dni
w kilku dawkach podzielonych przez 2 – 5 dni w połączeniu z kwasem acetylosalicylowym
jako pojedyncza dawka w połączeniu z kwasem acetylosalicylowym
Dzieci i młodzież Dawkowanie u dzieci i młodzieży (0–18 lat) nie różni się od dawkowania u dorosłych, ponieważ w przypadku każdego ze wskazań, dawkowanie jest określane na podstawie masy ciała i dostosowane do odpowiedzi klinicznej w stanach wymienionych powyżej.
Sposób podawania Do podawania dożylnego.
Niektóre działania niepożądane, takie jak ból głowy i nagłe zaczerwienienie twarzy mogą być związane z szybkością infuzji. Zmniejszenie szybkości infuzji lub jej zatrzymanie zazwyczaj powoduje ustąpienie objawów. Wtedy infuzja może zostać wznowiona z szybkością, która nie spowoduje ponownego pojawienia się objawów (patrz punkt 4.8).
Jeśli jest to możliwe, zaleca się podawanie 10% roztworów gammaglobulin do żył zgięcia łokciowego. Może to zmniejszyć prawdopodobieństwo dyskomfortu, odczuwanego przez pacjenta w miejscu podania.
GAMMAGARD S/D w postaci 5% roztworu (50 mg/ml) należy podawać dożylnie z początkową szybkością 0,5 ml/kg mc./godzinę. Ogólnie zaleca się, aby u pacjentów rozpoczynających leczenie produktem Gammagard S/D lub przy zmianie immunogloguliny dożylnej jednego wytwórcy na Gammagard S/D, rozpoczynać podawanie z najmniejszą szybkością, a następnie zwiększać ją do szybkości maksymalnej, jeśli pacjenci tolerują kilka wlewów podanych ze średnią szybkością (patrz także punkt 4.4).
GAMMAGARD S/D może być rekonstytuowany w wodzie do wstrzykiwań do uzyskania 5% (50 mg/ml) lub 10% (100 mg/ml) roztworu białka.
Jeżeli wlew jest dobrze tolerowany, szybkość podawania można stopniowo zwiększać do wartości maksymalnej 4,0 ml/kg mc./godzinę. W przypadku pacjentów, którzy dobrze tolerują podawanie 5% roztworu GAMMAGARD S/D z szybkością 4 ml/kg/godzinę, można rozpocząć podawanie roztworu 10% z początkową szybkością 0,5 ml/kg mc./godzinę. Jeżeli nie wystąpią żadne objawy niepożądane szybkość wlewu można stopniowo zwiększać, maksymalnie do 8 ml/kg mc. /godzinę.
W przypadku zmiany z roztworu 5% na 10 %, szybkość podawania roztworu 10% należy początkowo zmniejszyć tak, aby uzyskać porównywalną szybkość podawania białka IgG.
4.3 Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1
Nadwrażliwość na ludzkie immunoglobuliny, szczególnie u pacjentów posiadających przeciwciała przeciw IgA.
GAMMAGARD S/D zawiera nie więcej niż 3 mikrogramy IgA na ml w 5% roztworze. GAMMAGARD S/D jest przeciwwskazany u pacjentów z potwierdzoną reakcją anafilaktyczną lub ciężką nadwrażliwością na GAMMAGARD S/D zawierający < 3 mikrogramy IgA na ml w 5% roztworze.
4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania
5% roztwór produktu leczniczego GAMMAGARD S/D zawiera 21,7 mg glukozy na dawkę. Należy wziąć to pod uwagę w przypadku pacjentów z utajoną cukrzycą, (u których mogłaby wystąpić przemijająca glikozuria), u pacjentów z cukrzycą lub u pacjentów na diecie z niską zawartością cukru. Informacje dotyczące ostrej niewydolności nerek, patrz poniżej.
Wystąpienie niektórych poważnych działań niepożądanych może być związane z szybkością wlewu dożylnego. Należy ściśle przestrzegać zalecanej szybkości wlewu podanej w punkcie 4.2 „Sposób podawania.” W czasie podawania produktu, pacjent musi być pod stałą obserwacją. Niektóre działania niepożądane mogą występować częściej: - w przypadku dużej szybkości wlewu; - u pacjentów z hipo- lub agammaglobulinemią z niedoborem lub bez niedoboru IgA; - u pacjentów z niedoborem odporności po raz pierwszy przyjmujących normalne ludzkie immunoglobuliny lub w rzadkich przypadkach, jeżeli zmieniono produkt immunoglobulin na inny, lub w przypadku długiej przerwy od ostatniego podania.
W wielu przypadkach można uniknąć wystąpienia możliwych powikłań upewniając się, że: • pacjenci nie są uczuleni na normalną ludzką immunoglobulinę, podając produkt po raz pierwszy w powolnym wlewie (0,5 do 1 ml/kg mc./godz.); • w trakcie podawania produktu leczniczego pacjenci są pod wnikliwą obserwacją pod kątem wystąpienia jakichkolwiek objawów. Szczególną uwagę należy poświęcić pacjentom, którzy otrzymują ludzkie immunoglobuliny po raz pierwszy, pacjentom, którzy wcześniej otrzymywali inny dożylny produkt immunoglobulin (IVIg) lub gdy od ostatniego podania upłynął długi czas. W celu wykrycia potencjalnych oznak działań niepożądanych pacjenci ci powinni być obserwowani w trakcie pierwszego wlewu i przez godzinę od jego zakończenia. Wszyscy inni pacjenci powinni być obserwowani co najmniej przez 20 minut po podaniu produkt leczniczego. • przed podaniem produktu leczniczego pacjentom chorym na cukrzycę jawną lub ukrytą z przejściową glukozurią oraz pacjentom na diecie z niską zawartością cukru uwzględniono zawartość glukozy w produkcie (maksymalna zawartość 0,4 g/g IgG).
Podając dożylny produkt immunoglobulin IVIg należy u wszystkich pacjentów: - zapewnić dostateczne nawodnienie pacjenta przed rozpoczęciem wlewu IVIg - monitorować ilość wydalanego moczu - monitorować poziom kreatyniny w surowicy - unikać jednoczesnego stosowania leków moczopędnych pętlowych.
W przypadku wystąpienia objawów niepożądanych należy zmniejszyć szybkość podawania lub przerwać wlew. Sposób postępowania zależy od rodzaju i ciężkości obserwowanych objawów ubocznych. W przypadku wstrząsu należy zastosować standardowe postępowanie lecznicze w takiej sytuacji.
Nadwrażliwość Prawdziwe objawy nadwrażliwości występują sporadycznie. Mogą pojawić się w bardzo rzadkich przypadkach niedoboru IgA z występowaniem przeciwciał przeciwko IgA.
Ci pacjenci powinni być leczeni jedynie, gdy ich niedobór IgA jest związany z niedoborem immunologicznym, który powinien być leczony immunoglobulinami dożylnymi.
Normalne ludzkie immunoglobuliny rzadko mogą wywołać reakcje anafilaktyczną ze spadkiem ciśnienia, nawet u pacjentów, którzy wcześniej dobrze tolerowali leczenie tego typu produktami. U pacjentów, u których występują przeciwciała przeciwko IgA lub z niedoborem IgA, jako pierwotnej przyczyny niedoborów immunoglobulin, dla których jest wskazane leczenie IVIg, może występować zwiększone ryzyko reakcji anafilaktycznej. Anafilaksja po zastosowaniu produktu leczniczego Gammagard S/D była raportowana, nawet przy małej zawartości IgA ( patrz punkt 4.8). Pacjenci, u których wystąpiła ciężka reakcja nadwrażliwości powinni otrzymywać Gammagard S/D ze szczególną ostrożnością i jedynie, gdy jest dostępna opieka medyczna stosowana w reakcjach zagrażających życiu.
Epizody zatorowo-zakrzepowe Istnieją kliniczne dowody potwierdzające związek pomiędzy leczeniem IVIg (w tym produktem leczniczym GAMMAGARD S/D) i epizodami zakrzepowymi i zakrzepowo-zatorowymi, takimi jak zawał mięśnia sercowego, incydent naczyniowo-mózgowy, zakrzepica żył głębokich i zatorowość płucna; przypuszcza się, że ich występowanie jest związane z relatywnym wzrostem lepkości krwi wskutek wysokiej podaży immunoglobulin u pacjentów z grup ryzyka.
Należy zachować ostrożność, przepisując i podając wlewy dożylne IVIg u pacjentów z nadwagą oraz u pacjentów z istniejącymi czynnikami ryzyka wystąpienia epizodów zakrzepowych (podanymi w wywiadzie takie jak: miażdżyca naczyń, obecność licznych czynników ryzyka kardiologicznego, podeszły wiek, nieprawidłowa pojemność minutowa serca, rozpoznana lub podejrzewana nadlepkość krwi, na przykład podczas odwodnienia lub występowania paraprotein, chorób przebiegających z nadkrzepliwością, okresy długotrwałego unieruchomienia, otyłość, cukrzyca, nabyte lub wrodzone zaburzenia zakrzepowe, choroby naczyń, epizody zakrzepowe lub zakrzepowo-zatorowe).
U pacjentów z ryzykiem wystąpienia działań niepożądanych o charakterze zatorowo-zakrzepowym GAMMAGARD S/D należy podawać z minimalną szybkością wlewu i w najmniejszej stosowanej dawce.
Należy zapewnić odpowiednie nawodnienie pacjentów przed podaniem produktu leczniczego. Pacjentów z ryzykiem nadmiernej lepkości krwi należy monitorować pod kątem oznak oraz objawów zakrzepicy oraz ocenić lepkość krwi.
Ostra niewydolność nerek U pacjentów leczonych IVIg odnotowano przypadki ciężkich reakcji niepożądanych dotyczących nerek. Obejmują one: ostrą niewydolność nerek, ostrą martwicę kanalików nerkowych, nefropatię kanalików bliższych i nerczycę osmotyczną. U większości pacjentów wykryto występowanie czynników ryzyka, takich jak: istniejąca niewydolność nerek, cukrzyca, hipowolemia, nadwaga, jednoczesne przyjmowanie leków uszkadzających czynność nerek (nefrotoksycznych), wiek powyżej
W przypadku wystąpienia zaburzenia czynności nerek należy rozważyć przerwanie podawania dożylnych produktów immunoglobulin.
Chociaż doniesienia o zaburzeniu czynności nerek i ostrej niewydolności nerek odnotowuje się podczas stosowania wielu dopuszczonych do obrotu dożylnych immunoglobulin, zawierających różne substancje pomocnicze takie jak sacharozę, glukozę i maltozę, znacznie częściej zdarza się to po zastosowaniu produktów zawierających sacharozę, jako stabilizator. U pacjentów z grup ryzyka można rozważać użycie produktów, które nie zawierają sacharozy. GAMMAGARD S/D nie zawiera sacharozy ani maltozy.
U pacjentów z ryzykiem wystąpienia ostrej niewydolności nerek, IVIg powinny być podawane z minimalną szybkością wlewu i w najmniejszej stosowanej dawce.
Ostre poprzetoczeniowe uszkodzenie płuc U pacjentów otrzymujących IVIg notowano niekardiogenny obrzęk płuc (ostre poprzetoczeniowe uszkodzenie płuc — ang. Transfusion Related Acute Lung Injury, TRALI).
Aseptyczne zapalenie opon mózgowych W związku z terapią IVIg (w tym produktem leczniczym Gammagard S/D) zgłaszano zespół aseptycznego zapalenia opon mózgowych (ang. aseptic meningitis syndrome, AMS). Przerwanie terapii produktem IVIg może powodować remisję AMS w ciągu kilku dni bez następstw. Zespół z reguły rozpoczynał się w ciągu od kilku godzin do 2 dni po terapii produktem IVIg. • W badaniach płynu mózgowo-rdzeniowego często stwierdza się pleocytozę do kilku tysięcy komórek na mm 3 , głównie granulocytów, oraz stężenia białka podwyższone do kilkuset mg/dl. • AMS może występować częściej u kobiet.
Dodatkowe ostrzeżenia: Gammagard S/D zawiera przeciwciała grup krwi, które mogą działać jak hemolizyny i indukować w warunkach in vivo powlekanie krwinek czerwonych immunoglobulinami. Może to powodować dodatnią bezpośrednią reakcję antyglobulinową (test Coombsa). Niedokrwistość hemolityczna może rozwinąć się z opóźnieniem w konsekwencji leczenia produktem Gammagard S/D w związku ze zwiększoną sekwestracją czerwonych krwinek: zgłaszano ostrą hemolizę, związaną z hemolizą wewnątrznaczyniową. Następujące czynniki ryzyka mogą by związane z występowaniem hemolizy: duże dawki (pojedyncze podanie lub dawka podzielona na kilka dni) oraz grupa krwi inna niż grupa ,,0”. U pojedynczych pacjentów występowanie stanu zapalnego może zwiększać ryzyko hemolizy, ale jego rola w tym procesie nie jest pewna.
Hiperproteinemia U pacjentów otrzymujących leczenie produktem IVIg może pojawić się hiperproteinemia oraz zwiększona lepkość surowicy.
Podaż sodu Ilość sodu w maksymalnej dziennej dawce może wymiernie zwiększyć dzienną dopuszczalną dawkę sodu w diecie u pacjentów na diecie niskosodowej. U tych pacjentów, ilość sodu pochodzącą z produktu należy obliczyć i wziąć po uwagę określając ilość przyjmowanego sodu w diecie.
GAMMAGARD S/D zawiera 0,85% NaCl tj. około 3340 mg sodu w litrze 5% roztworu. Pacjent o wadze 70 kg przyjmujący dawkę 1g/kg mc. (1,4 l) otrzymałby 4 676 mg sodu.
Przenoszenie czynników zakaźnych GAMMAGARD S/D wytwarzany jest z ludzkiego osocza. Standardowe działania w celu zapobiegania zakażeniom w związku ze stosowaniem produktów leczniczych przygotowywanych z ludzkiej krwi lub osocza obejmują selekcję dawców, badania przesiewowe poszczególnych pobranych próbek bądź całych pul osocza w kierunku swoistych markerów zakażenia oraz wprowadzenie skutecznych etapów procesu produkcji w celu unieczynnienia / usunięcia wirusów. Pomimo to w przypadku podawania produktów leczniczych przygotowywanych z ludzkiej krwi lub osocza nie można całkowicie wykluczyć możliwości przeniesienia czynników zakaźnych. Odnosi się to również do nieznanych lub niedawno wykrytych wirusów oraz innych patogenów, takich jak patogen choroby Creutzfeldt-Jakoba (CJD).
Podejmowane środki uznawane są za skuteczne wobec wirusów osłonkowych, takich jak wirus nabytego niedoboru odporności (HIV), wirus zapalenia wątroby typu B (HBV) i wirus zapalenia wątroby typu C (HCV), a także wirusów bezosłonkowych wirus zapalenia wątroby typu A (HAV) i parwowirus B19.
Doświadczenia kliniczne przemawiają za brakiem przypadków transmisji wirusa zapalenia wątroby typu A czy parwowirusa B19 podczas podawania produktu immunoglobulin; przypuszcza się, że zawartość przeciwciał ma istotny udział w ochronie przeciwko tym wirusom.
Szczególnie zaleca się, aby po każdorazowym podaniu GAMMAGARD S/D odnotowywać nazwę i numer serii produktu, w celu możliwości powiązania pacjenta z daną serią produktu.
Selektywny niedobór IgA
Immunoglobuliny IVIg nie są wskazane u pacjentów z selektywnym niedoborem IgA, u których niedobór IgA stanowi jedyną nieprawidłowość.
Interakcje z testami serologicznymi Po podaniu wlewu dożylnego immunoglobulin, przemijające zwiększenie poziomu we krwi różnorodnych biernie przeniesionych przeciwciał może skutkować fałszywie dodatnimi wynikami testów serologicznych, dotyczących np. WZW A, WZW B, odry i ospy wietrznej. Bierna transmisja przeciwciał przeciwko antygenom erytrocytów, np. antygenom A, B, D, może zakłócać wyniki niektórych testów serologicznych w kierunku przeciwciał reagujących z krwinkami czerwonymi, na przykład testu antyglobulinowego (testu Coombs’a).
Podawanie ludzkich immunoglobulin może powodować fałszywie dodatnie wyniki oznaczania obecności beta-D-glukanów w surowicy w diagnostyce zakażeń grzybiczych; ten stan może się utrzymywać przez dłuższy czas po infuzji produktu.
4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji
Szczepionki zawierające żywe, atenuowane wirusy Podanie ludzkich immunoglobulin może osłabiać immunogenność niektórych szczepionek zawierających żywe, atenuowane wirusy, takie jak wirusy odry, różyczki, świnki i ospy wietrznej przez okres od 6 tygodni nawet do 3 miesięcy. Szczepienie szczepionkami zawierającymi żywe, atenuowane wirusy powinno być zatem przeprowadzane dopiero po 3 miesiącach od ostatniego podania produktu GAMMAGARD S/D. W przypadku szczepionki przeciwko odrze skuteczność immunizacji może być osłabiona aż do roku. Dlatego też przed podaniem szczepionki przeciwko odrze należy sprawdzić u pacjenta poziom przeciwciał.
Dzieci i młodzież Nie ma badań interakcji produktu leczniczego GAMMAGARD S/D prowadzonych w grupie dzieci i młodzieży.
4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację
Ciąża Bezpieczeństwo stosowania GAMMAGARD S/D u kobiet w ciąży nie zostało ustalone w badaniach klinicznych i dlatego należy zachować ostrożność podczas podawania kobietom w ciąży i matkom karmiącym. Wykazano, że produkty IVIg podawane matce przenikają przez łożysko, co nasila się podczas trzeciego trymestru ciąży . Doświadczenie kliniczne ze stosowaniem immunoglobulin sugeruje, że nie należy oczekiwać szkodliwego wpływu na przebieg ciąży ani na płód i noworodka.
Karmienie piersią Immunoglobuliny są wydzielane do mleka matek karmiących i mogą uczestniczyć w ochronie noworodków przed patogenami przedostającymi się przez błony śluzowe.
Płodność Doświadczenie kliniczne z immunoglobulinami sugeruje, że nie należy oczekiwać ich szkodliwego wpływu na płodność.
4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn
Niektóre działania niepożądane związane z produktem GAMMAGARD S/D mogą pogarszać zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Pacjenci doświadczający podczas leczenia działań niepożądanych powinni poczekać na ich ustąpienie przed rozpoczęciem prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.
4.8 Działania niepożądane
Podsumowanie profilu bezpieczeństwa Podczas stosowania normalnej ludzkiej immunoglobuliny do podawania dożylnego sporadycznie mogą wystąpić takie objawy uboczne jak dreszcze, ból głowy, zawroty głowy, gorączka, wymioty, reakcje alergiczne, nudności, bóle stawów, obniżenie ciśnienia krwi oraz umiarkowany ból pleców.
Rzadko podanie normalnych ludzkich immunoglobulin może powodować nagły spadek ciśnienia krwi, a w pojedynczych przypadkach wstrząs anafilaktyczny, nawet jeśli pacjent nie wykazywał objawów nadwrażliwości w czasie poprzednich wlewów.
Podczas podawania immunoglobuliny ludzkiej normalnej obserwowano przypadki przemijającego jałowego zapalenia opon mózgowych i rzadkie przypadki przemijających reakcji skórnych (w tym tocznia rumieniowatego skórnego - częstość nieznana). Przemijające reakcje hemolityczne były obserwowane szczególnie u pacjentów, którzy mieli grupę krwi A, B lub AB. Rzadko, po leczeniu dużymi dawkami IVIg rozwijała się niedokrwistość hemolityczna wymagająca przetoczenia krwi (patrz też punkt 4.4).
Obserwowano ponadto wzrost poziomu kreatyniny we krwi i ( lub) ostrą niewydolność nerek.
Bardzo rzadko: Obserwowano reakcje zakrzepowo-zatorowe, takie jak zawał serca, udar, zatorowość płucna i zakrzepica żył głębokich.
Z doświadczenia klinicznego wynika, że podawanie dożylne ludzkich immunoglobulin może mieć związek z występowaniem stanów zakrzepowych. Ponieważ przyczyna tego nie jest znana, należy zachować szczególną ostrożność podczas przepisywania i podawania dożylnych immunoglobulin pacjentom, u których odnotowywano przypadki lub stwierdzono czynniki predysponujące do rozwoju choroby sercowo-naczyniowej i stanów zakrzepowych. Analiza raportów działań niepożądanych wykazała, że duża szybkość wlewu może być czynnikiem zwiększającym ryzyko zamknięcia światła naczyń.
Tabelaryczne podsumowanie działań niepożądanych Tabele zbiorcze poniżej przedstawiają klasyfikację układów i narządów MedDRA ( SOC - System Organ Class oraz zalecanej terminologii - Preferred Term Level).
Częstości występowania oceniano według następującej konwencji: bardzo często (≥ 1/10); często (≥ 1/100 do < 1/10); niezbyt często (≥ 1/1000 do < 1/100); rzadko (≥ 1/10 000 do < 1/1000); bardzo rzadko (< 1/10 000); częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych).
W obrębie każdej grupy o określonej częstości występowania objawy niepożądane są wymienione w kolejności zmniejszającego się nasilenia.
Działania niepożądane zgłoszone podczas badań klinicznych
Działania niepożądane zostały zgłoszone w kluczowym badaniu klinicznym z zastosowaniem produktu leczniczego GAMMAGARD S/D oraz z badania IV fazy, oceniającego ciężkość i średnioterminowe bezpieczeństwo stosowania GAMMAGARD S/D.
Działania niepożądane zgłoszone w badaniach klinicznych po podaniu GAMMAGARD S/D Klasyfikacja układów i narządów MedDRA Termin zalecany przez MedDRA (wersja 19.0) Częstość działań niepożądanych* Zakażenia i zarażenia pasożytnicze Grypa Niezbyt często Zaburzenia metabolizmu i odżywiania Zmniejszenie apetytu Niezbyt często Zaburzenia psychiczne Lęk, pobudzenie Niezbyt często Zaburzenia układu nerwowego Ból głowy Często Letarg Niezbyt często Zaburzenia oka Zamazane widzenie Niezbyt często Zaburzenia serca Przyspieszone bicie serca Niezbyt często Zaburzenia naczyniowe Zaczerwienienie twarzy Często Wahania ciśnienia tętniczego krwi Niezbyt często
Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia Duszność, krwawienie z nosa Niezbyt często
Zaburzenia żołądka i jelit Wymioty, nudności Często Biegunka, zapalenie jamy ustnej, ból górnej części brzucha, uczucie dyskomfortu w nadbrzuszu Niezbyt często Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Pokrzywka, świąd, zimne poty, nadmierne pocenie się Niezbyt często Działania niepożądane zgłoszone w badaniach klinicznych po podaniu GAMMAGARD S/D Klasyfikacja układów i narządów MedDRA Termin zalecany przez MedDRA (wersja 19.0) Częstość działań niepożądanych* Zaburzenia mięśniowo- szkieletowe i tkanki łącznej Bóle pleców, kurcze mięśni, bóle kończyn Niezbyt często Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania Osłabienie, dreszcze, gorączka Często Ból w klatce piersiowej, osłabienie, ból, uczucie dyskomfortu w klatce piersiowej, złe samopoczucie, uczucie zimna, uczucie gorąca, dolegliwości grypopodobne, rumień w miejscu podania produktu leczniczego, wynaczynienie w miejscu podania, ból w miejscu podania Niezbyt często Badania diagnostyczne Podwyższone ciśnienie krwi
Niezbyt często *w przeliczeniu na wlew
Działania niepożądane zgłoszone po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu
Następujące działania niepożądane zostały zgłoszone po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu.
Zakażenia i zarażenia pasożytnicze: aseptyczne zapalenie opon mózgowych
Zaburzenia krwi i układu chłonnego: hemoliza, niedokrwistość, trombocytopenia, limfadenopatia
Zaburzenia układu immunologicznego: reakcja anafilaktyczna lub anafilaktoidalna, wstrząs anafilaktyczny, nadwrażliwość
Zaburzenia układu nerwowego: incydent naczyniowo-mózgowy, przemijający napad niedokrwienny, drgawki, migrena, zawroty głowy, parestezje, omdlenie, drżenie, krwotok do ośrodkowego układu nerwowego
Zaburzenia psychiczne: niepokój
Zaburzenia oka: zakrzepica naczyń siatkówki, zaburzenie widzenia, ból oka, światłowstręt
Zaburzenia serca: zawał serca, sinica, tachykardia, bradykardia
Zaburzenia naczyniowe: zakrzepowe zapalenie żył, zakrzepica żyły głównej, zakrzepica żył głębokich, zakrzepica tętnic, niedociśnienie, nadciśnienie, bladość
Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: zatorowość płucna, obrzęk płuc, niedotlenienie krwi, skurcz oskrzeli, świszczący oddech, hiperwentylacja, ucisk w gardle, kaszel
Zaburzenia żołądka i jelit: ból brzucha, niestrawność
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: zapalenie wątroby (nieinfekcyjne zapalenie wątroby)
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: obrzęk naczynioruchowy, zapalenie skóry, rumień wysypka
Zaburzenia mięśniowo szkieletowe i tkanki łącznej: bóle stawów, bóle mięśni
Zaburzenia nerek i układu moczowego: niewydolność nerek
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: reakcje w miejscu podania, osłabienie, obrzęk
Badania diagnostyczne: dodatni bezpośredni odczyn Coombsa
Informacje o bezpieczeństwie stosowania z uwagi na możliwość przenoszenia czynników zakażających zamieszczono w punkcie 4.4.
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181 C 02-222 Warszawa Tel.: + 48 22 49 21 301 Faks: + 48 22 49 21 309 e-mail: [email protected]
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
4.8 Przedawkowanie
Przedawkowanie może prowadzić do nadmiernego obciążenia ustroju płynami i wzrostu lepkości krwi, zwłaszcza u pacjentów z grup ryzyka, w tym osób w podeszłym wieku oraz pacjentów z niewydolnością serca lub nerek.
5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE
5.1 Właściwości farmakodynamiczne
Grupa farmakoterapeutyczna: surowice odpornościowe i immunoglobuliny: immunoglobuliny, normalne ludzkie, do podawania dożylnego, Kod ATC: J06BA02.
GAMMAGARD S/D zawiera głównie niezmienione funkcjonalnie cząsteczki immunoglobuliny G (IgG) z szerokim zakresem przeciwciał przeciwko czynnikom zakaźnym.
GAMMAGARD S/D zawiera przeciwciała IgG obecne w normalnej populacji. Wytwarzany jest z pulowanego osocza pochodzącego od co najmniej 1000 dawców. Skład podklas IgG w produkcie jest bardzo zbliżony do składu podklas IgG normalnego ludzkiego osocza. Odpowiednie dawki produktu mogą przywrócić obniżony poziom immunoglobulin G do wartości prawidłowych.
Mechanizm działania we wskazaniach innych niż leczenie substytucyjne nie jest w pełni wyjaśniony; przypuszcza się, że może mieć podłoże immunomodulacyjne.
5.2 Właściwości farmakokinetyczne
GAMMAGARD S/D natychmiast po podaniu dożylnym osiąga pełną biodostępność w krążeniu pacjenta. Dosyć szybko ulega dystrybucji pomiędzy osoczem i płynem zewnątrznaczyniowym, po ok. 3-5 dniach ustala się stan równowagi pomiędzy przestrzenią wewnątrz- i zewnątrznaczyniową.
Okres półtrwania GAMMAGARD S/D wynosi ok. 37,7±15 dni. Okres ten może być różny u poszczególnych pacjentów, szczególnie przy pierwotnych niedoborach immunologicznych.
Immunoglobuliny IgG i utworzone z IgG kompleksy ulegają degradacji w komórkach układu siateczkowo-śródbłonkowego.
5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie
Immunoglobuliny są naturalnymi składnikami ludzkiego ciała.
Bezpieczeństwo stosowania GAMMAGARD S/D udowodnione zostało w badaniach nieklinicznych. Dane niekliniczne oparte na wynikach konwencjonalnych badań farmakologicznych dotyczących bezpieczeństwa stosowania oraz genotoksyczności nie wykazały szczególnego zagrożenia dla człowieka.
Doświadczenie kliniczne nie dostarcza dowodów możliwego działania rakotwórczego immunoglobulin, wobec powyższego nie przeprowadzano badań eksperymentalnych u gatunków heterogenicznych.
6. DANE FARMACEUTYCZNE
6.1 Wykaz substancji pomocniczych
Proszek: Albumina ludzka (0,06 g/g IgG) Glicyna Sodu chlorek Glukoza jednowodna
Rozpuszczalnik: woda do wstrzykiwań
6.2 Niezgodności farmaceutyczne
Nie wolno mieszać GAMMAGARD S/D z innymi produktami leczniczymi. Zaleca się, aby GAMMAGARD S/D podawać osobno, w przypadku gdy pacjent przyjmuje jednocześnie inne produkty lecznicze.
6.3 Okres ważności
Wykazano, że po rekonstytucji GAMMAGARD S/D zachowuje stabilność chemiczną i fizyczną przez natychmiast. Za czas i sposób przechowywania do momentu podania odpowiada użytkownik produktu leczniczego, nie należy jednak przechowywać dłużej niż 24 godziny w temperaturze 2°C - 8°C, o ile roztwór sporządzono w kontrolowanych i zwalidowanych warunkach aseptycznych.
6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania
Przechowywać w temperaturze poniżej 25°C. Nie zamrażać, fiolka z rozpuszczalnikiem może pęknąć. Fiolki przechowywać w zewnętrznym opakowaniu kartonowym w celu ochrony przed światłem. Nie używać po terminie ważności. Warunki przechowywania produktu po rekonstytucji, patrz punkt 6.3.
6.5 Rodzaj i zawartość opakowania
Fiolki z proszkiem i rozpuszczalnikiem do wszystkich dawek wykonane są ze szkła typu I. Fiolki z proszkiem i rozpuszczalnikiem zamknięte są korkami z gumy bromobutylowej, pokrytymi silikonem.
GAMMAGARD S/D dostępny jest w opakowaniach po 5,0 g i 10,0 g.
Każde opakowanie GAMMAGARD S/D 5,0 g i 10 g: zawiera fiolkę z 5,0 g lub 10 g proszku, fiolkę z rozpuszczalnikiem (odpowiednio 96 ml lub 192 ml wody do wstrzykiwań), przyrząd do przenoszenia, zestaw do podawania wyposażony w filtr.
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
6.6 Specjalne środki dotyczące usuwania i przygotowania produktu leczniczego do stosowania
Jeżeli sporządzanie roztworu odbywa się w warunkach aseptycznych poza komorą z nawiewem laminarnym, podawanie należy rozpocząć tak szybko jak to możliwe, ale nie później niż 2 godziny po sporządzeniu roztworu. Jeżeli sporządzanie roztworu odbywa się w warunkach aseptycznych w komorze z nawiewem laminarnym, gotowy produkt można przechowywać w warunkach chłodniczych (2-8 o C), do 24 godzin. Jeżeli warunki te nie są spełnione, sterylność rozpuszczonego produktu może nie być utrzymana. Fiolki z niezużytym roztworem należy wyrzucić.
Proszek powinien całkowicie rozpuścić się w ciągu 30 minut. Produkt przed podaniem należy ogrzać do temperatury pokojowej lub temperatury ciała.
Przed rekonstytucją, proszek powinien być białym lub bladożółtym proszkiem bez widocznych, obcych cząstek. Produkt po rekonstytucji należy ocenić wzrokowo przed podaniem pod kątem obecności cząstek stałych lub zmiany barwy. Roztwór powinien być klarowny lub lekko opalizujący i bezbarwny lub bladożółty. Nie należy stosować roztworów, które są mętne lub zawierają osad.
Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami.
Rekonstytucja – stosować zasady aseptyki:
zestaw 5 g; 10 g
A. roztwór 5%:
1. Doprowadzić GAMMAGARD S/D oraz wodę do wstrzykiwań (rozpuszczalnik) do temperatury
pokojowej. Temperaturę tę należy utrzymywać do uzyskania całkowitego rozpuszczenia proszku.2. Usunąć wieczko z fiolki z proszkiem i fiolki z rozpuszczalnikiem w celu odsłonięcia środkowej
części gumowych korków.3. Zdezynfekować powierzchnie gumowych korków roztworem bakteriobójczym.
4. Zdjąć kapturek ochronny z jednego końca przyrządu do przenoszenia.
5. Umieścić fiolkę z rozpuszczalnikiem na płaskiej powierzchni,
trzymając fiolkę tak, aby zapobiec jej wyślizgnięciu się, przebić prostopadle środek gumowego korka fiolki z rozpuszczalnikiem ostrzem przyrządu do przenoszenia.6. Mocno dociskając przyrząd do przenoszenia upewnić się, że
kołnierz całkowicie został umieszczony w przyrządzie. UWAGA: Wkłucie ostrza poza środek korka może spowodować przemieszczenie korka.7. Usunąć z drugiego końca osłonę ostrza przyrządu do przenoszenia. Trzymać przyrząd do
przenoszenia, tak aby zapobiec jego wyślizgnięciu się.8. Fiolkę trzymać mocno i pod kątem około 45 stopni.
Fiolkę z rozpuszczalnikiem i dołączonym przyrządem do przenoszenia pochylić do fiolki z proszkiem (pod katem około 45 stopni) i mocno wkłuć przyrząd do przenoszenia w środkową cześć gumowego korka fiolki z proszkiem.Uwaga: Odwrócić szybko fiolkę z rozpuszczalnikiem i dołączonym przyrządem do przenoszenia do fiolki z proszkiem, w celu uniknięcia rozlania rozpuszczalnika. Uwaga: Wkłucie ostrza poza środek korka może spowodować przemieszczenie korka i utratę próżni.
9. Rozpuszczalnik szybko przepłynie do fiolki z proszkiem. Po zakończeniu
przenoszenia rozpuszczalnika, odłączyć pustą fiolkę po rozpuszczalniku wraz z przyrządem do przenoszenia od fiolki z proszkiem. Przyrząd do przenoszenia wyrzucić po jednorazowym użyciu.10. Dokładnie zwilżyć suchy proszek poprzez pochylenie lub odwrócenie i ostrożne obracanie
fiolką. Nie wstrząsać. Nie dopuścić do spienienia roztworu.11. Powtarzać delikatne mieszanie poprzez obracanie zawartość fiolki tak długo jak
nierozpuszczony produkt jest widoczny.B. roztwór 10% Postępowanie zgodne z wcześniejszym opisem w punkach 1-3 części A.
4. Rekonstytucja proszku z zastosowaniem odpowiedniej objętości rozpuszczalnika za pomocą
jałowej igły do podawania podskórnego oraz strzykawki. Do uzyskania 10% roztworu z 5,0 g proszku potrzebne jest 48 ml rozpuszczalnika, z 10 g proszku potrzebne jest 96 ml rozpuszczalnika. Zachowując zasady aseptyki należy pobrać potrzebną objętość rozpuszczalnika do jałowej strzykawki z igłą do podawania podskórnego. Wyrzucić napełnioną strzykawkę.5. Wykorzystując pozostałą w fiolce objętość rozpuszczalnika, wykonywać czynności 4-11
wcześniej podane w instrukcji w części A.Podawanie – stosować zasady aseptyki:
zestaw 5 g; 10 g
Podać roztwór zgodnie z instrukcją użycia załączoną do zestawu do podawania dożylnego, który znajduje się w każdym opakowaniu. W przypadku zastosowania innego zestawu należy upewnić się, czy zawiera on podobny filtr.
7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA
DOPUSZCZENIE DO OBROTUTakeda Pharma Sp. z o.o. ul. Prosta 68 00-838 Warszawa
8. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIAData wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 22 marca 1988 r. Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 09 lipca 2013 r.