Karbagen
Oxcarbazepinum
Tabletki powlekane 300 mg | Oxcarbazepinum 300 mg
McDermott Laboratories Ltd. T/A Gerard Laboratories Mylan Hungary Kft., Irlandia Węgry
Ulotka
Ulotka dołączona do opakowania: informacja dla pacjenta Karbagen, 150 mg, tabletki powlekane Karbagen, 300 mg, tabletki powlekane Karbagen, 600 mg, tabletki powlekane Oxcarbazepinum NaleĪy uwaĪnie zapoznaü siĊ z treĞcią ulotki przed zastosowaniem leku, poniewaĪ zawiera ona informacje waĪne dla pacjenta. -NaleĪy zachowaü tĊ ulotkĊ, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytaü. - W razie jakichkolwiek wątpliwoĞci naleĪy zwróciü siĊ do lekarza lub farmaceuty. - Lek ten przepisano ĞciĞle okreĞlonej osobie. Nie naleĪy go przekazywaü innym. Lek moĪe zaszkodziü innej osobie, nawet jeĞli objawy jej choroby są takie same. -JeĞli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepoĪądane, w tym wszelkie objawy niepoĪądane niewymienione w tej ulotce, naleĪy powiedzieü o tym lekarzowi lub farmaceucie. Patrz punkt 4. Spis treĞci ulotki:
Lek Karbagen zawiera substancjĊ czynną okskarbazepinĊ. Karbagen naleĪy do grupy leków przeciwdrgawkowych lub przeciwpadaczkowych stosowanych w leczeniu padaczki. Lek Karbagen pomaga w kontrolowaniu drgawek lub napadów u pacjentów chorych na padaczkĊ. U osób chorych na padaczkĊ wystĊpują okresy niekontrolowanej aktywnoĞci elektrycznej mózgu. Te okresy niekontrolowanej aktywnoĞci elektrycznej mogą prowadziü do drgawek. Okskarbazepina pomaga w kontrolowaniu aktywnoĞci elektrycznej mózgu. Zmniejsza to moĪliwoĞü wystąpienia napadów drgawek. Lek Karbagen jest stosowany w leczeniu napadów czĊĞciowych z lub bez wtórnie uogólnionych napadów toniczno-klonicznych. Napady czĊĞciowe obejmują ograniczony obszar mózgu, ale mogą rozprzestrzeniü siĊ na cały mózg i mogą powodowaü uogólnione drgawki toniczno-kloniczne. Istnieją dwa typy napadów czĊĞciowych: proste i złoĪone. W prostych napadach czĊĞciowych pacjent pozostaje Ğwiadomy, podczas gdy w napadach czĊĞciowych złoĪonych ĞwiadomoĞü pacjentów ulega zmianie. Okskarbazepina jest stosowana u dorosłych i dzieci w wieku 6 lat i starszych. Zazwyczaj lekarz próbuje znaleĨü jeden lek, który bĊdzie najbardziej odpowiedni dla pacjenta (dorosłego albo dziecka). JednakĪe w ciĊĪszych przypadkach padaczki w celu kontrolowania drgawek moĪe byü niezbĊdne podawanie łącznie dwóch lub wiĊcej leków. Lek Karbagen, tabletki powlekane, moĪe byü stosowany jako jedyny lek lub w połączeniu z innymi lekami przeciwpadaczkowymi.
owrzodzenia ust (moĪe to wskazywaü na niedobór białych krwinek) •zwiĊkszenie masy ciała, uczucie zmĊczenia, wypadanie włosów, osłabienie miĊĞni, uczucie zimna (objawy niedoczynnoĞü tarczycy) •upadki Rzadkie (mogą dotyczyü nie wiĊcej niĪ 1 na 1000 pacjentów) •obrzĊk twarzy, warg, powiek, jĊzyka, gardła lub jamy ustnej, trudnoĞci w mówieniu, przełykaniu i nagła pokrzywka połączona z trudnoĞciami w oddychaniu, dusznoĞciami, Ğwiszczącym oddechem (objawy obrzĊku naczynioruchowego i reakcji anafilaktycznej) •wysypka skórna i (lub) gorączka, które mogą byü objawami osutki polekowej z eozynofilią i objawami ogólnoustrojowymi (DRESS, ang. Drug Rash with Eosinophilia and Systemic Symptoms), ostrej uogólnionej osutki krostkowej (AGEP, ang. Acute Generalized Exanthematous Pustulosis) •uczucie zmĊczenia, skrócenie oddechu podczas wysiłku, bladoĞü, ból głowy, dreszcze, zawroty głowy, czĊste zakaĪenia powodujące gorączkĊ, ból gardła, owrzodzenie jamy ustnej, łatwiejsze niĪ
lub purpurowe plamy na skórze lub niewyjaĞnione zmiany na skórze (objawy zmniejszenia liczby płytek krwi lub zmniejszenia liczby komórek krwi) •letarg, dezorientacja, drganie miĊĞni lub znaczne nasilenie drgawek (moĪliwe objawy małego stĊĪenia sodu we krwi z powodu niewłaĞciwego wydzielania ADH) (patrz punkt „OstrzeĪenia i Ğrodki ostroĪnoĞci”) Bardzo rzadkie (mogą dotyczyü nie wiĊcej niĪ 1 na 10000 pacjentów) •potencjalnie zagraĪające Īyciu wysypki skórne, takie jak nasilone zmiany pĊcherzowe na skórze i (lub) błonie Ğluzowej warg, oczu, ust, nosa i narządów płciowych oraz łuszczenie siĊ skóry z wiĊkszoĞci powierzchni ciała (objawy ciĊĪkiej reakcji nadwraĪliwoĞci, w tym zespołu Lyella,zespołu Stevensa-Johnsona, martwicy toksyczno-rozpływnej naskórka) (patrz punkt 2: „OstrzeĪenia i Ğrodki ostroĪnoĞci”) •czerwone (wilgotne), swĊdzące i nieregularne plamy podobne do wysypki podczas odry, które pojawiają siĊ najpierw na koĔczynach, czasem na twarzy i reszcie ciała. Plamki mogą tworzyü pĊcherze lub prowadziü do tworzenia uwypuklonych, czerwonych, jasno-wycentrowanych tarcz. U pacjenta moĪe wystąpiü gorączka, ból gardła, ból głowy i (lub) biegunka (rumieĔ wielopostaciowy). JeĞli takie reakcje skórne wystąpią podczas stosowania leku Karbagen, nie wolno dłuĪej stosowaü tego leku. Lekarz moĪe podjąü decyzjĊ o zaniechaniu leczenia lekiem Karbagen. • reakcje nadwraĪliwoĞci mogą równieĪ wpływaü na inne czĊĞci ciała i mogą powodowaü problemy z płucami (tj. problemy z oddychaniem lub kaszel z odksztuszaniem flegmy lub krwi), nerkami (wytwarzanie niewielkiej iloĞci lub brak wytwarzania moczu lub krew w moczu) lub wątrobą (zaburzenia w funkcjonowaniu wątroby, które są przedstawione poniĪej, jednak moĪe to równieĪ prowadziü do obrzĊku mózgu powodującego zmiany w zachowaniu lub sennoĞü). Inne objawy obejmują zmiany w obrazie krwi (opisane oddzielnie w ulotce), powiĊkszenie Ğledziony (powodując obrzĊk i ból/tkliwoĞü brzucha) lub powiĊkszenie wĊzłów chłonnych szyjnych, pachowych lub w pachwinie •czerwona plamista wysypka głównie na twarzy, której moĪe towarzyszyü zmĊczenie, gorączka, uczucie mdłoĞci (nudnoĞci) lub utrata apetytu (toczeĔ rumieniowaty układowy) •znacznie łatwiejsze niĪ normalnie krwawienie i tworzenie siĊ siniaków (małopłytkowoĞü) •objawy zapalenia wątroby (nudnoĞci, wymioty, utrata apetytu, ogólne złe samopoczucie, gorączka, swĊdzenie, za Īółcenie skóry lub białek oczu (Īółtaczka), stolce jasnego koloru, ciemny kolor moczu). NaleĪy w takim przypadku sprawdziü czynnoĞü wątroby •zapalenie trzustki, które obejmuje nastĊpujące objawy: silny ból w górnej czĊĞci brzucha promieniujący do pleców, czĊsto z uczuciem nudnoĞci (zapalenie trzustki) •choroby serca, które mogą powodowaü zawroty głowy, omdlenia i nieregularny rytm serca (blok przedsionkowo-komorowy) W razie wystąpienia któregokolwiek z niĪej wymienionych działaĔ niepoĪądanych naleĪy jak najszybciej powiadomiü lekarza. MoĪe byü wymagana pomoc medyczna: CzĊste (mogą dotyczyü nie wiĊcej niĪ 1 na 10 pacjentów): •drĪenie; zaburzenia koordynacji ruchów; mimowolne ruchy oczu; uczucie niepokoju i nerwowoĞü; depresja; zmiennoĞü nastroju; wysypka Bardzo rzadkie (mogą dotyczyü nie wiĊcej niĪ 1 na 10000 pacjentów): •nieregularne bicie serca albo bardzo szybki albo wolny rytm serca Inne działania niepoĪądane, które mogą wystąpiü: Te działania niepoĪą dane leku Karbagen zwykle są łagodne do umiarkowanych. WiĊkszoĞü z nich jest przejĞciowa i zwykle ustĊpuje stopniowo. Bardzo czĊste (mogą dotyczyü wiĊcej niĪ 1 na 10 pacjentów): •uczucie zmĊczenia, bóle głowy, zawroty głowy, zmĊczenie lub ospałoĞü i (lub) sennoĞü, nudnoĞci, wymioty, podwójne widzenie CzĊste (mogą dotyczyü nie wiĊcej niĪ 1 na 10 pacjentów): •uczucie osłabienia; utrata pamiĊci i (lub) zaburzenia pamiĊci; trudnoĞci z koncentracją; brak emocji lub motywacji (apatia); pobudzenie lub inne zmiany nastroju; dezorientacja; niewyraĨne widzenie; zaburzenia widzenia; biegunka lub zaparcie, ból Īołądka (brzucha); trądzik; utrata włosów; utrata koordynacji ruchowej; zwiĊkszenie masy ciała; zaburzenia mowy Niezbyt czĊste (mogą dotyczyü nie wiĊcej niĪ 1 na 100 pacjentów): •wysokie ciĞnienie krwi; pokrzywka •zwiĊkszona aktywnoĞü enzymów wątrobowych podczas stosowania leku Karbagen Rzadkie (mogą dotyczyü nie wiĊcej niĪ 1 na 1000 pacjentów) •istnieją doniesienia o zaburzeniach kostnych obejmujących osteopeniĊ i osteoporozĊ (zmniejszenie gĊstoĞci koĞci) oraz złamaniach. NaleĪy skonsultowaü siĊ z lekarzem lub farmaceutą, jeĞli pacjent przez długi czas stosuje leki przeciwpadaczkowe, w przeszłoĞci wystĊpowała u niego osteoporoza lub jeĞli stosował steroidy Zgłaszanie działaĔ niepoĪądanych JeĞli wystąpią jakiekolwiek objawy niepoĪądane, w tym wszelkie objawy niepoĪądane niewymienione w ulotce, naleĪy powiedzieü o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepoĪą dane moĪna zgłaszaü bezpoĞrednio do Departamentu Monitorowania NiepoĪądanych DziałaĔ Produktów Leczniczych UrzĊdu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, tel.: + 48 22 49 21 301, faks: + 48 22 49 21 309, strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepoĪądane moĪna zgłaszaü równieĪ podmiotowi odpowiedzialnemu. DziĊki zgłaszaniu działaĔ niepoĪądanych moĪna bĊdzie zgromadziü wiĊcej informacji na temat bezpieczeĔstwa stosowania leku.
1. Co to jest lek Karbagen i w jakim celu siĊ go stosuje
2. Informacje waĪne przed zastosowaniem leku Karbagen
3. Jak stosowaü lek Karbagen
4. MoĪliwe działania niepo
Īądane5. Jak przechowywaü lek Karbagen
6. ZawartoĞü opakowania i inne informacje
1. Co to jest lek Karbagen i w jakim celu siĊ go stosuje
Lek Karbagen zawiera substancjĊ czynną okskarbazepinĊ. Karbagen naleĪy do grupy leków przeciwdrgawkowych lub przeciwpadaczkowych stosowanych w leczeniu padaczki. Lek Karbagen pomaga w kontrolowaniu drgawek lub napadów u pacjentów chorych na padaczkĊ. U osób chorych na padaczkĊ wystĊpują okresy niekontrolowanej aktywnoĞci elektrycznej mózgu. Te okresy niekontrolowanej aktywnoĞci elektrycznej mogą prowadziü do drgawek. Okskarbazepina pomaga w kontrolowaniu aktywnoĞci elektrycznej mózgu. Zmniejsza to moĪliwoĞü wystąpienia napadów drgawek. Lek Karbagen jest stosowany w leczeniu napadów czĊĞciowych z lub bez wtórnie uogólnionych napadów toniczno-klonicznych. Napady czĊĞciowe obejmują ograniczony obszar mózgu, ale mogą rozprzestrzeniü siĊ na cały mózg i mogą powodowaü uogólnione drgawki toniczno-kloniczne. Istnieją dwa typy napadów czĊĞciowych: proste i złoĪone. W prostych napadach czĊĞciowych pacjent pozostaje Ğwiadomy, podczas gdy w napadach czĊĞciowych złoĪonych ĞwiadomoĞü pacjentów ulega zmianie. Okskarbazepina jest stosowana u dorosłych i dzieci w wieku 6 lat i starszych. Zazwyczaj lekarz próbuje znaleĨü jeden lek, który bĊdzie najbardziej odpowiedni dla pacjenta (dorosłego albo dziecka). JednakĪe w ciĊĪszych przypadkach padaczki w celu kontrolowania drgawek moĪe byü niezbĊdne podawanie łącznie dwóch lub wiĊcej leków. Lek Karbagen, tabletki powlekane, moĪe byü stosowany jako jedyny lek lub w połączeniu z innymi lekami przeciwpadaczkowymi.
2. Informacje waĪne przed zastosowaniem leku Karbagen
NaleĪy dokładnie przestrzegaü wszystkich zaleceĔ lekarza, nawet jeĞli róĪnią siĊ one od informacji zawartych w tej ulotce. Kiedy nie stosowaü leku Karbagen: •jeĞli pacjent ma uczulenie na okskarbazepinĊ, eslikarbazepinĊ lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienione w punkcie 6). OstrzeĪenia i Ğrodki ostroĪnoĞci Przed rozpoczĊciem stosowania leku Karbagen naleĪy omówiü to z lekarzem lub farmaceutą: w razie uczulenia (alergii) (np. wysypki lub innej reakcji alergicznej) na karbamazepinĊ, podobny lek przeciwdrgawkowy. JeĞli pacjent jest uczulony na karbamazepinĊ, istnieje prawdopodobieĔstwo 1 do 4 (25%), Īe moĪe byü uczulony takĪe na okskarbazepinĊ jeĞli pacjent ma problemy z wątrobą lub rozwiną siĊ one w trakcie leczenia (patrz: MoĪliwe działania niepoĪądane) jeĞli pacjent ma problemy z nerkami, zwłaszcza problemy związane z niskim stĊĪeniem sodu (soli) we krwi. Okskarbazepina mo Īe dalej zmniejszaü stĊĪenie sodu we krwi, co moĪe prowadziü do objawów niedoboru sodu (patrz: MoĪliwe działania niepoĪądane). W razie choroby nerek lekarz moĪe zleciü badania krwi przed rozpoczĊciem terapii i regularnie po rozpoczĊciu leczenia lekiem Karbagen w razie przyjmowania innych leków mogących zmniejszaü stĊĪenie sodu we krwi (np. leków moczopĊdnych, desmopresyny i niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ), takich jak indometacyna i ibuprofen). Patrz: Lek Karbagen a inne leki w razie choroby serca, takiej jak niewydolnoĞü serca (zadyszka i obrzĊk kostek). Lekarz bĊdzie przeprowadzał regularne pomiary masy ciała pacjenta, aby sprawdziü, czy nie dochodzi do zatrzymania wody w organizmie w razie zaburzeĔ rytmu serca w razie stosowania hormonalnych Ğrodków antykoncepcyjnych (patrz: Lek Karbagen a inne leki) W trakcie leczenia W razie wystąpienia objawów zaburzeĔ krwi, takich jak uczucie zmĊczenia, dusznoĞü podczas wysiłku, bladoĞü, ból głowy, dreszcze, zawroty głowy, infekcje powodujące gorączkĊ, ból gardła, owrzodzenie jamy ustnej, łatwiejsze niĪ zwykle krwawienie lub powstawanie siniaków, krwawienie z nosa, czerwonawe lub purpurowe plamy na skórze lub niewyjaĞnione zmiany na skórze, naleĪy omówiü to z lekarzem. U niewielkiej liczby osób leczonych lekami przeciwpadaczkowymi, takimi jak okskarbazepina, wystĊpowały myĞli o skrzywdzeniu siĊ lub myĞli samobójcze. W razie pojawienia siĊ takich myĞli naleĪy natychmiast skontaktowaü siĊ z lekarzem. Po zastosowaniu okskarbazepiny zgłaszano potencjalnie zagraĪające Īyciu wysypki skórne (zespół Stevensa-Johnsona, martwicĊ toksyczno-rozpływną naskórka), objawiające siĊ początkowo w postaci czerwonawych, wyglądających jak tarcze kropek lub plam, czĊsto z pĊcherzami w centralnej czĊĞci. Innymi objawami, na które naleĪy zwróciü uwagĊ, to m.in. owrzodzenia jamy ustnej, gardła, nosa, narządów płciowych i spojówek (czerwone i spuchniĊte oczy). Tym potencjalnie zagraĪającym Īyciu wysypkom skórnym cz Ċsto towarzyszą objawy grypopodobne. Wysypka moĪe rozwinąü siĊ w rozległe zmiany pĊcherzowe na skórze lub łuszczenie siĊ skóry. NajwyĪsze ryzyko rozwoju ciĊĪkich reakcji skórnych wystĊpuje w pierwszych tygodniach leczenia. Istnieje zwiĊkszone ryzyko wystąpienia tych reakcji u pacjentów z populacji chiĔskiej Han, pacjentów pochodzenia tajskiego lub innych populacji azjatyckich (patrz poniĪej, "Pacjenci populacji chiĔskiej Han i pochodzenia tajskiego"). JeĞli u pacjenta po zastosowaniu okskarbazepiny rozwinie siĊ zespół Stevensa-Johnsona lub martwica toksyczno-rozpływna naskórka, nie wolno ponownie rozpocząü stosowania tego leku. JeĞli u pacjenta wystąpi wysypka lub wyĪej wymienione objawy skórne, powinien natychmiast skontaktowaü siĊ z lekarzem i poinformowaü go o stosowaniu tego leku. Lek ten moĪe prowadziü do choroby zwanej niedoczynnoĞcią tarczycy (niski poziom hormonów tarczycy). W przypadku dziecka, lekarz moĪe zlecaü badania krwi w regularnych odstĊpach czasu po rozpoczĊciu leczenia okskarbazepiną. JeĞli zwiĊkszy siĊ czĊstoĞü napadów, naleĪy skontaktowaü siĊ z lekarzem, który moĪe podjąü decyzjĊ o zaprzestaniu leczenia lekiem Karbagen. Jest to szczególnie waĪne u dzieci, ale moĪe równieĪ dotyczyü dorosłych. Przed i podczas leczenia okskarbazepiną lekarz moĪe wykona ü badania krwi, w celu ustalenia indywidualnej dawki. Lekarz poinformuje pacjenta kiedy wykonaü takie badanie. Pacjenci populacji chiĔskiej Han i pochodzenia tajskiego Ryzyko powaĪnych reakcji skórnych związanych ze stosowaniem karbamazepiny lub jej pochodnych u pacjentów populacji chiĔskiej Han i pacjentów pochodzenia tajskiego moĪna przewidzieü na podstawie wyników badania ich krwi. Lekarz poinformuje pacjenta, czy badanie krwi jest konieczne przed rozpoczĊciem stosowania okskarbazepiny. JeĪeli pacjent naleĪy do innych azjatyckich grup etnicznych (np. filipiĔskiej lub malajskiej), lekarz moĪe równieĪ rozwaĪyü koniecznoĞü wykonania badaĔ krwi przed rozpoczĊciem leczenia. Dzieci i młodzieĪ Lekarz moĪe zleciü monitorowanie czynnoĞci tarczycy przed rozpoczĊciem i w trakcie leczenia u dzieci. Lek Karbagen a inne leki NaleĪy powiedzieü lekarzowi o wszystkich lekach stosowanych obecnie lub ostatnio a takĪe o lekach, które pacjent planuje stosowaü, a szczególnie o przyjmowaniu któregokolwiek z wymienionych leków, które mogą wzajemnie oddziaływaü z okskarbazepiną: inne leki przeciwdrgawkowe, takie jak fenobarbital, fenytoina, karbamazepina, lamotrygina i kwas walproinowy. Lekarz moĪe chcieü zmodyfikowaü dawkowanie tych leków, jeĞli jednoczeĞnie pacjent stosuje lek Karbagen. Przy stosowaniu w połączeniu z lamotryginą istnieje zwiĊkszona moĪliwoĞü wystąpienia działaĔ niepoĪądanych, takich jak nudnoĞci, sennoĞü, ból i zawroty głowy hormonalne Ğrodki antykoncepcyjne (“pigułki antykoncepcyjne”). W obecnoĞci leku Karbagen mogą one przestaü działaü właĞciwie. NaleĪy zastosowaü takĪe inną metodĊ antykoncepcji leki stosowane w leczeniu chorób psychicznych, takie jak sole litu i inhibitory oksydazy monoaminowej (MAOI), takie jak fenelzyna i moklobemid. Łączne stosowanie z solami litu moĪe zwiĊkszy ü czĊstoĞü działaĔ niepoĪądanych leki mogące zmniejszaü stĊĪenie sodu we krwi (np. leki moczopĊdne, desmopresyna i niesteroidowe leki przeciwzapalne, takie jak indometacyna i ibuprofen). Okskarbazepina moĪe dalej zmniejszaü stĊĪenie sodu we krwi, co moĪe prowadziü do objawów jego niedoboru (patrz: MoĪliwe działania niepoĪądane). Lekarz powinien zleciü przeprowadzenie badaĔ krwi przed rozpoczĊciem leczenia i regularnie po rozpoczĊciu leczenia lekiem Karbagen leki wpływające na pracĊ układu immunologicznego organizmu (leki immunosupresyjne), takie jak cyklosporyna, takrolimus ryfampicyna (antybiotyk stosowany w leczeniu infekcji) Karbagen z alkoholem NaleĪy zachowaü szczególną ostroĪnoĞü przy spoĪywaniu alkoholu w trakcie leczenia lekiem Karbagen, poniewaĪ moĪe to spowodowaü nadmierną sennoĞü. CiąĪa i karmienie piersią JeĞli pacjentka jest w ciąĪy lub karmi piersią, przypuszcza Īe moĪe byü w ciąĪy lub gdy planuje mieü dziecko, powinna poradziü siĊ lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku CiąĪa Okskarbazepina wpływa na sposób działania hormonalnych Ğrodków antykoncepcyjnych, co powoduje ryzyko zajĞcia w ciąĪĊ. JeĪeli pacjentka jest w wieku rozrodczym, naleĪy korzystaü z innych metod antykoncepcji. Zwalczanie napadów drgawkowych w czasie ciąĪy jest waĪne, jednak stosowanie leków przeciwpadaczkowych w tym czasie moĪe zaburzaü rozwój nienarodzonego dziecka. Wady wrodzone Badania nie wykazały zwiĊkszonego ryzyka wad wrodzonych związanych ze stosowaniem okskarbazepiny podczas ciąĪy, jednak nie moĪna całkowicie wykluczyü ryzyka rozwoju wad wrodzonych u nienarodzonego dziecka. Zaburzenia rozwoju układu nerwowego Niektóre badania wykazały, Īe naraĪenie na działanie okskarbazepiny w macicy negatywnie wpływa na rozwój czynnoĞci mózgu (rozwój układu nerwowego) u dzieci, podczas gdy inne badania nie wykazały takiego wpływu. Nie moĪna wykluczyü moĪliwoĞci wpływu na rozwój układu nerwowego. Lekarz omówi z pacjentką korzyĞci i moĪliwe zagroĪenia związane ze stosowaniem leku podczas ciąĪy i pomoĪe zdecydowaü o stosowaniu leku Karbagen. Nie naleĪy przerywaü leczenia lekiem Karbagen w czasie ciąĪy bez wczeĞniejszego skonsultowania siĊ z lekarzem. Karmienie piersią JeĞli pacjentka stosuje ten lek, przed rozpoczĊciem karmienia piersią powinna poradziü siĊ lekarza. Substancja czynna leku Karbagen przenika do mleka kobiecego. ChociaĪ dostĊpne dane Ğwiadczą o tym, Īe iloĞü leku Karbagen, która przenika do organizmu niemowlĊcia karmionego piersią, jest niewielka, nie moĪna wykluczyü ryzyka działaĔ niepoĪądanych u dziecka.Lekarz omówi z pacjentką korzyĞci i ryzyko związane z karmieniem piersią podczas przyjmowania leku Karbagen. JeĪeli pacjentka karmi piersi ą podczas przyjmowania leku Karbagen i uwaĪa, Īe u dziecka wystĊpują takie objawy niepoĪądane, jak nadmierna sennoĞü lub słaby przyrost masy ciała, natychmiast powinna poinformowaü o tym lekarza. Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn Okskarbazepina wywiera umiarkowany wpływ na zdolnoĞü prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. NaleĪy pamiĊtaü, Īe okskarbazepina moĪe powodowaü działania niepoĪądane, takie jak zawroty głowy, sennoĞü, zaburzenia równowagi i koordynacji, problemy ze wzrokiem w tym podwójne lub niewyraĨne widzenie, zmniejszenie stĊĪenia sodu we krwi, co moĪe osłabiaü miĊĞnie, zmniejszenie ĞwiadomoĞci, zwłaszcza na początku leczenia lub podczas zwiĊkszania dawki, które mogą wpływaü na zdolnoĞü prowadzenia pojazdów i obsługiwanie maszyn. W razie wystąpienia takich działaĔ niepoĪądanych nie naleĪy prowadziü pojazdów ani obsługiwaü maszyn. Lek Karbagen zawiera laktozĊ JeĪeli lekarz poinformował pacjenta o wystĊpowaniu u niego nietolerancji niektórych cukrów, pacjent powinien skontaktowaü siĊ z lekarzem przed przyjĊciem tego leku.3. Jak stosowaü lek Karbagen
Ten lek naleĪy zawsze stosowaü zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwoĞci naleĪy zwróciü siĊ do lekarza lub farmaceuty. Gdy wymagana dawka leku nie moĪe byü podana przy uĪyciu całych tabletek leku, dostĊpne są inne preparaty zawierające okskarbazepinĊ. Przypuszczalnie lekarz rozpocznie leczenie od małej dawki leku i w razie potrzeby stopniowo bĊdzie ją zwiĊkszał zgodnie z indywidualnym zapotrzebowaniem pacjenta. Zalecana dawka to: DoroĞli Dawka początkowa wynosi 300 mg dwa razy na dobĊ. W razie potrzeby lekarz moĪe stopniowo zwiĊkszaü dawkĊ co tydzieĔ, maksymalnie o 600 mg na dobĊ. Dawka podtrzymująca wynosi od W razie przyjmowania przez pacjenta innych leków przeciwdrgawkowych lekarz moĪe zmniejszyü ich dawkĊ lub wolniej zwiĊkszaü dawkĊ leku Karbagen. W razie zastĊpowania innych leków przeciwdrgawkowych lekiem Karbagen, dawki tych leków bĊdą zmniejszane stopniowo. Stosowanie u dzieci i młodzieĪy w wieku 6 lat i starszych Dawka początkowa wynosi 8-10 mg/kg m.c. na dobĊ, podawana w dwóch dawkach. W razie potrzeby lekarz moĪe zwiĊkszaü dawkĊ dobową co tydzieĔ o około 10 mg/kg m.c. do dawki maksymalnej lekami przeciwdrgawkowymi wynosi zwykle 30 mg/kg m.c. na dobĊ. Dla dzieci, które nie potrafią połykaü tabletek lub u których wymagana dawka leku nie moĪe byü podana przy uĪyciu tabletek, dostĊpne są inne preparaty zawierające okskarbazepinĊ. Stosowanie u dzieci w wieku poniĪej 6 lat Karbagen nie jest lekiem zalecanym do stosowania u dzieci w wieku poniĪej 6 lat, gdyĪ nie wykazano skutecznoĞci i bezpieczeĔstwa stosowania leku w tej grupie wiekowej. Pacjenci z zaburzeniami czynnoĞci nerek U pacjentów z zaburzeniami czynnoĞci nerek lekarz moĪe rozpocząü leczenie od połowy zwykłej dawki początkowej i zwiĊkszaü dawkĊ leku Karbagen wolniej niĪ podano powyĪej. Pacjenci z ciĊĪkimi zaburzeniami czynnoĞci wątroby U pacjentów z ciĊĪkimi zaburzeniami czynnoĞci wątroby lekarz moĪe zmieniü dawkowanie. NaleĪy zawsze przestrzega ü zaleceĔ lekarza. Gdy wymagana dawka leku nie moĪe byü podana przy uĪyciu całych tabletek leku, dostĊpne są inne postacie farmaceutyczne leku zawierające okskarbazepinĊ. Sposób podawania: Tabletki powlekane naleĪy połykaü, popijając szklanką wody, z pokarmem lub niezaleĪnie od pokarmu. Nie rozgryzaü ani nie Īuü tabletek. Linia podziału na tabletce słuĪy jedynie do ułatwienia przełamania tabletki, jeĞli pacjent ma trudnoĞci z połkniĊciem jej w całoĞci, ale nie umoĪliwia podziału tabletki na równe dawki. Zastosowanie wiĊkszej niĪ zalecana dawki leku Karbagen W przypadku przyjĊcia wiĊkszej niĪ zalecana dawki leku Karbagen naleĪy niezwłocznie skontaktowaü siĊ z lekarzem lub farmaceutą. Objawami przedawkowania są niski poziom sodu we krwi, gniew, pobudzenie, splątanie, ospałoĞü lub sennoĞü, zawroty głowy, nudnoĞci (mdłoĞci), wymioty, zmĊczenie, zmiany rytmu serca (szybkie, nieregularne bicie serca), drĪenie, drgawki/konwulsje, bóle głowy, Ğpiączka, utrata ĞwiadomoĞci, niekontrolowane ruchy (skurcze miĊĞni lub szarpniĊcia), podwójne lub niewyraĨne widzenie, zwĊĪenie Ĩrenicy, niskie ciĞnienie krwi, dusznoĞü, nieprawidłowy stopieĔ aktywnoĞci miĊĞni lub organizmu, brak koordynacji ruchowej i niekontrolowane ruchy gałek ocznych. PominiĊcie zastosowania leku Karbagen Od razu po przypomnieniu naleĪy przyjąü tabletkĊ. JeĞli do przyjĊcia nastĊpnej dawki leku pozostało niewiele czasu, nie naleĪy przyjmowaü pominiĊtej dawki i przyjąü nastĊpną dawk Ċ o ustalonej porze. Nie naleĪy przyjmowaü podwójnej dawki w celu uzupełnienia pominiĊtej dawki. Przerwanie stosowania leku Karbagen Nie naleĪy nagle przerywaü stosowania leku Karbagen bez konsultacji z lekarzem, poniewaĪ moĪe to prowadziü do nagłego nasilenia napadów, drgawek. W razie potrzeby przerwania leczenia lekiem Karbagen, lekarz przeprowadzi to stopniowo. W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwoĞci związanych ze stosowaniem leku naleĪy zwróciü siĊ do lekarza lub farmaceuty.4. MoĪliwe działania niepoĪądane
Jak kaĪdy lek, lek ten moĪe powodowaü działania niepoĪądane, chociaĪ nie u kaĪdego one wystąpią. NaleĪy powiadomiü lekarza prowadzącego lub udaü siĊ natychmiast do najbliĪszego szpitalnego oddziału ratunkowego w razie wystąpienia któregokolwiek z poniĪszych ciĊĪkich działaĔ niepoĪądanych; pacjent moĪe wymagaü interwencji lekarskiej: Niezbyt czĊste (mogą dotyczyü nie wiĊcej niĪ 1 na 100 pacjentów) •owrzodzenia ust (moĪe to wskazywaü na niedobór białych krwinek) •zwiĊkszenie masy ciała, uczucie zmĊczenia, wypadanie włosów, osłabienie miĊĞni, uczucie zimna (objawy niedoczynnoĞü tarczycy) •upadki Rzadkie (mogą dotyczyü nie wiĊcej niĪ 1 na 1000 pacjentów) •obrzĊk twarzy, warg, powiek, jĊzyka, gardła lub jamy ustnej, trudnoĞci w mówieniu, przełykaniu i nagła pokrzywka połączona z trudnoĞciami w oddychaniu, dusznoĞciami, Ğwiszczącym oddechem (objawy obrzĊku naczynioruchowego i reakcji anafilaktycznej) •wysypka skórna i (lub) gorączka, które mogą byü objawami osutki polekowej z eozynofilią i objawami ogólnoustrojowymi (DRESS, ang. Drug Rash with Eosinophilia and Systemic Symptoms), ostrej uogólnionej osutki krostkowej (AGEP, ang. Acute Generalized Exanthematous Pustulosis) •uczucie zmĊczenia, skrócenie oddechu podczas wysiłku, bladoĞü, ból głowy, dreszcze, zawroty głowy, czĊste zakaĪenia powodujące gorączkĊ, ból gardła, owrzodzenie jamy ustnej, łatwiejsze niĪ
lub purpurowe plamy na skórze lub niewyjaĞnione zmiany na skórze (objawy zmniejszenia liczby płytek krwi lub zmniejszenia liczby komórek krwi) •letarg, dezorientacja, drganie miĊĞni lub znaczne nasilenie drgawek (moĪliwe objawy małego stĊĪenia sodu we krwi z powodu niewłaĞciwego wydzielania ADH) (patrz punkt „OstrzeĪenia i Ğrodki ostroĪnoĞci”) Bardzo rzadkie (mogą dotyczyü nie wiĊcej niĪ 1 na 10000 pacjentów) •potencjalnie zagraĪające Īyciu wysypki skórne, takie jak nasilone zmiany pĊcherzowe na skórze i (lub) błonie Ğluzowej warg, oczu, ust, nosa i narządów płciowych oraz łuszczenie siĊ skóry z wiĊkszoĞci powierzchni ciała (objawy ciĊĪkiej reakcji nadwraĪliwoĞci, w tym zespołu Lyella,zespołu Stevensa-Johnsona, martwicy toksyczno-rozpływnej naskórka) (patrz punkt 2: „OstrzeĪenia i Ğrodki ostroĪnoĞci”) •czerwone (wilgotne), swĊdzące i nieregularne plamy podobne do wysypki podczas odry, które pojawiają siĊ najpierw na koĔczynach, czasem na twarzy i reszcie ciała. Plamki mogą tworzyü pĊcherze lub prowadziü do tworzenia uwypuklonych, czerwonych, jasno-wycentrowanych tarcz. U pacjenta moĪe wystąpiü gorączka, ból gardła, ból głowy i (lub) biegunka (rumieĔ wielopostaciowy). JeĞli takie reakcje skórne wystąpią podczas stosowania leku Karbagen, nie wolno dłuĪej stosowaü tego leku. Lekarz moĪe podjąü decyzjĊ o zaniechaniu leczenia lekiem Karbagen. • reakcje nadwraĪliwoĞci mogą równieĪ wpływaü na inne czĊĞci ciała i mogą powodowaü problemy z płucami (tj. problemy z oddychaniem lub kaszel z odksztuszaniem flegmy lub krwi), nerkami (wytwarzanie niewielkiej iloĞci lub brak wytwarzania moczu lub krew w moczu) lub wątrobą (zaburzenia w funkcjonowaniu wątroby, które są przedstawione poniĪej, jednak moĪe to równieĪ prowadziü do obrzĊku mózgu powodującego zmiany w zachowaniu lub sennoĞü). Inne objawy obejmują zmiany w obrazie krwi (opisane oddzielnie w ulotce), powiĊkszenie Ğledziony (powodując obrzĊk i ból/tkliwoĞü brzucha) lub powiĊkszenie wĊzłów chłonnych szyjnych, pachowych lub w pachwinie •czerwona plamista wysypka głównie na twarzy, której moĪe towarzyszyü zmĊczenie, gorączka, uczucie mdłoĞci (nudnoĞci) lub utrata apetytu (toczeĔ rumieniowaty układowy) •znacznie łatwiejsze niĪ normalnie krwawienie i tworzenie siĊ siniaków (małopłytkowoĞü) •objawy zapalenia wątroby (nudnoĞci, wymioty, utrata apetytu, ogólne złe samopoczucie, gorączka, swĊdzenie, za Īółcenie skóry lub białek oczu (Īółtaczka), stolce jasnego koloru, ciemny kolor moczu). NaleĪy w takim przypadku sprawdziü czynnoĞü wątroby •zapalenie trzustki, które obejmuje nastĊpujące objawy: silny ból w górnej czĊĞci brzucha promieniujący do pleców, czĊsto z uczuciem nudnoĞci (zapalenie trzustki) •choroby serca, które mogą powodowaü zawroty głowy, omdlenia i nieregularny rytm serca (blok przedsionkowo-komorowy) W razie wystąpienia któregokolwiek z niĪej wymienionych działaĔ niepoĪądanych naleĪy jak najszybciej powiadomiü lekarza. MoĪe byü wymagana pomoc medyczna: CzĊste (mogą dotyczyü nie wiĊcej niĪ 1 na 10 pacjentów): •drĪenie; zaburzenia koordynacji ruchów; mimowolne ruchy oczu; uczucie niepokoju i nerwowoĞü; depresja; zmiennoĞü nastroju; wysypka Bardzo rzadkie (mogą dotyczyü nie wiĊcej niĪ 1 na 10000 pacjentów): •nieregularne bicie serca albo bardzo szybki albo wolny rytm serca Inne działania niepoĪądane, które mogą wystąpiü: Te działania niepoĪą dane leku Karbagen zwykle są łagodne do umiarkowanych. WiĊkszoĞü z nich jest przejĞciowa i zwykle ustĊpuje stopniowo. Bardzo czĊste (mogą dotyczyü wiĊcej niĪ 1 na 10 pacjentów): •uczucie zmĊczenia, bóle głowy, zawroty głowy, zmĊczenie lub ospałoĞü i (lub) sennoĞü, nudnoĞci, wymioty, podwójne widzenie CzĊste (mogą dotyczyü nie wiĊcej niĪ 1 na 10 pacjentów): •uczucie osłabienia; utrata pamiĊci i (lub) zaburzenia pamiĊci; trudnoĞci z koncentracją; brak emocji lub motywacji (apatia); pobudzenie lub inne zmiany nastroju; dezorientacja; niewyraĨne widzenie; zaburzenia widzenia; biegunka lub zaparcie, ból Īołądka (brzucha); trądzik; utrata włosów; utrata koordynacji ruchowej; zwiĊkszenie masy ciała; zaburzenia mowy Niezbyt czĊste (mogą dotyczyü nie wiĊcej niĪ 1 na 100 pacjentów): •wysokie ciĞnienie krwi; pokrzywka •zwiĊkszona aktywnoĞü enzymów wątrobowych podczas stosowania leku Karbagen Rzadkie (mogą dotyczyü nie wiĊcej niĪ 1 na 1000 pacjentów) •istnieją doniesienia o zaburzeniach kostnych obejmujących osteopeniĊ i osteoporozĊ (zmniejszenie gĊstoĞci koĞci) oraz złamaniach. NaleĪy skonsultowaü siĊ z lekarzem lub farmaceutą, jeĞli pacjent przez długi czas stosuje leki przeciwpadaczkowe, w przeszłoĞci wystĊpowała u niego osteoporoza lub jeĞli stosował steroidy Zgłaszanie działaĔ niepoĪądanych JeĞli wystąpią jakiekolwiek objawy niepoĪądane, w tym wszelkie objawy niepoĪądane niewymienione w ulotce, naleĪy powiedzieü o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepoĪą dane moĪna zgłaszaü bezpoĞrednio do Departamentu Monitorowania NiepoĪądanych DziałaĔ Produktów Leczniczych UrzĊdu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, tel.: + 48 22 49 21 301, faks: + 48 22 49 21 309, strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepoĪądane moĪna zgłaszaü równieĪ podmiotowi odpowiedzialnemu. DziĊki zgłaszaniu działaĔ niepoĪądanych moĪna bĊdzie zgromadziü wiĊcej informacji na temat bezpieczeĔstwa stosowania leku.
5. Jak przechowywaü lek Karbagen
Przechowywaü w miejscu niewidocznym i niedostĊpnym dla dzieci. Nie stosowaü tego leku po upływie terminu waĪnoĞci zamieszczonego na pojemniku na tabletki, blistrze lub pudełku tekturowym. Termin waĪnoĞci oznacza ostatni dzieĔ podanego miesiąca. Przechowywaü w temperaturze poniĪej 30°C. Leków nie naleĪy wyrzucaü do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. NaleĪy zapytaü farmaceutĊ, jak usunąü leki, których siĊ juĪ nie uĪywa. Takie postĊpowanie pomoĪe chroniü Ğrodowisko.6. Zawarto
Ğü opakowania i inne informacje Co zawiera lek Karbagen Substancją czynną leku Karbagen, 150 mg, tabletki powlekane, jest 150 mg okskarbazepiny w tabletce. Substancją czynną leku Karbagen, 300 mg, tabletki powlekane, jest 300 mg okskarbazepiny w tabletce. Substancją czynną leku Karbagen, 600 mg, tabletki powlekane, jest 600 mg okskarbazepiny w tabletce. Pozostałe składniki to: RdzeĔ tabletki: krospowidon, hypromeloza, celuloza mikrokrystaliczna, krzemionka koloidalna bezwodna i magnezu stearynian Otoczka tabletki: Opadry Buff II OY-LS-37200: tytanu dwutlenek (E171), laktoza jednowodna (patrz punkt 2 „Lek Karbagen zawiera laktozĊ”), makrogol 4000, hypromeloza, Īelaza tlenek Īółty (E172), Īelaza tlenek czerwony (E172), Īelaza tlenek czarny (E172); Opadry White II OY-LS-28908: tytanu dwutlenek (E171), laktoza jednowodna (patrz punkt 2 „Lek Karbagen zawiera laktozĊ”), makrogol 4000, hypromeloza. Jak wygląda lek Karbagen i co zawiera opakowanie Tabletka powlekana. Tabletki powlekane są podłuĪne, wypukłe, jasnoĪółte i mają po obu stronach liniĊ podziału. Linia podziału ułatwia przełamanie tabletki w celu łatwiejszego połkniĊcia, a nie w celu podzielenia na dwie równe dawki. Tabletki powlekane 150 mg mają oznaczenie ‘OX/150’ po jednej stronie i ‘G/G’ po drugiej stronie. Tabletki powlekane 300 mg mają oznaczenie ‘OX/300’ po jednej stronie i ‘G/G’ po drugiej stronie. Tabletki powlekane 600 mg mają oznaczenie ‘OX/600’ po jednej stronie i ‘G/G’ po drugiej stronie. Lek Karbagen tabletki powlekane jest dostĊpny w plastikowych pojemnikach na tabletki po 100, 200 i 500 tabletek oraz blistrach po 10, 20, 30, 50, 60,100 i 200 tabletek.* *Nie wszystkie wielkoĞci opakowaĔ muszą znajdowaü siĊ w obrocie. Lek Karbagen tabletki powlekane jest dostĊpny jako Karbagen 150 mg, 300 mg i 600 mg tabletki powlekane. Podmiot odpowiedzialny Viatris Limited Damastown Industrial Park Mulhuddart, Dublin 15 DUBLIN Irlandia Wytwórca McDermott Laboratories Ltd. T/A Gerard Laboratories, 35/36 Baldoyle Industrial Estate, Grange Road, Dublin 13, Irlandia Mylan Hungary Kft., Mylan utca 1., Komárom, 2900, WĊgry Ten lek jest dopuszczony do obrotu w krajach członkowskich Europejskiego Obszaru Gospodarczego i w Zjednoczonym Królestwie (Irlandii Północnej) pod nastĊpującymi nazwami: Belgia: Oxcarbazepine Viatris 150 mg, 300 mg, 600 mg filmomhulde tabletten Dania: Oxcarbazepin Viatris Francja: Oxcarbazepine Viatris 150 mg, 300 mg, 600 mg comprimé pelliculé Niemcy: Oxcarbazepin dura 150 mg, 300 mg, 600 mg Filmtabletten Polska: Karbagen Słowenia: KARBOX 150 mg, 300 mg, 600 mg filmsko obložene tablete Hiszpania: Oxcarbazepina VIATRIS 300 mg, 600 mg comprimidos recubiertos con película EFG Holandia: Oxcarbazepine Viatris 150 mg, 300 mg, 600 mg filmomhulde tabletten Zjednoczone Królestwo (Irlandia Północna): Oxcarbazepine Mylan 150 mg, 300 mg and 600 mg Film Coated Tablets W celu uzyskania bardziej szczegółowych informacji na temat tego leku naleĪy zwróciü siĊ do miejscowego przedstawiciela podmiotu odpowiedzialnego: Mylan Healthcare Sp. z o.o. Tel: +48 22 546 64 00 Data ostatniej aktualizacji ulotki: lipiec 2023Charakterystyka
CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Karbagen, 150 mg, tabletki powlekane Karbagen, 300 mg, tabletki powlekane Karbagen, 600 mg, tabletki powlekane
2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY
Każda tabletka leku Karbagen 150 mg, tabletki powlekane zawiera 150 mg okskarbazepiny. Każda tabletka leku Karbagen 300 mg, tabletki powlekane zawiera 300 mg okskarbazepiny. Każda tabletka leku Karbagen 600 mg, tabletki powlekane zawiera 600 mg okskarbazepiny.
Substancja pomocnicza o znanym działaniu: Każda tabletka 150 mg zawiera 1,23 mg laktozy jednowodnej. Każda tabletka 300 mg zawiera 2,46 mg laktozy jednowodnej. Każda tabletka 600 mg zawiera 4,92 mg laktozy jednowodnej.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA
Tabletka powlekana
Karbagen 150 mg: Jasnożółta, podłużna, wypukła, tabletka powlekana z tłoczonym napisem „OX|150" po jednej stronie i „G|G" po drugiej stronie. Tabletka ma linię podziału, która ułatwia przełamanie w celu łatwiejszego połknięcia, a nie podzielenia tabletki na dwie równe dawki.
Karbagen 300 mg: Jasnożółta, podłużna, wypukła, tabletka powlekana z tłoczonym napisem „OX|300" po jednej stronie i „G|G" po drugiej stronie. Tabletka ma linię podziału, która ułatwia przełamanie w celu łatwiejszego połknięcia, a nie podzielenia tabletki na dwie równe dawki.
Karbagen, 600 mg: Jasnożółta, podłużna, wypukła, tabletka powlekana z tłoczonym napisem „OX|600" po jednej stronie i „G|G" po drugiej stronie. Tabletka ma linię podziału, która ułatwia przełamanie w celu łatwiejszego połknięcia, a nie podzielenia tabletki na dwie równe dawki.
4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE
4.1 Wskazania do stosowania
Produkt leczniczy Karbagen jest wskazany do stosowania w leczeniu częściowych napadów padaczkowych, przechodzących lub nie we wtórne uogólnione napady toniczno-kloniczne.
Produkt leczniczy Karbagen jest wskazany do stosowania w monoterapii lub w leczeniu skojarzonym u dorosłych i u dzieci w wieku 6 lat i starszych.
4.2 Dawkowanie i sposób podawania
Dawkowanie:
W monoterapii i w leczeniu skojarzonym, leczenie okskarbazepiną rozpoczyna się od dawki skutecznej klinicznie, podawanej w dwóch dawkach podzielonych. Dawkę można zwiększać w zależności od odpowiedzi klinicznej pacjenta. Jeśli inne leki przeciwpadaczkowe są zastępowane okskarbazepiną, dawkę jednocześnie stosowanego(ych) leku(ów) przeciwpadaczkowego(ych) należy stopniowo zmniejszać po rozpoczęciu leczenia okskarbazepiną. W leczeniu skojarzonym, ponieważ całkowite obciążenie pacjenta lekami przeciwpadaczkowymi jest zwiększone, może zaistnieć konieczność zmniejszenia dawki jednocześnie stosowanego(ych) leku(ów) przeciwpadaczkowego(ych) i (lub) wolniejszego zwiększania dawki okskarbazepiny (patrz punkt 4.5).
Monitorowanie stężeń terapeutycznych Efekt terapeutyczny okskarbazepiny wywierany jest głównie za pośrednictwem czynnego metabolitu, pochodnej 10-monohydroksylowej (MHD) okskarbazepiny (patrz punkt 5). Rutynowe monitorowanie stężenia okskarbazepiny lub MHD nie jest uzasadnione. Jednakże bywa to użyteczne w sytuacjach, kiedy można spodziewać się zmiany klirensu MHD (patrz rozdział 4.4). Dawka okskarbazepiny może być wówczas dostosowana (w oparciu o stężenia w osoczu mierzone 2-4 godziny po podaniu dawki), tak aby utrzymać maksymalne stężenie MHD w osoczu <35 mg/L.
Dorośli
Monoterapia
Zalecana dawka początkowa Leczenie okskarbazepiną należy rozpoczynać od dawki 600 mg na dobę (8 do 10 mg/kg mc. na dobę), podawanej w dwóch dawkach podzielonych.
Dawka podtrzymująca Jeśli istnieją wskazania kliniczne, dawkę można zwiększać maksymalnie o 600 mg na dobę w około jednotygodniowych odstępach czasu, zaczynając od dawki początkowej, do uzyskania pożądanej odpowiedzi klinicznej. Działanie terapeutyczne obserwuje się po dawkach od 600 mg na dobę do
Badanie kontrolowane z lekiem stosowanym w monoterapii u pacjentów nieleczonych aktualnie lekami przeciwpadaczkowymi wykazały, że skuteczna jest dawka 1200 mg na dobę; u pacjentów bardziej opornych na leczenie, przestawianych z innych leków przeciwpadaczkowych na monoterapię okskarbazepiną, wykazano skuteczność dawki 2400 mg na dobę.
Maksymalna zalecana dawka W kontrolowanych warunkach szpitalnych zwiększenie dawki do 2400 mg na dobę osiągano w ciągu
Leczenie skojarzone
Zalecana dawka początkowa Leczenie okskarbazepiną należy rozpoczynać od dawki 600 mg na dobę (8 do 10 mg/kg mc. na dobę), podawanej w dwóch dawkach podzielonych.
Dawka podtrzymująca Jeśli istnieją wskazania kliniczne, dawkę można zwiększać maksymalnie o 600 mg na dobę w około jednotygodniowych odstępach czasu, zaczynając od dawki początkowej, do uzyskania pożądanej odpowiedzi klinicznej. Odpowiedź terapeutyczną obserwuje się po podaniu dawek od 600 mg na dobę do 2400 mg na dobę.
Maksymalna zalecana dawka W kontrolowanym badaniu klinicznym z leczeniem skojarzonym wykazano, że skuteczne są dawki od 600 mg do 2400 mg na dobę, choć większość pacjentów tolerowała dawkę 2400 mg na dobę dopiero po zmniejszeniu dawkowania innych, jednocześnie stosowanych leków przeciwpadaczkowych, głównie z powodu objawów niepożądanych ze strony ośrodkowego układu nerwowego. Dawki dobowe powyżej 2400 mg na dobę nie były systematycznie oceniane w badaniach klinicznych.
Pacjenci w podeszłym wieku (65 lat i powyżej)
Brak specjalnych zaleceń dotyczących dawkowania u pacjentów w podeszłym wieku, ponieważ dawki terapeutyczne są ustalane indywidualnie. Zaleca się dostosowanie dawkowania u pacjentów w podeszłym wieku z zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny poniżej 30 mL/min) (patrz poniżej informacje na temat dawkowania u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. Należy ściśle monitorować poziom sodu u pacjentów zagrożonych hiponatremią (patrz punkt 4.4).
Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby U pacjentów z łagodnymi do umiarkowanych zaburzeniami czynności wątroby dostosowanie dawkowania nie jest konieczne. Nie badano stosowania okskarbazepiny u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby, dlatego należy zachować ostrożność podając lek takim pacjentom (patrz punkt 5.2).
Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny poniżej 30 mL / min), leczenie okskarbazepiną należy rozpocząć od połowy zwykłej dawki początkowej (300 mg/dobę) i zwiększać dawkę w odstępach co najmniej tygodniowych, do osiągnięcia pożądanej odpowiedzi klinicznej (patrz punkt 5.2).
Zwiększanie dawki u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek wymaga staranniejszej obserwacji. Dzieci i młodzież
Zalecana dawka początkowa W monoterapii i terapii skojarzonej leczenie okskarbazepiną należy zaczynać od dawki 8-10 mg/kg mc. na dobę podawanej w dwóch dawkach podzielonych.
Dawka podtrzymująca W badaniach dotyczących leczenia uzupełniającego wykazano, że dawka podtrzymująca 30-46 mg/kg mc. na dobę, osiągnięta w ciągu dwóch tygodni była skuteczna i dobrze tolerowana u dzieci. Działanie terapeutyczne obserwowano po średniej dawce podtrzymującej wynoszącej około 30 mg/kg mc. na dobę.
Maksymalna zalecana dawka Jeśli istnieją wskazania kliniczne, dawkę można zwiększać maksymalnie o 10 mg/kg mc. na dobę w około jednotygodniowych odstępach czasu, zaczynając od dawki początkowej, do maksymalnej dawki 46 mg/kg mc. na dobę, aby uzyskać pożądaną odpowiedź kliniczną (patrz punkt 5.2).
Okskarbazepina jest zalecana do stosowania u dzieci w wieku 6 lat i starszych. Skuteczność i bezpieczeństwo oceniano w kontrolowanych badaniach klinicznych obejmujących około 230 dzieci w wieku poniżej 6 lat (do 1 miesiąca). Okskarbazepina nie jest zalecana do stosowania u dzieci w wieku poniżej 6 lat, gdyż skuteczność i bezpieczeństwo leczenia nie zostały odpowiednio potwierdzone.
Wszystkie powyższe zalecenia dotyczące dawkowania (u dorosłych, u osób w podeszłym wieku i u dzieci) zostały określone na podstawie dawkowania przebadanego w badaniach klinicznych
z udziałem wszystkim grup wiekowych. W uzasadnionych przypadkach można jednak rozważyć zastosowanie mniejszych dawek początkowych.
Sposób podawania
Podanie doustne
Okskarbazepinę można przyjmować w czasie posiłku lub niezależnie od posiłku.
Tabletki mają linię podziału i mogą być przełamane na połowy, co ułatwi pacjentowi połknięcie tabletki. Jednakże nie jest możliwe podzielenie tabletki na równe dawki. Dla dzieci, które nie potrafią połykać tabletek oraz dla pacjentów, u których wymagana dawka leku nie może być podana przy użyciu tabletek, dostępne są inne postacie farmaceutyczne leku zawierające okskarbazepinę.
4.3 Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancję czynną, na eslikarbazepinę, lub którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.
4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania
Nadwrażliwość W okresie porejestracyjnym przedstawiano doniesienia o reakcjach nadwrażliwości typu I (natychmiastowych) obejmujących wysypkę, świąd skóry, pokrzywkę, obrzęk naczynioruchowy oraz doniesienia o anafilaksji. Przypadki anafilaksji i obrzęku naczynioruchowego z zajęciem krtani, głośni, warg i powiek opisywano u pacjentów po zażyciu pierwszej lub kolejnych dawek okskarbazepiny. Jeśli u pacjenta wystąpią takie reakcje po leczeniu okskarbazepiną, należy ten lek odstawić i włączyć inne leczenie.
Pacjentów, u których wcześniej występowały reakcje nadwrażliwości na karbamazepinę należy poinformować, że u około 25-30% z nich mogą wystąpić reakcje nadwrażliwości (np. ciężkie reakcje skórne) na okskarbazepinę (patrz punkt 4.8).
Reakcje nadwrażliwości, w tym wielonarządowe reakcje nadwrażliwości, mogą wystąpić również u pacjentów bez nadwrażliwości na karbamazepinę w wywiadzie. Reakcje te mogą dotyczyć skóry, wątroby, krwi i układu limfatycznego lub innych narządów. Mogą występować samodzielnie lub jako element reakcji układowej (patrz punkt 4.8). Jeśli pojawią się objawy przedmiotowe i podmiotowe sugerujące reakcje nadwrażliwości, okskarbazepinę należy natychmiast odstawić.
Objawy skórne Bardzo rzadko po zastosowaniu okskarbazepiny opisywano groźne reakcje skórne, w tym zespół Stevensa-Johnsona, martwicę toksyczno-rozpływną naskórka (zespół Lyella) i rumień wielopostaciowy. Pacjenci z ciężkimi reakcjami skórnymi mogą wymagać hospitalizacji, gdyż stany te mogą stanowić zagrożenie dla życia i bardzo rzadko prowadzić do zgonu. Zmiany związane ze stosowaniem okskarbazepiny występowały zarówno u dzieci, jak i u dorosłych. Mediana czasu wystąpienia tych zmian wynosiła 19 dni. Opisano kilka pojedynczych przypadków nawrotu ciężkich reakcji skórnych po powtórnej próbie leczenia okskarbazepiną. Pacjenci, u których wystąpi reakcja skórna po okskarbazepinie, powinni być pilnie zbadani, a lek natychmiast odstawiony, chyba że wysypka na pewno nie jest związana ze stosowaniem okskarbazepiny. W razie odstawiania leku należy rozważyć zastąpienie okskarbazepiny innym lekiem przeciwpadaczkowym, aby uniknąć napadu padaczkowego. Nie należy ponownie stosować okskarbazepiny u pacjentów, którzy przerwali leczenie z powodu reakcji nadwrażliwości (patrz punkt 4.3).
Allel HLA-B*1502 – u osób pochodzenia chińskiego z populacji Han, pochodzenia tajskiego i z innych populacji azjatyckich Wykazano, że u osób pochodzenia chińskiego z populacji Han i u osób pochodzenia tajskiego obecność allelu HLA-B*1502 jest ściśle związana z ryzykiem wystąpienia ciężkich reakcji skórnych, znanych jako zespół Stevensa-Johnsona (SJS - ang. Steven-Johnson Syndrom), toksyczna nekroliza naskórka (TEN - ang. Toxic Epidermal Necrolysis) podczas leczenia karbamazepiną. Struktura chemiczna okskarbazepiny jest podobna do karbamazepiny i jest możliwe, że pacjenci z allelem HLA-B*1502 także mogą być w grupie ryzyka rozwoju SJS/TEN podczas leczenia okskarbazepiną.
Istnieją dane, które sugerują taki związek dla okskarbazepiny. Allel HLA-B*1502 występuje u 10% osób pochodzenia chińskiego z populacji Han oraz u osób pochodzenia tajskiego. Jeżeli jest to możliwe, to osoby te, przed rozpoczęciem leczenia karbamazepiną lub chemicznie pokrewną substancją czynną powinny podlegać badaniom przesiewowym na obecność tego allelu. W razie obecności allelu HLA-B*1502 u pacjentów pochodzących z wyżej wymienionych populacji, stosowanie okskarbazepiny można rozważyć, jeżeli korzyści przewyższają ryzyko.
Ze względu na częstość występowania tego allelu wśród innych populacji azjatyckich (np. u ponad 15% populacji filipińskiej i malajskiej), można rozważyć w grupie ryzyka genetyczne badania przesiewowe na występowanie allelu HLA-B*1502.
Częstość występowania allelu HLA-B*1502 jest nieznaczna w populacjach europejskich, afrykańskich, latynoskich oraz w japońskiej i koreańskiej (<1%).
Częstości występowania allelu odpowiadają odsetkowi chromosomów będących nośnikami danych alleli w populacji. Ponieważ u człowieka obecne są dwie kopie każdego chromosomu, ale nawet jedna kopia allelu HLA B*1502 wystarcza, aby zwiększyć ryzyko SJS, odsetek pacjentów, którzy mogą być narażeni na ryzyko jest prawie dwa razy większe niż częstość występowania allelu.
HLA-A*3101 allele – populacje pochodzenia europejskiego i japońska Istnieją doniesienia wskazujące na związek HLA-A*3101 ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia indukowanych karbamazepiną skórnych działań niepożądanych, w tym zespołu Stevensa- Johnsona (SJS), martwicy toksyczno- rozpływnej naskórka (TEN - ang. Toxic Epidermal Necrolysis), wysypki polekowej z eozynofilią (DRESS - ang. Drug Rash with Eosinophilia) lub niezbyt ciężkiej ostrej uogólnionej osutki krostkowej (AGEP - ang. Acute Generalized Exanthematous Pustulosis) i wysypki grudkowo-plamkowej u osób pochodzenia europejskiego i japońskiego.
Częstość występowania allelu HLA-A*3101 różni się znacznie w zależności od grup etnicznych. Częstość występowania HLA-A*3101 w populacjach europejskich i latynoskich wynosi 2 do 5% oraz około 10% w populacji japońskiej.
Obecność allelu HLA-A* 3101 może zwiększyć ryzyko wystąpienia reakcji skórnych indukowanych karbamazepiną (głównie o mniejszym nasileniu) z 5,0% w ogólnej populacji do 26,0% u osób pochodzenia europejskiego, podczas gdy jego brak może zmniejszyć ryzyko z 5,0% do 3,8 %.
HLA-A*3101 allele – inne populacje Częstość występowania tego allelu szacuje się na mniej niż 5% w większości populacji Australii, Azji, Afryki i Ameryki Północnej z pewnymi wyjątkami, gdzie wynosi od 5 do 12%. Częstość występowania powyżej 15% stwierdza się w niektórych grupach etnicznych w Ameryce Południowej (Argentyna i Brazylia), Ameryce Północnej (amerykańskie plemiona Nawahów i Siuksów oraz Sonora Seri w Meksyku) i południowych Indii (Tamil Nadu), a od 10% do 15% w innych rdzennych grupach etnicznych z tych regionów. Częstość występowania alleli odpowiada odsetkowi chromosomów będących nośnikami danych alleli w populacji. Ponieważ u człowieka obecne są dwie kopie każdego chromosomu, ale nawet jedna kopia allelu HLA-A* 3101 wystarcza, aby zwiększyć ryzyko SJS, odsetek pacjentów, którzy mogą być narażeni na ryzyko jest prawie dwa razy większe niż częstość występowania alleli.
Brak wystarczających danych wspierających rekomendację dla wykonywania badań przesiewowych na występowanie allelu HLA-A*3101 przed rozpoczęciem leczenia karbamazepina lub chemicznie pokrewnymi lekami.
W przypadku dodatnich wyników badania na występowanie allelu HLA-A*3101 u pacjentów pochodzenia europejskiego albo japońskiego, stosowanie karbamazepiny lub chemicznie pokrewnych leków można rozważyć, jeżeli korzyści przewyższają ryzyko.
Ograniczenia przesiewowych badań genetycznych Wyniki przesiewowych badań genetycznych nie powinny nigdy zastępować odpowiedniej czujności klinicznej i prawidłowego prowadzenia pacjenta. U wielu azjatyckich pacjentów z dodatnim wynikiem na obecność HLA-B*1502, leczonych okskarbazepiną nie dojdzie do rozwoju SJS/TEN, podczas gdy zespoły te mogą rozwinąć się u pacjentów z ujemnym wynikiem na obecność HLA-B*1502 należących do dowolnej grupy etnicznej. Podobnie jest w przypadku genu HLA-A*3101 w odniesieniu do ryzyka SJS, TEN, DRESS, AGEP lub wysypki grudkowo-plamistej. Nie badano roli innych czynników, takich jak dawka leku przeciwpadaczkowego, stosowanie się do zaleceń terapeutycznych, jednoczesne stosowanie innych leków, współistniejące choroby oraz stopień dokładności kontroli dermatologicznej, które mogą mieć udział w rozwoju tych ciężkich skórnych działań niepożądanych i ich powikłań.
Informacja dla fachowego personelu medycznego W wypadku wykonywania badań na obecność allelu HLA-B*1502, zaleca się stosowanie „genotypowania HLA-B*1502” na poziomie wysokiej rozdzielczości. Badanie daje wynik dodatni, jeśli dojdzie do wykrycia jednego lub dwóch alleli HLA-B*1502, a wynik ujemny – jeśli nie dojdzie do wykrycia żadnego allelu HLA-B*1502. Podobnie, w wypadku wykonywania badań na obecność allelu HLA-A*3101, zaleca się stosowanie „genotypowania HLA-A*3101” na poziomie wysokiej rozdzielczości. Badanie daje wynik dodatni, jeśli dojdzie do wykrycia jednego lub dwóch alleli HLAA*3101, a wynik ujemny – jeśli nie dojdzie do wykrycia żadnego allelu HLA-A*3101.
Ryzyko nasilenia napadów padaczkowych Po zastosowaniu okskarbazepiny zgłaszano nasilenie napadów padaczkowych. Zwiększenie ryzyka jest widoczne szczególnie u dzieci, może jednak wystąpić także u dorosłych. W razie nasilenia się napadów padaczkowych należy odstawić okskarbazepinę .
Hiponatremia Stężenia sodu w surowicy poniżej 125 mmol/1, zwykle bezobjawowe i niewymagające modyfikacji terapii, obserwowano nawet u 2,7% pacjentów leczonych okskarbazepiną. Doświadczenie uzyskane w badaniach klinicznych wskazuje, że stężenia sodu w surowicy powracały do normy po zmniejszeniu dawki okskarbazepiny, odstawieniu leku lub po zastosowaniu leczenia zachowawczego (np. ograniczenie podaży płynów). U chorych ze współistniejącymi chorobami nerek związanymi z małym stężeniem sodu (np. z zespołem przypominającym zespół niewłaściwego wydzielania wazopresyny) lub u chorych leczonych jednocześnie lekami zmniejszającymi stężenie sodu (np. diuretyki, desmopresyna) bądź niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi (NLPZ) (np. indometacyna), przed rozpoczęciem terapii należy oznaczyć stężenie sodu w surowicy. Następnie stężenie sodu w surowicy należy sprawdzić po około 2 tygodniach, a potem w odstępach miesięcznych, przez trzy pierwsze miesiące leczenia, lub w razie potrzeby. Wspomniane czynniki ryzyka odnoszą się szczególnie do osób w podeszłym wieku. Takie samo postępowanie dotyczące kontroli stężenia sodu obowiązuje w przypadku pacjentów leczonych okskarbazepiną, u których włączane są leki zmniejszające stężenie sodu. Generalnie, jeśli w czasie terapii okskarbazepiną wystąpią objawy kliniczne mogące sugerować hiponatremię (patrz punkt 4.8), należy rozważyć oznaczenie stężenia sodu w surowicy. U innych chorych można oceniać stężenia sodu w surowicy w ramach rutynowych badań laboratoryjnych.
U wszystkich chorych z zaburzeniami pracy serca i wtórną niewydolnością serca należy regularnie kontrolować masę ciała
lub nasilenia się niewydolności serca należy skontrolować stężenie sodu w surowicy. Jeśli stwierdzi
się hiponatremię, ważnym środkiem zaradczym jest ograniczenie spożycia wody. W związku z tym, że okskarbazepina może bardzo rzadko prowadzić do zaburzenia przewodzenia w sercu, osoby z istniejącymi wcześniej zaburzeniami przewodzenia (jak np. blokiem przedsionkowo-komorowym, arytmią) wymagają dokładnego monitorowania.
Niedoczynność tarczycy Niedoczynność tarczycy jest działaniem niepożądanym (o częstości występowania „niezbyt często”, patrz punkt 4.8) okskarbazepiny. Biorąc pod uwagę znaczenie hormonów tarczycy dla pourodzeniowego rozwoju dziecka zaleca się monitorowanie czynności tarczycy u dzieci i młodzieży podczas stosowania okskarbazepiny.
Czynność wątroby Opisywano bardzo rzadko przypadki zapalenia wątroby, z których większość miała łagodny przebieg. W razie podejrzenia zaburzeń wątrobowych należy skontrolować parametry czynności wątroby i rozważyć odstawienie okskarbazepiny. Należy zachować ostrożność podczas leczenia pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby (patrz punkty 4.2 i 5.2).
Zaburzenia czynności nerek
U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny poniżej 30 mL/min) należy zachować ostrożność podczas leczenia okskarbazepiną, zwłaszcza podczas ustalania dawki początkowej i zwiększania dawki. Należy rozważyć konieczność monitorowania poziomu MHD w osoczu (patrz punkty 4.2 i 5.2).
Objawy hematologiczne Rzadko w okresie porejestracyjnym u chorych leczonych okskarbazepiną zgłaszano doniesienia na temat agranulocytozy, anemii aplastycznej i pancytopenii (patrz punkt 4.8). Jeśli pojawią się cechy istotnego zahamowania czynności szpiku kostnego należy rozważyć odstawienie produktu leczniczego.
Zachowania samobójcze Donoszono o myślach i zachowaniach samobójczych, u pacjentów leczonych lekami przeciwpadaczkowymi w różnych wskazaniach. Metaanaliza randomizowanych kontrolowanych placebo badań prowadzonych z zastosowaniem leków przeciwpadaczkowych, wykazała niewielkie zwiększenie ryzyka wystąpienia myśli i zachowań samobójczych. Mechanizm leżący u podstaw tej zależności nie jest znany, a dostępne dane nie wykluczają możliwości zwiększenia ryzyka pod wpływem okskarbazepiny. W związku z tym pacjentów należy obserwować pod kątem objawów świadczących o myślach i zachowaniach samobójczych i rozważyć odpowiednie leczenie. Należy doradzić pacjentom (i ich opiekunom), aby w razie wystąpienia objawów świadczących o myślach i zachowaniach samobójczych skontaktowali się z lekarzem.
Hormonalne środki antykoncepcyjne Pacjentki w wieku rozrodczym należy poinformować, że stosowanie okskarbazepiny jednocześnie z hormonalnymi środkami antykoncepcyjnymi może być przyczyną nieskuteczności tego rodzaju antykoncepcji (patrz punkt 4.5). W czasie stosowania okskarbazepiny zaleca się stosowanie dodatkowych niehormonalnych metod antykoncepcji.
Alkohol W razie spożywania alkoholu w czasie leczenia okskarbazepią należy zachować ostrożność ze względu na możliwość wystąpienia dodatkowego działania uspokajającego.
Odstawienie leku Podobnie jak w przypadku innych leków przeciwpadaczkowych, dawkę okskarbazepiny należy zmniejszać stopniowo, aby zminimalizować ryzyko występowania napadów padaczkowych o nasilonej częstotliwości.
Monitorowanie stężenia w osoczu Chociaż związek między dawkowaniem a stężeniem okskarbazepiny w osoczu oraz między stężeniem w osoczu a skutecznością kliniczną i tolerancją, jest raczej wątpliwy, to monitorowanie stężenia w osoczu może być przydatne do oceny stosowania się pacjenta do zaleceń terapeutycznych lub w sytuacjach, gdy należy spodziewać się zmiany klirensu MHD, takich jak: zmiany czynności nerek (patrz zaburzenia czynności nerek w punkcie 4.2). ciąża (patrz punkty 4.6 i 5). jednoczesne stosowanie leków indukujących enzymy wątrobowe (patrz punkt 4.5).
Substancje pomocnicze Ten produkt leczniczy zawiera laktozę. Pacjenci z rzadkimi zaburzeniami dziedzicznymi, takimi jak nietolerancja galaktozy, całkowity niedobór laktazy, czy zaburzenia wchłaniania glukozy-galaktozy nie powinni przyjmować tego leku.
4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji
Indukcja enzymów
Okskarbazepina i jej farmakologicznie czynny metabolit (monohydroksypochodna, MHD) są słabymi induktorami in vitro i in vivo izoenzymów CYP3A4 i CYP3A5 cytochromu P450 odpowiedzialnych głównie za metabolizm bardzo dużej liczby leków, na przykład produktów o działaniu immunosupresyjnym (np. cyklosporyna, takrolimus), doustnych środków antykoncepcyjnych (patrz poniżej) i niektórych innych leków przeciwpadaczkowych (np. karbamazepina), czego efektem jest zmniejszone stężenie tych leków w osoczu (patrz tabela poniżej przedstawiająca interakcje z innymi lekami przeciwpadaczkowymi).
In vitro, okskarbazepina i MHD są słabymi induktorami UDP-glukuronylotransferaz (wpływ na swoiste enzymy z tej grupy nie jest znany). W związku z tym okskarbazepina i MHD mogą in vivo wywierać niewielki pobudzający wpływ na metabolizm leków usuwanych głównie poprzez sprzęganie za pomocą UDP-glukuronylotransferaz. W przypadku rozpoczynania leczenia okskarbazepiną lub zmiany dawki leku osiągnięcie nowego poziomu indukcji może potrwać około 2-3 tygodni.
W przypadku przerwania leczenia okskarbazepiną konieczne może okazać się zmniejszenie dawek innych jednocześnie stosowanych leków. Decyzję taką należy podjąć na podstawie oceny klinicznej pacjenta i (lub) oznaczania stężenia leków w osoczu. Indukcja enzymatyczna prawdopodobnie stopniowo zmniejszy się w ciągu 2-3 tygodni po zakończeniu leczenia okskarbazepiną.
Hormonalne środki antykoncepcyjne: Wykazano, że okskarbazepina ma wpływ na dwa składniki doustnych środków antykoncepcyjnych, etynyloestradiol (EE) i lewonorgestrel (LNG). Średnie wartości AUC (pole pod krzywą stężenia leku w czasie) dla EE i LNG zmniejszały się odpowiednio o 48-52% i 32-52%. Z tego powodu jednoczesne stosowanie okskarbazepiny i hormonalnych środków antykoncepcyjnych może być przyczyną nieskuteczności tej metody antykoncepcji (patrz punkt 4.4). Należy stosować inne skuteczne metody antykoncepcji.
Zahamowanie aktywności enzymów
Okskarbazepina i MHD hamują aktywność CYP2C19. W związku z tym, w razie stosowania dużych dawek okskarbazepiny jednocześnie z lekami metabolizowanymi głównie przez CYP2C19 (np. fenytoina) mogą wystąpić interakcje. Stężenia fenytoiny w osoczu zwiększały się maksymalnie o 40%, gdy okskarbazepinę podawano w dawkach powyżej 1200 mg na dobę (patrz tabela poniżej przedstawiająca podsumowanie wyników uzyskanych dla innych leków przeciwdrgawkowych). W takim przypadku konieczna może okazać się redukcja dawki jednocześnie stosowanej fenytoiny (patrz punkt 4.2).
Leki przeciwpadaczkowe i indukujące enzymy
Możliwe interakcje okskarbazepiny z innymi lekami przeciwpadaczkowymi były oceniane w badaniach klinicznych. Wpływ tych interakcji na średnie wartości AUC i C min
w poniższej tabeli.
Interakcje między lekami przeciwpadaczkowymi i okskarbazepiną. Lek przeciwpadaczkowy Wpływ okskarbazepiny na lek przeciwpadaczkowy Wpływ leku przeciwpadaczkowego na MHD Jednoczesne stosowanie
Karbamazepina Zmniejszenie o 0 - 22% (zwiększenie stężenia epoksydu karbamazepiny o 30%) Zmniejszenie o 40% Klobazam Nie badano Brak wpływu Felbamat Nie badano Brak wpływu Lamotrygina Brak wpływuBrak wpływu Fenobarbital Zwiększenie o 14 - 15%Zmniejszenie o 30 - 31% Fenytoina Zwiększenie o 0 - 40%Zmniejszenie o 29 - 35% Kwas walproinowy Brak wpływuZmniejszenie o 0 - 18% Wykazano, że silne induktory enzymów cytochromu P450 i (lub) UGT (np. ryfampicyna, karbamazepina, fenytoina i fenobarbital) zmniejszają (o 29-49%) stężenia MHD w osoczu u dorosłych; u dzieci w wieku 4-12 lat klirens MHD zwiększał się o około 35%, gdy podawano jeden z trzech leków przeciwpadaczkowych indukujących enzymy w porównaniu z monoterapią. Jednoczesne leczenie okskarbazepiną i lamotryginą wiązało się ze zwiększonym ryzykiem działań niepożądanych (nudności, senność, zawroty głowy i bóle głowy). W razie podawania jednocześnie z okskarbazepiną jednego lub kilku leków przeciwpadaczkowych, należy indywidualnie dla każdego pacjenta rozważyć staranne dostosowanie dawkowania i (lub) monitorowanie stężenia leków w osoczu, szczególnie u dzieci leczonych jednocześnie lamotryginą. W przypadku okskarbazepiny nie obserwowano autoindukcji.
Interakcje z innymi lekami
Cymetydyna, erytromycyna, wiloksazyna, warfaryna i dekstropropoksyfen nie miały wpływu na farmakokinetykę MHD.
Teoretycznie, biorąc pod uwagę strukturalne podobieństwo okskarbazepiny do trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych, możliwe są interakcje między okskarbazepiną a MAOI (inhibitory monoaminooksydazy). Pacjenci leczeni trójpierścieniowymi lekami przeciwdepresyjnymi uczestniczyli w badaniach klinicznych i nie obserwowano u nich istotnych klinicznie interakcji. Jednoczesne stosowanie litu i okskarbazepiny może nasilać działanie neurotoksyczne.
4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację
Kobiety w wieku rozrodczym i metody antykoncepcji Okskarbazepina może wpływać na działanie doustnych leków antykoncepcyjnych zawierających etynyloestradiol (EE) i lewonorgestrel (LNG) (patrz punkty 4.4 i 4.5). Należy doradzić kobietom w wieku rozrodczym, by podczas leczenia okskarbazepiną stosowały wysoce skuteczne metody antykoncepcji (najlepiej antykoncepcję niehormonalną, np. wkładki domaciczne).
Ciąża
Ogólne ryzyko związane z padaczką i przyjmowaniem leków przeciwpadaczkowych:
W populacji leczonej stwierdzano zwiększenie częstości występowania wad rozwojowych w związku ze stosowaniem leczenia wieloma lekami, zwłaszcza w schematach wielolekowych zawierających walproinian.
Ponadto, nie należy przerywać skutecznego leczenia przeciwpadaczkowego, ponieważ nasilenie choroby jest szkodliwe zarówno dla matki, jak i dla płodu.
Ryzyko związane z okskarbazepiną: Dostępna jest umiarkowana liczba danych dotyczących kobiet w ciąży (300-1000 ciąż). Jednak dane dotyczące związków okskarbazepiny z wadami wrodzonymi są ograniczone. Nie notuje się zwiększenia całkowitego odsetka wad rozwojowych po zastosowaniu okskarbazepiny, w porównaniu z ich częstością w populacji ogólnej (2-3%). Niemniej jednak na podstawie takiej liczby danych nie można całkowicie wykluczyć umiarkowanego ryzyka działań teratogennych. Wyniki badań dotyczące ryzyka zaburzeń rozwojowych układu nerwowego u dzieci narażonych na okskarbazepinę w czasie ciąży są sprzeczne i nie można go wykluczyć. Biorąc to pod uwagę: - Jeśli kobieta przyjmująca okskarbazepinę zajdzie w ciążę lub planuje zajść w ciążę, należy ponownie starannie ocenić stosowanie tego leku. Należy stosować najmniejszą skuteczną dawkę a jeśli to możliwe, należy zastosować monoterapię, przynajmniej w pierwszych 3 miesiącach ciąży. - W czasie ciąży nie wolno przerywać skutecznego leczenia przeciwpadaczkowego okskarbazepiną, gdyż zaostrzenie choroby jest szkodliwe zarówno dla matki, jak i dla płodu.
Monitorowanie i zapobieganie:
Niektóre leki przeciwpadaczkowe mogą przyczyniać się do niedoboru kwasu foliowego, co może być przyczyną wystąpienia nieprawidłowości u płodu. Suplementację kwasu foliowego zaleca się przed zajściem w ciążę i w czasie ciąży. Jednak ze względu na to, że nie udowodniono skuteczności takiej suplementacji, należy proponować diagnostykę prenatalną również tym kobietom, u których stosuje się suplementację kwasu foliowego.
Wyniki pochodzące od ograniczonej liczby kobiet wskazują, że osoczowe stężenia aktywnego metabolitu okskarbazepiny, pochodnej 10-monohydroksylowej (MHD), mogą stopniowo zmniejszać się w czasie ciąży. U kobiet przyjmujących okskarbazepinę w czasie ciąży zaleca się staranne monitorowanie odpowiedzi klinicznej, aby zapewnić utrzymanie odpowiedniej kontroli napadów. Należy rozważyć badanie zmian w stężeniach MHD w osoczu. W przypadku zwiększania dawek leku w czasie ciąży można rozważyć również monitorowanie stężeń MHD w osoczu po porodzie.
U noworodka:
U noworodków opisywano zaburzenia krzepnięcia spowodowane lekami przeciwpadaczkowymi indukującymi enzymy wątrobowe. W ostatnich tygodniach ciąży oraz u noworodka należy dla ostrożności, jako środek zapobiegawczy, podawać witaminę K 1 .
Karmienie piersią
Okskarbazepina i jej aktywny metabolit (MHD) są wydzielane do mleka kobiecego. Ograniczone dane wskazują, że stężenie MHD w osoczu niemowląt karmionych piersią wynosi 0,2-0,8 μg/ml, co odpowiada do 5% stężenia MHD w osoczu matki. Chociaż narażenie wydaje się być małe, nie można wykluczyć ryzyka dla niemowlęcia. Dlatego podejmując decyzję o karmieniu piersią podczas stosowania produktu leczniczego Karbagen należy uwzględniać zarówno korzyści z karmienia piersią, jak i ryzyko działań niepożądanych u niemowlęcia. Jeśli niemowlę będzie karmione piersią, należy
obserwować, czy nie występują u niego takie objawy niepożądane, jak senność i słaby przyrost masy ciała.
Płodność Brak danych dotyczących wpływu leku na płodność ludzi. U szczurów nie obserwowano wpływu okskarbazepiny na płodność. Wpływ na rozrodczość u samic szczurów obserwowano dla MHD po podaniu dawek porównywalnych z dawkami stosowanymi u ludzi (patrz punkt 5.3).
4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn
Okskarbazepina wywiera umiarkowany wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Podczas stosowania okskarbazepiny zgłaszano występowanie takich działań niepożądanych, jak zawroty głowy, senność, ataksja, podwójne widzenie, nieostre widzenie, zaburzenia widzenia, hiponatremia i zaburzenia świadomości (pełny wykaz działań niepożądanych, patrz punkt 4.8), zwłaszcza na początku leczenia lub po zmianie dawki (częściej w fazie zwiększania dawki leku). Z tego względu pacjenci powinni zachować ostrożność podczas prowadzenia pojazdów lub obsługiwania maszyn.
4.8 Działania niepożądane
Podsumowanie profilu bezpieczeństwa
Najczęściej opisywane działania niepożądane to: senność, bóle i zawroty głowy, podwójne widzenie, nudności, wymioty oraz zmęczenie, które występują u ponad 10% pacjentów.
Profil bezpieczeństwa został opracowany na podstawie działań niepożądanych obserwowanych w badaniach klinicznych w związku ze stosowaniem okskarbazepiny. Pod uwagę wzięto również znaczące klinicznie raporty na temat działań niepożądanych uzyskane z programów obejmujących konkretnych pacjentów oraz doświadczenie uzyskane po wprowadzeniu leku na rynek.
Działania niepożądane wymieniono zgodnie z klasyfikacją układów i narządów MedDRA
Tabelaryczny wykaz działań niepożądanych
Ocena częstości* występowania działań niepożądanych: bardzo często: ≥1/10; często ≥1/100 do <1/10; niezbyt często: ≥1/1000 do <1/100; rzadko ≥1/10000 do <1/1000; bardzo rzadko: <1/10000.
W obrębie każdej kategorii układów narządowych działania niepożądane zostały wymienione według częstości występowania, poczynając od najczęstszych. W obrębie każdej grupy o określonej częstości występowania objawy niepożądane są wymienione zgodnie ze zmniejszającym się nasileniem.
Zaburzenia krwi i układu chłonnego Niezbyt często: Leukopenia Rzadko: Hamowanie czynności szpiku kostnego, niedokrwistość aplastyczna, agranulocytoza, pancytopenia, neutropenia Bardzo rzadko:
Małopłytkowość Zaburzenia układu immunologicznego Rzadko: Reakcje anafilaktyczne Bardzo rzadko: Nadwrażliwość #
Zaburzenia endokrynologiczne Często Zwiększenie masy ciała Niezbyt często: Niedoczynność tarczycy Zaburzenia metabolizmu i odżywiania Często:
Hiponatremia †
Rzadko: Zespół przypominający zespół nieprawidłowego wydzielania wazopresyny (z objawami: letarg, nudności, zawroty głowy, zmniejszenie osmolalności surowicy, wymioty, bóle głowy, stany splątania lub inne neurologiczne objawy przedmiotowe i podmiotowe). Zaburzenia psychiczne Często: Pobudzenie (np. nerwowość), chwiejność afektu, stan splątania, depresja, apatia, Zaburzenia układu nerwowego Bardzo często: Senność, bóle głowy, zawroty głowy Często:
Ataksja, drżenie mięśni, oczopląs, zaburzenia koncentracji uwagi, amnezja, zaburzenia mowy (w tym dyzartria); częstsze podczas zwiększania dawki okskarbazepiny Zaburzenia oka Bardzo często: Podwójne widzenie. Często: Nieostre widzenie, zaburzenia widzenia. Zaburzenia ucha i błędnika Często: Zawroty głowy pochodzenia błędnikowego Zaburzenia serca Bardzo rzadko: Blok przedsionkowo-komorowy, zaburzenia rytmu serca Zaburzenia naczyniowe Niezbyt często: Nadciśnienie tętnicze Zaburzenia przewodu pokarmowego Bardzo Często: Wymioty, nudności. Często: Biegunka, bóle brzucha, zaparcia. Bardzo rzadko: Zapalenie trzustki i (lub) zwiększenie aktywności lipazy i (lub) amylazy. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych Bardzo rzadko: Zapalenie wątroby. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Często: Wysypka, łysienie, trądzik. Niezbyt często: Pokrzywka. Rzadko: Osutka polekowa z eozynofilią i objawami układowymi (DRESS, ang. Drug Rash with Eosinophilia and Systemic Symptoms), ostra uogólniona osutka krostkowa (AGEP, ang. Acute Generalized Exanthematous Pustulosis)
Bardzo rzadko:
Zespół Stevensa- Johnsona, martwica toksyczno-rozpływna naskórka (zespół Lyella), obrzęk naczynioruchowy, rumień wielopostaciowy (patrz punkt 4.4). Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe, tkanki łącznej i kości Rzadko: Zmniejszona gęstość mineralna kości, osteopenia, osteoporoza i złamania u pacjentów poddanych przewlekłemu leczeniu okskarbazepiną. Mechanizm oddziaływania okskarbazepiny na metabolizm kości nie został ustalony. Bardzo rzadko:
Toczeń rumieniowaty układowy. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania Bardzo często: Zmęczenie Często: Astenia. Badania Niezbyt często:
Zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, zwiększenie aktywności fosfatazy zasadowej we krwi.
Rzadko: Zmniejszenie stężenia T4 (o niepewnym znaczeniu klinicznym) Urazy, zatrucia i powikłania po zabiegach Niezbyt często: Upadki
Opis wybranych działań niepożądanych # Nadwrażliwość (w tym nadwrażliwość wielonarządowa) charakteryzująca się objawami, takimi jak wysypka, gorączka. Może mieć ona wpływ na inne narządy lub układy: krew i układ chłonny (np. eozynofilia, trombocytopenia, leukopenia, limfadenopatia, powiększenie śledziony), wątrobę (np. zapalenie wątroby, nieprawidłowe wyniki badań czynnościowych wątroby), mięśnie i stawy (np. obrzęk stawów, bóle mięśni, bóle stawów), układ nerwowy (np. encefalopatia wątrobowa), nerki (np. śródmiąższowe zapalenie nerek, niewydolność nerek, białkomocz), płuca (np. obrzęk płuc, astma, skurcz oskrzeli, śródmiąższowe zapalenie płuc, duszność), obrzęk naczynioruchowy.
† W czasie leczenia okskarbazepiną odnotowano stężenie sodu w surowicy poniżej 125 mmol/l u 2,7% pacjentów z częstością występowania „często” (patrz punkt 4.4), przebiegające zwykle bezobjawowo i nie wymagające dostosowania dawki. Bardzo rzadko hiponatremia jest związana z objawami przedmiotowymi i podmiotowymi takimi jak drgawki, encefalopatia, zaburzenia świadomości, splątanie (patrz również inne działania niepożądane w części „Zaburzenia układu nerwowego"), zaburzenia widzenia (np. nieostre widzenie), niedoczynność tarczycy, wymioty, nudności. Zwykle hiponatremia występowała w ciągu pierwszych po raz pierwszy zmniejszyło się do <125 mmol/l po ponad roku od rozpoczęcia terapii (patrz punkt 4.4).
Dzieci i młodzież Zasadniczo profil bezpieczeństwa u dzieci był podobny do tego obserwowanego u pacjentów dorosłych (patrz punkt 5.1).
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, tel.: + 48 22 49 21 301, faks: + 48 22 49 21 309, strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
4.9 Przedawkowanie
Opisano pojedyncze przypadki przedawkowania. Maksymalna przyjęta dawka wynosiła około
Objawy: Zaburzenia równowagi wodno-elektrolitowej: hiponatremia Zaburzenia oka: podwójne widzenie, zwężenie źrenic, nieostre widzenie Zaburzenia żołądka i jelit: nudności, wymioty, hiperkineza Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: uczucie zmęczenia Badania diagnostyczne: zmniejszenie częstości oddechów, wydłużenie odstępu QTc Zaburzenia układu nerwowego: senność, zawroty głowy, ataksja oraz oczopląs, drżenie, zaburzenia koordynacji (nieprawidłowa koordynacja), drgawki, ból głowy, śpiączka, utrata przytomności, dyskineza Zaburzenia psychiczne: agresja, pobudzenie, stany splątania Zaburzenia naczyniowe: niedociśnienie Zaburzenia oddechowe, klatki piersiowej i śródpiersia: duszność
Postępowanie: Nie ma swoistej odtrutki. W zależności od potrzeby należy stosować leczenie objawowe i podtrzymujące. Należy rozważyć usunięcie leku z organizmu poprzez płukanie żołądka i (lub) inaktywację leku przez podanie węgla aktywnego.
5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE
5.1 Właściwości farmakodynamiczne
Grupa farmakoterapeutyczna: leki przeciwpadaczkowe, pochodne karboksamidu Kod ATC: N 03 AF 02
Mechanizm działania
Działanie farmakologiczne okskarbazepiny wywiera przede wszystkim jej metabolit (MHD) (patrz punkt 5.2). Uważa się, że mechanizm działania okskarbazepiny i MHD polega głównie na blokowaniu wrażliwych na napięcie kanałów sodowych, co powoduje stabilizację nadmiernie pobudzonych błon włókien nerwowych, hamowanie powtarzalnych wyładowań neuronów i zmniejszenie przekaźnictwa bodźców synaptycznych. Poza tym do działania przeciwdrgawkowego może przyczyniać się wzmożone przewodnictwo potasowe i modulacja zależnych od napięcia kanałów wapniowych. Nie stwierdzono istotnych interakcji z miejscami receptorowymi neuroprzekaźników lub modulatorów w mózgu.
Działanie farmakodynamiczne
Okskarbazepina i jej aktywny metabolit są silnymi i skutecznymi środkami przeciwdrgawkowymi u zwierząt. Chroniły one gryzonie przed uogólnionymi napadami toniczno-klonicznymi i w mniejszym stopniu, przed napadami klonicznymi oraz zapobiegały lub zmniejszały częstość przewlekle nawracających napadów częściowych u małp rezusów z implantami aluminiowymi. Nie obserwowano rozwoju tolerancji na okskarbazepinę ani MHD (czyli osłabienia działania przeciwdrgawkowego) w leczeniu napadów toniczno-klonicznych w przypadku codziennego podawania leku myszom i szczurom przez, odpowiednio, 5 dni lub 4 tygodnie.
Badania farmakodynamiczne/skuteczności
Po wprowadzeniu produktu do obrotu przeprowadzono w Indiach wieloośrodkowe, prospektywne, nieporównawcze, trwające 24 tygodnie badanie obserwacyjne z otwartą próbą. 256 dzieci i młodzieży (w wieku od 1 miesiąca do 19 lat) z uogólnionymi (pierwotnie lub wtórnie) napadami toniczno- klonicznymi z populacji badanej liczącej 816 pacjentów leczono okskarbazepiną stosowaną w monoterapii. Początkowa dawka okskarbazepiny u wszystkich pacjentów w wieku powyżej 6 lat wynosiła od 8 do 10 mg/kg mc. na dobę w 2 dawkach podzielonych. W przypadku 27 uczestników w wieku od 1 miesiąca do 6 lat dawka początkowa mieściła się w przedziale od 4,62 do 27,27 mg/kg mc. na dobę, a dawka podtrzymująca w przedziale od 4,29 do 30,00 mg/kg mc. na dobę. Pierwszorzędowym punktem końcowym było zmniejszenie częstotliwości napadów w 24 tygodniu badania, w stosunku do wartości wyjściowej. W grupie wiekowej od 1 miesiąca do 6 lat (n=27) liczba napadów zmieniła się z 1 [przedział] [1-12] na 0 [0-2], w grupie wiekowej od 7 do 12 lat (n=77) częstotliwość napadów zmieniła się z 1 [1-22] na 0 [0-1], a w grupie wiekowej od 13 do 19 lat (n=152) częstotliwość zmieniła się z 1 [1-32] na 0 [0-3].
Dzieci i młodzież
Nie stwierdzono żadnych szczególnych zagrożeń bezpieczeństwa u dzieci i młodzieży. Dane z badania potwierdzające stosunek korzyści do ryzyka u dzieci w wieku poniżej 6 lat są niejednoznaczne (patrz punkt 4.2).
Na podstawie danych z randomizowanych badań z grupą kontrolną nie zaleca się stosowania okskarbazepiny u dzieci w wieku poniżej 6 lat, ponieważ nie wykazano jej skuteczności ani bezpieczeństwa w sposób dostateczny (patrz punkt 4.2).
Przeprowadzono dwa randomizowane badania dotyczące skuteczności i z kontrolą dawki, w których osoby oceniające nie znały przydziałów do grup (badanie 2339 i badanie 2340). Włączono do nich dzieci i młodzież w wieku od 1 miesiąca do <17 lat (n=31 pacjentów w wieku od 6 do <17 lat; n=189 pacjentów w wieku <6 lat). Ponadto przeprowadzono szereg otwartych badań z udziałem dzieci. Zasadniczo profil bezpieczeństwa okskarbazepiny u młodszych dzieci (w wieku <6 lat) był porównywalny do tego obserwowanego u dzieci starszych (w wieku ≥6 lat). Jednak w niektórych badaniach z udziałem dzieci młodszych (w wieku <4 lat) i starszych (w wieku ≥4 lat) stwierdzono ≥5-krotną różnicę pod względem częstości występowania drgawek (odpowiednio 7,9% i 1,0%) oraz stanu padaczkowego (odpowiednio 5% i 1%).
5.2 Właściwości farmakokinetyczne
Wchłanianie Po podaniu doustnym okskarbazepina jest całkowicie wchłaniana i intensywnie metabolizowana do farmakologicznie aktywnego metabolitu (MHD).
Po podaniu na czczo pojedynczej dawki 600 mg okskarbazepiny zdrowym ochotnikom płci męskiej średnia wartość C max , dla MHD wynosiła 34 μmol/l, przy odpowiadającej jej medianie t max
wynoszącej 4,5 godziny.
W badaniu bilansu masy u człowieka jedynie 2% całkowitej radioaktywności w osoczu zależało od niezmienionej okskarbazepiny, około 70% zależało od MHD, a pozostałą ilość można było przypisać nieistotnym wtórnym metabolitom, które były szybko eliminowane. Pokarm nie ma wpływu na szybkość i stopień wchłaniania okskarbazepiny, dlatego może być przyjmowana razem z posiłkiem lub niezależnie od posiłku.
Dystrybucja Pozorna objętość dystrybucji MHD wynosi 49 litrów.
Około 40 % MHD wiąże się z białkami osocza, głównie z albuminami. W zakresie dawek terapeutycznych wiązanie z białkami nie zależy od stężenia leku w osoczu. Okskarbazepina i MHD nie wiążą się z kwaśną alfa-1- glikoproteiną.
Okskarbazepina i MHD przenikają przez łożysko. W jednym przypadku stężenia MHD w osoczu noworodka i w osoczu matki były podobne.
Metabolizm Okskarbazepina jest szybko redukowana przez enzymy cytozolowe w wątrobie do MHD, który jest głównie odpowiedzialny za farmakologiczne działanie okskarbazepiny. MHD jest dalej metabolizowany poprzez sprzęganie z kwasem glukuronowym. Niewielkie ilości (4% dawki) ulegają oksydacji do farmakologicznie nieaktywnego metabolitu (pochodnej 10,11-dihydroksylowej, DHD).
Eliminacja Okskarbazepina jest usuwana z organizmu głównie w postaci metabolitów wydalanych przede wszystkim przez nerki. Ponad 95% dawki można znaleźć w moczu, przy czym mniej niż 1% stanowi niezmieniona okskarbazepina. Z kałem wydala się mniej niż 4% podanej dawki. Około 80% dawki wydala się z moczem albo w postaci glukuronidów MHD (49%) albo jako niezmieniony MHD (27%), natomiast nieaktywny DHD stanowi około 3%, a sprzężona okskarbazepina około 13% dawki.
Okskarbazepina jest szybko eliminowana z osocza, a jej pozorny okres półtrwania wynosi od 1,3 do 2,3 godzin, w przeciwieństwie do MHD, którego pozorny okres półtrwania wynosi średnio 9,3 ± 1,8 godzin.
Liniowość i proporcjonalność dawki Przy podawaniu okskarbazepiny 2 razy na dobę, stężenia MHD w stanie stacjonarnym są osiągane w ciągu 2-3 dni. W stanie stacjonarnym farmakokinetyka MHD ma charakter liniowy i wykazuje zależność od dawki dla zakresu dawek od 300 do 2400 mg/ dobę.
Szczególne populacje
Pacjenci z zaburzoną czynnością wątroby
Farmakokinetykę i metabolizm okskarbazepiny i MHD oceniano u zdrowych ochotników i u osób z zaburzoną czynnością wątroby po podaniu pojedynczej dawki doustnej 900 mg. Łagodne i umiarkowane zaburzenia czynności wątroby nie miały wpływu na farmakokinetykę okskarbazepiny ani MHD. Nie badano okskarbazepiny u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby.
Pacjenci z zaburzoną czynnością nerek
Istnieje zależność liniowa między klirensem kreatyniny a nerkowym klirensem MHD. W przypadku podawania okskarbazepiny w pojedynczej dawce 300 mg u osób z zaburzoną czynnością nerek (klirens kreatyniny <30 ml/min) okres półtrwania w fazie eliminacji MHD wydłuża się o 60-90% (16 do 19 godzin), a wartość AUC zwiększa się dwukrotnie w porównaniu z osobami dorosłymi o prawidłowej czynności nerek (10 godzin).
Dzieci i młodzież
Farmakokinetykę okskarbazepiny oceniano w badaniach klinicznych u dzieci przyjmujących lek w dawkach 10-60 mg/kg mc. na dobę. Klirens MHD dostosowany do masy ciała zmniejsza się wraz z wiekiem i zwiększaniem się masy ciała, osiągając wartości obserwowane u dorosłych. Średni klirens dostosowany do masy ciała u dzieci w wieku 4-12 lat jest o około 40% większy niż u dorosłych. W związku z tym oczekuje się, że ekspozycja na MHD u dzieci wynosi około 2/3 poziomu spotykanego u dorosłych leczonych podobną dawką w przeliczeniu na masę ciała. Oczekuje się, że w miarę zwiększania się masy ciała, u pacjentów w wieku 13 lat i starszych, klirens MHD w przeliczeniu na kg masy ciała zbliży się do wartości stwierdzanych u dorosłych.
Pacjentki w ciąży
Wyniki pochodzące od ograniczonej liczby kobiet wskazują, że osoczowe stężenia MHD mogą stopniowo zmniejszać się w czasie ciąży (patrz punkt 4.6).
Pacjenci w podeszłym wieku
Po podaniu dawki pojedynczej (300 mg) lub dawek wielokrotnych (600 mg na dobę) okskarbazepiny u ochotników w podeszłym wieku (60-82 lata) maksymalne stężenie MHD w osoczu i wartości AUC były o 30%-60% większe niż u ochotników w młodszym wieku (18-32 lata). Porównanie klirensu kreatyniny u osób młodszych i osób w podeszłym wieku wskazuje, że różnice te zależą od związanego z wiekiem zmniejszenia klirensu kreatyniny. Nie są konieczne żadne szczególne zalecenia odnośnie dawkowania, ponieważ dawki terapeutyczne są ustalane indywidualnie.
Płeć
U dzieci, dorosłych oraz osób w podeszłym wieku nie obserwowano różnic w farmakokinetyce leku zależnych od płci.
5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie
Dane przedkliniczne uzyskane z konwencjolanych badań farmakologicznych dotyczących bezpieczeństwa i genotoksyczności nie wskazują na szczególne zagrożenia dla człowieka ze strony okskarbazepiny ani jej aktywnego farmakologicznie metabolitu, pochodnej monohydroksylowej (MHD).
Dowody działania nefrotoksycznego stwierdzono w badaniach toksyczności dawek wielokrotnych u szczurów, ale nie stwierdzono ich w badaniach u psów i myszy.
Immunotoksyczność
Badania dotyczące immunostymulacji u myszy wykazały, że MHD (a w mniejszym stopniu okskarbazepina) może indukować opóźnioną reakcję nadwrażliwości.
Genotoksyczność W jednym teście Amesa in vitro bez aktywacji metabolicznej okskarbazepina zwiększała częstość mutacji w jednym z pięciu szczepów bakterii. Okskarbazepina i MHD powodowały wzrost aberracji chromosomowych i (lub) poliploidii w teście na komórkach jajnika chomika chińskiego in vitro bez aktywacji metabolicznej. MHD dała ujemny wynik testu Amesa, nie stwierdzono też aktywności mutagennej ani klastogennej okskarbazepiny lub MHD w teście na komórkach V79 chomika chińskiego in vitro. Zarówno okskarbazepina, jak i MHD nie powodowały działań klastogennych ani aneugenicznych (tworzenie mikrojąder) w teście na szpiku kostnym szczura in vivo.
Toksyczny wpływ na reprodukcję
Okskarbazepina w doustnej dawce do 150 mg/kg mc./dobę, dla której nie ma marginesu bezpieczeństwa, nie miała wpływu na płodność szczurów obu płci. Dla dawek MHD porównywalnych do dawek stosowanych u ludzi (patrz punkt 4.6) u samic zwierząt obserwowano zaburzenia cyklu rujowego, zmniejszenie liczby ciałek żółtych, implantacji i żywych zarodków. Standardowe badania toksycznego wpływu na reprodukcję przeprowadzone na gryzoniach i królikach wykazały zwiększenie śmiertelności zarodków i płodów oraz (lub) opóźnienie przed- i (lub) pourodzeniowego rozwoju potomstwa po podaniu dawek toksycznych dla matki. Obserwowano zwiększenie liczby wad rozwojowych u płodów szczura w jednym z ośmiu badań dotyczących toksycznego działania leku na zarodek i płód, w których badano okskarbazepinę lub MHD. Wyniki te uzyskano stosując dawki toksyczne dla matki (patrz punkt 4.6).
Rakotwórczość W badaniach karcynogenności u leczonych zwierząt indukowano nowotwory wątroby (szczury i myszy), nowotwory jąder i z komórek ziarnistych żeńskich narządów płciowych (szczury). Występowanie nowotworów wątroby miało najprawdopodobniej związek z indukcją mikrosomalnych enzymów wątrobowych; u ludzi leczonych okskarbazepiną działanie indukcyjne jest słabe lub nieobecne, choć nie można go wykluczyć. Nowotwory jąder mogły być indukowane przez zwiększone stężenia hormonu luteinizującego. U ludzi nie obserwowano takiego wzrostu stężenia, dlatego uważa się, że nowotwory tego typu nie mają znaczenia klinicznego dla ludzi. W badaniu karcynogenności MHD u szczurów stwierdzono zależne od dawki zwiększanie częstości występowania nowotworów z komórek ziarnistych w drogach płciowych (szyjka macicy i pochwa). Zmiany te występowały po narażeniu na lek porównywalnym z przewidywanym narażeniem klinicznym. Mechanizm rozwoju tych nowotworów nie został w pełni wyjaśniony, ale może on mieć związek ze zwiększonym stężeniem estradiolu właściwym dla szczurów. Znaczenie kliniczne obserwowanych zmian jest niejasne.
6. SZCZEGÓŁOWE DANE FARMACEUTYCZNE
6.1 Wykaz substancji pomocniczych
Rdzeń tabletki: Krospowidon Hypromeloza Celuloza mikrokrystaliczna Krzemionka koloidalna bezwodna Magnezu stearynian
Otoczka tabletki: Opadry Buff II OY-LS-37200: Tytanu dwutlenek (E171) Laktoza jednowodna Makrogol 4000 Hypromeloza Żelaza tlenek żółty (E172) Żelaza tlenek czerwony (E172) Żelaza tlenek czarny (E172) Opadry White II OY-LS-28908: Tytanu dwutlenek (E171) Laktoza jednowodna Makrogol 4000 Hypromeloza
6.2 Niezgodności farmaceutyczne
Nie dotyczy
6.3 Okres ważności
6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania
Przechowywać w temperaturze poniżej 30 o C.
6.5 Rodzaj i zawartość opakowania
Przezroczyste blistry z PVC/PVDC/Aluminium w tekturowym pudełku. Wielkości opakowań: 10, 20, 30, 50, 100, 200 tabletek powlekanych.
Pojemniki z polipropylenu z zakrętką z polietylenu i opcjonalnie wypełniaczem ubytku z polietylenu.
Wielkości opakowań: 100, 200, 500 tabletek powlekanych.
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania
Bez szczególnych wymagań.
7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA
DOPUSZCZENIE DO OBROTUViatris Limited
Damastown Industrial Park Mulhuddart, Dublin 15 DUBLIN Irlandia
8. NUMERY POZWOLEŃ NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
Karbagen, 150 mg – 12892 Karbagen, 300 mg – 12890 Karbagen, 600 mg – 12891
9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO
OBROTU I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIAData wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu:
Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 30 października 2012
10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU
CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO12/2022