Gamunex 10%

ULOTKA DLA PACJENTA


Ulotka dołączona do opakowania: informacja dla użytkownika
Gamunex 10% Immunoglobulina ludzka normalna (IVIg)
Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta.
- Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. - W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. - Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same. - Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Patrz punkt 4.
Spis treści ulotki:

1. Co to jest Gamunex 10% i w jakim celu się go stosuje

2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Gamunex 10%

3. Jak stosować Gamunex 10%

4. Możliwe działania niepożądane

5. Jak przechowywać lek Gamunex 10%

6. Zawartość opakowania i inne informacje

1. Co to jest Gamunex 10% i w jakim celu się go stosuje

Co to jest Gamunex 10%
Produkt leczniczy Gamunex ®
wysoko oczyszczone białko pozyskane z ludzkiego osocza (składnik krwi pobranej od dawców). Lek ten należy do grupy leków nazywanych dożylnymi immunoglobulinami. Stosuje się je w leczeniu chorób, w których system obronny organizmu nie działa w sposób prawidłowy.
Zastosowanie leku Gamunex 10%:
Leczenie dorosłych, dzieci i młodzieży (0-18 lat), którzy nie posiadają dostatecznej ilości przeciwciał (leczenie substytucyjne), takich jak:
- pacjenci z zespołami pierwotnego niedoboru odporności (PID), czyli wrodzonym brakiem przeciwciał; - pacjenci z nabytymi niedoborami odporności (SID) z ciężkimi lub nawracającymi zakażeniami, u których leczenie środkami przeciwdrobnoustrojowymi jest nieskuteczne oraz u których występuje potwierdzone niepowodzenie wytworzenia swoistych przeciwciał lub stężenie IgG w surowicy < 4 g/l.
Profilaktyka odry przed/ po ekspozycji u wrażliwych dorosłych, dzieci i młodzieży (0-18 lat), u których czynne szczepienie jest przeciwwskazane lub nie jest zalecane oraz narażonych na zachorowanie w przyszłości lub po ekspozycji na odrę.
Leczenie dorosłych, dzieci i młodzieży (0-18 lat) z niektórymi chorobami autoimmunologicznymi (immunomodulacja). To pięć grup:
- Pierwotna małopłytkowość immunologiczna (ITP); choroba, w której liczba płytek krwi w krwiobiegu jest zdecydowanie zbyt niska. Płytki stanowią istotną część procesu krzepnięcia krwi i zmniejszenie ich liczby może powodować niepożądane krwawienia i powstawianie krwiaków. Produkt jest stosowany również u pacjentów z dużym ryzykiem krwawień lub w celu skorygowania liczby płytek przed zabiegiem chirurgicznym.
- Zespół Guillaina-Barrégo, w którym system immunologiczny uszkadza nerwy i zakłóca ich prawidłowe działanie. - Choroba Kawasakiego (w leczeniu skojarzonym z kwasem acetylosalicylowym) – choroba dziecięca, w której powiększeniu ulegają naczynia krwionośne (tętnice) w ciele. - Przewlekła demielinizacyjna poliradikuloneuropatia zapalna (CIPD) – rzadka, postępująca choroba powodująca osłabienie, drętwienie i ból kończyn, oraz zmęczenie. - Wieloogniskowa neuropatia ruchowa (MMN) – rzadka choroba skutkująca powolnym, postępującym osłabieniem kończyn bez utraty czucia.
Leczenie chorych powyżej 18-tego roku życia:
- Ciężkie zaostrzenia miastenii. Miastenia jest chorobą powodującą nadmierną męczliwość mięśni. Zaostrzenia miastenii powodują osłabienie czynności połykania, zaburzenia mowy i oddychania.

2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Gamunex 10%

Kiedy nie stosować leku Gamunex 10%:
- jeśli pacjent ma uczulenie na ludzkie immunoglobuliny normalne lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6), - jeśli u pacjenta występuje niedobór IgA we krwi i wytwarza przeciwciała przeciw IgA.
Ostrzeżenia i środki ostrożności
Przed rozpoczęciem stosowania leku Gamunex ®
pielęgniarką.
Reakcje związane z infuzją oraz nadwrażliwość
Niektóre działania niepożądane mogą być związane z prędkością infuzji. Z tego względu należy przestrzegać zalecanej prędkości infuzji (patrz „ Info„Informacje przeznaczone wyłącznie dla fachowego personelu medycznego” na końcu tej ulotki) ).
Niektóre działania niepożądane mogą występować częściej: - w przypadku dużej prędkości infuzji, - u pacjentów z całkowitym brakiem gammaglobulin lub niskimi stężeniami gammaglobulin (agammaglobulinemia lub hipogammaglobulinemia) z lub bez niedoboru IgA, - u pacjentów, którym ludzką immunoglobulinę podaje się po raz pierwszy lub, w rzadkich przypadkach, u pacjentów, którym zmieniono podawany wcześniej preparat immunoglobuliny na inny oraz u pacjentów, którym immunoglobulina podawana jest po długiej przerwie.
Często można uniknąć ewentualnych powikłań upewniając się, że: - pacjenci nie są nadwrażliwi na ludzką normalną immunoglobulinę – rozpoczynając podawanie Gamunex 10% powoli. - pacjenci są uważnie obserwowani w trakcie infuzji, ze zwróceniem uwagi na jakiekolwiek objawy reakcji niepożądanych. Szczególnej uwagi wymagają pacjenci, którym ludzką immunoglobulinę podaje się po raz pierwszy, którym zmieniono podawany wcześniej preparat immunoglobuliny na inny oraz pacjenci, którym immunoglobulina podawana jest po długiej przerwie. Tę grupę pacjentów należy obserwować podczas pierwszej infuzji i przez pierwszą godzinę po infuzji w celu zauważenia oznak możliwych działań niepożądanych.
W razie wystąpienia działań niepożądanych należy zmniejszyć prędkość infuzji lub przerwać infuzję do czasu ustąpienia objawów. Jeżeli objawy utrzymują się mimo zatrzymania infuzji, należy zastosować odpowiednie leczenie. Jeśli wystąpi wstrząs (szok anafilaktyczny z nagłym spadkiem ciśnienia krwi), należy natychmiast przerwać podawanie leku i włączyć leczenie zgodne z aktualnymi wytycznymi postępowania w przypadku wstrząsu.

Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek i innymi czynnikami ryzyka
Istnieją doniesienia o występowaniu przypadków zaburzenia czynności i ostrej niewydolności nerek w związku z dożylnym podawaniem immunoglobulin. Szczególnie zagrożeni są pacjenci z wcześniej istniejącą niewydolnością nerek (zaburzeniami pracy nerek), cukrzycą (wysokim stężeniem cukru we krwi), z hipowolemią (zmniejszoną objętością krwi), z nadwagą; pacjenci leczeni jednocześnie lekami mogącymi mieć szkodliwy wpływ na nerki oraz pacjenci po 65. roku życia. Należy przestrzegać następujących zaleceń: - przed rozpoczęciem leczenia należy zapewnić odpowiednie nawodnienie - należy kontrolować diurezę i stężenie kreatyniny w surowicy pacjenta (pozwalające na ocenę czynności nerek) oraz - unikać jednoczesnego stosowania leków zwiększających ilość oddawanego moczu (diuretyków pętlowych).
U tych pacjentów preparat immunoglobuliny należy podawać podczas infuzji z minimalną szybkością, w minimalnym skutecznym stężeniu. Jeśli wystąpią zaburzenia czynności nerek, lekarz rozważy przerwanie leczenia immunoglobuliną.
Hemoliza (nieprawidłowy rozpad czerwonych krwinek)
Jest powszechnie wiadomym, że immunoglobuliny zwiększają ryzyko rozpadu krwinek czerwonych (hemoliza) zarówno u dorosłych, jak i dzieci. Zwiększone ryzyko rozpadu krwinek czerwonych (hemoliza) może wystąpić, jeżeli podawano zbyt wysokie dawki IVIg w ciągu jednego dnia lub w ciągu kilku dni pacjentom z grupą krwi A, B lub AB i/albo gdy w organizmie toczy się stan zapalny. W doniesieniach po wprowadzeniu do obrotu zanotowano, że wysokie dawki IVIg stosowane u dzieci, zwłaszcza w chorobie Kawasakiego, powodują zwiększenie częstotliwości reakcji hemolitycznej w porównaniu do innych wskazań do stosowania immunoglobulin u dzieci. Należy zwrócić się do lekarza, jeśli wystąpi bladość (blednięcie), letarg (osłabienie), ciemne zabarwienie moczu, skrócenie oddechu lub kołatanie serca (szybkie bicie serca).
Odnotowano pojedyncze przypadki dysfunkcji nerek / niewydolności nerek związanych z hemolizą, zakończone śmiercią.
Informacje na temat bezpieczeństwa w odniesieniu do zakażeń
Podczas procesu wytwarzania leków z ludzkiej krwi lub osocza stosowane są określone procedury mające na celu zapobiec przenoszeniu zakażeń na leczonych pacjentów. Do tych procedur należy: - selekcja dawców krwi i osocza, której celem jest wykluczenie dawców mogących być źródłem zakażenia; - badanie każdego dawcy i puli pobranego osocza pod kątem obecności czynników zakaźnych; - włączenie procesów, które inaktywują lub eliminują wirusy. Pomimo stosowania środków zapobiegawczych, nie można całkowicie wykluczyć możliwości przeniesienia zakażenia, jeśli podawane są leki wytwarzane z ludzkiej krwi lub osocza. Odnosi się to również do nieznanych lub nowo odkrytych wirusów i innych patogenów.
Uważa się, że podejmowane działania zapobiegawcze są skuteczne wobec wirusów otoczkowych, takich jak ludzki wirus nabytego niedoboru odporności (HIV), wirus zapalenia wątroby typu B oraz wirus zapalenia wątroby typu C. Powyższe działania mogą mieć ograniczoną wartość w przypadku wirusów bezotoczkowych takich jak wirus zapalenia wątroby typu A i parwowirus B19. Z dotychczasowych doświadczeń wynika, że preparaty immunoglobulinowe nie przenoszą wirusa zapalenia wątroby typu A ani parwowirusa B19. Przyjmuje się, że obecność przeciwciał odgrywa istotną rolę zabezpieczającą przed zakażeniami wirusowymi.
Lek zawiera mniej niż 1 mmol sodu (23 mg) na pojedynczą dawkę (maksymalnie 2 g/kg), to znaczy lek uznaje się za „wolny od sodu”.

Zdecydowanie zaleca się, aby przy każdym podaniu tego leku zanotować jego nazwę i numer serii, tak aby można było ustalić serię leku, którą otrzymał pacjent.
Gamunex 10% a inne leki
Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować.
W czasie leczenia z zastosowaniem leku Gamunex 10% należy unikać jednoczesnego stosowania leków, które zwiększają wydalanie wody z organizmu (diuretyków pętlowych).
Wpływ na szczepienia: Gamunex 10% może zmniejszać skuteczność niektórych szczepionek (szczepionki zawierające żywe atenuowane wirusy). W przypadku szczepień przeciwko różyczce, śwince oraz ospie wietrznej szczepienia można rozpocząć dopiero po upływie 3 miesięcy od podania tego produktu. W przypadku szczepienia przeciwko odrze ten okres wynosi do 1 roku.
Ciąża i karmienie piersią
Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza, że może być w ciąży, lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn
Ze względu na to, że czasami mogą wystąpić zawroty głowy i inne reakcje, lek może mieć wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. W takim wypadku przed prowadzeniem pojazdów mechanicznych i obsługiwaniem maszyn należy odczekać, aż te reakcje ustąpią.

3. Jak stosować Gamunex 10%

Lek Gamunex 10% jest wstrzykiwany do żyły pacjenta (podanie dożylne) przez lekarza. Dawkę, która zależy od masy ciała pacjenta i występującej u niego choroby, ustala lekarz (patrz również informacje przeznaczone dla fachowego personelu medycznego na końcu ulotki).
Na początku infuzji lek Gamunex 10% podaje się z małą szybkością. Jeśli lek jest dobrze tolerowany, lekarz może zwiększyć szybkość infuzji.
Przerwanie stosowania leku Gamunex 10%
Po przerwaniu leczenia lekiem może nastąpić pogorszenie stanu klinicznego. Przed podjęciem decyzji o przerwaniu leczenia tym lekiem, należy skontaktować się z lekarzem prowadzącym leczenie.
W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, ten lek może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Objawy wymienione poniżej występowały w rzadkich lub pojedynczych przypadkach po podaniu leków zawierających immunoglobuliny. Jeśli wystąpią poniższe objawy podczas lub po skończeniu infuzji, należy bezzwłocznie uzyskać pomoc medyczną: • nagły spadek ciśnienia krwi, a w niektórych przypadkach wstrząs anafilaktyczny (którego objawami są między innymi wysypka, niskie ciśnienie tętnicze, szybka lub nieregularna bicie serca, świszczący oddech, kaszel, kichanie i trudności w oddychaniu), nawet wtedy, gdy nie było objawów reakcji alergicznych po podaniu poprzednich dawek leku; • przejściowe nieinfekcyjne zapalenie opon mózgowych (którego objawami są bóle głowy, uczucie lęku lub nietolerancja światła, sztywność karku);
• przemijające zmniejszenie liczby czerwonych krwinek we krwi (odwracalna niedokrwistość hemolityczna/hemoliza); • przejściowe reakcje występujące na skórze; • wzrost stężenia kreatyniny w surowicy (test badający czynność nerek) i/lub ostra niewydolność nerek (której objawami są bóle w okolicy lędźwiowej, zmęczenie, zmniejszenie ilości oddawanego moczu); • incydenty zakrzepowo-zatorowe takie jak zawał serca (uczucie ucisku w klatce piersiowej dające wrażenie nadmiernie szybkiej akcji serca), udar mózgu (osłabienie mięśni twarzy, rąk lub nóg, zaburzenia mowy lub jej rozumienia), zator płucny (uczucie braku tchu, bóle klatki piersiowej i zmęczenie), głęboka zakrzepica żylna (bóle i obrzęk kończyn); • przypadki ostrego poprzetoczeniowego uszkodzenia płuc (TRALI) wywołujące hipoksję (brak tlenu), duszność (trudności w oddychaniu), przyspieszony oddech, sine przebarwienie skóry i błon śluzowych, gorączkę i niskie ciśnienie tętnicze.
W badaniach klinicznych leku Gamunex 10% zaobserwowano następujące działania niepożądane:
Następujące działania niepożądane występowały często (występujące do 1 na 10 infuzji): • ból głowy • gorączka
Następujące działania niepożądane występowały niezbyt często (do 1 na 100 infuzji): • zawroty głowy • pokrzywka (zaczerwienienie, świąd skóry) • świąd (swędzenie) • wysypka • nudności • wymioty • zwiększone ciśnienie krwi • zapalenie gardła • kaszel • niedrożny nos • świszczący oddech • bóle stawów • bóle pleców • objawy grypopodobne • uczucie zmęczenia • dreszcze • astenia (osłabienie) • bóle mięśni
Następujące działania niepożądane występowały rzadko (do 1 na 1000 infuzji): • niedokrwistość hemolityczna (rozpad czerwonych krwinek) • skrócenie oddechu • zapalenie zatok • złuszczenie skóry • niepokój • zmniejszenie stężenia hemoglobiny • zaburzenia trawienia • tworzenie siniaków • napadowe uczucie gorąca • sztywność mięśni szkieletowych • rumień dłoni (zaczerwienienie dłoni) • bezgłos (brak możliwości wydawania głosu) • zmniejszenie liczby białych krwinek • zapalenie skóry lub kontaktowe zapalenie skóry
• ból brzucha • biegunka • zmniejszone ciśnienie krwi • bóle szyi • ból mięśniowo-szkieletowy • ból w klatce piersiowej • złe samopoczucie • reakcje w miejscu wstrzyknięcia • zapalenie cewki moczowej (bolesne oddawanie moczu lub trudności w oddawaniu moczu) • wirusowe zakażenia górnych dróg oddechowych (choroby wywołane przez ostre zakażenie górnych dróg oddechowych, w tym nosa, zatok i gardła) • limfocytoza (zwiększenie liczby pewnego rodzaju białych krwinek) • nadwrażliwość (reakcje alergiczne) • objawy nadwrażliwości oczu na światło • przełom nadciśnieniowy (ostre zwiększenie ciśnienia krwi) • przekrwienie (zwiększenie przepływu krwi) • hemoglobinuria (obecność białka transportującego tlen we krwi w moczu w nieprawidłowo wysokim stężeniu) • podwyższone ciśnienie krwi • obecność wolnej hemoglobiny (hemoglobina krążąca poza czerwonymi krwinkami) • zwiększenie wartości OB (zwiększenie szybkości opadania krwinek czerwonych w probówce)
Jakie czynności należy podjąć w razie wystąpienia działań niepożądanych?
W razie wystąpienia działań niepożądanych należy zmniejszyć prędkość infuzji lub przerwać infuzję do czasu ustąpienia objawów. Jeżeli objawy utrzymują się mimo zatrzymania infuzji, należy zastosować odpowiednie leczenie.
W przypadku wystąpienia ciężkiej reakcji nadwrażliwości ze spadkiem ciśnienia krwi i dusznością, ciężkiej uogólnionej reakcji alergicznej (wstrząsu anafilaktycznego włącznie), należy natychmiast przerwać leczenie tym lekiem i włączyć odpowiednie leczenie.

Zgłaszanie działań niepożądanych Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, Tel.: + 48 22 49 21 301, Faks: + 48 22 49 21 309, Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl.
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu. Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.

5. Jak przechowywać lek Gamunex 10%

Ten lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na pudełku i na fiolce. Okres ważności wynosi 3 lata.
Przechowywać w lodówce (2 – 8 °C). Nie zamrażać. Przechowywać fiolkę w opakowaniu zewnętrznym.
Lek może być przechowywany w oryginalnym opakowaniu zewnętrznym przez okres do 6 miesięcy w temperaturze pokojowej (nie powyżej 25ºC). Okres ważności upływa po 6 miesiącach przechowywania w
temperaturze pokojowej. Nowy termin ważności musi być zapisany na zewnętrznym opakowaniu. Nowy termin ważności nie może być późniejszy niż termin ważności wydrukowany na opakowaniu. Ponowne schładzanie jest niedopuszczalne. Po otwarciu ampułki lek należy natychmiast zużyć. Wszelkie niewykorzystane resztki należy wyrzucić. Ze względu na możliwość zanieczyszczenia mikrobiologicznego powtórne przechowywanie preparatu, nawet w lodówce, jest niedozwolone.

6. Zawartość opakowania i inne informacje

Co zawiera Gamunex 10%:
Substancją czynną leku jest immunoglobulina ludzka normalna (IVIg).
Jedna fiolka po 10 ml zawiera: 1 g immunoglobuliny ludzkiej normalnej Jedna fiolka po 50 ml zawiera: 5 g immunoglobuliny ludzkiej normalnej Jedna fiolka po 100 ml zawiera: 10 g immunoglobuliny ludzkiej normalnej Jedna fiolka po 200 ml zawiera: 20 g immunoglobuliny ludzkiej normalnej Jedna fiolka po 400 ml zawiera: 40 g immunoglobuliny ludzkiej normalnej.
Odsetek podklas IgG to około: 62,8% (IgG1), 29,7% (IgG2), 4,8% (IgG3), 2,7% (IgG4).
Maksymalna zawartość IgA: 84 mikrogramów/ml;
Pozostały składnik to: glicyna i woda do wstrzykiwań.
Jak wygląda Gamunex 10% i co zawiera opakowanie:
Gamunex 10% to roztwór do infuzji. Roztwór jest przezroczysty do lekko opalizującego, bezbarwny lub jasnożółty. Gamunex 10% jest dostępny w opakowaniach: 10 ml, 50 ml, 100 ml, 200 ml oraz 400 ml. Opakowanie zawiera fiolkę ze szkła z korkiem (z gumy chlorobutylowej), etykietę zawierającą uchwyt do zawieszania oraz ulotkę dla użytkownika.
Podmiot odpowiedzialny i wytwórca:
Podmiot odpowiedzialny: Grifols Deutschland GmbH Colmarer Straße 22 Niemcy Tel.: +49 69/660 593 100

Wytwórca: Instituto Grifols, S.A. Can Guasc, 2 – Parets del Vallès Hiszpania.
Ten produkt leczniczy jest dopuszczony do obrotu w krajach członkowskich Europejskiego Obszaru Gospodarczego i Wielkiej Brytanii (Irlandia Północna) pod następującymi nazwami:
Austria, Belgia, Cypr, Holandia, Irlandia, Luksemburg, Niemcy, Polska, Portugalia, Wielka Brytania Irlandia Północna): Gamunex 10% 100 mg/ml Czechy, Dania, Finlandia, Francja, Hiszpania, Norwegia, Słowacja, Szwecja, Węgry, Włochy: Gamunex
Grecja: Gaminex 10% 100 mg/ml
Data ostatniej aktualizacji ulotki: 09/2022
 -------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Informacje przeznaczone wyłącznie dla fachowego personelu medycznego
Stosować tylko całkowicie przejrzyste lub lekko opalizujące i bezbarwne lub blado żółte roztwory nie zawierających cząstek stałych. Nie wstrząsać. Przed podaniem należy doprowadzić Gamunex 10% do temperatury pokojowej lub do temperatury ciała (w miarę możliwości w kąpieli wodnej w temperaturze nie wyższej niż 37° C).
Fiolki są dostarczone z etykietą ze zintegrowanym zawieszeniem (ryc. 1). Po podłączeniu zestawu do infuzji (ryc. 2) odwrócić fiolkę i odgiąć część etykiety w kształcie pętli (ryc. 3). Pociągnąć mocnym, zdecydowanym ruchem za pętlę, mocno przytrzymując ją palcami w miejscu, gdzie łączy się z resztą etykiety (ryc. 4). Zawiesić fiolkę na stojaku za powstałą pętlę (ryc. 5).

ryc. 1 ryc. 2 ryc. 3 ryc. 4 ryc. 5
Dawkowanie i sposób podawania
Dawka i schemat dawkowania zależą od wskazań. Może być konieczne dostosowanie dawek, indywidualnie dla każdego pacjenta w zależności od odpowiedzi klinicznej. Dawka oparta na masie ciała może wymagać dostosowania u pacjentów z niedowagą lub nadwagą. Poniższe schematy dawkowania podano jako wytyczne.

Zalecane dawkowanie podsumowano w poniższej tabeli:
Wskazanie Dawka Częstość infuzji Leczenie substytucyjne Zespoły pierwotnego niedoboru odporności Dawka początkowa: 0,4–0,8 g/kg
Dawka podtrzymująca: 0,2–0,8 g/kg
co 3–4 tygodnie Wtórne niedobory odporności 0,2–0,4 g/kg co 3–4 tygodnie Profilaktyka odry przed/po ekspozycji Profilaktyka po ekspozycji u pacjentów podatnych 0,4 g/kg Tak szybko, jak to możliwe i w ciągu 6 dni od ekspozycji z możliwościa powtórzenia jednorazowo po 2 tygodniach aby utrzymać stężenie przeciwciał przeciwko odrze na poziomie > 240 mIU/ml Profilaktyka po ekspozycji u pacjentów z PID/SID 0,4 g/kg Dodatkową dawkę do leczenia podtrzymującego w ciągu 6 dni po ekspozycji. Profilaktyka przed ekspozycją u pacjentów z PID/SID 0,53 g/kg Jeśli pacjent otrzymuje dawkę podtrzymującą < 0.53 g/kg co 3 – 4 tygodnie, dawka powinna być zwiekszona do co najmniej 0.53 g/kg Leczenie immunomodulacyjne: Pierwotna małopłytkowość immunologiczna 0,8–1 g/kg
lub w dniu 1, z możliwością powtórzenia jeden raz w ciągu 3 dni

0,4 g/kg/d
przez 2–5 dni Zespół Guillaina-Barrégo 0,4 g/kg/d przez 5 dni Choroba Kawasakiego 2 g/kg w jednej dawce w leczeniu skojarzonym z kwasem acetylosalicylowym Przewlekła demielinizacyjna poliradikuloneuropatia zapalna (CIDP) Dawka początkowa:

w dawkach podzielonych przez 2–5 dni
Dawka podtrzymująca: co 3 tygodnie przez 1–2 dni w dawkach podzielonych Wieloogniskowa neuropatia ruchowa (MMN) Dawka początkowa:

w dawkach podzielonych przez 2–

Dawka podtrzymująca: lub
co 2–4 tygodnie
lub
przez 2–5 dni
Wskazanie Dawka Częstość infuzji Ciężkie zaostrzenia miastenii 2 g/kg W dawkach podzielonych przez 2 dni (w dawkach 1 g/kg dziennie)
Sposób podawania
Do podania dożylnego. Immunoglobulinę ludzką normalną należy podawać dożylnie z początkową szybkością infuzji wynoszącą 0,6–1,2 ml/kg/godz. przez pół godziny. W przypadku wystąpienia reakcji niepożądanych należy zmniejszyć szybkość podawania lub przerwać infuzję. Jeżeli infuzja jest dobrze tolerowana, szybkość infuzji można stopniowo zwiększać do maksymalnej szybkości wynoszącej 4,8–8,4 ml/kg/godz.
Dzieci i młodzież Dawkowanie w przypadku dzieci i młodzieży (0–18 lat) nie różni się od dawkowania u dorosłych, ponieważ przy każdym wskazaniu dawkowanie jest podawane w przeliczeniu na masę ciała i korygowane w zależności od wyniku postępowania klinicznego w powyższych chorobach.
Nie wolno mieszać leku Gamunex 10% z innymi roztworami do infuzji ani innymi lekami. Jeżeli konieczne jest rozcieńczenie leku przed podaniem, należy użyć do tego celu roztworu glukozy 50 mg/ml. Nie rozcieńczać roztworami soli.
Należy unikać jednoczesnego podawania produktu leczniczego Gamunex 10% oraz heparyny poprzez jedno urządzenie podające.
Linie infuzyjne dla Gamunex 10% mogą być przepłukiwane przy pomocy roztworu glukozy 50 mg/ml lub chlorku sodu (9 mg/ml) i nie mogą być przepłukiwane roztworami heparyny.
Systemy do przetaczania, przez które podawano Gamunex 10% mogą być przepłukiwane roztworem glukozy 50 mg/ml lub chlorkiem sodu (9 mg/ml) i nie mogą być przepłukiwane roztworami heparyny.

CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

Gamunex 10%,

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

2.1. Substancja czynna
Immunoglobulina ludzka normalna (IVIg)

2.2 Skład jakościowy i ilościowy

Jeden ml zawiera: immunoglobulina ludzka normalna...............................100 mg (o czystości co najmniej 98% IgG)
Każda fiolka po 10 ml zawiera: 1 g immunoglobuliny ludzkiej normalnej Każda fiolka po 50 ml zawiera: 5 g immunoglobuliny ludzkiej normalnej Każda fiolka po 100 ml zawiera: 10 g immunoglobuliny ludzkiej normalnej Każda fiolka po200 ml zawiera: 20 g immunoglobuliny ludzkiej normalnej Każda fiolka po 400 ml zawiera: 40 g immunoglobuliny ludzkiej normalnej
Rozkład podklas IgG (wartości przybliżone): IgG1.................... 62,8% IgG2.................... 29,7% IgG3....................4,8% IgG4....................2,7%
Minimalny poziom przeciwciał IgG przeciwko odrze wynosi 9 IU/ml
Maksymalna zawartość IgA to 84 mikrogramów/ml. Wytwarzana z osocza pozyskanego od ludzkich dawców.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Roztwór do infuzji Roztwór jest przezroczysty lub lekko opalizujący, bezbarwny lub jasnożółty.

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1 Wskazania do stosowania

Leczenie substytucyjne u dorosłych,dzieci i młodzieży (0-18 lat) w: • zespołach pierwotnego niedoboru odporności (PID) z upośledzeniem wytwarzania przeciwciał; • zespołach wtórnego niedoboru odporności (SID) u pacjentów, u których występują ciężkie lub nawracające zakażenia i u których leczenie środkami przeciwdrobnoustrojowymi jest nieskuteczne oraz występuje potwierdzone niepowodzenie wytworzenia swoistych przeciwciał (PSAF)* lub stężenie IgG w surowicy < 4 g/l.
*PSAF = niepowodzenie uzyskania co najmniej dwukrotnego wzrostu miana przeciwciał IgG w odpowiedzi na szczepionki przeciwko pneumokokom zawierające antygeny polisacharydowe i polipeptydowe.

Profilaktyka odry przed/ po ekspozycji u wrażliwych dorosłych, dzieci i młodzieży (0-18 lat), u których czynne szczepienie jest przeciwwskazane lub nie jest zalecane.
Należy również wziąć pod uwagę oficjalne zalecenia dotyczące dożylnego stosowania immunoglobulin u ludzi w profilaktyce odry przed/ po ekspozycji i czynnej immunizacji.
Leczenie immunomodulujące u dorosłych,dzieci i młodzieży (0-18 lat) w:
- pierwotnej małopłytkowości immunologicznej (ITP) u pacjentów z dużym ryzykiem krwawień lub w celu skorygowania liczby płytek krwi przed zabiegiem chirurgicznym;. - zespole Guillaina-Barrégo; - chorobie Kawasakiego (w skojarzeniu z kwasem acetylosalicylowym; patrz punkt 4.2); - przewlekłej demielinizacyjnej poliradikuloneuropatii zapalnej (CIDP); - wieloogniskowej neuropatii ruchowej (MMN).
Leczenie immunomodulujące u dorosłych powyżej18 roku życia w:
- - Ciężkie zaostrzenia miastenii.

4.2 Dawkowanie i sposób podawania

Leczenie IVIg należy rozpoczynać i monitorować pod nadzorem lekarza posiadającego doświadczenie w zakresie leczenia zaburzeń układu odpornościowego.
Dawkowanie:
Dawka i schemat dawkowania zależą od wskazań.
Może być konieczne dostosowanie dawek, indywidualnie dla każdego pacjenta w zależności od odpowiedzi klinicznej. Dawka oparta na masie ciała może wymagać dostosowania u pacjentów z niedowagą lub nadwagą.

Leczenie substytucyjne w zespołach pierwotnego niedoboru odporności
Dawkowanie powinno pozwolić na uzyskanie minimalnego stężenia IgG (mierzonego przed podaniem następnej infuzji), wynoszącego co najmniej 6 g/l lub mieszczącego się w zakresie prawidłowym odpowiednim dla wieku. Trzeba od 3 do 6 miesięcy od rozpoczęcia leczenia do uzyskanie równowagi stężenia leku (stężenie IgG w stanie stacjonarnym) . Zalecana dawka początkowa wynosi 0,4-0,8 g/kg i jest podawana jednorazowo, a następnie co 3–4 tygodnie podaje się co najmniej 0,2 g/kg.
Dawka wymagana do osiągnięcia minimalnego stężenia IgG 6 g/l wynosi 0,2–0,8 g/kg/miesiąc. Odstęp czasowy pomiędzy dawkami po uzyskaniu stabilnego stanu waha się od 3 do 4 tygodni. Stężenia minimalne IgG należy mierzyć i oceniać w połączeniu z częstością występowania zakażeń. W celu zmniejszenia częstości zakażeń bakteryjnych konieczne może być zwiększenie dawkowania i dążenie do uzyskania większych stężeń minimalnych.
Leczenie substytucyjne we wtórnych niedoborach odporności (wg definicji w punkcie 4.1)
Zalecana dawka wynosi 0,2–0,4 g/kg co 3–4 tygodnie.
Należy oznaczać stężenia minimalne IgG w celu dostosowania dawek w zależności od częstości występowania zakażeń. W razie konieczności należy dostosować dawkę, aby uzyskać optymalną ochronę przed zakażeniami. Może być konieczne zwiększenie dawki u pacjentów z utrzymującym się zakażeniem. Zmniejszenie dawki można rozważyć, gdy pacjent pozostaje wolny od zakażeń.

Profilaktyka odry przed / po ekspozycji
Profilaktyka poekspozycyjna Jeśli podatny pacjent był narażony na odrę, dawka 0,4 g/kg podana tak szybko, jak to możliwe i w ciągu 6 dni od ekspozycji, powinna zapewnić stężenie w surowicy > 240 mIU/ml przeciwciał przeciwko odrze przez co najmniej 2 tygodnie. Stężenie w surowicy należy sprawdzić po 2 tygodniach i udokumentować. Kolejna dawka 0,4 g/kg powtórzona po 2 tygodniach może być konieczna do utrzymania stężenia w surowicy > 240 mIU/ml.
Jeśli pacjent z PID/SID był narażony na odrę i regularnie otrzymywał wlewy IVIg, należy rozważyć podanie dodatkowej dawki IVIg tak szybko, jak to możliwe w ciągu 6 dni od ekspozycji. Dawka 0,4 g/kg powinna zapewnić stężenie w surowicy > 240 mIU/ml przeciwciał przeciwko odrze przez co najmniej 2 tygodnie.
Profilaktyka przedekspozycyjna
Jeśli pacjent z PID/SID jest narażony na przyszłe narażenie na odrę i otrzymuje dawkę podtrzymującą IVIg mniejszą niż 0,53 g/kg co 3–4 tygodnie, dawkę tę należy zwiększyć raz do 0,53 g/kg. Powinno to zapewnić stężenie w surowicy > 240 mIU/ml przeciwciał przeciwko odrze przez co najmniej 22 dni po infuzji.
Immunomodulacja w:
Pierwotna małopłytkowość immunologiczna
Istnieją dwa alternatywne schematy leczenia: - 0,8–1 g/kg podawane w dniu 1; dawkę tę można powtórzyć jeden raz w ciągu trzech dni - 0,4 g/kg podawane codziennie przez 2 do 5 dni.
Leczenie można powtórzyć w razie wystąpienia nawrotu.
Zespół Guillaina-Barrégo
0,4 g/kg/dobę przez 5 dni (możliwe powtórzenie dawki w przypadku nawrotu).
Choroba Kawasakiego
2,0 g/kg należy podać w pojedynczej dawce. Pacjenci powinni jednocześnie otrzymywać leczenie kwasem acetylosalicylowym.
Przewlekła demielinizacyjna poliradikuloneuropatia zapalna (CIDP)
Dawka początkowa: 2 g/kg podzielone na 2–5 kolejnych dni Dawki podtrzymujące: Wynik leczenia należy oceniać po każdym cyklu; w przypadku braku widocznego efektu leczenia po upływie 6 miesięcy leczenie należy przerwać. Jeśli leczenie jest skuteczne, decyzja w sprawie jego długotrwałego stosowania należy do lekarza i powinna być oparta na odpowiedzi pacjenta na leczenie, w tym na dawki podtrzymujące. Może istnieć konieczność dostosowania odstępów dawkowania do indywidualnego przebiegu choroby.
Wieloogniskowa neuropatia ruchowa (MMN)
Dawka początkowa: 2 g/kg podzielone na 2–5 kolejnych dni. Dawka podtrzymująca: 1 g/kg co 2–4 tygodni lub 2 g/kg co 4–8 tygodni. Wynik leczenia należy oceniać po każdym cyklu; w przypadku braku widocznego efektu leczenia po upływie 6 miesięcy leczenie należy przerwać.
Jeśli leczenie jest skuteczne, decyzja w sprawie jego długotrwałego stosowania należy do lekarza i powinna być oparta na odpowiedzi pacjenta na leczenie, w tym na dawki podtrzymujące. Może istnieć konieczność dostosowania odstępów dawkowania do indywidualnego przebiegu choroby.
Ciężkie zaostrzenia miastenii:
Nie przeprowadzono badań klinicznych nad zastosowaniem Gamunex 10% u wystarczającej ilości chorych w wieku 65 lat lub powyżej, aby można było określić precyzyjnie wynik leczenia.
Zalecane dawkowanie podsumowano w poniższej tabeli:
Wskazanie Dawka Częstość infuzji Leczenie substytucyjne Zespoły pierwotnego niedoboru odporności Dawka początkowa: 0,4–0,8 g/kg
Dawka podtrzymująca: 0,2–0,8 g/kg
co 3–4 tygodnie Wtórne niedobory odporności (wg definicji w punkcie 4.1) 0,2–0,4 g/kg co 3–4 tygodnie Profilaktyka odry przed / po ekspozycji: Profilaktyka po ekspozycji u pacjentów wrażliwych 0,4 g/kg Tak szybko, jak to możliwe i w ciągu 6 dni od ekspozycji z możliwościa powtórzenia jednorazowo po 2 tygodniach aby utrzymać stężenie przeciwciał przeciwko odrze na poziomie > 240 mIU/ml Profilaktyka po ekspozycji u pacjentów z PID/SID 0,4 g/kg Dodatkową dawkę do leczenia podtrzymującego w ciągu 6 dni po ekspozycji. Profilaktyka przed ekspozycją u pacjentów z PID/SID 0,53 g/kg Jeśli pacjent otrzymuje dawkę podtrzymującą < 0,53 g/kg co 3 – 4 tygodnie, dawka powinna być zwiekszona do co najmniej 0,53 g/kg Leczenie immunomodulacyjne: Pierwotna małopłytkowość immunologiczna 0,8–1 g/kg
lub w dniu 1, z możliwością powtórzenia jeden raz w ciągu 3 dni

0,4 g/kg/d
przez 2–5 dni Zespół Guillaina-Barrégo 0,4 g/kg/d przez 5 dni Choroba Kawasakiego 2 g/kg w jednej dawce w leczeniu skojarzonym z kwasem acetylosalicylowym Przewlekła demielinizacyjna poliradikuloneuropatia zapalna (CIDP) Dawka początkowa:

w dawkach podzielonych przez 2–5 dni
Dawka podtrzymująca: co 3 tygodnie w dawkach podzielonych przez 1–2 dni
Wskazanie Dawka Częstość infuzji Wieloogniskowa neuropatia ruchowa (MMN) Dawka początkowa: :

w dawkach podzielonych przez 2–

Dawka podtrzymująca: lub
co 2–4 tygodnie
lub
przez 2–5 dni Ciężkie zaostrzenia miastenii 2 g/kg W dawkach podzielonych przez 2 dni (w dawkach 1 g/kg dziennie)
Dzieci i młodzież
Dawkowanie w przypadku dzieci i młodzieży (0-18 lat) nie różni się od dawkowania u dorosłych, ponieważ przy każdym wskazaniu dawkowanie jest podawane w przeliczeniu na masę ciała i musi być korygowane w zależności od wyniku postępowania klinicznego w powyższych chorobach.
Zaburzenia czynności wątroby Nie są dostępne dowody przemawiające za koniecznością dostosowywania dawki.
Zaburzenia czynności nerek Nie należy dostosowywać dawki, chyba że jest to uzasadnione ze względów klinicznych (patrz punkt 4.4).
Osoby w podeszłym wieku Nie należy dostosowywać dawki, chyba że jest to uzasadnione ze względów klinicznych (patrz punkt 4.4).
Sposób podawania
Do podawania dożylnego. Immunoglobulinę ludzką normalną należy podawać dożylnie z początkową szybkością infuzji wynoszącą 0,6-1,2 ml/kg/godz. przez pół godziny. Patrz punkt 4.4. W przypadku wystąpienia reakcji niepożądanych należy zmniejszyć szybkość podawania lub przerwać infuzję. Jeżeli infuzja jest dobrze tolerowana, szybkość infuzji można stopniowo zwiększać do maksymalnej szybkości wynoszącej 4,8–8,4 ml/kg/godz.

4.3 Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na substancję czynną (immunoglobuliny ludzkie) lub na którąkolwiek substancję pomocniczą (patrz punkty 4.4 i 6.1).
Pacjenci z selektywnym niedoborem IgA, u których pojawiły się przeciwciała przeciw IgA, gdyż podawanie produktu zawierającego IgA może doprowadzić do anafilaksji.

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Wszystkich pacjentów należy uważnie monitorować przy stosowaniu wysokich szybkości infuzji (8,4 ml/kg/godzinę). U dzieci lub pacjentów zagrożonych niewydolnością nerek maksymalna szybkość infuzji nie powinna przekraczać 4,8 ml/kg/godzinę.
Produktu leczniczego Gamunex10% nie wolno mieszać z innymi roztworami do infuzji (np. solą fizjologiczną) i innymi produktami leczniczymi. Jeżeli przed infuzją konieczne jest rozcieńczenie preparatu, można do tego celu użyć roztworu glukozy 50 mg/ml. Jednakże w przypadku pacjentów z
cukrzycą utajoną (może pojawić się przejściowy cukromocz), cukrzycą lub u pacjentów będących na diecie o obniżonej zawartości cukru zastosowanie 50 mg/ml roztworu glukozy powinno być uważnie monitorowane. Patrz także ostrzeżenie o ostrej niewydolności nerek poniżej.
Należy unikać jednoczesnego podawania produktu leczniczego Gamunex 10% oraz heparyny poprzez jedno urządzenie podające.
Identyfikowalność
W celu poprawy identyfikowalności biologicznych produktów leczniczych należy czytelnie zapisać nazwę handlową i numer serii podawanego produktu.
Środki ostrożności dotyczące stosowania
Potencjalnych powikłań często można uniknąć upewniając się, że pacjenci: • nie są nadwrażliwi na ludzką normalną immunoglobulinę, rozpoczynając wstrzykiwanie produktu powoli (0,6 – 1,2 ml/kg/godzinę). U pacjentów, u których istnieje większe prawdopodobieństwo wystąpienia nadwrażliwości (np. zmiana z innej IVIg lub wcześniejszej reakcji alergicznej), można rozważyć początkową szybkość infuzji wynoszącą 0,1 ml/kg/godz. • są uważnie monitorowani w trakcie infuzji, ze zwróceniem uwagi na jakiekolwiek objawy działań niepożądanych. Szczególnej uwagi wymagają pacjenci, którzy wcześniej nie otrzymywali ludzkiej immunoglobuliny, pacjenci, którym zmieniono podawany wcześniej alternatywny produkt IVIg oraz pacjenci, w przypadku których od poprzedniej infuzji upłynął długi okres. Tę grupę pacjentów należy obserwowaćpodczas pierwszej infuzji i przez pierwszą godzinę po pierwszej infuzji pod opieką medyczną w celu zauważenia oznak ewentualnych działań niepożądanych i zapewnienia natychmiastowego wdrożenia odpowiednego leczenia . Wszystkich pozostałych pacjentów należy obserwować przez co najmniej 20 minut po podaniu produktu.
U wszystkich pacjentów podawanie IVIg wymaga: - właściwego nawodnienia przed rozpoczęciem infuzji IVIg, - monitorowania wydalania moczu, - monitorowania stężenia kreatyniny w surowicy, - unikania równoczesnego stosowania diuretyków pętlowych (patrz punkt 4.5).
W przypadku wystąpienia reakcji niepożądanych należy zmniejszyć szybkość podawania lub przerwać infuzję. Wymagane leczenie zależy od charakteru i stopnia ciężkości reakcji niepożądanej.
Reakcje zależne od infuzji
Niektóre działania niepożądane (np. ból głowy, uderzenia gorąca z zaczerwienieniem twarzy, dreszcze, bóle mięśni, świszczący oddech, częstoskurcz, bóle w okolicy lędźwiowej, nudności i niedociśnienie tętnicze) mogą być związane z szybkością infuzji. Należy ściśle przestrzegać zalecanej szybkości infuzji (podanej w punkcie 4.2). Przez cały okres infuzji należy ściśle monitorować i uważnie obserwować pacjenta pod kątem występowania jakichkolwiek objawów.
Działania niepożądane mogą występować częściej: • u pacjentów, którym immunoglobulinę ludzką normalną podaje się po raz pierwszy, w rzadkich przypadkach u pacjentów, którym zmieniono podawany wcześniej preparat immunoglobuliny ludzkiej normalnej na inny, oraz w sytuacjach, gdy od poprzedniej infuzji upłynął długi okres; • u pacjentów z aktywnym zakażeniem lub podstawowym przewlekłym stanem zapalnym.
Nadwrażliwość
Reakcje nadwrażliwości są rzadkie.
Anafilaksja może wystąpić u pacjentów: • z niewykrywalnym stężeniem IgA, u których występują przeciwciała przeciw IgA;
• którzy tolerowali wcześniejsze leczenie ludzką normalną immunoglobuliną.
W przypadku wystąpienia wstrząsu należy wdrożyć standardowe leczenie wstrząsu.
Incydenty zakrzepowo-zatorowe
Istnieją kliniczne dowody istnienia związku pomiędzy podawaniem dożylnym IVIg a incydentami zakrzepowo-zatorowymi, takimi jak zawał mięśnia sercowego, naczyniowe zdarzenie mózgowe (w tym udar mózgu), zatorowość płucna oraz zakrzepica żył głębokich, co do których uważa się, że są związane ze względnym wzrostem lepkości krwi po podaniu dużej ilości immunoglobulin pacjentom z grup ryzyka. Należy zachować ostrożność przy przepisywaniu oraz stosowaniu IVIg u pacjentów otyłych oraz u których istnieje ryzyko wystąpienia stanów zakrzepowych (takich jak podeszły wiek, nadciśnienie tętnicze, cukrzyca oraz choroby naczyniowe lub stany zakrzepowe w wywiadzie; pacjentów z nabytymi lub wrodzonymi zaburzeniami zakrzepowymi, pacjentów długotrwale unieruchomionych, pacjentów z ciężką hipowolemią, pacjentów z chorobami objawiającymi się wzrostem lepkości krwi).
W przypadku pacjentów zagrożonych zakrzepowo-zatorowymi działaniami niepożądanymi produkty IVIg należy podawać z minimalną szybkością infuzji, w minimalnej skutecznej dawce.
Ostra niewydolność nerek
Istnieją doniesienia o przypadkach ostrej niewydolności nerek u pacjentów otrzymujących leczenie IVIg. W większości przypadków zidentyfikowano czynniki ryzyka, takie jak wcześniej istniejąca niewydolność nerek, cukrzyca, hipowolemia, nadwaga; jednoczesne leczenie produktami leczniczymi o właściwościach nefrotoksycznych, lub wiek powyżej 65. roku życia.
Przed infuzją IVIg należy dokonać oceny parametrów nerkowych, zwłaszcza u pacjentów, u których stwierdzono potencjalnie zwiększone ryzyko wystąpienia ostrej niewydolności nerek, a ocenę tę należy powtarzać w odpowiednich odstępach czasu. U pacjentów z ryzykiem ostrej niewydolności nerek preparaty IVIg należy podawać z minimalną szybkością infuzji, w minimalnej skutecznej dawce. W razie wystąpienia zaburzenia czynności nerek należy rozważyć przerwanie leczenia IVIg.
Mimo iż doniesienia o zaburzeniu funkcji nerek i ostrej niewydolność nerek dotyczyły wielu dopuszczonych do obrotu preparatów IVIg, to za wystąpienie większości powikłań w głównej mierze odpowiedzialne były produkty zawierające różne substancje pomocnicze, takie jak sacharoza, glukoza i maltoza, preparaty zawierające sacharozę jako stabilizator. U pacjentów grupy ryzyka można więc rozważyć zastosowanie produktów IVIg niezawierających tych substancji pomocniczych. Gamunex10% nie zawiera sacharozy, maltozy ani glukozy.
Zespół jałowego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych (AMS)
Istnieją doniesienia o występowaniu zespołu AMS w związku z leczeniem IVIg. Zespół ten zazwyczaj zaczyna się w ciągu od kilku godzin do dwóch dni po leczeniu IVIg. Badania płynu mózgowo-rdzeniowego (CSF) dają zazwyczaj wynik dodatni, a pleocytoza wynosi do kilku tysięcy komórek na mm 3 , szczególnie granulocytów. Stężenie białka jest podwyższone i wynosi do kilkuset mg/dl. AMS może występować częściej przy leczeniu wysokimi dawkami IVIg (2 g/kg).
Pacjentów, u których występują takie objawy przedmiotowe i podmiotowe, należy poddać dokładnemu badaniu neurologicznemu, w tym badaniom płynu mózgowo-rdzeniowego, aby wykluczyć inne przyczyny zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych.
Przerwanie leczenia IVIg powodowało wystąpienie remisji AMS w ciągu kilku dni bez żadnych następstw.
Niedokrwistość hemolityczna Produkty IVIg mogą zawierać przeciwciała przeciw grupom krwi, które mogą działać jako hemolizyny i powodować in vivo opłaszczanie czerwonych krwinek (RBC) immunoglobulinami, powodując dodatni
wynik bezpośredniego odczynu antyglobulinowego (odczynu Coombsa) i, w rzadszych przypadkach, hemolizę. Niedokrwistość hemolityczna może wystąpić po leczeniu IVIg z powodu nasilonej sekwestracji czerwonych krwinek (RBC). Osoby otrzymujące IVIg powinny być monitorowane pod kątem klinicznych przedmiotowych i podmiotowych objawów hemolizy (patrz punkt 4.8). Z rozwojem hemolizy związane są następujące czynniki ryzyka: duże dawki, niezależnie od tego, czy zostają podane jako dawka pojedyncza, czy też podzielona na kilka dni, grupa krwi inna niż 0 czy też toczący się stan zapalny. Większą uwagę należy poświęcić pacjentom z grupą krwi inną niż 0, otrzymujących duże dawki we wskazaniu niezwiązanym z pierwotnym niedoborem odporności. Hemoliza występuje rzadko u pacjentów otrzymujących terapię zastępczą w pierwotnym niedoborze odporności.
Odnotowano pojedyncze przypadki dysfunkcji nerek/niewydolności nerek ze skutkiem śmiertelnym związane z hemolizą.
Neutropenia/leukopenia
Po leczeniu z zastosowaniem IVIgs zgłaszano przejściowe zmniejszenie liczby neutrofilów i/lub epizody neutropenii, niekiedy ciężkie. Zwykle dochodzi do nich w ciągu kilku godzin lub dni po podaniu IVIg, a epizody ustępują samoistnie w ciągu 7–14 dni.
Ostre poprzetoczeniowe uszkodzenie płuc (TRALI)
Wśród pacjentów otrzymujących IVIg zgłaszano przypadki ostrego niekardiogennego obrzęku płuc (ostrego poprzetoczeniowego uszkodzenia płuc [TRALI]). TRALI charakteryzuje się ciężką hipoksją, dusznością, przyspieszonym oddechem, sinicą, gorączką i niedociśnieniem tętniczym. Objawy TRALI zwykle występują w czasie przetoczenia lub w ciągu 6 godzin po jego zakończeniu – często w ciągu 1– należy monitorować, a infuzję IVIg natychmiast przerwać. TRALI jest stanem potencjalnie zagrażającym życiu, który wymaga natychmiastowego leczenia na oddziale intensywnej opieki medycznej.
Interakcja z testami serologicznymi
Po podaniu immunoglobuliny przejściowy wzrost różnych przekazywanych biernie przeciwciał we krwi pacjenta może doprowadzić do fałszywie dodatnich wyników badań serologicznych. Bierne przenoszenie przeciwciał przeciwko antygenom erytrocytów, np. A, B, D może zakłócać niektóre testy serologiczne pod kątem przeciwciał przeciw czerwonym krwinkom, na przykład bezpośredni odczyn antyglobulinowy (DAT, bezpośredni odczyn Coombsa).
Ryzyko przeniesienia zakażeń
Standardowe środki ostrożności stosowane w celu uniknięcia potencjalnych zakażeń wynikających z podawania produktów krwiopochodnych obejmują selekcję dawców, badania przesiewowe indywidualnych donacji krwi i puli osocza w kierunku swoistych markerów chorób zakaźnych oraz stosowanie skutecznych procedur inaktywacji/usuwania wirusów w procesie produkcji. Pomimo zastosowania powyższych środków ostrożności, kiedy podawane są produkty krwiopochodne nie można całkowicie wykluczyć ryzyka przeniesienia czynników zakaźnych, w tym nieznanych dotychczas wirusów lub innych patogenów.
Uważa się, że podejmowane działania zapobiegawcze są skuteczne wobec wirusów otoczkowych, takich jak ludzki wirus niedoboru odporności (HIV), wirus zapalenia wątroby typu B (HBV) i wirus zapalenia wątroby typu C (HCV). Usuwanie/inaktywacja wirusów bezotoczkowych takich jak HAV i parwowirus B19 może mieć ograniczoną skuteczność.
Z dotychczasowego doświadczenia klinicznego wynika, że preparaty immunoglobulin nie przenoszą wirusa zapalenia wątroby typu A ani parwowirusa B19. Przyjmuje się, że obecność przeciwciał odgrywa istotną rolę zabezpieczającą przed zakażeniami wirusowymi.

Zdecydowanie zaleca się, aby przy każdym podaniu Gamunex 10% zapisać nazwę i numer serii preparatu, tak aby można było w przyszłości ustalić, jaką serię preparatu otrzymał pacjent.
Dzieci i młodzież
Pomimo, iż dostępne dane są ograniczone, można się spodziewać, że te same ostrzeżenia, środki ostrożności i czynniki ryzyka dotyczyć będą również populacji pediatrycznej. Z raportów po wprowadzeniu do obrotu wynika, że jest wysokie dawki IVIg stosowane u dzieci, zwłaszcza w chorobie Kawasakiego, powodują zwiększenie szybkości reakcji hemolitycznej w porównaniu do innych wskazań do stosowania immunoglobulin u dzieci.
Lekarze muszą zdecydowanie rozważyć monitorowanie stężenia hemoglobiny 24 do 48 godzin po zakończeniu stosowania IVIg, jeśli występuje podejrzenie wystąpienia hemolizy. Jeśli wymagane jest ponowne leczenie zaleca się monitorowanie stężenia hemoglobiny w tydzień po kolejnym podaniu IVIg, jeśli podejrzewane jest wystąpienie hemolizy. Rodziny powinny być zobowiązana do powrotu do lekarza, jeśli u ich dziecka rozwijają się objawy hemolizy, takie jak: bladość, ospałość, ciemne zabarwienie moczu, duszność i kołatanie serca.
Zawartość sodu
Ten lek zawiera mniej niż 1 mmol sodu (23 mg) na pojedynczą dawkę (maksymalnie do 2 g/kg), tj. zasadniczo jest "wolny od sodu".

4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

Szczepionki żywe, atenuowane
Leczenie immunoglobulinami może osłabiać skuteczność szczepionek zawierających żywe, atenuowane wirusy (takich jak szczepionka przeciwko śwince, różyczce czy ospie wietrznej) w okresie co najmniej 6 tygodni do 3 miesięcy. Po podaniu tego produktu leczniczego należy zachować odstęp 3 miesięcy przed podawaniem szczepionek zawierających żywe, atenuowane wirusy. W przypadku szczepienia przeciwko odrze może być ono nieskuteczne nawet do 1 roku. Dlatego u pacjentów otrzymujących szczepienie przeciw odrze należy sprawdzić miano przeciwciał.
Diuretyki pętlowe
Unikanie równoczesnego stosowania diuretyków pętlowych.
Dzieci i młodzież
Choć szczegółowe badania interakcji nie zostały przeprowadzone w populacji pediatrycznej, nie należy spodziewać się różnic pomiędzy dorosłymi i dziećmi.

4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację

Ciąża
Bezpieczeństwo stosowania u kobiet w ciąży nie zostało ustalone w kontrolowanych badaniach klinicznych i z tego powodu powinien być on stosowany z zachowaniem ostrożności u kobiet w ciąży . Wykazano, że preparaty IVIg przenikają przez łożysko, zwłaszcza w czasie trzeciego trymestru. Doświadczenie kliniczne dotyczące stosowania immunoglobulin wskazuje, że nie należy spodziewać się wystąpienia szkodliwego działania preparatu na przebieg ciąży, na płód oraz na noworodka.
Karmienie piersią Bezpieczeństwo stosowania tego produktu leczniczego u matek karmiących piersią nie zostało ustalone w kontrolowanych badaniach klinicznych i dlatego należy go podawać wyłącznie z ostrożnością matkom karmiącym piersią.
Immunoglobuliny przenikają do mleka ludzkiego. Nie należy się spodziewać ujemnego wpływu na organizm noworodków/dzieci karmionych piersią.
Płodność
Doświadczenie kliniczne dotyczące stosowania immunoglobulin sugeruje, że nie należy się spodziewać szkodliwego wpływu na płodność.

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Gamunex 10% nie upośledza lub ma niewielki wpływa na zdolność do prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Pacjenci, u których występują działania niepożądane podczas leczenia, powinni przed prowadzeniem pojazdów i obsługiwaniem maszyn odczekać, aż te reakcje ustąpią.

4.8 Działania niepożądane

Podsumowanie profilu bezpieczeństwa
Do działań niepożądanych wywoływanych przez ludzkie normalne immunoglobuliny należą (podano zgodnie z malejącą częstością; patrz także punkt 4.4): • dreszcze, ból głowy, zawroty głowy, gorączka, wymioty, reakcje alergiczne, nudności, ból stawów, niskie ciśnienie krwi oraz bóle w okolicy lędźwiowej o umiarkowanym nasileniu; • odwracalne reakcje hemolityczne, szczególnie u pacjentów z grupą krwi A, B oraz AB i (rzadko) niedokrwistość hemolityczna wymagająca przetoczenia; • (rzadko) nagły spadek ciśnienia krwi, a w odosobnionych przypadkach wstrząs anafilaktyczny, nawet u pacjentów, którzy przy wcześniejszym podawaniu preparatu nie wykazywali reakcji nadwrażliwości; • (rzadko) przejściowe reakcje skórne (w tym toczeń rumieniowaty skórny – częstość nieznana); • (bardzo rzadko) incydenty zakrzepowo-zatorowe, takie jak zawał mięśnia sercowego, udar mózgu, zator płucny oraz zakrzepica żył głębokich; • przypadki odwracalnego jałowego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych; • przypadki zwiększenia stężenia kreatyniny w surowicy i/lub występowanie ostrej niewydolności nerek; • przypadki ostrego poprzetoczeniowego uszkodzenia płuc (TRALI).

Działania niepożądane podsumowane w formie tabeli
W poniższej tabeli przedstawiono działania niepożądane według klasyfikacji narządów i układów MeDRA (klasyfikacja układów i narządów oraz zalecane terminy). Częstości oceniono według następującej konwencji: bardzo często (≥1/10), często (≥1/100 do <1/10), niezbyt często (≥1/1 000 do <1/100), rzadko (≥1/10 000 do <1/1000), bardzo rzadko (<1/10 000), nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych).
W obrębie każdej grupy częstości występowania działań niepożądanych wymieniono w kolejności malejącej ciężkości.
Źródło bazy danych dotyczących bezpieczeństwa: badania kliniczne prowadzone łącznie u 703 pacjentów leczonych produktem leczniczym Gamunex 10% (ogółem 4378 infuzji)
Klasyfikacja układów i narządów (SOC) MedDRA Działanie niepożądane Częstość na pacjenta Częstość na infuzję Zakażenia i zarażenia pasożytnicze Zapalenie gardła Niezbyt często Niezbyt często
Klasyfikacja układów i narządów (SOC) MedDRA Działanie niepożądane Częstość na pacjenta Częstość na infuzję Zapalenie zatok, zapalenie cewki moczowej, wirusowe zakażenie górnych dróg oddechowych Niezbyt często Rzadko Zaburzenia krwi i układu chłonnego Niedokrwistość hemolityczna, limfocytoza Niezbyt często Rzadko Zaburzenia układu immunologicznego Nadwrażliwość Niezbyt często Rzadko Zaburzenia psychiczne Niepokój Niezbyt często Rzadko Zaburzenia układu nerwowego Ból głowy Bardzo często Często Zawroty głowy Niezbyt często Niezbyt często Bezgłos Niezbyt często Rzadko Zaburzenia oka Światłowstręt Niezbyt często Rzadko Zaburzenia naczyniowe Nadciśnienie tętnicze Często Niezbyt często Przełom nadciśnieniowy, niedociśnienie tętnicze, uderzenia gorąca, przekrwienie Niezbyt często Rzadko Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia Świszczący oddech, kaszel, przekrwienie nosa Niezbyt często Niezbyt często Duszność Niezbyt często Rzadko Zaburzenia żołądka i jelit Nudności, wymioty Często Niezbyt często Ból brzucha, biegunka, niestrawność Niezbyt często Rzadko Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Wysypka, świąd, pokrzywka Często Niezbyt często Złuszczanie skóry, zapalenie skóry, kontaktowe zapalenie skóry, rumień dłoni Niezbyt często Rzadko Zaburzenia mięśniowo- szkieletowe i tkanki łącznej Bóle stawów, bóle pleców Często Niezbyt często Bóle mięśni Niezbyt często Niezbyt często Ból mięśniowo-szkieletowy, sztywność mięśni szkieletowych, ból szyi Niezbyt często Rzadko Zaburzenia nerek i dróg moczowych Hemoglobinuria Niezbyt często Rzadko Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania Gorączka Często Często Objawy grypopodobne, dreszcze, zmęczenie Często Niezbyt często Osłabienie Niezbyt często Niezbyt często Ból w klatce piersiowej, reakcje w miejscu wstrzyknięcia, złe samopoczucie Niezbyt często Rzadko Badania diagnostyczne Podwyższone ciśnienie tętnicze, zmniejszenie liczby białych krwinek, zmniejszenie stężenia hemoglobiny, obecność wolnej hemoglobiny, zwiększenie szybkości opadania krwinek czerwonych Niezbyt często Rzadko
Klasyfikacja układów i narządów (SOC) MedDRA Działanie niepożądane Częstość na pacjenta Częstość na infuzję Urazy, zatrucia i powikłania po zabiegach Stłuczenie Niezbyt często Rzadko
Dzieci i młodzież
Przypuszczalnie częstotliwość, rodzaj i nasilenie działań niepożądanych u dzieci będą takie same jak u dorosłych.
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych
Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, Tel.: + 48 22 49 21 301, Faks: + 48 22 49 21 309, Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.plDziałania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

4.9 Przedawkowanie

Przedawkowanie może spowodować hiperwolemię lub nadmierną lepkość krwi, zwłaszcza u niemowląt i osób w podeszłym wieku oraz u pacjentów z zaburzoną czynnością serca lub nerek (patrz punkt 4.4).

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

5.1 Właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterapeutyczna: surowice odpornościowe i immunoglobuliny; immunoglobuliny nieswoiste do podawania donaczyniowego, kod ATC: J06BA02 Ludzka normalna immunoglobulina zawiera głównie immunoglobulinę G (IgG) z szerokim spectrum przeciwciał przeciwko czynnikom zakaźnym.
Immunoglobulina ludzka normalna zawiera przeciwciała klasy IgG występujące w prawidłowej populacji. Przygotowywana jest zwykle z puli osocza pobieranego od nie mniej niż 1000 dawców. Rozkład podklas immunoglobuliny G jest ściśle proporcjonalny do rozkładu w natywnym osoczu ludzkim. Odpowiednie dawki tego produktu leczniczego mogą przywrócić normalnie niskie poziomy immunoglobuliny G do normalnego zakresu. Mechanizm działania we wskazaniach innych niż leczenie substytucyjne nie został w pełni wyjaśniony.
Produkt leczniczy Gamunex 10% doprowadza się do lekko kwaśnego odczynu pH. Ze względu na swoje słabe właściwości buforujące, Gamunex 10% podczas infuzji dożylnej jest szybko zobojętniany przez krew. Nawet po podaniu dużych dawek preparatu Gamunex 10% nie stwierdzano zmiany pH krwi. Osmolalość roztworu wynosi 258 mOsmol/kg, a więc jest zbliżona do prawidłowego zakresu (285–
Badania kliniczne przeprowadzone z udziałem pacjentów z przewlekłą demielinizacyjną poliradiculoneuropatią zapalną (CIDP):

Badanie IVIg-C CIDP skuteczności (badanie ICE) – prowadzone metodą podwójnie ślepej próby, randomizowane, kontrolowane placebo badanie skuteczności i bezpieczeństwa Gamunex 10% w leczeniu CIPD. 117 pacjentów z CIPDprzydzielono w sposób randomizowany (losowy) do grup otrzymujących Gamunex 10% lub placebo co trzy tygodnie. Dawka nasycająca wynosiła 2 g/kg masy ciała, dawka podtrzymująca wynosiła 1 g/kg masy ciała. Odsetek uczestników z pożądaną reakcją na leczenie (poprawa o co najmniej 1 punkt w skali niepełnosprawności INCAT utrzymująca się przez cały okres 24 tygodni badania skuteczności) był znacząco większy w grupie uczestników otrzymujących Gamunex 10% (54%) w porównaniu do grupy otrzymującej placebo (21%, p=0,0002).Siła mięśni mierzona przy użyciu skali MRC i siła chwytu, jak również odczuwanie bodźców mierzone przy użyciu skali ISS uległy znacząco większej poprawie w grupie otrzymującej Gamunex 10% w porównaniu do grupy otrzymującej placebo. Badania kliniczne produktu leczniczego nie obejmowały wystarczającej liczby uczestników w wieku 65 lat lub powyżej, aby stwierdzić pożądany wynik leczenia w tej grupie w odniesieniu do skali INCAT. Dla siły chwytu wykazano w badaniach statystycznie znaczący efekt leczenia dla Gamunex 10%.
Wśród uczestników z pożądaną reakcją na leczenie u mniej niż połowy pożądana reakcja wystąpiła do 3 tygodni od dawki nasycającej, a większość odpowiedziała na leczenie po drugiej dawce do 6. tygodnia. Uczestnicy, u których nie wystąpiła pożądana reakcja na leczenie zostali poddani innemu leczeniu przez kolejny okres 24 tygodni.
Wszyscy uczestnicy badania, którzy zareagowali na leczenie, byli ponownie randomizowani w fazie rozszerzenia na kolejny 6-miesięczny okres leczenia podtrzymującego z użyciem Gamunex 10% lub placebo. Spośród wcześniej przyjmujących Gamunex10% rzeczywisty wskaźnik nawrotów był istotnie większy u pacjentów z randomizacją do grupy otrzymującej placebo (42%) niż u pacjentów z Gamunex 10% (13%, p = 0,012).
Badanie ICE wykazało krótkoterminową i długoterminową skuteczność Gamunex 10% w leczeniu CIPD. Wyniki podsumowano w tabeli poniżej.
Pierwszorzędowy punkt końcowy i inne wyniki badania ICE

Odsetek uczestników z pożądaną reakcją na leczenie w czasie badania skuteczności (pierwszorzędowy punkt końcowy) 54% 21% 0,0002 Prawdopodobieństwo nawrotu choroby w fazie przedłużenia badań 13% 45% 0,013 Siła chwytu (kPA) (zmiana w porównaniu do poziomu wyjściowego)
Ręka dominująca 13,2 1,5 0,0008 Ręka niedominująca 13,3 4,3 0,005 Siła mięśni (wynik końcowy wg skali MRC a ) 1
do poziomu wyjściowego) 3,3 0,2 0,001 Odczuwanie bodźców (skala ISS b ) (zmiana w porównaniu do poziomu wyjściowego)
-1,2 0,2 0,021 1 Poprawa wyrażona przez liczbę dodatnią 2 Poprawa wyrażona przez liczbę ujemną a MRC: Medical Research Council b ISS: INCAT Sensory Sum Score
Badanie kliniczne z zastosowaniem Gamunex 10% w leczeniu pacjentów z zaostrzeniem miastenii:

Badanie Zinman et. al. (2007) prowadzone w sposób randomizowany, z podwójnie ślepą próbą, kontorolowane placebo w celu oceny skuteczności leczenia Gamunex 10% u 51 pacjentów z zaostrzeniem miastenii w dawce 2 g/kg przez dwa dni. Za pierwotny punkt końcowy badania przyjęto zmianę wyniku QMG między ocena przed leczeniem i w dniu 14-tym. W dniu 14-tym średnia zmiana wyniku QMG wynosiła -2,54 (p = 0,047). Klinicznie istotny wpływ na przebieg zaostrzenia miastenii obserwowano jedymie w grupie badawczej z umiarkowanymi do ciężkich objawów miastenii z wynikiem QMG > 10,5 przed leczeniem, ze średnią zmianą wyniku -3,39 (p = 0,010). Dodatkowe potwierdzenie wynikow otrzymano z wieloośrodkowego, prospektywnego, otwartego niekontrolowanego badania klinicznego skuteczności i bezpieczeństwa Gamunex 10% w leczeniu zaostrzeń miastenii. Do badania włączono 49 pacjentów, którym podawano Gamunex 10% w ilości 2 g/kg w dawkach podzielonych po 1 g/kg dziennie. Z badania wykluczono chorych z dodatnim wynikiem badań w kierunku przeciwciał MuSK. Pierwotny punkt końcowy badania stanowiła zmiana wyniku Quantitative Myastenia Gravis (QMG) od początku leczenia do dnia 14-tego. Średnia zmiana wyniku wyniku QMG wyniosła -6,4 w grupie badanej skuteczności a w grupie badanego bezpieczeństwa -6,7. Analiza wyników z punktów wtórnych i końcowych badań skuteczności (metodą QMG, MG-ADL oraz MG Composite) potwierdziła wyniki z pierwotnych punktów końcowych.

5.2 Właściwości farmakokinetyczne

Absorpcja
Immunoglobulina ludzka normalna po podaniu dożylnym jest w pełni i niezwłocznie biodostępna.
Dystrybucja
Jej dystrybucja pomiędzy osoczem, a płynem zewnątrznaczyniowym zachodzi stosunkowo szybko; po około 3–5 dniach osiągana jest równowaga pomiędzy przestrzenią wewnątrz- i zewnątrznaczyniową.
Eliminacja
Okres półtrwania immunoglobuliny ludzkiej normalnej oznaczany u pacjentów z pierwotnym zespołem niedoboru przeciwciał, wynosi 35 dni. Jest zatem dłuższy, niż podaje się w piśmiennictwie dla osób zdrowych (21 dni). Okres półtrwania IgG może być jednak różny u różnych pacjentów, zwłaszcza u tych z pierwotnymi zespołami niedoboru odporności.
Immunoglobuliny i kompleksy IgG są rozkładane w monocytach fagocytarnych
Dzieci i młodzież Nie należy spodziewać się różnic w zakresie właściwości farmakokinetycznych w populacji pediatrycznej.
Profilaktyka odry przed/ po ekspozycji
Nie przeprowadzono badań klinicznych u pacjentów podatnych na odrę dotyczących profilaktyki przed/ po ekspozycji na odrę. Gamunex 10% spełnia minimalny próg specyfikacji siły działania przeciwciał przeciwko odrze wynoszący 0,36 x standard Centrum Oceny i Badań Biologicznych (CBER). Dawkowanie opiera się na obliczeniach farmakokinetycznych, które uwzględniają masę ciała, objętość krwi i okres półtrwania immunoglobulin. Obliczenia te przewidują: • Miano w surowicy po 13,5 dniu = 270 mIU/ml (dawka: 0,4 g/kg) Zapewnia to margines bezpieczeństwa ponad dwukrotnie wyższy niż w przypadku miana ochronnego WHO wynoszącego 120 mIU/ml • Miano w surowicy po 22 dniach (t1/2) = 180 mIU/ml (dawka: 0,4 g/kg)
• Miano w surowicy po 22 dniach (t1/2) = 238,5 mIU/ml (dawka: 0,53 g/kg. – profilaktyka przedekspozycyjna)

5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie

Immunoglobuliny są normalnymi składnikami organizmu człowieka. Ponieważ w badaniach na zwierzętach podawanie immunoglobulin może prowadzić do powstawania przeciwciał, dlatego liczba danych z badań przedklinicznych dotyczących bezpieczeństwa preparatu jest ograniczona. W przeprowadzonych badaniach toksyczności ostrej i podostrej na zwierzętach, Gamunex 10% nie wykazywał szczególnego ryzyka dla ludzi.

6. DANE FARMACEUTYCZNE

6.1 Wykaz substancji pomocniczych

Glicyna, woda do wstrzykiwania.

6.2 Niezgodności farmaceutyczne

Nie mieszać produktu leczniczego z innymi produktami leczniczymi, oprócz wymienionych w punkcie 6.6.

6.3 Okres ważności

6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania

Przechowywać w temperaturze 2°C – 8°C (w lodówce). Nie zamrażać. Przechowywać w opakowaniu zewnętrznym. Produkt może być przechowywany w oryginalnym opakowaniu zewnętrznym przez okres do 6 miesięcy w temperaturze pokojowej (nie powyżej 25ºC). W tym przypadku okres ważności upływa po 6 miesiącach. Nowy termin ważności musi być zapisany na zewnętrznym opakowaniu oraz na etykiecie fiolki. Nowy termin ważności nie może być późniejszy niż wydrukowany termin ważności. Dlatego, produkt należy zużyć lub zniszczyć. Nie wolno produktu ponownie umieszczać w lodówce lub zamrażać.

6.5 Rodzaj i zawartość opakowania

Roztwór do infuzji w fiolkach z przezroczystego szkła typu I lub typu II z korkiem z gumy chlorobutylowej. Dostępne opakowania: Jedno opakowanie po 10 ml zawierające: 1 g immunoglobuliny ludzkiej normalnej Jedno opakowanie po 50 ml zawierające: 5 g immunoglobuliny ludzkiej normalnej Jedno opakowanie po 100 ml zawierające: 10 g immunoglobuliny ludzkiej normalnej Jedno opakowanie po 200 ml zawierające: 20 g immunoglobuliny ludzkiej normalnej Jedno opakowanie po 400 ml zawierające: 40 g immunoglobuliny ludzkiej normalnej Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.

6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania produktu leczniczego do

Przed podaniem produkt leczniczy należy doprowadzić do temperatury pokojowej lub temperatury ciała. Roztwór powinien być przezroczysty lub lekko opalizujący, bezbarwny lub bladożółty. Mętny roztwór, lub zawierający osad, nie powinien być stosowany. Wszelkie resztki niewykorzystanego produktu lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami. Po otwarciu opakowania jego zawartość należy natychmiast zużyć. Ze względu na możliwość rozwoju bakterii powtórne przechowywanie preparatu, nawet w lodówce, jest niedozwolone.

Jeżeli konieczne jest rozcieńczenie preparatu przed podaniem, należy użyć do tego celu roztworu glukozy Należy unikać jednoczesnego podawania produktu leczniczego Gamunex 10% oraz heparyny poprzez jedno urządzenie podające.
Linie infuzyjne można przepłukać roztworem glukozy 50 mg/ml lub chlorku sodu (9 mg/ml), ale nie roztworem heparyny.
Korek heparynowy, przez który podawany jest Gamunex 10%, można przepłukać roztworem glukozy 50 mg/ml lub chlorku sodu (9 mg/ml), i nie mogą być przepłukiwane roztworami heparyny.

7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA DOPUSZCZENIE

Grifols Deutschland GmbH Colmarer Straße 22 Niemcy Tel.: +49 69-660 593 100

8. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu:05 kwietnia 2007 Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 8 czerwca 2011 roku

10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU

11/09/2022
Instrukcja użycia fiolek (dotyczy tylko fiolek 50 ml, 100 ml, 200 ml i 400 ml)
Fiolki są dostarczone z etykietą ze zintegrowanym zawieszeniem (ryc. 1). Po podłączeniu zestawu do infuzji (ryc. 2) odwrócić fiolkę i odgiąć część etykiety w kształcie pętli (ryc. 3). Pociągnąć mocnym, zdecydowanym ruchem za pętlę, mocno przytrzymując ją palcami w miejscu, gdzie łączy się z resztą etykiety (ryc. 4). Zawiesić fiolkę na stojaku za powstałą pętlę (ryc. 5).

ryc. 1 ryc. 2 ryc. 3 ryc. 4 ryc. 5