Mononine
Factor IX coagulationis humanus
Proszek i rozpuszczalnik do sporządzania roztworu do wstrzykiwań 100 j.m./ml, 1000 j.m./fiolkę | Factor IX coagulationis humanus 100 j.m./ml, 1000 j.m./fiolkę
CSL Behring GmbH, Niemcy
Ulotka
Ulotka dołączona do opakowania: Informacja dla pacjenta
Mononine
Ludzki IX czynnik krzepnięcia
Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta. • Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. • W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. • Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same. • Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Patrz punkt 4.
Spis treści ulotki
Co to jest Mononine?
Produkt Mononine jest wytwarzany z ludzkiego osocza (płynny składnik krwi)i zawiera ludzki czynnik krzepnięcia IX. Stosowany jest do zapobiegania lub zatrzymania krwawienia będącego wynikiem wrodzonego braku czynnika IX we krwi (hemofilia typu B).
W jakim celu stosuje się Mononine?
Czynnik IX spełnia bardzo istotną rolę w procesie krzepnięcia krwi. Brak czynnika IX powoduje, iż krew nie krzepnie tak szybko jak powinna i w związku z tym występuje nadmierna skłonność do krwawień. Uzupełnienie niedoboru czynnika IX za pomocą leku Mononine czasowo usprawnia mechanizmy krzepnięcia krwi.
Przygotowany roztwór podaje się jako wstrzyknięcie lub infuzję dożylną.
W tym rozdziale zawarte są informacje, które należy rozważyć przed zastosowaniem leku Mononine.
Kiedy nie stosować leku Mononine:
• Jeśli pacjent ma uczulenie na substancję czynną lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6) lub na białko mysie. Należy poinformować lekarza w przypadku uczulenia na jakiekolwiek leki lub składniki pożywienia.
• Jeśli istnieje wysokie ryzyko tworzenia się skrzepów (zakrzepicy) lub tendencja do nadmiernego krzepnięcia krwi (rozsianego wykrzepiania wewnątrznaczyniowego).
Ostrzeżenia i środki ostrożności
• Możliwe jest wystąpienie reakcji nadwrażliwości. Mogą wystąpić następujące wczesne objawy nadwrażliwości: wysypka, pokrzywka uogólniona, uczucie ucisku w klatce piersiowej, świszczący oddech, spadek ciśnienia tętniczego krwi lub anafilaksja (poważna reakcja alergiczna powodująca trudności w oddychaniu lub zawroty głowy). W przypadku wystąpienia tych objawów należy natychmiast zaprzestać przyjmowania leku i powiadomić lekarza.
• Mononine zawiera, jako pozostałości specjalnego procesu oczyszczania, śladowe ilości białka mysiego. Poziom białka mysiego jest wyjątkowo niski, jednak podanie takiego białka w infuzji może prowadzić do wystąpienia reakcji nadwrażliwości.
• Tworzenie inhibitorów (przeciwciał neutralizujących) czynnika IX jest znanym powikłaniem terapii, sygnalizującym nieskuteczność leczenia. Należy natychmiast poinformować lekarza, w razie zaobserwowania nieskuteczności leczenia lekiem Mononine Możliwość wytworzenia inhibitorów powinna być uważnie kontrolowana.
• Istnieje zwiększone ryzyko tworzenia się zakrzepów krwi w naczyniach krwionośnych (powikłania zatorowo-zakrzepowe) w szczególności w przypadku: ➢ chorób wątroby ➢ przebytego ostatnio zabiegu chirurgicznego ➢ użycia leku u noworodków w przypadku wystąpienia dodatkowych czynników ryzyka zatorowości np.: ciąża, stosowanie doustnych środków antykoncepcyjnych, otyłość, palenie papierosów.
U pacjenta u którego występują czynniki ryzyka chorób sercowo-naczyniowych leczenie z zastosowaniem czynnika IX może zwiększać ryzyko wystąpienia zaburzeń sercowo-naczyniowych • Jeżeli konieczne jest użycie kaniuli do cewnikowania żył centralnych, należy rozważyć ryzyko
Nie ma danych dotyczących bezpieczeństwa i efektywności stosowania ciągłych infuzji u dzieci, w szczególności potencjalny rozwój inhibitorów jest nieznany. W każdej z tych sytuacji należy rozważyć korzyści płynące z terapii Mononine wobec ryzyka wystąpienia wymienionych powikłań.
Bezpieczeństwo wirusowe
W przypadku leków otrzymywanych z ludzkiej krwi lub ludzkiego osocza, stosowane są zabiegi mające na celu zapobieganie przenoszenia czynników zakaźnych na pacjenta. Należą do nich: - właściwy dobór dawców krwi i osocza, tak, aby wykluczyć możliwość przeniesienia czynników zakaźnych - badanie indywidualnych dawców i puli osocza na obecność wirusów oraz innych zakażeń. - włączenie metod inaktywacji lub usuwania wirusów na etapie produkcji. Pomimo stosowania tych zabezpieczeń, przy zastosowaniu produktów otrzymywanych z ludzkiej krwi lub osocza nie można całkowicie wykluczyć ryzyka wystąpienia chorób spowodowanych przeniesieniem czynników zakaźnych. Odnosi się to również do niepoznanych dotychczas patogenów i zakażeń innych rodzajów.
Stosowane metody uważane są za skuteczne wobec takich wirusów otoczkowych jak ludzki wirus upośledzenia odporności (HIV, wirus AIDS), wirus zapalenia wątroby typu B oraz wirus zapalenia wątroby typu C (zapalenie wątroby), a także wobec wirusów bezotoczkowych, takich jak wirus zapalenia wątroby typu A i parwowirus B19.
Lekarz może zalecić odpowiednie szczepienie przeciw wirusowemu zapaleniu wątroby typu A i B, jeżeli pacjent regularnie/wielokrotnie przyjmuje produkty otrzymywane z ludzkiego osocza (np. czynnik IX).
Zdecydowanie zaleca się odnotowanie daty podania, numeru serii (po skrócie Lot) i dawki leku w dokumentacji medycznej przy każdym podaniu leku Mononine.
Lek Mononine a inne leki: • Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez
• Czynnik IX oraz kwas -aminokapronowy (lek zatrzymujący rozpad komórek krwi) mogą być stosowane w celu profilaktyki lub leczenia krwawień w obrębie jamy ustnej występujących pourazowo lub po zabiegach dentystycznych, takich jak ekstrakcje zębów.
• Jednakże dostępne są nieliczne informacje dotyczące podawania kwasu -aminokapronowego i leku Mononine w tym samym czasie.
• Preparatu Mononine nie należy mieszać z innymi produktami leczniczymi ani rozpuszczalnikami z wyjątkiem tych, które są zalecane przez wytwórcę (patrz rozdział 6).
Ciąża, karmienie piersią i wpływ na płodność • Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.
• Podczas ciąży i karmienia piersią lek Mononine powinien być stosowany tylko w szczególnie uzasadnionych przypadkach.
• Dane dotyczące wpływu na płodność nie są dostępne.
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn Mononine nie ma wpływu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn
Ważne informacje dotyczące niektórych składników Mononine Standardowa dawka Mononine wynosząca 2000 j.m. zawiera do 30,36 mg sodu Należy wziąć to pod uwagę, będąc na diecie niskosodowej.
Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza lub farmaceuty. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. Leczenie hemofilii B powinno być rozpoczynane i nadzorowane przez lekarza doświadczonego w leczeniu tego typu chorób.
Zalecana dawka Ilość czynnika IX oraz czas trwania leczenia zależą od kilku czynników, takich jak masa ciała, nasilenie choroby, miejsce i intensywność krwawienia oraz konieczność zapobieżenia krwawieniu podczas zabiegu operacyjnego lub badania. Jeżeli zalecone zostało stosowanie leku Mononine w domu, lekarz powinien poinformować pacjenta o tym, w jaki sposób należy wstrzykiwać lek i jaką jego ilość stosować.Należy dokładnie przestrzegać zaleceń otrzymanych od lekarza lub pielęgniarki z ośrodka leczenia hemofilii.
Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Mononine.
Nie zaobserwowano żadnych objawów przedawkowania czynnika IX.
Odtwarzanie i sposób podawania Zalecenia ogólne: • Produkt musi być rozpuszczony i pobrany z fiolki w warunkach aseptycznych. • Powstały roztwór powinien być przejrzysty lub lekko opalizujący, np. może połyskiwać, gdy jest obserwowany pod światło, ale nie może zawierać wyraźnych cząstek. Po przefiltrowaniu lub pobraniu (patrz poniżej), a przed podaniem, roztwór powinien być sprawdzony wizualnie czy nie zawiera małych cząstek, odbarwień lub zmętnienia – w takim wypadku nie należy stosować leku.
• Wszelkie pozostałości niezużytego leku lub odpady powinny być usunięte zgodnie z obowiązującymi wymogami oraz zaleceniami lekarza.
Odtwarzanie: Doprowadzić fiolki z produktem Mononine i rozpuszczalnikiem do temperatury pokojowej lub do temperatury ciała bez ich otwierania. Może to być wykonane poprzez pozostawienie fiolek w temperaturze pokojowej na około godzinę lub przez ogrzanie ich w rękach przez kilka minut. NIE wystawiać fiolek na bezpośrednie działanie gorąca. Fiolki nie powinny być ogrzewane powyżej temperatury ciała (37 0 C).
Ostrożnie usunąć zatyczki z fiolek zawierających produkt i rozpuszczalnik i przetrzeć gumowe korki wacikiem nasączonym alkoholem. Pozwolić by korki wyschły przed otwarciem opakowania Mix2Vial, a następnie postępować zgodnie z poniższymi instrukcjami.
Pobieranie i podawanie
Pojedyncze wstrzyknięcie dożylne Założyć wkłucie dożylne używając załączonego zestawu do wkłuć dożylnych. Pozwolić by krew wpłynęła do końcówki zestawu do wkłuć dożylnych. Przyłączyć strzykawkę do zestawu. Wstrzykiwać sporządzony roztwór powoli dożylnie, przestrzegając zaleceń lekarza. Należy uważać, by krew nie dostała się do strzykawki zawierającej roztwór. Maksymalna szybkość podawania to
Ciągła infuzja Mononine może być również podawany w długoterminowym, ciągłym wlewie przez kilka godzin lub dni. Taka forma podania musi być jednak przeprowadzona i kontrolowana przez lekarza.
Należy obserwować reakcje organizmu na wypadek wystąpienia działań niepożądanych. W przypadku zaobserwowania jakiegokolwiek działania niepożądanego, które może być związane z podaniem leku Mononine należy natychmiast wstrzymać wstrzykiwanie lub infuzję (patrz również rozdział: ”Ostrzeżenia i środki ostrożności”).
W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
• Jeżeli wystąpi jakikolwiek z następujących objawów należy natychmiast powiadomić lekarza lub pogotowie ratunkowe, lub oddział leczenia hemofilii w najbliższym szpitalu:Nagła reakcja alergiczna (taka jak wysypka, pokrzywka uogólniona, swędzenie skóry, obrzmienie twarzy, ust, języka lub innych części ciała) • Duszności, świszczący oddech lub trudności w oddychaniu, • Drgawki, • Brak reakcji na leczenie (nieustające krwawienie).
Inne objawy niepożądane:
• Reakcje alergiczne do których zalicza się: ➢ uczucie pieczenia i mrowienia, zaczerwienienie i obrzęk żył w miejscu wstrzyknięcia lub infuzji ➢ obrzęk twarzy, gardła lub innych części ciała, dreszcze, uczucie gorąca, pokrzywka uogólniona na całym ciele, bąble pokrzywkowe ➢ ból głowy ➢ obniżenie ciśnienia tętniczego, niepokój, przyspieszenie akcji serca, uczucie ucisku w klatce piersiowej, świszczący oddech ➢ uczucie zmęczenia (letarg) ➢ mdłości ➢ mrowienie
Powyższe objawy obserwowano rzadko i w niektórych przypadkach mogą nasilić się do ciężkich objawów alergicznych (anafilaksja) z wstrząsem włącznie (stan ten jest ściśle związany z wytworzeniem inhibitorów czynnika IX).
• Rzadko obserwowano występowanie gorączki • Bardzo rzadko obserwowano występowanie szczególnej postaci zapalenia nerek (zespół nerczycowy) w czasie leczenia pacjentów, u których wytworzyły się inhibitory czynnika IX. U tych pacjentów w przeszłości występowały reakcje alergiczne. • Po podaniu leków zawierających czynnik IX istnieje potencjalne ryzyko zwiększonego tworzenia się zakrzepów krwi, które mogą prowadzić do zawału serca, zakrzepu w żyłach kończyn dolnych (zakrzepica żylna) i zakrzepów w płucach (zatorowość płucna). Rzadko istnieje związek pomiędzy podaniem leku Mononine, a powyższymi objawami niepożądanymi. Bardzo rzadko organizm może wytworzyć inhibitory (przeciwciała neutralizujące) czynnika IX, zakłócając jego prawidłowe działanie. Jeśli tak się stanie zaleca się leczenie w wyspecjalizowanym ośrodku leczenia hemofilii.
Działania niepożądane u dzieci i młodzieży Częstość, rodzaj i nasilenie działań niepożądanych u dzieci są porównywalne, jak u dorosłych
Zgłaszanie działań niepożądanych Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do „Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181C 02-222 Warszawa tel.: +48 22 49 21 301 fax.: +48 22 49 21 309 e-mail: [email protected]
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu. Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.
Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na etykiecie i pudełku (po skrócie EXP). .
• Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci. • Nie zamrażać. • Przechowywać fiolki w opakowaniu zewnętrznym w celu ochrony przed światłem. • Przechowywać w lodówce (2
C - 8 o C). • W okresie ważności produkt leczniczy (znajdujący się w opakowaniu zewnętrznym) może być przechowywany przez jeden miesiąc w temperaturze pokojowej (poniżej 25°C). W tym czasie produktu nie należy ponownie umieszczać w lodówce. Data rozpoczęcia i zakończenia przechowywania w temperaturze pokojowej powinna być odnotowana na opakowaniu zewnętrznym. Pod koniec tego okresu produkt należy zużyć lub usunąć. • Roztwór powstały po odtworzeniu powinien być zużyty natychmiast. • W przypadku rozcieńczenia roztworu (w stosunku 1:10), roztwór musi być zużyty natychmiast, jednak fizyczno-chemiczną stabilność wykazuje do 24 godzin. • Lekarz powinien poinformować jak pozbyć się niezużytego leku
Co zawiera lek Mononine
Mononine zawiera ludzki IX czynnik krzepnięcia w ilości 1000 j.m. na fiolkę.
Po rozpuszczeniu w 10 ml rozpuszczalnika utworzony roztwór zawiera około 100 j.m. ludzkiego IX czynnika krzepnięcia na ml.
Pozostałe składniki: Histydyna, mannitol, sodu chlorek, kwas solny lub sodu wodorotlenek (w małych ilościach do ustalenia pH). Rozpuszczalnik: woda do wstrzykiwań.
Jak wygląda Mononine i co zawiera opakowanie
Mononine dostępny jest w postaci białego proszku wraz z wodą do wstrzykiwań jako rozpuszczalnik.
Powstały roztwór powinien być przejrzysty lub lekko opalizujący, np. obserwowany pod światło może połyskiwać ale nie może zawierać wyraźnych cząstek.
Dostępne opakowanie Opakowanie z produktem w dawce 1000 j.m. zawiera:
Zestaw do podawania (opakowanie wewnętrzne):
Podmiot odpowiedzialny i wytwórca: CSL Behring GmbH Emil-von-Behring – Str. 76
Ten produkt leczniczy jest dopuszczony do obrotu w następujących krajach członkowskich Europejskiego Obszaru Gospodarczego pod nazwą: Mononine: Włochy, Szwecja, Polska Mononine, Poeder en oplosmiddel voor oplossing voor injectie of infusie 1000 IE:
Mononine 1000: Francja, Niemcy, Węgry, Luxemburg, Portugalia, Mononine 1000 i.e.: Słowenia Mononine 1000 I.E., 100 I.E./ml, Pulver und Lösungsmittel zur Herstellung einer Injektions- oder Infusionslösung: AustriaMononine 1000 IU – Słowacja. – Mononine 1000 IU, powder and solvent for solution for injection or infusion: Wielka Brytania Mononine 1000 UI polvo y disolvente para solución inyectable o perfusión: Hiszpania
Data ostatniej aktualizacji ulotki: 28.08.2017
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Informacje przeznaczone wyłącznie dla fachowego personelu medycznego: DawkowanieLiczba podawanych jednostek czynnika IX wyrażana jest w jednostkach międzynarodowych (j.m.), zgodnych z obowiązującym standardem dla produktów czynnika IX zatwierdzonym przez Światową Organizację Zdrowia (WHO). Aktywność czynnika IX w osoczu jest wyrażana procentowo (w stosunku do prawidłowego osocza ludzkiego) lub w jednostkach międzynarodowych (zgodnie z Międzynarodowym Standardem dla czynnika IX w osoczu).
Jedna jednostka międzynarodowa (j.m.) aktywności czynnika IX jest równa aktywności czynnika IX zawartego w 1 ml prawidłowego osocza ludzkiego.
Leczenie na żądanie Obliczenie wymaganej dawki czynnika IX opiera się na empirycznym stwierdzeniu, że 1 j.m. czynnika IX nakg masy ciała zwiększa aktywność osoczowego czynnika IX o 1% jego aktywności. Wymagane dawkowanie obliczane jest przy użyciu następującego wzoru:
Wymagana liczba jednostek = masa ciała [kg] x pożądany wzrost aktywności czynnika IX [% lub j.m./dl] x 1,0
Podawana dawka produktu, sposób oraz częstotliwość jego podawania powinna zawsze być indywidualnie dobrana w zależności od efektywności klinicznej u poszczególnych pacjentów. W razie wystąpienia następujących przypadków krwawienia, aktywność czynnika IX nie powinna obniżyć się poniżej podanych wartości dla aktywności w osoczu (w % lub j.m./dl) w odpowiadającym okresie czasu. Schemat podany w następującej tabeli może być stosowany w doborze dawkowania w przypadkach krwawienia i w zabiegach chirurgicznych:
Tabela 1: POJEDYNCZE WSTRZYKNIĘCIE DOŻYLNE Stopień krwawienia/typ interwencji chirurgicznej Wymagany poziom czynnika IX (% lub j.m./dl) Częstotliwość dawkowania (godziny)/czas trwania terapii (dni) Krwotok Wczesny wylew krwi do stawu, krwawienie z mięśni lub w obrębie jamy ustnej 20-40 Powtarzać co 24 godziny. Co najmniej przez 1 dobę, aż do ustąpienia bólu spowodowanego przez krwawienie lub zagojenia rany. Intensywniejszy wylew krwi do stawu, krwawienie z mięśni lub krwiak 30-60 Powtarzać infuzję co 24 godziny przez 3-4 dni lub dłużej aż do ustania bólu i powrotu sprawności. Krwotoki zagrażające życiu 60-100 Powtarzać infuzję co 8 do 24 godz. aż do ustąpienia zagrożenia Zabiegi chirurgiczne Małe, z ekstrakcją zęba włącznie 30-60 Co 24 godziny, co najmniej przez 1 dobę, aż do zagojenia rany. Duże 80-100 (przed- i pooperacyjnie) Powtarzać infuzję, co 8 do 24 godz. aż do zagojenia się rany, następnie kontynuować terapię przez co najmniej 7 kolejnych dni w celu utrzymania aktywności czynnika IX na poziomie 30% do 60% (j.m./dl)
Tabela 2: PODAWANIE W CIĄGŁEJ INFUZJI PODCZAS ZABIEGÓW CHIRURGICZNYCH Poziom czynnika IX niezbędny do utrzymania hemostazy Początkowa dawka nasycająca podawana w celu osiągnięcia pożądanego poziomu Pojedyncza dawka typu bolus 90 j.m./kg (zakres 75-100 j.m./kg) masy ciała lub dawkowanie według pK Częstotliwość dawkowania Ciągłe podawanie w infuzji i.v., w zależności od klirensu oraz od poziomu czynnika IX Okres terapii Do 5 dni, dalsza terapia może być konieczna, w zależności od rodzaju zabiegu chirurgicznego
Profilaktyka W długotrwałej profilaktyce krwawień u pacjentów z ciężką hemofilią typu B, zwykle podawane są dawki czynnika IX wynoszące 20 do 40 j.m. na kg masy ciała w odstępach od 3 do 4 dni. U niektórych, zwłaszcza młodszych pacjentów, może być konieczne podanie produktu w krótszych odstępach czasu lub w większych dawkach.
Podczas trwania terapii zaleca się oznaczanie poziomu czynnika IX za pomocą odpowiedniej metody, w celu określenia wielkości podawanej dawki oraz częstotliwości powtarzania infuzji. Szczególnie w przypadku poważnych interwencji chirurgicznych, niezbędne jest dokładne monitorowanie terapii substytucyjnej poprzez ocenę wskaźników krzepnięcia (aktywności osoczowego czynnika IX). U poszczególnych pacjentów mogą wystąpić różnice w odpowiedzi na podanie czynnika IX, co odzwierciedlają różnice w odzysku in vivo oraz w okresie półtrwania preparatu.
U pacjentów powinno być monitorowane wystąpienie inhibitorów czynnika IX.
Pacjenci uprzednio nie poddawani leczeniu Bezpieczeństwo i skuteczność stosowania Mononine u pacjentów uprzednio nie poddawanych leczeniu nie zostały jak dotąd potwierdzone.
Dzieci i młodzież Dawkowanie u dzieci jest uzależnione od masy ciała. Ogólnie rzecz biorąc, należy postępować według tych samych zasad, co w przypadku dawkowania u osób dorosłych. Częstotliwość podawania powinna zależeć od klinicznej skuteczności leku u danego pacjenta.
Sposób podawania
Mononine może być podawany w pojedynczym wstrzyknięciu dożylnym (patrz rozdział 3.), lub we wlewie dożylnym (patrz instrukcje poniżej).
Ciągła infuzja Mononine w dawce powinien być odtwarzany przy użyciu wody do wstrzykiwań tak jak opisano w rozdziale „Odtwarzanie i sposób podawania”. Po odtworzeniu Mononine może być podawany w ciągłym wlewie dożylnym w postaci nierozcieńczonej lub rozcieńczonej za pomocą strzykawkowej pompy infuzyjnej lub zatwierdzonego zestawu do infuzji. Aktywność nierozcieńczonego, odtworzonego Mononine wynosi około 100 j.m/ml.
Rozcieńczony roztwór otrzymuje się w następujący sposób: • Rozcieńczyć odtworzony przefiltrowany roztwór poprzez przetransferowanie odpowiedniej ilości Mononine do wymaganej objętości zwykłej soli fizjologicznej stosując technikę aseptyczną. • W rozcieńczeniu do 1:10 (stężenie 10 j.m czynnika IX/ml) aktywność Czynnika IX pozostanie stabilna do 24 godzin. • Przy większych rozcieńczeniach może wystąpić obniżenie aktywności czynnika IX. Aktywność czynnika IX powinna być monitorowana w celu utrzymania wymaganego poziomu we krwi.
Przykłady rozcieńczeń 1000 j.m. Mononine po odtworzeniu:
Oczekiwana aktywność roztworu 10 j.m./ml 20 j.m./ml Objętość Mononine po rekonstytucji 10,0 ml 10,0 ml Potrzebna objętość zwykłej soli fizjologicznej 90,0 ml 40,0 ml Otrzymane rozcieńczenie: 1:10 1:5
• Zalecane jest stosowanie toreb i drenów dożylnych z polichlorku winylu (PCV) . • Dokładnie wymieszać roztwór i sprawdzić szczelność torby. • Zalecana jest wymiana toreb ze świeżo rozcieńczonym Mononine co 12-24 godz.
Zalecaną szybkością infuzji leku Mononine niezbędnym do utrzymania stałego poziomu czynnika IX wynoszącego około 80% jest podawanie 4 j.m./kg mc./godzinę; zależy ona jednak od profilu farmakokinetycznego u pacjenta oraz od poziomu czynnika IX, który ma być osiągnięty. U pacjentów, u których znany jest klirens czynnika IX, szybkość infuzji może być wyliczona indywidualnie dla poszczególnych chorych.
Szybkość infuzji (j.m./kg masy ciała/godz.) = Klirens (ml/godz./kg masy ciała) x pożądany wzrost poziomu czynnika IX (j.m./ml)
Bezpieczeństwo i skuteczność stosowania w ciągłej infuzji nie były badane u dzieci. Jednak, u dzieci i młodzieży podawanie produktu Mononine w ciągłej infuzji należy rozważyć jedynie w przypadku, gdy przed zabiegiem chirurgicznym są dostępne dane farmakokinetyczne umożliwiające wyliczenie dawki preparatu i są one ściśle obserwowane w okresie okołooperacyjnym.
Mononine
Ludzki IX czynnik krzepnięcia
Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta. • Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. • W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. • Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same. • Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Patrz punkt 4.
Spis treści ulotki
1. Co to jest lek Mononine i w jakim celu się go stosuje
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Mononine
3. Jak stosować lek Mononine
4. Możliwe działania niepożądane
5. Jak przechowywać lek Mononine
6. Zawartość opakowania i inne informacje
1. Co to jest lek Mononine i w jakim celu się go stosuje
Co to jest Mononine?
Produkt Mononine jest wytwarzany z ludzkiego osocza (płynny składnik krwi)i zawiera ludzki czynnik krzepnięcia IX. Stosowany jest do zapobiegania lub zatrzymania krwawienia będącego wynikiem wrodzonego braku czynnika IX we krwi (hemofilia typu B).
W jakim celu stosuje się Mononine?
Czynnik IX spełnia bardzo istotną rolę w procesie krzepnięcia krwi. Brak czynnika IX powoduje, iż krew nie krzepnie tak szybko jak powinna i w związku z tym występuje nadmierna skłonność do krwawień. Uzupełnienie niedoboru czynnika IX za pomocą leku Mononine czasowo usprawnia mechanizmy krzepnięcia krwi.
Przygotowany roztwór podaje się jako wstrzyknięcie lub infuzję dożylną.
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Mononine
W tym rozdziale zawarte są informacje, które należy rozważyć przed zastosowaniem leku Mononine.
Kiedy nie stosować leku Mononine:
• Jeśli pacjent ma uczulenie na substancję czynną lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6) lub na białko mysie. Należy poinformować lekarza w przypadku uczulenia na jakiekolwiek leki lub składniki pożywienia.
• Jeśli istnieje wysokie ryzyko tworzenia się skrzepów (zakrzepicy) lub tendencja do nadmiernego krzepnięcia krwi (rozsianego wykrzepiania wewnątrznaczyniowego).
Ostrzeżenia i środki ostrożności
• Możliwe jest wystąpienie reakcji nadwrażliwości. Mogą wystąpić następujące wczesne objawy nadwrażliwości: wysypka, pokrzywka uogólniona, uczucie ucisku w klatce piersiowej, świszczący oddech, spadek ciśnienia tętniczego krwi lub anafilaksja (poważna reakcja alergiczna powodująca trudności w oddychaniu lub zawroty głowy). W przypadku wystąpienia tych objawów należy natychmiast zaprzestać przyjmowania leku i powiadomić lekarza.
• Mononine zawiera, jako pozostałości specjalnego procesu oczyszczania, śladowe ilości białka mysiego. Poziom białka mysiego jest wyjątkowo niski, jednak podanie takiego białka w infuzji może prowadzić do wystąpienia reakcji nadwrażliwości.
• Tworzenie inhibitorów (przeciwciał neutralizujących) czynnika IX jest znanym powikłaniem terapii, sygnalizującym nieskuteczność leczenia. Należy natychmiast poinformować lekarza, w razie zaobserwowania nieskuteczności leczenia lekiem Mononine Możliwość wytworzenia inhibitorów powinna być uważnie kontrolowana.
• Istnieje zwiększone ryzyko tworzenia się zakrzepów krwi w naczyniach krwionośnych (powikłania zatorowo-zakrzepowe) w szczególności w przypadku: ➢ chorób wątroby ➢ przebytego ostatnio zabiegu chirurgicznego ➢ użycia leku u noworodków w przypadku wystąpienia dodatkowych czynników ryzyka zatorowości np.: ciąża, stosowanie doustnych środków antykoncepcyjnych, otyłość, palenie papierosów.
U pacjenta u którego występują czynniki ryzyka chorób sercowo-naczyniowych leczenie z zastosowaniem czynnika IX może zwiększać ryzyko wystąpienia zaburzeń sercowo-naczyniowych • Jeżeli konieczne jest użycie kaniuli do cewnikowania żył centralnych, należy rozważyć ryzyko
Nie ma danych dotyczących bezpieczeństwa i efektywności stosowania ciągłych infuzji u dzieci, w szczególności potencjalny rozwój inhibitorów jest nieznany. W każdej z tych sytuacji należy rozważyć korzyści płynące z terapii Mononine wobec ryzyka wystąpienia wymienionych powikłań.
Bezpieczeństwo wirusowe
W przypadku leków otrzymywanych z ludzkiej krwi lub ludzkiego osocza, stosowane są zabiegi mające na celu zapobieganie przenoszenia czynników zakaźnych na pacjenta. Należą do nich: - właściwy dobór dawców krwi i osocza, tak, aby wykluczyć możliwość przeniesienia czynników zakaźnych - badanie indywidualnych dawców i puli osocza na obecność wirusów oraz innych zakażeń. - włączenie metod inaktywacji lub usuwania wirusów na etapie produkcji. Pomimo stosowania tych zabezpieczeń, przy zastosowaniu produktów otrzymywanych z ludzkiej krwi lub osocza nie można całkowicie wykluczyć ryzyka wystąpienia chorób spowodowanych przeniesieniem czynników zakaźnych. Odnosi się to również do niepoznanych dotychczas patogenów i zakażeń innych rodzajów.
Stosowane metody uważane są za skuteczne wobec takich wirusów otoczkowych jak ludzki wirus upośledzenia odporności (HIV, wirus AIDS), wirus zapalenia wątroby typu B oraz wirus zapalenia wątroby typu C (zapalenie wątroby), a także wobec wirusów bezotoczkowych, takich jak wirus zapalenia wątroby typu A i parwowirus B19.
Lekarz może zalecić odpowiednie szczepienie przeciw wirusowemu zapaleniu wątroby typu A i B, jeżeli pacjent regularnie/wielokrotnie przyjmuje produkty otrzymywane z ludzkiego osocza (np. czynnik IX).
Zdecydowanie zaleca się odnotowanie daty podania, numeru serii (po skrócie Lot) i dawki leku w dokumentacji medycznej przy każdym podaniu leku Mononine.
Lek Mononine a inne leki: • Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez
• Czynnik IX oraz kwas -aminokapronowy (lek zatrzymujący rozpad komórek krwi) mogą być stosowane w celu profilaktyki lub leczenia krwawień w obrębie jamy ustnej występujących pourazowo lub po zabiegach dentystycznych, takich jak ekstrakcje zębów.
• Jednakże dostępne są nieliczne informacje dotyczące podawania kwasu -aminokapronowego i leku Mononine w tym samym czasie.
• Preparatu Mononine nie należy mieszać z innymi produktami leczniczymi ani rozpuszczalnikami z wyjątkiem tych, które są zalecane przez wytwórcę (patrz rozdział 6).
Ciąża, karmienie piersią i wpływ na płodność • Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.
• Podczas ciąży i karmienia piersią lek Mononine powinien być stosowany tylko w szczególnie uzasadnionych przypadkach.
• Dane dotyczące wpływu na płodność nie są dostępne.
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn Mononine nie ma wpływu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn
Ważne informacje dotyczące niektórych składników Mononine Standardowa dawka Mononine wynosząca 2000 j.m. zawiera do 30,36 mg sodu Należy wziąć to pod uwagę, będąc na diecie niskosodowej.
3. Jak stosować lek Mononine
Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza lub farmaceuty. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. Leczenie hemofilii B powinno być rozpoczynane i nadzorowane przez lekarza doświadczonego w leczeniu tego typu chorób.
Zalecana dawka Ilość czynnika IX oraz czas trwania leczenia zależą od kilku czynników, takich jak masa ciała, nasilenie choroby, miejsce i intensywność krwawienia oraz konieczność zapobieżenia krwawieniu podczas zabiegu operacyjnego lub badania. Jeżeli zalecone zostało stosowanie leku Mononine w domu, lekarz powinien poinformować pacjenta o tym, w jaki sposób należy wstrzykiwać lek i jaką jego ilość stosować.Należy dokładnie przestrzegać zaleceń otrzymanych od lekarza lub pielęgniarki z ośrodka leczenia hemofilii.
Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Mononine.
Nie zaobserwowano żadnych objawów przedawkowania czynnika IX.
Odtwarzanie i sposób podawania Zalecenia ogólne: • Produkt musi być rozpuszczony i pobrany z fiolki w warunkach aseptycznych. • Powstały roztwór powinien być przejrzysty lub lekko opalizujący, np. może połyskiwać, gdy jest obserwowany pod światło, ale nie może zawierać wyraźnych cząstek. Po przefiltrowaniu lub pobraniu (patrz poniżej), a przed podaniem, roztwór powinien być sprawdzony wizualnie czy nie zawiera małych cząstek, odbarwień lub zmętnienia – w takim wypadku nie należy stosować leku.
• Wszelkie pozostałości niezużytego leku lub odpady powinny być usunięte zgodnie z obowiązującymi wymogami oraz zaleceniami lekarza.
Odtwarzanie: Doprowadzić fiolki z produktem Mononine i rozpuszczalnikiem do temperatury pokojowej lub do temperatury ciała bez ich otwierania. Może to być wykonane poprzez pozostawienie fiolek w temperaturze pokojowej na około godzinę lub przez ogrzanie ich w rękach przez kilka minut. NIE wystawiać fiolek na bezpośrednie działanie gorąca. Fiolki nie powinny być ogrzewane powyżej temperatury ciała (37 0 C).
Ostrożnie usunąć zatyczki z fiolek zawierających produkt i rozpuszczalnik i przetrzeć gumowe korki wacikiem nasączonym alkoholem. Pozwolić by korki wyschły przed otwarciem opakowania Mix2Vial, a następnie postępować zgodnie z poniższymi instrukcjami.
1. Otworzyć opakowanie zawierające Mix2Vial usuwając folię
zabezpieczającą. Nie wyjmować Mix2Vial z opakowania!2. Umieścić fiolkę z rozpuszczalnikiem na czystej i równej powierzchni
i mocno przytrzymać. Nie wyjmując z opakowania zestawu Mix2Vial nałożyć jego niebieską końcówkę z igłą na korek fiolki z rozpuszczalnikiem i naciskając pionowo w dół przebić korek fiolki z rozpuszczalnikiem.3. Przytrzymując krawędź zestawu Mix2Vial ostrożnie zdjąć
opakowanie pociągając go pionowo do góry. Należy zwrócić uwagę aby zdjąć jedynie opakowanie a nie cały zestaw Mix2Vial.4. Umieścić fiolkę z produktem na czystej i gładkiej powierzchni.
Odwrócić do góry dnem fiolkę z rozpuszczalnikiem i dołączonym do niej łącznikiem Mix2Vial. Naciskając przezroczystą końcówkę z igłą pionowo w dół wbić w korek fiolki z produktem. Rozpuszczalnik samoczynnie zostanie przetransferowany do fiolki z produktem.5. Jedną ręką uchwycić fiolkę z produktem przyłączoną do zestawu
Mix2Vial, drugą ręką uchwycić fiolkę po rozpuszczalniku także przyłączoną do zestawu Mix2Vial i ostrożnie rozkręcić zestaw na dwie części, przeciwnie do ruchu wskazówek zegara. Fiolkę po rozpuszczalniku wraz z niebieską końcówką zestawu Mix2Vial usunąć.6. Doprowadzić do pełnego rozpuszczenia produktu delikatnie
poruszając ruchem obrotowym fiolkę z produktem z przyłączoną przezroczystą końcówką do zestawu Mix 2Vial. Nie wstrząsać.7. Nabrać powietrza do pustej sterylnej strzykawki. Trzymając fiolkę
z produktem pionowo korkiem do góry, przyłączyć strzykawkę do połączenia Luer Lock zestawu Mix2Vial, przekręcając zgodnie z ruchem wskazówek zegara. Wstrzyknąć powietrze do fiolki z produktem.Pobieranie i podawanie
8. Przytrzymując tłok strzykawki odwrócić fiolkę wraz ze strzykawką do góry
dnem i nabrać roztwór do strzykawki, powoli odciągając tłok.9. Po napełnieniu strzykawki roztworem, mocno uchwycić cylinder
strzykawki (utrzymując strzykawkę tłokiem do dołu) i odłączyć przezroczystą końcówkę zestawu Mix2Vial od strzykawki, przekręcając przeciwnie do ruchu wskazówek zegara.Pojedyncze wstrzyknięcie dożylne Założyć wkłucie dożylne używając załączonego zestawu do wkłuć dożylnych. Pozwolić by krew wpłynęła do końcówki zestawu do wkłuć dożylnych. Przyłączyć strzykawkę do zestawu. Wstrzykiwać sporządzony roztwór powoli dożylnie, przestrzegając zaleceń lekarza. Należy uważać, by krew nie dostała się do strzykawki zawierającej roztwór. Maksymalna szybkość podawania to
Ciągła infuzja Mononine może być również podawany w długoterminowym, ciągłym wlewie przez kilka godzin lub dni. Taka forma podania musi być jednak przeprowadzona i kontrolowana przez lekarza.
Należy obserwować reakcje organizmu na wypadek wystąpienia działań niepożądanych. W przypadku zaobserwowania jakiegokolwiek działania niepożądanego, które może być związane z podaniem leku Mononine należy natychmiast wstrzymać wstrzykiwanie lub infuzję (patrz również rozdział: ”Ostrzeżenia i środki ostrożności”).
W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
4. Możliwe działania niepożądane
Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
• Jeżeli wystąpi jakikolwiek z następujących objawów należy natychmiast powiadomić lekarza lub pogotowie ratunkowe, lub oddział leczenia hemofilii w najbliższym szpitalu:Nagła reakcja alergiczna (taka jak wysypka, pokrzywka uogólniona, swędzenie skóry, obrzmienie twarzy, ust, języka lub innych części ciała) • Duszności, świszczący oddech lub trudności w oddychaniu, • Drgawki, • Brak reakcji na leczenie (nieustające krwawienie).
Inne objawy niepożądane:
• Reakcje alergiczne do których zalicza się: ➢ uczucie pieczenia i mrowienia, zaczerwienienie i obrzęk żył w miejscu wstrzyknięcia lub infuzji ➢ obrzęk twarzy, gardła lub innych części ciała, dreszcze, uczucie gorąca, pokrzywka uogólniona na całym ciele, bąble pokrzywkowe ➢ ból głowy ➢ obniżenie ciśnienia tętniczego, niepokój, przyspieszenie akcji serca, uczucie ucisku w klatce piersiowej, świszczący oddech ➢ uczucie zmęczenia (letarg) ➢ mdłości ➢ mrowienie
Powyższe objawy obserwowano rzadko i w niektórych przypadkach mogą nasilić się do ciężkich objawów alergicznych (anafilaksja) z wstrząsem włącznie (stan ten jest ściśle związany z wytworzeniem inhibitorów czynnika IX).
• Rzadko obserwowano występowanie gorączki • Bardzo rzadko obserwowano występowanie szczególnej postaci zapalenia nerek (zespół nerczycowy) w czasie leczenia pacjentów, u których wytworzyły się inhibitory czynnika IX. U tych pacjentów w przeszłości występowały reakcje alergiczne. • Po podaniu leków zawierających czynnik IX istnieje potencjalne ryzyko zwiększonego tworzenia się zakrzepów krwi, które mogą prowadzić do zawału serca, zakrzepu w żyłach kończyn dolnych (zakrzepica żylna) i zakrzepów w płucach (zatorowość płucna). Rzadko istnieje związek pomiędzy podaniem leku Mononine, a powyższymi objawami niepożądanymi. Bardzo rzadko organizm może wytworzyć inhibitory (przeciwciała neutralizujące) czynnika IX, zakłócając jego prawidłowe działanie. Jeśli tak się stanie zaleca się leczenie w wyspecjalizowanym ośrodku leczenia hemofilii.
Działania niepożądane u dzieci i młodzieży Częstość, rodzaj i nasilenie działań niepożądanych u dzieci są porównywalne, jak u dorosłych
Zgłaszanie działań niepożądanych Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do „Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181C 02-222 Warszawa tel.: +48 22 49 21 301 fax.: +48 22 49 21 309 e-mail: [email protected]
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu. Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.
5. Jak przechowywać lek Mononine
Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na etykiecie i pudełku (po skrócie EXP). .
• Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci. • Nie zamrażać. • Przechowywać fiolki w opakowaniu zewnętrznym w celu ochrony przed światłem. • Przechowywać w lodówce (2
C - 8 o C). • W okresie ważności produkt leczniczy (znajdujący się w opakowaniu zewnętrznym) może być przechowywany przez jeden miesiąc w temperaturze pokojowej (poniżej 25°C). W tym czasie produktu nie należy ponownie umieszczać w lodówce. Data rozpoczęcia i zakończenia przechowywania w temperaturze pokojowej powinna być odnotowana na opakowaniu zewnętrznym. Pod koniec tego okresu produkt należy zużyć lub usunąć. • Roztwór powstały po odtworzeniu powinien być zużyty natychmiast. • W przypadku rozcieńczenia roztworu (w stosunku 1:10), roztwór musi być zużyty natychmiast, jednak fizyczno-chemiczną stabilność wykazuje do 24 godzin. • Lekarz powinien poinformować jak pozbyć się niezużytego leku
6. Zawartość opakowania i inne informacje
Co zawiera lek Mononine
Mononine zawiera ludzki IX czynnik krzepnięcia w ilości 1000 j.m. na fiolkę.
Po rozpuszczeniu w 10 ml rozpuszczalnika utworzony roztwór zawiera około 100 j.m. ludzkiego IX czynnika krzepnięcia na ml.
Pozostałe składniki: Histydyna, mannitol, sodu chlorek, kwas solny lub sodu wodorotlenek (w małych ilościach do ustalenia pH). Rozpuszczalnik: woda do wstrzykiwań.
Jak wygląda Mononine i co zawiera opakowanie
Mononine dostępny jest w postaci białego proszku wraz z wodą do wstrzykiwań jako rozpuszczalnik.
Powstały roztwór powinien być przejrzysty lub lekko opalizujący, np. obserwowany pod światło może połyskiwać ale nie może zawierać wyraźnych cząstek.
Dostępne opakowanie Opakowanie z produktem w dawce 1000 j.m. zawiera:
Zestaw do podawania (opakowanie wewnętrzne):
Podmiot odpowiedzialny i wytwórca: CSL Behring GmbH Emil-von-Behring – Str. 76
Ten produkt leczniczy jest dopuszczony do obrotu w następujących krajach członkowskich Europejskiego Obszaru Gospodarczego pod nazwą: Mononine: Włochy, Szwecja, Polska Mononine, Poeder en oplosmiddel voor oplossing voor injectie of infusie 1000 IE:
Mononine 1000: Francja, Niemcy, Węgry, Luxemburg, Portugalia, Mononine 1000 i.e.: Słowenia Mononine 1000 I.E., 100 I.E./ml, Pulver und Lösungsmittel zur Herstellung einer Injektions- oder Infusionslösung: AustriaMononine 1000 IU – Słowacja. – Mononine 1000 IU, powder and solvent for solution for injection or infusion: Wielka Brytania Mononine 1000 UI polvo y disolvente para solución inyectable o perfusión: Hiszpania
Data ostatniej aktualizacji ulotki: 28.08.2017
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Informacje przeznaczone wyłącznie dla fachowego personelu medycznego: DawkowanieLiczba podawanych jednostek czynnika IX wyrażana jest w jednostkach międzynarodowych (j.m.), zgodnych z obowiązującym standardem dla produktów czynnika IX zatwierdzonym przez Światową Organizację Zdrowia (WHO). Aktywność czynnika IX w osoczu jest wyrażana procentowo (w stosunku do prawidłowego osocza ludzkiego) lub w jednostkach międzynarodowych (zgodnie z Międzynarodowym Standardem dla czynnika IX w osoczu).
Jedna jednostka międzynarodowa (j.m.) aktywności czynnika IX jest równa aktywności czynnika IX zawartego w 1 ml prawidłowego osocza ludzkiego.
Leczenie na żądanie Obliczenie wymaganej dawki czynnika IX opiera się na empirycznym stwierdzeniu, że 1 j.m. czynnika IX nakg masy ciała zwiększa aktywność osoczowego czynnika IX o 1% jego aktywności. Wymagane dawkowanie obliczane jest przy użyciu następującego wzoru:
Wymagana liczba jednostek = masa ciała [kg] x pożądany wzrost aktywności czynnika IX [% lub j.m./dl] x 1,0
Podawana dawka produktu, sposób oraz częstotliwość jego podawania powinna zawsze być indywidualnie dobrana w zależności od efektywności klinicznej u poszczególnych pacjentów. W razie wystąpienia następujących przypadków krwawienia, aktywność czynnika IX nie powinna obniżyć się poniżej podanych wartości dla aktywności w osoczu (w % lub j.m./dl) w odpowiadającym okresie czasu. Schemat podany w następującej tabeli może być stosowany w doborze dawkowania w przypadkach krwawienia i w zabiegach chirurgicznych:
Tabela 1: POJEDYNCZE WSTRZYKNIĘCIE DOŻYLNE Stopień krwawienia/typ interwencji chirurgicznej Wymagany poziom czynnika IX (% lub j.m./dl) Częstotliwość dawkowania (godziny)/czas trwania terapii (dni) Krwotok Wczesny wylew krwi do stawu, krwawienie z mięśni lub w obrębie jamy ustnej 20-40 Powtarzać co 24 godziny. Co najmniej przez 1 dobę, aż do ustąpienia bólu spowodowanego przez krwawienie lub zagojenia rany. Intensywniejszy wylew krwi do stawu, krwawienie z mięśni lub krwiak 30-60 Powtarzać infuzję co 24 godziny przez 3-4 dni lub dłużej aż do ustania bólu i powrotu sprawności. Krwotoki zagrażające życiu 60-100 Powtarzać infuzję co 8 do 24 godz. aż do ustąpienia zagrożenia Zabiegi chirurgiczne Małe, z ekstrakcją zęba włącznie 30-60 Co 24 godziny, co najmniej przez 1 dobę, aż do zagojenia rany. Duże 80-100 (przed- i pooperacyjnie) Powtarzać infuzję, co 8 do 24 godz. aż do zagojenia się rany, następnie kontynuować terapię przez co najmniej 7 kolejnych dni w celu utrzymania aktywności czynnika IX na poziomie 30% do 60% (j.m./dl)
Tabela 2: PODAWANIE W CIĄGŁEJ INFUZJI PODCZAS ZABIEGÓW CHIRURGICZNYCH Poziom czynnika IX niezbędny do utrzymania hemostazy Początkowa dawka nasycająca podawana w celu osiągnięcia pożądanego poziomu Pojedyncza dawka typu bolus 90 j.m./kg (zakres 75-100 j.m./kg) masy ciała lub dawkowanie według pK Częstotliwość dawkowania Ciągłe podawanie w infuzji i.v., w zależności od klirensu oraz od poziomu czynnika IX Okres terapii Do 5 dni, dalsza terapia może być konieczna, w zależności od rodzaju zabiegu chirurgicznego
Profilaktyka W długotrwałej profilaktyce krwawień u pacjentów z ciężką hemofilią typu B, zwykle podawane są dawki czynnika IX wynoszące 20 do 40 j.m. na kg masy ciała w odstępach od 3 do 4 dni. U niektórych, zwłaszcza młodszych pacjentów, może być konieczne podanie produktu w krótszych odstępach czasu lub w większych dawkach.
Podczas trwania terapii zaleca się oznaczanie poziomu czynnika IX za pomocą odpowiedniej metody, w celu określenia wielkości podawanej dawki oraz częstotliwości powtarzania infuzji. Szczególnie w przypadku poważnych interwencji chirurgicznych, niezbędne jest dokładne monitorowanie terapii substytucyjnej poprzez ocenę wskaźników krzepnięcia (aktywności osoczowego czynnika IX). U poszczególnych pacjentów mogą wystąpić różnice w odpowiedzi na podanie czynnika IX, co odzwierciedlają różnice w odzysku in vivo oraz w okresie półtrwania preparatu.
U pacjentów powinno być monitorowane wystąpienie inhibitorów czynnika IX.
Pacjenci uprzednio nie poddawani leczeniu Bezpieczeństwo i skuteczność stosowania Mononine u pacjentów uprzednio nie poddawanych leczeniu nie zostały jak dotąd potwierdzone.
Dzieci i młodzież Dawkowanie u dzieci jest uzależnione od masy ciała. Ogólnie rzecz biorąc, należy postępować według tych samych zasad, co w przypadku dawkowania u osób dorosłych. Częstotliwość podawania powinna zależeć od klinicznej skuteczności leku u danego pacjenta.
Sposób podawania
Mononine może być podawany w pojedynczym wstrzyknięciu dożylnym (patrz rozdział 3.), lub we wlewie dożylnym (patrz instrukcje poniżej).
Ciągła infuzja Mononine w dawce powinien być odtwarzany przy użyciu wody do wstrzykiwań tak jak opisano w rozdziale „Odtwarzanie i sposób podawania”. Po odtworzeniu Mononine może być podawany w ciągłym wlewie dożylnym w postaci nierozcieńczonej lub rozcieńczonej za pomocą strzykawkowej pompy infuzyjnej lub zatwierdzonego zestawu do infuzji. Aktywność nierozcieńczonego, odtworzonego Mononine wynosi około 100 j.m/ml.
Rozcieńczony roztwór otrzymuje się w następujący sposób: • Rozcieńczyć odtworzony przefiltrowany roztwór poprzez przetransferowanie odpowiedniej ilości Mononine do wymaganej objętości zwykłej soli fizjologicznej stosując technikę aseptyczną. • W rozcieńczeniu do 1:10 (stężenie 10 j.m czynnika IX/ml) aktywność Czynnika IX pozostanie stabilna do 24 godzin. • Przy większych rozcieńczeniach może wystąpić obniżenie aktywności czynnika IX. Aktywność czynnika IX powinna być monitorowana w celu utrzymania wymaganego poziomu we krwi.
Przykłady rozcieńczeń 1000 j.m. Mononine po odtworzeniu:
Oczekiwana aktywność roztworu 10 j.m./ml 20 j.m./ml Objętość Mononine po rekonstytucji 10,0 ml 10,0 ml Potrzebna objętość zwykłej soli fizjologicznej 90,0 ml 40,0 ml Otrzymane rozcieńczenie: 1:10 1:5
• Zalecane jest stosowanie toreb i drenów dożylnych z polichlorku winylu (PCV) . • Dokładnie wymieszać roztwór i sprawdzić szczelność torby. • Zalecana jest wymiana toreb ze świeżo rozcieńczonym Mononine co 12-24 godz.
Zalecaną szybkością infuzji leku Mononine niezbędnym do utrzymania stałego poziomu czynnika IX wynoszącego około 80% jest podawanie 4 j.m./kg mc./godzinę; zależy ona jednak od profilu farmakokinetycznego u pacjenta oraz od poziomu czynnika IX, który ma być osiągnięty. U pacjentów, u których znany jest klirens czynnika IX, szybkość infuzji może być wyliczona indywidualnie dla poszczególnych chorych.
Szybkość infuzji (j.m./kg masy ciała/godz.) = Klirens (ml/godz./kg masy ciała) x pożądany wzrost poziomu czynnika IX (j.m./ml)
Bezpieczeństwo i skuteczność stosowania w ciągłej infuzji nie były badane u dzieci. Jednak, u dzieci i młodzieży podawanie produktu Mononine w ciągłej infuzji należy rozważyć jedynie w przypadku, gdy przed zabiegiem chirurgicznym są dostępne dane farmakokinetyczne umożliwiające wyliczenie dawki preparatu i są one ściśle obserwowane w okresie okołooperacyjnym.
Charakterystyka
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Mononine, 1000 j.m., proszek i rozpuszczalnik do sporządzania roztworu do wstrzykiwań / infuzji
2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY
Każda fiolka zawiera nominalnie: Mononine zawiera około 100 j.m./ml czynnika IX po rekonstytucji w 10 ml wody do wstrzykiwań.
Aktywność produktu (j.m.) została określona przy użyciu jednostopniowego testu krzepnięcia zgodnie z Farmakopeą Europejską. Średnia swoista aktywność Mononine wynosi nie mniej niż 190 j.m./mg białka.
Wytwarzany z osocza ludzkich dawców.
Substancja pomocnicza o znanym działaniu: Sód: około 66 mmol/l (1,5 mg/ml) Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA
Proszek i rozpuszczalnik do sporządzania roztworu do wstrzykiwań / infuzji. Biały proszek i przezroczysty, bezbarwny rozpuszczalnik do sporządzania roztworu do wstrzykiwań/infuzji.
4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE
4.1. Wskazania do stosowania
Leczenie i profilaktyka krwawienia u pacjentów z hemofilią typu B (wrodzonym niedoborem czynnika IX).
4.2. Dawkowanie i sposób podawania
Leczenie powinno być rozpoczęte pod nadzorem lekarza doświadczonego w terapii hemofilii. Dawkowanie Dawkowanie i okres leczenia substytucyjnego zależy od stopnia niedoboru czynnika IX, umiejscowienia i intensywności krwawienia oraz od stanu klinicznego pacjenta.
Liczba podawanych jednostek czynnika IX wyrażona jest w jednostkach międzynarodowych (j.m.), zgodnych z obowiązującym standardem dla produktów czynnika IX zatwierdzonym przez Światową Organizację Zdrowia (WHO). Aktywność czynnika IX w osoczu jest wyrażana procentowo (w stosunku do prawidłowego osocza ludzkiego), albo w jednostkach międzynarodowych (zgodnie z Międzynarodowym Standardem dla czynnika IX w osoczu).
Jedna jednostka międzynarodowa (j.m.) aktywności czynnika IX jest równoważna aktywności czynnika IX zawartego w 1 ml prawidłowego osocza ludzkiego.
Leczenie na żądanie Obliczenie wymaganej dawki czynnika IX opiera się na doświadczeniach empirycznych dowodzących, że l j.m. czynnika IX na kg masy ciała podwyższa aktywność osoczowego czynnika IX o 1.0% normalnej aktywności. Wymagana dawka jest obliczana przy użyciu następującego wzoru:
Wymagana ilość jednostek = masa ciała [kg] x pożądane zwiększenie aktywności czynnika IX [% lub j.m./dl] x 1.0
Podawana dawka produktu, sposób oraz częstotliwość jego podawania powinny zawsze być indywidualnie dobrane w zależności od efektywności klinicznej u poszczególnych pacjentów.
W następujących przypadkach krwawień, aktywność czynnika IX nie powinna zmniejszać się poniżej podanych poziomów aktywności osoczowej (w % lub j.m./dl) w danym okresie czasu. Schemat podany w następującej tabeli może być stosowany w doborze dawkowania w przypadkach krwawienia lub zabiegów chirurgicznych:
Tabela l: Pojedyncze wstrzykniecie dożylne Nasilenie krwawienia / rodzaj Wymagany poziom czynnika Częstotliwość dawkowania zabiegu chirurgicznego IX (% lub j.m./dl) (godziny)/czas trwania terapii
Krwotok Wczesne krwawienie do 20-40 Powtarzać, co 24 godziny. Co stawów, mięśni lub z jamy najmniej przez 1 dobę, aż do ustnej ustąpienia bólu
Bardziej nasilone krwawienie 30-60 Powtarzać infuzję, co 24 do stawów, mięśni lub krwiak godziny przez 3-4 dni lub
Krwawienia zagrażające 60-100 Powtarzać infuzję, co 8 do 24 życiu godzin aż do ustąpienia
Zabiegi chirurgiczne Małe włącznie z ekstrakcją 30-60 Co 24 godziny, co najmniej zęba przez 1 dzień, aż do zagojenia
Duże 80-100 Powtarzać infuzję, co 8 do 24
kolejnych dni w celu utrzymania aktywności czynnika IX na poziomie 30% do 60% (j.m./dl)
Tabela 2: Podawanie w ciągłej infuzji podczas zabiegów chirurgicznych Pożądany poziom czynnika IX 40% - 100% (lub j.m./dl) niezbędny do utrzymania hemostazy Początkowa dawka nasycająca podawana w celu osiągnięcia Pojedyncza dawka typu bolus 90 j.m./kg (zakres 75-100 j.m./kg) masy ciała lub dawkowanie według pK pożądanego poziomu
Częstotliwość dawkowania Ciągła infuzja dożylna, w zależności od klirensu oraz od
Czas trwania terapii Do 5 dni, dalsza terapia może być konieczna w zależności
Profilaktyka W długotrwałej profilaktyce krwawień u pacjentów z ciężką hemofilią typu B, zwykle podawane są dawki czynnika IX wynoszące 20 do 40 j.m. na kg masy ciała w odstępach od 3 do 4 dni. U niektórych, zwłaszcza młodszych pacjentów, może być konieczne podanie produktu w krótszych odstępach czasu lub w większych dawkach.
Podczas trwania terapii zaleca się oznaczanie poziomu czynnika IX za pomocą odpowiedniej metody, w celu określenia wielkości podawanej dawki oraz częstotliwości powtarzania infuzji. Szczególnie w przypadku dużych zabiegów chirurgicznych, niezbędne jest dokładne monitorowanie terapii substytucyjnej poprzez oznaczanie czynników krzepnięcia (aktywności osoczowego czynnika IX). U poszczególnych pacjentów mogą wystąpić różnice w odpowiedzi na podanie czynnika IX, co odzwierciedlają różnice w poprawie stanu zdrowia in vivo oraz w okresie półtrwania produktu.
U pacjentów należy monitorować ewentualny rozwój przeciwciał przeciwko czynnikowi IX. Patrz też punkt 4.4.
Pacjenci uprzednio nie poddawani leczeniu Bezpieczeństwo i skuteczność stosowania Mononine u pacjentów uprzednio nie poddawanych leczeniu nie zostały jak dotąd potwierdzone.
Dzieci i młodzież Dawkowanie u dzieci jest uzależnione od masy ciała. Ogólnie rzecz biorąc, należy postępować według tych samych zasad, co w przypadku dawkowania u osób dorosłych. Częstotliwość podawania powinna zależeć od klinicznej skuteczności leku u danego pacjenta.
Sposób podawania Do stosowania dożylnego. Produkt rozpuścić jak opisano w punkcie 6.6. Produkt należy przed podaniem ogrzać do temperatury pokojowej lub temperatury ciała. Produkt Mononine powinien być powoli wstrzyknięty dożylnie, aby możliwe było obserwowanie natychmiastowej reakcji pacjenta. Jeżeli dojdzie do wystąpienia reakcji prawdopodobnie związanej z podawaniem produktu Mononine, należy zmniejszyć szybkość infuzji lub wstrzymać infuzję, w zależności od stanu klinicznego pacjenta (patrz punkt 4.4).
Pojedyncze dożylne wstrzyknięcie Założyć wkłucie dożylne używając załączonego zestawu do wkłuć dożylnych. Przyłączyć strzykawkę do końcówki luer zestawu.
Wstrzykiwać powoli dożylnie z szybkością odpowiednią dla danego pacjenta (maks. 2 ml/min.).
Ciągła infuzja Mononine powinien być odtwarzany wodą do wstrzykiwań w sposób opisany w punkcie 6.6. Po odtworzeniu Mononine może być podawany we wlewie ciągłym w stanie nierozcieńczonym przy użyciu pompy strzykawkowej.
Aktywność nierozcieńczonego, odtworzonego Mononine wynosi ok. 100 j.m/ml.
Rozcieńczony roztwór otrzymuje się w następujący sposób: • Rozcieńczyć odtworzony, przefiltrowany roztwór poprzez przetransferowanie odpowiedniej ilości Mononine do wymaganej objętości zwykłej soli fizjologicznej stosując technikę aseptyczną. • W rozcieńczeniu do 1:10 (stężenie 10 j.m. czynnika IX/ml) aktywność czynnika IX pozostanie stabilna do 24 godzin. • Obniżenie aktywności czynnika IX może wystąpić przy większych rozcieńczeniach. Aktywność czynnika IX powinna być monitorowana w celu utrzymania wymaganego poziomu we krwi.
Przykłady rozcieńczeń 1000 j.m. odtworzonego produktu Mononine:
Oczekiwana aktywność roztworu 10 j.m./ml 20 j.m./ml Objętość odtworzonego Mononine 10,0 ml 10,0 ml Potrzebna objętość zwykłej soli fizjologicznej 90,0 ml 40,0 ml Otrzymane rozcieńczenie: 1:10 1:5
• Zalecane jest stosowanie toreb i drenów dożylnych z polichlorku winylu (PCV) . • Dokładnie wymieszać roztwór i sprawdzić szczelność torby. • Zalecana jest wymiana toreb ze świeżo rozcieńczonym Mononine co 12-24 godziny.
Zalecaną szybkością infuzji Mononine niezbędną do utrzymania stałego poziomu czynnika IX około 80% jest podawanie 4 j.m./kg masy ciała/godzinę; zależy ona jednak od profilu farmakokinetycznego u danego pacjenta oraz od poziomu czynnika IX, który ma być osiągnięty. U pacjentów, u których znany jest klirens czynnika IX, szybkość infuzji może być wyliczona indywidualnie.
Szybkość infuzji (j.m./kg masy ciała/godz.) = Klirens (ml/godz./kg masy ciała) x pożądane zwiększenie poziomu czynnika IX (j.m./ml).
Dotychczas brak danych o bezpieczeństwie i skuteczności stosowania Mononine podawanego w ciągłej infuzji u dzieci (patrz punkt 4.4). Dlatego też podawanie produktu w ciągłej infuzji u dzieci i młodzieży należy rozważyć jedynie w przypadku, gdy przed zabiegiem chirurgicznym są dostępne dane farmakokinetyczne (w szczególności: odzysk przyrostowy i klirens) umożliwiające wyliczenie dawki produktu, i są one ściśle obserwowane w okresie okołooperacyjnym. .
4.3. Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.
Występujące uprzednio reakcje alergiczne na białko mysie.
Wysokie ryzyko zakrzepicy lub rozsianego wykrzepiania wewnątrznaczyniowego (patrz też punkt 4.4).
4.4. Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania
Nadwrażliwość Po zastosowaniu Mononine możliwe jest wystąpienie reakcji nadwrażliwości typu alergicznego. Produkt zawiera śladowe ilości białka mysiego (w procesie oczyszczania produktu są używane przeciwciała monoklonalne mysie). Poziom białka mysiego jest wyjątkowo niski (≤ 50 ng białka mysiego/100 j.m.), jednak podanie takiego białka w infuzji teoretycznie może prowadzić do wystąpienia reakcji nadwrażliwości.
W przypadku wystąpienia objawów nadwrażliwości, pacjent powinien natychmiast zaprzestać stosowania produktu i skontaktować się z lekarzem. Pacjenci powinni być poinformowani o wczesnych objawach reakcji nadwrażliwości, do których należą wysypka, uogólniona pokrzywka, ucisk w klatce piersiowej, świszczący oddech, spadek ciśnienia tętniczego krwi oraz anafilaksja. . W przypadku wystąpienia wstrząsu należy zastosować odpowiednie postępowanie medyczne w terapii wstrząsu.
Standardowa dawka Mononine wynosząca 2000 j.m. zawiera do 30,36 mg sodu. Należy wziąć to pod uwagę, będąc na diecie niskosodowej.
Inhibitory Po wielokrotnym podawaniu produktów ludzkiego czynnika krzepnięcie IX, należy u pacjentów monitorować powstawanie przeciwciał neutralizujących (inhibitorów), które powinny być oznaczane w jednostkach Bethesda (BU, ang. Bethesda Units) za pomocą odpowiednich testów biologicznych.
W literaturze zgłaszano przypadki wskazujące na korelację pomiędzy pojawieniem się inhibitora czynnika IX, a wystąpieniem reakcji alergicznych. Z tego względu pacjentów, u których wystąpiły reakcje alergiczne należy kontrolować na obecność inhibitora. Należy wziąć pod uwagę, iż u pacjentów, u których stwierdzono obecność inhibitorów czynnika IX może wystąpić zwiększone ryzyko reakcji anafilaktycznej po kolejnym podaniu czynnika IX.
Ze względu na możliwość wystąpienia reakcji alergicznych po podaniu koncentratów czynnika IX, rozpoczęcie podawania czynnika IX powinno zawsze odbywać się pod nadzorem medycznym w miejscu gdzie można zapewnić odpowiednią pomoc medyczną w przypadku wystąpienia reakcji alergicznych.
Choroba zakrzepowo-zatorowa Ze względu na potencjalne ryzyko wystąpienia powikłań zakrzepowo-zatorowych, przed podaniem produktu u pacjentów z chorobami wątroby, pacjentom po zabiegach chirurgicznych, noworodkom lub pacjentom z ryzykiem wystąpienia powikłań zakrzepowo-zatorowych lub DIC, należy rozpocząć odpowiednią obserwację kliniczną wystąpienia wczesnych objawów powikłań zakrzepowo- zatorowych i koagulopatii ze zużycia z wczesnym zastosowaniem odpowiednich testów biologicznych. W każdej z tych sytuacji należy rozważyć korzyści płynące z terapii Mononine wobec ryzyka wystąpienia wymienionych powikłań.
Zaburzenia sercowo-naczyniowe U pacjentów u których występują czynniki ryzyka chorób sercowo-naczyniowych leczenie substytucyjne z zastosowaniem czynnika IX może zwiększać ryzyko wystąpienia zaburzeń sercowo- naczyniowych
Ryzyko występowania powikłań przy stosowaniu cewników W przypadku konieczności użycia kaniuli do cewnikowania żył centralnych (ang. central venous access device, CVAD), należy rozważyć ryzyko związane z ich stosowaniem, takie jak miejscowe zakażenie, bakteriemia oraz zakrzepica w miejscu umieszczenia cewnika.
Bezpieczeństwo wirusowe
Zastosowano standardowe postępowanie zabezpieczające przed przenoszeniem zakażeń drogą produktów leczniczych otrzymywanych z krwi lub osocza ludzkiego, do którego należą: selekcja dawców, badanie pojedynczych donacji i puli osocza na obecność markerów wirusowych i zastosowanie, w trakcie procesu wytwarzania, skutecznych metod inaktywacji/usuwania wirusów. Należy jednak pamiętać, że mimo zastosowania wspomnianych wyżej metod, nie można całkowicie wykluczyć niebezpieczeństwa przeniesienia czynników zakaźnych po podaniu produktu leczniczego pochodzącego z krwi lub osocza ludzkiego. To ryzyko dotyczy nieznanych lub nowo odkrytych wirusów i innych czynników zakaźnych.
Podjęte środki zabezpieczające są skuteczne w odniesieniu do otoczkowych wirusów, takich jak: jak ludzki wirus upośledzenia odporności (HIV), wirus zapalenia wątroby typu B (HBV) i wirus zapalenia wątroby typu C (HCV) oraz wirusów bezotoczkowych, takich jak wirus wirus zapalenia wątroby typu A (HAV) i parwowirus B 19.
Zalecane jest odpowiednie szczepienie przeciw wirusowemu zapaleniu wątroby typu A i B u pacjentów regularnie/wielokrotnie przyjmujących produkty czynnika IX pochodzącego z osocza.
Stanowczo zaleca się, aby przy każdym podaniu Mononine odnotować nazwę i serię produktu, w celu umożliwienia powiązania numeru serii produktu z pacjentem.
Dzieci i młodzież Wymienione ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczą zarówno dorosłych, jak i dzieci.
Dane dotyczące bezpieczeństwa i skuteczności dla stosowania ciągłej infuzji u dzieci nie są dostępne, szczególnie w odniesieniu do potencjalnego tworzenia inhibitorów (patrz punkt 4.2).
4.5. Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji
Przypadki interakcji produktów ludzkiego czynnika krzepnięcia IX z innymi produktami leczniczymi nie były zgłaszane.
Dostępne są nieliczne dane dotyczące stosowania kwasu ε-aminokapronowego po wstępnej infuzji Mononine, podawanego w celu profilaktyki lub leczenia krwawień w obrębie jamy ustnej występujących pourazowo lub po zabiegach dentystycznych, takich jak ekstrakcje zębów.
4.6. Wpływ na płodność, ciążę i laktację
Badania nad płodnością u zwierząt po podaniu czynnika IX nie były prowadzone.
Ciąża i laktacja Ze względu na rzadkie występowanie hemofilii typu B u kobiet, dane dotyczące stosowania czynnika IX w okresie ciąży i laktacji nie są dostępne.
Z tego względu produkty czynnika IX należy stosować w okresie ciąży i laktacji tylko w przypadkach uzasadnionych.
Płodność Dane dotyczące wpływu na płodność nie są dostępne.
4.7. Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn
Mononine nie ma wpływu lub wywiera nieistotny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.
4.8. Działania niepożądane
Występowanie poniższych działań niepożądanych analizowano w oparciu o badania postmarketingowe oraz literaturę naukową.
Podsumowanie profilu bezpieczeństwa
Nadwrażliwość lub reakcje alergiczne (do których można zaliczyć obrzęk naczynioruchowy, uczucie pieczenia i parzącego bólu w miejscu infuzji, dreszcze, zaczerwienienie, uogólnioną pokrzywkę, ból głowy, wysypkę, spadek ciśnienia tętniczego krwi, letarg, nudności, niepokój, tachykardia, ucisk w klatce piersiowej, uczucie mrowienia, wymioty, świszczący oddech) występowały rzadko. W niektórych przypadkach wymienione reakcje prowadziły do ciężkiej anafilaksji (włącznie ze wstrząsem) i powiązane były czasowo z powstawaniem inhibitorów czynnika IX (patrz też punkt 4.4 ).
Wystąpienie zespołu nerczycowego zgłaszano bardzo rzadko jako następstwo prób indukcji tolerancji immunologicznej u pacjentów z hemofilią B, u których występowały inhibitory czynnika IX i reakcjami alergicznymi w wywiadzie.
U pacjentów z hemofilią B może dojść do powstania przeciwciał neutralizujących (inhibitorów) skierowanych przeciwko czynnikowi IX. W razie pojawienia się tego rodzaju inhibitorów, odpowiedź kliniczna pacjenta może być niewystarczająca. W takich przypadkach zaleca się skontaktowanie ze specjalistycznym centrum leczenia hemofilii.
Istnieje potencjalne ryzyko wystąpienia powikłań zakrzepowo-zatorowych po podaniu produktów czynnika IX, zwłaszcza w przypadku produktów o niskim stopniu oczyszczenia. Użycie produktów o niskim stopniu oczyszczenia zawierających czynnik IX kojarzono z przypadkami wystąpienia zawału mięśnia sercowego, rozsianego wykrzepiania wewnątrznaczyniowego, zakrzepicy żylnej oraz zatorowości płucnej. Stosowanie wysokooczyszczonych produktów czynnika IX rzadko bywa związane z wystąpieniem tego rodzaju reakcji niepożądanych. Tabelaryczna lista działań niepożądanych
Działania niepożądane zostały przedstawione w tabeli poniżej zgodnie z systemem klasyfikacji układów i narządów MedDRA.
Działania niepożądane w zależności od częstości ich występowania: bardzo często (≥ 1/10); często (≥ 1/100 do < 1/10); niezbyt często (> 1/1 000 do < 1/100) ; rzadko (≥ 1/10 000 do < 1/1 000); bardzo rzadko (< 1/10 000); nie znana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych).
Klasyfikacja układów i narządów MedDRA Działanie niepożądane Częstość występowania Zaburzenia nerek i dróg moczowych Zespół nerczycowy
Bardzo rzadko
Zaburzenia naczyniowe Epizody zakrzepowo-zatorowe Nie znana Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania Gorączka Rzadko Zaburzenia układu immunologicznego Nadwrażliwość (reakcje alergiczne) Rzadko Zaburzenia krwi i układu chłonnego Inhibicja FIX Bardzo rzadko
Opis wybranych działań niepożądanych
W trakcie trwania badań klinicznych u 2 z 51 (4%) nieleczonych uprzednio pacjentów (NLP) doszło do wytworzenia inhibitorów; u jednego z tych pacjentów było to związane z dwukrotnym wystąpieniem reakcji anafilaktoidalnej.
W celu uzyskania informacji dotyczących bezpieczeństwa wirusowego patrz punkt 4.4.
Dzieci i młodzież Częstość, rodzaj i nasilenie działań niepożądanych u dzieci są porównywalne, jak u dorosłych.
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych: Al. Jerozolimskie 181C 02-222 Warszawa Tel.: + 48 22 49 21 301 Faks: + 48 22 49 21 309 e-mail: [email protected]
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
4.9. Przedawkowanie
Nie zgłaszano objawów przedawkowania ludzkiego IX czynnika krzepnięcia krwi.
5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE
5.1. Właściwości farmakodynamiczne
Grupa farmakoterapeutyczna: leki przeciwkrwotoczne, czynnik krzepnięcia krwi IX. Kod ATC: B02B D04
Czynnik IX jest glikoproteiną o pojedynczym łańcuchu, o masie molekularnej około 68,000 Daltonów. Jest to czynnik krzepnięcia zależny od witaminy K, którego synteza zachodzi w wątrobie. Do aktywacji czynnika IX dochodzi na drodze wewnętrznej przy udziale czynnika XIa, oraz przy udziale czynnika VII/ tkankowego zespołu czynników na drodze zewnętrznej. Aktywowany czynnik IX, w połączeniu z aktywowanym czynnikiem VIII, powoduje aktywację czynnika X. Aktywowany czynnik X powoduje przekształcenie protrombiny w trombinę. Trombina przekształca fibrynogen w fibrynę, co prowadzi do uformowania skrzepu. Hemofilia B jest sprzężonym z płcią, dziedzicznym zaburzeniem procesu krzepnięcia krwi, związanym ze zmniejszonym poziomem czynnika IX, którego następstwem są obfite krwawienia w obrębie stawów, mięśni lub narządów wewnętrznych, występujące samoistnie lub wskutek przypadkowego urazu lub interwencji chirurgicznej. Terapia substytucyjna umożliwia podniesienie poziomu czynnika IX w osoczu, umożliwiając tymczasowe skorygowanie niedoboru tego czynnika oraz zmniejszenie skłonności do krwawień.
Po odtworzeniu produktu zgodnie z zaleceniami (patrz punkt 6.6.) powstały roztwór ma postać przezroczystego, bezbarwnego, izotonicznego produktu o neutralnym pH, zawierającego czynnik IX o około 100 razy większej aktywności w porównaniu do aktywności czynnika IX w takiej samej objętości osocza.
5.2. Właściwości farmakokinetyczne
Krótkotrwała infuzja produktu Mononine u 38 pacjentów z hemofilią B (przyrost odzysku) wykazała średni odzysk przyrostowy na poziomie 1,71 j.m./kg masy ciała (zakres 0,85 - 4,66). Średni końcowy okres półtrwania w podgrupie 28 pacjentów wynosił 14,9 godzin (zakres 7,2-22,7). Właściwości farmakokinetyczne Mononine badano również u 12 pacjentów (poddawanych planowanym zabiegom chirurgicznym) przed zastosowaniem leczenia przy użyciu ciągłej infuzji Mononine.
Wskaźnik Badania odzysku (n=38) planowanym zabiegom
Odzysk przyrostowy (j.m./dl 1,71 (0,85-4,66) 1,21 (0,83-1,60) na j.m./kg) Końcowy okres półtrwania 14,9 (7,2-22,7)++ 16,4 (8,7-36,6) (godz.) Początkowy okres półtrwania nd. 2,46 (0,34-6,2) +++ (godz.) Obszar pod krzywą + (godz. x nd. 0,254 (0,147-0,408) kg/ml) Objętość w stanie nd. 111 (77-146) wyrównania (ml/kg) Klirens (ml/godz./kg) nd. 4,27 (2,45-6,78) Średni czas obecności (godz.) nd. 27,4 (17,7-42,6)
+ Wystandaryzowane do 1 j.m./ kg dawki bd.: brak danych ++ Na podstawie danych podgrupy 28 pacjentów +++ Dane dotyczące tylko 4 pacjentów z grupy 12 osób. Pozostałych 8 pacjentów poddano prostemu modelowi z jednym przedziałem. Proces dystrybucji Mononine można więc śledzić jedynie wyrywkowo.
Dzieci i młodzież Dane dotyczące farmakokinetyki u pacjentów młodszych niż 12 lat nie są dostępne.
5.3. Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie
Ludzki IX czynnik krzepnięcia jest fizjologicznym składnikiem ludzkiego osocza i działa w ten sam sposób co endogenny czynnik IX. Badanie toksyczności pojedynczej dawki nie ma zastosowania, ponieważ podanie większych dawek może powodować nadmierne przeciążenie.
Badanie toksyczności dawki wielokrotnej na modelu zwierzęcym nie ma zastosowania ze względu na powstawanie przeciwciał przeciwko heterologicznemu (ludzkiemu) białku.
Ze względu na fakt, że doświadczenie kliniczne nie wykazuje, aby ludzki czynnik krzepnięcia IX działał karcynogennie lub mutagennie, badania eksperymentalne, zwłaszcza prowadzone na heterologicznym gatunku, nie mają większego znaczenia.
6. DANE FARMACEUTYCZNE
6.1. Wykaz substancji pomocniczych
Histydyna, Mannitol, Sodu chlorek, HCl lub NaOH (w niewielkich ilościach, do ustalenia pH).
Dołączony rozpuszczalnik: Woda do wstrzykiwań
6.2. Niezgodności farmaceutyczne
Nie mieszać produktu leczniczego z innymi produktami leczniczymi, rozpuszczalnikami i rozcieńczalnikami, oprócz wymienionych w punkcie 6.1, i z wyjątkiem roztworu soli fizjologicznej.
6.3. Okres ważności
Po rekonstytucji stabilność fizykochemiczna utrzymuje się w temperaturze ≤ 25 o C przez 24 godziny. Z mikrobiologicznego punktu widzenia, produkt po rekonstytucji powinien być natychmiast wykorzystany.
Po rozcieńczeniu (do l:10) odtworzonego roztworu Mononine, produkt zachowywał trwałość przez okres do 24 godzin.
6.4. Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania
Przechowywać w lodówce (2°C - 8 °C). Nie zamrażać. Fiolkę przechowywać w opakowaniu zewnętrznym w celu ochrony przed światłem.
W okresie ważności produkt leczniczy (znajdujący się w opakowaniu zewnętrznym) może być przechowywany przez jeden miesiąc w temperaturze pokojowej (poniżej 25°C). W tym czasie produktu nie należy ponownie umieszczać w lodówce. Data rozpoczęcia i zakończenia przechowywania w temperaturze pokojowej powinna być odnotowana na opakowaniu zewnętrznym. Pod koniec tego okresu produkt należy zużyć lub usunąć.
6.5. Rodzaj i zawartość opakowania
Opakowania bezpośrednie
Dostępne opakowanie Opakowanie z produktem w dawce 1000 j.m. zawiera:
Zestaw do podawania (opakowanie wewnętrzne):
6.6. Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania produktu leczniczego do stosowania i usuwania jego pozostałości
Informacje ogólne: - Proces odtwarzania oraz pobierania produktu do strzykawki powinien się odbywać w warunkach aseptycznych. - Zazwyczaj roztwór jest przezroczysty lub lekko opalizujący. Odtworzony produkt należy bardzo dokładnie obejrzeć po przefiltrowaniu / wprowadzeniu do strzykawki (patrz niżej), oraz bezpośrednio przed podaniem. Nie używać roztworu, który jest mętny lub zawiera substancje stałe (osad, cząsteczki).
Rekonstytucja:
Doprowadzić rozpuszczalnik do temperatury pokojowej. Upewnić się, że nasadki z fiolek produktu leczniczego i rozpuszczalnika zostały usunięte, przetrzeć powierzchnię gumowych korków roztworem antyseptycznym, pozwolić by korki wyschły przed otwarciem opakowania Mix2Vial.
1. Otworzyć opakowanie zawierające Mix2Vial usuwając folię
zabezpieczającą. Nie wyjmować Mix2Vial z opakowania!2. Umieścić fiolkę z rozpuszczalnikiem na czystej i równej powierzchni
i mocno przytrzymać. Nie wyjmując z opakowania zestawu Mix2Vial nałożyć jego niebieską końcówkę z igłą na korek fiolki z rozpuszczalnikiem i naciskając pionowo w dół przebić korek fiolki z rozpuszczalnikiem.3. Przytrzymując krawędź zestawu Mix2Vial ostrożnie zdjąć opakowanie
pociągając go pionowo do góry. Należy zwrócić uwagę aby zdjąć jedynie opakowanie, a nie cały zestaw Mix2Vial.4. Umieścić fiolkę z produktem na czystej i gładkiej powierzchni. Odwrócić
do góry dnem fiolkę z rozpuszczalnikiem i dołączonym do niej łącznikiem Mix2Vial. Naciskając przezroczystą końcówkę z igłą pionowo w dół wbić w korek fiolki z produktem. Rozpuszczalnik samoczynnie zostanie przetransferowany do fiolki z produktem.5. Jedną ręką uchwycić fiolkę z produktem przyłączoną do zestawu
Mix2Vial, drugą ręką uchwycić fiolkę po rozpuszczalniku także przyłączoną do zestawu Mix2Vial i ostrożnie rozkręcić zestaw na dwie części, przeciwnie do ruchu wskazówek zegara. Fiolkę po rozpuszczalniku wraz z niebieską końcówką zestawu Mix2Vial usunąć.6. Doprowadzić do pełnego rozpuszczenia produktu delikatnie poruszając
ruchem obrotowym fiolkę z produktem z przyłączoną przezroczystą końcówką do zestawu Mix 2Vial. Nie wstrząsać.7. Nabrać powietrza do pustej sterylnej strzykawki. Trzymając fiolkę
z produktem pionowo korkiem do góry, przyłączyć strzykawkę do połączenia Luer Lock zestawu Mix2Vial, przekręcając zgodnie z ruchem wskazówek zegara. Wstrzyknąć powietrze do fiolki z produktem.Pobieranie i podawanie
8. Przytrzymując tłok strzykawki odwrócić fiolkę wraz ze strzykawką do góry
dnem i nabrać roztwór do strzykawki, powoli odciągając tłok.9. Po napełnieniu strzykawki roztworem, mocno uchwycić cylinder
strzykawki (utrzymując strzykawkę tłokiem do dołu) i odłączyć przezroczystą końcówkę zestawu Mix2Vial od strzykawki, przekręcając przeciwnie do ruchu wskazówek zegara.Należy podawać natychmiast w powolnym wlewie lub wstrzyknięciu dożylnym (patrz punkt 4.2)
Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami.
7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA
DOPUSZCZENIE DO OBROTUCSL Behring GmbH Emil-von-Behring-Str.76 Niemcy
8. NUMER(Y) POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
9. DATA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU / DATA
PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIAData wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 06.10.2006 r. Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 14.04.2009 r.