Warfin
Warfarinum natricum
Tabletki 5 mg | Warfarinum natricum 5 mg
Orion Corporation Orion Corporation, Finlandia Finlandia
Ulotka
1(6)
Ulotka dołączona do opakowania: informacja dla użytkownika
Warfin, 3 mg, tabletki Warfin, 5 mg, tabletki
Warfarinum natricum
Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta. - Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. - W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. - Lek ten został przepisany ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same. - Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Patrz punkt 4.
Spis treści ulotki
Warfin w postaci tabletek jest lekiem stosowanym w celu zapobiegania zakrzepicy (zakrzepom krwi) lub leczenia zakrzepicy albo jej powikłań. Lek Warfin zmniejsza skłonność do powstawania zakrzepów krwi.
Lekarz poinformuje pacjenta w leczeniu lub zapobieganiu jakich chorób lek ten jest stosowany. Najczęściej lek stosuje się w celu: - zapobiegania i leczenia zakrzepicy żył głębokich kończyn dolnych (zakrzepy krwi w żyłach kończyn dolnych) i zatorów tętnicy płucnej (zakrzepy krwi w naczyniach krwionośnych płuc) - zapobiegania powstawaniu zakrzepów krwi u pacjentów z migotaniem przedsionków (arytmia serca) - zapobiegania powstawaniu lub wtórnemu powstawaniu zakrzepów krwi po zawale mięśnia sercowego - zapobiegania powstawaniu skrzepów krwi po protezowaniu zastawek serca.
Kiedy nie stosować leku Warfin - jeśli pacjentka jest w pierwszym trymestrze lub w ostatnich czterech tygodniach ciąży - jeśli u pacjenta występuje skłonność do krwawień (hemofilia, choroba von Willebranda, niedobór płytek krwi (małopłytkowość) lub zaburzenia funkcji płytek - jeśli występuje ostra niewydolność wątroby lub marskość wątroby - jeśli występuje nieleczone nadciśnienie tętnicze - gdy u pacjenta stwierdzono świeżo przebyte krwawienie wewnątrzczaszkowe - jeśli występuje tendencja do częstych upadków spowodowanych stanem neurologicznym lub inną zmianą w stanie zdrowia - jeśli przeprowadzano ostatnio zabiegi chirurgiczne w obrębie ośrodkowego układu nerwowego lub oka lub pacjent będzie przechodził tego typu zabiegi w najbliższej przyszłości 2(6) - jeśli występuje zapalenie wsierdzia lub zapalenie osierdzia, lub jeśli występuje wysięk osierdziowy - jeśli pacjent ma predyspozycje do krwawień z przewodu pokarmowego lub z dróg moczowych, np. wcześniejsze powikłania związane z krwawieniem z żołądka lub jelit, zapalenie uchyłków lub nowotwory - jeśli pacjent ma uczulenie na warfarynę sodową lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6) - jeśli pacjent stosuje dziurawiec zwyczajny (Hypericum perforatum) - jeśli u pacjenta występuje otępienie, psychozy, choroba alkoholowa lub inny stan, w którym leczenie przeciwzakrzepowe nie może być stosowane bezpiecznie.
Ostrzeżenia i środki ostrożności Przed rozpoczęciem przyjmowania leku Warfin należy omówić to z lekarzem lub farmaceutą - jeśli pacjentka jest w ciąży lub planuje ciążę - jeśli u pacjenta występuje niedoczynność lub nadczynność tarczycy - jeśli u pacjenta występuje niewydolność serca powiązana ze stanami nagłego zaostrzenia (epizody zwiększonego obrzęku nóg i zadyszki) - jeśli występują inne schorzenia wątroby niewymienione powyżej lub zapalenie wątroby - jeśli występuje niewydolność nerek - gdy u pacjenta zaplanowany jest w niedługim czasie zabieg stomatologiczny lub inny zabieg chirurgiczny, należy skonsultować się z lekarzem - jeśli pacjent aktualnie stosuje, rozpoczął lub przerwał stosowanie innych leków podczas leczenia lekiem Warfin (patrz punkt „Lek Warfin a inne leki”).
Należy unikać drastycznych zmian nawyków żywieniowych, ponieważ zawartość witaminy K w żywności może wpływać na leczenie warfaryną. Czynniki mogące wpływać na terapię to: przejście na dietę wegetariańską, bardzo restrykcyjna dieta, depresja, wymioty, biegunka, biegunka tłuszczowa lub zaburzenia wchłaniania z innych przyczyn.
Lek Warfin a inne leki Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować, nawet tych, które wydawane są bez recepty. Dotyczy to również leków ziołowych lub produktów naturalnych.
Leki Bardzo dużo leków wpływa na działanie leku Warfin w tabletkach – zarówno zmniejszając jak i zwiększając jego działanie. Nie należy rozpoczynać stosowania nowych leków ani zaprzestawać stosowania leków dotychczas stosowanych bez uprzedniej konsultacji z lekarzem. Wszystkie zmiany w dawkowaniu jednocześnie przyjmowanych leków mogą zmieniać równowagę w działaniu doustnych leków przeciwzakrzepowych, dlatego może być konieczne częstsze oznaczanie wskaźnika INR (badanie laboratoryjne).
W razie potrzeby zastosowania leków przeciwbólowych należy skonsultować się z lekarzem. Większość leków przeciwbólowych dostępnych bez recepty nie może być stosowana jednocześnie z lekiem Warfin. Aczkolwiek leki zawierające tylko paracetamol mogą być stosowane dla doraźnego złagodzenia bólu lub gorączki.
Glukozamina (stosowana w chorobie zwyrodnieniowej stawów) może zwiększać działanie leku Warfin.
Leki ziołowe i produkty naturalne Jeśli pacjent już przyjmuje niektóre z niżej wymienionych leków ziołowych, powinien poradzić się lekarza, zanim zaprzestanie ich stosowania. Leki ziołowe zawierające miłorząb (Ginkgo biloba), czosnek (Allium sativum), arcydzięgiel (Angelica sinensis), papaję (Carica papaya) i szałwię (Salvia miltiorrhiza) mogą zwiększać działanie leku Warfin. Natomiast dziurawiec zwyczajny (Hypericum perforatum) i żeń-szeń (Panax spp.) zmniejszają działanie. Dlatego przyjmowanie wyżej 3(6) wymienionych leków ziołowych nie może być rozpoczęte ani zakończone podczas przyjmowania leku Warfin bez konsultacji z lekarzem.
Warfin z jedzeniem i piciem Zażywanie witaminy K ma wpływ na leczenie lekiem Warfin. Dlatego spożywanie produktów zawierających witaminę K powinno być możliwie jak najbardziej równomierne podczas leczenia lekiem Warfin. Należy unikać nagłych zmian diety. Źródłem najbardziej bogatym w witaminę K są: warzywa zielone, liście i ziele.
Niektóre z nich są wymienione poniżej. Nie jest konieczne unikanie ich spożywania. Należy jednak unikać zmian w dziennych spożywanych ilościach tych produktów. Źródłami bogatymi w witaminę K są między innymi: liście szarłatu, awokado, brokuły, brukselka, kapusta, olej kanola, liście kolczocha jadalnego (chayote), szczypior, kolendra, skórka ogórka (ale nie ogórek bez skórki), endywia (cykoria), liście kapusty włoskiej, owoc kiwi, liście sałaty, liście mięty, gorczyca sarepska, oliwa z oliwek, pietruszka, groszek, orzeszki pistacjowe, wodorosty purpurowe, liście szpinaku, cebula wiosenna, fasola sojowa, olej sojowy, liście herbaty (ale nie herbata), rzepa lub rukiew (rzeżucha) wodna.
Sok żurawinowy i inne wyroby z żurawiny mogą zwiększać działanie warfaryny, dlatego należy unikać spożywania tych wyrobów podczas stosowania warfaryny.
Palenie może wpływać na skuteczność warfaryny. Może być konieczne częstsze monitorowanie INR w przypadku, gdy pacjent palił przez długi czas i rzuca palenie podczas terapii lekiem Warfin.
Ciąża i karmienie piersią Lekarz powinien zadecydować czy można stosować lek Warfin podczas ciąży. Jeśli pacjentka planuje ciążę lub jest w ciąży podczas stosowania leku Warfin, musi skontaktować się z lekarzem, ponieważ stosowanie leku Warfin podczas ciąży może być szkodliwe dla płodu.
Lek Warfin nie powinien być stosowany w pierwszym trymestrze i w ciągu ostatnich czterech tygodni ciąży, a jeśli to możliwe, należy unikać stosowania leku Warfin w trakcie całego okresu trwania ciąży poza wyjątkowymi okolicznościami pod nadzorem specjalisty.
Warfaryna sodowa nie przenika do mleka kobiet karmiących piersią. Dlatego można karmić piersią podczas leczenia lekiem Warfin.
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn Warfaryna nie ma wpływu na zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania maszyn.
Lek Warfin zawiera laktozę Ten lek zawiera 85 mg laktozy (w postaci laktozy jednowodnej). Jeśli stwierdzono wcześniej u pacjenta nietolerancję niektórych cukrów, pacjent powinien skontaktować się z lekarzem przed przyjęciem leku.
Inne substancje pomocnicze Ten lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na dawkę, to znaczy lek uznaje się za „wolny od sodu”.
Pacjent otrzyma od lekarza, ze szpitala lub przychodni szczegółowe instrukcje dotyczące leczenia lekiem Warfin. Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza lub farmaceuty. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
4(6) Bardzo ważne jest, aby systematycznie przeprowadzać badania laboratoryjne krwi. Dawka leku jest indywidualnie dostosowana dla pacjenta i może zmieniać się z dnia na dzień Jest bezwzględnie koniecznym, aby przestrzegać instrukcji dawkowania i poddawać się badaniom laboratoryjnym.
Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Warfin Jeśli pacjent lub ktokolwiek inny zażył nadmierną dawkę leku Warfin, należy skontaktować się z lekarzem w celu uzyskania dalszych instrukcji. Jeśli została przyjęta duża dawka leku, można podać węgiel aktywowany w celu udzielenia pierwszej pomocy, jednak mimo to należy jak najszybciej skontaktować się z lekarzem. Wywoływanie wymiotów nie powinno być stosowane jako środek pierwszej pomocy.
Pominięcie zastosowania leku Warfin Jeśli pacjent zapomni przyjąć dawkę leku w ciągu pierwszych 12 godzin, może przyjąć pominiętą dawkę jak najszybciej. Następną dawkę należy przyjąć o zwykłej porze. Jeśli od momentu, gdy pacjent zapomniał przyjąć dawkę minęło więcej niż 12 godzin, pominiętą dawkę należy podzielić na dwie lub trzy części i przyjąć je z następnymi dawkami tak aby dawka tygodniowa nie uległa zmianie. Jeśli pacjent pominął więcej niż jedną dawkę, powinien skontaktować się z lekarzem w celu uzyskania dalszych instrukcji dawkowania. Nigdy nie należy przyjmować podwójnej dawki lub dwóch dawek, jedna po drugiej.
Przerwanie stosowania leku Warfin Działanie przeciwzakrzepowe leku może utrzymywać się przez 2 do 5 dni od momentu przerwania leczenia lekiem Warfin.
W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem leku należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Ważne! Należy natychmiast skontaktować się z lekarzem, jeśli wystąpi którykolwiek z poniższych objawów podczas leczenia lekiem Warfin: - Zwiększona wrażliwość lub tendencja do siniaków, krwawień z nosa lub dziąseł, krew w moczu, czarne lub krwawe stolce, wymioty z krwią, zwiększone lub przedłużające się krwawienie menstruacyjne. - Reakcja alergiczna – objawy mogą obejmować obrzęk twarzy, warg, języka lub gardła, trudności w oddychaniu lub przełykaniu, silny świąd skóry z wypukłymi grudkami. - Czerwone lub fioletowe obrzęknięte lub bolesne plamy na skórze, które wyglądają jak siniaki lub pęcherze wypełnione krwią, które zmieniają kolor na czarny. - Bolesność palców, które stają się fioletowe lub mają ciemny kolor. - Bolesna wysypka skórna. Rzadko warfaryna może powodować poważne zaburzenia dotyczące skóry, w tym tak zwaną kalcyfilaksję, początkowo może objawiać się bolesną wysypką skórną, która może prowadzić do innych ciężkich powikłań. To działanie niepożądane występuje częściej u pacjentów z przewlekłą chorobą nerek.
Często (mogą wystąpić u nie więcej, niż 1 na 10 osób): Umiarkowane krwawienie (z nosa, dziąseł lub powstawanie sińców przy stłuczeniu); również krew w moczu, czarne lub krwawe stolce, obfitsze lub przedłużające się krwawienia menstruacyjne lub inne krwawienia. Nudności, wymioty, biegunka.
Rzadko (mogą wystąpić u nie więcej, niż 1 na 1000 osób): Martwica kumarynowa naskórka, zespół purpurowego palucha (bolesne, purpurowe zmiany skóry palców lub spodu stóp). 5(6) Bardzo rzadko (mogą wystąpić u nie więcej, niż 1 na 10 000 osób): Reakcje nadwrażliwości na lek zwykle objawiające się wysypką skórną, odwracalne podwyższenie enzymatycznych wskaźników wątrobowych, bóle związane z kamicą żółciową, rozwój zapalenia naczyń, przemijające łysienie, priapizm (zwykle w początkowym okresie leczenia), zwapnienia tchawiczne, zatorowość cholesterolowa.
Nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych): Gromadzenie się wapnia w ścianie naczyń krwionośnych, co może prowadzić do powstawania narastających i bolesnych owrzodzeń skóry. Zaburzenia czynności nerek przebiegające z nadmierną antykoagulacją i występowaniem krwi w moczu (nefropatia związana z lekami przeciwzakrzepowymi).
Zgłaszanie działań niepożądanych Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, Al. Jerozolimskie 181 C, 02-222 Warszawa, Tel.: +48 22 49 21 301, Faks: + 48 22 49 21 309, Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.
Przechowywać w temperaturze poniżej 25°C. Przechowywać w oryginalnym opakowaniu.
Przechowywać słoik szczelnie zamknięty w opakowaniu zewnętrznym w celu ochrony przed światłem i wilgocią.
Słoik zawiera środek osuszający, chroniący tabletki przed wilgocią. Nie należy wyjmować kapsułki ze środkiem osuszającym ze słoika. Nie należy połykać kapsułki ze środkiem osuszającym.
Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na opakowaniu po „Termin ważności (EXP)”. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.
Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.
Co zawiera lek Warfin - Substancją czynną leku jest 3 mg lub 5 mg warfaryny sodowej w tabletce. - Inne składniki to: laktoza jednowodna, skrobia kukurydziana, żelatyna, magnezu stearynian i barwniki: indygotyna (E 132) w tabletkach 3 mg (jasnoniebieskie), erytrozyna (E 127) w tabletkach 5 mg (różowe).
Jak wygląda lek Warfin i co zawiera opakowanie Warfin 3 mg: jasnoniebieskie, mogą zawierać kropki, okrągłe, płaskie tabletki o skośnych brzegach, oznaczone „ORN 17”, o średnicy 7 mm. Linia podziału na jednej stronie. 6(6) Tabletki można podzielić na równe dawki.
Warfin 5 mg: różowe, mogą zawierać kropki, okrągłe, płaskie tabletki o skośnych brzegach, oznaczone „ORN 18”, o średnicy 7 mm. Linia podziału na jednej stronie. Tabletki można podzielić na równe dawki.
Biały, plastikowy słoik (z HDPE), zawierający kapsułkę pochłaniającą wilgoć, zamknięty nakrętką (z HDPE), z zabezpieczeniem gwarancyjnym.
Wielkość opakowań: 30 lub 100 tabletek.
Podmiot odpowiedzialny Orion Corporation Orionintie 1 FI-02200 Espoo Finlandia
Wytwórca Orion Corporation, Orion Pharma Orionintie 1 FI-02200 Espoo Finlandia
Orion Corporation Orion Pharma Joensuunkatu 7 FI-24100 Salo Finlandia
W celu uzyskania bardziej szczegółowych informacji dotyczących tego leku należy zwrócić się do miejscowego przedstawiciela podmiotu odpowiedzialnego: Orion Pharma Poland Sp. z o. o. [email protected]
Ten produkt leczniczy jest dopuszczony do obrotu w krajach członkowskich Europejskiego Obszaru Gospodarczego pod następującymi nazwami:
Węgry: Warfarin Orion Polska: Warfin Słowenia: Marevan Chorwacja Martefarin
Data ostatniej aktualizacji ulotki: 17.02.2022
Ulotka dołączona do opakowania: informacja dla użytkownika
Warfin, 3 mg, tabletki Warfin, 5 mg, tabletki
Warfarinum natricum
Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta. - Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. - W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. - Lek ten został przepisany ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same. - Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Patrz punkt 4.
Spis treści ulotki
1. Co to jest lek Warfin i w jakim celu się go stosuje
2. Informacje ważne przed zażyciem leku Warfin
3. Jak zażywać lek Warfin
4. Możliwe działania niepożądane
5. Jak przechowywać lek Warfin
6. Zawartość opakowania i inne informacje
1. Co to jest lek Warfin i w jakim celu się go stosuje
Warfin w postaci tabletek jest lekiem stosowanym w celu zapobiegania zakrzepicy (zakrzepom krwi) lub leczenia zakrzepicy albo jej powikłań. Lek Warfin zmniejsza skłonność do powstawania zakrzepów krwi.
Lekarz poinformuje pacjenta w leczeniu lub zapobieganiu jakich chorób lek ten jest stosowany. Najczęściej lek stosuje się w celu: - zapobiegania i leczenia zakrzepicy żył głębokich kończyn dolnych (zakrzepy krwi w żyłach kończyn dolnych) i zatorów tętnicy płucnej (zakrzepy krwi w naczyniach krwionośnych płuc) - zapobiegania powstawaniu zakrzepów krwi u pacjentów z migotaniem przedsionków (arytmia serca) - zapobiegania powstawaniu lub wtórnemu powstawaniu zakrzepów krwi po zawale mięśnia sercowego - zapobiegania powstawaniu skrzepów krwi po protezowaniu zastawek serca.
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Warfin
Kiedy nie stosować leku Warfin - jeśli pacjentka jest w pierwszym trymestrze lub w ostatnich czterech tygodniach ciąży - jeśli u pacjenta występuje skłonność do krwawień (hemofilia, choroba von Willebranda, niedobór płytek krwi (małopłytkowość) lub zaburzenia funkcji płytek - jeśli występuje ostra niewydolność wątroby lub marskość wątroby - jeśli występuje nieleczone nadciśnienie tętnicze - gdy u pacjenta stwierdzono świeżo przebyte krwawienie wewnątrzczaszkowe - jeśli występuje tendencja do częstych upadków spowodowanych stanem neurologicznym lub inną zmianą w stanie zdrowia - jeśli przeprowadzano ostatnio zabiegi chirurgiczne w obrębie ośrodkowego układu nerwowego lub oka lub pacjent będzie przechodził tego typu zabiegi w najbliższej przyszłości 2(6) - jeśli występuje zapalenie wsierdzia lub zapalenie osierdzia, lub jeśli występuje wysięk osierdziowy - jeśli pacjent ma predyspozycje do krwawień z przewodu pokarmowego lub z dróg moczowych, np. wcześniejsze powikłania związane z krwawieniem z żołądka lub jelit, zapalenie uchyłków lub nowotwory - jeśli pacjent ma uczulenie na warfarynę sodową lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6) - jeśli pacjent stosuje dziurawiec zwyczajny (Hypericum perforatum) - jeśli u pacjenta występuje otępienie, psychozy, choroba alkoholowa lub inny stan, w którym leczenie przeciwzakrzepowe nie może być stosowane bezpiecznie.
Ostrzeżenia i środki ostrożności Przed rozpoczęciem przyjmowania leku Warfin należy omówić to z lekarzem lub farmaceutą - jeśli pacjentka jest w ciąży lub planuje ciążę - jeśli u pacjenta występuje niedoczynność lub nadczynność tarczycy - jeśli u pacjenta występuje niewydolność serca powiązana ze stanami nagłego zaostrzenia (epizody zwiększonego obrzęku nóg i zadyszki) - jeśli występują inne schorzenia wątroby niewymienione powyżej lub zapalenie wątroby - jeśli występuje niewydolność nerek - gdy u pacjenta zaplanowany jest w niedługim czasie zabieg stomatologiczny lub inny zabieg chirurgiczny, należy skonsultować się z lekarzem - jeśli pacjent aktualnie stosuje, rozpoczął lub przerwał stosowanie innych leków podczas leczenia lekiem Warfin (patrz punkt „Lek Warfin a inne leki”).
Należy unikać drastycznych zmian nawyków żywieniowych, ponieważ zawartość witaminy K w żywności może wpływać na leczenie warfaryną. Czynniki mogące wpływać na terapię to: przejście na dietę wegetariańską, bardzo restrykcyjna dieta, depresja, wymioty, biegunka, biegunka tłuszczowa lub zaburzenia wchłaniania z innych przyczyn.
Lek Warfin a inne leki Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować, nawet tych, które wydawane są bez recepty. Dotyczy to również leków ziołowych lub produktów naturalnych.
Leki Bardzo dużo leków wpływa na działanie leku Warfin w tabletkach – zarówno zmniejszając jak i zwiększając jego działanie. Nie należy rozpoczynać stosowania nowych leków ani zaprzestawać stosowania leków dotychczas stosowanych bez uprzedniej konsultacji z lekarzem. Wszystkie zmiany w dawkowaniu jednocześnie przyjmowanych leków mogą zmieniać równowagę w działaniu doustnych leków przeciwzakrzepowych, dlatego może być konieczne częstsze oznaczanie wskaźnika INR (badanie laboratoryjne).
W razie potrzeby zastosowania leków przeciwbólowych należy skonsultować się z lekarzem. Większość leków przeciwbólowych dostępnych bez recepty nie może być stosowana jednocześnie z lekiem Warfin. Aczkolwiek leki zawierające tylko paracetamol mogą być stosowane dla doraźnego złagodzenia bólu lub gorączki.
Glukozamina (stosowana w chorobie zwyrodnieniowej stawów) może zwiększać działanie leku Warfin.
Leki ziołowe i produkty naturalne Jeśli pacjent już przyjmuje niektóre z niżej wymienionych leków ziołowych, powinien poradzić się lekarza, zanim zaprzestanie ich stosowania. Leki ziołowe zawierające miłorząb (Ginkgo biloba), czosnek (Allium sativum), arcydzięgiel (Angelica sinensis), papaję (Carica papaya) i szałwię (Salvia miltiorrhiza) mogą zwiększać działanie leku Warfin. Natomiast dziurawiec zwyczajny (Hypericum perforatum) i żeń-szeń (Panax spp.) zmniejszają działanie. Dlatego przyjmowanie wyżej 3(6) wymienionych leków ziołowych nie może być rozpoczęte ani zakończone podczas przyjmowania leku Warfin bez konsultacji z lekarzem.
Warfin z jedzeniem i piciem Zażywanie witaminy K ma wpływ na leczenie lekiem Warfin. Dlatego spożywanie produktów zawierających witaminę K powinno być możliwie jak najbardziej równomierne podczas leczenia lekiem Warfin. Należy unikać nagłych zmian diety. Źródłem najbardziej bogatym w witaminę K są: warzywa zielone, liście i ziele.
Niektóre z nich są wymienione poniżej. Nie jest konieczne unikanie ich spożywania. Należy jednak unikać zmian w dziennych spożywanych ilościach tych produktów. Źródłami bogatymi w witaminę K są między innymi: liście szarłatu, awokado, brokuły, brukselka, kapusta, olej kanola, liście kolczocha jadalnego (chayote), szczypior, kolendra, skórka ogórka (ale nie ogórek bez skórki), endywia (cykoria), liście kapusty włoskiej, owoc kiwi, liście sałaty, liście mięty, gorczyca sarepska, oliwa z oliwek, pietruszka, groszek, orzeszki pistacjowe, wodorosty purpurowe, liście szpinaku, cebula wiosenna, fasola sojowa, olej sojowy, liście herbaty (ale nie herbata), rzepa lub rukiew (rzeżucha) wodna.
Sok żurawinowy i inne wyroby z żurawiny mogą zwiększać działanie warfaryny, dlatego należy unikać spożywania tych wyrobów podczas stosowania warfaryny.
Palenie może wpływać na skuteczność warfaryny. Może być konieczne częstsze monitorowanie INR w przypadku, gdy pacjent palił przez długi czas i rzuca palenie podczas terapii lekiem Warfin.
Ciąża i karmienie piersią Lekarz powinien zadecydować czy można stosować lek Warfin podczas ciąży. Jeśli pacjentka planuje ciążę lub jest w ciąży podczas stosowania leku Warfin, musi skontaktować się z lekarzem, ponieważ stosowanie leku Warfin podczas ciąży może być szkodliwe dla płodu.
Lek Warfin nie powinien być stosowany w pierwszym trymestrze i w ciągu ostatnich czterech tygodni ciąży, a jeśli to możliwe, należy unikać stosowania leku Warfin w trakcie całego okresu trwania ciąży poza wyjątkowymi okolicznościami pod nadzorem specjalisty.
Warfaryna sodowa nie przenika do mleka kobiet karmiących piersią. Dlatego można karmić piersią podczas leczenia lekiem Warfin.
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn Warfaryna nie ma wpływu na zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania maszyn.
Lek Warfin zawiera laktozę Ten lek zawiera 85 mg laktozy (w postaci laktozy jednowodnej). Jeśli stwierdzono wcześniej u pacjenta nietolerancję niektórych cukrów, pacjent powinien skontaktować się z lekarzem przed przyjęciem leku.
Inne substancje pomocnicze Ten lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na dawkę, to znaczy lek uznaje się za „wolny od sodu”.
3. Jak stosować lek Warfin
Pacjent otrzyma od lekarza, ze szpitala lub przychodni szczegółowe instrukcje dotyczące leczenia lekiem Warfin. Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza lub farmaceuty. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
4(6) Bardzo ważne jest, aby systematycznie przeprowadzać badania laboratoryjne krwi. Dawka leku jest indywidualnie dostosowana dla pacjenta i może zmieniać się z dnia na dzień Jest bezwzględnie koniecznym, aby przestrzegać instrukcji dawkowania i poddawać się badaniom laboratoryjnym.
Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Warfin Jeśli pacjent lub ktokolwiek inny zażył nadmierną dawkę leku Warfin, należy skontaktować się z lekarzem w celu uzyskania dalszych instrukcji. Jeśli została przyjęta duża dawka leku, można podać węgiel aktywowany w celu udzielenia pierwszej pomocy, jednak mimo to należy jak najszybciej skontaktować się z lekarzem. Wywoływanie wymiotów nie powinno być stosowane jako środek pierwszej pomocy.
Pominięcie zastosowania leku Warfin Jeśli pacjent zapomni przyjąć dawkę leku w ciągu pierwszych 12 godzin, może przyjąć pominiętą dawkę jak najszybciej. Następną dawkę należy przyjąć o zwykłej porze. Jeśli od momentu, gdy pacjent zapomniał przyjąć dawkę minęło więcej niż 12 godzin, pominiętą dawkę należy podzielić na dwie lub trzy części i przyjąć je z następnymi dawkami tak aby dawka tygodniowa nie uległa zmianie. Jeśli pacjent pominął więcej niż jedną dawkę, powinien skontaktować się z lekarzem w celu uzyskania dalszych instrukcji dawkowania. Nigdy nie należy przyjmować podwójnej dawki lub dwóch dawek, jedna po drugiej.
Przerwanie stosowania leku Warfin Działanie przeciwzakrzepowe leku może utrzymywać się przez 2 do 5 dni od momentu przerwania leczenia lekiem Warfin.
W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem leku należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
4. Możliwe działania niepożądane
Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Ważne! Należy natychmiast skontaktować się z lekarzem, jeśli wystąpi którykolwiek z poniższych objawów podczas leczenia lekiem Warfin: - Zwiększona wrażliwość lub tendencja do siniaków, krwawień z nosa lub dziąseł, krew w moczu, czarne lub krwawe stolce, wymioty z krwią, zwiększone lub przedłużające się krwawienie menstruacyjne. - Reakcja alergiczna – objawy mogą obejmować obrzęk twarzy, warg, języka lub gardła, trudności w oddychaniu lub przełykaniu, silny świąd skóry z wypukłymi grudkami. - Czerwone lub fioletowe obrzęknięte lub bolesne plamy na skórze, które wyglądają jak siniaki lub pęcherze wypełnione krwią, które zmieniają kolor na czarny. - Bolesność palców, które stają się fioletowe lub mają ciemny kolor. - Bolesna wysypka skórna. Rzadko warfaryna może powodować poważne zaburzenia dotyczące skóry, w tym tak zwaną kalcyfilaksję, początkowo może objawiać się bolesną wysypką skórną, która może prowadzić do innych ciężkich powikłań. To działanie niepożądane występuje częściej u pacjentów z przewlekłą chorobą nerek.
Często (mogą wystąpić u nie więcej, niż 1 na 10 osób): Umiarkowane krwawienie (z nosa, dziąseł lub powstawanie sińców przy stłuczeniu); również krew w moczu, czarne lub krwawe stolce, obfitsze lub przedłużające się krwawienia menstruacyjne lub inne krwawienia. Nudności, wymioty, biegunka.
Rzadko (mogą wystąpić u nie więcej, niż 1 na 1000 osób): Martwica kumarynowa naskórka, zespół purpurowego palucha (bolesne, purpurowe zmiany skóry palców lub spodu stóp). 5(6) Bardzo rzadko (mogą wystąpić u nie więcej, niż 1 na 10 000 osób): Reakcje nadwrażliwości na lek zwykle objawiające się wysypką skórną, odwracalne podwyższenie enzymatycznych wskaźników wątrobowych, bóle związane z kamicą żółciową, rozwój zapalenia naczyń, przemijające łysienie, priapizm (zwykle w początkowym okresie leczenia), zwapnienia tchawiczne, zatorowość cholesterolowa.
Nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych): Gromadzenie się wapnia w ścianie naczyń krwionośnych, co może prowadzić do powstawania narastających i bolesnych owrzodzeń skóry. Zaburzenia czynności nerek przebiegające z nadmierną antykoagulacją i występowaniem krwi w moczu (nefropatia związana z lekami przeciwzakrzepowymi).
Zgłaszanie działań niepożądanych Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, Al. Jerozolimskie 181 C, 02-222 Warszawa, Tel.: +48 22 49 21 301, Faks: + 48 22 49 21 309, Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.
5. Jak przechowywać lek Warfin
Przechowywać w temperaturze poniżej 25°C. Przechowywać w oryginalnym opakowaniu.
Przechowywać słoik szczelnie zamknięty w opakowaniu zewnętrznym w celu ochrony przed światłem i wilgocią.
Słoik zawiera środek osuszający, chroniący tabletki przed wilgocią. Nie należy wyjmować kapsułki ze środkiem osuszającym ze słoika. Nie należy połykać kapsułki ze środkiem osuszającym.
Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na opakowaniu po „Termin ważności (EXP)”. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.
Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.
6. Zawartość opakowania i inne informacje
Co zawiera lek Warfin - Substancją czynną leku jest 3 mg lub 5 mg warfaryny sodowej w tabletce. - Inne składniki to: laktoza jednowodna, skrobia kukurydziana, żelatyna, magnezu stearynian i barwniki: indygotyna (E 132) w tabletkach 3 mg (jasnoniebieskie), erytrozyna (E 127) w tabletkach 5 mg (różowe).
Jak wygląda lek Warfin i co zawiera opakowanie Warfin 3 mg: jasnoniebieskie, mogą zawierać kropki, okrągłe, płaskie tabletki o skośnych brzegach, oznaczone „ORN 17”, o średnicy 7 mm. Linia podziału na jednej stronie. 6(6) Tabletki można podzielić na równe dawki.
Warfin 5 mg: różowe, mogą zawierać kropki, okrągłe, płaskie tabletki o skośnych brzegach, oznaczone „ORN 18”, o średnicy 7 mm. Linia podziału na jednej stronie. Tabletki można podzielić na równe dawki.
Biały, plastikowy słoik (z HDPE), zawierający kapsułkę pochłaniającą wilgoć, zamknięty nakrętką (z HDPE), z zabezpieczeniem gwarancyjnym.
Wielkość opakowań: 30 lub 100 tabletek.
Podmiot odpowiedzialny Orion Corporation Orionintie 1 FI-02200 Espoo Finlandia
Wytwórca Orion Corporation, Orion Pharma Orionintie 1 FI-02200 Espoo Finlandia
Orion Corporation Orion Pharma Joensuunkatu 7 FI-24100 Salo Finlandia
W celu uzyskania bardziej szczegółowych informacji dotyczących tego leku należy zwrócić się do miejscowego przedstawiciela podmiotu odpowiedzialnego: Orion Pharma Poland Sp. z o. o. [email protected]
Ten produkt leczniczy jest dopuszczony do obrotu w krajach członkowskich Europejskiego Obszaru Gospodarczego pod następującymi nazwami:
Węgry: Warfarin Orion Polska: Warfin Słowenia: Marevan Chorwacja Martefarin
Data ostatniej aktualizacji ulotki: 17.02.2022
Charakterystyka
1(14) CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO
Warfin, 3 mg, tabletki Warfin, 5 mg, tabletki
Każda 3 mg tabletka produktu Warfin zawiera 3 mg warfaryny sodowej (Warfarinum natricum). Każda 5 mg tabletka produktu Warfin zawiera 5 mg warfaryny sodowej (Warfarinum natricum).
Substancja pomocnicza o znanym działaniu
Warfin, 3 mg, tabletki Każda 3 mg tabletka produktu Warfin zawiera laktozę jednowodną w ilości odpowiadającej 85,1 mg laktozy.
Warfin, 5 mg, tabletki Każda 5 mg tabletka produktu Warfin zawiera laktozę jednowodną w ilości odpowiadającej 84,6 mg laktozy.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
Tabletka.
Warfin, 3 mg tabletki: jasnoniebieskie, mogą zawierać kropki, okrągłe, płaskie tabletki o skośnych brzegach, oznaczone „ORN 17”, o średnicy 7 mm. Linia podziału na jednej stronie. Tabletki można podzielić na równe dawki.
Warfin, 5 mg tabletki: różowe, mogą zawierać kropki, okrągłe, płaskie tabletki o skośnych brzegach, oznaczone „ORN 18”, o średnicy 7 mm. Linia podziału na jednej stronie. Tabletki można podzielić na równe dawki.
• Leczenie i zapobieganie zakrzepicy żył głębokich i zatorowości płucnej. • Wtórne zapobieganie zawałowi mięśnia sercowego i zapobieganie powikłaniom zakrzepowo- zatorowym (udar lub zator w krążeniu obwodowym) po zawale mięśnia sercowego. • Zapobieganie powikłaniom zakrzepowo-zatorowym (udar lub zator w krążeniu obwodowym) u pacjentów z migotaniem przedsionków, z patologią zastawek lub po protezowaniu zastawek serca.
2(14)
Dawkowanie
Docelowy zakres wartości INR (znormalizowany wskaźnik aktywności protrombiny [ang. International Normalized Ratio]) podczas doustnego leczenia przeciwzakrzepowego:
Zapobieganie powikłaniom zakrzepowo-zatorowym u pacjentów po protezowaniu zastawek serca: INR 2,5 - 3,5. Inne wskazania: INR 2,0 - 3,0.
Dorośli:
U pacjentów z prawidłową masą ciała i samoistną wartością INR poniżej 1,2 dawkowanie wynosi z tabelą poniżej, zależnie od wartości oznaczenia INR wykonanego w czwartym dniu leczenia.
W leczeniu ambulatoryjnym, u pacjentów z wrodzonym niedoborem białka C lub białka S (patrz punkty 4.4 i 4.8), zalecana dawka początkowa wynosi 5 mg warfaryny (*) przez trzy kolejne dni. Podawanie produktu leczniczego kontynuuje się zgodnie z poniższą tabelą, w zależności od wyniku oznaczenia INR wykonanego w czwartym dniu leczenia.
W przypadku pacjentów w podeszłym wieku, pacjentów drobnej budowy, pacjentów z samoistnym wskaźnikiem INR powyżej 1,2 lub u pacjentów z zaburzeniem (patrz punkt 4.4) bądź otrzymujących leki (patrz punkt 4.5) wpływające na skuteczność leczenia, zalecaną dawką początkową jest 5 mg warfaryny (*) przez dwa kolejne dni. Podawanie produktu leczniczego kontynuuje się zgodnie z poniższą tabelą, w oparciu o wynik oznaczenia INR wykonanego w trzecim dniu leczenia.
Dzień INR Dawka warfaryny, mg/dobę
Oznaczenia INR wykonuje się codziennie do chwili uzyskania stabilnej wartości docelowej, zwykle wymaga to 5 do 6 dni od chwili rozpoczęcia podawania. Odstępy czasu pomiędzy kolejnymi oznaczeniami INR ulegają wówczas cotygodniowemu wydłużeniu, docelowo osiągając 4-tygodniowe 3(14) odstępy. Jeśli w wartościach wskaźnika INR występują duże wahania lub gdy u pacjenta występuje choroba wątroby lub zaburzenia wpływające na wchłanianie witaminy K, odstępy pomiędzy kolejnymi pomiarami muszą być krótsze aniżeli 4 tygodnie. Dołączenie nowych leków lub odstawienie dotychczas stosowanych wymaga częstszej kontroli wskaźnika INR. W terapii długotrwałej, korekty wykonuje się w zakresie tygodniowej dawki warfaryny, zgodnie z tabelą przedstawioną powyżej. Jeśli dawka wymaga korekty, następne oznaczenie INR należy wykonać po mogą być ponownie wydłużone do zamierzonych 4-tygodniowych.
Dzieci i młodzież
Dane z kontrolowanych badań klinicznych są bardzo ograniczone. Leczenie warfaryną nie jest zalecane u noworodków ze względu na ryzyko jednoczesnego wystąpienia niedoboru witaminy K. Rozpoczęcie i kontynuację leczenia przeciwzakrzepowego u dzieci przeprowadza lekarz pediatra. Dawkowanie może być dostosowane zgodnie z tabelą przedstawioną poniżej.
I Dzień 1 Jeśli wyjściowe INR wynosi 1,0 do 1,3, dawka nasycająca wynosi 0,2 mg/kg p.o. II Okres wysycenia, od 2 do 4 dnia, jeśli wartość wskaźnika INR wynosi 1,1 do 1,3 1,4 do 1,9 2,0 do 3,0 3,1 do 3,5 > 3,5 Działanie
Powtórzenie dawki nasycającej 50% dawki nasycającej 50% dawki nasycającej 25% dawki nasycającej Wstrzymać aż do INR < 3,5, wtedy ponownie włączyć z 50% zmniejszoną dawką w stosunku do poprzedniej III Okres leczenia podtrzymującego, jeśli INR wynosi 1,1 do 1,4 1,5 do 1,9 2,0 do 3,0 3,1 do 3,5 > 3,5 Działanie (dawka tygodniowa)
Zwiększenie dawki o 20% Zwiększenie dawki o 10% Brak zmiany dawki Zmniejszenie dawki o by 10% Wstrzymać aż do INR < 3,5, wtedy ponownie włączyć z 20% obniżoną dawką w stosunku do poprzedniej
Planowe leczenie chirurgiczne
Przed-, około- i pooperacyjne leczenie przeciwzakrzepowe prowadzić można w sposób następujący: (jeśli konieczne jest pilne odwrócenie działania doustnego leczenia przeciwzakrzepowego, patrz punkt 4.9).
Oznaczyć INR na jeden tydzień przed przewidzianym zabiegiem chirurgicznym.
Odstawić warfarynę na 1 do 5 dni przed zabiegiem. Jeśli u pacjenta występuje wysokie ryzyko zakrzepicy, profilaktycznie należy podawać podskórnie heparynę niskocząsteczkową.
Okres przerwy w stosowaniu warfaryny zależy od wskaźnika INR. Odstawić warfarynę • 5 dni przed zabiegiem chirurgicznym, jeśli INR > 4,0; • 3 dni przed zabiegiem chirurgicznym, jeśli INR = 3,0 do 4,0; • 2 dni przed zabiegiem chirurgicznym, jeśli INR = 2,0 do 3,0.
Oznaczyć wskaźnik INR wieczorem w dniu poprzedzającym zabieg i podać doustnie lub dożylnie od 0,5 mg do 1 mg witaminy K, jeśli INR > 1,8. 4(14) Rozważyć konieczność zastosowania infuzji z heparyny niefrakcjonowanej lub profilaktycznego podania heparyny niskocząsteczkowej w ciągu dnia, w którym wykonywany jest zabieg chirurgiczny.
Kontynuować podskórne podawanie heparyny niskocząsteczkowej przez 5 do 7 dni po zabiegu, równolegle z warfaryną ponownie wprowadzoną do leczenia.
Kontynuować stosowanie warfaryny w zwykłej dawce podtrzymującej, podanej wieczorem tego samego dnia, po małym zabiegu chirurgicznym. Natomiast po dużym zabiegu chirurgicznym podawać warfarynę od dnia rozpoczęcia żywienia dojelitowego.
Osoby w podeszłym wieku: Osoby w podeszłym wieku wymagają mniejszych dawek niż młodsi pacjenci (dorośli). Farmakokinetyka warfaryny nie ulega zmianom wraz z wiekiem. Konieczność zmniejszenia dawki wynika ze zmian farmakodynamicznych.
Zaburzenie czynności nerek: Pacjenci z zaburzeniem czynności nerek mogą, w zależności od współistniejących chorób, wymagać mniejszych lub większych dawek warfaryny (patrz punkty 4.4 i 5.2).
Zaburzenie czynności wątroby: Pacjenci z zaburzeniem czynności wątroby mogą wymagać mniejszych dawek warfaryny. Zaburzenie czynności wątroby może nasilać działanie warfaryny poprzez hamowanie syntezy czynników krzepnięcia oraz zmniejszenie metabolizmu warfaryny (patrz punkty 4.3 i 4.4).
• Pierwszy trymestr i ostatnie cztery tygodnie ciąży (patrz również punkt 4.6). • Tendencja do krwawień (choroba von Willebranda, hemofilie, małopłytkowość, zaburzenia czynności płytek). • Ciężka niewydolność wątroby oraz marskość wątroby. • Nieleczone lub niekontrolowane nadciśnienie tętnicze. • Ostatnio przebyte krwawienie wewnątrzczaszkowe. Stany predysponujące do krwawień wewnątrzczaszkowych takie, jak tętniaki tętnic mózgowych. • Tendencja do częstych upadków spowodowanych stanem neurologicznym lub inną zmianą zdrowotną. • Zabiegi chirurgiczne w obrębie ośrodkowego układu nerwowego lub oka. • Stany predysponujące do krwawień z przewodu pokarmowego lub dróg moczowych, np. powikłania związane z krwawieniami z przewodu pokarmowego, zapalenie uchyłka lub choroby nowotworowe w wywiadzie. • Infekcyjne zapalenie wsierdzia (patrz również punkt 4.4) lub wysięk osierdziowy. • Otępienie, psychozy, alkoholizm oraz inne stany, w których przestrzeganie zaleceń przez pacjenta może nie być satysfakcjonujące oraz gdy leczenie przeciwzakrzepowe nie może być bezpieczne podawane. • Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1. • Równoczesne stosowanie dziurawca zwyczajnego (Hypericum perforatum).
Jeśli konieczne jest uzyskanie szybkiego działania przeciwzakrzepowego, należy najpierw rozpocząć leczenie heparyną. Następnie kontynuuje się leczenie heparyną wraz z rozpoczęciem leczenia warfaryną, przez okres przynajmniej 5 do 7 dni, do czasu uzyskania wskaźnika INR utrzymującego wartości docelowe (patrz punkt 4.2) przez co najmniej dwa dni.
Interakcje Istnieje duże ryzyko interakcji podczas stosowania warfaryny równocześnie z innymi lekami, preparatami ziołowymi czy suplementami diety. Toteż zalecane jest wzmożone monitorowanie 5(14) odpowiedzi terapeutycznej na warfarynę podczas rozpoczynania lub kończenia podawania innych leków w trakcie leczenia warfaryną (patrz punkt 4.5).
Zmienność genetyczna Odpowiedź i zapotrzebowania na dawkowanie warfaryny zależą od zmienności genetycznej w genach CYP2C9 i VKORC1, wielorakie alleli obu genów są znane oraz cechy kliniczne pacjenta (np. wiek, wzrost, waga). W zależności od genotypu pacjenta może być konieczna zmiana dawki. Pacjenci należący do grupy słabo metabolizujących (CYP2C9) wymagają mniejszej dawki początkowej oraz podtrzymującej (patrz punkt 5.2).
Oporność Oporność na warfarynę jest niezwykle rzadkim zjawiskiem. Opublikowano jedynie pojedyncze dane na ten temat. Tacy pacjenci wymagają od 5 do 20-krotnie większych dawek warfaryny w celu uzyskania odpowiedzi terapeutycznej. Jeśli odpowiedź pacjenta na warfarynę jest słaba, należy wykluczyć inne, bardziej prawdopodobne przyczyny takiego stanu rzeczy: nieprzestrzeganie zaleceń przez pacjenta, interakcja z innymi lekami lub z pokarmem, jak również błędy laboratoryjne.
Martwica kumarynowa W celu uniknięcia martwicy kumarynowej (patrz punkt 4.8), pacjentów z wrodzonym niedoborem przeciwzakrzepowego białka C lub białka S należy w pierwszej kolejności leczyć heparyną. Jednocześnie początkowe nasycające dawki warfaryny nie mogą przekraczać 5 mg. Leczenie heparyną należy kontynuować przez 5 do 7 dni, zgodnie z opisem w poprzednim akapicie.
Pacjenci w podeszłym wieku Należy zachować szczególną ostrożność podczas leczenia pacjentów w podeszłym wieku. Należy upewnić się, czy pacjent będzie spełniał polecenia oraz czy jest zdolny do przestrzegania restrykcyjnych zasad dawkowania produktu leczniczego. Wątrobowy metabolizm warfaryny jak również produkcja czynników krzepnięcia ulegają spowolnieniu u osób starszych. Może to łatwo prowadzić do nadmiernego działania terapeutycznego warfaryny. Leczenie należy rozpoczynać ostrożnie (patrz punkt 4.2).
Zabiegi chirurgiczne Ekstrakcja zęba zazwyczaj może być przeprowadzona przy wskaźniku INR 2-2,2. Podczas innych zabiegów chirurgicznych należy zachować ostrożność oraz dostosować INR do wartości odpowiedniej dla danego zabiegu.
Nawyki żywieniowe Należy unikać drastycznych zmian nawyków żywieniowych, ponieważ zwartość witaminy K w żywności może wpływać na leczenie warfaryną. Czynniki mogące wpływać na terapię to: przejście na dietę wegetariańską, bardzo restrykcyjna dieta, depresja, wymioty, biegunka, biegunka tłuszczowa lub zaburzenia wchłaniania z innych przyczyn.
Krwawienie W razie wystąpienia krwawienia podczas leczenia warfaryną, niezależnie od aktualnej wartości INR, należy podejrzewać istnienie przyczyn miejscowych. Krwawienie z przewodu pokarmowego może być spowodowane przez wrzód lub guz, a krwawienie z układu moczowo-płciowego może być wynikiem guza lub zakażenia.
Szczególne stany Nadczynność tarczycy, gorączka i niewyrównana niewydolność krążenia mogą zwiększać działanie warfaryny. W niedoczynności tarczycy działanie warfaryny może być mniejsze. W umiarkowanej niewydolności wątroby działanie warfaryny ulega zwiększeniu. W niewydolności nerek oraz w zespole nerczycowym zwiększa się wolna frakcja warfaryny w osoczu krwi, co w zależności od chorób współistniejących może prowadzić albo do zwiększenia, albo do zmniejszenia działania warfaryny. We wszystkich wymienionych przypadkach należy uważnie monitorować stan kliniczny pacjenta oraz wskaźnik INR.
6(14) Nefropatia związana z lekami przeciwzakrzepowymi U pacjentów ze zmienioną integralnością funkcji kłębuszkowej lub z chorobą nerek w wywiadzie, może wystąpić ostre uszkodzenie nerek, być może w związku z epizodami nadmiernej antykoagulacji i hematurii. Zgłoszono kilka przypadków u pacjentów, u których nie występowała wcześniej choroba nerek. Jeśli u pacjenta występuje zbyt duża (supraterapeutyczna) wartość INR i hematuria (w tym mikroskopowa), zaleca się ścisłą obserwację, w tym ocenę czynności nerek.
Kalcyfilaksja Kalcyfilaksja jest rzadko występującym zespołem zwapnienia naczyń krwionośnych z martwicą skóry, związanym z wysoką śmiertelnością. Stan ten jest obserwowany głównie u pacjentów ze schyłkową niewydolnością nerek poddawanych dializie lub u pacjentów ze znanymi czynnikami ryzyka, takimi jak niedobór białka C lub S, hiperfosfatemia, hiperkalcemia lub hipoalbuminemia. Przypadki kalcyfilaksji rzadko zgłaszano również u pacjentów przyjmujących warfarynę, także bez stwierdzonej choroby nerek. Jeśli rozpozna się kalcyfilaksję, należy rozpocząć odpowiednie leczenie, a także rozważyć zaprzestanie stosowania u pacjenta warfaryny.
Ze względu na lokalne lub regionalne zalecenia leczenia oraz różne metody bioanalityczne, mogą istnieć różnice w terapeutycznym INR.
Substancje pomocnicze Tabletki zawierają laktozę (w postaci laktozy jednowodnej) (patrz punkt 2). Produkt leczniczy nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, brakiem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.
Produkt leczniczy zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na dawkę, to znaczy lek uznaje się za „wolny od sodu”.
Warfaryna ma wąski zakres terapeutyczny i podczas jej stosowania z innymi produktami leczniczymi zaleca się ostrożność. Jeśli ma być wprowadzony do leczenia inny produkt leczniczy, należy się zapoznać z jego informacją o przepisywaniu w celu zapoznania się z wytycznymi dotyczącymi dostosowania dawki warfaryny oraz monitorowania klinicznego. W przypadku braku takich informacji, należy wziąć pod uwagę możliwość wystąpienia interakcji. Podczas rozpoczynania terapii jakimkolwiek nowym produktem leczniczym, w przypadku wątpliwości dotyczących interakcji należy rozważyć bardziej uważne monitorowanie leczenia.
Warfaryna jest mieszaniną enancjomerów. R-warfaryna jest metabolizowana głównie przez CYP1A2 i CYP3A4, natomiast S-warfaryna jest metabolizowana głównie przez CYP2C9.
Leki rywalizujące jako substraty dla tych cytochromów lub hamujące ich aktywność mogą zwiększać stężenie warfaryny w osoczu oraz wskaźnik INR, potencjalnie podnosząc ryzyko krwawienia. Przy równoczesnym podawaniu tych leków może istnieć konieczność zmniejszenia dawki warfaryny oraz zwiększenia monitoringu.
Przeciwnie, leki indukujące te szlaki metaboliczne mogą zmniejszać stężenie warfaryny w osoczu oraz wskaźnik INR, potencjalnie prowadząc do zmniejszenia skuteczności warfaryny. Ze względu na równoczesne podawanie tych leków może istnieć konieczność zwiększenia dawki warfaryny oraz zwiększenia monitoringu.
Tabela poniżej zawiera wskazówki dotyczące oczekiwanego wpływu innych produktów leczniczych na warfarynę.
7(14) Lek powodujący interakcję Wpływ rozpoczęcia leczenia Wpływ zakończenia leczenia* Induktory CYP1A2, CYP2C9 lub CYP3A4 Zmniejszenie stężenia warfaryny w osoczu z ryzykiem wystąpienia stężeń subterapeutycznych Zwiększenie stężenia warfaryny w osoczu z ryzykiem wystąpienia stężeń supraterapeutycznych Inhibitory (substraty) CYP1A2, CYP2C9 lub CYP3A4 Zwiększenie stężenia warfaryny w osoczu z ryzykiem stężeń supraterapeutycznych. Zmniejszenie stężenia warfaryny w osoczu z ryzykiem wystąpienia stężeń subterapeutycznych
* Dla substancji działających jako induktory działanie może utrzymywać się przez kilka tygodni po zakończeniu leczenia.
Niektóre leki mogą wpływać na wchłanianie lub krążenie jelitowo-wątrobowe warfaryny, np. cholestyramina. Może mieć miejsce indukcja (np. leki przeciwpadaczkowe lub przeciwgruźlicze) lub zahamowanie (np. amiodaron lub metronidazol) metabolizmu wątrobowego warfaryny. Należy również uwzględnić zaprzestanie indukcji bądź zahamowania metabolizmu.
Warfaryna może ulec wyparciu z wiązań z białkami osocza, przez co zwiększa się wolna frakcja, co prowadzi do zwiększenia metabolizmu i eliminacji warfaryny, prowadząc do zmniejszenia jej działania, chyba, że u pacjenta występuje niewydolność wątroby.
Leki wpływające na płytki oraz hemostazę pierwotną (np. kwas acetylosalicylowy, klopidogrel, tyklopidyna, dipirydamol, tyrofiban, działające bezpośrednio doustne leki przeciwkrzepliwe jak, dabigatran i apiksaban oraz większość niesteroidowych leków przeciwzapalnych) mogą powodować farmakodynamiczną interakcję i predysponować pacjenta do ciężkich powikłań krwotocznych. Penicyliny stosowane w dużych dawkach mają takie samo działanie na hemostazę pierwotną.
Steroidy anaboliczne, azapropazon, erytromycyna oraz niektóre cefalosporyny hamują bezpośrednio zależną od witaminy K produkcję czynników krzepnięcia i zwiększają działanie warfaryny. Duże dostarczanie witaminy K w diecie ogranicza działanie warfaryny. Zahamowane wchłanianie witaminy K z powodu na przykład biegunki może zwiększać działanie warfaryny. Pacjenci z nieprawidłowym dostarczaniem witaminy K w pokarmie zależni są od witaminy K 2
w jelitach. U tych pacjentów wiele antybiotyków może zmniejszyć produkcję witaminy K 2 , prowadząc do zwiększenia działania warfaryny. Spożycie dużych ilości alkoholu przez pacjentów z niewydolnością wątroby zwiększa działanie warfaryny. Chinina zawarta w napojach typu tonik również może zwiększać działanie warfaryny.
Inhibitory proteazy (np. rytonawir, lopinawir) mogą zmieniać stężenie warfaryny w osoczu. Po rozpoczęciu jednoczesnego leczenia zaleca się częstszą kontrolę wartości INR.
Leki przeciwdepresyjne z grupy SNRI (np. wenlafaksyna, duloksetyna) oraz SSRI (np. fluoksetyna, sertralina) stosowane razem z warfaryną mogą zwiększać ryzyko wystąpienia krwawienia.
Sok żurawinowy i inne wyroby z żurawiny mogą zwiększać działanie warfaryny, dlatego należy unikać spożywania tych wyrobów podczas stosowania warfaryny.
Jeśli pacjent wymaga okresowego leczenia przeciwbólowego podczas leczenia warfaryną, zalecanymi lekami są paracetamol lub opioidy.
Warfaryna może zwiększać działanie doustnych leków przeciwcukrzycowych - pochodnych sulfonylomocznika.
Następujące leki mają znane działanie wpływające na skuteczność warfaryny (lista nie jest wyczerpująca):
8(14) Zwiększenie działania: Wszystkie niesteroidowe leki przeciwzapalne (NSAIDs, ang. non-steroidal anti-inflammatory agents) oraz leki przeciwzakrzepowe Leki przeciwbólowe: Dekstropropoksyfen, paracetamol (działanie ujawnia się po 1 do 2 tygodni ciągłego stosowania), tramadol Leki przeciwarytmiczne: Amiodaron, propafenon, chinidyna Leki przeciwbakteryjne: Amoksycylina, azytromycyna, cefaleksyna, cefamandol, cefmenoksym, cefmetazol, cefoperazon, cefuroxime, chloramfenikol, cyprofloksacyna, klarytromycyna, klindamycyna, doksycyklina, erytromycyna, gatyfloksacyna, grepafloksacyna, izoniazyd, latamoksef, lewofloksacyna, metronidazol, moksyfloksacyna, kwas nalidyksowy, norfloksacyna, ofloksacyna, roksytromycyna, sulfafurazol, sulfametyzol, sulfametoksazol–trimetoprym, sulfafenazol, tetracyklina Leki przeciwgrzybiczne: leki przeciwgrzybicze z grupy azoli (np. flukonazol, itrakonazol, ketokonazol, mikonazol (również żel doustny)) Leki przeciwdnawe: Allopurynol, sulfinpirazon Leki przeciwnowotworowe i immunomodulujące: kapecytabina, cyklofosfamid, etopozyd, fluorouracyl, flutamid, ifosfamid, leflunomid, mesna, metotreksat, sulofenur, tamoksyfen, tegafur, inhibitory EGFR (np. gefitynib), przeciwciała monoklonalne (np. trastuzumab) Leki stosowane w chorobach serca i naczyń: Digoksyna, metolazon, propranolol Leki stosowane w chorobach żołądka i jelit: Cymetydyna, inhibitory pompy protonowej (np. omeprazol) Leki zmniejszające stężenie lipidów: Bezafibrat, klofibrat, fenofibrat, fluwastatyna, gemfibrozyl, lowastatyna, symwastatyna Witaminy: Witamina A, witamina E Inne: Karboksyurydyna, wodzian chloralu, kodeina, disulfiram, kwas etakrynowy, fluwoksamina, szczepionka przeciw grypie, interferon alfa i beta, fenytoina, proguanil, chinina, (anaboliczne i androgenne) hormony steroidowe, hormony tarczycy, troglitazon, kwas walproinowy, zafirlukast.
Istnieją doniesienia sugerujące, że noskapina oraz siarczan chondroityny mogą zwiększać wskaźnik INR u pacjentów stosujących warfarynę.
Notowano zwiększanie się wartości wskaźnika INR podczas stosowania glukozaminy z doustnymi antagonistami witaminy K. Z tego względu, pacjentów leczonych doustnymi antagonistami witaminy K należy ściśle kontrolować podczas rozpoczynania oraz kończenia leczenia glukozaminą.
Zmniejszenie działania: Leki przeciwbakteryjne: Kloksacylina, dikloksacylina, flukloksacylina, nafcylina, ryfampicyna Leki przeciwdrgawkowe: Karbamazepina, fenobarbital, prymidon Leki przeciwnowotworowe i immunomodulujące: Azatropina, cyklosporyna, merkaptopuryna, mitotan Przeciwlękowe leki uspokajające, nasenne i przeciwpsychotyczne: Barbiturany, chlordiazepoksyd Leki moczopędne: Chlortalidon, spironolakton Inne: Aminoglutetymid, cholestyramina, disopiramid, gryzeofulwina, mesalazyna, newirapina, trazodon, aprepitant, bozentan, witamina C.
Preparaty ziołowe mogą albo zwiększać działanie warfaryny, np. miłorząb (Ginkgo biloba), czosnek (Allium sativum), arcydzięgiel (Angelica sinensis, zawiera kumaryny), papaja (Carica papaya) lub szałwia (Salvia miltiorrhiza, zmniejsza eliminację warfaryny), lub zmniejszać jej aktywność, np. żeń-szeń (Panax spp.). Działanie warfaryny można również zmniejszyć poprzez jednoczesne stosowanie preparatu ziołowego z dziurawca zwyczajnego (Hypericum perforatum). Jest to związane z indukowaniem przez dziurawiec aktywności enzymów metabolizujących. Leki ziołowe zawierające dziurawiec nie powinny zatem być łączone z warfaryną. Działanie indukujące aktywność enzymów może się utrzymywać nawet przez 2 tygodnie od zaprzestania leczenia dziurawcem. Jeśli pacjent przyjmuje już dziurawiec, należy sprawdzić wskaźnik INR i zaprzestać podawania dziurawca. Uważnie monitorować wskaźnik INR, gdyż może zwiększyć się po zakończeniu stosowania dziurawca. Może występować konieczność dostosowania dawki warfaryny.
Suplementy diety powinny być stosowane z zachowaniem ostrożności podczas leczenia warfaryną.
9(14) Spożywanie pokarmów zawierających witaminę K podczas leczenia warfaryną powinno być możliwie jak najbardziej równomierne. Najobfitszymi źródłami witaminy K są zielone warzywa i liście, takie jak: liście szarłatu, awokado, brokuły, brukselka, kapusta, olej kanola, liść kolczocha jadalnego, szczypior, kolendra, skórka ogórka (ale nie ogórek bez skórki), endywia (cykoria), liście kapusty włoskiej, owoc kiwi, liście sałaty, liście mięty, gorczyca sarepska, oliwa z oliwek, pietruszka, groszek, orzeszki pistacjowe, wodorosty purpurowe, liście szpinaku, młoda cebula, fasola sojowa, olej z fasoli sojowej, liście herbaty (ale nie herbata), rzepa lub rukiew (rzeżucha) wodna.
Palenie może zwiększać klirens warfaryny, a palacze mogą wymagać nieco wyższej dawki niż osoby niepalące. Z drugiej strony, zaprzestanie palenia może zwiększyć działanie warfaryny. Dlatego konieczne jest dokładne monitorowanie INR podczas rzucania palenia przez nałogowego palacza.
Ciąża Warfaryna przenika przez łożysko. Warfaryna jest przeciwwskazana podczas pierwszego trymestru ciąży ze względu na zgłoszenia dotyczące działania teratogennego (płodowy zespół warfarynowy i wady rozwojowe OUN) podczas stosowania tego produktu we wczesnym okresie ciąży. Płodowy zespół warfarynowy charakteryzuje się hipoplazją nosa, nakrapianiem okolic nasadowych, hipoplazją kończyn, zanikiem nerwu wzrokowego, mikrocefalią, opóźnieniem wzrostu i upośledzeniem umysłowym, a także zaćmą, która może prowadzić do częściowej lub całkowitej ślepoty. Stosowanie warfaryny jest również przeciwwskazane podczas ostatnich czterech tygodni ciąży, ponieważ pochodne kumaryny mają związek ze zwiększeniem ryzyka krwawienia u matki i płodu oraz wzrostem umieralności płodowej, szczególnie podczas porodu. Jeśli to możliwe, należy unikać stosowania warfaryny podczas całej ciąży.
W szczególnych okolicznościach lekarz specjalista może rozważyć takie leczenie.
Karmienie piersią Warfaryna nie przenika do mleka kobiet karmiących piersią. Można karmić piersią podczas leczenia warfaryną.
Warfaryna nie ma wpływu na zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania maszyn.
Bardzo często (≥1/10) Często (≥1/100 do <1/10) Niezbyt często (≥1/1 000 do <1/100) Rzadko (≥1/10 000 do <1/1 000) Bardzo rzadko (<1/10 000) Częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych)
często Często Niezbyt często Rzadko Bardzo rzadko Częstość nieznana Zaburzenia naczyniowe
kumarynowa naskórka, zespół purpurowego palucha zapalenie naczyń Zaburzenia oddechowego, klatki
tchawiczne
10(14) piersiowej i śródpiersia Zaburzenia żołądka i jelit
wymioty, biegunka
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych
zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, cholestatyczne zapalenie wątroby
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej
łysienie, wysypka kalcyfilaksja Zaburzenia nerek i dróg moczowych
z lekami przeciwzakrzepowymi (patrz punkt 4.4) Zaburzenia układu rozrodczego i piersi
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania
alergiczne (objawiające się zwykle wysypką)
Badania laboratoryjne
cholesterolowa
Często zgłaszane działania niepożądane (1-10%) podczas leczenia warfaryną dotyczą powikłań związanych z krwawieniem. Ogólny odsetek krwawień wynosi około 8% na rok dla wszystkich krwawień, składających się z mniej ciężkich krwawień (6% rocznie), ciężkich krwawień (1% rocznie) oraz krwawień śmiertelnych (0,25% rocznie). Najczęstszym czynnikiem ryzyka krwawienia wewnątrzczaszkowego jest nieleczone lub niekontrolowane nadciśnienie tętnicze. Prawdopodobieństwo krwawienia zwiększa się wraz ze znaczącym zwiększeniem wskaźnika INR ponad docelowy zakres terapeutyczny. Jeśli wystąpi krwawienie, podczas gdy INR znajduje się w zakresie docelowym, zwykle istnieje przyczyna współistniejąca, której należy poszukiwać.
Martwica kumarynowa jest rzadko występującym powikłaniem (<0,1%) związanym z leczeniem warfaryną. Objawia się początkowo ciemniejącymi zmianami skórnymi z obrzękiem, pojawiającymi się zwykle na kończynach dolnych lub pośladkach, mogącymi jednak ujawnić się również gdzie indziej. Następnie zmiany przechodzą w zmiany martwicze. 90% pacjentów to kobiety. Zmiany pojawiają się pomiędzy 3 a 10 dobą leczenia warfaryną, a etiologia obejmuje względny niedobór przeciwzakrzepowych białek C i S. Wrodzony niedobór tych białek może predysponować do powstania tego powikłania. Z tego powodu leczenie warfaryną u takich pacjentów należy rozpoczynać jednocześnie z heparyną, z zastosowaniem małych dawek początkowych warfaryny. Jeśli powikłanie się ujawni, warfarynę należy odstawić i kontynuować leczenie heparyną aż do wygojenia lub zabliźnienia zmian skórnych.
Zespół purpurowego palucha jest jeszcze rzadszym powikłaniem występującym podczas leczenia warfaryną. Dotyczy z reguły mężczyzn z miażdżycą. Wydaje się, że warfaryna powoduje krwawienia do płytek miażdżycowych prowadząc do mikrozatorowości. Pojawiają się symetryczne purpurowe zmiany skóry paluchów oraz podeszew, a ich powstaniu towarzyszy piekący ból. Warfarynę należy odstawić, wówczas zmiany skórne z reguły powoli zanikają.
11(14) Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych. Al. Jerozolimskie 181 C, 02-222 Warszawa Tel.: +48 22 49 21 301, Faks: + 48 22 49 21 309 Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dane dotyczące toksyczności są sprzeczne. Potencjalnie toksyczna dawka u dzieci to 0,5 mg/kg. Najniższa zgłaszana dawka śmiertelna u dorosłych to 6-15 mg/kg.
Objawy: Wszystkie objawy spowodowane są zaburzeniami krzepnięcia. Możliwe jest wystąpienie objawów krwawienia z niemal każdego narządu. Czasami jedynym dowodem są wyniki laboratoryjnych badań patologicznych. W niektórych przypadkach występują drobne krwawienia, np. krwawienia z błon śluzowych lub krwiomocz. Znaczące zatrucie może prowadzić do krwioplucia, krwawych wymiotów, smolistych stolców, wybroczyn, zasinień, krwotoków wewnątrzczaszkowych czy wstrząsu krwotocznego.
Leczenie: W uzasadnionych przypadkach można zastosować płukanie żołądka oraz podać węgiel aktywowany. Przez kilka dni oznaczany jest wielokrotnie wskaźnik INR. Na podstawie badań krzepliwości i objawów klinicznych podawana jest dożylnie witamina K w dawce 10 mg, 1-4 razy dziennie (połowa dawki u dzieci w wieku poniżej 12 lat). W przypadku ciężkiego zatrucia podaje się wyższe dawki witaminy K, a jeśli dojdzie do poważnego krwawienia, stosowana jest suplementacja czynników krzepnięcia w postaci osocza (najlepiej świeżo mrożonego) lub koncentratu czynników krzepnięcia (koncentrat czynników zespołu protrombiny); istnieje też możliwość podania kwasu traneksamowego. W razie wątpliwości zawsze należy omówić przypadek z lokalnym hematologiem lub ośrodkiem zatruć. Pacjentom stosującym leczenie przeciwzakrzepowe oraz w przypadku kiedy całkowite odwrócenie działania nie jest pożądane, podaje się jedynie czynniki krzepnięcia (bez witaminy K). Okres półtrwania warfaryny wynosi 20-55 godzin. Przedawkowanie wymaga zatem dłuższej obserwacji i leczenia przy użyciu witaminy K. Tabela poniżej przedstawia sugerowane metody leczenia przedawkowania.
Sytuacja kliniczna Zmiana dawki/ inne leczenie Brak krwawienia, INR > 4 Odczekać 1 dzień. Dostosować dawkę. Brak krwawienia, INR > 6 Odczekać 1-2 dni. Dostosować dawkę. Szybko sprawdzić. Brak krwawienia, INR > 8 Rozważyć zastosowanie witaminy K, 1-2 mg dożylnie lub doustnie. Odczekać 2 dni. Sprawdzić następnego dnia. Dostosować dawkę. Niewielkie krwawienie Odczekać 1-2 dni przed podaniem warfaryny. Możliwe podanie witaminy K, jak wyżej. Silne krwawienie Szybko zredukować INR do 1,5-1,6.
Szacuje się, że 10 ml/kg świeżego mrożonego osocza redukuje INR z 7 do 4 lub z 4 do 2,2. Jedna jednostka koncentratu czynników krzepnięcia stanowi równoważnik 12(14) Jeśli działanie warfaryny może zostać zawieszone, podaje się witaminę K w dawce 5-10 mg (dożylnie) równocześnie z osoczem/ koncentratem czynnika krzepnięcia. Niższą dawkę witaminy K (2-5 mg) podaje się w sytuacji, kiedy leczenie warfaryną będzie kontynuowane. Działanie witaminy K występuje w ciągu 6-12 godzin, ze szczytowym efektem po upływie 24 godzin. Zatrucie W razie krwawienia patrz wyżej. Witamina K w dawce 10 mg, podawana 3-4 razy na dobę aż do czasu przewidywanego wyeliminowania działania warfaryny. Leczenie może trwać kilka dni.
Grupa farmakoterapeutyczna: Leki przeciwzakrzepowe, Antagoniści witaminy K. Kod ATC: B01AA03.
Warfin zawiera sól sodową warfaryny, będącą syntetyczną pochodną kumaryny o działaniu przeciwzakrzepowym. Sól sodowa warfaryny jest łatwo rozpuszczalna i różni się od innych leków tej grupy tym, że może być podawana doustnie oraz pozajelitowo.
Warfaryna wywiera działanie przeciwzakrzepowe poprzez kompetycyjne blokowanie (reduktaza epoksydu witaminy K i reduktaza witaminy K) redukcji witaminy K oraz jej 2,3 epoksydu do witaminy KH 2 . Witamina KH 2
koagulacyjne (czynniki zespołu protrombiny: VII, IX i X) mogły ulec karboksylacji przez kwas gamma-glutaminowy i uzyskać aktywność koagulacyjną. Białko C i jego kofaktor białko S, naturalnie występujące inhibitory krzepnięcia zależne od witaminy K, również podlegają takiemu wpływowi. Poprzez hamowanie konwersji witaminy K produkt Warfin powoduje wytwarzanie w wątrobie oraz wydalanie częściowo karboksylowanego i dekarboksylowanego białka krzepnięcia. Okres półtrwania czynników krzepnięcia waha się od 4 do 7 godzin dla czynnika VII oraz do 50 godzin dla czynnika II. Oznacza to, że układ uzyskuje nową równowagę po kilku dniach. Skuteczne zapobieganie zakrzepicy uzyskuje się zwykle po upływie pięciu dni leczenia, a efekt terapeutyczny ustępuje w ciągu 4-5 dni po zakończeniu leczenia. Działanie przeciwzakrzepowe warfaryny może zostać zrównoważone przez mniejszą dawkę witaminy K, natomiast większe dawki mogą prowadzić do trwającej ponad tydzień oporności na warfarynę. Na działanie warfaryny mogą wpływać czynniki farmakodynamiczne oraz farmakokinetyczne, takie jak wchłanianie czy klirens metaboliczny, tj. taka sama dawka może dawać różne efekty u różnych ludzi. W indywidualnych przypadkach może wystąpić oporność wymagająca podawania dawek 5-10 razy większych od zwykłych dawek, natomiast dość znaczny odsetek pacjentów wymaga jedynie bardzo niskich dawek. Możliwy związek między zmiennością genetyczną w CYP2C9 i VKORC1, wrażliwością i odpornością warfaryny powinien zostać wzięty pod uwagę (patrz punkt 4.4).
Warfin jest racemiczną mieszaniną (S)-warfaryny i (R)-warfaryny. S-warfaryna jest 2-5 razy silniejsza niż forma R pod względem działania przeciwzakrzepowego. Kinetyka warfaryny jest niezależna od dawki.
Wchłanianie Warfaryna jest szybko i całkowicie wchłaniana.
Dystrybucja Objętość dystrybucji warfaryny jest względnie mała – pozorna objętość dystrybucji wynosi 0,14 l/kg. Warfaryna w dużym stopniu wiąże się z białkami osocza; wskaźnik wiązania z białkami wynosi 98–99%.
13(14) Eliminacja Warfaryna jest niemal całkowicie wydalana po przekształceniu w nieaktywne metabolity. (R)-warfaryna jest metabolizowana przez (między innymi) CYP1A2, CYP3A4 i reduktazę karbonylową, natomiast (S)-warfaryna niemal całkowicie metabolizowana jest przy udziale polimorficznego enzymu CYP2C9. Polimorfizm CYP2C9, powodujący znaczne zróżnicowanie międzyosobnicze zdolności metabolizowania S-warfaryny, oznacza, że taka sama dawka może dawać znacznie różniące się stężenia S-warfaryny. Okres półtrwania R-warfaryny wynosi od 37 do znakowanej radioaktywnie warfaryny pokazały, że do 90% dawki doustnej znajduje się w moczu, głównie w postaci metabolitów. Po zakończeniu leczenia warfaryną stężenie protrombiny ulega normalizacji w po upływie około 4-5 dni.
Szczególne grupy pacjentów
Osoby w podeszłym wieku: Ograniczone dane wskazują na brak zależności farmakokinetyki warfaryny od wieku (patrz punkt 4.2).
Zaburzenie czynności nerek: Klirens nerkowy nie wpływa na działanie przeciwzakrzepowe warfaryny. Dlatego też nie ma konieczności zmiany dawki początkowej u pacjentów z zaburzeniem czynności nerek (patrz punkt 4.4).
Zaburzenie czynności wątroby: Zaburzenie czynności wątroby może nasilać działanie warfaryny poprzez hamowanie syntezy czynników krzepnięcia oraz zmniejszenie metabolizmu warfaryny (patrz punkty 4.2 i 4.3).
Badania na zwierzętach wykazały, że warfaryna ma działanie teratogenne. Dostępne dane z badań nieklinicznych dotyczące bezpieczeństwa stosowania nie zawierają innych istotnych dla ludzi informacji.
laktoza jednowodna skrobia kukurydziana żelatyna magnezu stearynian indygotyna (E 132) (tabletki 3 mg) erytrozyna (E 127) (tabletki 5 mg)
Nie dotyczy.
Przechowywać w temperaturze poniżej 25°C. Przechowywać w oryginalnym opakowaniu.
14(14) Przechowywać słoik szczelnie zamknięty w opakowaniu zewnętrznym w celu ochrony przed światłem i wilgocią.
Biały, plastikowy słoik (z HDPE), zawierający kapsułkę pochłaniającą wilgoć, zamknięty nakrętką (z HDPE), z zabezpieczeniem gwarancyjnym. Wielkość opakowań: 30 lub 100 tabletek. Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami.
Orion Corporation Orionintie 1 FI-02200 Espoo Finlandia
Warfin 3 mg: 12463 Warfin 5 mg: 12464
Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 06.10.2006 Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 03.03.2009
17.02.2022
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Warfin, 3 mg, tabletki Warfin, 5 mg, tabletki
2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY
Każda 3 mg tabletka produktu Warfin zawiera 3 mg warfaryny sodowej (Warfarinum natricum). Każda 5 mg tabletka produktu Warfin zawiera 5 mg warfaryny sodowej (Warfarinum natricum).
Substancja pomocnicza o znanym działaniu
Warfin, 3 mg, tabletki Każda 3 mg tabletka produktu Warfin zawiera laktozę jednowodną w ilości odpowiadającej 85,1 mg laktozy.
Warfin, 5 mg, tabletki Każda 5 mg tabletka produktu Warfin zawiera laktozę jednowodną w ilości odpowiadającej 84,6 mg laktozy.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA
Tabletka.
Warfin, 3 mg tabletki: jasnoniebieskie, mogą zawierać kropki, okrągłe, płaskie tabletki o skośnych brzegach, oznaczone „ORN 17”, o średnicy 7 mm. Linia podziału na jednej stronie. Tabletki można podzielić na równe dawki.
Warfin, 5 mg tabletki: różowe, mogą zawierać kropki, okrągłe, płaskie tabletki o skośnych brzegach, oznaczone „ORN 18”, o średnicy 7 mm. Linia podziału na jednej stronie. Tabletki można podzielić na równe dawki.
4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE
4.1 Wskazania do stosowania
• Leczenie i zapobieganie zakrzepicy żył głębokich i zatorowości płucnej. • Wtórne zapobieganie zawałowi mięśnia sercowego i zapobieganie powikłaniom zakrzepowo- zatorowym (udar lub zator w krążeniu obwodowym) po zawale mięśnia sercowego. • Zapobieganie powikłaniom zakrzepowo-zatorowym (udar lub zator w krążeniu obwodowym) u pacjentów z migotaniem przedsionków, z patologią zastawek lub po protezowaniu zastawek serca.
2(14)
4.2 Dawkowanie i sposób podawania
Dawkowanie
Docelowy zakres wartości INR (znormalizowany wskaźnik aktywności protrombiny [ang. International Normalized Ratio]) podczas doustnego leczenia przeciwzakrzepowego:
Zapobieganie powikłaniom zakrzepowo-zatorowym u pacjentów po protezowaniu zastawek serca: INR 2,5 - 3,5. Inne wskazania: INR 2,0 - 3,0.
Dorośli:
U pacjentów z prawidłową masą ciała i samoistną wartością INR poniżej 1,2 dawkowanie wynosi z tabelą poniżej, zależnie od wartości oznaczenia INR wykonanego w czwartym dniu leczenia.
W leczeniu ambulatoryjnym, u pacjentów z wrodzonym niedoborem białka C lub białka S (patrz punkty 4.4 i 4.8), zalecana dawka początkowa wynosi 5 mg warfaryny (*) przez trzy kolejne dni. Podawanie produktu leczniczego kontynuuje się zgodnie z poniższą tabelą, w zależności od wyniku oznaczenia INR wykonanego w czwartym dniu leczenia.
W przypadku pacjentów w podeszłym wieku, pacjentów drobnej budowy, pacjentów z samoistnym wskaźnikiem INR powyżej 1,2 lub u pacjentów z zaburzeniem (patrz punkt 4.4) bądź otrzymujących leki (patrz punkt 4.5) wpływające na skuteczność leczenia, zalecaną dawką początkową jest 5 mg warfaryny (*) przez dwa kolejne dni. Podawanie produktu leczniczego kontynuuje się zgodnie z poniższą tabelą, w oparciu o wynik oznaczenia INR wykonanego w trzecim dniu leczenia.
Dzień INR Dawka warfaryny, mg/dobę
1. - 10 (5*)
2. - 10 (5*)
3. < 2,0
2,0 do 2,4 2,5 do 2,9 3,0 do 3,4 3,5 do 4,0 > 4,0 2,5 1,5 przerwa jedna doba 4.-6. < 1,4 1,4 do 1,9 2,0 do 2,4 2,5 do 2,9 3,0 do 3,9 4,0 do 4,5 > 4,5 7,5 4,5 przerwa jedna doba, następnie 1,5 przerwa dwie doby, następnie 1,5 7.- 1,1 do 1,4 1,5 do 1,9 2,0 do 3,0 3,1 do 4,5 > 4,5 Tygodniowa dawka warfaryny zwiększyć o 20% zwiększyć o 10% utrzymać dawkę zmniejszyć o 10% opuszczać dawki do czasu INR < 4,5, następnie kontynuować z dawką zmniejszoną o 20%Oznaczenia INR wykonuje się codziennie do chwili uzyskania stabilnej wartości docelowej, zwykle wymaga to 5 do 6 dni od chwili rozpoczęcia podawania. Odstępy czasu pomiędzy kolejnymi oznaczeniami INR ulegają wówczas cotygodniowemu wydłużeniu, docelowo osiągając 4-tygodniowe 3(14) odstępy. Jeśli w wartościach wskaźnika INR występują duże wahania lub gdy u pacjenta występuje choroba wątroby lub zaburzenia wpływające na wchłanianie witaminy K, odstępy pomiędzy kolejnymi pomiarami muszą być krótsze aniżeli 4 tygodnie. Dołączenie nowych leków lub odstawienie dotychczas stosowanych wymaga częstszej kontroli wskaźnika INR. W terapii długotrwałej, korekty wykonuje się w zakresie tygodniowej dawki warfaryny, zgodnie z tabelą przedstawioną powyżej. Jeśli dawka wymaga korekty, następne oznaczenie INR należy wykonać po mogą być ponownie wydłużone do zamierzonych 4-tygodniowych.
Dzieci i młodzież
Dane z kontrolowanych badań klinicznych są bardzo ograniczone. Leczenie warfaryną nie jest zalecane u noworodków ze względu na ryzyko jednoczesnego wystąpienia niedoboru witaminy K. Rozpoczęcie i kontynuację leczenia przeciwzakrzepowego u dzieci przeprowadza lekarz pediatra. Dawkowanie może być dostosowane zgodnie z tabelą przedstawioną poniżej.
I Dzień 1 Jeśli wyjściowe INR wynosi 1,0 do 1,3, dawka nasycająca wynosi 0,2 mg/kg p.o. II Okres wysycenia, od 2 do 4 dnia, jeśli wartość wskaźnika INR wynosi 1,1 do 1,3 1,4 do 1,9 2,0 do 3,0 3,1 do 3,5 > 3,5 Działanie
Powtórzenie dawki nasycającej 50% dawki nasycającej 50% dawki nasycającej 25% dawki nasycającej Wstrzymać aż do INR < 3,5, wtedy ponownie włączyć z 50% zmniejszoną dawką w stosunku do poprzedniej III Okres leczenia podtrzymującego, jeśli INR wynosi 1,1 do 1,4 1,5 do 1,9 2,0 do 3,0 3,1 do 3,5 > 3,5 Działanie (dawka tygodniowa)
Zwiększenie dawki o 20% Zwiększenie dawki o 10% Brak zmiany dawki Zmniejszenie dawki o by 10% Wstrzymać aż do INR < 3,5, wtedy ponownie włączyć z 20% obniżoną dawką w stosunku do poprzedniej
Planowe leczenie chirurgiczne
Przed-, około- i pooperacyjne leczenie przeciwzakrzepowe prowadzić można w sposób następujący: (jeśli konieczne jest pilne odwrócenie działania doustnego leczenia przeciwzakrzepowego, patrz punkt 4.9).
Oznaczyć INR na jeden tydzień przed przewidzianym zabiegiem chirurgicznym.
Odstawić warfarynę na 1 do 5 dni przed zabiegiem. Jeśli u pacjenta występuje wysokie ryzyko zakrzepicy, profilaktycznie należy podawać podskórnie heparynę niskocząsteczkową.
Okres przerwy w stosowaniu warfaryny zależy od wskaźnika INR. Odstawić warfarynę • 5 dni przed zabiegiem chirurgicznym, jeśli INR > 4,0; • 3 dni przed zabiegiem chirurgicznym, jeśli INR = 3,0 do 4,0; • 2 dni przed zabiegiem chirurgicznym, jeśli INR = 2,0 do 3,0.
Oznaczyć wskaźnik INR wieczorem w dniu poprzedzającym zabieg i podać doustnie lub dożylnie od 0,5 mg do 1 mg witaminy K, jeśli INR > 1,8. 4(14) Rozważyć konieczność zastosowania infuzji z heparyny niefrakcjonowanej lub profilaktycznego podania heparyny niskocząsteczkowej w ciągu dnia, w którym wykonywany jest zabieg chirurgiczny.
Kontynuować podskórne podawanie heparyny niskocząsteczkowej przez 5 do 7 dni po zabiegu, równolegle z warfaryną ponownie wprowadzoną do leczenia.
Kontynuować stosowanie warfaryny w zwykłej dawce podtrzymującej, podanej wieczorem tego samego dnia, po małym zabiegu chirurgicznym. Natomiast po dużym zabiegu chirurgicznym podawać warfarynę od dnia rozpoczęcia żywienia dojelitowego.
Osoby w podeszłym wieku: Osoby w podeszłym wieku wymagają mniejszych dawek niż młodsi pacjenci (dorośli). Farmakokinetyka warfaryny nie ulega zmianom wraz z wiekiem. Konieczność zmniejszenia dawki wynika ze zmian farmakodynamicznych.
Zaburzenie czynności nerek: Pacjenci z zaburzeniem czynności nerek mogą, w zależności od współistniejących chorób, wymagać mniejszych lub większych dawek warfaryny (patrz punkty 4.4 i 5.2).
Zaburzenie czynności wątroby: Pacjenci z zaburzeniem czynności wątroby mogą wymagać mniejszych dawek warfaryny. Zaburzenie czynności wątroby może nasilać działanie warfaryny poprzez hamowanie syntezy czynników krzepnięcia oraz zmniejszenie metabolizmu warfaryny (patrz punkty 4.3 i 4.4).
4.3 Przeciwwskazania
• Pierwszy trymestr i ostatnie cztery tygodnie ciąży (patrz również punkt 4.6). • Tendencja do krwawień (choroba von Willebranda, hemofilie, małopłytkowość, zaburzenia czynności płytek). • Ciężka niewydolność wątroby oraz marskość wątroby. • Nieleczone lub niekontrolowane nadciśnienie tętnicze. • Ostatnio przebyte krwawienie wewnątrzczaszkowe. Stany predysponujące do krwawień wewnątrzczaszkowych takie, jak tętniaki tętnic mózgowych. • Tendencja do częstych upadków spowodowanych stanem neurologicznym lub inną zmianą zdrowotną. • Zabiegi chirurgiczne w obrębie ośrodkowego układu nerwowego lub oka. • Stany predysponujące do krwawień z przewodu pokarmowego lub dróg moczowych, np. powikłania związane z krwawieniami z przewodu pokarmowego, zapalenie uchyłka lub choroby nowotworowe w wywiadzie. • Infekcyjne zapalenie wsierdzia (patrz również punkt 4.4) lub wysięk osierdziowy. • Otępienie, psychozy, alkoholizm oraz inne stany, w których przestrzeganie zaleceń przez pacjenta może nie być satysfakcjonujące oraz gdy leczenie przeciwzakrzepowe nie może być bezpieczne podawane. • Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1. • Równoczesne stosowanie dziurawca zwyczajnego (Hypericum perforatum).
4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania
Jeśli konieczne jest uzyskanie szybkiego działania przeciwzakrzepowego, należy najpierw rozpocząć leczenie heparyną. Następnie kontynuuje się leczenie heparyną wraz z rozpoczęciem leczenia warfaryną, przez okres przynajmniej 5 do 7 dni, do czasu uzyskania wskaźnika INR utrzymującego wartości docelowe (patrz punkt 4.2) przez co najmniej dwa dni.
Interakcje Istnieje duże ryzyko interakcji podczas stosowania warfaryny równocześnie z innymi lekami, preparatami ziołowymi czy suplementami diety. Toteż zalecane jest wzmożone monitorowanie 5(14) odpowiedzi terapeutycznej na warfarynę podczas rozpoczynania lub kończenia podawania innych leków w trakcie leczenia warfaryną (patrz punkt 4.5).
Zmienność genetyczna Odpowiedź i zapotrzebowania na dawkowanie warfaryny zależą od zmienności genetycznej w genach CYP2C9 i VKORC1, wielorakie alleli obu genów są znane oraz cechy kliniczne pacjenta (np. wiek, wzrost, waga). W zależności od genotypu pacjenta może być konieczna zmiana dawki. Pacjenci należący do grupy słabo metabolizujących (CYP2C9) wymagają mniejszej dawki początkowej oraz podtrzymującej (patrz punkt 5.2).
Oporność Oporność na warfarynę jest niezwykle rzadkim zjawiskiem. Opublikowano jedynie pojedyncze dane na ten temat. Tacy pacjenci wymagają od 5 do 20-krotnie większych dawek warfaryny w celu uzyskania odpowiedzi terapeutycznej. Jeśli odpowiedź pacjenta na warfarynę jest słaba, należy wykluczyć inne, bardziej prawdopodobne przyczyny takiego stanu rzeczy: nieprzestrzeganie zaleceń przez pacjenta, interakcja z innymi lekami lub z pokarmem, jak również błędy laboratoryjne.
Martwica kumarynowa W celu uniknięcia martwicy kumarynowej (patrz punkt 4.8), pacjentów z wrodzonym niedoborem przeciwzakrzepowego białka C lub białka S należy w pierwszej kolejności leczyć heparyną. Jednocześnie początkowe nasycające dawki warfaryny nie mogą przekraczać 5 mg. Leczenie heparyną należy kontynuować przez 5 do 7 dni, zgodnie z opisem w poprzednim akapicie.
Pacjenci w podeszłym wieku Należy zachować szczególną ostrożność podczas leczenia pacjentów w podeszłym wieku. Należy upewnić się, czy pacjent będzie spełniał polecenia oraz czy jest zdolny do przestrzegania restrykcyjnych zasad dawkowania produktu leczniczego. Wątrobowy metabolizm warfaryny jak również produkcja czynników krzepnięcia ulegają spowolnieniu u osób starszych. Może to łatwo prowadzić do nadmiernego działania terapeutycznego warfaryny. Leczenie należy rozpoczynać ostrożnie (patrz punkt 4.2).
Zabiegi chirurgiczne Ekstrakcja zęba zazwyczaj może być przeprowadzona przy wskaźniku INR 2-2,2. Podczas innych zabiegów chirurgicznych należy zachować ostrożność oraz dostosować INR do wartości odpowiedniej dla danego zabiegu.
Nawyki żywieniowe Należy unikać drastycznych zmian nawyków żywieniowych, ponieważ zwartość witaminy K w żywności może wpływać na leczenie warfaryną. Czynniki mogące wpływać na terapię to: przejście na dietę wegetariańską, bardzo restrykcyjna dieta, depresja, wymioty, biegunka, biegunka tłuszczowa lub zaburzenia wchłaniania z innych przyczyn.
Krwawienie W razie wystąpienia krwawienia podczas leczenia warfaryną, niezależnie od aktualnej wartości INR, należy podejrzewać istnienie przyczyn miejscowych. Krwawienie z przewodu pokarmowego może być spowodowane przez wrzód lub guz, a krwawienie z układu moczowo-płciowego może być wynikiem guza lub zakażenia.
Szczególne stany Nadczynność tarczycy, gorączka i niewyrównana niewydolność krążenia mogą zwiększać działanie warfaryny. W niedoczynności tarczycy działanie warfaryny może być mniejsze. W umiarkowanej niewydolności wątroby działanie warfaryny ulega zwiększeniu. W niewydolności nerek oraz w zespole nerczycowym zwiększa się wolna frakcja warfaryny w osoczu krwi, co w zależności od chorób współistniejących może prowadzić albo do zwiększenia, albo do zmniejszenia działania warfaryny. We wszystkich wymienionych przypadkach należy uważnie monitorować stan kliniczny pacjenta oraz wskaźnik INR.
6(14) Nefropatia związana z lekami przeciwzakrzepowymi U pacjentów ze zmienioną integralnością funkcji kłębuszkowej lub z chorobą nerek w wywiadzie, może wystąpić ostre uszkodzenie nerek, być może w związku z epizodami nadmiernej antykoagulacji i hematurii. Zgłoszono kilka przypadków u pacjentów, u których nie występowała wcześniej choroba nerek. Jeśli u pacjenta występuje zbyt duża (supraterapeutyczna) wartość INR i hematuria (w tym mikroskopowa), zaleca się ścisłą obserwację, w tym ocenę czynności nerek.
Kalcyfilaksja Kalcyfilaksja jest rzadko występującym zespołem zwapnienia naczyń krwionośnych z martwicą skóry, związanym z wysoką śmiertelnością. Stan ten jest obserwowany głównie u pacjentów ze schyłkową niewydolnością nerek poddawanych dializie lub u pacjentów ze znanymi czynnikami ryzyka, takimi jak niedobór białka C lub S, hiperfosfatemia, hiperkalcemia lub hipoalbuminemia. Przypadki kalcyfilaksji rzadko zgłaszano również u pacjentów przyjmujących warfarynę, także bez stwierdzonej choroby nerek. Jeśli rozpozna się kalcyfilaksję, należy rozpocząć odpowiednie leczenie, a także rozważyć zaprzestanie stosowania u pacjenta warfaryny.
Ze względu na lokalne lub regionalne zalecenia leczenia oraz różne metody bioanalityczne, mogą istnieć różnice w terapeutycznym INR.
Substancje pomocnicze Tabletki zawierają laktozę (w postaci laktozy jednowodnej) (patrz punkt 2). Produkt leczniczy nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, brakiem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.
Produkt leczniczy zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na dawkę, to znaczy lek uznaje się za „wolny od sodu”.
4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji
Warfaryna ma wąski zakres terapeutyczny i podczas jej stosowania z innymi produktami leczniczymi zaleca się ostrożność. Jeśli ma być wprowadzony do leczenia inny produkt leczniczy, należy się zapoznać z jego informacją o przepisywaniu w celu zapoznania się z wytycznymi dotyczącymi dostosowania dawki warfaryny oraz monitorowania klinicznego. W przypadku braku takich informacji, należy wziąć pod uwagę możliwość wystąpienia interakcji. Podczas rozpoczynania terapii jakimkolwiek nowym produktem leczniczym, w przypadku wątpliwości dotyczących interakcji należy rozważyć bardziej uważne monitorowanie leczenia.
Warfaryna jest mieszaniną enancjomerów. R-warfaryna jest metabolizowana głównie przez CYP1A2 i CYP3A4, natomiast S-warfaryna jest metabolizowana głównie przez CYP2C9.
Leki rywalizujące jako substraty dla tych cytochromów lub hamujące ich aktywność mogą zwiększać stężenie warfaryny w osoczu oraz wskaźnik INR, potencjalnie podnosząc ryzyko krwawienia. Przy równoczesnym podawaniu tych leków może istnieć konieczność zmniejszenia dawki warfaryny oraz zwiększenia monitoringu.
Przeciwnie, leki indukujące te szlaki metaboliczne mogą zmniejszać stężenie warfaryny w osoczu oraz wskaźnik INR, potencjalnie prowadząc do zmniejszenia skuteczności warfaryny. Ze względu na równoczesne podawanie tych leków może istnieć konieczność zwiększenia dawki warfaryny oraz zwiększenia monitoringu.
Tabela poniżej zawiera wskazówki dotyczące oczekiwanego wpływu innych produktów leczniczych na warfarynę.
7(14) Lek powodujący interakcję Wpływ rozpoczęcia leczenia Wpływ zakończenia leczenia* Induktory CYP1A2, CYP2C9 lub CYP3A4 Zmniejszenie stężenia warfaryny w osoczu z ryzykiem wystąpienia stężeń subterapeutycznych Zwiększenie stężenia warfaryny w osoczu z ryzykiem wystąpienia stężeń supraterapeutycznych Inhibitory (substraty) CYP1A2, CYP2C9 lub CYP3A4 Zwiększenie stężenia warfaryny w osoczu z ryzykiem stężeń supraterapeutycznych. Zmniejszenie stężenia warfaryny w osoczu z ryzykiem wystąpienia stężeń subterapeutycznych
* Dla substancji działających jako induktory działanie może utrzymywać się przez kilka tygodni po zakończeniu leczenia.
Niektóre leki mogą wpływać na wchłanianie lub krążenie jelitowo-wątrobowe warfaryny, np. cholestyramina. Może mieć miejsce indukcja (np. leki przeciwpadaczkowe lub przeciwgruźlicze) lub zahamowanie (np. amiodaron lub metronidazol) metabolizmu wątrobowego warfaryny. Należy również uwzględnić zaprzestanie indukcji bądź zahamowania metabolizmu.
Warfaryna może ulec wyparciu z wiązań z białkami osocza, przez co zwiększa się wolna frakcja, co prowadzi do zwiększenia metabolizmu i eliminacji warfaryny, prowadząc do zmniejszenia jej działania, chyba, że u pacjenta występuje niewydolność wątroby.
Leki wpływające na płytki oraz hemostazę pierwotną (np. kwas acetylosalicylowy, klopidogrel, tyklopidyna, dipirydamol, tyrofiban, działające bezpośrednio doustne leki przeciwkrzepliwe jak, dabigatran i apiksaban oraz większość niesteroidowych leków przeciwzapalnych) mogą powodować farmakodynamiczną interakcję i predysponować pacjenta do ciężkich powikłań krwotocznych. Penicyliny stosowane w dużych dawkach mają takie samo działanie na hemostazę pierwotną.
Steroidy anaboliczne, azapropazon, erytromycyna oraz niektóre cefalosporyny hamują bezpośrednio zależną od witaminy K produkcję czynników krzepnięcia i zwiększają działanie warfaryny. Duże dostarczanie witaminy K w diecie ogranicza działanie warfaryny. Zahamowane wchłanianie witaminy K z powodu na przykład biegunki może zwiększać działanie warfaryny. Pacjenci z nieprawidłowym dostarczaniem witaminy K w pokarmie zależni są od witaminy K 2
w jelitach. U tych pacjentów wiele antybiotyków może zmniejszyć produkcję witaminy K 2 , prowadząc do zwiększenia działania warfaryny. Spożycie dużych ilości alkoholu przez pacjentów z niewydolnością wątroby zwiększa działanie warfaryny. Chinina zawarta w napojach typu tonik również może zwiększać działanie warfaryny.
Inhibitory proteazy (np. rytonawir, lopinawir) mogą zmieniać stężenie warfaryny w osoczu. Po rozpoczęciu jednoczesnego leczenia zaleca się częstszą kontrolę wartości INR.
Leki przeciwdepresyjne z grupy SNRI (np. wenlafaksyna, duloksetyna) oraz SSRI (np. fluoksetyna, sertralina) stosowane razem z warfaryną mogą zwiększać ryzyko wystąpienia krwawienia.
Sok żurawinowy i inne wyroby z żurawiny mogą zwiększać działanie warfaryny, dlatego należy unikać spożywania tych wyrobów podczas stosowania warfaryny.
Jeśli pacjent wymaga okresowego leczenia przeciwbólowego podczas leczenia warfaryną, zalecanymi lekami są paracetamol lub opioidy.
Warfaryna może zwiększać działanie doustnych leków przeciwcukrzycowych - pochodnych sulfonylomocznika.
Następujące leki mają znane działanie wpływające na skuteczność warfaryny (lista nie jest wyczerpująca):
8(14) Zwiększenie działania: Wszystkie niesteroidowe leki przeciwzapalne (NSAIDs, ang. non-steroidal anti-inflammatory agents) oraz leki przeciwzakrzepowe Leki przeciwbólowe: Dekstropropoksyfen, paracetamol (działanie ujawnia się po 1 do 2 tygodni ciągłego stosowania), tramadol Leki przeciwarytmiczne: Amiodaron, propafenon, chinidyna Leki przeciwbakteryjne: Amoksycylina, azytromycyna, cefaleksyna, cefamandol, cefmenoksym, cefmetazol, cefoperazon, cefuroxime, chloramfenikol, cyprofloksacyna, klarytromycyna, klindamycyna, doksycyklina, erytromycyna, gatyfloksacyna, grepafloksacyna, izoniazyd, latamoksef, lewofloksacyna, metronidazol, moksyfloksacyna, kwas nalidyksowy, norfloksacyna, ofloksacyna, roksytromycyna, sulfafurazol, sulfametyzol, sulfametoksazol–trimetoprym, sulfafenazol, tetracyklina Leki przeciwgrzybiczne: leki przeciwgrzybicze z grupy azoli (np. flukonazol, itrakonazol, ketokonazol, mikonazol (również żel doustny)) Leki przeciwdnawe: Allopurynol, sulfinpirazon Leki przeciwnowotworowe i immunomodulujące: kapecytabina, cyklofosfamid, etopozyd, fluorouracyl, flutamid, ifosfamid, leflunomid, mesna, metotreksat, sulofenur, tamoksyfen, tegafur, inhibitory EGFR (np. gefitynib), przeciwciała monoklonalne (np. trastuzumab) Leki stosowane w chorobach serca i naczyń: Digoksyna, metolazon, propranolol Leki stosowane w chorobach żołądka i jelit: Cymetydyna, inhibitory pompy protonowej (np. omeprazol) Leki zmniejszające stężenie lipidów: Bezafibrat, klofibrat, fenofibrat, fluwastatyna, gemfibrozyl, lowastatyna, symwastatyna Witaminy: Witamina A, witamina E Inne: Karboksyurydyna, wodzian chloralu, kodeina, disulfiram, kwas etakrynowy, fluwoksamina, szczepionka przeciw grypie, interferon alfa i beta, fenytoina, proguanil, chinina, (anaboliczne i androgenne) hormony steroidowe, hormony tarczycy, troglitazon, kwas walproinowy, zafirlukast.
Istnieją doniesienia sugerujące, że noskapina oraz siarczan chondroityny mogą zwiększać wskaźnik INR u pacjentów stosujących warfarynę.
Notowano zwiększanie się wartości wskaźnika INR podczas stosowania glukozaminy z doustnymi antagonistami witaminy K. Z tego względu, pacjentów leczonych doustnymi antagonistami witaminy K należy ściśle kontrolować podczas rozpoczynania oraz kończenia leczenia glukozaminą.
Zmniejszenie działania: Leki przeciwbakteryjne: Kloksacylina, dikloksacylina, flukloksacylina, nafcylina, ryfampicyna Leki przeciwdrgawkowe: Karbamazepina, fenobarbital, prymidon Leki przeciwnowotworowe i immunomodulujące: Azatropina, cyklosporyna, merkaptopuryna, mitotan Przeciwlękowe leki uspokajające, nasenne i przeciwpsychotyczne: Barbiturany, chlordiazepoksyd Leki moczopędne: Chlortalidon, spironolakton Inne: Aminoglutetymid, cholestyramina, disopiramid, gryzeofulwina, mesalazyna, newirapina, trazodon, aprepitant, bozentan, witamina C.
Preparaty ziołowe mogą albo zwiększać działanie warfaryny, np. miłorząb (Ginkgo biloba), czosnek (Allium sativum), arcydzięgiel (Angelica sinensis, zawiera kumaryny), papaja (Carica papaya) lub szałwia (Salvia miltiorrhiza, zmniejsza eliminację warfaryny), lub zmniejszać jej aktywność, np. żeń-szeń (Panax spp.). Działanie warfaryny można również zmniejszyć poprzez jednoczesne stosowanie preparatu ziołowego z dziurawca zwyczajnego (Hypericum perforatum). Jest to związane z indukowaniem przez dziurawiec aktywności enzymów metabolizujących. Leki ziołowe zawierające dziurawiec nie powinny zatem być łączone z warfaryną. Działanie indukujące aktywność enzymów może się utrzymywać nawet przez 2 tygodnie od zaprzestania leczenia dziurawcem. Jeśli pacjent przyjmuje już dziurawiec, należy sprawdzić wskaźnik INR i zaprzestać podawania dziurawca. Uważnie monitorować wskaźnik INR, gdyż może zwiększyć się po zakończeniu stosowania dziurawca. Może występować konieczność dostosowania dawki warfaryny.
Suplementy diety powinny być stosowane z zachowaniem ostrożności podczas leczenia warfaryną.
9(14) Spożywanie pokarmów zawierających witaminę K podczas leczenia warfaryną powinno być możliwie jak najbardziej równomierne. Najobfitszymi źródłami witaminy K są zielone warzywa i liście, takie jak: liście szarłatu, awokado, brokuły, brukselka, kapusta, olej kanola, liść kolczocha jadalnego, szczypior, kolendra, skórka ogórka (ale nie ogórek bez skórki), endywia (cykoria), liście kapusty włoskiej, owoc kiwi, liście sałaty, liście mięty, gorczyca sarepska, oliwa z oliwek, pietruszka, groszek, orzeszki pistacjowe, wodorosty purpurowe, liście szpinaku, młoda cebula, fasola sojowa, olej z fasoli sojowej, liście herbaty (ale nie herbata), rzepa lub rukiew (rzeżucha) wodna.
Palenie może zwiększać klirens warfaryny, a palacze mogą wymagać nieco wyższej dawki niż osoby niepalące. Z drugiej strony, zaprzestanie palenia może zwiększyć działanie warfaryny. Dlatego konieczne jest dokładne monitorowanie INR podczas rzucania palenia przez nałogowego palacza.
4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację
Ciąża Warfaryna przenika przez łożysko. Warfaryna jest przeciwwskazana podczas pierwszego trymestru ciąży ze względu na zgłoszenia dotyczące działania teratogennego (płodowy zespół warfarynowy i wady rozwojowe OUN) podczas stosowania tego produktu we wczesnym okresie ciąży. Płodowy zespół warfarynowy charakteryzuje się hipoplazją nosa, nakrapianiem okolic nasadowych, hipoplazją kończyn, zanikiem nerwu wzrokowego, mikrocefalią, opóźnieniem wzrostu i upośledzeniem umysłowym, a także zaćmą, która może prowadzić do częściowej lub całkowitej ślepoty. Stosowanie warfaryny jest również przeciwwskazane podczas ostatnich czterech tygodni ciąży, ponieważ pochodne kumaryny mają związek ze zwiększeniem ryzyka krwawienia u matki i płodu oraz wzrostem umieralności płodowej, szczególnie podczas porodu. Jeśli to możliwe, należy unikać stosowania warfaryny podczas całej ciąży.
W szczególnych okolicznościach lekarz specjalista może rozważyć takie leczenie.
Karmienie piersią Warfaryna nie przenika do mleka kobiet karmiących piersią. Można karmić piersią podczas leczenia warfaryną.
4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn
Warfaryna nie ma wpływu na zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania maszyn.
4.8 Działania niepożądane
Bardzo często (≥1/10) Często (≥1/100 do <1/10) Niezbyt często (≥1/1 000 do <1/100) Rzadko (≥1/10 000 do <1/1 000) Bardzo rzadko (<1/10 000) Częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych)
często Często Niezbyt często Rzadko Bardzo rzadko Częstość nieznana Zaburzenia naczyniowe
kumarynowa naskórka, zespół purpurowego palucha zapalenie naczyń Zaburzenia oddechowego, klatki
tchawiczne
10(14) piersiowej i śródpiersia Zaburzenia żołądka i jelit
wymioty, biegunka
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych
zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, cholestatyczne zapalenie wątroby
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej
łysienie, wysypka kalcyfilaksja Zaburzenia nerek i dróg moczowych
z lekami przeciwzakrzepowymi (patrz punkt 4.4) Zaburzenia układu rozrodczego i piersi
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania
alergiczne (objawiające się zwykle wysypką)
Badania laboratoryjne
cholesterolowa
Często zgłaszane działania niepożądane (1-10%) podczas leczenia warfaryną dotyczą powikłań związanych z krwawieniem. Ogólny odsetek krwawień wynosi około 8% na rok dla wszystkich krwawień, składających się z mniej ciężkich krwawień (6% rocznie), ciężkich krwawień (1% rocznie) oraz krwawień śmiertelnych (0,25% rocznie). Najczęstszym czynnikiem ryzyka krwawienia wewnątrzczaszkowego jest nieleczone lub niekontrolowane nadciśnienie tętnicze. Prawdopodobieństwo krwawienia zwiększa się wraz ze znaczącym zwiększeniem wskaźnika INR ponad docelowy zakres terapeutyczny. Jeśli wystąpi krwawienie, podczas gdy INR znajduje się w zakresie docelowym, zwykle istnieje przyczyna współistniejąca, której należy poszukiwać.
Martwica kumarynowa jest rzadko występującym powikłaniem (<0,1%) związanym z leczeniem warfaryną. Objawia się początkowo ciemniejącymi zmianami skórnymi z obrzękiem, pojawiającymi się zwykle na kończynach dolnych lub pośladkach, mogącymi jednak ujawnić się również gdzie indziej. Następnie zmiany przechodzą w zmiany martwicze. 90% pacjentów to kobiety. Zmiany pojawiają się pomiędzy 3 a 10 dobą leczenia warfaryną, a etiologia obejmuje względny niedobór przeciwzakrzepowych białek C i S. Wrodzony niedobór tych białek może predysponować do powstania tego powikłania. Z tego powodu leczenie warfaryną u takich pacjentów należy rozpoczynać jednocześnie z heparyną, z zastosowaniem małych dawek początkowych warfaryny. Jeśli powikłanie się ujawni, warfarynę należy odstawić i kontynuować leczenie heparyną aż do wygojenia lub zabliźnienia zmian skórnych.
Zespół purpurowego palucha jest jeszcze rzadszym powikłaniem występującym podczas leczenia warfaryną. Dotyczy z reguły mężczyzn z miażdżycą. Wydaje się, że warfaryna powoduje krwawienia do płytek miażdżycowych prowadząc do mikrozatorowości. Pojawiają się symetryczne purpurowe zmiany skóry paluchów oraz podeszew, a ich powstaniu towarzyszy piekący ból. Warfarynę należy odstawić, wówczas zmiany skórne z reguły powoli zanikają.
11(14) Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych. Al. Jerozolimskie 181 C, 02-222 Warszawa Tel.: +48 22 49 21 301, Faks: + 48 22 49 21 309 Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
4.9 Przedawkowanie
Dane dotyczące toksyczności są sprzeczne. Potencjalnie toksyczna dawka u dzieci to 0,5 mg/kg. Najniższa zgłaszana dawka śmiertelna u dorosłych to 6-15 mg/kg.
Objawy: Wszystkie objawy spowodowane są zaburzeniami krzepnięcia. Możliwe jest wystąpienie objawów krwawienia z niemal każdego narządu. Czasami jedynym dowodem są wyniki laboratoryjnych badań patologicznych. W niektórych przypadkach występują drobne krwawienia, np. krwawienia z błon śluzowych lub krwiomocz. Znaczące zatrucie może prowadzić do krwioplucia, krwawych wymiotów, smolistych stolców, wybroczyn, zasinień, krwotoków wewnątrzczaszkowych czy wstrząsu krwotocznego.
Leczenie: W uzasadnionych przypadkach można zastosować płukanie żołądka oraz podać węgiel aktywowany. Przez kilka dni oznaczany jest wielokrotnie wskaźnik INR. Na podstawie badań krzepliwości i objawów klinicznych podawana jest dożylnie witamina K w dawce 10 mg, 1-4 razy dziennie (połowa dawki u dzieci w wieku poniżej 12 lat). W przypadku ciężkiego zatrucia podaje się wyższe dawki witaminy K, a jeśli dojdzie do poważnego krwawienia, stosowana jest suplementacja czynników krzepnięcia w postaci osocza (najlepiej świeżo mrożonego) lub koncentratu czynników krzepnięcia (koncentrat czynników zespołu protrombiny); istnieje też możliwość podania kwasu traneksamowego. W razie wątpliwości zawsze należy omówić przypadek z lokalnym hematologiem lub ośrodkiem zatruć. Pacjentom stosującym leczenie przeciwzakrzepowe oraz w przypadku kiedy całkowite odwrócenie działania nie jest pożądane, podaje się jedynie czynniki krzepnięcia (bez witaminy K). Okres półtrwania warfaryny wynosi 20-55 godzin. Przedawkowanie wymaga zatem dłuższej obserwacji i leczenia przy użyciu witaminy K. Tabela poniżej przedstawia sugerowane metody leczenia przedawkowania.
Sytuacja kliniczna Zmiana dawki/ inne leczenie Brak krwawienia, INR > 4 Odczekać 1 dzień. Dostosować dawkę. Brak krwawienia, INR > 6 Odczekać 1-2 dni. Dostosować dawkę. Szybko sprawdzić. Brak krwawienia, INR > 8 Rozważyć zastosowanie witaminy K, 1-2 mg dożylnie lub doustnie. Odczekać 2 dni. Sprawdzić następnego dnia. Dostosować dawkę. Niewielkie krwawienie Odczekać 1-2 dni przed podaniem warfaryny. Możliwe podanie witaminy K, jak wyżej. Silne krwawienie Szybko zredukować INR do 1,5-1,6.
Szacuje się, że 10 ml/kg świeżego mrożonego osocza redukuje INR z 7 do 4 lub z 4 do 2,2. Jedna jednostka koncentratu czynników krzepnięcia stanowi równoważnik 12(14) Jeśli działanie warfaryny może zostać zawieszone, podaje się witaminę K w dawce 5-10 mg (dożylnie) równocześnie z osoczem/ koncentratem czynnika krzepnięcia. Niższą dawkę witaminy K (2-5 mg) podaje się w sytuacji, kiedy leczenie warfaryną będzie kontynuowane. Działanie witaminy K występuje w ciągu 6-12 godzin, ze szczytowym efektem po upływie 24 godzin. Zatrucie W razie krwawienia patrz wyżej. Witamina K w dawce 10 mg, podawana 3-4 razy na dobę aż do czasu przewidywanego wyeliminowania działania warfaryny. Leczenie może trwać kilka dni.
5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE
5.1 Właściwości farmakodynamiczne
Grupa farmakoterapeutyczna: Leki przeciwzakrzepowe, Antagoniści witaminy K. Kod ATC: B01AA03.
Warfin zawiera sól sodową warfaryny, będącą syntetyczną pochodną kumaryny o działaniu przeciwzakrzepowym. Sól sodowa warfaryny jest łatwo rozpuszczalna i różni się od innych leków tej grupy tym, że może być podawana doustnie oraz pozajelitowo.
Warfaryna wywiera działanie przeciwzakrzepowe poprzez kompetycyjne blokowanie (reduktaza epoksydu witaminy K i reduktaza witaminy K) redukcji witaminy K oraz jej 2,3 epoksydu do witaminy KH 2 . Witamina KH 2
koagulacyjne (czynniki zespołu protrombiny: VII, IX i X) mogły ulec karboksylacji przez kwas gamma-glutaminowy i uzyskać aktywność koagulacyjną. Białko C i jego kofaktor białko S, naturalnie występujące inhibitory krzepnięcia zależne od witaminy K, również podlegają takiemu wpływowi. Poprzez hamowanie konwersji witaminy K produkt Warfin powoduje wytwarzanie w wątrobie oraz wydalanie częściowo karboksylowanego i dekarboksylowanego białka krzepnięcia. Okres półtrwania czynników krzepnięcia waha się od 4 do 7 godzin dla czynnika VII oraz do 50 godzin dla czynnika II. Oznacza to, że układ uzyskuje nową równowagę po kilku dniach. Skuteczne zapobieganie zakrzepicy uzyskuje się zwykle po upływie pięciu dni leczenia, a efekt terapeutyczny ustępuje w ciągu 4-5 dni po zakończeniu leczenia. Działanie przeciwzakrzepowe warfaryny może zostać zrównoważone przez mniejszą dawkę witaminy K, natomiast większe dawki mogą prowadzić do trwającej ponad tydzień oporności na warfarynę. Na działanie warfaryny mogą wpływać czynniki farmakodynamiczne oraz farmakokinetyczne, takie jak wchłanianie czy klirens metaboliczny, tj. taka sama dawka może dawać różne efekty u różnych ludzi. W indywidualnych przypadkach może wystąpić oporność wymagająca podawania dawek 5-10 razy większych od zwykłych dawek, natomiast dość znaczny odsetek pacjentów wymaga jedynie bardzo niskich dawek. Możliwy związek między zmiennością genetyczną w CYP2C9 i VKORC1, wrażliwością i odpornością warfaryny powinien zostać wzięty pod uwagę (patrz punkt 4.4).
5.2 Właściwości farmakokinetyczne
Warfin jest racemiczną mieszaniną (S)-warfaryny i (R)-warfaryny. S-warfaryna jest 2-5 razy silniejsza niż forma R pod względem działania przeciwzakrzepowego. Kinetyka warfaryny jest niezależna od dawki.
Wchłanianie Warfaryna jest szybko i całkowicie wchłaniana.
Dystrybucja Objętość dystrybucji warfaryny jest względnie mała – pozorna objętość dystrybucji wynosi 0,14 l/kg. Warfaryna w dużym stopniu wiąże się z białkami osocza; wskaźnik wiązania z białkami wynosi 98–99%.
13(14) Eliminacja Warfaryna jest niemal całkowicie wydalana po przekształceniu w nieaktywne metabolity. (R)-warfaryna jest metabolizowana przez (między innymi) CYP1A2, CYP3A4 i reduktazę karbonylową, natomiast (S)-warfaryna niemal całkowicie metabolizowana jest przy udziale polimorficznego enzymu CYP2C9. Polimorfizm CYP2C9, powodujący znaczne zróżnicowanie międzyosobnicze zdolności metabolizowania S-warfaryny, oznacza, że taka sama dawka może dawać znacznie różniące się stężenia S-warfaryny. Okres półtrwania R-warfaryny wynosi od 37 do znakowanej radioaktywnie warfaryny pokazały, że do 90% dawki doustnej znajduje się w moczu, głównie w postaci metabolitów. Po zakończeniu leczenia warfaryną stężenie protrombiny ulega normalizacji w po upływie około 4-5 dni.
Szczególne grupy pacjentów
Osoby w podeszłym wieku: Ograniczone dane wskazują na brak zależności farmakokinetyki warfaryny od wieku (patrz punkt 4.2).
Zaburzenie czynności nerek: Klirens nerkowy nie wpływa na działanie przeciwzakrzepowe warfaryny. Dlatego też nie ma konieczności zmiany dawki początkowej u pacjentów z zaburzeniem czynności nerek (patrz punkt 4.4).
Zaburzenie czynności wątroby: Zaburzenie czynności wątroby może nasilać działanie warfaryny poprzez hamowanie syntezy czynników krzepnięcia oraz zmniejszenie metabolizmu warfaryny (patrz punkty 4.2 i 4.3).
5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie
Badania na zwierzętach wykazały, że warfaryna ma działanie teratogenne. Dostępne dane z badań nieklinicznych dotyczące bezpieczeństwa stosowania nie zawierają innych istotnych dla ludzi informacji.
6. DANE FARMACEUTYCZNE
6.1 Wykaz substancji pomocniczych
laktoza jednowodna skrobia kukurydziana żelatyna magnezu stearynian indygotyna (E 132) (tabletki 3 mg) erytrozyna (E 127) (tabletki 5 mg)
6.2 Niezgodności farmaceutyczne
Nie dotyczy.
6.3 Okres ważności
6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania
Przechowywać w temperaturze poniżej 25°C. Przechowywać w oryginalnym opakowaniu.
14(14) Przechowywać słoik szczelnie zamknięty w opakowaniu zewnętrznym w celu ochrony przed światłem i wilgocią.
6.5 Rodzaj i zawartość opakowania
Biały, plastikowy słoik (z HDPE), zawierający kapsułkę pochłaniającą wilgoć, zamknięty nakrętką (z HDPE), z zabezpieczeniem gwarancyjnym. Wielkość opakowań: 30 lub 100 tabletek. Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania
Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami.
7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA
DOPUSZCZENIE DO OBROTUOrion Corporation Orionintie 1 FI-02200 Espoo Finlandia
8. NUMERY POZWOLEŃ NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
Warfin 3 mg: 12463 Warfin 5 mg: 12464
9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIAData wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 06.10.2006 Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 03.03.2009
10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU
CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO17.02.2022