Klabax 125 mg/5 ml
Clarithromycinum
Granulat do sporządzania zawiesiny doustnej 125 mg/5 ml | Clarithromycinum 125 mg/5 ml
Basics GmbH Ranbaxy Ireland Ltd., Niemcy Irlandia
Ulotka
IT/H/0720/IB/036/G (bez pierścienia) approved 27.05.2022
Ulotka dołączona do opakowania: informacja dla użytkownika
Klabax 125 mg/5 ml,
Klabax 250 mg/5 ml, Clarithromycinum
Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta. - Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. - W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. - Lek ten przepisano ściśle określonemu dziecku. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same jak u tego dziecka. - Jeśli u dziecka wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Patrz punkt 4.
Spis treści ulotki
Klarytromycyna należy do grupy antybiotyków zwanych makrolidami. Lek ten działa niszcząc pewne rodzaje bakterii wywołujące niektóre zakażenia. Klarytromycyna może być stosowana w leczeniu zakażeń bakteryjnych dróg oddechowych, gardła, zatok oraz ucha (zwłaszcza zapalenia ucha środkowego), jak również zakażeń skóry i tkanki podskórnej.
Klarytromycyna w postaci zawiesiny jest wskazana do stosowania u dzieci w wieku powyżej 6 miesięcy i młodzieży do 12 roku życia.
Nie należy podawać leku Klabax dziecku, jeżeli:
- ma uczulenie na klarytromycynę, inne antybiotyki makrolidowe, takie jak erytromycyna lub azytromycyna lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6); - występuje zbyt niskie stężenie potasu lub magnezu we krwi (hipokaliemia lub hipomagnezemia); - występują ciężkie zaburzenia wątroby połączone z zaburzeniami czynności nerek; - u pacjenta lub w jego rodzinie w przeszłości występowały zaburzenia rytmu serca (komorowe zaburzenia rytmu serca, w tym torsade de pointes) lub nieprawidłowości w elektrokardiogramie (EKG, rejestracja czynności elektrycznej serca) zwane „zespołem wydłużonego odstępu QT”; - przyjmuje: leki zwane alkaloidami sporyszu (np. ergotamina lub dihydroergotamina) w postaci tabletek lub używa inhalatorów z ergotaminą (stosowanych w leczeniu migreny); leki takie jak terfenadyna lub astemizol (stosowane w leczeniu kataru siennego lub alergii), cyzapryd lub pimozyd. Jednoczesne stosowanie tych leków może powodować ciężkie zaburzenia rytmu serca. Należy skonsultować się z lekarzem i ustalić inne leczenie; inne leki, które mogą powodować poważne zaburzenia rytmu serca; midazolam podawany doustnie (lek nasenny); tikagrelor lub ranolazynę (stosowane w zapobieganiu zawałowi serca, bólu w klatce piersiowej, dławicy piersiowej); kolchicynę (zwykle stosowaną w leczeniu dny moczanowej); lowastatynę, symwastatynę lub atorwastatynę (obniżające stężenie cholesterolu); lek zawierający lomitapid.
Jeśli którakolwiek z wyżej wymienionych sytuacji dotyczy twojego dziecka należy skonsultować się z lekarzem, który zaleci alternatywną metodę leczenia.
Podczas stosowania leku Klabax należy zachować szczególną ostrożność Jeżeli u dziecka występuje zbyt niskie stężenie magnezu we krwi (hipomagnezemia) przed podaniem leku należy skonsultować się z lekarzem.
Ostrzeżenia i środki ostrożności Należy skontaktować się z lekarzem lub farmaceutą przed podaniem leku Klabax dziecku, jeżeli:
- wystąpią zaburzenia wątroby lub nerek; - występuje oporność na inne antybiotyki, takie jak klindamycyna, linkomycyna; - występują zaburzenia serca (np. choroba serca, niewydolność serca, bardzo spowolniona czynność serca) - przyjmuje leki przeciwzakrzepowe, np. warfarynę (leki „rozrzedzające” krew). Należy często kontrolować czas protrombinowy; - podawane są leki, które mogą zaburzać słuch, np. aminoglikozydy. W razie konieczności lekarz powinien sprawdzić słuch dziecka; - przyjmuje leki obniżające stężenie cukru we krwi. Klarytromycyna może nasilać ich działanie; - ma zapalenie płuc, ponieważ bakterie (Streptococcus pneumoniae) wywołujące je mogą być oporne na klarytromycynę; - ma zapalenie gardła i nie występuje nadwrażliwość lub inne przeciwwskazania do stosowania penicylin - ma zakażenie grzybicze lub jest podatne na takie zakażenia (np. pleśniawki).
Jeżeli bakterie są oporne na erytromycynę A, mogą być również oporne na klarytromycynę.
Należy skonsultować się z lekarzem, jeśli którakolwiek z powyższych sytuacji występuje u dziecka.
Należy zaprzestać stosowania leku Klabax i skontaktować się z lekarzem, jeśli u dziecka: wystąpi ciężka biegunka w trakcie lub po zakończeniu stosowania leku Klabax. Należy unikać leków hamujących perystaltykę (ruch robaczkowy jelit), takich jak leki stosowane w leczeniu biegunki. wystąpi zażółcenie skóry (żółtaczka), podrażnienie skóry, ciemna barwa moczu, bolesność brzucha lub brak łaknienia. Takie objawy mogą świadczyć o zaburzeniach czynności wątroby u dziecka. wystąpi inne zakażenie.
Lek Klabax a inne leki Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez dziecko obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które będą podawane.
Należy zaprzestać stosowania leku Klabax u dziecka i skontaktować się z lekarzem, jeżeli otrzymuje ono którykolwiek z następujących leków: - astemizol lub terfenadynę (stosowane w katarze siennym lub alergii); - cyzapryd (zlecany w zaburzeniach żołądkowych); - pimozyd (przepisywany w zaburzeniach psychicznych); - ergotaminę i dihydroergotaminę (podawane w leczeniu migreny); - tikagrelor lub ranolazynę (stosowane w zapobieganiu zawałowi serca, bólu w klatce piersiowej, dławicy piersiowej); - kolchicynę (zwykle stosowaną w leczeniu dny moczanowej); - lowastatynę, symwastatynę lub atorwastatynę (obniżające stężenie cholesterolu we krwi).
Patrz również podpunkt „Nie należy podawać leku Klabax dziecku, jeżeli”
Lekarz może uznać za konieczne kontrolowanie parametrów krwi lub działania leku, dostosować dawkę lub przerwać (na jakiś czas) leczenie, jeżeli Klabax jest stosowany w tym samym czasie, co leki zawierające którąkolwiek z poniższych substancji: - digoksynę (w niewydolności serca); - chinidynę lub dyzopiramid (przyjmowane w zaburzeniach rytmu serca); - midazolam podawany dożylnie lub w postaci roztworu do stosowania w jamie ustnej (lek uspokajający/nasenny); - triazolam (lek nasenny); - alprazolam (przepisywany w stanach lękowych); - werapamil, diltiazem lub amlodypinę (leki obniżające ciśnienie krwi); - tolterodynę (stosowaną w leczeniu nietrzymania moczu); - ziele dziurawca (preparat ziołowy stosowany w depresji); - cyklosporynę, takrolimus lub syrolimus (pomagają w zapobieganiu odrzucenia przeszczepionego narządu); - teofilinę (podawaną w trudnościach w oddychaniu, takich jak astma); - etrawirynę, efawirenz, rytonawir, zydowudynę, newirapinę, atazanawir lub sakwinawir (leki przeciwwirusowe stosowane w leczeniu zakażenia HIV); - ryfampicynę, ryfabutynę lub ryfapentynę (antybiotyki stosowane w leczeniu pewnych zakażeń bakteryjnych); - flukonazol, itrakonazol (leki przeciwgrzybicze); - doustne leki przeciwzakrzepowe, takie jak warfaryna lub jakikolwiek inny lek przeciwzakrzepowy, np. dabigatran, rywaroksaban, apiksaban (leki „rozrzedzające” krew). Należy często kontrolować czas protrombinowy u dziecka. - rozuwastatynę (lek obniżający stężenie cholesterolu). Statyny mogą powodować rabdomiolizę (rozpad tkanki mięśniowej, co może doprowadzić do uszkodzenia nerek). Objawy miopatii (ból mięśni lub osłabienie mięśni) powinny być monitorowane. - fenytoinę, karbamazepinę, walproinian lub fenobarbital (stosowane w padaczce); - insulinę lub inne leki przeciwcukrzycowe, np. repaglinid, nateglinid (leki obniżające stężenie glukozy we krwi); - gliklazyd lub glimepiryd (pochodne sulfonylomocznika stosowane w leczeniu cukrzycy typu II); - syldenafil, tadalafil i wardenafil (stosowane w impotencji u dorosłych mężczyzn lub leczeniu nadciśnienia płucnego); - cylostazol (w zaburzeniach krążenia); - metyloprednizolon (steryd); - winblastynę (w leczeniu nowotworów); - kwetiapinę lub inne leki przeciwpsychotyczne; - inne leki makrolidowe; - linkomycynę lub klindamycynę (antybiotyki z grupy linkozamidów); - hydroksychlorochinę lub chlorochinę (leki stosowane w leczeniu chorób autoimmunologicznych).
Lekarz podejmie decyzję, co jest odpowiednie dla dziecka i może zalecić dalsze stosowanie leku Klabax.
Jeśli pacjentka przyjmuje doustne środki antykoncepcyjne i wystąpi biegunka lub wymioty należy skontaktować się z lekarzem, ponieważ mogą być potrzebne inne metody zapobiegania ciąży (np. prezerwatywy).
Stosowanie leku Klabax z jedzeniem i piciem Klabax może być stosowany niezależnie od przyjmowania pokarmu.
Ciąża i karmienie piersią Bezpieczeństwo stosowania klarytromycyny w okresie ciąży i karmienia piersią nie jest znane i zazwyczaj lek nie jest podawany w okresie ciąży i karmienia piersią, chyba, że jego stosowanie zostanie uznane za konieczne. Jeżeli pacjentka jest w wieku rozrodczym, w razie stwierdzenia lub podejrzenia ciąży przed przyjęciem tego leku należy poradzić się lekarza.
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn Klarytromycyna może powodować zawroty głowy, w tym pochodzenia błędnikowego, splątanie i dezorientację. Może to mieć wpływ na prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn. Przed prowadzeniem pojazdów, obsługiwaniem maszyn lub zaangażowaniem się w jakąkolwiek inną czynność, która może być niebezpieczna w razie niezachowania czujności należy upewnić się jak pacjent reaguje na klarytromycynę.
Klabax zawiera sacharozę. Jeżeli stwierdzono wcześniej u dziecka nietolerancję niektórych cukrów, należy skontaktować się z lekarzem przed przyjęciem leku.
Klabax zawiera również aspartam, który jest źródłem fenyloalaniny. Lek może być szkodliwy dla pacjentów z fenyloketonurią.
Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
Nie należy podawać więcej leku niż zalecił lekarz. W przypadku wątpliwości przed podaniem klarytromycyny należy skontaktować się z lekarzem lub farmaceutą .
Dawka klarytromycyny zależy od masy ciała dziecka i zazwyczaj stosuje się około 7,5 mg na każdy kilogram masy ciała, dwa razy na dobę, zwykle rano i wieczorem. Zawiesinę można podawać niezależnie od posiłków.
Lek ten zazwyczaj jest podawany przez 5 do 10 dni. Lekarz zaleci jak długo należy podawać klarytromycynę.
Do opakowania leku Klabax dołączona jest łyżeczka oraz strzykawka (pipeta), aby ułatwić dozowanie odpowiedniej ilości leku. Lekarz lub farmaceuta doradzi, czy lepiej stosować łyżeczkę czy pipetę w celu podania odpowiedniej dawki. Należy upewnić się, że jest to zrozumiałe przed podaniem zawiesiny.
Zwykle stosowane dawki leku Klabax o mocy 125 mg/5 ml przedstawiono w tabeli poniżej:
Masa ciała (kg) Przybliżony wiek (w latach) Dawka w mililitrach zawiesiny (dwa razy na dobę) podawanej za pomocą strzykawki (pipety) Liczba pięciomililitrowych łyżeczek do podania dwa razy na dobę
Zwykle stosowane dawki leku Klabax o mocy 250 mg/5 ml przedstawiono w tabeli poniżej:
Masa ciała (kg) Przybliżony wiek (w latach) Dawka w mililitrach zawiesiny (dwa razy na dobę) podawanej za pomocą strzykawki (pipety) Liczba pięciomililitrowych łyżeczek do podania dwa razy na dobę
Dla dzieci ważących mniej niż 8 kg lekarz zaleci odpowiednią dawkę.
W leczeniu ciężkich zakażeń stosowano do 500 mg klarytromycyny dwa razy na dobę.
Jeżeli u dziecka występują zaburzenia czynności nerek lub wątroby łagodne do umiarkowanych, lekarz może przepisać mniejszą dawkę.
Przygotowanie zawiesiny
Butelka o pojemności 60 ml Należy wstrząsnąć butelkę z granulatem. Odmierzyć 34 ml przegotowanej, ostudzonej wody. Do suchej substancji w butelce dodać część wody, silnie wstrząsnąć. Dodać resztę wody i silnie wstrząsnąć, aż do uzyskania zawiesiny.
Butelka o pojemności 100 ml Należy wstrząsnąć butelkę z granulatem. Odmierzyć 55 ml przegotowanej, ostudzonej wody. Do suchej substancji w butelce dodać część wody, silnie wstrząsnąć. Dodać resztę wody i silnie wstrząsnąć, aż do uzyskania zawiesiny.
Do opakowania leku Klabax dołączona jest łyżeczka lub strzykawka (pipeta). Stosując strzykawkę należy postępować ściśle według poniższych instrukcji. Po użyciu łyżeczki lub strzykawki należy je umyć w ciepłej wodzie z płynem do mycia naczyń, a następnie dobrze opłukać.
Klarytromycyna w zawiesinie pozostawia gorzki posmak. Należy wypić sok lub wodę tuż po przyjęciu leku by temu zapobiec.
Podawanie leku.
Podawanie wody lub soku po przyjęciu leku.
W przypadku wrażenia, że działanie leku jest za mocne lub za słabe, należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Klabax Jeżeli dziecko przypadkowo zażyje dodatkową dawkę leku należy niezwłocznie zwrócić się do lekarza lub udać się do najbliższego szpitalnego oddziału pomocy doraźnej. Należy zabrać ze sobą ulotkę lub butelkę zawiesiny i pokazać ją lekarzowi, aby wiedział jaki lek przyjęło dziecko. Przedawkowanie klarytromycyny może spowodować wymioty i bóle brzucha.
Pominięcie zastosowania leku Klabax Należy podać lek natychmiast po zauważeniu tego faktu. Jeśli zbliża się czas podania leku, należy podać tylko kolejną dawkę o stałej porze. Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętych dawek.
Przerwanie stosowania leku Klabax Nie należy przerywać podawania leku zanim zaleci to lekarz, nawet jeśli dziecko poczuje się lepiej, ponieważ może nastąpić nawrót objawów.
W razie wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
Jak każdy lek, klarytromycyna może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Bardzo ciężkie działania niepożądane Należy zaprzestać stosowania leku i natychmiast skontaktować się z lekarzem lub udać się do najbliższego szpitalnego oddziału pomocy doraźnej, jeśli wystąpi którekolwiek z następujących działań niepożądanych.
Niezbyt częste działania niepożądane (mogą wystąpić u 1 na 100 pacjentów): - nagła duszność, trudności w oddychaniu, obrzęk powiek, twarzy lub warg, wysypka lub świąd. Mogą być to objawy reakcji alergicznej.
Nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych): - jeśli u pacjenta wystąpi ciężka reakcja skórna: czerwona, łuszcząca się wysypka z guzkami pod skórą i pęcherzami (osutka krostkowa), należy natychmiast skontaktować się z lekarzem. - ciężkie objawy wysypki skórnej, w tym rumień, temperatura, pęcherze lub owrzodzenie (zespół Stevensa-Johnsona), ciężka wysypka w tym zaczerwienienie, łuszczenie się i swędzenie skóry przypominające ciężkie oparzenie (martwica toksyczna naskórka); - ciężka lub przedłużająca się biegunka, która może być z krwią lub śluzem. Biegunka może pojawić się po zakończeniu stosowania klarytromycyny (patrz również: „Ostrzeżenia i środki ostrożności”); - wysypka, gorączka, nieprawidłowe wyniki badań krwi, stan zapalny narządów wewnętrznych. To mogą być objawy reakcji polekowej z eozynofilią i objawami narządowymi (DRESS); - żółtaczka (zażółcenie skóry lub białkówek oczu), podrażnienie skóry, jasne stolce, ciemna barwa moczu, bolesność brzucha, utrata łaknienia. Takie objawy mogą świadczyć o zaburzeniach czynności wątroby u dziecka.
Należy natychmiast skontaktować się z lekarzem lub udać się do najbliższego szpitalnego oddziału pomocy doraźnej jeśli wystąpi którykolwiek z następujących objawów:
Częste działania niepożądane (mogą wystąpić u 1 na 10 pacjentów): - nieprawidłowe wyniki badań czynności wątroby.
Niezbyt częste działania niepożądane (mogą wystąpić u 1 na 100 pacjentów): - zawał serca, niebezpiecznie szybkie bicie serca, zmiany w obrazie EKG, dodatkowe uderzenia serca, kołatanie serca; - skrzepy krwi w płucach powodujące bóle w klatce piersiowej oraz duszność.
Nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych): - zmiany rytmu serca (określane jako torsade de pointes), przyspieszone bicie serca (tachykardia); - zapalenie trzustki (silny ból w górnej części brzucha promieniujący do pleców z nudnościami i wymiotami); - zapalenie nerek (obecność krwi w moczu, gorączka i ból pleców); - hipoglikemia (nieprawidłowo niskie stężenie cukru we krwi objawiające się uczuciem głodu, poceniem się, zawrotami głowy, kołataniem serca) w szczególności po przyjęciu leków przeciwcukrzycowych; - osłabienie mięśni, zwłaszcza tkliwość lub ból, jeśli w tym samym czasie dziecko źle się czuje lub ma wysoką temperaturę - może być to spowodowane przez rozpad mięśni (rabdomiolizę), który może prowadzić do zaburzeń nerek.
Są to poważne działania niepożądane, dziecko może potrzebować opieki medycznej.
Inne działania niepożądane Należy natychmiast poinformować lekarza w razie zauważenia u dziecka następujących działań niepożądanych:
Częste działania niepożądane (mogą wystąpić u 1 na 10 pacjentów): - wysypka; - nadmierne pocenie się; - rozszerzenie naczyń krwionośnych; - bezsenność; - ból głowy; - nudności (uczucie mdłości), wymioty, ból brzucha, niestrawność, biegunka; - zmiany odczuwania smaku (na przykład metaliczny lub gorzki smak).
Niezbyt częste działania niepożądane (mogą wystąpić u 1 na 100 pacjentów): - zapalenie skóry z pęcherzami, świąd, wysypka i pokrzywka, wysypka w postaci czerwonych plam na skórze pokrytych małymi zlewającymi się grudkami (wysypka grudkowo-plamista); - cholestaza (zastój żółci); - gorąca, wrażliwa lub zaczerwieniona skóra, czasem z gorączką i dreszczami (zapalenie tkanki łącznej); - nudności (o nasileniu łagodnym do intensywnych), wymioty, skurcze, biegunka. Objawy te mogą być spowodowane zapaleniem żołądka i jelit, zwykle wywołanym przez wirusy; - częste zakażenia, np. gorączka, silne dreszcze, ból gardła lub owrzodzenie jamy ustnej. Objawy te mogą być spowodowane niską liczbą białych krwinek. - zwiększenie liczby białych krwinek, zwiększenie liczby płytek krwi; - podwyższenie stężenia azotu mocznikowego lub kreatyniny (produkty przemiany materii) we krwi; - zmiany stężenia albumin, globulin i różnych enzymów we krwi (fosfatazy alkalicznej, dehydrogenazy mleczanowej); - utrata przytomności, niekontrolowane skurcze, szarpnięcia lub nagłe ruchy, senność, drżenia lub dygotanie; - duszność, świszczący oddech, kaszel czasem wywołany przez wysiłek fizyczny oraz uczucie ucisku w klatce piersiowej (astma); - uczucie wirowania, zaburzenia słuchu, dzwonienie w uszach (szumy uszne); - zapalenie przełyku, zapalenie żołądka, stan zapalny jamy ustnej lub języka; - uczucie pieczenia w klatce piersiowej przemieszczające się w kierunku gardła (zgaga); - zaparcia, suchość w ustach, wiatry, wzdęcia, odbijanie się; - ból w odbytnicy; - gorączka, uczucie osłabienia, ból w klatce piersiowej, dreszcze, zmęczenie, ból mięśni, sztywność mięśni, skurcze mięśni, utrata masy mięśniowej; - zmniejszenie łaknienia, utrata apetytu (anoreksja); - pogorszenie objawów miastenii (choroby, w której mięśnie są osłabione i łatwo się męczą) - lęk, nerwowość, zawroty głowy, krzyki; - ogólne złe samopoczucie; - zakażenia pochwy; - pleśniawki (zakażenie grzybicze); - krwawienie z nosa; - zmniejszenie liczby granulocytów obojętnochłonnych.
Nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych): - zapalenie jelita - nieprawidłowa barwa moczu; - bakteryjne zakażenia skóry (róża); - ciężkie zaburzenia pracy nerek (niewydolność nerek); - głuchota; - drgawki; - zmniejszenie liczby płytek krwi, co zwiększa ryzyko krwawień lub tworzenia siniaków; - krwawienie; - drętwienie i mrowienie ramion i nóg (parestezje); - przebarwienia zębów; - ból lub osłabienie mięśni (miopatia); - utrata odczuwania smaku (ageuzja), odbarwienie języka; - niemożność odczuwania zapachów, zmiana odczuwania zapachu; - trądzik; - depresja, omamy, nietypowe myśli (psychoza), pacjent nie wie, gdzie jest (dezorientacja), uczucie bycia poza ciałem (depersonalizacja), koszmary senne, splątanie; - wydłużenie krwawienia i czasu krzepnięcia krwi.
Zgłaszanie działań niepożądanych Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie, lub pielęgniarce. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych: Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, tel.: 22 49-21-301, fax: 22 49-21-309, Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl. Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu. Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.
Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
Nie należy stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na opakowaniu. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.
Granulat Nie ma specjalnych zaleceń.
Zawiesina Przechowywać w temperaturze do 25C. Nie przechowywać w lodówce, ani nie zamrażać. Przechowywać w szczelnie zamkniętej butelce. Po 14 dniach należy wyrzucić niewykorzystaną część lub zwrócić ją farmaceucie.
Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji lub domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę co zrobić z lekami, których się już nie potrzebuje. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.
Co zawiera lek Klabax
oraz substancje pomocnicze: celuloza mikrokrystaliczna, hypromeloza 5 cps, hydroksypropyloceluloza L, kroskarmeloza sodowa, kwas alginowy, kopolimer (1:1) kwasu metakrylowego i etylu akrylanu, makrogol 1500, talk, karbomer (Carbopol 974 P), krzemionka koloidalna bezwodna, sacharoza, aspartam (E951), guma ksantan, sodu cytrynian, sodu benzoesan (E211), tytanu dwutlenek (E171), aromat mięty pieprzowej 517, aromat Tutti Frutti 051880 AP0551, sodu chlorek.
Jak wygląda lek Klabax i co zawiera opakowanie Lek Klabax to biały lub białawy granulowany proszek po rozcieńczeniu z wodą tworzący białą lub białawą zawiesinę. Powstała zawiesina ma owocowy aromat.
Opakowania Butelki 60 lub 100 ml z dołączoną strzykawką (pipetą) i łyżeczką.
Podmiot odpowiedzialny i wytwórca
Podmiot odpowiedzialny: Ranbaxy (Poland) Sp. z o.o. ul. Kubickiego 11 02-954 Warszawa
Wytwórca: Sun Pharmaceutical Industries Europe B.V. Polarisavenue 87, 2132 JH, Hoofdoorp, Holandia
Kabay János u. 29 H-4440 Tiszavasvári Węgry
Terapia S.A. Str. Fabricii nr. 124, Rumunia
Data ostatniej aktualizacji ulotki: 27.05.2022
IT/H/0720/IB/036/G (z pierścieniem) approved 27.05.2022
Ulotka dołączona do opakowania: informacja dla użytkownika
Klabax 125 mg/5 ml,
Klabax 250 mg/5 ml, Clarithromycinum
Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta. - Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. - W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. - Lek ten przepisano ściśle określonemu dziecku. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same jak u tego dziecka. - Jeśli u dziecka wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Patrz punkt 4.
Spis treści ulotki
Klarytromycyna należy do grupy antybiotyków zwanych makrolidami. Lek ten działa niszcząc pewne rodzaje bakterii wywołujące niektóre zakażenia. Klarytromycyna może być stosowana w leczeniu zakażeń bakteryjnych dróg oddechowych, gardła, zatok oraz ucha (zwłaszcza zapalenia ucha środkowego), jak również zakażeń skóry i tkanki podskórnej.
Klarytromycyna w postaci zawiesiny jest wskazana do stosowania u dzieci w wieku powyżej 6 miesięcy i młodzieży do 12 roku życia.
Nie należy podawać leku Klabax dziecku, jeżeli:
- ma uczulenie na klarytromycynę, inne antybiotyki makrolidowe, takie jak erytromycyna lub azytromycyna lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6); - występuje zbyt niskie stężenie potasu lub magnezu we krwi (hipokaliemia lub hipomagnezemia); - występują ciężkie zaburzenia wątroby połączone z zaburzeniami czynności nerek; - u pacjenta lub w jego rodzinie w przeszłości występowały zaburzenia rytmu serca (komorowe zaburzenia rytmu serca, w tym torsade de pointes) lub nieprawidłowości w elektrokardiogramie (EKG, rejestracja czynności elektrycznej serca) zwane „zespołem wydłużonego odstępu QT”; - przyjmuje: leki zwane alkaloidami sporyszu (np. ergotamina lub dihydroergotamina) w postaci tabletek lub używa inhalatorów z ergotaminą (stosowanych w leczeniu migreny); leki takie jak terfenadyna lub astemizol (stosowane w leczeniu kataru siennego lub alergii), cyzapryd lub pimozyd. Jednoczesne stosowanie tych leków może powodować ciężkie zaburzenia rytmu serca. Należy skonsultować się z lekarzem i ustalić inne leczenie; inne leki, które mogą powodować poważne zaburzenia rytmu serca; midazolam podawany doustnie (lek nasenny); tikagrelor lub ranolazynę (stosowane w zapobieganiu zawałowi serca, bólu w klatce piersiowej, dławicy piersiowej); kolchicynę (zwykle stosowaną w leczeniu dny moczanowej); lowastatynę, symwastatynę lub atorwastatynę (obniżające stężenie cholesterolu); lek zawierający lomitapid.
Jeśli którakolwiek z wyżej wymienionych sytuacji dotyczy twojego dziecka należy skonsultować się z lekarzem, który zaleci alternatywną metodę leczenia.
Podczas stosowania leku Klabax należy zachować szczególną ostrożność Jeżeli u dziecka występuje zbyt niskie stężenie magnezu we krwi (hipomagnezemia) przed podaniem leku należy skonsultować się z lekarzem.
Ostrzeżenia i środki ostrożności Należy skontaktować się z lekarzem lub farmaceutą przed podaniem leku Klabax dziecku, jeżeli:
- wystąpią zaburzenia wątroby lub nerek; - występuje oporność na inne antybiotyki, takie jak klindamycyna, linkomycyna; - występują zaburzenia serca (np. choroba serca, niewydolność serca, bardzo spowolniona czynność serca) - przyjmuje leki przeciwzakrzepowe, np. warfarynę (leki „rozrzedzające” krew). Należy często kontrolować czas protrombinowy; - podawane są leki, które mogą zaburzać słuch, np. aminoglikozydy. W razie konieczności lekarz powinien sprawdzić słuch dziecka; - przyjmuje leki obniżające stężenie cukru we krwi. Klarytromycyna może nasilać ich działanie; - ma zapalenie płuc, ponieważ bakterie (Streptococcus pneumoniae) wywołujące je mogą być oporne na klarytromycynę; - ma zapalenie gardła i nie występuje nadwrażliwość lub inne przeciwwskazania do stosowania penicylin - ma zakażenie grzybicze lub jest podatne na takie zakażenia (np. pleśniawki).
Jeżeli bakterie są oporne na erytromycynę A, mogą być również oporne na klarytromycynę.
Należy skonsultować się z lekarzem, jeśli którakolwiek z powyższych sytuacji występuje u dziecka.
Należy zaprzestać stosowania leku Klabax i skontaktować się z lekarzem, jeśli u dziecka: wystąpi ciężka biegunka w trakcie lub po zakończeniu stosowania leku Klabax. Należy unikać leków hamujących perystaltykę (ruch robaczkowy jelit), takich jak leki stosowane w leczeniu biegunki. wystąpi zażółcenie skóry (żółtaczka), podrażnienie skóry, ciemna barwa moczu, bolesność brzucha lub brak łaknienia. Takie objawy mogą świadczyć o zaburzeniach czynności wątroby u dziecka. wystąpi inne zakażenie.
Lek Klabax a inne leki Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez dziecko obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które będą podawane.
Należy zaprzestać stosowania leku Klabax u dziecka i skontaktować się z lekarzem, jeżeli otrzymuje ono którykolwiek z następujących leków: - astemizol lub terfenadynę (stosowane w katarze siennym lub alergii); - cyzapryd (zlecany w zaburzeniach żołądkowych); - pimozyd (przepisywany w zaburzeniach psychicznych); - ergotaminę i dihydroergotaminę (podawane w leczeniu migreny); - tikagrelor lub ranolazynę (stosowane w zapobieganiu zawałowi serca, bólu w klatce piersiowej, dławicy piersiowej); - kolchicynę (zwykle stosowaną w leczeniu dny moczanowej); - lowastatynę, symwastatynę lub atorwastatynę (obniżające stężenie cholesterolu we krwi).
Patrz również podpunkt „Nie należy podawać leku Klabax dziecku, jeżeli”
Lekarz może uznać za konieczne kontrolowanie parametrów krwi lub działania leku, dostosować dawkę lub przerwać (na jakiś czas) leczenie, jeżeli Klabax jest stosowany w tym samym czasie, co leki zawierające którąkolwiek z poniższych substancji: - digoksynę (w niewydolności serca); - chinidynę lub dyzopiramid (przyjmowane w zaburzeniach rytmu serca); - midazolam podawany dożylnie lub w postaci roztworu do stosowania w jamie ustnej (lek uspokajający/nasenny); - triazolam (lek nasenny); - alprazolam (przepisywany w stanach lękowych); - werapamil, diltiazem lub amlodypinę (leki obniżające ciśnienie krwi); - tolterodynę (stosowaną w leczeniu nietrzymania moczu); - ziele dziurawca (preparat ziołowy stosowany w depresji); - cyklosporynę, takrolimus lub syrolimus (pomagają w zapobieganiu odrzucenia przeszczepionego narządu); - teofilinę (podawaną w trudnościach w oddychaniu, takich jak astma); - etrawirynę, efawirenz, rytonawir, zydowudynę, newirapinę, atazanawir lub sakwinawir (leki przeciwwirusowe stosowane w leczeniu zakażenia HIV); - ryfampicynę, ryfabutynę lub ryfapentynę (antybiotyki stosowane w leczeniu pewnych zakażeń bakteryjnych); - flukonazol, itrakonazol (leki przeciwgrzybicze); - doustne leki przeciwzakrzepowe, takie jak warfaryna lub jakikolwiek inny lek przeciwzakrzepowy, np. dabigatran, rywaroksaban, apiksaban (leki „rozrzedzające” krew). Należy często kontrolować czas protrombinowy u dziecka. - rozuwastatynę (lek obniżający stężenie cholesterolu). Statyny mogą powodować rabdomiolizę (rozpad tkanki mięśniowej, co może doprowadzić do uszkodzenia nerek). Objawy miopatii (ból mięśni lub osłabienie mięśni) powinny być monitorowane. - fenytoinę, karbamazepinę, walproinian lub fenobarbital (stosowane w padaczce); - insulinę lub inne leki przeciwcukrzycowe, np. repaglinid, nateglinid (leki obniżające stężenie glukozy we krwi); - gliklazyd lub glimepiryd (pochodne sulfonylomocznika stosowane w leczeniu cukrzycy typu II); - syldenafil, tadalafil i wardenafil (stosowane w impotencji u dorosłych mężczyzn lub leczeniu nadciśnienia płucnego); - cylostazol (w zaburzeniach krążenia); - metyloprednizolon (steryd); - winblastynę (w leczeniu nowotworów); - kwetiapinę lub inne leki przeciwpsychotyczne; - inne leki makrolidowe; - linkomycynę lub klindamycynę (antybiotyki z grupy linkozamidów). - hydroksychlorochinę lub chlorochinę (leki stosowane w leczeniu chorób autoimmunologicznych).
Lekarz podejmie decyzję, co jest odpowiednie dla dziecka i może zalecić dalsze stosowanie leku Klabax.
Jeśli pacjentka przyjmuje doustne środki antykoncepcyjne i wystąpi biegunka lub wymioty należy skontaktować się z lekarzem, ponieważ mogą być potrzebne inne metody zapobiegania ciąży (np. prezerwatywy).
Stosowanie leku Klabax z jedzeniem i piciem Klabax może być stosowany niezależnie od przyjmowania pokarmu.
Ciąża i karmienie piersią Bezpieczeństwo stosowania klarytromycyny w okresie ciąży i karmienia piersią nie jest znane i zazwyczaj lek nie jest podawany w okresie ciąży i karmienia piersią, chyba, że jego stosowanie zostanie uznane za konieczne. Jeżeli pacjentka jest w wieku rozrodczym, w razie stwierdzenia lub podejrzenia ciąży przed przyjęciem tego leku należy poradzić się lekarza.
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn Klarytromycyna może powodować zawroty głowy, w tym pochodzenia błędnikowego, splątanie i dezorientację. Może to mieć wpływ na prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn. Przed prowadzeniem pojazdów, obsługiwaniem maszyn lub zaangażowaniem się w jakąkolwiek inną czynność, która może być niebezpieczna w razie niezachowania czujności należy upewnić się jak pacjent reaguje na klarytromycynę.
Klabax zawiera sacharozę. Jeżeli stwierdzono wcześniej u dziecka nietolerancję niektórych cukrów, należy skontaktować się z lekarzem przed przyjęciem leku.
Klabax zawiera również aspartam, który jest źródłem fenyloalaniny. Lek może być szkodliwy dla pacjentów z fenyloketonurią.
Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
Nie należy podawać więcej leku niż zalecił lekarz. W przypadku wątpliwości przed podaniem klarytromycyny należy skontaktować się z lekarzem lub farmaceutą .
Dawka klarytromycyny zależy od masy ciała dziecka i zazwyczaj stosuje się około 7,5 mg na każdy kilogram masy ciała, dwa razy na dobę, zwykle rano i wieczorem. Zawiesinę można podawać niezależnie od posiłków.
Lek ten zazwyczaj jest podawany przez 5 do 10 dni. Lekarz zaleci jak długo należy podawać klarytromycynę.
Do opakowania leku Klabax dołączona jest łyżeczka oraz strzykawka (pipeta), aby ułatwić dozowanie odpowiedniej ilości leku. Lekarz lub farmaceuta doradzi, czy lepiej stosować łyżeczkę czy pipetę w celu podania odpowiedniej dawki. Należy upewnić się, że jest to zrozumiałe przed podaniem zawiesiny.
Zwykle stosowane dawki leku Klabax o mocy 125 mg/5 ml przedstawiono w tabeli poniżej:
Masa ciała (kg) Przybliżony wiek (w latach) Dawka w mililitrach zawiesiny (dwa razy na dobę) podawanej za pomocą strzykawki (pipety) Liczba pięciomililitrowych łyżeczek do podania dwa razy na dobę
Zwykle stosowane dawki leku Klabax o mocy 250 mg/5 ml przedstawiono w tabeli poniżej:
Masa ciała (kg) Przybliżony wiek (w latach) Dawka w mililitrach zawiesiny (dwa razy na dobę) podawanej za pomocą strzykawki (pipety) Liczba pięciomililitrowych łyżeczek do podania dwa razy na dobę
Dla dzieci ważących mniej niż 8 kg lekarz zaleci odpowiednią dawkę.
W leczeniu ciężkich zakażeń stosowano do 500 mg klarytromycyny dwa razy na dobę.
Jeżeli u dziecka występują zaburzenia czynności nerek lub wątroby łagodne do umiarkowanych, lekarz może przepisać mniejszą dawkę.
Przygotowanie zawiesiny
Dodać przegotowanej, ostudzonej wody do poziomu pierścienia na butelce i silnie wstrząsnąć, aby powstała zawiesina. Należy sprawdzić, czy poziom zawiesiny jest taki sam jak oznaczony na butelce, jeżeli nie, należy uzupełnić wodą do poziomu pierścienia i jeszcze raz silnie wstrząsnąć.
Do opakowania leku Klabax dołączona jest łyżeczka lub strzykawka (pipeta). Stosując strzykawkę należy postępować ściśle według poniższych instrukcji. Po użyciu łyżeczki lub strzykawki należy je umyć w ciepłej wodzie z płynem do mycia naczyń, a następnie dobrze opłukać.
Klarytromycyna w zawiesinie pozostawia gorzki posmak. Należy wypić sok lub wodę tuż po przyjęciu leku by temu zapobiec.
Podawanie leku.
Podawanie wody lub soku po przyjęciu leku.
W przypadku wrażenia, że działanie leku jest za mocne lub za słabe, należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Klabax Jeżeli dziecko przypadkowo zażyje dodatkową dawkę leku należy niezwłocznie zwrócić się do lekarza lub udać się do najbliższego szpitalnego oddziału pomocy doraźnej. Należy zabrać ze sobą ulotkę lub butelkę zawiesiny i pokazać ją lekarzowi, aby wiedział jaki lek przyjęło dziecko. Przedawkowanie klarytromycyny może spowodować wymioty i bóle brzucha.
Pominięcie zastosowania leku Klabax Należy podać lek natychmiast po zauważeniu tego faktu. Jeśli zbliża się czas podania leku, należy podać tylko kolejną dawkę o stałej porze. Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętych dawek.
Przerwanie stosowania leku Klabax Nie należy przerywać podawania leku zanim zaleci to lekarz, nawet jeśli dziecko poczuje się lepiej, ponieważ może nastąpić nawrót objawów.
W razie wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
Jak każdy lek, klarytromycyna może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Bardzo ciężkie działania niepożądane Należy zaprzestać stosowania leku i natychmiast skontaktować się z lekarzem lub udać się do najbliższego szpitalnego oddziału pomocy doraźnej, jeśli wystąpi którekolwiek z następujących działań niepożądanych.
Niezbyt częste działania niepożądane (mogą wystąpić u 1 na 100 pacjentów): - nagła duszność, trudności w oddychaniu, obrzęk powiek, twarzy lub warg, wysypka lub świąd. Mogą być to objawy reakcji alergicznej.
Nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych): - jeśli u pacjenta wystąpi ciężka reakcja skórna: czerwona, łuszcząca się wysypka z guzkami pod skórą i pęcherzami (osutka krostkowa), należy natychmiast skontaktować się z lekarzem. - ciężkie objawy wysypki skórnej, w tym rumień, temperatura, pęcherze lub owrzodzenie (zespół Stevensa-Johnsona), ciężka wysypka w tym zaczerwienienie, łuszczenie się i swędzenie skóry przypominające ciężkie oparzenie (martwica toksyczna naskórka); - ciężka lub przedłużająca się biegunka, która może być z krwią lub śluzem. Biegunka może pojawić się po zakończeniu stosowania klarytromycyny (patrz również: „Ostrzeżenia i środki ostrożności”); - wysypka, gorączka, nieprawidłowe wyniki badań krwi, stan zapalny narządów wewnętrznych. To mogą być objawy reakcji polekowej z eozynofilią i objawami narządowymi (DRESS); - żółtaczka (zażółcenie skóry lub białkówek oczu), podrażnienie skóry, jasne stolce, ciemna barwa moczu, bolesność brzucha, utrata łaknienia. Takie objawy mogą świadczyć o zaburzeniach czynności wątroby u dziecka.
Należy natychmiast skontaktować się z lekarzem lub udać się do najbliższego szpitalnego oddziału pomocy doraźnej jeśli wystąpi którykolwiek z następujących objawów:
Częste działania niepożądane (mogą wystąpić u 1 na 10 pacjentów): - nieprawidłowe wyniki badań czynności wątroby.
Niezbyt częste działania niepożądane (mogą wystąpić u 1 na 100 pacjentów): - zawał serca, niebezpiecznie szybkie bicie serca, zmiany w obrazie EKG, dodatkowe uderzenia serca, kołatanie serca; - skrzepy krwi w płucach powodujące bóle w klatce piersiowej oraz duszność.
Nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych): - zmiany rytmu serca (określane jako torsade de pointes), przyspieszone bicie serca (tachykardia); - zapalenie trzustki (silny ból w górnej części brzucha promieniujący do pleców z nudnościami i wymiotami); - zapalenie nerek (obecność krwi w moczu, gorączka i ból pleców); - hipoglikemia (nieprawidłowo niskie stężenie cukru we krwi objawiające się uczuciem głodu, poceniem się, zawrotami głowy, kołataniem serca) w szczególności po przyjęciu leków przeciwcukrzycowych; - osłabienie mięśni, zwłaszcza tkliwość lub ból, jeśli w tym samym czasie dziecko źle się czuje lub ma wysoką temperaturę - może być to spowodowane przez rozpad mięśni (rabdomiolizę), który może prowadzić do zaburzeń nerek.
Są to poważne działania niepożądane, dziecko może potrzebować opieki medycznej.
Inne działania niepożądane Należy natychmiast poinformować lekarza w razie zauważenia u dziecka następujących działań niepożądanych:
Częste działania niepożądane (mogą wystąpić u 1 na 10 pacjentów): - wysypka; - nadmierne pocenie się; - rozszerzenie naczyń krwionośnych; - bezsenność; - ból głowy; - nudności (uczucie mdłości), wymioty, ból brzucha, niestrawność, biegunka; - zmiany odczuwania smaku (na przykład metaliczny lub gorzki smak).
Niezbyt częste działania niepożądane (mogą wystąpić u 1 na 100 pacjentów): - zapalenie skóry z pęcherzami, świąd, wysypka i pokrzywka, wysypka w postaci czerwonych plam na skórze pokrytych małymi zlewającymi się grudkami (wysypka grudkowo-plamista); - cholestaza (zastój żółci); - gorąca, wrażliwa lub zaczerwieniona skóra, czasem z gorączką i dreszczami (zapalenie tkanki łącznej); - nudności (o nasileniu łagodnym do intensywnych), wymioty, skurcze, biegunka. Objawy te mogą być spowodowane zapaleniem żołądka i jelit, zwykle wywołanym przez wirusy; - częste zakażenia, np. gorączka, silne dreszcze, ból gardła lub owrzodzenie jamy ustnej. Objawy te mogą być spowodowane niską liczbą białych krwinek. - zwiększenie liczby białych krwinek, zwiększenie liczby płytek krwi; - podwyższenie stężenia azotu mocznikowego lub kreatyniny (produkty przemiany materii) we krwi; - zmiany stężenia albumin, globulin i różnych enzymów we krwi (fosfatazy alkalicznej, dehydrogenazy mleczanowej); - utrata przytomności, niekontrolowane skurcze, szarpnięcia lub nagłe ruchy, senność, drżenia lub dygotanie; - duszność, świszczący oddech, kaszel czasem wywołany przez wysiłek fizyczny oraz uczucie ucisku w klatce piersiowej (astma); - uczucie wirowania, zaburzenia słuchu, dzwonienie w uszach (szumy uszne); - zapalenie przełyku, zapalenie żołądka, stan zapalny jamy ustnej lub języka; - uczucie pieczenia w klatce piersiowej przemieszczające się w kierunku gardła (zgaga); - zaparcia, suchość w ustach, wiatry, wzdęcia, odbijanie się; - ból w odbytnicy; - gorączka, uczucie osłabienia, ból w klatce piersiowej, dreszcze, zmęczenie, ból mięśni, sztywność mięśni, skurcze mięśni, utrata masy mięśniowej; - zmniejszenie łaknienia, utrata apetytu (anoreksja); - pogorszenie objawów miastenii (choroby, w której mięśnie są osłabione i łatwo się męczą) - lęk, nerwowość, zawroty głowy, krzyki; - ogólne złe samopoczucie; - zakażenia pochwy; - pleśniawki (zakażenie grzybicze); - krwawienie z nosa; - zmniejszenie liczby granulocytów obojętnochłonnych.
Nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych): - zapalenie jelita - nieprawidłowa barwa moczu; - bakteryjne zakażenia skóry (róża); - ciężkie zaburzenia pracy nerek (niewydolność nerek); - głuchota; - drgawki; - zmniejszenie liczby płytek krwi, co zwiększa ryzyko krwawień lub tworzenia siniaków; - krwawienie; - drętwienie i mrowienie ramion i nóg (parestezje); - przebarwienia zębów; - ból lub osłabienie mięśni (miopatia); - utrata odczuwania smaku (ageuzja), odbarwienie języka; - niemożność odczuwania zapachów, zmiana odczuwania zapachu; - trądzik; - depresja, omamy, nietypowe myśli (psychoza), pacjent nie wie, gdzie jest (dezorientacja), uczucie bycia poza ciałem (depersonalizacja), koszmary senne, splątanie; - wydłużenie krwawienia i czasu krzepnięcia krwi.
Zgłaszanie działań niepożądanych Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie, lub pielęgniarce. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych: Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, tel.: 22 49-21-301, fax: 22 49-21-309, Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl. Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu. Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.
Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
Nie należy stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na opakowaniu. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.
Granulat Nie ma specjalnych zaleceń.
Zawiesina Przechowywać w temperaturze do 25C. Nie przechowywać w lodówce, ani nie zamrażać. Przechowywać w szczelnie zamkniętej butelce. Po 14 dniach należy wyrzucić niewykorzystaną część lub zwrócić ją farmaceucie.
Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji lub domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę co zrobić z lekami, których się już nie potrzebuje. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.
Co zawiera lek Klabax
oraz substancje pomocnicze: celuloza mikrokrystaliczna, hypromeloza 5 cps, hydroksypropyloceluloza L, kroskarmeloza sodowa, kwas alginowy, kopolimer (1:1) kwasu metakrylowego i etylu akrylanu, makrogol 1500, talk, karbomer (Carbopol 974 P), krzemionka koloidalna bezwodna, sacharoza, aspartam (E951), guma ksantan, sodu cytrynian, sodu benzoesan (E211), tytanu dwutlenek (E171), aromat mięty pieprzowej 517, aromat Tutti Frutti 051880 AP0551, sodu chlorek.
Jak wygląda lek Klabax i co zawiera opakowanie Lek Klabax to biały lub białawy granulowany proszek po rozcieńczeniu z wodą tworzący białą lub białawą zawiesinę. Powstała zawiesina ma owocowy aromat.
Opakowania Butelki 60 lub 100 ml z dołączoną strzykawką (pipetą) i łyżeczką.
Podmiot odpowiedzialny i wytwórca
Podmiot odpowiedzialny: Ranbaxy (Poland) Sp. z o.o. ul. Kubickiego 11 02-954 Warszawa
Wytwórca: Sun Pharmaceutical Industries Europe B.V. Polarisavenue 87, 2132 JH, Hoofdoorp, Holandia
Kabay János u. 29 H-4440 Tiszavasvári Węgry
Terapia S.A. Str. Fabricii nr. 124, Rumunia
Data ostatniej aktualizacji ulotki: 27.05.2022
Ulotka dołączona do opakowania: informacja dla użytkownika
Klabax 125 mg/5 ml,
Klabax 250 mg/5 ml, Clarithromycinum
Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta. - Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. - W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. - Lek ten przepisano ściśle określonemu dziecku. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same jak u tego dziecka. - Jeśli u dziecka wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Patrz punkt 4.
Spis treści ulotki
1. Co to jest lek Klabax i w jakim celu się go stosuje
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Klabax
3. Jak stosować lek Klabax
4. Możliwe działania niepożądane
5. Jak przechowywać lek Klabax
6. Zawartość opakowania i inne informacje
1. Co to jest lek Klabax i w jakim celu się go stosuje
Klarytromycyna należy do grupy antybiotyków zwanych makrolidami. Lek ten działa niszcząc pewne rodzaje bakterii wywołujące niektóre zakażenia. Klarytromycyna może być stosowana w leczeniu zakażeń bakteryjnych dróg oddechowych, gardła, zatok oraz ucha (zwłaszcza zapalenia ucha środkowego), jak również zakażeń skóry i tkanki podskórnej.
Klarytromycyna w postaci zawiesiny jest wskazana do stosowania u dzieci w wieku powyżej 6 miesięcy i młodzieży do 12 roku życia.
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Klabax
Nie należy podawać leku Klabax dziecku, jeżeli:
- ma uczulenie na klarytromycynę, inne antybiotyki makrolidowe, takie jak erytromycyna lub azytromycyna lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6); - występuje zbyt niskie stężenie potasu lub magnezu we krwi (hipokaliemia lub hipomagnezemia); - występują ciężkie zaburzenia wątroby połączone z zaburzeniami czynności nerek; - u pacjenta lub w jego rodzinie w przeszłości występowały zaburzenia rytmu serca (komorowe zaburzenia rytmu serca, w tym torsade de pointes) lub nieprawidłowości w elektrokardiogramie (EKG, rejestracja czynności elektrycznej serca) zwane „zespołem wydłużonego odstępu QT”; - przyjmuje: leki zwane alkaloidami sporyszu (np. ergotamina lub dihydroergotamina) w postaci tabletek lub używa inhalatorów z ergotaminą (stosowanych w leczeniu migreny); leki takie jak terfenadyna lub astemizol (stosowane w leczeniu kataru siennego lub alergii), cyzapryd lub pimozyd. Jednoczesne stosowanie tych leków może powodować ciężkie zaburzenia rytmu serca. Należy skonsultować się z lekarzem i ustalić inne leczenie; inne leki, które mogą powodować poważne zaburzenia rytmu serca; midazolam podawany doustnie (lek nasenny); tikagrelor lub ranolazynę (stosowane w zapobieganiu zawałowi serca, bólu w klatce piersiowej, dławicy piersiowej); kolchicynę (zwykle stosowaną w leczeniu dny moczanowej); lowastatynę, symwastatynę lub atorwastatynę (obniżające stężenie cholesterolu); lek zawierający lomitapid.
Jeśli którakolwiek z wyżej wymienionych sytuacji dotyczy twojego dziecka należy skonsultować się z lekarzem, który zaleci alternatywną metodę leczenia.
Podczas stosowania leku Klabax należy zachować szczególną ostrożność Jeżeli u dziecka występuje zbyt niskie stężenie magnezu we krwi (hipomagnezemia) przed podaniem leku należy skonsultować się z lekarzem.
Ostrzeżenia i środki ostrożności Należy skontaktować się z lekarzem lub farmaceutą przed podaniem leku Klabax dziecku, jeżeli:
- wystąpią zaburzenia wątroby lub nerek; - występuje oporność na inne antybiotyki, takie jak klindamycyna, linkomycyna; - występują zaburzenia serca (np. choroba serca, niewydolność serca, bardzo spowolniona czynność serca) - przyjmuje leki przeciwzakrzepowe, np. warfarynę (leki „rozrzedzające” krew). Należy często kontrolować czas protrombinowy; - podawane są leki, które mogą zaburzać słuch, np. aminoglikozydy. W razie konieczności lekarz powinien sprawdzić słuch dziecka; - przyjmuje leki obniżające stężenie cukru we krwi. Klarytromycyna może nasilać ich działanie; - ma zapalenie płuc, ponieważ bakterie (Streptococcus pneumoniae) wywołujące je mogą być oporne na klarytromycynę; - ma zapalenie gardła i nie występuje nadwrażliwość lub inne przeciwwskazania do stosowania penicylin - ma zakażenie grzybicze lub jest podatne na takie zakażenia (np. pleśniawki).
Jeżeli bakterie są oporne na erytromycynę A, mogą być również oporne na klarytromycynę.
Należy skonsultować się z lekarzem, jeśli którakolwiek z powyższych sytuacji występuje u dziecka.
Należy zaprzestać stosowania leku Klabax i skontaktować się z lekarzem, jeśli u dziecka: wystąpi ciężka biegunka w trakcie lub po zakończeniu stosowania leku Klabax. Należy unikać leków hamujących perystaltykę (ruch robaczkowy jelit), takich jak leki stosowane w leczeniu biegunki. wystąpi zażółcenie skóry (żółtaczka), podrażnienie skóry, ciemna barwa moczu, bolesność brzucha lub brak łaknienia. Takie objawy mogą świadczyć o zaburzeniach czynności wątroby u dziecka. wystąpi inne zakażenie.
Lek Klabax a inne leki Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez dziecko obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które będą podawane.
Należy zaprzestać stosowania leku Klabax u dziecka i skontaktować się z lekarzem, jeżeli otrzymuje ono którykolwiek z następujących leków: - astemizol lub terfenadynę (stosowane w katarze siennym lub alergii); - cyzapryd (zlecany w zaburzeniach żołądkowych); - pimozyd (przepisywany w zaburzeniach psychicznych); - ergotaminę i dihydroergotaminę (podawane w leczeniu migreny); - tikagrelor lub ranolazynę (stosowane w zapobieganiu zawałowi serca, bólu w klatce piersiowej, dławicy piersiowej); - kolchicynę (zwykle stosowaną w leczeniu dny moczanowej); - lowastatynę, symwastatynę lub atorwastatynę (obniżające stężenie cholesterolu we krwi).
Patrz również podpunkt „Nie należy podawać leku Klabax dziecku, jeżeli”
Lekarz może uznać za konieczne kontrolowanie parametrów krwi lub działania leku, dostosować dawkę lub przerwać (na jakiś czas) leczenie, jeżeli Klabax jest stosowany w tym samym czasie, co leki zawierające którąkolwiek z poniższych substancji: - digoksynę (w niewydolności serca); - chinidynę lub dyzopiramid (przyjmowane w zaburzeniach rytmu serca); - midazolam podawany dożylnie lub w postaci roztworu do stosowania w jamie ustnej (lek uspokajający/nasenny); - triazolam (lek nasenny); - alprazolam (przepisywany w stanach lękowych); - werapamil, diltiazem lub amlodypinę (leki obniżające ciśnienie krwi); - tolterodynę (stosowaną w leczeniu nietrzymania moczu); - ziele dziurawca (preparat ziołowy stosowany w depresji); - cyklosporynę, takrolimus lub syrolimus (pomagają w zapobieganiu odrzucenia przeszczepionego narządu); - teofilinę (podawaną w trudnościach w oddychaniu, takich jak astma); - etrawirynę, efawirenz, rytonawir, zydowudynę, newirapinę, atazanawir lub sakwinawir (leki przeciwwirusowe stosowane w leczeniu zakażenia HIV); - ryfampicynę, ryfabutynę lub ryfapentynę (antybiotyki stosowane w leczeniu pewnych zakażeń bakteryjnych); - flukonazol, itrakonazol (leki przeciwgrzybicze); - doustne leki przeciwzakrzepowe, takie jak warfaryna lub jakikolwiek inny lek przeciwzakrzepowy, np. dabigatran, rywaroksaban, apiksaban (leki „rozrzedzające” krew). Należy często kontrolować czas protrombinowy u dziecka. - rozuwastatynę (lek obniżający stężenie cholesterolu). Statyny mogą powodować rabdomiolizę (rozpad tkanki mięśniowej, co może doprowadzić do uszkodzenia nerek). Objawy miopatii (ból mięśni lub osłabienie mięśni) powinny być monitorowane. - fenytoinę, karbamazepinę, walproinian lub fenobarbital (stosowane w padaczce); - insulinę lub inne leki przeciwcukrzycowe, np. repaglinid, nateglinid (leki obniżające stężenie glukozy we krwi); - gliklazyd lub glimepiryd (pochodne sulfonylomocznika stosowane w leczeniu cukrzycy typu II); - syldenafil, tadalafil i wardenafil (stosowane w impotencji u dorosłych mężczyzn lub leczeniu nadciśnienia płucnego); - cylostazol (w zaburzeniach krążenia); - metyloprednizolon (steryd); - winblastynę (w leczeniu nowotworów); - kwetiapinę lub inne leki przeciwpsychotyczne; - inne leki makrolidowe; - linkomycynę lub klindamycynę (antybiotyki z grupy linkozamidów); - hydroksychlorochinę lub chlorochinę (leki stosowane w leczeniu chorób autoimmunologicznych).
Lekarz podejmie decyzję, co jest odpowiednie dla dziecka i może zalecić dalsze stosowanie leku Klabax.
Jeśli pacjentka przyjmuje doustne środki antykoncepcyjne i wystąpi biegunka lub wymioty należy skontaktować się z lekarzem, ponieważ mogą być potrzebne inne metody zapobiegania ciąży (np. prezerwatywy).
Stosowanie leku Klabax z jedzeniem i piciem Klabax może być stosowany niezależnie od przyjmowania pokarmu.
Ciąża i karmienie piersią Bezpieczeństwo stosowania klarytromycyny w okresie ciąży i karmienia piersią nie jest znane i zazwyczaj lek nie jest podawany w okresie ciąży i karmienia piersią, chyba, że jego stosowanie zostanie uznane za konieczne. Jeżeli pacjentka jest w wieku rozrodczym, w razie stwierdzenia lub podejrzenia ciąży przed przyjęciem tego leku należy poradzić się lekarza.
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn Klarytromycyna może powodować zawroty głowy, w tym pochodzenia błędnikowego, splątanie i dezorientację. Może to mieć wpływ na prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn. Przed prowadzeniem pojazdów, obsługiwaniem maszyn lub zaangażowaniem się w jakąkolwiek inną czynność, która może być niebezpieczna w razie niezachowania czujności należy upewnić się jak pacjent reaguje na klarytromycynę.
Klabax zawiera sacharozę. Jeżeli stwierdzono wcześniej u dziecka nietolerancję niektórych cukrów, należy skontaktować się z lekarzem przed przyjęciem leku.
Klabax zawiera również aspartam, który jest źródłem fenyloalaniny. Lek może być szkodliwy dla pacjentów z fenyloketonurią.
3. Jak stosować lek Klabax
Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
Nie należy podawać więcej leku niż zalecił lekarz. W przypadku wątpliwości przed podaniem klarytromycyny należy skontaktować się z lekarzem lub farmaceutą .
Dawka klarytromycyny zależy od masy ciała dziecka i zazwyczaj stosuje się około 7,5 mg na każdy kilogram masy ciała, dwa razy na dobę, zwykle rano i wieczorem. Zawiesinę można podawać niezależnie od posiłków.
Lek ten zazwyczaj jest podawany przez 5 do 10 dni. Lekarz zaleci jak długo należy podawać klarytromycynę.
Do opakowania leku Klabax dołączona jest łyżeczka oraz strzykawka (pipeta), aby ułatwić dozowanie odpowiedniej ilości leku. Lekarz lub farmaceuta doradzi, czy lepiej stosować łyżeczkę czy pipetę w celu podania odpowiedniej dawki. Należy upewnić się, że jest to zrozumiałe przed podaniem zawiesiny.
Zwykle stosowane dawki leku Klabax o mocy 125 mg/5 ml przedstawiono w tabeli poniżej:
Masa ciała (kg) Przybliżony wiek (w latach) Dawka w mililitrach zawiesiny (dwa razy na dobę) podawanej za pomocą strzykawki (pipety) Liczba pięciomililitrowych łyżeczek do podania dwa razy na dobę
Zwykle stosowane dawki leku Klabax o mocy 250 mg/5 ml przedstawiono w tabeli poniżej:
Masa ciała (kg) Przybliżony wiek (w latach) Dawka w mililitrach zawiesiny (dwa razy na dobę) podawanej za pomocą strzykawki (pipety) Liczba pięciomililitrowych łyżeczek do podania dwa razy na dobę
Dla dzieci ważących mniej niż 8 kg lekarz zaleci odpowiednią dawkę.
W leczeniu ciężkich zakażeń stosowano do 500 mg klarytromycyny dwa razy na dobę.
Jeżeli u dziecka występują zaburzenia czynności nerek lub wątroby łagodne do umiarkowanych, lekarz może przepisać mniejszą dawkę.
Przygotowanie zawiesiny
Butelka o pojemności 60 ml Należy wstrząsnąć butelkę z granulatem. Odmierzyć 34 ml przegotowanej, ostudzonej wody. Do suchej substancji w butelce dodać część wody, silnie wstrząsnąć. Dodać resztę wody i silnie wstrząsnąć, aż do uzyskania zawiesiny.
Butelka o pojemności 100 ml Należy wstrząsnąć butelkę z granulatem. Odmierzyć 55 ml przegotowanej, ostudzonej wody. Do suchej substancji w butelce dodać część wody, silnie wstrząsnąć. Dodać resztę wody i silnie wstrząsnąć, aż do uzyskania zawiesiny.
Do opakowania leku Klabax dołączona jest łyżeczka lub strzykawka (pipeta). Stosując strzykawkę należy postępować ściśle według poniższych instrukcji. Po użyciu łyżeczki lub strzykawki należy je umyć w ciepłej wodzie z płynem do mycia naczyń, a następnie dobrze opłukać.
1. Zdjąć nakrętkę (posiadającą zabezpieczenie przed otwarciem przez dzieci) przez naciśnięcie jej
i przekręcenie w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara.2. Wyjąć z opakowania plastikową, okrągłą złączkę i wcisnąć ją w szyjkę butelki. Złączka powinna
być ściśle dopasowana i po jej założeniu nie należy jej wyjmować.3. Wyjąć z opakowania strzykawkę i upewnić się, że tłok jest wciśnięty do końca. W ten sposób
należy pozbyć się powietrza, które może znajdować się w strzykawce.4. Umieścić końcówkę strzykawki w otworze złączki.
5. Obrócić butelkę do góry dnem. Trzymać butelkę w jednej ręce, a strzykawkę w drugiej.
6. Trzymając strzykawkę, powoli wysuwać tłok aż do napełnienia pojemnika ilością leku, jaką
należy podać dziecku.7. Obrócić butelkę dnem do dołu. Trzymając za pojemnik strzykawki wyjąć strzykawkę ze złączki.
8. Umieścić końcówkę strzykawki w ustach dziecka. Podawać lek kroplami naciskając delikatnie na
tłok, ciągle podtrzymując strzykawkę. Nie należy ponaglać dziecka, należy dać mu czas na powolne połknięcie leku. Można również przelać dawkę odmierzoną strzykawką na łyżeczkę i w ten sposób podać lek dziecku.9. Zamknąć butelkę nakrętką.
10. Umyć strzykawkę w ciepłej wodzie z płynem do mycia naczyń, a następnie dobrze opłukać.
Trzymać strzykawkę pod wodą wielokrotnie przesuwając tłok do góry i do dołu, aby mieć pewność, że jej wnętrze jest czyste. Strzykawkę przechowywać w higienicznym miejscu, razem z lekiem.Klarytromycyna w zawiesinie pozostawia gorzki posmak. Należy wypić sok lub wodę tuż po przyjęciu leku by temu zapobiec.
Podawanie leku.
Podawanie wody lub soku po przyjęciu leku.
W przypadku wrażenia, że działanie leku jest za mocne lub za słabe, należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Klabax Jeżeli dziecko przypadkowo zażyje dodatkową dawkę leku należy niezwłocznie zwrócić się do lekarza lub udać się do najbliższego szpitalnego oddziału pomocy doraźnej. Należy zabrać ze sobą ulotkę lub butelkę zawiesiny i pokazać ją lekarzowi, aby wiedział jaki lek przyjęło dziecko. Przedawkowanie klarytromycyny może spowodować wymioty i bóle brzucha.
Pominięcie zastosowania leku Klabax Należy podać lek natychmiast po zauważeniu tego faktu. Jeśli zbliża się czas podania leku, należy podać tylko kolejną dawkę o stałej porze. Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętych dawek.
Przerwanie stosowania leku Klabax Nie należy przerywać podawania leku zanim zaleci to lekarz, nawet jeśli dziecko poczuje się lepiej, ponieważ może nastąpić nawrót objawów.
W razie wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
4. Możliwe działania niepożądane
Jak każdy lek, klarytromycyna może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Bardzo ciężkie działania niepożądane Należy zaprzestać stosowania leku i natychmiast skontaktować się z lekarzem lub udać się do najbliższego szpitalnego oddziału pomocy doraźnej, jeśli wystąpi którekolwiek z następujących działań niepożądanych.
Niezbyt częste działania niepożądane (mogą wystąpić u 1 na 100 pacjentów): - nagła duszność, trudności w oddychaniu, obrzęk powiek, twarzy lub warg, wysypka lub świąd. Mogą być to objawy reakcji alergicznej.
Nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych): - jeśli u pacjenta wystąpi ciężka reakcja skórna: czerwona, łuszcząca się wysypka z guzkami pod skórą i pęcherzami (osutka krostkowa), należy natychmiast skontaktować się z lekarzem. - ciężkie objawy wysypki skórnej, w tym rumień, temperatura, pęcherze lub owrzodzenie (zespół Stevensa-Johnsona), ciężka wysypka w tym zaczerwienienie, łuszczenie się i swędzenie skóry przypominające ciężkie oparzenie (martwica toksyczna naskórka); - ciężka lub przedłużająca się biegunka, która może być z krwią lub śluzem. Biegunka może pojawić się po zakończeniu stosowania klarytromycyny (patrz również: „Ostrzeżenia i środki ostrożności”); - wysypka, gorączka, nieprawidłowe wyniki badań krwi, stan zapalny narządów wewnętrznych. To mogą być objawy reakcji polekowej z eozynofilią i objawami narządowymi (DRESS); - żółtaczka (zażółcenie skóry lub białkówek oczu), podrażnienie skóry, jasne stolce, ciemna barwa moczu, bolesność brzucha, utrata łaknienia. Takie objawy mogą świadczyć o zaburzeniach czynności wątroby u dziecka.
Należy natychmiast skontaktować się z lekarzem lub udać się do najbliższego szpitalnego oddziału pomocy doraźnej jeśli wystąpi którykolwiek z następujących objawów:
Częste działania niepożądane (mogą wystąpić u 1 na 10 pacjentów): - nieprawidłowe wyniki badań czynności wątroby.
Niezbyt częste działania niepożądane (mogą wystąpić u 1 na 100 pacjentów): - zawał serca, niebezpiecznie szybkie bicie serca, zmiany w obrazie EKG, dodatkowe uderzenia serca, kołatanie serca; - skrzepy krwi w płucach powodujące bóle w klatce piersiowej oraz duszność.
Nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych): - zmiany rytmu serca (określane jako torsade de pointes), przyspieszone bicie serca (tachykardia); - zapalenie trzustki (silny ból w górnej części brzucha promieniujący do pleców z nudnościami i wymiotami); - zapalenie nerek (obecność krwi w moczu, gorączka i ból pleców); - hipoglikemia (nieprawidłowo niskie stężenie cukru we krwi objawiające się uczuciem głodu, poceniem się, zawrotami głowy, kołataniem serca) w szczególności po przyjęciu leków przeciwcukrzycowych; - osłabienie mięśni, zwłaszcza tkliwość lub ból, jeśli w tym samym czasie dziecko źle się czuje lub ma wysoką temperaturę - może być to spowodowane przez rozpad mięśni (rabdomiolizę), który może prowadzić do zaburzeń nerek.
Są to poważne działania niepożądane, dziecko może potrzebować opieki medycznej.
Inne działania niepożądane Należy natychmiast poinformować lekarza w razie zauważenia u dziecka następujących działań niepożądanych:
Częste działania niepożądane (mogą wystąpić u 1 na 10 pacjentów): - wysypka; - nadmierne pocenie się; - rozszerzenie naczyń krwionośnych; - bezsenność; - ból głowy; - nudności (uczucie mdłości), wymioty, ból brzucha, niestrawność, biegunka; - zmiany odczuwania smaku (na przykład metaliczny lub gorzki smak).
Niezbyt częste działania niepożądane (mogą wystąpić u 1 na 100 pacjentów): - zapalenie skóry z pęcherzami, świąd, wysypka i pokrzywka, wysypka w postaci czerwonych plam na skórze pokrytych małymi zlewającymi się grudkami (wysypka grudkowo-plamista); - cholestaza (zastój żółci); - gorąca, wrażliwa lub zaczerwieniona skóra, czasem z gorączką i dreszczami (zapalenie tkanki łącznej); - nudności (o nasileniu łagodnym do intensywnych), wymioty, skurcze, biegunka. Objawy te mogą być spowodowane zapaleniem żołądka i jelit, zwykle wywołanym przez wirusy; - częste zakażenia, np. gorączka, silne dreszcze, ból gardła lub owrzodzenie jamy ustnej. Objawy te mogą być spowodowane niską liczbą białych krwinek. - zwiększenie liczby białych krwinek, zwiększenie liczby płytek krwi; - podwyższenie stężenia azotu mocznikowego lub kreatyniny (produkty przemiany materii) we krwi; - zmiany stężenia albumin, globulin i różnych enzymów we krwi (fosfatazy alkalicznej, dehydrogenazy mleczanowej); - utrata przytomności, niekontrolowane skurcze, szarpnięcia lub nagłe ruchy, senność, drżenia lub dygotanie; - duszność, świszczący oddech, kaszel czasem wywołany przez wysiłek fizyczny oraz uczucie ucisku w klatce piersiowej (astma); - uczucie wirowania, zaburzenia słuchu, dzwonienie w uszach (szumy uszne); - zapalenie przełyku, zapalenie żołądka, stan zapalny jamy ustnej lub języka; - uczucie pieczenia w klatce piersiowej przemieszczające się w kierunku gardła (zgaga); - zaparcia, suchość w ustach, wiatry, wzdęcia, odbijanie się; - ból w odbytnicy; - gorączka, uczucie osłabienia, ból w klatce piersiowej, dreszcze, zmęczenie, ból mięśni, sztywność mięśni, skurcze mięśni, utrata masy mięśniowej; - zmniejszenie łaknienia, utrata apetytu (anoreksja); - pogorszenie objawów miastenii (choroby, w której mięśnie są osłabione i łatwo się męczą) - lęk, nerwowość, zawroty głowy, krzyki; - ogólne złe samopoczucie; - zakażenia pochwy; - pleśniawki (zakażenie grzybicze); - krwawienie z nosa; - zmniejszenie liczby granulocytów obojętnochłonnych.
Nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych): - zapalenie jelita - nieprawidłowa barwa moczu; - bakteryjne zakażenia skóry (róża); - ciężkie zaburzenia pracy nerek (niewydolność nerek); - głuchota; - drgawki; - zmniejszenie liczby płytek krwi, co zwiększa ryzyko krwawień lub tworzenia siniaków; - krwawienie; - drętwienie i mrowienie ramion i nóg (parestezje); - przebarwienia zębów; - ból lub osłabienie mięśni (miopatia); - utrata odczuwania smaku (ageuzja), odbarwienie języka; - niemożność odczuwania zapachów, zmiana odczuwania zapachu; - trądzik; - depresja, omamy, nietypowe myśli (psychoza), pacjent nie wie, gdzie jest (dezorientacja), uczucie bycia poza ciałem (depersonalizacja), koszmary senne, splątanie; - wydłużenie krwawienia i czasu krzepnięcia krwi.
Zgłaszanie działań niepożądanych Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie, lub pielęgniarce. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych: Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, tel.: 22 49-21-301, fax: 22 49-21-309, Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl. Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu. Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.
5. Jak przechowywać lek Klabax
Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
Nie należy stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na opakowaniu. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.
Granulat Nie ma specjalnych zaleceń.
Zawiesina Przechowywać w temperaturze do 25C. Nie przechowywać w lodówce, ani nie zamrażać. Przechowywać w szczelnie zamkniętej butelce. Po 14 dniach należy wyrzucić niewykorzystaną część lub zwrócić ją farmaceucie.
Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji lub domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę co zrobić z lekami, których się już nie potrzebuje. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.
6. Zawartość opakowania i inne informacje
Co zawiera lek Klabax
oraz substancje pomocnicze: celuloza mikrokrystaliczna, hypromeloza 5 cps, hydroksypropyloceluloza L, kroskarmeloza sodowa, kwas alginowy, kopolimer (1:1) kwasu metakrylowego i etylu akrylanu, makrogol 1500, talk, karbomer (Carbopol 974 P), krzemionka koloidalna bezwodna, sacharoza, aspartam (E951), guma ksantan, sodu cytrynian, sodu benzoesan (E211), tytanu dwutlenek (E171), aromat mięty pieprzowej 517, aromat Tutti Frutti 051880 AP0551, sodu chlorek.
Jak wygląda lek Klabax i co zawiera opakowanie Lek Klabax to biały lub białawy granulowany proszek po rozcieńczeniu z wodą tworzący białą lub białawą zawiesinę. Powstała zawiesina ma owocowy aromat.
Opakowania Butelki 60 lub 100 ml z dołączoną strzykawką (pipetą) i łyżeczką.
Podmiot odpowiedzialny i wytwórca
Podmiot odpowiedzialny: Ranbaxy (Poland) Sp. z o.o. ul. Kubickiego 11 02-954 Warszawa
Wytwórca: Sun Pharmaceutical Industries Europe B.V. Polarisavenue 87, 2132 JH, Hoofdoorp, Holandia
Kabay János u. 29 H-4440 Tiszavasvári Węgry
Terapia S.A. Str. Fabricii nr. 124, Rumunia
Data ostatniej aktualizacji ulotki: 27.05.2022
IT/H/0720/IB/036/G (z pierścieniem) approved 27.05.2022
Ulotka dołączona do opakowania: informacja dla użytkownika
Klabax 125 mg/5 ml,
Klabax 250 mg/5 ml, Clarithromycinum
Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta. - Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. - W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. - Lek ten przepisano ściśle określonemu dziecku. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same jak u tego dziecka. - Jeśli u dziecka wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Patrz punkt 4.
Spis treści ulotki
1. Co to jest lek Klabax i w jakim celu się go stosuje
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Klabax
3. Jak stosować lek Klabax
4. Możliwe działania niepożądane
5. Jak przechowywać lek Klabax
6. Zawartość opakowania i inne informacje
1. Co to jest lek Klabax i w jakim celu się go stosuje
Klarytromycyna należy do grupy antybiotyków zwanych makrolidami. Lek ten działa niszcząc pewne rodzaje bakterii wywołujące niektóre zakażenia. Klarytromycyna może być stosowana w leczeniu zakażeń bakteryjnych dróg oddechowych, gardła, zatok oraz ucha (zwłaszcza zapalenia ucha środkowego), jak również zakażeń skóry i tkanki podskórnej.
Klarytromycyna w postaci zawiesiny jest wskazana do stosowania u dzieci w wieku powyżej 6 miesięcy i młodzieży do 12 roku życia.
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Klabax
Nie należy podawać leku Klabax dziecku, jeżeli:
- ma uczulenie na klarytromycynę, inne antybiotyki makrolidowe, takie jak erytromycyna lub azytromycyna lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6); - występuje zbyt niskie stężenie potasu lub magnezu we krwi (hipokaliemia lub hipomagnezemia); - występują ciężkie zaburzenia wątroby połączone z zaburzeniami czynności nerek; - u pacjenta lub w jego rodzinie w przeszłości występowały zaburzenia rytmu serca (komorowe zaburzenia rytmu serca, w tym torsade de pointes) lub nieprawidłowości w elektrokardiogramie (EKG, rejestracja czynności elektrycznej serca) zwane „zespołem wydłużonego odstępu QT”; - przyjmuje: leki zwane alkaloidami sporyszu (np. ergotamina lub dihydroergotamina) w postaci tabletek lub używa inhalatorów z ergotaminą (stosowanych w leczeniu migreny); leki takie jak terfenadyna lub astemizol (stosowane w leczeniu kataru siennego lub alergii), cyzapryd lub pimozyd. Jednoczesne stosowanie tych leków może powodować ciężkie zaburzenia rytmu serca. Należy skonsultować się z lekarzem i ustalić inne leczenie; inne leki, które mogą powodować poważne zaburzenia rytmu serca; midazolam podawany doustnie (lek nasenny); tikagrelor lub ranolazynę (stosowane w zapobieganiu zawałowi serca, bólu w klatce piersiowej, dławicy piersiowej); kolchicynę (zwykle stosowaną w leczeniu dny moczanowej); lowastatynę, symwastatynę lub atorwastatynę (obniżające stężenie cholesterolu); lek zawierający lomitapid.
Jeśli którakolwiek z wyżej wymienionych sytuacji dotyczy twojego dziecka należy skonsultować się z lekarzem, który zaleci alternatywną metodę leczenia.
Podczas stosowania leku Klabax należy zachować szczególną ostrożność Jeżeli u dziecka występuje zbyt niskie stężenie magnezu we krwi (hipomagnezemia) przed podaniem leku należy skonsultować się z lekarzem.
Ostrzeżenia i środki ostrożności Należy skontaktować się z lekarzem lub farmaceutą przed podaniem leku Klabax dziecku, jeżeli:
- wystąpią zaburzenia wątroby lub nerek; - występuje oporność na inne antybiotyki, takie jak klindamycyna, linkomycyna; - występują zaburzenia serca (np. choroba serca, niewydolność serca, bardzo spowolniona czynność serca) - przyjmuje leki przeciwzakrzepowe, np. warfarynę (leki „rozrzedzające” krew). Należy często kontrolować czas protrombinowy; - podawane są leki, które mogą zaburzać słuch, np. aminoglikozydy. W razie konieczności lekarz powinien sprawdzić słuch dziecka; - przyjmuje leki obniżające stężenie cukru we krwi. Klarytromycyna może nasilać ich działanie; - ma zapalenie płuc, ponieważ bakterie (Streptococcus pneumoniae) wywołujące je mogą być oporne na klarytromycynę; - ma zapalenie gardła i nie występuje nadwrażliwość lub inne przeciwwskazania do stosowania penicylin - ma zakażenie grzybicze lub jest podatne na takie zakażenia (np. pleśniawki).
Jeżeli bakterie są oporne na erytromycynę A, mogą być również oporne na klarytromycynę.
Należy skonsultować się z lekarzem, jeśli którakolwiek z powyższych sytuacji występuje u dziecka.
Należy zaprzestać stosowania leku Klabax i skontaktować się z lekarzem, jeśli u dziecka: wystąpi ciężka biegunka w trakcie lub po zakończeniu stosowania leku Klabax. Należy unikać leków hamujących perystaltykę (ruch robaczkowy jelit), takich jak leki stosowane w leczeniu biegunki. wystąpi zażółcenie skóry (żółtaczka), podrażnienie skóry, ciemna barwa moczu, bolesność brzucha lub brak łaknienia. Takie objawy mogą świadczyć o zaburzeniach czynności wątroby u dziecka. wystąpi inne zakażenie.
Lek Klabax a inne leki Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez dziecko obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które będą podawane.
Należy zaprzestać stosowania leku Klabax u dziecka i skontaktować się z lekarzem, jeżeli otrzymuje ono którykolwiek z następujących leków: - astemizol lub terfenadynę (stosowane w katarze siennym lub alergii); - cyzapryd (zlecany w zaburzeniach żołądkowych); - pimozyd (przepisywany w zaburzeniach psychicznych); - ergotaminę i dihydroergotaminę (podawane w leczeniu migreny); - tikagrelor lub ranolazynę (stosowane w zapobieganiu zawałowi serca, bólu w klatce piersiowej, dławicy piersiowej); - kolchicynę (zwykle stosowaną w leczeniu dny moczanowej); - lowastatynę, symwastatynę lub atorwastatynę (obniżające stężenie cholesterolu we krwi).
Patrz również podpunkt „Nie należy podawać leku Klabax dziecku, jeżeli”
Lekarz może uznać za konieczne kontrolowanie parametrów krwi lub działania leku, dostosować dawkę lub przerwać (na jakiś czas) leczenie, jeżeli Klabax jest stosowany w tym samym czasie, co leki zawierające którąkolwiek z poniższych substancji: - digoksynę (w niewydolności serca); - chinidynę lub dyzopiramid (przyjmowane w zaburzeniach rytmu serca); - midazolam podawany dożylnie lub w postaci roztworu do stosowania w jamie ustnej (lek uspokajający/nasenny); - triazolam (lek nasenny); - alprazolam (przepisywany w stanach lękowych); - werapamil, diltiazem lub amlodypinę (leki obniżające ciśnienie krwi); - tolterodynę (stosowaną w leczeniu nietrzymania moczu); - ziele dziurawca (preparat ziołowy stosowany w depresji); - cyklosporynę, takrolimus lub syrolimus (pomagają w zapobieganiu odrzucenia przeszczepionego narządu); - teofilinę (podawaną w trudnościach w oddychaniu, takich jak astma); - etrawirynę, efawirenz, rytonawir, zydowudynę, newirapinę, atazanawir lub sakwinawir (leki przeciwwirusowe stosowane w leczeniu zakażenia HIV); - ryfampicynę, ryfabutynę lub ryfapentynę (antybiotyki stosowane w leczeniu pewnych zakażeń bakteryjnych); - flukonazol, itrakonazol (leki przeciwgrzybicze); - doustne leki przeciwzakrzepowe, takie jak warfaryna lub jakikolwiek inny lek przeciwzakrzepowy, np. dabigatran, rywaroksaban, apiksaban (leki „rozrzedzające” krew). Należy często kontrolować czas protrombinowy u dziecka. - rozuwastatynę (lek obniżający stężenie cholesterolu). Statyny mogą powodować rabdomiolizę (rozpad tkanki mięśniowej, co może doprowadzić do uszkodzenia nerek). Objawy miopatii (ból mięśni lub osłabienie mięśni) powinny być monitorowane. - fenytoinę, karbamazepinę, walproinian lub fenobarbital (stosowane w padaczce); - insulinę lub inne leki przeciwcukrzycowe, np. repaglinid, nateglinid (leki obniżające stężenie glukozy we krwi); - gliklazyd lub glimepiryd (pochodne sulfonylomocznika stosowane w leczeniu cukrzycy typu II); - syldenafil, tadalafil i wardenafil (stosowane w impotencji u dorosłych mężczyzn lub leczeniu nadciśnienia płucnego); - cylostazol (w zaburzeniach krążenia); - metyloprednizolon (steryd); - winblastynę (w leczeniu nowotworów); - kwetiapinę lub inne leki przeciwpsychotyczne; - inne leki makrolidowe; - linkomycynę lub klindamycynę (antybiotyki z grupy linkozamidów). - hydroksychlorochinę lub chlorochinę (leki stosowane w leczeniu chorób autoimmunologicznych).
Lekarz podejmie decyzję, co jest odpowiednie dla dziecka i może zalecić dalsze stosowanie leku Klabax.
Jeśli pacjentka przyjmuje doustne środki antykoncepcyjne i wystąpi biegunka lub wymioty należy skontaktować się z lekarzem, ponieważ mogą być potrzebne inne metody zapobiegania ciąży (np. prezerwatywy).
Stosowanie leku Klabax z jedzeniem i piciem Klabax może być stosowany niezależnie od przyjmowania pokarmu.
Ciąża i karmienie piersią Bezpieczeństwo stosowania klarytromycyny w okresie ciąży i karmienia piersią nie jest znane i zazwyczaj lek nie jest podawany w okresie ciąży i karmienia piersią, chyba, że jego stosowanie zostanie uznane za konieczne. Jeżeli pacjentka jest w wieku rozrodczym, w razie stwierdzenia lub podejrzenia ciąży przed przyjęciem tego leku należy poradzić się lekarza.
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn Klarytromycyna może powodować zawroty głowy, w tym pochodzenia błędnikowego, splątanie i dezorientację. Może to mieć wpływ na prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn. Przed prowadzeniem pojazdów, obsługiwaniem maszyn lub zaangażowaniem się w jakąkolwiek inną czynność, która może być niebezpieczna w razie niezachowania czujności należy upewnić się jak pacjent reaguje na klarytromycynę.
Klabax zawiera sacharozę. Jeżeli stwierdzono wcześniej u dziecka nietolerancję niektórych cukrów, należy skontaktować się z lekarzem przed przyjęciem leku.
Klabax zawiera również aspartam, który jest źródłem fenyloalaniny. Lek może być szkodliwy dla pacjentów z fenyloketonurią.
3. Jak stosować lek Klabax
Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
Nie należy podawać więcej leku niż zalecił lekarz. W przypadku wątpliwości przed podaniem klarytromycyny należy skontaktować się z lekarzem lub farmaceutą .
Dawka klarytromycyny zależy od masy ciała dziecka i zazwyczaj stosuje się około 7,5 mg na każdy kilogram masy ciała, dwa razy na dobę, zwykle rano i wieczorem. Zawiesinę można podawać niezależnie od posiłków.
Lek ten zazwyczaj jest podawany przez 5 do 10 dni. Lekarz zaleci jak długo należy podawać klarytromycynę.
Do opakowania leku Klabax dołączona jest łyżeczka oraz strzykawka (pipeta), aby ułatwić dozowanie odpowiedniej ilości leku. Lekarz lub farmaceuta doradzi, czy lepiej stosować łyżeczkę czy pipetę w celu podania odpowiedniej dawki. Należy upewnić się, że jest to zrozumiałe przed podaniem zawiesiny.
Zwykle stosowane dawki leku Klabax o mocy 125 mg/5 ml przedstawiono w tabeli poniżej:
Masa ciała (kg) Przybliżony wiek (w latach) Dawka w mililitrach zawiesiny (dwa razy na dobę) podawanej za pomocą strzykawki (pipety) Liczba pięciomililitrowych łyżeczek do podania dwa razy na dobę
Zwykle stosowane dawki leku Klabax o mocy 250 mg/5 ml przedstawiono w tabeli poniżej:
Masa ciała (kg) Przybliżony wiek (w latach) Dawka w mililitrach zawiesiny (dwa razy na dobę) podawanej za pomocą strzykawki (pipety) Liczba pięciomililitrowych łyżeczek do podania dwa razy na dobę
Dla dzieci ważących mniej niż 8 kg lekarz zaleci odpowiednią dawkę.
W leczeniu ciężkich zakażeń stosowano do 500 mg klarytromycyny dwa razy na dobę.
Jeżeli u dziecka występują zaburzenia czynności nerek lub wątroby łagodne do umiarkowanych, lekarz może przepisać mniejszą dawkę.
Przygotowanie zawiesiny
Dodać przegotowanej, ostudzonej wody do poziomu pierścienia na butelce i silnie wstrząsnąć, aby powstała zawiesina. Należy sprawdzić, czy poziom zawiesiny jest taki sam jak oznaczony na butelce, jeżeli nie, należy uzupełnić wodą do poziomu pierścienia i jeszcze raz silnie wstrząsnąć.
Do opakowania leku Klabax dołączona jest łyżeczka lub strzykawka (pipeta). Stosując strzykawkę należy postępować ściśle według poniższych instrukcji. Po użyciu łyżeczki lub strzykawki należy je umyć w ciepłej wodzie z płynem do mycia naczyń, a następnie dobrze opłukać.
1. Zdjąć nakrętkę (posiadającą zabezpieczenie przed otwarciem przez dzieci) przez naciśnięcie jej
i przekręcenie w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara.2. Wyjąć z opakowania plastikową, okrągłą złączkę i wcisnąć ją w szyjkę butelki. Złączka powinna
być ściśle dopasowana i po jej założeniu nie należy jej wyjmować.3. Wyjąć z opakowania strzykawkę i upewnić się, że tłok jest wciśnięty do końca. W ten sposób
należy pozbyć się powietrza, które może znajdować się w strzykawce.4. Umieścić końcówkę strzykawki w otworze złączki.
5. Obrócić butelkę do góry dnem. Trzymać butelkę w jednej ręce, a strzykawkę w drugiej.
6. Trzymając strzykawkę, powoli wysuwać tłok aż do napełnienia pojemnika ilością leku, jaką
należy podać dziecku.7. Obrócić butelkę dnem do dołu. Trzymając za pojemnik strzykawki wyjąć strzykawkę ze złączki.
8. Umieścić końcówkę strzykawki w ustach dziecka. Podawać lek kroplami naciskając delikatnie na
tłok, ciągle podtrzymując strzykawkę. Nie należy ponaglać dziecka, należy dać mu czas na powolne połknięcie leku. Można również przelać dawkę odmierzoną strzykawką na łyżeczkę i w ten sposób podać lek dziecku.9. Zamknąć butelkę nakrętką.
10. Umyć strzykawkę w ciepłej wodzie z płynem do mycia naczyń, a następnie dobrze opłukać.
Trzymać strzykawkę pod wodą wielokrotnie przesuwając tłok do góry i do dołu, aby mieć pewność, że jej wnętrze jest czyste. Strzykawkę przechowywać w higienicznym miejscu, razem z lekiem.Klarytromycyna w zawiesinie pozostawia gorzki posmak. Należy wypić sok lub wodę tuż po przyjęciu leku by temu zapobiec.
Podawanie leku.
Podawanie wody lub soku po przyjęciu leku.
W przypadku wrażenia, że działanie leku jest za mocne lub za słabe, należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Klabax Jeżeli dziecko przypadkowo zażyje dodatkową dawkę leku należy niezwłocznie zwrócić się do lekarza lub udać się do najbliższego szpitalnego oddziału pomocy doraźnej. Należy zabrać ze sobą ulotkę lub butelkę zawiesiny i pokazać ją lekarzowi, aby wiedział jaki lek przyjęło dziecko. Przedawkowanie klarytromycyny może spowodować wymioty i bóle brzucha.
Pominięcie zastosowania leku Klabax Należy podać lek natychmiast po zauważeniu tego faktu. Jeśli zbliża się czas podania leku, należy podać tylko kolejną dawkę o stałej porze. Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętych dawek.
Przerwanie stosowania leku Klabax Nie należy przerywać podawania leku zanim zaleci to lekarz, nawet jeśli dziecko poczuje się lepiej, ponieważ może nastąpić nawrót objawów.
W razie wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
4. Możliwe działania niepożądane
Jak każdy lek, klarytromycyna może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Bardzo ciężkie działania niepożądane Należy zaprzestać stosowania leku i natychmiast skontaktować się z lekarzem lub udać się do najbliższego szpitalnego oddziału pomocy doraźnej, jeśli wystąpi którekolwiek z następujących działań niepożądanych.
Niezbyt częste działania niepożądane (mogą wystąpić u 1 na 100 pacjentów): - nagła duszność, trudności w oddychaniu, obrzęk powiek, twarzy lub warg, wysypka lub świąd. Mogą być to objawy reakcji alergicznej.
Nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych): - jeśli u pacjenta wystąpi ciężka reakcja skórna: czerwona, łuszcząca się wysypka z guzkami pod skórą i pęcherzami (osutka krostkowa), należy natychmiast skontaktować się z lekarzem. - ciężkie objawy wysypki skórnej, w tym rumień, temperatura, pęcherze lub owrzodzenie (zespół Stevensa-Johnsona), ciężka wysypka w tym zaczerwienienie, łuszczenie się i swędzenie skóry przypominające ciężkie oparzenie (martwica toksyczna naskórka); - ciężka lub przedłużająca się biegunka, która może być z krwią lub śluzem. Biegunka może pojawić się po zakończeniu stosowania klarytromycyny (patrz również: „Ostrzeżenia i środki ostrożności”); - wysypka, gorączka, nieprawidłowe wyniki badań krwi, stan zapalny narządów wewnętrznych. To mogą być objawy reakcji polekowej z eozynofilią i objawami narządowymi (DRESS); - żółtaczka (zażółcenie skóry lub białkówek oczu), podrażnienie skóry, jasne stolce, ciemna barwa moczu, bolesność brzucha, utrata łaknienia. Takie objawy mogą świadczyć o zaburzeniach czynności wątroby u dziecka.
Należy natychmiast skontaktować się z lekarzem lub udać się do najbliższego szpitalnego oddziału pomocy doraźnej jeśli wystąpi którykolwiek z następujących objawów:
Częste działania niepożądane (mogą wystąpić u 1 na 10 pacjentów): - nieprawidłowe wyniki badań czynności wątroby.
Niezbyt częste działania niepożądane (mogą wystąpić u 1 na 100 pacjentów): - zawał serca, niebezpiecznie szybkie bicie serca, zmiany w obrazie EKG, dodatkowe uderzenia serca, kołatanie serca; - skrzepy krwi w płucach powodujące bóle w klatce piersiowej oraz duszność.
Nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych): - zmiany rytmu serca (określane jako torsade de pointes), przyspieszone bicie serca (tachykardia); - zapalenie trzustki (silny ból w górnej części brzucha promieniujący do pleców z nudnościami i wymiotami); - zapalenie nerek (obecność krwi w moczu, gorączka i ból pleców); - hipoglikemia (nieprawidłowo niskie stężenie cukru we krwi objawiające się uczuciem głodu, poceniem się, zawrotami głowy, kołataniem serca) w szczególności po przyjęciu leków przeciwcukrzycowych; - osłabienie mięśni, zwłaszcza tkliwość lub ból, jeśli w tym samym czasie dziecko źle się czuje lub ma wysoką temperaturę - może być to spowodowane przez rozpad mięśni (rabdomiolizę), który może prowadzić do zaburzeń nerek.
Są to poważne działania niepożądane, dziecko może potrzebować opieki medycznej.
Inne działania niepożądane Należy natychmiast poinformować lekarza w razie zauważenia u dziecka następujących działań niepożądanych:
Częste działania niepożądane (mogą wystąpić u 1 na 10 pacjentów): - wysypka; - nadmierne pocenie się; - rozszerzenie naczyń krwionośnych; - bezsenność; - ból głowy; - nudności (uczucie mdłości), wymioty, ból brzucha, niestrawność, biegunka; - zmiany odczuwania smaku (na przykład metaliczny lub gorzki smak).
Niezbyt częste działania niepożądane (mogą wystąpić u 1 na 100 pacjentów): - zapalenie skóry z pęcherzami, świąd, wysypka i pokrzywka, wysypka w postaci czerwonych plam na skórze pokrytych małymi zlewającymi się grudkami (wysypka grudkowo-plamista); - cholestaza (zastój żółci); - gorąca, wrażliwa lub zaczerwieniona skóra, czasem z gorączką i dreszczami (zapalenie tkanki łącznej); - nudności (o nasileniu łagodnym do intensywnych), wymioty, skurcze, biegunka. Objawy te mogą być spowodowane zapaleniem żołądka i jelit, zwykle wywołanym przez wirusy; - częste zakażenia, np. gorączka, silne dreszcze, ból gardła lub owrzodzenie jamy ustnej. Objawy te mogą być spowodowane niską liczbą białych krwinek. - zwiększenie liczby białych krwinek, zwiększenie liczby płytek krwi; - podwyższenie stężenia azotu mocznikowego lub kreatyniny (produkty przemiany materii) we krwi; - zmiany stężenia albumin, globulin i różnych enzymów we krwi (fosfatazy alkalicznej, dehydrogenazy mleczanowej); - utrata przytomności, niekontrolowane skurcze, szarpnięcia lub nagłe ruchy, senność, drżenia lub dygotanie; - duszność, świszczący oddech, kaszel czasem wywołany przez wysiłek fizyczny oraz uczucie ucisku w klatce piersiowej (astma); - uczucie wirowania, zaburzenia słuchu, dzwonienie w uszach (szumy uszne); - zapalenie przełyku, zapalenie żołądka, stan zapalny jamy ustnej lub języka; - uczucie pieczenia w klatce piersiowej przemieszczające się w kierunku gardła (zgaga); - zaparcia, suchość w ustach, wiatry, wzdęcia, odbijanie się; - ból w odbytnicy; - gorączka, uczucie osłabienia, ból w klatce piersiowej, dreszcze, zmęczenie, ból mięśni, sztywność mięśni, skurcze mięśni, utrata masy mięśniowej; - zmniejszenie łaknienia, utrata apetytu (anoreksja); - pogorszenie objawów miastenii (choroby, w której mięśnie są osłabione i łatwo się męczą) - lęk, nerwowość, zawroty głowy, krzyki; - ogólne złe samopoczucie; - zakażenia pochwy; - pleśniawki (zakażenie grzybicze); - krwawienie z nosa; - zmniejszenie liczby granulocytów obojętnochłonnych.
Nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych): - zapalenie jelita - nieprawidłowa barwa moczu; - bakteryjne zakażenia skóry (róża); - ciężkie zaburzenia pracy nerek (niewydolność nerek); - głuchota; - drgawki; - zmniejszenie liczby płytek krwi, co zwiększa ryzyko krwawień lub tworzenia siniaków; - krwawienie; - drętwienie i mrowienie ramion i nóg (parestezje); - przebarwienia zębów; - ból lub osłabienie mięśni (miopatia); - utrata odczuwania smaku (ageuzja), odbarwienie języka; - niemożność odczuwania zapachów, zmiana odczuwania zapachu; - trądzik; - depresja, omamy, nietypowe myśli (psychoza), pacjent nie wie, gdzie jest (dezorientacja), uczucie bycia poza ciałem (depersonalizacja), koszmary senne, splątanie; - wydłużenie krwawienia i czasu krzepnięcia krwi.
Zgłaszanie działań niepożądanych Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie, lub pielęgniarce. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych: Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, tel.: 22 49-21-301, fax: 22 49-21-309, Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl. Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu. Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.
5. Jak przechowywać lek Klabax
Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
Nie należy stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na opakowaniu. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.
Granulat Nie ma specjalnych zaleceń.
Zawiesina Przechowywać w temperaturze do 25C. Nie przechowywać w lodówce, ani nie zamrażać. Przechowywać w szczelnie zamkniętej butelce. Po 14 dniach należy wyrzucić niewykorzystaną część lub zwrócić ją farmaceucie.
Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji lub domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę co zrobić z lekami, których się już nie potrzebuje. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.
6. Zawartość opakowania i inne informacje
Co zawiera lek Klabax
oraz substancje pomocnicze: celuloza mikrokrystaliczna, hypromeloza 5 cps, hydroksypropyloceluloza L, kroskarmeloza sodowa, kwas alginowy, kopolimer (1:1) kwasu metakrylowego i etylu akrylanu, makrogol 1500, talk, karbomer (Carbopol 974 P), krzemionka koloidalna bezwodna, sacharoza, aspartam (E951), guma ksantan, sodu cytrynian, sodu benzoesan (E211), tytanu dwutlenek (E171), aromat mięty pieprzowej 517, aromat Tutti Frutti 051880 AP0551, sodu chlorek.
Jak wygląda lek Klabax i co zawiera opakowanie Lek Klabax to biały lub białawy granulowany proszek po rozcieńczeniu z wodą tworzący białą lub białawą zawiesinę. Powstała zawiesina ma owocowy aromat.
Opakowania Butelki 60 lub 100 ml z dołączoną strzykawką (pipetą) i łyżeczką.
Podmiot odpowiedzialny i wytwórca
Podmiot odpowiedzialny: Ranbaxy (Poland) Sp. z o.o. ul. Kubickiego 11 02-954 Warszawa
Wytwórca: Sun Pharmaceutical Industries Europe B.V. Polarisavenue 87, 2132 JH, Hoofdoorp, Holandia
Kabay János u. 29 H-4440 Tiszavasvári Węgry
Terapia S.A. Str. Fabricii nr. 124, Rumunia
Data ostatniej aktualizacji ulotki: 27.05.2022
Charakterystyka
IT/H/0720/IB/036/G approved 27.05.2022
CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO
Klabax 125 mg/5 ml, 125 mg/5 ml, granulat do sporządzania zawiesiny doustnej Klabax 250 mg/5 ml, 250 mg/5 ml, granulat do sporządzania zawiesiny doustnej
Każde 5 ml sporządzonej zawiesiny zawiera 125 mg klarytromycyny (Clarithromycinum).
Substancje pomocnicze o znanym działaniu Każde 5 ml sporządzonej zawiesiny zawiera: 2928,50 mg sacharozy
Każde 5 ml sporządzonej zawiesiny zawiera 250 mg klarytromycyny (Clarithromycinum).
Substancje pomocnicze o znanym działaniu Każde 5 ml sporządzonej zawiesiny zawiera: 2508,00 mg sacharozy
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
Granulat do sporządzania zawiesiny doustnej.
Biały lub prawie biały granulat tworzący po połączeniu z wodą białą lub prawie białą zawiesinę.
Klarytromycyna w postaci zawiesiny doustnej jest wskazana do stosowania u dzieci w wieku powyżej 6 miesięcy i młodzieży do 12 r.ż.
Klarytromycyna w postaci zawiesiny doustnej jest wskazana w leczeniu następujących zakażeń u dzieci, wywołanych przez drobnoustroje wrażliwe na klarytromycynę:
- Zakażenia dolnych dróg oddechowych (np. zapalenie oskrzeli, zapalenie płuc, patrz punkt 4.4 i 5.1 odnośnie oceny wrażliwości bakterii); - Zakażenia górnych dróg oddechowych (np. zapalenie gardła, zapalenie zatok); - Zakażenia skóry i tkanki podskórnej (np. zapalenie mieszków włosowych, zapalenie tkanki łącznej, róża, patrz punkt 4.4 i 5.1 odnośnie oceny wrażliwości bakterii); - Ostre zapalenie ucha środkowego.
IT/H/0720/IB/036/G approved 27.05.2022
Należy przestrzegać oficjalnych wytycznych dotyczących właściwego stosowania środków przeciwbakteryjnych.
Dawkowanie Dzieci w wieku poniżej 12 lat Badania kliniczne u dzieci w wieku od 6 miesięcy do 12 lat przeprowadzono z użyciem klarytromycyny w postaci zawiesiny doustnej, dlatego też poniżej 12 roku życia należy stosować klarytromycynę w tej postaci.
Dawka klarytromycyny zależy od stanu klinicznego pacjenta i powinna zawsze być określona przez lekarza.
Zwykle czas leczenia wynosi od 5 do 10 dni w zależności od patogenu i ciężkości choroby.
Zalecana dawka dobowa Klabax o mocach 125 mg/5 ml i 250 mg/5 ml u dzieci jest przedstawiona w tabelach poniżej, opracowanych na podstawie przybliżonej dawki 7,5 mg/kg mc., stosowanej dwa razy na dobę. Dawki do 500 mg dwa razy na dobę były stosowane w leczeniu ciężkich zakażeń. Zawiesina może być przyjmowana z posiłkami lub na czczo, a także z mlekiem.
W zależności od masy ciała dziecka jest przepisywany Klabax o mocy 125 mg/5 ml lub 250 mg/5 ml.
Klabax, 125 mg/5 ml granulat do sporządzania zawiesiny doustnej dawkowanie u dzieci (kg)
Dawkowanie w zależności od masy ciała (kg) Masa ciała (kg)* Przybliżony wiek w latach Dawka klarytromycyny do podawania dwa razy na dobę (mg) Dawka zawiesiny doustnej pipetą dwa razy na dobę (ml)** Liczba łyżeczek pięciomililitrowych do podawania dwa razy na dobę
* u dzieci < 8 kg dawkę należy ustalać na podstawie masy ciała (ok. 7,5 mg/kg mc. dwa razy na dobę) ** wraz z butelką w opakowaniu znajduje się pięciomililitrowa łyżeczka i kalibrowana strzykawka (pipeta). Strzykawka umożliwia dokładniejsze dozowanie niż łyżeczka, gdy w celu uzyskania odpowiedniej dawki należy odmierzyć część objętości łyżeczki.
Klabax, 250 mg/5 ml granulat do sporządzania zawiesiny doustnej dawkowanie u dzieci
IT/H/0720/IB/036/G approved 27.05.2022
Dawkowanie w zależności od masy ciała (kg) Masa ciała (kg)* Przybliżony wiek w latach Dawka klarytromycyny do podawania dwa razy na dobę (mg) Dawka zawiesiny doustnej pipetą dwa razy na dobę (ml)*** Liczba łyżeczek pięciomililitrowych do podawania dwa razy na dobę
* u dzieci < 8 kg dawkę należy ustalać na podstawie masy ciała (ok. 7,5 mg/kg mc. dwa razy na dobę) ** w celu uniknięcia potrzeby odmierzania jednej czwartej łyżeczki zaleca się, aby u dzieci w tym przedziale wiekowym stosować zawiesinę doustną o mocy 125 mg/5 ml. *** wraz z butelką w opakowaniu znajduje się pięciomililitrowa łyżeczka i kalibrowana strzykawka (pipeta). Strzykawka umożliwia dokładniejsze dozowanie niż łyżeczka, gdy w celu uzyskania odpowiedniej dawki należy odmierzyć część objętości łyżeczki.
Pacjenci z niewydolnością nerek i wątroby Klarytromycyny nie należy podawać dzieciom z ciężką niewydolnością wątroby lub nerek. Należy zachować ostrożność podając klarytromycynę dzieciom z niewydolnością nerek lub wątroby o mniejszym nasileniu.
U dzieci z klirensem kreatyniny poniżej 30 ml/min/1,73 m 2 ,
dawkę klarytromycyny należy zmniejszyć o połowę, tzn. do 7,5 mg na dobę. U tych pacjentów leczenie nie powinno trwać dłużej niż 14 dni.
Przygotowanie do stosowania: patrz punkt 6.6.
Sposób podawania Klabax może być podawany niezależnie od posiłków, ponieważ pokarm nie ma wpływu na dostępność biologiczną. Produkt należy podawać dwa razy na dobę, według zaleceń znajdujących się w powyższej tabeli. Dawki powinny być podawane co 12 godzin.
Klarytromycyna w zawiesinie pozostawia gorzki posmak. Należy wypić sok lub wodę tuż po przyjęciu leku, aby temu zapobiec.
Nadwrażliwość na antybiotyki makrolidowe lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.
Przeciwwskazane jest jednoczesne stosowanie klarytromycyny i alkaloidów sporyszu (ergotaminy lub dihydroergotaminy), gdyż może to prowadzić do wystąpienia objawów toksyczności sporyszu (patrz punkt 4.5).
Jednoczesne stosowanie klarytromycyny i doustnych postaci midazolamu jest przeciwwskazane (patrz punkt 4.5).
Przeciwwskazane jest jednoczesne stosowanie klarytromycyny z którąkolwiek z następujących substancji czynnych: astemizol, cyzapryd, pimozyd i terfenadyna, ponieważ może to spowodować wydłużenie odstępu QT oraz arytmie serca, w tym częstoskurcz komorowy, migotanie komór oraz zaburzenia typu torsade de pointes (patrz punkt 4.5). IT/H/0720/IB/036/G approved 27.05.2022
Klarytromycyny nie należy podawać pacjentom, u których występowało wydłużenie odstępu QT (wrodzone lub nabyte potwierdzone wydłużenie odstępu QT) lub arytmia komorowa, w tym torsade de pointes (patrz punkty 4.4 i 4.5).
Przeciwwskazane jest jednoczesne stosowanie leku z tikagrelorem lub ranolazyną.
Klarytromycyny nie należy stosować u pacjentów z zaburzeniami elektrolitowymi (hipokaliemią lub hipomagnezemią, ze względu na ryzyko wydłużenia odstępu QT).
Klarytromycyny nie należy stosować jednocześnie z inhibitorami reduktazy HMG-CoA (statynami), które są metabolizowane głównie przez CYP3A4 (lowastatyną lub symwastatyną) lub atorwastatyną, z uwagi na zwiększone ryzyko miopatii, w tym rabdomiolizy (patrz punkt 4.5).
Tak jak w przypadku innych silnych inhibitorów CYP3A4, klarytromycyny nie należy stosować u pacjentów przyjmujących kolchicynę (patrz punkt 4.4 i 4.5).
Klarytromycyny nie należy stosować u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby i zaburzeniami czynności nerek.
Podawanie klarytromycyny równocześnie z lomitapidem jest przeciwwskazane (patrz punkt 4.5).
Lekarz nie powinien przepisywać klarytromycyny kobietom w ciąży bez dokładnego rozważenia korzyści i ryzyka, w szczególności w pierwszych trzech miesiącach ciąży (patrz punkt 4.6).
Klarytromycyna jest wydalana głównie przez wątrobę. Dlatego też należy zachować ostrożność w przypadku stosowania klarytromycyny u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby. Należy również zachować ostrożność podczas podawania klarytromycyny pacjentom z umiarkowaną do ciężkiej niewydolnością nerek.
Zanotowano przypadki niewydolności wątroby zakończone zgonem (patrz punkt 4.8). Niektórzy pacjenci mogli cierpieć na choroby wątroby przed rozpoczęciem leczenia lub mogli przyjmować inne produkty lecznicze mające toksyczne działanie na wątrobę. Pacjentów należy poinstruować, aby zaprzestali terapii i skontaktowali się z lekarzem, jeżeli wystąpią u nich objawy choroby wątroby, w tym jadłowstręt, żółtaczka, ciemne zabarwienie moczu, świąd lub tkliwość brzucha.
Należy zachować ostrożność u pacjentów z ciężką niewydolnością nerek (patrz punkt 4.2).
Zastosowanie antybiotyków, takich jak klarytromycyna w leczeniu zakażenia H. pylori może powodować powstanie szczepów antybiotykoopornych.
Długotrwałe stosowanie klarytromycyny, podobnie jak innych antybiotyków, może doprowadzić do kolonizacji zwiększoną liczbą niewrażliwych bakterii i grzybów. W przypadku stwierdzenia nadkażenia należy wprowadzić odpowiednie leczenie.
Należy zachować ostrożność z uwagi na możliwość wystąpienia oporności krzyżowej między klarytromycyną i innymi antybiotykami makrolidowymi, a także między klindamycyną i linkomycyną. Dlatego też należy zachować ostrożność przepisując tym pacjentom klarytromycynę.
Odnotowano przypadki rzekomobłoniastego zapalenia okrężnicy podczas stosowania prawie wszystkich środków przeciwbakteryjnych, w tym antybiotyków makrolidowych, a jego nasilenie może wahać się od łagodnego do zagrażającego życiu. Przypadki biegunki wywołanej przez Clostridium difficile (ang. IT/H/0720/IB/036/G approved 27.05.2022
Clostridium difficile-associated diarrhea, CDAD) odnotowano po przyjęciu prawie wszystkich środków przeciwbakteryjnych, w tym klarytromycyny, a jej nasilenie może wahać się od łagodnej biegunki do zapalenia okrężnicy zakończonego zgonem. Podanie antybiotyków zmienia prawidłową florę okrężnicy, co może prowadzić do nadmiernego wzrostu C. difficile. CDAD należy wziąć pod uwagę u wszystkich pacjentów, u których po zastosowaniu antybiotyku wystąpiła biegunka. Konieczne jest przeprowadzenie starannego wywiadu, ponieważ występowanie CDAD odnotowano po ponad dwóch miesiącach po podawaniu antybiotyków. Dlatego też należy rozważyć zaprzestanie stosowania klarytromycyny bez względu na wskazanie, w jakim została podana. Należy przeprowadzić badanie obecności drobnoustrojów oraz wprowadzić odpowiednie leczenie. Należy unikać stosowania leków hamujących perystaltykę.
Należy zachować ostrożność w przypadku jednoczesnego stosowania klarytromycyny z innymi lekami o działaniu ototoksycznym, w szczególności z aminoglikozydami. W okresie leczenia i po jego zakończeniu należy kontrolować czynność przedsionka i słuch.
Zdarzenia sercowo-naczyniowe Podczas leczenia makrolidami, w tym klarytromycyną, obserwowano wydłużenie fazy repolaryzacji serca i odstępu QT, niosące ze sobą ryzyko zaburzeń rytmu serca i zaburzeń typu torsade de pointes (patrz punkt 4.8). W związku z powyższym, ponieważ wymienione poniżej sytuacje mogą zwiększać ryzyko arytmii komorowych (w tym zaburzeń typu torsade de pointes), należy zachować ostrożność, stosując klarytromycynę w niżej opisanych grupach pacjentów.
Pacjenci z chorobą tętnic wieńcowych, ciężką niewydolnością serca, zaburzeniami przewodzenia serca lub klinicznie istotną bradykardią. Nie stosować klarytromycyny u pacjentów z hipokaliemią (patrz punkt 4.3). Pacjenci przyjmujący równocześnie inne produkty lecznicze wydłużające odstęp QT (patrz punkt 4.5). Podawanie klarytromycyny równocześnie z astemizolem, cyzaprydem, pimozydem czy terfenadyną jest przeciwwskazane (patrz punkt 4.3). Nie stosować klarytromycyny u pacjentów z wrodzonym lub udokumentowanym nabytym wydłużeniem odstępu QT ani u pacjentów z arytmią komorową w wywiadzie (patrz punkt 4.3).
Wyniki badań oceniających ryzyko działania niepożądanego makrolidów na układ sercowo-naczyniowy są zmienne. W niektórych badaniach obserwacyjnych stwierdzono rzadkie, krótkoterminowe ryzyko zaburzeń rytmu serca, zawału mięśnia sercowego lub zgonu z przyczyn sercowo-naczyniowych, związane ze stosowaniem makrolidów, w tym klarytromycyny. Przepisując klarytromycynę, należy brać pod uwagę zarówno te obserwacje, jak i korzyści terapeutyczne z zastosowania leku.
Inhibitory reduktazy HMG-CoA (statyny): Jednoczesne stosowanie klarytromycyny z lowastatyną lub symwastatyną jest przeciwwskazane (patrz punkt 4.3). Należy zachować ostrożność przepisując klarytromycynę z innymi statynami. U pacjentów przyjmujących jednocześnie klarytromycynę i statyny odnotowano przypadki rabdomiolizy. Pacjentów należy obserwować pod kątem występowania objawów podmiotowych i przedmiotowych miopatii. Jeśli nie można uniknąć jednoczesnego zastosowania klarytromycyny i statyn, zaleca się przepisywanie najniższej zarejestrowanej dawki statyny. Można rozważyć zastosowanie statyny niezależnej od metabolizmu CYP3A (np. fluwastatyny) (patrz punkt 4.5).
Doustne leki przeciwcukrzycowe/insulina: Jednoczesne stosowanie klarytromycyny i doustnych leków przeciwcukrzycowych (takich jak sulfonylomoczniki) i (lub) insuliny może prowadzić do ciężkiej hipoglikemii. Zaleca się staranne kontrolowanie stężenia glukozy (patrz punkt 4.5).
Doustne leki przeciwzakrzepowe: Istnieje ryzyko ciężkiego krwotoku i znacznego wzrostu wartości międzynarodowego współczynnika znormalizowanego (ang. International Normalized Ratio, INR) i wydłużenia czasu protrombinowego, gdy klarytromycyna jest podawana w skojarzeniu z warfaryną IT/H/0720/IB/036/G approved 27.05.2022
(patrz punkt 4.5). Należy często kontrolować wartość INR i czas protrombinowy u pacjentów, którzy otrzymują jednocześnie klarytromycynę i doustne leki przeciwzakrzepowe. Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania klarytromycyny i doustnych leków przeciwzakrzepowych o działaniu bezpośrednim, takich jak dabigatran, rywaroksaban i apiksaban, szczególnie u pacjentów z grupy wysokiego ryzyka wystąpienia krwawienia (patrz punkt 4.5).
W rejonach o wysokim współczynniku występowania oporności na erytromycynę A szczególnie ważne jest wzięcie pod uwagę rozwoju modelu wrażliwości na klarytromycynę. Klarytromycyna jest półsyntetyczną pochodną erytromycyny A.
Zapalenie płuc: Z uwagi na pojawiającą się oporność Streptococcus pneumoniae na antybiotyki makrolidowe, ważne jest, aby przepisując klarytromycynę w przypadku pozaszpitalnego zapalenia płuc przeprowadzić badanie wrażliwości. W przypadku pacjentów ze szpitalnym zapaleniem płuc, klarytromycynę należy stosować w skojarzeniu z dodatkowymi, odpowiednimi antybiotykami.
Klarytromycyna nie jest lekiem pierwszego wyboru w zapaleniu gardła. Jest jedynie wymagana, szczególnie w zakażeniu paciorkowcami, w nadwrażliwości na penicylinę lub gdy penicylina jest przeciwwskazana z innych przyczyn.
Zakażenia skóry i tkanki podskórnej o nasileniu łagodnym do umiarkowanego: Zakażenia te powodują najczęściej Staphylococcus aureus i Streptococcus pyogenes, oba z nich mogą być oporne na antybiotyki makrolidowe. Dlatego też ważne jest, aby przeprowadzić badanie wrażliwości. Gdy nie można zastosować antybiotyków beta-laktamowych (np. z powodu alergii), lekami pierwszego wyboru mogą być inne antybiotyki, w tym klindamycyna. Obecnie uważa się, że antybiotyki makrolidowe mają znaczenie jedynie w niektórych zakażeniach skóry i tkanki podskórnej, w tym w zakażeniach wywołanych przez Corynebacterium minutissimum, w trądziku pospolitym i róży oraz w sytuacjach, gdy nie można zastosować leczenia penicyliną.
Jeżeli wystąpią ciężkie, ostre reakcje nadwrażliwości, np. anafilaksja, ciężkie skórne działania niepożądane (ang. SCAR) [np. ostra uogólniona osutka krostkowa (ang. AGEP), zespół Stevensa- Johnsona, toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka i wysypka polekowa z eozynofilią i objawami ogólnymi (ang. DRESS)], należy niezwłocznie przerwać podawanie klarytromycyny i natychmiast wdrożyć odpowiednie leczenie.
Należy zachować ostrożność podczas skojarzonego podawania klarytromycyny z lekami indukującymi enzym CYP3A4 z uwagi na możliwość wystąpienia stężenia klarytromycyny niższego niż stężenie terapeutyczne (patrz punkt 4.5).
Po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu odnotowano przypadki toksyczności kolchicyny stosowanej w skojarzeniu z klarytromycyną, w szczególności u pacjentów w podeszłym wieku, przy czym niektóre z nich wystąpiły u pacjentów z niewydolnością nerek. U niektórych z tych pacjentów odnotowano zgon (patrz punkt 4.5). Jednoczesne podawanie klarytromycyny i kolchicyny jest przeciwwskazane.
Należy zachować ostrożność przy jednoczesnym stosowaniu klarytromycyny i triazolobenzodiazepin, w tym triazolamu (patrz punkt 4.5).
Klabax w dawkach 125 mg/5ml oraz 250 mg/5ml zawiera 20 mg aspartamu (E951) na 5 ml, będącego źródłem fenyloalaniny. Stosując ten lek u pacjentów z fenyloketonurią należy zachować ostrożność.
Substancje pomocnicze: Pacjenci z rzadkimi, dziedzicznymi schorzeniami, takimi jak nietolerancja fruktozy, zespół nieprawidłowego wchłaniania glukozy-galaktozy lub niedobór sacharozy-izomaltazy nie powinni przyjmować tego leku. IT/H/0720/IB/036/G approved 27.05.2022
Podczas leczenia pacjentów z cukrzycą, należy wziąć pod uwagę zawartość sacharozy.
Stosowanie następujących leków jest surowo zabronione z uwagi na możliwość wystąpienia ciężkich interakcji:
Cyzapryd, pimozyd, astemizol i terfenadyna U pacjentów otrzymujących jednocześnie klarytromycynę i cyzapryd odnotowano podwyższone stężenia cyzaprydu. Może to prowadzić do wydłużenia odstępu QT oraz arytmii serca, w tym częstoskurczu komorowego, migotania komór oraz zaburzeń typu torsade de pointes. Podobne skutki obserwowano u pacjentów przyjmujących klarytromycynę jednocześnie z pimozydem (patrz punkt 4.3).
Odnotowano, że makrolidy wpływają na metabolizm terfenadyny prowadząc do wzrostu stężenia terfenadyny, co w rzadkich przypadkach wiązało się z występowaniem arytmii serca, w tym wydłużenia odstępu QT, częstoskurczu komorowego, migotania komór oraz zaburzeń typu torsade de pointes (patrz punkt 4.3). W jednym badaniu u 14 zdrowych ochotników skojarzone stosowanie klarytromycyny i terfenadyny dwa do trzech razy zwiększyło stężenie w surowicy kwasowego metabolitu terfenadyny i wydłużenie odstępu QT, co nie wywołało klinicznie wykrywalnych skutków. Podobny wpływ obserwowano przy jednoczesnym stosowaniu astemizolu i innych makrolidów.
Alkaloidy sporyszu Badania przeprowadzone po wprowadzeniu leku do obrotu wykazują, że skojarzone stosowanie klarytromycyny z ergotaminą lub dihydroergotaminą wiązało się z występowaniem ostrej toksyczności sporyszu charakteryzującej się skurczem naczyń oraz niedokrwieniem kończyn i innych tkanek, w tym ośrodkowego układu nerwowego. Jednoczesne stosowanie klarytromycyny i alkaloidów sporyszu jest przeciwwskazane (patrz punkt 4.3).
Midazolam w postaci doustnej Podczas stosowania midazolamu w postaci doustnej równocześnie z klarytromycyną w postaci tabletek (500 mg dwa razy na dobę), AUC midazolamu zwiększyło się 7-krotnie. Jednoczesne podawanie midazolamu w postaci doustnej i klarytromycyny jest przeciwwskazane.
Inhibitory reduktazy HMG-CoA (statyny) Jednoczesne stosowanie klarytromycyny z lowastatyną lub symwastatyną jest przeciwwskazane (patrz punkt 4.3), ponieważ statyny te są w dużej mierze metabolizowane przez CYP3A4. Jednoczesne leczenie klarytromycyną zwiększa ich stężenie w osoczu, przez co wzrasta ryzyko miopatii, w tym rabdomiolizy. Zgłaszano przypadki rabdomiolizy u pacjentów przyjmujących klarytromycynę równocześnie z tymi statynami. Jeśli nie można uniknąć leczenia klarytromycyną, należy w tym czasie zaprzestać stosowania lowastyny lub symwastyny.
Należy zachować ostrożność przepisując klarytromycynę ze statynami. Jeśli nie można uniknąć równoczesnego stosowania klarytromycyny ze statynami, zaleca się przepisanie najniższej zarejestrowanej dawki statyn. Można rozważyć zastosowanie statyny niezależnej od metabolizmu CYP3A (np. fluwastatyny). Pacjentów należy obserwować w kierunku przedmiotowych i podmiotowych objawów miopatii.
Podawanie klarytromycyny równocześnie z lomitapidem jest przeciwwskazane ze względu na ryzyko znacznego zwiększenia aktywności aminotransferaz (patrz punkt 4.3).
Wpływ innych produktów leczniczych na klarytromycynę
IT/H/0720/IB/036/G approved 27.05.2022
Produkty lecznicze będące induktorami enzymu CYP3A4 (np. ryfampicyna, fenytoina, karbamazepina, fenobarbital, ziele dziurawca) mogą pobudzać metabolizm klarytromycyny. Może to spowodować, że stężenie klarytromycyny będzie poniżej stężenia terapeutycznego i doprowadzić do zmniejszenia jej skuteczności. Ponadto, konieczne może być kontrolowanie stężenia induktora CYP3A4 w osoczu, ponieważ może ono być zwiększone z powodu hamującego wpływu klarytromycyny na CYP3A4 (patrz również odpowiednie informacje o produkcie, dotyczące podawanego induktora CYP3A4). Jednoczesne stosowanie ryfabutyny i klarytromycyny spowodowało odpowiednio zwiększenie i zmniejszenie stężenia w surowicy, a w efekcie zwiększenie ryzyka zapalenia błony naczyniowej oka.
Stwierdzono lub podejrzewa się, że poniższe leki mają wpływ na stężenia klarytromycyny we krwi; konieczne może być dostosowanie dawki lub rozważenie zmiany leczenia.
Efawirenz, newirapina, ryfampicyna, ryfabutyna i ryfapentyna Silne induktory metabolizmu cytochromu P450, takie jak efawirenz, newirapina, ryfampicyna, ryfabutyna i ryfapentyna mogą przyspieszać metabolizm klarytromycyny tym samym zmniejszając stężenie klarytromycyny w osoczu, jednocześnie zwiększając stężenie 14-OH-klarytromycyny, metabolitu, który jest również czynny mikrobiologicznie. Ponieważ aktywność klarytromycyny i 14-OH-klarytromycyny jest różna w stosunku do różnych bakterii, zamierzony skutek terapeutyczny mógłby zostać zaburzony w trakcie jednoczesnego podawania klarytromycyny i induktorów enzymu.
Etrawiryna Etrawiryna zmniejszała wpływ klarytromycyny na organizm, jednak stężenie czynnego metabolitu, 14-OH-klarytromycyny było zwiększone. Ponieważ 14-OH-klarytromycyna wykazuje słabsze działanie na kompleks Mycobacterium avium (MAC), może zmienić się całkowite działanie produktu leczniczego na ten patogen. Z tego powodu w leczeniu zakażenia wywołanego przez MAC należy rozważyć zastosowanie innego produktu leczniczego.
Flukonazol Jednoczesne podawanie flukonazolu w dawce 200 mg na dobę oraz klarytromycyny w dawce 500 mg na dobę 21 zdrowym ochotnikom prowadziło do zwiększenia średniego minimalnego stężenia klarytromycyny w stanie stacjonarnym (C min ) i pola pod krzywą (AUC) odpowiednio o 33% i 18%. Stężenia czynnego metabolitu 14-OH-klarytromycyny w stanie stacjonarnym nie uległy znaczącej zmianie podczas jednoczesnego stosowania flukonazolu. Nie ma konieczności dostosowania dawki klarytromycyny.
Rytonawir Badanie farmakokinetyczne wykazało, że jednoczesne stosowanie rytonawiru w dawce 200 mg co osiem godzin i klarytromycyny w dawce 500 mg co 12 godzin prowadziło do znacznego zahamowania metabolizmu klarytromycyny. Przy jednoczesnym stosowaniu rytonawiru C max
31%, C min
14-OH-klarytromycyny było prawie całkowicie zahamowane. Z uwagi na duże okno terapeutyczne klarytromycyny nie jest konieczne zmniejszenie dawki u pacjentów z prawidłową czynnością nerek. U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek należy jednak rozważyć zastosowanie następującej zmiany dawkowania: u pacjentów z klirensem kreatyniny od 30 do 60 ml/min, dawkę klarytromycyny należy zmniejszyć o 50%, u pacjentów z klirensem kreatyniny < 30 ml/min dawkę należy zmniejszyć o 75%. Nie należy podawać więcej niż 1g klarytromycyny na dobę w skojarzeniu z rytonawirem.
Podobne dostosowanie dawki należy wziąć pod uwagę u pacjentów z obniżoną czynnością nerek, gdy rytonawir jest stosowany jako środek nasilający właściwości farmakokinetyczne z innymi inhibitorami proteazy HIV, w tym atazanawiru i sakwinawiru (patrz punkt poniżej „Dwukierunkowe interakcje leków”).
Wpływ klarytromycyny na inne produkty lecznicze
IT/H/0720/IB/036/G approved 27.05.2022
Interakcje związane z CYP3A Jednoczesne podawanie klarytromycyny, o której wiadomo, że hamuje CYP3A, z lekiem metabolizowanym głównie przez CYP3A może wiązać się ze zwiększeniem stężenia leku, co może zwiększyć lub wydłużyć zarówno działanie terapeutyczne, jak i występowanie działań niepożądanych leku skojarzonego. Klarytromycynę należy ostrożnie stosować u pacjentów otrzymujących inne leki będące substratami enzymu CYP3A, w szczególności jeżeli substrat CYP3A charakteryzuje się wąskim marginesem bezpieczeństwa (np. karbamazepina) i (lub) substrat jest w dużym stopniu metabolizowany przez ten enzym.
Należy wziąć pod uwagę dostosowanie dawki oraz gdy jest to możliwe ściśle kontrolować stężenia w osoczu leków metabolizowanych głównie przez CYP3A u pacjentów jednocześnie otrzymujących klarytromycynę.
Wiadomo lub podejrzewa się, że następujące leki lub grupy leków są metabolizowane przez ten sam izoenzym CYP3A: alprazolam, astemizol, karbamazepina, cylostazol, cyzapryd, cyklosporyna, dyzopiramid, alkaloidy sporyszu, lowastatyna, metyloprednizolon, midazolam, omeprazol, doustne leki przeciwzakrzepowe (np. warfaryna, rywaroksaban, apiksaban, patrz punkt 4.4), atypowe leki przeciwpsychotyczne ( np.: kwetiapina), pimozyd, chinidyna, ryfabutyna, syldenafil, symwastatyna, syrolimus, takrolimus, terfenadyna, triazolam, winblastyna i inne. Do leków wchodzących w interakcje o podobnych mechanizmach przy udziale innych izoenzymów układu cytochromu P450 zalicza się fenytoinę, teofilinę i walproinian.
Leki przeciwarytmiczne Po wprowadzeniu leku do obrotu donoszono o przypadkach zaburzeń typu torsade de pointes występujących przy jednoczesnym stosowaniu klarytromycyny i chinidyny lub dyzopiramidu. W trakcie jednoczesnego podawania tych leków należy monitorować zapis EKG w kierunku wydłużenia odstępu QT. Podczas leczenia klarytromycyną należy kontrolować stężenia chinidyny i dyzopiramidu w surowicy.
Po wprowadzeniu leku do obrotu zgłaszano przypadki hipoglikemii podczas jednoczesnego podawania klarytromycyny i dyzopiramidu. Z tego powodu, podczas skojarzonego podawania tych leków należy kontrolować stężenia glukozy we krwi.
Doustne leki przeciwcukrzycowe/insulina Podczas jednoczesnego stosowania leków przeciwcukrzycowych, takich jak nateglinid i repaglinid, może dojść do zahamowania CYP3A przez klarytromycynę, co może powodować hipoglikemię. Zaleca się staranne kontrolowanie stężeń glukozy.
Omeprazol Klarytromycynę (500 mg co 8 godzin) podawano w skojarzeniu z omeprazolem (40 mg na dobę) zdrowym dorosłym ochotnikom. Przy jednoczesnym stosowaniu klarytromycyny stężenia omeprazolu w osoczu w stanie stacjonarnym wzrosły (C max , AUC 0-24
1/2
Średnia wartość pH w żołądku w ciągu 24 godzin wynosiła 5,2 przy podawaniu samego omeprazolu i 5,7, gdy omeprazol podawany był w skojarzeniu z klarytromycyną.
Syldenafil, tadalafil i wardenafil Każdy z tych inhibitorów fosfodiesterazy jest co najmniej częściowo metabolizowany przez CYP3A, a CYP3A może być hamowany przez jednoczesne stosowanie klarytromycyny. Skojarzone podawanie klarytromycyny z syldenafilem, tadalafilem lub wardenafilem może prowadzić do zwiększenia ekspozycji na inhibitor fosfodiesterazy. Należy wziąć pod uwagę zmniejszenie dawki tych leków, gdy są podawane w skojarzeniu z klarytromycyną.
Teofilina, karbamazepina IT/H/0720/IB/036/G approved 27.05.2022
Wyniki badań klinicznych wykazują umiarkowany, ale znaczący statystycznie (p < 0,05) wzrost stężenia teofiliny lub karbamazepiny we krwi, gdy którykolwiek z tych leków podawany był jednocześnie z klarytromycyną. Należy rozważyć zmniejszenie dawki.
Tolterodyna Metabolizm tolterodyny odbywa się głównie przy udziale izoenzymu 2D6 cytochromu P450 (CYP2D6). Jednak u części populacji pozbawionej CYP2D6, metabolizm odbywa się przy udziale CYP3A. U tej części populacji, zahamowanie CYP3A prowadzi do znacząco wyższego stężenia tolterodyny w surowicy. Konieczne może być zmniejszenie dawki tolterodyny w obecności inhibitorów CYP3A, takich jak klarytromycyna, w populacji o zmniejszonym metabolizmie CYP2D6.
Triazolobenzodiazepiny (np. alprazolam, midazolam, triazolam) Jednoczesne podawanie midazolamu dożylnie z klarytromycyną (tabletki 500 mg dwa razy na dobę), zwiększyło AUC midazolamu 2,7-krotnie. Jeśli midazolam podaje się dożylnie w skojarzeniu z klarytromycyną, należy dokładnie kontrolować pacjenta w celu dostosowania dawki. Podawanie midazolamu na błonę śluzową jamy ustnej, które może spowodować ominięcie metabolizmu pierwszego przejścia, będzie raczej prowadzić do podobnej interakcji jak po podaniu dożylnym midazolamu niż jak po podaniu doustnym. Należy zastosować te same środki ostrożności w stosunku do innych benzodiazepin metabolizowanych przez CYP3A4, w tym do triazolamu i alprazolamu. Istnieje małe prawdopodobieństwo wystąpienia interakcji o znaczeniu klinicznym z klarytromycyną w przypadku innych benzodiazepin, które nie są metabolizowane przez CYP3A (temazepam, nitrazepam, lorazepam).
Po wprowadzeniu leku do obrotu, przy jednoczesnym stosowaniu klarytromycyny i triazolamu, odnotowano przypadki interakcji leków i wpływu na ośrodkowy układ nerwowy (OUN) (np. senność i splątanie). Zaleca się kontrolowanie pacjenta w kierunku wzrostu nasilenia działania farmakologicznego na OUN.
Doustne leki przeciwzakrzepowe o działaniu bezpośrednim (DOAC) Dabigatran, lek z grupy DOAC, jest substratem białka transportującego pompy lekowej, P-gp (glikoproteina P). Rywaroksaban i apiksaban są metabolizowane przez cytochrom CYP3A4 i także stanowią substraty P-gp. Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania klarytromycyny i tych leków, szczególnie u pacjentów z grupy wysokiego ryzyka wystąpienia krwawienia (patrz punkt 4.4).
Inne interakcje
Hydroksychlorochina i chlorochina Należy zachować ostrożność podczas stosowania klarytromycyny u pacjentów przyjmujących leki, o których wiadomo, że wydłużają odstęp QT mogący powodować zaburzenia rytmu serca np. hydroksychlorochina i chlorochina. Kolchicyna Kolchicyna jest substratem zarówno dla CYP3A, jak i dla glikoproteiny P (Pgp), która bierze udział w transporcie na zewnątrz komórki. Klarytromycyna i inne antybiotyki makrolidowe są znanymi inhibitorami CYP3A i Pgp. Podczas jednoczesnego podawania klarytromycyny i kolchicyny, hamowanie Pgp i (lub) CYP3A przez klarytromycynę może powodować zwiększenie narażenia na kolchicynę (patrz punkt 4.3 i 4.4).
Digoksyna Uważa się, że digoksyna jest substratem dla glikoproteiny P (Pgp), która bierze udział w transporcie na zewnątrz komórki. Klarytromycyna hamuje Pgp. Jeśli klarytromycyna i digoksyna podawane są jednocześnie, zahamowanie Pgp przez klarytromycynę może prowadzić do zwiększonego narażenia na digoksynę. Po wprowadzeniu leku do obrotu obserwowano również zwiększone stężenia digoksyny w surowicy u pacjentów otrzymujących jednocześnie klarytromycynę i digoksynę. U niektórych pacjentów stwierdzono kliniczne objawy pokrywające się z objawami toksyczności digoksyny, w tym IT/H/0720/IB/036/G approved 27.05.2022
potencjalnie śmiertelne arytmie. Podczas jednoczesnego stosowania tych leków należy kontrolować stężenie digoksyny w surowicy.
Zydowudyna Jednoczesne doustne stosowanie klarytromycyny w tabletkach i zydowudyny u dorosłych pacjentów zakażonych wirusem HIV może doprowadzić do zmniejszenia stężenia zydowudyny w stanie stacjonarnym. Ponieważ klarytromycyna zaburza wchłanianie jednocześnie podawanej doustnie zydowudyny, interakcji tej można w dużym stopniu uniknąć ustalając dawki tak, aby pomiędzy przyjmowaniem leków następowała 4-godzinna przerwa. Nie odnotowano takiej interakcji u pacjentów pediatrycznych zakażonych wirusem HIV, otrzymujących klarytromycynę w postaci zawiesiny z zydowudyną lub dideoksyinozyną. Prawdopodobieństwo wystąpienia tej reakcji jest małe, gdy klarytromycyna jest podawana w postaci infuzji dożylnej.
Fenytoina i walproinian Istnieją spontaniczne lub opublikowane doniesienia dotyczące interakcji inhibitorów CYP3A, w tym klarytromycyny, z lekami o których wiadomo, że nie są metabolizowane przez CYP3A (np. fenytoina i walproinian). Zaleca się kontrolowanie stężeń tych leków w surowicy, jeżeli są podawane jednocześnie z klarytromycyną. Odnotowano przypadki zwiększenia stężenia w surowicy.
Dwukierunkowe interakcje leków
Atazanawir Zarówno klarytromycyna jak i atazanawir są substratami i inhibitorami CYP3A, i istnieją dowody na dwukierunkowe interakcje tych leków. Jednoczesne stosowanie klarytromycyny (500 mg dwa razy na dobę) z atazanawirem (400 mg raz na dobę) prowadziło do 2-krotnego wzrostu narażenia na klarytromycynę oraz 70% spadku narażenia na 14-OH-klarytromycynę, przy 28% wzroście AUC atazanawiru. Z uwagi na duże okno terapeutyczne klarytromycyny, u pacjentów z prawidłową czynnością nerek nie ma potrzeby zmniejszenia dawki. U pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny od 30 do 60 ml/min), dawkę klarytromycyny należy zmniejszyć o 50%. U pacjentów z klirensem kreatyniny <30 ml/min, dawkę klarytromycyny należy zmniejszyć o 75%, stosując odpowiednią postać klarytromycyny. Dawek klarytromycyny przekraczających 1000 mg na dobę nie należy podawać w skojarzeniu z inhibitorami proteazy.
Antagoniści kanału wapniowego Zaleca się zachować ostrożność podczas skojarzonego podawania klarytromycyny i antagonistów kanału wapniowego metabolizowanych przez CYP3A4 (np. werapamilu, amlodypiny, diltiazemu) ze względu na ryzyko hipotensji. Stężenia klarytromycyny i antagonistów kanału wapniowego w osoczu mogą zwiększać się ze względu na tę interakcję. U pacjentów przyjmujących jednocześnie klarytromycynę i werapamil obserwowano hipotensję, bradyarytmię i kwasicę mleczanową.
Itrakonazol Zarówno klarytromycyna jak i itrakonazol są substratami i inhibitorami CYP3A, co prowadzi do dwukierunkowych interakcji między tymi lekami. Klarytromycyna może zwiększać stężenie itrakonazolu w osoczu, jak i itrakonazol może zwiększać stężenie klarytromycyny w osoczu. Pacjentów przyjmujących jednocześnie itrakonazol i klarytromycynę należy ściśle obserwować w kierunku występowania objawów podmiotowych i przedmiotowych zwiększonego lub wydłużonego działania farmakologicznego.
Sakwinawir Zarówno klarytromycyna, jak i sakwinawir są substratami oraz inhibitorami CYP3A i istnieją dowody na dwukierunkową interakcję między tymi lekami. Podczas podawania 12 zdrowym ochotnikom jednocześnie klarytromycyny (500 mg dwa razy na dobę) i sakwinawiru (kapsułki miękkie, 1200 mg trzy razy na dobę) w stanie stacjonarnym wartości AUC i C max
wtedy, gdy podawano wyłącznie sakwinawir. Wartości AUC i C max
o 40% większe od obserwowanych, gdy podawano wyłącznie klarytromycynę. Nie jest konieczne IT/H/0720/IB/036/G approved 27.05.2022
dostosowanie dawki, gdy obydwa leki są podawane w badanych dawkach oraz postaciach farmaceutycznych przez ograniczony czas. Z badań wynika, że interakcje leków występujące podczas stosowania kapsułek miękkich i twardych, mogą różnić się. Interakcje leków obserwowane podczas badań, w których stosowano wyłącznie sakwinawir mogą różnić się od interakcji występujących podczas leczenia sakwinawirem z rytonawirem. Gdy sakwinawir podawany jest w skojarzeniu z rytonawirem, należy brać pod uwagę możliwy wpływ rytonawiru na klarytromycynę (patrz punkt 4.5 „Rytonawir”).
Pacjentki, które przyjmują doustne środki antykoncepcyjne należy ostrzec, że jeżeli wystąpią biegunka, wymioty lub krwawienie międzymiesiączkowe, jest możliwe, że antykoncepcja będzie nieskuteczna.
Ciąża Nie ustalono bezpieczeństwa stosowania klarytromycyny w okresie ciąży. W oparciu o różne wyniki badań przeprowadzonych na zwierzętach oraz doświadczenie ze stosowania u ludzi nie można wykluczyć negatywnego wpływu na rozwój embrionalny i zarodkowy. W niektórych badaniach obserwacyjnych oceniających narażenie na klarytromycynę podczas pierwszego i drugiego trymestru stwierdzono zwiększone ryzyko poronienia w porównaniu do niestosowania antybiotyków lub stosowania innych antybiotyków w tym samym okresie. Dostępne badania epidemiologiczne dotyczące ryzyka poważnych wad wrodzonych podczas stosowania makrolidów, w tym klarytromycyny, w okresie ciąży dają sprzeczne wyniki. Dlatego też w czasie ciąży nie zaleca się stosowania klarytromycyny bez uprzedniego starannego rozważenia korzyści i ryzyka.
Karmienie piersią Bezpieczeństwo stosowania klarytromycyny podczas karmienia piersią nie zostało ustalone. Klarytromycyna i jej aktywny metabolit przenikają w małych ilościach do mleka matki. Szacuje się, że niemowlę karmione wyłącznie piersią otrzymałoby około 1,7% dawki klarytromycyny dostosowanej do masy ciała matki.
Nie ma danych dotyczących wpływu klarytromycyny na prowadzenie pojazdów lub obsługiwanie maszyn. Przed prowadzeniem pojazdów lub obsługą maszyn należy wziąć pod uwagę możliwość wystąpienia zawrotów głowy, w tym pochodzenia błędnikowego, splątania i dezorientacji.
a) Podsumowanie profilu bezpieczeństwa
Najczęstsze i najbardziej rozpowszechnione działania niepożądane związane z leczeniem klarytromycyną, zarówno u pacjentów dorosłych, jak i u dzieci, to ból brzucha, biegunka, nudności, wymioty oraz zaburzenia smaku. Te działania niepożądane mają zazwyczaj łagodne nasilenie i pokrywają się z profilem bezpieczeństwa antybiotyków makrolidowych (patrz podpunkt b punktu 4.8).
W badaniach klinicznych nie stwierdzono znaczącej różnicy pomiędzy częstością występowania tych działań niepożądanych ze strony układu pokarmowego pomiędzy pacjentami z wcześniejszym zakażeniem mykobakteryjnym lub bez zakażenia.
b) Podsumowanie działań niepożądanych w postaci tabeli
Poniższa tabela przedstawia działania niepożądane odnotowane w badaniach klinicznych oraz po wprowadzeniu do obrotu klarytromycyny w postaci tabletek o natychmiastowym uwalnianiu, granulatu do sporządzania zawiesiny doustnej, proszku do sporządzania roztworu do wstrzykiwań, tabletek o przedłużonym uwalnianiu oraz tabletek o zmodyfikowanym uwalnianiu. IT/H/0720/IB/036/G approved 27.05.2022
Działania niepożądane, które mogą być związane ze stosowaniem klarytromycyny zostały przedstawione zgodnie z klasyfikacją układów i narządów, w następujący sposób: bardzo często (≥1/10); często (≥1/100 do <1/10); niezbyt często (≥1/1 000 do <1/100) i nieznana (działania niepożądane występujące po wprowadzeniu leku do obrotu; częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych). W obrębie każdej grupy o określonej częstości występowania objawy niepożądane są wymienione zgodnie ze zmniejszającym się nasileniem (gdy istniała możliwość oceny).
Klasyfikacja układów i narządów Bardzo często ≥1/10 Często ≥ 1/100 do < 1/10 Niezbyt często ≥1/1000 do < 1/100 Nieznana* (nie może być określona na podstawie dostępnych danych) Zakażenia i zarażenia pasożytnicze
łącznej 1 , kandydoza, nieżyt żołądka i jelit 2 , zakażenie 3 , zakażenie pochwy Rzekomobłoniaste zapalenie okrężnicy, róża Zaburzenia krwi i układu chłonnego
neutropenia 4 , trombocytemia 3 , eozynofilia 4
Agranulocytoza, trombocytopenia Zaburzenia układu immunologi- cznego 5
rzekomoanafilak- tyczne 1 , nadwrażliwość Reakcje anafilaktyczne, obrzęk naczynioruchowy Zaburzenia metabolizmu i odżywiania
zmniejszenie łaknienia
Zaburzenia psychiczne
Lęk, nerwowość 3
psychotyczne, stany splątania 5 , depersonalizacja, depresja, dezorientacja, omamy, nietypowe sny, mania Zaburzenia nerwowe
smaku, ból głowy, wypaczenie smaku Utrata przytomności 1 , dyskineza 1 , zawroty głowy, senność 5 , drżenie Drgawki, utrata odczuwania smaku, omamy węchowe, utrata odczuwania zapachów, parestezje Zaburzenia ucha i błędnika
pochodzenia błędnikowego, zaburzenia słuchu, szumy uszne Głuchota Zaburzenia serca Zatrzymanie akcji serca 1 , migotanie przedsionków 1 , wydłużenie odstępu QT w EKG, skurcze przedwczesne serca 1 , kołatanie serca Zaburzenia typu torsade de pointes, częstoskurcz komorowy,
migotanie komór IT/H/0720/IB/036/G approved 27.05.2022
Zaburzenia naczyniowe
naczyń krwionośnych 1
Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia
1 , krwawienie z nosa 2 , zator płucny 1
Zaburzenia żołądka i jelit
wymioty, niestrawność, nudności, ból brzucha Zapalenie przełyku 1 , choroba refluksowa przełyku 2 , zapalenie błony śluzowej żołądka, ból odbytu 2 , zapalenie błony śluzowej jamy ustnej, zapalenie języka, wzdęcia brzucha 4 , zaparcia, suchość w ustach, odbijanie się, wzdęcia z oddawaniem gazów, Ostre zapalenie trzustki, przebarwienia języka, przebarwienia zębów Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych
wyniki badań czynności wątroby Cholestaza 4 , zapalenie wątroby 4 , zwiększenie aktywności aminotransferazy alaninowej, zwiększenie aktywności aminotransferazy asparaginianowej, zwiększenie aktywności gamma- glutamylotransferazy 4
Niewydolność wątroby, żółtaczka miąższowa Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej
nadmierne pocenie się
Pęcherzowe zapalenie skóry 1 , świąd, pokrzywka, wysypka plamisto-grudkowa 3
Zespół Stevensa- Johnsona, martwica toksyczno-rozpływna naskórka, wysypka polekowa z eozynofilią i objawami układowymi (ang. Drug Reaction with Eosinophilia and Systemic Symptoms, DRESS), trądzik, ostra uogólniona osutka krostkowa (ang. AGEP) Zaburzenia mięśniowo- szkieletowe i tkanki łącznej
3 , sztywność mięśniowo- szkieletowa 1 , bóle mięśniowe 2
Rabdomioliza 2 , miopatia Zaburzenia nerek i dróg moczowych
kreatyniny we krwi 1 , zwiększenie stężenia mocznika we krwi 1
Niewydolność nerek, śródmiąższowe zapalenie nerek Zaburzenia ogólne Zapalenie Ból w miejscu Złe samopoczucie 4 , IT/H/0720/IB/036/G approved 27.05.2022
i stany w miejscu podania żyły w miejscu wstrzyknięcia 1
wstrzyknięcia 1 , stan zapalny w miejscu wstrzyknięcia 1
gorączka 3 , astenia, ból w klatce piersiowej 4 , dreszcze 4 , zmęczenie 4
Badania diagnostyczne
wartość stosunku albumin do globulin 1 , zwiększenie aktywności fosfatazy alkalicznej we krwi 4 , zwiększenie aktywności dehydrogenazy mleczanowej we krwi 4
Wzrost wartości międzynarodowego współczynnika znormalizowanego, wydłużenie czasu protrombinowego, nieprawidłowe zabarwienie moczu 1
roztworu do wstrzykiwań 2
uwalnianiu 3
zawiesiny doustnej 4
uwalnianiu 5, 6
* Ze względu na to, że te działania niepożądane są odnotowywane na ochotniczej grupie o nieustalonej wielkości, nie zawsze jest możliwa rzetelna ocena ich częstości jak również ustalenia przypadkowego związku z odpowiedzią na lek. Zakłada się, że czas przyjmowania leku przez daną grupę wynosił powyżej jednego miliarda dni klarytromycyny.
c) Opis wybranych działań niepożądanych
Zapalenie żyły w miejscu wstrzyknięcia, ból w miejscu wstrzyknięcia oraz stan zapalny w miejscu wstrzyknięcia są charakterystyczne dla klarytromycyny w postaci dożylnej.
W niektórych doniesieniach o wystąpieniu rabdomiolizy klarytromycynę podawano w skojarzeniu ze statynami, fibratami, kolchicyną lub allopurynolem (patrz punkty 4.3 i 4.4).
Po wprowadzeniu leku do obrotu odnotowano interakcje między lekami oraz wpływ na ośrodkowy układ nerwowy (OUN) (np. senność i splątanie) przy jednoczesnym stosowaniu klarytromycyny i triazolamu. Zaleca się obserwowanie pacjenta pod kątem zwiększonego wpływu farmakologicznego na OUN (patrz punkt 4.5).
Szczególna populacja: działania niepożądane u pacjentów z obniżoną odpornością (patrz punkt e).
d) Dzieci i młodzież
Przeprowadzono badania kliniczne z zastosowaniem klarytromycyny w postaci zawiesiny u pacjentów w wieku od 6 miesięcy do 12 lat. Dlatego też dzieci i młodzież w wieku poniżej 12 lat powinny stosować klarytromycynę w postaci zawiesiny. Brak wystarczających danych, aby zalecać schemat dawkowania dla klarytromycyny w postaci dożylnej u pacjentów poniżej 18 roku życia.
U dzieci należy się spodziewać, że częstość, rodzaj oraz nasilenie działań niepożądanych będą takie same jak u pacjentów dorosłych.
IT/H/0720/IB/036/G approved 27.05.2022
e) Inne specjalne grupy pacjentów
Pacjenci z obniżoną odpornością
U pacjentów z AIDS oraz u innych pacjentów z obniżoną odpornością leczonych z powodu zakażeń mykobakteryjnych większymi dawkami klarytromycyny przez dłuższe okresy czasu, często trudno było rozróżnić działania niepożądane prawdopodobnie związane ze stosowaniem klarytromycyny od tych wywołanych objawami zakażenia ludzkim wirusem upośledzenia odporności (ang. Human Immunodeficiency Virus, HIV) lub inną współistniejącą chorobą.
U dorosłych pacjentów otrzymujących dawki dobowe 1000 mg i 2000 mg klarytromycyny, najczęstszymi działaniami niepożądanymi były: nudności, wymioty, zaburzenia smaku, ból brzucha, biegunka, wysypka, wzdęcia z oddawaniem gazów, ból głowy, zaparcia, zaburzenia słuchu, wzrost aktywności transaminazy kwasu szczawio-octowego (ang. Serum Glutamic Oxaloacetic Transaminase, SGOT) i transaminazy kwasu pirogronowego w surowicy (ang. Serum Glutamic Pyruvate Transaminase, SGPT). Ponadto, rzadko występowała duszność, bezsenność i suchość w ustach. Częstość występowania była porównywalna u pacjentów otrzymujących 1000 mg i 2000 mg, ale u pacjentów otrzymujących dobową dawkę klarytromycyny 4000 mg, działania niepożądane występowały około 3 do 4 razy częściej.
U tych pacjentów z obniżoną odpornością, ocena badań laboratoryjnych dla określonych testów odbywała się na podstawie analizy tych wartości poza znacznie zaburzonym poziomem (tj. ekstremalnie wysoka lub niska granica). Na podstawie tych kryteriów, u około 2% do 3% pacjentów, którzy otrzymywali 1000 mg lub 2000 mg klarytromycyny na dobę wystąpiła znacznie zwiększona aktywność SGOT i SGPT, oraz nietypowo niska liczba białych krwinek i płytek krwi. U niższego odsetka pacjentów w tych dwóch grupach dawkowania również wystąpiło zwiększenie stężenia azotu mocznikowego we krwi. Nieznacznie częstsze występowanie nietypowych wartości wszystkich parametrów, oprócz białych krwinek, odnotowano u pacjentów otrzymujących 4000 mg na dobę.
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych: Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, tel.: + 48 22 49-21-301, fax: +48 22 49-21-309, Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl. Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Objawy zatrucia: Jak donoszą raporty, zażycie dużej dawki klarytromycyny może doprowadzić do zaburzeń żołądkowo- jelitowych. Objawy przedawkowania w dużym stopniu mogą pokrywać się z profilem reakcji niepożądanych. Opisano pacjenta z zaburzeniami dwubiegunowymi w wywiadzie, który przyjął 8 g klarytromycyny. Obserwowano zmiany w stanie psychicznym, zachowania paranoidalne, hipokaliemię i hipoksemię.
Leczenie zatrucia: Nie ma swoistego antidotum na przedawkowanie klarytromycyny. Hemodializa ani dializa otrzewnowa nie zmniejszają stężenia klarytromycyny w surowicy.
Działania niepożądane występujące po przedawkowaniu należy leczyć poprzez natychmiastowe usunięcie niewchłoniętego leku i zastosowanie ogólnego postępowania objawowego. Podobnie, jak IT/H/0720/IB/036/G approved 27.05.2022
w przypadku innych antybiotyków makrolidowych, nie przewiduje się, aby hemodializa ani dializa otrzewnowa wpływały znacząco na stężenie klarytromycyny w surowicy. W bardzo rzadkich przypadkach mogą wystąpić ciężkie reakcje alergiczne, np. wstrząs anafilaktyczny. Po pojawieniu się pierwszych objawów reakcji nadwrażliwości należy przerwać leczenie klarytromycyną i niezwłocznie wprowadzić odpowiednie postępowanie.
Grupa farmakoterapeutyczna: leki przeciwbakteryjne do stosowania ogólnego, makrolidy
Kod ATC: J01FA09
Mechanizm działania Klarytromycyna jest antybiotykiem należącym do grupy makrolidów. Przejawia działanie przeciwbakteryjne poprzez wybiórcze wiązanie się z podjednostką 50s rybosomów wrażliwych drobnoustrojów zapobiegając przemieszczaniu się aktywowanych aminokwasów. Hamuje to wewnątrzkomórkową syntezę białka w komórkach wrażliwych bakterii. Klarytromycyna wykazuje doskonałe działanie in vitro na standardowe szczepy izolatów klinicznych. Silnie działa na szeroki zakres drobnoustrojów zarówno tlenowych jak i beztlenowych Gram-dodatnich i Gram-ujemnych. Minimalne stężenia hamujące (MIC, ang. Minimal Inhibitory Concentrations) klarytromycyny są na ogół dwukrotnie niższe niż MIC erytromycyny.
Metabolit klarytromycyny 14-hydroksy, produkt metabolizmu związku macierzystego również ma działanie przeciwbakteryjne. Jego działanie jest słabsze niż związku macierzystego w stosunku do większości baterii, w tym Mycobacterium spp. Wyjątkiem są bakterie Haemophilus influenzae, w przypadku których metabolit klarytomycyny 14-hydroksy działa dwa razy silniej niż związek macierzysty.
Klarytromycyna również działa bakteriobójczo na wiele szczepów bakterii.
Stężenia graniczne Zgodnie z wytycznymi EUCAST (Europejski Komitet ds. Oznaczania Lekowrażliwości) zdefiniowano następujące stężenia graniczne dla klarytromycyny:
Stężenia graniczne (MIC, mg/l)
Mikroorganizmy Wrażliwe (≤) Oporne (>) Staphylococcus spp. 1 mg/l 2 mg/l Streptococcus spp. (A, B, C, G)
Streptococcus pneumoniae 0,25 mg/l 0,5 mg/l Grupy Viridans streptococcus IE IE Haemophilus spp. 1 mg/l 32 mg/l Moraxella catarrhalis 0,25 mg/l 0,5 mg/l Helicobacter pylori 0,25 mg/l 0,5 mg/l
1 Stężenia graniczne są oparte na epidemiologicznych wartościach odcięcia, które odróżniają wyizolowane populacje typu dzikiego od tych z obniżonymi cechami odporności. „IE” oznacza, że nie ma wystarczających dowodów na to, że rozważany gatunek podatny jest na leczenie klarytromycyną. IT/H/0720/IB/036/G approved 27.05.2022
Wrażliwość Występowanie oporności na wybrane szczepy może wykazywać różnice w zależności od położenia geograficznego i czasu i w związku z tym pożądana jest znajomość lokalnych informacji dotyczących oporności, w szczególności podczas leczenia ciężkich zakażeń. Informacje te zapewniają jedynie odpowiednie wskazówki dotyczące prawdopodobieństwa, czy drobnoustroje będą wrażliwe na klarytromycynę, czy też nie. Dla stosownych przypadków, informacje dotyczące zakresu nabytej oporności na konkretne drobnoustroje w Europie zostały przedstawione w nawiasach. Klarytromycyna zazwyczaj działa na następujące organizmy in vitro:
Bakterie Gram-dodatnie: Staphylococcus aureus (wrażliwe na metycylinę), Streptococcus pyogenes 1
(paciorkowce beta-hemolizujące grupy A), paciorkowce alfa-hemolizujące (grupa viridans), Streptococcus (Diplococcus) pneumoniae, Streptococcus agalactiae, Listeria monocytogenes.
Bakterie Gram-ujemne: Haemophilus influenzae $ ; Haemophilus parainfluenzae, Moraxella (Branhamella) catarrhalis°, Neisseria gonorrhoeae, Legionella pneumophila°, Bordetella pertussis, Campylobacter jejuni, Helicobacter pylori 2 .
Mykoplazma: Mycoplasma pneumoniae°, Ureaplasma urealyticum.
Inne organizmy: Chlamydia trachomatis, Mycobacterium avium°, Mycobacterium leprae; Mycobacterium kansasii°, Mycobacterium chelonae°, Mycobacterium fortuitum, Mycobacterium intrazellulare°, Chlamydia pneumoniae°.
Beztlenowce: Bacteroides fragilis wrażliwe na makrolidy; Clostridium perfringens, z rodzaju Peptococcus, z rodzaju Peptostreptococcus, Propionibacterium acnes.
Klarytromycyna również działa bakteriobójczo na kilka szczepów bakterii. Obejmują one: Haemophilus influenzae $ ; Streptococcus pneumoniae, Streptococcus pyogenes, Streptococcus agalactiae, Moraxella (Branhamella) catarrhalis, Neisseria gonorrhoeae oraz Campylobacter spp.
Gatunki, u których może występować nabyta oporność mogą stanowić problem Drobnoustroje tlenowe gram-dodatnie: Staphylococcus aureus (oporne na metycylinę) +
Organizmy z natury oporne Drobnoustroje tlenowe Gram-ujemne: Escherichia coli, Klebsiella spp. oraz Pseudomonas aeruginosa
W momencie publikacji tabeli nie było dostępnych aktualnych danych. Podstawowa literatura, typowa literatura naukowa i zalecenia terapeutyczne zakładają wrażliwość. $
+
1
2
Inne informacje Wrażliwość i oporność Streptococcus pneumoniae i Streptococcus spp. na klarytromycynę można przewidzieć na podstawie badania erytromycyny. Mechanizmy nabytej oporności na antybiotyki makrolidowe to: wypływ substancji czynnej przy pomocy mechanizmu aktywnej pompy, wywołane lub naturalne wytwarzanie enzymu metylazy, który modyfikuje miejsce docelowe rybosomu, hydroliza makrolidów przez esterazy, mutacje chromosomowe, które zmieniają białko podjednostki 50s rybosomu. Dlatego też może wystąpić oporność krzyżowa pomiędzy klarytromycyną i innymi antybiotykami makrolidowymi oraz klindamycyną i linkomycyną. Gronkowce oporne na metycylinę i oksacylinę (ang. Methicillin Resistant Staphylococcus aureus, MRSA) oraz oporne na penicylinę Streptococcus pneumoniae są oporne na wszystkie obecnie dostępne IT/H/0720/IB/036/G approved 27.05.2022
antybiotyki beta-laktamowe i makrolidowe, takie jak klarytromycyna. Większość dostępnych doświadczeń z kontrolowanych randomizowanych badań klinicznych wskazuje, że produkt leczniczy Klabax 500 mg stosowany dwa razy na dobę w połączeniu z innym antybiotykiem, np. amoksycyliną lub metronidazolem oraz np. omeprazolem (podawanych w zatwierdzonych dawkach) przez 7 dni osiąga współczynnik eradykacji H. pylori >80% u pacjentów z chorobą wrzodową żołądka i dwunastnicy. Tak jak się spodziewano, znacząco niższe współczynniki eradykacji obserwowano u pacjentów z izolatami H. pylori opornymi na metronidazol przed rozpoczęciem leczenia. Dlatego też wybierając odpowiedni schemat leczenia w kierunku eradykacji H. pylori należy brać pod uwagę lokalne informacje dotyczące występowania oporności oraz lokalne wytyczne terapeutyczne. Ponadto, u pacjentów z uporczywym zakażeniem, ustalając nowy schemat ponownego leczenia należy brać pod uwagę potencjalne ryzyko rozwoju wtórnej oporności (u pacjentów z podstawowymi wrażliwymi szczepami).
Klarytromycyna jest szybko i dobrze wchłaniana z przewodu pokarmowego po podaniu doustnym. Aktywny mikrobiologicznie metabolit, 14-hydroksy-klarytromycyna, powstaje wskutek efektu pierwszego przejścia. Klarytromycyna może być podawana niezależnie od posiłków, ponieważ pokarm nie ma wpływu na dostępność biologiczną. Pokarm nieznacznie opóźnia wchłanianie klarytromycyny oraz tworzenie się metabolitu 14-hydroksy. Farmakokinetyka klarytromycyny nie jest liniowa; aczkolwiek stan stacjonarny zostaje osiągnięty w ciągu 2 dni dawkowania. Głównym metabolitem występującym w moczu jest 14-hydroksyklarytromycyna, stanowiąca 10-15% dawki. Większość pozostałej części dawki jest wydalana z kałem, głównie za pośrednictwem żółci. W kale występuje 5- 10% leku macierzystego.
Klarytromycyna w niektórych tkankach osiąga stężenia, które są wielokrotnie wyższe niż stężenia we krwi krążącej. Zwiększone stężenia odnotowano zarówno w migdałkach, jak i w miąższu płuc. Klarytromycyna przenika również do płynu w uchu środkowym w stężeniach przewyższających stężenia w surowicy. W zakresie stężeń terapeutycznych klarytromycyna wiąże się z białkami osocza w 80%.
Wartość LD 50
mg/kg mc. u samców i 1230 mg/kg mc. u samic. Wartość LD 50
wynosiła 1330 mg/kg mc. u samców i 1270 mg/kg mc. u samic. Dla porównania, LD po doustnym podaniu klarytromycyny wynosi około 2700 mg/kg mc. u dorosłych myszy i około 3000 mg/kg mc. u dorosłych szczurów. Wyniki są zgodne z innymi antybiotykami z grupy penicylin, cefalosporyn i makrolidów, przy czym LD 50
Zarówno u myszy, jak i u szczurów nastąpiło zmniejszenie masy ciała lub zahamowanie przyrostu masy ciała, odruch ssania i spontaniczne ruchy zostały osłabione w ciągu pierwszych kilku dni po podaniu leku. Sekcja martwych osobników wykazała ciemnoczerwone płuca u myszy i u około 25% szczurów; u szczurów, którym podawano dawkę 2197 mg/kg mc. lub większą klarytromycyny postaci zawiesiny również zanotowano obecność czerwonawo-czarnej substancji w jelitach, prawdopodobnie z powodu krwawienia. Uważa się, że śmierć tych zwierząt nastąpiła z powodu wyniszczenia wynikającego z osłabionego odruchu ssania oraz krwawienia z jelit.
Szczurom karmionym mlekiem matki (5-dniowym) przez 2 tygodnie podawano klarytromycynę w postaci zawiesiny w dawkach 0, 15, 55 i 200 mg/kg mc./dobę. U zwierząt z grupy przyjmującej wartość hematokrytu i zwiększoną średnią względną masę nerek, w porównaniu z grupą kontrolną. W badanej grupie zaobserwowano również minimalne lub łagodne wieloogniskowe zwyrodnienie wodniczkowe nabłonka wewnątrzwątrobowych przewodów żółciowych i zwiększone występowanie zmian zapalnych w nerkach. Dawka nie powodująca działania toksycznego w tym badaniu wynosiła 55 mg/kg mc./dobę. IT/H/0720/IB/036/G approved 27.05.2022
Badanie toksyczności po podaniu doustnym przeprowadzano podając szczurom przed osiągnięciem dojrzałości płciowej klarytromycynę w postaci zawiesiny (granulat do sporządzania zawiesiny) przez 6 tygodni w dawce dobowej 0, 15, 50, i 150 mg /kg mc./ dobę. Nie odnotowano zgonów, a jedynym zaobserwowanym objawem klinicznym było nadmierne wydzielanie śliny występujące na 1 do 2 godzin po podaniu leku u niektórych osobników przyjmujących najwyższą dawkę podczas ostatnich 3 tygodni leczenia. U szczurów z grupy otrzymującej 150 mg/kg mc. zanotowano zmniejszenie średniej masy ciała podczas pierwszych 3 tygodni, obniżenie średnich wartości stężenia albuminy w surowicy krwi oraz zwiększenie średniej względnej masy wątroby w porównaniu do grupy kontrolnej. Nie odnotowano makro- ani mikroskopowych zmian histopatologicznych powiązanych z leczeniem. Dawka 150 mg/kg mc./ dobę spowodowała niewielką toksyczność u leczonych szczurów, a dawka nie powodująca działania toksycznego wynosiła 50 mg/kg mc./ dobę.
Młode psy rasy beagle, w wieku 3 tygodni, przez 4 tygodnie otrzymywały doustnie dawkę klarytromycyny wynoszącą 0, 30, 100, lub 300 mg/kg mc./ dobę, po czym następował 4-tygodniowy okres przerwy. Nie odnotowano padnięć, ani żadnych zmian w ogólnym stanie zwierząt. Sekcja nie wykazała żadnych zmian. Badanie histologiczne z użyciem mikroskopu świetlnego wykazało złogi tłuszczu w hepatocytach leżących w środkowej części zrazika oraz nacieki komórkowe w obszarze wrotnym, a w grupie otrzymującej dawkę 300 mg/kg mc. zwiększenie liczby kropelek tłuszczu w komórkach wątroby w obserwacji pod mikroskopem elektronowym. Dawka toksyczna u młodych psów rasy beagle wynosiła ponad 300 mg/kg mc., a dawka nie powodująca działania toksycznego 100 mg/kg mc.
Wpływ na płodność, reprodukcję i teratogenność Badania wpływu na płodność i reprodukcję wykazały, że dawka 150-160 mg/kg mc./dobę podawana samcom i samicom szczurów nie spowodowała działań niepożądanych na cykl rujowy, płodność, poród i żywotność potomstwa. Dwa badania teratogenności przeprowadzone na szczurach Wistar (p.o.) i Sprague-Dawley (p.o. i i.v.), jedno badanie na królikach w Nowej Zelandii i jedno badanie na makakach nie wykazały działania teratogennego klarytromycyny.
Celuloza mikrokrystaliczna Hypromeloza 5 cps Hydroksypropyloceluloza L Kroskarmeloza sodowa Kwas alginowy Kopolimer (1: 1) kwasu metakrylowego i etylu akrylanu, dyspersja 30% Makrogol 1500 Talk Karbomer (Carbopol 974 P) Krzemionka koloidalna bezwodna Sacharoza Aspartam (E951) Guma ksantan Sodu cytrynian Sodu benzoesan (E211) Tytanu dwutlenek (E171) Aromat mięty pieprzowej 517 Aromat tutti frutti 051 880 AP 0551 Sodu chlorek IT/H/0720/IB/036/G approved 27.05.2022
Nie dotyczy.
Granulat: nie ma szczególnych zaleceń. Przygotowana zawiesina: nie przechowywać w temperaturze powyżej 25C. Nie przechowywać w lodówce, ani nie zamrażać. Przechowywać w szczelnie zamkniętej butelce.
Prawie przezroczysta butelka HDPE z białym, nieprzezroczystym wieczkiem posiadającym zabezpieczenie przed dziećmi, z uszczelką zasysającą. lub prawie przezroczysta butelka HDPE z zaznaczonym pierścieniem służącym do wypełnienia odpowiednią objętością z białym, nieprzezroczystym wieczkiem posiadającym zabezpieczenie przed dziećmi, z uszczelką zasysającą.
Prawie przezroczysta pipeta PP/HDPE służąca do dozowania, z oznacznikami dla wagi i objętości wypełnienia z wieczkiem LDPE ze złączką.
Przezroczysta polistyrenowa łyżeczka z podziałką z oznacznikami wypełnienia dla 2,5 ml i 5,0 ml.
Wielkość opakowania: 50, 60, 70, 100 lub 140 ml. Nie wszystkie rodzaje opakowań mogą znajdować się w obrocie.
Przygotowanie do stosowania: Do butelki z granulatem należy dodać wymaganą objętość wody i następnie wstrząsnąć. Klabax, 125 mg/5 ml: stężenie klarytromycyny w przygotowanej zawiesinie wynosi 125 mg na 5 ml. Klabax, 250 mg/5 ml: stężenie klarytromycyny w przygotowanej zawiesinie wynosi 250 mg na 5 ml.
W tabeli poniżej objętość wody wymagana przy każdym rodzaju opakowania:
Opakowanie Objętość wody, którą należy dodać Butelka 60 ml 34 ml Butelka 100 ml 55 ml
Ranbaxy (Poland) Sp. z o.o. ul. Kubickiego 11 IT/H/0720/IB/036/G approved 27.05.2022
Klabax, 125 mg/5 ml: pozwolenie nr 12405 Klabax, 250 mg/5 ml: pozwolenie nr 12404
Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 20.09.2006 r. Data przedłużenia pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 20.02.2017
27.05.2022
CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Klabax 125 mg/5 ml, 125 mg/5 ml, granulat do sporządzania zawiesiny doustnej Klabax 250 mg/5 ml, 250 mg/5 ml, granulat do sporządzania zawiesiny doustnej
2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY
Każde 5 ml sporządzonej zawiesiny zawiera 125 mg klarytromycyny (Clarithromycinum).
Substancje pomocnicze o znanym działaniu Każde 5 ml sporządzonej zawiesiny zawiera: 2928,50 mg sacharozy
Każde 5 ml sporządzonej zawiesiny zawiera 250 mg klarytromycyny (Clarithromycinum).
Substancje pomocnicze o znanym działaniu Każde 5 ml sporządzonej zawiesiny zawiera: 2508,00 mg sacharozy
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA
Granulat do sporządzania zawiesiny doustnej.
Biały lub prawie biały granulat tworzący po połączeniu z wodą białą lub prawie białą zawiesinę.
4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE
4.1 Wskazania do stosowania
Klarytromycyna w postaci zawiesiny doustnej jest wskazana do stosowania u dzieci w wieku powyżej 6 miesięcy i młodzieży do 12 r.ż.
Klarytromycyna w postaci zawiesiny doustnej jest wskazana w leczeniu następujących zakażeń u dzieci, wywołanych przez drobnoustroje wrażliwe na klarytromycynę:
- Zakażenia dolnych dróg oddechowych (np. zapalenie oskrzeli, zapalenie płuc, patrz punkt 4.4 i 5.1 odnośnie oceny wrażliwości bakterii); - Zakażenia górnych dróg oddechowych (np. zapalenie gardła, zapalenie zatok); - Zakażenia skóry i tkanki podskórnej (np. zapalenie mieszków włosowych, zapalenie tkanki łącznej, róża, patrz punkt 4.4 i 5.1 odnośnie oceny wrażliwości bakterii); - Ostre zapalenie ucha środkowego.
IT/H/0720/IB/036/G approved 27.05.2022
Należy przestrzegać oficjalnych wytycznych dotyczących właściwego stosowania środków przeciwbakteryjnych.
4.2 Dawkowanie i sposób podawania
Dawkowanie Dzieci w wieku poniżej 12 lat Badania kliniczne u dzieci w wieku od 6 miesięcy do 12 lat przeprowadzono z użyciem klarytromycyny w postaci zawiesiny doustnej, dlatego też poniżej 12 roku życia należy stosować klarytromycynę w tej postaci.
Dawka klarytromycyny zależy od stanu klinicznego pacjenta i powinna zawsze być określona przez lekarza.
Zwykle czas leczenia wynosi od 5 do 10 dni w zależności od patogenu i ciężkości choroby.
Zalecana dawka dobowa Klabax o mocach 125 mg/5 ml i 250 mg/5 ml u dzieci jest przedstawiona w tabelach poniżej, opracowanych na podstawie przybliżonej dawki 7,5 mg/kg mc., stosowanej dwa razy na dobę. Dawki do 500 mg dwa razy na dobę były stosowane w leczeniu ciężkich zakażeń. Zawiesina może być przyjmowana z posiłkami lub na czczo, a także z mlekiem.
W zależności od masy ciała dziecka jest przepisywany Klabax o mocy 125 mg/5 ml lub 250 mg/5 ml.
Klabax, 125 mg/5 ml granulat do sporządzania zawiesiny doustnej dawkowanie u dzieci (kg)
Dawkowanie w zależności od masy ciała (kg) Masa ciała (kg)* Przybliżony wiek w latach Dawka klarytromycyny do podawania dwa razy na dobę (mg) Dawka zawiesiny doustnej pipetą dwa razy na dobę (ml)** Liczba łyżeczek pięciomililitrowych do podawania dwa razy na dobę
* u dzieci < 8 kg dawkę należy ustalać na podstawie masy ciała (ok. 7,5 mg/kg mc. dwa razy na dobę) ** wraz z butelką w opakowaniu znajduje się pięciomililitrowa łyżeczka i kalibrowana strzykawka (pipeta). Strzykawka umożliwia dokładniejsze dozowanie niż łyżeczka, gdy w celu uzyskania odpowiedniej dawki należy odmierzyć część objętości łyżeczki.
Klabax, 250 mg/5 ml granulat do sporządzania zawiesiny doustnej dawkowanie u dzieci
IT/H/0720/IB/036/G approved 27.05.2022
Dawkowanie w zależności od masy ciała (kg) Masa ciała (kg)* Przybliżony wiek w latach Dawka klarytromycyny do podawania dwa razy na dobę (mg) Dawka zawiesiny doustnej pipetą dwa razy na dobę (ml)*** Liczba łyżeczek pięciomililitrowych do podawania dwa razy na dobę
* u dzieci < 8 kg dawkę należy ustalać na podstawie masy ciała (ok. 7,5 mg/kg mc. dwa razy na dobę) ** w celu uniknięcia potrzeby odmierzania jednej czwartej łyżeczki zaleca się, aby u dzieci w tym przedziale wiekowym stosować zawiesinę doustną o mocy 125 mg/5 ml. *** wraz z butelką w opakowaniu znajduje się pięciomililitrowa łyżeczka i kalibrowana strzykawka (pipeta). Strzykawka umożliwia dokładniejsze dozowanie niż łyżeczka, gdy w celu uzyskania odpowiedniej dawki należy odmierzyć część objętości łyżeczki.
Pacjenci z niewydolnością nerek i wątroby Klarytromycyny nie należy podawać dzieciom z ciężką niewydolnością wątroby lub nerek. Należy zachować ostrożność podając klarytromycynę dzieciom z niewydolnością nerek lub wątroby o mniejszym nasileniu.
U dzieci z klirensem kreatyniny poniżej 30 ml/min/1,73 m 2 ,
dawkę klarytromycyny należy zmniejszyć o połowę, tzn. do 7,5 mg na dobę. U tych pacjentów leczenie nie powinno trwać dłużej niż 14 dni.
Przygotowanie do stosowania: patrz punkt 6.6.
Sposób podawania Klabax może być podawany niezależnie od posiłków, ponieważ pokarm nie ma wpływu na dostępność biologiczną. Produkt należy podawać dwa razy na dobę, według zaleceń znajdujących się w powyższej tabeli. Dawki powinny być podawane co 12 godzin.
Klarytromycyna w zawiesinie pozostawia gorzki posmak. Należy wypić sok lub wodę tuż po przyjęciu leku, aby temu zapobiec.
4.3 Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na antybiotyki makrolidowe lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.
Przeciwwskazane jest jednoczesne stosowanie klarytromycyny i alkaloidów sporyszu (ergotaminy lub dihydroergotaminy), gdyż może to prowadzić do wystąpienia objawów toksyczności sporyszu (patrz punkt 4.5).
Jednoczesne stosowanie klarytromycyny i doustnych postaci midazolamu jest przeciwwskazane (patrz punkt 4.5).
Przeciwwskazane jest jednoczesne stosowanie klarytromycyny z którąkolwiek z następujących substancji czynnych: astemizol, cyzapryd, pimozyd i terfenadyna, ponieważ może to spowodować wydłużenie odstępu QT oraz arytmie serca, w tym częstoskurcz komorowy, migotanie komór oraz zaburzenia typu torsade de pointes (patrz punkt 4.5). IT/H/0720/IB/036/G approved 27.05.2022
Klarytromycyny nie należy podawać pacjentom, u których występowało wydłużenie odstępu QT (wrodzone lub nabyte potwierdzone wydłużenie odstępu QT) lub arytmia komorowa, w tym torsade de pointes (patrz punkty 4.4 i 4.5).
Przeciwwskazane jest jednoczesne stosowanie leku z tikagrelorem lub ranolazyną.
Klarytromycyny nie należy stosować u pacjentów z zaburzeniami elektrolitowymi (hipokaliemią lub hipomagnezemią, ze względu na ryzyko wydłużenia odstępu QT).
Klarytromycyny nie należy stosować jednocześnie z inhibitorami reduktazy HMG-CoA (statynami), które są metabolizowane głównie przez CYP3A4 (lowastatyną lub symwastatyną) lub atorwastatyną, z uwagi na zwiększone ryzyko miopatii, w tym rabdomiolizy (patrz punkt 4.5).
Tak jak w przypadku innych silnych inhibitorów CYP3A4, klarytromycyny nie należy stosować u pacjentów przyjmujących kolchicynę (patrz punkt 4.4 i 4.5).
Klarytromycyny nie należy stosować u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby i zaburzeniami czynności nerek.
Podawanie klarytromycyny równocześnie z lomitapidem jest przeciwwskazane (patrz punkt 4.5).
4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania
Lekarz nie powinien przepisywać klarytromycyny kobietom w ciąży bez dokładnego rozważenia korzyści i ryzyka, w szczególności w pierwszych trzech miesiącach ciąży (patrz punkt 4.6).
Klarytromycyna jest wydalana głównie przez wątrobę. Dlatego też należy zachować ostrożność w przypadku stosowania klarytromycyny u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby. Należy również zachować ostrożność podczas podawania klarytromycyny pacjentom z umiarkowaną do ciężkiej niewydolnością nerek.
Zanotowano przypadki niewydolności wątroby zakończone zgonem (patrz punkt 4.8). Niektórzy pacjenci mogli cierpieć na choroby wątroby przed rozpoczęciem leczenia lub mogli przyjmować inne produkty lecznicze mające toksyczne działanie na wątrobę. Pacjentów należy poinstruować, aby zaprzestali terapii i skontaktowali się z lekarzem, jeżeli wystąpią u nich objawy choroby wątroby, w tym jadłowstręt, żółtaczka, ciemne zabarwienie moczu, świąd lub tkliwość brzucha.
Należy zachować ostrożność u pacjentów z ciężką niewydolnością nerek (patrz punkt 4.2).
Zastosowanie antybiotyków, takich jak klarytromycyna w leczeniu zakażenia H. pylori może powodować powstanie szczepów antybiotykoopornych.
Długotrwałe stosowanie klarytromycyny, podobnie jak innych antybiotyków, może doprowadzić do kolonizacji zwiększoną liczbą niewrażliwych bakterii i grzybów. W przypadku stwierdzenia nadkażenia należy wprowadzić odpowiednie leczenie.
Należy zachować ostrożność z uwagi na możliwość wystąpienia oporności krzyżowej między klarytromycyną i innymi antybiotykami makrolidowymi, a także między klindamycyną i linkomycyną. Dlatego też należy zachować ostrożność przepisując tym pacjentom klarytromycynę.
Odnotowano przypadki rzekomobłoniastego zapalenia okrężnicy podczas stosowania prawie wszystkich środków przeciwbakteryjnych, w tym antybiotyków makrolidowych, a jego nasilenie może wahać się od łagodnego do zagrażającego życiu. Przypadki biegunki wywołanej przez Clostridium difficile (ang. IT/H/0720/IB/036/G approved 27.05.2022
Clostridium difficile-associated diarrhea, CDAD) odnotowano po przyjęciu prawie wszystkich środków przeciwbakteryjnych, w tym klarytromycyny, a jej nasilenie może wahać się od łagodnej biegunki do zapalenia okrężnicy zakończonego zgonem. Podanie antybiotyków zmienia prawidłową florę okrężnicy, co może prowadzić do nadmiernego wzrostu C. difficile. CDAD należy wziąć pod uwagę u wszystkich pacjentów, u których po zastosowaniu antybiotyku wystąpiła biegunka. Konieczne jest przeprowadzenie starannego wywiadu, ponieważ występowanie CDAD odnotowano po ponad dwóch miesiącach po podawaniu antybiotyków. Dlatego też należy rozważyć zaprzestanie stosowania klarytromycyny bez względu na wskazanie, w jakim została podana. Należy przeprowadzić badanie obecności drobnoustrojów oraz wprowadzić odpowiednie leczenie. Należy unikać stosowania leków hamujących perystaltykę.
Należy zachować ostrożność w przypadku jednoczesnego stosowania klarytromycyny z innymi lekami o działaniu ototoksycznym, w szczególności z aminoglikozydami. W okresie leczenia i po jego zakończeniu należy kontrolować czynność przedsionka i słuch.
Zdarzenia sercowo-naczyniowe Podczas leczenia makrolidami, w tym klarytromycyną, obserwowano wydłużenie fazy repolaryzacji serca i odstępu QT, niosące ze sobą ryzyko zaburzeń rytmu serca i zaburzeń typu torsade de pointes (patrz punkt 4.8). W związku z powyższym, ponieważ wymienione poniżej sytuacje mogą zwiększać ryzyko arytmii komorowych (w tym zaburzeń typu torsade de pointes), należy zachować ostrożność, stosując klarytromycynę w niżej opisanych grupach pacjentów.
Pacjenci z chorobą tętnic wieńcowych, ciężką niewydolnością serca, zaburzeniami przewodzenia serca lub klinicznie istotną bradykardią. Nie stosować klarytromycyny u pacjentów z hipokaliemią (patrz punkt 4.3). Pacjenci przyjmujący równocześnie inne produkty lecznicze wydłużające odstęp QT (patrz punkt 4.5). Podawanie klarytromycyny równocześnie z astemizolem, cyzaprydem, pimozydem czy terfenadyną jest przeciwwskazane (patrz punkt 4.3). Nie stosować klarytromycyny u pacjentów z wrodzonym lub udokumentowanym nabytym wydłużeniem odstępu QT ani u pacjentów z arytmią komorową w wywiadzie (patrz punkt 4.3).
Wyniki badań oceniających ryzyko działania niepożądanego makrolidów na układ sercowo-naczyniowy są zmienne. W niektórych badaniach obserwacyjnych stwierdzono rzadkie, krótkoterminowe ryzyko zaburzeń rytmu serca, zawału mięśnia sercowego lub zgonu z przyczyn sercowo-naczyniowych, związane ze stosowaniem makrolidów, w tym klarytromycyny. Przepisując klarytromycynę, należy brać pod uwagę zarówno te obserwacje, jak i korzyści terapeutyczne z zastosowania leku.
Inhibitory reduktazy HMG-CoA (statyny): Jednoczesne stosowanie klarytromycyny z lowastatyną lub symwastatyną jest przeciwwskazane (patrz punkt 4.3). Należy zachować ostrożność przepisując klarytromycynę z innymi statynami. U pacjentów przyjmujących jednocześnie klarytromycynę i statyny odnotowano przypadki rabdomiolizy. Pacjentów należy obserwować pod kątem występowania objawów podmiotowych i przedmiotowych miopatii. Jeśli nie można uniknąć jednoczesnego zastosowania klarytromycyny i statyn, zaleca się przepisywanie najniższej zarejestrowanej dawki statyny. Można rozważyć zastosowanie statyny niezależnej od metabolizmu CYP3A (np. fluwastatyny) (patrz punkt 4.5).
Doustne leki przeciwcukrzycowe/insulina: Jednoczesne stosowanie klarytromycyny i doustnych leków przeciwcukrzycowych (takich jak sulfonylomoczniki) i (lub) insuliny może prowadzić do ciężkiej hipoglikemii. Zaleca się staranne kontrolowanie stężenia glukozy (patrz punkt 4.5).
Doustne leki przeciwzakrzepowe: Istnieje ryzyko ciężkiego krwotoku i znacznego wzrostu wartości międzynarodowego współczynnika znormalizowanego (ang. International Normalized Ratio, INR) i wydłużenia czasu protrombinowego, gdy klarytromycyna jest podawana w skojarzeniu z warfaryną IT/H/0720/IB/036/G approved 27.05.2022
(patrz punkt 4.5). Należy często kontrolować wartość INR i czas protrombinowy u pacjentów, którzy otrzymują jednocześnie klarytromycynę i doustne leki przeciwzakrzepowe. Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania klarytromycyny i doustnych leków przeciwzakrzepowych o działaniu bezpośrednim, takich jak dabigatran, rywaroksaban i apiksaban, szczególnie u pacjentów z grupy wysokiego ryzyka wystąpienia krwawienia (patrz punkt 4.5).
W rejonach o wysokim współczynniku występowania oporności na erytromycynę A szczególnie ważne jest wzięcie pod uwagę rozwoju modelu wrażliwości na klarytromycynę. Klarytromycyna jest półsyntetyczną pochodną erytromycyny A.
Zapalenie płuc: Z uwagi na pojawiającą się oporność Streptococcus pneumoniae na antybiotyki makrolidowe, ważne jest, aby przepisując klarytromycynę w przypadku pozaszpitalnego zapalenia płuc przeprowadzić badanie wrażliwości. W przypadku pacjentów ze szpitalnym zapaleniem płuc, klarytromycynę należy stosować w skojarzeniu z dodatkowymi, odpowiednimi antybiotykami.
Klarytromycyna nie jest lekiem pierwszego wyboru w zapaleniu gardła. Jest jedynie wymagana, szczególnie w zakażeniu paciorkowcami, w nadwrażliwości na penicylinę lub gdy penicylina jest przeciwwskazana z innych przyczyn.
Zakażenia skóry i tkanki podskórnej o nasileniu łagodnym do umiarkowanego: Zakażenia te powodują najczęściej Staphylococcus aureus i Streptococcus pyogenes, oba z nich mogą być oporne na antybiotyki makrolidowe. Dlatego też ważne jest, aby przeprowadzić badanie wrażliwości. Gdy nie można zastosować antybiotyków beta-laktamowych (np. z powodu alergii), lekami pierwszego wyboru mogą być inne antybiotyki, w tym klindamycyna. Obecnie uważa się, że antybiotyki makrolidowe mają znaczenie jedynie w niektórych zakażeniach skóry i tkanki podskórnej, w tym w zakażeniach wywołanych przez Corynebacterium minutissimum, w trądziku pospolitym i róży oraz w sytuacjach, gdy nie można zastosować leczenia penicyliną.
Jeżeli wystąpią ciężkie, ostre reakcje nadwrażliwości, np. anafilaksja, ciężkie skórne działania niepożądane (ang. SCAR) [np. ostra uogólniona osutka krostkowa (ang. AGEP), zespół Stevensa- Johnsona, toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka i wysypka polekowa z eozynofilią i objawami ogólnymi (ang. DRESS)], należy niezwłocznie przerwać podawanie klarytromycyny i natychmiast wdrożyć odpowiednie leczenie.
Należy zachować ostrożność podczas skojarzonego podawania klarytromycyny z lekami indukującymi enzym CYP3A4 z uwagi na możliwość wystąpienia stężenia klarytromycyny niższego niż stężenie terapeutyczne (patrz punkt 4.5).
Po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu odnotowano przypadki toksyczności kolchicyny stosowanej w skojarzeniu z klarytromycyną, w szczególności u pacjentów w podeszłym wieku, przy czym niektóre z nich wystąpiły u pacjentów z niewydolnością nerek. U niektórych z tych pacjentów odnotowano zgon (patrz punkt 4.5). Jednoczesne podawanie klarytromycyny i kolchicyny jest przeciwwskazane.
Należy zachować ostrożność przy jednoczesnym stosowaniu klarytromycyny i triazolobenzodiazepin, w tym triazolamu (patrz punkt 4.5).
Klabax w dawkach 125 mg/5ml oraz 250 mg/5ml zawiera 20 mg aspartamu (E951) na 5 ml, będącego źródłem fenyloalaniny. Stosując ten lek u pacjentów z fenyloketonurią należy zachować ostrożność.
Substancje pomocnicze: Pacjenci z rzadkimi, dziedzicznymi schorzeniami, takimi jak nietolerancja fruktozy, zespół nieprawidłowego wchłaniania glukozy-galaktozy lub niedobór sacharozy-izomaltazy nie powinni przyjmować tego leku. IT/H/0720/IB/036/G approved 27.05.2022
Podczas leczenia pacjentów z cukrzycą, należy wziąć pod uwagę zawartość sacharozy.
4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji
Stosowanie następujących leków jest surowo zabronione z uwagi na możliwość wystąpienia ciężkich interakcji:
Cyzapryd, pimozyd, astemizol i terfenadyna U pacjentów otrzymujących jednocześnie klarytromycynę i cyzapryd odnotowano podwyższone stężenia cyzaprydu. Może to prowadzić do wydłużenia odstępu QT oraz arytmii serca, w tym częstoskurczu komorowego, migotania komór oraz zaburzeń typu torsade de pointes. Podobne skutki obserwowano u pacjentów przyjmujących klarytromycynę jednocześnie z pimozydem (patrz punkt 4.3).
Odnotowano, że makrolidy wpływają na metabolizm terfenadyny prowadząc do wzrostu stężenia terfenadyny, co w rzadkich przypadkach wiązało się z występowaniem arytmii serca, w tym wydłużenia odstępu QT, częstoskurczu komorowego, migotania komór oraz zaburzeń typu torsade de pointes (patrz punkt 4.3). W jednym badaniu u 14 zdrowych ochotników skojarzone stosowanie klarytromycyny i terfenadyny dwa do trzech razy zwiększyło stężenie w surowicy kwasowego metabolitu terfenadyny i wydłużenie odstępu QT, co nie wywołało klinicznie wykrywalnych skutków. Podobny wpływ obserwowano przy jednoczesnym stosowaniu astemizolu i innych makrolidów.
Alkaloidy sporyszu Badania przeprowadzone po wprowadzeniu leku do obrotu wykazują, że skojarzone stosowanie klarytromycyny z ergotaminą lub dihydroergotaminą wiązało się z występowaniem ostrej toksyczności sporyszu charakteryzującej się skurczem naczyń oraz niedokrwieniem kończyn i innych tkanek, w tym ośrodkowego układu nerwowego. Jednoczesne stosowanie klarytromycyny i alkaloidów sporyszu jest przeciwwskazane (patrz punkt 4.3).
Midazolam w postaci doustnej Podczas stosowania midazolamu w postaci doustnej równocześnie z klarytromycyną w postaci tabletek (500 mg dwa razy na dobę), AUC midazolamu zwiększyło się 7-krotnie. Jednoczesne podawanie midazolamu w postaci doustnej i klarytromycyny jest przeciwwskazane.
Inhibitory reduktazy HMG-CoA (statyny) Jednoczesne stosowanie klarytromycyny z lowastatyną lub symwastatyną jest przeciwwskazane (patrz punkt 4.3), ponieważ statyny te są w dużej mierze metabolizowane przez CYP3A4. Jednoczesne leczenie klarytromycyną zwiększa ich stężenie w osoczu, przez co wzrasta ryzyko miopatii, w tym rabdomiolizy. Zgłaszano przypadki rabdomiolizy u pacjentów przyjmujących klarytromycynę równocześnie z tymi statynami. Jeśli nie można uniknąć leczenia klarytromycyną, należy w tym czasie zaprzestać stosowania lowastyny lub symwastyny.
Należy zachować ostrożność przepisując klarytromycynę ze statynami. Jeśli nie można uniknąć równoczesnego stosowania klarytromycyny ze statynami, zaleca się przepisanie najniższej zarejestrowanej dawki statyn. Można rozważyć zastosowanie statyny niezależnej od metabolizmu CYP3A (np. fluwastatyny). Pacjentów należy obserwować w kierunku przedmiotowych i podmiotowych objawów miopatii.
Podawanie klarytromycyny równocześnie z lomitapidem jest przeciwwskazane ze względu na ryzyko znacznego zwiększenia aktywności aminotransferaz (patrz punkt 4.3).
Wpływ innych produktów leczniczych na klarytromycynę
IT/H/0720/IB/036/G approved 27.05.2022
Produkty lecznicze będące induktorami enzymu CYP3A4 (np. ryfampicyna, fenytoina, karbamazepina, fenobarbital, ziele dziurawca) mogą pobudzać metabolizm klarytromycyny. Może to spowodować, że stężenie klarytromycyny będzie poniżej stężenia terapeutycznego i doprowadzić do zmniejszenia jej skuteczności. Ponadto, konieczne może być kontrolowanie stężenia induktora CYP3A4 w osoczu, ponieważ może ono być zwiększone z powodu hamującego wpływu klarytromycyny na CYP3A4 (patrz również odpowiednie informacje o produkcie, dotyczące podawanego induktora CYP3A4). Jednoczesne stosowanie ryfabutyny i klarytromycyny spowodowało odpowiednio zwiększenie i zmniejszenie stężenia w surowicy, a w efekcie zwiększenie ryzyka zapalenia błony naczyniowej oka.
Stwierdzono lub podejrzewa się, że poniższe leki mają wpływ na stężenia klarytromycyny we krwi; konieczne może być dostosowanie dawki lub rozważenie zmiany leczenia.
Efawirenz, newirapina, ryfampicyna, ryfabutyna i ryfapentyna Silne induktory metabolizmu cytochromu P450, takie jak efawirenz, newirapina, ryfampicyna, ryfabutyna i ryfapentyna mogą przyspieszać metabolizm klarytromycyny tym samym zmniejszając stężenie klarytromycyny w osoczu, jednocześnie zwiększając stężenie 14-OH-klarytromycyny, metabolitu, który jest również czynny mikrobiologicznie. Ponieważ aktywność klarytromycyny i 14-OH-klarytromycyny jest różna w stosunku do różnych bakterii, zamierzony skutek terapeutyczny mógłby zostać zaburzony w trakcie jednoczesnego podawania klarytromycyny i induktorów enzymu.
Etrawiryna Etrawiryna zmniejszała wpływ klarytromycyny na organizm, jednak stężenie czynnego metabolitu, 14-OH-klarytromycyny było zwiększone. Ponieważ 14-OH-klarytromycyna wykazuje słabsze działanie na kompleks Mycobacterium avium (MAC), może zmienić się całkowite działanie produktu leczniczego na ten patogen. Z tego powodu w leczeniu zakażenia wywołanego przez MAC należy rozważyć zastosowanie innego produktu leczniczego.
Flukonazol Jednoczesne podawanie flukonazolu w dawce 200 mg na dobę oraz klarytromycyny w dawce 500 mg na dobę 21 zdrowym ochotnikom prowadziło do zwiększenia średniego minimalnego stężenia klarytromycyny w stanie stacjonarnym (C min ) i pola pod krzywą (AUC) odpowiednio o 33% i 18%. Stężenia czynnego metabolitu 14-OH-klarytromycyny w stanie stacjonarnym nie uległy znaczącej zmianie podczas jednoczesnego stosowania flukonazolu. Nie ma konieczności dostosowania dawki klarytromycyny.
Rytonawir Badanie farmakokinetyczne wykazało, że jednoczesne stosowanie rytonawiru w dawce 200 mg co osiem godzin i klarytromycyny w dawce 500 mg co 12 godzin prowadziło do znacznego zahamowania metabolizmu klarytromycyny. Przy jednoczesnym stosowaniu rytonawiru C max
31%, C min
14-OH-klarytromycyny było prawie całkowicie zahamowane. Z uwagi na duże okno terapeutyczne klarytromycyny nie jest konieczne zmniejszenie dawki u pacjentów z prawidłową czynnością nerek. U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek należy jednak rozważyć zastosowanie następującej zmiany dawkowania: u pacjentów z klirensem kreatyniny od 30 do 60 ml/min, dawkę klarytromycyny należy zmniejszyć o 50%, u pacjentów z klirensem kreatyniny < 30 ml/min dawkę należy zmniejszyć o 75%. Nie należy podawać więcej niż 1g klarytromycyny na dobę w skojarzeniu z rytonawirem.
Podobne dostosowanie dawki należy wziąć pod uwagę u pacjentów z obniżoną czynnością nerek, gdy rytonawir jest stosowany jako środek nasilający właściwości farmakokinetyczne z innymi inhibitorami proteazy HIV, w tym atazanawiru i sakwinawiru (patrz punkt poniżej „Dwukierunkowe interakcje leków”).
Wpływ klarytromycyny na inne produkty lecznicze
IT/H/0720/IB/036/G approved 27.05.2022
Interakcje związane z CYP3A Jednoczesne podawanie klarytromycyny, o której wiadomo, że hamuje CYP3A, z lekiem metabolizowanym głównie przez CYP3A może wiązać się ze zwiększeniem stężenia leku, co może zwiększyć lub wydłużyć zarówno działanie terapeutyczne, jak i występowanie działań niepożądanych leku skojarzonego. Klarytromycynę należy ostrożnie stosować u pacjentów otrzymujących inne leki będące substratami enzymu CYP3A, w szczególności jeżeli substrat CYP3A charakteryzuje się wąskim marginesem bezpieczeństwa (np. karbamazepina) i (lub) substrat jest w dużym stopniu metabolizowany przez ten enzym.
Należy wziąć pod uwagę dostosowanie dawki oraz gdy jest to możliwe ściśle kontrolować stężenia w osoczu leków metabolizowanych głównie przez CYP3A u pacjentów jednocześnie otrzymujących klarytromycynę.
Wiadomo lub podejrzewa się, że następujące leki lub grupy leków są metabolizowane przez ten sam izoenzym CYP3A: alprazolam, astemizol, karbamazepina, cylostazol, cyzapryd, cyklosporyna, dyzopiramid, alkaloidy sporyszu, lowastatyna, metyloprednizolon, midazolam, omeprazol, doustne leki przeciwzakrzepowe (np. warfaryna, rywaroksaban, apiksaban, patrz punkt 4.4), atypowe leki przeciwpsychotyczne ( np.: kwetiapina), pimozyd, chinidyna, ryfabutyna, syldenafil, symwastatyna, syrolimus, takrolimus, terfenadyna, triazolam, winblastyna i inne. Do leków wchodzących w interakcje o podobnych mechanizmach przy udziale innych izoenzymów układu cytochromu P450 zalicza się fenytoinę, teofilinę i walproinian.
Leki przeciwarytmiczne Po wprowadzeniu leku do obrotu donoszono o przypadkach zaburzeń typu torsade de pointes występujących przy jednoczesnym stosowaniu klarytromycyny i chinidyny lub dyzopiramidu. W trakcie jednoczesnego podawania tych leków należy monitorować zapis EKG w kierunku wydłużenia odstępu QT. Podczas leczenia klarytromycyną należy kontrolować stężenia chinidyny i dyzopiramidu w surowicy.
Po wprowadzeniu leku do obrotu zgłaszano przypadki hipoglikemii podczas jednoczesnego podawania klarytromycyny i dyzopiramidu. Z tego powodu, podczas skojarzonego podawania tych leków należy kontrolować stężenia glukozy we krwi.
Doustne leki przeciwcukrzycowe/insulina Podczas jednoczesnego stosowania leków przeciwcukrzycowych, takich jak nateglinid i repaglinid, może dojść do zahamowania CYP3A przez klarytromycynę, co może powodować hipoglikemię. Zaleca się staranne kontrolowanie stężeń glukozy.
Omeprazol Klarytromycynę (500 mg co 8 godzin) podawano w skojarzeniu z omeprazolem (40 mg na dobę) zdrowym dorosłym ochotnikom. Przy jednoczesnym stosowaniu klarytromycyny stężenia omeprazolu w osoczu w stanie stacjonarnym wzrosły (C max , AUC 0-24
1/2
Średnia wartość pH w żołądku w ciągu 24 godzin wynosiła 5,2 przy podawaniu samego omeprazolu i 5,7, gdy omeprazol podawany był w skojarzeniu z klarytromycyną.
Syldenafil, tadalafil i wardenafil Każdy z tych inhibitorów fosfodiesterazy jest co najmniej częściowo metabolizowany przez CYP3A, a CYP3A może być hamowany przez jednoczesne stosowanie klarytromycyny. Skojarzone podawanie klarytromycyny z syldenafilem, tadalafilem lub wardenafilem może prowadzić do zwiększenia ekspozycji na inhibitor fosfodiesterazy. Należy wziąć pod uwagę zmniejszenie dawki tych leków, gdy są podawane w skojarzeniu z klarytromycyną.
Teofilina, karbamazepina IT/H/0720/IB/036/G approved 27.05.2022
Wyniki badań klinicznych wykazują umiarkowany, ale znaczący statystycznie (p < 0,05) wzrost stężenia teofiliny lub karbamazepiny we krwi, gdy którykolwiek z tych leków podawany był jednocześnie z klarytromycyną. Należy rozważyć zmniejszenie dawki.
Tolterodyna Metabolizm tolterodyny odbywa się głównie przy udziale izoenzymu 2D6 cytochromu P450 (CYP2D6). Jednak u części populacji pozbawionej CYP2D6, metabolizm odbywa się przy udziale CYP3A. U tej części populacji, zahamowanie CYP3A prowadzi do znacząco wyższego stężenia tolterodyny w surowicy. Konieczne może być zmniejszenie dawki tolterodyny w obecności inhibitorów CYP3A, takich jak klarytromycyna, w populacji o zmniejszonym metabolizmie CYP2D6.
Triazolobenzodiazepiny (np. alprazolam, midazolam, triazolam) Jednoczesne podawanie midazolamu dożylnie z klarytromycyną (tabletki 500 mg dwa razy na dobę), zwiększyło AUC midazolamu 2,7-krotnie. Jeśli midazolam podaje się dożylnie w skojarzeniu z klarytromycyną, należy dokładnie kontrolować pacjenta w celu dostosowania dawki. Podawanie midazolamu na błonę śluzową jamy ustnej, które może spowodować ominięcie metabolizmu pierwszego przejścia, będzie raczej prowadzić do podobnej interakcji jak po podaniu dożylnym midazolamu niż jak po podaniu doustnym. Należy zastosować te same środki ostrożności w stosunku do innych benzodiazepin metabolizowanych przez CYP3A4, w tym do triazolamu i alprazolamu. Istnieje małe prawdopodobieństwo wystąpienia interakcji o znaczeniu klinicznym z klarytromycyną w przypadku innych benzodiazepin, które nie są metabolizowane przez CYP3A (temazepam, nitrazepam, lorazepam).
Po wprowadzeniu leku do obrotu, przy jednoczesnym stosowaniu klarytromycyny i triazolamu, odnotowano przypadki interakcji leków i wpływu na ośrodkowy układ nerwowy (OUN) (np. senność i splątanie). Zaleca się kontrolowanie pacjenta w kierunku wzrostu nasilenia działania farmakologicznego na OUN.
Doustne leki przeciwzakrzepowe o działaniu bezpośrednim (DOAC) Dabigatran, lek z grupy DOAC, jest substratem białka transportującego pompy lekowej, P-gp (glikoproteina P). Rywaroksaban i apiksaban są metabolizowane przez cytochrom CYP3A4 i także stanowią substraty P-gp. Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania klarytromycyny i tych leków, szczególnie u pacjentów z grupy wysokiego ryzyka wystąpienia krwawienia (patrz punkt 4.4).
Inne interakcje
Hydroksychlorochina i chlorochina Należy zachować ostrożność podczas stosowania klarytromycyny u pacjentów przyjmujących leki, o których wiadomo, że wydłużają odstęp QT mogący powodować zaburzenia rytmu serca np. hydroksychlorochina i chlorochina. Kolchicyna Kolchicyna jest substratem zarówno dla CYP3A, jak i dla glikoproteiny P (Pgp), która bierze udział w transporcie na zewnątrz komórki. Klarytromycyna i inne antybiotyki makrolidowe są znanymi inhibitorami CYP3A i Pgp. Podczas jednoczesnego podawania klarytromycyny i kolchicyny, hamowanie Pgp i (lub) CYP3A przez klarytromycynę może powodować zwiększenie narażenia na kolchicynę (patrz punkt 4.3 i 4.4).
Digoksyna Uważa się, że digoksyna jest substratem dla glikoproteiny P (Pgp), która bierze udział w transporcie na zewnątrz komórki. Klarytromycyna hamuje Pgp. Jeśli klarytromycyna i digoksyna podawane są jednocześnie, zahamowanie Pgp przez klarytromycynę może prowadzić do zwiększonego narażenia na digoksynę. Po wprowadzeniu leku do obrotu obserwowano również zwiększone stężenia digoksyny w surowicy u pacjentów otrzymujących jednocześnie klarytromycynę i digoksynę. U niektórych pacjentów stwierdzono kliniczne objawy pokrywające się z objawami toksyczności digoksyny, w tym IT/H/0720/IB/036/G approved 27.05.2022
potencjalnie śmiertelne arytmie. Podczas jednoczesnego stosowania tych leków należy kontrolować stężenie digoksyny w surowicy.
Zydowudyna Jednoczesne doustne stosowanie klarytromycyny w tabletkach i zydowudyny u dorosłych pacjentów zakażonych wirusem HIV może doprowadzić do zmniejszenia stężenia zydowudyny w stanie stacjonarnym. Ponieważ klarytromycyna zaburza wchłanianie jednocześnie podawanej doustnie zydowudyny, interakcji tej można w dużym stopniu uniknąć ustalając dawki tak, aby pomiędzy przyjmowaniem leków następowała 4-godzinna przerwa. Nie odnotowano takiej interakcji u pacjentów pediatrycznych zakażonych wirusem HIV, otrzymujących klarytromycynę w postaci zawiesiny z zydowudyną lub dideoksyinozyną. Prawdopodobieństwo wystąpienia tej reakcji jest małe, gdy klarytromycyna jest podawana w postaci infuzji dożylnej.
Fenytoina i walproinian Istnieją spontaniczne lub opublikowane doniesienia dotyczące interakcji inhibitorów CYP3A, w tym klarytromycyny, z lekami o których wiadomo, że nie są metabolizowane przez CYP3A (np. fenytoina i walproinian). Zaleca się kontrolowanie stężeń tych leków w surowicy, jeżeli są podawane jednocześnie z klarytromycyną. Odnotowano przypadki zwiększenia stężenia w surowicy.
Dwukierunkowe interakcje leków
Atazanawir Zarówno klarytromycyna jak i atazanawir są substratami i inhibitorami CYP3A, i istnieją dowody na dwukierunkowe interakcje tych leków. Jednoczesne stosowanie klarytromycyny (500 mg dwa razy na dobę) z atazanawirem (400 mg raz na dobę) prowadziło do 2-krotnego wzrostu narażenia na klarytromycynę oraz 70% spadku narażenia na 14-OH-klarytromycynę, przy 28% wzroście AUC atazanawiru. Z uwagi na duże okno terapeutyczne klarytromycyny, u pacjentów z prawidłową czynnością nerek nie ma potrzeby zmniejszenia dawki. U pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny od 30 do 60 ml/min), dawkę klarytromycyny należy zmniejszyć o 50%. U pacjentów z klirensem kreatyniny <30 ml/min, dawkę klarytromycyny należy zmniejszyć o 75%, stosując odpowiednią postać klarytromycyny. Dawek klarytromycyny przekraczających 1000 mg na dobę nie należy podawać w skojarzeniu z inhibitorami proteazy.
Antagoniści kanału wapniowego Zaleca się zachować ostrożność podczas skojarzonego podawania klarytromycyny i antagonistów kanału wapniowego metabolizowanych przez CYP3A4 (np. werapamilu, amlodypiny, diltiazemu) ze względu na ryzyko hipotensji. Stężenia klarytromycyny i antagonistów kanału wapniowego w osoczu mogą zwiększać się ze względu na tę interakcję. U pacjentów przyjmujących jednocześnie klarytromycynę i werapamil obserwowano hipotensję, bradyarytmię i kwasicę mleczanową.
Itrakonazol Zarówno klarytromycyna jak i itrakonazol są substratami i inhibitorami CYP3A, co prowadzi do dwukierunkowych interakcji między tymi lekami. Klarytromycyna może zwiększać stężenie itrakonazolu w osoczu, jak i itrakonazol może zwiększać stężenie klarytromycyny w osoczu. Pacjentów przyjmujących jednocześnie itrakonazol i klarytromycynę należy ściśle obserwować w kierunku występowania objawów podmiotowych i przedmiotowych zwiększonego lub wydłużonego działania farmakologicznego.
Sakwinawir Zarówno klarytromycyna, jak i sakwinawir są substratami oraz inhibitorami CYP3A i istnieją dowody na dwukierunkową interakcję między tymi lekami. Podczas podawania 12 zdrowym ochotnikom jednocześnie klarytromycyny (500 mg dwa razy na dobę) i sakwinawiru (kapsułki miękkie, 1200 mg trzy razy na dobę) w stanie stacjonarnym wartości AUC i C max
wtedy, gdy podawano wyłącznie sakwinawir. Wartości AUC i C max
o 40% większe od obserwowanych, gdy podawano wyłącznie klarytromycynę. Nie jest konieczne IT/H/0720/IB/036/G approved 27.05.2022
dostosowanie dawki, gdy obydwa leki są podawane w badanych dawkach oraz postaciach farmaceutycznych przez ograniczony czas. Z badań wynika, że interakcje leków występujące podczas stosowania kapsułek miękkich i twardych, mogą różnić się. Interakcje leków obserwowane podczas badań, w których stosowano wyłącznie sakwinawir mogą różnić się od interakcji występujących podczas leczenia sakwinawirem z rytonawirem. Gdy sakwinawir podawany jest w skojarzeniu z rytonawirem, należy brać pod uwagę możliwy wpływ rytonawiru na klarytromycynę (patrz punkt 4.5 „Rytonawir”).
Pacjentki, które przyjmują doustne środki antykoncepcyjne należy ostrzec, że jeżeli wystąpią biegunka, wymioty lub krwawienie międzymiesiączkowe, jest możliwe, że antykoncepcja będzie nieskuteczna.
4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację
Ciąża Nie ustalono bezpieczeństwa stosowania klarytromycyny w okresie ciąży. W oparciu o różne wyniki badań przeprowadzonych na zwierzętach oraz doświadczenie ze stosowania u ludzi nie można wykluczyć negatywnego wpływu na rozwój embrionalny i zarodkowy. W niektórych badaniach obserwacyjnych oceniających narażenie na klarytromycynę podczas pierwszego i drugiego trymestru stwierdzono zwiększone ryzyko poronienia w porównaniu do niestosowania antybiotyków lub stosowania innych antybiotyków w tym samym okresie. Dostępne badania epidemiologiczne dotyczące ryzyka poważnych wad wrodzonych podczas stosowania makrolidów, w tym klarytromycyny, w okresie ciąży dają sprzeczne wyniki. Dlatego też w czasie ciąży nie zaleca się stosowania klarytromycyny bez uprzedniego starannego rozważenia korzyści i ryzyka.
Karmienie piersią Bezpieczeństwo stosowania klarytromycyny podczas karmienia piersią nie zostało ustalone. Klarytromycyna i jej aktywny metabolit przenikają w małych ilościach do mleka matki. Szacuje się, że niemowlę karmione wyłącznie piersią otrzymałoby około 1,7% dawki klarytromycyny dostosowanej do masy ciała matki.
4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn
Nie ma danych dotyczących wpływu klarytromycyny na prowadzenie pojazdów lub obsługiwanie maszyn. Przed prowadzeniem pojazdów lub obsługą maszyn należy wziąć pod uwagę możliwość wystąpienia zawrotów głowy, w tym pochodzenia błędnikowego, splątania i dezorientacji.
4.8 Działania niepożądane
a) Podsumowanie profilu bezpieczeństwa
Najczęstsze i najbardziej rozpowszechnione działania niepożądane związane z leczeniem klarytromycyną, zarówno u pacjentów dorosłych, jak i u dzieci, to ból brzucha, biegunka, nudności, wymioty oraz zaburzenia smaku. Te działania niepożądane mają zazwyczaj łagodne nasilenie i pokrywają się z profilem bezpieczeństwa antybiotyków makrolidowych (patrz podpunkt b punktu 4.8).
W badaniach klinicznych nie stwierdzono znaczącej różnicy pomiędzy częstością występowania tych działań niepożądanych ze strony układu pokarmowego pomiędzy pacjentami z wcześniejszym zakażeniem mykobakteryjnym lub bez zakażenia.
b) Podsumowanie działań niepożądanych w postaci tabeli
Poniższa tabela przedstawia działania niepożądane odnotowane w badaniach klinicznych oraz po wprowadzeniu do obrotu klarytromycyny w postaci tabletek o natychmiastowym uwalnianiu, granulatu do sporządzania zawiesiny doustnej, proszku do sporządzania roztworu do wstrzykiwań, tabletek o przedłużonym uwalnianiu oraz tabletek o zmodyfikowanym uwalnianiu. IT/H/0720/IB/036/G approved 27.05.2022
Działania niepożądane, które mogą być związane ze stosowaniem klarytromycyny zostały przedstawione zgodnie z klasyfikacją układów i narządów, w następujący sposób: bardzo często (≥1/10); często (≥1/100 do <1/10); niezbyt często (≥1/1 000 do <1/100) i nieznana (działania niepożądane występujące po wprowadzeniu leku do obrotu; częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych). W obrębie każdej grupy o określonej częstości występowania objawy niepożądane są wymienione zgodnie ze zmniejszającym się nasileniem (gdy istniała możliwość oceny).
Klasyfikacja układów i narządów Bardzo często ≥1/10 Często ≥ 1/100 do < 1/10 Niezbyt często ≥1/1000 do < 1/100 Nieznana* (nie może być określona na podstawie dostępnych danych) Zakażenia i zarażenia pasożytnicze
łącznej 1 , kandydoza, nieżyt żołądka i jelit 2 , zakażenie 3 , zakażenie pochwy Rzekomobłoniaste zapalenie okrężnicy, róża Zaburzenia krwi i układu chłonnego
neutropenia 4 , trombocytemia 3 , eozynofilia 4
Agranulocytoza, trombocytopenia Zaburzenia układu immunologi- cznego 5
rzekomoanafilak- tyczne 1 , nadwrażliwość Reakcje anafilaktyczne, obrzęk naczynioruchowy Zaburzenia metabolizmu i odżywiania
zmniejszenie łaknienia
Zaburzenia psychiczne
Lęk, nerwowość 3
psychotyczne, stany splątania 5 , depersonalizacja, depresja, dezorientacja, omamy, nietypowe sny, mania Zaburzenia nerwowe
smaku, ból głowy, wypaczenie smaku Utrata przytomności 1 , dyskineza 1 , zawroty głowy, senność 5 , drżenie Drgawki, utrata odczuwania smaku, omamy węchowe, utrata odczuwania zapachów, parestezje Zaburzenia ucha i błędnika
pochodzenia błędnikowego, zaburzenia słuchu, szumy uszne Głuchota Zaburzenia serca Zatrzymanie akcji serca 1 , migotanie przedsionków 1 , wydłużenie odstępu QT w EKG, skurcze przedwczesne serca 1 , kołatanie serca Zaburzenia typu torsade de pointes, częstoskurcz komorowy,
migotanie komór IT/H/0720/IB/036/G approved 27.05.2022
Zaburzenia naczyniowe
naczyń krwionośnych 1
Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia
1 , krwawienie z nosa 2 , zator płucny 1
Zaburzenia żołądka i jelit
wymioty, niestrawność, nudności, ból brzucha Zapalenie przełyku 1 , choroba refluksowa przełyku 2 , zapalenie błony śluzowej żołądka, ból odbytu 2 , zapalenie błony śluzowej jamy ustnej, zapalenie języka, wzdęcia brzucha 4 , zaparcia, suchość w ustach, odbijanie się, wzdęcia z oddawaniem gazów, Ostre zapalenie trzustki, przebarwienia języka, przebarwienia zębów Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych
wyniki badań czynności wątroby Cholestaza 4 , zapalenie wątroby 4 , zwiększenie aktywności aminotransferazy alaninowej, zwiększenie aktywności aminotransferazy asparaginianowej, zwiększenie aktywności gamma- glutamylotransferazy 4
Niewydolność wątroby, żółtaczka miąższowa Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej
nadmierne pocenie się
Pęcherzowe zapalenie skóry 1 , świąd, pokrzywka, wysypka plamisto-grudkowa 3
Zespół Stevensa- Johnsona, martwica toksyczno-rozpływna naskórka, wysypka polekowa z eozynofilią i objawami układowymi (ang. Drug Reaction with Eosinophilia and Systemic Symptoms, DRESS), trądzik, ostra uogólniona osutka krostkowa (ang. AGEP) Zaburzenia mięśniowo- szkieletowe i tkanki łącznej
3 , sztywność mięśniowo- szkieletowa 1 , bóle mięśniowe 2
Rabdomioliza 2 , miopatia Zaburzenia nerek i dróg moczowych
kreatyniny we krwi 1 , zwiększenie stężenia mocznika we krwi 1
Niewydolność nerek, śródmiąższowe zapalenie nerek Zaburzenia ogólne Zapalenie Ból w miejscu Złe samopoczucie 4 , IT/H/0720/IB/036/G approved 27.05.2022
i stany w miejscu podania żyły w miejscu wstrzyknięcia 1
wstrzyknięcia 1 , stan zapalny w miejscu wstrzyknięcia 1
gorączka 3 , astenia, ból w klatce piersiowej 4 , dreszcze 4 , zmęczenie 4
Badania diagnostyczne
wartość stosunku albumin do globulin 1 , zwiększenie aktywności fosfatazy alkalicznej we krwi 4 , zwiększenie aktywności dehydrogenazy mleczanowej we krwi 4
Wzrost wartości międzynarodowego współczynnika znormalizowanego, wydłużenie czasu protrombinowego, nieprawidłowe zabarwienie moczu 1
roztworu do wstrzykiwań 2
uwalnianiu 3
zawiesiny doustnej 4
uwalnianiu 5, 6
* Ze względu na to, że te działania niepożądane są odnotowywane na ochotniczej grupie o nieustalonej wielkości, nie zawsze jest możliwa rzetelna ocena ich częstości jak również ustalenia przypadkowego związku z odpowiedzią na lek. Zakłada się, że czas przyjmowania leku przez daną grupę wynosił powyżej jednego miliarda dni klarytromycyny.
c) Opis wybranych działań niepożądanych
Zapalenie żyły w miejscu wstrzyknięcia, ból w miejscu wstrzyknięcia oraz stan zapalny w miejscu wstrzyknięcia są charakterystyczne dla klarytromycyny w postaci dożylnej.
W niektórych doniesieniach o wystąpieniu rabdomiolizy klarytromycynę podawano w skojarzeniu ze statynami, fibratami, kolchicyną lub allopurynolem (patrz punkty 4.3 i 4.4).
Po wprowadzeniu leku do obrotu odnotowano interakcje między lekami oraz wpływ na ośrodkowy układ nerwowy (OUN) (np. senność i splątanie) przy jednoczesnym stosowaniu klarytromycyny i triazolamu. Zaleca się obserwowanie pacjenta pod kątem zwiększonego wpływu farmakologicznego na OUN (patrz punkt 4.5).
Szczególna populacja: działania niepożądane u pacjentów z obniżoną odpornością (patrz punkt e).
d) Dzieci i młodzież
Przeprowadzono badania kliniczne z zastosowaniem klarytromycyny w postaci zawiesiny u pacjentów w wieku od 6 miesięcy do 12 lat. Dlatego też dzieci i młodzież w wieku poniżej 12 lat powinny stosować klarytromycynę w postaci zawiesiny. Brak wystarczających danych, aby zalecać schemat dawkowania dla klarytromycyny w postaci dożylnej u pacjentów poniżej 18 roku życia.
U dzieci należy się spodziewać, że częstość, rodzaj oraz nasilenie działań niepożądanych będą takie same jak u pacjentów dorosłych.
IT/H/0720/IB/036/G approved 27.05.2022
e) Inne specjalne grupy pacjentów
Pacjenci z obniżoną odpornością
U pacjentów z AIDS oraz u innych pacjentów z obniżoną odpornością leczonych z powodu zakażeń mykobakteryjnych większymi dawkami klarytromycyny przez dłuższe okresy czasu, często trudno było rozróżnić działania niepożądane prawdopodobnie związane ze stosowaniem klarytromycyny od tych wywołanych objawami zakażenia ludzkim wirusem upośledzenia odporności (ang. Human Immunodeficiency Virus, HIV) lub inną współistniejącą chorobą.
U dorosłych pacjentów otrzymujących dawki dobowe 1000 mg i 2000 mg klarytromycyny, najczęstszymi działaniami niepożądanymi były: nudności, wymioty, zaburzenia smaku, ból brzucha, biegunka, wysypka, wzdęcia z oddawaniem gazów, ból głowy, zaparcia, zaburzenia słuchu, wzrost aktywności transaminazy kwasu szczawio-octowego (ang. Serum Glutamic Oxaloacetic Transaminase, SGOT) i transaminazy kwasu pirogronowego w surowicy (ang. Serum Glutamic Pyruvate Transaminase, SGPT). Ponadto, rzadko występowała duszność, bezsenność i suchość w ustach. Częstość występowania była porównywalna u pacjentów otrzymujących 1000 mg i 2000 mg, ale u pacjentów otrzymujących dobową dawkę klarytromycyny 4000 mg, działania niepożądane występowały około 3 do 4 razy częściej.
U tych pacjentów z obniżoną odpornością, ocena badań laboratoryjnych dla określonych testów odbywała się na podstawie analizy tych wartości poza znacznie zaburzonym poziomem (tj. ekstremalnie wysoka lub niska granica). Na podstawie tych kryteriów, u około 2% do 3% pacjentów, którzy otrzymywali 1000 mg lub 2000 mg klarytromycyny na dobę wystąpiła znacznie zwiększona aktywność SGOT i SGPT, oraz nietypowo niska liczba białych krwinek i płytek krwi. U niższego odsetka pacjentów w tych dwóch grupach dawkowania również wystąpiło zwiększenie stężenia azotu mocznikowego we krwi. Nieznacznie częstsze występowanie nietypowych wartości wszystkich parametrów, oprócz białych krwinek, odnotowano u pacjentów otrzymujących 4000 mg na dobę.
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych: Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, tel.: + 48 22 49-21-301, fax: +48 22 49-21-309, Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl. Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
4.9 Przedawkowanie
Objawy zatrucia: Jak donoszą raporty, zażycie dużej dawki klarytromycyny może doprowadzić do zaburzeń żołądkowo- jelitowych. Objawy przedawkowania w dużym stopniu mogą pokrywać się z profilem reakcji niepożądanych. Opisano pacjenta z zaburzeniami dwubiegunowymi w wywiadzie, który przyjął 8 g klarytromycyny. Obserwowano zmiany w stanie psychicznym, zachowania paranoidalne, hipokaliemię i hipoksemię.
Leczenie zatrucia: Nie ma swoistego antidotum na przedawkowanie klarytromycyny. Hemodializa ani dializa otrzewnowa nie zmniejszają stężenia klarytromycyny w surowicy.
Działania niepożądane występujące po przedawkowaniu należy leczyć poprzez natychmiastowe usunięcie niewchłoniętego leku i zastosowanie ogólnego postępowania objawowego. Podobnie, jak IT/H/0720/IB/036/G approved 27.05.2022
w przypadku innych antybiotyków makrolidowych, nie przewiduje się, aby hemodializa ani dializa otrzewnowa wpływały znacząco na stężenie klarytromycyny w surowicy. W bardzo rzadkich przypadkach mogą wystąpić ciężkie reakcje alergiczne, np. wstrząs anafilaktyczny. Po pojawieniu się pierwszych objawów reakcji nadwrażliwości należy przerwać leczenie klarytromycyną i niezwłocznie wprowadzić odpowiednie postępowanie.
5.1 Właściwości farmakodynamiczne
Grupa farmakoterapeutyczna: leki przeciwbakteryjne do stosowania ogólnego, makrolidy
Kod ATC: J01FA09
Mechanizm działania Klarytromycyna jest antybiotykiem należącym do grupy makrolidów. Przejawia działanie przeciwbakteryjne poprzez wybiórcze wiązanie się z podjednostką 50s rybosomów wrażliwych drobnoustrojów zapobiegając przemieszczaniu się aktywowanych aminokwasów. Hamuje to wewnątrzkomórkową syntezę białka w komórkach wrażliwych bakterii. Klarytromycyna wykazuje doskonałe działanie in vitro na standardowe szczepy izolatów klinicznych. Silnie działa na szeroki zakres drobnoustrojów zarówno tlenowych jak i beztlenowych Gram-dodatnich i Gram-ujemnych. Minimalne stężenia hamujące (MIC, ang. Minimal Inhibitory Concentrations) klarytromycyny są na ogół dwukrotnie niższe niż MIC erytromycyny.
Metabolit klarytromycyny 14-hydroksy, produkt metabolizmu związku macierzystego również ma działanie przeciwbakteryjne. Jego działanie jest słabsze niż związku macierzystego w stosunku do większości baterii, w tym Mycobacterium spp. Wyjątkiem są bakterie Haemophilus influenzae, w przypadku których metabolit klarytomycyny 14-hydroksy działa dwa razy silniej niż związek macierzysty.
Klarytromycyna również działa bakteriobójczo na wiele szczepów bakterii.
Stężenia graniczne Zgodnie z wytycznymi EUCAST (Europejski Komitet ds. Oznaczania Lekowrażliwości) zdefiniowano następujące stężenia graniczne dla klarytromycyny:
Stężenia graniczne (MIC, mg/l)
Mikroorganizmy Wrażliwe (≤) Oporne (>) Staphylococcus spp. 1 mg/l 2 mg/l Streptococcus spp. (A, B, C, G)
Streptococcus pneumoniae 0,25 mg/l 0,5 mg/l Grupy Viridans streptococcus IE IE Haemophilus spp. 1 mg/l 32 mg/l Moraxella catarrhalis 0,25 mg/l 0,5 mg/l Helicobacter pylori 0,25 mg/l 0,5 mg/l
1 Stężenia graniczne są oparte na epidemiologicznych wartościach odcięcia, które odróżniają wyizolowane populacje typu dzikiego od tych z obniżonymi cechami odporności. „IE” oznacza, że nie ma wystarczających dowodów na to, że rozważany gatunek podatny jest na leczenie klarytromycyną. IT/H/0720/IB/036/G approved 27.05.2022
Wrażliwość Występowanie oporności na wybrane szczepy może wykazywać różnice w zależności od położenia geograficznego i czasu i w związku z tym pożądana jest znajomość lokalnych informacji dotyczących oporności, w szczególności podczas leczenia ciężkich zakażeń. Informacje te zapewniają jedynie odpowiednie wskazówki dotyczące prawdopodobieństwa, czy drobnoustroje będą wrażliwe na klarytromycynę, czy też nie. Dla stosownych przypadków, informacje dotyczące zakresu nabytej oporności na konkretne drobnoustroje w Europie zostały przedstawione w nawiasach. Klarytromycyna zazwyczaj działa na następujące organizmy in vitro:
Bakterie Gram-dodatnie: Staphylococcus aureus (wrażliwe na metycylinę), Streptococcus pyogenes 1
(paciorkowce beta-hemolizujące grupy A), paciorkowce alfa-hemolizujące (grupa viridans), Streptococcus (Diplococcus) pneumoniae, Streptococcus agalactiae, Listeria monocytogenes.
Bakterie Gram-ujemne: Haemophilus influenzae $ ; Haemophilus parainfluenzae, Moraxella (Branhamella) catarrhalis°, Neisseria gonorrhoeae, Legionella pneumophila°, Bordetella pertussis, Campylobacter jejuni, Helicobacter pylori 2 .
Mykoplazma: Mycoplasma pneumoniae°, Ureaplasma urealyticum.
Inne organizmy: Chlamydia trachomatis, Mycobacterium avium°, Mycobacterium leprae; Mycobacterium kansasii°, Mycobacterium chelonae°, Mycobacterium fortuitum, Mycobacterium intrazellulare°, Chlamydia pneumoniae°.
Beztlenowce: Bacteroides fragilis wrażliwe na makrolidy; Clostridium perfringens, z rodzaju Peptococcus, z rodzaju Peptostreptococcus, Propionibacterium acnes.
Klarytromycyna również działa bakteriobójczo na kilka szczepów bakterii. Obejmują one: Haemophilus influenzae $ ; Streptococcus pneumoniae, Streptococcus pyogenes, Streptococcus agalactiae, Moraxella (Branhamella) catarrhalis, Neisseria gonorrhoeae oraz Campylobacter spp.
Gatunki, u których może występować nabyta oporność mogą stanowić problem Drobnoustroje tlenowe gram-dodatnie: Staphylococcus aureus (oporne na metycylinę) +
Organizmy z natury oporne Drobnoustroje tlenowe Gram-ujemne: Escherichia coli, Klebsiella spp. oraz Pseudomonas aeruginosa
W momencie publikacji tabeli nie było dostępnych aktualnych danych. Podstawowa literatura, typowa literatura naukowa i zalecenia terapeutyczne zakładają wrażliwość. $
+
1
2
Inne informacje Wrażliwość i oporność Streptococcus pneumoniae i Streptococcus spp. na klarytromycynę można przewidzieć na podstawie badania erytromycyny. Mechanizmy nabytej oporności na antybiotyki makrolidowe to: wypływ substancji czynnej przy pomocy mechanizmu aktywnej pompy, wywołane lub naturalne wytwarzanie enzymu metylazy, który modyfikuje miejsce docelowe rybosomu, hydroliza makrolidów przez esterazy, mutacje chromosomowe, które zmieniają białko podjednostki 50s rybosomu. Dlatego też może wystąpić oporność krzyżowa pomiędzy klarytromycyną i innymi antybiotykami makrolidowymi oraz klindamycyną i linkomycyną. Gronkowce oporne na metycylinę i oksacylinę (ang. Methicillin Resistant Staphylococcus aureus, MRSA) oraz oporne na penicylinę Streptococcus pneumoniae są oporne na wszystkie obecnie dostępne IT/H/0720/IB/036/G approved 27.05.2022
antybiotyki beta-laktamowe i makrolidowe, takie jak klarytromycyna. Większość dostępnych doświadczeń z kontrolowanych randomizowanych badań klinicznych wskazuje, że produkt leczniczy Klabax 500 mg stosowany dwa razy na dobę w połączeniu z innym antybiotykiem, np. amoksycyliną lub metronidazolem oraz np. omeprazolem (podawanych w zatwierdzonych dawkach) przez 7 dni osiąga współczynnik eradykacji H. pylori >80% u pacjentów z chorobą wrzodową żołądka i dwunastnicy. Tak jak się spodziewano, znacząco niższe współczynniki eradykacji obserwowano u pacjentów z izolatami H. pylori opornymi na metronidazol przed rozpoczęciem leczenia. Dlatego też wybierając odpowiedni schemat leczenia w kierunku eradykacji H. pylori należy brać pod uwagę lokalne informacje dotyczące występowania oporności oraz lokalne wytyczne terapeutyczne. Ponadto, u pacjentów z uporczywym zakażeniem, ustalając nowy schemat ponownego leczenia należy brać pod uwagę potencjalne ryzyko rozwoju wtórnej oporności (u pacjentów z podstawowymi wrażliwymi szczepami).
5.2 Właściwości farmakokinetyczne
Klarytromycyna jest szybko i dobrze wchłaniana z przewodu pokarmowego po podaniu doustnym. Aktywny mikrobiologicznie metabolit, 14-hydroksy-klarytromycyna, powstaje wskutek efektu pierwszego przejścia. Klarytromycyna może być podawana niezależnie od posiłków, ponieważ pokarm nie ma wpływu na dostępność biologiczną. Pokarm nieznacznie opóźnia wchłanianie klarytromycyny oraz tworzenie się metabolitu 14-hydroksy. Farmakokinetyka klarytromycyny nie jest liniowa; aczkolwiek stan stacjonarny zostaje osiągnięty w ciągu 2 dni dawkowania. Głównym metabolitem występującym w moczu jest 14-hydroksyklarytromycyna, stanowiąca 10-15% dawki. Większość pozostałej części dawki jest wydalana z kałem, głównie za pośrednictwem żółci. W kale występuje 5- 10% leku macierzystego.
Klarytromycyna w niektórych tkankach osiąga stężenia, które są wielokrotnie wyższe niż stężenia we krwi krążącej. Zwiększone stężenia odnotowano zarówno w migdałkach, jak i w miąższu płuc. Klarytromycyna przenika również do płynu w uchu środkowym w stężeniach przewyższających stężenia w surowicy. W zakresie stężeń terapeutycznych klarytromycyna wiąże się z białkami osocza w 80%.
5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie
Wartość LD 50
mg/kg mc. u samców i 1230 mg/kg mc. u samic. Wartość LD 50
wynosiła 1330 mg/kg mc. u samców i 1270 mg/kg mc. u samic. Dla porównania, LD po doustnym podaniu klarytromycyny wynosi około 2700 mg/kg mc. u dorosłych myszy i około 3000 mg/kg mc. u dorosłych szczurów. Wyniki są zgodne z innymi antybiotykami z grupy penicylin, cefalosporyn i makrolidów, przy czym LD 50
Zarówno u myszy, jak i u szczurów nastąpiło zmniejszenie masy ciała lub zahamowanie przyrostu masy ciała, odruch ssania i spontaniczne ruchy zostały osłabione w ciągu pierwszych kilku dni po podaniu leku. Sekcja martwych osobników wykazała ciemnoczerwone płuca u myszy i u około 25% szczurów; u szczurów, którym podawano dawkę 2197 mg/kg mc. lub większą klarytromycyny postaci zawiesiny również zanotowano obecność czerwonawo-czarnej substancji w jelitach, prawdopodobnie z powodu krwawienia. Uważa się, że śmierć tych zwierząt nastąpiła z powodu wyniszczenia wynikającego z osłabionego odruchu ssania oraz krwawienia z jelit.
Szczurom karmionym mlekiem matki (5-dniowym) przez 2 tygodnie podawano klarytromycynę w postaci zawiesiny w dawkach 0, 15, 55 i 200 mg/kg mc./dobę. U zwierząt z grupy przyjmującej wartość hematokrytu i zwiększoną średnią względną masę nerek, w porównaniu z grupą kontrolną. W badanej grupie zaobserwowano również minimalne lub łagodne wieloogniskowe zwyrodnienie wodniczkowe nabłonka wewnątrzwątrobowych przewodów żółciowych i zwiększone występowanie zmian zapalnych w nerkach. Dawka nie powodująca działania toksycznego w tym badaniu wynosiła 55 mg/kg mc./dobę. IT/H/0720/IB/036/G approved 27.05.2022
Badanie toksyczności po podaniu doustnym przeprowadzano podając szczurom przed osiągnięciem dojrzałości płciowej klarytromycynę w postaci zawiesiny (granulat do sporządzania zawiesiny) przez 6 tygodni w dawce dobowej 0, 15, 50, i 150 mg /kg mc./ dobę. Nie odnotowano zgonów, a jedynym zaobserwowanym objawem klinicznym było nadmierne wydzielanie śliny występujące na 1 do 2 godzin po podaniu leku u niektórych osobników przyjmujących najwyższą dawkę podczas ostatnich 3 tygodni leczenia. U szczurów z grupy otrzymującej 150 mg/kg mc. zanotowano zmniejszenie średniej masy ciała podczas pierwszych 3 tygodni, obniżenie średnich wartości stężenia albuminy w surowicy krwi oraz zwiększenie średniej względnej masy wątroby w porównaniu do grupy kontrolnej. Nie odnotowano makro- ani mikroskopowych zmian histopatologicznych powiązanych z leczeniem. Dawka 150 mg/kg mc./ dobę spowodowała niewielką toksyczność u leczonych szczurów, a dawka nie powodująca działania toksycznego wynosiła 50 mg/kg mc./ dobę.
Młode psy rasy beagle, w wieku 3 tygodni, przez 4 tygodnie otrzymywały doustnie dawkę klarytromycyny wynoszącą 0, 30, 100, lub 300 mg/kg mc./ dobę, po czym następował 4-tygodniowy okres przerwy. Nie odnotowano padnięć, ani żadnych zmian w ogólnym stanie zwierząt. Sekcja nie wykazała żadnych zmian. Badanie histologiczne z użyciem mikroskopu świetlnego wykazało złogi tłuszczu w hepatocytach leżących w środkowej części zrazika oraz nacieki komórkowe w obszarze wrotnym, a w grupie otrzymującej dawkę 300 mg/kg mc. zwiększenie liczby kropelek tłuszczu w komórkach wątroby w obserwacji pod mikroskopem elektronowym. Dawka toksyczna u młodych psów rasy beagle wynosiła ponad 300 mg/kg mc., a dawka nie powodująca działania toksycznego 100 mg/kg mc.
Wpływ na płodność, reprodukcję i teratogenność Badania wpływu na płodność i reprodukcję wykazały, że dawka 150-160 mg/kg mc./dobę podawana samcom i samicom szczurów nie spowodowała działań niepożądanych na cykl rujowy, płodność, poród i żywotność potomstwa. Dwa badania teratogenności przeprowadzone na szczurach Wistar (p.o.) i Sprague-Dawley (p.o. i i.v.), jedno badanie na królikach w Nowej Zelandii i jedno badanie na makakach nie wykazały działania teratogennego klarytromycyny.
6. DANE FARMACEUTYCZNE
6.1 Wykaz substancji pomocniczych
Celuloza mikrokrystaliczna Hypromeloza 5 cps Hydroksypropyloceluloza L Kroskarmeloza sodowa Kwas alginowy Kopolimer (1: 1) kwasu metakrylowego i etylu akrylanu, dyspersja 30% Makrogol 1500 Talk Karbomer (Carbopol 974 P) Krzemionka koloidalna bezwodna Sacharoza Aspartam (E951) Guma ksantan Sodu cytrynian Sodu benzoesan (E211) Tytanu dwutlenek (E171) Aromat mięty pieprzowej 517 Aromat tutti frutti 051 880 AP 0551 Sodu chlorek IT/H/0720/IB/036/G approved 27.05.2022
6.2 Niezgodności farmaceutyczne
Nie dotyczy.
6.3 Okres ważności
6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania
Granulat: nie ma szczególnych zaleceń. Przygotowana zawiesina: nie przechowywać w temperaturze powyżej 25C. Nie przechowywać w lodówce, ani nie zamrażać. Przechowywać w szczelnie zamkniętej butelce.
6.5 Rodzaj i zawartość opakowania
Prawie przezroczysta butelka HDPE z białym, nieprzezroczystym wieczkiem posiadającym zabezpieczenie przed dziećmi, z uszczelką zasysającą. lub prawie przezroczysta butelka HDPE z zaznaczonym pierścieniem służącym do wypełnienia odpowiednią objętością z białym, nieprzezroczystym wieczkiem posiadającym zabezpieczenie przed dziećmi, z uszczelką zasysającą.
Prawie przezroczysta pipeta PP/HDPE służąca do dozowania, z oznacznikami dla wagi i objętości wypełnienia z wieczkiem LDPE ze złączką.
Przezroczysta polistyrenowa łyżeczka z podziałką z oznacznikami wypełnienia dla 2,5 ml i 5,0 ml.
Wielkość opakowania: 50, 60, 70, 100 lub 140 ml. Nie wszystkie rodzaje opakowań mogą znajdować się w obrocie.
6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania produktu leczniczego do
stosowaniaPrzygotowanie do stosowania: Do butelki z granulatem należy dodać wymaganą objętość wody i następnie wstrząsnąć. Klabax, 125 mg/5 ml: stężenie klarytromycyny w przygotowanej zawiesinie wynosi 125 mg na 5 ml. Klabax, 250 mg/5 ml: stężenie klarytromycyny w przygotowanej zawiesinie wynosi 250 mg na 5 ml.
W tabeli poniżej objętość wody wymagana przy każdym rodzaju opakowania:
Opakowanie Objętość wody, którą należy dodać Butelka 60 ml 34 ml Butelka 100 ml 55 ml
7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA DOPUSZCZENIE
DO OBROTURanbaxy (Poland) Sp. z o.o. ul. Kubickiego 11 IT/H/0720/IB/036/G approved 27.05.2022
8. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
Klabax, 125 mg/5 ml: pozwolenie nr 12405 Klabax, 250 mg/5 ml: pozwolenie nr 12404
9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIAData wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 20.09.2006 r. Data przedłużenia pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 20.02.2017
10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU
CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO27.05.2022