AzitroLEK 250

Ulotka dołączona do opakowania: informacja dla pacjenta
AzitroLEK 250, 250 mg, tabletki powlekane AzitroLEK 500, 500 mg, tabletki powlekane Azithromycinum

Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona infor macje ważne dla pacjenta. - Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. - W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. - Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same. - Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Patrz punkt 4.

Spis treści ulotki:

1. Co to jest Azitro

LEK i w jakim celu się go stosuje

2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Azitro

LEK

3. Jak stosować Azitro

LEK

4. Możliwe działania niepożądane

5. Jak p rzechowywać Azitro

LEK

6. Zawartość opakowania i inne informacje

1. Co to jest Azitro

LEK i w jakim celu się go stosuje
Azi tro LEK jest antybiotykiem należącym do grupy zwanej makrolidami . Jest stosowany w leczeniu zakażeń wywoł anych przez bakterie.
Lek przepisywany jest zwykle do leczenia:  zakażeń w ob rębie klatki piersiowej, taki ch jak przewlekłe zapalenie oskrzeli, zapalenie płuc;  zakażenia migdałków podniebiennych, gardła i zatok;  zakażenia ucha (ostre zapalenie ucha środkowego);  zakażenia skóry i tkanek miękkich (z wyjątkiem zakażeń ran oparzeniowych);  zakażenia cewki moczowej i szyjki macicy, wywołanego przez chlamydie.

2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Azitro

LEK
Tego l eku nie należy stosować, jeśli pacjent jest uczulony (nadwrażliwy) na:  azytromycynę;  erytromycynę;  którykolwiek inny antybiotyk makrolidowy lub ketolidowy;  którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienione w punkcie 6).
Ostrzeżenia i środki ostrożności Przed rozpoczęciem przyjmowania leku Azitro LEK należy omówić to z lekarzem lub farmaceutą:  zaburzenia czynności wątroby: może być konieczne zbadanie przez lekarza czynności wątroby lub przerwanie leczenia;  zaburzenia czynności nerek: jeśli u pacjenta stwierdzono ciężkie zaburzenia czynności nerek, może być konieczna zmiana dawki leku;  zaburzenia neurologiczne lub psychiczne;  szczególny rodzaj osłabienia mięśni zwany miastenią  jeśli u pacjenta występowały zakażenia patogenami opornymi na azytromycynę, erytromycynę, likomycynę i (lub) klindamycynę lub metycylinoopornymi gronkowcami (możliwość wystąpienia

oporności krzyżowej).
Azytromycyna może zwiększać ryzyko zaburzeń rytmu serca, dlatego jeśli u pacjenta występuje którekolwiek z wymienionych niżej zaburzeń, przed rozpoczęciem stosowania leku należy poinformować o tym lekarza:  zaburzenia serca, takie jak niewydolność serca, bardzo wolna czynność serca, nieregularna czynność serca lub nieprawidłowy zapis w elektrokardiogramie (EKG), określany jako „zespół wydłużonego odstępu QT”;  małe stężenie potasu lub magnezu we krwi.
Jeśli u pacjenta w trakcie leczenia lub po jego zakończeniu wystąpi biegunka lub luźne stolce, należy natychmiast poinformować o tym lekarza. Nie należy stosować żadnego leku przeciwbiegunkowego bez uprzedniego skonsultowania się z lekarzem. Jeśli biegunka będzie się utrzymywać, należy powiedzieć o tym lekarzowi.
Należy poinformować lekarza, jeśli:  pacjent zauważy nasilenie objawów podczas leczenia lub wkrótce po jego zakończeniu [mo żliwość wystąpienia nadkażeń i (lub) oporności].
Azytromycyna nie jest odpowiednia do leczenia ciężkich zakażeń, w których konieczne jest szybkie uzyskanie dużego stężenia antybiotyku we krwi.
Azitro LEK a inne leki Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obec nie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować, również tych, które wydawane są bez recepty. Jest to szczególnie ważne przed rozpoczęciem leczenia tym lekiem.
 Teofilina (stoso wana w leczeniu astmy oskrzelowej): działanie teofiliny może nasilić się.  Warfaryna lub inn y podobny lek przeciwzakrzepowy: jednoczesne stosowanie może zwiększyć ryzyko krwawienia.  Ergotamina, dihydroergotamina (stosowane w leczeniu migreny): możliwe jest zatrucie sporyszem (z mrowieniem kończyn, bolesnymi kurcz ami mięśni oraz martwicą dłoni i stóp na skutek złego krążenia krwi) . Z tego względu leczenie skojarzone nie jest zalecane.  Cyklosporyna (stosowana w celu zahamowania czynności układu odpornościowego w zapobieganiu i leczeniu odrzucania przeszczepu narządu lub szpiku kostnego): jeśli leczenie skojarzone jest konieczne, lekarz zaleci regularne wykonywanie badań krwi i może skorygować dawkę leku.  Digoksyna (lek stosowany w niewydolności serca): może zwiększyć się stężenie digoksyny we krwi . Lekarz zaleci zbada nie tego stężenia.  Kolchicyna (stosowana w leczeniu dny moczanowej i rodzinnej gorączki śródziemnomorskiej).  Leki zobojętniające kwas solny w żołądku (stosowane w niestrawności): patrz punkt 3.  Cyzapryd (stosowany w zaburzeniach żołądka), terfenadyna (stosowana w katarze siennym), pimozyd (stosowany w leczeniu niektórych chorób psychicznych), cytalopram (stosowany w leczeniu depresji), fluorochinolony (antybiotyki stosowane w leczeniu zakażeń bakteryjnych, np. moksyfloksacyna i lewofloksacyna): jednoczesne stosowanie z azytromycyną może powodować zaburzenia czynności serca , dlatego leczenie skojarzone nie jest zalecane.  Leki stosowane w przypadku nieregularnej czynności serca (tak zwane leki przeci warytmiczne).  Zydowudyna (stosowana w leczeniu zakażeń HIV): jednoczesne stosowanie może zwiększać ryzyko wystąpienia działań niepożądanych.  Nelfinawir (stosowany w zakażeniach HIV): jednoczesne stosowanie może nasilić działania niepożądane azytromycyny.  Alfentanyl (stosowany do narkozy) lub astemizol (w stosowany w katarze siennym): jednoczesne stosowanie z azytromycyną może nasilać działanie tych leków.  Ryfabutyna (stosowana w leczeniu gruźlicy): lekarz może zlecić badania kontrolne krwi i badanie stężeni a leków we krwi.  Statyny (takie jak atorwastatyna, stosowana w celu zmniejszenia stężenia lipidów we krwi):

jednoczesne stosowanie z azytromycyną może być przyczyną zaburzeń w obrębie mięśni.  Niektóre leki (takie jak hydroksychlorochina), o których wiadomo, że powodują zaburzenia rytmu serca, np. wydłużenie odstępu QT stwierdzone w elektrokardiogramie: jednoczesne stosowanie może zwiększyć ryzyko wystąpienia arytmii.
Azitro LEK z jedzeniem i piciem Tabletki można przyjmować niezależnie od posiłków.
Ciąża i karmienie piersią Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza, że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzi ć się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku . Lek u nie należy stosować w czasie ciąży ani karmienia piersią, chyba że lekarz specjalnie to zaleci.
Ten lek przenika do mleka kobiecego. Jeśli pa cjentka karmi piersią, powinna skonsultować się z lekarzem przed zastosowaniem tego leku.
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszy n Jest mało prawdopodobne, aby Azitro LEK zaburzał zdolność prowadzenia pojazdów lub obsługiwania maszyn. Zaburzenia widzenia i niewyraźne widzenie mogą mieć wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Lek może powodować wystąpienie takich działań niepożądanych, jak zawroty głowy lub drgawki. Działania te mogą zaburzać zdolność wykonywania określonych czynności , takich jak prowadzenie pojazdów lub obsługiwanie maszyn.
Azitro LEK 250 zawiera laktozę i sód Jeżeli stwierdzono wcześniej u pacjenta nietolerancję niektórych cukrów, pacjent powinien skontaktować się z lekarzem przed przyjęciem leku.
Ten lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na dawkę, to znaczy lek uznaje się za „wolny od sodu”.
Azitro LEK 500 zawiera laktozę i sód Jeżeli stwierdzono wcześniej u pacjenta nietolerancję niektórych cukrów, pacjent powinien skontaktować się z lekarzem przed przyjęciem leku.
Ten lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na dawkę, to znaczy lek uznaje się za „wolny od sodu”.

3. Jak stosować Azitro

LEK
Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. Podane niżej dawki leku przeznaczone są dla dorosłych i dzieci o masie ciała większej niż 45 kg. Tabletek nie należy podawać dzieciom o mniejszej masie ciała.
Zalecana dawka:
Azitro LEK stosuje się w cyklu 3- lub 5-dniowym.  Cykl 3-dniowy: 500 mg (2 tabletki 250 mg lub 1 tabletka 500 mg) jeden raz na dobę.  Cykl 5-dniowy:

W zapaleniu cewki moczowej i szyjki macicy spowodowanym przez chlamydie, lek stosuje się w cyklu jednodniowym.  Cykl 1-dniowy: jednorazowo 1000 mg (4 tabletki 250 mg lub 2 tabletki 500 mg).



Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek lub wątroby Jeśli u pacjenta występują zaburzenia czynności nerek lub wątroby, należy poinformować o tym lekarza. Lekarz może zadecydować o zmianie dawki leku.
Tabletki należy połykać popijając wodą.  Tabletki można przyjmować niezależnie od posiłków.  Tabletki leku AzitroLEK 250 należy połykać w całości.  Table tki leku AzitroLEK 500 można w razie potrzeby podzielić na połowy.
Stosowanie leku Azitro LEK z lekami na niestrawność Jeśli konieczne jest stosowanie leków na niestrawność, takich jak leki zobojętniające sok żołądkowy, tabletki Azitro LEK należy zażywać w odstępie 2 godzin przed lub po przyjęciu leku zobojętniającego.
Pominięcie zastosowania leku Azitro LEK W razie pominięcia dawki leku, należy przyjąć ją tak szybko, jak to jest możliwe, a następnie przyjmować lek zgodnie z zaleconym dawkowaniem. Nie należy przyjmować więcej niż jednej dawki leku w jednym dniu.
Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Azitro LEK Zażycie zbyt wielu tabletek może być przyczyną złego samopoczucia. Mogą również wystąpić takie działania niepożądane, jak przemijająca głuchota, nudności, wymioty i biegunka. W takim przypadku należy niezwłocznie zwrócić się do lekarza lub udać się do najbliższego szpitala. Jeśli to możliwe, należy zabrać ze sobą i pokazać lekarzowi tabletki lub opakowanie po leku.
Przerwanie stosowania leku Azitro LEK Lek należy przyjmować do końca zaleconego cyklu leczenia, nawet jeśli pacjent czuje się lepiej. Zbyt wczesne przerwanie leczenia może spowodować nawrót zakażenia. Również bakterie mogą stać się oporne na lek , co może spowodować późniejsze trudności w leczeniu.
W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku , należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Ciężkie działania niepożądane
Jeśli wystąpi którykolwiek z wymienionych niżej objawów ciężkiej reakcji alergicznej, należy przerwać stosowanie leku i niezwł ocznie skontaktować się z lekarzem lub udać się do najbliższego szpitala:  nag łe trudności w oddychaniu, mówieniu lub po łykani u;  obrzęk warg, języka, twarzy i szyi;  bardzo silne zawroty głowy lub omdlenie;  ciężka lub swędząca wysypka skórna , zwłaszcza w postaci pęcherzy, z jednoczesnym bólem oczu, jamy ustnej lub narządów płciowych;
Jeśli wystąpi którekolwiek z wymienionych niżej działań niepożądanych, należy zwrócić się do lekarza tak szybko, jak to jest możliwe:  ciężka biegunka, która trwa długo lub zawiera krew, z bólem żołądka lub gorączką; może to być objaw ciężkiego zapalenia jelita, występującego rzadko po leczeniu antybiotykami;  zażółcenie skóry lub białkówek oczu, spowodowane zaburzeniami czynności wątroby;  zapalenie trzustki, powodujące silny ból brzucha i pleców;  zwiększone lub zmniejszone wydalanie moczu lub ślady krw i w moczu, spowodowane zaburzeniami czynności nerek;  wysypka skórna spowodowana nadwrażliwością na światło słone czne;

 nietypowe powstawanie siniaków lub krwawienia;  nieregularna lub szybka czynność serca.
Są to ciężkie działania niepożądane i może być konieczna natychmiastowa pomoc lekarza. Ciężkie działania niepożądane występują niezbyt często (mogą występować rzadziej niż u 1 na 100 osób), rzadko (mogą występować rzadziej niż u 1 na 1000 osób) lub nie można określić ich częstości na podstawie dostępnych danych.
Inne możliwe działania niepożądane
Bardzo częste działania niepożądane (mogą występować częściej niż u 1 na 10 osób):  biegunka
Częste działania niepożądane (mogą występować rzadziej niż u 1 na 10 osób):  ból głowy  wymioty, niestrawność, kurcze brzucha, nudności  mała liczba limfocytów (rodzaj krwinek białych), zwiększona liczba eozynofilów (rodzaj krwinek białych), małe stężenie wodorowęglanów we krwi, zwiększona liczba bazofilów, monocytów i neut rofilów (rodzaje krwinek białych)
Niezbyt częste działania niepożądane (mogą występować rzadziej niż u 1 na 100 osób):  zakażenia drożdżakowe i bakteryjne, zwł aszcza jamy ustnej, gardła, nosa, płuc, jelit i pochwy  mała liczba leukocytów (rodzaj krwinek białych), mała liczba neutrofilów (rodzaj krwinek białych), zwiększona liczba eozynofilów (rodzaj krwinek białych)  obrzęk, reakcje alergiczne o różnym nasileniu  utrata apetytu  nerwowość, bezsenność  zawroty głowy, senność, zaburzenia smaku  zaburzenia widzenia  odczucie wirowania  wysypka skórna, pocenie się (uderzenia gorąca)  trudności w oddychaniu, krwawienie z nosa  zaparcie, gazy, niestrawność, zapalenie żołądka, trudności w połykaniu, wzdęcia, suchość w jamie ustnej, odbijanie się, owrzodzenie jamy ustnej, nasilone ślinienie  zapalenie wątroby  swędząca wysypka, zapalenie skóry, suchość skóry, pocenie się  zapalenie stawów, bóle mięśni, pleców i szyi  trudności i ból podczas oddawania moczu, ból nerki  krwawienie z dróg rodnych, zaburzenia jąder  obrzęk skóry, osłab ienie, obrzęk twarzy, ból w klatce piersiowej, gorączka, ból  nieprawidłowe wyniki badań laboratoryjnych (np. krwi, czynności wątroby i nerek)  powikłania po leczeniu
Rzadkie działania niepożądane (mogą występować rzadziej niż u 1 na 1000 osób):  pobudzenie, uczucie obcości  nieprawidłowa czynność wątroby  mrowienie lub drętwienie rąk lub stóp  upośledzenie słuchu  kołatanie serca  ogólne złe samopoczucie, zmęczenie  nadwrażliwość na światło słoneczne  osutka skórna charakteryzyjąca się szybkim pojawianiem się obszarów zaczerwienienia skóry usianych niewielkimi krostkami (pęcherzykami wypełnionymi białym lub żółtym płynem)  opóźniona reakcja alergiczna (do kilku tygodni po ekspozycji) z wysypką i innymi możliwymi objawami, takimi jak obrzęk twarzy, powiększone węzły chłonne i nieprawidłowe wyniki badań, np. wyniki badań czynności wątroby i zwiększona liczba niektórych krwinek białych (reakcja polekowa z eozynofilią i objawami ogólnymi, DRESS)


Częstość nieznana (częstości nie można określić na podstawie dostępnych danych):  zmniejszenie liczby płytek krwi, co zwiększa ryzyko krwawienia lub powstawania siniaków  zmniejszenie liczby krwinek czerwonych, co powoduje bladożółte zabarwienie skóry oraz osłabienie lub duszność  odczucie agresji, lęku, silnego splątania, omamy  drgawki, omdlenie, zmniejszona wrażliwość skóry na dotyk, nadmierna aktywność, zaburzenia węchu, utrata węchu lub smaku, osłabienie mięśni (miastenia)  zaburzenia słuchu, głuchota lub dzwonienie w uszach  nieprawidłowy zapis EKG  niskie ciśnienie tętnicze krwi  przebarwienie języka  ból stawów  problemy ze wzrokiem (niewyraźne widzenie)
Zgłaszanie działań niepożądanych Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych: Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa Tel.: + 48 22 49 21 301 Faks: + 48 22 49 21 309 strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.

5. Jak przechowywać Azitro

LEK
Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na pudełku po EXP. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.
Brak szczególnych środków ostrożności dotyczących przechowywania produktu leczniczego.
Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.

6. Zawartość opakowania i inne informacje

Co zawiera Azitro LEK  Substancją czyn ną jest azytromycyna. - Każda tabletka powlekana zawiera 250 mg azytromycyny (w postaci dwuwodnej). - Każda tabletka powlekana zawiera 500 mg azytromycyny (w postaci dwuwodnej).  Pozostałe składniki to: rdzeń tabletki: celuloza mikrokrystaliczna, skrobia żelowana, karboksymetyloskrobia sodowa (typ A), krzemionka koloidalna bezwodna, sodu laurylosiarczan, magnezu stearynian; otoczka: hypromeloza, tytanu dwutlenek (E 171), laktoza jednowodna, mak rogol 4000.


Jak wygląda AzitroLEK i co zawiera opakowanie Azitro LEK 250: białe lub białawe podłużne tabletki powlekane, gładkie z obu stron. Azitro LEK 500: białe lub białawe podłużne tabletki powlekane z głęboką linią podziału po jednej stronie i nacięciem po drugiej stronie. Tabl etki można podzielić na równe dawki.
Blistry: Opakowania Azitro LEK 250 zawierają 6 tabletek powlekanych. Opakowania Azitro LEK 500 zawierają 3 lub 6 tabletek powlekanych.
Podm iot odpowiedzialny i wytwórca Podmiot odpowiedzialny Sandoz GmbH Biochemiestrasse 10 A-6250 Kundl, Austria
Wytwórca/ Importer Sandoz GmbH Biochemiestrasse 10 A-6250 Kundl Austria
Lek Pharmaceuticals d.d. Verovškova 57
S.C. Sandoz S.R.L. Livezeni Street no 7A
W celu uzyskania bardziej szczegółowych informacji dotyczących tego leku należy zwrócić się do miejscowego przedstawiciela podmiotu odpowiedzialnego: Sandoz Polska Sp. z o.o. ul. Domaniewska 50 C 02-672 Warszawa tel. 22 209 70 00
Ten produkt leczniczy jest dopuszczony do obrotu w krajach członkowskich Europejskiego Obszaru Gospodarczego i w Zjednoczonym Królestwie (Irlandii Północnej) pod następującymi nazwami: Austria Azithromycin Sandoz 500 mg – Filmtabletten Czechy Azitromycin Sandoz Dania Azitromycin ′′Sandoz′′ Estonia Azithromycin Sandoz 250 mg/500 mg Finlandia Azit hromycin Sandoz 250 mg/500 mg, kalvopäällysteinen tabletti Irlandia Pn Azithromycin 500mg Tablets Węgry Azi Sandoz 250 mg/500 mg filmtabletta Włochy AZITROMICINA SANDOZ Litwa Azithromycin Sandoz 500 mg plėvele dengtos tabletės Łotwa Azithromycin Sandoz 500 mg apvalkotās tabletes Holandia Azitromycine Sandoz 250mg/500 mg, filmomhulde tabletten Polska AZITROLEK 250/500 Portugalia AZITROMICINA SANDOZ Szwecja Azithromycin Sandoz 250 mg/500 mg filmdragerade tabletter Słowenia Azitromicin Sandoz 250 mg/500 mg filmsko obložene tablete Słowacja Azithromycin Sandoz 250 mg/500 mg filmom obalené tablety
Data ostatniej aktualizacji ulotki: 05/2022

(logo podmiotu odpowiedzialnego)

CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

AzitroLEK 250, 250 mg, tabletki powlekane

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

Każda tabletka powlekana zawiera 250 mg azytromycyny (Azithromycinum) w postaci azytromycyny dwu wodnej.
Subs tancja pomocnicza o znanym działaniu: Każda tabletka zawiera 3,08 mg laktozy (w postaci laktozy jednowodnej).
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Tabletka powlekana
Biała lub biaława podłużna tabletka powlekana o przybliżonej długości 14,0 mm, szerokości 7,0 mm i grubości 4,55 mm, gładka po obu stronach.

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1 Wskazania do stosowania

Azitro LEK 250 można stosować w następujących zakażeniach, wywoł anych przez drobnoustroje wrażli we na azytromycynę (patrz punkty 4.4 i 5.1):
 ostre bakteryjne zapalenie zatok (właściwie rozpoznane);  ostre bakteryjne zapalenie ucha środkowego (właściwie rozpoznane);  zapalenie gardła, zapalenie migdałków;  zaostrzenie przewlekłego zapalenie oskrzeli (wł aściwie rozpoznane);  lekkie do umiarkowanie ciężkiego pozaszpitalne zapalenie płuc;  zakażenia skóry i tkanek miękkich;  niepowikłane zapalenie cewki moczowej i szyjki macicy wywołane przez Chlamydia trachomatis.
Należy uwzględnić oficjalne wytyczne dotyczące właściwego stosowania leków przeciwbakteryjnych.

4.2 Dawkowanie i sposób podawania

Dawkowanie
Dorośli W leczeniu niepowikłanego zapalenia cewki moczowej i szyjki macicy wywołanego przez Chlamydia trachomatis dawka azytromycyny wynosi 1000 mg w pojedynczej dawce doustnej.
We wszystkich pozostałych wskazaniach dawka wynosi 1500 mg, podawana jako 500 mg na dobę przez 3 kolejne dni. Alternatywnie, tę samą dawkę całkowitą (1500 mg) można podawać również przez 5 dni: 500 mg w pierwszym dniu leczenia i po 250 mg od drugiego do piątego dnia leczenia.
Osoby w podeszłym wieku
U osób w podeszłym wieku można stosować te same dawki, co u dorosłych pacjentów. U osób w podeszłym wieku mogą występować stany sprzyjające proarytmii, dlatego zaleca się zachowanie szczególnej ostrożności ze względu na ryzyko rozwoju zaburzeń rytmu serca, w tym zaburzeń typu torsade de pointes (patrz punkt 4.4).
Populacja pediatryczna Tabletki Azitro LEK 250 należy stosować jedynie u dzieci o masie ciała większej niż 45 kg, w dawkach zalecanych dla dorosłych pacjentów. U dzieci o masie ciała mniejszej niż 45 kg można stosować azytromycynę w innej postaci, np. zawiesiny.
Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek U pacjentów z lekkimi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek (współczynnik przesączania kłębuszkowego od 10 do 80 ml/min) modyfikacja dawki nie jest konieczna (patrz punkt 4.4).
Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby U pacjentów z lekkimi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby modyfikacja dawki nie jest konieczna (patrz punkt 4.4).
Sposób stosowania AzitroLEK 250 należy podawać jeden raz na dobę. Tabletki można przyjmować z pokarmem.

4.3 Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na substancję czynną, na erytromycynę, inne antybiotyki makrolidowe lub antybiotyki ketolidowe, laktozę lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1 .

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Nadwrażliwość Podobnie jak podczas stosowania erytromycyny i innych antybiotyków makrolidowych, rzadko notowano ciężkie reakcje alergiczne, w tym obrzęk naczynioruchowy i anafilaksję (rzadko zakończoną zgonem), reakcje skórne, w tym ostrą uogólnioną osutkę krostkową (ang. acute generalised exanthematous pustulosis, AGEP), zespół Stevensa-Johnsona (SJS), toksyczna nekroliza naskórka [zespół Lyella] (ang. toxic epidermal necrolysis, TEN) (rzadko prowadzące do zgonu) oraz polekową reakcje z eozynofilią i objawami układowymi (ang. drug reaction with eosinophilia and systemic symptoms, DRESS). Niektóre z tych reakcji po podaniu azytromycyny wywoływały nawracające objawy z koniecznością dłuższego okresu obserwacji i leczenia.
Jeśli u pacjenta wystąpi reakcja alergiczna, należy przerwać stosowanie produktu leczniczego i zastosować odpowiednie leczenie. Należy mieć na uwadze, że po przerwaniu leczenia objawowego możliwe jest ponowne wystąpienie reakcji alergicznych.
Zaburzenia czynności wątroby Ponieważ wątroba jest głównym narządem uczestniczącym w eliminacji azytromycyny, produkt leczniczy należy stosować ostrożnie u pacjentów z ciężkimi chorobami wątroby. Podczas stosowania azytromycyny opisywano przypadki piorunującego zapalenia wątroby, mogącego prowadzić do zagrażającej życiu niewydolności wątroby (patrz punkt 4.8). U niektórych pacjentów mogły wcześniej występować choroby wątroby lub mogli oni stosować inne produkty lecznicze o działaniu hepatotoksycznym.
Jeśli wystąpią przedmiotowe i podmiotowe objawy zaburzeń czynności wątroby (tj. szybki rozwój astenii połączonej z żółtaczką, ciemne zabarwienie moczu, skłonność do krwawień lub encefalopatia wątrobowa), należy natychmiast wykonać testy i badania czynności wątroby. W razie wystąpienia zaburzeń czynności wątroby, stosowanie azytromycyny należy przerwać.
Zgłaszano zaburzenia czynności wątroby, zapalenie wątroby, żółtaczkę cholestatyczną, martwicę
wątroby i niewydolność wątroby, niektóre z nich zakończone zgonem. Należy natychmiast przerwać stosowanie azytromycyny, jeśli wystąpią objawy przedmiotowe i podmiotowe zapalenia wątroby.
Przerostowe zwężenie odźwiernika u niemowląt (ang. infantile hypertrophic pyrolic stenosis, IHPS) W wyniku stosowania azytromycyny u noworodków (leczenie do 42. dnia życia) notowano wystąpienie przerostowego zwężenia odźwiernika u niemowląt (ang. infantile hypertrophic pyrolic stenosis, IHPS). Nale ży poinformować rodziców oraz opiekunów, aby skontaktowali się z lekarzem, jeśli u dziecka podczas karmienia wystąpią wymioty lub nerwowość.
Rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego Zgłaszano wystąpienie rzekomobłoniastego zapalenia jelita grubego w związku ze stosowaniem antybiotyków makrolidowych. Takie rozpoznanie należy brać pod uwagę u pacjentów, u których po rozpoczęciu leczenia azytromycyną wystąpi biegunka.
Pochodne alkaloidów sporyszu U pacjentów otrzymujących pochodne ergotaminy jednoczesne stosowanie niektórych antybiotyków makrolidowych może przyspieszyć wystąpienie objawów zatrucia sporyszem. Nie ma danych dotyczących możliwości wystąpienia interakcji między alkaloidami sporyszu a azytromycyną. Jednak ze względu na teoretyczną możliwość zatrucia sporyszem nie należy jednocześnie stosować azytromycyny i pochodnych alkaloidów sporyszu (patrz punkt 4.5).
Oporność krzyżowa Pomiędzy azytromycyną i innymi antybiotykami makrolidowymi (erytromycyną, klarytromycyną, roksytromcyną), likozamidami i streptograminą B występuje oporność krzyżowa (fenotyp MLSB). Nie zaleca się jednoczesnego stosowania kilku produktów leczniczych z tej samej lub pokrewnej grupy leków przeciwbakteryjnych.
Zdarzenia sercowo-naczyniowe Podczas leczenia innymi antybiotykami makrolidowymi, w tym azytromycyną (patrz punkt 4.8), obserwowano wydłużenie fazy repolaryzacji serca i odstępu QT, z ryzykiem rozwoju zaburzeń rytmu serca, w tym również typu torsade de pointes. Ponieważ następujące sytuacje mogą spowodować zwiększenie ryzyka komorowych zaburzeń rytmu serca (włącznie z zaburzeniami typu torsade de pointes), które z kolei mogą prowadzić do zatrzymania akcji serca, azytromycynę należy stosować ostrożnie u pacjentów ze stanami sprzyjającymi proarytmii (zwłaszcza u kobiet i pacjentów w podeszłym wieku), tzn. u pacjentów: - z wrodzonym lub potwierdzonym wydłużeniem odstępu QT; - otrzymujących jednocześnie inne leki, które wydłużają odstęp QT (tj. leki przeciwarytmiczne klasy IA (chinidyna i prokainamid) i klasy III (dofetylid, amiodaron i sotalol), cyzapryd i terfenadyna; leki przeciwpsychotyczne, tj. pimozyd; leki przeciwdepresyjne, tj. cytalopram oraz fluorochinony, tj. moksyfloksacyna i lewofloksacyna); - z zaburzeniami elektrolitowymi, zwłaszcza hipokaliemią i hipomagnezemią; - z istotną klinicznie bradykardią, zaburzeniami rytmu serca lub ciężką niewydolnością krążenia.
Wyniki badań oceniających ryzyko działania niepożądanego makrolidów na układ sercowo- naczyniowy są zmienne. W niektórych badaniach obserwacyjnych stwierdzono rzadkie, krótkoterminowe ryzyko zaburzeń rytmu serca, zawału mięśnia sercowego lub zgonu z przyczyn sercowo-naczyniowych, związane ze stosowaniem makrolidów, w tym azytromycyny. Przepisując azytromycynę należy brać pod uwagę zarówno te obserwacje, jak i korzyści terapeutyczne z zastosowania leku.
Biegunka związana z zakażeniem Clostridioides difficile Podczas stosowania prawie wszystkich antybiotyków, w tym azytromycyny, notowano występowanie biegunki wywołanej przez Clostridioides difficile (ang. Clostridioides difficile associated diarrhoea, CDAD) o nasileniu od lekkiego do zakończonego zgonem zapalenia okrężnicy. Stosowanie leków przeciwbakteryjnych zmienia prawidłową florę bakteryjną jelita grubego, prowadząc do nadmiernego wzrostu C. difficile.

Bakterie C. difficile wytwarzają toksyny A i B, biorące udział w rozwoju CDAD. Szczepy C. difficile wytwarzające hipertoksynę powodują zwiększenie chorobowości i umieralności, gdyż zakażenia te mogą być oporne na leczenie przeciwbakteryjne i może być konieczne wycięcie okrężnicy. Możliwość CDAD trzeba rozważyć u każdego pacjenta, u którego wystąpi biegunka po zastosowaniu antybiotyku. Konieczne jest dokładne zebranie wywiadu chorobowego, gdyż notowano przypadki CDAD po upływie ponad dwóch miesięcy po podani u leków przeciwbakteryjnych. W razie rozpoznania CDAD przeciwwskazane jest podawanie środków hamujących perystaltykę.
Miastenia U pacjentów leczonych azytromycyną notowano zaostrzenie objawów miastenii oraz wystąpienie nowych przypadków zespołu miastenicznego (patrz punkt 4.8).
Dzieci i młodzież Nie ustalono bezpieczeństwa stosowania i skuteczności azytromycyny w zapobieganiu lub leczeniu zakażenia prątkami MAC (kompleks Mycobacterium avium) u dzieci.
Przed przepisaniem azytromycyny należy wziąć pod uwagę informacje przedstawione niżej.
Ciężkie zakażenia Azytromycyna w postaci tabletek powlekanych nie jest odpowiednia do leczenia ciężkich zakażeń, w których konieczne jest szybkie uzyskanie dużego stężenia antybiotyku we krwi.
Azytromycyna nie jest lekiem z wyboru w leczeniu empirycznym zakażeń na obszarach, w których rozpowszechnienie szczepów opornych wynosi 10% lub więcej (patrz punkt 5.1).
Na obszarach, na których częstość występowania oporności na erytromycynę A jest duża, szczególnie istotne jest uwzględnienie zmian wzorca wrażliwości na azytromycynę i inne antybiotyki.
Podobnie jak w przypadku innych antybiotyków makrolidowych, w niektórych krajach europejskich obserwowano dużą oporność na azytromycynę szczepów Streptococcus pneumoniae (>30%), patrz punkt 5.1. Należy to wziąć pod uwagę podczas leczenia zakażeń wywołanych przez Streptococcus pneumoniae.
Zapalenie gardła, zapalenie migdałków Azytromycyna nie jest lekiem z wyboru w leczeniu zapalenia gardła i migdałków podniebiennych, wywołanych przez Streptococcus pyogenes. W tym wskazaniu oraz w zapobieganiu ostrej gorączce reumatycznej lekiem z wyboru jest penicylina.
Zapalnie zatok Azytromycyna często nie jest lekiem z wyboru w leczeniu zapalenia zatok.
Ostre zapalenie ucha środkowego Azytromycyna często nie jest lekiem z wyboru w leczeniu ostrego zapalenia ucha środkowego.
Zakażenia skóry i tkanek miękkich Staphylococcus aureus, główny czynnik wywołujący zakażenia tkanek miękkich, jest często oporny na azytromycynę. Dlatego za warunek wstępny w leczeniu azytromycyną zakażeń tkanek miękkich uważa się wykonanie badań wrażliwości.
Zakażone rany oparzeniowe Stosowanie azytromycyny nie jest wskazane w leczeniu zakażonych ran oparzeniowych.
Choroby przenoszone drogą płciową Przed rozpoczęciem leczenia chorób przenoszonych drogą płciową należy upewnić się, czy nie występuje jednoczesne zakażenie T. pallidum.
Zaburzenia neurologiczne lub psychiczne
Azytromycynę należy stosować ostrożnie u pacjentów z zaburzeniami neurologicznymi lub psychicznymi.
Nadkażenia Podobnie jak w przypadku każdego produktu leczniczego zawierającego antybiotyk, zaleca się obserwować, czy u pacjenta nie występują objawy nadkażenia opornymi drobnoustrojami, w tym grzybami.
Zabu rzenia czynności nerek U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (współczynnik przesączania kłębuszkowego mniejszy niż 10 ml/min) obserwowano zwiększenie o 33% narażenia ogólnoustrojowego na azytromycynę (patrz punkt 5.2).
Azitro LEK 250 zawiera laktozę i sód Produkt leczniczy nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, brakiem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.
Ten produkt leczniczy zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na dawkę, to znaczy produkt leczniczy uznaje się za „wolny od sodu”.

4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

Wpływ innych produktów leczniczych na azytromycynę
Leki zobojętniające W badaniu farmakokinetycznym, w którym oceniano działanie stosowanych jednocześnie leków zobojętniających i azytromycyny, nie stwierdzono wpływu na ogólną biodostępność, chociaż największe stężenia w surowicy były zmniejszone o około 24%. Jeśli pacjent ma otrzymywać oba leki, nie należy ich podawać jednocześnie, ale w odstępie około 2 godzin. Jednoczesne podanie azytromycyny w postaci granulatu do sporządzania zawiesiny doustnej o przedłużonym uwalnianiu i wodorotlenku glinu z wodorotlenkiem magnezu (co-magaldrox) w pojedynczej dawce 20 ml nie wpływało na szybkość i zakres wchłaniania azytromycyny.
Efawirenz Jednoczesne podawanie przez 7 dni azytromycyny w pojedynczej dawce 600 mg i 400 mg efawirenzu nie prowadziło do żadnych znaczących klinicznie interakcji farmakokinetycznych.
Flukonazol Jednoczesne podanie azytromycyny w pojedynczej dawce 1200 mg nie zmieniało farmakokinetyki flukonazolu podanego w pojedynczej dawce 800 mg. Jednoczesne podanie flukonazolu nie zmieniało całkowitego narażenia na azytromycynę ani jej okresu półtrwania. Obserwowano jednak nieistotne klinicznie zmniejszenie wartości C max

Nelfinawir Jednoczesne podanie azytromycyny (1200 mg) i nelfinawiru w stanie stacjonarnym (750 mg trzy razy na dobę) powodowało zwiększenie stężenia azytromycyny. Nie obserwowano istotnych klinicznie działań niepożądanych i nie była konieczna modyfikacja dawki.
Ryfabutyna Jednoczesne stosowanie azytromycyny i ryfabutyny nie wpływało na stężenia obu leków w surowicy. U pacjentów otrzymujących jednocześnie azytromycynę i ryfabutynę obserwowano neutropenię. Chociaż neutropenia wiązała się ze stosowaniem ryfabutyny, nie ustalono związku przyczynowego z leczeniem skojarzonym z azytromycyną (patrz punkt 4.8).
Terfenadyna W badaniach farmakokinetycznych nie opisywano interakcji między azytromycyną i terfenadyną. Notowano rzadkie przypadki, gdy nie można było całkowicie wykluczyć ryzyka takich interakcji,
chociaż nie było żadnych konkretnych dowodów, że takie interakcje występowały.
Cymetydyna W badaniu farmakokinetycznym nie stwierdzono wpływu na farmakokinetykę azytromycyny pojedynczej dawki cymetydyny, podanej na 2 godziny przed azytromycyną.
Wpływ azytromycyny na inne produkty lecznicze
Pochodne alkaloidów sporyszu Ze względu na teoretyczną możliwość zatrucia sporyszem, nie należy stosować azytromycyny jednocześnie z pochodnymi ergotaminy (patrz punkt 4.4).
Digoksyna i kolchicyna (substraty P-gp) Istnieją doniesienia, że jednoczesne stosowanie antybiotyków makrolidowych (w tym azytromycyny) z substratami glikoproteiny P, takimi jak digoksyna i kolchicyna, powoduje zwiększenie stężenia w surowicy substratu glikoproteiny P. Dlatego podczas jednoczesnego stosowania azytromycyny i substratów P-gp, tj. digoksyna, należy wziąć pod uwagę możliwość zwiększenia stężenia substratu w surowicy.
Doustne leki przeciwzakrzepowe z grupy kumaryny W bad aniu interakcji farmakokinetycznych azytromycyna nie zmieniała przeciwzakrzepowego działania warfaryny podanej zdrowym ochotnikom w pojedynczej dawce 15 mg. Istnieją doniesienia z okresu po wprowadzeniu produktu do obrotu o nasileniu działania przeciwzakrzepowego w następstwie jednoczesnego zastosowania azytromycyny i doustnych leków przeciwzakrzepowych z grupy kumaryny. Wprawdzie nie ustalono związku przyczynowego, ale należy zwrócić uwagę na częstość, z jaką kontrolowany jest czas protrombinowy podczas stosowania azytromycyny u pacjentów otrzymujących doustne leki przeciwzakrzepowe z grupy kumaryny.
Cyklosporyna W badaniu farmakokinetycznym, w którym zdrowym ochotnikom podawano doustnie azytromycynę w dawce 500 mg/dobę przez 3 dni, a następnie cyklosporynę w pojedynczej dawce doustnej max
0-5 . Dlatego należy zachować ostrożność zalecając jednoczesne podanie azytromycyny z cyklosporyną. Jeśli skojarzone leczenie jest konieczne, należy kontrolować stężenie cyklosporyny i odpowiednio zmodyfikować jej dawkę.
Teofilina U zdrowych ochotników nie wykazano znaczących klinicznie interakcji farmakokinetycznych między azytromycyną i jednocześnie podaną teofiliną. Ponieważ notowano interakcje innych antybiotyków makrolidowych z teofiliną, należy zwracać uwagę na objawy wskazujące na zwiększenie stężenia teofiliny.
Trimetoprym z sulfametoksazolem Podawanie przez 7 dni trimetoprymu z sulfametoksazolem (160 mg + 800 mg) jednocześnie z azytromycyną w dawce 1200 mg, w dniu 7. nie miało znaczącego wpływu na maksymalne stężenia, całkowite narażenie lub wydalanie nerkowe zarówno trimetoprymu, jak i sulfametoksazolu. Stężenie azytromycyny w surowicy było podobne do obserwowanego w innych badaniach.
Zydowudyna Jednorazowe podanie azytromycyny w dawce 1000 mg i wielokrotne podanie dawek 1200 mg lub lub jej glukuronidowego metabolitu. Jednak podawanie azytromycyny zwiększało stężenie fosforylowanej zydowudyny (klinicznie czynnego metabolitu) w komórkach jednojądrzastych krwi obwodowej. Kliniczne znaczenie tego działania nie jest znane, ale może być ono korzystne dla pacjenta.
Azytromycyna nie oddziałuje znacząco z układem cytochromu P450 w wątrobie. Jest mało prawdopodobne, aby wchodziła w interakcje farmakokinetyczne z innymi lekami, tak jak
erytromycyna i inne antybiotyki makrolidowe. Azytromycyna nie pobudza aktywności enzymów cytochromu P450 w wątrobie ani nie hamuje ich przez tworzenie kompleksów cytochrom-metabolit.
Astemizol, alfentanyl Nie są znane dane dotyczące interakcji z astemizolem lub alfentanylem. Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania tych leków z azytromycyną, gdyż opisywano nasilenie działania podczas skojarzonego stosowania z antybiotykiem makrolidowym - erytromycyną.
Atorwastatyna Jednoczesne stosowanie atorwastatyny (10 mg na dobę) i azytromycyny (500 mg na dobę) nie zmieniało stężenia atorwastatyny w osoczu (na podstawie badania hamowania aktywności reduktazy HMG-CoA). Jednak w okresie po wprowadzeniu statyn do obrotu opisywano przypadki rabdomiolizy u p acjentów otrzymujących statyny z azytromycyną.
Karbamazepina W badaniu interakcji farmakokinetycznych u zdrowych ochotników nie wykazano znaczącego wpływu jednocześnie podawanej azytromycyny na stężenie karbamazepiny lub jej czynnego metabolitu w osoczu.
Cyzapryd Cyzapryd jest metabolizowany w wątrobie przez enzym CYP 3A4. Ponieważ antybiotyki makrolidowe hamują ten enzym, jednoczesne stosowanie cyzaprydu i azytromycyny może powodować wydłużenie odstępu QT, komorowe zaburzenia rytmu i zaburzenia typu torsade de pointes.
Cetyryzyna U zdrowych ochotników podawanie azytromycyny według schematu 5-dniowego jednocześnie z cetyryzyną w dawce 20 mg, w stanie stacjonarnym nie powodowało interakcji farmakokinetycznych ani znaczących zmian odstępu QT.
Dydanozyna (dideoksyinozyna) W porównaniu z placebo, azytromycyna w dawce dobowej 1200 mg podawana jednocześnie z dydanozyną w dawce 400 mg na dobę prawdopodobnie nie miała wpływu na farmakokinetykę dydanozyny w stanie stacjonarnym u 6 badanych osób z zakażeniem HIV.
Efawirenz Jednoczesne podawanie azytromycyny w pojedynczej dawce 600 mg i efawirenzu w dawce 400 mg na dobę przez 7 dni nie powodowało żadnych znaczących klinicznie interakcji farmakokinetycznych.
Indynawir Jednoczesne podanie azytromycyny w pojedynczej dawce 1200 mg nie miało znaczącego statystycznie wpływu na farmakokinetykę indynawiru podawanego w dawce 800 mg trzy razy na dobę przez 5 dni.
Metyloprednizolon W badaniu interakcji farmakokinetycznych u zdrowych ochotników azytromycyna nie miała znaczącego wpływu na farmakokinetykę metyloprednizolonu.
Midazolam U zdrowych ochotników podawanie azytromycyny w dawce 500 mg na dobę przez 3 dni nie powodowało znaczących klinicznie zmian parametrów farmakokinetycznych i farmakodynamicznych midazolamu podanego jednocześnie w pojedynczej dawce 15 mg.
Syldenafil U zdrowych mężczyzn nie stwierdzono wpływu azytromycyny (500 mg na dobę przez 3 dni) na wartość AUC i C max


Triazolam U 14 zdrowych ochotników podanie azytromycyny w dawce 500 mg w dniu 1. i 250 mg w dniu

2. jednocześnie z 0,125 mg triazolamu nie miało znaczącego wpływu (w porównaniu z placebo) na

parametry farmakokinetyczne triazolamu.
Hydroksychlorochina Azytromycynę należy stosować ostrożnie u pacjentów otrzymujących leki, o których wiadomo, że wydłużają odstęp QT i mogą wywoływać zaburzenia rytmu serca, np. hydroksychlorochinę.
Produkty lecznicze, o których wiadomo, że wydł użaj ą odstęp QT. Azytromycyny nie należy stosować jednocześnie z innymi produktami leczniczymi, o których wiad omo, że wydłużają odstęp QT (patrz punkt 4.4).

4.6 Wpływ na płodność, ciąż ę i laktację

Ciąża Brak odpowiednich i dobrze kontrolowanych badań dotyczących stosowania azytromycyny u kobiet w ciąży. W badaniach wpływu na reprodukcję u zwierząt wykazano, że azytromycyna przenika przez łożysko, ale nie obserwowano działania teratogennego (patrz punkt 5.3). Nie potwierdzono bezpieczeństwa stosowania azytromycyny w okresie ciąży, dlatego azytromycynę można stosować w tym czasie wyłącznie wtedy, gdy korzyść przeważa nad ryzykiem.
Karmienie piersią Azytromycyna przenika do mleka ludzkiego. Z uwagi na długi okres półtrwania może gromadzić się w mleku. Informacje dostępne w opublikowanej literaturze wskazują, że w przypadku krótkotrwałego stosowania nie prowadzi to do obecności klinicznie istotnych ilości substancji w mleku. Nie zaobserwowano ciężkich działań niepożądanych u dzieci karmionych piersią w związku ze stosowaniem azytromycyny. Decyzję, czy przerwać karmienie piersią lub czy przerwać albo rozpocząć leczenie azytromycyną, należy podjąć, biorąc pod uwagę korzyści z karmienia piersią dla dziecka i korzyści z leczenia dla matki
Płodność W przeprowadzonych na szczurach badaniach płodności notowano zmniejszony wskaźnik ciążowy po podaniu azytromycyny. Znaczenie tej obserwacji dla ludzi nie jest znane.

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Nie ma danych, które wskazywałyby, że azytromycyna może wpływać na zdolność prowadzenia pojazdów lub obsługiwania maszyn. Zaburzenia widzenia i niewyraźne widzenie mogą mieć wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn (patrz punkt 4.8).

4.8 Działania niepożądane

W poniższej tabeli działania niepożądane notowane w trakcie badań klinicznych i w okresie po wprowadzeniu produktu do obrotu wymieniono zgodnie z klasyfikacją układów i narządów. Działania niepożądane z okresu po wprowadzeniu do obrotu przedstawiono kursywą. Częstość działań jest następująca: bardzo często (≥1/10); często (≥1/100 do <1/10); niezbyt często (≥1/1000 do <1/100); rzadko (≥1/10 000 do <1/1000); bardzo rzadko (<1/10 000); częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych). W obrębie każdej grupy o określonej częstości występowania objawy niepożądane są wymienione zgodnie ze zmniejszającym się nasileniem.

Działania niepożądane, których związek ze stosowaniem azytromycyny jest możliwy lub prawdopodobny, na podstawie doświadczenia z badań klinicznych i z obserwacji po wprowadzeniu azytromycyny do obrotu:
Klasyfikacja układów i narządów Czę stość Działania niepożądane Zakażenia i zarażenia pasożytnicze Niezbyt często Drożdżyca Zakażenie pochwy Zapalenie płuc Zakażenie grzybicze Zakażenie bakteryjne Zapalenie gardła Nieżyt żołądka i jelit Zaburzenia oddechowe Zapalenie błony śluzowej nosa Drożdżakowe zakażenie jamy ustnej Częstość nieznana Rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego (patrz punkt 4.4) Zaburzenia krwi i układu chłonnego Niezbyt często Leukopenia Neutropenia Eozynofilia Częstość nieznana Małopłytkowość Niedokrwistość hemolityczna Zaburzenia układu immunologicznego Niezbyt często Obrzęk naczynioruchowy Nadwrażliwość Częstość nieznana Ciężka (niekiedy zakończona zgonem) reakcja anafilaktyczna, np. wstrząs anafilaktyczny (patrz punkt 4.4) Zaburzenia metabolizmu i odżywiania Niezbyt często Jadłowstręt Zaburzenia psychiczne Niezbyt często Nerwowość Bezsenność Rzadko Pobudzenie Depersonalizacja Częstość nieznana Agresja Niepokój Majaczenie Omamy Zaburzenia układu nerwowego Często Bóle głowy Niezbyt często Zawroty głowy Senność Zaburzenia smaku Parestezje Częstość nieznana Omdlenie, drgawki Niedoczulica Nadmierna aktywność psychoruchowa Brak węchu Brak smaku Zaburzenia węchu Miastenia (parz punkt 4.4) Zaburzenia oka Niezbyt często Zaburzenia widzenia Częstość nieznana Niewyraźne widzenie Zaburzenia ucha i błędnika Niezbyt często Zaburzenia ucha Zawroty głowy pochodzenia obwodowego Częstość nieznana Zaburzenia słuchu, w tym głuchota i (lub) szumy uszne
Zaburzenia serca Niezbyt często Kołatanie serca Częstość nieznana Zaburzenia rytmu serca typu torsade de pointes (patrz punkt 4.4) Arytmia (patrz punkt 4.4), w tym tachykardia komorowa Wydłużenie odstępu QT w EKG (patrz punkt 4.4) Zaburzenia naczyniowe Niezbyt często Uderzenia gorąca Częstość nieznana Niedociśnienie tętnicze Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia Niezbyt często Duszność Krwawienie z nosa Zaburzenia żołądka i jelit Bardzo często Biegunka Często Wymioty Ból brzucha Nudności Niezbyt często Zaparcie Wzdęcia Niestrawność Zapalenie błony śluzowej żołądka Zaburzenia połykania Odczucie rozdęcia brzucha Suchość w jamie ustnej Odbijanie się Owrzodzenie jamy ustnej Nadmierne wydzielanie śliny Częstość nieznana Zapalenie trzustki Przebarwienia języka Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych Niezbyt często Zapalenie wątroby Rzadko Nieprawidłowa czynność wątroby Żółtaczka cholestatyczna Częstość nieznana Niewydolność wątroby (rzadko zakończona zgonem) (patrz punkt 4.4) Piorunujące zapalenie wątroby Martwica wątroby Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Niezbyt często Wysypka Świąd Pokrzywka Zapalenie skóry Suchość skóry Nadmierne pocenie się Rzadko Reakcja nadwrażliwości na światło Ostra uogólniona osutka krostkowa (ang. AGEP) Polekowa reakcja z eozynofilią i objawami układowymi (ang. DRESS) Częstość nieznana Zespół Stevensa-Johnsona Toksyczna nekroliza naskórka [zespół Lyella] Rumień wielopostaciowy Zaburzenia mięśniowo- szkieletowe i tkanki łącznej Niezbyt często Zapalenie kości i stawów Ból mięśni Ból pleców Ból szyi Częstość nieznana Ból stawów Zaburzenia nerek i dróg moczowych Niezbyt często Bolesne oddawanie moczu Ból nerki Częstość nieznana Ostra niewydolność nerek Śródmiąższowe zapalenie nerek
Zaburzenia układu rozrodczego i piersi Niezbyt często Przedłużające się krwawienia waginalne Zaburzenia jąder Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania Niezbyt często Obrzęk Osłabienie Złe samopoczucie Odczucie zmęczenia Obrzęk twarzy Ból w klatce piersiowej Gorączka Ból Obrzęki obwodowe Badania diagnostyczne Często Zmniejszenie liczby limfocytów Zwiększenie liczby eozynofilów Zmniejszenie stężenia wodorowęglanów we krwi Zwiększenie liczby bazofilów Zwiększenie liczby monocytów Zwiększenie liczby neutrofilów Niezbyt często Zwiększenie aktywności aminotransferazy asparaginianowej (AspAT) Zwiększenie aktywności aminotransferazy alaninowej (AlAT) Zwiększenie stężenie bilirubiny we krwi Zwiększenie stężenia mocznika we krwi Zwiększenie stężenia kreatyniny we krwi Nieprawidłowe stężenie potasu we krwi Zwiększenie aktywności fosfatazy zasadowej Zwiększenie stężenia chlorków Zwiększenie stężenia glukozy Zwiększenie liczby płytek krwi Zmniejszenie hematokrytu Zwiększenie stężenia wodorowęglanów we krwi Nieprawidłowe stężenie sodu Urazy i zatrucia Niezbyt często Powikłania po leczeniu
Działania niepożądane, których związek ze stosowaniem azytromycyny w zapobieganiu i leczeniu zakażenia Mycobacterium avium complex jest możliwy lub prawdopodobny, na podstawie doświadczenia z badań klinicznych i z obserwacji po wprowadzeniu azytromycyny do obrotu. Działania te różnią się od notowanych podczas stosowania azytromycyny w postaci o natychmiastowym lub przedłużonym uwalnianiu albo w odniesieniu do rodzaju, albo do częstości.
Klasyfikacja układów i narządów Częstość Działania niepożądane Zaburzenia metabolizmu i odżywiania Często Jadłowstręt Zaburzenia układu nerwowego Często Zawroty głowy Ból głowy Parestezje Zaburzenia smaku Rzadko Niedoczulica Zaburzenia oka Często Zaburzenia widzenia Zaburzenia ucha i błędnika Często Głuchota Rzadko Zaburzenia słuchu Szumy uszne Zaburzenia serca Niezbyt często Kołatanie serca Zaburzenia żołądka i jelit Bardzo często Biegunka Ból brzucha Nudności Wzdęcia
Odczucie dyskomfortu w jamie brzusznej Luźne stolce Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych Rzadko Zapalenie wątroby Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Często Wysypka Świąd Rzadko Zespół Stevensa-Johnsona Reakcja nadwrażliwości na światło Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej Często Ból stawów Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania Często Odczucie zmęczenia Rzadko Osłabienie Złe samopoczucie
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych: Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa Tel.: + 48 22 49 21 301 Faks: + 48 22 49 21 309 strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

4.9 Przedawkowanie

Działania niepożądane po zastosowania dawek większych niż zalecane były podobne do obserwowanych po podaniu normalnych dawek.
Objawy Charakterystyczne objawy przedawkowania antybiotyków makrolidowych obejmują odwracalną utratę słuchu, silne nudności, wymioty i biegunkę.
Leczenie W razie przedawkowania konieczne jest podanie węgla leczniczego oraz zastosowanie leczenia objawowego i podtrzymującego czynności życiowe.

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

5.1 Właściwości farmakodynamiczne

Właściwości ogólne
Grupa farmakoterapeutyczna: leki przeciwbakteryjne do stosowania ogólnego, makrolidy, azytromycyna Kod ATC: J01FA10
Mechanizm działania Azytromycyna jest antybiotykiem azalidowym, należącym do grupy antybiotyków makrolidowych. Azytromycyna blokuje przemieszczanie się łańcuchów peptydowych z jednej strony rybosomu na drugą przez przyłączenie do podjednostki 50S rybosomu. W rezultacie u wrażliwych organizmów zahamowana zostaje zależna od RNA synteza białka.

Zależności farmakokinetyczno-farmakodynamiczne (PK/PD) Stosunek AUC do MIC jest głównym parametrem farmakokinetyczno-farmakodynamicznym, który najlepiej koreluje ze skutecznością azytromycyny.
Na podstawie oceny wyników badań przeprowadzonych u dzieci nie zaleca się stosowania azytromycyny w leczeniu malarii (ani w monoterapii, ani w połączeniu z chlorochiną lub pochodnymi artemizyny), gdyż nie wykazano „non-inferiority”z lekami przeciwmalarycznymi zalecanymi w leczeniu niepowikłanej malarii.
Mechanizm oporności Oporność na azytromycynę może być wrodzona lub nabyta. Istnieją 3 główne mechanizmy oporności bakterii: zmiana w miejscu docelowym, zmiana w transporcie antybiotyku i modyfikacja samego antybiotyku. Całkowita krzyżowa oporność na erytromycynę, azytromycynę, inne antybiotyki makrolidowe i linkozamidy występuje wśród szczepów Streptococcus pneumoniae, paciorkowców beta- hemolizujących grupy A, Enterococcus faecalis i Staphylococcus aureus, w tym opornego na metycylinę S. aureus (MRSA).
Stężenia graniczne
Według EUCAST (ang. European Committee for Antimicrobial Susceptibility Testing)
Patogeny Wrażliwe (mg/l) Oporne (mg/l) Staphylococcus spp.

≤1 >2 Streptococcus spp. (grupy A, B, C, G)

≤0,25 >0,5 Streptococcus pneumoniae 1
≤0,25 >0,5 Haemophilus influenzae 1
2
2
Moraxella catarrhalis 1
≤0,25 >0,5 Neisseria gonorrhoeae 1
3
3
Do określenia wrażliwości na azytromycynę można zastosować erytromycynę. Kliniczne dowody skuteczności makrolidów w zakażeniach układu oddechowego wywołanych przez H. influenzae są sprzeczne z powodu wysokiego wskaźnika wyleczeń samoistnych. Jeżeli zajdzie potrzeba zbadania skuteczności makrolidu wobec tego gatunku, do wykrycia szczepów z nabytą opornością należy zastosować epidemiologiczne wartości graniczne (ang. epidemiological cut-offs, ECOFF). ECOFF dla azytromycyny wynosi 4 mg/l. 3 Azytromycyna jest zawsze stosowana w połączeniu z innym skutecznym lekiem. Do badań prowadzonych w celu wykrycia nabytych mechanizmów oporności ECOFF wynosi 1 mg/l.
Wrażliwość Rozpowszechnienie oporności nabytej wybranego gatunku drobnoustroju może się różnić w zależności od lokalizacji geograficznej i czasu. Do oceny oporności konieczne są dane lokalne, zwłaszcza podczas leczenia ciężkich zakażeń. W razie konieczności, jeżeli częstość występowania oporności na danym obszarze jest tak duża, że przydatność leku (przynajmniej w niektórych rodzajach zakażeń) może budzić wątpliwości, należy zasięgnąć porady specjalisty. Patogeny, wśród których może wystąpić problem oporności nabytej: częstość występowania oporności jest równa lub większa niż 10% w co najmniej jednym kraju Unii Europejskiej.
Tabela wrażliwości
Gatunki zwykle wrażliwe Gram-ujemne bakterie tlenowe Haemophilus influenzae* Moraxella catarrhalis* Inne drobnoustroje Chlamydophila pneumoniae
Chlamydia trachomatis Legionella pneumophila Mycobacterium avium Mycoplasma pneumoniae* Gatunki, wśród których występuje problem oporności nabytej Gram-dodatnie bakterie tlenowe Staphylococcus aureus* Streptococcus agalactiae Streptococcus pneumoniae* Streptococcus pyogenes* Inne drobnoustroje Ureaplasma urealyticum Organizmy o oporności wrodzonej Gram-dodatnie bakterie tlenowe Staphylococcus aureus – szczepy oporne na metycylinę i erytromycynę Streptococcus pneumoniae – szczepy oporne na penicylinę Gram-ujemne bakterie tlenowe Escherichia coli Pseudomonas aeruginosa Klebsiella spp. Gram-ujemne bakterie beztlenowe Grupa Bacteroides fragilis
* Skuteczność kliniczną w zatwierdzonych wskazaniach wykazano na wyodrębnionych wrażliwych szczepach bakterii.

5.2 Właściwości farmakokinetyczne

Wchłanianie Dostępność biologiczna azytromycyny po podaniu doustnym wynosi około 37%. Największe stężenie w osoczu osiągane jest po upływie 2 do 3 godzin (C max

Dystrybucja Wyniki badań kinetycznych wskazują, że stężenie azytromycyny w tkankach jest znacznie większe niż w osoczu (do 50-krotnie większe niż maksymalne stężenie w osoczu), co wskazuje na jej silne wiązanie z tkankami (objętość dystrybucji w stanie stacjonarnym wynosi około 31 l/kg). Stężenia w tkankach docelowych, takich jak płuca, migdałki i gruczoł krokowy przewyższają wartość MIC dla odpowiednich drobnoustrojów po podaniu pojedynczej dawki 500 mg.
W badaniach in vitro i in vivo stwierdzono, że azytromycyna gromadzi się w fagocytach i jej uwalnianie jest pobudzane przez proces aktywnej fagocytozy. W badaniach na zwierzętach stwierdzono, że proces ten przyczyniał się prawdopodobnie do kumulacji azytromycyny w tkankach.
W surowicy wiązanie azytromycyny z białkami jest zmienne i zależy od stężenia w surowicy – od 52% (stężenie 0,05 mg/l) do 12% (stężenie 0,5 mg/l).
Wydalanie Okres półtrwania w osoczu w fazie eliminacji jest ściśle związany z okresem półtrwania w tkankach, wynoszącym od 2 do 4 dni. Około 12% podanej dożylnie dawki wydziela się w moczu w postaci niezmienionej w ciągu 3 dni; większość w ciągu pierwszych 24 godzin. Wydzielanie z żółcią, głównie w postaci niezmienionej, jest główną drogą eliminacji azytromycyny z organizmu. Zidentyfikowane metabolity (powstające w procesie N- i O-demetylacji, przez hydroksylację pierścienia deozaminowego i aglikonowego oraz połączenie z koniugatem kladynozy) nie wykazują działania mikrobiologicznego. Po 5 dniach podawania azytromycyny stwierdzano nieznacznie większe (29%) wartości AUC
u ochotników w podeszłym wieku (powyżej 65 lat ) niż u młodszych ochotników (poniżej 45 lat). Różnice te nie są klinicznie istotne, dlatego nie zaleca się modyfikacji dawki.
Farmakokinetyka w szczególnych grupach pacjentów
Niewydolność nerek Po podaniu azytromycyny w jednorazowej dawce doustnej 1 g średnia wartość C max
0-120
zwiększały się, odpowiednio, o 5,1% oraz 4,2% u pacjentów z lekkimi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek (współczynnik przesączania kłębuszkowego od 10 do 80 ml/min) w porównaniu z grupą pacjentów z prawidłową czynnością nerek (współczynnik przesączania kłębuszkowego >80 ml/min). U osób z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek średnie wartości C max i AUC 0-120
czynnością nerek.
Niewydolność wątroby U pacjentów z lekkimi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby nie stwierdzono istotnych zmian farmakokinetyki azytromycyny w surowicy w porównaniu z pacjentami z prawidłową czynnością wątroby. Zwiększona zawartość azytromycyny w moczu tych pacjentów stanowi prawdopodobnie wyrównanie zmniejszonego klirensu wątrobowego.
Osoby w podeszłym wieku Farmakokinetyka azytromycyny u mężczyzn w podeszłym wieku była zbliżona do stwierdzonej u młodych dorosłych, jednak u kobiet w podeszłym wieku, mimo obserwowanych większych stężeń maksymalnych (o 30 do 50%), nie występowała znacząca kumulacja leku.
Niemowlęta, dzieci młodsze i starsze oraz młodzież Farmakokinetykę azytromycyny w postaci kapsułek, granulatu lub zawiesiny badano u dzieci w wieku od 4 miesięcy do 15 lat. Po podaniu azytromycyny w dawce 10 mg/kg mc. w pierwszym dniu, a następnie w dawce 5 mg/kg mc. od 2. do 5. dnia, wartości C max
7,2 miesięcy do 5 lat oraz 383 μg/l u dzieci w wieku od 6 do 15 lat) były nieznacznie mniejsze niż stwierdzane u dor osłych. Wartość t ½
spodziewanych u dorosłych.

5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie

W badaniach na zwierzętach, którym azytromycynę podawano w dużych dawkach, substancja czynna osiągała stężenia 40-krotnie większe od stężeń uzyskiwanych w praktyce klinicznej. Stwierdzono, że azytromycyna powoduje przemijającą fosfolipidozę, na ogół bez zauważalnych objawów toksyczności. Brak dowodów, że ma to znaczenie podczas stosowania azytromycyny u ludzi .
Działanie rakotwórcze Nie przeprowadzono długoterminowych badań na zwierzętach w celu oceny działania rakotwórczego.
Działanie mutagenne Azytromycyna nie wykazywała działania mutagennego w standardowych testach laboratoryjnych: teście chłoniaka u myszy, teście działania klastogennego w limfocytach ludzkich oraz w komórkach szpiku kostnego u myszy.
Toksyczny wpływ na reprodukcję W badaniach embriotoksyczności u myszy i szczurów nie stwierdzono działania teratogennego. U szczurów, którym podawano azytromycynę w dawce 100 do 200 mg/kg mc. na dobę stwierdzano niewielkie opóźnienie kostnienia u płodów oraz zwiększenie masy ciała u matek. U szczurów, w badaniach dotyczących okresu okołoporodowego i pourodzeniowego, obserwowano opóźnienie kostnienia po podaniu azytromycyny w dawce 50 mg/kg mc. na dobę.

6. DANE FARMACEUTYCZNE

6.1 Wykaz substancji pomocniczych

Rdzeń tabletki Celuloza mikrokrystaliczna Skrobia żelowana Karboksymetyloskrobia sodowa (typ A) Krzemionka koloidalna bezwodna Sodu laurylosiarczan Magnezu stearynian
Otoczka tabletki Hypromeloza Tytanu dwutlenek (E 171) Laktoza jednowodna Makrogol 4000

6.2 Niezgodności farmaceutyczne

Nie dotyczy

6.3 Okres ważn ości

6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania

Bez szczególnych wymagań dotyczących przechowywania.

6.5 Rodzaj i zawartość opakowania

Tabletki pakowane są w blistry z folii PVC/PVDC/Aluminium lub butelki z HDPE i umieszczane w tekturowym pudełku. Wielkości opakowań: 4, 6, 12, 24, 50 i 100 tabletek powlekanych.
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.

6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania

Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami.

7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA DOPUSZCZENIE

DO OBROTU
Sandoz GmbH Biochemiestrasse 10 A-6250 Kundl, Austria

8. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

Pozwolenie nr 12148

9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO

OBROTU/DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA
Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 15.03.2006 r. Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 8.06.2011 r.

10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU

CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO
19.05.2022 r.