Doxonex

Ulotka dołączona do opakowania: informacja dla pacjenta
Doxonex, 2 mg, tabletki Doxonex, 4 mg, tabletki Doxazosinum
Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta. - Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. - W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. - Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same. - Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Patrz punkt 4.
Spis treści ulotki

1. Co to jest lek Doxonex i w jakim celu się go stosuje

2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Doxonex

3. Jak stosować lek Doxonex

4. Możliwe działania niepożądane

5. Jak przechowywać lek Doxonex

6. Zawartość opakowania i inne informacje

1. Co to jest lek Doxonex i w jakim celu się go stosuje

Lek Doxonex zawiera doksazosynę, która blokuje receptory alfa 1 -adrenergiczne. Dzięki blokowaniu tych receptorów w obrębie mięśni pęcherza moczowego, gruczołu krokowego oraz jego torebki, doksazosyna łagodzi dolegliwości związane z powiększeniem gruczołu krokowego, natomiast blokując receptory w naczyniach krwionośnych obniża ciśnienie krwi.
Lek Doxonex jest wskazany w leczeniu:  łagodnego powiększenia gruczołu krokowego powodującego trudności w oddawaniu moczu;  wysokiego ciśnienia krwi w przypadku, gdy inne wcześniej stosowane leki nie były skuteczne. Może być stosowany z innymi lekami przeciw wysokiemu ciśnieniu krwi (lekiem moczopędnym, lekiem beta-adrenolitycznym, antagonistą kanału wapniowego lub inhibitorem konwertazy angiotensyny).

2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Doxonex

Kiedy nie stosować leku Doxonex:  jeśli pacjent ma uczulenie na doksazosynę, a także na podobne leki (np. prazosyna, terazosyna) lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6);  jeśli pacjent miał w przeszłości niedociśnienie ortostatyczne (zawroty głowy, uczucie osłabienia lub rzadko utrata przytomności podczas zmiany pozycji ciała na stojącą);  jeśli pacjent ma łagodne powiększenie gruczołu krokowego i jednocześnie niedrożność w górnych drogach moczowych, przewlekłe zakażenia układu moczowego lub kamicę pęcherza moczowego;  jeśli pacjent ma łagodny rozrost gruczołu krokowego i jednocześnie niedociśnienie tętnicze;  jeśli u pacjenta występuje nietrzymanie moczu z przepełnienia (brak potrzeby oddawania moczu) lub bezmocz (brak wytwarzania moczu) z niewydolnością nerek lub bez niej;  jeśli pacjentka z nadciśnieniem tętniczym karmi piersią.

Ostrzeżenia i środki ostrożności Należy zachować szczególną ostrożność stosując lek Doxonex:  na początku leczenia, gdyż u niektórych pacjentów może wystąpić niedociśnienie ortostatyczne z zawrotami głowy, uczuciem osłabienia, rzadko utratą przytomności. Pacjenci powinni unikać gwałtownego wstawania. Wskazane jest kontrolowanie ciśnienia krwi na początku leczenia, w celu określenia ryzyka niedociśnienia ortostatycznego;  u pacjentów z niektórymi ciężkimi chorobami serca, takimi jak np. obrzęk płuc spowodowany wadami zastawek serca lub niewydolność serca;  u pacjentów z chorobami wątroby (patrz punkt 3).
Operacje oka Należy poinformować chirurga okulistę przed planowaną operacją usunięcia zaćmy (katarakty) o stosowaniu obecnie lub w przeszłości leku Doxonex. Doxonex może bowiem spowodować komplikacje podczas operacji, którym można zapobiec, jeśli chirurg okulista przygotuje się odpowiednio wcześniej.
Dzieci i młodzież Skuteczność i bezpieczeństwo stosowania doksazosyny u dzieci i młodzieży nie zostały ustalone.
Doxonex a inne leki Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować.
 U niektórych pacjentów, którzy przyjmują w leczeniu wysokiego ciśnienia krwi lub powiększenia gruczołu krokowego, leki takie jak doksazosyna, mogą występować podczas szybkiego siadania lub wstawania zawroty głowy lub uczucie omdlenia (powodowane zbyt niskim ciśnieniem krwi). U niektórych pacjentów objawy te występowały, gdy leki takie jak doksazosyna były przyjmowane jednocześnie z lekami stosowanymi w zaburzeniach erekcji (impotencji), np. syldenafil, tadalafil, wardenafil. Aby zmniejszyć prawdopodobieństwo wystąpienia tych objawów, przed rozpoczęciem leczenia zaburzeń erekcji należy regularnie przyjmować dzienną dawkę doksazosyny. Ponadto, zaleca się rozpoczynanie leczenia lekami stosowanymi w zaburzeniach erekcji od możliwie najmniejszej dawki i zachowanie sześciogodzinnej przerwy po przyjęciu doksazosyny.  Doksazosyna nasila działanie innych leków stosowanych w wysokim ciśnieniu krwi.
Stosowanie z jedzeniem i piciem Lek można stosować niezależnie od posiłków.
Ciąża i karmienie piersią Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.
Lek Doxonex można stosować w ciąży tylko wówczas, gdy w opinii lekarza potencjalne korzyści dla matki przeważają nad ewentualnym ryzykiem dla płodu.
Lek jest przeciwwskazany u kobiet karmiących piersią (patrz punkt „Kiedy nie stosować leku Doxonex”).
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn Lek może zaburzać zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn, zwłaszcza na początku leczenia.
Lek Doxonex zawiera laktozę i sód Jeżeli stwierdzono wcześniej u pacjenta nietolerancję niektórych cukrów, pacjent powinien skontaktować się z lekarzem przed przyjęciem leku.
Lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na tabletkę, to znaczy lek uznaje się za „wolny od sodu”.

3. Jak stosować lek Doxonex

Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
Lek może być przyjmowany w trakcie posiłku lub niezależnie od niego. Tabletki należy połykać w całości popijając wystarczającą ilością płynu.
Doksazosyna jest przeznaczona do długotrwałego stosowania.
Zalecana dawka:
Łagodne powiększenie gruczołu krokowego Dawka początkowa leku Doxonex wynosi 1 mg (pół tabletki 2 mg) raz na dobę. W razie potrzeby, lekarz może zwiększyć dawkę leku do 2 mg, następnie do 4 mg i maksymalnie do 8 mg. Dawka powinna być zwiększana przez lekarza stopniowo, co 1-2 tygodnie. Zazwyczaj zalecana dawka wynosi od 2 mg do 4 mg na dobę. Przy leczeniu powiększenia gruczołu krokowego doksazosynę można stosować zarówno u pacjentów z wysokim, jak i prawidłowym ciśnieniem krwi. Podobnie jak w przypadku innych podobnych leków, lekarz zaleci kontrolę ciśnienia krwi na początku leczenia.
Wysokie ciśnienie krwi Lek Doxonex jest stosowany raz na dobę. Dawka początkowa wynosi 1 mg. Po 1-2 tygodniach leczenia lekarz może zwiększyć dawkę do 2 mg, a następnie, w razie potrzeby, do 4 mg. W razie potrzeby lekarz może dalej zwiększać dawkę, do maksymalnej zalecanej dawki dobowej wynoszącej
W przypadku wrażenia, że działanie leku jest za mocne lub za słabe, należy zwrócić się do lekarza. Nie należy samodzielnie zmieniać dawkowania leku.
Stosowanie leku Doxonex u pacjentów w podeszłym wieku (powyżej 65 lat) Nie ma konieczności dostosowania dawkowania. Jednakże dawka leku powinna być jak najmniejsza, zwiększanie dawki zaś powinno odbywać się pod ścisłą kontrolą lekarza.
Stosowanie leku u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby Tak jak w przypadku wszystkich leków metabolizowanych w całości przez wątrobę, należy zachować ostrożność podczas stosowania leku Doxonex u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby. Nie zaleca się stosowania doksazosyny u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby.
Stosowanie leku u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek Nie ma konieczności dostosowania dawki leku u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. Jednakże dawka leku powinna być możliwie jak najmniejsza, zwiększanie zaś dawki powinno odbywać się pod ścisłą kontrolą lekarza. U pacjentów z ciężką niewydolnością nerek leku nie należy stosować.
Pominięcie zastosowania leku Doxonex W przypadku pominięcia dawki leku, należy ją przyjąć tak szybko jak jest to możliwe. Jeśli zbliża się pora przyjęcia kolejnej dawki, zapomnianą dawkę należy pominąć. Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki.
Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Doxonex Przyjęcie zbyt dużej ilości tabletek Doxonex może spowodować zawroty głowy lub omdlenie. W razie przyjęcia większej niż zalecana dawki leku, należy niezwłocznie zgłosić się do lekarza lub do najbliższego szpitala.
Przerwanie stosowania leku Doxonex Nie należy nagle przerywać leczenia, gdyż może to spowodować poważne zmiany ciśnienia krwi.
W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Następujące działania niepożądane mogą być poważne. Należy zaprzestać przyjmowania leku Doxonex i natychmiast skontaktować się z pogotowiem ratunkowym, jeśli wystąpią:  zawał serca (silny ból w klatce piersiowej);  uczucie słabości w kończynach lub zaburzenia mowy, które mogą być objawem udaru;  obrzęk twarzy, języka lub gardła, które mogą być objawem reakcji alergicznej na lek.
Należy natychmiast skontaktować się z lekarzem, jeśli wystąpią:  ból w klatce piersiowej (dławica piersiowa);  duszność, trudności z oddychaniem;  przyspieszone, zwolnione lub nieregularne bicie serca;  kołatanie serca;  omdlenie;  zażółcenie białkówek oczu i skóry (żółtaczka);  zmniejszenie liczby białych krwinek lub płytek krwi, które może zwiększać ryzyko występowania krwawień lub siniaków;  obecność krwi w moczu.
Pozostałe działania niepożądane Należy skontaktować się z lekarzem lub farmaceutą w przypadku wystąpienia następujących działań niepożądanych:
Często (występują u mniej niż 1 do 10 pacjentów na 100):  zakażenia układu oddechowego (np. zapalenie oskrzeli, zapalenie płuc);  zakażenia układu moczowego (np. zapalenie pęcherza);  senność, zawroty głowy pochodzenia ośrodkowego, bóle głowy;  zawroty głowy pochodzenia błędnikowego (uczucie wirowania);  niskie ciśnienie krwi (hipotonia);  kaszel, katar;  bóle brzucha, niestrawność, suchość w ustach, nudności;  świąd;  bóle pleców, bóle mięśni;  zapalenie pęcherza, nietrzymanie moczu;  osłabienie, objawy grypopodobne, zatrzymanie płynów w organizmie (obrzęki).
Niezbyt często (występują u mniej niż 1 do 10 pacjentów na 1 000):  dna moczanowa (choroba charakteryzująca się zwiększoną zawartością kwasu moczowego we krwi oraz stanem zapalnym tkanek wokół stawów), zwiększony apetyt, jadłowstręt (anoreksja);  pobudzenie, depresja, niepokój, bezsenność, nerwowość;  nienaturalnie zmniejszona wrażliwość ciała na dotyk, drżenie;  szum w uszach;  krwawienie z nosa;  zaparcia, wzdęcia, wymioty, zapalenie żołądka i jelit, biegunka;  nieprawidłowa aktywność enzymów wątrobowych;  wysypka skórna;  bóle stawów;  częste oddawanie moczu, ból podczas oddawania moczu;
 impotencja;  bóle uogólnione, obrzęk twarzy;  zwiększenie masy ciała.
Rzadko (występują u mniej niż 1 do 10 pacjentów na 10 000):  słabość lub skurcze mięśni;  zwiększona ilość wydalanego moczu.
Bardzo rzadko (występują u mniej niż 1 pacjenta na 10 000):  zawroty głowy podczas wstawania z pozycji siedzącej lub leżącej;  uczucie drętwienia, mrowienia w kończynach (parestezje);  niewyraźne widzenie;  uderzenia gorąca;  skurcz oskrzeli;  zatrzymanie prawidłowego przepływu żółci (cholestaza), zapalenie wątroby;  pokrzywka (blade lub zaczerwienione, nieregularne, wypukłe wykwity z silnym świądem);  wypadanie włosów, plamica (wysypka spowodowana krwawieniem pod skórą);  częste oddawanie moczu, konieczność oddawania moczu w nocy, zaburzenia w oddawaniu moczu;  powiększenie piersi u mężczyzn;  długo utrzymujący się, bolesny wzwód; należy pilnie zasięgnąć porady lekarskiej;  uczucie zmęczenia, złe samopoczucie.
Częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych):  wsteczny wytrysk nasienia;  śródoperacyjny zespół wiotkiej tęczówki (patrz punkt 2 - „Operacje oka”).
Zgłaszanie działań niepożądanych Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie, lub pielęgniarce. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181C 02-222 Warszawa Tel.: + 48 22 49 21 301 Faks: + 48 22 49 21 309 Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu. Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.

5. Jak przechowywać lek Doxonex

Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
Nie przechowywać w temperaturze powyżej 30°C.
Nie należy stosować leku po terminie ważności zamieszczonym na opakowaniu. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca. Zapis na opakowaniu po skrócie EXP oznacza termin ważności, a po skrócie Lot/LOT oznacza numer serii.

Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.

6. Zawartość opakowania i inne informacje

Co zawiera lek Doxonex - Substancją czynną leku jest doksazosyna. Każda tabletka zawiera odpowiednio 2 mg lub 4 mg doksazosyny (w postaci doksazosyny mezylanu). - Pozostałe składniki to: celuloza mikrokrystaliczna, laktoza, karboksymetyloskrobia sodowa, magnezu stearynian, krzemionka koloidalna bezwodna, sodu laurylosiarczan.
Jak wygląda lek Doxonex i co zawiera opakowanie Doxonex 2 mg to tabletka barwy białej, podłużna, z napisem "D2" oraz linią podziału po jednej stronie. Tabletkę można podzielić na równe dawki. Doxonex 4 mg to tabletka barwy białej, podłużna, z napisem "D4" oraz linią podziału po jednej stronie. Tabletkę można podzielić na równe dawki.
Jedno opakowanie leku zawiera 30 tabletek.
Podmiot odpowiedzialny i wytwórca Zakłady Farmaceutyczne POLPHARMA S.A. ul. Pelplińska 19, 83-200 Starogard Gdański tel. + 48 22 364 61 01
Data ostatniej aktualizacji ulotki:

CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

Doxonex, 2 mg, tabletki Doxonex, 4 mg, tabletki

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

Doxonex, 2 mg, tabletki Każda tabletka zawiera 2 mg doksazosyny (Doxazosinum) w postaci doksazosyny mezylanu (2,43 mg).
Substancja pomocnicza o znanym działaniu: laktoza. Każda tabletka zawiera 40 mg laktozy.
Doxonex, 4 mg, tabletki Każda tabletka zawiera 4 mg doksazosyny (Doxazosinum) w postaci doksazosyny mezylanu (4,86 mg).
Substancja pomocnicza o znanym działaniu: laktoza. Każda tabletka zawiera 80 mg laktozy.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Tabletka
Doxonex 2 mg to tabletka barwy białej, podłużna, z napisem "D2" oraz linią podziału po jednej stronie. Tabletkę można podzielić na równe dawki.
Doxonex 4 mg to tabletka barwy białej, podłużna, z napisem "D4" oraz linią podziału po jednej stronie. Tabletkę można podzielić na równe dawki.

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1 Wskazania do stosowania

Łagodny rozrost gruczołu krokowego Produkt Doxonex jest wskazany w leczeniu objawów klinicznych łagodnego rozrostu gruczołu krokowego (BPH).
Nadciśnienie tętnicze Produkt Doxonex jest wskazany w leczeniu nadciśnienia tętniczego, jednak nie jako lek pierwszego rzutu. Produkt Doxonex może być stosowany w skojarzeniu z tiazydowym lekiem moczopędnym, beta-adrenolitykiem, antagonistą kanału wapniowego lub inhibitorem konwertazy angiotensyny.

4.2 Dawkowanie i sposób podawania

Dawkowanie
Łagodny rozrost gruczołu krokowego Dawka początkowa produktu Doxonex wynosi 1 mg raz na dobę. W zależności od indywidualnej odpowiedzi na leczenie, dawkę można zwiększyć do 2 mg, a następnie do 4 mg i do maksymalnej zalecanej dawki dobowej wynoszącej 8 mg. Dawkę należy zwiększać stopniowo co 1-2 tygodnie. Zazwyczaj zalecana dawka wynosi od 2 mg do 4 mg na dobę. Doksazosynę można stosować u pacjentów z łagodnym rozrostem gruczołu krokowego (BPH), którzy mają nadciśnienie tętnicze, jak i prawidłowe ciśnienie tętnicze krwi. Podobnie jak w przypadku innych leków tego typu, należy kontrolować ciśnienie krwi na początku leczenia.
Nadciśnienie tętnicze Produkt Doxonex jest stosowany raz na dobę. Dawka początkowa wynosi 1 mg. Po 1-2 tygodniach leczenia dawkę tę można zwiększyć do 2 mg, a następnie w razie potrzeby do 4 mg. U większości pacjentów, odpowiedź na leczenie doksazosyną występuje po zastosowaniu dawki do 4 mg. W razie potrzeby dawkę można dalej zwiększać do maksymalnej zalecanej dawki dobowej wynoszącej 8 mg.
Dzieci i młodzież Skuteczność i bezpieczeństwo stosowania doksazosyny u dzieci i młodzieży nie zostały ustalone.
Pacjenci w podeszłym wieku Nie ma konieczności dostosowania dawkowania.
Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek Ze względu na to, że u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek nie dochodzi do zmiany farmakokinetyki, zaleca się stosowanie zwykle zalecanej dawki dla pacjentów dorosłych. Doksazosyna nie jest usuwana podczas dializy.
Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby Dane na temat stosowania doksazosyny u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby oraz działania leków, o których wiadomo, że mają wpływ na metabolizm wątrobowy (np. cymetydyna), są ograniczone. Tak jak w przypadku wszystkich leków metabolizowanych w całości przez wątrobę, należy zachować ostrożność podczas stosowania doksazosyny u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby (patrz też punkt 4.4).
Sposób podawania Produkt może być przyjmowany w trakcie posiłku lub niezależnie od niego. Tabletki należy połykać w całości popijając wystarczającą ilością płynu. Doksazosyna jest przeznaczona do długotrwałego stosowania.

4.3 Przeciwwskazania

Stosowanie doksazosyny jest przeciwwskazane:  u pacjentów ze stwierdzoną nadwrażliwością na substancję czynną lub pochodne chinazoliny (np. prazosynę, terazosynę, doksazosynę) lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1;  u pacjentów z niedociśnieniem ortostatycznym w wywiadzie;  u pacjentów z łagodnym rozrostem gruczołu krokowego z jednoczesnym przekrwieniem górnych dróg moczowych, przewlekłym zakażeniem dróg moczowych lub kamicą pęcherza moczowego;  u kobiet karmiących piersią - patrz punkt 4.6 (tylko dla wskazania: nadciśnienie tętnicze);  u pacjentów z niedociśnieniem tętniczym (tylko dla wskazania: łagodny rozrost gruczołu krokowego).
Doksazosyna jest przeciwwskazana w monoterapii u pacjentów z przepełnieniem pęcherza moczowego albo bezmoczem z postępującą niewydolnością nerek lub bez niej.

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Przed rozpoczęciem leczenia u pacjentów z objawami rozrostu gruczołu krokowego należy wykluczyć nowotwór gruczołu krokowego.
Niedociśnienie ortostatyczne Rozpoczęcie leczenia: Z uwagi na właściwości α-adrenolityczne doksazosyny, szczególnie na początku leczenia, u pacjentów może wystąpić niedociśnienie ortostatyczne, objawiające się zawrotami głowy i uczuciem słabości lub, rzadko, utratą przytomności (omdlenia). Zaleca się kontrolę ciśnienia tętniczego na początku leczenia, aby ograniczyć możliwość wystąpienia objawów ortostatycznych. Należy pouczyć pacjentów, by w początkowym okresie leczenia unikali sytuacji, w których może dojść do urazu w przypadku zawrotów głowy lub osłabienia.
Stosowanie u pacjentów z ciężką chorobą serca Podobnie jak w przypadku pozostałych leków α-adrenolitycznych i innych leków rozszerzających naczynia, zaleca się zachowanie ostrożności podczas podawania doksazosyny pacjentom z następującymi ciężkimi chorobami serca: obrzęk płuc spowodowany zwężeniem aorty lub zwężeniem zastawki dwudzielnej, niewydolność serca przy wysokiej pojemności wyrzutowej, prawokomorowa niewydolność serca spowodowana zatorem płucnym lub wysiękiem osierdziowym, lewokomorowa niewydolność serca z niskim ciśnieniem napełniania.
Stosowanie u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby Podobnie jak w przypadku innych leków w całości metabolizowanych w wątrobie, należy zachować szczególną ostrożność przy podawaniu doksazosyny pacjentom ze stwierdzoną niewydolnością wątroby. Z uwagi na brak klinicznego doświadczenia w stosowaniu leku u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby, podawanie leku tej grupie pacjentów nie jest zalecane.
Stosowanie jednocześnie z inhibitorami 5-fosfodiesterazy (PDE-5) Podczas jednoczesnego podawania doksazosyny z inhibitorem PDE-5 (np. syldenafil, tadalafil, wardenafil) należy zachować ostrożność, ponieważ u niektórych pacjentów może to prowadzić do objawowego niedociśnienia tętniczego ze względu na rozszerzające naczynia działanie obu leków. W celu zmniejszenia ryzyka niedociśnienia ortostatycznego, rozpoczęcie leczenia inhibitorami PDE-5 zaleca się dopiero po uzyskaniu stabilizacji hemodynamicznej pacjenta w terapii lekami α-adrenolitycznymi. Ponadto zaleca się rozpoczynanie leczenia inhibitorami 5-fosfodiesterazy od możliwie najmniejszej dawki i zachowanie co najmniej 6-godzinnej przerwy od przyjęcia doksazosyny. Nie przeprowadzono badań dotyczących stosowania doksazosyny w postaci o przedłużonym uwalnianiu.
Priapizm W obserwacjach prowadzonych po wprowadzeniu do obrotu leków alfa-adrenolitycznych, w tym doksazosyny, notowano przypadki przedłużonej erekcji i priapizmu, związane ze stosowaniem tych substancji. Jeśli priapizm nie będzie natychmiast leczony, może dojść do uszkodzenia tkanki prącia i trwałej utraty potencji, dlatego pacjent powinien natychmiast skorzystać z pomocy medycznej.
Stosowanie u pacjentów poddawanych operacji usunięcia zaćmy Podczas operacji usunięcia zaćmy u niektórych pacjentów leczonych tamsulosyną aktualnie lub w przeszłości, zaobserwowano śródoperacyjny zespół wiotkiej tęczówki (ang. IFIS - intraoperative floppy iris syndrome, odmiana zespołu małej źrenicy). Pojedyncze przypadki tego zespołu występowały także podczas leczenia innymi lekami alfa-adrenolitycznymi, dlatego nie można wykluczyć, że jest to działanie typowe dla tej grupy leków. Ponieważ IFIS może powodować zwiększenie liczby powikłań podczas zabiegu usunięcia zaćmy, przed zabiegiem należy poinformować chirurga mającego przeprowadzić operację o przyjmowaniu leków alfa- adrenolitycznych obecnie lub w przeszłości.
Substancje pomocnicze Produkt zawiera laktozę, z tego powodu nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, brakiem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.
Produkt zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na tabletkę, to znaczy produkt uznaje się za „wolny od sodu”.

4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

Jednoczesne podawanie inhibitorów 5-fosfodiesterazy (np. syldenafil, tadalafil, wardenafil) i doksazosyny, może prowadzić u niektórych pacjentów do wystąpienia objawowego niedociśnienia tętniczego (patrz punkt 4.4). Nie przeprowadzono badań z zastosowaniem doksazosyny w postaci o przedłużonym uwalnianiu.
Doksazosyna w dużym stopniu wiąże się z białkami osocza (98%). Dane z badań osocza ludzkiego in vitro wskazują na to, że doksazosyna nie ma wpływu na wiązanie badanych leków tj. digoksyny, warfaryny, fenytoiny, acenokumarolu i indometacyny z białkami. Nie zaobserwowano żadnych niepożądanych interakcji doksazosyny w postaci konwencjonalnej z tiazydowymi lekami moczopędnymi, furosemidem, lekami beta-adrenolitycznymi, niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi, antybiotykami, doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi, lekami zwiększającymi wydalanie kwasu moczowego ani doustnymi lekami przeciwzakrzepowymi. Jednakże, nie ma danych z formalnych badań interakcji leków.
Doksazosyna nasila działanie obniżające ciśnienie innych leków α-adrenolitycznych i przeciwnadciśnieniowych.
W otwartych, randomizowanych, kontrolowanych placebo badaniach u 22 zdrowych ochotników (mężczyzn), podanie pojedynczej dawki 1 mg doksazosyny pierwszego dnia czterodniowego schematu podawania cymetydyny doustnie (400 mg 2 razy na dobę) powodowało 10% zwiększenie średniej wartości AUC doksazosyny, oraz statystycznie nieistotne zmiany średniej wartości C max
i okresu półtrwania doksazosyny. 10% wzrost średniej wartości AUC dla doksazosyny z cymetydyną mieści się w zakresie zmienności międzyosobniczej (27%) średniej wartości AUC dla doksazosyny i placebo.

4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację

Dla wskazania „Nadciśnienie tętnicze” Ponieważ nie przeprowadzono odpowiednio kontrolowanych badań z udziałem kobiet w ciąży, bezpieczeństwo stosowania doksazosyny w okresie ciąży nie zostało określone. W związku z tym doksazosynę należy stosować tylko wówczas, gdy potencjalne korzyści przeważają nad ewentualnym ryzykiem wystąpienia działań niepożądanych u płodu. Choć w badaniach na zwierzętach nie zaobserwowano działania teratogennego, po wyjątkowo dużych dawkach u zwierząt wystąpiło zmniejszenie przeżywalności płodów (patrz punkt 5.3).
W badaniach na szczurach wykazano, że doksazosyna kumuluje się w mleku, dlatego stosowanie jej w czasie laktacji jest przeciwwskazane. Brak danych dotyczących wydzielania doksazosyny do mleka kobiecego. Alternatywnie, należy przerwać karmienie piersią, jeśli stosowanie doksazosyny jest konieczne.
Dla wskazania „Łagodny rozrost gruczołu krokowego”: Nie dotyczy.

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Produkt Doxonex może zaburzać zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn, zwłaszcza na początku leczenia.

4.8 Działania niepożądane

Działania niepożądane wymienione poniżej uszeregowano zgodnie z klasyfikacją układów i narządów oraz częstością występowania. Częstość występowania ustalono jako: bardzo często (≥1/10), często (≥1/100, <1/10), niezbyt często (≥1/1 000, <1/100), rzadko (≥1/10 000, <1/1 000), bardzo rzadko (<1/10 000), częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych).
Nadciśnienie tętnicze: W badaniach klinicznych obejmujących pacjentów z nadciśnieniem tętniczym, najczęstsze działania niepożądane związane z leczeniem doksazosyną były związane ze zmianą pozycji ciała (rzadko z omdleniem) lub były niespecyficzne.
Łagodny rozrost gruczołu krokowego: Doświadczenie w kontrolowanych badaniach klinicznych wskazują na podobny profil działań niepożądanych do obserwowanych w nadciśnieniu tętniczym.
Klasyfikacja układów i narządów wg MedDRA Częstość Działania niepożądane Zakażenia i zarażenia pasożytnicze często zakażenie dróg oddechowych, zakażenie dróg moczowych Zaburzenia krwi i układu chłonnego bardzo rzadko leukopenia, trombocytopenia Zaburzenia układu immunologicznego niezbyt często reakcje alergiczne na lek Zaburzenia metabolizmu i odżywiania niezbyt często dna moczanowa, zwiększenie apetytu, anoreksja Zaburzenia psychiczne niezbyt często pobudzenie, depresja, niepokój, bezsenność, nerwowość Zaburzenia układu nerwowego często senność, zawroty głowy, bóle głowy niezbyt często zaburzenia mózgowo-naczyniowe, zmniejszone czucie, omdlenia, drżenie bardzo rzadko ortostatyczne zawroty głowy, parestezje Zaburzenia oka bardzo rzadko niewyraźne widzenie częstość nieznana śródoperacyjny zespół wiotkiej tęczówki (patrz punkt 4.4) Zaburzenia ucha i błędnika często zawroty głowy niezbyt często szum w uszach Zaburzenia serca często kołatanie serca, tachykardia niezbyt często dusznica bolesna, zawał serca bardzo rzadko bradykardia, arytmia Zaburzenia naczyniowe często hipotonia, hipotonia ortostatyczna bardzo rzadko uderzenia gorąca Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia często zapalenie oskrzeli, kaszel, duszność, zapalenie błony śluzowej nosa niezbyt często krwawienie z nosa bardzo rzadko skurcz oskrzeli Zaburzenia żołądka i jelit często bóle brzucha, niestrawność, suchość w ustach, nudności niezbyt często zaparcia, wzdęcia, wymioty, zapalenie żołądka i jelit, biegunka Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych niezbyt często nieprawidłowe wyniki badań czynności wątroby, zaburzona aktywność enzymów wątrobowych bardzo rzadko zastój żółci, zapalenie wątroby, żółtaczka Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej często świąd niezbyt często wysypka bardzo rzadko pokrzywka, łysienie, plamica Zaburzenia mięśniowo- szkieletowe i tkanki łącznej często bóle pleców, bóle mięśni niezbyt często bóle stawów rzadko skurcze mięśni, osłabienie mięśni Zaburzenia nerek i dróg moczowych często zapalenie pęcherza, nietrzymanie moczu niezbyt często dyzuria, odczuwanie zwiększonej potrzeby oddawania moczu, krwiomocz rzadko wielomocz bardzo rzadko częstomocz, zaburzenia oddawania moczu, oddawanie moczu w nocy Zaburzenia układu rozrodczego i piersi niezbyt często impotencja bardzo rzadko ginekomastia, priapizm częstość nieznana wsteczna ejakulacja Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania często osłabienie, ból w klatce piersiowej, objawy grypopodobne, obrzęki obwodowe niezbyt często bóle, obrzęk twarzy bardzo rzadko uczucie zmęczenia, złe samopoczucie Badania diagnostyczne niezbyt często zwiększenie masy ciała
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181C 02-222 Warszawa Tel.: + 48 22 49 21 301 Faks: + 48 22 49 21 309 Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

4.9 Przedawkowanie

W przypadku przedawkowania prowadzącego do niedociśnienia należy ułożyć pacjenta na plecach, z uniesionymi nogami. Zastosowanie innego leczenia podtrzymującego należy rozważyć indywidualnie.
Jeśli powyższe środki są niewystarczające, wstrząs należy leczyć środkami zwiększającymi objętość krwi krążącej. W razie konieczności należy podać leki wazopresyjne. Należy monitorować czynność nerek i w razie potrzeby podjąć działania podtrzymujące.
Ponieważ doksazosyna wiąże się w wysokim stopniu z białkami, dializa jako metoda leczenia przedawkowania nie jest wskazana.

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

5.1 Właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterapeutyczna: antagoniści receptora alfa-adrenergicznego; kod ATC: C02CA04
Doksazosyna wywiera działanie naczyniorozszerzające poprzez wybiórcze i konkurencyjne blokowanie postsynaptycznych receptorów alfa 1 -adrenergicznych. Podanie doksazosyny pacjentom z nadciśnieniem tętniczym powoduje znamienne klinicznie obniżenie ciśnienia tętniczego krwi wynikające ze zmniejszenia oporu obwodowego. Uważa się, że działanie to wynika z wybiórczego blokowania znajdujących się w naczyniach krwionośnych receptorów adrenergicznych alfa 1 . W czasie stosowania produktu raz na dobę stwierdza się klinicznie znamienne obniżenie ciśnienia tętniczego krwi podczas całej doby, jak i w 24 godziny po podaniu ostatniej dawki. U większości pacjentów pożądane działanie uzyskuje się po podawaniu produktu w dawce takiej, jak na początku leczenia. U pacjentów z nadciśnieniem tętniczym ciśnienie krwi podczas leczenia doksazosyną było podobne w pozycji siedzącej i stojącej. Doksazosyna podawana w zalecanych dawkach nie wywiera wpływu lub wywiera nieznaczny wpływ na ciśnienie tętnicze krwi u pacjentów z prawidłowym ciśnieniem krwi. W przeciwieństwie do leków blokujących receptory adrenergiczne alfa w sposób niewybiórczy, w czasie długotrwałego leczenia doksazosyną nie obserwowano zjawiska tolerancji, polegającej na zmniejszeniu skuteczności leczenia w czasie długotrwałego stosowania. Odmiennie niż inne leki rozszerzające naczynia krwionośne, doksazosyna nie powoduje odruchowej tachykardii, zwiększenia pojemności minutowej ani aktywności reninowej osocza, co nie jest do końca jasne i bywa tłumaczone zachowaniem presynaptycznej kontroli uwalniania noradrenaliny (brak wpływu na adrenergiczne receptory presynaptyczne alfa 2
wstępnego serca).
Doksazosyna wywiera korzystny wpływ na stężenie lipidów w surowicy, umiarkowanie zwiększając stosunek HDL (lipoproteiny o dużej gęstości) do cholesterolu całkowitego (od około 4% do 13% w stosunku do wartości przed leczeniem doksazosyną). Nie ustalono znaczenia klinicznego tych danych. Nie wykazano, aby doksazosyna powodowała niepożądane zmiany metabolizmu lipidów i glukozy i może być stosowana u pacjentów z cukrzycą i BPH. Doksazosyna może być stosowana u pacjentów ze współistniejącą astmą oskrzelową, przerostem lewej komory i u pacjentów w podeszłym wieku. Wykazano, że leczenie doksazosyną powoduje zmniejszenie przerostu lewej komory serca (z badań wynika zmniejszenie masy lewej komory o 7-14%). Dotychczas nie ukończono badań dotyczących wpływu doksazosyny na zachorowalność i śmiertelność z powodu chorób układu krążenia. Ponadto stwierdzono, że leczenie doksazosyną zwiększa wrażliwość tkanek na insulinę u pacjentów, u których wrażliwość na insulinę jest zaburzona.
Podawanie doksazosyny pacjentom z objawami BPH powoduje znamienną poprawę wyników badań urodynamicznych i zmniejszenie dolegliwości. Uważa się, że działanie to spowodowane jest wybiórczym blokowaniem receptorów adrenergicznych typu alfa 1
gruczołu krokowego i szyi pęcherza moczowego.
W kontrolowanym badaniu przeprowadzonym u pacjentów z BPH wykazano, że leczenie doksazosyną pacjentów ze współistniejącymi zaburzeniami erekcji wiązało się ze zmniejszeniem nasilenia objawów zaburzeń seksualnych.
Doksazosyna ma rozkurczający wpływ na mięśnie gładkie trójkąta pęcherza moczowego, zwieracza pęcherza moczowego i sterczowego odcinka cewki moczowej oraz mięśnie zrębu gruczołu krokowego, przez co zmniejsza dynamiczny komponent odpowiedzialny za utrudnienie odpływu moczu w rozroście gruczołu krokowego. Powoduje nasilenie apoptozy komórek nabłonkowych i mięśniowych zrębu gruczołu krokowego. Indukcja apoptozy komórek gruczołu krokowego, niezależna od blokowania receptorów alfa 1 , uważana jest za jeden z mechanizmów przyczyniających się do złagodzenia objawów i długotrwałych korzyści ze stosowania alfa 1 -adrenolityków w rozroście gruczołu krokowego.

5.2 Właściwości farmakokinetyczne

Wchłanianie Po doustnym podaniu u ludzi (młode osoby dorosłe płci męskiej lub osoby w podeszłym wieku obu płci) doksazosyna jest dobrze wchłaniana, a około dwie trzecie podanej dawki jest dostępne biologicznie.
Metabolizm / Eliminacja Około 98% doksazosyny w osoczu jest związane z białkami.
U człowieka i badanych gatunków zwierząt doksazosyna jest intensywnie metabolizowana (przede wszystkim na drodze O-demetylacji i hydroksylacji). Jest ona wydalana głównie z kałem. W postaci niezmienionej wydalane jest mniej niż 5% podanej dawki.
Średni okres półtrwania wynosi 22 godziny, co sprawia, że produkt można podawać raz na dobę.
Po podaniu doustnym doksazosyny, stężenia metabolitów w osoczu są małe. Najbardziej aktywny metabolit (6 ́hydroksy) występuje u człowieka w stężeniu czterdziestokrotnie mniejszym niż związek macierzysty, co sugeruje, że działanie przeciwnadciśnieniowe jest skutkiem działania głównie doksazosyny.
Dane na temat stosowania doksazosyny u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby oraz wpływu leków, o których wiadomo, że mają wpływ na metabolizm wątrobowy (np. cymetydyna), są ograniczone. W badaniu klinicznym przeprowadzonym na 12 pacjentach z umiarkowaną niewydolnością wątroby wykazano, że jednorazowe podanie doksazosyny spowodowało zwiększenie AUC o 43% i widoczne zmniejszenie klirensu o 40%. Tak jak w przypadku wszystkich leków metabolizowanych w całości przez wątrobę, należy zachować ostrożność podczas stosowania doksazosyny u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby (patrz punkt 4.4).

5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie

Rakotwórczość Badania wykazały, że długotrwałe stosowanie doksazosyny (dłużej niż 24 miesiące) u szczurów i myszy nie powodowało działania rakotwórczego. Maksymalna tolerowana dawka u szczurów wynosiła 40 mg/kg mc. na dobę, a u myszy 120 mg/kg mc. na dobę.
Mutagenność Badania dowiodły, że doksazosyna ani jej metabolity nie powodowały działania mutagennego.
Wpływ na płodność Badania przeprowadzone na szczurach wskazały na zmniejszoną płodność samców, którym podawano doustnie doksazosynę w dawce 20 mg/kg mc. na dobę (nie obserwowano takiego wpływu w dawce

6. DANE FARMACEUTYCZNE

6.1 Wykaz substancji pomocniczych

Celuloza mikrokrystaliczna Laktoza Karboksymetyloskrobia sodowa Magnezu stearynian Krzemionka koloidalna bezwodna Sodu laurylosiarczan

6.2 Niezgodności farmaceutyczne

Nie dotyczy

6.3 Okres ważności

6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania

Nie przechowywać w temperaturze powyżej 30°C.

6.5 Rodzaj i zawartość opakowania

Produkt Doxonex pakowany jest w blistry z folii Aluminium/PVC/PVDC, które umieszczane są wraz z ulotką w pudełku tekturowym. W jednym opakowaniu znajduje się 30 tabletek.

6.6 Szczególne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania produktu leczniczego

do stosowania
Bez specjalnych wymagań.

7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA

DOPUSZCZENIE DO OBROTU
Zakłady Farmaceutyczne POLPHARMA S.A. ul. Pelplińska 19 83-200 Starogard Gdański

8. NUMERY POZWOLEŃ NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

Doxonex 2 mg: Pozwolenie nr 11496 Doxonex 4 mg: Pozwolenie nr 11497

9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA
Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 08.04.2004 r. Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 12.12.2008 r.

10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU

CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO
06.07.2022 r.