Serdolect
Sertindolum
Tabletki powlekane 4 mg | Sertindolum 4 mg
H. Lundbeck A/S, Dania
Ulotka
1/8 Ulotka dołączona do opakowania: informacja dla pacjenta
Serdolect, 4 mg, tabletki powlekane Serdolect, 12 mg, tabletki powlekane Serdolect, 16 mg, tabletki powlekane
Sertindolum
Należy zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta. - Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ja ponownie przeczytać. - W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. - Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same. - Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Patrz punkt 4.
Spis treści ulotki:
Lek Serdolect zawiera substancję czynną sertyndol i należy do grupy leków zwanych lekami przeciwpsychotycznymi. Działa na szlaki nerwowe w specyficznych obszarach mózgu i pomaga skorygować zaburzenia równowagi chemicznej, które odpowiadają za występowanie objawów choroby.
Lek Serdolect jest stosowany w leczeniu schizofrenii u osób, u których inny lek nie był skuteczny.
Nie stosować leku Serdolect Jeśli pacjent • ma uczulenie na sertyndol lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6) • ma nieleczone niskie stężenie potasu lub magnezu we krwi • ma istotną chorobę układu krążenia • ma ciężką chorobę serca, taką jak: - niewydolność serca z obrzękiem tkanek spowodowanym nadmiarem płynów - powiększenie serca - nieregularną lub zwolnioną czynność serca • ma wrodzony lub nabyty zespół wydłużonego odstępu QT, co można stwierdzić w EKG, lub jeśli zaburzenia rytmu serca wykryto u członka rodziny pacjenta • ma istotne zaburzenia czynności wątroby 2/8 • przyjmuje leki, które wydłużają czas aktywności komór serca lub wpływają na niektóre enzymy cytochromu P450 (Patrz punkt 2 “ Lek Serdolect a inne leki”).
Ostrzeżenia i środki ostrożności Przed zastosowaniem leku Serdolect należy powiadomić lekarza jeśli u pacjenta wystąpiły w przeszłości lub występują obecnie: • jeśli pacjent ma 65 lat lub więcej • wymioty lub biegunka w czasie leczenia lekiem Serdolect • zaburzenie czynności wątroby • choroba Parkinsona • cukrzyca lub czynniki ryzyka jej powstania • czynniki ryzyka powstania udaru, takie jak wysokie ciśnienie tętnicze krwi, wcześniejszy udar lub zawał serca, cukrzyca, wysokie stężenie cholesterolu, otępienie, palenie tytoniu • przypadki występowania zakrzepów żylnych u pacjenta lub członka jego rodziny, ponieważ przyjmowanie leków stosowanych w leczeniu schizofrenii może wiązać się z tworzeniem zakrzepów • drgawki • nietypowe ruchy ust i języka, które mogą być wczesnymi objawami zaburzenia układu nerwowego, zwanego późną dyskinezą • wysoka gorączka, nietypowa sztywność mięśni i zmiany świadomości, zwłaszcza, gdy występuje także pocenie się i szybka akcja serca. Mogą to być objawy rzadko występującego, lecz ciężkiego stanu zwanego złośliwym zespołem neuroleptycznym.
Na początku stosowania leku Serdolect mogą być odczuwane zawroty głowy podczas wstawania z łóżka lub podnoszenia się do pozycji stojącej. Lekarz zmniejszy to ryzyko przez rozpoczęcie leczenia od małej dawki, zwiększanej stopniowo przez okres kilku tygodni. Objawy te zazwyczaj ustępują, gdy lek Serdolect przyjmowany jest przez pewien czas.
Monitorowanie przed i w trakcie leczenia Przed rozpoczęciem stosowania leku Serdolect i w trakcie leczenia lekarz prowadzący wykona u pacjenta badania, takie jak: • EKG aktywności komór serca w celu sprawdzenia, czy nie doszło do wydłużenia odstępu QT. Badanie to zostanie powtórzone po 3 tygodniach leczenia lub po osiągnięciu dawki dobowej sertyndolu, wynoszącej 16 mg. W okresie leczenia podtrzymującego, badanie to należy wykonywać co 3 miesiące. Ponadto EKG będzie wykonywane przed i po zwiększeniu dawki. Dotyczy to także zmian w stosowaniu innych leków, które mogą wpływać na stężenie sertyndolu we krwi. • badanie stężenia potasu i magnezu we krwi • w przypadku obniżonego poziomu potasu lub magnezu lekarz rozpocznie leczenie, mające na celu skorygowanie tej nieprawidłowości. Nie należy przyjmować leku Serdolect, jeśli pacjent ma nieleczony zbyt niski poziom potasu lub magnezu we krwi. Należy skontaktować się z lekarzem w przypadku wymiotów, biegunki, zaburzeń elektrolitowych lub przyjmowania leków, które zwiększają wydalanie wody. Lekarz może zlecić wykonanie badania stężenia potasu we krwi. • kontrolowanie ciśnienia tętniczego
Dzieci i młodzież (poniżej 18 lat) Serdolect nie powinien być stosowany w tej grupie wiekowej ze względu na brak dostępnych danych.
Lek Serdolect a inne leki Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować.
Leku Serdolect nie należy stosować jednocześnie z następującymi lekami, które mogą wpływać na czynność 3/8 serca lub czynność wątroby, takimi jak: - niektóre leki stosowane w leczeniu zaburzeń rytmu serca, takie jak chinidyna, amiodaron, sotalol, dofetylid - niektóre leki stosowane w leczeniu chorób psychicznych, np. tiorydazyna - niektóre leki stosowane w leczeniu zakażeń bakteryjnych z grupy antybiotyków makrolidowych zawierające substancję czynną, której nazwa kończy się przyrostkiem „mycyna”, np. erytromycyna, klarytromycyna - niektóre leki stosowane w leczeniu zakażeń bakteryjnych z grupy antybiotyków chinolowych, zawierające substancję czynną, której nazwa kończy się przyrostkiem “oksacyna”, np. gatifloksacyna, moksyfloksacyna - leki przyjmowane doustnie w leczeniu zakażeń grzybiczych, np. ketokonazol, itrakonazol - niektóre leki stosowane w zakażeniu wirusem HIV, zawierające substancję czynną, której nazwa ma końcówkę „nawir”, np. indynawir - niektóre leki stosowane w leczeniu alergii, np. terfenadyna, astemizol - cyzapryd: lek stosowany w leczeniu zaburzeń żołądkowych i (lub) jelitowych - lit: lek stosowany w leczeniu depresji i chorób psychicznych - niektóre leki stosowane w leczeniu nadciśnienia i chorób serca, zwane blokerami kanału wapniowego, np. diltiazem, werapamil - cymetydyna: lek stosowany w celu zmniejszenia wydzielania kwasu żołądkowego
Inne leki, które mogą wpływać na działanie leku Serdolect (i odwrotnie) to: • leki stosowane w leczeniu choroby Parkinsona, zwane agonistami dopaminy • niektóre leki stosowane w leczeniu depresji i zaburzeń lękowych, takie jak fluoksetyna, paroksetyna • ryfampicyna: lek stosowany w leczeniu gruźlicy lub niektórych innych zakażeń • karbamazepina, fenytoina, fenobarbital: leki stosowane w leczeniu padaczki • leki odwadniające, które obniżają stężenie potasu we krwi
Stosowanie leku Serolect z jedzeniem, piciem i alkoholem Należy unikać alkoholu podczas leczenia lekiem Serdolect, nawet jeśli nie oczekuje się, że alkohol będzie wpływał na działanie leku.
Ciąża, karmienie piersią i wpływ na płodność
Ciąża Nie zaleca się stosowania leku Serdolect u kobiet w ciąży.
Następujące objawy mogą wystąpić u noworodków matek, które stosowały lek Serdolect w ostatnim trymestrze ciąży (ostatnich trzech miesiącach ciąży): - drżenia - sztywność i (lub) osłabienie mięśni, - senność - pobudzenie - zaburzenia oddychania - trudności w karmieniu Należy skontaktować się z lekarzem, jeśli u dziecka wystąpią wyżej wymienione objawy.
• Karmienie piersią Nie należy stosować leku Serdolect podczas karmienia piersią, chyba, że lekarz uzna, że jest to absolutnie konieczne. Należy rozważyć przerwanie karmienia piersią, jeśli leczenie jest konieczne, gdyż lek Serdolect wydzielany jest z mlekiem matki.
4/8
• Płodność Lek Serdolect może powodować działania niepożądane, które mogą wpływać na aktywność płciową oraz płodność (Patrz punkt 4 „Możliwe działania niepożądane”). Działania te są odwracalne. Należy poradzić się lekarza w przypadku problemów związanych z aktywnością płciową.
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn Nie należy prowadzić pojazdów lub obsługiwać maszyn, zanim znany będzie wpływ leku Serdolect na pacjenta, nawet jeśli lek nie spowoduje senności.
Lek Serdolect zawiera laktozę oraz sód Jeśli stwierdzono wcześniej u pacjenta nietolerancję niektórych cukrów, pacjent powinien skontaktować się z lekarzem przed przyjęciem tego leku.
Lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na tabletkę powlekaną, to znaczy lek uznaje się za „wolny od sodu”.
Lek Serdolect należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami przekazanymi pacjentowi przez lekarza lub farmaceutę. W razie wątpliwości, należy skontaktować się z lekarzem lub farmaceutą.
Zalecana dawka wynosi • dawka początkowa: 1 tabletka leku Serdolect 4 mg raz na dobę Co 4 do 5 dni dawka będzie zwiększana o 1 tabletkę leku Serdolect 4 mg do osiągnięcia dawki podtrzymującej. • dawka podtrzymująca: 1 tabletka leku Serdolect 12 mg do dawki 20 mg raz na dobę • dawka maksymalna: 2 tabletki leku Serdolect 12 mg raz na dobę, co można rozważyć tylko w wyjątkowych przypadkach
Pacjenci powyżej 65 roku życia Na ogół dawki zwiększane są przez lekarza w dłuższym okresie niż zazwyczaj. Lekarz prowadzący może też przepisać mniejszą dawkę podtrzymującą, niż jest zwykle zalecana.
Pacjenci z zaburzeniem czynności wątroby Jeśli u pacjenta rozpoznano łagodną lub umiarkowanie nasiloną niewydolność wątroby, lekarz może dokładniej monitorować stan pacjenta i zwiększać dawkę przez dłuższy okres czasu. Lekarz może także przepisać mniejszą dawkę podtrzymującą niż jest zwykle zalecana.
Lek Serdolect nie może być stosowany u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby.
Pacjenci z zaburzeniem czynności nerek Pacjenci z zaburzeniem czynności nerek mogą przyjmować lek Serdolect w dawkach zwykle stosowanych.
Dawkowanie po uprzednim stosowaniu innych leków przeciwpsychotycznych Leczenie sertyndolem można rozpocząć zgodnie z zalecanym schematem ustalania dawki i równocześnie zaprzestać stosowania innych doustnych leków przeciwpsychotycznych. U pacjentów leczonych lekami przeciwpsychotycznymi w postaci o przedłużonym uwalnianiu (depot), pierwszą dawkę sertyndolu należy podać zamiast kolejnego wstrzyknięcia leku w postaci depot.
5/8 Sposób podawania Należy przyjmować tabletki w całości, popijając szklanką wody, codziennie o tej samej porze. Tabletkę można przyjmować z posiłkiem lub bez.
Czas trwania leczenia Tabletki należy przyjmować tak długo, jak to zalecił lekarz.
Nigdy nie należy zmieniać dawki leku bez wcześniejszego porozumienia z lekarzem. Jeśli pacjent chce odstawić lek, powinien uwzględnić informację zawartą w punkcie 3 “Przerwanie przyjęcia leku Serdolect“.
Przyjęcie większej niż zalecana dawki leku Serdolect W takim przypadku należy natychmiast zgłosić się do lekarza lub izby przyjęć najbliższego szpitala. Należy tak postąpić, nawet jeśli nie wystąpią żadne objawy. Objawy przedawkowania to: • nasilone zmęczenie • niewyraźna mowa • przyspieszone tętno • niskie ciśnienie tętnicze
Pominięcie przyjęcia leku Serdolect Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki. W przypadku pominięcia dobowej dawki leku Serdolect należy zwrócić się do lekarza prowadzącego. Lekarz prowadzący poinformuje jak prawidłowo wznowić leczenie.
Przerwanie przyjęcia leku Serdolect Nie należy odstawiać leku Serdolect bez zgody lekarza, nawet jeśli pacjent poczuje się lepiej. Choroba może utrzymywać się przez dłuższy czas. Jeśli leczenie zostanie przerwane zbyt wcześnie, objawy choroby mogą powrócić. Mogą także wystąpić tzw. ruchy mimowolne.
Lekarz poradzi, kiedy i w jaki sposób przerwać leczenie, aby uniknąć niepożądanych objawów. Nagłe odstawienie leku Serdolect może spowodować wystąpienie objawów odstawiennych, takich jak: • nudności, wymioty • pocenie • trudności ze snem
W razie dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem leku należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Należy natychmiast zgłosić się do lekarza lub izby przyjęć najbliższego szpitala, jeśli u pacjenta wystąpią działania niepożądane wymienione w następnych czterech podpunktach:
Niezbyt często (mogą wystąpić u mniej niż u 1 na 100 osób) • bardzo szybkie, nierówne lub mocne bicie serca, zawroty głowy, omdlenia, duszność lub ból w klatce piersiowej. Objawy te mogą wskazywać na wystąpienie zagrażających życiu zaburzeń rytmu serca, zwanych Torsade de pointes. 6/8 • niekontrolowane ruchy, zwłaszcza ust, języka lub kończyn. Może to wskazywać na wystąpienie zaburzeń układu nerwowego, zwanych późnymi dyskinezami.
Rzadko (mogą wystąpić u mniej niż u 1 na 1000 osób): • połączenie wysokiej gorączki, przyspieszonego oddechu, pocenia się, sztywności mięśni oraz ospałości lub senności. Objawy te mogą wskazywać na wystąpienie zagrażającego życiu zaburzenia nerwowego zwanego Złośliwym Zespołem Neuroleptycznym.
Częstość nieznana (nie może zostać określona na podstawie dostępnych danych): • powstawanie zakrzepów w żyłach, szczególnie w obrębie nóg (do objawów należą: obrzęk, ból i zaczerwienienie kończyny), mogących ulegać przemieszczeniu wzdłuż naczyń krwionośnych do płuc, powodując ból w klatce piersiowej i trudności w oddychaniu.
Inne działania niepożądane, które mogą wystąpić z następującą częstością:
Bardzo często (mogą wystąpić u więcej niż u 1 na 10 osób) • stan zapalny wewnątrz nosa, który powoduje kichanie, świąd, katar i niedrożność nosa • niezdolność do wytrysku
Często (mogą wystąpić u mniej niż u 1 na 10 osób) • zawroty głowy lub nagłe zawroty głowy spowodowane spadkiem ciśnienia tętniczego, podczas wstawania; • suchość w jamie ustnej; • zwiększenie masy ciała; • duszność; • obrzęki dłoni lub stóp; • dziwne odczucia na skórze, typu kłucia szpilkami czy igłami; • zmniejszenie objętości ejakulatu; • impotencja; • zmiany w aktywności elektrycznej serca (zwane „wydłużonym odstępem QT”). Wydłużony odstęp QT może powodować wystąpienie takich objawów jak kołatanie serca czy omdlenie; • występowanie czerwonych i białych krwinek w moczu.
Niezbyt często (mogą wystąpić u mniej niż u 1 na 100 osób) • zwiększone stężenie cukru we krwi; • zwiększone stężenie we krwi hormonu zwanego prolaktyną. • samoistne wydzielanie mleka z sutka • drgawki, omdlenia
Ciąża, połóg i okres okołoporodowy Informacje dotyczące możliwych działań niepożądanych dotyczących ciąży, karmienia piersią i wpływu na płodność – patrz punkt 2.
U pacjentów w podeszłym wieku z otępieniem, przyjmujących leki przeciwpsychotyczne opisano niewielki wzrost ilości przypadków zakończonych zgonem w porównaniu z pacjentami nieleczonymi lekami przeciwpsychotycznymi.
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można zgłaszać 7/8 bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181 C PL-02 222 Warszawa Tel.: + 48 22 49 21 301 Faks: + 48 22 49 21 309 Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu. Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.
Przechowywać w miejscu niedostępnym i niewidocznym dla dzieci.
Nie stosować leku Serdolect po upływie terminu ważności zamieszczonego na tekturowym pudełku. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.
Przechowywać w oryginalnym opakowaniu zewnętrznym w celu ochrony przed światłem.
Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji lub domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, co zrobić z lekami, które nie są już potrzebne. Takie postępowanie może chronić środowisko.
Co zawiera lek Serdolect • Substancją czynną jest sertyndol (Sertyndolum).
Każda tabletka powlekana zawiera: 4 mg, 12 mg lub 16 mg sertyndolu.
Inne składniki leku to: - skrobia kukurydziana - laktoza jednowodna - hydroksypropyloceluloza - celuloza mikrokrystaliczna - kroskarmeloza sodowa - magnezu stearynian - makrogol 400 - tytanu dwutlenek Serdolect 4 mg: żelaza tlenek żółty Serdolect 12 mg: żelaza tlenek żółty, żelaza tlenek czerwony Serdolect 16 mg: żelaza tlenek czerwony
Wygląd i zawartość opakowań leku Serdolect Lek Serdolect ma postać tabletek powlekanych zawierających odpowiednio 4 mg, 12 mg lub 16 mg sertyndolu.
Opis Tabletki powlekane 4 mg są owalne, żółte, dwustronnie wypukłe, oznaczone „S4” po jednej stronie. Tabletki powlekane 12 mg są owalne, beżowe, dwustronnie wypukłe, oznaczone „S12” po jednej stronie. 8/8 Tabletki powlekane 16 mg są owalne, ciemnoróżowe, dwustronnie wypukłe, oznaczone „S16” po jednej stronie.
Dostępne opakowania: Tabletki powlekane 4 mg: dostępne są w opakowaniach zawierających 30 tabletek, w trzech blistrach po 10 tabletek.
Tabletki powlekane 12 mg, 16 mg: dostępne są w opakowaniach zawierających 28 tabletek, w dwóch blistrach po 14 tabletek.
Nie wszystkie rodzaje opakowań musza znajdować się w obrocie.
Podmiot odpowiedzialny i wytwórca H. Lundbeck A/S Ottiliavej 9 DK-2500 Valby Dania
W celu uzyskania bardziej szczegółowych informacji należy zwrócić się do przedstawiciela podmiotu odpowiedzialnego.
Polska Lundbeck Poland Sp. z o. o. ul. Marszałkowska 142 00-061 Warszawa Tel.: + 48 22 626 93 00 Fax.: + 48 22 626 93 01
Data ostatniej aktualizacji ulotki:
Serdolect, 4 mg, tabletki powlekane Serdolect, 12 mg, tabletki powlekane Serdolect, 16 mg, tabletki powlekane
Sertindolum
Należy zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta. - Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ja ponownie przeczytać. - W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. - Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same. - Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Patrz punkt 4.
Spis treści ulotki:
1. Co to jest lek Serdolect i w jakim celu się go stosuje
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Serdolect
3. Jak stosować lek Serdolect
4. Możliwe działania niepożądane
5. Przechowywanie leku Serdolect
6. Zawartość opakowania i inne informacje
1. Co to jest lek Serdolect i w jakim celu się go stosuje
Lek Serdolect zawiera substancję czynną sertyndol i należy do grupy leków zwanych lekami przeciwpsychotycznymi. Działa na szlaki nerwowe w specyficznych obszarach mózgu i pomaga skorygować zaburzenia równowagi chemicznej, które odpowiadają za występowanie objawów choroby.
Lek Serdolect jest stosowany w leczeniu schizofrenii u osób, u których inny lek nie był skuteczny.
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Serdolect
Nie stosować leku Serdolect Jeśli pacjent • ma uczulenie na sertyndol lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6) • ma nieleczone niskie stężenie potasu lub magnezu we krwi • ma istotną chorobę układu krążenia • ma ciężką chorobę serca, taką jak: - niewydolność serca z obrzękiem tkanek spowodowanym nadmiarem płynów - powiększenie serca - nieregularną lub zwolnioną czynność serca • ma wrodzony lub nabyty zespół wydłużonego odstępu QT, co można stwierdzić w EKG, lub jeśli zaburzenia rytmu serca wykryto u członka rodziny pacjenta • ma istotne zaburzenia czynności wątroby 2/8 • przyjmuje leki, które wydłużają czas aktywności komór serca lub wpływają na niektóre enzymy cytochromu P450 (Patrz punkt 2 “ Lek Serdolect a inne leki”).
Ostrzeżenia i środki ostrożności Przed zastosowaniem leku Serdolect należy powiadomić lekarza jeśli u pacjenta wystąpiły w przeszłości lub występują obecnie: • jeśli pacjent ma 65 lat lub więcej • wymioty lub biegunka w czasie leczenia lekiem Serdolect • zaburzenie czynności wątroby • choroba Parkinsona • cukrzyca lub czynniki ryzyka jej powstania • czynniki ryzyka powstania udaru, takie jak wysokie ciśnienie tętnicze krwi, wcześniejszy udar lub zawał serca, cukrzyca, wysokie stężenie cholesterolu, otępienie, palenie tytoniu • przypadki występowania zakrzepów żylnych u pacjenta lub członka jego rodziny, ponieważ przyjmowanie leków stosowanych w leczeniu schizofrenii może wiązać się z tworzeniem zakrzepów • drgawki • nietypowe ruchy ust i języka, które mogą być wczesnymi objawami zaburzenia układu nerwowego, zwanego późną dyskinezą • wysoka gorączka, nietypowa sztywność mięśni i zmiany świadomości, zwłaszcza, gdy występuje także pocenie się i szybka akcja serca. Mogą to być objawy rzadko występującego, lecz ciężkiego stanu zwanego złośliwym zespołem neuroleptycznym.
Na początku stosowania leku Serdolect mogą być odczuwane zawroty głowy podczas wstawania z łóżka lub podnoszenia się do pozycji stojącej. Lekarz zmniejszy to ryzyko przez rozpoczęcie leczenia od małej dawki, zwiększanej stopniowo przez okres kilku tygodni. Objawy te zazwyczaj ustępują, gdy lek Serdolect przyjmowany jest przez pewien czas.
Monitorowanie przed i w trakcie leczenia Przed rozpoczęciem stosowania leku Serdolect i w trakcie leczenia lekarz prowadzący wykona u pacjenta badania, takie jak: • EKG aktywności komór serca w celu sprawdzenia, czy nie doszło do wydłużenia odstępu QT. Badanie to zostanie powtórzone po 3 tygodniach leczenia lub po osiągnięciu dawki dobowej sertyndolu, wynoszącej 16 mg. W okresie leczenia podtrzymującego, badanie to należy wykonywać co 3 miesiące. Ponadto EKG będzie wykonywane przed i po zwiększeniu dawki. Dotyczy to także zmian w stosowaniu innych leków, które mogą wpływać na stężenie sertyndolu we krwi. • badanie stężenia potasu i magnezu we krwi • w przypadku obniżonego poziomu potasu lub magnezu lekarz rozpocznie leczenie, mające na celu skorygowanie tej nieprawidłowości. Nie należy przyjmować leku Serdolect, jeśli pacjent ma nieleczony zbyt niski poziom potasu lub magnezu we krwi. Należy skontaktować się z lekarzem w przypadku wymiotów, biegunki, zaburzeń elektrolitowych lub przyjmowania leków, które zwiększają wydalanie wody. Lekarz może zlecić wykonanie badania stężenia potasu we krwi. • kontrolowanie ciśnienia tętniczego
Dzieci i młodzież (poniżej 18 lat) Serdolect nie powinien być stosowany w tej grupie wiekowej ze względu na brak dostępnych danych.
Lek Serdolect a inne leki Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować.
Leku Serdolect nie należy stosować jednocześnie z następującymi lekami, które mogą wpływać na czynność 3/8 serca lub czynność wątroby, takimi jak: - niektóre leki stosowane w leczeniu zaburzeń rytmu serca, takie jak chinidyna, amiodaron, sotalol, dofetylid - niektóre leki stosowane w leczeniu chorób psychicznych, np. tiorydazyna - niektóre leki stosowane w leczeniu zakażeń bakteryjnych z grupy antybiotyków makrolidowych zawierające substancję czynną, której nazwa kończy się przyrostkiem „mycyna”, np. erytromycyna, klarytromycyna - niektóre leki stosowane w leczeniu zakażeń bakteryjnych z grupy antybiotyków chinolowych, zawierające substancję czynną, której nazwa kończy się przyrostkiem “oksacyna”, np. gatifloksacyna, moksyfloksacyna - leki przyjmowane doustnie w leczeniu zakażeń grzybiczych, np. ketokonazol, itrakonazol - niektóre leki stosowane w zakażeniu wirusem HIV, zawierające substancję czynną, której nazwa ma końcówkę „nawir”, np. indynawir - niektóre leki stosowane w leczeniu alergii, np. terfenadyna, astemizol - cyzapryd: lek stosowany w leczeniu zaburzeń żołądkowych i (lub) jelitowych - lit: lek stosowany w leczeniu depresji i chorób psychicznych - niektóre leki stosowane w leczeniu nadciśnienia i chorób serca, zwane blokerami kanału wapniowego, np. diltiazem, werapamil - cymetydyna: lek stosowany w celu zmniejszenia wydzielania kwasu żołądkowego
Inne leki, które mogą wpływać na działanie leku Serdolect (i odwrotnie) to: • leki stosowane w leczeniu choroby Parkinsona, zwane agonistami dopaminy • niektóre leki stosowane w leczeniu depresji i zaburzeń lękowych, takie jak fluoksetyna, paroksetyna • ryfampicyna: lek stosowany w leczeniu gruźlicy lub niektórych innych zakażeń • karbamazepina, fenytoina, fenobarbital: leki stosowane w leczeniu padaczki • leki odwadniające, które obniżają stężenie potasu we krwi
Stosowanie leku Serolect z jedzeniem, piciem i alkoholem Należy unikać alkoholu podczas leczenia lekiem Serdolect, nawet jeśli nie oczekuje się, że alkohol będzie wpływał na działanie leku.
Ciąża, karmienie piersią i wpływ na płodność
Ciąża Nie zaleca się stosowania leku Serdolect u kobiet w ciąży.
Następujące objawy mogą wystąpić u noworodków matek, które stosowały lek Serdolect w ostatnim trymestrze ciąży (ostatnich trzech miesiącach ciąży): - drżenia - sztywność i (lub) osłabienie mięśni, - senność - pobudzenie - zaburzenia oddychania - trudności w karmieniu Należy skontaktować się z lekarzem, jeśli u dziecka wystąpią wyżej wymienione objawy.
• Karmienie piersią Nie należy stosować leku Serdolect podczas karmienia piersią, chyba, że lekarz uzna, że jest to absolutnie konieczne. Należy rozważyć przerwanie karmienia piersią, jeśli leczenie jest konieczne, gdyż lek Serdolect wydzielany jest z mlekiem matki.
4/8
• Płodność Lek Serdolect może powodować działania niepożądane, które mogą wpływać na aktywność płciową oraz płodność (Patrz punkt 4 „Możliwe działania niepożądane”). Działania te są odwracalne. Należy poradzić się lekarza w przypadku problemów związanych z aktywnością płciową.
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn Nie należy prowadzić pojazdów lub obsługiwać maszyn, zanim znany będzie wpływ leku Serdolect na pacjenta, nawet jeśli lek nie spowoduje senności.
Lek Serdolect zawiera laktozę oraz sód Jeśli stwierdzono wcześniej u pacjenta nietolerancję niektórych cukrów, pacjent powinien skontaktować się z lekarzem przed przyjęciem tego leku.
Lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na tabletkę powlekaną, to znaczy lek uznaje się za „wolny od sodu”.
3. Jak stosować lek Serdolect
Lek Serdolect należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami przekazanymi pacjentowi przez lekarza lub farmaceutę. W razie wątpliwości, należy skontaktować się z lekarzem lub farmaceutą.
Zalecana dawka wynosi • dawka początkowa: 1 tabletka leku Serdolect 4 mg raz na dobę Co 4 do 5 dni dawka będzie zwiększana o 1 tabletkę leku Serdolect 4 mg do osiągnięcia dawki podtrzymującej. • dawka podtrzymująca: 1 tabletka leku Serdolect 12 mg do dawki 20 mg raz na dobę • dawka maksymalna: 2 tabletki leku Serdolect 12 mg raz na dobę, co można rozważyć tylko w wyjątkowych przypadkach
Pacjenci powyżej 65 roku życia Na ogół dawki zwiększane są przez lekarza w dłuższym okresie niż zazwyczaj. Lekarz prowadzący może też przepisać mniejszą dawkę podtrzymującą, niż jest zwykle zalecana.
Pacjenci z zaburzeniem czynności wątroby Jeśli u pacjenta rozpoznano łagodną lub umiarkowanie nasiloną niewydolność wątroby, lekarz może dokładniej monitorować stan pacjenta i zwiększać dawkę przez dłuższy okres czasu. Lekarz może także przepisać mniejszą dawkę podtrzymującą niż jest zwykle zalecana.
Lek Serdolect nie może być stosowany u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby.
Pacjenci z zaburzeniem czynności nerek Pacjenci z zaburzeniem czynności nerek mogą przyjmować lek Serdolect w dawkach zwykle stosowanych.
Dawkowanie po uprzednim stosowaniu innych leków przeciwpsychotycznych Leczenie sertyndolem można rozpocząć zgodnie z zalecanym schematem ustalania dawki i równocześnie zaprzestać stosowania innych doustnych leków przeciwpsychotycznych. U pacjentów leczonych lekami przeciwpsychotycznymi w postaci o przedłużonym uwalnianiu (depot), pierwszą dawkę sertyndolu należy podać zamiast kolejnego wstrzyknięcia leku w postaci depot.
5/8 Sposób podawania Należy przyjmować tabletki w całości, popijając szklanką wody, codziennie o tej samej porze. Tabletkę można przyjmować z posiłkiem lub bez.
Czas trwania leczenia Tabletki należy przyjmować tak długo, jak to zalecił lekarz.
Nigdy nie należy zmieniać dawki leku bez wcześniejszego porozumienia z lekarzem. Jeśli pacjent chce odstawić lek, powinien uwzględnić informację zawartą w punkcie 3 “Przerwanie przyjęcia leku Serdolect“.
Przyjęcie większej niż zalecana dawki leku Serdolect W takim przypadku należy natychmiast zgłosić się do lekarza lub izby przyjęć najbliższego szpitala. Należy tak postąpić, nawet jeśli nie wystąpią żadne objawy. Objawy przedawkowania to: • nasilone zmęczenie • niewyraźna mowa • przyspieszone tętno • niskie ciśnienie tętnicze
Pominięcie przyjęcia leku Serdolect Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki. W przypadku pominięcia dobowej dawki leku Serdolect należy zwrócić się do lekarza prowadzącego. Lekarz prowadzący poinformuje jak prawidłowo wznowić leczenie.
Przerwanie przyjęcia leku Serdolect Nie należy odstawiać leku Serdolect bez zgody lekarza, nawet jeśli pacjent poczuje się lepiej. Choroba może utrzymywać się przez dłuższy czas. Jeśli leczenie zostanie przerwane zbyt wcześnie, objawy choroby mogą powrócić. Mogą także wystąpić tzw. ruchy mimowolne.
Lekarz poradzi, kiedy i w jaki sposób przerwać leczenie, aby uniknąć niepożądanych objawów. Nagłe odstawienie leku Serdolect może spowodować wystąpienie objawów odstawiennych, takich jak: • nudności, wymioty • pocenie • trudności ze snem
W razie dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem leku należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
4. Możliwe działania niepożądane
Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Należy natychmiast zgłosić się do lekarza lub izby przyjęć najbliższego szpitala, jeśli u pacjenta wystąpią działania niepożądane wymienione w następnych czterech podpunktach:
Niezbyt często (mogą wystąpić u mniej niż u 1 na 100 osób) • bardzo szybkie, nierówne lub mocne bicie serca, zawroty głowy, omdlenia, duszność lub ból w klatce piersiowej. Objawy te mogą wskazywać na wystąpienie zagrażających życiu zaburzeń rytmu serca, zwanych Torsade de pointes. 6/8 • niekontrolowane ruchy, zwłaszcza ust, języka lub kończyn. Może to wskazywać na wystąpienie zaburzeń układu nerwowego, zwanych późnymi dyskinezami.
Rzadko (mogą wystąpić u mniej niż u 1 na 1000 osób): • połączenie wysokiej gorączki, przyspieszonego oddechu, pocenia się, sztywności mięśni oraz ospałości lub senności. Objawy te mogą wskazywać na wystąpienie zagrażającego życiu zaburzenia nerwowego zwanego Złośliwym Zespołem Neuroleptycznym.
Częstość nieznana (nie może zostać określona na podstawie dostępnych danych): • powstawanie zakrzepów w żyłach, szczególnie w obrębie nóg (do objawów należą: obrzęk, ból i zaczerwienienie kończyny), mogących ulegać przemieszczeniu wzdłuż naczyń krwionośnych do płuc, powodując ból w klatce piersiowej i trudności w oddychaniu.
Inne działania niepożądane, które mogą wystąpić z następującą częstością:
Bardzo często (mogą wystąpić u więcej niż u 1 na 10 osób) • stan zapalny wewnątrz nosa, który powoduje kichanie, świąd, katar i niedrożność nosa • niezdolność do wytrysku
Często (mogą wystąpić u mniej niż u 1 na 10 osób) • zawroty głowy lub nagłe zawroty głowy spowodowane spadkiem ciśnienia tętniczego, podczas wstawania; • suchość w jamie ustnej; • zwiększenie masy ciała; • duszność; • obrzęki dłoni lub stóp; • dziwne odczucia na skórze, typu kłucia szpilkami czy igłami; • zmniejszenie objętości ejakulatu; • impotencja; • zmiany w aktywności elektrycznej serca (zwane „wydłużonym odstępem QT”). Wydłużony odstęp QT może powodować wystąpienie takich objawów jak kołatanie serca czy omdlenie; • występowanie czerwonych i białych krwinek w moczu.
Niezbyt często (mogą wystąpić u mniej niż u 1 na 100 osób) • zwiększone stężenie cukru we krwi; • zwiększone stężenie we krwi hormonu zwanego prolaktyną. • samoistne wydzielanie mleka z sutka • drgawki, omdlenia
Ciąża, połóg i okres okołoporodowy Informacje dotyczące możliwych działań niepożądanych dotyczących ciąży, karmienia piersią i wpływu na płodność – patrz punkt 2.
U pacjentów w podeszłym wieku z otępieniem, przyjmujących leki przeciwpsychotyczne opisano niewielki wzrost ilości przypadków zakończonych zgonem w porównaniu z pacjentami nieleczonymi lekami przeciwpsychotycznymi.
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można zgłaszać 7/8 bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181 C PL-02 222 Warszawa Tel.: + 48 22 49 21 301 Faks: + 48 22 49 21 309 Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu. Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.
5. Jak przechowywać lek Serdolect
Przechowywać w miejscu niedostępnym i niewidocznym dla dzieci.
Nie stosować leku Serdolect po upływie terminu ważności zamieszczonego na tekturowym pudełku. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.
Przechowywać w oryginalnym opakowaniu zewnętrznym w celu ochrony przed światłem.
Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji lub domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, co zrobić z lekami, które nie są już potrzebne. Takie postępowanie może chronić środowisko.
6. Zawartość opakowania i inne informacje
Co zawiera lek Serdolect • Substancją czynną jest sertyndol (Sertyndolum).
Każda tabletka powlekana zawiera: 4 mg, 12 mg lub 16 mg sertyndolu.
Inne składniki leku to: - skrobia kukurydziana - laktoza jednowodna - hydroksypropyloceluloza - celuloza mikrokrystaliczna - kroskarmeloza sodowa - magnezu stearynian - makrogol 400 - tytanu dwutlenek Serdolect 4 mg: żelaza tlenek żółty Serdolect 12 mg: żelaza tlenek żółty, żelaza tlenek czerwony Serdolect 16 mg: żelaza tlenek czerwony
Wygląd i zawartość opakowań leku Serdolect Lek Serdolect ma postać tabletek powlekanych zawierających odpowiednio 4 mg, 12 mg lub 16 mg sertyndolu.
Opis Tabletki powlekane 4 mg są owalne, żółte, dwustronnie wypukłe, oznaczone „S4” po jednej stronie. Tabletki powlekane 12 mg są owalne, beżowe, dwustronnie wypukłe, oznaczone „S12” po jednej stronie. 8/8 Tabletki powlekane 16 mg są owalne, ciemnoróżowe, dwustronnie wypukłe, oznaczone „S16” po jednej stronie.
Dostępne opakowania: Tabletki powlekane 4 mg: dostępne są w opakowaniach zawierających 30 tabletek, w trzech blistrach po 10 tabletek.
Tabletki powlekane 12 mg, 16 mg: dostępne są w opakowaniach zawierających 28 tabletek, w dwóch blistrach po 14 tabletek.
Nie wszystkie rodzaje opakowań musza znajdować się w obrocie.
Podmiot odpowiedzialny i wytwórca H. Lundbeck A/S Ottiliavej 9 DK-2500 Valby Dania
W celu uzyskania bardziej szczegółowych informacji należy zwrócić się do przedstawiciela podmiotu odpowiedzialnego.
Polska Lundbeck Poland Sp. z o. o. ul. Marszałkowska 142 00-061 Warszawa Tel.: + 48 22 626 93 00 Fax.: + 48 22 626 93 01
Data ostatniej aktualizacji ulotki:
Charakterystyka
1/13 CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO
Serdolect, 4 mg, tabletki powlekane Serdolect, 12 mg, tabletki powlekane Serdolect, 16 mg, tabletki powlekane
Każda tabletka 4 mg zawiera: sertyndol (Sertindolum) 4 mg Każda tabletka 12 mg zawiera: sertyndol (Sertindolum) 12 mg Każda tabletka 16 mg zawiera: sertyndol (Sertindolum) 16 mg
Substancje pomocnicze o znanym działaniu: Każda tabletka powlekana 4 mg zawiera 60,78 mg laktozy jednowodnej. Każda tabletka powlekana 12 mg zawiera 84,52 mg laktozy jednowodnej. Każda tabletka powlekana 16 mg zawiera 95,08 mg laktozy jednowodnej.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
Tabletki powlekane.
Opis tabletek: stronie; jednej stronie; po jednej stronie;
Sertyndol wskazany jest w leczeniu schizofrenii.
Ze względu na bezpieczeństwo dotyczące układu krążenia, sertyndol należy stosować wyłącznie u pacjentów, którzy nie tolerują przynajmniej jednego innego leku przeciwpsychotycznego.
Produktu Serdolect nie należy stosować w sytuacjach nagłych, w celu szybkiego złagodzenia objawów u pacjentów z ostrymi zaburzeniami.
Sertyndol podaje się doustnie raz na dobę, z posiłkami lub niezależnie od posiłków. Gdy wymagane jest działanie uspokajające (sedacja), sertyndol można podawać w skojarzeniu z benzodiazepiną.
Uwaga: monitorowanie EKG jest wymagane przed oraz w trakcie leczenia sertyndolem; patrz punkt 4.4. Badania kliniczne wykazały, że sertyndol wydłuża odstęp QT w większym stopniu niż niektóre inne 2/13 leki przeciwpsychotyczne. Dlatego sertyndol powinien być używany tylko u pacjentów, którzy nie tolerują przynajmniej jednego spośród innych leków przeciwpsychotycznych. Lekarz przepisujący ten produkt powinien uwzględnić wymagane środki dotyczące bezpieczeństwa: patrz punkt 4.3 i 4.4.
Ustalanie dawki U wszystkich pacjentów stosowanie sertyndolu należy rozpoczynać od dawki 4 mg na dobę. Dawkę należy zwiększać o 4 mg po 4-5 dniach stosowania każdej z dawek, aż do osiągnięcia optymalnej dobowej dawki podtrzymującej wynoszącej od 12 do 20 mg. Ponieważ sertyndol blokuje receptory α 1 , w początkowym okresie ustalania dawki mogą wystąpić objawy hipotonii ortostatycznej. Dawka początkowa 8 mg lub szybkie zwiększenie dawki wiąże się z istotnie zwiększonym zagrożeniem hipotonią ortostatyczną.
Leczenie podtrzymujące Zależnie od odpowiedzi pacjenta na leczenie dawkę można zwiększyć do 20 mg na dobę. Dawkę maksymalną wynoszącą 24 mg na dobę można stosować tylko w wyjątkowych wypadkach, ponieważ badania kliniczne nie wykazały jednoznacznie większej skuteczności dawek powyżej 20 mg, a wydłużenie odstępu QT może być większe podczas stosowania dawek w górnej granicy zakresu dawkowania.
W okresie ustalania dawki i we wczesnym okresie leczenia podtrzymującego należy kontrolować ciśnienie tętnicze.
Pacjenci w podeszłym wieku Badanie właściwości farmakokinetycznych nie wykazało różnic między pacjentami młodymi i w podeszłym wieku. Dane uzyskane w badaniu klinicznym u pacjentów w wieku powyżej 65 lat są jednak ograniczone. Leczenie powinno być rozpoczęte jedynie po bezpośrednim badaniu układu krążenia. U pacjentów w podeszłym wieku wskazane może być wolniejsze ustalanie dawki i stosowanie mniejszej dawki podtrzymującej (patrz punkt 4.4).
Dzieci i młodzież poniżej 18 lat Stosowanie produktu Serdolect nie jest rekomendowane u dzieci, ze względu na brak danych dotyczących jego bezpieczeństwa i skuteczności w tej grupie chorych.
Zaburzenie czynności nerek Pacjentom z zaburzeniem czynności nerek można podawać sertyndol w dawkach zwykle stosowanych (patrz punkt 4.3). Hemodializa nie wpływa na właściwości farmakokinetyczne sertyndolu.
Zaburzenie czynności wątroby U pacjentów z łagodnym lub umiarkowanym zaburzeniem czynności wątroby wymagane jest wolniejsze ustalanie dawki i stosowanie mniejszej dawki podtrzymującej.
Ponowne ustalanie dawki w przypadkach wcześniejszego przerwania leczenia W przypadku wznawiania leczenia sertyndolem u pacjentów, którzy nie otrzymywali sertyndolu przez okres krótszy niż tydzień, nie jest wymagane powtórne ustalanie dawki i można ponownie zastosować ustaloną dawkę podtrzymującą. W innych przypadkach wskazane jest postępowanie zgodnie z zalecanym schematem ustalania dawki. Przed przystąpieniem do ponownego ustalania dawki należy wykonać badanie EKG.
Dawkowanie po uprzednim stosowaniu innych leków przeciwpsychotycznych Leczenie sertyndolem można rozpocząć zgodnie z zalecanym schematem ustalania dawki i równocześnie zaprzestać stosowania innych doustnych leków przeciwpsychotycznych. U pacjentów leczonych lekami przeciwpsychotycznymi w postaci o przedłużonym uwalnianiu (depot), pierwszą dawkę sertyndolu należy podać zamiast kolejnego wstrzyknięcia leku w postaci depot.
3/13 Nadwrażliwość na sertyndol lub którykolwiek z pozostałych składników produktu.
Sertyndol jest przeciwwskazany u pacjentów z rozpoznaną niewyrównaną hipokaliemią oraz u pacjentów z rozpoznaną niewyrównaną hipomagnezemią.
Sertyndol jest przeciwwskazany u pacjentów z istotną pod względem klinicznym chorobą układu krążenia w wywiadzie, zastoinową niewydolnością serca, kardiomiopatią przerostową, zaburzeniami rytmu serca lub bradykardią (<50 uderzeń na minutę).
Ponadto leczenia sertyndolem nie wolno rozpoczynać u pacjentów z wrodzonym zespołem wydłużonego odstępu QT lub z wywiadem rodzinnym dotyczącym tego zespołu lub u pacjentów z rozpoznanym nabytym wydłużeniem odstępu QT [skorygowany odstęp QT (QTc) powyżej 450 milisekund u mężczyzn i 470 milisekund u kobiet].
Sertyndol jest przeciwwskazany u pacjentów otrzymujących leki, które istotnie wydłużają odstęp QT. Są to takie grupy leków, jak: - leki przeciwarytmiczne klasy Ia i III (np. chinidyna, amiodaron, sotalol, dofetilid); - niektóre leki przeciwpsychotyczne (np. tiorydazyna); - niektóre antybiotyki makrolidowe (np. erytromycyna); - niektóre leki przeciwhistaminowe (np. terfenadyna, astemizol); - niektóre antybiotyki chinolowe (np. gatyfloksacyna, moksyfloksacyna).
Powyższy wykaz nie jest kompletny i przeciwwskazane są również pojedyncze leki, które powodują istotne wydłużenie odstępu QT (np. cyzapryd, związki litu).
Przeciwwskazane jest podawanie sertyndolu w skojarzeniu z lekami o znanym silnym działaniu hamującym enzymy cytochromu P450 3A (patrz punkt 4.5). Należą do nich leki: - stosowane w leczeniu grzybic układowych leki przeciwgrzybicze z grupy azoli (np. ketokonazol, itrakonazol); - niektóre antybiotyki makrolidowe (np. erytromycyna, klarytromycyna); - inhibitory proteazy HIV (np. indynawir); - niektóre leki blokujące kanały wapniowe (np. diltiazem, werapamil).
Powyższy wykaz nie jest kompletny i przeciwwskazane są również pojedyncze leki o znanym silnym działaniu hamującym na enzymy CYP3A (np. cymetydyna).
Sertyndol jest przeciwwskazany u pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności wątroby.
Układ krążenia Badania kliniczne wykazały, że sertyndol powoduje wydłużenie odstępu QT w większym stopniu niż inne leki przeciwpsychotyczne. Średnie wydłużenie odstępu QT jest większe podczas podawania dawek w górnej granicy zalecanego zakresu dawkowania (20 mg i 24 mg). Wydłużenie skorygowanego odstępu QT (QTc) podczas stosowania pewnych leków wiąże się z możliwością wywoływania przez nie zaburzeń rytmu serca typu torsade de pointes (TdP) (potencjalnie śmiertelnego częstoskurczu komorowego z nieregularną akcją komór) i nagłego zgonu. Jednakże na podstawie danych klinicznych i przedklinicznych nie można stwierdzić, czy sertyndol silniej wywołuje niemiarowość niż inne leki przeciwpsychotyczne. Sertyndol należy zatem stosować wyłącznie u pacjentów, którzy nie tolerują przynajmniej jednego spośród innych leków przeciwpsychotycznych.
Lekarz przepisujący lek powinien w pełni przestrzegać wymaganych środków dotyczących bezpieczeństwa.
Monitorowanie EKG: 4/13 - Kontrola EKG jest bezwzględnie wymagana przed rozpoczęciem leczenia sertyndolem i w jego trakcie. - Sertyndol jest przeciwwskazany, gdy odstęp QTc, przed rozpoczęciem leczenia wynosi ponad - Badanie EKG należy wykonać przed rozpoczęciem leczenia, po osiągnięciu stanu stacjonarnego po około 3 tygodniach leczenia lub po osiągnięciu dawki 16 mg, a następnie po 3 miesiącach leczenia.
- W okresie leczenia podtrzymującego badanie EKG należy wykonywać przed każdym zwiększeniem dawki i po jego dokonaniu. - Wykonanie badania EKG jest zalecane w przypadku dodania lub zwiększenia dawki równocześnie stosowanego leku, który może prowadzić do zwiększenia stężenia sertyndolu (patrz punkt 4.5). - W przypadku stwierdzenia wartości odstępu QTc powyżej 500 milisekund w trakcie leczenia sertyndolem, zaleca się przerwanie tego leczenia. - W przypadku wystąpienia takich objawów jak kołatanie serca, drgawki lub omdlenia, które mogą wskazywać na wystąpienie niemiarowości, lekarz powinien natychmiast zbadać pacjenta, łącznie z wykonaniem badania EKG. - Badanie EKG najlepiej jest wykonywać rano, a QTc należy obliczać stosując wzór Bazette’a lub Fridericia.
Ryzyko wydłużenia odstępu QT jest zwiększone u pacjentów, którzy równocześnie przyjmują leki powodujące wydłużenie odstępu QT lub hamujące metabolizm sertyndolu (patrz 4.3).
Przed rozpoczęciem leczenia sertyndolem należy oznaczyć stężenie potasu i magnezu w surowicy u pacjentów zagrożonych istotnymi zaburzeniami elektrolitowymi. Przed rozpoczęciem leczenia należy skorygować małe stężenie potasu i magnezu w surowicy. Zaleca się regularną kontrolę stężenia potasu w surowicy u pacjentów, u których występują wymioty, biegunka, leczonych diuretykami powodującymi ubytek potasu lub u pacjentów z innymi zaburzeniami elektrolitowymi.
Ponieważ sertyndol blokuje receptory α 1 , w początkowym okresie ustalania dawki mogą wystąpić objawy hipotonii ortostatycznej.
Żylna choroba zakrzepowo-zatorowa U pacjentów poddanych leczeniu lekami przeciwpsychotycznymi zgłaszano przypadki występowania żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej (ŻChZZ). Ponieważ u osób przyjmujących leki przeciwpsychotyczne często stwierdza się obecność nabytych czynników ryzyka rozwoju występowania żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej, przed i w trakcie leczenia z zastosowaniem sertyndolu należy zidentyfikować wszystkie możliwe czynniki ryzyka tej choroby i podjąć działania prewencyjne.
Leki przeciwpsychotyczne mogą hamować działanie agonistów dopaminy. Należy zachować ostrożność podczas stosowania sertyndolu u pacjentów z chorobą Parkinsona.
Niektóre leki z grupy selektywnych inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI), takie jak fluoksetyna i paroksetyna, które wywierają silne działanie hamujące na CYP2D6, mogą powodować dwu-trzykrotne zwiększenie stężenia sertyndolu w osoczu. Sertyndol można stosować w skojarzeniu z tymi lekami przy zachowaniu szczególnej ostrożności i tylko wtedy, gdy potencjalne korzyści przewyższają zagrożenia. Wymagane może być zastosowanie sertyndolu w mniejszej dawce podtrzymującej oraz konieczne jest monitorowanie zapisu EKG przed ustaleniem dawki i po jego dokonaniu (patrz punkt 4.5). Należy zachować ostrożność, stosując sertyndol u pacjentów ze stwierdzonym wolnym metabolizmem przy udziale CYP2D6 (patrz punkt 4.5).
5/13 Podczas leczenia sertyndolem bardzo rzadko donoszono o hiperglikemii lub zaostrzeniu istniejącej wcześniej cukrzycy. Zalecane jest odpowiednie monitorowanie kliniczne pacjentów z cukrzycą oraz takich, u których występują czynniki ryzyka predysponujące do jej rozwoju.
Pacjenci w podeszłym wieku Serdolect nie jest zarejestrowany w leczeniu psychoz związanych z otępieniem i/lub zaburzeń zachowania, a także nie jest zalecany do leczenia pacjentów w podeszłym wieku z otępieniem. W randomizowanych badaniach klinicznych kontrolowanych placebo prowadzonych w grupie pacjentów z otępieniem, przyjmujących pewne atypowe leki przeciwpsychotyczne zaobserwowano około 3-krotny wzrost ryzyka mózgowo-naczyniowych działań niepożądanych. Mechanizm tego zjawiska nie jest znany. Nie można wykluczyć zwiększonego ryzyka takich działań niepożądanych w przypadku stosowania innych leków przeciwpsychotycznych lub u innych grup pacjentów. Należy zachować ostrożność podając Serdolect pacjentom z czynnikami ryzyka predysponującymi do udaru. W związku ze zwiększonym ryzykiem poważnej choroby sercowo-naczyniowej u ludzi w podeszłym wieku, sertyndol u pacjentów powyżej 65 lat powinien być stosowany tylko z zachowaniem ostrożności. Leczenie sertyndolem powinno być rozpoczynane po dokładnym badaniu układu sercowo-naczyniowego.
Zwiększona śmiertelność u osób w podeszłym wieku z otępieniem Wyniki dwóch dużych badań obserwacyjnych wykazały niewielki wzrost ryzyka zgonu u pacjentów w podeszłym wieku z otępieniem przyjmujących leki przeciwpsychotyczne w porównaniu z pacjentami nie leczonymi tymi lekami. Dane są niewystarczające aby jednoznacznie oszacować ryzyko, a przyczyna tego zwiększonego ryzyka nie jest znana.
Sertyndol nie jest wskazany do leczenia zaburzeń zachowania związanych z otępieniem.
Zaburzenie czynności wątroby Pacjentów z łagodnym lub umiarkowanym zaburzeniem czynności wątroby należy poddać dokładnej obserwacji. Wskazane jest wolniejsze ustalanie dawki i stosowanie mniejszej dawki podtrzymującej.
Późne dyskinezy Sądzi się, że późne dyskinezy są spowodowane nadwrażliwością receptorów dopaminergicznych zwojów podstawy mózgu w wyniku przewlekłej blokady receptorów przez leki przeciwpsychotyczne. Podczas leczenia sertyndolem w ramach badań klinicznych stwierdzano małą (w porównaniu do placebo) częstość występowania objawów pozapiramidowych. Długotrwałe stosowanie leków przeciwpsychotycznych (zwłaszcza w dużych dawkach) wiąże się jednak z zagrożeniem wystąpienia późnych dyskinez. W razie pojawienia się objawów przedmiotowych, należy rozważyć zmniejszenie dawki lub odstawienie leku.
Napady padaczkowe Należy zachować ostrożność podczas podawania sertyndolu pacjentom z napadami padaczkowymi w wywiadzie.
Złośliwy zespół neuroleptyczny W związku ze stosowaniem leków przeciwpsychotycznych informowano o występowaniu grożącego zgonem zespołu objawów, tzw. złośliwego zespołu neuroleptycznego (ZZN). Leczenie ZZN polega m.in. na natychmiastowym odstawieniu leków przeciwpsychotycznych.
Odstawienie Po nagłym zaprzestaniu stosowania leków przeciwpsychotycznych informowano o występowaniu ostrych objawów odstawiennych, takich jak nudności, wymioty, pocenie się i bezsenność. Opisywano również nawroty objawów psychotycznych oraz pojawienie się zaburzeń - ruchów mimowolnych (akatyzja, dystonia i dyskineza). Zaleca się zatem stopniowe odstawianie leku.
Substancje pomocnicze o znanym działaniu: 6/13 Każda tabletka powlekana 4 mg zawiera 60,78 mg laktozy jednowodnej, każda tabletka powlekana laktozy jednowodnej. Produkt leczniczy nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, brakiem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.
Produkt leczniczy zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na tabletkę powlekaną, to znaczy produkt uznaje się za „wolny od sodu”.
Wydłużenie odstępu QT w związku z leczeniem sertyndolem może się zwiększyć, jeśli pacjent otrzymuje jednocześnie inne leki, które znacząco wydłużają odstęp QT. Podawanie takich leków w skojarzeniu z sertyndolem jest zatem przeciwwskazane (patrz punkt 4.3). Do takich interakcji dojść może np. między chinidyną i sertyndolem. Poza wydłużaniem odstępu QT (patrz punkt 4.3), chinidyna wywiera znaczne działanie hamujące na CYP2D6.
Sertyndol jest w znacznym stopniu metabolizowany przez izoenzymy CYP2D6 i CYP3A cytochromu P450. CYP2D6 wykazuje polimorfizm populacyjny, a oba izoenzymy mogą być blokowane przez wiele leków przeciwpsychotycznych i innych leków (patrz punkt 4.4).
CYP2D6 Stężenie sertyndolu w osoczu zwiększa się dwu-trzykrotnie u pacjentów przyjmujących jednocześnie fluoksetynę lub paroksetynę (działają silnie hamująco na CYP2D6). Należy zatem zachować szczególną ostrożność podczas stosowania sertyndolu w skojarzeniu z tymi i innymi lekami o działaniu hamującym na CYP2D6. Wymagane może być zastosowanie mniejszej dawki podtrzymującej sertyndolu oraz konieczne jest monitorowanie zapisu EKG przed ustalaniem dawki i po jego dokonaniu (patrz punkt 4.4).
CYP3A Zaobserwowano niewielki (<25%) wzrost osoczowego stężenia sertyndolu w przypadku podawania antybiotyków makrolidowych (np. erytromycyny, która działa hamująco na CYP3A) oraz antagonistów kanału wapniowego (diltiazemu, werapamilu). Zaobserwowane skutki mogą być jednak bardziej nasilone u osób o wolnym metabolizmie przy udziale CYP2D6 (ponieważ eliminacja sertyndolu zarówno przy udziale CYP2D6 jak i CYP3A może być zaburzona). Rutynowa identyfikacja pacjentów o wolnym metabolizmie przy udziale CYP2D6 nie jest możliwa, dlatego przeciwwskazane jest podawanie w skojarzeniu leków o działaniu hamującym na CYP3A i sertyndolu, ponieważ może to prowadzić do istotnego zwiększenia stężenia sertyndolu (patrz punkt 4.3).
Metabolizm sertyndolu może się znacznie nasilić pod wpływem leków o znanym działaniu indukującym na izoenzymy CYP, w szczególności ryfampicyny, karbamazepiny, fenytoiny i fenobarbitalu, które mogą spowodować dwu-trzykrotne zmniejszenie stężenia sertyndolu w osoczu. Zmniejszona skuteczność leczenia przeciwpsychotycznego u pacjentów otrzymujących te lub inne leki o właściwościach indukujących wymagać może dobrania dawki sertyndolu w górnej granicy zakresu dawkowania.
Ciąża Nie ustalono bezpieczeństwa stosowania sertyndolu w okresie ciąży.
Sertyndol nie wykazał działania teratogennego w badaniach nad rozrodem u zwierząt. Badanie w okresie około- i pourodzeniowym wykonane u szczurów wykazało zmniejszenie płodności u potomstwa, gdy podawane dawki pozostawały w zakresie terapeutycznym stosowanym u ludzi (patrz punkt 5.3). 7/13
W związku z tym, sertyndol nie powinien być stosowany w okresie ciąży.
Ekspozycja na leki przeciwpsychotyczne (włącznie z sertyndolem) w trzecim trymestrze ciąży powoduje ryzyko wystąpienia u noworodków działań niepożądanych, obejmujących objawy pozapiramidowe i/lub objawy odstawienia, które mogą się różnić ciężkością i czasem trwania po porodzie. Zgłaszano przypadki pobudzenia, hipertonii, drżenia, senności, zespół zaburzeń oddechowych, zaburzenia w karmieniu. W związku z tym stan noworodków powinien być dokładnie monitorowany.
Karmienie piersią Nie wykonano badań z udziałem karmiących piersią kobiet, ale należy oczekiwać, że sertyndol jest wydzielany do mleka kobiecego.
Jeśli uznaje się za konieczne leczenie sertyndolem, należy rozważyć przerwanie karmienia piersią.
Płodność Wykazano, że doustne podawanie sertyndolu upośledza płodność u samców myszy i szczurów przy systemowym narażeniu podobnym lub mniejszym niż oczekiwane u ludzi przy podawaniu maksymalnej zalecanej dawki klinicznej. Upośledzenie płodności u dorosłych samców, które było odwracalne, zależało prawdopodobnie od antagonistycznego działania na receptor α1-adrenergiczny. Potomstwo samic szczurów, którym podawano sertyndol, również wykazywało zmniejszoną gotowość do łączenia się w pary oraz płodność (patrz rozdział 5.3).
U ludzi zgłaszano działania niepożądane takie jak hiperprolaktynemia, mlekotok, zaburzenia wzwodu, zaburzenia wytrysku oraz brak wytrysku. Zdarzenia te mogą wywierać negatywny wpływ na funkcje płciowe oraz płodność kobiet i/lub mężczyzn.
W przypadku wystąpienia istotnej klinicznie hiperprolaktynemii, mlekotoku lub zaburzeń funkcji płciowych, należy rozważyć zmniejszenie dawki, (jeśli to możliwe) lub odstawienie leku.
Efekty ustępują po odstawieniu leczenia.
Sertyndol nie powoduje uspokojenia polekowego (sedacji), ale pacjentów należy poinformować, aby nie prowadzili pojazdów mechanicznych ani nie obsługiwali urządzeń mechanicznych w ruchu do czasu ustalenia indywidualnej wrażliwości na działanie leku.
W badaniach klinicznych z zastosowaniem sertyndolu do działań niepożądanych istotnie różnych od obserwowanych podczas podawania placebo występujących u ponad 1% pacjentów zaliczano (wymienione poniżej wg zmniejszającej się częstości występowania): nieżyt lub niedrożność nosa, zaburzenia wytrysku (zmniejszona objętość ejakulatu), zawroty głowy, suchość błony śluzowej jamy ustnej, hipotonię ortostatyczną, zwiększenie masy ciała, obrzęki obwodowe, duszność, parestezje oraz wydłużenie odstępu QT (patrz punkt 4.4).
Objawy pozapiramidowe Odsetek pacjentów leczonych sertyndolem, zgłaszających występowanie objawów pozapiramidowych, był podobny jak u pacjentów otrzymujących placebo. Ponadto w badaniach klinicznych z udziałem grup kontrolnych otrzymujących placebo, liczba pacjentów leczonych sertyndolem, którzy wymagali leczenia z powodu objawów pozapiramidowych, była taka sama jak pacjentów otrzymujących placebo. Niektóre z niepożądanych reakcji na lek występują na początku leczenia i ustępują w miarę jego kontynuacji, np. hipotonia ortostatyczna. 8/13
Poniżej podano reakcje niepożądane uporządkowane wg układu narządów i częstości występowania: Bardzo często ( 1/10); Często (od ≥1/100 do <1/10); Niezbyt często (od ≥1/1000 do <1/100); Rzadko (od ≥1/10 000 do <1/1 000); Bardzo rzadko ( 1/10 000); Nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych).
KLASYFIKACJA UKŁADÓW I NARZĄDÓW CZĘSTOŚĆ DZIAŁANIE NIEPOŻĄDANE Zaburzenia endokrynologiczne Niezbyt często hiperprolaktynemia Zaburzenia metabolizmu i odżywiania Często zwiększenie masy ciała, Niezbyt często hiperglikemia Zaburzenia układu nerwowego Często zawroty głowy, parestezje Niezbyt często omdlenia, drgawki, zaburzenia ruchów (zwłaszcza późne dyskinezy, patrz punkt 4.4) Rzadko w związku ze stosowaniem sertyndolu donoszono o złośliwym zespole neuroleptycznym (ZZN) (patrz punkt 4.4) Zaburzenia serca Często obrzęk obwodowy wydłużenie odstępu QT (patrz punkt 4.4) Niezbyt często Torsade de Pointes (patrz punkt 4.4) Zaburzenia serca Często hipotonia ortostatyczna (patrz punkt 4.4) Częstość nieznana żylna choroba zakrzepowo- zatorowa (w tym przypadki zatorowości płucnej i zakrzepicy żył głębokich) Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia Bardzo często nieżyt nosa lub niedrożność nosa Często duszność Zaburzenia żołądka i jelit Często suchość błony śluzowej jamy ustnej Ciąża, połóg i okres okołoporodowy Częstość nieznana Zespół odstawienia leku u noworodka (patrz punkt 4.6)
Zaburzenia układu rozrodczego i piersi Bardzo często brak wytrysku Często zaburzenia wytrysku zaburzenia wzwodu Niezbyt często mlekotok Badania diagnostyczne Często obecność erytrocytów w moczu, obecność leukocytów w moczu.
9/13 Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181 C PL-02 222 Warszawa Tel.: + 48 22 49 21 301 Faks: + 48 22 49 21 309 Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Doświadczenie związane z ostrym przedawkowaniem sertyndolu jest ograniczone. Występowały przypadki śmiertelne. Jednak pacjenci, którzy przyjęli, jak się szacuje, dawki do 840 mg, powrócili do zdrowia bez następstw. Zgodnie z doniesieniami, objawami podmiotowymi i przedmiotowymi przedawkowania były: senność, niewyraźna mowa, częstoskurcz, niedociśnienie tętnicze i przemijające wydłużenie odstępu QT. Obserwowano przypadki torsade de pointes, często wtedy, gdy w skojarzeniu stosowano inne leki o znanym działaniu wywołującym ten rodzaj częstoskurczu komorowego.
Leczenie W przypadku ostrego przedawkowania należy zapewnić drożność dróg oddechowych i dostateczną podaż tlenu.
Należy natychmiast rozpocząć ciągłe monitorowanie EKG i objawów czynności życiowych. W przypadku wydłużenia odstępu QTc zaleca się monitorowanie stanu pacjenta do czasu normalizacji tego parametru. Należy pamiętać, że okres półtrwania sertyndolu wynosi od 2 do 4 dni.
Należy zapewnić dostęp do żyły. Można rozważyć podanie węgla aktywowanego oraz środka przeczyszczającego. Należy pamiętać, że pacjent mógł przyjąć kilka leków.
Nie ma swoistego antidotum dla sertyndolu, a leku nie można usunąć z organizmu za pomocą dializy. Zaleca się zatem odpowiednie leczenie podtrzymujące czynności organizmu. W przypadku wystąpienia niedociśnienia tętniczego i zapaści krążeniowej należy zastosować odpowiednie środki, takie jak dożylnie podawane płyny. W razie zastosowania sympatykomimetyków w celu poprawy czynności serca, należy zachować ostrożność podczas podawania adrenaliny i dopaminy, ponieważ stymulacja receptorów β-adrenergicznych w skojarzeniu z działaniem antagonistycznym sertyndolu w stosunku do receptorów α 1
W razie zastosowania leczenia przeciwarytmicznego, użycie takich leków, jak chinidyna, dyzopiramid i prokainamid stwarza teoretyczne zagrożenie addycyjnym (do działania sertindolu) efektem wydłużenia odstępu QT.
W przypadkach nasilonych objawów pozapiramidowych należy podać leki przeciwcholinergiczne. Do czasu ustąpienia objawów zaleca się ścisłą kontrolę lekarską i monitorowanie stanu pacjenta.
Grupa farmakoterapeutyczna: leki przeciwpsychotyczne działające na układ limbiczny. Kod ATC: N 05 AE 03. 10/13
Uważa się, że profil neurofarmakologiczny sertyndolu jako leku przeciwpsychotycznego wynika z jego selektywnego działania hamującego na neurony dopaminergiczne układu mezolimbicznego oraz zrównoważonego działania hamującego na ośrodkowe receptory dopaminergiczne D 2
serotoninergiczne 5HT 2
1 -adrenergiczne.
W badaniach farmakologicznych u zwierząt, sertyndol działał hamująco na samoistnie aktywne neurony dopaminergiczne w obszarze brzusznym nakrywki układu mezolimbicznego -wskaźnik selektywności wynosił ponad 100 w porównaniu do neuronów dopaminergicznych w części zbitej istoty czarnej (substantia nigra pars compacta – SNC). Sądzi się, że zahamowanie czynności SNC może być odpowiedzialne za działania niepożądane - ruchy mimowolne związane ze stosowaniem wielu leków przeciwpsychotycznych.
Wiadomo, że leki przeciwpsychotyczne powodują zwiększenie stężenia prolaktyny w surowicy w drodze blokady dopaminergicznej. Stężenia prolaktyny u pacjentów otrzymujących sertyndol pozostawały w granicy normy, zarówno w krótkookresowych badaniach jaki i podczas dłuższego leczenia (1 rok). Po wprowadzeniu sertyndolu do obrotu obserwowano jednak przypadki hiperprolaktynemii i objawy wywołane przez prolaktynę.
Sertyndol nie działa na receptory muskarynowe i receptory histaminowe H 1 . Potwierdza to brak efektu przeciwcholinergicznego i uspokajającego związanego z działaniem na te receptory.
Dalsze informacje o badaniach klinicznych
Kohortowe prospektywne badanie sertyndolu (Sertindole Cohort Prospective Study – SCoP) było prowadzonym w wielu krajach, dużym, prostym badaniem w warunkach zwykłego stosowania, porównującym śmiertelność ze wszystkich przyczyn, bezpieczeństwo kardiologiczne i prawdopodobieństwo popełnienia samobójstwa związane z leczeniem sertyndolem, w porównaniu z leczeniem rysperydonem. Badanie zostało zaplanowane jako prospektywne, randomizowane, częściowo zaślepione badanie w dwóch grupach równoległych, sertyndolu (n=4930) i rysperydonu (n=4928), w okresach leczenia trwających do 4 lat. Śmiertelność ze wszystkich przyczyn (pierwszy zasadniczy punkt końcowy) była podobna w grupach sertyndolu i rysperydonu. Przyczyny zgonów różniły się pomiędzy obiema grupami terapeutycznymi. Wiodącą przyczyną śmierci wśród pacjentów leczonych sertyndolem były zaburzenia kardiologiczne, przy znamiennie wyższym ryzyku śmiertelności z powodów kardiologicznych niż w grupie rysperydonu. Wśród pacjentów leczonych sertyndolem obserwowano niższe ryzyko prób samobójczych, chociaż ryzyko dokonanego samobójstwa nie różniło się istotnie pomiędzy obiema grupami.
Sertyndol jest eliminowany na drodze metabolizmu wątrobowego, a średni końcowy okres półtrwania wynosi ok. 3 dni. Klirens sertyndolu zmniejsza się podczas podawania wielokrotnych dawek do średnio około 14 l/h (klirens u kobiet jest o ok. 20% mniejszy niż u mężczyzn, choć skorygowane wartości klirensu dla beztłuszczowej masy ciała są porównywalne). Zatem w przypadku podawania dawek wielokrotnych kumulacja jest większa niż szacowana po podaniu dawki pojedynczej, ze względu na zwiększenie biodostępności układowej. W stanie stacjonarnym klirens jest jednak niezależny od dawki, a stężenie w osoczu jest proporcjonalne do dawki. Właściwości farmakokinetyczne sertyndolu wykazują umiarkowaną zmienność międzyosobniczą ze względu na polimorfizm enzymu 2D6 cytochromu P450 (CYP2D6). U pacjentów z niedoborem tego enzymu wątrobowego, klirens sertyndolu wynosi od 1/2 do 1/3 wartości u pacjentów szybko metabolizujących przy udziale enzymu CYP2D6. U pacjentów wolno metabolizujących (stanowią oni do 10% populacji), stężenie w osoczu jest 2-3 razy większe od na ogół obserwowanego. Stężenie sertyndolu nie pozwala przewidzieć działania leczniczego u danego pacjenta. Dlatego dawkę należy ustalać indywidualnie, uwzględniając efekt leczniczy i tolerowanie leku przez pacjenta.
Wchłanianie 11/13 Sertyndol jest dobrze wchłaniany, a wartość t max
godzin. Różne wielkości dawki są biorównoważne. Pokarm oraz leki zobojętniające kwas solny zawierające glin i magnez nie wywierają istotnego z klinicznego punktu widzenia wpływu na szybkość i stopień wchłaniania sertyndolu.
Dystrybucja Pozorna objętość dystrybucji (V β /F) sertyndolu po wielokrotnym podaniu dawki wynosi ok. 20 l/kg. Sertyndol wiąże się z białkami osocza w ok. 99,5%, głównie z albuminami i z kwaśną glikoproteiną- α 1 . U pacjentów leczonych zalecanymi dawkami 90% oznaczonych stężeń wynosiło poniżej 140 ng/ml (~ 320 nmol/l). Sertyndol przenika do krwinek czerwonych, stosunek zawartości w krwi: do zawartości w osoczu wynosi 1,0. Sertyndol z łatwością przenika przez barierę krew-mózg i barierę łożyskową.
Metabolizm W ludzkim osoczu zidentyfikowano dwa metabolity: dehydrosertyndol (utlenianie pierścienia imidazolidynowego) oraz norsertyndol (N-dealkilacja). Stężenia dehydrosertyndolu i norsertyndolu wynoszą odpowiednio 80% i 40% stężenia leku macierzystego w stanie stacjonarnym. Działanie sertyndolu wynika głównie z działania leku macierzystego i wydaje się, że metabolity nie odgrywają u człowieka istotnej roli farmakologicznej.
Wydalanie Sertyndol i jego metabolity są wydalane bardzo powoli. 14 dni po podaniu odzyskiwano 50-60% dawki doustnej znakowanej pierwiastkiem radioaktywnym. Ok. 4% dawki wydalane jest w moczu w postaci leku macierzystego i metabolitów (z czego lek macierzysty stanowi <1%). Wydalanie z kałem stanowi główną drogę wydalania pozostałości leku macierzystego i metabolitów.
W badaniach wykonanych na zwierzętach obserwowano w zapisie EKG wydłużenie odstępu QT, zapewne spowodowane działaniem hamującym na opóźniony prostowniczy kanał potasowy (delayed rectifier potassium channel I Kr , HERG). Jednakże wykazano brak wczesnych depolaryzacji następczych we włóknach Purkinjego serca królika i psa pod wpływem sertyndolu. Uważa się, że wystąpienie częstoskurczu typu torsade de pointes uwarunkowane jest depolaryzacją następczą. Sertyndol nie powodował niemiarowości typu torsade de pointes w sercach królików z ablacją węzła przedsionkowo-komorowego mimo doświadczalnego wywołania ciężkiej hipokaliemii (1,5 mmol) i rzadkoskurczu. Należy jednak zachować ostrożność, wykorzystując wyniki badań na zwierzętach do prognozowania wydłużenia odstępu QT i zaburzeń rytmu serca u człowieka, ponieważ mogą występować różnice między gatunkami.
Ostra toksyczność sertyndolu jest mała. W badaniach toksyczności przewlekłej wykonanych u szczura i psa (narażenie 3-5 razy większe od obserwowanego w zastosowaniu klinicznym) zaobserwowano szereg działań. Działania te są zgodne z farmakologicznymi właściwościami leku.
Badania nad rozrodczością u zwierząt nie dostarczyły dowodów na występowanie działania teratogennego. Badanie w okresie około- i pourodzeniowym u szczurów wykazało zwiększoną śmiertelność młodych, zmniejszony przyrost masy ciała młodych i opóźnienie rozwoju potomstwa w dawkach, które związane były z działaniem toksycznym u matki oraz w dawkach podobnych lub mniejszych od maksymalnych zalecanych dawek klinicznych w przeliczeniu na mg/kg m.c./dobę. U potomstwa samic szczurów, którym podawano sertyndol, obserwowano zmniejszoną kopulację i płodność.
Działanie niepożądane na kopulację i płodność obserwowano u dorosłych samców szczurów podczas podawania dawek wynoszących 0,14 mg/kg mc./dobę i większych. Zaburzenie płodności u dorosłych zwierząt, które było przemijające, przypisywano farmakologicznemu profilowi sertyndolu.
Sertyndol nie wykazywał działania toksycznego w serii badań genotoksyczności in vitro i in vivo. 12/13 Badania działania rakotwórczego przeprowadzone na myszach i szczurach nie wskazywały na rozwój guzów nowotworowych, który mógłby być związany z klinicznym zastosowaniem sertyndolu.
Rdzeń tabletki skrobia kukurydziana laktoza jednowodna hydroksypropyloceluloza celuloza mikrokrystaliczna kroskarmeloza sodowa magnezu stearynian
Otoczka Tabletki powlekane 4 mg: OPADRY YELLOW 03B22082 [(hypromeloza, makrogol 400, tytanu dwutlenek (E 171), żelaza tlenek żółty (E 172)]; Tabletki powlekane 12 mg: OPADRY BEIGE 03B27149 [(hypromeloza, makrogol 400, tytanu dwutlenek (E 171), żelaza tlenek żółty (E 172), żelaza tlenek czerwony (E 172)]; Tabletki powlekane 16 mg: OPADRY ROSE 03B24027 [(hypromeloza, makrogol 400, tytanu dwutlenek (E 171), żelaza tlenek czerwony (E 172)];
Nie dotyczy.
Przechowywać w oryginalnym opakowaniu zewnętrznym w celu ochrony przed światłem.
Tabletki produktu Serdolect pakowane są pojedynczo w blistry UPVC/PVDC.
Tabletki powlekane 4 mg: dostępne są w opakowaniach (tekturowe pudełko) zawierających 30 tabletek, w trzech blistrach po 10 tabletek.
Tabletki powlekane 12 mg, 16 mg: dostępne są w opakowaniach zawierających
Nie wszystkie rodzaje opakowań musza znajdować się w obrocie.
Brak szczególnych wymagań.
13/13 H. Lundbeck A/S Ottiliavej 9 DK-2500 Valby Dania
Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 30.04.2004 r.
Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 05.09.2014 r.
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Serdolect, 4 mg, tabletki powlekane Serdolect, 12 mg, tabletki powlekane Serdolect, 16 mg, tabletki powlekane
2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY
Każda tabletka 4 mg zawiera: sertyndol (Sertindolum) 4 mg Każda tabletka 12 mg zawiera: sertyndol (Sertindolum) 12 mg Każda tabletka 16 mg zawiera: sertyndol (Sertindolum) 16 mg
Substancje pomocnicze o znanym działaniu: Każda tabletka powlekana 4 mg zawiera 60,78 mg laktozy jednowodnej. Każda tabletka powlekana 12 mg zawiera 84,52 mg laktozy jednowodnej. Każda tabletka powlekana 16 mg zawiera 95,08 mg laktozy jednowodnej.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA
Tabletki powlekane.
Opis tabletek: stronie; jednej stronie; po jednej stronie;
4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE
4.1 Wskazania do stosowania
Sertyndol wskazany jest w leczeniu schizofrenii.
Ze względu na bezpieczeństwo dotyczące układu krążenia, sertyndol należy stosować wyłącznie u pacjentów, którzy nie tolerują przynajmniej jednego innego leku przeciwpsychotycznego.
Produktu Serdolect nie należy stosować w sytuacjach nagłych, w celu szybkiego złagodzenia objawów u pacjentów z ostrymi zaburzeniami.
4.2 Dawkowanie i sposób podawania
Sertyndol podaje się doustnie raz na dobę, z posiłkami lub niezależnie od posiłków. Gdy wymagane jest działanie uspokajające (sedacja), sertyndol można podawać w skojarzeniu z benzodiazepiną.
Uwaga: monitorowanie EKG jest wymagane przed oraz w trakcie leczenia sertyndolem; patrz punkt 4.4. Badania kliniczne wykazały, że sertyndol wydłuża odstęp QT w większym stopniu niż niektóre inne 2/13 leki przeciwpsychotyczne. Dlatego sertyndol powinien być używany tylko u pacjentów, którzy nie tolerują przynajmniej jednego spośród innych leków przeciwpsychotycznych. Lekarz przepisujący ten produkt powinien uwzględnić wymagane środki dotyczące bezpieczeństwa: patrz punkt 4.3 i 4.4.
Ustalanie dawki U wszystkich pacjentów stosowanie sertyndolu należy rozpoczynać od dawki 4 mg na dobę. Dawkę należy zwiększać o 4 mg po 4-5 dniach stosowania każdej z dawek, aż do osiągnięcia optymalnej dobowej dawki podtrzymującej wynoszącej od 12 do 20 mg. Ponieważ sertyndol blokuje receptory α 1 , w początkowym okresie ustalania dawki mogą wystąpić objawy hipotonii ortostatycznej. Dawka początkowa 8 mg lub szybkie zwiększenie dawki wiąże się z istotnie zwiększonym zagrożeniem hipotonią ortostatyczną.
Leczenie podtrzymujące Zależnie od odpowiedzi pacjenta na leczenie dawkę można zwiększyć do 20 mg na dobę. Dawkę maksymalną wynoszącą 24 mg na dobę można stosować tylko w wyjątkowych wypadkach, ponieważ badania kliniczne nie wykazały jednoznacznie większej skuteczności dawek powyżej 20 mg, a wydłużenie odstępu QT może być większe podczas stosowania dawek w górnej granicy zakresu dawkowania.
W okresie ustalania dawki i we wczesnym okresie leczenia podtrzymującego należy kontrolować ciśnienie tętnicze.
Pacjenci w podeszłym wieku Badanie właściwości farmakokinetycznych nie wykazało różnic między pacjentami młodymi i w podeszłym wieku. Dane uzyskane w badaniu klinicznym u pacjentów w wieku powyżej 65 lat są jednak ograniczone. Leczenie powinno być rozpoczęte jedynie po bezpośrednim badaniu układu krążenia. U pacjentów w podeszłym wieku wskazane może być wolniejsze ustalanie dawki i stosowanie mniejszej dawki podtrzymującej (patrz punkt 4.4).
Dzieci i młodzież poniżej 18 lat Stosowanie produktu Serdolect nie jest rekomendowane u dzieci, ze względu na brak danych dotyczących jego bezpieczeństwa i skuteczności w tej grupie chorych.
Zaburzenie czynności nerek Pacjentom z zaburzeniem czynności nerek można podawać sertyndol w dawkach zwykle stosowanych (patrz punkt 4.3). Hemodializa nie wpływa na właściwości farmakokinetyczne sertyndolu.
Zaburzenie czynności wątroby U pacjentów z łagodnym lub umiarkowanym zaburzeniem czynności wątroby wymagane jest wolniejsze ustalanie dawki i stosowanie mniejszej dawki podtrzymującej.
Ponowne ustalanie dawki w przypadkach wcześniejszego przerwania leczenia W przypadku wznawiania leczenia sertyndolem u pacjentów, którzy nie otrzymywali sertyndolu przez okres krótszy niż tydzień, nie jest wymagane powtórne ustalanie dawki i można ponownie zastosować ustaloną dawkę podtrzymującą. W innych przypadkach wskazane jest postępowanie zgodnie z zalecanym schematem ustalania dawki. Przed przystąpieniem do ponownego ustalania dawki należy wykonać badanie EKG.
Dawkowanie po uprzednim stosowaniu innych leków przeciwpsychotycznych Leczenie sertyndolem można rozpocząć zgodnie z zalecanym schematem ustalania dawki i równocześnie zaprzestać stosowania innych doustnych leków przeciwpsychotycznych. U pacjentów leczonych lekami przeciwpsychotycznymi w postaci o przedłużonym uwalnianiu (depot), pierwszą dawkę sertyndolu należy podać zamiast kolejnego wstrzyknięcia leku w postaci depot.
4.3 Przeciwwskazania
3/13 Nadwrażliwość na sertyndol lub którykolwiek z pozostałych składników produktu.
Sertyndol jest przeciwwskazany u pacjentów z rozpoznaną niewyrównaną hipokaliemią oraz u pacjentów z rozpoznaną niewyrównaną hipomagnezemią.
Sertyndol jest przeciwwskazany u pacjentów z istotną pod względem klinicznym chorobą układu krążenia w wywiadzie, zastoinową niewydolnością serca, kardiomiopatią przerostową, zaburzeniami rytmu serca lub bradykardią (<50 uderzeń na minutę).
Ponadto leczenia sertyndolem nie wolno rozpoczynać u pacjentów z wrodzonym zespołem wydłużonego odstępu QT lub z wywiadem rodzinnym dotyczącym tego zespołu lub u pacjentów z rozpoznanym nabytym wydłużeniem odstępu QT [skorygowany odstęp QT (QTc) powyżej 450 milisekund u mężczyzn i 470 milisekund u kobiet].
Sertyndol jest przeciwwskazany u pacjentów otrzymujących leki, które istotnie wydłużają odstęp QT. Są to takie grupy leków, jak: - leki przeciwarytmiczne klasy Ia i III (np. chinidyna, amiodaron, sotalol, dofetilid); - niektóre leki przeciwpsychotyczne (np. tiorydazyna); - niektóre antybiotyki makrolidowe (np. erytromycyna); - niektóre leki przeciwhistaminowe (np. terfenadyna, astemizol); - niektóre antybiotyki chinolowe (np. gatyfloksacyna, moksyfloksacyna).
Powyższy wykaz nie jest kompletny i przeciwwskazane są również pojedyncze leki, które powodują istotne wydłużenie odstępu QT (np. cyzapryd, związki litu).
Przeciwwskazane jest podawanie sertyndolu w skojarzeniu z lekami o znanym silnym działaniu hamującym enzymy cytochromu P450 3A (patrz punkt 4.5). Należą do nich leki: - stosowane w leczeniu grzybic układowych leki przeciwgrzybicze z grupy azoli (np. ketokonazol, itrakonazol); - niektóre antybiotyki makrolidowe (np. erytromycyna, klarytromycyna); - inhibitory proteazy HIV (np. indynawir); - niektóre leki blokujące kanały wapniowe (np. diltiazem, werapamil).
Powyższy wykaz nie jest kompletny i przeciwwskazane są również pojedyncze leki o znanym silnym działaniu hamującym na enzymy CYP3A (np. cymetydyna).
Sertyndol jest przeciwwskazany u pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności wątroby.
4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania
Układ krążenia Badania kliniczne wykazały, że sertyndol powoduje wydłużenie odstępu QT w większym stopniu niż inne leki przeciwpsychotyczne. Średnie wydłużenie odstępu QT jest większe podczas podawania dawek w górnej granicy zalecanego zakresu dawkowania (20 mg i 24 mg). Wydłużenie skorygowanego odstępu QT (QTc) podczas stosowania pewnych leków wiąże się z możliwością wywoływania przez nie zaburzeń rytmu serca typu torsade de pointes (TdP) (potencjalnie śmiertelnego częstoskurczu komorowego z nieregularną akcją komór) i nagłego zgonu. Jednakże na podstawie danych klinicznych i przedklinicznych nie można stwierdzić, czy sertyndol silniej wywołuje niemiarowość niż inne leki przeciwpsychotyczne. Sertyndol należy zatem stosować wyłącznie u pacjentów, którzy nie tolerują przynajmniej jednego spośród innych leków przeciwpsychotycznych.
Lekarz przepisujący lek powinien w pełni przestrzegać wymaganych środków dotyczących bezpieczeństwa.
Monitorowanie EKG: 4/13 - Kontrola EKG jest bezwzględnie wymagana przed rozpoczęciem leczenia sertyndolem i w jego trakcie. - Sertyndol jest przeciwwskazany, gdy odstęp QTc, przed rozpoczęciem leczenia wynosi ponad - Badanie EKG należy wykonać przed rozpoczęciem leczenia, po osiągnięciu stanu stacjonarnego po około 3 tygodniach leczenia lub po osiągnięciu dawki 16 mg, a następnie po 3 miesiącach leczenia.
- W okresie leczenia podtrzymującego badanie EKG należy wykonywać przed każdym zwiększeniem dawki i po jego dokonaniu. - Wykonanie badania EKG jest zalecane w przypadku dodania lub zwiększenia dawki równocześnie stosowanego leku, który może prowadzić do zwiększenia stężenia sertyndolu (patrz punkt 4.5). - W przypadku stwierdzenia wartości odstępu QTc powyżej 500 milisekund w trakcie leczenia sertyndolem, zaleca się przerwanie tego leczenia. - W przypadku wystąpienia takich objawów jak kołatanie serca, drgawki lub omdlenia, które mogą wskazywać na wystąpienie niemiarowości, lekarz powinien natychmiast zbadać pacjenta, łącznie z wykonaniem badania EKG. - Badanie EKG najlepiej jest wykonywać rano, a QTc należy obliczać stosując wzór Bazette’a lub Fridericia.
Ryzyko wydłużenia odstępu QT jest zwiększone u pacjentów, którzy równocześnie przyjmują leki powodujące wydłużenie odstępu QT lub hamujące metabolizm sertyndolu (patrz 4.3).
Przed rozpoczęciem leczenia sertyndolem należy oznaczyć stężenie potasu i magnezu w surowicy u pacjentów zagrożonych istotnymi zaburzeniami elektrolitowymi. Przed rozpoczęciem leczenia należy skorygować małe stężenie potasu i magnezu w surowicy. Zaleca się regularną kontrolę stężenia potasu w surowicy u pacjentów, u których występują wymioty, biegunka, leczonych diuretykami powodującymi ubytek potasu lub u pacjentów z innymi zaburzeniami elektrolitowymi.
Ponieważ sertyndol blokuje receptory α 1 , w początkowym okresie ustalania dawki mogą wystąpić objawy hipotonii ortostatycznej.
Żylna choroba zakrzepowo-zatorowa U pacjentów poddanych leczeniu lekami przeciwpsychotycznymi zgłaszano przypadki występowania żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej (ŻChZZ). Ponieważ u osób przyjmujących leki przeciwpsychotyczne często stwierdza się obecność nabytych czynników ryzyka rozwoju występowania żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej, przed i w trakcie leczenia z zastosowaniem sertyndolu należy zidentyfikować wszystkie możliwe czynniki ryzyka tej choroby i podjąć działania prewencyjne.
Leki przeciwpsychotyczne mogą hamować działanie agonistów dopaminy. Należy zachować ostrożność podczas stosowania sertyndolu u pacjentów z chorobą Parkinsona.
Niektóre leki z grupy selektywnych inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI), takie jak fluoksetyna i paroksetyna, które wywierają silne działanie hamujące na CYP2D6, mogą powodować dwu-trzykrotne zwiększenie stężenia sertyndolu w osoczu. Sertyndol można stosować w skojarzeniu z tymi lekami przy zachowaniu szczególnej ostrożności i tylko wtedy, gdy potencjalne korzyści przewyższają zagrożenia. Wymagane może być zastosowanie sertyndolu w mniejszej dawce podtrzymującej oraz konieczne jest monitorowanie zapisu EKG przed ustaleniem dawki i po jego dokonaniu (patrz punkt 4.5). Należy zachować ostrożność, stosując sertyndol u pacjentów ze stwierdzonym wolnym metabolizmem przy udziale CYP2D6 (patrz punkt 4.5).
5/13 Podczas leczenia sertyndolem bardzo rzadko donoszono o hiperglikemii lub zaostrzeniu istniejącej wcześniej cukrzycy. Zalecane jest odpowiednie monitorowanie kliniczne pacjentów z cukrzycą oraz takich, u których występują czynniki ryzyka predysponujące do jej rozwoju.
Pacjenci w podeszłym wieku Serdolect nie jest zarejestrowany w leczeniu psychoz związanych z otępieniem i/lub zaburzeń zachowania, a także nie jest zalecany do leczenia pacjentów w podeszłym wieku z otępieniem. W randomizowanych badaniach klinicznych kontrolowanych placebo prowadzonych w grupie pacjentów z otępieniem, przyjmujących pewne atypowe leki przeciwpsychotyczne zaobserwowano około 3-krotny wzrost ryzyka mózgowo-naczyniowych działań niepożądanych. Mechanizm tego zjawiska nie jest znany. Nie można wykluczyć zwiększonego ryzyka takich działań niepożądanych w przypadku stosowania innych leków przeciwpsychotycznych lub u innych grup pacjentów. Należy zachować ostrożność podając Serdolect pacjentom z czynnikami ryzyka predysponującymi do udaru. W związku ze zwiększonym ryzykiem poważnej choroby sercowo-naczyniowej u ludzi w podeszłym wieku, sertyndol u pacjentów powyżej 65 lat powinien być stosowany tylko z zachowaniem ostrożności. Leczenie sertyndolem powinno być rozpoczynane po dokładnym badaniu układu sercowo-naczyniowego.
Zwiększona śmiertelność u osób w podeszłym wieku z otępieniem Wyniki dwóch dużych badań obserwacyjnych wykazały niewielki wzrost ryzyka zgonu u pacjentów w podeszłym wieku z otępieniem przyjmujących leki przeciwpsychotyczne w porównaniu z pacjentami nie leczonymi tymi lekami. Dane są niewystarczające aby jednoznacznie oszacować ryzyko, a przyczyna tego zwiększonego ryzyka nie jest znana.
Sertyndol nie jest wskazany do leczenia zaburzeń zachowania związanych z otępieniem.
Zaburzenie czynności wątroby Pacjentów z łagodnym lub umiarkowanym zaburzeniem czynności wątroby należy poddać dokładnej obserwacji. Wskazane jest wolniejsze ustalanie dawki i stosowanie mniejszej dawki podtrzymującej.
Późne dyskinezy Sądzi się, że późne dyskinezy są spowodowane nadwrażliwością receptorów dopaminergicznych zwojów podstawy mózgu w wyniku przewlekłej blokady receptorów przez leki przeciwpsychotyczne. Podczas leczenia sertyndolem w ramach badań klinicznych stwierdzano małą (w porównaniu do placebo) częstość występowania objawów pozapiramidowych. Długotrwałe stosowanie leków przeciwpsychotycznych (zwłaszcza w dużych dawkach) wiąże się jednak z zagrożeniem wystąpienia późnych dyskinez. W razie pojawienia się objawów przedmiotowych, należy rozważyć zmniejszenie dawki lub odstawienie leku.
Napady padaczkowe Należy zachować ostrożność podczas podawania sertyndolu pacjentom z napadami padaczkowymi w wywiadzie.
Złośliwy zespół neuroleptyczny W związku ze stosowaniem leków przeciwpsychotycznych informowano o występowaniu grożącego zgonem zespołu objawów, tzw. złośliwego zespołu neuroleptycznego (ZZN). Leczenie ZZN polega m.in. na natychmiastowym odstawieniu leków przeciwpsychotycznych.
Odstawienie Po nagłym zaprzestaniu stosowania leków przeciwpsychotycznych informowano o występowaniu ostrych objawów odstawiennych, takich jak nudności, wymioty, pocenie się i bezsenność. Opisywano również nawroty objawów psychotycznych oraz pojawienie się zaburzeń - ruchów mimowolnych (akatyzja, dystonia i dyskineza). Zaleca się zatem stopniowe odstawianie leku.
Substancje pomocnicze o znanym działaniu: 6/13 Każda tabletka powlekana 4 mg zawiera 60,78 mg laktozy jednowodnej, każda tabletka powlekana laktozy jednowodnej. Produkt leczniczy nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, brakiem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.
Produkt leczniczy zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na tabletkę powlekaną, to znaczy produkt uznaje się za „wolny od sodu”.
4.5 Interakcje z innymi lekami i inne rodzaje interakcji
Wydłużenie odstępu QT w związku z leczeniem sertyndolem może się zwiększyć, jeśli pacjent otrzymuje jednocześnie inne leki, które znacząco wydłużają odstęp QT. Podawanie takich leków w skojarzeniu z sertyndolem jest zatem przeciwwskazane (patrz punkt 4.3). Do takich interakcji dojść może np. między chinidyną i sertyndolem. Poza wydłużaniem odstępu QT (patrz punkt 4.3), chinidyna wywiera znaczne działanie hamujące na CYP2D6.
Sertyndol jest w znacznym stopniu metabolizowany przez izoenzymy CYP2D6 i CYP3A cytochromu P450. CYP2D6 wykazuje polimorfizm populacyjny, a oba izoenzymy mogą być blokowane przez wiele leków przeciwpsychotycznych i innych leków (patrz punkt 4.4).
CYP2D6 Stężenie sertyndolu w osoczu zwiększa się dwu-trzykrotnie u pacjentów przyjmujących jednocześnie fluoksetynę lub paroksetynę (działają silnie hamująco na CYP2D6). Należy zatem zachować szczególną ostrożność podczas stosowania sertyndolu w skojarzeniu z tymi i innymi lekami o działaniu hamującym na CYP2D6. Wymagane może być zastosowanie mniejszej dawki podtrzymującej sertyndolu oraz konieczne jest monitorowanie zapisu EKG przed ustalaniem dawki i po jego dokonaniu (patrz punkt 4.4).
CYP3A Zaobserwowano niewielki (<25%) wzrost osoczowego stężenia sertyndolu w przypadku podawania antybiotyków makrolidowych (np. erytromycyny, która działa hamująco na CYP3A) oraz antagonistów kanału wapniowego (diltiazemu, werapamilu). Zaobserwowane skutki mogą być jednak bardziej nasilone u osób o wolnym metabolizmie przy udziale CYP2D6 (ponieważ eliminacja sertyndolu zarówno przy udziale CYP2D6 jak i CYP3A może być zaburzona). Rutynowa identyfikacja pacjentów o wolnym metabolizmie przy udziale CYP2D6 nie jest możliwa, dlatego przeciwwskazane jest podawanie w skojarzeniu leków o działaniu hamującym na CYP3A i sertyndolu, ponieważ może to prowadzić do istotnego zwiększenia stężenia sertyndolu (patrz punkt 4.3).
Metabolizm sertyndolu może się znacznie nasilić pod wpływem leków o znanym działaniu indukującym na izoenzymy CYP, w szczególności ryfampicyny, karbamazepiny, fenytoiny i fenobarbitalu, które mogą spowodować dwu-trzykrotne zmniejszenie stężenia sertyndolu w osoczu. Zmniejszona skuteczność leczenia przeciwpsychotycznego u pacjentów otrzymujących te lub inne leki o właściwościach indukujących wymagać może dobrania dawki sertyndolu w górnej granicy zakresu dawkowania.
4.6 Płodność, ciąża i laktacja
Ciąża Nie ustalono bezpieczeństwa stosowania sertyndolu w okresie ciąży.
Sertyndol nie wykazał działania teratogennego w badaniach nad rozrodem u zwierząt. Badanie w okresie około- i pourodzeniowym wykonane u szczurów wykazało zmniejszenie płodności u potomstwa, gdy podawane dawki pozostawały w zakresie terapeutycznym stosowanym u ludzi (patrz punkt 5.3). 7/13
W związku z tym, sertyndol nie powinien być stosowany w okresie ciąży.
Ekspozycja na leki przeciwpsychotyczne (włącznie z sertyndolem) w trzecim trymestrze ciąży powoduje ryzyko wystąpienia u noworodków działań niepożądanych, obejmujących objawy pozapiramidowe i/lub objawy odstawienia, które mogą się różnić ciężkością i czasem trwania po porodzie. Zgłaszano przypadki pobudzenia, hipertonii, drżenia, senności, zespół zaburzeń oddechowych, zaburzenia w karmieniu. W związku z tym stan noworodków powinien być dokładnie monitorowany.
Karmienie piersią Nie wykonano badań z udziałem karmiących piersią kobiet, ale należy oczekiwać, że sertyndol jest wydzielany do mleka kobiecego.
Jeśli uznaje się za konieczne leczenie sertyndolem, należy rozważyć przerwanie karmienia piersią.
Płodność Wykazano, że doustne podawanie sertyndolu upośledza płodność u samców myszy i szczurów przy systemowym narażeniu podobnym lub mniejszym niż oczekiwane u ludzi przy podawaniu maksymalnej zalecanej dawki klinicznej. Upośledzenie płodności u dorosłych samców, które było odwracalne, zależało prawdopodobnie od antagonistycznego działania na receptor α1-adrenergiczny. Potomstwo samic szczurów, którym podawano sertyndol, również wykazywało zmniejszoną gotowość do łączenia się w pary oraz płodność (patrz rozdział 5.3).
U ludzi zgłaszano działania niepożądane takie jak hiperprolaktynemia, mlekotok, zaburzenia wzwodu, zaburzenia wytrysku oraz brak wytrysku. Zdarzenia te mogą wywierać negatywny wpływ na funkcje płciowe oraz płodność kobiet i/lub mężczyzn.
W przypadku wystąpienia istotnej klinicznie hiperprolaktynemii, mlekotoku lub zaburzeń funkcji płciowych, należy rozważyć zmniejszenie dawki, (jeśli to możliwe) lub odstawienie leku.
Efekty ustępują po odstawieniu leczenia.
4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania urządzeń
mechanicznych w ruchuSertyndol nie powoduje uspokojenia polekowego (sedacji), ale pacjentów należy poinformować, aby nie prowadzili pojazdów mechanicznych ani nie obsługiwali urządzeń mechanicznych w ruchu do czasu ustalenia indywidualnej wrażliwości na działanie leku.
4.8 Działania niepożądane
W badaniach klinicznych z zastosowaniem sertyndolu do działań niepożądanych istotnie różnych od obserwowanych podczas podawania placebo występujących u ponad 1% pacjentów zaliczano (wymienione poniżej wg zmniejszającej się częstości występowania): nieżyt lub niedrożność nosa, zaburzenia wytrysku (zmniejszona objętość ejakulatu), zawroty głowy, suchość błony śluzowej jamy ustnej, hipotonię ortostatyczną, zwiększenie masy ciała, obrzęki obwodowe, duszność, parestezje oraz wydłużenie odstępu QT (patrz punkt 4.4).
Objawy pozapiramidowe Odsetek pacjentów leczonych sertyndolem, zgłaszających występowanie objawów pozapiramidowych, był podobny jak u pacjentów otrzymujących placebo. Ponadto w badaniach klinicznych z udziałem grup kontrolnych otrzymujących placebo, liczba pacjentów leczonych sertyndolem, którzy wymagali leczenia z powodu objawów pozapiramidowych, była taka sama jak pacjentów otrzymujących placebo. Niektóre z niepożądanych reakcji na lek występują na początku leczenia i ustępują w miarę jego kontynuacji, np. hipotonia ortostatyczna. 8/13
Poniżej podano reakcje niepożądane uporządkowane wg układu narządów i częstości występowania: Bardzo często ( 1/10); Często (od ≥1/100 do <1/10); Niezbyt często (od ≥1/1000 do <1/100); Rzadko (od ≥1/10 000 do <1/1 000); Bardzo rzadko ( 1/10 000); Nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych).
KLASYFIKACJA UKŁADÓW I NARZĄDÓW CZĘSTOŚĆ DZIAŁANIE NIEPOŻĄDANE Zaburzenia endokrynologiczne Niezbyt często hiperprolaktynemia Zaburzenia metabolizmu i odżywiania Często zwiększenie masy ciała, Niezbyt często hiperglikemia Zaburzenia układu nerwowego Często zawroty głowy, parestezje Niezbyt często omdlenia, drgawki, zaburzenia ruchów (zwłaszcza późne dyskinezy, patrz punkt 4.4) Rzadko w związku ze stosowaniem sertyndolu donoszono o złośliwym zespole neuroleptycznym (ZZN) (patrz punkt 4.4) Zaburzenia serca Często obrzęk obwodowy wydłużenie odstępu QT (patrz punkt 4.4) Niezbyt często Torsade de Pointes (patrz punkt 4.4) Zaburzenia serca Często hipotonia ortostatyczna (patrz punkt 4.4) Częstość nieznana żylna choroba zakrzepowo- zatorowa (w tym przypadki zatorowości płucnej i zakrzepicy żył głębokich) Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia Bardzo często nieżyt nosa lub niedrożność nosa Często duszność Zaburzenia żołądka i jelit Często suchość błony śluzowej jamy ustnej Ciąża, połóg i okres okołoporodowy Częstość nieznana Zespół odstawienia leku u noworodka (patrz punkt 4.6)
Zaburzenia układu rozrodczego i piersi Bardzo często brak wytrysku Często zaburzenia wytrysku zaburzenia wzwodu Niezbyt często mlekotok Badania diagnostyczne Często obecność erytrocytów w moczu, obecność leukocytów w moczu.
9/13 Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181 C PL-02 222 Warszawa Tel.: + 48 22 49 21 301 Faks: + 48 22 49 21 309 Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
4.9 Przedawkowanie
Doświadczenie związane z ostrym przedawkowaniem sertyndolu jest ograniczone. Występowały przypadki śmiertelne. Jednak pacjenci, którzy przyjęli, jak się szacuje, dawki do 840 mg, powrócili do zdrowia bez następstw. Zgodnie z doniesieniami, objawami podmiotowymi i przedmiotowymi przedawkowania były: senność, niewyraźna mowa, częstoskurcz, niedociśnienie tętnicze i przemijające wydłużenie odstępu QT. Obserwowano przypadki torsade de pointes, często wtedy, gdy w skojarzeniu stosowano inne leki o znanym działaniu wywołującym ten rodzaj częstoskurczu komorowego.
Leczenie W przypadku ostrego przedawkowania należy zapewnić drożność dróg oddechowych i dostateczną podaż tlenu.
Należy natychmiast rozpocząć ciągłe monitorowanie EKG i objawów czynności życiowych. W przypadku wydłużenia odstępu QTc zaleca się monitorowanie stanu pacjenta do czasu normalizacji tego parametru. Należy pamiętać, że okres półtrwania sertyndolu wynosi od 2 do 4 dni.
Należy zapewnić dostęp do żyły. Można rozważyć podanie węgla aktywowanego oraz środka przeczyszczającego. Należy pamiętać, że pacjent mógł przyjąć kilka leków.
Nie ma swoistego antidotum dla sertyndolu, a leku nie można usunąć z organizmu za pomocą dializy. Zaleca się zatem odpowiednie leczenie podtrzymujące czynności organizmu. W przypadku wystąpienia niedociśnienia tętniczego i zapaści krążeniowej należy zastosować odpowiednie środki, takie jak dożylnie podawane płyny. W razie zastosowania sympatykomimetyków w celu poprawy czynności serca, należy zachować ostrożność podczas podawania adrenaliny i dopaminy, ponieważ stymulacja receptorów β-adrenergicznych w skojarzeniu z działaniem antagonistycznym sertyndolu w stosunku do receptorów α 1
W razie zastosowania leczenia przeciwarytmicznego, użycie takich leków, jak chinidyna, dyzopiramid i prokainamid stwarza teoretyczne zagrożenie addycyjnym (do działania sertindolu) efektem wydłużenia odstępu QT.
W przypadkach nasilonych objawów pozapiramidowych należy podać leki przeciwcholinergiczne. Do czasu ustąpienia objawów zaleca się ścisłą kontrolę lekarską i monitorowanie stanu pacjenta.
5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE
5.1 Właściwości farmakodynamiczne
Grupa farmakoterapeutyczna: leki przeciwpsychotyczne działające na układ limbiczny. Kod ATC: N 05 AE 03. 10/13
Uważa się, że profil neurofarmakologiczny sertyndolu jako leku przeciwpsychotycznego wynika z jego selektywnego działania hamującego na neurony dopaminergiczne układu mezolimbicznego oraz zrównoważonego działania hamującego na ośrodkowe receptory dopaminergiczne D 2
serotoninergiczne 5HT 2
1 -adrenergiczne.
W badaniach farmakologicznych u zwierząt, sertyndol działał hamująco na samoistnie aktywne neurony dopaminergiczne w obszarze brzusznym nakrywki układu mezolimbicznego -wskaźnik selektywności wynosił ponad 100 w porównaniu do neuronów dopaminergicznych w części zbitej istoty czarnej (substantia nigra pars compacta – SNC). Sądzi się, że zahamowanie czynności SNC może być odpowiedzialne za działania niepożądane - ruchy mimowolne związane ze stosowaniem wielu leków przeciwpsychotycznych.
Wiadomo, że leki przeciwpsychotyczne powodują zwiększenie stężenia prolaktyny w surowicy w drodze blokady dopaminergicznej. Stężenia prolaktyny u pacjentów otrzymujących sertyndol pozostawały w granicy normy, zarówno w krótkookresowych badaniach jaki i podczas dłuższego leczenia (1 rok). Po wprowadzeniu sertyndolu do obrotu obserwowano jednak przypadki hiperprolaktynemii i objawy wywołane przez prolaktynę.
Sertyndol nie działa na receptory muskarynowe i receptory histaminowe H 1 . Potwierdza to brak efektu przeciwcholinergicznego i uspokajającego związanego z działaniem na te receptory.
Dalsze informacje o badaniach klinicznych
Kohortowe prospektywne badanie sertyndolu (Sertindole Cohort Prospective Study – SCoP) było prowadzonym w wielu krajach, dużym, prostym badaniem w warunkach zwykłego stosowania, porównującym śmiertelność ze wszystkich przyczyn, bezpieczeństwo kardiologiczne i prawdopodobieństwo popełnienia samobójstwa związane z leczeniem sertyndolem, w porównaniu z leczeniem rysperydonem. Badanie zostało zaplanowane jako prospektywne, randomizowane, częściowo zaślepione badanie w dwóch grupach równoległych, sertyndolu (n=4930) i rysperydonu (n=4928), w okresach leczenia trwających do 4 lat. Śmiertelność ze wszystkich przyczyn (pierwszy zasadniczy punkt końcowy) była podobna w grupach sertyndolu i rysperydonu. Przyczyny zgonów różniły się pomiędzy obiema grupami terapeutycznymi. Wiodącą przyczyną śmierci wśród pacjentów leczonych sertyndolem były zaburzenia kardiologiczne, przy znamiennie wyższym ryzyku śmiertelności z powodów kardiologicznych niż w grupie rysperydonu. Wśród pacjentów leczonych sertyndolem obserwowano niższe ryzyko prób samobójczych, chociaż ryzyko dokonanego samobójstwa nie różniło się istotnie pomiędzy obiema grupami.
5.2 Właściwości farmakokinetyczne
Sertyndol jest eliminowany na drodze metabolizmu wątrobowego, a średni końcowy okres półtrwania wynosi ok. 3 dni. Klirens sertyndolu zmniejsza się podczas podawania wielokrotnych dawek do średnio około 14 l/h (klirens u kobiet jest o ok. 20% mniejszy niż u mężczyzn, choć skorygowane wartości klirensu dla beztłuszczowej masy ciała są porównywalne). Zatem w przypadku podawania dawek wielokrotnych kumulacja jest większa niż szacowana po podaniu dawki pojedynczej, ze względu na zwiększenie biodostępności układowej. W stanie stacjonarnym klirens jest jednak niezależny od dawki, a stężenie w osoczu jest proporcjonalne do dawki. Właściwości farmakokinetyczne sertyndolu wykazują umiarkowaną zmienność międzyosobniczą ze względu na polimorfizm enzymu 2D6 cytochromu P450 (CYP2D6). U pacjentów z niedoborem tego enzymu wątrobowego, klirens sertyndolu wynosi od 1/2 do 1/3 wartości u pacjentów szybko metabolizujących przy udziale enzymu CYP2D6. U pacjentów wolno metabolizujących (stanowią oni do 10% populacji), stężenie w osoczu jest 2-3 razy większe od na ogół obserwowanego. Stężenie sertyndolu nie pozwala przewidzieć działania leczniczego u danego pacjenta. Dlatego dawkę należy ustalać indywidualnie, uwzględniając efekt leczniczy i tolerowanie leku przez pacjenta.
Wchłanianie 11/13 Sertyndol jest dobrze wchłaniany, a wartość t max
godzin. Różne wielkości dawki są biorównoważne. Pokarm oraz leki zobojętniające kwas solny zawierające glin i magnez nie wywierają istotnego z klinicznego punktu widzenia wpływu na szybkość i stopień wchłaniania sertyndolu.
Dystrybucja Pozorna objętość dystrybucji (V β /F) sertyndolu po wielokrotnym podaniu dawki wynosi ok. 20 l/kg. Sertyndol wiąże się z białkami osocza w ok. 99,5%, głównie z albuminami i z kwaśną glikoproteiną- α 1 . U pacjentów leczonych zalecanymi dawkami 90% oznaczonych stężeń wynosiło poniżej 140 ng/ml (~ 320 nmol/l). Sertyndol przenika do krwinek czerwonych, stosunek zawartości w krwi: do zawartości w osoczu wynosi 1,0. Sertyndol z łatwością przenika przez barierę krew-mózg i barierę łożyskową.
Metabolizm W ludzkim osoczu zidentyfikowano dwa metabolity: dehydrosertyndol (utlenianie pierścienia imidazolidynowego) oraz norsertyndol (N-dealkilacja). Stężenia dehydrosertyndolu i norsertyndolu wynoszą odpowiednio 80% i 40% stężenia leku macierzystego w stanie stacjonarnym. Działanie sertyndolu wynika głównie z działania leku macierzystego i wydaje się, że metabolity nie odgrywają u człowieka istotnej roli farmakologicznej.
Wydalanie Sertyndol i jego metabolity są wydalane bardzo powoli. 14 dni po podaniu odzyskiwano 50-60% dawki doustnej znakowanej pierwiastkiem radioaktywnym. Ok. 4% dawki wydalane jest w moczu w postaci leku macierzystego i metabolitów (z czego lek macierzysty stanowi <1%). Wydalanie z kałem stanowi główną drogę wydalania pozostałości leku macierzystego i metabolitów.
5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie
W badaniach wykonanych na zwierzętach obserwowano w zapisie EKG wydłużenie odstępu QT, zapewne spowodowane działaniem hamującym na opóźniony prostowniczy kanał potasowy (delayed rectifier potassium channel I Kr , HERG). Jednakże wykazano brak wczesnych depolaryzacji następczych we włóknach Purkinjego serca królika i psa pod wpływem sertyndolu. Uważa się, że wystąpienie częstoskurczu typu torsade de pointes uwarunkowane jest depolaryzacją następczą. Sertyndol nie powodował niemiarowości typu torsade de pointes w sercach królików z ablacją węzła przedsionkowo-komorowego mimo doświadczalnego wywołania ciężkiej hipokaliemii (1,5 mmol) i rzadkoskurczu. Należy jednak zachować ostrożność, wykorzystując wyniki badań na zwierzętach do prognozowania wydłużenia odstępu QT i zaburzeń rytmu serca u człowieka, ponieważ mogą występować różnice między gatunkami.
Ostra toksyczność sertyndolu jest mała. W badaniach toksyczności przewlekłej wykonanych u szczura i psa (narażenie 3-5 razy większe od obserwowanego w zastosowaniu klinicznym) zaobserwowano szereg działań. Działania te są zgodne z farmakologicznymi właściwościami leku.
Badania nad rozrodczością u zwierząt nie dostarczyły dowodów na występowanie działania teratogennego. Badanie w okresie około- i pourodzeniowym u szczurów wykazało zwiększoną śmiertelność młodych, zmniejszony przyrost masy ciała młodych i opóźnienie rozwoju potomstwa w dawkach, które związane były z działaniem toksycznym u matki oraz w dawkach podobnych lub mniejszych od maksymalnych zalecanych dawek klinicznych w przeliczeniu na mg/kg m.c./dobę. U potomstwa samic szczurów, którym podawano sertyndol, obserwowano zmniejszoną kopulację i płodność.
Działanie niepożądane na kopulację i płodność obserwowano u dorosłych samców szczurów podczas podawania dawek wynoszących 0,14 mg/kg mc./dobę i większych. Zaburzenie płodności u dorosłych zwierząt, które było przemijające, przypisywano farmakologicznemu profilowi sertyndolu.
Sertyndol nie wykazywał działania toksycznego w serii badań genotoksyczności in vitro i in vivo. 12/13 Badania działania rakotwórczego przeprowadzone na myszach i szczurach nie wskazywały na rozwój guzów nowotworowych, który mógłby być związany z klinicznym zastosowaniem sertyndolu.
6. DANE FARMACEUTYCZNE
6.1 Wykaz substancji pomocniczych
Rdzeń tabletki skrobia kukurydziana laktoza jednowodna hydroksypropyloceluloza celuloza mikrokrystaliczna kroskarmeloza sodowa magnezu stearynian
Otoczka Tabletki powlekane 4 mg: OPADRY YELLOW 03B22082 [(hypromeloza, makrogol 400, tytanu dwutlenek (E 171), żelaza tlenek żółty (E 172)]; Tabletki powlekane 12 mg: OPADRY BEIGE 03B27149 [(hypromeloza, makrogol 400, tytanu dwutlenek (E 171), żelaza tlenek żółty (E 172), żelaza tlenek czerwony (E 172)]; Tabletki powlekane 16 mg: OPADRY ROSE 03B24027 [(hypromeloza, makrogol 400, tytanu dwutlenek (E 171), żelaza tlenek czerwony (E 172)];
6.2 Niezgodności farmaceutyczne
Nie dotyczy.
6.3 Okres ważności
6.4 Specjalne środki ostrożności przy przechowywaniu
Przechowywać w oryginalnym opakowaniu zewnętrznym w celu ochrony przed światłem.
6.5 Rodzaj i zawartość opakowania
Tabletki produktu Serdolect pakowane są pojedynczo w blistry UPVC/PVDC.
Tabletki powlekane 4 mg: dostępne są w opakowaniach (tekturowe pudełko) zawierających 30 tabletek, w trzech blistrach po 10 tabletek.
Tabletki powlekane 12 mg, 16 mg: dostępne są w opakowaniach zawierających
Nie wszystkie rodzaje opakowań musza znajdować się w obrocie.
6.6 Szczególne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania leku do stosowania
Brak szczególnych wymagań.
7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA DOPUSZCZENIE
DO OBROTU13/13 H. Lundbeck A/S Ottiliavej 9 DK-2500 Valby Dania
8. NUMERY POZWOLEŃ NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU/
DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIAData wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 30.04.2004 r.
Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 05.09.2014 r.