Sulperazon 2 g
Cefoperazonum + Sulbactamum
Proszek do sporządzania roztworu do wstrzykiwań i infuzji 1000 mg + 1000 mg | Cefoperazonum natricum 1000 mg/fiolkę + Sulbactamum natricum 1000 mg/fiolkę
Haupt Pharma Latina S.r.l., Włochy
Ulotka
Ulotka dołączona do opakowania: informacja dla użytkownika
Sulperazon 1 g, Sulperazon 2 g,
Cefoperazonum + Sulbactamum
Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta. Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza, farmaceuty lub pielęgniarki. Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same. Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Patrz punkt 4.
Spis treści ulotki
Sulperazon jest lekiem złożonym (zawiera cefoperazon z sulbaktamem), mającym postać suchego proszku, który rozpuszcza się w celu sporządzenia roztworu do wstrzykiwań i infuzji. Cefoperazon w skojarzeniu z sulbaktamem działa na drobnoustroje wrażliwe na cefoperazon.
Sulperazon wskazany jest w leczeniu następujących zakażeń wywołanych przez wrażliwe drobnoustroje: zakażenia dróg oddechowych (górnych i dolnych), zakażenia dróg moczowych (górnych i dolnych), zapalenia otrzewnej, zapalenia pęcherzyka żółciowego, zapalenia dróg żółciowych i innych zakażeń wewnątrz jamy brzusznej, posocznica, zakażenia skóry i tkanek miękkich, zakażenia kości i stawów, stany zapalne w obrębie miednicy, zapalenia błony śluzowej macicy, rzeżączka i inne zakażenia dróg rodnych.
Leczenie skojarzone Ze względu na szeroki zakres działania przeciwbakteryjnego cefoperazonu z sulbaktamem, wiele zakażeń może być leczonych wyłącznie tym lekiem. Lekarz może jednak zalecić stosowanie leku Sulperazon razem z innymi antybiotykami, jeżeli takie leczenie skojarzone jest wskazane. Jeśli pacjent równocześnie przyjmuje aminoglikozydy, lekarz może zalecić kontrolę czynności nerek w czasie leczenia.
Kiedy nie stosować leku Sulperazon: - jeśli pacjent ma uczulenie na substancje czynne lub na inne leki z tej samej grupy, lub jeśli wystąpiła ciężka nadwrażliwość na antybiotyki beta-laktamowe.
Ostrzeżenia i środki ostrożności
Przed rozpoczęciem stosowania leku Sulperazon należy omówić to z lekarzem lub farmaceutą.
Jeżeli w przeszłości stwierdzono u pacjenta reakcje nadwrażliwości na antybiotyki beta-laktamowe, cefalosporyny, penicyliny lub inne antybiotyki (patrz punkt: Kiedy nie stosować leku Sulperazon). Ryzyko wystąpienia takich reakcji jest większe u osób ze stwierdzoną w wywiadzie nadwrażliwością na różne alergeny. Jeżeli u pacjenta wystąpią ciężkie reakcje skórne, takie jak martwicze toksyczne oddzielanie się naskórka, zespół Stevensa-Johnsona (choroba objawiająca się wystąpieniem licznych pęcherzy skórnych) oraz złuszczające zapalenie skóry (erytrodermia, choroba objawiająca się zaczerwienieniem i złuszczaniem skóry) należy zaprzestać stosowania leku Sulperazon i zgłosić się do lekarza. Jeżeli pacjent przyjmuje leki przeciwzakrzepowe (leki hamujące krzepnięcie krwi). U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby i (lub) niedrożnością dróg żółciowych. Może być wtedy konieczne kontrolowanie stężenia leku w surowicy krwi i ewentualne dostosowanie dawki leku, szczególnie jeśli jednocześnie występują zaburzenia czynności nerek. Jeżeli pacjent stosuje niepełnowartościową dietę, jest długotrwale odżywiany pozajelitowo lub stwierdzono u niego zaburzone wchłanianie pokarmu. Cefoperazon – jedna z substancji czynnych leku Sulperazon – może hamować krzepnięcie krwi. W związku ze stosowaniem leku Sulperazon zgłaszano poważne krwawienia, niekiedy prowadzące do zgonu. W przypadku wystąpienia objawów krwawienia należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem. Jeżeli u pacjenta wystąpi biegunka, należy zwrócić się do lekarza w celu ustalenia dalszej terapii. Biegunka może być objawem rzekomobłoniastego zapalenia jelita, rzadkiego powikłania występującego niekiedy w związku z leczeniem antybiotykami. Konieczne może być odstawienie leku, a w cięższych przypadkach podawanie doustne metronidazolu lub wankomycyny. Przeciwwskazane jest przyjmowanie leków hamujących perystaltykę. Donoszono o występowaniu rzekomobłoniastego zapalenia jelit nawet po upływie ponad dwóch miesięcy od podania leków przeciwbakteryjnych. Jeżeli lek jest stosowany długotrwale, może wystąpić nadmierny wzrost niewrażliwych drobnoustrojów. Dlatego też w trakcie stosowania leku Sulperazon pacjent pozostanie pod ścisłą obserwacją. Lekarz może zalecić przeprowadzenie co pewien czas badania czynności poszczególnych układów i narządów. Dotyczy to zwłaszcza nerek, wątroby i układu krwiotwórczego. Należy szczególnie obserwować działanie leku u noworodków, zwłaszcza u wcześniaków oraz u niemowląt i małych dzieci.
Dzieci Przed rozpoczęciem stosowania leku Sulperazon u wcześniaków i noworodków, lekarz rozważy potencjalne korzyści płynące z podania leku w stosunku do ryzyka, jakie wiąże się z jego zastosowaniem.
Pacjenci w podeszłym wieku Nie ma konieczności zmiany dawkowania u pacjentów w podeszłym wieku.
Pacjenci z niewydolnością nerek Lekarz odpowiednio dostosuje dawkę leku w przypadku pacjentów z zaburzeniami czynności nerek.
Pacjenci z niewydolnością wątroby Lekarz odpowiednio dostosuje dawkę leku w przypadku pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby lub niedrożnością przewodów żółciowych.
Sulperazon a inne leki Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować. Zmiany wyników badań laboratoryjnych - mogą wystąpić fałszywie dodatnie wyniki prób wykrywających glukozę w moczu metodą Benedicta lub Fehlinga.
Sulperazon z alkoholem U pacjentów, którzy spożywali alkohol podczas leczenia lekiem Sulperazon lub w ciągu 5 dni od ostatniego podania leku, obserwowano reakcję disulfiramową: zaczerwienienie twarzy, pocenie się oraz bóle głowy i tachykardię (przyspieszenie akcji serca powyżej 120 uderzeń na minutę). Nie należy spożywać alkoholu w trakcie terapii lekiem Sulperazon.
Ciąża, karmienie piersią i wpływ na płodność Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza, że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza. Sulperazon można stosować w ciąży jedynie wówczas, gdy w opinii lekarza oczekiwana korzyść dla matki przewyższa ryzyko dla płodu. Leku Sulperazon nie należy stosować podczas karmienia piersią, chyba że lekarz zaleci inaczej. W badaniach przedklinicznych na szczurach nie stwierdzono żadnych zaburzeń płodności. Lek Sulperazon przenika przez barierę łożyskową. Wyniki badań klinicznych dotyczące płodności u mężczyzn i kobiet nie są dostępne.
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn Jest mało prawdopodobne, aby lek Sulperazon wpływał na zdolność prowadzenia pojazdów lub obsługiwania maszyn przez pacjenta.
Lek Sulperazon zawiera sód Lek Sulperazon 1g, 500 mg + 500 mg, proszek do sporządzania roztworu do wstrzykiwań i infuzji zawiera 67,1 mg sodu (głównego składnika soli kuchennej) w każdej fiolce. Odpowiada to 3,4% maksymalnej zalecanej dobowej dawki sodu w diecie u osób dorosłych. Maksymalna zalecana dobowa dawka tego leku zawiera 536,8 mg sodu (obecnego w soli kuchennej). Odpowiada to 26,8% maksymalnej zalecanej dobowej dawki sodu w diecie u osób dorosłych. W razie przyjmowania 6 lub więcej fiolek na dobę przez długi czas pacjenci, zwłaszcza kontrolujący zawartość sodu w diecie, powinni skontaktować się z lekarzem lub farmaceutą.
Lek Sulperazon 2 g, 1 000 mg + 1 000 mg, proszek do sporządzania roztworu do wstrzykiwań i infuzji zawiera 134,2 mg sodu (głównego składnika soli kuchennej) w każdej fiolce. Odpowiada to 6,7% maksymalnej zalecanej dobowej dawki sodu w diecie u osób dorosłych. Maksymalna zalecana dobowa dawka tego leku zawiera 536,8 mg sodu (obecnego w soli kuchennej). Odpowiada to 26,8% maksymalnej zalecanej dobowej dawki sodu w diecie u osób dorosłych. W razie przyjmowania 3 lub więcej fiolek na dobę przez długi czas pacjenci, zwłaszcza kontrolujący zawartość sodu w diecie, powinni skontaktować się z lekarzem lub farmaceutą.
Ten lek może być przygotowany do podawania przy użyciu roztworów zawierających sód (patrz punkt „Informacje przeznaczone wyłącznie dla fachowego personelu medycznego”). Należy to wziąć pod uwagę przy obliczaniu całkowitej zawartości sodu, szczególnie gdy jest on podawany pacjentom będącym na diecie niskosodowej.
Lek jest podawany pod ścisłą kontrolą medyczną przez personel medyczny. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub pielęgniarki.
Sulperazon zawiera cefoperazon i sulbaktam w stosunku 1:1. Stosowanie u dorosłych Zalecana dawka leku Sulperazon dla dorosłych wynosi od 2 g do 4 g (od 1 do 2 g cefoperazonu na dobę) podawanych dożylnie lub domięśniowo w równo podzielonych dawkach, co 12 godzin. W ciężkich lub opornych na leczenie zakażeniach lekarz może zalecić zwiększenie dawki leku Sulperazon do 8 g na dobę, podawanych dożylnie w równo podzielonych dawkach, co 12 godzin. Zalecana maksymalna dawka dobowa sulbaktamu wynosi 4 g (8 g leku Sulperazon).
Stosowanie u dzieci Dzieciom należy podawać Sulperazon w dawkach od 40 do 80 mg/kg mc./dobę, czyli od 20 do W ciężkich lub opornych na leczenie zakażeniach lekarz może zalecić zwiększenie dawki do dawkach.
Stosowanie u noworodków U noworodków poniżej pierwszego tygodnia życia Sulperazon należy stosować co 12 godzin. Maksymalna dobowa dawka sulbaktamu, która może być zastosowana u noworodków nie powinna przekraczać Jeśli konieczne jest zastosowanie dawki cefoperazonu większej niż 80 mg/kg mc./dobę, należy podać dodatkowo sam cefoperazon.
Stosowanie u pacjentów z niewydolnością wątroby U pacjentów z ciężką niedrożnością dróg żółciowych, ciężką chorobą wątroby i innymi zaburzeniami czynności wątroby lub jeśli u pacjenta występują oprócz tego zaburzenia czynności nerek, lekarz może zdecydować o zmianie dawkowania leku. W takich przypadkach dawka leku nie będzie większa niż 2 g cefoperazonu na dobę.
Stosowanie u pacjentów z niewydolnością nerek U pacjentów ze znacznym zaburzeniem czynności nerek lekarz może zdecydować o zmianie dawkowania leku. W przypadkach ciężkich zakażeń może być konieczne dodatkowe podanie cefoperazonu.
Sposób podawania Podawanie dożylne i domięśniowe. Szczegółową instrukcję zamieszczono na końcu ulotki, w części przeznaczonej dla fachowego personelu medycznego.
Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Sulperazon Po przedawkowaniu mogą wystąpić objawy neurologiczne, w tym drgawki. W związku z tym, że lek będzie podawany pod ścisłą kontrolą medyczną, zastosowanie większej niż zalecana dawki leku wydaje się mało prawdopodobne. W razie przyjęcia większej niż zalecana dawki leku, należy zawsze poinformować o tym lekarza. Cefoperazon i sulbaktam są usuwane z organizmu podczas hemodializy, dlatego też procedura ta może przyspieszyć eliminację składników leku z organizmu w razie przedawkowania u pacjentów z niewydolnością nerek.
Pominięcie zastosowania leku Sulperazon W związku z tym, że lek będzie podawany pod ścisłą kontrolą medyczną, pominięcie dawki wydaje się mało prawdopodobne. Jednak w razie podejrzenia pominięcia dawki leku, należy zawsze poinformować o tym lekarza lub pielęgniarkę. Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki.
Przerwanie stosowania leku Sulperazon W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku należy zwrócić się do lekarza, farmaceuty lub pielęgniarki.
Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Bardzo częste (mogą wystąpić częściej niż u 1 na 10 osób): neutropenia (zmniejszenie liczby granulocytów obojętnochłonnych), leukopenia (zmniejszenie liczby leukocytów), dodatni wynik bezpośredniego testu Coombsa, zmniejszenie stężenia hemoglobiny, zmniejszenie hematokrytu, małopłytkowość (zmniejszenie liczby płytek krwi) zwiększenie aktywności enzymów: aminotransferazy alaninowej, aminotransferazy asparaginianowej, fosfatazy alkalicznej
Częste (mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 10 osób): koagulopatia (zaburzenia krzepliwości krwi) eozynofilia (zwiększenie liczby eozynofilów) biegunka, nudności, wymioty zwiększenie stężenia bilirubiny we krwi
Niezbyt częste (mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 100 osób): ból głowy świąd, pokrzywka zapalenie żył w miejscu wstrzyknięcia, ból w miejscu wstrzyknięcia, gorączka, dreszcze
Częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych) hipoprotrombinemia (niedobór protrombiny - białka biorącego udział w procesie krzepnięcia krwi) wstrząs anafilaktyczny, reakcje anafilaktyczne, reakcje anafilaktoidalne, w tym wstrząs (ciężki stan objawiający się między innymi nagłym obniżeniem ciśnienia tętniczego, stanowiący zagrożenie dla życia), reakcje nadwrażliwości krwawienie, zapalenie naczyń, niedociśnienie rzekomobłoniaste zapalenie jelit (patrz punkt 2. Ostrzeżenia i środki ostrożności)
żółtaczka martwicze toksyczne oddzielanie się naskórka, zespół Stevensa-Johnsona (ciężka reakcja skórna, przebiegająca z powstawaniem pęcherzy, głównie w jamie ustnej i okolicach narządów płciowych, z możliwą gorączką oraz bólami stawów), złuszczające zapalenie skóry (choroba przejawiająca się zaczerwienieniem i złuszczaniem skóry), wysypka plamkowo-grudkowa krwiomocz
Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie możliwe objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181C 02-222 Warszawa Tel.: + 48 22 49 21 301 Faks: + 48 22 49 21 309 Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu lub przedstawicielowi podmiotu odpowiedzialnego.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.
Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
Przechowywać w temperaturze poniżej 25C. Sporządzony roztwór można przechowywać przez 24 godziny po rekonstytucji.
Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na pudełku po „Termin ważności (EXP)”. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.
Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.
Co zawiera lek Sulperazon
Sulperazon 1 g - Substancjami czynnymi leku są cefoperazon i sulbaktam. Każda fiolka zawiera 500 mg cefoperazonu w postaci cefoperazonu sodowego (517 mg) oraz 500 mg sulbaktamu w postaci sulbaktamu sodowego (547 mg).
Sulperazon 2 g - Substancjami czynnymi leku są cefoperazon i sulbaktam. Każda fiolka zawiera 1000 mg cefoperazonu w postaci cefoperazonu sodowego (1034 mg) oraz
Lek nie zawiera innych składników.
Jak wygląda lek Sulperazon i co zawiera opakowanie Fiolka z bezbarwnego szkła, zabezpieczona silikonowym, szarym bromobutylowym, pokrytym teflonem lub EFTE korkiem, zamykanym kapslem aluminiowym z plastikowym wieczkiem typu flip-off. W tekturowym pudełku umieszczona jest 1 fiolka zawierająca 500 mg cefoperazonu i 500 mg sulbaktamu (Sulperazon 1 g) lub 1000 mg cefoperazonu i 1000 mg sulbaktamu (Sulperazon 2 g).
Podmiot odpowiedzialny: Pfizer Europe MA EEIG, Boulevard de la Plaine 17, 1050 Bruxelles, Belgia
Wytwórca: Haupt Pharma Latina S.r.l., Latina (LT), Strada Statale 156 Km 47,600, 04100 Borgo San Michele, Włochy
W celu uzyskania bardziej szczegółowych informacji dotyczących tego leku należy zwrócić się do podmiotu odpowiedzialnego: Pfizer Polska Sp. z o.o. tel. 22 335 61 00
Data ostatniej aktualizacji ulotki:
Informacje przeznaczone wyłącznie dla fachowego personelu medycznego
Niezgodności farmaceutyczne Aminoglikozydy Z powodu niezgodności fizycznej nie należy mieszać roztworu leku Sulperazon z aminoglikozydami. Jeśli bierze się pod uwagę leczenie skojarzone, można je prowadzić w kolejnych, krótkotrwałych infuzjach dożylnych używając dwóch cewników dożylnych, które między podaniem leków (produktu Sulperazon i aminoglikozydów) należy przepłukiwać odpowiednim płynem do rozcieńczania. Zaleca się również, aby dawki podawanego leku Sulperazon były tak rozłożone w ciągu doby, aby odstęp czasu między podaniem tego leku a podaniem aminoglikozydu był jak najdłuższy.
Roztwór mleczanowy Ringera Ze względu na możliwość wystąpienia niezgodności nie należy stosować roztworu mleczanowego Ringera do początkowego rozpuszczenia leku. Niemniej jednak, podczas dwustopniowego procesu rozpuszczania, jeśli do początkowego rozpuszczenia użyje się wody do wstrzykiwań, a do dalszego rozcieńczenia − roztworu mleczanowego Ringera, niezgodność nie występuje.
Lidokaina Ze względu na możliwość wystąpienia niezgodności nie należy stosować 2% roztworu chlorowodorku lidokainy do początkowego rozpuszczenia leku. Niemniej jednak, jeśli do początkowego rozpuszczenia użyje się wody do wstrzykiwań, a do dalszego rozcieńczenia 2% roztworu chlorowodorku lidokainy, niezgodność taka nie występuje.
Przygotowania leku do stosowania Lek zawierający cefoperazon i sulbaktam jest dostępny w fiolkach zawierających 1,0 g lub 2,0 g leku.
Dawka całkowita [g] Dawka cefoperazonu i sulbaktamu [g] Objętość rozpuszczalnika [ml] Maksymalne stężenie końcowe [mg/ml] 1,0 0,5 + 0,5 3,4 125 +125 2,0 1,0 +1,0 6,7 125 + 125
Wykazano, że lek Sulperazon, który zawiera cefoperazon i sulbaktam jest zgodny z następującymi rozpuszczalnikami: woda do wstrzykiwań, 5% roztwór dekstrozy, 0,9% roztwór chlorku sodu, 5% roztwór dekstrozy w 0,225% roztworze chlorku sodu oraz 5% roztwór dekstrozy w 0,9% roztworze chlorku sodu. Cefoperazon jest zgodny w stężeniach w zakresie 10-250 mg/ml rozpuszczalnika. Sulbaktam jest zgodny w stężeniach w zakresie 5-125 mg/ml rozpuszczalnika.
Roztwór mleczanowy Ringera Do początkowego rozpuszczenia leku należy użyć wody do wstrzykiwań. W dwuetapowym procesie rozpuszczenia, po rozpuszczeniu leku w wodzie do wstrzykiwań (jak przedstawiono w tabeli powyżej), płyn rozcieńcza się roztworem mleczanowym Ringera do uzyskania stężenia sulbaktamu 5 mg/ml (2 ml roztworu po początkowym rozpuszczeniu w wodzie do wstrzykiwań w 50 ml lub 4 ml roztworu po początkowym rozpuszczeniu w wodzie do wstrzykiwań w 100 ml roztworu mleczanowego Ringera).
Lidokaina Do początkowego rozpuszczenia leku należy użyć wody do wstrzykiwań. Aby w dwuetapowym procesie rozpuszczania uzyskać stężenie cefoperazonu wynoszące 250 mg/ml lub większe, po rozpuszczeniu leku w wodzie do wstrzykiwań (jak przedstawiono w tabeli powyżej), płyn rozcieńcza się 2% roztworem lidokainy do uzyskania roztworów zawierających do 250 mg cefoperazonu i 125 mg sulbaktamu na 1 ml w roztworze chlorowodorku lidokainy o stężeniu około 0,5%.
Sposób podawania Podanie dożylne Do krótkotrwałych infuzji dożylnych zawartość każdej fiolki z lekiem Sulperazon należy rozpuścić w odpowiedniej objętości 5% roztworu glukozy, 0,9% roztworu chlorku sodu lub jałowej wody do wstrzykiwań, a następnie rozcieńczyć tym samym roztworem do objętości 20 ml. Infuzja powinna trwać od
Roztwór mleczanowy Ringera można stosować do podawania dożylnego, jednak nie należy go jednak używać do początkowego rozpuszczenia leku. Można go natomiast zastosować do infuzji dożylnej, jako rozcieńczalnik rozpuszczonego wstępnie proszku Sulperazon.
Do wstrzykiwań dożylnych zawartość każdej fiolki należy rozpuścić w sposób opisany powyżej. Lek należy podawać przez co najmniej 3 minuty.
Podanie domięśniowe Do rozcieńczenia roztworu do podawania domięśniowego można zastosować 2% roztwór chlorowodorku lidokainy, nie należy go jednak stosować do początkowego rozpuszczenia leku.
Sulperazon 1 g, Sulperazon 2 g,
Cefoperazonum + Sulbactamum
Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta. Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza, farmaceuty lub pielęgniarki. Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same. Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Patrz punkt 4.
Spis treści ulotki
1. Co to jest Sulperazon i w jakim celu się go stosuje
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Sulperazon
3. Jak stosować Sulperazon
4. Możliwe działania niepożądane
5. Jak przechowywać Sulperazon
6. Zawartość opakowania i inne informacje
1. Co to jest Sulperazon i w jakim celu się go stosuje
Sulperazon jest lekiem złożonym (zawiera cefoperazon z sulbaktamem), mającym postać suchego proszku, który rozpuszcza się w celu sporządzenia roztworu do wstrzykiwań i infuzji. Cefoperazon w skojarzeniu z sulbaktamem działa na drobnoustroje wrażliwe na cefoperazon.
Sulperazon wskazany jest w leczeniu następujących zakażeń wywołanych przez wrażliwe drobnoustroje: zakażenia dróg oddechowych (górnych i dolnych), zakażenia dróg moczowych (górnych i dolnych), zapalenia otrzewnej, zapalenia pęcherzyka żółciowego, zapalenia dróg żółciowych i innych zakażeń wewnątrz jamy brzusznej, posocznica, zakażenia skóry i tkanek miękkich, zakażenia kości i stawów, stany zapalne w obrębie miednicy, zapalenia błony śluzowej macicy, rzeżączka i inne zakażenia dróg rodnych.
Leczenie skojarzone Ze względu na szeroki zakres działania przeciwbakteryjnego cefoperazonu z sulbaktamem, wiele zakażeń może być leczonych wyłącznie tym lekiem. Lekarz może jednak zalecić stosowanie leku Sulperazon razem z innymi antybiotykami, jeżeli takie leczenie skojarzone jest wskazane. Jeśli pacjent równocześnie przyjmuje aminoglikozydy, lekarz może zalecić kontrolę czynności nerek w czasie leczenia.
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Sulperazon
Kiedy nie stosować leku Sulperazon: - jeśli pacjent ma uczulenie na substancje czynne lub na inne leki z tej samej grupy, lub jeśli wystąpiła ciężka nadwrażliwość na antybiotyki beta-laktamowe.
Ostrzeżenia i środki ostrożności
Przed rozpoczęciem stosowania leku Sulperazon należy omówić to z lekarzem lub farmaceutą.
Jeżeli w przeszłości stwierdzono u pacjenta reakcje nadwrażliwości na antybiotyki beta-laktamowe, cefalosporyny, penicyliny lub inne antybiotyki (patrz punkt: Kiedy nie stosować leku Sulperazon). Ryzyko wystąpienia takich reakcji jest większe u osób ze stwierdzoną w wywiadzie nadwrażliwością na różne alergeny. Jeżeli u pacjenta wystąpią ciężkie reakcje skórne, takie jak martwicze toksyczne oddzielanie się naskórka, zespół Stevensa-Johnsona (choroba objawiająca się wystąpieniem licznych pęcherzy skórnych) oraz złuszczające zapalenie skóry (erytrodermia, choroba objawiająca się zaczerwienieniem i złuszczaniem skóry) należy zaprzestać stosowania leku Sulperazon i zgłosić się do lekarza. Jeżeli pacjent przyjmuje leki przeciwzakrzepowe (leki hamujące krzepnięcie krwi). U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby i (lub) niedrożnością dróg żółciowych. Może być wtedy konieczne kontrolowanie stężenia leku w surowicy krwi i ewentualne dostosowanie dawki leku, szczególnie jeśli jednocześnie występują zaburzenia czynności nerek. Jeżeli pacjent stosuje niepełnowartościową dietę, jest długotrwale odżywiany pozajelitowo lub stwierdzono u niego zaburzone wchłanianie pokarmu. Cefoperazon – jedna z substancji czynnych leku Sulperazon – może hamować krzepnięcie krwi. W związku ze stosowaniem leku Sulperazon zgłaszano poważne krwawienia, niekiedy prowadzące do zgonu. W przypadku wystąpienia objawów krwawienia należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem. Jeżeli u pacjenta wystąpi biegunka, należy zwrócić się do lekarza w celu ustalenia dalszej terapii. Biegunka może być objawem rzekomobłoniastego zapalenia jelita, rzadkiego powikłania występującego niekiedy w związku z leczeniem antybiotykami. Konieczne może być odstawienie leku, a w cięższych przypadkach podawanie doustne metronidazolu lub wankomycyny. Przeciwwskazane jest przyjmowanie leków hamujących perystaltykę. Donoszono o występowaniu rzekomobłoniastego zapalenia jelit nawet po upływie ponad dwóch miesięcy od podania leków przeciwbakteryjnych. Jeżeli lek jest stosowany długotrwale, może wystąpić nadmierny wzrost niewrażliwych drobnoustrojów. Dlatego też w trakcie stosowania leku Sulperazon pacjent pozostanie pod ścisłą obserwacją. Lekarz może zalecić przeprowadzenie co pewien czas badania czynności poszczególnych układów i narządów. Dotyczy to zwłaszcza nerek, wątroby i układu krwiotwórczego. Należy szczególnie obserwować działanie leku u noworodków, zwłaszcza u wcześniaków oraz u niemowląt i małych dzieci.
Dzieci Przed rozpoczęciem stosowania leku Sulperazon u wcześniaków i noworodków, lekarz rozważy potencjalne korzyści płynące z podania leku w stosunku do ryzyka, jakie wiąże się z jego zastosowaniem.
Pacjenci w podeszłym wieku Nie ma konieczności zmiany dawkowania u pacjentów w podeszłym wieku.
Pacjenci z niewydolnością nerek Lekarz odpowiednio dostosuje dawkę leku w przypadku pacjentów z zaburzeniami czynności nerek.
Pacjenci z niewydolnością wątroby Lekarz odpowiednio dostosuje dawkę leku w przypadku pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby lub niedrożnością przewodów żółciowych.
Sulperazon a inne leki Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować. Zmiany wyników badań laboratoryjnych - mogą wystąpić fałszywie dodatnie wyniki prób wykrywających glukozę w moczu metodą Benedicta lub Fehlinga.
Sulperazon z alkoholem U pacjentów, którzy spożywali alkohol podczas leczenia lekiem Sulperazon lub w ciągu 5 dni od ostatniego podania leku, obserwowano reakcję disulfiramową: zaczerwienienie twarzy, pocenie się oraz bóle głowy i tachykardię (przyspieszenie akcji serca powyżej 120 uderzeń na minutę). Nie należy spożywać alkoholu w trakcie terapii lekiem Sulperazon.
Ciąża, karmienie piersią i wpływ na płodność Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza, że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza. Sulperazon można stosować w ciąży jedynie wówczas, gdy w opinii lekarza oczekiwana korzyść dla matki przewyższa ryzyko dla płodu. Leku Sulperazon nie należy stosować podczas karmienia piersią, chyba że lekarz zaleci inaczej. W badaniach przedklinicznych na szczurach nie stwierdzono żadnych zaburzeń płodności. Lek Sulperazon przenika przez barierę łożyskową. Wyniki badań klinicznych dotyczące płodności u mężczyzn i kobiet nie są dostępne.
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn Jest mało prawdopodobne, aby lek Sulperazon wpływał na zdolność prowadzenia pojazdów lub obsługiwania maszyn przez pacjenta.
Lek Sulperazon zawiera sód Lek Sulperazon 1g, 500 mg + 500 mg, proszek do sporządzania roztworu do wstrzykiwań i infuzji zawiera 67,1 mg sodu (głównego składnika soli kuchennej) w każdej fiolce. Odpowiada to 3,4% maksymalnej zalecanej dobowej dawki sodu w diecie u osób dorosłych. Maksymalna zalecana dobowa dawka tego leku zawiera 536,8 mg sodu (obecnego w soli kuchennej). Odpowiada to 26,8% maksymalnej zalecanej dobowej dawki sodu w diecie u osób dorosłych. W razie przyjmowania 6 lub więcej fiolek na dobę przez długi czas pacjenci, zwłaszcza kontrolujący zawartość sodu w diecie, powinni skontaktować się z lekarzem lub farmaceutą.
Lek Sulperazon 2 g, 1 000 mg + 1 000 mg, proszek do sporządzania roztworu do wstrzykiwań i infuzji zawiera 134,2 mg sodu (głównego składnika soli kuchennej) w każdej fiolce. Odpowiada to 6,7% maksymalnej zalecanej dobowej dawki sodu w diecie u osób dorosłych. Maksymalna zalecana dobowa dawka tego leku zawiera 536,8 mg sodu (obecnego w soli kuchennej). Odpowiada to 26,8% maksymalnej zalecanej dobowej dawki sodu w diecie u osób dorosłych. W razie przyjmowania 3 lub więcej fiolek na dobę przez długi czas pacjenci, zwłaszcza kontrolujący zawartość sodu w diecie, powinni skontaktować się z lekarzem lub farmaceutą.
Ten lek może być przygotowany do podawania przy użyciu roztworów zawierających sód (patrz punkt „Informacje przeznaczone wyłącznie dla fachowego personelu medycznego”). Należy to wziąć pod uwagę przy obliczaniu całkowitej zawartości sodu, szczególnie gdy jest on podawany pacjentom będącym na diecie niskosodowej.
3. Jak stosować Sulperazon
Lek jest podawany pod ścisłą kontrolą medyczną przez personel medyczny. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub pielęgniarki.
Sulperazon zawiera cefoperazon i sulbaktam w stosunku 1:1. Stosowanie u dorosłych Zalecana dawka leku Sulperazon dla dorosłych wynosi od 2 g do 4 g (od 1 do 2 g cefoperazonu na dobę) podawanych dożylnie lub domięśniowo w równo podzielonych dawkach, co 12 godzin. W ciężkich lub opornych na leczenie zakażeniach lekarz może zalecić zwiększenie dawki leku Sulperazon do 8 g na dobę, podawanych dożylnie w równo podzielonych dawkach, co 12 godzin. Zalecana maksymalna dawka dobowa sulbaktamu wynosi 4 g (8 g leku Sulperazon).
Stosowanie u dzieci Dzieciom należy podawać Sulperazon w dawkach od 40 do 80 mg/kg mc./dobę, czyli od 20 do W ciężkich lub opornych na leczenie zakażeniach lekarz może zalecić zwiększenie dawki do dawkach.
Stosowanie u noworodków U noworodków poniżej pierwszego tygodnia życia Sulperazon należy stosować co 12 godzin. Maksymalna dobowa dawka sulbaktamu, która może być zastosowana u noworodków nie powinna przekraczać Jeśli konieczne jest zastosowanie dawki cefoperazonu większej niż 80 mg/kg mc./dobę, należy podać dodatkowo sam cefoperazon.
Stosowanie u pacjentów z niewydolnością wątroby U pacjentów z ciężką niedrożnością dróg żółciowych, ciężką chorobą wątroby i innymi zaburzeniami czynności wątroby lub jeśli u pacjenta występują oprócz tego zaburzenia czynności nerek, lekarz może zdecydować o zmianie dawkowania leku. W takich przypadkach dawka leku nie będzie większa niż 2 g cefoperazonu na dobę.
Stosowanie u pacjentów z niewydolnością nerek U pacjentów ze znacznym zaburzeniem czynności nerek lekarz może zdecydować o zmianie dawkowania leku. W przypadkach ciężkich zakażeń może być konieczne dodatkowe podanie cefoperazonu.
Sposób podawania Podawanie dożylne i domięśniowe. Szczegółową instrukcję zamieszczono na końcu ulotki, w części przeznaczonej dla fachowego personelu medycznego.
Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Sulperazon Po przedawkowaniu mogą wystąpić objawy neurologiczne, w tym drgawki. W związku z tym, że lek będzie podawany pod ścisłą kontrolą medyczną, zastosowanie większej niż zalecana dawki leku wydaje się mało prawdopodobne. W razie przyjęcia większej niż zalecana dawki leku, należy zawsze poinformować o tym lekarza. Cefoperazon i sulbaktam są usuwane z organizmu podczas hemodializy, dlatego też procedura ta może przyspieszyć eliminację składników leku z organizmu w razie przedawkowania u pacjentów z niewydolnością nerek.
Pominięcie zastosowania leku Sulperazon W związku z tym, że lek będzie podawany pod ścisłą kontrolą medyczną, pominięcie dawki wydaje się mało prawdopodobne. Jednak w razie podejrzenia pominięcia dawki leku, należy zawsze poinformować o tym lekarza lub pielęgniarkę. Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki.
Przerwanie stosowania leku Sulperazon W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku należy zwrócić się do lekarza, farmaceuty lub pielęgniarki.
4. Możliwe działania niepożądane
Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Bardzo częste (mogą wystąpić częściej niż u 1 na 10 osób): neutropenia (zmniejszenie liczby granulocytów obojętnochłonnych), leukopenia (zmniejszenie liczby leukocytów), dodatni wynik bezpośredniego testu Coombsa, zmniejszenie stężenia hemoglobiny, zmniejszenie hematokrytu, małopłytkowość (zmniejszenie liczby płytek krwi) zwiększenie aktywności enzymów: aminotransferazy alaninowej, aminotransferazy asparaginianowej, fosfatazy alkalicznej
Częste (mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 10 osób): koagulopatia (zaburzenia krzepliwości krwi) eozynofilia (zwiększenie liczby eozynofilów) biegunka, nudności, wymioty zwiększenie stężenia bilirubiny we krwi
Niezbyt częste (mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 100 osób): ból głowy świąd, pokrzywka zapalenie żył w miejscu wstrzyknięcia, ból w miejscu wstrzyknięcia, gorączka, dreszcze
Częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych) hipoprotrombinemia (niedobór protrombiny - białka biorącego udział w procesie krzepnięcia krwi) wstrząs anafilaktyczny, reakcje anafilaktyczne, reakcje anafilaktoidalne, w tym wstrząs (ciężki stan objawiający się między innymi nagłym obniżeniem ciśnienia tętniczego, stanowiący zagrożenie dla życia), reakcje nadwrażliwości krwawienie, zapalenie naczyń, niedociśnienie rzekomobłoniaste zapalenie jelit (patrz punkt 2. Ostrzeżenia i środki ostrożności)
żółtaczka martwicze toksyczne oddzielanie się naskórka, zespół Stevensa-Johnsona (ciężka reakcja skórna, przebiegająca z powstawaniem pęcherzy, głównie w jamie ustnej i okolicach narządów płciowych, z możliwą gorączką oraz bólami stawów), złuszczające zapalenie skóry (choroba przejawiająca się zaczerwienieniem i złuszczaniem skóry), wysypka plamkowo-grudkowa krwiomocz
Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie możliwe objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181C 02-222 Warszawa Tel.: + 48 22 49 21 301 Faks: + 48 22 49 21 309 Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu lub przedstawicielowi podmiotu odpowiedzialnego.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.
5. Jak przechowywać Sulperazon
Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
Przechowywać w temperaturze poniżej 25C. Sporządzony roztwór można przechowywać przez 24 godziny po rekonstytucji.
Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na pudełku po „Termin ważności (EXP)”. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.
Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.
6. Zawartość opakowania i inne informacje
Co zawiera lek Sulperazon
Sulperazon 1 g - Substancjami czynnymi leku są cefoperazon i sulbaktam. Każda fiolka zawiera 500 mg cefoperazonu w postaci cefoperazonu sodowego (517 mg) oraz 500 mg sulbaktamu w postaci sulbaktamu sodowego (547 mg).
Sulperazon 2 g - Substancjami czynnymi leku są cefoperazon i sulbaktam. Każda fiolka zawiera 1000 mg cefoperazonu w postaci cefoperazonu sodowego (1034 mg) oraz
Lek nie zawiera innych składników.
Jak wygląda lek Sulperazon i co zawiera opakowanie Fiolka z bezbarwnego szkła, zabezpieczona silikonowym, szarym bromobutylowym, pokrytym teflonem lub EFTE korkiem, zamykanym kapslem aluminiowym z plastikowym wieczkiem typu flip-off. W tekturowym pudełku umieszczona jest 1 fiolka zawierająca 500 mg cefoperazonu i 500 mg sulbaktamu (Sulperazon 1 g) lub 1000 mg cefoperazonu i 1000 mg sulbaktamu (Sulperazon 2 g).
Podmiot odpowiedzialny: Pfizer Europe MA EEIG, Boulevard de la Plaine 17, 1050 Bruxelles, Belgia
Wytwórca: Haupt Pharma Latina S.r.l., Latina (LT), Strada Statale 156 Km 47,600, 04100 Borgo San Michele, Włochy
W celu uzyskania bardziej szczegółowych informacji dotyczących tego leku należy zwrócić się do podmiotu odpowiedzialnego: Pfizer Polska Sp. z o.o. tel. 22 335 61 00
Data ostatniej aktualizacji ulotki:
Informacje przeznaczone wyłącznie dla fachowego personelu medycznego
Niezgodności farmaceutyczne Aminoglikozydy Z powodu niezgodności fizycznej nie należy mieszać roztworu leku Sulperazon z aminoglikozydami. Jeśli bierze się pod uwagę leczenie skojarzone, można je prowadzić w kolejnych, krótkotrwałych infuzjach dożylnych używając dwóch cewników dożylnych, które między podaniem leków (produktu Sulperazon i aminoglikozydów) należy przepłukiwać odpowiednim płynem do rozcieńczania. Zaleca się również, aby dawki podawanego leku Sulperazon były tak rozłożone w ciągu doby, aby odstęp czasu między podaniem tego leku a podaniem aminoglikozydu był jak najdłuższy.
Roztwór mleczanowy Ringera Ze względu na możliwość wystąpienia niezgodności nie należy stosować roztworu mleczanowego Ringera do początkowego rozpuszczenia leku. Niemniej jednak, podczas dwustopniowego procesu rozpuszczania, jeśli do początkowego rozpuszczenia użyje się wody do wstrzykiwań, a do dalszego rozcieńczenia − roztworu mleczanowego Ringera, niezgodność nie występuje.
Lidokaina Ze względu na możliwość wystąpienia niezgodności nie należy stosować 2% roztworu chlorowodorku lidokainy do początkowego rozpuszczenia leku. Niemniej jednak, jeśli do początkowego rozpuszczenia użyje się wody do wstrzykiwań, a do dalszego rozcieńczenia 2% roztworu chlorowodorku lidokainy, niezgodność taka nie występuje.
Przygotowania leku do stosowania Lek zawierający cefoperazon i sulbaktam jest dostępny w fiolkach zawierających 1,0 g lub 2,0 g leku.
Dawka całkowita [g] Dawka cefoperazonu i sulbaktamu [g] Objętość rozpuszczalnika [ml] Maksymalne stężenie końcowe [mg/ml] 1,0 0,5 + 0,5 3,4 125 +125 2,0 1,0 +1,0 6,7 125 + 125
Wykazano, że lek Sulperazon, który zawiera cefoperazon i sulbaktam jest zgodny z następującymi rozpuszczalnikami: woda do wstrzykiwań, 5% roztwór dekstrozy, 0,9% roztwór chlorku sodu, 5% roztwór dekstrozy w 0,225% roztworze chlorku sodu oraz 5% roztwór dekstrozy w 0,9% roztworze chlorku sodu. Cefoperazon jest zgodny w stężeniach w zakresie 10-250 mg/ml rozpuszczalnika. Sulbaktam jest zgodny w stężeniach w zakresie 5-125 mg/ml rozpuszczalnika.
Roztwór mleczanowy Ringera Do początkowego rozpuszczenia leku należy użyć wody do wstrzykiwań. W dwuetapowym procesie rozpuszczenia, po rozpuszczeniu leku w wodzie do wstrzykiwań (jak przedstawiono w tabeli powyżej), płyn rozcieńcza się roztworem mleczanowym Ringera do uzyskania stężenia sulbaktamu 5 mg/ml (2 ml roztworu po początkowym rozpuszczeniu w wodzie do wstrzykiwań w 50 ml lub 4 ml roztworu po początkowym rozpuszczeniu w wodzie do wstrzykiwań w 100 ml roztworu mleczanowego Ringera).
Lidokaina Do początkowego rozpuszczenia leku należy użyć wody do wstrzykiwań. Aby w dwuetapowym procesie rozpuszczania uzyskać stężenie cefoperazonu wynoszące 250 mg/ml lub większe, po rozpuszczeniu leku w wodzie do wstrzykiwań (jak przedstawiono w tabeli powyżej), płyn rozcieńcza się 2% roztworem lidokainy do uzyskania roztworów zawierających do 250 mg cefoperazonu i 125 mg sulbaktamu na 1 ml w roztworze chlorowodorku lidokainy o stężeniu około 0,5%.
Sposób podawania Podanie dożylne Do krótkotrwałych infuzji dożylnych zawartość każdej fiolki z lekiem Sulperazon należy rozpuścić w odpowiedniej objętości 5% roztworu glukozy, 0,9% roztworu chlorku sodu lub jałowej wody do wstrzykiwań, a następnie rozcieńczyć tym samym roztworem do objętości 20 ml. Infuzja powinna trwać od
Roztwór mleczanowy Ringera można stosować do podawania dożylnego, jednak nie należy go jednak używać do początkowego rozpuszczenia leku. Można go natomiast zastosować do infuzji dożylnej, jako rozcieńczalnik rozpuszczonego wstępnie proszku Sulperazon.
Do wstrzykiwań dożylnych zawartość każdej fiolki należy rozpuścić w sposób opisany powyżej. Lek należy podawać przez co najmniej 3 minuty.
Podanie domięśniowe Do rozcieńczenia roztworu do podawania domięśniowego można zastosować 2% roztwór chlorowodorku lidokainy, nie należy go jednak stosować do początkowego rozpuszczenia leku.
Charakterystyka
CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO
Sulperazon 1 g, 500 mg + 500 mg, proszek do sporządzania roztworu do wstrzykiwań i infuzji Sulperazon 2 g, 1000 mg + 1000 mg, proszek do sporządzania roztworu do wstrzykiwań i infuzji
Cefoperazonum + Sulbactamum
Sulperazon 1 g: Każda fiolka zawiera 500 mg cefoperazonu w postaci cefoperazonu sodowego (517 mg) oraz 500 mg sulbaktamu w postaci sulbaktamu sodowego (547 mg).
Sulperazon 1 g, 500 mg + 500 mg, proszek do sporządzania roztworu do wstrzykiwań i infuzji zawiera 67,1 mg sodu w każdej fiolce.
Sulperazon 2 g: Każda fiolka zawiera 1000 mg cefoperazonu w postaci cefoperazonu sodowego (1034 mg) oraz 1000 mg sulbaktamu w postaci sulbaktamu sodowego (1094 mg).
Sulperazon 2 g, 1 000 mg + 1 000 mg, proszek do sporządzania roztworu do wstrzykiwań i infuzji zawiera 134,2 mg sodu w każdej fiolce.
Proszek do sporządzania roztworu do wstrzykiwań i infuzji.
Monoterapia
Sulperazon (cefoperazon z sulbaktamem) wskazany jest w leczeniu następujących zakażeń wywołanych przez wrażliwe drobnoustroje: zakażenia dróg oddechowych (górnych i dolnych); zakażenia dróg moczowych (górnych i dolnych); zapalenie otrzewnej, zapalenie pęcherzyka żółciowego, zapalenie dróg żółciowych i inne zakażenia wewnątrz jamy brzusznej; posocznica; zakażenia skóry i tkanek miękkich; zakażenia kości i stawów; stany zapalne w obrębie miednicy, zapalenie błony śluzowej macicy, rzeżączka i inne zakażenia dróg rodnych.
Leczenie skojarzone
Ze względu na szeroki zakres działania przeciwbakteryjnego cefoperazonu z sulbaktamem, wiele zakażeń może być leczonych wyłącznie tym produktem. Cefoperazon z sulbaktamem można także stosować równocześnie z innymi antybiotykami, jeżeli takie leczenie skojarzone jest wskazane. Jeśli równocześnie stosuje się aminoglikozydy, należy w czasie trwania terapii kontrolować czynność nerek (patrz punkt 6.2).
Sulperazon zawiera cefoperazon i sulbaktam w stosunku 1:1.
Dawkowanie
Dorośli Zwykle dobowa dawka produktu Sulperazon dla dorosłych wynosi od 2 g do 4 g (czyli od 1 do 2 g cefoperazonu na dobę), podawanych dożylnie lub domięśniowo w równo podzielonych dawkach, co 12 godzin.
W ciężkich lub opornych na leczenie zakażeniach dawkę dobową produktu Sulperazon można zwiększyć do Zalecana maksymalna dawka dobowa sulbaktamu wynosi 4 g (8 g produktu Sulperazon).
Pacjenci z niewydolnością wątroby Patrz punkt 4.4.
Pacjenci z niewydolnością nerek U pacjentów ze znacznym zaburzeniem czynności nerek (klirens kreatyniny poniżej 30 ml/min) należy dostosować dawkę produktu Sulperazon, aby wyrównać zmniejszony klirens sulbaktamu. Pacjentom z klirensem kreatyniny od 15 do 30 ml/min należy podawać maksymalnie 1 g sulbaktamu, co 12 godzin (maksymalna dobowa dawka sulbaktamu wynosi 2 g), natomiast pacjentom z klirensem kreatyniny poniżej sulbaktamu wynosi 1 g). W leczeniu ciężkich zakażeń może być konieczne dodatkowe podanie cefoperazonu. Hemodializa zmienia znacząco parametry farmakokinetyczne sulbaktamu. Skraca ona nieco okres półtrwania cefoperazonu w surowicy. Dlatego produkt Sulperazon należy podawać po dializie.
Pacjenci w podeszłym wieku Patrz punkt 5.2.
Dzieci Dzieciom należy podawać Sulperazon w dawkach od 40 do 80 mg/kg mc./dobę, czyli od 20 do do 12 godzin, w 2 lub 4 równo podzielonych dawkach.
W ciężkich lub opornych na leczenie zakażeniach dawkę można zwiększyć do160 mg/kg mc./dobę (czyli punkty 4.4 oraz 5.3).
Noworodki U noworodków w pierwszym tygodniu życia produkt Sulperazon należy stosować co 12 godzin. Maksymalna dobowa dawka sulbaktamu, która może być zastosowana u noworodków, wynosi cefoperazonu większej niż 80 mg/kg mc./dobę, należy podać dodatkowo sam cefoperazon (patrz punkt 4.4).
Sposób podawania
Podanie dożylne Do krótkotrwałych infuzji dożylnych zawartość każdej fiolki z produktem Sulperazon należy rozpuścić w odpowiedniej objętości 5% roztworu glukozy, 0,9% roztworu chlorku sodu lub jałowej wody do wstrzykiwań, a następnie rozcieńczyć tym samym roztworem do objętości 20 ml. Infuzja powinna trwać od
Roztwór mleczanowy Ringera można stosować do podawania dożylnego, jednak nie należy go używać do początkowego rozpuszczenia produktu (patrz punkty 6.2 i 6.6). Można go natomiast zastosować do infuzji dożylnej, jako rozcieńczalnik rozpuszczonego wstępnie proszku Sulperazon.
Do wstrzykiwań dożylnych zawartość każdej fiolki należy rozpuścić w sposób opisany powyżej. Produkt należy podawać przez co najmniej 3 minuty.
Podanie domięśniowe Do rozcieńczenia roztworu do podawania domięśniowego można zastosować 2% roztwór chlorowodorku lidokainy, nie należy go jednak stosować do początkowego rozpuszczenia produktu (patrz punkty 6.2 i 6.6).
Nadwrażliwość na substancje czynne: cefoperazon, sulbaktam lub na inne produky z tej samej grupy, lub ciężka nadwrażliwość na antybiotyki beta-laktamowe (patrz punkt 4.4).
Nadwrażliwość U pacjentów przyjmujących antybiotyki beta-laktamowe lub cefalosporyny, w tym cefoperazon lub sulbaktam, występowały ciężkie reakcje nadwrażliwości (anafilaktyczne), niekiedy zakończone zgonem. Ryzyko wystąpienia takich reakcji jest większe u osób ze stwierdzoną w wywiadzie nadwrażliwością na różne alergeny. W razie wystąpienia reakcji alergicznej należy przerwać podawanie produktu i zastosować odpowiednie leczenie.
Przed wdrożeniem leczenia cefoperazonem z sulbaktamem należy przeprowadzić dokładny wywiad w celu określenia, czy u pacjenta występowały wcześniej reakcje nadwrażliwości na cefalosporyny, penicyliny lub inne produkty lecznicze (patrz punkt 4.3). Antybiotyki należy podawać z zachowaniem ostrożności u każdego pacjenta, u którego wystąpiły jakiekolwiek formy alergii, szczególnie na leki.
Ciężkie reakcje anafilaktyczne należy natychmiast leczyć adrenaliną. Jeżeli to wskazane, należy podać tlen, steroidy dożylnie, przeprowadzić zabiegi na drogach oddechowych z intubacją włącznie (patrz punkt 4.8).
U pacjentów stosujących cefoperazon z sulbaktamem obserwowano ciężkie, niekiedy zakończone zgonem, reakcje skórne, w tym toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka (TEN, ang. toxic epidermal necrolysis), zespół Stevensa–Johnsona (SJS, ang. Stevens-Johnson syndrome) oraz złuszczające zapalenie skóry (erytrodermia). Jeśli u pacjenta wystąpią ciężkie reakcje skórne, należy zaprzestać stosowania cefoperazonu z sulbaktamem i wdrożyć odpowiednie leczenie (patrz punkt 4.8).
Pacjenci uczuleni na penicyliny mogą również wykazywać nadwrażliwość na cefalosporyny, dlatego przed rozpoczęciem terapii produktem Sulperazon, należy zebrać wywiad, czy u pacjenta nie występowały wcześniej reakcje nadwrażliwości na cefalosporyny, penicyliny lub inne produkty. Cefoperazon należy stosować ze szczególną ostrożnością u pacjentów z nadwrażliwością na penicyliny. Ostrzeżenia dotyczące cefoperazonu i sulbaktamu odnoszą się również do terapii skojarzonej.
Niewydolność wątroby Cefoperazon jest w znacznym stopniu wydzielany z żółcią. U pacjentów ze schorzeniami wątroby i (lub) niedrożnością dróg żółciowych okres półtrwania cefoperazonu w surowicy jest na ogół wydłużony, a wydalanie z moczem zwiększone. Nawet u osób z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby występują terapeutyczne stężenia cefoperazonu w żółci, a okres półtrwania wydłuża się tylko od 2 do 4-krotnie. U pacjentów z ciężką niedrożnością dróg żółciowych, ciężką chorobą wątroby lub jeśli ze wspomnianymi wyżej schorzeniami występują jednocześnie zaburzenia czynności nerek, może być konieczna zmiana dawkowania produktu. U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby występującymi razem z zaburzeniami czynności nerek, należy kontrolować stężenia cefoperazonu w surowicy i w razie konieczności dostosować dawkę produktu. W takich przypadkach, jeśli stężenie cefoperazonu nie jest monitorowane, nie należy podawać więcej niż
Inne ostrzeżenia W związku ze stosowaniem cefoperazonu/sulbaktamu zgłaszano przypadki poważnych krwotoków, w tym prowadzących do zgonu. Ryzyko takie występuje u pacjentów będących na ubogiej diecie lub u pacjentów w stanach złego wchłaniania pokarmu, u pacjentów długotrwale odżywianych dożylnie oraz u pacjentów otrzymujących terapię przeciwzakrzepową. Należy obserwować, czy u tych pacjentów nie występują objawy krwawienia, małopłytkowości lub hipoprotrombinemii. Jeśli u pacjenta występuje długotrwałe krwawienie o niewyjaśnionej przyczynie, należy przerwać stosowanie cefoperazonu/sulbaktamu.
Tak jak w przypadku innych antybiotyków, podczas długotrwałego stosowania produktu Sulperazon może wystąpić nadmierny wzrost niewrażliwych drobnoustrojów. Dlatego też w trakcie leczenia produktem Sulperazon pacjenta należy uważnie obserwować. Podobnie, jak podczas stosowania innych produktów o silnym działaniu układowym, zaleca się przeprowadzać okresowo badania kontrolne czynności poszczególnych układów i narządów. Dotyczy to zwłaszcza nerek, wątroby i układu krwiotwórczego. Należy szczególnie obserwować działanie produktu u noworodków, zwłaszcza wcześniaków oraz u niemowląt i małych dzieci.
Podczas stosowania prawie każdego z leków przeciwbakteryjnych, w tym cefoperazonu z sulbaktamem, notowano występowanie biegunki związanej z zakażeniem Clostridium difficile (ang. Clostridium difficile associated diarrhea, CDAD), o różnej ciężkości przebiegu: od lekkiej biegunki do zapalenia okrężnicy i zgonu. Stosowanie leków przeciwbakteryjnych powoduje zmiany prawidłowej flory okrężnicy, co prowadzi do nadmiernego wzrostu C. difficile. Bakterie C. difficile wytwarzają toksyny A i B, które przyczyniają się do rozwoju CDAD. Szczepy C. difficile wytwarzające hipertoksynę powodują zwiększenie chorobowości i umieralności, ponieważ te zakażenia mogą być oporne na leki przeciwdrobnoustrojowe i może być konieczne wykonanie kolektomii. Możliwość wystąpienia CDAD należy rozważyć u każdego pacjenta z biegunką związaną ze stosowaniem antybiotyku. Konieczne jest dokładne zebranie wywiadu chorobowego, ponieważ donoszono o występowaniu CDAD nawet po upływie ponad dwóch miesięcy od podania produktów przeciwbakteryjnych. W cięższych przypadkach konieczne może być doustne podawanie metronidazolu lub wankomycyny. Przeciwwskazane jest podawanie leków hamujących perystaltykę.
Niemowlęta Stosowanie produktu Sulperazon u niemowląt było skuteczne. Nie prowadzono szerszych badań nad podawaniem produktu u wcześniaków i noworodków. Dlatego przed rozpoczęciem leczenia wcześniaków i noworodków produktem Sulperazon należy rozważyć potencjalne korzyści płynące z podania produktu w stosunku do ryzyka, jakie wiąże się z jego zastosowaniem (patrz punkt 5.3).
Cefoperazon nie zmienia zdolności wiązania bilirubiny z białkami osocza.
Zawartość sodu Produkt leczniczy Sulperazon 1g, 500 mg + 500 mg, proszek do sporządzania roztworu do wstrzykiwań i infuzji zawiera 67,1 mg sodu w każdej fiolce, co odpowiada 3,4% maksymalnej zalecanej przez WHO 2 g dobowej dawki (RDI, ang. recommended daily intake) sodu u osób dorosłych.
Produkt leczniczy Sulperazon 2 g, 1 000 mg + 1 000 mg, proszek do sporządzania roztworu do wstrzykiwań i infuzji zawiera 134,2 mg sodu w każdej fiolce, co odpowiada 6,7% maksymalnej zalecanej przez WHO 2 g dobowej dawki (RDI, ang. recommended daily intake) sodu u osób dorosłych.
Maksymalna dobowa dawka 8 g (tj. 4 g cefoperazonu oraz 4 g sulbaktamu) (patrz punkt 4.2) może prowadzić do dobowego spożycia 536,8 mg sodu, co jest równoważne 26,8 % zalecanego przez WHO maksymalnego dziennego spożycia sodu. Ten produkt leczniczy jest uważany za bogaty w sód. Zawartość sodu w tym produkcie leczniczym należy szczególnie wziąć pod uwagę, gdy jest on podawany pacjentom będącym na diecie niskosodowej.
Sulperazon może być przygotowany do podawania przy użyciu roztworów zawierających sód (patrz punkt 6.6) i należy to wziąć pod uwagę w obliczaniu całkowitej zawartości sodu (pochodzącego ze wszystkich źródeł, które będą podawane pacjentowi) szczególnie gdy jest on podawany pacjentom będącym na diecie niskosodowej.
Sulperazon można stosować równocześnie z innymi antybiotykami, jeżeli takie leczenie skojarzone jest wskazane. Jeśli jednocześnie pacjent otrzymuje aminoglikozydy, należy w czasie trwania terapii kontrolować czynność nerek w (patrz punkty 4.2 i 6.2).
Alkohol U pacjentów, którzy spożywali alkohol podczas leczenia cefoperazonem lub w ciągu 5 dni od ostatniego podania produktu, obserwowano reakcję disulfiramową: zaczerwienienie twarzy, pocenie się oraz bóle głowy i tachykardię. Podobną reakcję obserwowano w przypadku niektórych innych cefalosporyn, dlatego pacjentów należy przestrzegać przed spożywaniem napojów alkoholowych w okresie leczenia cefoperazonem z sulbaktamem. U chorych żywionych przez zgłębnik lub pozajelitowo, należy unikać podawania roztworów zawierających etanol.
Badania laboratoryjne Mogą wystąpić fałszywie dodatnie wyniki prób wykrywających glukozę w moczu metodą Benedicta lub Fehlinga.
Ciąża Przeprowadzono badania nad rozrodczością na szczurach, stosując dawki 10-krotnie większe od dawek stosowanych u ludzi i nie stwierdzono uszkodzeń płodów. Cefoperazon i sulbaktam przenikają przez barierę łożyskową. Brak dobrze udokumentowanych i dobrze kontrolowanych badań dotyczących stosowania produktu Sulperazon u kobiet w ciąży. Ponieważ wyniki badań rozrodczości u zwierząt nie zawsze można odnieść do ludzi, produktu Sulperazon nie należy stosować w okresie ciąży, jeśli nie jest to bezwzględnie konieczne.
Karmienie piersią Do mleka ludzkiego wydzielane są tylko nieznaczne ilości cefoperazonu i sulbaktamu. Chociaż obie substancje przenikają do mleka ludzkiego tylko w nieznacznym stopniu, należy zachować ostrożność w czasie podawania produktu kobietom karmiącym.
Płodność W badaniach przedklinicznych na szczurach nie stwierdzono żadnych zaburzeń płodności. Wyniki badań klinicznych, dotyczące płodności u mężczyzn i kobiet nie są dostępne.
Doświadczenia kliniczne wskazują na małe prawdopodobieństwo wpływu cefoperazonu i sulbaktamu na zdolność prowadzenia pojazdów czy obsługiwania maszyn.
Większość działań niepożądanych ma lekkie lub umiarkowane nasilenie i są one podczas leczenia zwykle tolerowane przez pacjentów. Poniższe działania niepożądane obserwowano w badaniach klinicznych (porównawczych i nieporównawczych) oraz po wprowadzeniu produktu do obrotu.
Wszystkie działania niepożądane wymienione poniżej zostały przedstawione zgodnie z konwencją MedDRA SOC oraz zostały uporządkowane zgodnie ze znaczeniem klinicznym.
Klasyfikacja układów i narządów Bardzo często ≥1/10 Często ≥1/100 do <1/10 Niezbyt często ≥1/1000 do <1/100 Częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych) Zaburzenia krwi i układu chłonnego neutropenia † , leukopenia † , dodatni wynik bezpośredniego testu Coombsa † , zmniejszenie stężenia hemoglobiny † , zmniejszenie hematokrytu † , trombocytopenia †
koagulopatia*, eozynofilia †
Zaburzenia układu immunologicznego
§ , reakcja anafilaktyczna* § , reakcja anafilaktoidalna §
(w tym wstrząs*), reakcje nadwrażliwości* §
Zaburzenia układu nerwowego
Zaburzenia naczyniowe
prowadzący do zgonu)* § , zapalenie naczyń*, niedociśnienie* Zaburzenia żołądka i jelit
nudności, wymioty
jelit* Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych zwiększenie we krwi aktywności AlAT † , AspAT † , zwiększenie aktywności fosfatazy alkalicznej we krwi †
zwiększenie stężenia bilirubiny we krwi †
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej
pokrzywka martwicze toksyczne oddzielanie się naskórka* § , zespół Stevensa- Johnsona* § , złuszczające zapalenie skóry* § , wysypka plamkowo- grudkowa* Zaburzenia nerek i dróg moczowych
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania
w miejscu wstrzyknięcia, ból w miejscu wstrzyknięcia, gorączka, dreszcze
Kategorie wg Grupy Roboczej III Rady Międzynarodowych Organizacji Nauk Medycznych (CIOMS): bardzo często: ≥1/10 (≥10%); często: ≥1/100 do <1/10 (≥1% i <10%); niezbyt często: ≥1/1000 do <1/100 (≥0,1% i < 1%); częstość nieznana: nie może być określona na podstawie dostępnych danych. * Działania niepożądane zaobserwowane po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu. †
parametrów laboratoryjnych, w tym dotyczące pacjentów z nieprawidłowościami w momencie rozpoczęcia badania. Zastosowano to konserwatywne podejście, ponieważ na podstawie surowych danych nie można było odróżnić podzbioru pacjentów z nieprawidłowościami w momencie rozpoczęcia badania i z istotnymi zmianami wyników laboratoryjnych w czasie leczenia, od tych pacjentów z nieprawidłowościami w momencie rozpoczęcia badania, u których nie było istotnych zmian wyników laboratoryjnych w czasie leczenia. W odniesieniu do liczby leukocytów, neutrofili, płytek krwi, stężenia hemoglobiny i hematokrytu, w badaniach zgłaszano wyłącznie fakt nieprawidłowości, bez określania czy jest to zwiększenie, czy zmniejszenie wartości danego parametru. §
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181C 02-222 Warszawa Tel.: + 48 22 49 21 301 Faks: + 48 22 49 21 309 Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu lub przedstawicielowi podmiotu odpowiedzialnego.
Dane dotyczące ostrej toksyczności soli sodowej cefoperazonu i sulbaktamu u ludzi są ograniczone. Można oczekiwać, że przedawkowanie produktu wiązać się będzie głównie z nasileniem działań niepożądanych wymienionych powyżej. Należy wziąć pod uwagę, że duże stężenia antybiotyków beta-laktamowych w płynie mózgowo-rdzeniowym mogą wywoływać objawy neurologiczne, w tym drgawki. Ponieważ cefoperazon i sulbaktam są usuwane z krążenia podczas hemodializy, procedura ta może przyspieszyć eliminację ww. substancji z organizmu w razie przedawkowania u pacjentów z niewydolnością nerek.
Grupa farmakoterapeutyczna: cefalosporyny trzeciej generacji, produkty złożone, kod ATC: J01DD62
Sulperazon zawiera cefoperazon sodowy i sulbaktam sodowy w stosunku 1:1.
Sól sodowa cefoperazonu jest półsyntetyczną cefalosporyną III generacji o szerokim spektrum działania, wyłącznie do podawania pozajelitowego. 1 gram zawiera 34 mg (1,5 mEq) sodu. Cefoperazon jest białym, krystalicznym proszkiem, dobrze rozpuszczalnym w wodzie. Masa cząsteczkowa wynosi 667,65. Sól sodowa sulbaktamu jest pochodną penicyliny – solą sodową kwasu penicylinowego. Jest nieodwracalnym inhibitorem beta-laktamazy, wyłącznie do podawania pozajelitowego. 1 gram zawiera w wodzie. Masa cząsteczkowa wynosi 255,22.
Składnikiem przeciwbakteryjnym produktu Sulperazon jest cefoperazon, cefalosporyna III generacji, działająca przeciwko wrażliwym drobnoustrojom w fazie aktywnych podziałów poprzez hamowanie biosyntezy mukopeptydu – składnika ściany komórkowej. Sulbaktam nie wykazuje istotnego działania przeciwbakteryjnego, z wyjątkiem działania na Neisseriaceae oraz Acinetobacter. Badania biochemiczne z bakteryjnymi układami bezkomórkowymi wykazały jednak, że jest on nieodwracalnym inhibitorem większości ważnych beta-laktamaz wytwarzanych przez drobnoustroje oporne na antybiotyki beta-laktamowe.
Możliwość ochronnego działania sulbaktamu poprzez hamowanie rozkładu penicylin i cefalosporyn przez oporne drobnoustroje potwierdzono w badaniach na komórkach opornych szczepów drobnoustrojów. W tych badaniach sulbaktam wykazywał działanie synergiczne z penicylinami i cefalosporynami. Ponieważ sulbaktam wiąże się z niektórymi białkami wiążącymi penicyliny, dlatego także szczepy wrażliwe stają się jeszcze bardziej wrażliwe na działanie skojarzone sulbaktamu z cefoperazonem w porównaniu do samego cefoperazonu.
Cefoperazon w skojarzeniu z sulbaktamem działa na wszystkie drobnoustroje wrażliwe na cefoperazon. Ponadto skojarzenie to wykazuje działanie synergiczne [wyrażone poprzez 4-krotne zmniejszenie minimalnego stężenia hamującego (MIC) dla tego skojarzenia, w porównaniu do MIC poszczególnych składników stosowanych osobno], przede wszystkim na następujące gatunki: Haemophilus influenzae Bacteroides species Staphylococcus species Acinetobacter calcoaceticus Enterobacter aerogenes Escherichia coli Proteus mirabilis Klebsiella pneumoniae Morganella morganii Citrobacter freundii Enterobacter cloacae Citrobacter diversus
Sulperazon działa in vitro na wiele drobnoustrojów mających znaczenie kliniczne.
Bakterie Gram-dodatnie: Staphylococcus aureus, szczepy wytwarzające i niewytwarzające penicylinazy Staphylococcus epidermidis Streptococcus pneumoniae Streptococcus pyogenes (paciorkowce beta-hemolizujące z grupy A) Streptococcus agalactiae (paciorkowce beta-hemolizujące z grupy B) większość innych szczepów paciorkowców beta-hemolizujących wiele szczepów Enterococcus faecalis (enterokoki)
Bakterie Gram-ujemne: Escherichia coli Klebsiella species Enterobacter species Citrobacter species Haemophilus influenzae Proteus mirabilis Proteus vulgaris Morganella morganii Providencia rettgeri Providencia species Serratia species (w tym S. marcescens) Salmonella i Shigella species Pseudomonas aeruginosa i kilka innych gatunków Pseudomonas species Acinetobacter baumannii Neisseria gonorrhoeae Neisseria meningitidis Bordetella pertussis Yersinia enterocolitica
Bakterie beztlenowe: Pałeczki Gram-ujemne (w tym z Bacteroides fragilis, inne gatunki Bacteroides species i Fusobacterium species) Ziarenkowce Gram-dodatnie i Gram-ujemne (w tym Peptococcus, Peptostreptococcus i Veillonella species) Pałeczki Gram-dodatnie (w tym Clostridium, Eubacterium i Lactobacillus species)
Ustalono następujące zakresy wrażliwości drobnoustrojów na cefoperazon z sulbaktamem:
Wrażliwe ≤16 Średnio wrażliwe 17-63 Oporne ≥64
Wielkość strefy (średnica) na krążku do badania wrażliwości [mm] (met. Kirby-Bauer)
Wrażliwe ≥21 Średnio wrażliwe 16-20 Oporne ≤15
Do określenia MIC można użyć seryjnych rozcieńczeń cefoperazonu z sulbaktamem w stosunku 1:1 z zastosowaniem metody rozcieńczenia bulionu lub agaru. Zaleca się zastosowanie krążków do badania wrażliwości zawierających 75 μg cefoperazonu oraz 30 μg sulbaktamu. Wynik badania: „wrażliwy” oznacza, że prawdopodobnie drobnoustrój wywołujący zakażenie będzie reagował na leczenie cefoperazonem z sulbaktamem, natomiast wynik badania „oporny” oznacza, że drobnoustrój prawdopodobnie nie będzie reagował na produkt. Wynik „średnio wrażliwy” wskazuje, że drobnoustrój może być wrażliwy na cefoperazon z sulbaktamem po zastosowaniu w większych dawkach lub gdy zakażenie jest ograniczone do tkanek lub płynów ustrojowych, w których występuje duże stężenie antybiotyku.
Zaleca się stosowanie opisanych poniżej limitów kontroli jakości dla krążków do badania wrażliwości zawierających 75 μg cefoperazonu i 30 μg sulbaktamu:
SZCZEP KONTROLNY ŚREDNICA STREFY [mm]
Acinetobacter spp. ATCC 43498 26-32 Pseudomonas aeruginosa ATCC 27853 22-28 Escherichia coli ATCC 25922 27-33 Staphylococcus aureus ATCC 25923 23-30
Średnie maksymalne stężenia cefoperazonu i sulbaktamu po podawaniu 2 g produktu (1 g cefoperazonu i 1 g sulbaktamu) dożylnie zdrowym ochotnikom przez 5 minut wynosiły odpowiednio 236,8 oraz 130,2 μg/ml. Świadczy to o większej objętości dystrybucji sulbaktamu (Vd = 18,0-27,6 l) niż cefoperazonu (Vd = 10,2-11,3 l). Około 25% dawki cefoperazonu oraz 84% dawki sulbaktamu po jednoczesnym podaniu tych leków jest wydalane przez nerki. Większość pozostałej dawki cefoperazonu jest wydalana z żółcią. Po podaniu cefoperazonu z sulbaktamem średni okres półtrwania cefoperazonu wynosi 1,7 godziny, natomiast sulbaktamu – około 1 godziny. Wykazano, że stężenia występujące w surowicy są proporcjonalne do podanej dawki. Wyniki badań są zgodne z opisywanymi poprzednio wynikami w odniesieniu do obu substancji podawanych osobno.
Po podaniu wielu dawek nie stwierdzono istotnych zmian parametrów farmakokinetycznych obu substancji czynnych ani nie zaobserwowano ich kumulacji podczas podawania co 8 do 12 godzin.
Stosowanie u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby Patrz punkt 4.4.
Stosowanie u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek różnego stopnia, podczas podania produktu Sulperazon całkowity klirens sulbaktamu był ściśle skorelowany z oszacowanym klirensem kreatyniny. U pacjentów ze schyłkową niewydolnością nerek wykazano znacznie dłuższy okres półtrwania sulbaktamu (w dwóch osobnych badaniach średnio 6,9 oraz 9,7 godzin). Hemodializa powodowała istotne zmiany okresu półtrwania, całkowitego klirensu kreatyniny oraz objętości dystrybucji sulbaktamu. Nie stwierdzono istotnych różnic parametrów farmakokinetycznych cefoperazonu u pacjentów z niewydolnością nerek.
Stosowanie u pacjentów w podeszłym wieku Przeprowadzono badania parametrów farmakokinetycznych produktu Sulperazon u osób w podeszłym wieku z niewydolnością nerek i zaburzeniami czynności wątroby. Zarówno sulbaktam, jak i cefoperazon wykazywały dłuższy okres półtrwania, mniejszy klirens i większe objętości dystrybucji w porównaniu do parametrów uzyskanych u zdrowych ochotników. Stwierdzono korelację parametrów farmakokinetycznych sulbaktamu ze stopniem zaburzenia czynności nerek. Natomiast w przypadku cefoperazonu parametry farmakokinetyczne wykazywały dobrą korelację ze stopniem nasilenia zaburzeń czynności wątroby.
Stosowanie u dzieci Badania przeprowadzone u dzieci nie wykazały istotnych zmian parametrów farmakokinetycznych poszczególnych składników produktu Sulperazon (cefoperazonu i sulbaktamu) w porównaniu do odpowiednich parametrów u dorosłych. U dzieci średni okres półtrwania cefoperazonu wynosi od 1,44 do 1,88 godziny, a sulbaktamu od 0,91 do 1,42 godziny.
Zarówno cefoperazon, jak sulbaktam łatwo przenikają do różnych tkanek i płynów ustrojowych, w tym do żółci, pęcherzyka żółciowego, skóry i jej przydatków, jajowodów, jajników, macicy i innych. Nie ma dowodów na występowanie farmakokinetycznych interakcji pomiędzy cefoperazonem a sulbaktamem podczas ich podawania w postaci produktu złożonego. Cefoperazon nie wypiera bilirubiny z wiązań z białkami osocza.
Badania toksyczności farmakologicznej wykazały, że połączenie dwóch składników cefoperazonu i sulbaktamu nie powoduje nasilenia ich działania toksycznego. Oba składniki były stosowane przez długi czas w praktyce klinicznej, zaś w przeszłości przeprowadzono rozległe badania mające na celu ocenę ich toksyczności farmakologicznej. Badania toksyczności farmakologicznej, zarówno po podaniu jednokrotnym, jak i wielokrotnym, na różnych gatunkach zwierząt wykazały, że produkt Sulperazon jest dobrze tolerowany.
U samców i samic szczura, LD 50
i 8200 mg/kg mc., a po podaniu dootrzewnowym >6000 mg/kg mc. U samców i samic myszy, LD 50
i 7400 mg/kg mc., a po podaniu dootrzewnowym wynosi >6000 mg/kg mc. U suk rasy beagle, LD 50
U młodych szczurów stosowanie cefoperazonu we wszystkich badanych dawkach powodowało występowanie objawów niepożądanych dotyczących jąder. Podawanie podskórne 1000 mg/kg mc./dobę (około 16-krotnie więcej niż średnia dawka dla dorosłego człowieka) powodowało zmniejszenie masy jąder, zahamowanie spermatogenezy, zmniejszenie populacji komórek zarodkowych, wakuolizację cytoplazmy komórek Sertoliego. Stopień uszkodzenia zależał od stosowanej dawki (w zakresie od 100 do obserwowano u dorosłych szczurów. Zmiany histologiczne były przemijające przy wszystkich poziomach dawek z wyjątkiem największych. Badania te jednak nie oceniały późniejszego rozwoju czynności rozrodczych u szczurów. Znaczenie wyników tych badań dla ludzi jest nieznane. Podczas podawania cefoperazonu i sulbaktamu podskórnie noworodkom szczura przez okres jednego miesiąca stwierdzono zmniejszenie masy jąder oraz występowanie niedojrzałych cewek w grupie zwierząt, którym podawano substancje czynne w dawkach (300 mg + 300 mg)/kg mc./dobę. Nie wiadomo, czy wynik testu miał związek z podawaniem badanego produktu, ponieważ stwierdzono duże różnice osobnicze pod względem stopnia dojrzałości jąder u noworodków szczura, a u zwierząt z grupy kontrolnej także stwierdzono występowanie niedojrzałych jąder. Nie obserwowano takich zjawisk u młodych psów, którym podawano substancje czynne produktu w dawkach ponad 10-krotnie większych od dawek odpowiadających dawkom stosowanym u osobników dorosłych.
Cefoperazon sodowy podawano podskórnie samcom szczurów w dawkach do 1000 mg/kg/dobę przez co najmniej 67 dni oraz samicom szczurów przez co najmniej 14 dni przed kopulacją oraz w okresie ciąży i laktacji. Nie stwierdzono żadnych zaburzeń płodności. Podawanie sulbaktamu w monoterapii w dawkach do 500 mg/kg/dobę lub sulbaktamu w skojarzeniu z cefoperazonem w dawce 500/500 mg/kg/dobę samcom szczurów przez 62 dni przed kopulacją oraz samicom szczurów przez 14 dni przed kopulacją, a następnie kontynuowanie podawania leków przez 7 dni nie powodowało żadnego wpływu na płodność.
Nie zawiera.
Aminoglikozydy Z powodu niezgodności fizycznej nie należy mieszać roztworu produktu Sulperazon z aminoglikozydami. Jeśli bierze się pod uwagę leczenie skojarzone (patrz punkt 4.1), można je prowadzić w kolejnych krótkotrwałych infuzjach dożylnych używając dwóch cewników dożylnych, które między podaniami leków (produktu Sulperazon i aminoglikozydów) należy przepłukiwać odpowiednim płynem do rozcieńczania. Zaleca się również, aby dawki podawanego produktu Sulperazon były tak rozłożone w ciągu doby, aby odstęp czasu między podaniem produktu Sulperazon a podaniem aminoglikozydu był jak najdłuższy.
Roztwór mleczanowy Ringera Ze względu na możliwość wystąpienia niezgodności, nie należy stosować roztworu mleczanowego Ringera do początkowego rozpuszczenia produktu. Niemniej jednak podczas dwustopniowego procesu rozpuszczania, jeśli do początkowego rozpuszczenia użyje się wody do wstrzykiwań, a do dalszego rozcieńczenia - roztworu mleczanowego Ringera, niezgodność nie występuje (patrz punkt 6.6).
Lidokaina Ze względu na możliwość wystąpienia niezgodności nie należy stosować 2% roztworu chlorowodorku lidokainy do początkowego rozpuszczenia produktu. Niemniej jednak, jeśli do początkowego rozpuszczenia użyje się wody do wstrzykiwań, a do dalszego rozcieńczenia 2% roztworu chlorowodorku lidokainy, niezgodność taka nie występuje (patrz punkt 6.6).
Proszek: 2 lata. Sporządzony roztwór: 24 godziny po rekonstytucji produktu leczniczego.
Przechowywać w temperaturze poniżej 25C.
Fiolka z bezbarwnego szkła, zabezpieczona silikonowym, szarym, bromobutylowym, pokrytym teflonem lub EFTE korkiem, zamykanym kapslem aluminiowym z plastikowym wieczkiem typu flip-off, w tekturowym pudełku.
Fiolki zawierają 500 mg cefoperazonu i 500 mg sulbaktamu (Sulperazon 1 g) lub 1000 mg cefoperazonu i 1000 mg sulbaktamu (Sulperazon 2 g).
Przygotowanie leku Sulperazon zawierający cefoperazon i sulbaktam jest dostępny w fiolkach zawierających 1,0 g lub 2,0 g produktu.
Dawka całkowita [g] Dawka cefoperazonu i sulbaktamu [g] Objętość rozpuszczalnika [ml] Maksymalne stężenie końcowe [mg/ml] 1,0 0,5 + 0,5 3,4 125 +125 2,0 1,0 +1,0 6,7 125 + 125
Wykazano, że produkt Sulperazon, który zawiera cefoperazon i sulbaktam jest zgodny z następującymi rozpuszczalnikami: woda do wstrzykiwań, 5% roztwór dekstrozy, 0,9% roztwór chlorku sodu, 5% roztwór dekstrozy w 0,225% roztworze chlorku sodu oraz 5% roztwór dekstrozy w 0,9% roztworze chlorku sodu. Cefoperazon jest zgodny w stężeniach w zakresie 10-250 mg/ml rozpuszczalnika. Sulbaktam jest zgodny w stężeniach w zakresie 5-125 mg/ml rozpuszczalnika.
Roztwór mleczanowy Ringera Do początkowego rozpuszczenia produktu należy użyć wody do wstrzykiwań (patrz punkt 6.2). W dwuetapowym procesie rozpuszczenia, po rozpuszczeniu produktu w wodzie do wstrzykiwań (jak przedstawiono w tabeli powyżej), płyn rozcieńcza się roztworem mleczanowym Ringera do uzyskania stężenia sulbaktamu 5 mg/ml (2 ml roztworu po początkowym rozpuszczeniu w wodzie do wstrzykiwań w 50 ml lub Ringera).
Lidokaina Do początkowego rozpuszczenia produktu należy użyć wody do wstrzykiwań (patrz punkt 6.2). Aby w dwuetapowym procesie rozpuszczania uzyskać stężenie cefoperazonu wynoszące 250 mg/ml lub większe, po rozpuszczeniu produktu w wodzie do wstrzykiwań (jak przedstawiono w tabeli powyżej), płyn rozcieńcza się 2% roztworem lidokainy do uzyskania roztworów zawierających do 250 mg cefoperazonu i 125 mg sulbaktamu na 1 ml w roztworze chlorowodorku lidokainy o stężeniu około 0,5%.
Pfizer Europe MA EEIG Boulevard de la Plaine 17 Belgia
Sulperazon 1 g: 10833 Sulperazon 2 g: 10834
Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 27.04.2004 r. Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 23.12.2013 r.
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Sulperazon 1 g, 500 mg + 500 mg, proszek do sporządzania roztworu do wstrzykiwań i infuzji Sulperazon 2 g, 1000 mg + 1000 mg, proszek do sporządzania roztworu do wstrzykiwań i infuzji
2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY
Cefoperazonum + Sulbactamum
Sulperazon 1 g: Każda fiolka zawiera 500 mg cefoperazonu w postaci cefoperazonu sodowego (517 mg) oraz 500 mg sulbaktamu w postaci sulbaktamu sodowego (547 mg).
Sulperazon 1 g, 500 mg + 500 mg, proszek do sporządzania roztworu do wstrzykiwań i infuzji zawiera 67,1 mg sodu w każdej fiolce.
Sulperazon 2 g: Każda fiolka zawiera 1000 mg cefoperazonu w postaci cefoperazonu sodowego (1034 mg) oraz 1000 mg sulbaktamu w postaci sulbaktamu sodowego (1094 mg).
Sulperazon 2 g, 1 000 mg + 1 000 mg, proszek do sporządzania roztworu do wstrzykiwań i infuzji zawiera 134,2 mg sodu w każdej fiolce.
3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA
Proszek do sporządzania roztworu do wstrzykiwań i infuzji.
4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE
4.1 Wskazania do stosowania
Monoterapia
Sulperazon (cefoperazon z sulbaktamem) wskazany jest w leczeniu następujących zakażeń wywołanych przez wrażliwe drobnoustroje: zakażenia dróg oddechowych (górnych i dolnych); zakażenia dróg moczowych (górnych i dolnych); zapalenie otrzewnej, zapalenie pęcherzyka żółciowego, zapalenie dróg żółciowych i inne zakażenia wewnątrz jamy brzusznej; posocznica; zakażenia skóry i tkanek miękkich; zakażenia kości i stawów; stany zapalne w obrębie miednicy, zapalenie błony śluzowej macicy, rzeżączka i inne zakażenia dróg rodnych.
Leczenie skojarzone
Ze względu na szeroki zakres działania przeciwbakteryjnego cefoperazonu z sulbaktamem, wiele zakażeń może być leczonych wyłącznie tym produktem. Cefoperazon z sulbaktamem można także stosować równocześnie z innymi antybiotykami, jeżeli takie leczenie skojarzone jest wskazane. Jeśli równocześnie stosuje się aminoglikozydy, należy w czasie trwania terapii kontrolować czynność nerek (patrz punkt 6.2).
4.2 Dawkowanie i sposób podawania
Sulperazon zawiera cefoperazon i sulbaktam w stosunku 1:1.
Dawkowanie
Dorośli Zwykle dobowa dawka produktu Sulperazon dla dorosłych wynosi od 2 g do 4 g (czyli od 1 do 2 g cefoperazonu na dobę), podawanych dożylnie lub domięśniowo w równo podzielonych dawkach, co 12 godzin.
W ciężkich lub opornych na leczenie zakażeniach dawkę dobową produktu Sulperazon można zwiększyć do Zalecana maksymalna dawka dobowa sulbaktamu wynosi 4 g (8 g produktu Sulperazon).
Pacjenci z niewydolnością wątroby Patrz punkt 4.4.
Pacjenci z niewydolnością nerek U pacjentów ze znacznym zaburzeniem czynności nerek (klirens kreatyniny poniżej 30 ml/min) należy dostosować dawkę produktu Sulperazon, aby wyrównać zmniejszony klirens sulbaktamu. Pacjentom z klirensem kreatyniny od 15 do 30 ml/min należy podawać maksymalnie 1 g sulbaktamu, co 12 godzin (maksymalna dobowa dawka sulbaktamu wynosi 2 g), natomiast pacjentom z klirensem kreatyniny poniżej sulbaktamu wynosi 1 g). W leczeniu ciężkich zakażeń może być konieczne dodatkowe podanie cefoperazonu. Hemodializa zmienia znacząco parametry farmakokinetyczne sulbaktamu. Skraca ona nieco okres półtrwania cefoperazonu w surowicy. Dlatego produkt Sulperazon należy podawać po dializie.
Pacjenci w podeszłym wieku Patrz punkt 5.2.
Dzieci Dzieciom należy podawać Sulperazon w dawkach od 40 do 80 mg/kg mc./dobę, czyli od 20 do do 12 godzin, w 2 lub 4 równo podzielonych dawkach.
W ciężkich lub opornych na leczenie zakażeniach dawkę można zwiększyć do160 mg/kg mc./dobę (czyli punkty 4.4 oraz 5.3).
Noworodki U noworodków w pierwszym tygodniu życia produkt Sulperazon należy stosować co 12 godzin. Maksymalna dobowa dawka sulbaktamu, która może być zastosowana u noworodków, wynosi cefoperazonu większej niż 80 mg/kg mc./dobę, należy podać dodatkowo sam cefoperazon (patrz punkt 4.4).
Sposób podawania
Podanie dożylne Do krótkotrwałych infuzji dożylnych zawartość każdej fiolki z produktem Sulperazon należy rozpuścić w odpowiedniej objętości 5% roztworu glukozy, 0,9% roztworu chlorku sodu lub jałowej wody do wstrzykiwań, a następnie rozcieńczyć tym samym roztworem do objętości 20 ml. Infuzja powinna trwać od
Roztwór mleczanowy Ringera można stosować do podawania dożylnego, jednak nie należy go używać do początkowego rozpuszczenia produktu (patrz punkty 6.2 i 6.6). Można go natomiast zastosować do infuzji dożylnej, jako rozcieńczalnik rozpuszczonego wstępnie proszku Sulperazon.
Do wstrzykiwań dożylnych zawartość każdej fiolki należy rozpuścić w sposób opisany powyżej. Produkt należy podawać przez co najmniej 3 minuty.
Podanie domięśniowe Do rozcieńczenia roztworu do podawania domięśniowego można zastosować 2% roztwór chlorowodorku lidokainy, nie należy go jednak stosować do początkowego rozpuszczenia produktu (patrz punkty 6.2 i 6.6).
4.3 Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancje czynne: cefoperazon, sulbaktam lub na inne produky z tej samej grupy, lub ciężka nadwrażliwość na antybiotyki beta-laktamowe (patrz punkt 4.4).
4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania
Nadwrażliwość U pacjentów przyjmujących antybiotyki beta-laktamowe lub cefalosporyny, w tym cefoperazon lub sulbaktam, występowały ciężkie reakcje nadwrażliwości (anafilaktyczne), niekiedy zakończone zgonem. Ryzyko wystąpienia takich reakcji jest większe u osób ze stwierdzoną w wywiadzie nadwrażliwością na różne alergeny. W razie wystąpienia reakcji alergicznej należy przerwać podawanie produktu i zastosować odpowiednie leczenie.
Przed wdrożeniem leczenia cefoperazonem z sulbaktamem należy przeprowadzić dokładny wywiad w celu określenia, czy u pacjenta występowały wcześniej reakcje nadwrażliwości na cefalosporyny, penicyliny lub inne produkty lecznicze (patrz punkt 4.3). Antybiotyki należy podawać z zachowaniem ostrożności u każdego pacjenta, u którego wystąpiły jakiekolwiek formy alergii, szczególnie na leki.
Ciężkie reakcje anafilaktyczne należy natychmiast leczyć adrenaliną. Jeżeli to wskazane, należy podać tlen, steroidy dożylnie, przeprowadzić zabiegi na drogach oddechowych z intubacją włącznie (patrz punkt 4.8).
U pacjentów stosujących cefoperazon z sulbaktamem obserwowano ciężkie, niekiedy zakończone zgonem, reakcje skórne, w tym toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka (TEN, ang. toxic epidermal necrolysis), zespół Stevensa–Johnsona (SJS, ang. Stevens-Johnson syndrome) oraz złuszczające zapalenie skóry (erytrodermia). Jeśli u pacjenta wystąpią ciężkie reakcje skórne, należy zaprzestać stosowania cefoperazonu z sulbaktamem i wdrożyć odpowiednie leczenie (patrz punkt 4.8).
Pacjenci uczuleni na penicyliny mogą również wykazywać nadwrażliwość na cefalosporyny, dlatego przed rozpoczęciem terapii produktem Sulperazon, należy zebrać wywiad, czy u pacjenta nie występowały wcześniej reakcje nadwrażliwości na cefalosporyny, penicyliny lub inne produkty. Cefoperazon należy stosować ze szczególną ostrożnością u pacjentów z nadwrażliwością na penicyliny. Ostrzeżenia dotyczące cefoperazonu i sulbaktamu odnoszą się również do terapii skojarzonej.
Niewydolność wątroby Cefoperazon jest w znacznym stopniu wydzielany z żółcią. U pacjentów ze schorzeniami wątroby i (lub) niedrożnością dróg żółciowych okres półtrwania cefoperazonu w surowicy jest na ogół wydłużony, a wydalanie z moczem zwiększone. Nawet u osób z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby występują terapeutyczne stężenia cefoperazonu w żółci, a okres półtrwania wydłuża się tylko od 2 do 4-krotnie. U pacjentów z ciężką niedrożnością dróg żółciowych, ciężką chorobą wątroby lub jeśli ze wspomnianymi wyżej schorzeniami występują jednocześnie zaburzenia czynności nerek, może być konieczna zmiana dawkowania produktu. U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby występującymi razem z zaburzeniami czynności nerek, należy kontrolować stężenia cefoperazonu w surowicy i w razie konieczności dostosować dawkę produktu. W takich przypadkach, jeśli stężenie cefoperazonu nie jest monitorowane, nie należy podawać więcej niż
Inne ostrzeżenia W związku ze stosowaniem cefoperazonu/sulbaktamu zgłaszano przypadki poważnych krwotoków, w tym prowadzących do zgonu. Ryzyko takie występuje u pacjentów będących na ubogiej diecie lub u pacjentów w stanach złego wchłaniania pokarmu, u pacjentów długotrwale odżywianych dożylnie oraz u pacjentów otrzymujących terapię przeciwzakrzepową. Należy obserwować, czy u tych pacjentów nie występują objawy krwawienia, małopłytkowości lub hipoprotrombinemii. Jeśli u pacjenta występuje długotrwałe krwawienie o niewyjaśnionej przyczynie, należy przerwać stosowanie cefoperazonu/sulbaktamu.
Tak jak w przypadku innych antybiotyków, podczas długotrwałego stosowania produktu Sulperazon może wystąpić nadmierny wzrost niewrażliwych drobnoustrojów. Dlatego też w trakcie leczenia produktem Sulperazon pacjenta należy uważnie obserwować. Podobnie, jak podczas stosowania innych produktów o silnym działaniu układowym, zaleca się przeprowadzać okresowo badania kontrolne czynności poszczególnych układów i narządów. Dotyczy to zwłaszcza nerek, wątroby i układu krwiotwórczego. Należy szczególnie obserwować działanie produktu u noworodków, zwłaszcza wcześniaków oraz u niemowląt i małych dzieci.
Podczas stosowania prawie każdego z leków przeciwbakteryjnych, w tym cefoperazonu z sulbaktamem, notowano występowanie biegunki związanej z zakażeniem Clostridium difficile (ang. Clostridium difficile associated diarrhea, CDAD), o różnej ciężkości przebiegu: od lekkiej biegunki do zapalenia okrężnicy i zgonu. Stosowanie leków przeciwbakteryjnych powoduje zmiany prawidłowej flory okrężnicy, co prowadzi do nadmiernego wzrostu C. difficile. Bakterie C. difficile wytwarzają toksyny A i B, które przyczyniają się do rozwoju CDAD. Szczepy C. difficile wytwarzające hipertoksynę powodują zwiększenie chorobowości i umieralności, ponieważ te zakażenia mogą być oporne na leki przeciwdrobnoustrojowe i może być konieczne wykonanie kolektomii. Możliwość wystąpienia CDAD należy rozważyć u każdego pacjenta z biegunką związaną ze stosowaniem antybiotyku. Konieczne jest dokładne zebranie wywiadu chorobowego, ponieważ donoszono o występowaniu CDAD nawet po upływie ponad dwóch miesięcy od podania produktów przeciwbakteryjnych. W cięższych przypadkach konieczne może być doustne podawanie metronidazolu lub wankomycyny. Przeciwwskazane jest podawanie leków hamujących perystaltykę.
Niemowlęta Stosowanie produktu Sulperazon u niemowląt było skuteczne. Nie prowadzono szerszych badań nad podawaniem produktu u wcześniaków i noworodków. Dlatego przed rozpoczęciem leczenia wcześniaków i noworodków produktem Sulperazon należy rozważyć potencjalne korzyści płynące z podania produktu w stosunku do ryzyka, jakie wiąże się z jego zastosowaniem (patrz punkt 5.3).
Cefoperazon nie zmienia zdolności wiązania bilirubiny z białkami osocza.
Zawartość sodu Produkt leczniczy Sulperazon 1g, 500 mg + 500 mg, proszek do sporządzania roztworu do wstrzykiwań i infuzji zawiera 67,1 mg sodu w każdej fiolce, co odpowiada 3,4% maksymalnej zalecanej przez WHO 2 g dobowej dawki (RDI, ang. recommended daily intake) sodu u osób dorosłych.
Produkt leczniczy Sulperazon 2 g, 1 000 mg + 1 000 mg, proszek do sporządzania roztworu do wstrzykiwań i infuzji zawiera 134,2 mg sodu w każdej fiolce, co odpowiada 6,7% maksymalnej zalecanej przez WHO 2 g dobowej dawki (RDI, ang. recommended daily intake) sodu u osób dorosłych.
Maksymalna dobowa dawka 8 g (tj. 4 g cefoperazonu oraz 4 g sulbaktamu) (patrz punkt 4.2) może prowadzić do dobowego spożycia 536,8 mg sodu, co jest równoważne 26,8 % zalecanego przez WHO maksymalnego dziennego spożycia sodu. Ten produkt leczniczy jest uważany za bogaty w sód. Zawartość sodu w tym produkcie leczniczym należy szczególnie wziąć pod uwagę, gdy jest on podawany pacjentom będącym na diecie niskosodowej.
Sulperazon może być przygotowany do podawania przy użyciu roztworów zawierających sód (patrz punkt 6.6) i należy to wziąć pod uwagę w obliczaniu całkowitej zawartości sodu (pochodzącego ze wszystkich źródeł, które będą podawane pacjentowi) szczególnie gdy jest on podawany pacjentom będącym na diecie niskosodowej.
4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji
Sulperazon można stosować równocześnie z innymi antybiotykami, jeżeli takie leczenie skojarzone jest wskazane. Jeśli jednocześnie pacjent otrzymuje aminoglikozydy, należy w czasie trwania terapii kontrolować czynność nerek w (patrz punkty 4.2 i 6.2).
Alkohol U pacjentów, którzy spożywali alkohol podczas leczenia cefoperazonem lub w ciągu 5 dni od ostatniego podania produktu, obserwowano reakcję disulfiramową: zaczerwienienie twarzy, pocenie się oraz bóle głowy i tachykardię. Podobną reakcję obserwowano w przypadku niektórych innych cefalosporyn, dlatego pacjentów należy przestrzegać przed spożywaniem napojów alkoholowych w okresie leczenia cefoperazonem z sulbaktamem. U chorych żywionych przez zgłębnik lub pozajelitowo, należy unikać podawania roztworów zawierających etanol.
Badania laboratoryjne Mogą wystąpić fałszywie dodatnie wyniki prób wykrywających glukozę w moczu metodą Benedicta lub Fehlinga.
4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację
Ciąża Przeprowadzono badania nad rozrodczością na szczurach, stosując dawki 10-krotnie większe od dawek stosowanych u ludzi i nie stwierdzono uszkodzeń płodów. Cefoperazon i sulbaktam przenikają przez barierę łożyskową. Brak dobrze udokumentowanych i dobrze kontrolowanych badań dotyczących stosowania produktu Sulperazon u kobiet w ciąży. Ponieważ wyniki badań rozrodczości u zwierząt nie zawsze można odnieść do ludzi, produktu Sulperazon nie należy stosować w okresie ciąży, jeśli nie jest to bezwzględnie konieczne.
Karmienie piersią Do mleka ludzkiego wydzielane są tylko nieznaczne ilości cefoperazonu i sulbaktamu. Chociaż obie substancje przenikają do mleka ludzkiego tylko w nieznacznym stopniu, należy zachować ostrożność w czasie podawania produktu kobietom karmiącym.
Płodność W badaniach przedklinicznych na szczurach nie stwierdzono żadnych zaburzeń płodności. Wyniki badań klinicznych, dotyczące płodności u mężczyzn i kobiet nie są dostępne.
4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn
Doświadczenia kliniczne wskazują na małe prawdopodobieństwo wpływu cefoperazonu i sulbaktamu na zdolność prowadzenia pojazdów czy obsługiwania maszyn.
4.8 Działania niepożądane
Większość działań niepożądanych ma lekkie lub umiarkowane nasilenie i są one podczas leczenia zwykle tolerowane przez pacjentów. Poniższe działania niepożądane obserwowano w badaniach klinicznych (porównawczych i nieporównawczych) oraz po wprowadzeniu produktu do obrotu.
Wszystkie działania niepożądane wymienione poniżej zostały przedstawione zgodnie z konwencją MedDRA SOC oraz zostały uporządkowane zgodnie ze znaczeniem klinicznym.
Klasyfikacja układów i narządów Bardzo często ≥1/10 Często ≥1/100 do <1/10 Niezbyt często ≥1/1000 do <1/100 Częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych) Zaburzenia krwi i układu chłonnego neutropenia † , leukopenia † , dodatni wynik bezpośredniego testu Coombsa † , zmniejszenie stężenia hemoglobiny † , zmniejszenie hematokrytu † , trombocytopenia †
koagulopatia*, eozynofilia †
Zaburzenia układu immunologicznego
§ , reakcja anafilaktyczna* § , reakcja anafilaktoidalna §
(w tym wstrząs*), reakcje nadwrażliwości* §
Zaburzenia układu nerwowego
Zaburzenia naczyniowe
prowadzący do zgonu)* § , zapalenie naczyń*, niedociśnienie* Zaburzenia żołądka i jelit
nudności, wymioty
jelit* Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych zwiększenie we krwi aktywności AlAT † , AspAT † , zwiększenie aktywności fosfatazy alkalicznej we krwi †
zwiększenie stężenia bilirubiny we krwi †
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej
pokrzywka martwicze toksyczne oddzielanie się naskórka* § , zespół Stevensa- Johnsona* § , złuszczające zapalenie skóry* § , wysypka plamkowo- grudkowa* Zaburzenia nerek i dróg moczowych
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania
w miejscu wstrzyknięcia, ból w miejscu wstrzyknięcia, gorączka, dreszcze
Kategorie wg Grupy Roboczej III Rady Międzynarodowych Organizacji Nauk Medycznych (CIOMS): bardzo często: ≥1/10 (≥10%); często: ≥1/100 do <1/10 (≥1% i <10%); niezbyt często: ≥1/1000 do <1/100 (≥0,1% i < 1%); częstość nieznana: nie może być określona na podstawie dostępnych danych. * Działania niepożądane zaobserwowane po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu. †
parametrów laboratoryjnych, w tym dotyczące pacjentów z nieprawidłowościami w momencie rozpoczęcia badania. Zastosowano to konserwatywne podejście, ponieważ na podstawie surowych danych nie można było odróżnić podzbioru pacjentów z nieprawidłowościami w momencie rozpoczęcia badania i z istotnymi zmianami wyników laboratoryjnych w czasie leczenia, od tych pacjentów z nieprawidłowościami w momencie rozpoczęcia badania, u których nie było istotnych zmian wyników laboratoryjnych w czasie leczenia. W odniesieniu do liczby leukocytów, neutrofili, płytek krwi, stężenia hemoglobiny i hematokrytu, w badaniach zgłaszano wyłącznie fakt nieprawidłowości, bez określania czy jest to zwiększenie, czy zmniejszenie wartości danego parametru. §
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181C 02-222 Warszawa Tel.: + 48 22 49 21 301 Faks: + 48 22 49 21 309 Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu lub przedstawicielowi podmiotu odpowiedzialnego.
4.9 Przedawkowanie
Dane dotyczące ostrej toksyczności soli sodowej cefoperazonu i sulbaktamu u ludzi są ograniczone. Można oczekiwać, że przedawkowanie produktu wiązać się będzie głównie z nasileniem działań niepożądanych wymienionych powyżej. Należy wziąć pod uwagę, że duże stężenia antybiotyków beta-laktamowych w płynie mózgowo-rdzeniowym mogą wywoływać objawy neurologiczne, w tym drgawki. Ponieważ cefoperazon i sulbaktam są usuwane z krążenia podczas hemodializy, procedura ta może przyspieszyć eliminację ww. substancji z organizmu w razie przedawkowania u pacjentów z niewydolnością nerek.
5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE
5.1 Właściwości farmakodynamiczne
Grupa farmakoterapeutyczna: cefalosporyny trzeciej generacji, produkty złożone, kod ATC: J01DD62
Sulperazon zawiera cefoperazon sodowy i sulbaktam sodowy w stosunku 1:1.
Sól sodowa cefoperazonu jest półsyntetyczną cefalosporyną III generacji o szerokim spektrum działania, wyłącznie do podawania pozajelitowego. 1 gram zawiera 34 mg (1,5 mEq) sodu. Cefoperazon jest białym, krystalicznym proszkiem, dobrze rozpuszczalnym w wodzie. Masa cząsteczkowa wynosi 667,65. Sól sodowa sulbaktamu jest pochodną penicyliny – solą sodową kwasu penicylinowego. Jest nieodwracalnym inhibitorem beta-laktamazy, wyłącznie do podawania pozajelitowego. 1 gram zawiera w wodzie. Masa cząsteczkowa wynosi 255,22.
Składnikiem przeciwbakteryjnym produktu Sulperazon jest cefoperazon, cefalosporyna III generacji, działająca przeciwko wrażliwym drobnoustrojom w fazie aktywnych podziałów poprzez hamowanie biosyntezy mukopeptydu – składnika ściany komórkowej. Sulbaktam nie wykazuje istotnego działania przeciwbakteryjnego, z wyjątkiem działania na Neisseriaceae oraz Acinetobacter. Badania biochemiczne z bakteryjnymi układami bezkomórkowymi wykazały jednak, że jest on nieodwracalnym inhibitorem większości ważnych beta-laktamaz wytwarzanych przez drobnoustroje oporne na antybiotyki beta-laktamowe.
Możliwość ochronnego działania sulbaktamu poprzez hamowanie rozkładu penicylin i cefalosporyn przez oporne drobnoustroje potwierdzono w badaniach na komórkach opornych szczepów drobnoustrojów. W tych badaniach sulbaktam wykazywał działanie synergiczne z penicylinami i cefalosporynami. Ponieważ sulbaktam wiąże się z niektórymi białkami wiążącymi penicyliny, dlatego także szczepy wrażliwe stają się jeszcze bardziej wrażliwe na działanie skojarzone sulbaktamu z cefoperazonem w porównaniu do samego cefoperazonu.
Cefoperazon w skojarzeniu z sulbaktamem działa na wszystkie drobnoustroje wrażliwe na cefoperazon. Ponadto skojarzenie to wykazuje działanie synergiczne [wyrażone poprzez 4-krotne zmniejszenie minimalnego stężenia hamującego (MIC) dla tego skojarzenia, w porównaniu do MIC poszczególnych składników stosowanych osobno], przede wszystkim na następujące gatunki: Haemophilus influenzae Bacteroides species Staphylococcus species Acinetobacter calcoaceticus Enterobacter aerogenes Escherichia coli Proteus mirabilis Klebsiella pneumoniae Morganella morganii Citrobacter freundii Enterobacter cloacae Citrobacter diversus
Sulperazon działa in vitro na wiele drobnoustrojów mających znaczenie kliniczne.
Bakterie Gram-dodatnie: Staphylococcus aureus, szczepy wytwarzające i niewytwarzające penicylinazy Staphylococcus epidermidis Streptococcus pneumoniae Streptococcus pyogenes (paciorkowce beta-hemolizujące z grupy A) Streptococcus agalactiae (paciorkowce beta-hemolizujące z grupy B) większość innych szczepów paciorkowców beta-hemolizujących wiele szczepów Enterococcus faecalis (enterokoki)
Bakterie Gram-ujemne: Escherichia coli Klebsiella species Enterobacter species Citrobacter species Haemophilus influenzae Proteus mirabilis Proteus vulgaris Morganella morganii Providencia rettgeri Providencia species Serratia species (w tym S. marcescens) Salmonella i Shigella species Pseudomonas aeruginosa i kilka innych gatunków Pseudomonas species Acinetobacter baumannii Neisseria gonorrhoeae Neisseria meningitidis Bordetella pertussis Yersinia enterocolitica
Bakterie beztlenowe: Pałeczki Gram-ujemne (w tym z Bacteroides fragilis, inne gatunki Bacteroides species i Fusobacterium species) Ziarenkowce Gram-dodatnie i Gram-ujemne (w tym Peptococcus, Peptostreptococcus i Veillonella species) Pałeczki Gram-dodatnie (w tym Clostridium, Eubacterium i Lactobacillus species)
Ustalono następujące zakresy wrażliwości drobnoustrojów na cefoperazon z sulbaktamem:
Wrażliwe ≤16 Średnio wrażliwe 17-63 Oporne ≥64
Wielkość strefy (średnica) na krążku do badania wrażliwości [mm] (met. Kirby-Bauer)
Wrażliwe ≥21 Średnio wrażliwe 16-20 Oporne ≤15
Do określenia MIC można użyć seryjnych rozcieńczeń cefoperazonu z sulbaktamem w stosunku 1:1 z zastosowaniem metody rozcieńczenia bulionu lub agaru. Zaleca się zastosowanie krążków do badania wrażliwości zawierających 75 μg cefoperazonu oraz 30 μg sulbaktamu. Wynik badania: „wrażliwy” oznacza, że prawdopodobnie drobnoustrój wywołujący zakażenie będzie reagował na leczenie cefoperazonem z sulbaktamem, natomiast wynik badania „oporny” oznacza, że drobnoustrój prawdopodobnie nie będzie reagował na produkt. Wynik „średnio wrażliwy” wskazuje, że drobnoustrój może być wrażliwy na cefoperazon z sulbaktamem po zastosowaniu w większych dawkach lub gdy zakażenie jest ograniczone do tkanek lub płynów ustrojowych, w których występuje duże stężenie antybiotyku.
Zaleca się stosowanie opisanych poniżej limitów kontroli jakości dla krążków do badania wrażliwości zawierających 75 μg cefoperazonu i 30 μg sulbaktamu:
SZCZEP KONTROLNY ŚREDNICA STREFY [mm]
Acinetobacter spp. ATCC 43498 26-32 Pseudomonas aeruginosa ATCC 27853 22-28 Escherichia coli ATCC 25922 27-33 Staphylococcus aureus ATCC 25923 23-30
5.2 Właściwości farmakokinetyczne
Średnie maksymalne stężenia cefoperazonu i sulbaktamu po podawaniu 2 g produktu (1 g cefoperazonu i 1 g sulbaktamu) dożylnie zdrowym ochotnikom przez 5 minut wynosiły odpowiednio 236,8 oraz 130,2 μg/ml. Świadczy to o większej objętości dystrybucji sulbaktamu (Vd = 18,0-27,6 l) niż cefoperazonu (Vd = 10,2-11,3 l). Około 25% dawki cefoperazonu oraz 84% dawki sulbaktamu po jednoczesnym podaniu tych leków jest wydalane przez nerki. Większość pozostałej dawki cefoperazonu jest wydalana z żółcią. Po podaniu cefoperazonu z sulbaktamem średni okres półtrwania cefoperazonu wynosi 1,7 godziny, natomiast sulbaktamu – około 1 godziny. Wykazano, że stężenia występujące w surowicy są proporcjonalne do podanej dawki. Wyniki badań są zgodne z opisywanymi poprzednio wynikami w odniesieniu do obu substancji podawanych osobno.
Po podaniu wielu dawek nie stwierdzono istotnych zmian parametrów farmakokinetycznych obu substancji czynnych ani nie zaobserwowano ich kumulacji podczas podawania co 8 do 12 godzin.
Stosowanie u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby Patrz punkt 4.4.
Stosowanie u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek różnego stopnia, podczas podania produktu Sulperazon całkowity klirens sulbaktamu był ściśle skorelowany z oszacowanym klirensem kreatyniny. U pacjentów ze schyłkową niewydolnością nerek wykazano znacznie dłuższy okres półtrwania sulbaktamu (w dwóch osobnych badaniach średnio 6,9 oraz 9,7 godzin). Hemodializa powodowała istotne zmiany okresu półtrwania, całkowitego klirensu kreatyniny oraz objętości dystrybucji sulbaktamu. Nie stwierdzono istotnych różnic parametrów farmakokinetycznych cefoperazonu u pacjentów z niewydolnością nerek.
Stosowanie u pacjentów w podeszłym wieku Przeprowadzono badania parametrów farmakokinetycznych produktu Sulperazon u osób w podeszłym wieku z niewydolnością nerek i zaburzeniami czynności wątroby. Zarówno sulbaktam, jak i cefoperazon wykazywały dłuższy okres półtrwania, mniejszy klirens i większe objętości dystrybucji w porównaniu do parametrów uzyskanych u zdrowych ochotników. Stwierdzono korelację parametrów farmakokinetycznych sulbaktamu ze stopniem zaburzenia czynności nerek. Natomiast w przypadku cefoperazonu parametry farmakokinetyczne wykazywały dobrą korelację ze stopniem nasilenia zaburzeń czynności wątroby.
Stosowanie u dzieci Badania przeprowadzone u dzieci nie wykazały istotnych zmian parametrów farmakokinetycznych poszczególnych składników produktu Sulperazon (cefoperazonu i sulbaktamu) w porównaniu do odpowiednich parametrów u dorosłych. U dzieci średni okres półtrwania cefoperazonu wynosi od 1,44 do 1,88 godziny, a sulbaktamu od 0,91 do 1,42 godziny.
Zarówno cefoperazon, jak sulbaktam łatwo przenikają do różnych tkanek i płynów ustrojowych, w tym do żółci, pęcherzyka żółciowego, skóry i jej przydatków, jajowodów, jajników, macicy i innych. Nie ma dowodów na występowanie farmakokinetycznych interakcji pomiędzy cefoperazonem a sulbaktamem podczas ich podawania w postaci produktu złożonego. Cefoperazon nie wypiera bilirubiny z wiązań z białkami osocza.
5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie
Badania toksyczności farmakologicznej wykazały, że połączenie dwóch składników cefoperazonu i sulbaktamu nie powoduje nasilenia ich działania toksycznego. Oba składniki były stosowane przez długi czas w praktyce klinicznej, zaś w przeszłości przeprowadzono rozległe badania mające na celu ocenę ich toksyczności farmakologicznej. Badania toksyczności farmakologicznej, zarówno po podaniu jednokrotnym, jak i wielokrotnym, na różnych gatunkach zwierząt wykazały, że produkt Sulperazon jest dobrze tolerowany.
U samców i samic szczura, LD 50
i 8200 mg/kg mc., a po podaniu dootrzewnowym >6000 mg/kg mc. U samców i samic myszy, LD 50
i 7400 mg/kg mc., a po podaniu dootrzewnowym wynosi >6000 mg/kg mc. U suk rasy beagle, LD 50
U młodych szczurów stosowanie cefoperazonu we wszystkich badanych dawkach powodowało występowanie objawów niepożądanych dotyczących jąder. Podawanie podskórne 1000 mg/kg mc./dobę (około 16-krotnie więcej niż średnia dawka dla dorosłego człowieka) powodowało zmniejszenie masy jąder, zahamowanie spermatogenezy, zmniejszenie populacji komórek zarodkowych, wakuolizację cytoplazmy komórek Sertoliego. Stopień uszkodzenia zależał od stosowanej dawki (w zakresie od 100 do obserwowano u dorosłych szczurów. Zmiany histologiczne były przemijające przy wszystkich poziomach dawek z wyjątkiem największych. Badania te jednak nie oceniały późniejszego rozwoju czynności rozrodczych u szczurów. Znaczenie wyników tych badań dla ludzi jest nieznane. Podczas podawania cefoperazonu i sulbaktamu podskórnie noworodkom szczura przez okres jednego miesiąca stwierdzono zmniejszenie masy jąder oraz występowanie niedojrzałych cewek w grupie zwierząt, którym podawano substancje czynne w dawkach (300 mg + 300 mg)/kg mc./dobę. Nie wiadomo, czy wynik testu miał związek z podawaniem badanego produktu, ponieważ stwierdzono duże różnice osobnicze pod względem stopnia dojrzałości jąder u noworodków szczura, a u zwierząt z grupy kontrolnej także stwierdzono występowanie niedojrzałych jąder. Nie obserwowano takich zjawisk u młodych psów, którym podawano substancje czynne produktu w dawkach ponad 10-krotnie większych od dawek odpowiadających dawkom stosowanym u osobników dorosłych.
Cefoperazon sodowy podawano podskórnie samcom szczurów w dawkach do 1000 mg/kg/dobę przez co najmniej 67 dni oraz samicom szczurów przez co najmniej 14 dni przed kopulacją oraz w okresie ciąży i laktacji. Nie stwierdzono żadnych zaburzeń płodności. Podawanie sulbaktamu w monoterapii w dawkach do 500 mg/kg/dobę lub sulbaktamu w skojarzeniu z cefoperazonem w dawce 500/500 mg/kg/dobę samcom szczurów przez 62 dni przed kopulacją oraz samicom szczurów przez 14 dni przed kopulacją, a następnie kontynuowanie podawania leków przez 7 dni nie powodowało żadnego wpływu na płodność.
6. DANE FARMACEUTYCZNE
6.1 Wykaz substancji pomocniczych
Nie zawiera.
6.2 Niezgodności farmaceutyczne
Aminoglikozydy Z powodu niezgodności fizycznej nie należy mieszać roztworu produktu Sulperazon z aminoglikozydami. Jeśli bierze się pod uwagę leczenie skojarzone (patrz punkt 4.1), można je prowadzić w kolejnych krótkotrwałych infuzjach dożylnych używając dwóch cewników dożylnych, które między podaniami leków (produktu Sulperazon i aminoglikozydów) należy przepłukiwać odpowiednim płynem do rozcieńczania. Zaleca się również, aby dawki podawanego produktu Sulperazon były tak rozłożone w ciągu doby, aby odstęp czasu między podaniem produktu Sulperazon a podaniem aminoglikozydu był jak najdłuższy.
Roztwór mleczanowy Ringera Ze względu na możliwość wystąpienia niezgodności, nie należy stosować roztworu mleczanowego Ringera do początkowego rozpuszczenia produktu. Niemniej jednak podczas dwustopniowego procesu rozpuszczania, jeśli do początkowego rozpuszczenia użyje się wody do wstrzykiwań, a do dalszego rozcieńczenia - roztworu mleczanowego Ringera, niezgodność nie występuje (patrz punkt 6.6).
Lidokaina Ze względu na możliwość wystąpienia niezgodności nie należy stosować 2% roztworu chlorowodorku lidokainy do początkowego rozpuszczenia produktu. Niemniej jednak, jeśli do początkowego rozpuszczenia użyje się wody do wstrzykiwań, a do dalszego rozcieńczenia 2% roztworu chlorowodorku lidokainy, niezgodność taka nie występuje (patrz punkt 6.6).
6.3 Okres ważności
Proszek: 2 lata. Sporządzony roztwór: 24 godziny po rekonstytucji produktu leczniczego.
6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania
Przechowywać w temperaturze poniżej 25C.
6.5 Rodzaj i zawartość opakowania
Fiolka z bezbarwnego szkła, zabezpieczona silikonowym, szarym, bromobutylowym, pokrytym teflonem lub EFTE korkiem, zamykanym kapslem aluminiowym z plastikowym wieczkiem typu flip-off, w tekturowym pudełku.
Fiolki zawierają 500 mg cefoperazonu i 500 mg sulbaktamu (Sulperazon 1 g) lub 1000 mg cefoperazonu i 1000 mg sulbaktamu (Sulperazon 2 g).
6.6 Szczególne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania produktu leczniczego do
stosowaniaPrzygotowanie leku Sulperazon zawierający cefoperazon i sulbaktam jest dostępny w fiolkach zawierających 1,0 g lub 2,0 g produktu.
Dawka całkowita [g] Dawka cefoperazonu i sulbaktamu [g] Objętość rozpuszczalnika [ml] Maksymalne stężenie końcowe [mg/ml] 1,0 0,5 + 0,5 3,4 125 +125 2,0 1,0 +1,0 6,7 125 + 125
Wykazano, że produkt Sulperazon, który zawiera cefoperazon i sulbaktam jest zgodny z następującymi rozpuszczalnikami: woda do wstrzykiwań, 5% roztwór dekstrozy, 0,9% roztwór chlorku sodu, 5% roztwór dekstrozy w 0,225% roztworze chlorku sodu oraz 5% roztwór dekstrozy w 0,9% roztworze chlorku sodu. Cefoperazon jest zgodny w stężeniach w zakresie 10-250 mg/ml rozpuszczalnika. Sulbaktam jest zgodny w stężeniach w zakresie 5-125 mg/ml rozpuszczalnika.
Roztwór mleczanowy Ringera Do początkowego rozpuszczenia produktu należy użyć wody do wstrzykiwań (patrz punkt 6.2). W dwuetapowym procesie rozpuszczenia, po rozpuszczeniu produktu w wodzie do wstrzykiwań (jak przedstawiono w tabeli powyżej), płyn rozcieńcza się roztworem mleczanowym Ringera do uzyskania stężenia sulbaktamu 5 mg/ml (2 ml roztworu po początkowym rozpuszczeniu w wodzie do wstrzykiwań w 50 ml lub Ringera).
Lidokaina Do początkowego rozpuszczenia produktu należy użyć wody do wstrzykiwań (patrz punkt 6.2). Aby w dwuetapowym procesie rozpuszczania uzyskać stężenie cefoperazonu wynoszące 250 mg/ml lub większe, po rozpuszczeniu produktu w wodzie do wstrzykiwań (jak przedstawiono w tabeli powyżej), płyn rozcieńcza się 2% roztworem lidokainy do uzyskania roztworów zawierających do 250 mg cefoperazonu i 125 mg sulbaktamu na 1 ml w roztworze chlorowodorku lidokainy o stężeniu około 0,5%.
7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA DOPUSZCZENIE DO
OBROTUPfizer Europe MA EEIG Boulevard de la Plaine 17 Belgia
8. NUMERY POZWOLEŃ NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
Sulperazon 1 g: 10833 Sulperazon 2 g: 10834
9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIAData wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 27.04.2004 r. Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 23.12.2013 r.