Xitrocin

Ulotka dołączona do opakowania: informacja dla pacjenta
Xitrocin, 100 mg, tabletki powlekane Xitrocin, 150 mg, tabletki powlekane
Roxithromycinum
Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta. - Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. - W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. - Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same. - Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Patrz punkt 4.

Spis treści ulotki:

1. Co to jest lek Xitrocin i w jakim celu się go stosuje

2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Xitrocin

3. Jak stosować lek Xitrocin

4. Możliwe działania niepożądane

5. Jak przechowywać lek Xitrocin

6. Zawartość opakowania i inne informacje

1. Co to jest lek Xitrocin i w jakim celu się go stosuje

Roksytromycyna, substancja czynna leku Xitrocin, jest półsyntetycznym antybiotykiem z grupy makrolidów. W zależności od stężenia oraz rodzaju drobnoustroju wykazuje działanie bakteriostatyczne lub bakteriobójcze.
Wskazania do stosowania Lek stosowany jest w leczeniu następujących zakażeń bakteryjnych wywołanych przez drobnoustroje wrażliwe na roksytromycynę: − zapalenie migdałków (angina) - jako alternatywa dla antybiotyków beta-laktamowych; − ostre zapalenia zatok obocznych nosa, gdy nie można zastosować antybiotyku beta- laktamowego; − zaostrzenie przewlekłego zapalenia oskrzeli; − pozaszpitalne zapalenie płuc u pacjentów bez czynników ryzyka, bez objawów ciężkiego stanu klinicznego i przy braku objawów klinicznych wskazujących na zakażenie wywołane przez pneumokoki; w przypadku podejrzenia atypowego zapalenia płuc makrolidy są wskazane niezależnie od nasilenia objawów; − zakażenia skóry i tkanki podskórnej o lekkim przebiegu; − nierzeżączkowe zakażenia narządów płciowych.

2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Xitrocin

Kiedy nie stosować leku Xitrocin: - jeśli pacjent ma uczulenie na roksytromycynę, inne antybiotyki makrolidowe lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienione w punkcie 6), - jeśli pacjent równocześnie stosuje takie leki, jak alkaloidy sporyszu, cyzapryd, astemizol, pimozyd, terfenadyna.

Ostrzeżenia i środki ostrożności Przed rozpoczęciem stosowania leku Xitrocin, należy omówić to z lekarzem: − Jeśli u pacjenta występuje wrodzone wydłużenie odstępu QT w zapisie EKG, w sytuacjach sprzyjających wystąpieniu zaburzeń rytmu serca oraz jeśli pacjent otrzymuje leki przeciwarytmiczne klasy IA i III. U tych pacjentów makrolidy, w tym roksytromycyna, mogą czasami powodować wydłużenie odstępu QT. − Jeśli w czasie stosowania leku Xitrocin wystąpi biegunka. Należy wówczas zwrócić się do lekarza. U niektórych pacjentów leczonych roksytromycyną może wystąpić rzekomobłoniaste zapalenie jelit (wywołane przez namnożone w jelicie bakterie Clostridium difficile), objawiające się biegunką o różnym stopniu nasilenia. Niekiedy wystarczy tylko odstawić lek. W cięższych przypadkach konieczne jest doustne podawanie wankomycyny lub metronidazolu. Przeciwwskazane jest stosowanie leków działających zapierająco. − Jeśli w czasie stosowania leku Xitrocin u pacjenta wystąpi niewyjaśniony ból mięśni, bolesność podczas ucisku lub osłabienie siły mięśni, należy niezwłocznie zgłosić się do lekarza.
W razie wystąpienia rozległej, ciężkiej wysypki skórnej, obejmującej powstawanie pęcherzy lub łuszczenie się skóry, a także objawów grypy i gorączki (zespół Stevensa-Johnsona), ogólnie złego samopoczucia, gorączki, dreszczy i bólów mięśni (toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka) lub czerwonej, łuszczącej się wysypki z grudkami pod skórą i pęcherzami (ostra uogólniona osutka krostkowa), należy bezzwłocznie zgłosić się do lekarza, ponieważ te objawy skórne mogą zagrażać życiu.
Lek Xitrocin a inne leki Należy powiedzieć lekarzowi o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować.
Następujących leków nie należy stosować razem z lekiem Xitrocin: − alkaloidy sporyszu (stosowane w migrenie); − cyzapryd (stosowany w chorobach przewodu pokarmowego), astemizol (stosowany w chorobach alergicznych), pimozyd (stosowany w zaburzeniach psychicznych); − terfenadyna (stosowana w chorobach alergicznych).
Następujące leki należy stosować razem z lekiem Xitrocin z zachowaniem ostrożności: − digoksyna (stosowana w niewydolności serca) − roksytromycyna może zwiększać wchłanianie digoksyny z przewodu pokarmowego; − midazolam i triazolam (stosowane w bezsenności) − roksytromycyna może wydłużać i nasilać uspokajające działanie midazolamu i triazolamu; − cyklosporyna (lek o działaniu immunosupresyjnym), bromokryptyna (stosowana w nadmiernym wydzielaniu prolaktyny) − roksytromycyna może zwiększać stężenie cyklosporyny i bromokryptyny we krwi; zwykle nie jest jednak konieczna zmiana dawkowania; − dyzopiramid (stosowany w leczeniu arytmii) − roksytromycyna może powodować zwiększenie stężenia dyzopiramidu we krwi; − leki przeciwzakrzepowe − roksytromycyna może nasilać działanie przeciwzakrzepowe niektórych doustnych leków przeciwzakrzepowych (acenokumarol, fenprokumon, warfaryna); − teofilina (stosowana w chorobach oskrzeli i płuc) − roksytromycyna może zwiększać stężenie teofiliny w surowicy krwi i nasilać jej działania niepożądane; zwykle nie jest konieczna zmiana schematu dawkowania, ale wskazana jest kontrola stężenia teofiliny we krwi; − leki przeciwarytmiczne − roksytromycynę, podobnie jak inne makrolidy, należy stosować ostrożnie u pacjentów otrzymujących leki przeciwarytmiczne klasy IA (chinidyna, prokainamid, dyzopiramid, ajmalina) i klasy III (amiodaron i bretylium), − inhibitory reduktazy HMG-CoA (leki z grupy statyn, np. symwastatyna, atorwastatyna, stosowane w celu obniżenia we krwi stężenia cholesterolu całkowitego) – mogą zwiększać ryzyko działań niepożądanych dotyczących mięśni (miopatia, rozpad mięśni prążkowanych).


Stosowanie leku Xitrocin z jedzeniem i piciem Lek należy przyjmować pół godziny przed posiłkiem.
Stosowanie leku Xitrocin u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby Nie zaleca się stosowania roksytromycyny u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby. Jeśli stosowanie leku jest konieczne, lekarz może zmniejszyć dawkę o połowę i zalecić kontrolowanie czynności wątroby. Jeżeli w czasie stosowania leku parametry czynności wątroby pogorszą się, lekarz może zalecić odstawienie leku.
Ciąża i karmienie piersią Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza, że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.
Ciąża Lek może być stosowany w okresie ciąży jedynie w razie zdecydowanej konieczności.
Karmienie piersią Lek w niewielkim stopniu przenika do mleka matki. Lek może być stosowany u kobiet karmiących piersią jedynie w przypadku zdecydowanej konieczności.
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn Lek Xitrocin może powodować zawroty głowy, co może wpływać na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Zaburzenia widzenia i niewyraźne widzenie mogą mieć wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.
Lek Xitrocin zawiera laktozę Jedna tabletka 100 mg zawiera 38,50 mg laktozy jednowodnej, a jedna tabletka 150 mg zawiera 57,75 mg laktozy jednowodnej. Jeżeli stwierdzono wcześniej u pacjenta nietolerancję niektórych cukrów, pacjent powinien skontaktować się z lekarzem przed przyjęciem leku.

3. Jak stosować lek Xitrocin

Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza. Lek należy przyjmować pół godziny przed posiłkiem.
Dorośli i dzieci w wieku od 15 lat Zazwyczaj stosowana dawka leku Xitrocin, to 1 tabletka 150 mg, przyjmowana dwa razy na dobę.
Dzieci w wieku poniżej 15 lat Zaleca się podawanie roksytromycyny w dawce od 5 do 8 mg/kg mc. na dobę w dwóch dawkach podzielonych nie dłużej niż 10 dni. Nie należy podawać dawki większej niż stosowana u dorosłych. Dzieci o masie ciała od 12 do 23 kg: należy stosować lek o mniejszej zawartości substancji czynnej. Dzieci o masie ciała od 24 do 40 kg: najczęściej podaje się 1 tabletkę 100 mg co 12 godzin.
Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Xitrocin W razie przyjęcia większej niż zalecana dawki leku, należy niezwłocznie zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. Po przedawkowaniu wykonuje się płukanie żołądka. W razie konieczności stosuje się leczenie objawowe. Brak specyficznej odtrutki.
Pominięcie zastosowania leku Xitrocin

Pominiętą dawkę leku należy przyjąć jak najszybciej. Jeśli zbliża się czas przyjęcia kolejnej dawki, nie należy uzupełniać pominiętej dawki leku. Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki.
W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku, należy zwrócić się do lekarza.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią. Objawy niepożądane są najczęściej przemijające i nie zawsze powodują przerwanie leczenia. Tym niemniej w każdym przypadku ich wystąpienia należy zasięgnąć porady lekarza. Podczas stosowania leku zaobserwowano występowanie niżej wymienionych działań niepożądanych.
Często (występujące u 1 do 10 na 100 osób) Ból brzucha, nudności.
Niezbyt często (występujące u 1 do 10 na 1 000 osób) Zaparcia, biegunka, niestrawność, wzdęcia, wymioty, bóle głowy, zawroty głowy, wysypka, pokrzywka, świąd skóry.
Rzadko (występujące u 1 do 10 na 10 000 osób) reakcje typu anafilaktycznego (reakcje nadwrażliwości), obrzęk naczynioruchowy (występujący nagle obrzęk skóry i błon śluzowych), astma oskrzelowa, skurcz oskrzeli, rumień wielopostaciowy, złuszczające zapalenie naskórka, zespół Stevensa-Johnsona (ciężka postać rumienia wielopostaciowego z rozległymi zmianami pęcherzowymi na skórze i błonach śluzowych), wyprysk, zapalenie wątroby, w tym przebiegające z zahamowaniem wydzielania żółci (cholestaza), przemijająca niewydolność wątroby, niekiedy z żółtaczką, nieprawidłowe wartości testów wątrobowych, osłabienie, złe samopoczucie, smoliste stolce, brak łaknienia, przemijająca głuchota, niedosłuch, zawroty głowy i szumy uszne, zaburzenia widzenia, hiperglikemia (zwiększenie stężenia cukru we krwi), grzybica jamy ustnej, grzybica pochwy.
Bardzo rzadko (występujące rzadziej niż u 1 na 10 000 osób) Ostre zapalenie trzustki, piorunujący przebieg zapalenia wątroby, agranulocytoza (zanik granulocytów we krwi), neutropenia (zmniejszenie liczby granulocytów obojętnochłonnych we krwi), przebarwienie paznokci.
Inne działania niepożądane (częstość nieznana - nie może być określona na podstawie dostępnych danych) obejmują: • zaburzenia widzenia • problemy ze wzrokiem (niewyraźne widzenie).
Ciężkie reakcje skórne
W razie wystąpienia ciężkiej reakcji skórnej: czerwonej, łuszczącej się wysypki z guzkami pod skórą i pęcherzami (osutka krostkowa), należy natychmiast skontaktować się z lekarzem. Częstość występowania tych objawów niepożądanych jest nieznana (nie można jej określić na podstawie dostępnych danych).

Zgłaszanie działań niepożądanych Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie, lub pielęgniarce. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań

Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych: Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, tel.: 22 49 21 301, fax: 22 49 21 309, e-mail: [email protected].
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu. Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.

5. Jak przechowywać lek Xitrocin

Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci. Przechowywać w temperaturze poniżej 25C.
Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na opakowaniu po: EXP. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.
Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.

6. Zawartość opakowania i inne informacje

Co zawiera lek Xitrocin − Substancją czynną leku jest roksytromycyna. Jedna tabletka zawiera 100 mg lub 150 mg roksytromycyny. − Pozostałe składniki to: celuloza mikrokrystaliczna 101, laktoza jednowodna, kroskarmeloza sodowa, powidon 90, poloksamer 188, talk, sodu stearylofumaran, hypromeloza E-5, hypromeloza E-15, makrogol 8000, hydroksypropyloceluloza, tytanu dwutlenek.
Jak wygląda lek Xitrocin i co zawiera opakowanie Białe lub prawie białe, okrągłe, dwustronnie wypukłe tabletki powlekane. Tabletki są pakowane po 10 sztuk w blister PVC/Al lub fiolkę szklaną z korkiem polietylenowym. Blister lub fiolka umieszczone są w tekturowym pudełku.
Podmiot odpowiedzialny i wytwórca Adamed Pharma S.A. Pieńków, ul. M. Adamkiewicza 6A 05-152 Czosnów
Data ostatniej aktualizacji ulotki:

CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

Xitrocin, 100 mg, tabletki powlekane Xitrocin, 150 mg, tabletki powlekane

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

Jedna tabletka powlekana zawiera 100 mg lub 150 mg roksytromycyny (Roxithromycinum).
Substancja pomocnicza o znanym działaniu: laktoza jednowodna. Jedna tabletka powlekana 100 mg zawiera 38,50 mg laktozy jednowodnej. Jedna tabletka powlekana 150 mg zawiera 57,75 mg laktozy jednowodnej.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Tabletka powlekana. Tabletka biała lub prawie biała, okrągła, dwustronnie wypukła.

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1 Wskazania do stosowania

Produkt jest wskazany do stosowania w leczeniu następujących zakażeń bakteryjnych wywołanych przez drobnoustroje wrażliwe na roksytromycynę: − zapalenie migdałków (angina) wywołane przez paciorkowce z grupy A beta-hemolizujące - jako alternatywa dla antybiotyków beta-laktamowych, − ostre zapalenia zatok obocznych nosa, gdy nie można zastosować antybiotyku beta- laktamowego, − zaostrzenie przewlekłego zapalenia oskrzeli, − pozaszpitalne zapalenie płuc u pacjentów bez czynników ryzyka, bez objawów ciężkiego stanu klinicznego i przy braku objawów klinicznych wskazujących na zakażenie wywołane przez pneumokoki; w przypadku podejrzenia atypowego zapalenia płuc makrolidy są wskazane niezależnie od nasilenia objawów, − zakażenia skóry i tkanki podskórnej o lekkim przebiegu wywołane przez Staphylococcus aureus lub Streptococcus pyogenes, − nierzeżączkowe zakażenia narządów płciowych wywołane przez Chlamydia trachomatis, Ureaplasma urealyticum. Podejmując decyzję o leczeniu produktem Xitrocin należy uwzględnić oficjalne zalecenia dotyczące stosowania leków przeciwbakteryjnych.

4.2 Dawkowanie i sposób podawania

Dawkowanie
Dorośli i dzieci w wieku od 15 lat Zazwyczaj stosowana dawka leku Xitrocin, to 150 mg dwa razy na dobę.
Dzieci w wieku poniżej 15 lat Zaleca się podawanie od 5 do 8 mg/kg mc. na dobę w dwóch dawkach podzielonych nie dłużej niż Dzieci o masie ciała od 12 do 23 kg: należy zastosować produkt o mniejszej zawartości substancji czynnej.

Dzieci o masie ciała od 24 do 40 kg: najczęściej stosuje się 100 mg co 12 godzin.
Sposób podawania Lek należy przyjmować pół godziny przed posiłkiem.

4.3 Przeciwwskazania

Produkt leczniczy jest przeciwwskazany: − u pacjentów z nadwrażliwością na roksytromycynę, inne antybiotyki makrolidowe lub którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1; − podczas równoczesnego stosowania takich leków, jak alkaloidy sporyszu, cyzapryd, astemizol, pimozyd, terfenadyna.

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Nie zaleca się stosowania leku u pacjentów z niewydolnością wątroby. W razie konieczności zastosowania roksytromycyny, należy zmniejszyć jej dawkę o połowę i kontrolować czynność wątroby. Jeśli w czasie stosowania leku parametry czynności wątroby pogorszą się, należy rozważyć odstawienie leku.
W trakcie leczenia może wystąpić przemijające zwiększenie aktywności aminotransferaz, fosfatazy zasadowej oraz stężenia bilirubiny w surowicy krwi.
U niektórych pacjentów leczonych roksytromycyną może wystąpić rzekomobłoniaste zapalenie jelit wywołane przez Clostridium difficile, objawiające się biegunką o różnym stopniu nasilenia. Niekiedy wystarczy tylko odstawić lek. W cięższych przypadkach konieczne jest doustne podawanie wankomycyny lub metronidazolu. Nie należy podawać leków hamujących perystaltykę ani innych działających zapierająco.
W niektórych przypadkach makrolidy, w tym roksytromycyna, mogą powodować wydłużenie odstępu QT. Dlatego roksytromycynę należy stosować ostrożnie u pacjentów z wrodzonym wydłużeniem odstępu QT, w sytuacjach sprzyjających wystąpieniu zaburzeń rytmu serca (np. nie wyrównana hipokaliemia lub hipomagnezemia, klinicznie znacząca bradykardia), jak również u pacjentów otrzymujących leki przeciwarytmiczne klasy IA i III.
Ciężkie reakcje pęcherzowe
Po zastosowaniu roksytromycyny notowano występowanie ciężkich skórnych reakcji pęcherzowych, takich jak ostra uogólniona osutka krostkowa (ang. AGEP), zespół Stevensa-Johnsona, toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka. Jeśli wystąpią objawy podmiotowe lub przedmiotowe AGEP, SJS lub TEN (np. postępująca wysypka skórna, często z pęcherzami lub zmianami na błonach śluzowych), należy przerwać leczenie roksytromycyną.
Lek zawiera laktozę i dlatego nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.

4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

Roksytromycyna nasila naczynioskurczowe działanie alkaloidów sporyszu (ergotamina, dihydroergotamina), dlatego nie należy tych leków stosować równocześnie z roksytromycyną.
Równoczesne podawanie roksytromycyny z cyzaprydem, astemizolem, pimozydem może prowadzić do zwiększenia stężenia tych leków w surowicy krwi i zwiększenia ryzyka komorowych zaburzeń rytmu serca.


Niektóre makrolidy wykazują farmakokinetyczne interakcje z terfenadyną, co prowadzi do zwiększenia stężenia terfenadyny w surowicy. Może to powodować ciężkie arytmie komorowe. Takich reakcji nie obserwowano w przypadku roksytromycyny. W badaniach przeprowadzonych z udziałem zdrowych ochotników nie wykazano żadnych farmakokinetycznych interakcji ani też zmian EKG, jednak nie zaleca się jednoczesnego podawania obu leków.
Makrolidy, w tym roksytromycyna, mogą zwiększać biodostępność digoksyny w wyniku zmian flory przewodu pokarmowego metabolizującej częściowo glikozyd naparstnicy do mniej aktywnych dihydropochodnych.
Roksytromycyna może nasilać działanie sedatywne midazolamu i triazolamu w wyniku zwiększenia AUC oraz wydłużenia okresu półtrwania tych leków.
Lek może zwiększać stężenie bromokryptyny i cyklosporyny w surowicy krwi. Zwykle nie ma jednak konieczności modyfikacji dawkowania.
W badaniu in vitro obserwowano wypieranie dyzopiramidu przez roksytromycynę z wiązań z białkami. Jednoczesne podawania roksytromycyny i dyzopiramidu może zwiększać stężenie dyzopiramidu w surowicy krwi.
Roksytromycyna może nasilać działanie przeciwzakrzepowe niektórych doustnych leków przeciwzakrzepowych (acenokumarol, fenprokumon, warfaryna).
Roksytromycyna może również zwiększyć stężenie teofiliny w surowicy krwi i nasilać jej działania niepożądane. Zwykle jednak nie ma konieczności zmiany schematu dawkowania leku, ale wskazana jest kontrola stężenia teofiliny we krwi.
Roksytromycynę, podobnie jak inne makrolidy, należy stosować ostrożnie u pacjentów otrzymujących leki przeciwarytmiczne klasy IA i III (patrz punkt. 4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania).
Roksytromycyna nie wpływa na farmakokinetykę karbamazepiny ani na skuteczność doustnych środków antykoncepcyjnych. Nie wchodzi również w interakcje z ranitydyną ani z lekami zobojętniającymi zawierającymi wodorotlenek glinu lub magnezu.
Podczas jednoczesnego stosowania roksytromycyny i inhibitora reduktazy HMG-CoA (leki z grupy statyn) mogą wystąpić działania niepożądane dotyczące mięśni, np. rabdomioliza, ze względu na możliwość zwiększenia się ogólnego wpływu statyny na organizm. Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania roksytromycyny i leku z grupy statyn oraz obserwować, czy u pacjenta nie występują przedmiotowe i podmiotowe objawy miopatii.

4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację

Ciąża Nie wykazano dotychczas działania teratogennego roksytromycyny u zwierząt doświadczalnych. Nie przeprowadzono jednak odpowiednich kontrolowanych badań klinicznych u kobiet w ciąży. Roksytromycyna przenika przez łożysko w mniejszym stopniu niż penicyliny i cefalosporyny. Może być stosowana w okresie ciąży jedynie w razie zdecydowanej konieczności.
Karmienie piersią Lek w niewielkim stopniu przenika do mleka (0,05% podanej dawki). Roksytromycyna może być stosowana u kobiet karmiących jedynie w przypadku zdecydowanej konieczności.

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Brak danych dotyczących wpływu roksytromycyny na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Należy zachować ostrożność ze względu na możliwość wystąpienia zawrotów głowy. Zaburzenia widzenia i niewyraźne widzenie mogą mieć wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn (patrz punkt 4.8).

4.8 Działania niepożądane

Częstość występowania objawów niepożądanych ocenia się na 4,1-21,6% u dorosłych, 4,2-6,9% u dzieci i 3% u pacjentów w wieku 65 lat, przy czym większość (75-80%) stanowią objawy niepożądane ze strony przewodu pokarmowego, jak biegunka, nudności, wymioty, kolki jelitowe. Należy podkreślić, że tylko u 1-1,3% całkowitej populacji pacjentów, 2% pacjentów w podeszłym wieku oraz u 0,6% dzieci przerwano leczenie ze względu na występowanie działań niepożądanych. U 68,7% pacjentów, u których wystąpiły działania niepożądane, nie było konieczności przerwania leczenia, przy czym u 75,6% tych pacjentów wykazano związek tych działań ze stosowaniem roksytromycyny. W większości przypadków (62,9%) objawy niepożądane ustąpiły pomimo kontynuowania leczenia. W obserwacjach wieloośrodkowych przeprowadzonych u 2917 pacjentów i opublikowanych w 1987 r. stwierdzono występowanie objawów niepożądanych po podaniu roksytromycyny.
Częstość występowania działań niepożądanych określono w następujący sposób: - bardzo często (≥1/10); - często (≥1/100 do <1/10); - niezbyt często (≥1/1 000 do <1/100); - rzadko (≥1/10 000 do <1/1 000); - bardzo rzadko (<1/10 000); - częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych).
Zakażenia i zarażenia pasożytnicze Rzadko: grzybica jamy ustnej, grzybica pochwy.
Zaburzenia krwi i układu chłonnego Bardzo rzadko: agranulocytoza, neutropenia.
Zaburzenia układu immunologicznego Rzadko: reakcje typu anafilaktycznego, obrzęk naczynioruchowy, astma oskrzelowa, skurcz oskrzeli.
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania Rzadko: brak łaknienia, hiperglikemia.
Zaburzenia układu nerwowego Niezbyt często: bóle głowy, zawroty głowy.
Zaburzenia oka Rzadko: zaburzenia czynności narządu wzroku. Częstość nieznana: zaburzenia widzenia, niewyraźne widzenie.
Zaburzenia ucha i błędnika Rzadko: przemijająca głuchota, niedosłuch, zawroty głowy i szumy uszne.
Zaburzenia żołądka i jelit Często: ból brzucha, nudności. Niezbyt często: zaparcia, biegunka, niestrawność, wzdęcia, wymioty. Rzadko: smoliste stolce. Bardzo rzadko: ostre zapalenie trzustki.


Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych Rzadko: zapalenie wątroby, w tym przebiegające z cholestazą, przemijająca niewydolność wątroby, niekiedy z żółtaczką, nieprawidłowe wartości testów wątrobowych. Bardzo rzadko: piorunujący przebieg zapalenia wątroby.
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Niezbyt często: świąd skóry, wysypka, pokrzywka. Rzadko: złuszczające zapalenie naskórka, zespół Stevensa-Johnsona, rumień wielopostaciowy, wyprysk. Bardzo rzadko: pigmentacja paznokci. Częstość nieznana: ostra uogólniona osutka krostkowa (ang. AGEP).
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania Rzadko: osłabienie, złe samopoczucie.

Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych: Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, tel.: + 48 22 49 21 301, faks: + 48 22 49 21 309, e-mail: [email protected]. Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

4.9 Przedawkowanie

Brak danych dotyczących przypadków przedawkowania leku u ludzi. W razie przedawkowania należy wykonać płukanie żołądka. Jeśli to konieczne, stosuje się leczenie objawowe. Brak specyficznego antidotum.

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

5.1. Właściwości farmakodynamiczne
Grupa farmakoterapeutyczna: leki przeciwbakteryjne do stosowania ogólnego, makrolidy, kod ATC: J01FA06
Roksytromycyna jest półsyntetycznym makrolidem zawierającym 14 atomów węgla w pierścieniu laktonowym. Zasadniczy mechanizm działania polega na hamowaniu zależnej od RNA syntezy białek bakteryjnych na poziomie podjednostki 50S rybosomów, w wyniku czego dochodzi do modyfikacji aktywności peptydylo-tRNA hydrolazy i odłączenia peptydylo-t-RNA od rybosomów. Następstwem tego działania jest obniżenie ilości wolnego t-RNA warunkującego aktywację aminokwasów służących do budowy białek. Ponadto lek może hamować transferazę peptydylową niezbędną w procesie syntezy białek komórkowych. W wyniku metylacji białka 23S dochodzi do rozwinięcia się całkowitej krzyżowej oporności bakterii na makrolidy (jest to tzw. fenotyp MLS). Możliwe są również inne mechanizmy powstawania oporności, w tym inaktywacja roksytromycyny przez enzymy bakteryjne, jak esteraza erytromycyny czy 2’-fosfotransferaza makrolidów oraz zwiększone usuwanie tych antybiotyków z komórki. Makrolidy mogą konkurować z chloramfenikolem i linkozamidami o miejsce wiązania.
Roksytromycyna wykazuje działanie bakteriostatyczne lub bakteriobójcze, w zależności od jej stężenia, rodzaju bakterii, ich fazy wzrostu oraz wielkości inokulum. Spektrum działania przeciwbakteryjnego oceniane in vitro obejmuje: Streptococcus pyogenes, Streptococcus

pneumoniae, Moraxella catarrhalis, Neisseria gonorrhoeae (również szczepy penicylinazo- dodatnie), Bordetella pertussis i Bordetella parapertussis, Campylobacter jejuni (coli), Helicobacter pylori, Listeria monocytogenes, Mycoplasma pneumoniae, Chlamydia pneumoniae, Chlamydia trachomatis, Chlamydia psittaci, Legionella pneumophila, Corynebacterium diphtheriae, Ureaplasma urealyticum oraz niektóre bakterie beztlenowe − ziarenkowce Gram-dodatnie, pałeczki Gram-ujemne, z wyjątkiem Bacteroides fragilis i Fusobacterium. Lek wykazuje zmienne działanie na Haemophilus influenzae, Bacteroides fragilis, Vibrio cholerae, Staphylococcus aureus (wrażliwy na metycylinę). Szczepy Neisseria meningitidis oraz Clostridium perfringens, Clostridium ramosum i Clostridium innocuum wykazują umiarkowaną wrażliwość na roksytromycynę.
Lek nie działa na Pseudomonas spp. i Enterobacteriaceae.
Działanie przeciwbakteryjne nasila się wraz ze wzrostem pH, co prawdopodobnie wynika ze zwiększonego przenikania przez ściany komórkowe niezjonizowanej postaci antybiotyku w słabo zasadowym środowisku. Lek wykazuje efekt poantybiotykowy w stosunku do S. pyogenes, S. pneumoniae i H. influenzae, trwający 2,9-8 h po 2 h (bez uwzględnienia S. aureus) oraz 6-7 h po trwającym 6 godzin narażeniu na działanie leku (z uwzględnieniem S. aureus). Działanie to jest prawdopodobnie następstwem przedłużonego hamowania syntezy białek w wyniku silnego wiązania makrolidu z podjednostką 50S rybosomu.
Roksytromycyna całkowicie hamuje wytwarzanie koagulazy i beta-hemolizyny oraz częściowo lecytynazy i deoksyrybonukleazy u gronkowców złocistych. Nie wykazuje istotnego powinowactwa do cytochromu P450.
Lek może hamować migrację granulocytów obojętnochłonnych bez wpływu na fagocytozę lub z jej niewielkim nasileniem. Roksytromycyna może skracać czas przeżycia neutrofili poprzez przyspieszenie apoptozy. Zmniejsza wytwarzanie rodników nadtlenkowych i hydroksylowych oraz hamuje napływ jonów wapnia do tych komórek poprzez wpływ na kinazę proteinową zależną od cAMP.
Wpływ leku na wytwarzanie cytokin przez monocyty nie został w sposób jednoznaczny określony. Niektórzy autorzy nie stwierdzili istotnego wpływu, natomiast inni odnotowali zmniejszone wydzielanie przez monocyty cytokin, zwłaszcza interleukiny 8 (IL-8). Następstwem tego była zmniejszona sekrecja komórek kubkowych oraz kumulacja granulocytów w drogach oddechowych. W badaniach przeprowadzonych na myszach zaobserwowano po 28 dniach podawania leku wzrost wytwarzania IL-1 oraz TNF-alfa, IL-2, IL-4 i interferonu gamma przez komórki śledziony. Natomiast nie odnotowano tych zmian po 7-dniowym okresie stosowania roksytromycyny. W innym eksperymencie podawanie myszom leku przez okres 14 dni powodowało zwiększone wytwarzanie IL-1 i IL-2, podczas gdy po długotrwałym stosowaniu (42 dni) wytwarzanie tych cytokin zmniejszyło się.
Roksytromycyna w zależności od stężenia zmniejsza proliferację monocytów po fitohemaglutyninie oraz hamuje wytwarzanie IL-1 beta oraz 2-5 przez limfocyty T oraz TNF alfa przez monocyty, z czego wynika możliwość immunosupresyjnego i przeciwzapalnego działania leku. Znajduje to potwierdzenie w obserwacjach klinicznych u leczonych roksytromycyną pacjentów z astmą oskrzelową, u których stwierdzono mniejszą wrażliwość oskrzeli na histaminę.
Lek zmniejsza przepuszczalność naczyń, zwiększoną pod wpływem endotoksyny bakteryjnej, jak również gromadzenie się neutrofili w błonie śluzowej tchawicy u szczurów. Hamuje również zależny od acetylocholiny przepływ jonów chlorkowych przez błony komórkowe, co może zmniejszać wpływ układu cholinergicznego na błonę mięśniową gładką dróg oddechowych.

5.2 Właściwości farmakokinetyczne

Ogólna charakterystyka wykonanych badań Parametry farmakokinetyczne roksytromycyny określono u 52 zdrowych ochotników po jednorazowym podaniu dawek od 150 do 300 mg lub po wielokrotnym podaniu w dawce 300 mg na

dobę w jednej dawce lub 2 dawkach podzielonych. Ponadto parametry te oceniano u 9 pacjentów z niewydolnością nerek, 18 pacjentów z marskością poalkoholową oraz u 12 pacjentów w podeszłym wieku, zarówno po jednokrotnym, jak i wielokrotnym podaniu roksytromycyny w dawce 150 mg. Farmakokinetykę leku oceniano również po podaniu doustnym w dawce 2,5 mg/kg mc. u 18 dzieci i niemowląt z zakażeniami dróg oddechowych. Po podaniu dawek jednorazowych odnotowano zależny od dawki wzrost stężenia leku w osoczu. Stan stacjonarny stężenia leku w osoczu wystąpił po 4 dniach wielokrotnego podawania u dorosłych (u dzieci występuje po 6 dniach).
Wchłanianie Lek wchłania się z przewodu pokarmowego w około 60%. Maksymalne stężenia leku w osoczu po jednorazowym podaniu 150 mg i 300 mg roksytromycyny odnotowano odpowiednio po 1,5 h oraz 1,9 h i wynosiły one 6,6-7,9 i 9,1-10,8 mg/l. Wartości AUC wynosiły 72,6-81 mg/lh dla dawki max wynosiło 10,13,0 mg/l, u dzieci do max
mieściła się pomiędzy 1 a 2 h. Pokarm zmniejsza biodostępność leku.
Dystrybucja Roksytromycyna ze względu na lipofilność oraz niewielki stopień jonizacji dobrze przenika do wielu tkanek. Osiąga wysokie stężenia, zwłaszcza wewnątrzkomórkowe, zwykle przekraczające MIC 90
wrażliwych drobnoustrojów, w komórkach i tkankach górnych oraz dolnych dróg oddechowych, płucach, skórze, błonie śluzowej żołądka, uchu środkowym, migdałkach, gruczole krokowym, błonie mięśniowej macicy, jajowodach, jajnikach, łzach, płynie maziowym, dziąsłach, kości szczęki i ślinie. Lek łatwo przenika do fagocytów i makrofagów pęcherzyków płucnych. Akumulacja wewnątrzkomórkowa leku ulega zmniejszeniu w środowisku o niskim pH. Roksytromycyna wiąże się głównie z kwaśną glikoproteiną  1 , w mniejszym stopniu z albuminami (15,6 do 26,7%). Stopień wiązania leku z białkami wynosi średnio 72-85%, maksymalnie 96% przy jego stężeniu w osoczu 2,5 mg/l. Wiązanie z białkami ulega wysyceniu po przekroczeniu całkowitego stężenia roksytromycyny w osoczu wynoszącego 4,2 mg/l, przy wzroście stężenia wolnej frakcji leku.
Metabolizm Lek jest częściowo metabolizowany w wątrobie z udziałem cytochromu P-450. Dotychczas zidentyfikowano w kale i w moczu 3 metabolity roksytromycyny: pochodną dekladynozową, N-monodemetylanową oraz N-didemetylanową.
Eliminacja Farmakokinetyka roksytromycyny ma przebieg nieliniowy. Badania z użyciem radioaktywnego izotopu wykazały, że lek w 53,4% jest wydalany z kałem, w 13,4% w postaci dwutlenku węgla z wydychanym powietrzem, a w 7,4% z moczem. Okres półtrwania leku w osoczu (150 mg i 300 mg) wynosi 8,4-15,5h, średnio 10,5 h. Klirens nerkowy roksytromycyny zależy od dawki i wynosi 0,25 do 0,42 l/h (dla dawek od 150 do 450 mg) w ciągu pierwszych 8 h po podaniu i zmniejsza się w ciągu 16-14 h do 0,22 l/h. W stanach uszkodzenia wątroby i nerek T 1/2
eliminacji wydłuża się od 19,6 h (jednorazowe podanie 150 mg) do 21 h (wielokrotne podanie) u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, a od 25 h (jednorazowe podanie 150 mg) do 26 h (wielokrotne podanie) u pacjentów z marskością alkoholową. U osób w podeszłym wieku parametr ten może się zwiększyć nawet do 27,2 h. Mimo to uważa się, że nie ma konieczności istotnych zmian dawkowania u pacjentów w podeszłym wieku ani u pacjentów z chorobami nerek, z wyjątkiem pacjentów z ciężką niewydolnością nerek (klirens kreatyniny <15 ml/min), u których zaleca się 2-krotne zwiększenie przerwy między dawkami. Natomiast u pacjentów z marskością i znaczną niewydolnością wątroby zaleca się zmniejszenie dawki dobowej roksytromycyny o 50%, tj. do 150 mg na dobę. Wartości T 1/2
19,89,7 h, u dzieci do 5 lat 219,4 h, a u dzieci do 13 lat 20,86,9 h.

5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie

W badaniach doświadczalnych na psach wykazano, że lek w znacznym stopniu zwiększa kurczliwość przewodu pokarmowego. Oceniając wpływ roksytromycyny na hepatocyty szczurów stwierdzono przenikanie dehydrogenazy mleczanowej na zewnątrz komórki po 21 h narażenia na działanie antybiotyku. Uważa się, że związane to było ze zwiększonym wychwytem i wysokim stężeniem wewnątrzkomórkowym leku.

6. DANE FARMACEUTYCZNE

6.1 Wykaz substancji pomocniczych

Celuloza mikrokrystaliczna 101 Laktoza jednowodna Kroskarmeloza sodowa Powidon 90 Poloksamer 188 Talk Sodu stearylofumaran Makrogol 8000 Hypromeloza E-5 Hypromeloza E-15 Hydroksypropyloceluloza Tytanu dwutlenek

6.2 Niezgodności farmaceutyczne

Nie dotyczy.

6.3 Okres ważności

6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania

Przechowywać w temperaturze poniżej 25°C.

6.5 Rodzaj i zawartość opakowania

Blister z folii PCV/Al lub fiolka szklana z polietylenowym korkiem, w tekturowym pudełku. Opakowanie zawiera 10 tabletek w jednym blistrze lub w fiolce.

6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania produktu leczniczego do

stosowania
Bez specjalnych wymagań.
Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami.

7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA

DOPUSZCZENIE DO OBROTU
Adamed Pharma S.A. Pieńków, ul. M. Adamkiewicza 6A 05-152 Czosnów

8. NUMERY POZWOLEŃ NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

Xitrocin, 100 mg, tabletki powlekane: 9716 Xitrocin, 150 mg, tabletki powlekane: 9717

9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA
Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 06.01.2003 r. Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 17.09.2008 r.

10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU

CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO