Histigen
Betahistini dihydrochloridum
Tabletki 8 mg | Betahistini dihydrochloridum 8 mg
Mylan Laboratories SAS, Francja
Ulotka
Ulotka dołączona do opakowania: informacja dla użytkownika
Histigen, 8 mg, tabletki Histigen, 16 mg, tabletki (Betahistini dihydrochloridum)
Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta. - Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. - W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. - Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same. - Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Patrz punkt 4.
Spis treści ulotki:
1. Co to jest lek Histigen i w jakim celu się go stosuje
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Histigen
3. Jak przyjmować lek Histigen
4. Możliwe działania niepożądane
5. Jak przechowywać lek Histigen
6. Zawartość opakowania i inne informacje
1. Co to jest lek Histigen i w jakim celu się go stosuje
Lek Histigen zawiera betahistynę, należącą do grupy leków przeciw zawrotom głowy.
Ten lek jest wskazany w leczeniu niektórych rodzajów zawrotów głowy.
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Histigen
Kiedy nie stosować leku Histigen - jeśli pacjent ma uczulenie na substancję czynną lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6); - jeśli lekarz stwierdził u pacjenta występowanie guza rdzenia nadnerczy, który może spowodować wysokie ciśnienie krwi („guz chromochłonny nadnerczy”).
Ostrzeżenia i środki ostrożności
Ostrzeżenia specjalne Jeżeli u pacjenta stwierdzono astmę, przed rozpoczęciem przyjmowania leku Histigen należy omówić to z lekarzem lub farmaceutą. W takim przypadku pacjent otrzymujący Histigen musi być dodatkowo monitorowany ze względu na ryzyko wystąpienia skurczu oskrzeli.
Przyjmujący betahistynę pacjenci z chorobą wrzodową (wrzodami trawiennymi) lub pacjenci, którzy przebyli chorobę wrzodową w przeszłości, powinni być dodatkowo monitorowani podczas leczenia.
Nie należy stosować leku Histigen w leczeniu następujących rodzajów zawrotów głowy: • łagodne pozycyjne zawroty głowy, • zawroty głowy związane z zaburzeniami ośrodkowego układu nerwowego.
Przyjmowanie leku podczas posiłków może pomóc zmniejszyć dolegliwości żołądkowe. Przed zastosowaniem leku należy porozmawiać z lekarzem lub farmaceutą.
Lek Histigen a inne leki Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować.
W szczególności należy poinformować lekarza lub farmaceutę, jeśli pacjent przyjmuje którykolwiek z następujących leków: • leki przeciwhistaminowe, które mogą zmniejszyć działanie betahistyny. Również betahistyna może zmiejszyć działanie leków przeciwhistaminowych. • inhibitory monoaminooksydazy, stosowane w leczeniu choroby Parkinsona. Mogą one nasilać działanie leku Histigen.
Ciąża, karmienie piersią i wpływ na płodność Nie należy przyjmować leku Histigen w czasie ciąży, o ile lekarz nie zdecydował, że jest to konieczne.
Jeżeli pacjentka w trakcie leczenia stwierdzi, że jest w ciąży, powinna poradzić się lekarza, ponieważ jest to osoba, która może ocenić, czy konieczne jest kontynuowanie leczenia.
Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza, że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn Lek Histigen nie wpłynie lub prawdopodobnie nie wpłynie na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.
3. Jak przyjmować lek Histigen
Ten lek należy zawsze przyjmować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
Dawkowanie Zazwyczaj stosowana dawka to 1 do 2 tabletek trzy razy na dobę. Nie należy przyjmować więcej niż 6 tabletek na dobę. W przypadku podawania leku osobom w podeszłym wieku n ależy zachować ostrożność.
Stosowanie u dzieci i młodzieży: Nie zaleca się stosowania betahistyny u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat.
Sposób podawania Podanie doustne. Lek należy przyjmować doustnie w trakcie posiłków, aby uniknąć bólu żołądka. Tabletkę należy połknąć, popijając szklanką wody. Nie rozgryzać.
W przypadku wrażenia, że działanie leku Histigen jest za mocne lub za słabe, należy zwrócić się do lekarza.
Przyjęcie większej niż zalecana d awki leku Histigen W przypadku zażycia zbyt dużej ilości leki Histigen (przedawkowanie), należy skontaktować się z lekarzem lub udać się od razu do szpitala.
Pominięcie przyjęcia leku Histigen Jeśli pominięto dawkę leku Histigen, należy przyjąć kolejną dawkę o ustalonej porze. Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki.
W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem leku należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
4. Możliwe działania niepożądane
Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Częste działania niepożądane (występujące u 1 na 100 ale mniej niż u 1 na 10 pacjentów): • nudności • zaburzenia trawienia • bóle głowy
Częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych): • znaczne zmniejszenie liczby płytek krwi • reakcje alergiczne, których objawy mogą obejmować obrzęk twarzy, ust, języka lub gardła, powodujące trudności w oddychaniu (obrzęk naczynioruchowy) • łagodne dolegliwości ze strony układu pokarmowego, takie j ak wymioty, suchość w jamie ustnej, biegunka, ból brzucha wzdęcia i gazy. Tych działań niepożądanych można uniknąć, przyjmując tabletkę podczas posiłku lub zmniejszając dawkę leku. • Skórne reakcje alergiczne, w szczególności obrzęk naczynioruchowy, wysypka, zaczerwienienie, swędzenie
Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departament Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181C 02-222 Warszawa tel.: + 48 22 49 21 301 faks: + 48 22 4921 309 strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.
5. Jak przechowywać lek Histigen
Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
Nie stosować tego leku, po upływie terminu ważności zamieszczonego na pudełku po: „EXP”. Termin ważności oznacza ostatni dzień danego miesiąca.
Brak specjalnych zaleceń dotyczących przechowywania leku .
Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.
6. Zawartość opakowania i inne informacje
Co zawiera lek Histigen - Substancją czynną leku jest dichlorowodorek betahistyny (Betahistini dihydrochloridum).
- Pozostałe składniki (substancje pomocnicze) to: c eluloza mikrokrystaliczna, mannitol, kwas cytrynowy jednowodny, krzemionka koloidalna bezwodna, talk.
Jak wygląda lek Histigen i co zawiera opakowanie Lek Histigen, 8 mg, ma postać białych lub prawie białych, okrągłych tabletek o średnicy około 7 mm, ze ściętymi krawędziami i oznaczeniem „256” po jednej stronie tabletki.
Lek Histigen, 16 mg, ma postać białych lub prawie białych, okrągłych, obustronnie wypukłych tabletek ze ściętymi krawędziami i linią podziału, oznaczonych „267” po obu stronach linii podziału na jednej stronie tabletki. Średnica tabletki wynosi około 8,5 mm.
Dostępne opakowania: Blistry PVC/PVDC-Aluminium w tekturowym pudełku, zawierające 30, 60 lub 100 tabletek.
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
Podmiot odpowiedzialny i wytwórca
Podmiot odpowiedzialny Viatris Limited Damastown Industrial Park Mulhuddart, Dublin 15 DUBLIN Irlandia
Wytwórca Mylan Laboratories SAS Route de Belleville Lieu-dit Maillard Francja
W celu uzyskania bardziej szczegółowych informacji należy zwrócić się do przedstawiciela podmiotu odpowiedzialnego: Mylan Healthcare Sp. z o.o. tel. (22) 54 66 400
Data ostatniej aktualizacji ulotki:
Charakterystyka
CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO
Histigen, 8 mg, tabletki Histigen, 16 mg, tabletki
Histigen: jedna tabletka zawiera 8 mg dichlorowodorku betahistyny (Betahistini dihydrochloridum). Histigen: jedna tabletka zawiera 16 mg dichlorowodorku betahistyny (Betahistini dihydrochloridum).
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1
Tabletka.
Histigen, 8 mg: biał e lub prawie białe, okrągłe tabletki o średnicy około 7 mm, ze ściętymi krawędziami i oznaczeniem „256” po jednej stronie tabletki.
Histigen, 16 mg: białe lub prawie białe, okrągłe, obustronnie wypukłe tabletki ze ściętymi krawędziami i linią podziału, oznaczone „ 267” po obu stronach linii podziału na jednej stronie tabletki. Średnica tabletki wynosi około 8,5 mm.
Tabletkę można podzielić na równe dawki.
Betahistyna jest wskazana w leczeniu zespołu Ménière’a, charakteryzującego się n astęp ującymi objawami: zawroty głowy, szumy uszne, utrata słuchu i nudnościami.
Dawkowanie:
Zwykle stosowana dawka to od 1 do 2 tabletek trzy razy na dobę, najlepiej podczas posiłków. Nie należy przyjmować więcej niż 6 tabletek na dobę, tj. nie należy przekraczać dawki 48 mg betahistyny na dobę.
Dzieci i młodzież: Nie zaleca się stosowania betahistyny u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat z powodu niewystarczających danych dotyczących bezpieczeństwa i skuteczności leku.
Pacjenci w podeszłym wieku
Należy zachować ostrożność podczas stosowania betahistyny u pacjentów w podeszłym wieku ze wzglę du na ograniczoną ilość danych.
Niewydolność nerek
Brak dostępnych danych dotyczących stosowania produktu leczniczego u pacjentów z niewydolnością nerek.
Niewydolność wątroby Brak dostępnych danych dotyczących stosowania produktu leczniczego u pacjentów z niewydolnością wątroby. Okres leczenia
Zalecany czas leczenia jest od 2 do 3 miesięcy, możliwy do przedłużenia w zależności od rozwoju choroby w cyklach ciągłych lub przerywanych.
Sposób podawania
Tabletki należy połykać, popijając szklanką wody podczas posiłków. Nie należy ich rozgryzać.
Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.
Guz chromochłonny nadnerczy.
Specjalne ostrzeżenia Pacjentów z astmą oskrzelową i chorobą wrzodową żołądka lub dwunastnicy w wywiadzie należy dokładnie kontrolować w trakcie leczenia.
Zaleca się zachowanie ostrożności w stosowaniu betahistyny u pacjentów, u których występuje pokrzywka, wysypki skórne, alergiczny nieżyt nosa z powodu możliwości nasilenia tych objawów.
Skuteczność i bezpieczeństwo stosowania betahistyny u dzieci i młodzieży poniżej 18 roku życia nie zostały zbadane.
Nie należy stosować betahistyny w leczeniu następujących zaburzeń: • łagodne napadowe zawroty głowy, • zawroty głowy związane z zaburzeniami ośrodkowego układu nerwowego.
Środki ostrożności dotyczące stosowania Przyjmowanie produktu leczniczego podczas posiłku pomaga zapobiegać bólom żołądka
Nie wykonano badań in vivo dotyczących interakcji. W oparciu o badania in vitro, nie przewiduje się zahamowania in vivo enzymów cytochromu P450.
Dane z badań in vitro wskazują na hamowanie metabolizmu betahistyny przez inhibitory monoaminooksydazy (MAO), w tym inhibitory MAO B (np. seleglina). Zaleca się ostrożność w czasie równoczesnego stosowania betahistyny i inhibitorów MAO (w tym selektywnych MAO-B).
Ponieważ betahistyna jest analogiem histaminy interakcje betahistyny z lekami antyhistaminowymi mogą teoretycznie wpłynąć na skuteczność jednego z nich.
Cią ża Brak danych odnośnie stosowania betahistyny u kobiet ciężarnych. Badania na zwierzętach są niewystarczające, aby stwierdzić wpływ na ciążę, rozwój zarodka i płodu, poród i rozwój pourodzeniowy. Zagrożenie dla człowieka nie jest znane. Betahistyny nie należy stosować u kobiet w ciąży, jeżeli nie jest to bezwzględnie konieczne.
Karmienie piersią Nie wiadomo czy betahistyna przenika do mleka kobiet karmiących. Betahistyna przenika do mleka u szczurów. Wpływ betahistyny po porodzie w badaniach na zwierzętach obserwowano jedynie w przypadku podawania jej w bardzo wysokich dawkach. Możliwość rozpoczęcia leczenia u kobiet karmiących piersią należy określić na podstawie korzyści dla kobiety karmiącej i ewentualnego ryzyka dla dziecka.
Płodność
W badaniach na zwierzętach nie wykazano wpływu na płodność u szczurów.
Betahistyna jest wskazana w objawowym leczeniu zawrotów głowy pochodzenia ślimakowego lub o innym podłożu. Choroby te mogą mieć negatywny wpływ na prowadzenie pojazdów i obsługę maszyn. Badania kliniczne wykazały, że betahistyna nie wywiera wpływu lub wywiera nieistotny wpływ na prowadzenie pojazdów i obsługę maszyn.
W trakcie badań klinicznych kontrolowanych placebo obserwowano następujące działania niepożądane u pacjentów stosujących betahistynę z częstością: bardzo często (≥ 1/10), często (≥ 1/100 do < 1/10), niezbyt często (≥ 1/1000 do < 1/100), rzadko (≥ 1/10000 do < 1/1000), bardzo rzadko (< 1/10000).
Zaburzenia żołądka i jelit Często: nudności i zaburzenia trawienia
Zaburzenia układu nerwowego Często: ból głowy.
Oprócz działań niepożądanych, zgłaszanych w trakcie badań klinicznych zgłaszano działania niepożądane po wprowadzeniu leku do obrotu oraz w literaturze naukowej. Częstość tych działań nie może być określana na podstawie dostępnych danych i określa się ją jako „nieznana”.
Zaburzenia krwi i układu chłonnego Małopł ytkowość.
Zaburzenia układu immunologicznego Reakcje nadwrażliwości, np. odnotowano przypadki anafilaksji
Zaburzenia żołądka i jelit Obserwowano łagodne dolegliwości żołądkowo-jelitowe (np. wymioty, bóle żołądka i jelit, wzdęcia i gazy). Podawanie leku podczas posiłku lub zmniejszenie dawki z reguły łagodzi te dolegliwości.
Zaburzenia układu nerwowego Ból głowy, senność
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Skórne i podskórne reakcje nadwrażliwości, zwłaszcza obrzęk naczynioruchowy, pokrzywka, wysypka i świąd.
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departament Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181C 02-222 Warszawa tel.: + 48 22 49 21 301 faks: + 48 22 49 21 309 strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Istnieją doniesienia o kilku przypadkach przedawkowania leku. U niektórych pacjentów obserwowano łagodne lub umiarkowane objawy przedawkowania po dawkach do 640 mg (np. nudności, senność, bóle brzucha). Poważniejsze objawy (np. drgawki, powikłania płucne lub sercowe) obserwowano w przypadku zamierzonego przedawkowania betahistyny, zwłaszcza w połączeniu z przedawkowaniem innych leków. W przypadku przedawkowania leku zaleca się rutynowe postępowanie zgodnie z przyjętymi standardami.
Grupa farmakoterapeutyczna: lek przeciw zawrotom głowy. Kod ATC: N 07 CA 01
Aktywność H 1 -agonistyczna betahistyny względem receptorów histaminowych w naczyniach obwodowych została potwierdzona u ludzi poprzez zniesienie wywołanego betahistyną rozszerzenia naczyń w wyniku podania antagonisty histaminy – difenhydraminy. Betahistyna ma minimalny wpływ na wydzielanie kwasu solnego w żołądku (reakcja z udziałem receptora H 2 ).
Skuteczność działania betahistyny w leczeniu zawrotów głowy może być spowodowana zdolnośc ią do modyfikacji krążenia w uchu wewnętrznym oraz bezpośrednim wpływem na neurony jądra przedsionkowego.
Pojedyncze dawki doustne do 32 mg betahistyny powodowały u zdrowych osób minimalne hamowanie wywoływanego oczopląsu przedsionkowego 3-4 godziny po podaniu leku, większe dawki były bardziej skuteczne w skracaniu czasu trwania oczopląsu.
Betahistyna zwiększa przepuszczalność nabłonka płucnego u człowieka. Wynika to ze skrócenia czasu oczyszczania płuc (klirensu) z przechodzącego do krwi radioaktywnego markera. Działaniu temu zapobiega uprzednie doustne podanie terfenadyny, znanego blokera receptora H 1 .
Podczas gdy histamina wywiera dodatnie działanie inotropowe na serce, nie wiadomo, czy betahistyna zwiększa pojemność minutową serca, a jej działanie rozszerzające naczynia może wywoływać niewielki spadek ciśnienia krwi u niektórych pacjentów.
U ludzi betahistyna ma niewielki wpływ na wydzielanie hormonów.
znakowanej 14 C jest osiągane po około jednej godzinie po podaniu na czczo.
Eliminacja betahistyny odbywa się głównie drogą metaboliczną, a metabolity są następnie usuwane głównie przez nerki. 85-90% radioaktywności po podaniu dawki 8 mg pojawia się w moczu w ciągu Ponieważ stężenie betahistyny w osoczu jest poniżej progu wykrywalności, dostępność biologiczną ocenia się na podstawie stężenia w moczu jej głównego metabolitu, kwasu 2-pirydylooctowego.
Brak dowodów istnienia metabolizmu przedogólnoustrojowego, uważa się, że wydalanie z żółcią nie stanowi istotnej drogi usuwania leku i jego metabolitów z organizmu. Betahistyna nie wiąże się z białkami surowicy lub wiąże się tylko w niewielkim stopniu. Betahistyna jest metabolizowana w wątrobie. Około 80-90% podanej dawki jest wydalane w moczu.
Toksyczność przewlekła
U psów i pawianów, którym dożylnie podawano dawki wynoszące co najmniej 120 mg/kg mc., obserwowano działania niepożądane ze strony ośrodkowego układu nerwowego.
Badania toksyczności przewlekłej po podaniu doustnym prowadzono u szczurów przez 18 miesięcy i psów przez 6 miesięcy . Wykazano, że betahistyna podawana odpowiednio w dawkach 500 mg/kg mc. i 25 mg/kg mc. była dobrze tolerowana i nie powodowała obja wów toksyczności.
Działanie mutagenne i rakotwórcze Betahistyna nie posiada działania mutagennego. W 18-miesięcznym badaniu toksyczności przewlekłej na szczurach nie potwierdzono potencjalnego działania rakotwórczego betahistyny podawanej w dawkach nieprzekraczających 500 mg/kg mc.
Toksyczny wpływ na reprodukcję
W badaniach toksycznego wpływu na reprodukcję wpływ betahistyny zaobserwowano jedynie w przypadku ekspozycji na dawki uważane za wystarczająco wyższe niż maksymalne dawki stosowane u ludzi, co ma niewielkie znaczenie kliniczne.
Celuloza mikrokrystaliczna Mannitol Kwas cytrynowy jednowodny Krzemionka koloidalna bezwodna Talk
Nie dotyczy.
Brak specjalnych zaleceń dotyczących przechowywania produktu leczniczego.
Blistry PVC/PVDC-Aluminium w tekturowym pudełku.
Dostępne opakowania:
Nie wszystkie wielkości opakowań mu szą znajdować się w obrocie.
Bez specjalnych wymagań.
Viatris Limited Damastown Industrial Park Mulhuddart, Dublin 15 DUBLIN Irlandia
Histigen, 8 mg, tabletki: pozwolenie nr 9058 Histigen, 16 mg, tabletki: pozwolenie nr 9057
Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 23 listopada 2001 Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 5 września 2014
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Histigen, 8 mg, tabletki Histigen, 16 mg, tabletki
2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY
Histigen: jedna tabletka zawiera 8 mg dichlorowodorku betahistyny (Betahistini dihydrochloridum). Histigen: jedna tabletka zawiera 16 mg dichlorowodorku betahistyny (Betahistini dihydrochloridum).
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1
3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA
Tabletka.
Histigen, 8 mg: biał e lub prawie białe, okrągłe tabletki o średnicy około 7 mm, ze ściętymi krawędziami i oznaczeniem „256” po jednej stronie tabletki.
Histigen, 16 mg: białe lub prawie białe, okrągłe, obustronnie wypukłe tabletki ze ściętymi krawędziami i linią podziału, oznaczone „ 267” po obu stronach linii podziału na jednej stronie tabletki. Średnica tabletki wynosi około 8,5 mm.
Tabletkę można podzielić na równe dawki.
4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE
4.1 Wskazania do stosowania
Betahistyna jest wskazana w leczeniu zespołu Ménière’a, charakteryzującego się n astęp ującymi objawami: zawroty głowy, szumy uszne, utrata słuchu i nudnościami.
4.2 Dawkowanie i sposób podawania
Dawkowanie:
Zwykle stosowana dawka to od 1 do 2 tabletek trzy razy na dobę, najlepiej podczas posiłków. Nie należy przyjmować więcej niż 6 tabletek na dobę, tj. nie należy przekraczać dawki 48 mg betahistyny na dobę.
Dzieci i młodzież: Nie zaleca się stosowania betahistyny u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat z powodu niewystarczających danych dotyczących bezpieczeństwa i skuteczności leku.
Pacjenci w podeszłym wieku
Należy zachować ostrożność podczas stosowania betahistyny u pacjentów w podeszłym wieku ze wzglę du na ograniczoną ilość danych.
Niewydolność nerek
Brak dostępnych danych dotyczących stosowania produktu leczniczego u pacjentów z niewydolnością nerek.
Niewydolność wątroby Brak dostępnych danych dotyczących stosowania produktu leczniczego u pacjentów z niewydolnością wątroby. Okres leczenia
Zalecany czas leczenia jest od 2 do 3 miesięcy, możliwy do przedłużenia w zależności od rozwoju choroby w cyklach ciągłych lub przerywanych.
Sposób podawania
Tabletki należy połykać, popijając szklanką wody podczas posiłków. Nie należy ich rozgryzać.
4.3 Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.
Guz chromochłonny nadnerczy.
4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania
Specjalne ostrzeżenia Pacjentów z astmą oskrzelową i chorobą wrzodową żołądka lub dwunastnicy w wywiadzie należy dokładnie kontrolować w trakcie leczenia.
Zaleca się zachowanie ostrożności w stosowaniu betahistyny u pacjentów, u których występuje pokrzywka, wysypki skórne, alergiczny nieżyt nosa z powodu możliwości nasilenia tych objawów.
Skuteczność i bezpieczeństwo stosowania betahistyny u dzieci i młodzieży poniżej 18 roku życia nie zostały zbadane.
Nie należy stosować betahistyny w leczeniu następujących zaburzeń: • łagodne napadowe zawroty głowy, • zawroty głowy związane z zaburzeniami ośrodkowego układu nerwowego.
Środki ostrożności dotyczące stosowania Przyjmowanie produktu leczniczego podczas posiłku pomaga zapobiegać bólom żołądka
4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji
Nie wykonano badań in vivo dotyczących interakcji. W oparciu o badania in vitro, nie przewiduje się zahamowania in vivo enzymów cytochromu P450.
Dane z badań in vitro wskazują na hamowanie metabolizmu betahistyny przez inhibitory monoaminooksydazy (MAO), w tym inhibitory MAO B (np. seleglina). Zaleca się ostrożność w czasie równoczesnego stosowania betahistyny i inhibitorów MAO (w tym selektywnych MAO-B).
Ponieważ betahistyna jest analogiem histaminy interakcje betahistyny z lekami antyhistaminowymi mogą teoretycznie wpłynąć na skuteczność jednego z nich.
4.6 Wpływ na płodność, ciążę i lak tację
Cią ża Brak danych odnośnie stosowania betahistyny u kobiet ciężarnych. Badania na zwierzętach są niewystarczające, aby stwierdzić wpływ na ciążę, rozwój zarodka i płodu, poród i rozwój pourodzeniowy. Zagrożenie dla człowieka nie jest znane. Betahistyny nie należy stosować u kobiet w ciąży, jeżeli nie jest to bezwzględnie konieczne.
Karmienie piersią Nie wiadomo czy betahistyna przenika do mleka kobiet karmiących. Betahistyna przenika do mleka u szczurów. Wpływ betahistyny po porodzie w badaniach na zwierzętach obserwowano jedynie w przypadku podawania jej w bardzo wysokich dawkach. Możliwość rozpoczęcia leczenia u kobiet karmiących piersią należy określić na podstawie korzyści dla kobiety karmiącej i ewentualnego ryzyka dla dziecka.
Płodność
W badaniach na zwierzętach nie wykazano wpływu na płodność u szczurów.
4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn
Betahistyna jest wskazana w objawowym leczeniu zawrotów głowy pochodzenia ślimakowego lub o innym podłożu. Choroby te mogą mieć negatywny wpływ na prowadzenie pojazdów i obsługę maszyn. Badania kliniczne wykazały, że betahistyna nie wywiera wpływu lub wywiera nieistotny wpływ na prowadzenie pojazdów i obsługę maszyn.
4.8 Działania niepożądane
W trakcie badań klinicznych kontrolowanych placebo obserwowano następujące działania niepożądane u pacjentów stosujących betahistynę z częstością: bardzo często (≥ 1/10), często (≥ 1/100 do < 1/10), niezbyt często (≥ 1/1000 do < 1/100), rzadko (≥ 1/10000 do < 1/1000), bardzo rzadko (< 1/10000).
Zaburzenia żołądka i jelit Często: nudności i zaburzenia trawienia
Zaburzenia układu nerwowego Często: ból głowy.
Oprócz działań niepożądanych, zgłaszanych w trakcie badań klinicznych zgłaszano działania niepożądane po wprowadzeniu leku do obrotu oraz w literaturze naukowej. Częstość tych działań nie może być określana na podstawie dostępnych danych i określa się ją jako „nieznana”.
Zaburzenia krwi i układu chłonnego Małopł ytkowość.
Zaburzenia układu immunologicznego Reakcje nadwrażliwości, np. odnotowano przypadki anafilaksji
Zaburzenia żołądka i jelit Obserwowano łagodne dolegliwości żołądkowo-jelitowe (np. wymioty, bóle żołądka i jelit, wzdęcia i gazy). Podawanie leku podczas posiłku lub zmniejszenie dawki z reguły łagodzi te dolegliwości.
Zaburzenia układu nerwowego Ból głowy, senność
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Skórne i podskórne reakcje nadwrażliwości, zwłaszcza obrzęk naczynioruchowy, pokrzywka, wysypka i świąd.
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departament Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181C 02-222 Warszawa tel.: + 48 22 49 21 301 faks: + 48 22 49 21 309 strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
4.9 Przedawkowanie
Istnieją doniesienia o kilku przypadkach przedawkowania leku. U niektórych pacjentów obserwowano łagodne lub umiarkowane objawy przedawkowania po dawkach do 640 mg (np. nudności, senność, bóle brzucha). Poważniejsze objawy (np. drgawki, powikłania płucne lub sercowe) obserwowano w przypadku zamierzonego przedawkowania betahistyny, zwłaszcza w połączeniu z przedawkowaniem innych leków. W przypadku przedawkowania leku zaleca się rutynowe postępowanie zgodnie z przyjętymi standardami.
5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE
5.1 Właściwości farmakodynamiczne
Grupa farmakoterapeutyczna: lek przeciw zawrotom głowy. Kod ATC: N 07 CA 01
Aktywność H 1 -agonistyczna betahistyny względem receptorów histaminowych w naczyniach obwodowych została potwierdzona u ludzi poprzez zniesienie wywołanego betahistyną rozszerzenia naczyń w wyniku podania antagonisty histaminy – difenhydraminy. Betahistyna ma minimalny wpływ na wydzielanie kwasu solnego w żołądku (reakcja z udziałem receptora H 2 ).
Skuteczność działania betahistyny w leczeniu zawrotów głowy może być spowodowana zdolnośc ią do modyfikacji krążenia w uchu wewnętrznym oraz bezpośrednim wpływem na neurony jądra przedsionkowego.
Pojedyncze dawki doustne do 32 mg betahistyny powodowały u zdrowych osób minimalne hamowanie wywoływanego oczopląsu przedsionkowego 3-4 godziny po podaniu leku, większe dawki były bardziej skuteczne w skracaniu czasu trwania oczopląsu.
Betahistyna zwiększa przepuszczalność nabłonka płucnego u człowieka. Wynika to ze skrócenia czasu oczyszczania płuc (klirensu) z przechodzącego do krwi radioaktywnego markera. Działaniu temu zapobiega uprzednie doustne podanie terfenadyny, znanego blokera receptora H 1 .
Podczas gdy histamina wywiera dodatnie działanie inotropowe na serce, nie wiadomo, czy betahistyna zwiększa pojemność minutową serca, a jej działanie rozszerzające naczynia może wywoływać niewielki spadek ciśnienia krwi u niektórych pacjentów.
U ludzi betahistyna ma niewielki wpływ na wydzielanie hormonów.
5.2 Właściwości farmakokinetyczne
znakowanej 14 C jest osiągane po około jednej godzinie po podaniu na czczo.
Eliminacja betahistyny odbywa się głównie drogą metaboliczną, a metabolity są następnie usuwane głównie przez nerki. 85-90% radioaktywności po podaniu dawki 8 mg pojawia się w moczu w ciągu Ponieważ stężenie betahistyny w osoczu jest poniżej progu wykrywalności, dostępność biologiczną ocenia się na podstawie stężenia w moczu jej głównego metabolitu, kwasu 2-pirydylooctowego.
Brak dowodów istnienia metabolizmu przedogólnoustrojowego, uważa się, że wydalanie z żółcią nie stanowi istotnej drogi usuwania leku i jego metabolitów z organizmu. Betahistyna nie wiąże się z białkami surowicy lub wiąże się tylko w niewielkim stopniu. Betahistyna jest metabolizowana w wątrobie. Około 80-90% podanej dawki jest wydalane w moczu.
5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie
Toksyczność przewlekła
U psów i pawianów, którym dożylnie podawano dawki wynoszące co najmniej 120 mg/kg mc., obserwowano działania niepożądane ze strony ośrodkowego układu nerwowego.
Badania toksyczności przewlekłej po podaniu doustnym prowadzono u szczurów przez 18 miesięcy i psów przez 6 miesięcy . Wykazano, że betahistyna podawana odpowiednio w dawkach 500 mg/kg mc. i 25 mg/kg mc. była dobrze tolerowana i nie powodowała obja wów toksyczności.
Działanie mutagenne i rakotwórcze Betahistyna nie posiada działania mutagennego. W 18-miesięcznym badaniu toksyczności przewlekłej na szczurach nie potwierdzono potencjalnego działania rakotwórczego betahistyny podawanej w dawkach nieprzekraczających 500 mg/kg mc.
Toksyczny wpływ na reprodukcję
W badaniach toksycznego wpływu na reprodukcję wpływ betahistyny zaobserwowano jedynie w przypadku ekspozycji na dawki uważane za wystarczająco wyższe niż maksymalne dawki stosowane u ludzi, co ma niewielkie znaczenie kliniczne.
6. DANE FARMACEUTYCZNE
6.1 Wykaz substancji pomocniczych
Celuloza mikrokrystaliczna Mannitol Kwas cytrynowy jednowodny Krzemionka koloidalna bezwodna Talk
6.2 Niezgodności farmaceutyczne
Nie dotyczy.
6.3 Okres ważności
6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywaniu
Brak specjalnych zaleceń dotyczących przechowywania produktu leczniczego.
6.5 Rodzaj i zawartość opakowania
Blistry PVC/PVDC-Aluminium w tekturowym pudełku.
Dostępne opakowania:
Nie wszystkie wielkości opakowań mu szą znajdować się w obrocie.
6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania leku do stosowania
Bez specjalnych wymagań.
7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA
DOPUSZCZENIE DO OBROTUViatris Limited Damastown Industrial Park Mulhuddart, Dublin 15 DUBLIN Irlandia
8. NUMERY POZWOLEŃ NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
Histigen, 8 mg, tabletki: pozwolenie nr 9058 Histigen, 16 mg, tabletki: pozwolenie nr 9057
9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
I D ATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIAData wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 23 listopada 2001 Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 5 września 2014