Metajodobenzyloguanidyna- 123 I (MIBG-123 I)

Ulotka dołączona do opakowania: informacja dla użytkownika
Metajodobenzyloguanidyna- 123 I (MIBG- 123 I), 18,5 -370 MBq/ml, roztwór do wstrzykiwań Jobenguan ( 123 I)
Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta. - Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. - W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza specjalisty medycyny nuklearnej. - Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie możliwe objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi specjaliście medycyny nuklearnej. Patrz punkt 4.
Spis treści ulotki:

1. Co to jest lek Metajodobenzyloguanidyna-

123 I (MIBG- 123 I) i w jakim celu się ją stosuje?

2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Metajodobenzyloguanidyny-

123 I (MIBG- 123 I).

3. Jak stosować lek Metajodobenzyloguanidyna-

123 I (MIBG- 123 I).

4. Możliwe działania niepożądane.

5. Jak przechowywać lek Metajodobenzyloguanidyna-

123 I (MIBG- 123 I).

6. Zawartość opakowania i inne informacje.

1. CO TO JEST LEK METAJODOBENZYLOGUANIDYNA-

123 I (MIBG- 123 I) I W JAKIM CELU SIĘ GO STOSUJE Metajodobenzyloguanidyna- 123 I (MIBG- 123 I) jest lekiem (radiofarmaceutykiem), przeznaczonym wyłącznie do diagnostyki. Metajodobenzyloguanidyna- 123 I (MIBG- 123 I) jest radiofarmaceutykiem stosowanym w scyntygraficznej lokalizacji guzów wywodzących się embriologicznie z grzebienia nerwowego. Są to guzy chromochłonne, przyzwojaki, przyzwojaki układu przywspółczulnego, nerwiaki zwojowe. Metajodobenzyloguanidynę- 123 I (MIBG- 123 I) stosuje się także do wykrywania, oceny stopnia zaawansowania i kontroli leczenia nerwiaków zarodkowych (neuroblastoma). Za pomocą leku Metajodobenzyloguanidyny- 123 I (MIBG- 123 I) wykonuje się również badania czynnościowe rdzenia nadnerczy (podejrzenie rozrostu) i mięśnia sercowego (ocena unerwienia współczulnego).

2. INFORMACJE WAŻNE PRZED ZASTOSOWANIEM LEKU

METAJODOBENZYLOGUANIDYNY- 123 I (MIBG- 123 I)
Kiedy nie stosować leku Metajodobenzyloguanidyny- 123 I (MIBG- 123 I)? Jeśli pacjent ma uczulenie na jobenguan ( 123 I) lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6).
Ostrzeżenia i środki ostrożności
Niezbędne jest zablokowanie tarczycy przed badaniem za pomocą MIBG- 123 I. Można to osiągnąć przez podanie produktów jodu np. płynu Lugola, jodku potasu, jodanu potasu w ilości równoważnej 130 mg jodu na dobę. Blokadę tarczycy należy rozpocząć co najmniej na 30 min. przed podaniem 123 I- jobenguanu i kontynuować przez 1 – 2 dni. Wychwyt metajodobenzyloguanidyny w ziarnistościach chromochłonnych może, teoretycznie, spowodować nagłe wydzielanie noradrenaliny, co może wywołać znaczny wzrost ciśnienia tętniczego. Wymaga to stałego monitorowania pacjenta podczas podawania leku. 123 I-jobenguan należy podawać powoli (w czasie nie krótszym niż jedna minuta u każdego pacjenta).

Podawanie leków zawierających izotopy promieniotwórcze stwarza w stosunku do innych osób ryzyko narażenia na zewnętrzne promieniowanie jonizujące lub skażenie spowodowane plamami moczu, wymiocin itp. Z tego powodu należy zachować podstawowe zasady higieny. W celu zmniejszenia dawki promieniowania pochłoniętego przez pęcherz moczowy zaleca się po podaniu leku picie nieco większej niż przeciętnie ilości płynów (ok. 1 – 1,5 litra na dobę więcej) i częstsze opróżnianie pęcherza moczowego.
Lek Metajodobenzyloguanidyna- 123 I (MIBG- 123 I) a inne leki Należy powiedzieć lekarzowi o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować. Należy rozważyć odstawienie pod kontrolą lekarza leków, które mogą mieć wpływ na wychwyt jobenguanu, zgodnie z tabelą poniżej:
Produkt leczniczy Mechanizm interakcji (znany lub przypuszczalny) Okres odstawienia produktu leczniczego (dni) Opioidy
Zahamowanie wychwytu 7–14 Kokaina
Zahamowanie wychwytu 7–14 Tramadol
Zahamowanie wychwytu 7–14 Trójcykliczne leki przeciwdepresyjne Amitryptylina i pochodne, imipramina i pochodne, amoksapina, doksepina, inne Zahamowanie wychwytu 7–21
Sympatykomimetyk i Fenylpropanolamina, efedryna, pseudoefedryna, fenylefryna, amfetamina, dopamina, isoproterenol, salbutamol, terbutalina, fenoterol, ksylometazolina Opróżnienie ziarnistości 7–14
Labetalol Zahamowanie wychwytu i opróżnienie ziarnistości
Rezerpina Opróżnienie ziarnistości i zahamowanie transportu
Bretylium, guanetydyna Opróżnienie ziarnistości i zahamowanie transportu Produkty lecznicze przeciwnadciśnienio we i o działaniu sercowo- naczyniowym

Inhibitory kanału wapniowego (nifedypina, nikardypina, amlodypina) Zwiększony wychwyt i retencja Fenotiazyny (chlorpromazyna, prometazyna, flufenazyna, inne) Zahamowanie wychwytu 21 - 28 Tioksanteny (maprotylina, trazolon) Zahamowanie wychwytu 21 - 28 Butyrofenony (droperidol, haloperidol) Zahamowanie wychwytu 21 - 28 Produkty lecznicze przeciwpsychotyczn e Loksapina Zahamowanie wychwytu 7 - 21
Metajodobenzyloguanidyna- 123 I (MIBG- 123 I) z jedzeniem i piciem Nie są zalecane żadne szczególne środki ostrożności.

Ciąża i karmienie piersią Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza przed zastosowaniem tego leku.
Przed przyjęciem leku należy poinformować lekarza specjalistę medycyny nuklearnej jeśli: - u kobiety istnieje podejrzenie ciąży, - nie wystąpiła miesiączka w przewidywanym terminie, - kobieta karmi piersią. W przypadku wątpliwości, konieczna jest konsultacja z lekarzem specjalistą w dziedzinie medycyny nuklearnej, nadzorującym przebieg badania.
W przypadku konieczności podania leku kobiecie w wieku rozrodczym, należy się upewnić, że kobieta nie jest w ciąży. Dawka pochłonięta przez macicę po podaniu 370MBq 123 I-MIBG wynosi 3,7 mGy. Dawki powyżej 0,5 mGy należy traktować jako potencjalnie zagrażające płodowi.
Należy zaprzestać karmienia piersią po podaniu radiofarmaceutyku z powodu możliwego zagrożenia dla zdrowia dziecka.
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn
Nie został opisany wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.
Metajodobenzyloguanidyna - 123 I (MIBG- 123 I) zawiera sód. Lek zawiera mniej niż 1 mmol sodu (23 mg) na fiolkę, przy takiej wartości można przyjąć że produkt jest „wolny od sodu”.

3. JAK STOSOWAĆ LEK METAJODOBENZYLOGUANIDYNA-

123 I (MIBG- 123 I)
Istnieją ścisłe przepisy dotyczące stosowania, przekazywania i usuwania radiofarmaceutyków. Lek Metajodobenzyloguanidyna- 123 I (MIBG- 123 I) jest stosowany wyłącznie w odpowiednich warunkach klinicznych i tylko przez osoby odpowiednio wykwalifikowane. Osoby te podejmują specjalne środki ostrożności w celu bezpiecznego stosowania leku i będą na bieżąco informować o swoich działaniach.
Lek jest przeznaczony do podawania dożylnego.
Lekarz specjalista medycyny nuklearnej nadzorujący procedurę decyduje o dawce leku, jaką należy zastosować w danym przypadku. Będzie to minimalna dawka niezbędna do uzyskania oczekiwanej informacji diagnostycznej. Zalecana dawka dla osoby dorosłej waha się między 80 a 370 MBq (MBq = megabekerel to jednostka miary radioaktywności).
Dorośli: zalecana dawka wynosi 80 – 200 MBq. W przypadku badania unerwienia współczulnego mięśnia sercowego proponowane dawkowanie to 111 –
Stosowanie u dzieci i młodzieży: U dzieci i młodzieży ilość leku do podania ustalana jest na podstawie masy ciała pacjenta. Zalecana dawka:
123 I- jobenguan jest podawany według poniższego schematu dawkowania: - dzieci poniżej 6 miesiąca: 4 MBq na kilogram masy ciała (maks. 40 MBq) - dzieci w wieku pomiędzy 6 miesięcy a 2 lata: 4 MBq na kilogram masy ciała (min. 40 MBq) - dzieci powyżej 2 lat: odpowiednia część dawki dla osoby dorosłej obliczana na podstawie masy ciała dziecka według tabeli podanej poniżej:
Masa ciała dziecka Dawka (aktywność) Masa ciała dziecka Dawka (aktywność) Masa ciała dziecka Dawka (aktywność)


Powyższy rekomendowany schemat dawkowania powinien również uwzględniać zasady określone przez lokalne przepisy dotyczące dawkowania produktów radiofarmaceutycznych.
Nie ma specjalnego dawkowania dla osób w wieku podeszłym. 123 I-Iobenguane podawany jest we wlewie lub powolnej iniekcji dożylnej. Jeżeli jest taka potrzeba można zwiększyć podawaną objętość poprzez rozcieńczenie roztworu.
Podanie leku i przeprowadzenie badania Metajodobenzyloguanidyna- 123 I (MIBG- 123 I) to lek do podawania dożylnego pod kontrolą wyspecjalizowanego personelu. Podczas podawania leku, należy ściśle przestrzegać zasad bezpieczeństwa pracy w warunkach narażenia na promieniowanie jonizujące. Radiofarmaceutyk wstrzykuje się powoli dożylnie (w czasie nie krótszym niż 1 minuta).
Czas trwania procedury Lekarz poinformuje o standardowym czasie trwania procedury.
Po podaniu Metajodobenzyloguanidyna- 123 I (MIBG- 123 I) należy: - unikać bliskiego kontaktu z małymi dziećmi i kobietami w ciąży do 24 godzin po wstrzyknięciu, - często oddawać mocz w celu usunięcia leku z organizmu.
Lekarz poinformuje o potrzebie podjęcia specjalnych środków ostrożności po podaniu leku. W przypadku wątpliwości należy zwrócić się do lekarza prowadzącego lub lekarza specjalisty medycyny nuklearnej.
Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Przedawkowanie jest prawie niemożliwe, ponieważ dawka leku podawana pacjentowi jest ściśle kontrolowana przez lekarza specjalistę medycyny nuklearnej. Lek jest dostarczany w fiolkach o znanej aktywności, co ułatwia lekarzowi kontrolowanie dawki, jaka ma być podana pacjentowi.
Ze względu na nerkową drogę eliminacji radiofarmaceutyku niezbędne jest utrzymanie odpowiedniej diurezy w celu zmniejszenia napromieniowania pacjenta.
W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku, należy zwrócić się do lekarza specjalisty medycyny nuklearnej.

4. MOŻLIWE DZIAŁANIA NIEPOŻĄDANE

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Podanie MIBG- 123 I wywołuje sporadycznie nudności, pokrzywkę, zaczerwienienie skóry, zimne dreszcze bądź inne niegroźne przejawy reakcji alergicznych. W przypadku zbyt szybkiej iniekcji już podczas jej trwania lub tuż po jej zakończeniu mogą wystąpić kołatania serca, duszność, uczucie ciepła, przemijający wzrost ciśnienia, kurczowe bóle brzucha. Wymienione dolegliwości ustępują zwykle w ciągu jednej godziny.
Ekspozycja na promieniowanie jonizujące może prowadzić do zwiększonej zachorowalności na nowotwory, bądź też prowadzić do powstania wad dziedzicznych.

Zgłaszanie działań niepożądanych Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie, lub pielęgniarce. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych: Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, tel.: 22 49-21-301, fax: 22 49-21-309, e-mail: [email protected].
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.

5. JAK PRZECHOWYWAĆ LEK METAJODOBENZYLOGUANIDYNA-

123 I (MIBG- 123 I)
Pacjent nie będzie musiał przechowywać tego leku. Preparaty radiofarmaceutyczne są przechowywane wyłącznie przez osoby do tego upoważnione w odpowiednich warunkach klinicznych. Przechowywanie radiofarmaceutyków odbywa się w sposób zgodny z lokalnymi przepisami dotyczącymi substancji promieniotwórczych.
Poniższe informacje są przeznaczone wyłącznie dla personelu medycznego.
Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na etykiecie po: Data i godzina ważności: {DD.MM.RRRR} {HH:MM}

6. ZAWARTOŚĆ OPAKOWANIA I INNE INFORMACJE

Co zawiera lek Metajodobenzyloguanidyna- 123 I (MIBG- 123 I)
- Substancją czynną leku jest jobenguan- 123 I w ilości 18,5 - 370 MBq/ ml. - Pozostałe składniki leku to: sodu pirosiarczyn, miedzi (II) siarczan pięciowodny, sodu octan trójwodny, kwas octowy, alkohol benzylowy, sodu chlorek, woda do wstrzykiwań
Jak wygląda lek Metajodobenzyloguanidyna- 123 I (MIBG- 123 I) i co zawiera opakowanie
Roztwór MIBG- 123 I jest dostarczany w szklanych fiolkach 10 ml z możliwością wielokrotnego sterylnego pobierania. Fiolka zamknięta jest korkiem gumowym i kapslem aluminiowym oraz umieszczona w ołowianym pojemniku osłonowym . Zewnętrznym opakowaniem transportowym jest puszka metalowa z wypełnieniem. Do każdego źródła dołączany jest certyfikat aktywności.
Podmiot odpowiedzialny i wytwórca Narodowe Centrum Badań Jądrowych ul. Andrzeja Sołtana 7 05-400 Otwock Tel: 22 7180700 Fax: 22 7180350 e-mail: [email protected]

Data ostatniej aktualizacji ulotki:
Pełna Charakterystyka Produktu Leczniczego (ChPL) jest dołączona jako odrębny dokument do opakowania produktu, w celu dostarczenia fachowemu personelowi medycznemu dodatkowych, naukowych i praktycznych informacji dotyczących podawania i stosowania tego radiofarmaceutyku.

CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

Metajodobenzyloguanidyna- 123 I (MIBG- 123 I) 18,5 – 370 MBq/ml roztwór do wstrzykiwań

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

Jobenguan ( 123 I): 18,5 - 370 MBq/ml
Substancje pomocnicze o znanym działaniu: Alkohol benzylowy <10 mg/ml Sodu chlorek <9 mg/ml
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Roztwór do wstrzykiwań. Przezroczysty, bezbarwny lub jasnożółty roztwór.

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1 Wskazania do stosowania

Produkt leczniczy przeznaczony wyłącznie do diagnostyki.
Lokalizacja scyntygraficzna guzów wywodzących się embriologicznie z grzebienia nerwowego. Są to guzy chromochłonne, przyzwojaki, przyzwojaki układu przywspółczulnego, nerwiaki zwojowe. Wykrywanie, ocena stopnia zaawansowania i kontrola leczenia nerwiaków zarodkowych.
W ocenie wychwytu jobenguanu. Czułość diagnostyki obrazowej jest różna dla wymienionych jednostek chorobowych. U pacjentów z guzami chromochłonnymi i nerwiakami zarodkowymi wynosi ona około 90%, u pacjentów z rakowiakiem 70%, a pacjentów z rakiem rdzeniastym tarczycy jedynie 35%.
Badania czynnościowe rdzenia nadnerczy (podejrzenie rozrostu) i mięśnia sercowego (ocena unerwienia współczulnego).

4.2 Dawkowanie i sposób podawania

U dzieci i młodzieży ilość leku do podania ustalana jest na podstawie masy ciała pacjenta.
123 I-Iobenguane jest podawany według poniższego schematu dawkowania: - dzieci poniżej 6 miesiąca: 4 MBq na kilogram masy ciała (maks. 40 MBq) - dzieci w wieku pomiędzy 6 miesięcy a 2 lata: 4 MBq na kilogram masy ciała (min. 40 MBq) - dzieci powyżej 2 lat: odpowiednia część dawki dla osoby dorosłej obliczana na podstawie masy ciała dziecka według tabeli podanej poniżej:
Masa ciała dziecka Dawka (aktywność) Masa ciała dziecka Dawka (aktywność) Masa ciała dziecka Dawka (aktywność)
Dorośli: zalecana dawka wynosi 80 – 200 MBq.
W przypadku badania unerwienia współczulnego mięśnia sercowego proponowane dawkowanie to 111 –
Powyższy rekomendowany schemat dawkowania powinien również uwzględniać zasady określone przez lokalne przepisy dotyczące dawkowania produktów radiofarmaceutycznych.
Nie ma specjalnego dawkowania dla osób w wieku podeszłym.
123 I-Iobenguane podawany jest we wlewie lub powolnej iniekcji dożylnej. Jeżeli jest taka potrzeba można zwiększyć podawaną objętość poprzez rozcieńczenie roztworu.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Potencjalna nadwrażliwość lub reakcje anafilaktyczne. Jeśli wystąpi jakakolwiek reakcja alergiczna należy natychmiast przerwać podawanie produktu leczniczego i zastosować odpowiednie leczenie. Przed podaniem należy upewnić się, że jest dostępny do szybkiego użycia odpowiedni sprzęt taki jak rurka intubacyjna i respirator.
Uzasadnienie indywidualnych korzyści i (lub) ryzyka W przypadku każdego pacjenta, ekspozycja na promieniowanie jonizujące musi być uzasadniona spodziewaną korzyścią wynikającą z zastosowania radiofarmaceutyku. Podana aktywność powinna być w każdym przypadku tak niska, jak tylko to możliwe, pozwalając jednocześnie na uzyskanie zamierzonego efektu diagnostycznego.
Ciąża, patrz pkt. 4.6.
Dzieci i młodzież Dzieci i młodzież, patrz punkt 4.2. Podanie produktu leczniczego u dzieci należy starannie rozważyć, gdyż dawka skuteczna na jednostkę aktywności jest wyższa niż u pacjentów dorosłych – patrz punkt 11.
Przygotowanie pacjenta Należy odstawić produkty lecznicze mogące wchodzić w interakcje z wychwytem 123 I-jobenguanu. Czas, na jaki należy wstrzymać podawanie niektórych substancji podano w tabeli w punkcie 4.5. Przed podaniem 123 I-jobenguanu należy zablokować tarczycę w celu zmniejszenia wychwytu wolnego jodu. Blokadę tarczycy można osiągnąć podając stabilny jod lub nadchloran potasu. Blokadę za pomocą stabilnego jodu należy rozpocząć co najmniej 30 minut przed iniekcją 123 I-MIBG podając jodek potasu, jodan potasu lub płyn Lugola w dawce odpowiadającej 130 mg jodu na dobę. Blokadę należy rozpocząć i kontynuować przez 1-2 dni. U dzieci podać należy: noworodki - 16 mg jodku potasu, dzieci w wieku 1 miesiąca do 3 lat - 32 mg, a dzieci od 3 do 13 lat - 65 mg. W celu blokady za pomocą nadchloranu potasu podać należy 500 mg dorosłym i odpowiednio mniej (w zależności od masy ciała) dzieciom. Produkt leczniczy należy podawać powoli dożylnie przez kilka minut (nie krócej niż jedna minuta).
Po podaniu produktu leczniczego należy:
- W celu zmniejszenia dawki promieniowania pochłoniętego przez pęcherz moczowy zaleca się po podaniu leku picie nieco większej niż przeciętnie ilości płynów (ok. 1 – 1,5 litra na dobę więcej) i częstsze opróżnianie pęcherza moczowego. - Unikać bliskiego kontaktu z małymi dziećmi i kobietami w ciąży do 24 godzin po wstrzyknięciu.
Scyntygramy całego ciała w projekcji przednio-tylnej i tylno-przedniej i (lub) scyntygramy celowane i (lub) badanie metodą SPECT wykonywane są 24h po podaniu 123 I-jobenguanu. Badania te można powtórzyć po 48h.
Badania scyntygraficzne unerwienia współczulnego mięśnia sercowego wykonywane są z reguły według odrębnej metodyki. Wychwyt metajodobenzyloguanidyny w ziarnistościach chromochłonnych może, teoretycznie, spowodować nagłe wydzielanie noradrenaliny, co może wywołać przełom nadciśnieniowy. Wymaga to stałego monitorowania pacjenta podczas podawania produktu leczniczego. Radiofarmaceutyk powinien być stosowany wyłącznie przez osoby do tego upoważnione. Należy obchodzić się z nim ostrożnie i nie dopuścić do niepotrzebnego narażenia personelu i pacjentów.
Specjalne ostrzeżenia Produkt leczniczy zawiera mniej niż 1 mmol sodu (23 mg) na fiolkę, przy takiej wartości można przyjąć że produkt jest „wolny od sodu”.

4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

Produkty lecznicze, które powodują lub oczekuje się, że powodują wydłużenie retencji lub obniżenie wychwytu jobenguanu w guzach pochodzenia nerwowego oraz sugerowany czas odstawienia produktu leczniczego przed badaniem scyntygraficznym za pomocą 123 I-jobenguanu podano w tabeli.
Produkt leczniczy Mechanizm interakcji (znany lub przypuszczalny) Okres odstawienia produktu leczniczego (dni)
Opioidy
Zahamowanie wychwytu 7–14 Kokaina
Zahamowanie wychwytu 7–14 Tramadol
Zahamowanie wychwytu 7–14 Trójcykliczne leki przeciwdepresyjne Amitryptylina i pochodne, imipramina i pochodne, amoksapina, doksepina, inne Zahamowanie wychwytu 7–21
Sympatykomimetyk i Fenylpropanolamina, efedryna, pseudoefedryna, fenylefryna, amfetamina, dopamina, isoproterenol, salbutamol, terbutalina, fenoterol, ksylometazolina Opróżnienie ziarnistości 7–14 Labetalol Zahamowanie wychwytu i opróżnienie ziarnistości Rezerpina Opróżnienie ziarnistości i zahamowanie transportu Bretylium, guanetydyna Opróżnienie ziarnistości i zahamowanie transportu
Produkty lecznicze przeciwnadciśnienio we i o działaniu sercowo- naczyniowym

Inhibitory kanału wapniowego (nifedypina, nikardypina, amlodypina) Zwiększony wychwyt i retencja
Fenotiazyny (chlorpromazyna, prometazyna, flufenazyna, inne) Zahamowanie wychwytu 21 - 28 Tioksanteny (maprotylina, trazolon) Zahamowanie wychwytu 21 - 28 Butyrofenony (droperidol, haloperidol) Zahamowanie wychwytu 21 - 28 Produkty lecznicze przeciwpsychotyczn e Loksapina Zahamowanie wychwytu 7 - 21
Przyjmowanie tych produktów leczniczych należy przerwać przed podjęciem diagnostyki (zwykle na czas odpowiadający czterem biologicznym okresom półtrwania w celu umożliwienia pełnego wypłukania produktu leczniczego z organizmu).

4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację

Kobiety w wieku rozrodczym Jeżeli zachodzi konieczność podania produktu leczniczego kobiecie w wieku rozrodczym, konieczne jest ustalenie, czy nie jest ona w ciąży. Jeśli u kobiety nie wystąpiła miesiączka w przewidywanym terminie, należy uznać, że jest ona w ciąży do chwili, gdy ciąża nie zostanie wykluczona.
Ciąża Badania radioizotopowe wykonywane u kobiet w ciąży wiążą się również z napromienieniem płodu. Preparat radiofarmaceutyczny może być podawany kobietom ciężarnym tylko w przypadkach bezwzględnej konieczności, gdy przewidywane korzyści znacznie przewyższają ryzyko ponoszone przez matkę i płód. Dawka pochłonięta przez macicę po podaniu 370MBq 123 I-MIBG wynosi 3,7 mGy. Dawki powyżej 0,5 mGy należy traktować jako potencjalnie zagrażające płodowi.
Karmienie piersią Przed podaniem radiofarmaceutyku kobiecie karmiącej piersią należy rozważyć możliwość odroczenia podania izotopu promieniotwórczego do chwili zakończenia przez matkę karmienia piersią i wybrać najkorzystniejszy sposób postępowania.
Należy zakończyć karmienie piersią po podaniu produktu leczniczego.

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Nie został opisany wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

4.8 Działania niepożądane

Narażenie na promieniowanie jonizujące jest związane z ryzykiem wywołania chorób nowotworowych i wad dziedzicznych. Obecnie dostępne dane wskazują na małe prawdopodobieństwo wystąpienia tego rodzaju działań niepożądanych w przypadku badań diagnostycznych w medycynie nuklearnej. W większości badań diagnostycznych w medycynie nuklearnej dostarczona dawka promieniowania (dawka skuteczna) jest mniejsza niż 20 mSv. W niektórych sytuacjach klinicznych mogą być uzasadnione większe dawki. W rzadkich przypadkach obserwowano następujące działania niepożądane: zaczerwienienie skóry, pokrzywka, nudności, zimne dreszcze i inne objawy reakcji anafilaktycznych. W przypadku zbyt szybkiej iniekcji, już podczas jej trwania lub tuż po jej zakończeniu, mogą wystąpić kołatania serca, duszność, uczucie ciepła, przemijający wzrost ciśnienia, kurczowe bóle brzucha. Wymienione dolegliwości ustępują zwykle w ciągu jednej godziny. Aktywność radiofarmaceutyku podawanego pacjentom powinna być zawsze rozpatrywana w relacji do jego wartości diagnostycznej. Częstości występowania działań niepożądanych po podaniu produktu leczniczego, przedstawione w tabeli poniżej, są definiowane następująco: Bardzo często (≥1/10), często (≥1/100 do <1/10), niezbyt często (≥1/1 000 do <1/100), rzadko (≥1/10 podstawie dostępnych danych).

Produkt leczniczy nie zawiera żadnych substancji pomocniczych, które posiadałyby znane działania lub znajomość których byłaby ważna dla bezpiecznego stosowania tego produktu leczniczego. Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych: Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, tel.: + 48 22 49-21-301, fax: +48 22 49-21-309, e-mail: [email protected]. Zaburzenia serca Nieznana częstość (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych) Uczucie kołatania serca.
Wady wrodzone, choroby rodzinne i genetyczne Nieznana częstość (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych) Wady wrodzone. Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia Nieznana częstość (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych) Duszność.
Zaburzenia żołądka i jelit Nieznana częstość (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych) Skurczowe bóle brzucha.
Nowotwory łagodne, złośliwe i nieokreślone (w tym torbiele i polipy) Nieznana częstość (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych) Indukcja wtórnych nowotworów. Zaburzenia naczyń Nieznana częstość (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych) Przemijające nadciśnienie tętnicze.
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania Nieznana częstość (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych) Uczucie ciepła.
Zaburzenia układu immunologicznego Nieznana częstość (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych) Nagłe zaczerwienienie skóry, pokrzywka, nudności, zimne dreszcze i inne objawy reakcji anafilaktoidalnych.
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

4.9 Przedawkowanie

Objawy przedawkowania jobenguanu są wynikiem uwalniania adrenaliny. Objawy te są krótkotrwałe i wymagają podania środków mających na celu obniżenie ciśnienia krwi. Uzyskuje się to przez szybkie wstrzyknięcie szybko działającego produktu leczniczego blokującego receptory alfa-adrenergiczne (fentolamina), a następnie beta-blokera (propranolol). Ze względu na nerkową drogę eliminacji radiofarmaceutyku niezbędne jest utrzymywanie odpowiedniej diurezy w celu zmniejszenia napromieniowania pacjenta.

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

5.1 Właściwości farmakodynamiczne

kod ATC: V09IX01, radiofarmaceutyk do diagnostyki
123 I-jobenguan jest radiojodowaną aralkylguanidyną. Zawiera w swojej strukturze grupę guanidynową z guanetydyny związaną z grupą benzylową, do której przyłączony jest jod. Aralkylguanidyny, podobnie jak guanetydyna, są blokerami neuronów adrenergicznych. W wyniku podobieństwa czynnościowego pomiędzy neuronami adrenergicznymi i komórkami chromofilnymi rdzenia nadnerczy, jobenguan gromadzi się wybiórczo w rdzeniu nadnerczy. Dodatkowo lokalizuje się też w mięśniu sercowym. Spośród różnych aralkylguanidyn metajodobenzyloguanidyna jest związkiem preferowanym ze względu na jej najniższy wychwyt wątrobowy i najlepszą stabilność in vivo, co wiąże się z najmniejszym możliwym gromadzeniem uwolnionych jodków w tarczycy. Transport jobenguanu przez błonę komórkową komórek pochodzących z grzebienia nerwowego jest procesem aktywnym, kiedy stężenie produktu leczniczego jest niskie (tak jak w dawkach diagnostycznych). Mechanizm wychwytu może być zahamowany przez inhibitory takie jak kokaina lub desmetylimipramina. Po wychwyceniu za pomocą aktywnego mechanizmu co najmniej część wewnątrzkomórkowego jobenguanu transportowana jest do ziarnistości magazynowych w komórkach.

5.2 Właściwości farmakokinetyczne

Jobenguan jest w dużym stopniu wydalany w postaci niezmienionej przez nerki. W ciągu 4 dni wydalane jest 70 – 90% podanej dawki. W moczu wykryto również następujące produkty jego katabolizmu: radiojodki, radiojodowany kwas metajodohipuranowy, radiojodowaną hydroksyjodobenzyloguanidynę i radiojodowany kwas metajodobenzoesowy. Jobenguan jest szybko gromadzony przez wątrobę (33% podanej dawki) i znacznie mniej w płucach (3 %), mięśniu sercowym (0,8%), śledzionie (0,6%) i śliniankach (0,4%). Wychwyt w prawidłowych nadnerczach (rdzeniu nadnerczy) może prowadzić do ich wizualizacji za pomocą 123I-jodobenguanu. Wysoki jest natomiast wychwyt radiofarmaceutyku w przypadku przerostu nadnerczy.

5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie

Wartość LD 50
ciała myszy. Margines bezpieczeństwa między podaną dawką jobenguanu a stężeniem, przy którym mogą wystąpić działania niepożądane nie jest szeroki, dlatego też należy pacjentów ściśle monitorować podczas, i, przynajmniej przez kilka godzin po wlewie lub wstrzyknięciu produktu leczniczego. W układach doświadczalnych nie wykazano wpływu mutagennego. Nie publikowano badań dotyczących działania karcynogennego jobenguanu.

6. DANE FARMACEUTYCZNE

6.1 Wykaz substancji pomocniczych

sodu pirosiarczyn miedzi(II) siarczan pięciowodny sodu octan trójwodny kwas octowy alkohol benzylowy sodu chlorek woda do wstrzykiwań

6.2 Niezgodności farmaceutyczne

Istnieje niezgodność farmaceutyczna pomiędzy roztworem 123 I-MIBG, a roztworami chlorku sodu. Obecność jonu chlorkowego może powodować uwolnienie radiojodu w warunkach in vitro. Zaleca się rozcieńczać roztwór 123 I-MIBG za pomocą wody do wstrzyknięć.

6.3 Okres ważności

6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywaniu

Przechowywać w temperaturze poniżej 25ºC. Chronić od światła. Przechowywanie radiofarmaceutyków powinno odbywać się w sposób zgodny z lokalnymi przepisami dotyczącymi substancji promieniotwórczych.

6.5 Rodzaj i zawartość opakowania

Produkt leczniczy jest dostarczany w szklanych fiolkach 10 ml z możliwością wielokrotnego sterylnego pobierania. Fiolka zamknięta jest korkiem gumowym i kapslem aluminiowym oraz umieszczona w ołowianym pojemniku osłonowym. Zewnętrznym opakowaniem transportowym jest puszka metalowa z wypełnieniem.

6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania produktu leczniczego do

stosowania
Ogólne ostrzeżenie Produkty radiofarmaceutyczne mogą być odbierane, stosowane i podawane wyłącznie przez osoby do tego upoważnione w odpowiednich warunkach klinicznych, a ich odbiór, przechowywanie, stosowanie, przekazywanie i usuwanie podlegają regulacjom przepisów prawnych i (lub) odpowiednim licencjom wydanym przez właściwe lokalne instytucje.
Radiofarmaceutyki powinny być przygotowane przez użytkownika w sposób zapewniający odpowiednie warunki bezpieczeństwa radiologicznego i jakości farmaceutycznej. Należy podjąć odpowiednie środki ostrożności w celu zapewnienia jałowości produktu leczniczego.
Podawanie radioaktywnych produktów leczniczych stwarza w stosunku do innych osób ryzyko ekspozycji na zewnętrzne promieniowanie jonizujące lub skażenie spowodowane plamami moczu itp. W kontakcie z promieniowaniem jonizującym należy przedsięwziąć wszelkie środki ostrożności zgodne z obowiązującymi przepisami.
Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami.
Instrukcja przygotowania radiofarmaceutyku, patrz punkt 12.

7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA DOPUSZCZENIE

DO OBROTU
Narodowe Centrum Badań Jądrowych ul. Andrzeja Sołtana 7 05-400 Otwock Tel: 22 7180700 Fax: 22 7180350 e-mail: [email protected]

8. NUMER(-Y) POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

Nr 8710

9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO

OBROTU / DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA
Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 29.03.2001 Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 18.09.2013

10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU

CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO

11. DOZYMETRIA

Okres połowicznego rozpadu I-123: 13,2 godz. Poniższa tabela przedstawia dane dozymetryczne obliczone zgodnie z publikacją 80 ICRP (International Comission on Radiological Protection, Radiation Dose to Patients from Radiopharmaceuticals, Pergamon Press 1998). Na dawkę promieniowania dla narządów, które nie są celem leczenia znaczący wpływ mają zmiany patofizjologiczne wywołane procesem chorobowym. Podczas korzystania z poniższych danych należy wziąć ten fakt pod uwagę. Dawka pochłonięta na jednostkę aktywności podaną pacjentowi [mGy/MBq] Narząd Osoba dorosła Nadnercza 0,017 0,022 0,032 0,045 0,071 Ściany pęcherza 0,048 0,061 0,078 0,084 0,15 Powierzchnia kości 0,011 0,014 0,022 0,034 0,068 Mózg 0,0047 0,006 0,0099 0,016 0,029 Piersi 0,0053 0,0068 0,011 0,017 0,032 Pęcherzyk żółciowy 0,021 0,025 0,036 0,054 0,1 Układ pokarmowy



Serce 0,018 0,024 0,036 0,055 0,097 Nerki 0,014 0,017 0,025 0,036 0,061 Wątroba 0,067 0,087 0,13 0,18 0,33 Płuca 0,016 0,023 0,033 0,049 0,092 Mięśnie 0,0066 0,0084 0,013 0,02 0,037 Przełyk 0,0068 0,0088 0,013 0,021 0,046 Trzustka 0,013 0,017 0,026 0,042 0,074 Jajniki 0,0082 0,011 0,016 0,025 0,046 Czerwony szpik kostny 0,0064 0,0079 0,012 0,018 0,032 Skóra 0,0042 0,0051 0,0082 0,013 0,025 Śledziona 0,02 0,028 0,043 0,066 0,12 Jądra 0,0057 0,0075 0,012 0,018 0,033 Grasica 0,0068 0,0088 0,013 0,021 0,037 Tarczyca 0,0056 0,0073 0,012 0,019 0,036 Macica 0,01 0,013 0,02 0,029 0,053 Pozostałe narządy 0,0067 0,0085 0,013 0,020 0,047 Dawka skuteczna [mSv/MBq] 0,013 0,017 0,026 0,037 0,068
Dawka skuteczna po podaniu dożylnym produktu leczniczego o aktywności 370 MBq dorosłemu pacjentowi o masie ciała 70 kg wynosi 4,81 mSv.
Powyższe dane zachowują ważność przy typowej farmakokinetyce produktu leczniczego. Dawka skuteczna i dawki pochłonięte przez poszczególne narządy (zwłaszcza kości, szpik kostny, i płuca) mogą rosnąć znacząco w pewnych okolicznościach, szczególnie, kiedy w wyniku choroby lub wcześniejszego leczenia upośledzona jest czynność nerek.

12. INSTRUKCJA PRZYGOTOWANIA PRODUKTÓW RADIOFARMACEUTYCZNYCH

Roztwór MIBG- 123 I dostarczany jest w porcjach zawierających wymaganą aktywność (obliczoną na dzień i godzinę atestacji) i objętość, zgodnie z zamówieniem .
Sposób postępowania

1. Zerwać górną pokrywę pojemnika transportowego (metalowa puszka).

2. Wyjąć górną część wkładki styropianowej.

3. Wyjąć pojemnik osłonny z fiolką.

4. Zdjąć górną pokrywę ołowianego pojemnika osłonnego.

5. Nie wyjmując fiolki z pojemnika przy pomocy pęsety zerwać lub odchylić środkową

część kapsla aluminiowego.

6. Przekłuć korek igłą i pobrać roztwór.

7. Pozostałości skażone izotopem promieniotwórczym: ciekłe (resztki roztworu radiofarmaceutyku) i stałe

(fiolki, korki, igły, strzykawki, lignina, wata, inne) należy umieszczać w oddzielnych szczelnie zamykanych pojemnikach, które następnie poddawane są unieszkodliwianiu zgodnie z przepisami dotyczącymi postępowania z odpadami promieniotwórczymi.

8. Pojemnik osłonny należy zwrócić producentowi.

Podczas przygotowywania oraz podawania produktu radiofarmaceutycznego należy ściśle przestrzegać zasad bezpieczeństwa pracy w warunkach narażenia na promieniowanie jonizujące.