Salazopyrin EN

1 Ulotka dołączona do opakowania: informacja dla użytkownika SALAZOPYRIN EN, 500 mg, tabletki dojelitowe Sulfasalazinum Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta. - Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. - W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. - Lek ten przepisanościśle określonej osobie.Nie należy go przekazywać innym.Lek może zaszkodzićinnej osobie, nawet jeśli objawy jejchoroby są takie same. - Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tymwszelkie możliwe obajwy niepożądaneniewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowilub farmaceucie.Patrz punkt 4. Spis treści ulotki

1. Co to jest lek Salazopyrin EN i w jakim celu się go stosuje

2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Salazopyrin EN

3. Jak stosować lek Salazopyrin EN

4. Możliwe działania niepożądane

5. Jak przechowywać lek Salazopyrin EN

6. Zawartość opakowania i inne informacje

1.Co to jest lek Salazopyrin EN i w jakim celu się go stosuje Lek Salazopyrin EN zawiera sulfasalazynę jako substancję czynną. Salazopyrin EN należy do leków przeciwzapalnych stosowanych w leczeniu: reumatoidalnego zapalenia stawów, opornego na leczenie z zastosowaniem niesteroidowych leków przeciwzapalnych, chorób zapalnych jelit (np.wrzodziejące zapalenie jelita grubego, choroba Crohna). 2.Informacje ważne przed zastosowaniem lekuSalazopyrinEN Kiedy niestosowaćleku Salazopyrin EN - jeśli pacjentmauczulenie na sulfasalazynęlub którykolwiek z pozostałych składnikówtegoleku (wymienionychw punkcie 6); - jeśli pacjentmauczulenie na sulfonamidy lub salicylanyiich pochodne; - jeśli u pacjenta występujeporfiria ostra przerywana, porfiria mieszana; - jeśli u pacjenta występujeniedrożność dróg moczowych lub jelit; - u dzieci w wieku poniżej 2 lat. Ostrzeżenia i środki ostrożności Przed rozpoczęciem stosowania Salazopyrin EN należy omówić to z lekarzem: - jeśli pacjent ma ciężkieuczulenie i (lub) astmęoskrzelową; - jeśli pacjent ma niedobórdehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej, ponieważ może ona powodować u tych pacjentów niedokrwistość hemolityczną; - jeśli pacjent ma zaburzenia czynności nerek lub wątroby - jeśli pacjent ma nieprawidłowy skład krwi. 2 Zgłaszano przypadki ciężkich zakażeń w tym: przypadki posocznicy i zapalenia płuc, związanych zzahamowaniem czynności szpiku kostnego. Jeżeli u pacjenta w czasie leczenia lekiem Salazopyrin EN wystąpi zakażenie,należy niezwłocznie zgłosić się do lekarza. Upacjenta zciężkimzakażeniemlekarz zadecyduje o przerwaniu stosowania leku. U pacjentów z nawracającymi lub przewlekłymi zakażeniami w przeszłości lub obecnie, lub u których występują inne choroby mogące zwiększać podatność na zakażenia, lekarz wnikliwie rozważy konieczność zastosowaniasulfasalazyny. W przypadku pacjentów z łagodną nadwrażliwością należy rozważyć odczulanie. W przypadku ciężkich reakcji nadwrażliwości należy przerwać stosowanie leku. Ciężkie reakcje nadwrażliwości mogą obejmować narządy wewnętrzne i być przyczynąnp. zapalenia wątroby, zapalenianerek, zapaleniamięśnia sercowego, zespołu mononukleozopodobnego(np. mononukleozyrzekomej), zaburzeń krwi i(lub)zapaleniapłuc. Podczas stosowania leku Salazopyrin EN odnotowano ciężkie, zagrażające życiu reakcje nadwrażliwości ogólnej, takie jak osutka(przemijającawysypka różnego typu, rozsiana prawiena całym ciele)polekowa z eozynofilią (zwiększenie liczby pewnego rodzaju krwinek białych- granulocytów kwasochłonnych we krwi)i objawami ogólnymi. Wczesne objawy uczulenia, takie jak: gorączkai powiększenie węzłów chłonnych, mogą się pojawić, nawet jeśli nie wystąpiwysypka. Podczas stosowania leku Salazopyrin EN bardzo rzadko mogą wystąpić ciężkiereakcjeskórne (wniektórych przypadkach prowadzące do zgonu), takiejak:złuszczające zapalenie skóry, zespół Stevensa-Johnsona itoksyczne martwicze oddzielanie się naskórka. Największe ryzyko wystąpienia tych działań niepożądanych istnieje na wczesnym etapie leczenia, wwiększości przypadków występują one wpierwszym miesiącu. Jeśli u pacjenta wystąpią objawy grypopodobne,wysypka, zaburzeniabłonśluzowych[np. owrzodzenie jamy ustnej, gardła, nosa, narządów płciowych oraz zapalenie spojówek (zaczerwienione i opuchnięte oczy)], rozległe pęcherze lub złuszczanie się dużych powierzchni naskórka,należy niezwłocznie powiedzieć o tym lekarzowi.W takich przypadkach należy przerwać stosowanie leku Salazopyrin EN. Najlepsze wyniki w leczeniu zespołu Stevensa-Johnsona i toksycznego martwiczego oddzielania się naskórka osiąga się, gdy rozpozna się te choroby jak najwcześniej i natychmiast odstawi lek. Wczesne odstawienie leku daje lepsze rokowania. Jeśli u pacjenta wystąpi zespół Stevensa-Johnsona lub toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka podczas stosowania leku Salazopyrin EN, nie wolno już nigdy ponownie podejmować leczenia tym lekiem. Wystąpienie objawów klinicznych takich, jak: ból gardła, gorączka, bladość, plamica oraz żółtaczka podczas leczenia sulfasalazyną może wskazywać na zahamowanie czynności szpiku, hemolizę(rozpad krwinek czerwonych)oraz hepatotoksyczność(zatrucie wątroby). Leczenie sulfasalazyną należy przerwać w czasie oczekiwania na wyniki badań krwi. W razie wystąpienia niektórych zaburzeń składu krwilekarz możezalecić stosowaniekwasu foliowego. Podczas stosowania należy pić dużo płynów ze względu na możliwość tworzenia się kamieni nerkowych. Po otwarciu pojemnika zawierającego lek Salazopyrin EN czasami wyczuwalny jest intensywny zapach, który jest związany z procesem wytwarzania leku i nie ma negatywnego wpływu na zdrowie pacjenta. Zapach wynika z procesu powlekania tabletek dojelitowych rozpuszczalnikiem. Rozpuszczalnik odparowuje podczas procesu wytwarzania, pozostawiając śladowe ilości w gotowym leku, co można wykryć za pomocą węchu. 3 Uwaga! Aby zmniejszyć nieprzyjemny zapach, tabletki mogą być pozostawione na świeżym powietrzu,by rozpuszczalniki ulotniły się z tabletek. Badania kontrolnew czasie leczenia: Przed rozpoczęciem leczenia lekarz może zalecićkontrolne badanie krwi, w tym rozmaz krwinek białychi badania czynnościwątroby,a następnie powtarzać te badania co 2 tygodnie w czasie pierwszych 3 miesięcy leczenia. Przez okres kolejnych 3 miesięcy należy przeprowadzać badania kontrolne co 4 tygodnie,a następnie co 3 miesiąceoraz w sytuacjach, gdy jest to wskazane ze względów klinicznych. Ocenęczynności nerek (w tym analizęmoczu) należyprzeprowadzaću wszystkich pacjentów na początku leczenia,jak również przynajmniej raz wmiesiącu przez pierwsze 3 miesiące leczenia. Następnie kontrolęnależyprzeprowadzać, gdy jest to wskazane ze względów klinicznych. Podczas stosowania leku Salazopyrin EN lekarz podda ścisłej obserwacji pacjentów pod kątem reakcji skórnych. Należy powiadomić lekarza o przyjmowaniu lub niedawnym zażyciu leku Salazopyrin EN lub innych leków zawierających sulfasalazynę, gdyż mogą one wpływać na wyniki analiz krwi i moczu. Salazopyrin ENa inne leki Należy powiedzieć lekarzowi o wszystkich lekachprzyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio,a także olekach,które pacjent planuje przyjmować. Lek Salazopyrin EN może: zmniejszać wchłanianie digoksyny(stosowanej w leczeniu niewydolności serca i migotania przedsionków); zmniejszać wchłanianie kwasu foliowego (zaleconego przez lekarza jako uzupełnienie diety) powodując jego niedobór. Jednoczesne doustne podanie sulfasalazyny i merkaptopuryny(stosowanej w leczeniu niektórych białaczek i chorób autoimmunologicznych, czyli takich,w których układ odpornościowy niszczy własne tkanki)lub azatiopryny(stosowanej w transplantologii i leczeniu chorób autoimmunologicznych)może powodować zaburzenia czynności szpiku kostnego oraz wystąpienie leukopenii (zmniejszenie liczby krwinek białych). U pacjentów przyjmującychsulfasalazynęlub jej metabolity—mesalaminęlub mesalazynęmożna uzyskiwać fałszywie większe, niż są w rzeczywistości, stężenia normetanefryny wmoczu oznaczanemetodą chromatografii cieczowej. Salazopyrin ENz jedzeniem i piciem Patrz punkt 3. Ciąża i karmienie piersią Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza przed zastosowaniem tego leku. Ponieważ ryzyko związane ze stosowaniem leku w okresie ciąży nie może być wykluczone, sulfasalazyna może być stosowana przez kobiety w ciąży jedynie w przypadku bezwzględnej konieczności. Lekpowoduje zmniejszenie liczby i ruchliwości plemników, co może mieć wpływ na płodność. Działanie to jest zwykle odwracalne po zakończeniu leczenia. 4 Sulfasalazyna i sulfapirydyna przenikająw niewielkiej ilości do mleka matki.Nie powinno to stanowić zagrożenia dla zdrowego dziecka. U wcześniaków i u noworodków z żółtaczką fizjologiczną wskazana jest ostrożność. Zgłaszano występowanie krwawych stolców lubbiegunkiu niemowląt karmionych piersią przez matki stosujące lek Salazopyrin EN. W tychprzypadkach, krwawe stolce lub biegunka ustąpiłyu niemowląt po zakończeniu stosowania przez matkę leku Salazopyrin EN. Prowadzenie pojazdów i obsługiwaniemaszyn Nie zaobserwowano wpływu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Lek Salazopyrin EN zawiera glikol propylenowy Lek zawiera 5 mg glikolu propylenowego w każdej tabletce. 3.Jak stosować lekSalazopyrin EN Ten leknależy zawsze stosowaćzgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić siędolekarzalub farmaceuty. Reumatoidalne zapalenie stawów Dorośli i osoby w podeszłym wieku Zalecana dawka wynosi od 1g do 3 g na dobę. Najczęściej stosowaną dawkąsą 2 tabletki dojelitowe dwa razy na dobę. Leczenie rozpoczyna się od mniejszych dawek,które są stopniowo zwiększane zgodnie ze schematem przedstawionym w tabeli poniżej. Dzień 1 do 4Dzień 5 do 8Dzień 9 i następne Rano1 tabletka dojelitowa1 tabletka dojelitowa2 tabletki dojelitowe Wieczorem2 tabletki dojelitowe2 tabletki dojelitowe2 tabletki dojelitowe Jeśli po 2-3 miesiącach lekarz stwierdzi, że reakcja pacjenta na leczenie jest niezadowalająca,dobowa dawka sulfasalazyny może zostać zwiększona maksymalnie do 3 g. U pacjentów, u których wystąpiły działania niepożądane można czasowo zmniejszyć dawkę. Choroby zapalne jelit (np. wrzodziejące zapalenie jelita grubego, choroba Crohna) Lekarz zaleci odpowiednią dawkę w zależności od stanu klinicznego, tolerancjileku przez pacjenta i reakcji pacjenta na leczenie. Zaleca się, aby u pacjentów, którzy nigdy wcześniej nie byli leczeni sulfasalazyną, dawkę zwiększać stopniowo (przez kilka tygodni). Dawka dobowa powinna być rozłożona równomiernie na dawki podzielone. Ostra postać choroby Dorośli i osoby w podeszłym wieku Ciężkie zaostrzenia choroby: 2 do 4 tabletek 3 do 4 razy na dobę (3 g do 8 g na dobę). Łagodne i umiarkowane rzuty: 2 tabletki 3 do 4 razy na dobę. Dzieci 40-60 mg/kg mc./dobę w 3 do 6 dawkach podzielonych. Leczenie podtrzymujące Dorośli i osoby w podeszłym wieku Zalecana dawka podtrzymująca w leczeniu pacjentów z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego oraz z chorobą Crohna w stadium remisji to 2 tabletki2 do 3 razy na dobę. Leczenie tą dawką nie powinno być przerywane i należy je kontynuować długotrwale, jeśli nie wystąpią działania niepożądane. 5 Wrazie zaostrzenia choroby lekarz może zadecydować o zwiększeniu dawki do ilości 2 do 4 tabletek podawanych 3do 4 razy na dobę. Dzieci 20-30 mg/kg mc./dobę w 3 do 6 dawkach podzielonych. Sposób podawania: Tabletki należy przyjmować podczas posiłków połykającw całości, nie wolno ich kruszyć ani łamać. Należy przyjmować odpowiednią ilość płynów podczas stosowania sulfasalazyny (patrz „Ostrzeżenia iśrodki ostrożności”w punkcie 2). Zastosowaniewiększej niż zalecana dawki lekuSalazopyrin EN Jednorazowe przyjęcie doustne dużych ilości leku spowodowało w rzadkich przypadkach ciężkie zatrucie. Objawami zatruciamogą być: nudności, wymioty, krystaluria(tworzenie się kryształów w moczu), krwiomocz, skąpomocz i bezmocz,hipoglikemia, wpojedynczych przypadkach methemoglobinemia (utrata przez hemoglobinę zdolności do przenoszenia tlenu), sinica, objawy wątrobowe, sulfhemoglobinemia. Reakcje nadwrażliwości, takie jak zmiany w morfologii krwi (mogąca prowadzić do zgonu agranulocytoza–brak pewnego rodzaju krwinek białych, granulocytów), pokrzywka, zapalenie wielonerwowe, objawy ze strony ośrodkowegoukładu nerwowego. W przypadku zastosowania większej dawki leku Salazopyrin EN niż zalecana, należy skontaktować się z lekarzem. W zależności od występujących objawów lekarz zastosuje odpowiednie leczenie. Pominięcie zastosowanialeku Salazopyrin EN Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki. Przerwanie stosowania leku Salazopyrin EN O przerwaniu leczeniadecyduje lekarz. W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. 4.Możliwe działania niepożądane Jak każdy lek, lek tenmoże powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdegoone wystąpią. Działania niepożądane występują u około 1/3 pacjentów leczonych sulfasalazyną. Zazwyczaj są to zaburzenia żołądka i jelit lub bóle głowy. Niektóre działania niepożądane są działaniami zależnymi od dawki leku. Około 75% działań niepożądanych występuje w ciągu 3 miesięcy od rozpoczęcia leczenia. Ocena działań niepożądanych opiera się na poniższych kryteriach częstości: Bardzo często (mogą wystąpić częściej niż u 1 na 10 osób) - zaburzenia żołądkowe, nudności Często(mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 10 osób) - leukopenia(zmniejszenie liczby białych krwinek we krwi obwodowej) - utrata apetytu - zawroty głowy, ból głowy, zaburzenia smaku - szum w uszach - kaszel - ból brzucha, biegunka*, wzdęcia, wymioty* - skaza krwotoczna* † , świąd - bóle stawów 6 - proteinuria(występowanie białka w moczu) - gorączka Niezbyt często (mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 100 osób) - trombocytopenia (zmniejszenie liczby płytek krwi) † - żółtaczka* † - depresja - duszność(trudności w oddychaniu) - łysienie, pokrzywka - obrzęk twarzy - zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych Rzadko (mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 1000 osób) - zmiany w obrębie paznokcia Bardzo rzadko (mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 10000 osób) - potencjalnie zagrażające życiu wysypki skórne:martwica toksyczno-rozpływna naskórka (zespół Lyella) -choroba charakteryzująca się występowaniem dużych wiotkich pęcherzy na plamach rumieniowych (zwłaszcza w miejscach narażonych na ucisk), które szybko pękają, w wyniku czego tworzą się rozległe nadżerki; zespół Stevensa-Johnsona (gorączka, ciężka wysypka ztworzeniem siępęcherzy na błonach śluzowych) † . Częstośćnieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych) - aseptyczne zapalenie opon mózgowych, rzekomobłoniaste zapalenie okrężnicy - agranulocytoza, niedokrwistość aplastyczna, niedokrwistość hemolityczna, makrocytoza, niedokrwistość megaloblastyczna, pancytopenia (zmniejszenie liczby wszystkich elementów komórkowych krwi: krwinek czerwonych, krwinek białych i płytek krwi), mononukleoza rzekoma* † - wstrząs anafilaktyczny*(objawy wstrząsu anafilaktycznego to:szybko pogarszające się samopoczucie, świąd, pokrzywka, blada i wilgotna skóra, szybki i płytki oddech, duszność, przyspieszona akcja serca, znaczne obniżenie ciśnieniatętniczego, wymioty, biegunka, obrzęk gardła i języka, zaburzenia świadomości),choroba posurowicza (alergiczny, ogólnoustrojowy odczyn na wprowadzoną pozajelitowo obcogatunkową surowicę lub lek) - niedobór kwasu foliowego* † - encefalopatia, neuropatia obwodowa, zaburzenia węchu - zapalenie osierdzia, sinica, zapalenie mięśnia sercowego* † - bladość* † - włókniejące zapalenie pęcherzyków płucnych, śródmiąższowa choroba płuc*, nacieki eozynofilowe, ból jamy ustnej i gardła* † - zaostrzenie objawów w przebiegu wrzodziejącego zapalenia okrężnicy*, zapalenie trzustki - niewydolność wątroby*, piorunujące zapalenie wątroby*, zapalenie wątroby † , cholestatyczne zapalenie wątroby*, cholestaza(zastójżółci)* - osutkapolekowa z eozynofilią i objawami ogólnymi*,obrzęk naczynioruchowy*,toksyczne, krostkowe zapalenia skóry, rumień, wysypka, złuszczające zapalenie skóry, liszaj płaski, nadwrażliwość na światło - układowy toczeń rumieniowaty (przewlekła choroba autoimmunologiczna, w której dochodzi do uszkodzenia różnych narządów, szczególnie skóry, stawów, krwi i nerek), zespół Sjörgena - zespół nerczycowy (zespół objawów wywołany nadmierną utratą białka z moczem), śródmiąższowe zapalenie nerek, kryształy w moczu, krwiomocz, kamica nerkowa* - przemijająca oligospermia - żółte zabarwienie skóry i płynów ustrojowych* - indukowanieautoprzeciwciał * Działania niepożądane stwierdzone po wprowadzeniu leku do obrotu. 7 † Patrz „Ostrzeżenia i środki ostrożności”w punkcie2 Zgłaszanie działań niepożądanych Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, lub farmaceucie. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, Al.Jerozolimskie181C 02-222Warszawa Tel.:+48224921301 Faks:+48224921309 Strona internetowa:https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemulub przedstawicielowi podmiotu odpowiedzialnego. Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku. 5.Jak przechowywać lek Salazopyrin EN Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci. Przechowywać w temperaturze poniżej 30C. Nie stosowaćtegoleku po upływie terminu ważności zamieszczonego na pudełku po:(EXP). Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca. Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji anidomowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki, których sięjuż nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko. 6.Zawartość opakowania i inne informacje Co zawiera lek Salazopyrin EN - Substancjączynną leku jest sulfasalazyna.1 tabletka dojelitowa zawiera 500 mg sulfasalazyny. - Pozostałe składniki to:powidon, skrobia kukurydziana, magnezu stearynian, krzemu dwutlenek koloidalny. - Skład otoczki: octanoftalan celulozy, glikol propylenowy(E1520) (patrz punkt 2 „Lek Salazopyrin EN zawiera glikol propylenowy”),wosk biały, wosk Carnauba, glicerolu monostearynian samoemulgujący, makrogol 20 000, talk. Jak wygląda lek Salazopyrin ENi co zawiera opakowanie Salazopyrin EN, 500 mg to żółto-pomarańczowe, owalne, wypukłe tabletki dojelitowe, oznaczone symbolem „KPh” po jednej stronie i „102” po drugiejstronie tabletki. Opakowanie zawierabiały pojemnik HDPE zamknięty pomarańczową nakrętką PP zawierający 50 lub Podmiot odpowiedzialny Pfizer Europe MA EEIG, Boulevard de la Plaine 17, 1050 Bruxelles, Belgia 8 Wytwórca Recipharm Uppsala AB, Björkgatan 30, Uppsala Domkyrkofors, Uppsala, 753 23, Szwecja W celu uzyskania bardziej szczegółowych informacji należy zwrócić się do miejscowego przedstawiciela podmiotu odpowiedzialnego: Pfizer Polska Sp. z o.o. tel. 22 335 61 00 Data ostatniej aktualizacjiulotki: Szczegółowe i aktualne informacje o tym produkcie można uzyskać po zeskanowaniu kodu QR umieszczonego na opakowaniu zewnętrznym przy użyciu urządzenia mobilnego. Tesame informacje są również dostępne pod adresem URL: https://pfi.sr/ulotka-salazopyrineni na stronie internetowej Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych http://www.urpl.gov.pl.

CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

SALAZOPYRIN EN, 500 mg, tabletki dojelitowe

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

Substancja pomocnicza o znanym działaniu:
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Tabletka dojelitowa.

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1 Wskazania do stosowania

Reumatoidalne zapalenie stawów, oporne na leczenie z zastosowaniem niesteroidowych leków przeciwzapalnych. Choroby zapalne jelit (np. wrzodziejące zapalenie jelita grubego, choroba Crohna).

4.2 Dawkowanie i sposób podawania

Reumatoidalne zapalenie stawów Dorośli i osoby w podeszłym wieku Dawkowanie należy dostosować indywidualnie. Zalecane dawkowanie wynosi od 1 do 3 gramów na dobę. Najczęściej stosowaną dawką są 2 tabletki dojelitowe dwa razy na dobę. Zaleca się rozpoczynać leczenie od mniejszych dawek i stopniowo je zwiększać zgodnie ze schematem przedstawionym w tabeli poniżej.

Rano 1 tabletka dojelitowa 1 tabletka dojelitowa 2 tabletki dojelitowe Wieczorem 2 tabletki dojelitowe 2 tabletki dojelitowe 2 tabletki dojelitowe
Jeśli reakcja pacjenta na leczenie jest niezadowalająca przez okres 2 do 3 miesięcy, dobową dawkę sulfasalazyny można zwiększyć maksymalnie do 3 g. U pacjentów, u których wystąpiły działania niepożądane można czasowo zmniejszyć dawkę.
Choroby zapalne jelit (np. wrzodziejące zapalenie jelita grubego, choroba Crohna) Dawkowanie należy dostosować indywidualnie w zależności od stanu klinicznego, tolerancji produktu przez pacjenta i reakcji pacjenta na leczenie. Zaleca się, aby u pacjentów, którzy nigdy wcześniej nie byli leczeni sulfasalazyną, zwiększać dawkę stopniowo przez kilka tygodni. Dawka dobowa powinna być rozło żona równomiernie na dawki podzielone.
Ostra postać choroby
Dorośli i osoby w podeszłym wieku Ciężkie zaostrzenia choroby: 2 do 4 tabletek 3 do 4 razy na dobę (3 g do 8 g na dobę).
Łagodne i umiarkowane rzuty: 2 tabletki 3 do 4 razy na dobę.
Dzieci 40-60 mg/kg mc./dobę w 3 do 6 dawkach podzielonych.
Leczenie podtrzymujące
Dorośli i osoby w podeszłym wieku Zalecana dawka podtrzymująca w leczeniu pacjentów z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego oraz z chorobą Crohna w stadium remisji to 2 tabletki 2 do 3 razy na dobę. Leczenie tą dawką nie powinno być przerywane i należy je kontynuować długotrwale, jeśli nie wystąpią działania niepożądane. W razie zaostrzenia choroby dawkę zwiększa się do ilości 2 do 4 tabletek podawanych 3 do 4 razy na dobę.
Dzieci 20-30 mg/kg mc./dobę w 3 do 6 dawkach podzielonych.
Sposób podawania: Tabletki należy przyjmować podczas posiłków połykając w całości, nie wolno ich kruszyć ani łamać. Należy przyjmować odpowiednią ilość płynów podczas stosowania sulfasalazyny (patrz punkt 4.4).

4.3 Przeciwwskazania

- Nadwrażliwość na sulfonamidy lub salicylany, ich pochodne lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1. - Porfiria ostra przerywana, porfiria mieszana. - Niedrożność dróg moczowych lub jelit. - Nie stosować u dzieci w wieku poniżej 2 lat.

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Sulfasalazyny nie należy stosować: - u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek lub wątroby, - nieprawidłowym składem krwi, chyba że potencjalne korzyści przeważają nad ryzykiem.
Należy zachować ostrożność podczas stosowania produktu u pacjentów: - z ciężką alergią i astmą oskrzelową, - z niedoborem dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej, ponieważ może ona powodować u tych pacjentów niedokrwistość hemolityczną.
Zgłaszano przypadki ciężkich zakażeń związanych z supresją szpiku kostnego, w tym przypadki posocznicy i zapalenia płuc. Należy uważnie obserwować pacjentów, u których w czasie leczenia sulfasalazyną wystąpiło zakażenie. Należy przerwać stosowanie sulfasalazyny, jeśli u pacjenta rozwinie się ciężkie zakażenie. Należy wnikliwie rozważ yć konieczność zastosowania sulfasalazyny u pacjentów z nawracającymi lub przewlekłymi zakażeniami w wywiadzie, lub u których występują inne choroby mogące zwiększać podatność na zakażenia.
W razie stosowania dawki 70 mg/kg mc./na dobę, stężenie leku we krwi może osiągać poziom uważany za próg toksyczności (50 μg/ml).
W przypadku pacjentów z łagodną nadwrażliwością należy rozważyć odczulanie. W przypadku ciężkich reakcji nadwrażliwości należy przerwać stosowanie produktu.
Ciężkie reakcje nadwrażliwości mogą obejmować narządy wewnętrzne i być przyczyną zaburzeń takich jak np. zapalenie wątroby, zapalenie nerek, zapalenie mięśnia sercowego, zespół mononukleozopodobny (np. mononukleoza rzekoma), zaburzenia hematologiczne (w tym histiocytoza hemofagocytarna) i/lub zapalenie płuc, również spowodowane naciekami eozynofilowymi. U pacjentów przyjmujących różne produkty lecznicze zawierające sulfasalazynę odnotowano ciężkie, zagrażające życiu reakcje nadwrażliwości układowej, takie jak osutka polekowa z eozynofilią i objawami
ogólnymi (ang. drug rash with eosinophilia and systemic symptoms; DRESS). Należy mieć na uwadze, że wczesne objawy nadwrażliwości, takie jak gorączka lub limfadenopatia mogą się pojawić, nawet jeśli wysypka nie jest obecna. Jeśli występują takie objawy przedmiotowe lub podmiotowe, należy niezwłocznie zdiagnozować stan pacjenta. Należy przerwać podawanie sulfasalazyny, jeśli nie można ustalić innej etiologii dla wymienionych objawów przedmiotowych i podmiotowych.
Istnieją doniesienia o występujących bardzo rzadko ciężkich reakcjach skórnych (w niektórych przypadkach prowadzących do zgonu) podczas stosowania sulfasalazyny, takich jak złuszczające zapalenie skóry, zespół Stevensa-Johnsona i toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka). Największe ryzyko wystąpienia tych działań niepożądanych istnieje na wczesnym etapie leczenia, w większości przypadków występują one w pierwszym miesiącu leczenia. Pacjentów należy poinformować o objawach przedmiotowych i podmiotowych. Jeśli wystąpią przedmiotowe lub podmiotowe objawy złuszczającego zapalenia skóry, zespołu Stevensa-Johnsona lub martwicy toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka (np. wysypka skórna, zmiany śluzówkowe lub jakiekolwiek inne objawy nadwrażliwości) należy przerwać leczenie produktem Salazopyrin EN. Najlepsze wyniki w leczeniu zespołu Stevensa-Johnsona i toksycznego martwiczego oddzielania się naskórka osiąg a się , gdy rozpozna się te choroby jak najwcześniej i natychmiast odstawi produkt. Wczesne odstawienie produktu daje lepsze rokowania Jeśli u pacjenta wystąpi zespół Stevensa-Johnsona lub toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka podczas stosowania produktu Salazopyrin EN, nie wolno już nigdy ponownie podejmować leczenia pacjenta tym produktem.
Wystąpienie objawów klinicznych, takich jak: ból gardła, gorączka, bladość, plamica lub żółtaczka podczas leczenia sulfasalazyną może wskazywać na zahamowanie czynności szpiku, hemolizę oraz hepatotoksyczność. Leczenie sulfasalazyną należy przerwać w czasie oczekiwania na wyniki badań krwi. Patrz punkt 4.4 "Zakłócenie badania laboratoryjnego".
Zaburzenia krwi (np. makrocytoza i pancytopenia), które mogą być przypisywane niedoborom kwasu foliowego można wyrównać podawaniem kwasu foliowego (leukoworyna).
Należy przyjmować odpowiednią ilość płynów podczas stosowania sulfasalazyny, ponieważ może ona spowodować wytrącanie się kryształów w moczu i tworzenie się kamieni nerkowych.
Po otwarciu pojemnika zawierającego produkt Salazopyrin EN czasami wyczuwalny jest intensywny zapach, który jest związany z procesem wytwarzania produktu i nie ma negatywnego wpływu na zdrowie pacjenta. Zapach wynika z procesu powlekania tabletek dojelitowych rozpuszczalnikiem. Rozpuszczalnik odparowuje podczas procesu wytwarzania, pozostawiając śladowe ilości w gotowym produkcie, co można wykryć za pomocą węchu. Uwaga! Aby zminimalizować nieprzyjemny zapach, tabletki mogą być pozostawione na świeżym powietrzu, by rozpuszczalniki ulotniły się z tabletek.
Badania kontrolne w czasie leczenia
Należy kontrolować obraz krwi, w tym rozmaz krwinek białych oraz badania czynnościowe wątroby przed rozpoczęciem leczenia, a następnie co 2 tygodnie w czasie pierwszych 3 miesięcy leczenia. Przez okres kolejnych 3 miesięcy należy przeprowadzać badania kontrolne co 4 tygodnie. Następnie, obraz krwi, w tym rozmaz krwinek białych oraz badania czynnościowe wątroby, należy kontrolować co 3 miesiące oraz w sytuacjach, gdy jest to wskazane ze względów klinicznych.
Ocenę czynności nerek (w tym analizę moczu) należy przeprowadzać u wszystkich pacjentów na początku leczenia, jak również co najmniej raz w miesiącu przez pierwsze 3 miesiące leczenia.
Następnie kontrola powinna być przeprowadzona, gdy jest to wskazane ze względów klinicznych.
Pacjentów należy poddać ścisłej obserwacji pod kątem reakcji skórnych.

Zakłócenie badania laboratoryjnego
U pacjentów stosujących sulfasalazynę lub jej metabolit – mesalaminę (mesalazynę) odnotowano kilka zgłoszeń możliwego zakłócenia analiz, powodującego fałszywie dodatnie wyniki oznaczania normetanefryny w moczu metodą chromatografii cieczowej. Sulfasalazyna lub jej metabolity mogą zakłócać wartość absorbancji promieni ultrafioletowych, szczególnie przy 340 nm, i mogą powodować zakłócenia wyników niektórych badań laboratoryjnych, w których używa się NAD(H) lub NAD(P) do pomiaru wartości absorbancji promieni ultrafioletowych około tej długości fali. Przykładami takich analiz mogą być oznaczenia mocznika, amoniaku, LDH, α-HBDH i glukozy. Możliwe, że wyniki oznaczeń aminotransferazy alaninowej (AlAT), aminotransferazy asparaginowej (AspAT), izoenzymu kinazy kreatynowej (CK-MB), dehydrogenazy glutaminianowej (GlDH) lub tyroksyny również mogą być zaburzone podczas stosowania sulfasalazyny w dużych dawkach. Należy się skonsultować z laboratorium badawczym w sprawie stosowanej metodologii. U pacjentów otrzymujących sulfasalazynę należy zachować ostrożność interpretując te wyniki badań laboratoryjnych. Wyniki analiz należy interpretować w powiązaniu z wynikami badań klinicznych.
Informacje dotyczące substancji pomocniczej Produkt Salazopyrin EN zawiera glikol propylenowy (patrz punkt 2).
Przykłady ekspozycji na glikol propylenowy w oparciu o dawkę dobową (patrz punkt 4.2) są następujące: • Podanie 16 tabletek produktu Salazopyrin EN 500 mg osobie dorosłej o masie ciała 70 kg spowoduje narażenie na glikol propylenowy wynoszące 1,14 mg/kg mc./dobę. • Podanie 2 tabletek produktu Salazopyrin EN 500 mg sześcioletniemu dziecku o masie ciała 20 kg spowoduje narażenie na glikol propylenowy wynoszące 0,50 mg/kg mc./dobę.

4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

Istnieją doniesienia o zmniejszonym wchłanianiu digoksyny podczas jednoczesnego stosowania sulfasalazyny. Może wystąpić niedobór kwasu foliowego, ponieważ sulfasalazyna hamuje jego wchłanianie. Ryfampicyna zmniejsza stężenie w osoczu sulfapirydyny - jednego z metabolitów sulfasalazyny. Jest to prawdopodobnie związane z silnym działaniem ryfampicyny indukującym enzymy wątrobowe. Znaczenie kliniczne nie jest do końca poznane. Istnieją doniesienia o supresji szpiku kostnego i leukopenii związanej z jednoczesnym podaniem doustnym sulfasalazyny i merkaptopuryny, lub azatiopryny. Badania in vitro wykazują, że sulfasalazyna hamuje metylotransferazę tiopuryny, która bierze udział w metabolizowaniu merkaptopuryny.

4.6 Wpływ na płodność, ciąż ę i laktację

Płodność Produkt leczniczy powoduje zmniejszenie liczby i ruchliwości plemników, co może mieć wpływ na płodność. Działanie to jest zwykle odwracalne po zakończeniu leczenia.
Ciąża Badania nad reprodukcją szczurów i królików nie wskazują na ryzyko wystąpienia uszkodzenia płodu. Sulfasalazyna przenika przez barierę łożyskową w ilości, która może powodować takie samo stężenie leku w osoczu płodu jak i matki, co może wiązać się z ryzykiem wystąpienia działań niepożądanych u płodu.
Sulfasalazyna podawana doustnie hamuje wchłanianie i metabolizm kwasu foliowego, co może spowodować jego niedobory (patrz punkt 4.4). Odnotowano przypadki wad rozwojowych cewy nerwowej u niemowląt, których matki przyjmowały sulfasalazynę w czasie ciąży, jednak nie ustalono bezpośredniego związku między ekspozycją na sulfasalazynę a wystąpieniem tych wad.
Ponieważ ryzyko związane ze stosowaniem produktu w okresie ciąży nie może być wykluczone, sulfasalazyna może być stosowana u kobiet w ciąży, jedynie w przypadku bezwzględnej konieczności.
Karmienie piersią Sulfasalazyna i sulfapirydyna przenikają w niewielkiej ilości do mleka ludzkiego. Nie powinno to stanowić zagrożenia dla zdrowego dziecka. U wcześniaków i u noworodków z żółtaczką fizjologiczną wskazana jest
ostrożność. Zgłaszano występowanie krwawych stolców lub biegunki u niemowląt karmionych piersią przez matki leczone sulfasalazyną. W zgłoszonych przypadkach, krwawe stolce lub biegunka ustąpiły u niemowląt po zakończeniu stosowania sulfasalazyny przez matkę.

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Nie zaobserwowano wpływu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

4.8 Działania niepożądane

Działania niepożądane występują u około 1/3 pacjentów leczonych sulfasalazyną. Zazwyczaj są to zaburzenia żołądka i jelit lub bóle głowy. Niektóre działania niepożądane są działaniami zależnymi od dawki produktu. Około 75% działań niepożądanych występuje w ciągu 3 miesięcy od rozpoczęcia leczenia. Ocena działań niepożądanych opiera się na następujących kryteriach częstości: Bardzo często: ≥1/10 Często: ≥1/100 do <1/10 Niezbyt często: ≥1/1000 do <1/100 Rzadko: ≥1/10 000 do <1/1000 Bardzo rzadko: <1/10 000 Częstość nieznana: nie może być oszacowana na podstawie dostępnych danych
Zakażenia i zarażenia pasożytnicze Częstość nieznana: aseptyczne zapalenie opon mózgowych, rzekomobłoniaste zapalenie okrężnicy
Zaburzenia krwi i układu chłonnego Często: leukopenia Niezbyt często: trombocytopenia †
Częstość nieznana: agranulocytoza, niedokrwistość aplastyczna, niedokrwistość hemolityczna, makrocytoza, niedokrwistość megaloblastyczna, pancytopenia, mononukleoza rzekoma* †

Zaburzenia układu immunologicznego Częstość nieznana: wstrząs anafilaktyczny*, choroba posurowicza
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania Często: utrata apetytu Częstość nieznana: niedobór kwasu foliowego* †

Zaburzenia psychiczne Niezbyt często: depresja
Zaburzenia układu nerwowego Często: zawroty głowy, ból głowy, zaburzenia smaku Częstość nieznana: encefalopatia, neuropatia obwodowa, zaburzenia węchu
Zaburzenia ucha i błędnika Często: szum w uszach
Zaburzenia serca Częstość nieznana: zapalenie osierdzia, sinica, zapalenie mięśnia sercowego* †

Zaburzenia naczyniowe Częstość nieznana: bladość* †

Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia Często: kaszel Niezbyt często: duszność
Częstość nieznana: włókniejące zapalenie pęcherzyków płucnych, śródmiąższowa choroba płuc*, nacieki eozynofilowe, ból jamy ustnej i gardła* †

Zaburzenia żołądka i jelit Bardzo często: zaburzenia żołądkowe, nudności Często: bóle brzucha, biegunka*, wzdęcia, wymioty* Częstość nieznana: zaostrzenie objawów w przebiegu wrzodziejącego zapalenia okrężnicy*, zapalenie trzustki
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych Niezbyt często: żółtaczka* †
Częstość nieznana: niewydolność wątroby*, piorunujące zapalenie wątroby*, zapalenie wątroby † , cholestatyczne zapalenie wątroby*, cholestaza*
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Często: skaza krwotoczna* † ,
świąd Niezbyt często: łysienie, pokrzywka Rzadko: zmiany w obrębie paznokcia Bardzo rzadko: ciężkie działania niepożądane dotyczące skóry: zespół Stevensa-Johnsona, martwica toksyczno-rozpływna naskórka (zespół Lyella) †
Częstość nieznana: osutka polekowa z eozynofilią i objawami ogólnymi*(ang. DRESS), obrzęk naczynioruchowy*, toksyczne, krostkowe zapalenie skóry, rumień, wysypka, złuszczające zapalenie skóry, liszaj płaski, nadwrażliwość na światło
Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej Często: bóle stawów Częstość nieznana: układowy toczeń rumieniowaty, zespół Sjögrena
Zaburzenia nerek i dróg moczowych Często: proteinuria Częstość nieznana: zespół nerczycowy, śródmiąższowe zapalenie nerek, kryształy w moczu, krwiomocz, kamica nerkowa*
Zaburzenia układu rozrodczego i piersi Często ść nieznana: przemijająca oligospermia
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania Często: gorączka Niezbyt często: obrzęk twarzy Częstość nieznana: żółte zabarwienie skóry i płynów ustrojowych*
Badania diagnostyczne: Niezbyt często: zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych Częstość nieznana: indukowanie autoprzeciwciał
* Działania niepożądane stwierdzone po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu. † Patrz punkt 4.4.
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem
Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, Al. Jerozolimskie 181C 02-222 Warszawa Tel.: + 48 22 49 21 301 Faks: + 48 22 49 21 309 Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu lub przedstawicielowi podmiotu odpowiedzialnego.

4.9 Przedawkowanie

U dorosłej osoby przyjęcie 25 g sulfasalazyny spowodowało objawy łagodnego zatrucia po wcześniej zastosowanym płukaniu żołądka.
Poniższe informacje dotyczą wszystkich sulfonamidów ogółem.
Toksyczność: Jednorazowe przyjęcie doustne dużych ilości spowodowało w rzadkich przypadkach ciężkie zatrucie. Przyjęcie dawki 43 g w ciągu 24 godzin spowodowało śmiertelne zatrucie u osoby dorosłej (z powodu sulfhemoglobinemii i methemoglobinemii). UWAGA! mogą występować objawy alergiczne. Ryzyko żółtaczki jąder podkorowych u noworodków.
Objawy: Nudności, wymioty, krystaluria, krwiomocz, skąpomocz i bezmocz. Hipoglikemia, w pojedynczych przypadkach methemoglobinemia, sinica, objawy wątrobowe, sulfhemoglobinemia. Wpływ na ośrodkowy układ nerwowy. Reakcje nadwrażliwości, takie jak zmiany w morfologii krwi (mogąca prowadzić do zgonu agranulocytoza), pokrzywka, zapalenie wielonerwowe, objawy dotyczące mózgu.
Leczenie: W razie konieczności płukanie żołądka we wczesnym stadium, podanie węgla aktywnego. Dożylne podanie dużej ilości płynów, aby zapewnić ciągłą, zwiększoną diurezę, alkalizacja dożylnie podanym wodorowęglanem sodu. Należy wziąć pod uwagę ryzyko skąpomoczu i bezmoczu. W przypadku bezmoczu należy zastosować dializę. U osób ze znaczną methemoglobinemią (sinicą) podać metylotioninę (błękit metylenowy) w dawce 1–2 mg/kg mc., w powolnym wlewie dożylnym. Poza tym stosuje się leczenie objawowe. W przypadkach ciężkiej sulfhemoglobinemii można zastosować wymienne przetoczenie krwi.

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

5.1 Właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterapeutyczna: leki przeciwzapalne stosowane w chorobach przewodu pokarmowego, pochodne kwasu aminosalicylowego kod ATC: A07E C01
Sulfasalazyna wywiera działanie przeciwzapalne, immunosupresyjne i przeciwbakteryjne. Stosuje się ją w celu zahamowania stanów zapalnych, zwłaszcza błony śluzowej jelit, i w leczeniu czynnego reumatoidalnego zapalenia stawów. Mechanizm działania w chorobach zapalnych jelit: za główne działanie sulfasalazyny uważa się działanie przeciwzapalne powstającej miejscowo mesalazyny. Dodatkowo, wykryto działanie immunosupresyjne w wyniku zahamowania metabolizmu limfocytów i granulocytów, oraz zahamowania różnych układów enzymatycznych przez wszystkie trzy związki (sulfasalazyna, sulfapirydyna, mesalazyna). Znaczenie kliniczne może mieć również działanie bakteriostatyczne sulfapirydyny powstającej miejscowo w okrężnicy. Produkt wpływa zarówno na tlenową, jak i na beztlenową florę bakteryjną. Mechanizm działania w reumatoidalnym zapaleniu stawów: nieustalony.

5.2 Właściwości farmakokinetyczne

Po podaniu doustnym lek częściowo wchłania się (w ok. 20% podanej dawki) w jelicie cienkim, a następnie podlega krążeniu jelitowo-wątrobowemu. Maksymalne stężenie w osoczu jest osiągane po 3–6 godzinach, a stopień związania z białkami wynosi ok. 99%. Stwierdza się znaczne różnice osobnicze wartości stężenia produktu w surowicy. Istnieje umiarkowana tendencja do kumulacji sulfasalazyny w organizmie. Po 24 godzinach od podania jednorazowej dawki stężenie produktu w surowicy jest nieistotne. Niewielki procent dawki jest wydalany z moczem. Sulfasalazyna jest rozkładana przez bakterie w świetle okrężnicy na dwa główne metabolity: sulfapirydynę i mesalazynę (kwas 5-aminosalicylowy). Sulfapirydyna szybko się wchłania, jest częściowo metabolizowana w wątrobie do nieaktywnej acetylosulfapirydyny i jest wydalana przede wszystkim w postaci niezmienionej z moczem. Nieacetylowana sulfapirydyna jest częściowo związana z białkami surowicy, a maksymalne
stężenie w surowicy osiąga po 12 godzinach. Sulfapirydyna wykazuje pewną tendencję do kumulacji; przestaje się ją wykrywać w surowicy dopiero po upływie 3 dni od odstawienia produktu. Stopień acetylacji sulfapirydyny jest determinowany genetycznie. Pacjenci z wolną acetylacją wykazują większe stężenie w surowicy wolnej sulfapirydyny, a w związku z tym stwierdza się u nich większą tendencję do występowania działań niepożądanych. Mesalazyna (kwas 5-aminosalicylowy) jest wchłaniana w mniejszym stopniu, jej stężenie w surowicy wynosi ok. 1 μg/ml. 15% dawki jest wydalane z moczem. Większa część podanej dawki, 75%, pozostaje w świetle okrężnicy i ulega wydaleniu z kałem jako kwas 5- aminosalicylowy.

5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie

Przeprowadzono dwuletnie badania kancerogenności na samcach i samicach szczurów F344/N i myszy B6C3F1. Sulfasalazynę podawano w dawkach 84 (496 mg/m 2 ), 168 (991 mg/m 2 ) i 337,5 (1991 mg/m 2 ) mg/kg/dzień szczurom. Zaobserwowano statystycznie istotne zwiększenie częstości występowania brodawczaka z nabłonka przejściowego błony śluzowej pęcherza moczowego u samców szczurów. U samic szczurów u dwóch osobników (4%) otrzymujących dawkę 337,5 mg/kg zaobserwowano brodawczaka z nabłonka przejściowego nerki. Zwiększenie częstości występowania nowotworów pęcherza moczowego i nerki u szczurów było również związane ze zwiększeniem tworzenia kamieni nerkowych i rozrostem komórek nabłonka przejściowego. W przypadku badań na myszach, sulfasalazynę podawano w dawkach 675 (2025 mg/m 2 ), 1350 (4050 mg/m 2 ) i 2700 (8100 mg/m 2 ) mg/kg/dzień. Występowanie gruczolaka wątrobowokomórkowego u samców i samic myszy było znacząco częstsze niż u zwierząt kontrolnych dla wszystkich badanych dawek. Sulfasalazyna nie wykazuje mutagenności w teście odwróconej mutacji u bakterii (test Amesa) lub teście na komórkach chłoniaka u myszy L51784 w genie HGPRT. Jednakże sulfasalazyna powodowała niejednoznaczną odpowiedź mutagenną w teście na mikrojądrach u myszy i szpiku kostnym u szczurów oraz obwodowych krwinkach czerwonych u myszy i w teście wymiany chromatyd siostrzanych, aberracji chromosomowej i testach mikrojądrowych w limfocytach uzyskanych od człowieka. W badaniach reprodukcyjnych przeprowadzanych na szczurach w dawce 800 mg/kg/dzień (4800 mg/m 2 ) obserwowano zaburzenia płodności samców szczurów. Opisano oligospermię i niepłodność u mężczyzn leczonych sulfasalazyną. Zakończenie stosowania produktu leczniczego wydaje się odwracać to działanie.

6. DANE FARMACEUTYCZNE

6.1 Wykaz substancji pomocniczych

Powidon Skrobia kukurydziana Magnezu stearynian Krzemu dwutlenek koloidalny.
Skład otoczki: octanoftalan celulozy glikol propylenowy (E1520) wosk biały wosk Carnauba glicerolu monostearynian samoemulgujący makrogol 20 000 talk

6.2 Niezgodności farmaceutyczne

Nie dotyczy.

6.3 Okres ważności

6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania

Przechowywać w temperaturze poniżej 30°C.

6.5 Rodzaj i zawartość opakowania

Biały pojemnik HDPE zamknięty pomarańczową nakrętką PP zawierający 50 lub 100 tabletek w tekturowym pudełku.

6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania

Bez specjalnych wymagań dotyczących usuwania.

7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA DOPUSZCZENIE DO

OBROTU
Pfizer Europe MA EEIG Boulevard de la Plaine 17 Belgia

8. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

Pozwolenie nr 8644

9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA
Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 01.03.2001 Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 13.12.2013

10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU

CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO
10.10.2021