Doxanorm
Doxazosinum
Tabletki 4 mg | Doxazosini mesilas 4 mg
Bausch Health Poland Sp. z o.o. ICN Polfa Rzeszów S.A., Polska Polska
Ulotka
Ulotka dołączona do opakowania: informacja dla pacjenta
Doxanorm, 1 mg, tabletki Doxanorm, 2 mg, tabletki Doxanorm, 4 mg, tabletki Doxazosinum
Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta. - Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. - W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. - Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same. - Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Patrz punkt 4.
Spis treści ulotki
1. Co to jest Doxanorm i w jakim celu się go stosuje
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Doxanorm
3. Jak stosować Doxanorm
4. Możliwe działania niepożądane
5. Jak przechowywać Doxanorm
6. Zawartość opakowania i inne informacje
1. Co to jest Doxanorm i w jakim celu się go stosuje
Doxanorm należy do grupy leków nazywanych lekami alfa-adrenolitycznymi. Działa rozszerzająco na naczynia krwionośne, zmniejszając opór obwodowy, co prowadzi do zmniejszenia ciśnienia tętniczego. Doxanorm jest również antagonistą receptorów alfa 1 -adrenergicznych znajdujących się w gruczole krokowym i pęcherzu moczowym. Zmniejsza dolegliwości związane z utrudnieniem odpływu moczu i poprawia wyniki badań urodynamicznych (dotyczących przepływu moczu).
Lek Doxanorm jest wskazany w leczeniu: • samoistnego nadciśnienia tętniczego • objawów klinicznych łagodnego rozrostu gruczołu krokowego (ang. benign prostatic hyperplasia, BHP).
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Doxanorm
Kiedy nie stosować leku Doxanorm jeśli pacjent ma uczulenie na doksazosynę lub pochodne chinazoliny (takie jak prazosyna, terazosyna), lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6) u pacjentów z niedociśnieniem ortostatycznym w wywiadzie u pacjentów z łagodnym rozrostem gruczołu krokowego z jednoczesnym przekrwieniem górnych dróg moczowych, przewlekłymi infekcjami dróg moczowych lub kamicą pęcherza moczowego u kobiet karmiących piersią u pacjentów z niedociśnieniem tętniczym.
Lek Doxanorm jest przeciwwskazany w monoterapi u pacjentów z przepełnieniem pęcherza, bezmoczem bez postępującej niewydolności nerek lub z nią.
Ostrzeżenia i środki ostrożności Przed rozpoczęciem stosowania leku Doxanorm należy omówić to z lekarzem lub farmaceutą. Na początku leczenia może wystąpić niedociśnienie ortostatyczne objawiające się zawrotami głowy, uczuciem słabości, rzadko omdleniami. Lekarz może zalecić kontrolę ciśnienia tętniczego na początku terapii. U pacjentów z ciężkimi chorobami serca (obrzęk płuc spowodowany zwężeniem aorty lub zwężeniem zastawki dwudzielnej, niewydolność serca przy wysokiej pojemności minutowej, prawokomorowa niewydolność serca spowodowana zatorem płucnym lub wysiękiem osierdziowym, lewokomorowa niewydolność serca z niskim ciśnieniem napełniania), szybkie i znaczne obniżenie ciśnienia tętniczego może powodować zaostrzenie dolegliwości dusznicowych. U pacjentów ze stwierdzoną niewydolnością wątroby podawanie doksazosyny nie jest zalecane. U pacjentów jednocześnie przyjmujących inhibitory PDE-5 (np. syldenafil, tadalafil, wardenafil – leki stosowane w impotencji), gdyż może wystąpić objawowe niedociśnienie tętnicze. Nadmiernie przedłużające się i czasem bolesne wzwody - występują bardzo rzadko. Jeśli wzwód utrzymuje się ponad 4 godziny, należy natychmiast skontaktować się z lekarzem. Przed rozpoczęciem leczenia lekiem Doxanorm lekarz może przeprowadzić badania mające na celu wykluczenie innych chorób, w tym raka gruczołu krokowego, który powoduje wystąpienie takich samych objawów jak w łagodnym rozroście gruczołu krokowego.
Stosowanie u pacjentów poddawanych operacji usunięcia zaćmy Podczas operacji usunięcia zaćmy u niektórych pacjentów przyjmujących obecnie lub poprzednio tamsulosynę zaobserwowano „śródoperacyjny zespół wiotkiej tęczówki” (odmiana zespołu małej źrenicy). Przed zabiegiem należy powiedzieć okuliście o przyjmowaniu leków alfa-adrenolitycznych.
Należy skonsultować się z lekarzem, nawet jeżeli powyższe ostrzeżenia dotyczą sytuacji występujących w przeszłości.
Dzieci i młodzież Nie zaleca się stosowania leku Doxanorm u dzieci i młodzieży poniżej 18 lat, ponieważ dotychczas nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności w tej grupie wiekowej.
Doxanorm a inne leki Należy powiedzieć lekarzowi o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować.
Obniżające ciśnienie tętnicze działanie doksazosyny może być nasilone przez: − inne leki zmniejszające ciśnienie, − leki rozszerzające naczynia lub azotany (leki stosowane w chorobach serca), − inhibitory PDE-5 (np. syldenafil, tadalafil, wardenafil).
Obniżające ciśnienie tętnicze działanie doksazosyny może być osłabione przez: − leki z grupy NLPZ (niesteroidowe leki przeciwzapalne), − estrogeny, − sympatykomimetyki.
Doksazosyna może osłabiać działanie dopaminy, efedryny, epinefryny, metaraminolu, metoksaminy oraz fenylefryny na ciśnienie tętnicze, oraz naczynia. Ponieważ nie ma danych dotyczących interakcji z lekami wpływającymi na metabolizm wątrobowy (np. cymetydyna), zaleca się zachowanie szczególnej ostrożności w podawaniu tych leków z doksazosyną.
W badaniach in vitro nie stwierdzono, by doksazosyna wpływała na wiązanie się z białkami osocza digoksyny, warfaryny, fenytoiny lub indometacyny.
Podczas podawania doksazosyny w badaniach klinicznych nie stwierdzono interakcji z tiazydowymi lekami moczopędnymi, furosemidem, beta-adrenolitykami, niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi, antybiotykami, doustnymi lekami hipoglikemizującymi (stosowanymi w cukrzycy), lekami zwiększającymi wydalanie kwasu moczowego i lekami przeciwzakrzepowymi. Doksazosyna może zwiększać aktywność reninową osocza oraz wydalanie kwasu wanilinomigdałowego z moczem. Należy wziąć to pod uwagę podczas interpretowania wyników badań laboratoryjnych.
Doksazosyna nasila działanie zmniejszające ciśnienie krwi innych leków alfa-adrenolitycznych i innych leków przeciwnadciśnieniowych.
Badania kliniczne wykazały, że doksazosyna wpływa korzystnie na lipidy, istotnie zmniejszając całkowite stężenie triglicerydów, cholesterolu całkowitego oraz frakcji LDL w osoczu. Leczenie doksazosyną korzystnie wpływa na nadciśnienie tętnicze i stężenie lipidów, w wyniku czego ulega zmniejszeniu ryzyko rozwoju choroby wieńcowej.
Niektórzy pacjenci przyjmujący leki alfa-adrenolityczne stosowane w leczeniu wysokiego ciśnienia krwi lub powiększenia gruczołu krokowego, mogą doświadczyć zawrotów głowy lub uczucia pustki w głowie, które mogą być spowodowane nagłym obniżeniem się ciśnienia krwi wywołanym szybką zmianą pozycji ciała przy siadaniu lub wstawaniu. Niektórzy pacjenci doświadczyli tych objawów podczas przyjmowania leków alfa-adrenolitycznych z lekami stosowanymi w zaburzeniach erekcji (impotencji). Aby zmniejszyć możliwość wystąpienia tych objawów, zaleca się regularne przyjmowanie dziennych dawek leków alfa-adrenolitycznych przed rozpoczęciem stosowania leków na zaburzenia erekcji.
Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować.
Ciąża, karmienie piersią i wpływ na płodność Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza, że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.
Stosowanie leku Doxanorm nie było oceniane u kobiet w ciąży. Lek Doxanorm jest przeciwwskazany w okresie laktacji. Lekarz zadecyduje o zaprzestaniu karmienia piersią lub odstawieniu leku.
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn Z uwagi na indywidualne reakcje na doksazosynę zdolność do wykonywania takich czynności, jak prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn, lub wykonywanie szczególnych rodzajów pracy, przy których konieczne jest utrzymywanie równowagi, mogą być pogorszone szczególnie na początku leczenia, po zwiększeniu dawki, przejściu na inny lek lub przy jednoczesnym spożywaniu alkoholu.
Doxanorm zawiera laktozę Jeżeli stwierdzono wcześniej u pacjenta nietolerancję niektórych cukrów, pacjent powinien skontaktować się z lekarzem przed przyjęciem leku.
Doxanorm zawiera sód Lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na jedną tabletkę, to znaczy lek uznaje się za „wolny od sodu”.
3. Jak stosować Doxanorm
Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
Samoistne nadciśnienie tętnicze Dawka początkowa wynosi 1 mg raz na dobę. Zależnie od skuteczności po 1–2 tygodniach lekarz może zwiększyć dawkę do 2 mg doksazosyny raz na dobę, następnie do 4 mg doksazosyny raz na dobę, wreszcie do 8 mg doksazosyny raz na dobę. Średnia dawka w leczeniu podtrzymującym wynosi od 2 do 4 mg doksazosyny raz na dobę. Maksymalna zalecana dawka wynosi 16 mg doksazosyny na dobę.
Do rozpoczęcia leczenia zaleca się następujący schemat dawkowania: dzień 1.–8. rano 1 mg doksazosyny dzień 9.–14. rano 2 mg doksazosyny Następnie zaleca się zwiększanie dawki do skutecznej dawki podtrzymującej.
Łagodny rozrost gruczołu krokowego (BPH) Dawka początkowa wynosi 1 mg raz na dobę. W razie potrzeby po tygodniu do 2 tygodni lekarz może zwiększyć dawkę do 2 mg doksazosyny raz na dobę, a następnie do 4 mg doksazosyny raz na dobę. Maksymalna zalecana dawka wynosi 8 mg doksazosyny raz na dobę.
Do rozpoczęcia leczenia zaleca się następujący schemat dawkowania: dzień 1.–8. 1 mg doksazosyny raz na dobę dzień 9.–14. 2 mg doksazosyny raz na dobę Następnie można indywidualnie zwiększać dawkę do skutecznej dawki podtrzymującej.
Podanie doustne. Tabletki należy połykać w całości, popijając wodą. Czas trwania leczenia określa lekarz.
Stosowanie leku u dzieci i młodzieży Nie zaleca się stosowania leku Doxanorm u dzieci i młodzieży poniżej 18 lat.
Pacjenci w podeszłym wieku Nie ma konieczności dostosowywania dawki leku u pacjentów w podeszłym wieku. Jednakże dawka leku powinna być możliwie jak najmniejsza, zwiększanie zaś dawki powinno odbywać się pod ścisłą kontrolą lekarza.
Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby Należy zachować szczególną ostrożność. Brak doświadczenia klinicznego w stosowaniu leku u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby.
Pacjenci z zaburzeniami czynności
Nie ma konieczności dostosowania dawki leku u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. Jednakże dawka leku powinna być możliwie jak najmniejsza, zwiększanie zaś dawki powinno odbywać się pod ścisłą kontrolą lekarza.
Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Doxanorm Po przedawkowaniu może wystąpić niedociśnienie tętnicze. W razie zastosowania większej dawki leku Doxanorm niż zalecana należy skontaktować się z lekarzem. Zależnie od występujących objawów lekarz zastosuje odpowiednie leczenie. Ponieważ doksazosyna wiąże się z białkami w 98%, dializa jako metoda leczenia przedawkowania nie jest wskazana.
Pominięcie zastosowania leku Doxanorm Jeśli pacjent zapomni przyjąć lek Doxanorm, powinien przyjąć go tak szybko, jak to możliwe, chyba że zbliża się pora przyjęcia kolejnej dawki. W takim przypadku należy przyjąć kolejną dawkę o wyznaczonej porze. Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki.
W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
4. Możliwe działania niepożądane
Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Podczas stosowania tego leku możliwe jest wystąpienie następujących działań niepożądanych:
Częste działania niepożądane (mogą wystąpić częściej niż u 1 do 10 na 100 osób) - zakażenia dróg oddechowych, zakażenia dróg moczowych - senność, zawroty głowy, ból głowy - zaburzenia akomodacji - zawroty głowy pochodzenia błędnikowego - kołatanie serca, tachykardia, ból w klatce piersiowej - niedociśnienie tętnicze, ortostatyczne spadki ciśnienia tętniczego krwi (występujące w wyniku zmiany pozycji z leżącej lub siedzącej na stojącą), obrzęki - zapalenie oskrzeli, kaszel, duszność, nieżyt nosa (uczucie zatkania nosa) - ból brzucha, niestrawność, suchość w jamie ustnej, nudności - świąd - ból pleców, ból mięśni - zapalenie pęcherza, nietrzymanie moczu, odczuwanie zwiększonej potrzeby oddawania moczu, częstomocz - osłabienie, objawy podobne do objawów grypy, obrzęk uogólniony, obrzęki obwodowe.
Niezbyt częste działania niepożądane (mogą wystąpić częściej niż u 1 do 10 na 1000 osób) - reakcje alergiczne - anoreksja, skaza moczanowa, pragnienie, zwiększony apetyt - niepokój, bezsenność, nerwowość, pobudzenie, depresja, chwiejność emocjonalna - udar naczyniowy mózgu, niedoczulica, omdlenia, drżenie, apatia - łzawienie, światłowstręt - szum w uszach - zawał mięśnia sercowego, omdlenia, dusznica bolesna - niedokrwienie obwodowe - zapalenie gardła, krwawienie z nosa - zaparcia, wzdęcia i oddawanie wiatrów, wymioty, zapalenie żołądka i jelit, biegunka - nieprawidłowe wyniki badań czynności wątroby, zwiększona aktywność enzymów wątrobowych - wysypka - ból stawów - dyzuria (ból w czasie oddawania moczu), zaburzenia częstości oddawania moczu, krwiomocz - impotencja - ból, gorączka, dreszcze, obrzęk twarzy, uderzenia gorąca, bladość - hipokaliemia (zmniejszenie ilości potasu we krwi), zwiększenie masy ciała.
Rzadkie działania niepożądane (mogą występować częściej niż u 1 do 10 na 10000 osób) - zaburzenia mózgowo-naczyniowe - hipoglikemia (zmniejszenie ilości glukozy we krwi) - wielomocz - obrzęk krtani.
Bardzo rzadkie działania niepożądane (mogą występować rzadziej niż u 1 na 10000 osób) - zmniejszenie liczby leukocytów i płytek krwi, niedokrwistość
- przeczulica, sztywność mięśni, zaburzenia smaku, koszmary nocne, utrata pamięci, ortostatyczne zawroty głowy (związane ze zmianą pozycji ciała z leżącej lub siedzącej na stojącą), parestezje (uczucie mrowienia, drętwienia, kłucia) - niewyraźne widzenie - zwolnienie częstości pracy serca (bradykardia), arytmie serca - uderzenia krwi do głowy - skurcz oskrzeli - zapalenie wątroby, zastój żółci, żółtaczka - pokrzywka, łysienie, plamica - skurcze mięśni, osłabienie mięśni - zaburzenia w oddawaniu moczu, zwiększenie stężenia kreatyniny w moczu i osoczu, zwiększone wydzielanie moczu, oddawanie moczu w nocy - powiększenie piersi u mężczyzn (ginekomastia) - długo utrzymujący się, bolesny wzwód. Należy pilnie zasięgnąć porady lekarskiej. - uczucie zmęczenia, złe samopoczucie, obniżona temperatura ciała u pacjentów w podeszłym wieku.
Działania niepożądane o częstości nieznanej (nie może być określona na podstawie dostępnych danych) - śródoperacyjny zespół wiotkiej tęczówki podczas operacji usuwania zaćmy (patrz „Ostrzeżenia i środki ostrożności”) - wytrysk wsteczny.
Zgłaszanie działań niepożądanych Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, tel.: + 48 22 49 21 301, faks: + 48 22 49 21 309,
strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu. Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.
5. Jak przechowywać Doxanorm
Przechowywać w temperaturze poniżej 30 o C. Przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci. Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na opakowaniu. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.
Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.
6. Zawartość opakowania i inne informacje
Co zawiera Doxanorm Substancją czynną leku jest doksazosyna (w postaci mezylanu doksazosyny). Pozostałe składniki to: celuloza mikrokrystaliczna, laktoza, karboksymetyloskrobia sodowa (typ A), krzemionka koloidalna bezwodna, sodu laurylosiarczan, magnezu stearynian.
Jak wygląda Doxanorm i co zawiera opakowanie Doxanorm ma postać tabletek. Opakowanie (tekturowe pudełko) zawiera 3 blistry po 10 tabletek (30 tabletek).
Podmiot odpowiedzialny Bausch Health Ireland Limited Citywest Business Campus Dublin 24, D24PPT3 Irlandia
Wytwórca ICN Polfa Rzeszów S.A. ul. Przemysłowa 2 35-959 Rzeszów
Bausch Health Poland sp. z o.o. ul. Przemysłowa 2 35-959 Rzeszów
Data ostatniej aktualizacji ulotki:
Charakterystyka
1 CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Doxanorm, 1 mg, tabletki Doxanorm, 2 mg, tabletki Doxanorm, 4 mg, tabletki
2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY
Doxanorm, 1 mg, tabletki: Substancja pomocnicza o znanym działaniu: laktoza 40 mg.
Doxanorm, 2 mg, tabletki: Substancja pomocnicza o znanym działaniu: laktoza 40 mg.
Doxanorm, 4 mg, tabletki: Substancja pomocnicza o znanym działaniu: laktoza 80 mg.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA
Tabletki
4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE
4.1. Wskazania do stosowania
Produkt Doxanorm jest wskazany w leczeniu: - samoistnego nadciśnienia tętniczego - objawów klinicznych łagodnego rozrostu gruczołu krokowego (ang. benign prostatic hyperplasia, BHP).
4.2. Dawkowanie i sposób podawania
Dawkowanie
Samoistne nadciśnienie tętnicze Leczenie należy rozpoczynać od dawki 1 mg raz na dobę. Zależnie od skuteczności w indywidualnych przypadkach dawka dobowa doksazosyny może być po 7 dniach do 14 dni zwiększona do 2 mg, następnie do 4 mg i wreszcie do 8 mg.
Średnia dawka w leczeniu podtrzymującym wynosi 2 do 4 mg doksazosyny raz na dobę. Maksymalna zalecana dawka wynosi 16 mg doksazosyny na dobę.
Do rozpoczęcia leczenia zaleca się następujący schemat dawkowania: dzień 1.–8. rano 1 mg doksazosyny
2 dzień 9.–14. rano 2 mg doksazosyny. Następnie zaleca się zwiększanie dawki do skutecznej dawki podtrzymującej.
Łagodny rozrost gruczołu krokowego Leczenie należy rozpoczynać od dawki 1 mg raz na dobę (patrz punkt 4.4). W razie potrzeby dawka dobowa doksazosyny może być po 7 dniach do 14 dni zwiększona do 2 mg, a następnie do 4 mg, zależnie od reakcji pacjenta.
Maksymalna zalecana dawka wynosi 8 mg doksazosyny raz na dobę.
Do rozpoczęcia leczenia zaleca się następujący schemat dawkowania: dzień 1.–8. 1 mg doksazosyny raz na dobę dzień 9.–14. 2 mg doksazosyny raz na dobę
Następnie można indywidualnie zwiększać dawkę do skutecznej dawki podtrzymującej.
Dawkowanie u pacjentów w podeszłym wieku Ponieważ farmakokinetyka doksazosyny nie zmienia się u pacjentów w podeszłym wieku, w tej grupie pacjentów można stosować zwykłe dawkowanie. Jednakże dawka leku powinna być możliwie jak najmniejsza, zwiększanie zaś dawki powinno się odbywać pod ścisłą kontrolą lekarza.
Dawkowanie u pacjentów z zaburzoną czynnością nerek Ponieważ farmakokinetyka doksazosyny nie zmienia się u pacjentów z zaburzoną czynnością nerek i nie wykazano, że doksazosyna nasila istniejącą niewydolność nerek, w tej grupie pacjentów można stosować zwykłe dawkowanie. Jednakże dawka leku powinna być możliwie jak najmniejsza, zwiększanie zaś dawki powinno się odbywać pod ścisłą kontrolą lekarza. Ponieważ doksazosyna wiąże się w dużym stopniu z białkami osocza, nie może być usuwana przez dializę.
Dawkowanie u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby Podczas podawania doksazosyny pacjentom z zaburzeniami czynności wątroby należy zachować szczególną ostrożność. Brak doświadczenia klinicznego w stosowaniu leku u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby (patrz punkt 4.4).
Dawkowanie u dzieci i młodzieży Nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności doksazosyny u dzieci i młodzieży.
Sposób podawania Tabletki należy połykać w całości, popijając wodą. Czas trwania terapii określa lekarz.
4.3. Przeciwwskazania
Stosowanie produktu Doxanorm jest przeciwwskazane: - u pacjentów z nadwrażliwością na substancję czynną lub na pochodne chinazoliny (np. prazosyna, terazosyna) lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1 - u pacjentów z niedociśnieniem ortostatycznym w wywiadzie - u pacjentów z łagodnym rozrostem gruczołu krokowego z jednoczesnym przekrwieniem górnych dróg moczowych, przewlekłymi infekcjami dróg moczowych lub kamicą pęcherza moczowego - u kobiet karmiących piersią (patrz punkt 4.6) - u pacjentów z niedociśnieniem tętniczym.
Doksazosyna jest przeciwwskazana w monoterapii u pacjentów z przepełnieniem pęcherza moczowego lub bezmoczem bez postępującej niewydolności nerek lub z nią.
3
4.4. Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania
Niedociśnienie ortostatyczne Rozpoczęcie leczenia: Z uwagi na właściwości alfa-adrenolityczne doksazosyny może u pacjentów, szczególnie na początku leczenia, wystąpić niedociśnienie ortostatyczne, objawiające się zawrotami głowy i uczuciem słabości, lub rzadko, utratą przytomności (omdlenia). Zgodnie z ostrożną praktyką medyczną zaleca się kontrolę ciśnienia tętniczego na początku leczenia, aby ograniczyć możliwość wystąpienia objawów ortostatycznych. Należy pouczyć pacjentów, by w początkowym okresie leczenia doksazosyną unikali sytuacji, w których może dojść do urazu w razie zawrotów głowy lub osłabienia.
Stosowanie u pacjentów z ciężką chorobą serca: Podobnie jak w przypadku pozostałych leków alfa-adrenolitycznych i innych leków rozszerzających naczynia zaleca się zachowanie ostrożności podczas podawania doksazosyny pacjentom z następującymi ciężkimi chorobami serca: - obrzęk płuc spowodowany zwężeniem aorty lub zwężeniem zastawki dwudzielnej - niewydolność serca przy wysokiej pojemności wyrzutowej - prawokomorowa niewydolność serca spowodowana zatorem płucnym lub wysiękiem osierdziowym - lewokomorowa niewydolność serca z niskim ciśnieniem napełniania.
U pacjentów z ciężką chorobą wieńcową serca szybkie i znaczne obniżenie ciśnienia tętniczego może powodować zaostrzenie dolegliwości dusznicowych.
Stosowanie u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby: Podobnie jak w przypadku innych leków w całości metabolizowanych w wątrobie należy zachować szczególną ostrożność przy podawaniu doksazosyny pacjentom ze stwierdzoną niewydolnością wątroby (patrz punkt 5.2). Z uwagi na brak klinicznego doświadczenia w stosowaniu leku u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby podawanie leku tej grupie pacjentów nie jest zalecane.
Stosowanie jednocześnie z inhibitorami PDE-5: Podczas jednoczesnego podawania doksazosyny z inhibitorami PDE-5 (takimi, jak syldenafil, tadalafil, wardenafil) należy zachować ostrożność, ponieważ u niektórych pacjentów może to prowadzić do objawowego niedociśnienia tętniczego, ze względu na rozszerzające naczynia działanie obu leków. Aby zmniejszyć ryzyko niedociśnienia ortostatycznego, rozpoczęcie leczenia inhibitorem PDE-5 zaleca się dopiero po uzyskaniu stabilizacji hemodynamicznej pacjenta w terapii lekami alfa- adrenolitycznymi. Ponadto zaleca się rozpoczęcie leczenia inhibitorem PDE-5 od najmniejszej możliwej dawki. Należy również przestrzegać 6-godzinnego odstępu przed przyjęciem doksazosyny. Nie przeprowadzono badań dotyczących doksazosyny w postaci o przedłużonym uwalnianiu.
Stosowanie u pacjentów poddawanych operacji usunięcia zaćmy: Podczas operacji usunięcia zaćmy u niektórych pacjentów przyjmujących obecnie lub leczonych w przeszłości tamsulosyną, zaobserwowano „śródoperacyjny zespół wiotkiej tęczówki” (ang. „Intraoperative Floppy Iris Syndrome” IFIS, odmiana zespołu małej źrenicy). Zgłaszano również pojedyncze doniesienia dotyczące innych leków alfa-adrenolitycznych, dlatego nie można wykluczyć, że jest to działanie typowe dla tej grupy leków. Ponieważ IFIS może prowadzić do zwiększenia liczby powikłań proceduralnych w trakcie operacji usunięcia zaćmy, przed zabiegiem należy poinformować okulistę o stosowaniu leków alfa-adrenolitycznych obecnie lub w przeszłości.
Produkt nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, brakiem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.
Produkt leczniczy Doxanorm zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na jedną tabletkę, to znaczy produkt uznaje się za „wolny od sodu”.
4
Priapizm: W obserwacjach prowadzonych po wprowadzeniu do obrotu leków alfa-adrenolitycznych, w tym doksazosyny, notowano przypadki przedłużonej erekcji i priapizmu, związane ze stosowaniem tych substancji. Jeśli priapizm nie będzie natychmiast leczony, może dojść do uszkodzenia tkanki prącia i trwałej utraty potencji, dlatego pacjent powinien natychmiast skorzystać z pomocy medycznej.
Badania przesiewowe w kierunku raka gruczołu krokowego: Rak gruczołu krokowego powoduje wystąpienie wielu objawów obserwowanych także w przypadku łagodnego rozrostu gruczołu krokowego; obie te choroby mogą występować jednocześnie. Należy zatem wykluczyć raka gruczołu krokowego przed rozpoczęciem stosowania doksazosyny w leczeniu łagodnego rozrostu gruczołu krokowego.
4.5. Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji
Obserwowano następujące interakcje doksazosyny, podawanej jednocześnie z niżej wymienionymi lekami lub substancjami.
Obniżające ciśnienie tętnicze działanie doksazosyny może być nasilone przez: - inne leki obniżające ciśnienie tętnicze - leki rozszerzające naczynia lub azotany - inhibitory PDE-5 – u niektórych pacjentów może wystąpić objawowe niedociśnienie tętnicze (patrz punkt 4.4). Nie przeprowadzono badań dotyczących doksazosyny w postaci o przedłużonym uwalnianiu.
Obniżające ciśnienie tętnicze działanie doksazosyny może być osłabione przez: - leki z grupy NLPZ - estrogeny - sympatykomimetyki.
Doksazosyna może osłabiać działanie dopaminy, efedryny, epinefryny, metaraminolu, metoksaminy oraz fenylefryny na ciśnienie tętnicze, oraz naczynia. Ponieważ nie ma danych dotyczących interakcji z lekami wpływającymi na metabolizm wątrobowy (np. cymetydyna), zaleca się zachowanie szczególnej ostrożności w podawaniu tych leków z doksazosyną.
Doksazosyna wiąże się z białkami osocza w 98%. W badaniach in vitro z zastosowaniem ludzkiego osocza nie stwierdzono, by doksazosyna wpływała na wiązanie się z białkami osocza digoksyny, warfaryny, fenytoiny lub indometacyny.
Podczas podawania standardowej postaci doksazosyny w badaniach klinicznych nie stwierdzono niepożądanych interakcji z tiazydowymi lekami moczopędnymi, furosemidem, beta-adrenolitykami, niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi, antybiotykami, doustnymi lekami hipoglikemizującymi, lekami zwiększającymi wydalanie kwasu moczowego i lekami przeciwzakrzepowymi. Jednakże brakuje danych z oficjalnych badań nad interakcjami wymienionych leków.
Doksazosyna nasila działanie zmniejszające ciśnienie krwi innych leków alfa-adrenolitycznych i innych leków przeciwnadciśnieniowych.
W otwartym badaniu z randomizacją, kontrolowanym za pomocą placebo, przeprowadzonym na 22 zdrowych ochotnikach – mężczyznach, podanie pojedynczej dawki 1 mg doksazosyny w pierwszym dniu 4-dniowego programu obejmującego przyjmowanie doustnej cymetydyny (400 mg dwa razy na dobę) powodowało 10% zwiększenie średniego AUC doksazosyny, nie powodowało natomiast
5 żadnych istotnych statystycznie zmian w średnim Cmax i średnim okresie półtrwania dla doksazosyny. Zwiększenie 10% średniego AUC dla doksazosyny, podawanej jednocześnie z cymetydyną, mieści się w zakresie zróżnicowania między poszczególnymi uczestnikami (27%) dotyczącym średniego AUC dla doksazosyny, podawanej jednocześnie z placebo.
Doksazosyna może zwiększać aktywność reninową osocza oraz wydalanie kwasu wanilinomigdałowego z moczem. Należy wziąć to pod uwagę podczas interpretowania wyników badań laboratoryjnych.
4.6. Wpływ na płodność, ciążę i laktację
Ciąża Ponieważ nie przeprowadzono odpowiednich i dobrze kontrolowanych badań u kobiet ciężarnych, brakuje danych dotyczących bezpieczeństwa stosowania doksazosyny podczas ciąży. Dlatego w okresie ciąży należy stosować doksazosynę jedynie wtedy, gdy potencjalne korzyści przewyższają ryzyko. Choć w badaniach na zwierzętach nie stwierdzono żadnych działań teratogennych, przy podawaniu wyjątkowo dużych dawek (około 300-krotnie przewyższających maksymalne dawki zalecane u ludzi) obserwowano u zwierząt zmniejszenie wskaźnika przeżycia płodu (patrz punkt 5.3).
Karmienie piersią Ze względu na nieznaną możliwość wystąpienia działań niepożądanych u karmionego piersią niemowlęcia, należy zaprzestać karmienia piersią lub przerwać stosowanie produktu.
Doksazosyna jest przeciwwskazana w okresie laktacji, ponieważ produkt kumuluje się w mleku karmiących samic szczura oraz nie ma informacji na temat przenikania produktu do mleka karmiących kobiet.
Wpływ na płodność Patrz punkt 5.3
4.7. Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn
Z uwagi na indywidualne reakcje na doksazosynę, zdolność do wykonywania takich czynności, jak prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn, lub wykonywanie szczególnych rodzajów pracy, przy których konieczne jest utrzymywanie równowagi, mogą być pogorszone, szczególnie na początku leczenia, po zwiększeniu dawki, przejściu na inny produkt lub przy jednoczesnym spożywaniu alkoholu.
4.8. Działania niepożądane
Działania niepożądane wymienione poniżej uszeregowano zgodnie z klasyfikacją układów i narządów oraz częstością występowania. Częstość występowania ustalono jako: bardzo często (≥ 1/10), często (≥ 1/100 do < 1/10), niezbyt często (≥ 1/1000 do < 1/100), rzadko (≥ 1/10 000 do <1/1000), bardzo rzadko (< 1/10 000), częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych).
Klasyfikacja układów i narządów MedDRA Częstość występowania Działania niepożądane Zakażenia i zarażenia pasożytnicze Często Zakażenia dróg oddechowych, zakażenia dróg moczowych Zaburzenia krwi i układu chłonnego Bardzo rzadko Leukopenia, małopłytkowość, niedokrwistość Zaburzenia układu immunologicznego Niezbyt często Reakcje alergiczne
6 Zaburzenia metabolizmu i odżywiania Niezbyt często Anoreksja, skaza moczanowa, pragnienie, zwiększony apety t Zaburzenia psychiczne Niezbyt często
Niepokój, bezsenność, nerwowość, pobudzenie, depresja, chwiejność emocjonalna Zaburzenia układu nerwowego Często Senność, zawroty głowy, ból głowy Niezbyt często Udar naczyniowy mózgu, niedoczulica, omdlenia, drżenie, apatia Bardzo rzadko Przeczulica, sztywność mięśni, zaburzenia smaku, koszmary nocne, utrata pamięci, ortostatyczne zawroty głowy, parestezja Zaburzenia oka Często Zaburzenia akomodacji Niezbyt częstoŁzawienie, światłowstręt Bardzo rzadkoNiewyraźne widzenie Częstość nieznana Śródoperacyjny zespół wiotkiej tęczówki (patrz punkt 4.4). Zaburzenia ucha i błędnika Często Zawroty głowy pochodzenia błędnikowego Niezbyt częstoSzum w uszach Zaburzenia serca Często Kołatanie serca, tachykardia, ból w klatce piersiowej Niezbyt często Zawał mięśnia sercowego, omdlenia, dusznica bolesna Bardzo rzadkoBradykardia, arytmie serca Zaburzenia naczyniowe Często Niedociśnienie tętnicze, niedociśnienie ortostatyczne, obrzęki Niezbyt częstoNiedokrwienie obwodowe Rzadko Zaburzenia mózgowo-naczyniowe Bardzo rzadko Uderzenie krwi do głowy Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia Często Zapalenie oskrzeli, kaszel, duszność, nieżyt nosa Niezbyt częstoZapalenie gardła, krwawienie z nosa Rzadko Obrzęk krtani Bardzo rzadkoSkurcz oskrzeli Zaburzenia żołądka i jelit Często Ból brzucha, niestrawność, suchość w jamie ustnej, nudności Niezbyt często Zaparcia, wzdęcia i oddawanie wiatrów, wymioty, zapalenie żołądka i jelit, biegunka Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych Niezbyt często Nieprawidłowe wyniki badań czynności wątroby, zwiększona aktywność enzymów wątrobowych Bardzo rzadkoZapalenie wątroby, zastój żółci, żółtaczka Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Często Świąd Niezbyt częstoWysypka Bardzo rzadkoPokrzywka, łysienie, plamica Zaburzenia mięśniowo- szkieletowe i tkanki łącznej Często Ból pleców, ból mięśni Niezbyt częstoBól stawów Bardzo rzadkoSkurcze mięśni, osłabienie mięśni Zaburzenia nerek i dróg moczowych Często Zapalenie pęcherza, nietrzymanie moczu, odczuwanie zwiększonej potrzeby oddawania moczu, częstomocz Niezbyt często Dyzuria, zaburzenia częstości oddawania moczu, krwiomocz Rzadko Wielomocz Bardzo rzadko Zaburzenia w oddawaniu moczu, zwiększone stężenie kreatyniny w moczu i osoczu,
7 zwiększona diureza, oddawanie moczu w nocy Zaburzenia układu rozrodczego i piersi Niezbyt często Impotencja Bardzo rzadkoGinekomastia, priapizm Nieznana Wsteczna ejakulacja Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania Często Osłabienie, ból w klatce piersiowej, objawy podobne do objawów grypy, obrzęk uogólniony obrzęki obwodowe Niezbyt często Bóle, gorączka, dreszcze, obrzęk twarzy, uderzenia gorąca, bladość Bardzo rzadko Uczucie zmęczenia, złe samopoczucie, obniżona temperatura ciała u pacjentów w podeszłym wieku Badania diagnostyczne Niezbyt często Hipokaliemia, zwiększenie masy ciała Rzadko Hipoglikemia
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, tel.: + 48 22 49 21 301, faks: + 48 22 49 21 309, strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
4.9. Przedawkowanie
W razie przedawkowania prowadzącego do niedociśnienia tętniczego należy podjąć działania podtrzymujące czynności układu sercowo-naczyniowego. Przywrócenie ciśnienia tętniczego oraz normalizację tętna można osiągnąć poprzez ułożenie pacjenta na plecach.
Jeśli powyższe środki są niewystarczające, wstrząs należy leczyć środkami zwiększającymi objętość osocza. W razie konieczności należy następnie podać leki wazopresyjne. Trzeba też monitorować czynność nerek i w razie potrzeby podjąć działania podtrzymujące. Ponieważ doksazosyna wiąże się w wysokim stopniu z białkami, dializa jako metoda leczenia przedawkowania nie jest wskazana.
5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE
5.1. Właściwości farmakodynamiczne
Grupa farmakoterapeutyczna: Leki przeciwnadciśnieniowe; kod ATC: C02CA04 Leki stosowane w łagodnym rozroście gruczołu krokowego; kod ATC: G04CA
Nadciśnienie tętnicze Mechanizm działania, działanie farmakodynamiczne Doksazosyna działa rozszerzająco na naczynia poprzez selektywne i kompetencyjne blokowanie postsynaptycznych alfa 1 -adrenoreceptorów. Podanie doksazosyny pacjentom z nadciśnieniem tętniczym powoduje klinicznie istotne obniżenie ciśnienia tętniczego poprzez zmniejszenie obwodowego oporu naczyniowego. Po podaniu jednorazowej dawki dobowej działanie leku utrzymuje się przez 24 godziny po podaniu. Po rozpoczęciu leczenia następuje stopniowe obniżenie ciśnienia
8 tętniczego, mogą w tym czasie wystąpić reakcje ortostatyczne. Maksymalne działanie leku następuje po 2–6 godzinach po podaniu. U pacjentów z nadciśnieniem tętniczym wartość ciśnienia krwi podczas podawania doksazosyny była podobna w pozycji stojącej i leżącej. Podczas długotrwałego leczenia nie obserwowano tolerancji na doksazosynę, inaczej, niż w przypadku nieselektywnych leków blokujących alfa-adrenoreceptory. W terapii podtrzymującej rzadko obserwowano zwiększenie aktywności reninowej osocza i tachykardię.
Skuteczność kliniczna i bezpieczeństwo stosowania Badania kliniczne wykazały, że doksazosyna wpływa korzystnie na stężenie lipidów we krwi, istotnie obniżając całkowite stężenie triglicerydów, cholesterolu całkowitego oraz frakcji LDL w osoczu. Obserwowano istotne zwiększenie stosunku cholesterolu HDL do cholesterolu całkowitego (około 4% do 13% wartości pierwotnej). Kliniczne znaczenie powyższych zjawisk pozostaje do ustalenia. Doksazosyna ma zatem przewagę nad lekami moczopędnymi i beta-adrenolitykami które wpływają niekorzystnie na te parametry. Leczenie doksazosyną korzystnie wpływa na nadciśnienie tętnicze i stężenie lipidów, w wyniku czego ulega zmniejszeniu ryzyko rozwoju choroby wieńcowej.
Wstępna ocena wyników badania ALLHAT (ang. Antihypertensive and Lipid-Lowering Treatment to Prevent Heart Attack Trial) wykazała, że zmniejszenie ryzyka wystąpienia ciężkiej niewydolności serca u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym oraz co najmniej z jeszcze jednym czynnikiem ryzyka CHC, przyjmujących doksazosynę, jest około dwukrotnie niższe niż u pacjentów leczonych chlortalidonem. Ponadto, ryzyko wystąpienia ciężkich komplikacji sercowo-naczyniowych było u tych pacjentów o 25% wyższe, niż w grupie otrzymującej chlortalidon.
Z uwagi na powyższe, wyniki ramienia badania ALLHAT, obejmujące doksazosynę, zostało zakończone. W chwili zakończenia badania nie było różnic, co do przyczyn śmiertelności. Powyższe wyniki nie zostały jeszcze poddane ostatecznej ocenie.
Wykazano, że leczenie doksazosyną prowadzi do zahamowania przerostu lewej komory serca, hamowania agregacji płytek krwi oraz zwiększenia aktywności tkankowego aktywatora plazminogenu. Ponadto doksazosyna zwiększa wrażliwość na insulinę u pacjentów z zaburzeniami gospodarki węglowodanowej.
Wykazano, że doksazosyna nie wywiera niekorzystnych skutków metabolicznych i nadaje się do stosowania u pacjentów z astmą, cukrzycą, dysfunkcją lewokomorową lub skazą moczanową. Badanie in vitro wskazuje na antyoksydacyjne właściwości 6'- i 7'-hydroksylowych form metabolitów doksazosyny przy stężeniu 5 μM.
W kontrolowanym badaniu klinicznym u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym wykazano związek między podawaniem doksazosyny a poprawą dysfunkcji seksualnych. Ponadto pacjenci otrzymujący doksazosynę zgłaszali mniej nowych przypadków zaburzeń erekcji niż pacjenci otrzymujący inne leki przeciwnadciśnieniowe.
Łagodny rozrost gruczołu krokowego
Mechanizm działania Wykazano, że doksazosyna skutecznie blokuje podtyp 1A adrenoreceptora alfa-1, który stanowi ponad 70% ogółu podtypów występujących w gruczole krokowym. To wyjaśnia działanie leku u pacjentów z łagodnym rozrostem gruczołu krokowego.
Skuteczność kliniczna i bezpieczeństwo stosowania U pacjentów z objawowym łagodnym rozrostem gruczołu krokowego doksazosyna poprawia wyniki badań urodynamicznych i łagodzi objawy. Działanie leku wynika z selektywnego blokowania receptorów alfa 1 -adrenergicznych w zrębie mięśniowym i torebce gruczołu krokowego, oraz w szyjce pęcherza moczowego.
9 Wykazano stałą skuteczność i bezpieczeństwo doksazosyny podczas długookresowego (do 48 miesięcy) leczenia łagodnego rozrostu gruczołu krokowego.
5.2. Właściwości farmakokinetyczne
Wchłanianie Po podaniu doustnym doksazosyna jest dobrze wchłaniana, osiągając maksymalne stężenie we krwi po 2 godzinach od podania. Biodostępność po podaniu doustnym wynosi około 65%.
Dystrybucja Doksazosyna wiąże się w 98,3% z białkami osocza.
Metabolizm/Eliminacja W znacznym stopniu jest metabolizowana, głównie drogą O-demetylacji i hydroksylacji. Mniej, niż 5% dawki doksazosyny jest wydalane w postaci niezmienionej.
Eliminacja z osocza jest dwufazowa, a okres półtrwania wynosi 22 godziny, dzięki czemu możliwe jest dawkowanie raz na dobę.
Specjalne grupy pacjentów Dane dotyczące działania leków wpływających na metabolizm wątrobowy (np. cymetydyna) u pacjentów z niewydolnością wątroby są ograniczone. W badaniu klinicznym, z udziałem 12 pacjentów z umiarkowaną niewydolnością wątroby, po jednokrotnym podaniu doustnym doksazosyny obserwowano zwiększenie AUC o 43% i zmniejszenie klirensu o 40%. Podobnie jak w przypadku innych leków w całości metabolizowanych w wątrobie, należy zachować szczególną ostrożność przy podawaniu doksazosyny pacjentom ze stwierdzoną niewydolnością wątroby (patrz punkt 4.4).
Badania w grupie pacjentów w podeszłym wieku oraz z niewydolnością nerek nie wykazały istotnych różnic we właściwościach farmakokinetycznych.
5.3. Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie
Karcynogeneza Długotrwałe (do 24 miesięcy) podawanie doksazosyny w diecie, w maksymalnych tolerowanych dawkach 40 mg/kg mc./dobę u szczurów oraz 120 mg/kg mc./dobę u myszy, nie wykazało żadnych dowodów na możliwe działanie rakotwórcze. Największe dawki oceniane w badaniach na szczurach i myszach wiążą się z obszarami AUC (miara ekspozycji ustrojowej) odpowiednio 8- i 4-krotnie większymi niż AUC u ludzi przy dawce 16 mg/dobę.
Mutageneza Badania mutagenności nie wskazują na jakiekolwiek mutagenne działanie leku bądź metabolitów na poziomie chromosomalnym lub subchromosomalnym.
Wpływ na płodność Badania na szczurach wykazały zmniejszenie płodności u samców, którym podawano doustnie doksazosynę w dawkach 20 (z wyłączeniem jednak dawek 5 i 10) mg/kg mc./dobę, 4-krotność ekspozycji AUC uzyskiwanej przy dawce dla ludzi wynoszącej 12 mg/dobę. Taki skutek był odwracalny i ustępował w ciągu dwóch tygodni od odstawienia produktu. Nie zgłaszano żadnych przypadków wpływu doksazosyny na płodność męską u ludzi.
6. DANE FARMACEUTYCZNE
6.1. Wykaz substancji pomocniczych
10
Celuloza mikrokrystaliczna Laktoza Karboksymetyloskrobia sodowa (typ A) Krzemionka koloidalna bezwodna Sodu laurylosiarczan Magnezu stearynian
6.2. Niezgodności farmaceutyczne
Nie dotyczy.
6.3. Okres ważności
6.4. Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania
Przechowywać w temperaturze poniżej 30 o C.
6.5. Rodzaj i zawartość opakowania
Blistry z folii Al/PVC/PVDC w tekturowym pudełku
6.6. Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania produktu leczniczego do stosowania
Bez specjalnych wymagań.
7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA
DOPUSZCZENIE DO OBROTUBausch Health Ireland Limited Citywest Business Campus Dublin 24, D24PPT3 Irlandia
8. NUMERY POZWOLEŃ NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
Doxanorm, 1 mg, tabletki: 8543 Doxanorm, 2 mg, tabletki: 8544 Doxanorm, 4 mg, tabletki: 8545
9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIADoxanorm, 1 mg, tabletki: Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 17.01.2001 r. Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 17.02.2011 r.
11 Doxanorm, 2 mg, tabletki: Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 17.01.2001 r. Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 17.02.2011 r.
Doxanorm, 4 mg, tabletki: Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 17.01.2001 r. Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 17.02.2011 r.