Kamiren
Doxazosinum
Tabletki 4 mg | Doxazosinum 4 mg
Krka, d.d., Novo mesto, Słowenia
Ulotka
Ulotka dołączona do opakowania: informacja dla pacjenta
Kamiren, 2 mg, tabletki Kamiren, 4 mg, tabletki Doxazosinum
Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta. - Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. - W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. - Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same. - Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Patrz punkt 4.
Spis treści ulotki
1. Co to jest lek Kamiren i w jakim celu się go stosuje
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Kamiren
3. Jak stosować lek Kamiren
4. Możliwe działania niepożądane
5. Jak przechowywać lek Kamiren
6. Zawartość opakowania i inne informacje
1. Co to jest lek Kamiren i w jakim celu się go stosuje
Kamiren należy do grupy leków nazywanych lekami alfa-adrenolitycznymi. Działa rozszerzająco na naczynia krwionośne. Powoduje obniżenie ciśnienia tętniczego wynikające ze zmniejszenia oporu naczyń obwodowych.
Kamiren jest również antagonistą receptorów alfa 1 -adrenergicznych znajdujących się w gruczole krokowym i pęcherzu moczowym. Zmniejsza dolegliwości związane z utrudnieniem odpływu moczu i poprawia wyniki badań urodynamicznych (dotyczących przepływu moczu).
Lek Kamiren jest wskazany w leczeniu: samoistnego nadciśnienia tętniczego, objawów klinicznych spowodowanych łagodnym rozrostem gruczołu krokowego (BPH).
Lek może być stosowany w monoterapii (jako jedyny lek) lub w skojarzeniu z innymi lekami przeciwnadciśnieniowymi, takimi jak tiazydowe leki moczopędne, leki blokujące receptory beta- adrenergiczne, antagoniści wapnia lub inhibitory konwertazy angiotensyny.
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Kamiren
Kiedy nie stosować leku Kamiren - jeśli pacjent ma uczulenie na doksazosynę, inne pochodne chinazoliny (prazosyna, terazosyna) lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6), - u pacjentów z powiększonym gruczołem krokowym (łagodny rozrost gruczołu krokowego) oraz niskim ciśnieniem tętniczym, - u pacjentów, u których wcześniej wystąpiło niedociśnienie ortostatyczne, czyli niskie ciśnienie tętnicze, powodujące zawroty głowy lub omdlenie podczas wstawania, - u pacjentów z powiększonym gruczołem krokowym oraz z niedrożnością dróg moczowych
moczowym,
- u pacjentów z nietrzymaniem moczu z przepełnienia (nie odczuwających potrzeby oddania moczu) lub bezmoczem (brak wydalania moczu) z zaburzeniami czynności nerek lub bez nich.
Ostrzeżenia i środki ostrożności Przed rozpoczęciem stosowania leku Kamiren należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
W szczególności należy poinformować lekarza o: - zaburzeniach czynności wątroby (u pacjentów ze stwierdzoną niewydolnością wątroby podawanie doksazosyny nie jest zalecane), - zaburzeniach serca (obrzęk płuc spowodowany zwężeniem aorty lub zwężeniem zastawki dwudzielnej, niewydolność serca przy wysokiej pojemności wyrzutowej, prawokomorowa niewydolność serca spowodowana zatorem płucnym lub wysiękiem osierdziowym, lewokomorowa niewydolność serca z niskim ciśnieniem napełniania), szybkie i znaczne obniżenie ciśnienia tętniczego może powodować zaostrzenie dolegliwości dławicowych, - przyjmowaniu innych leków, np. syldenafil, tadalafil, wardenafil (leki stosowane w impotencji), gdyż może wystąpić objawowe niedociśnienie tętnicze.
Pacjenci poddawani operacji oczu z powodu zmętnienia soczewki (zaćma) powinni przed operacją poinformować lekarza okulistę o przyjmowaniu obecnie lub ostatnio leku Kamiren, w ten sposób lekarz będzie mógł zastosować odpowiednie środki ostrożności lub techniki chirurgiczne, jeśli wystąpią powikłania operacyjne, które może spowodować lek Kamiren.
Długotrwałe, bolesne wzwody mogą wystąpić bardzo rzadko. W takim przypadku, należy natychmiast skontaktować się z lekarzem.
Przed rozpoczęciem leczenia lekiem Kamiren lekarz może przeprowadzić badania mające na celu wykluczenie innych chorób, w tym raka gruczołu krokowego, który powoduje wystąpienie takich samych objawów jak w łagodnym rozroście gruczołu krokowego.
Na początku przyjmowania leku Kamiren może wystąpić uczucie omdlenia lub zawroty głowy spowodowane niskim ciśnieniem tętniczym podczas gwałtownego wstawania. Jeśli pojawi się uczucie omdlenia lub zawroty głowy, należy usiąść lub położyć się do czasu ustąpienia objawów oraz unikać sytuacji, podczas których może dojść do upadku lub urazu. Lekarz może zalecić regularne pomiary ciśnienia tętniczego na początku leczenia, aby zmniejszyć ryzyko wystąpienia takich objawów.
Dzieci i młodzież Nie zaleca się stosowania leku Kamiren u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat ze względu na brak danych dotyczących bezpieczeństwa i skuteczności stosowania.
Kamiren a inne leki Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować.
Należy zapytać lekarza lub farmaceutę przed zastosowaniem leku Kamiren, jeżeli pacjent stosuje poniższe leki, ponieważ mogą one zmieniać działanie leku Kamiren: - U niektórych pacjentów przyjmujących leki alfa-adrenolityczne w celu obniżenia wysokiego ciśnienia tętniczego lub leczenia rozrostu gruczołu krokowego mogą wystąpić zawroty głowy lub uczucie ,,pustki w głowie’’ spowodowane nagłym obniżeniem ciśnienia tętniczego. Podobne objawy mogą również wystąpić u niektórych pacjentów przyjmujących leki stosowane w zaburzeniach erekcji (impotencja) jednocześnie z lekami alfa-adrenolitycznymi. W celu zmniejszenia prawdopodobieństwa wystąpienia takich objawów pacjenci powinni codziennie przyjmować leki alfa-adrenolityczne przed rozpoczęciem przyjmowania leków stosowanych w zaburzeniach erekcji. - Kamiren może jeszcze bardziej obniżać ciśnienie tętnicze u pacjentów przyjmujących jednocześnie inne leki przeciwnadciśnieniowe.
- Leki stosowane w leczeniu zakażeń bakteryjnych lub grzybiczych, np. klarytromycyna, itrakonazol, ketokonazol, telitromycyna, worykonazol. - Leki stosowane w leczeniu zakażenia wirusem HIV np. indynawir, nelfinawir, rytonawir, sakwinawir. - Nefazodon, lek stosowany w leczeniu depresji, - Leki rozszerzające naczynia lub azotany (leki stosowane w chorobach serca).
Obniżające ciśnienie tętnicze działanie doksazosyny może być osłabione przez: − leki z grupy NLPZ (niesteroidowe leki przeciwzapalne), − estrogeny, − sympatykomimetyki.
Doksazosyna może osłabiać działanie dopaminy, efedryny, epinefryny, metaraminolu, metoksaminy oraz fenylefryny na ciśnienie tętnicze, oraz naczynia. Ponieważ nie ma danych dotyczących interakcji z lekami wpływającymi na metabolizm wątrobowy (np. cymetydyna), zaleca się zachowanie szczególnej ostrożności w podawaniu tych leków z doksazosyną.
W badaniach in vitro nie stwierdzono, by doksazosyna wpływała na wiązanie się z białkami osocza digoksyny, warfaryny, fenytoiny lub indometacyny.
Podczas podawania leku z doksazosyną w badaniach klinicznych nie stwierdzono interakcji z tiazydowymi lekami moczopędnymi, furosemidem, beta-adrenolitykami, niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi, antybiotykami, doustnymi lekami hipoglikemizującymi (stosowanymi w cukrzycy), lekami zwiększającymi wydalanie kwasu moczowego i lekami przeciwzakrzepowymi. Doksazosyna może zwiększać aktywność reninową osocza oraz wydalanie kwasu wanilinomigdałowego z moczem. Należy wziąć to pod uwagę podczas interpretowania wyników badań laboratoryjnych.
Lek Kamiren nasila działanie zmniejszające ciśnienie krwi innych leków alfa-adrenolitycznych i innych leków przeciwnadciśnieniowych.
Badania kliniczne wykazały, że doksazosyna wpływa korzystnie na lipidy, istotnie zmniejszając całkowite stężenie triglicerydów, cholesterolu całkowitego oraz frakcji LDL w osoczu. Leczenie doksazosyną korzystnie wpływa na nadciśnienie tętnicze i stężenie lipidów, w wyniku czego ulega zmniejszeniu ryzyko rozwoju choroby wieńcowej.
Stosowanie leku Kamiren z jedzeniem i piciem Kamiren można przyjmować niezależnie od posiłków.
Ciąża i karmienie piersią Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.
Nie ustalono bezpieczeństwa stosowania doksazosyny w ciąży. Lekarz możne zalecić stosowanie leku Kamiren podczas ciąży tylko, jeśli możliwe korzyści dla matki są większe niż ryzyko dla płodu.
Doksazosyna przenika do mleka ludzkiego w niewielkich ilościach. Kobiety karmiące piersią nie powinny stosować tego leku, chyba że lekarz zadecyduje inaczej.
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn Ze względu na możliwość wystąpienia zawrotów głowy, zwłaszcza na początku stosowania leku Kamiren, po zwiększeniu dawki, przejściu na inny lek lub przy jednoczesnym spożywaniu alkoholu nie zaleca się prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.
Kamiren zawiera laktozę i sód
Jeżeli stwierdzono wcześniej u pacjenta nietolerancję niektórych cukrów, pacjent powinien skontaktować się z lekarzem przed przyjęciem tego leku. Ten lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na tabletkę, to znaczy lek uznaje się za „wolny od sodu”.
3. Jak stosować lek Kamiren
Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza lub farmaceuty. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
Lekarz ustali dawkę leku, indywidualnie dla każdego pacjenta.
Samoistne nadciśnienie tętnicze Leczenie rozpoczyna się od dawki 1 mg raz na dobę. W indywidualnych przypadkach lekarz po upływie 1 do 2 tygodni może zwiększyć dawkę do 2 mg raz na dobę a następnie do 4 mg raz na dobę, wreszcie do 8 mg doksazosyny raz na dobę. Zazwyczaj stosowana dawka podtrzymująca wynosi 2 mg do 4 mg doksazosyny raz na dobę. Maksymalna zalecana dawka dobowa wynosi 16 mg.
Do rozpoczęcia leczenia zaleca się następujący schemat dawkowania: dzień 1. – 8. rano 1 mg doksazosyny dzień 9. – 14. rano 2 mg doksazosyny Następnie zaleca się zwiększanie dawki do skutecznej dawki podtrzymującej.
Łagodny rozrost gruczołu krokowego Leczenie rozpoczyna się od dawki 1 mg raz na dobę. Po upływie 1 do 2 tygodni, jeżeli zajdzie taka potrzeba, lekarz może zwiększyć dawkę do 2 mg raz na dobę a następnie do 4 mg raz na dobę, w zależności od reakcji pacjenta. Maksymalna zalecana dawka dobowa wynosi 8 mg.
Do rozpoczęcia leczenia zaleca się następujący schemat dawkowania: dzień 1.–8. 1 mg doksazosyny raz na dobę dzień 9.–14. 2 mg doksazosyny raz na dobę Następnie można indywidualnie zwiększać dawkę do skutecznej dawki podtrzymującej.
Tabletki należy połykać, popijając wodą. Lekarz określa czas trwania leczenia.
W przypadku wrażenia, że działanie leku Kamiren jest za mocne lub za słabe, należy zwrócić się do lekarza.
Stosowanie leku u dzieci i młodzieży Nie zaleca się stosowania leku Kamiren u dzieci i młodzieży poniżej 18 lat.
Stosowanie u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek Nie ma konieczności zmniejszenia dawki u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. Jednakże dawka leku powinna być możliwie jak najmniejsza, zwiększanie zaś dawki powinno odbywać się pod ścisłą kontrolą lekarza.
Stosowanie u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby Należy zachować szczególną ostrożność. Brak doświadczenia klinicznego w stosowaniu leku u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby.
Pacjenci w podeszłym wieku
Nie ma konieczności dostosowania dawki leku u pacjentów w podeszłym wieku. Jednakże dawka leku powinna być możliwie jak najmniejsza, zwiększanie zaś dawki powinno odbywać się pod ścisłą kontrolą lekarza.
Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Kamiren W przypadku przedawkowania leku Kamiren może wystąpić objawowe niedociśnienie tętnicze. Należy natychmiast wezwać lekarza, który zastosuje leczenie objawowe. Dializa nie jest skuteczna, ponieważ doksazosyna prawie całkowicie wiąże się z białkami osocza.
Pominięcie zastosowania dawki leku Kamiren Jeśli pacjent zapomni przyjąć lek Kamiren, powinien przyjąć go tak szybko, jak to możliwe, chyba że zbliża się pora przyjęcia kolejnej dawki. W takim przypadku należy przyjąć kolejną dawkę o wyznaczonej porze. Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki.
W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
4. Możliwe działania niepożądane
Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Częste działania niepożądane (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na 10 pacjentów): - zakażenia układu oddechowego, zakażenia dróg moczowych, - senność, zawroty głowy, ból głowy, - zaburzenia akomodacji, zawroty głowy pochodzenia obwodowego (błędnikowego), - kołatanie serca, przyspieszona czynność serca (tachykardia), ból w klatce piersiowej, - niskie ciśnienie tętnicze (niedociśnienie) lub obniżenie ciśnienia podczas nagłego wstawania (niedociśnienie ortostatyczne), - obrzęki, zapalenie oskrzeli, kaszel, duszność, nieżyt błony śluzowej nosa, - ból brzucha, niestrawność, suchość błony śluzowej jamy ustnej, nudności, - świąd, - ból pleców, ból mięśni, - zapalenie pęcherza moczowego, nietrzymanie moczu, odczuwanie zwiększonej potrzeby oddawania moczu, częstomocz, - ogólne osłabienie, ból w klatce piersiowej, objawy grypopodobne, obrzęk uogólniony, obrzęki obwodowe.
Niezbyt częste działania niepożądane (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na 100 pacjentów): - reakcje alergiczne na lek, - anoreksja, dna moczanowa (odkładanie kryształów kwasu moczowego, zwłaszcza w stawach), pragnienie, zwiększone łaknienie, jadłowstręt, - pobudzenie, depresja, lęk, bezsenność, nerwowość, chwiejność emocjonalna - incydent naczyniowo - mózgowy, niedoczulica, omdlenie, drżenie, apatia, łzawienie, światłowstręt, - szum uszny, - dusznica bolesna (ból w klatce piersiowej na skutek zmniejszonego dopływu krwi do mięśnia serca), zawał mięśnia sercowego, omdlenia, niedokrwienie obwodowe, - krwawienie z nosa, zapalenie gardła - zaparcie, wzdęcie z oddawaniem wiatrów, wymioty, zapalenie żołądka i jelit, biegunka, - nieprawidłowe wyniki badań czynności wątroby, zwiększona aktywność enzymów wątrobowych, - wysypka skórna, - ból stawów, - bolesne oddawanie moczu, częste oddawanie moczu, krew w moczu, - impotencja,
- ból, gorączka, dreszcze, obrzęk twarzy, uderzenia gorąca, bladość, hipokaliemia, - zwiększenie masy ciała, hipokaliemia.
Rzadkie działania niepożądane (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na 1000 pacjentów): - zaburzenia mózgowo-naczyniowe, obrzęk krtani, hipoglikemia, kurcze mięśni, osłabienie mięśni, wielomocz.
Bardzo rzadkie działania niepożądane (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na 10 000 pacjentów): - mała liczba krwinek białych (leukopenia), mała liczba płytek krwi, która może być przyczyną łatwego powstawania siniaków lub zwiększonej skłonności do krwawienia (małopłytkowość), - zawroty głowy spowodowane obniżeniem ciśnienia tętniczego podczas szybkiego wstawania, samoistnie występujące wrażenia czuciowe (parestezja), - niedokrwistość, przeczulica, sztywność mięśni, zaburzenia smaku, koszmary senne, utrata pamięci, ortostatyczne zawroty głowy, - niewyraźne widzenie, - wolna czynność serca (bradykardia), zaburzenia rytmu serca, - uderzenia gorąca, - skurcz oskrzeli, - zastój żółci (cholestaza), zapalenie wątroby, zażółcenie skóry lub oczu (żółtaczka), - pokrzywka, łysienie, krwawienie do skóry (plamica), - nasilone wydalanie moczu, zaburzenia oddawania moczu, oddawanie moczu w nocy, zwiększone stężenie kreatyniny w moczu i osoczu, - powiększenie piersi u mężczyzn (ginekomastia), - długo utrzymujący się, bolesny wzwód (priapizm) - należy pilnie zasięgnąć porady lekarskiej, - uczucie zmęczenia, ogólne złe samopoczucie, obniżona temperatura ciała u pacjentów w podeszłym wieku.
Działania niepożądane o nieznanej częstości (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych): - zaburzenia dotyczące oczu, które mogą pojawić się w czasie operacji zaćmy (zmętnienie soczewki oka), patrz ,,Ostrzeżenia i środki ostrożności’’, - cofanie się nasienia do pęcherza moczowego w czasie wytrysku (wytrysk wsteczny).
Zgłaszanie działań niepożądanych Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych: Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa Tel.: + 48 22 49 21 301 Faks: + 48 22 49 21 309 Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepożądane można również zgłaszać podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.
5. Jak przechowywać lek Kamiren
Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
Przechowywać w temperaturze poniżej 30ºC.
Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na opakowaniu po skrócie ,,EXP’’. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.
Numer serii podany jest na opakowaniu po skrócie ,,Lot’’.
Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.
6. Zawartość opakowania i inne informacje
Co zawiera lek Kamiren - Substancją czynną leku jest doksazosyna. Każda tabletka zawiera 2 mg lub 4 mg doksazosyny, w postaci doksazosyny mezylanu. - Pozostałe składniki to celuloza mikrokrystaliczna, karboksymetyloskrobia sodowa, magnezu stearynian, sodu laurylosiarczan, laktoza jednowodna.
Jak wygląda lek Kamiren i co zawiera opakowanie
Kamiren, 2 mg: białe, okrągłe, płaskie tabletki z rowkiem dzielącym po jednej stronie. Tabletkę można podzielić na równe dawki. Kamiren, 4 mg: białe okrągłe, płaskie tabletki z rowkiem dzielącym po jednej stronie. Tabletkę można podzielić na równe dawki.
Opakowania: 30 tabletek w blistrach w tekturowym pudełku
Podmiot odpowiedzialny i wytwórca KRKA, d.d., Novo mesto, Šmarješka cesta 6, 8501 Novo mesto, Słowenia
W celu uzyskania bardziej szczegółowych informacji dotyczących tego leku należy zwrócić się do miejscowego przedstawiciela podmiotu odpowiedzialnego: KRKA-POLSKA Sp. z o.o. ul. Równoległa 5 02-235 Warszawa Tel. 22 57 37 500
Data ostatniej aktualizacji ulotki:
Charakterystyka
CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Kamiren, 2 mg, tabletki Kamiren, 4 mg, tabletki
2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY
Każda tabletka zawiera 2 mg lub 4 mg doksazosyny (Doxazosinum), w postaci doksazosyny mezylanu.
Substancja pomocnicza o znanym działaniu:
laktoza jednowodna 40 mg 80 mg
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA
Tabletka
na równe dawki. na równe dawki.
4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE
4.1 Wskazania do stosowania
Kamiren jest wskazany w leczeniu: - samoistnego nadciśnienia tętniczego, - objawów klinicznych łagodnego rozrostu gruczołu krokowego (BPH).
4.2 Dawkowanie i sposób podawania
Dawkowanie Dawkę należy określić indywidualnie u każdego pacjenta, w zależności od osiągniętych efektów i ewentualnych działań niepożądanych.
Tabletki należy połykać, popijając wodą.
Samoistne nadciśnienie tętnicze Leczenie należy rozpocząć od 1 mg raz na dobę. W indywidualnych przypadkach po 1 do 2 tygodni dawkę można zwiększyć do 2 mg doksazosyny raz na dobę, a następnie do 4 mg doksazosyny raz na dobę, wreszcie do 8 mg doksazosyny raz na dobę. Średnia dawka podtrzymująca wynosi 2 do 4 mg doksazosyny raz na dobę. Maksymalna zalecana dawka to 16 mg doksazosyny na dobę. Do rozpoczęcia leczenia zaleca się następujący schemat dawkowania: dzień 1. - 8. rano 1 mg doksazosyny dzień 9. - 14. rano 2 mg doksazosyny. Następnie zaleca się zwiększanie dawki do skutecznej dawki podtrzymującej.
Łagodny rozrost gruczołu krokowego (BPH) Leczenie należy rozpocząć od dawki 1 mg raz na dobę (patrz punkt 4.4). W razie potrzeby po 1 do 2 tygodni dawkę można zwiększyć do 2 mg doksazosyny raz na dobę, a następnie do 4 mg raz na dobę, w zależności od reakcji pacjenta. Maksymalna zalecana dawka dobowa to 8 mg. Lekarz określa czas trwania terapii. Do rozpoczęcia leczenia zaleca się następujący schemat dawkowania: dzień 1. - 8. 1 mg doksazosyny raz na dobę dzień 9. - 14. 2 mg doksazosyny raz na dobę Następnie można indywidualnie zwiększać dawkę do skutecznej dawki podtrzymującej.
Pacjenci w podeszłym wieku Nie ma potrzeby modyfikowania dawki doksazosyny u pacjentów w podeszłym wieku. Jednak dawka produktu leczniczego powinna być możliwie jak najmniejsza a zwiększanie dawki powinno odbywać się pod ścisłą kontrolą.
Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek Ponieważ farmakokinetyka doksazosyny nie zmienia się u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek oraz nie wykazano, że doksazosyna nasila istniejącą niewydolność nerek, w tej grupie pacjentów można stosować standardowe dawki. Jednakże dawka produktu leczniczego powinna być możliwie jak najmniejsza, a zwiększanie dawki powinno odbywać się pod ścisłą kontrolą. Doksazosyna wiąże się w dużym stopniu z białkami osocza i nie może być usuwana metodą dializoterapii.
Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby Podczas podawania doksazosyny pacjentom z zaburzeniami czynności wątroby należy zachować szczególną ostrożność. Brak doświadczenia klinicznego w stosowaniu produktu leczniczego u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby (patrz punkt 4.4).
Dzieci i młodzież Nie zaleca się stosowania produktu leczniczego Kamiren u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat ze względu na brak danych dotyczących bezpieczeństwa i skuteczności stosowania.
Sposób podawania Podanie doustne.
4.3 Przeciwwskazania
Doksazosyna jest przeciwwskazana: - u pacjentów ze stwierdzoną nadwrażliwością na doksazosynę, inne pochodne chinazoliny (np. prazosyna, terazosyna), lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1, - u pacjentów z niedociśnieniem ortostatycznym w wywiadzie, - u pacjentów z łagodnym rozrostem gruczołu krokowego i jednoczesnym przekrwieniem górnej części dróg moczowych, przewlekłym zakażeniem dróg moczowych lub kamieniami w pęcherzu moczowym, - u pacjentów z niedociśnieniem tętniczym.
Doksazosyna jest przeciwwskazana w monoterapii u pacjentów z inkontynencją z przepełnienia lub bezmoczem z postępującą niewydolnością nerek lub bez niej.
4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania
Niedociśnienie ortostatyczne Rozpoczęcie leczenia W związku z blokowaniem receptorów alfa przez doksazosynę, u pacjentów może wystąpić niedociśnienie ortostatyczne objawiające się zawrotami głowy i osłabieniem, a także, rzadko, utratą przytomności (omdlenie), w szczególności na początku leczenia. Dlatego też na początku leczenia należy monitorować ciśnienie tętnicze w celu zminimalizowania możliwości wystąpienia objawów
ortostatycznych. Należy poinformować pacjenta, żeby unikał sytuacji grożących urazem, jeśli na początku leczenia doksazosyną pojawią się zawroty głowy lub osłabienie.
Stosowanie u pacjentów z ciężką chorobą serca Podobnie jak w przypadku innych leków przeciwnadciśnieniowych rozszerzających naczynia krwionośne, należy zachować ostrożność podczas podawania doksazosyny pacjentom z następującymi ciężkimi chorobami serca: - obrzęk płuc na skutek zwężenia zastawki aorty lub zastawki dwudzielnej, - niewydolność serca przy wysokiej pojemności wyrzutowej, - prawokomorowa niewydolność serca na skutek zatoru płucnego lub wysięku osierdziowego, - lewokomorowa niewydolność serca z niskim ciśnieniem napełniania. U pacjentów z ciężką chorobą wieńcową serca, szybkie i znaczne obniżenie ciśnienia tętniczego może powodować zaostrzenie dolegliwości dławicowych.
Stosowanie u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby Tak jak w przypadku innych leków w pełni metabolizowanych przez wątrobę, u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby (patrz punkt 5.2), doksazosynę należy podawać bardzo ostrożnie. Z uwagi na brak klinicznego doświadczenia w stosowaniu produktu u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby podawanie produktu tej grupie pacjentów nie jest zalecane.
Stosowanie z inhibitorami fosfodiesterazy typu 5 Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego podawania doksazosyny z inhibitorami fosfodiesterazy typu 5 (np. syldenafil, tadalafil i wardenafil), gdyż obie substancje mają działanie rozszerzające naczynia krwionośne i mogą powodować niedociśnienie objawowe u niektórych pacjentów. Aby zmniejszyć ryzyko niedociśnienia ortostatycznego, zaleca się rozpoczęcie leczenia inhibitorami fosfodiesterazy typu 5 wyłącznie, jeśli pacjent jest stabilny hemodynamicznie w trakcie leczenia alfa-adrenolitykami. Ponadto zaleca się rozpoczęcie leczenia inhibitorem fosfodiesterazy typu Nie przeprowadzono badań z użyciem leków o przedłużonym uwalnianiu zawierających doksazosynę.
Stosownie u pacjentów poddawanych operacji zaćmy Śródoperacyjny zespół wiotkiej tęczówki (ang. Intraoperative Floppy Iris Syndrome, IFIS, rodzaj zespołu małej źrenicy) obserwowano podczas operacji zaćmy u niektórych pacjentów leczonych obecnie lub wcześniej tamsulosyną. Zgłaszano również pojedyncze przypadki występowania śródoperacyjnego zespołu wiotkiej tęczówki podczas leczenia innymi lekami alfa 1 -adrenolitycznymi, dlatego nie można wykluczyć możliwości wystąpienia tego działania niepożądanego w przypadku stosowania tej grupy produktów leczniczych. Ponieważ IFIS może prowadzić do zwiększenia liczby powikłań proceduralnych podczas operacji zaćmy, należy pouczyć pacjenta, aby poinformował chirurga operującego zaćmę o aktualnym lub wcześniejszym stosowaniu leków alfa 1 - adrenolitycznych.
Badania przesiewowe w kierunku raka gruczołu krokowego Rak gruczołu krokowego powoduje wystąpienie wielu objawów obserwowanych także w przypadku łagodnego rozrostu gruczołu krokowego; obie te choroby mogą występować jednocześnie. Należy zatem wykluczyć raka gruczołu krokowego przed rozpoczęciem stosowania doksazosyny w leczeniu łagodnego rozrostu gruczołu krokowego.
Priapizm W obserwacjach prowadzonych po wprowadzeniu do obrotu leków alfa-adrenolitycznych, w tym doksazosyny, notowano przypadki przedłużonej erekcji i priapizmu, związane ze stosowaniem tych substancji. Jeśli priapizm nie będzie natychmiast leczony, może dojść do uszkodzenia tkanki prącia i trwałej utraty potencji, dlatego pacjent powinien natychmiast skorzystać z pomocy medycznej.
Substancje pomocnicze
Kamiren zawiera laktozę. Produkt leczniczy nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, brakiem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy. Kamiren zawiera sód. Ten produkt leczniczy zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na tabletkę, to znaczy produkt uznaje się za „wolny od sodu”.
4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji
Obserwowano następujące interakcje produktu Kamiren podawanego jednocześnie z niżej wymienionymi produktami lub substancjami.
Obniżające ciśnienie tętnicze działanie doksazosyny może być nasilone przez: − inne leki obniżające ciśnienie tętnicze, − leki rozszerzające naczynia lub azotany, − inhibitory PDE-5 – u niektórych pacjentów może wystąpić objawowe niedociśnienie tętnicze (patrz punkt 4.4). Nie przeprowadzono badań dotyczących doksazosyny w postaci o przedłużonym uwalnianiu.
Obniżające ciśnienie tętnicze działanie doksazosyny może być osłabione przez: − leki z grupy NLPZ, − estrogeny, − sympatykomimetyki.
Doksazosyna może osłabiać działanie dopaminy, efedryny, epinefryny, metaraminolu, metoksaminy oraz fenylefryny na ciśnienie tętnicze, oraz naczynia. Ponieważ nie ma danych dotyczących interakcji z lekami wpływającymi na metabolizm wątrobowy (np. cymetydyna), zaleca się zachowanie szczególnej ostrożności w podawaniu tych leków z doksazosyną.
Doksazosyna wiąże się z białkami osocza w 98%. Dane uzyskane z badań in vitro z zastosowaniem ludzkiego osocza wskazują, że doksazosyna nie wpływa na wiązanie digoksyny, warfaryny, fenytoiny lub indometacyny z białkami.
Badania in vitro wskazują, że doksazosyna jest substratem cytochromu P450 3A4 (CYP 3A4). Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego podawania doksazosyny z silnymi inhibitorami CYP 3A4, takimi jak klarytromycyna, indynawir, itrakonazol, ketokonazol, nefazodon, nelfinawir, rytonawir, sakwinawir, telitromycyna lub worykonazol (patrz punkt 5.2).
Nie obserwowano niepożądanych interakcji podczas stosowania doksazosyny w postaci tabletek o natychmiastowym uwalnianiu jednocześnie z diuretykami tiazydowymi, furosemidem, lekami beta- adrenolitycznymi, niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi, antybiotykami, doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi, lekami urykozurycznymi i przeciwzakrzepowymi. Brak jednak danych z oficjalnych badań nad interakcjami leków.
Doksazosyna nasila działanie obniżające ciśnienie tętnicze innych leków alfa-adrenolitycznych i innych leków przeciwnadciśnieniowych.
W randomizowanym badaniu klinicznym, kontrolowanym placebo, prowadzonym metodą otwartą z udziałem 22 zdrowych ochotników płci męskiej, podanie pojedynczej dawki 1 mg doksazosyny w pierwszym dniu czterodniowego doustnego leczenia cymetydyną (400 mg dwa razy na dobę) powodowało 10% zwiększenie średniego AUC doksazosyny oraz brak statystycznie istotnych zmian średniej wartości C max
wartości AUC doksazosyny podawanej z cymetydyną mieści się w zakresie odchylenia międzyosobniczego (27%) średniej wartości AUC doksazosyny podawanej z placebo.
Doksazosyna może zwiększać aktywność reninową osocza oraz wydalanie kwasu wanilinomigdałowego z moczem. Należy wziąć to pod uwagę podczas interpretowania wyników badań laboratoryjnych.
4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację
Ciąża Ponieważ brak odpowiednich i dobrze kontrolowanych badań z udziałem kobiet w ciąży, nie ustalono bezpieczeństwa stosowania doksazosyny w ciąży. Z tego powodu w ciąży wolno stosować doksazosynę wyłącznie, jeśli potencjalne korzyści są większe niż ryzyko. Mimo, że nie obserwowano działania teratogennego w badaniach na zwierzętach, stwierdzono zmniejszone przeżycie płodów u zwierząt w przypadku zastosowania bardzo dużych dawek (patrz punkt 5.3).
Karmienie piersią Wykazano, że doksazosyna przenika do mleka ludzkiego w bardzo niewielkich ilościach (dawka przyjęta przez dziecko stanowi < 1% dawki zażywanej przez matkę), jednak dane uzyskane u ludzi są bardzo ograniczone. Ponieważ nie można wykluczyć ryzyka dla noworodka lub niemowlęcia, doksazosyna może być stosowana wyłącznie, jeśli w ocenie lekarza potencjalne korzyści dla matki przewyższają ryzyko dla dziecka.
Wskazanie dotyczące łagodnego rozrostu gruczołu krokowego Nie dotyczy.
4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn
Mogą wystąpić zaburzenia zdolności prowadzenia pojazdów lub obsługiwania maszyn, zwłaszcza na początku leczenia, produktem Kamiren, po zwiększeniu dawki, przejściu na inny produkt lub przy jednoczesnym spożywaniu alkoholu.
4.8 Działania niepożądane
Częstość działań niepożądanych określono następująco: - bardzo często (≥1/10) - często (≥1/100 do <1/10) - niezbyt często (≥1/1000 do <1/100) - rzadko (≥1/10 000 do <1/1000) - bardzo rzadko (<1/10 000) - nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych).
Zakażenia i zarażenia pasożytnicze zakażenia układu oddechowego, zakażenia dróg moczowych
Zaburzenia krwi i układu chłonnego
małopłytkowość, niedokrwistość
Zaburzenia układu immunologicznego
alergiczne na lek
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania
moczanowa, pragnienie, zwiększone łaknienie, jadłowstręt
Zaburzenia psychiczne
depresja, lęk,
bezsenność, nerwowość, chwiejność emocjonalna Zaburzenia układu nerwowego senność, zawroty głowy, ból głowy incydent naczyniowo - mózgowy, niedoczulica, omdlenie, drżenie, apatia
sztywność mięśni, zaburzenia smaku, koszmary senne, utrata pamięci, zawroty głowy związane z postawą ciała, parestezja
Zaburzenia oka zaburzenia akomodacji łzawienie, światłowstręt
widzenie śródoperacyjny zespół wiotkiej tęczówki (patrz punkt 4.4) Zaburzenia ucha i błędnika zawroty głowy pochodzenia obwodowego (błędnikowego) szum uszny Zaburzenia serca kołatanie serca, tachykardia, ból w klatce piersiowej dławica piersiowa, zawał mięśnia sercowego, omdlenia
zaburzenia rytmu serca
Zaburzenia naczyniowe niedociśnienie ortostatyczne, niedociśnienie tętnicze, obrzęki niedokrwienie obwodowe zaburzenia mózgowo- naczyniowe uderzenia gorąca Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia zapalenie oskrzeli, kaszel, duszność, zapalenie błony śluzowej nosa krwawienie z nosa, zapalenie gardła obrzęk krtani skurcz oskrzeli Zaburzenia żołądka i jelit ból brzucha, niestrawność, suchość błony śluzowej jamy ustnej, nudności zaparcie, wzdęcie z oddawaniem wiatrów, wymioty, zapalenie żołądka i jelit, biegunka
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych
wyniki badań czynności wątroby, zwiększona aktywność enzymów wątrobowych
zapalenie wątroby, żółtaczka
Zaburzenia skóry i świąd wysypka pokrzywka,
tkanki podskórnej skórna łysienie, plamica Zaburzenia mięśniowo- szkieletowe i tkanki łącznej ból pleców, ból mięśni ból stawów kurcze mięśni, osłabienie siły mięśniowej
Zaburzenia nerek i dróg moczowych zapalenie pęcherza moczowego, nietrzymanie moczu, odczuwanie zwiększonej potrzeby oddawania moczu, częstomocz bolesne oddawanie moczu, częste oddawanie moczu, krwiomocz, wielomocz zwiększenie diurezy, zaburzenia mikcji, oddawanie moczu w nocy, zwiększone stężenie kreatyniny w moczu i osoczu
Zaburzenia układu rozrodczego i piersi
priapizm wytrysk nasienia wsteczny Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania astenia, ból w klatce piersiowej, objawy grypopodobne, obrzęki obwodowe, obrzęk uogólniony ból, gorączka, dreszcze, obrzęk twarzy, uderzenia gorąca, bladość
samopoczucie, obniżona temperatura ciała u pacjentów w podeszłym wieku
Badania diagnostyczne
zwiększenie masy ciała hipoglikemia
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych: Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa Tel.: + 48 22 49 21 301 Faks: + 48 22 49 21 309 Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
4.9 Przedawkowanie
Jeśli przedawkowanie spowoduje niedociśnienie, pacjenta należy natychmiast ułożyć w pozycji na wznak z głową w dół. W poszczególnych przypadkach można też zastosować inne środki podtrzymujące. Ze względu na fakt, że doksazosyna w dużym stopniu wiąże się z białkami osocza, nie zaleca się dializowania.
Jeśli ta metoda nie jest właściwa, wstrząs należy zwalczać z użyciem płynów zwiększających objętość osocza. Jeśli to konieczne, następnie należy zastosować lek obkurczający naczynia. W razie konieczności należy monitorować czynność nerek.
5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE
5.1 Właściwości farmakodynamiczne
Grupa farmakoterapeutyczna: Leki przeciwnadciśnieniowe; kod ATC: C02CA04 Leki stosowane w łagodnym rozroście gruczołu krokowego; kod ATC: G04CA
Nadciśnienie tętnicze
Doksazosyna działa rozszerzająco na naczynia poprzez selektywne i kompetencyjne blokowanie postsynaptycznych alfa1-adrenoreceptorów. Podanie doksazosyny pacjentom z nadciśnieniem tętniczym powoduje klinicznie istotne obniżenie ciśnienia tętniczego poprzez zmniejszenie obwodowego oporu naczyniowego. Po podaniu jednorazowej dawki dobowej działanie produktu utrzymuje się przez 24 godziny po podaniu. Po rozpoczęciu leczenia następuje stopniowe obniżenie ciśnienia tętniczego, mogą w tym czasie wystąpić reakcje ortostatyczne. Maksymalne działanie produktu następuje po 2–6 godzinach po podaniu. U pacjentów z nadciśnieniem tętniczym wartość ciśnienia krwi podczas podawania doksazosyny była podobna w pozycji stojącej i leżącej. Podczas długotrwałego leczenia nie obserwowano tolerancji na doksazosynę, inaczej niż w przypadku nieselektywnych leków blokujących alfa-adrenoreceptory. W terapii podtrzymującej rzadko obserwowano zwiększenie aktywności reninowej osocza i tachykardię.
Badania kliniczne wykazały, że doksazosyna wpływa korzystnie na stężenie lipidów we krwi, istotnie obniżając całkowite stężenie triglicerydów, cholesterolu całkowitego oraz frakcji LDL w osoczu. Obserwowano istotne zwiększenie stosunku cholesterolu HDL do cholesterolu całkowitego (około 4% do 13% wartości pierwotnej). Kliniczne znaczenie powyższych zjawisk pozostaje nieustalone. Doksazosyna ma zatem przewagę nad lekami moczopędnymi i beta-adrenolitykami, które wpływają niekorzystnie na te parametry. Leczenie doksazosyną korzystnie wpływa na nadciśnienie tętnicze i stężenie lipidów, w wyniku czego ulega zmniejszeniu ryzyko rozwoju choroby wieńcowej.
Wstępna ocena wyników badania ALLHAT (ang. Antihypertensive and Lipid-Lowering Treatment to Prevent Heart Attack Trial) wykazała, że zmniejszenie ryzyka wystąpienia ciężkiej niewydolności serca u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym oraz co najmniej z jeszcze jednym czynnikiem ryzyka CHC, przyjmujących doksazosynę, jest około dwukrotnie niższe niż u pacjentów leczonych chlortalidonem. Ponadto ryzyko wystąpienia ciężkich komplikacji sercowo-naczyniowych było u tych pacjentów o 25% wyższe niż w grupie otrzymującej chlortalidon. Z uwagi na powyższe wyniki ramię badania ALLHAT obejmujące doksazosynę zostało zakończone. W chwili zakończenia badania nie było różnic co do przyczyn śmiertelności. Powyższe wyniki nie zostały jeszcze poddane ostatecznej ocenie.
Wykazano, że leczenie doksazosyną prowadzi do zahamowania przerostu lewej komory serca, hamowania agregacji płytek krwi oraz zwiększenia aktywności tkankowego aktywatora plazminogenu. Ponadto doksazosyna zwiększa wrażliwość na insulinę u pacjentów z zaburzeniami gospodarki węglowodanowej.
Wykazano, że doksazosyna nie wywiera niekorzystnych skutków metabolicznych i nadaje się do stosowania u pacjentów z astmą, cukrzycą, dysfunkcją lewokomorową lub skazą moczanową. Badanie in vitro wskazuje na antyoksydacyjne właściwości 6'- i 7'-hydroksylowych form metabolitów doksazosyny przy stężeniu 5 μM.
W kontrolowanym badaniu klinicznym u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym wykazano związek między podawaniem doksazosyny a poprawą dysfunkcji seksualnych. Ponadto pacjenci otrzymujący doksazosynę zgłaszali mniej nowych przypadków zaburzeń erekcji niż pacjenci otrzymujący inne leki przeciwnadciśnieniowe.
Łagodny rozrost gruczołu krokowego
Doksazosyna zmniejsza kurczliwość mięśni gładkich górnego odcinka cewki moczowej i mięśni gruczołu krokowego otaczających i zwierających ujście cewki moczowej. Dzięki rozluźnieniu mięśni wydalanie moczu jest ułatwione, co w znacznym stopniu łagodzi dolegliwości u pacjentów z łagodnym rozrostem gruczołu krokowego. Wpływ doksazosyny na prawidłowe ciśnienie tętnicze jest nieistotny. Skutki leczenia są widoczne już w ciągu dwóch pierwszych tygodni leczenia i wzrastają w następnych tygodniach. Wykazano, że doksazosyna skutecznie blokuje podtyp 1A adrenoreceptora alfa1, który stanowi ponad 70% ogółu podtypów występujących w gruczole krokowym. To wyjaśnia działanie produktu u pacjentów z łagodnym rozrostem gruczołu krokowego. Wykazano stałą skuteczność i bezpieczeństwo doksazosyny podczas długookresowego (do 48 miesięcy) leczenia łagodnego rozrostu gruczołu krokowego.
5.2 Właściwości farmakokinetyczne
Wchłanianie Po zażyciu doksazosyna dobrze się wchłania i osiąga stężenie maksymalne w osoczu po 2 godzinach od podania.
Metabolizm i eliminacja Eliminacja z osocza jest dwufazowa, a okres półtrwania wynosi 22 godziny, dzięki czemu możliwe jest dawkowanie raz na dobę.
Dane dotyczące działania leków wpływających na metabolizm wątrobowy (np. cymetydyna) u pacjentów z niewydolnością wątroby są ograniczone. W badaniu klinicznym z udziałem 12 pacjentów z umiarkowaną niewydolnością wątroby, po jednokrotnym podaniu doustnym doksazosyny obserwowano zwiększenie AUC o 43% i zmniejszenie klirensu o 40%. Podobnie jak w przypadku innych produktów w całości metabolizowanych w wątrobie, należy zachować szczególną ostrożność przy podawaniu doksazosyny pacjentom ze stwierdzoną niewydolnością wątroby (patrz punkt 4.4).
Z białkami osocza wiąże się prawie całkowicie (98,3%). Doksazosyna w znacznym stopniu jest metabolizowana, głównie drogą O-demetylacji i hydroksylacji. Mniej niż 5% dawki doksazosyny jest wydalane w postaci niezmienionej. Doksazosyna jest w znacznym stopniu metabolizowana w wątrobie. Badania in vitro wskazują, że główny szlak eliminacji odbywa się poprzez CYP 3A4; natomiast szlaki metaboliczne CYP 2D6 i CYP 2C9 są również włączone w eliminację, ale w mniejszym stopniu.
Badania w grupie pacjentów w podeszłym wieku oraz z niewydolnością nerek nie wykazały istotnych różnic we właściwościach farmakokinetycznych.
Biodostępność po podaniu doustnym wynosi około 65%.
5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie
Karcynogeneza Długotrwałe (do 24 miesięcy) podawanie doksazosyny w diecie, w maksymalnych tolerowanych dawkach 40 mg/kg mc. na dobę u szczurów oraz 120 mg/kg mc. na dobę u myszy, nie wykazało żadnych dowodów na możliwe działanie rakotwórcze. Największe dawki oceniane w badaniach na szczurach i myszach wiążą się z obszarami AUC (miara ekspozycji ustrojowej) odpowiednio 8- i 4-krotnie większymi niż AUC u ludzi przy dawce 16 mg na dobę.
Mutageneza Badania mutagenności nie wskazują na jakiekolwiek mutagenne działanie produktu bądź metabolitów na poziomie chromosomalnym lub subchromosomalnym.
Wpływ na płodność Badania na szczurach wykazały zmniejszenie płodności u samców, którym podawano doustnie doksazosynę w dawkach 20 (z wyłączeniem jednak dawek 5 i 10) mg/kg mc. na dobę, 4-krotność
ekspozycji AUC uzyskiwanej przy dawce dla ludzi wynoszącej 12 mg na dobę. Taki skutek był odwracalny i ustępował w ciągu dwóch tygodni od odstawienia produktu. Nie zgłaszano żadnych przypadków wpływu doksazosyny na płodność męską u ludzi.
6. DANE FARMACEUTYCZNE
6.1 Wykaz substancji pomocniczych
Celuloza mikrokrystaliczna Karboksymetyloskrobia sodowa Magnezu stearynian Sodu laurylosiarczan Laktoza jednowodna
6.2 Niezgodności farmaceutyczne
Nie dotyczy.
6.3 Okres ważności
6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania
Przechowywać w temperaturze poniżej 30C.
6.5 Rodzaj i zawartość opakowania
Blistry z folii Aluminium/PVC/PVDC w tekturowym pudełku
Opakowanie: 30 tabletek (3 blistry po 10 szt.)
6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania produktu leczniczego
do stosowaniaBez specjalnych wymagań.
7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA
DOPUSZCZENIE DO OBROTUKRKA, d.d., Novo mesto, Šmarješka cesta 6, 8501 Novo mesto, Słowenia
8. NUMERY POZWOLEŃ NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO
OBROTU I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIAData wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 11.04.2000 r. Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 04.04.2013 r.