Fraxiparine Multi

Ulotka dołączona do opakowania: informacja dla pacjenta

Fraxiparine Multi, 9 500 j.m. AXa/ml (47 500 j.m. AXa/5 ml), roztwór do wstrzykiwań Fraxiparine Multi, 9 500 j.m. AXa/ml (142 500 j.m. AXa/15 ml), roztwór do wstrzykiwań
(Nadroparinum calcicum)
Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta. − Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. − W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. − Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy ich choroby są takie same. − Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Patrz punkt 4.
Spis treści ulotki

1. Co to jest lek Fraxiparine Multi i w jakim celu się go stosuje

2. Informacje ważne przed zastosowaniem lek u Fraxiparine Multi

3. Jak stosować lek Fraxiparine Multi

4. Możliwe działania niepożądane

5. Jak p rzechowywać lek Fraxiparine Multi

6. Zawartość opakowania i inne informacje

1. Co to jest lek Fraxiparine Multi i w jakim celu się go stosuje

Fraxiparine Multi, jest lekiem pomagającym w zapobieganiu tworzenia się zakrzepów w naczyniach krwionośnych lub w leczeniu zakrzepów już uformowanych. Leki tego typu nazywane są lekami przeciwzakrzepowymi. Lek podaje się we wstrzyknięciu podskórnym lub dożylnie.
Wskazania do stosowania: • zapobieganie rozwojowi żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej w chirurgii i w chirurgii ortopedycznej; • zapobieganie rozwojowi żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej u pacjentów unieruchomionych z przyczyn innych niż zabieg chirurgiczny, u których istnieje wysokie ryzyko powikłań zakrzepowo-zatorowych (np. znaczne nasilenie przewlekłej obturacyjnej choroby płuc, niewydolność serca, ciężkie zakażenia, itp.); • zapobieganie wykrzepianiu w układzie krążenia pozaustrojowego podczas hemodializy; • leczenie zakrzepicy żył głębokich z występującą za torowością płucną lub bez zatorowości; • leczenie niestabilnej dławicy piersiowej i zawału mięśnia sercowego bez załamka Q w połączeniu z kwasem acetylosalicylowym.

2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Fraxiparine Multi

Kiedy nie stosować leku Fraxiparine Multi - jeśli pacjent ma uczulenie na nadroparynę wapniową lub na którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6); - jeśli w przeszłości po zastosowaniu leku Fraxiparine Multi u pacjenta wystąpiło zmniejszenie liczby płytek krwi – krwinek biorących udział w krzepnięciu krwi (małopłytkowość zależna od nadroparyny); - jeśli u pacjenta występuje krwawienie lub jakakolwiek choroba powodująca zmniejszenie krzepliwości krwi;

- jeśli u pacjenta występuje stan medyczny związany z podwyższonym ryzkiem krwawienia [np. cz ynna choroba wrzodowa żołądka i (lub) dwunastnicy]; - jeśli pacjent przebył niedawno udar krwotoczny; - jeśli pacjent ma ostre zakaźne zapalenie wsierdzia; - jeśli pacjent ma ciężkie zaburzenie czynności nerek i przyjmuje lek i z powodu zakrzepu, np. w płucach (zator płucny) lub w nodze (zakrzepica żył głębokich); - jeśli pacjent ma ciężkie zaburzenie czynności nerek i przyjmuje leki z powodu choroby serca (np. niestabilnej dławicy piersiowej lub zawału serca bez załamka Q); - u dzieci w wieku poniżej 3 lat, ponieważ lek zawiera alkohol benzylowy.
Ostrzeżenia i środki ostrożności Podczas stosowania leku Fraxiparine Multi rzadko może wystąpić zmniejszenie liczby płytek krwi, które czasem może mieć ciężki przebieg. Podczas leczenia lekarz zaleci badania krwi, żeby stwierdzić czy nie występuje takie działanie.
Przed zastosowaniem leku Fraxiparine Multi pacjent powinien powiedzieć lekarzowi, jeśli: • u pacjenta wystąpiła w przeszłości reakcja alergiczna na heparyny. Można najpierw podać małą dawkę testową leku Fraxiparine Multi; • u pacjenta występują stany zwiększające ryzyko krwawienia, w szczególności, jeśli: - pacjent ma chorobę wrzodową żołądka i (lub) dwunastnicy, - pacjent ma zaburzenia krzepnięcia, - pacjent niedawno miał wykonany zabieg chirurgiczny w obrębie mózgu, rdzenia kręgowego lub oczu, - pacjent ma wysokie ciśnienie tętnicze krwi (nadciśnienie tętnicze); • pacjent ma ciężkie zaburzenie czynności wątroby; • pacjent ma zaburzenie czynności nerek; • pacjent ma choroby oczu obejmujące naczynia krwionośne (zaburzenia naczyniowe naczyniówki i siatkówki oka); • pacjent przyjmuje inne leki wpływające na krzepliwość krwi (patrz punkt „Lek Fraxiparine Multi a i nne leki”).
W przypadku wystąpienia krwawienia należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem.
W przypadku wystąpienia martwicy skóry, która może być poprzedzona przez drobne podskórne wylewy krwi lub twarde albo bolesne zaczerwienienie skóry, na leży natychmiast odstawić lek i skontaktować się z lekarzem.
Stosowanie leku Fraxiparine Mult i może powodować zwiększenie stężenia potasu we krwi. Jeśli u pacjenta występują choroby, w których może nastąpić zwiększenie stężenia potasu, takie jak: cukrzyca, ciężkie choroby nerek, występująca wcześniej kwasica metaboliczna, albo jeśli pacjent przyjm uje inne leki zwiększające stężenie potasu we krwi, lekarz może zalecić kontrolne badania krwi. Jeżeli pacjent nie jest pewien czy przyjmuje takie leki, powinien zapytać o to swojego lekarza.
Jeśli podczas stosowania leku Fraxiparine Multi u pacjenta wykonywane jest znieczulenie zewnątrzoponowe lub podpajęczynówkowe, albo pobranie płynu z przestrzeni wokół rdzenia kręgowego (nakłucie lędźwiowe), istnieje ryzyko krwawienia do rdzenia kręgowego w miejscu nakłucia, co może prowadzić do poważnych następstw. Podczas takich zabiegów stan pacjenta będzie często kontrolowany w celu stwierdzenia czy nie występują niepokojące objawy.
Jeśli pacjent jest w podeszłym wieku (powyżej 65lat) lekarz może zalecić badania krwi przed rozpoczęciem stosowania leku Fraxiparine Multi.
Lek Fraxiparine Multi a inne leki Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje stosować.


Nie zaleca się jednoczesnego stosowania leku Fraxiparine Multi z niżej wymienionymi lekami ze względu na ryzyko krwawienia. W przypadku, gdy nie można tego uniknąć, lekarz będzie ściśle kontrolował stan pacjenta. Dotyczy to następujących leków: • kwasu acetylosalicylowego (jak np. aspiryna), • niesteroidowych leków przeciwzapalnych – NLPZ (leki stosowane w łagodzeniu bólu, jak np. ibuprofen), • leków przeciwpłytkowych (stosowanych w celu zapobiegania tworzeniu się zakrzepów krwi, jak np. klopidogrel).
Lek Fraxiparine Multi należy stosować ostrożnie z: • doustnymi lekami przeciwzakrzepowymi (leki zapobiegające krzepnięciu krwi, jak np. warfaryna), • glikokortykosteroidami (leki zwane steroidami, stosowane w leczeniu m.in. astmy oskrzelowej), • dekstranem (lek podawany dożylnie w celu zwiększenia objętości krwi krążącej).
Ciąża, karmienie piersią i wpływ na płodność Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.
Lek Fraxiparine Multi może być stosowany w okresie ciąży tylko wtedy, jeśli lekarz uzna, że spodziewane korzyści ze stosowania leku przewyższają możliwe ryzyko.
Nie wiadomo czy składniki leku Fraxiparine Multi przenikają do mleka ludzkiego, dlatego nie należy karmi ć pie rsią w okresie stosowania leku Fraxiparine Multi.
Brak danych dotyczących wpływu nadroparyny na płodność.
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn Brak danych dotyczących wpływu leku Fraxiparine Multi na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.
Fraxiparine Multi zawiera alkohol benzylowy Lek zawiera 9 mg alkoholu benzylowego w każdym ml roztworu. Alkohol benzylowy może powodować reakcje alergiczne. Podawanie alkoholu benzylowego małym dzieciom wiąże się z ryzykiem ciężkich działań niepożądanych w tym zaburzeń oddychania (tzw. „gasping syndrome”). Nie podawać małym dzieciom w wieku poniżej 3 lat (patrz punkt „Kiedy nie stosować leku Fraxiparine Multi”). Kobiety w ciąży lub karmiące piersią, pacjenci z chorobami wątroby lub nerek powinni skontaktować się z lekarzem przed zastosowaniem leku, gdyż duża ilość alkoholu benzylowego może gromadzić się w ich organizmie i powodować działania niepożądane (tzw. kwasicę metaboliczną).

3. Jak stosować lek Fraxiparine Multi

Ten l ek ten należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
Sposób podawania Lek Fraxiparine Multi należy podawać we wstrzyknięciach podskórnych lub dożylnie. Leku Fraxiparine Multi nie należy podawać we wstrzyknięciach domięśniowych.
W przypadku podawania leku we wstrzyknięciu podskórnym, zwykle jako miejsce wstrzyknięcia wybiera się ścianę przednio-boczną brzucha, na zmianę po prawej lub lewej stronie. Innym miejscem wstrzyknięcia może być udo. Należy uchwycić kciukiem i palcem wskazującym fałd skóry, a następnie wprowadzić igłę prostopadle w fałd skóry, który należy trzymać palcami przez cały czas wstrzykiwania leku .
Zalec ane dawkowanie

Dawkowanie ustala lekarz indywidualnie dla każdego pacjenta, w zależności od wskazania, stanu klinicznego i masy ciała pacjenta.
Stosowanie u dzieci i młodzieży Nie należy stosować leku Fraxiparine Multi u dzieci i młodzieży.
Pacjenci w podeszłym wieku (powyżej 65 lat) U tych pacjentów czynność nerek może być zaburzona. Dlatego lekarz może zalecić badania czynności nerek i odpowiednio do wyników dostosować dawkę leku Fraxiparine Multi .
Zaburzenie czynności nerek Lekarz odpowiednio dostosuje dawkę leku w zależności od stopnia ciężkości zaburzenia czynności nerek. Lek Fraxiparine Multi jest przeciwwskazan y u pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności nerek.
Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Fraxiparine Multi W przypadku zastosowania większej dawki leku niż zalecana należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem lub farmaceutą. Głównym objawem przedawkowania leku są krwawienia.
Pominięcie zastosowania leku Fraxiparine Multi
Należy kontynuować stosowanie leku, nie zwiększając następnej dawki. Nie należy skracać odstępu czasu pomiędzy kolejnymi dawkami. Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki.
Przerwanie stosowania leku Fraxiparine Multi Lek Fraxiparine Multi należy stosować tak długo jak zaleci lekarz. Nie należy przerywać stosowania leku Fraxiparine Multi bez porozumienia z lekarzem. Jeśli pacjent chce przerwać stosowanie leku Fraxiparine Multi powinien wcześniej omówić to z lekarzem lub farmaceutą.
W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Należy natychmiast odstawić lek i skontaktować się z lekarzem, jeśli wystąpi: • reakcja uczuleniowa objawiająca się: pokrzywką (jasnoróżowe, swędzące bąble na skórze), obrzękiem naczynioruchowym (obrzęk twarzy lub ust utrudniający oddychanie), • martwica skóry w miejscu wstrzyknięcia – jest ona poprzedzona przez podskórne wylewy krwi lub twarde albo bolesne zaczerwienienie skóry ze współistniejącymi (lub nie) objawami ogólnymi.
Bardzo częste działania niepożądane (mogą dotyczyć więcej niż 1 na 10 pacjentów): • krwawienia o różnej lokalizacji, częstsze u pacjentów z innymi czynnikami ryzyka, • małe krwiaki w miejscu wstrzyknięcia leku. W niektórych przypadkach mogą pojawić się twarde grudki, które nie świadczą o krystalizacji heparyny i powinny zniknąć po kilku dniach.
Częste działania niepożądane (mogą doty czyć do 1 na 10 pacjentów): • reakcja skórna w miejscu wstrzyknięcia, • zwiększenie we krwi aktywności enzymów wytwarzanych przez wątrobę (aminotransferaz), zwykle przemijające (widoczne w wynikach badań krwi).
Rzadkie działania niepożądane (mogą dotyczyć do 1 na 1000 pacjentów): • zmniejszenie liczby płytek krwi (małopłytkowość),

• zwiększenie liczby płytek krwi (nadpłytkowość), • wysypka, pokrzywka, zaczerwienienie, świąd skóry, • zwapnienie pod skórą w miejscu wstrzyknięcia.
Bardzo rzadkie działania niepożądane (mogą dotyczyć do 1 na 10 000 pacjentów): • reakcje uczuleniowe, w tym obrzęk naczynioruchowy i reakcje skórne, • reakcja rzekomo-anafilaktyczna (objawy są podobne jak w reakcji anafilaktycznej – ucz uleniowej – patrz na początku tego punktu), • martwica skóry, • zwiększenie liczby eozynofili (rodzaj białych krwinek) – przemijające po zakończeniu leczenia (widoczne w wynikach badań krwi), • zwiększenie stężenia potasu we krwi, • długotrwały, bolesny wzwód prącia (priapizm) – jeśli wystąpi to należy pilnie skontaktować się z lekarzem, ponieważ pacjent może wymagać wdrożenia leczenia w celu uniknięcia poważnych powikłań.
Nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych) • ból głowy, • migrena.
Zgłaszanie działań niepożądanych Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, Al. Jerozolimskie 181C ,02-222 Warszawa, tel.: + 48 22 49 21 301, faks: + 48 22 49 21 309, strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl. Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu. Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.

5. Jak przechowywać lek Fraxiparine Multi

Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci. Przechowywać w temperaturze poniżej 30°C. Po otwarciu fiolki lek przechowywać nie dłużej niż 28 dni w temperaturze poniżej 25°C. Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na opakowaniu. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.
Leków i strzykawek nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Nale ży zapytać farmaceutę jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.

6. Zawartość opakowania i informacje

Co zawiera lek Fraxiparine Multi
- Substancją czynną leku jest: - Pozostałe składniki to: roztwór wodorotlenku wapnia lub rozcieńczony kwas solny do ustalenia pH, woda do wstrzykiwań, alkohol benzylowy (9 mg/ml) jako konserwant.


Jak wygląda lek Fraxiparine Multi i co zawiera opakowanie Lek Fraxiparine Multi jest roztworem do wstrzykiwań. Szkla na bezbarwna fiolka zawiera klarowny do lekko opalizującego, bezbarwny lub lekko żółtawy roztwór. Lek pakowany jest w szklan e fiolk i zaw ierające 5 ml lub 15 ml roztworu. Każda fiolka jest z bezbarwnego szkła typu I, zamknięta korkiem z kauczuku chlorobutylowego pokrytego fluorożywicą i aluminiową uszczelką ze zdejmowanym wieczkiem. Opakowanie zawiera 10 fiolek w tekturowym pudełku.
Podmiot odpowiedzialny Aspen Pharma Trading Limited Citywest Business Campus Dublin 24, Irlandia Tel.: 008001211566
Wytwórca Aspen Notre Dame de Bondeville 1, rue de l’Abbaye Francja
lub
GlaxoSmithKline Pharmaceuticals S.A. ul. Grunwaldzka 189 60-322 Poznań
lub
Glaxo Operation UK Limited (Trading as Glaxo Wellcome Operations) Harmire Road Barnard Castle Co Durham DL12 8DT Wielka Brytania
lub
Aspe n Bad Oldeslo e GmbH Industriestraβe 32-36 23843 Bad Oldesloe Niemcy
Informacja dla fachowego personelu medycznego Szczegółowe dawkowanie i sposób podawania znajdują się w punkcie 4.2 zatwierdzonej Charakterystyki Produktu Leczniczego.
Data ostatniej aktualizacji ulotki:
((logo Aspen))

CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

Fraxiparine Multi, 9 500 j.m. AXa/ml ( 142 500 j.m. AXa/15 ml), roztwór do wstrzykiwań

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

calcicum). Każda fiolka 15 ml zawiera 142 500 j.m. AXa nadroparyny wapniowej ( Nadroparinum calcicum).
Substancje pomocnicze o znanym działaniu:
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Roztwór do wstrzykiwań. Szklana bezbarwna fiolka zawiera klarowny do lekko opalizującego, bezbarwny lub lekko żółtawy roztwór.

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1 Wskazania do stosowania

• Profilaktyka żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej w chirurgii i w chirurgii ortopedycznej. • Profilaktyka żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej u pacjentów unieruchomionych z przyczyn innych niż zabieg chirurgiczny w przypadku wysokiego ryzyka wystąpienia powikłań zakrzepowo-zatorowych (np. ciężkie zaostrzenie przewlekłej obturacyjnej choroby płuc, niewydolność serca, ciężkie zakażenia). • Zapobieganie wykrzepianiu w układzie krążenia pozaustrojowego podczas hemodializy. • Leczenie zakrzepicy żył głębokich z towarzyszącą zatorowością płucną lub bez zatorowości. • Leczenie niestabilnej dławicy piersiowej i zawału mięśnia sercowego bez załamka Q w leczeniu skojarzonym z kwasem acetylosalicylowym.

4.2 Dawkowanie i sposób podawania

Produkt leczniczy do podawania podskórnego i dożylnego.
Uwaga: Różne produkty lecznicze heparyn drobnocząsteczkowych ( ang. low-molecular-weight heparin, LMWH) nie muszą być równoważne z powodu różnej aktywności biologicznej każdego z produktów. Należy zwrócić szczególną uwagę na specyficzne instrukcje dotyczące dawkowania dla każdej heparyny drobnocząsteczkowej.
W przypadku wstrzyknięcia podskórnego, zwykle jako miejsce wstrzyknięcia wybiera się ścianę przednio-boczną brzucha, na zmianę po prawej lub lewej stronie. Alternatywnym miejscem wstrzyknięcia może być udo. Należy uchwycić kciukiem i palcem wskazującym fałd skóry, a następnie wprowadzić igłę prostopadle w fałd skóry, który należy trzymać palcami przez cały czas wstrzykiwania produktu.


Profilaktyka żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej Zabieg chirurgiczny: Produkt leczniczy Fraxiparine Multi należy podawać podskórnie, raz na dobę w dawce 0,3 ml (2 850 j.m. anty-Xa), przez co najmniej 7 dni. Pierwszą dawkę należy podać od 2 do 4 godzin przed zabiegiem. We wszystkich przypadkach należy utrzymywać profilaktykę przez okres występowania ryzyka, co najmniej do momentu uruchomienia pacjenta.
Ortopedyczny zabieg chirurgiczny Produkt leczniczy Fraxiparine Multi należy podawać podskórnie. Pierwszą dawkę podaje się na dobę należy dostosować do masy ciała pacjenta, zgodnie z zaleceniami zawartymi w poniższej tabeli, którą sporządzono w oparciu o przelicznik 38 j.m. anty-Xa/kg mc., zwiększony o 50% od czwartego dnia po zabiegu. Stosowanie produktu leczniczego należy kontynuować przez co najmniej 10 dni. We wszystkich przypadkach należy utrzymywać profilaktykę przez okres występowania ryzyka, co najmniej do momentu uruchomienia pacjenta.
Ortopedyczny zabieg chirurgiczny Masa ciała (kg) Dawka produktu leczniczego Fraxiparine Multi podawana raz na dobę Od okresu przed zabiegiem do

3. dnia po zabiegu

Od 4. dnia po zabiegu < 50 50-69 > 70 0,2 ml (1 900 j.m. anty-Xa) 0,3 ml (2 850 j.m. anty-Xa) 0,4 ml (3 800 j.m. anty-Xa) 0,3 ml (2 850 j.m. anty-Xa) 0,4 ml (3 800 j.m. anty-Xa) 0,6 ml (5 700 j.m. anty-Xa)
Pacjenci nie poddawani zabiegom chirurgicznym w przypadku wysokiego ryzyka wystąpienia powikłań zakrzepowo-zatorowych Produkt leczniczy Fraxiparine Multi należy podawać podskórnie. Dawkę należy dostosować do masy ciała pacjenta, zgodnie z zaleceniami zawartymi w poniższej tabeli:
Profilaktyka u pacjentów nie poddawanych zabiegom chirurgicznym Masa ciała (kg) Dawka produktu leczniczego Fraxiparine Multi podawana co < 70 > 70 0,4 ml (3 800 j.m. anty-Xa) 0,6 ml (5 700 j.m. anty-Xa)
Czas trwania profilaktyki należy ustalić w oparciu o ocenę ryzyka incydentu zakrzepowo-zatorowego.
Zapobieganie wykrzepianiu w układzie krążenia pozaustrojowego podczas hemodializy Dawkę należy ustalać indywidualnie dla każdego pacjenta, z uwzględnieniem warunków technicznych hemodializy. Produkt leczniczy Fraxiparine Multi podaje się zazwyczaj w jednorazowej dawce do linii tętniczej zestawu hemodializacyjnego na początku zabiegu. U pacjentów bez zwiększonego ryzyka wystąpienia krwawienia dawkę początkową należy dostosować do masy ciała, zgodnie z zaleceniami zawartymi w poniższej tabeli:
Zapobieganie wykrzepianiu w układzie krążenia pozaustrojowego podczas hemodializy Masa ciała (kg) Dawka produktu leczniczego Fraxiparine Multi podawana na początku hemodializy < 50 50-69 ≥ 70 0,3 ml (2 850 j.m. anty-Xa) 0,4 ml (3 800 j.m. anty-Xa) 0,6 ml (5 700 j.m. anty-Xa)
U pacjentów, u których ryzyko wystąpienia krwawienia jest większe, dawkę ustaloną w oparciu o masę ciała należy zmniejszyć o połowę.


W przypadku zabiegów trwających dłużej niż 4 godziny podczas zabiegu można podać dodatkową mniejszą dawkę produktu leczniczego Fraxiparine Multi.
Dawki produktu leczniczego Fraxiparine Multi podawane przed kolejnymi zabiegami hemodializy należy dostosować w oparciu o wynik uzyskany po jego podaniu w czasie poprzedniego zabiegu.
Leczenie zakrzepicy żył głębokich z towarzyszącą zatorowością płucną lub bez zatorowości Produkt leczniczy Fraxiparine Multi należy podawać podskórnie, dwa razy na dobę (co 12 godzin), zazwyczaj przez okres 10 dni. Dawkę należy dostosować do masy ciała pacjenta, zgodnie z zaleceniami zawartymi w poniższej tabeli, którą sporządzono w oparciu o przelicznik
Leczenie żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej Masa ciała (kg) Dawka produktu leczniczego Fraxiparine Multi podawana co 12 godzin < 50 50-59 60-69 70-79 80-89 ≥ 90 0,4 ml (3 800 j.m. anty-Xa) 0,5 ml (4 750 j.m. anty-Xa) 0,6 ml (5 700 j.m. anty-Xa) 0,7 ml (6 650 j.m. anty-Xa) 0,8 ml (7 600 j.m. anty-Xa) 0,9 ml (8 550 j.m. anty-Xa)
Należy rozpocząć leczenie doustnymi produktami leczniczymi przeciwzakrzepowymi tak szybko, jak to tylko możliwe, chyba że doustne produkty lecznicze są przeciwwskazane. Nie należy przerywać leczenia produktem Fraxiparine Multi aż do momentu uzyskania pożądanych wartości Międzynarodowego Współczynnika Znormalizowanego (ang., International Normalized Ratio, INR).
Leczenie niestabilnej dławicy piersiowej i zawału mięśnia sercowego bez załamka Q Produkt leczniczy Fraxiparine Multi należy podawać podskórnie, 2 razy na dobę (co 12 godzin), w skojarzeniu z kwasem acetylosalicylowym, stosowanym w dawce do 325 mg na dobę. Zwykle leczenie trwa 6 dni. Pierwszą dawkę produktu leczniczego Fraxiparine Multi należy podać we wstrzyknięciu dożylnym (bolus), natomiast kolejne dawki należy podawać podskórnie. Dawkę należy dostosować do masy ciała pacjenta, zgodnie z zaleceniami zawartymi w poniższej tabeli, którą sporządzono w oparciu o przelicznik 86 j.m. anty-Xa/kg mc. Nie należy stosować dawki większej niż
Leczenie niestabilnej dławicy piersiowej i zawału mięśnia sercowego bez załamka Q
Masa ciała (kg) Dawka początkowa (bolus dożylny) Wstrzyknięcie podskórne (co 12 godzin) < 50 50-59 60-69 70-79 80-89 90-99 ≥ 100 0,4 ml 0,5 ml 0,6 ml 0,7 ml 0,8 ml 0,9 ml 1,0 ml 0,4 ml 0,5 ml 0,6 ml 0,7 ml 0,8 ml 0,9 ml 1,0 ml
Dzieci i młodzież Nie określono dotychczas bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności nadroparyny wapniowej u dzieci i młodzieży.
Pacjenci w podeszłym wieku U pacjentów w podeszłym wieku należy uwzględnić możliwość występowania zaburzenia czynności nerek (patrz punkt 5.2). Należy ocenić czynnoś ć nerek przed rozpoczęciem leczenia (patrz punkt 4.4) i odpowiednio dostosować dawkę (patrz punkt 4.2).

Zaburzenie czyn ności nerek Profilaktyka żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej Nie jest wymagane zmniejszenie dawki u pacjentów z łagodnym zaburzeniem czynności nerek (klirens kreatyniny ≥ 50 ml/min).
W przypadku umiarkowanego i ciężkiego zaburzenia czynności nerek, całkowity wpływ nadroparyny wapniowej na organizm jest większy. U tych pacjentów ryzyko zaburzeń zakrzepowo-zatorowych oraz krwotoku jest większe.
Jeśli lekarz prowadzący, po ocenie indywidualnych czynników ryzyka zaburzeń zakrzepowo-zatorowych oraz krwotoku u pacjentów z umiarkowanym zaburzeniem czynności nerek (klirens kreatyniny ≥ 30 ml/min i < 50 ml/min), zdecyduje o zasadności zmniejszenia dawki, dawka powinna być zmniejszona o 25 do 33% (patrz punkty 4.4 i 5.2).
U pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności nerek (klirens kreatyniny < 30 ml/min) dawkę należy zmniejszyć o 25 do 33% (patrz punkty 4.4 i 5.2).
Leczenie żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej, niestabilnej dławicy piersiowej i zawału mięśnia sercowego bez załamka Q U pacjentów z łagodnym zaburzeniem czynności nerek (klirens kreatyniny ≥ 50 ml/min) n ie jest wymagane zmniejszenie dawki
W przypadku umiarkowanego i ciężkiego zaburzenia czynności nerek, całkowity wpływ nadroparyny wapniowej na organizm jest większy. U tych pacjentów, ryzyko zaburzeń zakrzepowo-zatorowych oraz krwotoku jest większe.
Jeśli lekarz prowadzący, po ocenie indywidualnych czynników ryzyka zaburzeń zakrzepowo-zatorowych oraz krwotoku u pacjentów z umiarkowanym zaburzeniem czynności nerek (klirens kreatyniny ≥ 30 ml/min i < 50 ml/min), zdecyduje o zasadności zmniejszenia dawki, dawka powinna być zmniejszona o 25 do 33% (patrz punkty 4.4 i 5.2).
Nadroparyna wapniowa jest przeciwwskazana u pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności nerek (patrz punkty 4.3, 4.4, 5.2).

4.3 Przeciwwskazania

• Nadwrażliwość na nadroparynę wapniową lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1. • Małopłytkowość zależna od nadroparyny w wywiadzie (patrz punkt 4.4). • Produkt leczniczy Fraxiparine Multi zawiera alkohol benzylowy, dlatego nie należy go stosować u dzieci w wieku poniżej 3 lat.
Podobnie, jak w przypadku pozostałych heparyn drobnocząsteczkowych, stosowanie nadroparyny wapniowej jest przeciwwskazane w następujących przypadkach: • Aktywne krwawienie lub zwiększone ryzyko krwawienia związane z zaburzeniami hemostazy, z wyjątkiem tych zależnych od rozsianego wykrzepiania wewnątrznaczyniowego (ang. disseminated intravascular coagulation, DIC), nie wywołanego przez heparynę. • Zmiany organiczne zagrażające krwawieniem [takie jak czynna choroba wrzodowa żołądka i (lub) dwunastnicy]. • Krwotoczny incydent naczyniowo-mózgowy. • Ostre zakaźne zapalenie wsierdzia. • Ciężkie zaburzenie czynności nerek (klirens kreatyniny < 30 ml/min) u pacjentów leczonych z powodu zaburzeń zakrzepowo-zatorowych, niestabilnej dławicy piersiowej lub zawału mięśnia sercowego bez załamka Q.

• U otrzymujących heparynę w dawkach leczniczych, nie zaś profilaktycznych, przeciwwskazane jest stosowanie znieczulenia regionalnego do zabiegów planowych.

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Reaktywność krzyżowa Reaktywność krzyżowa między heparynami a heparyną drobnocząsteczkową (LMWH) jest dobrze udokumentowana. U pacjentów, u których wystąpiła reaktywność krzyżowa między heparynami niefrakcjonowanymi a heparyną drobnocząsteczkową, zgłaszano opóźnione reakcje nadwrażliwości. Przed rozpoczęciem leczenia heparyną drobnocząsteczkową należy dokonać dokładnej oceny wcześniejszych reakcji nadwrażliwości na heparynę niefrakcjonowaną.
Specjalne ostrzeżenia Produktu leczniczego Fraxiparine Multi nie należy podawać domięśniowo.
Małopłytkowość wywołana przez heparynę Ze względu na możliwość wystąpienia małopłytkowości wywołanej przez heparynę, w trakcie leczenia nadroparyną należy regularnie kontrolować liczbę płytek krwi.
Zgłaszano rzadkie przypadki małopłytkowości, sporadycznie o ciężkim przebiegu, które mogą być związane z zakrzepicą tętniczą lub żylną. Należy rozważyć takie rozpoznanie w następujących przypadkach: • małopłytkowość • jakiekolwiek istotne obniżenie liczby płytek krwi (od 30 do 50 % wartości początkowej) • narastanie zakrzepicy mimo podawania produktu leczniczego • rozsiane wykrzepianie wewnątrznaczyniowe (DIC) • wystąpienie zakrzepicy w przebiegu leczenia. W takich przypadkach konieczne jest przerwanie leczenia nadroparyną wapniową.
Zaburzenia te mają prawdopodobnie charakter immunologiczny. Donoszono o ich występowaniu zwykle między 5. a 21. dniem od rozpoczęcia leczenia heparyną, ale mogą wystąpić znacznie wcześniej u pacjentów z małopłytkowością wywoływaną przez heparynę w wywiadzie.
W przypadku występowania w wywiadzie małopłytkowości wywołanej przez heparynę (standardową lub drobnocząsteczkową), można rozważyć leczenie nadroparyną, jeśli jest to konieczne. W takim przypadku należy uważnie monitorować stan pacjenta i oznaczać liczbę płytek krwi co najmniej raz na dobę. Jeśli wystąpi małopłytkowość, należy natychmiast przerwać leczenie.
W przypadku wystąpienia małopłytkowości w trakcie leczenia heparyną (standardową lub drobnocząsteczkową), należy rozważyć jej zastąpienie produktem leczniczym przeciwzakrzepowym z innej grupy, jeżeli jest to możliwe. W przypadku braku możliwości zastosowania takiego produktu leczniczego i bezwzględnej konieczności stosowania heparyny należy rozważyć podanie innej heparyny drobnocząsteczkowej (LMWH). W takim przypadku należy uważnie monitorować stan pacjenta, oznaczać liczbę płytek krwi co najmniej raz na dobę i prowadzić leczenie możliwie jak najkrócej, ponieważ opisywano przypadki utrzymywania się małopłytkowości jeszcze po zmianie leczenia (patrz punkt 4.3).
W przypadku diagnozowania małopłytkowości wywołanej przez heparynę testy agregacji płytek krwi in vitro mają ograniczoną wartość.
Środki ostrożności Należy zachować ostrożność podczas stosowania nadroparyny wapniowej w następujących przypadkach, ze względu na zwiększone ryzyko krwawienia: • zaburzenie czynności wątroby • ciężkie nadciśnienie tętnicze krwi

• choroba wrzodowa żołądka i (lub) dwunastnicy lub inne zmiany organiczne zagrażające krwawieniem w wywiadzie • zaburzenia naczyniowe naczyniówki i siatkówki oka • niedawno przebyta operacja mózgu, rdzenia kręgowego lub oka.
Specjalne populacje pacjentów Zaburzenie czynności nerek Nadroparyna wapniowa jest wydalana głównie przez nerki, co powoduje zwiększenie całkowitego wpływu nadroparyny wapniowej na organizm pacjentów z zaburzeniem czynności nerek (patrz punkt 5.2). Należy zachować ostrożność u pacjentów z zaburzeniem czynności nerek ze względu na zwiększone ryzyko krwawienia. Decyzję o zasadności zmniejszenia dawki u pacjentów z klirensem kreatyniny od 30 do 50 ml/min lekarz powinien podjąć na podstawie indywidualnej oceny ryzyka krwawienia i ryzyka powikłań zakrzepowo-zatorowych u danego pacjenta (patrz punkt 4.2).
Pacjenci w podeszłym wieku U pacjentów w podeszłym wieku należy ocenić czynność nerek przed rozpoczęciem leczenia (patrz punkt 4.3).
Hiperkaliemia Heparyna może hamować wydzielanie aldosteronu przez korę nadnerczy, co może prowadzić do wystąpienia hiperkaliemii, zwłaszcza u pacjentów ze zwiększonym stężeniem potasu we krwi oraz u pacjentów z ryzykiem wystąpienia zwiększonego stężenia potasu we krwi, takich jak: pacjenci z cukrzycą, przewlekłym zaburzeniem czynności nerek, występującą wcześniej kwasicą metaboliczną lub przyjmujących produkty lecznicze, które mogą zwiększać stężenie potasu we krwi [np. inhibitory konwertazy angiotensyny, niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ)].
Ryzyko wystąpienia hiperkaliemii wzrasta z czasem trwania leczenia, ale zwykle hiperkaliemia jest odwracalna..
Należy monitorować stężenie potasu w osoczu krwi u pacjentów z grupy ryzyka.
Znieczulenie zewnątrzoponowe, rdzeniowe i (lub) nakłucie lędźwiowe a jednocześnie stosowane produkty lecznicze U pacjentów poddawanych znieczuleniu zewnątrzoponowemu i(lub) rdzeniowemu (podpajeczynówkowemu), podawanie heparyny rzadko może być związane z występowaniem krwiaków nadtwardówkowych lub rdzeniowych, skutkujących długotrwałym lub trwałym porażeniem. Ryzyko zwiększa się w przypadku zastosowania podczas znieczulenia cewnika zewnątrzoponowego lub podtwardówkowego, jednoczesnego podawania produktów leczniczyc wpływających na hemostazę, takich jak: niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ), produkty lecznicze zapobiegające agregacji płytek krwi lub produkty lecznicze przeciwzakrzepowe. Ryzyko jest także większe w przypadku nakłucia lędźwiowego powodującego uraz lub wykonywanego wielokrotnie.
O jednoczesnym zastosowaniu znieczulenia rdzeniowego lub zewnątrzoponowego i leczenia przeciwzakrzepowego należy zdecydować po dokładnej indywidualnej ocenie korzyści i potencjalnego ryzyka w następujących sytuacjach: • u pacjentów otrzymujących leczenie przeciwzakrzepowe należy starannie ocenić korzyści płynące ze znieczulenia rdzeniowego lub zewnątrzoponowego w stosunku do ryzyka, • u pacjentów, u których zaplanowano zabieg ze znieczuleniem rdzeniowym lub zewnątrzoponowym należy starannie ocenić korzyści płynące z leczenia przeciwzakrzepowego w stosunku do ryzyka.
W przypadku wykonywania nakłucia lędźwiowego, znieczulenia rdzeniowego lub zewnątrzoponowego należy zachować co najmniej 12 godzinny odstęp pomiędzy podaniem nadroparyny wapniowej w dawce profilaktycznej lub 24 godzinny odstęp pomiędzy podaniem nadroparyny wapniowej w dawce leczniczej, a wprowadzeniem lub usunięciem cewnika lub igły, biorąc pod uwagę charakterystykę produktu i profil pacjenta. W przypadku pacjentów z zaburzeniem

czynności nerek można rozważyć zastosowanie większych odstępów czasu. Nie należy podawać kolejnej dawki przed upływem co najmniej 4 godzin od usunięcia cewnika. Ponowne zastosowanie nadroparyny wapniowej należy opóźnić do zakończenia zabiegu chirurgicznego.
W celu wykrycia jakichkolwiek objawów uszkodzenia neurologicznego, takich jak: bóle okolicy lędźwiowej, niedobory czuciowe i ruchowe (drętwienie lub osłabienie kończyn dolnych) oraz zaburzenie czynności jelit lub pęcherza moczowego, należy ściśle monitorować pacjenta. W razie wystąpienia takich objawów konieczne jest pilne rozpoczęcie leczenia. Personel pielęgniarski powinien być przeszkolony w wykrywaniu takich objawów. Jednocześnie należy pouczyć pacjentów, aby niezwłocznie informowali lekarza lub personel pielęgniarski, w razie wystąpienia któregokolwiek z tych objawów.
Jeżeli na podstawie objawów przedmiotowych i podmiotowych podejrzewa się wystąpienie krwiaka rdzeniowego lub nadtwardówkowego, należy w trybie pilnym wykonać badania diagnostyczne i zastosować odpowiednie leczenie, łącznie z dekompresją rdzenia kręgowego.
W przypadku wystąpienia znaczącego lub widocznego krwawienia podczas wprowadzania cewnika, o rozpoczęciu i (lub) kontynuowaniu leczenia heparyną, należy zdecydować po dokładnej indywidualnej ocenie korzyści i potencjalnego ryzyka.
Salicylany, niesteroidowe leki przeciwzapalne i produkty lecznicze przeciwpłytkowe W profilaktyce lub leczeniu zaburzeń zakrzepowo-zatorowych i zapobieganiu wykrzepianiu podczas hemodializy, nie należy jednocześnie stosować kwasu acetylosalicylowego, innych salicylanów, niesteroidowych leków przeciwzapalnych i produktów leczniczych przeciwpłytkowych, ponieważ mogą one zwiększać ryzyko krwawień. W przypadku, gdy nie można tego uniknąć, należy uważnie monitorować parametry kliniczne i laboratoryjne. W badaniach klinicznych dotyczących leczenia niestabilnej dławicy piersiowej i zawału mięśnia sercowego bez załamka Q, nadroparyna wapniowa była stosowana jednocześnie z kwasem acetylosalicylowym podawanym w dawce do 325 mg na dobę (patrz punkty 4.2 i 4.5).
Martwica skóry Przypadki martwicy skóry zgłaszano bardzo rzadko. Zjawisko to poprzedzone jest wystąpieniem plamicy lub plam rumieniowych z naciekami z towarzyszącą bolesnością, z lub bez objawów ogólnych. W takich przypadkach należy natychmiast odstawić produkt leczniczy.
Specjalne ostrzeżenia dotyczące substancji pomocniczych
Alkohol benzylowy Produkt leczniczy zawiera 9 mg alkoholu benzylowego w każdym ml roztworu. Alkohol benzylowy może powodować reakcje alergiczne. Dożylne podawanie alkoholu benzylowego noworodkom wiąże się z ryzykiem ciężkich działań niepożądanych i śmierci (tzw. „gasping syndrome”). Minimalna ilość alkoholu benzylowego, po której mogą wystąpić objawy toksyczności jest nieznana. Z powodu zwiększonego ryzyka kumulacji alkoholu benzylowego u małych dzieci, produktu nie należy podawać dzieciom w wieku poniżej 3 lat (patrz punkt 4.3). Duże objętości alkoholu benzylowego należy podawać z ostrożnością i tylko w razie konieczności, zwłaszcza u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek lub wątroby oraz u kobiet w ciąży lub karmiących piersią, z powodu ryzyka kumulacji toksyczności (kwasica metaboliczna).

4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

U pacjentów otrzymujących doustne produktu lecznicze przeciwzakrzepowe, glikokortykosteroidy o działaniu ogólnym i dekstrany, należy zachować ostrożność podczas stosowania nadroparyny wapniowej. W przypadku rozpoczynania leczenia doustnym produktem leczniczym przeciwzakrzepowym u pacjentów otrzymujących nadroparynę wapniową, leczenie nadroparyną wapniową należy kontynuować do czasu ustabilizowania się docelowej wartości INR.

Kwas acetylosalicylowy (lub inne salicylany), niesteroidowe leki przeciwzapalne, produkty lecznicze przeciwpłytkowe mogą zwiększać ryzyko wystąpienia krwawienia, dlatego nie zaleca się leczenia skojarzonego nadroparyną wapniową z tymi produktami leczniczymi (patrz punkt 4.4).
W badaniach klinicznych dotyczących leczenia niestabilnej dławicy piersiowej i zawału mięśnia sercowego bez załamka Q, nadroparyna wapniowa była stosowana jednocześnie z kwasem acetylosalicylowym podawanym w dawce do 325 mg na dobę (patrz punkty 4.2 i 4.4).

4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację

Ciąża Badania na zwierzętach nie wykazały działania teratogennego ani toksycznego na płód heparyn drobnocząsteczkowych. Jednakże, obecnie dostępne są jedynie ograniczone dane dotyczące przenikania nadroparyny wapniowej przez łożysko u kobiet w okresie ciąży. Z tego względu, nie należy stosować nadroparyny wapniowej u kobiet w okresie cią ży, chyba że spodziewane korzyści przeważają nad potencjalnym ryzykiem.
Karmienie piersią Ze względu na brak wystarczających danych dotyczących przenikania nadroparyny wapniowej do mleka ludzkiego, nie należy stosować nadroparyny wapniowej u kobiet karmiących piersią.
Płodność Brak dostępnych danych klinicznych dotyczących wpływu nadroparyny wapniowej na płodność.

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Brak danych dotyczących wpływu nadroparyny wapniowej na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

4.8 Działania niepożądane

Działania niepożądane zostały pogrupowane według częstości występowania (bardzo często: ≥1/10; często: ≥1/100 do <1/10; niezbyt często: ≥1/1000 do <1/100; rzadko: ≥1/10,000 do <1/1000; bardzo rzadko <1/10,000), nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych) i zgodnie z klasyfikacją narządów i układów.

Zaburzenia krwi i układu chłonnego Bardzo często: Krwawienia o różnej lokalizacji (w tym przypadki krwiaków rdzeniowych), częstsze u pacjentów z innymi czynnikami ryzyka (patrz punkty 4.3 i 4.4). Rzadko: Małopłytkowość (w tym wywołana przez heparynę) (patrz punkt 4.4), trombocytoza. Bardzo rzadko: Eozynofilia, przemijająca po przerwaniu leczenia. Zaburzenia układu immunologicznego Bardzo rzadko: Reakcje nadwrażliwości (w tym obrzęk naczynioruchowy i reakcje skórne), reakcja rzekomo-anafilaktyczna. Zaburzenia układu nerwowego Nie znana: Ból głowy, migrena.
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania Bardzo rzadko: Przemijająca hiperkaliemia związana z indukowanym heparyną hamowaniem wydzielania aldosteronu, zwłaszcza u pacjentów z grupy ryzyka (patrz punkt

4.4). Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: Często: Zwiększenie aktywności aminotransferaz we krwi, zwykle przemijające. Zaburzenia układu rozrodczego i piersi Bardzo rzadko: Priapizm. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Rzadko: Wysypka, pokrzywka, rumień, świąd. Bardzo rzadko: Martwica skóry, zwykle pojawiająca się w miejscu wstrzyknięcia (patrz punkt 4.4). Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania Bardzo często: Małe krwiaki w miejscu wstrzyknięcia produktu leczniczego. W niektórych przypadkach mogą pojawić się twarde grudki, które nie świadczą o krystalizacji heparyny i powinny zniknąć po kilku dniach. Często: Reakcja w miejscu wstrzyknięcia Rzadko: Zwapnienie w miejscu wstrzyknięcia. Zwapnienie występuje częściej u pacjentów z zaburzeniem gospodarki wapniowo-fosforanowej, np. w niektórych przypadkach przewlekłego zaburzenia czynności nerek.
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, tel: + 48 22 49 21 301, fax: + 48 22 49 21 309, Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.ple-mail: [email protected]. Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

4.9 Przedawkowanie

Objawy przedmiotowe i podmiotowe Głównym objawem klinicznym przedawkowania produktu leczniczego po podaniu podskórnym lub dożylnym są krwawienia. Należy oznaczyć liczbę płytek krwi i ocenić parametry układu krzepnięcia. Niewielkie krwawienia rzadko wymagają specyficznego leczenia i zazwyczaj wystarczające jest zmniejszenie dawki produktu leczniczego lub opóźnienie podania kolejnej dawki.
Postępowanie Zastosowanie siarczanu protaminy należy rozważyć jedynie w ciężkich przypadkach. Protamina neutralizuje przeciwzakrzepowe działanie nadroparyny wapniowej, pozostawiając jednak w osoczu niewielką aktywność anty-Xa.
0,6 ml roztworu siarczanu protaminy neutralizuje około 950 j.m. anty-Xa nadroparyny wapniowej. Obliczając wymaganą dawkę protaminy należy uwzględnić czas, który upłynął od podania heparyny, ponieważ może być konieczne zmniejszenie dawki.

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

5.1 Właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterapeutyczna: Lek przeciwzakrzepowy z grupy heparyn, kod ATC: B01AB06


Produkt leczniczy Fraxiparine Multi zawiera
nadroparynę wapniową, która jest heparyną drobnocząsteczkową otrzymaną przez depolimeryzację standardowej heparyny. Składa się ona z glikozaminoglikanów o średniej masie cząsteczkowej 4 300 daltonów (75-95% około 2000-8000 daltonów). Charakteryzuje się dużą aktywnością anty-Xa (w zakresie 95-130 j.m. AXa/mg) i małą aktywnością anty-IIa (< 40 j.m. AIIa/mg). Stosunek pomiędzy tymi dwiema aktywnościami waha się pomiędzy 2,5 i 4,0. Produkt leczniczy Fraxiparine Multi działa przeciwzakrzepowo poprzez oddziaływanie na proteazy serynowe układu krzepnięcia, przede wszystkim opóźniając wytwarzanie trombiny i neutralizując już wytworzoną trombinę. Produkt leczniczy Fraxiparine Multi w porównaniu do standardowej heparyny posiada większą aktywność fibrynolityczną, wywołuje mniej interakcji z płytkami krwi i podawany w zwykłych dawkach nie zmienia znacząco wyników badań krzepnięcia. Ponadto, dzięki mniejszemu wiązaniu się z komórkami śródbłonka ma dłuższy okres półtrwania i dłuższą osoczową aktywność anty-Xa.

5.2 Właściwości farmakokinetyczne

Nadroparyna wapniowa wydalana jest głównie przez nerki.
Parametry farmakokinetyczne zostały zbadane na podstawie zmian aktywności anty-Xa w osoczu.
Wchłanianie Po podaniu podskórnym maksymalna aktywność w osoczu występuje po 3 godzinach. Po wielokrotnym podaniu podskórnym okres półtrwania wynosi około 8 do 10 godzin. Aktywność anty-Xa (> 0.05 j.m./ml) utrzymuje się co najmniej przez 18 godzin od momentu wstrzyknięcia. Biodostępność jest praktycznie całkowita (około 88%).
Metabolizm Parametry kinetyczne są oceniane przede wszystkim za pomocą zmian aktywności biologicznej, a nie przez oznaczanie stężeń w osoczu. W następstwie tego nie są dostępne wiarygodne dane dotyczące metabolizmu produktu leczniczego.
Szczególne grupy pacjentów Zaburzenie czynności wątroby Brak szczegółowych danych. Należy zachować ostrożność podczas stosowania u pacjentów z zaburzeniem czynności wątroby, ponieważ z doświadczeń klinicznych wiadomo o pojedynczych przypadkach zwiększenia aktywności aminotransferaz, na ogół przemijającego.
Pacjenci w podeszłym wieku Brak odpowiednich danych. Jednakże ze względu na charakter leczonej patologii, populacja badana w próbach klinicznych obejmuje znaczący procent osób w podeszłym wieku. Generalnie, czynność nerek zmniejsza się wraz z wiekiem, dlatego eliminacja nadroparyny wapniowej u osób w podeszłym wieku jest zmniejszona (patrz punkt 5.2). U tych pacjentów należy wziąć pod uwagę możliwość zaburzenia czynności nerek (patrz punkty 4.2 i 4.4).
Zaburzenie czynności nerek W badaniu klinicznym, w którym oceniano farmakokinetykę nadroparyny wapniowej po podaniu dożylnym u pacjentów z zaburzeniem czynności nerek różnego stopnia, wykazano zależność pomiędzy klirensem nadroparyny wapniowej a klirensem kreatyniny. U pacjentów z umiarkowanym zaburzeniem czynności nerek (klirens kreatyniny 36-43 ml/min), zarówno średnie wartości AUC, jak i okres półtrwania były zwiększone, odpowiednio o 52% i 39%, w porównaniu do wartości u zdrowych ochotników. U tych pacjentów średni klirens osoczowy nadroparyny wapniowej był zmniejszony do 63% wartości prawidłowych. W badaniu obserwowano dużą zmienność międzyosobniczą. U pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności nerek (klirens kreatyniny 10-20 ml/min), zarówno średnie wartości AUC, jak i okres półtrwania były zwiększone, odpowiednio o 95% i 112%, w porównaniu do wartości u zdrowych ochotników. U pacjentów z ciężkim zaburzeniami czynności nerek, klirens osoczowy nadroparyny był zmniejszony o 50% w porównaniu do pacjentów z prawidłową czynnością nerek. U pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności nerek (klirens

kreatyniny 3-6 ml/min) poddawanych hemodializie, zarówno średnie wartości AUC, jak i okres półtrwania były zwiększone, odpowiednio o 62% i 65%, w porównaniu do wartości u zdrowych ochotników. U pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności nerek poddawanych hemodializie, klirens osoczowy był zmniejszony do 67% wartości obserwowanych u pacjentów z prawidłową czynnością nerek (patrz punkty 4.2 i 4.4).

5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie

Dane niekliniczne wynikające z konwencjonalnych badań farmakologicznych dotyczących bezpieczeństwa, badań toksyczności po podaniu wielokrotnym, genotoksyczności, potencjalnego działania rakotwórczego oraz toksycznego wpływu na rozród i rozwój potomstwa, nie ujawniają żadnego szczególnego zagrożenia dla człowieka.

6. DANE FARMACEUTYCZNE

6.1 Wykaz substancji pomocniczych

Roztwór wodorotlenku wapnia lub rozcieńczony kwas solny do ustalenia pH 5,0 – 7,5 Woda do wstrzykiwań Alkohol benzylowy (9 mg/ml) jako konserwant

6.2 Niezgodności farmaceutyczne

Nie mieszać produktu leczniczego z innymi produktami leczniczymi.

6.3 Okres ważności

Po pierwszym użyciu: 28 dni w temperaturze poniżej 25°C.

6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania

Przechowywać w temperaturze poniżej 30°C. Po pierwszym użyciu: 28 dni w temperaturze poniżej 25°C.

6.5 Rodzaj i zawartość opakowania

Fiolka szklana (szkło typ I) o pojemności 20 ml lub 26 ml w tekturowym pudełku. Każda fiolka jest z bezbarwnego szkła typu I, zamknięta korkiem z kauczuku chlorobutylowego pokrytego fluorożywicą i aluminiową uszczelką ze zdejmowanym wieczkiem.

6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania

Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami.

7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE

NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
Aspen Pharma Trading Limited Citywest Business Campus Dublin 24, Irlandia

8. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA
Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 05.04.2000. Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 08.06.2010.

10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU

CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO