Doxar
Doxazosinum
Tabletki 2 mg | Doxazosini mesilas 2 mg
Teva Operations Polska Sp. z o.o., Polska
Ulotka
Ulotka dołączona do opakowania: informacja dla użytkownika
DOXAR, 1 mg, tabletki DOXAR, 2 mg, tabletki DOXAR, 4 mg, tabletki (Doxazosinum)
Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta. • Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. • W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. • Lek ten został przepisany ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same. • Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Patrz punkt 4.
Spis treści ulotki:
1. Co to jest lek Doxar i w jakim celu się go stosuje
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Doxar
3. Jak stosować lek Doxar
4. Możliwe działania niepożądane
5. Jak przechowywać lek Doxar
6. Zawartość opakowania i inne informacje
1. Co to jest lek Doxar i w jakim celu się go stosuje
Lek Doxar należy do grupy leków nazywanych lekami alfa-adrenolitycznymi. Działa rozszerzająco na naczynia krwionośne, zmniejszając opór obwodowy, co prowadzi do zmniejszenia ciśnienia tętniczego. Lek Doxar jest również antagonistą receptorów alfa1-adrenergicznych znajdujących się w gruczole krokowym i pęcherzu moczowym. Zmniejsza dolegliwości związane z utrudnieniem odpływu moczu i poprawia wyniki badań urodynamicznych (dotyczących przepływu moczu).
Lek Doxar jest wskazany w leczeniu: • samoistnego nadciśnienia tętniczego, • objawów klinicznych łagodnego rozrostu gruczołu krokowego (BPH).
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Doxar
Kiedy nie stosować leku Doxar • Jeśli pacjent ma uczulenie na substancję czynną lub na pochodne chinazoliny (np. prazosynę, terazosynę) lub na którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6). • Jeśli u pacjenta wystąpiło kiedykolwiek niedociśnienie ortostatyczne • Jeśli u pacjenta występuje łagodny rozrost gruczołu krokowego z jednoczesnym przekrwieniem górnych dróg moczowych; przewlekłe infekcje dróg moczowych lub kamica pęcherza moczowego. • Jeśli pacjent ma niedociśnienie tętnicze. • U kobiet karmiących piersią (tylko dla wskazania: nadciśnienie tętnicze).
Lek Doxar jest przeciwwskazany w monoterapii u pacjentów z przepełnieniem pęcherza moczowego albo bezmoczem, z postępującą niewydolnością nerek lub bez niej.
Ostrzeżenia i środki ostrożności Przed rozpoczęciem stosowania leku Doxar należy omówić to z lekarzem lub farmaceutą.
Przed rozpoczęciem leczenia lekiem Doxar lekarz może przeprowadzić badania mające na celu wykluczenie innych chorób, w tym raka gruczołu krokowego,
takich samych objawów jak w łagodnym rozroście gruczołu krokowego.
Na początku leczenia może wystąpić niedociśnienie ortostatyczne objawiające się zawrotami głowy uczuciem słabości rzadko, utratą przytomności (omdlenia). Lekarz może z alecić kontrolę ciśnienia tętniczego na początku leczenia.
Pacjenci z następującymi ciężkimi chorobami serca powinni zachować ostrożność podczas stosowania doksazosyny: • obrzęk płuc spowodowany zwężeniem aorty lub zwężeniem zastawki dwudzielnej serca, • niewydolność serca przy wysokiej pojemności minutowej, • prawokomorowa niewydolność serca spowodowana zatorem płucnym lub wysiękiem osierdziowym, • lewokomorowa niewydolność serca z niskim ciśnieniem napełniania. Szybkie i znaczne obniżenie ciśnienia tętniczego może powodować zaostrzenie dolegliwości dławicowych.
U pacjentów ze stwierdzoną ciężką niewydolnością wątroby, podawanie doksazosyny nie jest zalecane.
U pacjentów jednocześnie przyjmujących inhibitory PDE-5 (np. syldenafil, wardenafil i tadalafil - leki stosowane w impotencji) gdyż może nastąpić objawowe niedociśnienia tętnicze.
Długotrwałe, bolesne wzwody mogą wystąpić bardzo rzadko. W takim przypadku, należy natychmiast skontaktować się z lekarzem.
Stosowanie u pacjentów poddawanych operacji usunięcia zaćmy Podczas operacji usunięcia zaćmy u niektórych pacjentów przyjmujących obecnie lub poprzednio tamsulosynę zaobserwowano „śródoperacyjny zespół wiotkiej tęczówki” (odmiana zespołu małej źrenicy). Przed zabiegiem należy powiedzieć okuliście o przyjmowaniu leków alfa-adrenolitycznych.
Należy skonsultować się z lekarzem, nawet jeżeli powyższe ostrzeżenia dotyczą sytuacji występujących w przeszłości.
Dzieci i młodzież Nie zaleca się stosowania leku Doxar u dzieci i młodzieży poniżej 18 lat, ponieważ dotychczas nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności w tej grupie wiekowej.
Lek Doxar a inne leki Należy powiedzieć lekarzowi o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować.
Należy zapytać lekarza lub farmaceutę przed zastosowaniem leku Doxar, jeżeli pacjent stosuje poniższe leki, ponieważ mogą one zmieniać działanie leku Doxar:
Działanie obniżające ciśnienie tętnicze krwi mogą nasilać: • inhibitory PDE-5,
(patrz punkt „Ostrzeżenia i środki ostrożności”). • leki zmniejszające ciśnienie krwi, • leki stosowane w leczeniu zakażeń bakteryjnych lub grzybiczych, np. klarytromycyna, itrakonazol, ketokonazol, telitromycyna, worykonazol • leki stosowane w leczeniu zakażenia wirusem HIV, np. indynawir, nelfinawir, rytonawir, sakwinawir;
• nefazodon, lek stosowany w leczeniu depresji, • leki rozszerzające naczynia krwionośnie lub azotany (leki stosowane w chorobach serca).
Lek Doxar nasila działanie zmniejszające ciśnienie krwi innych leków alfa-adrenolitycznych oraz leków przeciwnadciśnieniowych.
Działanie obniżające ciśnienie tętnicze krwi mogą osłabiać: • niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ) • estrogeny, • leki sympatykomimetyczne
Doksazosyna może osłabiać działanie następujących leków: dopaminy, efedryny,
fenylefryny (leki na kaszel i na przeziębienie mogą zawierać fenylefrynę lub efedrynę), metaraminolu, (lek stosowany w leczeniu niedociśnienia tętniczego) , metoksaminy na ciśnienie tętnicze, oraz naczynia.
Zaleca się zachowanie szczególnej ostrożności przy jednoczesnym stosowaniu doksazosyny z lekami wpływających na metabolizm wątrobowy, np. cymetydyna.
W badaniach in vitro nie stwierdzono, by doksazosyna wpływała na wiązanie się z białkami osocza digoksyny (lek stosowany w niewydolności serca i zaburzeniach rytmu serca), warfaryny (lek przeciwzakrzepowy), fenytoiny (lek przeciwdrgawkowy i przeciwarytmiczny) lub indometacyny (lek stosowany w reumatoidalnym zapaleniu stawów).
Podczas podawania leku Doxar w badaniach klinicznych nie stwierdzono interakcji z tiazydowymi lekami moczopędnymi, furosemidem (lek przeciwnadciśnieniowy i moczopędny), beta-adrenolitykami (leki stosowane w chorobie niedokrwiennej serca, zaburzeniach rytmu serca i nadciśnienia tętniczego), niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi (NLPZ, np. ibuprofen), antybiotykami, doustnymi lekami hipoglikemizującymi (stosowanymi w cukrzycy), lekami zwiększającymi wydalanie kwasu moczowego i lekami przeciwzakrzepowymi. Doksazosyna może zwiększać aktywność reninową osocza oraz wydalanie kwasu wanilinomigdałowego z moczem. Należy wziąć to pod uwagę podczas interpretowania wyników badań laboratoryjnych.
Lek Doxar nasila działanie zmniejszające ciśnienie krwi innych leków alfa-adrenolitycznych i innych leków przeciwnadciśnieniowych.
Badania kliniczne wykazały, że doksazosyna wpływa korzystnie na lipidy, istotnie zmniejszając całkowite stężenie triglicerydów, cholesterolu całkowitego oraz frakcji LDL w osoczu. Leczenie doksazosyną korzystnie wpływa na nadciśnienie tętnicze i stężenie lipidów, w wyniku czego ulega zmniejszeniu ryzyko rozwoju choroby wieńcowej.
Niektórzy pacjenci przyjmujący leki alfa-adrenolityczne stosowane w leczeniu wysokiego ciśnienia krwi lub powiększenia gruczołu krokowego, mogą doświadczyć zawrotów głowy lub uczucia pustki w głowie, które mogą być spowodowane nagłym obniżeniem się ciśnienia krwi wywołanym szybką zmianą pozycji ciała przy siadaniu lub wstawaniu. Niektórzy pacjenci doświadczyli tych objawów podczas przyjmowania leków alfa-adrenolitycznych z lekami stosowanymi w zaburzeniach erekcji (impotencji). Aby zmniejszyć możliwość wystąpienia tych objawów, zaleca się regularne przyjmowanie dobowych dawek leków alfa-adrenolitycznych przed rozpoczęciem stosowania leków na zaburzenia erekcji.
Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować.
Ciąża i karmienie piersią Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.
Ciąża Leczenie nadciśnienia Lek może być stosowany w ciąży jedynie wtedy, gdy w opinii lekarza korzyść dla matki przeważa nad potencjalnym zagrożeniem dla płodu.
Karmienie piersią Doksazosyna przenika do mleka ludzkiego w niewielkich ilościach. Stosowanie doksazosyny w okresie karmienia piersią jest przeciwwskazane.
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn Ze względu na indywidualne reakcje na doksazosynę zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn lub wykonywanie szczególnych rodzajów pracy, przy których konieczne jest utrzymywanie równowagi, może być pogorszona szczególnie na początku leczenia, po zwiększeniu dawki, przejściu na inny lek lub przy jednoczesnym spożywaniu alkoholu.
Lek Doxar zawiera laktozę bezwodną Jeżeli stwierdzono wcześniej u pacjenta nietolerancję niektórych cukrów, pacjent powinien skontaktować się z lekarzem przed przyjęciem leku.
Lek Doxar zawiera sód Lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na tabletkę, to znaczy lek uznaje się za „wolny od sodu”.
3. Jak stosować lek Doxar
Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
Sposób podawania Lek stosuje się doustnie. Tabletki należy połykać w całości, popijając wodą.
Samoistne nadciśnienie tętnicze Stosowanie leku Doxar należy rozpocząć od dawki początkowej 1 mg na dobę. Zależnie od skuteczności po 1 do 2 tygodniach, lekarz może zwiększyć dawkę do 2 mg doksazosyny raz na dobę, następnie do 4 mg doksazosyny raz na dobę, wreszcie do 8 mg doksazosyny raz na dobę. Średni a dawka podtrzymująca to 2 mg do 4 mg doksazosyny raz na dobę. Maksymalna zalecana dawka dobowa leku wynosi 16 mg doksazosyny.
Do rozpoczęcia leczenia zaleca się następujący schemat dawkowania: • dzień 1-8, rano 1 mg doksazosyny • dzień 9-14, rano 2 mg doksazosyny Następnie zaleca się zwiększenie dawki do dawki podtrzymującej.
Łagodny rozrost gruczołu krokowego (BPH) Stosowanie leku Doxar należy rozpocząć od dawki początkowej 1 mg na dobę. W razie konieczności po tygodniu lekarz może zwiększyć dawkę do 2 mg doksazosyny raz na dobę, a następnie do 4 mg doksazosyny raz na dobę. Maksymalna zalecana dawka to 8 mg doksazosyny raz na dobę.
Do rozpoczęcia leczenia zaleca się następujący schemat dawkowania: • dzień 1-8, 1 tabletka leku Doxar 1 mg (1 mg doksazosyny) raz na dobę • dzień 9-14, 2 tabletki leku Doxar 1 mg (2 mg doksazosyny) raz na dobę Następnie można indywidualnie zwiększać dawkę do dawki podtrzymującej.
Pacjenci w podeszłym wieku Nie ma konieczności dostosowania dawki leku u pacjentów w podeszłym wieku.
Dawka leku powinna być możliwie jak najmniejsza, a jej zwiększanie powinno odbywać się pod ścisłą kontrolą lekarza.
Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek Nie ma konieczności dostosowania dawki leku u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. Dawka leku powinna być możliwie jak najmniejsza, a jej zwiększanie powinno odbywać się pod ścisłą kontrolą lekarza.
Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby Brak doświadczeń klinicznych u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby. Należy zachować szczególną ostrożność podczas stosowania leku Doxar u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby.
Dzieci i młodzież Nie zaleca się stosowania leku Doxar u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat.
Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Doxar W razie przyjęcia większej niż zalecane dawki leku, należy niezwłocznie zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. W przypadku przedawkowania prowadzącego do hipotonii (obniżenie ciśnienia tętniczego poniżej plecach z uniesionymi nogami. Zależnie od występujących objawów lekarz zastosuje odpowiednie leczenie.
Ze względu na wysoki stopień wiązania się doksazosyny z białkami osocza dializa jest niewskazana.
Pominięcie zastosowania leku Doxar Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki. W przypadku wrażenia, że działanie leku jest za mocne lub za słabe, należy zwrócić się do lekarza. W razie wątpliwości związanych ze stosowaniem leku należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
4. Możliwe działania niepożądane
Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Należy przerwać stosowanie leku Doxar i natychmiast skontaktować się z pogotowiem ratunkowym, jeśli wystąpią którekolwiek z poniższych objawów niepożądanych: • zawał mięśnia sercowego, • uczucie słabości w kończynach lub zaburzenia mówienia, które mogą być objawem udaru, • obrzęk twarzy, języka lub gardła, które mogą być objawem reakcji alergicznej na lek.
Należy natychmiast skontaktować się z lekarzem, jeśli wystąpią którekolwiek z poniższych objawów niepożądanych: • ból w klatce piersiowej (dławica piersiowa), • przyspieszony oddech, trudności z oddychaniem, • przyspieszone, zwolnione lub nieregularne bicie serca, • kołatanie serca (palpitacje), • omdlenie, • zażółcenie białkówek oczu i skóry (żółtaczka), • zmniejszenie liczby białych krwinek lub płytek krwi, które może zwiększać ryzyko występowania krwawień lub siniaków.
U pacjentów stosujących doksazosynę zgłaszano występowanie następujących działań niepożądanych:
Częste działania niepożądane (występujące u 1 do 10 na 100 pacjentów):
• zakażenia dróg oddechowych, • zakażenia dróg moczowych, zapalenie pęcherza, nietrzymanie moczu, • zawroty głowy pochodzenia błędnikowego, bóle głowy, zaburzenia akomodacji, • senność, zawroty głowy, • niedociśnienie, niedociśnienie ortostatyczne, obrzęki, • kołatanie serca, przyspieszone bicie serca, ból w klatce piersiowej, • zapalenie oskrzeli, kaszel, duszność, katar (nieżyt nosa), • ból brzucha, niestrawność, suchość w jamie ustnej, nudności, • świąd, • ból pleców, ból mięśni, osłabienie, • zapalenie pęcherza, nietrzymanie moczu, odczuwanie zwiększonej potrzeby oddawania moczu, • częstomocz, • ból w klatce piersiowej, • objawy grypopodobne, • obrzęk uogólniony, obrzęk obwodowy.
Niezbyt częste działania niepożądane (występujące u 1 do 10 na 1 000 pacjentów): • reakcje alergiczne, • zwiększenie apetytu, pragnienie, jadłowstręt (anoreksja), • ból stawów, skaza moczanowa, • pobudzenie, niepokój, depresja, bezsenność, nerwowość, chwiejność emocjonalna, • udar naczyniowy mózgu, niedoczulica, • omdlenie, drżenie, apatia, • łzawienie, światłowstręt, • szum w uszach, • niedokrwienie obwodowe, • dławica piersiowa, zawał mięśnia sercowego, • krwawienie z nosa, zapalenie gardła, • zaparcia, biegunka, wzdęcia i oddawanie wiatrów, wymioty, zapalenie żołądka i jelit, • zwiększona aktywność enzymów wątrobowych, nieprawidłowe wyniki badań czynności wątroby, • wysypka, • trudności w oddawaniu moczu, krwiomocz, zaburzenia częstości oddawania moczu, impotencja, • ból, obrzęk twarzy, gorączka, dreszcze, uderzenia gorąca, bladość, • hipokaliemia (zmniejszenia stężenia potasu we krwi), zwiększenie masy ciała.
Rzadkie działania niepożądane (występujące u mniej niż 1 do 10 na 10 000 pacjentów): • skurcze mięśni, osłabienie mięśni, • obrzęk krtani, • wielomocz, • hipoglikemia (zmniejszone stężenie cukru we krwi).
Bardzo rzadkie działania niepożądane (występujące u mniej niż 1 pacjenta na 100 000): • mała liczba białych krwinek (leukopenia), mała liczba płytek krwi (małopłytkowość), • przeczulica, sztywność mięśnia, zaburzenia smaku, koszmary senne, utrata pamięci, • ortostatyczne zawroty głowy (podczas wstawania z pozycji siedzącej lub leżącej), • uczucie drętwienia, mrowienia w kończynach (parestezje), • niewyraźne widzenie, • uderzenia krwi do głowy, • wolne bicie serca, nieregularne bicie serca (arytmia), • skurcz oskrzeli, • zastój żółci, zapalenie wątroby, żółtaczka, • łysienie, pokrzywka, plamica (czerwone plamy na skórze),
• zaburzenia oddawania moczu, oddawanie moczu w nocy, zwiększona diureza (wytwarzanie i wydalanie moczu), • zwiększone stężenie kreatyniny w moczu i osoczu, • powiększenie piersi u mężczyzn (ginekomastia), • bolesny, utrzymujący się wzwód prącia (priapizm) – Należy pilnie zasięgnąć porady lekarskiej. • uczucie zmęczenia, złe samopoczucie, • obniżona temperatura ciała u pacjentów w podeszłym wieku.
Działania niepożądane występujące z nieznaną częstością (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych): • śródoperacyjny zespół miękkiej tęczówki, • wsteczna ejakulacja.
Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie lub pielęgniarce. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, Tel.: + 48 22 49 21 301, Faks: + 48 22 49 21 309. Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu. Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.
5. Jak przechowywać lek Doxar
Przechowywać w temperaturze poniżej 25°C. Przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci. Nie stosować leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na opakowaniu. Termin ważności oznacza ostatni dzień danego miesiąca. Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.
6. Zawartość opakowania i inne informacje
Co zawiera lek Doxar
Substancją czynną leku jest mezylan doksazosyny stanowiący odpowiednio równoważnik 1 mg, 2 mg lub 4 mg doksazosyny. Inne składniki leku to: celuloza mikrokrystaliczna, laktoza bezwodna, karboksymetyloskrobia sodowa, magnezu stearynian, sodu laurylosiarczan.
Jak wygląda lek Doxar i co zawiera opakowanie
Tabletki koloru białego, okrągłe, obustronnie wypukłe o jednolitej powierzchni. Doxar, 1 mg, tabletki –30 szt. w tekturowym pudełku. Doxar, 2 mg, tabletki –30 szt. w tekturowym pudełku. Doxar, 4 mg, tabletki –30 szt. lub 120 szt. w tekturowym pudełku.
Podmiot odpowiedzialny Teva Pharmaceuticals Polska Sp. z o.o. ul. Emilii Plater 53
00-113 Warszawa tel. (22) 345 93 00. Polska
Wytwórca Teva Operations Poland Sp. z o.o. ul. Mogilska 80 31-546 Kraków Polska
Data ostatniej aktualizacji ulotki: kwiecień 2023 r.
Charakterystyka
CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
DOXAR, 1 mg,
tabletki DOXAR, 2 mg,
tabletki DOXAR, 4 mg,
tabletki
2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY
Tabletka 1 mg zawiera 1,21 mg mezylanu doksazosyny co stanowi równoważnik Tabletka 2 mg zawiera 2,43 mg mezylanu doksazosyny co stanowi równoważnik Tabletka 4 mg zawiera 4,85 mg mezylanu doksazosyny co stanowi równoważnik
Substancja pomocnicza o znanym działaniu:
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA
Tabletki Tabletki koloru białego, okrągłe, obustronnie wypukłe o jednolitej powierzchni.
4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE
4.1 Wskazania do stosowania
• Samoistne nadciśnienie tętnicze. • Leczenie klinicznych objawów łagodnego rozrostu gruczołu krokowego (BHP).
4.2 Dawkowanie i sposób podawania
Sposób stosowania Tabletki należy połykać w całości, popijając wodą. Czas trwania leczenia określa lekarz.
Dawkowanie
Samoistne nadciśnienie tętnicze Dawkowanie produktu leczniczego Doxar należy dostosować indywidualnie dla każdego pacjenta.
Leczenie produktem leczniczym Doxar należy rozpocząć od dawki 1 mg na dobę. Zależnie od skuteczności w indywidualnych przypadkach dawkę dobową należy stosować przez okres 7 do 14 dni, następnie można ją zwiększyć do 2 mg na dobę. W razie konieczności, dawka dobowa może być zwiększana do 4 lub 8 mg na dobę w zależności od indywidualnej reakcji na lek.
Średnia dawka w leczeniu podtrzymującym to 2 mg do 4 mg doksazosyny raz na dobę. Maksymalna zalecana dawka dobowa doksazosyny wynosi 16 mg.
Do rozpoczęcia leczenia zaleca się następujący schemat dawkowania: • dzień 1-8, rano 1 mg doksazosyny • dzień 9-14, rano 2 mg doksazosyny Następnie zaleca się zwiększenie dawki do skutecznej dawki podtrzymującej.
Łagodny rozrost gruczołu krokowego (BPH) Stosowanie produktu leczniczego Doxar należy rozpocząć od dawki 1 mg na dobę (patrz punkt 4.4). W razie konieczności dawka dobowa doksazosyny może być po 7 dniach do 14 dni zwiększona do 2 mg, a następnie do 4 mg, zależnie od reakcji pacjenta.
Maksymalna dawka dobowa to 8 mg doksazosyny raz na dobę. Do rozpoczęcia leczenia zaleca się następujący schemat dawkowania: • dzień 1-8, 1 tabletka Doxar 1 mg (1 mg doksazosyny) raz na dobę • dzień 9-14, 2 tabletki Doxar 2 mg (2 mg doksazosyny) raz na dobę Następnie można indywidualnie zwiększać dawkę do skutecznej dawki podtrzymującej.
Pacjenci w podeszłym wieku Ponieważ farmakokinetyka doksazosyny nie zmienia się u pacjentów w podeszłym wieku, w tej grupie pacjentów można stosować zwykłe dawkowanie. Dawka leku powinna być możliwie jak najmniejsza, a jej zwiększanie powinno odbywać się pod ścisłą kontrolą lekarza.
Zaburzenia czynności nerek Ponieważ farmakokinetyka doksazosyny nie zmienia się u pacjentów z zaburzoną czynnością nerek i nie wykazano, że doksazosyna nasila istniejącą niewydolność nerek, w tej grupie pacjentów można stosować zwykłe dawkowanie. Dawka leku powinna być możliwie jak najmniejsza, a jej zwiększanie powinno odbywać się pod ścisłą kontrolą lekarza. Doksazosyna, ze względu na znaczne wiązanie się z białkami osocza, nie może być usuwana przez dializę.
Zaburzenia czynności wątroby Brak doświadczeń klinicznych u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby (patrz punkt 4.4). Należy zachować szczególną ostrożność podczas stosowania produktu leczniczego Doxar u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby.
Dzieci i młodzież Nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności produktu leczniczego Doxar u dzieci i młodzieży.
4.3 Przeciwwskazania
Stosowanie produktu Doxar jest przeciwwskazane: • u pacjentów ze stwierdzoną nadwrażliwością na substancję czynną lub pochodne chinazoliny (np. prazosynę, terazosynę) lub na jakąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie
6.1
• u pacjentów z niedociśnieniem ortostatycznym w wywiadzie • u pacjentów z łagodnym rozrostem gruczołu krokowego z jednoczesnym przekrwieniem górnych dróg moczowych; przewlekłymi infekcjami dróg moczowych lub kamicą pęcherza moczowego • u kobiet karmiących piersią – patrz punkt 4.6 (tylko dla wskazania: nadciśnienie tętnicze) • u pacjentów z niedociśnieniem tętniczymDoksazosyna jest przeciwwskazana w monoterapii u pacjentów z przepełnieniem pęcherza moczowego albo bezmoczem, z postępującą niewydolnością nerek lub bez niej.
4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania
Badania przesiewowe w kierunku raka gruczołu krokowego Rak gruczołu krokowego powoduje wystąpienie wielu objawów obserwowanych także w przypadku łagodnego rozrostu gruczołu krokowego; obie te choroby mogą występować jednocześnie. Przed rozpoczęciem leczenia doksazosyną łagodnego rozrostu gruczołu krokowego należy wykluczyć raka tego narządu.
Niedociśnienie ortostatyczne Rozpoczęcie leczenia. Z uwagi na właściwości alfa-adrenolityczne doksazosyny, szczególnie na początku leczenia, u pacjentów może wystąpić niedociśnienie ortostatyczne, objawiające się zawrotami głowy i uczuciem słabości lub, rzadko, utratą przytomności (omdlenia). Zaleca się kontrolę ciśnienia tętniczego krwi na początku leczenia, aby ograniczyć możliwość wystąpienia objawów ortostatycznych. Należy pouczyć pacjentów, by w początkowym okresie leczenia unikali sytuacji, w których może dojść do urazu w przypadku zawrotów głowy lub osłabienia.
Priapizm W obserwacjach prowadzonych po wprowadzeniu do obrotu leków alfa-adrenolitycznych, w tym doksazosyny, notowano przypadki przedłużonej erekcji i priapizmu, związane ze stosowaniem tych substancji. Jeśli priapizm nie będzie natychmiast leczony, może dojść do uszkodzenia tkanki prącia i trwałej utraty potencji, dlatego pacjent powinien natychmiast skorzystać z pomocy medycznej.
Stosowanie u pacjentów z ciężką chorobą serca.
Podobnie jak w przypadku pozostałych leków alfa-adrenolitycznych i innych leków rozszerzających naczynia, zaleca się zachowanie ostrożności podczas podawania doksazosyny pacjentom z następującymi ciężkimi chorobami serca: • obrzęk płuc spowodowany zwężeniem aorty lub zwężeniem zastawki dwudzielnej, • niewydolność serca przy wysokiej pojemności wyrzutowej, • prawokomorowa niewydolność serca spowodowana zatorem płucnym lub wysiękiem osierdziowym, • lewokomorowa niewydolność serca z niskim ciśnieniem napełniania.
U pacjentów z ciężką chorobą wieńcową serca, szybkie i znaczne obniżenie ciśnienia tętniczego krwi może powodować zaostrzenie dolegliwości dławicowych.
Stosowanie u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby.
Podobnie jak w przypadku innych leków w całości metabolizowanych w wątrobie, należy zachować szczególną ostrożność przy podawaniu doksazosyny pacjentom ze stwierdzoną niewydolnością wątroby (patrz punkt 5.2). Z uwagi na brak klinicznego doświadczenia w stosowaniu leku u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby, podawanie leku tej grupie pacjentów nie jest zalecane.
Stosowanie jednocześnie z inhibitorami 5-fosfodiesterazy (PDE-5 )
Podczas jednoczesnego podawania doksazosyny z inhibitorem PDE-5 (np. syldenafil, tadalafil i wardenafil) należy zachować ostrożność, ponieważ u niektórych pacjentów może to prowadzić do objawowego niedociśnienia tętniczego ze względu na rozszerzające naczynia działanie obu leków. W celu zmniejszenia ryzyka niedociśnienia ortostatycznego rozpoczęcie leczenia inhibitorami PDE-5
zaleca się dopiero po uzyskaniu stabilizacji hemodynamicznej pacjenta w terapii lekami alfa-adrenolitycznymi. Ponadto zaleca się rozpoczynanie leczenia inhibitorami PDE-5 od możliwie najmniejszej dawki i zachowanie co najmniej 6-godzinnej przerwy od przyjęcia doksazosyny. Nie przeprowadzono badań dotyczących stosowania doksazosyny w postaci o przedłużonym uwalnianiu.
Stosowanie u pacjentów poddawanych operacji usunięcia zaćmy Podczas operacji usunięcia zaćmy u niektórych pacjentów leczonych tamsulosyną obecnie lub w przeszłości zaobserwowano śródoperacyjny zespół wiotkiej tęczówki (ang. IFIS - Intraoperative Floppy Iris Syndrome). Pojedyncze przypadki tego zespołu odnotowano po zastosowaniu innych
leków alfa-adrenolitycznych dlatego nie można wykluczyć, że jest to działanie typowe dla tej grupy leków. Ponieważ IFIS może powodować zwiększenie liczby powikłań podczas operacji usunięcia zaćmy, przed zabiegiem należy poinformować chirurga mającego przeprowadzić operację o przyjmowaniu leków alfa-adrenolitycznych obecnie lub w przeszłości.
Substancje pomocnicze biologicznie czynne Produkt leczniczy zawiera laktozę bezwodną. Produkt nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, brakiem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy. Produkt leczniczy zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na tabletkę, to znaczy produkt uznaje się za „wolny od sodu”.
4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji
Obserwowano następujące interakcje produktu Doxar podawanego jednocześnie z niżej wymienionymi produktami lub substancjami.
Obniżające ciśnienie tętnicze działanie doksazosyny mogą nasilać: • Inne leki obniżające ciśnienie krwi • Leki rozszerzające naczynia krwionośnie, azotany • Inhibitory PDE-5 - u niektórych pacjentów może wystąpić objawowe niedociśnienie tętnicze (patrz punkt 4.4). Nie przeprowadzono badań dotyczących doksazosyny w postaci o przedłużonym uwalnianiu.
Obniżające ciśnienie tętnicze działanie doksazosyny krwi mogą osłabiać: • Niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ) • Estrogeny • Leki sympatykomimetyczne
Doksazosyna może osłabiać działanie dopaminy, efedryny, epinefryny, metaraminolu, metoksaminy oraz fenylefryny na ciśnienie tętnicze, oraz naczynia. Ponieważ nie ma danych dotyczących interakcji z lekami wpływającymi na metabolizm wątrobowy (np. cymetydyna), zaleca się zachowanie szczególnej ostrożności w podawaniu tych leków z doksazosyną.
Doksazosyna wiąże się w 98 % z białkami osocza. W badaniach in vitro nie stwierdzono, by doksazosyna wpływała na wiązanie się z białkami osocza: digoksyny, warfaryny, fenytoiny, indometacyny.
Badania in vitro wskazują, że doksazosyna jest substratem cytochromu P450 3A4 (CYP 3A4). Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego podawania doksazosyny z silnymi inhibitorami CYP 3A4, takimi jak klarytromycyna, indynawir, itrakonazol, ketokonazol, nefazodon, nelfinawir, rytonawir, sakwinawir, telitromycyna lub worykonazol (patrz punkt 5.2).
W badaniach klinicznych nie stwierdzono interakcji z diuretykami tiazydowymi (np. furosemid), β-adrenolitykami, niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi, antybiotykami, doustnymi lekami hipoglikemizującymi, lekami zwiększającymi wydalanie kwasu moczowego i lekami przeciwzakrzepowymi. Brak jednak danych z badań interakcji tych leków.
Doxazosyna nasila działanie obniżające ciśnienie krwi innych leków alfa-adrenolitycznych oraz leków przeciwnadciśnieniowych.
W otwartym, randomizowanym, placebo-kontrolowanym badaniu u 22 zdrowych mężczyzn – ochotników podanie pojedynczej dawki 1 mg doksazysyny w pierwszym dniu czterodniowej, doustnej terapii cymetydyną (400 mg dwa razy na dobę) spowodowało 10% wzrost średniej wartości AUC doxazosyny. Nie odnotowano znaczącej statystycznie zmiany wartości C max
półtrwania doksazosyny. 10 % wzrost średniej wartości AUC dla doksazosyny podawanej równolegle
z cymetydyną jest zmianą osobniczo-zależną ( 27% ) wzrostu średniej wartości AUC dla doksazosyny podawanej z placebo.
Doksazosyna może zwiększać aktywność reninową osocza oraz wydalanie kwasu wanilinomigdałowego z moczem.
badań laboratoryjnych.
4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację
Ciąża Ponieważ nie przeprowadzono odpowiednich i dobrze kontrolowanych badań u kobiet w ciąży, dlatego też bezpieczeństwo stosowania doksazosyny u kobiet w ciąży nie zostało ustalone. Doksazosynę należy stosować u kobiet w ciąży tylko w wypadku, gdy potencjalne korzyści przewyższają możliwe ryzyko. Chociaż nie obserwowano działania teratogennego w badaniach na zwierzętach, zaobserwowano zmniejszoną przeżywalność płodów po zastosowaniu wyjątkowo dużych dawek (około 300-krotnie przewyższających maksymalne dawki zalecane u ludzi) (patrz punkt 5.3).
Karmienie piersią Stosowanie doksazosyny w okresie karmienia piersią jest przeciwwskazane. Wykazano, że doksazosyna przenika do mleka ludzkiego w bardzo niewielkich ilościach (dawka przyjęta przez dziecko stanowi < 1% dawki zażywanej przez matkę), jednak dane uzyskane u ludzi są bardzo ograniczone.
4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn
Z uwagi na indywidualne reakcje na doksazosynę zdolność do wykonywania takich czynności, jak prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn, lub wykonywanie szczególnych rodzajów pracy, przy których konieczne jest utrzymywanie równowagi, może być pogorszona szczególnie na początku leczenia produktem Doxar, po zwiększeniu dawki, przejściu na inny produkt lub przy jednoczesnym spożywaniu alkoholu.
4.8 Działania niepożądane
Działania niepożądane wymienione poniżej uszeregowano zgodnie z klasyfikacją układów i narządów oraz częstością występowania. Częstość występowania ustalono jako: bardzo często (≥ 1/10), często (≥ 1/100 do <1/10), niezbyt często (≥ 1/1 000 do < 1/100), rzadko (≥ 1/10 000 do < 1/1 000), bardzo rzadko (< 1/10 000), częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych).
Klasyfikacja układów i narządów wg MedDRA Częstość Działania niepożądane Zakażenia i zarażenia pasożytnicze często zakażenie dróg oddechowych, zakażenie dróg moczowych Zaburzenia krwi i układu chłonnego bardzo rzadko leukopenia, małopłytkowość, niedokrwistość Zaburzenia układu immunologicznego niezbyt często reakcje alergiczne Zaburzenia metabolizmu i odżywiania niezbyt często anoreksja, skaza moczanowa, zwiększenie apetytu, pragnienie Zaburzenia psychiczne niezbyt często
pobudzenie, niepokój, depresja, bezsenność, nerwowość, chwiejność emocjonalna Zaburzenia układu nerwowego często zawroty głowy, bóle głowy, senność niezbyt często udar naczyniowy mózgu, niedoczulica, zaburzenia mózgowo-naczyniowe, zmniejszone czucie, omdlenie, drżenie, apatia
bardzo rzadko przeczulica, sztywność mięśni, zaburzenia smaku, koszmary senne, utrata pamięci, ortostatyczne zawroty głowy, parestezje Zaburzenia oka często zaburzenia akomodacji niezbyt często łzawienie, światłowstręt bardzo rzadko niewyraźne widzenie nieznana śródoperacyjny zespół wiotkiej tęczówki (patrz punkt 4.4) Zaburzenia ucha i błędnika często zawroty głowy pochodzenia błędnikowego niezbyt często szum w uszach Zaburzenia naczyniowe często Niedociśnienie tętnicze, niedociśnienie ortostatyczne, obrzęki niezbyt często niedokrwienie obwodowe rzadko zaburzenia mózgowo-naczyniowe bardzo rzadko uderzenia krwi do głowy Zaburzenia serca często kołatanie serca, tachykardia, ból w klatce piersiowej niezbyt często dławica piersiowa, zawał mięśnia sercowego, omdlenia bardzo rzadko bradykardia, arytmie serca Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia często zapalenie oskrzeli, kaszel, duszność, nieżyt nosa niezbyt często zapalenie gardła, krwawienie z nosa rzadko obrzęk krtani bardzo rzadko skurcz oskrzeli Zaburzenia żołądka i jelit często ból brzucha, niestrawność, suchość w jamie ustnej, nudności niezbyt często zaparcia, wzdęcia i oddawanie wiatrów, wymioty, zapalenie żołądka i jelit, biegunka Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych niezbyt często nieprawidłowe wyniki badań czynności wątroby, zwiększona aktywność enzymów wątrobowych bardzo rzadko zastój żółci, zapalenie wątroby, żółtaczka Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej często świąd niezbyt często wysypka bardzo rzadko łysienie, plamica, pokrzywka Zaburzenia mięśniowo- szkieletowe i tkanki łącznej często ból pleców, ból mięśni niezbyt często ból stawów rzadko skurcze mięśni, osłabienie mięśni Zaburzenie nerek i dróg moczowych często zapalenie pęcherza, nietrzymanie moczu, odczuwanie zwiększonej potrzeby oddawania moczu, częstomocz niezbyt często dyzuria, krwiomocz, zaburzenia częstości oddawania moczu rzadko wielomocz bardzo rzadko zaburzenia w oddawaniu moczu, zwiększone stężenie kreatyniny w moczu i osoczu, oddawanie moczu w nocy, zwiększona diureza Zaburzenia układu rozrodczego i piersi niezbyt często impotencja bardzo rzadko ginekomastia, priapizm nieznana wsteczna ejakulacja
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania często osłabienie, ból w klatce piersiowej, objawy grypopodobne, obrzęk uogólniony, obrzęk obwodowy niezbyt często ból, gorączka, dreszcze ,obrzęk twarzy, uderzenia gorąca, bladość bardzo rzadko uczucie zmęczenia, złe samopoczucie, obniżona temperatura ciała u pacjentów w podeszłym wieku Badania diagnostyczne niezbyt często hipokaliemia, zwiększenie masy ciała
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa Tel.: + 48 22 49 21 301, Faks: + 48 22 49 21 309, Strona internetowa:
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
4.9 Przedawkowanie
W razie przedawkowania prowadzącego do niedociśnienia tętniczego należy podjąć działania podtrzymujące czynności układu sercowo-naczyniowego. Przywrócenie ciśnienia tętniczego oraz normalizację tętna można osiągnąć poprzez ułożenie pacjenta na plecach.
Jeśli powyższe środki są niewystarczające, wstrząs należy leczyć środkami zwiększającymi objętość osocza. W razie konieczności należy następnie podać leki wazopresyjne.. Należy monitorować czynność nerek i w razie konieczności podjąć działania podtrzymujące.
Ze względu na wysoki stopień wiązania się doksazosyny z białkami osocza dializa jest nieskuteczna.
5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE
5.1 Właściwości farmakodynamiczne
Grupa farmakoterapeutyczna: Kod ATC: C02CA04 leki stosowane w chorobie nadciśnieniowej G04CA leki stosowane w łagodnym rozroście gruczołu krokowego
Nadciśnienie tętnicze Mechanizm działania doksazosyny polega na selektywnym i kompetycyjnym blokowaniu postsynaptycznych receptorów α 1 -adrenergicznych. Działanie przeciwnadciśnieniowe doksazosyny wynika ze zmniejszenia oporu naczyniowego. Po podaniu jednorazowej dawki dobowej działanie produktu utrzymuje się przez 24 godziny po podaniu. Po rozpoczęciu leczenia następuje stopniowe obniżenie ciśnienia tętniczego, mogą w tym czasie wystąpić reakcje ortostatyczne. Maksymalne działanie produktu następuje po 2–6 godzinach po podaniu. U pacjentów z nadciśnieniem tętniczym wartość ciśnienia krwi podczas podawania doksazosyny była podobna w pozycji stojącej i leżącej. Podczas długotrwałego leczenia nie obserwowano tolerancji na produkt Doxar, inaczej niż w przypadku nieselektywnych leków blokujących alfa-adrenoreceptory. W terapii podtrzymującej rzadko obserwowano zwiększenie aktywności reninowej osocza i tachykardię.
Badania kliniczne wykazały, że doksazosyna wpływa korzystnie na stężenie lipidów we krwi, istotnie obniżając całkowite stężenie triglicerydów, cholesterolu całkowitego oraz frakcji LDL w osoczu. Obserwowano istotne zwiększenie stosunku cholesterolu HDL do cholesterolu całkowitego (około 4% do 13% wartości pierwotnej). Kliniczne znaczenie powyższych zjawisk pozostaje nieustalone. Doksazosyna ma zatem przewagę nad lekami moczopędnymi i beta-adrenolitykami, które wpływają niekorzystnie na te parametry. Leczenie doksazosyną korzystnie wpływa na nadciśnienie tętnicze i stężenie lipidów, w wyniku czego ulega zmniejszeniu ryzyko rozwoju choroby wieńcowej. Wstępna ocena wyników badania ALLHAT (ang. Antihypertensive and Lipid-Lowering Treatment to Prevent Heart Attack Trial) wykazała, że zmniejszenie ryzyka wystąpienia ciężkiej niewydolności serca u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym oraz co najmniej z jeszcze jednym czynnikiem ryzyka CHC, przyjmujących doksazosynę, jest około dwukrotnie niższe niż u pacjentów leczonych chlortalidonem. Ponadto ryzyko wystąpienia ciężkich komplikacji sercowo-naczyniowych było u tych pacjentów o 25% wyższe niż w grupie otrzymującej chlortalidon. Z uwagi na powyższe wyniki ramię badania ALLHAT obejmujące doksazosynę zostało zakończone. W chwili zakończenia badania nie było różnic co do przyczyn śmiertelności. Powyższe wyniki nie zostały jeszcze poddane ostatecznej ocenie. Wykazano, że leczenie doksazosyną prowadzi do zahamowania przerostu lewej komory serca, hamowania agregacji płytek krwi oraz zwiększenia aktywności tkankowego aktywatora plazminogenu. Ponadto doksazosyna zwiększa wrażliwość na insulinę u pacjentów z zaburzeniami gospodarki węglowodanowej. Wykazano, że doksazosyna nie wywiera niekorzystnych skutków metabolicznych i nadaje się do stosowania u pacjentów z astmą, cukrzycą, dysfunkcją lewokomorową lub skazą moczanową. Badanie in vitro wskazuje na antyoksydacyjne właściwości 6'- i 7'-hydroksylowych form metabolitów doksazosyny przy stężeniu 5 μM. W kontrolowanym badaniu klinicznym u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym wykazano związek między podawaniem doksazosyny a poprawą dysfunkcji seksualnych. Ponadto pacjenci otrzymujący doksazosynę zgłaszali mniej nowych przypadków zaburzeń erekcji niż pacjenci otrzymujący inne leki przeciwnadciśnieniowe.
Łagodny rozrost gruczołu krokowego Doksazosyna podawana pacjentom z objawami łagodnego rozrostu gruczołu krokowego poprawia wyniki badań urodynamicznych i łagodzi objawy. Efekt ten wynika z hamowania receptorów α 1 -adrenergicznych znajdujących się w komórkach zrębu mięśniowego i torebki gruczołu krokowego oraz w szyi pęcherza moczowego.
Wykazano, że doksazosyna skutecznie blokuje podtyp 1A adrenoreceptora alfa 1 , który stanowi ponad 70% ogółu podtypów występujących w gruczole krokowym. To wyjaśnia działanie produktu u pacjentów z łagodnym rozrostem gruczołu krokowego.
Wykazano stałą skuteczność i bezpieczeństwo doksazosyny podczas długookresowego (do 48 miesięcy) leczenia łagodnego rozrostu gruczołu krokowego.
5.2 Właściwości farmakokinetyczne
Wchłanianie Po podaniu doustnym doksazosyna jest dobrze wchłaniana z przewodu pokarmowego. Maksymalne stężenie w osoczu występuje po 2 godzinach od podania.
Metabolizm/Eliminacja Eliminacja z osocza jest dwufazowa, a okres półtrwania doksazosyny wynosi 22 godziny dlatego zalecane jest stosowanie produktu leczniczego Doxar 1 mg raz na dobę. Dane dotyczące działania leków wpływających na metabolizm wątrobowy (np. cymetydyna) u pacjentów z niewydolnością wątroby są ograniczone. W badaniu klinicznym z udziałem 12 pacjentów z umiarkowaną niewydolnością wątroby, po jednokrotnym podaniu doustnym doksazosyny obserwowano zwiększenie AUC o 43% i zmniejszenie klirensu o 40%. Podobnie jak w przypadku innych produktów w całości metabolizowanych w wątrobie, należy zachować szczególną ostrożność przy podawaniu doksazosyny pacjentom ze stwierdzoną niewydolnością wątroby (patrz punkt 4.4.)
Doksazosyna łączy się z białkami osocza w 98,3 %. W znacznym stopniu jest metabolizowana, głównie drogą O-demetylacji i hydroksylacji. Mniej niż 5% dawki doksazosyny jest wydalane w postaci niezmienionej. Doksazosyna jest w znacznym stopniu metabolizowana w wątrobie. Badania in vitro wskazują, że główny szlak eliminacji odbywa się poprzez CYP 3A4; natomiast szlaki metaboliczne CYP 2D6 i CYP 2C9 są również włączone w eliminację, ale w mniejszym stopniu. Badania w grupie pacjentów w podeszłym wieku oraz z niewydolnością nerek nie wykazały istotnych różnic we właściwościach farmakokinetycznych. Biodostępność po podaniu doustnym wynosi około 65%.
5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie
Karcynogeneza Długotrwałe (do 24 miesięcy) podawanie doksazosyny w diecie, w maksymalnych tolerowanych dawkach 40 mg/kg mc. na dobę u szczurów oraz 120 mg/kg mc. na dobę u myszy, nie wykazało żadnych dowodów na możliwe działanie rakotwórcze. Największe dawki oceniane w badaniach na szczurach i myszach wiążą się z obszarami AUC (miara ekspozycji ustrojowej) odpowiednio 8- i 4-krotnie większymi niż AUC u ludzi przy dawce 16 mg na dobę.
Mutageneza Badania mutagenności nie wskazują na jakiekolwiek mutagenne działanie produktu bądź metabolitów na poziomie chromosomalnym lub subchromosomalnym.
Wpływ na płodność Badania na szczurach wykazały zmniejszenie płodności u samców, którym podawano doustnie doksazosynę w dawkach 20 (z wyłączeniem jednak dawek 5 i 10) mg/kg mc. na dobę, 4-krotność ekspozycji AUC uzyskiwanej przy dawce dla ludzi wynoszącej 12 mg na dobę. Taki skutek był odwracalny i ustępował w ciągu dwóch tygodni od odstawienia produktu. Nie zgłaszano żadnych przypadków wpływu doksazosyny na płodność męską u ludzi.
6. DANE FARMACEUTYCZNE
6.1 Wykaz substancji pomocniczych
Celuloza mikrokrystaliczna Laktoza bezwodna Karboksymetyloskrobia sodowa Magnezu stearynian Sodu laurylosiarczan
6.2 Niezgodności farmaceutyczne
Nie dotyczy.
6.3 Okres ważności
6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania
Przechowywać w temperaturze poniżej 25°C.
6.5 Rodzaj i zawartość opakowania
Blistry z folii PVC/Al w tekturowym pudełku.
Doxar, 1 mg, tabletki –30 szt.
Doxar, 1 mg i 2 mg, tabletki –20 szt. Doxar, 2 mg, tabletki – 30 szt. Doxar, 4 mg, tabletki – 30 szt. lub 120 szt.
6.6. Szczególne środki ostrożności dotyczące usuwania
Brak szczególnych wymagań.
7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA
DOPUSZCZENIE DO OBROTU Teva Pharmaceuticals Polska Sp. z o.o. ul. Emilii Plater 53 00-113 Warszawa Polska8. NUMERY POZWOLEŃ NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
Doxar, 1 mg, tabletki: 4849 Doxar, 2 mg, tabletki: 4850 Doxar, 4 mg, tabletki: 4851
9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO
OBROTU I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIAData wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 06.09.2004 r. Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 16.12.2013 r.