Hytrin
Terazosinum
Tabletki 10 mg | Terazosini dihydricum hydrochloridum 10 mg
Aesica Pharmaceuticals S.r.l. Aesica Queenborough Limited Famar Italia S.P.A., Włochy Wielka Brytania Włochy
Ulotka
1 Ulotka dołączona do opakowania: informacje dla użytkownika Hytrin, 2 mg, 5 mg, 10 mg, tabletki Terazosinum Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta. Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśliobjawy jej choroby są takie same. Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Patrz punkt 4. Spis treści ulotki
1. Co to jest Hytrin i w jakim celu się go stosuje
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Hytrin
3. Jak stosować Hytrin
4. Możliwe działania niepożądane
5. Jak przechowywać Hytrin
6. Zawartość opakowania i inne informacje
1. Co to jest Hytrin i w jakim celu się go stosuje
Jedna tabletka 2 mg, 5 mglub 10 mg leku Hytrin zawiera odpowiednio 2 mg, 5 mg lub 10mg substancji czynnej –terazosyny,w postaci terazosyny chlorowodorku dwuwodnego. Hytrin należy do grupy leków nazywanych lekamialfa-adrenolitycznymi(leki stosowane w leczeniu takich chorób jak wysokie ciśnienie krwi i niektóre choroby gruczołu krokowego). Hytrin łagodzi objawy rozrostu gruczołu krokowego. W połączeniu z innymi lekami obniżającymi ciśnienie tętnicze krwi może być również stosowany w leczeniu wysokiego ciśnienia krwi. Łagodny rozrost gruczołu krokowego: Hytrin zwiotcza mięśnie gruczołu krokowego, który otacza wewnętrzną cześć cewki moczowej u mężczyzn. Dzięki temu oddawanie moczu jest łatwiejsze, aobjawy złagodzone. Wysokie ciśnienie tętnicze krwi:Hytrin obniża ciśnienie tętnicze krwi, rozszerzając małe naczynia krwionośne (znajdujące się z dala od serca). Zmniejsza to opór naczyniowy wobec pompowania krwi przez serce. Hytrin nie działa bezpośrednio na ściany naczyń krwionośnych. Wywiera działanie na nerwy, które wpływają na naczynia krwionośne. Hytrin jest przeznaczony dla osób w wieku od 18 do 64 lat.2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Hytrin
Kiedy nie stosować leku Hytrin jeśli pacjent ma uczulenie (nadwrażliwość) na terazosyny chlorowodorek, jego analogi lub którykolwiek z pozostałych składników leku Hytrin, (wymienionych w punkcie 6); jeśli pacjent ma uczulenie na jakiegokolwiek innego antagonistę receptorów alfa- adrenergicznych, na przykład alfuzosynę, doksazosynę; jeśli występuje lub występowało omdlenie w czasie oddawania moczu lub tuż po. 2 Ostrzeżenia i środki ostrożności Przed rozpoczęciem przyjmowania leku Hytrin należy omówić to z lekarzem lub farmaceutą. -Omdlenie i efekt „pierwszej dawki" Hytrin może spowodować znaczne obniżenie ciśnienia tętniczego krwi, zwłaszcza hipotensję ortostatyczną (nagły spadek ciśnienia tętniczego krwi po zmianie pozycji z leżącej na stojącą) iomdlenie związane z przyjęciem pierwszej dawki lub kilku pierwszych dawek. Podobne działanie może wystąpić w przypadku przerwania leczenia lub pominięcia kilku dawek leku, a następnie wznowienia terapii. W celu zmniejszenia prawdopodobieństwa wystąpienia omdlenia lub ciężkiego niedociśnienia tętniczego leczenie należy zawsze rozpoczynać od dawki 1 mg terazosyny innych firm, podawanej wieczorem, po udaniu się na spoczynek nocny. Tabletki zawierające 2 mg, 5 mg lub 10 mg terazosyny nie są wskazane w początkowym okresie leczenia. Dawkę należy zwiększać stopniowo, zgodnie zzaleceniami podanymi w punkcie 3. Pacjenta należyostrzec, aby unikał sytuacji grożących urazem w przypadku wystąpienia omdlenia wpoczątkowym okresie leczenia. W przypadku omdlenia pacjenta należy położyć, a w razie potrzeby lekarz zastosuje leczenie podtrzymujące. Nie należy stosować leku Hytrin u pacjentów zgłaszających omdlenia w czasie oddawania moczu. - Operacja zaćmy Przed operacją zaćmy należy omówić z lekarzem przyjmowanie leku Hytrin, aby okulista mógł przygotować się do modyfikacji techniki chirurgicznej. - Zaburzenia czynności wątroby Hytrin należy stosować ostrożnie u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby. Jeżeli mają być przeprowadzone badania laboratoryjne, należy poinformować lekarza o przyjmowaniu leku Hytrin, ponieważ lek może zakłócać wyniki niektórych testów. Jeżeli pacjentprzyjmuje inne leki, należy przeczytać również punkt „Hytrin a inne leki”. -Pacjenci w podeszłym wieku Dawka leku stosowana u pacjentów w podeszłym wieku powinna być jak najmniejsza, a zwiększenie dawki powinno następować pod ścisłą obserwacją lekarza. -Dzieci i młodzież Nie badano bezpieczeństwa stosowania i skuteczności leku u dzieci. Nie należy stosować leku Hytrin u dzieci. -Hytrin a inne leki Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lubostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować. Może okazać się konieczne zmniejszenie i ponowne dostosowanie dawki terazosyny. Jeżeli pacjent przyjmuje inne leki obniżające ciśnienie krwi, na przykład kaptopryl, lizynopryl, leki tiazydowe i antagoniściwapnia(amlodypina, diltiazem). Jeżeli pacjent przyjmuje takie leki jak labetalol i karwedilol w związku z leczeniem dławicy piersiowej lub nieprawidłowego rytmu serca. Jeżeli lek Hytrin jest stosowany wraz z inhibitorami fosfodiesterazy typu 5, na przykład syldenafilem, tadalafilem i wardenafilem [leki te są stosowane w leczeniu zaburzeń erekcji (impotencji) iprzewlekłej niewydolności serca], może nastąpić znaczny spadek ciśnienia tętniczego krwi. Jednak aby zmniejszyć prawdopodobieństwo wystąpienia tych objawów, należy przyjmować stałą dawkę 3 dobową leków alfa-adrenolitycznych, a leki stosowane w leczeniu zaburzeń erekcji należy przyjmować cztery godziny później. W celu ograniczenia ryzyka wystąpienia hipotensji ortostatycznej przed rozpoczęciem stosowania inhibitorów fosfodiesterazy typu 5 pacjent powinien najpierw mieć ustaloną regularną dawkę leku Hytrin. - Ciąża i karmienie piersią Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza, że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza przed zastosowaniem tego leku. Lek można stosować u kobiet w ciąży i karmiących piersią wyłączniewtedy,gdyw opinii lekarza spodziewane korzyści dla matki przewyższają możliwe ryzyko dla płodu. Karmienie piersią Niewiadomo, czy terazosyny chlorowodorek przenika do mleka kobiecego. Ponieważ wiele leków przenika do mleka, należy zachować ostrożność podczas stosowania leku Hytrin u kobiet karmiących piersią. - Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn Hytrin wywiera duży wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Mogą wystąpić zawroty głowy, uczucie pustki w głowie lub ospałość, szczególnie po rozpoczęciu leczenia, zmianie dawki lub powtórnym rozpoczęciu leczenia.Należy zachować ostrożność w czasie prowadzenia pojazdów lub obsługiwania urządzeń mechanicznych. Należy unikać prowadzenia pojazdów, wykonywania niebezpiecznych prac oraz obsługiwania maszyn, o ile nie wykazano, że lek nie wpływa na zdolności fizyczne i psychiczne pacjenta. Hytrin zawiera laktozę.Jeżeli pacjent nie toleruje niektórych cukrów, powinien skontaktować się zlekarzem przed przyjęciem leku.3. Jak stosować Hytrin
Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza. Wielkość dawki ustala się indywidualnie,zgodnie z odpowiedzią pacjenta na leczenie. Poniższe informacje stanowią ogólne zalecenia odnośnie stosowania leku Hytrin. Zalecana dawka Dawka początkowa Dawka początkowa wynosi 1 mg terazosyny innych firm, raz nadobę, wieczorem, po udaniu się na spoczynek nocny. Nie należy stosować większej dawki. W początkowym okresie leczenia należy ściśle przestrzegać takiego schematu dawkowania, aby ograniczyć do minimum możliwość wystąpienia ciężkiego niedociśnienia tętniczego. Kolejne dawki Rozrost gruczołu krokowego Dawkę należy stopniowo zwiększać, aż do osiągnięcia pożądanej odpowiedzi klinicznej. Zalecany zwykle zakres dawkowania wynosi 5 do 10 mg raz na dobę. Szybkość przepływu moczu mierzona około 24 h po podaniu ostatniej dawki wykazała, że w łagodnym rozroście gruczołu krokowego korzystne działanie utrzymuje się przez cały okres przerwy między kolejnymi dawkami. Zmniejszenie nasilenia objawów choroby stwierdzano już po dwóch tygodniach od rozpoczęcia leczenia terazosyny chlorowodorkiem. Do poprawy szybkości przepływu moczu dochodzi nieco później. Jeśli przerwie się podawanie terazosyny chlorowodorku na kilka dni lub dłużej, to wznawiając leczenie należy 4 zastosować dawkę początkową. Nadciśnienie tętnicze Dawkę należystopniowo zwiększać, aż do osiągnięcia pożądanego obniżenia ciśnienia tętniczego. Zalecany zwykle zakres dawkowania wynosi 1 do 5 mg raz na dobę, chociaż u niektórych pacjentów należy zastosować dawkę 20 mg/dobę. Nie wydaje się, aby dawki większe niż 20 mg powodowały dalsze obniżenie ciśnienia tętniczego. Nie badano stosowania dawek większych niż 40 mg. Przed przyjęciem kolejnej dawki leku należy regularnie mierzyć ciśnienie krwi, aby sprawdzić, czy kontrola nadciśnienia utrzymuje się przez cały czas. Pomocne może też być mierzenie ciśnienia krwi 2 do 3 h po przyjęciu dawki, aby sprawdzić, czy maksymalne i minimalne reakcje na lek są podobne oraz rejestrowanie takich objawów jak zawroty głowy lub kołatanie serca, które mogą być spowodowane nadmiernym obniżeniem ciśnienia tętniczego. Jeśli po 24 h dochodzi do znacznego zmniejszenia efektu terapeutycznego, można rozważyć zwiększenie dawki leku lub stosowanie leku dwa razy na dobę. Jeśli przerwie się podawanieterazosynychlorowodorku na kilka dni lub dłużej, to wznawiając leczenie należy zastosować dawkę początkową. W badaniach klinicznych lek podawano rano, zwyjątkiem dawki początkowej. Stosowanie u pacjentów w podeszłym wieku (powyżej 60 lat) U pacjentów w podeszłym wieku należy stosować mniejsze dawki niż u pozostałych pacjentów dorosłych. U pacjentów w podeszłym wieku występuje większe prawdopodobieństwo wystąpienia działań niepożądanych. Lekarz przekaże szczegółowe informacje na temat dokładnego dawkowania iścisłej obserwacji. Stosowanie leku u dzieci i młodzieży (w wieku poniżej 18 lat) W związku z brakiem danych dotyczących skuteczności i bezpieczeństwa stosowania nie zaleca się stosowania leku Hytrin u dzieci i młodzieży. Dawkowanie i sposób podawania Podanie doustne: tabletki leku Hytrinnależy połykać w całości, popijając odpowiednią ilością płynu. Tabletek nie należy żuć.Można je przyjmować podczas jedzenia. Czas trwania leczenia Pacjenci muszą zwykle przyjmować Hytrin przez kilka tygodni, zanim zaczną odczuwać złagodzenie objawów. Nie należy przerywać leczenia bez zwrócenia się do lekarza. Lekarz prawdopodobnie zaleci stopniowe zmniejszanie dawki przed całkowitym przerwaniem przyjmowania leku. Zapobiegnie to pogorszeniu stanu pacjenta i zmniejszy ryzyko objawów zespołu odstawienia, takich jak ból głowy, nudności, wymioty, biegunka, bezsenność, nerwowość i lęk. Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Hytrin Jeśli pacjent przyjął większą niż zalecana dawkę leku Hytrin lub inna osobaprzyjęła ten lek, pacjenta należy ułożyć na plecach ze stopami uniesionymi względem ciała. Należy niezwłocznie zwrócić się opomoc do najbliższego szpitalnego oddziału ratunkowego. Należy zabrać ze sobą pozostałe tabletki lub puste opakowanie leku, w celu pokazania ich lekarzowi. Przyjęcie zbyt wielu tabletek może spowodować nadmierne obniżenie ciśnienia tętniczego krwi, zomdleniem, nagłą utratą świadomości i przyspieszoną akcją serca oraz innymi ciężkimi działaniami niepożądanymi, opisanymi w punkcie 4.Możliwe działania niepożądane. Pominięcie przyjęcia leku Hytrin W przypadku pominięcia przyjęcia dawki leku Hytrin można go przyjąć niezwłocznie, chyba że nadszedł czas przyjęcia kolejnej dawki. W takim przypadku należy przyjąć lek zgodnie z zaleceniami. Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki. Nie wolno przyjmować więcej niż jednejtabletkina dobę. Jeśli pacjent przerwie leczenie na kilka dni lub dłużej, należy je rozpocząć ponownie po konsultacji zlekarzem, rozpoczynając od dawki początkowej. 5 Przerwanie przyjmowanialeku Hytrin Nie wolno przerywać przyjmowania leku Hytrin bez polecenia lekarza. W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.4. Możliwe działania niepożądane
Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią. Niektóre działania niepożądane mogą być ciężkie: -trudności w oddychaniu; -ciężka reakcja uczuleniowa (świądlub wysypki skórne); -nadmierne obniżenie ciśnienia tętniczego krwi; -obrzęk twarzy, ust. Jeśli u pacjenta wystąpi którykolwiek z powyższych objawów, należy niezwłocznie powiedzieć o tym lekarzowi, ponieważ może być konieczne dostosowanie dawki leku W wyniku stosowania terazosyny chlorowodorku wystąpić mogąnastępujące działania niepożądane. Podczas oceny działań niepożądanych pod uwagę brano następujące częstości ich występowania: Często występujące działania niepożądane (mogą wystąpić u mniej niż 10 pacjentów na 100): -Ból głowy -Zawroty -Odczuwanie uderzeń serca (kołatanie serca) -Utrata lub brak siły mięśni -Osłabienie -Bolesna erekcja Niezbyt często(mogą wystąpić u 1 pacjenta na 100): -Uczucie niskiego ciśnienia krwi podczas wstawania z pozycji siedzącej i leżącej -Omdlenie -Uczucie mrowienia, kłucia, drętwienia -Senność -Niewyraźne widzenie -Przyspieszona akcja serca -Duszność -Niedrożność nosa -Nudności -Obrzęk tkanki stóp i kostek Rzadko(mogą wystąpić u mniej niż 10 pacjentów na 10000): -Zwiększenie masy ciała Nieznana(częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych): -Zakażenie dróg oddechowych, płuc -Ból gardła -Zapalenie wewnątrz nosa -Zakażenie dróg moczowych -Zmniejszenie liczby płytek krwi -Nadwrażliwość -Dna moczanowa (postać zapalenia stawów) -Lęk (nieprzyjemny stan umysłu) -Bezsenność -Uczucie wirowania -Niewyraźne widzenie 6 -Zaczerwienienie i zapalenie oka -Dzwonienie w uszach -Nieregularna akcja serca -Nienormalnie szybka akcja serca -Obniżone ciśnienie tętnicze krwi -Krwawienie z nosa -Kaszel -Odczuwanie bólu podczas jedzenia i mówienia -Ból brzucha -Zaparcie -Biegunka -Suchość w jamie ustnej -Wymioty -Dyskomfort w jamie brzusznej -Nadmierne wzdęcia -Gorączka -Wysypki -Zwiększona potliwość -Obrzęk twarzy -Reakcja uczuleniowa -Ból stawów -Zapalenie stawów -Ból mięśni -Ból szyi -Mimowolne oddawanie moczu -Częste oddawanie moczu -Bolesna, długotrwała erekcja -Ból w klatce piersiowej -Grypa -Zespół wiotkiej tęczówki (jest to powikłanie, które może wystąpić podczas operacji zaćmy) Zgłaszanie działań niepożądanych Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, Al.Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, tel.: +482249-21-301, faks: +48 22 49-21-309, e-mail:[email protected] Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu. Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.5. Jak przechowywać Hytrin
Przechowywać w temperaturze poniżej 25°C. Lek przechowywać w miejscu niewidocznyminiedostępnym dla dzieci. Nie stosować leku Hytrin po upływie terminu ważności zamieszczonego na opakowaniu. Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji lub domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę co zrobić z lekami, które nie są już potrzebne. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko. 76. Inne informacje
Co zawiera Hytrin Substancją czynną leku jest terazosyna. Jedna tabletka zawiera 2mg, 5 mg lub 10 mg terazosyny (Terazosinum) w postaci terazosyny chlorowodorku dwuwodnego. Pozostałe składniki to:laktoza,skrobiakukurydziana,skrobiażelowana,talk,magnezu stearynian, żółcieńchinolinowa, lak(E104) –Hytrin tabletki 2 mg, żelaza tlenek czerwony, żelaza tlenek żółty, żelaza tlenek czarny (E172) –Hytrin tabletki 5 mg, indygotyna,lak (E132) –Hytrin tabletki 10 mg. Jak wygląda Hytrin i co zawiera opakowanie Tabletka leku Hytrin zawierająca 2 mg terazosyny jest barwy żółtej. Tabletka leku Hytrin zawierająca 5 mg terazosyny jestbarwy jasnobrązowej. Tabletka leku Hytrin zawierająca 10 mg terazosyny jest barwy niebieskiej. Dostępne opakowania: Hytrin tabletki 2 mg (Kontynuacja leczenia) Hytrin tabletki 5 mg (Kontynuacja leczenia) Hytrin tabletki 10 mg (Kontynuacja leczenia) Blistry z folii PVC/PVDC/Aluminiumw tekturowym pudełku. Podmiot odpowiedzialnyi wytwórca Podmiot odpowiedzialny: Amdipharm Limited Temple Chambers Dublin 4 Irlandia Wytwórca: AESICA QUEENBOROUGH LIMITED Queenborough, Kent ME11 5EL Wielka Brytania Lub Famar Italia S.p.A. Via Zambeletti, 25 Włochy Lub 8 Aesica Pharmaceuticals S.r.L. Via Praglia,15 Włochy Data ostatniej aktualizacjiulotki:Charakterystyka
CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO
Hytrin, 2 mg, tabletki Hytrin, 5 mg, tabletki Hytrin, 10 mg, tabletki
dwuwodnego. dwuwodnego. chlorowodorku dwuwodnego.
Substancja pomocnicza o znanym działaniu: laktoza. Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
Tabletka
Hytrin tabletki 2 mg Okrągłe, płaskie tabletki o ściętych krawędziach, z wytłoczonym oznakowaniem po jednej stronie, barwy żółtej.
Hytrin tabletki 5 mg Okrągłe, płaskie tabletki o ściętych krawędziach, z wytłoczonym oznakowaniem po jednej stronie, barwy jasnobrązowej.
Hytrin tabletki 10 mg Okrągłe, płaskie tabletki o ściętych krawędziach, z wytłoczonym oznakowaniem po jednej stronie, barwy niebieskiej.
4.1. Wskazania do stosowania
- Zmniejszenie nasilenia objawów przedmiotowych i podmiotowych łagodnego rozrostu gruczołu krokowego w monoterapii.
- Leczenie nadciśnienia tętniczego w monoterapii lub w skojarzeniu z innymi lekami o działaniu hipotensyjnym.
Produkt leczniczy Hytrin jest przeznaczony do stosowania u osób w wieku od 18 do 64 lat.
4.2. Dawkowanie i sposób podawania
Dawkowanie Wielkość dawki terazosyny ustala się indywidualnie, zgodnie z odpowiedzią pacjenta na leczenie. Poniższe informacje stanowią ogólne zalecenia odnośnie stosowania produktu leczniczego.
Dorośli
Dawka początkowa Dawka początkowa wynosi 1 mg terazosyny innych firm, raz na dobę, wieczorem, po udaniu się na spoczynek nocny. Nie należy stosować większej dawki. W początkowym okresie leczenia należy ściśle przestrzegać takiego schematu dawkowania, aby ograniczyć do minimum możliwość wystąpienia ciężkiego niedociśnienia tętniczego.
Kolejne dawki
Łagodny rozrost gruczołu krokowego Dawkę należy stopniowo zwiększać, aż do osiągnięcia pożądanej odpowiedzi klinicznej. Zalecany zwykle zakres dawkowania wynosi 5 do 10 mg raz na dobę. Pomiar szybkości przepływu moczu po około 24 h od podania ostatniej dawki wykazał, że w łagodnym rozroście gruczołu krokowego korzystne działanie utrzymuje się przez cały okres przerwy między kolejnymi dawkami. Zmniejszenie nasilenia objawów choroby stwierdzano już po dwóch tygodniach od rozpoczęcia leczenia terazosyną. Do poprawy szybkości przepływu moczu dochodzi nieco później. Jeśli przerwie się podawanie produktu leczniczego na kilka dni lub dłużej, to wznawiając leczenie należy zastosować dawkę początkową.
Nadciśnienie tętnicze Dawkę należy stopniowo zwiększać, aż do osiągnięcia pożądanego obniżenia ciśnienia tętniczego. Zwykle zalecany zakres dawkowania to 1 mg do 5 mg raz na dobę, chociaż u niektórych pacjentów należy zastosować dawkę 20 mg/dobę. Nie wydaje się, aby dawki większe niż 20 mg powodowały dalsze zmniejszenie ciśnienia tętniczego. Nie badano stosowania dawek większych niż 40 mg. Należy regularnie mierzyć ciśnienie krwi przed przyjęciem każdej kolejnej dawki, aby sprawdzić, czy zmniejszenie ciśnienia utrzymuje się przez cały czas. Pomocne może być również mierzenie ciśnienia krwi 2 do 3 h po przyjęciu dawki (aby sprawdzić, czy maksymalna i minimalna odpowiedź na działanie produktu leczniczego jest podobna), oraz rejestrowanie takich objawów jak zawroty głowy lub kołatanie serca (które mogą być spowodowane zbyt silnym obniżeniem ciśnienia tętniczego). Jeśli po 24 h dochodzi do znacznego zmniejszenia efektu terapeutycznego, można rozważyć zwiększenie dawki produktu leczniczego lub stosowanie go dwa razy na dobę. Jeśli przerwie się podawanie produktu leczniczego na kilka dni lub dłużej, to wznawiając leczenie należy zastosować dawkę początkową. W badaniach klinicznych produkt leczniczy podawano rano, z wyjątkiem dawki początkowej. Jeśli ma być zastosowane dodatkowe leczenie przeciwnadciśnieniowe, dawkę terazosyny należy zmniejszyć. W razie potrzeby dawkę należy dobrać ponownie.
Hipotensja ortostatyczna U pacjentów otrzymujących terazosynę jako leczenie objawowe niedrożności dróg moczowych, spowodowanej przez łagodny rozrost gruczołu krokowego, zgłaszano występowanie hipotensji ortostatycznej.
Stosowanie z tiazydowymi lekami moczopędnymi i innymi lekami przeciwnadciśnieniowymi Dodając tiazydowy lek moczopędny lub inny lek przeciwnadciśnieniowy do leczenia pacjenta należy zmniejszyć dawkę produktu leczniczego Hytrin, a w razie potrzeby ponownie dobrać dawkę. Należy zachować ostrożność podczas podawania produktu leczniczego Hytrin z tiazydami lub innymi lekami przeciwnadciśnieniowymi, z powodu ryzyka wystąpienia hipotensji.
Specjalne grupy pacjentów
Dzieci i młodzież Produktu leczniczego Hytrin nie należy stosować u dzieci. Nie określono bezpieczeństwa stosowania i skuteczności u dzieci.
Osoby w podeszłym wieku Osoby w podeszłym wieku powinny otrzymywać jak najmniejszą dawkę, a zwiększanie dawki powinno odbywać się wyłącznie pod ścisłym nadzorem.
Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek Badania farmakokinetyczne wykazały, że pacjenci z zaburzeniami czynności nerek nie wymagają dostosowania dawki.
Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby Dawkę terazosyny należy dostosować ze szczególną ostrożnością u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby, ponieważ terazosyna ulega w znacznym stopniu metabolizmowi w wątrobie i jest wydalana głównie z żółcią. Ponieważ brak jest dostępnych informacji na temat doświadczenia klinicznego u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby, nie zaleca się stosowania terazosyny u tych pacjentów.
Sposób podawania Podanie doustne Tabletki produktu leczniczego Hytrin należy połykać w całości, bez żucia, popijając odpowiednią ilością płynu. Można je przyjmować podczas jedzenia.
Leczenie należy rozpocząć od tabletek terazosyny 1 mg innych firm, a po czterech tygodniach sprawdzić odpowiedź pacjenta na leczenie.
Jeżeli podawanie zostanie przerwane na okres dłuższy niż kilka dni, leczenie należy wznowić zaczynając od wstępnego okresu dostosowania dawki.
4.3. Przeciwwskazania
- Nadwrażliwość na substancję czynną (terazosyny chlorowodorek), jej analogi lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.
- Nadwrażliwość na innych antagonistów receptorów alfa-adrenergicznych.
- Omdlenia podczas mikcji w wywiadzie.
4.4. Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania
Omdlenie i efekt „pierwszej dawki" Terazosyna, podobnie jak inne leki α 1 -adrenolityczne, może spowodować znaczne obniżenie ciśnienia tętniczego krwi, zwłaszcza hipotensję ortostatyczną i omdlenie związane z przyjęciem pierwszej dawki lub kilku pierwszych dawek produktu leczniczego. Podobne działanie możne wystąpić w przypadku przerwania leczenia lub pominięcia kilku dawek produktu leczniczego, a następnie wznowienia terapii. Informowano również o omdleniach podczas stosowania innych leków α 1 -adrenolitycznych, w związku z szybkim zwiększaniem dawki lub wprowadzeniem innego leku hipotensyjnego. Uważa się, że omdlenie spowodowane jest nasilonym ortostatycznym obniżeniem ciśnienia tętniczego, choć niekiedy omdlenie poprzedzał napad ciężkiej tachykardii nadkomorowej z częstością akcji serca od 120 do 160 uderzeń na minutę.
W celu zmniejszenia prawdopodobieństwa wystąpienia omdlenia lub ciężkiego niedociśnienia tętniczego leczenie należy zawsze rozpoczynać od dawki 1 mg terazosyny innych firm, podawanej wieczorem po udaniu się na spoczynek nocny (patrz punkt 4.2). Tabletki 2 mg, 5 mg lub 10 mg nie są wskazane w początkowym okresie leczenia. Dawkę należy zwiększać powoli, zgodnie z zaleceniami podanymi w punkcie 4.2. Należy zachować ostrożność, gdy rozpoczyna się podawanie dodatkowych leków hipotensyjnych.
Pacjenta należy ostrzec, aby unikał sytuacji grożących urazem w przypadku wystąpienia omdlenia w początkowym okresie leczenia.
W badaniach klinicznych dawki wielokrotnej z udziałem prawie 2000 pacjentów z nadciśnieniem tętniczym omdlenie zgłaszano u około 1% pacjentów. W żadnym przypadku nie było ono ciężkie lub długotrwałe i nie zawsze występowało w początkowym okresie leczenia. W badaniach klinicznych z udziałem około 1200 pacjentów z łagodnym rozrostem gruczołu krokowego częstość występowania omdleń wynosiła 0,7%.
W przypadku omdlenia pacjenta należy położyć i w razie potrzeby zastosować leczenie podtrzymujące. Istnieją dowody potwierdzające, że nawet podczas długookresowego stosowania ortostatyczny efekt działania terazosyny jest bardziej nasilony wkrótce po przyjęciu dawki.
Środki ostrożności
Ogólne
Niedociśnienie ortostatyczne Chociaż omdlenie jest najcięższym efektem działania terazosyny, wywołanym przez ortostatyczne obniżenie ciśnienia krwi (patrz punkt 4.4), częściej występują inne objawy obniżonego ciśnienia tętniczego, takie jak zawroty głowy o różnym nasileniu oraz kołatanie serca. Pacjenci wykonujący zawody, w których dolegliwości te mogą powodować trudności lub zagrożenie, powinni zachować szczególną ostrożność podczas leczenia.
Informacja dla pacjentów Pacjentów należy poinformować o możliwości wystąpienia omdleń i objawów ortostatycznego obniżenia ciśnienia tętniczego, zwłaszcza w początkowym okresie leczenia. Powinni oni unikać prowadzenia pojazdów lub wykonywania stwarzających zagrożenie prac po przyjęciu pierwszej dawki, po zwiększeniu dawki oraz w czasie wznowienia leczenia po jego uprzednim przerwaniu. Pacjentów należy ostrzec, aby unikali sytuacji grożących urazem w przypadku wystąpienia omdlenia w początkowym okresie leczenia terazosyną. Należy im również doradzić, by siadali lub kładli się w razie wystąpienia objawów obniżonego ciśnienia tętniczego, choć objawy te nie zawsze mają charakter ortostatyczny. Muszą też zachować ostrożność podnosząc się z pozycji siedzącej lub leżącej. Jeśli zawroty głowy o różnym nasileniu lub kołatanie serca są szczególnie uciążliwe, należy poinformować o tym lekarza, który rozważy odpowiednie dostosowanie dawki.
Pacjentów należy również poinformować, że w czasie stosowania produktu leczniczego mogą odczuwać senność lub ospałość, co wymaga zachowania ostrożności przez osoby, które prowadzą pojazdy lub obsługują urządzenia mechaniczne.
Inhibitory PDE-5 Jednoczesne stosowanie inhibitorów fosfodiestrazy-5 (PDE-5) (np. syldenafil, tadalafil, wardenafil) i produktu leczniczego Hytrin może u niektórych pacjentów prowadzić do wystąpienia objawowego niedociśnienia. W celu zmniejszenia prawdopodobieństwa wystąpienia niedociśnienia ortostatycznego przed rozpoczęciem stosowania inhibitorów fosfodiestrazy-5 (PDE-5) pacjent powinien mieć ustaloną regularną dawkę dobową leków α 1 -adrenolitycznych.
Operacja zaćmy Obserwowano śródoperacyjny zespół wiotkiej tęczówki podczas operacji zaćmy u niektórych pacjentów leczonych w tym czasie lub w przeszłości lekami α 1 -adrenolitycznymi. Ten wariant zespołu małej źrenicy charakteryzuje się wiotką tęczówką, która uwypukla się w odpowiedzi na prąd śródoperacyjnej irygacji, postępującym śródoperacyjnym zwężeniem źrenicy pomimo przedoperacyjnego rozszerzenia standardowymi lekami oraz możliwością wypadnięcia tęczówki, uniemożliwiając w ten sposób poprowadzenie cięć stosowanych w fakoemulsyfikacji. Chirurg okulista operujący pacjenta powinien być przygotowany na konieczność modyfikacji techniki chirurgicznej, takiej jak wykorzystanie retraktorów do tęczówki, pierścieni napinających i rozszerzających tęczówkę lub substancji lepkoelastycznych. Nie wydaje się, aby zaprzestanie stosowania leków α 1 -adrenolitycznych przed operacją zaćmy mogło przynieść jakieś korzyści.
Badania laboratoryjne W kontrolowanych badaniach klinicznych obserwowano niewielkie, ale statystycznie istotne obniżenie wartości hematokrytu, stężenia hemoglobiny, liczby białych krwinek, stężenia białka całkowitego i albumin. Wyniki te wskazują na możliwość wystąpienia hemodylucji. Leczenie terazosyną przez okres do 24 miesięcy nie wpływało istotnie na poziom swoistego antygenu sterczowego (PSA).
Stosowanie u dzieci Nie ustalono bezpieczeństwa i skuteczności stosowania u dzieci.
Zaburzenia czynności wątroby Ponieważ terazosyna jest metabolizowana w wątrobie, należy stosować ją ostrożnie u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby. Zaleca się ostrożność podczas podawania terazosyny w skojarzeniu z lekami, które mogą wpływać na metabolizm wątrobowy.
Zaburzenia czynności nerek Badania farmakokinetyczne wykazały, że pacjenci z zaburzeniami czynności nerek nie wymagają dostosowania zalecanej dawki. Nie wykazano działania terazosyny nasilającego zaburzenia czynności nerek. Jeżeli podawanie zostanie przerwane na okres dłuższy niż kilka dni, leczenie należy wznowić zaczynając od wstępnego okresu dostosowania dawki.
Laktoza Produkt leczniczy zawiera laktozę i dlatego nie może być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.
4.5. Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji
Łagodny rozrost gruczołu krokowego Profil działań niepożądanych u pacjentów z łagodnym rozrostem gruczołu krokowego leczonych równocześnie niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi, teofiliną, lekami stosowanymi w dławicy piersiowej, doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi, inhibitorami konwertazy angiotensyny lub lekami moczopędnymi porównywano z profilem w całej leczonej populacji. Nie zaobserwowano istotnych z klinicznego punktu widzenia interakcji, z wyjątkiem interakcji z inhibitorami konwertazy angiotensyny i lekami moczopędnymi. W tej niewielkiej podgrupie pacjentów (pacjenci leczeni terazosyną oraz inhibitorami konwertazy angiotensyny lub lekami moczopędnymi) odsetek pacjentów zgłaszających zawroty głowy lub inne zdarzenia niepożądane wiążące się z zawrotami głowy był większy niż w całej populacji pacjentów leczonych terazosyną w ramach kontrolowanych placebo badań klinicznych metodą podwójnie ślepej próby.
Nadciśnienie tętnicze U pacjentów z nadciśnieniem tętniczym terazosynę stosowano z lekami moczopędnymi oraz różnymi lekami β-adrenolitycznymi. Nie obserwowano nieoczekiwanych interakcji.
Terazosynę podawano również pacjentom stosującym równocześnie inne leki. Chociaż nie były to formalne badania wzajemnego oddziaływania leków, nie stwierdzono w nich interakcji. Terazosynę w postaci chlorowodorku stosowano u co najmniej 50 pacjentów przyjmujących jednocześnie następujące leki lub grupy leków: 1) leki przeciwbólowe/przeciwzapalne (np. acetaminofen, aspiryna, kodeina, ibuprofen, indometacyna); 2) antybiotyki (np. erytromycyna, trimetoprym, sulfametoksazol); 3) leki antycholinergiczne/sympatykomimetyczne (np. fenylefryna, fenylopropanolamina, pseudoefedryna); 4) leki stosowane w dnie (np. allopurynol); 5) leki przeciwhistaminowe (np. chlorofenyramina); 6) leki działające na układ krążenia (np. atenolol, hydrochlorotiazyd, metyklotiazyd, propranolol); 7) kortykosteroidy; 8) leki działające na przewód pokarmowy (np. leki neutralizujące pH soku żołądkowego); 9) leki przeciwcukrzycowe; 10) leki uspokajające i anksjolityczne ( np. diazepam).
Należy zachować ostrożność podczas stosowania terazosyny w skojarzeniu z innymi lekami obniżającymi ciśnienie tętnicze (np. antagonistami wapnia), aby uniknąć znacznego niedociśnienia tętniczego. Podczas jednoczesnego stosowania leku moczopędnego lub innego leku o działaniu hipotensyjnym może być konieczne zmniejszenie i ponowne dostosowanie dawki terazosyny.
W związku z ryzykiem nadmiernego zmniejszenia ciśnienia krwi należy zachować ostrożność w przypadku skojarzonego podawania terazosyny i tiazydów lub innych leków przeciwnadciśnieniowych. Jeżeli podczas leczenia terazosyną dodany zostanie tiazydowy lek moczopędny lub inny lek przeciwnadciśnieniowy, należy zmniejszyć dawkę terazosyny lub przerwać jej podawanie. Konieczne jest ponowne dostosowanie dawki. Podczas podawania terazosyny w skojarzeniu z innymi lekami przeciwnadciśnieniowymi przed rozpoczęciem leczenia należy zmniejszyć dawkę innych leków przeciwnadciśnieniowych, a następnie dostosować ją po zakończeniu przyjmowania terazosyny.
Inhibitory PDE-5 Jednoczesne stosowanie inhibitorów fosfodiestrazy-5 (PDE-5) (np. syldenafil, tadalafil, wardenafil) i produktu leczniczego Hytrin może prowadzić do wystąpienia objawowego niedociśnienia u niektórych pacjentów (patrz punkt 4.4).
4.6. Wpływ na płodność, ciążę i laktację
Ciąża Chociaż nie odnotowano działania teratogennego w badaniach na zwierzętach, nie przeprowadzono odpowiednich, kontrolowanych badań u kobiet w ciąży i nie ustalono bezpieczeństwa stosowania terazosyny w okresie ciąży. Produkt leczniczy może być stosowany u kobiet w ciąży jedynie w przypadkach, gdy w opinii lekarza oczekiwane korzyści z jego stosowania u matki przewyższają potencjalne zagrożenie dla płodu. Ponadto dane z badań na zwierzętach wykazały, że terazosyna może wydłużyć czas trwania ciąży lub hamować akcję porodową.
Karmienie piersią Nie wiadomo, czy terazosyna przenika do mleka kobiecego. Ponieważ wiele leków przenika do mleka, należy zachować ostrożność podczas stosowania terazosyny u kobiet karmiących piersią.
4.7. Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn
Hytrin wywiera znaczny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.
Ze względu na możliwość wystąpienia senności lub ospałości, szczególnie po rozpoczęciu leczenia, zmianie dawki lub powtórnym rozpoczęciu leczenia, należy poinformować pacjentów o konieczności zachowania ostrożności w czasie prowadzenia pojazdów lub obsługiwania maszyn.
Pacjenci nie powinni prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn, o ile nie wykazano, że produkt leczniczy nie wpływa na zdolności fizyczne i psychiczne pacjenta.
4.8. Działania niepożądane
Łagodny rozrost gruczołu krokowego Każde z wybranych zdarzeń niepożądanych w tabeli 1 spełnia jedno lub więcej następujących kryteriów: 1) częstość występowania ≥ 5% lub znaczenie kliniczne w badaniach klinicznych stosowania terazosyny w nadciśnieniu tętniczym; 2) częstość występowania ≥ 5% w badaniach klinicznych stosowania terazosyny w łagodnym rozroście gruczołu krokowego; 3) zdarzenie jest jednym z elementów zespołu zdarzeń niepożądanych związanych z zawrotami głowy, do których należą: zawroty głowy o różnym nasileniu, niedociśnienie tętnicze, niedociśnienie ortostatyczne i omdlenie; lub 4) zdarzenie związane jest z funkcją seksualną.
W tabelach poniżej uwzględniono następującą konwencję MedDRA układów i narządów dotyczącą częstości występowania działań niepożądanych: Bardzo często (>1/10) Często (>1/100, <1/10) Niezbyt często (>1/1,000, <1/100) Rzadko (>1/10,000, <1/1000) Bardzo rzadko (<1/10 000), w tym pojedyncze zgłoszenia Nieznana: częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych.
Tabela 1 Sumaryczne zestawienie zdarzeń niepożądanych z 6 kontrolowanych placebo, prowadzonych metodą podwójnie ślepej próby badań klinicznych stosowania produktu leczniczego w łagodnym rozroście gruczołu krokowego
Klasyfikacja układów i narządów Określenie częstości działań niepożądanych wg MedDRA Terazosyny chlorowodorek N = 636 Placebo N = 360 Zaburzenia psychiczne
Obniżenie libido Niezbyt często 0,9% 0,3% Zaburzenia układu nerwowego
Zawroty głowy Często 9,1%* 4,2% Bóle głowy Często 4,9% 5,8% Niedociśnienie ortostatyczne Często 3,9%* 0,8% Senność Często 3,6%* 1,9% Omdlenia Niezbyt często 0,6% 0,0% Zaburzenia oka
Niewyraźne widzenie, niedowidzenie Często 1,3% 0,6% Zaburzenia ucha i błędnika
Szum w uszach Często 1,4% 0,3% Zaburzenia serca
Kołatanie serca Niezbyt często 0,9% 1,1% Tachykardia Niezbyt często 0,3% 0,0% Zaburzenia naczyniowe
Niedociśnienie Niezbyt często 0,6% 0,6% Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia
Niedrożność nosa/nieżyt błony śluzowej nosa Często 1,9%* 0,0% Duszność Często 1,7% 0,8% Zaburzenia żołądka i jelit
Nudności Często 1,7% 1,1% Zaburzenia układu rozrodczego i piersi
Zaburzenia erekcji Często 1,6%* 0,6% Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania
Astenia Często 7,4%* 3,3% Obrzęk obwodowy Niezbyt często 0,9% 0,3% Badania diagnostyczne
Zwiększenie masy ciała Niezbyt często 0,5% 0,0% * p ≤ 0,05 w porównaniu do grupy otrzymującej placebo
Podczas stosowania terazosyny chlorowodorku najczęściej występującymi zdarzeniami niepożądanymi były: zawroty głowy, astenia, bóle głowy, niedociśnienie, senność, przekrwienie błony śluzowej nosa i impotencja. Wszystkie zdarzenia, z wyjątkiem bólów głowy, występowały istotnie statystycznie częściej (p ≤ 0,05) niż podczas stosowania placebo.
Po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu
Zaburzenia krwi i układu chłonnego Małopłytkowość
Zaburzenia układu immunologicznego Reakcja rzekomoanafilaktyczna
Zaburzenia serca Migotanie przedsionków
Zaburzenia naczyniowe Nadciśnienie tętnicze
Zaburzenia układu rozrodczego i piersi Priapizm
Przedstawione poniżej dane dotyczące częstości występowania zdarzeń niepożądanych są sumarycznymi danymi z 14 badań klinicznych kontrolowanych placebo, w których terazosynę podawano raz na dobę w monoterapii lub w skojarzeniu z innymi lekami hipotensyjnymi, w dawkach wynoszących od 1 do 40 mg.
Tabela 2 przedstawia sumaryczne dane dotyczące tych zdarzeń zgłaszanych u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym, uczestniczących w badaniach klinicznych, gdy częstość występowania w grupie otrzymującej terazosynę wynosiła co najmniej 5%, gdy częstość występowania w grupie otrzymującej terazosynę wynosiła co najmniej 2% i była większa od obserwowanej w grupie otrzymującej placebo oraz wtedy, gdy reakcja niepożądana budziła szczególne zainteresowanie.
Astenia, niewyraźne widzenie, zawroty głowy, przekrwienie błony śluzowej nosa, nudności, obrzęki obwodowe, kołatanie serca oraz senność były jedynymi objawami, które występowały istotnie statystycznie częściej (p < 0,05) u pacjentów otrzymujących terazosynę, niż u pacjentów otrzymujących placebo. Podobną częstość występowania zdarzeń niepożądanych obserwowano w kontrolowanych placebo badaniach klinicznych leku stosowanego w monoterapii oraz w leczeniu skojarzonym (Tabela 2).
Tabela 2 Zdarzenia niepożądane podczas kontrolowanych placebo badań klinicznych stosowania produktu w nadciśnieniu tętniczym
Klasyfikacja układów i narządów Określenie częstości działań niepożądanych wg MedDRA Terazosyny chlorowodorek N = 859 Placebo N = 506 Zakażenia i zarażenia pasożytnicze
Zapalenie zatok Często 2,6% 1,4% Zaburzenia psychiczne
Nerwowość Często 2,3% 1,8% Obniżenie libido Niezbyt często 0,6% 0,2% Depresja Niezbyt często 0,3% 0,2% Zaburzenia układu nerwowego
Zawroty głowy Bardzo często 19,3%* 7,5% Bóle głowy Bardzo często 16,2% 15,8% Senność Często 5,4%* 2,6% Parestezje Często 2,9% 1,4% Niedociśnienie Często 1,3% 0,4% Omdlenia Często 1,0% 0,2% Zaburzenia oka
Niewyraźne widzenie Często 1,6%* 0,0% Zaburzenia serca
Kołatanie serca Często 4,3%* 1,2% Tachykardia Często 1,9% 1,2% Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia
Niedrożność nosa Często 5,9%* 3,4% Duszność Często 3,1% 2,4% Zaburzenia żołądka i jelit
Nudności Często 4,4%* 1,4% Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej
Ból pleców Często 2,4% 1,2% Ból mięśniowoszkieletowy Często 3,5% 3,0% Zaburzenia układu rozrodczego i piersi
Zaburzenia erekcji Często 1,2% 1,4% Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania
Astenia Bardzo często 11,3%* 4,3% Obrzęk obwodowy Często 5,5%* 2,4% Obrzęk Niezbyt często 0,9% 0,6% Badania diagnostyczne
Zwiększenie masy ciała Rzadko 0,05% 0,2% *Statystycznie istotne, p = 0,05
Działania niepożądane były zazwyczaj łagodne lub o umiarkowanym nasileniu, ale niekiedy były na tyle poważne, że wymagało to przerwania leczenia. Najcięższe działania niepożądane, które zgłaszano jako przyczynę zaprzestania leczenia u co najmniej 0,5% pacjentów w grupie otrzymującej terazosynę oraz zgłaszano je częściej niż w grupie otrzymującej placebo, przedstawiono w Tabeli 3. Ogółem z powodu działań niepożądanych leczenie przerwało 9,9% z 859 pacjentów przyjmujących terazosynę, w porównaniu do 4,2% z 506 pacjentów, którym podawano placebo.
Tabela 3 Przerwanie leczenia podczas kontrolowanych placebo badań klinicznych
Klasyfikacja układów i narządów Określenie częstości działań niepożądanych wg MedDRA Terazosyny chlorowodorek N = 859 Placebo N = 506 Zaburzenia układu nerwowego
Bóle głowy Często 1,3% 1,0% Hipotensja ortostatyczna Niezbyt często 0,5% 0,0% Omdlenia Niezbyt często 0,5% 0,2% Zawroty głowy Często 3,1% 0,2% Parestezje Niezbyt często 0,8% 0,2% Senność Niezbyt często 0,6% 0,2% Zaburzenia oka
Niewyraźne widzenie Niezbyt często 0,6% 0,0% Zaburzenia serca
Kołatanie serca Często 1,4% 0,2% Tachykardia Niezbyt często 0,6% 0,0% Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia
Duszność Niezbyt często 0,9% 0,6% Niedrożność nosa Niezbyt często 0,6% 0,0% Zaburzenia żołądka i jelit
Nudności Niezbyt często 0,8% 0,0% Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania
Astenia Często 1,6% 0,0% Obrzęk obwodowy Niezbyt często 0,6% 0,0% Badania diagnostyczne
Zwiększenie masy ciała Rzadko 0,05% 0,2%
Zgłaszano dodatkowe działania niepożądane, których na ogół nie można odróżnić od objawów, jakie mogłyby wystąpić przy braku ekspozycji na terazosynę.
Następujące dodatkowe działania niepożądane zgłosił co najmniej 1% z 1987 pacjentów, którzy otrzymywali terazosynę w ramach kontrolowanych lub otwartych, krótko- i długookresowych badań klinicznych lub też zgłaszano je po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu.
Zakażenia i zarażenia pasożytnicze Zapalenie oskrzeli, zapalenie gardła, nieżyt błon śluzowych nosa, zakażenie układu moczowego (szczególnie u pacjentek po menopauzie)
Zaburzenia krwi i układu chłonnego Trombocytopenia
Zaburzenia układu immunologicznego Nadwrażliwość
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania Dna
Zaburzenia psychiczne Lęk, bezsenność
Zaburzenia układu nerwowego Zawroty głowy (pochodzenia błędnikowego)
Zaburzenia oka Niewyraźne widzenie, zapalenie spojówek
Zaburzenia ucha i błędnika Szum w uszach
Zaburzenia serca Arytmia, migotanie przedsionków
Zaburzenia naczyniowe Rozszerzenie naczyń krwionośnych
Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia Krwawienie z nosa, kaszel, ból części ustnej gardła
Zaburzenia żołądka i jelit Ból brzucha, zaparcie, biegunka, suchość w jamie ustnej, uczucie dyskomfortu w brzuchu, wymioty, wzdęcia
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Świąd, wysypka, nadmierna potliwość, obrzęk twarzy, obrzęk naczynioruchowy
Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej Ból stawów, zapalenie stawów, zaburzenia stawów, ból mięśni, ból szyi, ból mięśniowo-szkieletowy
Zaburzenia nerek i dróg moczowych Nietrzymanie moczu (szczególnie u pacjentek po menopauzie), nagłe parcie na mocz
Zaburzenia układu rozrodczego i piersi Długotrwały wzwód
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania Ból w klatce piersiowej, gorączka, grypa
Urazy, zatrucia i powikłania po zabiegach Zespół wiotkiej tęczówki – informowano o występowaniu podczas operacji zaćmy, w związku z leczeniem lekami α 1 -adrenolitycznymi, wariantu zespołu małej źrenicy, zwanego śródoperacyjnym zespołem wiotkiej tęczówki (patrz punkt 4.4).
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych
Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych: Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa Tel: +48 22 49 21 301 Faks: +48 22 49 21 309 e-mail: [email protected]
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
4.9. Przedawkowanie
W przypadku niedociśnienia w wyniku przedawkowania terazosyny bardzo ważne jest podtrzymywanie czynności układu krążenia. Właściwe ciśnienie tętnicze krwi oraz normalizację czynności pracy serca można uzyskać przez ułożenie pacjenta na plecach. Jeśli to nie wystarczy, niedociśnienie należy leczyć podając środki zwiększające objętość krwi krążącej. W razie potrzeby należy zastosować leki kurczące naczynia krwionośne oraz monitorować, i gdy to konieczne, podtrzymywać czynność nerek. Terazosyny chlorowodorek wiąże się w znacznym stopniu z białkami osocza i z tego powodu dializa może być nieskuteczna.
5.1. Właściwości farmakodynamiczne
Grupa farmakoterapeutyczna: leki stosowane w łagodnym rozroście gruczołu krokowego, leki α-adrenolityczne Kod ATC: G04CA03
Grupa farmakoterapeutyczna: leki przeciwnadciśnieniowe, leki α 1 -adrenolityczne Kod ATC: C02CA
Mechanizm działania: Nie ustalono dokładnie mechanizmu działania hipotensyjnego. U zwierząt terazosyny chlorowodorek powoduje obniżenie ciśnienia tętniczego, zmniejszając całkowity obwodowy opór naczyniowy. Wydaje się, że rozszerzające naczynia krwionośne hipotensyjne działanie terazosyny chlorowodorku jest wynikiem blokady receptorów α 1 -adrenergicznych.
W ciągu 15 minut po podaniu doustnym terazosyny chlorowodorek powoduje stopniowe obniżanie się ciśnienia tętniczego.
U człowieka następuje obniżenie ciśnienia skurczowego i rozkurczowego, zarówno w pozycji leżącej, jak i stojącej. Działanie na ciśnienie rozkurczowe jest najbardziej zaznaczone. Zazwyczaj zmianom tym nie towarzyszy odruchowa tachykardia. Działanie terazosyny chlorowodorku na ciśnienie tętnicze związane z maksymalnym stężeniem leku w osoczu (w pierwszych paru godzinach po podaniu produktu) wydaje się nieco bardziej zależne od pozycji pacjenta (jest bardziej zaznaczone w pozycji stojącej) niż działanie po jednej dobie. W pozycji stojącej, w pierwszych paru godzinach po podaniu produktu leczniczego, obserwuje się również zwiększenie częstości akcji serca o sześć do dziesięciu uderzeń na minutę.
Badania sugerują, że blokada receptorów α 1 -adrenergicznych może być skuteczna w poprawie hydrodynamiki moczu u pacjentów z przewlekłym upośledzeniem odpływu moczu z pęcherza moczowego, na przykład w łagodnym rozroście gruczołu krokowego. Objawy łagodnego rozrostu gruczołu krokowego spowodowane są głównie obecnością powiększonego gruczołu krokowego oraz zwiększeniem napięcia mięśni gładkich ujścia pęcherza moczowego i gruczołu krokowego, które jest regulowane przez receptory α 1 -adrenergiczne.
W doświadczeniach in vitro wykazano, że terazosyny chlorowodorek działa antagonistycznie na wywołane przez fenylefrynę skurcze tkanki ludzkiego gruczołu krokowego. W badaniach klinicznych wykazano, że terazosyny chlorowodorek powoduje poprawę hydrodynamiki moczu i zmniejsza nasilenie objawów łagodnego rozrostu gruczołu krokowego.
W czasie leczenia terazosyny chlorowodorkiem pacjenci przybierają na wadze. W badaniach klinicznych kontrolowanych placebo u kobiet i mężczyzn w grupie przyjmującej terazosyny chlorowodorek w monoterapii nastąpiło zwiększenie masy ciała średnio odpowiednio o 0,8 i 1 kg, w porównaniu do zmniejszenia masy ciała o odpowiednio 0,1 i 0,5 kg w grupie otrzymującej placebo. W obydwu przypadkach różnice były istotne statystycznie.
Podczas kontrolowanych badań klinicznych u pacjentów przyjmujących terazosyny chlorowodorek stwierdzono poprawę profilu lipidowego. U pacjentów przyjmujących terazosyny chlorowodorek w monoterapii stwierdzono niewielkie, ale istotne w porównaniu do grupy otrzymującej placebo, zmniejszenie stężenia całkowitego cholesterolu oraz połączonych frakcji lipoprotein o małej i bardzo małej gęstości. U pacjentów tych stwierdzono zwiększenie, w porównaniu do wartości wyjściowych, stężenia lipoprotein o dużej gęstości, stosunku cholesterolu HLD/LDL oraz zmniejszenie, w porównaniu do wartości wyjściowych, stężenia triglicerydów. Zmiany te nie były jednak istotne w porównaniu do wartości stwierdzonych u pacjentów otrzymujących placebo.
Długookresowe (sześć miesięcy lub dłużej) podawanie terazosyny chlorowodorku nie spowodowało wystąpienia przypisywanych działaniu produktu leczniczego istotnych klinicznie zmian następujących parametrów: stężenie glukozy, kwasu moczowego, kreatyniny oraz azotu mocznikowego krwi, próby czynnościowe wątroby i elektrolity. Analiza wyników badań laboratoryjnych przeprowadzonych po podaniu terazosyny chlorowodorku wskazywała na możliwość wystąpienia hemodylucji w wyniku zmniejszenia wartości hematokrytu, stężenia hemoglobiny, liczby białych krwinek, stężenia białka całkowitego i albumin. W przypadku blokady receptorów α-adrenergicznych obserwowano zmniejszenie wartości hematokrytu i białka całkowitego, co przypisuje się hemodylucji.
5.2. Właściwości farmakokinetyczne
Wchłanianie Terazosyna jest dobrze wchłaniana (80-100%). Pokarm nie wywiera wpływu lub ma niewielki wpływ na biodostępność. Efekt pierwszego przejścia terazosyny jest minimalny i niemal cała dawka terazosyny jest dostępna w krwiobiegu w postaci związku macierzystego. Maksymalne stężenie w osoczu występuje po około 1 h po podaniu, a następnie ulega zmniejszeniu. Okres półtrwania wynosi około 12 h.
Dystrybucja Produkt leczniczy wiąże się w znacznym stopniu z białkami osocza, a ilość związanego leku jest stała w obserwowanym klinicznie zakresie stężeń. Wiązanie z białkami jest niezależne od łącznego stężenia substancji czynnej.
Metabolizm Główne metabolity terazosyny powstają w wyniku demetylacji i koniugacji.
Eliminacja Około 10% podanej doustnie dawki wydala się w postaci związku macierzystego z moczem, a około 20% z kałem. Pozostałość wydalana jest w postaci metabolitów. Ogółem około 40% podanej dawki wydalane jest z moczem, a około 60% – z kałem. Eliminacja związku u zwierząt jest podobna pod względem jakościowym do eliminacji u człowieka.
Wydaje się, że farmakokinetyka terazosyny chlorowodorku nie zależy od czynności nerek. Nie ma zatem potrzeby zmiany dawkowania u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek.
Liniowość lub nieliniowość farmakokinetyki Po doustnym podaniu terazosyny wartości AUC i C max
w zalecanym zakresie dawek (2-10 mg).
5.3. Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie
Dane przedkliniczne, wynikające z konwencjonalnych badań farmakologicznych dotyczących bezpieczeństwa stosowania, nie ujawniają szczególnego zagrożenia dla człowieka.
Nie opisano żadnych dowodów działania genotoksycznego terazosyny w badaniach mutagenności in vitro i in vivo tej substancji.
U szczurów, po podaniu wielokrotnym dawek stanowiących ≥ 20 - 30-krotność maksymalnej dawki zalecanej u człowieka, obserwowano zmniejszenie płodności i atrofię jąder. W badaniach toksyczności reprodukcyjnej u szczurów i królików po podaniu dawek toksycznych dla matek (60 - 280-krotność dawki zalecanej u człowieka) obserwowano resorpcje płodów, zmniejszenie masy ciała płodów, zwiększenie liczby nadliczbowych żeber i zmniejszenie przeżywalności pourodzeniowej.
Działanie rakotwórcze: u samców szczurów terazosyna wywoływała niezłośliwe nowotwory rdzeniaste nadnerczy po najwyższej przyjmowanej dawce, odpowiadającej 175-krotności maksymalnej dawki zalecanej u człowieka. Nie zaobserwowano takich przypadków u samic szczurów, ani w podobnym badaniu przeprowadzonym na myszach. Znaczenie tych obserwacji dla klinicznego zastosowania produktu leczniczego u człowieka jest nieznane.
6.1. Wykaz substancji pomocniczych
Laktoza Skrobia kukurydziana Skrobia żelowana Talk Magnezu stearynian Żółcień chinolinowa, lak (E 104) – tabletki Hytrin 2 mg Żelaza tlenek czerwony (E 172), żelaza tlenek żółty (E 172), żelaza tlenek czarny (E 172) – tabletki Hytrin 5 mg Indygotyna, lak (E 132) – tabletki Hytrin 10 mg
6.2. Niezgodności farmaceutyczne
Nie dotyczy.
6.3. Okres ważności
6.4. Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania
Przechowywać w temperaturze poniżej 25°C.
6.5. Rodzaj i zawartość opakowania
Hytrin tabletki 2 mg (kontynuacja leczenia)
Hytrin tabletki 5 mg (kontynuacja leczenia)
Hytrin tabletki 10 mg (kontynuacja leczenia)
Blistry z folii PVC/PVDC/Aluminium w tekturowym pudelku.
6.6. Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania produktu leczniczego do stosowania
Nie dotyczy.
Amdipharm Limited Temple Chambers Dublin 4 Irlandia
Hytrin tabletki 2 mg: pozwolenie nr 7678 Hytrin tabletki 5 mg: pozwolenie nr 7679 Hytrin tabletki 10 mg: pozwolenie nr 7680
Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 05.05.1998 r. Data ostatniego przedłużenia pozwolenia:
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Hytrin, 2 mg, tabletki Hytrin, 5 mg, tabletki Hytrin, 10 mg, tabletki
2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY
dwuwodnego. dwuwodnego. chlorowodorku dwuwodnego.
Substancja pomocnicza o znanym działaniu: laktoza. Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA
Tabletka
Hytrin tabletki 2 mg Okrągłe, płaskie tabletki o ściętych krawędziach, z wytłoczonym oznakowaniem po jednej stronie, barwy żółtej.
Hytrin tabletki 5 mg Okrągłe, płaskie tabletki o ściętych krawędziach, z wytłoczonym oznakowaniem po jednej stronie, barwy jasnobrązowej.
Hytrin tabletki 10 mg Okrągłe, płaskie tabletki o ściętych krawędziach, z wytłoczonym oznakowaniem po jednej stronie, barwy niebieskiej.
4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE
4.1. Wskazania do stosowania
- Zmniejszenie nasilenia objawów przedmiotowych i podmiotowych łagodnego rozrostu gruczołu krokowego w monoterapii.
- Leczenie nadciśnienia tętniczego w monoterapii lub w skojarzeniu z innymi lekami o działaniu hipotensyjnym.
Produkt leczniczy Hytrin jest przeznaczony do stosowania u osób w wieku od 18 do 64 lat.
4.2. Dawkowanie i sposób podawania
Dawkowanie Wielkość dawki terazosyny ustala się indywidualnie, zgodnie z odpowiedzią pacjenta na leczenie. Poniższe informacje stanowią ogólne zalecenia odnośnie stosowania produktu leczniczego.
Dorośli
Dawka początkowa Dawka początkowa wynosi 1 mg terazosyny innych firm, raz na dobę, wieczorem, po udaniu się na spoczynek nocny. Nie należy stosować większej dawki. W początkowym okresie leczenia należy ściśle przestrzegać takiego schematu dawkowania, aby ograniczyć do minimum możliwość wystąpienia ciężkiego niedociśnienia tętniczego.
Kolejne dawki
Łagodny rozrost gruczołu krokowego Dawkę należy stopniowo zwiększać, aż do osiągnięcia pożądanej odpowiedzi klinicznej. Zalecany zwykle zakres dawkowania wynosi 5 do 10 mg raz na dobę. Pomiar szybkości przepływu moczu po około 24 h od podania ostatniej dawki wykazał, że w łagodnym rozroście gruczołu krokowego korzystne działanie utrzymuje się przez cały okres przerwy między kolejnymi dawkami. Zmniejszenie nasilenia objawów choroby stwierdzano już po dwóch tygodniach od rozpoczęcia leczenia terazosyną. Do poprawy szybkości przepływu moczu dochodzi nieco później. Jeśli przerwie się podawanie produktu leczniczego na kilka dni lub dłużej, to wznawiając leczenie należy zastosować dawkę początkową.
Nadciśnienie tętnicze Dawkę należy stopniowo zwiększać, aż do osiągnięcia pożądanego obniżenia ciśnienia tętniczego. Zwykle zalecany zakres dawkowania to 1 mg do 5 mg raz na dobę, chociaż u niektórych pacjentów należy zastosować dawkę 20 mg/dobę. Nie wydaje się, aby dawki większe niż 20 mg powodowały dalsze zmniejszenie ciśnienia tętniczego. Nie badano stosowania dawek większych niż 40 mg. Należy regularnie mierzyć ciśnienie krwi przed przyjęciem każdej kolejnej dawki, aby sprawdzić, czy zmniejszenie ciśnienia utrzymuje się przez cały czas. Pomocne może być również mierzenie ciśnienia krwi 2 do 3 h po przyjęciu dawki (aby sprawdzić, czy maksymalna i minimalna odpowiedź na działanie produktu leczniczego jest podobna), oraz rejestrowanie takich objawów jak zawroty głowy lub kołatanie serca (które mogą być spowodowane zbyt silnym obniżeniem ciśnienia tętniczego). Jeśli po 24 h dochodzi do znacznego zmniejszenia efektu terapeutycznego, można rozważyć zwiększenie dawki produktu leczniczego lub stosowanie go dwa razy na dobę. Jeśli przerwie się podawanie produktu leczniczego na kilka dni lub dłużej, to wznawiając leczenie należy zastosować dawkę początkową. W badaniach klinicznych produkt leczniczy podawano rano, z wyjątkiem dawki początkowej. Jeśli ma być zastosowane dodatkowe leczenie przeciwnadciśnieniowe, dawkę terazosyny należy zmniejszyć. W razie potrzeby dawkę należy dobrać ponownie.
Hipotensja ortostatyczna U pacjentów otrzymujących terazosynę jako leczenie objawowe niedrożności dróg moczowych, spowodowanej przez łagodny rozrost gruczołu krokowego, zgłaszano występowanie hipotensji ortostatycznej.
Stosowanie z tiazydowymi lekami moczopędnymi i innymi lekami przeciwnadciśnieniowymi Dodając tiazydowy lek moczopędny lub inny lek przeciwnadciśnieniowy do leczenia pacjenta należy zmniejszyć dawkę produktu leczniczego Hytrin, a w razie potrzeby ponownie dobrać dawkę. Należy zachować ostrożność podczas podawania produktu leczniczego Hytrin z tiazydami lub innymi lekami przeciwnadciśnieniowymi, z powodu ryzyka wystąpienia hipotensji.
Specjalne grupy pacjentów
Dzieci i młodzież Produktu leczniczego Hytrin nie należy stosować u dzieci. Nie określono bezpieczeństwa stosowania i skuteczności u dzieci.
Osoby w podeszłym wieku Osoby w podeszłym wieku powinny otrzymywać jak najmniejszą dawkę, a zwiększanie dawki powinno odbywać się wyłącznie pod ścisłym nadzorem.
Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek Badania farmakokinetyczne wykazały, że pacjenci z zaburzeniami czynności nerek nie wymagają dostosowania dawki.
Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby Dawkę terazosyny należy dostosować ze szczególną ostrożnością u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby, ponieważ terazosyna ulega w znacznym stopniu metabolizmowi w wątrobie i jest wydalana głównie z żółcią. Ponieważ brak jest dostępnych informacji na temat doświadczenia klinicznego u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby, nie zaleca się stosowania terazosyny u tych pacjentów.
Sposób podawania Podanie doustne Tabletki produktu leczniczego Hytrin należy połykać w całości, bez żucia, popijając odpowiednią ilością płynu. Można je przyjmować podczas jedzenia.
Leczenie należy rozpocząć od tabletek terazosyny 1 mg innych firm, a po czterech tygodniach sprawdzić odpowiedź pacjenta na leczenie.
Jeżeli podawanie zostanie przerwane na okres dłuższy niż kilka dni, leczenie należy wznowić zaczynając od wstępnego okresu dostosowania dawki.
4.3. Przeciwwskazania
- Nadwrażliwość na substancję czynną (terazosyny chlorowodorek), jej analogi lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.
- Nadwrażliwość na innych antagonistów receptorów alfa-adrenergicznych.
- Omdlenia podczas mikcji w wywiadzie.
4.4. Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania
Omdlenie i efekt „pierwszej dawki" Terazosyna, podobnie jak inne leki α 1 -adrenolityczne, może spowodować znaczne obniżenie ciśnienia tętniczego krwi, zwłaszcza hipotensję ortostatyczną i omdlenie związane z przyjęciem pierwszej dawki lub kilku pierwszych dawek produktu leczniczego. Podobne działanie możne wystąpić w przypadku przerwania leczenia lub pominięcia kilku dawek produktu leczniczego, a następnie wznowienia terapii. Informowano również o omdleniach podczas stosowania innych leków α 1 -adrenolitycznych, w związku z szybkim zwiększaniem dawki lub wprowadzeniem innego leku hipotensyjnego. Uważa się, że omdlenie spowodowane jest nasilonym ortostatycznym obniżeniem ciśnienia tętniczego, choć niekiedy omdlenie poprzedzał napad ciężkiej tachykardii nadkomorowej z częstością akcji serca od 120 do 160 uderzeń na minutę.
W celu zmniejszenia prawdopodobieństwa wystąpienia omdlenia lub ciężkiego niedociśnienia tętniczego leczenie należy zawsze rozpoczynać od dawki 1 mg terazosyny innych firm, podawanej wieczorem po udaniu się na spoczynek nocny (patrz punkt 4.2). Tabletki 2 mg, 5 mg lub 10 mg nie są wskazane w początkowym okresie leczenia. Dawkę należy zwiększać powoli, zgodnie z zaleceniami podanymi w punkcie 4.2. Należy zachować ostrożność, gdy rozpoczyna się podawanie dodatkowych leków hipotensyjnych.
Pacjenta należy ostrzec, aby unikał sytuacji grożących urazem w przypadku wystąpienia omdlenia w początkowym okresie leczenia.
W badaniach klinicznych dawki wielokrotnej z udziałem prawie 2000 pacjentów z nadciśnieniem tętniczym omdlenie zgłaszano u około 1% pacjentów. W żadnym przypadku nie było ono ciężkie lub długotrwałe i nie zawsze występowało w początkowym okresie leczenia. W badaniach klinicznych z udziałem około 1200 pacjentów z łagodnym rozrostem gruczołu krokowego częstość występowania omdleń wynosiła 0,7%.
W przypadku omdlenia pacjenta należy położyć i w razie potrzeby zastosować leczenie podtrzymujące. Istnieją dowody potwierdzające, że nawet podczas długookresowego stosowania ortostatyczny efekt działania terazosyny jest bardziej nasilony wkrótce po przyjęciu dawki.
Środki ostrożności
Ogólne
Niedociśnienie ortostatyczne Chociaż omdlenie jest najcięższym efektem działania terazosyny, wywołanym przez ortostatyczne obniżenie ciśnienia krwi (patrz punkt 4.4), częściej występują inne objawy obniżonego ciśnienia tętniczego, takie jak zawroty głowy o różnym nasileniu oraz kołatanie serca. Pacjenci wykonujący zawody, w których dolegliwości te mogą powodować trudności lub zagrożenie, powinni zachować szczególną ostrożność podczas leczenia.
Informacja dla pacjentów Pacjentów należy poinformować o możliwości wystąpienia omdleń i objawów ortostatycznego obniżenia ciśnienia tętniczego, zwłaszcza w początkowym okresie leczenia. Powinni oni unikać prowadzenia pojazdów lub wykonywania stwarzających zagrożenie prac po przyjęciu pierwszej dawki, po zwiększeniu dawki oraz w czasie wznowienia leczenia po jego uprzednim przerwaniu. Pacjentów należy ostrzec, aby unikali sytuacji grożących urazem w przypadku wystąpienia omdlenia w początkowym okresie leczenia terazosyną. Należy im również doradzić, by siadali lub kładli się w razie wystąpienia objawów obniżonego ciśnienia tętniczego, choć objawy te nie zawsze mają charakter ortostatyczny. Muszą też zachować ostrożność podnosząc się z pozycji siedzącej lub leżącej. Jeśli zawroty głowy o różnym nasileniu lub kołatanie serca są szczególnie uciążliwe, należy poinformować o tym lekarza, który rozważy odpowiednie dostosowanie dawki.
Pacjentów należy również poinformować, że w czasie stosowania produktu leczniczego mogą odczuwać senność lub ospałość, co wymaga zachowania ostrożności przez osoby, które prowadzą pojazdy lub obsługują urządzenia mechaniczne.
Inhibitory PDE-5 Jednoczesne stosowanie inhibitorów fosfodiestrazy-5 (PDE-5) (np. syldenafil, tadalafil, wardenafil) i produktu leczniczego Hytrin może u niektórych pacjentów prowadzić do wystąpienia objawowego niedociśnienia. W celu zmniejszenia prawdopodobieństwa wystąpienia niedociśnienia ortostatycznego przed rozpoczęciem stosowania inhibitorów fosfodiestrazy-5 (PDE-5) pacjent powinien mieć ustaloną regularną dawkę dobową leków α 1 -adrenolitycznych.
Operacja zaćmy Obserwowano śródoperacyjny zespół wiotkiej tęczówki podczas operacji zaćmy u niektórych pacjentów leczonych w tym czasie lub w przeszłości lekami α 1 -adrenolitycznymi. Ten wariant zespołu małej źrenicy charakteryzuje się wiotką tęczówką, która uwypukla się w odpowiedzi na prąd śródoperacyjnej irygacji, postępującym śródoperacyjnym zwężeniem źrenicy pomimo przedoperacyjnego rozszerzenia standardowymi lekami oraz możliwością wypadnięcia tęczówki, uniemożliwiając w ten sposób poprowadzenie cięć stosowanych w fakoemulsyfikacji. Chirurg okulista operujący pacjenta powinien być przygotowany na konieczność modyfikacji techniki chirurgicznej, takiej jak wykorzystanie retraktorów do tęczówki, pierścieni napinających i rozszerzających tęczówkę lub substancji lepkoelastycznych. Nie wydaje się, aby zaprzestanie stosowania leków α 1 -adrenolitycznych przed operacją zaćmy mogło przynieść jakieś korzyści.
Badania laboratoryjne W kontrolowanych badaniach klinicznych obserwowano niewielkie, ale statystycznie istotne obniżenie wartości hematokrytu, stężenia hemoglobiny, liczby białych krwinek, stężenia białka całkowitego i albumin. Wyniki te wskazują na możliwość wystąpienia hemodylucji. Leczenie terazosyną przez okres do 24 miesięcy nie wpływało istotnie na poziom swoistego antygenu sterczowego (PSA).
Stosowanie u dzieci Nie ustalono bezpieczeństwa i skuteczności stosowania u dzieci.
Zaburzenia czynności wątroby Ponieważ terazosyna jest metabolizowana w wątrobie, należy stosować ją ostrożnie u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby. Zaleca się ostrożność podczas podawania terazosyny w skojarzeniu z lekami, które mogą wpływać na metabolizm wątrobowy.
Zaburzenia czynności nerek Badania farmakokinetyczne wykazały, że pacjenci z zaburzeniami czynności nerek nie wymagają dostosowania zalecanej dawki. Nie wykazano działania terazosyny nasilającego zaburzenia czynności nerek. Jeżeli podawanie zostanie przerwane na okres dłuższy niż kilka dni, leczenie należy wznowić zaczynając od wstępnego okresu dostosowania dawki.
Laktoza Produkt leczniczy zawiera laktozę i dlatego nie może być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.
4.5. Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji
Łagodny rozrost gruczołu krokowego Profil działań niepożądanych u pacjentów z łagodnym rozrostem gruczołu krokowego leczonych równocześnie niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi, teofiliną, lekami stosowanymi w dławicy piersiowej, doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi, inhibitorami konwertazy angiotensyny lub lekami moczopędnymi porównywano z profilem w całej leczonej populacji. Nie zaobserwowano istotnych z klinicznego punktu widzenia interakcji, z wyjątkiem interakcji z inhibitorami konwertazy angiotensyny i lekami moczopędnymi. W tej niewielkiej podgrupie pacjentów (pacjenci leczeni terazosyną oraz inhibitorami konwertazy angiotensyny lub lekami moczopędnymi) odsetek pacjentów zgłaszających zawroty głowy lub inne zdarzenia niepożądane wiążące się z zawrotami głowy był większy niż w całej populacji pacjentów leczonych terazosyną w ramach kontrolowanych placebo badań klinicznych metodą podwójnie ślepej próby.
Nadciśnienie tętnicze U pacjentów z nadciśnieniem tętniczym terazosynę stosowano z lekami moczopędnymi oraz różnymi lekami β-adrenolitycznymi. Nie obserwowano nieoczekiwanych interakcji.
Terazosynę podawano również pacjentom stosującym równocześnie inne leki. Chociaż nie były to formalne badania wzajemnego oddziaływania leków, nie stwierdzono w nich interakcji. Terazosynę w postaci chlorowodorku stosowano u co najmniej 50 pacjentów przyjmujących jednocześnie następujące leki lub grupy leków: 1) leki przeciwbólowe/przeciwzapalne (np. acetaminofen, aspiryna, kodeina, ibuprofen, indometacyna); 2) antybiotyki (np. erytromycyna, trimetoprym, sulfametoksazol); 3) leki antycholinergiczne/sympatykomimetyczne (np. fenylefryna, fenylopropanolamina, pseudoefedryna); 4) leki stosowane w dnie (np. allopurynol); 5) leki przeciwhistaminowe (np. chlorofenyramina); 6) leki działające na układ krążenia (np. atenolol, hydrochlorotiazyd, metyklotiazyd, propranolol); 7) kortykosteroidy; 8) leki działające na przewód pokarmowy (np. leki neutralizujące pH soku żołądkowego); 9) leki przeciwcukrzycowe; 10) leki uspokajające i anksjolityczne ( np. diazepam).
Należy zachować ostrożność podczas stosowania terazosyny w skojarzeniu z innymi lekami obniżającymi ciśnienie tętnicze (np. antagonistami wapnia), aby uniknąć znacznego niedociśnienia tętniczego. Podczas jednoczesnego stosowania leku moczopędnego lub innego leku o działaniu hipotensyjnym może być konieczne zmniejszenie i ponowne dostosowanie dawki terazosyny.
W związku z ryzykiem nadmiernego zmniejszenia ciśnienia krwi należy zachować ostrożność w przypadku skojarzonego podawania terazosyny i tiazydów lub innych leków przeciwnadciśnieniowych. Jeżeli podczas leczenia terazosyną dodany zostanie tiazydowy lek moczopędny lub inny lek przeciwnadciśnieniowy, należy zmniejszyć dawkę terazosyny lub przerwać jej podawanie. Konieczne jest ponowne dostosowanie dawki. Podczas podawania terazosyny w skojarzeniu z innymi lekami przeciwnadciśnieniowymi przed rozpoczęciem leczenia należy zmniejszyć dawkę innych leków przeciwnadciśnieniowych, a następnie dostosować ją po zakończeniu przyjmowania terazosyny.
Inhibitory PDE-5 Jednoczesne stosowanie inhibitorów fosfodiestrazy-5 (PDE-5) (np. syldenafil, tadalafil, wardenafil) i produktu leczniczego Hytrin może prowadzić do wystąpienia objawowego niedociśnienia u niektórych pacjentów (patrz punkt 4.4).
4.6. Wpływ na płodność, ciążę i laktację
Ciąża Chociaż nie odnotowano działania teratogennego w badaniach na zwierzętach, nie przeprowadzono odpowiednich, kontrolowanych badań u kobiet w ciąży i nie ustalono bezpieczeństwa stosowania terazosyny w okresie ciąży. Produkt leczniczy może być stosowany u kobiet w ciąży jedynie w przypadkach, gdy w opinii lekarza oczekiwane korzyści z jego stosowania u matki przewyższają potencjalne zagrożenie dla płodu. Ponadto dane z badań na zwierzętach wykazały, że terazosyna może wydłużyć czas trwania ciąży lub hamować akcję porodową.
Karmienie piersią Nie wiadomo, czy terazosyna przenika do mleka kobiecego. Ponieważ wiele leków przenika do mleka, należy zachować ostrożność podczas stosowania terazosyny u kobiet karmiących piersią.
4.7. Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn
Hytrin wywiera znaczny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.
Ze względu na możliwość wystąpienia senności lub ospałości, szczególnie po rozpoczęciu leczenia, zmianie dawki lub powtórnym rozpoczęciu leczenia, należy poinformować pacjentów o konieczności zachowania ostrożności w czasie prowadzenia pojazdów lub obsługiwania maszyn.
Pacjenci nie powinni prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn, o ile nie wykazano, że produkt leczniczy nie wpływa na zdolności fizyczne i psychiczne pacjenta.
4.8. Działania niepożądane
Łagodny rozrost gruczołu krokowego Każde z wybranych zdarzeń niepożądanych w tabeli 1 spełnia jedno lub więcej następujących kryteriów: 1) częstość występowania ≥ 5% lub znaczenie kliniczne w badaniach klinicznych stosowania terazosyny w nadciśnieniu tętniczym; 2) częstość występowania ≥ 5% w badaniach klinicznych stosowania terazosyny w łagodnym rozroście gruczołu krokowego; 3) zdarzenie jest jednym z elementów zespołu zdarzeń niepożądanych związanych z zawrotami głowy, do których należą: zawroty głowy o różnym nasileniu, niedociśnienie tętnicze, niedociśnienie ortostatyczne i omdlenie; lub 4) zdarzenie związane jest z funkcją seksualną.
W tabelach poniżej uwzględniono następującą konwencję MedDRA układów i narządów dotyczącą częstości występowania działań niepożądanych: Bardzo często (>1/10) Często (>1/100, <1/10) Niezbyt często (>1/1,000, <1/100) Rzadko (>1/10,000, <1/1000) Bardzo rzadko (<1/10 000), w tym pojedyncze zgłoszenia Nieznana: częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych.
Tabela 1 Sumaryczne zestawienie zdarzeń niepożądanych z 6 kontrolowanych placebo, prowadzonych metodą podwójnie ślepej próby badań klinicznych stosowania produktu leczniczego w łagodnym rozroście gruczołu krokowego
Klasyfikacja układów i narządów Określenie częstości działań niepożądanych wg MedDRA Terazosyny chlorowodorek N = 636 Placebo N = 360 Zaburzenia psychiczne
Obniżenie libido Niezbyt często 0,9% 0,3% Zaburzenia układu nerwowego
Zawroty głowy Często 9,1%* 4,2% Bóle głowy Często 4,9% 5,8% Niedociśnienie ortostatyczne Często 3,9%* 0,8% Senność Często 3,6%* 1,9% Omdlenia Niezbyt często 0,6% 0,0% Zaburzenia oka
Niewyraźne widzenie, niedowidzenie Często 1,3% 0,6% Zaburzenia ucha i błędnika
Szum w uszach Często 1,4% 0,3% Zaburzenia serca
Kołatanie serca Niezbyt często 0,9% 1,1% Tachykardia Niezbyt często 0,3% 0,0% Zaburzenia naczyniowe
Niedociśnienie Niezbyt często 0,6% 0,6% Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia
Niedrożność nosa/nieżyt błony śluzowej nosa Często 1,9%* 0,0% Duszność Często 1,7% 0,8% Zaburzenia żołądka i jelit
Nudności Często 1,7% 1,1% Zaburzenia układu rozrodczego i piersi
Zaburzenia erekcji Często 1,6%* 0,6% Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania
Astenia Często 7,4%* 3,3% Obrzęk obwodowy Niezbyt często 0,9% 0,3% Badania diagnostyczne
Zwiększenie masy ciała Niezbyt często 0,5% 0,0% * p ≤ 0,05 w porównaniu do grupy otrzymującej placebo
Podczas stosowania terazosyny chlorowodorku najczęściej występującymi zdarzeniami niepożądanymi były: zawroty głowy, astenia, bóle głowy, niedociśnienie, senność, przekrwienie błony śluzowej nosa i impotencja. Wszystkie zdarzenia, z wyjątkiem bólów głowy, występowały istotnie statystycznie częściej (p ≤ 0,05) niż podczas stosowania placebo.
Po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu
Zaburzenia krwi i układu chłonnego Małopłytkowość
Zaburzenia układu immunologicznego Reakcja rzekomoanafilaktyczna
Zaburzenia serca Migotanie przedsionków
Zaburzenia naczyniowe Nadciśnienie tętnicze
Zaburzenia układu rozrodczego i piersi Priapizm
Przedstawione poniżej dane dotyczące częstości występowania zdarzeń niepożądanych są sumarycznymi danymi z 14 badań klinicznych kontrolowanych placebo, w których terazosynę podawano raz na dobę w monoterapii lub w skojarzeniu z innymi lekami hipotensyjnymi, w dawkach wynoszących od 1 do 40 mg.
Tabela 2 przedstawia sumaryczne dane dotyczące tych zdarzeń zgłaszanych u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym, uczestniczących w badaniach klinicznych, gdy częstość występowania w grupie otrzymującej terazosynę wynosiła co najmniej 5%, gdy częstość występowania w grupie otrzymującej terazosynę wynosiła co najmniej 2% i była większa od obserwowanej w grupie otrzymującej placebo oraz wtedy, gdy reakcja niepożądana budziła szczególne zainteresowanie.
Astenia, niewyraźne widzenie, zawroty głowy, przekrwienie błony śluzowej nosa, nudności, obrzęki obwodowe, kołatanie serca oraz senność były jedynymi objawami, które występowały istotnie statystycznie częściej (p < 0,05) u pacjentów otrzymujących terazosynę, niż u pacjentów otrzymujących placebo. Podobną częstość występowania zdarzeń niepożądanych obserwowano w kontrolowanych placebo badaniach klinicznych leku stosowanego w monoterapii oraz w leczeniu skojarzonym (Tabela 2).
Tabela 2 Zdarzenia niepożądane podczas kontrolowanych placebo badań klinicznych stosowania produktu w nadciśnieniu tętniczym
Klasyfikacja układów i narządów Określenie częstości działań niepożądanych wg MedDRA Terazosyny chlorowodorek N = 859 Placebo N = 506 Zakażenia i zarażenia pasożytnicze
Zapalenie zatok Często 2,6% 1,4% Zaburzenia psychiczne
Nerwowość Często 2,3% 1,8% Obniżenie libido Niezbyt często 0,6% 0,2% Depresja Niezbyt często 0,3% 0,2% Zaburzenia układu nerwowego
Zawroty głowy Bardzo często 19,3%* 7,5% Bóle głowy Bardzo często 16,2% 15,8% Senność Często 5,4%* 2,6% Parestezje Często 2,9% 1,4% Niedociśnienie Często 1,3% 0,4% Omdlenia Często 1,0% 0,2% Zaburzenia oka
Niewyraźne widzenie Często 1,6%* 0,0% Zaburzenia serca
Kołatanie serca Często 4,3%* 1,2% Tachykardia Często 1,9% 1,2% Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia
Niedrożność nosa Często 5,9%* 3,4% Duszność Często 3,1% 2,4% Zaburzenia żołądka i jelit
Nudności Często 4,4%* 1,4% Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej
Ból pleców Często 2,4% 1,2% Ból mięśniowoszkieletowy Często 3,5% 3,0% Zaburzenia układu rozrodczego i piersi
Zaburzenia erekcji Często 1,2% 1,4% Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania
Astenia Bardzo często 11,3%* 4,3% Obrzęk obwodowy Często 5,5%* 2,4% Obrzęk Niezbyt często 0,9% 0,6% Badania diagnostyczne
Zwiększenie masy ciała Rzadko 0,05% 0,2% *Statystycznie istotne, p = 0,05
Działania niepożądane były zazwyczaj łagodne lub o umiarkowanym nasileniu, ale niekiedy były na tyle poważne, że wymagało to przerwania leczenia. Najcięższe działania niepożądane, które zgłaszano jako przyczynę zaprzestania leczenia u co najmniej 0,5% pacjentów w grupie otrzymującej terazosynę oraz zgłaszano je częściej niż w grupie otrzymującej placebo, przedstawiono w Tabeli 3. Ogółem z powodu działań niepożądanych leczenie przerwało 9,9% z 859 pacjentów przyjmujących terazosynę, w porównaniu do 4,2% z 506 pacjentów, którym podawano placebo.
Tabela 3 Przerwanie leczenia podczas kontrolowanych placebo badań klinicznych
Klasyfikacja układów i narządów Określenie częstości działań niepożądanych wg MedDRA Terazosyny chlorowodorek N = 859 Placebo N = 506 Zaburzenia układu nerwowego
Bóle głowy Często 1,3% 1,0% Hipotensja ortostatyczna Niezbyt często 0,5% 0,0% Omdlenia Niezbyt często 0,5% 0,2% Zawroty głowy Często 3,1% 0,2% Parestezje Niezbyt często 0,8% 0,2% Senność Niezbyt często 0,6% 0,2% Zaburzenia oka
Niewyraźne widzenie Niezbyt często 0,6% 0,0% Zaburzenia serca
Kołatanie serca Często 1,4% 0,2% Tachykardia Niezbyt często 0,6% 0,0% Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia
Duszność Niezbyt często 0,9% 0,6% Niedrożność nosa Niezbyt często 0,6% 0,0% Zaburzenia żołądka i jelit
Nudności Niezbyt często 0,8% 0,0% Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania
Astenia Często 1,6% 0,0% Obrzęk obwodowy Niezbyt często 0,6% 0,0% Badania diagnostyczne
Zwiększenie masy ciała Rzadko 0,05% 0,2%
Zgłaszano dodatkowe działania niepożądane, których na ogół nie można odróżnić od objawów, jakie mogłyby wystąpić przy braku ekspozycji na terazosynę.
Następujące dodatkowe działania niepożądane zgłosił co najmniej 1% z 1987 pacjentów, którzy otrzymywali terazosynę w ramach kontrolowanych lub otwartych, krótko- i długookresowych badań klinicznych lub też zgłaszano je po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu.
Zakażenia i zarażenia pasożytnicze Zapalenie oskrzeli, zapalenie gardła, nieżyt błon śluzowych nosa, zakażenie układu moczowego (szczególnie u pacjentek po menopauzie)
Zaburzenia krwi i układu chłonnego Trombocytopenia
Zaburzenia układu immunologicznego Nadwrażliwość
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania Dna
Zaburzenia psychiczne Lęk, bezsenność
Zaburzenia układu nerwowego Zawroty głowy (pochodzenia błędnikowego)
Zaburzenia oka Niewyraźne widzenie, zapalenie spojówek
Zaburzenia ucha i błędnika Szum w uszach
Zaburzenia serca Arytmia, migotanie przedsionków
Zaburzenia naczyniowe Rozszerzenie naczyń krwionośnych
Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia Krwawienie z nosa, kaszel, ból części ustnej gardła
Zaburzenia żołądka i jelit Ból brzucha, zaparcie, biegunka, suchość w jamie ustnej, uczucie dyskomfortu w brzuchu, wymioty, wzdęcia
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Świąd, wysypka, nadmierna potliwość, obrzęk twarzy, obrzęk naczynioruchowy
Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej Ból stawów, zapalenie stawów, zaburzenia stawów, ból mięśni, ból szyi, ból mięśniowo-szkieletowy
Zaburzenia nerek i dróg moczowych Nietrzymanie moczu (szczególnie u pacjentek po menopauzie), nagłe parcie na mocz
Zaburzenia układu rozrodczego i piersi Długotrwały wzwód
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania Ból w klatce piersiowej, gorączka, grypa
Urazy, zatrucia i powikłania po zabiegach Zespół wiotkiej tęczówki – informowano o występowaniu podczas operacji zaćmy, w związku z leczeniem lekami α 1 -adrenolitycznymi, wariantu zespołu małej źrenicy, zwanego śródoperacyjnym zespołem wiotkiej tęczówki (patrz punkt 4.4).
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych
Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych: Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa Tel: +48 22 49 21 301 Faks: +48 22 49 21 309 e-mail: [email protected]
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
4.9. Przedawkowanie
W przypadku niedociśnienia w wyniku przedawkowania terazosyny bardzo ważne jest podtrzymywanie czynności układu krążenia. Właściwe ciśnienie tętnicze krwi oraz normalizację czynności pracy serca można uzyskać przez ułożenie pacjenta na plecach. Jeśli to nie wystarczy, niedociśnienie należy leczyć podając środki zwiększające objętość krwi krążącej. W razie potrzeby należy zastosować leki kurczące naczynia krwionośne oraz monitorować, i gdy to konieczne, podtrzymywać czynność nerek. Terazosyny chlorowodorek wiąże się w znacznym stopniu z białkami osocza i z tego powodu dializa może być nieskuteczna.
5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE
5.1. Właściwości farmakodynamiczne
Grupa farmakoterapeutyczna: leki stosowane w łagodnym rozroście gruczołu krokowego, leki α-adrenolityczne Kod ATC: G04CA03
Grupa farmakoterapeutyczna: leki przeciwnadciśnieniowe, leki α 1 -adrenolityczne Kod ATC: C02CA
Mechanizm działania: Nie ustalono dokładnie mechanizmu działania hipotensyjnego. U zwierząt terazosyny chlorowodorek powoduje obniżenie ciśnienia tętniczego, zmniejszając całkowity obwodowy opór naczyniowy. Wydaje się, że rozszerzające naczynia krwionośne hipotensyjne działanie terazosyny chlorowodorku jest wynikiem blokady receptorów α 1 -adrenergicznych.
W ciągu 15 minut po podaniu doustnym terazosyny chlorowodorek powoduje stopniowe obniżanie się ciśnienia tętniczego.
U człowieka następuje obniżenie ciśnienia skurczowego i rozkurczowego, zarówno w pozycji leżącej, jak i stojącej. Działanie na ciśnienie rozkurczowe jest najbardziej zaznaczone. Zazwyczaj zmianom tym nie towarzyszy odruchowa tachykardia. Działanie terazosyny chlorowodorku na ciśnienie tętnicze związane z maksymalnym stężeniem leku w osoczu (w pierwszych paru godzinach po podaniu produktu) wydaje się nieco bardziej zależne od pozycji pacjenta (jest bardziej zaznaczone w pozycji stojącej) niż działanie po jednej dobie. W pozycji stojącej, w pierwszych paru godzinach po podaniu produktu leczniczego, obserwuje się również zwiększenie częstości akcji serca o sześć do dziesięciu uderzeń na minutę.
Badania sugerują, że blokada receptorów α 1 -adrenergicznych może być skuteczna w poprawie hydrodynamiki moczu u pacjentów z przewlekłym upośledzeniem odpływu moczu z pęcherza moczowego, na przykład w łagodnym rozroście gruczołu krokowego. Objawy łagodnego rozrostu gruczołu krokowego spowodowane są głównie obecnością powiększonego gruczołu krokowego oraz zwiększeniem napięcia mięśni gładkich ujścia pęcherza moczowego i gruczołu krokowego, które jest regulowane przez receptory α 1 -adrenergiczne.
W doświadczeniach in vitro wykazano, że terazosyny chlorowodorek działa antagonistycznie na wywołane przez fenylefrynę skurcze tkanki ludzkiego gruczołu krokowego. W badaniach klinicznych wykazano, że terazosyny chlorowodorek powoduje poprawę hydrodynamiki moczu i zmniejsza nasilenie objawów łagodnego rozrostu gruczołu krokowego.
W czasie leczenia terazosyny chlorowodorkiem pacjenci przybierają na wadze. W badaniach klinicznych kontrolowanych placebo u kobiet i mężczyzn w grupie przyjmującej terazosyny chlorowodorek w monoterapii nastąpiło zwiększenie masy ciała średnio odpowiednio o 0,8 i 1 kg, w porównaniu do zmniejszenia masy ciała o odpowiednio 0,1 i 0,5 kg w grupie otrzymującej placebo. W obydwu przypadkach różnice były istotne statystycznie.
Podczas kontrolowanych badań klinicznych u pacjentów przyjmujących terazosyny chlorowodorek stwierdzono poprawę profilu lipidowego. U pacjentów przyjmujących terazosyny chlorowodorek w monoterapii stwierdzono niewielkie, ale istotne w porównaniu do grupy otrzymującej placebo, zmniejszenie stężenia całkowitego cholesterolu oraz połączonych frakcji lipoprotein o małej i bardzo małej gęstości. U pacjentów tych stwierdzono zwiększenie, w porównaniu do wartości wyjściowych, stężenia lipoprotein o dużej gęstości, stosunku cholesterolu HLD/LDL oraz zmniejszenie, w porównaniu do wartości wyjściowych, stężenia triglicerydów. Zmiany te nie były jednak istotne w porównaniu do wartości stwierdzonych u pacjentów otrzymujących placebo.
Długookresowe (sześć miesięcy lub dłużej) podawanie terazosyny chlorowodorku nie spowodowało wystąpienia przypisywanych działaniu produktu leczniczego istotnych klinicznie zmian następujących parametrów: stężenie glukozy, kwasu moczowego, kreatyniny oraz azotu mocznikowego krwi, próby czynnościowe wątroby i elektrolity. Analiza wyników badań laboratoryjnych przeprowadzonych po podaniu terazosyny chlorowodorku wskazywała na możliwość wystąpienia hemodylucji w wyniku zmniejszenia wartości hematokrytu, stężenia hemoglobiny, liczby białych krwinek, stężenia białka całkowitego i albumin. W przypadku blokady receptorów α-adrenergicznych obserwowano zmniejszenie wartości hematokrytu i białka całkowitego, co przypisuje się hemodylucji.
5.2. Właściwości farmakokinetyczne
Wchłanianie Terazosyna jest dobrze wchłaniana (80-100%). Pokarm nie wywiera wpływu lub ma niewielki wpływ na biodostępność. Efekt pierwszego przejścia terazosyny jest minimalny i niemal cała dawka terazosyny jest dostępna w krwiobiegu w postaci związku macierzystego. Maksymalne stężenie w osoczu występuje po około 1 h po podaniu, a następnie ulega zmniejszeniu. Okres półtrwania wynosi około 12 h.
Dystrybucja Produkt leczniczy wiąże się w znacznym stopniu z białkami osocza, a ilość związanego leku jest stała w obserwowanym klinicznie zakresie stężeń. Wiązanie z białkami jest niezależne od łącznego stężenia substancji czynnej.
Metabolizm Główne metabolity terazosyny powstają w wyniku demetylacji i koniugacji.
Eliminacja Około 10% podanej doustnie dawki wydala się w postaci związku macierzystego z moczem, a około 20% z kałem. Pozostałość wydalana jest w postaci metabolitów. Ogółem około 40% podanej dawki wydalane jest z moczem, a około 60% – z kałem. Eliminacja związku u zwierząt jest podobna pod względem jakościowym do eliminacji u człowieka.
Wydaje się, że farmakokinetyka terazosyny chlorowodorku nie zależy od czynności nerek. Nie ma zatem potrzeby zmiany dawkowania u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek.
Liniowość lub nieliniowość farmakokinetyki Po doustnym podaniu terazosyny wartości AUC i C max
w zalecanym zakresie dawek (2-10 mg).
5.3. Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie
Dane przedkliniczne, wynikające z konwencjonalnych badań farmakologicznych dotyczących bezpieczeństwa stosowania, nie ujawniają szczególnego zagrożenia dla człowieka.
Nie opisano żadnych dowodów działania genotoksycznego terazosyny w badaniach mutagenności in vitro i in vivo tej substancji.
U szczurów, po podaniu wielokrotnym dawek stanowiących ≥ 20 - 30-krotność maksymalnej dawki zalecanej u człowieka, obserwowano zmniejszenie płodności i atrofię jąder. W badaniach toksyczności reprodukcyjnej u szczurów i królików po podaniu dawek toksycznych dla matek (60 - 280-krotność dawki zalecanej u człowieka) obserwowano resorpcje płodów, zmniejszenie masy ciała płodów, zwiększenie liczby nadliczbowych żeber i zmniejszenie przeżywalności pourodzeniowej.
Działanie rakotwórcze: u samców szczurów terazosyna wywoływała niezłośliwe nowotwory rdzeniaste nadnerczy po najwyższej przyjmowanej dawce, odpowiadającej 175-krotności maksymalnej dawki zalecanej u człowieka. Nie zaobserwowano takich przypadków u samic szczurów, ani w podobnym badaniu przeprowadzonym na myszach. Znaczenie tych obserwacji dla klinicznego zastosowania produktu leczniczego u człowieka jest nieznane.
6. DANE FARMACEUTYCZNE
6.1. Wykaz substancji pomocniczych
Laktoza Skrobia kukurydziana Skrobia żelowana Talk Magnezu stearynian Żółcień chinolinowa, lak (E 104) – tabletki Hytrin 2 mg Żelaza tlenek czerwony (E 172), żelaza tlenek żółty (E 172), żelaza tlenek czarny (E 172) – tabletki Hytrin 5 mg Indygotyna, lak (E 132) – tabletki Hytrin 10 mg
6.2. Niezgodności farmaceutyczne
Nie dotyczy.
6.3. Okres ważności
6.4. Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania
Przechowywać w temperaturze poniżej 25°C.
6.5. Rodzaj i zawartość opakowania
Hytrin tabletki 2 mg (kontynuacja leczenia)
Hytrin tabletki 5 mg (kontynuacja leczenia)
Hytrin tabletki 10 mg (kontynuacja leczenia)
Blistry z folii PVC/PVDC/Aluminium w tekturowym pudelku.
6.6. Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania produktu leczniczego do stosowania
Nie dotyczy.
7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA
DOPUSZCZENIE DO OBROTUAmdipharm Limited Temple Chambers Dublin 4 Irlandia
8. NUMERY POZWOLEŃ NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
Hytrin tabletki 2 mg: pozwolenie nr 7678 Hytrin tabletki 5 mg: pozwolenie nr 7679 Hytrin tabletki 10 mg: pozwolenie nr 7680
9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIAData wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 05.05.1998 r. Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: