Doltard
Morphini sulfas
Tabletki o przedłużonym uwalnianiu 30 mg | Morphini sulfas 30 mg
Orifarm Manufacturing Poland Sp. z o.o., Polska
Ulotka
Based on Danish PIL dated: 12.09.2007
Ulotka dołączona do opakowania: informacja dla pacjenta
Morphini sulfas Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta. - Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. - W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. - Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same. - Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Patrz punkt 4.
Spis treści ulotki
Lek Doltard zawiera substancję czynną morfiny siarczan, która jest silnym lekiem przeciwbólowym należącym do grupy leków opioidowych.
Doltard to lek stosowany w leczeniu silnego i przewlekłego bólu. Doltard jest lekiem o przedłużonym uwalnianiu. Należy zawsze stosować się do zaleceń lekarza.
Kiedy nie stosować leku Doltard - Jeśli pacjent ma uczulenie na morfinę, inne środki przeciwbólowe (opioidy) lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6). - Jeśli pacjent przyjmuje inny lek podobny do morfiny. - Jeśli u pacjenta występują: • porażenna niedrożność jelit (zaburzenia w czynności jelit) lub zaparcia; • zaburzenia czynności układu oddechowego lub ciężka astma; • zaburzenia czynności wątroby; • zespół ostrego brzucha.
Ostrzeżenia i środki ostrożności Przed rozpoczęciem przyjmowania leku Doltard należy omówić to z lekarzem lub farmaceutą. Należy pamiętać o tym, że pacjent może uzależnić się fizycznie i psychicznie od leku Doltard oraz o tym, że działanie tego leku może ulec osłabieniu po długotrwałym stosowaniu.
Przed zastosowaniem leku Doltard pacjent powinien skonsultować się z lekarzem, jeśli: Based on Danish PIL dated: 12.09.2007
• w ciągu ostatnich 14 dni był leczony na depresję lub chorobę Parkinsona; • w ciągu 24 godzin był poddany lub będzie poddany operacji; • spożywa dużo alkoholu; • otrzymuje inne środki przeciwbólowe; • jest w podeszłym wieku.
Zahamowanie czynności oddechowej: Należy dokładnie obserwować częstotliwość oddechów. Senność może być oznaką zaburzenia funkcjonowania układu oddechowego. Ważne jest, by zmniejszać dawkę tego leku, gdy zlecono jednocześnie inne leczenie przeciwbólowe, ponieważ takie połączenia zwiększają ryzyko nagłego wystąpienia zapaści oddechowej.
Lek Doltard należy stosować z ostrożnością u pacjentów: • z zaburzeniami przytomności; • leczonych innymi środkami działającymi hamująco na ośrodkowy układ nerwowy; • nadużywających alkoholu.
Ostry zespół klatki piersiowej (ACS, ang. acute chest syndrome) u pacjentów z niedokrwistością sierpowatokrwinkową Ze względu na możliwe powiązanie między ostrym zespołem klatki piersiowej a podawaniem leku pacjentom z niedokrwistością sierpowatokrwinkową otrzymującym morfinę w czasie ostrych zaburzeń funkcji naczyń, należy uważnie obserwować, czy nie występują u nich objawy ostrego zespołu klatki piersiowej.
Ryzyko związane z jednoczesnym stosowaniem leków uspokajających, np. benzodiazepin lub leków pochodnych: Jednoczesne stosowanie leku Doltard i leków uspokajających, np. benzodiazepin lub leków pochodnych, może prowadzić do wystąpienia nadmiernego uspokojenia, depresji oddechowej, śpiączki lub śmierci. Z tego względu leczenie skojarzone z takimi lekami uspokajającymi należy stosować wyłącznie u pacjentów, u których nie są dostępne alternatywne metody leczenia. Jeśli zostanie podjęta decyzja o stosowaniu leku Doltard w skojarzeniu z lekami uspokajającymi, należy podać najmniejszą skuteczną dawkę, a czas leczenia powinien być możliwie jak najkrótszy.
Należyskonsultować się z lekarzem również, jeśli u pacjenta występują: • problemy z oddychaniem; • szybki i (lub) bardzo nieregularny puls; • nagłe bóle brzucha; • niewydolność nerek i/lub wątroby; • przewlekłe zaparcie lub inne zaburzenia czynności jelit; • złe samopoczucie z powodu uderzenia w głowę lub innej przyczyny, lub też silny ból głowy i wymioty; • napady nieregularnych kurczów mięśni; • napady padaczkowe (ponieważ morfina zwiększa ryzyko ataków); • choroby dróg żółciowych; • zapalenie trzustki; • obniżona sprawność kory nadnerczy (choroba Addisona); • powiększony gruczoł krokowy; • tendencja do zawrotów głowy i omdleń z powodu zbyt niskiego ciśnienia krwi; • niedoczynność tarczycy.
W razie wystąpienia któregokolwiek z poniżej wymienionych objawów w okresie przyjmowania leku Doltard, należy skonsultować się z lekarzem, farmaceutą lub pielęgniarką: • Zwiększona wrażliwość na ból, pomimo zwiększenia dawki leku (hiperalgezja). Lekarz zadecyduje, czy konieczna jest zmiana dawkowania lub zastosowanie silnego leku przeciwbólowego (patrz punkt 2). Based on Danish PIL dated: 12.09.2007
• Osłabienie, zmęczenie, brak apetytu, nudności, wymioty lub niskie ciśnienie krwi. Mogą to być objawy tego, że nadnercza wydzielają za mało kortyzolu i może być konieczne podawanie suplementów hormonów. • Utrata popędu seksualnego, impotencja, zanik miesiączki. Może to być spowodowane zmniejszonym wydzielaniem hormonów płciowych. • Jeśli w przeszłości pacjent był uzależniony od leków lub alkoholu. Należy również powiedzieć lekarzowi, jeśli pacjent zauważy, że uzależnia się od leku Doltard w miarę jego stosowania. Na przykład, kiedy zaczyna często myśleć o możliwości zażycia kolejnej dawki, nawet jeśli jej nie potrzebuje do złagodzenia bólu. • Objawy odstawienia lub uzależnienia. Najczęstsze objawy odstawienia wskazano w punkcie 3. W takim przypadku lekarz może zmienić lek lub czas między kolejnymi dawkami.
Doltard znajduje się na liście środków dopingowych i może prowadzić do dyskwalifikacji w zawodach sportowych. Przy każdym zabiegu operacyjnym i kontroli krwi lub moczu pacjent powinien informować zawsze o tym, że stosuje lek Doltard. Może to mieć znaczenie dla wyników badań. Lek Doltard a inne leki Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować. Dotyczy to także leków kupionych za granicą, naturalnych środków leczniczych oraz witamin i minerałów. Jest to szczególnie ważne w przypadku stosowania poniżej wskazanych leków: • Ryfampicyna, ryfampentyna stosowane w leczeniu np. gruźlicy • Niektóre leki stosowane w leczeniu zakrzepów krwi (np. klopidogrel, prasugrel, tikagrelor) mogą mieć opóźnione i zmniejszone działanie, gdy są przyjmowane razem z morfiną. • Jednoczesne stosowanie leku Doltard i leków uspokajających, np. benzodiazepin lub leków pochodnych, zwiększa ryzyko senności, trudności w oddychaniu (depresji oddechowej) lub śpiączki, mogących zagrażać życiu. Dlatego leczenie skojarzone należy brać pod uwagę jedynie wtedy, gdy nie są dostępne inne metody leczenia. Jeśli jednak lek Doltard stosuje się razem z lekami uspokajającymi, lekarz powinien ograniczyć dawkę leku i okres jednoczesnego stosowania. Pacjent powinien powiedzieć lekarzowi o wszystkich przyjmowanych lekach uspokajających oraz ściśle przestrzegać dawki przepisanej przez lekarza. Pomocne może okazać się powiadomienie krewnego lub bliskiego przyjaciela pacjenta o możliwości wystąpienia powyżej wymienionych objawów. Jeśli wystąpią opisane wyżej objawy, należy skonsultować się z lekarzem.
Pacjent powinien skonsultować się z lekarzem, jeśli przyjmuje: • inne leki na silne bóle lub leki przeciwdziałające nadużywaniu (opioidy); • leki na depresję (trójpierścieniowe środki antydepresyjne, inhibitory MAO); • leki na nadkwaśność i przeciwwrzodowe (między przyjęciem leku a przyjęciem leku Doltard należy zachować 2 godzinną przerwę). • Leki działające hamująco na ośrodkowy układ nerwowy m.in.: barbiturany, benzodiazepiny, środki zwiotczające mięśnie działające ośrodkowo, wodzian chloralu, etchlorwinol, inne analgetyki opioidowe, pochodne fenotiazyny (np. prometazyna, chlorpromazyna i propiomazyna). • Inhibitory MAO m.in. klorgylina, iproniazyd, moklobemid, isokarboksydazyd, nialamid, pargylina, fenalazyna, procarbazyna, slegilina i tranylokypromina stosownych w chorobach psychicznych albo chorobie Parkinsona
Doltard z jedzeniem, piciem lub alkoholem Doltard należy przyjmować popijając dużą ilością wody.
Picie alkoholu w czasie stosowania leku Doltard może spowodować senność lub zwiększać ryzyko wystąpienia ciężkich działań niepożądanych, takich jak płytki oddech z ryzykiem bezdechu i utraty przytomności. Picie alkoholu w czasie stosowania leku Doltard jest przeciwwskazane. Based on Danish PIL dated: 12.09.2007
Ciąża, karmienie piersią i wływ na płodność Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.
Płodność W badaniach na zwierzętach wykazano, że morfina może powodować zmniejszenie płodności.
Ciąża Należy unikać zajścia w ciążę w trakcie trwania leczenia. Zarówno mężczyźni jak i kobiety powinni stosować bezpieczne środki antykoncepcyjne. Stosowanie leku Doltard w ciąży należy skonsultować z lekarzem, ponieważ morfiny nie należy stosować podczas ciąży, zwłaszcza podczas trzeciego trymestru,. Morfina przenika przez łożysko i może u noworodków prowadzić do zagrażającego życiu zahamownia czynności oddechowej i spowolnienia funkcji psychofizjologicznych. W wypadku jednorazowego przyjęcia dużych dawek, przewlekłego leczenia lub uzależnienia pod koniec ciąży lekarz będzie kontrolował stan noworodka w celu uniknięcia ryzyka zapaści oddechowej lub objawów z odstawienia.
Karmienie piersią Morfina przenika do mleka matki. Nie należy stosować leku Doltard w okresie karmienia piersią. Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn Nie należy prowadzić pojazdów mechanicznych, obsługiwać urządzeń mechanicznych ani posługiwać się narzędziami, ponieważ Doltard, zwalnia szybkość reagowania i koncentrację. Lek Doltard zawiera laktozę Leki Doltard 10 mg, 30 mg i 60 mg zawierają laktozę. Jeżeli stwierdzono wcześniej u pacjenta nietolerancję niektórych cukrów, pacjent powinien skontaktować się z lekarzem przed przyjęciem leku.
Lek Doltard zawiera glikol propylenowy Tabletki 10 mg: Lek zawiera 0,4 mg glikolu propylenowego w każdej tabletce. Tabletki 30 mg: Lek zawiera 0,2 mg glikolu propylenowego w każdej tabletce. Tabletki 60 mg: Lek zawiera 0,4 mg glikolu propylenowego w każdej tabletce. Tabletki 100 mg: Lek zawiera 0,6 mg glikolu propylenowego w każdej tabletce.
Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
Tabletki o przedłużonym uwalnianiu należy połykać w całości, nie gryźć, nie rozkruszać tabletki. Tabletki należy przyjmować popijając dużą ilością wody.
Zalecana dawka
Dorośli zazwyczaj stosowana dawka, to od 30 mg do 100 mg co 12 godzin.
Pacjenci w podeszłym wieku Leczenie należy rozpocząć od mniejszej dawki początkowej. Może okazać się konieczne zmniejszenie dobowej dawki leku. Należy stosować się do zaleceń lekarza.
Dzieci Leku Doltard nie stosować u dzieci, ze względu na brak danych dotyczących stosowania w tej grupie Based on Danish PIL dated: 12.09.2007
wiekowej.
Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek i wątroby U pacjentów z niewydolnością nerek zaleca się zmniejszenie dawki morfiny. U pacjentów z niewydolnością wątroby morfinę należy stosować z zachowaniem szczególnej ostrożności. Należy zmniejszyć dawkę początkową, konieczne może być wydłużenie odstępów między dawkami. Należy stosować się do zaleceń lekarza.
Pacjenci ze zmniejszoną motoryką przewodu pokarmowego Dawki dla pacjentów ze zmniejszoną motoryką przewodu pokarmowego należy ustalać ze szczególną ostrożnością. Należy stosować się do zaleceń lekarza. Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Doltard Jeśli pacjent zastosował większą niż zalecana dawkę leku Doltard opisaną w tej ulotce lub większą dawkę niż przepisał lekarz, należy skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą. Należy zachować i posiadać przy sobie opakowanie. Jeśli przyjęto większą niż zalecana dawkę leku Doltard, może wystąpić zapalenie płuc wywołane zachłyśnięciem wymiocinami lub ciałami obcymi. Objawy mogą obejmować duszności, kaszel i gorączkę. Może występować znaczna senność, która może przejść w stan uspokojenia lub śpiączkę. Inne objawy to zwiotczałe ręce i nogi, bóle, gorączka, nieprawidłowe funkcjonowanie nerek, zimna i wilgotna skóra, wolne tętno i niskie ciśnienie krwi, bardzo małe źrenice. Ponadto objawy przedawkowania mogą obejmować trudności w oddychaniu prowadzące do utraty przytomności, a nawet śmierci. Pominięcie zastosowania leku Doltard Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki. Przerwanie stosowania leku Doltard W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. Nie należy przerywać stosowania leku Doltard, chyba, że lekarz zaleci inaczej. W celu przerwania stosowania leku Doltard należy zwrócić się do lekarza, który zadecyduje, w jaki sposób powoli zmniejszać dawkę, aby uniknąć objawów abstynencyjnych. Objawy abstynencyjne mogą obejmować bóle ciała, drgawki, biegunkę, ból żołądka, nudności, objawy grypopodobne, szybkie bicie serca i rozszerzone źrenice. Objawy psychiczne obejmują intensywne uczucie niezadowolenia, niepokój i drażliwość.
Jeśli pacjent znów poczuje się źle po zakończeniu leczenia, powinien natychmiast skonsultować się z lekarzem.
Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią. Jeśli nasili się którykolwiek z objawów niepożądanych lub wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane nie wymienione w ulotce, należy powiadomić lekarza lub farmaceutę.
Istotne objawy lub działania niepożądane, które mogą wystąpić, oraz zalecenia dotyczące postępowania w razie ich zaobserwowania: • Ciężkie reakcje alergiczne powodujące trudności w oddychaniu lub zawroty głowy. • Utrudnienie oddychania zależne od dawki. Skurcz oskrzeli, duszność, osłabiony odruch kaszlowy. • Kołatanie serca. Zwiększone ciśnienie wewnątrzczaszkowe, utrata przytomności, zobojętnienie, drżenie. Przyspieszenie lub zwolnienie tętna. Nadciśnienie tętnicze. Należy natychmiast skontaktować się z lekarzem, jeśli wystąpi którekolwiek z istotnych działań niepożądanych. Based on Danish PIL dated: 12.09.2007
Bardzo częste działania niepożądane (częściej niż u 1 na 10 pacjentów): Uspokojenie, senność (mija zwykle po kilku dniach), bóle głowy. Utrudnienie oddychania zależne od dawki. Zaparcie, nudności, wymioty, suchość w jamie ustnej. Wahania nastroju zwykle podwyższenie nastroju, czasami dysforia (drażliwość, wybuchowość).
Częste działania niepożądane (częściej niż u 1 na 100, rzadziej niż u 1 na 10 pacjentów): Zaburzenia czucia, zaburzenia postrzegania, zawroty głowy. Zwężenie źrenic. Skurcz oskrzeli, duszność, osłabiony odruch kaszlowy. Niestrawność, biegunka. Trudności z oddawaniem moczu i zatrzymanie moczu. Wysypka, pokrzywka, świąd, nadmierna potliwość. Bóle pleców. Brak łaknienia. Zakażenie dróg moczowych. Osłabienie, dreszcze, gorączka, obrzęki obwodowe (cofające się po zakończeniu leczenia). Depresja, splątanie, zaburzenia orientacji, bezsenność, zmiana aktywności (zwykle zmniejszenie, czasem pobudzenie) i zmiana zachowania, np. trudności z podejmowaniem decyzji, zaburzenia postrzegania, halucynacje (przemijające), koszmary senne, zwłaszcza u osób w podeszłym wieku.
Niezbyt często występujące działania niepożądane (częściej niż u 1 na 1000, rzadziej niż u 1 na 100 pacjentów): Kołatanie serca. Zwiększone ciśnienie wewnątrzczaszkowe, utrata przytomności, zobojętnienie, drżenie. Zaburzenia widzenia, takie jak zamglone widzenie, podwójne widzenie, oczopląs. Obrzęk płuc. Porażenna niedrożność jelit, zaburzenia smaku. Skurcze dróg moczowych. Bolesne kurcze mięśni, sztywność mięśni. Spadek ciśnienia tętniczego przy zmianie pozycji, zaczerwienienie twarzy. Objawy z odstawienia (niepokój, wymioty, wzrost łaknienia, drażliwość, drgawki, nadpobudliwość, zatkany nos, skurcze i silne łzawienie) stwierdzono u niemowląt matek, które stosowały morfinę (patrz punkt 4.4). Złe samopoczucie, tolerancja leku. Ciężkie reakcje alergiczne (anafilaktyczne i anafilaktoidalne), pozostałe reakcje alergiczne. Skurcze dróg żółciowych. Zatrzymanie miesiączki. Psychiczne i fizyczne uzależnienie, euforia, lęk, podniecenie, obniżone libido, impotencja.
Rzadko występujące działania niepożądane (częściej niż u 1 na 10 000, rzadziej niż u 1 na 1000 pacjentów): Przyspieszenie lub zwolnienie tętna. Napady astmy u osób nadwrażliwych. Nadciśnienie tętnicze. Zapalenie trzustki.
Bardzo rzadko występujące działania niepożądane (rzadziej niż u 1 na 10 000 pacjentów): Duże dawki mogą prowadzić do pobudzenia ośrodkowego układu nerwowego (przeczulica i nieprzyjemne odczuwanie bodźców, które nie reagują na wyższą dawkę morfiny), napady drgawkowe przypominające padaczkę, gwałtowne skurcze mięśni.
Częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych). Zwiększona wrażliwość na ból. Objawy abstynencyjne lub uzależnienie (informacje na temat objawów - patrz punkt 3: Przerwanie stosowania leku Doltard).
Doltard może powodować też działania niepożądane, których zwykle się nie zauważa takie jak podwyższone wyniki badań wątroby (próby wątrobowe) i zwiększone wydzielanie hormonów (ADH).
Zgłaszanie działań niepożądanych Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie, lub pielęgniarce. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, Al. Jerozolimskie 181 C, 02-222 Warszawa, tel.: + 48 22 49 21 301, faks: + zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu. Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.
Based on Danish PIL dated: 12.09.2007
Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci. Nie przechowywać w temperaturze powyżej 25°C. Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na pudełku lub słoiku. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca. Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji lub domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.
Leki Doltard 10 mg, 30 mg i 60 mg zawierają ponadto laktozę jednowodną.
Barwniki: Jak wygląda lek Doltard i co zawiera opakowanie
Tabletki mogą być umieszczone w blistrze lub w szklanym pojemniku.
Nie wszystkie rodzaje opakowań muszą znajdować się w obrocie. Podmiot odpowiedzialny i wytwórca
Podmiot odpowiedzialny: Takeda Pharma Sp. z o.o. ul. Prosta 68 00-838 Warszawa
Wytwórca: Orifarm Manufacturing Poland Sp. z o.o. Ul. Księstwa Łowickiego 12 99-420 Łyszkowice Polska
Data ostatniej aktualizacji ulotki: 10/2021
Ulotka dołączona do opakowania: informacja dla pacjenta
Morphini sulfas Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta. - Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. - W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. - Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same. - Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Patrz punkt 4.
Spis treści ulotki
1. Co to jest lek Doltard i w jakim celu się go stosuje
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Doltard
3. Jak stosować lek Doltard
4. Możliwe działania niepożądane
5. Jak przechowywać lek Doltard
6. Zawartość opakowania i inne informacje
1. Co to jest lek Doltard i w jakim celu się go stosuje
Lek Doltard zawiera substancję czynną morfiny siarczan, która jest silnym lekiem przeciwbólowym należącym do grupy leków opioidowych.
Doltard to lek stosowany w leczeniu silnego i przewlekłego bólu. Doltard jest lekiem o przedłużonym uwalnianiu. Należy zawsze stosować się do zaleceń lekarza.
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Doltard
Kiedy nie stosować leku Doltard - Jeśli pacjent ma uczulenie na morfinę, inne środki przeciwbólowe (opioidy) lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6). - Jeśli pacjent przyjmuje inny lek podobny do morfiny. - Jeśli u pacjenta występują: • porażenna niedrożność jelit (zaburzenia w czynności jelit) lub zaparcia; • zaburzenia czynności układu oddechowego lub ciężka astma; • zaburzenia czynności wątroby; • zespół ostrego brzucha.
Ostrzeżenia i środki ostrożności Przed rozpoczęciem przyjmowania leku Doltard należy omówić to z lekarzem lub farmaceutą. Należy pamiętać o tym, że pacjent może uzależnić się fizycznie i psychicznie od leku Doltard oraz o tym, że działanie tego leku może ulec osłabieniu po długotrwałym stosowaniu.
Przed zastosowaniem leku Doltard pacjent powinien skonsultować się z lekarzem, jeśli: Based on Danish PIL dated: 12.09.2007
• w ciągu ostatnich 14 dni był leczony na depresję lub chorobę Parkinsona; • w ciągu 24 godzin był poddany lub będzie poddany operacji; • spożywa dużo alkoholu; • otrzymuje inne środki przeciwbólowe; • jest w podeszłym wieku.
Zahamowanie czynności oddechowej: Należy dokładnie obserwować częstotliwość oddechów. Senność może być oznaką zaburzenia funkcjonowania układu oddechowego. Ważne jest, by zmniejszać dawkę tego leku, gdy zlecono jednocześnie inne leczenie przeciwbólowe, ponieważ takie połączenia zwiększają ryzyko nagłego wystąpienia zapaści oddechowej.
Lek Doltard należy stosować z ostrożnością u pacjentów: • z zaburzeniami przytomności; • leczonych innymi środkami działającymi hamująco na ośrodkowy układ nerwowy; • nadużywających alkoholu.
Ostry zespół klatki piersiowej (ACS, ang. acute chest syndrome) u pacjentów z niedokrwistością sierpowatokrwinkową Ze względu na możliwe powiązanie między ostrym zespołem klatki piersiowej a podawaniem leku pacjentom z niedokrwistością sierpowatokrwinkową otrzymującym morfinę w czasie ostrych zaburzeń funkcji naczyń, należy uważnie obserwować, czy nie występują u nich objawy ostrego zespołu klatki piersiowej.
Ryzyko związane z jednoczesnym stosowaniem leków uspokajających, np. benzodiazepin lub leków pochodnych: Jednoczesne stosowanie leku Doltard i leków uspokajających, np. benzodiazepin lub leków pochodnych, może prowadzić do wystąpienia nadmiernego uspokojenia, depresji oddechowej, śpiączki lub śmierci. Z tego względu leczenie skojarzone z takimi lekami uspokajającymi należy stosować wyłącznie u pacjentów, u których nie są dostępne alternatywne metody leczenia. Jeśli zostanie podjęta decyzja o stosowaniu leku Doltard w skojarzeniu z lekami uspokajającymi, należy podać najmniejszą skuteczną dawkę, a czas leczenia powinien być możliwie jak najkrótszy.
Należyskonsultować się z lekarzem również, jeśli u pacjenta występują: • problemy z oddychaniem; • szybki i (lub) bardzo nieregularny puls; • nagłe bóle brzucha; • niewydolność nerek i/lub wątroby; • przewlekłe zaparcie lub inne zaburzenia czynności jelit; • złe samopoczucie z powodu uderzenia w głowę lub innej przyczyny, lub też silny ból głowy i wymioty; • napady nieregularnych kurczów mięśni; • napady padaczkowe (ponieważ morfina zwiększa ryzyko ataków); • choroby dróg żółciowych; • zapalenie trzustki; • obniżona sprawność kory nadnerczy (choroba Addisona); • powiększony gruczoł krokowy; • tendencja do zawrotów głowy i omdleń z powodu zbyt niskiego ciśnienia krwi; • niedoczynność tarczycy.
W razie wystąpienia któregokolwiek z poniżej wymienionych objawów w okresie przyjmowania leku Doltard, należy skonsultować się z lekarzem, farmaceutą lub pielęgniarką: • Zwiększona wrażliwość na ból, pomimo zwiększenia dawki leku (hiperalgezja). Lekarz zadecyduje, czy konieczna jest zmiana dawkowania lub zastosowanie silnego leku przeciwbólowego (patrz punkt 2). Based on Danish PIL dated: 12.09.2007
• Osłabienie, zmęczenie, brak apetytu, nudności, wymioty lub niskie ciśnienie krwi. Mogą to być objawy tego, że nadnercza wydzielają za mało kortyzolu i może być konieczne podawanie suplementów hormonów. • Utrata popędu seksualnego, impotencja, zanik miesiączki. Może to być spowodowane zmniejszonym wydzielaniem hormonów płciowych. • Jeśli w przeszłości pacjent był uzależniony od leków lub alkoholu. Należy również powiedzieć lekarzowi, jeśli pacjent zauważy, że uzależnia się od leku Doltard w miarę jego stosowania. Na przykład, kiedy zaczyna często myśleć o możliwości zażycia kolejnej dawki, nawet jeśli jej nie potrzebuje do złagodzenia bólu. • Objawy odstawienia lub uzależnienia. Najczęstsze objawy odstawienia wskazano w punkcie 3. W takim przypadku lekarz może zmienić lek lub czas między kolejnymi dawkami.
Doltard znajduje się na liście środków dopingowych i może prowadzić do dyskwalifikacji w zawodach sportowych. Przy każdym zabiegu operacyjnym i kontroli krwi lub moczu pacjent powinien informować zawsze o tym, że stosuje lek Doltard. Może to mieć znaczenie dla wyników badań. Lek Doltard a inne leki Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować. Dotyczy to także leków kupionych za granicą, naturalnych środków leczniczych oraz witamin i minerałów. Jest to szczególnie ważne w przypadku stosowania poniżej wskazanych leków: • Ryfampicyna, ryfampentyna stosowane w leczeniu np. gruźlicy • Niektóre leki stosowane w leczeniu zakrzepów krwi (np. klopidogrel, prasugrel, tikagrelor) mogą mieć opóźnione i zmniejszone działanie, gdy są przyjmowane razem z morfiną. • Jednoczesne stosowanie leku Doltard i leków uspokajających, np. benzodiazepin lub leków pochodnych, zwiększa ryzyko senności, trudności w oddychaniu (depresji oddechowej) lub śpiączki, mogących zagrażać życiu. Dlatego leczenie skojarzone należy brać pod uwagę jedynie wtedy, gdy nie są dostępne inne metody leczenia. Jeśli jednak lek Doltard stosuje się razem z lekami uspokajającymi, lekarz powinien ograniczyć dawkę leku i okres jednoczesnego stosowania. Pacjent powinien powiedzieć lekarzowi o wszystkich przyjmowanych lekach uspokajających oraz ściśle przestrzegać dawki przepisanej przez lekarza. Pomocne może okazać się powiadomienie krewnego lub bliskiego przyjaciela pacjenta o możliwości wystąpienia powyżej wymienionych objawów. Jeśli wystąpią opisane wyżej objawy, należy skonsultować się z lekarzem.
Pacjent powinien skonsultować się z lekarzem, jeśli przyjmuje: • inne leki na silne bóle lub leki przeciwdziałające nadużywaniu (opioidy); • leki na depresję (trójpierścieniowe środki antydepresyjne, inhibitory MAO); • leki na nadkwaśność i przeciwwrzodowe (między przyjęciem leku a przyjęciem leku Doltard należy zachować 2 godzinną przerwę). • Leki działające hamująco na ośrodkowy układ nerwowy m.in.: barbiturany, benzodiazepiny, środki zwiotczające mięśnie działające ośrodkowo, wodzian chloralu, etchlorwinol, inne analgetyki opioidowe, pochodne fenotiazyny (np. prometazyna, chlorpromazyna i propiomazyna). • Inhibitory MAO m.in. klorgylina, iproniazyd, moklobemid, isokarboksydazyd, nialamid, pargylina, fenalazyna, procarbazyna, slegilina i tranylokypromina stosownych w chorobach psychicznych albo chorobie Parkinsona
Doltard z jedzeniem, piciem lub alkoholem Doltard należy przyjmować popijając dużą ilością wody.
Picie alkoholu w czasie stosowania leku Doltard może spowodować senność lub zwiększać ryzyko wystąpienia ciężkich działań niepożądanych, takich jak płytki oddech z ryzykiem bezdechu i utraty przytomności. Picie alkoholu w czasie stosowania leku Doltard jest przeciwwskazane. Based on Danish PIL dated: 12.09.2007
Ciąża, karmienie piersią i wływ na płodność Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.
Płodność W badaniach na zwierzętach wykazano, że morfina może powodować zmniejszenie płodności.
Ciąża Należy unikać zajścia w ciążę w trakcie trwania leczenia. Zarówno mężczyźni jak i kobiety powinni stosować bezpieczne środki antykoncepcyjne. Stosowanie leku Doltard w ciąży należy skonsultować z lekarzem, ponieważ morfiny nie należy stosować podczas ciąży, zwłaszcza podczas trzeciego trymestru,. Morfina przenika przez łożysko i może u noworodków prowadzić do zagrażającego życiu zahamownia czynności oddechowej i spowolnienia funkcji psychofizjologicznych. W wypadku jednorazowego przyjęcia dużych dawek, przewlekłego leczenia lub uzależnienia pod koniec ciąży lekarz będzie kontrolował stan noworodka w celu uniknięcia ryzyka zapaści oddechowej lub objawów z odstawienia.
Karmienie piersią Morfina przenika do mleka matki. Nie należy stosować leku Doltard w okresie karmienia piersią. Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn Nie należy prowadzić pojazdów mechanicznych, obsługiwać urządzeń mechanicznych ani posługiwać się narzędziami, ponieważ Doltard, zwalnia szybkość reagowania i koncentrację. Lek Doltard zawiera laktozę Leki Doltard 10 mg, 30 mg i 60 mg zawierają laktozę. Jeżeli stwierdzono wcześniej u pacjenta nietolerancję niektórych cukrów, pacjent powinien skontaktować się z lekarzem przed przyjęciem leku.
Lek Doltard zawiera glikol propylenowy Tabletki 10 mg: Lek zawiera 0,4 mg glikolu propylenowego w każdej tabletce. Tabletki 30 mg: Lek zawiera 0,2 mg glikolu propylenowego w każdej tabletce. Tabletki 60 mg: Lek zawiera 0,4 mg glikolu propylenowego w każdej tabletce. Tabletki 100 mg: Lek zawiera 0,6 mg glikolu propylenowego w każdej tabletce.
3. Jak stosować lek Doltard
Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
Tabletki o przedłużonym uwalnianiu należy połykać w całości, nie gryźć, nie rozkruszać tabletki. Tabletki należy przyjmować popijając dużą ilością wody.
Zalecana dawka
Dorośli zazwyczaj stosowana dawka, to od 30 mg do 100 mg co 12 godzin.
Pacjenci w podeszłym wieku Leczenie należy rozpocząć od mniejszej dawki początkowej. Może okazać się konieczne zmniejszenie dobowej dawki leku. Należy stosować się do zaleceń lekarza.
Dzieci Leku Doltard nie stosować u dzieci, ze względu na brak danych dotyczących stosowania w tej grupie Based on Danish PIL dated: 12.09.2007
wiekowej.
Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek i wątroby U pacjentów z niewydolnością nerek zaleca się zmniejszenie dawki morfiny. U pacjentów z niewydolnością wątroby morfinę należy stosować z zachowaniem szczególnej ostrożności. Należy zmniejszyć dawkę początkową, konieczne może być wydłużenie odstępów między dawkami. Należy stosować się do zaleceń lekarza.
Pacjenci ze zmniejszoną motoryką przewodu pokarmowego Dawki dla pacjentów ze zmniejszoną motoryką przewodu pokarmowego należy ustalać ze szczególną ostrożnością. Należy stosować się do zaleceń lekarza. Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Doltard Jeśli pacjent zastosował większą niż zalecana dawkę leku Doltard opisaną w tej ulotce lub większą dawkę niż przepisał lekarz, należy skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą. Należy zachować i posiadać przy sobie opakowanie. Jeśli przyjęto większą niż zalecana dawkę leku Doltard, może wystąpić zapalenie płuc wywołane zachłyśnięciem wymiocinami lub ciałami obcymi. Objawy mogą obejmować duszności, kaszel i gorączkę. Może występować znaczna senność, która może przejść w stan uspokojenia lub śpiączkę. Inne objawy to zwiotczałe ręce i nogi, bóle, gorączka, nieprawidłowe funkcjonowanie nerek, zimna i wilgotna skóra, wolne tętno i niskie ciśnienie krwi, bardzo małe źrenice. Ponadto objawy przedawkowania mogą obejmować trudności w oddychaniu prowadzące do utraty przytomności, a nawet śmierci. Pominięcie zastosowania leku Doltard Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki. Przerwanie stosowania leku Doltard W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. Nie należy przerywać stosowania leku Doltard, chyba, że lekarz zaleci inaczej. W celu przerwania stosowania leku Doltard należy zwrócić się do lekarza, który zadecyduje, w jaki sposób powoli zmniejszać dawkę, aby uniknąć objawów abstynencyjnych. Objawy abstynencyjne mogą obejmować bóle ciała, drgawki, biegunkę, ból żołądka, nudności, objawy grypopodobne, szybkie bicie serca i rozszerzone źrenice. Objawy psychiczne obejmują intensywne uczucie niezadowolenia, niepokój i drażliwość.
Jeśli pacjent znów poczuje się źle po zakończeniu leczenia, powinien natychmiast skonsultować się z lekarzem.
4. Możliwe działania niepożądane
Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią. Jeśli nasili się którykolwiek z objawów niepożądanych lub wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane nie wymienione w ulotce, należy powiadomić lekarza lub farmaceutę.
Istotne objawy lub działania niepożądane, które mogą wystąpić, oraz zalecenia dotyczące postępowania w razie ich zaobserwowania: • Ciężkie reakcje alergiczne powodujące trudności w oddychaniu lub zawroty głowy. • Utrudnienie oddychania zależne od dawki. Skurcz oskrzeli, duszność, osłabiony odruch kaszlowy. • Kołatanie serca. Zwiększone ciśnienie wewnątrzczaszkowe, utrata przytomności, zobojętnienie, drżenie. Przyspieszenie lub zwolnienie tętna. Nadciśnienie tętnicze. Należy natychmiast skontaktować się z lekarzem, jeśli wystąpi którekolwiek z istotnych działań niepożądanych. Based on Danish PIL dated: 12.09.2007
Bardzo częste działania niepożądane (częściej niż u 1 na 10 pacjentów): Uspokojenie, senność (mija zwykle po kilku dniach), bóle głowy. Utrudnienie oddychania zależne od dawki. Zaparcie, nudności, wymioty, suchość w jamie ustnej. Wahania nastroju zwykle podwyższenie nastroju, czasami dysforia (drażliwość, wybuchowość).
Częste działania niepożądane (częściej niż u 1 na 100, rzadziej niż u 1 na 10 pacjentów): Zaburzenia czucia, zaburzenia postrzegania, zawroty głowy. Zwężenie źrenic. Skurcz oskrzeli, duszność, osłabiony odruch kaszlowy. Niestrawność, biegunka. Trudności z oddawaniem moczu i zatrzymanie moczu. Wysypka, pokrzywka, świąd, nadmierna potliwość. Bóle pleców. Brak łaknienia. Zakażenie dróg moczowych. Osłabienie, dreszcze, gorączka, obrzęki obwodowe (cofające się po zakończeniu leczenia). Depresja, splątanie, zaburzenia orientacji, bezsenność, zmiana aktywności (zwykle zmniejszenie, czasem pobudzenie) i zmiana zachowania, np. trudności z podejmowaniem decyzji, zaburzenia postrzegania, halucynacje (przemijające), koszmary senne, zwłaszcza u osób w podeszłym wieku.
Niezbyt często występujące działania niepożądane (częściej niż u 1 na 1000, rzadziej niż u 1 na 100 pacjentów): Kołatanie serca. Zwiększone ciśnienie wewnątrzczaszkowe, utrata przytomności, zobojętnienie, drżenie. Zaburzenia widzenia, takie jak zamglone widzenie, podwójne widzenie, oczopląs. Obrzęk płuc. Porażenna niedrożność jelit, zaburzenia smaku. Skurcze dróg moczowych. Bolesne kurcze mięśni, sztywność mięśni. Spadek ciśnienia tętniczego przy zmianie pozycji, zaczerwienienie twarzy. Objawy z odstawienia (niepokój, wymioty, wzrost łaknienia, drażliwość, drgawki, nadpobudliwość, zatkany nos, skurcze i silne łzawienie) stwierdzono u niemowląt matek, które stosowały morfinę (patrz punkt 4.4). Złe samopoczucie, tolerancja leku. Ciężkie reakcje alergiczne (anafilaktyczne i anafilaktoidalne), pozostałe reakcje alergiczne. Skurcze dróg żółciowych. Zatrzymanie miesiączki. Psychiczne i fizyczne uzależnienie, euforia, lęk, podniecenie, obniżone libido, impotencja.
Rzadko występujące działania niepożądane (częściej niż u 1 na 10 000, rzadziej niż u 1 na 1000 pacjentów): Przyspieszenie lub zwolnienie tętna. Napady astmy u osób nadwrażliwych. Nadciśnienie tętnicze. Zapalenie trzustki.
Bardzo rzadko występujące działania niepożądane (rzadziej niż u 1 na 10 000 pacjentów): Duże dawki mogą prowadzić do pobudzenia ośrodkowego układu nerwowego (przeczulica i nieprzyjemne odczuwanie bodźców, które nie reagują na wyższą dawkę morfiny), napady drgawkowe przypominające padaczkę, gwałtowne skurcze mięśni.
Częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych). Zwiększona wrażliwość na ból. Objawy abstynencyjne lub uzależnienie (informacje na temat objawów - patrz punkt 3: Przerwanie stosowania leku Doltard).
Doltard może powodować też działania niepożądane, których zwykle się nie zauważa takie jak podwyższone wyniki badań wątroby (próby wątrobowe) i zwiększone wydzielanie hormonów (ADH).
Zgłaszanie działań niepożądanych Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie, lub pielęgniarce. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, Al. Jerozolimskie 181 C, 02-222 Warszawa, tel.: + 48 22 49 21 301, faks: + zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu. Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.
Based on Danish PIL dated: 12.09.2007
5. Jak przechowywać lek Doltard
Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci. Nie przechowywać w temperaturze powyżej 25°C. Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na pudełku lub słoiku. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca. Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji lub domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.
6. Zawartość opakowania i inne informacje
Co zawiera lek Doltard - Substancją czynną leku jest morfiny siarczan. - Pozostałe składniki to: hydroksyetyloceluloza 8500, hypromeloza (E 464), magnezu stearynian (E 470b), powidon K90 (E 1201), glikol propylenowy (E 1520) i talk (E 553b).Leki Doltard 10 mg, 30 mg i 60 mg zawierają ponadto laktozę jednowodną.
Barwniki: Jak wygląda lek Doltard i co zawiera opakowanie
Tabletki mogą być umieszczone w blistrze lub w szklanym pojemniku.
Nie wszystkie rodzaje opakowań muszą znajdować się w obrocie. Podmiot odpowiedzialny i wytwórca
Podmiot odpowiedzialny: Takeda Pharma Sp. z o.o. ul. Prosta 68 00-838 Warszawa
Wytwórca: Orifarm Manufacturing Poland Sp. z o.o. Ul. Księstwa Łowickiego 12 99-420 Łyszkowice Polska
Data ostatniej aktualizacji ulotki: 10/2021
Charakterystyka
Based on Danish SmPC dated: 12.09.2007
CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO
Doltard, 10 mg, tabletki o przedłużonym uwalnianiu Doltard, 30 mg, tabletki o przedłużonym uwalnianiu Doltard, 60 mg, tabletki o przedłużonym uwalnianiu Doltard, 100 mg, tabletki o przedłużonym uwalnianiu
Jedna tabletka o przedłużonym uwalnianiu zawierająca morfiny siarczan (Morphini sulfas) w następującej dawce: 10 mg, 30 mg, 60 mg, 100 mg.
Substancja pomocnicza o znanym działaniu: Doltard 10 mg, 30 mg i 60 mg zawierają odpowiednio 83 mg, 63 mg i 33 mg laktozy jednowodnej (patrz punkt 4.4).
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
onym uwalnianiu.
Produkt leczniczy stosowany w leczeniu silnego i przewlekłego bólu.
Dawkowanie
Dorośli Dawkowanie należy dostosować do nasilenia bólu oraz reakcji pacjenta. Istnieją dane na temat znacznych różnic w zapotrzebowaniu i reakcji na stosowane dawki nawet u pacjentów z prawidłową czynnością wątroby i nerek.
Zalecana dawka początkowa:
Pacjenci w podeszłym wieku Leczenie należy rozpocząć od mniejszej dawki początkowej, a następnie zwiększać ją indywidualnie do uzyskania pożądanego działania terapeutycznego. Morfina jest znacznie wolniej metabolizowana w organizmie pacjentów w podeszłym wieku w porównaniu do młodych pacjentów, dlatego może okazać się konieczne zmniejszenie dobowej dawki produktu leczniczego, w przypadku pacjentów otrzymujących dawki wielokrotne. Based on Danish SmPC dated: 12.09.2007
Dzieci Doltard jest przeciwwskazany do stosowania u dzieci, ze względu na brak danych dotyczących bezpieczeństwa, skuteczności oraz dawkowania.
Pacjenci z niewydolnością nerek Morfina pierwotnie jest metabolizowana przez wątrobę do nieaktywnych metabolitów, które są wydalane przez nerki. Metabolit 6-glukoron morfiny jest uważany za aktywny, dlatego zaleca się zmniejszenie dawki u pacjentów z przewlekłą niewydolnością nerek. Pacjenci z umiarkowaną niewydolnością nerek (wspólczynnik przesączania kłebuszkowego, ang. GFR Pacjenci z ciężką niewydolnością nerek (GFR poniżej 10 ml/min) powinni otrzymywać 50% zalecanej dawki w normalnych odstępach czasu.
Pacjenci z niewydolnością wątroby Okres półtrwania produktu wydłużony jest u pacjentów z niewydolnością wątroby (np. w przypadku marskości wątroby). Z tego względu morfina powinna by ć stosowana z zachowaniem szczególnej ostrożności (patrz punkt 4.4). Należy zmniejszyć dawkę początkową, konieczne może być wydłużenie odstępów między dawkami.
Zmniejszona motoryka przewodu pokarmowego Dawki dla pacjentów ze zmniejszoną motoryką przewodu pokarmowego należy ustalać ze szczególną ostrożnością (patrz punkt 4.5).
Sposób podawania Tabletki o przedłużonym uwalnianiu należy połykać w całości, nie gryźć, nie rozkruszać tabletki.
Przerwanie leczenia Wystąpienie zespołu abstynencyjnego może zostać przyspieszone, jeśli nagle zaprzestanie się podawania leku opioidowego. Dlatego przed planowanym odstawieniem leku, jego dawkę należy zmniejszać stopniowo.
Nadwrażliwość na morfinę, inne opioidy lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1. Porażenna niedrożność jelit lub zaparcie. Zahamowanie czynności układu oddechowego, ciężka astma oskrzelowa lub choroby obturacyjne płuc. Jednoczesne leczenie z użyciem agonistów/antagonistów morfiny (patrz punkt 4.5). Ciężka niewydolność wątroby. Zespół ostrego brzucha.
Morfina jest agonistą opioidowym. Może być
Należy stosować ją ostrożnie u pacjentów uzależnionych od opioidów. Doltard jest lekiem uzależniającym. Przy długotrwałym stosowaniu może wystąpić tolerancja, a także uzależnienie fizyczne i psychiczne. Obserwowano uzależnienie i nadużywanie morfiny. Nagłe odstawienie może prowadzić do objawów odstawienia (patrz punkt 4.8).
Uzależnienie i zespół odstawienny (abstynencyjny) Stosowanie opioidowych leków przeciwbólowych może prowadzić do rozwoju fizycznego i (lub) psychicznego uzależnienia bądź tolerancji. Związane z tym ryzyko wzrasta w miarę stosowania leku oraz podczas stosowania w większych dawkach. Objawy można ograniczyć poprzez dostosowanie dawki lub postaci leku oraz stopniowe odstawianie morfiny. Informacje na temat poszczególnych objawów – patrz punkt 4.8. Based on Danish SmPC dated: 12.09.2007
Potencjał nadużycia morfiny jest podobny jak w przypadku innych silnych leków opioidowych, dlatego morfinę należy stosować ze szczególną ostrożnością u pacjentów, którzy w przeszłości nadużywali alkoholu lub leków.
Specjalne ostrzeżenia U pacjentów, którzy są lub byli w ciągu ostatnich 14 dni leczeni inhibitorami MAO, istnieje ryzyko poważnych interakcji (patrz punkt 4.5). Jednoczesne picie alkoholu i stosowanie produktu leczniczego Doltard może nasilać działania niepożądane produktu leczniczego Doltard; należy unikać równoczesnego przyjmowania (patrz punkt4.5)
Doustna terapia przeciwpłytkowa inhibitorem P2Y12 W pierwszym dniu leczenia skojarzonego inhibitorem P2Y12 i morfiną obserwowano zmniejszenie skuteczności leczenia inhibitorem P2Y12 (patrz punkt 4.5).
Należy rozważyć zmniejszenie dawki u pacjentów: z niewydolnością nerek i/lub wątroby, u pacjentów w podeszłym wieku (patrz punkt 4.2), otrzymujących inne leki działające hamuj ąco na ośrodkowy układ nerwowy (patrz punkt 4.5), z chorobą Addisona, z przerostem gruczołu krokowego, z niedoczynnością tarczycy, ze zmniejszoną pojemnością płuc.
Niewydolność nadnerczy Opioidowe leki przeciwbólowe mogą spowodować nieodwracalną niewydolność nadnerczy i konieczność obserwowania pacjenta oraz zastosowania terapii zastępczej glikokortykosteroidami. Objawy niewydolności nadnerczy mogą obejmować np. nudności, wymioty, utratę apetytu, zmęczenie, osłabienie, zawroty głowy lub niskie ciśnienie krwi.
Zmniejszone wydzielanie hormonów płciowych i zwiększone wydzielanie prolaktyny Długotrwałe stosowanie opioidowych leków przeciwbólowych może wiązać się ze zmniejszeniem wydzielania hormonów płciowych i zwiększeniem wydzielania prolaktyny. Objawy obejmują zmniejszenie popę du seksualnego, impotencję lub brak miesiączki.
W trakcie leczenia, zwłaszcza podczas stosowania w dużych dawkach, może wystąpić hiperalgezja, która nie reaguje na dalsze zwiększenie dawki morfiny. Może być konieczne zmniejszenie dawki morfiny lub zmiana leku opioidowego.
Środki ostrożności Doltard należy stosować ostrożnie w następujących przypadkach: Doltard należy z ostrożnością stosować przed i w ciągu pierwszych 24 godzin po zabiegu operacyjnym.
Morfina może obniżać próg pobudliwości u pacjentów z padaczką.
Zahamowanie czynności oddechowej: Należy dokładnie obserwować częstotliwość oddechów. Senność może być oznaką dekompensacji. Ważne jest, by zmniejszać dawkę morfiny, gdy zlecono jednocześnie inne leczenie przeciwbólowe, ponieważ takie połączenia zwiększają ryzyko nagłego wystąpienia zapaści oddechowej.
W nadciśnieniu wewnątrzczaszkowym i urazie czaszki: W przypadku podwyższonego ciśnienia wewnątrzczaszkowego morfinę należy stosować ostrożnie, ponieważ może to prowadzić do dalszego podwyższenia ciśnienia. U pacjentów z urazem czaszki morfina może utrudniać rozpoznanie lub przebieg leczenia. U takich pacjentów morfinę należy stosować tylko wtedy, gdy korzyści płynące z leczenia w oczywisty sposób przeważają nad ryzykiem. Based on Danish SmPC dated: 12.09.2007
Przewlekłe zaparcie lub inne zaburzenia pracy jelit: Opioidy hamują kurczliwość włókien podłużnych mięśni gładkich. Duże znaczenie ma więc sprawdzenie przed rozpoczęciem leczenia, czy u pacjenta nie występują zaburzenia drożności, a zwłaszcza niedrożność jelit. Zaparcie to często występujące działanie niepożądane związane z leczeniem opioidami. Należy jednocześnie z morfiną stosować leczenie profilaktyczne.
Produkt Doltard należy stosować z ostrożnością u pacjentów: z migotaniem przedsionków i innymi częstoskurczami nadkomorowymi; leczonych agonistami/antagonistami opioidów; z zaburzeniami przytomności; z napadami nieregularnych kurczów mięśni; z chorobami dróg żółciowych; z zapaleniem trzustki; z obniżonym ciśnieniem tętniczym w związku z hipowolemią; z ostrymi bólami brzucha; leczonych innymi środkami działającymi hamująco na OUN (patrz punkt 4.5); nadużywających alkoholu (patrz punkt 4.5).
Pacjenci w podeszłym wieku: Należy zachować ostrożność ze względu na szczególną wrażliwość pacjentów w podeszłym wieku na działania niepożądane związane z ośrodkowym układem nerwowym (splątanie) lub na zaburzenia żołądkowo-jelitowe oraz fizjologiczne pogorszenie czynności nerek. Jednoczesne podawanie innych leków, zwłaszcza trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych, zwiększa jeszcze bardziej prawdopodobieństwo działań niepożądanych, takich jak splątanie i zaparcie. Choroby prostaty i dróg moczowych, często wyst ępujące u osób w podeszłym wieku, zwiększają ryzyko zalegania moczu. Czynniki te nie powinny jednak ograniczać stosowania morfiny u pacjentów w podeszłym wieku, jeśli zostaną zastosowane powyższe zasady bezpieczeństwa.
Ostry zespół klatki piersiowej (ACS, ang. acute chest syndrome) u pacjentów z niedokrwistością sierpowatokrwinkową Ze względu na możliwe powiązanie między ostrym zespołem klatki piersiowej a podawaniem morfiny pacjentom z niedokrwistością sierpowatokrwinkową otrzymującym morfinę w czasie kryzysu naczyniowo-okluzyjnego, należy uważnie obserwować, czy nie występują u nich objawy ostrego zespołu klatki piersiowej.
Ryzyko związane z jednoczesnym stosowaniem leków uspokajających, np. benzodiazepin lub leków pochodnych: Jednoczesne stosowanie leku Doltard i leków uspokajających, np. benzodiazepin lub leków pochodnych, może prowadzić do wystąpienia nadmiernego uspokojenia, depresji oddechowej, śpiączki lub śmierci. Z tego względu leczenie skojarzone z takimi lekami uspokajającymi należy stosować wyłącznie u pacjentów, u których nie są dostępne alternatywne metody leczenia. Jeśli zostanie podjęta decyzja o stosowaniu leku Doltard w skojarzeniu z lekami uspokajającymi, należy podać najmniejszą skuteczną dawkę, a czas leczenia powinien być możliwie jak najkrótszy.
Należy uważnie obserwować, czy u pacjenta nie występują objawy związane z depresją oddechową i nadmierne uspokojenie. W tym kontekście zdecydowanie zaleca się poinformowanie pacjentów i ich opiekunów o możliwości wystąpienia takich objawów (patrz punkt 4.5).
Ryfampicyna może zmniejszać stężenie morfiny w osoczu. Należy obserwować działanie przeciwbólowe morfiny oraz odpowiednio dostosować dawkowanie morfiny w trakcie i po zakończeniu leczenia ryfampicyną (patrz punkt 4.5).
Laktoza jednowodna: Based on Danish SmPC dated: 12.09.2007
Tabletki o przedłużonym działaniu o mocy 10 mg, 30 mg i 60 mg zawierają laktozę. Lek nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, brakiem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.
Produkt leczniczy zawiera glikol propylenowy.
Opioidowe leki przeciwbólowe Mechanizm: addytywna depresja OUN. Działanie niepożądane: Jednoczesne stosowanie opioidowych leków przeciwbólowych i morfiny może powodować silne działanie addytywne na OUN i zapaść oddechową obejmujące obniżenie ciśnienia tętniczego, silne uspokojenie i/lub śpiączkę (patrz punkt 4.4).
Agoniści/antagoniści opioidów, w tym naltreksonu Mechanizm: konkurencyjne wiązanie z receptorami opioidowymi. Działanie niepożądane: Stosowanie agonistów/antagonistów opioidów w tym naltreksonu w połączeniu z morfiną może wywołać powstawanie objawów odstawienia (patrz punkt 4.4).
Inhibitory MAO Inhibitory MAO to m.in. klorgylina, iproniazyd, moklobemid, isokarboksydazyd, nialamid, pargylina, fenalazyna, procarbazyna, slegilina i tranylokypromina. Jednoczesne stosowanie morfiny i inhibitorów MAO jest przeciwskazane, gdyż inhibitory MAO mogą wchodzić w reakcję z morfiną, której mechanizm działania nie jest znany. Działanie niepożądane: może prowadzić do obniżenia ciśnienia tętniczego, nasilenia depresji OUN i depresji oddechowej (patrz punkt 4.4). Nie należy stosować morfiny i inhibitorów MAO jednocześnie lub w ciągu 14 dni po odstawieniu inhibitorów MAO.
Leki działające hamująco na OUN Leki działające hamująco na OUN to m.in.: barbiturany, benzodiazepiny, środki zwiotczające mięśnie działające ośrodkowo, wodzian chloralu, etchlorwinol, inne analgetyki opioidowe, pochodne fenotiazyny (np. prometazyna, chlorpromazyna i propiomazyna). Mechanizm: addytywna depresja OUN. Działanie niepożądane: może powodować depresję oddechową, obniżenie ciśnienia tętniczego, silne uspokojenie lub śpiączkę (patrz punkt 4.4).
Leki uspokajają ce, np. benzodiazepiny lub leki pochodne: Jednoczesne stosowanie leków opioidowych i leków uspokajających, np. benzodiazepin lub leków pochodnych, zwiększa ryzyko wystąpienia nadmiernego uspokojenia, depresji oddechowej, śpiączki lub śmierci na skutek addytywnego działania depresyjnego na OUN. Należy ograniczyć dawkę leku i czas trwania leczenia skojarzonego (patrz punkt 4.4).
Alkohol (patrz punkt 4.4) Mechanizm: addytywna depresja OUN. Działanie niepożądane: zwiększone uspokojenie.
Alkohol może wzmacniać działanie farmakodynamiczne produktu leczniczego Doltard; należy unikać równoczesnego przyjmowania.
Ryfampicyna i ryfampentyna (patrz też punkt 4.4) Mechanizm: zarówno ryfampicyna, jaki i ryfampentyna indukują enzymy cytochromu P450 3A4, co w konsekwencji może prowadzić do obniżenia w surowicy stężenia (zarówno AUC jaki i C max ) morfiny i jej metabolitu 6-glucoronidu morfiny. Dodatkowo ryfampicyna zmniejsza znacząco działanie przeciwbólowe. Mechanizm tego działania nie jest znany. Działanie niepożądane: zmniejszone działanie przeciwbólowe.
Based on Danish SmPC dated: 12.09.2007
U pacjentów z ostrym zespołem wieńcowym leczonych morfiną obserwowano opóźnioną i zmniejszoną ekspozycję na doustną terapię przeciwpłytkową inhibitorem P2Y12. Interakcja ta, może być związana ze zmniejszoną ruchliwością przewodu pokarmowego i dotyczyć innych opioidów. Znaczenie kliniczne nie jest znane, jednak dane wskazują na możliwość zmniejszenia skuteczności inhibitora P2Y12 u pacjentów otrzymujących jednocześnie morfinę i inhibitor P2Y12 (patrz punkt 4.4). U pacjentów z ostrym zespołem wieńcowym, u których nie można wstrzymać podawania morfiny, a szybkie hamowanie P2Y12 uznaje się za kluczowe, można rozważyć zastosowanie pozajelitowego inhibitora P2Y12.
Trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne Amitryptylina i klomipramina mogą wzmacniać przeciwbólowe działanie morfiny. Może to mieć związek z tym, że leki te zwiększają biodostępno ść morfiny.
Jednoczesne podanie środków zobojętniających może prowadzić do szybszego niż spodziewane uwalniania morfiny; nie należy ich podawać jednocześnie, lecz z odstępem co najmniej 2 godzin. Ze względu na wywoływane przez morfinę spowolnienie motoryki układu pokarmowego szybkość wchłaniania innych leków może się obniżać.
Płodność W badaniach na zwierzętach wykazano, że morfina może powodować zmniejszenie płodności (patrz punkt 5.3. Przedkliniczne dane dotyczące bezpieczeństwa stosowania).
Ciąża Ze względu na mutagenne własności morfiny zarówno mężczyźni, jak i kobiety aktywni seksualnie powinni podczas leczenia produktem Doltard stosować bezpieczne środki antykoncepcyjne.
Morfiny nie należy stosować podczas ciąży, zwłaszcza podczas trzeciego trymestru, chyba, że nie istnieje alternatywne leczenie przeciwbólowe. W takim wypadku należy rozważyć korzyści dla matki i potencjalne ryzyko dla płodu. Należy obserwować, czy u noworodków, których matki przyjmowały w trakcie ciąży opioidowe leki przeciwbólowe, nie występują objawy noworodkowego zespołu odstawiennego (abstynencyjnego). Leczenie może obejmować zastosowanie leków opioidowych oraz leczenie objawowe.
Morfina przenika przez łożysko i może prowadzić do depresji oddechowej i spowolnienia funkcji psychofizjologicznych u noworodków. Może być konieczna resuscytacja. Morfinę należy stosować z zachowaniem szczególnej ostrożności. W wypadku jednorazowego przyjęcia dużych dawek, przewlekłego leczenia lub uzależnienia pod koniec ciąży należy monitorowa ć noworodka w celu uniknięcia ryzyka zapaści oddechowej lub objawów z odstawienia. W razie potrzeby należy rozważyć podanie antagonisty opioidów.
Karmienie piersią Morfiny nie należy stosować w okresie karmienia piersią. Morfina przenika do mleka matki. Stosunek stężeń mleko:osocze wynosi ok. 3:1.
Doltard, wywiera znaczny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu.
Klasyfikacja częstości występowania działań niepożądanych określona zgodnie z wytyczną Rady Międzynarodowych Organizacji Nauk Medycznych (ang. Council for International Organizations of Medical Sciences, CIOMS) jest następująca: bardzo często (≥ 1/10); często (≥ 1/100 do < 1/10); niezbyt często (≥ 1/1000 do < 1/100); rzadko (≥ 1/10 000 do< 1/1000); bardzo rzadko (< 1/10 000); Based on Danish SmPC dated: 12.09.2007
nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych).
Poważne działania niepożądane związane ze stosowaniem morfiny to depresja oddechowa i w mniejszym stopniu zaburzenia krążenia. Najczęściej występujące to: zaparcia i nudności oraz uspokojenie. Po podaniu morfiny często występują również senność, zawroty głowy i uspokojenie. U wrażliwych pacjentów mogą występować kurcze dróg żółciowych i moczowych.
Klasyfikacja układów i narządów Konwencja dotycząca częstości Bardzo często (>1/10) Często (>1/100 i <1/10) Niezbyt często (>1/1 000 i <1/100) Rzadko (>1/10 000 i <1/1 000) Bardzo rzadko ( 1/10 000 , nieznana) Częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych).
Badania diagnostyczne
wydzielanie ADH.
Zaburzenia serca
lub częstoskurcz.
Zaburzenia układu nerwowego uspokojenie, senność (ustępuje zwykle po kilku dniach podawania), ból głowy. parestezje, zaburzenia postrzegania, zawroty głowy, nadmierna potliwość. zwiększone ciśnienie wewnątrzczaszk owe, utrata przytomności, zobojętnienie, drżenie.
mogą prowadzić do pobudzenia OUN (przeczulica i allodynia, które nie reagują na wyższą dawkę morfiny), napady drgawkowe przypominają ce padaczkę, mioklonie. hiperalgezja (patrz punkt 4.4),
Zaburzenia oka zwężenie źrenic. zaburzenia widzenia, takie jak zamglone widzenie, podwójne widzenie, oczopląs.
Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia depresja oddechowa zależna od dawki. skurcz oskrzeli, duszność, osłabiony odruch kaszlowy. obrzęk płuc. napady astmy u osób nadwrażliwyc h.
Zaburzenia żołądka i jelit zaparcie, nudności, wymioty, suchość niestrawność, biegunka. porażenna niedrożność jelit, zaburzenia smaku.
Based on Danish SmPC dated: 12.09.2007
w jamie ustnej. Zaburzenia nerek i dróg moczowych
z oddawanie m moczu i zatrzymanie moczu. skurcze dróg moczowych.
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej
pokrzywka, świąd (z powodu uwalniania histaminy przez morfinę).
Zaburzenia mięśniowo- szkieletowe i tkanki łącznej
mięśni występujące w zależności od dawki, sztywność mięśni.
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania
łaknienia.
Zakażenia i zarażenia pasożytnicze
dróg moczowych.
Zaburzenia naczyniowe
ortostatyczne, zaczerwienienie twarzy.
nadciśnienie tętnicze.
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania
dreszcze, gorączka, obrzęki obwodowe (ustępujące po zakończeniu leczenia). objawy z odstawienia (niepokój, wymioty, wzrost łaknienia, drażliwość, drgawki, nadpobudliwość, zatkany nos, drgawki i silne łzawienie) stwierdzono u niemowląt matek, które stosowały morfinę (patrz punkt 4.4). Złe samopoczucie, tolerancja produktu leczniczego.
odstawienny (abstynencyjn y) 1,2
układu
anafilaktyczne/
Based on Danish SmPC dated: 12.09.2007
odpornościoweg o anafilaktoidalne, reakcje aler giczne. Wątroba i drogi żółciowe
żółciowych, podwyższone wartości prób wątrobow ych. zapalenie trzustki.
Zaburzenia układu rozrodczego i piersi
miesiączki.
Zaburzenia psychiczne
Po podaniu morfiny mogą wystąpić zaburzenia psychiczne o różnej intensywności i charakterze (zależnie od osobowości i czasu trwania leczenia). wahania nastroju (zwykle podwyższen ie nastroju, czasami dysforia). depresja, splątanie, bezsenność, zmiana aktywności (zwykle obniżenie, czasem pobudzenie) i zmiana możliwości poznawczych i czuciowych, np. trudności z podejmowani em decyzji, zaburzenia postrzegania, halucynacje (przemijające ), koszmary senne, zwłaszcza u pacjentów w podeszłym wieku,. dezorientac ja. psychiczne i fizyczne uzależnienie 2 , euforia, lęk, podniecenie, obniżone libido, impotencja.
Opis wybranych działań niepożądanych:
1
2
Stosowanie opioidowych leków przeciwbólowych może prowadzić do rozwoju fizycznego i (lub) psychicznego uzależnienia bądź tolerancji. Wystąpienie zespołu abstynencyjnego może zostać przyspieszone, jeśli nagle zaprzestanie się podawania leku opioidowego lub antagonistów receptorów opioidowych, a czasami może do niego dojść między kolejnymi dawkami. Informacje dotyczące postępowania - patrz punkt 4.4. Fizjologiczne objawy odstawienia obejmują: bóle ciała, drgawki, zespół niespokojnych nóg, biegunka, kolka brzuszna, nudności, objawy grypopodobne, tachykardia i rozszerzenie źrenic. Do objawów psychicznych należą: nastrój dysforyczny, niepokój i drażliwość. U osób uzależnionych od leków często występuje „głód lekowy”.
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Based on Danish SmPC dated: 12.09.2007
Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181 C, 02-222 Warszawa, tel.: + 48 22 49 21 301, faks: + 48 22 49 21 309, strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl. Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Toksyczność Nadwrażliwość na morfinę jest różna u różnych pacjentów. U dorosłych mogą występować objawy zatrucia po przyjęciu pojedynczych dawek odpowiadających dawce podskórnej lub dożylnej wynoszącej ok. 30 mg. U pacjentów z chorobą nowotworową, dawki te często są przekraczane bez poważniejszych działań niepożądanych.
Objawy Przedawkowanie morfiny objawia się zwężeniem źrenic, zapaścią oddechową, skrajną sennością, która może przejść w osłupienie lub śpiączkę, zwiotczeniem mięśni, zimną i wilgotn ą skórą, w niektórych przypadkach rzadkoskurczem i obniżeniem ciśnienia. W przypadku poważnego przedawkowania, zwłaszcza przy podaniu dożylnym, może wystąpić bezdech, zapaść, zatrzymanie akcji serca i zgon. Niewydolność układu oddechowego może prowadzić do śmierci. Może wystąpić zachłystowe zapalenie płuc.
Leczenie Należy początkowo zwrócić uwagę na przywrócenie odpowiedniej wentylacji poprzez zapewnienie drożności dróg oddechowych oraz wspomaganego lub kontrolowanego oddechu. Antagonista opioidów - nalokson oddziałuje wybiórczo na zapaść oddechową spowodowaną przez przedawkowanie lub niezwykłą wrażliwość na opioidy. Dlatego nalokson należy podawać i dawkować odpowiednio do potrzeb pacjenta, najlepiej dożylnie, jednocześnie z rozpoczęciem resuscytacji oddechowej. Nalokson: 0,4 mg dla dorosłych (dzieci 0,01 mg/kg) powoli dożylnie. Powtarzać aż do przywrócenia normalnego oddechu. Dział anie rozpoczyna się po 30-60 sekundach i trwa zwykle przez 45-60 minut. Po podaniu domięśniowym działanie zaczyna się po 10 min. i trwa 2-3 godziny. Pacjenta należy obserwować pod kątem zapaści oddechowej przez 24 godziny. Odpowiednio do potrzeb należy zastosować tlen, dożylne leczenie płynami, leki obkurczające naczynia krwionośne, pomocnicze metody leczenia. Aby usunąć nie wchłoniętą część produktu leczniczego, konieczne może być opróżnienie żołądka. W przypadku podejrzenia uzależnienia od opioidów, można się spodziewać wystąpienia zespołu abstynencyjnego. Pacjentów po przedawkowaniu należy obserwować przez dłuższy czas.
Grupa farmakoterapeutyczna: Leki przeciwbólowe, naturalne alkaloidy opium, kod ATC: N 02 AA 01 Morfina wiąże się z stereospecyficznymi receptorami w OUN. W ten sposób zmienia się zarówno postrzeganie bólu, jak i emocjonalna reakcja na ból. Zakłada się, że różne podtypy receptorów opioidowych niezależnie od siebie pośredniczą w poszczególnych działaniach terapeutycznych i działaniach niepożądanych, spotykanych przy stosowaniu morfiny. Morfina jest czystym agonistą opioidowym. Morfina ma bardzo silne powinowactwo do receptorów μ (mi), nieco mniejsze do receptorów σ (sigma) i κ (kappa). Działanie na OUN odzwierciedlane jest przez wiązanie z receptorami, co daje następujące skutki: Receptor μ (mi): zniesienie bólu na poziomie nadrdzeniowym, osłabienie oddychania, euforia i uzależnienie psychiczne. Receptor κ (kappa): zniesienie bólu na poziomie rdzeniowym, zwężenie źrenic i uspokojenie. Based on Danish SmPC dated: 12.09.2007
Receptor σ (sigma): dysforia i halucynacje.
Wchłanianie Morfina wchłania się w dużym stopniu w przewodzie pokarmowym, ma jednak niską dostępność biologiczną ze względu na wysoki metabolizm pierwszego przejścia w wątrobie i jelitach. Tabletki o przedłużonym działaniu uwalniają morfinę powoli, co prowadzi do równomiernego stężenia w osoczu. Maksymalne stężenie w osoczu osiągane jest po około 4 godzinach. Efekt znieczulający jest maksymalny po 2-5 godzinach od podania tabletek o przedłużonym działaniu i utrzymuje się przez 8-12 godzin. Korelacja między poziomem morfiny w osoczu, a jej działaniem terapeutycznym jest wciąż nieustalona.
Dystrybucja Morfina przenoszona jest przede wszystkim do nerek, wątroby, płuc i śledziony, a także w niższych stężeniach do mózgu i mięśni. Morfina przenika przez barierę krew-mózg. Około 35% wiąże się z białkami. Morfina przenika przez łożysko i przedostaje się do mleka matki.
Metabolizm Morfina metabolizowana jest przede wszystkim w wątrobie i jelitach, poprzez łączenie z kwasem glukuronowym, wskutek czego powstaje 3-glukuronian morfiny i 6-glukuronian morfiny. Ten ostatni metabolit jest aktywny i zapewne przyczynia się do znieczulającego działania morfiny, zwłaszcza przy wielokrotnym podawaniu doustnym. Uważa się natomiast, że 3-glukuronian morfiny ma działanie antagonistyczne; postuluje się, że metabolit ten stanowi podłoże paradoksalnych bólów, których doznają niektórzy pacjenci po podaniu morfiny. Inne aktywne metabolity to normorfina, kodeina i eterowy siarczan morfiny. Prawdopodobnie występuje krążenie jelitowo-wątrobowe.
Eliminacja Morfina wydalana jest w postaci metabolitów, przede wszystkim przez nerki. Około 10 % wydalane jest przez żółć z kałem. Około 90 % dawki morfiny jest wydalane po 24 godzinach, jednak ślady można wykryć w moczu po 48 lub więcej godzinach. Średni okres półtrwania wynosi 2 godziny dla morfiny i 2,4 – 6,7 godzin dla 3-glukuronianu morfiny. U pacjentów z niewydolnością wątroby okres półtrwania może być wydłużony (patrz punkt 4.2).
Badania na zwierzętach wskazują na właściwości teratogenne morfiny oraz zaburzenia neurobehawioralne w rozwijających się organizmach, natomiast badania przeprowadzone u ludzi nie wskazują, że morfina może spowodować wady rozwojowe ani działać fetotoksycznie. Badania eksperymentalne wykazały, że siarczan morfiny powoduje uszkodzenia chromosomów w gametach i w komórkach somatycznych u zwierząt oraz w komórkach somatycznych ludzi. Nie można wykluczyć potencjalnego genotoksycznego wpływu na ludzi. Nie ma innych danych przedklinicznych istotnych dla lekarza przepisującego lek. U samców szczurów stwierdzono zmniejszenie płodnoś ci i uszkodzenia chromosomów w gametach.
Doltard, 10 mg, tabletki o przedłużonym uwalnianiu: glikol propylenowy (E 1520), tytanu dwutlenek (E 171), magnezu stearynian (E 470b), hypromeloza (E 464), laktoza jednowodna.
Doltard, 30 mg, tabletki o przedłużonym uwalnianiu: Based on Danish SmPC dated: 12.09.2007
glikol propylenowy (E 1520), ryboflawina, dwutlenek tytanu (E 171), magnezu stearynian (E 470b), hypromeloza 15 (E 464), talk (E 553b), hydroksyetyloceluloza 8500, powidon K90 (E 1201), hypromeloza 10 000 (E 464), laktoza jednowodna.
Doltard, 60 mg, tabletki o przedłużonym uwalnianiu: indygotyna I (E 132), glikol propylenowy (E 1520), stearynian magnezu (E 470b), dwutlenek tytanu (E 171), hypromeloza 15 (E 464), talk (E 553b), hydroksyetyloceluloza 8500, powidon K90 (E 1201), laktoza jednowodna, hypromeloza 10 000 (E 464).
Doltard, 100 mg, tabletki o przedłużonym uwalnianiu: glikol propylenowy (E 1520), stearynian magnezu (E 470b), talk (E 553b), hypromeloza 15 (E 464), czerwonobrązowy opadry: tlenek żelaza (E 172) i dwutlenek tytanu (E 171), powidon K90 (E 1201), hydroksyetyloceluloza 8500, hypromeloza 10 000 (E 464).
Nie dotyczy.
Blister: 2 lata. Pojemnik na tabletki (szklany): 3 lata.
Nie przechowywać w temperaturze powyżej 25°C.
Blister i pojemnik na tabletki (szklany).
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
Brak szczególnych wymagań.
Takeda Pharma Sp. z o.o. ul. Prosta 68 00-838 Warszawa
Doltard, 10 mg, tabletki o przedłużonym uwalnianiu - R/7248 Doltard, 30 mg, tabletki o przedłużonym uwalnianiu - R/7249 Doltard, 60 mg, tabletki o przedłużonym uwalnianiu - R/7250 Based on Danish SmPC dated: 12.09.2007
Doltard, 100 mg, tabletki o przedłużonym uwalnianiu - R/7251
Doltard, 10 mg, 30 mg, 60mg, 100 mg, tabletki o przedłużonym uwalnianiu Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 24 lipca 1997 r. Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 09 września 2013 r.
CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Doltard, 10 mg, tabletki o przedłużonym uwalnianiu Doltard, 30 mg, tabletki o przedłużonym uwalnianiu Doltard, 60 mg, tabletki o przedłużonym uwalnianiu Doltard, 100 mg, tabletki o przedłużonym uwalnianiu
2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY
Jedna tabletka o przedłużonym uwalnianiu zawierająca morfiny siarczan (Morphini sulfas) w następującej dawce: 10 mg, 30 mg, 60 mg, 100 mg.
Substancja pomocnicza o znanym działaniu: Doltard 10 mg, 30 mg i 60 mg zawierają odpowiednio 83 mg, 63 mg i 33 mg laktozy jednowodnej (patrz punkt 4.4).
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA
onym uwalnianiu.
4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE
4.1 Wskazania do stosowania
Produkt leczniczy stosowany w leczeniu silnego i przewlekłego bólu.
4.2 Dawkowanie i sposób podawania
Dawkowanie
Dorośli Dawkowanie należy dostosować do nasilenia bólu oraz reakcji pacjenta. Istnieją dane na temat znacznych różnic w zapotrzebowaniu i reakcji na stosowane dawki nawet u pacjentów z prawidłową czynnością wątroby i nerek.
Zalecana dawka początkowa:
Pacjenci w podeszłym wieku Leczenie należy rozpocząć od mniejszej dawki początkowej, a następnie zwiększać ją indywidualnie do uzyskania pożądanego działania terapeutycznego. Morfina jest znacznie wolniej metabolizowana w organizmie pacjentów w podeszłym wieku w porównaniu do młodych pacjentów, dlatego może okazać się konieczne zmniejszenie dobowej dawki produktu leczniczego, w przypadku pacjentów otrzymujących dawki wielokrotne. Based on Danish SmPC dated: 12.09.2007
Dzieci Doltard jest przeciwwskazany do stosowania u dzieci, ze względu na brak danych dotyczących bezpieczeństwa, skuteczności oraz dawkowania.
Pacjenci z niewydolnością nerek Morfina pierwotnie jest metabolizowana przez wątrobę do nieaktywnych metabolitów, które są wydalane przez nerki. Metabolit 6-glukoron morfiny jest uważany za aktywny, dlatego zaleca się zmniejszenie dawki u pacjentów z przewlekłą niewydolnością nerek. Pacjenci z umiarkowaną niewydolnością nerek (wspólczynnik przesączania kłebuszkowego, ang. GFR Pacjenci z ciężką niewydolnością nerek (GFR poniżej 10 ml/min) powinni otrzymywać 50% zalecanej dawki w normalnych odstępach czasu.
Pacjenci z niewydolnością wątroby Okres półtrwania produktu wydłużony jest u pacjentów z niewydolnością wątroby (np. w przypadku marskości wątroby). Z tego względu morfina powinna by ć stosowana z zachowaniem szczególnej ostrożności (patrz punkt 4.4). Należy zmniejszyć dawkę początkową, konieczne może być wydłużenie odstępów między dawkami.
Zmniejszona motoryka przewodu pokarmowego Dawki dla pacjentów ze zmniejszoną motoryką przewodu pokarmowego należy ustalać ze szczególną ostrożnością (patrz punkt 4.5).
Sposób podawania Tabletki o przedłużonym uwalnianiu należy połykać w całości, nie gryźć, nie rozkruszać tabletki.
Przerwanie leczenia Wystąpienie zespołu abstynencyjnego może zostać przyspieszone, jeśli nagle zaprzestanie się podawania leku opioidowego. Dlatego przed planowanym odstawieniem leku, jego dawkę należy zmniejszać stopniowo.
4.3 Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na morfinę, inne opioidy lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1. Porażenna niedrożność jelit lub zaparcie. Zahamowanie czynności układu oddechowego, ciężka astma oskrzelowa lub choroby obturacyjne płuc. Jednoczesne leczenie z użyciem agonistów/antagonistów morfiny (patrz punkt 4.5). Ciężka niewydolność wątroby. Zespół ostrego brzucha.
4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania
Morfina jest agonistą opioidowym. Może być
Należy stosować ją ostrożnie u pacjentów uzależnionych od opioidów. Doltard jest lekiem uzależniającym. Przy długotrwałym stosowaniu może wystąpić tolerancja, a także uzależnienie fizyczne i psychiczne. Obserwowano uzależnienie i nadużywanie morfiny. Nagłe odstawienie może prowadzić do objawów odstawienia (patrz punkt 4.8).
Uzależnienie i zespół odstawienny (abstynencyjny) Stosowanie opioidowych leków przeciwbólowych może prowadzić do rozwoju fizycznego i (lub) psychicznego uzależnienia bądź tolerancji. Związane z tym ryzyko wzrasta w miarę stosowania leku oraz podczas stosowania w większych dawkach. Objawy można ograniczyć poprzez dostosowanie dawki lub postaci leku oraz stopniowe odstawianie morfiny. Informacje na temat poszczególnych objawów – patrz punkt 4.8. Based on Danish SmPC dated: 12.09.2007
Potencjał nadużycia morfiny jest podobny jak w przypadku innych silnych leków opioidowych, dlatego morfinę należy stosować ze szczególną ostrożnością u pacjentów, którzy w przeszłości nadużywali alkoholu lub leków.
Specjalne ostrzeżenia U pacjentów, którzy są lub byli w ciągu ostatnich 14 dni leczeni inhibitorami MAO, istnieje ryzyko poważnych interakcji (patrz punkt 4.5). Jednoczesne picie alkoholu i stosowanie produktu leczniczego Doltard może nasilać działania niepożądane produktu leczniczego Doltard; należy unikać równoczesnego przyjmowania (patrz punkt4.5)
Doustna terapia przeciwpłytkowa inhibitorem P2Y12 W pierwszym dniu leczenia skojarzonego inhibitorem P2Y12 i morfiną obserwowano zmniejszenie skuteczności leczenia inhibitorem P2Y12 (patrz punkt 4.5).
Należy rozważyć zmniejszenie dawki u pacjentów: z niewydolnością nerek i/lub wątroby, u pacjentów w podeszłym wieku (patrz punkt 4.2), otrzymujących inne leki działające hamuj ąco na ośrodkowy układ nerwowy (patrz punkt 4.5), z chorobą Addisona, z przerostem gruczołu krokowego, z niedoczynnością tarczycy, ze zmniejszoną pojemnością płuc.
Niewydolność nadnerczy Opioidowe leki przeciwbólowe mogą spowodować nieodwracalną niewydolność nadnerczy i konieczność obserwowania pacjenta oraz zastosowania terapii zastępczej glikokortykosteroidami. Objawy niewydolności nadnerczy mogą obejmować np. nudności, wymioty, utratę apetytu, zmęczenie, osłabienie, zawroty głowy lub niskie ciśnienie krwi.
Zmniejszone wydzielanie hormonów płciowych i zwiększone wydzielanie prolaktyny Długotrwałe stosowanie opioidowych leków przeciwbólowych może wiązać się ze zmniejszeniem wydzielania hormonów płciowych i zwiększeniem wydzielania prolaktyny. Objawy obejmują zmniejszenie popę du seksualnego, impotencję lub brak miesiączki.
W trakcie leczenia, zwłaszcza podczas stosowania w dużych dawkach, może wystąpić hiperalgezja, która nie reaguje na dalsze zwiększenie dawki morfiny. Może być konieczne zmniejszenie dawki morfiny lub zmiana leku opioidowego.
Środki ostrożności Doltard należy stosować ostrożnie w następujących przypadkach: Doltard należy z ostrożnością stosować przed i w ciągu pierwszych 24 godzin po zabiegu operacyjnym.
Morfina może obniżać próg pobudliwości u pacjentów z padaczką.
Zahamowanie czynności oddechowej: Należy dokładnie obserwować częstotliwość oddechów. Senność może być oznaką dekompensacji. Ważne jest, by zmniejszać dawkę morfiny, gdy zlecono jednocześnie inne leczenie przeciwbólowe, ponieważ takie połączenia zwiększają ryzyko nagłego wystąpienia zapaści oddechowej.
W nadciśnieniu wewnątrzczaszkowym i urazie czaszki: W przypadku podwyższonego ciśnienia wewnątrzczaszkowego morfinę należy stosować ostrożnie, ponieważ może to prowadzić do dalszego podwyższenia ciśnienia. U pacjentów z urazem czaszki morfina może utrudniać rozpoznanie lub przebieg leczenia. U takich pacjentów morfinę należy stosować tylko wtedy, gdy korzyści płynące z leczenia w oczywisty sposób przeważają nad ryzykiem. Based on Danish SmPC dated: 12.09.2007
Przewlekłe zaparcie lub inne zaburzenia pracy jelit: Opioidy hamują kurczliwość włókien podłużnych mięśni gładkich. Duże znaczenie ma więc sprawdzenie przed rozpoczęciem leczenia, czy u pacjenta nie występują zaburzenia drożności, a zwłaszcza niedrożność jelit. Zaparcie to często występujące działanie niepożądane związane z leczeniem opioidami. Należy jednocześnie z morfiną stosować leczenie profilaktyczne.
Produkt Doltard należy stosować z ostrożnością u pacjentów: z migotaniem przedsionków i innymi częstoskurczami nadkomorowymi; leczonych agonistami/antagonistami opioidów; z zaburzeniami przytomności; z napadami nieregularnych kurczów mięśni; z chorobami dróg żółciowych; z zapaleniem trzustki; z obniżonym ciśnieniem tętniczym w związku z hipowolemią; z ostrymi bólami brzucha; leczonych innymi środkami działającymi hamująco na OUN (patrz punkt 4.5); nadużywających alkoholu (patrz punkt 4.5).
Pacjenci w podeszłym wieku: Należy zachować ostrożność ze względu na szczególną wrażliwość pacjentów w podeszłym wieku na działania niepożądane związane z ośrodkowym układem nerwowym (splątanie) lub na zaburzenia żołądkowo-jelitowe oraz fizjologiczne pogorszenie czynności nerek. Jednoczesne podawanie innych leków, zwłaszcza trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych, zwiększa jeszcze bardziej prawdopodobieństwo działań niepożądanych, takich jak splątanie i zaparcie. Choroby prostaty i dróg moczowych, często wyst ępujące u osób w podeszłym wieku, zwiększają ryzyko zalegania moczu. Czynniki te nie powinny jednak ograniczać stosowania morfiny u pacjentów w podeszłym wieku, jeśli zostaną zastosowane powyższe zasady bezpieczeństwa.
Ostry zespół klatki piersiowej (ACS, ang. acute chest syndrome) u pacjentów z niedokrwistością sierpowatokrwinkową Ze względu na możliwe powiązanie między ostrym zespołem klatki piersiowej a podawaniem morfiny pacjentom z niedokrwistością sierpowatokrwinkową otrzymującym morfinę w czasie kryzysu naczyniowo-okluzyjnego, należy uważnie obserwować, czy nie występują u nich objawy ostrego zespołu klatki piersiowej.
Ryzyko związane z jednoczesnym stosowaniem leków uspokajających, np. benzodiazepin lub leków pochodnych: Jednoczesne stosowanie leku Doltard i leków uspokajających, np. benzodiazepin lub leków pochodnych, może prowadzić do wystąpienia nadmiernego uspokojenia, depresji oddechowej, śpiączki lub śmierci. Z tego względu leczenie skojarzone z takimi lekami uspokajającymi należy stosować wyłącznie u pacjentów, u których nie są dostępne alternatywne metody leczenia. Jeśli zostanie podjęta decyzja o stosowaniu leku Doltard w skojarzeniu z lekami uspokajającymi, należy podać najmniejszą skuteczną dawkę, a czas leczenia powinien być możliwie jak najkrótszy.
Należy uważnie obserwować, czy u pacjenta nie występują objawy związane z depresją oddechową i nadmierne uspokojenie. W tym kontekście zdecydowanie zaleca się poinformowanie pacjentów i ich opiekunów o możliwości wystąpienia takich objawów (patrz punkt 4.5).
Ryfampicyna może zmniejszać stężenie morfiny w osoczu. Należy obserwować działanie przeciwbólowe morfiny oraz odpowiednio dostosować dawkowanie morfiny w trakcie i po zakończeniu leczenia ryfampicyną (patrz punkt 4.5).
Laktoza jednowodna: Based on Danish SmPC dated: 12.09.2007
Tabletki o przedłużonym działaniu o mocy 10 mg, 30 mg i 60 mg zawierają laktozę. Lek nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, brakiem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.
Produkt leczniczy zawiera glikol propylenowy.
4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji
Opioidowe leki przeciwbólowe Mechanizm: addytywna depresja OUN. Działanie niepożądane: Jednoczesne stosowanie opioidowych leków przeciwbólowych i morfiny może powodować silne działanie addytywne na OUN i zapaść oddechową obejmujące obniżenie ciśnienia tętniczego, silne uspokojenie i/lub śpiączkę (patrz punkt 4.4).
Agoniści/antagoniści opioidów, w tym naltreksonu Mechanizm: konkurencyjne wiązanie z receptorami opioidowymi. Działanie niepożądane: Stosowanie agonistów/antagonistów opioidów w tym naltreksonu w połączeniu z morfiną może wywołać powstawanie objawów odstawienia (patrz punkt 4.4).
Inhibitory MAO Inhibitory MAO to m.in. klorgylina, iproniazyd, moklobemid, isokarboksydazyd, nialamid, pargylina, fenalazyna, procarbazyna, slegilina i tranylokypromina. Jednoczesne stosowanie morfiny i inhibitorów MAO jest przeciwskazane, gdyż inhibitory MAO mogą wchodzić w reakcję z morfiną, której mechanizm działania nie jest znany. Działanie niepożądane: może prowadzić do obniżenia ciśnienia tętniczego, nasilenia depresji OUN i depresji oddechowej (patrz punkt 4.4). Nie należy stosować morfiny i inhibitorów MAO jednocześnie lub w ciągu 14 dni po odstawieniu inhibitorów MAO.
Leki działające hamująco na OUN Leki działające hamująco na OUN to m.in.: barbiturany, benzodiazepiny, środki zwiotczające mięśnie działające ośrodkowo, wodzian chloralu, etchlorwinol, inne analgetyki opioidowe, pochodne fenotiazyny (np. prometazyna, chlorpromazyna i propiomazyna). Mechanizm: addytywna depresja OUN. Działanie niepożądane: może powodować depresję oddechową, obniżenie ciśnienia tętniczego, silne uspokojenie lub śpiączkę (patrz punkt 4.4).
Leki uspokajają ce, np. benzodiazepiny lub leki pochodne: Jednoczesne stosowanie leków opioidowych i leków uspokajających, np. benzodiazepin lub leków pochodnych, zwiększa ryzyko wystąpienia nadmiernego uspokojenia, depresji oddechowej, śpiączki lub śmierci na skutek addytywnego działania depresyjnego na OUN. Należy ograniczyć dawkę leku i czas trwania leczenia skojarzonego (patrz punkt 4.4).
Alkohol (patrz punkt 4.4) Mechanizm: addytywna depresja OUN. Działanie niepożądane: zwiększone uspokojenie.
Alkohol może wzmacniać działanie farmakodynamiczne produktu leczniczego Doltard; należy unikać równoczesnego przyjmowania.
Ryfampicyna i ryfampentyna (patrz też punkt 4.4) Mechanizm: zarówno ryfampicyna, jaki i ryfampentyna indukują enzymy cytochromu P450 3A4, co w konsekwencji może prowadzić do obniżenia w surowicy stężenia (zarówno AUC jaki i C max ) morfiny i jej metabolitu 6-glucoronidu morfiny. Dodatkowo ryfampicyna zmniejsza znacząco działanie przeciwbólowe. Mechanizm tego działania nie jest znany. Działanie niepożądane: zmniejszone działanie przeciwbólowe.
Based on Danish SmPC dated: 12.09.2007
U pacjentów z ostrym zespołem wieńcowym leczonych morfiną obserwowano opóźnioną i zmniejszoną ekspozycję na doustną terapię przeciwpłytkową inhibitorem P2Y12. Interakcja ta, może być związana ze zmniejszoną ruchliwością przewodu pokarmowego i dotyczyć innych opioidów. Znaczenie kliniczne nie jest znane, jednak dane wskazują na możliwość zmniejszenia skuteczności inhibitora P2Y12 u pacjentów otrzymujących jednocześnie morfinę i inhibitor P2Y12 (patrz punkt 4.4). U pacjentów z ostrym zespołem wieńcowym, u których nie można wstrzymać podawania morfiny, a szybkie hamowanie P2Y12 uznaje się za kluczowe, można rozważyć zastosowanie pozajelitowego inhibitora P2Y12.
Trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne Amitryptylina i klomipramina mogą wzmacniać przeciwbólowe działanie morfiny. Może to mieć związek z tym, że leki te zwiększają biodostępno ść morfiny.
Jednoczesne podanie środków zobojętniających może prowadzić do szybszego niż spodziewane uwalniania morfiny; nie należy ich podawać jednocześnie, lecz z odstępem co najmniej 2 godzin. Ze względu na wywoływane przez morfinę spowolnienie motoryki układu pokarmowego szybkość wchłaniania innych leków może się obniżać.
4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację
Płodność W badaniach na zwierzętach wykazano, że morfina może powodować zmniejszenie płodności (patrz punkt 5.3. Przedkliniczne dane dotyczące bezpieczeństwa stosowania).
Ciąża Ze względu na mutagenne własności morfiny zarówno mężczyźni, jak i kobiety aktywni seksualnie powinni podczas leczenia produktem Doltard stosować bezpieczne środki antykoncepcyjne.
Morfiny nie należy stosować podczas ciąży, zwłaszcza podczas trzeciego trymestru, chyba, że nie istnieje alternatywne leczenie przeciwbólowe. W takim wypadku należy rozważyć korzyści dla matki i potencjalne ryzyko dla płodu. Należy obserwować, czy u noworodków, których matki przyjmowały w trakcie ciąży opioidowe leki przeciwbólowe, nie występują objawy noworodkowego zespołu odstawiennego (abstynencyjnego). Leczenie może obejmować zastosowanie leków opioidowych oraz leczenie objawowe.
Morfina przenika przez łożysko i może prowadzić do depresji oddechowej i spowolnienia funkcji psychofizjologicznych u noworodków. Może być konieczna resuscytacja. Morfinę należy stosować z zachowaniem szczególnej ostrożności. W wypadku jednorazowego przyjęcia dużych dawek, przewlekłego leczenia lub uzależnienia pod koniec ciąży należy monitorowa ć noworodka w celu uniknięcia ryzyka zapaści oddechowej lub objawów z odstawienia. W razie potrzeby należy rozważyć podanie antagonisty opioidów.
Karmienie piersią Morfiny nie należy stosować w okresie karmienia piersią. Morfina przenika do mleka matki. Stosunek stężeń mleko:osocze wynosi ok. 3:1.
4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn
Doltard, wywiera znaczny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu.
4.8 Działania niepożądane
Klasyfikacja częstości występowania działań niepożądanych określona zgodnie z wytyczną Rady Międzynarodowych Organizacji Nauk Medycznych (ang. Council for International Organizations of Medical Sciences, CIOMS) jest następująca: bardzo często (≥ 1/10); często (≥ 1/100 do < 1/10); niezbyt często (≥ 1/1000 do < 1/100); rzadko (≥ 1/10 000 do< 1/1000); bardzo rzadko (< 1/10 000); Based on Danish SmPC dated: 12.09.2007
nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych).
Poważne działania niepożądane związane ze stosowaniem morfiny to depresja oddechowa i w mniejszym stopniu zaburzenia krążenia. Najczęściej występujące to: zaparcia i nudności oraz uspokojenie. Po podaniu morfiny często występują również senność, zawroty głowy i uspokojenie. U wrażliwych pacjentów mogą występować kurcze dróg żółciowych i moczowych.
Klasyfikacja układów i narządów Konwencja dotycząca częstości Bardzo często (>1/10) Często (>1/100 i <1/10) Niezbyt często (>1/1 000 i <1/100) Rzadko (>1/10 000 i <1/1 000) Bardzo rzadko ( 1/10 000 , nieznana) Częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych).
Badania diagnostyczne
wydzielanie ADH.
Zaburzenia serca
lub częstoskurcz.
Zaburzenia układu nerwowego uspokojenie, senność (ustępuje zwykle po kilku dniach podawania), ból głowy. parestezje, zaburzenia postrzegania, zawroty głowy, nadmierna potliwość. zwiększone ciśnienie wewnątrzczaszk owe, utrata przytomności, zobojętnienie, drżenie.
mogą prowadzić do pobudzenia OUN (przeczulica i allodynia, które nie reagują na wyższą dawkę morfiny), napady drgawkowe przypominają ce padaczkę, mioklonie. hiperalgezja (patrz punkt 4.4),
Zaburzenia oka zwężenie źrenic. zaburzenia widzenia, takie jak zamglone widzenie, podwójne widzenie, oczopląs.
Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia depresja oddechowa zależna od dawki. skurcz oskrzeli, duszność, osłabiony odruch kaszlowy. obrzęk płuc. napady astmy u osób nadwrażliwyc h.
Zaburzenia żołądka i jelit zaparcie, nudności, wymioty, suchość niestrawność, biegunka. porażenna niedrożność jelit, zaburzenia smaku.
Based on Danish SmPC dated: 12.09.2007
w jamie ustnej. Zaburzenia nerek i dróg moczowych
z oddawanie m moczu i zatrzymanie moczu. skurcze dróg moczowych.
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej
pokrzywka, świąd (z powodu uwalniania histaminy przez morfinę).
Zaburzenia mięśniowo- szkieletowe i tkanki łącznej
mięśni występujące w zależności od dawki, sztywność mięśni.
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania
łaknienia.
Zakażenia i zarażenia pasożytnicze
dróg moczowych.
Zaburzenia naczyniowe
ortostatyczne, zaczerwienienie twarzy.
nadciśnienie tętnicze.
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania
dreszcze, gorączka, obrzęki obwodowe (ustępujące po zakończeniu leczenia). objawy z odstawienia (niepokój, wymioty, wzrost łaknienia, drażliwość, drgawki, nadpobudliwość, zatkany nos, drgawki i silne łzawienie) stwierdzono u niemowląt matek, które stosowały morfinę (patrz punkt 4.4). Złe samopoczucie, tolerancja produktu leczniczego.
odstawienny (abstynencyjn y) 1,2
układu
anafilaktyczne/
Based on Danish SmPC dated: 12.09.2007
odpornościoweg o anafilaktoidalne, reakcje aler giczne. Wątroba i drogi żółciowe
żółciowych, podwyższone wartości prób wątrobow ych. zapalenie trzustki.
Zaburzenia układu rozrodczego i piersi
miesiączki.
Zaburzenia psychiczne
Po podaniu morfiny mogą wystąpić zaburzenia psychiczne o różnej intensywności i charakterze (zależnie od osobowości i czasu trwania leczenia). wahania nastroju (zwykle podwyższen ie nastroju, czasami dysforia). depresja, splątanie, bezsenność, zmiana aktywności (zwykle obniżenie, czasem pobudzenie) i zmiana możliwości poznawczych i czuciowych, np. trudności z podejmowani em decyzji, zaburzenia postrzegania, halucynacje (przemijające ), koszmary senne, zwłaszcza u pacjentów w podeszłym wieku,. dezorientac ja. psychiczne i fizyczne uzależnienie 2 , euforia, lęk, podniecenie, obniżone libido, impotencja.
Opis wybranych działań niepożądanych:
1
2
Stosowanie opioidowych leków przeciwbólowych może prowadzić do rozwoju fizycznego i (lub) psychicznego uzależnienia bądź tolerancji. Wystąpienie zespołu abstynencyjnego może zostać przyspieszone, jeśli nagle zaprzestanie się podawania leku opioidowego lub antagonistów receptorów opioidowych, a czasami może do niego dojść między kolejnymi dawkami. Informacje dotyczące postępowania - patrz punkt 4.4. Fizjologiczne objawy odstawienia obejmują: bóle ciała, drgawki, zespół niespokojnych nóg, biegunka, kolka brzuszna, nudności, objawy grypopodobne, tachykardia i rozszerzenie źrenic. Do objawów psychicznych należą: nastrój dysforyczny, niepokój i drażliwość. U osób uzależnionych od leków często występuje „głód lekowy”.
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Based on Danish SmPC dated: 12.09.2007
Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181 C, 02-222 Warszawa, tel.: + 48 22 49 21 301, faks: + 48 22 49 21 309, strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl. Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
4.9 Przedawkowanie
Toksyczność Nadwrażliwość na morfinę jest różna u różnych pacjentów. U dorosłych mogą występować objawy zatrucia po przyjęciu pojedynczych dawek odpowiadających dawce podskórnej lub dożylnej wynoszącej ok. 30 mg. U pacjentów z chorobą nowotworową, dawki te często są przekraczane bez poważniejszych działań niepożądanych.
Objawy Przedawkowanie morfiny objawia się zwężeniem źrenic, zapaścią oddechową, skrajną sennością, która może przejść w osłupienie lub śpiączkę, zwiotczeniem mięśni, zimną i wilgotn ą skórą, w niektórych przypadkach rzadkoskurczem i obniżeniem ciśnienia. W przypadku poważnego przedawkowania, zwłaszcza przy podaniu dożylnym, może wystąpić bezdech, zapaść, zatrzymanie akcji serca i zgon. Niewydolność układu oddechowego może prowadzić do śmierci. Może wystąpić zachłystowe zapalenie płuc.
Leczenie Należy początkowo zwrócić uwagę na przywrócenie odpowiedniej wentylacji poprzez zapewnienie drożności dróg oddechowych oraz wspomaganego lub kontrolowanego oddechu. Antagonista opioidów - nalokson oddziałuje wybiórczo na zapaść oddechową spowodowaną przez przedawkowanie lub niezwykłą wrażliwość na opioidy. Dlatego nalokson należy podawać i dawkować odpowiednio do potrzeb pacjenta, najlepiej dożylnie, jednocześnie z rozpoczęciem resuscytacji oddechowej. Nalokson: 0,4 mg dla dorosłych (dzieci 0,01 mg/kg) powoli dożylnie. Powtarzać aż do przywrócenia normalnego oddechu. Dział anie rozpoczyna się po 30-60 sekundach i trwa zwykle przez 45-60 minut. Po podaniu domięśniowym działanie zaczyna się po 10 min. i trwa 2-3 godziny. Pacjenta należy obserwować pod kątem zapaści oddechowej przez 24 godziny. Odpowiednio do potrzeb należy zastosować tlen, dożylne leczenie płynami, leki obkurczające naczynia krwionośne, pomocnicze metody leczenia. Aby usunąć nie wchłoniętą część produktu leczniczego, konieczne może być opróżnienie żołądka. W przypadku podejrzenia uzależnienia od opioidów, można się spodziewać wystąpienia zespołu abstynencyjnego. Pacjentów po przedawkowaniu należy obserwować przez dłuższy czas.
5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE
5.1 Właściwości farmakodynamiczne
Grupa farmakoterapeutyczna: Leki przeciwbólowe, naturalne alkaloidy opium, kod ATC: N 02 AA 01 Morfina wiąże się z stereospecyficznymi receptorami w OUN. W ten sposób zmienia się zarówno postrzeganie bólu, jak i emocjonalna reakcja na ból. Zakłada się, że różne podtypy receptorów opioidowych niezależnie od siebie pośredniczą w poszczególnych działaniach terapeutycznych i działaniach niepożądanych, spotykanych przy stosowaniu morfiny. Morfina jest czystym agonistą opioidowym. Morfina ma bardzo silne powinowactwo do receptorów μ (mi), nieco mniejsze do receptorów σ (sigma) i κ (kappa). Działanie na OUN odzwierciedlane jest przez wiązanie z receptorami, co daje następujące skutki: Receptor μ (mi): zniesienie bólu na poziomie nadrdzeniowym, osłabienie oddychania, euforia i uzależnienie psychiczne. Receptor κ (kappa): zniesienie bólu na poziomie rdzeniowym, zwężenie źrenic i uspokojenie. Based on Danish SmPC dated: 12.09.2007
Receptor σ (sigma): dysforia i halucynacje.
5.2 Właściwości farmakokinetyczne
Wchłanianie Morfina wchłania się w dużym stopniu w przewodzie pokarmowym, ma jednak niską dostępność biologiczną ze względu na wysoki metabolizm pierwszego przejścia w wątrobie i jelitach. Tabletki o przedłużonym działaniu uwalniają morfinę powoli, co prowadzi do równomiernego stężenia w osoczu. Maksymalne stężenie w osoczu osiągane jest po około 4 godzinach. Efekt znieczulający jest maksymalny po 2-5 godzinach od podania tabletek o przedłużonym działaniu i utrzymuje się przez 8-12 godzin. Korelacja między poziomem morfiny w osoczu, a jej działaniem terapeutycznym jest wciąż nieustalona.
Dystrybucja Morfina przenoszona jest przede wszystkim do nerek, wątroby, płuc i śledziony, a także w niższych stężeniach do mózgu i mięśni. Morfina przenika przez barierę krew-mózg. Około 35% wiąże się z białkami. Morfina przenika przez łożysko i przedostaje się do mleka matki.
Metabolizm Morfina metabolizowana jest przede wszystkim w wątrobie i jelitach, poprzez łączenie z kwasem glukuronowym, wskutek czego powstaje 3-glukuronian morfiny i 6-glukuronian morfiny. Ten ostatni metabolit jest aktywny i zapewne przyczynia się do znieczulającego działania morfiny, zwłaszcza przy wielokrotnym podawaniu doustnym. Uważa się natomiast, że 3-glukuronian morfiny ma działanie antagonistyczne; postuluje się, że metabolit ten stanowi podłoże paradoksalnych bólów, których doznają niektórzy pacjenci po podaniu morfiny. Inne aktywne metabolity to normorfina, kodeina i eterowy siarczan morfiny. Prawdopodobnie występuje krążenie jelitowo-wątrobowe.
Eliminacja Morfina wydalana jest w postaci metabolitów, przede wszystkim przez nerki. Około 10 % wydalane jest przez żółć z kałem. Około 90 % dawki morfiny jest wydalane po 24 godzinach, jednak ślady można wykryć w moczu po 48 lub więcej godzinach. Średni okres półtrwania wynosi 2 godziny dla morfiny i 2,4 – 6,7 godzin dla 3-glukuronianu morfiny. U pacjentów z niewydolnością wątroby okres półtrwania może być wydłużony (patrz punkt 4.2).
Badania na zwierzętach wskazują na właściwości teratogenne morfiny oraz zaburzenia neurobehawioralne w rozwijających się organizmach, natomiast badania przeprowadzone u ludzi nie wskazują, że morfina może spowodować wady rozwojowe ani działać fetotoksycznie. Badania eksperymentalne wykazały, że siarczan morfiny powoduje uszkodzenia chromosomów w gametach i w komórkach somatycznych u zwierząt oraz w komórkach somatycznych ludzi. Nie można wykluczyć potencjalnego genotoksycznego wpływu na ludzi. Nie ma innych danych przedklinicznych istotnych dla lekarza przepisującego lek. U samców szczurów stwierdzono zmniejszenie płodnoś ci i uszkodzenia chromosomów w gametach.
6. DANE FARMACEUTYCZNE
6.1 Wykaz substancji pomocniczych
Doltard, 10 mg, tabletki o przedłużonym uwalnianiu: glikol propylenowy (E 1520), tytanu dwutlenek (E 171), magnezu stearynian (E 470b), hypromeloza (E 464), laktoza jednowodna.
Doltard, 30 mg, tabletki o przedłużonym uwalnianiu: Based on Danish SmPC dated: 12.09.2007
glikol propylenowy (E 1520), ryboflawina, dwutlenek tytanu (E 171), magnezu stearynian (E 470b), hypromeloza 15 (E 464), talk (E 553b), hydroksyetyloceluloza 8500, powidon K90 (E 1201), hypromeloza 10 000 (E 464), laktoza jednowodna.
Doltard, 60 mg, tabletki o przedłużonym uwalnianiu: indygotyna I (E 132), glikol propylenowy (E 1520), stearynian magnezu (E 470b), dwutlenek tytanu (E 171), hypromeloza 15 (E 464), talk (E 553b), hydroksyetyloceluloza 8500, powidon K90 (E 1201), laktoza jednowodna, hypromeloza 10 000 (E 464).
Doltard, 100 mg, tabletki o przedłużonym uwalnianiu: glikol propylenowy (E 1520), stearynian magnezu (E 470b), talk (E 553b), hypromeloza 15 (E 464), czerwonobrązowy opadry: tlenek żelaza (E 172) i dwutlenek tytanu (E 171), powidon K90 (E 1201), hydroksyetyloceluloza 8500, hypromeloza 10 000 (E 464).
6.2 Niezgodności farmaceutyczne
Nie dotyczy.
6.3 Okres ważności
Blister: 2 lata. Pojemnik na tabletki (szklany): 3 lata.
6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania
Nie przechowywać w temperaturze powyżej 25°C.
6.5 Rodzaj i zawartość opakowania
Blister i pojemnik na tabletki (szklany).
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania produktu leczniczego
do stosowaniaBrak szczególnych wymagań.
7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA
Takeda Pharma Sp. z o.o. ul. Prosta 68 00-838 Warszawa
8. NUMERY POZWOLEŃ NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
Doltard, 10 mg, tabletki o przedłużonym uwalnianiu - R/7248 Doltard, 30 mg, tabletki o przedłużonym uwalnianiu - R/7249 Doltard, 60 mg, tabletki o przedłużonym uwalnianiu - R/7250 Based on Danish SmPC dated: 12.09.2007
Doltard, 100 mg, tabletki o przedłużonym uwalnianiu - R/7251
9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO
OBROTU I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIADoltard, 10 mg, 30 mg, 60mg, 100 mg, tabletki o przedłużonym uwalnianiu Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 24 lipca 1997 r. Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 09 września 2013 r.