Ubretid
Distigmini bromidum
Tabletki 5 mg | Distigmini bromidum 5 mg
Takeda Austria GmbH, Austria
Ulotka
1/7
Ulotka dołączona do opakowania: informacja dla pacjenta
Ubretid, 5 mg, tabletki Distigmini bromidum
Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta. - Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. - W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza, farmaceuty lub pielęgniarki. - Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same. - Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Patrz punkt 4.
Spis treści ulotki
Ubretid jest inhibitorem acetylocholinesterazy (enzymu znajdującego się w zakończeniach nerwowych) i stosuje się go w leczeniu: - zaburzeń opróżniania pęcherza moczowego ze zwiotczeniem mięśnia pęcherza w przebiegu chorób układu nerwowego (neurogenne zaburzenia opróżniania pęcherza moczowego z hipotonią mięśnia wypieracza moczu, w ramach leczenia kompleksowego); - zaparcia z powodu zwiotczenia mięśniówki jelit (zaparcia atoniczne); - wspomagającym chorobliwego osłabienia siły mięśniowej lub zwiększonej nużliwości mięśni (miastenia) (Myasthenia gravis).
Kiedy nie stosować leku Ubretid: - jeśli pacjent ma uczulenie na bromek distygminy lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6); - jeśli u pacjenta wystąpił ciężki wstrząs pooperacyjny; - jeśli u pacjenta występuje ciężka niewydolność krążenia; - jeśli u pacjenta występuje duszność spowodowana skurczem dróg oddechowych (astma oskrzelowa); - w przypadku ciężkich stanów skurczowych lub mechanicznej niedrożności jelit; - w przypadku mechanicznej niedrożności dróg moczowych.
Ostrzeżenia i środki ostrożności Przed rozpoczęciem stosowania leku Ubretid należy omówić to z lekarzem, farmaceutą lub pielęgniarką.
Należy zachować szczególną ostrożność stosując lek Ubretid u pacjentów z: - zaburzeniami czynności serca (zaburzenia rytmu serca, bradykardia, niedokrwienie mięśnia sercowego); - niskim ciśnieniem tętniczym; 2/7 - chorobą wrzodową; - padaczką (epilepsją); - nadczynnością tarczycy; - parkinsonizmem; - niedawno przebytą operacją jelit i pęcherza moczowego.
Dzieci i młodzież Nie określono bezpieczeństwa stosowania leku Ubretid u dzieci i młodzieży.
Lek Ubretid a inne leki Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach stosowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje stosować. Szczegółowe dane umieszczone są na końcu ulotki w informacjach dla personelu medycznego.
Ciąża i karmienie piersią Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.
Brak danych dotyczących bezpieczeństwa stosowania leku Ubretid u kobiet w okresie ciąży. Lek Ubretid nie jest zalecany do stosowania w okresie ciąży.
Nie jest pewne, czy Ubretid przenika do mleka kobiecego. Dlatego leku Ubretid nie należy stosować w czasie karmienia piersią.
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn
Uwaga: lek może obniżać sprawność psychomotoryczną i zdolność do prowadzenia pojazdów.
Lek Ubretid może w niektórych przypadkach zmniejszać zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn ze względu na zaburzenia widzenia spowodowane zwężeniem źrenicy i osłabieniem ostrości wzroku przy zmianie odległości obserwowanych przedmiotów.
Lek Ubretid zawiera laktozę. Jeżeli stwierdzono wcześniej u pacjenta nietolerancję niektórych cukrów, pacjent powinien skontaktować się z lekarzem przed przyjęciem leku.
Ten lek należy zawsze przyjmować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
Podczas stosowania leku Ubretid należy uwzględnić opóźniony początek i długotrwały okres działania tego leku, a także indywidualną reakcję pacjenta na jego zastosowanie. Dawkowanie należy ustalać indywidualnie. Zależy ono od ogólnego stanu pacjenta, zwłaszcza od wyjściowego stanu autonomicznego układu nerwowego.
O ile lekarz nie zaleci inaczej, zazwyczaj stosowana dawka leku wynosi:
Początkowo podaje się po 1 tabletce rano na czczo, pół godziny przed śniadaniem, aż do wystąpienia działania terapeutycznego. Zazwyczaj po pierwszym tygodniu leczenia przechodzi się na stosowanie leku co dwa lub trzy dni (po 1 do 2 tabletek), w przypadku gdy przewiduje się leczenie podtrzymujące.
Dawka nie może przekraczać 2 tabletek na dobę.
3/7 Dawkowanie w zależności od wskazań do stosowania:
Zaburzenia opróżniania pęcherza moczowego ze zwiotczeniem mięśnia pęcherza w przebiegu chorób układu nerwowego Zaleca się, aby w pierwszych dniach leczenia, aż do wystąpienia poprawy, stosować codziennie po leczniczego wystarczy na ogół podawanie 1 do 2 tabletek co dwa lub trzy dni.
Zaparcia z powodu zwiotczenia mięśniówki jelit Początkowo podaje się po ½ tabletki na dobę pół godziny przed śniadaniem, ze zwiększaniem tej dawki co trzeci dzień o ½ tabletki do maksymalnie 2 tabletek na dobę. Leczenie prowadzi się do uzyskania powrotu prawidłowej czynności jelit, która powinna wystąpić w ciągu maksymalnie 14 dni. Lek podaje się wyłącznie w przypadku bezwzględnych wskazań do jego stosowania, pod obserwacją, ze względu na znaczne ryzyko przedawkowania lub kumulacji.
Chorobliwe osłabienie siły mięśniowej lub zwiększona nużliwość mięśni W pierwszym tygodniu stosuje się po 1 tabletce na dobę rano na czczo, pół godziny przed śniadaniem. W drugim tygodniu dawkę dobową można zwiększyć do 1½ tabletki, a w trzecim tygodniu do
Dawkowanie w przypadku szczególnych grup pacjentów:
Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby Nie jest konieczna zmiana dawkowania u pacjentów z niewydolnością wątroby.
Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek Ze względu na brak odpowiednich badań nie jest możliwe przedstawienie zaleceń dotyczących dawkowania u pacjentów z niewydolnością nerek.
Pacjenci w podeszłym wieku U pacjentów w podeszłym wieku (powyżej 65 lat) konieczne jest zmniejszenie dawki.
Dzieci i młodzież Nie określono bezpieczeństwa stosowania leku Ubretid u dzieci i młodzieży.
Sposób podawania Dawkę dobową należy przyjąć doustnie, jednorazowo, na czczo, pół godziny przed śniadaniem, popijając niewielką ilością płynu. W przypadku, gdy ze względu na wcześniejsze lub równoczesne spożycie pokarmów znaczna część podanego leku Ubretid nie wchłonie się do organizmu i nie wywrze działania, bezwzględnie zabronione jest wyrównawcze przyjęcie leku w ciągu kilku następnych godzin, gdyż wiąże się to z ryzykiem niekontrolowanej kumulacji leku w organizmie.
Okres leczenia zależy od przebiegu choroby i jest ustalany przez lekarza. Lek Ubretid zasadniczo nadaje się do długotrwałego stosowania.
Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Ubretid Przedawkowanie leku Ubretid może prowadzić do wystąpienia „przełomu cholinergicznego”, który charakteryzuje się przede wszystkim wyraźnym osłabieniem mięśniowym (lub zwiększeniem osłabienia mięśniowego u chorych na miastenię). Jeżeli sytuacja ta nie zostanie rozpoznana, może dojść do zagrażającego życiu porażenia mięśniówki układu oddechowego. Innymi możliwymi objawami przedawkowania są: obniżenie ciśnienia tętniczego, ucisk w klatce piersiowej, świszczący oddech i zwiększone wydzielanie wydzieliny oskrzelowej połączone ze skurczem oskrzeli, zwolnienie rytmu serca i paradoksalnie przyspieszenie rytmu serca, nadmierne pocenie się, łzawienie, zwężenie źrenic, oczopląs, zwiększona perystaltyka, mimowolne wypróżnienie i oddawanie moczu lub zwiększone parcie na mocz, skurcze mięśni, ataksja, drgawki, śpiączka, niewyraźna mowa, niepokój, pobudzenie i lęk. 4/7
W przypadku przedawkowania (przekroczenia zalecanych dawek) należy zgłosić się do lekarza lub udać się do najbliższego szpitala.
Pominięcie zastosowania leku Ubretid Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki.
W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku należy zwrócić się do lekarza, farmaceuty lub pielęgniarki.
Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Działania niepożądane są często pierwszym objawem przedawkowania.
W razie zauważenia któregokolwiek z poniższych objawów należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem –pacjent może wymagać pilnej pomocy lekarskiej:
Obrzęk twarzy, gardła, języka, trudności w oddychaniu, wysypka skórna, nagłe osłabienie i zanik tętna, utrata przytomności, uczucie paniki. Mogą to być objawy silnej i gwałtownej reakcji alergicznej, która występuje bardzo rzadko (może wystąpić nie częściej niż u 1 na 10 000 leczonych pacjentów).
Zgłaszano także następujące działania niepożądane:
Bardzo często (mogą wystąpić częściej niż u 1 na 10 leczonych pacjentów) spowolnienie rytmu serca biegunka, nudności, wymioty nadmierna potliwość
Często (mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 10 leczonych pacjentów) zwężone (zmniejszone) źrenice, nadmierne łzawienie zwiększone wydzielanie śliny
Niezbyt często (mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 100 leczonych pacjentów) obniżenie ciśnienia tętniczego nadmierna czynność jelit, ból brzucha nadmierna produkcja śluzu w oskrzelach zaburzenia akomodacji (problemy z ostrością widzenia obiektów znajdujących się w różnych odległościach), niewyraźne widzenie nietrzymanie moczu
Rzadko (mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 1000 leczonych pacjentów) częstoskurcz komorowy duszność z powodu skurczów dróg oddechowych z nadmierną produkcją śluzu, utrudnienie połykania drżenie mięśni, kurcze mięśni, osłabienie mięśni, w krańcowych przypadkach porażenie mięśni w wyniku blokady nerwowo-mięśniowej, które należy zróżnicować diagnostycznie z objawami chorobliwego osłabienia siły mięśniowej lub zwiększonej nużliwości mięśni (miastenii) zawroty głowy, senność, ból głowy, zaburzenia mowy wysypka zaburzenia miesiączkowania
Bardzo rzadko (mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 10 000 leczonych pacjentów) 5/7 migotanie przedsionków, dławica piersiowa, zatrzymanie akcji serca trudności w oddychaniu u pacjentów z postępującą dystrofią mięśniową (postępującym zanikiem mięśni) uogólniony napad toniczno-kloniczny i porażenie (ruchy mięśni po obu stronach ciała, w tym drgawki) niepokój, depresja, rozdrażnienie, omamy, niepokój ruchowy
Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych: Al. Jerozolimskie 181C PL-02-222 Warszawa Tel.: +48 22 49 21 301 Faks: +48 22 49 21 309 Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl. Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu. Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.
Przechowywać w temperaturze poniżej 25°C. Przechowywać w oryginalnym opakowaniu w celu ochrony przed światłem.
Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na pudełku i na blistrze po skrócie EXP. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.
Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.
Co zawiera lek Ubretid - Substancją czynną leku jest distygminy bromek. 1 tabletka zawiera 5 mg distygminy bromku. - Pozostałe składniki to: magnezu stearynian, talk, skrobia kukurydziana, skrobia żelowana, laktoza jednowodna.
Jak wygląda lek Ubretid i co zawiera opakowanie Białe, okrągłe, obustronnie płaskie tabletki ze ściętymi krawędziami i rowkami po jednej stronie, umożliwiającymi podział tabletki na 4 części, oraz oznakowaniem „UB 5,0” po drugiej stronie. Tabletkę można podzielić na równe dawki.
Wielkości opakowań: 20 lub 50 tabletek. Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
Podmiot odpowiedzialny CHEPLAPHARM Arzneimittel GmbH 6/7 Ziegelhof 24 Niemcy
Wytwórca Takeda Austria GmbH St. Peter Strasse 25 A-4020 Linz Austria
W celu uzyskania bardziej szczegółowych informacji dotyczących tego leku należy zwrócić się do: Komtur Polska Sp. z o.o. [email protected]
Data ostatniej aktualizacji ulotki:
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- Informacje przeznaczone wyłącznie dla fachowego personelu medycznego:
Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania
Należy zapoznać się z punktem 2 Ulotki dla pacjenta.
Leku Ubretid nie należy łączyć z depolaryzującymi substancjami zwiotczającymi mięśnie, ponieważ wiąże się to ze wzajemnym wzmocnieniem działania stosowanych leków (oddziaływania synergistyczne). Lek nadaje się wyłącznie do znoszenia działania niedepolaryzujących substancji zwiotczających mięśnie, przy czym w przypadku przedawkowania pochodnych kurary nie należy znacznie przekraczać zalecanego dawkowania. W przypadku równoczesnego podawania leku Ubretid z siarczanem atropiny (w celu zmniejszenia muskarynowych działań niepożądanych) należy zachować ostrożność, ponieważ atropina może zamaskować występowanie początkowych objawów przedawkowania.
Interakcje z innymi lekami Leki cholinolityczne, takie jak atropina i leki o działaniu podobnym do atropiny, oraz niektóre leki psychotropowe, takie jak trójpierścieniowe i czteropierścieniowe leki przeciwdepresyjne, neuroleptyki, lit i leki przeciwhistaminowe, antagonizują działania muskarynowe leku Ubretid, w większości nie wywierając wpływu na jego działania nikotynowe.
Lek Ubretid może wydłużać działanie, szczególnie w początkowej fazie, depolaryzujących leków zwiotczających mięśnie (np. suksametonium lub dekametonium), w związku z czym nie należy go łączyć z tymi lekami. Lek Ubretid antagonizuje działanie leków zwiotczających mięśnie z grupy pochodnych kurary (należy go odstawić przed operacjami chirurgicznymi).
Działanie distygminy i substancji o działaniu cholinergicznym jest wzajemnie wzmacniane, jeśli leki przyjmowane są jednocześnie. Równoczesne stosowanie leku Ubretid z dipirydamolem powoduje osłabienie działania leczniczego leku Ubretid. Należy zachować ostrożność przy jednoczesnym stosowaniu oraz dostosować dawkowanie, jeśli jest taka konieczność.
Leki antyarytmiczne, takie jak chinidyna, prokainamid, propafenon lub leki blokujące receptory beta-adrenergiczne, ze względu na ich właściwości cholinolityczne, osłabiają działanie leku Ubretid.
Leki o miejscowym działaniu znieczulającym, takie jak prokaina, chinina, chinidyna, chlorochina i lit stabilizują motoryczną płytkę końcową, a tym samym antagonizują działanie distygminy i mogą powodować pogorszenie stanu w miastenii.
7/7 Glikokortykosteroidy mogą osłabiać działanie leku Ubretid. Zwłaszcza u pacjentów z miastenią może się to wiązać z koniecznością zwiększenia dawkowania leku Ubretid, co jednak zwiększa równocześnie ryzyko wystąpienia przełomu cholinergicznego.
Ponieważ leki cholinergiczne nasilają działanie inhibitorów esterazy, zawartych m.in. w wielu środkach owadobójczych, w przypadku pacjentów narażonych na kontakt z tego typu substancjami należy brać pod uwagę możliwość wystąpienia tego typu interakcji.
Równoczesne stosowanie leku Ubretid i innych bezpośrednich lub pośrednich parasympatykomimetyków może spowodować wystąpienie przełomu cholinergicznego u pacjentów z miastenią.
U pacjentów leczonych wcześniej lekami beta-adrenolitycznymi możliwe są przypadki długotrwałej bradykardii i znacznego niedociśnienia tętniczego.
Spowalniające serce działanie beta-adrenolityków i acetylocholino-podobne działanie leków antycholinesterazowych może być addytywne.
Szereg antybiotyków z grupy aminoglikozydów (przede wszystkim streptomycyna, neomycyna, kanamycyna) może powodować zaburzenia przenoszenia impulsów nerwowo-mięśniowych u chorych na miastenię i zmniejszyć wpływ acetylocholiny na mięśnie i nerwy. W zależności od odpowiedzi pacjenta konieczne może być dostosowanie dawki distygminy.
Postępowanie przy przedawkowaniu Postępowanie przy przedawkowaniu polega na natychmiastowym odstawieniu leku Ubretid i powolnym podawaniu dożylnym atropiny (w dawce od 1 mg do 2 mg siarczanu atropiny dożylnie lub domięśniowo). Zależnie od częstości tętna, dawkę tę można w razie potrzeby powtarzać w odstępach 2–4 godzin, aż do pojawienia się objawów łagodnego atropizmu (suchość w jamie ustnej, rozszerzenie źrenic).
Konieczna jest diagnostyka różnicowa przełomu cholinergicznego z bardzo podobnym pod względem objawów przełomem miastenicznym. Ten ostatni wymaga natychmiastowego podania lub zwiększenia dawek leku Ubretid.
Występowaniu objawów muskarynowych (nudności, zwiększenie wydzielania śliny, wymioty, biegunka, skurcze układu pokarmowego, zwiększenie parcia na mocz, łzawienie, zwężenie źrenic, nadmierna produkcja wydzieliny oskrzelowej, skurcze oskrzeli, zwiększone wydzielanie potu, znaczna bradykardia i obniżenie ciśnienia tętniczego) można zapobiec poprzez równoczesne stosowanie atropiny lub substancji o podobnym do niej działaniu.
Występowaniu objawów nikotynowych (objawów mięśniowych, takich jak drżenia mięśniowe, kurcze mięśniowe lub uczucie osłabienia, w krańcowych przypadkach stany porażenia mięśniowego) nie można zapobiec poprzez równoczesne stosowanie atropiny lub substancji o podobnym do niej działaniu.
Ulotka dołączona do opakowania: informacja dla pacjenta
Ubretid, 5 mg, tabletki Distigmini bromidum
Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta. - Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. - W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza, farmaceuty lub pielęgniarki. - Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same. - Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Patrz punkt 4.
Spis treści ulotki
1. Co to jest lek Ubretid i w jakim celu się go stosuje
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Ubretid
3. Jak stosować lek Ubretid
4. Możliwe działania niepożądane
5. Jak przechowywać lek Ubretid
6. Zawartość opakowania i inne informacje
1. Co to jest lek Ubretid i w jakim celu się go stosuje
Ubretid jest inhibitorem acetylocholinesterazy (enzymu znajdującego się w zakończeniach nerwowych) i stosuje się go w leczeniu: - zaburzeń opróżniania pęcherza moczowego ze zwiotczeniem mięśnia pęcherza w przebiegu chorób układu nerwowego (neurogenne zaburzenia opróżniania pęcherza moczowego z hipotonią mięśnia wypieracza moczu, w ramach leczenia kompleksowego); - zaparcia z powodu zwiotczenia mięśniówki jelit (zaparcia atoniczne); - wspomagającym chorobliwego osłabienia siły mięśniowej lub zwiększonej nużliwości mięśni (miastenia) (Myasthenia gravis).
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Ubretid
Kiedy nie stosować leku Ubretid: - jeśli pacjent ma uczulenie na bromek distygminy lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6); - jeśli u pacjenta wystąpił ciężki wstrząs pooperacyjny; - jeśli u pacjenta występuje ciężka niewydolność krążenia; - jeśli u pacjenta występuje duszność spowodowana skurczem dróg oddechowych (astma oskrzelowa); - w przypadku ciężkich stanów skurczowych lub mechanicznej niedrożności jelit; - w przypadku mechanicznej niedrożności dróg moczowych.
Ostrzeżenia i środki ostrożności Przed rozpoczęciem stosowania leku Ubretid należy omówić to z lekarzem, farmaceutą lub pielęgniarką.
Należy zachować szczególną ostrożność stosując lek Ubretid u pacjentów z: - zaburzeniami czynności serca (zaburzenia rytmu serca, bradykardia, niedokrwienie mięśnia sercowego); - niskim ciśnieniem tętniczym; 2/7 - chorobą wrzodową; - padaczką (epilepsją); - nadczynnością tarczycy; - parkinsonizmem; - niedawno przebytą operacją jelit i pęcherza moczowego.
Dzieci i młodzież Nie określono bezpieczeństwa stosowania leku Ubretid u dzieci i młodzieży.
Lek Ubretid a inne leki Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach stosowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje stosować. Szczegółowe dane umieszczone są na końcu ulotki w informacjach dla personelu medycznego.
Ciąża i karmienie piersią Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.
Brak danych dotyczących bezpieczeństwa stosowania leku Ubretid u kobiet w okresie ciąży. Lek Ubretid nie jest zalecany do stosowania w okresie ciąży.
Nie jest pewne, czy Ubretid przenika do mleka kobiecego. Dlatego leku Ubretid nie należy stosować w czasie karmienia piersią.
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn
Uwaga: lek może obniżać sprawność psychomotoryczną i zdolność do prowadzenia pojazdów.
Lek Ubretid może w niektórych przypadkach zmniejszać zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn ze względu na zaburzenia widzenia spowodowane zwężeniem źrenicy i osłabieniem ostrości wzroku przy zmianie odległości obserwowanych przedmiotów.
Lek Ubretid zawiera laktozę. Jeżeli stwierdzono wcześniej u pacjenta nietolerancję niektórych cukrów, pacjent powinien skontaktować się z lekarzem przed przyjęciem leku.
3. Jak stosować lek Ubretid
Ten lek należy zawsze przyjmować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
Podczas stosowania leku Ubretid należy uwzględnić opóźniony początek i długotrwały okres działania tego leku, a także indywidualną reakcję pacjenta na jego zastosowanie. Dawkowanie należy ustalać indywidualnie. Zależy ono od ogólnego stanu pacjenta, zwłaszcza od wyjściowego stanu autonomicznego układu nerwowego.
O ile lekarz nie zaleci inaczej, zazwyczaj stosowana dawka leku wynosi:
Początkowo podaje się po 1 tabletce rano na czczo, pół godziny przed śniadaniem, aż do wystąpienia działania terapeutycznego. Zazwyczaj po pierwszym tygodniu leczenia przechodzi się na stosowanie leku co dwa lub trzy dni (po 1 do 2 tabletek), w przypadku gdy przewiduje się leczenie podtrzymujące.
Dawka nie może przekraczać 2 tabletek na dobę.
3/7 Dawkowanie w zależności od wskazań do stosowania:
Zaburzenia opróżniania pęcherza moczowego ze zwiotczeniem mięśnia pęcherza w przebiegu chorób układu nerwowego Zaleca się, aby w pierwszych dniach leczenia, aż do wystąpienia poprawy, stosować codziennie po leczniczego wystarczy na ogół podawanie 1 do 2 tabletek co dwa lub trzy dni.
Zaparcia z powodu zwiotczenia mięśniówki jelit Początkowo podaje się po ½ tabletki na dobę pół godziny przed śniadaniem, ze zwiększaniem tej dawki co trzeci dzień o ½ tabletki do maksymalnie 2 tabletek na dobę. Leczenie prowadzi się do uzyskania powrotu prawidłowej czynności jelit, która powinna wystąpić w ciągu maksymalnie 14 dni. Lek podaje się wyłącznie w przypadku bezwzględnych wskazań do jego stosowania, pod obserwacją, ze względu na znaczne ryzyko przedawkowania lub kumulacji.
Chorobliwe osłabienie siły mięśniowej lub zwiększona nużliwość mięśni W pierwszym tygodniu stosuje się po 1 tabletce na dobę rano na czczo, pół godziny przed śniadaniem. W drugim tygodniu dawkę dobową można zwiększyć do 1½ tabletki, a w trzecim tygodniu do
Dawkowanie w przypadku szczególnych grup pacjentów:
Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby Nie jest konieczna zmiana dawkowania u pacjentów z niewydolnością wątroby.
Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek Ze względu na brak odpowiednich badań nie jest możliwe przedstawienie zaleceń dotyczących dawkowania u pacjentów z niewydolnością nerek.
Pacjenci w podeszłym wieku U pacjentów w podeszłym wieku (powyżej 65 lat) konieczne jest zmniejszenie dawki.
Dzieci i młodzież Nie określono bezpieczeństwa stosowania leku Ubretid u dzieci i młodzieży.
Sposób podawania Dawkę dobową należy przyjąć doustnie, jednorazowo, na czczo, pół godziny przed śniadaniem, popijając niewielką ilością płynu. W przypadku, gdy ze względu na wcześniejsze lub równoczesne spożycie pokarmów znaczna część podanego leku Ubretid nie wchłonie się do organizmu i nie wywrze działania, bezwzględnie zabronione jest wyrównawcze przyjęcie leku w ciągu kilku następnych godzin, gdyż wiąże się to z ryzykiem niekontrolowanej kumulacji leku w organizmie.
Okres leczenia zależy od przebiegu choroby i jest ustalany przez lekarza. Lek Ubretid zasadniczo nadaje się do długotrwałego stosowania.
Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Ubretid Przedawkowanie leku Ubretid może prowadzić do wystąpienia „przełomu cholinergicznego”, który charakteryzuje się przede wszystkim wyraźnym osłabieniem mięśniowym (lub zwiększeniem osłabienia mięśniowego u chorych na miastenię). Jeżeli sytuacja ta nie zostanie rozpoznana, może dojść do zagrażającego życiu porażenia mięśniówki układu oddechowego. Innymi możliwymi objawami przedawkowania są: obniżenie ciśnienia tętniczego, ucisk w klatce piersiowej, świszczący oddech i zwiększone wydzielanie wydzieliny oskrzelowej połączone ze skurczem oskrzeli, zwolnienie rytmu serca i paradoksalnie przyspieszenie rytmu serca, nadmierne pocenie się, łzawienie, zwężenie źrenic, oczopląs, zwiększona perystaltyka, mimowolne wypróżnienie i oddawanie moczu lub zwiększone parcie na mocz, skurcze mięśni, ataksja, drgawki, śpiączka, niewyraźna mowa, niepokój, pobudzenie i lęk. 4/7
W przypadku przedawkowania (przekroczenia zalecanych dawek) należy zgłosić się do lekarza lub udać się do najbliższego szpitala.
Pominięcie zastosowania leku Ubretid Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki.
W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku należy zwrócić się do lekarza, farmaceuty lub pielęgniarki.
4. Możliwe działania niepożądane
Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Działania niepożądane są często pierwszym objawem przedawkowania.
W razie zauważenia któregokolwiek z poniższych objawów należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem –pacjent może wymagać pilnej pomocy lekarskiej:
Obrzęk twarzy, gardła, języka, trudności w oddychaniu, wysypka skórna, nagłe osłabienie i zanik tętna, utrata przytomności, uczucie paniki. Mogą to być objawy silnej i gwałtownej reakcji alergicznej, która występuje bardzo rzadko (może wystąpić nie częściej niż u 1 na 10 000 leczonych pacjentów).
Zgłaszano także następujące działania niepożądane:
Bardzo często (mogą wystąpić częściej niż u 1 na 10 leczonych pacjentów) spowolnienie rytmu serca biegunka, nudności, wymioty nadmierna potliwość
Często (mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 10 leczonych pacjentów) zwężone (zmniejszone) źrenice, nadmierne łzawienie zwiększone wydzielanie śliny
Niezbyt często (mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 100 leczonych pacjentów) obniżenie ciśnienia tętniczego nadmierna czynność jelit, ból brzucha nadmierna produkcja śluzu w oskrzelach zaburzenia akomodacji (problemy z ostrością widzenia obiektów znajdujących się w różnych odległościach), niewyraźne widzenie nietrzymanie moczu
Rzadko (mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 1000 leczonych pacjentów) częstoskurcz komorowy duszność z powodu skurczów dróg oddechowych z nadmierną produkcją śluzu, utrudnienie połykania drżenie mięśni, kurcze mięśni, osłabienie mięśni, w krańcowych przypadkach porażenie mięśni w wyniku blokady nerwowo-mięśniowej, które należy zróżnicować diagnostycznie z objawami chorobliwego osłabienia siły mięśniowej lub zwiększonej nużliwości mięśni (miastenii) zawroty głowy, senność, ból głowy, zaburzenia mowy wysypka zaburzenia miesiączkowania
Bardzo rzadko (mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 10 000 leczonych pacjentów) 5/7 migotanie przedsionków, dławica piersiowa, zatrzymanie akcji serca trudności w oddychaniu u pacjentów z postępującą dystrofią mięśniową (postępującym zanikiem mięśni) uogólniony napad toniczno-kloniczny i porażenie (ruchy mięśni po obu stronach ciała, w tym drgawki) niepokój, depresja, rozdrażnienie, omamy, niepokój ruchowy
Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych: Al. Jerozolimskie 181C PL-02-222 Warszawa Tel.: +48 22 49 21 301 Faks: +48 22 49 21 309 Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl. Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu. Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.
5. Jak przechowywać lek Ubretid
Przechowywać w temperaturze poniżej 25°C. Przechowywać w oryginalnym opakowaniu w celu ochrony przed światłem.
Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na pudełku i na blistrze po skrócie EXP. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.
Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.
6. Zawartość opakowania i inne informacje
Co zawiera lek Ubretid - Substancją czynną leku jest distygminy bromek. 1 tabletka zawiera 5 mg distygminy bromku. - Pozostałe składniki to: magnezu stearynian, talk, skrobia kukurydziana, skrobia żelowana, laktoza jednowodna.
Jak wygląda lek Ubretid i co zawiera opakowanie Białe, okrągłe, obustronnie płaskie tabletki ze ściętymi krawędziami i rowkami po jednej stronie, umożliwiającymi podział tabletki na 4 części, oraz oznakowaniem „UB 5,0” po drugiej stronie. Tabletkę można podzielić na równe dawki.
Wielkości opakowań: 20 lub 50 tabletek. Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
Podmiot odpowiedzialny CHEPLAPHARM Arzneimittel GmbH 6/7 Ziegelhof 24 Niemcy
Wytwórca Takeda Austria GmbH St. Peter Strasse 25 A-4020 Linz Austria
W celu uzyskania bardziej szczegółowych informacji dotyczących tego leku należy zwrócić się do: Komtur Polska Sp. z o.o. [email protected]
Data ostatniej aktualizacji ulotki:
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- Informacje przeznaczone wyłącznie dla fachowego personelu medycznego:
Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania
Należy zapoznać się z punktem 2 Ulotki dla pacjenta.
Leku Ubretid nie należy łączyć z depolaryzującymi substancjami zwiotczającymi mięśnie, ponieważ wiąże się to ze wzajemnym wzmocnieniem działania stosowanych leków (oddziaływania synergistyczne). Lek nadaje się wyłącznie do znoszenia działania niedepolaryzujących substancji zwiotczających mięśnie, przy czym w przypadku przedawkowania pochodnych kurary nie należy znacznie przekraczać zalecanego dawkowania. W przypadku równoczesnego podawania leku Ubretid z siarczanem atropiny (w celu zmniejszenia muskarynowych działań niepożądanych) należy zachować ostrożność, ponieważ atropina może zamaskować występowanie początkowych objawów przedawkowania.
Interakcje z innymi lekami Leki cholinolityczne, takie jak atropina i leki o działaniu podobnym do atropiny, oraz niektóre leki psychotropowe, takie jak trójpierścieniowe i czteropierścieniowe leki przeciwdepresyjne, neuroleptyki, lit i leki przeciwhistaminowe, antagonizują działania muskarynowe leku Ubretid, w większości nie wywierając wpływu na jego działania nikotynowe.
Lek Ubretid może wydłużać działanie, szczególnie w początkowej fazie, depolaryzujących leków zwiotczających mięśnie (np. suksametonium lub dekametonium), w związku z czym nie należy go łączyć z tymi lekami. Lek Ubretid antagonizuje działanie leków zwiotczających mięśnie z grupy pochodnych kurary (należy go odstawić przed operacjami chirurgicznymi).
Działanie distygminy i substancji o działaniu cholinergicznym jest wzajemnie wzmacniane, jeśli leki przyjmowane są jednocześnie. Równoczesne stosowanie leku Ubretid z dipirydamolem powoduje osłabienie działania leczniczego leku Ubretid. Należy zachować ostrożność przy jednoczesnym stosowaniu oraz dostosować dawkowanie, jeśli jest taka konieczność.
Leki antyarytmiczne, takie jak chinidyna, prokainamid, propafenon lub leki blokujące receptory beta-adrenergiczne, ze względu na ich właściwości cholinolityczne, osłabiają działanie leku Ubretid.
Leki o miejscowym działaniu znieczulającym, takie jak prokaina, chinina, chinidyna, chlorochina i lit stabilizują motoryczną płytkę końcową, a tym samym antagonizują działanie distygminy i mogą powodować pogorszenie stanu w miastenii.
7/7 Glikokortykosteroidy mogą osłabiać działanie leku Ubretid. Zwłaszcza u pacjentów z miastenią może się to wiązać z koniecznością zwiększenia dawkowania leku Ubretid, co jednak zwiększa równocześnie ryzyko wystąpienia przełomu cholinergicznego.
Ponieważ leki cholinergiczne nasilają działanie inhibitorów esterazy, zawartych m.in. w wielu środkach owadobójczych, w przypadku pacjentów narażonych na kontakt z tego typu substancjami należy brać pod uwagę możliwość wystąpienia tego typu interakcji.
Równoczesne stosowanie leku Ubretid i innych bezpośrednich lub pośrednich parasympatykomimetyków może spowodować wystąpienie przełomu cholinergicznego u pacjentów z miastenią.
U pacjentów leczonych wcześniej lekami beta-adrenolitycznymi możliwe są przypadki długotrwałej bradykardii i znacznego niedociśnienia tętniczego.
Spowalniające serce działanie beta-adrenolityków i acetylocholino-podobne działanie leków antycholinesterazowych może być addytywne.
Szereg antybiotyków z grupy aminoglikozydów (przede wszystkim streptomycyna, neomycyna, kanamycyna) może powodować zaburzenia przenoszenia impulsów nerwowo-mięśniowych u chorych na miastenię i zmniejszyć wpływ acetylocholiny na mięśnie i nerwy. W zależności od odpowiedzi pacjenta konieczne może być dostosowanie dawki distygminy.
Postępowanie przy przedawkowaniu Postępowanie przy przedawkowaniu polega na natychmiastowym odstawieniu leku Ubretid i powolnym podawaniu dożylnym atropiny (w dawce od 1 mg do 2 mg siarczanu atropiny dożylnie lub domięśniowo). Zależnie od częstości tętna, dawkę tę można w razie potrzeby powtarzać w odstępach 2–4 godzin, aż do pojawienia się objawów łagodnego atropizmu (suchość w jamie ustnej, rozszerzenie źrenic).
Konieczna jest diagnostyka różnicowa przełomu cholinergicznego z bardzo podobnym pod względem objawów przełomem miastenicznym. Ten ostatni wymaga natychmiastowego podania lub zwiększenia dawek leku Ubretid.
Występowaniu objawów muskarynowych (nudności, zwiększenie wydzielania śliny, wymioty, biegunka, skurcze układu pokarmowego, zwiększenie parcia na mocz, łzawienie, zwężenie źrenic, nadmierna produkcja wydzieliny oskrzelowej, skurcze oskrzeli, zwiększone wydzielanie potu, znaczna bradykardia i obniżenie ciśnienia tętniczego) można zapobiec poprzez równoczesne stosowanie atropiny lub substancji o podobnym do niej działaniu.
Występowaniu objawów nikotynowych (objawów mięśniowych, takich jak drżenia mięśniowe, kurcze mięśniowe lub uczucie osłabienia, w krańcowych przypadkach stany porażenia mięśniowego) nie można zapobiec poprzez równoczesne stosowanie atropiny lub substancji o podobnym do niej działaniu.
Charakterystyka
1/8 CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO
Ubretid, 5 mg, tabletki
Jedna tabletka zawiera 5 mg distygminy bromku (Distigmini bromidum).
Substancja pomocnicza o znanym działaniu: laktoza. Jedna tabletka zawiera 151 mg laktozy. Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
Tabletka
Białe, okrągłe, obustronnie płaskie tabletki ze ściętymi krawędziami i rowkami po jednej stronie, umożliwiającymi podział tabletki na 4 części, oraz oznakowaniem „UB5,0” po drugiej stronie. Tabletkę można podzielić na równe dawki.
- Neurogenne zaburzenia opróżniania pęcherza moczowego z hipotonią mięśnia wypieracza moczu, w ramach leczenia kompleksowego. - Zaparcia atoniczne. - Myasthenia gravis – leczenie wspomagające.
Podczas stosowania produktu Ubretid należy uwzględnić opóźniony początek i długotrwały okres działania tego leku, a także indywidualną reakcję pacjenta na jego zastosowanie.
Dawkowanie
Ogólne wskazówki na temat dawkowania
Dawkowanie należy ustalać indywidualnie. Zależy od ogólnego stanu pacjenta, zwłaszcza od wyjściowego stanu układu autonomicznego, co należy szczególnie brać pod uwagę u osób ze zwiększonym napięciem nerwu błędnego. Ponadto należy brać pod uwagę znaczną siłę i długi okres działania leku.
Początkowo lek podaje się w dawce równej 5 mg (1 tabletka) rano na czczo, pół godziny przed śniadaniem, aż do wystąpienia wyraźnego działania terapeutycznego. Zazwyczaj po pierwszym tygodniu leczenia przechodzi się na stosowanie leku co dwa lub trzy dni (po 1 do 2 tabletek), w przypadku gdy przewiduje się leczenie podtrzymujące.
Dawka nie może przekraczać 10 mg (2 tabletki) na dobę.
2/8 W przypadku, gdy ze względu na wcześniejsze lub równoczesne spożycie pokarmów znaczna część podanego produktu Ubretid nie wchłonie się do organizmu i nie wywrze działania, bezwzględnie zabronione jest wyrównawcze przyjęcie leku w ciągu kilku następnych godzin, gdyż wiąże się to z ryzykiem niekontrolowanej kumulacji leku w organizmie.
Dawkowanie w zależności od wskazań do stosowania
Neurogenne zaburzenia opróżniania pęcherza moczowego z hipotonią mięśnia wypieracza moczu: Zaleca się, aby w pierwszych dniach leczenia, aż do wystąpienia poprawy, stosować codziennie po wystarczy na ogół podawanie 1 do 2 tabletek co dwa lub trzy dni.
Zaparcia atoniczne: Początkowo podaje się po 2,5 mg (½ tabletki) na dobę pół godziny przed śniadaniem, ze zwiększaniem tej dawki co trzeci dzień o 2,5 mg (½ tabletki) do maksymalnie 10 mg (2 tabletki) na dobę. Leczenie prowadzi się do uzyskania powrotu prawidłowej czynności jelit; efekt powinien wystąpić w ciągu maksymalnie 14 dni. Lek podaje się wyłącznie w przypadku bezwzględnych wskazań do jego stosowania, pod obserwacją, ze względu na znaczne ryzyko przedawkowania lub kumulacji.
Miastenia: W pierwszym tygodniu stosuje się po 5 mg (1 tabletka) na dobę rano na czczo, pół godziny przed śniadaniem. W drugim tygodniu dawkę dobową można zwiększyć do 7,5 mg (1½ tabletki), a w trzecim tygodniu do 10 mg (2 tabletki) na dobę.
Szczególne grupy pacjentów
Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby: Nie jest konieczna zmiana dawkowania u pacjentów z niewydolnością wątroby.
Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek: Ze względu na brak odpowiednich badań nie jest możliwe przedstawienie zaleceń dotyczących dawkowania u pacjentów z niewydolnością nerek.
Pacjenci w podeszłym wieku: U pacjentów w podeszłym wieku (powyżej 65 lat) konieczne jest zmniejszenie dawki.
Dzieci i młodzież: Nie określono bezpieczeństwa stosowania produktu Ubretid u dzieci i młodzieży.
Sposób podawania
Podanie doustne. Tabletkę należy połknąć rano, na czczo, pół godziny przed śniadaniem, popijając niewielką ilością płynu.
Okres leczenia zależy od przebiegu choroby i jest ustalany przez lekarza. Produkt Ubretid, 5 mg, tabletki zasadniczo nadaje się do długotrwałego stosowania.
- Nadwrażliwość na distygminy bromek lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1. - Ciężki wstrząs pooperacyjny. - Ciężka niewydolność krążenia. - Astma oskrzelowa. - Ciężkie stany skurczowe lub mechaniczna niedrożność przewodu pokarmowego. 3/8 - Mechaniczna niedrożność dróg moczowych.
Należy zachować ostrożność w następujących przypadkach: - zaburzenia czynności serca (zaburzenia rytmu serca, bradykardia, niedokrwienie mięśnia sercowego); - niedociśnienie tętnicze; - choroba wrzodowa; - padaczka; - nadczynność tarczycy; - parkinsonizm; - niedawno przebyta operacja jelit i pęcherza moczowego.
Produkt zawiera laktozę. Produkt nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, brakiem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.
Leki cholinolityczne, takie jak atropina i leki o działaniu podobnym do atropiny, oraz niektóre leki psychotropowe, takie jak trójpierścieniowe i czteropierścieniowe leki przeciwdepresyjne, neuroleptyki, lit i leki przeciwhistaminowe, antagonizują działania muskarynowe distygminy bromku, w większości nie wywierając wpływu na jego działania nikotynowe.
W przypadku równoczesnego podawania produktu Ubretid z siarczanem atropiny (w celu zmniejszenia muskarynowych działań niepożądanych) należy zachować ostrożność, ponieważ atropina może zamaskować występowanie początkowych objawów przedawkowania.
Distygminy bromek może wydłużać działanie, szczególnie w początkowej fazie, depolaryzujących leków zwiotczających mięśnie (np. suksametonium lub dekametonium), w związku z czym nie należy go łączyć z tymi lekami. Distygminy bromek antagonizuje działanie leków zwiotczających mięśnie z grupy pochodnych kurary (należy go odstawić przed operacjami chirurgicznymi).
Działanie distygminy i substancji o działaniu cholinergicznym jest wzajemnie wzmacniane, jeśli leki przyjmowane są jednocześnie. Równoczesne stosowanie z dipirydamolem powoduje osłabienie działania leczniczego distygminy bromku. Należy zachować ostrożność przy jednoczesnym stosowaniu oraz dostosować dawkowanie, jeśli jest taka konieczność.
Leki antyarytmiczne, takie jak chinidyna, prokainamid, propafenon lub leki blokujące receptory beta-adrenergiczne, ze względu na ich właściwości cholinolityczne, osłabiają działanie distygminy bromku.
Leki o miejscowym działaniu znieczulającym, takie jak prokaina, chinina, chinidyna, chlorochina i lit stabilizują motoryczną płytkę końcową, a tym samym antagonizują działanie distygminy i mogą powodować pogorszenie stanu w miastenii.
Glikokortykosteroidy mogą osłabiać działanie distygminy bromku. Zwłaszcza u pacjentów z miastenią może się to wiązać z koniecznością zwiększenia dawkowania distygminy bromku, co jednak zwiększa równocześnie ryzyko wystąpienia przełomu cholinergicznego.
Ponieważ leki cholinergiczne nasilają działanie inhibitorów esterazy, zawartych m.in. w wielu środkach owadobójczych, w przypadku pacjentów narażonych na kontakt z tego typu substancjami należy brać pod uwagę możliwość wystąpienia tego typu interakcji.
4/8 Równoczesne stosowanie distygminy bromku i innych bezpośrednich lub pośrednich parasympatykomimetyków może spowodować wystąpienie przełomu cholinergicznego u pacjentów z miastenią.
U pacjentów leczonych wcześniej lekami beta-adrenolitycznymi możliwe są przypadki długotrwałej bradykardii i znacznego niedociśnienia tętniczego.
Spowalniające serce działanie beta-adrenolityków i acetylocholino-podobne działanie leków antycholinesterazowych może być addytywne.
Szereg antybiotyków z grupy aminoglikozydów (przede wszystkim streptomycyna, neomycyna, kanamycyna) może powodować zaburzenia przenoszenia impulsów nerwowo-mięśniowych u chorych na miastenię i zmniejszyć wpływ acetylocholiny na mięśnie i nerwy. W zależności od odpowiedzi pacjenta konieczne może być dostosowanie dawki distygminy.
Ciąża Brak danych dotyczących bezpieczeństwa stosowania distygminy bromku u kobiet w okresie ciąży. Produkt Ubretid nie jest zalecany do stosowania w okresie ciąży.
Karmienie piersią Nie jest pewne, czy substancja czynna produktu Ubretid przenika do mleka kobiecego. Dlatego produktu Ubretid nie należy stosować w czasie karmienia piersią.
Distygminy bromek może w niektórych przypadkach zmniejszać zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn ze względu na zwężenie źrenicy i zaburzenia akomodacji powodujące niewyraźne widzenie.
Działania niepożądane produktu Ubretid są zależne od dawki, mają przede wszystkim charakter muskarynowy, rzadziej nikotynowy, przy czym często są pierwszym objawem przedawkowania.
Najczęściej obserwowanymi działaniami niepożądanymi są nudności, wymioty, biegunka, pocenie się i bradykardia, podobnie do działań niepożądanych obserwowanych w przypadku innych inhibitorów acetylocholinoesterazy.
Klasyfikacja częstości występowania działań niepożądanych określona zgodnie z wytyczną Rady Międzynarodowych Organizacji Nauk Medycznych (ang. Council for International Organizations of Medical Sciences, CIOMS) jest następująca: bardzo często (≥1/10), często (≥1/100 do <1/10), niezbyt często (≥1/1 000 do <1/100), rzadko (≥1/10 000 do <1/1 000), bardzo rzadko (<1/10 000), nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych).
Muskarynowe działania niepożądane (można im zapobiec poprzez równoczesne podawanie atropiny lub substancji o podobnym działaniu):
Szczególne znacznie ma działanie leku na układ krążenia w fazie pooperacyjnej. Często pojawia się bradykardia, w pojedynczych przypadkach prowadząca nawet do zatrzymania krążenia. Możliwe są reakcje paradoksalne (tachykardia, nadciśnienie tętnicze).
Zaburzenia oka Często: zwężenie źrenic, nadmierne łzawienie Niezbyt często: zaburzenia akomodacji, niewyraźne widzenie 5/8
Zaburzenia serca Bardzo często: bradykardia Rzadko: częstoskurcz komorowy Bardzo rzadko: migotanie przedsionków, dławica piersiowa, zatrzymanie akcji serca
Zaburzenia naczyniowe Niezbyt często: niedociśnienie tętnicze
Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia Niezbyt często: nadmierna produkcja wydzieliny oskrzelowej Rzadko: skurcze oskrzeli z nadmierną produkcją wydzieliny Bardzo rzadko: trudności w oddychaniu u pacjentów z postępującą dystrofią mięśniową
Zaburzenia żołądka i jelit Bardzo często: biegunka, nudności, wymioty Często: zwiększenie wydzielania śliny Niezbyt często: nadmierne nasilenie perystaltyki, ból brzucha Rzadko: dysfagia
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Bardzo często: nadmierna potliwość
Zaburzenia nerek i dróg moczowych Niezbyt często: nietrzymanie moczu.
Nikotynowe działania niepożądane (nie można ich ograniczyć poprzez równoczesne podawanie atropiny lub substancji o podobnym działaniu):
Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej Rzadko: drżenia mięśniowe, kurcze mięśniowe, osłabienie mięśni, w krańcowych przypadkach porażenie mięśni wskutek blokady nerwowo-mięśniowej, które należy zróżnicować diagnostycznie z objawami miastenii.
Pozostałe działania niepożądane:
Zaburzenia układu immunologicznego Bardzo rzadko: reakcje anafilaktyczne
Zaburzenia psychiczne Bardzo rzadko: niepokój, depresja, rozdrażnienie, omamy, niepokój ruchowy
Zaburzenia układu nerwowego Rzadko: zawroty głowy, senność, ból głowy, zaburzenia mowy Bardzo rzadko: uogólniony napad kloniczno-toniczny i porażenie
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Rzadko: wysypka
Zaburzenia układu rozrodczego i piersi Rzadko: zaburzenia miesiączkowania.
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania 6/8 Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych: Al. Jerozolimskie 181C PL-02-222 Warszawa Tel.: +48 22 49 21 301 Faks: +48 22 49 21 309 Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl. Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Przedawkowanie może prowadzić do wystąpienia „przełomu cholinergicznego”, który charakteryzuje się zarówno działaniami muskarynowymi, jak i nikotynowymi. Działania te mogą obejmować nadmierne pocenie się, łzawienie, zwężenie źrenic, skurcz akomodacji, oczopląs, zwiększoną perystaltykę, mimowolne wypróżnienie i oddawanie moczu lub zwiększone parcie na mocz, bradykardia i inne zaburzenia rytmu serca, niedociśnienie, skurcze mięśni, fascykulacje, osłabienie i paraliż, ucisk w klatce piersiowej, świszczący oddech i zwiększone wydzielanie wydzieliny oskrzelowej w połączeniu ze skurczem oskrzeli. Objawy ze strony ośrodkowego układu nerwowego obejmują ataksję, drgawki, śpiączkę, niewyraźną mowę, niepokój, pobudzenie i lęk. U pacjentów z miastenią, u których inne objawy przedawkowania mogą być łagodne lub nieobecne, głównym objawem przełomu cholinergicznego jest zwiększone osłabienie mięśniowe, które należy zróżnicować diagnostycznie od osłabienia mięśniowego spowodowanego zaostrzeniem choroby (przełom miasteniczny).
Leczenie przełomu cholinergicznego: W przypadku nieznacznego przedawkowania wystarczająca może być wyłącznie obserwacja. W przypadku cięższych zatruć, należy postępować zgodnie z krajowymi wytycznymi dotyczącymi przedawkowania lub skontaktować się z miejscowym ośrodkiem kontroli zatruć. Należy natychmiast przerwać stosowanie distygminy bromku, zaś działania muskarynowe można ograniczać poprzez podanie siarczanu atropiny w dawce od 1 do 2 mg dożylnie lub domięśniowo i powtarzane w razie potrzeby, aż do pojawienia się objawów łagodnego atropizmu (suchość w ustach, rozszerzenie źrenic). W skrajnych przypadkach, obwodowe działanie nerwowo-mięśniowe może zostać odwrócone przez reaktywator cholinesterazy, np. pralidoksym. W razie potrzeby należy zastosować dalsze leczenie wspomagające, w tym wspomaganie oddychania i podanie tlenu.
Grupa farmakoterapeutyczna: Inne leki wpływające na układ nerwowy, antycholinesterazy kod ATC: N07AA03
Distygminy bromek należy do grupy pośrednio działających parasympatykomimetyków typu kwasu karbaminowego i jest odwracalnym inhibitorem cholinesterazy. Reaguje z katalizującym hydrolizę estrową centrum cząsteczki enzymu acetylocholinesterazy, z powstaniem estrów kwasu karbaminowego, co wiąże się z zahamowaniem rozszczepiania acetylocholiny. Powoduje to wzmocnienie i wydłużenie działania tej ostatniej. W oku prowadzi to do skurczu mięśnia rzęskowego, zwężenia źrenicy, zahamowania akomodacji i obniżenia ciśnienia wewnątrzgałkowego, w sercu do obniżenia częstości rytmu i szybkości przewodzenia impulsów elektrycznych, w oskrzelach do skurczu mięśniówki i zwiększenia wydzielania śluzu, w przewodzie pokarmowym do zwiększenia wydzielania śluzu w żołądku i w jelicie cienkim i do zwiększenia napięcia i perystaltyki w całym przewodzie pokarmowym. Lek powoduje ponadto skurcz pęcherzyka żółciowego, moczowodu i wypieracza pęcherza oraz zwiększenie wydzielania potu. W obrębie mięśniówki szkieletowej po podaniu niewielkich dawek produktu stwierdza się zwiększenie pobudliwości (drżenia), a po podaniu dużych dawek trwałą depolaryzację (porażenia).
7/8 Distygmina prawie nie rozpuszcza się w tłuszczach i w zwykłych warunkach nie przechodzi przez barierę krew-mózg, w związku z czym jej działanie na ośrodkowy układ nerwowy pojawia się wyłącznie w przypadku uszkodzenia tej bariery.
Podobnie jak inne inhibitory cholinesterazy, distygminy bromek jest czwartorzędowym związkiem amonowym, w związku z czym wiąże się z acetylocholinesterazą silniej niż inhibitory cholinesterazy zawierające tylko jedną grupę amonową. Powoduje to również wydłużenie czasu wydalania substancji z moczem po uwarunkowanym enzymatycznie rozszczepieniu hydrolitycznym.
Wchłanianie Substancje te w niewielkim stopniu przechodzą przez błony komórkowe, nie przenikają przez barierę krew-mózg i w związku z tym nie wpływają na działanie acetylocholiny jako przekaźnika w ośrodkowym układzie nerwowym. Lek nie wpływa również istotnie na przekazywanie impulsów w zwojach autonomicznego układu nerwowego. Bezwzględna dostępność biologiczna postaci doustnej wynosi 4,65%.
Dystrybucja Średni okres półtrwania leku w osoczu po podaniu doustnym wynosi 69 godzin. Największe wartości stężenia w osoczu – o znacznym zróżnicowaniu osobniczym oznaczano po upływie od 45 minut do równowagi zahamowania acetylocholinesterazy, bez objawów kumulacji działania.
Metabolizm Ponieważ distygminy bromek zawiera dwie czwartorzędowe grupy amonowe, silniej wiąże się z acetylocholinesterazą i znacznie dłużej wydala się z moczem, po uwarunkowanym enzymatycznie rozszczepieniu hydrolitycznym, niż inhibitory cholinesterazy zawierające tylko jedną grupę amonową.
Eliminacja Większość podanej doustnie dawki ulega wydaleniu z żółcią, a następnie z kałem (88%). Jedynie niewielka część dawki (6,5%) wydala się po podaniu doustnym przez nerki.
Toksyczność przewlekła/toksyczność podostra W badaniach nad toksycznością podostrą u szczurów i królików stwierdzono, że podczas przewlekłego podawania neostygminy rozwija się tolerancja, którą przypisuje się zmniejszeniu liczby receptorów acetylocholinowych.
Potencjalne właściwości mutagenne i rakotwórcze Nie przeprowadzono wystarczających badań nad mutagennością neostygminy. Dostępne badania nie wskazują na możliwość występowania działań mutagennych. Nie przeprowadzono długotrwałych badań nad właściwościami rakotwórczymi leku.
Toksyczny wpływ na reprodukcję W badaniach toksycznego wpływu na reprodukcję przeprowadzonych na zwierzętach nie stwierdzono zagrożeń dla płodu ani oznak potencjalnych teratogennych właściwości distygminy bromku. Brak jest wiarygodnych danych na temat właściwości teratogennych lub mutagennych produktu stosowanego u ludzi.
Magnezu stearynian 8/8 Talk Skrobia kukurydziana Skrobia żelowana Laktoza jednowodna
Nie dotyczy.
Przechowywać w temperaturze poniżej 25°C. Przechowywać w oryginalnym opakowaniu w celu ochrony przed światłem.
Blistry z folii Aluminium/PVC/PVDC Opakowanie zawiera 20 tabletek (2 blistry po 10 szt.) lub 50 tabletek (5 blistrów po 10 szt.).
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
Bez specjalnych wymagań.
CHEPLAPHARM Arzneimittel GmbH Ziegelhof 24 Niemcy
R/2760
Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 15 sierpnia 1978 r. Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 12 września 2013 r.
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Ubretid, 5 mg, tabletki
2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY
Jedna tabletka zawiera 5 mg distygminy bromku (Distigmini bromidum).
Substancja pomocnicza o znanym działaniu: laktoza. Jedna tabletka zawiera 151 mg laktozy. Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA
Tabletka
Białe, okrągłe, obustronnie płaskie tabletki ze ściętymi krawędziami i rowkami po jednej stronie, umożliwiającymi podział tabletki na 4 części, oraz oznakowaniem „UB5,0” po drugiej stronie. Tabletkę można podzielić na równe dawki.
4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE
4.1 Wskazania do stosowania
- Neurogenne zaburzenia opróżniania pęcherza moczowego z hipotonią mięśnia wypieracza moczu, w ramach leczenia kompleksowego. - Zaparcia atoniczne. - Myasthenia gravis – leczenie wspomagające.
4.2 Dawkowanie i sposób podawania
Podczas stosowania produktu Ubretid należy uwzględnić opóźniony początek i długotrwały okres działania tego leku, a także indywidualną reakcję pacjenta na jego zastosowanie.
Dawkowanie
Ogólne wskazówki na temat dawkowania
Dawkowanie należy ustalać indywidualnie. Zależy od ogólnego stanu pacjenta, zwłaszcza od wyjściowego stanu układu autonomicznego, co należy szczególnie brać pod uwagę u osób ze zwiększonym napięciem nerwu błędnego. Ponadto należy brać pod uwagę znaczną siłę i długi okres działania leku.
Początkowo lek podaje się w dawce równej 5 mg (1 tabletka) rano na czczo, pół godziny przed śniadaniem, aż do wystąpienia wyraźnego działania terapeutycznego. Zazwyczaj po pierwszym tygodniu leczenia przechodzi się na stosowanie leku co dwa lub trzy dni (po 1 do 2 tabletek), w przypadku gdy przewiduje się leczenie podtrzymujące.
Dawka nie może przekraczać 10 mg (2 tabletki) na dobę.
2/8 W przypadku, gdy ze względu na wcześniejsze lub równoczesne spożycie pokarmów znaczna część podanego produktu Ubretid nie wchłonie się do organizmu i nie wywrze działania, bezwzględnie zabronione jest wyrównawcze przyjęcie leku w ciągu kilku następnych godzin, gdyż wiąże się to z ryzykiem niekontrolowanej kumulacji leku w organizmie.
Dawkowanie w zależności od wskazań do stosowania
Neurogenne zaburzenia opróżniania pęcherza moczowego z hipotonią mięśnia wypieracza moczu: Zaleca się, aby w pierwszych dniach leczenia, aż do wystąpienia poprawy, stosować codziennie po wystarczy na ogół podawanie 1 do 2 tabletek co dwa lub trzy dni.
Zaparcia atoniczne: Początkowo podaje się po 2,5 mg (½ tabletki) na dobę pół godziny przed śniadaniem, ze zwiększaniem tej dawki co trzeci dzień o 2,5 mg (½ tabletki) do maksymalnie 10 mg (2 tabletki) na dobę. Leczenie prowadzi się do uzyskania powrotu prawidłowej czynności jelit; efekt powinien wystąpić w ciągu maksymalnie 14 dni. Lek podaje się wyłącznie w przypadku bezwzględnych wskazań do jego stosowania, pod obserwacją, ze względu na znaczne ryzyko przedawkowania lub kumulacji.
Miastenia: W pierwszym tygodniu stosuje się po 5 mg (1 tabletka) na dobę rano na czczo, pół godziny przed śniadaniem. W drugim tygodniu dawkę dobową można zwiększyć do 7,5 mg (1½ tabletki), a w trzecim tygodniu do 10 mg (2 tabletki) na dobę.
Szczególne grupy pacjentów
Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby: Nie jest konieczna zmiana dawkowania u pacjentów z niewydolnością wątroby.
Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek: Ze względu na brak odpowiednich badań nie jest możliwe przedstawienie zaleceń dotyczących dawkowania u pacjentów z niewydolnością nerek.
Pacjenci w podeszłym wieku: U pacjentów w podeszłym wieku (powyżej 65 lat) konieczne jest zmniejszenie dawki.
Dzieci i młodzież: Nie określono bezpieczeństwa stosowania produktu Ubretid u dzieci i młodzieży.
Sposób podawania
Podanie doustne. Tabletkę należy połknąć rano, na czczo, pół godziny przed śniadaniem, popijając niewielką ilością płynu.
Okres leczenia zależy od przebiegu choroby i jest ustalany przez lekarza. Produkt Ubretid, 5 mg, tabletki zasadniczo nadaje się do długotrwałego stosowania.
4.3 Przeciwwskazania
- Nadwrażliwość na distygminy bromek lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1. - Ciężki wstrząs pooperacyjny. - Ciężka niewydolność krążenia. - Astma oskrzelowa. - Ciężkie stany skurczowe lub mechaniczna niedrożność przewodu pokarmowego. 3/8 - Mechaniczna niedrożność dróg moczowych.
4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania
Należy zachować ostrożność w następujących przypadkach: - zaburzenia czynności serca (zaburzenia rytmu serca, bradykardia, niedokrwienie mięśnia sercowego); - niedociśnienie tętnicze; - choroba wrzodowa; - padaczka; - nadczynność tarczycy; - parkinsonizm; - niedawno przebyta operacja jelit i pęcherza moczowego.
Produkt zawiera laktozę. Produkt nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, brakiem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.
4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji
Leki cholinolityczne, takie jak atropina i leki o działaniu podobnym do atropiny, oraz niektóre leki psychotropowe, takie jak trójpierścieniowe i czteropierścieniowe leki przeciwdepresyjne, neuroleptyki, lit i leki przeciwhistaminowe, antagonizują działania muskarynowe distygminy bromku, w większości nie wywierając wpływu na jego działania nikotynowe.
W przypadku równoczesnego podawania produktu Ubretid z siarczanem atropiny (w celu zmniejszenia muskarynowych działań niepożądanych) należy zachować ostrożność, ponieważ atropina może zamaskować występowanie początkowych objawów przedawkowania.
Distygminy bromek może wydłużać działanie, szczególnie w początkowej fazie, depolaryzujących leków zwiotczających mięśnie (np. suksametonium lub dekametonium), w związku z czym nie należy go łączyć z tymi lekami. Distygminy bromek antagonizuje działanie leków zwiotczających mięśnie z grupy pochodnych kurary (należy go odstawić przed operacjami chirurgicznymi).
Działanie distygminy i substancji o działaniu cholinergicznym jest wzajemnie wzmacniane, jeśli leki przyjmowane są jednocześnie. Równoczesne stosowanie z dipirydamolem powoduje osłabienie działania leczniczego distygminy bromku. Należy zachować ostrożność przy jednoczesnym stosowaniu oraz dostosować dawkowanie, jeśli jest taka konieczność.
Leki antyarytmiczne, takie jak chinidyna, prokainamid, propafenon lub leki blokujące receptory beta-adrenergiczne, ze względu na ich właściwości cholinolityczne, osłabiają działanie distygminy bromku.
Leki o miejscowym działaniu znieczulającym, takie jak prokaina, chinina, chinidyna, chlorochina i lit stabilizują motoryczną płytkę końcową, a tym samym antagonizują działanie distygminy i mogą powodować pogorszenie stanu w miastenii.
Glikokortykosteroidy mogą osłabiać działanie distygminy bromku. Zwłaszcza u pacjentów z miastenią może się to wiązać z koniecznością zwiększenia dawkowania distygminy bromku, co jednak zwiększa równocześnie ryzyko wystąpienia przełomu cholinergicznego.
Ponieważ leki cholinergiczne nasilają działanie inhibitorów esterazy, zawartych m.in. w wielu środkach owadobójczych, w przypadku pacjentów narażonych na kontakt z tego typu substancjami należy brać pod uwagę możliwość wystąpienia tego typu interakcji.
4/8 Równoczesne stosowanie distygminy bromku i innych bezpośrednich lub pośrednich parasympatykomimetyków może spowodować wystąpienie przełomu cholinergicznego u pacjentów z miastenią.
U pacjentów leczonych wcześniej lekami beta-adrenolitycznymi możliwe są przypadki długotrwałej bradykardii i znacznego niedociśnienia tętniczego.
Spowalniające serce działanie beta-adrenolityków i acetylocholino-podobne działanie leków antycholinesterazowych może być addytywne.
Szereg antybiotyków z grupy aminoglikozydów (przede wszystkim streptomycyna, neomycyna, kanamycyna) może powodować zaburzenia przenoszenia impulsów nerwowo-mięśniowych u chorych na miastenię i zmniejszyć wpływ acetylocholiny na mięśnie i nerwy. W zależności od odpowiedzi pacjenta konieczne może być dostosowanie dawki distygminy.
4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację
Ciąża Brak danych dotyczących bezpieczeństwa stosowania distygminy bromku u kobiet w okresie ciąży. Produkt Ubretid nie jest zalecany do stosowania w okresie ciąży.
Karmienie piersią Nie jest pewne, czy substancja czynna produktu Ubretid przenika do mleka kobiecego. Dlatego produktu Ubretid nie należy stosować w czasie karmienia piersią.
4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn
Distygminy bromek może w niektórych przypadkach zmniejszać zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn ze względu na zwężenie źrenicy i zaburzenia akomodacji powodujące niewyraźne widzenie.
4.8 Działania niepożądane
Działania niepożądane produktu Ubretid są zależne od dawki, mają przede wszystkim charakter muskarynowy, rzadziej nikotynowy, przy czym często są pierwszym objawem przedawkowania.
Najczęściej obserwowanymi działaniami niepożądanymi są nudności, wymioty, biegunka, pocenie się i bradykardia, podobnie do działań niepożądanych obserwowanych w przypadku innych inhibitorów acetylocholinoesterazy.
Klasyfikacja częstości występowania działań niepożądanych określona zgodnie z wytyczną Rady Międzynarodowych Organizacji Nauk Medycznych (ang. Council for International Organizations of Medical Sciences, CIOMS) jest następująca: bardzo często (≥1/10), często (≥1/100 do <1/10), niezbyt często (≥1/1 000 do <1/100), rzadko (≥1/10 000 do <1/1 000), bardzo rzadko (<1/10 000), nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych).
Muskarynowe działania niepożądane (można im zapobiec poprzez równoczesne podawanie atropiny lub substancji o podobnym działaniu):
Szczególne znacznie ma działanie leku na układ krążenia w fazie pooperacyjnej. Często pojawia się bradykardia, w pojedynczych przypadkach prowadząca nawet do zatrzymania krążenia. Możliwe są reakcje paradoksalne (tachykardia, nadciśnienie tętnicze).
Zaburzenia oka Często: zwężenie źrenic, nadmierne łzawienie Niezbyt często: zaburzenia akomodacji, niewyraźne widzenie 5/8
Zaburzenia serca Bardzo często: bradykardia Rzadko: częstoskurcz komorowy Bardzo rzadko: migotanie przedsionków, dławica piersiowa, zatrzymanie akcji serca
Zaburzenia naczyniowe Niezbyt często: niedociśnienie tętnicze
Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia Niezbyt często: nadmierna produkcja wydzieliny oskrzelowej Rzadko: skurcze oskrzeli z nadmierną produkcją wydzieliny Bardzo rzadko: trudności w oddychaniu u pacjentów z postępującą dystrofią mięśniową
Zaburzenia żołądka i jelit Bardzo często: biegunka, nudności, wymioty Często: zwiększenie wydzielania śliny Niezbyt często: nadmierne nasilenie perystaltyki, ból brzucha Rzadko: dysfagia
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Bardzo często: nadmierna potliwość
Zaburzenia nerek i dróg moczowych Niezbyt często: nietrzymanie moczu.
Nikotynowe działania niepożądane (nie można ich ograniczyć poprzez równoczesne podawanie atropiny lub substancji o podobnym działaniu):
Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej Rzadko: drżenia mięśniowe, kurcze mięśniowe, osłabienie mięśni, w krańcowych przypadkach porażenie mięśni wskutek blokady nerwowo-mięśniowej, które należy zróżnicować diagnostycznie z objawami miastenii.
Pozostałe działania niepożądane:
Zaburzenia układu immunologicznego Bardzo rzadko: reakcje anafilaktyczne
Zaburzenia psychiczne Bardzo rzadko: niepokój, depresja, rozdrażnienie, omamy, niepokój ruchowy
Zaburzenia układu nerwowego Rzadko: zawroty głowy, senność, ból głowy, zaburzenia mowy Bardzo rzadko: uogólniony napad kloniczno-toniczny i porażenie
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Rzadko: wysypka
Zaburzenia układu rozrodczego i piersi Rzadko: zaburzenia miesiączkowania.
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania 6/8 Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych: Al. Jerozolimskie 181C PL-02-222 Warszawa Tel.: +48 22 49 21 301 Faks: +48 22 49 21 309 Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl. Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
4.9 Przedawkowanie
Przedawkowanie może prowadzić do wystąpienia „przełomu cholinergicznego”, który charakteryzuje się zarówno działaniami muskarynowymi, jak i nikotynowymi. Działania te mogą obejmować nadmierne pocenie się, łzawienie, zwężenie źrenic, skurcz akomodacji, oczopląs, zwiększoną perystaltykę, mimowolne wypróżnienie i oddawanie moczu lub zwiększone parcie na mocz, bradykardia i inne zaburzenia rytmu serca, niedociśnienie, skurcze mięśni, fascykulacje, osłabienie i paraliż, ucisk w klatce piersiowej, świszczący oddech i zwiększone wydzielanie wydzieliny oskrzelowej w połączeniu ze skurczem oskrzeli. Objawy ze strony ośrodkowego układu nerwowego obejmują ataksję, drgawki, śpiączkę, niewyraźną mowę, niepokój, pobudzenie i lęk. U pacjentów z miastenią, u których inne objawy przedawkowania mogą być łagodne lub nieobecne, głównym objawem przełomu cholinergicznego jest zwiększone osłabienie mięśniowe, które należy zróżnicować diagnostycznie od osłabienia mięśniowego spowodowanego zaostrzeniem choroby (przełom miasteniczny).
Leczenie przełomu cholinergicznego: W przypadku nieznacznego przedawkowania wystarczająca może być wyłącznie obserwacja. W przypadku cięższych zatruć, należy postępować zgodnie z krajowymi wytycznymi dotyczącymi przedawkowania lub skontaktować się z miejscowym ośrodkiem kontroli zatruć. Należy natychmiast przerwać stosowanie distygminy bromku, zaś działania muskarynowe można ograniczać poprzez podanie siarczanu atropiny w dawce od 1 do 2 mg dożylnie lub domięśniowo i powtarzane w razie potrzeby, aż do pojawienia się objawów łagodnego atropizmu (suchość w ustach, rozszerzenie źrenic). W skrajnych przypadkach, obwodowe działanie nerwowo-mięśniowe może zostać odwrócone przez reaktywator cholinesterazy, np. pralidoksym. W razie potrzeby należy zastosować dalsze leczenie wspomagające, w tym wspomaganie oddychania i podanie tlenu.
5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE
5.1 Właściwości farmakodynamiczne
Grupa farmakoterapeutyczna: Inne leki wpływające na układ nerwowy, antycholinesterazy kod ATC: N07AA03
Distygminy bromek należy do grupy pośrednio działających parasympatykomimetyków typu kwasu karbaminowego i jest odwracalnym inhibitorem cholinesterazy. Reaguje z katalizującym hydrolizę estrową centrum cząsteczki enzymu acetylocholinesterazy, z powstaniem estrów kwasu karbaminowego, co wiąże się z zahamowaniem rozszczepiania acetylocholiny. Powoduje to wzmocnienie i wydłużenie działania tej ostatniej. W oku prowadzi to do skurczu mięśnia rzęskowego, zwężenia źrenicy, zahamowania akomodacji i obniżenia ciśnienia wewnątrzgałkowego, w sercu do obniżenia częstości rytmu i szybkości przewodzenia impulsów elektrycznych, w oskrzelach do skurczu mięśniówki i zwiększenia wydzielania śluzu, w przewodzie pokarmowym do zwiększenia wydzielania śluzu w żołądku i w jelicie cienkim i do zwiększenia napięcia i perystaltyki w całym przewodzie pokarmowym. Lek powoduje ponadto skurcz pęcherzyka żółciowego, moczowodu i wypieracza pęcherza oraz zwiększenie wydzielania potu. W obrębie mięśniówki szkieletowej po podaniu niewielkich dawek produktu stwierdza się zwiększenie pobudliwości (drżenia), a po podaniu dużych dawek trwałą depolaryzację (porażenia).
7/8 Distygmina prawie nie rozpuszcza się w tłuszczach i w zwykłych warunkach nie przechodzi przez barierę krew-mózg, w związku z czym jej działanie na ośrodkowy układ nerwowy pojawia się wyłącznie w przypadku uszkodzenia tej bariery.
5.2 Właściwości farmakokinetyczne
Podobnie jak inne inhibitory cholinesterazy, distygminy bromek jest czwartorzędowym związkiem amonowym, w związku z czym wiąże się z acetylocholinesterazą silniej niż inhibitory cholinesterazy zawierające tylko jedną grupę amonową. Powoduje to również wydłużenie czasu wydalania substancji z moczem po uwarunkowanym enzymatycznie rozszczepieniu hydrolitycznym.
Wchłanianie Substancje te w niewielkim stopniu przechodzą przez błony komórkowe, nie przenikają przez barierę krew-mózg i w związku z tym nie wpływają na działanie acetylocholiny jako przekaźnika w ośrodkowym układzie nerwowym. Lek nie wpływa również istotnie na przekazywanie impulsów w zwojach autonomicznego układu nerwowego. Bezwzględna dostępność biologiczna postaci doustnej wynosi 4,65%.
Dystrybucja Średni okres półtrwania leku w osoczu po podaniu doustnym wynosi 69 godzin. Największe wartości stężenia w osoczu – o znacznym zróżnicowaniu osobniczym oznaczano po upływie od 45 minut do równowagi zahamowania acetylocholinesterazy, bez objawów kumulacji działania.
Metabolizm Ponieważ distygminy bromek zawiera dwie czwartorzędowe grupy amonowe, silniej wiąże się z acetylocholinesterazą i znacznie dłużej wydala się z moczem, po uwarunkowanym enzymatycznie rozszczepieniu hydrolitycznym, niż inhibitory cholinesterazy zawierające tylko jedną grupę amonową.
Eliminacja Większość podanej doustnie dawki ulega wydaleniu z żółcią, a następnie z kałem (88%). Jedynie niewielka część dawki (6,5%) wydala się po podaniu doustnym przez nerki.
5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie
Toksyczność przewlekła/toksyczność podostra W badaniach nad toksycznością podostrą u szczurów i królików stwierdzono, że podczas przewlekłego podawania neostygminy rozwija się tolerancja, którą przypisuje się zmniejszeniu liczby receptorów acetylocholinowych.
Potencjalne właściwości mutagenne i rakotwórcze Nie przeprowadzono wystarczających badań nad mutagennością neostygminy. Dostępne badania nie wskazują na możliwość występowania działań mutagennych. Nie przeprowadzono długotrwałych badań nad właściwościami rakotwórczymi leku.
Toksyczny wpływ na reprodukcję W badaniach toksycznego wpływu na reprodukcję przeprowadzonych na zwierzętach nie stwierdzono zagrożeń dla płodu ani oznak potencjalnych teratogennych właściwości distygminy bromku. Brak jest wiarygodnych danych na temat właściwości teratogennych lub mutagennych produktu stosowanego u ludzi.
6. DANE FARMACEUTYCZNE
6.1 Wykaz substancji pomocniczych
Magnezu stearynian 8/8 Talk Skrobia kukurydziana Skrobia żelowana Laktoza jednowodna
6.2 Niezgodności farmaceutyczne
Nie dotyczy.
6.3 Okres ważności
6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania
Przechowywać w temperaturze poniżej 25°C. Przechowywać w oryginalnym opakowaniu w celu ochrony przed światłem.
6.5 Rodzaj i zawartość opakowania
Blistry z folii Aluminium/PVC/PVDC Opakowanie zawiera 20 tabletek (2 blistry po 10 szt.) lub 50 tabletek (5 blistrów po 10 szt.).
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania
Bez specjalnych wymagań.
7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA
DOPUSZCZENIE DO OBROTUCHEPLAPHARM Arzneimittel GmbH Ziegelhof 24 Niemcy
8. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
R/2760
9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIAData wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 15 sierpnia 1978 r. Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 12 września 2013 r.