Seronil
Fluoxetinum
Kapsułki twarde 20 mg | Fluoxetini hydrochloridum 22.4 mg
Orion Corporation, Finlandia
Ulotka
1(10) Ulotka dołączona do opakowania: informacja dla użytkownika
Seronil
Fluoxetinum
Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta. - Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. - W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. - Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same. - Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Patrz punkt 4.
Spis treści ulotki
Seronil należy do grupy leków przeciwdepresyjnych nazywanych selektywnymi inhibitorami wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI).
Lek Seronil zawiera substancję czynną fluoksetynę, która jest selektywnym inhibitorem wychwytu zwrotnego serotoniny zwiększającym stężenie serotoniny w mózgu.
Lek Seronil jest stosowany do leczenia następujących chorób: Dorośli: ● epizody dużej depresji, ● zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne (nerwica natręctw), ● bulimia (żarłoczność psychiczna); Seronil stosowany jest łącznie z psychoterapią, aby zmniejszyć przymus objadania się i zwracania spożytych pokarmów.
Dzieci w wieku 8 lat i starsze oraz młodzież: ● depresja o nasileniu umiarkowanym do ciężkiego, jeśli nie ma poprawy po 4-6 sesjach psychoterapii. Lek Seronil może być zalecany dzieciom i młodzieży z depresją umiarkowaną lub ciężką jedynie łącznie z psychoterapią.
Kiedy nie stosować leku Seronil ● jeśli pacjent ma uczulenie na fluoksetynę lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6). Uczulenie może objawiać się jako wysypka, świąd, obrzęk twarzy lub warg, duszność; ● jeśli pacjent przyjmuje inne leki, znane jako nieodwracalne, nieselektywne inhibitory monoaminooksydazy (MAO) (np. iproniazyd, stosowany w leczeniu depresji), ponieważ mogą wystąpić ciężkie, a nawet śmiertelne, działania niepożądane (patrz punkt „Lek Seronil a inne leki”). Leczenie lekiem Seronil można rozpocząć dopiero po upływie 2 tygodni od zakończenia 2(10) stosowania nieodwracalnych inhibitorów monoaminooksydazy (MAO, np. tranylcyprominy). Nie należy stosować inhibitorów monoaminooksydazy (MAO) przez co najmniej 5 tygodni po zakończeniu przyjmowania leku Seronil. Jeśli Seronil był stosowany przez długi czas i (lub) w dużej dawce, lekarz powinien rozważyć zachowanie dłuższej przerwy przed rozpoczęciem leczenia inhibitorami MAO; ● jeśli pacjent przyjmuje lek metoprolol, stosowany w niewydolności serca (patrz punkt „Lek Seronil a inne leki”).
W razie jakichkolwiek wątpliwości, co do przeciwwskazań wymienionych powyżej, należy poprosić o wyjaśnienie lekarza lub farmaceutę, przed rozpoczęciem stosowania leku Seronil.
Ostrzeżenia i środki ostrożności Przed rozpoczęciem stosowania leku Seronil należy zachować szczególną ostrożność oraz omówić to z lekarzem lub farmaceutą, w następujących przypadkach: ● w razie wystąpienia myśli samobójczych lub chęci samookaleczenia – patrz punkt „Myśli samobójcze, pogłębienie depresji lub zaburzeń lękowych”, poniżej; ● w przypadku chorób serca; ● jeśli u pacjenta występuje wolna czynność serca w spoczynku i (lub) niedobór soli z powodu długotrwałej, nasilonej biegunki, wymiotów lub stosowania diuretyków (leków moczopędnych); ● w przypadku stosowania przez pacjenta diuretyków (leków moczopędnych), zwłaszcza gdy pacjent jest w podeszłym wieku; ● jeśli u pacjenta wystąpi: gorączka, sztywność lub drżenie mięśni, zmiana stanu świadomości, np. dezorientacja, drażliwość i skrajne pobudzenie; mogą to być objawy zespołu serotoninowego lub złośliwego zespołu neuroleptycznego. Chociaż zespół ten występuje rzadko, może zagrażać życiu; zatem należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem, ponieważ może być konieczne przerwanie stosowania fluoksetyny (patrz także punkt „Lek Seronil a inne leki); ● w razie występowania w przeszłości epizodów maniakalnych; jeśli wystąpi epizod maniakalny, należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem, ponieważ może być konieczne przerwanie stosowania fluoksetyny; ● w razie występowania w przeszłości zaburzeń krzepnięcia, krwawień i pojawiania się siniaków, gdyż mogą wystąpić wylewy w obrębie skóry (wybroczyny, plamica), rzadko – krwawienia z dróg rodnych, przewodu pokarmowego, lub jeśli pacjentka jest w ciąży (patrz „Ciąża, karmienie piersią i wpływ na płodność”); ● w razie równoczesnego stosowania leków wpływających na krzepliwość krwi (patrz „Lek Seronil a inne leki”); ● w razie obecnych lub stwierdzonych w przeszłości objawów padaczki lub napadów drgawkowych; jeśli wystąpił napad padaczkowy (drgawki) lub częstość napadów się zwiększy, należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem, ponieważ może być konieczne przerwanie stosowania fluoksetyny; ● przy terapii elektrowstrząsami (ze względu na ryzyko przedłużających się napadów drgawkowych); ● jeśli pacjent jest leczony tamoksyfenem (stosowanym w leczeniu raka piersi) (patrz „Lek Seronil a inne leki”); ● jeśli pacjent odczuwa niepokój wraz z koniecznością poruszania się, często połączoną z niemożnością siedzenia lub ustania w miejscu (akatyzja). Zwiększenie dawki może nasilić powyższe objawy; ● jeśli pacjent choruje na cukrzycę; może być konieczna zmiana dawki insuliny lub innych leków przeciwcukrzycowych; ● w zaburzeniach czynności wątroby lub nerek (może być konieczne dostosowanie dawki leku, poprzez jej zmniejszenie lub rzadsze dawkowanie); ● w razie wystąpienia wysypki lub innych reakcji alergicznych (np. świąd, obrzęk warg lub twarzy, duszność); należy natychmiast przerwać stosowanie leku i niezwłocznie skontaktować się z lekarzem; ● u pacjentów stosujących fluoksetynę może wystąpić zmniejszenie masy ciała, lecz jest ono zwykle proporcjonalne do początkowej masy ciała; ● u pacjentów z jaskrą lub z podwyższonym ciśnieniem wewnątrzgałkowym lub u których istnieje 3(10) ryzyko wystąpienia jaskry z wąskim kątem przesączania; ● u pacjentów w podeszłym wieku należy zachować ostrożność w przypadku zwiększania dawki leku.
Należy koniecznie poinformować lekarza, jeśli występuje którykolwiek z powyższych stanów.
Myśli samobójcze, pogłębienie depresji lub zaburzeń lękowych Osoby, u których występuje depresja lub zaburzenia lękowe, mogą czasami mieć myśli o samookaleczeniu lub o popełnieniu samobójstwa. Takie objawy czy zachowanie, mogą nasilać się na początku stosowania leków przeciwdepresyjnych, ponieważ leki te zaczynają działać zazwyczaj z opóźnieniem, po upływie 2 tygodni, czasem później.
Wystąpienie myśli samobójczych, myśli o samookaleczeniu lub popełnieniu samobójstwa jest bardziej prawdopodobne, jeżeli: - u pacjenta w przeszłości występowały myśli samobójcze lub chęć samookaleczenia; - pacjent jest młodym dorosłym w wieku poniżej 25 lat z zaburzeniami psychicznymi, który był leczony lekami przeciwdepresyjnymi.
Jeśli u pacjenta występują myśli samobójcze lub myśli o samookaleczeniu, należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem lub zgłosić się do szpitala.
Pomocne może okazać się poinformowanie krewnych lub przyjaciół o depresji lub zaburzeniach lękowych oraz poproszenie ich o przeczytanie tej ulotki. Pacjent może zwrócić się z prośbą o pomoc do krewnych lub przyjaciół i prosić o informowanie go, jeśli zauważą, że depresja lub lęk nasiliły się lub wystąpiły niepokojące zmiany w zachowaniu.
Leki, takie jak Seronil (tak zwane SSRI), mogą spowodować wystąpienie objawów zaburzeń czynności seksualnych (patrz punkt 4). W niektórych przypadkach objawy te utrzymywały się po przerwaniu leczenia.
Stosowanie leku u dzieci i młodzieży od 8 do 18 lat U pacjentów poniżej 18 lat przyjmujących leki przeciwdepresyjne z tej grupy co fluoksetyna, ryzyko pojawienia się zachowań samobójczych (próby i myśli samobójcze) oraz wrogości (objawiającej się głównie agresją, zachowaniami buntowniczymi i złością) jest zwiększone. Lek Seronil można stosować u dzieci i młodzieży w wieku od 8 do 18 lat wyłącznie do leczenia umiarkowanych lub ciężkich epizodów depresji (jednocześnie z psychoterapią). W tej grupie wiekowej nie należy leku stosować z innych wskazań.
Dostępne dane dotyczące długotrwałego wpływu na bezpieczeństwo stosowania leku Seronil u pacjentów w tej grupie wiekowej, w tym na wzrost, dojrzewanie oraz rozwój poznawczy, emocjonalny i rozwój ogólny, są ograniczone. Mimo to, lekarz może zalecić stosowanie leku Seronil u pacjentów poniżej 18 lat w leczeniu ciężkich lub umiarkowanych epizodów dużej depresji, łącznie z psychoterapią, jeśli uzna to za korzystne dla ich stanu zdrowia. Jeśli lekarz przepisał lek Seronil pacjentowi poniżej 18 lat, w związku z czym pacjent ma jakiekolwiek wątpliwości, należy skonsultować się z danym lekarzem. Jeśli podczas stosowania leku Seronil przez pacjenta w wieku poniżej 18 lat wystąpią lub nasilą się jakiekolwiek wymienione powyżej objawy, należy poinformować o tym lekarza.
Leku Seronil nie należy stosować w leczeniu dzieci poniżej 8 lat.
Lek Seronil a inne leki Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje stosować.
Nie wolno stosować leku Seronil jednocześnie z: ● niektórymi nieodwracalnymi, nieselektywnymi inhibitorami MAO (stosowanymi w leczeniu depresji). Nie wolno stosować nieodwracalnych, nieselektywnych inhibitorów MAO jednocześnie z lekiem Seronil, ponieważ może to spowodować ciężkie, a nawet śmiertelne 4(10) w skutkach działania niepożądane (zespół serotoninowy) (patrz punkt „Kiedy nie stosować leku Seronil”); ● metoprololem, lekiem stosowanym w niewydolności serca - fluoksetyna może nasilić działania niepożądane metoprololu (np. wolną akcję serca). Nie należy przyjmować fluoksetyny, jeśli pacjent ma niewydolność serca i jest leczony lekiem metoprolol.
Nie zaleca się jednoczesnego stosowania z lekiem Seronil wymienionych poniżej leków: ● tamoksyfenu (stosowanego w leczeniu raka piersi), ponieważ fluoksetyna może zmniejszać działanie tamoksyfenu; ● odwracalnych inhibitorów MAO typu A np. linezolidu (antybiotyk), błękitu metylenowego (lek stosowany w leczeniu pewnej choroby krwi, zwanej methemoglobinemią), ze względu na ciężkie, nawet prowadzące do śmierci, działania niepożądane (zespół serotoninowy); ● mekwitazyny (stosowanej w leczeniu alergii) - fluoksetyna może wpływać na stężenie tego leku we krwi i zwiększać ryzyko wystąpienia działań niepożądanych.
Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania z lekiem Seronil wymienionych poniżej leków: ● fenytoiny (lek przeciwpadaczkowy); Seronil może wpływać na stężenie tego leku we krwi, może być więc konieczne zachowanie większej ostrożności podczas rozpoczynania leczenia fenytoiną oraz częstsze kontrole w razie jednoczesnego stosowania fenytoiny z lekiem Seronil; ● litu (lek stosowany w leczeniu depresji maniakalnej), tramadolu (lek przeciwbólowy) buprenorfiny (silny lek przeciwbólowy) lub tryptanów (leki przeciwmigrenowe), tryptofanu (lek stosowany w leczeniu takich stanów jak trudności z zasypianiem lub depresja), selegiliny (inhibitor MAO-B; stosowany w leczeniu depresji i w chorobie Parkinsona), dziurawca zwyczajnego (Hypericum perforatum); ryzyko wystąpienia zespołu serotoninowego jest zwiększone w przypadku stosowania tych leków jednocześnie z lekiem Seronil. Podczas jednoczesnego stosowania fluoksetyny z tymi lekami konieczne są częstsze kontrole pacjentów; ● leków mogących wpływać na rytm serca, np. leki przeciwarytmiczne klasy IA i III, leki przeciwpsychotyczne (np. pochodne fenotiazyny, pimozyd, haloperydol), trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, niektóre leki przeciwbakteryjne (np. sparfloksacyna, moksyfloksacyna, erytromycyna podawana dożylnie, pentamidyna), leki przeciwmalaryczne, zwłaszcza halofantryna, niektóre leki przeciwhistaminowe (astemizol, mizolastyna); ● leków zmniejszających krzepliwość krwi (takich, jak warfaryna), NLPZ (niesteroidowe leki przeciwzapalne), kwasu acetylosalicylowego lub innych leków, które mogą rozrzedzać krew; Seronil może mieć wpływ na działanie tych leków. Jeśli podczas leczenia warfaryną konieczne jest rozpoczęcie lub zakończenie leczenia lekiem Seronil, lekarz może zalecić wykonanie określonych badań; ● cyproheptadyny, ponieważ może ona zmniejszać działanie przeciwdepresyjne leku Seronil; ● leków wywołujących hiponatremię (małe stężenie sodu we krwi) np. leki moczopędne, desmopresyna (stosowana w leczeniu moczówki prostej), karbamazepina i okskarbamazepina (stosowane w leczeniu padaczki). Jednoczesne podawanie może zmniejszać stężenie sodu we krwi; ● leków, które mogą obniżać próg drgawkowy, np. trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, inne leki z grupy selektywnych inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny, pochodne fenotiazyny, pochodne butyrofenonu (lek stosowany w leczeniu zaburzeń psychicznych), meflochina, chlorochina (leki przeciwmalaryczne), bupropion, tramadol (silny lek przeciwbólowy). Jednoczesne stosowanie może zwiększać ryzyko wystąpienia drgawek; ● flekainidu, propafenonu i nebiwololu (leki przeciwarytmiczne i obniżające ciśnienie krwi), atomoksetyny (stosowanej w nadpobudliwości ruchowej), karbamazepiny (lek przeciwpadaczkowy), trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych, rysperydonu (stosowany w leczeniu niektórych zaburzeń psychicznych); ponieważ Seronil może mieć wpływ na zmianę stężeń tych leków we krwi, może zaistnieć konieczność zmniejszenia ich dawek w przypadku jednoczesnego stosowania.
Lek Seronil z jedzeniem, piciem i alkoholem ● Lek Seronil można przyjmować z dowolnym pokarmem lub bez jedzenia. ● Podczas leczenia nie należy pić alkoholu.
5(10) Ciąża, karmienie piersią i wpływ na płodność Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza, że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.
Ciąża Jeśli pacjentka stwierdzi, że jest w ciąży, może być w ciąży lub planuje zajście w ciążę, powinna natychmiast skonsultować się z lekarzem.
U dzieci, których matki przyjmowały fluoksetynę podczas pierwszych kilku miesięcy ciąży, obserwowano zwiększone ryzyko wystąpienia wad wrodzonych serca. W populacji ogólnej z wadą serca rodzi się 1 dziecko na 100. Jeśli matka stosowała fluoksetynę, liczba ta zwiększa się do 2 dzieci na 100.
Należy poinformować lekarza i (lub) położną o stosowaniu leku Seronil. Przyjmowanie podczas ciąży leków, takich jak Seronil, zwłaszcza w trzech ostatnich miesiącach ciąży, może zwiększać ryzyko wystąpienia u noworodka ciężkich powikłań, zwanych zespołem przetrwałego nadciśnienia płucnego noworodka (PPHN). Stan ten objawia się przyspieszonym oddechem i sinicą, i występuje zwykle w pierwszej dobie po porodzie. Jeśli takie objawy wystąpią u noworodka, należy natychmiast skontaktować się z lekarzem i (lub) położną.
Zaleca się, aby nie stosować tego leku w czasie ciąży, chyba że potencjalne korzyści dla matki przewyższają ryzyko dla dziecka. Pacjentka może w porozumieniu z lekarzem stopniowo przerywać przyjmowanie leku Seronil, gdy jest w ciąży lub planuje ciążę. Jednakże, w zależności od okoliczności, lekarz może zasugerować, aby kontynuować stosowanie leku Seronil.
U noworodków, których matki stosowały fluoksetynę w ostatnich 3 miesiącach ciąży mogą wystąpić również takie objawy jak: drażliwość, drżenie, osłabienie mięśni, nieustanny płacz, problemy ze ssaniem lub ze snem. Dlatego, należy zachować ostrożność podczas stosowania leku Seronil, zwłaszcza w końcowym okresie ciąży lub bezpośrednio przed porodem.
Przyjmowanie leku Seronil pod koniec ciąży może zwiększać ryzyko poważnego krwotoku z pochwy, występującego krótko po porodzie, zwłaszcza jeśli w wywiadzie stwierdzono u pacjentki zaburzenia krzepnięcia krwi. Jeśli pacjentka przyjmuje lek Seronil, powinna poinformować o tym lekarza lub położną, aby mogli udzielić pacjentce odpowiednich porad.
Karmienie piersią Fluoksetyna jest wydzielana z mlekiem kobiecym i może wywołać działania niepożądane u dziecka. Podczas leczenia można karmić piersią jedynie w razie zdecydowanej konieczności. U kobiet karmiących piersią może być zalecane stosowanie fluoksetyny w mniejszej dawce.
Płodność W badaniach na zwierzętach wykazano, że fluoksetyna obniża jakość nasienia. Teoretycznie, może to wpływać na płodność, choć jak dotąd nie zaobserwowano oddziaływania na płodność u ludzi.
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn Lek może wpływać na procesy myślowe i koordynację. Nie należy prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn bez konsultacji z lekarzem lub farmaceutą.
Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
Dla dawek, których nie można uzyskać za pomocą kapsułek o mocy 20 mg, dostępna jest inna postać farmaceutyczna produktu leczniczego Seronil, umożliwiająca odpowiednie dawkowanie (tabletki
6(10) Lek zwykle stosuje się w następujących dawkach:
Dorośli i osoby w podeszłym wieku: ● Depresja: zalecana dawka wynosi 20 mg na dobę. W razie konieczności lekarz może zmienić dawkę leku w okresie 3 do 4 tygodni po rozpoczęciu leczenia. Jeśli zajdzie taka potrzeba, dawkę można stopniowo zwiększać, maksymalnie do 60 mg na dobę. Dawkę należy zwiększać ostrożnie, aby upewnić się, że pacjent stosuje najmniejszą skuteczną dawkę. Pierwsze efekty leczenia mogą być odczuwalne dopiero po pewnym czasie. W przypadku depresji złagodzenie objawów zwykle następuje po kilku tygodniach leczenia. Pacjenci z depresją powinni przyjmować lek przez okres przynajmniej 6 miesięcy.
● Bulimia (żarłoczność psychiczna): zalecana dawka wynosi 60 mg na dobę (3 kapsułki po
● Zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne: zalecana dawka wynosi 20 mg na dobę. W razie konieczności lekarz może zmienić dawkę leku po 2 tygodniach leczenia. Jeśli zajdzie taka potrzeba, dawkę można stopniowo zwiększać, maksymalnie do 60 mg na dobę. Jeśli w ciągu lekiem Seronil.
Osoby w podeszłym wieku U osób w podeszłym wieku można zwiększać dawkę zachowując dużą ostrożność. Dawka dobowa nie powinna być większa niż 40 mg. Dawka maksymalna wynosi 60 mg na dobę.
Niewydolność wątroby W przypadku zaburzeń czynności wątroby lub stosowania innych leków, które mogą wpływać na działanie fluoksetyny, lekarz może zalecić mniejszą dawkę lub przyjmowanie leku Seronil co drugi dzień.
Zalecana dawka może być zwiększana lub zmniejszana przez lekarza. W przypadku równoczesnego stosowania leków mogących wykazywać oddziaływanie z fluoksetyną, lekarz może zalecić mniejszą dawkę lub rzadsze dawkowanie.
Depresja u dzieci i młodzieży w wieku od 8 do 18 lat: Leczenie powinno być zainicjowane i nadzorowane przez specjalistę. Dawka początkowa wynosi Dawkę należy zwiększać ostrożnie upewniając się, że pacjent otrzymuje lek w najmniejszej skutecznej dawce. Dzieci o mniejszej masie ciała mogą wymagać zastosowania mniejszej dawki. Lekarz powinien rozważyć konieczność leczenia w okresie dłuższym niż 6 miesięcy. Jeśli nie nastąpi poprawa stanu chorego, należy rozważyć zasadność dalszego leczenia.
Sposób podawania leku Fluoksetyna może być podawana w postaci jednej dawki lub dawek podzielonych przyjmowanych doustnie podczas posiłków lub pomiędzy posiłkami.
Kapsułki należy połknąć, popijając wodą. Nie należy żuć kapsułek.
Po zaprzestaniu podawania, substancje czynne produktu pozostają w organizmie przez okres kilku tygodni. Należy o tym pamiętać, rozpoczynając lub zaprzestając leczenie.
W razie wrażenia, że działanie leku Seronil jest za mocne lub za słabe, należy zwrócić się do lekarza.
Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Seronil ● W razie zażycia zbyt dużej ilości leku należy udać się do izby przyjęć lub ambulatorium najbliższego szpitala, lub niezwłocznie zwrócić się do lekarza. ● Jeśli to możliwe, należy zabrać ze sobą opakowanie leku Seronil. ● Objawy przedawkowania fluoksetyny są zwykle łagodne. Najczęściej występują nudności, wymioty, napady drgawek oraz zaburzenia sercowo-naczyniowe od bezobjawowej arytmii do 7(10) zatrzymania pracy serca, zaburzenia czynności płuc oraz zaburzenia czynności ośrodkowego układu nerwowego - od stanu podniecenia do śpiączki.
Pominięcie zastosowania dawki leku Seronil ● W razie pominięcia dawki leku należy przyjąć kolejną dawkę w możliwie najbliższym terminie. Jednakże, nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki. ● Przyjmowanie leku o tej samej porze każdego dnia pomaga pamiętać o jego zażyciu.
Przerwanie stosowania leku Seronil Nie należy przerywać leczenia lekiem Seronil bez porozumienia z lekarzem. Istotne jest nieprzerwane stosowanie leku. ● Nie należy przerywać leczenia bez porozumienia z lekarzem, nawet gdy pacjent poczuje się lepiej. ● Należy zadbać o to, aby nigdy nie zabrakło leku do kontynuacji leczenia.
Po zaprzestaniu przyjmowania leku Seronil mogą wystąpić następujące objawy: zawroty głowy; uczucie mrowienia, kłucia; zaburzenia snu (żywe sny, koszmary senne, bezsenność); niepokój psychoruchowy lub pobudzenie; zmęczenie lub osłabienie; lęk; nudności lub wymioty; drżenie; bóle głowy.
U większości osób wszelkie objawy pojawiające się po odstawieniu leku Seronil są łagodne i ustępują samoistnie w ciągu kilku tygodni. Jeśli po przerwaniu leczenia wystąpią jakiekolwiek nietolerowane przez pacjenta objawy należy skontaktować się z lekarzem.
W przypadku kończenia terapii lekiem Seronil lekarz zaleci stopniowe zmniejszanie dawki w okresie
W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku, należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
● Jeśli pojawią się myśli samobójcze lub chęć samookaleczenia należy natychmiast skontaktować się z lekarzem lub udać się do szpitala. ● W razie pojawienia się wysypki lub reakcji alergicznej w postaci świądu, obrzęku warg lub języka lub świszczącego oddechu albo duszności, należy natychmiast przerwać przyjmowanie leku i niezwłocznie skontaktować się z lekarzem. ● Jeśli pojawi się niepokój psychoruchowy i uczucie niemożności usiedzenia lub ustania w miejscu (mogą to być objawy tzw. akatyzji), zwiększenie dawki leku Seronil może pogorszyć stan zdrowia. W takim przypadku należy skontaktować się z lekarzem. ● Jeśli wystąpi zaczerwienienie skóry lub jakiekolwiek inne niepokojące zmiany na skórze, a następnie pojawią się pęcherze i skóra zacznie się łuszczyć, należy niezwłocznie poinformować o tym lekarza. Zjawisko to występuje bardzo rzadko.
U niektórych pacjentów wystąpiło: ▪ kilka następujących objawów jednocześnie (tzw. zespół serotoninowy) w tym: niewyjaśniona gorączka z przyspieszeniem częstości oddechów lub akcji serca, nadmierne pocenie się, sztywność lub drżenie mięśni, dezorientacja, skrajne pobudzenie lub senność (rzadko); ▪ uczucie osłabienia, senność lub dezorientacja - głównie u osób w podeszłym wieku i osób (w podeszłym wieku) przyjmujących diuretyki (leki moczopędne); ▪ przedłużona i bolesna erekcja; ▪ drażliwość i skrajne pobudzenie; ▪ problemy dotyczące serca, takie jak szybki lub nieregularny rytm serca, omdlenie, zapaść lub zawroty głowy podczas wstawania.
8(10) Jeśli wystąpi którykolwiek z wyżej wymienionych objawów, należy natychmiast powiadomić lekarza.
Działania niepożądane wraz z czasem trwania leczenia mogą stawać się mniej intensywne oraz rzadsze, zwykle nie prowadzą do zaprzestania leczenia.
Podczas stosowania leku Seronil zgłaszano również następujące działania niepożądane:
Bardzo często (mogą wystąpić częściej niż u 1 na 10 pacjentów): - bezsenność (w tym wczesne budzenie się rano, trudności z zasypianiem, trudności z kontynuowaniem snu po przebudzeniu) - ból głowy - biegunka, nudności - zmęczenie (w tym uczucie przewlekłego wyczerpania)
Często (mogą wystąpić rzadziej niż u 1 na 10 pacjentów): - zmniejszenie apetytu (włączając anoreksję) - lęk, nerwowość, niepokój ruchowy, napięcie wewnętrzne, zaburzenia popędu płciowego (w tym obniżenie libido), zaburzenia snu, nietypowe sny (w tym koszmary senne) - zaburzenia uwagi, zawroty głowy, zaburzenia smaku, letarg, senność (w tym ospałość, uspokojenie), drżenie - niewyraźne widzenie - kołatanie serca, wydłużenie odcinka QT w obrazie EKG - nagłe zaczerwienienie skóry twarzy lub innych części ciała - ziewanie - wymioty, niestrawność, suchość w ustach - wysypka, pokrzywka, świąd, nadmierne pocenie się - bóle stawów - częste oddawanie moczu - krwawienia z dróg rodnych, zaburzenia wzwodu, zaburzenia wytrysku - uczucie rozchwiania, dreszcze - zmniejszenie masy ciała
Niezbyt często (mogą wystąpić rzadziej niż u 1 na 100 pacjentów): - depersonalizacja, podwyższony nastrój, euforia, zaburzenia myślenia, zaburzenia orgazmu (w tym brak orgazmu) - mimowolne zaciskanie szczęk i zgrzytanie zębami - myśli i zachowania samobójcze, zaburzenia pamięci - nadpobudliwość psychoruchowa, ruchy mimowolne, zaburzenia koordynacji ruchowej, zaburzenia równowagi, skurcze mięśni, rozszerzenie źrenic - szumy uszne - niedociśnienie tętnicze - duszność, krwawienie z nosa - zaburzenia połykania, krwawienia z przewodu pokarmowego - łysienie, zwiększona podatność na siniaczenie, zimny pot - tiki mięśniowe - trudności w oddawaniu moczu - zaburzenia seksualne - złe samopoczucie, nietypowe samopoczucie, uczucie zimna, uczucie gorąca
Rzadko (mogą wystąpić rzadziej niż u 1 na 1000 pacjentów): - zmniejszenie liczby płytek krwi, granulocytów obojętnochłonnych, leukocytów - reakcje anafilaktyczne, choroba posurowicza - nieprawidłowe wydzielanie hormonu antydiuretycznego - zmniejszenie stężenia sodu - reakcje maniakalne (hipomania, mania), omamy, pobudzenie, napady paniki, splątanie, jąkanie się, dystymia (depresja o podłożu nerwicowym), agresja 9(10) - drgawki, akatyzja (pobudzenie ruchowe - przymus bycia w ciągłym ruchu), zespół policzkowo- językowy, zespół serotoninowy - komorowe zaburzenia rytmu serca (w tym torsade de pointes) - zapalenie naczyń, rozszerzenie naczyń krwionośnych - zapalenie gardła - zaburzenia w obrębie płuc (w tym stany zapalne, włóknienie płuc) - ból w przełyku - zapalenie wątroby - obrzęk naczynioruchowy, wybroczyny, nadwrażliwość na światło, plamica, rumień wielopostaciowy, zespół Stevensa–Johnsona lub toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka (zespół Lyella) - bóle mięśniowe - zatrzymanie moczu, zaburzenia oddawania moczu - mlekotok, hiperprolaktynemia (zwiększone stężenie prolaktyny we krwi), bolesny wzwód prącia - krwawienia ze skóry lub z błon śluzowych - nieprawidłowe wyniki testów czynnościowych wątroby
Częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych): - ciężki krwotok z pochwy, występujący krótko po porodzie (krwotok poporodowy), patrz dodatkowe informacje w podpunkcie „Ciąża, karmienie piersią i wpływ na płodność” w punkcie
Większość wymienionych działań niepożądanych zwykle ustępuje w trakcie leczenia.
U pacjentów przyjmujących selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI), np. lek Seronil, występuje zwiększone ryzyko łamliwości kości.
Dzieci i młodzież (w wieku 8-18 lat) – stosowanie fluoksetyny u dzieci i młodzieży może spowodować zahamowanie tempa wzrostu lub opóźnienie dojrzewania płciowego. U dzieci często zgłaszano krwotoki z nosa.
Podczas kończenia terapii opisywano objawy odstawienia związane z lekami z grupy selektywnych inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny, choć dostępne dane nie sugerują występowania uzależnienia. Częste objawy to: zawroty głowy, parestezje (uczucie kłucia, pieczenia), bóle głowy, niepokój i nudności. Większość z nich jest łagodna i samoograniczająca. Stosowanie fluoksetyny rzadko wiązało się z takimi objawami.
Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa Tel.: + 48 22 49 21 301 Faks: + 48 22 49 21 309 Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu. Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.
Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
10(10) Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na pudełku i blistrze po: EXP. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.
Przechowywać w temperaturze poniżej 25°C w oryginalnym opakowaniu.
Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.
Co zawiera lek Seronil, 20 mg, kapsułki, twarde
Jedna kapsułka Seronil, 20 mg zawiera: substancję czynną: 22,4 mg chlorowodorku fluoksetyny, co odpowiada 20 mg fluoksetyny oraz substancje pomocnicze: celuloza mikrokrystaliczna, skrobia kukurydziana, magnezu stearynian; składniki otoczki: tytanu dwutlenek (E 171), żelatyna.
Jak wygląda lek Seronil i co zawiera opakowanie
Lek Seronil występuje w postaci białych lub prawie białych, nieprzezroczystych kapsułek, zawierających biały lub prawie biały proszek.
Seronil, 20 mg: opakowanie zawiera 30 lub 100 kapsułek, twardych.
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
Podmiot odpowiedzialny i wytwórca
Podmiot odpowiedzialny Orion Corporation Orionintie 1 FI-02200 Espoo Finlandia
Wytwórca Orion Corporation Orion Pharma Joensuunkatu 7 FI-24100 Salo Finlandia
W celu uzyskania bardziej szczegółowych informacji dotyczących tego leku należy zwrócić się do miejscowego przedstawiciela podmiotu odpowiedzialnego: Orion Pharma Poland Sp. z o. o. [email protected]
Data ostatniej aktualizacji ulotki:
Seronil
Fluoxetinum
Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta. - Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. - W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. - Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same. - Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Patrz punkt 4.
Spis treści ulotki
1. Co to jest lek Seronil i w jakim celu się go stosuje
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Seronil
3. Jak stosować lek Seronil
4. Możliwe działania niepożądane
5. Jak przechowywać lek Seronil
6. Zawartość opakowania i inne informacje
1. Co to jest lek Seronil i w jakim celu się go stosuje
Seronil należy do grupy leków przeciwdepresyjnych nazywanych selektywnymi inhibitorami wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI).
Lek Seronil zawiera substancję czynną fluoksetynę, która jest selektywnym inhibitorem wychwytu zwrotnego serotoniny zwiększającym stężenie serotoniny w mózgu.
Lek Seronil jest stosowany do leczenia następujących chorób: Dorośli: ● epizody dużej depresji, ● zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne (nerwica natręctw), ● bulimia (żarłoczność psychiczna); Seronil stosowany jest łącznie z psychoterapią, aby zmniejszyć przymus objadania się i zwracania spożytych pokarmów.
Dzieci w wieku 8 lat i starsze oraz młodzież: ● depresja o nasileniu umiarkowanym do ciężkiego, jeśli nie ma poprawy po 4-6 sesjach psychoterapii. Lek Seronil może być zalecany dzieciom i młodzieży z depresją umiarkowaną lub ciężką jedynie łącznie z psychoterapią.
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Seronil
Kiedy nie stosować leku Seronil ● jeśli pacjent ma uczulenie na fluoksetynę lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6). Uczulenie może objawiać się jako wysypka, świąd, obrzęk twarzy lub warg, duszność; ● jeśli pacjent przyjmuje inne leki, znane jako nieodwracalne, nieselektywne inhibitory monoaminooksydazy (MAO) (np. iproniazyd, stosowany w leczeniu depresji), ponieważ mogą wystąpić ciężkie, a nawet śmiertelne, działania niepożądane (patrz punkt „Lek Seronil a inne leki”). Leczenie lekiem Seronil można rozpocząć dopiero po upływie 2 tygodni od zakończenia 2(10) stosowania nieodwracalnych inhibitorów monoaminooksydazy (MAO, np. tranylcyprominy). Nie należy stosować inhibitorów monoaminooksydazy (MAO) przez co najmniej 5 tygodni po zakończeniu przyjmowania leku Seronil. Jeśli Seronil był stosowany przez długi czas i (lub) w dużej dawce, lekarz powinien rozważyć zachowanie dłuższej przerwy przed rozpoczęciem leczenia inhibitorami MAO; ● jeśli pacjent przyjmuje lek metoprolol, stosowany w niewydolności serca (patrz punkt „Lek Seronil a inne leki”).
W razie jakichkolwiek wątpliwości, co do przeciwwskazań wymienionych powyżej, należy poprosić o wyjaśnienie lekarza lub farmaceutę, przed rozpoczęciem stosowania leku Seronil.
Ostrzeżenia i środki ostrożności Przed rozpoczęciem stosowania leku Seronil należy zachować szczególną ostrożność oraz omówić to z lekarzem lub farmaceutą, w następujących przypadkach: ● w razie wystąpienia myśli samobójczych lub chęci samookaleczenia – patrz punkt „Myśli samobójcze, pogłębienie depresji lub zaburzeń lękowych”, poniżej; ● w przypadku chorób serca; ● jeśli u pacjenta występuje wolna czynność serca w spoczynku i (lub) niedobór soli z powodu długotrwałej, nasilonej biegunki, wymiotów lub stosowania diuretyków (leków moczopędnych); ● w przypadku stosowania przez pacjenta diuretyków (leków moczopędnych), zwłaszcza gdy pacjent jest w podeszłym wieku; ● jeśli u pacjenta wystąpi: gorączka, sztywność lub drżenie mięśni, zmiana stanu świadomości, np. dezorientacja, drażliwość i skrajne pobudzenie; mogą to być objawy zespołu serotoninowego lub złośliwego zespołu neuroleptycznego. Chociaż zespół ten występuje rzadko, może zagrażać życiu; zatem należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem, ponieważ może być konieczne przerwanie stosowania fluoksetyny (patrz także punkt „Lek Seronil a inne leki); ● w razie występowania w przeszłości epizodów maniakalnych; jeśli wystąpi epizod maniakalny, należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem, ponieważ może być konieczne przerwanie stosowania fluoksetyny; ● w razie występowania w przeszłości zaburzeń krzepnięcia, krwawień i pojawiania się siniaków, gdyż mogą wystąpić wylewy w obrębie skóry (wybroczyny, plamica), rzadko – krwawienia z dróg rodnych, przewodu pokarmowego, lub jeśli pacjentka jest w ciąży (patrz „Ciąża, karmienie piersią i wpływ na płodność”); ● w razie równoczesnego stosowania leków wpływających na krzepliwość krwi (patrz „Lek Seronil a inne leki”); ● w razie obecnych lub stwierdzonych w przeszłości objawów padaczki lub napadów drgawkowych; jeśli wystąpił napad padaczkowy (drgawki) lub częstość napadów się zwiększy, należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem, ponieważ może być konieczne przerwanie stosowania fluoksetyny; ● przy terapii elektrowstrząsami (ze względu na ryzyko przedłużających się napadów drgawkowych); ● jeśli pacjent jest leczony tamoksyfenem (stosowanym w leczeniu raka piersi) (patrz „Lek Seronil a inne leki”); ● jeśli pacjent odczuwa niepokój wraz z koniecznością poruszania się, często połączoną z niemożnością siedzenia lub ustania w miejscu (akatyzja). Zwiększenie dawki może nasilić powyższe objawy; ● jeśli pacjent choruje na cukrzycę; może być konieczna zmiana dawki insuliny lub innych leków przeciwcukrzycowych; ● w zaburzeniach czynności wątroby lub nerek (może być konieczne dostosowanie dawki leku, poprzez jej zmniejszenie lub rzadsze dawkowanie); ● w razie wystąpienia wysypki lub innych reakcji alergicznych (np. świąd, obrzęk warg lub twarzy, duszność); należy natychmiast przerwać stosowanie leku i niezwłocznie skontaktować się z lekarzem; ● u pacjentów stosujących fluoksetynę może wystąpić zmniejszenie masy ciała, lecz jest ono zwykle proporcjonalne do początkowej masy ciała; ● u pacjentów z jaskrą lub z podwyższonym ciśnieniem wewnątrzgałkowym lub u których istnieje 3(10) ryzyko wystąpienia jaskry z wąskim kątem przesączania; ● u pacjentów w podeszłym wieku należy zachować ostrożność w przypadku zwiększania dawki leku.
Należy koniecznie poinformować lekarza, jeśli występuje którykolwiek z powyższych stanów.
Myśli samobójcze, pogłębienie depresji lub zaburzeń lękowych Osoby, u których występuje depresja lub zaburzenia lękowe, mogą czasami mieć myśli o samookaleczeniu lub o popełnieniu samobójstwa. Takie objawy czy zachowanie, mogą nasilać się na początku stosowania leków przeciwdepresyjnych, ponieważ leki te zaczynają działać zazwyczaj z opóźnieniem, po upływie 2 tygodni, czasem później.
Wystąpienie myśli samobójczych, myśli o samookaleczeniu lub popełnieniu samobójstwa jest bardziej prawdopodobne, jeżeli: - u pacjenta w przeszłości występowały myśli samobójcze lub chęć samookaleczenia; - pacjent jest młodym dorosłym w wieku poniżej 25 lat z zaburzeniami psychicznymi, który był leczony lekami przeciwdepresyjnymi.
Jeśli u pacjenta występują myśli samobójcze lub myśli o samookaleczeniu, należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem lub zgłosić się do szpitala.
Pomocne może okazać się poinformowanie krewnych lub przyjaciół o depresji lub zaburzeniach lękowych oraz poproszenie ich o przeczytanie tej ulotki. Pacjent może zwrócić się z prośbą o pomoc do krewnych lub przyjaciół i prosić o informowanie go, jeśli zauważą, że depresja lub lęk nasiliły się lub wystąpiły niepokojące zmiany w zachowaniu.
Leki, takie jak Seronil (tak zwane SSRI), mogą spowodować wystąpienie objawów zaburzeń czynności seksualnych (patrz punkt 4). W niektórych przypadkach objawy te utrzymywały się po przerwaniu leczenia.
Stosowanie leku u dzieci i młodzieży od 8 do 18 lat U pacjentów poniżej 18 lat przyjmujących leki przeciwdepresyjne z tej grupy co fluoksetyna, ryzyko pojawienia się zachowań samobójczych (próby i myśli samobójcze) oraz wrogości (objawiającej się głównie agresją, zachowaniami buntowniczymi i złością) jest zwiększone. Lek Seronil można stosować u dzieci i młodzieży w wieku od 8 do 18 lat wyłącznie do leczenia umiarkowanych lub ciężkich epizodów depresji (jednocześnie z psychoterapią). W tej grupie wiekowej nie należy leku stosować z innych wskazań.
Dostępne dane dotyczące długotrwałego wpływu na bezpieczeństwo stosowania leku Seronil u pacjentów w tej grupie wiekowej, w tym na wzrost, dojrzewanie oraz rozwój poznawczy, emocjonalny i rozwój ogólny, są ograniczone. Mimo to, lekarz może zalecić stosowanie leku Seronil u pacjentów poniżej 18 lat w leczeniu ciężkich lub umiarkowanych epizodów dużej depresji, łącznie z psychoterapią, jeśli uzna to za korzystne dla ich stanu zdrowia. Jeśli lekarz przepisał lek Seronil pacjentowi poniżej 18 lat, w związku z czym pacjent ma jakiekolwiek wątpliwości, należy skonsultować się z danym lekarzem. Jeśli podczas stosowania leku Seronil przez pacjenta w wieku poniżej 18 lat wystąpią lub nasilą się jakiekolwiek wymienione powyżej objawy, należy poinformować o tym lekarza.
Leku Seronil nie należy stosować w leczeniu dzieci poniżej 8 lat.
Lek Seronil a inne leki Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje stosować.
Nie wolno stosować leku Seronil jednocześnie z: ● niektórymi nieodwracalnymi, nieselektywnymi inhibitorami MAO (stosowanymi w leczeniu depresji). Nie wolno stosować nieodwracalnych, nieselektywnych inhibitorów MAO jednocześnie z lekiem Seronil, ponieważ może to spowodować ciężkie, a nawet śmiertelne 4(10) w skutkach działania niepożądane (zespół serotoninowy) (patrz punkt „Kiedy nie stosować leku Seronil”); ● metoprololem, lekiem stosowanym w niewydolności serca - fluoksetyna może nasilić działania niepożądane metoprololu (np. wolną akcję serca). Nie należy przyjmować fluoksetyny, jeśli pacjent ma niewydolność serca i jest leczony lekiem metoprolol.
Nie zaleca się jednoczesnego stosowania z lekiem Seronil wymienionych poniżej leków: ● tamoksyfenu (stosowanego w leczeniu raka piersi), ponieważ fluoksetyna może zmniejszać działanie tamoksyfenu; ● odwracalnych inhibitorów MAO typu A np. linezolidu (antybiotyk), błękitu metylenowego (lek stosowany w leczeniu pewnej choroby krwi, zwanej methemoglobinemią), ze względu na ciężkie, nawet prowadzące do śmierci, działania niepożądane (zespół serotoninowy); ● mekwitazyny (stosowanej w leczeniu alergii) - fluoksetyna może wpływać na stężenie tego leku we krwi i zwiększać ryzyko wystąpienia działań niepożądanych.
Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania z lekiem Seronil wymienionych poniżej leków: ● fenytoiny (lek przeciwpadaczkowy); Seronil może wpływać na stężenie tego leku we krwi, może być więc konieczne zachowanie większej ostrożności podczas rozpoczynania leczenia fenytoiną oraz częstsze kontrole w razie jednoczesnego stosowania fenytoiny z lekiem Seronil; ● litu (lek stosowany w leczeniu depresji maniakalnej), tramadolu (lek przeciwbólowy) buprenorfiny (silny lek przeciwbólowy) lub tryptanów (leki przeciwmigrenowe), tryptofanu (lek stosowany w leczeniu takich stanów jak trudności z zasypianiem lub depresja), selegiliny (inhibitor MAO-B; stosowany w leczeniu depresji i w chorobie Parkinsona), dziurawca zwyczajnego (Hypericum perforatum); ryzyko wystąpienia zespołu serotoninowego jest zwiększone w przypadku stosowania tych leków jednocześnie z lekiem Seronil. Podczas jednoczesnego stosowania fluoksetyny z tymi lekami konieczne są częstsze kontrole pacjentów; ● leków mogących wpływać na rytm serca, np. leki przeciwarytmiczne klasy IA i III, leki przeciwpsychotyczne (np. pochodne fenotiazyny, pimozyd, haloperydol), trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, niektóre leki przeciwbakteryjne (np. sparfloksacyna, moksyfloksacyna, erytromycyna podawana dożylnie, pentamidyna), leki przeciwmalaryczne, zwłaszcza halofantryna, niektóre leki przeciwhistaminowe (astemizol, mizolastyna); ● leków zmniejszających krzepliwość krwi (takich, jak warfaryna), NLPZ (niesteroidowe leki przeciwzapalne), kwasu acetylosalicylowego lub innych leków, które mogą rozrzedzać krew; Seronil może mieć wpływ na działanie tych leków. Jeśli podczas leczenia warfaryną konieczne jest rozpoczęcie lub zakończenie leczenia lekiem Seronil, lekarz może zalecić wykonanie określonych badań; ● cyproheptadyny, ponieważ może ona zmniejszać działanie przeciwdepresyjne leku Seronil; ● leków wywołujących hiponatremię (małe stężenie sodu we krwi) np. leki moczopędne, desmopresyna (stosowana w leczeniu moczówki prostej), karbamazepina i okskarbamazepina (stosowane w leczeniu padaczki). Jednoczesne podawanie może zmniejszać stężenie sodu we krwi; ● leków, które mogą obniżać próg drgawkowy, np. trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, inne leki z grupy selektywnych inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny, pochodne fenotiazyny, pochodne butyrofenonu (lek stosowany w leczeniu zaburzeń psychicznych), meflochina, chlorochina (leki przeciwmalaryczne), bupropion, tramadol (silny lek przeciwbólowy). Jednoczesne stosowanie może zwiększać ryzyko wystąpienia drgawek; ● flekainidu, propafenonu i nebiwololu (leki przeciwarytmiczne i obniżające ciśnienie krwi), atomoksetyny (stosowanej w nadpobudliwości ruchowej), karbamazepiny (lek przeciwpadaczkowy), trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych, rysperydonu (stosowany w leczeniu niektórych zaburzeń psychicznych); ponieważ Seronil może mieć wpływ na zmianę stężeń tych leków we krwi, może zaistnieć konieczność zmniejszenia ich dawek w przypadku jednoczesnego stosowania.
Lek Seronil z jedzeniem, piciem i alkoholem ● Lek Seronil można przyjmować z dowolnym pokarmem lub bez jedzenia. ● Podczas leczenia nie należy pić alkoholu.
5(10) Ciąża, karmienie piersią i wpływ na płodność Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza, że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.
Ciąża Jeśli pacjentka stwierdzi, że jest w ciąży, może być w ciąży lub planuje zajście w ciążę, powinna natychmiast skonsultować się z lekarzem.
U dzieci, których matki przyjmowały fluoksetynę podczas pierwszych kilku miesięcy ciąży, obserwowano zwiększone ryzyko wystąpienia wad wrodzonych serca. W populacji ogólnej z wadą serca rodzi się 1 dziecko na 100. Jeśli matka stosowała fluoksetynę, liczba ta zwiększa się do 2 dzieci na 100.
Należy poinformować lekarza i (lub) położną o stosowaniu leku Seronil. Przyjmowanie podczas ciąży leków, takich jak Seronil, zwłaszcza w trzech ostatnich miesiącach ciąży, może zwiększać ryzyko wystąpienia u noworodka ciężkich powikłań, zwanych zespołem przetrwałego nadciśnienia płucnego noworodka (PPHN). Stan ten objawia się przyspieszonym oddechem i sinicą, i występuje zwykle w pierwszej dobie po porodzie. Jeśli takie objawy wystąpią u noworodka, należy natychmiast skontaktować się z lekarzem i (lub) położną.
Zaleca się, aby nie stosować tego leku w czasie ciąży, chyba że potencjalne korzyści dla matki przewyższają ryzyko dla dziecka. Pacjentka może w porozumieniu z lekarzem stopniowo przerywać przyjmowanie leku Seronil, gdy jest w ciąży lub planuje ciążę. Jednakże, w zależności od okoliczności, lekarz może zasugerować, aby kontynuować stosowanie leku Seronil.
U noworodków, których matki stosowały fluoksetynę w ostatnich 3 miesiącach ciąży mogą wystąpić również takie objawy jak: drażliwość, drżenie, osłabienie mięśni, nieustanny płacz, problemy ze ssaniem lub ze snem. Dlatego, należy zachować ostrożność podczas stosowania leku Seronil, zwłaszcza w końcowym okresie ciąży lub bezpośrednio przed porodem.
Przyjmowanie leku Seronil pod koniec ciąży może zwiększać ryzyko poważnego krwotoku z pochwy, występującego krótko po porodzie, zwłaszcza jeśli w wywiadzie stwierdzono u pacjentki zaburzenia krzepnięcia krwi. Jeśli pacjentka przyjmuje lek Seronil, powinna poinformować o tym lekarza lub położną, aby mogli udzielić pacjentce odpowiednich porad.
Karmienie piersią Fluoksetyna jest wydzielana z mlekiem kobiecym i może wywołać działania niepożądane u dziecka. Podczas leczenia można karmić piersią jedynie w razie zdecydowanej konieczności. U kobiet karmiących piersią może być zalecane stosowanie fluoksetyny w mniejszej dawce.
Płodność W badaniach na zwierzętach wykazano, że fluoksetyna obniża jakość nasienia. Teoretycznie, może to wpływać na płodność, choć jak dotąd nie zaobserwowano oddziaływania na płodność u ludzi.
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn Lek może wpływać na procesy myślowe i koordynację. Nie należy prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn bez konsultacji z lekarzem lub farmaceutą.
3. Jak stosować lek Seronil
Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
Dla dawek, których nie można uzyskać za pomocą kapsułek o mocy 20 mg, dostępna jest inna postać farmaceutyczna produktu leczniczego Seronil, umożliwiająca odpowiednie dawkowanie (tabletki
6(10) Lek zwykle stosuje się w następujących dawkach:
Dorośli i osoby w podeszłym wieku: ● Depresja: zalecana dawka wynosi 20 mg na dobę. W razie konieczności lekarz może zmienić dawkę leku w okresie 3 do 4 tygodni po rozpoczęciu leczenia. Jeśli zajdzie taka potrzeba, dawkę można stopniowo zwiększać, maksymalnie do 60 mg na dobę. Dawkę należy zwiększać ostrożnie, aby upewnić się, że pacjent stosuje najmniejszą skuteczną dawkę. Pierwsze efekty leczenia mogą być odczuwalne dopiero po pewnym czasie. W przypadku depresji złagodzenie objawów zwykle następuje po kilku tygodniach leczenia. Pacjenci z depresją powinni przyjmować lek przez okres przynajmniej 6 miesięcy.
● Bulimia (żarłoczność psychiczna): zalecana dawka wynosi 60 mg na dobę (3 kapsułki po
● Zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne: zalecana dawka wynosi 20 mg na dobę. W razie konieczności lekarz może zmienić dawkę leku po 2 tygodniach leczenia. Jeśli zajdzie taka potrzeba, dawkę można stopniowo zwiększać, maksymalnie do 60 mg na dobę. Jeśli w ciągu lekiem Seronil.
Osoby w podeszłym wieku U osób w podeszłym wieku można zwiększać dawkę zachowując dużą ostrożność. Dawka dobowa nie powinna być większa niż 40 mg. Dawka maksymalna wynosi 60 mg na dobę.
Niewydolność wątroby W przypadku zaburzeń czynności wątroby lub stosowania innych leków, które mogą wpływać na działanie fluoksetyny, lekarz może zalecić mniejszą dawkę lub przyjmowanie leku Seronil co drugi dzień.
Zalecana dawka może być zwiększana lub zmniejszana przez lekarza. W przypadku równoczesnego stosowania leków mogących wykazywać oddziaływanie z fluoksetyną, lekarz może zalecić mniejszą dawkę lub rzadsze dawkowanie.
Depresja u dzieci i młodzieży w wieku od 8 do 18 lat: Leczenie powinno być zainicjowane i nadzorowane przez specjalistę. Dawka początkowa wynosi Dawkę należy zwiększać ostrożnie upewniając się, że pacjent otrzymuje lek w najmniejszej skutecznej dawce. Dzieci o mniejszej masie ciała mogą wymagać zastosowania mniejszej dawki. Lekarz powinien rozważyć konieczność leczenia w okresie dłuższym niż 6 miesięcy. Jeśli nie nastąpi poprawa stanu chorego, należy rozważyć zasadność dalszego leczenia.
Sposób podawania leku Fluoksetyna może być podawana w postaci jednej dawki lub dawek podzielonych przyjmowanych doustnie podczas posiłków lub pomiędzy posiłkami.
Kapsułki należy połknąć, popijając wodą. Nie należy żuć kapsułek.
Po zaprzestaniu podawania, substancje czynne produktu pozostają w organizmie przez okres kilku tygodni. Należy o tym pamiętać, rozpoczynając lub zaprzestając leczenie.
W razie wrażenia, że działanie leku Seronil jest za mocne lub za słabe, należy zwrócić się do lekarza.
Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Seronil ● W razie zażycia zbyt dużej ilości leku należy udać się do izby przyjęć lub ambulatorium najbliższego szpitala, lub niezwłocznie zwrócić się do lekarza. ● Jeśli to możliwe, należy zabrać ze sobą opakowanie leku Seronil. ● Objawy przedawkowania fluoksetyny są zwykle łagodne. Najczęściej występują nudności, wymioty, napady drgawek oraz zaburzenia sercowo-naczyniowe od bezobjawowej arytmii do 7(10) zatrzymania pracy serca, zaburzenia czynności płuc oraz zaburzenia czynności ośrodkowego układu nerwowego - od stanu podniecenia do śpiączki.
Pominięcie zastosowania dawki leku Seronil ● W razie pominięcia dawki leku należy przyjąć kolejną dawkę w możliwie najbliższym terminie. Jednakże, nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki. ● Przyjmowanie leku o tej samej porze każdego dnia pomaga pamiętać o jego zażyciu.
Przerwanie stosowania leku Seronil Nie należy przerywać leczenia lekiem Seronil bez porozumienia z lekarzem. Istotne jest nieprzerwane stosowanie leku. ● Nie należy przerywać leczenia bez porozumienia z lekarzem, nawet gdy pacjent poczuje się lepiej. ● Należy zadbać o to, aby nigdy nie zabrakło leku do kontynuacji leczenia.
Po zaprzestaniu przyjmowania leku Seronil mogą wystąpić następujące objawy: zawroty głowy; uczucie mrowienia, kłucia; zaburzenia snu (żywe sny, koszmary senne, bezsenność); niepokój psychoruchowy lub pobudzenie; zmęczenie lub osłabienie; lęk; nudności lub wymioty; drżenie; bóle głowy.
U większości osób wszelkie objawy pojawiające się po odstawieniu leku Seronil są łagodne i ustępują samoistnie w ciągu kilku tygodni. Jeśli po przerwaniu leczenia wystąpią jakiekolwiek nietolerowane przez pacjenta objawy należy skontaktować się z lekarzem.
W przypadku kończenia terapii lekiem Seronil lekarz zaleci stopniowe zmniejszanie dawki w okresie
W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku, należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
4. Możliwe działania niepożądane
Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
● Jeśli pojawią się myśli samobójcze lub chęć samookaleczenia należy natychmiast skontaktować się z lekarzem lub udać się do szpitala. ● W razie pojawienia się wysypki lub reakcji alergicznej w postaci świądu, obrzęku warg lub języka lub świszczącego oddechu albo duszności, należy natychmiast przerwać przyjmowanie leku i niezwłocznie skontaktować się z lekarzem. ● Jeśli pojawi się niepokój psychoruchowy i uczucie niemożności usiedzenia lub ustania w miejscu (mogą to być objawy tzw. akatyzji), zwiększenie dawki leku Seronil może pogorszyć stan zdrowia. W takim przypadku należy skontaktować się z lekarzem. ● Jeśli wystąpi zaczerwienienie skóry lub jakiekolwiek inne niepokojące zmiany na skórze, a następnie pojawią się pęcherze i skóra zacznie się łuszczyć, należy niezwłocznie poinformować o tym lekarza. Zjawisko to występuje bardzo rzadko.
U niektórych pacjentów wystąpiło: ▪ kilka następujących objawów jednocześnie (tzw. zespół serotoninowy) w tym: niewyjaśniona gorączka z przyspieszeniem częstości oddechów lub akcji serca, nadmierne pocenie się, sztywność lub drżenie mięśni, dezorientacja, skrajne pobudzenie lub senność (rzadko); ▪ uczucie osłabienia, senność lub dezorientacja - głównie u osób w podeszłym wieku i osób (w podeszłym wieku) przyjmujących diuretyki (leki moczopędne); ▪ przedłużona i bolesna erekcja; ▪ drażliwość i skrajne pobudzenie; ▪ problemy dotyczące serca, takie jak szybki lub nieregularny rytm serca, omdlenie, zapaść lub zawroty głowy podczas wstawania.
8(10) Jeśli wystąpi którykolwiek z wyżej wymienionych objawów, należy natychmiast powiadomić lekarza.
Działania niepożądane wraz z czasem trwania leczenia mogą stawać się mniej intensywne oraz rzadsze, zwykle nie prowadzą do zaprzestania leczenia.
Podczas stosowania leku Seronil zgłaszano również następujące działania niepożądane:
Bardzo często (mogą wystąpić częściej niż u 1 na 10 pacjentów): - bezsenność (w tym wczesne budzenie się rano, trudności z zasypianiem, trudności z kontynuowaniem snu po przebudzeniu) - ból głowy - biegunka, nudności - zmęczenie (w tym uczucie przewlekłego wyczerpania)
Często (mogą wystąpić rzadziej niż u 1 na 10 pacjentów): - zmniejszenie apetytu (włączając anoreksję) - lęk, nerwowość, niepokój ruchowy, napięcie wewnętrzne, zaburzenia popędu płciowego (w tym obniżenie libido), zaburzenia snu, nietypowe sny (w tym koszmary senne) - zaburzenia uwagi, zawroty głowy, zaburzenia smaku, letarg, senność (w tym ospałość, uspokojenie), drżenie - niewyraźne widzenie - kołatanie serca, wydłużenie odcinka QT w obrazie EKG - nagłe zaczerwienienie skóry twarzy lub innych części ciała - ziewanie - wymioty, niestrawność, suchość w ustach - wysypka, pokrzywka, świąd, nadmierne pocenie się - bóle stawów - częste oddawanie moczu - krwawienia z dróg rodnych, zaburzenia wzwodu, zaburzenia wytrysku - uczucie rozchwiania, dreszcze - zmniejszenie masy ciała
Niezbyt często (mogą wystąpić rzadziej niż u 1 na 100 pacjentów): - depersonalizacja, podwyższony nastrój, euforia, zaburzenia myślenia, zaburzenia orgazmu (w tym brak orgazmu) - mimowolne zaciskanie szczęk i zgrzytanie zębami - myśli i zachowania samobójcze, zaburzenia pamięci - nadpobudliwość psychoruchowa, ruchy mimowolne, zaburzenia koordynacji ruchowej, zaburzenia równowagi, skurcze mięśni, rozszerzenie źrenic - szumy uszne - niedociśnienie tętnicze - duszność, krwawienie z nosa - zaburzenia połykania, krwawienia z przewodu pokarmowego - łysienie, zwiększona podatność na siniaczenie, zimny pot - tiki mięśniowe - trudności w oddawaniu moczu - zaburzenia seksualne - złe samopoczucie, nietypowe samopoczucie, uczucie zimna, uczucie gorąca
Rzadko (mogą wystąpić rzadziej niż u 1 na 1000 pacjentów): - zmniejszenie liczby płytek krwi, granulocytów obojętnochłonnych, leukocytów - reakcje anafilaktyczne, choroba posurowicza - nieprawidłowe wydzielanie hormonu antydiuretycznego - zmniejszenie stężenia sodu - reakcje maniakalne (hipomania, mania), omamy, pobudzenie, napady paniki, splątanie, jąkanie się, dystymia (depresja o podłożu nerwicowym), agresja 9(10) - drgawki, akatyzja (pobudzenie ruchowe - przymus bycia w ciągłym ruchu), zespół policzkowo- językowy, zespół serotoninowy - komorowe zaburzenia rytmu serca (w tym torsade de pointes) - zapalenie naczyń, rozszerzenie naczyń krwionośnych - zapalenie gardła - zaburzenia w obrębie płuc (w tym stany zapalne, włóknienie płuc) - ból w przełyku - zapalenie wątroby - obrzęk naczynioruchowy, wybroczyny, nadwrażliwość na światło, plamica, rumień wielopostaciowy, zespół Stevensa–Johnsona lub toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka (zespół Lyella) - bóle mięśniowe - zatrzymanie moczu, zaburzenia oddawania moczu - mlekotok, hiperprolaktynemia (zwiększone stężenie prolaktyny we krwi), bolesny wzwód prącia - krwawienia ze skóry lub z błon śluzowych - nieprawidłowe wyniki testów czynnościowych wątroby
Częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych): - ciężki krwotok z pochwy, występujący krótko po porodzie (krwotok poporodowy), patrz dodatkowe informacje w podpunkcie „Ciąża, karmienie piersią i wpływ na płodność” w punkcie
Większość wymienionych działań niepożądanych zwykle ustępuje w trakcie leczenia.
U pacjentów przyjmujących selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI), np. lek Seronil, występuje zwiększone ryzyko łamliwości kości.
Dzieci i młodzież (w wieku 8-18 lat) – stosowanie fluoksetyny u dzieci i młodzieży może spowodować zahamowanie tempa wzrostu lub opóźnienie dojrzewania płciowego. U dzieci często zgłaszano krwotoki z nosa.
Podczas kończenia terapii opisywano objawy odstawienia związane z lekami z grupy selektywnych inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny, choć dostępne dane nie sugerują występowania uzależnienia. Częste objawy to: zawroty głowy, parestezje (uczucie kłucia, pieczenia), bóle głowy, niepokój i nudności. Większość z nich jest łagodna i samoograniczająca. Stosowanie fluoksetyny rzadko wiązało się z takimi objawami.
Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa Tel.: + 48 22 49 21 301 Faks: + 48 22 49 21 309 Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu. Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.
5. Jak przechowywać lek Seronil
Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
10(10) Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na pudełku i blistrze po: EXP. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.
Przechowywać w temperaturze poniżej 25°C w oryginalnym opakowaniu.
Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.
6. Zawartość opakowania i inne informacje
Co zawiera lek Seronil, 20 mg, kapsułki, twarde
Jedna kapsułka Seronil, 20 mg zawiera: substancję czynną: 22,4 mg chlorowodorku fluoksetyny, co odpowiada 20 mg fluoksetyny oraz substancje pomocnicze: celuloza mikrokrystaliczna, skrobia kukurydziana, magnezu stearynian; składniki otoczki: tytanu dwutlenek (E 171), żelatyna.
Jak wygląda lek Seronil i co zawiera opakowanie
Lek Seronil występuje w postaci białych lub prawie białych, nieprzezroczystych kapsułek, zawierających biały lub prawie biały proszek.
Seronil, 20 mg: opakowanie zawiera 30 lub 100 kapsułek, twardych.
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
Podmiot odpowiedzialny i wytwórca
Podmiot odpowiedzialny Orion Corporation Orionintie 1 FI-02200 Espoo Finlandia
Wytwórca Orion Corporation Orion Pharma Joensuunkatu 7 FI-24100 Salo Finlandia
W celu uzyskania bardziej szczegółowych informacji dotyczących tego leku należy zwrócić się do miejscowego przedstawiciela podmiotu odpowiedzialnego: Orion Pharma Poland Sp. z o. o. [email protected]
Data ostatniej aktualizacji ulotki:
Charakterystyka
1(18) CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO
Seronil, 20 mg, kapsułki, twarde
Każda kapsułka zawiera 22,4 mg chlorowodorku fluoksetyny, co odpowiada 20 mg fluoksetyny (Fluoxetinum).
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
Kapsułka twarda. Białe lub prawie białe nieprzezroczyste kapsułki zawierające biały lub prawie biały proszek.
Dorośli: - Epizody dużej depresji. - Zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne. - Bulimia nervosa: Seronil jest wskazany jako uzupełnienie psychoterapii w celu zmniejszenia chęci objadania się i zwracania spożytych pokarmów.
Dzieci w wieku 8 lat i starsze oraz młodzież: - Epizod dużej depresji o nasileniu umiarkowanym do ciężkiego, jeśli po 4-6 sesjach pacjent nie odpowiada na psychoterapię. Leki przeciwdepresyjne można zalecać dzieciom i młodzieży z depresją umiarkowaną lub ciężką jedynie łącznie z psychoterapią.
Dawkowanie
Dla dawek, których nie można uzyskać za pomocą kapsułek o mocy 20 mg, dostępna jest inna postać farmaceutyczna produktu leczniczego Seronil, umożliwiająca odpowiednie dawkowanie (tabletki
Dorośli
Epizody dużej depresji Dorośli i osoby w podeszłym wieku: zalecana dawka wynosi 20 mg na dobę. Dawkowanie należy ponownie ocenić i dostosować w razie konieczności w okresie 3 do 4 tygodni po rozpoczęciu leczenia, a także później, jeśli uzna się to za właściwe ze względów klinicznych. Chociaż w wypadku stosowania leku w większych dawkach możliwość wystąpienia działań niepożądanych jest większa – w przypadku pacjentów, u których nie uzyskano wystarczającej odpowiedzi na leczenie dawką 20 mg, dawkę można stopniowo zwiększać, maksymalnie do 60 mg na dobę (patrz punkt 5.1). Dawkę należy zmieniać ostrożnie, w sposób indywidualny dla każdego pacjenta, tak aby utrzymać najmniejszą skuteczną dawkę leku.
2(18) Pacjenci z depresją powinni być leczeni przez okres przynajmniej 6 miesięcy, aby zagwarantować całkowite ustąpienie objawów choroby.
Zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne Dorośli i osoby w podeszłym wieku: zalecana dawka wynosi 20 mg na dobę. Chociaż w wypadku stosowania leku w większych dawkach możliwość wystąpienia działań niepożądanych jest większa – w przypadku pacjentów, u których po dwóch tygodniach terapii nie uzyskano wystarczającej odpowiedzi na leczenie dawką 20 mg, dawkę można stopniowo zwiększać, maksymalnie do 60 mg na dobę.
Jeśli w ciągu 10 tygodni nie nastąpi poprawa stanu chorego, należy ponownie rozważyć zasadność leczenia fluoksetyną. Jeśli uzyskano dobrą odpowiedź na zastosowanie leku, można kontynuować leczenie, dostosowując dawkę indywidualnie dla każdego pacjenta. Chociaż brak systematycznych badań, których wyniki dałyby odpowiedź na pytanie, jak długo należy prowadzić leczenie fluoksetyną, to, ze względu na przewlekły charakter zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych, uzasadnione jest rozważenie stosowania leku przez okres dłuższy niż 10 tygodni w przypadku pacjentów odpowiadających na leczenie. Dawkowanie należy zmieniać ostrożnie, w sposób indywidualny dla każdego pacjenta, aby utrzymać najmniejszą skuteczną dawkę leku. Okresowo należy oceniać potrzebę dalszego leczenia. Niektórzy specjaliści zalecają jednoczesną psychoterapię behawioralną u pacjentów dobrze odpowiadających na leczenie farmakologiczne.
W zaburzeniach obsesyjno-kompulsyjnych nie wykazano długotrwałej skuteczności leczenia (powyżej
Bulimia nervosa Dorośli i osoby w podeszłym wieku: zalecana dawka wynosi 60 mg na dobę. W bulimii nie wykazano długoterminowej skuteczności leczenia (powyżej 3 miesięcy).
Dorośli - wszystkie wskazania Zalecana dawka może być zwiększana lub zmniejszana. Nie zbadano wpływu dawek większych niż
Po zaprzestaniu podawania, substancje czynne produktu pozostają w organizmie przez okres kilku tygodni. Należy o tym pamiętać rozpoczynając leczenie lub je kończąc.
Dzieci i młodzież Dzieci w wieku 8 lat i starsze oraz młodzież (epizod dużej depresji o nasileniu umiarkowanym do ciężkiego) Leczenie powinno być rozpoczęte i prowadzone pod nadzorem specjalisty. Dawka początkowa wynosi aby utrzymać najmniejszą skuteczną dawkę leku.
Po upływie tygodnia lub dwóch dawkę można zwiększyć do 20 mg na dobę. Doświadczenia kliniczne z użyciem dawki większej niż 20 mg są minimalne. Dane dotyczące leczenia dłuższego niż 9 tygodni są ograniczone.
Dzieci o małej masie ciała Ponieważ u dzieci o małej masie ciała stężenia leku w osoczu są większe, efekt terapeutyczny można u nich osiągnąć stosując mniejsze dawki (patrz punkt 5.2).
W przypadku dzieci, które odpowiedziały na leczenie, po 6 miesiącach należy ponownie rozważyć konieczność dalszego leczenia. Jeśli nie uzyskano korzyści klinicznych w ciągu 9 tygodni, należy rozważyć zasadność leczenia.
Osoby w podeszłym wieku Zalecana jest szczególna ostrożność podczas zwiększania dawki, na ogół dawka dobowa nie powinna być większa niż 40 mg. Maksymalna zalecana dawka wynosi 60 mg na dobę. 3(18)
Zaburzenia wątroby/interakcje Mniejszą dawkę lub większe odstępy w przyjmowaniu kolejnych dawek (np. 20 mg co drugi dzień) należy rozważyć u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby (patrz punkt 5.2) lub u pacjentów, którzy przyjmują jednocześnie inne leki mogące wykazywać interakcje z produktem Seronil (patrz punkt 4.5).
Objawy odstawienia występujące po zaprzestaniu stosowania produktu Seronil Należy unikać nagłego odstawienia leku. Kończąc leczenie produktem Seronil dawkę należy stopniowo zmniejszać w okresie co najmniej jednego do dwóch tygodni, aby ograniczyć ryzyko wystąpienia reakcji odstawienia (patrz punkt 4.4 i 4.8). Jeśli po zmniejszeniu dawki leku lub przerwaniu leczenia pojawią się nietolerowane przez pacjenta objawy, można rozważyć wznowienie leczenia z użyciem wcześniej stosowanej dawki. Następnie lekarz może zalecić dalsze, stopniowe zmniejszanie dawki, ale w wolniejszym tempie.
Sposób podawania
Do stosowania doustnego.
Fluoksetyna może być podawana w dawce pojedynczej lub w dawkach podzielonych przyjmowanych podczas posiłku lub pomiędzy posiłkami.
Nadwrażliwość na fluoksetynę lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.
Fluoksetyna jest przeciwwskazana w skojarzeniu z nieodwracalnymi, nieselektywnymi inhibitorami monoaminooksydazy (np. iproniazyd) (patrz punkt 4.4 i 4.5).
Fluoksetyna jest przeciwwskazana w skojarzeniu z metoprololem stosowanym w niewydolności serca (patrz punkt 4.5).
Stosowanie u dzieci i młodzieży – dzieci i młodzież w wieku poniżej 18 lat W badaniach klinicznych częściej obserwowano występowanie zachowań samobójczych (próby i myśli samobójcze) oraz wrogość (głównie agresję, zachowania buntownicze i przejawy gniewu) u dzieci i młodzieży przyjmujących leki przeciwdepresyjne, w porównaniu z grupą placebo. Seronil można stosować u dzieci i młodzieży w wieku od 8 do 18 lat wyłącznie do leczenia umiarkowanych lub ciężkich epizodów depresyjnych. W tej grupie wiekowej nie należy stosować leku z innych wskazań. Jeśli mimo to, w oparciu o potrzebę kliniczną, zostanie jednak podjęta decyzja o leczeniu, pacjent powinien być uważnie obserwowany pod kątem wystąpienia zachowań samobójczych. Ponadto, dostępne dane dotyczące długotrwałego wpływu na bezpieczeństwo stosowania leku u dzieci i młodzieży, w tym na wzrost, dojrzewanie oraz rozwój poznawczy, emocjonalny i rozwój zachowania są ograniczone (patrz punkt 5.3).
W trwającym 19 tygodni badaniu klinicznym zaobserwowano zmniejszenie przyrostu masy ciała i wzrostu u dzieci i młodzieży leczonych fluoksetyną (patrz punkt 5.1). Nie ustalono, czy lek wpływa na osiągnięcie prawidłowego wzrostu w wieku dorosłym. Nie można wykluczyć prawdopodobieństwa opóźnienia dojrzewania płciowego (patrz punkt 5.3 i 4.8). Należy zatem monitorować rozwój dziecka w zakresie wzrostu i dojrzewania płciowego (wysokość, masa ciała i stadium rozwoju płciowego wg Tannera) w trakcie leczenia fluoksetyną i po jego zakończeniu. W razie stwierdzenia opóźnienia rozwoju należy rozważyć skierowanie pacjenta do pediatry.
4(18) W badaniach klinicznych z udziałem dzieci często zgłaszano występowanie stanów maniakalnych i hipomaniakalnych (patrz punkt 4.8 oraz podpunkt „Mania” poniżej). Z tego powodu zaleca się regularne monitorowanie pacjentów w kierunku występowania manii lub hipomanii. Jeśli wystąpi u pacjenta faza maniakalna, należy przerwać stosowanie fluoksetyny.
Ważne jest dokładne omówienie ryzyka oraz możliwości korzyści wynikających z leczenia z dzieckiem albo nastolatkiem i (lub) jego rodzicami.
Samobójstwo lub myśli samobójcze lub pogorszenie stanu klinicznego Depresja jest związana ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia myśli samobójczych, samookaleczenia i samobójstwa (zdarzeń związanych z samobójstwem). Ryzyko utrzymuje się do czasu uzyskania znaczącej remisji. Ponieważ poprawa może nie nastąpić w ciągu kilku pierwszych tygodni leczenia lub dłużej, pacjentów należy dokładnie obserwować, aż nastąpi taka poprawa. Z doświadczeń klinicznych wynika, że ryzyko samobójstwa może zwiększyć się we wczesnym etapie powrotu do zdrowia.
Inne zaburzenia psychiczne, w których przepisana jest fluoksetyna, mogą również być związane ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia zdarzeń związanych z samobójstwem. Ponadto, zaburzenia te mogą współistnieć z ciężkimi zaburzeniami depresyjnymi. Dlatego też, te same sygnały i oznaki ostrzegawcze jak u pacjentów z ciężkim zaburzeniem depresyjnym powinny być obserwowane podczas leczenia pacjentów z innymi zaburzeniami psychicznymi.
Pacjenci ze zdarzeniami związanymi z samobójstwem w wywiadzie, wykazujący znaczny stopień myśli samobójczych przed rozpoczęciem leczenia są w grupie zwiększonego ryzyka wystąpienia myśli samobójczych lub prób samobójczych i należy ich poddać dokładnej obserwacji w trakcie leczenia. Metaanaliza kontrolowanych placebo badań klinicznych leków przeciwdepresyjnych u dorosłych pacjentów z zaburzeniami psychicznymi, wykazała zwiększone ryzyko zachowań samobójczych w porównaniu z placebo u pacjentów w wieku poniżej 25 lat. Należy sprawować w czasie leczenia dokładny nadzór nad pacjentami, w szczególności tymi z grupy wysokiego ryzyka, zwłaszcza na początku leczenia i w przypadku zmiany dawki. Pacjentów (oraz ich opiekunów) należy uprzedzić o konieczności zwrócenia uwagi na każdy objaw klinicznego nasilenia choroby, zachowań lub myśli samobójczych oraz nietypowych zmian w zachowaniu i zwrócenia się po poradę do lekarza, jeśli objawy te wystąpią.
Wpływ na układ sercowo-naczyniowy W okresie po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu zgłaszano przypadki wydłużenia odstępu QT i arytmii komorowych, w tym torsade de pointes (patrz punkty 4.5, 4.8 i 4.9). Fluoksetynę należy stosować ostrożnie u pacjentów z chorobami, takimi, jak wrodzony zespół wydłużonego odstępu QT, z wydłużeniem odstępu QT w wywiadzie rodzinnym lub z innymi stanami klinicznymi, które predysponują do zaburzeń rytmu serca (np. hipokaliemia, hipomagnezemia, bradykardia, ostry zawał mięśnia sercowego lub niewyrównana niewydolność serca) lub zwiększającymi ekspozycję na fluoksetynę (np. niewydolność wątroby). Jeżeli leczeniu są poddawani pacjenci ze stabilną chorobą serca, należy rozważyć wykonanie EKG przed rozpoczęciem leczenia.
Jeśli podczas leczenia fluoksetyną występują objawy zaburzenia rytmu serca, leczenie fluoksetyną należy przerwać i wykonać badanie EKG.
Nieodwracalne, nieselektywne inhibitory monoaminooksydazy (np. iproniazyd) U pacjentów przyjmujących leki z grupy selektywnych inhibitorów zwrotnego wychwytu serotoniny (ang. Selective Serotonin Reuptake Inhibitors, SSRI) w skojarzeniu z nieodwracalnymi, nieselektywnymi inhibitorami monoaminooksydazy (MAO) zgłaszano przypadki poważnych reakcji, czasami zakończonych zgonem.
Odnotowano również przypadki przypominające objawy zespołu serotoninowego (które mogą wykazywać podobieństwo i być rozpoznane jako złośliwy zespół neuroleptyczny). W takich przypadkach korzystne może być podanie cyproheptadyny lub dantrolenu. W wyniku interakcji z 5(18) inhibitorami MAO mogą wystąpić: hipertermia, sztywność, drgawki kloniczne mięśni, niestabilność układu autonomicznego z możliwymi gwałtownymi wahaniami czynności życiowych, zmiany świadomości ze splątaniem włącznie, drażliwość i skrajne pobudzenie prowadzące do delirium i śpiączki. Z tego powodu jednoczesne stosowanie fluoksetyny i nieodwracalnych, nieselektywnych inhibitorów MAO jest przeciwwskazane (patrz punkt 4.3). Leczenie fluoksetyną można rozpocząć 2 tygodnie po zakończeniu stosowania nieodwracalnych, nieselektywnych inhibitorów MAO. Należy zachować przynajmniej 5-tygodniową przerwę po odstawieniu fluoksetyny, a przed rozpoczęciem leczenia nieodwracalnymi, nieselektywnymi inhibitorami MAO.
Zespół serotoninowy lub incydenty podobne do złośliwego zespołu neuroleptycznego W rzadkich przypadkach zgłaszano rozwój zespołu serotoninowego lub incydentów podobnych do złośliwego zespołu neuroleptycznego w związku z leczeniem fluoksetyną, zwłaszcza gdy lek był stosowany jednocześnie z innymi preparatami o działaniu serotoninergicznym (między innymi buprenorfiną, L-tryptofanem) i (lub) neuroleptykami (patrz punkt 4.5). Ze względu na to, że zespoły te mogą potencjalnie zagrażać życiu, kiedy się pojawi grupa objawów, takich jak hipertermia, sztywność, mioklonie, niestabilność układu autonomicznego z możliwymi gwałtownymi wahaniami czynności życiowych, zmiany świadomości ze splątaniem włącznie, drażliwość, skrajne pobudzenie prowadzące do delirium i śpiączki, należy przerwać leczenie fluoksetyną i zastosować wspomagające leczenie objawowe.
Mania Leki przeciwdepresyjne należy stosować z ostrożnością u pacjentów z manią lub hipomanią w wywiadzie. Podobnie jak w przypadku innych leków przeciwdepresyjnych, należy przerwać stosowanie fluoksetyny, gdy u pacjenta wystąpi faza maniakalna.
Krwotok Odnotowano występowanie związanych z podawaniem leków z grupy SSRI krwawień w obrębie skóry - wybroczyn i plamicy. Wybroczyny występowały niezbyt często w czasie leczenia fluoksetyną. Inne krwawienia (np. krwawienia z narządów rodnych, przewodu pokarmowego oraz inne krwawienia w obrębie skóry i błon śluzowych) występowały rzadko. Zalecana jest ostrożność u pacjentów przyjmujących leki z grupy SSRI, zwłaszcza w razie jednoczesnego stosowania doustnych leków przeciwzakrzepowych, leków zaburzających czynność płytek krwi (np. atypowych leków neuroleptycznych, takich jak klozapina, pochodnych fenotiazyny, większości trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych, kwasu acetylosalicylowego, niesteroidowych leków przeciwzapalnych) lub innych leków mogących zwiększyć ryzyko wystąpienia krwawień, a także u pacjentów z zaburzeniami krzepnięcia krwi w wywiadzie (patrz punkt 4.5).
Leki z grupy SSRI i SNRI mogą zwiększać ryzyko wystąpienia krwotoku poporodowego (patrz punkty 4.6 i 4.8).
Drgawki Stosowanie leków przeciwdepresyjnych wiąże się z ryzykiem wystąpienia drgawek. Podobnie jak inne leki przeciwdepresyjne, fluoksetynę należy stosować ostrożnie u pacjentów z drgawkami w wywiadzie. Leczenie należy przerwać, jeśli wystąpią drgawki lub zwiększy się ich częstość. Należy unikać stosowania fluoksetyny u pacjentów z niestabilnymi napadami padaczkowymi lub padaczką. Pacjenci z dobrze kontrolowaną padaczką powinni pozostawać pod ścisłą obserwacją (patrz punkt 4.5).
Terapia elektrowstrząsami Zgłaszano rzadkie przypadki przedłużających się napadów drgawkowych u pacjentów leczonych fluoksetyną, u których zastosowano elektrowstrząsy. Z tego powodu zaleca się ostrożność w tej grupie pacjentów.
6(18) Tamoksyfen Fluoksetyna, silny inhibitor CYP2D6, może powodować zmniejszenia stężenia endoksyfenu, jednego z najważniejszych czynnych metabolitów tamoksyfenu. Z tego względu, jeżeli to możliwe, należy unikać stosowania fluoksetyny podczas leczenia tamoksyfenem (patrz punkt 4.5).
Akatyzja lub niepokój psychoruchowy Stosowanie fluoksetyny wiązało się z rozwojem akatyzji, charakteryzującej się niepokojem subiektywnie odczuwanym jako nieprzyjemny lub przykry oraz koniecznością poruszania się, często połączoną z niemożliwością spokojnego usiedzenia lub ustania w miejscu. Największe prawdopodobieństwo wystąpienia tych objawów zachodzi w okresie pierwszych kilku tygodni leczenia. W przypadku pacjentów, u których takie objawy wystąpią, zwiększenie dawki może być szkodliwe.
Cukrzyca U pacjentów chorych na cukrzycę leki z grupy SSRI mogą zmieniać stężenie glukozy we krwi. Podczas leczenia fluoksetyną występowała hipoglikemia, a po odstawieniu fluoksetyny dochodziło do hiperglikemii. Z tego powodu może być konieczne dostosowanie dawki insuliny i (lub) doustnych leków przeciwcukrzycowych.
Czynność wątroby lub nerek Fluoksetyna jest w znacznym stopniu metabolizowana w wątrobie i wydalana przez nerki. U pacjentów z istotnymi zaburzeniami czynności wątroby zaleca się stosowanie mniejszych dawek, np. podając lek co drugi dzień. W przypadku stosowania fluoksetyny w dawce wynoszącej 20 mg na dobę przez 2 miesiące u pacjentów z ciężką niewydolnością nerek wymagających dializy (wskaźnik filtracji kłębuszkowej <10 ml/min.) nie wykazano żadnych różnic w zakresie stężenia fluoksetyny czy norfluoksetyny w osoczu w porównaniu z grupą kontrolną pacjentów z prawidłową czynnością nerek.
Wysypka i reakcje alergiczne Zgłaszano występowanie wysypki, reakcji anafilaktoidalnych oraz innych postępujących zaburzeń ogólnoustrojowych (w obrębie skóry, nerek, wątroby lub płuc), czasami o ciężkim przebiegu. W razie wystąpienia wysypki lub innych objawów alergicznych, których nie można powiązać z inną przyczyną, należy przerwać podawanie fluoksetyny.
Zmniejszenie masy ciała U pacjentów przyjmujących fluoksetynę może dojść do zmniejszenia masy ciała, jednak jest to zwykle proporcjonalne do początkowej masy ciała.
Objawy odstawienia obserwowane po przerwaniu leczenia lekami z grupy SSRI Objawy odstawienia występują często po przerwaniu leczenia, zwłaszcza gdy leczenie przerwano nagle (patrz punkt 4.8). W badaniach klinicznych zdarzenia niepożądane występowały po przerwaniu leczenia u około 60% pacjentów w grupie stosującej fluoksetynę oraz w grupie placebo; 17% zdarzeń niepożądanych w grupie otrzymującej fluoksetynę i 12% w grupie placebo miało charakter ciężki.
Ryzyko wystąpienia objawów odstawienia może zależeć od kilku czynników, do których należą czas trwania leczenia oraz wielkość dawki, a także tempo jej zmniejszania. Najczęściej zgłaszane reakcje to: zawroty głowy, zaburzenia czucia (w tym parestezje), zaburzenia snu (w tym bezsenność i intensywne marzenia senne), osłabienie (astenia), pobudzenie lub lęk, nudności i (lub) wymioty, drżenie i bóle głowy. Na ogół objawy te mają nasilenie łagodne do umiarkowanego, jednak u niektórych pacjentów mogą być ciężkie. Występują zwykle w ciągu pierwszych kilku dni po odstawieniu leku. Zwykle objawy te ustępują samoistnie w okresie 2 tygodni, chociaż u niektórych osób mogą utrzymywać się dłużej (2-3 lub więcej miesięcy). Dlatego w przypadku zakończenia leczenia zaleca się stopniowe zmniejszanie dawki produktu Seronil (patrz podpunkt „Objawy odstawienia występujące po zaprzestaniu stosowania produktu Seronil”, punkt 4.2).
7(18) Rozszerzenie źrenic Zgłaszano przypadki rozszerzenia źrenic podczas stosowania fluoksetyny, dlatego należy zachować ostrożność stosując fluoksetynę u pacjentów z podwyższonym ciśnieniem wewnątrzgałkowym lub u których istnieje ryzyko wystąpienia jaskry z wąskim kątem przesączania.
Zaburzenia czynności seksualnych Selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI) oraz inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny (ang. Serotonin Norepinephrine Reuptake Inhibitors, SNRI) mogą spowodować wystąpienie objawów zaburzeń czynności seksualnych (patrz punkt 4.8). Zgłaszano przypadki długotrwałych zaburzeń czynności seksualnych, w których objawy utrzymywały się pomimo przerwania stosowania SSRI i (lub) SNRI.
Okres półtrwania Biorąc pod uwagę interakcje farmakodynamiczne i farmakokinetyczne z innymi lekami (np. w przypadku przestawienia pacjentów z fluoksetyny na inne leki przeciwdepresyjne) należy pamiętać o długich okresach półtrwania w fazie eliminacji fluoksetyny i norfluoksetyny (patrz punkt 5.2).
Przeciwwskazane skojarzenia leków
Nieodwracalne, nieselektywne inhibitory monoaminooksydazy (np. iproniazyd) U pacjentów przyjmujących leki z grupy SSRI w skojarzeniu z nieodwracalnymi, nieselektywnymi inhibitorami monoaminooksydazy (MAO) zgłaszano przypadki poważnych reakcji, czasami zakończonych zgonem. Objawy przypominały zespół serotoninowy (mogą być mylone ze złośliwym zespołem neuroleptycznym lub rozpoznawane jako objawy tego zespołu). Pacjenci, u których występują tego typu reakcje mogą odnieść korzyść z zastosowania cyproheptadyny lub dantrolenu. Objawy interakcji leku z inhibitorami MAO to: hipertermia, sztywność mięśni, mioklonie, niestabilność układu autonomicznego z możliwymi gwałtownymi zmianami czynności życiowych, zmiany stanu psychicznego, które obejmują dezorientację, drażliwość i skrajne pobudzenie prowadzące do majaczenia i śpiączki. Z tego względu fluoksetyna jest przeciwwskazana w skojarzeniu z nieodwracalnymi, nieselektywnymi inhibitorami MAO (patrz punkt 4.3). Efekt działania nieodwracalnych, nieselektywnych inhibitorów MAO utrzymuje się przez dwa tygodnie, dlatego leczenie fluoksetyną można rozpocząć dopiero najmniej 5 tygodni powinno upłynąć od przerwania leczenia fluoksetyną przed rozpoczęciem leczenia nieodwracalnymi, nieselektywnymi inhibitorami MAO.
Metoprolol stosowany w niewydolności serca Ryzyko wystąpienia działań niepożądanych podczas stosowania metoprololu, w tym nadmiernej bradykardii, może być zwiększone ze względu na hamowanie jego metabolizmu przez fluoksetynę (patrz punkt 4.3).
Niezalecane skojarzenia
Tamoksyfen W literaturze opisano interakcje farmakokinetyczne pomiędzy inhibitorami CYP2D6 i tamoksyfenem, wykazujące 65-75% zmniejszenie stężenia w osoczu jednej z bardziej czynnych form tamoksyfenu, tj. endoksyfenu. Zmniejszoną skuteczność tamoksyfenu odnotowano podczas jednoczesnego stosowania z niektórymi lekami przeciwdepresyjnymi z grupy SSRI w niektórych badaniach. Nie można wykluczyć zmniejszonego działania tamoksyfenu, dlatego w miarę możliwości należy unikać jednoczesnego podawania tamoksyfenu i silnych inhibitorów CYP2D6, w tym fluoksetyny (patrz punkt 4.4).
8(18) Alkohol W badaniach wykazano, że fluoksetyna nie zwiększa stężenia alkoholu we krwi ani nie nasila jego działania. Nie jest jednak wskazane jednoczesne stosowanie leków z grupy SSRI i spożywanie alkoholu.
MAO-A w tym linezolid i chlorek metylotioniny (błękit metylenowy) Istnieje ryzyko wystąpienia zespołu serotoninowego w tym biegunki, tachykardii, pocenia się, drżenia, dezorientacji lub śpiączki. Jeśli nie można uniknąć jednoczesnego stosowania tych leków z fluoksetyną, należy uważnie kontrolować stan pacjenta, a stosowanie tych leków należy rozpoczynać od najmniejszych zalecanych dawek (patrz punkt 4.4).
Mekwitazyna Ryzyko wystąpienia działań niepożądanych podczas stosowania mekwitazyny (takich jak wydłużenie odstępu QT) może być zwiększone ze względu na hamowanie jej metabolizmu przez fluoksetynę.
Skojarzenia wymagające zachowania ostrożności
Fenytoina Zaobserwowano zmiany stężenia we krwi podczas jednoczesnego stosowania z fluoksetyną. W niektórych przypadkach występowały objawy toksyczności. Podczas jednoczesnego stosowania z fluoksetyną należy rozważyć ostrożne zwiększanie dawki produktu stosowanego w leczeniu skojarzonym oraz monitorować stan kliniczny.
Leki o działaniu serotoninergicznym (np. lit, tramadol, buprenorfina, tryptany, tryptofan, selegilina (IMAO-B), dziurawiec zwyczajny (Hypericum perforatum)) Istnieją doniesienia o występowaniu łagodnego zespołu serotoninowego podczas stosowania SSRI z lekami o działaniu również serotoninergicznym. Dlatego podczas jednoczesnego stosowania fluoksetyny z tymi lekami należy zachować ostrożność oraz częściej i bardziej szczegółowo kontrolować stan kliniczny pacjenta (patrz punkt 4.4).
Leki wydłużające odstęp QT Nie przeprowadzono badań farmakokinetycznych i farmakodynamicznych zależności między fluoksetyną i innymi lekami, które wydłużają odstęp QT. Nie można wykluczyć efektu addycyjnego fluoksetyny i tych produktów leczniczych. Dlatego jednoczesne podawanie fluoksetyny z lekami wydłużającymi odstęp QT, takimi jak leki przeciwarytmiczne klasy IA i III, leki przeciwpsychotyczne (np. pochodne fenotiazyny, pimozyd, haloperydol), trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, niektóre leki przeciwbakteryjne (np. sparfloksacyna, moksyfloksacyna, erytromycyna podawana dożylnie, pentamidyna), leki przeciwmalaryczne, szczególnie halofantrynę, niektóre leki przeciwhistaminowe (astemizol, mizolastyna), należy stosować ostrożnie (patrz punkty 4.4, 4.8 i 4.9).
Leki wpływające na hemostazę (doustne leki przeciwzakrzepowe, bez względu na mechanizm działania, leki zapobiegające agregacji płytek włącznie z kwasem acetylosalicylowym i NLPZ) Istnieje ryzyko zwiększonego krwawienia w przypadku stosowania w skojarzeniu z fluoksetyną. U osób stosujących łącznie fluoksetynę i doustne leki przeciwzakrzepowe należy monitorować stan kliniczny i częściej kontrolować współczynnik czasu protrombinowego (ang. International Normalized Ratio, INR). Dostosowanie dawki leków wpływających na krzepnięcie krwi może okazać się odpowiednie, zarówno w trakcie leczenia fluoksetyną, jak i po jej odstawieniu (patrz punkty 4.4 i 4.8).
Cyproheptadyna Istnieją pojedyncze doniesienia o przypadkach zmniejszonego działania przeciwdepresyjnego fluoksetyny stosowanej w skojarzeniu z cyproheptadyną.
Leki indukujące hiponatremię Hiponatremia jest działaniem niepożądanym fluoksetyny. Stosowanie fluoksetyny jednocześnie z innymi lekami powodującymi hiponatremię (np. diuretykami, desmopresyną, karbamazepiną i okskarbazepiną) może zwiększać ryzyko hipernatremii (patrz punkt 4.8). 9(18) Leki obniżające próg drgawkowy Napady drgawkowe są niepożądanym działaniem fluoksetyny. Stosowanie fluoksetyny jednocześnie z innymi lekami, które mogą obniżyć próg drgawkowy (np. trójpierścieniowymi lekami przeciwdepresyjnymi, innymi lekami z grupy selektywnych inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny, pochodnymi fenotiazyny, pochodnymi butyrofenonu, meflochiną, chlorochiną, bupropionem, tramadolem) może zwiększać ryzyko wystąpienia drgawek.
Inne leki metabolizowane przez enzym CYP2D6 Fluoksetyna jest silnym inhibitorem enzymu CYP2D6, dlatego jednoczesne stosowanie leków, które są również metabolizowane przez ten układ enzymatyczny, może prowadzić do interakcji z innymi lekami, zwłaszcza tymi, które mają wąski indeks terapeutyczny (takie jak flekainid, propafenon i nebiwolol) i tymi, które wymagają indywidualnego dostosowania dawki, a także z atomoksetyną, karbamazepiną, trójpierścieniowymi lekami przeciwdepresyjnymi i rysperydonem. Stosowanie tych leków z fluoksetyną należy rozpocząć od najmniejszych dawek lub dawki wcześniej stosowane odpowiednio zmniejszyć. Może to również mieć zastosowanie w przypadku fluoksetyny, którą leczenie rozpoczęto w ciągu ostatnich 5 tygodni.
Ciąża Wyniki niektórych badań epidemiologicznych sugerują, iż stosowanie fluoksetyny w pierwszym trymestrze ciąży zwiększa ryzyko wystąpienia wad układu sercowo-naczyniowego. Mechanizm tego działania jest nieznany. Ogólne dane sugerują, że ryzyko wystąpienia wad sercowo-naczyniowych u dzieci, jeśli matki stosowały fluoksetynę w czasie ciąży, wynosi 2/100 w porównaniu do prawdopodobieństwa wystąpienia takich wad w populacji ogólnej wynoszącego 1/100.
Z danych epidemiologicznych wynika, że stosowanie leków z grupy SSRI w czasie ciąży, szczególnie późnym jej okresie, może zwiększać ryzyko wystąpienia przetrwałego nadciśnienia płucnego u noworodka (ang. Persistent Pulmonary Hypertension of the Newborn, PPHN). Obserwowane ryzyko to w przybliżeniu 5 przypadków na 1000 ciąż. W populacji ogólnej występuje 1 do 2 przypadków PPHN na 1000 ciąż.
Fluoksetyny nie należy stosować w okresie ciąży, chyba że stan kliniczny kobiety wymaga leczenia fluoksetyną i uzasadnia potencjalne zagrożenie dla płodu. W czasie ciąży należy unikać nagłego przerwania leczenia (patrz punkt 4.2). Jeśli fluoksetyna jest stosowana u kobiet w ciąży, należy zachować ostrożność, zwłaszcza w ostatnim trymestrze i tuż przed porodem, gdyż u noworodków zaobserwowano też występowanie innych objawów: drażliwości, drżenia, hipotonii, nieustannego płaczu, problemów ze ssaniem lub ze snem. Objawy te mogą wskazywać na działania serotoninergiczne lub wystąpienie zespołu odstawienia u noworodka. Czas, jaki upływa do momentu pojawienia się tych objawów oraz czas ich trwania może mieć związek z długim okresem półtrwania fluoksetyny (4-6 dni) i jej aktywnego metabolitu - norfluoksetyny (4-16 dni).
Dane obserwacyjne wskazują na występowanie zwiększonego (mniej niż dwukrotnie) ryzyka krwotoku poporodowego po narażeniu na działanie leków z grupy SSRI lub SNRI w ciągu miesiąca przed porodem (patrz punkty 4.6 i 4.8).
Karmienie piersią Fluoksetyna i jej metabolit norfluoksetyna wydzielane są do mleka kobiecego. U niemowląt karmionych piersią występowały działania niepożądane. Jeśli leczenie fluoksetyną jest konieczne, należy rozważyć przerwanie karmienia piersią. W przypadku kontynuowania karmienia piersią, należy zastosować najmniejszą skuteczną dawkę fluoksetyny.
Płodność Badania przeprowadzone na zwierzętach wykazały, że fluoksetyna może wpływać na jakość nasienia (patrz punkt 5.3). Z opisów przypadków stosowania u ludzi niektórych leków z grupy SSRI wynika, że wpływ na jakość nasienia jest przemijający.
10(18) Dotychczas nie zaobserwowano wpływu na płodność u ludzi.
Fluoksetyna nie ma wpływu lub wywiera nieistotny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Chociaż wykazano, że fluoksetyna nie zaburza funkcji psychomotorycznych u zdrowych ochotników, każdy lek psychoaktywny może zaburzać zdolność oceny oraz umiejętności. Pacjentom należy zalecić unikanie prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn, aż do chwili, gdy będą pewni, że lek nie pogarsza ich sprawności psychoruchowej.
Podsumowanie profilu bezpieczeństwa Najczęściej zgłaszanymi działaniami niepożądanymi u pacjentów stosujących fluoksetynę były: bóle głowy, nudności, bezsenność, uczucie zmęczenia i biegunka. W czasie leczenia nasilenie i częstość działań niepożądanych mogą się zmniejszyć i zwykle nie ma konieczności zaprzestania terapii.
Tabelaryczne zestawienie działań niepożądanych Poniższa tabela zawiera działania niepożądane obserwowane u dorosłych oraz u dzieci, podczas leczenia fluoksetyną. Część z działań niepożądanych jest taka sama, jak działania niepożądane innych leków z grupy SSRI.
Poniższe częstości obliczono na podstawie badań klinicznych u dorosłych (n = 9297) oraz zgłoszeń spontanicznych.
Działania niepożądane opisano według następującej częstości występowania: bardzo często (≥1/10), często (≥1/100 do <1/10), niezbyt często (≥1/1 000 do <1/100), rzadko (≥1/10 000 do <1/1 000), nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych).
Bardzo często Często Niezbyt często Rzadko Nieznana Zaburzenia krwi i układu chłonnego
neutropenia, leukopenia
Zaburzenia układu immunologicznego
choroba posurowicza
Zaburzenia endokrynologiczne
hormonu antydiuretycznego
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania
apetyt 1
Zaburzenia psychiczne Bezsenność 2
nerwowość, niepokój ruchowy, napięcie wewnętrzne, obniżenie libido 3 , zaburzenia snu, nietypowe sny 4
Depersonalizacja, podwyższony nastrój, euforia, zaburzenia myślenia, zaburzenia orgazmu 5 , mimowolne zaciskanie szczęk i zgrzytanie zębami, myśli i zachowania samobójcze 6
Hipomania, mania, omamy, pobudzenie, napady paniki, splątanie, jąkanie się, dystymia, agresja
11(18) Zaburzenia układu nerwowego Ból głowy Zaburzenia uwagi, zawroty głowy, zaburzenia smaku, letarg, senność 7 , drżenie Nadpobudliwość psychoruchowa, dyskinezy, ataksje, zaburzenia równowagi, mioklonie, zaburzenia pamięci Drgawki, akatyzja, zespół policzkowo-językowy, zespół serotoninowy,
Zaburzenia oka
widzenie Rozszerzenie źrenic
Zaburzenia ucha i błędnika
Zaburzenia serca
Kołatanie serca wydłużenie odcinka QT (QTcF ≥450 msec) 8
torsade de pointes,
Zaburzenia naczyniowe
Nagłe zaczerwienienie skóry 9
Niedociśnienie tętnicze Zapalenie naczyń, rozszerzenie naczyń
Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia
krwawienie z nosa Zapalenie gardła, zdarzenia płucne (w tym procesy zapalne o zróżnicowanej histopatologii i (lub) włóknienie) 10
Zaburzenia żołądka i jelit Biegunka, nudności Wymioty, niestrawność, suchość w ustach Utrudnione połykanie, krwawienia z przewodu pokarmowego 11
Ból w przełyku Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych
Idiosynkratyczne zapalenie wątroby
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej
, pokrzywka, świąd, nadmierne pocenie się Łysienie, zwiększona podatność na siniaczenie, zimny pot Obrzęk naczynioruchowy, wybroczyny, nadwrażliwość na światło, plamica, rumień wielopostaciowy, zespół Stevensa-Johnsona, toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka (Zespół Lyella)
Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej
Zaburzenia nerek i dróg moczowych
oddawanie moczu 13
Trudności w oddawaniu moczu Zatrzymanie moczu, zaburzenia oddawania moczu
Zaburzenia układu rozrodczego i piersi 12(18)
dróg rodnych 14 , zaburzenia wzwodu, zaburzenia wytrysku 15
Zaburzenia seksualne Mlekotok, hiperprolaktynemia, priapizm Krwotok poporodowy 17
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania Zmęczenie 16
rozchwiania, dreszcze Złe samopoczucie, nietypowe samopoczucie, uczucie zimna, uczucie gorąca Krwawienia ze skóry lub błon śluzowych
Badania diagnostyczne
masy ciała
aminotransferaz, wzrost stężenia gammaglutamylotransferazy
1
2
przebudzeniu 3
4
5
6
samobójcze, próby samobójcze, chorobliwe myśli, zachowania dążące do samookaleczenia. Objawy te mogą być wywołane leczoną chorobą 7
8
9
- w tym niedodma, choroba śródmiąższowa płuc, zapalenie płuc w tym częstsze krwawienie dziąseł, krwawe wymioty, świeża krew w kale, krwawienie z odbytu, krwawe biegunki, smołowate stolce i wrzody krwawienne 12
grudkowa, wysypka uogólniona, wysypka plamkowa, wysypka plamkowo-grudkowa, wysypka grudkowa, wysypka odropodobna, swędząca wysypka, wysypka pęcherzykowa, wysypka rumieniowa pępka 13
- w tym krwotok z szyjki macicy, dysfunkcje macicy, krwawienia z macicy, krwotok z genitaliów, nieregularne krwawienia miesięczne, obfite krwawienia miesięczne, krwawienia poza cyklem, zbyt częste krwawienia miesięczne, krwotoki po menopauzie, krwotoki maciczne, krwotoki z pochwy 15
wsteczna ejakulacja 16
17 - zdarzenie to zgłaszano dla grupy leków SSRI i SNRI (patrz punkty 4.4 i 4.6)
Opis wybranych działań niepożądanych
Samobójstwo/ myśli samobójcze lub pogorszenie stanu klinicznego Zgłaszano przypadki myśli i zachowań samobójczych podczas leczenia fluoksetyną, a także w krótkim czasie po odstawieniu leku (patrz punkt 4.4).
13(18) Złamania kości Badania epidemiologiczne, głównie przeprowadzone wśród pacjentów powyżej 50 roku życia wykazują na zwiększone ryzyko złamań kości u pacjentów otrzymujących leki z grupy SSRI i TCA (trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych). Mechanizm prowadzący do powstania tego ryzyka jest nieznany.
Objawy odstawienia obserwowane po zakończeniu leczenia fluoksetyną Zaprzestanie stosowania fluoksetyny często prowadzi do wystąpienia objawów odstawienia. Do najczęściej zgłaszanych objawów należą: zawroty głowy, zaburzenia czucia (w tym parestezje), zaburzenia snu (w tym bezsenność i intensywne marzenia senne), osłabienie (astenia), pobudzenie lub lęk, nudności i (lub) wymioty, drżenie i bóle głowy. Na ogół objawy te mają nasilenie łagodne do umiarkowanego, jednak u niektórych pacjentów mogą być ciężkie i (lub) trwać dłużej (patrz punkt 4.4). Gdy leczenie produktem Seronil nie jest dłużej wymagane, zaleca się stopniowe zmniejszanie dawki leku (patrz punkt 4.2 oraz punkt 4.4.).
Dzieci i młodzież (patrz punkt 4.4 i 5.1)
Poniżej przedstawiono działania niepożądane, które stwierdzano z inną częstością niż u dorosłych lub szczególnie w tej grupie pacjentów. Częstość tych zdarzeń podano na podstawie wyników uzyskanych w trakcie badań klinicznych u dzieci i młodzieży (n=610).
W badaniach klinicznych z udziałem dzieci zachowania samobójcze (próby samobójcze i myśli samobójcze) oraz wrogość (opisywanymi zdarzeniami były: gniew, rozdrażnienie, agresja, pobudzenie, zespół aktywacji), reakcje maniakalne, w tym mania i hipomania (u tych pacjentów nie opisywano poprzednich epizodów) i krwawienia z nosa były zgłaszane często i obserwowane częściej u dzieci i młodzieży leczonych lekami przeciwdepresyjnymi niż u osób otrzymujących placebo.
Opisywano pojedyncze przypadki opóźnienia wzrostu podczas klinicznego stosowania fluoksetyny (patrz także punkt 5.1).
W badaniach klinicznych z udziałem dzieci leczenie fluoksetyną było związane ze zmniejszeniem aktywności fosfatazy zasadowej.
W praktyce klinicznej dotyczącej populacji pediatrycznej, zgłaszano pojedyncze zdarzenia niepożądane wskazujące na opóźnienie dojrzewania płciowego lub zaburzenia funkcji seksualnych (patrz także punkt 5.3).
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa Tel.: + 48 22 49 21 301 Faks: + 48 22 49 21 309 Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Objawy Przypadki przedawkowania samej fluoksetyny mają zwykle łagodny przebieg. Objawy przedawkowania to: nudności, wymioty, napady drgawek, zaburzenia sercowo-naczyniowe od bezobjawowej niemiarowości (obejmujące rytm węzłowy i arytmie komorowe) i zmian EKG wykazujące wydłużenie QTc do zatrzymania akcji serca (w tym bardzo rzadkie przypadki torsade de 14(18) pointes), zaburzenia czynności płuc oraz zaburzenia czynności ośrodkowego układu nerwowego - od stanu podniecenia do śpiączki. Zgony spowodowane przedawkowaniem samej fluoksetyny były szczególnie rzadkie.
Postępowanie w przypadku przedawkowania Zalecane jest monitorowanie pracy serca i oznak życiowych oraz ogólne leczenie objawowe i podtrzymujące.
Brak swoistego antidotum.
Wymuszona diureza, dializa, hemoperfuzja oraz transfuzja wymienna nie odnoszą zwykle pozytywnych skutków. Węgiel aktywny, który można podać z sorbitolem, może być podobnie lub bardziej skuteczny od wymiotów lub płukania żołądka. Lecząc przedawkowanie należy wziąć pod uwagę możliwość zatrucia wieloma lekami. Konieczny może być dłuższy czas obserwacji medycznej w przypadku pacjentów, którzy zażyli nadmierne ilości trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych, jeśli przyjmują oni także, lub ostatnio przyjmowali fluoksetynę.
Grupa farmakoterapeutyczna: Selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny, Kod ATC: N06AB03.
Mechanizm działania Fluoksetyna jest selektywnym inhibitorem wychwytu zwrotnego serotoniny, co prawdopodobnie odpowiada za mechanizm jej działania. Praktycznie nie wykazuje powinowactwa do innych receptorów, w tym: a 1 -, a 2 - i β-adrenergicznych, serotoninowych, dopaminergicznych, histaminowych H 1 , muskarynowych i receptorów GABA-ergicznych.
Skuteczność kliniczna i bezpieczeństwo stosowania Epizody dużej depresji: Przeprowadzono badania kliniczne z użyciem fluoksetyny w porównaniu z placebo i aktywną kontrolą u pacjentów z epizodami dużej depresji. Wykazano, że fluoksetyna działa istotnie skuteczniej niż placebo w ocenie według skali depresji Hamiltona (ang. Hamilton Depression Rating Scale, HAM-D). W badaniach tych wskaźnik odpowiedzi na leczenie fluoksetyną (określony jako zmniejszenie liczby punktów w skali HAM-D o 50%) oraz wskaźnik remisji były istotnie większe w porównaniu z placebo.
Odpowiedź na dawkę: W badaniach z użyciem ustalonej dawki leku u pacjentów z dużą depresją zaobserwowano spłaszczoną krzywą odpowiedzi, co sugeruje, iż zastosowanie dawek większych niż zalecane nie wiąże się z większą skutecznością działania. Jednak z doświadczeń klinicznych wynika, że u niektórych pacjentów zwiększanie dawki może być korzystne.
Zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne: W badaniach krótkotrwałych (poniżej 24 tygodni) wykazano istotnie większą skuteczność fluoksetyny w porównaniu z placebo. Efekt terapeutyczny stwierdzono dla dawki 20 mg na dobę, ale zastosowanie większych dawek (40 lub 60 mg/dobę) wiązało się z większym wskaźnikiem odpowiedzi na leczenie. W badaniach długotrwałych (trzy badania krótkotrwałe z fazą przedłużenia oraz badanie dotyczące zapobiegania nawrotom choroby) nie wykazano skuteczności leczenia.
Bulimia nervosa (żarłoczność psychiczna): W badaniach krótkotrwałych (poniżej 16 tygodni) z udziałem pacjentów leczonych ambulatoryjnie spełniających kryteria DSM-III-R dla bulimii, wykazano istotnie większą w porównaniu z placebo skuteczność fluoksetyny w dawce 60 mg na dobę w zakresie zmniejszenia chęci objadania się i zwracania spożytych pokarmów. Jednak na tej podstawie nie można wnioskować o długotrwałej skuteczności działania.
15(18) Przedmiesiączkowe zaburzenia dysforyczne (ang. Pre-Menstrual Dysphroric Disorder, PMDD): Przeprowadzono dwa badania kontrolowane placebo z udziałem pacjentek spełniających kryteria DSM-IV dla przedmiesiączkowych zaburzeń dysforycznych (PMDD). Do badań włączono pacjentki z objawami zaburzającymi funkcjonowanie społeczne i zawodowe oraz związki z innymi osobami. Wykluczono kobiety stosujące doustne środki antykoncepcyjne. W pierwszym badaniu, polegającym na nieprzerwanym przyjmowaniu fluoksetyny w dawce 20 mg na dobę przez 6 kolejnych cykli, zaobserwowano poprawę w zakresie pierwszorzędowego parametru skuteczności (drażliwość, lęk i dysforia). W drugim badaniu, w którym pacjentki przyjmowały lek z przerwą w fazie lutealnej (20 mg na dobę przez 14 dni) przez 3 kolejne cykle, także zaobserwowano poprawę w zakresie pierwszorzędowego parametru skuteczności (wg. skali nasilenia objawów codziennych, ang. Daily Record of Severity of Problems). Jednak na podstawie wyników tych badań nie można sformułować ostatecznych wniosków w kwestii skuteczności działania i czasu trwania leczenia.
Dzieci i młodzież
Epizody dużej depresji Przeprowadzono badania porównawcze względem placebo z udziałem dzieci w wieku powyżej 8 lat i młodzieży. W dwóch krótkotrwałych badaniach podstawowych stwierdzono istotnie większą skuteczność działania fluoksetyny w dawce 20 mg w porównaniu z placebo, co wykazała zmniejszona całkowita punktacja w poprawionej skali oceny depresji wieku dziecięcego (ang. Childhood Depression Rating Scale-Revised, CSRS-R) oraz w skali ogólnego wrażenia poprawy klinicznej (ang. Clinical Global Impression of Improvement, CGI-I). Uczestniczący w obydwu badaniach pacjenci spełniali kryteria DSM-III lub DSM-IV dla dużej depresji o nasileniu umiarkowanym do ciężkiego wg trzech różnych ocen przeprowadzanych przez doświadczonych psychiatrów dziecięcych. Skuteczność działania fluoksetyny w badaniach może zależeć od wyboru odpowiedniej populacji pacjentów (osoby, u których objawy nie ustąpiły samoistnie w ciągu 3-5 tygodni, a depresja utrzymywała się mimo starannej opieki). Dane dotyczące bezpieczeństwa stosowania i skuteczności działania fluoksetyny w okresie dłuższym niż 9 tygodni są ograniczone. Zwykle skuteczność działania fluoksetyny była niewielka. Wskaźnik odpowiedzi (pierwszorzędowy punkt końcowy określony jako zmniejszenie punktacji w skali CSRS-R o 30%) w jednym z dwóch podstawowych badań wykazał statystycznie istotną różnicę (58% dla fluoksetyny względem 32% dla placebo, P=0,013 oraz 65% dla fluoksetyny względem 54% dla placebo, P=0,093). W obydwu tych badaniach średnia bezwzględna zmiana punktacji w skali CSRS-R od punktu wyjścia do punktu końcowego wynosiła 20 dla fluoksetyny względem 11 dla placebo, P=0,002 oraz 22 dla fluoksetyny względem 15 dla placebo, P<0,001.
Wpływ na wzrost (patrz punkty 4.4 i 4.8) Po 19 tygodniach leczenia pacjenci pediatryczni leczeni fluoksetyną w badaniu klinicznym uzyskali średnio o 1,1 cm (p=0,004) mniejszy wzrost i o 1,1 kg mniejszą masę ciała (p=0,008) niż pacjenci otrzymujący placebo. W retrospektywnym badaniu obserwacyjnym z dobraną grupą kontrolną ze średnim czasem ekspozycji na fluoksetynę wynoszącym 1,8 roku, u pacjentów pediatrycznych leczonych fluoksetyną nie stwierdzono różnicy wzrostu (skorygowanego wobec przewidywanego zwiększenia wzrostu) w porównaniu z nieleczonymi osobami z grupy kontrolnej (0,0 cm, p=0,9673).
Wchłanianie Fluoksetyna dobrze się wchłania z przewodu pokarmowego po podaniu doustnym. Pokarm nie wpływa na biodostępność leku.
Dystrybucja Fluoksetyna wiąże się w znacznym stopniu z białkami osocza (w około 95%) i ulega znacznej dystrybucji (objętość dystrybucji: 20 – 40 l/kg). Stężenia w osoczu w stanie stacjonarnym osiągane są po kilku tygodniach stosowania leku. Stężenia leku w stanie stacjonarnym po długotrwałym stosowaniu są podobne do stężeń obserwowanych w 4.-5. tygodniu leczenia. 16(18)
Metabolizm Profil farmakokinetyczny fluoksetyny jest nieliniowy. Fluoksetyna ulega efektowi pierwszego przejścia. Maksymalne stężenie w osoczu na ogół osiągane jest w ciągu 6-8 godzin po podaniu. Fluoksetyna jest w znacznym stopniu metabolizowana przez polimorficzny enzym CYP2D6. Lek jest metabolizowany w wątrobie w wyniku demetylacji głównie do aktywnego metabolitu norfluoksetyny (demetylofluoksetyna).
Eliminacja Okres półtrwania w fazie eliminacji fluoksetyny wynosi 4 do 6 dni, a norfluoksetyny 4 do 16 dni. Tak długie okresy półtrwania w fazie eliminacji odpowiadają za utrzymywanie się leku w organizmie przez 5-6 tygodni po zaprzestaniu stosowania. Fluoksetyna wydalana jest głównie (w około 60%) przez nerki. Fluoksetyna wydziela się do mleka kobiecego.
Specjalne populacje pacjentów ● Osoby w podeszłym wieku: Nie stwierdzono zmian parametrów kinetycznych u zdrowych osób w podeszłym wieku w porównaniu z pacjentami młodszymi.
● Dzieci i młodzież: Średnie stężenie fluoksetyny u dzieci jest około 2 razy większe niż u młodzieży, natomiast średnie stężenie norfluoksetyny jest 1,5 razy większe. Stężenia leku w osoczu w stanie stacjonarnym zależą od masy ciała – większe stężenia stwierdza się u dzieci o mniejszej masie ciała (patrz punkt 4.2). Podobnie jak u osób dorosłych, po podaniu wielu dawek doustnych fluoksetyna i norfluoksetyna gromadzą się w organizmie; stężenia w stanie stacjonarnym uzyskiwano po 3-4 tygodniach stosowania leku.
● Niewydolność wątroby: U osób z niewydolnością wątroby (marskość poalkoholowa) okresy półtrwania fluoksetyny i norfluoksetyny wydłużają się – odpowiednio do 7 i 12 dni. Należy rozważyć podanie leku w mniejszych dawkach lub zmniejszenie częstości dawkowania.
● Niewydolność nerek: Po podaniu pojedynczej dawki fluoksetyny nie stwierdzono zmiany parametrów kinetycznych u pacjentów z łagodną, umiarkowaną lub ciężką (bezmocz) niewydolnością nerek w porównaniu ze zdrowymi ochotnikami. Jednak po kilkukrotnym podaniu leku można obserwować w pierwszej grupie zwiększenie w osoczu stężeń leku w stanie stacjonarnym w fazie plateau.
W badaniach in vitro lub na zwierzętach nie stwierdzono działania rakotwórczego ani mutagennego fluoksetyny.
Badania przeprowadzone na dorosłych zwierzętach W badaniach nad rozrodem szczurów dotyczących drugiego pokolenia, fluoksetyna nie wykazywała niekorzystnego wpływu na kojarzenie ani na płodność szczurów, nie działała teratogennie ani nie wpływała na wzrost, rozwój i parametry reprodukcyjne potomstwa. Stężenia podawanego z pokarmem leku odpowiadały w przybliżeniu 1,5, 3,9 i 9,7 mg fluoksetyny na kg masy ciała. U samców myszy, którym codziennie przez 3 miesiące podawano z pokarmem fluoksetynę w dawce odpowiadającej w przybliżeniu 31 mg/kg m.c., wykazano spadek masy jąder i zaburzenia spermatogenezy (hipospermatogeneza). Jednakże ten poziom dawki przekraczał maksymalną dawkę tolerowaną (ang. Maximum-Tolerated Dose, MTD), gdyż wystąpiły znaczące oznaki toksyczności.
Badania przeprowadzone na młodych osobnikach W badaniu toksykologicznym przeprowadzonym na młodych osobnikach szczurów podawanie chlorowodorku fluoksetyny w dawce 30 mg/kg/dobę w okresie od 21 do 90 dni po narodzeniu 17(18) spowodowało nieodwracalne zmiany zwyrodnieniowe i martwicę jąder, wakuolizację komórek nabłonka najądrzy, niedojrzałość i brak aktywności żeńskich narządów rozrodczych oraz zmniejszenie płodności zwierząt. U osobników męskich (10 i 30 mg/kg/dobę) oraz u osobników żeńskich (30 mg/kg/dobę) obserwowano opóźnienie dojrzewania płciowego. Nieznane jest znaczenie wyników tych badań dla ludzi. U szczurów otrzymujących lek w dawce 30 mg/kg stwierdzono także zmniejszenie długość kości udowej w porównaniu z grupą kontrolną oraz zwyrodnienie, martwicę i regenerację mięśni szkieletowych. Po dawce wynoszącej 10 mg/kg/dobę uzyskano stężenia osoczowe leku u zwierząt około 0,8 do 8,8 razy (fluoksetyna) i 3,6 do 23,2 razy (norfluoksetyna) większe niż stężenia obserwowane zwykle u dzieci. Po dawce wynoszącej 3 mg/ kg/dobę uzyskano stężenia osoczowe leku u zwierząt stanowiące około 0,04 do 0,5-krotność (fluoksetyna) i 0,3 do 2,1- krotność (norfluoksetyna) stężeń obserwowanych zwykle u dzieci.
Wyniki badania przeprowadzone na młodych osobnikach myszy wskazują na to, że zahamowanie aktywności transportera serotoniny zapobiega przyrostowi masy kostnej w procesie rozwoju kości. Wydaje się, że badania kliniczne potwierdzają te wyniki. Nie ustalono, czy działanie to jest przemijające.
W innym badaniu przeprowadzonym na młodych osobnikach myszy (przyjmujących fluoksetynę w okresie od 4 do 21 dni po narodzeniu) wykazano, że zahamowanie aktywności transportera serotoniny ma długotrwały wpływ na zachowanie zwierząt. Brak informacji, czy efekt ten jest przemijający. Nie ustalono znaczenia klinicznego tego faktu.
Zawartość kapsułki: celuloza mikrokrystaliczna, skrobia kukurydziana, magnezu stearynian
Otoczka: tytanu dwutlenek (E 171), żelatyna
Nie dotyczy.
Przechowywać w temperaturze poniżej 25°C w oryginalnym opakowaniu.
Opakowanie zawierające blistry z folii PVC/PVDC/Aluminium:
18(18)
Bez specjalnych wymagań.
Orion Corporation Orionintie 1 FI-02200 Espoo Finlandia
Pozwolenie nr R/3744
Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu:
Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 11 lutego 2014 – pozw. nr R/3744
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Seronil, 20 mg, kapsułki, twarde
2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY
Każda kapsułka zawiera 22,4 mg chlorowodorku fluoksetyny, co odpowiada 20 mg fluoksetyny (Fluoxetinum).
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA
Kapsułka twarda. Białe lub prawie białe nieprzezroczyste kapsułki zawierające biały lub prawie biały proszek.
4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE
4.1 Wskazania do stosowania
Dorośli: - Epizody dużej depresji. - Zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne. - Bulimia nervosa: Seronil jest wskazany jako uzupełnienie psychoterapii w celu zmniejszenia chęci objadania się i zwracania spożytych pokarmów.
Dzieci w wieku 8 lat i starsze oraz młodzież: - Epizod dużej depresji o nasileniu umiarkowanym do ciężkiego, jeśli po 4-6 sesjach pacjent nie odpowiada na psychoterapię. Leki przeciwdepresyjne można zalecać dzieciom i młodzieży z depresją umiarkowaną lub ciężką jedynie łącznie z psychoterapią.
4.2 Dawkowanie i sposób podawania
Dawkowanie
Dla dawek, których nie można uzyskać za pomocą kapsułek o mocy 20 mg, dostępna jest inna postać farmaceutyczna produktu leczniczego Seronil, umożliwiająca odpowiednie dawkowanie (tabletki
Dorośli
Epizody dużej depresji Dorośli i osoby w podeszłym wieku: zalecana dawka wynosi 20 mg na dobę. Dawkowanie należy ponownie ocenić i dostosować w razie konieczności w okresie 3 do 4 tygodni po rozpoczęciu leczenia, a także później, jeśli uzna się to za właściwe ze względów klinicznych. Chociaż w wypadku stosowania leku w większych dawkach możliwość wystąpienia działań niepożądanych jest większa – w przypadku pacjentów, u których nie uzyskano wystarczającej odpowiedzi na leczenie dawką 20 mg, dawkę można stopniowo zwiększać, maksymalnie do 60 mg na dobę (patrz punkt 5.1). Dawkę należy zmieniać ostrożnie, w sposób indywidualny dla każdego pacjenta, tak aby utrzymać najmniejszą skuteczną dawkę leku.
2(18) Pacjenci z depresją powinni być leczeni przez okres przynajmniej 6 miesięcy, aby zagwarantować całkowite ustąpienie objawów choroby.
Zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne Dorośli i osoby w podeszłym wieku: zalecana dawka wynosi 20 mg na dobę. Chociaż w wypadku stosowania leku w większych dawkach możliwość wystąpienia działań niepożądanych jest większa – w przypadku pacjentów, u których po dwóch tygodniach terapii nie uzyskano wystarczającej odpowiedzi na leczenie dawką 20 mg, dawkę można stopniowo zwiększać, maksymalnie do 60 mg na dobę.
Jeśli w ciągu 10 tygodni nie nastąpi poprawa stanu chorego, należy ponownie rozważyć zasadność leczenia fluoksetyną. Jeśli uzyskano dobrą odpowiedź na zastosowanie leku, można kontynuować leczenie, dostosowując dawkę indywidualnie dla każdego pacjenta. Chociaż brak systematycznych badań, których wyniki dałyby odpowiedź na pytanie, jak długo należy prowadzić leczenie fluoksetyną, to, ze względu na przewlekły charakter zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych, uzasadnione jest rozważenie stosowania leku przez okres dłuższy niż 10 tygodni w przypadku pacjentów odpowiadających na leczenie. Dawkowanie należy zmieniać ostrożnie, w sposób indywidualny dla każdego pacjenta, aby utrzymać najmniejszą skuteczną dawkę leku. Okresowo należy oceniać potrzebę dalszego leczenia. Niektórzy specjaliści zalecają jednoczesną psychoterapię behawioralną u pacjentów dobrze odpowiadających na leczenie farmakologiczne.
W zaburzeniach obsesyjno-kompulsyjnych nie wykazano długotrwałej skuteczności leczenia (powyżej
Bulimia nervosa Dorośli i osoby w podeszłym wieku: zalecana dawka wynosi 60 mg na dobę. W bulimii nie wykazano długoterminowej skuteczności leczenia (powyżej 3 miesięcy).
Dorośli - wszystkie wskazania Zalecana dawka może być zwiększana lub zmniejszana. Nie zbadano wpływu dawek większych niż
Po zaprzestaniu podawania, substancje czynne produktu pozostają w organizmie przez okres kilku tygodni. Należy o tym pamiętać rozpoczynając leczenie lub je kończąc.
Dzieci i młodzież Dzieci w wieku 8 lat i starsze oraz młodzież (epizod dużej depresji o nasileniu umiarkowanym do ciężkiego) Leczenie powinno być rozpoczęte i prowadzone pod nadzorem specjalisty. Dawka początkowa wynosi aby utrzymać najmniejszą skuteczną dawkę leku.
Po upływie tygodnia lub dwóch dawkę można zwiększyć do 20 mg na dobę. Doświadczenia kliniczne z użyciem dawki większej niż 20 mg są minimalne. Dane dotyczące leczenia dłuższego niż 9 tygodni są ograniczone.
Dzieci o małej masie ciała Ponieważ u dzieci o małej masie ciała stężenia leku w osoczu są większe, efekt terapeutyczny można u nich osiągnąć stosując mniejsze dawki (patrz punkt 5.2).
W przypadku dzieci, które odpowiedziały na leczenie, po 6 miesiącach należy ponownie rozważyć konieczność dalszego leczenia. Jeśli nie uzyskano korzyści klinicznych w ciągu 9 tygodni, należy rozważyć zasadność leczenia.
Osoby w podeszłym wieku Zalecana jest szczególna ostrożność podczas zwiększania dawki, na ogół dawka dobowa nie powinna być większa niż 40 mg. Maksymalna zalecana dawka wynosi 60 mg na dobę. 3(18)
Zaburzenia wątroby/interakcje Mniejszą dawkę lub większe odstępy w przyjmowaniu kolejnych dawek (np. 20 mg co drugi dzień) należy rozważyć u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby (patrz punkt 5.2) lub u pacjentów, którzy przyjmują jednocześnie inne leki mogące wykazywać interakcje z produktem Seronil (patrz punkt 4.5).
Objawy odstawienia występujące po zaprzestaniu stosowania produktu Seronil Należy unikać nagłego odstawienia leku. Kończąc leczenie produktem Seronil dawkę należy stopniowo zmniejszać w okresie co najmniej jednego do dwóch tygodni, aby ograniczyć ryzyko wystąpienia reakcji odstawienia (patrz punkt 4.4 i 4.8). Jeśli po zmniejszeniu dawki leku lub przerwaniu leczenia pojawią się nietolerowane przez pacjenta objawy, można rozważyć wznowienie leczenia z użyciem wcześniej stosowanej dawki. Następnie lekarz może zalecić dalsze, stopniowe zmniejszanie dawki, ale w wolniejszym tempie.
Sposób podawania
Do stosowania doustnego.
Fluoksetyna może być podawana w dawce pojedynczej lub w dawkach podzielonych przyjmowanych podczas posiłku lub pomiędzy posiłkami.
4.3 Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na fluoksetynę lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.
Fluoksetyna jest przeciwwskazana w skojarzeniu z nieodwracalnymi, nieselektywnymi inhibitorami monoaminooksydazy (np. iproniazyd) (patrz punkt 4.4 i 4.5).
Fluoksetyna jest przeciwwskazana w skojarzeniu z metoprololem stosowanym w niewydolności serca (patrz punkt 4.5).
4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania
Stosowanie u dzieci i młodzieży – dzieci i młodzież w wieku poniżej 18 lat W badaniach klinicznych częściej obserwowano występowanie zachowań samobójczych (próby i myśli samobójcze) oraz wrogość (głównie agresję, zachowania buntownicze i przejawy gniewu) u dzieci i młodzieży przyjmujących leki przeciwdepresyjne, w porównaniu z grupą placebo. Seronil można stosować u dzieci i młodzieży w wieku od 8 do 18 lat wyłącznie do leczenia umiarkowanych lub ciężkich epizodów depresyjnych. W tej grupie wiekowej nie należy stosować leku z innych wskazań. Jeśli mimo to, w oparciu o potrzebę kliniczną, zostanie jednak podjęta decyzja o leczeniu, pacjent powinien być uważnie obserwowany pod kątem wystąpienia zachowań samobójczych. Ponadto, dostępne dane dotyczące długotrwałego wpływu na bezpieczeństwo stosowania leku u dzieci i młodzieży, w tym na wzrost, dojrzewanie oraz rozwój poznawczy, emocjonalny i rozwój zachowania są ograniczone (patrz punkt 5.3).
W trwającym 19 tygodni badaniu klinicznym zaobserwowano zmniejszenie przyrostu masy ciała i wzrostu u dzieci i młodzieży leczonych fluoksetyną (patrz punkt 5.1). Nie ustalono, czy lek wpływa na osiągnięcie prawidłowego wzrostu w wieku dorosłym. Nie można wykluczyć prawdopodobieństwa opóźnienia dojrzewania płciowego (patrz punkt 5.3 i 4.8). Należy zatem monitorować rozwój dziecka w zakresie wzrostu i dojrzewania płciowego (wysokość, masa ciała i stadium rozwoju płciowego wg Tannera) w trakcie leczenia fluoksetyną i po jego zakończeniu. W razie stwierdzenia opóźnienia rozwoju należy rozważyć skierowanie pacjenta do pediatry.
4(18) W badaniach klinicznych z udziałem dzieci często zgłaszano występowanie stanów maniakalnych i hipomaniakalnych (patrz punkt 4.8 oraz podpunkt „Mania” poniżej). Z tego powodu zaleca się regularne monitorowanie pacjentów w kierunku występowania manii lub hipomanii. Jeśli wystąpi u pacjenta faza maniakalna, należy przerwać stosowanie fluoksetyny.
Ważne jest dokładne omówienie ryzyka oraz możliwości korzyści wynikających z leczenia z dzieckiem albo nastolatkiem i (lub) jego rodzicami.
Samobójstwo lub myśli samobójcze lub pogorszenie stanu klinicznego Depresja jest związana ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia myśli samobójczych, samookaleczenia i samobójstwa (zdarzeń związanych z samobójstwem). Ryzyko utrzymuje się do czasu uzyskania znaczącej remisji. Ponieważ poprawa może nie nastąpić w ciągu kilku pierwszych tygodni leczenia lub dłużej, pacjentów należy dokładnie obserwować, aż nastąpi taka poprawa. Z doświadczeń klinicznych wynika, że ryzyko samobójstwa może zwiększyć się we wczesnym etapie powrotu do zdrowia.
Inne zaburzenia psychiczne, w których przepisana jest fluoksetyna, mogą również być związane ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia zdarzeń związanych z samobójstwem. Ponadto, zaburzenia te mogą współistnieć z ciężkimi zaburzeniami depresyjnymi. Dlatego też, te same sygnały i oznaki ostrzegawcze jak u pacjentów z ciężkim zaburzeniem depresyjnym powinny być obserwowane podczas leczenia pacjentów z innymi zaburzeniami psychicznymi.
Pacjenci ze zdarzeniami związanymi z samobójstwem w wywiadzie, wykazujący znaczny stopień myśli samobójczych przed rozpoczęciem leczenia są w grupie zwiększonego ryzyka wystąpienia myśli samobójczych lub prób samobójczych i należy ich poddać dokładnej obserwacji w trakcie leczenia. Metaanaliza kontrolowanych placebo badań klinicznych leków przeciwdepresyjnych u dorosłych pacjentów z zaburzeniami psychicznymi, wykazała zwiększone ryzyko zachowań samobójczych w porównaniu z placebo u pacjentów w wieku poniżej 25 lat. Należy sprawować w czasie leczenia dokładny nadzór nad pacjentami, w szczególności tymi z grupy wysokiego ryzyka, zwłaszcza na początku leczenia i w przypadku zmiany dawki. Pacjentów (oraz ich opiekunów) należy uprzedzić o konieczności zwrócenia uwagi na każdy objaw klinicznego nasilenia choroby, zachowań lub myśli samobójczych oraz nietypowych zmian w zachowaniu i zwrócenia się po poradę do lekarza, jeśli objawy te wystąpią.
Wpływ na układ sercowo-naczyniowy W okresie po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu zgłaszano przypadki wydłużenia odstępu QT i arytmii komorowych, w tym torsade de pointes (patrz punkty 4.5, 4.8 i 4.9). Fluoksetynę należy stosować ostrożnie u pacjentów z chorobami, takimi, jak wrodzony zespół wydłużonego odstępu QT, z wydłużeniem odstępu QT w wywiadzie rodzinnym lub z innymi stanami klinicznymi, które predysponują do zaburzeń rytmu serca (np. hipokaliemia, hipomagnezemia, bradykardia, ostry zawał mięśnia sercowego lub niewyrównana niewydolność serca) lub zwiększającymi ekspozycję na fluoksetynę (np. niewydolność wątroby). Jeżeli leczeniu są poddawani pacjenci ze stabilną chorobą serca, należy rozważyć wykonanie EKG przed rozpoczęciem leczenia.
Jeśli podczas leczenia fluoksetyną występują objawy zaburzenia rytmu serca, leczenie fluoksetyną należy przerwać i wykonać badanie EKG.
Nieodwracalne, nieselektywne inhibitory monoaminooksydazy (np. iproniazyd) U pacjentów przyjmujących leki z grupy selektywnych inhibitorów zwrotnego wychwytu serotoniny (ang. Selective Serotonin Reuptake Inhibitors, SSRI) w skojarzeniu z nieodwracalnymi, nieselektywnymi inhibitorami monoaminooksydazy (MAO) zgłaszano przypadki poważnych reakcji, czasami zakończonych zgonem.
Odnotowano również przypadki przypominające objawy zespołu serotoninowego (które mogą wykazywać podobieństwo i być rozpoznane jako złośliwy zespół neuroleptyczny). W takich przypadkach korzystne może być podanie cyproheptadyny lub dantrolenu. W wyniku interakcji z 5(18) inhibitorami MAO mogą wystąpić: hipertermia, sztywność, drgawki kloniczne mięśni, niestabilność układu autonomicznego z możliwymi gwałtownymi wahaniami czynności życiowych, zmiany świadomości ze splątaniem włącznie, drażliwość i skrajne pobudzenie prowadzące do delirium i śpiączki. Z tego powodu jednoczesne stosowanie fluoksetyny i nieodwracalnych, nieselektywnych inhibitorów MAO jest przeciwwskazane (patrz punkt 4.3). Leczenie fluoksetyną można rozpocząć 2 tygodnie po zakończeniu stosowania nieodwracalnych, nieselektywnych inhibitorów MAO. Należy zachować przynajmniej 5-tygodniową przerwę po odstawieniu fluoksetyny, a przed rozpoczęciem leczenia nieodwracalnymi, nieselektywnymi inhibitorami MAO.
Zespół serotoninowy lub incydenty podobne do złośliwego zespołu neuroleptycznego W rzadkich przypadkach zgłaszano rozwój zespołu serotoninowego lub incydentów podobnych do złośliwego zespołu neuroleptycznego w związku z leczeniem fluoksetyną, zwłaszcza gdy lek był stosowany jednocześnie z innymi preparatami o działaniu serotoninergicznym (między innymi buprenorfiną, L-tryptofanem) i (lub) neuroleptykami (patrz punkt 4.5). Ze względu na to, że zespoły te mogą potencjalnie zagrażać życiu, kiedy się pojawi grupa objawów, takich jak hipertermia, sztywność, mioklonie, niestabilność układu autonomicznego z możliwymi gwałtownymi wahaniami czynności życiowych, zmiany świadomości ze splątaniem włącznie, drażliwość, skrajne pobudzenie prowadzące do delirium i śpiączki, należy przerwać leczenie fluoksetyną i zastosować wspomagające leczenie objawowe.
Mania Leki przeciwdepresyjne należy stosować z ostrożnością u pacjentów z manią lub hipomanią w wywiadzie. Podobnie jak w przypadku innych leków przeciwdepresyjnych, należy przerwać stosowanie fluoksetyny, gdy u pacjenta wystąpi faza maniakalna.
Krwotok Odnotowano występowanie związanych z podawaniem leków z grupy SSRI krwawień w obrębie skóry - wybroczyn i plamicy. Wybroczyny występowały niezbyt często w czasie leczenia fluoksetyną. Inne krwawienia (np. krwawienia z narządów rodnych, przewodu pokarmowego oraz inne krwawienia w obrębie skóry i błon śluzowych) występowały rzadko. Zalecana jest ostrożność u pacjentów przyjmujących leki z grupy SSRI, zwłaszcza w razie jednoczesnego stosowania doustnych leków przeciwzakrzepowych, leków zaburzających czynność płytek krwi (np. atypowych leków neuroleptycznych, takich jak klozapina, pochodnych fenotiazyny, większości trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych, kwasu acetylosalicylowego, niesteroidowych leków przeciwzapalnych) lub innych leków mogących zwiększyć ryzyko wystąpienia krwawień, a także u pacjentów z zaburzeniami krzepnięcia krwi w wywiadzie (patrz punkt 4.5).
Leki z grupy SSRI i SNRI mogą zwiększać ryzyko wystąpienia krwotoku poporodowego (patrz punkty 4.6 i 4.8).
Drgawki Stosowanie leków przeciwdepresyjnych wiąże się z ryzykiem wystąpienia drgawek. Podobnie jak inne leki przeciwdepresyjne, fluoksetynę należy stosować ostrożnie u pacjentów z drgawkami w wywiadzie. Leczenie należy przerwać, jeśli wystąpią drgawki lub zwiększy się ich częstość. Należy unikać stosowania fluoksetyny u pacjentów z niestabilnymi napadami padaczkowymi lub padaczką. Pacjenci z dobrze kontrolowaną padaczką powinni pozostawać pod ścisłą obserwacją (patrz punkt 4.5).
Terapia elektrowstrząsami Zgłaszano rzadkie przypadki przedłużających się napadów drgawkowych u pacjentów leczonych fluoksetyną, u których zastosowano elektrowstrząsy. Z tego powodu zaleca się ostrożność w tej grupie pacjentów.
6(18) Tamoksyfen Fluoksetyna, silny inhibitor CYP2D6, może powodować zmniejszenia stężenia endoksyfenu, jednego z najważniejszych czynnych metabolitów tamoksyfenu. Z tego względu, jeżeli to możliwe, należy unikać stosowania fluoksetyny podczas leczenia tamoksyfenem (patrz punkt 4.5).
Akatyzja lub niepokój psychoruchowy Stosowanie fluoksetyny wiązało się z rozwojem akatyzji, charakteryzującej się niepokojem subiektywnie odczuwanym jako nieprzyjemny lub przykry oraz koniecznością poruszania się, często połączoną z niemożliwością spokojnego usiedzenia lub ustania w miejscu. Największe prawdopodobieństwo wystąpienia tych objawów zachodzi w okresie pierwszych kilku tygodni leczenia. W przypadku pacjentów, u których takie objawy wystąpią, zwiększenie dawki może być szkodliwe.
Cukrzyca U pacjentów chorych na cukrzycę leki z grupy SSRI mogą zmieniać stężenie glukozy we krwi. Podczas leczenia fluoksetyną występowała hipoglikemia, a po odstawieniu fluoksetyny dochodziło do hiperglikemii. Z tego powodu może być konieczne dostosowanie dawki insuliny i (lub) doustnych leków przeciwcukrzycowych.
Czynność wątroby lub nerek Fluoksetyna jest w znacznym stopniu metabolizowana w wątrobie i wydalana przez nerki. U pacjentów z istotnymi zaburzeniami czynności wątroby zaleca się stosowanie mniejszych dawek, np. podając lek co drugi dzień. W przypadku stosowania fluoksetyny w dawce wynoszącej 20 mg na dobę przez 2 miesiące u pacjentów z ciężką niewydolnością nerek wymagających dializy (wskaźnik filtracji kłębuszkowej <10 ml/min.) nie wykazano żadnych różnic w zakresie stężenia fluoksetyny czy norfluoksetyny w osoczu w porównaniu z grupą kontrolną pacjentów z prawidłową czynnością nerek.
Wysypka i reakcje alergiczne Zgłaszano występowanie wysypki, reakcji anafilaktoidalnych oraz innych postępujących zaburzeń ogólnoustrojowych (w obrębie skóry, nerek, wątroby lub płuc), czasami o ciężkim przebiegu. W razie wystąpienia wysypki lub innych objawów alergicznych, których nie można powiązać z inną przyczyną, należy przerwać podawanie fluoksetyny.
Zmniejszenie masy ciała U pacjentów przyjmujących fluoksetynę może dojść do zmniejszenia masy ciała, jednak jest to zwykle proporcjonalne do początkowej masy ciała.
Objawy odstawienia obserwowane po przerwaniu leczenia lekami z grupy SSRI Objawy odstawienia występują często po przerwaniu leczenia, zwłaszcza gdy leczenie przerwano nagle (patrz punkt 4.8). W badaniach klinicznych zdarzenia niepożądane występowały po przerwaniu leczenia u około 60% pacjentów w grupie stosującej fluoksetynę oraz w grupie placebo; 17% zdarzeń niepożądanych w grupie otrzymującej fluoksetynę i 12% w grupie placebo miało charakter ciężki.
Ryzyko wystąpienia objawów odstawienia może zależeć od kilku czynników, do których należą czas trwania leczenia oraz wielkość dawki, a także tempo jej zmniejszania. Najczęściej zgłaszane reakcje to: zawroty głowy, zaburzenia czucia (w tym parestezje), zaburzenia snu (w tym bezsenność i intensywne marzenia senne), osłabienie (astenia), pobudzenie lub lęk, nudności i (lub) wymioty, drżenie i bóle głowy. Na ogół objawy te mają nasilenie łagodne do umiarkowanego, jednak u niektórych pacjentów mogą być ciężkie. Występują zwykle w ciągu pierwszych kilku dni po odstawieniu leku. Zwykle objawy te ustępują samoistnie w okresie 2 tygodni, chociaż u niektórych osób mogą utrzymywać się dłużej (2-3 lub więcej miesięcy). Dlatego w przypadku zakończenia leczenia zaleca się stopniowe zmniejszanie dawki produktu Seronil (patrz podpunkt „Objawy odstawienia występujące po zaprzestaniu stosowania produktu Seronil”, punkt 4.2).
7(18) Rozszerzenie źrenic Zgłaszano przypadki rozszerzenia źrenic podczas stosowania fluoksetyny, dlatego należy zachować ostrożność stosując fluoksetynę u pacjentów z podwyższonym ciśnieniem wewnątrzgałkowym lub u których istnieje ryzyko wystąpienia jaskry z wąskim kątem przesączania.
Zaburzenia czynności seksualnych Selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI) oraz inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny (ang. Serotonin Norepinephrine Reuptake Inhibitors, SNRI) mogą spowodować wystąpienie objawów zaburzeń czynności seksualnych (patrz punkt 4.8). Zgłaszano przypadki długotrwałych zaburzeń czynności seksualnych, w których objawy utrzymywały się pomimo przerwania stosowania SSRI i (lub) SNRI.
4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji
Okres półtrwania Biorąc pod uwagę interakcje farmakodynamiczne i farmakokinetyczne z innymi lekami (np. w przypadku przestawienia pacjentów z fluoksetyny na inne leki przeciwdepresyjne) należy pamiętać o długich okresach półtrwania w fazie eliminacji fluoksetyny i norfluoksetyny (patrz punkt 5.2).
Przeciwwskazane skojarzenia leków
Nieodwracalne, nieselektywne inhibitory monoaminooksydazy (np. iproniazyd) U pacjentów przyjmujących leki z grupy SSRI w skojarzeniu z nieodwracalnymi, nieselektywnymi inhibitorami monoaminooksydazy (MAO) zgłaszano przypadki poważnych reakcji, czasami zakończonych zgonem. Objawy przypominały zespół serotoninowy (mogą być mylone ze złośliwym zespołem neuroleptycznym lub rozpoznawane jako objawy tego zespołu). Pacjenci, u których występują tego typu reakcje mogą odnieść korzyść z zastosowania cyproheptadyny lub dantrolenu. Objawy interakcji leku z inhibitorami MAO to: hipertermia, sztywność mięśni, mioklonie, niestabilność układu autonomicznego z możliwymi gwałtownymi zmianami czynności życiowych, zmiany stanu psychicznego, które obejmują dezorientację, drażliwość i skrajne pobudzenie prowadzące do majaczenia i śpiączki. Z tego względu fluoksetyna jest przeciwwskazana w skojarzeniu z nieodwracalnymi, nieselektywnymi inhibitorami MAO (patrz punkt 4.3). Efekt działania nieodwracalnych, nieselektywnych inhibitorów MAO utrzymuje się przez dwa tygodnie, dlatego leczenie fluoksetyną można rozpocząć dopiero najmniej 5 tygodni powinno upłynąć od przerwania leczenia fluoksetyną przed rozpoczęciem leczenia nieodwracalnymi, nieselektywnymi inhibitorami MAO.
Metoprolol stosowany w niewydolności serca Ryzyko wystąpienia działań niepożądanych podczas stosowania metoprololu, w tym nadmiernej bradykardii, może być zwiększone ze względu na hamowanie jego metabolizmu przez fluoksetynę (patrz punkt 4.3).
Niezalecane skojarzenia
Tamoksyfen W literaturze opisano interakcje farmakokinetyczne pomiędzy inhibitorami CYP2D6 i tamoksyfenem, wykazujące 65-75% zmniejszenie stężenia w osoczu jednej z bardziej czynnych form tamoksyfenu, tj. endoksyfenu. Zmniejszoną skuteczność tamoksyfenu odnotowano podczas jednoczesnego stosowania z niektórymi lekami przeciwdepresyjnymi z grupy SSRI w niektórych badaniach. Nie można wykluczyć zmniejszonego działania tamoksyfenu, dlatego w miarę możliwości należy unikać jednoczesnego podawania tamoksyfenu i silnych inhibitorów CYP2D6, w tym fluoksetyny (patrz punkt 4.4).
8(18) Alkohol W badaniach wykazano, że fluoksetyna nie zwiększa stężenia alkoholu we krwi ani nie nasila jego działania. Nie jest jednak wskazane jednoczesne stosowanie leków z grupy SSRI i spożywanie alkoholu.
MAO-A w tym linezolid i chlorek metylotioniny (błękit metylenowy) Istnieje ryzyko wystąpienia zespołu serotoninowego w tym biegunki, tachykardii, pocenia się, drżenia, dezorientacji lub śpiączki. Jeśli nie można uniknąć jednoczesnego stosowania tych leków z fluoksetyną, należy uważnie kontrolować stan pacjenta, a stosowanie tych leków należy rozpoczynać od najmniejszych zalecanych dawek (patrz punkt 4.4).
Mekwitazyna Ryzyko wystąpienia działań niepożądanych podczas stosowania mekwitazyny (takich jak wydłużenie odstępu QT) może być zwiększone ze względu na hamowanie jej metabolizmu przez fluoksetynę.
Skojarzenia wymagające zachowania ostrożności
Fenytoina Zaobserwowano zmiany stężenia we krwi podczas jednoczesnego stosowania z fluoksetyną. W niektórych przypadkach występowały objawy toksyczności. Podczas jednoczesnego stosowania z fluoksetyną należy rozważyć ostrożne zwiększanie dawki produktu stosowanego w leczeniu skojarzonym oraz monitorować stan kliniczny.
Leki o działaniu serotoninergicznym (np. lit, tramadol, buprenorfina, tryptany, tryptofan, selegilina (IMAO-B), dziurawiec zwyczajny (Hypericum perforatum)) Istnieją doniesienia o występowaniu łagodnego zespołu serotoninowego podczas stosowania SSRI z lekami o działaniu również serotoninergicznym. Dlatego podczas jednoczesnego stosowania fluoksetyny z tymi lekami należy zachować ostrożność oraz częściej i bardziej szczegółowo kontrolować stan kliniczny pacjenta (patrz punkt 4.4).
Leki wydłużające odstęp QT Nie przeprowadzono badań farmakokinetycznych i farmakodynamicznych zależności między fluoksetyną i innymi lekami, które wydłużają odstęp QT. Nie można wykluczyć efektu addycyjnego fluoksetyny i tych produktów leczniczych. Dlatego jednoczesne podawanie fluoksetyny z lekami wydłużającymi odstęp QT, takimi jak leki przeciwarytmiczne klasy IA i III, leki przeciwpsychotyczne (np. pochodne fenotiazyny, pimozyd, haloperydol), trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, niektóre leki przeciwbakteryjne (np. sparfloksacyna, moksyfloksacyna, erytromycyna podawana dożylnie, pentamidyna), leki przeciwmalaryczne, szczególnie halofantrynę, niektóre leki przeciwhistaminowe (astemizol, mizolastyna), należy stosować ostrożnie (patrz punkty 4.4, 4.8 i 4.9).
Leki wpływające na hemostazę (doustne leki przeciwzakrzepowe, bez względu na mechanizm działania, leki zapobiegające agregacji płytek włącznie z kwasem acetylosalicylowym i NLPZ) Istnieje ryzyko zwiększonego krwawienia w przypadku stosowania w skojarzeniu z fluoksetyną. U osób stosujących łącznie fluoksetynę i doustne leki przeciwzakrzepowe należy monitorować stan kliniczny i częściej kontrolować współczynnik czasu protrombinowego (ang. International Normalized Ratio, INR). Dostosowanie dawki leków wpływających na krzepnięcie krwi może okazać się odpowiednie, zarówno w trakcie leczenia fluoksetyną, jak i po jej odstawieniu (patrz punkty 4.4 i 4.8).
Cyproheptadyna Istnieją pojedyncze doniesienia o przypadkach zmniejszonego działania przeciwdepresyjnego fluoksetyny stosowanej w skojarzeniu z cyproheptadyną.
Leki indukujące hiponatremię Hiponatremia jest działaniem niepożądanym fluoksetyny. Stosowanie fluoksetyny jednocześnie z innymi lekami powodującymi hiponatremię (np. diuretykami, desmopresyną, karbamazepiną i okskarbazepiną) może zwiększać ryzyko hipernatremii (patrz punkt 4.8). 9(18) Leki obniżające próg drgawkowy Napady drgawkowe są niepożądanym działaniem fluoksetyny. Stosowanie fluoksetyny jednocześnie z innymi lekami, które mogą obniżyć próg drgawkowy (np. trójpierścieniowymi lekami przeciwdepresyjnymi, innymi lekami z grupy selektywnych inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny, pochodnymi fenotiazyny, pochodnymi butyrofenonu, meflochiną, chlorochiną, bupropionem, tramadolem) może zwiększać ryzyko wystąpienia drgawek.
Inne leki metabolizowane przez enzym CYP2D6 Fluoksetyna jest silnym inhibitorem enzymu CYP2D6, dlatego jednoczesne stosowanie leków, które są również metabolizowane przez ten układ enzymatyczny, może prowadzić do interakcji z innymi lekami, zwłaszcza tymi, które mają wąski indeks terapeutyczny (takie jak flekainid, propafenon i nebiwolol) i tymi, które wymagają indywidualnego dostosowania dawki, a także z atomoksetyną, karbamazepiną, trójpierścieniowymi lekami przeciwdepresyjnymi i rysperydonem. Stosowanie tych leków z fluoksetyną należy rozpocząć od najmniejszych dawek lub dawki wcześniej stosowane odpowiednio zmniejszyć. Może to również mieć zastosowanie w przypadku fluoksetyny, którą leczenie rozpoczęto w ciągu ostatnich 5 tygodni.
4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację
Ciąża Wyniki niektórych badań epidemiologicznych sugerują, iż stosowanie fluoksetyny w pierwszym trymestrze ciąży zwiększa ryzyko wystąpienia wad układu sercowo-naczyniowego. Mechanizm tego działania jest nieznany. Ogólne dane sugerują, że ryzyko wystąpienia wad sercowo-naczyniowych u dzieci, jeśli matki stosowały fluoksetynę w czasie ciąży, wynosi 2/100 w porównaniu do prawdopodobieństwa wystąpienia takich wad w populacji ogólnej wynoszącego 1/100.
Z danych epidemiologicznych wynika, że stosowanie leków z grupy SSRI w czasie ciąży, szczególnie późnym jej okresie, może zwiększać ryzyko wystąpienia przetrwałego nadciśnienia płucnego u noworodka (ang. Persistent Pulmonary Hypertension of the Newborn, PPHN). Obserwowane ryzyko to w przybliżeniu 5 przypadków na 1000 ciąż. W populacji ogólnej występuje 1 do 2 przypadków PPHN na 1000 ciąż.
Fluoksetyny nie należy stosować w okresie ciąży, chyba że stan kliniczny kobiety wymaga leczenia fluoksetyną i uzasadnia potencjalne zagrożenie dla płodu. W czasie ciąży należy unikać nagłego przerwania leczenia (patrz punkt 4.2). Jeśli fluoksetyna jest stosowana u kobiet w ciąży, należy zachować ostrożność, zwłaszcza w ostatnim trymestrze i tuż przed porodem, gdyż u noworodków zaobserwowano też występowanie innych objawów: drażliwości, drżenia, hipotonii, nieustannego płaczu, problemów ze ssaniem lub ze snem. Objawy te mogą wskazywać na działania serotoninergiczne lub wystąpienie zespołu odstawienia u noworodka. Czas, jaki upływa do momentu pojawienia się tych objawów oraz czas ich trwania może mieć związek z długim okresem półtrwania fluoksetyny (4-6 dni) i jej aktywnego metabolitu - norfluoksetyny (4-16 dni).
Dane obserwacyjne wskazują na występowanie zwiększonego (mniej niż dwukrotnie) ryzyka krwotoku poporodowego po narażeniu na działanie leków z grupy SSRI lub SNRI w ciągu miesiąca przed porodem (patrz punkty 4.6 i 4.8).
Karmienie piersią Fluoksetyna i jej metabolit norfluoksetyna wydzielane są do mleka kobiecego. U niemowląt karmionych piersią występowały działania niepożądane. Jeśli leczenie fluoksetyną jest konieczne, należy rozważyć przerwanie karmienia piersią. W przypadku kontynuowania karmienia piersią, należy zastosować najmniejszą skuteczną dawkę fluoksetyny.
Płodność Badania przeprowadzone na zwierzętach wykazały, że fluoksetyna może wpływać na jakość nasienia (patrz punkt 5.3). Z opisów przypadków stosowania u ludzi niektórych leków z grupy SSRI wynika, że wpływ na jakość nasienia jest przemijający.
10(18) Dotychczas nie zaobserwowano wpływu na płodność u ludzi.
4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn
Fluoksetyna nie ma wpływu lub wywiera nieistotny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Chociaż wykazano, że fluoksetyna nie zaburza funkcji psychomotorycznych u zdrowych ochotników, każdy lek psychoaktywny może zaburzać zdolność oceny oraz umiejętności. Pacjentom należy zalecić unikanie prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn, aż do chwili, gdy będą pewni, że lek nie pogarsza ich sprawności psychoruchowej.
4.8 Działania niepożądane
Podsumowanie profilu bezpieczeństwa Najczęściej zgłaszanymi działaniami niepożądanymi u pacjentów stosujących fluoksetynę były: bóle głowy, nudności, bezsenność, uczucie zmęczenia i biegunka. W czasie leczenia nasilenie i częstość działań niepożądanych mogą się zmniejszyć i zwykle nie ma konieczności zaprzestania terapii.
Tabelaryczne zestawienie działań niepożądanych Poniższa tabela zawiera działania niepożądane obserwowane u dorosłych oraz u dzieci, podczas leczenia fluoksetyną. Część z działań niepożądanych jest taka sama, jak działania niepożądane innych leków z grupy SSRI.
Poniższe częstości obliczono na podstawie badań klinicznych u dorosłych (n = 9297) oraz zgłoszeń spontanicznych.
Działania niepożądane opisano według następującej częstości występowania: bardzo często (≥1/10), często (≥1/100 do <1/10), niezbyt często (≥1/1 000 do <1/100), rzadko (≥1/10 000 do <1/1 000), nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych).
Bardzo często Często Niezbyt często Rzadko Nieznana Zaburzenia krwi i układu chłonnego
neutropenia, leukopenia
Zaburzenia układu immunologicznego
choroba posurowicza
Zaburzenia endokrynologiczne
hormonu antydiuretycznego
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania
apetyt 1
Zaburzenia psychiczne Bezsenność 2
nerwowość, niepokój ruchowy, napięcie wewnętrzne, obniżenie libido 3 , zaburzenia snu, nietypowe sny 4
Depersonalizacja, podwyższony nastrój, euforia, zaburzenia myślenia, zaburzenia orgazmu 5 , mimowolne zaciskanie szczęk i zgrzytanie zębami, myśli i zachowania samobójcze 6
Hipomania, mania, omamy, pobudzenie, napady paniki, splątanie, jąkanie się, dystymia, agresja
11(18) Zaburzenia układu nerwowego Ból głowy Zaburzenia uwagi, zawroty głowy, zaburzenia smaku, letarg, senność 7 , drżenie Nadpobudliwość psychoruchowa, dyskinezy, ataksje, zaburzenia równowagi, mioklonie, zaburzenia pamięci Drgawki, akatyzja, zespół policzkowo-językowy, zespół serotoninowy,
Zaburzenia oka
widzenie Rozszerzenie źrenic
Zaburzenia ucha i błędnika
Zaburzenia serca
Kołatanie serca wydłużenie odcinka QT (QTcF ≥450 msec) 8
torsade de pointes,
Zaburzenia naczyniowe
Nagłe zaczerwienienie skóry 9
Niedociśnienie tętnicze Zapalenie naczyń, rozszerzenie naczyń
Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia
krwawienie z nosa Zapalenie gardła, zdarzenia płucne (w tym procesy zapalne o zróżnicowanej histopatologii i (lub) włóknienie) 10
Zaburzenia żołądka i jelit Biegunka, nudności Wymioty, niestrawność, suchość w ustach Utrudnione połykanie, krwawienia z przewodu pokarmowego 11
Ból w przełyku Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych
Idiosynkratyczne zapalenie wątroby
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej
, pokrzywka, świąd, nadmierne pocenie się Łysienie, zwiększona podatność na siniaczenie, zimny pot Obrzęk naczynioruchowy, wybroczyny, nadwrażliwość na światło, plamica, rumień wielopostaciowy, zespół Stevensa-Johnsona, toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka (Zespół Lyella)
Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej
Zaburzenia nerek i dróg moczowych
oddawanie moczu 13
Trudności w oddawaniu moczu Zatrzymanie moczu, zaburzenia oddawania moczu
Zaburzenia układu rozrodczego i piersi 12(18)
dróg rodnych 14 , zaburzenia wzwodu, zaburzenia wytrysku 15
Zaburzenia seksualne Mlekotok, hiperprolaktynemia, priapizm Krwotok poporodowy 17
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania Zmęczenie 16
rozchwiania, dreszcze Złe samopoczucie, nietypowe samopoczucie, uczucie zimna, uczucie gorąca Krwawienia ze skóry lub błon śluzowych
Badania diagnostyczne
masy ciała
aminotransferaz, wzrost stężenia gammaglutamylotransferazy
1
2
przebudzeniu 3
4
5
6
samobójcze, próby samobójcze, chorobliwe myśli, zachowania dążące do samookaleczenia. Objawy te mogą być wywołane leczoną chorobą 7
8
9
- w tym niedodma, choroba śródmiąższowa płuc, zapalenie płuc w tym częstsze krwawienie dziąseł, krwawe wymioty, świeża krew w kale, krwawienie z odbytu, krwawe biegunki, smołowate stolce i wrzody krwawienne 12
grudkowa, wysypka uogólniona, wysypka plamkowa, wysypka plamkowo-grudkowa, wysypka grudkowa, wysypka odropodobna, swędząca wysypka, wysypka pęcherzykowa, wysypka rumieniowa pępka 13
- w tym krwotok z szyjki macicy, dysfunkcje macicy, krwawienia z macicy, krwotok z genitaliów, nieregularne krwawienia miesięczne, obfite krwawienia miesięczne, krwawienia poza cyklem, zbyt częste krwawienia miesięczne, krwotoki po menopauzie, krwotoki maciczne, krwotoki z pochwy 15
wsteczna ejakulacja 16
17 - zdarzenie to zgłaszano dla grupy leków SSRI i SNRI (patrz punkty 4.4 i 4.6)
Opis wybranych działań niepożądanych
Samobójstwo/ myśli samobójcze lub pogorszenie stanu klinicznego Zgłaszano przypadki myśli i zachowań samobójczych podczas leczenia fluoksetyną, a także w krótkim czasie po odstawieniu leku (patrz punkt 4.4).
13(18) Złamania kości Badania epidemiologiczne, głównie przeprowadzone wśród pacjentów powyżej 50 roku życia wykazują na zwiększone ryzyko złamań kości u pacjentów otrzymujących leki z grupy SSRI i TCA (trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych). Mechanizm prowadzący do powstania tego ryzyka jest nieznany.
Objawy odstawienia obserwowane po zakończeniu leczenia fluoksetyną Zaprzestanie stosowania fluoksetyny często prowadzi do wystąpienia objawów odstawienia. Do najczęściej zgłaszanych objawów należą: zawroty głowy, zaburzenia czucia (w tym parestezje), zaburzenia snu (w tym bezsenność i intensywne marzenia senne), osłabienie (astenia), pobudzenie lub lęk, nudności i (lub) wymioty, drżenie i bóle głowy. Na ogół objawy te mają nasilenie łagodne do umiarkowanego, jednak u niektórych pacjentów mogą być ciężkie i (lub) trwać dłużej (patrz punkt 4.4). Gdy leczenie produktem Seronil nie jest dłużej wymagane, zaleca się stopniowe zmniejszanie dawki leku (patrz punkt 4.2 oraz punkt 4.4.).
Dzieci i młodzież (patrz punkt 4.4 i 5.1)
Poniżej przedstawiono działania niepożądane, które stwierdzano z inną częstością niż u dorosłych lub szczególnie w tej grupie pacjentów. Częstość tych zdarzeń podano na podstawie wyników uzyskanych w trakcie badań klinicznych u dzieci i młodzieży (n=610).
W badaniach klinicznych z udziałem dzieci zachowania samobójcze (próby samobójcze i myśli samobójcze) oraz wrogość (opisywanymi zdarzeniami były: gniew, rozdrażnienie, agresja, pobudzenie, zespół aktywacji), reakcje maniakalne, w tym mania i hipomania (u tych pacjentów nie opisywano poprzednich epizodów) i krwawienia z nosa były zgłaszane często i obserwowane częściej u dzieci i młodzieży leczonych lekami przeciwdepresyjnymi niż u osób otrzymujących placebo.
Opisywano pojedyncze przypadki opóźnienia wzrostu podczas klinicznego stosowania fluoksetyny (patrz także punkt 5.1).
W badaniach klinicznych z udziałem dzieci leczenie fluoksetyną było związane ze zmniejszeniem aktywności fosfatazy zasadowej.
W praktyce klinicznej dotyczącej populacji pediatrycznej, zgłaszano pojedyncze zdarzenia niepożądane wskazujące na opóźnienie dojrzewania płciowego lub zaburzenia funkcji seksualnych (patrz także punkt 5.3).
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa Tel.: + 48 22 49 21 301 Faks: + 48 22 49 21 309 Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
4.9 Przedawkowanie
Objawy Przypadki przedawkowania samej fluoksetyny mają zwykle łagodny przebieg. Objawy przedawkowania to: nudności, wymioty, napady drgawek, zaburzenia sercowo-naczyniowe od bezobjawowej niemiarowości (obejmujące rytm węzłowy i arytmie komorowe) i zmian EKG wykazujące wydłużenie QTc do zatrzymania akcji serca (w tym bardzo rzadkie przypadki torsade de 14(18) pointes), zaburzenia czynności płuc oraz zaburzenia czynności ośrodkowego układu nerwowego - od stanu podniecenia do śpiączki. Zgony spowodowane przedawkowaniem samej fluoksetyny były szczególnie rzadkie.
Postępowanie w przypadku przedawkowania Zalecane jest monitorowanie pracy serca i oznak życiowych oraz ogólne leczenie objawowe i podtrzymujące.
Brak swoistego antidotum.
Wymuszona diureza, dializa, hemoperfuzja oraz transfuzja wymienna nie odnoszą zwykle pozytywnych skutków. Węgiel aktywny, który można podać z sorbitolem, może być podobnie lub bardziej skuteczny od wymiotów lub płukania żołądka. Lecząc przedawkowanie należy wziąć pod uwagę możliwość zatrucia wieloma lekami. Konieczny może być dłuższy czas obserwacji medycznej w przypadku pacjentów, którzy zażyli nadmierne ilości trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych, jeśli przyjmują oni także, lub ostatnio przyjmowali fluoksetynę.
5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE
5.1 Właściwości farmakodynamiczne
Grupa farmakoterapeutyczna: Selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny, Kod ATC: N06AB03.
Mechanizm działania Fluoksetyna jest selektywnym inhibitorem wychwytu zwrotnego serotoniny, co prawdopodobnie odpowiada za mechanizm jej działania. Praktycznie nie wykazuje powinowactwa do innych receptorów, w tym: a 1 -, a 2 - i β-adrenergicznych, serotoninowych, dopaminergicznych, histaminowych H 1 , muskarynowych i receptorów GABA-ergicznych.
Skuteczność kliniczna i bezpieczeństwo stosowania Epizody dużej depresji: Przeprowadzono badania kliniczne z użyciem fluoksetyny w porównaniu z placebo i aktywną kontrolą u pacjentów z epizodami dużej depresji. Wykazano, że fluoksetyna działa istotnie skuteczniej niż placebo w ocenie według skali depresji Hamiltona (ang. Hamilton Depression Rating Scale, HAM-D). W badaniach tych wskaźnik odpowiedzi na leczenie fluoksetyną (określony jako zmniejszenie liczby punktów w skali HAM-D o 50%) oraz wskaźnik remisji były istotnie większe w porównaniu z placebo.
Odpowiedź na dawkę: W badaniach z użyciem ustalonej dawki leku u pacjentów z dużą depresją zaobserwowano spłaszczoną krzywą odpowiedzi, co sugeruje, iż zastosowanie dawek większych niż zalecane nie wiąże się z większą skutecznością działania. Jednak z doświadczeń klinicznych wynika, że u niektórych pacjentów zwiększanie dawki może być korzystne.
Zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne: W badaniach krótkotrwałych (poniżej 24 tygodni) wykazano istotnie większą skuteczność fluoksetyny w porównaniu z placebo. Efekt terapeutyczny stwierdzono dla dawki 20 mg na dobę, ale zastosowanie większych dawek (40 lub 60 mg/dobę) wiązało się z większym wskaźnikiem odpowiedzi na leczenie. W badaniach długotrwałych (trzy badania krótkotrwałe z fazą przedłużenia oraz badanie dotyczące zapobiegania nawrotom choroby) nie wykazano skuteczności leczenia.
Bulimia nervosa (żarłoczność psychiczna): W badaniach krótkotrwałych (poniżej 16 tygodni) z udziałem pacjentów leczonych ambulatoryjnie spełniających kryteria DSM-III-R dla bulimii, wykazano istotnie większą w porównaniu z placebo skuteczność fluoksetyny w dawce 60 mg na dobę w zakresie zmniejszenia chęci objadania się i zwracania spożytych pokarmów. Jednak na tej podstawie nie można wnioskować o długotrwałej skuteczności działania.
15(18) Przedmiesiączkowe zaburzenia dysforyczne (ang. Pre-Menstrual Dysphroric Disorder, PMDD): Przeprowadzono dwa badania kontrolowane placebo z udziałem pacjentek spełniających kryteria DSM-IV dla przedmiesiączkowych zaburzeń dysforycznych (PMDD). Do badań włączono pacjentki z objawami zaburzającymi funkcjonowanie społeczne i zawodowe oraz związki z innymi osobami. Wykluczono kobiety stosujące doustne środki antykoncepcyjne. W pierwszym badaniu, polegającym na nieprzerwanym przyjmowaniu fluoksetyny w dawce 20 mg na dobę przez 6 kolejnych cykli, zaobserwowano poprawę w zakresie pierwszorzędowego parametru skuteczności (drażliwość, lęk i dysforia). W drugim badaniu, w którym pacjentki przyjmowały lek z przerwą w fazie lutealnej (20 mg na dobę przez 14 dni) przez 3 kolejne cykle, także zaobserwowano poprawę w zakresie pierwszorzędowego parametru skuteczności (wg. skali nasilenia objawów codziennych, ang. Daily Record of Severity of Problems). Jednak na podstawie wyników tych badań nie można sformułować ostatecznych wniosków w kwestii skuteczności działania i czasu trwania leczenia.
Dzieci i młodzież
Epizody dużej depresji Przeprowadzono badania porównawcze względem placebo z udziałem dzieci w wieku powyżej 8 lat i młodzieży. W dwóch krótkotrwałych badaniach podstawowych stwierdzono istotnie większą skuteczność działania fluoksetyny w dawce 20 mg w porównaniu z placebo, co wykazała zmniejszona całkowita punktacja w poprawionej skali oceny depresji wieku dziecięcego (ang. Childhood Depression Rating Scale-Revised, CSRS-R) oraz w skali ogólnego wrażenia poprawy klinicznej (ang. Clinical Global Impression of Improvement, CGI-I). Uczestniczący w obydwu badaniach pacjenci spełniali kryteria DSM-III lub DSM-IV dla dużej depresji o nasileniu umiarkowanym do ciężkiego wg trzech różnych ocen przeprowadzanych przez doświadczonych psychiatrów dziecięcych. Skuteczność działania fluoksetyny w badaniach może zależeć od wyboru odpowiedniej populacji pacjentów (osoby, u których objawy nie ustąpiły samoistnie w ciągu 3-5 tygodni, a depresja utrzymywała się mimo starannej opieki). Dane dotyczące bezpieczeństwa stosowania i skuteczności działania fluoksetyny w okresie dłuższym niż 9 tygodni są ograniczone. Zwykle skuteczność działania fluoksetyny była niewielka. Wskaźnik odpowiedzi (pierwszorzędowy punkt końcowy określony jako zmniejszenie punktacji w skali CSRS-R o 30%) w jednym z dwóch podstawowych badań wykazał statystycznie istotną różnicę (58% dla fluoksetyny względem 32% dla placebo, P=0,013 oraz 65% dla fluoksetyny względem 54% dla placebo, P=0,093). W obydwu tych badaniach średnia bezwzględna zmiana punktacji w skali CSRS-R od punktu wyjścia do punktu końcowego wynosiła 20 dla fluoksetyny względem 11 dla placebo, P=0,002 oraz 22 dla fluoksetyny względem 15 dla placebo, P<0,001.
Wpływ na wzrost (patrz punkty 4.4 i 4.8) Po 19 tygodniach leczenia pacjenci pediatryczni leczeni fluoksetyną w badaniu klinicznym uzyskali średnio o 1,1 cm (p=0,004) mniejszy wzrost i o 1,1 kg mniejszą masę ciała (p=0,008) niż pacjenci otrzymujący placebo. W retrospektywnym badaniu obserwacyjnym z dobraną grupą kontrolną ze średnim czasem ekspozycji na fluoksetynę wynoszącym 1,8 roku, u pacjentów pediatrycznych leczonych fluoksetyną nie stwierdzono różnicy wzrostu (skorygowanego wobec przewidywanego zwiększenia wzrostu) w porównaniu z nieleczonymi osobami z grupy kontrolnej (0,0 cm, p=0,9673).
5.2 Właściwości farmakokinetyczne
Wchłanianie Fluoksetyna dobrze się wchłania z przewodu pokarmowego po podaniu doustnym. Pokarm nie wpływa na biodostępność leku.
Dystrybucja Fluoksetyna wiąże się w znacznym stopniu z białkami osocza (w około 95%) i ulega znacznej dystrybucji (objętość dystrybucji: 20 – 40 l/kg). Stężenia w osoczu w stanie stacjonarnym osiągane są po kilku tygodniach stosowania leku. Stężenia leku w stanie stacjonarnym po długotrwałym stosowaniu są podobne do stężeń obserwowanych w 4.-5. tygodniu leczenia. 16(18)
Metabolizm Profil farmakokinetyczny fluoksetyny jest nieliniowy. Fluoksetyna ulega efektowi pierwszego przejścia. Maksymalne stężenie w osoczu na ogół osiągane jest w ciągu 6-8 godzin po podaniu. Fluoksetyna jest w znacznym stopniu metabolizowana przez polimorficzny enzym CYP2D6. Lek jest metabolizowany w wątrobie w wyniku demetylacji głównie do aktywnego metabolitu norfluoksetyny (demetylofluoksetyna).
Eliminacja Okres półtrwania w fazie eliminacji fluoksetyny wynosi 4 do 6 dni, a norfluoksetyny 4 do 16 dni. Tak długie okresy półtrwania w fazie eliminacji odpowiadają za utrzymywanie się leku w organizmie przez 5-6 tygodni po zaprzestaniu stosowania. Fluoksetyna wydalana jest głównie (w około 60%) przez nerki. Fluoksetyna wydziela się do mleka kobiecego.
Specjalne populacje pacjentów ● Osoby w podeszłym wieku: Nie stwierdzono zmian parametrów kinetycznych u zdrowych osób w podeszłym wieku w porównaniu z pacjentami młodszymi.
● Dzieci i młodzież: Średnie stężenie fluoksetyny u dzieci jest około 2 razy większe niż u młodzieży, natomiast średnie stężenie norfluoksetyny jest 1,5 razy większe. Stężenia leku w osoczu w stanie stacjonarnym zależą od masy ciała – większe stężenia stwierdza się u dzieci o mniejszej masie ciała (patrz punkt 4.2). Podobnie jak u osób dorosłych, po podaniu wielu dawek doustnych fluoksetyna i norfluoksetyna gromadzą się w organizmie; stężenia w stanie stacjonarnym uzyskiwano po 3-4 tygodniach stosowania leku.
● Niewydolność wątroby: U osób z niewydolnością wątroby (marskość poalkoholowa) okresy półtrwania fluoksetyny i norfluoksetyny wydłużają się – odpowiednio do 7 i 12 dni. Należy rozważyć podanie leku w mniejszych dawkach lub zmniejszenie częstości dawkowania.
● Niewydolność nerek: Po podaniu pojedynczej dawki fluoksetyny nie stwierdzono zmiany parametrów kinetycznych u pacjentów z łagodną, umiarkowaną lub ciężką (bezmocz) niewydolnością nerek w porównaniu ze zdrowymi ochotnikami. Jednak po kilkukrotnym podaniu leku można obserwować w pierwszej grupie zwiększenie w osoczu stężeń leku w stanie stacjonarnym w fazie plateau.
5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie
W badaniach in vitro lub na zwierzętach nie stwierdzono działania rakotwórczego ani mutagennego fluoksetyny.
Badania przeprowadzone na dorosłych zwierzętach W badaniach nad rozrodem szczurów dotyczących drugiego pokolenia, fluoksetyna nie wykazywała niekorzystnego wpływu na kojarzenie ani na płodność szczurów, nie działała teratogennie ani nie wpływała na wzrost, rozwój i parametry reprodukcyjne potomstwa. Stężenia podawanego z pokarmem leku odpowiadały w przybliżeniu 1,5, 3,9 i 9,7 mg fluoksetyny na kg masy ciała. U samców myszy, którym codziennie przez 3 miesiące podawano z pokarmem fluoksetynę w dawce odpowiadającej w przybliżeniu 31 mg/kg m.c., wykazano spadek masy jąder i zaburzenia spermatogenezy (hipospermatogeneza). Jednakże ten poziom dawki przekraczał maksymalną dawkę tolerowaną (ang. Maximum-Tolerated Dose, MTD), gdyż wystąpiły znaczące oznaki toksyczności.
Badania przeprowadzone na młodych osobnikach W badaniu toksykologicznym przeprowadzonym na młodych osobnikach szczurów podawanie chlorowodorku fluoksetyny w dawce 30 mg/kg/dobę w okresie od 21 do 90 dni po narodzeniu 17(18) spowodowało nieodwracalne zmiany zwyrodnieniowe i martwicę jąder, wakuolizację komórek nabłonka najądrzy, niedojrzałość i brak aktywności żeńskich narządów rozrodczych oraz zmniejszenie płodności zwierząt. U osobników męskich (10 i 30 mg/kg/dobę) oraz u osobników żeńskich (30 mg/kg/dobę) obserwowano opóźnienie dojrzewania płciowego. Nieznane jest znaczenie wyników tych badań dla ludzi. U szczurów otrzymujących lek w dawce 30 mg/kg stwierdzono także zmniejszenie długość kości udowej w porównaniu z grupą kontrolną oraz zwyrodnienie, martwicę i regenerację mięśni szkieletowych. Po dawce wynoszącej 10 mg/kg/dobę uzyskano stężenia osoczowe leku u zwierząt około 0,8 do 8,8 razy (fluoksetyna) i 3,6 do 23,2 razy (norfluoksetyna) większe niż stężenia obserwowane zwykle u dzieci. Po dawce wynoszącej 3 mg/ kg/dobę uzyskano stężenia osoczowe leku u zwierząt stanowiące około 0,04 do 0,5-krotność (fluoksetyna) i 0,3 do 2,1- krotność (norfluoksetyna) stężeń obserwowanych zwykle u dzieci.
Wyniki badania przeprowadzone na młodych osobnikach myszy wskazują na to, że zahamowanie aktywności transportera serotoniny zapobiega przyrostowi masy kostnej w procesie rozwoju kości. Wydaje się, że badania kliniczne potwierdzają te wyniki. Nie ustalono, czy działanie to jest przemijające.
W innym badaniu przeprowadzonym na młodych osobnikach myszy (przyjmujących fluoksetynę w okresie od 4 do 21 dni po narodzeniu) wykazano, że zahamowanie aktywności transportera serotoniny ma długotrwały wpływ na zachowanie zwierząt. Brak informacji, czy efekt ten jest przemijający. Nie ustalono znaczenia klinicznego tego faktu.
6. DANE FARMACEUTYCZNE
6.1 Wykaz substancji pomocniczych
Zawartość kapsułki: celuloza mikrokrystaliczna, skrobia kukurydziana, magnezu stearynian
Otoczka: tytanu dwutlenek (E 171), żelatyna
6.2 Niezgodności farmaceutyczne
Nie dotyczy.
6.3 Okres ważności
6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania
Przechowywać w temperaturze poniżej 25°C w oryginalnym opakowaniu.
6.5 Rodzaj i zawartość opakowania
Opakowanie zawierające blistry z folii PVC/PVDC/Aluminium:
18(18)
6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania produktu leczniczego do
stosowaniaBez specjalnych wymagań.
7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA DOPUSZCZENIE
DO OBROTUOrion Corporation Orionintie 1 FI-02200 Espoo Finlandia
8. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
Pozwolenie nr R/3744
9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU I
DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIAData wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu:
Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 11 lutego 2014 – pozw. nr R/3744