Rifamazid
Rifampicinum + Isoniazidum
Kapsułki twarde 300 mg + 150 mg | Rifampicinum 300 mg + Isoniazidum 150 mg
Tarchomińskie Zakłady Farmaceutyczne "Polfa" S.A., Polska
Ulotka
Ulotka dołączona do opakowania: informacja dla pacjenta
Rifamazid, 150 mg + 100 mg, kapsułki twarde Rifamazid, 300 mg + 150 mg, kapsułki twarde
Ryfampicyna (Rifampicinum) + Izoniazyd (Isoniazidum)
Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta. - Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. - W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. - Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same. - Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Patrz punkt 4.
Spis treści ulotki
Rifamazid jest lekiem zawierającym dwie substancje czynne: ryfampicynę i izoniazyd. Stosowany jest w leczeniu gruźlicy. Połączenie tych dwóch substancji w jednym leku zapobiega zmniejszaniu się wrażliwości prątków (bakterii wywołujących gruźlicę) na lek.
Wskazania do stosowania Wszystkie postacie gruźlicy płuc i pozapłucnej, zarówno zdiagnozowanej po raz pierwszy, jak i we wznowach, z zachowaną wrażliwością prątków na ryfampicynę i izoniazyd.
Przed rozpoczęciem stosowania leku Rifamazid oraz kilkakrotnie w czasie stosowania tego leku lekarz może zlecić badanie określające lekowrażliwość prątków na ryfampicynę i izoniazyd. Jeśli okaże się, że prątki są oporne na ryfampicynę i (lub) izoniazyd, a pacjent nie reaguje na leczenie, lekarz zmieni sposób leczenia.
Kiedy nie stosować leku Rifamazid: • jeśli pacjent ma uczulenie na ryfampicynę, izoniazyd lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6). • jeśli u pacjenta stwierdzono ciężką niewydolność wątroby lub żółtaczkę (zażółcenie skóry i białkówek oczu). • jeśli pacjent jest leczony sakwinawirem lub rytonawirem (leki stosowane u pacjentów zakażonych HIV; patrz „Rifamazid a inne leki”).
PL_zmExcp 30.04.2021 v3
➢ Jeśli powyższe okoliczności dotyczą pacjenta, nie powinien on przyjmować leku Rifamazid. W razie wątpliwości przed rozpoczęciem stosowania leku Rifamazid należy skonsultować się z lekarzem prowadzącym lub farmaceutą.
Ostrzeżenia i środki ostrożności Przed rozpoczęciem stosowania leku Rifamazid należy omówić to z lekarzem lub farmaceutą. • Podczas stosowania leku pacjent powinien pozostawać pod kontrolą pulmonologa lub innego lekarza odpowiedniej specjalności. • U każdego pacjenta przed rozpoczęciem stosowania leku Rifamazid lekarz zleci badanie czynności wątroby i badania krwi. • U pacjentów z prawidłową czynnością wątroby badania czynności wątroby powtarza się, jeśli u pacjenta wystąpią: gorączka, wymioty, żółtaczka lub inne dolegliwości pogarszające stan pacjenta. Jeśli u pacjenta wystąpią powyższe objawy podczas stosowania leku Rifamazid, należy poinformować o tym lekarza. • Pacjentom z niewydolnością wątroby lekarz ustali dawkowanie leku Rifamazid w zależności od stopnia niewydolności wątroby oraz zleci wykonywanie badań czynności wątroby przed rozpoczęciem leczenia, następnie co tydzień przez pierwsze 2 tygodnie kuracji, a następnie przez cały okres leczenia co 2 tygodnie. • Jeśli podczas leczenia pojawią się poważne objawy świadczące o niewydolności wątroby, Rifamazid należy odstawić. Lekarz rozważy inną metodę leczenia gruźlicy. Gdy wyniki testów wątrobowych powrócą do normy, lekarz może rozważyć ponowne podawanie leku Rifamazid, zlecając codzienne badania laboratoryjne (kontrolowanie parametrów czynności wątroby). • U pacjentów z prawidłową czynnością wątroby zwiększenie stężenia bilirubiny, aktywności enzymów wątrobowych (fosfatazy zasadowej lub aminotransferaz) na początku leczenia nie jest wskazaniem do odstawienia leku. Powyższe objawy są najczęściej przemijające. Lekarz zaleci powtórzenie badania w czasie leczenia. • U pacjentów leczonych w schemacie przerywanym (lek jest podawany rzadziej niż 2 do 3 razy w tygodniu), częściej pojawiają się nasilone działania niepożądane, zwłaszcza dotyczące układu odpornościowego (patrz punkt 4 „Możliwe działania niepożądane”). Pacjenci leczeni w ten sposób powinni pozostawać pod ścisłym nadzorem personelu medycznego. Lekarz zaleci również częste wykonywanie badań w celu uniknięcia powikłań związanych ze stosowaniem powyższego schematu dawkowania. • Szczególną ostrożność należy zachować podczas leczenia pacjentów w podeszłym wieku, wyniszczonych, z predyspozycją do neuropatii (choroba nerwów obwodowych, której objawami najczęściej są drętwienie i ból w rękach i nogach). • W trakcie przyjmowania leku Rifamazid ślina, plwocina, łzy, mocz mogą mieć czerwonobrązowe lub pomarańczowe zabarwienie. Zabarwiać się mogą również miękkie soczewki kontaktowe. • Podczas leczenia lekiem Rifamazid nie wolno pić alkoholu, ponieważ zwiększa się ryzyko uszkodzenia wątroby. • Podczas leczenia lekiem Rifamazid zaleca się okresowe badanie wzroku, zwłaszcza u pacjentów z chorobami oczu. • Jeśli pacjent choruje na porfirię (rzadka choroba metaboliczna związana z krwią), powinien poinformować o tym lekarza prowadzącego przed rozpoczęciem stosowania leku Rifamazid, ponieważ pod wpływem leku objawy choroby mogą się nasilić.
Należy skonsultować się z lekarzem, nawet jeśli powyższe ostrzeżenia dotyczą sytuacji występującej w przeszłości. W razie wątpliwości, czy powyższe okoliczności dotyczą pacjenta, należy skonsultować się z lekarzem prowadzącym lub farmaceutą przed rozpoczęciem podawania leku Rifamazid.
Rifamazid a inne leki Należy powiedzieć lekarzowi o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub
PL_zmExcp 30.04.2021 v3
ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje stosować.
Ryfampicyna i izoniazyd mogą nasilać lub osłabiać działanie leków jednocześnie z nimi stosowanych. W większości przypadków lekarz musi zmienić dawkowanie leków, które muszą być przyjmowane jednocześnie z lekami przeciwgruźliczymi. Po odstawieniu leku Rifamazid lekarz ponownie zmodyfikuje dawki leków.
Poniżej przedstawiono przykłady leków wchodzących w interakcje z ryfampicyną i (lub) izoniazydem:
Leki stosowane w chorobach serca [np. meksyletyna, chinidyna, dyzopiramid, lorkainid, tokainid, werapamil, bisoprolol, glikozydy nasercowe (digitoksyna, digoksyna)]. Leki przeciwpadaczkowe (fenytoina, karbamazepina, etosuksymid). Leki stosowane w chorobach psychicznych (np. haloperydol). Leki zmniejszające krzepliwość krwi (np. acenokumarol, warfaryna). Leki stosowane w zakażeniach grzybiczych (flukonazol, itrakonazol, ketokonazol). Leki stosowane w leczeniu stanów lękowych i napięć (diazepam, inne pochodne benzodiazepin, heksobarbital). Leki stosowane w zakażeniach bakteryjnych (chloramfenikol, doksycyklina). Dapson (lek o działaniu przeciwzapalnym i przeciwbakteryjnym). Leki z grupy sulfonamidów o działaniu przeciwzapalnym i przeciwreumatycznym (sulfasalazyna). Leki stosowane u pacjentów zakażonych HIV (zydowudyna). Leki zmniejszające tętnicze ciśnienie krwi (nifedypina, losartan). Kortykosteroidy stosowane w stanach zapalnych (np. hydrokortyzon, betametazon, prednizolon). Leki zmniejszające stężenie cholesterolu (klofibrat). Doustne leki przeciwcukrzycowe (chloropropamid, tolbutamid, doustne pochodne sulfonylomocznika). Leki obniżające czynność układu odpornościowego stosowane zwykle u pacjentów po przeszczepieniu narządu (cyklosporyna, azatiopryna). Leki przeciwbólowe (metadon, narkotyczne leki przeciwbólowe). Chinina stosowana w leczeniu malarii. Teofilina stosowana w leczeniu astmy i innych chorobach płuc. Triazolam (lek stosowany w bezsenności). Doustne środki antykoncepcyjne: Rifamazid może zmniejszać ich skuteczność. W celu uniknięcia nieplanowanej ciąży należy zastosować dodatkowo niehormonalną metodę antykoncepcji. Cymetydyna (lek stosowany w chorobie wrzodowej żołądka i dwunastnicy, chorobie refluksowej przełyku). Leki zobojętniające sok żołądkowy (wodorowęglan sodu, wodorotlenek glinu, trójkrzemian magnezu) mogą zmniejszać wchłanianie ryfampicyny i izoniazydu. Jeśli konieczne jest stosowanie tych leków podczas leczenia gruźlicy, Rifamazid należy przyjąć co najmniej 1 godzinę przed lekiem zobojętniającym. Jednoczesne stosowanie kwasu p-aminosalicylowego (PAS) i ryfampicyny powoduje obniżenie stężenia ryfampicyny we krwi. Dlatego zaleca się zachowanie 8-godzinnej przerwy między przyjęciem jednego i drugiego leku.
Wpływ na wyniki badań laboratoryjnych Rifamazid może zmieniać wyniki badań laboratoryjnych. Jeśli konieczne jest wykonanie jakiegokolwiek badania laboratoryjnego podczas przyjmowania leku Rifamazid, należy o tym poinformować lekarza.
Ciąża i karmienie piersią Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza, że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko powinna poradzić się lekarza przed zastosowaniem tego leku.
PL_zmExcp 30.04.2021 v3
Kobieta w ciąży może przyjmować Rifamazid tylko wtedy, gdy proces gruźliczy jest u niej czynny i w opinii lekarza korzyść dla matki przeważa nad potencjalnym zagrożeniem dla płodu. Ryfampicyna stosowana w ostatnich miesiącach ciąży może spowodować poporodowe krwawienia zarówno u matki, jak i u noworodka. W takich przypadkach lekarz może zalecić podawanie witaminy K.
Ryfampicyna i izoniazyd przenikają do mleka ludzkiego. Jeśli konieczne jest podawanie leku kobiecie karmiącej, zaleca się przerwanie karmienia piersią.
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn Nie stwierdzono, aby Rifamazid wpływał na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Jeśli jednak pojawią się działania niepożądane osłabiające koncentrację, (np. ból, zawroty głowy), zaburzenia widzenia (patrz punkt 4 „Możliwe działania niepożądane”), nie zaleca się prowadzenia pojazdów ani obsługiwania maszyn.
Rifamazid zawiera azorubinę (E 122) i sód Lek Rifamazid o mocy 150 mg + 100 mg zawiera azorubinę (E 122), która może powodować reakcje alergiczne. Lek Rifamazid o mocy 300 mg + 150 mg zawiera azorubinę (E 122), która może powodować reakcje alergiczne.
Lek Rifamazid o mocy 150 mg + 100 mg zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na kapsułkę, to znaczy lek uznaje się za „wolny od sodu”.
Lek Rifamazid o mocy 300 mg + 150 mg zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na kapsułkę, to znaczy lek uznaje się za „wolny od sodu”.
Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza.
Zalecana dawka
Dorośli Pacjenci o masie ciała poniżej 50 kg: 3 kapsułki 150 mg + 100 mg na dobę, w pojedynczej dawce. Pacjenci o masie ciała powyżej 50 kg: 2 kapsułki 300 mg + 150 mg na dobę, w pojedynczej dawce.
Stosowanie leku u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek i (lub) wątroby Jeśli pacjent ma niewydolność nerek i (lub) wątroby, powinien poinformować o tym lekarza prowadzącego przed rozpoczęciem stosowania leku Rifamazid. U pacjentów tych lekarz indywidualnie ustala dawkowanie na podstawie stopnia niewydolności nerek i (lub) wątroby.
Pacjenci w podeszłym wieku Pacjenci w podeszłym wieku, zwłaszcza z niewydolnością wątroby, podczas leczenia lekiem Rifamazid powinni pozostawać pod ścisłą kontrolą lekarza.
Czas leczenia O zakończeniu leczenia zdecyduje lekarz. Warunkiem zakończenia leczenia jest przebycie pełnej chemioterapii przeciwprątkowej oraz ujemny wynik badań bakteriologicznych wykrywających prątki.
PL_zmExcp 30.04.2021 v3
Sposób podawania Rifamazid należy przyjmować raz na dobę, popijając szklanką wody, 1 godzinę przed posiłkiem lub
Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Rifamazid W krótkim czasie po przedawkowaniu leku Rifamazid mogą wystąpić nudności, wymioty, zawroty głowy, niewyraźna mowa, niewyraźne i zamglone widzenie, omamy wzrokowe, zaburzenia wątroby, żółtaczka, śpiączka. Po znacznym przedawkowaniu może wystąpić: zahamowanie czynności układu oddechowego i nerwowego, napady padaczkowe. W badaniach laboratoryjnych stwierdza się kwasicę metaboliczną, acetonurię i wysoki poziom cukru we krwi. W zależności od dawki może pojawić się pomarańczowe lub czerwonobrązowe zabarwienie skóry, śliny, plwociny, moczu, łez, potu. W razie przedawkowania leku Rifamazid, należy jak najszybciej usunąć z organizmu niewchłonięty jeszcze lek lub zmniejszyć jego wchłanianie z przewodu pokarmowego (sprowokowanie wymiotów, płukanie żołądka, podanie węgla aktywnego – jeśli pacjent jest przytomny) i jak najszybciej skontaktować się z lekarzem. W razie zażycia zbyt dużej ilości leku (przedawkowania) należy zwrócić się do lekarza lub udać się bezpośrednio do szpitala. Należy pokazać opakowanie leku.
Pominięcie zastosowania leku Rifamazid W przypadku pominięcia przyjęcia dawki leku o stałej, określonej porze, lek należy podać jak najszybciej, jeśli czas do podania kolejnej dawki jest wystarczająco długi, lub kontynuować regularne podawanie leku. Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki.
Przerwanie stosowania leku Rifamazid Ważne jest, aby lek był stosowany zgodnie z zalecanym cyklem leczenia. Nie należy przerywać leczenia, nawet jeśli pacjent poczuł się lepiej. Jeśli cykl leczenia zostanie przerwany za wcześnie, zakażenie może powrócić. Jeśli pacjent czuje się gorzej w czasie leczenia lub nie czuje się dobrze po zakończeniu zalecanego cyklu leczenia, powinien porozumieć się z lekarzem prowadzącym leczenie.
W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku należy zwrócić się do lekarza.
Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Jeśli wystąpi którykolwiek z następujących ciężkich objawów niepożądanych, należy przerwać stosowanie leku i niezwłocznie poinformować lekarza prowadzącego lub zgłosić się do najbliższego oddziału ratunkowego w szpitalu. • Nagła duszność i ucisk w klatce piersiowej, obrzęk powiek, twarzy lub ust. • Ciężkie wysypki skórne, które mogą przebiegać z powstawaniem pęcherzy obejmujących kończyny, oczy, jamę ustną, gardło i narządy płciowe. • Utrata przytomności (omdlenie). • Objawy grypopodobne (gorączka, dreszcze, bóle głowy i mięśni, zawroty głowy), krótki oddech, sapanie, spadek ciśnienia krwi, zwiększenie liczby granulocytów. • Drobne wybroczyny na skórze kończyn dolnych i tułowia, rzadziej na twarzy oraz na błonie śluzowej w obrębie jamy ustnej (krwawienie z dziąseł). Mogą to być objawy małopłytkowości. Dotyczą one głównie pacjentów leczonych w schemacie przerywanym. Objawy te ustępują po odstawieniu leku.
PL_zmExcp 30.04.2021 v3
• Brak łaknienia, nudności, wymioty, zmęczenie, osłabienie – mogą być objawami poważnych zaburzeń czynności wątroby. • Biegunka o znacznym nasileniu, wodnista zazwyczaj z domieszką krwi i śluzu, utrzymująca się przez dłuższy czas, przebiegająca z bólem brzucha i (lub) gorączką. Może ona być objawem ciężkiego zapalenia jelit (nazywanego rzekomobłoniastym zapaleniem jelit), mogącego występować po zastosowaniu antybiotyków.
W przypadku wystąpienia któregokolwiek z poniższych działań niepożądanych należy jak najszybciej skontaktować się z lekarzem: • Stan zapalny trzustki powodujący silny ból brzucha i pleców (zapalenie trzustki, częstość nieznana). • Poważne, rozległe uszkodzenia skóry (oddzielanie się naskórka i powierzchniowych błon śluzowych) (toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka [ang. TEN], może wystąpić u mniej niż • Reakcja na lek powodująca wysypkę, gorączkę, stan zapalny narządów wewnętrznych, nieprawidłowości hematologiczne i chorobę układową (zespół DRESS, może wystąpić u mniej niż • Żółknięcie skóry lub białkówek oczu bądź występowanie ciemniejszego moczu i jaśniejszego stolca, zmęczenie, osłabienie, złe samopoczucie, utrata apetytu, nudności lub wymioty spowodowane przez schorzenie wątroby (zapalenie wątroby, może wystąpić u mniej niż 1 osoby na 100).
Inne działania niepożądane, które mogą wystąpić podczas leczenia ▪ zmiany liczby krwinek (zmniejszenie liczby krwinek czerwonych lub białych oraz płytek krwi), nieprawidłowy rozpad krwinek czerwonych (niedokrwistość hemolityczna); zaburzenia te mogą być przyczyną takich objawów, jak gorączka, krwawienie z nosa, bladość skóry; ▪ zaburzenia miesiączkowania (u kobiet długotrwale leczonych ryfampicyną); ▪ ból i zawroty głowy, senność i znużenie, zaburzenia koordynacji ruchów, stan splątania, zaburzenia koncentracji uwagi, ból i drętwienie kończyn; ▪ zaburzenia widzenia; ▪ zgaga, bóle w nadbrzuszu, zmniejszenie łaknienia, nudności, wymioty, wzdęcia, biegunka; ▪ zażółcenie skóry lub białkówek oczu bądź wydalanie ciemnego moczu i odbarwionego kału: mogą to być objawy zaburzeń czynności wątroby; ▪ łagodne, samoistnie ustępujące reakcje skórne, takie jak zaczerwienienie, świąd, niekiedy wysypka; ▪ osłabienie mięśni; ▪ krew w moczu, zwiększona lub zmniejszona ilość wydalanego moczu – może wskazywać na zaburzenia czynności nerek; ▪ pomarańczowe lub czerwonobrązowe zabarwienie śliny, moczu, łez, potu, kału; ▪ stan zapalny naczyń krwionośnych, występuje z częstością nieznaną.
Zgłaszanie działań niepożądanych Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa Tel.: + 48 22 49 21 301; Faks: + 48 22 49 21 309 strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
PL_zmExcp 30.04.2021 v3
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.
Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
Przechowywać w temperaturze do 25C. Przechowywać pojemnik szczelnie zamknięty w celu ochrony przed światłem i wilgocią.
Nie stosować leku po upływie terminu ważności (EXP) zamieszczonego na opakowaniu. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.
Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.
Co zawiera lek Rifamazid - Substancjami czynnymi leku są ryfampicyna i izoniazyd. Rifamazid, 150 mg+100 mg – jedna kapsułka twarda zawiera 150 mg ryfampicyny i 100 mg izoniazydu. Rifamazid, 300 mg+150 mg – jedna kapsułka twarda zawiera 300 mg ryfampicyny i 150 mg izoniazydu.
- Pozostałe składniki (substancje pomocnicze) to: krzemionka koloidalna bezwodna, laurylosiarczan sodu, magnezu stearynian, talk, karboksylmetyloskrobia sodowa (typ A) oraz azorubina (E 122), indygokarmina (E 132), tytanu dwutlenek (E 171), żelatyna.
Jak wygląda lek Rifamazid i co zawiera opakowanie Kapsułki, barwy wiśniowej.
Opakowanie: 100 kapsułek twardych w pojemniku, w tekturowym pudełku.
Podmiot odpowiedzialny i wytwórca Tarchomińskie Zakłady Farmaceutyczne „Polfa” Spółka Akcyjna ul. A. Fleminga 2 03-176 Warszawa Nr telefonu: 22 811-18-14
W celu uzyskania bardziej szczegółowych informacji dotyczących tego leku należy zwrócić się do przedstawiciela podmiotu odpowiedzialnego.
Data ostatniej aktualizacji ulotki:
Rifamazid, 150 mg + 100 mg, kapsułki twarde Rifamazid, 300 mg + 150 mg, kapsułki twarde
Ryfampicyna (Rifampicinum) + Izoniazyd (Isoniazidum)
Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta. - Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. - W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. - Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same. - Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Patrz punkt 4.
Spis treści ulotki
1. Co to jest Rifamazid i w jakim celu się go stosuje
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Rifamazid
3. Jak stosować Rifamazid
4. Możliwe działania niepożądane
5. Jak przechowywać Rifamazid
6. Zawartość opakowania i inne informacje
1. Co to jest Rifamazid i w jakim celu się go stosuje
Rifamazid jest lekiem zawierającym dwie substancje czynne: ryfampicynę i izoniazyd. Stosowany jest w leczeniu gruźlicy. Połączenie tych dwóch substancji w jednym leku zapobiega zmniejszaniu się wrażliwości prątków (bakterii wywołujących gruźlicę) na lek.
Wskazania do stosowania Wszystkie postacie gruźlicy płuc i pozapłucnej, zarówno zdiagnozowanej po raz pierwszy, jak i we wznowach, z zachowaną wrażliwością prątków na ryfampicynę i izoniazyd.
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Rifamazid
Przed rozpoczęciem stosowania leku Rifamazid oraz kilkakrotnie w czasie stosowania tego leku lekarz może zlecić badanie określające lekowrażliwość prątków na ryfampicynę i izoniazyd. Jeśli okaże się, że prątki są oporne na ryfampicynę i (lub) izoniazyd, a pacjent nie reaguje na leczenie, lekarz zmieni sposób leczenia.
Kiedy nie stosować leku Rifamazid: • jeśli pacjent ma uczulenie na ryfampicynę, izoniazyd lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6). • jeśli u pacjenta stwierdzono ciężką niewydolność wątroby lub żółtaczkę (zażółcenie skóry i białkówek oczu). • jeśli pacjent jest leczony sakwinawirem lub rytonawirem (leki stosowane u pacjentów zakażonych HIV; patrz „Rifamazid a inne leki”).
PL_zmExcp 30.04.2021 v3
➢ Jeśli powyższe okoliczności dotyczą pacjenta, nie powinien on przyjmować leku Rifamazid. W razie wątpliwości przed rozpoczęciem stosowania leku Rifamazid należy skonsultować się z lekarzem prowadzącym lub farmaceutą.
Ostrzeżenia i środki ostrożności Przed rozpoczęciem stosowania leku Rifamazid należy omówić to z lekarzem lub farmaceutą. • Podczas stosowania leku pacjent powinien pozostawać pod kontrolą pulmonologa lub innego lekarza odpowiedniej specjalności. • U każdego pacjenta przed rozpoczęciem stosowania leku Rifamazid lekarz zleci badanie czynności wątroby i badania krwi. • U pacjentów z prawidłową czynnością wątroby badania czynności wątroby powtarza się, jeśli u pacjenta wystąpią: gorączka, wymioty, żółtaczka lub inne dolegliwości pogarszające stan pacjenta. Jeśli u pacjenta wystąpią powyższe objawy podczas stosowania leku Rifamazid, należy poinformować o tym lekarza. • Pacjentom z niewydolnością wątroby lekarz ustali dawkowanie leku Rifamazid w zależności od stopnia niewydolności wątroby oraz zleci wykonywanie badań czynności wątroby przed rozpoczęciem leczenia, następnie co tydzień przez pierwsze 2 tygodnie kuracji, a następnie przez cały okres leczenia co 2 tygodnie. • Jeśli podczas leczenia pojawią się poważne objawy świadczące o niewydolności wątroby, Rifamazid należy odstawić. Lekarz rozważy inną metodę leczenia gruźlicy. Gdy wyniki testów wątrobowych powrócą do normy, lekarz może rozważyć ponowne podawanie leku Rifamazid, zlecając codzienne badania laboratoryjne (kontrolowanie parametrów czynności wątroby). • U pacjentów z prawidłową czynnością wątroby zwiększenie stężenia bilirubiny, aktywności enzymów wątrobowych (fosfatazy zasadowej lub aminotransferaz) na początku leczenia nie jest wskazaniem do odstawienia leku. Powyższe objawy są najczęściej przemijające. Lekarz zaleci powtórzenie badania w czasie leczenia. • U pacjentów leczonych w schemacie przerywanym (lek jest podawany rzadziej niż 2 do 3 razy w tygodniu), częściej pojawiają się nasilone działania niepożądane, zwłaszcza dotyczące układu odpornościowego (patrz punkt 4 „Możliwe działania niepożądane”). Pacjenci leczeni w ten sposób powinni pozostawać pod ścisłym nadzorem personelu medycznego. Lekarz zaleci również częste wykonywanie badań w celu uniknięcia powikłań związanych ze stosowaniem powyższego schematu dawkowania. • Szczególną ostrożność należy zachować podczas leczenia pacjentów w podeszłym wieku, wyniszczonych, z predyspozycją do neuropatii (choroba nerwów obwodowych, której objawami najczęściej są drętwienie i ból w rękach i nogach). • W trakcie przyjmowania leku Rifamazid ślina, plwocina, łzy, mocz mogą mieć czerwonobrązowe lub pomarańczowe zabarwienie. Zabarwiać się mogą również miękkie soczewki kontaktowe. • Podczas leczenia lekiem Rifamazid nie wolno pić alkoholu, ponieważ zwiększa się ryzyko uszkodzenia wątroby. • Podczas leczenia lekiem Rifamazid zaleca się okresowe badanie wzroku, zwłaszcza u pacjentów z chorobami oczu. • Jeśli pacjent choruje na porfirię (rzadka choroba metaboliczna związana z krwią), powinien poinformować o tym lekarza prowadzącego przed rozpoczęciem stosowania leku Rifamazid, ponieważ pod wpływem leku objawy choroby mogą się nasilić.
Należy skonsultować się z lekarzem, nawet jeśli powyższe ostrzeżenia dotyczą sytuacji występującej w przeszłości. W razie wątpliwości, czy powyższe okoliczności dotyczą pacjenta, należy skonsultować się z lekarzem prowadzącym lub farmaceutą przed rozpoczęciem podawania leku Rifamazid.
Rifamazid a inne leki Należy powiedzieć lekarzowi o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub
PL_zmExcp 30.04.2021 v3
ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje stosować.
Ryfampicyna i izoniazyd mogą nasilać lub osłabiać działanie leków jednocześnie z nimi stosowanych. W większości przypadków lekarz musi zmienić dawkowanie leków, które muszą być przyjmowane jednocześnie z lekami przeciwgruźliczymi. Po odstawieniu leku Rifamazid lekarz ponownie zmodyfikuje dawki leków.
Poniżej przedstawiono przykłady leków wchodzących w interakcje z ryfampicyną i (lub) izoniazydem:
Leki stosowane w chorobach serca [np. meksyletyna, chinidyna, dyzopiramid, lorkainid, tokainid, werapamil, bisoprolol, glikozydy nasercowe (digitoksyna, digoksyna)]. Leki przeciwpadaczkowe (fenytoina, karbamazepina, etosuksymid). Leki stosowane w chorobach psychicznych (np. haloperydol). Leki zmniejszające krzepliwość krwi (np. acenokumarol, warfaryna). Leki stosowane w zakażeniach grzybiczych (flukonazol, itrakonazol, ketokonazol). Leki stosowane w leczeniu stanów lękowych i napięć (diazepam, inne pochodne benzodiazepin, heksobarbital). Leki stosowane w zakażeniach bakteryjnych (chloramfenikol, doksycyklina). Dapson (lek o działaniu przeciwzapalnym i przeciwbakteryjnym). Leki z grupy sulfonamidów o działaniu przeciwzapalnym i przeciwreumatycznym (sulfasalazyna). Leki stosowane u pacjentów zakażonych HIV (zydowudyna). Leki zmniejszające tętnicze ciśnienie krwi (nifedypina, losartan). Kortykosteroidy stosowane w stanach zapalnych (np. hydrokortyzon, betametazon, prednizolon). Leki zmniejszające stężenie cholesterolu (klofibrat). Doustne leki przeciwcukrzycowe (chloropropamid, tolbutamid, doustne pochodne sulfonylomocznika). Leki obniżające czynność układu odpornościowego stosowane zwykle u pacjentów po przeszczepieniu narządu (cyklosporyna, azatiopryna). Leki przeciwbólowe (metadon, narkotyczne leki przeciwbólowe). Chinina stosowana w leczeniu malarii. Teofilina stosowana w leczeniu astmy i innych chorobach płuc. Triazolam (lek stosowany w bezsenności). Doustne środki antykoncepcyjne: Rifamazid może zmniejszać ich skuteczność. W celu uniknięcia nieplanowanej ciąży należy zastosować dodatkowo niehormonalną metodę antykoncepcji. Cymetydyna (lek stosowany w chorobie wrzodowej żołądka i dwunastnicy, chorobie refluksowej przełyku). Leki zobojętniające sok żołądkowy (wodorowęglan sodu, wodorotlenek glinu, trójkrzemian magnezu) mogą zmniejszać wchłanianie ryfampicyny i izoniazydu. Jeśli konieczne jest stosowanie tych leków podczas leczenia gruźlicy, Rifamazid należy przyjąć co najmniej 1 godzinę przed lekiem zobojętniającym. Jednoczesne stosowanie kwasu p-aminosalicylowego (PAS) i ryfampicyny powoduje obniżenie stężenia ryfampicyny we krwi. Dlatego zaleca się zachowanie 8-godzinnej przerwy między przyjęciem jednego i drugiego leku.
Wpływ na wyniki badań laboratoryjnych Rifamazid może zmieniać wyniki badań laboratoryjnych. Jeśli konieczne jest wykonanie jakiegokolwiek badania laboratoryjnego podczas przyjmowania leku Rifamazid, należy o tym poinformować lekarza.
Ciąża i karmienie piersią Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza, że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko powinna poradzić się lekarza przed zastosowaniem tego leku.
PL_zmExcp 30.04.2021 v3
Kobieta w ciąży może przyjmować Rifamazid tylko wtedy, gdy proces gruźliczy jest u niej czynny i w opinii lekarza korzyść dla matki przeważa nad potencjalnym zagrożeniem dla płodu. Ryfampicyna stosowana w ostatnich miesiącach ciąży może spowodować poporodowe krwawienia zarówno u matki, jak i u noworodka. W takich przypadkach lekarz może zalecić podawanie witaminy K.
Ryfampicyna i izoniazyd przenikają do mleka ludzkiego. Jeśli konieczne jest podawanie leku kobiecie karmiącej, zaleca się przerwanie karmienia piersią.
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn Nie stwierdzono, aby Rifamazid wpływał na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Jeśli jednak pojawią się działania niepożądane osłabiające koncentrację, (np. ból, zawroty głowy), zaburzenia widzenia (patrz punkt 4 „Możliwe działania niepożądane”), nie zaleca się prowadzenia pojazdów ani obsługiwania maszyn.
Rifamazid zawiera azorubinę (E 122) i sód Lek Rifamazid o mocy 150 mg + 100 mg zawiera azorubinę (E 122), która może powodować reakcje alergiczne. Lek Rifamazid o mocy 300 mg + 150 mg zawiera azorubinę (E 122), która może powodować reakcje alergiczne.
Lek Rifamazid o mocy 150 mg + 100 mg zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na kapsułkę, to znaczy lek uznaje się za „wolny od sodu”.
Lek Rifamazid o mocy 300 mg + 150 mg zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na kapsułkę, to znaczy lek uznaje się za „wolny od sodu”.
3. Jak stosować Rifamazid
Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza.
Zalecana dawka
Dorośli Pacjenci o masie ciała poniżej 50 kg: 3 kapsułki 150 mg + 100 mg na dobę, w pojedynczej dawce. Pacjenci o masie ciała powyżej 50 kg: 2 kapsułki 300 mg + 150 mg na dobę, w pojedynczej dawce.
Stosowanie leku u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek i (lub) wątroby Jeśli pacjent ma niewydolność nerek i (lub) wątroby, powinien poinformować o tym lekarza prowadzącego przed rozpoczęciem stosowania leku Rifamazid. U pacjentów tych lekarz indywidualnie ustala dawkowanie na podstawie stopnia niewydolności nerek i (lub) wątroby.
Pacjenci w podeszłym wieku Pacjenci w podeszłym wieku, zwłaszcza z niewydolnością wątroby, podczas leczenia lekiem Rifamazid powinni pozostawać pod ścisłą kontrolą lekarza.
Czas leczenia O zakończeniu leczenia zdecyduje lekarz. Warunkiem zakończenia leczenia jest przebycie pełnej chemioterapii przeciwprątkowej oraz ujemny wynik badań bakteriologicznych wykrywających prątki.
PL_zmExcp 30.04.2021 v3
Sposób podawania Rifamazid należy przyjmować raz na dobę, popijając szklanką wody, 1 godzinę przed posiłkiem lub
Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Rifamazid W krótkim czasie po przedawkowaniu leku Rifamazid mogą wystąpić nudności, wymioty, zawroty głowy, niewyraźna mowa, niewyraźne i zamglone widzenie, omamy wzrokowe, zaburzenia wątroby, żółtaczka, śpiączka. Po znacznym przedawkowaniu może wystąpić: zahamowanie czynności układu oddechowego i nerwowego, napady padaczkowe. W badaniach laboratoryjnych stwierdza się kwasicę metaboliczną, acetonurię i wysoki poziom cukru we krwi. W zależności od dawki może pojawić się pomarańczowe lub czerwonobrązowe zabarwienie skóry, śliny, plwociny, moczu, łez, potu. W razie przedawkowania leku Rifamazid, należy jak najszybciej usunąć z organizmu niewchłonięty jeszcze lek lub zmniejszyć jego wchłanianie z przewodu pokarmowego (sprowokowanie wymiotów, płukanie żołądka, podanie węgla aktywnego – jeśli pacjent jest przytomny) i jak najszybciej skontaktować się z lekarzem. W razie zażycia zbyt dużej ilości leku (przedawkowania) należy zwrócić się do lekarza lub udać się bezpośrednio do szpitala. Należy pokazać opakowanie leku.
Pominięcie zastosowania leku Rifamazid W przypadku pominięcia przyjęcia dawki leku o stałej, określonej porze, lek należy podać jak najszybciej, jeśli czas do podania kolejnej dawki jest wystarczająco długi, lub kontynuować regularne podawanie leku. Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki.
Przerwanie stosowania leku Rifamazid Ważne jest, aby lek był stosowany zgodnie z zalecanym cyklem leczenia. Nie należy przerywać leczenia, nawet jeśli pacjent poczuł się lepiej. Jeśli cykl leczenia zostanie przerwany za wcześnie, zakażenie może powrócić. Jeśli pacjent czuje się gorzej w czasie leczenia lub nie czuje się dobrze po zakończeniu zalecanego cyklu leczenia, powinien porozumieć się z lekarzem prowadzącym leczenie.
W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku należy zwrócić się do lekarza.
4. Możliwe działania niepożądane
Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Jeśli wystąpi którykolwiek z następujących ciężkich objawów niepożądanych, należy przerwać stosowanie leku i niezwłocznie poinformować lekarza prowadzącego lub zgłosić się do najbliższego oddziału ratunkowego w szpitalu. • Nagła duszność i ucisk w klatce piersiowej, obrzęk powiek, twarzy lub ust. • Ciężkie wysypki skórne, które mogą przebiegać z powstawaniem pęcherzy obejmujących kończyny, oczy, jamę ustną, gardło i narządy płciowe. • Utrata przytomności (omdlenie). • Objawy grypopodobne (gorączka, dreszcze, bóle głowy i mięśni, zawroty głowy), krótki oddech, sapanie, spadek ciśnienia krwi, zwiększenie liczby granulocytów. • Drobne wybroczyny na skórze kończyn dolnych i tułowia, rzadziej na twarzy oraz na błonie śluzowej w obrębie jamy ustnej (krwawienie z dziąseł). Mogą to być objawy małopłytkowości. Dotyczą one głównie pacjentów leczonych w schemacie przerywanym. Objawy te ustępują po odstawieniu leku.
PL_zmExcp 30.04.2021 v3
• Brak łaknienia, nudności, wymioty, zmęczenie, osłabienie – mogą być objawami poważnych zaburzeń czynności wątroby. • Biegunka o znacznym nasileniu, wodnista zazwyczaj z domieszką krwi i śluzu, utrzymująca się przez dłuższy czas, przebiegająca z bólem brzucha i (lub) gorączką. Może ona być objawem ciężkiego zapalenia jelit (nazywanego rzekomobłoniastym zapaleniem jelit), mogącego występować po zastosowaniu antybiotyków.
W przypadku wystąpienia któregokolwiek z poniższych działań niepożądanych należy jak najszybciej skontaktować się z lekarzem: • Stan zapalny trzustki powodujący silny ból brzucha i pleców (zapalenie trzustki, częstość nieznana). • Poważne, rozległe uszkodzenia skóry (oddzielanie się naskórka i powierzchniowych błon śluzowych) (toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka [ang. TEN], może wystąpić u mniej niż • Reakcja na lek powodująca wysypkę, gorączkę, stan zapalny narządów wewnętrznych, nieprawidłowości hematologiczne i chorobę układową (zespół DRESS, może wystąpić u mniej niż • Żółknięcie skóry lub białkówek oczu bądź występowanie ciemniejszego moczu i jaśniejszego stolca, zmęczenie, osłabienie, złe samopoczucie, utrata apetytu, nudności lub wymioty spowodowane przez schorzenie wątroby (zapalenie wątroby, może wystąpić u mniej niż 1 osoby na 100).
Inne działania niepożądane, które mogą wystąpić podczas leczenia ▪ zmiany liczby krwinek (zmniejszenie liczby krwinek czerwonych lub białych oraz płytek krwi), nieprawidłowy rozpad krwinek czerwonych (niedokrwistość hemolityczna); zaburzenia te mogą być przyczyną takich objawów, jak gorączka, krwawienie z nosa, bladość skóry; ▪ zaburzenia miesiączkowania (u kobiet długotrwale leczonych ryfampicyną); ▪ ból i zawroty głowy, senność i znużenie, zaburzenia koordynacji ruchów, stan splątania, zaburzenia koncentracji uwagi, ból i drętwienie kończyn; ▪ zaburzenia widzenia; ▪ zgaga, bóle w nadbrzuszu, zmniejszenie łaknienia, nudności, wymioty, wzdęcia, biegunka; ▪ zażółcenie skóry lub białkówek oczu bądź wydalanie ciemnego moczu i odbarwionego kału: mogą to być objawy zaburzeń czynności wątroby; ▪ łagodne, samoistnie ustępujące reakcje skórne, takie jak zaczerwienienie, świąd, niekiedy wysypka; ▪ osłabienie mięśni; ▪ krew w moczu, zwiększona lub zmniejszona ilość wydalanego moczu – może wskazywać na zaburzenia czynności nerek; ▪ pomarańczowe lub czerwonobrązowe zabarwienie śliny, moczu, łez, potu, kału; ▪ stan zapalny naczyń krwionośnych, występuje z częstością nieznaną.
Zgłaszanie działań niepożądanych Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa Tel.: + 48 22 49 21 301; Faks: + 48 22 49 21 309 strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
PL_zmExcp 30.04.2021 v3
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.
5. Jak przechowywać Rifamazid
Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
Przechowywać w temperaturze do 25C. Przechowywać pojemnik szczelnie zamknięty w celu ochrony przed światłem i wilgocią.
Nie stosować leku po upływie terminu ważności (EXP) zamieszczonego na opakowaniu. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.
Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.
6. Zawartość opakowania i inne informacje
Co zawiera lek Rifamazid - Substancjami czynnymi leku są ryfampicyna i izoniazyd. Rifamazid, 150 mg+100 mg – jedna kapsułka twarda zawiera 150 mg ryfampicyny i 100 mg izoniazydu. Rifamazid, 300 mg+150 mg – jedna kapsułka twarda zawiera 300 mg ryfampicyny i 150 mg izoniazydu.
- Pozostałe składniki (substancje pomocnicze) to: krzemionka koloidalna bezwodna, laurylosiarczan sodu, magnezu stearynian, talk, karboksylmetyloskrobia sodowa (typ A) oraz azorubina (E 122), indygokarmina (E 132), tytanu dwutlenek (E 171), żelatyna.
Jak wygląda lek Rifamazid i co zawiera opakowanie Kapsułki, barwy wiśniowej.
Opakowanie: 100 kapsułek twardych w pojemniku, w tekturowym pudełku.
Podmiot odpowiedzialny i wytwórca Tarchomińskie Zakłady Farmaceutyczne „Polfa” Spółka Akcyjna ul. A. Fleminga 2 03-176 Warszawa Nr telefonu: 22 811-18-14
W celu uzyskania bardziej szczegółowych informacji dotyczących tego leku należy zwrócić się do przedstawiciela podmiotu odpowiedzialnego.
Data ostatniej aktualizacji ulotki:
Charakterystyka
CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO
Rifamazid, 150 mg + 100 mg, kapsułki twarde Rifamazid, 300 mg + 150 mg, kapsułki twarde
Rifamazid, 150 mg + 100 mg: Jedna kapsułka twarda zawiera 150 mg ryfampicyny (Rifampicinum) i 100 mg izoniazydu (Isoniazidum). Rifamazid, 300 mg + 150 mg: Jedna kapsułka twarda zawiera 300 mg ryfampicyny (Rifampicinum) i 150 mg izoniazydu (Isoniazidum).
Substancja pomocnicza o znanym działaniu: azorubina (E 122) Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
Kapsułka twarda Rifamazid, 150 mg + 100 mg: kapsułki nr 0, barwy wiśniowej. Rifamazid, 300 mg + 150 mg: kapsułki nr 00, barwy wiśniowej.
Wszystkie postacie gruźlicy płuc i pozapłucnej, zarówno zdiagnozowanej po raz pierwszy jak i we wznowach z zachowaną wrażliwością prątków na ryfampicynę i izoniazyd.
Uwaga. Przed rozpoczęciem leczenia produktem leczniczym Rifamazid oraz kilkakrotnie w czasie leczenia tym produktem należy określić wrażliwość prątków na ryfampicynę i izoniazyd. Jeśli wykaże się oporność prątków na ryfampicynę i (lub) izoniazyd oraz brak reakcji pacjenta na leczenie, należy zmienić sposób leczenia.
Rifamazid należy podawać zgodnie z oficjalnymi zaleceniami lokalnymi, dotyczącymi właściwego stosowania leków przeciwbakteryjnych.
Dawkowanie
Dorośli Pacjenci o masie ciała poniżej 50 kg: 3 kapsułki 150 mg + 100 mg na dobę, w pojedynczej dawce. Pacjenci o masie ciała powyżej 50 kg: 2 kapsułki 300 mg + 150 mg na dobę, w pojedynczej dawce.
Pacjenci w podeszłym wieku U pacjentów w podeszłym wieku, zwłaszcza ze stwierdzoną niewydolnością wątroby, należy zachować ostrożność.
PL zmExcp_30.04.2021 v3 Czas leczenia Warunkiem zakończenia leczenia jest przebycie pełnej chemioterapii przeciwprątkowej oraz ujemny wynik badań bakteriologicznych wykrywających prątki.
Sposób podawania Kapsułki Rifamazid należy podawać raz na dobę, popijając szklanką wody, 1 godzinę przed posiłkiem lub 2 godziny po posiłku.
Nadwrażliwość na ryfampicynę, izoniazyd lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1. Ciężka niewydolność wątroby, żółtaczka. Leczenie sakwinawirem lub rytonawirem.
Podczas stosowania leku pacjent powinien pozostawać pod kontrolą pulmonologa lub innego lekarza odpowiedniej specjalności.
Rifamazid jest produktem zawierającym dwie substancje czynne, które mogą zaburzać czynność wątroby. Dlatego u każdego pacjenta przed rozpoczęciem leczenia produktem Rifamazid należy wykonać badania czynności wątroby i badania krwi.
Badania czynności wątroby należy powtórzyć, jeśli u pacjenta z prawidłową czynnością wątroby wystąpią: gorączka, wymioty, żółtaczka lub inne dolegliwości pogarszające stan pacjenta.
Pacjentom z niewydolnością wątroby należy produkt leczniczy przepisywać w mniejszych dawkach, dostosowanych do stopnia niewydolności wątroby. Pacjenta należy objąć ścisłą kontrolą lekarską. U tych pacjentów zaleca się kontrolowanie czynności wątroby, zwłaszcza aktywności aminotransferazy asparaginianowej i alaninowej. Badania należy wykonać przed rozpoczęciem leczenia, następnie co tydzień – przez pierwsze 2 tygodnie kuracji, a następnie przez cały okres leczenia co 2 tygodnie. Jeśli wystąpią objawy świadczące o uszkodzeniu komórek wątrobowych, produkt należy odstawić. Należy wtedy rozważyć alternatywną metodę leczenia gruźlicy. Jeśli produkt Rifamazid zastosuje się ponownie po normalizacji czynności wątroby, zaleca się codzienne kontrolowanie parametrów czynności wątroby.
Jeśli u pacjenta z prawidłową czynnością wątroby na początku leczenia zwiększy się stężenie bilirubiny, aktywność fosfatazy zasadowej lub aminotransferaz, nie jest to wskazaniem do odstawienia leku. Powyższe objawy są najczęściej przemijające. Zaleca się powtórzenie badania w czasie leczenia.
Pacjentom w podeszłym wieku, wyniszczonym, z predyspozycją do neuropatii (np. chorzy na cukrzycę) należy podczas leczenia poświęcić szczególną uwagę.
Leczenie gruźlicy w schemacie przerywanym (rzadziej niż 2 do 3 razy w tygodniu) jest obarczone ryzykiem nasilonych działań niepożądanych, zwłaszcza o charakterze immunologicznym. Pacjenta leczonego w schemacie przerywanym należy ostrzec przed możliwością wystąpienia takich reakcji i zapewnić mu ścisły nadzór personelu medycznego. Zaleca się częste wykonywanie badań w celu uniknięcia powikłań związanych ze stosowaniem przerywanego schematu dawkowania.
W trakcie leczenia produktem leczniczym Rifamazid ślina, plwocina, łzy i mocz mogą zabarwiać się na czerwonobrązowo lub pomarańczowo. Zabarwiać się mogą również miękkie soczewki kontaktowe.
Rifamazid należy stosować z dużą ostrożnością u pacjentów nadużywających alkoholu, ze względu na
PL zmExcp_30.04.2021 v3 zwiększone ryzyko uszkodzenia wątroby.
Podczas leczenia produktem Rifamazid zaleca się okresowe badanie wzroku, zwłaszcza u pacjentów z chorobami oczu.
Jeśli istnieje konieczność podawania produktu leczniczego Rifamazid pacjentom przyjmującym stale inne leki (np. chorzy na cukrzycę lub choroby układu krążenia), należy wziąć pod uwagę interakcje produktu Rifamazid z innymi lekami i odpowiednio zmodyfikować leczenie (patrz punkt 4.5).
Ryfampicyna podawana pacjentom z porfirią może zaostrzyć objawy choroby.
Produkt leczniczy Rifamazid o mocy 150 mg + 100 mg zawiera azorubinę (E 122), która może powodować reakcje alergiczne.
Produkt leczniczy Rifamazid o mocy 300 mg + 150 mg zawiera azorubinę (E 122), która może powodować reakcje alergiczne.
Produkt leczniczy Rifamazid o mocy 150 mg + 100 mg zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na kapsułkę, to znaczy produkt leczniczy uznaje się za „wolny od sodu”.
Produkt leczniczy Rifamazid o mocy 300 mg + 150 mg zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na kapsułkę, to znaczy produkt leczniczy uznaje się za „wolny od sodu”.
Ryfampicyna jest induktorem enzymów mikrosomalnych i przyspiesza metabolizm wielu leków: azatiopryny, chloramfenikolu, cymetydyny, klofibratu, kortykosteroidów, leków przeciwzakrzepowych pochodnych kumaryny, cyklosporyny, dapsonu, diazepamu i innych pochodnych 1,4-benzodiazepiny, doksycykliny, haloperydolu, heksobarbitalu, flukonazolu, itrakonazolu, ketokonazolu, metadonu, leków hipoglikemizujących, chininy, sulfasalazyny, teofiliny, zydowudyny, leków blokujących receptory β-adrenergiczne, digitoksyny, digoksyny, dyzopiramidu, lorkainidu, meksyletyny, chinidyny, tokainidu, werapamilu i innych antagonistów wapnia, narkotycznych leków przeciwbólowych, środków antykoncepcyjnych. Jednoczesne stosowanie ryfampicyny z wyżej wymienionymi lekami może wiązać się z koniecznością zwiększenia ich dawki w celu utrzymania działania terapeutycznego. Po odstawieniu ryfampicyny należy pamiętać o ponownej modyfikacji dawek leków.
Jednoczesne stosowanie kwasu p-aminosalicylowego (PAS) i ryfampicyny powoduje zmniejszenie stężenia ryfampicyny we krwi. Dlatego zaleca się zachowanie 8-godzinnej przerwy między przyjęciem jednego i drugiego leku.
Ryfampicyna i izoniazyd zmieniają metabolizm fenytoiny. Jeśli jednocześnie podaje się produkt Rifamazid i fenytoinę, zalecane jest kontrolowanie stężenia fenytoiny we krwi i odpowiednie dostosowanie jej dawki.
Izoniazyd hamuje metabolizm etosuksymidu, diazepamu, triazolamu i teofiliny, co często prowadzi do zwiększenia ich toksyczności.
Izoniazyd podawany razem z karbamazepiną powoduje zwiększenie jej stężenia we krwi, co może doprowadzić do ciężkiego uszkodzenia wątroby.
Produkty zobojętniające sok żołądkowy (wodorowęglan sodu, wodorotlenek glinu, trójkrzemian magnezu) mogą zmniejszać wchłanianie ryfampicyny i izoniazydu. W celu zapobieżenia tej interakcji Rifamazid należy przyjmować co najmniej 1 godzinę przed przyjęciem produktu zobojętniającego sok żołądkowy.
PL zmExcp_30.04.2021 v3 Jeśli jednocześnie podaje się Rifamazid i leki przeciwzakrzepowe (pochodne kumaryny), wskazane jest codzienne oznaczanie czasu protrombinowego i odpowiednie dostosowanie dawki leku przeciwzakrzepowego.
Rifamazid może zmniejszać skuteczność doustnych środków antykoncepcyjnych. W celu uniknięcia nieplanowanej ciąży należy zastosować dodatkowo niehormonalną metodę antykoncepcji. Wpływ na wyniki badań laboratoryjnych U pacjentów przyjmujących ryfampicynę obserwowano fałszywie dodatnie wyniki testów wykrywających opioidy. W celu uniknięcia pomyłki zaleca się stosowanie chromatografii gazowej ze spektrometrią.
Terapeutyczne stężenia ryfampicyny w surowicy mogą maskować wyniki oznaczania kwasu foliowego i witaminy B 12
Badanie stężenia bilirubiny, aktywności fosfatazy zasadowej i aminotransferaz, a także badania pęcherzyka żółciowego z użyciem kontrastu u pacjentów przyjmujących ryfampicynę należy wykonywać rano, przed przyjęciem leku.
Ciąża Brak odpowiednio liczebnych i dobrze kontrolowanych badań u kobiet w ciąży. Dlatego Rifamazid można podawać kobietom w ciąży tylko wówczas, gdy istnieje pewność, że proces gruźliczy jest czynny i korzyść dla matki przeważa zagrożenie dla płodu. Ryfampicyna stosowana w ostatnich miesiącach ciąży może spowodować poporodowe krwawienia zarówno u matki, jak i u noworodka. W takich przypadkach zaleca się podawanie witaminy K.
Karmienie piersią Ryfampicyna i izoniazyd przenikają do mleka ludzkiego. Jeśli konieczne jest podanie produktu leczniczego matce karmiącej, zaleca się przerwanie karmienia piersią.
Płodność Badania przeprowadzone na gryzoniach otrzymujących duże dawki ryfampicyny wykazały jej działanie teratogenne.
Brak danych dotyczących wpływu produktu leczniczego Rifamazid na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Jeśli jednak pojawią się działania niepożądane zmniejszające zdolność koncentracji (np. ból, zawroty głowy, zaburzenia widzenia; patrz punkt 4.8), nie zaleca się prowadzenia pojazdów ani obsługiwania maszyn.
Podczas stosowania produktu leczniczego Rifamazid mogą wystąpić działania niepożądane wywoływane przez ryfampicynę lub izoniazyd. Poniżej podane częstotliwości (zgodnie z CIOMS) są stosowane, jeśli dotyczą: bardzo często (≥1/10) często (≥1/100 do <1/10) niezbyt często (≥1/1 000 do <1/100) rzadko (≥1/10 000 do <1/1 000) bardzo rzadko (<1/10 000) częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych)
PL zmExcp_30.04.2021 v3 • Działania niepożądane wywoływane przez ryfampicynę
Zaburzenia krwi i układu chłonnego: małopłytkowość z plamicą lub bez, występuje głównie u pacjentów leczonych w schemacie przerywanym i ustępuje po odstawieniu leku. Jeśli wystąpi małopłytkowość, lek należy natychmiast odstawić, gdyż mogą wystąpić krwawienia do mózgu, nawet ze skutkiem śmiertelnym. Ponadto opisywano niedokrwistość hemolityczną, leukopenię, eozynofilię, zmniejszenie stężenia hemoglobiny we krwi.
Zaburzenia układu immunologicznego: obrzęk twarzy i kończyn, objawy grypopodobne (gorączka, dreszcze, bóle głowy i mięśni, zawroty głowy), krótki oddech, sapanie, spadek ciśnienia krwi, a nawet wstrząs anafilaktyczny. Objawy te najczęściej pojawiają się podczas 3. do 6. miesiąca leczenia. Częstość występowania jest zróżnicowana, jednak uważa się, że objawy występują u około 50% pacjentów leczonych w schemacie jednotygodniowym, otrzymujących ryfampicynę w dawce
Reakcje uczuleniowe Zaburzenia układu immunologicznego: gorączka, eozynofilia. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: wysypka, pokrzywka, świąd, zaczerwienienie skóry, opryszczkowe zapalenie jamy ustnej i języka, obrzęk naczynioruchowy, złuszczające zapalenie skóry, zespół Lyella.
Zaburzenia endokrynologiczne: u kobiet długotrwale leczonych ryfampicyną mogą pojawić się zaburzenia miesiączkowania.
Zaburzenia układu nerwowego: ból i zawroty głowy, senność i znużenie, ataksja, stan splątania, zaburzenia koncentracji uwagi, ból i drętwienie kończyn.
Zaburzenia oka: zaburzenia widzenia.
Zaburzenia żołądka i jelit: zgaga, bóle w nadbrzuszu, zmniejszenie łaknienia, nudności, wymioty, wzdęcia, biegunka (może być objawem rzekomobłoniastego zapalenia jelita grubego).
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: przemijające zmiany wyników badań czynnościowych wątroby (zwiększenie stężenia bilirubiny, w tym bilirubiny bezpośredniej, aktywności fosfatazy zasadowej, aminotransferaz), rzadko toksyczne zapalenie wątroby.
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: łagodne, samoistnie ustępujące reakcje skórne, takie jak zaczerwienienie, świąd, niekiedy wysypka.
Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: osłabienie mięśni, miopatia.
Zaburzenia nerek i dróg moczowych: hemoglobinuria, krwiomocz, śródmiąższowe zapalenie nerek, niewydolność nerek występują sporadycznie, głównie u pacjentów stosujących leczenie przerywane. Objawy te ustępują po odstawieniu leku i zastosowaniu odpowiedniego leczenia.
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: pomarańczowe lub czerwonobrązowe zabarwienie śliny, moczu, łez, potu, kału.
• Działania niepożądane wywoływane przez izoniazyd
Zaburzenia krwi i układu chłonnego: małopłytkowość, agranulocytoza, niedokrwistość.
Zaburzenia układu nerwowego: zapalenie wielonerwowe objawiające się drętwieniem kończyn, mrowieniem, osłabieniem mięśni, niezbornością ruchów. Objawy te pojawiają się bardzo rzadko i dotyczą pacjentów przyjmujących większe niż zalecane dawki izoniazydu. Duże dawki izoniazydu
PL zmExcp_30.04.2021 v3 mogą powodować wystąpienie drgawek. Należy pamiętać, że u pacjentów z padaczką izoniazyd może zwiększać częstość napadów padaczkowych.
Zaburzenia naczyniowe: częstość nieznana: zapalenie naczyń krwionośnych
Zaburzenia żołądka i jelit: nudności, wymioty, bóle w nadbrzuszu. Zapalenie trzustki – częstość nieznana.
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: zwiększenie aktywności aminotransferazy asparaginianowej, aminotransferazy alaninowej, bilirubinemia, żółtaczka. Niezbyt często zapalenie wątroby, niekiedy ciężkie, w skrajnych przypadkach prowadzące do śmierci, poprzedzone takimi objawami, jak brak łaknienia, nudności, wymioty, zmęczenie, osłabienie.
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: rzadko: toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka, objawy układowe eozynofilii.
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181C; 02-222 Warszawa Tel.: + 48 22 49 21 301 Faks: + 48 22 49 21 309 strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
W krótkim czasie po przedawkowaniu ryfampicyny mogą wystąpić nudności, wymioty, śpiączka. Może również wystąpić niewydolność wątroby i żółtaczka, a także zależne od dawki pomarańczowe lub czerwonobrązowe zabarwienie skóry, śliny, plwociny, moczu, łez, potu. Przedawkowanie izoniazydu może spowodować wystąpienie nudności, wymiotów, zawrotów głowy, niewyraźnej mowy, niewyraźnego i zamglonego widzenia, omamów wzrokowych. Po znacznym przedawkowaniu może wystąpić: zahamowanie czynności układu oddechowego i nerwowego, śpiączka, napady padaczkowe. W badaniach laboratoryjnych stwierdza się ciężką kwasicę metaboliczną, acetonurię i hiperglikemię.
W razie przedawkowania należy jak najszybciej usunąć z organizmu niewchłonięty jeszcze lek i zmniejszyć wchłanianie z przewodu pokarmowego (sprowokowanie wymiotów, płukanie żołądka, podanie węgla aktywowanego – jeśli pacjent jest przytomny). Postępowanie w zatruciu jest przede wszystkim objawowe i polega na monitorowaniu i podtrzymywaniu podstawowych czynności życiowych. Substancje czynne produktu leczniczego Rifamazid mogą być usunięte z organizmu w procesie hemodializy.
Grupa farmakoterapeutyczna: produkty złożone, stosowane w leczeniu gruźlicy, kod ATC: J04AM02
PL zmExcp_30.04.2021 v3 Rifamazid jest produktem zawierającym dwie substancje czynne: ryfampicynę i izoniazyd. Jednoczesne podawanie dwóch leków przeciwprątkowych zapobiega powstawaniu lekooporności prątków. Ryfampicyna należy do grupy antybiotyków ansamycynowych. Jest półsyntetyczną pochodną ryfamycyny B, wytwarzaną przez Streptomyces mediterranei.
Bakteriobójczy mechanizm działania ryfampicyny polega na hamowaniu aktywności polimerazy RNA zależnej od DNA. Lek niszczy prątki Mycobacterium tuberculosis umiejscowione zewnątrz- i wewnątrzkomórkowo, prątki atypowe i prątki trądu.
Silnie działa na prątki rosnące powoli i średnio szybko. Hamuje również wzrost bakterii Gram-dodatnich (zwłaszcza gronkowców, np. Staphylococcus aureus, Staphylococcus epidermidis) i Gram-ujemnych (Neisseria meningitidis, Neisseria gonorrhoeae, Haemophilus influenzae, Legionella spp.).
Jednak ze względu na możliwość selekcji szczepów opornych w czasie leczenia ryfampicyną, lek ten jest zarezerwowany głównie do leczenia wszystkich postaci gruźlicy, mykobakterioz i trądu.
Izoniazyd wykazuje działanie bakteriobójcze na prątki umiejscowione zewnątrzkomórkowo, w ścianach jam gruźliczych, będące w fazie podziału i wzrostu.
Połączenie ryfampicyny i izoniazydu w jednym produkcie nie zmienia ich parametrów farmakokinetycznych.
Ryfampicyna i izoniazyd podane doustnie na czczo w jednym produkcie wchłaniają się dobrze i prawie w 100%. Pokarm znajdujący się w żołądku zaburza proces wchłaniania. Po doustnym podaniu ryfampicyny w dawce 10 mg/kg mc. maksymalne stężenie we krwi występuje w przybliżeniu po 2–4 godzinach i wynosi około 10 μg/ml. Ryfampicyna wiąże się w 80% z białkami krwi. Po doustnym podaniu 600 mg ryfampicyny okres półtrwania wynosi około 3 godzin, a po podaniu Ryfampicyna dobrze przenika do tkanek i płynów ustrojowych, w tym także do płynu mózgowo-rdzeniowego. W wątrobie ulega intensywnej przemianie do deacetyloryfampicyny wydalanej głównie z żółcią (kałem) i w małym stopniu z moczem.
Po doustnym podaniu izoniazydu maksymalne stężenie we krwi występuje po 1–2 godzinach. Okres półtrwania wynosi 1 do 3 godzin. Izoniazyd wiąże się z białkami krwi w 20–30%. Izoniazyd z łatwością przenika do większości tkanek, płynów ustrojowych (np. płynu mózgowo-rdzeniowego), śliny, plwociny, potu. Przenika przez barierę łożyska i do mleka ludzkiego. Metabolizm izoniazydu przebiega w wątrobie (dehydratacja, acetylacja). Istnieją znaczne różnice osobnicze w szybkości acetylacji. Proces acetylacji z reguły znacznie szybciej przebiega u osób rasy białej. Izoniazyd wydalany jest z moczem w ciągu 24 godzin.
Brak danych z długookresowych badań na zwierzętach, dotyczących mutagennego i rakotwórczego działania ryfampicyny i izoniazydu.
PL zmExcp_30.04.2021 v3
Krzemionka koloidalna bezwodna Laurylosiarczan sodu Magnezu stearynian Talk Karboksylmetyloskrobia sodowa (typ A)
Skład otoczki kapsułki Azorubina (E 122) Indygokarmina (E 132) Tytanu dwutlenek (E 171) Żelatyna
Nie dotyczy.
Przechowywać w temperaturze do 25C. Przechowywać pojemnik szczelnie zamknięty w celu ochrony przed światłem i wilgocią.
Pojemnik polipropylenowy zamykany wieczkiem polietylenowym z plombą w tekturowym pudełku. Opakowanie zawiera 100 kapsułek twardych.
Bez specjalnych wymagań.
Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami.
Tarchomińskie Zakłady Farmaceutyczne „Polfa” Spółka Akcyjna ul. A. Fleminga 2 03-176 Warszawa
Rifamazid, 150 mg + 100 mg: R/0861 Rifamazid, 300 mg + 150 mg: R/0862
PL zmExcp_30.04.2021 v3
Rifamazid, 150 mg + 100 mg i Rifamazid, 300 mg + 150 mg Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 20.01.1989 r. Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 12.04.2013 r.
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Rifamazid, 150 mg + 100 mg, kapsułki twarde Rifamazid, 300 mg + 150 mg, kapsułki twarde
2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY
Rifamazid, 150 mg + 100 mg: Jedna kapsułka twarda zawiera 150 mg ryfampicyny (Rifampicinum) i 100 mg izoniazydu (Isoniazidum). Rifamazid, 300 mg + 150 mg: Jedna kapsułka twarda zawiera 300 mg ryfampicyny (Rifampicinum) i 150 mg izoniazydu (Isoniazidum).
Substancja pomocnicza o znanym działaniu: azorubina (E 122) Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA
Kapsułka twarda Rifamazid, 150 mg + 100 mg: kapsułki nr 0, barwy wiśniowej. Rifamazid, 300 mg + 150 mg: kapsułki nr 00, barwy wiśniowej.
4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE
4.1 Wskazania do stosowania
Wszystkie postacie gruźlicy płuc i pozapłucnej, zarówno zdiagnozowanej po raz pierwszy jak i we wznowach z zachowaną wrażliwością prątków na ryfampicynę i izoniazyd.
Uwaga. Przed rozpoczęciem leczenia produktem leczniczym Rifamazid oraz kilkakrotnie w czasie leczenia tym produktem należy określić wrażliwość prątków na ryfampicynę i izoniazyd. Jeśli wykaże się oporność prątków na ryfampicynę i (lub) izoniazyd oraz brak reakcji pacjenta na leczenie, należy zmienić sposób leczenia.
Rifamazid należy podawać zgodnie z oficjalnymi zaleceniami lokalnymi, dotyczącymi właściwego stosowania leków przeciwbakteryjnych.
4.2 Dawkowanie i sposób podawania
Dawkowanie
Dorośli Pacjenci o masie ciała poniżej 50 kg: 3 kapsułki 150 mg + 100 mg na dobę, w pojedynczej dawce. Pacjenci o masie ciała powyżej 50 kg: 2 kapsułki 300 mg + 150 mg na dobę, w pojedynczej dawce.
Pacjenci w podeszłym wieku U pacjentów w podeszłym wieku, zwłaszcza ze stwierdzoną niewydolnością wątroby, należy zachować ostrożność.
PL zmExcp_30.04.2021 v3 Czas leczenia Warunkiem zakończenia leczenia jest przebycie pełnej chemioterapii przeciwprątkowej oraz ujemny wynik badań bakteriologicznych wykrywających prątki.
Sposób podawania Kapsułki Rifamazid należy podawać raz na dobę, popijając szklanką wody, 1 godzinę przed posiłkiem lub 2 godziny po posiłku.
4.3 Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na ryfampicynę, izoniazyd lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1. Ciężka niewydolność wątroby, żółtaczka. Leczenie sakwinawirem lub rytonawirem.
4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania
Podczas stosowania leku pacjent powinien pozostawać pod kontrolą pulmonologa lub innego lekarza odpowiedniej specjalności.
Rifamazid jest produktem zawierającym dwie substancje czynne, które mogą zaburzać czynność wątroby. Dlatego u każdego pacjenta przed rozpoczęciem leczenia produktem Rifamazid należy wykonać badania czynności wątroby i badania krwi.
Badania czynności wątroby należy powtórzyć, jeśli u pacjenta z prawidłową czynnością wątroby wystąpią: gorączka, wymioty, żółtaczka lub inne dolegliwości pogarszające stan pacjenta.
Pacjentom z niewydolnością wątroby należy produkt leczniczy przepisywać w mniejszych dawkach, dostosowanych do stopnia niewydolności wątroby. Pacjenta należy objąć ścisłą kontrolą lekarską. U tych pacjentów zaleca się kontrolowanie czynności wątroby, zwłaszcza aktywności aminotransferazy asparaginianowej i alaninowej. Badania należy wykonać przed rozpoczęciem leczenia, następnie co tydzień – przez pierwsze 2 tygodnie kuracji, a następnie przez cały okres leczenia co 2 tygodnie. Jeśli wystąpią objawy świadczące o uszkodzeniu komórek wątrobowych, produkt należy odstawić. Należy wtedy rozważyć alternatywną metodę leczenia gruźlicy. Jeśli produkt Rifamazid zastosuje się ponownie po normalizacji czynności wątroby, zaleca się codzienne kontrolowanie parametrów czynności wątroby.
Jeśli u pacjenta z prawidłową czynnością wątroby na początku leczenia zwiększy się stężenie bilirubiny, aktywność fosfatazy zasadowej lub aminotransferaz, nie jest to wskazaniem do odstawienia leku. Powyższe objawy są najczęściej przemijające. Zaleca się powtórzenie badania w czasie leczenia.
Pacjentom w podeszłym wieku, wyniszczonym, z predyspozycją do neuropatii (np. chorzy na cukrzycę) należy podczas leczenia poświęcić szczególną uwagę.
Leczenie gruźlicy w schemacie przerywanym (rzadziej niż 2 do 3 razy w tygodniu) jest obarczone ryzykiem nasilonych działań niepożądanych, zwłaszcza o charakterze immunologicznym. Pacjenta leczonego w schemacie przerywanym należy ostrzec przed możliwością wystąpienia takich reakcji i zapewnić mu ścisły nadzór personelu medycznego. Zaleca się częste wykonywanie badań w celu uniknięcia powikłań związanych ze stosowaniem przerywanego schematu dawkowania.
W trakcie leczenia produktem leczniczym Rifamazid ślina, plwocina, łzy i mocz mogą zabarwiać się na czerwonobrązowo lub pomarańczowo. Zabarwiać się mogą również miękkie soczewki kontaktowe.
Rifamazid należy stosować z dużą ostrożnością u pacjentów nadużywających alkoholu, ze względu na
PL zmExcp_30.04.2021 v3 zwiększone ryzyko uszkodzenia wątroby.
Podczas leczenia produktem Rifamazid zaleca się okresowe badanie wzroku, zwłaszcza u pacjentów z chorobami oczu.
Jeśli istnieje konieczność podawania produktu leczniczego Rifamazid pacjentom przyjmującym stale inne leki (np. chorzy na cukrzycę lub choroby układu krążenia), należy wziąć pod uwagę interakcje produktu Rifamazid z innymi lekami i odpowiednio zmodyfikować leczenie (patrz punkt 4.5).
Ryfampicyna podawana pacjentom z porfirią może zaostrzyć objawy choroby.
Produkt leczniczy Rifamazid o mocy 150 mg + 100 mg zawiera azorubinę (E 122), która może powodować reakcje alergiczne.
Produkt leczniczy Rifamazid o mocy 300 mg + 150 mg zawiera azorubinę (E 122), która może powodować reakcje alergiczne.
Produkt leczniczy Rifamazid o mocy 150 mg + 100 mg zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na kapsułkę, to znaczy produkt leczniczy uznaje się za „wolny od sodu”.
Produkt leczniczy Rifamazid o mocy 300 mg + 150 mg zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na kapsułkę, to znaczy produkt leczniczy uznaje się za „wolny od sodu”.
4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji
Ryfampicyna jest induktorem enzymów mikrosomalnych i przyspiesza metabolizm wielu leków: azatiopryny, chloramfenikolu, cymetydyny, klofibratu, kortykosteroidów, leków przeciwzakrzepowych pochodnych kumaryny, cyklosporyny, dapsonu, diazepamu i innych pochodnych 1,4-benzodiazepiny, doksycykliny, haloperydolu, heksobarbitalu, flukonazolu, itrakonazolu, ketokonazolu, metadonu, leków hipoglikemizujących, chininy, sulfasalazyny, teofiliny, zydowudyny, leków blokujących receptory β-adrenergiczne, digitoksyny, digoksyny, dyzopiramidu, lorkainidu, meksyletyny, chinidyny, tokainidu, werapamilu i innych antagonistów wapnia, narkotycznych leków przeciwbólowych, środków antykoncepcyjnych. Jednoczesne stosowanie ryfampicyny z wyżej wymienionymi lekami może wiązać się z koniecznością zwiększenia ich dawki w celu utrzymania działania terapeutycznego. Po odstawieniu ryfampicyny należy pamiętać o ponownej modyfikacji dawek leków.
Jednoczesne stosowanie kwasu p-aminosalicylowego (PAS) i ryfampicyny powoduje zmniejszenie stężenia ryfampicyny we krwi. Dlatego zaleca się zachowanie 8-godzinnej przerwy między przyjęciem jednego i drugiego leku.
Ryfampicyna i izoniazyd zmieniają metabolizm fenytoiny. Jeśli jednocześnie podaje się produkt Rifamazid i fenytoinę, zalecane jest kontrolowanie stężenia fenytoiny we krwi i odpowiednie dostosowanie jej dawki.
Izoniazyd hamuje metabolizm etosuksymidu, diazepamu, triazolamu i teofiliny, co często prowadzi do zwiększenia ich toksyczności.
Izoniazyd podawany razem z karbamazepiną powoduje zwiększenie jej stężenia we krwi, co może doprowadzić do ciężkiego uszkodzenia wątroby.
Produkty zobojętniające sok żołądkowy (wodorowęglan sodu, wodorotlenek glinu, trójkrzemian magnezu) mogą zmniejszać wchłanianie ryfampicyny i izoniazydu. W celu zapobieżenia tej interakcji Rifamazid należy przyjmować co najmniej 1 godzinę przed przyjęciem produktu zobojętniającego sok żołądkowy.
PL zmExcp_30.04.2021 v3 Jeśli jednocześnie podaje się Rifamazid i leki przeciwzakrzepowe (pochodne kumaryny), wskazane jest codzienne oznaczanie czasu protrombinowego i odpowiednie dostosowanie dawki leku przeciwzakrzepowego.
Rifamazid może zmniejszać skuteczność doustnych środków antykoncepcyjnych. W celu uniknięcia nieplanowanej ciąży należy zastosować dodatkowo niehormonalną metodę antykoncepcji. Wpływ na wyniki badań laboratoryjnych U pacjentów przyjmujących ryfampicynę obserwowano fałszywie dodatnie wyniki testów wykrywających opioidy. W celu uniknięcia pomyłki zaleca się stosowanie chromatografii gazowej ze spektrometrią.
Terapeutyczne stężenia ryfampicyny w surowicy mogą maskować wyniki oznaczania kwasu foliowego i witaminy B 12
Badanie stężenia bilirubiny, aktywności fosfatazy zasadowej i aminotransferaz, a także badania pęcherzyka żółciowego z użyciem kontrastu u pacjentów przyjmujących ryfampicynę należy wykonywać rano, przed przyjęciem leku.
4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację
Ciąża Brak odpowiednio liczebnych i dobrze kontrolowanych badań u kobiet w ciąży. Dlatego Rifamazid można podawać kobietom w ciąży tylko wówczas, gdy istnieje pewność, że proces gruźliczy jest czynny i korzyść dla matki przeważa zagrożenie dla płodu. Ryfampicyna stosowana w ostatnich miesiącach ciąży może spowodować poporodowe krwawienia zarówno u matki, jak i u noworodka. W takich przypadkach zaleca się podawanie witaminy K.
Karmienie piersią Ryfampicyna i izoniazyd przenikają do mleka ludzkiego. Jeśli konieczne jest podanie produktu leczniczego matce karmiącej, zaleca się przerwanie karmienia piersią.
Płodność Badania przeprowadzone na gryzoniach otrzymujących duże dawki ryfampicyny wykazały jej działanie teratogenne.
4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn
Brak danych dotyczących wpływu produktu leczniczego Rifamazid na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Jeśli jednak pojawią się działania niepożądane zmniejszające zdolność koncentracji (np. ból, zawroty głowy, zaburzenia widzenia; patrz punkt 4.8), nie zaleca się prowadzenia pojazdów ani obsługiwania maszyn.
4.8 Działania niepożądane
Podczas stosowania produktu leczniczego Rifamazid mogą wystąpić działania niepożądane wywoływane przez ryfampicynę lub izoniazyd. Poniżej podane częstotliwości (zgodnie z CIOMS) są stosowane, jeśli dotyczą: bardzo często (≥1/10) często (≥1/100 do <1/10) niezbyt często (≥1/1 000 do <1/100) rzadko (≥1/10 000 do <1/1 000) bardzo rzadko (<1/10 000) częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych)
PL zmExcp_30.04.2021 v3 • Działania niepożądane wywoływane przez ryfampicynę
Zaburzenia krwi i układu chłonnego: małopłytkowość z plamicą lub bez, występuje głównie u pacjentów leczonych w schemacie przerywanym i ustępuje po odstawieniu leku. Jeśli wystąpi małopłytkowość, lek należy natychmiast odstawić, gdyż mogą wystąpić krwawienia do mózgu, nawet ze skutkiem śmiertelnym. Ponadto opisywano niedokrwistość hemolityczną, leukopenię, eozynofilię, zmniejszenie stężenia hemoglobiny we krwi.
Zaburzenia układu immunologicznego: obrzęk twarzy i kończyn, objawy grypopodobne (gorączka, dreszcze, bóle głowy i mięśni, zawroty głowy), krótki oddech, sapanie, spadek ciśnienia krwi, a nawet wstrząs anafilaktyczny. Objawy te najczęściej pojawiają się podczas 3. do 6. miesiąca leczenia. Częstość występowania jest zróżnicowana, jednak uważa się, że objawy występują u około 50% pacjentów leczonych w schemacie jednotygodniowym, otrzymujących ryfampicynę w dawce
Reakcje uczuleniowe Zaburzenia układu immunologicznego: gorączka, eozynofilia. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: wysypka, pokrzywka, świąd, zaczerwienienie skóry, opryszczkowe zapalenie jamy ustnej i języka, obrzęk naczynioruchowy, złuszczające zapalenie skóry, zespół Lyella.
Zaburzenia endokrynologiczne: u kobiet długotrwale leczonych ryfampicyną mogą pojawić się zaburzenia miesiączkowania.
Zaburzenia układu nerwowego: ból i zawroty głowy, senność i znużenie, ataksja, stan splątania, zaburzenia koncentracji uwagi, ból i drętwienie kończyn.
Zaburzenia oka: zaburzenia widzenia.
Zaburzenia żołądka i jelit: zgaga, bóle w nadbrzuszu, zmniejszenie łaknienia, nudności, wymioty, wzdęcia, biegunka (może być objawem rzekomobłoniastego zapalenia jelita grubego).
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: przemijające zmiany wyników badań czynnościowych wątroby (zwiększenie stężenia bilirubiny, w tym bilirubiny bezpośredniej, aktywności fosfatazy zasadowej, aminotransferaz), rzadko toksyczne zapalenie wątroby.
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: łagodne, samoistnie ustępujące reakcje skórne, takie jak zaczerwienienie, świąd, niekiedy wysypka.
Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: osłabienie mięśni, miopatia.
Zaburzenia nerek i dróg moczowych: hemoglobinuria, krwiomocz, śródmiąższowe zapalenie nerek, niewydolność nerek występują sporadycznie, głównie u pacjentów stosujących leczenie przerywane. Objawy te ustępują po odstawieniu leku i zastosowaniu odpowiedniego leczenia.
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: pomarańczowe lub czerwonobrązowe zabarwienie śliny, moczu, łez, potu, kału.
• Działania niepożądane wywoływane przez izoniazyd
Zaburzenia krwi i układu chłonnego: małopłytkowość, agranulocytoza, niedokrwistość.
Zaburzenia układu nerwowego: zapalenie wielonerwowe objawiające się drętwieniem kończyn, mrowieniem, osłabieniem mięśni, niezbornością ruchów. Objawy te pojawiają się bardzo rzadko i dotyczą pacjentów przyjmujących większe niż zalecane dawki izoniazydu. Duże dawki izoniazydu
PL zmExcp_30.04.2021 v3 mogą powodować wystąpienie drgawek. Należy pamiętać, że u pacjentów z padaczką izoniazyd może zwiększać częstość napadów padaczkowych.
Zaburzenia naczyniowe: częstość nieznana: zapalenie naczyń krwionośnych
Zaburzenia żołądka i jelit: nudności, wymioty, bóle w nadbrzuszu. Zapalenie trzustki – częstość nieznana.
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: zwiększenie aktywności aminotransferazy asparaginianowej, aminotransferazy alaninowej, bilirubinemia, żółtaczka. Niezbyt często zapalenie wątroby, niekiedy ciężkie, w skrajnych przypadkach prowadzące do śmierci, poprzedzone takimi objawami, jak brak łaknienia, nudności, wymioty, zmęczenie, osłabienie.
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: rzadko: toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka, objawy układowe eozynofilii.
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181C; 02-222 Warszawa Tel.: + 48 22 49 21 301 Faks: + 48 22 49 21 309 strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
4.9 Przedawkowanie
W krótkim czasie po przedawkowaniu ryfampicyny mogą wystąpić nudności, wymioty, śpiączka. Może również wystąpić niewydolność wątroby i żółtaczka, a także zależne od dawki pomarańczowe lub czerwonobrązowe zabarwienie skóry, śliny, plwociny, moczu, łez, potu. Przedawkowanie izoniazydu może spowodować wystąpienie nudności, wymiotów, zawrotów głowy, niewyraźnej mowy, niewyraźnego i zamglonego widzenia, omamów wzrokowych. Po znacznym przedawkowaniu może wystąpić: zahamowanie czynności układu oddechowego i nerwowego, śpiączka, napady padaczkowe. W badaniach laboratoryjnych stwierdza się ciężką kwasicę metaboliczną, acetonurię i hiperglikemię.
W razie przedawkowania należy jak najszybciej usunąć z organizmu niewchłonięty jeszcze lek i zmniejszyć wchłanianie z przewodu pokarmowego (sprowokowanie wymiotów, płukanie żołądka, podanie węgla aktywowanego – jeśli pacjent jest przytomny). Postępowanie w zatruciu jest przede wszystkim objawowe i polega na monitorowaniu i podtrzymywaniu podstawowych czynności życiowych. Substancje czynne produktu leczniczego Rifamazid mogą być usunięte z organizmu w procesie hemodializy.
5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE
5.1 Właściwości farmakodynamiczne
Grupa farmakoterapeutyczna: produkty złożone, stosowane w leczeniu gruźlicy, kod ATC: J04AM02
PL zmExcp_30.04.2021 v3 Rifamazid jest produktem zawierającym dwie substancje czynne: ryfampicynę i izoniazyd. Jednoczesne podawanie dwóch leków przeciwprątkowych zapobiega powstawaniu lekooporności prątków. Ryfampicyna należy do grupy antybiotyków ansamycynowych. Jest półsyntetyczną pochodną ryfamycyny B, wytwarzaną przez Streptomyces mediterranei.
Bakteriobójczy mechanizm działania ryfampicyny polega na hamowaniu aktywności polimerazy RNA zależnej od DNA. Lek niszczy prątki Mycobacterium tuberculosis umiejscowione zewnątrz- i wewnątrzkomórkowo, prątki atypowe i prątki trądu.
Silnie działa na prątki rosnące powoli i średnio szybko. Hamuje również wzrost bakterii Gram-dodatnich (zwłaszcza gronkowców, np. Staphylococcus aureus, Staphylococcus epidermidis) i Gram-ujemnych (Neisseria meningitidis, Neisseria gonorrhoeae, Haemophilus influenzae, Legionella spp.).
Jednak ze względu na możliwość selekcji szczepów opornych w czasie leczenia ryfampicyną, lek ten jest zarezerwowany głównie do leczenia wszystkich postaci gruźlicy, mykobakterioz i trądu.
Izoniazyd wykazuje działanie bakteriobójcze na prątki umiejscowione zewnątrzkomórkowo, w ścianach jam gruźliczych, będące w fazie podziału i wzrostu.
5.2 Właściwości farmakokinetyczne
Połączenie ryfampicyny i izoniazydu w jednym produkcie nie zmienia ich parametrów farmakokinetycznych.
Ryfampicyna i izoniazyd podane doustnie na czczo w jednym produkcie wchłaniają się dobrze i prawie w 100%. Pokarm znajdujący się w żołądku zaburza proces wchłaniania. Po doustnym podaniu ryfampicyny w dawce 10 mg/kg mc. maksymalne stężenie we krwi występuje w przybliżeniu po 2–4 godzinach i wynosi około 10 μg/ml. Ryfampicyna wiąże się w 80% z białkami krwi. Po doustnym podaniu 600 mg ryfampicyny okres półtrwania wynosi około 3 godzin, a po podaniu Ryfampicyna dobrze przenika do tkanek i płynów ustrojowych, w tym także do płynu mózgowo-rdzeniowego. W wątrobie ulega intensywnej przemianie do deacetyloryfampicyny wydalanej głównie z żółcią (kałem) i w małym stopniu z moczem.
Po doustnym podaniu izoniazydu maksymalne stężenie we krwi występuje po 1–2 godzinach. Okres półtrwania wynosi 1 do 3 godzin. Izoniazyd wiąże się z białkami krwi w 20–30%. Izoniazyd z łatwością przenika do większości tkanek, płynów ustrojowych (np. płynu mózgowo-rdzeniowego), śliny, plwociny, potu. Przenika przez barierę łożyska i do mleka ludzkiego. Metabolizm izoniazydu przebiega w wątrobie (dehydratacja, acetylacja). Istnieją znaczne różnice osobnicze w szybkości acetylacji. Proces acetylacji z reguły znacznie szybciej przebiega u osób rasy białej. Izoniazyd wydalany jest z moczem w ciągu 24 godzin.
5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie
Brak danych z długookresowych badań na zwierzętach, dotyczących mutagennego i rakotwórczego działania ryfampicyny i izoniazydu.
PL zmExcp_30.04.2021 v3
6. DANE FARMACEUTYCZNE
6.1 Wykaz substancji pomocniczych
Krzemionka koloidalna bezwodna Laurylosiarczan sodu Magnezu stearynian Talk Karboksylmetyloskrobia sodowa (typ A)
Skład otoczki kapsułki Azorubina (E 122) Indygokarmina (E 132) Tytanu dwutlenek (E 171) Żelatyna
6.2 Niezgodności farmaceutyczne
Nie dotyczy.
6.3 Okres ważności
6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania
Przechowywać w temperaturze do 25C. Przechowywać pojemnik szczelnie zamknięty w celu ochrony przed światłem i wilgocią.
6.5 Rodzaj i zawartość opakowania
Pojemnik polipropylenowy zamykany wieczkiem polietylenowym z plombą w tekturowym pudełku. Opakowanie zawiera 100 kapsułek twardych.
6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania produktu leczniczego do
stosowaniaBez specjalnych wymagań.
Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami.
7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA
DOPUSZCZENIE DO OBROTUTarchomińskie Zakłady Farmaceutyczne „Polfa” Spółka Akcyjna ul. A. Fleminga 2 03-176 Warszawa
8. NUMERY POZWOLEŃ NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
Rifamazid, 150 mg + 100 mg: R/0861 Rifamazid, 300 mg + 150 mg: R/0862
PL zmExcp_30.04.2021 v3
9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIARifamazid, 150 mg + 100 mg i Rifamazid, 300 mg + 150 mg Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 20.01.1989 r. Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 12.04.2013 r.