Medrol
Methylprednisolonum
Tabletki 16 mg | Methylprednisolonum 16 mg
Pfizer Italia S.r.l., Włochy
Ulotka
Ulotka dołączona do opakowania: informacja dla pacjenta
MEDROL, 4 mg, tabletki MEDROL, 16 mg, tabletki
Methylprednisolonum
Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta. − Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. − W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. − Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same. − Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Patrz punkt 4.
Spis treści ulotki
Substancja czynna leku Medrol, metyloprednizolon należy do grupy glikokortykosteroidów. Lek Medrol przeznaczony jest do stosowania doustnego. Podobnie jak inne glikokortykosteroidy, lek Medrol wpływa m.in. na: - procesy zapalne i immunologiczne (odpornościowe), - przemiany węglowodanów, białek i tłuszczów, - układ krążenia, - układ sercowo-naczyniowy, - ośrodkowy układ nerwowy, - mięśnie szkieletowe, - tkankę kostną, - tkankę łączną, - skórę i błony śluzowe, - układ wewnątrzwydzielniczy, - czynność nerek.
Lek Medrol stosuje się jako leczenie objawowe, oprócz przypadków zaburzeń endokrynologicznych, kiedy jest stosowany jako leczenie substytucyjne (zastępcze).
Zaburzenia inne niż endokrynologiczne
Choroby reumatyczne Leczenie wspomagające do krótkotrwałego stosowania (w czasie epizodu zaostrzenia lub pogorszenia stanu zdrowia) w przebiegu: − łuszczycowego zapalenia stawów; − reumatoidalnego zapalenia stawów, w tym młodzieńczego reumatoidalnego zapalenia stawów (w niektórych przypadkach może być wymagane podawanie małych dawek jako leczenie podtrzymujące); − zesztywniającego zapalenia stawów kręgosłupa; − ostrego i podostrego zapalenia kaletki maziowej; − ostrego nieswoistego zapalenia pochewki ścięgna; − ostrego dnawego zapalenia stawów; − pourazowej choroby zwyrodnieniowej stawów; − zapalenia błony maziowej w przebiegu choroby zwyrodnieniowej stawów; − zapalenia nadkłykcia.
Układowe choroby tkanki łącznej W okresie zaostrzenia lub jako leczenie podtrzymujące w przebiegu: − tocznia rumieniowatego układowego (i zapalenia nerek w przebiegu tocznia); − zapalenia wielomięśniowego i zapalenia skórno-mięśniowego; − ostrego reumatycznego zapalenia mięśnia sercowego; − polimialgii reumatycznej; − olbrzymiokomórkowego zapalenia tętnic.
Choroby dermatologiczne − pęcherzyca; − pęcherzowe opryszczkowate zapalenie skóry; − ciężka odmiana rumienia wielopostaciowego (zespół Stevensa-Johnsona); − złuszczające zapalenie skóry; − ziarniniak grzybiasty; − ciężka postać łuszczycy; − ciężka postać łojotokowego zapalenia skóry.
Choroby alergiczne Leczenie ciężkich chorób alergicznych, w przypadku, kiedy inne metody leczenia są nieskuteczne: − sezonowe lub całoroczne (niesezonowe) alergiczne zapalenie błony śluzowej nosa; − choroba posurowicza; − astma oskrzelowa; − reakcje nadwrażliwości na leki; − wyprysk kontaktowy (kontaktowe zapalenie skóry); − atopowe zapalenie skóry.
Choroby oczu Ciężkie ostre i przewlekłe procesy alergiczne i zapalne obejmujące oko i jego przydatki, takie jak: − alergiczne brzeżne owrzodzenia rogówki; − półpasiec oczny; − zapalenie w obrębie odcinka przedniego oka; − rozlane zapalenie błony naczyniowej tylnego odcinka oka i zapalenie naczyniówki; − współczulne zapalenie błony naczyniowej; − alergiczne zapalenie spojówek; − zapalenie rogówki; − zapalenie naczyniówki i siatkówki; − zapalenie nerwu wzrokowego; − zapalenie tęczówki, zapalenie tęczówki i ciała rzęskowego.
Choroby układu oddechowego − objawowa sarkoidoza; − zespół Loefflera niepoddający się leczeniu innymi lekami; − beryloza; − piorunująca lub rozsiana gruźlica płuc, jednocześnie z odpowiednim leczeniem chemioterapeutykiem przeciwgruźliczym; − zachłystowe zapalenie płuc.
Choroby krwi − samoistna plamica małopłytkowa u dorosłych; − wtórna małopłytkowość u dorosłych; − nabyta (autoimmunologiczna) niedokrwistość hemolityczna; − niedobór erytroblastów w szpiku; − wrodzona niedokrwistość hipoplastyczna.
Choroby nowotworowe Leczenie paliatywne: − białaczki i chłoniaków u dorosłych; − ostrej białaczki u dzieci.
Obrzęki − w celu wywołania diurezy (wydzielania moczu) albo remisji proteinurii (białkomoczu) w zespole nerczycowym, bez mocznicy, idiopatycznym lub w przebiegu tocznia rumieniowatego.
Choroby przewodu pokarmowego W zaostrzeniu przebiegu: − wrzodziejącego zapalenia jelita grubego; − choroby Leśniowskiego-Crohna.
Choroby układu nerwowego − zaostrzenie w przebiegu stwardnienia rozsianego; − obrzęk mózgu związany z obecnością guza mózgu.
Inne − przeszczepianie narządów.
Zaburzenia endokrynologiczne - pierwotna lub wtórna niedoczynność kory nadnerczy (lekami z wyboru są hydrokortyzon lub kortyzon; w razie konieczności syntetyczne analogi mogą być stosowane jednocześnie z mineralokortykosteroidami; u niemowląt i dzieci uzupełniające podawanie mineralokortykosteroidów jest szczególnie istotne); - wrodzony przerost nadnerczy; - nieropne zapalenia tarczycy; - hiperkalcemia (zwiększenie stężenia wapnia we krwi) w przebiegu choroby nowotworowej.
Kiedy nie stosować leku Medrol − Jeśli pacjent ma uczulenie na substancję czynną lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6). − W przypadku układowej infekcji grzybiczej.
U pacjentów przyjmujących immunosupresyjne dawki kortykosteroidów (czyli hamujące wytwarzanie przeciwciał i komórek odpornościowych) przeciwwskazane jest podawanie szczepionek żywych lub szczepionek żywych atenuowanych (szczepionki te zawierają żywe mikroorganizmy o osłabionych właściwościach chorobotwórczych).
Ostrzeżenia i środki ostrożności
Działanie immunosupresyjne/Zwiększona podatność na zakażenia Lek Medrol może zwiększać podatność na zakażenia oraz może maskować niektóre objawy zakażenia. Podczas jego stosowania mogą wystąpić nowe zakażenia. W trakcie stosowania leku Medrol może wystąpić zmniejszenie odporności organizmu i niezdolność do ograniczenia miejscowego zakażeń. U pacjentów mogą występować zakażenia dowolnym czynnikiem chorobotwórczym, w tym zakażenia wirusowe, bakteryjne, grzybicze, pierwotniakowe lub choroby pasożytnicze, w dowolnej okolicy organizmu. Zakażenia te mogą być łagodne, a także ciężkie, czasami śmiertelne. Częstość występowania powikłań zakaźnych wzrasta w miarę zwiększania dawek kortykosteroidów.
Pacjenci stosujący lek Medrol są bardziej podatni na zakażenia niż osoby zdrowe, np. ospa wietrzna i odra mogą mieć cięższy przebieg lub nawet mogą okazać się śmiertelne, u dzieci lub u dorosłych z brakiem odporności.
Stosowanie szczepionek na bazie żywych, osłabionych wirusów jest przeciwwskazane u pacjentów przyjmujących dawki immunosupresyjne kortykosteroidów.
U pacjentów z czynną gruźlicą, lek Medrol stosuje się tylko w przypadkach o przebiegu piorunującym lub rozsianym w skojarzeniu z innymi lekami przeciwgruźliczymi. Jeżeli konieczne jest podanie leku Medrol u pacjenta z gruźlicą utajoną lub z dodatnim wynikiem próby tuberkulinowej, konieczna jest ścisła obserwacja pacjentów, gdyż może dojść do reaktywacji choroby. U tych pacjentów w trakcie długotrwałego stosowania kortykosteroidów, lekarz zadecyduje o konieczności wdrożenia dodatkowego leczenia.
U pacjentów otrzymujących kortykosteroidy stwierdzano występowanie mięsaka Kaposiego. Przerwanie stosowania leków z tej grupy może doprowadzić do remisji klinicznej.
Wpływ na układ immunologiczny W trakcie stosowania leku Medrol mogą wystąpić reakcje alergiczne (np. obrzęk naczynioruchowy).
U pacjentów stosujących lek Medrol, w rzadkich przypadkach dochodziło do wystąpienia reakcji skórnych i anafilaktycznych i (lub) anafilaktoidalnych. Przed podaniem leku Medrol lekarz podejmie odpowiednie środki ostrożności, szczególnie jeśli w przeszłości u pacjentów występowały reakcje alergiczne na jakikolwiek lek.
Lek Medrol zawiera laktozę jednowodną otrzymywaną z mleka krowiego. Należy zachować ostrożność u pacjentów ze znaną lub podejrzewaną nadwrażliwością na mleko krowie, lub jego składniki, lub inne produkty mleczne, ponieważ lek może zawierać śladowe ilości składników mleka.
Zaburzenia endokrynologiczne Jeżeli u pacjentów poddawanych leczeniu lekiem Medrol wystąpi silny stres, lekarz może zalecić zwiększenie dawki szybko działających kortykosteroidów przed, w okresie trwania i po zakończeniu sytuacji stresowej.
Podczas leczenia lekiem Medrol może wystąpić niewydolność nadnerczy, która może utrzymywać się przez kilka miesięcy po przerwaniu leczenia. Należy poinformować lekarza o wystąpieniu wszelkich sytuacji powodujących stres, występujących w tym okresie. Lekarz rozważy wdrożenie terapii hormonalnej. Lekarz może też zdecydować o stopniowym zmniejszeniu dawki leku Medrol.
Nagłe odstawienie leku Medrol może wywołać ostrą niewydolność nadnerczy, prowadzącą do zgonu.
Po nagłym przerwaniu leczenia lekiem Medrol, może również wystąpić „zespół odstawienia” steroidów, pozornie niezwiązany z niewydolnością kory nadnerczy. Zespół ten obejmuje objawy, takie jak: brak łaknienia, nudności, wymioty, letarg, ból głowy, gorączka, ból stawów, łuszczenie się skóry, ból mięśni, zmniejszenie masy ciała i (lub) niedociśnienie tętnicze. Uważa się, że działania te wynikają raczej z nagłej zmiany stężenia leku Medrol niż z jego małego stężenia.
Pacjenci z chorobą Cushinga nie powinni stosować leku Medrol, gdyż może on powodować lub nasilać zespół Cushinga.
Lek Medrol może wykazywać silniejsze działanie u pacjentów z niedoczynnością tarczycy.
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania Lek Medrol może zwiększać stężenie glukozy we krwi oraz nasilać wcześniej istniejącą cukrzycę. Pacjenci długotrwałe stosujący lek Medrol mogą być bardziej narażeni na wystąpienie cukrzycy.
Zaburzenia psychiczne W trakcie leczenia lekiem Medrol oraz po jego zakończeniu mogą wystąpić zaburzenia psychiczne.
Występują one zazwyczaj w ciągu kilku dni lub tygodni od rozpoczęcia leczenia lekiem Medrol. Większość z nich ustępuje po zmniejszeniu dawki lub odstawieniu leku Medrol. Pacjenci i ich opiekunowie powinni zasięgać porady lekarza w przypadku wystąpienia u pacjenta objawów psychicznych, szczególnie w przypadku podejrzenia nastroju depresyjnego lub myśli samobójczych. Pacjenci i ich opiekunowie powinni zwrócić szczególną uwagę na zaburzenia psychiczne, które mogą wystąpić w trakcie leczenia, bezpośrednio po zmniejszeniu dawki lub po odstawieniu leku Medrol.
Wpływ na układ nerwowy Lek Medrol należy stosować ostrożnie u pacjentów z zaburzeniami przebiegającymi z drgawkami.
Lek Medrol jest skuteczny w przyspieszaniu ustępowania ciężkich zaostrzeń stwardnienia rozsianego, jednak nie potwierdzono jego wpływu na ostateczny rezultat naturalnego przebiegu choroby.
U pacjentów z miastenią, lekarz zachowa ostrożność, podczas stosowania leku Medrol.
Odnotowano przypadki tłuszczakowatości nadtwardówkowej, u pacjentów stosujących lek Medrol, zwykle w przypadku długotrwałego stosowania dużych dawek.
Wpływ na oczy Należy zachować ostrożność u pacjentów z opryszczką oczną lub półpaścem ocznym, z objawami ze strony gałki ocznej, ponieważ leczenie lekiem Medrol może spowodować ryzyko perforacji (powstania ubytku) rogówki.
U pacjentów długotrwale stosujących lek Medrol, może dojść do rozwoju zaćmy tylnej podtorebkowej i zaćmy jądrowej (szczególnie u dzieci), wytrzeszczu lub zwiększenia ciśnienia wewnątrzgałkowego, które może spowodować jaskrę z potencjalnym uszkodzeniem nerwów wzrokowych. U pacjentów stosujących lek Medrol, mogą się również częściej rozwijać wtórne zakażenia grzybicze i wirusowe gałki ocznej.
Leczenie lekiem Medrol wiąże się z ryzykiem występowania centralnej chorioretinopatii surowiczej, która może prowadzić do odwarstwienia siatkówki.
Jeśli u pacjenta wystąpi nieostre widzenie lub inne zaburzenia widzenia, należy skontaktować się z lekarzem.
Wpływ na serce Lek Medrol ma niekorzystny wpływ na układ sercowo-naczyniowy, obejmujący dyslipidemię (nieprawidłowe stężenie w surowicy na czczo jednej lub więcej frakcji lipoprotein lub ich składu) i nadciśnienie tętnicze, dlatego pacjenci z istniejącymi czynnikami ryzyka sercowo-naczyniowego w przypadku stosowania dużych dawek i długotrwałego leczenia lekiem Medrol mogą być narażeni na dodatkowy wpływ na układ sercowo-naczyniowy. U tych pacjentów lekarz zachowa ostrożność podczas stosowania leku Medrol i w razie potrzeby lekarz może zalecić monitorowanie układu sercowo-naczyniowego. Lekarz może zalecić stosowanie leku Medrol w małej dawce i w schemacie co drugi dzień, ponieważ może to zmniejszyć częstość występowania powikłań leczenia lekiem Medrol.
U pacjentów z zastoinową niewydolnością serca, leczenie lekiem Medrol należy stosować ostrożnie i jedynie w przypadkach, gdy jest to konieczne.
Wpływ na układ naczyniowy Podczas stosowania leku Medrol zgłaszano występowanie zakrzepicy, w tym żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej. W związku z tym należy zachować ostrożność u pacjentów z zaburzeniami zakrzepowo–zatorowymi lub u tych, którzy mogą być podatni na ich wystąpienie.
U pacjentów z nadciśnieniem tętniczym, leczenie lekiem Medrol należy stosować z zachowaniem ostrożności.
Wpływ na żołądek i jelita Duże dawki leku Medrol mogą wywołać ostre zapalenie trzustki. Lek Medrol może maskować objawy występowania choroby wrzodowej, dlatego perforacje lub krwotoki mogą występować bez towarzyszącego, wyraźnego bólu. Leczenie lekiem Medrol może maskować zapalenie otrzewnej lub inne objawy, związane z wystąpieniem zaburzeń żołądka i jelit, takie jak: perforacja, zaparcie lub zapalenie trzustki. W połączeniu z niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi NLPZ, wzrasta ryzyko rozwoju choroby wrzodowej żołądka i jelit.
U pacjentów z nieswoistym wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego, lek Medrol należy stosować ostrożnie, jeżeli istnieje zagrożenie perforacją, wystąpieniem ropnia lub innej postaci zakażenia ropnego, zapalenia uchyłków, świeżego zespolenia jelitowego, czynnej lub utajonej choroby wrzodowej.
Wpływ na wątrobę i drogi żółciowe Zgłaszano rzadkie przypadki zaburzeń czynności wątroby i dróg żółciowych, z których większość ustępowała po przerwaniu leczenia. Z tego względu konieczna jest odpowiednia obserwacja.
Wpływ na układ mięśniowo-szkieletowy W trakcie stosowania dużych dawek leku Medrol może wystąpić ostra miopatia, najczęściej u pacjentów z zaburzeniami przekaźnictwa nerwowo-mięśniowego (np. z miastenią) lub u pacjentów stosujących jednocześnie leki blokujące to przekaźnictwo (np. pankuronium). Może także wystąpić zwiększone stężenie kinazy kreatynowej. Powrót do zdrowia, po zakończeniu leczenia lekiem Medrol, wymaga czasu i może trwać od kilku tygodni do lat.
U pacjentów długotrwale stosujących duże dawki leku Medrol może wystąpić osteoporoza.
Zaburzenia nerek i dróg moczowych Należy zachować ostrożność u pacjentów z twardziną układową, ponieważ zwiększona częstość występowania twardzinowej kryzy nerkowej była obserwowana z kortykosteroidami, w tym metyloprednizolonem.
Lek Medrol należy stosować z zachowaniem ostrożności u pacjentów z niewydolnością nerek.
Badania diagnostyczne Stosowanie średnich i dużych dawek leku Medrol może zwiększać ciśnienie krwi, zatrzymanie sodu i wody oraz wydalanie potasu. W związku z tym, lekarz może zalecić ograniczenie spożycia soli (sól spożywcza) w diecie oraz uzupełnianie potasu. Wszystkie glikokortykosteroidy, w tym lek Medrol, zwiększają wydalanie wapnia.
Urazy zatrucia i powikłania po zabiegach Nie należy stosować leku Medrol w leczeniu urazowego uszkodzenia mózgu.
Inne Powikłania terapii glikokortykosteroidami zależą od wielkości dawki i od czasu trwania leczenia. Lekarz podejmie decyzję dotyczącą dawkowania oraz czasu trwania leczenia indywidualnie dla każdego pacjenta.
Lekarz zadecyduje o stosowaniu najmniejszej skutecznej dawki koniecznej do osiągnięcia kontroli objawów. Zmniejszenie dawki powinno przebiegać stopniowo.
Należy powiedzieć lekarzowi o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, również tych, które wydawane są bez recepty.
Niektóre leki mogą nasilić działanie leku Medrol i lekarz może chcieć uważnie monitorować stan pacjenta przyjmującego takie leki (w tym niektóre leki na HIV: rytonawir, kobicystat).
Pacjenci powinni zachować ostrożność przy jednoczesnym stosowaniu kwasu acetylosalicylowego i niesteroidowych leków przeciwzapalnych wraz z lekiem Medrol. Po podaniu leku Medrol, zgłaszano przełom w przebiegu guza chromochłonnego, niekiedy zakończony zgonem. Lekarz podejmie decyzję o stosowaniu leku Medrol, tylko po odpowiedniej ocenie ryzyka do korzyści, w przypadku pacjentów u których podejrzewa się lub stwierdzono występowanie guza chromochłonnego.
Zespół rozpadu guza może wystąpić podczas stosowania kortykosteroidów w trakcie leczenia nowotworu. Należy poinformować lekarza, jeżeli pacjent choruje na nowotwór i ma objawy zespołu rozpadu guza, takie jak skurcze mięśni, osłabienie mięśni, splątanie, nieregularne bicie serca, utrata lub zaburzenia widzenia oraz duszność.
Stosowanie u dzieci Należy dokładnie obserwować wzrost i rozwój niemowląt i dzieci, które poddawane są długotrwałemu leczeniu lekiem Medrol.
U dzieci poddawanych długotrwałemu leczeniu lekiem Medrol, w dobowych dawkach podzielonych, może dochodzić do zahamowania wzrostu. Lekarz powinien ograniczyć tego typu leczenie do najcięższych wskazań. Działań niepożądanych można uniknąć lub je zminimalizować, stosując schemat leczenia przerywanego.
Niemowlęta i dzieci, poddawane długotrwałemu leczeniu lekiem Medrol, są szczególnie narażone na wystąpienie zwiększonego ciśnienia śródczaszkowego.
Duże dawki leku Medrol mogą wywoływać u dzieci zapalenie trzustki.
Lek Medrol a inne leki Należy powiedzieć lekarzowi o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje stosować. Lek Medrol może wpływać na działanie innych leków, a inne leki mogą wpływać na działanie leku Medrol. Może być konieczne dostosowanie dawki leku Medrol podczas jednoczesnego stosowania z następującymi lekami: − leki przeciwbakteryjne: izoniazyd − antybiotyk przeciwgruźliczy: ryfampicyna − leki przeciwzakrzepowe (doustne). Jednoczesne stosowanie z lekiem Medrol może zmniejszyć lub zwiększyć działanie leków przeciwzakrzepowych. Należy kontrolować wskaźniki krzepnięcia krwi, aby zapewnić odpowiednie działanie przeciwzakrzepowe − leki przeciwdrgawkowe: karbamazepina, fenobarbital, fenytoina − leki antycholinergiczne: blokujące przewodnictwo nerwowo-mięśniowe. Podczas jednoczesnego stosowania dużych dawek leku Medrol i leków przeciwcholinergicznych, np. leków blokujących przewodnictwo nerwowo-mięśniowe, donoszono o występowaniu ostrej miopatii. Leki zwiotczające, np. pankuronium, wenkuronium: lek Medrol może częściowo hamować blokadę nerwowo-mięśniową, wywołaną przez leki zwiotczające − antycholinesterazy: lek Medrol może zmniejszać wpływ antycholinesteraz u pacjentów z miastenią − leki przeciwcukrzycowe: u osób chorych na cukrzycę może być konieczne dostosowanie dawki leków przeciwcukrzycowych, ponieważ lek Medrol może zwiększyć stężenie glukozy we krwi − leki przeciwwymiotne: aprepitant, fosaprepitant − leki przeciwgrzybicze: itrakonazol, ketokonazol − leki przeciwwirusowe - inhibitory proteazy HIV: indynawir i rytonawir − antagonista kanału wapniowego: diltiazem − doustne leki antykoncepcyjne: etynyloestradiol/noretyndron − sok grejpfrutowy − lek immunosupresyjny: cyklosporyna. W przypadku jednoczesnego stosowania cyklosporyny i leku Medrol występuje wzajemne hamowanie metabolizmu, co może zwiększać stężenie jednego lub obu leków w osoczu. W związku z tym, istnieje możliwość, że podczas jednoczesnego podawania zwiększy się ryzyko działań niepożądanych związanych z przyjmowaniem jednego z leków. W czasie jednoczesnego stosowania donoszono o występowaniu drgawek − leki immunosupresyjne: cyklofosfamid, takrolimus − makrolidowe leki przeciwbakteryjne: klarytromycyna, erytromycyna, troleandomycyna − niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ): duże dawki aspiryny (kwasu acetylosalicylowego)
mogą zwiększać częstość występowania przypadków krwawienia i owrzodzenia przewodu pokarmowego − leki zmniejszające stężenie potasu. Przy jednoczesnym stosowaniu leku Medrol z lekami zmniejszającymi stężenie potasu (np. diuretykami), pacjenci powinni być obserwowani pod kątem rozwoju hipokaliemii (stan, w którym stężenie jonów potasu we krwi jest poniżej wartości określonych przez normy laboratoryjne). Podczas jednoczesnego stosowania leku Medrol z amfoterycyną B, ksantynami czy agonistami beta2, zwiększa się ryzyko wystąpienia hipokaliemii − inhibitor aromatazy: aminoglutetymid.
Ciąża, karmienie piersią i wpływ na płodność Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.
W badaniach na zwierzętach wykazano, że lek Medrol ma działanie upośledzające płodność.
Dopóki nie zostaną przeprowadzone odpowiednie badania, dotyczące wpływu leku Medrol na procesy rozrodcze u ludzi, lek ten nie powinien być podawany kobietom ciężarnym, chyba że po dokonaniu dokładnej oceny stosunku korzyści do ryzyka dla matki i płodu.
Niektóre kortykosteroidy łatwo przenikają przez barierę łożyskową. W jednym retrospektywnym badaniu stwierdzono zwiększoną częstość występowania niskich mas urodzeniowych niemowląt, urodzonych przez matki przyjmujące kortykosteroidy. U ludzi, ryzyko wystąpienia niskiej masy urodzeniowej wykazuje zależność od podawanej dawki. Ryzyko to może być zmniejszone poprzez podawanie mniejszych dawek kortykosteroidów.
Jeśli w czasie ciąży istnieje konieczność przerwania przewlekłego stosowania leku Medrol należy przeprowadzić to stopniowo. W niektórych sytuacjach (np. w przypadku terapii zastępczej w leczeniu niewydolności kory nadnerczy) może być konieczna kontynuacja leczenia lub nawet zwiększenie dawki. Dzieci urodzone przez pacjentki, które przyjmowały lek Medrol w czasie ciąży należy dokładnie obserwować i badać czy nie występuje u nich niewydolność kory nadnerczy.
Nie jest znane działanie leku Medrol na przebieg porodu.
U niemowląt urodzonych przez matki, leczone lekiem Medrol przez dłuższy czas w okresie ciąży, obserwowano rozwój zaćmy.
Lek Medrol przenika do mleka kobiet karmiących piersią. Lek ten może być stosowany przez kobiety karmiące piersią, tylko po dokładnej ocenie stosunku korzyści do ryzyka u matki i niemowlęcia.
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn Nie oceniano wpływu leku Medrol na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. W czasie stosowania leku Medrol możliwe jest wystąpienie działań niepożądanych, takich jak zawroty głowy, zaburzenia wzroku i uczucie zmęczenia. W przypadku zaobserwowania takich objawów, pacjenci nie powinni prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn.
Lek Medrol zawiera laktozę oraz sacharozę Jeżeli stwierdzono wcześniej u pacjenta nietolerancję niektórych cukrów, pacjent powinien skontaktować się z lekarzem przed przyjęciem leku.
Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. Lekarz zadecyduje o wielkości dawki początkowej, która może wynosić od 4 mg do 48 mg metyloprednizolonu na dobę, w zależności od jednostki chorobowej. W przypadku chorób o lżejszym przebiegu stosowane są na ogół mniejsze dawki, jednak u niektórych pacjentów konieczne może być podawanie większych dawek. Leczenie dużymi dawkami stosuje się w przypadku: obrzęku mózgu (200-1 000 mg/dobę) oraz przeszczepienia narządów (do 7 mg/kg mc./dobę) oraz stwardnienia rozsianego. W leczeniu rzutów stwardnienia rozsianego skuteczne okazały się schematy leczenia doustnego dawką 500 mg/dobę przez 5 dni lub dawką 1 000 mg/dobę przez 3 dni. W przypadku braku poprawy stanu klinicznego, lekarz zadecyduje o przerwaniu leczenia lekiem Medrol i zastosowaniu innego leczenia. W przypadku konieczności przerwania długoterminowego leczenia, zaleca się stopniowe zmniejszanie dawki. W przypadku uzyskania poprawy stanu klinicznego, lekarz ustali dawkę podtrzymującą poprzez stopniowe zmniejszanie dawki początkowej w odpowiednich odstępach czasu, aż do uzyskania najmniejszej dawki zapewniającej utrzymanie uzyskanego korzystnego efektu klinicznego. Wielkość dawki powinna być stale monitorowana. W przypadku remisji lub zaostrzenia procesu chorobowego, indywidualnej reakcji pacjenta na leczenie lub zaistnienia sytuacji powodującej stres u pacjenta, lekarz może zadecydować o konieczności modyfikacji dawki. U pacjentów narażonych na stres, może być konieczne zwiększenie dawki leku Medrol, w czasie trwania sytuacji stresowej. Wielkość dawki jest zmienna i musi być ustalana indywidualnie, w zależności od rodzaju schorzenia oraz osobniczej reakcji pacjenta.
Schemat leczenia przerywanego
Lekarz może zadecydować o zastosowaniu schematu leczenia przerywanego: stosowaniu podwójnej dawki dobowej, co drugi dzień rano. Celem takiego schematu leczenia jest zapewnienie korzystnego wpływu kortykosteroidów i minimalizacja niektórych objawów niepożądanych, takich jak: zahamowanie osi przysadkowo-nadnerczowej, zespół Cushinga (zespół objawów chorobowych związanych z występowaniem zwiększonego stężenia kortyzolu), zahamowanie wzrostu u dzieci oraz objawy nagłego przerwania leczenia kortykosteroidami.
UWAGA! Linia podziału na tabletce nie jest przeznaczona do przełamywania tabletki.
Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Medrol W razie przyjęcia zbyt dużej ilości leku Medrol, należy niezwłocznie zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. Nie ma objawów klinicznych ostrego przedawkowania leku Medrol. Nie istnieje swoista odtrutka w przypadku przedawkowania leku Medrol. W takim przypadku stosuje się leczenie wspomagające i objawowe. Przewlekłe przedawkowanie wywołuje typowe objawy zespołu Cushinga. Dializa jest skuteczną metodą usuwania leku Medrol z ustroju.
Pominięcie zastosowania leku Medrol Nie należy stosować podwójnej dawki leku Medrol w celu uzupełnienia pominiętej dawki.
Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
W przypadku wystąpienia któregokolwiek z niżej wymienionych objawów, należy natychmiast powiadomić lekarza lub zgłosić się do najbliższego szpitala:
Częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych) − zakażenia oportunistyczne (zakażenia charakterystyczne dla osób o zmniejszonej odporności), zakażenia, zapalenie otrzewnej† − leukocytoza (zwiększona liczba krwinek białych we krwi) − reakcje nadwrażliwości, reakcje anafilaktyczne – rodzaj reakcji alergicznej typu natychmiastowego po ponownej ekspozycji na alergen, reakcje anafilaktoidalne – reakcja natychmiastowa obejmująca cały organizm, która może wystąpić po pierwszym kontakcie z lekiem − zespół Cushinga, zahamowanie osi podwzgórze-przysadka-nadnercza, zespół odstawienia steroidów − kwasica metaboliczna, lipomatoza nadtwardówkowa, retencja sodu, zatrzymanie płynów, zasadowica hipokaliemiczna, dyslipidemia, zaburzenia tolerancji glukozy, zwiększenie zapotrzebowania na insulinę lub doustne leki przeciwcukrzycowe u pacjentów z cukrzycą, gromadzenie się tkanki tłuszczowej w niektórych częściach ciała, zwiększenie łaknienia (mogące prowadzić do zwiększenia masy ciała) − zaburzenia afektywne (w tym nastrój depresyjny, nastrój euforyczny, niestabilność emocjonalna, uzależnienie od leku, myśli samobójcze), zaburzenia psychotyczne (w tym stan pobudzenia maniakalnego, urojenia, omamy i schizofrenia), zachowania psychotyczne, zaburzenia umysłowe, zmiany osobowości, stan splątania, lęk, zmiany nastroju, nieprawidłowe zachowania, bezsenność, drażliwość − zwiększenie ciśnienia śródczaszkowego (z obrzękiem tarcz nerwów wzrokowych [łagodne nadciśnienie wewnątrzczaszkowe]), napady drgawkowe, niepamięć, zaburzenia funkcji poznawczych, zawroty głowy, ból głowy − chorioretinopatia (zaburzenia siatkówki i błony naczyniowej), zaćma, jaskra, wytrzeszcz, rzadko - nieostre widzenie − zawroty głowy pochodzenia błędnikowego − zastoinowa niewydolność serca (u podatnych pacjentów) − zwiększona krzepliwość krwi, nadciśnienie tętnicze, niedociśnienie tętnicze, uczucie ciepła i zaczerwienienie skóry (uderzenie gorąca) − zator tętnicy płucnej, czkawka − wrzody trawienne (z możliwością następczej perforacji i krwawienia), perforacje jelit, krwawienia z żołądka, zapalenie trzustki, wrzodziejące zapalenie przełyku, zapalenie przełyku, wzdęcia, ból brzucha, biegunka, niestrawność, nudności − zwiększona aktywność enzymów wątrobowych (zwiększona aktywność aminotransferazy alaninowej i aminotransferazy asparaginowej) − obrzęk naczynioruchowy, nadmierne owłosienie, wybroczyny, wylewy krwawe podskórne lub dotkankowe, zanik skóry, rumień, nadmierne pocenie się, rozstępy skórne, wysypka, świąd, pokrzywka, trądzik − osłabienie mięśni, ból mięśniowy, miopatia (choroba mięśni), zanik mięśni, osteoporoza, martwica kości, złamania patologiczne, neuropatyczne zwyrodnienie stawów, bóle stawowe, zahamowanie wzrostu − nieregularne miesiączki − zaburzone gojenie się ran, obrzęk obowodowy, uczucie zmęczenia, złe samopoczucie − zwiększenie ciśnienia wewnątrzgałkowego, zmniejszenie tolerancji węglowodanów, zmniejszenie stężenia potasu we krwi, zwiększenie stężenia wapnia w moczu, zwiększenie aktywności fosfatazy zasadowej we krwi, zwiększenie stężenia mocznika we krwi, zahamowanie reakcji w testach skórnych − złamania kompresyjne kręgosłupa, zerwanie ścięgna
†
zaparcie lub zapalenie trzustki
Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181C 02-222 Warszawa Tel.: + 48 22 49 21 301 Faks: + 48 22 49 21 309 Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu lub przedstawicielowi podmiotu odpowiedzialnego. Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.
Lek należy przechowywać w temperaturze poniżej 25C.
Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na pudełku po (EXP). Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.
Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.
Co zawiera lek Medrol
- Substancją czynną leku jest: metyloprednizolon (Methylprednisolonum). Jedna tabletka leku Medrol 4 mg zawiera 4 mg metyloprednizolonu. Jedna tabletka leku Medrol 16 mg zawiera 16 mg metyloprednizolonu. - Pozostałe składniki to: tabletki 4 mg: laktoza jednowodna, skrobia kukurydziana, sacharoza, wapnia stearynian. tabletki 16 mg: laktoza jednowodna, sacharoza, parafina ciekła, wapnia stearynian, skrobia kukurydziana.
Jak wygląda lek Medrol i co zawiera opakowanie
Tabletki 4 mg są: półowalne, eliptyczne, białe tabletki z wytłoczeniem „MEDROL 4” po jednej stronie i podwójną linią podziału po drugiej stronie.
Tabletki 16 mg są: eliptyczne, wypukłe, białe tabletki z wytłoczeniem „MEDROL 16” po jednej stronie i podwójną linią podziału po drugiej stronie.
Lek Medrol 4 mg jest dostępny w blistrach PVC/Al lub butelce z polietylenu wysokiej gęstości (HDPE) z zakrętką z polipropylenu (PP) z uszczelnieniem z Aluminium/polietylen, zamknięciem zapobiegającym przypadkowemu otwarciu butelki przez dzieci, umieszczonych w tekturowym pudełku. Opakowanie zawiera 10, 30, 100 tabletek w blistrach lub w butelce. Lek Medrol 16 mg jest dostępny w blistrach PVC/Al lub w butelce z polietylenu wysokiej gęstości (HDPE) z zakrętką z polipropylenu (PP), z uszczelnieniem z Aluminium/polietylen, zamknięciem zapobiegającym przypadkowemu otwarciu butelki przez dzieci, umieszczonych w tekturowym pudełku. Opakowanie zawiera 50 tabletek w blistrach lub 50 tabletek w butelce.
Podmiot odpowiedzialny Pfizer Europe MA EEIG Boulevard de la Plaine 17 Belgia
Wytwórca Pfizer Italia S.r.l. Ascoli Piceno Włochy
W celu uzyskania bardziej szczegółowych informacji dotyczących tego leku, należy zwrócić się do miejscowego przedstawiciela podmiotu odpowiedzialnego: Pfizer Polska Sp. z o.o. tel.: 22 335 61 00
Data ostatniej aktualizacji ulotki: 02/2024
MEDROL, 4 mg, tabletki MEDROL, 16 mg, tabletki
Methylprednisolonum
Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta. − Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. − W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. − Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same. − Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Patrz punkt 4.
Spis treści ulotki
1. Co to jest lek Medrol i w jakim celu się go stosuje
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Medrol
3. Jak stosować lek Medrol
4. Możliwe działania niepożądane
5. Jak przechowywać lek Medrol
6. Zawartość opakowania i inne informacje
1. Co to jest lek Medrol i w jakim celu się go stosuje
Substancja czynna leku Medrol, metyloprednizolon należy do grupy glikokortykosteroidów. Lek Medrol przeznaczony jest do stosowania doustnego. Podobnie jak inne glikokortykosteroidy, lek Medrol wpływa m.in. na: - procesy zapalne i immunologiczne (odpornościowe), - przemiany węglowodanów, białek i tłuszczów, - układ krążenia, - układ sercowo-naczyniowy, - ośrodkowy układ nerwowy, - mięśnie szkieletowe, - tkankę kostną, - tkankę łączną, - skórę i błony śluzowe, - układ wewnątrzwydzielniczy, - czynność nerek.
Lek Medrol stosuje się jako leczenie objawowe, oprócz przypadków zaburzeń endokrynologicznych, kiedy jest stosowany jako leczenie substytucyjne (zastępcze).
Zaburzenia inne niż endokrynologiczne
Choroby reumatyczne Leczenie wspomagające do krótkotrwałego stosowania (w czasie epizodu zaostrzenia lub pogorszenia stanu zdrowia) w przebiegu: − łuszczycowego zapalenia stawów; − reumatoidalnego zapalenia stawów, w tym młodzieńczego reumatoidalnego zapalenia stawów (w niektórych przypadkach może być wymagane podawanie małych dawek jako leczenie podtrzymujące); − zesztywniającego zapalenia stawów kręgosłupa; − ostrego i podostrego zapalenia kaletki maziowej; − ostrego nieswoistego zapalenia pochewki ścięgna; − ostrego dnawego zapalenia stawów; − pourazowej choroby zwyrodnieniowej stawów; − zapalenia błony maziowej w przebiegu choroby zwyrodnieniowej stawów; − zapalenia nadkłykcia.
Układowe choroby tkanki łącznej W okresie zaostrzenia lub jako leczenie podtrzymujące w przebiegu: − tocznia rumieniowatego układowego (i zapalenia nerek w przebiegu tocznia); − zapalenia wielomięśniowego i zapalenia skórno-mięśniowego; − ostrego reumatycznego zapalenia mięśnia sercowego; − polimialgii reumatycznej; − olbrzymiokomórkowego zapalenia tętnic.
Choroby dermatologiczne − pęcherzyca; − pęcherzowe opryszczkowate zapalenie skóry; − ciężka odmiana rumienia wielopostaciowego (zespół Stevensa-Johnsona); − złuszczające zapalenie skóry; − ziarniniak grzybiasty; − ciężka postać łuszczycy; − ciężka postać łojotokowego zapalenia skóry.
Choroby alergiczne Leczenie ciężkich chorób alergicznych, w przypadku, kiedy inne metody leczenia są nieskuteczne: − sezonowe lub całoroczne (niesezonowe) alergiczne zapalenie błony śluzowej nosa; − choroba posurowicza; − astma oskrzelowa; − reakcje nadwrażliwości na leki; − wyprysk kontaktowy (kontaktowe zapalenie skóry); − atopowe zapalenie skóry.
Choroby oczu Ciężkie ostre i przewlekłe procesy alergiczne i zapalne obejmujące oko i jego przydatki, takie jak: − alergiczne brzeżne owrzodzenia rogówki; − półpasiec oczny; − zapalenie w obrębie odcinka przedniego oka; − rozlane zapalenie błony naczyniowej tylnego odcinka oka i zapalenie naczyniówki; − współczulne zapalenie błony naczyniowej; − alergiczne zapalenie spojówek; − zapalenie rogówki; − zapalenie naczyniówki i siatkówki; − zapalenie nerwu wzrokowego; − zapalenie tęczówki, zapalenie tęczówki i ciała rzęskowego.
Choroby układu oddechowego − objawowa sarkoidoza; − zespół Loefflera niepoddający się leczeniu innymi lekami; − beryloza; − piorunująca lub rozsiana gruźlica płuc, jednocześnie z odpowiednim leczeniem chemioterapeutykiem przeciwgruźliczym; − zachłystowe zapalenie płuc.
Choroby krwi − samoistna plamica małopłytkowa u dorosłych; − wtórna małopłytkowość u dorosłych; − nabyta (autoimmunologiczna) niedokrwistość hemolityczna; − niedobór erytroblastów w szpiku; − wrodzona niedokrwistość hipoplastyczna.
Choroby nowotworowe Leczenie paliatywne: − białaczki i chłoniaków u dorosłych; − ostrej białaczki u dzieci.
Obrzęki − w celu wywołania diurezy (wydzielania moczu) albo remisji proteinurii (białkomoczu) w zespole nerczycowym, bez mocznicy, idiopatycznym lub w przebiegu tocznia rumieniowatego.
Choroby przewodu pokarmowego W zaostrzeniu przebiegu: − wrzodziejącego zapalenia jelita grubego; − choroby Leśniowskiego-Crohna.
Choroby układu nerwowego − zaostrzenie w przebiegu stwardnienia rozsianego; − obrzęk mózgu związany z obecnością guza mózgu.
Inne − przeszczepianie narządów.
Zaburzenia endokrynologiczne - pierwotna lub wtórna niedoczynność kory nadnerczy (lekami z wyboru są hydrokortyzon lub kortyzon; w razie konieczności syntetyczne analogi mogą być stosowane jednocześnie z mineralokortykosteroidami; u niemowląt i dzieci uzupełniające podawanie mineralokortykosteroidów jest szczególnie istotne); - wrodzony przerost nadnerczy; - nieropne zapalenia tarczycy; - hiperkalcemia (zwiększenie stężenia wapnia we krwi) w przebiegu choroby nowotworowej.
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Medrol
Kiedy nie stosować leku Medrol − Jeśli pacjent ma uczulenie na substancję czynną lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6). − W przypadku układowej infekcji grzybiczej.
U pacjentów przyjmujących immunosupresyjne dawki kortykosteroidów (czyli hamujące wytwarzanie przeciwciał i komórek odpornościowych) przeciwwskazane jest podawanie szczepionek żywych lub szczepionek żywych atenuowanych (szczepionki te zawierają żywe mikroorganizmy o osłabionych właściwościach chorobotwórczych).
Ostrzeżenia i środki ostrożności
Działanie immunosupresyjne/Zwiększona podatność na zakażenia Lek Medrol może zwiększać podatność na zakażenia oraz może maskować niektóre objawy zakażenia. Podczas jego stosowania mogą wystąpić nowe zakażenia. W trakcie stosowania leku Medrol może wystąpić zmniejszenie odporności organizmu i niezdolność do ograniczenia miejscowego zakażeń. U pacjentów mogą występować zakażenia dowolnym czynnikiem chorobotwórczym, w tym zakażenia wirusowe, bakteryjne, grzybicze, pierwotniakowe lub choroby pasożytnicze, w dowolnej okolicy organizmu. Zakażenia te mogą być łagodne, a także ciężkie, czasami śmiertelne. Częstość występowania powikłań zakaźnych wzrasta w miarę zwiększania dawek kortykosteroidów.
Pacjenci stosujący lek Medrol są bardziej podatni na zakażenia niż osoby zdrowe, np. ospa wietrzna i odra mogą mieć cięższy przebieg lub nawet mogą okazać się śmiertelne, u dzieci lub u dorosłych z brakiem odporności.
Stosowanie szczepionek na bazie żywych, osłabionych wirusów jest przeciwwskazane u pacjentów przyjmujących dawki immunosupresyjne kortykosteroidów.
U pacjentów z czynną gruźlicą, lek Medrol stosuje się tylko w przypadkach o przebiegu piorunującym lub rozsianym w skojarzeniu z innymi lekami przeciwgruźliczymi. Jeżeli konieczne jest podanie leku Medrol u pacjenta z gruźlicą utajoną lub z dodatnim wynikiem próby tuberkulinowej, konieczna jest ścisła obserwacja pacjentów, gdyż może dojść do reaktywacji choroby. U tych pacjentów w trakcie długotrwałego stosowania kortykosteroidów, lekarz zadecyduje o konieczności wdrożenia dodatkowego leczenia.
U pacjentów otrzymujących kortykosteroidy stwierdzano występowanie mięsaka Kaposiego. Przerwanie stosowania leków z tej grupy może doprowadzić do remisji klinicznej.
Wpływ na układ immunologiczny W trakcie stosowania leku Medrol mogą wystąpić reakcje alergiczne (np. obrzęk naczynioruchowy).
U pacjentów stosujących lek Medrol, w rzadkich przypadkach dochodziło do wystąpienia reakcji skórnych i anafilaktycznych i (lub) anafilaktoidalnych. Przed podaniem leku Medrol lekarz podejmie odpowiednie środki ostrożności, szczególnie jeśli w przeszłości u pacjentów występowały reakcje alergiczne na jakikolwiek lek.
Lek Medrol zawiera laktozę jednowodną otrzymywaną z mleka krowiego. Należy zachować ostrożność u pacjentów ze znaną lub podejrzewaną nadwrażliwością na mleko krowie, lub jego składniki, lub inne produkty mleczne, ponieważ lek może zawierać śladowe ilości składników mleka.
Zaburzenia endokrynologiczne Jeżeli u pacjentów poddawanych leczeniu lekiem Medrol wystąpi silny stres, lekarz może zalecić zwiększenie dawki szybko działających kortykosteroidów przed, w okresie trwania i po zakończeniu sytuacji stresowej.
Podczas leczenia lekiem Medrol może wystąpić niewydolność nadnerczy, która może utrzymywać się przez kilka miesięcy po przerwaniu leczenia. Należy poinformować lekarza o wystąpieniu wszelkich sytuacji powodujących stres, występujących w tym okresie. Lekarz rozważy wdrożenie terapii hormonalnej. Lekarz może też zdecydować o stopniowym zmniejszeniu dawki leku Medrol.
Nagłe odstawienie leku Medrol może wywołać ostrą niewydolność nadnerczy, prowadzącą do zgonu.
Po nagłym przerwaniu leczenia lekiem Medrol, może również wystąpić „zespół odstawienia” steroidów, pozornie niezwiązany z niewydolnością kory nadnerczy. Zespół ten obejmuje objawy, takie jak: brak łaknienia, nudności, wymioty, letarg, ból głowy, gorączka, ból stawów, łuszczenie się skóry, ból mięśni, zmniejszenie masy ciała i (lub) niedociśnienie tętnicze. Uważa się, że działania te wynikają raczej z nagłej zmiany stężenia leku Medrol niż z jego małego stężenia.
Pacjenci z chorobą Cushinga nie powinni stosować leku Medrol, gdyż może on powodować lub nasilać zespół Cushinga.
Lek Medrol może wykazywać silniejsze działanie u pacjentów z niedoczynnością tarczycy.
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania Lek Medrol może zwiększać stężenie glukozy we krwi oraz nasilać wcześniej istniejącą cukrzycę. Pacjenci długotrwałe stosujący lek Medrol mogą być bardziej narażeni na wystąpienie cukrzycy.
Zaburzenia psychiczne W trakcie leczenia lekiem Medrol oraz po jego zakończeniu mogą wystąpić zaburzenia psychiczne.
Występują one zazwyczaj w ciągu kilku dni lub tygodni od rozpoczęcia leczenia lekiem Medrol. Większość z nich ustępuje po zmniejszeniu dawki lub odstawieniu leku Medrol. Pacjenci i ich opiekunowie powinni zasięgać porady lekarza w przypadku wystąpienia u pacjenta objawów psychicznych, szczególnie w przypadku podejrzenia nastroju depresyjnego lub myśli samobójczych. Pacjenci i ich opiekunowie powinni zwrócić szczególną uwagę na zaburzenia psychiczne, które mogą wystąpić w trakcie leczenia, bezpośrednio po zmniejszeniu dawki lub po odstawieniu leku Medrol.
Wpływ na układ nerwowy Lek Medrol należy stosować ostrożnie u pacjentów z zaburzeniami przebiegającymi z drgawkami.
Lek Medrol jest skuteczny w przyspieszaniu ustępowania ciężkich zaostrzeń stwardnienia rozsianego, jednak nie potwierdzono jego wpływu na ostateczny rezultat naturalnego przebiegu choroby.
U pacjentów z miastenią, lekarz zachowa ostrożność, podczas stosowania leku Medrol.
Odnotowano przypadki tłuszczakowatości nadtwardówkowej, u pacjentów stosujących lek Medrol, zwykle w przypadku długotrwałego stosowania dużych dawek.
Wpływ na oczy Należy zachować ostrożność u pacjentów z opryszczką oczną lub półpaścem ocznym, z objawami ze strony gałki ocznej, ponieważ leczenie lekiem Medrol może spowodować ryzyko perforacji (powstania ubytku) rogówki.
U pacjentów długotrwale stosujących lek Medrol, może dojść do rozwoju zaćmy tylnej podtorebkowej i zaćmy jądrowej (szczególnie u dzieci), wytrzeszczu lub zwiększenia ciśnienia wewnątrzgałkowego, które może spowodować jaskrę z potencjalnym uszkodzeniem nerwów wzrokowych. U pacjentów stosujących lek Medrol, mogą się również częściej rozwijać wtórne zakażenia grzybicze i wirusowe gałki ocznej.
Leczenie lekiem Medrol wiąże się z ryzykiem występowania centralnej chorioretinopatii surowiczej, która może prowadzić do odwarstwienia siatkówki.
Jeśli u pacjenta wystąpi nieostre widzenie lub inne zaburzenia widzenia, należy skontaktować się z lekarzem.
Wpływ na serce Lek Medrol ma niekorzystny wpływ na układ sercowo-naczyniowy, obejmujący dyslipidemię (nieprawidłowe stężenie w surowicy na czczo jednej lub więcej frakcji lipoprotein lub ich składu) i nadciśnienie tętnicze, dlatego pacjenci z istniejącymi czynnikami ryzyka sercowo-naczyniowego w przypadku stosowania dużych dawek i długotrwałego leczenia lekiem Medrol mogą być narażeni na dodatkowy wpływ na układ sercowo-naczyniowy. U tych pacjentów lekarz zachowa ostrożność podczas stosowania leku Medrol i w razie potrzeby lekarz może zalecić monitorowanie układu sercowo-naczyniowego. Lekarz może zalecić stosowanie leku Medrol w małej dawce i w schemacie co drugi dzień, ponieważ może to zmniejszyć częstość występowania powikłań leczenia lekiem Medrol.
U pacjentów z zastoinową niewydolnością serca, leczenie lekiem Medrol należy stosować ostrożnie i jedynie w przypadkach, gdy jest to konieczne.
Wpływ na układ naczyniowy Podczas stosowania leku Medrol zgłaszano występowanie zakrzepicy, w tym żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej. W związku z tym należy zachować ostrożność u pacjentów z zaburzeniami zakrzepowo–zatorowymi lub u tych, którzy mogą być podatni na ich wystąpienie.
U pacjentów z nadciśnieniem tętniczym, leczenie lekiem Medrol należy stosować z zachowaniem ostrożności.
Wpływ na żołądek i jelita Duże dawki leku Medrol mogą wywołać ostre zapalenie trzustki. Lek Medrol może maskować objawy występowania choroby wrzodowej, dlatego perforacje lub krwotoki mogą występować bez towarzyszącego, wyraźnego bólu. Leczenie lekiem Medrol może maskować zapalenie otrzewnej lub inne objawy, związane z wystąpieniem zaburzeń żołądka i jelit, takie jak: perforacja, zaparcie lub zapalenie trzustki. W połączeniu z niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi NLPZ, wzrasta ryzyko rozwoju choroby wrzodowej żołądka i jelit.
U pacjentów z nieswoistym wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego, lek Medrol należy stosować ostrożnie, jeżeli istnieje zagrożenie perforacją, wystąpieniem ropnia lub innej postaci zakażenia ropnego, zapalenia uchyłków, świeżego zespolenia jelitowego, czynnej lub utajonej choroby wrzodowej.
Wpływ na wątrobę i drogi żółciowe Zgłaszano rzadkie przypadki zaburzeń czynności wątroby i dróg żółciowych, z których większość ustępowała po przerwaniu leczenia. Z tego względu konieczna jest odpowiednia obserwacja.
Wpływ na układ mięśniowo-szkieletowy W trakcie stosowania dużych dawek leku Medrol może wystąpić ostra miopatia, najczęściej u pacjentów z zaburzeniami przekaźnictwa nerwowo-mięśniowego (np. z miastenią) lub u pacjentów stosujących jednocześnie leki blokujące to przekaźnictwo (np. pankuronium). Może także wystąpić zwiększone stężenie kinazy kreatynowej. Powrót do zdrowia, po zakończeniu leczenia lekiem Medrol, wymaga czasu i może trwać od kilku tygodni do lat.
U pacjentów długotrwale stosujących duże dawki leku Medrol może wystąpić osteoporoza.
Zaburzenia nerek i dróg moczowych Należy zachować ostrożność u pacjentów z twardziną układową, ponieważ zwiększona częstość występowania twardzinowej kryzy nerkowej była obserwowana z kortykosteroidami, w tym metyloprednizolonem.
Lek Medrol należy stosować z zachowaniem ostrożności u pacjentów z niewydolnością nerek.
Badania diagnostyczne Stosowanie średnich i dużych dawek leku Medrol może zwiększać ciśnienie krwi, zatrzymanie sodu i wody oraz wydalanie potasu. W związku z tym, lekarz może zalecić ograniczenie spożycia soli (sól spożywcza) w diecie oraz uzupełnianie potasu. Wszystkie glikokortykosteroidy, w tym lek Medrol, zwiększają wydalanie wapnia.
Urazy zatrucia i powikłania po zabiegach Nie należy stosować leku Medrol w leczeniu urazowego uszkodzenia mózgu.
Inne Powikłania terapii glikokortykosteroidami zależą od wielkości dawki i od czasu trwania leczenia. Lekarz podejmie decyzję dotyczącą dawkowania oraz czasu trwania leczenia indywidualnie dla każdego pacjenta.
Lekarz zadecyduje o stosowaniu najmniejszej skutecznej dawki koniecznej do osiągnięcia kontroli objawów. Zmniejszenie dawki powinno przebiegać stopniowo.
Należy powiedzieć lekarzowi o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, również tych, które wydawane są bez recepty.
Niektóre leki mogą nasilić działanie leku Medrol i lekarz może chcieć uważnie monitorować stan pacjenta przyjmującego takie leki (w tym niektóre leki na HIV: rytonawir, kobicystat).
Pacjenci powinni zachować ostrożność przy jednoczesnym stosowaniu kwasu acetylosalicylowego i niesteroidowych leków przeciwzapalnych wraz z lekiem Medrol. Po podaniu leku Medrol, zgłaszano przełom w przebiegu guza chromochłonnego, niekiedy zakończony zgonem. Lekarz podejmie decyzję o stosowaniu leku Medrol, tylko po odpowiedniej ocenie ryzyka do korzyści, w przypadku pacjentów u których podejrzewa się lub stwierdzono występowanie guza chromochłonnego.
Zespół rozpadu guza może wystąpić podczas stosowania kortykosteroidów w trakcie leczenia nowotworu. Należy poinformować lekarza, jeżeli pacjent choruje na nowotwór i ma objawy zespołu rozpadu guza, takie jak skurcze mięśni, osłabienie mięśni, splątanie, nieregularne bicie serca, utrata lub zaburzenia widzenia oraz duszność.
Stosowanie u dzieci Należy dokładnie obserwować wzrost i rozwój niemowląt i dzieci, które poddawane są długotrwałemu leczeniu lekiem Medrol.
U dzieci poddawanych długotrwałemu leczeniu lekiem Medrol, w dobowych dawkach podzielonych, może dochodzić do zahamowania wzrostu. Lekarz powinien ograniczyć tego typu leczenie do najcięższych wskazań. Działań niepożądanych można uniknąć lub je zminimalizować, stosując schemat leczenia przerywanego.
Niemowlęta i dzieci, poddawane długotrwałemu leczeniu lekiem Medrol, są szczególnie narażone na wystąpienie zwiększonego ciśnienia śródczaszkowego.
Duże dawki leku Medrol mogą wywoływać u dzieci zapalenie trzustki.
Lek Medrol a inne leki Należy powiedzieć lekarzowi o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje stosować. Lek Medrol może wpływać na działanie innych leków, a inne leki mogą wpływać na działanie leku Medrol. Może być konieczne dostosowanie dawki leku Medrol podczas jednoczesnego stosowania z następującymi lekami: − leki przeciwbakteryjne: izoniazyd − antybiotyk przeciwgruźliczy: ryfampicyna − leki przeciwzakrzepowe (doustne). Jednoczesne stosowanie z lekiem Medrol może zmniejszyć lub zwiększyć działanie leków przeciwzakrzepowych. Należy kontrolować wskaźniki krzepnięcia krwi, aby zapewnić odpowiednie działanie przeciwzakrzepowe − leki przeciwdrgawkowe: karbamazepina, fenobarbital, fenytoina − leki antycholinergiczne: blokujące przewodnictwo nerwowo-mięśniowe. Podczas jednoczesnego stosowania dużych dawek leku Medrol i leków przeciwcholinergicznych, np. leków blokujących przewodnictwo nerwowo-mięśniowe, donoszono o występowaniu ostrej miopatii. Leki zwiotczające, np. pankuronium, wenkuronium: lek Medrol może częściowo hamować blokadę nerwowo-mięśniową, wywołaną przez leki zwiotczające − antycholinesterazy: lek Medrol może zmniejszać wpływ antycholinesteraz u pacjentów z miastenią − leki przeciwcukrzycowe: u osób chorych na cukrzycę może być konieczne dostosowanie dawki leków przeciwcukrzycowych, ponieważ lek Medrol może zwiększyć stężenie glukozy we krwi − leki przeciwwymiotne: aprepitant, fosaprepitant − leki przeciwgrzybicze: itrakonazol, ketokonazol − leki przeciwwirusowe - inhibitory proteazy HIV: indynawir i rytonawir − antagonista kanału wapniowego: diltiazem − doustne leki antykoncepcyjne: etynyloestradiol/noretyndron − sok grejpfrutowy − lek immunosupresyjny: cyklosporyna. W przypadku jednoczesnego stosowania cyklosporyny i leku Medrol występuje wzajemne hamowanie metabolizmu, co może zwiększać stężenie jednego lub obu leków w osoczu. W związku z tym, istnieje możliwość, że podczas jednoczesnego podawania zwiększy się ryzyko działań niepożądanych związanych z przyjmowaniem jednego z leków. W czasie jednoczesnego stosowania donoszono o występowaniu drgawek − leki immunosupresyjne: cyklofosfamid, takrolimus − makrolidowe leki przeciwbakteryjne: klarytromycyna, erytromycyna, troleandomycyna − niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ): duże dawki aspiryny (kwasu acetylosalicylowego)
mogą zwiększać częstość występowania przypadków krwawienia i owrzodzenia przewodu pokarmowego − leki zmniejszające stężenie potasu. Przy jednoczesnym stosowaniu leku Medrol z lekami zmniejszającymi stężenie potasu (np. diuretykami), pacjenci powinni być obserwowani pod kątem rozwoju hipokaliemii (stan, w którym stężenie jonów potasu we krwi jest poniżej wartości określonych przez normy laboratoryjne). Podczas jednoczesnego stosowania leku Medrol z amfoterycyną B, ksantynami czy agonistami beta2, zwiększa się ryzyko wystąpienia hipokaliemii − inhibitor aromatazy: aminoglutetymid.
Ciąża, karmienie piersią i wpływ na płodność Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.
W badaniach na zwierzętach wykazano, że lek Medrol ma działanie upośledzające płodność.
Dopóki nie zostaną przeprowadzone odpowiednie badania, dotyczące wpływu leku Medrol na procesy rozrodcze u ludzi, lek ten nie powinien być podawany kobietom ciężarnym, chyba że po dokonaniu dokładnej oceny stosunku korzyści do ryzyka dla matki i płodu.
Niektóre kortykosteroidy łatwo przenikają przez barierę łożyskową. W jednym retrospektywnym badaniu stwierdzono zwiększoną częstość występowania niskich mas urodzeniowych niemowląt, urodzonych przez matki przyjmujące kortykosteroidy. U ludzi, ryzyko wystąpienia niskiej masy urodzeniowej wykazuje zależność od podawanej dawki. Ryzyko to może być zmniejszone poprzez podawanie mniejszych dawek kortykosteroidów.
Jeśli w czasie ciąży istnieje konieczność przerwania przewlekłego stosowania leku Medrol należy przeprowadzić to stopniowo. W niektórych sytuacjach (np. w przypadku terapii zastępczej w leczeniu niewydolności kory nadnerczy) może być konieczna kontynuacja leczenia lub nawet zwiększenie dawki. Dzieci urodzone przez pacjentki, które przyjmowały lek Medrol w czasie ciąży należy dokładnie obserwować i badać czy nie występuje u nich niewydolność kory nadnerczy.
Nie jest znane działanie leku Medrol na przebieg porodu.
U niemowląt urodzonych przez matki, leczone lekiem Medrol przez dłuższy czas w okresie ciąży, obserwowano rozwój zaćmy.
Lek Medrol przenika do mleka kobiet karmiących piersią. Lek ten może być stosowany przez kobiety karmiące piersią, tylko po dokładnej ocenie stosunku korzyści do ryzyka u matki i niemowlęcia.
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn Nie oceniano wpływu leku Medrol na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. W czasie stosowania leku Medrol możliwe jest wystąpienie działań niepożądanych, takich jak zawroty głowy, zaburzenia wzroku i uczucie zmęczenia. W przypadku zaobserwowania takich objawów, pacjenci nie powinni prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn.
Lek Medrol zawiera laktozę oraz sacharozę Jeżeli stwierdzono wcześniej u pacjenta nietolerancję niektórych cukrów, pacjent powinien skontaktować się z lekarzem przed przyjęciem leku.
3. Jak stosować lek Medrol
Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. Lekarz zadecyduje o wielkości dawki początkowej, która może wynosić od 4 mg do 48 mg metyloprednizolonu na dobę, w zależności od jednostki chorobowej. W przypadku chorób o lżejszym przebiegu stosowane są na ogół mniejsze dawki, jednak u niektórych pacjentów konieczne może być podawanie większych dawek. Leczenie dużymi dawkami stosuje się w przypadku: obrzęku mózgu (200-1 000 mg/dobę) oraz przeszczepienia narządów (do 7 mg/kg mc./dobę) oraz stwardnienia rozsianego. W leczeniu rzutów stwardnienia rozsianego skuteczne okazały się schematy leczenia doustnego dawką 500 mg/dobę przez 5 dni lub dawką 1 000 mg/dobę przez 3 dni. W przypadku braku poprawy stanu klinicznego, lekarz zadecyduje o przerwaniu leczenia lekiem Medrol i zastosowaniu innego leczenia. W przypadku konieczności przerwania długoterminowego leczenia, zaleca się stopniowe zmniejszanie dawki. W przypadku uzyskania poprawy stanu klinicznego, lekarz ustali dawkę podtrzymującą poprzez stopniowe zmniejszanie dawki początkowej w odpowiednich odstępach czasu, aż do uzyskania najmniejszej dawki zapewniającej utrzymanie uzyskanego korzystnego efektu klinicznego. Wielkość dawki powinna być stale monitorowana. W przypadku remisji lub zaostrzenia procesu chorobowego, indywidualnej reakcji pacjenta na leczenie lub zaistnienia sytuacji powodującej stres u pacjenta, lekarz może zadecydować o konieczności modyfikacji dawki. U pacjentów narażonych na stres, może być konieczne zwiększenie dawki leku Medrol, w czasie trwania sytuacji stresowej. Wielkość dawki jest zmienna i musi być ustalana indywidualnie, w zależności od rodzaju schorzenia oraz osobniczej reakcji pacjenta.
Schemat leczenia przerywanego
Lekarz może zadecydować o zastosowaniu schematu leczenia przerywanego: stosowaniu podwójnej dawki dobowej, co drugi dzień rano. Celem takiego schematu leczenia jest zapewnienie korzystnego wpływu kortykosteroidów i minimalizacja niektórych objawów niepożądanych, takich jak: zahamowanie osi przysadkowo-nadnerczowej, zespół Cushinga (zespół objawów chorobowych związanych z występowaniem zwiększonego stężenia kortyzolu), zahamowanie wzrostu u dzieci oraz objawy nagłego przerwania leczenia kortykosteroidami.
UWAGA! Linia podziału na tabletce nie jest przeznaczona do przełamywania tabletki.
Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Medrol W razie przyjęcia zbyt dużej ilości leku Medrol, należy niezwłocznie zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. Nie ma objawów klinicznych ostrego przedawkowania leku Medrol. Nie istnieje swoista odtrutka w przypadku przedawkowania leku Medrol. W takim przypadku stosuje się leczenie wspomagające i objawowe. Przewlekłe przedawkowanie wywołuje typowe objawy zespołu Cushinga. Dializa jest skuteczną metodą usuwania leku Medrol z ustroju.
Pominięcie zastosowania leku Medrol Nie należy stosować podwójnej dawki leku Medrol w celu uzupełnienia pominiętej dawki.
4. Możliwe działania niepożądane
Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
W przypadku wystąpienia któregokolwiek z niżej wymienionych objawów, należy natychmiast powiadomić lekarza lub zgłosić się do najbliższego szpitala:
Częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych) − zakażenia oportunistyczne (zakażenia charakterystyczne dla osób o zmniejszonej odporności), zakażenia, zapalenie otrzewnej† − leukocytoza (zwiększona liczba krwinek białych we krwi) − reakcje nadwrażliwości, reakcje anafilaktyczne – rodzaj reakcji alergicznej typu natychmiastowego po ponownej ekspozycji na alergen, reakcje anafilaktoidalne – reakcja natychmiastowa obejmująca cały organizm, która może wystąpić po pierwszym kontakcie z lekiem − zespół Cushinga, zahamowanie osi podwzgórze-przysadka-nadnercza, zespół odstawienia steroidów − kwasica metaboliczna, lipomatoza nadtwardówkowa, retencja sodu, zatrzymanie płynów, zasadowica hipokaliemiczna, dyslipidemia, zaburzenia tolerancji glukozy, zwiększenie zapotrzebowania na insulinę lub doustne leki przeciwcukrzycowe u pacjentów z cukrzycą, gromadzenie się tkanki tłuszczowej w niektórych częściach ciała, zwiększenie łaknienia (mogące prowadzić do zwiększenia masy ciała) − zaburzenia afektywne (w tym nastrój depresyjny, nastrój euforyczny, niestabilność emocjonalna, uzależnienie od leku, myśli samobójcze), zaburzenia psychotyczne (w tym stan pobudzenia maniakalnego, urojenia, omamy i schizofrenia), zachowania psychotyczne, zaburzenia umysłowe, zmiany osobowości, stan splątania, lęk, zmiany nastroju, nieprawidłowe zachowania, bezsenność, drażliwość − zwiększenie ciśnienia śródczaszkowego (z obrzękiem tarcz nerwów wzrokowych [łagodne nadciśnienie wewnątrzczaszkowe]), napady drgawkowe, niepamięć, zaburzenia funkcji poznawczych, zawroty głowy, ból głowy − chorioretinopatia (zaburzenia siatkówki i błony naczyniowej), zaćma, jaskra, wytrzeszcz, rzadko - nieostre widzenie − zawroty głowy pochodzenia błędnikowego − zastoinowa niewydolność serca (u podatnych pacjentów) − zwiększona krzepliwość krwi, nadciśnienie tętnicze, niedociśnienie tętnicze, uczucie ciepła i zaczerwienienie skóry (uderzenie gorąca) − zator tętnicy płucnej, czkawka − wrzody trawienne (z możliwością następczej perforacji i krwawienia), perforacje jelit, krwawienia z żołądka, zapalenie trzustki, wrzodziejące zapalenie przełyku, zapalenie przełyku, wzdęcia, ból brzucha, biegunka, niestrawność, nudności − zwiększona aktywność enzymów wątrobowych (zwiększona aktywność aminotransferazy alaninowej i aminotransferazy asparaginowej) − obrzęk naczynioruchowy, nadmierne owłosienie, wybroczyny, wylewy krwawe podskórne lub dotkankowe, zanik skóry, rumień, nadmierne pocenie się, rozstępy skórne, wysypka, świąd, pokrzywka, trądzik − osłabienie mięśni, ból mięśniowy, miopatia (choroba mięśni), zanik mięśni, osteoporoza, martwica kości, złamania patologiczne, neuropatyczne zwyrodnienie stawów, bóle stawowe, zahamowanie wzrostu − nieregularne miesiączki − zaburzone gojenie się ran, obrzęk obowodowy, uczucie zmęczenia, złe samopoczucie − zwiększenie ciśnienia wewnątrzgałkowego, zmniejszenie tolerancji węglowodanów, zmniejszenie stężenia potasu we krwi, zwiększenie stężenia wapnia w moczu, zwiększenie aktywności fosfatazy zasadowej we krwi, zwiększenie stężenia mocznika we krwi, zahamowanie reakcji w testach skórnych − złamania kompresyjne kręgosłupa, zerwanie ścięgna
†
zaparcie lub zapalenie trzustki
Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181C 02-222 Warszawa Tel.: + 48 22 49 21 301 Faks: + 48 22 49 21 309 Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu lub przedstawicielowi podmiotu odpowiedzialnego. Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.
5. Jak przechowywać lek Medrol
Lek należy przechowywać w temperaturze poniżej 25C.
Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na pudełku po (EXP). Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.
Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.
6. Zawartość opakowania i inne informacje
Co zawiera lek Medrol
- Substancją czynną leku jest: metyloprednizolon (Methylprednisolonum). Jedna tabletka leku Medrol 4 mg zawiera 4 mg metyloprednizolonu. Jedna tabletka leku Medrol 16 mg zawiera 16 mg metyloprednizolonu. - Pozostałe składniki to: tabletki 4 mg: laktoza jednowodna, skrobia kukurydziana, sacharoza, wapnia stearynian. tabletki 16 mg: laktoza jednowodna, sacharoza, parafina ciekła, wapnia stearynian, skrobia kukurydziana.
Jak wygląda lek Medrol i co zawiera opakowanie
Tabletki 4 mg są: półowalne, eliptyczne, białe tabletki z wytłoczeniem „MEDROL 4” po jednej stronie i podwójną linią podziału po drugiej stronie.
Tabletki 16 mg są: eliptyczne, wypukłe, białe tabletki z wytłoczeniem „MEDROL 16” po jednej stronie i podwójną linią podziału po drugiej stronie.
Lek Medrol 4 mg jest dostępny w blistrach PVC/Al lub butelce z polietylenu wysokiej gęstości (HDPE) z zakrętką z polipropylenu (PP) z uszczelnieniem z Aluminium/polietylen, zamknięciem zapobiegającym przypadkowemu otwarciu butelki przez dzieci, umieszczonych w tekturowym pudełku. Opakowanie zawiera 10, 30, 100 tabletek w blistrach lub w butelce. Lek Medrol 16 mg jest dostępny w blistrach PVC/Al lub w butelce z polietylenu wysokiej gęstości (HDPE) z zakrętką z polipropylenu (PP), z uszczelnieniem z Aluminium/polietylen, zamknięciem zapobiegającym przypadkowemu otwarciu butelki przez dzieci, umieszczonych w tekturowym pudełku. Opakowanie zawiera 50 tabletek w blistrach lub 50 tabletek w butelce.
Podmiot odpowiedzialny Pfizer Europe MA EEIG Boulevard de la Plaine 17 Belgia
Wytwórca Pfizer Italia S.r.l. Ascoli Piceno Włochy
W celu uzyskania bardziej szczegółowych informacji dotyczących tego leku, należy zwrócić się do miejscowego przedstawiciela podmiotu odpowiedzialnego: Pfizer Polska Sp. z o.o. tel.: 22 335 61 00
Data ostatniej aktualizacji ulotki: 02/2024
Charakterystyka
CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO
MEDROL, 4 mg, tabletki MEDROL, 16 mg, tabletki
Każda tabletka zawiera 4 mg lub 16 mg metyloprednizolonu (Methylprednisolonum).
Substancje pomocnicze o znanym działaniu:
Tabletka 4 mg zawiera 80 mg laktozy jednowodnej; tabletka 16 mg zawiera 159 mg laktozy jednowodnej.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
Tabletki 4 mg: półowalne, eliptyczne, białe tabletki z wytłoczeniem „MEDROL 4” po jednej stronie i podwójną linią podziału po drugiej stronie.
Tabletki 16 mg: eliptyczne, wypukłe, białe tabletki z wytłoczeniem „MEDROL 16” po jednej stronie i podwójną linią podziału po drugiej stronie.
UWAGA! Linia podziału na tabletce nie jest przeznaczona do przełamywania tabletki.
Droga podania: doustna.
Glikokortykosteroidy należy stosować tylko objawowo, z wyjątkiem przypadków zaburzeń endokrynologicznych, kiedy są stosowane w leczeniu substytucyjnym. Medrol jest wskazany do stosowania w następujących schorzeniach:
Zaburzenia inne niż endokrynologiczne
Choroby reumatyczne Leczenie wspomagające do krótkotrwałego stosowania (w czasie epizodu zaostrzenia lub pogorszenia stanu zdrowia) w przebiegu: − łuszczycowego zapalenia stawów; − reumatoidalnego zapalenia stawów, w tym młodzieńczego reumatoidalnego zapalenia stawów (w niektórych przypadkach może być wymagane podawanie małych dawek jako leczenie podtrzymujące); − zesztywniającego zapalenia stawów kręgosłupa; − ostrego i podostrego zapalenia kaletki maziowej; − ostrego nieswoistego zapalenia pochewki ścięgna; − ostrego dnawego zapalenia stawów; − pourazowej choroby zwyrodnieniowej stawów; − zapalenia błony maziowej w przebiegu choroby zwyrodnieniowej stawów; − zapalenia nadkłykcia.
Układowe choroby tkanki łącznej W okresie zaostrzenia lub jako leczenie podtrzymujące w przebiegu: − tocznia rumieniowatego układowego (i zapalenia nerek w przebiegu tocznia); − zapalenia wielomięśniowego i zapalenia skórno-mięśniowego; − ostrego reumatycznego zapalenia mięśnia sercowego; − polimialgii reumatycznej; − olbrzymiokomórkowego zapalenia tętnic.
Choroby dermatologiczne − pęcherzyca; − pęcherzowe opryszczkowate zapalenie skóry; − ciężka odmiana rumienia wielopostaciowego (zespół Stevensa-Johnsona); − złuszczające zapalenie skóry; − ziarniniak grzybiasty; − ciężka postać łuszczycy; − ciężka postać łojotokowego zapalenia skóry.
Choroby alergiczne Leczenie ciężkich chorób alergicznych, w przypadku, kiedy inne metody leczenia są nieskuteczne: − sezonowe lub całoroczne alergiczne zapalenie błony śluzowej nosa; − choroba posurowicza; − astma oskrzelowa; − reakcje nadwrażliwości na leki; − wyprysk kontaktowy (kontaktowe zapalenie skóry); − atopowe zapalenie skóry.
Choroby oczu Ciężkie, ostre i przewlekłe procesy alergiczne i zapalne obejmujące oko i jego przydatki, takie jak: − alergiczne brzeżne owrzodzenia rogówki; − półpasiec oczny; − zapalenie w obrębie odcinka przedniego oka; − rozlane zapalenie błony naczyniowej tylnego odcinka oka i zapalenie naczyniówki; − współczulne zapalenie błony naczyniowej; − alergiczne zapalenie spojówek; − zapalenie rogówki; − zapalenie naczyniówki i siatkówki; − zapalenie nerwu wzrokowego; − zapalenie tęczówki, zapalenie tęczówki i ciała rzęskowego.
Choroby układu oddechowego − objawowa sarkoidoza; − zespół Loefflera niepoddający się leczeniu innymi lekami; − beryloza; − piorunująca lub rozsiana gruźlica płuc, jednocześnie z odpowiednim leczeniem chemioterapeutykiem przeciwgruźliczym; − zachłystowe zapalenie płuc.
Choroby krwi − samoistna plamica małopłytkowa u dorosłych; − wtórna małopłytkowość u dorosłych; − nabyta (autoimmunologiczna) niedokrwistość hemolityczna; − niedobór erytroblastów w szpiku; − wrodzona niedokrwistość hipoplastyczna.
Choroby nowotworowe Leczenie paliatywne: − białaczki i chłoniaków u dorosłych; − ostrej białaczki u dzieci.
Obrzęki W celu wywołania diurezy albo remisji proteinurii w zespole nerczycowym, bez mocznicy, idiopatycznym lub w przebiegu tocznia rumieniowatego.
Choroby przewodu pokarmowego W zaostrzeniu przebiegu: − wrzodziejącego zapalenia jelita grubego; − choroby Leśniowskiego-Crohna.
Choroby układu nerwowego − zaostrzenie w przebiegu stwardnienia rozsianego; − obrzęk mózgu związany z obecnością guza mózgu.
Inne − przeszczepianie narządów.
Zaburzenia endokrynologiczne − pierwotna lub wtórna niedoczynność kory nadnerczy (hydrokortyzon lub kortyzon są lekami z wyboru. W razie konieczności syntetyczne analogi mogą być stosowane jednocześnie z mineralokortykosteroidami. U niemowląt i dzieci suplementacja mineralokortykosteroidów jest szczególnie istotna.); − wrodzony przerost nadnerczy; − nieropne zapalenia tarczycy; − hiperkalcemia w przebiegu choroby nowotworowej.
Dawka początkowa może wynosić od 4 mg do 48 mg metyloprednizolonu na dobę w zależności od jednostki chorobowej. W przypadku chorób o lżejszym przebiegu stosowane są na ogół mniejsze dawki, jednak u niektórych pacjentów konieczne może być podawanie większych dawek. Leczenie dużymi dawkami stosuje się w przypadku: obrzęku mózgu (200-1000 mg/dobę) oraz przeszczepiania narządów (do 7 mg/kg mc./dobę), oraz stwardnienia rozsianego. W leczeniu rzutów stwardnienia rozsianego skuteczne okazały się schematy leczenia doustnego dawką 500 mg/dobę przez 5 dni lub dawką 1 000 mg/dobę przez 3 dni. W przypadku braku poprawy stanu klinicznego należy przerwać leczenie metyloprednizolonem i zastosować inne leczenie. W przypadku konieczności przerwania długoterminowego leczenia, zaleca się stopniowe zmniejszanie dawki. W przypadku uzyskania poprawy stanu klinicznego należy ustalić dawkę podtrzymującą poprzez stopniowe zmniejszanie dawki początkowej w odpowiednich odstępach czasu, aż do uzyskania najmniejszej dawki zapewniającej utrzymanie uzyskanego korzystnego efektu klinicznego. Należy pamiętać o ciągłym monitorowaniu dawki leku. W wymienionych poniżej sytuacjach może być konieczne dostosowanie dawki: - w przypadku remisji lub zaostrzenia procesu chorobowego - indywidualnej reakcji pacjenta na leczenie - u pacjentów narażonych na stres niezwiązany bezpośrednio z leczoną chorobą.
W trakcie leczenia może być konieczne zwiększenie dawki na jakiś czas w zależności od stanu pacjenta. Wielkość dawki jest zmienna i musi być ustalana indywidualnie w zależności od rodzaju schorzenia oraz osobniczej reakcji pacjenta.
Schemat leczenia przerywanego
W schemacie leczenia przerywanego stosuje się podwójną dawkę dobową co drugi dzień rano. Celem takiego schematu leczenia jest zapewnienie korzystnego wpływu kortykosteroidów i minimalizacja niektórych działań niepożądanych, takich jak: zahamowanie osi przysadkowo-nadnerczowej, zespół Cushinga, zahamowanie wzrostu u dzieci oraz objawy nagłego przerwania leczenia kortykosteroidami.
Metyloprednizolon jest przeciwwskazany w przypadku:
• Nadwrażliwości na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1. • Układowych infekcji grzybiczych.
U pacjentów przyjmujących immunosupresyjne dawki kortykosteroidów przeciwwskazane jest podawanie szczepionek żywych lub szczepionek żywych atenuowanych.
Działanie immunosupresyjne/Zwiększona wrażliwość na infekcje Kortykosteroidy mogą zwiększać podatność na zakażenia oraz mogą maskować niektóre objawy zakażenia. Ponadto podczas ich stosowania mogą wystąpić nowe zakażenia. W trakcie stosowania kortykosteroidów, może wystąpić zmniejszenie odporności organizmu i niezdolność do ograniczenia miejscowego zakażeń. Ze stosowaniem kortykosteroidów w monoterapii lub w skojarzeniu z innymi lekami immunosupresyjnymi wywierającymi wpływ na odporność komórkową, humoralną lub czynność granulocytów obojętnochłonnych mogą wiązać się zakażenia dowolnym czynnikiem chorobotwórczym, w tym zakażenia wirusowe, bakteryjne, grzybicze, pierwotniakowe lub choroby pasożytnicze, w dowolnej okolicy organizmu. Zakażenia te mogą być łagodne, a także ciężkie, czasami śmiertelne. Częstość występowania powikłań zakaźnych wzrasta w miarę zwiększania dawek kortykosteroidów.
Pacjenci stosujący produkty hamujące działanie układu immunologicznego są bardziej podatni na zakażenia niż osoby zdrowe, np. ospa wietrzna i odra mogą mieć cięższy przebieg lub nawet mogą okazać się śmiertelne u dzieci lub u dorosłych z brakiem odporności, otrzymujących kortykosteroidy.
U pacjentów przyjmujących immunosupresyjne dawki kortykosteroidów, przeciwwskazane jest stosowanie szczepionek na bazie żywych, osłabionych wirusów. Pacjentom tym można podać szczepionki inaktywowane lub wytworzone w technologii biogenetycznej. Jednak odpowiedź na takie szczepionki może być osłabiona lub mogą się one okazać nieskuteczne. Można wykonywać wskazane zabiegi immunizacji u pacjentów otrzymujących kortykosteroidy w dawkach, które nie powodują immunosupresji.
Stosowanie metyloprednizolonu, u osób z czynną gruźlicą, należy ograniczyć do przypadków o przebiegu piorunującym lub rozsianym. Kortykosteroidy stosuje się wtedy w leczeniu choroby w skojarzeniu z odpowiednimi lekami przeciwgruźliczymi. Gdy podanie glikokortykosteroidów jest wskazane u pacjentów z gruźlicą utajoną lub z dodatnim wynikiem próby tuberkulinowej, konieczna jest ścisła obserwacja pacjentów, gdyż może dojść do reaktywacji choroby. U tych pacjentów w trakcie długotrwałej kortykosteroidoterapii należy stosować chemioprofilaktykę.
U pacjentów otrzymujących kortykosteroidy, stwierdzano występowanie mięsaka Kaposiego. Przerwanie stosowania leków z tej grupy może doprowadzić do remisji klinicznej.
Rola kortykosteroidów w leczeniu wstrząsu septycznego jest kontrowersyjna, przy czym we wczesnych badaniach opisano zarówno ich korzystne, jak i szkodliwe działania. Niedawno zasugerowano, że uzupełniające podawanie kortykosteroidów wywiera korzystny wpływ u pacjentów z rozwiniętym wstrząsem septycznym, u których stwierdzono niewydolność kory nadnerczy. Nie zaleca się jednak ich rutynowego stosowania w leczeniu wstrząsu septycznego. W przeglądzie systematycznym przedstawiono wniosek, że krótkoterminowe stosowanie dużych dawek kortykosteroidów nie jest uzasadnione. Jednak metaanaliza i badania przeglądowe wskazują, że dłuższe stosowanie (przez 5–11 dni) małych dawek kortykosteroidów może zmniejszyć umieralność, zwłaszcza wśród pacjentów ze wstrząsem septycznym, u których niezbędne jest stosowanie leków presyjnych w celu utrzymania odpowiedniego ciśnienia krwi.
Wpływ na układ immunologiczny W trakcie stosowania kortykosteroidów mogą wystąpić reakcje alergiczne (np. obrzęk naczynioruchowy).
U pacjentów poddawanych terapii kortykosteroidami, w rzadkich przypadkach dochodziło do wystąpienia reakcji skórnych i anafilaktycznych i (lub) anafilaktoidalnych, dlatego przed podaniem produktu należy podjąć odpowiednie środki ostrożności, szczególnie jeśli w przeszłości u pacjentów występowały reakcje alergiczne na jakikolwiek lek.
Ten produkt leczniczy zawiera laktozę jednowodną otrzymywaną z mleka krowiego. Należy zachować ostrożność u pacjentów ze znaną lub podejrzewaną nadwrażliwością na mleko krowie, lub jego składniki, lub inne produkty mleczne, ponieważ produkt może zawierać śladowe ilości składników mleka.
Zaburzenia endokrynologiczne Jeżeli u pacjentów poddawanych leczeniu kortykosteroidami wystąpi silny stres, wskazane jest zwiększenie dawki szybko działających kortykosteroidów przed, w okresie trwania i po zakończeniu sytuacji stresowej.
Długotrwałe podawanie dawek terapeutycznych kortykosteroidów, może prowadzić do zahamowania osi podwzgórzowo-przysadkowo-nadnerczowej (czyli do wtórnej niewydolności kory nadnerczy). Stopień i czas trwania niewydolności kory nadnerczy jest zmienny wśród pacjentów i zależy od dawki, częstości, godzin podawania oraz czasu trwania leczenia glikokortykosteroidami. Można ją zmniejszyć poprzez podawanie produktu w schemacie leczenia przerywanego (patrz punkt 4.2).
Nagłe odstawienie glikokortykosteroidów może wywołać ostrą niewydolność nadnerczy, prowadzącą do zgonu.
Niewydolność nadnerczy spowodowana podawaniem kortykosteroidów, może być minimalizowana poprzez stopniowe zmniejszanie dawki. Ten typ względnej niewydolności może utrzymywać się jeszcze przez kilka miesięcy po przerwaniu leczenia. Z tego względu w przypadku wystąpienia sytuacji powodującej stres, należy rozważyć wdrożenie terapii hormonalnej.
Po nagłym przerwaniu leczenia glikokortykosteroidami, może również wystąpić „zespół odstawienia” steroidów, pozornie niezwiązany z niewydolnością kory nadnerczy. Zespół ten obejmuje objawy, takie jak: brak łaknienia, nudności, wymioty, letarg, ból głowy, gorączka, ból stawów, łuszczenie się skóry, ból mięśni, zmniejszenie masy ciała i (lub) niedociśnienie tętnicze. Uważa się, że działania te wynikają raczej z nagłej zmiany stężenia glikokortykosteroidów niż z ich małego stężenia.
Glikokortykosteroidy mogą powodować lub nasilać zespół Cushinga, dlatego nie należy podawać ich pacjentom z chorobą Cushinga.
U pacjentów z niedoczynnością tarczycy stwierdza się nasilone działanie kortykosteroidów.
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania Kortykosteroidy, w tym metyloprednizolon, mogą zwiększać stężenie glukozy we krwi, nasilać wcześniej istniejącą cukrzycę i predysponować pacjentów długotrwale stosujących kortykosteroidy do wystąpienia cukrzycy.
Zaburzenia psychiczne W trakcie stosowania glikokortykosteroidów mogą wystąpić zaburzenia psychiczne - od euforii, bezsenności, wahań nastroju, zmian osobowości i ciężkiej depresji po jawne objawy psychotyczne.
Po zastosowaniu steroidów o działaniu ogólnoustrojowym mogą wystąpić potencjalnie ciężkie psychiczne działania niepożądane (patrz punkt 4.8). Te działania niepożądane występują na ogół w ciągu kilku dni lub tygodni od rozpoczęcia leczenia. Większość z nich ustępuje po zmniejszeniu dawki lub odstawieniu metyloprednizolonu, chociaż może być konieczne też swoiste leczenie.
Zgłaszano występowanie zaburzeń psychicznych po odstawieniu kortykosteroidów; ich częstość nie jest jednak znana. Pacjentów i (lub) opiekunów należy zachęcać, aby zasięgnęli porady lekarza w przypadku rozwinięcia się u pacjenta objawów psychicznych, szczególnie w przypadku podejrzenia nastroju depresyjnego lub myśli samobójczych. Należy ich poinformować o konieczności zwracania szczególnej uwagi na zaburzenia psychiczne, które mogą wystąpić w trakcie lub bezpośrednio po zmniejszeniu dawki lub odstawieniu steroidów o działaniu ogólnoustrojowym.
Wpływ na układ nerwowy Kortykosteroidy należy stosować ostrożnie u pacjentów z zaburzeniami przebiegającymi z drgawkami.
Kortykosteroidy powinny być stosowane z zachowaniem ostrożności u pacjentów z miastenią.
Chociaż kontrolowane badania kliniczne wykazały, że kortykosteroidy są skuteczne w przyspieszaniu ustępowania ciężkich zaostrzeń stwardnienia rozsianego, nie potwierdzono wpływu kortykosteroidów na ostateczny rezultat naturalnego przebiegu choroby. Badania wykazują, że do uzyskania istotnego efektu konieczne są stosunkowo wysokie dawki kortykosteroidów (patrz punkt 2).
Odnotowano przypadki tłuszczakowatości nadtwardówkowej, u pacjentów przyjmujących kortykosteroidy, zwykle w przypadku długotrwałego stosowania dużych dawek.
Wpływ na oczy Kortykosteroidy powinny być stosowane z zachowaniem ostrożności u pacjentów z opryszczką oczną lub półpaścem ocznym z objawami ze strony gałki ocznej ze względu na ryzyko perforacji rogówki.
Zaburzenia widzenia mogą wystąpić w wyniku ogólnoustrojowego i miejscowego stosowania kortykosteroidów. Jeżeli u pacjenta wystąpią takie objawy, jak nieostre widzenie lub inne zaburzenia widzenia, należy rozważyć skierowanie go do okulisty w celu ustalenia możliwych przyczyn, do których może należeć zaćma, jaskra lub rzadkie choroby, takie jak centralna chorioretinopatia surowicza (CSCR), którą notowano po ogólnoustrojowym i miejscowym stosowaniu kortykosteroidów. Centralna chorioretinopatia surowicza może prowadzić do odwarstwienia siatkówki.
Długotrwałe stosowanie kortykosteroidów może prowadzić do rozwoju zaćmy tylnej podtorebkowej i zaćmy jądrowej (szczególnie u dzieci), wytrzeszczu lub zwiększenia ciśnienia wewnątrzgałkowego, które może spowodować jaskrę z potencjalnym uszkodzeniem nerwów wzrokowych. U pacjentów otrzymujących glikokortykosteroidy mogą się również częściej rozwijać wtórne zakażenia grzybicze i wirusowe gałki ocznej.
Wpływ na serce Ze względu na niekorzystny wpływ glikokortykosteroidów na układ sercowo-naczyniowy, obejmujący dyslipidemię i nadciśnienie tętnicze, pacjenci z istniejącymi czynnikami ryzyka sercowo- naczyniowego mogą być narażeni na dodatkowy wpływ na układ sercowo-naczyniowy, w przypadku stosowania dużych dawek i długotrwałego leczenia. W związku z tym, takim pacjentom kortykosteroidy należy podawać z zachowaniem ostrożności i uwzględniając zmniejszenie ryzyka, i w razie potrzeby dodatkowo monitorując układ sercowo-naczyniowy. Stosowanie kortykosteroidów w małej dawce i w schemacie co drugi dzień może zmniejszyć częstość występowania powikłań leczenia kortykosteroidami.
U pacjentów z zastoinową niewydolnością serca, kortykosteroidy o działaniu ogólnoustrojowym należy stosować ostrożnie i jedynie w przypadkach, gdy jest to konieczne.
Wpływ na układ naczyniowy Podczas stosowania kortykosteroidów zgłaszano występowanie zakrzepicy, w tym żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej. W związku z tym kortykosteroidy należy stosować ostrożnie u pacjentów, u których występują zaburzenia zakrzepowo-zatorowe lub którzy mogą być skłonni do ich wystąpienia.
Kortykosteroidy powinny być stosowane z zachowaniem ostrożności, u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym.
Wpływ na żołądek i jelita Duże dawki kortykosteroidów mogą wywoływać ostre zapalenie trzustki.
Nie ma jednoznacznej opinii dotyczącej wpływu kortykosteroidów na powstawanie choroby wrzodowej. Jednak glikokortykosteroidy mogą maskować objawy choroby wrzodowej, dlatego perforacje lub krwotoki mogą występować bez towarzyszącego, wyraźnego bólu. Leczenie glikokortykosteroidami może maskować zapalenie otrzewnej lub inne objawy przedmiotowe lub podmiotowe, związane z wystąpieniem zaburzeń żołądka i jelit, takie jak: perforacja, zaparcie lub zapalenie trzustki. W połączeniu z NLPZ wzrasta ryzyko rozwoju choroby wrzodowej żołądka i jelit.
Glikokortykosteroidy należy stosować ostrożnie w leczeniu nieswoistego wrzodziejącego zapalenia jelita grubego, jeśli istnieje prawdopodobieństwo wystąpienia: zagrożenia perforacją, wystąpieniem ropnia lub innej postaci zakażenia ropnego, zapalenia uchyłków, świeżego zespolenia jelitowego, czynnej lub utajonej choroby wrzodowej.
Wpływ na wątrobę i drogi żółciowe Zgłaszano rzadkie przypadki zaburzeń czynności wątroby i dróg żółciowych, z których większość ustępowała po przerwaniu leczenia. Z tego względu konieczna jest odpowiednia obserwacja.
Wpływ na układ mięśniowo-szkieletowy Opisywano występowanie ostrej miopatii, w trakcie stosowania dużych dawek kortykosteroidów, najczęściej u pacjentów z zaburzeniami przekaźnictwa nerwowo-mięśniowego (np. w miastenii) lub u pacjentów poddawanych jednocześnie leczeniu produktami blokującymi to przekaźnictwo (np. pankuronium). Ostra miopatia jest uogólniona, może obejmować mięśnie oczu i mięśnie oddechowe, i może też prowadzić do niedowładu czterokończynowego. Mogą także występować zwiększone stężenia kinazy kreatynowej. Poprawa kliniczna lub powrót do zdrowia po zakończeniu stosowania kortykosteroidów może nastąpić po tygodniach lub latach.
Osteoporoza jest częstym, jednak rzadko rozpoznawanym działaniem niepożądanym, związanym z długotrwałym stosowaniem dużych dawek glikokortykosteroidów.
Zaburzenia nerek i dróg moczowych Należy zachować ostrożność u pacjentów z twardziną układową, ponieważ zwiększona częstość występowania twardzinowej kryzy nerkowej była obserwowana z kortykosteroidami, w tym metyloprednizolonem.
Kortykosteroidy należy stosować z zachowaniem ostrożności, u pacjentów z niewydolnością nerek.
Badania diagnostyczne Hydrokortyzon lub kortyzon w średnich i dużych dawkach mogą zwiększać ciśnienie krwi, powodować retencję sodu i wody oraz utratę potasu. Prawdopodobieństwo wystąpienia tych działań jest mniejsze, w przypadku pochodnych syntetycznych, chyba że są one stosowane w dużych dawkach. Konieczne może się okazać ograniczenie soli (chlorku sodu) w diecie oraz uzupełnianie potasu. Wszystkie glikokortykosteroidy zwiększają wydalanie wapnia.
Urazy, zatrucia i powikłania po zabiegach Stosowanie kortykosteroidów o działaniu ogólnoustrojowym nie jest zalecane do leczenia urazowego uszkodzenia mózgu, i dlatego nie należy ich stosować w leczeniu urazowego uszkodzenia mózgu. Wyniki badania wieloośrodkowego wykazały zwiększoną śmiertelność po 2 tygodniach i 6 miesiącach od wystąpienia urazu u pacjentów leczonych solą sodową bursztynianiu metyloprednizolonu w porównaniu do pacjentów otrzymujących placebo. Związek przyczynowy związany z leczeniem solą sodową bursztynianiu metyloprednizolonu nie został ustalony.
Inne Powikłania terapii glikokortykosteroidami zależą od wielkości dawki i od czasu leczenia. Decyzję dotyczącą dawki, czasu trwania leczenia, stosowania leku codziennie lub z przerwami należy podjąć indywidualnie w każdym przypadku, zależnie od oceny stosunku ryzyka do korzyści z terapii.
Należy stosować najmniejszą skuteczną dawkę, konieczną do osiągnięcia kontroli objawów, i kiedy możliwe jest zmniejszenie dawki powinno ono przebiegać stopniowo.
Spodziewane jest, że jednoczesne podawanie inhibitorów CYP3A, w tym produktów zawierających kobicystat, zwiększy ryzyko ogólnoustrojowych działań niepożądanych. Należy unikać łączenia leków, chyba że korzyść przewyższa zwiększone ryzyko ogólnoustrojowych działań niepożądanych związanych ze stosowaniem glikokortykosteroidów; w takim przypadku pacjenta należy obserwować w celu wykrycia ogólnoustrojowych działań glikokortykosteroidów (patrz punkt 4.5).
Kwas acetylosalicylowy i niesteroidowe leki przeciwzapalne należy stosować ostrożnie w przypadku jednoczesnego stosowania kortykosteroidów.
Po podaniu kortykosteroidów o działaniu ogólnoustrojowym zgłaszano przełom w przebiegu guza chromochłonnego, niekiedy zakończony zgonem. Kortykosteroidy należy stosować tylko po odpowiedniej ocenie ryzyka do korzyści w przypadku pacjentów, u których podejrzewa się lub stwierdzono występowanie guza chromochłonnego.
Po wprowadzeniu leku do obrotu zgłaszano występowanie zespołu rozpadu guza (ang. Tumor Lysis Syndrome, TLS) u pacjentów z nowotworami złośliwymi, w tym z nowotworami hematologicznymi i guzami litymi, po zastosowaniu kortykosteroidów ogólnoustrojowych w monoterapii lub w skojarzeniu z innymi chemioterapeutykami. Pacjentów z grupy wysokiego ryzyka wystąpienia zespołu rozpadu guza, takich jak pacjenci z nowotworami o wysokim wskaźniku proliferacji, dużą masą nowotworu i dużą wrażliwością na leki cytotoksyczne, należy ściśle monitorować i zastosować odpowiednie środki ostrożności.
Stosowanie u dzieci Należy dokładnie obserwować wzrost i rozwój niemowląt i dzieci poddawanych długotrwałemu leczeniu kortykosteroidami.
U dzieci poddawanych długotrwałemu leczeniu glikokortykosteroidami w dobowych dawkach podzielonych może dochodzić do zahamowania wzrostu. Stosowanie tego typu schematu dawkowania powinno być ograniczone do najcięższych wskazań. Działań niepożądanych można uniknąć lub je zminimalizować stosując schemat leczenia przerywanego (patrz punkt 4.2).
Niemowlęta i dzieci poddawane długotrwałemu leczeniu kortykosteroidami są szczególnie narażone na wystąpienie zwiększonego ciśnienia śródczaszkowego.
Duże dawki kortykosteroidów mogą wywoływać u dzieci zapalenie trzustki.
Laktoza Medrol, tabletki 4 mg i 16 mg zawierają laktozę. Pacjenci z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozy- galaktozy nie powinni przyjmować metyloprednizolonu.
Sacharoza Medrol, tabletki 4 mg i 16 mg zawierają sacharozę. Pacjenci z rzadkimi dziedzicznymi zaburzeniami związanymi z nietolerancją fruktozy, zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy lub niedoborem sacharazy-izomaltazy, nie powinni przyjmować metylprednizolonu.
Metyloprednizolon jest substratem enzymów cytochromu P450 (CYP) i jest metabolizowany głównie przez enzym CYP3A4. CYP3A4 jest enzymem dominującym podrodziny CYP występującej w największej ilości w wątrobie dorosłego człowieka. Katalizuje 6β-hydroksylację steroidów, niezbędny etap metabolizmu fazy I w przypadku kortykosteroidów endogennych i syntetycznych. Wiele innych związków także stanowi substraty CYP3A4, przy czym wykazano, że niektóre (a także inne leki) zmieniają metabolizm glikokortykosteroidów przez indukcję (zwiększenie aktywności) lub hamowanie enzymu CYP3A4. INHIBITORY CYP3A4 – Leki hamujące aktywność CYP3A4 zmniejszają klirens wątrobowy i zwiększają stężenie leków będących substratami CYP3A4 w osoczu, np. metyloprednizolonu. Może być konieczne dostosowanie dawki metyloprednizolonu, stosowanego jednocześnie z inhibitorem CYP3A4, aby uniknąć toksyczności steroidu. INDUKTORY CYP3A4 – Leki indukujące aktywność CYP3A4 zwiększają klirens wątrobowy i w ten sposób zmniejszają stężenie leków będących substratami CYP3A4 w osoczu. Jednoczesne stosowanie może wymagać zwiększenia dawki metyloprednizolonu, aby uzyskać oczekiwany efekt kliniczny. SUBSTRATY CYP3A4 – Obecność innego substratu CYP3A4 może mieć wpływ na klirens wątrobowy, co może wymagać odpowiedniego dostosowania dawkowania. W przypadku jednoczesnego stosowania istnieje możliwość zwiększenia prawdopodobieństwa wystąpienia działań niepożądanych związanych ze stosowaniem któregokolwiek z leków oddzielnie. DZIAŁANIA NIEZWIĄZANE Z CYP3A4 – inne interakcje i działania związane ze stosowaniem metyloprednizolonu przedstawiono w tabeli 1 poniżej. W tabeli 1 podano listę i opis najważniejszych i (lub) istotnych klinicznie interakcji lekowych lub działań związanych ze stosowaniem metyloprednizolonu. Tabela 1. Ważne interakcje oraz działania leków lub substancji w przypadku metyloprednizolonu Klasa lub rodzaj leku - LEK lub SUBSTANCJA Interakcja/działanie Leki przeciwbakteryjne - IZONIAZYD INHIBITOR CYP3A4. Ponadto, istnieje możliwość, że metyloprednizolon nasili zwiększenie wskaźnika acetylacji i klirensu izoniazydu Antybiotyk przeciwgruźliczy - RYFAMPICYNA INDUKTOR CYP3A4 Leki przeciwzakrzepowe (doustne) Wpływ metyloprednizolonu na doustne leki przeciwzakrzepowe jest zmienny. Donoszono o zwiększonym i zmniejszonym działaniu leków przeciwzakrzepowych podawanych jednocześnie z kortykosteroidami. W związku z tym należy kontrolować wskaźniki krzepnięcia krwi, aby zapewnić odpowiednie działanie przeciwzakrzepowe. Leki przeciwdrgawkowe - KARBAMAZEPINA
INDUKTOR CYP3A4 (i SUBSTRAT) Leki przeciwdrgawkowe - FENOBARBITAL - FENYTOINA
INDUKTORY CYP3A4 Leki antycholinergiczne - LEKI BLOKUJĄCE PRZEWODNICTWO NERWOWO-MIĘŚNIOWE Kortykosteroidy mogą wpływać na działanie leków przeciwcholinergicznych. 1) Podczas jednoczesnego stosowania dużych dawek kortykosteroidów i leków przeciwcholinergicznych, na przykład leków blokujących przewodnictwo nerwowo-mięśniowe, donoszono o ostrej miopatii. (Dodatkowe informacje - patrz punkt 4.4 Ostrzeżenia i środki ostrożności, układ mięśniowo- szkieletowy.) 2) Zaobserwowano antagonistyczne działanie kortykosteroidów na mechanizm blokady nerwowo-mięśniowej pankuronium i wekuronium. Podobnego efektu można się spodziewać w przypadku wszystkich leków blokujących przewodnictwo nerwowo-mięśniowe, działających kompetycyjnie. Antycholinesterazy Steroidy mogą zmniejszać wpływ antycholinesteraz u pacjentów z miastenią. Leki przeciwcukrzycowe Może być konieczne dostosowanie dawki leków przeciwcukrzycowych, ponieważ kortykosteroidy mogą zwiększyć stężenie glukozy we krwi. Leki przeciwwymiotne - APREPITANT - FOSAPREPITANT
INHIBITORY CYP3A4 (i SUBSTRATY) Leki przeciwgrzybicze - ITRAKONAZOL - KETOKONAZOL
INHIBITORY CYP3A4 (i SUBSTRATY) Klasa lub rodzaj leku - LEK lub SUBSTANCJA Interakcja/działanie Leki przeciwwirusowe - INHIBITORY PROTEAZY HIV INHIBITORY CYP3A4 (i SUBSTRATY) 1) Inhibitory proteazy, takie jak indynawir i rytonawir, mogą zwiększać stężenia kortykosteroidów w osoczu. 2) Kortykosteroidy mogą indukować metabolizm inhibitorów proteazy HIV, co może spowodować zmniejszenie stężenia w osoczu. Lek wzmacniający parametry farmakokinetyczne - KOBICYSTAT Inhibitor CYP3A4 Leki blokujące kanały wapniowe - DILTIAZEM
INHIBITOR CYP3A4 (i SUBSTRAT) Leki antykoncepcyjne (doustne) - ETYNYLOESTRADIOL/ NORETYNDRON
INHIBITOR CYP3A4 (i SUBSTRAT)
- SOK GREJPFRUTOWY INHIBITOR CYP3A4 Lek immunosupresyjny - CYKLOSPORYNA INHIBITOR CYP3A4 (i SUBSTRAT) 1) W przypadku jednoczesnego stosowania cyklosporyny i metyloprednizolonu występuje wzajemne hamowanie metabolizmu; może to zwiększać stężenie jednego lub obu leków w osoczu. W związku z tym możliwe jest, że przy jednoczesnym podawaniu zwiększy się ryzyko wystąpienia zdarzeń niepożądanych związanych z przyjmowaniem jednego z leków. 2) W przypadku jednoczesnego stosowania metyloprednizolonu i cyklosporyny donoszono o występowaniu drgawek. Leki immunosupresyjne - CYKLOFOSFAMID - TAKROLIMUS
SUBSTRATY CYP3A4 Makrolidowe leki przeciwbakteryjne - KLARYTROMYCYNA - ERYTROMYCYNA
INHIBITORY CYP3A4 (i SUBSTRATY)
Makrolidowe leki przeciwbakteryjne - TROLEANDOMYCYNA INHIBITOR CYP3A4 NLPZ (niesteroidowe leki przeciwzapalne) - duża dawka ASPIRYNY (kwasu acetylosalicylowego) 1) Metyloprednizolon może zwiększać częstość występowania krwawienia z przewodu pokarmowego i owrzodzenia, jeśli kortykosteroidy podaje się jednocześnie z lekami z grupy NLPZ. 2) Metyloprednizolon może zwiększać klirens aspiryny podawanej w dużych dawkach, co może prowadzić do zmniejszenia stężenia salicylanów w surowicy. Przerwanie leczenia metyloprednizolonem może prowadzić do zwiększenia stężenia salicylanów w surowicy, co może prowadzić do wzrostu ryzyka wystąpienia toksyczności ze strony salicylanów. Leki zmniejszające stężenie potasu Gdy kortykosteroidy są podawane jednocześnie z lekami zmniejszającymi stężenie potasu (np. diuretyki), pacjentów należy uważnie obserwować pod kątem rozwoju hipokaliemii. Istnieje także zwiększone ryzyko wystąpienia hipokaliemii w przypadku jednoczesnego stosowania kortykosteroidów oraz amfoterycyny B, ksantynów lub agonistów receptora beta2 Inhibitor aromatazy - AMINOGLUTETYMID Supresja czynności nadnerczy wywołana aminoglutetymidem może zaostrzyć zmiany wewnątrzwydzielnicze wywoływane długotrwałym leczeniem glikokortykosteroidami.
Płodność W badaniach na zwierzętach wykazano, że kortykosteroidy mają działanie upośledzające płodność (patrz punkt 5.3).
Ciąża Niektóre badania na zwierzętach wykazały, że duże dawki kortykosteroidów podawanych matce mogą powodować wady rozwojowe płodu. Nie wydaje się jednak, aby kortykosteroidy podawane kobietom w ciąży powodowały wady wrodzone u płodu. Dopóki nie zostaną przeprowadzone odpowiednie badania dotyczące wpływu metyloprednizolonu na procesy rozrodcze u ludzi, produkt ten nie powinien być podawany kobietom ciężarnym, chyba że po dokonaniu dokładnej oceny stosunku korzyści do ryzyka dla matki i płodu. Niektóre kortykosteroidy łatwo przenikają przez barierę łożyskową. W jednym retrospektywnym badaniu stwierdzono zwiększoną częstość występowania niskich mas urodzeniowych niemowląt urodzonych przez matki przyjmujące kortykosteroidy. U ludzi, ryzyko wystąpienia niskiej masy urodzeniowej wykazuje zależność od podawanej dawki. Ryzyko to może być zmniejszone poprzez podawanie mniejszych dawek kortykosteroidów.
Mimo, że noworodkowa niewydolność kory nadnerczy występuje rzadko u dzieci narażonych na działanie kortykosteroidów w życiu płodowym, noworodki urodzone przez matki, które otrzymywały duże dawki kortykosteroidów w trakcie ciąży, należy starannie obserwować i badać pod kątem niewydolności kory nadnerczy.
Jeśli w czasie ciąży istnieje potrzeba przerwania długotrwałego stosowania kortykosteroidów (patrz punkt 4.2), leczenie należy przerywać stopniowo. Jednak w niektórych sytuacjach (np. w przypadku terapii zastępczej w leczeniu niewydolności kory nadnerczy) może być konieczna kontynuacja terapii lub nawet zwiększenie dawki.
Działanie kortykosteroidów na przebieg porodu nie jest znane.
U niemowląt urodzonych przez matki leczone kortykosteroidami, przez dłuższy czas w okresie ciąży, obserwowano rozwój zaćmy.
Karmienie piersią Kortykosteroidy przenikają do mleka matki. Kortykosteroidy, które przenikną do mleka matki, mogą hamować wzrost i wpływać na endogenne wytwarzanie glikokortykosteroidów u niemowląt karmionych piersią.
Produkt ten może być stosowany przez kobiety karmiące piersią, tylko po dokładnej ocenie stosunku korzyści do ryzyka u matki i niemowlęcia.
Nie przeprowadzono systematycznej oceny wpływu kortykosteroidów na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. W czasie leczenia kortykosteroidami możliwe jest wystąpienie działań niepożądanych, takich jak zawroty głowy pochodzenia ośrodkowego, zawroty głowy pochodzenia błędnikowego, zaburzenia wzroku i uczucie zmęczenia. W przypadku zaobserwowania takich objawów, pacjenci nie powinni prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn.
Podczas krótkotrwałego leczenia działania niepożądane występują rzadko. Mogą jednak mieć charakter układowy. Podobnie jak w przypadku leczenia wszystkimi steroidami należy dokładnie monitorować działania niepożądane, także w czasie krótkotrwałego leczenia.
Częstość działań niepożądanych określano w następujący sposób: Częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych).
Tabela 2. Tabela działań niepożądanych Klasyfikacja wg układów i narządów (MedDRA v. 18.0) Działania niepożądane Częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych) Zakażenia i zarażenia pasożytnicze Zakażenia oportunistyczne, zakażenia, zapalenie otrzewnej †
Zaburzenia krwi i układu chłonnego Leukocytoza Zaburzenia układu immunologicznego Reakcje nadwrażliwości, reakcje anafilaktyczne, reakcje anafilaktoidalne, Zaburzenia układu endokrynologicznego Zespół Cushinga, supresja osi podwzgórze-przysadka-nadnercza, zespół odstawienia steroidów Zaburzenia metabolizmu i odżywiania Kwasica metaboliczna, lipomatoza nadtwardówkowa, retencja sodu, zatrzymanie płynów, zasadowica hipokaliemiczna, dyslipidemia, zaburzenia tolerancji glukozy, zwiększenie zapotrzebowania na insulinę (lub doustne leki przeciwcukrzycowe u pacjentów z cukrzycą), lipomatoza, zwiększenie łaknienia (mogące prowadzić do zwiększenia masy ciała) Zaburzenia psychiczne Zaburzenia afektywne (w tym nastrój depresyjny, nastrój euforyczny, niestabilność emocjonalna, uzależnienia od leku, myśli samobójcze), zaburzenia psychotyczne (w tym stan pobudzenia maniakalnego, urojenia, omamy i schizofrenia), zachowania psychotyczne, zaburzenia umysłowe, zmiany osobowości, stan splątania, lęk, zmiany nastroju, nieprawidłowe zachowania, bezsenność, drażliwość Zaburzenia układu nerwowego Zwiększenie ciśnienia śródczaszkowego (z obrzękiem tarcz nerwów wzrokowych [łagodne nadciśnienie wewnątrzczaszkowe]), napady drgawkowe, niepamięć, zaburzenia funkcji poznawczych, zawroty głowy, ból głowy Zaburzenia oka Chorioretinopatia, zaćma, jaskra, wytrzeszcz, rzadko (≥ 1/10 000 do < 1/1 000) nieostre widzenie (patrz także punkt 4.4.) Zaburzenia ucha i błędnika Zawroty głowy pochodzenia błędnikowego Zaburzenia serca Zastoinowa niewydolność serca (u podatnych pacjentów) Zaburzenia naczyniowe Zdarzenia zakrzepowe, nadciśnienie tętnicze, niedociśnienie tętnicze, uderzenia gorąca Klasyfikacja wg układów i narządów (MedDRA v. 18.0) Działania niepożądane Częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych) Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia Zator tętnicy płucnej, czkawka Zaburzenia żołądka i jelit Wrzody trawienne (z możliwością następczej perforacji i krwawienia), perforacje jelit, krwawienia z żołądka, zapalenie trzustki, wrzodziejące zapalenie przełyku, zapalenie przełyku, wzdęcia, ból brzucha, biegunka, niestrawność, nudności Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych Zwiększona aktywność enzymów wątrobowych (zwiększona aktywność aminotransferazy alaninowej, zwiększona aktywność aminotransferazy asparaginowej) Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Obrzęk naczynioruchowy, nadmierne owłosienie, wybroczyny, wylewy krwawe podskórne lub dotkankowe, zanik skóry, rumień, nadmierne pocenie się, rozstępy skórne, wysypka, świąd, pokrzywka, trądzik Zaburzenia mięśniowo- szkieletowe i tkanki łącznej Osłabienie mięśni, ból mięśniowy, miopatia, zanik mięśni, osteoporoza, martwica kości, złamania patologiczne, neuropatyczne zwyrodnienie stawów, bóle stawowe, zahamowanie wzrostu Zaburzenia układu rozrodczego i piersi Nieregularne miesiączki Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania Zaburzone gojenie się ran, obrzęk obwodowy, uczucie zmęczenia, złe samopoczucie Badania diagnostyczne Zwiększenie ciśnienia wewnątrzgałkowego, zmniejszenie tolerancji węglowodanów, zmniejszenie stężenia potasu we krwi, zwiększenie stężenia wapnia w moczu, zwiększenie aktywności fosfatazy zasadowej we krwi, zwiększenie stężenia mocznika we krwi, zahamowanie reakcji w testach skórnych Urazy, zatrucia i powikłania po zabiegach Złamania kompresyjne kręgosłupa, zerwanie ścięgna *
†
żołądka i jelit, takich jak perforacja, zaparcie lub zapalenie trzustki (patrz punkt 4.4).
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181C 02-222 Warszawa Tel.: + 48 22 49 21 301 Faks: + 48 22 49 21 309 Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu lub przedstawicielowi podmiotu odpowiedzialnego.
Nie ma zespołu objawów klinicznych ostrego przedawkowania kortykosteroidów. Rzadko donoszono o przypadkach ostrej toksyczności i (lub) zgonu po przedawkowaniu kortykosteroidów. Nie istnieje swoista odtrutka w przypadku przedawkowania; stosuje się leczenie wspomagające i objawowe. Przewlekłe przedawkowanie wywołuje typowe objawy zespołu Cushinga. Dializa jest skuteczną metodą usuwania metyloprednizolonu z organizmu.
Grupa farmakoterapeutyczna: Leki hormonalne do stosowania wewnętrznego – kortykosteroidy do stosowania wewnętrznego. Kod ATC: H02 AB 04
Metyloprednizolon jest steroidem o silnym działaniu przeciwzapalnym. Charakteryzuje się silniejszym działaniem przeciwzapalnym niż prednizolon oraz powoduje zatrzymanie sodu i wody w organizmie w mniejszym stopniu niż prednizolon. Stosunek siły działania metyloprednizolonu do hydrokortyzonu wynosi co najmniej jak cztery do jednego.
Glikokortykosteroidy przenikają przez błony komórkowe i tworzą kompleksy z odpowiednimi receptorami cytoplazmatycznymi. Kompleksy te następnie wnikają do jądra komórkowego i wiążą się z DNA (chromatyną), stymulując transkrypcję mRNA, a następnie syntezę białek enzymów, które są prawdopodobnie odpowiedzialne za liczne efekty działania glikokortykosteroidów. Oprócz istotnego wpływu na procesy zapalne i immunologiczne glikokortykosteroidy oddziałują również na metabolizm węglowodanów, białek i tłuszczów. Działają również na układ sercowo- naczyniowy, mięśnie szkieletowe i ośrodkowy układ nerwowy.
Wpływ na procesy zapalne i immunologiczne. Większość wskazań terapeutycznych opiera się na przeciwzapalnych, immunosupresyjnych i przeciwalergicznych właściwościach glikokortykosteroidów, które odpowiadają za następujące działania: − lokalne zmniejszenie ilości komórek zapalnych; − zmniejszenie światła naczyń krwionośnych; − stabilizacja błon lizosomalnych; − zahamowanie fagocytozy; − zmniejszenie produkcji prostaglandyn oraz ich pochodnych.
Dawka 4 mg metyloprednizolonu ma takie samo działanie przeciwzapalne jak 20 mg hydrokortyzonu. Metyloprednizolon wykazuje jedynie minimalne działanie mineralokortykoidowe (200 mg metyloprednizolonu jest równoważne 1 mg dezoksykortykosteronu).
Oddziaływanie na metabolizm węglowodanów i białek: Glikokortykosteroidy powodują katabolizm białek. Uwolnione aminokwasy są przekształcane w procesie glukoneogenezy w wątrobie w glukozę i glikogen. Na skutek zmniejszenia wchłaniania glukozy w tkankach obwodowych może dojść do hiperglikemii i glikozurii, szczególnie u pacjentów ze skłonnością do cukrzycy.
Oddziaływanie na metabolizm tłuszczów: Glikokortykosteroidy powodują lipolizę. Aktywność lipolityczna dotyczy głównie kończyn. Glikokortykosteroidy wywierają także efekt lipogenny, najwyraźniej widoczny w obrębie klatki piersiowej, szyi i głowy. Procesy te prowadzą do redystrybucji odłożonej tkanki tłuszczowej.
Maksymalna aktywność farmakologiczna kortykosteroidów występuje później niż maksymalne stężenie we krwi, co sugeruje, że większość efektów działania kortykosteroidów wynika raczej z modyfikacji aktywności enzymów niż z bezpośredniego działania.
Farmakokinetyka metyloprednizolonu jest liniowa, niezależnie od drogi podania. Wchłanianie Metyloprednizolon jest szybko wchłaniany, zaś maksymalne stężenie metyloprednizolonu w osoczu jest osiągane po około 1,5 do 2,3 godzin dla wszystkich dawek po podaniu doustnym u zdrowych osób dorosłych. Bezwzględna dostępność biologiczna metyloprednizolonu u osób zdrowych po doustnym podaniu jest wysoka (82% do 89%).
Dystrybucja Metyloprednizolon ulega znacznej dystrybucji w tkankach, przenika przez barierę krew-mózg oraz do mleka kobiet karmiących piersią. Objętość dystrybucji metyloprednizolonu wynosi około 1,4 l/kg. W przybliżeniu 77% metyloprednizolonu wiąże się z białkami osocza człowieka.
Metabolizm U człowieka metyloprednizolon jest metabolizowany w wątrobie do nieczynnych metabolitów. Głównymi metabolitami są 20α-hydroksymetyloprednizolon i 20β-hydroksymetyloprednizolon. Metabolizm w wątrobie zachodzi głównie z udziałem enzymu CYP3A4. (Wykaz interakcji związanych z metabolizmem, w którym bierze udział CYP3A4, podano w punkcie 4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji.) Podobnie jak wiele substratów izoenzymu CYP3A4, metyloprednizolon może również być substratem dla glikoproteiny P należącej do białek transportowych ABC zawierających domenę wiążącą ATP (ang. ATP-binding cassette, ABC), co wpływa na jego dystrybucję w tkankach i interakcje z innymi lekami.
Eliminacja Średni okres półtrwania w fazie eliminacji całkowitego metyloprednizolonu jest w zakresie 1,8 do 5,2 godzin. Całkowity klirens wynosi około 5–6 ml/min/kg.
Dane z badań przedklinicznych w połączeniu z danymi dotyczącymi bezpieczeństwa uzyskanymi z badań klinicznych z okresu kilku lat oraz obserwacje po wprowadzeniu produktu do obrotu, potwierdzają bezpieczeństwo stosowania metyloprednizolonu w tabletkach jako silnego produktu przeciwzapalnego w leczeniu krótkotrwałych stanów zapalnych.
W oparciu o konwencjonalne badania farmakologiczne dotyczące bezpieczeństwa oraz badania toksyczności dawek wielokrotnych u myszy, szczurów, królików i psów po podaniu dożylnym, dootrzewnowym, podskórnym, domięśniowym i doustnym nie stwierdzono nieoczekiwanych zagrożeń. Działania toksyczne obserwowane w badaniach z podaniem dawek wielokrotnych były zgodne z oczekiwanymi w wyniku długotrwałej ekspozycji na egzogenne steroidy kory nadnerczy.
Potencjał rakotwórczy Metyloprednizolonu nie oceniano formalnie w badaniach, dotyczących potencjalnego działania rakotwórczego, przeprowadzonych u gryzoni. Zmienne wyniki uzyskiwano po zastosowaniu innych glikokortykosteroidów, badanych pod względem potencjalnego działania rakotwórczego u myszy i szczurów. Jednakże opublikowane dane wskazują, że kilka powiązanych glikokortykosteroidów, w tym budezonid, prednizolon i acetonid triamcynolonu, może zwiększać częstość występowania gruczolaków i nowotworów wątrobowokomórkowych, po podaniu doustnym w wodzie pitnej samcom szczura. Ten tumorogenny wpływ, występował w dawkach niższych niż typowe dawki kliniczne ustalone na podstawie powierzchni ciała (mg/m 2 ).
Potencjał mutagenny Metyloprednizolonu nie oceniano formalnie w badaniach dotyczących genotoksyczności. Jednakże metyloprednizolonu sulfonian, który jest strukturalnie podobny do metyloprednizolonu, nie wykazywał działania mutagennego po aktywacji metabolicznej lub bez aktywacji metabolicznej u Salmonella typhimurium w dawce od 250 do 2 000 μg/płytka lub w badaniu mutacji genetycznych in vitro, w komórkach ssaków z wykorzystaniem komórek jajnika chomika chińskiego w dawce od w pierwotnych hepatocytach szczura, w dawce od 5 do 1000 μg/ml. Ponadto w przeglądzie publikacji wykazano, że prednizolonu farnezylan (PNF), który jest strukturalnie podobny do metyloprednizolonu, nie wykazywał działania mutagennego po aktywacji metabolicznej lub bez aktywacji metabolicznej u Salmonella typhimurium i szczepów Escherichia coli w dawce od 312 do częstości występowania strukturalnych aberracji chromosomowych, przy aktywacji metabolicznej w najwyższym badanym stężeniu 1 500 μg/ml.
Toksyczność reprodukcyjna Przy podawaniu szczurom wykazano, że kortykosteroidy zmniejszają płodność. Samcom szczura podawano kortykosteron w dawkach 0,10 i 25 mg/kg/dobę drogą iniekcji podskórnej raz na dobę przez 6 tygodni oraz parowano je z samicami, którym nie podawano tej substancji. Po Dniu 15 wysoką dawkę zmniejszono do 20 mg/kg/dobę. Zaobserwowano zmniejszenie ilości czopu kopulacyjnego, co mogłoby być wtórne do zmniejszenia masy dodatkowego gruczołu. Liczba implantacji i płodów żywych uległa zmniejszeniu.
Wykazano, że u wielu gatunków kortykosteroidy mają działanie teratogenne, gdy podawane są w takich samych dawkach jak u ludzi. W badaniach na zwierzętach dotyczących wpływu na reprodukcję wykazano, że glikokortykosteroidy, takie jak metyloprednizolon powodują zwiększenie występowania wad rozwojowych (rozszczep podniebienia, zniekształcenia szkieletu), śmiertelność płodów (np. zwiększenie resorpcji) i opóźnienie rozwoju wewnątrzmacicznego.
MEDROL, tabletki, 4 mg: laktoza jednowodna, skrobia kukurydziana, sacharoza, wapnia stearynian. MEDROL, tabletki, 16 mg: laktoza jednowodna, sacharoza, parafina ciekła, wapnia stearynian, skrobia kukurydziana.
Nie dotyczy.
MEDROL, tabletki, 4 mg: 3 lata (blister i butelka HDPE) MEDROL, tabletki, 16 mg: 5 lat (blister) MEDROL, tabletki, 16 mg: 3 lata (butelka HDPE)
Przechowywać w temperaturze poniżej 25ºC.
Butelka z polietylenu wysokiej gęstości (HDPE) z zakrętką z polipropylenu (PP) z uszczelnieniem z Aluminium/polietylen, zamknięciem zapobiegającym przypadkowemu otwarciu butelki przez dzieci.
Blister z folii PVC/Al. MEDROL, tabletki, 4 mg
MEDROL, tabletki, 16 mg
Bez specjalnych wymagań.
Pfizer Europe MA EEIG Boulevard de la Plaine 17 Belgia
MEDROL, 4 mg, Pozwolenie nr: R/6831 MEDROL, 16 mg, Pozwolenie nr: R/6832
Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 02 października 1996 Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 25 lipca 2011
29.02.2024
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
MEDROL, 4 mg, tabletki MEDROL, 16 mg, tabletki
2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY
Każda tabletka zawiera 4 mg lub 16 mg metyloprednizolonu (Methylprednisolonum).
Substancje pomocnicze o znanym działaniu:
Tabletka 4 mg zawiera 80 mg laktozy jednowodnej; tabletka 16 mg zawiera 159 mg laktozy jednowodnej.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA
Tabletki 4 mg: półowalne, eliptyczne, białe tabletki z wytłoczeniem „MEDROL 4” po jednej stronie i podwójną linią podziału po drugiej stronie.
Tabletki 16 mg: eliptyczne, wypukłe, białe tabletki z wytłoczeniem „MEDROL 16” po jednej stronie i podwójną linią podziału po drugiej stronie.
UWAGA! Linia podziału na tabletce nie jest przeznaczona do przełamywania tabletki.
Droga podania: doustna.
4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE
4.1 Wskazania do stosowania
Glikokortykosteroidy należy stosować tylko objawowo, z wyjątkiem przypadków zaburzeń endokrynologicznych, kiedy są stosowane w leczeniu substytucyjnym. Medrol jest wskazany do stosowania w następujących schorzeniach:
Zaburzenia inne niż endokrynologiczne
Choroby reumatyczne Leczenie wspomagające do krótkotrwałego stosowania (w czasie epizodu zaostrzenia lub pogorszenia stanu zdrowia) w przebiegu: − łuszczycowego zapalenia stawów; − reumatoidalnego zapalenia stawów, w tym młodzieńczego reumatoidalnego zapalenia stawów (w niektórych przypadkach może być wymagane podawanie małych dawek jako leczenie podtrzymujące); − zesztywniającego zapalenia stawów kręgosłupa; − ostrego i podostrego zapalenia kaletki maziowej; − ostrego nieswoistego zapalenia pochewki ścięgna; − ostrego dnawego zapalenia stawów; − pourazowej choroby zwyrodnieniowej stawów; − zapalenia błony maziowej w przebiegu choroby zwyrodnieniowej stawów; − zapalenia nadkłykcia.
Układowe choroby tkanki łącznej W okresie zaostrzenia lub jako leczenie podtrzymujące w przebiegu: − tocznia rumieniowatego układowego (i zapalenia nerek w przebiegu tocznia); − zapalenia wielomięśniowego i zapalenia skórno-mięśniowego; − ostrego reumatycznego zapalenia mięśnia sercowego; − polimialgii reumatycznej; − olbrzymiokomórkowego zapalenia tętnic.
Choroby dermatologiczne − pęcherzyca; − pęcherzowe opryszczkowate zapalenie skóry; − ciężka odmiana rumienia wielopostaciowego (zespół Stevensa-Johnsona); − złuszczające zapalenie skóry; − ziarniniak grzybiasty; − ciężka postać łuszczycy; − ciężka postać łojotokowego zapalenia skóry.
Choroby alergiczne Leczenie ciężkich chorób alergicznych, w przypadku, kiedy inne metody leczenia są nieskuteczne: − sezonowe lub całoroczne alergiczne zapalenie błony śluzowej nosa; − choroba posurowicza; − astma oskrzelowa; − reakcje nadwrażliwości na leki; − wyprysk kontaktowy (kontaktowe zapalenie skóry); − atopowe zapalenie skóry.
Choroby oczu Ciężkie, ostre i przewlekłe procesy alergiczne i zapalne obejmujące oko i jego przydatki, takie jak: − alergiczne brzeżne owrzodzenia rogówki; − półpasiec oczny; − zapalenie w obrębie odcinka przedniego oka; − rozlane zapalenie błony naczyniowej tylnego odcinka oka i zapalenie naczyniówki; − współczulne zapalenie błony naczyniowej; − alergiczne zapalenie spojówek; − zapalenie rogówki; − zapalenie naczyniówki i siatkówki; − zapalenie nerwu wzrokowego; − zapalenie tęczówki, zapalenie tęczówki i ciała rzęskowego.
Choroby układu oddechowego − objawowa sarkoidoza; − zespół Loefflera niepoddający się leczeniu innymi lekami; − beryloza; − piorunująca lub rozsiana gruźlica płuc, jednocześnie z odpowiednim leczeniem chemioterapeutykiem przeciwgruźliczym; − zachłystowe zapalenie płuc.
Choroby krwi − samoistna plamica małopłytkowa u dorosłych; − wtórna małopłytkowość u dorosłych; − nabyta (autoimmunologiczna) niedokrwistość hemolityczna; − niedobór erytroblastów w szpiku; − wrodzona niedokrwistość hipoplastyczna.
Choroby nowotworowe Leczenie paliatywne: − białaczki i chłoniaków u dorosłych; − ostrej białaczki u dzieci.
Obrzęki W celu wywołania diurezy albo remisji proteinurii w zespole nerczycowym, bez mocznicy, idiopatycznym lub w przebiegu tocznia rumieniowatego.
Choroby przewodu pokarmowego W zaostrzeniu przebiegu: − wrzodziejącego zapalenia jelita grubego; − choroby Leśniowskiego-Crohna.
Choroby układu nerwowego − zaostrzenie w przebiegu stwardnienia rozsianego; − obrzęk mózgu związany z obecnością guza mózgu.
Inne − przeszczepianie narządów.
Zaburzenia endokrynologiczne − pierwotna lub wtórna niedoczynność kory nadnerczy (hydrokortyzon lub kortyzon są lekami z wyboru. W razie konieczności syntetyczne analogi mogą być stosowane jednocześnie z mineralokortykosteroidami. U niemowląt i dzieci suplementacja mineralokortykosteroidów jest szczególnie istotna.); − wrodzony przerost nadnerczy; − nieropne zapalenia tarczycy; − hiperkalcemia w przebiegu choroby nowotworowej.
4.2 Dawkowanie i sposób podawania
Dawka początkowa może wynosić od 4 mg do 48 mg metyloprednizolonu na dobę w zależności od jednostki chorobowej. W przypadku chorób o lżejszym przebiegu stosowane są na ogół mniejsze dawki, jednak u niektórych pacjentów konieczne może być podawanie większych dawek. Leczenie dużymi dawkami stosuje się w przypadku: obrzęku mózgu (200-1000 mg/dobę) oraz przeszczepiania narządów (do 7 mg/kg mc./dobę), oraz stwardnienia rozsianego. W leczeniu rzutów stwardnienia rozsianego skuteczne okazały się schematy leczenia doustnego dawką 500 mg/dobę przez 5 dni lub dawką 1 000 mg/dobę przez 3 dni. W przypadku braku poprawy stanu klinicznego należy przerwać leczenie metyloprednizolonem i zastosować inne leczenie. W przypadku konieczności przerwania długoterminowego leczenia, zaleca się stopniowe zmniejszanie dawki. W przypadku uzyskania poprawy stanu klinicznego należy ustalić dawkę podtrzymującą poprzez stopniowe zmniejszanie dawki początkowej w odpowiednich odstępach czasu, aż do uzyskania najmniejszej dawki zapewniającej utrzymanie uzyskanego korzystnego efektu klinicznego. Należy pamiętać o ciągłym monitorowaniu dawki leku. W wymienionych poniżej sytuacjach może być konieczne dostosowanie dawki: - w przypadku remisji lub zaostrzenia procesu chorobowego - indywidualnej reakcji pacjenta na leczenie - u pacjentów narażonych na stres niezwiązany bezpośrednio z leczoną chorobą.
W trakcie leczenia może być konieczne zwiększenie dawki na jakiś czas w zależności od stanu pacjenta. Wielkość dawki jest zmienna i musi być ustalana indywidualnie w zależności od rodzaju schorzenia oraz osobniczej reakcji pacjenta.
Schemat leczenia przerywanego
W schemacie leczenia przerywanego stosuje się podwójną dawkę dobową co drugi dzień rano. Celem takiego schematu leczenia jest zapewnienie korzystnego wpływu kortykosteroidów i minimalizacja niektórych działań niepożądanych, takich jak: zahamowanie osi przysadkowo-nadnerczowej, zespół Cushinga, zahamowanie wzrostu u dzieci oraz objawy nagłego przerwania leczenia kortykosteroidami.
4.3 Przeciwwskazania
Metyloprednizolon jest przeciwwskazany w przypadku:
• Nadwrażliwości na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1. • Układowych infekcji grzybiczych.
U pacjentów przyjmujących immunosupresyjne dawki kortykosteroidów przeciwwskazane jest podawanie szczepionek żywych lub szczepionek żywych atenuowanych.
4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania
Działanie immunosupresyjne/Zwiększona wrażliwość na infekcje Kortykosteroidy mogą zwiększać podatność na zakażenia oraz mogą maskować niektóre objawy zakażenia. Ponadto podczas ich stosowania mogą wystąpić nowe zakażenia. W trakcie stosowania kortykosteroidów, może wystąpić zmniejszenie odporności organizmu i niezdolność do ograniczenia miejscowego zakażeń. Ze stosowaniem kortykosteroidów w monoterapii lub w skojarzeniu z innymi lekami immunosupresyjnymi wywierającymi wpływ na odporność komórkową, humoralną lub czynność granulocytów obojętnochłonnych mogą wiązać się zakażenia dowolnym czynnikiem chorobotwórczym, w tym zakażenia wirusowe, bakteryjne, grzybicze, pierwotniakowe lub choroby pasożytnicze, w dowolnej okolicy organizmu. Zakażenia te mogą być łagodne, a także ciężkie, czasami śmiertelne. Częstość występowania powikłań zakaźnych wzrasta w miarę zwiększania dawek kortykosteroidów.
Pacjenci stosujący produkty hamujące działanie układu immunologicznego są bardziej podatni na zakażenia niż osoby zdrowe, np. ospa wietrzna i odra mogą mieć cięższy przebieg lub nawet mogą okazać się śmiertelne u dzieci lub u dorosłych z brakiem odporności, otrzymujących kortykosteroidy.
U pacjentów przyjmujących immunosupresyjne dawki kortykosteroidów, przeciwwskazane jest stosowanie szczepionek na bazie żywych, osłabionych wirusów. Pacjentom tym można podać szczepionki inaktywowane lub wytworzone w technologii biogenetycznej. Jednak odpowiedź na takie szczepionki może być osłabiona lub mogą się one okazać nieskuteczne. Można wykonywać wskazane zabiegi immunizacji u pacjentów otrzymujących kortykosteroidy w dawkach, które nie powodują immunosupresji.
Stosowanie metyloprednizolonu, u osób z czynną gruźlicą, należy ograniczyć do przypadków o przebiegu piorunującym lub rozsianym. Kortykosteroidy stosuje się wtedy w leczeniu choroby w skojarzeniu z odpowiednimi lekami przeciwgruźliczymi. Gdy podanie glikokortykosteroidów jest wskazane u pacjentów z gruźlicą utajoną lub z dodatnim wynikiem próby tuberkulinowej, konieczna jest ścisła obserwacja pacjentów, gdyż może dojść do reaktywacji choroby. U tych pacjentów w trakcie długotrwałej kortykosteroidoterapii należy stosować chemioprofilaktykę.
U pacjentów otrzymujących kortykosteroidy, stwierdzano występowanie mięsaka Kaposiego. Przerwanie stosowania leków z tej grupy może doprowadzić do remisji klinicznej.
Rola kortykosteroidów w leczeniu wstrząsu septycznego jest kontrowersyjna, przy czym we wczesnych badaniach opisano zarówno ich korzystne, jak i szkodliwe działania. Niedawno zasugerowano, że uzupełniające podawanie kortykosteroidów wywiera korzystny wpływ u pacjentów z rozwiniętym wstrząsem septycznym, u których stwierdzono niewydolność kory nadnerczy. Nie zaleca się jednak ich rutynowego stosowania w leczeniu wstrząsu septycznego. W przeglądzie systematycznym przedstawiono wniosek, że krótkoterminowe stosowanie dużych dawek kortykosteroidów nie jest uzasadnione. Jednak metaanaliza i badania przeglądowe wskazują, że dłuższe stosowanie (przez 5–11 dni) małych dawek kortykosteroidów może zmniejszyć umieralność, zwłaszcza wśród pacjentów ze wstrząsem septycznym, u których niezbędne jest stosowanie leków presyjnych w celu utrzymania odpowiedniego ciśnienia krwi.
Wpływ na układ immunologiczny W trakcie stosowania kortykosteroidów mogą wystąpić reakcje alergiczne (np. obrzęk naczynioruchowy).
U pacjentów poddawanych terapii kortykosteroidami, w rzadkich przypadkach dochodziło do wystąpienia reakcji skórnych i anafilaktycznych i (lub) anafilaktoidalnych, dlatego przed podaniem produktu należy podjąć odpowiednie środki ostrożności, szczególnie jeśli w przeszłości u pacjentów występowały reakcje alergiczne na jakikolwiek lek.
Ten produkt leczniczy zawiera laktozę jednowodną otrzymywaną z mleka krowiego. Należy zachować ostrożność u pacjentów ze znaną lub podejrzewaną nadwrażliwością na mleko krowie, lub jego składniki, lub inne produkty mleczne, ponieważ produkt może zawierać śladowe ilości składników mleka.
Zaburzenia endokrynologiczne Jeżeli u pacjentów poddawanych leczeniu kortykosteroidami wystąpi silny stres, wskazane jest zwiększenie dawki szybko działających kortykosteroidów przed, w okresie trwania i po zakończeniu sytuacji stresowej.
Długotrwałe podawanie dawek terapeutycznych kortykosteroidów, może prowadzić do zahamowania osi podwzgórzowo-przysadkowo-nadnerczowej (czyli do wtórnej niewydolności kory nadnerczy). Stopień i czas trwania niewydolności kory nadnerczy jest zmienny wśród pacjentów i zależy od dawki, częstości, godzin podawania oraz czasu trwania leczenia glikokortykosteroidami. Można ją zmniejszyć poprzez podawanie produktu w schemacie leczenia przerywanego (patrz punkt 4.2).
Nagłe odstawienie glikokortykosteroidów może wywołać ostrą niewydolność nadnerczy, prowadzącą do zgonu.
Niewydolność nadnerczy spowodowana podawaniem kortykosteroidów, może być minimalizowana poprzez stopniowe zmniejszanie dawki. Ten typ względnej niewydolności może utrzymywać się jeszcze przez kilka miesięcy po przerwaniu leczenia. Z tego względu w przypadku wystąpienia sytuacji powodującej stres, należy rozważyć wdrożenie terapii hormonalnej.
Po nagłym przerwaniu leczenia glikokortykosteroidami, może również wystąpić „zespół odstawienia” steroidów, pozornie niezwiązany z niewydolnością kory nadnerczy. Zespół ten obejmuje objawy, takie jak: brak łaknienia, nudności, wymioty, letarg, ból głowy, gorączka, ból stawów, łuszczenie się skóry, ból mięśni, zmniejszenie masy ciała i (lub) niedociśnienie tętnicze. Uważa się, że działania te wynikają raczej z nagłej zmiany stężenia glikokortykosteroidów niż z ich małego stężenia.
Glikokortykosteroidy mogą powodować lub nasilać zespół Cushinga, dlatego nie należy podawać ich pacjentom z chorobą Cushinga.
U pacjentów z niedoczynnością tarczycy stwierdza się nasilone działanie kortykosteroidów.
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania Kortykosteroidy, w tym metyloprednizolon, mogą zwiększać stężenie glukozy we krwi, nasilać wcześniej istniejącą cukrzycę i predysponować pacjentów długotrwale stosujących kortykosteroidy do wystąpienia cukrzycy.
Zaburzenia psychiczne W trakcie stosowania glikokortykosteroidów mogą wystąpić zaburzenia psychiczne - od euforii, bezsenności, wahań nastroju, zmian osobowości i ciężkiej depresji po jawne objawy psychotyczne.
Po zastosowaniu steroidów o działaniu ogólnoustrojowym mogą wystąpić potencjalnie ciężkie psychiczne działania niepożądane (patrz punkt 4.8). Te działania niepożądane występują na ogół w ciągu kilku dni lub tygodni od rozpoczęcia leczenia. Większość z nich ustępuje po zmniejszeniu dawki lub odstawieniu metyloprednizolonu, chociaż może być konieczne też swoiste leczenie.
Zgłaszano występowanie zaburzeń psychicznych po odstawieniu kortykosteroidów; ich częstość nie jest jednak znana. Pacjentów i (lub) opiekunów należy zachęcać, aby zasięgnęli porady lekarza w przypadku rozwinięcia się u pacjenta objawów psychicznych, szczególnie w przypadku podejrzenia nastroju depresyjnego lub myśli samobójczych. Należy ich poinformować o konieczności zwracania szczególnej uwagi na zaburzenia psychiczne, które mogą wystąpić w trakcie lub bezpośrednio po zmniejszeniu dawki lub odstawieniu steroidów o działaniu ogólnoustrojowym.
Wpływ na układ nerwowy Kortykosteroidy należy stosować ostrożnie u pacjentów z zaburzeniami przebiegającymi z drgawkami.
Kortykosteroidy powinny być stosowane z zachowaniem ostrożności u pacjentów z miastenią.
Chociaż kontrolowane badania kliniczne wykazały, że kortykosteroidy są skuteczne w przyspieszaniu ustępowania ciężkich zaostrzeń stwardnienia rozsianego, nie potwierdzono wpływu kortykosteroidów na ostateczny rezultat naturalnego przebiegu choroby. Badania wykazują, że do uzyskania istotnego efektu konieczne są stosunkowo wysokie dawki kortykosteroidów (patrz punkt 2).
Odnotowano przypadki tłuszczakowatości nadtwardówkowej, u pacjentów przyjmujących kortykosteroidy, zwykle w przypadku długotrwałego stosowania dużych dawek.
Wpływ na oczy Kortykosteroidy powinny być stosowane z zachowaniem ostrożności u pacjentów z opryszczką oczną lub półpaścem ocznym z objawami ze strony gałki ocznej ze względu na ryzyko perforacji rogówki.
Zaburzenia widzenia mogą wystąpić w wyniku ogólnoustrojowego i miejscowego stosowania kortykosteroidów. Jeżeli u pacjenta wystąpią takie objawy, jak nieostre widzenie lub inne zaburzenia widzenia, należy rozważyć skierowanie go do okulisty w celu ustalenia możliwych przyczyn, do których może należeć zaćma, jaskra lub rzadkie choroby, takie jak centralna chorioretinopatia surowicza (CSCR), którą notowano po ogólnoustrojowym i miejscowym stosowaniu kortykosteroidów. Centralna chorioretinopatia surowicza może prowadzić do odwarstwienia siatkówki.
Długotrwałe stosowanie kortykosteroidów może prowadzić do rozwoju zaćmy tylnej podtorebkowej i zaćmy jądrowej (szczególnie u dzieci), wytrzeszczu lub zwiększenia ciśnienia wewnątrzgałkowego, które może spowodować jaskrę z potencjalnym uszkodzeniem nerwów wzrokowych. U pacjentów otrzymujących glikokortykosteroidy mogą się również częściej rozwijać wtórne zakażenia grzybicze i wirusowe gałki ocznej.
Wpływ na serce Ze względu na niekorzystny wpływ glikokortykosteroidów na układ sercowo-naczyniowy, obejmujący dyslipidemię i nadciśnienie tętnicze, pacjenci z istniejącymi czynnikami ryzyka sercowo- naczyniowego mogą być narażeni na dodatkowy wpływ na układ sercowo-naczyniowy, w przypadku stosowania dużych dawek i długotrwałego leczenia. W związku z tym, takim pacjentom kortykosteroidy należy podawać z zachowaniem ostrożności i uwzględniając zmniejszenie ryzyka, i w razie potrzeby dodatkowo monitorując układ sercowo-naczyniowy. Stosowanie kortykosteroidów w małej dawce i w schemacie co drugi dzień może zmniejszyć częstość występowania powikłań leczenia kortykosteroidami.
U pacjentów z zastoinową niewydolnością serca, kortykosteroidy o działaniu ogólnoustrojowym należy stosować ostrożnie i jedynie w przypadkach, gdy jest to konieczne.
Wpływ na układ naczyniowy Podczas stosowania kortykosteroidów zgłaszano występowanie zakrzepicy, w tym żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej. W związku z tym kortykosteroidy należy stosować ostrożnie u pacjentów, u których występują zaburzenia zakrzepowo-zatorowe lub którzy mogą być skłonni do ich wystąpienia.
Kortykosteroidy powinny być stosowane z zachowaniem ostrożności, u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym.
Wpływ na żołądek i jelita Duże dawki kortykosteroidów mogą wywoływać ostre zapalenie trzustki.
Nie ma jednoznacznej opinii dotyczącej wpływu kortykosteroidów na powstawanie choroby wrzodowej. Jednak glikokortykosteroidy mogą maskować objawy choroby wrzodowej, dlatego perforacje lub krwotoki mogą występować bez towarzyszącego, wyraźnego bólu. Leczenie glikokortykosteroidami może maskować zapalenie otrzewnej lub inne objawy przedmiotowe lub podmiotowe, związane z wystąpieniem zaburzeń żołądka i jelit, takie jak: perforacja, zaparcie lub zapalenie trzustki. W połączeniu z NLPZ wzrasta ryzyko rozwoju choroby wrzodowej żołądka i jelit.
Glikokortykosteroidy należy stosować ostrożnie w leczeniu nieswoistego wrzodziejącego zapalenia jelita grubego, jeśli istnieje prawdopodobieństwo wystąpienia: zagrożenia perforacją, wystąpieniem ropnia lub innej postaci zakażenia ropnego, zapalenia uchyłków, świeżego zespolenia jelitowego, czynnej lub utajonej choroby wrzodowej.
Wpływ na wątrobę i drogi żółciowe Zgłaszano rzadkie przypadki zaburzeń czynności wątroby i dróg żółciowych, z których większość ustępowała po przerwaniu leczenia. Z tego względu konieczna jest odpowiednia obserwacja.
Wpływ na układ mięśniowo-szkieletowy Opisywano występowanie ostrej miopatii, w trakcie stosowania dużych dawek kortykosteroidów, najczęściej u pacjentów z zaburzeniami przekaźnictwa nerwowo-mięśniowego (np. w miastenii) lub u pacjentów poddawanych jednocześnie leczeniu produktami blokującymi to przekaźnictwo (np. pankuronium). Ostra miopatia jest uogólniona, może obejmować mięśnie oczu i mięśnie oddechowe, i może też prowadzić do niedowładu czterokończynowego. Mogą także występować zwiększone stężenia kinazy kreatynowej. Poprawa kliniczna lub powrót do zdrowia po zakończeniu stosowania kortykosteroidów może nastąpić po tygodniach lub latach.
Osteoporoza jest częstym, jednak rzadko rozpoznawanym działaniem niepożądanym, związanym z długotrwałym stosowaniem dużych dawek glikokortykosteroidów.
Zaburzenia nerek i dróg moczowych Należy zachować ostrożność u pacjentów z twardziną układową, ponieważ zwiększona częstość występowania twardzinowej kryzy nerkowej była obserwowana z kortykosteroidami, w tym metyloprednizolonem.
Kortykosteroidy należy stosować z zachowaniem ostrożności, u pacjentów z niewydolnością nerek.
Badania diagnostyczne Hydrokortyzon lub kortyzon w średnich i dużych dawkach mogą zwiększać ciśnienie krwi, powodować retencję sodu i wody oraz utratę potasu. Prawdopodobieństwo wystąpienia tych działań jest mniejsze, w przypadku pochodnych syntetycznych, chyba że są one stosowane w dużych dawkach. Konieczne może się okazać ograniczenie soli (chlorku sodu) w diecie oraz uzupełnianie potasu. Wszystkie glikokortykosteroidy zwiększają wydalanie wapnia.
Urazy, zatrucia i powikłania po zabiegach Stosowanie kortykosteroidów o działaniu ogólnoustrojowym nie jest zalecane do leczenia urazowego uszkodzenia mózgu, i dlatego nie należy ich stosować w leczeniu urazowego uszkodzenia mózgu. Wyniki badania wieloośrodkowego wykazały zwiększoną śmiertelność po 2 tygodniach i 6 miesiącach od wystąpienia urazu u pacjentów leczonych solą sodową bursztynianiu metyloprednizolonu w porównaniu do pacjentów otrzymujących placebo. Związek przyczynowy związany z leczeniem solą sodową bursztynianiu metyloprednizolonu nie został ustalony.
Inne Powikłania terapii glikokortykosteroidami zależą od wielkości dawki i od czasu leczenia. Decyzję dotyczącą dawki, czasu trwania leczenia, stosowania leku codziennie lub z przerwami należy podjąć indywidualnie w każdym przypadku, zależnie od oceny stosunku ryzyka do korzyści z terapii.
Należy stosować najmniejszą skuteczną dawkę, konieczną do osiągnięcia kontroli objawów, i kiedy możliwe jest zmniejszenie dawki powinno ono przebiegać stopniowo.
Spodziewane jest, że jednoczesne podawanie inhibitorów CYP3A, w tym produktów zawierających kobicystat, zwiększy ryzyko ogólnoustrojowych działań niepożądanych. Należy unikać łączenia leków, chyba że korzyść przewyższa zwiększone ryzyko ogólnoustrojowych działań niepożądanych związanych ze stosowaniem glikokortykosteroidów; w takim przypadku pacjenta należy obserwować w celu wykrycia ogólnoustrojowych działań glikokortykosteroidów (patrz punkt 4.5).
Kwas acetylosalicylowy i niesteroidowe leki przeciwzapalne należy stosować ostrożnie w przypadku jednoczesnego stosowania kortykosteroidów.
Po podaniu kortykosteroidów o działaniu ogólnoustrojowym zgłaszano przełom w przebiegu guza chromochłonnego, niekiedy zakończony zgonem. Kortykosteroidy należy stosować tylko po odpowiedniej ocenie ryzyka do korzyści w przypadku pacjentów, u których podejrzewa się lub stwierdzono występowanie guza chromochłonnego.
Po wprowadzeniu leku do obrotu zgłaszano występowanie zespołu rozpadu guza (ang. Tumor Lysis Syndrome, TLS) u pacjentów z nowotworami złośliwymi, w tym z nowotworami hematologicznymi i guzami litymi, po zastosowaniu kortykosteroidów ogólnoustrojowych w monoterapii lub w skojarzeniu z innymi chemioterapeutykami. Pacjentów z grupy wysokiego ryzyka wystąpienia zespołu rozpadu guza, takich jak pacjenci z nowotworami o wysokim wskaźniku proliferacji, dużą masą nowotworu i dużą wrażliwością na leki cytotoksyczne, należy ściśle monitorować i zastosować odpowiednie środki ostrożności.
Stosowanie u dzieci Należy dokładnie obserwować wzrost i rozwój niemowląt i dzieci poddawanych długotrwałemu leczeniu kortykosteroidami.
U dzieci poddawanych długotrwałemu leczeniu glikokortykosteroidami w dobowych dawkach podzielonych może dochodzić do zahamowania wzrostu. Stosowanie tego typu schematu dawkowania powinno być ograniczone do najcięższych wskazań. Działań niepożądanych można uniknąć lub je zminimalizować stosując schemat leczenia przerywanego (patrz punkt 4.2).
Niemowlęta i dzieci poddawane długotrwałemu leczeniu kortykosteroidami są szczególnie narażone na wystąpienie zwiększonego ciśnienia śródczaszkowego.
Duże dawki kortykosteroidów mogą wywoływać u dzieci zapalenie trzustki.
Laktoza Medrol, tabletki 4 mg i 16 mg zawierają laktozę. Pacjenci z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozy- galaktozy nie powinni przyjmować metyloprednizolonu.
Sacharoza Medrol, tabletki 4 mg i 16 mg zawierają sacharozę. Pacjenci z rzadkimi dziedzicznymi zaburzeniami związanymi z nietolerancją fruktozy, zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy lub niedoborem sacharazy-izomaltazy, nie powinni przyjmować metylprednizolonu.
4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji
Metyloprednizolon jest substratem enzymów cytochromu P450 (CYP) i jest metabolizowany głównie przez enzym CYP3A4. CYP3A4 jest enzymem dominującym podrodziny CYP występującej w największej ilości w wątrobie dorosłego człowieka. Katalizuje 6β-hydroksylację steroidów, niezbędny etap metabolizmu fazy I w przypadku kortykosteroidów endogennych i syntetycznych. Wiele innych związków także stanowi substraty CYP3A4, przy czym wykazano, że niektóre (a także inne leki) zmieniają metabolizm glikokortykosteroidów przez indukcję (zwiększenie aktywności) lub hamowanie enzymu CYP3A4. INHIBITORY CYP3A4 – Leki hamujące aktywność CYP3A4 zmniejszają klirens wątrobowy i zwiększają stężenie leków będących substratami CYP3A4 w osoczu, np. metyloprednizolonu. Może być konieczne dostosowanie dawki metyloprednizolonu, stosowanego jednocześnie z inhibitorem CYP3A4, aby uniknąć toksyczności steroidu. INDUKTORY CYP3A4 – Leki indukujące aktywność CYP3A4 zwiększają klirens wątrobowy i w ten sposób zmniejszają stężenie leków będących substratami CYP3A4 w osoczu. Jednoczesne stosowanie może wymagać zwiększenia dawki metyloprednizolonu, aby uzyskać oczekiwany efekt kliniczny. SUBSTRATY CYP3A4 – Obecność innego substratu CYP3A4 może mieć wpływ na klirens wątrobowy, co może wymagać odpowiedniego dostosowania dawkowania. W przypadku jednoczesnego stosowania istnieje możliwość zwiększenia prawdopodobieństwa wystąpienia działań niepożądanych związanych ze stosowaniem któregokolwiek z leków oddzielnie. DZIAŁANIA NIEZWIĄZANE Z CYP3A4 – inne interakcje i działania związane ze stosowaniem metyloprednizolonu przedstawiono w tabeli 1 poniżej. W tabeli 1 podano listę i opis najważniejszych i (lub) istotnych klinicznie interakcji lekowych lub działań związanych ze stosowaniem metyloprednizolonu. Tabela 1. Ważne interakcje oraz działania leków lub substancji w przypadku metyloprednizolonu Klasa lub rodzaj leku - LEK lub SUBSTANCJA Interakcja/działanie Leki przeciwbakteryjne - IZONIAZYD INHIBITOR CYP3A4. Ponadto, istnieje możliwość, że metyloprednizolon nasili zwiększenie wskaźnika acetylacji i klirensu izoniazydu Antybiotyk przeciwgruźliczy - RYFAMPICYNA INDUKTOR CYP3A4 Leki przeciwzakrzepowe (doustne) Wpływ metyloprednizolonu na doustne leki przeciwzakrzepowe jest zmienny. Donoszono o zwiększonym i zmniejszonym działaniu leków przeciwzakrzepowych podawanych jednocześnie z kortykosteroidami. W związku z tym należy kontrolować wskaźniki krzepnięcia krwi, aby zapewnić odpowiednie działanie przeciwzakrzepowe. Leki przeciwdrgawkowe - KARBAMAZEPINA
INDUKTOR CYP3A4 (i SUBSTRAT) Leki przeciwdrgawkowe - FENOBARBITAL - FENYTOINA
INDUKTORY CYP3A4 Leki antycholinergiczne - LEKI BLOKUJĄCE PRZEWODNICTWO NERWOWO-MIĘŚNIOWE Kortykosteroidy mogą wpływać na działanie leków przeciwcholinergicznych. 1) Podczas jednoczesnego stosowania dużych dawek kortykosteroidów i leków przeciwcholinergicznych, na przykład leków blokujących przewodnictwo nerwowo-mięśniowe, donoszono o ostrej miopatii. (Dodatkowe informacje - patrz punkt 4.4 Ostrzeżenia i środki ostrożności, układ mięśniowo- szkieletowy.) 2) Zaobserwowano antagonistyczne działanie kortykosteroidów na mechanizm blokady nerwowo-mięśniowej pankuronium i wekuronium. Podobnego efektu można się spodziewać w przypadku wszystkich leków blokujących przewodnictwo nerwowo-mięśniowe, działających kompetycyjnie. Antycholinesterazy Steroidy mogą zmniejszać wpływ antycholinesteraz u pacjentów z miastenią. Leki przeciwcukrzycowe Może być konieczne dostosowanie dawki leków przeciwcukrzycowych, ponieważ kortykosteroidy mogą zwiększyć stężenie glukozy we krwi. Leki przeciwwymiotne - APREPITANT - FOSAPREPITANT
INHIBITORY CYP3A4 (i SUBSTRATY) Leki przeciwgrzybicze - ITRAKONAZOL - KETOKONAZOL
INHIBITORY CYP3A4 (i SUBSTRATY) Klasa lub rodzaj leku - LEK lub SUBSTANCJA Interakcja/działanie Leki przeciwwirusowe - INHIBITORY PROTEAZY HIV INHIBITORY CYP3A4 (i SUBSTRATY) 1) Inhibitory proteazy, takie jak indynawir i rytonawir, mogą zwiększać stężenia kortykosteroidów w osoczu. 2) Kortykosteroidy mogą indukować metabolizm inhibitorów proteazy HIV, co może spowodować zmniejszenie stężenia w osoczu. Lek wzmacniający parametry farmakokinetyczne - KOBICYSTAT Inhibitor CYP3A4 Leki blokujące kanały wapniowe - DILTIAZEM
INHIBITOR CYP3A4 (i SUBSTRAT) Leki antykoncepcyjne (doustne) - ETYNYLOESTRADIOL/ NORETYNDRON
INHIBITOR CYP3A4 (i SUBSTRAT)
- SOK GREJPFRUTOWY INHIBITOR CYP3A4 Lek immunosupresyjny - CYKLOSPORYNA INHIBITOR CYP3A4 (i SUBSTRAT) 1) W przypadku jednoczesnego stosowania cyklosporyny i metyloprednizolonu występuje wzajemne hamowanie metabolizmu; może to zwiększać stężenie jednego lub obu leków w osoczu. W związku z tym możliwe jest, że przy jednoczesnym podawaniu zwiększy się ryzyko wystąpienia zdarzeń niepożądanych związanych z przyjmowaniem jednego z leków. 2) W przypadku jednoczesnego stosowania metyloprednizolonu i cyklosporyny donoszono o występowaniu drgawek. Leki immunosupresyjne - CYKLOFOSFAMID - TAKROLIMUS
SUBSTRATY CYP3A4 Makrolidowe leki przeciwbakteryjne - KLARYTROMYCYNA - ERYTROMYCYNA
INHIBITORY CYP3A4 (i SUBSTRATY)
Makrolidowe leki przeciwbakteryjne - TROLEANDOMYCYNA INHIBITOR CYP3A4 NLPZ (niesteroidowe leki przeciwzapalne) - duża dawka ASPIRYNY (kwasu acetylosalicylowego) 1) Metyloprednizolon może zwiększać częstość występowania krwawienia z przewodu pokarmowego i owrzodzenia, jeśli kortykosteroidy podaje się jednocześnie z lekami z grupy NLPZ. 2) Metyloprednizolon może zwiększać klirens aspiryny podawanej w dużych dawkach, co może prowadzić do zmniejszenia stężenia salicylanów w surowicy. Przerwanie leczenia metyloprednizolonem może prowadzić do zwiększenia stężenia salicylanów w surowicy, co może prowadzić do wzrostu ryzyka wystąpienia toksyczności ze strony salicylanów. Leki zmniejszające stężenie potasu Gdy kortykosteroidy są podawane jednocześnie z lekami zmniejszającymi stężenie potasu (np. diuretyki), pacjentów należy uważnie obserwować pod kątem rozwoju hipokaliemii. Istnieje także zwiększone ryzyko wystąpienia hipokaliemii w przypadku jednoczesnego stosowania kortykosteroidów oraz amfoterycyny B, ksantynów lub agonistów receptora beta2 Inhibitor aromatazy - AMINOGLUTETYMID Supresja czynności nadnerczy wywołana aminoglutetymidem może zaostrzyć zmiany wewnątrzwydzielnicze wywoływane długotrwałym leczeniem glikokortykosteroidami.
4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację
Płodność W badaniach na zwierzętach wykazano, że kortykosteroidy mają działanie upośledzające płodność (patrz punkt 5.3).
Ciąża Niektóre badania na zwierzętach wykazały, że duże dawki kortykosteroidów podawanych matce mogą powodować wady rozwojowe płodu. Nie wydaje się jednak, aby kortykosteroidy podawane kobietom w ciąży powodowały wady wrodzone u płodu. Dopóki nie zostaną przeprowadzone odpowiednie badania dotyczące wpływu metyloprednizolonu na procesy rozrodcze u ludzi, produkt ten nie powinien być podawany kobietom ciężarnym, chyba że po dokonaniu dokładnej oceny stosunku korzyści do ryzyka dla matki i płodu. Niektóre kortykosteroidy łatwo przenikają przez barierę łożyskową. W jednym retrospektywnym badaniu stwierdzono zwiększoną częstość występowania niskich mas urodzeniowych niemowląt urodzonych przez matki przyjmujące kortykosteroidy. U ludzi, ryzyko wystąpienia niskiej masy urodzeniowej wykazuje zależność od podawanej dawki. Ryzyko to może być zmniejszone poprzez podawanie mniejszych dawek kortykosteroidów.
Mimo, że noworodkowa niewydolność kory nadnerczy występuje rzadko u dzieci narażonych na działanie kortykosteroidów w życiu płodowym, noworodki urodzone przez matki, które otrzymywały duże dawki kortykosteroidów w trakcie ciąży, należy starannie obserwować i badać pod kątem niewydolności kory nadnerczy.
Jeśli w czasie ciąży istnieje potrzeba przerwania długotrwałego stosowania kortykosteroidów (patrz punkt 4.2), leczenie należy przerywać stopniowo. Jednak w niektórych sytuacjach (np. w przypadku terapii zastępczej w leczeniu niewydolności kory nadnerczy) może być konieczna kontynuacja terapii lub nawet zwiększenie dawki.
Działanie kortykosteroidów na przebieg porodu nie jest znane.
U niemowląt urodzonych przez matki leczone kortykosteroidami, przez dłuższy czas w okresie ciąży, obserwowano rozwój zaćmy.
Karmienie piersią Kortykosteroidy przenikają do mleka matki. Kortykosteroidy, które przenikną do mleka matki, mogą hamować wzrost i wpływać na endogenne wytwarzanie glikokortykosteroidów u niemowląt karmionych piersią.
Produkt ten może być stosowany przez kobiety karmiące piersią, tylko po dokładnej ocenie stosunku korzyści do ryzyka u matki i niemowlęcia.
4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn
Nie przeprowadzono systematycznej oceny wpływu kortykosteroidów na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. W czasie leczenia kortykosteroidami możliwe jest wystąpienie działań niepożądanych, takich jak zawroty głowy pochodzenia ośrodkowego, zawroty głowy pochodzenia błędnikowego, zaburzenia wzroku i uczucie zmęczenia. W przypadku zaobserwowania takich objawów, pacjenci nie powinni prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn.
4.8 Działania niepożądane
Podczas krótkotrwałego leczenia działania niepożądane występują rzadko. Mogą jednak mieć charakter układowy. Podobnie jak w przypadku leczenia wszystkimi steroidami należy dokładnie monitorować działania niepożądane, także w czasie krótkotrwałego leczenia.
Częstość działań niepożądanych określano w następujący sposób: Częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych).
Tabela 2. Tabela działań niepożądanych Klasyfikacja wg układów i narządów (MedDRA v. 18.0) Działania niepożądane Częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych) Zakażenia i zarażenia pasożytnicze Zakażenia oportunistyczne, zakażenia, zapalenie otrzewnej †
Zaburzenia krwi i układu chłonnego Leukocytoza Zaburzenia układu immunologicznego Reakcje nadwrażliwości, reakcje anafilaktyczne, reakcje anafilaktoidalne, Zaburzenia układu endokrynologicznego Zespół Cushinga, supresja osi podwzgórze-przysadka-nadnercza, zespół odstawienia steroidów Zaburzenia metabolizmu i odżywiania Kwasica metaboliczna, lipomatoza nadtwardówkowa, retencja sodu, zatrzymanie płynów, zasadowica hipokaliemiczna, dyslipidemia, zaburzenia tolerancji glukozy, zwiększenie zapotrzebowania na insulinę (lub doustne leki przeciwcukrzycowe u pacjentów z cukrzycą), lipomatoza, zwiększenie łaknienia (mogące prowadzić do zwiększenia masy ciała) Zaburzenia psychiczne Zaburzenia afektywne (w tym nastrój depresyjny, nastrój euforyczny, niestabilność emocjonalna, uzależnienia od leku, myśli samobójcze), zaburzenia psychotyczne (w tym stan pobudzenia maniakalnego, urojenia, omamy i schizofrenia), zachowania psychotyczne, zaburzenia umysłowe, zmiany osobowości, stan splątania, lęk, zmiany nastroju, nieprawidłowe zachowania, bezsenność, drażliwość Zaburzenia układu nerwowego Zwiększenie ciśnienia śródczaszkowego (z obrzękiem tarcz nerwów wzrokowych [łagodne nadciśnienie wewnątrzczaszkowe]), napady drgawkowe, niepamięć, zaburzenia funkcji poznawczych, zawroty głowy, ból głowy Zaburzenia oka Chorioretinopatia, zaćma, jaskra, wytrzeszcz, rzadko (≥ 1/10 000 do < 1/1 000) nieostre widzenie (patrz także punkt 4.4.) Zaburzenia ucha i błędnika Zawroty głowy pochodzenia błędnikowego Zaburzenia serca Zastoinowa niewydolność serca (u podatnych pacjentów) Zaburzenia naczyniowe Zdarzenia zakrzepowe, nadciśnienie tętnicze, niedociśnienie tętnicze, uderzenia gorąca Klasyfikacja wg układów i narządów (MedDRA v. 18.0) Działania niepożądane Częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych) Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia Zator tętnicy płucnej, czkawka Zaburzenia żołądka i jelit Wrzody trawienne (z możliwością następczej perforacji i krwawienia), perforacje jelit, krwawienia z żołądka, zapalenie trzustki, wrzodziejące zapalenie przełyku, zapalenie przełyku, wzdęcia, ból brzucha, biegunka, niestrawność, nudności Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych Zwiększona aktywność enzymów wątrobowych (zwiększona aktywność aminotransferazy alaninowej, zwiększona aktywność aminotransferazy asparaginowej) Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Obrzęk naczynioruchowy, nadmierne owłosienie, wybroczyny, wylewy krwawe podskórne lub dotkankowe, zanik skóry, rumień, nadmierne pocenie się, rozstępy skórne, wysypka, świąd, pokrzywka, trądzik Zaburzenia mięśniowo- szkieletowe i tkanki łącznej Osłabienie mięśni, ból mięśniowy, miopatia, zanik mięśni, osteoporoza, martwica kości, złamania patologiczne, neuropatyczne zwyrodnienie stawów, bóle stawowe, zahamowanie wzrostu Zaburzenia układu rozrodczego i piersi Nieregularne miesiączki Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania Zaburzone gojenie się ran, obrzęk obwodowy, uczucie zmęczenia, złe samopoczucie Badania diagnostyczne Zwiększenie ciśnienia wewnątrzgałkowego, zmniejszenie tolerancji węglowodanów, zmniejszenie stężenia potasu we krwi, zwiększenie stężenia wapnia w moczu, zwiększenie aktywności fosfatazy zasadowej we krwi, zwiększenie stężenia mocznika we krwi, zahamowanie reakcji w testach skórnych Urazy, zatrucia i powikłania po zabiegach Złamania kompresyjne kręgosłupa, zerwanie ścięgna *
†
żołądka i jelit, takich jak perforacja, zaparcie lub zapalenie trzustki (patrz punkt 4.4).
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181C 02-222 Warszawa Tel.: + 48 22 49 21 301 Faks: + 48 22 49 21 309 Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu lub przedstawicielowi podmiotu odpowiedzialnego.
4.9 Przedawkowanie
Nie ma zespołu objawów klinicznych ostrego przedawkowania kortykosteroidów. Rzadko donoszono o przypadkach ostrej toksyczności i (lub) zgonu po przedawkowaniu kortykosteroidów. Nie istnieje swoista odtrutka w przypadku przedawkowania; stosuje się leczenie wspomagające i objawowe. Przewlekłe przedawkowanie wywołuje typowe objawy zespołu Cushinga. Dializa jest skuteczną metodą usuwania metyloprednizolonu z organizmu.
5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE
Grupa farmakoterapeutyczna: Leki hormonalne do stosowania wewnętrznego – kortykosteroidy do stosowania wewnętrznego. Kod ATC: H02 AB 04
5.1 Właściwości farmakodynamiczne
Metyloprednizolon jest steroidem o silnym działaniu przeciwzapalnym. Charakteryzuje się silniejszym działaniem przeciwzapalnym niż prednizolon oraz powoduje zatrzymanie sodu i wody w organizmie w mniejszym stopniu niż prednizolon. Stosunek siły działania metyloprednizolonu do hydrokortyzonu wynosi co najmniej jak cztery do jednego.
Glikokortykosteroidy przenikają przez błony komórkowe i tworzą kompleksy z odpowiednimi receptorami cytoplazmatycznymi. Kompleksy te następnie wnikają do jądra komórkowego i wiążą się z DNA (chromatyną), stymulując transkrypcję mRNA, a następnie syntezę białek enzymów, które są prawdopodobnie odpowiedzialne za liczne efekty działania glikokortykosteroidów. Oprócz istotnego wpływu na procesy zapalne i immunologiczne glikokortykosteroidy oddziałują również na metabolizm węglowodanów, białek i tłuszczów. Działają również na układ sercowo- naczyniowy, mięśnie szkieletowe i ośrodkowy układ nerwowy.
Wpływ na procesy zapalne i immunologiczne. Większość wskazań terapeutycznych opiera się na przeciwzapalnych, immunosupresyjnych i przeciwalergicznych właściwościach glikokortykosteroidów, które odpowiadają za następujące działania: − lokalne zmniejszenie ilości komórek zapalnych; − zmniejszenie światła naczyń krwionośnych; − stabilizacja błon lizosomalnych; − zahamowanie fagocytozy; − zmniejszenie produkcji prostaglandyn oraz ich pochodnych.
Dawka 4 mg metyloprednizolonu ma takie samo działanie przeciwzapalne jak 20 mg hydrokortyzonu. Metyloprednizolon wykazuje jedynie minimalne działanie mineralokortykoidowe (200 mg metyloprednizolonu jest równoważne 1 mg dezoksykortykosteronu).
Oddziaływanie na metabolizm węglowodanów i białek: Glikokortykosteroidy powodują katabolizm białek. Uwolnione aminokwasy są przekształcane w procesie glukoneogenezy w wątrobie w glukozę i glikogen. Na skutek zmniejszenia wchłaniania glukozy w tkankach obwodowych może dojść do hiperglikemii i glikozurii, szczególnie u pacjentów ze skłonnością do cukrzycy.
Oddziaływanie na metabolizm tłuszczów: Glikokortykosteroidy powodują lipolizę. Aktywność lipolityczna dotyczy głównie kończyn. Glikokortykosteroidy wywierają także efekt lipogenny, najwyraźniej widoczny w obrębie klatki piersiowej, szyi i głowy. Procesy te prowadzą do redystrybucji odłożonej tkanki tłuszczowej.
Maksymalna aktywność farmakologiczna kortykosteroidów występuje później niż maksymalne stężenie we krwi, co sugeruje, że większość efektów działania kortykosteroidów wynika raczej z modyfikacji aktywności enzymów niż z bezpośredniego działania.
5.2 Właściwości farmakokinetyczne
Farmakokinetyka metyloprednizolonu jest liniowa, niezależnie od drogi podania. Wchłanianie Metyloprednizolon jest szybko wchłaniany, zaś maksymalne stężenie metyloprednizolonu w osoczu jest osiągane po około 1,5 do 2,3 godzin dla wszystkich dawek po podaniu doustnym u zdrowych osób dorosłych. Bezwzględna dostępność biologiczna metyloprednizolonu u osób zdrowych po doustnym podaniu jest wysoka (82% do 89%).
Dystrybucja Metyloprednizolon ulega znacznej dystrybucji w tkankach, przenika przez barierę krew-mózg oraz do mleka kobiet karmiących piersią. Objętość dystrybucji metyloprednizolonu wynosi około 1,4 l/kg. W przybliżeniu 77% metyloprednizolonu wiąże się z białkami osocza człowieka.
Metabolizm U człowieka metyloprednizolon jest metabolizowany w wątrobie do nieczynnych metabolitów. Głównymi metabolitami są 20α-hydroksymetyloprednizolon i 20β-hydroksymetyloprednizolon. Metabolizm w wątrobie zachodzi głównie z udziałem enzymu CYP3A4. (Wykaz interakcji związanych z metabolizmem, w którym bierze udział CYP3A4, podano w punkcie 4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji.) Podobnie jak wiele substratów izoenzymu CYP3A4, metyloprednizolon może również być substratem dla glikoproteiny P należącej do białek transportowych ABC zawierających domenę wiążącą ATP (ang. ATP-binding cassette, ABC), co wpływa na jego dystrybucję w tkankach i interakcje z innymi lekami.
Eliminacja Średni okres półtrwania w fazie eliminacji całkowitego metyloprednizolonu jest w zakresie 1,8 do 5,2 godzin. Całkowity klirens wynosi około 5–6 ml/min/kg.
5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie
Dane z badań przedklinicznych w połączeniu z danymi dotyczącymi bezpieczeństwa uzyskanymi z badań klinicznych z okresu kilku lat oraz obserwacje po wprowadzeniu produktu do obrotu, potwierdzają bezpieczeństwo stosowania metyloprednizolonu w tabletkach jako silnego produktu przeciwzapalnego w leczeniu krótkotrwałych stanów zapalnych.
W oparciu o konwencjonalne badania farmakologiczne dotyczące bezpieczeństwa oraz badania toksyczności dawek wielokrotnych u myszy, szczurów, królików i psów po podaniu dożylnym, dootrzewnowym, podskórnym, domięśniowym i doustnym nie stwierdzono nieoczekiwanych zagrożeń. Działania toksyczne obserwowane w badaniach z podaniem dawek wielokrotnych były zgodne z oczekiwanymi w wyniku długotrwałej ekspozycji na egzogenne steroidy kory nadnerczy.
Potencjał rakotwórczy Metyloprednizolonu nie oceniano formalnie w badaniach, dotyczących potencjalnego działania rakotwórczego, przeprowadzonych u gryzoni. Zmienne wyniki uzyskiwano po zastosowaniu innych glikokortykosteroidów, badanych pod względem potencjalnego działania rakotwórczego u myszy i szczurów. Jednakże opublikowane dane wskazują, że kilka powiązanych glikokortykosteroidów, w tym budezonid, prednizolon i acetonid triamcynolonu, może zwiększać częstość występowania gruczolaków i nowotworów wątrobowokomórkowych, po podaniu doustnym w wodzie pitnej samcom szczura. Ten tumorogenny wpływ, występował w dawkach niższych niż typowe dawki kliniczne ustalone na podstawie powierzchni ciała (mg/m 2 ).
Potencjał mutagenny Metyloprednizolonu nie oceniano formalnie w badaniach dotyczących genotoksyczności. Jednakże metyloprednizolonu sulfonian, który jest strukturalnie podobny do metyloprednizolonu, nie wykazywał działania mutagennego po aktywacji metabolicznej lub bez aktywacji metabolicznej u Salmonella typhimurium w dawce od 250 do 2 000 μg/płytka lub w badaniu mutacji genetycznych in vitro, w komórkach ssaków z wykorzystaniem komórek jajnika chomika chińskiego w dawce od w pierwotnych hepatocytach szczura, w dawce od 5 do 1000 μg/ml. Ponadto w przeglądzie publikacji wykazano, że prednizolonu farnezylan (PNF), który jest strukturalnie podobny do metyloprednizolonu, nie wykazywał działania mutagennego po aktywacji metabolicznej lub bez aktywacji metabolicznej u Salmonella typhimurium i szczepów Escherichia coli w dawce od 312 do częstości występowania strukturalnych aberracji chromosomowych, przy aktywacji metabolicznej w najwyższym badanym stężeniu 1 500 μg/ml.
Toksyczność reprodukcyjna Przy podawaniu szczurom wykazano, że kortykosteroidy zmniejszają płodność. Samcom szczura podawano kortykosteron w dawkach 0,10 i 25 mg/kg/dobę drogą iniekcji podskórnej raz na dobę przez 6 tygodni oraz parowano je z samicami, którym nie podawano tej substancji. Po Dniu 15 wysoką dawkę zmniejszono do 20 mg/kg/dobę. Zaobserwowano zmniejszenie ilości czopu kopulacyjnego, co mogłoby być wtórne do zmniejszenia masy dodatkowego gruczołu. Liczba implantacji i płodów żywych uległa zmniejszeniu.
Wykazano, że u wielu gatunków kortykosteroidy mają działanie teratogenne, gdy podawane są w takich samych dawkach jak u ludzi. W badaniach na zwierzętach dotyczących wpływu na reprodukcję wykazano, że glikokortykosteroidy, takie jak metyloprednizolon powodują zwiększenie występowania wad rozwojowych (rozszczep podniebienia, zniekształcenia szkieletu), śmiertelność płodów (np. zwiększenie resorpcji) i opóźnienie rozwoju wewnątrzmacicznego.
6. DANE FARMACEUTYCZNE
6.1 Wykaz substancji pomocniczych
MEDROL, tabletki, 4 mg: laktoza jednowodna, skrobia kukurydziana, sacharoza, wapnia stearynian. MEDROL, tabletki, 16 mg: laktoza jednowodna, sacharoza, parafina ciekła, wapnia stearynian, skrobia kukurydziana.
6.2 Niezgodności farmaceutyczne
Nie dotyczy.
6.3 Okres ważności
MEDROL, tabletki, 4 mg: 3 lata (blister i butelka HDPE) MEDROL, tabletki, 16 mg: 5 lat (blister) MEDROL, tabletki, 16 mg: 3 lata (butelka HDPE)
6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania
Przechowywać w temperaturze poniżej 25ºC.
6.5 Rodzaj i zawartość opakowania
Butelka z polietylenu wysokiej gęstości (HDPE) z zakrętką z polipropylenu (PP) z uszczelnieniem z Aluminium/polietylen, zamknięciem zapobiegającym przypadkowemu otwarciu butelki przez dzieci.
Blister z folii PVC/Al. MEDROL, tabletki, 4 mg
MEDROL, tabletki, 16 mg
6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania produktu leczniczego
do stosowaniaBez specjalnych wymagań.
7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA
DOPUSZCZENIE DO OBROTUPfizer Europe MA EEIG Boulevard de la Plaine 17 Belgia
8. NUMERY POZWOLEŃ NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
MEDROL, 4 mg, Pozwolenie nr: R/6831 MEDROL, 16 mg, Pozwolenie nr: R/6832
9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO
OBROTU I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIAData wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 02 października 1996 Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 25 lipca 2011
10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU
CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO29.02.2024