Effox long 50

Ulotka dołączona do opakowania: informacja dla pacjenta
Effox long 50, Isosorbidi mononitras
Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta. - Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. - W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. - Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same. - Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Patrz punkt 4.

Spis treści ulotki

1. Co to jest lek Effox long 50 i w jakim celu się go stosuje

2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Effox long 50

3. Jak stosować lek Effox long 50

4. Możliwe działania niepożądane

5. Jak przechowywać lek Effox long 50

6. Zawartość opakowania i inne informacje

1. Co to jest lek Effox long 50 i w jakim celu się go stosuje

Lek Effox long 50 zawiera 50 mg izosorbidu monoazotanu, który powoduje rozszerzenie naczyń wieńcowych serca. Powoduje również rozszerzenie naczyń żylnych i tętniczych. Dzięki temu zmniejsza się obciążenie serca, a tym samym zapotrzebowanie mięśnia sercowego na tlen. Lek Effox long 50 poprawia także przepływ krwi przez mięsień sercowy, dzięki czemu zmniejsza niedokrwienie serca. W konsekwencji zmniejszają się dolegliwości bólowe w klatce piersiowej.
Effox long 50 jest stosowany w zapobieganiu napadom dławicy piersiowej (bóle w klatce piersiowej powstające w momencie ograniczonego dopływu krwi do mięśnia sercowego).

2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Effox long 50

Kiedy nie przyjmować leku Effox long 50 - jeśli u pacjenta występuje: • uczulenie na substancję czynną, na inne azotany lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6); • wstrząs kardiogenny (z wyjątkiem sytuacji, w których za pomocą odpowiedniego postępowania uzyskuje się wystarczająco wysokie ciśnienie późnorozkurczowe w lewej komorze serca); • pogrubiony mięsień sercowy z zawężeniem drogi odpływu z lewej komory (kardiomiopatia przerostowa zawężająca); • zaciskające zapalenie osierdzia; • gromadzenie się płynu pomiędzy sercem a błoną otaczającą serce (tamponada serca); • ostra niewydolność krążenia (wstrząs lub zapaść naczyń krwionośnych); • znaczne niedociśnienie tętnicze (ciśnienie skurczowe poniżej 90 mm Hg); • znacząco zmniejszona objętość krwi w naczyniach (ciężka hipowolemia);
• zmniejszenie stężenia hemoglobiny, hematokrytu i zmniejszona liczba czerwonych krwinek (ciężka niedokrwistość); - jeśli pacjent przyjmuje lek zawierający riocyguat, który jest stosowany w leczeniu tętniczego nadciśnienia płucnego. - jeśli pacjent przyjmuje leki z grupy inhibitorów fosfodiesterazy typu 5, np. syldenafil, tadalafil, wardenafil.
W trakcie leczenia lekiem Effox long 50 nie wolno przyjmować leków z grupy inhibitorów fosfodiesterazy typu 5, np. syldenafilu, tadalafilu, wardenafilu. Leczenia lekiem Effox long 50 nie wolno przerywać w celu przyjęcia leku zawierającego inhibitor fosfodiesterazy typu 5 np. syldenafil, tadalafil, wardenafil, ponieważ może to zwiększyć ryzyko wystąpienia bólu w klatce piersiowej (patrz „Lek Effox long 50 a inne leki”).
Ostrzeżenia i środki ostrożności Przed rozpoczęciem stosowania leku Effox long 50 należy omówić to z lekarzem lub farmaceutą, nawet jeśli poniższe ostrzeżenia dotyczą sytuacji występujących w przeszłości.
Należy zachować szczególną ostrożność, jeśli u pacjenta występuje: • niskie ciśnienie napełniania komór serca, np. w świeżym zawale mięśnia sercowego lub w przypadku zaburzonej czynności lewej komory serca (niewydolność lewej komory). Należy unikać obniżenia ciśnienia skurczowego poniżej 90 mm Hg; • zwężenie zastawek serca (zastawki aortalnej i (lub) zastawki dwudzielnej); • podwyższone ciśnienie śródczaszkowe; • niedociśnienie ortostatyczne (za niskie ciśnienie krwi związane z szybką zmianą pozycji na stojącą lub z długotrwałym staniem); • choroba płuc, nadciśnienie płucne lub choroba niedokrwienna serca. Pod wpływem tego leku może dojść do zwiększonego przepływu krwi przez obszary płuc, do których dochodzi zmniejszona ilość tlenu (hipoksemia); • nietolerancja laktozy, ponieważ ten lek zawiera laktozę (patrz punkt „Effox long 50 zawiera laktozę”).
Wykazano, że azotany organiczne przestają działać lub stają się mniej skuteczne, jeśli przyjmowane są przez dłuższy czas w dużych dawkach. W celu uniknięcia takiej sytuacji należy uważnie przestrzegać zaleceń dotyczących ich dawkowania.
Leku Effox long 50 nie należy stosować w celu przerwania trwającego bólu w klatce piersiowej (napadu dławicy piersiowej), z powodu braku dostatecznie szybkiego działania.
Nierozpuszczalne pozostałości tego leku mogą zostać wydalone z kałem w postaci nienaruszonej.
U pacjentów z opóźnionym pasażem żołądkowo-jelitowym może wystąpić zmniejszenie uwalniania substancji czynnej z tego leku.
Dzieci i młodzież Nie ustalono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności tego leku u dzieci i młodzieży.
Lek Effox long 50 a inne leki Należy powiedzieć lekarzowi o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje stosować, takich jak: • leki obniżające ciśnienie tętnicze krwi, takie jak: leki rozszerzające naczynia krwionośne (np. prazosyna), beta-adrenolityki (np. propranolol), antagoniści wapnia (np. werapamil), inhibitory konwertazy angiotensyny (np. kaptopryl), inhibitory monoaminooksydazy i podobne leki; • neuroleptyki (np. chloropromazyna) stosowane w leczeniu zaburzeń psychicznych;
• trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne (np. amitryptylina) stosowane w leczeniu depresji; • dihydroergotamina (stosowana w leczeniu migreny), której stosowanie z tym lekiem może prowadzić do zwiększenia jej stężenia we krwi i nasilenia jej działania; • sapropteryna stosowana w leczeniu fenyloketonurii.

Nie należy przyjmować tego leku z inhibitorami fosfodiesterazy typu 5, takimi jak syldenafil, tadalafil, wardenafil, stosowanymi w leczeniu zaburzeń erekcji. Stosowanie Effox Long 50 równocześnie z tymi lekami może spowodować spadek ciśnienia krwi do niebezpiecznie niskiego poziomu. Nie należy przerywać przyjmowania tego leku w celu przyjmowania inhibitorów fosfodiesterazy typu 5, ponieważ zwiększy to niebezpieczeństwo wystąpienia bólu w klatce piersiowej.
Podczas stosowania leku Effox long 50 nie wolno przyjmować leków zawierających riocyguat, który jest stosowany w leczeniu tętniczego nadciśnienia płucnego.
Stosowanie leku Effox long 50 z jedzeniem, piciem i alkoholem Podczas stosowania leku Effox long 50 należy unikać spożywania alkoholu, ponieważ może on nasilać działanie tego leku obniżające ciśnienie krwi.
Ciąża, karmienie piersią i wpływ na płodność Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza, że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza przed zastosowaniem tego leku.
Lek może być stosowany w ciąży jedynie w przypadku zdecydowanej konieczności, gdy korzyść dla matki przeważa nad potencjalnym zagrożeniem dla płodu i jedynie pod kontrolą lekarza.
Lek może być stosowany w okresie karmienia piersią jedynie w przypadku zdecydowanej konieczności, na wyraźne zlecenie lekarza. Istnieją dane wskazujące, że azotany przenikają do mleka kobiet karmiących piersią i mogą powodować zmiany w czerwonych krwinkach (methemoglobinemia) u dzieci. Stopień wydzielania azotanów do mleka kobiet karmiących piersią nie został oszacowany.
Nie ma danych dotyczących wpływu leku Effox long 50 na płodność u ludzi.
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn Effox long 50 może zaburzać zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Działanie to może być nasilone w połączeniu z alkoholem.
Effox long 50 zawiera laktozę Jeśli stwierdzono wcześniej u pacjenta nietolerancję niektórych cukrów, pacjent powinien skontaktować się z lekarzem przed przyjęciem leku.

3. Jak stosować lek Effox long 50

Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza.
Lekarz określi dawkę leku dla każdego pacjenta indywidualnie, zgodnie z odpowiedzią kliniczną pacjenta. Leczenie należy rozpoczynać od małych dawek, a następnie stopniowo je zwiększać, aż do uzyskania pożądanego działania leczniczego. Należy stosować najmniejszą skuteczną dawkę.
Zwykle stosuje się 1 tabletkę raz na dobę (50 mg izosorbidu monoazotanu na dobę).

W przypadku zwiększonego zapotrzebowania na azotany dawkę można zwiększyć do 2 tabletek raz na dobę (100 mg izosorbidu monoazotanu na dobę).
Tabletki należy połykać w całości, bez rozgryzania, popijając wodą.
Linia podziału na tabletce nie jest przeznaczona do przełamywania tabletki.
Lek Effox long 50 należy zażywać regularnie, każdego dnia o tej samej porze, ustalonej przez lekarza. Lekarz zaleci, jak długo należy przyjmować lek Effox long 50. Nie należy nagle przerywać leczenia, ponieważ może to zwiększyć ryzyko wystąpienia bólu dławicowego.
W przypadku konieczności przerwania leczenia, lekarz zaleci stopniowe zmniejszanie dawki leku przez okres kilku dni.
W przypadku wrażenia, że działanie tego leku jest za mocne lub za słabe, należy zwrócić się do lekarza.
Pacjenci w podeszłym wieku U pacjentów w podeszłym wieku nie ma konieczności dostosowania dawki leku.
Stosowanie u dzieci i młodzieży Nie ustalono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności leku Effox long 50 u dzieci i młodzieży.
Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Effox long 50 W przypadku zastosowania większej niż zalecana dawki leku Effox long 50, należy natychmiast skontaktować się z lekarzem lub farmaceutą. Przedawkowanie może spowodować: nadmierne obniżenie ciśnienia tętniczego (ciśnienie skurczowe poniżej 90 mm Hg), bladość skóry, nadmierne pocenie, niskie tętno, przyspieszenie akcji serca, zawroty głowy związane ze zmianą pozycji ciała, bóle głowy, osłabienie, zawroty głowy, nudności, wymioty oraz biegunkę.
Przyjmowanie zbyt dużej dawki tego leku może powodować methemoglobinemię, prowadzącą do niebieskawego przebarwienia skóry, któremu może towarzyszyć przyspieszony oddech, niepokój, utrata przytomności i zatrzymanie akcji serca. Jest to możliwa reakcja na Effox long 50 i podobne leki, ze względu na sposób ich przemiany, gdy są wchłaniane do organizmu.
Bardzo duże dawki leku mogą spowodować zwiększenie ciśnienia śródczaszkowego, co może prowadzić do wystąpienia objawów mózgowych.
Jeśli przedawkowanie tego leku zostanie wykryte wcześnie, lekarz może wywołać u pacjenta wymioty i (lub) wykonać płukanie żołądka i podać węgiel aktywny - jeśli od zażycia leku nie upłynęło więcej czasu niż godzina. W przypadku późniejszego wykrycia przedawkowania, leczenie polega na utrzymywaniu ciśnienia krwi za pomocą płynów dożylnych i zastosowaniu specjalistycznego leczenia wstrząsu (na oddziale intensywnej opieki medycznej), jeśli jest to konieczne. W ciężkich przypadkach konieczna może być wentylacja mechaniczna wspomagająca oddychanie lub dializa wspomagająca czynność nerek.
Pominięcie zastosowania leku Effox long 50 Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki.
Przerwanie stosowania leku Effox long 50 W przypadku przerwania stosowania leku może wystąpić zwiększone ryzyko napadu dławicy piersiowej. W przypadku konieczności przerwania leczenia, lekarz zaleci stopniowe zmniejszanie dawki leku przez okres kilku dni.

W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Podczas stosowania leku obserwowano następujące działania niepożądane:
Bardzo często (mogą wystąpić u co najmniej 1 na 10 osób): • ból głowy
Często (mogą wystąpić u mniej niż 1 na 10 osób): • zawroty głowy (w tym zawroty głowy związane ze zmianą pozycji ciała) • senność • przyspieszenie akcji serca • obniżenie ciśnienia krwi związane ze zmianą pozycji ciała • uczucie osłabienia
Niezbyt często (mogą wystąpić u mniej niż 1 na 100 osób): • nasilenie bólu w klatce piersiowej • zapaść naczyniowa (czasem ze zwolnieniem akcji serca i utratą przytomności) • nudności • wymioty • skórne odczyny alergiczne (np. wysypka) • nagłe zaczerwienienie twarzy z uczuciem gorąca
Bardzo rzadko (mogą wystąpić u mniej niż 1 na 10 000 osób): • zgaga
Częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych): • niskie ciśnienie krwi • złuszczające zapalenie skóry • obrzęk naczynioruchowy – obrzęk skóry i błon śluzowych mogący powodować trudności w oddychaniu i przełykaniu
Podczas stosowania azotanów organicznych opisywano znaczne obniżenie ciśnienia tętniczego z nudnościami, wymiotami, niepokojem, bladością skóry i nadmierną potliwością.
W trakcie stosowania tego leku może dojść do przemijającego zmniejszenia ciśnienia tlenu we krwi i zmniejszenia tym samym przepływu krwi do serca, które nie otrzymuje wystarczającej ilości tlenu. Może to prowadzić, szczególnie u osób z chorobą wieńcową, do niedotlenienia mięśnia sercowego.
Wystąpienie niektórych z tych objawów niepożądanych może oznaczać konieczność natychmiastowej pomocy lekarza i leczenia szpitalnego.
Zgłaszanie działań niepożądanych Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie, lub pielęgniarce. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, tel.: + 48 22 49 21 301, faks: + 48 22 49 21 309, strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl

Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.

5. Jak przechowywać lek Effox long 50

Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
Przechowywać w temperaturze poniżej 25ºC.
Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na opakowaniu. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.
Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.

6. Zawartość opakowania i inne informacje

Co zawiera lek Effox long 50 - Substancją czynną leku jest izosorbidu monoazotan. Jedna tabletka o przedłużonym uwalnianiu zawiera 50 mg izosorbidu monoazotanu. - Pozostałe składniki to: laktoza jednowodna, talk, krzemionka koloidalna bezwodna, celuloza mikrokrystaliczna, magnezu stearynian, poliwinylopirolidon, glicerolu distearynian, hypromeloza, wapnia wodorofosforan dwuwodny.
Jak wygląda lek Effox long 50 i co zawiera opakowanie Effox long 50 jest w postaci białych, okrągłych tabletek bez widocznych przebarwień i uszkodzeń. Górna powierzchnia jest płaska, ze ściętymi brzegami, nacięciem przez całą tabletkę oraz grawerem „EL” po jednej i „50” po drugiej stronie tego nacięcia. Dolna gładka powierzchnia jest lekko wypukła. Rowek dzielący nie służy do podziału tabletki o przedłużonym działaniu na połowy.
Opakowanie zawiera 30, 60 lub 100 tabletek.
Podmiot odpowiedzialny i wytwórca
Podmiot odpowiedzialny Merus Labs Luxco II S.à.r.l. 208, Val des Bons Malades L-2121 Luxembourg Luksemburg
Wytwórca Astrea Fontaine Rue des Prés Potets Francja
Data ostatniej aktualizacji ulotki:

CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

Effox long 50, 50 mg, tabletki o przedłużonym uwalnianiu

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

Każda tabletka o przedłużonym uwalnianiu zawiera jako substancję czynną 50 mg izosorbidu monoazotanu (Isosorbidi mononitras).
Substancja pomocnicza o znanym działaniu: Tabletka zawiera 38,6 mg laktozy jednowodnej.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Tabletka o przedłużonym uwalnianiu
Biała, okrągła tabletka bez widocznych przebarwień i uszkodzeń. Górna powierzchnia płaska, ze ściętymi brzegami, nacięciem przez całą tabletkę oraz grawerem „E” po jednej i „50” po drugiej stronie tego nacięcia. Dolna gładka powierzchnia lekko wypukła. Rowek dzielący nie służy do podziału tabletki o przedłużonym działaniu na połowy.

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1 Wskazania do stosowania

Zapobieganie napadom dławicy piersiowej.

4.2 Dawkowanie i sposób podawania

Dawkowanie Dawkowanie powinno być ustalane indywidualnie, zgodnie z reakcją kliniczną pacjenta. Leczenie należy rozpoczynać od małych dawek, a następnie stopniowo je zwiększać, aż do uzyskania pożądanego działania leczniczego. Należy stosować najmniejszą skuteczną dawkę.
Zwykle stosuje się 50 mg izosorbidu monoazotanu na dobę (1 tabletkę raz na dobę). W przypadku zwiększonego zapotrzebowania na azotany dawkę można zwiększyć do 100 mg izosorbidu monoazotanu raz na dobę (2 tabletki raz na dobę). Nie należy nagle przerywać leczenia. Dawkę należy zmniejszać stopniowo przez okres kilku dni.
Szczególne grupy pacjentów
Pacjenci w podeszłym wieku Brak danych sugerujących konieczność dostosowania dawkowania u osób w podeszłym wieku. Dzieci i młodzież Nie ustalono bezpieczeństwa stosowania i skuteczności izosorbidu monoazotanu u dzieci.
Sposób podawania

Tabletki należy połykać w całości, popijając wodą.

4.3 Przeciwwskazania

• Nadwrażliwość na substancję czynną, inne azotany lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1. • Wstrząs kardiogenny (z wyjątkiem sytuacji, w których przy pomocy odpowiedniego postępowania uzyskuje się wystarczająco wysokie ciśnienie późnorozkurczowe w lewej komorze serca). • Kardiomiopatia przerostowa zawężająca. • Zaciskające zapalenie osierdzia. • Tamponada serca. • Ostra niewydolność krążenia (wstrząs lub zapaść naczyniowa). • Znaczne niedociśnienie tętnicze (ciśnienie skurczowe poniżej 90 mm Hg). • Ciężka hipowolemia. • W trakcie leczenia izosorbidu monoazotanem nie wolno przyjmować inhibitorów 5- fosfodiesterazy, (np. syldenafilu, tadalafilu, wardenafilu) (patrz punkty 4.4 i 4.5). • W trakcie leczenia nitratami nie wolno stosować riociguatu, stymulatora rozpuszczalnej cyklazy guanylanowej (patrz punkt 4.5). • Ciężka niedokrwistość.

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Izosorbidu monoazotan należy stosować ze szczególną ostrożnością i pod kontrolą lekarza u pacjentów: • z niskim ciśnieniem napełniania komór serca, np. w świeżym zawale mięśnia sercowego, zaburzonej czynności lewej komory serca (niewydolności lewej komory). Należy unikać obniżenia ciśnienia skurczowego poniżej 90 mm Hg; • ze stenozą aortalną i (lub) mitralną; • z chorobami przebiegającymi z podwyższonym ciśnieniem śródczaszkowym (pomimo iż obecnie dostępne dane wskazują, że dalszy wzrost ciśnienia śródczaszkowego obserwowano tylko w przypadku dożylnego podania wysokich dawek nitrogliceryny); • z niedociśnieniem ortostatycznym.
Ze względu na niewystarczająco szybki początek działania, izosorbidu monoazotan nie nadaje się do doraźnego stosowania w celu przerwania ostrego napadu bólu dławicowego.
W trakcie stosowania izosorbidu monoazotanu może wystąpić tzw. zjawisko tolerancji polegające na zmniejszeniu skuteczności działania produktu. Opisywano wystąpienie krzyżowej tolerancji (zmniejszenie skuteczności działania produktu w przypadku wcześniejszego stosowania innych azotanów). Aby tego uniknąć, izosorbidu monoazotan powinien być stosowany raz na dobę. W celu zapobiegnięcia zmniejszenia lub utraty skuteczności działania leku należy, unikać stosowania stale dużych dawek (patrz punkt 4.2).
Chorzy otrzymujący leczenie podtrzymujące izosorbidu monoazotanem muszą być poinformowani, że nie wolno im jednocześnie przyjmować inhibitorów 5-fosfodiesterazy (np. syldenafilu, tadalafilu, wardenafilu). Pacjent nie powinien przerywać leczenia izosorbidu monoazotanem, w celu przyjęcia leku zawierającego inhibitor 5-fosfodiesterazy (np. syldenafil, tadalafil, wardenafil) ponieważ może to zwiększyć ryzyko wystąpienia bólu dławicowego (patrz punkty 4.3 i 4.5).
Hipoksemia Należy zachować ostrożność u pacjentów z hipoksemią oraz zaburzeniami równowagi między wentylacją i perfuzją, spowodowanymi chorobami płuc lub niedokrwienną niewydolnością serca.

Izosorbidu monoazotan powoduje silne rozszerzenie naczyń, co może prowadzić do zwiększonej perfuzji w obszarach źle wentylowanych, pogorszenia zaburzeń równowagi między wentylacją i perfuzją oraz dalszego zmniejszenia ciśnienia parcjalnego tlenu we krwi tętniczej. Szczególne ryzyko istnieje u pacjentów z pierwotnym nadciśnieniem płucnym oraz u pacjentów z chorobą niedokrwienną serca.
Podczas leczenia izosorbidu monoazotanem należy unikać spożywania alkoholu, ponieważ może on nasilać hipotensyjne działanie izosorbidu monoazotanu (patrz punkt 4.5).
Produkt zawiera laktozę i nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy typu Lapp lub zespołem złego wchłaniania glukozy- galaktozy.
Nierozpuszczalne pozostałości tabletki izosorbidu monoazotanu o przedłużonym uwalnianiu mogą zostać wydalone z kałem w postaci nienaruszonej.
U pacjentów z obniżonym pasażem żołądkowo-jelitowym i stosujących izosorbidu monoazotan w postaci tabletek o przedłużonym uwalnianiu, może wystąpić zmniejszenie uwalniania substancji czynnej.

4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

Jednoczesne stosowanie innych leków o działaniu hipotensyjnym, np. leków ß-adrenolitycznych, antagonistów wapnia, leków rozszerzających naczynia krwionośne, inhibitorów konwertazy angiotensyny, inhibitorów monoaminooksydazy i podobnych leków i (lub) alkoholu może nasilić hipotensyjne działanie izosorbidu monoazotanu. Takie działanie może również występować w przypadku neuroleptyków oraz trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych.
Przyjmowanie izosorbidu monoazotanu jednocześnie z inhibitorami konwertazy angiotensyny lub lekami rozszerzającymi naczynia tętnicze może spowodować wystąpienie pożądanych interakcji, chyba że działanie obniżające ciśnienie jest nadmierne. W takim przypadku należy rozważyć zmniejszenie dawki jednego lub obu leków.
Jednocześnie stosowane inhibitory 5-fosfodiesterazy (np. syldenafil, tadalafil, wardenafil) mogą nasilić działanie hipotensyjne izosorbidu monoazotanu (patrz punkty 4.3 i 4.4). Może to prowadzić do zagrażających życiu powikłań sercowo-naczyniowych. Z tego powodu chorym leczonym izosorbidu monoazotanem nie wolno przyjmować inhibitorów 5-fosfodiesterazy (np. syldenafil, tadalafil, wardenafil) (patrz punkty 4.3 i 4.4).
Stosowanie izosorbidu monoazotanu z riociguatem, stymulatorem rozpuszczalnej cyklazy guanylanowej, jest przeciwwskazane, ponieważ jednoczesne stosowanie może powodować niedociśnienie (patrz punkt 4.3). Stosowanie izosorbidu monoazotanu jednocześnie z dihydroergotaminą może prowadzić do zwiększenia jej stężenia we krwi i nasilenia jej działania.
Sapropteryna (tetrahydrobiopteryna, BH4) jest kofaktorem syntetazy tlenku azotu. Zaleca się ostrożność podczas jednoczesnego stosowania produktu zawierającego sapropterynę z wszystkimi produktami powodującymi rozszerzenie naczyń krwionośnych poprzez wpływ na metabolizm lub działanie tlenku azotu (NO), w tym klasycznych donorów NO (np. triazotan glicerolu (NTG), diazotan izosorbidu (ISDN), 5-izosorbidu monoazotan (5-ISMN) i inne).

4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację

Ciąża
Badania dotyczące wpływu na reprodukcję, przeprowadzone na szczurach i królikach z zastosowaniem dawek toksycznych dla matki nie wykazały działania teratogennego izosorbidu monoazotanu. Niemniej jednak, nie przeprowadzono odpowiednich, dobrze kontrolowanych badań klinicznych u kobiet w ciąży. Na podstawie wyników badań przeprowadzonych na zwierzętach nie można wnioskować o ryzyku u ludzi. W związku z tym izosorbidu monoazotan może być stosowany w ciąży jedynie w przypadku zdecydowanej konieczności, gdy korzyść dla matki przeważa nad potencjalnym zagrożeniem dla płodu i jedynie pod kontrolą lekarza.
Karmienie piersią Dostępne dane dotyczące oceny wpływu izosorbidu monoazotanu na dziecko karmione piersią są niejednoznaczne lub niewystarczające. Istnieją dane wskazujące, że azotany przenikają do mleka kobiet karmiących piersią i mogą powodować methomoglobinemię u dzieci. Stopień wydzielania azotanów do mleka kobiet karmiących piersią nie został oszacowany. Dlatego należy zachować ostrożność podczas podawania tego produktu kobietom karmiącym piersią.
Płodność Nie ma danych dotyczących wpływu izosorbidu monoazotanu na płodność u ludzi.

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Izosorbidu mononoazotan może wpływać na czas reakcji w takim stopniu, iż może zaburzać zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Działanie to może być nasilone w połączeniu z alkoholem.

4.8 Działania niepożądane

Przedstawiając działania niepożądane uwzględniono następujące kryteria częstości występowania: bardzo często (≥ 1/10), często (≥ 1/100 do < 1/10), niezbyt często (≥ 1/1 000 do < 1/100), rzadko (≥ 1/10 000 do < 1 000), bardzo rzadko (< 1/10 000), częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych).
Podczas stosowania izosorbidu monoazotanu obserwowano następujące działania niepożądane:
Zaburzenia układu nerwowego Bardzo często: ból głowy; Często: zawroty głowy (w tym zawroty głowy związane ze zmianą pozycji ciała), senność.
Zaburzenia serca Często: tachykardia; Niezbyt często: nasilenie dławicy piersiowej;
Zaburzenia naczyniowe Często: niedociśnienie ortostatyczne; Niezbyt często: zapaść naczyniowa (czasem ze zwolnieniem akcji serca i utratą przytomności; Częstość nieznana: niedociśnienie.
Zaburzenia żołądka i jelit Niezbyt często: nudności, wymioty; Bardzo rzadko: zgaga.
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Niezbyt często: skórne odczyny alergiczne (np. wysypka), nagłe zaczerwienienie twarzy z uczuciem gorąca; Częstość nieznana: złuszczające zapalenie skóry.

Zaburzenia układu immunologicznego Częstość nieznana: obrzęk naczynioruchowy.
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania Często: osłabienie.
Podczas stosowania azotanów organicznych zgłaszano przypadki wystąpienia znacznego obniżenia ciśnienia tętniczego z nudnościami, wymiotami, niepokojem, zblednięciem i nadmierną potliwością.
W trakcie terapii izosorbidu monoazotanem może dojść do przemijającego zmniejszenia ciśnienia cząsteczkowego tlenu we krwi, z powodu względnej redystrybucji przepływu krwi do słabiej wentylowanych części płuc. Może to prowadzić, szczególnie u osób z chorobą wieńcową, do niedotlenienia mięśnia sercowego.
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, tel.: + 48 22 49 21 301, faks: + 48 22 49 21 309, strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl. Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

4.9 Przedawkowanie

Badania na zwierzętach: Istotną statystycznie śmiertelność u szczurów i myszy obserwowano po podaniu dawek doustnych, odpowiednio, 1965 mg/kg i 2581 mg/kg.
Badania z udziałem ludzi: Po przedawkowaniu może wystąpić: − nadmierne obniżenie ciśnienia tętniczego (ciśnienie skurczowe ≤ 90 mm Hg), − bladość skóry, − nadmierne pocenie, − pogorszenie wyczuwalności tętna, − tachykardia, − zawroty głowy związane ze zmianą pozycji ciała, − ból głowy, − osłabienie, − zawroty głowy, − nudności, − wymioty, − biegunka.
− Donoszono o możliwości wystąpienia methemoglobinemii u pacjentów, którym podawano inne organiczne azotany. Podczas metabolizmu izosorbidu monoazotanu powstają azotyny, które mogą prowadzić do sinicy z przyspieszeniem oddechu, niepokojem, utratą przytomności i zatrzymaniem akcji serca. Nie można wykluczyć, że przedawkowanie izosorbidu monoazotanu może powodować wyżej wymienione działania niepożądane.
− Bardzo duże dawki izosorbidu monoazotanu mogą spowodować zwiększenie ciśnienia śródczaszkowego, co może prowadzić do wystąpienia objawów mózgowych.

Ogólne zasady postępowania leczniczego w przypadku przedawkowania: • Wstrzymać podawanie produktu. • Sprowokować wymioty, wykonać płukanie żołądka i podać węgiel aktywny – jeśli od zażycia nie upłynęło więcej niż godzina. • Zastosować ogólne metody postępowania w przypadku niedociśnienia tętniczego spowodowanego podawaniem azotanów: − położyć chorego z uniesionymi kończynami dolnymi, − podawać tlen, − zwiększyć objętość osocza płynami infuzyjnymi (np. 0,9% roztworem chlorku sodu), − zastosować specjalistyczne leczenie wstrząsu (na oddziale intensywnej opieki medycznej).
Postępowanie w szczególnych przypadkach: • W przypadku bardzo małych wartości ciśnienia tętniczego krwi należy podwyższyć ciśnienie tętnicze, np. podając chlorowodorek norepinefryny i (lub) dopaminę. Epinefryna i jej pochodne są w tym postępowaniu przeciwwskazane. • Leki zwężające naczynia krwionośne należy stosować jedynie u pacjentów, którzy w niewystarczającym stopniu odpowiadają na reanimację z zastosowaniem płynów. • Leczenie methemoglobinemii: − zastosować związki redukujące: witaminę C, błękit metylenowy, błękit toluidynowy, − podawać tlen (w razie konieczności), − zastosować wentylację płuc z użyciem respiratora, − przeprowadzić hemodializę (w razie konieczności). • W przypadku objawów zatrzymania oddechu i krążenia należy natychmiast rozpocząć resuscytację.

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

5.1 Właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterapeutyczna: leki rozszerzające naczynia, stosowane w chorobach serca; Kod ATC: C 01 DA 14.
Farmakodynamika Izosorbidu monoazotan wywiera bezpośrednie działanie rozkurczające na mięśnie gładkie ścian naczyń krwionośnych. W rezultacie dochodzi do rozszerzenia naczyń obwodowych żylnych oraz tętniczych. Rozszerzenie łożyska żylnego i tętniczego doprowadza odpowiednio do zmniejszenia obciążenia wstępnego i następczego serca, co prowadzi do zmniejszenia zapotrzebowania mięśnia sercowego na tlen. Rozszerzenie dużych naczyń wieńcowych oraz zmniejszenie napięcia późnorozkurczowego ściany mięśnia sercowego wywoływane przez izosorbidu monoazotan zwiększa przepływ krwi przez mięsień sercowy (zwłaszcza w jego warstwie podwsierdziowej), a tym samym zwiększa ukrwienie w niedokrwionych obszarach mięśnia sercowego. Azotany poprawiają spoczynkowe i wysiłkowe parametry hemodynamiczne u chorych z zastoinową niewydolnością serca. Inne działania azotanów to: rozkurcz mięśni gładkich w oskrzelach, przewodzie pokarmowym, drogach żółciowych, układzie moczowym oraz macicy.

5.2 Właściwości farmakokinetyczne

Wchłanianie Po podaniu doustnym, izosorbidu monoazotan wchłania się szybko i całkowicie z przewodu pokarmowego. Dostępność biologiczna po podaniu doustnym produktu w postaci o szybkim
uwalnianiu wynosi 90 do 100% podanej dawki, natomiast dla produktów o przedłużonym uwalnianiu, po podaniu doustnym, osiąga 80 do 90% dostępności produktów o szybkim uwalnianiu. Przyjęcie pokarmu nie wpływa znacząco na wchłanianie leku.
Dystrybucja Pozorna objętość dystrybucji wynosi około 50 l, co świadczy o tym, iż izosorbidu monoazotan rozmieszcza się głównie w wodzie całkowitej organizmu. Stężenie maksymalne (cmax) izosorbidu monoazotanu po przyjęciu produktu Effox long 50 wynosi półtrwania dla produktu Effox long 50 wynosi około 6,5 godziny. Pole powierzchni pod krzywą stężeń w osoczu (AUC) dla produktu Effox long 50 wynosi 5892 ng×h/ml.
Metabolizm Izosorbidu monoazotan jest w znacznym stopniu metabolizowany do czynnego biologicznie tlenku azotu i nieaktywnego izosorbidu. Śladowe ilości izosorbidu monoazotanu i izosorbid są wydalane przez nerki. Wyniki badań wskazują, że profile stężeń w osoczu u zdrowych ochotników i u pacjentów z przewlekłą, stabilną dławicą piersiową są podobne.
Eliminacja Okres półtrwania izosorbidu monoazotanu w fazie eliminacji wynosi 4 do 5 godzin.
Izosorbidu monoazotan jest usuwany z organizmu poprzez dializę.

5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie

Dane niekliniczne, wynikające z konwencjonalnych badań farmakologicznych dotyczących bezpieczeństwa, badań toksyczności po podaniu wielokrotnym, genotoksyczności, rakotwórczości oraz toksycznego wpływu na rozród i rozwój potomstwa, nie ujawniają szczególnego zagrożenia dla człowieka.
Badania ostrej toksyczności: Badania ostrej toksyczności prowadzone na myszach i szczurach z zastosowaniem różnych dróg podania wykazały niewielką ostrą toksyczność (LD 50

Badania przewlekłej toksyczności: W badaniach przewlekłej toksyczności, prowadzonych na psach (przez 52 tygodnie) i szczurach (przez 78 tygodni), pierwsze reakcje toksyczne wystąpiły u psów po dawkach 90 mg/kg mc. a u szczurów po dawkach 405 mg/kg mc. Porównując to z dawkami zalecanymi u ludzi można stwierdzić, że produkt ma duży indeks terapeutyczny.
Badania dotyczące reprodukcji: Badania dotyczące reprodukcji (badania płodności i rozrodczości prowadzone na dwóch pokoleniach szczurów, badania teratogenności na szczurach i królikach, badania w okresie perinatalnym i postnatalnym na szczurach) prowadzone z użyciem dużych dawek produktu (największe spośród zastosowanych dawek powodowały reakcje toksyczne u matek), nie wykazały działania teratogennego u potomstwa.
Badania mutagenności: Badania mutagenności (przeprowadzane in vitro i in vivo) nie wykazały zmian mutagennych. W związku z tym, ryzyko zmian mutagennych u ludzi można uznać za niewielkie.
Badania rakotwórczości:
Zarówno badania przewlekłej toksyczności przeprowadzone na psach i szczurach, jak i badania rakotwórczości prowadzone na szczurach przez 125 tygodni u samców i 138 tygodni u samic nie wykazały rakotwórczego działania izosorbidu monoazotanu. W związku z tym ryzyko zmian nowotworowych u ludzi można uznać za niewielkie.

6. DANE FARMACEUTYCZNE

6.1 Wykaz substancji pomocniczych

Laktoza jednowodna, talk, krzemionka koloidalna bezwodna, celuloza mikrokrystaliczna, magnezu stearynian, poliwinylopirolidon, glicerolu distearynian, hypromeloza, wapnia wodorofosforan dwuwodny.

6.2 Niezgodności farmaceutyczne

Nie dotyczy.

6.3 Okres ważności

6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania

Przechowywać w temperaturze poniżej 25ºC.

6.5 Rodzaj i zawartość opakowania

Blistry z folii Aluminium/PVC/PVDC w tekturowym pudełku. Opakowanie zawiera 30, 60 lub 100 tabletek.

6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania produktu leczniczego

do stosowania
Bez specjalnych wymagań.

7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA

DOPUSZCZENIE DO OBROTU
Merus Labs Luxco II S.à.r.l. 208, Val des Bons Malades L-2121 Luxembourg Luksemburg

8. NUMERY POZWOLEŃ NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

R/3686

9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA
Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 28 sierpnia 1995
Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 15 września 2010

10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU

CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO