Zibor

Ulotka dołączona do opakowania: informacja dla użytkownika
Zibor 25 000 j.m. anty-Xa/mL roztworu do wstrzykiwań w ampułko-strzykawce
Bemiparinum natricum
Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta • Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. • W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty • Lek ten został przepisany ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek gdyż może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same. • Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi farmaceucie lub pielęgniarce. Patrz punkt 4.
Spis treści ulotki

1. Co to jest lek Zibor i w jakim celu się go stosuje

2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Zibor

3. Jak stosować lek Zibor

4. Możliwe działania niepożądane

5. Jak przechowywać lek Zibor

6. Zawartość opakowania i inne informacje

1. Co to jest lek Zibor i w jakim celu się go stosuje

Lek Zibor 25 000 j.m. anty-Xa/mL zawierający bemiparynę sodową (Bemiparinum natricum) jako substancję czynną, należy do grupy leków przeciwzakrzepowych z grupy heparyn drobnocząsteczkowych, które zapobiegają krzepnięciu krwi w naczyniach krwionośnych. Lek Zibor jest stosowany w leczeniu zakrzepów w żyłach nóg i (lub) zatorów w płucach (zakrzepica żył głębokich (lub) zatorowość płucna).

2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Zibor

Kiedy nie stosować leku Zibor: • Jeśli pacjent ma uczulenie na bemiparynę sodową lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienione wymienionych w punkcie 6). • Jeśli pacjent ma występuje reakcja alergiczna po podaniu jakiegokolwiek leku zawierającego heparynę. • Jeśli pacjent ma uczulenie (nadwrażliwość) po podaniu jakiejkolwiek substancji pochodzenia wieprzowego. • Jeśli u pacjenta występuje trombocytopenia wywołana przez heparynę (ang. HIT) – stan, w którym zmniejsza się liczba płytek krwi oraz dochodzi do ich zlepiania się po zastosowaniu leku Zibor lub zespół rozsianego krzepnięcia wewnątrznaczyniowego (ang. DIC) w przebiegu zmniejszenia się liczby płytek. • Jeśli u pacjenta występuje stan znany jako zapalenie wsierdzia (zapalenie wyściółki serca i zastawek serca) . • Jeśli u pacjenta występuje skłonność do nasilonego krwawienia. • Jeśli u pacjenta występuje ciężka niewydolność wątroby i (lub) trzustki, • Jeśli u pacjenta występują jakiekolwiek zmiany z dużym ryzykiem krwawienia (np. czynna choroba wrzodowa żołądka, naczyniaki i tętniaki mózgu [obrzęk ścian tętnic mózgowych], guzy mózgu). • Jeśli u pacjenta wystąpiło krwawienie do mózgu. • Jeśli u pacjenta wystąpił uraz lub planowany jest zabieg chirurgiczny mózgu, kręgosłupa, oczu

• Podczas leczenia lekiem Zibor, nie wolno stosować znieczulenia podawanego do kanału kręgowego (znieczulenie zewnątrzoponowe lub dokanałowe), ponieważ jest to niebezpieczne. Dlatego należy powiadomić lekarza o leczeniu lekiem Zibor przed przeprowadzeniem zabiegu chirurgicznego.
Ostrzeżenia i środki ostrożności
Przed rozpoczęciem stosowania Zibor należy omówić to z lekarzem. • Jeśli występuje niewydolność wątroby. • W przypadku zaburzeń czynności nerek. Lekarz może zadecydować o podjęciu ścisłej obserwacji. Jeśli pacjent cierpi na poważną chorobę nerek, lekarz może zalecić dawkowanie na specjalnych zasadach. • Jeśli występuje wysokie ciśnienie tętnicze krwi nie poddające się leczeniu. • Jeśli występowała choroba wrzodowa żołądka i (lub) dwunastnicy wywiadzie obecnie już nie występuje. • Jeśli występuje trombocytopenia – zaburzenie, w którym istnieje mała ilość płytek krwi (komórek krzepnięcia), co sprawia, że łatwo pojawiają się siniaki i krwawienia. • Jeśli występuje kamica nerkowa i (lub) moczowa. • Jeśli występują jakiekolwiek inne zmiany organiczne związane ze zwiększonym ryzykiem powikłań krwotocznych. • Jeśli występują choroby oczu (dotyczące naczyń krwionośnych). • Jeśli występuje cukrzyca. • Jeśli badania krwi wykazują zwiększony poziom potasu we krwi. • Należy upewnić się, że lekarz jest należycie poinformowany o planowanej punkcji lędźwiowej (nakłucie dolnej części kręgosłupa w celu pobrania płynu mózgowo-rdzeniowego do wykonania badań laboratoryjnych).
Lek Zibor, a inne leki Należy poinformować lekarza w przypadku przyjmowania wymienionych poniżej leków: • jakiegokolwiek leku podawanego domięśniowo, ponieważ podczas leczenia lekiem Zibor należy unikać stosowania leków podawanych domięśniowo, • innych leków przeciwzakrzepowych jak np. warfaryna i (lub) acenokumarol (antagonistów witaminy K) stosowanych w leczeniu lub zapobieganiu zaburzeniom zakrzepowym, • niesteroidowych leków przeciwzapalnych, takich jak ibuprofen, stosowanych np. w leczeniu zapalenia stawów, • leków steroidowych, takich jak np. prednisolon, stosowanych w leczeniu chorób zapalnych np. zapalenia stawów, • leków hamujących zlepianie płytek, takich jak kwas acetylosalicylowy, tyklopidyna lub klopidogrel stosowanych w zapobieganiu zaburzeniom zakrzepowym, • leków, które powodują zwiększanie stężenia potasu w surowicy, takich jak diuretyki (leki moczopędne) i leki przeciwnadciśnieniowe (stosowane w celu obniżenia ciśnienia krwi), • leków, które zwiększają objętość krwi, takich jak dekstran, • nitrogliceryna podawana dożylnie, stosowana w leczeniu chorób serca.
Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować.
Badania laboratoryjne
• U niektórych pacjentów może zaistnieć potrzeba oznaczenia liczby płytek krwi. Lekarz podejmie decyzję, jeżeli będzie to konieczne (np. przed podjęciem leczenia, w pierwszym dniu terapii, a następnie regularnie, co 3 do 4 dni oraz w momencie zakończenia leczenia). • W przypadku występowania u pacjenta niektórych chorób (cukrzycy, chorób nerek) lub w przypadku przyjmowania przez pacjenta leków oszczędzających potas, lekarz może zalecić oznaczenie stężenia potasu we krwi.

Ciąża, karmienie piersią i wpływ na płodność Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza, że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku..
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn Zibor nie wpływa na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

3. Jak stosować lek Zibor

Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
Zalecana dawka:
Dorośli (18 – 64 lata) Dawka dobowa leku zostanie ustalona w oparciu o masę ciała pacjenta. - u pacjentów o masie ciała poniżej 50 kg podaje się dawkę 0,2 mL (5000 j.m. anty-Xa). - u pacjentów o masie od 50 kg do 70 kg podaje się dawkę 0,3 mL (7500 j.m. anty-Xa). - u pacjentów o masie od 71 kg do 100 kg podaje się dawkę 0,4 mL (10 000 j.m. anty-Xa). - u pacjentów o masie powyżej 100 kg dawkę dobową ustala się w oparciu o masę ciała na podstawie przelicznika: 115 j.m. anty-Xa/kg mc./dobę.
Aktywność podaje się w międzynarodowych jednostkach aktywności hamującej czynnik Xa (IU) Pierwszego Międzynarodowego Wzorca Heparyny Drobnocząsteczkowej.
Lek Zibor jest zwykle wstrzykiwany pod skórę, zwykle w fałd skórny brzucha lub górnej części uda. W szpitalu lek jest podawany przez lekarza lub pielęgniarkę. Po powrocie ze szpitala może być konieczne kontynuowanie leczenia lekiem Zibor w domu.
- Leku Zibor nie wolno wstrzykiwać domięśniowo ani mieszać z innymi lekami podawanymi domięśniowo. - Lek jest zazwyczaj podawany raz na dobę. - Lekarz poinformuje pacjenta o czasie trwania leczenia (zwykle przez około 5-9 dni). - Jeżeli lekarz zalecił samodzielne zastosowanie leku, należy ściśle zastosować się do instrukcji lekarza (patrz poniżej: „Jak wstrzykiwać lek Zibor?”)
Stosowanie leku u pacjentów w podeszłym wieku (w wieku 65 lat i powyżej): zwykle nie ma potrzeby zmiany dawkowania, przewidzianego dla innych dorosłych pacjentów. W przypadku zaburzeń czynności wątroby należy poinformować lekarza, który może zadecydować o podjęciu ścisłej obserwacji. W przypadku zaburzeń czynności nerek należy poinformować lekarza, który może zadecydować o podjęciu ścisłej obserwacji. Jeśli pacjent cierpi na poważną chorobę nerek, lekarz może zalecić dawkowanie na specjalnych zasadach.
Stosowanie u dzieci i młodzieży (w wieku poniżej 18 lat): nie zaleca się stosowania leku Zibor u dzieci.
Jak wstrzykiwać lek Zibor? Leku Zibor nigdy nie wolno wstrzykiwać domięśniowo, ponieważ może to wywołać krwawienie do mięśni. Przed pierwszym samodzielnym wykonaniem wstrzyknięcia leku pacjent powinien otrzymać szczegółowe instrukcje dotyczące prawidłowej techniki wstrzykiwania leku. Instrukcje powinny zostać przekazane pacjentowi przez lekarza lub wykwalifikowany personel medyczny.
Należy zastosować się do poniższej instrukcji: - Należy dokładnie umyć ręce i usiąść lub położyć się w dogodnej pozycji.
- Wybrać miejsce na przednio-bocznej lub tylno-bocznej części brzucha, omijając obszar 5 cm wokół pępka oraz miejsca z bliznami lub zasinione i dokładnie oczyścić skórę. - Dla każdego wstrzyknięcia należy wybierać inne miejsce np. naprzemiennie po lewej i prawej stronie. - Zdjąć osłonkę z ampułko-strzykawki leku Zibor. - Aby zachować sterylność igły nie należy dotykać nią żadnej powierzchni. - Ampułko-strzykawka jest przygotowana do zastosowania. - Przed wstrzyknięciem nie należy wciskać tłoka w celu usunięcia pęcherzyków powietrza, ponieważ może to doprowadzić do utraty leku.

- Trzymając ampułko-strzykawkę w jednej ręce, kciukiem i palcem wskazującym drugiej ręki należy delikatnie przytrzymać oczyszczony obszar skóry tak, aby utworzyć fałd skórny. - Całą długość igły należy wsunąć w grubą część fałdu skórnego pod kątem 90°. - Nacisnąć tłok trzymając fałd skórny przez cały czas trwania wstrzyknięcia.

- Wyjąć igłę poprzez wyciągnięcie pionowo w górę i puścić fałd skóry. - Nie należy trzeć miejsca wstrzyknięcia. Pomoże to uniknąć powstania zasinień. - Nie należy ponownie nakładać osłonki na ampułko-strzykawkę. Należy ją wyrzucić (najpierw igłę) do pojemnika na ostre odpadki, szczelnie zamknąć i umieścić w miejscu niedostępnym dla dzieci. - W przypadku wrażenia, że działanie leku jest zbyt mocne (np. jeśli nieoczekiwanie wystąpi krwawienie) lub za słabe (brak poprawy), należy poinformować lekarza lub farmaceutę.
Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Zibor Podanie zbyt dużej dawki leku może spowodować krwawienie. Jeśli wystąpi krwawienie należy natychmiast o tym powiadomić lekarza lub zgłosić się do najbliższego szpitala z tą ulotką.
Pominięcie zastosowania leku Zibor Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki. Należy możliwie jak najszybciej skontaktować się z lekarzem by uzyskać informacje, co do zalecanego postępowania.
Przerwanie stosowania leku Zibor Przed odstawieniem leku Zibor należy zawsze skonsultować się z lekarzem.
W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku należy zwrócić się do lekarza.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten Zibor może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią. W przypadku wystąpienia poniżej wymienionych działań niepożądanych należy natychmiast przerwać stosowanie leku Zibor i poinformować lekarza lub pielęgniarkę (lub natychmiast udać się do najbliższego szpitalnego oddziału ratunkowego):
Często (może wystąpić u 1 na 10 pacjentów): - Powikłania krwotoczne np. krew w moczu i (lub) w stolcu które mogą powodować niedokrwistość krwotoczną.
Rzadko (może wystąpić u 1 na 1000 pacjentów): - Duże zmniejszenie liczby płytek krwi (ciężka trombocytopenia typ II) prowadzące do powstawania zasinień, krwawienia w jamie ustnej, dziąseł i nosa, wysypki. - Ciemne, bolesne zmiany w miejscu wstrzyknięcia (martwica skóry). - Hematozy kręgosłupa po znieczuleniu zewnątrzoponowym, dokanałowym lub nakłuciu lędźwiowym (ból pleców, uczucie utraty siły i czucia w kończynach dolnych, zaburzenia czynności jelit lub pęcherza moczowego), prowadzące do uszkodzeń neurologicznych o różnych stopniach nasilenia, w tym przemijający lub długotrwały paraliż. - Ciężkie reakcje alergiczne (podwyższona temperatura ciała, dreszcze, duszność, obrzęk głośni, wrażenie utraty świadomości, pocenie się, pokrzywka, świąd, spadek ciśnienia tętniczego, uderzenia gorąca, utrata przytomności, skurcz oskrzeli, obrzęk krtani).
Inne działania niepożądane:
Bardzo często (może wystąpić u więcej niż 1 na 10 pacjentów) - Zasinienia, plamy na skórze, świąd i ból w miejscu wstrzyknięcia leku.
Często (może wystąpić u 1 na 10 pacjentów): - Łagodne i przemijające zwiększenie aktywności aminotransferaz widoczne w badaniach laboratoryjnych.
Niezbyt często (może wystąpić u 1 na 100 pacjentów): - Łagodny i przemijający spadek liczby płytek krwi (trombocytopenia typ I) widoczne w badaniach laboratoryjnych. - Łagodne skórne reakcje alergiczne: wysypka, pokrzywka, pręgi na skórze.
Częstość nieznana (nie może być oceniona na podstawie dostępnych danych): - Zwiększenie stężenia potasu we krwi widoczne w badaniach laboratoryjnych.
Na skutek długotrwałego stosowania leku Zibor lub leków o podobnych właściwościach może wystąpić osteoporoza. Częstość występowania nie jest znana.
Zgłaszanie działań niepożądanych Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów, Medycznych i Produktów Biobójczych, Al. Jerozolimskie 181C, PL-02 222 Warszawa, Tel.: + 48 22 49 21 301, Faks: + 48 22 49 21 309, strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.

5. Jak przechowywać lek Zibor

Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
Nie przechowywać w temperaturze powyżej 25°C. Nie zamrażać.
Nie stosować tego leku, jeśli zauważy się: - że opakowanie ochronne zostało otwarte. - że opakowanie ochronne zostało uszkodzone. - że zawartość ampułko-strzykawki jest mętna. - że zawiera małe cząstki.
Po otwarciu opakowania zawierającego ampułko-strzykawkę lek Zibor zależy natychmiast zużyć.
Termin ważności Nie stosować tego leku Zibor po upływie terminu ważności zamieszczonego na pudełku po „Termin ważności”. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.
Usuwanie Pojemnik jednodawkowy. Zużyte ampułko-strzykawki należy wyrzucić do pojemnika na ostre odpadki. Zużytych ampułko-strzykawek nie należy zatrzymywać. Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.

6. Zawartość opakowania i inne informacje

Co zawiera lek Zibor - Substancją czynną leku jest bemiparyna sodowa. - Pozostały składnik to woda do wstrzykiwań.
Jak wygląda lek Zibor i co zawiera opakowanie
Lek w ampułko-strzykawce to bezbarwny lub lekko-żółtawy, przezroczysty roztwór, bez widocznych zanieczyszczeń.
Lek Zibor 25 000 j.m. dostępny jest w opakowaniach zawierających 2, 10, 30 i 100 ampułko- strzykawek zawierających 0,2 mL, 0,3 mL lub 0,4 mL roztworu do wstrzykiwań.
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
Każda ampułko-strzykawka o pojemności 0,2 mL zawiera dawkę 5 000 j.m. anty-Xa bemiparyny sodowej. Każda ampułko-strzykawka o pojemności 0,3 mL zawiera dawkę 7 500 j.m. anty-Xa bemiparyny sodowej. Każda ampułko-strzykawka o pojemności 0,4 mL zawiera dawkę 10 000 j.m. anty-Xa bemiparyny sodowej.
Podmiot odpowiedzialny i wytwórca
Podmiot odpowiedzialny ROVI Pharma Industrial Services, S.A. Via Complutense 140 Alcala de Henares
+(34) 91 021 30 00
Wytwórca Laboratorios Farmacéuticos ROVI, S.A. Julián Camarillo, 35
ROVI Pharma Industrial Services, S.A. Julián Camarillo Nº 35
Ten produkt leczniczy jest dopuszczony do obrotu w krajach członkowskich Europejskiego Obszaru Gospodarczego pod następującymi nazwami:
Ivor: Włochy, Portugalia. Zibor: Republika Czeska, Estonia, Irlandia, Łotwa, Litwa, Polska, Rumunia, Słowacja, Słowenia, Wielka Brytania. Phivor: Hiszpania.
Data ostatniej aktualizacji ulotki: 02/2021

CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

Zibor 25 000 j.m. anty-Xa/mL roztworu do wstrzykiwań w ampułko-strzykawce.

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

Bemiparyna sodowa: 25 000 j.m. (aktywności hamującej czynnik Xa) w

co jest równoważne: 5 000 j.m. (aktywności hamującej czynnik Xa) w 0,2 mL roztworu do

Aktywność podaje się w międzynarodowych jednostkach aktywności hamującej czynnik Xa (IU) Pierwszego Międzynarodowego Wzorca Heparyny Drobnocząsteczkowej.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Roztwór do wstrzykiwań w ampułko-strzykawkach.
Bezbarwny lub lekko żółtawy, przezroczysty roztwór, bez widocznych zanieczyszczeń.

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1 Wskazania do stosowania

Leczenie zakrzepicy żył głębokich, z towarzyszącą zatorowością płucną lub bez, w trakcie ostrej fazy.
4.2. Dawkowanie i sposób podawania
Uwaga: heparyny drobnocząsteczkowe różnych rodzajów mogą nie być równoważne. W związku z tym należy ściśle stosować się do schematu dawkowania oraz metod stosowania właściwych dla każdego z tych produktów leczniczych.
Dawkowanie
Dorośli:
Leczenie zakrzepicy żył głębokich:
Produkt leczniczy Zibor 25 000 j.m. należy podawać w dawce 115 j.m. anty-Xa/kg mc., podskórnie, raz na dobę. Zalecany czas trwania leczenia to 7 ± 2 dni. Dawka dobowa zazwyczaj odpowiada – w zależności od masy ciała pacjenta – następującym dawkom i objętościom produktu leczniczego w ampułko-strzykawkach:
< 50 kg, 0,2 mL (5 000 j.m. anty-Xa); 50 – 70 kg, 0,3 mL (7 500 j.m. anty-Xa); > 70 kg, 0,4 mL (10 przeliczać na podstawie: 115 j.m. anty-Xa/kg mc./dobę, dla stężenia anty-Xa
W przypadku braku przeciwwskazań do stosowania, podawanie doustnych leków przeciwzakrzepowych należy rozpocząć 3 do 5 dni po pierwszym podaniu produktu leczniczego Zibor Ratio) w zakresie 2 – 3 krotności wartości kontrolnej. Po osiągnięciu powyższego wskaźnika INR podawanie bemiparyny może być przerwane. Doustne leczenie przeciwzakrzepowe powinno być kontynuowane przez co najmniej 3 miesiące.
Dzieci i młodzież Nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności produktu leczniczego Zibor u dzieci ze względu na brak danych.
Osoby w podeszłym wieku Nie jest wymagane dostosowanie dawkowania. W przypadku zaburzenia czynności nerek (patrz punkt: 4.2 Dawkowanie i sposób podawania, zaburzenia czynności nerek; 4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania; 5.2 Właściwości farmakokinetyczne).
Zaburzenia czynności nerek (Patrz punkt: 4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania; 5.2 Właściwości farmakokinetyczne)
• W przypadku łagodnej lub umiarkowanej niewydolności nerek (klirens kreatyniny 30-80 mL/min): modyfikacja dawki nie jest konieczna. Jednak zaleca się ścisłe monitorowanie. • Ciężka niewydolność nerek (klirens kreatyniny<30 mL/min) może wpływać na właściwości farmakokinetyczne bemiparyny. Po uważnej ocenie indywidualnych przypadków krwawienia i ryzyka powstania zakrzepów u tych pacjentów (w szczególności, jeśli występuje zatorowość płucna), konieczna może być modyfikacja dawki. W ostatnim wymienionym przypadku, na podstawie danych farmakokinetycznych, można zalecić do 75% (w przybliżeniu, 85 j.m. anty- Xa/kg raz na dobę) u pacjentów z ciężką niewydolnością nerek w leczeniu ostrej fazy zdiagnozowanej zakrzepicy żył głębokich. Zaleca się ścisłą obserwację. Należy uwzględnić pomiar maksymalnego poziomu anty-Xa po upływie około 4 godzinach po podaniu dawki.
Zaburzenia czynności wątroby Brak jest wystarczających danych, by zalecić modyfikację dawki bemiparyny w tej grupie pacjentów.
Sposób podawania
Wykonanie wstrzyknięcia podskórnego:
Ampułko-strzykawki są gotowe do natychmiastowego użycia i nie wolno ich odpowietrzać przed wykonaniem wstrzyknięcia podskórnego. Podczas podskórnego podawania produktu leczniczego Zibor, wstrzyknięcie należy wykonać do tkanki podskórnej przednio-bocznej lub tylno-bocznej części brzucha, podczas kolejnych wstrzyknięć naprzemiennie po stronie lewej i prawej. Całą długość igły należy wsunąć prostopadle, a nie pod kątem, w grubą część fałdu skórnego trzymanego pomiędzy kciukiem, a palcem wskazującym; fałd skórny powłok brzusznych należy trzymać przez cały czas trwania wstrzyknięcia. Nie należy trzeć miejsca wstrzyknięcia.

4.3 Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.
Nadwrażliwość na heparynę lub substancje pochodzenia zwierzęcego (wieprzowego).

Potwierdzenie lub podejrzenie immunologicznie zależnej trombocytopenii wywołanej przez heparynę (ang. HIT - Heparin Induced Thrombocytopenia) w wywiadzie (patrz punkt 4.4).
Czynne krwawienie lub zwiększone ryzyko krwawienia z powodu zaburzeń hemostazy.
Ciężka niewydolność wątroby i trzustki.
Uszkodzenia i zabiegi chirurgiczne dotyczące ośrodkowego układu nerwowego, oczu i uszu, w ciągu ostatnich 2 miesięcy.
Rozsiane krzepnięcie wewnątrznaczyniowe (ang. DIC - Disseminated Intravascular Coagulation) w przebiegu trombocytopenii wywołanej heparyną.
Ostre bakteryjne zapalenie wsierdzia i przewlekłe zapalenie wsierdzia.
Jakiekolwiek zmiany organiczne z dużym ryzykiem krwawienia (np. czynna choroba wrzodowa żołądka i (lub) dwunastnicy, udar krwotoczny, tętniak mózgu lub nowotwór mózgu).
U pacjentów otrzymujących heparynę w celach leczniczych, a nie w profilaktyce, znieczulenie miejscowe w planowanych zabiegach chirurgicznych jest przeciwwskazane.

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Nie podawać domięśniowo.
Z powodu ryzyka powstania krwiaka podczas podawania bemiparyny, należy unikać podawania innych leków we wstrzyknięciu domięśniowym.
Właściwości kinetyczne bemiparyny mogą być zakłócone u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny<30 mL/min). Pacjentów w tej populacji zaleca się objąć regularną obserwacją, w szczególności przy podawaniu dawek terapeutycznych. Po uważnej ocenie indywidualnych przypadków krwawienia i ryzyka powstania zakrzepów, konieczna może być modyfikacja dawki. W przypadku łagodnych lub umiarkowanych zaburzeń czynności nerek (klirens kreatyniny 30-80 mL/min) zmiana dawkowania może nie być konieczna, jakkolwiek należy zachować ostrożność. (Patrz punkt: 4.2 Dawkowanie i sposób podawania; 5.2 Właściwości farmakokinetyczne). Należy zachować ostrożność u pacjentów z niewydolnością wątroby, niekontrolowanym nadciśnieniem tętniczym, chorobą wrzodową żołądka i (lub) dwunastnicy w wywiadzie, trombocytopenią, kamicą nerkową i (lub) kamicą moczową, zaburzeniami naczyniówki i siatkówki oka lub wszelkimi innymi zmianami organicznymi związanymi ze zwiększonym ryzykiem powikłań krwotocznych, jak również u pacjentów poddawanych znieczuleniu dokanałowemu, zewnątrzoponowemu i (lub) nakłuciu lędźwiowemu.
Bemiparyna, podobnie jak inne heparyny drobnocząsteczkowe (ang. LMWHs), może hamować wydzielanie aldosteronu z nadnerczy prowadząc do hiperkaliemii, zwłaszcza u pacjentów z cukrzycą, przewlekłą niewydolnością nerek, z kwasicą metaboliczną, zwiększonym stężeniem potasu w osoczu lub przyjmujących leki moczopędne oszczędzające potas. Ryzyko hiperkaliemii wydaje się zwiększać wraz z długością okresu leczenia, ale zwykle przemija (patrz punkt 4.8). U pacjentów z grupy ryzyka należy przed rozpoczęciem leczenia bemiparyną oznaczyć stężenie elektrolitów w surowicy i następnie monitorować je systematycznie, zwłaszcza, jeśli leczenie trwa dłużej niż 7 dni.
Na początku leczenia heparyną obserwowano łagodną, przemijającą trombocytopenię (HIT typu I) z liczbą płytek od 100 000/mm 3
3
punkt 4.8). W takim przypadku zazwyczaj nie występują powikłania w związku z tym leczenie może być kontynuowane.

W rzadkich przypadkach obserwowano zależną od przeciwciał ciężką trombocytopenię (HIT typu II) z liczbą płytek znacznie poniżej 100 000/mm 3
dni od chwili rozpoczęcia leczenia; może wystąpić wcześniej u pacjentów z wywiadem trombocytopenii wywołanej heparyną.
Zaleca się oznaczanie liczby płytek przed podaniem bemiparyny, w pierwszym dniu terapii a następnie regularnie co 3 do 4 dni oraz w momencie zakończenia leczenia bemiparyną. Leczenie należy przerwać natychmiast i rozpocząć leczenie alternatywne, jeżeli liczba płytek znacznie zmniejszy się (30 do 50%), a wyniki badań in vitro przeciwciał przeciwpłytkowych w obecności bemiparyny, innych heparyn drobnocząsteczkowych i (lub) heparyn są dodatnie lub nieznane.
Podobnie jak dla innych heparyn, dla bemiparyny odnotowano przypadki martwicy skóry, często poprzedzonej zaczerwienieniem lub rumieniowymi plamami na skórze (patrz punkt 4.8). W takich przypadkach należy natychmiast przerwać leczenie.
U pacjentów poddawanych znieczuleniu zewnątrzoponowemu, dokanałowemu lub nakłuciu lędźwiowemu, profilaktyczne stosowanie heparyny bardzo rzadko może prowadzić do wystąpienia krwiaka nadtwardówkowego lub śródrdzeniowego, a w konsekwencji długotrwałego lub stałego porażenia (patrz punkt 4.8). Ryzyko zwiększa się podczas stosowania cewnika do znieczulenia zewnątrzoponowego lub dokanałowego, podczas skojarzonego stosowania leków wpływających na hemostazę takich jak niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ), inhibitory płytek lub przeciwzakrzepowe (patrz punkt 4.5) oraz podczas wielokrotnych lub powodujących urazy punkcji. Podczas podejmowania decyzji dotyczących odstępu pomiędzy ostatnim podaniem heparyny w dawkach profilaktycznych, a założeniem lub wyjęciem cewnika zewnątrzoponowego lub dokanałowego, należy uwzględnić własności produktu leczniczego i profil pacjenta. Kolejna dawka bemiparyny powinna być podana nie wcześniej niż po upływie przynajmniej 4 godzin od wyjęcia cewnika. Należy opóźnić podawanie kolejnej dawki, aż do chwili zakończenia zabiegu chirurgicznego.
Jeżeli lekarz zdecydował o zastosowaniu leczenia przeciwzakrzepowego podczas trwania znieczulenia zewnątrzoponowego lub dokanałowego, należy zachować szczególną ostrożność i często monitorować pacjenta w celu wykrycia wszelkich oznak i objawów uszkodzenia układu nerwowego, takich jak ból pleców, zaburzenia czuciowo-motoryczne (drętwienie i osłabienie kończyn dolnych) oraz zaburzenia czynności jelit i pęcherza. Pielęgniarki należy przeszkolić w celu wykrywania takich oznak i objawów. Pacjentów należy poinstruować o konieczności niezwłocznego informowania pielęgniarek lub lekarza w przypadku odczuwania któregokolwiek z wyżej wymienionych objawów.
W przypadku jakichkolwiek oznak lub objawów czy podejrzenia krwiaka nadtwardówkowego lub śródrdzeniowego, należy przeprowadzić szybką diagnostykę i włączyć leczenie obejmujące odbarczenie rdzenia kręgowego.

4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

Nie badano interakcji bemiparyny z innymi lekami, a informacje podane w tym punkcie pochodzą z danych dostępnych dla innych heparyn drobnocząsteczkowych.
Nie zaleca się skojarzonego podawania bemiparyny i następujących leków: antagonistów witaminy K i innych leków przeciwzakrzepowych, kwasu acetylosalicylowego i innych salicylanów oraz NLPZ, tyklopidyny, klopidogrelu oraz innych leków antyagregacyjnych, glikokortykosteroidów ogólnoustrojowych i dekstranu. Wszystkie te leki zwiększają działanie farmakologiczne bemiparyny poprzez wpływ na koagulację i (lub) czynność płytek oraz zwiększanie ryzyka krwawienia.
Jeśli nie jest możliwe uniknięcie jednoczesnego podawania leków, to powinno się je stosować ostrożnie z dokładną kontrolą kliniczną i laboratoryjną.

Leki, które powodują zwiększenie stężenia potasu w surowicy można przyjmować jednocześnie jedynie pod ścisłym nadzorem lekarskim.
Nie można wykluczyć interakcji heparyny z dożylnie podawaną nitrogliceryną (co może powodować zmniejszenie skuteczności bemiparyny).

4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację

Ciąża Badania na zwierzętach nie wykazały żadnych skutków teratogennych podczas stosowania bemiparyny (patrz punkt 5.3). Danee kliniczne, pozwalające na ocenę ewentualnego działania teratogennego na płód bemiparyny u kobiet w ciąży, są ograniczone. Jednakże, należy zachować ostrożność przy przepisywaniu leku kobietom w ciąży. Nie wiadomo, czy bemiparyna przenika przez barierę łożyskową.
Karmienie piersią Dostępnych jest zbyt mało informacji dotyczących przenikania bemiparyny do mLeka kobiet karmiących piersią. Dlatego zaleca się przerwać karmienie piersią, w tych przypadkach, w których istnieje konieczność podania produktu leczniczego Zibor kobietom karmiącym piersią.

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Zibor nie ma wpływu lub wywiera nieistotny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

4.8 Działania niepożądane

Najczęściej zgłaszanym działaniem niepożądanym jest krwiak i (lub) wybroczyna w miejscu wstrzyknięcia, pojawiająca się u około 15 % pacjentów otrzymujących produkt leczniczy Zibor.
Po długotrwałym leczeniu heparyną może wystąpić osteoporoza. Działania niepożądane zostały wymienione zgodnie z klasyfikacją na grupy układowo-narządowe i częstością występowania: bardzo często (>1/10), często (>1/100, <1/10), niezbyt często (>1/1000, <1/100), rzadko (>1/10 000, <1/1000) i bardzo rzadko (<1/10 000), nieznana (nie może być oceniona na podstawie dostępnych danych). Częstość działań niepożądanych zgłaszanych podczas leczenia bemiparyną jest podobna do częstości działań zgłaszanych podczas leczenia innymi heparynami drobnocząsteczkowymi i jest następująca:

Układy i narządy oraz częstotliwość Działanie niepożądane Zaburzenia krwi i układu chłonnego Często

Niezbyt często

Rzadko
Powikłania krwotoczne (skóra, błony śluzowe, rany, przewód pokarmowy, drogi moczowe) które mogą powodować niedokrwistość krwotoczną.
Łagodna i przemijająca trombocytopenia (typ I) (patrz punkt 4.4).
Ciężka trombocytopenia (typ II) (patrz punkt 4.4
Zaburzenia układu immunologicznego Niezbyt często

Rzadko

Skórne odczyny alergiczne (pokrzywka, świąd)
Odczyny anafilaktyczne (nudności, wymioty, gorączka, duszność, skurcz oskrzeli, obrzęk głośni, spadek ciśnienia tętniczego, pokrzywka, świąd). Zaburzenia metabolizmu i odżywiania Nieznana (nie może być oceniona na podstawie dostępnych danych)

Hiperkaliemia (patrz punkt 4.4) Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych Często
Łagodne i przemijające zwiększenie aktywności aminotransferaz (AspAT, AlAT) i GGTP
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Rzadko

Martwica skóry w miejscu wstrzyknięcia (patrz punkt 4.4). Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania
Bardzo często

Rzadko

Wybroczyna w miejscu wstrzyknięcia Krwiak i ból w miejscu wstrzyknięcia
Krwiak nadtwardówkowy i śródrdzeniowy po znieczuleniu zewnątrzoponowym, dokanałowym lub nakłuciu lędźwiowym. Krwiaki te powodują różnego stopnia zaburzenia neurologiczne, w tym długotrwałe lub stałe porażenie (patrz punkt 4.4).
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów, Medycznych i Produktów Biobójczych, Al. Jerozolimskie 181C, PL-02 222 Warszawa, Tel.: + 48 22 49 21 301, Faks: + 48 22 49 21 309, strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

4.9 Przedawkowanie

Głównym objawem przedawkowania jest krwawienie. Jeżeli wystąpi krwawienie, należy odstawić bemiparynę w zależności od nasilenia krwawienia i ryzyka zakrzepicy.
Drobne krwawienia rzadko wymagają specjalnego leczenia. W przypadku dużych krwawień może być konieczne podanie siarczanu protaminy.
Neutralizację bemiparyny siarczanem protaminy badano w badaniach in vitro i in vivo obserwując zmniejszenie się aktywności bemiparyny (anty-Xa) i wpływ na wartość czasu kaolinowo- kefalinowego (APTT). Siarczan protaminy powoduje nagłe zmniejszenie aktywności bemiparyny (anty-Xa) przez 2 godziny od chwili jego podania dożylnego w dawce 1,4 mg siarczanu protaminy na każde 100 j.m. podanej bemiparyny (anty-Xa).

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

5.1 Właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterapeutyczna: Leki przeciwzakrzepowe, heparyna i pochodne, Kod ATC: B01AB12.
Bemiparyna sodowa to sól sodowa heparyny drobnocząsteczkowej otrzymywanej z błony śluzowej jelita wieprzowego poprzez depolimeryzację heparyny sodowej. Średnia masa cząsteczkowa bemiparyny sodowej (m.cz.) wynosi około 3600 Da. Odsetek łańcuchów o m. cz. poniżej 2000 Da wynosi poniżej 35%. Odsetek łańcuchów o m. cz. od 2000 do 6000 Da waha się między 50% do 75%. Odsetek łańcuchów o m. cz. powyżej 6000 Da wynosi poniżej 15%.
Aktywność hamującą czynnik Xa w zakresie pomiędzy 80 - 120 j.m./mg, a czynnik IIa w zakresie 5 - aktywności anty IIa wynosi około 8.
W modelach doświadczeń na zwierzętach, bemiparyna wykazywała działanie przeciwzakrzepowe i umiarkowane działanie zwiększające krwawienie.
U ludzi potwierdzono działanie przeciwzakrzepowe bemiparyny, która w zalecanych dawkach, nie wydłużała znacząco wskaźników układu krzepnięcia.

5.2 Właściwości farmakokinetyczne

Właściwości farmakokinetyczne bemiparyny badano oznaczając działanie hamujące aktywność czynnika Xa w osoczu za pomocą metody amidolitycznej; której podstawę stanowi odniesienie do Pierwszego Międzynarodowego Wzorca Heparyny Drobnocząsteczkowej WHO (ang. NIBSC - Narodowy Instytut Kontroli i Standardów Biologicznych). Proces absorpcji i eliminacji przebiega zgodnie z kinetyką liniową pierwszego rzędu.
Wchłanianie Bemiparyna sodowa szybko wchłania się po wstrzyknięciu podskórnym, a biodostępność wynosi 96%. Maksymalne działanie hamujące czynnik Xa w osoczu w dawkach profilaktycznych 2 500 j.m. i maksymalne wartości aktywności odpowiednio w zakresie 0,34 + 0,08 i 0,45 + 0,07 j.m. anty-Xa/mL. W tych dawkach nie wykazano aktywności przeciw czynnikowi IIa. Maksymalne działanie hamujące czynnik Xa w osoczu w dawkach terapeutycznych 5 000 j.m., 7 500 j.m., 10 000 j.m. i 12 500 j.m. występuje po 3 do 4 godzinach od chwili podania podskórnego bemiparyny, osiągając maksymalne wartości aktywności odpowiednio: 0,54 + 0,06, 1,22 + 0,27, 1,42 + 0,19 i 2,03 + 0,25 j.m. anty- Xa/mL. Aktywność hamującą czynnik IIa w stężeniu 0,01 j.m./mL wykazano podczas stosowania dawek 7 500 j.m., 10 000 j.m. i 12 500 j.m.
Eliminacja Bemiparyna podawana w zakresie dawek 2 500 j.m. do 12 500 j.m. posiada okres półtrwania w zakresie od 5 do 6 godzin i dlatego należy ją podawać raz na dobę. Brak jest obecnie danych, dotyczących wiązania przez białka osocza, biotransformacji oraz wydzielania bemiparyny u ludzi. Pacjenci w podeszłym wieku: wyniki analizy właściwości farmakokinetycznych w badaniu klinicznym, przeprowadzonym u młodych zdrowych ochotników oraz u osób w podeszłym wieku (>65 lat) wskazują na brak istotnych różnic w profil kinetyczny bemiparyny u osób młodych i w podeszłym wieku, gdy czynność nerek nie jest zaburzona.
Zaburzenia czynności nerek: (Patrz punkty: 4.2 Dawkowanie i sposób podawania, zaburzenia czynności nerek; 4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania) wyniki analizy właściwości farmakokinetycznych w badaniu klinicznym, przeprowadzonym u osób młodych oraz u
osób w podeszłym wieku, cierpiących na zaburzenia czynności nerek o zróżnicowanym nasileniu (klirens kreatyniny <80 mL/min), przy podawaniu wielokrotnej dawki profilaktycznej (3 500 j.m. na dobę) oraz pojedynczej dawki terapeutycznej (115 j.m./kg) bemiparyny wykazały wzajemną zależność pomiędzy klirensem kreatyniny oraz większością właściwości farmakokinetycznych aktywności anty- Xa. Ponadto, wykazano, że oddziaływanie bemiparyny (na podstawie pola pod krzywa AUC aktywności anty-Xa) było znacznie wyższe w grupie ochotników, cierpiących na ciężkie zaburzenia czynności nerek (klirens kreatyniny <30 mL/min) w porównaniu z pozostałymi grupami ochotników.
Z kolei, przeprowadzono symulacje farmakokinetyczne, by ocenić profil bemiparyny po podaniu kolejnych dobowych dawek. Średnia maksymalna aktywność anty-Xa (Amax) symulowana dla 10 dawek profilaktycznych (3 500 j.m. na dobę) wynosiła dla wszystkich grup pomiędzy 0,35 i 0,60 j.m. anty-Xa/mL. Niemniej, w grupie z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny <30 mL/min), u jednej osoby odnotowano wartość Amax=0,81 j.m. anty-Xa/mL po podaniu dziesiątej dawki. Przy symulacji obniżenia dawki do 2 500 j.m. na dobę, model przewidywał wartości Amax poniżej 0,60 j.m. anty-Xa/mL (średnia wartość Amax= 0,42 j.m. anty-Xa/mL) dla wszystkich ochotników z grupy z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek. Ponadto, prognozowana średnia wartość Amax po podaniu 10 dawek terapeutycznych (115 j.m./kg na dobę) mieściła się między 0,89 i 1,22 j.m. anty-Xa/mL we wszystkich grupach. Co więcej, u ochotnika z grupy z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek stwierdzono wartość Amax=2,09 j.m. anty-Xa/mL po podaniu ostatniej dawki. Przy symulacji zwiększenia dawki do 75% dawki terapeutycznej (86,25 j.m./kg na dobę), przewidywaną wartość Amax oszacowano na 1,60 j.m. anty-Xa/mL dla wymienionego ochotnika a jednocześnie średnia wartość Amax (0,91 j.m. anty-Xa/mL) w grupie z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek mieściła się w przedziale odnotowanym dla reszty grupy i nie wymagała zmiany dawkowania.

5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie

Dane niekliniczne wynikające z konwencjonalnych badań farmakologicznych dotyczących bezpieczeństwa, badań toksyczności po podaniu wielokrotnym, genotoksyczności, potencjalnego działania rakotwórczego oraz toksycznego wpływu na rozród i rozwój potomstwa nie ujawniają żadnego szczególnego zagrożenia dla człowieka. Badania toksyczności ostrej i przewlekłej po podskórnym podaniu bemiparyny u zwierząt ujawniły zmiany polegające głównie na odwracalnych, zależnych od dawki zmianach krwotocznych w miejscu wstrzyknięcia. Uważa się, że są one skutkiem zwiększonej aktywności farmakologicznej.
Nie prowadzono badań toksyczności rozrodczej lub kancerogenności z użyciem bemiparyny. Opublikowane badania toksyczności rozrodczej, w których ciężarnym samicom szczurów i królików podawano inne heparyny drobnocząsteczkowe, nie wykazały żadnego pośredniego lub bezpośredniego wpływu na płodność, toksyczności na zarodek oraz płód lub rozwój okołoporodowy i poporodowy.

6. DANE FARMACEUTYCZNE

6.1 Wykaz substancji pomocniczych

Woda do wstrzykiwań.

6.2 Niezgodności farmaceutyczne

Nie mieszać produktu leczniczego z innymi produktami leczniczymi, ponieważ nie wykonano badań dotyczących zgodności.

6.3 Okres ważności

Po otwarciu produkt leczniczy Zibor należy natychmiast zużyć.

6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania

Nie przechowywać w temperaturze powyżej 25°C. Nie zamrażać.

6.5 Rodzaj i zawartość opakowania

0,2 mL, 0,3 mL i 0,4 mL roztworu w ampułko-strzykawce z bezbarwnego szkła typu I, z korkiem z gumy chlorobutylowej, pełniącym funkcję tłoka, z polipropylenowym rdzeniem tłoka, z zamocowaną igłą, w blistrze, w tekturowym pudełku. Opakowania 2, 10, 30 i 100 ampułko-strzykawek. Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.

6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania produktu leczniczego do

stosowania
Pojemnik jednodawkowy. Niezużytą zawartość zutylizować. Nie używać, jeśli opakowanie ochronne zostało otwarte lub uszkodzone. Należy używać tylko bezbarwny lub lekko-żółtawy, przezroczysty roztwór, bez widocznych zanieczyszczeń. Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami.

7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA

ROVI Pharma Industrial Services, S.A. Via Complutense 140 Alcala de Henares Hiszpania

8. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO

OBROTU / DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA
Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 02/2007 Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 02/2012

10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU

CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO
02/2021