Acenocumarol WZF
Acenocoumarolum
Tabletki 4 mg | Acenocoumarolum 4 mg
Warszawskie Zakłady Farmaceutyczne POLFA S.A. Zakłady Farmaceutyczne POLPHARMA S.A. Oddział Produkcyjny w Nowej Dębie, Polska Polska
Ulotka
Ulotka dołączona do opakowania: informacja dla pacjenta
ACENOCUMAROL WZF, 4 mg, tabletki Acenocoumarolum
Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pcjenta. - Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. - W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. - Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same. - Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Patrz punkt 4.
Spis treści ulotki
Acenocumarol WZF należy do grupy leków przeciwzakrzepowych. Zmniejsza zdolność krwi do krzepnięcia, przez co zapobiega tworzeniu się zakrzepów w naczyniach krwionośnych.
Lek Acenocumarol WZF stosuje się w profilaktyce powikłań zakrzepowo-zatorowych i ich leczeniu.
Kiedy nie stosować leku Acenocumarol WZF - jeśli pacjent ma uczulenie na acenokumarol lub inne leki „rozrzedzające krew”, lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6); - jeśli pacjentka jest w ciąży (patrz również punkt „Ciąża i karmienie piersią”); - jeśli pacjent jest niezdolny do wykonywania zaleceń lekarza dotyczących przyjmowania leku (np. osoby z chorobą alkoholową, z zaburzeniami psychicznymi oraz osoby w podeszłym wieku bez opieki i nadzoru); - jeśli pacjent ma skazę krwotoczną wrodzoną lub nabytą, np. hemofilię; - jeśli pacjent niedawno przebył operację lub w najbliższym czasie planowana jest operacja (w tym również kręgosłupa, mózgu lub oka); - jeśli pacjent ma wrzody żołądka lub występuje krwawienie w jelitach (objawy: krwiste lub czarne smoliste stolce); - jeśli pacjent niedawno miał wylew (udar krwotoczny mózgu); - jeśli występuje krew w moczu lub plwocinie; - jeśli u pacjenta stwierdzono zapalenie lub zakażenie osierdzia (zewnętrznej błony otaczającej serce), lub wsierdzia (najbardziej wewnętrzna warstwa serca) objawiające się bólem w piersiach; - jeśli pacjent ma bardzo wysokie ciśnienie krwi; - jeśli pacjent ma poważne problemy z wątrobą lub nerkami (ciężka niewydolność wątroby lub nerek); - jeśli u pacjenta występują zaburzenia krzepnięcia krwi, niewyjaśnione krwawienia, np. z dziąseł lub siniaczenia.
Ostrzeżenia i środki ostrożności Przed rozpoczęciem stosowania leku Acenocumarol WZF należy omówić to z lekarzem: - jeśli pacjent choruje na raka; - jeśli u pacjenta występuje zakażenie lub zapalenie (ból, obrzęki); - jeśli pacjent choruje na niewydolność serca; - jeśli są problemy z nerkami lub wątrobą; - jeśli pacjent ma nadczynność tarczycy; - jeśli pacjent cierpi na zaburzenia krwi (zwane niedoborem białka C lub S) - może to spowodować dłuższe niż zwykle krwawienie po skaleczeniu lub urazie.
Podczas stosowania acenokumarolu pacjent nie powinien przyjmować leków w zastrzykach domięśniowych, ponieważ może to powodować powstawanie krwiaków.
Pacjent powinien zawsze informować lekarza (niezależnie od specjalności) o tym, że przyjmuje acenokumarol, zwłaszcza jeśli u pacjenta jest planowana operacja (w tym kręgosłupa, mózgu lub oka) lub zabieg dentystyczny.
Pacjenci, którzy ukończyli 65 lat mogą być bardziej wrażliwi na acenokumarol i dlatego u tych osób lekarz może zalecić częstsze przeprowadzanie badań kontrolnych i zmniejszenie dawek leku.
Jeśli pacjent podczas stosowania acenokumarolu ulegnie wypadkowi i odniesie urazy, mogą wystąpić nasilone krwawienia, większe niż zazwyczaj w takich przypadkach. Dlatego ważne jest, aby o fakcie stosowania leku poinformować lekarza lub personel medyczny. Zaleca się, aby pacjent miał przy sobie łatwą do odnalezienia dla innych osób informację, że przyjmuje acenokumarol.
Acenocumarol WZF a inne leki Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje stosować.
Acenocumarol WZF może wpływać na działanie innych leków i odwrotnie. Podczas stosowania acenokumarolu nie wolno przyjmować innych leków bez uzgodnienia z lekarzem. Należy bezwzględnie powiedzieć lekarzowi o przyjmowaniu wszystkich leków, a w szczególności takich jak: - allopurynol lub sulfinpirazon - stosowane w leczeniu dny moczanowej i w celu obniżenia poziomu kwasu moczowego; - testosteron i mesterolon (androgeny), steroidy anaboliczne stosowane jako terapia zastępcza, która polega na dostarczaniu hormonów w celu wyrównania ich poziomu w organizmie; - amiodaron i chinidyna - stosowane na nieregularne bicie serca; - amoksycylina, erytromycyna, klarytromycyna, cyprofloksacyna, norfloksacyna, ofloksacyna, tetracykliny, neomycyna, ryfampicyna, chloramfenikol - stosowane w leczeniu zakażeń; - fenofibrat, cholestyramina, symwastatyna, atorwastatyna, fluwastatyna oraz inne leki z grupy statyn - obniżające poziom cholesterolu; - disulfiram - stosowany w chorobie alkoholowej; - glukagon - stosowany w celu leczenia niskiego poziomu cukru we krwi; - ranitydyna, cymetydyna - stosowane w leczeniu wrzodów żołądka lub dwunastnicy; - kotrimoksazol (sulfametoksazol i trimetoprym) i inne leki z grupy sulfonamidów; - metronidazol oraz działający miejscowo mikonazol - leki przeciwgrzybicze; - paracetamol - lek przeciwbólowy i przeciwgorączkowy; - glibenklamid oraz inne doustne leki przeciwcukrzycowe; - dekstrotyroksyna i inne hormony tarczycy; - fluoksetyna, paroksetyna, cytalopram - stosowane w leczeniu lęku i depresji; - tamoksyfen - stosowany w leczeniu raka piersi i płodności; - tramadol - silny lek przeciwbólowy; - 5-fluorouracyl i jego pochodne - stosowane na raka piersi, układu pokarmowego, skóry; - tolbutamid i chlorpropamid (pochodne sulfonylomocznika) - stosowane w cukrzycy; - kwas etakrynowy - lek moczopędny, stosowany w obrzękach; - prednizolon, metyloprednizolon (kortykosteroidy) - używane do leczenia stanów zapalnych jelita, stawów, skóry - mogą one zwiększać lub zmniejszać działanie przeciwzakrzepowe leku; - heparyna - stosowana w celu „rozrzedzenia krwi” w leczeniu zakrzepicy żył głębokich, zakrzepów we krwi, po operacjach; - dipirydamol, klopidogrel (leki zwane przeciwpłytkowymi) - stosowane w celu zapobiegania powstawaniu zakrzepów; - kwas salicylowy i jego pochodne, kwas acetylosalicylowy, kwas paraaminosalicylowy, diflunisal, fenylbutazon, sulfinpirazon oraz inne niesteroidowe leki przeciwzapalne; - aminoglutetymid - stosowany w leczeniu raka lub zespołu Cushinga; - azatiopryna, 6-merkaptopuryna - leki przeciwnowotworowe; - fenobarbital (z grupy barbituranów) - stosowane w leczeniu padaczki lub jako leki nasenne; - karbamazepina, fenytoina - stosowane w leczeniu padaczki; - gryzeofulwina - lek przeciwgrzybiczy; - doustne środki antykoncepcyjne; - hydrochlorotiazyd i inne leki moczopędne o budowie tiazydowej; - mieszaniny ziołowe zawierające wyciąg z dziurawca zwyczajnego (Hypericum perforatum); - rytonawir i indynawir i inne leki z grupy zwanej inhibitorami proteazy - stosowane do leczenia wirusa HIV; - glukozamina (stosowana w chorobie zwyrodnieniowej stawów) może nasilać działanie leku Acenocumarol WZF.
Acenocumarol WZF z jedzeniem, piciem i alkoholem Wrażliwość poszczególnych osób na acenokumarol jest różna i może ulec zmianie w przypadku zmiany diety, zwłaszcza, gdy włączone zostaną do niej pokarmy bogate w witaminę K (np. szpinak, kapusta, kalafior, kalarepa, brokuł, brukselka). Należy ograniczyć spożycie warzyw z rodzaju kapustnych oraz innych produktów zawierających witaminę K, aby leczenie acenokumarolem było skuteczne. Podczas stosowania acenokumarolu nie należy pić soku żurawinowego ani produktów zawierających koncentrat soku żurawinowego, ponieważ nasila on działanie leku i może spowodować wystąpienie krwawień. Pacjenci przyjmujący Acenocumarol WZF, zwłaszcza z zaburzeniami czynności wątroby, powinni ograniczyć picie alkoholu. Alkohol może zmieniać sposób działania acenokumarolu.
Ciąża i karmienie piersią Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.
Lek bezwzględnie przeciwwskazany w ciąży!
Acenokumarol może powodować ciężkie uszkodzenia płodu, dlatego należy powiedzieć lekarzowi o ciąży lub planowaniu ciąży. U pacjentek w wieku rozrodczym, przed zastosowaniem leku, zaleca się wykonywanie testu ciążowego, a w czasie leczenia stosowanie skutecznej antykoncepcji. Potencjalne ryzyko i korzyści z leczenia powinien z pacjentką omówić lekarz.
W przypadku karmienia piersią należy skonsultować się z lekarzem. Zarówno matka, jak i dziecko wymagają szczególnej kontroli lekarskiej, a dziecko powinno profilaktycznie otrzymywać witaminę K.
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn Acenocumarol WZF nie wpływa na prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn. W razie wypadku należy koniecznie powiedzieć personelowi medycznemu o przyjmowaniu acenokumarolu. Z uwagi na potencjalną możliwość odniesienia urazów, np. podczas wypadku, zaleca się noszenie przy sobie informacji o przyjmowaniu leku Acenocumarol WZF.
Acenocumarol WZF zawiera laktozę jednowodną Jeżeli stwierdzono wcześniej u pacjenta nietolerancję niektórych cukrów, pacjent powinien skontaktować się z lekarzem przed przyjęciem leku.
Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
- Dawkowanie leku jest ustalane przez lekarza indywidualnie dla każdego pacjenta. Regularne wykonywanie testów krzepnięcia krwi pozwala lekarzowi na odpowiednie dostosowywanie dawki leku Acenocumarol WZF.
- Ustaloną przez lekarza dawkę leku należy przyjmować doustnie, regularnie o tej samej porze (np. wieczorem w porze posiłku, popijając szklanką wody).
- Nie należy przekraczać dawek leku zalecanych przez lekarza.
- Podczas stosowania leku należy ograniczyć spożycie niektórych pokarmów - patrz punkt „Acenocumarol WZF z jedzeniem, piciem i alkoholem”.
- Tabletki Acenocumarol WZF w dawce 4 mg można podzielić na 4 równe dawki, każda z nich zawiera 1 mg acenokumarolu. W celu podzielenia tabletki należy ją położyć na twardym podłożu i palcami nacisnąć na jej brzegi, po obu stronach linii podziału (patrz: rysunek).
Dawkowanie
Dorośli Zazwyczaj stosowana dawka wynosi od 2 mg do 4 mg pierwszego dnia leczenia, a następnie stosuje się dawki podtrzymujące wynoszące od 1 mg do 8 mg.
Stosowanie u dzieci O zastosowaniu leku u dzieci zdecyduje lekarz.
Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Acenocumarol WZF Przedawkowanie leku Acenocumarol WZF może prowadzić do krwawień. W takim przypadku należy zaprzestać przyjmowania leku i natychmiast skontaktować się z lekarzem lub udać do najbliższego szpitala.
Pominięcie zastosowania leku Acenocumarol WZF Jeżeli lek nie zostanie przyjęty o zwykłej porze, należy pominiętą dawkę przyjąć tak szybko, jak tylko jest to możliwe. Jeżeli jednak do przyjęcia następnej dawki pozostało niewiele czasu, nie należy przyjmować pominiętej dawki, tylko następną dawkę o zwykłej porze. Nie wolno przyjmować podwójnej dawki. Podczas następnej wizyty u lekarza, należy powiedzieć o wszystkich przypadkach nieprzyjęcia dawki leku.
Przerwanie stosowania leku Acenocumarol WZF Nie wolno nagle zaprzestać stosowania tego leku. Nie wolno z własnej inicjatywy zmieniać wielkości dawki leku. W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem leku należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Należy natychmiast zgłosić się do lekarza prowadzącego w przypadku wystąpienia któregokolwiek z poniższych objawów krwawienia, które mogą wskazywać, że pacjent otrzymał więcej leku niż było mu potrzebne. Objawy te występują często (u 1 do 10 na 100 osób).
Są to krwawienia o różnym stopniu nasilenia, jak: - niewyjaśnione krwawienia z nosa lub krwawienie z dziąseł; - niewyjaśnionego pochodzenia siniaki; - obfite krwawienie lub sączenie po skaleczeniu lub z rany; - obfite krwawienie miesiączkowe; - nieoczekiwane krwawienie z dróg moczopłciowych; - krew w moczu; - krwiste lub czarne, smoliste stolce; - kaszel z odpluwaniem krwistej plwociny lub krwiste wymioty; - krwawienie do skóry; - krwawienie do mózgu; - krwawienie do oczu.
Należy jak najszybciej zgłosić się do lekarza prowadzącego w przypadku wystąpienia któregokolwiek z poniższych objawów. Objawy te występują bardzo rzadko (rzadziej niż u 1 na
Są to: - zażółcone oczy lub skóra (mogą to być objawy uszkodzenia wątroby); - czerwone plamy zmieniające się w grudkowe zmiany na skórze, a następnie w pęcherze z krwawymi podbiegnięciami (objawy wskazujące na możliwość wystąpienia krwotocznej martwicy skóry); - zapalenie naczyń krwionośnych (podbiegnięcia krwawe lub krwiaki podskórne mogą wskazywać na możliwość wystąpienia zapalenia naczyń).
Należy poinformować lekarza prowadzącego w przypadku wystąpienia któregokolwiek z niżej wymienionych objawów. Objawy te występują rzadko (rzadziej niż u 1 na 1 000 osób).
Są to: - pokrzywka, wysypka (objawy reakcji alergicznych); - utrata apetytu, nudności, wymioty; - wypadanie włosów.
Jeśli u pacjenta wystąpi następujące działanie niepożądane, należy niezwłocznie powiedzieć o tym lekarzowi. Częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych).
Bolesna wysypka skórna. Rzadko Acenocumarol WZF może powodować ciężkie zaburzenia dotyczące skóry, w tym tak zwaną kalcyfilaksję, co może na początku objawiać się bolesną wysypką skórną, ale może prowadzić do innych poważnych powikłań. To działanie niepożądane występuje częściej u pacjentów z przewlekłą chorobą nerek.
Zgłaszanie działań niepożądanych Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181C 02-222 Warszawa Tel.: + 48 22 49 21 301 Faks: + 48 22 49 21 309 Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu. Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.
Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
Przechowywać w temperaturze nie wyższej niż 25°C.
Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na pudełku. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.
Zapis na opakowaniu po skrócie EXP oznacza termin ważności, a po skrócie Lot oznacza numer serii.
Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.
Co zawiera lek Acenocumarol WZF - Substancją czynną leku jest acenokumarol. Każda tabletka zawiera 4 mg acenokumarolu. - Pozostałe składniki to: laktoza jednowodna, skrobia ziemniaczana, kopowidon, sodu laurylosiarczan, kwas stearynowy.
Jak wygląda lek Acenocumarol WZF i co zawiera opakowanie Acenocumarol WZF tabletki 4 mg są barwy białej, o kształcie przypominającym czterolistną koniczynę, obustronnie wypukłe; po obu stronach tabletki znajdują się linie podziału dzielące tabletkę na 4 równe dawki.
Lek dostępny jest w pojemniku polietylenowym zawierającym 60 tabletek, pakowanym w tekturowe pudełko.
Podmiot odpowiedzialny Zakłady Farmaceutyczne POLPHARMA S.A. ul. Pelplińska 19, 83-200 Starogard Gdański tel. + 48 22 364 61 01
Wytwórca Warszawskie Zakłady Farmaceutyczne Polfa S.A. ul. Karolkowa 22/24, 01-207 Warszawa
Zakłady Farmaceutyczne POLPHARMA S.A. Oddział Produkcyjny w Nowej Dębie ul. Metalowca 2, 39-460 Nowa Dęba
Data ostatniej aktualizacji ulotki:
ACENOCUMAROL WZF, 4 mg, tabletki Acenocoumarolum
Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pcjenta. - Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. - W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. - Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same. - Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Patrz punkt 4.
Spis treści ulotki
1. Co to jest lek Acenocumarol WZF i w jakim celu się go stosuje
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Acenocumarol WZF
3. Jak stosować lek Acenocumarol WZF
4. Możliwe działania niepożądane
5. Jak przechowywać lek Acenocumarol WZF
6. Zawartość opakowania i inne informacje
1. Co to jest lek Acenocumarol WZF i w jakim celu się go stosuje
Acenocumarol WZF należy do grupy leków przeciwzakrzepowych. Zmniejsza zdolność krwi do krzepnięcia, przez co zapobiega tworzeniu się zakrzepów w naczyniach krwionośnych.
Lek Acenocumarol WZF stosuje się w profilaktyce powikłań zakrzepowo-zatorowych i ich leczeniu.
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Acenocumarol WZF
Kiedy nie stosować leku Acenocumarol WZF - jeśli pacjent ma uczulenie na acenokumarol lub inne leki „rozrzedzające krew”, lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6); - jeśli pacjentka jest w ciąży (patrz również punkt „Ciąża i karmienie piersią”); - jeśli pacjent jest niezdolny do wykonywania zaleceń lekarza dotyczących przyjmowania leku (np. osoby z chorobą alkoholową, z zaburzeniami psychicznymi oraz osoby w podeszłym wieku bez opieki i nadzoru); - jeśli pacjent ma skazę krwotoczną wrodzoną lub nabytą, np. hemofilię; - jeśli pacjent niedawno przebył operację lub w najbliższym czasie planowana jest operacja (w tym również kręgosłupa, mózgu lub oka); - jeśli pacjent ma wrzody żołądka lub występuje krwawienie w jelitach (objawy: krwiste lub czarne smoliste stolce); - jeśli pacjent niedawno miał wylew (udar krwotoczny mózgu); - jeśli występuje krew w moczu lub plwocinie; - jeśli u pacjenta stwierdzono zapalenie lub zakażenie osierdzia (zewnętrznej błony otaczającej serce), lub wsierdzia (najbardziej wewnętrzna warstwa serca) objawiające się bólem w piersiach; - jeśli pacjent ma bardzo wysokie ciśnienie krwi; - jeśli pacjent ma poważne problemy z wątrobą lub nerkami (ciężka niewydolność wątroby lub nerek); - jeśli u pacjenta występują zaburzenia krzepnięcia krwi, niewyjaśnione krwawienia, np. z dziąseł lub siniaczenia.
Ostrzeżenia i środki ostrożności Przed rozpoczęciem stosowania leku Acenocumarol WZF należy omówić to z lekarzem: - jeśli pacjent choruje na raka; - jeśli u pacjenta występuje zakażenie lub zapalenie (ból, obrzęki); - jeśli pacjent choruje na niewydolność serca; - jeśli są problemy z nerkami lub wątrobą; - jeśli pacjent ma nadczynność tarczycy; - jeśli pacjent cierpi na zaburzenia krwi (zwane niedoborem białka C lub S) - może to spowodować dłuższe niż zwykle krwawienie po skaleczeniu lub urazie.
Podczas stosowania acenokumarolu pacjent nie powinien przyjmować leków w zastrzykach domięśniowych, ponieważ może to powodować powstawanie krwiaków.
Pacjent powinien zawsze informować lekarza (niezależnie od specjalności) o tym, że przyjmuje acenokumarol, zwłaszcza jeśli u pacjenta jest planowana operacja (w tym kręgosłupa, mózgu lub oka) lub zabieg dentystyczny.
Pacjenci, którzy ukończyli 65 lat mogą być bardziej wrażliwi na acenokumarol i dlatego u tych osób lekarz może zalecić częstsze przeprowadzanie badań kontrolnych i zmniejszenie dawek leku.
Jeśli pacjent podczas stosowania acenokumarolu ulegnie wypadkowi i odniesie urazy, mogą wystąpić nasilone krwawienia, większe niż zazwyczaj w takich przypadkach. Dlatego ważne jest, aby o fakcie stosowania leku poinformować lekarza lub personel medyczny. Zaleca się, aby pacjent miał przy sobie łatwą do odnalezienia dla innych osób informację, że przyjmuje acenokumarol.
Acenocumarol WZF a inne leki Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje stosować.
Acenocumarol WZF może wpływać na działanie innych leków i odwrotnie. Podczas stosowania acenokumarolu nie wolno przyjmować innych leków bez uzgodnienia z lekarzem. Należy bezwzględnie powiedzieć lekarzowi o przyjmowaniu wszystkich leków, a w szczególności takich jak: - allopurynol lub sulfinpirazon - stosowane w leczeniu dny moczanowej i w celu obniżenia poziomu kwasu moczowego; - testosteron i mesterolon (androgeny), steroidy anaboliczne stosowane jako terapia zastępcza, która polega na dostarczaniu hormonów w celu wyrównania ich poziomu w organizmie; - amiodaron i chinidyna - stosowane na nieregularne bicie serca; - amoksycylina, erytromycyna, klarytromycyna, cyprofloksacyna, norfloksacyna, ofloksacyna, tetracykliny, neomycyna, ryfampicyna, chloramfenikol - stosowane w leczeniu zakażeń; - fenofibrat, cholestyramina, symwastatyna, atorwastatyna, fluwastatyna oraz inne leki z grupy statyn - obniżające poziom cholesterolu; - disulfiram - stosowany w chorobie alkoholowej; - glukagon - stosowany w celu leczenia niskiego poziomu cukru we krwi; - ranitydyna, cymetydyna - stosowane w leczeniu wrzodów żołądka lub dwunastnicy; - kotrimoksazol (sulfametoksazol i trimetoprym) i inne leki z grupy sulfonamidów; - metronidazol oraz działający miejscowo mikonazol - leki przeciwgrzybicze; - paracetamol - lek przeciwbólowy i przeciwgorączkowy; - glibenklamid oraz inne doustne leki przeciwcukrzycowe; - dekstrotyroksyna i inne hormony tarczycy; - fluoksetyna, paroksetyna, cytalopram - stosowane w leczeniu lęku i depresji; - tamoksyfen - stosowany w leczeniu raka piersi i płodności; - tramadol - silny lek przeciwbólowy; - 5-fluorouracyl i jego pochodne - stosowane na raka piersi, układu pokarmowego, skóry; - tolbutamid i chlorpropamid (pochodne sulfonylomocznika) - stosowane w cukrzycy; - kwas etakrynowy - lek moczopędny, stosowany w obrzękach; - prednizolon, metyloprednizolon (kortykosteroidy) - używane do leczenia stanów zapalnych jelita, stawów, skóry - mogą one zwiększać lub zmniejszać działanie przeciwzakrzepowe leku; - heparyna - stosowana w celu „rozrzedzenia krwi” w leczeniu zakrzepicy żył głębokich, zakrzepów we krwi, po operacjach; - dipirydamol, klopidogrel (leki zwane przeciwpłytkowymi) - stosowane w celu zapobiegania powstawaniu zakrzepów; - kwas salicylowy i jego pochodne, kwas acetylosalicylowy, kwas paraaminosalicylowy, diflunisal, fenylbutazon, sulfinpirazon oraz inne niesteroidowe leki przeciwzapalne; - aminoglutetymid - stosowany w leczeniu raka lub zespołu Cushinga; - azatiopryna, 6-merkaptopuryna - leki przeciwnowotworowe; - fenobarbital (z grupy barbituranów) - stosowane w leczeniu padaczki lub jako leki nasenne; - karbamazepina, fenytoina - stosowane w leczeniu padaczki; - gryzeofulwina - lek przeciwgrzybiczy; - doustne środki antykoncepcyjne; - hydrochlorotiazyd i inne leki moczopędne o budowie tiazydowej; - mieszaniny ziołowe zawierające wyciąg z dziurawca zwyczajnego (Hypericum perforatum); - rytonawir i indynawir i inne leki z grupy zwanej inhibitorami proteazy - stosowane do leczenia wirusa HIV; - glukozamina (stosowana w chorobie zwyrodnieniowej stawów) może nasilać działanie leku Acenocumarol WZF.
Acenocumarol WZF z jedzeniem, piciem i alkoholem Wrażliwość poszczególnych osób na acenokumarol jest różna i może ulec zmianie w przypadku zmiany diety, zwłaszcza, gdy włączone zostaną do niej pokarmy bogate w witaminę K (np. szpinak, kapusta, kalafior, kalarepa, brokuł, brukselka). Należy ograniczyć spożycie warzyw z rodzaju kapustnych oraz innych produktów zawierających witaminę K, aby leczenie acenokumarolem było skuteczne. Podczas stosowania acenokumarolu nie należy pić soku żurawinowego ani produktów zawierających koncentrat soku żurawinowego, ponieważ nasila on działanie leku i może spowodować wystąpienie krwawień. Pacjenci przyjmujący Acenocumarol WZF, zwłaszcza z zaburzeniami czynności wątroby, powinni ograniczyć picie alkoholu. Alkohol może zmieniać sposób działania acenokumarolu.
Ciąża i karmienie piersią Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.
Lek bezwzględnie przeciwwskazany w ciąży!
Acenokumarol może powodować ciężkie uszkodzenia płodu, dlatego należy powiedzieć lekarzowi o ciąży lub planowaniu ciąży. U pacjentek w wieku rozrodczym, przed zastosowaniem leku, zaleca się wykonywanie testu ciążowego, a w czasie leczenia stosowanie skutecznej antykoncepcji. Potencjalne ryzyko i korzyści z leczenia powinien z pacjentką omówić lekarz.
W przypadku karmienia piersią należy skonsultować się z lekarzem. Zarówno matka, jak i dziecko wymagają szczególnej kontroli lekarskiej, a dziecko powinno profilaktycznie otrzymywać witaminę K.
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn Acenocumarol WZF nie wpływa na prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn. W razie wypadku należy koniecznie powiedzieć personelowi medycznemu o przyjmowaniu acenokumarolu. Z uwagi na potencjalną możliwość odniesienia urazów, np. podczas wypadku, zaleca się noszenie przy sobie informacji o przyjmowaniu leku Acenocumarol WZF.
Acenocumarol WZF zawiera laktozę jednowodną Jeżeli stwierdzono wcześniej u pacjenta nietolerancję niektórych cukrów, pacjent powinien skontaktować się z lekarzem przed przyjęciem leku.
3. Jak stosować lek Acenocumarol WZF
Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
- Dawkowanie leku jest ustalane przez lekarza indywidualnie dla każdego pacjenta. Regularne wykonywanie testów krzepnięcia krwi pozwala lekarzowi na odpowiednie dostosowywanie dawki leku Acenocumarol WZF.
- Ustaloną przez lekarza dawkę leku należy przyjmować doustnie, regularnie o tej samej porze (np. wieczorem w porze posiłku, popijając szklanką wody).
- Nie należy przekraczać dawek leku zalecanych przez lekarza.
- Podczas stosowania leku należy ograniczyć spożycie niektórych pokarmów - patrz punkt „Acenocumarol WZF z jedzeniem, piciem i alkoholem”.
- Tabletki Acenocumarol WZF w dawce 4 mg można podzielić na 4 równe dawki, każda z nich zawiera 1 mg acenokumarolu. W celu podzielenia tabletki należy ją położyć na twardym podłożu i palcami nacisnąć na jej brzegi, po obu stronach linii podziału (patrz: rysunek).
Dawkowanie
Dorośli Zazwyczaj stosowana dawka wynosi od 2 mg do 4 mg pierwszego dnia leczenia, a następnie stosuje się dawki podtrzymujące wynoszące od 1 mg do 8 mg.
Stosowanie u dzieci O zastosowaniu leku u dzieci zdecyduje lekarz.
Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Acenocumarol WZF Przedawkowanie leku Acenocumarol WZF może prowadzić do krwawień. W takim przypadku należy zaprzestać przyjmowania leku i natychmiast skontaktować się z lekarzem lub udać do najbliższego szpitala.
Pominięcie zastosowania leku Acenocumarol WZF Jeżeli lek nie zostanie przyjęty o zwykłej porze, należy pominiętą dawkę przyjąć tak szybko, jak tylko jest to możliwe. Jeżeli jednak do przyjęcia następnej dawki pozostało niewiele czasu, nie należy przyjmować pominiętej dawki, tylko następną dawkę o zwykłej porze. Nie wolno przyjmować podwójnej dawki. Podczas następnej wizyty u lekarza, należy powiedzieć o wszystkich przypadkach nieprzyjęcia dawki leku.
Przerwanie stosowania leku Acenocumarol WZF Nie wolno nagle zaprzestać stosowania tego leku. Nie wolno z własnej inicjatywy zmieniać wielkości dawki leku. W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem leku należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
4. Możliwe działania niepożądane
Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Należy natychmiast zgłosić się do lekarza prowadzącego w przypadku wystąpienia któregokolwiek z poniższych objawów krwawienia, które mogą wskazywać, że pacjent otrzymał więcej leku niż było mu potrzebne. Objawy te występują często (u 1 do 10 na 100 osób).
Są to krwawienia o różnym stopniu nasilenia, jak: - niewyjaśnione krwawienia z nosa lub krwawienie z dziąseł; - niewyjaśnionego pochodzenia siniaki; - obfite krwawienie lub sączenie po skaleczeniu lub z rany; - obfite krwawienie miesiączkowe; - nieoczekiwane krwawienie z dróg moczopłciowych; - krew w moczu; - krwiste lub czarne, smoliste stolce; - kaszel z odpluwaniem krwistej plwociny lub krwiste wymioty; - krwawienie do skóry; - krwawienie do mózgu; - krwawienie do oczu.
Należy jak najszybciej zgłosić się do lekarza prowadzącego w przypadku wystąpienia któregokolwiek z poniższych objawów. Objawy te występują bardzo rzadko (rzadziej niż u 1 na
Są to: - zażółcone oczy lub skóra (mogą to być objawy uszkodzenia wątroby); - czerwone plamy zmieniające się w grudkowe zmiany na skórze, a następnie w pęcherze z krwawymi podbiegnięciami (objawy wskazujące na możliwość wystąpienia krwotocznej martwicy skóry); - zapalenie naczyń krwionośnych (podbiegnięcia krwawe lub krwiaki podskórne mogą wskazywać na możliwość wystąpienia zapalenia naczyń).
Należy poinformować lekarza prowadzącego w przypadku wystąpienia któregokolwiek z niżej wymienionych objawów. Objawy te występują rzadko (rzadziej niż u 1 na 1 000 osób).
Są to: - pokrzywka, wysypka (objawy reakcji alergicznych); - utrata apetytu, nudności, wymioty; - wypadanie włosów.
Jeśli u pacjenta wystąpi następujące działanie niepożądane, należy niezwłocznie powiedzieć o tym lekarzowi. Częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych).
Bolesna wysypka skórna. Rzadko Acenocumarol WZF może powodować ciężkie zaburzenia dotyczące skóry, w tym tak zwaną kalcyfilaksję, co może na początku objawiać się bolesną wysypką skórną, ale może prowadzić do innych poważnych powikłań. To działanie niepożądane występuje częściej u pacjentów z przewlekłą chorobą nerek.
Zgłaszanie działań niepożądanych Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181C 02-222 Warszawa Tel.: + 48 22 49 21 301 Faks: + 48 22 49 21 309 Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu. Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.
5. Jak przechowywać lek Acenocumarol WZF
Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
Przechowywać w temperaturze nie wyższej niż 25°C.
Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na pudełku. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.
Zapis na opakowaniu po skrócie EXP oznacza termin ważności, a po skrócie Lot oznacza numer serii.
Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.
6. Zawartość opakowania i inne informacje
Co zawiera lek Acenocumarol WZF - Substancją czynną leku jest acenokumarol. Każda tabletka zawiera 4 mg acenokumarolu. - Pozostałe składniki to: laktoza jednowodna, skrobia ziemniaczana, kopowidon, sodu laurylosiarczan, kwas stearynowy.
Jak wygląda lek Acenocumarol WZF i co zawiera opakowanie Acenocumarol WZF tabletki 4 mg są barwy białej, o kształcie przypominającym czterolistną koniczynę, obustronnie wypukłe; po obu stronach tabletki znajdują się linie podziału dzielące tabletkę na 4 równe dawki.
Lek dostępny jest w pojemniku polietylenowym zawierającym 60 tabletek, pakowanym w tekturowe pudełko.
Podmiot odpowiedzialny Zakłady Farmaceutyczne POLPHARMA S.A. ul. Pelplińska 19, 83-200 Starogard Gdański tel. + 48 22 364 61 01
Wytwórca Warszawskie Zakłady Farmaceutyczne Polfa S.A. ul. Karolkowa 22/24, 01-207 Warszawa
Zakłady Farmaceutyczne POLPHARMA S.A. Oddział Produkcyjny w Nowej Dębie ul. Metalowca 2, 39-460 Nowa Dęba
Data ostatniej aktualizacji ulotki:
Charakterystyka
CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO
ACENOCUMAROL WZF, 4 mg, tabletki
Każda tabletka zawiera 4 mg acenokumarolu (Acenocoumarolum).
Substancja pomocnicza o znanym działaniu: laktoza jednowodna.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
Tabletka Tabletka jest barwy białej, o kształcie przypominającym czterolistną koniczynę, obustronnie wypukła; po obu stronach tabletki znajdują się linie podziału dzielące tabletkę na 4 równe dawki.
Tabletkę można podzielić na cztery równe dawki.
Profilaktyka powikłań zakrzepowo-zatorowych i ich leczenie.
Zasady ogólne Wrażliwość na działanie leków przeciwzakrzepowych jest różna u poszczególnych pacjentów i może się także zmieniać w trakcie leczenia. Z tego powodu jest konieczne regularne przeprowadzanie oznaczeń czasu protrombinowego PT/INR (znormalizowany współczynnik międzynarodowy) i na ich podstawie ustalanie odpowiedniego dawkowania. W przypadkach gdy nie jest to możliwe, nie wolno stosować produktu Acenocumarol WZF. Lek powinien być podawany raz na dobę i przyjmowany zawsze o tej samej porze dnia. Zmiany dawkowania w różnych stanach klinicznych patrz punkty 4.4 i 4.5.
Dawkowanie początkowe Schemat dawkowania produktu leczniczego Acenocumarol WZF musi być ustalany indywidualnie. Jeśli przed rozpoczęciem leczenia czas protrombinowy PT/INR mieści się w zakresie normy, to zaleca się następujący schemat dawkowania: Dla osób z prawidłową masą ciała: od 2 mg/dobę do 4 mg/dobę pierwszego dnia leczenia, bez przyjmowania dawki nasycającej. Leczenie można rozpocząć od podania dawki nasycającej - zazwyczaj 6 mg/dobę w pierwszym dniu i 4 mg/dobę w drugim dniu podawania produktu.
Jeśli czas protrombinowy PT/INR, oznaczony przed rozpoczęciem leczenia, jest nieprawidłowy, leczenie należy wprowadzać ostrożnie.
Pacjenci w podeszłym wieku, z chorobami wątroby lub ciężką niewydolnością serca i przekrwieniem wątroby oraz pacjenci niedożywieni mogą wymagać zmniejszenia dawek w czasie terapii (dawki początkowej jak i dawek podtrzymujących). Przed rozpoczęciem leczenia i do czasu ustabilizowania się parametrów układu krzepnięcia w optymalnym zakresie terapeutycznym, należy codziennie oznaczać czas protrombinowy PT/INR. Później odstępy czasu pomiędzy kolejnymi badaniami można przedłużać, zależnie od stabilności kolejnych pomiarów PT/INR. Zaleca się, aby próbki krwi do badań laboratoryjnych były zawsze pobierane o tej samej porze dnia.
W leczeniu żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej zaleca się włączanie leczenia doustnego antagonistami witaminy K równocześnie z heparynami lub fondaparynuksem. Leczenie heparynami lub fondaparynuksem powinno się kontynuować przynajmniej przez 5 dni, do czasu uzyskania wyników INR ≥2 przez 2 kolejne dni.
Lekarz powinien ocenić, czy pacjent jest w stanie podzielić tabletkę Acenocumarol WZF 4 mg na cztery równe dawki.
Leczenie podtrzymujące i testy krzepnięcia Wielkość dawki podtrzymującej jest różna u poszczególnych pacjentów i musi być ustalana indywidualnie na podstawie wyników regularnie przeprowadzanych badań PT/INR. Odpowiednie ustalenie indywidualnej dawki podtrzymującej jest możliwe do osiągnięcia tylko poprzez staranne monitorowanie wartości PT/INR, prowadzone w regularnych odstępach czasu - przynajmniej jeden raz w miesiącu, tak aby dawkowanie acenokumarolu pozostawało w zakresie terapeutycznym.
Czas protrombinowy (PT), obrazujący aktywność zależnych od witaminy K czynników krzepnięcia: VII, X, II, zależy od reaktywności tromboplastyny używanej do testów PT. Reaktywność wyżej wymienionej tromboplastyny, porównywana przez WHO do referencyjnych produktów tromboplastyny, obrazowana jest przez właściwy jej współczynnik ISI (International Sensitivity Index).
„Międzynarodowy Współczynnik Znormalizowany” (INR) został wprowadzony w celu standaryzacji PT. INR jest stosunkiem czasu protrombinowego osocza pacjenta leczonego lekiem przeciwzakrzepowym, do czasu protrombinowego prawidłowego osocza, z uwzględnieniem współczynnika ISI zastosowanej tromboplastyny. Dzięki temu wynik INR dokonany w standardowych warunkach nie zależy od zastosowanych odczynników laboratoryjnych, co umożliwia jednoznaczną jego interpretację.
W zależności od pożądanej intensywności antykoagulacji, a także od indywidualnego pacjenta, jego choroby i wskazania klinicznego dawka podtrzymująca mieści się zazwyczaj w przedziale pomiędzy l mg a 8 mg na dobę.
Optymalne działanie przeciwzakrzepowe lub zakres terapeutyczny, do osiągnięcia którego się dąży, zwykle mieści się dla współczynnika INR pomiędzy wartościami 2,0 a 3,5, w zależności od obrazu klinicznego lub wskazania (patrz tabela). Jedynie indywidualne przypadki wymagają ustalenia INR na poziomie 4,5.
Wskazanie Zalecane INR Profilaktyka i leczenie zakrzepicy żylnej (włączając zatory płucne) 2,0-3,0
Migotanie przedsionków 2,0-3,0 Stan po zawale mięśnia sercowego (ze zwiększonym ryzykiem powstania zakrzepu) 2,0-3,0
Biologiczne zastawki serca 2,0-3,0 Sztuczne zastawki serca 2,0-3,5
Zaprzestanie leczenia produktem leczniczym Acenocumarol WZF może się odbyć bez potrzeby stopniowego zmniejszania dawki. Stwierdzono jednak, że w krańcowo rzadkich przypadkach, u niektórych pacjentów obciążonych dużym ryzykiem (np. po zawale mięśnia sercowego), może wystąpić „nadkrzepliwość z odbicia”. U takich pacjentów przerwanie leczenia przeciwzakrzepowego powinno być przeprowadzone stopniowo.
Pominięcie dawki Działanie przeciwzakrzepowe produktu leczniczego Acenocumarol WZF utrzymuje się ponad 24 godziny. W razie pominięcia dawki, produkt powinien być przyjęty tego samego dnia tak szybko jak to możliwe. Nie należy podwajać kolejnej dawki w przypadku pominięcia dawki poprzedniego dnia. Pacjenta należy poinformować, aby w takim przypadku skonsultował się z lekarzem.
Przejście z terapii heparyną na Acenocumarol WZF W sytuacji klinicznej wymagającej szybkiego zmniejszenia krzepliwości krwi, należy podać heparynę, gdyż działanie przeciwzakrzepowe produktu leczniczego Acenocumarol WZF występuje z opóźnieniem. Zamiana na produkt leczniczy Acenocumarol WZF może rozpocząć się jednocześnie z podawaniem heparyny bądź może zostać opóźniona, zależnie od sytuacji klinicznej. Dla utrzymania stałego działania przeciwzakrzepowego wskazane jest kontynuowanie terapii pełną dawką heparyny do czasu uzyskania pożądanego, stabilnego działania produktu leczniczego Acenocumarol WZF, określonego poprzez badanie PT/INR. W tym czasie konieczne jest szczególne monitorowanie parametrów krzepnięcia.
Stosowanie podczas zabiegów stomatologicznych i operacji Pacjenci przyjmujący produkt leczniczy Acenocumarol WZF, poddani zabiegowi chirurgicznemu lub innym inwazyjnym zabiegom, wymagają szczególnego monitorowania parametrów krzepliwości krwi. W szczególnych warunkach, jeśli np. obszar zabiegu jest ograniczony i łatwo dostępny, co pozwala na stosowanie lokalnej hemostazy, mniejsze zabiegi chirurgiczne i stomatologiczne mogą być wykonywane bez konieczności przerywania terapii produktem leczniczym Acenocumarol WZF i bez nadmiernego ryzyka wystąpienia krwotoku. Decyzja o przerwaniu terapii, nawet na krótki czas, powinna być uważnie rozważona pod względem potencjalnych korzyści i ryzyka. Krótkotrwałe zastąpienie acenokumarolu innym lekiem przeciwzakrzepowym (np. heparyną) powinno być oparte na uważnej ocenie spodziewanego ryzyka wystąpienia zakrzepu z zatorami i krwawienia.
Stosowanie u dzieci Doświadczenie dotyczące stosowania u dzieci doustnych leków przeciwzakrzepowych, włącznie z acenokumarolem, jest ograniczone. Zaleca się zachowanie ostrożności i częstsze monitorowanie czasu protrombinowego oraz INR.
Stosowanie u pacjentów w podeszłym wieku Pacjenci w podeszłym wieku mogą wymagać zastosowania mniejszej dawki początkowej i mniejszych dawek podtrzymujących. Leczenie przeciwzakrzepowe u pacjentów w podeszłym wieku należy monitorować ze szczególną starannością (patrz punkty 4.4 i 5.2).
Nadwrażliwość na acenokumarol, związki o podobnej budowie lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1. Ciąża. Stosowanie u osób, z którymi ograniczona jest możliwość kontaktu (np. pozbawieni opieki i nadzoru pacjenci w podeszłym wieku, pacjenci z chorobą alkoholową, osoby z zaburzeniami psychicznymi). Przypadki, w których ryzyko wystąpienia krwotoku jest większe od przewidywanej korzyści po zastosowaniu produktu leczniczego: - skazy krwotoczne i dyskrazja; - na krótko przed zabiegiem lub po zabiegu chirurgicznym ośrodkowego układu nerwowego, a także operacji oczu i rozległych zabiegach chirurgicznych; - choroba wrzodowa żołądka i (lub) dwunastnicy lub krwotoki z przewodu pokarmowego, układu moczowo-płciowego lub oddechowego, a także krwotoki mózgowe, ostre zapalenie osierdzia i wysięk osierdziowy, zapalenie wsierdzia wywołane przez czynniki zakaźne; - ciężkie nadciśnienie tętnicze, ciężka niewydolność wątroby lub nerek; - zwiększona aktywność fibrynolityczna, która zdarza się po operacjach płuc, gruczołu krokowego, macicy itp.
Pacjent powinien zostać poinformowany o możliwości wystąpienia krwawień oraz o zakazie przyjmowania innych leków bez uzgodnienia z lekarzem prowadzącym.
Kalcyfilaksja jest rzadkim zespołem zwapnienia naczyń krwionośnych z martwicą skóry, związanym z wysoką śmiertelnością. Stan ten jest głównie obserwowany u pacjentów ze schyłkową niewydolnością nerek poddawanych dializie lub u pacjentów ze znanymi czynnikami ryzyka, takimi jak niedobór białka C lub S, hiperfosfatemia, hiperkalcemia lub hipoalbuminemia. Rzadkie przypadki kalcyfilaksji zgłaszano u pacjentów przyjmujących antagonistów witaminy K, w tym Acenocumarol WZF, także u pacjentów, u których nie stwierdzono choroby nerek. Jeśli rozpozna się kalcyfilaksję, należy rozpocząć odpowiednie leczenie, a także rozważyć odstawienie produktu leczniczego Acenocumarol WZF.
Szczególną ostrożność należy zachować, gdy u pacjenta występują inne choroby, np. nadczynność tarczycy, nowotwory, zaburzenia czynności nerek, zakażenia i stany zapalne.
Podczas stosowania acenokumarolu należy zachować szczególną ostrożność u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby, ponieważ może być upośledzony proces powstawania czynników krzepnięcia lub mogą wystąpić zaburzenia czynności płytek krwi.
Zaburzenia wchłaniania w przewodzie pokarmowym mogą zmieniać działanie przeciwzakrzepowe produktu.
Zaleca się szczególną ostrożność podczas ustalania schematu dawkowania produktu u osób z ciężką niewydolnością serca, ponieważ zastój krwi w wątrobie może zmniejszać uczynnianie czynników krzepnięcia w procesie γ-karboksylacji. Jednakże w przypadku likwidacji zastoju krwi w wątrobie, może być niezbędne zwiększenie dawek acenokumarolu.
Należy zachować ostrożność u pacjentów ze stwierdzonym lub podejrzewanym (np. odbiegające od normy krwawienia po urazie) niedoborem białka C lub białka S (patrz punkt 4.8).
U pacjentów w podeszłym wieku, szczególnie z zaawansowaną miażdżycą, dawki produktu powinny być mniejsze, a kontrola laboratoryjna bardzo dokładna.
Podczas leczenia przeciwzakrzepowego zdecydowanie powinno się unikać wstrzyknięć domięśniowych, gdyż mogą powodować powstawanie krwiaków. Wykonywanie wstrzyknięć dożylnych i podskórnych nie zagraża takimi powikłaniami.
Należy prowadzić szczególną kontrolę w przypadkach, gdy jest konieczne skrócenie czasu protrombinowego, z powodu przeprowadzania zabiegów diagnostycznych lub leczniczych (np. angiografii, nakłucia lędźwiowego, małego zabiegu chirurgicznego, ekstrakcji zęba, itp.).
Podczas stosowania acenokumarolu u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek należy zachować ostrożność, ponieważ nie można wykluczyć zaburzeń czynności płytek krwi i zwiększonego ryzyka krwawień.
Chorzy przyjmujący acenokumarol powinni spożywać względnie stałe ilości pokarmów zawierających witaminę K 1
Ze względu na zawartość laktozy, produkt nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, brakiem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.
Produkty z grupy pochodnych kumaryny mogą wchodzić w interakcje z wieloma lekami. Mechanizm powstawania tych interakcji obejmuje zaburzenia wchłaniania, działanie hamujące lub indukujące układ enzymów (głównie CYP2C9) i zmniejszenie dostępności witaminy K 1 , niezbędnej do procesu γ-karboksylacji czynników krzepnięcia. Należy pamiętać, iż niektóre leki mogą działać synergistycznie w kilku różnych mechanizmach. Każdy rodzaj leczenia może być związany z ryzykiem wystąpienia interakcji, chociaż nie wszystkie interakcje będą istotne.
W razie wprowadzania pacjentowi nowego produktu podczas stosowania acenokumarolu lub odstawiania produktu stosowanego jednocześnie z acenokumarolem, zaleca się zachowanie ostrożności oraz częste przeprowadzanie badań laboratoryjnych krzepnięcia krwi (np. dwa razy w tygodniu).
Działanie przeciwzakrzepowe acenokumarolu nasilają: - allopurynol, - steroidy anaboliczne, - androgeny, - leki przeciwarytmiczne (np. amiodaron, chinidyna), - antybiotyki o szerokim spektrum działania (np. amoksycylina), antybiotyki makrolidowe, jak erytromycyna, klarytromycyna, - chinolony (np. cyprofloksacyna, norfloksacyna, ofloksacyna), - tetracykliny, - neomycyna, - chloramfenikol, - fibraty (np. kwas klofibrowy, jego pochodne i analogi strukturalne np. fenofibrat, gemfibrozil), - disulfiram, - glukagon, - glukozamina, - leki działające antagonistycznie na receptor H 2
- sulfonamidy włącznie z ko-trimoksazolem (sulfametoksazol i trimetoprym), - pochodne imidazolu (np. metronidazol oraz działający miejscowo mikonazol), - paracetamol, - doustne leki przeciwcukrzycowe (np. glibenklamid), - hormony tarczycy (w tym dekstrotyroksyna), - statyny (np. symwastatyna, atorwastatyna, fluwastatyna), - SSRI- inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (np. cytalopram, fluoksetyna, sertralina), - tramadol, - tamoksyfen, - 5-fluorouracyl i jego pochodne, - pochodne sulfonylomocznika (takie jak tolbutamid i chlorpropamid), - kwas etakrynowy.
Kortykosteroidy (np. metyloprednizolon, prednizon) mogą zwiększać lub zmniejszać działanie przeciwzakrzepowe pochodnych kumaryny. Inhibitory enzymu CYP2C9 mogą zwiększać efekt przeciwkrzepliwy acenokumarolu.
Leki wpływające na hemostazę mogą nasilać przeciwzakrzepowe działanie acenokumarolu i zwiększać ryzyko krwotoku: - heparyna (w tym heparyny drobnocząsteczkowe), - leki hamujące agregację płytek krwi (np. dipirydamol, klopidogrel), kwas salicylowy i jego pochodne, kwas acetylosalicylowy, kwas paraaminosalicylowy, - diflunisal, fenylbutazon lub inne pochodne pirazolonu (np. sulfinpirazon) oraz inne niesteroidowe leki przeciwzapalne (w tym selektywne inhibitory COX-2), duże dawki metyloprednizolonu w postaci wstrzyknięć. Jeżeli zachodzi konieczność zastosowania tych leków podczas stosowania acenokumarolu, należy przeprowadzać częściej badania laboratoryjne krzepnięcia krwi.
Działanie przeciwzakrzepowe acenokumarolu osłabiają: - aminoglutetymid, - leki przeciwnowotworowe (azatiopryna, 6-merkaptopuryna), - barbiturany (fenobarbital), - karbamazepina, - cholestyramina (patrz punkt 4.9), - gryzeofulwina, - doustne środki antykoncepcyjne, - ryfampicyna, - leki moczopędne o budowie tiazydowej, - produkty roślinne zawierające wyciąg z dziurawca zwyczajnego (Hypericum perforatum) - ten rodzaj interakcji obserwowano z warfaryną i fenprokumonem i może nie zachodzić w przypadku acenokumarolu.
Substancje indukujące enzymy CYP2C9, CYP2C19, CYP3A4 mogą zmniejszać działanie przeciwzakrzepowe acenokumarolu.
Trudny do przewidzenia efekt (zmniejszenie lub zwiększenie działania przeciwzakrzepowego) może wystąpić podczas jednoczesnego stosowania acenokumarolu i inhibitorów proteazy (np. indynawiru, nelfinawiru, rytonawiru, sakwinawiru).
Podczas stosowania acenokumarolu i leków z grupy pochodnych hydantoiny (np. fenytoina), zwiększa się stężenie tych leków w surowicy.
Acenokumarol nasila działanie hipoglikemizujące pochodnych sulfonylomocznika, np. glibenklamidu i glimepirydu.
Odnotowano podwyższenie wskaźnika INR u pacjentów przyjmujących jednocześnie glukozaminę z doustnymi antagonistami witaminy K. Należy uważnie monitorować stan kliniczny pacjentów leczonych doustnymi antagonistami witaminy K w momencie rozpoczęcia lub zakończenia leczenia glukozaminą.
Podczas stosowania acenokumarolu (zwłaszcza w przypadku zaburzeń czynności wątroby) należy ograniczyć spożycie alkoholu, gdyż nie można przewidzieć nasilenia działania produktu ani wczesnych objawów interakcji z alkoholem.
Chorzy przyjmujący acenokumarol powinni spożywać względnie stałe ilości pokarmów zawierających witaminę K 1
1
(np. warzywa kapustne, sałata, szpinak, cykoria, brzoskwinie) osłabiają działanie przeciwzakrzepowe acenokumarolu.
Podczas stosowania acenokumarolu nie należy pić soku żurawinowego, ponieważ nasila on działanie przeciwzakrzepowe. Opisywano przypadki ciężkich krwawień u osób pijących sok żurawinowy i przyjmujących acenokumarol. Nie wiadomo czy inne produkty z żurawiną, takie jak kapsułki lub koncentraty, wchodzą w interakcje z produktem Acenocumarol WZF. Dlatego też należy zachować ostrożność podczas stosowania produktów zawierających żurawinę z acenokumarolem.
Ciąża Stosowanie produktu w okresie ciąży jest przeciwwskazane. Podawanie acenokumarolu jest przeciwwskazane u kobiet ciężarnych i planujących zajście w ciążę, ponieważ przechodzi on przez barierę łożyskową i nawet małe jego dawki, dobrze znoszone przez ciężarną kobietę, mogą spowodować wystąpienie wad rozwojowych oraz krwawienia u płodu. Kobiety, które potencjalnie mogą zajść w ciążę, powinny podczas przyjmowania produktu stosować skuteczne metody antykoncepcji.
Karmienie piersią Acenokumarol przenika do mleka kobiecego w ilościach tak małych, że nie wywiera to wpływu na dziecko karmione piersią. Mimo to, należy zachować ostrożność i w przypadku stosowania acenokumarolu przez kobietę karmiącą, dziecku należy podawać profilaktycznie 1 mg witaminy K 1
tydzień. Decyzję o ewentualnym karmieniu piersią lekarz powinien podjąć po starannym rozważeniu korzyści i ryzyka. W razie potrzeby należy wykonać odpowiednie badania laboratoryjne układu krzepnięcia krwi i stężenia witaminy K u dziecka. Kobiety karmiące piersią, leczone produktem leczniczym Acenocumarol WZF powinny być monitorowane, aby nie dopuścić do przekroczenia prawidłowych wartości PT/INR.
Acenocumarol WZF nie wpływa na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Należy jednak doradzać pacjentom leczonym ambulatoryjnie, aby nosili przy sobie informację, że są leczeni lekiem przeciwzakrzepowym, mając na uwadze możliwość odniesienia przez nich urazów.
Działania niepożądane pogrupowane są według częstości występowania. Często (≥1/100, <1/10); rzadko (≥1/10000, <1/1000); bardzo rzadko (<1/10000); nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych).
Zaburzenia krwi i układu chłonnego Często: krwotok. Jego wystąpienie jest zależne od dawki produktu, wieku pacjenta i rodzaju zasadniczej choroby (ale nie od czasu leczenia). Najpoważniejszym powikłaniem leczenia przeciwzakrzepowego są krwawienia o różnym stopniu nasilenia, jak: niewyjaśnione krwawienia z nosa lub krwawienie z dziąseł, niewyjaśnionego pochodzenia siniaki; obfite krwawienie lub sączenie po skaleczeniu lub z rany; obfite krwawienie miesiączkowe; nieoczekiwane krwawienie z dróg moczopłciowych; krew w moczu; krwiste lub czarne, smoliste stolce; kaszel z odpluwaniem krwistej plwociny lub krwiste wymioty; krwawienie do skóry, do mózgu, krwawienie do oczu.
Zaburzenia układu immunologicznego Rzadko: reakcje alergiczne (pokrzywka, wysypka).
Zaburzenia naczyniowe Bardzo rzadko: zapalenie naczyń.
Zaburzenia żołądka i jelit Rzadko: utrata apetytu, nudności, wymioty.
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych Bardzo rzadko: uszkodzenie wątroby.
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Rzadko: łysienie. Bardzo rzadko: krwotoczna martwica skóry (zazwyczaj skojarzona z wrodzonym niedoborem białka C lub jego kofaktora białka S). Nieznana: kalcyfilaksja.
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181C 02-222 Warszawa Tel.: + 48 22 49 21 301 Faks: + 48 22 49 21 309 Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Podczas gdy pojedyncze dawki, nawet bardzo duże, zwykle nie okazują się niebezpieczne, to kliniczne objawy przedawkowania mogą wystąpić w czasie przedłużonego stosowania dawek dobowych większych od niezbędnych do leczenia.
Objawy przedmiotowe i podmiotowe Wystąpienie i nasilenie objawów podmiotowych jest zależne od indywidualnej wrażliwości na doustne leki przeciwzakrzepowe, stopnia przedawkowania oraz czasu trwania leczenia. Krwawienie jest głównym objawem przedmiotowym zatrucia doustnymi lekami przeciwzakrzepowymi. Najczęściej są to: krwawienia do skóry (80%), krwiomocz (52%), krwiaki, krwawienia z przewodu pokarmowego, wymioty krwawe, krwawienie z macicy, krwawienia z nosa, dziąseł, krwawienia do stawów.
Badania laboratoryjne wykazują krańcowo niskie wartości wskaźnika protrombinowego Quicka (lub wysokie wartości INR), znaczne przedłużenie czasu rekalcyfikacji lub czasu tromboplastynowego (kaolinowo-kefalinowego), zaburzoną γ-karboksylację czynników II, VII, IX i X.
Leczenie Nie zaleca się stosowania syropu z ipekakuany (wymiotnicy), płukania żołądka w połączeniu z zastosowaniem węgla aktywowanego i cholestyraminy. Jeśli pacjent nie był uprzednio leczony lekami przeciwzakrzepowymi, zgłosił się w ciągu godziny od spożycia produktu, nie ma zaburzeń świadomości, nie jest w stanie śpiączki i nie ma drgawek oraz nie ma dowodów na istnienie jakiegokolwiek krwawienia - to można spróbować wywołać u niego wymioty syropem z wymiotnicy i wykonać płukanie żołądka przy pomocy sondy o dużej średnicy. Płukanie żołądka może spowodować krwawienie. Po wykonaniu płukania żołądka można podać węgiel aktywowany. Nie wolno wywoływać wymiotów u pacjentów leczonych już lekami przeciwzakrzepowymi. Dokonane przy pomocy witaminy K zniesienie działania przeciwzakrzepowego, może być niebezpieczne dla pacjentów wymagających stałego obniżenia krzepnięcia krwi (np. z powodu obecności protezy zastawek sercowych).
Cholestyramina może znacznie zwiększyć eliminację leku, poprzez hamowanie jego krążenia wątrobowo-jelitowego.
Stan nagły i postępowanie podtrzymujące: W przypadku nagłego, ciężkiego krwotoku, należy przetoczyć świeżą, pełną krew lub świeże, mrożone osocze lub rekombinowany czynnik VIIa wraz z witaminą K 1 .
Antidotum Witamina K 1
γ-karboksylację czynników krzepnięcia zależnych od witaminy K. W przypadku klinicznie nieistotnych krwotoków, takich jak krótkotrwałe krwawienie z nosa lub małe pojedyncze krwiaki, często wystarcza okresowe obniżenie dawki produktu. W przypadku umiarkowanych krwotoków, należy podać doustnie 2 do 5 mg witaminy K 1 . W przypadku ciężkiego krwotoku, należy podać 5 do 10 mg witaminy K 1
(z szybkością nieprzekraczającą 1 mg/minutę). Dawkę można powtarzać co 4 godziny do maksymalnej dawki dobowej 40 mg.
Grupa farmakoterapeutyczna: antagoniści witaminy K, kod ATC: B01AA07
Acenokumarol należy do doustnych leków przeciwzakrzepowych z grupy antagonistów witaminy K, pochodnych kumaryny. Witamina K 1
glutaminowego, które są zlokalizowane w pobliżu terminalnych części czynników krzepnięcia krwi: II (protrombiny), VII, IX i X, jak i białka C i jego kofaktora białka S. Po podaniu acenokumarolu zostaje zaburzona reakcja -karboksylacji tych białek przez witaminę K i w osoczu krążą ich nieaktywne postacie. Zasadnicze znaczenie w leczeniu acenokumarolem ma tylko zaburzenie powstawania czynników krzepnięcia. Pełna skuteczność działania produktu występuje po 3-5 dniach leczenia, gdyż przez pewien czas krążą jeszcze w osoczu wcześniej wytworzone aktywne czynniki zespołu protrombiny. Doustne leki przeciwzakrzepowe nie rozpuszczają uformowanego zakrzepu, celem leczenia jest natomiast zapobieganie jego narastaniu oraz groźnym powikłaniom zakrzepowo-zatorowym.
W zależności od wielkości dawki początkowej acenokumarol powoduje przedłużenie czasu protrombinowego (PT/INR) w ciągu 36-72 godzin. Po odstawieniu produktu, czas tromboplastynowy osiąga prawidłowe wartości po kilku dniach.
Wchłanianie Acenokumarol, stanowiący mieszaninę racemiczną enancjomerów R(+) i S(-), jest szybko wchłaniany po podaniu doustnym i co najmniej 60% podanej dawki przenika do krążenia ogólnego. Maksymalne stężenia we krwi wynoszące 0,3±0,05 mg/ml są osiągane w ciągu l do 3 godzin po podaniu dawki pojedynczej 10 mg. Maksymalne stężenia w osoczu i pole pod krzywą stężeń we krwi (AUC) są proporcjonalne do wielkości dawki w zakresie dawek 8 do 16 mg. Ze względu na duże różnice stężeń we krwi u różnych pacjentów, nie można ustalić korelacji pomiędzy stężeniami acenokumarolu w osoczu, a określonym stężeniem protrombiny.
Dystrybucja Większość podanego acenokumarolu znajduje się w osoczu, w którym 98,7% leku jest związane z białkami osocza, głównie z albuminami. Pozorna objętość dystrybucji enancjomeru R(+) wynosi 0,16-0,18 l/kg, a enancjomeru S(-) 0,22-0,34 l/kg. Acenokumarol przenika do mleka kobiet karmiących piersią w bardzo małych ilościach, których nie można wykryć za pomocą zwykle stosowanych metod analitycznych. Substancja ta przenika także przez barierę łożyskową.
Metabolizm Acenokumarol jest metabolizowany wielokierunkowo. Głównymi metabolitami powstającymi przede wszystkim w wyniku działania enzymu CYP450 2C9 na enancjomery acenokumarolu są ich pochodne 6- i 7-hydroksylowe. Inne enzymy uczestniczące w metabolizmie (R)-acenokumarolu to CYP1A2 i CYP2C19. W wyniku redukcji grupy karbonylowej powstają dwa różne metabolity zawierające grupę metylohydroksylową. Redukcja grupy nitrowej prowadzi do powstania metabolitu z grupą aminową. Żaden z powyższych metabolitów nie ma udziału w działaniu przeciwzakrzepowym produktu macierzystego u ludzi; u badanych zwierząt wszystkie te metabolity są aktywne. Odpowiedź na terapię acenokumarolem może być różna ze względu na zmienność genetyczną enzymu CYP2C9, obserwowaną u 14% populacji.
Eliminacja Okres półtrwania acenokumarolu w osoczu wynosi 8 do 11 godzin; jego klirens osoczowy po podaniu doustnym wynosi do 3,65 l/kg. Całkowity osoczowy klirens enancjomeru R(+) acenokumarolu, który wykazuje znamiennie większą aktywność przeciwzakrzepową, jest znacznie mniejszy od klirensu enancjomeru S(-).
Tylko 0,12 do 0,18% podanej dawki jest wydalane w moczu w postaci niezmienionej. Kumulacyjne wydalanie w moczu acenokumarolu i jego metabolitów wynosi w ciągu tygodnia do 60% podanej dawki produktu, a z kałem 29%.
Pacjenci w podeszłym wieku W jednym z badań stężenia acenokumarolu w osoczu, które zapewniały uzyskanie oczekiwanego stężenia protrombiny, były większe u pacjentów powyżej 70. roku życia niż u młodszych pacjentów, chociaż podawane im dawki produktu nie były większe.
Toksyczność Po podaniu jednorazowych doustnych i (lub) dożylnych dawek w badaniach toksyczności ostrej, acenokumarol wykazał mały stopień toksyczności u myszy, szczurów i królików oraz umiarkowaną toksyczność u psów. W badaniach po wielokrotnym podaniu, wskazywano na wątrobę, jako główny docelowy narząd toksycznego działania pochodnych kumaryny, włącznie z acenokumarolem. Podanie tych substancji w dawkach znacznie większych od zalecanych może powodować krwotoki.
Toksyczny wpływ na reprodukcję, teratogenność Nie przeprowadzano badań toksycznego wpływu acenokumarolu na reprodukcję i teratogenność na zwierzętach. Jednak interferencja, w łożysku i po przejściu przez łożysko, z zależnymi od witaminy K czynnikami krzepnięcia, może spowodować nieprawidłowości zarodka i płodu oraz krwotoki u noworodków, zarówno u zwierząt, jak i u ludzi.
Mutagenność Z badań in vitro na bakteriach i komórkach ssaków, włącznie z testem reperacji DNA przeprowadzonym na hepatocytach szczura, wynika, że acenokumarol i (lub) jego metabolity nie wywierają działania mutagennego. Badanie in vitro na ludzkich limfocytach wykazało słabą aktywność mutagenną. Jednak w tym badaniu efektywne stężenia acenokumarolu, wynoszące ≥188 i ≥250 μg/ml (odpowiednio z lub bez metabolicznej aktywacji), były 500 do 1000 razy większe od stężeń acenokumarolu występujących w ludzkim osoczu po leczeniu acenokumarolem.
Rakotwórczość Nie prowadzono badań dotyczących wpływu ekspozycji na acenokumarol w okresie całego życia zwierząt. Kumaryna, podawana w dawkach znacznie przekraczających maksymalną tolerowaną dawkę (MTD), powodowała zwiększenie częstości występowania nowotworów wątroby u szczurów, nie wpływając na ich przeżycie. Nie obserwowano tego u myszy. Indukowanie u szczurów wątrobiaka przez antykoagulanty z grupy kumaryny, nie wskazuje jednak na zwiększenie ryzyka wystąpienia nowotworów u ludzi. Jest rzeczą zrozumiałą, że hepatotoksyczność kumaryny i jej pochodnych u szczurów, jest związana z indukcją enzymatyczną i specyficznymi dla tych gryzoni drogami metabolizmu kumaryny i (lub) jej metabolitów.
Laktoza jednowodna Skrobia ziemniaczana Kopowidon Sodu laurylosiarczan Kwas stearynowy
Nie dotyczy.
Przechowywać w temperaturze nie wyższej niż 25C.
Pojemnik polietylenowy zamknięty polietylenowym wieczkiem, zawierający 60 tabletek, w tekturowym pudełku.
Tabletka 4 mg ma po obu stronach linie podziału, które ułatwiają jej podzielenie na 4 równe dawki, zawierające po 1 mg acenokumarolu. W celu podzielenia tabletki Acenocumarol WZF w dawce 4 mg należy ją położyć na twardym podłożu i palcami nacisnąć na jej brzegi, po obu stronach linii podziału.
Zakłady Farmaceutyczne POLPHARMA S.A. ul. Pelplińska 19, 83-200 Starogard Gdański
Pozwolenie nr R/0557
Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 17.05.1989 r. Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 12.11.2013 r.
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
ACENOCUMAROL WZF, 4 mg, tabletki
2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY
Każda tabletka zawiera 4 mg acenokumarolu (Acenocoumarolum).
Substancja pomocnicza o znanym działaniu: laktoza jednowodna.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA
Tabletka Tabletka jest barwy białej, o kształcie przypominającym czterolistną koniczynę, obustronnie wypukła; po obu stronach tabletki znajdują się linie podziału dzielące tabletkę na 4 równe dawki.
Tabletkę można podzielić na cztery równe dawki.
4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE
4.1 Wskazania do stosowania
Profilaktyka powikłań zakrzepowo-zatorowych i ich leczenie.
4.2 Dawkowanie i sposób podawania
Zasady ogólne Wrażliwość na działanie leków przeciwzakrzepowych jest różna u poszczególnych pacjentów i może się także zmieniać w trakcie leczenia. Z tego powodu jest konieczne regularne przeprowadzanie oznaczeń czasu protrombinowego PT/INR (znormalizowany współczynnik międzynarodowy) i na ich podstawie ustalanie odpowiedniego dawkowania. W przypadkach gdy nie jest to możliwe, nie wolno stosować produktu Acenocumarol WZF. Lek powinien być podawany raz na dobę i przyjmowany zawsze o tej samej porze dnia. Zmiany dawkowania w różnych stanach klinicznych patrz punkty 4.4 i 4.5.
Dawkowanie początkowe Schemat dawkowania produktu leczniczego Acenocumarol WZF musi być ustalany indywidualnie. Jeśli przed rozpoczęciem leczenia czas protrombinowy PT/INR mieści się w zakresie normy, to zaleca się następujący schemat dawkowania: Dla osób z prawidłową masą ciała: od 2 mg/dobę do 4 mg/dobę pierwszego dnia leczenia, bez przyjmowania dawki nasycającej. Leczenie można rozpocząć od podania dawki nasycającej - zazwyczaj 6 mg/dobę w pierwszym dniu i 4 mg/dobę w drugim dniu podawania produktu.
Jeśli czas protrombinowy PT/INR, oznaczony przed rozpoczęciem leczenia, jest nieprawidłowy, leczenie należy wprowadzać ostrożnie.
Pacjenci w podeszłym wieku, z chorobami wątroby lub ciężką niewydolnością serca i przekrwieniem wątroby oraz pacjenci niedożywieni mogą wymagać zmniejszenia dawek w czasie terapii (dawki początkowej jak i dawek podtrzymujących). Przed rozpoczęciem leczenia i do czasu ustabilizowania się parametrów układu krzepnięcia w optymalnym zakresie terapeutycznym, należy codziennie oznaczać czas protrombinowy PT/INR. Później odstępy czasu pomiędzy kolejnymi badaniami można przedłużać, zależnie od stabilności kolejnych pomiarów PT/INR. Zaleca się, aby próbki krwi do badań laboratoryjnych były zawsze pobierane o tej samej porze dnia.
W leczeniu żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej zaleca się włączanie leczenia doustnego antagonistami witaminy K równocześnie z heparynami lub fondaparynuksem. Leczenie heparynami lub fondaparynuksem powinno się kontynuować przynajmniej przez 5 dni, do czasu uzyskania wyników INR ≥2 przez 2 kolejne dni.
Lekarz powinien ocenić, czy pacjent jest w stanie podzielić tabletkę Acenocumarol WZF 4 mg na cztery równe dawki.
Leczenie podtrzymujące i testy krzepnięcia Wielkość dawki podtrzymującej jest różna u poszczególnych pacjentów i musi być ustalana indywidualnie na podstawie wyników regularnie przeprowadzanych badań PT/INR. Odpowiednie ustalenie indywidualnej dawki podtrzymującej jest możliwe do osiągnięcia tylko poprzez staranne monitorowanie wartości PT/INR, prowadzone w regularnych odstępach czasu - przynajmniej jeden raz w miesiącu, tak aby dawkowanie acenokumarolu pozostawało w zakresie terapeutycznym.
Czas protrombinowy (PT), obrazujący aktywność zależnych od witaminy K czynników krzepnięcia: VII, X, II, zależy od reaktywności tromboplastyny używanej do testów PT. Reaktywność wyżej wymienionej tromboplastyny, porównywana przez WHO do referencyjnych produktów tromboplastyny, obrazowana jest przez właściwy jej współczynnik ISI (International Sensitivity Index).
„Międzynarodowy Współczynnik Znormalizowany” (INR) został wprowadzony w celu standaryzacji PT. INR jest stosunkiem czasu protrombinowego osocza pacjenta leczonego lekiem przeciwzakrzepowym, do czasu protrombinowego prawidłowego osocza, z uwzględnieniem współczynnika ISI zastosowanej tromboplastyny. Dzięki temu wynik INR dokonany w standardowych warunkach nie zależy od zastosowanych odczynników laboratoryjnych, co umożliwia jednoznaczną jego interpretację.
W zależności od pożądanej intensywności antykoagulacji, a także od indywidualnego pacjenta, jego choroby i wskazania klinicznego dawka podtrzymująca mieści się zazwyczaj w przedziale pomiędzy l mg a 8 mg na dobę.
Optymalne działanie przeciwzakrzepowe lub zakres terapeutyczny, do osiągnięcia którego się dąży, zwykle mieści się dla współczynnika INR pomiędzy wartościami 2,0 a 3,5, w zależności od obrazu klinicznego lub wskazania (patrz tabela). Jedynie indywidualne przypadki wymagają ustalenia INR na poziomie 4,5.
Wskazanie Zalecane INR Profilaktyka i leczenie zakrzepicy żylnej (włączając zatory płucne) 2,0-3,0
Migotanie przedsionków 2,0-3,0 Stan po zawale mięśnia sercowego (ze zwiększonym ryzykiem powstania zakrzepu) 2,0-3,0
Biologiczne zastawki serca 2,0-3,0 Sztuczne zastawki serca 2,0-3,5
Zaprzestanie leczenia produktem leczniczym Acenocumarol WZF może się odbyć bez potrzeby stopniowego zmniejszania dawki. Stwierdzono jednak, że w krańcowo rzadkich przypadkach, u niektórych pacjentów obciążonych dużym ryzykiem (np. po zawale mięśnia sercowego), może wystąpić „nadkrzepliwość z odbicia”. U takich pacjentów przerwanie leczenia przeciwzakrzepowego powinno być przeprowadzone stopniowo.
Pominięcie dawki Działanie przeciwzakrzepowe produktu leczniczego Acenocumarol WZF utrzymuje się ponad 24 godziny. W razie pominięcia dawki, produkt powinien być przyjęty tego samego dnia tak szybko jak to możliwe. Nie należy podwajać kolejnej dawki w przypadku pominięcia dawki poprzedniego dnia. Pacjenta należy poinformować, aby w takim przypadku skonsultował się z lekarzem.
Przejście z terapii heparyną na Acenocumarol WZF W sytuacji klinicznej wymagającej szybkiego zmniejszenia krzepliwości krwi, należy podać heparynę, gdyż działanie przeciwzakrzepowe produktu leczniczego Acenocumarol WZF występuje z opóźnieniem. Zamiana na produkt leczniczy Acenocumarol WZF może rozpocząć się jednocześnie z podawaniem heparyny bądź może zostać opóźniona, zależnie od sytuacji klinicznej. Dla utrzymania stałego działania przeciwzakrzepowego wskazane jest kontynuowanie terapii pełną dawką heparyny do czasu uzyskania pożądanego, stabilnego działania produktu leczniczego Acenocumarol WZF, określonego poprzez badanie PT/INR. W tym czasie konieczne jest szczególne monitorowanie parametrów krzepnięcia.
Stosowanie podczas zabiegów stomatologicznych i operacji Pacjenci przyjmujący produkt leczniczy Acenocumarol WZF, poddani zabiegowi chirurgicznemu lub innym inwazyjnym zabiegom, wymagają szczególnego monitorowania parametrów krzepliwości krwi. W szczególnych warunkach, jeśli np. obszar zabiegu jest ograniczony i łatwo dostępny, co pozwala na stosowanie lokalnej hemostazy, mniejsze zabiegi chirurgiczne i stomatologiczne mogą być wykonywane bez konieczności przerywania terapii produktem leczniczym Acenocumarol WZF i bez nadmiernego ryzyka wystąpienia krwotoku. Decyzja o przerwaniu terapii, nawet na krótki czas, powinna być uważnie rozważona pod względem potencjalnych korzyści i ryzyka. Krótkotrwałe zastąpienie acenokumarolu innym lekiem przeciwzakrzepowym (np. heparyną) powinno być oparte na uważnej ocenie spodziewanego ryzyka wystąpienia zakrzepu z zatorami i krwawienia.
Stosowanie u dzieci Doświadczenie dotyczące stosowania u dzieci doustnych leków przeciwzakrzepowych, włącznie z acenokumarolem, jest ograniczone. Zaleca się zachowanie ostrożności i częstsze monitorowanie czasu protrombinowego oraz INR.
Stosowanie u pacjentów w podeszłym wieku Pacjenci w podeszłym wieku mogą wymagać zastosowania mniejszej dawki początkowej i mniejszych dawek podtrzymujących. Leczenie przeciwzakrzepowe u pacjentów w podeszłym wieku należy monitorować ze szczególną starannością (patrz punkty 4.4 i 5.2).
4.3 Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na acenokumarol, związki o podobnej budowie lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1. Ciąża. Stosowanie u osób, z którymi ograniczona jest możliwość kontaktu (np. pozbawieni opieki i nadzoru pacjenci w podeszłym wieku, pacjenci z chorobą alkoholową, osoby z zaburzeniami psychicznymi). Przypadki, w których ryzyko wystąpienia krwotoku jest większe od przewidywanej korzyści po zastosowaniu produktu leczniczego: - skazy krwotoczne i dyskrazja; - na krótko przed zabiegiem lub po zabiegu chirurgicznym ośrodkowego układu nerwowego, a także operacji oczu i rozległych zabiegach chirurgicznych; - choroba wrzodowa żołądka i (lub) dwunastnicy lub krwotoki z przewodu pokarmowego, układu moczowo-płciowego lub oddechowego, a także krwotoki mózgowe, ostre zapalenie osierdzia i wysięk osierdziowy, zapalenie wsierdzia wywołane przez czynniki zakaźne; - ciężkie nadciśnienie tętnicze, ciężka niewydolność wątroby lub nerek; - zwiększona aktywność fibrynolityczna, która zdarza się po operacjach płuc, gruczołu krokowego, macicy itp.
4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania
Pacjent powinien zostać poinformowany o możliwości wystąpienia krwawień oraz o zakazie przyjmowania innych leków bez uzgodnienia z lekarzem prowadzącym.
Kalcyfilaksja jest rzadkim zespołem zwapnienia naczyń krwionośnych z martwicą skóry, związanym z wysoką śmiertelnością. Stan ten jest głównie obserwowany u pacjentów ze schyłkową niewydolnością nerek poddawanych dializie lub u pacjentów ze znanymi czynnikami ryzyka, takimi jak niedobór białka C lub S, hiperfosfatemia, hiperkalcemia lub hipoalbuminemia. Rzadkie przypadki kalcyfilaksji zgłaszano u pacjentów przyjmujących antagonistów witaminy K, w tym Acenocumarol WZF, także u pacjentów, u których nie stwierdzono choroby nerek. Jeśli rozpozna się kalcyfilaksję, należy rozpocząć odpowiednie leczenie, a także rozważyć odstawienie produktu leczniczego Acenocumarol WZF.
Szczególną ostrożność należy zachować, gdy u pacjenta występują inne choroby, np. nadczynność tarczycy, nowotwory, zaburzenia czynności nerek, zakażenia i stany zapalne.
Podczas stosowania acenokumarolu należy zachować szczególną ostrożność u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby, ponieważ może być upośledzony proces powstawania czynników krzepnięcia lub mogą wystąpić zaburzenia czynności płytek krwi.
Zaburzenia wchłaniania w przewodzie pokarmowym mogą zmieniać działanie przeciwzakrzepowe produktu.
Zaleca się szczególną ostrożność podczas ustalania schematu dawkowania produktu u osób z ciężką niewydolnością serca, ponieważ zastój krwi w wątrobie może zmniejszać uczynnianie czynników krzepnięcia w procesie γ-karboksylacji. Jednakże w przypadku likwidacji zastoju krwi w wątrobie, może być niezbędne zwiększenie dawek acenokumarolu.
Należy zachować ostrożność u pacjentów ze stwierdzonym lub podejrzewanym (np. odbiegające od normy krwawienia po urazie) niedoborem białka C lub białka S (patrz punkt 4.8).
U pacjentów w podeszłym wieku, szczególnie z zaawansowaną miażdżycą, dawki produktu powinny być mniejsze, a kontrola laboratoryjna bardzo dokładna.
Podczas leczenia przeciwzakrzepowego zdecydowanie powinno się unikać wstrzyknięć domięśniowych, gdyż mogą powodować powstawanie krwiaków. Wykonywanie wstrzyknięć dożylnych i podskórnych nie zagraża takimi powikłaniami.
Należy prowadzić szczególną kontrolę w przypadkach, gdy jest konieczne skrócenie czasu protrombinowego, z powodu przeprowadzania zabiegów diagnostycznych lub leczniczych (np. angiografii, nakłucia lędźwiowego, małego zabiegu chirurgicznego, ekstrakcji zęba, itp.).
Podczas stosowania acenokumarolu u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek należy zachować ostrożność, ponieważ nie można wykluczyć zaburzeń czynności płytek krwi i zwiększonego ryzyka krwawień.
Chorzy przyjmujący acenokumarol powinni spożywać względnie stałe ilości pokarmów zawierających witaminę K 1
Ze względu na zawartość laktozy, produkt nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, brakiem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.
4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji
Produkty z grupy pochodnych kumaryny mogą wchodzić w interakcje z wieloma lekami. Mechanizm powstawania tych interakcji obejmuje zaburzenia wchłaniania, działanie hamujące lub indukujące układ enzymów (głównie CYP2C9) i zmniejszenie dostępności witaminy K 1 , niezbędnej do procesu γ-karboksylacji czynników krzepnięcia. Należy pamiętać, iż niektóre leki mogą działać synergistycznie w kilku różnych mechanizmach. Każdy rodzaj leczenia może być związany z ryzykiem wystąpienia interakcji, chociaż nie wszystkie interakcje będą istotne.
W razie wprowadzania pacjentowi nowego produktu podczas stosowania acenokumarolu lub odstawiania produktu stosowanego jednocześnie z acenokumarolem, zaleca się zachowanie ostrożności oraz częste przeprowadzanie badań laboratoryjnych krzepnięcia krwi (np. dwa razy w tygodniu).
Działanie przeciwzakrzepowe acenokumarolu nasilają: - allopurynol, - steroidy anaboliczne, - androgeny, - leki przeciwarytmiczne (np. amiodaron, chinidyna), - antybiotyki o szerokim spektrum działania (np. amoksycylina), antybiotyki makrolidowe, jak erytromycyna, klarytromycyna, - chinolony (np. cyprofloksacyna, norfloksacyna, ofloksacyna), - tetracykliny, - neomycyna, - chloramfenikol, - fibraty (np. kwas klofibrowy, jego pochodne i analogi strukturalne np. fenofibrat, gemfibrozil), - disulfiram, - glukagon, - glukozamina, - leki działające antagonistycznie na receptor H 2
- sulfonamidy włącznie z ko-trimoksazolem (sulfametoksazol i trimetoprym), - pochodne imidazolu (np. metronidazol oraz działający miejscowo mikonazol), - paracetamol, - doustne leki przeciwcukrzycowe (np. glibenklamid), - hormony tarczycy (w tym dekstrotyroksyna), - statyny (np. symwastatyna, atorwastatyna, fluwastatyna), - SSRI- inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (np. cytalopram, fluoksetyna, sertralina), - tramadol, - tamoksyfen, - 5-fluorouracyl i jego pochodne, - pochodne sulfonylomocznika (takie jak tolbutamid i chlorpropamid), - kwas etakrynowy.
Kortykosteroidy (np. metyloprednizolon, prednizon) mogą zwiększać lub zmniejszać działanie przeciwzakrzepowe pochodnych kumaryny. Inhibitory enzymu CYP2C9 mogą zwiększać efekt przeciwkrzepliwy acenokumarolu.
Leki wpływające na hemostazę mogą nasilać przeciwzakrzepowe działanie acenokumarolu i zwiększać ryzyko krwotoku: - heparyna (w tym heparyny drobnocząsteczkowe), - leki hamujące agregację płytek krwi (np. dipirydamol, klopidogrel), kwas salicylowy i jego pochodne, kwas acetylosalicylowy, kwas paraaminosalicylowy, - diflunisal, fenylbutazon lub inne pochodne pirazolonu (np. sulfinpirazon) oraz inne niesteroidowe leki przeciwzapalne (w tym selektywne inhibitory COX-2), duże dawki metyloprednizolonu w postaci wstrzyknięć. Jeżeli zachodzi konieczność zastosowania tych leków podczas stosowania acenokumarolu, należy przeprowadzać częściej badania laboratoryjne krzepnięcia krwi.
Działanie przeciwzakrzepowe acenokumarolu osłabiają: - aminoglutetymid, - leki przeciwnowotworowe (azatiopryna, 6-merkaptopuryna), - barbiturany (fenobarbital), - karbamazepina, - cholestyramina (patrz punkt 4.9), - gryzeofulwina, - doustne środki antykoncepcyjne, - ryfampicyna, - leki moczopędne o budowie tiazydowej, - produkty roślinne zawierające wyciąg z dziurawca zwyczajnego (Hypericum perforatum) - ten rodzaj interakcji obserwowano z warfaryną i fenprokumonem i może nie zachodzić w przypadku acenokumarolu.
Substancje indukujące enzymy CYP2C9, CYP2C19, CYP3A4 mogą zmniejszać działanie przeciwzakrzepowe acenokumarolu.
Trudny do przewidzenia efekt (zmniejszenie lub zwiększenie działania przeciwzakrzepowego) może wystąpić podczas jednoczesnego stosowania acenokumarolu i inhibitorów proteazy (np. indynawiru, nelfinawiru, rytonawiru, sakwinawiru).
Podczas stosowania acenokumarolu i leków z grupy pochodnych hydantoiny (np. fenytoina), zwiększa się stężenie tych leków w surowicy.
Acenokumarol nasila działanie hipoglikemizujące pochodnych sulfonylomocznika, np. glibenklamidu i glimepirydu.
Odnotowano podwyższenie wskaźnika INR u pacjentów przyjmujących jednocześnie glukozaminę z doustnymi antagonistami witaminy K. Należy uważnie monitorować stan kliniczny pacjentów leczonych doustnymi antagonistami witaminy K w momencie rozpoczęcia lub zakończenia leczenia glukozaminą.
Podczas stosowania acenokumarolu (zwłaszcza w przypadku zaburzeń czynności wątroby) należy ograniczyć spożycie alkoholu, gdyż nie można przewidzieć nasilenia działania produktu ani wczesnych objawów interakcji z alkoholem.
Chorzy przyjmujący acenokumarol powinni spożywać względnie stałe ilości pokarmów zawierających witaminę K 1
1
(np. warzywa kapustne, sałata, szpinak, cykoria, brzoskwinie) osłabiają działanie przeciwzakrzepowe acenokumarolu.
Podczas stosowania acenokumarolu nie należy pić soku żurawinowego, ponieważ nasila on działanie przeciwzakrzepowe. Opisywano przypadki ciężkich krwawień u osób pijących sok żurawinowy i przyjmujących acenokumarol. Nie wiadomo czy inne produkty z żurawiną, takie jak kapsułki lub koncentraty, wchodzą w interakcje z produktem Acenocumarol WZF. Dlatego też należy zachować ostrożność podczas stosowania produktów zawierających żurawinę z acenokumarolem.
4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację
Ciąża Stosowanie produktu w okresie ciąży jest przeciwwskazane. Podawanie acenokumarolu jest przeciwwskazane u kobiet ciężarnych i planujących zajście w ciążę, ponieważ przechodzi on przez barierę łożyskową i nawet małe jego dawki, dobrze znoszone przez ciężarną kobietę, mogą spowodować wystąpienie wad rozwojowych oraz krwawienia u płodu. Kobiety, które potencjalnie mogą zajść w ciążę, powinny podczas przyjmowania produktu stosować skuteczne metody antykoncepcji.
Karmienie piersią Acenokumarol przenika do mleka kobiecego w ilościach tak małych, że nie wywiera to wpływu na dziecko karmione piersią. Mimo to, należy zachować ostrożność i w przypadku stosowania acenokumarolu przez kobietę karmiącą, dziecku należy podawać profilaktycznie 1 mg witaminy K 1
tydzień. Decyzję o ewentualnym karmieniu piersią lekarz powinien podjąć po starannym rozważeniu korzyści i ryzyka. W razie potrzeby należy wykonać odpowiednie badania laboratoryjne układu krzepnięcia krwi i stężenia witaminy K u dziecka. Kobiety karmiące piersią, leczone produktem leczniczym Acenocumarol WZF powinny być monitorowane, aby nie dopuścić do przekroczenia prawidłowych wartości PT/INR.
4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn
Acenocumarol WZF nie wpływa na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Należy jednak doradzać pacjentom leczonym ambulatoryjnie, aby nosili przy sobie informację, że są leczeni lekiem przeciwzakrzepowym, mając na uwadze możliwość odniesienia przez nich urazów.
4.8 Działania niepożądane
Działania niepożądane pogrupowane są według częstości występowania. Często (≥1/100, <1/10); rzadko (≥1/10000, <1/1000); bardzo rzadko (<1/10000); nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych).
Zaburzenia krwi i układu chłonnego Często: krwotok. Jego wystąpienie jest zależne od dawki produktu, wieku pacjenta i rodzaju zasadniczej choroby (ale nie od czasu leczenia). Najpoważniejszym powikłaniem leczenia przeciwzakrzepowego są krwawienia o różnym stopniu nasilenia, jak: niewyjaśnione krwawienia z nosa lub krwawienie z dziąseł, niewyjaśnionego pochodzenia siniaki; obfite krwawienie lub sączenie po skaleczeniu lub z rany; obfite krwawienie miesiączkowe; nieoczekiwane krwawienie z dróg moczopłciowych; krew w moczu; krwiste lub czarne, smoliste stolce; kaszel z odpluwaniem krwistej plwociny lub krwiste wymioty; krwawienie do skóry, do mózgu, krwawienie do oczu.
Zaburzenia układu immunologicznego Rzadko: reakcje alergiczne (pokrzywka, wysypka).
Zaburzenia naczyniowe Bardzo rzadko: zapalenie naczyń.
Zaburzenia żołądka i jelit Rzadko: utrata apetytu, nudności, wymioty.
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych Bardzo rzadko: uszkodzenie wątroby.
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Rzadko: łysienie. Bardzo rzadko: krwotoczna martwica skóry (zazwyczaj skojarzona z wrodzonym niedoborem białka C lub jego kofaktora białka S). Nieznana: kalcyfilaksja.
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181C 02-222 Warszawa Tel.: + 48 22 49 21 301 Faks: + 48 22 49 21 309 Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
4.9 Przedawkowanie
Podczas gdy pojedyncze dawki, nawet bardzo duże, zwykle nie okazują się niebezpieczne, to kliniczne objawy przedawkowania mogą wystąpić w czasie przedłużonego stosowania dawek dobowych większych od niezbędnych do leczenia.
Objawy przedmiotowe i podmiotowe Wystąpienie i nasilenie objawów podmiotowych jest zależne od indywidualnej wrażliwości na doustne leki przeciwzakrzepowe, stopnia przedawkowania oraz czasu trwania leczenia. Krwawienie jest głównym objawem przedmiotowym zatrucia doustnymi lekami przeciwzakrzepowymi. Najczęściej są to: krwawienia do skóry (80%), krwiomocz (52%), krwiaki, krwawienia z przewodu pokarmowego, wymioty krwawe, krwawienie z macicy, krwawienia z nosa, dziąseł, krwawienia do stawów.
Badania laboratoryjne wykazują krańcowo niskie wartości wskaźnika protrombinowego Quicka (lub wysokie wartości INR), znaczne przedłużenie czasu rekalcyfikacji lub czasu tromboplastynowego (kaolinowo-kefalinowego), zaburzoną γ-karboksylację czynników II, VII, IX i X.
Leczenie Nie zaleca się stosowania syropu z ipekakuany (wymiotnicy), płukania żołądka w połączeniu z zastosowaniem węgla aktywowanego i cholestyraminy. Jeśli pacjent nie był uprzednio leczony lekami przeciwzakrzepowymi, zgłosił się w ciągu godziny od spożycia produktu, nie ma zaburzeń świadomości, nie jest w stanie śpiączki i nie ma drgawek oraz nie ma dowodów na istnienie jakiegokolwiek krwawienia - to można spróbować wywołać u niego wymioty syropem z wymiotnicy i wykonać płukanie żołądka przy pomocy sondy o dużej średnicy. Płukanie żołądka może spowodować krwawienie. Po wykonaniu płukania żołądka można podać węgiel aktywowany. Nie wolno wywoływać wymiotów u pacjentów leczonych już lekami przeciwzakrzepowymi. Dokonane przy pomocy witaminy K zniesienie działania przeciwzakrzepowego, może być niebezpieczne dla pacjentów wymagających stałego obniżenia krzepnięcia krwi (np. z powodu obecności protezy zastawek sercowych).
Cholestyramina może znacznie zwiększyć eliminację leku, poprzez hamowanie jego krążenia wątrobowo-jelitowego.
Stan nagły i postępowanie podtrzymujące: W przypadku nagłego, ciężkiego krwotoku, należy przetoczyć świeżą, pełną krew lub świeże, mrożone osocze lub rekombinowany czynnik VIIa wraz z witaminą K 1 .
Antidotum Witamina K 1
γ-karboksylację czynników krzepnięcia zależnych od witaminy K. W przypadku klinicznie nieistotnych krwotoków, takich jak krótkotrwałe krwawienie z nosa lub małe pojedyncze krwiaki, często wystarcza okresowe obniżenie dawki produktu. W przypadku umiarkowanych krwotoków, należy podać doustnie 2 do 5 mg witaminy K 1 . W przypadku ciężkiego krwotoku, należy podać 5 do 10 mg witaminy K 1
(z szybkością nieprzekraczającą 1 mg/minutę). Dawkę można powtarzać co 4 godziny do maksymalnej dawki dobowej 40 mg.
5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE
5.1 Właściwości farmakodynamiczne
Grupa farmakoterapeutyczna: antagoniści witaminy K, kod ATC: B01AA07
Acenokumarol należy do doustnych leków przeciwzakrzepowych z grupy antagonistów witaminy K, pochodnych kumaryny. Witamina K 1
glutaminowego, które są zlokalizowane w pobliżu terminalnych części czynników krzepnięcia krwi: II (protrombiny), VII, IX i X, jak i białka C i jego kofaktora białka S. Po podaniu acenokumarolu zostaje zaburzona reakcja -karboksylacji tych białek przez witaminę K i w osoczu krążą ich nieaktywne postacie. Zasadnicze znaczenie w leczeniu acenokumarolem ma tylko zaburzenie powstawania czynników krzepnięcia. Pełna skuteczność działania produktu występuje po 3-5 dniach leczenia, gdyż przez pewien czas krążą jeszcze w osoczu wcześniej wytworzone aktywne czynniki zespołu protrombiny. Doustne leki przeciwzakrzepowe nie rozpuszczają uformowanego zakrzepu, celem leczenia jest natomiast zapobieganie jego narastaniu oraz groźnym powikłaniom zakrzepowo-zatorowym.
W zależności od wielkości dawki początkowej acenokumarol powoduje przedłużenie czasu protrombinowego (PT/INR) w ciągu 36-72 godzin. Po odstawieniu produktu, czas tromboplastynowy osiąga prawidłowe wartości po kilku dniach.
5.2 Właściwości farmakokinetyczne
Wchłanianie Acenokumarol, stanowiący mieszaninę racemiczną enancjomerów R(+) i S(-), jest szybko wchłaniany po podaniu doustnym i co najmniej 60% podanej dawki przenika do krążenia ogólnego. Maksymalne stężenia we krwi wynoszące 0,3±0,05 mg/ml są osiągane w ciągu l do 3 godzin po podaniu dawki pojedynczej 10 mg. Maksymalne stężenia w osoczu i pole pod krzywą stężeń we krwi (AUC) są proporcjonalne do wielkości dawki w zakresie dawek 8 do 16 mg. Ze względu na duże różnice stężeń we krwi u różnych pacjentów, nie można ustalić korelacji pomiędzy stężeniami acenokumarolu w osoczu, a określonym stężeniem protrombiny.
Dystrybucja Większość podanego acenokumarolu znajduje się w osoczu, w którym 98,7% leku jest związane z białkami osocza, głównie z albuminami. Pozorna objętość dystrybucji enancjomeru R(+) wynosi 0,16-0,18 l/kg, a enancjomeru S(-) 0,22-0,34 l/kg. Acenokumarol przenika do mleka kobiet karmiących piersią w bardzo małych ilościach, których nie można wykryć za pomocą zwykle stosowanych metod analitycznych. Substancja ta przenika także przez barierę łożyskową.
Metabolizm Acenokumarol jest metabolizowany wielokierunkowo. Głównymi metabolitami powstającymi przede wszystkim w wyniku działania enzymu CYP450 2C9 na enancjomery acenokumarolu są ich pochodne 6- i 7-hydroksylowe. Inne enzymy uczestniczące w metabolizmie (R)-acenokumarolu to CYP1A2 i CYP2C19. W wyniku redukcji grupy karbonylowej powstają dwa różne metabolity zawierające grupę metylohydroksylową. Redukcja grupy nitrowej prowadzi do powstania metabolitu z grupą aminową. Żaden z powyższych metabolitów nie ma udziału w działaniu przeciwzakrzepowym produktu macierzystego u ludzi; u badanych zwierząt wszystkie te metabolity są aktywne. Odpowiedź na terapię acenokumarolem może być różna ze względu na zmienność genetyczną enzymu CYP2C9, obserwowaną u 14% populacji.
Eliminacja Okres półtrwania acenokumarolu w osoczu wynosi 8 do 11 godzin; jego klirens osoczowy po podaniu doustnym wynosi do 3,65 l/kg. Całkowity osoczowy klirens enancjomeru R(+) acenokumarolu, który wykazuje znamiennie większą aktywność przeciwzakrzepową, jest znacznie mniejszy od klirensu enancjomeru S(-).
Tylko 0,12 do 0,18% podanej dawki jest wydalane w moczu w postaci niezmienionej. Kumulacyjne wydalanie w moczu acenokumarolu i jego metabolitów wynosi w ciągu tygodnia do 60% podanej dawki produktu, a z kałem 29%.
Pacjenci w podeszłym wieku W jednym z badań stężenia acenokumarolu w osoczu, które zapewniały uzyskanie oczekiwanego stężenia protrombiny, były większe u pacjentów powyżej 70. roku życia niż u młodszych pacjentów, chociaż podawane im dawki produktu nie były większe.
5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie
Toksyczność Po podaniu jednorazowych doustnych i (lub) dożylnych dawek w badaniach toksyczności ostrej, acenokumarol wykazał mały stopień toksyczności u myszy, szczurów i królików oraz umiarkowaną toksyczność u psów. W badaniach po wielokrotnym podaniu, wskazywano na wątrobę, jako główny docelowy narząd toksycznego działania pochodnych kumaryny, włącznie z acenokumarolem. Podanie tych substancji w dawkach znacznie większych od zalecanych może powodować krwotoki.
Toksyczny wpływ na reprodukcję, teratogenność Nie przeprowadzano badań toksycznego wpływu acenokumarolu na reprodukcję i teratogenność na zwierzętach. Jednak interferencja, w łożysku i po przejściu przez łożysko, z zależnymi od witaminy K czynnikami krzepnięcia, może spowodować nieprawidłowości zarodka i płodu oraz krwotoki u noworodków, zarówno u zwierząt, jak i u ludzi.
Mutagenność Z badań in vitro na bakteriach i komórkach ssaków, włącznie z testem reperacji DNA przeprowadzonym na hepatocytach szczura, wynika, że acenokumarol i (lub) jego metabolity nie wywierają działania mutagennego. Badanie in vitro na ludzkich limfocytach wykazało słabą aktywność mutagenną. Jednak w tym badaniu efektywne stężenia acenokumarolu, wynoszące ≥188 i ≥250 μg/ml (odpowiednio z lub bez metabolicznej aktywacji), były 500 do 1000 razy większe od stężeń acenokumarolu występujących w ludzkim osoczu po leczeniu acenokumarolem.
Rakotwórczość Nie prowadzono badań dotyczących wpływu ekspozycji na acenokumarol w okresie całego życia zwierząt. Kumaryna, podawana w dawkach znacznie przekraczających maksymalną tolerowaną dawkę (MTD), powodowała zwiększenie częstości występowania nowotworów wątroby u szczurów, nie wpływając na ich przeżycie. Nie obserwowano tego u myszy. Indukowanie u szczurów wątrobiaka przez antykoagulanty z grupy kumaryny, nie wskazuje jednak na zwiększenie ryzyka wystąpienia nowotworów u ludzi. Jest rzeczą zrozumiałą, że hepatotoksyczność kumaryny i jej pochodnych u szczurów, jest związana z indukcją enzymatyczną i specyficznymi dla tych gryzoni drogami metabolizmu kumaryny i (lub) jej metabolitów.
6. DANE FARMACEUTYCZNE
6.1 Wykaz substancji pomocniczych
Laktoza jednowodna Skrobia ziemniaczana Kopowidon Sodu laurylosiarczan Kwas stearynowy
6.2 Niezgodności farmaceutyczne
Nie dotyczy.
6.3 Okres ważności
6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania
Przechowywać w temperaturze nie wyższej niż 25C.
6.5 Rodzaj i zawartość opakowania
Pojemnik polietylenowy zamknięty polietylenowym wieczkiem, zawierający 60 tabletek, w tekturowym pudełku.
6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania produktu leczniczego do
stosowaniaTabletka 4 mg ma po obu stronach linie podziału, które ułatwiają jej podzielenie na 4 równe dawki, zawierające po 1 mg acenokumarolu. W celu podzielenia tabletki Acenocumarol WZF w dawce 4 mg należy ją położyć na twardym podłożu i palcami nacisnąć na jej brzegi, po obu stronach linii podziału.
7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA
DOPUSZCZENIE DO OBROTUZakłady Farmaceutyczne POLPHARMA S.A. ul. Pelplińska 19, 83-200 Starogard Gdański
8. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
Pozwolenie nr R/0557
9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIAData wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 17.05.1989 r. Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 12.11.2013 r.