Bendamustine Eugia
Bendamustini hydrochloridum
Proszek do sporządzania koncentratu roztworu do infuzji 2 mg/ml | Bendamustini hydrochloridum monohydricum 2 mg/ml
APL Swift Services (Malta) Ltd. Arrow Generiques Generis Farmacêutica, S.A.,, Malta Francja Portugalia
Ulotka
Ulotka dołączona do opakowania: informacja dla użytkownika
Bendamustine Eugia , 2,5 mg/ml, proszek do sporządzania koncentratu roztworu do infuzji Bendamustini hydrochloridum
Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta. • Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. • W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza, farmaceuty lub pielęgniarki. • Lek ten został przepisany ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek
• Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy
Spis treści ulotki:
1. Co to jest lek Bendamustine Eugia i w jakim celu się go stosuje
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Bendamustine Eugia
3. Jak stosować lek Bendamustine Eugia
4. Możliwe działania niepożądane
5. Jak przechowywać lek Bendamustine Eugia
6. Zawartość opakowania i inne informacje
1. Co to jest lek Bendamustine Eugia i w jakim celu się go stosuje
Lek Bendamustine Eugia jest lekiem stosowanym do leczenia niektórych chorób nowotworowych (lek cytotoksyczny).
Lek Bendamustine Eugia jest stos owany samodzielnie (monoterapia) lub w skojarzeniu z innymi lekami w leczeniu następujących chorób nowotworowych: - przewlekłej białaczki limfocytowej w przypadku, gdy u pacjenta nie jest wskazana
- chłoniaków nieziarniczych, które nie reagowały lub zbyt krótko reagowały na wcześniejsze
- szpiczaka mnogiego w sytuacji, gdy leczenie zawierające talidomid lub bortezomib jest
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Bendamustine Eugia
Kiedy nie stosować leku Bendamustine Eugia :
- jeśli pacjent ma uczulenie na bendamustyny chlorowodorek lub którykolwiek z pozostałych
- w okresie karmienia piersią; jeżeli leczenie lekiem Bendamustine Eugia w czasie laktacji jest
- jeśli u pacjenta stwierdzono ciężkie uszkodzenie wątroby (uszkodzenie komórek
- jeśli u pacjenta występuje zażółcenie skóry lub białkówek oczu spowodowane zaburzeniami
- jeśli u pacjenta występują ciężkie zaburzenia czynności szpiku kostnego (depresja szpiku
- jeśli pacjent przeszedł poważne operacje chirurgiczne w ciągu 30 dni przed rozpoczęciem
- jeśli u pacjenta występuje zakażenie, zwłaszcza z towarzyszącym zmniejszeniem liczby krwinek
- jeśli pacjent był szczepiony przeciwko żółtej febrze.
Ostrzeżenia i środki ostrożności Przed rozpoczęciem stosowania leku Bendamustine Eugia należy omówić to z lekarzem, farmaceutą lub pielęgniarką: - w przypadku zmniejszonej zdolności szpiku kostnego do wytwarzania komórek krwi. Przed
- w przypadku zakażenia. Należy skontaktować się z lekarzem, jeśli wystąpią objawy zakażenia,
- w przypadku wystąpienia reakcji skórnych podczas leczenia lekiem Bendamustine Eugia .
- jeśli wystąpi bolesna, czerwona lub fioletowa, rozprzestrzeniająca się wysypka z pęcherzami i
- w przypadku współistniejącej choroby serca (np. zawału serca, bólu w klatce piersiowej,
- w przypadku odczuwania dolegliwości bólowych w boku, obecności krwi w moczu lub
- w przypadku wystąpienia ciężkich reakcji alergicznych lub reakcji nadwrażliwości. Należy
- należy niezwłocznie powiedzieć lekarzowi, jeśli w dowolnym momencie w trakcie lub po
- w przypadku zaobserwowania jakichkolwiek podejrzanych zmian skórnych, należy
Lek Bendamustine Eugia a inne leki Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować. Jeśli lek Bendamustine Eugia jest stosowany w skojarzeniu z innymi lekami, które hamują powstawanie krwi w szpiku kostnym, może dojść do nasilenia jego wpływu na czynność szpiku kostnego. Jeśli lek Bendamustine Eugia jest stosowany w skojarzeniu z lekami, które wpływają na odpowiedź immunologiczną, to działanie na szpik kostny może być nasilone. Leki cytostatyczne mogą zmniejszać skuteczność szczepionek zawierających żywe wirusy. Ponad to leki cytostatyczne zwiększają dodatkowo ryzyko zakażenia po szczepieniu żywymi szczepionkami (np. szczepionkami przeciwwirusowymi).
Ciąża, karmienie piersią i wpływ na płodność
Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, przed zastosowaniem tego leku powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty.
Ciąża Lek Bendamustine Eugia może powodować uszkodzenia w materiale genetycznym oraz powoduje wady rozwojowe w badaniach na zwierz ętach . Nie należy stosować leku Bendamustine Eugia w okresie ciąży, chyba że lekarz uzna to za bezwzględnie konieczne. W przypadku konieczności rozpoczęcia leczenia należy skonsultować się z lekarzem na temat możliwych działaniach niepożądanych u nienarodzonego dziecka oraz z aleca się skorzystać z konsultacji genetycznej.
Kobiety w wieku rozrodczym zdolne do poczęcia, muszą stosować skuteczną metodę antykoncepcji zarówno przed rozpoczęciem leczenia lekiem Bendamustine Eugia jak i podczas leczenia. Jeśli pacjentka zajdzie w ciążę w trakcie leczenia lekiem Bendamustine Eugia , powinna natychmiast poinformować o tym lekarza oraz skorzystać z konsultacji genetycznej.
Karmienie piersią Leku Bendamustine Eugia nie można stosować w okresie karmienia piersią. Jeśli leczenie lekiem Bendamustine Eugia jest konieczne, pacjentka musi przerwać karmienie dziecka piersią. Przed zastosowaniem jakiegokolwiek leku należy poradzić się lekarza lub farmaceuty.
Płodność Mężczyźni nie powinni zostawać ojcami w trakcie leczenia lekiem Bendamustine Eugia ani przez 6 miesięcy po zakończeniu leczenia. Istnieje ryzyko, że leczenie lekiem Bendamustine Eugia spowoduje bezpłodność, dlatego przed rozpoczęciem leczenia mężczyźni powinni skonsultować się w kwestii przechowania nasienia.
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn Lek Bendamustine Eugia wywiera znaczny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Nie należy prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn, jeśli występują u pacjenta takie działania niepożądane, jak zawroty głowy lub brak koordynacji.
3. Jak stosować lek Bendamustine Eugia
Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza lub farmaceuty. W razie wątpliwości należy skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą. Lek Bendamustine Eugia podaje się dożylnie, przez 30-60 minut, w różnych dawkach, pojedynczo jako jedyny lek (w monoterapii) albo w skojarzeniu z innymi lekami. Leczenia nie należy rozpoczynać, jeżeli liczba krwinek białych (leukocytów) i (lub) płytek krwi spadnie poniżej określonego przez lekarza poziomu. Lekarz będzie badał te parametry w regularnych odstępach czasu.
Przewlekła białaczka limfocytowa Lek Bendamustine Eugia 100 mg/m 2
(ustalonej na podstawie wzrostu i masy ciała) w dniach 1. + 2. Powtórzyć cykl po 4 tygodniach do 6 razy
Chłoniaki nieziarnicze Lek Bendamustine Eugia 120 mg/m 2
(ustalonej na podstawie wzrostu i masy ciała) w dniach 1. + 2. Powtórzyć cykl po 3 tygodniach co najmniej 6 razy
Szpiczak mnogi Lek Bendamustine Eugia 120-150 mg/m 2
(ustalonej na podstawie wzrostu i masy ciała) w dniach 1. + 2. Prednizon 60 mg/m 2
podstawie wzrostu i masy ciała) dożylnie lub doustnie w dniach 1. - 4. Powtórzyć cykl po 4 tygodniach co najmniej 3 razy
Leczenie powinno zostać przerwane, gdy liczba białych krwinek (leukocytów) i (lub) płytek krwi obniży się do określonego przez lekarza poziomu. Leczenie będzie można kontynuować, gdy liczba białych krwinek i płytek krwi wzrośnie.
Zaburzenia czynności wątroby lub nerek Zależnie od stopnia zaburzeń czynności wątroby może być konieczne dostosowanie dawki (o 30% w przypadku umiarkowanych zaburzeń czynności wątroby). Nie jest konieczne dostosowywanie dawki, jeśli u pacjenta występuje niewydolność nerek. Lekarz prowadzący podejmie decyzję, czy niezbędna jest korekta dawki.
Jak podawany jest lek Terapię lekiem Bendamustine Eugia powinni podejmować wyłącznie lekarze doświadczeni w leczeniu nowotworów. Lekarz poda pacjentowi odpowiednią dawkę leku Bendamustine Eugia i zastosuje niezbędne środki ostrożności. Lekarz prowadzący będzie podawał roztwór do infuzji po przygotowaniu go zgodnie z zaleceniami. Roztwór jest podawany dożylnie w postaci krótkotrwałego wlewu przez 30-60 minut.
Czas trwania leczenia Nie ustalono ogólnie obowiązującego limitu czasu trwania leczenia lekiem Bendamustine Eugia. Długość leczenia zależy od choroby oraz tego jak pacjent odpowiada na leczenie.
W przypadku wątpliwości lub pytań dotyczących leczenia lekiem Bendamustine Eugia należy skonsultować się z lekarzem lub pielęgniarką.
Pominięcie zastosowania leku Bendamustine Eugia W przypadku pominięcia dawki leku Bendamustine Eugia lekarz na ogół będzie kontynuował jego stosowanie według przyjętego schematu dawkowania.
Przerwanie stosowania leku Bendamustine Eugia Lekarz prowadzący podejmie decyzję, czy przerwać leczenie lub czy zmienić lek na inny.
W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
4. Możliwe działania niepożądane
Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią. Niektóre z wymienionych poniżej wyników można znaleźć po badaniach przeprowadzonych przez lekarza.
Do oceny działań niepożądanych stosuje się następujące definicje częstości:
Bardzo często dotyczy więcej niż 1 na 10 użytkowników Często dotyczy od 1 do 10 na 100 użytkowników
Niezbyt często dotyczy od 1 do 10 na 1 000 użytkowników Rzadko dotyczy od 1 do 10 na 10 000 użytkowników Bardzo rzadko dotyczy mniej niż 1 na 10 000 użytkowników Częstość nieznana częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych
Zmiany tkankowe (martwicę) obserwowano bardzo rzadko, po wstrzyknięciu leku Bendamustine Eugia do tkanki poza naczyniem krwionośnym (podanie pozanaczyniowe). Objawem podania leku poza naczynie krwionośne może być uczucie pieczenia w miejscu wprowadzenia igły. Konsekwencją takiego podania leku może być ból i źle gojące się uszkodzenia skór y.
Działaniem niepożądanym leku Bendamustine Eugia ograniczającym wielkość dawki są zaburzenia czynności szpiku kostnego, które zwykle wracają do normy po leczeniu. Zahamowanie czynności szpiku kostnego może prowadzić do zmniejszenia się liczby komórek krwi, co z kolei może prowadzić do zwiększenia ryzyka zakażeń, niedokrwistości lub zwiększenia ryzyka krwawień.
Bardzo często: • Mała liczba krwinek białych (komórek zwalczających choroby we krwi) • Zmniejszenie zawartości czerwonego barwnika krwi (hemoglobina: białko w czerwonych
• Mała liczba płytek krwi (bezbarwne części składowe krwi, które pomagają w krzepnięciu krwi) • Zakażenia • Mdłości (nudności) • Wymioty • Zapalenie błony śluzowej • Ból głowy • Zwiększone stężenie kreatyniny we krwi (chemiczny produkt odpadowy wytwarzany przez
• Zwiększone stężenie mocznika we krwi (chemiczny produkt odpadowy wytwarzany w
• Gorączka • Zmęczenie
Częst o: • Krwawienie (krwotok) • Zaburzenia metabolizmu związane z uwolnieniem zawartości komórek nowotworowych do
• Zmniejszenie liczby krwinek czerwonych, które może spowodować bladość skóry i osłabienie
• Mała liczba neutrofili (powszechny typ białych krwinek, ważny w zwalczaniu infekcji) • Reakcje nadwrażliwości, takie jak alergiczne zapalenie skóry (zapalenie skóry), wysypka
• Zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych AspAT/AlAT (co może wskazywać na stan
• Zwiększenie aktywności enzymu fosfatazy zasadowej (enzymu wytwarzanego głównie w
• Zwiększenie stężenia barwnika żółci (substancji powstającej podczas normalnego rozpadu
• Zmniejszenie stężenia potasu we krwi (składnik odżywczy niezbędny do funkcjonowania
• Zaburzenia funkcji (dysfunkcja) serca • Zaburzenia rytmu serca (arytmia) • Niskie lub wysokie ciśnienie tętnicze (niedociśnienie lub nadciśnienie) • Zaburzenia czynności płuc
• Biegunka • Zaparcie • Ból w jamie ustnej (zapalenie jamy ustnej) • Utrata apetytu • Nadmierne wypadanie włosów • Zmiany skórne • Brak miesiączek (zanik miesiączki) • Ból • Bezsenność • Dreszcze • Odwodnienie • Zawroty głowy • Swędząca wysypka (pokrzywka)
Niezbyt często: • Nagromadzenie płynu w worku osierdziowym (wyciek płynu do przestrzeni osierdziowej) • Nieskuteczne wytwarzanie wszystkich rodzajów komórek krwi (gąbczasty materiał wewnątrz
• Ostra białaczka • Zawał serca, ból w klatce piersiowej (zawał mięśnia sercowego) • Niewydolność serca
Rzadk o: • Zakażenie krwi (posocznica) • Ciężkie reakcje nadwrażliwości (reakcje anafilaktyczne) • Osłabienie czynności szpiku kostnego, mogące powodować pogorszenie samopoczucia lub
• Objawy podobne do reakcji anafilaktycznych (reakcje anafilaktoidalne) • Senność • Utrata głosu (afonia) • Ostra zapaść krążeniowa (niewydolność krążenia krwi głównie pochodzenia sercowego z
• Zaczerwienienie skóry (rumień) • Zapalenie skóry • Swędzenie (świąd) • Wysypka skórna (wysypka plam kowa ) • Nadmierne pocenie się (nadpotliwość)
Bardzo rzadko: • Pierwotne atypowe zapalenie płuc (zapalenie płuc) • Rozpad krwinek czerwonych • Gwałtowny spadek ciśnienia krwi czasami z reakcjami skórnymi lub wysypką (wstrząs
• Zaburzenie zmysłu smaku • Zmiana czucia (parestezje) • Złe samopoczucie i ból kończyn (neuropatia obwodowa) • Ciężki stan skutkujący blokadą określonego receptora w układzie nerwowym • Zaburzenia układu nerwowego • Brak koordynacji ruchów (ataksja) • Zapalenie mózgu • Przyspieszenie czynności serca (częstoskurcz)
• Zapalenie żył • Powstawanie tkanki w płucach (włóknienie płuc) • Krwawiący stan zapalny przełyku (krwotoczne zapalenie przełyku) • Krwawienie z żołądka lub jelit • Bezpłodność • Niewydolność wielonarządowa
Częstość nieznana: • Niewydolność wątroby • Niewydolność nerek • Nieregularne lub przyspieszone bicie serca (migotanie przedsionków) • Bolesna czerwona lub fioletowa rozprzestrzeniająca się wysypka z pęcherzami i (lub) inne
• Wysypka polekowa w terapi i skojarzonej z rytuksymabem • Zapalenie płuc • Krwawienie z płuc • Nadmierne oddawanie moczu, w tym w nocy, i nadmierne pragnienie nawet po wypiciu płynów
Istnieją doniesienia o występowaniu nowotworów (zespół mielodysplastyczny, ostra białaczka szpikowa, rak odoskrzelowy) po leczeniu lekiem Bendamustine Eugia. Nie można było określić wyraźnego związku z lekiem Bendamustine Eugia. Należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem w przypadku zauważenia któregokolwiek z następujących działań niepożądanych (częstość nieznana):
Ciężkie wysypki skórne, w tym zespół Stevensa-Johnsona oraz toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka. Mogą one występować jako czerwone lub okrągłe plamki na skórze, często z centralnymi pęcherzami na tułowiu, łuszczeniem skóry, owrzodzeniami jamy ustnej, gardła, nosa, narządów płciowych i oczu i może je poprzedzać gorączka i objawy grypopodobne.
Rozległa wysypka, duża temperatura ciała, powiększenie węzłów chłonnych i objawy obejmujące różne narządy (reakcja polekowa z eozynofilią i objawami układowymi, zwana też zespołem DRESS lub zespołem nadwrażliwości na leki).
Zgłaszanie działań niepożądanych Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, tel.: +48 22 49 21 301, faks: +48 22 49 21 309, s trona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu. Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.
5. Jak przechowywać lek Bendamustine Eugia
Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na etykiecie oraz pudełku po:
EXP . Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.
Fiolki mogą, ale nie muszą być zapakowane w ochronną plastikową osłonę.
Uwaga dotycząca okresu ważności po otwarciu lub przygotowaniu roztworu.
Wykazano stabilność chemiczną i fizyczną użytkową przez 3,5 godziny w temperaturze 25°C i do 48 godzin w temperaturze 2°C - 8°C w workach polietylenowych. Z mikrobiologicznego punktu widzenia lek należy zużyć natychmiast. Jeśli nie zostanie zużyty natychmiast, za czas i warunki przechowywania przed użyciem odpowiada użytkownik i zwykle nie powinien on przekraczać 24 godzin w temperaturze od 2°C do 8°C, chyba że rekonstytucja/rozcieńczenie przeprowadzono w kontrolowanych i zwalidowanych warunkach aseptycznych.
Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.
6. Zawartość opakowania i inne informacje
Co zawiera lek Bendamustine Eugia Substancją czynną leku jest bendamustyny chlorowodorek. Jedna fiolka zawiera 25 mg bendamustyny chlorowodorku (w postaci jednowodnej). Jedna fiolka zawiera 100 mg bendamustyny chlorowodorku (w postaci jednowodnej).
Po rekonstytucji 1 ml koncentratu zawiera 2,5 mg bendamustyny chlorowodorku (w postaci jednowodnej).
Pozostały składnik to mannitol.
Jak wygląda lek Bendamustine Eugia i co zawiera opakowanie
Proszek do sporządzania koncentratu roztworu do infuzji.
Biała do białawej liofilizowana bryłka lub proszek.
Fiolki o pojemności 20 ml z szyjką o średnicy 20 mm z rurkowego oranżowego szkła typu I, z szarym i korkami z gumy bromobutylowej o średnicy 20 mm i uszczelniane aluminiową uszczelką z polipropylenowym wieczkiem.
Fiolki o pojemności 50 ml z szyjką o średnicy 20 mm z rurkowego oranżowego szkła typu I, z szarym i korkami z gumy bromobutylowej o średnicy 20 mm i uszczelniane aluminiową uszczelką z polipropylenowym wieczkiem.
Lek Bendamustine Eugia dostępny jest w opakowaniach zawierających 1, 5, 10 lub 20 fiolek zawierających 25 mg bendamustyny chlorowodorku oraz 1, 5 lub 10 fiolek zawierających 100 mg bendamustyny chlorowodorku. Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
Podmiot odpowiedzialny i wytwórca/importer
Podmiot odpowiedzialny: Eugia Pharma (Malta) Ltd.
Vault 14, level 2 Valletta Waterfront Floriana, FRN1914 Malta e-mail: [email protected]
Wytwórca/Importer: APL Swift Services (Malta) Ltd. HF26, Hal Far Industrial Estate, Hal Far Birzebbugia, BBG 3000 Malta
Generis Farmacêutica, S.A. Rua João de Deus 19, Venda Nova 2700-487 Amadora Portugalia
Arrow Génériques Francja
Ten lek jest dopuszczony do obrotu w krajach członkowskich Europejskiego Obszaru Gospodarczego pod następującymi nazwami: Belgia: Bendamustine Eugia 2,5 mg/ ml poeder voor concentraat voor oplossing voor infusie /
Francja: BENDAMUSTINE ARROW 2,5 mg/ml, poudre pour solution à diluer pour perfusion Niemcy: Bendamustin PUREN 2,5 mg/ml Pulver für ein Konzentrat zur Herstellung einer
Włochy: Bendamustina Aurobindo Polska: Bendamustine Eugia Portugalia: Bendamustina Generis Hiszpania: Bendamustina Aurovitas 2,5 mg/ml polvo para concentrado para solución para perfusión
Data ostatniej aktualizacji ulotki: 03/2024
Informacje przeznaczone wyłącznie dla fachowego personelu medycznego:
Podobnie jak w przypadku wszystkich podobnych substancji cytotoksycznych, ze względu na możliwość spowodowania przez lek uszkodzeń genomu i chorób nowotworowych, personel pielęgniarski i lekarzy obowiązują bardziej rygorystyczne niż zwykle środki ostrożności. Podczas obchodzenia się z lekiem Bendamustine Eugia należy unikać inhalacji (wdychania) leku i jego kontaktu ze skórą i błonami śluzowymi (nosić rękawice, odzież ochronną i ewentualnie maskę twarzową!). W przypadku zanieczyszczenia produktem jakichkolwiek części ciała należy je starannie umyć wodą z mydłem i przepłukać oczy 0,9% (izotonicznym) roztworem soli fizjologicznej. W miarę możliwości zaleca się pracę na specjalnych, zabezpieczonych stanowiskach pracy (pod nawiewem laminarnym), z przykryciem blatu roboczego jednorazowym arkuszem absorpcyjnym nieprzepuszczalnym dla płynów. Zanieczyszczone artykuły to odpady cytostatyczne. Należy przestrzegać krajowych wytycznych dotyczących usuwania materiałów o właściwościach cytostatycznych. Kobiety w ciąży muszą być wyłączone z pracy z produktami cytostatycznymi.
Roztwór gotowy do stosowania należy przygotowywać poprzez rozpuszczenie zawartości fiolki z lekiem Bendamustine Eugia wyłącznie w wodzie do wstrzykiwań, w następujący sposób:
1. Przygotowanie koncentratu
• Jedną fiolkę z lekiem Bendamustine Eugia zawierającą 25 mg bendamustyny• Jedną fiolkę z lekiem Bendamustine Eugia zawierającą 100 mg bendamustyny
2. Przygotowanie roztworu do infuzji
Po uzyska niu klarownego roztw oru ( zwykle po 5-10 minutach), całkowitą zalecaną dawkę leku Bendamustine Eugia należy natychmiast rozcieńczyć 0,9% (izotonicznym) roztworem soli fizjologicznej, w celu uzyskania ostatecznej objętości około 500 ml. Leku Bendamustine Eugia nie należy rozpuszczać w innych roztworach do infuzji lub wstrzykiwań. Leku Bendamustine Eugia nie należy mieszać w infuzji z innymi substancjami.3. Podanie leku
Roztwór podaje się w infuzji dożylnej przez 30-60 min ut. Fiolki są przeznaczone wyłącznie do jednorazowego użytku. Wszelkie niewykorzystane produkty lub odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami.Niezamierzone wstrzyknięcie do tkanki poza naczyniami krwionośnymi (wstrzyknięcie pozanaczyniowe) należy natychmiast przerwać. Igłę należy wyjąć po krótkiej aspiracji. Następnie dotknięty obszar tkanki należy schłodzić. Ramię powinno być uniesione. Dodatkowe leczenie, takie jak stosowanie kortykosteroidów, nie przynosi wyraźnych korzyści (patrz punkt 4).
Charakterystyka
CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Bendamustine Eugia, 2,5 mg/ml, proszek do sporządzania koncentratu roztworu do infuzji
2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY
zastosowano się do wskazówek dotyczących rekonstytucji, opisanych w punkcie 6.6.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA
Proszek do sporządzania koncentratu roztworu do infuzji. Biały lub białawy liofilizowana bryłka lub proszek.
4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE
4.1 Wskazania do stosowania
Leczenie pierwszego rzutu przewlekłej białaczki limfocytowej (stadium choroby B lub C wg klasyfikacji Bineta) u pacjentów, u których skojarzona chemioterapia zawierająca fludarabinę nie jest odpowiednia.
Chłoniaki nieziarnicze o powolnym przebiegu, w monoterapii u pacjentów z progresją w trakcie lub przed upływem 6 miesięcy od zakończenia leczenia rytuksymabem lub schematami zawierającymi rytuksymab.
Szpiczak mnogi (stadium II z progresją lub stadium III wg klasyfikacji Durie-Salmona) - leczenie pierwszego rzutu w skojarzeniu z prednizonem, u pacjentów powyżej 65. roku życia, nie kwalifikujących się do zabiegu autologicznego przeszczepiania komórek macierzystych szpiku, u których obecność klinicznej neuropatii w czasie rozpoznania uniemożliwia leczenie schematami zawierającymi talidomid lub bortezomib.
4.2 Dawkowanie i sposób podawania
Dawkowanie Przewlekła białaczka limfocytowa (monoterapia) Bendamustyny chlorowodorek w dawce 100 mg/m 2
razy.
Chłoniaki nieziarnicze o powolnym przebiegu oporne na rytuksymab (monoterapia) Bendamustyny chlorowodorek w dawce 120 mg/m pc. w dniach 1. i 2. cyklu; co 3 tygodnie, co najmniej 6 razy.
Szpiczak mnogi Bendamustyny chlorowodorek w dawce 120-150 mg/m 2
2
Zaburzenia czynności wątroby Na podstawie danych farmakokinetycznych , nie ma konieczności modyfikacji dawkowania u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby niewielkiego stopnia (stężenie bilirubiny w surowicy < 1,2 mg/dl). Zmniejszenie dawki o 30% jest zalecane u pacjentów z umiarkowanym zaburzeniem czynności wątroby (stężenie bilirubiny w surowicy 1,2-3,0 mg/dl).
Nie ma danych dotyczących stosowania leku u pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności wątroby (stężenie bilirubiny w surowicy > 3,0 mg/dl) (patrz punkt 4.3).
Zaburzenia czynności nerek Na podstawie danych farmakokinetycznych stwierdzono, że nie jest konieczna zmiana dawkowania leku u pacjentów z klirensem kreatyniny > 10 ml/minutę. Doświadczenie dotyczące pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek jest ograniczone.
Dzieci i młodzież Bezpieczeństwo i skuteczność bendamustyny chlorowodorku u dzieci nie zostały jeszcze ustalone. Obecnie dostępne dane nie wystarczają do wydania zaleceń dotyczących dawkowania.
Pacjenci w podeszłym wieku Nie ma danych, które wskazywałyby na konieczność zmiany dawkowania u pacjentów w podeszłym wieku (patrz punkt 5.2).
Sposób podawania Lek należy podawać we wlewie dożylnym przez 30-60 minut (patrz punkt 6.6). Podawanie leku musi odbywać się pod nadzorem lekarza przeszkolonego i doświadczonego w stosowaniu leków do chemioterapii nowotworów.
Osłabienie czynności szpiku wiąże się ze zwiększoną toksycznością hematologiczną powodowaną przez chemioterapię. Leczenia nie należy rozpoczynać, jeżeli liczba leukocytów i (lub) płytek krwi zmniejszyła się odpowiednio < 3 000/μl lub < 75 000/μl (patrz punkt 4.3).
Leczenie należy przerwać lub odroczyć, jeżeli liczba leukocytów i (lub) płytek krwi zmniejszy się odpowiednio < 3 000/μl lub < 75 000/μl. Leczenie można wznowić, gdy liczba leukocytów zwiększy się > 4 000/μl, a liczba płytek krwi > 100 000/μl.
Najmniejszą liczbę leukocytów i płytek krwi (Nadir) obserwuje się po 14-20 dniach, regeneracja następuje po 3-5 tygodniach. Zaleca się dokładne kontrolowanie morfologii krwi w trakcie przerw między kolejnymi podaniami leku (patrz punkt 4.4).
W przypadku wystąpienia toksyczności niehematologicznej dawka leku powinna być zmniejszona w oparciu o najwyższy zaobserwowany stopień toksyczności wg klasyfikacji CTC (ang. Common Toxicity Criteria) w poprzedzającym cyklu leczenia. W przypadku wystąpienia toksyczności 3. stopnia wg CTC, zaleca się zmniejszenie dawki o 50%. W przypadku wystąpienia toksyczności 4. stopnia wg CTC, zaleca się przerwanie leczenia.
Jeśli konieczna jest zmiana dawkowania u pacjenta, indywidualnie obliczoną, zredukowaną dawkę należy zastosować zarówno w 1. i 2. dniu odpowiedniego cyklu leczenia.
Instrukcja dotycząca rekonstytucji produktu leczniczego przed podaniem, patrz punkt 6.6.
4.3 Przeciwwskazania
• Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną
• Okres karmienia piersią • Ciężkie zaburzenia czynności wątroby (stężenie bilirubiny w surowicy > 3,0 mg/dl) • Żółtaczka • Ciężkie zaburzenia czynności szpiku i głębokie zmiany morfologii krwi (zmniejszenie liczby
• Poważny zabieg chirurgiczny wykonany w okresie krótszym niż 30 dni przed rozpoczęciem
• Zakażenia, zwłaszcza przebiegające z leukocytopenią • Szczepienie przeciw żółtej febrze
4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania
Zahamowanie czynności szpiku kostnego U pacjentów leczonych bendamustyny chlorowodorkiem może dojść do zahamowania czynności szpiku kostnego. W przypadku wystąpienia zahamowania czynności szpiku kostnego wywołanego leczeniem należy przynajmniej raz w tygodniu kontrolować liczbę leukocytów, płytek krwi, neutrofili i stężenie hemoglobiny. Zalecana liczba leukocytów i płytek krwi przed rozpoczęciem kolejnego cyklu terapii to odpowiednio > 4 000/μl lub > 100 000/μl.
Zakażenia U pacjentów przyjmujących chlorowodorek bendamustyny występowały ciężkie i kończące się zgonem zakażenia, w tym bakteryjne (posocznica, zapalenie płuc), a także zakażenia oportunistyczne, takie jak zapalenie płuc wywołane przez Pneumocystis jiroveci (ang. Pneumocystis Jirovecii Pneumonia, PJP), zakażenie wirusem ospy wietrznej i półpaśca (ang. Varicella Zoster Virus, VZV) oraz zakażenie wirusem cytomegalii (ang. Cytomegalovirus, CMV). Po zastosowaniu bendamustyny, głównie w skojarzeniu z rytuksymabem lub obinutuzumabem, donoszono o przypadkach postępującej wieloogniskowej leukoencefalopatii (ang. Progressive Multifocal Leukoencephalopathy, PML), w tym zakończonych zgonem. Leczenie bendamustyny chlorowodorkiem może powodować przedłużającą się limfopenię (< 600/μl) oraz zmniejszenie (< 200/μl) liczby limfocytów T CD4+ (limfocyty Th) przez co najmniej 7-9 miesięcy po zakończeniu leczenia. Limfopenia i zmniejszenie liczby limfocytów T CD4+ są bardziej widoczne, gdy bendamustyny chlorowodorek jest podawany z rytuksymabem.
Pacjenci z limfopenią i (lub) zmniejszoną liczbą limfocytów T CD4+, po leczeniu bendamustyny chlorowodorkiem, są bardziej podatni na zakażenia (oportunistyczne). Jeśli u pacjenta występuje mała liczba komórek T CD4+ (< 200/μl), należy rozważyć zapobieganie zapaleniu płuc wywołanemu Pneumocystis jirovecii (PJP). Dlatego podczas leczenia bendamustyną należy obserwować, czy u pacjenta nie występują przedmiotowe lub podmiotowe objawy ze strony układu oddechowego. Należy pouczyć pacjenta o konieczności niezwłocznego zgłaszania nowych objawów zakażenia, w tym gorączki lub objawów ze strony układu oddechowego. Jeśli wystąpią objawy zakażeń (oportunistycznych), należy rozważyć przerwanie podawania bendamustyny chlorowodorku.
Rozpoznanie PML należy uwzględnić w diagnostyce różnicowej u pacjentów z nowymi lub pogarszającymi się podmiotowymi lub przedmiotowymi objawami neurologicznymi, poznawczymi lub behawioralnymi. W przypadku podejrzewania PML należy przeprowadzić odpowiednie badania diagnostyczne i wstrzymać leczenie do momentu upewnienia się, że PML nie występuje.
Reaktywacja wirusowego zapalenia wątroby typu B (WZW typu B) Po wdrożeniu leczenia bendamustyny chlorowodorkiem u pacjentów, będących nosicielami wirusa przewlekłego zapalenia wątroby typu B, następowała reaktywacja tego zakażenia, co w niektórych przypadkach powodowało ostrą niewydolność wątroby lub zgon. Przed rozpoczęciem leczenia bendamustyny chlorowodorkiem należy zbadać, czy u pacjenta nie występuje zakażenie HBV. Jeśli przed rozpoczęciem lub w trakcie leczenia bendamustyną wykryto u pacjenta zakażenie HBV (w tym
czynną postać choroby), należy skonsultować się z hepatologiem i specjalistą w leczeniu zakażenia WZW typu B. Nosicieli HBV, u których konieczne jest leczenie bendamustyny chlorowodorkiem, należy przez cały okres leczenia oraz kilka miesięcy po jego zakończeniu uważnie obserwować w celu wykrycia przedmiotowych i podmiotowych objawów czynnego zakażenia WZW typu B (patrz punkt 4.8).
Reakcje skórne Zgłoszono wystąpienie szeregu reakcji skórnych, takich jak: wysypka, ciężkie reakcje skórne oraz wysypki pęcherzowe. U pacjentów przyjmujących bendamustyny chlorowodorek notowano przypadki wystąpienia zespołu Stevensa-Johnsona (ang. Stevens-Johnson Syndrome, SJS), toksycznego martwiczego oddzielania się naskórka (ang. Toxic Epidermal Necrolysis, TEN) oraz rekcji polekowej z eozynofilią i objawami układowymi (ang. Drug Reaction with Eosinophilia and Systemic Symptoms, DRESS), niekiedy kończącej się zgonem. Pacjenci powinni być poinformowani o możliwych działaniach niepożądanych przez lekarza prowadzącego. Powinni także zostać poinformowani o konieczności natychmiastowego zgłoszenia się do lekarza w przypadku wystąpienia tych objawów. Niektóre z tych reakcji wystąpiły u pacjentów, u których bendamustyny chlorowodorek podawano w skojarzeniu z innymi lekami przeciwnowotworowymi, dlatego dokładny związek nie został określony. Niektóre z tych reakcji wystąpiły u pacjentów, u których bendamustyny chlorowodorek podawany był w połączeniu z innymi lekami przeciwnowotworowymi, dlatego dokładny związek nie został określony. Jeśli wystąpią reakcje skórne, mogą rozwijać i nasilać się w trakcie leczenia. Jeśli reakcje skórne będą się nasilać, leczenie produktem leczniczym Bendamustine Eugia należy odroczyć lub przerwać. W przypadku wystąpienia ciężkich reakcji skórnych o prawdopodobnym związku z podaniem bendamustyny chlorowodorku leczenie należy przerwać.
Nieczerniakowy rak skóry W badaniach klinicznych obserwowano zwiększone ryzyko nieczerniakowych raków skóry (rak podstawnokomórkowy i rak kolczystokomórkowy) u pacjentów, u których stosowano leczenie obejmujące bendamustynę. U każdego pacjenta, zwłaszcza z czynnikami ryzyka raka skóry, zaleca się okresowe badanie skóry.
Zaburzenia pracy serca W trakcie leczenia bendamustyny chlorowodorkiem należy dokładnie monitorować stężenie potasu we krwi u pacjentów z zaburzeniami pracy serca oraz stosować suplementację potasu, gdy stężenie obniży się < 3,5 mEq/l. Należy wykonać kontrolne badanie EKG. Zgłaszano śmiertelne przypadki zawału serca i niewydolności serca podczas leczenia bendamustyny chlorowodorkiem. Pacjentów ze współistniejącą chorobą serca lub przebytymi w przeszłości chorobami serca należy uważnie monitorować.
Nudności, wymioty Można stosować środki przeciwwymiotne do objawowego leczenia nudności i wymiotów.
Zespół rozpadu guza W badaniach klinicznych z zastosowaniem bendamustyny chlorowodorku obserwowano przypadki zespołu rozpadu guza (ang. Tumour Lysis Syndrome, TLS). Objawy rozwijają się zwykle w ciągu 48 godzin od podania pierwszej dawki bendamustyny chlorowodorku i, bez odpowiedniego postępowania terapeutycznego, ich następstwem może być ostra niewydolność nerek i zgon pacjenta. Środki zapobiegawcze, takie jak odpowiednie nawodnienie oraz wnikliwe monitorowanie parametrów biochemicznych krwi, szczególnie stężenia potasu i kwasu moczowego; przed rozpoczęciem leczenia można także rozważyć podanie leków zmniejszających stężenie kwasu moczowego (allopurynol i razburykaza). Podczas jednoczesnego stosowania bendamustyny i allopurynolu odnotowano kilka przypadków zespołu Stevensa-Johnsona oraz toksycznego martwiczego oddzielania się naskórka.
Reakcje anafilaktyczne Reakcje anafilaktyczne w trakcie wlewu bendamustyny chlorowodorku obserwowane były często w badaniach klinicznych. Objawy są zwykle łagodne i obejmują gorączkę, dreszcze, świąd i wysypkę. W
rzadkich przypadkach wystąpiły ciężkie reakcje anafilaktyczne i rzekomoanafilaktyczne. Po pierwszym cyklu leczenia należy zapytać pacjenta o objawy sugerujące wystąpienie reakcji związanych z podaniem leku. U pacjentów, u których obserwowano reakcje związane z wlewem w trakcie poprzednich cykli, należy rozważyć zastosowanie leków przeciwhistaminowych, przeciwgorączkowych lub glikokortykosteroidów w celu zapobieżenia wystąpieniu ciężkich reakcji anafilaktycznych w kolejnych cyklach leczenia. U pacjentów, u których wystąpiły reakcje alergiczne trzeciego stopnia lub cięższe, zazwyczaj leczenie nie było kontynuowane.
Antykoncepcja Bendamustyny chlorowodorek jest lekiem o działaniu teratogennym i mutagennym. Kobiety nie powinny zachodzić w ciążę w trakcie leczenia. Mężczyźni nie powinni podejmować aktywności rozrodczej w trakcie leczenia i w ciągu 6 miesięcy po jego zakończeniu. Przed rozpoczęciem leczenia bendamustyny chlorowodorkiem powinni też zasięgnąć porady na temat możliwości przechowania nasienia ze względu na ryzyko wywołania przez lek nieodwracalnej bezpłodności.
Wynaczynienie Jeśli dojdzie do pozanaczyniowego podania produktu, należy natychmiast przerwać wlew i po krótkiej aspiracji wycofać igłę. Następnie schłodzić okolicę, w której doszło do wynaczynienia leku. Zalecane jest także uniesienie kończyny górnej. Dodatkowe zabiegi lecznicze, np. podanie glikokortykosteroidów, nie przynoszą jednoznacznych korzyści.
4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji
Nie przeprowadzono badań in vivo dotyczących interakcji.
Podczas podawania produktu leczniczego Bendamustine Eugia w skojarzeniu z lekami o działaniu mielosupresyjnym może dojść do nasilenia działania tego produktu i (lub) równocześnie stosowanych leków na szpik kostny. Każdy rodzaj leczenia wpływającego na pogorszenie stanu ogólnego pacjenta lub zahamowanie czynności szpiku może nasilać toksyczność produktu leczniczego Bendamustine Eugia.
Jednoczesne stosowanie bendamustyny z cyklosporyną lub takrolimusem może spowodować nadmierne działanie immunosupresyjne z ryzykiem wystąpienia zespołu limfoproliferacyjnego.
Leki cytostatyczne mogą powodować zmniejszenie zdolności wytwarzania przeciwciał po podaniu szczepionek zawierających żywy materiał wirusowy i zwiększenie ryzyka zakażeń prowadzących do zgonu. Ryzyko to jest większe u pacjentów, u których czynność układu odpornościowego jest zaburzona w związku z chorobą podstawową.
Bendamustyna jest metabolizowana z udziałem izoenzymu 1A2 cytochromu P450 (CYP) (patrz punkt 5.2). Istnieje zatem możliwość interakcji z inhibitorami CYP1A2, takimi jak: fluwoksamina, cyprofloksacyna, acyklowir i cymetydyna.
Dzieci i młodzież Badania dotyczące interakcji z innymi lekami przeprowadzono wyłącznie u osób dorosłych.
4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację
Ciąża Nie ma wystarczających danych dotyczących stosowania bendamustyny u kobiet w okresie ciąży. W badaniach nieklinicznych, bendamustyny chlorowodorek powodował obumieranie zarodków i płodów oraz wykazywał działanie teratogenne i genotoksyczne (patrz punkt 5.3).
Bendamustyna nie powinna być stosowana u kobiet w ciąży, chyba że jest to bezwzględnie konieczne. Matka powinna zostać poinformowana o istnieniu ryzyka dla płodu. Jeśli leczenie bendamustyną jest bezwzględnie konieczne w czasie ciąży lub gdy pacjentka zajdzie w ciążę w trakcie stosowania leku, powinna zostać poinformowana o ryzyku dla nienarodzonego dziecka oraz pozostawać pod uważną opieką lekarską. Należy rozważyć konsultację genetyczną.
Karmienie piersią Nie wiadomo, czy bendamustyna przenika do mleka, dlatego bendamustyna jest przeciwwskazana w okresie karmienia piersią (patrz punkt 4.3). Podczas leczenia bendamustyną należy przerwać karmienie piersią.
Płodność Kobiety w wieku rozrodczym muszą stosować skuteczną metodę antykoncepcji zarówno przed jak i w trakcie leczenia bendamustyną.
Mężczyźni leczeni bendamustyną powinni unikać aktywności rozrodczej w trakcie leczenia oraz przez przed rozpoczęciem leczenia ze względu na możliwość wywołania przez produkt leczniczy Bendamustine Eugia nieodwracalnej bezpłodności.
4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn
Bendamustyna wywiera znaczny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. W trakcie leczenia bendamustyną odnotowano objawy takie jak: ataksja, neuropatia obwodowa oraz senność (patrz punkt 4.8). Należy poinstruować pacjenta, aby unikał wykonywania czynności takich jak prowadzenie samochodu czy obsługiwanie maszyn, jeśli wystąpią u niego opisane objawy.
4.8 Działania niepożądane
Najczęstsze działania niepożądane bendamustyny chlorowodorku to objawy hematologiczne (leukopenia, trombocytopenia), toksyczność dermatologiczna (reakcje uczuleniowe), objawy ogólnoustrojowe (gorączka), objawy ze strony przewodu pokarmowego (nudności, wymioty).
W tabeli poniżej przedstawiono dane dotyczące objawów niepożądanych związanych z chlorowodorkiem bendamustyny.
Klasyfikacja układów i narządów MedDRA Bardzo często ≥ 1/10 Często ≥ 1/100 do < 1/10 Niezbyt często ≥ 1/1 000 do < 1/100 Rzadko ≥ 1/10 000 do < 1/1 000 Bardzo rzadko < 1/10 000 Nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych) Zakażenia i zarażenia pasożytnicze Zakażenia NOK, w tym zakażenia oportunistyczne (na przykład wirusem półpaśca, wirusem cytomegalii, wirusem zapalenia wątroby typu B)
płuc wywołane przez Pneumocystis jiroveci Posocznica Pierwotne atypowe zapalenie płuc
Nowotwory łagodne, złośliwe i nieokreślone (w tym torbiele i polipy)
guza Zespół mielodyspla- styczny, ostra białaczka szpikowa
Zaburzenia krwi i układu chłonnego Leukopenia NOK, trombocytopenia, limfopenia Krwotok, niedokrwistość, neutropenia Pancytopenia Niewydolność szpiku kostnego Hemoliza Zaburzenia układu immunologicznego
nadwrażliwości NOK
anfilaktyczna, reakcja anafilakto- idalna Wstrząs anafilaktyczny
Zaburzenia układu nerwowego Ból głowy Bezsenność, zawroty głowy
bezgłos Zaburzenia smaku, parestezje, obwodowa neuropatia czuciowa, zespół antycholiner- giczny, zaburzenia neurologiczne, ataksja, zapalenie mózgu
Zaburzenia serca Zaburzenia czynności serca takie jak kołatanie serca, dławica piersiowa, zaburzenia rytmu serca Wysięk osierdziowy, zawał mięśnia sercowego, niewydolność serca
przedsionków Zaburzenia naczyniowe
tętnicze, nadciśnienie tętnicze
niewydolność krążenia Zapalenie żył Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia
czynności płuc
krwotok do pęcherzyków płucnych Zaburzenia żołądka i jelit Nudności, wymioty Biegunka, zaparcie, zapalenie jamy ustnej
zapalenie przełyku, krwawienie z przewodu pokarmowego
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych
wątroby
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej
wypadanie włosów, zaburzenia skórne NOK, pokrzywka
zapalenie skóry, świąd, wysypka plamisto- grudkowa, nadmierna potliwość
Stevensa- Johnsona, toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka, reakcja polekowa z eozynofilią i objawami układowymi (ang. DRESS)* Zaburzenia nerek i dróg moczowych
nerek, moczówka prosta nerkowa Zaburzenia układu rozrodczego i piersi
miesiączki
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania Zapalenie błon śluzowych, zmęczenie, gorączka Ból, dreszcze, odwodnienie, jadłowstręt
wielonarządowa
Badania diagnostyczne Niskie stężenie hemoglobiny, zwiększenie stężenia kreatyniny, zwiększenie stężenia mocznika Zwiększenie aktywności AspAT/AlAT, zwiększenie aktywności fosfatazy zasadowej, zwiększenie stężenia bilirubiny, hipokaliemia
NOK = nieopisane w innej kategorii
(* = terapia skojarzona z rytuksymabem)
Opis wybranych działań niepożądanych Odnotowano pojedyncze przypadki martwicy, zespołu rozpadu guza oraz anafilaksji po przypadkowym podaniu pozanaczyniowym.
U pacjentów, u których stosuje się leki alkilujące (w tym bendamustynę) obserwuje się zwiększone ryzyko rozwoju zespołu mielodysplastycznego i ostrej białaczki szpikowej. Do rozwoju wtórnego nowotworu może dojść nawet kilka lat po zakończeniu chemioterapii.
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa,
tel.: +48 22 49 21 301, faks: +48 22 49 21 309, strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
4.9 Przedawkowanie
Po podaniu bendamustyny w 30-minutowym wlewie dożylnym, raz na trzy tygodnie, maksymalna tolerowana dawka wynosiła 280 mg/m 2
wg CTC z odpowiadającymi zmianami niedokrwiennymi w EKG, które zostały uznane za objawy ograniczające dawkę.
W kolejnym badaniu, w którym bendamustynę podawano w 30-minutowym wlewie w dniach 1. i 2., co trzy tygodnie, maksymalna tolerowana dawka wynosiła 180 mg/m 2
dawkę stanowiła trombocytopenia stopnia 4. Kardiologiczne objawy niepożądane nie miały wpływu na dawkowanie leku w tym badaniu.
Postępowanie w przypadku przedawkowania Nie ma swoistego antidotum. Przeszczepy i transfuzje szpiku kostnego (płytki krwi, koncentrat erytrocytów) lub hematologiczne czynniki wzrostu można podać jako skuteczne środki zaradcze w celu kontroli hematologicznych działań niepożądanych. Bendamustyny chlorowodorek i jego metabolity w niewielkim stopniu podlegają dializie.
5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE
5.1 Właściwości farmakodynamiczne
Grupa farmakoterapeutyczna: leki przeciwnowotworowe, cytostatyki alkilujące, kod ATC: L01A A09.
Bendamustyny chlorowodorek jest alkilującym lekiem przeciwnowotworowym o wyjątkowych właściwościach. Działanie przeciwnowotworowe i cytobójcze tego leku wynika przede wszystkim z tworzenia wiązań krzyżowych pojedynczej i podwójnej nici DNA w drodze alkilacji. W rezultacie dochodzi do zaburzenia czynności macierzy DNA, syntezy i naprawy DNA. Skuteczność przeciwnowotworową bendamustyny chlorowodorku udowodniono w szeregu badań in vitro przeprowadzonych z wykorzystaniem różnych linii ludzkich komórek nowotworowych (raka piersi, niedrobnokomórkowego i drobnokomórkowego raka płuc, raka jajnika i różnych białaczek) oraz w badaniach in vivo na różnych doświadczalnych modelach nowotworowych z guzami pochodzenia mysiego, szczurzego i ludzkiego (czerniak, rak piersi, mięsak, chłoniak, białaczka i drobnokomórkowy rak płuc).
W badaniach na liniach ludzkich komórek nowotworowych, bendamustyny chlorowodorek charakteryzował się działaniem odmiennym od działania innych leków alkilujących. Nie stwierdzono oporności krzyżowej lub stwierdzono jedynie niewielką oporność krzyżową na ten związek w ludzkich liniach komórek nowotworowych wykazujących różne mechanizmy oporności, co najmniej częściowo z powodu względnie długotrwałej interakcji z DNA. Ponadto, w badaniach klinicznych wykazano, że nie istnieje pełna oporność krzyżowa pomiędzy bendamustyną a antracyklinami, związkami alkilującymi lub rytuksymabem. Jednakże liczba pacjentów ocenianych w badaniach była niewielka.
Przewlekła białaczka limfocytowa Wskazanie do zastosowania w przewlekłej białaczce limfocytowej oparte jest na wynikach jednego badania otwartego, porównującego bendamustynę z chlorambucylem. W prospektywnym, wieloośrodkowym badaniu randomizowanym uczestniczyło 319 wcześniej nieleczonych pacjentów z przewlekłą białaczką limfocytową w stadium B lub C wg Bineta. Bendamustyny chlorowodorek (BEN) w leczeniu pierwszego rzutu stosowany w dawce 100 mg/m 2
porównywano z chlorambucylem (CLB) stosowanym w dawce 0,8 mg/kg mc. w dniach 1. i 15. W obu porównywanych grupach pacjenci otrzymali 6 cykli leczenia. Pacjenci otrzymali allopurynol w celu uniknięcia wystąpienia zespołu rozpadu guza. Mediana czasu przeżycia do progresji choroby była istotnie dłuższa u pacjentów leczonych BEN w porównaniu do pacjentów leczonych CLB (21,5 w porównaniu do 8,3 miesiąca, p < 0,0001 podczas ostatniej obserwacji). Przeżycie całkowite nie różniło się statystycznie (nie osiągnięto mediany). Mediana czasu trwania remisji wyniosła 19 miesięcy po stosowaniu BEN i 6 miesięcy po leczeniu CLB (p < 0,0001). W ocenie bezpieczeństwa w obu grupach terapeutycznych nie stwierdzono jakichkolwiek działań niepożądanych niespodziewanych pod względem charakterystyki i częstości występowania. Redukcji dawki w grupie BEN dokonano u 34% pacjentów. Leczenie BEN przerwano u 3,9% pacjentów z powodu reakcji nadwrażliwości.
Indolentne chłoniaki nieziarnicze Wskazanie do stosowania bendamustyny w leczeniu chłoniaków nieziarniczych o powolnym przebiegu jest oparte na wynikach dwóch badań II fazy prowadzonych bez grupy kontrolnej. W najważniejszym, prospektywnym, wieloośrodkowym, otwartym badaniu, bendamustyny chlorowodorek stosowano w monoterapii u 100 pacjentów z chłoniakami nieziarniczymi B - komórkowymi o powolnym przebiegu, z opornością na rytuksymab stosowany w monoterapii lub w terapii skojarzonej. Mediana liczby wcześniejszych linii chemioterapii lub terapii biologicznej wynosiła trzy. Mediana kursów wcześniejszych terapii z rytuksymabem wynosiła dwa. Po uprzednim leczeniu u pacjentów stwierdzono brak odpowiedzi na rytuksymab lub progresję nowotworu w ciągu 6 miesięcy od zakończenia leczenia. BEN podawano dożylnie w dawce 120 mg/m 2
w schemacie planowanym na co najmniej 6 cykli. Czas leczenia zależał od odpowiedzi (zaplanowano 17% odpowiedzi całkowitych (odpowiedź całkowita/całkowita niepotwierdzona [CR/CRu]) i 58% – częściowych. Mediana czasu trwania remisji wynosiła 40 tygodni. Tolerancja dawki oraz schematu leczenia BEN była na ogół dobra.
Wskazanie jest również oparte na innym, prospektywnym, wieloośrodkowym, otwartym badaniu z udziałem 77 pacjentów. Populacja badana była bardziej heterogenna i obejmowała pacjentów z chłoniakami nieziarniczymi B-komórkowymi, o powolnym przebiegu lub po transformacji, opornych na rytuksymab podawany w monoterapii lub w terapii skojarzonej. Po uprzednim leczeniu rytuksymabem u pacjentów stwierdzono brak odpowiedzi lub progresję nowotworu w ciągu 6 miesięcy lub objawy niepożądane w trakcie leczenie rytuksymabem. Mediana liczby wcześniejszych linii chemioterapii lub terapii biologicznej wynosiła trzy. Mediana kursów wcześniejszych terapii z rytuksymabem wynosiła dwa. Całkowity odsetek odpowiedzi wynosił 76%, z medianą czasu trwania remisji wynoszącą 5 miesięcy (29 [95% CI 22,1, 43,1] tygodni).
Szpiczak mnogi W prospektywnym, wieloośrodkowym, randomizowanym, otwartym badaniu uczestniczyło 131 pacjentów z zaawansowaną postacią szpiczaka mnogiego (w stadium II z progresją lub w stadium III wg klasyfikacji Durie-Salmona). Terapię pierwszego rzutu bendamustyny chlorowodorkiem w skojarzeniu z prednizonem (BP) porównywano z leczeniem melfalanem i prednizonem (MP). Tolerancja w obu ramionach leczenia była zgodna ze znanym profilem bezpieczeństwa odpowiednich produktów leczniczych, przy znacznie większej redukcji dawki w ramieniu BP. Bendamustyny chlorowodorek podawano dożylnie w dawce 150 mg/m 2
dożylnie w dawce 15 mg/m 2
Czas trwania leczenia zależny był od odpowiedzi, podano średnio 6,8 cyklu BP i 8,7 cyklu MP.
U pacjentów leczonych według schematu BP stwierdzono istotnie dłuższą medianę czasu przeżycia bez progresji choroby niż u pacjentów leczonych według schematu MP (15 [95% CI 12-21] w porównaniu do 12 [95% CI 10-14] miesięcy, p = 0,0566). Mediana czasu do niepowodzenia leczenia wynosiła 14 miesięcy w grupie leczonej według schematu BP i 9 miesięcy w grupie leczonej według schematu MP. Czas trwania remisji wynosił 18 miesięcy po leczeniu schematem BP i 12 miesięcy po leczeniu schematem MP. Nie wykazano istotnych różnic dotyczących całkowitego czasu przeżycia (35
miesięcy w grupie BP w porównaniu do 33 miesięcy w grupie MP). Tolerancja leczenia w obu grupach była dobra i zgodna ze znanymi parametrami bezpieczeństwa stosowanych produktów leczniczych, przy znacząco częstszej redukcji dawki w grupie BP.
5.2 Właściwości farmakokinetyczne
Dystrybucja Okres półtrwania w fazie eliminacji t 1/2ß
2
oceniany u 12 osób wynosił 28,2 minuty. Po podaniu 30-minutowego wlewu dożylnego, centralna objętość dystrybucji wynosiła 19,3 l. W warunkach stanu równowagi stężenia po podaniu wstrzyknięcia dożylnego w bolusie objętość dystrybucji wynosiła 15,8-20,5 l. Ponad 95% substancji występuje w postaci związanej z białkami osocza (przede wszystkim z albuminami).
Metabolizm Głównym mechanizmem eliminacji bendamustyny jest hydroliza do monohydroksy- i dihydroksybendamustyny. N-desmetylobendamustyna i gamma-hydroksybendamustyna powstają w wyniku metabolizmu wątrobowego z udziałem izoenzymu 1A2 cytochromu P450 (CYP). Inna ważna droga metabolizmu bendamustyny obejmuje sprzęganie z glutationem. W warunkach in vitro bendamustyna nie hamuje aktywności izoenzymów CYP 1A4, CYP 2C9/10, CYP 2D6, CYP 2E1 i CYP 3A4.
Eliminacja Średni całkowity klirens bendamustyny po podaniu 12 uczestnikom dawki leku 120 mg/m 2
30-minutowym wlewie dożylnym wynosił 639,4 ml/minutę. Około 20% podanej dawki wydalało się z moczem w ciągu 24 godzin. Metabolity uporządkowano następująco według ilości wydalanych z moczem: monohydroksybendamustyna > bendamustyna > dihydroksybendamustyna > utleniony metabolit > N-desmetylobendamustyna. Eliminacji z żółcią podlegają przede wszystkim spolaryzowane metabolity.
Zaburzenia czynności wątroby Nie obserwowano zmian parametrów farmakokinetycznych leku u pacjentów z 30-70% zajęciem wątroby przez proces nowotworowy i z zaburzeniami czynności wątroby niewielkiego stopnia (stężenie bilirubiny w surowicy < 1,2 mg/dl). Nie stwierdzono istotnych różnic C max , t max , AUC, t 1/2ß , objętości dystrybucji i klirensu w porównaniu z pacjentami z prawidłową czynnością wątroby i nerek. AUC oraz całkowity klirens bendamustyny są odwrotnie proporcjonalne ze stężeniem bilirubiny w surowicy.
Zaburzenia czynności nerek U pacjentów z klirensem kreatyniny > 10 ml/minutę, w tym pacjentów dializowanych, nie obserwowano istotnych różnic C max , t max , AUC, t 1/2ß , objętości dystrybucji i klirensu w porównaniu do pacjentów z prawidłową czynnością wątroby i nerek.
Pacjenci w podeszłym wieku W badaniach farmakokinetycznych brali udział pacjenci w wieku do 84 lat. Podeszły wiek nie wpływa na farmakokinetykę bendamustyny.
5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie
Działania niepożądane, których nie obserwowano w badaniach klinicznych, występowały u zwierząt po narażeniu podobnym do występującego w warunkach klinicznych i które mogą mieć znaczenie w praktyce klinicznej, były następujące: W badaniach histologicznych na psach stwierdzono widoczne makroskopowo przekrwienie śluzówki i krwotoki w przewodzie pokarmowym. W badaniach mikroskopowych stwierdzono rozległe zmiany tkanki limfatycznej wskazujące na immunosupresję, zmiany w obrębie kanalików nerkowych i kanalików nasiennych jąder oraz zanikowe, martwicze zmiany nabłonka gruczołu krokowego.
W badaniach na zwierzętach stwierdzono, że bendamustyna działa embriotoksycznie i teratogennie. Bendamustyna indukuje aberracje chromosomalne i wykazuje właściwości mutagenne w badaniach zarówno in vivo, jak i in vitro. Długotrwałe badania na samicach myszy wykazały, że bendamustyna ma działanie rakotwórcze.
6. DANE FARMACEUTYCZNE
6.1 Wykaz substancji pomocniczych
Mannitol
6.2 Niezgodności farmaceutyczne
Nie mieszać produktu leczniczego z innymi produktami leczniczymi, oprócz wymienionych w punkcie 6.6.
6.3 Okres ważności
Proszek należy rozpuścić natychmiast po otwarciu fiolki. Odtworzony koncentrat należy natychmiast rozcieńczyć 0,9% roztworem chlorku sodu.
Roztwór do infuzji
Wykazano chemiczną i fizyczną stabilność użytkową przez 3,5 godziny w 25°C i do 48 godzin w 2°C - 8°C w workach polietylenowych. Z mikrobiologicznego punktu widzenia produkt należy zużyć natychmiast. Jeśli nie zostanie zużyty natychmiast, za czas i warunki przechowywania przed użyciem odpowiada użytkownik i zwykle nie powinien on przekraczać 24 godzin w temperaturze od 2°C do 8°C, chyba że rekonstytucję/rozcieńczenie przeprowadzono w kontrolowanych i zwalidowanych warunkach aseptycznych.
6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania
Warunki przechowywania produktu leczniczego po rekonstytucji lub rozcieńczeniu, patrz punkt 6.3.
Brak specjalnych zaleceń dotyczących przechowywania produktu leczniczego.
6.5 Rodzaj i zawartość opakowania
Fiolki o pojemności 20 ml z szyjką o średnicy 20 mm z rurkowego oranżowego szkła typu I, z szarymi korkami z gumy bromobutylowej o średnicy 20 mm i uszczelniane aluminiową uszczelką z polipropylenowym wieczkiem.
Fiolki o pojemności 50 ml z szyjką o średnicy 20 mm z rurkowego oranżowego szkła typu I, z szarymi korkami z gumy bromobutylowej o średnicy 20 mm i uszczelniane aluminiową uszczelką z polipropylenowym wieczkiem.
Fiolki mogą, ale nie muszą być zapakowane w ochronną plastikową osłonę.
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania produktu leczniczego do
Podczas obchodzenia się z produktem leczniczym Bendamustine Eugia, należy unikać wdychania, kontaktu ze skórą i kontaktu z błonami śluzowymi (nosić rękawiczki i odzież ochronną!). Zanieczyszczone lekiem części ciała należy starannie umyć wodą z mydłem, oczy przemyć roztworem soli fizjologicznej. W miarę możliwości zaleca się pracę na specjalnie zabezpieczonym blacie (pod nawiewem laminarnym) przykrytym nieprzepuszczalną dla płynów, absorpcyjną, jednorazową folią. Personel w ciąży powinien być wyłączony z pracy z cytostatykami.
Proszek do sporządzania koncentratu roztworu do infuzji należy rozpuścić w wodzie do wstrzykiwań, rozcieńczyć roztworem chlorku sodu 9 mg/ml (0,9%) do wstrzykiwań, a następnie podać we wlewie dożylnym. Należy stosować techniki aseptyczne.
1. Rekonstytucja
Rozpuścić zawartość każdej fiolki produktu leczniczego Bendamustine Eugia zawierającej 25 mg bendamustyny chlorowodorku w 10 ml wody do wstrzykiwań poprzez wstrząsanie. Rozpuścić zawartość każdej fiolki produktu leczniczego Bendamustine Eugia zawierającej 100 mg bendamustyny chlorowodorku w 40 ml wody do wstrzykiwań poprzez wstrząsanie. Rozpuszczony koncentrat zawiera 2,5 mg bendamustyny chlorowodorku w 1 ml i ma postać przejrzystego, bezbarwnego roztworu.2. Rozcieńczenie
Po uzyskaniu klarownego roztworu (na ogół po 5-10 minutach) natychmiast rozcieńczyć całkowitą zalecaną dawkę produktu leczniczego Bendamustine Eugia 0,9% roztworem chlorku sodu do uzyskania ostatecznej objętości około 500 ml. Produkt leczniczy Bendamustine Eugia należy rozcieńczać wyłącznie 0,9% roztworem chlorku sodu, a nie żadnym, innym roztworem do wstrzykiwań.3. Podanie
Roztwór podaje się we wlewie dożylnym przez 30-60 minut.Fiolki są przeznaczone wyłącznie do jednorazowego użytku. Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami.
7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA
Eugia Pharma (Malta) Ltd. Vault 14, level 2 Valletta Waterfront Floriana, FRN1914 Malta
8. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
Pozwolenie nr: 27471
9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 2022-11-16
10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU
2024-03-08