Levomethadone Hydrochloride Molteni
Levomethadoni hydrochloridum
Roztwór doustny 2,5 mg/ml | Levomethadoni hydrochloridum 2,5 mg/ml
L.Molteni & C. dei F.lii Alitti Societa di Esercizio S.p.A., Włochy
Ulotka
ULOTKA DOŁĄCZONA DO OPAKOWANIA: INFORMACJA DLA UŻYTKOWNIKA
Levomethadone Hydrochloride Molteni, 2,5 mg/mL, roztwór doustny
Do stosowania u osób dorosłych
Levomethadoni hydrochloridum
Przed zastosowaniem leku należy uważnie zapoznać się z treścią całej ulotki, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta. Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. Należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty w razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości. Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same. Jeśli nasili się którykolwiek z objawów niepożądanych lub wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Patrz punkt 4.
Spis treści ulotki
1. Co to jest lek Levomethadone Hydrochloride Molteni i w jakim celu się go stosuje
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Levomethadone Hydrochloride Molteni
3. Jak stosować lek Levomethadone Hydrochloride Molteni
4. Możliwe działania niepożądane
5. Jak przechowywać lek Levomethadone Hydrochloride Molteni
6. Zawartość opakowania i inne informacje
1. Co to jest lek Levomethadone Hydrochloride Molteni i w jakim celu się go stosuje
Levomethadone Hydrochloride Molteni zawiera substancję czynną lewometadonu chlorowodorek. Należy do grupy leków, które działają na układ nerwowy pacjenta. Levomethadone Hydrochloride Molteni jest stosowany w leczeniu osób dorosłych uzależnionych od substancji zwanych „opioidami” lub „przeciwbólowymi opioidami” – takich jak heroina i morfina. Działa jako zamiennik substancji uzależniających.2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Levomethadone Hydrochloride Molteni
Kiedy nie stosować leku Levomethadone Hydrochloride Molteni: jeśli pacjent ma uczulenie na lewometadon lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienione w punkcie 6); jeśli pacjent przyjmuje leki na depresję zwane „inhibitorami MAO” (inhibitory monoaminooksydazy) lub przyjmował je w okresie ostatnich 2 tygodni (patrz „Inne leki i Levomethadone Hydrochloride Molteni”); jeśli pacjent przyjmuje leki stosowane w leczeniu uzależnień lub silne leki przeciwbólowe (patrz „Inne leki i Levomethadone Hydrochloride Molteni”); jeśli pacjent ma ciężkie trudności w oddychaniu lub problemy z płucami; pacjent jest uzależniony od substancji nieopioidowych; pacjent jest w wieku poniżej 18 lat.Nie należy przyjmować leku Levomethadone Hydrochloride Molteni, jeżeli którakolwiek z powyższych informacji dotyczy pacjenta. Jeśli pacjent ma wątpliwości, powinien zapytać lekarza lub farmaceutę przed zastosowaniem leku Levomethadone Hydrochloride Molteni.
Ostrzeżenia i środki ostrożności Przed rozpoczęciem przyjmowania Levomethadone Hydrochloride Molteni należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty, jeśli pacjent: nie czuje się czujny lub całkowicie przebudzony (ma „obniżone poziomy świadomości”); ma niskie ciśnienie krwi; miał w przeszłości problemy z sercem, w tym choroby serca lub zaburzenia rytmu serca. Ten lek może wpływać na sygnały elektryczne, które kontrolują bicie serca, szczególnie w dużych dawkach. Dlatego należy powiedzieć lekarzowi, jeśli w przeszłości pacjent miał problemy z sercem; miał w przeszłości problemy z oddychaniem lub z płucami, takie jak astma lub przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP); ma trudności w oddawaniu moczu; ma problemy związane z prostatą; ma problemy z pęcherzykiem żółciowym lub drogami żółciowymi; ma stan zapalny trzustki; ma zaburzenia czynności jelit; ma niedoczynność tarczycy; ma zwiększone ciśnienie wewnątrzczaszkowe; ma problemy z nadnerczami – nadczynność lub rodzaj guza zwany guzem chromochłonnym (pheochromocytoma); został poinformowany przez lekarza, że ma zaburzenia równowagi elektrolitowej, takie jak hipokaliemia.
Jeśli pacjenta dotyczy jakakolwiek z powyższych informacji (lub nie jest tego pewny), przed rozpoczęciem przyjmowania Levomethadone Hydrochloride Molteni pacjent powinien omówić to z lekarzem lub farmaceutą.
Należy skontaktować się z lekarzem lub farmaceutą, jeśli podczas przyjmowania leku Levomethadone Hydrochloride Molteni wystąpią następujące objawy: osłabienie, zmęczenie, brak apetytu, nudności, wymioty lub niskie ciśnienie krwi. Mogą to być objawy świadczące o tym, że nadnercza produkują zbyt mało hormonu kortyzolu i może być konieczne uzupełnienie hormonu.
Długotrwałe stosowanie opioidowych leków przeciwbólowych może powodować obniżenie stężenia hormonów płciowych i zwiększenie stężenia hormonu prolaktyny. Należy skontaktować się z lekarzem lub farmaceutą, jeśli wystąpią takie objawy, jak obniżone libido, impotencja lub brak miesiączki.
Przyjmując lek Levomethadone Hydrochloride Molteni należy zachować ostrożność Lek Levomethadone Hydrochloride Molteni działa około dwukrotnie silniej niż metadon. Prawidłowe dawkowanie podano w punkcie 3 „Jak stosować lek Levomethadone Hydrochloride Molteni”.
Leku Levomethadone Hydrochloride Molteni nie wolno wstrzykiwać – jest on przeznaczony wyłącznie do podawania doustnego. Stosowanie we wstrzyknięciu jest niebezpieczne i może spowodować ciężkie powikłania u pacjenta. Może spowodować zakażenie całego organizmu pacjenta, żyły mogą stać się obolałe i opuchnięte, może też u pacjenta dojść do zablokowania naczynia krwionośnego w płucach.
Tolerancja, uzależnienie i nałogowe przyjmowanie Ten lek zawiera lewometadon, który jest lekiem opioidowym. Wielokrotne stosowanie opioidów może prowadzić do zmniejszenia skuteczności leku (organizm pacjenta przyzwyczaja się do działania leku, co określa się mianem „tolerancji”). Wielokrotne stosowanie leku Levomethadone Hydrochloride Molteni może również prowadzić do nadużywania, uzależnienia i nałogowego przyjmowania, co może skutkować zagrażającym życiu przedawkowaniem. Uzależnienie lub nałogowe przyjmowanie może sprawiać, że pacjent czuje, że nie ma kontroli nad ilością przyjmowanego leku lub częstością jego przyjmowania.
Ryzyko rozwoju uzależnienia lub nadużywania jest różne u różnych pacjentów. U pacjenta może występować większe ryzyko rozwoju nadużywania lub uzależnienia od leku Levomethadone Hydrochloride Molteni, jeśli: - pacjent lub członek jego rodziny kiedykolwiek nadużywał alkoholu lub był uzależniony od alkoholu, leków wydawanych na receptę lub nielegalnych narkotyków („uzależnienie”); - pacjent pali papierosy; - pacjent kiedykolwiek miał zaburzenia nastroju (depresja, zaburzenia lękowe lub zaburzenia osobowości) lub był leczony przez psychiatrę z powodu innych chorób psychicznych.
Jeśli podczas przyjmowania leku Levomethadone Hydrochloride Molteni pacjent zauważy którykolwiek z niżej wymienionych objawów, może to świadczyć o rozwinięciu się u niego uzależnienia lub nadużywania. – Pacjent odczuwa potrzebę przyjmowania leku dłużej niż zalecił to lekarz. – Pacjent odczuwa potrzebę przyjmowania większej dawki niż zalecana. – Pacjent stosuje lek z powodów innych niż ten, z którego lek został przepisany, na przykład „aby się uspokoić” lub aby „móc zasnąć”. – Pacjent wielokrotnie podejmował nieudane próby przerwania lub kontrolowania stosowania leku. – Po przerwaniu przyjmowania leku pacjent czuje się źle i czuje się lepiej po ponownym przyjęciu leku („objawy odstawienia”).
Jeśli pacjent zauważy u siebie którykolwiek z wyżej wymienionych objawów, powinien porozmawiać z lekarzem i omówić najlepszy dla siebie sposób leczenia, w tym odpowiedni moment przerwania leczenia i bezpieczny sposób przerwania leczenia (patrz punkt 3, Przerwanie przyjmowania leku Levomethadone Hydrochloride Molteni).
Zaburzenia oddychania w czasie snu Lek Levomethadone Hydrochloride Molteni może powodować zaburzenia oddychania w czasie snu, takie jak bezdech senny (przerwy w oddychaniu podczas snu) i hipoksemię związaną ze snem (małe stężenie tlenu we krwi). Objawami mogą być przerwy w oddychaniu podczas snu, nocne budzenie z powodu duszności, trudności w utrzymaniu snu lub nadmierna senność w ciągu dnia. Jeśli pacjent lub inna osoba zauważy takie objawy, należy skontaktować się z lekarzem. Lekarz może rozważyć zmniejszenie dawki.
Stosowanie leku Levomethadone Hydrochloride Molteni może prowadzić do pozytywnych wyników testów stosowanych w sporcie (testy „antydopingowe”). Nie należy stosować Levomethadone Hydrochloride Molteni jako środka dopingującego – może on poważnie szkodzić zdrowiu.
Levomethadone Hydrochloride Molteni a inne leki Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować. Dotyczy to również leków wydawanych bez recepty oraz leków roślinnych. Jest to ważne, ponieważ lek Levomethadone Hydrochloride Molteni może wpływać na działanie niektórych leków. Również niektóre inne leki mogą wpływać na działanie leku Levomethadone Hydrochloride Molteni. Nie przyjmować leku Levomethadone Hydrochloride Molteni i poinformować lekarza lub farmaceutę jeżeli pacjent przyjmuje którykolwiek z niżej wymienionych leków: leki na depresję zwane inhibitorami MAO (inhibitory monoaminooksydazy), również jeżeli pacjent przyjmował je w ciągu ostatnich 2 tygodni – w tym moklobemid, fenelzyna i tranylcypromina; leki stosowane w leczeniu uzależnień – takie jak buprenorfina. Przed rozpoczęciem przyjmowania buprenorfiny należy odczekać co najmniej 20 godzin od zaprzestania przyjmowania leku Levomethadone Hydrochloride Molteni; silne leki przeciwbólowe – takie jak morfina, butorfanol, nalbufina i pentazocyna.
Jeśli pacjenta dotyczy jakakolwiek z powyższych informacji (lub nie jest tego pewny), nie powinien przyjmować Levomethadone Hydrochloride Molteni i powinien poinformować lekarza lub farmaceutę.
Zanim rozpocznie się stosowanie leku Levomethadone Hydrochloride Molteni należy skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą w przypadku przyjmowania któregokolwiek z wymienionych poniżej leków: leki stosowane w leczeniu ciężkich zaburzeń psychicznych zwanych „psychozami”, takich jak chlorpromazyna leki, które przytępiają zmysły, w tym: - inne leki na depresję – takich jak amitryptylina i klomipramina - leki nasenne – w tym leki znieczulające leki stosowane w leczeniu nadciśnienia tętniczego krwi – takich jak rezerpina, klonidyna, urapidyl i prazosyna spironolakton – lek moczopędny leki stosowane w leczeniu zakażeń grzybiczych – takie jak flukonazol, itrakonazol, worykonazol i ketokonazol leki stosowane w leczeniu chorób serca – takie jak chinidyna, werapamil i diltiazem cymetydyna – stosowana w leczeniu choroby wrzodowej żołądka ryfampicyna – antybiotyk antybiotyki makrolidowe np. klarytromycyna, telitromycyna i erytromycyna leki stosowane w leczeniu niektórych zakażeń bakteryjnych, takie jak cyprofloksacyna, kwas fusydowy leki roślinne zawierające dziurawca zwyczajnego (Hypericum perforatum) leki przeciwwirusowe, w tym niektóre leki stosowane w leczeniu HIV, np. amprenawir, newirapina, zydowudyna, efawirenz, nelfinawir, rytonawir, lopinawir, sakwinawir, abakawir, delawirdyna, dydanozyna i stawudyna doustne środki antykoncepcyjne („pigułki”) leki przeciwpadaczkowe, w tym barbiturany – takie jak fenytoina i karbamazepina kannabidiol (lek stosowany w leczeniu napadów drgawek) gabapentyna i pregabalina (leki stosowane w leczeniu padaczki, nerwobólów lub lęku), mogą zwiększać ryzyko przedawkowania opioidów, depresji oddechowej (trudności z oddychaniem) i mogą zagrażać życiu metamizol, lek stosowany w leczeniu bólu i gorączki leki uspokajające zwane benzodiazepinami – takie jak diazepam i flunitrazepam Jednoczesne stosowanie Levomethadone Hydrochloride Molteni i leków uspokajających, takich jak benzodiazepiny lub leków o podobnym działaniu zwiększa ryzyko wystąpienia senności, trudności w oddychaniu (depresji oddechowej), śpiączki oraz może zagrażać życiu. Z tego też powodu ich jednoczesne stosowanie można brać pod uwagę wyłącznie wtedy, gdy nie są dostępne inne metody leczenia. Jeżeli lekarz przepisze Levomethadone Hydrochloride Molteni jednocześnie z lekami uspokajającymi, wówczas lekarz powinien też ograniczyć dawkę i czas trwania jednoczesnego leczenia. Należy poinformować lekarza o wszystkich lekach uspokajających, które pacjent przyjmuje oraz ściśle stosować się do zaleceń lekarza dotyczących dawki. Pomocne może okazać się poinformowanie przyjaciół lub krewnych, aby mieli świadomość możliwości wystąpienia oznak i objawów wskazanych powyżej. W przypadku wystąpienia powyższych objawów należy skontaktować się z lekarzem. Jeśli pacjenta dotyczy jakakolwiek z powyższych informacji (lub nie jest tego pewny), przed rozpoczęciem przyjmowania Levomethadone Hydrochloride Molteni należy omówić to z lekarzem lub farmaceutą.
Ryzyko wystąpienia działań niepożądanych wzrasta, jeśli pacjent stosuje lewometadon jednocześnie z lekami przeciwdepresyjnymi (takimi jak cytalopram, duloksetyna, escytalopram, fluoksetyna, fluwoksamina, paroksetyna, sertralina, wenlafaksyna, amitryptylina, klomipramina, imipramina, nortryptylina). Należy skontaktować się z lekarzem, jeśli wystąpią objawy takie jak: Zmiany stanu psychicznego (np. pobudzenie, omamy, śpiączka) Szybkie bicie serca, niestabilne ciśnienie krwi, gorączka
Przesadne odruchy, zaburzona koordynacja, sztywność mięśni Objawy żołądkowo-jelitowe (np. nudności, wymioty, biegunka).
Levomethadone Hydrochloride Molteni z alkoholem Nie pić alkoholu w okresie przyjmowania leku Levomethadone Hydrochloride Molteni, gdyż alkohol może nasilać działania niepożądane tego leku i prowadzić do ciężkiego zatrucia z takimi objawami jak senność, płytki i słaby oddech oraz śpiączka, co może okazać się śmiertelne.
Ciąża, karmienie piersią i płodność Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku
Ciąża Lek Levomethadone Hydrochloride Molteni może być stosowany w ciąży po wnikliwym rozważeniu przez lekarza stosunku korzyści do ryzyka, najlepiej w warunkach nadzoru w specjalistycznym ośrodku medycznym. Z uwagi na zmiany metaboliczne zachodzące w przebiegu ciąży, konieczne może być zwiększenie liczby dawek do dwóch na dobę, w celu utrzymania skuteczności leczenia. Lekarz może również zalecić podzielenie dawki dobowej. Długotrwałe stosowanie podczas ciąży może prowadzić do przyzwyczajenia i uzależnienia płodu od lewometadonu, jak również do wystąpienia u dziecka objawów odstawienia po urodzeniu, co często wymaga leczenia w warunkach szpitalnych.
Karmienie piersią Lewometadon przenika do mleka ludzkiego. Jeśli pacjentka karmi piersią lub planuje karmienie piersią podczas przyjmowania lewometadonu, powinna poradzić się lekarza, ponieważ może to mieć wpływ na dziecko. Decyzję o tym, czy pacjentka może karmić piersią w trakcie przyjmowania leku Levomethadone Hydrochloride Molteni podejmuje lekarz. Pacjentka powinna obserwować dziecko w celu wykrycia nietypowych objawów przedmiotowych i podmiotowych, takich jak zwiększona senność (bardziej niż zwykle), trudności w oddychaniu lub wiotkość. Należy natychmiast skonsultować się z lekarzem, jeśli którykolwiek z tych objawów zostanie zauważony.
Płodność Istnieją doniesienia o tym, że metadon powoduje problemy z męską płodnością w trakcie leczenia podtrzymującego.
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn Podczas stosowania leku Levomethadone Hydrochloride Molteni nie należy prowadzić pojazdów, używać narzędzi ani obsługiwać maszyn, ponieważ pacjent może czuć się senny i mieć zmniejszoną czujność w okresie stosowania tego leku i czasami również po jego odstawieniu. Pacjent może prowadzić pojazdy, używać narzędzia bądź obsługiwać maszyny po uprzedniej zgodzie lekarza.
Levomethadone Hydrochloride Molteni zawiera metylu parahydroksybenzoesan (E218) Lek może powodować reakcje alergiczne (możliwe reakcje typu późnego).
3. Jak stosować lek Levomethadone Hydrochloride Molteni Nazwa wymyślona>
Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.Zalecana dawka Lekarz ustali dawkę dla pacjenta: zgodnie z indywidualnymi potrzebami pacjenta; w oparciu o szybkość występowania objawów odstawienia. Zawsze należy przyjmować dawkę zaleconą przez lekarza: nie należy przyjmować więcej ani mniej tego leku niż zalecona dawka; nie należy przyjmować tego leku częściej ani rzadziej niż zalecono. Dawka początkowa: Zazwyczaj stosowana dawka początkowa wynosi od 6 do 8 mL roztworu doustnego na dobę rano (tj. W razie potrzeby pacjent może dostać drugą dawkę, wynoszącą od 4 do 10 mL roztworu doustnego, na wieczór (tj. od 10 do 25 mg lewometadonu chlorowodorku). Zwiększenie dawki: Lekarz zazwyczaj zwiększa dawkę w ciągu 1 do 6 dni, aż ustali odpowiednią dawkę dla pacjenta. Lekarz może zwiększać dawkę o 2 do 4 mL na dobę (tj. od 5 do 10 mg lewometadonu chlorowodorku). Będzie to zależało od tego, jak lek wpływa na pacjenta. Zazwyczaj stosowana dawka może wynosić do 24 mL roztworu doustnego na dobę (tj. do 60 mg lewometadonu chlorowodorku). W niektórych sytuacjach lekarz może zalecić większą dawkę.
Należy pamiętać, że lek Levomethadone Hydrochloride Molteni działa około dwukrotnie silniej niż metadon – co oznacza, że pacjent przyjmuje mniejszą dawkę niż byłaby w przypadku metadonu.
Osoby w podeszłym wieku, mające problemy z nerkami lub wątrobą lub ciężko chore W przypadku pacjentów w wieku powyżej 65 lat, pacjentów w bardzo złym stanie zdrowia lub mających ciężkie zaburzenia czynności nerek bądź ciężkie, długotrwałe zaburzenia czynności wątroby dawka może być zmniejszona. W tych przypadkach lekarz może chcieć dokładniej kontrolować pacjenta.
Jak przyjmować lek Lek Levomethadone Hydrochloride Molteni jest przeznaczony wyłącznie do podawania doustnego. Ten lek można przyjmować w postaci, w jakiej jest dostarczany lub rozcieńczony wodą lub napojami bezalkoholowymi – takimi jak sok pomarańczowy. Dawka dla pacjenta zostanie odmierzona i podana przez lekarza lub farmaceutę. Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Levomethadone Hydrochloride Molteni Jeżeli pacjent zastosuje więcej leku Levomethadone Hydrochloride Molteni niż powinien, konieczna jest natychmiastowa konsultacja z lekarzem bądź udanie się do szpitala. Należy zabrać ze sobą opakowanie leku. Mogą wystąpić następujące skutki przedawkowania: zaburzenia w oddychaniu; uczucie dużej senności, prawie utrata przytomności („nieświadomość”) lub zapadnięcie w śpiączkę; zwężenie źrenic; zimna i spocona skóra; bardzo wolne bicie serca; osłabienie mięśni; niskie stężenie cukru we krwi; zaburzenia czynności mózgu (znane jako toksyczna leukoencefalopatia). W skrajnych przypadkach może wystąpić zatrzymanie oddechu lub krążenia i zawał serca. Pominięcie zastosowania leku Levomethadone Hydrochloride Molteni Jeśli pacjent zapomniał przyjąć dawkę, powinien pominąć zapomnianą dawkę i przyjąć zwykłą dawkę, gdy nadejdzie pora kolejnej dawki. Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki. Przerwanie stosowania leku Levomethadone Hydrochloride Molteni Nie należy przerywać przyjmowania leku Levomethadone Hydrochloride Molteni bez wcześniejszej
rozmowy z lekarzem. Nagłe przerwanie stosowania leku może wywołać działania niepożądane. W razie konieczności zaprzestania stosowania leku Levomethadone Hydrochloride Molteni, jego stosowanie zakończy stopniowo lekarz. W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
4. Możliwe działania niepożądane
Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.W przypadku pojawienia się jakiegokolwiek działania niepożądanego wymienionego poniżej, należy poinformować o tym lekarza: Wystąpienie działań niepożądanych jest bardziej prawdopodobne na początku leczenia: uczucie niepokoju, depresji, rozdrażnienia lub senności; utrata apetytu (jadłowstręt), zmniejszenie masy ciała lub złe samopoczucie (nudności); skurcze żołądka lub jelit, biegunka lub wymioty; gorączka, naprzemienne dreszcze i uderzenia gorąca, ziewanie, gęsia skórka, katar, kichanie; nieskoordynowane i szybkie ruchy lub drżenie (dreszcze); przyspieszone bicie serca (tachykardia); bardzo małe źrenice; ból całego ciała; osłabienie lub niepokój ruchowy; większe niż zwykle pocenie się lub łzawienie oczu. Inne działania niepożądane obejmują: Niezbyt często (mogą wystąpić u 1 na 100 osób) do często (mogą wystąpić u 1 na 10 osób): powolny lub płytki oddech; ból głowy lub zaburzenia widzenia; osłabienie, zawroty głowy, omdlenia, splątanie lub dezorientacja; uczucie dużej senności lub bezsenność; podekscytowanie lub przygnębienie; palpitacje lub obniżone tętno; zmniejszenie popędu płciowego; zmniejszone libido lub trudności z uzyskaniem i utrzymaniem wzwodu u mężczyzn; nasilone pocenie się; wysypka skórna, w tym pokrzywka i inne rodzaje swędzącej wysypki; suchość w ustach; utrata apetytu, nudności lub wymioty; zaparcia; zatrzymanie wody (obrzęki), skurcze dróg żółciowych, które mogą powodować ból w górnej części brzucha lub pleców; dolegliwości układu moczowego, w tym oddawanie małej ilości moczu. Rzadko (mogą wystąpić u 1 na 1 000 osób) do bardzo rzadko (mogą wystąpić u 1 na 10 000 osób): zaczerwienienie skóry i uczucie ciepła (uderzenia gorąca); powolne krwawienie wewnątrz organizmu; zatrzymanie oddechu; spadek ciśnienia tętniczego przy nagłej zmianie pozycji z leżącej na siedzącą lub stojącą; zatrzymanie akcji serca, zawał serca, zaburzenia związane z krążeniem krwi w organizmie, występowanie wstrząsu. Częstość nieznana: niskie stężenie cukru we krwi;
bezdech senny (przerwy w oddychaniu podczas snu); u pacjenta może rozwinąć się uzależnienie od leku Levomethadone Hydrochloride Molteni.
Warto zauważyć, że ciężkość niektórych działań niepożądanych maleje wraz z upływem czasu. Jednakże, zaparcia i nasilone pocenie utrzymują się. Należy porozmawiać z lekarzem lub farmaceutą o leczeniu w kierunku uwolnienia się od tych działań niepożądanych.
Zgłaszanie działań niepożądanych Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, lub farmaceucie. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, tel.: + 48 22 49 21 301, faks: + 48 22 49 21 309. Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl. Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.
5. Jak przechowywać lek Levomethadone Hydrochloride Molteni
Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci. Ten lek należy przechowywać w bezpiecznym miejscu, do którego inne osoby nie mają dostępu. Przyjęcie leku przez osoby, którym nie został on przepisany, może prowadzić do ciężkich uszkodzeń i zgonu. Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na pudełku tekturowym i etykiecie po EXP. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca. Ten lek nie wymaga stosowania żadnych szczególnych warunków przechowywania. Okres ważności (butelki 60 mL, 100 mL, 1000 mL, roztwór doustny): 12 tygodni po pierwszym otwarciu. Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.6. Zawartość opakowania i inne informacje
Co zawiera lek Levomethadone Hydrochloride Molteni Substancją czynną jest lewometadonu chlorowodorek. Każdy mililitr (mL) roztworu doustnego zawiera 2,5 miligrama (mg) lewometadonu chlorowodorku. Pozostałe składniki to metylu parahydroksybenzoesan (E218), betainy chlorowodorek, glicerol, karmel (E150C), woda oczyszczona.Jak wygląda lek Levomethadone Hydrochloride Molteni i co zawiera opakowanie Lek Levomethadone Hydrochloride Molteni 2,5 mg/mL roztwór doustny jest to przejrzysty, jasnobursztynowy płyn. Jest dostępny w następujących opakowaniach: - 5, 10 lub 20 mL butelki jednodawkowe, z zamknięciem zabezpieczającym przed otwarciem przez dzieci. - 60 lub 100 mL butelki wielodawkowe, z zamknięciem zabezpieczającym przed otwarciem przez dzieci i wkładką (adapter do pipety). Pipeta 5 mL jest wyskalowana od 0,25 mL do 5 mL z podziałką co 0,25 mL, jest dostarczona wraz z butelką. - 1000 mL butelka PVC barwy bursztynowej, zamknięta plastikową zakrętką i wewnętrznym zabezpieczeniem. Opakowanie zawiera kubeczek dozujący z podziałką od 1 do 6 mL.
Nie wszystkie rodzaje opakowań muszą znajdować się w obrocie.
Podmiot odpowiedzialny i wytwórca L. Molteni & C. dei F.lli Alitti Società di Esercizio S.p.A., Strada Statale 67, Loc. Granatieri Włochy
W celu uzyskania bardziej szczegółowych informacji dotyczących tego leku należy zwrócić się do miejscowego przedstawiciela podmiotu odpowiedzialnego:
Molteni Farmaceutici Polska Sp. z o.o Tel.: +48 (12) 653 15 71 e-mail: [email protected]
Ten produkt leczniczy jest dopuszczony do obrotu w krajach członkowskich Europejskiego Obszaru Gospodarczego pod następującymi nazwami:
Niemcy Levomethadon Molteni 2,5 mg/mL Lösung zum Einnehmen Włochy Ellepalmiron 2,5 mg/mL soluzione orale Polska Levomethadone Hydrochloride Molteni 2,5 mg/mL roztwór doustny
Data ostatniej aktualizacji ulotki:
Charakterystyka
L. Molteni & C. dei F.lli Alitti Società di Esercizio S.p.A. 1.3.1 Product Information: Summary of Product Characteristics 1 (15) CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO
Levomethadone Hydrochloride Molteni, 2,5 mg/mL, roztwór doustny
Jeden mililitr roztworu doustnego zawiera 2,5 mg lewometadonu chlorowodorku.
Substancje pomocnicze: jeden mililitr (mL) roztworu doustnego zawiera 1,5 mg metylu parahydroksybenzoesanu (E218). Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
Roztwór doustny.
Przejrzysty, jasnobursztynowy płyn.
Leczenie substytucyjne jako konsekwencja uzależnienia od opioidów u osób dorosłych, w połączeniu z odpowiednią opieką medyczną, społeczną i psychospołeczną.
W miarę możliwości należy przepisywać lewometadon w specjalnych placówkach leczniczych jako część zintegrowanej terapii substytucyjnej w leczeniu uzależnienia od opioidów u osób dorosłych, która obejmuje opiekę medyczną, społeczną i psychologiczną.
Dawkowanie
Dorośli Dawka ustalana jest na podstawie występowania objawów odstawienia i musi być dostosowana do każdego pacjenta zgodnie z indywidualną sytuacją i subiektywną oceną. Ogólnie, po ustaleniu dawki należy dążyć do podawania minimalnej dawki podtrzymującej.
Aby zapobiec przedawkowaniu, podaje się dawkę początkową 15 do 20 mg lewometadonu chlorowodorku (co odpowiada 6 do 8 mL roztworu doustnego) pierwszego dnia, rano. W zależności od subiektywnie odczuwanego i obiektywnego działania, dodatkowo potrzebna dawka od 10 do 25 mg lewometadonu chlorowodorku (tj. 4 do 10 mL roztworu doustnego) podawana jest wieczorem pierwszego dnia. U pacjentów o niskim lub nieznanym progu tolerancji (np. po zwolnieniu z więzienia) dawka początkowa nie powinna przekraczać 15 mg lewometadonu chlorowodorku (6 mL roztworu doustnego).
Po 1 do 6 dniach, dobowa dawka podawana jest raz na dobę, rano. Przejście na pojedynczą dawkę dobową podawaną rano jest zwykle przeprowadzane stopniowo przy użyciu 5 mg lewometadonu chlorowodorku L. Molteni & C. dei F.lli Alitti Società di Esercizio S.p.A. 1.3.1 Product Information: Summary of Product Characteristics 2 (15) (2 mL roztworu doustnego).
W przypadku niewystarczającej skuteczności (występowanie objawów odstawienia) lekarz może zwiększyć dawkę o 5 do 10 mg lewometadonu chlorowodorku (2-4 mL roztworu doustnego) na dobę.
Dawka podtrzymująca zwykle jest osiągana po 1 do 6 dni i może wynosić do 60 mg lewometadonu chlorowodorku (24 mL roztworu doustnego), a w wyjątkowych sytuacjach może być znacznie większa. Dawka większa niż 50-60 mg lewometadonu chlorowodorku może być podawana tylko w wyjątkowych sytuacjach w przypadku udowodnionej konieczności, po wiarygodnym wykluczeniu jednoczesnego stosowania innych substancji odurzających.
Uwaga: W wyniku interakcji i (lub) indukcji enzymatycznej spowodowanych innymi produktami leczniczymi (patrz punkt 4.5), konieczna dobowa dawka lewometadonu może zostać zwiększona. Z tego względu należy monitorować pacjentów nawet o ustalonym, stabilnym leczeniu pod kątem wystąpienia ewentualnych objawów odstawienia i w razie potrzeby ponownie dostosować dawkę.
Siła działania lewometadonu jest w przybliżeniu dwa razy większa niż racematu metadonu. Istnieje dowód świadczący, iż metabolizm lewometadonu zostaje wtórnie zwiększony po podaniu racematu metadonu, dlatego też proporcja może być zmieniona, w szczególności w przypadkach zamieniania z mieszaniny racemicznej na lewometadon. W konsekwencji, w takich przypadkach, schemat dawkowania musi być starannie dostosowany indywidualnie (patrz punkt 4.4).
Pacjenci w podeszłym wieku Zaleca się zmniejszyć dawkę u pacjentów w podeszłym wieku.
Pacjenci z niewydolnością nerek i wątroby lub w złym stanie ogólnym Zaleca się zmniejszenie dawki u pacjentów z niewydolnością nerek lub ciężkimi, przewlekłymi zaburzeniami czynności wątroby lub w złym stanie ogólnym.
Dzieci i młodzież Nie określono dotychczas bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności lewometadonu u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat. Lek Levomethadone Hydrochloride Molteni jest przeciwwskazany do stosowania u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat (patrz punkt 4.3).
Sposób podawania
Levomethadone Hydrochloride Molteni jest przeznaczony wyłącznie do podawania doustnego.
Przepisana dawka może być przyjmowana w postaci, w jakiej lek jest dostarczany lub można go rozcieńczyć wodą lub bezalkoholowym napojem owocowym (np. sokiem pomarańczowym, syropem malinowym).
Roztwór doustny zawarty w butelkach o objętości 60 i 100 mL można odmierzyć za pomocą dostarczonej pipety. Zamocować pipetę na adapterze, następnie butelkę z dołączoną pipetą obrócić do góry dnem, tak aby żądana ilość roztworu mogła zostać zassana do pipety. Przed odłączeniem pipety od butelki, butelkę należy obrócić do poprzedniej pionowej pozycji (dnem do dołu), aby nadmiar pobranej ilości roztworu wlał się z powrotem do butelki.
Roztwór doustny z wielodawkowej butelki o objętości 1000 mL można pobrać w miejscu wydawania leków przy użyciu załączonego do opakowania kubeczka dozującego lub np. dostępnego w sprzedaży skalibrowanego dozownika.
L. Molteni & C. dei F.lli Alitti Società di Esercizio S.p.A. 1.3.1 Product Information: Summary of Product Characteristics 3 (15)
- Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1. - Równoczesne stosowanie inhibitorów monoaminooksydazy (MAO) oraz okres do 2 tygodni od momentu odstawienia tych leków. - W czasie leczenia lewometadonem nie należy podawać opioidowych antagonistów lub innych agonistów lub antagonistów (np. pentazocyna i buprenorfina), z wyjątkiem leczenia przedawkowania. - Depresja oddechowa. - Obturacyjne choroby układu oddechowego. - Pacjenci uzależnieni od leków nieopioidowych. - Dzieci i młodzież w wieku poniżej 18 lat (patrz punkt 4.4).
Dokładna ocena wskazań i szczegółowa kontrola medyczna są konieczne w następujących przypadkach:
- Ciąża i okres karmienia piersią (patrz punkt 4.6). - Zmniejszona świadomość. - Równoczesne stosowanie produktów leczniczych lub substancji działających hamująco na ośrodkowy układ nerwowy i odpowiednio oddechowy. - Stany chorobowe, w których należy unikać depresji oddechowej. - Umiarkowane do ciężkich zaburzenia ośrodka oddechowego i oddychania. - Zwiększone ciśnienie wewnątrzczaszkowe. - Niedociśnienie tętnicze w przypadku hipowolemii. - Rozrost gruczołu krokowego z zatrzymaniem moczu. - Zapalenie trzustki. - Zaburzenia dróg żółciowych. - Niedrożność i zapalne choroby jelit. - Guz chromochłonny. - Niedoczynność tarczycy. - Bradykardia. - Terapia lekami przeciwarytmicznymi klasy I i III.
Płuca i oddychanie Lewometadon należy stosować ostrożnie u pacjentów z: - astmą - przewlekłą obturacyjną chorobą płuc - sercem płucnym - ze znacznie zmniejszoną rezerwą oddechową - wcześniejszym zaburzeniem czynności oddechowej - hipoksją czy hiperkapnią. Nawet standardowe dawki terapeutyczne leków opioidowych mogą zmniejszyć czynność ośrodka oddechowego u tych pacjentów, podczas gdy jednocześnie opór oddechowy może się zwiększyć aż do wystąpienia bezdechu. U pacjentów szczególnie podatnych na takie atopowe odczyny mogą wystąpić: zaostrzenie wcześniej istniejącej astmy, wysypki skórne i zmieniona liczba krwinek (eozynofilia).
Ciśnienie wewnątrzczaszkowe Działanie środków odurzających prowadzące do depresji układu oddechowego oraz zwiększenia ciśnienia płynu mózgowo-rdzeniowego może zostać istotnie zwiększone w przypadku istniejącego wcześniej zwiększonego ciśnienia wewnątrzczaszkowego. Mając na uwadze profil terapeutyczny lewometadonu będącego agonistą receptorów μ, substancję czynną należy stosować z niezwykłą ostrożnością i to tylko wtedy, gdy jest to absolutnie konieczne w leczeniu takich pacjentów. L. Molteni & C. dei F.lli Alitti Società di Esercizio S.p.A. 1.3.1 Product Information: Summary of Product Characteristics 4 (15) Ryzyka związane z jednoczesnym stosowaniem z lekami uspokajającymi, takimi jak benzodiazepiny, lub lekami o podobnym działaniu: Jednoczesne stosowanie Levomethadone Hydrochloride Molteni i leków uspokajających, takich jak benzodiazepiny lub leków do nich podobnych może powodować sedację, depresję oddechową, śpiączkę i zgon. Ze względu na opisane ryzyka jednoczesne przepisywanie z lekami uspokajającymi powinno być zastrzeżone tylko dla pacjentów, dla których nie są dostępne inne metody leczenia. W przypadku podjęcia decyzji o przepisaniu Levomethadone Hydrochloride Molteni jednocześnie z lekami uspokajającymi, należy stosować najniższą skuteczną dawkę oraz możliwie najkrótszy czas leczenia. Pacjentów należy uważnie obserwować pod kątem występowania oznak i objawów depresji oddechowej i sedacji. W tym względzie stanowczo zaleca się poinformowanie pacjentów oraz ich opiekunów, aby mieli świadomość możliwości wystąpienia tych objawów (patrz punkt 4.5).
Ryzyko związane z jednoczesnym stosowaniem z alkoholem Jednoczesne stosowanie opioidów, w tym lewometadonu, i alkoholu może prowadzić do sedacji, depresji oddechowej, śpiączki i zgonu. Należy unikać przyjmowania alkoholu podczas leczenia lewometadonem (patrz punkt 4.5).
Zaburzenia związane ze stosowaniem opioidów (nadużywanie i zależność)
Lewometadon jest opioidowym lekiem przeciwbólowym i sam w sobie jest wysoce uzależniający. Ma długi okres półtrwania i dlatego może się kumulować w organizmie. Pojedyncza dawka podawana w celu złagodzenia objawów, jeśli będzie powtarzana codziennie, może się skumulować i doprowadzić do zgonu. Stosowanie lewometadonu może powodować uzależnienie. Jak w przypadku innych opioidów, w wyniku wielokrotnego podawania lewometadonu może rozwinąć się tolerancja oraz uzależnienie fizyczne i (lub) psychiczne. Odstawienie po wielokrotnym podaniu i (lub) w przypadku uzależnienia od leków opioidowych, bądź stosowania antagonisty opioidowego powoduje wystąpienie objawów odstawienia. Nadużywanie lub celowe niewłaściwe stosowanie produktu leczniczego Levomethadone Hydrochloride Molteni może prowadzić do przedawkowania i (lub) zgonu. Ryzyko rozwoju zaburzeń związanych ze stosowaniem opioidów jest zwiększone u pacjentów, u których w przeszłości lub w rodzinie (rodzice lub rodzeństwo) występowały zaburzenia związane ze stosowaniem substancji (w tym zaburzenia związane z używaniem alkoholu), u osób obecnie używających tytoniu lub u pacjentów, u których w przeszłości występowały inne zaburzenia psychiczne (np. duża depresja, zaburzenia lękowe i zaburzenia osobowości).
Będzie konieczna stała obserwacja pacjenta w celu wykrycia, czy nie występują zachowania związane z poszukiwaniem leku (np. zbyt wczesne zgłaszanie próśb o uzupełnienie dawki). Obejmuje to przegląd jednoczesnego stosowania opioidów i leków psychoaktywnych (takich jak benzodiazepiny). U pacjentów z objawami przedmiotowymi i podmiotowymi zaburzeń związanych z używaniem opioidów (ang. Opioid Use Disorder, OUD) należy rozważyć konsultację ze specjalistą ds. uzależnień.
Zaburzenia oddychania w czasie snu Opioidy mogą powodować zaburzenia oddychania w czasie snu, w tym ośrodkowy bezdech senny (ang. central sleep apnoea, CSA) i hipoksemię związaną ze snem. Stosowanie opioidów zwiększa ryzyko CSA w stopniu zależnym od dawki. U pacjentów z CSA należy rozważyć zmniejszenie całkowitej dawki opioidów.
Równoczesne zażywanie Nadużycie substancji odurzających i substancji psychotropowych w czasie terapii substytucyjnej może prowadzić do sytuacji zagrażających życiu. Należy tego bezwzględnie unikać. Ponadto należy regularnie kontrolować próbki moczu w celu wykrycia ewentualnego równoczesnego zażywania środków odurzających.
Zmniejszenie stężenia hormonów płciowych i zwiększone stężenie prolaktyny Długotrwałe stosowanie opioidowych leków przeciwbólowych może być związane ze zmniejszonym L. Molteni & C. dei F.lli Alitti Società di Esercizio S.p.A. 1.3.1 Product Information: Summary of Product Characteristics 5 (15) stężeniem hormonów płciowych i zwiększonym stężeniem prolaktyny. Objawy obejmują obniżone libido, impotencję lub brak miesiączki.
Hipoglikemia Hipoglikemię obserwowano w odniesieniu do przedawkowania metadonu (racemicznej mieszaniny lewometadonu i dekstrometadonu) lub zwiększania dawki. Zaleca się regularne monitorowanie stężenia cukru we krwi podczas zwiększania dawki (patrz punkt 4.8 i punkt 4.9).
Pacjenci wysokiego ryzyka
Szczególną ostrożność należy zachować w następujących przypadkach:
- Pacjenci z grup szczególnego ryzyka Próby samobójcze z wykorzystaniem substancji opioidowych, szczególnie w skojarzeniu z trójpierścieniowymi lekami przeciwdepresyjnymi, alkoholem i innymi substancjami wpływającymi na ośrodkowy układ nerwowy są częścią klinicznych przejawów uzależnienia. Dlatego też należy rozważyć dokonanie indywidualnej oceny oraz zastosowanie schematu leczenia uwzględniającego również okres hospitalizacji w przypadku tych pacjentów, którzy pomimo odpowiednio wdrożonej farmakoterapii, nadal w sposób niekontrolowany przyjmują leki i wykazują uporczywe, wysoce szkodliwe zachowania.
- Ostre schorzenia jamy brzusznej Stosowanie lewometadonu u pacjentów z ostrymi schorzeniami jamy brzusznej może zaburzyć rozpoznanie lub kliniczny przebieg choroby. Dlatego też do czasu ustalenia ostatecznego rozpoznania pacjenci z objawami zespołu ostrego brzucha otrzymujący terapię substytucyjną powinni znajdować się pod uważną kontrolą lekarza.
- Pacjenci ze znanym lub podejrzewanym wydłużeniem odstępu QT lub zaburzeniami równowagi elektrolitowej, zwłaszcza hipokaliemią / zaburzenia rytmu serca Podczas leczenia agonistami receptora opioidowego typu μ należy wziąć pod uwagę wydłużenie odstępu QT i w konsekwencji wystąpienie polimorficznego częstoskurczu komorowego (torsade de pointes).
Z reguły przed rozpoczęciem terapii należy koniecznie zapytać wszystkich pacjentów o istniejące wcześniej choroby serca i omdlenia o nieznanej przyczynie. Należy poinformować pacjenta o możliwości wystąpienia zaburzeń rytmu serca. Należy przed rozpoczęciem leczenia i dwa tygodnie po jego rozpoczęciu wykonać badanie EKG, aby ocenić i określić wpływ działania lewometadonu na odstęp QT. Podobnie zaleca się przeprowadzenie badania EKG przed zwiększeniem dawki, a także wykonywanie kontrolnego EKG przynajmniej raz w roku. W przypadku omdleń o nieznanej przyczynie należy wziąć pod uwagę możliwość przyczyny kardiologicznej. W przypadku każdej zmiany dodatkowych leków należy rozważyć możliwość interakcji wpływającej na odstęp QT.
- Niewydolność nadnerczy Lewometadon należy stosować ostrożnie u chorych z niewydolnością nadnerczy, ponieważ opioidy mogą zmniejszać wytwarzanie kortyzolu. Opioidy mogą powodować odwracalną niewydolność nadnerczy, wymagającą monitorowania i glikokortykoidowej terapii substytucyjnej. Objawy niewydolności nadnerczy mogą obejmować nudności, wymioty, utratę apetytu, zmęczenie, osłabienie, zawroty głowy lub niskie ciśnienie krwi.
Dalsze informacje
Zmniejszenie dawki zaleca się u pacjentów w podeszłym wieku oraz u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, ciężkimi przewlekłymi zaburzeniami czynności wątroby lub w złym stanie ogólnym (patrz punkt 4.2).
L. Molteni & C. dei F.lli Alitti Società di Esercizio S.p.A. 1.3.1 Product Information: Summary of Product Characteristics 6 (15) Podczas stosowania lewometadonu ważne jest, aby pamiętać, iż siła działania lewometadonu jest około dwukrotnie większa niż racematu metadonu (patrz także punkt 4.2).
Stosowanie Levomethadone Hydrochloride Molteni przez osoby bez tolerancji na opiaty stanowi zagrożenie dla życia i może prowadzić do śmierci w wyniku zatrzymania oddechu. Z tego powodu należy obowiązkowo odpowiednio przechowywać lek, a przede wszystkim z dala od zasięgu dzieci.
Levomethadone Hydrochloride Molteni jest przeznaczony wyłącznie do stosowania doustnego. Nadużywanie poprzez dożylne podawanie Levomethadone Hydrochloride Molteni może prowadzić do ciężkich działań niepożądanych, takich jak sepsa, zapalenie żył lub zatorowość płucna.
Dzieci i młodzież Nie zaleca się stosowania produktu leczniczego Levomethadone Hydrochloride Molteni u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat z powodu braku danych klinicznych dotyczących jego skuteczności i bezpieczeństwa stosowania (patrz także punkt 4.3).
Stosowanie Levomethadone Hydrochloride Molteni może powodować pozytywne wyniki testów antydopingowych. Ponadto, stosowanie Levomethadone Hydrochloride Molteni jako substancji dopingującej, może ciężko zaszkodzić zdrowiu pacjenta.
Levomethadone Hydrochloride Molteni zawiera substancje pomocniczą metylu parahydroksybenzoesan (E218), która może powodować reakcje alergiczne (możliwe reakcje typu późnego).
Zarówno interakcje farmakodynamiczne, jak i farmakokinetyczne mogą mieć wpływ na działanie lewometadonu. W zależności od dowodów klinicznych, w przypadku wystąpienia interakcji opisanych w poniższym punkcie, może być wymagane dostosowanie dawki lewometadonu i (lub) leków stosowanych jednocześnie.
Następujące połączenia są przeciwwskazane (patrz punkt 4.3):
- W przypadku stosowania leków z inhibitorami monoaminooksydazy (MAO) w ciągu 14 dni przed zastosowaniem opioidów (petydyny), zgłaszano zagrażające życiu działanie na ośrodkowy układ nerwowy, oddychanie i krążenie związane z objawami depresyjnymi lub objawami pobudzenia. Nie można wykluczyć takich reakcji podczas stosowania lewometadonu. - U pacjentów uzależnionych od heroiny lub u pacjentów poddanych substytucyjnej terapii metadonem, pentazocyna i buprenorfina mogą powodować pojawienie się objawów odstawienia (patrz także punkt 4.3). Buprenorfiny nie należy stosować wcześniej niż po 20 godzinach od przerwania stosowania produktu Levomethadone Hydrochloride Molteni.
W przypadku jednoczesnego stosowania lewometadonu z innymi produktami leczniczymi lub substancjami, należy wziąć pod uwagę następujące interakcje:
Zwiększenie depresyjnego wpływu na ośrodkowy układ nerwowy i możliwe wystąpienie depresji oddechowej w przypadku jednoczesnego stosowania z następującymi produktami leczniczymi lub innymi substancjami: - lekami przeciwbólowymi działającymi ośrodkowo (także innymi opioidami); - alkoholem (patrz punkt 4.4); - pochodnymi fenotiazyny; - barbituranami i innymi nasennymi lekami oraz substancjami odurzającymi; - trójpierścieniowymi lekami przeciwdepresyjnymi; - lekami uspokajającymi, takimi jak benzodiazepiny lub lekami o podobnym działaniu: jednoczesne L. Molteni & C. dei F.lli Alitti Società di Esercizio S.p.A. 1.3.1 Product Information: Summary of Product Characteristics 7 (15) stosowanie opioidów z lekami uspokajającymi, takimi jak benzodiazepiny lub lekami o podobnym działaniu zwiększa ryzyko wystąpienia sedacji, depresji oddechowej, śpiączki i zgonu z powodu addytywnego działania depresyjnego na ośrodkowy układ nerwowy. Należy ograniczyć dawkę i czas trwania jednoczesnego leczenia (patrz punkt 4.4).
Działanie lewometadonu może się nasilić z powodu stosowania przeciwnadciśnieniowych substancji czynnych, takich jak: - rezerpina, - klonidyna, - urapidyl, - prazosyna.
W przypadku stosowania lewometadonu z poniższymi produktami leczniczymi i substancjami hamującymi metabolizm enzymatyczny lewometadonu w wątrobie (układ cytochromu P450), może wystąpić zwiększenie stężenia lewometadonu w osoczu oraz przedłużenie jego działania: - cymetydyna, - leki przeciwgrzybicze (np. itrakonazol, ketokonazol, worykonazol, flukonazol), - antybiotyki makrolidowe, - leki przeciwarytmiczne, - środki antykoncepcyjne, - selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny [ang. selective serotonin reuptake inhibitors, SSRI], takie jak sertralina, fluwoksamina, fluoksetyna i paroksetyna, - cyprofloksacyna.
U ludzi lewometadon jest N-demetylowany przez różne izoenzymy CYP, w tym głównie CYP3A4, CYP2B6, CYP2C19 i CYP2D6. Leki i substancje nasilające enzymatyczny metabolizm lewometadonu w wątrobie (induktory enzymatyczne) mogą odpowiednio zmniejszać stężenie lewometadonu w osoczu i skracać czas działania. Należą do nich: - karbamazepina, - fenobarbital, - fenytoina, - ryfampicyna, - flunitrazepam, - dziurawiec zwyczajny, - spironolakton, - kwas fusydynowy, - efawirenz, - newirapina, - nelfinawir, - rytonawir, - amprenawir. Istnieje możliwość wystąpienia objawów odstawienia.
Metamizol: Jednoczesne podawanie lewometadonu z metamizolem, który jest induktorem enzymów metabolizujących, w tym CYP2B6 i CYP3A4, może prowadzić do obniżenia stężenia lewometadonu w osoczu i potencjalnego zmniejszenia jego skuteczności klinicznej. Dlatego, zaleca się ostrożność podczas jednoczesnego stosowania metamizolu i lewometadonu; w razie potrzeby należy monitorować odpowiedź kliniczną i (lub) stężenie leku.
Leki serotoninergiczne: Zespół serotoninergiczny może wystąpić podczas jednoczesnego podawania metadonu (racemicznej mieszaniny lewometadonu i dekstrometadonu) z petydyną, inhibitorami monoaminooksydazy (MAO) i substancjami działającymi serotoninergicznie, takimi jak selektywne L. Molteni & C. dei F.lli Alitti Società di Esercizio S.p.A. 1.3.1 Product Information: Summary of Product Characteristics 8 (15) inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI), inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny (ang. serotonin norepinephrine reuptake inhibitor, SNRI) i trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne (TLPD). Objawy zespołu serotoninowego mogą obejmować zmiany stanu psychicznego, niestabilność autonomicznego układu nerwowego, zaburzenia nerwowo-mięśniowe i (lub) objawy żołądkowo-jelitowe.
Kannabidiol: Jednoczesne podawanie kannabidiolu może prowadzić do zwiększenia stężenia metadonu w osoczu.
W przypadku jednoczesnego stosowania lewometadonu z innymi produktami leczniczymi lub substancjami metabolizowanymi przez enzymy wątrobowe lub mogącymi wpływać na wiązanie z białkami (lewometadon wiąże się przede wszystkim z kwaśną alfa-glikoproteiną i albuminą, patrz punkt 5.2), jak również po odstawieniu tych leków lub substancji, zaleca się staranne monitorowanie pacjentów pod kątem klinicznych objawów przedawkowania, niedostatecznego dawkowania lub objawów odstawienia oraz odpowiednie dostosowanie dawki.
Jednoczesne stosowanie opioidów i gabapentynoidów (gabapentyna i pregabalina) zwiększa ryzyko przedawkowania opioidów, depresji oddechowej i zgonu.
Po jednoczesnym stosowaniu leków przeciwretrowirusowych istnieją doniesienia, że stężenie leków przeciwretrowirusowych w osoczu było zmniejszone (didanozyna i stawudyna) lub zwiększone (zydowudyna), podczas gdy stężenie lewometadonu w osoczu było niezmienione. U tych pacjentów konieczne jest ścisłe monitorowanie właściwej odpowiedzi klinicznej i objawów toksyczności.
Ciąża
Stosowanie lewometadonu w ciąży jest dopuszczalne wyłącznie wtedy, gdy jest to ściśle wskazane i musi temu towarzyszyć odpowiedni nadzór, najlepiej w specjalistycznym ośrodku medycznym.
Nie ma dostępnych danych z badań prospektywnych dotyczących stosowania lewometadonu u kobiet w ciąży. Badania epidemiologiczne dotyczące ryzyka wad rozwojowych u dzieci, które były narażone na działanie metadonu in utero są sprzeczne i nie uwzględniają różnych obciążeń. Dotychczas nie ustalono związku przyczynowego między stosowaniem metadonu w ciąży a ryzykiem wystąpienia wad wrodzonych. Badania przedkliniczne dostarczyły oznak toksyczności reprodukcyjnej związanej ze stosowaniem metadonu (patrz punkt 5.3).
W celu zminimalizowania ryzyka uszkodzenia płodu konieczne jest zagwarantowanie odpowiedniej substytucji oraz zapobiegania objawom odstawienia w okresie ciąży. Zmniejszenie dawki albo odstawienie leku podczas ciąży musi być zawsze przeprowadzane przy starannym monitorowaniu stanu matki i wyłącznie po wnikliwym rozważeniu stosunku korzyści do ryzyka. Z uwagi na potencjalną indukcję enzymatyczną w okresie ciąży konieczne może być zwiększenie dawki produktu leczniczego u niektórych kobiet w okresie ciąży w przypadku zaobserwowania objawów odstawienia, na podstawie danych klinicznych dotyczących farmakokinetyki metadonu. Mając na względzie dobrostan płodu, wskazane może być podzielenie dawki dobowej w celu uniknięcia wysokich stężeń szczytowych w osoczu oraz kompensowania przyspieszonego rozkładu lewometadonu, a tym samym zapobiegania objawom odstawienia. Lewometadon przenika przez barierę łożyskową i jeśli zostanie zastosowany przed porodem lub w jego trakcie może prowadzić do depresji oddechowej u noworodka. Około 60-80% noworodków wymaga leczenia w warunkach szpitalnych z powodu noworodkowego zespołu abstynencyjnego. W przypadku noworodka odstawienie leku musi zostać przeprowadzone w odpowiednim oddziale intensywnej opieki pediatrycznej, gdyż leczenie lewometadonem może prowadzić do wystąpienia tolerancji i uzależnienia L. Molteni & C. dei F.lli Alitti Società di Esercizio S.p.A. 1.3.1 Product Information: Summary of Product Characteristics 9 (15) u płodu, jak również do wystąpienia u noworodka objawów odstawienia wymagających leczenia. Konieczne może być dostosowanie dawki (zwłaszcza zmniejszenie dawki) w ciągu 1-2 tygodni po porodzie.
Dzieci matek poddanych substytucji metadonem wykazują stosunkowo mniejszą masę urodzeniową i mniejszy obwód głowy w porównaniu z dziećmi nie narażonymi na działanie leków. Ponadto u dzieci z prenatalną ekspozycją na metadon obserwowano zwiększoną częstość występowania zapalenia ucha środkowego, objawów neurologicznych z zaburzeniami słuchu, opóźnienia rozwoju umysłowego i motorycznego oraz anomalii oczu. Zakłada się związek ze zwiększoną częstością występowania zespołu nagłej śmierci niemowląt (ang. Sudden Infant Death Syndrome, SIDS).
Karmienie piersią
Lewometadon przenika do mleka ludzkiego w niewielkim stopniu. U niemowląt narażonych na działanie metadonu (racemicznej mieszaniny lewometadonu i dekstrometadonu) podawanego z mekiem matki zgłaszano działania niepożądane, w tym depresję oddechową i zmniejszoną świadomość, które mogą prowadzić do zgonu. Zidentyfikowane czynniki przyczyniające się do tego, to m.in. jednoczesne stosowanie leków działających depresyjnie na ośrodkowy układ nerwowy, czynniki genetyczne i przedawkowanie.
Dla lewometadonu decyzja o zaleceniu karmienia piersią powinna uwzględniać poradę specjalisty klinicznego i należy rozważyć, czy kobieta przyjmuje stałą dawkę podtrzymującą lewometadonu i jakichkolwiek innych zakazanych substancji. Jeśli rozważane jest karmienie piersią, dawka lewometadonu powinna być jak najmniejsza. Lekarze powinni doradzać kobietom karmiącym piersią, aby obserwowały niemowlę w celu wykrycia sedacji i trudności w oddychaniu, a jeśli wystąpią, powinny natychmiast szukać pomocy medycznej. Chociaż ilość lewometadonu przenikająca do mleka ludzkiego nie jest wystarczająca do pełnego zahamowania objawów odstawienia u niemowląt karmionych piersią, może złagodzić nasilenie zespołu odstawienia u noworodka. Jeśli konieczne jest przerwanie karmienia piersią, należy to robić stopniowo, ponieważ nagłe odstawienie dziecka od piersi może zwiększyć objawy odstawienia u niemowlęcia.
Płodność Lewometadon nie zaburza płodności u kobiet. Badania na mężczyznach będących w trakcie leczenia podtrzymującego metadonem wykazały, że metadon obniża stężenie testosteronu w surowicy i znacznie zmniejsza objętość ejakulatu i ruchliwość plemników. Liczebność plemników u mężczyzn leczonych metadonem była dwukrotnie większa niż w grupie kontrolnej. Odzwierciedla to jednak brak rozcieńczenia płynem nasiennym.
Levomethadone Hydrochloride Molteni wywiera znaczny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn, gdyż może powodować zawroty głowy i zmniejszać czujność.
Pacjenci nie powinni prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn podczas przyjmowania Levomethadone Hydrochloride Molteni. Czas, po którym takie czynności mogą być bezpiecznie wznowione w dużej mierze zależy od pacjenta i musi na to zezwolić lekarz.
Często, na początku leczenia substytucyjnego pojawiają się objawy odstawienia leków opioidowych, takie jak: lęk, jadłowstręt, nieskoordynowane i szybkie ruchy, skurcze jelit, depresja, biegunka, wymioty, gorączka, naprzemiennie dreszcze i uderzenia gorąca, ziewanie, gęsia skórka, zmniejszenie masy ciała, tachykardia, katar, kichanie, zwężenie źrenic, rozdrażnienie, senność, rozprzestrzeniający się ból, osłabienie, nadmierne pocenie się, zwiększone łzawienie, nudności, niepokój ruchowy, skurcze brzucha i drżenie.
L. Molteni & C. dei F.lli Alitti Società di Esercizio S.p.A. 1.3.1 Product Information: Summary of Product Characteristics 10 (15) Występowanie działań niepożądanych zostało sklasyfikowane następująco:
Bardzo często (≥ 1/10) Często (≥ 1/100 do < 1/10) Niezbyt często (≥ 1/1 000 do < 1/100) Rzadko (≥ 1/10 000 do < 1/1 000) Bardzo rzadko (< 1/10 000) Nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych)
Klasyfikacja układów i narządów (MedDRA)
Częstość
Zdarzenie niepożądane
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania Niezbyt często do często Brak apetytu. Nieznana Hipoglikemia Zaburzenia psychiczne Nieznana Uzależnienie. Zaburzenia układu nerwowego Niezbyt często do często Zawroty głowy, uspokojenie polekowe, stan splątania, dezorientacja, bóle głowy, bezsenność, niepokój ruchowy, zmniejszenie libido i (lub) potencji, euforia, dysforia. Zaburzenia oka Niezbyt często do często Zaburzenia widzenia. Zaburzenia serca Niezbyt często do często Kołatanie serca, bradykardia. Rzadko do bardzo rzadko Zaburzenia rytmu serca (utrata przytomności), zatrzymanie akcji serca. Zaburzenia naczyniowe
Rzadko do bardzo rzadko Ortostatyczne niedociśnienie tętnicze, zaburzenia krążenia, wstrząs, sączące krwawienie. Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia Niezbyt często do często Depresja oddechowa. Rzadko do bardzo rzadko Zatrzymanie oddechu. Nieznana Zespół ośrodkowego bezdechu sennego. Zaburzenia żołądka i jelit Niezbyt często do często Wymioty, nudności, suchość w jamie ustnej, zaparcia. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych Niezbyt często do często
Skurcz dróg żółciowych.
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Niezbyt często do często Pokrzywka i inne rodzaje wysypki skórnej, świąd. Zaburzenia nerek i dróg moczowych Niezbyt często do często Zmniejszona objętość moczu, trudności w oddawaniu moczu. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania
Niezbyt często do często Nadmierne pocenie, omdlenia, osłabienie, obrzęki. Rzadko do bardzo rzadko Uderzenia gorąca.
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, tel.: + 48 22 49 21 301, faks: L. Molteni & C. dei F.lli Alitti Società di Esercizio S.p.A. 1.3.1 Product Information: Summary of Product Characteristics 11 (15) + 48 22 49 21 309. Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl. Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
W szczególności u pacjentów nietolerujących leków opioidowych (przede wszystkim u dzieci), wystąpić może niebezpieczne zatrucie, także w przypadku dawek mniejszych niż te podane w terapii substytucyjnej: u dzieci w wieku do 5 lat zatrucie może wystąpić począwszy od 0,5 mg lewometadonu, u starszych dzieci począwszy od około 1,5 mg, a u dorosłych nietolerujących leków opioidowych począwszy od około 10 mg.
Zalecane jest zmniejszenie dawki, jeżeli pacjenci wykazują oznaki i objawy nadmiernego działania lewometadonu, charakteryzujące się takimi zaburzeniami, jak: „uczucie wesołości”, zaburzona zdolność koncentracji, senność i możliwe zawroty głowy podczas stania.
Ponadto przedawkowanie charakteryzuje się depresją oddechową (oddech Cheyne-Stokesa, cyjanoza), nadmierną sennością z tendencją do zmniejszonej świadomości, a nawet śpiączką, zwężeniem źrenic, zwiotczeniem mięśni szkieletowych, zimną i wilgotną skórą oraz czasami bradykardią i niedociśnieniem tętniczym. Ciężkie zatrucia mogą spowodować zatrzymanie oddychania, niewydolność krążenia, zatrzymanie akcji serca i zgon. Zaobserwowano przypadki hipoglikemii. Po przedawkowaniu metadonu obserwowano występowanie toksycznej leukoencefalopatii.
Obligatoryjna jest natychmiastowa pomoc na oddziale ratunkowym lub oddziale intensywnej opieki medycznej (np. intubacja i wentylacja). Do leczenia objawów zatrucia można użyć specyficznych antagonistów receptora opioidowego (np. naloksonu). Dawki poszczególnych antagonistów receptora opioidowego są różne. W szczególności istotne jest wzięcie pod uwagę, iż lewometadon może mieć długotrwałe działanie depresyjne na układ oddechowy (do 75 godzin), podczas gdy antagoniści receptora opioidowego działają znacznie krócej (od 1 do 3 godzin). Dlatego też w momencie zmniejszenia skutków działania antagonistów, może być konieczne ponowienie wstrzyknięcia. Konieczne może być podjęcie kroków zapobiegających utracie temperatury i utrzymanie odpowiedniej objętości wewnątrznaczyniowej.
W przypadku doustnego zatrucia lewometadonem, płukanie żołądka można przeprowadzić tylko po podaniu antagonisty. Szczególnie istotne jest zabezpieczenie dróg oddechowych poprzez intubację zarówno w przypadku płukania żołądka, jak i przed podaniem antagonistów (możliwe wystąpienie wymiotów). W leczeniu zatruć alkoholem nie można stosować barbituranów, bemegridu, fenotiazyny i skopolaminy.
Lewometadon nie podlega dializie.
Grupa farmakoterapeutyczna: inne leki wpływające na układ nerwowy, leki stosowane w leczeniu uzależnienia od opioidów. Kod ATC: N07BC05.
Lewometadonu chlorowodorek jest syntetycznym opioidem, zasadową pochodną difenylometanu strukturalnie pochodzącą od morfiny.
Lewometadon jest enancjomerem R(-) metadonu. Enancjomer S(+) odpowiada jedynie za 1/50 działania przeciwbólowego enancjomeru R(-). Działanie kliniczne lewometadonu w leczeniu uzależnienia od substancji opioidowych (lub) i opioidowych leków przeciwbólowych oparte jest na dwóch mechanizmach: z jednej strony lewometadon, jako syntetyczny agonista receptorów opioidowych wywołuje działanie podobne do działania morfiny, które hamuje objawy odstawienia u osób uzależnionych od substancji L. Molteni & C. dei F.lli Alitti Società di Esercizio S.p.A. 1.3.1 Product Information: Summary of Product Characteristics 12 (15) opioidowych (lub) i opioidowych leków przeciwbólowych. Z drugiej strony, zależnie od dawki i czasu trwania terapii substytucyjnej, długotrwałe stosowanie doustne lewometadonu może prowadzić do tolerancji, która blokuje działanie pozajelitowo podanych opioidów, subiektywnie postrzegane jako działanie euforyczne.
Działanie terapii substytucyjnej zaczyna się po 1-2 godzinach od podania doustnego, a w przypadku pojedynczego podania trwa od 6 do 8 godzin. Po wielokrotnym podaniu, czas działania leku jest przedłużony do 22-48 godzin z uwagi na osiągnięcie równowagi farmakokinetycznej, tak więc wystarczające jest podanie leku raz na dobę.
Lewometadon, jako agonista receptora opioidowego, wywołuje długotrwałą depresję oddechową, która osiąga maksimum po 4 godzinach i może trwać do 75 godzin. Poza działaniem typowym dla opioidów, jak uspokojenie polekowe, euforia i zwężenie źrenic, lewometadon wywołuje inne działanie farmakologiczne, takie jak bradykardia, zwiększenie ciśnienia tętniczego krwi, zwężenie oskrzeli i zmniejszenie objętości moczu. Długotrwałe przyjmowanie lewometadonu powoduje uzależnienie, podobne do uzależnienia od heroiny i morfiny.
Wydłużenie odcinka QT Badania kliniczne u 39 pacjentów wykazały skrócenie skorygowanego odstępu QTc po zmianie metadonu na lewometadon i wskazują na poprawę profilu bezpieczeństwa kardiologicznego lewometadonu. Badania u osób wolno metabolizujących CYP2B6 wskazują, że ryzyko wydłużenia QTc u tych pacjentów może być zwiększone ze względu na opóźniony metabolizm enancjomeru S obecnego w racemacie metadonu.
Wchłanianie
Lewometadon jest szybko wchłaniany po podaniu doustnym. Całkowita biodostępność po podaniu doustnym wynosi średnio około 82%.
W przypadku doustnej dawki dobowej 30 mg, stężenie leku w osoczu w stanie równowagi jest osiągane w ciągu 4-5 dni.
Dystrybucja
Substancja ma względnie dużą objętość dystrybucji wynoszącą 3-4 l/kg mc. Oznacza to, że dochodzi do kumulacji wysoce lipofilnej substancji w znacznych ilościach w tkankach obwodowych, tłuszczu, mięśniach i skórze. Około 85% leku wiąże się z białkami osocza, głównie z kwaśną alfa-glikoproteiną i albuminą.
Metabolizm
Do chwili obecnej zidentyfikowano 32 metabolity metadonu. Dwa farmakologicznie czynne metabolity stanowią tylko 2% podanej dawki. Metadon i jego metabolity kumulują się głównie w płucach, wątrobie, nerkach, śledzionie i mięśniach.
Eliminacja
Metadon i jego metabolity wydalane są przez nerki i z żółcią. Wydalanie przez nerki, które ściśle zależy od wartości pH, jest główną drogą w przypadku dużych dawek; w przypadku podania leku w dawce większej niż 160 mg, około 60% jest wydalane jako niezmieniony metadon. Od 10 do 45% całkowitej odzyskanej ilości jest wydalane z żółcią.
Okres półtrwania w fazie eliminacji w osoczu podlega znacznej zmienności osobniczej (od 14 do 55 godzin). Wydłuża L. Molteni & C. dei F.lli Alitti Società di Esercizio S.p.A. 1.3.1 Product Information: Summary of Product Characteristics 13 (15) się wraz z czasem trwania terapii, u osób w podeszłym wieku i w przypadku przewlekłych chorób wątroby.
Lewometadon nie podlega dializie. Jednakże w przypadku bezmoczu nie występuje ryzyko kumulacji, gdyż w tym przypadku lek jest usuwany jedynie z kałem.
Szczególne grupy pacjentów
Lewometadon przenika do mleka ludzkiego i przenika barierę łożyskową. Stężenie we krwi pępowinowej jest mniejsze niż stężenie w osoczu matki. Nie ma korelacji pomiędzy stężeniem w osoczu matki/krwi pępowinowej a stężeniem obserwowanym w płynie owodniowym.
W przypadku ostrego zatrucia zgon następuje na skutek zatrzymania oddechu. Wartości LD 50
po podaniu dożylnym wynoszą między 13,6 a 28,7 mg/kg mc. u myszy i 8,7 mg/kg mc. u szczurów.
W badaniach przedklinicznych główne narządy docelowe po podaniu podprzewlekłym i przewlekłym to układ oddechowy (depresja oddechowa) i wątroba (zwiększona aktywność aminotransferazy alaninowej (AIAT), przerost komórek wątroby, eozynofilowe zmiany cytoplazmatyczne).
Działanie mutagenne i rakotwórcze Badania in vitro i in vivo prowadzone nad genotoksycznością metadonu dały sprzeczne wyniki wskazując na niewielki efekt klastogenny. Obecnie nie można ocenić ryzyka przy zastosowaniu klinicznym. Długotrwałe badania prowadzone na szczurach i myszach nie wykazały działania rakotwórczego.
Toksyczność reprodukcyjna Lewometadon nie został wystarczająco zbadany. W celu dokonania oceny leku można wykorzystać informacje na temat D, L-metadonu. U szczurów podawanie metadonu przez 5 dni w dawce dobowej 20 mg/kg mc. powodowało zmniejszenie masy gruczołu krokowego, pęcherzyków nasiennych i jąder. U potomstwa samców leczonych metadonem (do 38 mg/kg mc. na dobę) obserwowano zwiększoną umieralność noworodków (do 74%). Potomstwo samic szczurów uzależnionych od metadonu wykazywało opóźnienie rozwoju mózgu po urodzeniu, mniejszą masę ciała i zwiększoną śmiertelność po urodzeniu. Doustne podawanie metadonu szczurom między 14. a 19. dniem ciąży skutkowało znaczącym zmniejszeniem stężenia testosteronu we krwi u potomstwa płci męskiej (możliwy jest antagonizm z naloksonem).
Metylu parahydroksybenzoesan (E218) Betainy chlorowodorek Glicerol Karmel (E150C) Woda oczyszczona
Nie dotyczy.
L. Molteni & C. dei F.lli Alitti Società di Esercizio S.p.A. 1.3.1 Product Information: Summary of Product Characteristics 14 (15)
Butelki 5 mL, 10 mL, 20 mL, 60 mL i 100 mL: 2 lata.
Butelka 1000 mL: 3 lata.
Butelki 60 mL, 100 mL, 1000 mL (roztwór doustny): 12 tygodni po pierwszym otwarciu.
Ten produkt leczniczy nie wymaga żadnych szczególnych warunków przechowywania.
- 5, 10 lub 20 mL butelki jednodawkowe ze szkła (typu III) barwy bursztynowej z zamknięciem zabezpieczającym przed otwarciem przez dzieci (polietylen).
- 60 lub 100 mL butelki wielodawkowe ze szkła (typu III) barwy bursztynowej, z zamknięciem zabezpieczającym przed otwarciem przez dzieci (polietylen) i polietylenową wkładką (adaptor do pipety). Pipeta 5 mL jest wyskalowana od 0,25 mL do 5 mL z podziałką co 0,25 mL, jest dostarczona wraz z butelką.
- 1000 mL butelka wielodawkowa PVC barwy bursztynowej, zamknięta polipropylenową zakrętką z polietylenową (EPE) uszczelką, i wielowarstwowym, wewnętrznym zabezpieczeniem (PET/ pianka poliolefinowa/aluminium/PET). Opakowanie zawiera kubeczek dozujący z polistyrenu, z podziałką od 1 mL do 6 mL.
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami.
L. Molteni & C. dei F.lli Alitti Società di Esercizio S.p.A., Strada Statale 67, Loc. Granatieri Włochy
Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 27 sierpień 2019 Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 31 październik 2023 L. Molteni & C. dei F.lli Alitti Società di Esercizio S.p.A. 1.3.1 Product Information: Summary of Product Characteristics 15 (15)
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Levomethadone Hydrochloride Molteni, 2,5 mg/mL, roztwór doustny
2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY
Jeden mililitr roztworu doustnego zawiera 2,5 mg lewometadonu chlorowodorku.
Substancje pomocnicze: jeden mililitr (mL) roztworu doustnego zawiera 1,5 mg metylu parahydroksybenzoesanu (E218). Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA
Roztwór doustny.
Przejrzysty, jasnobursztynowy płyn.
4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE
4.1 Wskazania do stosowania
Leczenie substytucyjne jako konsekwencja uzależnienia od opioidów u osób dorosłych, w połączeniu z odpowiednią opieką medyczną, społeczną i psychospołeczną.
4.2 Dawkowanie i sposób podawania
W miarę możliwości należy przepisywać lewometadon w specjalnych placówkach leczniczych jako część zintegrowanej terapii substytucyjnej w leczeniu uzależnienia od opioidów u osób dorosłych, która obejmuje opiekę medyczną, społeczną i psychologiczną.
Dawkowanie
Dorośli Dawka ustalana jest na podstawie występowania objawów odstawienia i musi być dostosowana do każdego pacjenta zgodnie z indywidualną sytuacją i subiektywną oceną. Ogólnie, po ustaleniu dawki należy dążyć do podawania minimalnej dawki podtrzymującej.
Aby zapobiec przedawkowaniu, podaje się dawkę początkową 15 do 20 mg lewometadonu chlorowodorku (co odpowiada 6 do 8 mL roztworu doustnego) pierwszego dnia, rano. W zależności od subiektywnie odczuwanego i obiektywnego działania, dodatkowo potrzebna dawka od 10 do 25 mg lewometadonu chlorowodorku (tj. 4 do 10 mL roztworu doustnego) podawana jest wieczorem pierwszego dnia. U pacjentów o niskim lub nieznanym progu tolerancji (np. po zwolnieniu z więzienia) dawka początkowa nie powinna przekraczać 15 mg lewometadonu chlorowodorku (6 mL roztworu doustnego).
Po 1 do 6 dniach, dobowa dawka podawana jest raz na dobę, rano. Przejście na pojedynczą dawkę dobową podawaną rano jest zwykle przeprowadzane stopniowo przy użyciu 5 mg lewometadonu chlorowodorku L. Molteni & C. dei F.lli Alitti Società di Esercizio S.p.A. 1.3.1 Product Information: Summary of Product Characteristics 2 (15) (2 mL roztworu doustnego).
W przypadku niewystarczającej skuteczności (występowanie objawów odstawienia) lekarz może zwiększyć dawkę o 5 do 10 mg lewometadonu chlorowodorku (2-4 mL roztworu doustnego) na dobę.
Dawka podtrzymująca zwykle jest osiągana po 1 do 6 dni i może wynosić do 60 mg lewometadonu chlorowodorku (24 mL roztworu doustnego), a w wyjątkowych sytuacjach może być znacznie większa. Dawka większa niż 50-60 mg lewometadonu chlorowodorku może być podawana tylko w wyjątkowych sytuacjach w przypadku udowodnionej konieczności, po wiarygodnym wykluczeniu jednoczesnego stosowania innych substancji odurzających.
Uwaga: W wyniku interakcji i (lub) indukcji enzymatycznej spowodowanych innymi produktami leczniczymi (patrz punkt 4.5), konieczna dobowa dawka lewometadonu może zostać zwiększona. Z tego względu należy monitorować pacjentów nawet o ustalonym, stabilnym leczeniu pod kątem wystąpienia ewentualnych objawów odstawienia i w razie potrzeby ponownie dostosować dawkę.
Siła działania lewometadonu jest w przybliżeniu dwa razy większa niż racematu metadonu. Istnieje dowód świadczący, iż metabolizm lewometadonu zostaje wtórnie zwiększony po podaniu racematu metadonu, dlatego też proporcja może być zmieniona, w szczególności w przypadkach zamieniania z mieszaniny racemicznej na lewometadon. W konsekwencji, w takich przypadkach, schemat dawkowania musi być starannie dostosowany indywidualnie (patrz punkt 4.4).
Pacjenci w podeszłym wieku Zaleca się zmniejszyć dawkę u pacjentów w podeszłym wieku.
Pacjenci z niewydolnością nerek i wątroby lub w złym stanie ogólnym Zaleca się zmniejszenie dawki u pacjentów z niewydolnością nerek lub ciężkimi, przewlekłymi zaburzeniami czynności wątroby lub w złym stanie ogólnym.
Dzieci i młodzież Nie określono dotychczas bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności lewometadonu u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat. Lek Levomethadone Hydrochloride Molteni jest przeciwwskazany do stosowania u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat (patrz punkt 4.3).
Sposób podawania
Levomethadone Hydrochloride Molteni jest przeznaczony wyłącznie do podawania doustnego.
Przepisana dawka może być przyjmowana w postaci, w jakiej lek jest dostarczany lub można go rozcieńczyć wodą lub bezalkoholowym napojem owocowym (np. sokiem pomarańczowym, syropem malinowym).
Roztwór doustny zawarty w butelkach o objętości 60 i 100 mL można odmierzyć za pomocą dostarczonej pipety. Zamocować pipetę na adapterze, następnie butelkę z dołączoną pipetą obrócić do góry dnem, tak aby żądana ilość roztworu mogła zostać zassana do pipety. Przed odłączeniem pipety od butelki, butelkę należy obrócić do poprzedniej pionowej pozycji (dnem do dołu), aby nadmiar pobranej ilości roztworu wlał się z powrotem do butelki.
Roztwór doustny z wielodawkowej butelki o objętości 1000 mL można pobrać w miejscu wydawania leków przy użyciu załączonego do opakowania kubeczka dozującego lub np. dostępnego w sprzedaży skalibrowanego dozownika.
L. Molteni & C. dei F.lli Alitti Società di Esercizio S.p.A. 1.3.1 Product Information: Summary of Product Characteristics 3 (15)
4.3 Przeciwwskazania
- Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1. - Równoczesne stosowanie inhibitorów monoaminooksydazy (MAO) oraz okres do 2 tygodni od momentu odstawienia tych leków. - W czasie leczenia lewometadonem nie należy podawać opioidowych antagonistów lub innych agonistów lub antagonistów (np. pentazocyna i buprenorfina), z wyjątkiem leczenia przedawkowania. - Depresja oddechowa. - Obturacyjne choroby układu oddechowego. - Pacjenci uzależnieni od leków nieopioidowych. - Dzieci i młodzież w wieku poniżej 18 lat (patrz punkt 4.4).
4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania
Dokładna ocena wskazań i szczegółowa kontrola medyczna są konieczne w następujących przypadkach:
- Ciąża i okres karmienia piersią (patrz punkt 4.6). - Zmniejszona świadomość. - Równoczesne stosowanie produktów leczniczych lub substancji działających hamująco na ośrodkowy układ nerwowy i odpowiednio oddechowy. - Stany chorobowe, w których należy unikać depresji oddechowej. - Umiarkowane do ciężkich zaburzenia ośrodka oddechowego i oddychania. - Zwiększone ciśnienie wewnątrzczaszkowe. - Niedociśnienie tętnicze w przypadku hipowolemii. - Rozrost gruczołu krokowego z zatrzymaniem moczu. - Zapalenie trzustki. - Zaburzenia dróg żółciowych. - Niedrożność i zapalne choroby jelit. - Guz chromochłonny. - Niedoczynność tarczycy. - Bradykardia. - Terapia lekami przeciwarytmicznymi klasy I i III.
Płuca i oddychanie Lewometadon należy stosować ostrożnie u pacjentów z: - astmą - przewlekłą obturacyjną chorobą płuc - sercem płucnym - ze znacznie zmniejszoną rezerwą oddechową - wcześniejszym zaburzeniem czynności oddechowej - hipoksją czy hiperkapnią. Nawet standardowe dawki terapeutyczne leków opioidowych mogą zmniejszyć czynność ośrodka oddechowego u tych pacjentów, podczas gdy jednocześnie opór oddechowy może się zwiększyć aż do wystąpienia bezdechu. U pacjentów szczególnie podatnych na takie atopowe odczyny mogą wystąpić: zaostrzenie wcześniej istniejącej astmy, wysypki skórne i zmieniona liczba krwinek (eozynofilia).
Ciśnienie wewnątrzczaszkowe Działanie środków odurzających prowadzące do depresji układu oddechowego oraz zwiększenia ciśnienia płynu mózgowo-rdzeniowego może zostać istotnie zwiększone w przypadku istniejącego wcześniej zwiększonego ciśnienia wewnątrzczaszkowego. Mając na uwadze profil terapeutyczny lewometadonu będącego agonistą receptorów μ, substancję czynną należy stosować z niezwykłą ostrożnością i to tylko wtedy, gdy jest to absolutnie konieczne w leczeniu takich pacjentów. L. Molteni & C. dei F.lli Alitti Società di Esercizio S.p.A. 1.3.1 Product Information: Summary of Product Characteristics 4 (15) Ryzyka związane z jednoczesnym stosowaniem z lekami uspokajającymi, takimi jak benzodiazepiny, lub lekami o podobnym działaniu: Jednoczesne stosowanie Levomethadone Hydrochloride Molteni i leków uspokajających, takich jak benzodiazepiny lub leków do nich podobnych może powodować sedację, depresję oddechową, śpiączkę i zgon. Ze względu na opisane ryzyka jednoczesne przepisywanie z lekami uspokajającymi powinno być zastrzeżone tylko dla pacjentów, dla których nie są dostępne inne metody leczenia. W przypadku podjęcia decyzji o przepisaniu Levomethadone Hydrochloride Molteni jednocześnie z lekami uspokajającymi, należy stosować najniższą skuteczną dawkę oraz możliwie najkrótszy czas leczenia. Pacjentów należy uważnie obserwować pod kątem występowania oznak i objawów depresji oddechowej i sedacji. W tym względzie stanowczo zaleca się poinformowanie pacjentów oraz ich opiekunów, aby mieli świadomość możliwości wystąpienia tych objawów (patrz punkt 4.5).
Ryzyko związane z jednoczesnym stosowaniem z alkoholem Jednoczesne stosowanie opioidów, w tym lewometadonu, i alkoholu może prowadzić do sedacji, depresji oddechowej, śpiączki i zgonu. Należy unikać przyjmowania alkoholu podczas leczenia lewometadonem (patrz punkt 4.5).
Zaburzenia związane ze stosowaniem opioidów (nadużywanie i zależność)
Lewometadon jest opioidowym lekiem przeciwbólowym i sam w sobie jest wysoce uzależniający. Ma długi okres półtrwania i dlatego może się kumulować w organizmie. Pojedyncza dawka podawana w celu złagodzenia objawów, jeśli będzie powtarzana codziennie, może się skumulować i doprowadzić do zgonu. Stosowanie lewometadonu może powodować uzależnienie. Jak w przypadku innych opioidów, w wyniku wielokrotnego podawania lewometadonu może rozwinąć się tolerancja oraz uzależnienie fizyczne i (lub) psychiczne. Odstawienie po wielokrotnym podaniu i (lub) w przypadku uzależnienia od leków opioidowych, bądź stosowania antagonisty opioidowego powoduje wystąpienie objawów odstawienia. Nadużywanie lub celowe niewłaściwe stosowanie produktu leczniczego Levomethadone Hydrochloride Molteni może prowadzić do przedawkowania i (lub) zgonu. Ryzyko rozwoju zaburzeń związanych ze stosowaniem opioidów jest zwiększone u pacjentów, u których w przeszłości lub w rodzinie (rodzice lub rodzeństwo) występowały zaburzenia związane ze stosowaniem substancji (w tym zaburzenia związane z używaniem alkoholu), u osób obecnie używających tytoniu lub u pacjentów, u których w przeszłości występowały inne zaburzenia psychiczne (np. duża depresja, zaburzenia lękowe i zaburzenia osobowości).
Będzie konieczna stała obserwacja pacjenta w celu wykrycia, czy nie występują zachowania związane z poszukiwaniem leku (np. zbyt wczesne zgłaszanie próśb o uzupełnienie dawki). Obejmuje to przegląd jednoczesnego stosowania opioidów i leków psychoaktywnych (takich jak benzodiazepiny). U pacjentów z objawami przedmiotowymi i podmiotowymi zaburzeń związanych z używaniem opioidów (ang. Opioid Use Disorder, OUD) należy rozważyć konsultację ze specjalistą ds. uzależnień.
Zaburzenia oddychania w czasie snu Opioidy mogą powodować zaburzenia oddychania w czasie snu, w tym ośrodkowy bezdech senny (ang. central sleep apnoea, CSA) i hipoksemię związaną ze snem. Stosowanie opioidów zwiększa ryzyko CSA w stopniu zależnym od dawki. U pacjentów z CSA należy rozważyć zmniejszenie całkowitej dawki opioidów.
Równoczesne zażywanie Nadużycie substancji odurzających i substancji psychotropowych w czasie terapii substytucyjnej może prowadzić do sytuacji zagrażających życiu. Należy tego bezwzględnie unikać. Ponadto należy regularnie kontrolować próbki moczu w celu wykrycia ewentualnego równoczesnego zażywania środków odurzających.
Zmniejszenie stężenia hormonów płciowych i zwiększone stężenie prolaktyny Długotrwałe stosowanie opioidowych leków przeciwbólowych może być związane ze zmniejszonym L. Molteni & C. dei F.lli Alitti Società di Esercizio S.p.A. 1.3.1 Product Information: Summary of Product Characteristics 5 (15) stężeniem hormonów płciowych i zwiększonym stężeniem prolaktyny. Objawy obejmują obniżone libido, impotencję lub brak miesiączki.
Hipoglikemia Hipoglikemię obserwowano w odniesieniu do przedawkowania metadonu (racemicznej mieszaniny lewometadonu i dekstrometadonu) lub zwiększania dawki. Zaleca się regularne monitorowanie stężenia cukru we krwi podczas zwiększania dawki (patrz punkt 4.8 i punkt 4.9).
Pacjenci wysokiego ryzyka
Szczególną ostrożność należy zachować w następujących przypadkach:
- Pacjenci z grup szczególnego ryzyka Próby samobójcze z wykorzystaniem substancji opioidowych, szczególnie w skojarzeniu z trójpierścieniowymi lekami przeciwdepresyjnymi, alkoholem i innymi substancjami wpływającymi na ośrodkowy układ nerwowy są częścią klinicznych przejawów uzależnienia. Dlatego też należy rozważyć dokonanie indywidualnej oceny oraz zastosowanie schematu leczenia uwzględniającego również okres hospitalizacji w przypadku tych pacjentów, którzy pomimo odpowiednio wdrożonej farmakoterapii, nadal w sposób niekontrolowany przyjmują leki i wykazują uporczywe, wysoce szkodliwe zachowania.
- Ostre schorzenia jamy brzusznej Stosowanie lewometadonu u pacjentów z ostrymi schorzeniami jamy brzusznej może zaburzyć rozpoznanie lub kliniczny przebieg choroby. Dlatego też do czasu ustalenia ostatecznego rozpoznania pacjenci z objawami zespołu ostrego brzucha otrzymujący terapię substytucyjną powinni znajdować się pod uważną kontrolą lekarza.
- Pacjenci ze znanym lub podejrzewanym wydłużeniem odstępu QT lub zaburzeniami równowagi elektrolitowej, zwłaszcza hipokaliemią / zaburzenia rytmu serca Podczas leczenia agonistami receptora opioidowego typu μ należy wziąć pod uwagę wydłużenie odstępu QT i w konsekwencji wystąpienie polimorficznego częstoskurczu komorowego (torsade de pointes).
Z reguły przed rozpoczęciem terapii należy koniecznie zapytać wszystkich pacjentów o istniejące wcześniej choroby serca i omdlenia o nieznanej przyczynie. Należy poinformować pacjenta o możliwości wystąpienia zaburzeń rytmu serca. Należy przed rozpoczęciem leczenia i dwa tygodnie po jego rozpoczęciu wykonać badanie EKG, aby ocenić i określić wpływ działania lewometadonu na odstęp QT. Podobnie zaleca się przeprowadzenie badania EKG przed zwiększeniem dawki, a także wykonywanie kontrolnego EKG przynajmniej raz w roku. W przypadku omdleń o nieznanej przyczynie należy wziąć pod uwagę możliwość przyczyny kardiologicznej. W przypadku każdej zmiany dodatkowych leków należy rozważyć możliwość interakcji wpływającej na odstęp QT.
- Niewydolność nadnerczy Lewometadon należy stosować ostrożnie u chorych z niewydolnością nadnerczy, ponieważ opioidy mogą zmniejszać wytwarzanie kortyzolu. Opioidy mogą powodować odwracalną niewydolność nadnerczy, wymagającą monitorowania i glikokortykoidowej terapii substytucyjnej. Objawy niewydolności nadnerczy mogą obejmować nudności, wymioty, utratę apetytu, zmęczenie, osłabienie, zawroty głowy lub niskie ciśnienie krwi.
Dalsze informacje
Zmniejszenie dawki zaleca się u pacjentów w podeszłym wieku oraz u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, ciężkimi przewlekłymi zaburzeniami czynności wątroby lub w złym stanie ogólnym (patrz punkt 4.2).
L. Molteni & C. dei F.lli Alitti Società di Esercizio S.p.A. 1.3.1 Product Information: Summary of Product Characteristics 6 (15) Podczas stosowania lewometadonu ważne jest, aby pamiętać, iż siła działania lewometadonu jest około dwukrotnie większa niż racematu metadonu (patrz także punkt 4.2).
Stosowanie Levomethadone Hydrochloride Molteni przez osoby bez tolerancji na opiaty stanowi zagrożenie dla życia i może prowadzić do śmierci w wyniku zatrzymania oddechu. Z tego powodu należy obowiązkowo odpowiednio przechowywać lek, a przede wszystkim z dala od zasięgu dzieci.
Levomethadone Hydrochloride Molteni jest przeznaczony wyłącznie do stosowania doustnego. Nadużywanie poprzez dożylne podawanie Levomethadone Hydrochloride Molteni może prowadzić do ciężkich działań niepożądanych, takich jak sepsa, zapalenie żył lub zatorowość płucna.
Dzieci i młodzież Nie zaleca się stosowania produktu leczniczego Levomethadone Hydrochloride Molteni u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat z powodu braku danych klinicznych dotyczących jego skuteczności i bezpieczeństwa stosowania (patrz także punkt 4.3).
Stosowanie Levomethadone Hydrochloride Molteni może powodować pozytywne wyniki testów antydopingowych. Ponadto, stosowanie Levomethadone Hydrochloride Molteni jako substancji dopingującej, może ciężko zaszkodzić zdrowiu pacjenta.
Levomethadone Hydrochloride Molteni zawiera substancje pomocniczą metylu parahydroksybenzoesan (E218), która może powodować reakcje alergiczne (możliwe reakcje typu późnego).
4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji
Zarówno interakcje farmakodynamiczne, jak i farmakokinetyczne mogą mieć wpływ na działanie lewometadonu. W zależności od dowodów klinicznych, w przypadku wystąpienia interakcji opisanych w poniższym punkcie, może być wymagane dostosowanie dawki lewometadonu i (lub) leków stosowanych jednocześnie.
Następujące połączenia są przeciwwskazane (patrz punkt 4.3):
- W przypadku stosowania leków z inhibitorami monoaminooksydazy (MAO) w ciągu 14 dni przed zastosowaniem opioidów (petydyny), zgłaszano zagrażające życiu działanie na ośrodkowy układ nerwowy, oddychanie i krążenie związane z objawami depresyjnymi lub objawami pobudzenia. Nie można wykluczyć takich reakcji podczas stosowania lewometadonu. - U pacjentów uzależnionych od heroiny lub u pacjentów poddanych substytucyjnej terapii metadonem, pentazocyna i buprenorfina mogą powodować pojawienie się objawów odstawienia (patrz także punkt 4.3). Buprenorfiny nie należy stosować wcześniej niż po 20 godzinach od przerwania stosowania produktu Levomethadone Hydrochloride Molteni.
W przypadku jednoczesnego stosowania lewometadonu z innymi produktami leczniczymi lub substancjami, należy wziąć pod uwagę następujące interakcje:
Zwiększenie depresyjnego wpływu na ośrodkowy układ nerwowy i możliwe wystąpienie depresji oddechowej w przypadku jednoczesnego stosowania z następującymi produktami leczniczymi lub innymi substancjami: - lekami przeciwbólowymi działającymi ośrodkowo (także innymi opioidami); - alkoholem (patrz punkt 4.4); - pochodnymi fenotiazyny; - barbituranami i innymi nasennymi lekami oraz substancjami odurzającymi; - trójpierścieniowymi lekami przeciwdepresyjnymi; - lekami uspokajającymi, takimi jak benzodiazepiny lub lekami o podobnym działaniu: jednoczesne L. Molteni & C. dei F.lli Alitti Società di Esercizio S.p.A. 1.3.1 Product Information: Summary of Product Characteristics 7 (15) stosowanie opioidów z lekami uspokajającymi, takimi jak benzodiazepiny lub lekami o podobnym działaniu zwiększa ryzyko wystąpienia sedacji, depresji oddechowej, śpiączki i zgonu z powodu addytywnego działania depresyjnego na ośrodkowy układ nerwowy. Należy ograniczyć dawkę i czas trwania jednoczesnego leczenia (patrz punkt 4.4).
Działanie lewometadonu może się nasilić z powodu stosowania przeciwnadciśnieniowych substancji czynnych, takich jak: - rezerpina, - klonidyna, - urapidyl, - prazosyna.
W przypadku stosowania lewometadonu z poniższymi produktami leczniczymi i substancjami hamującymi metabolizm enzymatyczny lewometadonu w wątrobie (układ cytochromu P450), może wystąpić zwiększenie stężenia lewometadonu w osoczu oraz przedłużenie jego działania: - cymetydyna, - leki przeciwgrzybicze (np. itrakonazol, ketokonazol, worykonazol, flukonazol), - antybiotyki makrolidowe, - leki przeciwarytmiczne, - środki antykoncepcyjne, - selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny [ang. selective serotonin reuptake inhibitors, SSRI], takie jak sertralina, fluwoksamina, fluoksetyna i paroksetyna, - cyprofloksacyna.
U ludzi lewometadon jest N-demetylowany przez różne izoenzymy CYP, w tym głównie CYP3A4, CYP2B6, CYP2C19 i CYP2D6. Leki i substancje nasilające enzymatyczny metabolizm lewometadonu w wątrobie (induktory enzymatyczne) mogą odpowiednio zmniejszać stężenie lewometadonu w osoczu i skracać czas działania. Należą do nich: - karbamazepina, - fenobarbital, - fenytoina, - ryfampicyna, - flunitrazepam, - dziurawiec zwyczajny, - spironolakton, - kwas fusydynowy, - efawirenz, - newirapina, - nelfinawir, - rytonawir, - amprenawir. Istnieje możliwość wystąpienia objawów odstawienia.
Metamizol: Jednoczesne podawanie lewometadonu z metamizolem, który jest induktorem enzymów metabolizujących, w tym CYP2B6 i CYP3A4, może prowadzić do obniżenia stężenia lewometadonu w osoczu i potencjalnego zmniejszenia jego skuteczności klinicznej. Dlatego, zaleca się ostrożność podczas jednoczesnego stosowania metamizolu i lewometadonu; w razie potrzeby należy monitorować odpowiedź kliniczną i (lub) stężenie leku.
Leki serotoninergiczne: Zespół serotoninergiczny może wystąpić podczas jednoczesnego podawania metadonu (racemicznej mieszaniny lewometadonu i dekstrometadonu) z petydyną, inhibitorami monoaminooksydazy (MAO) i substancjami działającymi serotoninergicznie, takimi jak selektywne L. Molteni & C. dei F.lli Alitti Società di Esercizio S.p.A. 1.3.1 Product Information: Summary of Product Characteristics 8 (15) inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI), inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny (ang. serotonin norepinephrine reuptake inhibitor, SNRI) i trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne (TLPD). Objawy zespołu serotoninowego mogą obejmować zmiany stanu psychicznego, niestabilność autonomicznego układu nerwowego, zaburzenia nerwowo-mięśniowe i (lub) objawy żołądkowo-jelitowe.
Kannabidiol: Jednoczesne podawanie kannabidiolu może prowadzić do zwiększenia stężenia metadonu w osoczu.
W przypadku jednoczesnego stosowania lewometadonu z innymi produktami leczniczymi lub substancjami metabolizowanymi przez enzymy wątrobowe lub mogącymi wpływać na wiązanie z białkami (lewometadon wiąże się przede wszystkim z kwaśną alfa-glikoproteiną i albuminą, patrz punkt 5.2), jak również po odstawieniu tych leków lub substancji, zaleca się staranne monitorowanie pacjentów pod kątem klinicznych objawów przedawkowania, niedostatecznego dawkowania lub objawów odstawienia oraz odpowiednie dostosowanie dawki.
Jednoczesne stosowanie opioidów i gabapentynoidów (gabapentyna i pregabalina) zwiększa ryzyko przedawkowania opioidów, depresji oddechowej i zgonu.
Po jednoczesnym stosowaniu leków przeciwretrowirusowych istnieją doniesienia, że stężenie leków przeciwretrowirusowych w osoczu było zmniejszone (didanozyna i stawudyna) lub zwiększone (zydowudyna), podczas gdy stężenie lewometadonu w osoczu było niezmienione. U tych pacjentów konieczne jest ścisłe monitorowanie właściwej odpowiedzi klinicznej i objawów toksyczności.
4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację
Ciąża
Stosowanie lewometadonu w ciąży jest dopuszczalne wyłącznie wtedy, gdy jest to ściśle wskazane i musi temu towarzyszyć odpowiedni nadzór, najlepiej w specjalistycznym ośrodku medycznym.
Nie ma dostępnych danych z badań prospektywnych dotyczących stosowania lewometadonu u kobiet w ciąży. Badania epidemiologiczne dotyczące ryzyka wad rozwojowych u dzieci, które były narażone na działanie metadonu in utero są sprzeczne i nie uwzględniają różnych obciążeń. Dotychczas nie ustalono związku przyczynowego między stosowaniem metadonu w ciąży a ryzykiem wystąpienia wad wrodzonych. Badania przedkliniczne dostarczyły oznak toksyczności reprodukcyjnej związanej ze stosowaniem metadonu (patrz punkt 5.3).
W celu zminimalizowania ryzyka uszkodzenia płodu konieczne jest zagwarantowanie odpowiedniej substytucji oraz zapobiegania objawom odstawienia w okresie ciąży. Zmniejszenie dawki albo odstawienie leku podczas ciąży musi być zawsze przeprowadzane przy starannym monitorowaniu stanu matki i wyłącznie po wnikliwym rozważeniu stosunku korzyści do ryzyka. Z uwagi na potencjalną indukcję enzymatyczną w okresie ciąży konieczne może być zwiększenie dawki produktu leczniczego u niektórych kobiet w okresie ciąży w przypadku zaobserwowania objawów odstawienia, na podstawie danych klinicznych dotyczących farmakokinetyki metadonu. Mając na względzie dobrostan płodu, wskazane może być podzielenie dawki dobowej w celu uniknięcia wysokich stężeń szczytowych w osoczu oraz kompensowania przyspieszonego rozkładu lewometadonu, a tym samym zapobiegania objawom odstawienia. Lewometadon przenika przez barierę łożyskową i jeśli zostanie zastosowany przed porodem lub w jego trakcie może prowadzić do depresji oddechowej u noworodka. Około 60-80% noworodków wymaga leczenia w warunkach szpitalnych z powodu noworodkowego zespołu abstynencyjnego. W przypadku noworodka odstawienie leku musi zostać przeprowadzone w odpowiednim oddziale intensywnej opieki pediatrycznej, gdyż leczenie lewometadonem może prowadzić do wystąpienia tolerancji i uzależnienia L. Molteni & C. dei F.lli Alitti Società di Esercizio S.p.A. 1.3.1 Product Information: Summary of Product Characteristics 9 (15) u płodu, jak również do wystąpienia u noworodka objawów odstawienia wymagających leczenia. Konieczne może być dostosowanie dawki (zwłaszcza zmniejszenie dawki) w ciągu 1-2 tygodni po porodzie.
Dzieci matek poddanych substytucji metadonem wykazują stosunkowo mniejszą masę urodzeniową i mniejszy obwód głowy w porównaniu z dziećmi nie narażonymi na działanie leków. Ponadto u dzieci z prenatalną ekspozycją na metadon obserwowano zwiększoną częstość występowania zapalenia ucha środkowego, objawów neurologicznych z zaburzeniami słuchu, opóźnienia rozwoju umysłowego i motorycznego oraz anomalii oczu. Zakłada się związek ze zwiększoną częstością występowania zespołu nagłej śmierci niemowląt (ang. Sudden Infant Death Syndrome, SIDS).
Karmienie piersią
Lewometadon przenika do mleka ludzkiego w niewielkim stopniu. U niemowląt narażonych na działanie metadonu (racemicznej mieszaniny lewometadonu i dekstrometadonu) podawanego z mekiem matki zgłaszano działania niepożądane, w tym depresję oddechową i zmniejszoną świadomość, które mogą prowadzić do zgonu. Zidentyfikowane czynniki przyczyniające się do tego, to m.in. jednoczesne stosowanie leków działających depresyjnie na ośrodkowy układ nerwowy, czynniki genetyczne i przedawkowanie.
Dla lewometadonu decyzja o zaleceniu karmienia piersią powinna uwzględniać poradę specjalisty klinicznego i należy rozważyć, czy kobieta przyjmuje stałą dawkę podtrzymującą lewometadonu i jakichkolwiek innych zakazanych substancji. Jeśli rozważane jest karmienie piersią, dawka lewometadonu powinna być jak najmniejsza. Lekarze powinni doradzać kobietom karmiącym piersią, aby obserwowały niemowlę w celu wykrycia sedacji i trudności w oddychaniu, a jeśli wystąpią, powinny natychmiast szukać pomocy medycznej. Chociaż ilość lewometadonu przenikająca do mleka ludzkiego nie jest wystarczająca do pełnego zahamowania objawów odstawienia u niemowląt karmionych piersią, może złagodzić nasilenie zespołu odstawienia u noworodka. Jeśli konieczne jest przerwanie karmienia piersią, należy to robić stopniowo, ponieważ nagłe odstawienie dziecka od piersi może zwiększyć objawy odstawienia u niemowlęcia.
Płodność Lewometadon nie zaburza płodności u kobiet. Badania na mężczyznach będących w trakcie leczenia podtrzymującego metadonem wykazały, że metadon obniża stężenie testosteronu w surowicy i znacznie zmniejsza objętość ejakulatu i ruchliwość plemników. Liczebność plemników u mężczyzn leczonych metadonem była dwukrotnie większa niż w grupie kontrolnej. Odzwierciedla to jednak brak rozcieńczenia płynem nasiennym.
4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn
Levomethadone Hydrochloride Molteni wywiera znaczny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn, gdyż może powodować zawroty głowy i zmniejszać czujność.
Pacjenci nie powinni prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn podczas przyjmowania Levomethadone Hydrochloride Molteni. Czas, po którym takie czynności mogą być bezpiecznie wznowione w dużej mierze zależy od pacjenta i musi na to zezwolić lekarz.
4.8 Działania niepożądane
Często, na początku leczenia substytucyjnego pojawiają się objawy odstawienia leków opioidowych, takie jak: lęk, jadłowstręt, nieskoordynowane i szybkie ruchy, skurcze jelit, depresja, biegunka, wymioty, gorączka, naprzemiennie dreszcze i uderzenia gorąca, ziewanie, gęsia skórka, zmniejszenie masy ciała, tachykardia, katar, kichanie, zwężenie źrenic, rozdrażnienie, senność, rozprzestrzeniający się ból, osłabienie, nadmierne pocenie się, zwiększone łzawienie, nudności, niepokój ruchowy, skurcze brzucha i drżenie.
L. Molteni & C. dei F.lli Alitti Società di Esercizio S.p.A. 1.3.1 Product Information: Summary of Product Characteristics 10 (15) Występowanie działań niepożądanych zostało sklasyfikowane następująco:
Bardzo często (≥ 1/10) Często (≥ 1/100 do < 1/10) Niezbyt często (≥ 1/1 000 do < 1/100) Rzadko (≥ 1/10 000 do < 1/1 000) Bardzo rzadko (< 1/10 000) Nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych)
Klasyfikacja układów i narządów (MedDRA)
Częstość
Zdarzenie niepożądane
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania Niezbyt często do często Brak apetytu. Nieznana Hipoglikemia Zaburzenia psychiczne Nieznana Uzależnienie. Zaburzenia układu nerwowego Niezbyt często do często Zawroty głowy, uspokojenie polekowe, stan splątania, dezorientacja, bóle głowy, bezsenność, niepokój ruchowy, zmniejszenie libido i (lub) potencji, euforia, dysforia. Zaburzenia oka Niezbyt często do często Zaburzenia widzenia. Zaburzenia serca Niezbyt często do często Kołatanie serca, bradykardia. Rzadko do bardzo rzadko Zaburzenia rytmu serca (utrata przytomności), zatrzymanie akcji serca. Zaburzenia naczyniowe
Rzadko do bardzo rzadko Ortostatyczne niedociśnienie tętnicze, zaburzenia krążenia, wstrząs, sączące krwawienie. Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia Niezbyt często do często Depresja oddechowa. Rzadko do bardzo rzadko Zatrzymanie oddechu. Nieznana Zespół ośrodkowego bezdechu sennego. Zaburzenia żołądka i jelit Niezbyt często do często Wymioty, nudności, suchość w jamie ustnej, zaparcia. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych Niezbyt często do często
Skurcz dróg żółciowych.
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Niezbyt często do często Pokrzywka i inne rodzaje wysypki skórnej, świąd. Zaburzenia nerek i dróg moczowych Niezbyt często do często Zmniejszona objętość moczu, trudności w oddawaniu moczu. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania
Niezbyt często do często Nadmierne pocenie, omdlenia, osłabienie, obrzęki. Rzadko do bardzo rzadko Uderzenia gorąca.
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, tel.: + 48 22 49 21 301, faks: L. Molteni & C. dei F.lli Alitti Società di Esercizio S.p.A. 1.3.1 Product Information: Summary of Product Characteristics 11 (15) + 48 22 49 21 309. Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl. Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
4.9 Przedawkowanie
W szczególności u pacjentów nietolerujących leków opioidowych (przede wszystkim u dzieci), wystąpić może niebezpieczne zatrucie, także w przypadku dawek mniejszych niż te podane w terapii substytucyjnej: u dzieci w wieku do 5 lat zatrucie może wystąpić począwszy od 0,5 mg lewometadonu, u starszych dzieci począwszy od około 1,5 mg, a u dorosłych nietolerujących leków opioidowych począwszy od około 10 mg.
Zalecane jest zmniejszenie dawki, jeżeli pacjenci wykazują oznaki i objawy nadmiernego działania lewometadonu, charakteryzujące się takimi zaburzeniami, jak: „uczucie wesołości”, zaburzona zdolność koncentracji, senność i możliwe zawroty głowy podczas stania.
Ponadto przedawkowanie charakteryzuje się depresją oddechową (oddech Cheyne-Stokesa, cyjanoza), nadmierną sennością z tendencją do zmniejszonej świadomości, a nawet śpiączką, zwężeniem źrenic, zwiotczeniem mięśni szkieletowych, zimną i wilgotną skórą oraz czasami bradykardią i niedociśnieniem tętniczym. Ciężkie zatrucia mogą spowodować zatrzymanie oddychania, niewydolność krążenia, zatrzymanie akcji serca i zgon. Zaobserwowano przypadki hipoglikemii. Po przedawkowaniu metadonu obserwowano występowanie toksycznej leukoencefalopatii.
Obligatoryjna jest natychmiastowa pomoc na oddziale ratunkowym lub oddziale intensywnej opieki medycznej (np. intubacja i wentylacja). Do leczenia objawów zatrucia można użyć specyficznych antagonistów receptora opioidowego (np. naloksonu). Dawki poszczególnych antagonistów receptora opioidowego są różne. W szczególności istotne jest wzięcie pod uwagę, iż lewometadon może mieć długotrwałe działanie depresyjne na układ oddechowy (do 75 godzin), podczas gdy antagoniści receptora opioidowego działają znacznie krócej (od 1 do 3 godzin). Dlatego też w momencie zmniejszenia skutków działania antagonistów, może być konieczne ponowienie wstrzyknięcia. Konieczne może być podjęcie kroków zapobiegających utracie temperatury i utrzymanie odpowiedniej objętości wewnątrznaczyniowej.
W przypadku doustnego zatrucia lewometadonem, płukanie żołądka można przeprowadzić tylko po podaniu antagonisty. Szczególnie istotne jest zabezpieczenie dróg oddechowych poprzez intubację zarówno w przypadku płukania żołądka, jak i przed podaniem antagonistów (możliwe wystąpienie wymiotów). W leczeniu zatruć alkoholem nie można stosować barbituranów, bemegridu, fenotiazyny i skopolaminy.
Lewometadon nie podlega dializie.
5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE
5.1 Właściwości farmakodynamiczne
Grupa farmakoterapeutyczna: inne leki wpływające na układ nerwowy, leki stosowane w leczeniu uzależnienia od opioidów. Kod ATC: N07BC05.
Lewometadonu chlorowodorek jest syntetycznym opioidem, zasadową pochodną difenylometanu strukturalnie pochodzącą od morfiny.
Lewometadon jest enancjomerem R(-) metadonu. Enancjomer S(+) odpowiada jedynie za 1/50 działania przeciwbólowego enancjomeru R(-). Działanie kliniczne lewometadonu w leczeniu uzależnienia od substancji opioidowych (lub) i opioidowych leków przeciwbólowych oparte jest na dwóch mechanizmach: z jednej strony lewometadon, jako syntetyczny agonista receptorów opioidowych wywołuje działanie podobne do działania morfiny, które hamuje objawy odstawienia u osób uzależnionych od substancji L. Molteni & C. dei F.lli Alitti Società di Esercizio S.p.A. 1.3.1 Product Information: Summary of Product Characteristics 12 (15) opioidowych (lub) i opioidowych leków przeciwbólowych. Z drugiej strony, zależnie od dawki i czasu trwania terapii substytucyjnej, długotrwałe stosowanie doustne lewometadonu może prowadzić do tolerancji, która blokuje działanie pozajelitowo podanych opioidów, subiektywnie postrzegane jako działanie euforyczne.
Działanie terapii substytucyjnej zaczyna się po 1-2 godzinach od podania doustnego, a w przypadku pojedynczego podania trwa od 6 do 8 godzin. Po wielokrotnym podaniu, czas działania leku jest przedłużony do 22-48 godzin z uwagi na osiągnięcie równowagi farmakokinetycznej, tak więc wystarczające jest podanie leku raz na dobę.
Lewometadon, jako agonista receptora opioidowego, wywołuje długotrwałą depresję oddechową, która osiąga maksimum po 4 godzinach i może trwać do 75 godzin. Poza działaniem typowym dla opioidów, jak uspokojenie polekowe, euforia i zwężenie źrenic, lewometadon wywołuje inne działanie farmakologiczne, takie jak bradykardia, zwiększenie ciśnienia tętniczego krwi, zwężenie oskrzeli i zmniejszenie objętości moczu. Długotrwałe przyjmowanie lewometadonu powoduje uzależnienie, podobne do uzależnienia od heroiny i morfiny.
Wydłużenie odcinka QT Badania kliniczne u 39 pacjentów wykazały skrócenie skorygowanego odstępu QTc po zmianie metadonu na lewometadon i wskazują na poprawę profilu bezpieczeństwa kardiologicznego lewometadonu. Badania u osób wolno metabolizujących CYP2B6 wskazują, że ryzyko wydłużenia QTc u tych pacjentów może być zwiększone ze względu na opóźniony metabolizm enancjomeru S obecnego w racemacie metadonu.
5.2 Właściwości farmakokinetyczne
Wchłanianie
Lewometadon jest szybko wchłaniany po podaniu doustnym. Całkowita biodostępność po podaniu doustnym wynosi średnio około 82%.
W przypadku doustnej dawki dobowej 30 mg, stężenie leku w osoczu w stanie równowagi jest osiągane w ciągu 4-5 dni.
Dystrybucja
Substancja ma względnie dużą objętość dystrybucji wynoszącą 3-4 l/kg mc. Oznacza to, że dochodzi do kumulacji wysoce lipofilnej substancji w znacznych ilościach w tkankach obwodowych, tłuszczu, mięśniach i skórze. Około 85% leku wiąże się z białkami osocza, głównie z kwaśną alfa-glikoproteiną i albuminą.
Metabolizm
Do chwili obecnej zidentyfikowano 32 metabolity metadonu. Dwa farmakologicznie czynne metabolity stanowią tylko 2% podanej dawki. Metadon i jego metabolity kumulują się głównie w płucach, wątrobie, nerkach, śledzionie i mięśniach.
Eliminacja
Metadon i jego metabolity wydalane są przez nerki i z żółcią. Wydalanie przez nerki, które ściśle zależy od wartości pH, jest główną drogą w przypadku dużych dawek; w przypadku podania leku w dawce większej niż 160 mg, około 60% jest wydalane jako niezmieniony metadon. Od 10 do 45% całkowitej odzyskanej ilości jest wydalane z żółcią.
Okres półtrwania w fazie eliminacji w osoczu podlega znacznej zmienności osobniczej (od 14 do 55 godzin). Wydłuża L. Molteni & C. dei F.lli Alitti Società di Esercizio S.p.A. 1.3.1 Product Information: Summary of Product Characteristics 13 (15) się wraz z czasem trwania terapii, u osób w podeszłym wieku i w przypadku przewlekłych chorób wątroby.
Lewometadon nie podlega dializie. Jednakże w przypadku bezmoczu nie występuje ryzyko kumulacji, gdyż w tym przypadku lek jest usuwany jedynie z kałem.
Szczególne grupy pacjentów
Lewometadon przenika do mleka ludzkiego i przenika barierę łożyskową. Stężenie we krwi pępowinowej jest mniejsze niż stężenie w osoczu matki. Nie ma korelacji pomiędzy stężeniem w osoczu matki/krwi pępowinowej a stężeniem obserwowanym w płynie owodniowym.
5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie
W przypadku ostrego zatrucia zgon następuje na skutek zatrzymania oddechu. Wartości LD 50
po podaniu dożylnym wynoszą między 13,6 a 28,7 mg/kg mc. u myszy i 8,7 mg/kg mc. u szczurów.
W badaniach przedklinicznych główne narządy docelowe po podaniu podprzewlekłym i przewlekłym to układ oddechowy (depresja oddechowa) i wątroba (zwiększona aktywność aminotransferazy alaninowej (AIAT), przerost komórek wątroby, eozynofilowe zmiany cytoplazmatyczne).
Działanie mutagenne i rakotwórcze Badania in vitro i in vivo prowadzone nad genotoksycznością metadonu dały sprzeczne wyniki wskazując na niewielki efekt klastogenny. Obecnie nie można ocenić ryzyka przy zastosowaniu klinicznym. Długotrwałe badania prowadzone na szczurach i myszach nie wykazały działania rakotwórczego.
Toksyczność reprodukcyjna Lewometadon nie został wystarczająco zbadany. W celu dokonania oceny leku można wykorzystać informacje na temat D, L-metadonu. U szczurów podawanie metadonu przez 5 dni w dawce dobowej 20 mg/kg mc. powodowało zmniejszenie masy gruczołu krokowego, pęcherzyków nasiennych i jąder. U potomstwa samców leczonych metadonem (do 38 mg/kg mc. na dobę) obserwowano zwiększoną umieralność noworodków (do 74%). Potomstwo samic szczurów uzależnionych od metadonu wykazywało opóźnienie rozwoju mózgu po urodzeniu, mniejszą masę ciała i zwiększoną śmiertelność po urodzeniu. Doustne podawanie metadonu szczurom między 14. a 19. dniem ciąży skutkowało znaczącym zmniejszeniem stężenia testosteronu we krwi u potomstwa płci męskiej (możliwy jest antagonizm z naloksonem).
6. DANE FARMACEUTYCZNE
6.1 Wykaz substancji pomocniczych
Metylu parahydroksybenzoesan (E218) Betainy chlorowodorek Glicerol Karmel (E150C) Woda oczyszczona
6.2 Niezgodności farmaceutyczne
Nie dotyczy.
L. Molteni & C. dei F.lli Alitti Società di Esercizio S.p.A. 1.3.1 Product Information: Summary of Product Characteristics 14 (15)
6.3 Okres ważności
Butelki 5 mL, 10 mL, 20 mL, 60 mL i 100 mL: 2 lata.
Butelka 1000 mL: 3 lata.
Butelki 60 mL, 100 mL, 1000 mL (roztwór doustny): 12 tygodni po pierwszym otwarciu.
6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania
Ten produkt leczniczy nie wymaga żadnych szczególnych warunków przechowywania.
6.5 Rodzaj i zawartość opakowania
- 5, 10 lub 20 mL butelki jednodawkowe ze szkła (typu III) barwy bursztynowej z zamknięciem zabezpieczającym przed otwarciem przez dzieci (polietylen).
- 60 lub 100 mL butelki wielodawkowe ze szkła (typu III) barwy bursztynowej, z zamknięciem zabezpieczającym przed otwarciem przez dzieci (polietylen) i polietylenową wkładką (adaptor do pipety). Pipeta 5 mL jest wyskalowana od 0,25 mL do 5 mL z podziałką co 0,25 mL, jest dostarczona wraz z butelką.
- 1000 mL butelka wielodawkowa PVC barwy bursztynowej, zamknięta polipropylenową zakrętką z polietylenową (EPE) uszczelką, i wielowarstwowym, wewnętrznym zabezpieczeniem (PET/ pianka poliolefinowa/aluminium/PET). Opakowanie zawiera kubeczek dozujący z polistyrenu, z podziałką od 1 mL do 6 mL.
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania
Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami.
7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA DOPUSZCZENIE
DO OBROTUL. Molteni & C. dei F.lli Alitti Società di Esercizio S.p.A., Strada Statale 67, Loc. Granatieri Włochy
8. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIAData wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 27 sierpień 2019 Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 31 październik 2023 L. Molteni & C. dei F.lli Alitti Società di Esercizio S.p.A. 1.3.1 Product Information: Summary of Product Characteristics 15 (15)