Parnido
Paliperidonum
Tabletki o przedłużonym uwalnianiu 3 mg | Paliperidonum 3 mg
Krka, d.d., Novo mesto, Słowenia
Ulotka
Ulotka dołączona do opakowania: informacja dla pacjenta
Parnido, 3 mg, tabletki o przedłużonym uwalnianiu Parnido, 6 mg, tabletki o przedłużonym uwalnianiu Parnido, 9 mg, tabletki o przedłużonym uwalnianiu paliperidonum
Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta. - Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. - W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. - Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same. - Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Patrz punkt 4.
Spis treści ulotki
1. Co to jest lek Parnido i w jakim celu się go stosuje
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Parnido
3. Jak stosować lek Parnido
4. Możliwe działania niepożądane
5. Jak przechowywać lek Parnido
6. Zawartość opakowania i inne informacje
1. Co to jest lek Parnido i w jakim celu się go stosuje
Lek Parnido zawiera substancję czynną paliperydon, który należy do klasy leków nazywanych lekami przeciwpsychotycznymi.
Lek Parnido stosowany jest w leczeniu schizofrenii u osób dorosłych i młodzieży w wieku co najmniej nieistniejących rzeczy, nieuzasadnione przekonania, nadmierna podejrzliwość, wycofanie (zamknięcie się w sobie), niespójna mowa oraz spłycenie emocji i zachowania. Osoby chore mogą także odczuwać depresję, niepokój, napięcie lub mieć poczucie winy.
Lek Parnido stosowany jest także w leczeniu zaburzeń schizoafektywnych u osób dorosłych. Zaburzenie schizoafektywne jest stanem umysłu, w którym osoba doznaje zarówno objawów występujących w schizofrenii (opisanych wyżej), jak i zaburzeń nastroju (uczucie silnego podekscytowania, smutku, pobudzenie, dekoncentracja, bezsenność, nadmierna rozmowność, utrata zainteresowania codziennymi sprawami, zbyt długi lub zbyt krótki sen, przejadanie się lub niedojadanie oraz nawracające myśli samobójcze).
Lek Parnido pomaga złagodzić objawy choroby i zapobiega ich nawrotom.
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Parnido
Kiedy nie stosować leku Parnido - jeśli pacjent ma uczulenie na paliperydon, rysperydon lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6).
Ostrzeżenia i środki ostrożności
Przed rozpoczęciem przyjmowania leku Parnido należy omówić to z lekarzem lub farmaceutą, jeśli: - pacjent ma zaburzenia schizoafektywne, gdyż podczas przyjmowania tego leku istnieje możliwość zmiany fazy choroby z typu maniakalnego na depresyjny. Lekarz będzie uważnie obserwować, czy u pacjenta nie występuje zmiana fazy choroby podczas stosowania leku; - pacjent jest w podeszłym wieku. Nie badano stosowania tego leku u pacjentów w podeszłym wieku z otępieniem. U pacjentów w podeszłym wieku z otępieniem leczonych innymi podobnymi lekami zwiększone bywa ryzyko udaru i zgonu (patrz punkt 4. „Możliwe działania niepożądane”); - u pacjenta stwierdzono chorobę Parkinsona lub otępienie; - u pacjenta kiedykolwiek rozpoznano stan, którego objawy obejmowały wysoką temperaturę ciała i sztywność mięśni (tzw. złośliwy zespół neuroleptyczny); - u pacjenta wystąpiły kiedykolwiek nieprawidłowe ruchy języka lub mięśni twarzy (dyskinezy późne). Pacjent powinien mieć świadomość, że tego typu lek może wywołać zaburzenia ruchów mięśni twarzy i języka; - pacjent miał w przeszłości małą liczbę białych krwinek (co mogło lub nie musiało być spowodowane działaniem innych leków); - pacjent choruje na cukrzycę lub ma skłonność do rozwoju cukrzycy; - pacjent ma chorobę serca lub przyjmuje leki stosowane w chorobie serca predysponujące do niskiego ciśnienia tętniczego; - pacjent choruje na padaczkę; - u pacjenta stwierdzono zaburzenia połykania lub zaburzenia żołądkowo-jelitowe, które powodują osłabienie zdolności połykania lub przechodzenie pokarmu przez jelita; - pacjent choruje na chorobę przebiegającą z biegunką; - u pacjenta stwierdzono zaburzenia czynności nerek; - u pacjenta stwierdzono zaburzenia czynności wątroby; - u pacjenta występuje przedłużona i (lub) bolesna erekcja; - u pacjenta występuje problem z regulacją podstawowej temperatury ciała lub przegrzanie organizmu; - pacjent ma nieprawidłowe zwiększone stężenie hormonu prolaktyny we krwi lub podejrzenie guza prolaktynozależnego; - u pacjenta lub innej osoby w rodzinie występowała zakrzepica (zakrzepy krwi), gdyż podczas stosowania leków przeciwpsychotycznych stwierdzano powstawanie zakrzepów krwi.
Jeśli u pacjenta występuje którykolwiek z tych stanów, należy skonsultować się z lekarzem, który może dostosować dawkę lub okresowo obserwować pacjenta.
Lekarz prowadzący może zlecić wykonanie badania liczby białych krwinek, gdyż u pacjentów stosujących paliperydon stwierdzano bardzo rzadko we krwi niebezpiecznie małą liczbę pewnego rodzaju białych krwinek niezbędnych do zwalczania zakażeń.
Lek Parnido może powodować zwiększenie masy ciała. Znaczne zwiększenie masy ciała może niekorzystnie wpływać na zdrowie pacjenta, dlatego lekarz prowadzący będzie regularnie badać masę ciała pacjenta.
Lekarz prowadzący będzie badać, czy nie występują u pacjenta objawy podwyższonego stężenia cukru we krwi, gdyż u pacjentów stosujących paliperydon stwierdzano nowe zachorowania na cukrzycę lub pogorszenie stanu wcześniej występującej cukrzycy. U pacjentów z wcześniej występującą cukrzycą należy regularnie badać stężenie glukozy we krwi.
Podczas operacji usunięcia zaćmy z oka, źrenica (czarna plamka na środku oka) może nie rozszerzać się wystarczająco. Również tęczówka oka (kolorowa część oka) może być wiotka podczas zabiegu, co
może skutkować uszkodzeniem oka. Jeśli pacjent ma zaplanowaną operację oka, należy powiedzieć lekarzowi okuliście o przyjmowaniu tego leku.
Dzieci i młodzież Lek Parnido nie jest przeznaczony do leczenia schizofrenii u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 15 lat. Lek Parnido nie jest przeznaczony do leczenia zaburzeń schizoafektywnych u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat. Nie wiadomo, czy paliperydon jest bezpieczny i skuteczny w tych grupach wiekowych.
Lek Parnido a inne leki Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować. Mogą wystąpić zaburzenia czynności elektrycznej serca podczas jednoczesnego podawania tego leku z niektórymi lekami nasercowymi, stosowanymi w leczeniu zaburzeń rytmu, lub innymi rodzajami leków np.: lekami przeciwhistaminowymi, przeciwmalarycznymi lub innymi lekami przeciwpsychotycznymi. Ze względu na to, że ten lek działa przede wszystkim w mózgu, stosowanie innych leków (lub alkoholu), które wpływają na mózg, może dodatkowo zakłócać jego pracę. Lek ten może powodować obniżenie ciśnienia tętniczego, dlatego należy zachować ostrożność przyjmując go jednocześnie z innymi lekami obniżającymi ciśnienie krwi. Ten lek może osłabiać działanie leków stosowanych w chorobie Parkinsona i zespole niespokojnych nóg (np.: lewodopy). Działanie tego leku może być osłabione, gdy pacjent przyjmuje leki wpływające na pracę przewodu pokarmowego (np.: metoklopramid). Należy rozważyć zmniejszenie dawki tego leku w przypadku jednoczesnego stosowania walproinianu. Nie zaleca się jednoczesnego stosowania tego leku z doustnym rysperydonem, gdyż może to prowadzić do nasilenia działań niepożądanych.
Należy zachować ostrożność podczas stosowania leku Parnido razem z lekami, które zwiększają aktywność ośrodkowego układu nerwowego (leki psychostymulujące takie jak metylofenidat).
Parnido z alkoholem Podczas stosowania tego leku należy unikać spożywania alkoholu.
Ciąża, karmienie piersią i wpływ na płodność Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku. Pacjentka nie powinna przyjmować tego leku podczas ciąży, chyba że zostało to omówione z lekarzem. U noworodków, których matki stosowały paliperydon w ostatnim trymestrze ciąży (ostatnie senność, pobudzenie, trudności z oddychaniem oraz trudności związane z karmieniem. W razie zaobserwowania takich objawów u dziecka, należy skontaktować się z lekarzem. Podczas przyjmowania tego leku pacjentka nie powinna karmić piersią.
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn Podczas leczenia tym lekiem mogą się pojawić zawroty głowy i zaburzenia widzenia (patrz punkt 4. „Możliwe działania niepożądane”). Należy to wziąć pod uwagę w sytuacjach, gdy wymagana jest pełna czujność, np.: podczas prowadzenia pojazdów lub obsługi maszyn.
Lek Parnido zawiera sód Ten lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na tabletkę, to znaczy lek uznaje się za „wolny od sodu”.
3. Jak stosować lek Parnido
Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza lub farmaceuty. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
Stosowanie u dorosłych Zalecana dawka u dorosłych to 6 mg raz na dobę, przyjmowana rano. Lekarz może zwiększyć lub zmniejszyć dawkę w zakresie od 3 mg do 12 mg raz na dobę w przypadku schizofrenii lub od 6 mg do na leczenie.
Stosowanie u młodzieży Zalecana dawka początkowa w leczeniu schizofrenii u młodzieży w wieku co najmniej 15 lat to 3 mg raz na dobę, przyjmowana rano. U młodzieży o masie ciała co najmniej 51 kg dawkę można zwiększać w zakresie od 6 mg do 12 mg raz na dobę. U młodzieży o masie ciała mniejszej niż 51 kg dawkę można zwiększyć do 6 mg raz na dobę.
Lekarz prowadzący zdecyduje, jaką dawkę pacjent będzie przyjmował. Będzie to zależało od reakcji pacjenta na leczenie.
Jak i kiedy przyjmować lek Parnido Ten lek należy przyjmować doustnie, połykając tabletkę w całości i popijając wodą lub innym płynem. Nie należy żuć, dzielić ani kruszyć tabletek.
Ten lek powinien być przyjmowany codziennie rano ze śniadaniem lub bez śniadania, lecz w ten sam sposób każdego dnia. Nie należy przyjmować tego leku ze śniadaniem jednego dnia i bez śniadania następnego dnia.
Składnik czynny, paliperydon, rozpuszcza się po połknięciu tabletki, natomiast szkielet tabletki jest wydalany z organizmu.
Pacjenci z zaburzeniami nerek Lekarz może dostosować dawkę tego leku w zależności od czynności nerek.
Pacjenci w podeszłym wieku Lekarz może zmniejszyć dawkę tego leku, jeśli czynność nerek jest zmniejszona.
Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Parnido Należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem. Może wystąpić senność, uczucie zmęczenia, nieprawidłowe ruchy ciała, problemy ze staniem i chodzeniem, zawroty głowy spowodowane obniżeniem ciśnienia tętniczego oraz zaburzenia rytmu serca.
Pominięcie zastosowania leku Parnido Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki. W razie pominięcia jednej dawki leku należy przyjąć kolejną dawkę w dniu następnym. Jeśli pominięto dwie lub więcej dawek leku, należy skontaktować się z lekarzem.
Przerwanie stosowania leku Parnido Nie należy przerywać stosowania tego leku, gdyż utraci się działanie terapeutyczne. Nie należy przerywać stosowania leku, dopóki nie zaleci tego lekarz, gdyż może nastąpić nawrót objawów.
W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem leku należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
4. Możliwe działania niepożądane
Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Należy natychmiast poinformować lekarza, jeśli:
- U pacjenta wystąpią zakrzepy krwi w żyłach, zwłaszcza nóg (objawy obejmują obrzęk, ból i zaczerwienienie nogi), które to zakrzepy mogą przemieszczać się naczyniami krwionośnymi do płuc, powodując ból w klatce piersiowej i trudności w oddychaniu. W razie wystąpienia któregokolwiek z tych objawów należy natychmiast zwrócić się o pomoc lekarską. - U pacjenta z otępieniem wystąpi nagła zmiana stanu psychicznego lub nagłe zwiotczenie lub odrętwienie twarzy, rąk lub nóg, szczególnie jednostronne, lub zaburzenia wymowy, nawet na krótki czas. Objawy te mogą sygnalizować udar. - Wystąpi gorączka, zesztywnienie mięśni, poty lub obniżenie poziomu świadomości (stan zwany złośliwym zespołem neuroleptycznym). Może być konieczne natychmiastowe zastosowanie leczenia. - U mężczyzny występuje przedłużona lub bolesna erekcja. Stan ten jest określany terminem priapizm. Może być konieczne natychmiastowe zastosowanie leczenia. - Wystąpią mimowolne rytmiczne ruchy języka, ust lub twarzy. Może być konieczne zaprzestanie leczenia paliperydonem. - Wystąpi ciężka reakcja alergiczna charakteryzująca się: gorączką, obrzękiem ust, twarzy, warg lub języka, dusznością, świądem, wysypką skórną a czasem spadkiem ciśnienia krwi (określana jako „reakcja anafilaktyczna”).
Bardzo częste działania niepożądane (mogą wystąpić u więcej niż 1 na 10 pacjentów) - trudności z zasypianiem lub budzenie się - parkinsonizm: Ten stan może obejmować wolne lub nieprawidłowe ruchy, uczucie sztywności lub napięcie mięśni (co powoduje, że ruchy pacjenta są nierówne, gwałtowne), a czasami nawet uczucie „zamrożenia” ruchów, po którym następuje odblokowanie. Inne objawy parkinsonizmu to: wolny posuwisty chód, drżenie spoczynkowe, zwiększone wydzielanie śliny/ślinienie się i twarz bez wyrazu - niepokój - uczucie senności lub mniejszej czujności - ból głowy
Częste działania niepożądane (mogą wystąpić u mniej niż 1 na 10 pacjentów) - zapalenie oskrzeli, objawy przeziębienia, zakażenie zatok, zakażenie dróg moczowych, objawy grypopodobne - zwiększenie masy ciała, zwiększenie apetytu, zmniejszenie masy ciała, zmniejszenie apetytu - podwyższony nastrój (mania), drażliwość, depresja, lęk - dystonia: Ten stan obejmuje powolne lub utrzymujące się mimowolne skurcze mięśni. Chociaż dystonia może dotyczyć każdej części ciała (i skutkować nieprawidłową postawą ciała), jednak zazwyczaj obejmuje mięśnie twarzy, w tym nieprawidłowe ruchy oczu, ust, języka czy żuchwy - zawroty głowy - dyskinezy: Ten stan obejmuje mimowolne ruchy mięśni i może mieć postać powtarzalnych, spastycznych lub skręcających ruchów lub szarpnięć - drżenie - niewyraźne widzenie - blok przewodzenia impulsów elektrycznych pomiędzy przedsionkami a komorami (jamami serca), nieprawidłowe przewodzenie impulsów elektrycznych w sercu, wydłużenie odstępu QT w sercu, wolny rytm serca, szybki rytm serca
- niskie ciśnienie tętnicze po zmianie pozycji na stojącą (w następstwie czego niektórzy pacjenci przyjmujący lek Parnido mogą mdleć, mieć zawroty głowy lub utraty przytomności, gdy nagle wstaną lub się podniosą), wysokie ciśnienie tętnicze krwi - ból gardła, kaszel, zatkany nos - ból brzucha, dyskomfort w jamie brzusznej, wymioty, nudności, zaparcia, biegunka, niestrawność, suchość w ustach, ból zęba - zwiększona aktywność aminotransferaz wątrobowych we krwi - świąd, wysypka - ból kości lub mięśni, ból pleców, ból stawów - brak miesiączki - gorączka, osłabienie, zmęczenie
Niezbyt częste działania niepożądane (mogą wystąpić u mniej niż 1 na 100 pacjentów) - zapalenie płuc, zakażenia dróg oddechowych, zakażenie pęcherza moczowego, zakażenie ucha, zapalenie migdałków - zmniejszenie liczby białych krwinek, zmniejszenie liczby płytek krwi (komórki krwi odpowiedzialne za zatrzymywanie krwawienia), niedokrwistość, zmniejszenie liczby czerwonych krwinek - paliperydon może zwiększać stężenie hormonu zwanego prolaktyną we krwi (co może, lecz nie musi, być przyczyną objawów). Do objawów zwiększenia ilości prolaktyny należą: (u mężczyzn) obrzęk sutków, trudności w osiągnięciu lub utrzymaniu erekcji lub inne zaburzenia seksualne; u kobiet do objawów tych mogą należeć: dyskomfort piersi, wyciek mleka z piersi, brak krwawień miesięcznych lub inne zaburzenia cyklu miesięcznego - wystąpienie cukrzycy lub pogorszenie wcześniej istniejącej, wysokie stężenie cukru we krwi, zwiększenie obwodu talii, utrata apetytu skutkująca niedożywieniem i niską masą ciała, duże stężenie triglicerydów (tłuszczów) we krwi - zaburzenia snu, stany splątania, zmniejszenie popędu seksualnego, niemożność osiągnięcia orgazmu, nerwowość, koszmary senne - późne dyskinezy (drgające lub szarpiące niekontrolowane ruchy twarzy, języka lub innych części ciała). Należy niezwłocznie poinformować lekarza w razie wystąpienia mimowolnych rytmicznych ruchów języka, ust lub twarzy. Może być konieczne odstawienie leku Parnido. - napady drgawkowe, omdlenia, męczący przymus poruszania częściami ciała, zawroty głowy po zmianie pozycji na stojącą, zaburzenia koncentracji, trudności w mówieniu, utrata lub nieprawidłowe odczuwanie smaku, osłabione odczuwanie bodźców bólowych i dotykowych na skórze, uczucie mrowienia, kłucia lub zdrętwienia skóry - nadwrażliwość oczu na światło, zakażenie oka lub spojówki, suche oko - uczucie wirowania (zawroty głowy), dzwonienie w uszach, ból ucha - niemiarowy rytm serca, nieprawidłowe przewodzenie impulsów w sercu (w zapisie EKG), uczucie kołatania serca - niskie ciśnienie tętnicze krwi - duszność, świsty, krwawienie z nosa - obrzęk języka, zakażenie żołądka lub jelit, utrudnione połykanie, intensywne oddawanie gazów - zwiększona aktywność enzymu GGTP (enzym wątrobowy - gamma-glutamylotransferaza) we krwi, zwiększona aktywność enzymów wątrobowych we krwi - pokrzywka, wypadanie włosów, wyprysk, trądzik - zwiększona aktywność CPK (fosfokinaza kreatynowa) we krwi (enzymu, który czasem jest uwalniany z uszkodzonych mięśni), skurcze mięśni, sztywność stawów, obrzęk stawów, osłabienie mięśni, ból szyi - nietrzymanie moczu, częste oddawanie moczu, niemożność oddawania moczu, bolesne oddawanie moczu - zaburzenia erekcji, zaburzenia ejakulacji - brak miesiączki lub inne zaburzenia miesiączkowania (kobiety), wyciek mleka z piersi, zaburzenia seksualne, ból piersi, dyskomfort piersi - obrzęk twarzy, ust, oczu lub warg, obrzęk ciała, kończyn górnych lub dolnych
- dreszcze, zwiększenie temperatury ciała - zmiana sposobu chodzenia - uczucie pragnienia - ból w klatce piersiowej, dyskomfort w klatce piersiowej, złe samopoczucie - upadek
Rzadkie działania niepożądane (mogą wystąpić u mniej niż 1 na 1000 pacjentów) - zakażenie oka, zakażenie grzybicze paznokci, zakażenie skóry, zapalenie skóry wywołane przez roztocza - niebezpiecznie mała liczba pewnych białych krwinek odpowiedzialnych za zwalczanie zakażeń - zmniejszenie liczby pewnych białych krwinek chroniących organizm przed zakażeniami, zwiększenie we krwi liczby eozynofilów (rodzaj białych krwinek) - ciężka reakcja alergiczna charakteryzująca się gorączką, obrzękiem ust, twarzy, warg lub języka, dusznością, świądem, wysypką skórną i czasem spadkiem ciśnienia tętniczego krwi, reakcja alergiczna - obecność cukru w moczu - nieprawidłowe wydzielanie hormonu regulującego ilość moczu - zagrażające życiu powikłania nieleczonej cukrzycy - niebezpiecznie nadmierne picie wody, niskie stężenie cukru we krwi, zwiększenie stężenia cholesterolu we krwi - lunatykowanie (chodzenie we śnie) - brak ruchów i reakcji na bodźce u pacjenta który nie śpi (katatonia) - brak emocji - złośliwy zespół neuroleptyczny (splątanie, zmniejszenie lub utrata świadomości, wysoka gorączka i ciężka sztywność mięśni) - utrata świadomości, zaburzenia równowagi, nieprawidłowa koordynacja - zaburzenia naczyń mózgowych, śpiączka wskutek niekontrolowanej cukrzycy, brak reakcji na bodźce, niski poziom świadomości, potrząsanie głową - jaskra (zwiększone ciśnienie w gałce ocznej), zwiększone łzawienie, zaczerwienienie oczu, zaburzenia ruchu oczu, rotacyjne ruchy oczu - migotanie przedsionków (nieprawidłowy rytm serca), szybkie bicie serca po zmianie pozycji na stojącą - zakrzepy krwi w żyłach, szczególnie w kończynach (patrz punkt powyżej „Należy natychmiast poinformować lekarza, jeśli:”) - zmniejszenie natlenienia różnych części ciała (z powodu zmniejszenia przepływu krwi), uderzenia gorąca - zaburzenia oddychania podczas snu (bezdech senny), szybki, płytki oddech - zapalenie płuc spowodowane zachłyśnięciem się pokarmem, przekrwienie dróg oddechowych, zaburzenia głosu - niedrożność jelit, nietrzymanie stolca, bardzo twardy stolec, brak perystaltyki jelit skutkujący niedrożnością - zażółcenie skóry i oczu (żółtaczka) - zapalenie trzustki - ciężka reakcja alergiczna z obrzękiem, który może obejmować gardło i prowadzić do trudności z oddychaniem - zgrubienie skóry, sucha skóra, zaczerwienienie skóry, odbarwienie skóry, łojotokowe zapalenie skóry głowy, łupież - rozpad włókien mięśniowych i ból mięśni (rabdomioliza), nieprawidłowa postawa ciała - priapizm (przedłużająca się erekcja, która może wymagać interwencji chirurgicznej) - powiększenie sutków u mężczyzn, powiększenie gruczołów w sutkach, wydzielina z piersi, wydzielina z pochwy - opóźnienie krwawień miesięcznych, powiększenie piersi - bardzo niska temperatura ciała, spadek temperatury ciała - objawy odstawienia leku.
Częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych) - zastój krwi w płucach - zwiększenie stężenia insuliny (hormon regulujący stężenie cukru we krwi) we krwi.
Następujące działania niepożądane stwierdzano podczas stosowania innego leku – rysperydonu, który jest bardzo podobny do paliperydonu, więc mogą one również wystąpić podczas stosowania leku Parnido: zaburzenia odżywiania związane ze snem, inne zaburzenia naczyń mózgowych, trzeszczenia w płucach oraz ciężka lub zagrażająca życiu wysypka z pęcherzami i łuszczącą się skórą, co może pojawić się w ustach, nosie, oczach i na narządach płciowych oraz wokół tych miejsc i może również rozprzestrzenić się na inne części ciała (zespół Stevensa-Johnsona lub toksyczna nekroliza naskórka). Mogą również wystąpić powikłania dotyczące oka podczas operacji usunięcia zaćmy. W trakcie tego zabiegu może bowiem wystąpić zespół wiotkiej tęczówki (IFIS), jeśli pacjent przyjmuje lub przyjmował paliperydon. Jeśli pacjent ma planowaną operację usunięcia zaćmy, należy powiedzieć lekarzowi okuliście o przyjmowaniu tego leku w przeszłości lub obecnie.
Dodatkowe działania niepożądane stwierdzane u młodzieży U młodzieży występują na ogół podobne działania niepożądane do stwierdzanych u dorosłych z wyjątkiem następujących, zgłaszanych częściej: - uczucie senności lub mniejszej czujności - parkinsonizm: Ten stan może obejmować wolne lub nieprawidłowe ruchy, uczucie sztywności lub napięcia mięśni (co powoduje, że ruchy pacjenta są nierówne, gwałtowne), a czasami nawet uczucie „zamrożenia” ruchów, po którym następuje odblokowanie. Inne objawy parkinsonizmu to: wolny posuwisty chód, drżenie spoczynkowe, zwiększone wydzielanie śliny/ślinienie się i twarz bez wyrazu - zwiększenie masy ciała - ogólne objawy przeziębienia - niepokój ruchowy - drżenie - ból żołądka - mlekotok u dziewcząt - powiększenie sutków u chłopców - trądzik - zaburzenia mowy - zakażenie żołądka lub jelit - krwawienie z nosa - zakażenie ucha - duże stężenie triglicerydów we krwi (tłuszczów) - uczucie wirowania (zawroty głowy)
Zgłaszanie działań niepożądanych Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie możliwe objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych: Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa Tel.: + 48 22 49 21 301 Faks: + 48 22 49 21 309 Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu. Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.
5. Jak przechowywać lek Parnido
Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci. Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na pudełku po skrócie EXP. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca. Przechowywać w oryginalnym opakowaniu w celu ochrony przed wilgocią. Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.6. Zawartość opakowania i inne informacje
Co zawiera lek Parnido - Substancją czynną leku jest paliperydon. Każda tabletka o przedłużonym uwalnianiu zawiera 3 mg, 6 mg lub 9 mg paliperydonu. - Pozostałe składniki to: makrogol, butylohydroksytoluen (E 321), powidon (K 30), sodu chlorek, celuloza mikrokrystaliczna, magnezu stearynian, żelaza tlenek czerwony (E 172), hydroksypropyloceluloza i celulozy octan w rdzeniu tabletki oraz hypromeloza, tytanu dwutlenek (E 171), talk, glikol propylenowy (E 1520), żelaza tlenek żółty (E 172) (tylko dla tabletek 6 mg) i żelaza tlenek czerwony (E 172) (tylko dla tabletek 9 mg) w otoczce tabletki oraz szelak, żelaza tlenek czarny (E 172) i glikol propylenowy (E 1520) w tuszu. Patrz punkt 2 „Lek Parnido zawiera sód”.
Jak wygląda lek Parnido i co zawiera opakowanie powierzchni z wytłoczonym napisem „P3” po jednej stronie tabletki. Średnica: około 9 mm. powierzchni z wytłoczonym napisem „P6” po jednej stronie tabletki. Średnica: około 9 mm. wytłoczonym napisem „P9” po jednej stronie tabletki. Średnica: około 9 mm.
Lek Parnido jest dostępny w pudełkach tekturowych zawierających 30 tabletek o przedłużonym uwalnianiu w blistrach.
Podmiot odpowiedzialny i wytwórca: KRKA, d.d., Novo mesto Šmarješka cesta 6 Słowenia
W celu uzyskania bardziej szczegółowych informacji należy zwrócić się do miejscowego przedstawiciela podmiotu odpowiedzialnego: Krka Polska Sp. z o.o. ul. Równoległa 5 02-235 Warszawa telefon: + 48 22 573 75 00
Data ostatniej aktualizacji ulotki: 1.09.2021 r.
Charakterystyka
CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Parnido, 3 mg, tabletki o przedłużonym uwalnianiu Parnido, 6 mg, tabletki o przedłużonym uwalnianiu Parnido, 9 mg, tabletki o przedłużonym uwalnianiu
2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY
Substancja pomocnicza o znanym działaniu: Każda tabletka zawiera 15,7 mg sodu.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA
Tabletka o przedłużonym uwalnianiu powierzchni z wytłoczonym napisem „P3” po jednej stronie tabletki. Średnica: około 9 mm. powierzchni z wytłoczonym napisem „P6” po jednej stronie tabletki. Średnica: około 9 mm. wytłoczonym napisem „P9” po jednej stronie tabletki. Średnica: około 9 mm.
4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE
4.1 Wskazania do stosowania
Parnido jest wskazany do leczenia schizofrenii u dorosłych i młodzieży w wieku 15 lat i starszych.
Parnido jest wskazany do leczenia zaburzeń schizoafektywnych u osób dorosłych.
4.2 Dawkowanie i sposób podawania
Dawkowanie
Schizofrenia (dorośli) Zalecana dawka produktu leczniczego Parnido w leczeniu schizofrenii u dorosłych wynosi 6 mg raz na dobę, podawana rano. Nie jest wymagane stopniowe zwiększanie dawki na początku leczenia. U niektórych pacjentów korzystne może być zastosowanie leku w dawkach mniejszych lub większych, w zakresie zalecanych dawek wynoszącym od 3 do 12 mg raz na dobę. Jeśli jest wskazane dostosowanie dawki, należy to zrobić dopiero po przeprowadzeniu oceny stanu klinicznego pacjenta.
Gdy wskazane jest zwiększenie dawki, zaleca się zwiększać ją o 3 mg na dobę, w odstępach czasowych dłuższych niż 5 dni.
Zaburzenia schizoafektywne (dorośli) Zalecana dawka produktu leczniczego Parnido w leczeniu zaburzeń schizoafektywnych u dorosłych wynosi 6 mg raz na dobę, podawana rano. Nie jest wymagane stopniowe zwiększanie dawki na początku leczenia. U niektórych pacjentów korzystne może być zastosowanie leku w dawkach większych, w zakresie zalecanych dawek wynoszącym od 6 do 12 mg raz na dobę. Jeśli jest wskazane dostosowanie dawki, należy to zrobić dopiero po przeprowadzeniu oceny stanu klinicznego pacjenta. Gdy wskazane jest zwiększenie dawki, zaleca się zwiększać ją o 3 mg na dobę, w odstępach czasowych dłuższych niż 4 dni.
Przestawianie na inne leki przeciwpsychotyczne Brak zbieranych systematycznie danych dotyczących przestawiania pacjentów z leczenia produktem leczniczym Parnido na inne leki przeciwpsychotyczne. Podczas przestawiania pacjenta na inny lek przeciwpsychotyczny ze względów medycznie uzasadnionych, konieczny jest nadzór lekarza z powodu różnych profili farmakodynamicznych i farmakokinetycznych leków przeciwpsychotycznych.
Pacjenci w podeszłym wieku W przypadku pacjentów w podeszłym wieku z prawidłową czynnością nerek (≥80 ml/min) zalecane dawki są takie same, jak u osób dorosłych z prawidłową czynnością nerek. U pacjentów w podeszłym wieku czynność nerek może być jednak osłabiona, toteż może się okazać konieczne dostosowanie dawki leku w zależności od wydolności nerek (patrz poniżej - „Zaburzenia czynności nerek”). Należy zachować szczególną ostrożność podczas stosowania produktu leczniczego Parnido u pacjentów w podeszłym wieku z otępieniem i z czynnikami ryzyka udaru (patrz punkt 4.4). Nie badano bezpieczeństwa ani skuteczności produktu leczniczego Parnido u pacjentów >65 lat z zaburzeniami schizoafektywnymi.
Zaburzenia czynności wątroby Nie jest wymagane dostosowywanie dawki u pacjentów z łagodnymi do umiarkowanych zaburzeniami czynności wątroby. Paliperydon nie był badany u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby, dlatego zalecana jest ostrożność u tych pacjentów.
Zaburzenia czynności nerek W przypadku pacjentów z łagodnymi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny ≥50 do <80 ml/min) zalecana dawka początkowa wynosi 3 mg raz na dobę. Dawka może być zwiększona do 6 mg w oparciu o odpowiedź kliniczną i tolerancję.
Dla pacjentów z zaburzeniami czynności nerek o nasileniu umiarkowanym do ciężkiego (klirens kreatyniny ≥10 do <50 ml/min) zalecana dawka początkowa paliperydonu wynosi 3 mg co drugi dzień, która może być zwiększona do 3 mg raz na dobę po przeprowadzeniu ponownej oceny stanu klinicznego pacjenta. Ponieważ paliperydon nie był badany u pacjentów z klirensem kreatyniny poniżej 10 ml/min, nie jest zalecane stosowanie u tych pacjentów.
Dzieci i młodzież Schizofrenia: Zalecana dawka początkowa produktu leczniczego Parnido w leczeniu schizofrenii u młodzieży w wieku co najmniej 15 lat wynosi 3 mg raz na dobę, podawana rano.
Młodzież o masie ciała <51 kg: maksymalna zalecana dobowa dawka produktu leczniczego Parnido wynosi 6 mg. Młodzież o masie ciała ≥51 kg: maksymalna zalecana dobowa dawka produktu leczniczego Parnido wynosi 12 mg.
Jeśli jest wskazane dostosowanie dawki, należy to zrobić dopiero po ponownej ocenie stanu klinicznego pacjenta. Gdy wskazane jest zwiększenie dawki, zaleca się zwiększać ją o 3 mg/dobę w
odstępach czasowych dłuższych niż 5 dni. Nie ustalono bezpieczeństwa ani skuteczności paliperydonu u młodzieży w wieku od 12 do 14 lat. Aktualnie dostępne dane przedstawiono w punktach 4.8 i 5.1, lecz nie ustalono zaleceń dawkowania. Nie ma wskazań do zastosowania produktu leczniczego Parnido u dzieci w wieku poniżej 12 lat.
Zaburzenia schizoafektywne: Nie badano ani nie ustalono bezpieczeństwa stosowania i skuteczności paliperydonu w leczeniu zaburzeń schizoafektywnych u pacjentów w wieku od 12 do 17 lat. Nie ma wskazań do stosowania produktu leczniczego Parnido u dzieci w wieku poniżej 12 lat.
Inne szczególne populacje Nie zaleca się dostosowania dawki produktu leczniczego Parnido ze względu na płeć, rasę czy palenie tytoniu.
Sposób podawania Produkt leczniczy Parnido jest przeznaczony do stosowania doustnego. Tabletki należy połykać w całości, popijając płynem, nie wolno ich żuć, dzielić ani kruszyć. Substancja czynna produktu leczniczego znajduje się w niewchłanialnej otoczce zaprojektowanej tak, aby uwalniać substancję czynną w kontrolowanym tempie. Otoczka tabletki wraz z nierozpuszczalnymi składnikami rdzenia jest wydalana z organizmu; pacjenci nie powinni się niepokoić, jeśli czasami zauważą w kale coś, co wyglądem przypomina tabletkę.
Podawanie produktu leczniczego Parnido należy ustalić w odniesieniu do przyjmowania pokarmów (patrz punkt 5.2). Pacjent powinien zostać pouczony, aby zawsze przyjmować produkt leczniczy Parnido na czczo lub zawsze przyjmować go razem ze śniadaniem. Nie należy zmieniać sposobu przyjmowania na czczo na przyjmowanie razem z posiłkiem.
4.3 Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancję czynną, rysperydon lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.
4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania
Pacjentów z zaburzeniami schizoafektywnymi leczonych paliperydonem należy poddawać ścisłej obserwacji pod kątem ewentualnej zmiany objawów z maniakalnych na depresyjne.
Odstęp QT Należy zachować ostrożność, gdy paliperydon jest przepisywany pacjentom z rozpoznaną chorobą układu sercowo-naczyniowego albo wydłużeniem odstępu QT w wywiadzie rodzinnym oraz podczas jednoczesnego stosowania innych leków wydłużających odstęp QT.
Złośliwy zespół neuroleptyczny W związku ze stosowaniem paliperydonu, zgłaszano występowanie złośliwego zespołu neuroleptycznego (NMS, ang. Neuroleptic Malignant Syndrome) charakteryzującego się hipertermią, sztywnością mięśni, niestabilnością układu autonomicznego, zmianami stanu świadomości i zwiększeniem aktywności fosfokinazy kreatynowej w surowicy. Dodatkowe objawy kliniczne mogą obejmować: mioglobinurię (rabdomioliza) i ostre zaburzenia czynności nerek. W razie wystąpienia u pacjenta objawów przedmiotowych lub podmiotowych wskazujących na NMS, należy odstawić wszystkie leki przeciwpsychotyczne, w tym produkt leczniczy Parnido.
Dyskinezy późne/objawy pozapiramidowe Stosowanie leków o właściwościach antagonisty receptora dopaminy wiązało się z rozwojem dyskinez późnych, cechujących się występowaniem rytmicznych ruchów mimowolnych, głównie języka i (lub) mięśni twarzy. W przypadku pojawienia się objawów przedmiotowych i podmiotowych dyskinez
późnych, należy rozważyć odstawienie wszystkich leków przeciwpsychotycznych, w tym produktu leczniczego Parnido.
Należy zachować ostrożność u pacjentów otrzymujących jednocześnie leki psychostymulujące (np. metylofenidat) i paliperydon, gdyż mogą wystąpić objawy pozapiramidowe podczas dostosowywania dawki jednego lub obu leków. Zaleca się stopniowe wycofywanie terapii stymulantem (patrz punkt 4.5).
Leukopenia, neutropenia i agranulocytoza Podczas stosowania leków przeciwpsychotycznych, w tym paliperydonu, stwierdzano wystąpienie leukopenii, neutropenii i agranulocytozy. Agranulocytozę po wprowadzeniu produktu do obrotu zgłaszano bardzo rzadko (<1/10 000 pacjentów). Pacjenci z istotną klinicznie małą liczbą białych krwinek (WBC, ang. White Blood Cells) lub polekową leukopenią/neutropenią w wywiadzie powinni być monitorowani przez pierwszych kilka miesięcy leczenia. Należy rozważyć odstawienie paliperydonu przy pierwszym objawie klinicznie istotnego zmniejszenia liczby białych krwinek wobec braku innych czynników przyczynowych. Pacjenci ze znaczącą klinicznie neutropenią powinni być starannie monitorowani pod kątem gorączki lub innych przedmiotowych lub podmiotowych objawów zakażenia i natychmiast poddawani leczeniu, jeśli wystąpią takie objawy. U pacjentów z ciężką neutropenią (bezwzględna liczba neutrofilów <1 x 10 9 /L) należy przerwać stosowanie paliperydonu, a następnie badać liczbę białych krwinek do czasu powrotu wyniku do normy.
Hiperglikemia i cukrzyca Podczas leczenia paliperydonem zgłaszano przypadki hiperglikemii, cukrzycy oraz zaostrzenia przebiegu wcześniej występującej cukrzycy. W niektórych przypadkach odnotowano wcześniej wzrost masy ciała, co może być czynnikiem predysponującym. Związek z kwasicą ketonową był zgłaszany bardzo rzadko, a ze śpiączką cukrzycową - rzadko. Zaleca się prowadzenie odpowiedniej obserwacji klinicznej zgodnie z wytycznymi terapii przeciw psychotycznej. U pacjentów leczonych jakimkolwiek atypowym lekiem przeciw psychotycznym, w tym paliperydonem, należy obserwować objawy hiperglikemii (takie jak: polidypsja, poliuria, nadmierne łaknienie i osłabienie), a pacjentów z cukrzycą należy regularnie badać, czy nie pogarsza się u nich kontrola glikemii.
Zwiększenie masy ciała Podczas stosowania paliperydonu zgłaszano znaczne zwiększenie masy ciała. Należy regularnie kontrolować masę ciała.
Hiperprolaktynemia Badania hodowli tkankowych wskazują, że prolaktyna może stymulować wzrost komórek nowotworowych w guzach piersi u ludzi. Chociaż nie stwierdzono do tej pory w badaniach klinicznych ani epidemiologicznych wyraźnego związku z podawanymi lekami przeciwpsychotycznymi, należy zachować ostrożność u pacjentów z wywiadem w tym kierunku. Paliperydon należy stosować z ostrożnością u pacjentów ze stwierdzonymi wcześniej guzami prolaktynozależnymi.
Niedociśnienie ortostatyczne Ze względu na działanie blokujące receptory alfa-adrenergiczne paliperydon może wywoływać u niektórych pacjentów niedociśnienie ortostatyczne.
Na podstawie zebranych danych pochodzących z trzech trwających po 6 tygodni badań z grupą kontrolną placebo, przeprowadzonych z użyciem paliperydonu w ustalonej dawce (3, 6, 9 i 12 mg) stwierdzono niedociśnienie ortostatyczne u 2,5% pacjentów leczonych paliperydonem, w porównaniu do 0,8% u pacjentów otrzymujących placebo. Należy zachować ostrożność podczas stosowania paliperydonu u pacjentów z rozpoznaną chorobą układu sercowo-naczyniowego (np. niewydolność serca, zawał lub niedokrwienie mięśnia sercowego, zaburzenia przewodzenia), z chorobą naczyń mózgowych lub zaburzeniami predysponującymi do wystąpienia niedociśnienia (np. odwodnienie i hipowolemia).
Drgawki Należy zachować ostrożność podczas stosowania paliperydonu u pacjentów z drgawkami w wywiadzie lub z innymi stanami, które mogą obniżać próg drgawkowy.
Możliwość rozwoju niedrożności przewodu pokarmowego Ze względu na to, że tabletki produktu leczniczego Parnido nie odkształcają się i nie zmieniają w przewodzie pokarmowym swojego kształtu w sposób znaczący, zwykle nie należy podawać produktu leczniczego Parnido pacjentom z istniejącym uprzednio znacznym zwężeniem przewodu pokarmowego (patologicznym lub jatrogennym) ani pacjentom z dysfagią, czy mającym istotne trudności z połykaniem tabletek. Istnieją rzadkie doniesienia o występowaniu objawów niedrożności związanych z przyjmowaniem leków w postaci niezmieniających kształtu produktów o kontrolowanym uwalnianiu u pacjentów ze stwierdzonym zwężeniem w obrębie przewodu pokarmowego. Ze względu na to, że Parnido jest produktem o kontrolowanym uwalnianiu, lek można stosować jedynie u pacjentów, którzy są w stanie połknąć tabletkę w całości.
Stany skróconego czasu pasażu żołądkowo-jelitowego Stany prowadzące do skrócenia czasu pasażu żołądkowo-jelitowego, np.: choroby związane z przewlekłą ciężką biegunką, mogą skutkować zmniejszonym wchłanianiem paliperydonu.
Zaburzenia czynności nerek Stężenia paliperydonu w osoczu są zwiększone u osób z zaburzeniami czynności nerek i dlatego może być konieczne dostosowanie dawki u niektórych pacjentów (patrz punkty 4.2 i 5.2). Brak danych dotyczących pacjentów z klirensem kreatyniny poniżej 10 ml/min. Nie należy stosować paliperydonu u pacjentów z klirensem kreatyniny poniżej 10 ml/min.
Zaburzenia czynności wątroby Brak danych dotyczących pacjentów z ciężkimi zaburzeniami wątroby (klasa C wg klasyfikacji Child-Pugh). Należy zachować ostrożność, gdy paliperydon jest stosowany u tych pacjentów.
Pacjenci w podeszłym wieku z otępieniem Nie badano stosowania paliperydonu u pacjentów w podeszłym wieku z otępieniem. Przyjmuje się doświadczenia dotyczące rysperydonu jako wiążące również dla paliperydonu.
Umieralność ogólna W metaanalizie 17 badań klinicznych z grupą kontrolną stwierdzono zwiększone ryzyko zgonu u pacjentów w podeszłym wieku z otępieniem leczonych innymi atypowymi lekami przeciwpsychotycznymi, w tym rysperydonem, arypiprazolem, olanzapiną i kwetiapiną w porównaniu do placebo. U pacjentów leczonych rysperydonem śmiertelność wyniosła 4% w porównaniu do 3,1% dla placebo.
Reakcje niepożądane dotyczące naczyń mózgowych W randomizowanych badaniach klinicznych z grupą kontrolną placebo przeprowadzonych w populacji pacjentów z otępieniem, leczonych innymi atypowymi lekami przeciwpsychotycznymi, w tym rysperydonem, arypiprazolem i olanzapiną, obserwowano około 3-krotnie większe ryzyko wystąpienia niepożądanych reakcji dotyczących naczyń mózgowych. Mechanizm tego zwiększonego ryzyka nie jest znany. Paliperydon powinien być stosowany ostrożnie u pacjentów w podeszłym wieku z otępieniem, z czynnikami ryzyka udaru.
Choroba Parkinsona i otępienie z obecnością ciał Lewy’ego Zalecając stosowanie paliperydonu pacjentom z chorobą Parkinsona lub otępieniem z obecnością ciał Lewy’ego (DLB, ang. Dementia with Lewy Bodies), lekarze powinni rozważyć ryzyko i korzyści ze względu na możliwe zwiększone ryzyko wystąpienia złośliwego zespołu neuroleptycznego i możliwą zwiększoną wrażliwość na leki przeciwpsychotyczne w obu tych grupach pacjentów. Do objawów zwiększonej wrażliwości na leki przeciwpsychotyczne mogą należeć: splątanie, zaburzenie
świadomości, niestabilność postawy z częstymi upadkami, które towarzyszą objawom pozapiramidowym.
Priapizm Donoszono o przypadkach priapizmu wywołanych przez przeciwpsychotyczne produkty lecznicze (w tym rysperydon) stosowane łącznie z lekami o działaniu blokującym receptory alfa-adrenergiczne. Podczas obserwacji po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu odnotowano również przypadki priapizmu wywołane przez paliperydon, będący aktywnym metabolitem rysperydonu. Należy poinformować pacjentów, aby zgłosili się pilnie do lekarza, jeśli objawy priapizmu nie ustąpią w ciągu 3-4 godzin.
Regulacja temperatury ciała Przeciwpsychotycznym produktom leczniczym przypisywano właściwość zakłócania zdolności organizmu do obniżania podstawowej temperatury ciała. Zaleca się zachowanie odpowiedniej ostrożności w razie przepisywania paliperydonu pacjentom, u których mogą wystąpić warunki sprzyjające podwyższeniu podstawowej temperatury ciała, np. pacjentom podejmującym intensywny wysiłek fizyczny, narażonym na działanie ekstremalnie wysokich temperatur, przyjmującym jednocześnie leki o działaniu przeciwcholinergicznym lub odwodnionym.
Żylna choroba zakrzepowo-zatorowa Podczas stosowania przeciwpsychotycznych produktów leczniczych zgłaszano przypadki żylnej choroby zakrzepowo- zatorowej (VTE, ang. venous thromboembolism). U pacjentów przyjmujących leki przeciwpsychotyczne często występują nabyte czynniki ryzyka żylnej choroby zakrzepowo- zatorowej, dlatego przed i w trakcie stosowania paliperydonu należy wykryć wszystkie możliwe czynniki zwiększające ryzyko wystąpienia tej choroby oraz podjąć odpowiednie środki zapobiegawcze.
Działanie przeciwwymiotne W badaniach przedklinicznych z użyciem paliperydonu obserwowano działanie przeciwwymiotne. W przypadku stosowania leku u ludzi działanie to może maskować objawy przedmiotowe i podmiotowe przedawkowania niektórych leków lub stany, takie jak niedrożność jelit, zespół Reye’a i nowotwór mózgu.
Dzieci i młodzież U dzieci i młodzieży należy ściśle kontrolować działanie sedatywne paliperydonu. Zmiana pory przyjmowania może zmniejszyć wpływ sedacji na pacjenta.
Ze względu na możliwy wpływ dłużej trwającej hiperprolaktynemii na rozwój i dojrzewanie płciowe u młodzieży należy rozważyć regularną kliniczną ocenę stanu endokrynologicznego, w tym pomiary wzrostu, masy ciała, dojrzewania płciowego, miesiączkowania i innych możliwych działań zależnych od prolaktyny.
Podczas leczenia paliperydonem należy również prowadzić regularne badania objawów pozapiramidowych i innych zaburzeń ruchu.
Szczególne zalecenia dotyczące dawkowania u dzieci i młodzieży, patrz punkt 4.2.
Śródoperacyjny zespół wiotkiej tęczówki U pacjentów przyjmujących produkty lecznicze o działaniu antagonistycznym na receptory alfa 1a- adrenergiczne, takie jak paliperydon, stwierdzano podczas operacji usunięcia zaćmy śródoperacyjny zespół wiotkiej tęczówki (IFIS, ang. Intraoperative floppy iris syndrome) (patrz punkt 4.8).
Zespół IFIS może zwiększać ryzyko powikłań ocznych w trakcie i po zabiegu. Przed zabiegiem trzeba poinformować wykonującego go okulistę o aktualnym lub wcześniejszym przyjmowaniu produktów leczniczych o działaniu antagonistycznym na receptory alfa 1a-adrenergiczne. Nie ustalono
możliwych korzyści z odstawienia leków blokujących receptory alfa1a przed zabiegiem usunięcia zaćmy i należy to rozważyć wobec ryzyka przerwania leczenia przeciwpsychotycznego.
Sód Ten produkt leczniczy zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na tabletkę, to znaczy lek uznaje się za „wolny od sodu”.
4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji
Zalecana jest ostrożność podczas przepisywania paliperydonu jednocześnie z lekami wydłużającymi odstęp QT, np.: lekami przeciwarytmicznymi klasy IA (np.: chinidyna, dyzopiramid), lekami przeciwarytmicznymi klasy III (np.: amiodaron, sotalol), niektórymi lekami przeciwhistaminowymi, niektórymi innymi lekami przeciwpsychotycznymi oraz niektórymi lekami przeciw malarii (np.: meflokina).Możliwość wpływu paliperydonu na inne leki Nie należy się spodziewać, aby paliperydon powodował znaczące klinicznie interakcje farmakokinetyczne z lekami metabolizowanymi przez izoenzymy cytochromu P-450. Badania in vitro wskazują, że paliperydon nie indukuje aktywności CYP1A2.
Ze względu na zasadniczy wpływ paliperydonu na ośrodkowy układ nerwowy (OUN) (patrz punkt 4.8), należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania z innymi lekami działającymi ośrodkowo, tj.: anksjolityki, większość leków przeciwpsychotycznych, leki nasenne, opioidy itp., lub z alkoholem.
Paliperydon może antagonizować działanie lewodopy i innych agonistów dopaminy. Jeśli to skojarzenie uważane jest za konieczne, szczególnie w zaawansowanej fazie choroby Parkinsona, należy zastosować najmniejsze skuteczne dawki każdego z leków.
Z powodu możliwości wywoływania niedociśnienia ortostatycznego (patrz punkt 4.4) można obserwować wpływ addycyjny podczas jednoczesnego stosowania paliperydonu z innymi produktami leczniczymi mającymi podobne właściwości np.: innymi lekami przeciwpsychotycznymi, lekami trójpierścieniowymi.
Zaleca się ostrożność, jeśli paliperydon podawany jest z innymi produktami leczniczymi, które obniżają próg drgawkowy (np.: fenotiazynami lub butyrofenonami, klozapiną, lekami trójpierścieniowymi lub selektywnymi inhibitorami wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI), tramadolem, meflokiną, itp.).
Nie przeprowadzono badań dotyczących interakcji pomiędzy paliperydonem i litem, jednak interakcja farmakokinetyczna jest mało prawdopodobna.
Jednoczesne podawanie paliperydonu w dawce 12 mg raz na dobę wraz z tabletkami o przedłużonym uwalnianiu zawierającymi sól sodową diwalproinianu (od 500 mg do 2000 mg raz na dobę) nie wpływało na farmakokinetykę walproinianu w stanie stacjonarnym. Jednoczesne podawanie paliperydonu z tabletkami o przedłużonym uwalnianiu zawierającymi sól sodową diwalproinianu zwiększało ekspozycję na paliperydon (patrz poniżej).
Możliwość wpływu innych leków na paliperydon Wyniki badań in vitro wskazują na to, że CYP2D6 i CYP3A4 mogą w minimalnym stopniu uczestniczyć w metabolizmie paliperydonu, lecz nie stwierdzono ani w warunkach in vitro, ani in vivo, aby te izoenzymy miały istotne znaczenie w metabolizmie paliperydonu. Jednoczesne podawanie paliperydonu z paroksetyną, silnym inhibitorem CYP2D6, nie wykazało znaczącego klinicznie wpływu na farmakokinetykę paliperydonu. Badania in vitro wykazały, że paliperydon jest substratem glikoproteiny P (P-gp).
Jednoczesne stosowanie paliperydonu raz na dobę z karbamazepiną w dawce 200 mg dwa razy na dobę powodowało zmniejszenie o około 37% w stanie stacjonarnym średniej wartości C max
paliperydonu. To zmniejszenie jest spowodowane w znacznej mierze zwiększeniem klirensu nerkowego paliperydonu o 35%, jako prawdopodobny efekt indukcji glikoproteiny P przez karbamazepinę w nerkach. Niewielkie zmniejszenie ilości substancji czynnej wydalanej w postaci niezmienionej w moczu sugeruje, że istnieje niewielki wpływ na metabolizm z udziałem cytochromu czy biodostępność paliperydonu podczas jednoczesnego stosowania z karbamazepiną. Bardziej znaczące zmniejszenia stężeń paliperydonu w osoczu mogłyby występować po większych dawkach karbamazepiny. W momencie rozpoczęcia podawania karbamazepiny należy ponownie ocenić dawkę paliperydonu i w razie potrzeby ją zwiększyć. Odwrotnie, w momencie odstawienia karbamazepiny, należy ponownie ocenić dawkę paliperydonu i w razie potrzeby ją zmniejszyć. Od 2 do 3 tygodni zajmuje osiągnięcie pełnej indukcji i w podobnym okresie od odstawienia induktora efekt się kończy. Inne produkty lecznicze czy zioła, które są induktorami, np.: ryfampicyna czy dziurawiec zwyczajny (Hypericum perforatum), mogą mieć podobny wpływ na paliperydon.
Produkty lecznicze wpływające na czas pasażu żołądkowo-jelitowego mogą zaburzać wchłanianie paliperydonu, np.: metoklopramid. Jednoczesne podawanie pojedynczej dawki paliperydonu 12 mg z tabletkami o przedłużonym uwalnianiu zawierającymi sól sodową diwalproinianu (dwie tabletki 500 mg raz na dobę) spowodowało zwiększenie o ok. 50% wartości C max
paliperydonu po przeprowadzeniu oceny klinicznej, jeśli jest on podawany jednocześnie z walproinianem.
Jednoczesne stosowanie paliperydonu z rysperydonem Jednoczesne stosowanie paliperydonu z doustnie podawanym rysperydonem nie jest zalecane, ponieważ paliperydon jest aktywnym metabolitem rysperydonu i to połączenie może prowadzić do dodatkowej ekspozycji na paliperydon.
Jednoczesne stosowanie paliperydonu z lekami psychostymulującymi Jednoczesne stosowanie leków psychostymulujących (np. metylofenidatu) z paliperydonem może prowadzić do wystąpienia objawów pozapiramidowych po zmianie jednego lub obu leków (patrz punkt 4.4).
Dzieci i młodzież Badania dotyczące interakcji przeprowadzono wyłącznie u dorosłych.
4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację
Ciąża Brak wystarczających danych dotyczących stosowania paliperydonu podczas ciąży. W badaniach przeprowadzonych na zwierzętach paliperydon nie wykazywał działania teratogennego, jednak zaobserwowano inne rodzaje szkodliwego wpływu na reprodukcję (patrz punkt 5.3). Noworodki narażone na działanie leków przeciwpsychotycznych (w tym paliperydonu), w czasie trzeciego trymestru ciąży są w grupie ryzyka wystąpienia działań niepożądanych, w tym objawów pozapiramidowych i (lub) objawów odstawienia o różnym nasileniu, podczas i po porodzie. Obserwowano pobudzenie, wzmożone napięcie, obniżone napięcie, drżenie, senność, zespół zaburzeń oddechowych lub zaburzenia związane z karmieniem. W związku z powyższym noworodki powinny być uważnie monitorowane. Paliperydonu nie należy stosować w czasie ciąży, chyba że jest to bezwzględnie konieczne. Jeśli konieczne jest przerwanie leczenia podczas ciąży, nie należy dokonywać tego nagle.Karmienie piersią
Paliperydon przenika do mleka ludzkiego w takiej ilości, że może wpływać na organizm dziecka karmionego piersią, jeśli kobieta karmiąca przyjmuje dawki terapeutyczne leku. Paliperydonu nie należy stosować w okresie karmienia piersią.
Płodność W badaniach nieklinicznych nie zaobserwowano istotnego wpływu na płodność.
4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn
Paliperydon może mieć niewielki lub umiarkowany wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn z powodu potencjalnego wpływu na układ nerwowy i wzrok (patrz punkt 4.8). Dlatego należy zalecić pacjentom powstrzymanie się od prowadzenia pojazdów lub obsługiwania maszyn do czasu poznania ich indywidualnej wrażliwości na paliperydon.
4.8 Działania niepożądane
Dorośli Podsumowanie profilu bezpieczeństwa Do najczęściej zgłaszanych w badaniach klinicznych u dorosłych działań niepożądanych leku należały: ból głowy, bezsenność, sedacja/senność, parkinsonizm, akatyzja, częstoskurcz, drżenie, dystonia, zakażenie górnych dróg oddechowych, lęk, zawroty głowy, zwiększenie masy ciała, nudności, pobudzenie, zaparcia, wymioty, zmęczenie, depresja, niestrawność, biegunka, suchość w jamie ustnej, ból zębów, ból mięśniowo-szkieletowy, nadciśnienie, astenia, ból pleców, wydłużenie odstępu QT w zapisie EKG i kaszel.
Działania niepożądane przypuszczalnie zależne od dawki to: ból głowy, sedacja/senność, parkinsonizm, akatyzja, częstoskurcz, dystonia, zawroty głowy, drżenie, zakażenie górnych dróg oddechowych, niestrawność i ból mięśniowo-szkieletowy.
W badaniach zaburzeń schizoafektywnych obserwowano działania niepożądane u większego odsetka pacjentów ze wszystkich grup dawkowania paliperydonu otrzymujących jednocześnie antydepresanty lub stabilizatory nastroju niż u pacjentów leczonych wyłącznie paliperydonem.
Tabelaryczna lista działań niepożądanych Poniżej wymienione są wszystkie działania niepożądane obserwowane u dorosłych w trakcie badań klinicznych i po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu, z częstością występowania ustaloną na podstawie badań klinicznych. Przyjęto następujące określenia odnoszące się do częstości występowania działań niepożądanych: bardzo często (≥1/10), często (≥1/100 do <1/10), niezbyt często (≥1/1000 do <1/100), rzadko (≥1/10 000 do <1/1000), bardzo rzadko (< 1/10 000) oraz częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych). W obrębie każdej grupy o określonej częstości występowania działania niepożądane zostały wymienione zgodnie ze zmniejszającym się nasileniem.
Klasyfikacja układów i narządów Działania niepożądane leku Częstość
nieznana Zakażenia i zarażenia pasożytnicze
oskrzeli, zakażenie górnych dróg oddechowych, zapalenie zatok, zakażenie dróg moczowych, zapalenie płuc, zakażenie dróg oddechowych, zapalenie pęcherza, zakażenie ucha, zapalenie migdałków zakażenie oka, grzybica paznokci, zapalenie tkanki łącznej, akarioza skórna (pasożytnicze zapalenie skóry)
grypa Zaburzenia krwi i układu chłonnego
białych krwinek, trombocytopenia, niedokrwistość, zmniejszenie wartości hematokrytu agranulocytoza c , neutropenia, zwiększenie liczby eozynofilów
Zaburzenia układu immunologicznego
anafilaktyczna, nadwrażliwość
Zaburzenia endokrynologiczne
a
wydzielanie hormonu antydiuretycznego c , obecność glukozy w moczu
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania
masy ciała, zwiększenie apetytu, zmniejszenie masy ciała, zmniejszenie apetytu cukrzyca d , hiperglikemia, zwiększenie obwodu talii, jadłowstręt, zwiększenie stężenia trójglicerydów we krwi zatrucie wodne, cukrzycowa kwasica ketonowa c , hipoglikemia, polidypsja, zwiększenie stężenia cholesterolu we krwi hiper- insulinemia Zaburzenia psychiczne bezsenność e
mania, pobudzenie, depresja, lęk zaburzenia snu, stan splątania, zmniejszone libido, anorgazmia, nerwowość, koszmary senne
katatonia, somnambulizm, przytępiony afekt c
Zaburzenia układu nerwowego parkinsonizm b , akatyzja b , sedacja/ senność, ból głowy
dystonia b , zawroty głowy, dyskineza b , drżenie b
dyskineza późna, napady drgawkowe e , omdlenie, nadpobudliwość psychomotoryczna, zawroty głowy zależne od postawy, zaburzenia koncentracji, dyzartria, zaburzenia smaku, niedoczulica, parestezje
złośliwy zespół neuroleptyczny, niedokrwienie mózgu, brak reakcji na bodźce c , utrata świadomości, zmniejszony poziom świadomości c , śpiączka cukrzycowa c , zaburzenia równowagi, nieprawidłowa koordynacja, kiwanie głową c
Zaburzenia oka
widzenie światłowstręt, zapalenie spojówek, suche oko
jaskra, zaburzenie ruchu gałek ocznych c , rotacyjne ruchy gałek ocznych c ,
zwiększone łzawienie, przekrwienie oczu Zaburzenia ucha i błędnika
szum w uszach, ból ucha
Zaburzenia serca
przedsionkowo- komorowy, zaburzenia przewodzenia, wydłużenie odstępu QT w EKG, bradykardia, tachykardia
niemiarowość zatokowa, nieprawidłowy zapis EKG, kołatanie serca
migotanie przedsionków, zespół tachykardii ortostatycznej związanej ze zmianą pozycji ciała c
Zaburzenia naczyniowe
ortostatyczne, nadciśnienie
niedociśnienie zatorowość płucna, zakrzepica żylna, niedokrwienie, uderzenia gorąca
Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia
krtani, kaszel, przekrwienie błony śluzowej nosa duszność, sapanie, krwawienie z nosa
zespół bezdechu śródsennego, hiperwentylacja, zachłystowe zapalenie płuc, przekrwienie dróg oddechowych, dysfonia
zastój krwi w płucach Zaburzenia żołądka i jelit
brzusznej, uczucie dyskomfortu w jamie ustnej, wymioty, nudności, zaparcia, biegunka, niestrawność, suchość w jamie ustnej, ból zęba
obrzęk języka, zapalenie żołądka i jelit, dysfagia, wzdęcia zapalenie trzustki c , niedrożność jelit, ileus, nietrzymanie stolca, kamienie kałowe c , zapalenie warg
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych
aktywności aminotransferaz
zwiększenie aktywności gamma- glutamylotransfera- zy, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych żółtaczka Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej
pokrzywka, łysienie, wyprysk, trądzik obrzęk naczynioruchowy, polekowe wykwity
c , hiperkeratoza, sucha skóra, rumień, odbarwienie skóry, łojotokowe zapalenie skóry, łupież
Zaburzenia mięśniowo- szkieletowe i tkanki łącznej
szkieletowy, ból pleców, ból stawów zwiększone stężenie kinazy fosfokreatynowej we krwi, skurcze mięśni, zesztywnienie stawów, obrzęk stawów, osłabienie mięśni, ból szyi rabdomioliza c , nieprawidłowa postawa ciała c
Zaburzenia nerek i dróg moczowych
moczu, częstomocz, zastój moczu, dysuria
Ciąża, połóg i okres okołoporodowy
zespół odstawienia (patrz punkt 4.6) c
Zaburzenia układu rozrodczego i piersi
zaburzenia erekcji, zaburzenia ejakulacji, zaburzenia miesiączkowania e , mlekotok, zaburzenia funkcji seksualnych, ból piersi, dyskomfort piersi priapizm c , opóźnione miesiączkowanie c , ginekomastia, obrzęk piersi, powiększenie piersi c , wydzielina z piersi, wydzielina z pochwy
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania
osłabienie (astenia), zmęczenie
obrzęk twarzy, obrzęk e , dreszcze, zwiększenie temperatury ciała, nieprawidłowy sposób chodzenia, pragnienie, ból w klatce piersiowej, dyskomfort w klatce piersiowej, złe samopoczucie hipotermia c , zmniejszenie temperatury ciała c , zespół odstawienia leku c , stwardnienie c
Urazy, zatrucia i powikłania po zabiegach
a
b
c Nie ujawniono w badaniach klinicznych paliperydonu, lecz stwierdzano po wprowadzeniu paliperydonu do obrotu. d
paliperydonem w porównaniu do 0% w grupie placebo. Całkowita częstość występowania cukrzycy we wszystkich badaniach klinicznych wyniosła 0,14% u wszystkich osób leczonych paliperydonem. e
obejmują: uogólniony napad toniczno-kloniczny; Obrzęk obejmuje: obrzęk uogólniony, obrzęk obwodowy, obrzęk ciastowaty. Zaburzenia miesiączkowania obejmują: nieregularne miesiączkowanie, skąpe miesiączkowanie.
Działania niepożądane stwierdzone podczas stosowania postaci farmaceutycznych rysperydonu Paliperydon jest czynnym metabolitem rysperydonu, dlatego profile działań niepożądanych tych substancji (w tym zarówno postaci doustnych, jak i postaci we wstrzyknięciach) odpowiadają sobie wzajemnie. Oprócz wyżej wymienionych działań niepożądanych, podczas stosowania produktów rysperydonu stwierdzono następujące działania, które mogą wystąpić podczas stosowania paliperydonu:
Zaburzenia psychiczne: zaburzenia odżywiania związane ze snem Zaburzenia układu nerwowego: zaburzenia mózgowo-naczyniowe Zaburzenia oka: zespół wiotkiej tęczówki (śródoperacyjny) Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: szmery oddechowe Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: Zespół Stevensa-Johnsona/toksyczna nekroliza naskórka
Opis niektórych działań niepożądanych Objawy pozapiramidowe (EPS) W badaniach klinicznych schizofrenii nie obserwowano różnicy pomiędzy działaniem placebo a paliperydonem w dawce 3 i 6 mg. W przypadku podawania paliperydonu w dwóch większych dawkach (9 i 12 mg) stwierdzono zależność objawów pozapiramidowych od dawki. W badaniach zaburzeń schizoafektywnych częstość objawów pozapiramidowych była większa, niż w
przypadku podawania placebo, we wszystkich grupach dawek, bez wyraźnej korelacji z wielkością dawki.
Objawy pozapiramidowe obejmują łączną obserwację i ocenę następujących objawów: Parkinsonizm (w tym zwiększone wydzielanie śliny, sztywność mięśni szkieletowych, parkinsonizm, ślinienie się, sztywność typu koła zębatego, bradykinezja, hipokinezja, maskowata twarz, napięcie mięśni, akinezja, sztywność karku, sztywność mięśni, chód parkinsonowski, nieprawidłowy odruch gładziznowy oraz drżenie spoczynkowe w parkinsonizmie), akatyzja (w tym akatyzja, niepokój psychoruchowy, hiperkinezja, zespół niespokojnych nóg), dyskineza (dyskineza, drganie mięśni, choreoatetoza, atetoza i mioklonia), dystonia (w tym dystonia, wzmożone napięcie mięśni, kręcz szyi, mimowolne skurcze mięśni, przykurcze mięśni, kurcz powiek, rotacja gałek ocznych, porażenie języka, skurcz mięśni twarzy, skurcz mięśni krtani, miotonia, opistotonus, skurcz części ustnej gardła, pleurototonus, skurcz języka i szczękościsk) oraz drżenie. Należy zauważyć, że uwzględniono szersze spektrum objawów, które niekoniecznie mają pochodzenie pozapiramidowe.
Zwiększenie masy ciała W badaniach klinicznych schizofrenii porównywano odsetek osób spełniających kryterium zwiększenia masy ciała rzędu ≥7% i stwierdzono zbliżoną częstość występowania zwiększenia masy ciała w przypadku stosowania paliperydonu w dawce 3 mg i 6 mg w porównaniu z placebo oraz zwiększoną częstość występowania zwiększenia masy ciała w przypadku przyjmowania paliperydonu w dawce 9 mg i 12 mg w porównaniu do placebo.
W badaniach klinicznych zaburzeń schizoafektywnych zwiększenie masy ciała o co najmniej 7% obserwowano u większego odsetka (5%) pacjentów leczonych paliperydonem niż u pacjentów, którym podawano placebo (1%). W badaniach uwzględniających podział na dwie dawki (patrz punkt 5.1) zwiększenie masy ciała o co najmniej 7% wystąpiło u 3% w grupie przyjmującej mniejszą dawkę (3-6 mg), 7% w grupie przyjmującej większą dawkę (9-12 mg) i 1% w grupie przyjmującej placebo.
Hiperprolaktynemia W badaniach klinicznych schizofrenii obserwowano zwiększenie stężenia prolaktyny w surowicy u 67% pacjentów otrzymujących paliperydon. Działania niepożądane mogące sugerować zwiększenie poziomów prolaktyny (np.: brak miesiączki, mlekotok, zaburzenia miesiączkowania, ginekomastia) były zgłaszane u 2% pacjentów. Maksymalne wartości średniego zwiększenia stężenia prolaktyny w surowicy na ogół obserwowano w 15. dniu leczenia, jednak w punkcie końcowym badania utrzymywały się one na poziomie przekraczającym wartości początkowe.
Efekt klasy terapeutycznej Podczas stosowania leków przeciwpsychotycznych mogą wystąpić: wydłużenie odstępu QT, niemiarowości komorowe (migotanie komór, częstoskurcz komorowy), nagły niewyjaśniony zgon, zatrzymanie akcji serca i torsade de pointes. Podczas stosowania leków przeciwpsychotycznych zgłaszano przypadki żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej łącznie z przypadkami zatorowości płucnej i zakrzepicy żył głębokich – częstość nieznana.
Paliperydon jest czynnym metabolitem rysperydonu. Profil bezpieczeństwa rysperydonu może być analogiczny.
Pacjenci w podeszłym wieku W badaniu przeprowadzonym z udziałem pacjentów w podeszłym wieku ze schizofrenią profil bezpieczeństwa leku był zbliżony do profilu obserwowanego u pacjentów młodszych. Nie badano stosowania paliperydonu u pacjentów w podeszłym wieku z otępieniem. W badaniach klinicznych niektórych innych atypowych leków przeciwpsychotycznych stwierdzono zwiększone ryzyko zgonu i incydentów naczyniowo-mózgowych (patrz punkt 4.4).
Dzieci i młodzież Podsumowanie profilu bezpieczeństwa
Ogólny profil bezpieczeństwa w jednym krótkoterminowym badaniu i dwóch długoterminowych badaniach paliperydonu w postaci tabletek o przedłużonym uwalnianiu przeprowadzonych u młodzieży w wieku 12 lat i powyżej ze schizofrenią był podobny do stwierdzanego u dorosłych osób. W zbiorczej analizie populacji młodzieży ze schizofrenią (w wieku co najmniej 12 lat, N = 545), którym podawano paliperydon, częstość i rodzaj działań niepożądanych były podobne, jak u dorosłych, z wyjątkiem następujących działań niepożądanych, które zgłaszano częściej u młodzieży otrzymującej paliperydon niż u dorosłych stosujących ten produkt (i częściej niż u przyjmujących placebo): sedacja/senność, parkinsonizm, zwiększenie masy ciała, zakażenia górnych dróg oddechowych, akatyzja i drżenie zgłaszane u młodzieży bardzo często (≥1/10); ból brzucha, mlekotok, ginekomastia, trądzik, dyzartria, zapalenie żołądka i jelit, krwawienie z nosa, zakażenie ucha, zwiększenie stężenia triglicerydów we krwi i zawroty głowy zgłaszane u młodzieży często (≥1/100 do <1/10).
Objawy pozapiramidowe (EPS) W krótkoterminowym badaniu z kontrolą placebo, ze stałą dawką u młodzieży, częstość EPS była większa niż u pacjentów otrzymujących placebo po wszystkich dawkach paliperydonu, ze zwiększającą się częstością po większych dawkach. We wszystkich badaniach u młodzieży, objawy pozapiramidowe były częstsze dla każdej dawki paliperydonu u młodzieży niż u dorosłych.
Zwiększenie masy ciała W krótkoterminowym badaniu z kontrolą placebo, ze stałą dawką u młodzieży, większy odsetek pacjentów leczonych paliperydonem (6-19% w zależności od dawki) miał zwiększoną masę ciała o ≥7% w porównaniu do pacjentów otrzymujących placebo (2%). Nie było wyraźnej zależności od dawki. W długoterminowym badaniu trwającym 2 lata, osoby narażone na paliperydon zarówno w fazie podwójnie zaślepionej, jak i otwartej, zgłaszały umiarkowane zwiększenie masy ciała (4,9 kg).
U młodzieży należy oceniać przyrost masy ciała uwzględniając oczekiwany przyrost masy ciała związany ze wzrostem.
Prolaktyna W otwartym badaniu paliperydonu u młodzieży ze schizofrenią trwającym do 2 lat, częstość zwiększonego stężenia prolaktyny wynosiła 48% u kobiet i 60% u mężczyzn. Działania niepożądane wskazujące na zwiększenie stężenia prolaktyny (np. brak miesiączki, mlekotok, zaburzenia miesiączki, ginekomastia) zgłaszano u 9,3% osób.
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych: Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa Tel.: + 48 22 49 21 301 Faks: + 48 22 49 21 309 Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
4.9. Przedawkowanie
Na ogół oczekiwane objaw y przedmiotowe i podmiotowe przedawkowania tj.: senność i sedacja, tachykardia i niedociśnienie, wydłużenie odstępu QT oraz objaw y pozapiramidowe., są skutkiem nasilenia działań farmakologicznych paliperydonu. Po przedawkowaniu zgłaszano częstoskurcz komorowy torsade de pointes i migotanie komór. W razie ostrego przedawkowania produktu leczniczego należy uwzględnić możliwość zatrucia wielolekowego.
Oceniając konieczność leczenia i powrotu do zdrowia należy uwzględnić fakt, że produkt ma postać tabletek o przedłużonym uwalnianiu. Nie istnieje swoista odtrutka na paliperydon. Należy zastosować ogólne leczenie podtrzymujące. Należy udrożnić i utrzymać drożność dróg oddechowych oraz zapewnić właściwe natlenowanie i wentylację. Należy niezwłocznie rozpocząć obserwację układu sercowo-naczyniowego z uwzględnieniem stałego monitoringu EKG w celu wykrycia potencjalnych zaburzeń rytmu. Niedociśnienie i zapaść krążeniową należy leczyć odpowiednimi środkami, takimi jak podanie dożylnie płynów i (lub) leków o działaniu sympatykomimetycznym. Należy rozważyć podanie węgla aktywnego wraz ze środkiem przeczyszczającym. Jeśli wystąpią ciężkie objawy pozapiramidowe, należy podać leki przeciwcholinergiczne. Należy utrzymywać ścisły nadzór i obserwację, aż do czasu powrotu pacjenta do zdrowia.
5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE
5.1 Właściwości farmakodynamiczne
Grupa farmakoterapeutyczna: psycholeptyki, leki przeciwpsychotyczne, kod ATC: N05AX13.
Produkt leczniczy Parnido zawiera mieszaninę racemiczną (+)- i (-)- paliperydonu.
Mechanizm działania Paliperydon jest selektywnym czynnikiem blokującym działanie monoamin, którego właściwości farmakologiczne różnią się od właściwości tradycyjnych neuroleptyków. Paliperydon wiąże się silnie z receptorami serotoninergicznymi 5-HT 2
2 . Paliperydon blokuje również receptory adrenergiczne alfa 1
1
receptory adrenergiczne alfa 2 . Aktywność farmakologiczna enancjomerów (+)- i (-)- paliperydonu jest zbliżona pod względem jakościowym i ilościowym.
Paliperydon nie łączy się z receptorami cholinergicznymi. Chociaż paliperydon jest silnym antagonistą receptora D 2 , co, jak się uważa, łagodzi objawy pozytywne schizofrenii, to słabiej wywołuje katalepsję i osłabia funkcje motoryczne w mniejszym stopniu niż tradycyjne neuroleptyki. Dominujący ośrodkowy antagonizm serotoninowy może zmniejszać skłonność paliperydonu do wywoływania niepożądanych objawów pozapiramidowych.
Skuteczność kliniczna
Schizofrenia Skuteczność działania paliperydonu w leczeniu schizofrenii określono w trzech wieloośrodkowych, trwających 6 tygodni badaniach z grupą kontrolną przyjmującą placebo, przeprowadzonych metodą podwójnie ślepej próby, z udziałem osób spełniających kryteria DSM-IV dla schizofrenii. Różne dawki paliperydonu użyte w trzech badaniach wynosiły od 3 mg do 15 mg raz na dobę. Pierwszorzędowym punktem końcowym było zmniejszenie całkowitej punktacji w skali objawów pozytywnych i negatywnych (PANSS, ang. Positive and Negative Syndrome Scale), co pokazano w poniższej tabeli. Skala PANSS jest walidowanym wieloskładnikowym zbiorem składającym się z pięciu czynników określających objawy pozytywne, negatywne, dezorganizację myślenia, niekontrolowaną złość/podniecenie oraz lęk/depresję. Wszystkie badane dawki paliperydonu różniły się od placebo w dniu 4. (p<0,05). Oceniano także drugorzędowe punkty końcowe obejmujące funkcjonowanie indywidualne i społeczne (PSP, ang. Personal and Social Performance) oraz skalę ogólnego wrażenia klinicznego - nasilenia objawów (CGI-S, ang. Clinical Global Impression – Severity). We wszystkich trzech badaniach paliperydon był lepszy od placebo w ocenianych skalach PSP i CGI-S. Skuteczność oceniono także przez obliczenie odpowiedzi na leczenie (określanej jako obniżenie całkowitej punktacji PANSS ≥30%), jako wtórnego drugorzędowego punktu końcowego.
Badania schizofrenii: Całkowita punktacja skali objawów pozytywnych i negatywnych w schizofrenii (PANSS) – Zmiana od punktu wyjścia do punktu końcowego - LOCF dla badań R076477-SCH-303, R076477- SCH-304 i R076477-SCH-305: zestaw analiz Intent-to-Treat
Paliperydon Paliperydon Paliperydon R076477-SCH-303 Średnia wyjściowa (SD) Średnia zmiana (SD) Wartość P (w stosunku do placebo) Różnica średnich obliczana metodą najmniejszych kwadratów (SE) (N=126) 94,1 (10,74) -4,1 (23,16)
94,3 (10,48) -17,9 (22,23) <0,001
-13,7 (2,63) (N=122) 93,2 (11,90) -17,2 (20,23) <0,001
-13,5 (2,63) (N=129) 94,6 (10,98) -23,3 (20,12) <0,001
-18,9 (2,60) R076477-SCH-304 Średnia wyjściowa (SD) Średnia zmiana (SD) Wartość P (w stosunku do placebo) Różnica średnich obliczana metodą najmniejszych kwadratów (SE) (N=105) 93,6 (11,71) -8,0 (21,48)
92,3 (11,96) -15,7 (18,89) 0,006
-7,0 (2,36)
94,1 (11,42) -17,5 (19,83) <0,001
-8,5 (2,35) R076477-SCH-305 Średnia wyjściowa (SD) Średnia zmiana (SD) Wartość P (w stosunku do placebo) Różnica średnich obliczana metodą najmniejszych kwadratów (SE) (N=120) 93,9 (12,66) -2,8 (20,89) (N=123) 91,6 (12,19) -15,0 (19,61) <0,001
-11,6 (2,35)
93,9 (13,20) -16,3 (21,81) <0,001
-12,9 (2,34)
Uwaga: Ujemna zmiana punktacji oznacza poprawę. Dla wszystkich 3 badań włączono aktywną kontrolę (olanzapina w dawce 10 mg). LOCF = last observation carried forward (ostatnia obserwacja przeniesiona dalej). Zastosowano wersję 1-7 skali PANSS. Do badania R076477-SCH-305 włączono dawkę 15 mg, lecz wyniki nie są prezentowane, gdyż dawka ta jest większa niż maksymalna zalecana dawka dobowa 12 mg.
Badania schizofrenii: Udział pacjentów ze statusem odpowiedzi na leczenie w punkcie końcowym LOCF Badania R076477-SCH-303, R076477-SCH-304 i R076477-SCH-305: zestaw analiz Intent-to-Treat
Paliperydon Paliperydon Paliperydon R076477-SCH-303 N Odpowiedź, n (%) Brak odpowiedzi, n (%) Wartość P (w stosunku do placebo)
--
<0,001
0,001
<0,001 R076477-SCH-304 N Odpowiedź, n (%) Brak odpowiedzi, n (%) Wartość P (w stosunku do placebo)
--
0,025
0,012 R076477-SCH-305
N Odpowiedź, n (%) Brak odpowiedzi, n (%) Wartość P (w stosunku do placebo) -- 0,001 <0,001
W długoterminowym badaniu, którego celem była ocena utrzymywania się rezultatów leczenia, w przypadku stosowania paliperydonu opanowanie objawów choroby utrzymywało się istotnie dłużej, a nawrót schizofrenii następował istotnie później, niż w przypadku podawania placebo. Pacjenci, których stan był stabilny podczas stosowania paliperydonu w dawce ustalonej przez 8 tygodni (wielkość dawek wynosiła od 3 do 15 mg raz na dobę) po uprzednim 6-tygodniowym okresie leczenia ostrego epizodu choroby paliperydonem, zostali następnie przydzieleni losowo metodą podwójnie ślepej próby do grupy kontynuującej leczenie paliperydonem lub grupy otrzymującej placebo, aż do czasu nawrotu objawów schizofrenii. Badanie przerwano wcześnie z powodu stwierdzenia skuteczności przez wykazanie znacząco dłuższego czasu do chwili wystąpienia nawrotu choroby u pacjentów leczonych paliperydonem w porównaniu z placebo (p=0,0053).
Zaburzenia schizoafektywne Skuteczność kliniczną paliperydonu w ostrej fazie leczenia objawów psychotycznych i maniakalnych w zaburzeniach schizoafektywnych określono w dwóch badaniach trwających 6 tygodni z grupą kontrolną przyjmującą placebo, bez udziału osób starszych. Osoby biorące udział w badaniu 1) spełniały kryteria DSM-IV zaburzeń schizoafektywnych potwierdzone przez strukturalny wywiad kliniczny pod kątem zaburzeń DSM-IV; 2) uzyskały co najmniej 60 punktów w skali objawów pozytywnych i negatywnych (Positive and Negative Syndrome Scale, PANSS) oraz 3) wykazywały nasilenie objawów psychologicznych potwierdzone uzyskaniem co najmniej 16 punktów w skali manii Younga (Young Mania Rating Scale - YMRS) i (lub) skali depresji Hamiltona (Hamilton Rating Scale 21 for Depression - HAM-D 21). Populacja badanych osób obejmowała pacjentów o typach schizoafektywnych dwubiegunowych i depresyjnych. W jednym z badań skuteczność kliniczną określono u 211 osób, którym podawano zmienne dawki paliperydonu (3-12 mg raz na dobę). W drugim badaniu skuteczność kliniczną określono u 203 osób przypisanych do jednej z dwóch grup dawkowania paliperydonu: 6 mg z możliwością redukcji do 3 mg (n = 105) oraz 12 mg z możliwością redukcji do 9 mg (n = 98) raz na dobę. W obu badaniach wzięły udział osoby, którym podawano paliperydon w monoterapii lub łącznie ze stabilizatorami nastroju i (lub) antydepresantami. Produkt podawano rano, zarówno przed, jak i po posiłku. Skuteczność określono stosując punktację PANSS.
Punktacja PANSS dla grupy leczonej paliperydonem w badaniach z zastosowaniem zmiennej dawki (dawki od 3 do 12 mg/dobę, średnia dawka modalna 8,6 mg/dobę) oraz w grupie otrzymującej większą dawkę paliperydonu w badaniach z zastosowaniem 2 poziomów dawki (12 mg/dobę z możliwością redukcji do 9 mg/dobę) była po 6 tygodniach wyższa niż w grupie otrzymującej placebo. W grupie otrzymującej mniejszą dawkę w badaniach z zastosowaniem 2 poziomów dawki (6 mg/dobę z możliwością redukcji do 3 mg/dobę) punktacja PANSS uzyskana dla paliperydonu nie różniła się w istotny sposób od uzyskanej dla placebo. Dawkę 3 mg otrzymywało zaledwie kilku badanych w obydwu badaniach i nie wykazano skuteczności tej dawki. Statystycznie lepszą poprawę w zakresie objawów manii mierzoną skalą YMRS (drugorzędowa skala oceny skuteczności) obserwowano u pacjentów z grupy otrzymującej zmienną dawkę produktu oraz u pacjentów, którym podawano większą dawkę paliperydonu w drugim badaniu.
Podsumowując wyniki obu badań (zbiorcze dane z badań) należy stwierdzić, że paliperydon, podawany zarówno w monoterapii, jak i łącznie ze stabilizatorami nastroju i (lub) antydepresantami, przyniósł poprawę dotyczącą objawów psychotycznych i maniakalnych zaburzeń schizoafektywnych w punkcie końcowym w stosunku do placebo. Jednak ogólnie efekty w odniesieniu do skali PANSS i YMRS uzyskane w monoterapii przewyższały te występujące w przypadku jednoczesnego podawania antydepresantów i (lub) stabilizatorów nastroju. Ponadto, w zbiorczej populacji paliperydon nie był skuteczny w odniesieniu do objawów psychotycznych u pacjentów jednocześnie otrzymujących stabilizatory nastroju i antydepresanty, lecz grupa ta była mało liczna (30 badanych w grupie
paliperydonu i 20 badanych w grupie placebo). Dodatkowo, w badaniu SCA-3001 w populacji ITT efekt działania na objawy psychotyczne mierzony skalą PANSS był mniej wyraźny i nie osiągnął znamienności statystycznej u pacjentów jednocześnie otrzymujących stabilizatory nastroju i (lub) antydepresanty. Nie wykazano w tych badaniach wpływu paliperydonu na objawy depresyjne, ale takie działanie paliperydonu wykazano w długoterminowym badaniu dla paliperydonu w postaci długodziałających wstrzyknięć (opisanym niżej w tym punkcie).
Analiza podgrup uczestników badań nie wykazała różnic wrażliwości na produkt w zależności od płci, wieku i regionu geograficznego. Liczba danych była zbyt mała, aby można było zbadać różnice w działaniu w zależności od rasy. Skuteczność oceniano także za pomocą obliczenia odpowiedzi na leczenie (definiowanej jako zmniejszenie punktacji całkowitej PANSS ≥30% oraz punktacji CGI-C ≤2), jako drugorzędowy punkt końcowy.
Badania zaburzeń schizoafektywnych: Główny parametr skuteczności, całkowita punktacja skali objawów pozytywnych i negatywnych (PANSS) z badań R076477-SCA-3001 oraz R076477-SCA-3002: zestaw analiz Intent-to-Treat
mniejsza dawka (3-6 mg) Paliperydon większa dawka (9-12 mg) Paliperydon zmienna dawka (3-12 mg) R076477-SCA-3001 Średnia wyjściowa (SD) Średnia zmiana (SD) Wartość P (w stosunku do placebo) Różnica średnich obliczana metodą najmniejszych kwadratów (SE) (N=107) 91,6 (12,5) -21,7 (21,4) (N=105) 95,9 (13,0) -27,4 (22,1) 0,187
-3,6 (2,7) (N=98) 92,7 (12,6) -30,6 (19,1) 0,003
-8,3 (2,8)
R076477-SCA-3002 Średnia wyjściowa (SD) Średnia zmiana (SD) Wartość P (w stosunku do placebo) Różnica średnich obliczana metodą najmniejszych kwadratów (SE) (N=93) 91,7 (12,1) -10,8 (18,7)
92,3 (13,5) -20,0 (20,23) <0,001
-13,5 (2,63) Uwaga: Ujemna zmiana w punktacji oznacza poprawę. LOCF = last observation carried forward (ostatnia obserwacja przeniesiona dalej).
Badania zaburzeń schizoafektywnych: Drugorzędowy parametr skuteczności, odsetek pacjentów ze statusem odpowiedzi na leczenie w punkcie końcowym LOCF. Badania R076477-SCA-3001 i R076477-SCA-3002: zestaw analiz Intent-to-Treat
mniejsza dawka (3-6 mg) Paliperydon większa dawka (9-12 mg) Paliperydon zmienna dawka (3-12 mg) R076477-SCA-3001 N Odpowiedź, n (%) Brak odpowiedzi, n (%) Wartość P (w stosunku do placebo)
--
0,008
0,001
R076477-SCA-3002 N
Odpowiedź, n (%) Brak odpowiedzi, n (%) Wartość P (w stosunku do placebo)
--
0,046 Odpowiedź na leczenie określona jako zmniejszenie całkowitej punktacji PANSS ≥30% i punktacji CGI-C ≤2 w stosunku do wartości początkowych
W długoterminowym badaniu mającym ocenić trwałość działania wykazano, że paliperydon w postaci długodziałających wstrzyknięć był znacząco bardziej skuteczny niż placebo w utrzymaniu kontroli objawów i wydłużeniu czasu do nawrotu objawów psychotycznych, maniakalnych i depresyjnych w zaburzeniach schizoafektywnych. Po skutecznym leczeniu ostrego epizodu psychotycznego lub zaburzeń nastroju przez 13 tygodni i okresie stabilizacji trwającym kolejne 12 tygodni z zastosowaniem paliperydonu w postaci długodziałających wstrzyknięć (dawki w zakresie od 50 mg do 150 mg), kontynuowano badanie przez 15 miesięcy w podwójnie ślepej fazie oceniającej zapobieganie nawrotom. Pacjentów przydzielono w niej losowo do grupy kontynuującej przyjmowanie paliperydonu w postaci długodziałających wstrzyknięć albo do grupy otrzymującej placebo do czasu wystąpienia nawrotu objawów schizoafektywnych. W badaniu wykazano znacząco dłuższy czas do nawrotu u pacjentów leczonych paliperydonem w postaci długodziałających wstrzyknięć w porównaniu z placebo (p<0,01).
Dzieci i młodzież Europejska Agencja Leków uchyliła obowiązek dołączania wyników badań paliperydonu we wszystkich podgrupach populacji dzieci i młodzieży w przebiegu leczenia zaburzeń schizoafektywnych. Stosowanie u dzieci i młodzieży, patrz punkt 4.2.
Nie ustalono skuteczności paliperydon w leczeniu schizofrenii u młodzieży w wieku od 12 do 14 lat.
Skuteczność paliperydonu u młodzieży ze schizofrenią (paliperydon N = 149, placebo N = 51) oceniano w randomizowanym, podwójnie zaślepionym, z kontrolą placebo, 6-tygodniowym badaniu ze stałą dawką w zależności od masy ciała w zakresie od 1,5 mg/dobę do 12 mg/dobę. Badane osoby były w wieku od 12-17 lat i spełniały kryteria schizofrenii wg DSM-IV. Skuteczność oceniano z zastosowaniem skali PANSS. Badanie to wykazało skuteczność paliperydonu w grupie młodzieży ze schizofrenią stosującej średnią dawkę. Wtórna analiza dawki wykazała skuteczność dawek 3 mg,
Badanie schizofrenii u młodzieży: R076477-PSZ-3001: zestaw analiz Intent-to-Treat 6-tygodni, stała dawka, kontrola placebo. Punkt końcowy LOCF zmiana z punktu początkowego
N=51 Paliperydon Mała dawka 1,5 mg N=54 Paliperydon Średnia dawka N=48 Paliperydon Duża dawka N=47 Zmiana w punktacji PANSS Średnia początkowa (SD) Średnia zmiana (SD) Wartość P (w stosunku do placebo) Różnica średnich obliczana metodą najmniejszych kwadratów (SE)
90,6 (12,13) -7,9 (20,15)
91,6 (12,54) -9,8 (16,31) 0,508 -2,1 (3,17)
90,6 (14,01) -17,3 (14,33) 0,006 -10,1 (3,27)
91,5 (13,86) -13,8 (15,74) 0,086 -6,6 (3,29) Analiza odpowiedzi na leczenie
Odpowiedź, n (%) Brak odpowiedzi, n (%) Wartość P (w stosunku do placebo) 0,479 0,001 0,043 Odpowiedź na leczenie określona jako zmniejszenie całkowitej punktacji PANSS w porównaniu do wartości początkowych o ≥20% Uwaga: ujemna zmiana punktacji wskazuje na poprawę. LOCF = last observation carried forward (ostatnia obserwacja przeniesiona dalej). * Grupa średniej dawki: 3 mg u osób <51 kg, 6 mg u osób ≥51 kg **Grupa dużej dawki: 6 mg u osób <51 kg, 12 mg u osób ≥51 kg
Skuteczność paliperydonu w zakresie zmiennych dawek od 3 mg/dobę do 9 mg/dobę u młodzieży (w wieku 12 lat i starszych) ze schizofrenią (paliperydon N = 112, arypiprazol N = 114) oceniano także w randomizowanym, podwójnie zaślepionym badaniu z aktywną kontrolą, które obejmowało 8- tygodniową, podwójnie zaślepioną ostrą fazę oraz 18-tygodniową, podwójnie zaślepioną fazę podtrzymującą. Zmiany całkowitej punktacji PANSS z wartości wyjściowych do Tygodnia 8 i Tygodnia 26 były liczbowo podobne w grupach paliperydonu i arypiprazolu. Ponadto, różnice odsetków pacjentów wykazujących ≥20% poprawę całkowitej punktacji PANSS w Tygodniu 26 pomiędzy obiema grupami były liczbowo podobne.
Badanie schizofrenii u młodzieży: R076477-PSZ-3003: zestaw analiz Intent-to-Treat, 26- tygodni, zmienna dawka, aktywna kontrola. Punkt końcowy LOCF zmiana z punktu początkowego
3-9 mg N=112 Arypiprazol 5-15 mg N=114 Zmiana punktacji PANSS punkt końcowy w fazie ostrej, w tygodniu 8 Średnia początkowa (SD) Średnia zmiana (SD) Wartość P (w stosunku do arypiprazolu) Różnica średnich obliczana metodą najmniejszych kwadratów (SE)
89,6 (12,22) -19,3 (13,80) 0,935
0,1 (1,83)
92,0 (12,09) -19,8 (14,56) Zmiana punktacji PANSS punkt końcowy w tygodniu 26 Średnia początkowa (SD) Średnia zmiana (SD) Wartość P (w stosunku do arypiprazolu) Różnica średnich obliczana metodą najmniejszych kwadratów (SE)
89,6 (12,22) -25,6 (16,88) 0,877
-0,3 (2,20)
92,0 (12,09) -26,8 (18,82) Analiza odpowiedzi na leczenie punkt końcowy w tygodniu 26 Odpowiedź, n (%) Brak odpowiedzi, n (%) Wartość P (w stosunku do arypiprazolu)
0,444
Odpowiedź definiowana jako zmniejszenie całkowitej punktacji PANSS w porównaniu do wartości początkowych o ≥20% Uwaga: ujemna zmiana punktacji wskazuje na poprawę. LOCF = last observation carried forward (ostatnia obserwacja przeniesiona dalej).
5.2 Właściwości farmakokinetyczne
Farmakokinetyka paliperydonu po jego podaniu jest proporcjonalna do dawki w zakresie zalecanych dawek klinicznych.Wchłanianie Po podaniu pojedynczej dawki paliperydon wykazuje stopniowo zwiększającą się szybkość uwalniania substancji, co pozwala, aby stężenia paliperydonu w osoczu zwiększały się w sposób ciągły, aż do momentu osiągnięcia wartości maksymalnej (C max ) w okresie około 24 godzin od podania leku. W przypadku dawkowania paliperydonu raz na dobę stężenia w stanie stacjonarnym paliperydonu uzyskuje się u większości osób w ciągu 4-5 dni.
Paliperydon jest aktywnym metabolitem rysperydonu. Charakterystyka uwalniania paliperydonu w postaci tabletek o przedłużonym uwalnianiu cechuje się minimalnymi fluktuacjami wartości największych i najmniejszych w porównaniu z obserwowanymi po podawaniu rysperydonu w postaci o natychmiastowym uwalnianiu (wskaźnik fluktuacji wynoszący 38% w porównaniu z 125%).
Bezwzględna biodostępność paliperydonu po podaniu doustnym wynosi 28% (90% CI między 23%- 33%).
Podawanie paliperydonu w tabletkach o przedłużonym uwalnianiu ze standardowym wysokokalorycznym, bogatym w tłuszcz posiłkiem zwiększa wartość C max
krzywą) paliperydonu o 50-60% w porównaniu do podawania na czczo.
Dystrybucja Paliperydon ulega szybkiej dystrybucji. Pozorna objętość dystrybucji leku wynosi 487 l. Paliperydon wiąże się z białkami osocza w 74%, głównie z kwaśną glikoproteiną α 1
Metabolizm i eliminacja W tydzień po podaniu pojedynczej dawki doustnej 1 mg paliperydonu znakowanego 14 C w postaci o natychmiastowym uwalnianiu, 59% dawki zostało wydalone z moczem w postaci niezmienionej, co wskazuje na to, że paliperydon nie jest w znacznym stopniu metabolizowany w wątrobie. Około 80% podanej dawki radioaktywnej wykryto w moczu, a 11% w kale. In vivo zidentyfikowano 4 szlaki metaboliczne, lecz żaden z nich nie odpowiadał za metabolizm więcej niż 6,5% dawki: dealkilacja, hydroksylacja, dehydrogenacja i odłączenie benzizoksazolu. Chociaż wyniki badań in vitro wskazują na pewną rolę CYP2D6 i CYP3A4 w procesach metabolicznych paliperydonu, w warunkach in vivo nie ma dowodów na to, że izoenzymy te mają istotne znaczenie w metabolizmie leku. Analizy farmakokinetyki dotyczącej populacji wskazują na brak dostrzegalnej różnicy klirensu paliperydonu po podaniu leku między osobami metabolizującymi substraty CYP2D6 w stopniu znacznym i niewielkim. Badania in vitro na ludzkich mikrosomach wątrobowych wykazały, że paliperydon nie hamuje w znaczącym stopniu metabolizmu leków metabolizowanych przez izoenzymy cytochromu P450, w tym CYP1A2, CYP2A6, CYP2C8/9/10, CYP2D6, CYP2E1, CYP3A4 i CYP3A5. Okres półtrwania w końcowej fazie eliminacji paliperydonu wynosi około 23 godzin.
Badania in vitro wykazały, że paliperydon jest substratem P-gp i hamuje w nieznacznym stopniu P-gp w dużych stężeniach. Brak danych in vivo. Nie jest też znane znaczenie kliniczne tego faktu.
Populacje specjalne Zaburzenia czynności wątroby Paliperydon nie jest w znacznym stopniu metabolizowany w wątrobie. W badaniu przeprowadzonym z udziałem osób z umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby (klasa B wg klasyfikacji Child- Pugh) stężenia paliperydonu w osoczu były zbliżone do stężeń leku u osób zdrowych. Nie ma dostępnych danych dotyczących pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby (klasa
C wg klasyfikacji Child-Pugh).
Zaburzenia czynności nerek Eliminacja paliperydonu ulegała zmniejszeniu wraz z osłabieniem czynności nerek. Całkowity klirens paliperydonu był zmniejszony u osób z zaburzeniem czynności nerek o 32% w przypadku łagodnych zaburzeń czynności nerek (klirens kreatyniny [CrCl] = 50 do <80 ml/min), o 64% w przypadku umiarkowanych (CrCl = 30 do <50 ml/min) i o 71% w przypadku ciężkich zaburzeń czynności nerek (CrCl = <30 ml/min). Średni okres półtrwania w końcowej fazie eliminacji paliperydonu wynosił 24, czynności nerek w porównaniu z 23 godzinami u osób z prawidłową czynnością nerek (CrCl ≥80 ml/min).
Pacjenci w podeszłym wieku Dane uzyskane w badaniu farmakokinetyki u pacjentów w podeszłym wieku (≥65 lat, n = 26) wskazują na to, że klirens paliperydonu po podaniu w stanie stacjonarnym był o 20% mniejszy w porównaniu z klirensem u pacjentów dorosłych (w wieku 18-45 lat, n = 28). Jednak nie stwierdzono wyraźnego wpływu wieku w analizie farmakokinetyki leku w populacji obejmującej osoby chore na schizofrenię po wprowadzeniu poprawki dla zależnego od wieku zmniejszenia wartości CrCl.
Młodzież Układowa ekspozycja na paliperydon u młodzieży (w wieku co najmniej 15 lat) była porównywalna jak u osób dorosłych. U młodzieży o masie ciała <51 kg stwierdzano ekspozycję o 23% większą niż u młodzieży o masie ciała ≥51 kg. Wiek sam w sobie nie wpływał na ekspozycję na paliperydon.
Rasa Analiza farmakokinetyki w populacji nie ujawniła istnienia jakichkolwiek zależnych od rasy różnic farmakokinetyki paliperydonu po podaniu.
Płeć Pozorny klirens paliperydonu po podaniu jest o około 19% mniejszy u kobiet niż u mężczyzn. Fakt ten w dużej mierze można wyjaśnić różnicą masy mięśniowej ciała oraz klirensu kreatyniny u kobiet i u mężczyzn.
Palenie tytoniu Na podstawie wyników badań in vitro przeprowadzonych z wykorzystaniem ludzkich enzymów wątrobowych stwierdzono, że paliperydon nie jest substratem dla CYP1A2; zatem palenie nie powinno mieć wpływu na farmakokinetykę paliperydonu. Analiza farmakokinetyki w populacji ujawniła nieznacznie mniejszą ekspozycję na paliperydon u osób palących w porównaniu do niepalących. Jednak jest mało prawdopodobne, aby ta różnica miała znaczenie kliniczne.
5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie
Badania toksyczności wielokrotnych dawek paliperydonu u szczurów i psów wykazały skutki głównie farmakologiczne, takie jak sedacja i efekty związane z działaniem prolaktyny na gruczoły piersiowe i narządy płciowe. Paliperydon nie wykazywał działania teratogennego u szczurów i królików. W badaniach reprodukcji u szczurów z zastosowaniem rysperydonu, który jest w znacznym stopniu przekształcany do paliperydonu u szczurów i ludzi, obserwowano zmniejszenie masy urodzeniowej i przeżywalności potomstwa. Podawanie ciężarnym zwierzętom innych leków z grupy antagonistów dopaminy, wywierało niekorzystny wpływ na uczenie się i rozwój ruchowy u potomstwa. Paliperydon nie był genotoksyczny w zestawie testów. W badaniach oceniających karcynogenność doustnie podanego rysperydonu u szczurów i myszy obserwowano zwiększenie częstości występowania gruczolaków przysadki mózgowej (myszy), hormonalnie czynnych gruczolaków trzustki (szczury) i gruczolaków gruczołu piersiowego (oba gatunki). Występowanie tych nowotworów może być związane z przedłużonym działaniem antagonistycznym względem receptorów dopaminowych D 2hiperprolaktynemią. Nie jest znane znaczenie tego działania rakotwórczego u gryzoni w odniesieniu do ryzyka u ludzi.
W trwającym 7 tygodni badaniu toksycznego wpływu u młodych szczurów otrzymujących doustne dawki paliperydonu do 2,5 mg/kg/dobę, odpowiadające klinicznym ekspozycjom (na podstawie AUC), nie stwierdzono wpływu na rozwój, dojrzewanie płciowe ani zdolność do rozrodu. Paliperydon nie wpływał na rozwój neurobehawioralny u samców w dawkach do 2,5 mg/kg/dobę. W dawkach 2,5 mg/kg/dobę u samic obserwowano wpływ na uczenie się i pamięć. Nie stwierdzano tego wpływu po odstawieniu terapii. W trwającym 40 tygodni badaniu toksycznego wpływu u młodych psów otrzymujących doustne dawki rysperydonu (który jest intensywnie metabolizowany do paliperydonu) do 5 mg/kg/dobę, stwierdzano wpływ na dojrzewanie płciowe, wzrost kości długich oraz gęstość mineralną kości udowej przy ekspozycjach przekraczających 3 razy ekspozycję kliniczną na podstawie AUC.
6. DANE FARMACEUTYCZNE
6.1 Wykaz substancji pomocniczych
Rdzeń tabletki Makrogol Butylohydroksytoluen (E 321) Powidon (K 30) Sodu chlorek Celuloza mikrokrystaliczna Magnezu stearynian Żelaza tlenek czerwony (E 172) Hydroksypropyloceluloza Celulozy octan
Otoczka Hypromeloza Tytanu dwutlenek (E 171) Talk Glikol propylenowy (E 1520) Żelaza tlenek żółty (E 172) – tylko dla tabletek 6 mg Żelaza tlenek czerwony (E 172) – tylko dla tabletek 9 mg
Tusz Szelak Żelaza tlenek czarny (E 172) Glikol propylenowy (E 1520)
6.2 Niezgodności farmaceutyczne
Nie dotyczy.
6.3 Okres ważności
6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania
Przechowywać w oryginalnym opakowaniu w celu ochrony przed wilgocią.
6.5 Rodzaj i zawartość opakowania
Blister (OPA/Aluminium/PVC/Aluminium): 28, 30, 56, 60, 84, 90, 98 tabletek o przedłużonym uwalnianiu, w pudełku tekturowym. Nie wszystkie wielkości opakowań musza znajdować się w obrocie.
6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania
Brak specjalnych wymagań dotyczących usuwania.
Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami.
7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA
DOPUSZCZENIE DO OBROTUKRKA, d.d., Novo mesto, Šmarješka cesta 6, 8501 Novo mesto, Słowenia
8. NUMERY POZWOLEŃ NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIAData wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 29.08.2018 r.
10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU
CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO1.09.2021 r.