Bendamustyna medac
Bendamustini hydrochloridum
Proszek do sporządzania koncentratu roztworu do infuzji 2,5 mg/ml | Bendamustini hydrochloridum monohydricum 26,1 mg/fiolkę
medac Gesellschaft für klinische Spezialpräparate mbH, Niemcy
Ulotka
Ulotka dołączona do opakowania: informacja dla użytkownika
Bendamustyna medac, 2,5 mg/ml, proszek do sporządzania koncentratu roztworu do infuzji
Bendamustyny chlorowodorek
Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta. • Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. • W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. • Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Patrz punkt 4.
Spis treści ulotki
Lek Bendamustyna medac jest lekiem zawierającym jako substancję czynną bendamustyny chlorowodorek (dalej zwany bendamustyną).
Bendamustyna jest lekiem stosowanym do leczenia określonych chorób nowotworowych (lekiem cytotoksycznym).
Bendamustynę stosuje się jako jedyny lek (w monoterapii) lub w skojarzeniu z innymi lekami w leczeniu następujących chorób nowotworowych: • przewlekłej białaczki limfocytowej w sytuacji, gdy nie jest wskazane stosowanie schematu chemioterapii zawierającej fludarabinę, • chłoniaków nieziarniczych, które nie reagowały lub zbyt krótko reagowały na wcześniejsze leczenie rytuksymabem, • szpiczaka mnogiego w sytuacji, gdy wysokie dawki chemioterapii z autologicznym przeszczepem komórek macierzystych lub stosowanie schematu terapii zawierającej talidomid lub bortezomib nie są wskazane.
Kiedy nie stosować leku Bendamustyna medac: • jeśli pacjent ma uczulenie na bendamustyny chlorowodorek lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6), • w okresie karmienia piersią; jeżeli leczenie lekiem Bendamustyna medac w czasie laktacji jest konieczne należy przerwać karmienie piersią (patrz punkt Ciąża, karmienie piersią i wpływ na płodność). • jeśli u pacjenta stwierdzono ciężkie uszkodzenie wątroby (uszkodzenie komórek czynnościowych wątroby), • jeśli u pacjenta występuje zażółcenie skóry lub białkówek oczu spowodowane zaburzeniami czynności wątroby lub zaburzeniami krwi (żółtaczka), • jeśli u pacjenta występują ciężkie zaburzenia czynności szpiku kostnego (depresja szpiku kostnego) i duże zmiany w liczbie białych krwinek i płytek krwi, • jeśli pacjent poddał się dużej operacji chirurgicznej w ciągu 30 dni przed rozpoczęciem leczenia, • jeśli u pacjenta występuje zakażenie, zwłaszcza z towarzyszącym zmniejszeniem liczby krwinek białych (leukocytopenia), • jeśli pacjent był szczepiony przeciwko żółtej febrze.
Ostrzeżenia i środki ostrożności Przed rozpoczęciem stosowania leku Bendamustyna medac należy omówić to z lekarzem lub pielęgniarką: • w przypadku zmniejszonej zdolności szpiku kostnego do wytwarzania komórek krwi. Lekarz zbada liczbę białych krwinek oraz płytek krwi przed rozpoczęciem leczenia lekiem Bendamustyna medac, przed każdym kolejnym cyklem podania leku oraz w trakcie przerw pomiędzy podawaniem leku. • w przypadku zakażenia. Należy skontaktować się z lekarzem, jeśli wystąpią objawy zakażenia, w tym gorączka i objawy ze strony płuc, • w przypadku współistniejącej choroby serca (np. zawału serca, bólu w klatce piersiowej, ciężkich zaburzeń rytmu serca).
Należy niezwłocznie powiedzieć lekarzowi, jeśli w dowolnym momencie w trakcie lub po zakończeniu leczenia u pacjenta zaobserwuje się następujące objawy: utrata pamięci, problemy z myśleniem, trudności z chodzeniem lub utrata wzroku —mogą być one spowodowane bardzo rzadkim, ale ciężkim zakażeniem mózgu (postępująca wieloogniskowa leukoencefalopatia, PML), co może być śmiertelne.
W razie zaobserwowania jakichkolwiek podejrzanych zmian skórnych, należy skontaktować się z lekarzem, ze względu na zwiększone ryzyko pewnych rodzajów raka skóry (nieczerniakowy rak skóry) występujących podczas stosowania tego leku.
Podczas stosowania leku Bendamustyna medac należy to omówić z lekarzem lub pielęgniarką: • w przypadku nudności i wymiotów. Lekarz może podać pacjentowi lek łagodzący nudności (przeciwwymiotny). • w przypadku odczuwania dolegliwości bólowych w boku, obecności krwi w moczu lub zmniejszonego wydalania moczu. Gdy pacjent jest w zaawansowanym stadium choroby, jego organizm nie jest w stanie usuwać wszystkich zbędnych produktów obumierającej tkanki nowotworowej. Zjawisko to nazywa się zespołem rozpadu guza i może prowadzić do niewydolności nerek i problemów z pracą serca w ciągu 48 godzin po podaniu pierwszej dawki leku Bendamustyna medac. Lekarz powinien upewniać się, że pacjent jest odpowiednio nawodniony i może podać inne leki zapobiegające temu zjawisku. • w przypadku wystąpienia reakcji skórnych podczas leczenia lekiem Bendamustyna medac. Zmiany te mogą się nasilać. • jeśli wystąpi bolesna, czerwona lub fioletowa, rozprzestrzeniająca się wysypka z pęcherzami i (lub) innymi zmianami w obrębie błony śluzowej (np. w ustach i na wargach), zwłaszcza jeśli wcześniej u pacjenta stwierdzono nadwrażliwość na światło, zakażenie układu oddechowego (np. zapalenie oskrzeli) i (lub) gorączkę. • w przypadku wystąpienia ciężkich reakcji alergicznych lub reakcji nadwrażliwości. Należy zwracać uwagę na objawy reakcji związanych z podaniem wlewu po pierwszym cyklu leczenia.
Mężczyznom otrzymującym lek Bendamustyna medac zaleca się, aby nie planowali poczęcia dziecka w trakcie leczenia i przez 6 miesięcy po jego zakończeniu. Przed rozpoczęciem leczenia należy zasięgnąć porady w sprawie możliwości przechowania nasienia ze względu na ryzyko wystąpienia trwałej bezpłodności (patrz punkt Ciąża, karmienie piersią i wpływ na płodność).
Dzieci i młodzież Nie ma doświadczenia w zakresie stosowania bendamustyny chlorowodorku u dzieci i młodzieży.
Lek Bendamustyna medac a inne leki Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować.
Bendamustyny chlorowodorek może wpływać na działanie innych leków. Również inne leki mogą wpływać na działanie bendamustyny chlorowodorku. Mogą wystąpić interakcje bendamustyny chlorowodorku:
W przypadku stosowania leku Bendamustyna medac w połączeniu z innymi lekami, które hamują powstawanie krwi w szpiku kostnym, może dojść do nasilenia jego wpływu na czynność szpiku kostnego.
Lek Bendamustyna medac stosowany w połączeniu z lekami, które wpływają na odpowiedź immunologiczną, może pogłębiać ten efekt.
Leki cytostatyczne mogą zmniejszać skuteczność szczepionek zawierających żywe wirusy. Leki cytostatyczne zwiększają dodatkowo ryzyko zakażenia po szczepieniu żywymi szczepionkami (np. szczepionkami przeciwwirusowymi).
Ciąża, karmienie piersią i wpływ na płodność Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.
Kobiety w wieku rozrodczym powinny stosować skuteczną metodę antykoncepcji podczas leczenia bendamustyną i przez 6 miesięcy po zakończeniu leczenia.
Mężczyźni powinni stosować skuteczną metodę antykoncepcji oraz nie podejmować prób poczęcia dziecka, podczas leczenia bendamustyną i przez 3 miesiące po zakończeniu leczenia.
Ciąża Bendamustyna może powodować uszkodzenia w materiale genetycznym oraz powoduje wady rozwojowe u zwierząt. Nie należy stosować tego leku w trakcie ciąży, chyba że lekarz uzna to za bezwzględnie konieczne. W przypadku konieczności rozpoczęcia leczenia należy porozmawiać z lekarzem o możliwych działaniach niepożądanych u nienarodzonego dziecka. Zalecane jest skorzystanie z poradnictwa genetycznego.
Karmienie piersią Bendamustyny nie wolno stosować w okresie karmienia piersią. Jeśli leczenie tym lekiem jest konieczne, pacjentka musi przerwać karmienie dziecka piersią.
Płodność U mężczyzn istnieje ryzyko, że leczenie bendamustyną spowoduje niepłodność, dlatego przed rozpoczęciem leczenia należy zasięgnąć porady w sprawie przechowywania nasienia.
Przed zastosowaniem każdego leku należy poradzić się lekarza lub farmaceuty.
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn Bendamustyny chlorowodorek wywiera znaczny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Nie należy prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn, jeśli występują u pacjenta takie działania niepożądane jak zawroty głowy lub brak koordynacji.
Lek Bendamustyna medac podaje się dożylnie, przez 30 - 60 min, w różnych dawkach, pojedynczo jako jedyny lek (w monoterapii) albo w skojarzeniu z innymi lekami.
Leczenia nie należy rozpoczynać, jeżeli liczba krwinek białych (leukocytów) i (lub) płytek krwi spadnie poniżej określonego poziomu.
Lekarz będzie badał te parametry w regularnych odstępach czasu.
Przewlekła białaczka limfocytowa • Bendamustyna medac 100 mg/m² powierzchni ciała (ustalonej na podstawie wzrostu i masy ciała): w dniach 1. + 2. • Powtórzyć cykl po 4 tygodniach do 6 razy.
Chłoniaki nieziarnicze • Bendamustyna medac 120 mg/m² powierzchni ciała (ustalonej na podstawie wzrostu i masy ciała): w dniach 1. + 2. • Powtórzyć cykl po 3 tygodniach co najmniej 6 razy.
Szpiczak mnogi • Bendamustyna medac 120 – 150 mg/m² powierzchni ciała (ustalonej na podstawie wzrostu i masy ciała): w dniach 1. + 2. • Prednizon 60 mg/m² powierzchni ciała (ustalonej na podstawie wzrostu i masy ciała) dożylnie lub doustnie: w dniach 1. – 4. • Powtórzyć cykl po 4 tygodniach co najmniej 3 razy.
Leczenie powinno zostać przerwane, gdy liczba białych krwinek (leukocytów) i (lub) płytek krwi obniży się do określonego poziom. Leczenie będzie można kontynuować, gdy liczba białych krwinek i płytek krwi wzrośnie.
Zaburzenia czynności wątroby lub nerek Zależnie od stopnia zaburzeń czynności wątroby może być konieczne dostosowanie dawki (o 30% w przypadku umiarkowanych zaburzeń czynności wątroby). W przypadku ciężkich zaburzeń czynności wątroby lek Bendamustyna medac nie powinien być stosowany. Nie jest konieczne dostosowywanie dawki, jeśli u pacjenta występuje niewydolność nerek. Lekarz prowadzący podejmie decyzj ę, czy niezbędna jest korekta dawki.
Jak podawany jest lek Terapię lekiem Bendamustyna medac powinni podejmować wyłącznie lekarze doświadczeni w leczeniu nowotworów. Lekarz poda pacjentowi odpowiednią dawkę leku Bendamustyna medac i zastosuje niezbędne środki ostrożności. Lekarz prowadzący będzie podawał roztwór do infuzji po przygotowaniu go zgodnie z zaleceniami. Roztwór jest podawany dożylnie w postaci krótkotrwałego wlewu przez 30 – 60 minut.
Czas trwania leczenia Nie ustalono ogólnie obowiązującego limitu czasu trwania leczenia lekiem Bendamustyna medac. Długość leczenia zależy od choroby oraz tego jak pacjent odpowiada na leczenie. W przypadku wątpliwości lub pytań dotyczących leczenia lekiem Bendamustyna medac należy skonsultować się z lekarzem lub pielęgniarką.
Pominięcie zastosowania leku Bendamustyna medac W przypadku pominięcia dawki leku Bendamustyna medac lekarz na ogół będzie kontynuował jego stosowanie według przyjętego schematu dawkowania.
Przerwanie stosowania leku Bendamustyna medac Lekarz prowadzący podejmie decyzję, czy przerwać leczenie lub czy zmienić lek na inny.
W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem, jeśli wystąpią którekolwiek z poniższych działań niepożądanych (częstość nieznana):
Ciężkie wysypki skórne, w tym zespół Stevensa-Johnsona oraz toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka. Mogą one występować jako czerwone lub okrągłe plamki na skórze, często z centralnymi pęcherzami na tułowiu, łuszczeniem skóry, owrzodzeniami jamy ustnej, gardła, nosa, narządów płciowych i oczu i może je poprzedzać gorączka i objawy grypopodobne.
Rozległa wysypka, duża temperatura ciała, powiększenie węzłów chłonnych i objawy obejmujące różne narządy (osutka polekowa z eozynofilią i objawami układowymi, zwana też zespołem DRESS lub zespołem nadwrażliwości na leki).
Bardzo rzadko po niezamierzonym wstrzyknięciu leku do tkanki poza naczyniem krwionośnym (podanie pozanaczyniowe) obserwowano zmiany tkankowe (martwicę). Objawem podania leku poza naczynie krwionośne może być uczucie pieczenia w miejscu wprowadzenia igły. Konsekwencją podania leku w ten sposób może być ból i złe gojenie zmian skórnych. Działaniem niepożądanym leku Bendamustyna medac ograniczającym wielkość dawki są zaburzenia czynności szpiku kostnego, które jednak na ogół powracają do normy po leczeniu. Zahamowanie czynności szpiku kostnego może prowadzić do zmniejszenia się liczby komórek krwi, co z kolei może prowadzić do zwiększenia ryzyka powstania zakażeń, anemii lub zwiększonego ryzyka krwawień.
Bardzo często (mogą wystąpić u więcej niż 1 na 10 leczonych pacjentów): • Zmniejszenie liczby krwinek białych (leukocytopenia) • Zmniejszenie zawartości czerwonego barwnika (hemoglobiny) we krwi • Zmniejszenie liczby płytek krwi (trombocytopenia) • Zakażenia • Mdłości (nudności) • Wymioty • Zapalenie błony śluzowej • Zwiększone stężenie kreatyniny we krwi • Zwiększone stężenie mocznika we krwi • Gorączka • Zmęczenie • Ból głowy
Często (mogą wystąpić u 1 na 10 leczonych pacjentów): • Krwawienie (krwotok) • Zaburzenia metabolizmu związane z uwolnieniem zawartości komórek nowotworowych do układu krwionośnego (zespół rozpadu guza) • Zmniejszenie liczby krwinek czerwonych, które może spowodować bladość skóry i osłabienie lub duszność (anemia, niedokrwistość) • Zmniejszenie liczby neutrofili (neutropenia) • Reakcje nadwrażliwości, takie jak alergiczne zapalenie skóry, pokrzywka • Zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych AspAT/AlAT • Zwiększenie aktywności enzymu fosfatazy zasadowej • Zwięk szenie stężenia barwnika żółci • Obniżenie stężenia potasu we krwi • Zaburzenia czynności serca (kołatanie, dławica piersiowa) • Zaburzenia rytmu serca (arytmia) • Niskie lub wysokie ciśnienie tętnicze (niedociśnienie lub nadciśnienie) • Zaburzenia czynności płuc • Biegunka • Zaparcie • Zapalenie jamy ustnej • Utrata apetytu • Wypadanie włosów • Zmiany skórne • Brak miesiączek (zanik miesiączki) • Ból • Bezsenność • Dreszcze • Odwodnienie • Zawroty głowy • Swędząca wysypka (pokrzywka)
Niezbyt często (mogą wystąpić u 1 na 100 leczonych pacjentów): • Nagromadzenie płynu w worku osierdziowym (wyciek płynu do przestrzeni osierdziowej) • Nieskuteczne wytwarzanie wszystkich rodzajów komórek krwi (zespół mielodysplastyczny) • Ostra białaczka • Zawał serca, ból w klatce piersiowej • Niewydolność serca
Rzadko (mogą wystąpić u 1 na 1 000 leczonych pacjentów): • Zakażenie krwi (posocznica) • Ciężkie reakcje nadwrażliwości (reakcje anafilaktyczne) • Objawy podobne do reakcji anafilaktycznych (reakcje rzekomoanafilaktyczne) • Senność • Utrata głosu (afonia) • Ostra zapaść krążeniowa • Zaczerwienienie skóry (rumień) • Zapalenie skóry • Swędzenie (świąd) • Wysypka skórna (osutka plamista) • Nadmierne pocenie się • Osłabienie czynności szpiku kostnego, mogące powodować pogorszenie samopoczucia lub widoczne w wynikach badania krwi
Bardzo rzadko (mogą wystąpić u 1 na 10 000 leczonych pacjentów) • Pierwotne atypowe zapalenie płuc • Rozpad krwinek czerwonych • Gwałtowny spadek ciśnienia krwi czasami z reakcjami skórnymi (wstrząs anafilaktyczny) • Zaburzenie zmysłu smaku • Zmiana czucia (parestezje) • Złe samopoczucie i ból kończyn (neuropatia obwodowa) • Choroba układu nerwowego (zespół antycholinergiczny) • Zaburzenia neurologiczne • Brak koordynacji ruchów (ataksja) • Zapalenie mózgu • Przyspieszenie czynności serca (częstoskurcz) • Zapalenie żył • Powstawanie tkanki w płucach (włóknienie płuc) • Krwotoczne zapalenie przełyku • Krwawienie z żołądka lub jelit • Bezpłodność • Niewydolność wielonarządowa
Częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych) • Niewydolność wątroby • Niewydolność nerek • Nieregularne lub przyspieszone bicie serca (migotanie przedsionków) • Bolesna czerwona lub fioletowa rozprzestrzeniająca się wysypka z pęcherzami i (lub) inne zmiany w obrębie błony śluzowej (np. w ustach i na wargach), zwłaszcza jeśli uprzednio u pacjenta stwierdzono wrażliwość na światło, zakażenie układu oddechowego (np. zapalenie oskrzeli) i (lub) gorączkę • Osutka polekowa (terapia skojarzona z rytuksymabem) • Zapalenie płuc • Krwawienie z płuc • Nadmierne oddawanie moczu, w tym w nocy, i nadmierne pragnienie nawet po wypiciu płynów (moczówka prosta nerkowa)
Zgłaszanie działań niepożądanych Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub pielęgniarce. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departament Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych: Al. Jerozolimskie 181C, PL-02-222 Warszawa, tel.: +48 22 49-21-301, f aks: +48 22 49-21-309, strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu. Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.
Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na etykiecie oraz pudełku po „Termin ważności“. Pierwsze dwie cyfry oznaczają miesiąc, a ostatnie cztery cyfry oznaczają rok. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.
Przechowywać fiolkę w opakowaniu zewnętrznym w celu ochrony przed światłem.
Uwaga dotycząca okresu ważności leku po otwarciu opakowania lub przygotowaniu roztworu Wykazano stabilność fizyczną i chemiczną produktu leczniczego po rekonstytucji i rozcieńczeniu przez 3,5 godziny w temperaturze 25°C i wilgotności względnej 60 % oraz przez 2 dni w temperaturze 2°C - 8°C w polietylenowych workach. Z punktu widzenia mikrobiologicznego, lek należy zużyć natychmiast. Jeśli lek nie zostanie zużyty natychmiast, użytkownik odpowiada za warunki i czas przechowywania. Czas przechowywania zwykle nie powinien być dłuższy niż 24 godziny w temperaturze od 2°C do 8°C, jeśli rekonstytucja/rozcieńczenie nie zostały wykonane w kontrolowanych i zwalidowanych warunkach aseptycznych.
Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.
Co zawiera lek Bendamustyna medac • Substancją czynną jest bendamustyny chlorowodorek. Jedna fiolka zawiera 25 mg bendamustyny chlorowodorku. Jedna fiolka zawiera 100 mg bendamustyny chlorowodorku. Po rekonstytucji 1 ml koncentratu zawiera 2,5 mg bendamustyny chlorowodorku. • Pozostały składnik to mannitol.
Jak wygląda lek Bendamustyna medac i co zawiera opakowanie Biały lub białawy liofilizowany proszek w fiolce ze szkła oranżowego zamkniętej korkiem z gumy bromobutylowej i aluminiowym uszczelnieniem typu flip-top.
Fiolka o pojemności 25 ml ze szkła typu I. Fiolka o pojemności 50 ml ze szkła typu I. Lek Bendamustyna medac dostępny jest w opakowaniach zawierających 1, 5 lub 10 fiolek zawierających 25 mg bendamustyny chlorowodorku i 1 lub 5 fiolek zawierających 100 mg bendamustyny chlorowodorku.
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
Podmiot odpowiedzialny i wytwórca
medac Gesellschaft für klinische Spezialpräparate mbH Theaterstr. 6 Niemcy Telefon: +48 22 43000-30 Faks: +48 22 43000-31 e-mail: [email protected]
Ten lek jest dopuszczony do obrotu w krajach członkowskich Europejskiego Obszaru Gospodarczego pod następującymi nazwami:
Dania Bendamustinhydrochlorid medac 2,5 mg/ml Estonia Bendamustine medac Finlandia Bendamustine medac 2,5 mg/ml Łotwa Bendamustine medac 2,5 mg/ml pulveris infūziju šķīduma koncentrāta pagatavošanai Polska Bendamustyna medac Portugalia Bendamustina medac
Data ostatniej aktualizacji ulotki: 09/2023
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------- Informacje przeznaczone wyłącznie dla fachowego personelu medycznego:
Podobnie jak w przypadku wszystkich podobnych substancji cytotoksycznych, ze względu na możliwość spowodowania przez lek uszkodzeń genomu i chorób nowotworowych, personel pielęgniarski i lekarzy obowiązują bardziej rygorystyczne niż zwykle środki ostrożności. Podczas obchodzenia się z bendamustyną należy unikać inhalacji (wdychania) leku i jego kontaktu ze skór ą i błonami śluzowymi (nosić rękawice, odzież ochronną i, o ile możliwe, maskę twarzową!). W przypadku zanieczyszczenia produktem jakichkolwiek części ciała należy je starannie umyć wodą z mydłem i przepłukać oczy 0,9% (izotonicznym) roztworem chlorku sodu. W miarę możliwości zaleca się pracę na specjalnych, zabezpieczonych stanowiskach pracy (pod nawiewem laminarnym), z przykryciem blatu roboczego jednorazowym arkuszem absorpcyjnym nieprzepuszczalnym dla płynów. Zanieczyszczone artykuły stanowią odpady cytostatyczne. Proszę przestrzegać krajowych wytycznych dotyczących usuwania materiałów o właściwościach cytostatycznych. Kobiet w ciąży nie można dopuszczać do pracy z produktami cytostatycznymi.
Roztwór gotowy do stosowania należy przygotowywać poprzez rozpuszczenie zawartości fiolki z lekiem Bendamustyna medac wyłącznie w wodzie do wstrzykiwań, w następujący sposób:
Gdy tylko uzyska się przejrzysty roztwór (na ogół po 5 – 10 minutach), całkowitą zalecaną dawkę leku Bendamustyna medac natychmiast rozpuszcza się w 0,9% (izotonicznym) roztworze chlorku sodu w celu uzyskania ostatecznej objętości około 500 ml. Leku Bendamustyna medac nie należy rozpuszczać w innych roztworach do infuzji lub wstrzykiwań. Leku Bendamustyna medac nie należy mieszać w infuzji z innymi substancjami.
Bendamustyna medac, 2,5 mg/ml, proszek do sporządzania koncentratu roztworu do infuzji
Bendamustyny chlorowodorek
Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta. • Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. • W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. • Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Patrz punkt 4.
Spis treści ulotki
1. Co to jest lek Bendamustyna medac i w jakim celu się go stosuje
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Bendamustyna medac
3. Jak stosować lek Bendamustyna medac
4. Możliwe działania niepożądane
5. Jak przechowywać lek Bendamustyna medac
6. Zawartość opakowania i inne informacje
1. Co to jest lek Bendamustyna medac i w jakim celu się go stosuje
Lek Bendamustyna medac jest lekiem zawierającym jako substancję czynną bendamustyny chlorowodorek (dalej zwany bendamustyną).
Bendamustyna jest lekiem stosowanym do leczenia określonych chorób nowotworowych (lekiem cytotoksycznym).
Bendamustynę stosuje się jako jedyny lek (w monoterapii) lub w skojarzeniu z innymi lekami w leczeniu następujących chorób nowotworowych: • przewlekłej białaczki limfocytowej w sytuacji, gdy nie jest wskazane stosowanie schematu chemioterapii zawierającej fludarabinę, • chłoniaków nieziarniczych, które nie reagowały lub zbyt krótko reagowały na wcześniejsze leczenie rytuksymabem, • szpiczaka mnogiego w sytuacji, gdy wysokie dawki chemioterapii z autologicznym przeszczepem komórek macierzystych lub stosowanie schematu terapii zawierającej talidomid lub bortezomib nie są wskazane.
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Bendamustyna medac
Kiedy nie stosować leku Bendamustyna medac: • jeśli pacjent ma uczulenie na bendamustyny chlorowodorek lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6), • w okresie karmienia piersią; jeżeli leczenie lekiem Bendamustyna medac w czasie laktacji jest konieczne należy przerwać karmienie piersią (patrz punkt Ciąża, karmienie piersią i wpływ na płodność). • jeśli u pacjenta stwierdzono ciężkie uszkodzenie wątroby (uszkodzenie komórek czynnościowych wątroby), • jeśli u pacjenta występuje zażółcenie skóry lub białkówek oczu spowodowane zaburzeniami czynności wątroby lub zaburzeniami krwi (żółtaczka), • jeśli u pacjenta występują ciężkie zaburzenia czynności szpiku kostnego (depresja szpiku kostnego) i duże zmiany w liczbie białych krwinek i płytek krwi, • jeśli pacjent poddał się dużej operacji chirurgicznej w ciągu 30 dni przed rozpoczęciem leczenia, • jeśli u pacjenta występuje zakażenie, zwłaszcza z towarzyszącym zmniejszeniem liczby krwinek białych (leukocytopenia), • jeśli pacjent był szczepiony przeciwko żółtej febrze.
Ostrzeżenia i środki ostrożności Przed rozpoczęciem stosowania leku Bendamustyna medac należy omówić to z lekarzem lub pielęgniarką: • w przypadku zmniejszonej zdolności szpiku kostnego do wytwarzania komórek krwi. Lekarz zbada liczbę białych krwinek oraz płytek krwi przed rozpoczęciem leczenia lekiem Bendamustyna medac, przed każdym kolejnym cyklem podania leku oraz w trakcie przerw pomiędzy podawaniem leku. • w przypadku zakażenia. Należy skontaktować się z lekarzem, jeśli wystąpią objawy zakażenia, w tym gorączka i objawy ze strony płuc, • w przypadku współistniejącej choroby serca (np. zawału serca, bólu w klatce piersiowej, ciężkich zaburzeń rytmu serca).
Należy niezwłocznie powiedzieć lekarzowi, jeśli w dowolnym momencie w trakcie lub po zakończeniu leczenia u pacjenta zaobserwuje się następujące objawy: utrata pamięci, problemy z myśleniem, trudności z chodzeniem lub utrata wzroku —mogą być one spowodowane bardzo rzadkim, ale ciężkim zakażeniem mózgu (postępująca wieloogniskowa leukoencefalopatia, PML), co może być śmiertelne.
W razie zaobserwowania jakichkolwiek podejrzanych zmian skórnych, należy skontaktować się z lekarzem, ze względu na zwiększone ryzyko pewnych rodzajów raka skóry (nieczerniakowy rak skóry) występujących podczas stosowania tego leku.
Podczas stosowania leku Bendamustyna medac należy to omówić z lekarzem lub pielęgniarką: • w przypadku nudności i wymiotów. Lekarz może podać pacjentowi lek łagodzący nudności (przeciwwymiotny). • w przypadku odczuwania dolegliwości bólowych w boku, obecności krwi w moczu lub zmniejszonego wydalania moczu. Gdy pacjent jest w zaawansowanym stadium choroby, jego organizm nie jest w stanie usuwać wszystkich zbędnych produktów obumierającej tkanki nowotworowej. Zjawisko to nazywa się zespołem rozpadu guza i może prowadzić do niewydolności nerek i problemów z pracą serca w ciągu 48 godzin po podaniu pierwszej dawki leku Bendamustyna medac. Lekarz powinien upewniać się, że pacjent jest odpowiednio nawodniony i może podać inne leki zapobiegające temu zjawisku. • w przypadku wystąpienia reakcji skórnych podczas leczenia lekiem Bendamustyna medac. Zmiany te mogą się nasilać. • jeśli wystąpi bolesna, czerwona lub fioletowa, rozprzestrzeniająca się wysypka z pęcherzami i (lub) innymi zmianami w obrębie błony śluzowej (np. w ustach i na wargach), zwłaszcza jeśli wcześniej u pacjenta stwierdzono nadwrażliwość na światło, zakażenie układu oddechowego (np. zapalenie oskrzeli) i (lub) gorączkę. • w przypadku wystąpienia ciężkich reakcji alergicznych lub reakcji nadwrażliwości. Należy zwracać uwagę na objawy reakcji związanych z podaniem wlewu po pierwszym cyklu leczenia.
Mężczyznom otrzymującym lek Bendamustyna medac zaleca się, aby nie planowali poczęcia dziecka w trakcie leczenia i przez 6 miesięcy po jego zakończeniu. Przed rozpoczęciem leczenia należy zasięgnąć porady w sprawie możliwości przechowania nasienia ze względu na ryzyko wystąpienia trwałej bezpłodności (patrz punkt Ciąża, karmienie piersią i wpływ na płodność).
Dzieci i młodzież Nie ma doświadczenia w zakresie stosowania bendamustyny chlorowodorku u dzieci i młodzieży.
Lek Bendamustyna medac a inne leki Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować.
Bendamustyny chlorowodorek może wpływać na działanie innych leków. Również inne leki mogą wpływać na działanie bendamustyny chlorowodorku. Mogą wystąpić interakcje bendamustyny chlorowodorku:
W przypadku stosowania leku Bendamustyna medac w połączeniu z innymi lekami, które hamują powstawanie krwi w szpiku kostnym, może dojść do nasilenia jego wpływu na czynność szpiku kostnego.
Lek Bendamustyna medac stosowany w połączeniu z lekami, które wpływają na odpowiedź immunologiczną, może pogłębiać ten efekt.
Leki cytostatyczne mogą zmniejszać skuteczność szczepionek zawierających żywe wirusy. Leki cytostatyczne zwiększają dodatkowo ryzyko zakażenia po szczepieniu żywymi szczepionkami (np. szczepionkami przeciwwirusowymi).
Ciąża, karmienie piersią i wpływ na płodność Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.
Kobiety w wieku rozrodczym powinny stosować skuteczną metodę antykoncepcji podczas leczenia bendamustyną i przez 6 miesięcy po zakończeniu leczenia.
Mężczyźni powinni stosować skuteczną metodę antykoncepcji oraz nie podejmować prób poczęcia dziecka, podczas leczenia bendamustyną i przez 3 miesiące po zakończeniu leczenia.
Ciąża Bendamustyna może powodować uszkodzenia w materiale genetycznym oraz powoduje wady rozwojowe u zwierząt. Nie należy stosować tego leku w trakcie ciąży, chyba że lekarz uzna to za bezwzględnie konieczne. W przypadku konieczności rozpoczęcia leczenia należy porozmawiać z lekarzem o możliwych działaniach niepożądanych u nienarodzonego dziecka. Zalecane jest skorzystanie z poradnictwa genetycznego.
Karmienie piersią Bendamustyny nie wolno stosować w okresie karmienia piersią. Jeśli leczenie tym lekiem jest konieczne, pacjentka musi przerwać karmienie dziecka piersią.
Płodność U mężczyzn istnieje ryzyko, że leczenie bendamustyną spowoduje niepłodność, dlatego przed rozpoczęciem leczenia należy zasięgnąć porady w sprawie przechowywania nasienia.
Przed zastosowaniem każdego leku należy poradzić się lekarza lub farmaceuty.
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn Bendamustyny chlorowodorek wywiera znaczny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Nie należy prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn, jeśli występują u pacjenta takie działania niepożądane jak zawroty głowy lub brak koordynacji.
3. Jak stosować lek Bendamustyna medac
Lek Bendamustyna medac podaje się dożylnie, przez 30 - 60 min, w różnych dawkach, pojedynczo jako jedyny lek (w monoterapii) albo w skojarzeniu z innymi lekami.
Leczenia nie należy rozpoczynać, jeżeli liczba krwinek białych (leukocytów) i (lub) płytek krwi spadnie poniżej określonego poziomu.
Lekarz będzie badał te parametry w regularnych odstępach czasu.
Przewlekła białaczka limfocytowa • Bendamustyna medac 100 mg/m² powierzchni ciała (ustalonej na podstawie wzrostu i masy ciała): w dniach 1. + 2. • Powtórzyć cykl po 4 tygodniach do 6 razy.
Chłoniaki nieziarnicze • Bendamustyna medac 120 mg/m² powierzchni ciała (ustalonej na podstawie wzrostu i masy ciała): w dniach 1. + 2. • Powtórzyć cykl po 3 tygodniach co najmniej 6 razy.
Szpiczak mnogi • Bendamustyna medac 120 – 150 mg/m² powierzchni ciała (ustalonej na podstawie wzrostu i masy ciała): w dniach 1. + 2. • Prednizon 60 mg/m² powierzchni ciała (ustalonej na podstawie wzrostu i masy ciała) dożylnie lub doustnie: w dniach 1. – 4. • Powtórzyć cykl po 4 tygodniach co najmniej 3 razy.
Leczenie powinno zostać przerwane, gdy liczba białych krwinek (leukocytów) i (lub) płytek krwi obniży się do określonego poziom. Leczenie będzie można kontynuować, gdy liczba białych krwinek i płytek krwi wzrośnie.
Zaburzenia czynności wątroby lub nerek Zależnie od stopnia zaburzeń czynności wątroby może być konieczne dostosowanie dawki (o 30% w przypadku umiarkowanych zaburzeń czynności wątroby). W przypadku ciężkich zaburzeń czynności wątroby lek Bendamustyna medac nie powinien być stosowany. Nie jest konieczne dostosowywanie dawki, jeśli u pacjenta występuje niewydolność nerek. Lekarz prowadzący podejmie decyzj ę, czy niezbędna jest korekta dawki.
Jak podawany jest lek Terapię lekiem Bendamustyna medac powinni podejmować wyłącznie lekarze doświadczeni w leczeniu nowotworów. Lekarz poda pacjentowi odpowiednią dawkę leku Bendamustyna medac i zastosuje niezbędne środki ostrożności. Lekarz prowadzący będzie podawał roztwór do infuzji po przygotowaniu go zgodnie z zaleceniami. Roztwór jest podawany dożylnie w postaci krótkotrwałego wlewu przez 30 – 60 minut.
Czas trwania leczenia Nie ustalono ogólnie obowiązującego limitu czasu trwania leczenia lekiem Bendamustyna medac. Długość leczenia zależy od choroby oraz tego jak pacjent odpowiada na leczenie. W przypadku wątpliwości lub pytań dotyczących leczenia lekiem Bendamustyna medac należy skonsultować się z lekarzem lub pielęgniarką.
Pominięcie zastosowania leku Bendamustyna medac W przypadku pominięcia dawki leku Bendamustyna medac lekarz na ogół będzie kontynuował jego stosowanie według przyjętego schematu dawkowania.
Przerwanie stosowania leku Bendamustyna medac Lekarz prowadzący podejmie decyzję, czy przerwać leczenie lub czy zmienić lek na inny.
W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
4. Możliwe działania niepożądane
Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem, jeśli wystąpią którekolwiek z poniższych działań niepożądanych (częstość nieznana):
Ciężkie wysypki skórne, w tym zespół Stevensa-Johnsona oraz toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka. Mogą one występować jako czerwone lub okrągłe plamki na skórze, często z centralnymi pęcherzami na tułowiu, łuszczeniem skóry, owrzodzeniami jamy ustnej, gardła, nosa, narządów płciowych i oczu i może je poprzedzać gorączka i objawy grypopodobne.
Rozległa wysypka, duża temperatura ciała, powiększenie węzłów chłonnych i objawy obejmujące różne narządy (osutka polekowa z eozynofilią i objawami układowymi, zwana też zespołem DRESS lub zespołem nadwrażliwości na leki).
Bardzo rzadko po niezamierzonym wstrzyknięciu leku do tkanki poza naczyniem krwionośnym (podanie pozanaczyniowe) obserwowano zmiany tkankowe (martwicę). Objawem podania leku poza naczynie krwionośne może być uczucie pieczenia w miejscu wprowadzenia igły. Konsekwencją podania leku w ten sposób może być ból i złe gojenie zmian skórnych. Działaniem niepożądanym leku Bendamustyna medac ograniczającym wielkość dawki są zaburzenia czynności szpiku kostnego, które jednak na ogół powracają do normy po leczeniu. Zahamowanie czynności szpiku kostnego może prowadzić do zmniejszenia się liczby komórek krwi, co z kolei może prowadzić do zwiększenia ryzyka powstania zakażeń, anemii lub zwiększonego ryzyka krwawień.
Bardzo często (mogą wystąpić u więcej niż 1 na 10 leczonych pacjentów): • Zmniejszenie liczby krwinek białych (leukocytopenia) • Zmniejszenie zawartości czerwonego barwnika (hemoglobiny) we krwi • Zmniejszenie liczby płytek krwi (trombocytopenia) • Zakażenia • Mdłości (nudności) • Wymioty • Zapalenie błony śluzowej • Zwiększone stężenie kreatyniny we krwi • Zwiększone stężenie mocznika we krwi • Gorączka • Zmęczenie • Ból głowy
Często (mogą wystąpić u 1 na 10 leczonych pacjentów): • Krwawienie (krwotok) • Zaburzenia metabolizmu związane z uwolnieniem zawartości komórek nowotworowych do układu krwionośnego (zespół rozpadu guza) • Zmniejszenie liczby krwinek czerwonych, które może spowodować bladość skóry i osłabienie lub duszność (anemia, niedokrwistość) • Zmniejszenie liczby neutrofili (neutropenia) • Reakcje nadwrażliwości, takie jak alergiczne zapalenie skóry, pokrzywka • Zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych AspAT/AlAT • Zwiększenie aktywności enzymu fosfatazy zasadowej • Zwięk szenie stężenia barwnika żółci • Obniżenie stężenia potasu we krwi • Zaburzenia czynności serca (kołatanie, dławica piersiowa) • Zaburzenia rytmu serca (arytmia) • Niskie lub wysokie ciśnienie tętnicze (niedociśnienie lub nadciśnienie) • Zaburzenia czynności płuc • Biegunka • Zaparcie • Zapalenie jamy ustnej • Utrata apetytu • Wypadanie włosów • Zmiany skórne • Brak miesiączek (zanik miesiączki) • Ból • Bezsenność • Dreszcze • Odwodnienie • Zawroty głowy • Swędząca wysypka (pokrzywka)
Niezbyt często (mogą wystąpić u 1 na 100 leczonych pacjentów): • Nagromadzenie płynu w worku osierdziowym (wyciek płynu do przestrzeni osierdziowej) • Nieskuteczne wytwarzanie wszystkich rodzajów komórek krwi (zespół mielodysplastyczny) • Ostra białaczka • Zawał serca, ból w klatce piersiowej • Niewydolność serca
Rzadko (mogą wystąpić u 1 na 1 000 leczonych pacjentów): • Zakażenie krwi (posocznica) • Ciężkie reakcje nadwrażliwości (reakcje anafilaktyczne) • Objawy podobne do reakcji anafilaktycznych (reakcje rzekomoanafilaktyczne) • Senność • Utrata głosu (afonia) • Ostra zapaść krążeniowa • Zaczerwienienie skóry (rumień) • Zapalenie skóry • Swędzenie (świąd) • Wysypka skórna (osutka plamista) • Nadmierne pocenie się • Osłabienie czynności szpiku kostnego, mogące powodować pogorszenie samopoczucia lub widoczne w wynikach badania krwi
Bardzo rzadko (mogą wystąpić u 1 na 10 000 leczonych pacjentów) • Pierwotne atypowe zapalenie płuc • Rozpad krwinek czerwonych • Gwałtowny spadek ciśnienia krwi czasami z reakcjami skórnymi (wstrząs anafilaktyczny) • Zaburzenie zmysłu smaku • Zmiana czucia (parestezje) • Złe samopoczucie i ból kończyn (neuropatia obwodowa) • Choroba układu nerwowego (zespół antycholinergiczny) • Zaburzenia neurologiczne • Brak koordynacji ruchów (ataksja) • Zapalenie mózgu • Przyspieszenie czynności serca (częstoskurcz) • Zapalenie żył • Powstawanie tkanki w płucach (włóknienie płuc) • Krwotoczne zapalenie przełyku • Krwawienie z żołądka lub jelit • Bezpłodność • Niewydolność wielonarządowa
Częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych) • Niewydolność wątroby • Niewydolność nerek • Nieregularne lub przyspieszone bicie serca (migotanie przedsionków) • Bolesna czerwona lub fioletowa rozprzestrzeniająca się wysypka z pęcherzami i (lub) inne zmiany w obrębie błony śluzowej (np. w ustach i na wargach), zwłaszcza jeśli uprzednio u pacjenta stwierdzono wrażliwość na światło, zakażenie układu oddechowego (np. zapalenie oskrzeli) i (lub) gorączkę • Osutka polekowa (terapia skojarzona z rytuksymabem) • Zapalenie płuc • Krwawienie z płuc • Nadmierne oddawanie moczu, w tym w nocy, i nadmierne pragnienie nawet po wypiciu płynów (moczówka prosta nerkowa)
Zgłaszanie działań niepożądanych Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub pielęgniarce. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departament Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych: Al. Jerozolimskie 181C, PL-02-222 Warszawa, tel.: +48 22 49-21-301, f aks: +48 22 49-21-309, strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu. Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.
5. Jak przechowywać lek Bendamustyna medac
Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na etykiecie oraz pudełku po „Termin ważności“. Pierwsze dwie cyfry oznaczają miesiąc, a ostatnie cztery cyfry oznaczają rok. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.
Przechowywać fiolkę w opakowaniu zewnętrznym w celu ochrony przed światłem.
Uwaga dotycząca okresu ważności leku po otwarciu opakowania lub przygotowaniu roztworu Wykazano stabilność fizyczną i chemiczną produktu leczniczego po rekonstytucji i rozcieńczeniu przez 3,5 godziny w temperaturze 25°C i wilgotności względnej 60 % oraz przez 2 dni w temperaturze 2°C - 8°C w polietylenowych workach. Z punktu widzenia mikrobiologicznego, lek należy zużyć natychmiast. Jeśli lek nie zostanie zużyty natychmiast, użytkownik odpowiada za warunki i czas przechowywania. Czas przechowywania zwykle nie powinien być dłuższy niż 24 godziny w temperaturze od 2°C do 8°C, jeśli rekonstytucja/rozcieńczenie nie zostały wykonane w kontrolowanych i zwalidowanych warunkach aseptycznych.
Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.
6. Zawartość opakowania i inne informacje
Co zawiera lek Bendamustyna medac • Substancją czynną jest bendamustyny chlorowodorek. Jedna fiolka zawiera 25 mg bendamustyny chlorowodorku. Jedna fiolka zawiera 100 mg bendamustyny chlorowodorku. Po rekonstytucji 1 ml koncentratu zawiera 2,5 mg bendamustyny chlorowodorku. • Pozostały składnik to mannitol.
Jak wygląda lek Bendamustyna medac i co zawiera opakowanie Biały lub białawy liofilizowany proszek w fiolce ze szkła oranżowego zamkniętej korkiem z gumy bromobutylowej i aluminiowym uszczelnieniem typu flip-top.
Fiolka o pojemności 25 ml ze szkła typu I. Fiolka o pojemności 50 ml ze szkła typu I. Lek Bendamustyna medac dostępny jest w opakowaniach zawierających 1, 5 lub 10 fiolek zawierających 25 mg bendamustyny chlorowodorku i 1 lub 5 fiolek zawierających 100 mg bendamustyny chlorowodorku.
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
Podmiot odpowiedzialny i wytwórca
medac Gesellschaft für klinische Spezialpräparate mbH Theaterstr. 6 Niemcy Telefon: +48 22 43000-30 Faks: +48 22 43000-31 e-mail: [email protected]
Ten lek jest dopuszczony do obrotu w krajach członkowskich Europejskiego Obszaru Gospodarczego pod następującymi nazwami:
Dania Bendamustinhydrochlorid medac 2,5 mg/ml Estonia Bendamustine medac Finlandia Bendamustine medac 2,5 mg/ml Łotwa Bendamustine medac 2,5 mg/ml pulveris infūziju šķīduma koncentrāta pagatavošanai Polska Bendamustyna medac Portugalia Bendamustina medac
Data ostatniej aktualizacji ulotki: 09/2023
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------- Informacje przeznaczone wyłącznie dla fachowego personelu medycznego:
Podobnie jak w przypadku wszystkich podobnych substancji cytotoksycznych, ze względu na możliwość spowodowania przez lek uszkodzeń genomu i chorób nowotworowych, personel pielęgniarski i lekarzy obowiązują bardziej rygorystyczne niż zwykle środki ostrożności. Podczas obchodzenia się z bendamustyną należy unikać inhalacji (wdychania) leku i jego kontaktu ze skór ą i błonami śluzowymi (nosić rękawice, odzież ochronną i, o ile możliwe, maskę twarzową!). W przypadku zanieczyszczenia produktem jakichkolwiek części ciała należy je starannie umyć wodą z mydłem i przepłukać oczy 0,9% (izotonicznym) roztworem chlorku sodu. W miarę możliwości zaleca się pracę na specjalnych, zabezpieczonych stanowiskach pracy (pod nawiewem laminarnym), z przykryciem blatu roboczego jednorazowym arkuszem absorpcyjnym nieprzepuszczalnym dla płynów. Zanieczyszczone artykuły stanowią odpady cytostatyczne. Proszę przestrzegać krajowych wytycznych dotyczących usuwania materiałów o właściwościach cytostatycznych. Kobiet w ciąży nie można dopuszczać do pracy z produktami cytostatycznymi.
Roztwór gotowy do stosowania należy przygotowywać poprzez rozpuszczenie zawartości fiolki z lekiem Bendamustyna medac wyłącznie w wodzie do wstrzykiwań, w następujący sposób:
1. Przygotowanie koncentratu
• Jedną fiolkę z lekiem Bendamustyna medac zawierającą 25 mg bendamustyny chlorowodorku rozpuszcza się najpierw w 10 ml wody do wstrzykiwań poprzez wstrząsanie • Jedną fiolkę z lekiem Bendamustyna medac zawierającą 100 mg bendamustyny chlorowodorku rozpuszcza się najpierw w 40 ml wody do wstrzykiwań poprzez wstrząsanie2. Przygotowanie roztworu do infuzji
Gdy tylko uzyska się przejrzysty roztwór (na ogół po 5 – 10 minutach), całkowitą zalecaną dawkę leku Bendamustyna medac natychmiast rozpuszcza się w 0,9% (izotonicznym) roztworze chlorku sodu w celu uzyskania ostatecznej objętości około 500 ml. Leku Bendamustyna medac nie należy rozpuszczać w innych roztworach do infuzji lub wstrzykiwań. Leku Bendamustyna medac nie należy mieszać w infuzji z innymi substancjami.
Charakterystyka
CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO
Bendamustyna medac, 2,5 mg/ml, proszek do sporządzania koncentratu roztworu do infuzji
jednowodnego). jednowodnego). dotyczących rekonstytucji, opisanych w punkcie 6.6.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
Proszek do sporządzania koncentratu roztworu do infuzji Biały lub białawy proszek
Leczenie pierwszego rzutu przewlekłej białaczki limfocytowej (stadium choroby B lub C wg klasyfikacji Bineta) u pacjentów, u których nie jest zalecane stosowanie schematów chemioterapii zawierających fludarabinę.
Chłoniaki nieziarnicze o powolnym przebiegu – w monoterapii u pacjentów z progresją w trakcie lub przed upływem 6 miesięcy od zakończenia leczenia rytuksymabem lub schematami zawierającymi rytuksymab.
Szpiczak mnogi (stadium II z progresją lub stadium III wg klasyfikacji Durie-Salmona) - le czenie pierwszego rzutu w skojarzeniu z prednizonem, u pacjentów powyżej 65. roku życia, nie kwalifikujących się do zabiegu autologicznego przeszczepiania komórek macierzystych szpiku, u których obecność klinicznej neuropatii w czasie rozpoznania uniemożliwia leczenie schematami zawierającymi talidomid lub bortezomib.
Dawkowanie
Przewlekła białaczka limfocytowa (monoterapia) Bendamustyny chlorowodorek w dawce 100 mg/m² pc. w dniach .1 i 2. cyklu; co 4 tygodnie, do 6 razy.
Chłoniaki nieziarnicze o powolnym przebiegu oporne na rytuksymab (monoterapia) Bendamustyny chlorowodorek w dawce 120 mg/m² pc. w dniach 1. i 2. cyklu; co 3 tygodnie, przez co najmniej 6 razy.
Szpiczak mnogi Bendamustyny chlorowodorek w dawce 120 – 150 mg/m² pc. w dniach 1. i 2. cyklu, prednizon w dawce 60 mg/m² pc. , dożylnie lub doustnie w dniach od 1. do 4., co 4 tygodnie, przez co najmniej
Zaburzenia czynności wątroby W oparciu o dane farmakokinetyczne, nie ma konieczności modyfikacji dawkowania u pacjentów z
Zmniejszenie dawki o 30 % jest zalecane u pacjentów z umiarkowanym zaburzeniem czynności wątroby (stężenie bilirubiny w surowicy 1,2 - 3,0 mg/dl).
Nie ma danych dotyczących stosowania bendamustyny chlorowodorku u pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności wątroby (stężenie bilirubiny w surowicy > 3,0 mg/dl) (patrz punkt 4.3).
Zaburzenia czynności nerek Na podstawie danych farmakokinetycznych stwierdzono, że nie jest konieczna zmiana dawkowania leku u pacjentów z klirensem kreatyniny > 10 ml/min. Doświadczenie dotyczące pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek jest ograniczone.
Dzieci i młodzież Nie określono dotychczas bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności bendamustyny chlorowodorku u dzieci. Aktualnie dostępne dane nie są wystarczające do wydania zaleceń dotyczących dawkowania.
Pacjenci w podeszłym wieku Nie ma danych, które wskazywałyby na konieczność zmiany dawkowania u pacjentów w podeszłym wieku (patrz punkt 5.2).
Sposób podawania Produkt leczniczy należy podawać we wlewie dożylnym przez 30 – 60 minut (patrz punkt 6.6).
Podawanie leku musi odbywać się pod nadzorem lekarza przeszkolonego i doświadczonego w stosowaniu leków cytostatycznych.
Zmniejszenie czynności szpiku wiąże się ze zwiększoną toksycznością hematologiczną powodowaną przez chemioterapię. Leczenie należy odroczyć, jeżeli liczba leukocytów i (lub) płytek krwi zmniejszyła się odpowiednio poniżej 3 000/μl lub 75 000/μl (patrz punkt 4.3).
Leczenie należy przerwać lub odroczyć, jeżeli liczba leukocytów i (lub) płytek krwi zmniejszy się odpowiednio poniżej 3 000/μl lub 75 000/μl. Leczenie można wznowić, gdy liczba leukocytów zwiększy się powyżej 4 000/μl, a liczba płytek krwi powyżej 100 000/μl.
Najmniejszą liczbę leukocytów i płytek krwi obserwuje się po 14 - 20 dniach. Regeneracja następuje po 3 - 5 tygodniach. Zaleca się ścisłe kontrolowanie morfologii krwi w trakcie przerw miedzy kolejnymi podaniami leku (patrz punkt 4.4).
W przypadku wystąpienia toksyczności niehematologicznej dawka leku powinna być zmniejszona w oparciu o najwyższy zaobserwowany stopień toksyczności wg klasyfikacji CTC (ang. Common Toxicity Criteria) w poprzedzającym cyklu leczenia. W przypadku wystąpienia toksyczności trzeciego stopnia zalecane jest zmniejszenie dawki o 50 %. W przypadku wystąpienia toksyczności czwartego stopnia zalecane jest przerwanie leczenia.
Jeśli konieczna jest zmiana dawkowania, nową obliczoną indywidualnie, zredukowaną dawkę należy zastosować zarówno w 1. jak i 2. dniu modyfikowanego cyklu leczenia.
Instrukcja dotycząca rekonstytucji i rozcieńczania produktu leczniczego przed podaniem, patrz punkt 6.6.
• Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1. • Okres karmienia piersią. • Ciężkie zaburzenia czynności wątroby (stężenie bilirubiny w surowicy > 3,0 mg/dl). • Żółtaczka. • Ciężkie zaburzenia czynności szpiku i głębokie zmiany morfologii krwi (zmniejszenie liczby leukocytów poniżej 3 000/μl i (lub) liczby płytek krwi poniżej 75 000/μl). • Poważny zabieg chirurgiczny wykonany w okresie krótszym niż 30 dni przed rozpoczęciem leczenia. • Zakażenia, zwłaszcza przebiegające z leukocytopenią. • Szczepienie przeciw żółtej febrze.
Zahamowanie czynności szpiku kostnego U pacjentów leczonych bendamustyny chlorowodorkiem może dojść do zahamowania c zynności szpiku kostnego. W przypadku wystąpienia zahamowania czynności szpiku kostnego wywołanego leczeniem należy przynajmniej raz w tygodniu kontrolować liczbę leukocytów, płytek krwi, neutrofili i stężenie hemoglobiny. Zalecana liczba leukocytów i płytek krwi przed rozpoczęciem kolejnego cyklu terapii to odpowiednio > 4 000/μl i > 100 000/μl.
Zakażenia U pacjentów przyjmujących chlorowodorek bendamustyny występowały ciężkie i kończące się zgonem zakażenia, w tym bakteryjne (posocznica, zapalenie płuc), a także zakażenia oportunistyczne, takie jak zapalenie płuc wywołane przez Pneumocystis jiroveci (PJP), zakażenie wirusem ospy wietrznej i półpaśca (Varicella zoster virus, VZV) oraz zakażenie wirusem cytomegalii (Cytomegalovirus, CMV). Po zastosowaniu bendamustyny, głównie w skojarzeniu z rytuksymabem lub obinutuzumabem, donoszono o przypadkach postępującej wieloogniskowej leukoencefalopatii (PML), w tym zakończonych zgonem. Leczenie chlorowodorkiem bendamustyny może powodować przedłużającą się limfopenię (< 600/ μl) oraz zmniejszenie (< 200/ μl) liczby limfocytów T CD4+ (limfocyty Th) przez co najmniej 7 – 9 miesięcy po zakończeniu leczenia. Limfopenia i zmniejszenie liczby limfocytów T CD4+ są bardziej widoczne, gdy chlorowodorek bendamustyny jest podawany z rytuksymabem. Pacjenci z limfopenią i (lub) zmniejszoną liczbą limfocytów T CD4+, po leczeniu chlorowodorkiem bendamustyny, są bardziej podatni na zakażenia (oportunistyczne). Jeśli u pacjenta występuje mała liczba komórek T CD4+ (< 200/ μl), należy rozważyć zapobieganie zapaleniu płuc wywołanemu Pneumocystis jirovecii (ang. PJP, Pneumocystis jirovecii pneumonia). Dlatego podczas leczenia bendamustyną należy obserwować, czy u pacjenta nie występują przedmiotowe lub podmiotowe objawy ze strony układu oddechowego. Należy pouczyć pacjenta o konieczności niezwłocznego zgłaszania nowych objawów zakażenia, w tym gorączki lub objawów ze strony układu oddechowego. Jeśli wystąpią objawy zakażeń (oportunistycznych), należy rozważyć przerwanie podawania chlorowodorku bendamustyny.
Rozpoznanie PML należy uwzględnić w diagnostyce różnicowej u pacjentów z nowymi lub pogarszającymi się podmiotowymi lub przedmiotowymi objawami neurologicznymi, poznawczymi lub behawioralnymi. W przypadku podejrzewania PML należy przeprowadzić odpowiednie badania diagnostyczne i wstrzymać leczenie do momentu upewnienia się, że PML nie występuje.
Reaktywacja wirusowego zapalenia wątroby typu B (WZW typu B) Po wdrożeniu leczenia chlorowodorkiem bendamustyny u pacjentów, będących nosicielami wirusa przewlekłego zapalenia wątroby typu B, następowała reaktywacja tego zakażenia, co w niektórych przypadkach powodowało ostrą niewydolność wątroby lub zgon. Przed rozpoczęciem leczenia chlorowodorkiem bendamustyny należy zbadać, czy u pacjenta nie występuje zakażenie HBV. Jeśli przed rozpoczęciem lub w trakcie leczenia bendamustyną wykryto u pacjenta zakażenie HBV (w tym czynną postać choroby), należy skonsultować się z hepatologiem i specjalistą w leczeniu zakażenia WZW typu B. Nosicieli HBV, u których konieczne jest leczenie chlorowodorkiem bendamustyny, należy przez cały okres leczenia oraz kilka miesięcy po jego zakończeniu uważnie obserwować w celu wykrycia przedmiotowych i podmiotowych objawów czynnego zakażenia WZW typu B (patrz punkt 4.8).
Reakcje skórne Zgłoszono wystąpienie szeregu reakcji skórnych, takich jak: wysypka, ciężkie reakcje skórne oraz wysypki pęcherzowe. U pacjentów przyjmujących chlorowodorek bendamustyny notowano przypadki wystąpienia zespołu Stevensa-Johnsona (SJS, ang. Stevens–Johnson syndrome), toksycznego martwiczego oddzielania się naskórka (TEN, ang. toxic epidermal necrolysis) oraz osutki polekowej z eozynofilią i objawami układowymi (DRESS), niekiedy kończącej się zgonem. Pacjenci powinni być poinformowani o możliwych działaniach niepożądanych przez lekarza prowadzącego. Powinni także zostać poinformowani o konieczności natychmiastowego zgłoszenia się do lekarza w przypadku wystąpienia tych objawów. Niektóre z tych reakcji wystąpiły u pacjentów, u których chlorowodorek bendamustyny podawano w skojarzeniu z innymi lekami przeciwnowotworowymi, dlatego dokładny związek nie został określony. Niektóre z tych reakcji wystąpiły u pacjentów, u których bendamustyny chlorowodorek podawany był w połączeniu z innymi lekami przeciwnowotworowymi, dlatego dokładny związek nie został określony. Jeśli wystąpią reakcje skórne, mogą rozwijać i nasilać się w trakcie leczenia. Jeśli reakcje skórne będą się nasilać, leczenie produktem leczniczym Bendamustyna medac należy odroczyć lub przerwać. W przypadku wystąpienia ciężkich reakcji skórnych o prawdopodobnym związku z podaniem bendamustyny chlorowodorku leczenie należy przerwać.
Nieczerniakowy rak skóry W badaniach klinicznych obserwowano zwiększone ryzyko nieczerniakowych raków skóry (rak podstawnokomórkowy i rak kolczystokomórkowy) u pacjentów, u których stosowano leczenie obejmujące bendamustynę. U każdego pacjenta, zwłaszcza z czynnikami ryzyka raka skóry, zaleca się okresowe badanie skóry.
Zaburzenia serca W trakcie leczenia bendamustyny chlorowodorkiem należy dokładnie monitorować stężenie potasu we krwi pacjenci z zaburzeniami pracy serca oraz stosować suplementację potasu, gdy stężenie obniży się < 3,5 mEq/l. Należy wykonać kontrolne badanie EKG. Zgłaszano śmiertelne przypadki zawału serca i niewydolności serca podczas leczenia chlorowodorkiem bendamustyny. Pacjentów ze współistniejącą chorobą serca lub przebytymi w przeszłości chorobami serca należy ściśle monitorować.
Nudności, wymioty Można stosować środki przeciwwymiotne do objawowego leczenia nudności i wymiotów.
Zespół rozpadu guza W badaniach klinicznych z zastosowaniem bendamustyny chlorowodorku obserwowano przypadki zespołu rozpadu guza (TLS, ang. tumour lysis syndrome). Objawy rozwijają się zwykle w ciągu postępowania terapeutycznego, ich następstwem może być ostra niewydolność nerek i zgon pacjenta. Środki zapobiegawcze, takie jak odpowiednie nawodnienie oraz wnikliwe monitorowanie parametrów biochemicznych krwi, szczególnie stężenia potasu i kwasu moczowego; przed rozpoczęciem leczenia można także rozważyć podanie leków zmniejszających stężenie kwasu moczowego (allopurynol i razburykaza). Podczas jednoczesnego stosowania bendamustyny i allopurynolu odnotowano kilka przypadków zespołu Stevensa-Johnsona oraz toksycznego martwiczego oddzielania się naskórka..
Reakcja anafilaktyczna Reakcje anafilaktyczne w trakcie wlewu bendamustyny chlorowodorku obserwowane były często w badaniach klinicznych. Objawy są zwykle łagodne i obejmują gorączkę, dreszcze, świąd i wysypkę. W rzadkich przypadkach wystąpiły ciężkie reakcje anafilaktyczne i rzekomoanafilaktyczne. Po pierwszym cyklu leczenia należy zapytać pacjenta o objawy sugerujące wystąpienie reakcji związanych z podaniem leku. U pacjentów, u których obserwowano reakcje związane z wlewem w trakcie poprzednich cykli, należy rozważyć zastosowanie leków przeciwhistaminowych, przeciwgorączkowych lub glikokortykosteroidów w celu zapobieżenia wystąpieniu ciężkich reakcji anafilaktycznych w kolejnych cyklach leczenia. U pacjentów, u których wystąpiły reakcje alergiczne trzeciego stopnia lub cięższe, zazwyczaj leczenie nie było kontynuowane.
Antykoncepcja Bendamustyny chlorowodorek jest lekiem o działaniu teratogennym i mutagennym. Kobiety nie powinny zachodzić w ciążę w trakcie leczenia
zakończeniu. Mężczyźni nie powinni podejmować aktywności rozrodczej w trakcie leczenia i w ciągu powinni też zasięgnąć porady na temat przechowywania nasienia ze względu na możliwość wystąpienia nieodwracalnej bezpłodności.
Wynaczynienie Jeśli dojdzie do pozanaczyniowego podania produktu, należy natychmiast przerwać wlew i po krótkiej aspiracji wycofać igłę. Następnie schłodzić okolicę, w której doszło do wynaczynienia leku. Zalecane jest także uniesienie kończyny górnej. Dodatkowe zabiegi lecznicze, np. podanie gliko kortykosteroidów, nie przynoszą jednoznacznych korzyści.
Nie przeprowadzono badań in vivo dotyczących interakcji.
Podczas podawania produktu leczniczego Bendamustyna medac w skojarzeniu z lekami o działaniu mielosupresyjnym może dojść do nasilenia działania tego produktu i (lub) równocześnie stosowanych leków na szpik kostny. Każdy rodzaj leczenia wpływającego na pogorszenie stanu ogólnego pacjenta lub zahamowanie czynności szpiku może nasilać toksyczność produktu leczniczego Bendamustyna medac.
Jednoczesne stosowanie produktu Bendamustyna medac z cyklosporyną lub takrolimusem może spowodować nadmierne działanie immunosupresyjne obarczone ryzykiem wystąpienia zespołu limfoproliferacyjnego.
Leki cytostatyczne mogą powodować zmniejszenie zdolności wytwarzania przeciwciał po podaniu szczepionek zawierających żywy materiał wirusowy i zwiększenie ryzyka zakażeń prowadzących do zgonu. Ryzyko to jest większe u pacjentów, u których czynność układu odpornościowego jest upośledzona w związku z chorobą podstawową.
Bendamustyna jest metabolizowana z udziałem izoenzymu 1A2 cytochromu P450 (CYP), patrz punkt 5.2 . Istnieje zatem możliwość interakcji z inhibitorami CYP1A2, takimi jak: fluwoksamina, cyprofloksacyna, acyklowir i cymetydyna.
Dzieci i młodzież Badania dotyczące interakcji z innymi lekami przeprowadzono wyłącznie u dorosłych.
Kobiety w wieku rozrodczym / antykoncepcja u mężczyzn i kobiet Ze względu na działanie genotoksyczne bendamustyny (patrz punkt 5.3) kobiety w wieku rozrodczym powinny
Bendamustyna medac i przez 6 miesięcy po zakończeniu leczenia. Mężczyznom zaleca się stosowanie skutecznych metod antykoncepcji oraz nie podejmowanie prób poczęcia dziecka, podczas przyjmowania produktu leczniczego Bendamustyna medac i przez 3 miesiące po zakończeniu leczenia.
Ciąża Nie ma wystarczających danych dotyczących stosowania produktu Bendamustyna medac u kobiet w okresie ciąży. W badaniach nieklinicznych, bendamustyny chlorowodorek powodował obumieranie zarodków i płodów oraz wykazywał działanie teratogenne i genotoksyczne (patrz punkt 5.3). Produkt leczniczy Bendamustyna medac nie powinien być stosowany u kobiet w ciąży, chyba że jest to bezwzględnie konieczne. Matka powinna zostać poinformowana o istnieniu ryzyka dla płodu. Jeśli leczenie produktem Bendamustyna medac jest bezwzględnie konieczne w czasie ciąży lub gdy pacjentka zajdzie w ciążę w trakcie stosowania leku, powinna zostać poinformowana o ryzyku dla nienarodzonego dziecka oraz pozostawać pod ścisłą opieką lekarską. Należy rozważyć konsultację genetyczną.
Kar mienie piersią Nie wiadomo, czy bendamustyna przenika do mleka ludzkiego, dlatego produkt leczniczy Bendamustyna medac jest przeciwwskazany podczas karmienia piersią (patrz punkt 4.3). Karmienie piersią należy przerwać na czas leczenia produktem leczniczym Bendamustyna medac.
Płodność Badania na zwierzętach wykazały szkodliwy wpływ na płodność (patrz punkt 5.3). Należy doradzić pacjentowi pobranie i przechowanie nasienia przed rozpoczęciem leczenia ze względu na możliwość wywołania przez produkt leczniczy Bendamustyna medac nieodwracalnej bezpłodności.
Bendamustyny chlorowodorek wywiera znaczny wpływ> na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.. W trakcie leczenia bendamustyny chlorowodorkiem odnotowano objawy takie jak: ataksja, neuropatia obwodowa oraz senność (patrz punkt 4.8). Należy poinstruować pacjenta, aby unikał wykonywania czynności takich jak prowadzenie samochodu czy obsługiwanie maszyn, jeśli wystąpią u niego opisane objawy.
Podsumowanie profilu bezpieczeństwa Najczęstsze działania niepożądane bendamustyny chlorowodorku to objawy hematologiczne (leukopenia, trombocytopenia), toksyczność dermatologiczna (reakcje uczuleniowe), objawy ogólnoustrojowe (gorączka), objawy ze strony przewodu pokarmowego (nudności, wymioty).
Tabelaryczne zestawienie działań niepożądanych W tabeli poniżej przedstawiono dane dotyczące objawów niepożądanych związanych z chlorowodorkiem bendamustyny.
Klasyfikacja układów i narządów MedDRA Bardzo często ≥ 1/10 Często ≥ 1/100 do < 1/10 Niezbyt często ≥ 1/1 000 do < 1/100 Rzadko ≥ 1/10 000 do < 1/1 000 Bardzo rzadko < 1/10 000 Częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych) Zakażenia i zarażenia pasożytnicze Zakażenia NOK, w tym zakażenia oportunistyczne (na przykład wirusem półpaśca, wirusem cytomegalii, wirusem zapalenia wątroby typu B)
wywołane przez Pneumocystis jiroveci Posocznica Pierwotne atypowe zapalenie płuc
Nowotwory łagodne, złośliwe i nieokreślone (w tym torbiele i polipy)
guza Zespół mielodyspla- styczny, ostra białaczka szpikowa
Zaburzenia krwi i układu chłonnego Leukopenia NOK; trombocytopenia limfopenia Krwotok, niedokrwistość, neutropenia Pancytopenia Niewydolność szpiku kostnego
Hemoliza Zaburzenia układu immunologi- cznego
nadwrażliwości NOK
anfilaktyczna, reakcja rzekomoanafi- laktyczna Wstrząs anafilakty- czny
Zaburzenia układu nerwowego Ból głowy Bezsenność, zawroty głowy
bezgłos Zaburzenia smaku, parestezje, obwodowa neuropatia czuciowa, zespół antycholiner- giczny, zaburzenia neurologiczne, ataksja, zapalenie mózgu
Zaburzenia serca
czynności serca takie jak kołatanie serca, dław ica piersiowa, zaburzenia Wysięk osierdziowy
przedsion- ków
rytmu, zawał serca, niewydolność serca Zaburzenia naczyniowe
nadciśnienie
niewydolność krążenia Zapalenie żył Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia
czynności płuc
płuc Zapalenie płuc, krwotok do pęcherzy- ków płucnych Zaburzenia żołądka i jelit Nudności, wymioty Biegunka, zaparcie, zapalenie jamy ustnej
zapalenie przełyku, krwawienie z przewodu pokarmowego
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych
ność wątroby Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej
zaburzenia skórne NOK, pokrzywka
zapalenie skóry, świąd, wysypka plamistogrudk owa, nadmierna potliwość
Stevensa- Johnsona, toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka, osutka polekowa z eozynofilią i objawami układowym i (ang. DRESS)* Zaburzenia nerek i dróg moczowych
ność nerek, moczówka prosta nerkowa Zaburzenia układu rozrodczego i piersi
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania Zapalenie błon śluzowych, zmęczenie, gorączka Ból, dreszcze, odwodnienie, jadłowstręt
wielonarzą- dowa
Badania diagnostyczne Małe stężenie hemoglobiny, zwiększenie stężenia kreatyniny, zwiększenie stężenia Zwiększenie aktywności AspAT/AlAT, zwiększenie aktywności fosfatazy zasadowej,
mocznika zwiększenie stężenia bilirubiny, hipokaliemia NOK – nieopisane w innej kategorii (* = terapia skojarzona z rytuksymabem)
Opis wybranych działań niepożądanych Odnotowano pojedyncze przypadki martwicy, zespołu rozpadu guza oraz anafilaksji po przypadkowym podaniu pozanaczyniowym.
U pacjentów, u których stosuje się leki alkilujące (w tym bendamustynę) obserwuje się zwiększone ryzyko rozwoju zespołu mielodysplastycznego i ostrej białaczki szpikowej. Do rozwoju wtórnego nowotworu może dojść nawet kilka lat po zakończeniu chemioterapii.
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych: Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, tel.: + 48 22 49-21-301, faks: +48 22 49-21-309, strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Podczas podawania bendamustyny chlorowodorku w 30-minutowym wlewie dożylnym, raz na trzy tygodnie, maksymalna tolerowana dawka wynosiła 280 mg/m² pc. Kardiologiczne objawy niepożądane stopnia 2. wg CTC z odpowiadającymi zmianami niedokrwiennymi w EKG uznane zostały za objawy ograniczające dawkę.
W kolejnym badaniu, w którym bendamustyny chlorowodorek podawano w 30-minutowym wlewie w dniach 1. i 2., co trzy tygodnie, maksymalna tolerowana dawka wynosiła 180 mg/m² pc. Toksyczność ograniczającą dawkę stanowiła trombocytopenia stopnia 4. Kardiologiczne objawy niepożądane nie miały wpływu na dawkowanie leku w tym badaniu.
Postepowanie w przypadku przedawkowania Brak swoistego antidotum. Skutecznymi środkami zaradczymi ograniczającymi hematologiczne działania niepożądane mogą być: przeszczepienie szpiku kostnego, przetoczenie produktów krwiopochodnych (masa płytkowa, koncentrat krwinek czerwonych) lub podanie hematopoetycznych czynników wzrostu.
Bendamustyny chlorowodorek i jego metabolity są usuwane z organizmu podczas dializy jedynie w ograniczonym stopniu.
Grupa farmakoterapeutyczna: leki przeciwnowotworowe, cytostatyki alkilujące, kod ATC: L01A A09.
Bendamustyny chlorowodorek jest alkilującym lekiem przeciwnowotworowym o wyjątkowych właściwościach. Działanie przeciwnowotworowe i cytobójcze tego leku wynika przede wszystkim z tworzenia wiązań krzyżowych pojedynczej i podwójnej nici DNA w drodze alkilacji. W rezultacie dochodzi do zaburzenia czynności macierzy DNA, syntezy i naprawy DNA. Skuteczność przeciwnowotworową bendamustyny chlorowodorku udowodniono w szeregu badań in vitro przeprowadzonych z wykorzystaniem różnych linii ludzkich komórek nowotworowych (raka piersi, niedrobnokomórkowego i drobnokomórkowego raka płuc, raka jajnika i różnych białaczek) oraz w badaniach in vivo na różnych doświadczalnych modelach nowotworowych z guzami pochodzenia mysiego, szczurzego i ludzkiego (czerniak, rak piersi, mięsak, chłoniak, białaczka i drobnokomórkowy rak płuc).
W badaniach na liniach ludzkich komórek nowotworowych, bendamustyny chlorowodorek charakteryzował się działaniem odmiennym od działania innych leków alkilujących. Nie stwierdzono oporności krzyżowej lub stwierdzono jedynie niewielką oporność krzyżową na ten związek w ludzkich liniach komórek nowotworowych wykazujących różne mechanizmy oporności, co najmniej częściowo z powodu względnie długotrwałej interakcji z DNA. Ponadto, w badaniach klinicznych wykazano, że nie istnieje pełna oporność krzyżowa pomiędzy bendamustyną a antracyklinami, związkami alkilującymi lub rytuksymabem. Jednakże liczba pacjentów ocenianych w badaniach była niewielka.
Przewlekła białaczka limfocytowa Wskazanie do zastosowania w przewlekłej białaczce limfocytowej oparte jest na wynikach jednego badania otwartego, porównującego bendamustynę z chlorambucylem. W prospektywnym, wieloośrodkowym badaniu randomizowanym uczestniczyło 319 wcześniej nieleczonych pacjentów z przewlekłą białaczką limfocytową w stadium B lub C wg Bineta. Bendamustyny chlorowodorek (BEN) w leczeniu pierwszego rzutu stosowany w dawce 100 mg/m² pc. dożylnie w dniach 1. i 2. porównywano z chlorambucylem (CLB) stosowanym w dawce 0,8 mg/kg mc. w dniach 1. i 15. W obu porównywanych grupach pacjenci otrzymali 6 cykli leczenia. Pacjenci otrzymali allopurynol w celu uniknięcia wystąpienia zespołu rozpadu guza.
Mediana czasu przeżycia do progresji choroby była istotnie dłuższa u pacjentów leczonych BEN w porównaniu do pacjentów leczonych CLB (21,5 w porównaniu do 8,3 miesiąca, p < 0,0001 podczas ostatniej obserwacji). Przeżycie całkowite nie różniło się statystycznie (nie osiągnięto mediany). Mediana czasu trwania remisji wyniosła 19 miesięcy po stosowaniu BEN i 6 miesięcy po leczeniu CLB (p < 0,0001). W ocenie bezpieczeństwa w obu grupach terapeutycznych nie stwierdzono jakichkolwiek działań niepożądanych niespodziewanych pod względem charakterystyki i częstości występowania. Redukcji dawki w grupie BEN dokonano u 34 % pacjentów. Leczenie BEN przerwano u 3,9 % pacjentów z powodu reakcji nadwrażliwości.
Chłoniaki nieziarnicze o powolnym przebiegu Wskazanie do stosowania bendamustyny w leczeniu chłoniaków nieziarniczych o powolnym przebiegu jest oparte na wynikach dwóch badań II fazy prowadzonych bez grupy kontrolnej. W zasadniczym, prospektywnym, wieloośrodkowym, otwartym badaniu, bendamustyny chlorowodorek stosowano w monoterapii u 100 pacjentów z chłoniakami nieziarniczymi B-komórkowymi o powolnym przebiegu, z opornością na rytuksymab stosowany w monoterapii lub w terapii skojarzonej. Mediana liczby wcześniejszych linii chemioterapii lub terapii biologicznej wynosiła trzy. Mediana kursów wcześniejszych terapii z rytuksymabem wynosiła dwa. Po uprzednim leczeniu u pacjentów stwierdzono brak odpowiedzi na rytuksymab lub progresję nowotworu w ciągu w schemacie planowanym na co najmniej 6 cykli. Czas leczenia zależał od odpowiedzi (zaplanowano tym 17 % odpowiedzi całkowitych (odpowiedź całkowita/całkowita niepotwierdzona [CR/CRu]) i schematu leczenia BEN była na ogół dobra. Wskazanie jest również oparte na innym, prospektywnym, wieloośrodkowym, otwartym badaniu z udziałem 77 pacjentów. Populacja badana była bardziej heterogenna i obejmowała pacjentów z chłoniakami nieziarniczymi B-komórkowymi, o powolnym przebiegu lub po transformacji, opornych na rytuksymab podawany w monoterapii lub w terapii skojarzonej. Po uprzednim leczeniu rytuksymabem u pacjentów stwierdzono brak odpowiedzi lub progresję nowotworu w ciągu linii chemioterapii lub terapii biologicznej wynosiła trzy. Mediana kursów wcześniejszych terapii z rytuksymabem wynosiła dwa. Całkowity odsetek odpowiedzi wynosił 76 %, z medianą czasu trwania remisji wynoszącą 5 miesięcy (29 [95 % CI 22,1, 43,1] tygodni).
Szpiczak mnogi W prospektywnym, wieloośrodkowym, randomizowanym, otwartym badaniu uczestniczyło w stadium III wg klasyfikacji Durie-Salmona). Leczenie pierwszej linii bendamustyny chlorowodorkiem w skojarzeniu z prednizonem (BP) porównywano z leczeniem melfalanem i prednizonem (MP). Bendamustyny chlorowodorek podawano dożylnie w dawce 150 mg/m² pc. w dniach 1. i 2., melfalan także podawano dożylnie w dawce 15 mg/m² pc. w 1. dniu. Każdy z leków stosowano w skojarzeniu z prednizonem. Czas trwania leczenia zależny był od odpowiedzi, podano średnio 6,8 cyklu bendamustyny i 8,7 cyklu melfalanu.
U pacjentów leczonych według schematu BP stwierdzono istotnie dłuższą medianę czasu przeżycia bez progresji choroby niż u pacjentów leczonych według schematu MP (15 [95 % CI 12-21] w porównaniu do 12 [95 % CI 10-14] miesięcy, p = 0,0566). Mediana czasu do niepowodzenia leczenia wynosiła 14 miesięcy w grupie leczonej według schematu BP i 9 miesięcy w grupie leczonej według schematu MP. Czas trwania remisji wynosił 18 miesięcy po leczeniu schematem BP i 12 miesięcy po leczeniu schematem MP. Nie wykazano istotnych różnic dotyczących całkowitego czasu przeżycia (35 miesięcy w grupie BP w porównaniu do 33 miesięcy w grupie MP). Tolerancja leczenia w obu grupach była dobra i zgodna ze znanymi parametrami bezpieczeństwa stosowanych produktów leczniczych, przy znacząco częstszej redukcji dawki w grupie BP.
Dystrybucja Okres półtrwania w fazie eliminacji t 1/2ß
oceniany u 12 osób wynosił 28,2 minuty. Po podaniu 30-minutowego wlewu dożylnego, centralna objętość dystrybucji wynosiła 19,3 l. W warunkach stanu równowagi stężenia po podaniu wstrzyknięcia dożylnego w bolusie objętość dystrybucji wynosiła 15,8-20,5 l. Ponad 95 % substancji występuje w postaci związanej z białkami osocza (przede wszystkim z albuminami).
Metabolizm Głównym mechanizmem eliminacji bendamustyny jest hydroliza do monohydroksy i dihydroksybendamustyny. N -desmetylobendamustyna i gamma-hydroksybendamustyna powstają w wyniku metabolizmu wątrobowego z udziałem izoenzymu 1A2 cytochromu P450 (CYP). Inna ważna droga metabolizmu bendamustyny obejmuje sprzęganie z glutationem.
W warunkach in vitro bendamustyna nie hamuje aktywności izoenzymów CYP 1A4, CYP 2C9/10, CYP 2D6, CYP 2E1 i CYP 3A4.
Eliminacja Średni całkowity klirens bendamustyny po podaniu leku 12 uczestnikom dawki 120 mg/m² pc. w 30-minutowym wlewie dożylnym wynosił 639,4 ml/minutę. Około 20 % podanej dawki wydalało się z moczem w ciągu 24 godzin. Metabolity uporządkowano następująco według ilości wydalanych z moczem: monohydroksybendamustyna > bendamustyna > dihydroksybendamustyna > utleniony metabolit > N-desmetylobendamustyna. Eliminacji z żółcią podlegają przede wszystkim spolaryzowane metabolity.
Zaburzenia czynności wątroby Nie obserwowano zmian parametrów farmakokinetycznych leku u pacjentów z 30 - 70 % zajęciem wątroby przez proces nowotworowy i z zaburzeniami czynności wątroby niewielkiego stopnia (stężenie bilirubiny w surowicy < 1,2 mg/dl). Nie stwierdzono istotnych różnic C max , t max , AUC, t 1/2ß , objętości dystrybucji i klirensu w porównaniu z pacjentami z prawidłową czynnością wątroby i nerek. AUC oraz całkowity klirens bendamustyny są odwrotnie proporcjonalne ze stężeniem bilirubiny w surowicy.
Zaburzenia czynności nerek U pacjentów z klirensem kreatyniny > 10 ml/min, w tym pacjentów dializowanych, nie obserwowano istotnych różnic C max , t max , AUC, t 1/2ß , objętości dystrybucji i klirensu w porównaniu do pacjentów z prawidłową czynnością wątroby i nerek.
Pacjenci w podeszłym wieku W badaniach farmakokinetycznych brali udział pacjenci w wieku do 84 lat. Podeszły wiek nie wpływa na farmakokinetykę bendamustyny.
Działania niepożądane, których nie obserwowano w badaniach klinicznych, występowały u zwierząt po narażeniu podobnym do występującego w warunkach klinicznych i które mogą mieć znaczenie w praktyce klinicznej, były następujące:
W badaniach histologicznych na psach stwierdzono widoczne makroskopowo przekrwienie śluzówki i krwotoki w przewodzie pokarmowym. W badaniach mikroskopowych stwierdzono rozległe zmiany tkanki limfatycznej wskazujące na immunosupresję, zmiany w obrębie kanalików nerkowych i kanalików nasiennych jąder oraz zanikowe, martwicze zmiany nabłonka gruczołu krokowego.
W badaniach na zwierzętach stwierdzono, że bendamustyna działa embriotoksycznie i teratogennie.
Bendamustyna indukuje aberracje chromosomalne i wykazuje właściwości mutagenne w badaniach zarówno in vivo, jak i in vitro. Długotrwałe badania na samicach myszy wykazały, że bendamustyna ma działanie rakotwórcze.
Mannitol
Nie mieszać produktu leczniczego z innymi produktami leczniczymi, oprócz wymienionych w punkcie 6.6.
Roztwór do infuzji Udowodniono stabilność fizyczną i chemiczną produktu po rekonstytucji i rozcieńczeniu przez 3,5 godziny w temperaturze 25°C i wilgotności względnej 60 % oraz przez 2 dni w temperaturze 2°C - 8°C w polietylenowych workach.
Z punktu widzenia czystości mikrobiologicznej, produkt należy zużyć natychmiast. Jeśli produkt leczniczy nie został zużyty natychmiast, użytkownik odpowiada za warunki i czas przechowywania. Czas przechowywania zwykle nie powinien przekraczać 24 godzin w temp. od 2°C do 8°C, jeśli rekonstytucja/rozcieńczenie nie zostały wykonane w kontrolowanych i zwalidowanych warunkach aseptycznych.
Przechowywać fiolkę w opakowaniu zewnętrznym w celu ochrony przed światłem.
Warunki przechowywania produktu leczniczego po rekonstytucji lub rozcieńczeniu, patrz punkt 6.3.
Fiolka ze szkła oranżowego typu I o pojemności 25 ml, zamknięta korkiem z gumy bromobutylowej z aluminiowym uszczelnieniem typu flip-top. Fiolka ze szkła oranżowego typu I o pojemności 50 ml, zamknięta korkiem z gumy bromobutylowej z aluminiowym uszczelnieniem typu flip-top.
Fiolki o objętości 25 ml zawierają 25 mg bendamustyny chlorowodorku i pakowane są w opakowania po 1, 5 i 10 fiolek. Fiolki o objętości 50 ml zawierają 100 mg bendamustyny chlorowodorku i pakowane są w opakowania po 1 i 5 fiolek.
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
Podczas przygotowywania bendamustyny chlorowodorku należy unikać jego wdychania, kontaktu ze skórą i kontaktu z błonami śluzowymi (nosić rękawiczki i odzież ochronną!). Zanieczyszczone lekiem części ciała należy starannie umyć wodą z mydłem, oczy przemyć roztworem soli fizjologicznej. W miarę możliwości zaleca się pracę na specjalnie zabezpieczonym blacie (pod nawiewem laminarnym) przykrytym nieprzepuszczalną dla płynów, absorpcyjną, jednorazową folią. Personel w ciąży nie może zostać dopuszczony do kontaktu z cytostatykami.
Proszek do sporządzania koncentratu roztworu do infuzji należy rozpuścić w wodzie do wstrzykiwań, rozci eńczyć roztworem chlorku sodu 9 mg/ml (0,9 %) do wstrzykiwań, a następnie podać we wlewie dożylnym. Należy stosować techniki aseptyczne.
medac Gesellschaft für klinische Spezialpräparate mbH Theaterstr. 6 Niemcy
Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 04.10.2016 Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 09.07.2020
09/2023
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Bendamustyna medac, 2,5 mg/ml, proszek do sporządzania koncentratu roztworu do infuzji
2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY
jednowodnego). jednowodnego). dotyczących rekonstytucji, opisanych w punkcie 6.6.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA
Proszek do sporządzania koncentratu roztworu do infuzji Biały lub białawy proszek
4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE
4.1 Wskazania do stosowania
Leczenie pierwszego rzutu przewlekłej białaczki limfocytowej (stadium choroby B lub C wg klasyfikacji Bineta) u pacjentów, u których nie jest zalecane stosowanie schematów chemioterapii zawierających fludarabinę.
Chłoniaki nieziarnicze o powolnym przebiegu – w monoterapii u pacjentów z progresją w trakcie lub przed upływem 6 miesięcy od zakończenia leczenia rytuksymabem lub schematami zawierającymi rytuksymab.
Szpiczak mnogi (stadium II z progresją lub stadium III wg klasyfikacji Durie-Salmona) - le czenie pierwszego rzutu w skojarzeniu z prednizonem, u pacjentów powyżej 65. roku życia, nie kwalifikujących się do zabiegu autologicznego przeszczepiania komórek macierzystych szpiku, u których obecność klinicznej neuropatii w czasie rozpoznania uniemożliwia leczenie schematami zawierającymi talidomid lub bortezomib.
4.2 Dawkowanie i sposób podawania
Dawkowanie
Przewlekła białaczka limfocytowa (monoterapia) Bendamustyny chlorowodorek w dawce 100 mg/m² pc. w dniach .1 i 2. cyklu; co 4 tygodnie, do 6 razy.
Chłoniaki nieziarnicze o powolnym przebiegu oporne na rytuksymab (monoterapia) Bendamustyny chlorowodorek w dawce 120 mg/m² pc. w dniach 1. i 2. cyklu; co 3 tygodnie, przez co najmniej 6 razy.
Szpiczak mnogi Bendamustyny chlorowodorek w dawce 120 – 150 mg/m² pc. w dniach 1. i 2. cyklu, prednizon w dawce 60 mg/m² pc. , dożylnie lub doustnie w dniach od 1. do 4., co 4 tygodnie, przez co najmniej
Zaburzenia czynności wątroby W oparciu o dane farmakokinetyczne, nie ma konieczności modyfikacji dawkowania u pacjentów z
Zmniejszenie dawki o 30 % jest zalecane u pacjentów z umiarkowanym zaburzeniem czynności wątroby (stężenie bilirubiny w surowicy 1,2 - 3,0 mg/dl).
Nie ma danych dotyczących stosowania bendamustyny chlorowodorku u pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności wątroby (stężenie bilirubiny w surowicy > 3,0 mg/dl) (patrz punkt 4.3).
Zaburzenia czynności nerek Na podstawie danych farmakokinetycznych stwierdzono, że nie jest konieczna zmiana dawkowania leku u pacjentów z klirensem kreatyniny > 10 ml/min. Doświadczenie dotyczące pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek jest ograniczone.
Dzieci i młodzież Nie określono dotychczas bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności bendamustyny chlorowodorku u dzieci. Aktualnie dostępne dane nie są wystarczające do wydania zaleceń dotyczących dawkowania.
Pacjenci w podeszłym wieku Nie ma danych, które wskazywałyby na konieczność zmiany dawkowania u pacjentów w podeszłym wieku (patrz punkt 5.2).
Sposób podawania Produkt leczniczy należy podawać we wlewie dożylnym przez 30 – 60 minut (patrz punkt 6.6).
Podawanie leku musi odbywać się pod nadzorem lekarza przeszkolonego i doświadczonego w stosowaniu leków cytostatycznych.
Zmniejszenie czynności szpiku wiąże się ze zwiększoną toksycznością hematologiczną powodowaną przez chemioterapię. Leczenie należy odroczyć, jeżeli liczba leukocytów i (lub) płytek krwi zmniejszyła się odpowiednio poniżej 3 000/μl lub 75 000/μl (patrz punkt 4.3).
Leczenie należy przerwać lub odroczyć, jeżeli liczba leukocytów i (lub) płytek krwi zmniejszy się odpowiednio poniżej 3 000/μl lub 75 000/μl. Leczenie można wznowić, gdy liczba leukocytów zwiększy się powyżej 4 000/μl, a liczba płytek krwi powyżej 100 000/μl.
Najmniejszą liczbę leukocytów i płytek krwi obserwuje się po 14 - 20 dniach. Regeneracja następuje po 3 - 5 tygodniach. Zaleca się ścisłe kontrolowanie morfologii krwi w trakcie przerw miedzy kolejnymi podaniami leku (patrz punkt 4.4).
W przypadku wystąpienia toksyczności niehematologicznej dawka leku powinna być zmniejszona w oparciu o najwyższy zaobserwowany stopień toksyczności wg klasyfikacji CTC (ang. Common Toxicity Criteria) w poprzedzającym cyklu leczenia. W przypadku wystąpienia toksyczności trzeciego stopnia zalecane jest zmniejszenie dawki o 50 %. W przypadku wystąpienia toksyczności czwartego stopnia zalecane jest przerwanie leczenia.
Jeśli konieczna jest zmiana dawkowania, nową obliczoną indywidualnie, zredukowaną dawkę należy zastosować zarówno w 1. jak i 2. dniu modyfikowanego cyklu leczenia.
Instrukcja dotycząca rekonstytucji i rozcieńczania produktu leczniczego przed podaniem, patrz punkt 6.6.
4.3 Przeciwwskazania
• Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1. • Okres karmienia piersią. • Ciężkie zaburzenia czynności wątroby (stężenie bilirubiny w surowicy > 3,0 mg/dl). • Żółtaczka. • Ciężkie zaburzenia czynności szpiku i głębokie zmiany morfologii krwi (zmniejszenie liczby leukocytów poniżej 3 000/μl i (lub) liczby płytek krwi poniżej 75 000/μl). • Poważny zabieg chirurgiczny wykonany w okresie krótszym niż 30 dni przed rozpoczęciem leczenia. • Zakażenia, zwłaszcza przebiegające z leukocytopenią. • Szczepienie przeciw żółtej febrze.
4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania
Zahamowanie czynności szpiku kostnego U pacjentów leczonych bendamustyny chlorowodorkiem może dojść do zahamowania c zynności szpiku kostnego. W przypadku wystąpienia zahamowania czynności szpiku kostnego wywołanego leczeniem należy przynajmniej raz w tygodniu kontrolować liczbę leukocytów, płytek krwi, neutrofili i stężenie hemoglobiny. Zalecana liczba leukocytów i płytek krwi przed rozpoczęciem kolejnego cyklu terapii to odpowiednio > 4 000/μl i > 100 000/μl.
Zakażenia U pacjentów przyjmujących chlorowodorek bendamustyny występowały ciężkie i kończące się zgonem zakażenia, w tym bakteryjne (posocznica, zapalenie płuc), a także zakażenia oportunistyczne, takie jak zapalenie płuc wywołane przez Pneumocystis jiroveci (PJP), zakażenie wirusem ospy wietrznej i półpaśca (Varicella zoster virus, VZV) oraz zakażenie wirusem cytomegalii (Cytomegalovirus, CMV). Po zastosowaniu bendamustyny, głównie w skojarzeniu z rytuksymabem lub obinutuzumabem, donoszono o przypadkach postępującej wieloogniskowej leukoencefalopatii (PML), w tym zakończonych zgonem. Leczenie chlorowodorkiem bendamustyny może powodować przedłużającą się limfopenię (< 600/ μl) oraz zmniejszenie (< 200/ μl) liczby limfocytów T CD4+ (limfocyty Th) przez co najmniej 7 – 9 miesięcy po zakończeniu leczenia. Limfopenia i zmniejszenie liczby limfocytów T CD4+ są bardziej widoczne, gdy chlorowodorek bendamustyny jest podawany z rytuksymabem. Pacjenci z limfopenią i (lub) zmniejszoną liczbą limfocytów T CD4+, po leczeniu chlorowodorkiem bendamustyny, są bardziej podatni na zakażenia (oportunistyczne). Jeśli u pacjenta występuje mała liczba komórek T CD4+ (< 200/ μl), należy rozważyć zapobieganie zapaleniu płuc wywołanemu Pneumocystis jirovecii (ang. PJP, Pneumocystis jirovecii pneumonia). Dlatego podczas leczenia bendamustyną należy obserwować, czy u pacjenta nie występują przedmiotowe lub podmiotowe objawy ze strony układu oddechowego. Należy pouczyć pacjenta o konieczności niezwłocznego zgłaszania nowych objawów zakażenia, w tym gorączki lub objawów ze strony układu oddechowego. Jeśli wystąpią objawy zakażeń (oportunistycznych), należy rozważyć przerwanie podawania chlorowodorku bendamustyny.
Rozpoznanie PML należy uwzględnić w diagnostyce różnicowej u pacjentów z nowymi lub pogarszającymi się podmiotowymi lub przedmiotowymi objawami neurologicznymi, poznawczymi lub behawioralnymi. W przypadku podejrzewania PML należy przeprowadzić odpowiednie badania diagnostyczne i wstrzymać leczenie do momentu upewnienia się, że PML nie występuje.
Reaktywacja wirusowego zapalenia wątroby typu B (WZW typu B) Po wdrożeniu leczenia chlorowodorkiem bendamustyny u pacjentów, będących nosicielami wirusa przewlekłego zapalenia wątroby typu B, następowała reaktywacja tego zakażenia, co w niektórych przypadkach powodowało ostrą niewydolność wątroby lub zgon. Przed rozpoczęciem leczenia chlorowodorkiem bendamustyny należy zbadać, czy u pacjenta nie występuje zakażenie HBV. Jeśli przed rozpoczęciem lub w trakcie leczenia bendamustyną wykryto u pacjenta zakażenie HBV (w tym czynną postać choroby), należy skonsultować się z hepatologiem i specjalistą w leczeniu zakażenia WZW typu B. Nosicieli HBV, u których konieczne jest leczenie chlorowodorkiem bendamustyny, należy przez cały okres leczenia oraz kilka miesięcy po jego zakończeniu uważnie obserwować w celu wykrycia przedmiotowych i podmiotowych objawów czynnego zakażenia WZW typu B (patrz punkt 4.8).
Reakcje skórne Zgłoszono wystąpienie szeregu reakcji skórnych, takich jak: wysypka, ciężkie reakcje skórne oraz wysypki pęcherzowe. U pacjentów przyjmujących chlorowodorek bendamustyny notowano przypadki wystąpienia zespołu Stevensa-Johnsona (SJS, ang. Stevens–Johnson syndrome), toksycznego martwiczego oddzielania się naskórka (TEN, ang. toxic epidermal necrolysis) oraz osutki polekowej z eozynofilią i objawami układowymi (DRESS), niekiedy kończącej się zgonem. Pacjenci powinni być poinformowani o możliwych działaniach niepożądanych przez lekarza prowadzącego. Powinni także zostać poinformowani o konieczności natychmiastowego zgłoszenia się do lekarza w przypadku wystąpienia tych objawów. Niektóre z tych reakcji wystąpiły u pacjentów, u których chlorowodorek bendamustyny podawano w skojarzeniu z innymi lekami przeciwnowotworowymi, dlatego dokładny związek nie został określony. Niektóre z tych reakcji wystąpiły u pacjentów, u których bendamustyny chlorowodorek podawany był w połączeniu z innymi lekami przeciwnowotworowymi, dlatego dokładny związek nie został określony. Jeśli wystąpią reakcje skórne, mogą rozwijać i nasilać się w trakcie leczenia. Jeśli reakcje skórne będą się nasilać, leczenie produktem leczniczym Bendamustyna medac należy odroczyć lub przerwać. W przypadku wystąpienia ciężkich reakcji skórnych o prawdopodobnym związku z podaniem bendamustyny chlorowodorku leczenie należy przerwać.
Nieczerniakowy rak skóry W badaniach klinicznych obserwowano zwiększone ryzyko nieczerniakowych raków skóry (rak podstawnokomórkowy i rak kolczystokomórkowy) u pacjentów, u których stosowano leczenie obejmujące bendamustynę. U każdego pacjenta, zwłaszcza z czynnikami ryzyka raka skóry, zaleca się okresowe badanie skóry.
Zaburzenia serca W trakcie leczenia bendamustyny chlorowodorkiem należy dokładnie monitorować stężenie potasu we krwi pacjenci z zaburzeniami pracy serca oraz stosować suplementację potasu, gdy stężenie obniży się < 3,5 mEq/l. Należy wykonać kontrolne badanie EKG. Zgłaszano śmiertelne przypadki zawału serca i niewydolności serca podczas leczenia chlorowodorkiem bendamustyny. Pacjentów ze współistniejącą chorobą serca lub przebytymi w przeszłości chorobami serca należy ściśle monitorować.
Nudności, wymioty Można stosować środki przeciwwymiotne do objawowego leczenia nudności i wymiotów.
Zespół rozpadu guza W badaniach klinicznych z zastosowaniem bendamustyny chlorowodorku obserwowano przypadki zespołu rozpadu guza (TLS, ang. tumour lysis syndrome). Objawy rozwijają się zwykle w ciągu postępowania terapeutycznego, ich następstwem może być ostra niewydolność nerek i zgon pacjenta. Środki zapobiegawcze, takie jak odpowiednie nawodnienie oraz wnikliwe monitorowanie parametrów biochemicznych krwi, szczególnie stężenia potasu i kwasu moczowego; przed rozpoczęciem leczenia można także rozważyć podanie leków zmniejszających stężenie kwasu moczowego (allopurynol i razburykaza). Podczas jednoczesnego stosowania bendamustyny i allopurynolu odnotowano kilka przypadków zespołu Stevensa-Johnsona oraz toksycznego martwiczego oddzielania się naskórka..
Reakcja anafilaktyczna Reakcje anafilaktyczne w trakcie wlewu bendamustyny chlorowodorku obserwowane były często w badaniach klinicznych. Objawy są zwykle łagodne i obejmują gorączkę, dreszcze, świąd i wysypkę. W rzadkich przypadkach wystąpiły ciężkie reakcje anafilaktyczne i rzekomoanafilaktyczne. Po pierwszym cyklu leczenia należy zapytać pacjenta o objawy sugerujące wystąpienie reakcji związanych z podaniem leku. U pacjentów, u których obserwowano reakcje związane z wlewem w trakcie poprzednich cykli, należy rozważyć zastosowanie leków przeciwhistaminowych, przeciwgorączkowych lub glikokortykosteroidów w celu zapobieżenia wystąpieniu ciężkich reakcji anafilaktycznych w kolejnych cyklach leczenia. U pacjentów, u których wystąpiły reakcje alergiczne trzeciego stopnia lub cięższe, zazwyczaj leczenie nie było kontynuowane.
Antykoncepcja Bendamustyny chlorowodorek jest lekiem o działaniu teratogennym i mutagennym. Kobiety nie powinny zachodzić w ciążę w trakcie leczenia
zakończeniu. Mężczyźni nie powinni podejmować aktywności rozrodczej w trakcie leczenia i w ciągu powinni też zasięgnąć porady na temat przechowywania nasienia ze względu na możliwość wystąpienia nieodwracalnej bezpłodności.
Wynaczynienie Jeśli dojdzie do pozanaczyniowego podania produktu, należy natychmiast przerwać wlew i po krótkiej aspiracji wycofać igłę. Następnie schłodzić okolicę, w której doszło do wynaczynienia leku. Zalecane jest także uniesienie kończyny górnej. Dodatkowe zabiegi lecznicze, np. podanie gliko kortykosteroidów, nie przynoszą jednoznacznych korzyści.
4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji
Nie przeprowadzono badań in vivo dotyczących interakcji.
Podczas podawania produktu leczniczego Bendamustyna medac w skojarzeniu z lekami o działaniu mielosupresyjnym może dojść do nasilenia działania tego produktu i (lub) równocześnie stosowanych leków na szpik kostny. Każdy rodzaj leczenia wpływającego na pogorszenie stanu ogólnego pacjenta lub zahamowanie czynności szpiku może nasilać toksyczność produktu leczniczego Bendamustyna medac.
Jednoczesne stosowanie produktu Bendamustyna medac z cyklosporyną lub takrolimusem może spowodować nadmierne działanie immunosupresyjne obarczone ryzykiem wystąpienia zespołu limfoproliferacyjnego.
Leki cytostatyczne mogą powodować zmniejszenie zdolności wytwarzania przeciwciał po podaniu szczepionek zawierających żywy materiał wirusowy i zwiększenie ryzyka zakażeń prowadzących do zgonu. Ryzyko to jest większe u pacjentów, u których czynność układu odpornościowego jest upośledzona w związku z chorobą podstawową.
Bendamustyna jest metabolizowana z udziałem izoenzymu 1A2 cytochromu P450 (CYP), patrz punkt 5.2 . Istnieje zatem możliwość interakcji z inhibitorami CYP1A2, takimi jak: fluwoksamina, cyprofloksacyna, acyklowir i cymetydyna.
Dzieci i młodzież Badania dotyczące interakcji z innymi lekami przeprowadzono wyłącznie u dorosłych.
4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację
Kobiety w wieku rozrodczym / antykoncepcja u mężczyzn i kobiet Ze względu na działanie genotoksyczne bendamustyny (patrz punkt 5.3) kobiety w wieku rozrodczym powinny
Bendamustyna medac i przez 6 miesięcy po zakończeniu leczenia. Mężczyznom zaleca się stosowanie skutecznych metod antykoncepcji oraz nie podejmowanie prób poczęcia dziecka, podczas przyjmowania produktu leczniczego Bendamustyna medac i przez 3 miesiące po zakończeniu leczenia.
Ciąża Nie ma wystarczających danych dotyczących stosowania produktu Bendamustyna medac u kobiet w okresie ciąży. W badaniach nieklinicznych, bendamustyny chlorowodorek powodował obumieranie zarodków i płodów oraz wykazywał działanie teratogenne i genotoksyczne (patrz punkt 5.3). Produkt leczniczy Bendamustyna medac nie powinien być stosowany u kobiet w ciąży, chyba że jest to bezwzględnie konieczne. Matka powinna zostać poinformowana o istnieniu ryzyka dla płodu. Jeśli leczenie produktem Bendamustyna medac jest bezwzględnie konieczne w czasie ciąży lub gdy pacjentka zajdzie w ciążę w trakcie stosowania leku, powinna zostać poinformowana o ryzyku dla nienarodzonego dziecka oraz pozostawać pod ścisłą opieką lekarską. Należy rozważyć konsultację genetyczną.
Kar mienie piersią Nie wiadomo, czy bendamustyna przenika do mleka ludzkiego, dlatego produkt leczniczy Bendamustyna medac jest przeciwwskazany podczas karmienia piersią (patrz punkt 4.3). Karmienie piersią należy przerwać na czas leczenia produktem leczniczym Bendamustyna medac.
Płodność Badania na zwierzętach wykazały szkodliwy wpływ na płodność (patrz punkt 5.3). Należy doradzić pacjentowi pobranie i przechowanie nasienia przed rozpoczęciem leczenia ze względu na możliwość wywołania przez produkt leczniczy Bendamustyna medac nieodwracalnej bezpłodności.
4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn
Bendamustyny chlorowodorek wywiera znaczny wpływ> na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.. W trakcie leczenia bendamustyny chlorowodorkiem odnotowano objawy takie jak: ataksja, neuropatia obwodowa oraz senność (patrz punkt 4.8). Należy poinstruować pacjenta, aby unikał wykonywania czynności takich jak prowadzenie samochodu czy obsługiwanie maszyn, jeśli wystąpią u niego opisane objawy.
4.8 Działania niepożądane
Podsumowanie profilu bezpieczeństwa Najczęstsze działania niepożądane bendamustyny chlorowodorku to objawy hematologiczne (leukopenia, trombocytopenia), toksyczność dermatologiczna (reakcje uczuleniowe), objawy ogólnoustrojowe (gorączka), objawy ze strony przewodu pokarmowego (nudności, wymioty).
Tabelaryczne zestawienie działań niepożądanych W tabeli poniżej przedstawiono dane dotyczące objawów niepożądanych związanych z chlorowodorkiem bendamustyny.
Klasyfikacja układów i narządów MedDRA Bardzo często ≥ 1/10 Często ≥ 1/100 do < 1/10 Niezbyt często ≥ 1/1 000 do < 1/100 Rzadko ≥ 1/10 000 do < 1/1 000 Bardzo rzadko < 1/10 000 Częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych) Zakażenia i zarażenia pasożytnicze Zakażenia NOK, w tym zakażenia oportunistyczne (na przykład wirusem półpaśca, wirusem cytomegalii, wirusem zapalenia wątroby typu B)
wywołane przez Pneumocystis jiroveci Posocznica Pierwotne atypowe zapalenie płuc
Nowotwory łagodne, złośliwe i nieokreślone (w tym torbiele i polipy)
guza Zespół mielodyspla- styczny, ostra białaczka szpikowa
Zaburzenia krwi i układu chłonnego Leukopenia NOK; trombocytopenia limfopenia Krwotok, niedokrwistość, neutropenia Pancytopenia Niewydolność szpiku kostnego
Hemoliza Zaburzenia układu immunologi- cznego
nadwrażliwości NOK
anfilaktyczna, reakcja rzekomoanafi- laktyczna Wstrząs anafilakty- czny
Zaburzenia układu nerwowego Ból głowy Bezsenność, zawroty głowy
bezgłos Zaburzenia smaku, parestezje, obwodowa neuropatia czuciowa, zespół antycholiner- giczny, zaburzenia neurologiczne, ataksja, zapalenie mózgu
Zaburzenia serca
czynności serca takie jak kołatanie serca, dław ica piersiowa, zaburzenia Wysięk osierdziowy
przedsion- ków
rytmu, zawał serca, niewydolność serca Zaburzenia naczyniowe
nadciśnienie
niewydolność krążenia Zapalenie żył Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia
czynności płuc
płuc Zapalenie płuc, krwotok do pęcherzy- ków płucnych Zaburzenia żołądka i jelit Nudności, wymioty Biegunka, zaparcie, zapalenie jamy ustnej
zapalenie przełyku, krwawienie z przewodu pokarmowego
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych
ność wątroby Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej
zaburzenia skórne NOK, pokrzywka
zapalenie skóry, świąd, wysypka plamistogrudk owa, nadmierna potliwość
Stevensa- Johnsona, toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka, osutka polekowa z eozynofilią i objawami układowym i (ang. DRESS)* Zaburzenia nerek i dróg moczowych
ność nerek, moczówka prosta nerkowa Zaburzenia układu rozrodczego i piersi
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania Zapalenie błon śluzowych, zmęczenie, gorączka Ból, dreszcze, odwodnienie, jadłowstręt
wielonarzą- dowa
Badania diagnostyczne Małe stężenie hemoglobiny, zwiększenie stężenia kreatyniny, zwiększenie stężenia Zwiększenie aktywności AspAT/AlAT, zwiększenie aktywności fosfatazy zasadowej,
mocznika zwiększenie stężenia bilirubiny, hipokaliemia NOK – nieopisane w innej kategorii (* = terapia skojarzona z rytuksymabem)
Opis wybranych działań niepożądanych Odnotowano pojedyncze przypadki martwicy, zespołu rozpadu guza oraz anafilaksji po przypadkowym podaniu pozanaczyniowym.
U pacjentów, u których stosuje się leki alkilujące (w tym bendamustynę) obserwuje się zwiększone ryzyko rozwoju zespołu mielodysplastycznego i ostrej białaczki szpikowej. Do rozwoju wtórnego nowotworu może dojść nawet kilka lat po zakończeniu chemioterapii.
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych: Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, tel.: + 48 22 49-21-301, faks: +48 22 49-21-309, strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
4.9 Przedawkowanie
Podczas podawania bendamustyny chlorowodorku w 30-minutowym wlewie dożylnym, raz na trzy tygodnie, maksymalna tolerowana dawka wynosiła 280 mg/m² pc. Kardiologiczne objawy niepożądane stopnia 2. wg CTC z odpowiadającymi zmianami niedokrwiennymi w EKG uznane zostały za objawy ograniczające dawkę.
W kolejnym badaniu, w którym bendamustyny chlorowodorek podawano w 30-minutowym wlewie w dniach 1. i 2., co trzy tygodnie, maksymalna tolerowana dawka wynosiła 180 mg/m² pc. Toksyczność ograniczającą dawkę stanowiła trombocytopenia stopnia 4. Kardiologiczne objawy niepożądane nie miały wpływu na dawkowanie leku w tym badaniu.
Postepowanie w przypadku przedawkowania Brak swoistego antidotum. Skutecznymi środkami zaradczymi ograniczającymi hematologiczne działania niepożądane mogą być: przeszczepienie szpiku kostnego, przetoczenie produktów krwiopochodnych (masa płytkowa, koncentrat krwinek czerwonych) lub podanie hematopoetycznych czynników wzrostu.
Bendamustyny chlorowodorek i jego metabolity są usuwane z organizmu podczas dializy jedynie w ograniczonym stopniu.
5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE
5.1 Właściwości farmakodynamiczne
Grupa farmakoterapeutyczna: leki przeciwnowotworowe, cytostatyki alkilujące, kod ATC: L01A A09.
Bendamustyny chlorowodorek jest alkilującym lekiem przeciwnowotworowym o wyjątkowych właściwościach. Działanie przeciwnowotworowe i cytobójcze tego leku wynika przede wszystkim z tworzenia wiązań krzyżowych pojedynczej i podwójnej nici DNA w drodze alkilacji. W rezultacie dochodzi do zaburzenia czynności macierzy DNA, syntezy i naprawy DNA. Skuteczność przeciwnowotworową bendamustyny chlorowodorku udowodniono w szeregu badań in vitro przeprowadzonych z wykorzystaniem różnych linii ludzkich komórek nowotworowych (raka piersi, niedrobnokomórkowego i drobnokomórkowego raka płuc, raka jajnika i różnych białaczek) oraz w badaniach in vivo na różnych doświadczalnych modelach nowotworowych z guzami pochodzenia mysiego, szczurzego i ludzkiego (czerniak, rak piersi, mięsak, chłoniak, białaczka i drobnokomórkowy rak płuc).
W badaniach na liniach ludzkich komórek nowotworowych, bendamustyny chlorowodorek charakteryzował się działaniem odmiennym od działania innych leków alkilujących. Nie stwierdzono oporności krzyżowej lub stwierdzono jedynie niewielką oporność krzyżową na ten związek w ludzkich liniach komórek nowotworowych wykazujących różne mechanizmy oporności, co najmniej częściowo z powodu względnie długotrwałej interakcji z DNA. Ponadto, w badaniach klinicznych wykazano, że nie istnieje pełna oporność krzyżowa pomiędzy bendamustyną a antracyklinami, związkami alkilującymi lub rytuksymabem. Jednakże liczba pacjentów ocenianych w badaniach była niewielka.
Przewlekła białaczka limfocytowa Wskazanie do zastosowania w przewlekłej białaczce limfocytowej oparte jest na wynikach jednego badania otwartego, porównującego bendamustynę z chlorambucylem. W prospektywnym, wieloośrodkowym badaniu randomizowanym uczestniczyło 319 wcześniej nieleczonych pacjentów z przewlekłą białaczką limfocytową w stadium B lub C wg Bineta. Bendamustyny chlorowodorek (BEN) w leczeniu pierwszego rzutu stosowany w dawce 100 mg/m² pc. dożylnie w dniach 1. i 2. porównywano z chlorambucylem (CLB) stosowanym w dawce 0,8 mg/kg mc. w dniach 1. i 15. W obu porównywanych grupach pacjenci otrzymali 6 cykli leczenia. Pacjenci otrzymali allopurynol w celu uniknięcia wystąpienia zespołu rozpadu guza.
Mediana czasu przeżycia do progresji choroby była istotnie dłuższa u pacjentów leczonych BEN w porównaniu do pacjentów leczonych CLB (21,5 w porównaniu do 8,3 miesiąca, p < 0,0001 podczas ostatniej obserwacji). Przeżycie całkowite nie różniło się statystycznie (nie osiągnięto mediany). Mediana czasu trwania remisji wyniosła 19 miesięcy po stosowaniu BEN i 6 miesięcy po leczeniu CLB (p < 0,0001). W ocenie bezpieczeństwa w obu grupach terapeutycznych nie stwierdzono jakichkolwiek działań niepożądanych niespodziewanych pod względem charakterystyki i częstości występowania. Redukcji dawki w grupie BEN dokonano u 34 % pacjentów. Leczenie BEN przerwano u 3,9 % pacjentów z powodu reakcji nadwrażliwości.
Chłoniaki nieziarnicze o powolnym przebiegu Wskazanie do stosowania bendamustyny w leczeniu chłoniaków nieziarniczych o powolnym przebiegu jest oparte na wynikach dwóch badań II fazy prowadzonych bez grupy kontrolnej. W zasadniczym, prospektywnym, wieloośrodkowym, otwartym badaniu, bendamustyny chlorowodorek stosowano w monoterapii u 100 pacjentów z chłoniakami nieziarniczymi B-komórkowymi o powolnym przebiegu, z opornością na rytuksymab stosowany w monoterapii lub w terapii skojarzonej. Mediana liczby wcześniejszych linii chemioterapii lub terapii biologicznej wynosiła trzy. Mediana kursów wcześniejszych terapii z rytuksymabem wynosiła dwa. Po uprzednim leczeniu u pacjentów stwierdzono brak odpowiedzi na rytuksymab lub progresję nowotworu w ciągu w schemacie planowanym na co najmniej 6 cykli. Czas leczenia zależał od odpowiedzi (zaplanowano tym 17 % odpowiedzi całkowitych (odpowiedź całkowita/całkowita niepotwierdzona [CR/CRu]) i schematu leczenia BEN była na ogół dobra. Wskazanie jest również oparte na innym, prospektywnym, wieloośrodkowym, otwartym badaniu z udziałem 77 pacjentów. Populacja badana była bardziej heterogenna i obejmowała pacjentów z chłoniakami nieziarniczymi B-komórkowymi, o powolnym przebiegu lub po transformacji, opornych na rytuksymab podawany w monoterapii lub w terapii skojarzonej. Po uprzednim leczeniu rytuksymabem u pacjentów stwierdzono brak odpowiedzi lub progresję nowotworu w ciągu linii chemioterapii lub terapii biologicznej wynosiła trzy. Mediana kursów wcześniejszych terapii z rytuksymabem wynosiła dwa. Całkowity odsetek odpowiedzi wynosił 76 %, z medianą czasu trwania remisji wynoszącą 5 miesięcy (29 [95 % CI 22,1, 43,1] tygodni).
Szpiczak mnogi W prospektywnym, wieloośrodkowym, randomizowanym, otwartym badaniu uczestniczyło w stadium III wg klasyfikacji Durie-Salmona). Leczenie pierwszej linii bendamustyny chlorowodorkiem w skojarzeniu z prednizonem (BP) porównywano z leczeniem melfalanem i prednizonem (MP). Bendamustyny chlorowodorek podawano dożylnie w dawce 150 mg/m² pc. w dniach 1. i 2., melfalan także podawano dożylnie w dawce 15 mg/m² pc. w 1. dniu. Każdy z leków stosowano w skojarzeniu z prednizonem. Czas trwania leczenia zależny był od odpowiedzi, podano średnio 6,8 cyklu bendamustyny i 8,7 cyklu melfalanu.
U pacjentów leczonych według schematu BP stwierdzono istotnie dłuższą medianę czasu przeżycia bez progresji choroby niż u pacjentów leczonych według schematu MP (15 [95 % CI 12-21] w porównaniu do 12 [95 % CI 10-14] miesięcy, p = 0,0566). Mediana czasu do niepowodzenia leczenia wynosiła 14 miesięcy w grupie leczonej według schematu BP i 9 miesięcy w grupie leczonej według schematu MP. Czas trwania remisji wynosił 18 miesięcy po leczeniu schematem BP i 12 miesięcy po leczeniu schematem MP. Nie wykazano istotnych różnic dotyczących całkowitego czasu przeżycia (35 miesięcy w grupie BP w porównaniu do 33 miesięcy w grupie MP). Tolerancja leczenia w obu grupach była dobra i zgodna ze znanymi parametrami bezpieczeństwa stosowanych produktów leczniczych, przy znacząco częstszej redukcji dawki w grupie BP.
5.2 Właściwości farmakokinetyczne
Dystrybucja Okres półtrwania w fazie eliminacji t 1/2ß
oceniany u 12 osób wynosił 28,2 minuty. Po podaniu 30-minutowego wlewu dożylnego, centralna objętość dystrybucji wynosiła 19,3 l. W warunkach stanu równowagi stężenia po podaniu wstrzyknięcia dożylnego w bolusie objętość dystrybucji wynosiła 15,8-20,5 l. Ponad 95 % substancji występuje w postaci związanej z białkami osocza (przede wszystkim z albuminami).
Metabolizm Głównym mechanizmem eliminacji bendamustyny jest hydroliza do monohydroksy i dihydroksybendamustyny. N -desmetylobendamustyna i gamma-hydroksybendamustyna powstają w wyniku metabolizmu wątrobowego z udziałem izoenzymu 1A2 cytochromu P450 (CYP). Inna ważna droga metabolizmu bendamustyny obejmuje sprzęganie z glutationem.
W warunkach in vitro bendamustyna nie hamuje aktywności izoenzymów CYP 1A4, CYP 2C9/10, CYP 2D6, CYP 2E1 i CYP 3A4.
Eliminacja Średni całkowity klirens bendamustyny po podaniu leku 12 uczestnikom dawki 120 mg/m² pc. w 30-minutowym wlewie dożylnym wynosił 639,4 ml/minutę. Około 20 % podanej dawki wydalało się z moczem w ciągu 24 godzin. Metabolity uporządkowano następująco według ilości wydalanych z moczem: monohydroksybendamustyna > bendamustyna > dihydroksybendamustyna > utleniony metabolit > N-desmetylobendamustyna. Eliminacji z żółcią podlegają przede wszystkim spolaryzowane metabolity.
Zaburzenia czynności wątroby Nie obserwowano zmian parametrów farmakokinetycznych leku u pacjentów z 30 - 70 % zajęciem wątroby przez proces nowotworowy i z zaburzeniami czynności wątroby niewielkiego stopnia (stężenie bilirubiny w surowicy < 1,2 mg/dl). Nie stwierdzono istotnych różnic C max , t max , AUC, t 1/2ß , objętości dystrybucji i klirensu w porównaniu z pacjentami z prawidłową czynnością wątroby i nerek. AUC oraz całkowity klirens bendamustyny są odwrotnie proporcjonalne ze stężeniem bilirubiny w surowicy.
Zaburzenia czynności nerek U pacjentów z klirensem kreatyniny > 10 ml/min, w tym pacjentów dializowanych, nie obserwowano istotnych różnic C max , t max , AUC, t 1/2ß , objętości dystrybucji i klirensu w porównaniu do pacjentów z prawidłową czynnością wątroby i nerek.
Pacjenci w podeszłym wieku W badaniach farmakokinetycznych brali udział pacjenci w wieku do 84 lat. Podeszły wiek nie wpływa na farmakokinetykę bendamustyny.
5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie
Działania niepożądane, których nie obserwowano w badaniach klinicznych, występowały u zwierząt po narażeniu podobnym do występującego w warunkach klinicznych i które mogą mieć znaczenie w praktyce klinicznej, były następujące:
W badaniach histologicznych na psach stwierdzono widoczne makroskopowo przekrwienie śluzówki i krwotoki w przewodzie pokarmowym. W badaniach mikroskopowych stwierdzono rozległe zmiany tkanki limfatycznej wskazujące na immunosupresję, zmiany w obrębie kanalików nerkowych i kanalików nasiennych jąder oraz zanikowe, martwicze zmiany nabłonka gruczołu krokowego.
W badaniach na zwierzętach stwierdzono, że bendamustyna działa embriotoksycznie i teratogennie.
Bendamustyna indukuje aberracje chromosomalne i wykazuje właściwości mutagenne w badaniach zarówno in vivo, jak i in vitro. Długotrwałe badania na samicach myszy wykazały, że bendamustyna ma działanie rakotwórcze.
6. DANE FARMACEUTYCZNE
6.1 Wykaz substancji pomocniczych
Mannitol
6.2 Niezgodności farmaceutyczne
Nie mieszać produktu leczniczego z innymi produktami leczniczymi, oprócz wymienionych w punkcie 6.6.
6.3 Okres ważności
Roztwór do infuzji Udowodniono stabilność fizyczną i chemiczną produktu po rekonstytucji i rozcieńczeniu przez 3,5 godziny w temperaturze 25°C i wilgotności względnej 60 % oraz przez 2 dni w temperaturze 2°C - 8°C w polietylenowych workach.
Z punktu widzenia czystości mikrobiologicznej, produkt należy zużyć natychmiast. Jeśli produkt leczniczy nie został zużyty natychmiast, użytkownik odpowiada za warunki i czas przechowywania. Czas przechowywania zwykle nie powinien przekraczać 24 godzin w temp. od 2°C do 8°C, jeśli rekonstytucja/rozcieńczenie nie zostały wykonane w kontrolowanych i zwalidowanych warunkach aseptycznych.
6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania
Przechowywać fiolkę w opakowaniu zewnętrznym w celu ochrony przed światłem.
Warunki przechowywania produktu leczniczego po rekonstytucji lub rozcieńczeniu, patrz punkt 6.3.
6.5 Rodzaj i zawartość opakowania
Fiolka ze szkła oranżowego typu I o pojemności 25 ml, zamknięta korkiem z gumy bromobutylowej z aluminiowym uszczelnieniem typu flip-top. Fiolka ze szkła oranżowego typu I o pojemności 50 ml, zamknięta korkiem z gumy bromobutylowej z aluminiowym uszczelnieniem typu flip-top.
Fiolki o objętości 25 ml zawierają 25 mg bendamustyny chlorowodorku i pakowane są w opakowania po 1, 5 i 10 fiolek. Fiolki o objętości 50 ml zawierają 100 mg bendamustyny chlorowodorku i pakowane są w opakowania po 1 i 5 fiolek.
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania produktu leczniczego
do stosowaniaPodczas przygotowywania bendamustyny chlorowodorku należy unikać jego wdychania, kontaktu ze skórą i kontaktu z błonami śluzowymi (nosić rękawiczki i odzież ochronną!). Zanieczyszczone lekiem części ciała należy starannie umyć wodą z mydłem, oczy przemyć roztworem soli fizjologicznej. W miarę możliwości zaleca się pracę na specjalnie zabezpieczonym blacie (pod nawiewem laminarnym) przykrytym nieprzepuszczalną dla płynów, absorpcyjną, jednorazową folią. Personel w ciąży nie może zostać dopuszczony do kontaktu z cytostatykami.
Proszek do sporządzania koncentratu roztworu do infuzji należy rozpuścić w wodzie do wstrzykiwań, rozci eńczyć roztworem chlorku sodu 9 mg/ml (0,9 %) do wstrzykiwań, a następnie podać we wlewie dożylnym. Należy stosować techniki aseptyczne.
1. Rekonstytucja
Rekonstytucję proszku należy przeprowadzić niezwłocznie po otwarciu fiolki. Rozpuścić zawartość każdej fiolki produktu Bendamustyna medac zawierającej 25 mg bendamustyny chlorowodorku w 10 ml wody do wstrzykiwań przez wstrząsanie. Rozpuścić zawartość każdej fiolki produktu Bendamustyna medac zawierającej 100 mg bendamustyny chlorowodorku w 40 ml wody do wstrzykiwań przez wstrząsanie. Rozp uszczony koncentrat zawiera 2,5 mg bendamustyny chlorowodorku w 1 ml i ma postać klarownego, bezbarwnego roztworu.2. Rozcieńczenie
Bezpośrednio po uzyskaniu klarownego roztworu (na ogół po 5 – 10 minutach) rozcieńczyć całkowitą zalecaną dawkę produktu Bendamustyna medac 0,9 % roztworem chlorku sodu do uzyskania ostatecznej objętości około 500 ml. Produkt Bendamustyna medac można rozcieńczać wyłącznie 0,9 % roztworem chlorku sodu. Nie używać do tego celu żadnego innego roztworu do wstrzykiwań.3. Podanie
Roztwór podaje się we wlewie dożylnym przez 30 – 60 min. Fiolki są przeznaczone wyłącznie do jednorazowego użytku. Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami.7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA
DOPUSZCZENIE DO OBROTUmedac Gesellschaft für klinische Spezialpräparate mbH Theaterstr. 6 Niemcy
8. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIAData wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 04.10.2016 Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 09.07.2020
10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU
CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO09/2023