Azithromycin Krka

Ulotka dołączona do opakowania: informacja dla pacjenta
Azithromycin Krka, 250 mg, tabletki powlekane Azithromycin Krka, 500 mg, tabletki powlekane Azithromycinum
Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta. - Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. - W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. - Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same. - Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Patrz punkt 4.

Spis treści ulotki

1. Co to jest Azithromycin Krka i w jakim celu się go stosuje

2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Azithromycin Krka

3. Jak stosować Azithromycin Krka

4. Możliwe działania niepożądane

5. Jak przechowywać Azithromycin Krka

6. Zawartość opakowania i inne informacje

1. Co to jest Azithromycin Krka i w jakim celu się go stosuje

Substancją czynną leku Azithromycin Krka jest azytromycyna − antybiotyk z grupy makrolidów.
Azithromycin Krka jest wskazany w leczeniu następujących zakażeń: - ostre bakteryjne zapalenie zatok; - ostre bakteryjne zapalenie ucha środkowego; - zapalenie migdałków, zapalenie gardła; - zaostrzenie przewlekłego zapalenia oskrzeli; - lekkie do umiarkowanie ciężkiego zapalenie płuc; - lekkie do umiarkowanie ciężkich zakażenia skóry i tkanek miękkich, np. zapalenie mieszków włosowych, zapalenie tkanki łącznej, róża; - zakażenia cewki moczowej i szyjki macicy wywołane przez bakterie zwane Chlamydia trachomatis.

2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Azithromycin Krka

Kiedy nie stosować leku Azithromycin Krka Leku Azithromycin Krka nie należy stosować: - jeśli pacjent ma uczulenie na azytromycynę lub inne antybiotyki makrolidowe, lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6).
Ostrzeżenia i środki ostrożności Przed rozpoczęciem przyjmowania leku należy omówić to z lekarzem lub farmaceutą, jeśli: - pacjent ma szczególnego rodzaju zaburzenia serca (np. ciężkie zaburzenia czynności serca, „wydłużenie odstępu QT”) lub jeśli przyjmuje leki zmieniające czynność elektryczną serca, takie jak cyzapryd (stosowany w celu zwiększenia ruchu jelit); lub hydroksychlorochinę lub chlorochinę (stosowaną w leczeniu malarii);

- pacjent ma spowolnioną lub nieregularną pracę serca; - pacjent ma zmienione poziomy elektrolitów we krwi, zwłaszcza niski poziom potasu i magnezu; - pacjent przyjmuje inne leki, które powodują zmiany w zapisie EKG (patrz punkt „Azithromycin Krka a inne leki”); - pacjent ma ciężkie zaburzenia czynności nerek; - pacjent ma ciężkie zaburzenia czynności wątroby: lekarz może kontrolować czynność wątroby lub przerwać leczenie; - pacjent ma nowe zakażenie (które może świadczyć o nadmiernym wzroście opornych drobnoustrojów); - pacjent ma zaburzenia nerwowe (neurologiczne) lub umysłowe (psychiczne).
Rzadko zgłaszano ciężkie reakcje nadwrażliwości, obrzęk twarzy, jamy ustnej i gardła (czasami śmiertelny). Jeżeli pacjent zauważy takie objawy, powinien natychmiast przerwać stosowanie leku Azithromycin Krka i skonsultować się z lekarzem.
Antybiotyki mogą powodować biegunkę, co może być objawem poważnego zapalenia jelit. Jeśli u pacjenta wystąpi wodnista biegunka lub biegunka z zawartością krwi, należy skontaktować się z lekarzem. Nie stosować leków, aby zatrzymać biegunkę, chyba że lekarz zaleci inaczej.
Dzieci i młodzież Lek Azithromycin Krka tabletki powlekane nie są odpowiednie dla niemowląt i małych dzieci (w wieku poniżej 2 lat) ani dla dzieci i młodzieży (w wieku poniżej 17 lat) o masie ciała do 45 kg. Informacje dotyczące stosowania leku Azithromycin Krka u dzieci i młodzieży o masie ciała powyżej
Azithromycin Krka a inne leki Należy powiedzieć lekarzowi o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje stosować. Jeśli pacjent przyjmuje którykolwiek z niżej wymienionych leków, szczególnie ważne jest, aby powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie: - leki znane jako pochodne ergotaminy, np. ergotamina lub dihydroergotamina (stosowane w migrenie lub zmniejszające przepływ krwi), gdyż nie należy ich stosować jednocześnie z lekiem Azithromycin Krka; - cyklosporyna (stosowana w chorobach skóry, reumatoidalnym zapaleniu stawów lub po przeszczepieniu narządów); - atorwastatyna (stosowana w leczeniu wysokiego poziomu cholesterolu we krwi); - cyzapryd (stosowany w zaburzeniach żołądka); - teofilina (stosowana w zaburzeniach oddychania); - warfaryna lub inne leki przeciwzakrzepowe; - digoksyna (stosowana w zaburzeniach serca); - kolchicyna (stosowana w leczeniu dny moczanowej i rodzinnej gorączki śródziemnomorskiej); - zydowudyna, efawirenz, indynawir, nelfinawir, dydanozyna (stosowane w zakażeniach HIV); - ryfabutyna (w leczeniu zakażeń HIV lub gruźlicy); - terfenadyna (stosowana w leczeniu alergii); - flukonazol (stosowany w zakażeniach grzybiczych); - tak zwane leki zobojętniające (leki neutralizujące kwas żołądkowy); Azithromycin Krka należy przyjmować co najmniej 1 godzinę przed zażyciem leków zobojętniających lub 2 godziny po ich zażyciu; - astemizol (stosowany w leczeniu alergii); - alfentanyl (lek przeciwbólowy); - hydroksychlorochina i chlorochina (stosowana w leczeniu malarii).
Azithromycin Krka z jedzeniem i piciem Tabletki należy przyjmować, popijając wodą. Ten lek można przyjmować z jedzeniem lub bez jedzenia, ponieważ nie wpływa to na wchłanianie azytromycyny.


Ciąża, karmienie piersią i wpływ na płodność Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.
Leku tego nie należy stosować w okresie ciąży i kamienia piersią, chyba że zostało to zalecone przez lekarza.
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn Ten lek może powodować zawroty głowy. Jeśli pacjent odczuwa zawroty głowy, nie powinien prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn.
Lek Azithromycin Krka zawiera sód Lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na dawkę, to znaczy lek uznaje się za „wolny od sodu”.

3. Jak stosować Azithromycin Krka

Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
Dorośli, młodzież i dzieci o masie ciała co najmniej 45 kg Wskazania Dawkowanie - Ostre bakteryjne zapalenie zatok - Ostre bakteryjne zapalenie ucha środkowego - Zapalenie migdałków, zapalenie gardła - Zaostrzenie przewlekłego zapalenia oskrzeli - Lekkie do umiarkowanie ciężkiego zapalenie płuc - Lekkie do umiarkowanie ciężkich zakażenia skóry i tkanek miękkich - 500 mg raz na dobę przez 3 dni (dawka całkowita 1500 mg) lub - 500 mg w pojedynczej dawce pierwszego dnia oraz 250 mg raz na dobę od 2. do 5. dnia (dawka całkowita 1500 mg) - Zakażenia cewki moczowej i szyjki macicy wywołane przez Chlamydia trachomatis - 1000 mg w pojedynczej dawce
Dzieci i młodzież o masie ciała poniżej 45 kg Stosowanie tabletek nie jest wskazane. U dzieci i młodzieży o masie ciała mniejszej niż 45 kg zaleca się zastosowanie innej postaci farmaceutycznej azytromycyny.
Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek lub wątroby Jeśli u pacjenta występują zaburzenia czynności nerek i wątroby, należy powiedzieć o tym lekarzowi, ponieważ lekarz może zmienić dawkę leku.
Dawkowanie u pacjentów w podeszłym wieku U pacjentów w podeszłym wieku dawkowanie jest takie samo, jak u pozostałych pacjentów dorosłych.
Sposób podawania Tabletki należy przyjmować, popijając połową szklanki wody. Ten lek można przyjmować z jedzeniem lub bez jedzenia, ponieważ nie wpływa to na wchłanianie azytromycyny.
Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Azithromycin Krka Ważne jest przyjmowanie dawki leku zgodnie z zaleceniem lekarza. Jeśli pacjent lub ktoś inny połknął kilka tabletek lub jeśli przypuszcza się, że dziecko mogło połknąć którąkolwiek z tabletek, należy skontaktować się z lekarzem, farmaceutą lub oddziałem ratunkowym najbliższego szpitala. Należy zabrać ze sobą pozostałe tabletki lub opakowanie, co pozwoli na identyfikację leku. Objawy przedawkowania mogą obejmować nudności, wymioty, biegunkę i

przemijającą utratę słuchu.
Pominięcie zastosowania leku Azithromycin Krka Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki. Jeśli pacjent zapomni przyjąć dawkę leku, powinien to zrobić, gdy tylko sobie o tym przypomni. Jeśli jednak zbliża się pora zażycia następnej dawki, należy pominąć zapomnianą dawkę i przyjąć następną dawkę o zwykłej porze.
Przerwanie stosowania leku Azithromycin Krka Nie należy przerywać przyjmowania leku przed czasem. Nawet jeśli pacjent poczuje się lepiej, ważne jest, aby przyjmować tabletki tak długo, jak zalecił lekarz.
W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku, należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią. Działania te mają zwykle nasilenie łagodne lub umiarkowane i przemijają po odstawieniu leku.
Jeżeli wystąpi którykolwiek z objawów wymienionych poniżej, lek należy odstawić i natychmiast skontaktować się z lekarzem lub oddziałem ratunkowym najbliższego szpitala. Mogą to być objawy rzadko występującej ciężkiej reakcji alergicznej na te tabletki: - obrzęk rąk, stóp, kostek, twarzy, warg, jamy ustnej lub gardła; - trudności z oddychaniem lub przełykaniem; - ciężkie reakcje skórne, w tym zespół Stevensa-Johnsona (ciężka wysypka skórna) i inne ciężkie wysypki skórne, w których mogą występować pęcherze lub łuszczenie (toksyczna martwica naskórka); - ciężka, przedłużająca się biegunka, zwłaszcza jeśli w kale występuje krew lub śluz (może to być objaw choroby zapalnej jelit, zwanej rzekomobłoniastym zapaleniem jelit).
Inne zgłaszane działania niepożądane
Bardzo często (mogą wystąpić częściej niż u 1 na 10 pacjentów): - biegunka.
Często (mogą wystąpić rzadziej niż u 1 na 10 pacjentów): - ból głowy; - wymioty, bóle brzucha, nudności; - zmiana liczby krwinek białych; - zmiana wyników innych badań krwi (zmniejszenie stężenia wodorowęglanów we krwi).
Niezbyt często (mogą wystąpić rzadziej niż u 1 na 100 pacjentów): - zakażenia drożdżakowe (kandydozy) − zapalenie jamy ustnej i pochwy; - zapalenie płuc, bakteryjne zakażenie gardła, zapalenie przewodu pokarmowego, zaburzenia oddychania, zapalenie błony śluzowej nosa; - zmiana liczby krwinek białych (leukopenia, neutropenia, eozynofilia); - obrzęk powiek, twarzy lub warg (obrzęk naczynioruchowy), reakcje alergiczne; - utrata apetytu (jadłowstręt); - nerwowość, problemy ze snem (bezsenność); - zawroty głowy, senność, zaburzenie smaku, uczucie mrowienia, kłucia lub drętwienia (parestezje); - zaburzenia widzenia; - zaburzenia ucha, uczucie wirowania;

- kołatanie serca; - uderzenia gorąca; - nagła duszność, krwawienie z nosa; - zaparcie, gazy, niestrawność, zapalenie błony śluzowej żołądka, trudności w połykaniu, rozdęcie brzucha, suchość w jamie ustnej, odbijanie się, owrzodzenie jamy ustnej, nasilone ślinienie; - wysypka, swędząca pokrzywka, zapalenie skóry, suchość skóry, nadmierne pocenie się; - zapalenie kości i stawów, ból mięśni, pleców i szyi; - trudności i ból podczas oddawania moczu, ból nerkowy; - nieregularne krwawienia z dróg rodnych, zaburzenia jąder; - obrzęk, osłabienie, ogólne złe samopoczucie, obrzęk twarzy, ból w klatce piersiowej, gorączka, ból, obrzęki obwodowe; - nieprawidłowe wyniki badań laboratoryjnych (np. krwi i czynności wątroby).
Rzadko (mogą wystąpić rzadziej niż u 1 na 1000 pacjentów): - pobudzenie; - nieprawidłowa czynność wątroby, zażółcenie skóry i oczu (żółtaczka); - reakcje nadwrażliwości, takie jak nadwrażliwość na światło słoneczne; - wysypka skórna charakteryzująca się szybkim pojawieniem się obszarów zaczerwienionej skóry z małymi krostkami (małe pęcherze wypełnione biało-żółtym płynem).
Bardzo rzadko (mogą wystąpić rzadziej niż u 1 na 10 000 pacjentów): - wysypka polekowa z eozynofilią (zwiększona liczba pewnego rodzaju białych krwinek) oraz objawami ogólnymi, takimi jak gorączka i obrzęk węzłów chłonnych (zespół DRESS).
Działania niepożądane o nieznanej częstości (której nie można określić na podstawie dostępnych danych): ­ zapalenie jelita (rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego); ­ zmniejszenie liczby krwinek czerwonych (niedokrwistość hemolityczna), zmniejszenie liczby płytek krwi; ­ reakcje nadwrażliwości (reakcja anafilaktyczna); ­ odczucie agresji, lęku, silnego splątania, omamy; ­ omdlenia; ­ drgawki; ­ zmniejszona wrażliwość skóry na dotyk; ­ nadmierna aktywność; ­ zaburzenia węchu; ­ utrata węchu lub smaku; ­ osłabienie mięśni (miastenia); ­ zagrażające życiu zaburzenia rytmu serca (typu torsade de pointes), nieprawidłowy zapis EKG (wydłużenie odstępu QT); ­ zaburzenia słuchu, w tym głuchota lub dzwonienie w uszach; ­ niskie ciśnienie tętnicze krwi; ­ zapalenie trzustki; ­ przebarwienie języka; ­ zaburzenia wątroby (niewydolność wątroby rzadko kończąca się śmiercią, martwica wątroby), zapalenie wątroby; ­ ciężkie skórne reakcje alergiczne (toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka, rumień wielopostaciowy, zespół Stevensa-Johnsona); ­ ból stawów (zapalenie stawów); ­ ostra niewydolność nerek i śródmiąższowe zapalenie nerek.
Działania niepożądane, których związek ze stosowaniem azytromycyny w zapobieganiu i leczeniu zakażenia kompleksem Mycobacterium avium jest możliwy lub prawdopodobny
Bardzo często (mogą wystąpić częściej niż u 1 na 10 pacjentów):

- biegunka; - ból brzucha, nudności; - wzdęcia; - uczucie dyskomfortu w jamie brzusznej; - luźne stolce.
Często (mogą wystąpić rzadziej niż u 1 na 10 pacjentów): - jadłowstręt; - zawroty głowy; - ból głowy; - uczucie mrowienia, kłucia, i drętwienia (parestezje); - zaburzenia smaku; - zaburzenia widzenia; - głuchota; - wysypka, świąd; - ból stawów (zapalenie stawów); - uczucie zmęczenia.
Niezbyt często (mogą wystąpić rzadziej niż u 1 na 100 pacjentów): - osłabienie czucia dotyku (niedoczulica); - zaburzenia słuchu, dzwonienie w uszach; - kołatanie serca; - zapalenie wątroby; - poważne reakcje alergiczne skóry; - nadwrażliwość skóry na światło słoneczne; - osłabienie; - złe samopoczucie.
Zgłaszanie działań niepożądanych Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa Tel: + 48 22 49 21 301 Faks: + 48 22 49 21 309 Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu. Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.

5. Jak przechowywać Azithromycin Krka

Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na pudełku po: EXP. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca. Zamieszczony na opakowaniu skrót „Lot” oznacza numer serii.
Brak specjalnych zaleceń dotyczących przechowywania leku.
Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.

6. Zawartość opakowania i inne informacje

Co zawiera Azithromycin Krka - Substancją czynną leku jest azytromycyna.
Azithromycin Krka, 250 mg, tabletki powlekane: każda tabletka powlekana zawiera 250 mg azytromycyny w postaci azytromycyny dwuwodnej.
Azithromycin Krka, 500 mg, tabletki powlekane: każda tabletka powlekana zawiera 500 mg azytromycyny w postaci azytromycyny dwuwodnej.
Pozostałe składniki to: rdzeń tabletki: celuloza mikrokrystaliczna, skrobia żelowana, ziemniaczana, sodu laurylosiarczan, hypromeloza 4,0-6,0 mPa s, kroskarmeloza sodowa, krzemionka koloidalna bezwodna, magnezu stearynian otoczka tabletki o mocy 250 mg: Opadry Y-1-7000 [hypromeloza 5cP, tytanu dwutlenek (E 171), makrogol 400] otoczka tabletki o mocy 500 mg: Opadry QX321A180025 White [kopolimer szczepiony makrogolu i alkoholu poli(winylowego), tytanu dwutlenek (E 171), talk, glicerolu monokaprylokapronian, alkohol poliwinylowy] Patrz punkt 2 „Lek Azithromycin Krka zawiera sód”.
Jak wygląda Azithromycin Krka i co zawiera opakowanie szerokość: 6,3–6,7 mm), oznakowane „S19” po jednej stronie i gładkie po drugiej stronie; opakowanie zawiera 4 lub 6 tabletek powlekanych
szerokość: 8,2–8,8 mm), oznakowane „S5” po jednej stronie i gładkie po drugiej stronie; opakowanie zawiera 2, 3 lub 30 tabletek powlekanych
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
Podmiot odpowiedzialny KRKA, d.d., Novo mesto Šmarješka cesta 6 Słowenia
Wytwórca KRKA, d.d., Novo mesto, Šmarješka cesta 6, 8501 Novo mesto, Słowenia TAD Pharma GmbH, Heinz-Lohmann- Strasse 5, 27472 Cuxhaven, Niemcy
W celu uzyskania bardziej szczegółowych informacji należy zwrócić się do miejscowego przedstawiciela podmiotu odpowiedzialnego:
KRKA - Polska Sp. z o.o., ul. Równoległa 5, 02-235 Warszawa, Polska tel.: 22 57 37 500
Data ostatniej aktualizacji ulotki: 08.08.2022

CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

Azithromycin Krka, 250 mg, tabletki powlekane Azithromycin Krka, 500 mg, tabletki powlekane

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

Azithromycin Krka 250 mg, tabletki powlekane Każda tabletka powlekana zawiera 250 mg azytromycyny (Azithromycinum), w postaci azytromycyny dwuwodnej.
Azithromycin Krka 500 mg, tabletki powlekane Każda tabletka powlekana zawiera 500 mg azytromycyny (Azithromycinum), w postaci azytromycyny dwuwodnej.
Substancja pomocnicza o znanym działaniu Azithromycin Krka 250 mg, tabletki powlekane Każda tabletka powlekana zawiera do 0,50 mg sodu.
Azithromycin Krka 500 mg, tabletki powlekane Każda tabletka powlekana zawiera do 1 mg sodu.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Tabletka powlekana
szerokość: 6,3–6,7 mm), oznakowane „S19” po jednej stronie i gładkie po drugiej stronie.
szerokość: 8,2–8,8 mm), oznakowane „S5” po jednej stronie i gładkie po drugiej stronie.

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1 Wskazania do stosowania

Azithromycin Krka jest wskazany w leczeniu następujących zakażeń bakteryjnych, wywołanych przez drobnoustroje wrażliwe na azytromycynę (patrz punkty 4.4 i 5.1):  ostre bakteryjne zapalenie zatok (właściwie rozpoznane)  ostre bakteryjne zapalenie ucha środkowego (właściwie rozpoznane)  zapalenie gardła, zapalenie migdałków  zaostrzenie przewlekłego zapalenia oskrzeli (właściwie rozpoznane)  lekkie do umiarkowanie ciężkiego pozaszpitalne zapalenie płuc  lekkie do umiarkowanie ciężkich zakażenia skóry i tkanek miękkich, np. zapalenie mieszków włosowych, zapalenie tkanki łącznej, róża

 niepowikłane zakażenia cewki moczowej i szyjki macicy wywołane przez Chlamydia trachomatis.
Należy uwzględnić oficjalne miejscowe wytyczne dotyczące prawidłowego stosowania leków przeciwbakteryjnych.

4.2 Dawkowanie i sposób podawania

Dawkowanie Produkt Azithromycin Krka należy podawać w pojedynczej dawce dobowej. Czas trwania leczenia poszczególnych zakażeń podano poniżej.
Dzieci i młodzież o masie ciała co najmniej 45 kg, pacjenci dorośli, w tym osoby w podeszłym wieku Całkowita dawka wynosi 1500 mg, podawana w dawkach podzielonych 500 mg na dobę przez 3 kolejne dni. Alternatywnie, tę samą dawkę całkowitą (1500 mg) można podawać przez okres 5 dni:
W leczeniu niepowikłanego zakażenia cewki moczowej i szyjki macicy wywołanego przez Chlamydia trachomatis podaje się 1000 mg w pojedynczej dawce doustnej.
Dzieci i młodzież o masie ciała poniżej 45 kg Lek Azithromycin Krka, tabletki powlekane nie jest właściwy do stosowania u pacjentów o masie ciała poniżej 45 kg. Dla tej grupy pacjentów dostępne są inne postacie farmaceutyczne.
Pacjenci w podeszłym wieku Pacjentom w podeszłym wieku można podawać takie same dawki, jak innym pacjentom dorosłym. U osób w podeszłym wieku mogą występować stany sprzyjające arytmii, dlatego zaleca się zachowanie szczególnej ostrożności ze względu na ryzyko rozwoju zaburzeń rytmu serca, w tym zaburzeń typu torsade de pointes (patrz punkt 4.4).
Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek Modyfikacja dawkowania nie jest konieczna u pacjentów z lekkim do umiarkowanego zaburzeniem czynności nerek (GFR 10-80 ml/min) (patrz punkt 4.4). Należy zachować ostrożność u pacjentów z ciężką niewydolnością nerek (GFR <10 ml/min) (patrz punkt 4.4 i punkt 5.2).
Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby Modyfikacja dawkowania nie jest konieczna u pacjentów z lekkim do umiarkowanego zaburzeniem czynności wątroby (klasa A i B w skali Child-Pugh). Ponieważ azytromycyna jest metabolizowana w wątrobie i wydalana z żółcią, nie należy stosować tego produktu leczniczego u pacjentów z ciężką chorobą wątroby. Nie przeprowadzono badań dotyczących stosowania azytromycyny u tych pacjentów.
Sposób podawania Tabletki powlekane można przyjmować z posiłkiem lub niezależnie od posiłku. Tabletki należy przyjmować popijając wodą.

4.3 Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na azytromycynę, erytromycynę, którykolwiek z antybiotyków makrolidowych lub ketolidowych oraz na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Podobnie jak w przypadku erytromycyny i innych makrolidów, notowano występowanie rzadkich ciężkich reakcji alergicznych, w tym obrzęku naczynioruchowego i anafilaksji (rzadko zakończonych zgonem), reakcji skórnych, w tym ostrej uogólnionej osutki krostkowej (ang. AGEP), zespołu Stevensa-Johnsona (ang. SJS), toksycznego martwiczego oddzielania się naskórka (ang. TEN) (rzadko prowadzących do zgonu) i wysypki polekowej z eozynofilią i objawami ogólnymi (ang. DRESS). W przebiegu niektórych z tych reakcji na lek Azithromycin Krka występowały nawroty objawów i konieczny był dłuższy okres obserwacji i leczenia.
Jeśli wystąpi reakcja alergiczna, należy odstawić lek i wdrożyć odpowiednie leczenie. Lekarz powinien mieć świadomość, że po przerwaniu leczenia objawowego może dojść do nawrotu objawów alergicznych.
Ponieważ wątroba jest głównym narządem uczestniczącym w eliminacji azytromycyny, lek należy stosować z ostrożnością u pacjentów z ciężkimi chorobami wątroby. Podczas stosowania azytromycyny opisywano przypadki piorunującego zapalenia wątroby, mogącego prowadzić do zagrażającej życiu niewydolności wątroby (patrz punkt 4.8). U niektórych pacjentów mogły wcześniej występować choroby wątroby lub mogli oni przyjmować inne produkty lecznicze o działaniu hepatotoksycznym. Jeśli wystąpią przedmiotowe i podmiotowe objawy zaburzeń czynności wątroby, takie jak szybki rozwój astenii z występującą żółtaczką, ciemnym zabarwieniem moczu, skłonnością do krwawień lub encefalopatią wątrobową, należy niezwłocznie wykonać badania (testy) czynności wątroby. W razie wystąpienia zaburzeń czynności wątroby, należy przerwać podawanie azytromycyny.
U pacjentów otrzymujących pochodne alkaloidów sporyszu, jednoczesne stosowanie niektórych antybiotyków makrolidowych może powodować przyspieszenie rozwoju zatrucia sporyszem. Brak danych dotyczących możliwych interakcji pomiędzy pochodnymi ergotaminy i azytromycyny. Niemniej jednak nie należy jednocześnie stosować azytromycyny i pochodnych alkaloidów sporyszu, ze względu na teoretyczną możliwość wystąpienia zatrucia sporyszem.
Podobnie jak w przypadku każdego produktu zawierającego antybiotyk, zaleca się obserwować, czy u pacjenta nie występują objawy nadkażenia opornymi drobnoustrojami, w tym grzybami.
W związku ze stosowaniem prawie każdego z leków przeciwbakteryjnych, w tym azytromycyny, notowano występowanie biegunki wywołanej przez Clostridium difficile (CDAD, ang. Clostridium difficile associated diarrhoea) o nasileniu od lekkiej biegunki do zapalenia okrężnicy zakończonego zgonem. Stosowanie produktów przeciwbakteryjnych zaburza prawidłową florę jelita i prowadzi do nadmiernego wzrostu Clostridium difficile.
Bakterie Clostridium difficile wytwarzają toksyny A i B, które przyczyniają się do rozwoju CDAD. Hipertoksyny wytwarzane przez szczepy C. difficile powodują zwiększenie chorobowości i umieralności, ponieważ zakażenia te mogą być oporne na leczenie przeciwbakteryjne i może być konieczne wycięcie okrężnicy. Możliwość CDAD należy rozważyć u każdego pacjenta, u którego po zastosowaniu antybiotyku wystąpiła biegunka. Konieczne jest dokładne zebranie wywiadu chorobowego, ponieważ notowano występowanie CDAD po upływie ponad dwóch miesięcy od podania leku przeciwbakteryjnego.
Nie ma konieczności modyfikacji dawki u pacjentów z lekką lub umiarkowaną niewydolnością nerek (GFR od 10 do 80 ml/min). Należy zachować ostrożność u pacjentów z ciężką niewydolnością nerek (GFR <10 ml/min), ponieważ zaobserwowano u nich 33% wzrost narażenia organizmu na azytromycynę (patrz punkt 5.2).
Podczas leczenia innymi antybiotykami makrolidowymi, w tym azytromycyną, obserwowano wydłużenie czasu repolaryzacji serca i odstępu QT, z ryzykiem rozwoju zaburzeń rytmu serca, w tym również torsade de pointes (patrz punkt 4.8). Ponieważ poniższe sytuacje mogą prowadzić do zwiększenia ryzyka komorowych zaburzeń rytmu (w tym torsade de pointes), które mogą prowadzić

do zatrzymania akcji serca, azytromycynę należy stosować ostrożnie u pacjentów ze stanami sprzyjającymi arytmii (zwłaszcza u kobiet i osób w podeszłym wieku), tzn. u pacjentów: - z wrodzonym lub potwierdzonym nabytym wydłużeniem odstępu QT; - równocześnie otrzymujących inne substancje czynne, o których wiadomo, że wydłużają odstęp QT, jak:
sotalol),

hydroksychlorochina, - z zaburzeniami elektrolitowymi, zwłaszcza z hipokaliemią i hipomagnezemią; - z istotną klinicznie bradykardią, zaburzeniami rytmu serca lub ciężką niewydolnością serca.
U pacjentów leczonych azytromycyną notowano zaostrzenia objawów miastenii oraz wystąpienie nowego zespołu miastenicznego (patrz punkt 4.8).
Zakażenia wywołane przez paciorkowce. W leczeniu zapalenia gardła i migdałków podniebiennych wywołanych przez Streptococcus pyogenes oraz w zapobieganiu ostrej gorączce reumatycznej lekiem z wyboru jest zwykle penicylina. Azytromycyna jest zwykle skuteczna w leczeniu zakażeń gardła wywołanych przez paciorkowce, nie przeprowadzono badań potwierdzających jej skuteczność w zapobieganiu ostrej gorączce reumatycznej.
Dzieci i młodzież. Bezpieczeństwo i skuteczność w zapobieganiu lub leczeniu zakażenia kompleksem Mycobacterium avium (MAC) u dzieci nie zostały ustalone.
Azytromycyna nie jest przeznaczona do leczenia ciężkich zakażeń, kiedy konieczne jest szybkie uzyskanie dużych stężeń we krwi.
Zagadnienia, które należy wziąć pod uwagę przed przepisaniem azytromycyny
Przy wyborze azytromycyny w leczeniu danego pacjenta należy wziąć pod uwagę zasadność stosowania antybiotyku makrolidowego w danym zatwierdzonym wskazaniu, po właściwym rozpoznaniu bakteryjnego źródła zakażenia i ustaleniu rozpowszechnienia oporności na azytromycynę lub inne makrolidy.
Na obszarach, na których oporność na erytromycynę A występuje bardzo często, szczególnie istotne jest uwzględnienie stopniowych zmian wrażliwości na azytromycynę i inne antybiotyki. W niektórych krajach europejskich notowano duży odsetek szczepów Streptococcus pneumoniae opornych na azytromycynę (patrz punkt 5.1). Należy wziąć to pod uwagę podczas leczenia zakażeń wywołanych przez bakterie Streptococcus pneumoniae.
Stosowanie azytromycyny w leczeniu bakteryjnego zapalenia gardła jest zalecane tylko wtedy, gdy niemożliwe jest zastosowanie antybiotyków beta-laktamowych, jako leków pierwszego rzutu.
Zakażenia skóry i tkanek miękkich Zakażenia tkanek miękkich są najczęściej wywołane przez Staphylococcus aureus, które są często oporne na azytromycynę. Dlatego ważne jest przeprowadzenie badania wrażliwości, jako warunek leczenia zakażeń tkanek miękkich azytromycyną.
Zakażone rany oparzeniowe Azytromycyna nie jest wskazana w leczeniu zakażonych ran oparzeniowych.


Choroby przenoszone drogą płciową W przypadku chorób przenoszonych drogą płciową, należy wykluczyć jednoczesne zakażenie przez T. pallidum.
Zaburzenia neurologiczne lub choroby psychiczne Należy zachować ostrożność podczas stosowania azytromycyny u pacjentów z zaburzeniami neurologicznymi lub chorobami psychicznymi.
Sód Produkt leczniczy zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na dawkę, to znaczy lek uznaje się za „wolny od sodu”.

4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

Leki zobojętniające sok żołądkowy. W badaniu farmakokinetycznym, w którym oceniano działanie stosowanych jednocześnie leków zobojętniających i azytromycyny, nie stwierdzono wpływu na całkowitą biodostępność, mimo zmniejszenia się maksymalnych stężeń w surowicy o około 25%. Pacjenci otrzymujący azytromycynę nie powinni jednocześnie przyjmować leków zobojętniających kwas żołądkowy. Jednoczesne podanie azytromycyny w postaci granulatu do sporządzania zawiesiny doustnej o przedłużonym uwalnianiu i wodorotlenku glinu z wodorotlenkiem magnezu (ko- magaldroks) w pojedynczej dawce 20 ml nie wpływało na szybkość i zakres wchłaniania azytromycyny. Azytromycynę należy podawać co najmniej godzinę przed podaniem lub 2 godziny po podaniu leków zobojętniających.
Cetyryzyna. U zdrowych ochotników jednoczesne podawanie przez 5 dni azytromycyny z cetyryzyną w dawce 20 mg nie doprowadziło w stanie równowagi do interakcji farmakokinetycznej ani do istotnych zmian odstępu QT.
Dydanozyna (dideokoksyinozyna). Jednoczesne podawanie azytromycyny w dawce 1200 mg na dobę i dydanozyny w dawce 400 mg na dobę u 6 osób z rozpoznanym zakażeniem HIV nie wpłynęło na farmakokinetykę dydanozyny w stanie równowagi w porównaniu do placebo.
Digoksyna i kolchicyna. Notowano, że jednoczesne podawanie antybiotyków makrolidowych, w tym azytromycyny, z substratami glikoproteiny P, takimi jak digoksyna i kolchicyna, prowadzi do zwiększenia stężenia substratu glikoproteiny P w surowicy. W związku z tym, w przypadku jednoczesnego podawania azytromycyny i substratów glikoproteiny P, takich jak digoksyna, należy brać pod uwagę możliwość zwiększenia stężenia digoksyny w surowicy. W czasie leczenia azytromycyną i po jego zakończeniu niezbędna jest kliniczna obserwacja pacjenta, a w stosownych przypadkach, oznaczanie stężenia digoksyny w surowicy.
Zydowudyna. Pojedyncze dawki 1000 mg oraz wielokrotne dawki 600 mg lub 1200 mg azytromycyny wywierają niewielki wpływ na farmakokinetykę w osoczu lub wydalanie z moczem zydowudyny lub jej glukuronidowego metabolitu. Jednakże podawanie azytromycyny zwiększało stężenia fosforylowanej zydowudyny, klinicznie czynnego metabolitu, w jednojądrzastych komórkach krwi obwodowej. Znaczenie kliniczne tego działania jest niejasne, jednak może ono być korzystne dla pacjenta.
Azytromycyna nie wchodzi w istotne interakcje poprzez układ wątrobowy cytochromu P450. Uważa się, że nie wchodzi ona w interakcje farmakokinetyczne, obserwowane dla erytromycyny i innych antybiotyków makrolidowych. W przypadku azytromycyny nie zachodzi indukcja ani inaktywacja wątrobowego cytochromu P450 poprzez kompleks metabolitów cytochromu.
Pochodne ergotaminy. Ze względu na teoretyczną możliwość zatrucia alkaloidami sporyszu (ergotyzm) nie zaleca się jednoczesnego stosowania azytromycyny i pochodnych ergotaminy (patrz punkt 4.4).


Przeprowadzono badania farmakokinetyczne pomiędzy azytromycyną a wymienionymi poniżej lekami, które są w istotnym stopniu metabolizowane z udziałem enzymów układu cytochromu P450.
Astemizol, alfentanyl. Brak danych dotyczących interakcji z astemizolem lub alfentanylem. Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania tych produktów z azytromycyną, ponieważ wiadomo, że nasila się ich działanie, gdy są stosowane razem z antybiotykiem makrolidowym − erytromycyną.
Atorwastatyna. Jednoczesne podawanie atorwastatyny (w dawce 10 mg na dobę) i azytromycyny (w dawce 500 mg na dobę) nie prowadziło do zmiany stężenia atorwastatyny w osoczu (na podstawie próby zahamowania reduktazy HMG-CoA). Jednak po wprowadzeniu produktu do obrotu zgłaszano pojedyncze przypadki rabdomiolizy u pacjentów otrzymujących azytromycynę razem ze statynami.
Karbamazepina. W badaniu interakcji farmakokinetycznej u zdrowych ochotników nie obserwowano żadnego istotnego wpływu na stężenia karbamazepiny lub jej czynnego metabolitu w osoczu podczas jednoczesnego stosowania azytromycyny.
Cyzapryd. Cyzapryd jest metabolizowany w wątrobie przez enzym CYP3A4. Antybiotyki makrolidowe hamują działanie tego enzymu, dlatego jednoczesne stosowanie azytromycyny z cyzaprydem może powodować wydłużenie odstępu QT, komorowe zaburzenia rytmu i torsade de pointes.
Cymetydyna. W badaniu farmakokinetycznym oceniano wpływ na farmakokinetykę azytromycyny pojedynczej dawki cymetydyny podawanej 2 godziny przed podaniem azytromycyny i nie obserwowano żadnych odchyleń parametrów farmakokinetycznych azytromycyny.
Doustne leki przeciwzakrzepowe z grupy pochodnych kumaryny. W badaniu interakcji farmakokinetycznych, podawanie azytromycyny nie powodowało zmiany działania przeciwzakrzepowego warfaryny zastosowanej w pojedynczej dawce 15 mg u zdrowych ochotników. Po wprowadzeniu leku do obrotu opisywano przypadki nasilenia działania przeciwzakrzepowego po jednoczesnym podaniu azytromycyny i doustnych leków przeciwzakrzepowych z grupy pochodnych kumaryny. Chociaż nie ustalono związku przyczynowego tego zjawiska, należy zwrócić uwagę na właściwą częstość kontrolnych oznaczeń czasu protrombinowego podczas stosowania azytromycyny u pacjentów otrzymujących doustne leki przeciwzakrzepowe z grupy pochodnych kumaryny.
Cyklosporyna. W badaniu farmakokinetycznym, w którym zdrowym ochotnikom podawano doustnie azytromycynę w dawce 500 mg na dobę przez 3 dni, a następnie cyklosporynę w pojedynczej dawce doustnej 10 mg/kg mc., stwierdzono istotne zwiększenie C max
0-5
tym należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania tych produktów. Jeśli konieczne jest jednoczesne stosowanie azytromycyny i cyklosporyny, należy monitorować stężenia cyklosporyny i odpowiednio modyfikować jej dawkę.
Efawirenz. Jednoczesne podawanie azytromycyny w pojedynczej dawce 600 mg i efawirenzu w dawce 400 mg na dobę przez 7 dni nie spowodowało żadnych istotnych klinicznie interakcji farmakokinetycznych.
Flukonazol. Jednoczesne podanie pojedynczej dawki 1200 mg azytromycyny nie wpłynęło na parametry farmakokinetyczne pojedynczej dawki 800 mg flukonazolu. Całkowite narażenie na działanie azytromycyny i jej okres półtrwania nie zmieniały się podczas jednoczesnego podawania flukonazolu, jednakże obserwowano nie mające znaczenia klinicznego zmniejszenie wartości C max
(18%).


Indynawir. Jednoczesne podanie pojedynczej dawki 1200 mg azytromycyny nie wywierało istotnego statystycznie wpływu na parametry farmakokinetyczne indynawiru podawanego w dawce 800 mg trzy razy na dobę przez 5 dni.
Metyloprednizolon. W badaniach interakcji farmakokinetycznych u zdrowych ochotników azytromycyna nie wykazała istotnego wpływu na parametry farmakokinetyczne metyloprednizolonu.
Midazolam. U zdrowych ochotników jednoczesne podawanie azytromycyny w dawce 500 mg na dobę przez 3 dni nie wywarło istotnego wpływu na parametry farmakokinetyczne i farmakodynamiczne midazolamu podawanego w pojedynczej dawce 15 mg.
Nelfinawir. Podawanie azytromycyny (1200 mg) jednocześnie z nelfinawirem w stanie stacjonarnym (750 mg trzy razy na dobę) prowadziło do zwiększenia stężenia azytromycyny. Nie zaobserwowano klinicznie istotnych działań niepożądanych i nie była konieczna modyfikacja dawki.
Ryfabutyna. Jednoczesne stosowanie azytromycyny i ryfabutyny nie miało wpływu na stężenia w osoczu żadnej z tych substancji czynnych.
U pacjentów, u których zastosowano jednoczesne leczenie azytromycyną i ryfabutyną obserwowano neutropenię. Chociaż występowanie neutropenii było związane ze stosowaniem ryfabutyny, nie potwierdzono związku przyczynowego z jednoczesnym stosowaniem z azytromycyną (patrz punkt 4.8).
Syldenafil. U zdrowych ochotników płci męskiej nie stwierdzono wpływu azytromycyny (stosowanej w dawce 500 mg na dobę przez 3 dni) na AUC i C max
metabolitu.
Terfenadyna. W badaniach farmakokinetycznych nie uzyskano dowodów na występowanie interakcji pomiędzy azytromycyną a terfenadyną. Opisywano rzadkie przypadki, w których nie można było całkowicie wykluczyć możliwości interakcji obu produktów; jednak brak jednoznacznych dowodów na występowanie takich interakcji.
Teofilina. Nie ma dowodów na występowanie klinicznie istotnych interakcji farmakokinetycznych podczas jednoczesnego podawania azytromycyny i teofiliny zdrowym ochotnikom. Ponieważ obserwowano interakcje podczas jednoczesnego stosowania teofiliny z innymi antybiotykami makrolidowymi, zaleca się obserwację objawów świadczących o zwiększaniu się stężenia teofiliny we krwi.
Triazolam. W badaniu z udziałem 14 zdrowych ochotników jednoczesne podawanie azytromycyny w dawce 500 mg w 1. dniu i 250 mg w 2. dniu oraz triazolamu w dawce 0,125 mg w 2. dniu nie wywarło istotnego wpływu na którykolwiek z parametrów farmakokinetycznych triazolamu, w porównaniu do triazolamu podawanego z placebo.
Trimetoprim z sulfametoksazolem. Stosowanie trimetoprimu z sulfametoksazolem (w dawce 160 mg i jej maksymalne stężenia, całkowite narażenie na działanie leku i wydalanie nerkowe trimetoprimu ani sulfametoksazolu. Stężenia azytromycyny w osoczu były porównywalne z obserwowanymi w innych badaniach.
Substancje, które wydłużają odstęp QT: Azytromycyny nie należy stosować jednocześnie z innymi substancjami czynnymi, które wydłużają odstęp QT np. hydroksychlorochina i chlorochina (patrz punkt 4.4).

4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację

Ciąża Brak odpowiednich danych dotyczących stosowania azytromycyny u kobiet w ciąży. W badaniach dotyczących wpływu na reprodukcję u zwierząt wykazano, że azytromycyna przenika przez łożysko, ale nie obserwowano działania teratogennego (patrz punkt 5.3). Bezpieczeństwo azytromycyny w odniesieniu do stosowania substancji czynnej u kobiet w ciąży nie zostało określone. Dlatego też azytromycynę można stosować podczas ciąży tylko wtedy, gdy jest to bezwzględnie konieczne.
Karmienie piersią Azytromycyna przenika do mleka kobiecego, ale u karmiących kobiet brak odpowiednich i dobrze kontrolowanych badań klinicznych, które charakteryzowałyby farmakokinetykę wydzielania azytromycyny do mleka kobiecego. Ponieważ nie wiadomo, czy azytromycyna może wywierać działania niepożądane na dziecko karmione piersią, należy przerwać karmienie piersią podczas leczenia azytromycyną. U karmionego piersią dziecka może, oprócz biegunki, wystąpić grzybicze zapalenie błony śluzowej, a także reakcje nadwrażliwości. Zaleca się, aby odciągać i wyrzucać mleko podczas leczenia oraz do dwóch dni po zakończeniu leczenia azytromycyną. Następnie karmienie piersią można kontynuować.
Płodność W badaniach płodności prowadzonych na szczurach, po podaniu azytromycyny odnotowano zmniejszenie częstości ciąż u szczurów. Znaczenie tej obserwacji dla ludzi nie jest znane.

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Nie ma dowodów świadczących o tym, że azytromycyna może wpływać na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn przez pacjenta.

4.8 Działania niepożądane

W poniższej tabeli przedstawiono działania niepożądane stwierdzone w trakcie badań klinicznych i obserwacji po wprowadzeniu leku do obrotu, według klasyfikacji układów i narządów oraz częstości występowania. Działania niepożądane zaobserwowane po wprowadzeniu leku do obrotu zaznaczono kursywą. Częstość występowania pogrupowano według następującej konwencji: bardzo często: (1/10) często: (1/100 do <1/10) niezbyt często: (1/1 000 do <1/100) rzadko: (1/10 000 do <1/1 000) bardzo rzadko: (<1/10 000) częstość nieznana (nie może być oszacowana na podstawie dostępnych danych). W obrębie każdej grupy o określonej częstości występowania działania niepożądane są wymienione zgodnie ze zmniejszającą się ciężkością.
Działania niepożądane prawdopodobnie lub przypuszczalnie związane ze stosowaniem azytromycyny, na podstawie badań klinicznych i obserwacji po wprowadzeniu leku do obrotu
Klasyfikacja układów i narządów Bardzo często Często Niezbyt często Rzadko Bardzo rzadko Częstość nieznana Zakażenia i zarażenia pasożytnicze
zakażenie pochwy, zapalenie płuc, zakażenie grzybicze, zakażenie bakteryjne, zapalenie gardła, zapalenie błony
zapalenie jelita grubego (patrz punkt 4.4)

śluzowej żołądka i jelit, zaburzenia oddechowe, zapalenie błony śluzowej nosa, drożdżakowe zakażenie jamy ustnej Zaburzenia krwi i układu chłonnego
neutropenia eozynofilia
niedokrwistość hemolityczna Zaburzenia układu immunologi- cznego
naczynioruchowy, nadwrażliwość
anafilaktyczna (patrz punkt 4.4) Zaburzenia metabolizmu i odżywiania
Zaburzenia psychiczne
bezsenność pobudzenie agresja, niepokój, majaczenie, omamy Zaburzenia układu nerwowego
senność, zaburzenie smaku, parestezja
drgawki, niedoczulica, nadaktywność psychomotoryczna, brak węchu, brak smaku, zaburzenia węchu, miastenia (patrz punkt 4.4) Zaburzenia oka
widzenia
Zaburzenia ucha i błędnika
zawroty głowy pochodzenia obwodowego
w tym głuchota i (lub) szumy uszne Zaburzenia serca
serca typu torsade de pointes (patrz punkt 4.4), arytmia (patrz punkt 4.4), w tym tachykardia komorowa, wydłużenie odstępu QT w EKG (patrz punkt 4.4) Zaburzenia naczyniowe
tętnicze Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia
krwawienie z nosa
Zaburzenia biegunka wymioty, zaparcie, zapalenie trzustki,

żołądka i jelit ból brzucha, nudności wzdęcia, niestrawność, zapalenie błony śluzowej żołądka, zaburzenia połykania, odczucie rozdęcia brzucha, suchość w jamie ustnej, odbijanie się, owrzodzenie jamy ustnej, nadmierne wydzielanie śliny przebarwienia języka Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych
czynność wątroby, żółtaczka cholestatyczna
wątroby (niekiedy kończąca się śmiercią, patrz punkt 4.4) ** , piorunujące zapalenie wątroby, martwica wątroby Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej
świąd, pokrzywka, zapalenie skóry, suchość skóry, nadmierne pocenie się reakcja nadwrażliwo- ści na światło, ostra uogólniona osutka krostkowa (ang. AGEP) wysypka polekowa z eozynofilią i objawami ogólnymi (ang. DRESS) zespół Stevensa- Johnsona, toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka, rumień wielopostaciowy Zaburzenia mięśniowo- szkieletowe i tkanki łącznej
stawów, ból mięśni, ból pleców, ból szyi
Zaburzenia nerek i dróg moczowych
moczu, ból nerkowy
nerek, śródmiąższowe zapalenie nerek Zaburzenia układu rozrodczego i piersi
zaburzenia jąder
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania
osłabienie, złe samopoczucie, uczucie zmęczenia, obrzęk twarzy, ból w klatce piersiowej, gorączka, ból, obrzęk obwodowy
Badania diagnostyczne
liczby limfocytów, zwiększenie liczby eozynofilów, zwiększenie aktywności aminotransferazy asparaginianowej (AspAT), zwiększenie


zmniejszenie stężenia wodorowęgla- nów we krwi, zwiększenie liczby bazofilów, zwiększenie liczby monocytów, zwiększenie liczby neutrofilów aktywności aminotransferazy alaninowej (AlAT), zwiększenie stężenia bilirubiny we krwi, zwiększenie stężenia mocznika we krwi, zwiększenie stężenia kreatyniny we krwi, nieprawidłowe stężenie potasu we krwi, zwiększenie aktywności fosfatazy zasadowej, zwiększenie stężenia chlorków, zwiększenie stężenia glukozy, zwiększenie liczby płytek krwi, zmniejszenie hematokrytu, zwiększenie stężenia wodorowęglanów we krwi, nieprawidłowe stężenie sodu
Działania niepożądane, których związek ze stosowaniem azytromycyny w zapobieganiu i leczeniu zakażenia kompleksem Mycobacterium avium jest możliwy lub prawdopodobny, na podstawie doświadczenia z badań klinicznych i z obserwacji po wprowadzeniu azytromycyny do obrotu. Działania te różnią się od notowanych podczas stosowania azytromycyny w postaci o natychmiastowym lub przedłużonym uwalnianiu albo pod względem rodzaju, albo do częstości.
Klasyfikacja układów i narządów Bardzo często (≥1/10) Często (≥1/100 do <1/10) Niezbyt często (≥1/1000 do <1/100) Zaburzenia metabolizmu i odżywiania
Zaburzenia układu nerwowego
ból głowy, parestezje, zaburzenie smaku niedoczulica Zaburzenia oka
Zaburzenia ucha i błędnika
szumy uszne Zaburzenia serca
Zaburzenia żołądka i jelit biegunka, ból brzucha, nudności, wzdęcia, odczucie dyskomfortu w jamie brzusznej,


luźne stolce Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej
świąd zespół Stevensa- Johnsona, nadwrażliwość na światło Zaburzenia mięśniowo- szkieletowe i tkanki łącznej
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania
złe samopoczucie
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa Tel: + 48 22 49 21 301 Faks: + 48 22 49 21 309 Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

4.9 Przedawkowanie

Objawy Działania niepożądane, które występowały po przyjęciu produktu w dawkach większych niż zalecane, były podobne do tych, które opisywano po podaniu zwykle stosowanych dawek. Charakterystyczne objawy po przedawkowaniu antybiotyków makrolidowych to: przemijająca utrata słuchu, silne nudności, wymioty i biegunka.
Leczenie W razie przedawkowania zaleca się zastosowanie leczenia objawowego i podtrzymującego czynności życiowe, jeśli to konieczne.

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

5.1 Właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterapeutyczna: leki przeciwbakteryjne do stosowania ogólnego, makrolidy, kod ATC: J01FA10
Mechanizm działania Azytromycyna jest antybiotykiem makrolidowym, należącym do grupy azalidów. Jej cząsteczka powstała w wyniku dodania atomu azotu do pierścienia laktonowego erytromycyny A. Mechanizm działania azytromycyny polega na zahamowaniu syntezy białka bakteryjnego na skutek wiązania z podjednostką 50 S rybosomu i zahamowaniu przemieszczania się peptydów.
Zależności farmakokinetyczno-farmakodynamiczne Dla azytromycyny głównym parametrem zależności PK/PD, najlepiej korelującym ze skutecznością azytromycyny, jest wartość AUC/MIC.
Mechanizm powstawania oporności

Oporność bakterii Gram-dodatnich na makrolidy zazwyczaj polega na zmianie miejsca wiązania leku przeciwbakteryjnego. Oporność typu MLS (patrz poniżej), która może być konstytutywna u gronkowców lub indukowana działaniem niektórych makrolidów u gronkowców i paciorkowców, jest wywołana działaniem szeregu nabytych genów (rodziny erm) kodujących metylazę skierowaną na miejsca wiązania 23S rybosomalnego RNA.
Metylacja utrudnia wiązanie leku przeciwbakteryjnego do rybosomu i prowadzi do oporności krzyżowej na makrolidy (wszystkie makrolidy, gdy występuje oporność konstytutywna), linkozamidy i streptograminy typu B, ale nie streptograminy typu A. Do rzadszych mechanizmów oporności należą degradacja leku przeciwbakteryjnego poprzez dezaktywację enzymów, takich jak esteraza, oraz aktywne usuwanie antybiotyku z wnętrza bakterii.
Bakterie Gram-ujemne mogą mieć oporność naturalną na makrolidy z powodu braku zdolności makrolidu do przenikania przez zewnętrzną część błony komórkowej. Makrolidy o lepszym przenikaniu mogą wykazywać działanie na niektóre bakterie Gram-ujemne.
Bakterie Gram-ujemne mogą również wytwarzać metylazę rybosomalną lub enzymy inaktywujące makrolidy.
Wartości graniczne Poniżej przedstawiono wartości graniczne stężeń azytromycyny, określające przedziały wrażliwości typowych patogenów bakteryjnych, wg. EUCAST (Europejski Komitet ds. Oznaczania Wrażliwości Drobnoustrojów, ang. European Commitee on Antimicrobial Susceptibility Testing)
Drobnoustroje Graniczne wartości wrażliwości [mg/l] Wrażliwe (mg/l) Oporne [mg/l] Staphylococcus spp. ≤1 >2 Streptococcus spp. (grupy A, B, C, G) ≤0,25 >0,5 Streptococcus pneumoniae ≤0,25 >0,5 Haemophilus influenzae ≤0,12 >4 Moraxella catarrhalis ≤0,25 >0,5 Neisseria gonorrhoeae ≤0,25 >0,5
Wrażliwość Rozpowszechnienie występowania oporności nabytej poszczególnych gatunków może różnić się w zależności od obszaru geograficznego oraz zmieniać wraz z upływem czasu, w związku z tym zaleca się korzystanie z lokalnych informacji na temat oporności, zwłaszcza podczas leczenia ciężkich zakażeń. W razie konieczności należy zasięgnąć porady ekspertów, gdy rozpowszechnienie oporności w danym regionie jest na tyle duże, że przydatność produktu w leczeniu co najmniej niektórych rodzajów zakażeń jest wątpliwa.
Tabela wrażliwości
Gatunki zwykle wrażliwe
Gram-dodatnie bakterie tlenowe Mycobacterium avium° Streptococcus pyogenes 1
Gram-ujemne bakterie tlenowe Haemophilus influenzae $
Moraxella catarrhalis° Neisseria gonorrhoeae Inne drobnoustroje

Chlamydophila pneumoniae° Chlamydia trachomatis° Legionella spp.° Mycoplasma pneumoniae°
Gatunki, wśród których może wystąpić problem oporności nabytej
Gram-dodatnie bakterie tlenowe Staphylococcus aureus (wrażliwe na metycylinę) Staphylococcus aureus (oporne na metycylinę) +
Streptococcus pneumoniae Streptococcus agalactiae
Drobnoustroje o oporności naturalnej
Bakterie Gram-ujemne Escherichia coli Klebsiella spp. Pseudomonas aeruginosa ° W czasie przygotowania publikacji brakowało aktualnych danych. W literaturze podstawowej, w standardowych publikacjach i wytycznych dotyczących leczenia zakłada się występowanie wrażliwości. 1
$
oporności nabytej. +

5.2 Właściwości farmakokinetyczne

Wchłanianie Biodostępność azytromycyny po podaniu doustnym wynosi około 37%. Największe stężenie w osoczu osiągane jest po 2-3 godzinach. Stężenie maksymalne (C max ) po podaniu doustnym jednorazowej dawki 500 mg wynosiło około 0,4 μg/ml.
Dystrybucja Po doustnym przyjęciu, azytromycyna przenika do wielu tkanek organizmu. W badaniach farmakokinetycznych wykazano, że stężenia azytromycyny w tkankach są znacząco większe (do 50- krotnie) niż w osoczu, co świadczy to o tym, że azytromycyna jest w znacznym stopniu wiązana w tkankach. Po podaniu pojedynczej dawki 500 mg stężenie w tkankach docelowych, np. w płucu, migdałku i gruczole krokowym, przekracza MIC 90
dla prawdopodobnych patogenów. W badaniach przeprowadzonych na zwierzętach znaleziono duże stężenia azytromycyny w fagocytach. Zaobserwowano również, że w czasie aktywnej fagocytozy azytromycyna jest uwalniana w stężeniach wyższych niż podczas uwalniania z nieaktywnych fagocytów. W związku z tym stężenia azytromycyny zmierzone w ogniskach zapalnych podczas badań na zwierzętach, były wysokie. Wiązanie się azytromycyny z białkami osocza jest zmienne, zależnie od stężenia w surowicy, i waha się od 12% przy stężeniu 0,5 μg/ml do 52% przy stężeniu 0,05 μg/ml. Obliczono, że średnia objętość dystrybucji w stanie równowagi (VVss) wynosi około 31,1 l/kg.
Metabolizm i eliminacja Okres półtrwania w fazie eliminacji z osocza jest ściśle związany z okresem półtrwania w tkankach, wynoszącym od 2 do 4 dni. Około 12% dawki po podaniu dożylnym wydalane jest w niezmienionej postaci w moczu w ciągu 3 dni. Szczególnie wysokie stężenie niezmienionej azytromycyny

stwierdzono w żółci. W żółci wykryto również dziesięć metabolitów, które powstawały przez N- i O- demetylację, hydroksylację dezozaminy i pierścieni aglikonowych oraz poprzez rozszczepianie koniugatów kladynozowych. Porównanie wyników ciekłej chromatografii i analizy mikrobiologicznej wskazuje, że metabolity azytromycyny nie mają aktywności mikrobiologicznej.
Farmakokinetyka w szczególnych grupach pacjentów
Niewydolność nerek Po podaniu azytromycyny w jednorazowej dawce doustnej 1 g, wartości C max
i AUC 0-120 zwiększały się, odpowiednio, o 5,1% oraz 4,2% u pacjentów z lekkimi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek (GFR - współczynnik przesączania kłębuszkowego 10-80 ml/min) w porównaniu z grupą pacjentów z prawidłową czynnością nerek (GFR >80 ml/min). U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek średnie wartości C max

0-120 zwiększały się, odpowiednio, o 61% i 35% w porównaniu do wartości prawidłowych.
Niewydolność wątroby Nie ma dowodów na wyraźną zmianę parametrów farmakokinetycznych azytromycyny w surowicy u pacjentów z lekkimi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby, w porównaniu z grupą pacjentów z prawidłową czynnością wątroby. U tych pacjentów wydalanie azytromycyny z moczem wydaje się zwiększać, prawdopodobnie w celu kompensacji zmniejszonego klirensu wątrobowego.
Pacjenci w podeszłym wieku Farmakokinetyka azytromycyny u pacjentów w podeszłym wieku jest zbliżona do opisywanej u młodych dorosłych; jednakże u pacjentek w podeszłym wieku maksymalne stężenia były większe (zwiększone o 30-50%), ale nie dochodziło do znaczącej kumulacji leku.
Po 5-dniowym leczeniu azytromycyną u ochotników w podeszłym wieku (>65 lat), zawsze występowały większe wartości AUC (29%), niż u młodych ochotników (<45 lat). Różnice te nie są jednak klinicznie istotne, w związku z czym nie jest konieczna modyfikacja dawkowania.
Dzieci i młodzież Farmakokinetykę azytromycyny badano u dzieci w wieku od 4 miesięcy do 15 lat, którym podawano lek w postaci kapsułek, granulatu lub zawiesiny. Azytromycynę podawano w dawce 10 mg/kg mc. w pierwszym dniu badania, następnie w dawce 5 mg/kg mc. od 2. do 5. dnia badania, osiągnięte stężenia maksymalne C max , wynoszące 224 μg/l u dzieci w wieku od 7,5 miesiąca do 5 lat oraz Wartość t 1/2
dorosłych.

5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie

W badaniach na zwierzętach azytromycynę podawano w dawkach 40-krotnie przekraczających kliniczne dawki terapeutyczne i stwierdzono, że powodowała ona przemijającą fosfolipidozę, ale zasadniczo bez występujących w następstwie objawów toksyczności.
W badaniach elektrofizjologicznych wykazano, że azytromycyna wydłuża odstęp QT.
Rakotwórczość Nie przeprowadzono długoterminowych badań na zwierzętach w celu oceny działania rakotwórczego, ponieważ produkt leczniczy jest wskazany jedynie do krótkotrwałego stosowania. W innych badaniach nie obserwowano objawów wskazujących na działanie rakotwórcze.
Genotoksyczność Nie wykazano mutagennego działania azytromycyny w standardowych badaniach mutacji genowych i chromosomowych w warunkach in vivo oraz in vitro.


Toksyczny wpływ na reprodukcję i rozwój potomstwa W badaniach embriotoksyczności u myszy i szczurów nie stwierdzono działania teratogennego. U szczurów podawanie azytromycyny w dawce 100 do 200 mg/kg mc. na dobę prowadziło do niewielkiego opóźnienia kostnienia u płodu oraz przybierania masy ciała u matek. W badaniach na szczurach, dotyczących okresu okołoporodowego i pourodzeniowego, obserwowano lekkie opóźnienie w rozwoju fizycznym i ruchowym w wyniku podawania azytromycyny w dawce co najmniej

6. DANE FARMACEUTYCZNE

6.1 Wykaz substancji pomocniczych

Rdzeń tabletki Celuloza mikrokrystaliczna Skrobia żelowana, ziemiaczana Sodu laurylosiarczan Hypromeloza 4,0-6,0 mPa s Kroskarmeloza sodowa Krzemionka koloidalna bezwodna Magnezu stearynian
Otoczka tabletek o mocy 250 mg Opadry Y-1-7000 o składzie: Hypromeloza 5 cP Tytanu dwutlenek (E 171) Makrogol 400
Otoczka tabletek o mocy 500 mg Opadry QX321A180025 White o składzie: Kopolimer szczepiony makrogolu i alkoholu poli(winylowego) Tytanu dwutlenek (E 171) Talk Glicerolu monokaprylokapronian Alkohol poliwinylowy

6.2 Niezgodności farmaceutyczne

Nie dotyczy.

6.3 Okres ważności

6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania

Brak specjalnych zaleceń dotyczących temperatury przechowywania produktu leczniczego.

6.5 Rodzaj i zawartość opakowań

Azithromycin Krka, 250 mg, tabletki powlekane pudełku


Azithromycin Krka, 500 mg, tabletki powlekane 2, 3 lub 30 powlekanych tabletek umieszczonych w blistrach PVC/PVDC/Aluminium, w tekturowym pudełku
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.

6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania

Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami.

7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA

DOPUSZCZENIE DO OBROTU
KRKA, d.d., Novo mesto Šmarješka cesta 6 Słowenia

8. NUMERY POZWOLEŃ NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

Azithromycin Krka, 250 mg, tabletki powlekane Pozwolenie nr 21968
Azithromycin Krka, 500 mg, tabletki powlekane Pozwolenie nr 21969

9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO

Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 02.07.2014 r. Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 14.02.2020 r.

10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU

CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO
08.08.2022 r.