Azithromycin Genoptim

Ulotka dołączona do opakowania: informacja dla pacjenta
Azithromycin Genoptim, 500 mg, tabletki powlekane
Azithromycinum
Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zażyciem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta. - Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. - W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty, lub pielęgniarki. - Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same. - Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie, lub pielęgniarce. Patrz punkt 4.
Spis treści ulotki:

1. Co to jest lek Azithromycin Genoptim i w jakim celu się go stosuje

2. Informacje ważne przed przyjęciem leku Azithromycin Genoptim

3. Jak przyjmować lek Azithromycin Genoptim

4. Możliwe działania niepożądane

5. Jak przechowywać lek Azithromycin Genoptim

6. Zawartość opakowania i inne informacje

1. Co to jest lek Azithromycin Genoptim i w jakim celu się go stosuje

Azithromycin Genoptim jest antybiotykiem należącym do grupy makrolidów.
Jest stosowany w leczeniu zakażeń wywołanych przez wrażliwe na azytromycynę bakterie. Zakażenia te obejmują: - zaostrzenie przewlekłego zapalenia oskrzeli i zapalenie płuc, - zapalenie zatok, gardła, migdałków, - ostre zapalenie ucha środkowego, - zakażenia skóry i tkanek miękkich o nasileniu małym do umiarkowanego, np. zakażenie torebek włosowych (zapalenie mieszków włosowych), bakteryjne zakażenie skóry i jej głębszych warstw (zapalenie tkanki łącznej), zakażenia skóry z lśniącą czerwoną wysypką (róża), - niepowikłane zapalenie cewki moczowej lub szyjki macicy wywołane przez bakterie Chlamydia trachomatis.

2. Informacje ważne przed przyjęciem leku Azithromycin Genoptim

Kiedy nie przyjmować leku Azithromycin Genoptim - Jeśli pacjent ma uczulenie na azytromycynę, erytromycynę lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienione w punkcie 6). - Jeśli pacjent ma uczulenie (nadwrażliwość) na inny antybiotyk makrolidowy lub ketolidowy.
Nie należy stosować leku, jeżeli występuje choć jedna z wymienionych sytuacji. W razie wątpliwości przed przyjęciem leku Azithromycin Genoptim należy porozmawiać z lekarzem lub farmaceutą.
Ostrzeżenia i środki ostrożności

Przed rozpoczęciem przyjmowania leku należy omówić to z lekarzem lub farmaceutą, jeśli: - u pacjenta występują ciężkie schorzenia wątroby lub nerek, - u pacjenta występują ciężkie zaburzenia czynności serca lub ciężkie zaburzenia tętna (widoczne w zapisie EKG lub na monitorze urządzenia EKG), - u pacjenta występuje zbyt małe stężenie potasu lub magnezu we krwi, - u pacjenta stwierdzono objawy kolejnego zakażenia, - pacjent ma zaburzenia nerwowe (neurologiczne) lub psychiczne (psychiatryczne).
Należy przerwać przyjmowanie leku Azithromycin Genoptim i niezwłocznie powiadomić lekarza, jeśli u pacjenta w trakcie przyjmowania tego leku wystąpią następujące ciężkie działania niepożądane: - obrzęk twarzy, warg, języka lub gardła, trudności z oddychaniem lub przełykaniem, wysypka, od swędzenia skóry po duże pęcherze na skórze, lub też owrzodzenia na wargach, okolicach oczu, nosie, ustach i narządach płciowych. Mogą to być oznaki ciężkiej reakcji alergicznej, obrzęku naczynioruchowego lub reakcji anafilaktycznej. - przedłużająca się biegunka, z zawartością krwi lub śluzu w kale. Może to być objawem poważnego schorzenia jelit, zwanego rzekomobłoniastym zapaleniem jelita grubego.
Azithromycin Genoptim a inne leki Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować oraz o lekach, które wydawane są bez recepty.
Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o przyjmowaniu wszystkich z następujących leków: - leki zobojętniające sok żołądkowy – stosowane w leczeniu zgagi i niestrawności. Azithromycin Genoptim należy przyjmować przynajmniej godzinę przed i dwie godziny po przyjęciu leku zobojętniającego sok żołądkowy; - ergotamina stosowana w leczeniu migreny; - warfaryna lub podobne leki – stosowane w celu rozrzedzania krwi. Azithromycin Genoptim może doprowadzić do jeszcze większego rozrzedzenia krwi; - cyzapryd stosowany w leczeniu zaburzeń żołądkowych. Mogą wystąpić ciężkie zaburzenia pracy serca (widoczne w zapisie EKG lub na monitorze urządzenia EKG); - terfenadyna stosowana w leczeniu kataru siennego. Mogą wystąpić ciężkie zaburzenia pracy serca (widoczne w zapisie EKG lub na monitorze urządzenia EKG); - zydowudyna lub nelfinawir – stosowane w leczeniu zakażeń HIV. Przyjmowanie nelfinawiru wraz z lekiem Azithromycin Genoptim może spowodować wystąpienie u pacjenta większej liczby działań niepożądanych wymienionych w ulotce; - ryfabutyna – stosowana w leczeniu gruźlicy; - chinidyna – stosowana w leczeniu zaburzeń rytmu serca; - cyklosporyna – lek stosowany w celu zapobiegania odrzucenia przeszczepionego narządu przez organizm. Lekarz zaleci w takim przypadku regularne kontrolowanie stężenia cyklosporyny we krwi, a także może zmienić dawkę.
Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o przyjmowaniu wszystkich spośród niżej wymienionych leków, ponieważ Azithromycin Genoptim może nasilić skutki ich działania. Lekarz może zmienić dawkę: - alfentanyl – lek nasenny, stosowany podczas zabiegu chirurgicznego, - digoksyna – stosowana w leczeniu zaburzeń czynności serca, - kolchicyna – stosowana w leczeniu dny moczanowej i rodzinnej gorączki śródziemnomorskiej, - astemizol – stosowany w leczeniu kataru siennego, - pimozyd – stosowany w leczeniu zaburzeń psychicznych.
Ciąża, karmienie piersią i wpływ na płodność

Azytromycynę można stosować w czasie ciąży i w okresie karmienia wtedy, gdy podawanie tego leku jest bezwzględnie konieczne. Przed zastosowaniem jakiegokolwiek leku należy poradzić się lekarza lub farmaceuty.
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn Jeżeli przyjmowanie leku wywołuje zawroty głowy i inne objawy zmniejszające zdolność koncentracji, nie należy prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn.
Lek Azithromycin Genoptim zawiera laktozę (w postaci laktozy jednowodnej) Jeżeli stwierdzono wcześniej u pacjenta nietolerancję niektórych cukrów, pacjent powinien skontaktować się z lekarzem przed przyjęciem leku.
Lek Azithromycin Genoptim zawiera sód Lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na tabletkę, to znaczy lek uznaje się za „wolny od sodu”.

3. Jak przyjmować lek Azithromycin Genoptim

Ten lek należy zawsze przyjmować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty, lub pielęgniarki.
Jak przyjmować lek - Tabletkę należy połknąć w całości, popijając wodą. - Tabletek nie należy rozgniatać ani rozgryzać. - Tabletkę 500 mg można podzielić na połowy. - Tabletkę można zażywać niezależnie od posiłku.
Dawkowanie Dorośli, młodzież o masie ciała co najmniej 45 kg i pacjenci w podeszłym wieku: Zalecana łączna dawka wynosi 1500 mg. Można ją przyjmować na dwa sposoby. Lekarz poinformuje pacjenta o sposobie przyjmowania: - przez 3 dni: po jednej tabletce 500 mg raz na dobę
- przez 5 dni: jedna tabletka 500 mg w dniu 1, a następnie po jednej tabletce 250 mg w dniach 2, 3, 4 i 5.
Dawka może być inna, jeżeli u pacjenta występuje zapalenie przewodu odprowadzającego mocz z pęcherza (cewka moczowa) lub błony śluzowej w miejscu, gdzie macica łączy się z pochwą (szyjka macicy) wywołane przez bakterie z gatunku Chlamydia trachomatis. Wówczas lekarz zaleci przyjęcie jednej dawki 1000 mg.
Dzieci i młodzież o masie ciała poniżej 45 kg: Nie zaleca się stosowania leku w postaci tabletek. U dzieci i młodzieży o masie ciała poniżej 45 kg należy stosować lek w innej postaci, np. zawiesiny.
Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek lub wątroby: Jeśli u pacjenta występują zaburzenia czynności nerek lub wątroby, należy poinformować o tym lekarza.
Przyjęcie większej niż zalecana dawki leku Azithromycin Genoptim W razie zażycia większej dawki leku Azithromycin Genoptim niż zalecana należy skontaktować się z lekarzem lub od razu udać się do szpitalnego oddziału ratunkowego. Należy zabrać ze sobą pudełko z lekiem. Mogą wystąpić następujące skutki zażycia zbyt dużej dawki leku:

- przemijające pogorszenie się słuchu, - silne nudności, wymioty i biegunka.
Pominięcie przyjęcia leku Azithromycin Genoptim - Jeżeli dawka leku zostanie pominięta, należy przyjąć ją jak najszybciej po przypomnieniu sobie o tym. - Pominiętej dawki leku nie należy jednak przyjmować, jeśli zbliża się pora przyjęcia następnej dawki leku. - Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki. - Mimo pominięcia dawki należy zażyć wszystkie przepisane tabletki. Oznacza to, że leczenie zakończy się dzień później.
Przerwanie przyjmowania leku Azithromycin Genoptim Nie należy przerywać przyjmowania leku Azithromycin Genoptim bez konsultacji z lekarzem.
W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek Azithromycin Genoptim może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Należy przerwać przyjmowanie leku Azithromycin Genoptim i niezwłocznie powiadomić lekarza, jeśli pacjent zauważy następujące poważne działania niepożądane: - obrzęk twarzy, warg, języka lub gardła, trudności z oddychaniem lub przełykaniem (występują niezbyt często: dotyczy 1 do 10 osób na 1000 pacjentów), wysypka, swędzenie skóry, duże pęcherze na skórze, owrzodzenie na wargach, oczach, nosie, ustach i narządach płciowych (występują rzadko: dotyczy mniej niż 1 osoby na 10 000). Mogą to być oznaki ciężkiej reakcji alergicznej, obrzęku naczynioruchowego lub reakcji anafilaktycznej. - ciężka, długotrwała biegunka z zawartością krwi lub śluzu w kale. Może to być objawem poważnego schorzenia jelit, zwanego rzekomobłoniastym zapaleniem jelita grubego (występuje z nieznaną częstością). - gorączka, czerwone plamy na skórze, pęcherze lub łuszczenie się skóry, ból stawów, napuchnięte oczy. Może to być spowodowane ciężkimi schorzeniami takimi jak zespół Stevensa-Johnsona (występuje niezbyt często: dotyczy 1 do 10 osób na 1000 pacjentów) lub toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka (występuje z nieznaną częstością).
Inne występujące działania niepożądane:
Bardzo często (dotyczy więcej niż 1 osoby na 10): - nudności - biegunka, ból brzucha, wzdęcia.
Często (dotyczy 1 do 10 osób na 100): - jadłowstręt - zawroty głowy - ból głowy - uczucie mrowienia lub drętwienia (parestezje) - zmiany w odczuwaniu smaku i zapachu - zaburzenia widzenia - głuchota

- wymioty, ból lub skurcze brzucha, utrata apetytu, problemy z trawieniem pożywienia - wysypka i świąd - bóle stawów - znużenie - zmiana ilości białych krwinek i stężenia wodorowęglanu we krwi.
Niezbyt często (dotyczy 1 do 10 osób na 1000): - drożdżyca (kandydoza) – zakażenie grzybicze - zapalenie pochwy - zmniejszenie liczby białych krwinek - nerwowość - osłabienie zmysłu dotyku (hipestezja) - senność - trudności z zasypianiem (bezsenność) - niedosłyszenie lub dzwonienie w uszach - kołatanie serca - nieżyt żołądka - zaparcia - zapalenie wątroby - nadwrażliwość na światło słoneczne, zaczerwienienia, złuszczenia i obrzęki skóry - pokrzywka - ból w klatce piersiowej - obrzęk - złe samopoczucie - osłabienie - zmiany stężenia enzymów wątrobowych i zmienione wyniki badań krwi.
Rzadko (dotyczy 1 do 10 osób na 10 000): - pobudzenie - zawroty głowy - nieprawidłowa czynność wątroby - osutka skórna charakteryzująca się szybkim pojawianiem się obszarów zaczerwienienia skóry usianych niewielkimi krostkami (pęcherzykami wypełnionymi białym lub żółtym płynem).
Częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych): - zmniejszenie liczby czerwonych krwinek wynikające z ich niszczenia (niedokrwistość hemolityczna); zmniejszenie liczby płytek krwi - reakcja anafilaktyczna - uczucie złości, agresywność - omdlenia - drgawki - nadaktywność - zaburzenia zapachu (anosmia, parosmia) - zaburzenia smaku (ageuzja) - pogorszenie się stanu lub nasilenie się objawów miastenii - szybkie lub nieregularne bicie serca, czasami zagrażające życiu, zmiany rytmu serca stwierdzone na elektrokardiogramie - niskie ciśnienie krwi - zapalenie trzustki - zmiana koloru języka - rumień wielopostaciowy, - zaburzenia czynności nerek.


Jeśli jakikolwiek z objawów niepożądanych nasili się lub wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. Lekarz może wówczas zadecydować o zmianie dawkowania lub przerwaniu leczenia.
Zgłaszanie działań niepożądanych Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie, lub pielęgniarce. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych: Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, Tel.: + 48 22 49 21 301 Faks: + 48 22 49 21 309 strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.

5. Jak przechowywać lek Azithromycin Genoptim

- Przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci. - Brak specjalnych zaleceń dotyczących przechowywania.
Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na opakowaniu po EXP. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca. Skrót Lot na opakowaniach oznacza numer serii.
Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.

6. Zawartość opakowania i inne informacje

Co zawiera lek Azithromycin Genoptim
Substancją czynną leku jest azytromycyna. Jedna tabletka leku Azithromycin Genoptim, 500 mg, tabletki powlekane zawiera azytromycynę dwuwodną w ilości odpowiadającej 500 mg azytromycyny.
Pozostałe składniki to:
Rdzeń tabletki: wapnia wodorofosforan bezwodny, kroskarmeloza sodowa, skrobia preżelowana, hypromeloza, sodu laurylosiarczan, magnezu stearynian.
Otoczka tabletki Opadry White 31K58902: hypromeloza 15cp, laktoza jednowodna, tytanu dwutlenek (E 171), triacetyna.


Jak wygląda lek Azithromycin Genoptim i co zawiera opakowanie Azithromycin Genoptim, 500 mg to tabletki barwy białej lub prawie białej, w kształcie kapsułki, powlekane, z wytłoczonym napisem „AZ” i „500” po obu stronach linii podziału dzielącej tabletkę na połowy na jednej stronie i bez wytłoczenia na drugiej stronie.
Tabletki powlekane dostępne są w blistrach po 2, 3, 6 lub 30 tabletek. Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
Podmiot odpowiedzialny: Synoptis Pharma Sp. z o.o. ul. Krakowiaków 65 02-255 Warszawa
Wytwórca: PSI Supply nv Axxes Business Park Guldensporenpark 22 – Block C Belgia
Wytwórca/Importer: Synoptis Industrial Sp. z o.o. ul. Rabowicka 15 62-020 Swarzędz

Data ostatniej aktualizacji ulotki: 03.2023

CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

Azithromycin Genoptim, 500 mg, tabletki powlekane

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

Azithromycin Genoptim 500 mg tabletki powlekane Każda tabletka zawiera 500 mg azytromycyny (Azithromycinum) w postaci azytromycyny dwuwodnej. Substancja pomocnicza o znanym działaniu: laktoza jednowodna. Jedna tabletka zawiera 10,80 mg laktozy jednowodnej.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz pkt 6.1.

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Tabletka powlekana.
Tabletki barwy białej lub prawie białej, w kształcie kapsułki, powlekane, z wytłoczonym napisem „AZ” i „500” po obu stronach linii podziału dzielącej tabletkę na połowy na jednej stronie i bez wytłoczenia na drugiej stronie. Tabletkę można dzielić na połowy.

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1 Wskazania do stosowania

Leczenie następujących zakażeń bakteryjnych wywołanych przez drobnoustroje wrażliwe na azytromycynę (patrz punkt 4.4 i 5.1): - zakażenia dolnych dróg oddechowych: zaostrzenie przewlekłego zapalenia oskrzeli i pozaszpitalne zapalenie płuc o przebiegu lekkim do umiarkowanego; - zakażenia górnych dróg oddechowych: zapalenie zatok, zapalenie gardła lub migdałków; - ostre zapalenie ucha środkowego; - zakażenia skóry i tkanek miękkich o przebiegu lekkim do umiarkowanego, np. zapalenie mieszków włosowych, zapalenie tkanki łącznej, róża; - niepowikłane zapalenie cewki moczowej i błony śluzowej szyjki macicy, wywołane przez Chlamydia trachomatis.
Należy uwzględnić oficjalne wytyczne dotyczące prawidłowego stosowania leków przeciwbakteryjnych.

4.2 Dawkowanie i sposób podawania

Dawkowanie
Dzieci i młodzież
Produkt leczniczy należy przyjmować w pojedynczej dawce dobowej. Tabletki można podzielić na połowę i można je zażywać niezależnie od posiłku. Czas leczenia w przypadku każdej z chorób
zakaźnych podano poniżej.
Dzieci i młodzież o masie ciała powyżej 45 kg, dorośli i pacjenci w podeszłym wieku Całkowita dawka azytromycyny wynosi 1500 mg i jest podzielona na 3 dni (500 mg raz na dobę). Tę samą dawkę łączną można także przyjmować przez 5 dni (500 mg w jednej dawce pierwszego dnia, a następnie po 250 mg raz na dobę).
W leczeniu niepowikłanych zakażeń cewki moczowej i błony śluzowej szyjki macicy wywołanych przez Chlamydia trachomatis podaje się doustnie jednorazowo dawkę 1000 mg.
Dzieci i młodzież o masie ciała poniżej 45 kg U tych pacjentów nie zaleca się stosowania produktu leczniczego w postaci tabletek. Można stosować azytromycynę w innej postaci, np. zawiesiny.
Pacjenci w podeszłym wieku U osób w podeszłym wieku nie ma konieczności modyfikacji dawki.
Pacjenci z niewydolnością nerek Nie ma konieczności modyfikacji dawki u pacjentów z lekką lub umiarkowaną niewydolnością nerek (GFR od 10 do 80 ml/min) (patrz punkt 4.4).
Pacjenci z niewydolnością wątroby Nie ma konieczności modyfikacji dawki u pacjentów z lekką lub umiarkowaną niewydolnością wątroby (patrz punkt 4.4).

4.3 Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na azytromycynę, erytromycynę lub na którykolwiek z antybiotyków makrolidowych lub ketolidowych albo jakąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Wybierając azytromycynę do leczenia danego pacjenta, należy sprawdzić, czy stosowanie makrolidowej substancji przeciwbakteryjnej jest u niego odpowiednie. Należy to ocenić na podstawie odpowiedniego rozpoznania w kierunku bakteryjnej etiologii zakażenia oraz z uwzględnieniem zatwierdzonych wskazań i poziomu oporności na azytromycynę lub inne makrolidy. Na obszarach o dużej częstości występowania oporności na erytromycynę A szczególnie ważne jest uwzględnienie ewolucji podatności na azytromycynę i inne antybiotyki. Podobnie jak w przypadku innych makrolidów, w niektórych krajach europejskich stwierdzono wysokie wskaźniki oporności Streptococcus pneumoniae na azytromycynę (patrz punkt 5.1). Należy to uwzględnić podczas leczenia zakażeń wywołanych przez Streptococcus pneumoniae. W przypadku bateryjnego zapalenia gardła stosowanie azytromycyny jest zalecane wyłącznie wtedy, gdy terapia pierwszego wyboru antybiotykami beta-laktamowymi jest niemożliwa.
Nadwrażliwość Podobnie jak w przypadku erytromycyny i innych makrolidów, notowano występowanie rzadkich ciężkich reakcji alergicznych, w tym obrzęku naczynioruchowego i anafilaksji (rzadko zakończonych zgonem), reakcji skórnych, w tym ostrej uogólnionej osutki krostkowej (ang. AGEP), zespołu Stevensa-Johnsona (ang. SJS), toksycznej nekrolizy naskórka (zespół Lyella, ang. Lyell's syndrome) (rzadko prowadzących do zgonu) i wysypki polekowej z eozynofilią i objawami ogólnymi (ang. DRESS). W przebiegu niektórych z tych reakcji na lek Azithromycin Genoptim występowały nawroty objawów i konieczny był dłuższy okres obserwacji i leczenia.
Jeśli wystąpi reakcja alergiczna, należy odstawić lek i wdrożyć odpowiednie leczenie. Lekarz powinien mieć świadomość, że po przerwaniu leczenia objawowego może dojść do nawrotu objawów alergicznych.
Niewydolność nerek Nie ma konieczności modyfikacji dawki u pacjentów z lekką lub umiarkowaną niewydolnością nerek (GFR od 10 do 80 ml/min). Należy zachować ostrożność u pacjentów z ciężką niewydolnością nerek (GFR < 10 ml/min), ponieważ zaobserwowano u nich 33-procentowy wzrost narażenia organizmu na azytromycynę (patrz punkt 5.2).
Niewydolność wątroby Ponieważ wątroba jest główną drogą eliminacji azytromycyny, produkt leczniczy należy stosować ostrożnie u pacjentów z poważną chorobą wątroby. Podczas stosowania azytromycyny zgłaszano przypadki piorunującego zapalenia wątroby prowadzącego do zagrażającej życiu niewydolności wątroby (patrz punkt 4.8). U niektórych pacjentów mogła występować wcześniejsza choroba wątroby lub mogli oni przyjmować inne leki hepatotoksyczne.
W przypadku wystąpienia objawów podmiotowych i przedmiotowych dysfunkcji wątroby, takich jak szybko rozwijająca się astenia, której towarzyszy żółtaczka, ciemno zabarwiony mocz, tendencja do krwawienia lub encefalopatia wątrobowa, należy przeprowadzić testy/badania czynności wątroby. W przypadku wystąpienia ciężkiej niewydolności wątroby przyjmowanie azytromycyny należy przerwać.
Alkaloidy sporyszu i azytromycyna U pacjentów otrzymujących pochodne sporyszu jednoczesne podawanie niektórych antybiotyków makrolidowych prowadziło do zatrucia sporyszem. Nie istnieją dane dotyczące możliwości interakcji pomiędzy sporyszem i azytromycyną. Niemniej jednak, ponieważ możliwe jest zatrucie sporyszem, nie należy jednocześnie stosować azytromycyny i pochodnych sporyszu (patrz punkt 4.5).
Wydłużenie odstępu QT Podczas leczenia innymi makrolidami opisywano wydłużenie repolaryzacji serca oraz odstępu QT, co niesie ze sobą ryzyko powstania zaburzeń rytmu serca i torsade de pointes. Podobnego skutku stosowania azytromycyny nie można całkowicie wykluczyć u pacjentów ze zwiększonym ryzykiem przedłużającej się repolaryzacji serca (patrz punkt 4.8), dlatego należy zachować środki ostrożności podczas leczenia następujących pacjentów: - Z wrodzonym lub udokumentowanym nabytym wydłużeniem odstępu QT; - Otrzymujących inne substancje czynne, które powodują wydłużenie odstępu QT, takie jak leki przeciwarytmiczne klasy IA oraz III, cyzapryd i terfenadyna; - z zaburzeniami elektrolitowymi, zwłaszcza hipokaliemią lub hipomagnezemią; - ze znaczącą klinicznie bradykardią, zaburzeniami rytmu serca lub ciężką niewydolnością serca.
Nadkażenia Należy zwrócić uwagę na możliwość nadkażenia innymi, niewrażliwymi drobnoustrojami, w tym grzybami. Nadkażenie może powodować konieczność przerwania leczenia azytromycyną i wdrożenia właściwego postępowania.
Zaburzenia neurologiczne lub choroby psychiczne Należy zachować ostrożność podczas stosowania azytromycyny u pacjentów z zaburzeniami neurologicznymi lub chorobami psychicznymi.
Rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego Po zastosowaniu antybiotyków makrolidowych opisywano występowanie rzekomobłoniastego zapalenia jelita grubego. Dlatego jeśli podczas leczenia azytromycyną występuje biegunka, należy rozważyć takie rozpoznanie. Jeśli wystąpi rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego spowodowane
azytromycyną, przeciwwskazane jest podawanie leków hamujących perystaltykę jelit.
Biegunka związana z Clostridium difficile W przypadku niemal wszystkich substancji przeciwbakteryjnych, w tym azytromycyny, zgłaszano biegunkę związaną z zakażeniem Clostridium difficile (CDAD), której nasilenie sięgało od łagodnej biegunki po zapalenie jelita grubego zakończone zgonem. Podawanie substancji przeciwbakteryjnych zmienia normalną florę jelita grubego, prowadząc do nadmiernego rozwoju C. difficile.
C. difficile wytwarza toksyny A i B, które przyczyniają się do rozwoju CDAD. Wytwarzające hipertoksyny szczepy C. difficile wywołują zwiększenie zachorowalności i umieralności, ponieważ zakażenia te mogą być oporne na leczenie przeciwdrobnoustrojowe, co może wymagać kolektomii. CDAD należy brać pod uwagę w przypadku wszystkich pacjentów, u których po zastosowaniu antybiotyku występuje biegunka. Konieczne jest sporządzenie dokładnego wywiadu chorobowego, ponieważ zgłaszano występowanie CDAD dwa miesiące po podaniu substancji przeciwbakteryjnych.

Stosowanie długotrwałe Brak jest doświadczeń dotyczących bezpieczeństwa i skuteczności długotrwałego stosowania azytromycyny w wymienionych wskazaniach. W przypadku szybko nawracających zakażeń, należy rozważyć terapię innym antybiotykiem.
Azytromycyna nie jest wskazana w leczeniu zakażonych ran oparzeniowych. W przypadku chorób przenoszonych drogą płciową, należy się upewnić, że nie ma jednocześnie zakażenia T. pallidum.
U pacjentów otrzymujących azytromycynę zgłaszano nasilenie się objawów miastenii gravis lub pojawienie się zespołu miastenicznego (patrz punkt 4.8).
Produkt leczniczy nie jest odpowiedni do leczenia ciężkich zakażeń, w przypadku których potrzebne jest szybkie uzyskanie wysokiego stężenia antybiotyku we krwi.
Nie badano bezpieczeństwa stosowania i skuteczności zapobiegania lub leczenia MAC u dzieci.
Substancje pomocnicze o znanym działaniu Produkt zawiera laktozę jednowodną. Produkt leczniczy nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, brakiem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.
Produkt leczniczy zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na tabletkę, to znaczy produkt leczniczy uznaje się za „wolny od sodu”.

4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

Leki zobojętniające W badaniu farmakokinetycznym jednoczesnego stosowania leków zobojętniających i azytromycyny nie zaobserwowano wpływu na całkowitą biodostępność azytromycyny, chociaż maksymalne stężenie w surowicy było zmniejszone o około 25%. W przypadku pacjentów przyjmujących zarówno azytromycynę, jak i leki zobojętniające, leków tych nie należy przyjmować jednocześnie.
Cetyryzyna W przypadku zdrowych ochotników jednoczesne podawanie przez 5 dni azytromycyny i cetyryzyny istotnych zmian odstępu QT.


Dydanozyna Dobowa dawka 1200 mg azytromycyny, podawana jednocześnie z dydanozyną w dawce 400 mg na dobę 6 ochotnikom z dodatnim mianem HIV nie wywierała wpływu na farmakokinetykę dydanozyny w stanie stacjonarnym w porównaniu do placebo.
Digoksyna i kolchicyna Notowano, że jednoczesne podawanie antybiotyków makrolidowych, w tym azytromycyny, z substratami glikoproteiny P, takimi jak digoksyna i kolchicyna, prowadzi do zwiększenia stężenia substratu glikoproteiny P w surowicy. W związku z tym, w przypadku jednoczesnego podawania azytromycyny i substratów glikoproteiny P, takich jak digoksyna i kolchicyna, należy brać pod uwagę możliwość zwiększenia stężenia digoksyny w surowicy. W czasie leczenia azytromycyną i po jego zakończeniu niezbędna jest kliniczna obserwacja pacjenta, a w stosownych przypadkach, oznaczanie stężenia digoksyny w surowicy.
Zydowudyna Podanie jednorazowej dawki azytromycyny wynoszącej 1000 mg oraz podawanie dawek wielokrotnych wynoszących 1200 mg lub 600 mg miało jedynie słaby wpływ na farmakokinetykę zydowudyny lub jej glukuronowego metabolitu w osoczu lub na wydzielanie nerkowe. Jednakże podawanie azytromycyny powodowało zwiększenie stężenia fosforylowanej zydowudyny, klinicznie czynnego metabolitu, w komórkach jednojądrzastych krwi obwodowej. Znaczenie kliniczne tego zjawiska nie jest jasne, niemniej jednak może być korzystne dla pacjentów.
Azytromycyna nie wchodzi w istotne interakcje z wątrobowym układem cytochromu P450. Uważa się, że nie podlega interakcjom farmakokinetycznym stwierdzanym w przypadku erytromycyny i innych makrolidów. W przypadku azytromycyny nie zachodzi indukcja lub dezaktywacja wątrobowego cytochromu P450 za pośrednictwem kompleksu cytochrom-metabolit.
Ergotamina: Jednoczesne stosowanie sporyszu i azytromycyny może teoretycznie powodować objawy zatrucia sporyszem i dlatego nie zaleca się jednoczesnego ich stosowania (patrz punkt 4.4).
Przeprowadzono badania farmakokinetyczne z azytromycyną i następującymi lekami, o których wiadomo, że podlegają istotnemu metabolizmowi pośredniczonemu przez cytochrom P450.
Atorwastatyna Jednoczesne podawanie atorwastatyny (10 mg na dobę) i azytromycyny (500 mg na dobę) nie spowodowało zmiany stężenia atorwastatyny w osoczu (na podstawie oznaczania hamowania reduktazy HMG-CoA).
Karbamazepina W przeprowadzonym wśród zdrowych ochotników badaniu interakcji farmakokinetycznych nie zaobserwowano istotnego wpływu jednoczesnego podawania azytromycyny na stężenie w osoczu karbamazepiny lub jej aktywnego metabolitu.
Cymetydyna W badaniu farmakokinetycznym wpływu podawanej 2 godziny przed azytromycyną pojedynczej dawki cymetydyny nie zaobserwowano zmiany farmakokinetyki azytromycyny.
Doustne leki przeciwzakrzepowe z grupy kumaryny Podczas badania farmakokinetycznego, azytromycyna nie zmieniła przeciwzakrzepowego działania pojedynczej dawki 15 mg warfaryny podawanej zdrowym ochotnikom. Opisywano zwiększoną skłonność do krwotoków, jeśli azytromycyna była stosowana jednocześnie z warfaryną lub doustnymi lekami przeciwzakrzepowymi z grupy kumaryny. Choć nie ustalono, czy istnieje związek przyczynowo-skutkowy, okoliczność tę należy brać pod uwagę, ustalając częstotliwość kontrolowania
czasu protrombinowego w przypadku stosowania azytromycyny u pacjentów otrzymujących doustne leki przeciwzakrzepowe z grupy kumaryny.
Cyklosporyna Podczas badania farmakokinetycznego z udziałem zdrowych ochotników, którym podawano doustnie azytromycynę w dawce 500 mg na dobę przez 3 dni, a następnie podano im pojedynczą dawkę doustną 10 mg/kg mc. cyklosporyny, stwierdzono istotne podwyższenie parametrów C max
0-5
cyklosporyny. Dlatego też należy dokładnie rozważyć sytuację kliniczną przed jednoczesnym zastosowaniem obu leków. Jeśli leczenie skojarzone uzna się za uzasadnione, należy monitorować stężenie cyklosporyny i odpowiednio dostosować jej dawkę.
Efawirenz Jednoczesne podawanie pojedynczej dawki dobowej 600 mg azytromycyny i 400 mg efawirenzu przez
Flukonazol Jednoczesne podanie pojedynczej dawki 1200 mg azytromycyny nie zmieniło właściwości farmakokinetycznych pojedynczej dawki 800 mg flukonazolu. Łączna ekspozycja i okres półtrwania azytromycyny pozostały bez zmian po jednoczesnym podawaniu flukonazolu, przy czym zaobserwowano klinicznie nieistotny spadek C max

Indinawir Jednoczesne podanie pojedynczej dawki 1200 mg azytromycyny nie miało statystycznie istotnego wpływu na właściwości farmakokinetyczne indinawiru podawanego w dawce 800 mg trzy razy na dobę przez 5 dni.
Metyloprednizolon W przeprowadzonym wśród zdrowych ochotników badaniu interakcji farmakokinetycznych stwierdzono, że azytromycyna nie ma istotnego wpływu na właściwości farmakokinetyczne metyloprednizolonu.
Midazolam Jednoczesne podawanie azytromycyny w dawce 500 mg na dobę przez 3 dni zdrowym ochotnikom nie spowodowało klinicznie istotnych zmian właściwości farmakokinetycznych i farmakodynamicznych pojedynczej dawki 15 mg midazolamu.
Nelfinawir Jednoczesne podawanie azytromycyny (1200 mg) i nelfinawiru (750 mg trzy razy na dobę) spowodowało wzrost stężenia azytromycyny w stanie stacjonarnym. Nie zaobserwowano klinicznie istotnych działań niepożądanych i nie jest konieczna korekta dawki.
Ryfabutyna Jednoczesne stosowanie azytromycyny i ryfabutyny nie wpływa na stężenie obu substancji czynnych w surowicy.
U pacjentów otrzymujących jednocześnie azytromycynę i ryfabutynę zaobserwowano neutropenię. Choć neutropenia była związana ze stosowaniem ryfabutyny, nie stwierdzono związku przyczynowo- skutkowego połączenia z azytromycyną (patrz punkt 4.8).
Syldenafil U zdrowych ochotników płci męskiej nie stwierdzono przesłanek wpływu azytromycyny (500 mg na dobę przez 3 dni) na parametry AUC i C max syldenafilu lub jego głównego metabolitu w krążeniu.

Terfenadyna Badania farmakokinetyczne wykazały brak przejawów występowania interakcji pomiędzy azytromycyną i terfenadyną. Rzadko zgłaszano przypadki, gdy nie można było całkowicie wykluczyć takich interakcji; niemniej jednak nie było pewności, że takie interakcje wystąpiły.
Teofilina Jednoczesne podawanie zdrowym ochotnikom azytromycyny i teofiliny nie skutkowało klinicznie istotnymi interakcjami farmakokinetycznymi.
Triazolam Jednoczesne podawanie azytromycyny w dawce 500 mg w Dniu 1 i 250 mg w Dniu 2 i triazolamu w dawce 0,125 mg w Dniu 2 czternastu zdrowym ochotnikom nie wywarło istotnego wpływu na żadną ze zmiennych farmakokinetycznych w przypadku triazolamu w porównaniu z podawaniem triazolamu i placebo.
Trimetoprym/sulfametoksazol Jednoczesne podawanie trimetoprymu/sulfametoksazolu DS (160 mg/800 mg) przez 7 dni i azytromycyny 1200 mg w Dniu 7 nie wywarło istotnego wpływu na stężenie szczytowe, łączną ekspozycję lub wydalanie z moczem zarówno trimetoprymu, jak i sulfametoksazolu. Stężenie azytromycyny w osoczu było podobne jak stężenie obserwowane w innych badaniach.
Substraty CYP3A4 Choć wydaje się, że azytromycyna nie hamuje enzymu CYP3A4, zalecana jest ostrożność podczas rozważania połączenia tego leku z chinidyną, cyklosporyną, cyzaprydem, astemizolem, terfenadyną, alkaloidami sporyszu, pimozydem lub innymi produktami leczniczymi o wąskim przedziale terapeutycznym, metabolizowanymi głównie przez CYP3A4.
Cyzapryd Cyzapryd jest metabolizowany w wątrobie przez enzym CYP3A4. Ponieważ makrolidy hamują ten enzym, jednoczesne stosowanie cyzaprydu może powodować wydłużenie odstępu QT, komorowe zaburzenia rytmu i torsade de pointes.
Astemizol i alfentanyl Brak danych dotyczących interakcji z astemizolem i alfentanylem. Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania tych substancji i azytromycyny, ponieważ opisano nasilenie ich działania podczas jednoczesnego stosowania antybiotyku makrolidowego – erytromycyny.

4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację

Ciąża Nie przeprowadzono odpowiednich, właściwie kontrolowanych badań u kobiet w ciąży. Ograniczone dane dotyczące ludzi nie wskazują na wzrost ryzyka wad wrodzonych. Azytromycyna przenika przez łożysko w ograniczonej ilości. Dane z badań na zwierzętach nie wskazują na występowanie bezpośredniego lub pośredniego toksycznego wpływu na reprodukcję (patrz punkt 5.3). Azytromycynę można stosować w czasie ciąży wtedy, gdy podawanie tego produktu jest bezwzględnie konieczne.
Karmienie piersią Ograniczone dane wskazują na przenikanie azytromycyny w ograniczonej ilości do mleka matki. Nie można wykluczyć zagrożenia dla dziecka karmionego piersią. Produktu leczniczego Azithromycin Genoptim nie należy stosować w leczeniu kobiet karmiących piersią, chyba że korzyść dla matki przeważa nad potencjalnym zagrożeniem dla dziecka.


Płodność Dane z badań na zwierzętach nie wskazują na wpływ podawania azytromycyny na płodność samców i samic. Brak danych dotyczących ludzi.

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Nie istnieją dane, które wskazywałyby na wpływ Azithromycin Genoptim na zdolność pacjenta do prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługę urządzeń mechanicznych.

4.8 Działania niepożądane

W tabeli poniżej wymieniono działania niepożądane stwierdzone w badaniach klinicznych i w okresie po wprowadzeniu leku do obrotu, według klasyfikacji układów i narządów oraz częstości występowania. Działania niepożądane stwierdzone po wprowadzenia leku do obrotu podano kursywą. Zastosowano podział na następujące grupy częstości: bardzo często (≥1/10); często (≥ 1/100 do <1/10); niezbyt często (≥1/1000 do <1/100); rzadko (≥ 1/10 000 do <1/1000); bardzo rzadko (< 1/10 000); i częstość nieznana (nie można ustalić na podstawie dostępnych danych). Działania niepożądane uporządkowano malejąco według stopnia ciężkości.
Działania niepożądane, które mogą być związane z azytromycyną, ocenione na podstawie badań klinicznych i doniesień po wprowadzeniu leku do obrotu:
bardzo często ≥ 1/10 często ≥ 1/100 do < 1/10 niezbyt często ≥ 1/1000 do < 1/100 rzadko ≥ 1/10 000 do <1/1000 bardzo rzadko < 1/10 000 Częstość nieznana prawdopodobieństwa wystąpienia nie da się ustalić na podstawie dostępnych danych Zakażenia i zarażenia
Kandydoza jamy ustnej Zakażenie pochwy
zapalenie jelit (patrz punkt 4.4) Zaburzenia krwi i układu chłonnego
Neutropenia
niedokrwistość hemolityczna Zaburzenia układu immunologicznego
naczynioruchowy Nadwrażliwość
anafilaktyczna (patrz punkt 4.4.) Zaburzenia metabolizmu i odżywiania
Zaburzenia psychiczne

Wzmożony niepokój Zaburzenia układu nerwowego
Bóle głowy Parestezje Zaburzenia smaku Hipestezja Senność Bezsenność

Drgawki, Podwyższony napęd psychomotoryczny, Anosmia,
Ageuzja, Parosmia, Pogorszenie się stanu lub nasilenie się objawów miastenii gravis (patrz punkt 4.4) Zaburzenia oka
widzenia
Zaburzenia ucha i błędnika
Niedosłuch, Szumy uszne Zawroty głowy Zaburzenia pracy serca
(patrz punkt 4.4) Zaburzenia rytmu serca, w tym częstoskurcz komorowy. Zaburzenia naczyniowe
tętnicze Zaburzenia żołądkowo-jelitowe Biegunka, Bóle brzucha Nudności Wzdęcia Wymioty Niestrawność Zapalenie błony śluzowej żołądka Zaparcia
Przebarwienie języka Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych
wątroby
Nieprawidłowa czynność wątroby
wątroby (patrz punkt 4.4), rzadko prowadząca do zgonu, Piorunujące zapalenie wątroby, Marskość wątroby, Żółtaczka cholestatyczna Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej
Świąd Zespół Stevensa- Johnsona, Nadwrażliwość na światło Pokrzywka Reakcje uczuleniowe (w tym obrzęk naczynioruchowy), ostra uogólniona osutka krostkowa (ang. AGEP)
naskórka (zespół Lyella), Rumień wielopostaciowy Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe
Zaburzenia czynności nerek i dróg moczowych

nerek, Śródmiąższowe zapalenie nerek
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania
zmęczenie Ból w klatce piersiowej Obrzęk Złe samopoczucie Astenia
Badania diagnostyczne
limfocytów, wzrost liczby granulocytów kwasochłonnych, spadek stężenia wodorowęglanu we krwi Wzrost aktywności aminotransferazy asparaginianowej, wzrost aktywności aminotransferazy alaninowej, wzrost stężenia bilirubiny, wzrost stężenia mocznika we krwi, wzrost stężenia kreatyniny we krwi, nieprawidłowe stężenie potasu we krwi
QT na elektrokardiogramie (patrz punkt 4.4)

Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych: Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, Tel.: + 48 22 49 21 301 Fax: + 48 22 49 21 309 strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

4.9 Przedawkowanie

Działania niepożądane, które występowały po przyjęciu produktu leczniczego w dawkach większych niż zalecane, były podobne do tych, które opisywano po podaniu zwykle stosowanych dawek. Charakterystyczne objawy po przedawkowaniu antybiotyków makrolidowych to: przemijająca utrata słuchu, silne nudności, wymioty i biegunka. W przypadku przedawkowania zaleca się podanie węgla leczniczego oraz zastosowanie leczenia objawowego, jak również ogólne leczenie podtrzymujące czynności życiowe.

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

5.1 Właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterapeutyczna: leki przeciwbakteryjne do stosowania ogólnego; makrolidy Kod ATC: J01FA10
Azytromycyna jest antybiotykiem makrolidowym należącym do grupy azalidów. Cząsteczka zostaje utworzona przez włączenie atomu azotu do pierścienia laktonowego erytromycyny A.
Mechanizm działania Mechanizm działania azytromycyny polega na zahamowaniu syntezy białka bakteryjnego poprzez wiązanie z podjednostką 50 S rybosomu i w ten sposób zahamowanie translokacji peptydów.
Związek farmakokinetyki i farmakodynamiki W przypadku azytromycyny głównym parametrem farmakokinetyki i farmakodynamiki najlepiej skorelowanym ze skutecznością tej substancji jest AUC/MIC.
Mechanizm oporności Na ogół oporność różnych szczepów bakterii na antybiotyki makrolidowe występuje w trzech mechanizmach, związanych ze zmianą miejsca docelowego, modyfikacją antybiotyku lub zmianą jego transportu (poprzez wypływ zwrotny). Wypływ zwrotny u paciorkowców jest warunkowany przez geny mef i powoduje powstawanie wybiórczej oporności na makrolidy (fenotyp M). Celowana modyfikacja jest kontrolowana przez metylazy zakodowane w genach erm.
Wśród bakterii Streptococcus pneumoniae, paciorkowce beta-hemolizujące z grupy A, Entrecoccus spp. i Staphylococcus aureus, w tym metycylinooporne Staphylococcus aureus (MRSA), występuje całkowita oporność krzyżowa na erytromycynę, azytromycynę, inne makrolidy i linkozamidy. Jest bardziej prawdopodobne, że na azytromycynę będą wrażliwe szczepy S. pneumoniae wrażliwe na penicylinę niż szczepy S. pneumoniae oporne na penicylinę. Jest mniej prawdopodobne, że na azytromycynę będą wrażliwe szczepy Staphylococcus aureus oporne na metycylinę (MSRA) niż szczepy Staphylococcus aureus wrażliwe na metycylinę (MSSA).
Powstawanie znaczącej oporności w modelach zarówno in vitro, jak i in vivo występuje, jeśli wartości MIC dla drobnoustrojów Streptococcus pyogenes, Haemophilus infuenzae i Enterobacteriacae są <1- krotnego wzrostu rozcieńczenia, po 9-krotnym, subletalnym pasażowaniu substancji czynnej i 3- krotnym rozcieńczeniu dla drobnoustrojów Staphylococcus aureus. Powstawanie oporności in vitro z powodu mutacji jest rzadkie.
Wartości graniczne Wartości graniczne stężeń azytromycyny, określające przedziały wrażliwości typowych patogenów bakteryjnych:
wg EUCAST: - Staphylococcus spp.: wrażliwe ≤ 1 mg/l; oporne > 2 mg/l - Haemophilus spp.: wrażliwe ≤ 0,12 mg/l; oporne > 4 mg/l - Streptococcus pneumoniae i Streptococcus A, B, C, G: wrażliwe ≤ 0,25 mg/l; oporne > 0,5 mg/l - Moraxella catarrhalis: ≤ 0,5 mg/l; oporne > 0,5 mg/l - Neisseria gonorrhoeae: ≤ 0,5 mg/l; oporne > 0,5 mg/l
Częstość występowania oporności niektórych gatunków drobnoustrojów może być różna w zależności od rejonu geograficznego i czasu wyizolowania danego drobnoustroju, zwłaszcza jeżeli zwalczane są ciężkie zakażenia. Wymienione informacje stanowią jedynie przybliżoną wskazówkę na temat prawdopodobieństwa podatności organizmu na azytromycynę.

Tabela: Spektrum działania przeciwbakteryjnego azytromycyny
Zwykle wrażliwe gatunki Gram-dodatnie bakterie tlenowe Staphylococcus aureus wrażliwe na metycylinę Streptococcus pneumoniae wrażliwe na penicylinę Streptococcus pyogenes (grupa A) Gram-ujemne bakterie tlenowe Haemophilus influenzae Haemophilus parainfluenzae Legionella pneumophila Moraxella catarrhalis Pasteurella multocida Escherichia coli ETEC Escherichia coli EAEC Bakterie beztlenowe Clostridium perfringens Fusobacterium spp. Prevotella spp. Porphyromonas spp. Inne drobnoustroje Borrelia burgdorferi Chlamydia trachomatis Chlamydia pneumoniae Mycoplasma pneumoniae Gatunki, u których może wystąpić oporność nabyta Gram-dodatnie bakterie tlenowe Streptococcus pneumoniae średnio wrażliwe i oporne na penicylinę Drobnoustroje, u których oporność jest wrodzona Gram-dodatnie bakterie tlenowe Enterococcus faecalis Staphylococcus spp. MRSA, MRSE* Bakterie Gram-ujemne Pseudomonas aeruginosa Klebsiella spp. Escherichia coli Bakterie beztlenowe Grupa Bacteroides fragilis * gronkowce oporne na metycylinę powszechnie wykazują oporność nabytą na makrolidy i zostały tu umieszczone, gdyż rzadko wykazują wrażliwość na azytromycynę
Ocena badań przeprowadzonych u dzieci wskazuje, że stosowanie azytromycyny nie jest zalecane w leczeniu malarii, ani w monoterapii, ani w skojarzeniu z lekami zawierającymi chlorochinę lub artemizyninę, ponieważ nie ustalono non-inferiority w stosunku do leków przeciwmalarycznych zalecanych w leczeniu malarii niepowikłanej.

5.2 Właściwości farmakokinetyczne

Wchłanianie Po podaniu doustnym biodostępność azytromycyny wynosi około 37%. Maksymalne stężenie w
osoczu jest osiągane po 2-3 godzinach. Średnie maksymalne stężenie (C max ) zaobserwowane po podaniu pojedynczej dawki 500 mg wynosi około 0,4 μg/ml.
Dystrybucja Azytromycyna podawana doustnie rozmieszcza się w całym organizmie.
Badania farmakokinetyczne wykazały znacząco większe stężenia azytromycyny w tkankach niż w osoczu (do wartości 50-krotnego maksymalnego stężenia obserwowanego w osoczu). Wskazuje to, że substancja jest w znacznym stopniu wiązana w tkankach (objętość dystrybucji w stanie stacjonarnym wynosi około 31 l/kg).
Podczas stosowania zgodnie z zalecanym dawkowaniem, nie występuje kumulacja w osoczu. Kumulacja występuje w tkankach, w których stężenie jest dużo wyższe niż w osoczu. Po podaniu pojedynczej dawki 500 mg stężenie w tkankach docelowych, jak np. w płucu, migdałku i gruczole krokowym, przekracza MIC 90

W badaniach przeprowadzonych in vitro i in vivo wykazano, że azytromycyna kumuluje się w fagocytach. Uwalnianie jest stymulowane przez aktywną fagocytozę. W modelach zwierzęcych proces ten prawdopodobnie miał wpływ na kumulację azytromycyny w tkance. Wiązanie azytromycyny z białkami osocza jest zmienne i zależne od stężenia waha się od 52% przy stężeniu 0,05 μg/ml do 18% przy stężeniu 0,5 μg/ml.
Metabolizm i eliminacja Okres półtrwania w fazie eliminacji z osocza jest ściśle związany z okresem półtrwania w tkankach, wynoszącym od 2 do 4 dni.
Około 12% dawki w podaniu dożylnym wydalane jest w niezmienionej postaci w moczu przez okres 3 dni, przy czym większość w ciągu pierwszych 24 godzin. W 2 dni po 5-dniowym leczeniu, w żółci u ludzi obserwowano stężenie azytromycyny wynoszące do 237 mg/ml, a także wykryto 10 metabolitów (powstałych przez N- i O-demetylację, hydroksylację dezozaminy i pierścieni aglikonowych oraz poprzez rozszczepianie koniugatów kladynozowych). Badania wskazują, że metabolity te nie mają znaczenia dla mikrobiologicznej aktywności azytromycyny.
Farmakokinetyka w szczególnych grupach pacjentów
Niewydolność nerek U pacjentów z lekką lub umiarkowaną niewydolnością nerek (wskaźnik przesączania kłębuszkowego od 10 do 80 ml/min) po podaniu jednorazowej dawki azytromycyny wynoszącej 1 g, średnie C max
AUC 0-120 zwiększały się odpowiednio o 5,1% i 4,2% w porównaniu do pacjentów z prawidłową czynnością nerek (GFR >80 ml/min). U pacjentów z ciężką niewydolnością nerek (GFR <10 ml/min) średnie C max i AUC 0-120

Niewydolność wątroby U pacjentów z lekkimi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby brak dowodów znaczących zmian farmakokinetyki azytromycyny w surowicy w porównaniu do osób z prawidłową czynnością wątroby. Wydaje się, że u tych pacjentów zwiększa się wydalanie azytromycyny z moczem, prawdopodobnie w wyniku kompensacji zmniejszonego klirensu wątrobowego.
Osoby w podeszłym wieku Farmakokinetyka azytromycyny u mężczyzn w podeszłym wieku była podobna jak u młodych dorosłych. Jednakże u kobiet w podeszłym wieku, chociaż obserwowano większe maksymalne stężenie leku (wzrost o 30 do 50%), nie występowała znacząca kumulacja.
U ochotników w podeszłym wieku (>65 lat) po 5-dniowej terapii obserwowano zawsze wyższe
wartości AUC (29 %) niż u młodych ochotników (<45 lat). Uznano jednak te różnice za klinicznie nieistotne, a zatem nie jest potrzebna korekta dawki.
Niemowlęta, małe dzieci, dzieci i młodzież Farmakokinetykę badano u dzieci w wieku od 4 miesięcy do 15 lat, po podaniu leku w postaci kapsułek, granulatu lub zawiesiny. Po podaniu pierwszego dnia dawki 10 mg/kg mc., a następnie w dniach od 2. do 5. dawki 5 mg/kg mc., C max
μg/ml u dzieci w wieku od 0,6 do 5 lat, oraz po 3 dniach podawania – 383 μg/ml u dzieci w wieku od
w 36. godzinie obserwacji w grupie starszych dzieci mieściły się w przedziale przewidywanym dla dorosłych.

5.3 Przedkliniczne dane dotyczące bezpieczeństwa

W badaniach na zwierzętach stosowano dawki 40-krotnie większe niż terapeutyczne dawki u ludzi i stwierdzono, że azytromycyna powodowała przemijającą fosfolipidozę, która z reguły nie miała działania toksycznego. Znaczenie tego zjawiska dla ludzi otrzymujących azytromycynę zgodnie z zaleceniami nie jest znane.
Badania elektrofizjologiczne wykazały, że azytromycyna powoduje wydłużenie odstępu QT.
Właściwości rakotwórcze Nie przeprowadzano długotrwałych badań na zwierzętach w celu określenia właściwości rakotwórczych leku.
Właściwości mutagenne W badaniach in vivo oraz in vitro nie stwierdzono, aby azytromycyna powodowała mutacje genetyczne lub chromosomalne.
Toksyczny wpływ na reprodukcję Po doustnym podaniu azytromycyny podczas badań nad embriotoksycznością u szczurów nie stwierdzono właściwości teratogennych. Azytromycyna podawana szczurom w dawce nieco powyżej granicy toksyczności dla matki powodowała opóźnienie kostnienia u płodu. W badaniach około- i poporodowych u szczurów obserwowano opóźnienie rozwoju fizycznego i motorycznego.

6. DANE FARMACEUTYCZNE

6.1 Wykaz substancji pomocniczych

Rdzeń tabletki: Wapnia wodorofosforan bezwodny Kroskarmeloza sodowa Skrobia preżelowana Hypromeloza Sodu laurylosiarczan Magnezu stearynian
Otoczka tabletki: Opadry White 31K58902: Hypromeloza 15cp Laktoza jednowodna Tytanu dwutlenek (E 171) Triacetyna

6.2 Niezgodności farmaceutyczne

Nie dotyczy.

6.3 Okres ważności

6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania

Brak specjalnych zaleceń dotyczących przechowywania.

6.5 Rodzaj i zawartość opakowania

Blister z folii Aluminium/PVC/PVDC w tekturowym pudełku.
Blister: 2, 3, 6 i 30 tabletek
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.

6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania

Brak szczególnych wymagań. Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami.

7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA

DOPUSZCZENIE DO OBROTU
Synoptis Pharma Sp. z o.o. ul. Krakowiaków 65 02-255 Warszawa

8. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA
Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 26 kwietnia 2012 Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 29 sierpnia 2017

10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU

CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO