Bisoratio ASA

Bisoprololi fumaras + Acidum acetylsalicylicum

Kapsułki twarde 5 mg + 75 mg | Bisoprololi fumaras 5 mg + Acidum acetylsalicylicum 75 mg
Uni-Pharma Kleon Tsetis Pharmaceutical Laboratoires S.A. Zakłady Farmaceutyczne POLPHARMA S.A., Grecja Polska

Ulotka


Ulotka dołączona do opakowania: informacja dla pacjenta
Bisoratio ASA, 5 mg + 75 mg, kapsułki, twarde Bisoratio ASA, 10 mg + 75 mg, kapsułki, twarde
Bisoprololi fumaras + Acidum acetylsalicylicum

Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta. − Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. − W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. − Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same. − Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Patrz punkt 4.

Spis treści ulotki

1. Co to jest lek Bisoratio ASA i w jakim celu się go stosuje

2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Bisoratio ASA

3. Jak stosować lek Bisoratio ASA

4. Możliwe działania niepożądane

5. Jak przechowywać lek Bisoratio ASA

6. Zawartość opakowania i inne informacje



1. Co to jest lek Bisoratio ASA i w jakim celu się go stosuje


Lek Bisoratio ASA w postaci kapsułek zawiera dwie substancje czynne, bisoprololu fumaran i kwas acetylosalicylowy. Bisoprolol należy do grupy leków zwanej beta-adrenolitykami. Lek ten działa, wpływając na reakcję organizmu na niektóre impulsy nerwowe, zwłaszcza w sercu i obniżając ciśnienie tętnicze krwi. Kwas acetylosalicylowy zapobiega tworzeniu się zakrzepów krwi. Kwas acetylosalicylowy znany jest również jako aspiryna.
Lek Bisoratio ASA w postaci kapsułek stosowany jest w leczeniu wysokiego ciśnienia tętniczego krwi lub u pacjentów z ryzykiem występowania choroby serca, zawału mięśnia sercowego lub udaru mózgu, którzy uprzednio byli leczeni pojedynczymi substancjami czynnymi tego leku. Lek Bisoratio ASA kapsułki twarde, można również stosować aby zapobiec powikłaniom po niektórych rodzajach operacji serca.

2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Bisoratio ASA


Kiedy nie stosować leku Bisoratio ASA • jeśli pacjent ma uczulenie na bisoprololu fumaran lub kwas acetylosalicylowy lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6) • jeśli u pacjenta wystąpił kiedykolwiek atak astmy oskrzelowej lub obrzęk niektórych części ciała np. twarzy, ust, gardła lub języka (obrzęk naczynioruchowy) po zażyciu niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ) • jeśli pacjent ma ciężką niewydolność serca lub wstrząs kardiogenny powodujący duszność i zapaść krążeniową • jeśli pacjent ma niektóre, ciężkie zaburzenia rytmu serca, tj. blok zatokowo- przedsionkowy, zespół chorego węzła zatokowego lub blok przedsionkowo-komorowy II lub III stopnia (bez stymulatora serca)
• jeśli pacjent ma wolną akcję serca co powoduje problemy. Jeśli pacjent nie jest pewny czy to go dotyczy, powinien zapytać lekarza • jeśli pacjent ma bardzo niskie ciśnienie tętnicze krwi (które może powodować zawroty głowy podczas wstawania) • jeśli pacjent ma ciężką astmę oskrzelową lub świszczący oddech • jeśli pacjent choruje lub chorował na dnę moczanową • jeśli pacjent choruje na hemofilię lub hipoprotrombinemię (rzadkie choroby dotyczące krwi) • jeśli pacjent zażywa leki przeciwzakrzepowe (np. warfaryna, heparyna lub acenokumarol) • jeśli pacjent ma nieleczony guz chromochłonny (phaeochromocytoma) - rzadko występujący guz nadnerczy • jeśli pacjent ma zaburzenia równowagi kwasowo-zasadowej w organizmie (kwasica metaboliczna) • jeśli pacjent ma ciężkie zaburzenia krążenia krwi w palcach rąk, palcach stóp, ramionach i nogach, tj. zespół Raynauda • jeśli pacjent ma lub miał w przeszłości chorobę wrzodową żołądka lub dwunastnicy (wrzody trawienne), lub krwawienie z żołądka albo dwunastnicy, lub innego rodzaju krwawienia, takie jak krwawienie z naczyń mózgowych • jeśli u pacjenta wcześniej występowała niestrawność lub problemy z żołądkiem po zastosowaniu kwasu acetylosalicylowego • jeśli pacjent kiedykolwiek miał krwotoczny udar mózgu • jeśli pacjent ma ciężką chorobę wątroby lub ciężką chorobę nerek • jeśli pacjent ma niedobór dehydrogenazy glukozo-6- fosforanowej (zaburzenie wrodzone, które charakteryzuje się małą aktywnością enzymu zwanego dehydrogenazą glukozo-6-fosforanową (G6Pd)) • jeśli pacjent jest leczony metotreksatem (lekiem stosowanym w leczeniu łuszczycy, reumatoidalnego zapalenia stawów, choroby Crohna i niektórych typów raka) w dawkach większych niż 15 mg na tydzień • kwasu acetylosalicylowego w dawkach większych niż 100 mg na dobę, jeśli pacjentka jest w trzecim trymestrze ciąży.
Należy poinformować lekarza, jeśli którykolwiek z powyższych stanów dotyczy pacjenta.
Lek Bisoratio ASA , kapsułki twarde, zawiera lecytynę sojową. Nie należy stosować tego leku w razie uczulenia na soję lub orzeszki ziemne.
Ostrzeżenia i środki ostrożności Przed rozpoczęciem stosowania Bisoratio ASA należy omówić to z lekarzem lub farmaceutą, jeśli: • u pacjenta występują trudności w oddychaniu lub astma oskrzelowa w wywiadzie rodzinnym.

• pacjent choruje na cukrzycę (bisoprolol może maskować objawy niskiego stężenia cukru) • pacjent nie spożywa pokarmów stałych lub stosuje ścisłą dietę (pokarmy i płyny) • pacjent ma problemy z sercem, takie jak ból w klatce piersiowej i współistniejącą niewydolność serca • pacjent jest leczony z powodu reakcji nadwrażliwości (alergicznych), ponieważ bisoprolol może zwiększać prawdopodobieństwo reakcji alergicznej lub nasilać jej cięż kość • pacjent ma jakiekolwiek zaburzenia przewodzenia impulsów w sercu • u pacjenta występuje dławica piersiowa typu Prinzmetala, która jest rodzajem bólu w klatce piersiowej, spowodowanego przez skurcz naczyń wieńcowych, zaopatrujących mięsień sercowy • u pacjenta występują jakiekolwiek problemy z krążeniem w rękach lub stopach • u pacjenta planowane jest znieczulenie – należy poinformować anestezjologa o przyjmowaniu bisoprololu i kwasu acetylosalicylowego • u pacjenta w przeszłości występowała choroba wrzodowa (wrzody trawienne) lub z aburzenia związane z zakrzepami krwi • pacjent choruje (lub chorował) z powodu nawracających zaburzeń skóry, obejmujących łuszczenie skóry i suchą wysypkę skórną (łuszczyca)
• u pacjenta występuje guz nadnerczy (guz chromochłonny); ten lek może być stosowany tylko jednocześnie z niektórymi lekami (tak zwanymi alfa-adrenolitykami) • pacjent ma zaburzenia czynności tarczycy, ponieważ ten lek może maskować objawy nadczynności tarczycy • pacjent ma łagodną lub umiarkowanie nasiloną chorobę wątroby lub nerek • u pacjenta występuje pokrzywka lub zatkany nos i katar, co jest spowodowane alergią (zapalenie błony śluzowej nosa) • pacjent ma chorobę wrzodową żołądka lub dwunastnicy • pacjentka ma obfite miesiączki • pacjent jest poddawany zabiegowi chirurgicznemu lub zabiegowi usunięcia zęba • jeśli pacjent jest odwodniony.
Należy upewnić się, że lekarz został poinformowany o powyższych stanach występujących u pacjenta.
Istnieje potencjalny związek pomiędzy stosowaniem kwasu acetylosalicylowego u dzieci a wystąpieniem zespołu Reye’a. Zespół Reye'a to bardzo rzadka choroba, która może być śmiertelna. W związku z tym nie należy stosować kapsułek zawierających bisoprolol i kwas acetylosalicylowy u dzieci w wieku poniżej 16 lat, chyba że zostanie to wyraźnie zalecone przez lekarza.
Ogólnie niesteroidowe leki przeciwzapalne, takie jak kwas acetylosalicylowy, powinny być stosowane z ostrożnością u osób w podeszłym wieku ze skłonnościami do działań niepożądanych takich jak krwawienie w żołądku. Leczenie należy weryfikować w regularnych odstępach czasu.
Sportowcy powinni wiedzieć, że lek zawiera substancję czynną, która może powodować dodatnie wyniki testów antydopingowych.
Bisoratio ASA a inne leki Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować, ponieważ działanie tych leków i (lub) leku Bisoratio ASA w postaci kapsułek może ulec zmianie. Dotyczy to również tych leków, które wydawane są bez recepty.
W szczególności należy powiedzieć lekarzowi, jeśli pacjent przyjmuje następujące leki: • leki stosowane w celu kontroli ciśnienia tętniczego krwi lub w chorobach serca (takie jak: amiodaron, amlodypina, klonidyna, digoksyna, diltiazem, dyzopiramid, felodypina, flekainid, lidokaina, metyldopa, moksonidyna, propafenon, chinidyna, rylmenidyna, werapamil i beta- adrenolityki) • leki stosowane w znieczuleniu podczas zabiegu chirurgicznego (patrz także „Ostrzeżenia i środki ostrożności”) • leki stosowane w leczeniu padaczki, np. fenobarbital, walproinian lub fenytoina • leki przeciwzapalne znane jako NLPZ (np. diklofenak, ibuprofen, naproksen) • leki stosowane w astmie lub leki stosowane w niedrożności nosa • leki stosowane w leczeniu niektórych chorób oczu takich jak jaskra (zwiększone ciśnienie w oku) lub stosowane do rozszerzania źrenic (np. acetazolamid) • niektóre leki stosowane w leczeniu wstrząsu (np. adrenalina, dobutamina, noradrenalina) • meflochina, lek stosowany w malarii • leki stosowane w cukrzycy, w tym insulina i pochodne sulfonylomocznika (np. glibenklamid) • leki stosowane w gruźlicy np. ryfampicyna • leki stosowane w migrenie np. ergotamina • leki przeciwzakrzepowe stosowane w celu rozrzedzenia krwi, np. warfaryna • leki stosowane w dnie moczanowej, np. probenecyd lub sulfinpirazon • leki stosowane w leczeniu ciężkiej depresji (np. moklobemid) i zaburzeń psychicznych, takie jak: trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny, fenotiazyny, lit i inhibitory monoaminooksydazy (z wyjątkiem inhibitorów MAO-B) • inne leki stosowane w celu rozrzedzenia krwi (heparyna i pochodne: hirudyna, fondaparinuks), leki, które zmniejszają tworzenie zakrzepów krwi (klopidogrel, tyklopidyna, tyrofiban
i eptyfibatyd) lub leki stosowane w rozpuszczaniu zakrzepów krwi podczas zawału serca albo udaru mózgu • spironolakton lub inne leki stosowane w przypadku zatrzymania wody w organizmie (np. leki moczopędne) • inhibitory ACE stosowane w leczeniu wysokiego ciśnienia krwi (np. kaptopryl, enalapryl, ramipryl) • leki zawierające kortykosteroidy • metotreksat stosowany w leczeniu łuszczycy (choroba skóry) lub raka • metoklopramid (stosowany w leczeniu wymiotów i zaburzeń trawienia) • leki alkalizujące, zobojętniające sok żołądkowy • sole żelaza (stosowane przy anemii z niedoboru żelaza) • węglany (stosowane przy wrzodach żołądka i refluksie) • leki stosowane w celu zapobiegania odrzucenia przeszczepu (np. cyklosporyna, takrolimus) • metamizol (substancja o działaniu przeciwbólowym i przeciwgorączkowym) może zmniejszać

Bisoratio ASA z jedzeniem, piciem i alkoholem Lek Bisoratio ASA, kapsułki twarde, może być przyjmowany z jedzeniem lub bez jedzenia; kapsułki należy połykać w całości, popijając wodą.
Lek Bisoratio ASA, kapsułki twarde, nie powinien być przyjmowany przez pacjentów, którzy regularnie spożywają duże ilości alkoholu.
Lek Bisoratio ASA, kapsułki twarde nie powinien być przyjmowany przez pacjentów, u których występuje uczulenie na soję lub orzeszki ziemne.
Ciąża i karmienie piersią Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku. Nie zaleca się stosowania leku Bisoratio ASA, kapsułki twarde podczas ciąży, chyba że jest to bezwzględnie konieczne, ponieważ możliwe ryzyko dla dziecka nie jest znane. Nie wolno stosować leku Bisoratio ASA jeśli pacjentka jest w trzech ostatnich miesiącach ciąży, o ile nie zaleci tego lekarz. Stosowanie normalnych lub zwiększonych dawek kwasu acetylosalicylowego w tym okresie ciąży może spowodować poważne komplikacje u matki lub dziecka. Nie wiadomo, czy bisoprolol przenika do mleka ludzkiego, jednak kwas acetylosalicylowy może być obecny w mleku ludzkim. Dlatego też nie zaleca się karmienia piersią podczas stosowania tego leku.
Przed zastosowaniem jakiegokolwiek leku należy poradzić się lekarza lub farmaceuty.
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn Lek Bisoratio ASA w kapsułkach zazwyczaj nie powinien zaburzać zdolności prowadzenia pojazdów lub obsługiwania maszyn. Jeśli pacjent odczuwa zmęczenie lub zawroty głowy, powinien poczekać, aż objawy ustąpią, zanim przystąpi do prowadzenia pojazdów lub obsługiwania maszyn.

3. Jak stosować lek Bisoratio ASA


Lek Bisoratio ASA, kapsułki twarde, należy połykać w całości, popijając wodą.
Zalecana dawka Zwykle stosowana dawka dla osoby dorosłej to jedna kapsułka na dobę, przyjmowana o tej samej porze każdego dnia. Lekarz zdecyduje o odpowiedniej dawce dla pacjenta.

Lek Bisoratio ASA, kapsułki twarde nie jest odpowiedni do stosowania u dzieci.
Pacjenci w podeszłym wieku Zazwyczaj dostosowanie dawki nie jest konieczne. Zaleca się rozpoczynanie leczenia od najmniejszej możliwej dawki.
Pacjenci z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek i wątroby Pacjenci nie powinni przyjmować tego leku, jeśli występuje u nich ciężka choroba nerek lub wątroby. U pacjentów z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek lub wątroby, należy zachować szczególną ostrożność.
Leczenie bisoprololem jest zwykle długotrwałe. Jeśli leczenie musi być całkowicie zakończone, lekarz zwykle zaleci stopniowe zmniejszanie dawki, ponieważ w innym przypadku stan pacjenta może ulec pogorszeniu.
Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Bisoratio ASA W razie przypadkowego zastosowania leku w dawce większej niż zalecana, należy niezwłocznie skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą. Należy zabrać ze sobą pozostałe tabletki lub tę ulotkę, aby personel medyczny wiedział dokładnie, jaki lek został przyjęty przez pacjenta. Prawdopodobne objawy przedawkowania to nagłe zwolnienie tętna i (lub) zmniejszenie ciśnienia tętniczego krwi, które mogą powodować zawroty głowy, uczucie oszołomienia, dezorientacji, duszność, nudności lub nawet wymioty. Inne objawy mogą obejmować uczucie wirowania (zawroty głowy pochodzenia błędnikowego), ból głowy, dzwonienie w uszach i ból brzucha. Ciężkie przedawkowanie może spowodować: przyspieszony oddech (hiperwentylacja), trudności w oddychaniu, udar cieplny, pocenie się, niepokój ruchowy, drgawki, omamy, niskie stężenie cukru we krwi i w konsekwencji utratę przytomności lub śpiączkę. Pacjenci z niewydolnością serca mogą być bardziej wrażliwi na te działania.
Pominięcie zastosowania leku Bisoratio ASA Jeśli pacjent zapomni przyjąć kapsułkę, powinien ją przyjąć, jak tylko sobie o tym przypomni w ciągu stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki.
W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
Przerwanie stosowania leku Bisoratio ASA Nie wolno nagle przerywać stosowania kapsułek Bisoratio ASA, ponieważ pacjent może poczuć się gorzej i ciśnienie tętnicze może ponownie się zwiększyć. Zamiast tego, dawka musi być zmniejszana stopniowo przez ponad jeden lub dwa tygodnie, tak jak zaleci lekarz.

4. Możliwe działania niepożądane


Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Wszystkie leki mogą powodować reakcje alergiczne, chociaż ciężkie reakcje alergiczne występują rzadko. Jeżeli pacjent zauważy którekolwiek z następujących poważnych działań niepożądanych, należy przerwać stosowanie leku Bisoratio ASA i niezwłocznie skontaktować się z lekarzem: - nasilenie niewydolności serca prowadzące do zwiększonej duszności i (lub) zatrzymania płynów - nietypowe krwawienia, takie jak: kaszel z odkrztuszaniem krwi, krwawe wymioty lub krew w moczu, lub smoliste stolce - nagłe świsty, trudności podczas oddychania, obrzęk powiek, twarzy lub ust, obrzęk kończyn - wysypka lub świąd (w szczególności dotyczący całego ciała).

Następujące określenia zastosowano do opisania, jak często obserwowano działania niepożądane:
Często (dotyczy 1 do 10 na 100 pacjentów): • uczucie chłodu lub drętwienia rąk lub stóp • nudności (mdłości) lub wymioty • biegunka lub zaparcie • zwiększone ryzyko krwawienia • zapalenie błony śluzowej żołądka • uczucie zmęczenia • zawroty głowy • bóle głowy • niestrawność • łagodne do umiarkowanego krwawienie do przewodu pokarmowego; przy długotrwałym lub częstym stosowaniu leku, krwawienie to może doprowadzić do anemii.
Niezbyt często ( dotyczy 1 do 10 na 1000 pacjentów): • niskie ciśnienie tętnicze krwi • wolne bicie serca • uczucie osłabienia • nieregularne bicie serca • trudności w oddychaniu u pacjentów z astmą lub przewlekłą chorobą płuc • zaburzenia snu • depresja • osłabienie mięśni, kurcze mięśni • pokrzywka • alergiczny nieżyt nosa.
Rzadko (dotyczy 1 do 10 na 10 000 pacjentów): • ciężkie reakcje skórne, w tym wysypka znana jako rumień wielopostaciowy i jej zagrażające życiu postaci: zespół Stevensa-Johnsona i zespół Lyella • silne krwawienia w żołądku lub jelitach, krwotok mózgowy (krwawienie w mózgu, które może powodować nagły, ciężki ból głowy, napad padaczkowy lub wylew), zmiany w liczbie komórek krwi • zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych • zapalenie wątroby, które może powodować ból brzucha, utratę apetytu i czasami żółtaczkę z zażółceniem skóry lub białkówek oczu oraz ciemną barwą moczu • zmiany w wynikach badań krwi (np. zwiększenie stężenia tłuszczów we krwi (triglicerydy), zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych) • koszmary senne, omamy • zaburzenia słuchu • zmniejszone wydzielanie łez (ważne, jeśli pacjent stosuje soczewki kontaktowe) • zmniejszenie popędu płciowego • omdlenie • krwawienie z nosa, krwawienie z dziąseł, krwawe wymioty, krew w stolcu, nasilenie krwawienia miesiączkowego • zwężenie dróg oddechowych powodujące trudności w oddychaniu lub napady astmy • zapalenie naczyń krwionośnych • sińce i wybroczyny (krwawienie podskórne) • bolesne czerwone guzki lub guzki na podudziach (rumień guzowaty).
Bardzo rzadko (dotyczy mniej niż 1 na 10 000 pacjentów): • wystąpienie lub nasilenie łuszczycy lub wysypki łuszczycopodobnej • podrażnienie lub zaczerwienienie oczu (zapalenie spojówek) • wypadanie włosów
• niskie stężenie cukru we krwi • choroby wątroby • nasilenie objawów alergii pokarmowej.
Działania niepożądane o nieznanej częstości występowania • dzwonienie w uszach (szum uszny) • wysokie stężenie kwasu moczowego we krwi • owrzodzenie żołądka lub jelita cienkiego i perforacja • wydłużony czas krwawienia, objawy mogą się utrzymywać przez 4-8 dni od zaprzestania stosowania kwasu acetylosalicylowego; istnieje zwiększone ryzyko krwawienia podczas zabiegów chirurgicznych • zatrzymanie soli i wody w organizmie • choroby nerek.
Należy jak najszybciej poinformować lekarza, jeśli wystąpi którykolwiek z powyższych objawów.
Zgłaszanie działań niepożądanych Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, tel.: +48 22 49 21 301, faks: +48 22 49 21 309,
Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu. Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.

5. Jak przechowywać lek Bisoratio ASA


Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
Nie przechowywać w temperaturze powyżej 25°C.
Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na pudełku i blistrze po: EXP. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.
Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.

6. Zawartość opakowania i inne informacje


Co zawiera lek Bisoratio ASA - Substancjami czynnymi leku są bisoprololu fumaran i kwas acetylosalicylowy. - Pozostałe składniki to: skrobia kukurydziana, kwas stearynowy, celuloza mikrokrystaliczna, magnezu stearynian, alkohol poliwinylowy, tytanu dwutlenek (E 171), talk, lecytyna, guma ksantan. Osłonka: żelatyna, tytanu dwutlenek (E 171). Tusz: szelak, żelaza tlenek czarny (E 172), glikol propylenowy, amonowy wodorotlenek.
Jak wygląda lek Bisoratio ASA i co zawiera opakowanie Kapsułki są białe, oznaczone nadrukiem mocy. Bisoratio ASA, 5 mg + 75 mg, kapsułki, twarde i Bisoratio ASA, 10 mg + 75 mg, kapsułki, twarde, jest dostarczany w opakowaniach zawierających 28, 30 lub 90 kapsułek.

Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
Podmiot odpowiedzialny Actavis Group PTC ehf. Dalshraun 1 Islandia
Wytwórca Zakłady Farmaceutyczne Polpharma S.A. ul. Pelplińska 19 83-200 Starogard Gdański Polska
Uni-Pharma Kleon Tsetis Pharmaceutical Laboratories S.A, 14 th
Grecja
Hennig Arzneimittel GmbH & Co. KG Liebigstraße 1-2 Niemcy
Inpharmasci Zone Industrielle No. 2, 1 rue Nungesser Francja
W celu uzyskania bardziej szczegółowych informacji o leku oraz jego nazwach w innych państwach członkowskich Europejskiego Obszaru Gospodarczego należy zwrócić się do przedstawiciela podmiotu odpowiedzialnego: Teva Pharmaceuticals Polska Sp. z o.o., ul. Emilii Plater 53, 00-113 Warszawa, tel. (22) 345 93 00.
Data ostatniej aktualizacji ulotki: styczeń 2024 r.

Charakterystyka

CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO


Bisoratio ASA, 5 mg + 75 mg, kapsułki, twarde Bisoratio ASA, 10 mg + 75 mg, kapsułki, twarde

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY


Bisoratio ASA, 5 mg + 75 mg: Każda kapsułka, twarda zawiera 5 mg bisoprololu fumaranu (Bisoprololi fumaras) i 75 mg kwasu acetylosalicylowego (Acidum acetylsalicylicum).
Bisoratio ASA, 10 mg + 75 mg: Każda kapsułka, twarda zawiera 10 mg bisoprololu fumaranu (Bisoprololi fumaras) i 75 mg kwasu acetylosalicylowego (Acidum acetylsalicylicum).
Substancja pomocnicza o znanym działaniu: lecytyna sojowa.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA


Kapsułka, twarda.
Bisoratio ASA, 5 mg + 75 mg: Biała kapsułka z nadrukowanym „ 5/75”, rozmiar 1.
Bisoratio ASA, 10 mg + 75 mg: Biała kapsułka z nadrukowanym „ 10/75”, rozmiar 1.

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE


4.1 Wskazania do stosowania


Bisoratio ASA jest wskazany u pacjentów, u których nadciśnienie tętnicz e lub dławica piersiowa są kontrolowane taką samą dawką bisoprololu i u pacjentów stosujących kwasu acetylosalicylowy w leczeniu niestabilnej dławicy piersiowej, we wtórnej prewencji zawału mięśnia sercowego, w zapobieganiu niedrożności przeszczepu po pomostowaniu tętnic wieńcowych CABG (ang. Coronary Artery Bypass Grafting) lub po angioplastyce wieńcowej, do wtó rnego zapobiegania przemijających napadów niedokrwiennych i niedokrwiennych zdarzeń mózgowo-naczyniowych.

4.2 Dawkowanie i sposób podawania


Dawkowanie
Kapsułki do podawania doustnego. Jedna kapsułka przyjmowana raz na dobę.
Szczególne grupy pacjentów

Pacjenci w podeszłym wieku Zazwyczaj nie jest wymagane dostosowanie dawkowania, ale u niektórych pacjentów dawka 5 mg bisoprololu na dobę może być wystarczająca.
Zaburzenia czynności nerek lub wątroby Bisoratio ASA jest przeciwwskazany u pacjentów z ciężką niewydolnością nerek lub wątroby z powodu zawartości kwasu acetylosalicylowego (patrz punkt 4.3). Należy zachować ostrożność u pacjentów z łagodną lub umiarkowaną niewydolnością wątroby lub nerek (patrz punkt 4.4 i 5.2).
Dzieci i młodzież Nie określono dotychczas bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności produktu leczniczego Bisoratio ASA u dzieci i młodzieży. Dlatego też kapsułek Bisoratio ASA nie należy stosować u dzieci i młodzieży.
Czas trwania leczenia Zazwyczaj leczenie bisoprololem jest długotrwałe. Leczenia bisoprololem nie wolno przerywać nagle, ponieważ może to prowadzić do przejściowego pogorszenia stanu pacjenta. Leczenia nie wolno przerywać nagle, zwłaszcza u pacjentów z chorobą niedokrwienną serca. Zalecane jest stopniowe zmniejszanie dawki.

4.3 Przeciwwskazania


Ten produkt leczniczy jest przeciwwskazany u pacjentów: • z nadwrażliwością na bisoprolol • z nadwrażliwością na związki kwasu acetylosalicylowego lub inhibitory syntezy prostaglandyn (np. u niektórych pacjentów z astmą może wystąpić napad albo omdlenie, a u innych pacjentów skurcz oskrzeli, nieżyt nosa lub pokrzywka) oraz z nadwrażliwością na którąkolwiek substancję pomocniczą • z ostrą niewydolnością serca lub w okresach dekompensacji niewydolności serca, wymagających dożylnego stosowania leków inotropowych • we wstrząsie kardiogennym • z blokiem zatokowo-przedsionkowym • z zespołem chorego węzła zatokowo-przedsionkowego • z blokiem przedsionkowo-komorowym II lub III stopnia (u pacjentów bez stymulatora serca) • z objawową bradykardią • z objawowym niedociśnieniem tętniczym • z ciężką astmą oskrzelową lub ciężką, przewlekłą obturacyjną chorobą płuc • z ciężkimi postaciami miażdżycy zarostowej tętnic obwodowych i zespo łu Raynauda • z nieleczonym guzem chromochłonnym nadnercza (patrz punkt 4.4.) • z kwasicą metaboliczną • z objawami ze strony przewodu pokarmowego lub u pacjentów, u któr ych występował ból żołądka po uprzednim stosowaniu tego produktu leczniczego • z chorobą wrzodową aktualnie lub w wywiadzie i (lub) z krwawieniem z żołądka lub jelit, lub innymi rodzajami krwawienia, np. z naczyń mózgowych • z ciężką niewydolnością wątroby lub nerek • ze skazą krwotoczną lub zaburzeniami krzepnięcia, takimi jak hemofilia i hipoprotrombinemia oraz w przypadku jednoczesnego leczenia antykoagulacyjnego • z niedoborem dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej • stosujących metotreksat w dawkach > 15 mg na tydzień (patrz punkt 4.5) • z uczuleniem na orzeszki ziemne i soję • z dną moczanową • w trakcie karmienia piersią • w dawkach kwasu acetylosalicylowego większych niż 100 mg na dobę, jeśli pacjentka jest w trzecim trymestrze ciąży (patrz punkt 4.6).

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania


Bisoprolol Bisoprolol musi być stosowany z ostrożnością: • u pacjentów z cukrzycą, z dużą zmiennością stężenia glukozy we krwi; objawy hipoglikemii mogą być maskowane (np. tachykardia, kołatanie serca lub nasilone pocenie) • u pacjentów stosujących ścisłą dietę • podczas leczenia odczulającego. Tak jak w przypadku innych beta-adrenolityków, bisoprolol może zwiększać zarówno wrażliwość na alergeny jak i ciężkość reakcji anafilaktycznych. Leczenie adrenaliną może nie zawsze przynosić oczekiwany skutek terapeutyczny • u pacjentów z blokiem przedsionkowo-komorowym I stopnia • u pacjentów z dławicą Prinzmetala • w zarostowej chorobie tętnic obwodowych. Może dojść do nasilenia dolegliwości, zwłaszcza na początku leczenia.
Bisoprolol musi być stosowany z ostrożnością u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym krwi lub dławicą piersiową i towarzyszącą niewydolnością serca.
U pacjentów chorych na łuszczycę lub z łuszczycą w wywiadzie, beta-adrenolityki (np. bisoprolol), mogą być stosowane jedynie po dokładnym rozważeniu stosunku korzyści do ryzyka.
Objawy nadczynności tarczycy mogą być maskowane podczas leczenia bisoprololem.
U pacjentów z guzem chromochłonnym nadnerczy bisoprolol może być stosowany po uprzednim zablokowaniu receptorów alfa.
U pacjentów otrzymujących znieczulenie ogólne, beta-adrenolityki zmniejszają ryzyko wystąpienia arytmii i niedotlenienia mięśnia sercowego podczas indukcji, intubacji i w okresie pooperacyjnym. Obecnie zaleca się, aby kontynuować leczenie beta-adrenolitykami w przypadku operacji chirurgicznej. Anestezjolog musi być poinformowany o prowadzeniu leczenia beta-adrenolitykami, ponieważ mogą wystąpić interakcje z innymi lekami prowadzące do bradyarytmii, osłabienia odruchowej tachykardii i odruchowej zdolności do kompensacji utraty krwi. Jeżeli uzna się za konieczne przerwanie leczenia beta-adrenolitykami przed zabiegiem operacyjnym, należy to zrobić przez stopniowe zmniejszenie dawki i odstawienie produktu leczniczego całkowicie na 48 godzin przed planowanym znieczuleniem.
Mimo, że beta-adrenolityki o działaniu kardioselektywnym (beta1) mogą wpływać w mniejszym stopniu na czynność płuc niż nieselektywne beta-adrenolityki, tak jak w przypadku wszystkich beta- adrenolityków, należy unikać ich podawania u pacjentów z obturacyjną chorobą dróg oddechowych, chyba że istnieją istotne kliniczne powody ich zastosowania. Jeśli istnieją takie powody, produkt leczniczy Bisoratio ASA powinien być stosowany z zachowaniem ostrożności. U pacjentów z obturacyjną chorobą dróg oddechowych leczenie bisoprololem należy rozpocząć od najmniejszej możliwej dawki. Pacjentów należy uważnie obserwować pod kątem nowych objawów (np. duszności, nietolerancji wysiłkowej, kaszlu).
W przypadku astmy oskrzelowej lub przewlekłej, obturacyjnej choroby płuc, które mogą wywoływać objawy, zaleca się jednoczesne stosowanie leków rozszerzających oskrzela. U chorych z astmą może sporadycznie występować zwiększenie oporów w drogach oddechowych i dlatego może być konieczne zwiększenie dawki beta 2 -adrenomimetyków.
Jednoczesne stosowanie bisoprololu z antagonistami kanału wapniowego, typu werapamilu lub diltiazemu, lub z ośrodkowo działającymi lekami przeciwnadciśnieniowymi zazwyczaj nie jest zalecane. W celu uzyskania szczegółowych informacji, patrz punkt 4.5.
Sportowcy: sportowcy powinni pamiętać, że produkt ten zawiera substancję czynną, która może dawać pozytywne wyniki w testach antydopingowych.
Kwas acetylosalicylowy Nie zaleca się i należy ogólnie unikać jednoczesnego stosowania z lekami przeciwzakrzepowymi (pochodne kumaryny, heparyny) oraz z innymi lekami zmieniającymi hemostazę (np. leki przeciwpłytkowe, przeciwzapalne i selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny). Jeśli nie można uniknąć jednoczesnego zastosowania, wskazane jest częste monitorowanie współczynnika INR (znormalizowany czas protrombinowy, ang. international normalized ratio - INR), a pacjentom należy zalecić obserwację w kierunku krwawienia, zwłaszcza z przewodu pokarmowego.
Kwas acetylosalicylowy może powodować skurcz oskrzeli i wywoływać napady astmy lub inne reakcje nadwrażliwości. Czynniki ryzyka obejmują: astmę oskrzelową, katar sienny, polipy błony śluzowej nosa i przewlekłe choroby układu oddechowego. Ostrzeżenie to dotyczy także pacjentów, u których występują reakcje alergiczne (np. odczyny skórne, świąd, pokrzywka) na inne substancje.
Pacjenci z chorobą wrzodową i (lub) krwawieniami z przewodu pokarmowego w wywiadzie powinni unikać stosowania kwasu acetylosalicylowego (który może powodować podrażnienie błony śluzowej przewodu pokarmowego i krwawienie). Jeśli objawy przedmiotowe i podmiotowe krwawienia nadal występują z powodu zawartości kwasu acetylosalicylowego, lekarz może zalecić przerwanie stosowania tego produktu leczniczego.
Zaleca się ostrożność u pacjentów, którzy stosują jednocześnie leki, które zwiększają ryzyko owrzodzenia, takie jak: doustne kortykosteroidy, selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny i deferazyroks (patrz punkt 4.5).
Rzadko obserwowano ciężkie reakcje skórne, w tym zespół Stevensa-Johnsona, w związku z zastosowaniem kwasu acetylosalicylowego (patrz punkt 4.8). Należy przerwać stosowanie kapsułek produktu Bilokord ASA w przypadku wystąpienia pierwszych objawów wysypki na skórze, błonach śluzowych lub innych objawów nadwrażliwości.
Pacjenci w podeszłym wieku są szczególnie narażeni na działania niepożądane podczas stosowania NLPZ, w tym kwasu acetylosalicylowego, w szczególności na krwawienia z przewodu pokarmowego i perforację, które mogą być śmiertelne. Jeśli jest wymagane długotrwałe leczenie pacjenci powinni być systematycznie badani.
Należy zachować ostrożność u pacjentów z niewydolnością wątroby (ponieważ kwas acetylosalicylowy jest metabolizowany głównie w wątrobie, patrz punkt 5.2) i u pacjentów z niewydolnością nerek. Należy regularnie przeprowadzać badania czynności wątroby u pacjentów wykazujących niewielką lub umiarkowaną niewydolność wątroby.
Nawet w małych dawkach kwas acetylosalicylowy zmniejsza wydalanie kwasu moczowego. W związku z tym, u pacjentów ze zmniejszonym wydalaniem kwasu moczowego lub leczonych produktami zwiększającymi wydalanie kwasu moczowego (np. benzbromaron, probenecyd, sulfinpirazon) kwas acetylosalicylowy może wywołać napad dny moczanowej

Kwas acetylosalicylowy musi być stosowany z ostrożnością w przypadkach bardzo obfitego krwawienia miesiączkowego. Zalecane jest przerwanie stosowania kwasu acetylosalicylowego przed zabiegami chirurgicznymi (w tym ekstrakcją zęba) z powodu ryzyka przedłużającego się krwawienia lub nasilonego krwawienia. Długość przerwy w leczeniu powinna zostać określona indywidualnie, ale zwykle jest to jeden tydzień.
Istnieje potencjalny związek pomiędzy stosowaniem kwasu acetylosalicylowego u dzieci a wystąpieniem zespołu Reye’a. Zespół Reye'a to bardzo rzadka choroba, która wpływa na mózg i wątrobę, i może być śmiertelna. W związku z tym nie należy stosować kwasu acetylosalicylowego u dzieci w wieku poniżej 16 lat, chyba że zostanie to wyraźnie zalecone.
Ten produkt leczniczy zawiera lecytynę sojową i jest przeciwwskazany u pacjentów z uczuleniem na orzeszki ziemne i soję.

4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji


Nie przeprowadzono badań dotyczących interakcji.
Bisoprolol
Leczenie skojarzone niezalecane
Antagoniści kanału wapniowego typu werapamil i w mniejszym stopniu typu diltiazem: niekorzystny wpływ na kurczliwość i przewodzenie przedsionkowo-komorowe. Dożylne podanie werapamilu u pacjentów leczonych beta-adrenolitykiem może prowadzić do głębokiego niedociśnienia i bloku przedsionkowo-komorowego.
Ośrodkowo działające leki przeciwnadciśnieniowe (np. klonidyna, metylodopa, moksonidyna, rylmenidyna): jednoczesne stosowanie z ośrodkowo działającymi lekami przeciwnadciśnieniowymi może zmniejszyć ośrodkową impulsację współczulną i doprowadzić do zmniejszenia częstości tętna i frakcji wyrzutowej oraz rozszerzenia naczyń. Nagłe przerwanie leczenia, zwłaszcza przed zakończeniem blokady receptorów beta, może zwiększać ryzyko powstania tzw. nadciśnienia z odbicia.
Leczenie skojarzone, które należy stosować z ostrożnością
Leki przeciwarytmiczne klasy I (np. chinidyna, dyzopiramid; lidokaina, fenytoina; flekainid, propafenon): może wystąpić nasilenie wpływu na czas przewodzenia przedsionkowo-komorowego i nasilenie ujemnego działania inotropowego.
Antagoniści kanału wapniowego z grupy dihydropirydyny, takie jak felodypina i amlodypina: u pacjentów z niewydolnością serca nie można wykluczyć, że jednoczesne stosowanie może zwiększyć ryzyko niedociśnienia i dalszego pogorszenia wydolności komór.
Leki przeciwarytmiczne klasy III (np. amiodaron): wpływ na czas przewodzenia przedsionkowo-komorowego może być nasilony.
Leki parasympatykomimetyczne: jednoczesne stosowanie może wydłużyć czas przewodzenia przedsionkowo-komorowego i zwiększyć ryzyko bradykardii.
Beta-adrenolityki stosowane miejscowo (np. krople do oczu stosowane w jaskrze) mogą nasilać ogólnoustrojowe działanie bisoprololu.
Insulina i doustne leki przeciwcukrzycowe: nasilają działanie hipoglikemizujące. Blokada receptorów beta-adrenergicznych może maskować objawy hipoglikemii.
Leki stosowane w znieczuleniu: osłabiają odruchową tachykardię i zwiększają ryzyko niedociśnienia (w celu uzyskania dalszych informacji na temat znieczulenia ogólnego, patrz punkt 4.4).
Glikozydy nasercowe (np. digoksyna): powodują zwolnienie częstości akcji serca i wydłużenie czasu przewodzenia przedsionkowo-komorowego.
Niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ): NLPZ mogą osłabiać hipotensyjne działanie bisoprololu.
Beta-sympatykomimetyki (np. izoprenalina, dobutamina): jednoczesne podawanie z bisoprololem może osłabiać działanie obu stosowanych leków.
Leki sympatykomimetyczne pobudzające zarówno adrenoreceptory alfa- i beta- (np. noradrenalina, adrenalina): jednoczesne stosowanie z bisoprololem może ujawniać działanie, w których pośredniczą alfa-adrenoreceptory, polegające na zwężaniu naczyń, co wywołuje wzrost ciśnienia i nasilenie objawów chromania przestankowego. Tego typu interakcje uważa się za częściej występujące przy stosowaniu nieselektywnych beta-adrenolityków.
Jednoczesne stosowanie leków przeciwnadciśnieniowych jak również innych leków nasilających działanie przeciwnadciśnieniowe (np. trójpie rścieniowe leki przeciwdepresyjne, barbiturany, pochodne fenotiazyny) może zwiększać ryzyko niedociśnienia tętniczego.
Leczenie skojarzone, które należy rozważyć
Meflochina: nasila ryzyko bradykardii.
Inhibitory monoaminooksydazy (z wyjątkiem inhibitorów MAO-B): nasilają działanie zmniejszające ciśnienie beta-adrenolityków, ale jednocześnie zwiększają ryzyko przełomu nadciśnieniowego.
Ryfampicyna: powoduje niewielkie skrócenie okresu półtrwania bisoprololu, prawdopodobnie z powodu hamowania enzymów metabolizujących leki w wątrobie. W normalnych warunkach nie ma potrzeby dostosowania dawkowania.
Pochodne ergotaminy: nasilają zaburzenia krążenia obwodowego.
Kwas acetylosalicylowy Zastosowanie kilku inhibitorów agregacji płytek krwi, tj. kwasu acetylosalicylowego, NLPZ, tyklopidyny, klopidogrelu, tyrofibanu, eptyfibatydu zwiększa ryzyko krwawienia, podobnie jak ich połączenie z heparyną i jej pochodnymi (hirudyna, fondaparynuks), doustnymi lekami przeciwzakrzepowymi i trombolitykami. Kliniczne i biologiczne wskaźniki hemostazy powinny być regularnie monitorowane.
Leczenie skojarzone przeciwwskazane Metotreksat (stosowany w dawkach > 15 mg na tydzień): skojarzenie metotreksatu i kwasu acetylosalicylowego powoduje zwiększenie toksyczności hematologicznej metotreksatu z powodu zmniejszonego klirensu nerkowego metotreksatu przez kwas acetylosalicylowy. Dlatego jednoczesne stosowanie metotreksatu z tym produktem jest przeciwwskazane (patrz punkt 4.3).
Leczenie skojarzone niezalecane Leki o działaniu urykozurycznym (benzbromaron, probenecyd i sulfinpyrazon): zmniejszony wpływ na wydalanie kwasu moczowego poprzez konkurencję kwasu acetylosalicylowego w procesie wydalania kwasu moczowego przez kanaliki nerkowe. Dlatego też jednoczesne stosowanie tego produktu leczniczego z lekami urykozurycznymi nie jest zalecane (patrz punkt 4.4).
Leczenie skojarzone, które należy stosować z ostrożnością Niesteroidowe leki przeciwzapalne mogą osłabiać działanie przeciwnadciśnieniowe diuretyków i innych środków obniżających ciśnienie. Analogicznie jak inne niesteroidowe leki przeciwzapalne, jednoczesne stosowanie kwasu acetylosalicylowego z inhibitorami ACE zwiększa ryzyko wystąpienia ostrej niewydolności nerek.
Leki moczopędne: ryzyko wystąpienia ostrej niewydolności nerek z powodu zmniejszonej filtracji kłębuszkowej poprzez zmniejszenie syntezy prostaglandyn. Zalecane jest nawodnienie pacjenta i monitorowanie czynności nerek na początku leczenia.
Kwas acetylosalicylowy wywiera antagonistyczne działanie wobec spironolaktonu.
Kortykosteroidy: jednoczesne stosowanie kortykosteroidów może zwiększyć ryzyko wystąpienia krwawienia z przewodu pokarmowego i choroby wrzodowej.
Metotreksat (stosowany w dawkach < 15 mg na tydzień): skojarzenie metotreksatu i kwasu acetylosalicylowego powoduje zwiększenie toksyczności hematologicznej metotreksatu z powodu zmniejszonego klirensu nerkowego metotreksatu przez kwas acetylosalicylowy. W ciągu pierwszych tygodni leczenia skojarzonego należy cotygodniowo kontrolować morfologię krwi. Dokładne monitorowanie należy prowadzić w przypadku nawet łagodnych zaburzeń czynności nerek, jak również w przypadku pacjentów w podeszłym wieku.
Heparyny stosowane w dawce leczniczej lub u pacjentów w podeszłym wieku: w przypadku jednoczesnego stosowania kwasu acetylosalicylowego i heparyny w dawce leczniczej lub u pacjentów w podeszłym wieku występuje ryzyko krwawienia. Zalecane jest uważne monitorowanie wskaźników INR, APTT (czasu kaolinowo-kefalinowego, ang. Activated Partial Thromboplastin Time - APTT) i (lub) czasu krwawienia w przypadku jednoczesnego stosowania obu produktów.
Glikozydy nasercowe (np. digoksyna): NLPZ (niesteroidowe leki przeciwzapalne) (w tym kwas acetylosalicylowy) mogą nasilać niewydolność serca, zmniejszać współczynnik przesączania kłębuszkowego (ang. glomerular filtration rate - GFR ) oraz zwiększać stężenie glikozydów nasercowych w osoczu.
Lit: kwas acetylosalicylowy utrudnia wydalanie litu przez nerki, co prowadzi do zwiększonych stężeń litu w osoczu. Zaleca się kontrolowanie stężeń digoksyny i litu na początku i na końcu leczenia bisoprololem z kwasem acetylosalicylowym. Może wystąpić konieczność dostosowania dawki.
Inhibitory anhydrazy węglanowej (acetazolamid): może powodować ciężką kwasicę i zwiększone toksyczne działanie na obwodowy układ nerwowy.
Cyklosporyna i takrolimus: jednoczesne stosowanie NLPZ z cyklosporyną lub takrolimusem może zwiększać ryzyko nefrotoksyczności cyklosporyny i takrolimusu. Czynność nerek należy monitorować w przypadku jednoczesnego stosowania tych leków z kwasem acetylosalicylowym.
Walproinian: zgłaszano, iż kwas acetylosalicylowy zmniejsza wiązanie walproinianu z białkami osocza, zwiększając tym samym stężenia wolnej frakcji walproinianu w osoczu w stanie stacjonarnym.
Fenytoina: salicylany zmniejszają wiązanie fenytoiny z białkami osocza. To może prowadzić do zmniejszonego całkowitego stężenia fenytoiny w osoczu i zwiększenia wolnej frakcji fenytoiny. Stężenie frakcji niezwiązanej, a tym samym działanie terapeutyczne, nie wydaje się być znacząco zmienione.
Ibuprofen: dane doświadczalne wskazują na możliwość hamowania przez ibuprofen wpływu małych dawek kwasu acetylosalicylowego na agregację płytek krwi w przypadku jednoczesnego podawania obu leków. Jednak ze względu na ograniczone dane na ten temat oraz wątpliwości związane z ekstrapolacją danych uzyskanych ex vivo do warunków klinicznych, sformułowanie jednoznacznych wniosków dotyczących regularnego stosowania ibuprofenu nie jest możliwe, a kliniczne następstwa interakcji w przypadku doraźnego podawania ibuprofenu są mało prawdopodobne (patrz punkt 5.1).
Jednoczesne stosowanie metamizolu z kwasem acetylosalicylowym może zmniejszać działanie hamujące kwas u acetylosalicylowego na agregację płytek krwi. Z tego względu metamizol należy stosować ostrożnie u pacjentów przyjmujących kwas acetylosalicylowy w małych dawkach w celu ochronnego działania na układ sercowo-naczyniowy.
Leczenie skojarzone, które należy rozważyć Inne leki przeciwzakrzepowe (pochodne kumaryny, heparyny w dawkach profilaktycznych), inne leki przeciwpłytkowe lub inne trombolityki oraz selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI, np. sertralina lub paroksetyna): zwiększają ryzyko krwawienia.
NLPZ: powodują zwiększone ryzyko krwawienia i uszkodzenia błony śluzowej przewodu pokarmowego oraz dalsze wydłużenie czasu krwawienia.
Leki zobojętniające: leki zobojętniające mogą zwiększyć wydalanie kwasu acetylosalicylowego poprzez alkalizujące działanie na mocz.
Zasadnicze niezgodności dotyczą soli żelaza, węglanów i wodorotlenków alkalizujących.
Alkohol: powoduje zwiększone ryzyko krwawień z przewodu pokarmowego.
Leki przeciwcukrzycowe np. pochodne sulfonylomocznika: kwas acetylosalicylowy może zwiększać działanie hipoglikemiczne.
Metoklopramid: nasila działanie kwasu acetylosalicylowego.

4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację


Nie zaleca się stosowania produktu leczniczego Bisoratio ASA, kapsułki twarde podczas ciąży, chyba że jest to bezwzględnie konieczne.
Ciąża Brak danych dotyczących stosowania produktu leczniczego Bisoratio ASA ,kapsułki twarde u kobiet w ciąży.
Bisoprolol wykazuje działania farmakologiczne, które mogą mieć szkodliwy wpływ na ciążę i (lub) płód i (lub) noworodka (patrz punkt 5.3). Ogólnie rzecz biorąc, leki beta-adrenolityczne zmniejszają przepływ łożyskowy, co wią że się z zahamowaniem wzrostu płodu, śmiercią wewnątrzmaciczną, poronieniem lub przedwczesnym porodem . Mo gą wystąpić działania niepożądane (np. hipoglikemia i brad ykardia) u płodu i noworodka. W razie konieczności leczenia beta-adrenolitykami należy stosować selektywne beta 1 -adrenolityki.
Nie zaleca się stosowania bisoprololu podczas ciąży, chyba że jest to bezwzględnie konieczne. W przypadku konieczności leczenia bisoprololem zaleca się monitorowanie przepływu łożyskowego i wzrostu płodu. W przypadku szkodliwego wpływu na ciążę lub płód należy rozważyć inne leczenie. Noworodki muszą być uważnie obserwowane. Objawów hipoglikemii i bradykardii należy się zwykle spodz iewać w ciągu pierwszych 3 dni życia.
Kwas acetylosalicylowy: Hamowanie syntezy prostaglandyn może niekorzystnie wpływać na ciążę i (lub) rozwój zarodka lub płodu. Wyniki badań epidemiologicznych wskazują, że stosowanie inhibitorów syntezy prostaglandyn we wczesnym okresie ciąży zwiększa ryzyko poronienia, występowania wad wrodzonych serca i wytrzewień wrodzonych. Całkowite ryzyko wystąpienia wrodzonych wad sercowo-naczyniowych zwiększa się z mniej niż 1% do około 1,5%. Uważa się, że ryzyko zwiększa się wraz z dawką i długością okresu terapii. U zwierząt po podaniu inhibitorów syntezy prostaglandyn zaobserwowano zwiększone ryzyko obumarcia zapłodnionego jaja w okresie przed i po zagnieżdżeniu się w macicy oraz zwiększone ryzyko obumarcia zarodka lub płodu. Dodatkowo, u zwierząt, po podaniu inhibitorów syntezy prostaglandyn w okresie organogenezy, donoszono o zwiększonej liczbie przypadków różnych wad rozwojowych, w tym wad sercowo- naczyniowych. Nie należy stosować kwasu acetylosalicylowego u kobiet w pierwszym i drugim trymestrze ciąży, chyba że jest to bezwzględnie konieczne. Należy stosować jak najmniejszą dawkę kwasu acetylosalicylowego i przez jak najkrótszy czas, jeśli jest on stosowany przez kobiety usiłujące zajść w ciążę lub w pierwszym i drugim trymestrze ciąży.
W trzecim trymestrze ciąży wszystkie inhibitory syntezy prostaglandyn mogą powodować narażenie płodu na: • działania toksyczne na układ krążenia i oddechowy (włącznie z przedwczesnym zamknięciem przewodu tętniczego i nadciśnieniem płucnym) • zaburzenia czynności nerek, które mogą ulec progresji do niewydolności nerek i małowodzia.
Ponadto, w końcowym okresie ciąży inhibitory syntezy prostaglandyn mogą powodować narażenie matki i noworodka na: • możliwość wydłużenia czasu krwawienia oraz działanie antyagregacyjne, które może ujawnić się nawet po zastosowaniu małych dawek • zahamowanie czynności skurczowej macicy prowadzącej do opóźnienia porodu lub przedłużenia akcji porodowej.
W konsekwencji kwas acetylosalicylowy w dawkach 100 mg/dobę lub większych jest przeciwwskazany w trzecim trymestrze ciąży.

Karmienie piersią Nie wiadomo, czy bisoprolol przenika do mleka ludzkiego. Salicylany i ich metabolity przenikają w niewielkich ilościach do mleka ludzkiego. Dlatego też karmienie piersią nie jest zalecane podczas stosowania tego produktu leczniczego.
Płodność Brak danych dotyczących możliwego wpływu tego produktu leczniczego na płodność u mężczyzn lub kobiet.

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn


Nie przeprowadzono badań dotyczących wpływu na zdolność prowadzenia pojazdów lub obsługiwania maszyn. W badaniach przeprowadzonych u pacjentów z chorobą naczyń wieńcowych, bisoprolol nie wpływał na zdolność prowadzenia pojazdów. Jednak, ze względu na indywidualne reakcje pacjentów na lek, zdolność prowadzenia pojazdów lub obsługiwania maszyn może być zaburzona. Należy to rozważyć szczególnie na początku leczenia i po zmianie leku a także w przypadku jednoczesnego spożycia alkoholu.

4.8 Działania niepożądane


Tabelaryczne zestawienie działań niepożądanych Działania niepożądane zostały pogrupowane według częstości występowania i klasyfikacji układów i narządów. Zastosowano następujące definicje dotyczące określenia częstości występowania:
Bardzo często (≥1/10) Często (≥1/100 do <1/10) Niezbyt często (≥1/1 000 do <1/100) Rzadko (≥1/10 000 do < 1/1 000) Bardzo rzadko (<1/10 000) Nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych).
Bisoprolol Następujące dane uzyskano dla bisoprololu:
Badania diagnostyczne Rzadko: zwiększenie stężenia triglicerydów, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych (AlAT, AspAT).
Zaburzenia serca Niezbyt często: bradykardia, nasilenie istniejącej niewydolności serca, zaburzenia przewodzenia przedsionkowo-komorowego.
Zaburzenia ucha i błędnika Rzadko: zaburzenia słuchu.
Zaburzenia oka Rzadko: zmniejszenie wydzielania łez (należy to uwzględnić w przypadku pacjenta stosującego soczewki kontaktowe). Bardzo rzadko: zapalenie spojówek.
Zaburzenia żołądka i jelit Często: dolegliwości żołądkowo-jelitowe takie jak: nudności, wymioty, biegunka, zaparcia.
Zaburzenia ogólne Często: uczucie zmęczenia*. Niezbyt często: osłabienie.
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych Rzadko: zapalenie wątroby.
Zaburzenia układu nerwowego Często: zawroty głowy*, ból głowy*. Rzadko: omdlenie.
Zaburzenia układu rozrodczego i piersi Rzadko: zaburzenia potencji.
Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia Niezbyt często: skurcz oskrzeli u pacjentów z astmą oskrzelową lub obturacyjna choroba dróg oddechowych w wywiadzie. Rzadko: alergiczne zapalenie błony śluzowej nosa.
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Rzadko: reakcje nadwrażliwości (takie jak: świąd, zaczerwienienie, wysypka). Bardzo rzadko: beta-adrenolityki mogą wywoływać lub nasilać objawy łuszczycy, lub wywoływać wysypkę łuszczycopodobną, łysienie.
Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej Niezbyt często: osłabienie mięśni, skurcze mięśni.
Zaburzenia naczyniowe Często: uczucie ziębnięcia lub drętwienia kończyn. Niezbyt często: niedociśnienie.
Zaburzenia psychiczne Niezbyt często: zaburzenia snu, depresja. Rzadko: koszmary senne, omamy.
*Objawy te występują zwykle na początku leczenia. Są one zazwyczaj łagodne i zwykle ustępują w ciągu 1-2 tygodni.
Kwas acetylosalicylowy Działania niepożądane są często zależne od dawki i spowodowane działaniem farmakologicznym kwasu acetylosalicylowego (patrz punkt 5.1). Większość działań niepożądanych zwykle jest związana z przewodem pokarmowym. U pacjentów z rozpoznanymi alergiami lub astmą występuje zwiększone ryzyko reakcji nadwrażliwości. Może rozwinąć się nadwrażliwość krzyżowa z innymi niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi.
Zaburzenia krwi i układu chłonnego Często: zwiększona skłonność do krwawień. Niezbyt często: krew w moczu. Rzadko: zespół krwotoczny (krwawienie z nosa, krwawienie dziąseł, krwawe wymioty i utrata krwi z kałem, itp.), trombocytopenia, granulocytoza, niedokrwistość aplastyczna. Nieznana: przypadki krwawień z przedłużonym czasem krwawienia jak krwawienie z nosa, krwawienie z dziąseł, bardziej obfita menstruacja. Objawy mogą się utrzymywać przez okres 4-8 dni po przerwaniu podawania kwasu acetylosalicylowego. W wyniku tego może zwiększyć się ryzyko krwawienia podczas zabiegu chirurgicznego. Istniejące krwawienie (krwawe wymioty, smoliste stolce) lub utajone krwawienie z przewodu pokarmowego, może prowadzić do anemii z niedoboru żelaza (częstsze po większych dawkach).
Zaburzenia endokrynologiczne Bardzo rzadko: hipoglikemia.
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania Nieznana: hiperurykemia.
Zaburzenia układu nerwowego Rzadko: krwotok wewnątrzczaszkowy, zawroty głowy. Nieznana: zawroty głowy pochodzenia błędnikowego (vertigo), ból głowy.
Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia Niezbyt często: nieżyt nosa, duszność. Rzadko: skurcz oskrzeli, napady astmy.
Zaburzenia ucha i błędnika Nieznana: osłabienie słuchu, szumy uszne.
Zaburzenia naczyniowe Rzadko: krwotoczne zapalenie naczyń.
Zaburzenia układu rozrodczego i piersi Rzadko: krwotok miesiączkowy.
Zaburzenia żołądka i jelit Często: zapalenie błony śluzowej żołądka, niestrawność, łagodne do umiarkowanego krwawienie z przewodu pokarmowego. Długotrwałe lub powtarzające się krwawienie może prowadzić do niedokrwistości. Rzadko: silne krwawienia z przewodu pokarmowego, nudności i wymioty. Nieznana: owrzodzenie żołądka lub dwunastnicy i perforacja, biegunka.
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych Bardzo rzadko: zaburzenia czynności wątroby.
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Niezbyt często: pokrzywka. Rzadko: zespół Stevensa-Johnsona, zespół Lyella, plamica, rumień guzowaty, rumień wielopostaciowy.
Zaburzenia nerek i dróg moczowych Nieznana: ostra niewydolność nerek, zwłaszcza u pacjentów z istniejącą niewydolnością nerek, dekompensacją serca, zespołem nerczycowym lub stosujących jednocześnie leki moczopędne. Zatrzymanie wody i soli.

Zaburzenia układu immunologicznego Rzadko: reakcje nadwrażliwości, obrzęk naczynioruchowy, obrzęk alergiczny, reakcje anafilaktyczne, w tym wstrząs.
Bardzo rzadko: nasilenie objawów alergii pokarmowej.
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, tel.: +48 22 49 21 301, faks: +48 22 49 21 309, Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

4.9 Przedawkowanie


Bisoprolol Najczęściej występujące objawy przedawkowania beta-adrenolityków to bradykardia, niedociśnienie tętnicze, skurcz oskrzeli, ostra niewydolność serca i hipoglikemia. Zgłoszono tylko kilka przypadków przedawkowania (maksymalnie: 2 000 mg) bisoprololu. Odnotowano bradykardię i (lub) niedociśnienie. Wszyscy pacjenci powrócili do zdrowia. Istnieje duża zmienność międzyosobnicza w zakresie wrażliwości na pojedynczą, dużą dawkę bisoprololu i prawdopodobnie pacjenci z niewydolnością serca są bardzo wrażliwi.
Ogólnie, jeśli dojdzie do przedawkowania, należy przerwać leczenie bisoprololem i rozpocząć leczenie wspomagające i objawowe. Z ograniczonych danych wynika, że bisoprolol trudno usunąć za pomocą dializy. Na podstawie oczekiwanych działań farmakologicznych oraz zaleceń dotyczących innych beta-adrenolityków, w razie istnienia wymienionych klinicznych wskazań powinno się zastosować następujące ogólne środki:
Bradykardia:podać dożylnie atropinę. W przypadku braku odpowiedniej reakcji można ostrożnie podać izoprenalinę lub inny lek wywierający dodatnie działanie chronotropowe. W pewnych okolicznościach może okazać się konieczne tymczasowe zastosowanie stymulatora serca.
Niedociśnienie: dożylne uzupełnienie płynów oraz podanie leków wazopresyjnych. Również pomocne może okazać się dożylne zastosowanie glukagonu.
Blok przedsionkowo-komorowy (drugiego lub trzeciego stopnia): Należy dokładnie monitorować pacjentów i leczyć dożylnymi wlewami izoprenaliny lub tymczasowo zastosować stymulator serca.
Ostre nasilenie niewydolności serca: podać dożylnie leki moczopędne, leki działające dodatnio inotropowo, leki rozszerzające naczynia.
Skurcz oskrzeli: podać leki rozszerzające oskrzela, takie jak izoprenalina, beta 2 -sympatykomimetyki i (lub) aminofilinę.
Hipoglikemia: podać dożylnie glukozę.
Kwas acetylosalicylowy Przedawkowanie jest mało prawdopodobne ze względu na małą zawartość kwasu acetylosalicylowego w tym produkcie leczniczym. Jednak zatrucie (przypadkowe przedawkowanie) u bardzo małych dzieci lub przedawkowanie terapeutyczne u pacjentów w podeszłym wieku może objawiać się następująco: Objawy średnio nasilonego zatrucia: zawroty głowy, ból głowy, szumy uszne, dezorientacja, zawroty głowy pochodzenia błędnikowego (vertigo), głuchota, pocenie się, uczucie ciepła w kończynach i skaczące tętno, wzrost częstości oddechu, hiperwentylacja oraz zaburzenia żołądka i jelit (nudności, wymioty i ból brzucha).
Z objawami ciężkiego zatrucia związane są ciężkie zaburzenia równowagi kwasowo-zasadowej. Początkowo występuje hiperwentylacja, która powoduje zasadowicę oddechową. Następnie występuje kwasica oddechowa spowodowana zahamowaniem ośrodka oddechowego. Dodatkowo pojawia się kwasica metaboliczna spowodowana obecnością salicylanów. Kwasica może zwiększać przekraczanie salicylanów przez barierę krew-mózg. Biorąc pod uwagę, że objawy u dzieci, niemowląt i małych dzieci widoczne są często tylko w końcowej fazie zatrucia, zwykle dochodzi do fazy kwasicy mlecz anowej. Ponadto, mogą wystąpić następujące objawy: hipertermia i nasilone pocenie prowadzące do odwodnienia, uczucie niepokoju, drgawki, omamy i hipoglikemia. Depresja układu oddechowego może prowadzić do śpiączki, zapaści sercowo-naczyniowej lub zatrzymania oddechu. Dawka śmiertelna kwasu acetylosalicylowego wynosi 25-30 g. Stężenia salicylanów w osoczu powyżej 300 mg/l (1,67 mmol/l) sugerują zatrucie.
Jeśli przyjęto dawkę toksyczną wymagana jest natychmiastowa hospitalizacja. W przypadku umiarkowanego zatrucia można podjąć próbę sprowokowania wymiotów; jeśli się to nie uda, wskazane jest przeprowadzenie płukania żołądka. Następnie należy podać węgiel aktywowany (adsorbent) i siarczan sodu (lek przeczyszczający). Alkalizacja moczu (250 mmol NaHCO przez 3 godziny) z jednoczesną kontrolą wartości pH. W przypadku ciężkiego zatrucia preferuje się hemodializę. Inne objawy zatrucia należy leczyć objawowo.

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE


5.1 Właściwości farmakodynamiczne


Grupa farmakoterapeutyczna: leki beta-adrenolityczne, preparaty złożone bisoprololu. Kod ATC: C07X04
Mechanizm działania Bisoprolol jest silnym, wysoko selektywnym lekiem blokującym receptory beta 1 -adrenergiczne. Mechanizm działania nie jest jasny, ale wiadomo, że bisoprolol znacząco obniża aktywność reninową osocza. U pacjentów z dławicą piersiową blokada receptorów beta 1 -adrenergicznych zmniejsza częstość skurczów serca i tym samym zapotrzebowanie na tlen. Dlatego bisoprolol jest skuteczny w eliminowaniu lub zmniejszaniu objawów.
Kwas acetylosalicylowy hamuje agregację płytek: blokuje cyklooksygenazę w płytkach krwi poprzez acetylację, co hamuje syntezę tromboksanu A2, fizjologicznie aktywowanej substancji, uwalnianej przez płytki krwi i odgrywającej rolę w powikłaniach miażdżycowych. Dawki wielokrotne od 20 do 325 mg hamują aktywność enzymatyczną od 30 do 95%. Ze względu na nieodwracalny charakter wiążący, działanie utrzymuje się przez czas życia trombocytów (7-10 dni). Działanie hamujące nie wyczerpuje się podczas długotrwałego leczenia, a aktywność enzymatyczna płytek krwi stopniowo powraca w ciągu 24-48 godzin po przerwaniu leczenia. Kwas acetylosalicylowy wydłuża czas krwawienia średnio o około 50% do 100%, ale obserwowano indywidualne zmiany w tym zakresie.
Dane doświadczalne wskazują, iż ibuprofen może hamować wpływ małych dawek kwasu acetylosalicylowego na agregację płytek krwi w przypadku jednoczesnego podawania obu leków. W jednym z badań po podaniu pojedynczej dawki ibuprofenu 400 mg w ciągu 8 godzin przed lub w ciągu 30 minut po podaniu kwasu acetylosalicylowego w postaci farmaceutycznej o natychmiastowym uwalnianiu (81 mg), odnotowano osłabienie wpływu kwasu acetylosalicylowego na powstawanie tromboksanu lub agregację płytek. Jednak ze względu na ograniczone dane oraz wątpliwości związane z ekstrapolacją danych uzyskanych ex vivo do warunków klinicznych, sformułowanie jednoznacznych wniosków dotyczących regularnego stosowania ibuprofenu nie jest możliwe, a kliniczne następstwa interakcji w przypadku doraźnego podawania ibuprofenu są mało prawdopodobne.
Europejska Agencja Leków uchyliła obowiązek dołączania wyników badań produktu leczniczego Bisoratio ASA we wszystkich podgrupach populacji dzieci i młodzieży w pierwotnym nadciśnieniu tętniczym, wtórnym nadciśnieniu tętniczym, dławicy piersiowej (stosowanie u dzieci i młodzieży, patrz punkt 4.2).

5.2 Właściwości farmakokinetyczne


Bisoprolol Bisoprolol wchłania się po podaniu doustnym i biodostępność wynosi około 90%. Bisoprolol wiąże się z białkami osocza w około 30%. Objętość dystrybucji wynosi około 3,5 l/kg mc. Klirens całkowity wynosi około 15 l/h. Okres półtrwania w osoczu wynosi 10-12 godzin, co przekłada się na działanie przez 24 godziny leku podawanego raz na dobę.
Bisoprolol jest wydalany z organizmu dwiema drogami. 50% jest metabolizowane w wątrobie do nieczynnego metabolitu, który następnie wydalany jest przez nerki. Pozostałe 50% jest wydalane w postaci niezmienionej przez nerki. Ponieważ eliminacja leku zachodzi w takim samym stopniu przez nerki i wątrobę, nie ma konieczności modyfikacji dawkowania u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby lub z niewydolnością nerek. Nie badano farmakokinetyki bisoprololu u pacjentów ze stabilną przewlekłą niewydolnością serca i z zaburzeniami czynności wątroby lub z niewydolnością nerek.
Parametry farmakokinetyczne bisoprololu mają przebieg liniowy i nie zależą od wieku pacjenta.
U pacjentów z przewlekłą niewydolnością serca (klasa III wg NYHA - Nowojorskiego Towarzystwa Kardiologicznego - ang. New York Heart Association) st ężenia bisoprololu w osoczu są większe i okres półtrwania jest dłuższy w porównaniu ze zdrowymi ochotnikami. Maksymalne stężenie w osoczu w stanie stacjonarnym u osób otrzymujących bisoprolol w dawce 10 mg na dobę wynosi 64±21 ng/ml, zaś okres półtrwania 17±5 godz.
Kwas acetylosalicylowy Wchłanianie Maksymalne stężenie w osoczu (C max ) osiągane jest po około 50 min (t max ). Głównym miejscem wchłaniania jest górny odcinek jelita cienkiego. Jednakże znaczna część dawki jest już hydrolizowana do kwasu salicylowego w ścianie jelita podczas wchłaniania. Stopień hydrolizy zależy od szybkości wchłaniania. Jednoczesne spożywanie pokarmu opóźnia wchłanianie kwasu acetylosalicylowego (mniejsze stężenia w osoczu), ale go nie zmniejsza.
Dystrybucja Objętość dystrybucji kwasu acetylosalicylowego wynosi około 0,16 l/kg masy ciała. Kwas salicylowy jest pierwszym produktem przemiany kwasu acetylosalicylowego i wiąże się z białkami osocza, głównie z albuminą w ponad 90%. Kwas salicylowy powoli przenika do płynu stawowego. Przenika przez barierę łożyskową i do mleka.
Metabolizm Kwas acetylosalicylowy jest szybko metabolizowany do kwasu salicylowego na dro dze hydrolizy. Okres półtrwania jest krótki: ok. 15-20 minut. Kwas salicylowy jest następnie przekształcany do postaci sprzężonej z glicyną i kwasem glukuronowym i w ilości śladowej do kwasu gentyzynowego. W większych dawkach terapeutycznych zdolność przekształcania kwasu salicylowego jest zwiększona, ponieważ farmakokinetyki stają się nieliniowe. Powoduje to wydłużenie pozornego okresu półtrwania w fazie eliminacji kwasu salicylowego z kilku godzin do około 24 godzin.
Eliminacja Wydalanie odbywa się głównie przez nerki. Resorpcja kanalikowa kwasu salicylowego jest zależna od pH. Z powodu alkalizacji moczu udział niezmienionego kwasu acetylosalicylowego w moczu może zwiększyć się z ok. 10% do ok. 80%.

5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie


Bisoprolol Dane niekliniczne wynikające z konwencjonalnych badań farmakologicznych dotyczących bezpieczeństwa, badań toksyczności po podaniu wielokrotnym, genotoksyczności oraz potencjalnego działania rakotwórczego, nie ujawniają żadnego szczególnego zagrożenia dla człowieka. Podobnie jak inne beta-adrenolityki, bisoprolol podawany w dużych dawkach działał toksycznie na ciężarne samice (powodował zmniejszenie przyjmowania pokarmu i zmniejszenie masy ciała) oraz zarodek i płód (zwiększona częstość resorpcji, zmniejszona urodzeniowa masa ciała, opóźnienie rozwoju fizycznego), ale nie działał teratogennie.
Kwas acetylosalicylowy W badaniach na szczurach, obserwowano działanie fetotoksyczne i teratogenne kwasu acetylosalicylowego przy dawkach toksycznych dla matki. Znaczenie kliniczne nie jest znane, ponieważ dawki stosowane w badaniach przedklinicznych są znacznie większe (co najmniej 7-krotnie ) niż maksymalne zalecane dawki dla wybranych wskazań sercowo-naczyniowych. Nie obserwowano działania rakotwórczego w badaniach na myszach i szczurach.

6. DANE FARMACEUTYCZNE


6.1 Wykaz substancji pomocniczych


Tabletki z kwasem acetylosalicylowym: Skrobia kukurydziana Kwas stearynowy Celuloza mikrokrystaliczna
Otoczka Opadry OY-B-28920 White Alkohol poliwinylowy Tytanu dwutlenek (E 171) Talk Lecytyna Guma ksantan
Proszek z bisoprololu fumaranem Celuloza mikrokrystaliczna Magnezu stearynian
Osłonka: Żelatyna Tytanu dwutlenek (E 171)
Tusz Szelak, żelaza tlenek czarny (E 172), glikol propylenowy, amonowy wodorotlenek.

6.2 Niezgodności farmaceutyczne


Nie dotyczy.

6.3 Okres ważności



6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania


Nie przechowywać w temperaturze powyżej 25°C.

6.5 Rodzaj i zawartość opakowania


Blistry Polichlorotrifluoroetylen/PVC/Aluminium/PVC w tekturowym pudełku. Wielkości opakowań: 14, 28, 30 i 90 kapsuł ek. Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.

6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania produktu leczniczego do

stosowania
Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami.

7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA

DOPUSZCZENIE DO OBROTU
Actavis Group PTC ehf. Dalshraun 1 Islandia

8. NUMERY POZWOLEŃ NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU


Bisoratio ASA, 5 mg + 75 mg, kapsułki, twarde: 19912 Bisoratio ASA, 10 mg + 75 mg, kapsułki, twarde: 19913

9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA
Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 23 marca 2012 Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 11maja 2017

10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU

CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO