Panoprist
tert-Butylamini Perindoprilum + Indapamidum
Tabletki 2 mg + 0,625 mg | tert-Butylamini perindoprilum 2 mg + Indapamidum 0.625 mg
Lek Pharmaceuticals d.d. Lek Pharmaceuticals d.d. LEK S.A. Salutas Pharma GmbH, Słowenia Słowenia Polska Niemcy
Ulotka
Ulotka dołączona do opakowania: informacja dla pacjenta
Panoprist, 2 mg + 0,625 mg, tabletki Perindoprilum erbuminum + Indapamidum
Należy zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta. Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same. Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objaw y niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Patrz punkt 4.
Spis treści ulotki:
Panoprist jest połączeniem dwóch substancji czynnych – peryndoprylu i indapamidu. Lek stosuje się w leczeniu wysokiego ciśnienia tętniczego krwi (nadciśnienia tętniczego). Peryndopryl należy do grupy leków nazwanych inhibitorami konwertazy angiotensyny (ACE). Leki te rozszerzają naczy nia krwionośne, co ułatwia sercu pompowanie krwi do całego organizmu. Indapamid jest lekiem moczopędnym. Leki te zwiększają ilość moczu wytwarzanego w nerkach. Indapamid różni się jednak od innych leków moczopędnych, gdyż tylko nieznacznie nasila wytwarzanie moczu. Każda z substancji czynnych zmniejsza ciśnienie tętnicze krwi, a stosuje się je razem w celu uzyskania kontroli ciśnienia.
Kiedy nie stosować leku Panoprist jeśli pacjent ma uczulenie na peryndopryl, na inny inhibitor ACE, na indapamid lub inne sulfonamidy, bądź na którykolwiek z pozostałych składników tego leku ( wymienionych w punkcie jeśli u pacjenta występowały takie objawy, jak świszczący oddech, obrzęk twarzy lub języka, siln y ś wiąd lub ciężkie wysypki skórn e podczas wcześniejszego stosowania inhibitora ACE lub opisane objawy występowały u pacjenta bądź jego krewnego kiedykolwiek wcześniej w jakichkolwiek okolicznościach (stan taki nazwany jest obrzękiem naczynioruchowym); jeśli pacjent ma ciężką chorobę wątroby lub tzw. encefalopatię wątrobową (zaburzenia czynności mózgu); jeśli pacjent ma ciężką chorobę nerek, w której dostarczanie krwi do nerek jest zmniejszone (zwężenie tętnicy nerkowej); jeśli pacjent jest poddawany dializie lub innemu rodzajowi filtracji krwi. W zależności od stosowanego urządzenia, lek Panoprist może nie być odpowiedni dla pacjenta. jeśli pacjent ma cukrzycę lub zaburzenia czynności nerek i otrzymuje lek w celu obniżenia ciśnienia tętniczego, zawierający aliskiren; jeśli pacjent ma małe lub duże stężenie potasu we krwi; jeśli pacjent ma nieleczoną, niewyrównaną niewydolność serca (obrzęki, trudności w oddychaniu); jeśli p acjentka jest w ciąży dłużej niż 3 miesiące (we wczesnym okresie ciąży również lepiej nie przyjmować leku Panoprist– patrz fragment ulotki dotyczący ciąży); jeśli pacjentka karmi piersią (patrz fragment ulotki dotyczący karmienia piersią); jeśli pacjent przyj ął lub obecnie stos uje sakubitryl z walsartanem, lek stosowany w leczeniu pewnego rodzaju długotrwałej (przewlekłej) niewydolności serca u dorosłych, ponieważ zwiększa się ryzyko obrzęku naczynioruchowego (szybkiego obrzęku tkanek znajdujących się pod skórą w miejscach takich, jak gardło).
Ostrzeżenia i środki ostrożności Przed rozpoczęciem przyjmowania leku Panoprist n ależy omówić to z lekarzem, jeśli: pacjent ma zwężenie głównego naczynia krwionośnego wychodzącego z serca (zwężenie zastawki aorty ); pacjent ma zwężenie zastawki dwudzielnej (zwężenie zastawki mitralnej); pacjent ma chorobę mięśnia sercowego (kardiomiopatię przerostową); pacjent ma zwężenie tętnicy zaopatrującej nerkę w krew (zwężenie tętnicy nerkowej); pacjent ma niewydolność serca lub jakiekolwiek inne zaburzenia czynności serca; pacjent ma choroby nerek lub jest poddawany dializie; pacjent ma nieprawidłowe, zwiększone stężenie hormonu nazywanego aldosteronem we krwi (pierwotny hiperaldosteronizm); pacjent ma zaburzenia czynności wątroby; pacjent ma kolagenozę, taką jak toczeń rumieniowaty uogólniony lub twardzina skóry; pacjent ma miażdżycę naczyń; pacjent ma nadczynność przytarczyc (zaburzenia czynności przytarczyc); pacjent ma dnę moczanową; pacjent ma cukrzycę; pacjent stosuje die tę z ograniczeniem soli lub stosuje zamienniki soli kuchennej zawierające potas; pacjent przyjmuje lit lub leki moczopędne oszczędzające potas (spironolakton, triamteren), lub suplementy potasu, gdyż należy unikać ich jednoczesnego stosowania z lekiem Panoprist (patrz „Panoprist a inne leki”); u pacjenta wystąpi ciężka reakcja alergiczna z obrzękiem twarzy, jamy ust nej , języka lub gardła, co może powodować trudność w połykaniu lub oddychaniu (obrzęk naczynioruchowy). To działanie może wystąpić w dowolnym momencie leczenia. Jeśli u pacjenta wystąpią takie objawy, należy przerwać leczenie i niezwłocznie skontaktować się z lekarzem; pacjent przyjmuje jeden z następujacych leków przeciwnadciśnieniowych: - antagonista receptora angiotensyny II (leki znane również jako sartany, np. walsartan, telmisartan, irbesartan), zwłaszcza jeśli pacjent ma chorobę nerek spowodowaną cukrzycą, - aliskiren. Lekarz może regularnie kontrolować czynności nerek, ciśnienie tętnicze i stężenie elektrolitów (np. potasu) we krwi. Patrz także informacje w punkcie „Kiedy nie stosować leku Panoprist”. pacjent jest poddawany hemodializie z użyciem błon o dużej przepuszczalności; pacjent przyjmuje którykolwiek z następujących leków, gdyż ryzyko obrzęku naczynioruchowego (szybki obrzęk tkanek znajdujących się pod skórą w miejscach takich, jak gardło) może się zwiększyć: - racekadotryl (lek stosowany w leczeniu biegunki); - leki stosowane w zapobieganiu odrzuceniu przeszczepionego narządu oraz w leczeniu raka (np. temsyrolimus, syrolimus, ewerolimus i inne leki z grupy inhibitorów kinazy mTOR); - wildagliptyna (lek stosowany w leczeniu cukrzycy). pacjent ma ponad 70 lat; jeśli pacjent jest rasy czarnej, gdyż może u niego istnieć większe ryzyko obrzęku naczynioruchowego, a lek może mniej skutecznie zmniejszać ciśnienie tętnicze niż u pacjentów innych ras; pacjentka jest w ciąży lub mogła zajść w ciążę. Nie zaleca się stosowania leku Panoprist we wczesnym okresie ciąży i nie wolno go przyjmować po trzecim miesiącu ciąży, gdyż stosowany w tym czasie może być bardzo szkodliwy dla dziecka (patrz fragment ulotki dotyczący ciąży).
Należy również poinformować lekarza lub farmaceutę o przyjmowaniu tego leku: jeśli pacjent ma być poddany znieczuleniu ogólnemu i (lub) operacji; jeśli pacjent miał niedawno bie gunkę lub wymioty, lub jest odwodniony; jeśli pacjent zauważył u siebie zwiększoną wrażliwość skóry na światło słoneczne; jeśli pacjent ma uporczywy, suchy kaszel; jeśli pacjent ma bóle brzucha z nudnościami lub wymiotami (bądź bez nich); mogą to być objawy ciężkiej reakcji alergicznej, tzw. obrzęku naczynioruchowego jelit; jeśli pacjent ma być poddany dializie lub zabiegowi aferezy LDL (który polega na usuwaniu cholesterolu z krwi za pomocą specjalnego urządzenia); jeśli u pacjenta planowane jest leczenie odczulające w celu zmniejszenia objawów uczulenia na jad pszczół lub os; jeśli u pacjenta planowane jest badanie wymagające podania środka kontrastującego zawierającego jod (substancji, dzięki której takie narządy, jak nerki czy żołądek stają się widoczne w badaniu rentgenowskim); jeśli u pacjenta podczas stosowania tego leku wystąpi osłabienie wzroku lub ból w jednym albo obu oczach. Mogą to być objawy gromadzenia się płynu w unaczynionej błonie otaczającej oko (nadmiernego nagromadzenia płynu między naczyniówką a twardówką) lub zwiększenia ciśnienia we wnętrzu oka — mogą one wystąpić w przedziale od kilku godzin do tygodni od przyjęcia leku Panoprist, a nieleczone mogą prowadzić do trwałej utraty wzroku. Większe ryzyko rozwoju takich zaburzeń może występować u pacjenta, który miał wcześniej uczulenie na penicylinę lub sulfonamidy. Należy przerwać stosowanie leku i zwrócić się do lekarza.
Dzieci i młodzież Leku nie wolno stosować u dzieci i młodzieży.
Panoprist a inne lek i Należy poinformować lekarza lub farmaceutę o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obec nie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje stosować.
Należy unikać przyjmowania tego leku z: litem (stosowanym w leczeniu depresji), suplementami potasu (w tym z substytutami s oli) , lekami moczopędnymi oszczędzającymi potas (takimi jak eplerenon, spironolakton, triamteren, amiloryd), innymi lekami, które mogą zwiększyć ilość potasu we krwi (np. trimetoprym i kotrimoksazol [znany również jako trimetoprym z sulfametoksazolem], st osowane w zakażeniach wywołanych przez bakter ie, cyklosporyna [lek immunosupresyjny stosowany w zapobieganiu odrzucenia przeszczepionego narządu] i heparyna [lek stosowany w celu rozrzedzenia krwi, aby zapobiec zakrzepom]), estramustyną (stosowana w leczeniu nowotworów).
Przed zastosowaniem leku Panoprist należy skonsultować się z lekarzem, zwłaszcza jeśli pacjent przyjmuje któr ykolwiek z wymienionych leków: inne lek i stosowane w leczeniu nadciśnienia tętniczego; Jeśli pacjent przyjmuje lek z grupy antagonistów receptora angiotensyny II lub aliskiren (lekarz może zmienić dawkę leku i (lub) zalecić inne środki ostrożności; patrz także informacja w punkcie „Kiedy nie stosować leku Panoprist” i „Ostrzeżenia i środki ostrożności”) lub leki moczopędne (leki, które zwiększają ilość moczu wytwarzanego w nerkach); leki stosowane w leczeniu zaburzeń rytmu serca (np. prokainamid, digoksyna, hydrochinidyna, dyzopiramid, chinidyna, amiodaron, sotalol, difemanyl); leki oszczędzające potas, stosowane w leczeniu niewydolności serca: eplerenon i spironolakton w dawkach od 12,5 mg do 50 mg na dobę; sakubitryl z walsartanem (stosowane w leczeniu przewlekłej niewydolności serca). Patrz punkty „Kiedy nie stosować leku Panoprist” i „Ostrzeżenia i środki ostrożności”. leki przeci whistaminowe, stosowane w leczeniu kataru siennego lub alergii, np. terfenadyna, astemizol, mizolastyna; beprydyl (lek stosowany w leczeniu dławicy piersiowej); benzamidy (leki stosowane w leczeniu zaburzeń psychotycznych, np. sultopryd); butyrofenony (lek i stosowane w leczeniu zaburzeń psychotycznych, np. haloperydol); leki znieczulające; środki kontrastujące zawierające jod; cyzapryd (lek stosowany w leczeniu zaburzeń żołądkowych i trawiennych); erytromycyna podawana dożylnie (antybiotyk); moksyfloksacyna lub sparfloksacyna (antybiotyki); metadon (lek stosowany w leczeniu uzależnień); allopurynol (lek stosowany w leczeniu dny moczanowej); kortykosteroidy stosowane w leczeniu różnych chorób, w tym ciężkiej astmy oskrzelowej i reumatoidalnego zapalenia stawów; leki immunosupresyjne stosowane w leczeniu chorób z autoagresji lub po zabiegach przeszczepienia narządów (np. cyklosporyna, takrolimus); leki przeciwnowotworowe; halofantryna (lek stosowany w leczeniu malarii); pentamidyna (lek stosowany w leczeniu zapalenia płuc); winkamina (lek stosowany w leczeniu zaburzeń poznawczych u osób w podeszłym wieku); baklofen (lek stosowany w leczeniu sztywności mięśni w przebiegu takich chorób, jak stwardnienie rozsiane); leki przeciwcukrzycowe, takie jak insulina, metformina , glimepiryd, wildagliptyna i inne gliptyny; wapń, w tym suplementy wapnia; leki przeczyszczające o działaniu drażniącym (np. senna); niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ), leki stosowane w leczeniu bólu (np. ibuprofen) lub duże dawki salicylanów (np. kwasu acetylosalicylowego); amfoterycyna B podawana dożylnie (lek stosowany w leczeniu ciężkich zakażeń grzybiczych); leki stosowane w leczeniu zaburzeń psychicznych, takich jak depresja, lęk, schizofrenia (np. trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, neuroleptyki); • tetrakozyd (lek stosowany w leczeniu choroby Leśniowskiego-Crohna); • preparat złota (aurotiojabłczan sodu) podawany we wstrzyknięciu (lek stosowany w leczeniu chorób reumatycznych); • leki rozszerzające naczynia krwionośne, w tym azotany; • leki stosowane w leczeniu niskiego ciśnienia tętniczego, wstrząsu lub astmy (np. efedryna, noradrenalina lub adrenalina); • lek i, które stosuje się najczęściej w leczeniu biegunki (racekadotryl) lub w celu zapobiegania odrzuceniu przeszczepionego narządu (syrolimus, ewerolimus, temsyrolimus i inne leki z grupy inhibitorów kinazy mTOR). Patrz punkt „Ostrzeżenia i środki ostrożności”.
W razie wątpliwości, czym są wymienione leki , należy skonsultować się z lekarzem.
Panoprist z jedzeniem i piciem Należy zachować szczególną ostrożność, jeśli pacjent stosuje dietę z ograniczoną ilością soli. Przed zastosowaniem leku należy poradzić się lekarza.
Ciąża i karmienie piersią Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza, że może być w ciąży lub jeśli planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.
Ciąża Konieczne jest poinformowanie lekarza, jeśli pacjentka jest w ciąży lub może zajść w ciążę. Zazwyczaj lekarz zaleca odstawienie leku Panoprist przed zajściem pacjentki w ciążę lub możliwie szybko po stwierdzeniu przez nią ciąży, a w zamian proponuje przyjmowanie innego leku. Stosowanie leku Panoprist nie jest zaleca ne we wczesnym okresie ciąży i nie wolno go przyjmować po trzecim miesiącu ciąży. Stosowany w tym czasie może być bardzo szkodliwy dla dziecka.
Karmienie piersią Nie wolno stosować leku Panoprist w okresie karmienia piersią. Jeśli kobieta karmi piersią lub zamierza rozpocząć karmienie piersią, należy niezwłocznie poinformować o tym lekarza.
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn Lek nie wpływa na koncentrację, ale może spowodować zawroty głowy lub osłabienie w wyniku zmniejszenia ciśnienia tętniczego krwi, zwłaszcza na początku leczenia lub podczas zwiększania dawki. W takim przypadku zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn może być upośledzona.
Panoprist zawiera laktozę Jeżeli stwierdzono wcześniej u pacjenta nietolerancję niektórych cukrów, pacjent powinien skontaktować się z lekarzem przed przyjęciem leku.
Panoprist należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy skontaktować się z lekarzem lub farmaceutą.
Tabletkę należy przyjmować rano, przed posiłkiem, popijając szklanką wody.
Dorośli Zalecaną dawką jest jedna tabletka raz na dobę. Lekarz może zadecydować o zwiększeniu dawki do
Pacjenci w podeszłym wieku Właściwą dawkę ustali lekarz. Zazwyczaj na początku leczenia zaleca się przyjmowanie jednej tabletki leku Panoprist raz na dobę.
Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek Lekarz może zadecydować o zmianie sposobu dawkowania leku.
Stosowanie u dzieci i młodzieży Lek u nie należy stosować u dzieci i młodzieży (patrz „Ostrzeżenia i środki ostrożności”).
Przyjęcie większej niż zalecana dawki leku Panoprist Jeśli pacjent przyjmie zbyt wiele tabletek, powinien udać się do najbliższego szpitala lub niezwłocznie zwrócić się do lekarza. Najbardziej prawdopodobnym skutkiem przedawkowania leku jest niskie ciśnienie tętnicze krwi. W razie znacznego zmniejszenia ciśnienia tętniczego (objawami są zawroty głowy lub omdlenie) pomocne może być przyjęcie pozycj i leżąc ej z uniesionymi nogami.
Pominięcie przyjęcia dawki leku Panoprist Ważne, aby lek przyjmować codziennie, gdyż regularne leczenie jest bardziej skuteczne. Jeśli jednak pacjent zapomniał przyjąć jedn ą lub więcej dawek, powinien zrobić to zaraz po przypomnieniu sobie o tym , a następnie wrócić do normalnego schematu dawkowania. Nie wolno stosować podwójnej dawki leku w celu uzupełnienia pominiętej dawki .
Przerwanie stosowania leku Panoprist Jeżeli pacjent zamierza przerwać przyjmowanie lek u, powinien zawsze skonsultować się z lekarzem. Dalsze przyjmowanie leku może być konieczne nawet w przypadku dobrego samopoczucia.
W razie jakic hkolwiek wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Jeśli u pacjenta wystąpi którekolwiek z w ymienionych działa ń niepożądanych, należy PRZERWAĆ przyjmowanie tabletek i niezwłocznie skontaktować się z lekarzem. Są to objawy ciężkiej reakcji uczule niowej i muszą być natychmiast leczone, zazwyczaj w warunkach szpitalnych. obrzęk twarzy, oczu, warg, jamy ustnej, języka lub gardła, co może powodować trudność w połykaniu lub oddychaniu (obrzęk naczynioruchowy), patrz „Ostrzeżenia i środki ostrożności” w punkcie 2. (niezbyt często – może wystąpić u mniej niż 1 na 100 osób przyjmujących lek ); ucisk w klatce piersiowej, świszczący oddech i duszność (skurcz oskrzeli) (niezbyt często – może wystąpić u mniej niż 1 na 100 osób przyjmujących lek); silne zawroty głowy lub omdlenie z powodu niskiego ciśnienia tętniczego (często – może wystąpić u mniej niż 1 na 10 osób przyjmujących lek); ciężkie reakcje skórne, w tym rumień wielopostaciowy (wysypka skórna często roz poczynająca się pojawieniem czerwonych, swędzących plam na twarzy, ramionach lub nogach) lub nasilona wysypka skórna, pokrzywka, zaczerwienienie skóry całego ciała, nasilony świąd, powstawanie pęcherzy, łuszczenie i obrzęk skóry, zapalenie błon śluzowych (zespół Stevensa-Johnsona) lub inne reakcje alergiczne (bardzo rzadko – mogą wystąpić u mniej niż 1 na 10 000 osób przyjmujących lek ).
Należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem również wtedy , gdy wystąpi którekolwiek z następujących działań niepożądanych:
Rzadki e (mogą wystąpić u mniej niż 1 na 1 000 osób przyjmujących lek): zaburzenia czynności nerek ze znacznym zmniejszeniem lub brakiem wydalania moczu , któr ym może towarzyszyć gorączka, nudności, uczucie zmęczenia, ból w boku, opuchlizna nóg, kostek, stóp, twarzy i rąk lub krew w moczu (ostra niewydolność nerek). ciemna barwa moczu, nudności lub wymioty, kurcze mięśni, dezorientacja i drgawki. Mogą to być objawy stanu zwanego SIADH (niewłaściwe wydzielanie hormonu antydiuretycznego).
Bardzo rzadkie (mogą wystąpić u mniej niż 1 na 10 000 osób przyjmujących lek): szybk ie lub nieregularne bicie serca ból w klatce piersiowej zawał serca osłabienie rąk lub nóg, lub trudności w mówieniu, które mogą być objawami udaru zapalenie trzustki, które może powodować silny ból brzucha i pleców z towarzyszącym bardzo złym samopoczuciem zażółcenie skóry lub oczu (żółtaczka), które może być objawem zapalenia wątroby
Częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych): nieregularne bicie serca zagrażająca życiu choroba mózgu spowodowana chorobą wątroby (encefalopatia wątrobowa) nagła krótkowzroczność osłabienie wzroku lub ból oczu na skutek podwyższonego ciśnienia (możliwe objawy gromadzenia się płynu w unaczynionej błonie otaczającej oko — nadmiernego nagromadzenia płynu między naczyniówką a twardówką — lub ostrej jaskry zamkniętego kąta)
Inne działania niepożądane:
Częst e (mogą wystąpić u mniej niż 1 na 10 osób przyjmujących lek) zaparcie nudności wymioty uczucie dyskomfortu w nadbrzuszu po posiłku (niestrawność) bóle brzucha biegunka zaburzenia smaku suchy kaszel trudności w oddychaniu zaburzenia widzenia dzwo nienie lub brzęczenie w uszach kurcze mięśni uczucie osłabienia (astenia) ból głowy oszołomienie odczucie mrowienia, świądu lub łaskotania bez widocznej przyczyny (parestezje) zawroty głowy reakcje skórne (wysypka, również grudkowata, świąd) zmiany wartości wskaźników laboratoryjnych w badaniach krwi: małe stężenie potasu we krwi
Niezbyt częste (mogą wystąpić u mniej niż 1 na 100 osób przyjmujących lek) purpurowe plamy na skórze (plamica) swędząca wysypka skórna (pokrzywka) skupiska pęcherzy zaburzenia nastroju i ( lub ) zabu rzenia snu depresja zaburzenia czynności nerek impotencja (niezdolność osiągnięcia lub utrzymania erekcji) nadmierna potliwość zwiększenie liczby eozynofilów (rodzaj krwinek białych) zmiany wartości wskaźników laboratoryjnych: duże stężenie potasu we krwi przemijające po przerwaniu leczenia, małe stężenie sodu we krwi, co może powodować odwodnienie i obniżenie ciśnienia tętniczego senność omdlenie odczuwanie czynności serca (kołatanie serca) szybk ie bicie serca (tachykardia) bardzo małe stężenie cukru we kr wi (hipoglikemia) u pacjentów z cukrzycą zapalenie naczyń krwionośnych suchość w jamie ustnej zwiększona wrażliwość skóry na słońce (reakcje nadwrażliwości na światło) ból stawów ból mi ęśni ból w klatce piersiowej złe samopoczucie obrzęk obwodowy gorączka zwiększone stężenie mocznika we krwi zwiększone stężenie kreatyniny we krwi upadki
Rzadk ie (mogą wystąpić u mniej niż 1 na 1000 osób przyjmujących lek) zmęczenie nasilenie łuszczycy zmiany w artości wskaźników laboratoryjnych: zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, duże stężenie bilirubiny w surowicy, małe stężenie chlorków we krwi, małe stężenie magnezu we krwi zmniejszone wydalanie lub brak wydalania moczu, nagłe zaczerwienienie twarzy i szyi.
Bardzo rzadkie (mogą wystąpić u mniej niż 1 na 10 000 osób przyjmujących lek) • zmniejszona liczba płytek krwi • zmniejszona liczba krwinek białych, co zwiększa prawdopodobieństwo zakażeń • zmniejszona liczba krwinek czerwonych, co może spowodować bladość skóry i osłabienie lub duszność (niedokrwistość aplast yczna, niedokrwistość hemolityczna) • zmniejszone stężenie hemoglobiny • eozynofilowe zapalenie płuc (rzadki rodzaj zapalenia płuc) • niedrożność nosa lub wodnisty katar • spląt anie • duże stężenie wapnia we krwi • nieprawidłowa czynność wątroby
Częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych) nieprawidłowa praca serca stwierdzana w EKG zmiany wartości wskaźników laboratoryjnych krwi: duże stężenie kwasu moczowego, duże stężenie cukru we krwi niewyraźne widzenie zasinienie, drętwienie i ból palców dłoni lub stóp (objaw Raynauda) jeśli u pacjenta występuje toczeń rumieniowaty układowy (rodzaj kolagenozy), objawy choroby mogą się nasilić
Mogą wystąpić zaburzenia krwi, nerek, wątroby, trzustki oraz zmiany w wynikach badań laboratoryjnych (badania krwi). Lekarz może zalecić badania krwi, aby kontrolować stan zdrowia pacjenta.
Zgłaszanie działań niepożądanych Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych: Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa Tel.: + 48 22 49 21 301, Faks: + 48 22 49 21 309, strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepożądane moż na zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.
Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na blistrze i pudełku po EXP. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.
Blistry z folii Aluminium/Aluminium Nie p rzechowywać w temperaturze powy żej 30°C. Przechowywać w oryginalnym opakowaniu w celu ochrony przed światłem i wilgocią.
Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki, których si ę już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.
Co zawiera lek Panoprist - Sub stancj ami czynnymi są erbumina peryndoprylu oraz indapamid. Każd a tabletka zawiera 2,00 mg erbuminy peryndoprylu (co odpowiada 1,669 mg peryndoprylu) i 0,625 mg indapamidu.
- Pozostałe składniki to: hydroksypropylobetadeks, laktoza jednowodna, powidon K25, celuloza mikrokrystaliczna krzemowana, krzemionka koloidalna uwodniona, krzemionka koloidalna bezwodna i magnezu stearynian.
Jak wygląda lek Panoprist i co zawiera opakowanie Tabletki Panoprist są białe, podłużne, obustronnie wypukłe, z linią podziału i wyciśniętym symbolem „PI” na jednej stronie (linia oddziela litery P i I). Linia podziału na tabletce nie jest przeznaczona do przełamywana tabletki.
Tabletki pakowane są w blistry z folii Aluminium/Aluminium i umieszczone w tekturowym pudełku.
Opakowania zawierają 30, 60 lub 90 tabletek.
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
Podmiot odpowiedzialny i wytwórca Podmiot odpowiedzialny Sandoz GmbH Biochemiestrasse 10
Wytwórca Lek Pharmaceuticals d.d. Verovškova 57
Salutas Pharma GmbH Otto-von-Guericke-Allee 1
Salutas Pharma GmbH Dieselstrasse 5
Lek S.A. ul. Domaniewska 50 C 02-672 Warszawa
Lek Pharmaceuticals, d.d. Trimlini 2D Słowenia
Ten lek jest dopuszczony do obrotu w krajach członkowskich Europejskiego Obszaru Gospodarczego pod następującymi nazwami:
Belgia: Perindopril/Indapamide Sandoz 2 mg/0,625 mg tabletten Franc ja: PERINDOPRIL/INDAPAMIDE SANDOZ 2 mg/0,625 mg, comprimé Polska: PANOPRIST Portugalia: Peri ndopril + Indapamida Sandoz Słow enia: Voxin Combo 2 mg/0.625 mg tablete Słowacja: PERINDASAN 2 mg/0,625 mg tablety Hiszpania: Perindopril/Indapamida Sandoz 2 mg/0.625 mg comprimidos EFG
Data zatwierdzenia ulotki: 03/2022 (logo podmiotu odpowiedzialnego)
Panoprist, 2 mg + 0,625 mg, tabletki Perindoprilum erbuminum + Indapamidum
Należy zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta. Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same. Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objaw y niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Patrz punkt 4.
Spis treści ulotki:
1. Co to jest lek Panoprist i w jakim celu się go stosuje
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Panoprist
3. Jak stosować lek Panoprist
4. Możliwe działania niepożądane
5. Jak przechowywać lek Panoprist
6. Zawartość opakowania i inne informacje
1. Co to jest lek Panoprist i w jakim celu się go stosuje
Panoprist jest połączeniem dwóch substancji czynnych – peryndoprylu i indapamidu. Lek stosuje się w leczeniu wysokiego ciśnienia tętniczego krwi (nadciśnienia tętniczego). Peryndopryl należy do grupy leków nazwanych inhibitorami konwertazy angiotensyny (ACE). Leki te rozszerzają naczy nia krwionośne, co ułatwia sercu pompowanie krwi do całego organizmu. Indapamid jest lekiem moczopędnym. Leki te zwiększają ilość moczu wytwarzanego w nerkach. Indapamid różni się jednak od innych leków moczopędnych, gdyż tylko nieznacznie nasila wytwarzanie moczu. Każda z substancji czynnych zmniejsza ciśnienie tętnicze krwi, a stosuje się je razem w celu uzyskania kontroli ciśnienia.
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Panoprist
Kiedy nie stosować leku Panoprist jeśli pacjent ma uczulenie na peryndopryl, na inny inhibitor ACE, na indapamid lub inne sulfonamidy, bądź na którykolwiek z pozostałych składników tego leku ( wymienionych w punkcie jeśli u pacjenta występowały takie objawy, jak świszczący oddech, obrzęk twarzy lub języka, siln y ś wiąd lub ciężkie wysypki skórn e podczas wcześniejszego stosowania inhibitora ACE lub opisane objawy występowały u pacjenta bądź jego krewnego kiedykolwiek wcześniej w jakichkolwiek okolicznościach (stan taki nazwany jest obrzękiem naczynioruchowym); jeśli pacjent ma ciężką chorobę wątroby lub tzw. encefalopatię wątrobową (zaburzenia czynności mózgu); jeśli pacjent ma ciężką chorobę nerek, w której dostarczanie krwi do nerek jest zmniejszone (zwężenie tętnicy nerkowej); jeśli pacjent jest poddawany dializie lub innemu rodzajowi filtracji krwi. W zależności od stosowanego urządzenia, lek Panoprist może nie być odpowiedni dla pacjenta. jeśli pacjent ma cukrzycę lub zaburzenia czynności nerek i otrzymuje lek w celu obniżenia ciśnienia tętniczego, zawierający aliskiren; jeśli pacjent ma małe lub duże stężenie potasu we krwi; jeśli pacjent ma nieleczoną, niewyrównaną niewydolność serca (obrzęki, trudności w oddychaniu); jeśli p acjentka jest w ciąży dłużej niż 3 miesiące (we wczesnym okresie ciąży również lepiej nie przyjmować leku Panoprist– patrz fragment ulotki dotyczący ciąży); jeśli pacjentka karmi piersią (patrz fragment ulotki dotyczący karmienia piersią); jeśli pacjent przyj ął lub obecnie stos uje sakubitryl z walsartanem, lek stosowany w leczeniu pewnego rodzaju długotrwałej (przewlekłej) niewydolności serca u dorosłych, ponieważ zwiększa się ryzyko obrzęku naczynioruchowego (szybkiego obrzęku tkanek znajdujących się pod skórą w miejscach takich, jak gardło).
Ostrzeżenia i środki ostrożności Przed rozpoczęciem przyjmowania leku Panoprist n ależy omówić to z lekarzem, jeśli: pacjent ma zwężenie głównego naczynia krwionośnego wychodzącego z serca (zwężenie zastawki aorty ); pacjent ma zwężenie zastawki dwudzielnej (zwężenie zastawki mitralnej); pacjent ma chorobę mięśnia sercowego (kardiomiopatię przerostową); pacjent ma zwężenie tętnicy zaopatrującej nerkę w krew (zwężenie tętnicy nerkowej); pacjent ma niewydolność serca lub jakiekolwiek inne zaburzenia czynności serca; pacjent ma choroby nerek lub jest poddawany dializie; pacjent ma nieprawidłowe, zwiększone stężenie hormonu nazywanego aldosteronem we krwi (pierwotny hiperaldosteronizm); pacjent ma zaburzenia czynności wątroby; pacjent ma kolagenozę, taką jak toczeń rumieniowaty uogólniony lub twardzina skóry; pacjent ma miażdżycę naczyń; pacjent ma nadczynność przytarczyc (zaburzenia czynności przytarczyc); pacjent ma dnę moczanową; pacjent ma cukrzycę; pacjent stosuje die tę z ograniczeniem soli lub stosuje zamienniki soli kuchennej zawierające potas; pacjent przyjmuje lit lub leki moczopędne oszczędzające potas (spironolakton, triamteren), lub suplementy potasu, gdyż należy unikać ich jednoczesnego stosowania z lekiem Panoprist (patrz „Panoprist a inne leki”); u pacjenta wystąpi ciężka reakcja alergiczna z obrzękiem twarzy, jamy ust nej , języka lub gardła, co może powodować trudność w połykaniu lub oddychaniu (obrzęk naczynioruchowy). To działanie może wystąpić w dowolnym momencie leczenia. Jeśli u pacjenta wystąpią takie objawy, należy przerwać leczenie i niezwłocznie skontaktować się z lekarzem; pacjent przyjmuje jeden z następujacych leków przeciwnadciśnieniowych: - antagonista receptora angiotensyny II (leki znane również jako sartany, np. walsartan, telmisartan, irbesartan), zwłaszcza jeśli pacjent ma chorobę nerek spowodowaną cukrzycą, - aliskiren. Lekarz może regularnie kontrolować czynności nerek, ciśnienie tętnicze i stężenie elektrolitów (np. potasu) we krwi. Patrz także informacje w punkcie „Kiedy nie stosować leku Panoprist”. pacjent jest poddawany hemodializie z użyciem błon o dużej przepuszczalności; pacjent przyjmuje którykolwiek z następujących leków, gdyż ryzyko obrzęku naczynioruchowego (szybki obrzęk tkanek znajdujących się pod skórą w miejscach takich, jak gardło) może się zwiększyć: - racekadotryl (lek stosowany w leczeniu biegunki); - leki stosowane w zapobieganiu odrzuceniu przeszczepionego narządu oraz w leczeniu raka (np. temsyrolimus, syrolimus, ewerolimus i inne leki z grupy inhibitorów kinazy mTOR); - wildagliptyna (lek stosowany w leczeniu cukrzycy). pacjent ma ponad 70 lat; jeśli pacjent jest rasy czarnej, gdyż może u niego istnieć większe ryzyko obrzęku naczynioruchowego, a lek może mniej skutecznie zmniejszać ciśnienie tętnicze niż u pacjentów innych ras; pacjentka jest w ciąży lub mogła zajść w ciążę. Nie zaleca się stosowania leku Panoprist we wczesnym okresie ciąży i nie wolno go przyjmować po trzecim miesiącu ciąży, gdyż stosowany w tym czasie może być bardzo szkodliwy dla dziecka (patrz fragment ulotki dotyczący ciąży).
Należy również poinformować lekarza lub farmaceutę o przyjmowaniu tego leku: jeśli pacjent ma być poddany znieczuleniu ogólnemu i (lub) operacji; jeśli pacjent miał niedawno bie gunkę lub wymioty, lub jest odwodniony; jeśli pacjent zauważył u siebie zwiększoną wrażliwość skóry na światło słoneczne; jeśli pacjent ma uporczywy, suchy kaszel; jeśli pacjent ma bóle brzucha z nudnościami lub wymiotami (bądź bez nich); mogą to być objawy ciężkiej reakcji alergicznej, tzw. obrzęku naczynioruchowego jelit; jeśli pacjent ma być poddany dializie lub zabiegowi aferezy LDL (który polega na usuwaniu cholesterolu z krwi za pomocą specjalnego urządzenia); jeśli u pacjenta planowane jest leczenie odczulające w celu zmniejszenia objawów uczulenia na jad pszczół lub os; jeśli u pacjenta planowane jest badanie wymagające podania środka kontrastującego zawierającego jod (substancji, dzięki której takie narządy, jak nerki czy żołądek stają się widoczne w badaniu rentgenowskim); jeśli u pacjenta podczas stosowania tego leku wystąpi osłabienie wzroku lub ból w jednym albo obu oczach. Mogą to być objawy gromadzenia się płynu w unaczynionej błonie otaczającej oko (nadmiernego nagromadzenia płynu między naczyniówką a twardówką) lub zwiększenia ciśnienia we wnętrzu oka — mogą one wystąpić w przedziale od kilku godzin do tygodni od przyjęcia leku Panoprist, a nieleczone mogą prowadzić do trwałej utraty wzroku. Większe ryzyko rozwoju takich zaburzeń może występować u pacjenta, który miał wcześniej uczulenie na penicylinę lub sulfonamidy. Należy przerwać stosowanie leku i zwrócić się do lekarza.
Dzieci i młodzież Leku nie wolno stosować u dzieci i młodzieży.
Panoprist a inne lek i Należy poinformować lekarza lub farmaceutę o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obec nie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje stosować.
Należy unikać przyjmowania tego leku z: litem (stosowanym w leczeniu depresji), suplementami potasu (w tym z substytutami s oli) , lekami moczopędnymi oszczędzającymi potas (takimi jak eplerenon, spironolakton, triamteren, amiloryd), innymi lekami, które mogą zwiększyć ilość potasu we krwi (np. trimetoprym i kotrimoksazol [znany również jako trimetoprym z sulfametoksazolem], st osowane w zakażeniach wywołanych przez bakter ie, cyklosporyna [lek immunosupresyjny stosowany w zapobieganiu odrzucenia przeszczepionego narządu] i heparyna [lek stosowany w celu rozrzedzenia krwi, aby zapobiec zakrzepom]), estramustyną (stosowana w leczeniu nowotworów).
Przed zastosowaniem leku Panoprist należy skonsultować się z lekarzem, zwłaszcza jeśli pacjent przyjmuje któr ykolwiek z wymienionych leków: inne lek i stosowane w leczeniu nadciśnienia tętniczego; Jeśli pacjent przyjmuje lek z grupy antagonistów receptora angiotensyny II lub aliskiren (lekarz może zmienić dawkę leku i (lub) zalecić inne środki ostrożności; patrz także informacja w punkcie „Kiedy nie stosować leku Panoprist” i „Ostrzeżenia i środki ostrożności”) lub leki moczopędne (leki, które zwiększają ilość moczu wytwarzanego w nerkach); leki stosowane w leczeniu zaburzeń rytmu serca (np. prokainamid, digoksyna, hydrochinidyna, dyzopiramid, chinidyna, amiodaron, sotalol, difemanyl); leki oszczędzające potas, stosowane w leczeniu niewydolności serca: eplerenon i spironolakton w dawkach od 12,5 mg do 50 mg na dobę; sakubitryl z walsartanem (stosowane w leczeniu przewlekłej niewydolności serca). Patrz punkty „Kiedy nie stosować leku Panoprist” i „Ostrzeżenia i środki ostrożności”. leki przeci whistaminowe, stosowane w leczeniu kataru siennego lub alergii, np. terfenadyna, astemizol, mizolastyna; beprydyl (lek stosowany w leczeniu dławicy piersiowej); benzamidy (leki stosowane w leczeniu zaburzeń psychotycznych, np. sultopryd); butyrofenony (lek i stosowane w leczeniu zaburzeń psychotycznych, np. haloperydol); leki znieczulające; środki kontrastujące zawierające jod; cyzapryd (lek stosowany w leczeniu zaburzeń żołądkowych i trawiennych); erytromycyna podawana dożylnie (antybiotyk); moksyfloksacyna lub sparfloksacyna (antybiotyki); metadon (lek stosowany w leczeniu uzależnień); allopurynol (lek stosowany w leczeniu dny moczanowej); kortykosteroidy stosowane w leczeniu różnych chorób, w tym ciężkiej astmy oskrzelowej i reumatoidalnego zapalenia stawów; leki immunosupresyjne stosowane w leczeniu chorób z autoagresji lub po zabiegach przeszczepienia narządów (np. cyklosporyna, takrolimus); leki przeciwnowotworowe; halofantryna (lek stosowany w leczeniu malarii); pentamidyna (lek stosowany w leczeniu zapalenia płuc); winkamina (lek stosowany w leczeniu zaburzeń poznawczych u osób w podeszłym wieku); baklofen (lek stosowany w leczeniu sztywności mięśni w przebiegu takich chorób, jak stwardnienie rozsiane); leki przeciwcukrzycowe, takie jak insulina, metformina , glimepiryd, wildagliptyna i inne gliptyny; wapń, w tym suplementy wapnia; leki przeczyszczające o działaniu drażniącym (np. senna); niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ), leki stosowane w leczeniu bólu (np. ibuprofen) lub duże dawki salicylanów (np. kwasu acetylosalicylowego); amfoterycyna B podawana dożylnie (lek stosowany w leczeniu ciężkich zakażeń grzybiczych); leki stosowane w leczeniu zaburzeń psychicznych, takich jak depresja, lęk, schizofrenia (np. trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, neuroleptyki); • tetrakozyd (lek stosowany w leczeniu choroby Leśniowskiego-Crohna); • preparat złota (aurotiojabłczan sodu) podawany we wstrzyknięciu (lek stosowany w leczeniu chorób reumatycznych); • leki rozszerzające naczynia krwionośne, w tym azotany; • leki stosowane w leczeniu niskiego ciśnienia tętniczego, wstrząsu lub astmy (np. efedryna, noradrenalina lub adrenalina); • lek i, które stosuje się najczęściej w leczeniu biegunki (racekadotryl) lub w celu zapobiegania odrzuceniu przeszczepionego narządu (syrolimus, ewerolimus, temsyrolimus i inne leki z grupy inhibitorów kinazy mTOR). Patrz punkt „Ostrzeżenia i środki ostrożności”.
W razie wątpliwości, czym są wymienione leki , należy skonsultować się z lekarzem.
Panoprist z jedzeniem i piciem Należy zachować szczególną ostrożność, jeśli pacjent stosuje dietę z ograniczoną ilością soli. Przed zastosowaniem leku należy poradzić się lekarza.
Ciąża i karmienie piersią Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza, że może być w ciąży lub jeśli planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.
Ciąża Konieczne jest poinformowanie lekarza, jeśli pacjentka jest w ciąży lub może zajść w ciążę. Zazwyczaj lekarz zaleca odstawienie leku Panoprist przed zajściem pacjentki w ciążę lub możliwie szybko po stwierdzeniu przez nią ciąży, a w zamian proponuje przyjmowanie innego leku. Stosowanie leku Panoprist nie jest zaleca ne we wczesnym okresie ciąży i nie wolno go przyjmować po trzecim miesiącu ciąży. Stosowany w tym czasie może być bardzo szkodliwy dla dziecka.
Karmienie piersią Nie wolno stosować leku Panoprist w okresie karmienia piersią. Jeśli kobieta karmi piersią lub zamierza rozpocząć karmienie piersią, należy niezwłocznie poinformować o tym lekarza.
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn Lek nie wpływa na koncentrację, ale może spowodować zawroty głowy lub osłabienie w wyniku zmniejszenia ciśnienia tętniczego krwi, zwłaszcza na początku leczenia lub podczas zwiększania dawki. W takim przypadku zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn może być upośledzona.
Panoprist zawiera laktozę Jeżeli stwierdzono wcześniej u pacjenta nietolerancję niektórych cukrów, pacjent powinien skontaktować się z lekarzem przed przyjęciem leku.
3. Jak stosować lek Panoprist
Panoprist należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy skontaktować się z lekarzem lub farmaceutą.
Tabletkę należy przyjmować rano, przed posiłkiem, popijając szklanką wody.
Dorośli Zalecaną dawką jest jedna tabletka raz na dobę. Lekarz może zadecydować o zwiększeniu dawki do
Pacjenci w podeszłym wieku Właściwą dawkę ustali lekarz. Zazwyczaj na początku leczenia zaleca się przyjmowanie jednej tabletki leku Panoprist raz na dobę.
Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek Lekarz może zadecydować o zmianie sposobu dawkowania leku.
Stosowanie u dzieci i młodzieży Lek u nie należy stosować u dzieci i młodzieży (patrz „Ostrzeżenia i środki ostrożności”).
Przyjęcie większej niż zalecana dawki leku Panoprist Jeśli pacjent przyjmie zbyt wiele tabletek, powinien udać się do najbliższego szpitala lub niezwłocznie zwrócić się do lekarza. Najbardziej prawdopodobnym skutkiem przedawkowania leku jest niskie ciśnienie tętnicze krwi. W razie znacznego zmniejszenia ciśnienia tętniczego (objawami są zawroty głowy lub omdlenie) pomocne może być przyjęcie pozycj i leżąc ej z uniesionymi nogami.
Pominięcie przyjęcia dawki leku Panoprist Ważne, aby lek przyjmować codziennie, gdyż regularne leczenie jest bardziej skuteczne. Jeśli jednak pacjent zapomniał przyjąć jedn ą lub więcej dawek, powinien zrobić to zaraz po przypomnieniu sobie o tym , a następnie wrócić do normalnego schematu dawkowania. Nie wolno stosować podwójnej dawki leku w celu uzupełnienia pominiętej dawki .
Przerwanie stosowania leku Panoprist Jeżeli pacjent zamierza przerwać przyjmowanie lek u, powinien zawsze skonsultować się z lekarzem. Dalsze przyjmowanie leku może być konieczne nawet w przypadku dobrego samopoczucia.
W razie jakic hkolwiek wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
4. Możliwe działania niepożądane
Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Jeśli u pacjenta wystąpi którekolwiek z w ymienionych działa ń niepożądanych, należy PRZERWAĆ przyjmowanie tabletek i niezwłocznie skontaktować się z lekarzem. Są to objawy ciężkiej reakcji uczule niowej i muszą być natychmiast leczone, zazwyczaj w warunkach szpitalnych. obrzęk twarzy, oczu, warg, jamy ustnej, języka lub gardła, co może powodować trudność w połykaniu lub oddychaniu (obrzęk naczynioruchowy), patrz „Ostrzeżenia i środki ostrożności” w punkcie 2. (niezbyt często – może wystąpić u mniej niż 1 na 100 osób przyjmujących lek ); ucisk w klatce piersiowej, świszczący oddech i duszność (skurcz oskrzeli) (niezbyt często – może wystąpić u mniej niż 1 na 100 osób przyjmujących lek); silne zawroty głowy lub omdlenie z powodu niskiego ciśnienia tętniczego (często – może wystąpić u mniej niż 1 na 10 osób przyjmujących lek); ciężkie reakcje skórne, w tym rumień wielopostaciowy (wysypka skórna często roz poczynająca się pojawieniem czerwonych, swędzących plam na twarzy, ramionach lub nogach) lub nasilona wysypka skórna, pokrzywka, zaczerwienienie skóry całego ciała, nasilony świąd, powstawanie pęcherzy, łuszczenie i obrzęk skóry, zapalenie błon śluzowych (zespół Stevensa-Johnsona) lub inne reakcje alergiczne (bardzo rzadko – mogą wystąpić u mniej niż 1 na 10 000 osób przyjmujących lek ).
Należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem również wtedy , gdy wystąpi którekolwiek z następujących działań niepożądanych:
Rzadki e (mogą wystąpić u mniej niż 1 na 1 000 osób przyjmujących lek): zaburzenia czynności nerek ze znacznym zmniejszeniem lub brakiem wydalania moczu , któr ym może towarzyszyć gorączka, nudności, uczucie zmęczenia, ból w boku, opuchlizna nóg, kostek, stóp, twarzy i rąk lub krew w moczu (ostra niewydolność nerek). ciemna barwa moczu, nudności lub wymioty, kurcze mięśni, dezorientacja i drgawki. Mogą to być objawy stanu zwanego SIADH (niewłaściwe wydzielanie hormonu antydiuretycznego).
Bardzo rzadkie (mogą wystąpić u mniej niż 1 na 10 000 osób przyjmujących lek): szybk ie lub nieregularne bicie serca ból w klatce piersiowej zawał serca osłabienie rąk lub nóg, lub trudności w mówieniu, które mogą być objawami udaru zapalenie trzustki, które może powodować silny ból brzucha i pleców z towarzyszącym bardzo złym samopoczuciem zażółcenie skóry lub oczu (żółtaczka), które może być objawem zapalenia wątroby
Częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych): nieregularne bicie serca zagrażająca życiu choroba mózgu spowodowana chorobą wątroby (encefalopatia wątrobowa) nagła krótkowzroczność osłabienie wzroku lub ból oczu na skutek podwyższonego ciśnienia (możliwe objawy gromadzenia się płynu w unaczynionej błonie otaczającej oko — nadmiernego nagromadzenia płynu między naczyniówką a twardówką — lub ostrej jaskry zamkniętego kąta)
Inne działania niepożądane:
Częst e (mogą wystąpić u mniej niż 1 na 10 osób przyjmujących lek) zaparcie nudności wymioty uczucie dyskomfortu w nadbrzuszu po posiłku (niestrawność) bóle brzucha biegunka zaburzenia smaku suchy kaszel trudności w oddychaniu zaburzenia widzenia dzwo nienie lub brzęczenie w uszach kurcze mięśni uczucie osłabienia (astenia) ból głowy oszołomienie odczucie mrowienia, świądu lub łaskotania bez widocznej przyczyny (parestezje) zawroty głowy reakcje skórne (wysypka, również grudkowata, świąd) zmiany wartości wskaźników laboratoryjnych w badaniach krwi: małe stężenie potasu we krwi
Niezbyt częste (mogą wystąpić u mniej niż 1 na 100 osób przyjmujących lek) purpurowe plamy na skórze (plamica) swędząca wysypka skórna (pokrzywka) skupiska pęcherzy zaburzenia nastroju i ( lub ) zabu rzenia snu depresja zaburzenia czynności nerek impotencja (niezdolność osiągnięcia lub utrzymania erekcji) nadmierna potliwość zwiększenie liczby eozynofilów (rodzaj krwinek białych) zmiany wartości wskaźników laboratoryjnych: duże stężenie potasu we krwi przemijające po przerwaniu leczenia, małe stężenie sodu we krwi, co może powodować odwodnienie i obniżenie ciśnienia tętniczego senność omdlenie odczuwanie czynności serca (kołatanie serca) szybk ie bicie serca (tachykardia) bardzo małe stężenie cukru we kr wi (hipoglikemia) u pacjentów z cukrzycą zapalenie naczyń krwionośnych suchość w jamie ustnej zwiększona wrażliwość skóry na słońce (reakcje nadwrażliwości na światło) ból stawów ból mi ęśni ból w klatce piersiowej złe samopoczucie obrzęk obwodowy gorączka zwiększone stężenie mocznika we krwi zwiększone stężenie kreatyniny we krwi upadki
Rzadk ie (mogą wystąpić u mniej niż 1 na 1000 osób przyjmujących lek) zmęczenie nasilenie łuszczycy zmiany w artości wskaźników laboratoryjnych: zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, duże stężenie bilirubiny w surowicy, małe stężenie chlorków we krwi, małe stężenie magnezu we krwi zmniejszone wydalanie lub brak wydalania moczu, nagłe zaczerwienienie twarzy i szyi.
Bardzo rzadkie (mogą wystąpić u mniej niż 1 na 10 000 osób przyjmujących lek) • zmniejszona liczba płytek krwi • zmniejszona liczba krwinek białych, co zwiększa prawdopodobieństwo zakażeń • zmniejszona liczba krwinek czerwonych, co może spowodować bladość skóry i osłabienie lub duszność (niedokrwistość aplast yczna, niedokrwistość hemolityczna) • zmniejszone stężenie hemoglobiny • eozynofilowe zapalenie płuc (rzadki rodzaj zapalenia płuc) • niedrożność nosa lub wodnisty katar • spląt anie • duże stężenie wapnia we krwi • nieprawidłowa czynność wątroby
Częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych) nieprawidłowa praca serca stwierdzana w EKG zmiany wartości wskaźników laboratoryjnych krwi: duże stężenie kwasu moczowego, duże stężenie cukru we krwi niewyraźne widzenie zasinienie, drętwienie i ból palców dłoni lub stóp (objaw Raynauda) jeśli u pacjenta występuje toczeń rumieniowaty układowy (rodzaj kolagenozy), objawy choroby mogą się nasilić
Mogą wystąpić zaburzenia krwi, nerek, wątroby, trzustki oraz zmiany w wynikach badań laboratoryjnych (badania krwi). Lekarz może zalecić badania krwi, aby kontrolować stan zdrowia pacjenta.
Zgłaszanie działań niepożądanych Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych: Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa Tel.: + 48 22 49 21 301, Faks: + 48 22 49 21 309, strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepożądane moż na zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.
5. Jak przechowywać lek Panoprist
Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na blistrze i pudełku po EXP. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.
Blistry z folii Aluminium/Aluminium Nie p rzechowywać w temperaturze powy żej 30°C. Przechowywać w oryginalnym opakowaniu w celu ochrony przed światłem i wilgocią.
Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki, których si ę już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.
6. Zawartość opakowania i inne informacje
Co zawiera lek Panoprist - Sub stancj ami czynnymi są erbumina peryndoprylu oraz indapamid. Każd a tabletka zawiera 2,00 mg erbuminy peryndoprylu (co odpowiada 1,669 mg peryndoprylu) i 0,625 mg indapamidu.
- Pozostałe składniki to: hydroksypropylobetadeks, laktoza jednowodna, powidon K25, celuloza mikrokrystaliczna krzemowana, krzemionka koloidalna uwodniona, krzemionka koloidalna bezwodna i magnezu stearynian.
Jak wygląda lek Panoprist i co zawiera opakowanie Tabletki Panoprist są białe, podłużne, obustronnie wypukłe, z linią podziału i wyciśniętym symbolem „PI” na jednej stronie (linia oddziela litery P i I). Linia podziału na tabletce nie jest przeznaczona do przełamywana tabletki.
Tabletki pakowane są w blistry z folii Aluminium/Aluminium i umieszczone w tekturowym pudełku.
Opakowania zawierają 30, 60 lub 90 tabletek.
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
Podmiot odpowiedzialny i wytwórca Podmiot odpowiedzialny Sandoz GmbH Biochemiestrasse 10
Wytwórca Lek Pharmaceuticals d.d. Verovškova 57
Salutas Pharma GmbH Otto-von-Guericke-Allee 1
Salutas Pharma GmbH Dieselstrasse 5
Lek S.A. ul. Domaniewska 50 C 02-672 Warszawa
Lek Pharmaceuticals, d.d. Trimlini 2D Słowenia
Ten lek jest dopuszczony do obrotu w krajach członkowskich Europejskiego Obszaru Gospodarczego pod następującymi nazwami:
Belgia: Perindopril/Indapamide Sandoz 2 mg/0,625 mg tabletten Franc ja: PERINDOPRIL/INDAPAMIDE SANDOZ 2 mg/0,625 mg, comprimé Polska: PANOPRIST Portugalia: Peri ndopril + Indapamida Sandoz Słow enia: Voxin Combo 2 mg/0.625 mg tablete Słowacja: PERINDASAN 2 mg/0,625 mg tablety Hiszpania: Perindopril/Indapamida Sandoz 2 mg/0.625 mg comprimidos EFG
Data zatwierdzenia ulotki: 03/2022 (logo podmiotu odpowiedzialnego)
Charakterystyka
CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO
Panoprist, 2 mg + 0,625 mg, tabletki
Każda tabletka zawiera 2,00 mg erbuminy peryndoprylu (Perindoprilum erbuminum), co odpowiada 1,669 mg peryndoprylu i 0,625 mg indapamidu (Indapamidum).
Substancja pomocnicza o znanym działaniu: Każda tabletka zawiera 42,4 mg laktozy (w postaci laktozy jednowodnej).
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
Tabletka
Biała, podłużna, obustronnie wypukła tabletka z linią podziału i wyciśniętym symbolem „PI” na jednej stronie (linia oddziela litery P i I). Linia podziału na tabletce nie jest przeznaczona do przełamywania tabletki.
Samoistne nadciśnienie tętnicze.
Dawkowanie Zazwyczaj należy przyjmować jedną tabletkę produktu leczniczego Panoprist na dobę, najlepiej rano, przed posiłkiem. Jeśli po miesiącu leczenia nie uzyska się kontroli ciśnienia tętniczego, dawkę należy podwoić.
Szczególne grupy pacjentów
Pacjenci w podeszłym wieku (patrz punkt 4.4) Leczenie należy rozpocząć od standardowej dawki wynoszącej jedną tabletkę produktu leczniczego Panoprist na dobę.
Zaburzenia czynności nerek (patrz punkt 4.4) U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny mniejszy niż 30 ml/min) leczenie produktem leczniczym Panoprist jest przeciwwskazane. Dla pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny od 30 do U pacjentów z klirensem kreatyniny większym lub równym 60 ml/min zmiana dawki nie jest konieczna. Standardowa kontrola leczenia obejmuje zazwyczaj częste pomiary stężenia kreatyniny i potasu.
Zaburzenia czynności wątroby (patrz punkty 4.3, 4.4 i 5.2) U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby leczenie produktem leczniczym Panoprist jest przeciwwskazane. U pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby zmiana dawki nie jest konieczna.
Dzieci i młodzież Nie ustalono jeszcze bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności erbuminy peryndoprylu z indapamidem u dzieci i młodzieży. Brak dostępnych danych. Produktu leczniczego Panoprist nie należy stosować u dzieci i młodzieży.
Sposób stosowania Podanie doustne.
Związane z peryndoprylem:
Nadwrażliwość na peryndopryl lub inny inhibitor konwertazy angiotensyny (ACE). Obrzęk naczynioruchowy (obrzęk Quinkego) w wywiadzie, związany z wcześniejszym leczeniem inhibitorem ACE (patrz punkt 4.4). Obrzęk naczynioruchowy dziedziczny i (lub) idiopatyczny. Drugi i trzeci trymestr ciąży (patrz punkty 4.4 i 4.6). Jednoczesne stosowanie produktu leczniczego Panoprist z produktami leczniczymi zawierającymi aliskiren u pacjentów z cukrzycą lub zaburzeniami czynności nerek (GFR <60 ml/min/1,73 m 2 ), (patrz punkty 4.5 i 5.1). Jednoczesne stosowanie z sakubitrylem z walsartanem. Nie rozpoczynać leczenia produktem leczniczym Panoprist wcześniej niż po upływie 36 godzin od przyjęcia ostatniej dawki sakubitrylu z walsartanem (patrz także punkty 4.4 i 4.5). Pozaustrojowe metody leczenia prowadzące do kontaktu krwi z powierzchniami o ujemnym ładunku elektrycznym (patrz punkt 4.5). Znaczne obustronne zwężenie tętnic nerkowych lub zwężenie tętnicy jedynej czynnej nerki (patrz punkt 4.4).
Związane z indapamidem:
Nadwrażliwość na indapamid lub jakiekolwiek inne sulfonamidy Ciężk ie zaburzenia czynności nerek (klirens kreatyniny poniżej 30 ml/min) Encefalopatia wątrobowa Ciężkie zaburzenia czynności wątroby Hipokaliemia Karmienie piersią (patrz punkt 4.6)
Ogólną zasadą jest niestosowanie tego produktu leczniczego w skojarzeniu z innymi niż przeciwarytmiczne lekami, które powodują zaburzenia rytmu serca typu torsade de pointes (patrz punkt 4.5).
Związane z produktem leczniczym Panoprist:
Nadwrażliwość na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.
Ze względu na brak dostatecznego doświadczenia leczniczego produktu leczniczego Panoprist nie należy stosować: u pacjentów poddawanych dializie, u pacjentów z nieleczoną, niewyrównaną niewydolnością serca.
Specjalne ostrzeżenia
Wspólne dla peryndoprylu i indapamidu
Poza hipokaliemią nie wykazano znaczącego zmniejszenia ilości polekowych działań niepożądanych wywołanych przez leczniczy produkt złożony Panoprist (zawierający małe dawki substancji czynnych) w porównaniu z działaniami niepożądanymi związanymi ze stosowaniem najmniejszych dozwolonych dawek peryndoprylu i indapamidu (patrz punkt 4.8). Nie można wykluczyć częstszych reakcji nadwrażliwości u pacjentów otrzymujących jednocześnie dwa nowe dla nich leki przeciwnadciśnieniowe. W celu zminimalizowania ryzyka pacjenta należy uważnie monitorować.
Lit Zazwyczaj nie zaleca się jednoczesnego stosowania litu z produktem złożonym, zawierającym peryndopryl z indapamidem (patrz punkt 4.5).
Związane z peryndoprylem
Podwójna blokada układu renina-angiotensyna-aldosteron (RAA) Istnieją dowody, iż jednoczesne stosowanie inhibitorów konwertazy angiotensyny (ACE) (ang. Angiotensin Converting Enzyme Inhibitors, ACEi), antagonistów receptora angiotensyny II (ang. Angiotensin Receptor Blockers, ARB) lub aliskirenu zwiększa ryzyko niedociśnienia, hiperkaliemii oraz zaburzenia czynności nerek (w tym ostrej niewydolności nerek). W związku z tym nie zaleca się podwójnego blokowania układu RAA poprzez jednoczesne zastosowanie inhibitorów ACE, antagonistów receptora angiotensyny II lub aliskirenu (patrz punkty 4.5 i 5.1). Jeśli zastosowanie podwójnej blokady układu RAA jest absolutnie konieczne, powinno być prowadzone wyłącznie pod nadzorem specjalisty, a parametry życiowe pacjenta, takie jak: czynność nerek, stężenie elektrolitów oraz ciśnienie krwi powinny być ściśle monitorowane. U pacjentów z nefropatią cukrzycową nie należy stosować jednocześnie inhibitorów ACE oraz antagonistów receptora angiotensyny II.
Produkty lecznicze oszczędzające potas, suplementy potasu lub zamienniki soli kuchennej zawie rające potas Na ogół nie zaleca się stosowania peryndoprylu w skojarzeniu z produktami leczniczymi oszczędzającymi potas, suplementami potasu lub zamiennikami soli kuchennej zawierającymi potas (patrz punkt 4.5).
Neutropenia i (lub) agranulocytoza, małopłytkowość i (lub) niedokrwistość U pacjentów otrzymujących inhibitory konwertazy angiotensyny (ACE) opisywano występowanie neutropenii i (lub) agranulocytozy, małopłytkowości i niedokrwistości. Neutropenia występuje rzadko u pacjentów z prawidłową czynnością nerek i bez innych współistniejących schorzeń. Peryndopryl należy stosować nadzwyczaj ostrożnie u osób z kolagenozami, pacjentów otrzymujących leki immunosupresyjne, allopurynol lub prokainamid, a także w przypadku współwystępowania tych czynników, szczególnie przy istniejących wcześniej zaburzeniach czynności nerek. U niektórych z tych pacjentów rozwijały się ciężkie zakażenia, które w nielicznych przypadkach nie reagowały na intensywną antybiotykoterapię. W przypadku stosowania peryndoprylu u pacjentów z tej grupy zaleca się okresowe kontrolowanie liczby krwinek białych, a pacjentów należy poinformować o konieczności zgłaszania jakichkolwiek objawów zakażenia. (np. bólu gardła, gorączki), patrz punkty 4.5 i 4.8.
Nadciśnienie naczyniowo-nerkowe Podczas leczenia inhibitorami ACE pacjenta z obustronnym zwężeniem tętnic nerkowych lub zwężeniem tętnicy jedynej czynnej nerki, istnieje zwiększone ryzyko niedociśnienia tętniczego i niewydolności nerek (patrz punkt 4.3). Czynnikiem sprzyjającym może być stosowanie leków moczopędnych. Zaburzenie czynności nerek może przebiegać z jedynie niewielkimi zmianami stężenia kreatyniny w surowicy, nawet u pacjentów z jednostronnym zwężeniem tętnicy nerkowej.
Reakcje nadwrażliwości i (lub) obrzęk naczynioruchowy U pacjentów otrzymujących inhibitory konwertazy angiotensyny, w tym peryndopryl, rzadko obserwowano występowanie obrzęku naczynioruchowego twarzy, kończyn, warg, języka, głośni i (lub) krtani (patrz punkt 4.8). Obrzęk taki może wystąpić w każdym okresie leczenia. W takich przypadkach należy natychmiast przerwać leczenie peryndoprylem, a pacjenta poddać obserwacji, aby upewnić się, że objawy całkowicie ustąpiły przed wypisaniem pacjenta do domu. Obrzęk obejmujący tylko twarz i wargi ustępuje zazwyczaj bez leczenia, chociaż w celu złagodzenia objawów można zastosować leki przeciwhistaminowe. Obrzęk naczynioruchowy przebiegający z obrzękiem krtani może zakończyć się zgonem. Zajęcie języka, głośni lub krtani może prowadzić do niedrożności dróg oddechowych. W takim przypadku należy natychmiast zastosować odpowiednie leczenie, np. podać podskórnie od 0,3 ml do 0,5 ml roztworu adrenaliny rozcieńczonego w stosunku 1:1000 i (lub) zapewnić drożność dróg oddechowych.
Inhibitory ACE częściej wywołują obrzęk naczynioruchowy u pacjentów rasy czarnej niż u pacjentów innych ras.
U pacjentów z obrzękiem naczynioruchowym niezwiązanym z leczeniem inhibitorem ACE w wywiadzie ryzyko obrzęku naczynioruchowego podczas leczenia inhibitorem ACE jest większe (patrz punkt 4.3).
Jednoczesne stosowanie inhibitorów ACE i sakubitrylu z walsartanem jest przeciwwskazane z powodu zwiększonego ryzyka obrzęku naczynioruchowego. Nie rozpoczynać leczenia sakubitrylem z walsartanem wcześniej niż po upływie 36 godzin od przyjęcia ostatniej dawki produktu leczniczego Panoprist. Nie rozpoczynać leczenia produktem leczniczym Panoprist wcześniej niż po upływie 36 godzin od przyjęcia ostatniej dawki sakubitrylu z walsartanem (patrz punkty 4.3 i 4.5).
Jednoczesne stosowanie inhibitorów ACE i racekadotrylu, inhibitorów kinazy mTOR (np. syrolimusu, ewerolimusu, temsyrolimusu) oraz wildagliptyny może prowadzić do zwiększenia ryzyka obrzęku naczynioruchowego (np. obrzęku dróg oddechowych lub języka z zaburzeniami oddychania lub bez), patrz punkt 4.5. Jeśli pacjent już przyjmuje jakiś inhibitor ACE, należy zachować ostrożność rozpoczynając leczenie racekadotrylem, inhibitorami mTOR (np. syrolimusem, ewerolimusem, temsyrolimusem) oraz wildagliptyną.
U pacjentów leczonych inhibitorami ACE rzadko opisywano obrzęk naczynioruchowy jelit. Pacjenci zgłaszali ból brzucha (z nudnościami lub wymiotami albo bez nudności lub wymiotów); w niektórych przypadkach objawów tych nie poprzedzał obrzęk naczynioruchowy twarzy, a aktywność C-1 esterazy była prawidłowa. Obrzęk naczynioruchowy rozpoznawano na podstawie obrazowania tomograficznego jamy brzusznej lub ultrasonografii, bądź w trakcie zabiegu chirurgicznego, a objawy obrzęku ustępowały po odstawieniu inhibitora ACE. Obrzęk naczynioruchowy jelit należy uwzględnić w diagnostyce różnicowej bólu brzucha u pacjentów otrzymujących inhibitor ACE.
Reakcje rzekomoanafilaktyczne podczas odczulania U pacjentów otrzymujących inhibitory ACE podczas leczenia odczulającego jadem owadów błonkoskrzydłych (pszczoły, osy) występowały pojedyncze przypadki zagrażających życiu, przedłużających się reakcji rzekomoanafilaktycznych. Inhibitory ACE należy stosować ostrożnie u odczulanych pacjentów z alergią i unikać ich stosowania u pacjentów poddawanych immunoterapii jadem owadów. Jednak u pacjentów, którzy wymagają zarówno stosowania inhibitora ACE, jak i leczenia odczulającego, reakcji tych można uniknąć przez czasowe odstawienie inhibitora ACE na co najmniej 24 godziny przed odczulaniem.
Reakcje rzekomoanafilaktyczne podczas aferezy LDL U pacjentów otrzymujących inhibitory ACE i poddawanych aferezie lipoprotein o małej gęstości (LDL) z użyciem siarczanu dekstranu, niekiedy występowały zagrażające życiu reakcje rzekomoanafilaktyczne. Reakcjom tym można zapobiec przez wstrzymanie na pewien czas leczenia inhibitorem ACE przed każdą aferezą.
Pacjenci hemodializowani U pacjentów poddawanych dializie przy użyciu błon wysokoprzepływowych (np. AN 69 ® ) i leczonych jednocześnie inhibitorem ACE opisywano reakcje rzekomoanafilaktyczne. U tych pacjentów należy rozważyć zastosowanie błon dializacyjnych innego rodzaju lub leków przeciwnadciśnieniowych innej klasy.
Pierwotny hiper aldosteronizm Pacjenci z pierwotnym hiperaldosteronizmem zazwyczaj nie reagują na przeciwnadciśnieniowe produkty lecznicze działające poprzez hamowanie układu renina-angiotensyna. Z tego względu nie zaleca się stosowania tego produktu leczniczego.
Ciąża Nie należy rozpoczynać stosowania inhibitorów ACE w okresie ciąży. Z wyjątkiem przypadków wymagających kontynuowania leczenia inhibitorem ACE, u pacjentek planujących ciążę należy zastosować inne leki przeciwnadciśnieniowe o ustalonym profilu bezpieczeństwa stosowania w ciąży. W przypadku stwierdzenia ciąży leczenie inhibitorem ACE należy niezwłocznie przerwać i, jeśli to wskazane, rozpocząć alternatywne leczenie (patrz punkty 4.3 i 4.6).
Związane z indapamidem
Encefalopatia wątrobowa U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby tiazydowe i tiazydopodobne leki moczopędne pokrewne mogą wywołać encefalopatię wątrobową. W razie wystąpienia encefalopatii wątrobowej stosowanie leków moczopędnych trzeba natychmiast przerwać.
Nadwrażliwość na światło Podczas stosowania tiazydowych i tiazydopodobnych leków moczopędnych opisywano przypadki reakcji nadwrażliwości na światło (patrz punkt 4.8). Jeśli reakcja taka wystąpi podczas leczenia, zaleca się odstawienie leku moczopędnego. Gdyby ponowne podanie leku moczopędnego okazało się konieczne, zaleca się ochronę miejsc eksponowanych na światło słoneczne lub sztuczne promieniowanie UVA.
Szczególne środki ostrożności
Wspólne dla peryndoprylu i indapamidu
Zaburzenia czynności nerek W przypadku pacjentów z ciężką niewydolnością nerek (klirens kreatyniny <30 ml/min) leczenie jest przeciwwskazane. U niektórych pacjentów z nadciśnieniem tętniczym bez uprzedniego jawnego uszkodzenia nerek, u których badania krwi wykazują zaburzenia czynności nerek, leczenie należy przerwać. Leczenie można wznowić, stosując albo mniejszą dawkę produktu złożonego, albo tylko jedną z jego substancji czynnych. U tych pacjentów standardowa kontrola powinna obejmować częste pomiary stężenia potasu i kreatyniny po dwóch tygodniach leczenia, a następnie co dwa miesiące podczas całego leczenia. Niewydolność nerek opisywano głównie u pacjentów z ciężką niewydolnością serca lub z istniejącą niewydolnością nerek, w tym u pacjentów ze zwężeniem tętnicy nerkowej. Stosowania produktu leczniczego zazwyczaj nie zaleca się w przypadku obustronnego zwężenia tętnic nerkowych lub zwężenia tętnicy jedynej czynnej nerki.
Niedociśnienie tętnic ze oraz niedobory wodno-elektrolitowe Istnieje ryzyko nagłego niedociśnienia tętniczego w przypadku istniejącego niedoboru sodu (zwłaszcza u osób ze zwężeniem tętnicy nerkowej). Z tego względu należy regularnie badać kliniczne objawy niedoborów wodno-elektrolitowych, które mogą być spowodowane biegunką lub wymiotami. U takich pacjentów należy systematyczne oznaczać stężenia elektrolitów w osoczu. W razie znacznego niedociśnienia tętniczego konieczne może być podanie izotonicznego roztworu chlorku sodu w infuzji dożylnej. Przemijające niedociśnienie tętnicze nie jest przeciwwskazaniem do dalszego leczenia. Po ustabilizowaniu się objętości wewnątrznaczyniowej i ciśnienia tętniczego, leczenie można ponownie rozpocząć od mniejszej dawki lub podania tylko jednej z substancji czynnych.
Stężenie potasu Skojarzone stosowanie peryndoprylu i indapamidu nie zapobiega wystąpieniu hipokaliemii, zwłaszcza u pacjentów z cukrzycą lub niewydolnością nerek. Tak jak w przypadku wszystkich leków przeciwnadciśnieniowych stosowanych w skojarzeniu z lekiem moczopędnym, należy systematycznie kontrolować stężenie potasu w osoczu.
Substancje pomocnicze Produkt leczniczy Panoprist zawiera laktozę. Nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, brakiem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.
Związane z peryndoprylem
Kaszel W związku ze stosowaniem inhibitorów angiotensyny opisywano występowanie kaszlu. Typowo jest to kaszel uporczywy i ustępujący po zaprzestaniu leczenia. W razie wystąpienia kaszlu należy wziąć pod uwagę etiologię jatrogenną. Jeśli leczenie inhibitorem ACE jest nadal wskazane, można rozważyć jego dalsze stosowanie.
Dzieci i młodzież U dzieci i młodzieży nie ustalono skuteczności i tolerancji peryndoprylu w monoterapii lub w produkcie złożonym z peryndoprylu i indapamidu.
Ryzyko niedociśnienia tętniczego i (lub) niewydolności nerek (w przypadkach niewydolności serca, niedoborów wody i elektrolitów itd.) Obserwowano znaczące pobudzenie układu renina-angiotensyna-aldosteron, zwłaszcza w przypadku znacznej utraty wody i elektrolitów (ścisła dieta ubogosodowa lub długotrwałe stosowanie leków moczopędnych), u pacjentów z początkowo niskim ciśnieniem tętniczym krwi, u pacjentów ze zwężeniem tętnicy nerkowej, zastoinową niewydolnością serca lub marskością wątroby z obrzękami i wodobrzuszem. Hamowanie tego układu przez inhibitor konwertazy angiotensyny może spowodować, zwłaszcza po podaniu pierwszej dawki i w czasie pierwszych 2 tygodni leczenia, nagłe zmniejszenie ciśnienia tętniczego krwi i (lub) zwiększenie stężenia kreatyniny w osoczu, wskazujące na zaburzenia czynności nerek. Niekiedy, (choć rzadko) działanie to może wystąpić nagle, w każdym momencie leczenia. W takich przypadkach leczenie trzeba rozpoczynać od małych dawek i stopniowo je zwiększać.
Pacjenci w podeszłym wieku Przed rozpoczęciem leczenia należy ocenić czynność nerek i stężenie potasu. Następnie, w celu uniknięcia nagłego niedociśnienia tętniczego, dawkę początkową należy dostosować w zależności od reakcji ciśnienia na lek, zwłaszcza w przypadku niedoborów wody i elektrolitów.
Miażdżyca U wszystkich pacjentów istnieje ryzyko niedociśnienia tętniczego, ale szczególnej uwagi wymagają pacjenci z chorobą niedokrwienną serca lub zaburzeniami krążenia mózgowego. Leczenie tych pacjentów należy rozpoczynać od małej dawki.
Nadciśnienie naczyniowo-nerkowe Nadciśnienie naczyniowo-nerkowe leczy się przez rewaskularyzację. Mimo to stosowanie inhibitorów konwertazy angiotensyny może być korzystne u pacjentów z nadciśnieniem naczyniowo-nerkowym, oczekującym na zabieg korekcyjny lub w przypadku, gdy zabieg taki nie jest możliwy. Jeśli produkt leczniczy Panoprist przepisany zostanie pacjentom z rozpoznanym lub podejrzewanym zwężeniem tętnicy nerkowej, leczenie należy rozpoczynać w warunkach szpitalnych, od małej dawki i kontrolować czynność nerek oraz stężenie potasu, gdyż u niektórych pacjentów może rozwinąć się czynnościowa niewydolność nerek, ustępująca po zaprzestaniu leczenia.
Niewydolność serca i (lub) c iężka niewydolność serca U pacjentów z ciężką niewydolnością serca (klasa IV) leczenie należy rozpoczynać pod kontrolą lekarską od zmniejszonej dawki początkowej. U pacjentów z nadciśnieniem tętniczym i chorobą niedokrwienną serca nie wolno przerywać stosowania leku beta-adrenolitycznego, ale należy dodać do niego inhibitor ACE.
Pacjenci z cukrzycą U pacjentów z cukrzycą insulinozależną (skłonność do zwiększonego stężenia potasu) leczenie należy rozpoczynać pod ścisłym nadzorem lekarza z zastosowaniem zmniejszonej dawki początkowej. U pacjentów z cukrzycą otrzymujących uprzednio doustne przeciwcukrzycowe produkty lecznicze lub insulinę należy ściśle kontrolować stężenie glukozy we krwi w pierwszym miesiącu stosowania inhibitora ACE (patrz punkt 4.5).
Różnice etniczne Podobnie jak inne inhibitory konwertazy angiotensyny, peryndopryl jest mniej skuteczny w zmniejszaniu ciśnienia tętniczego u osób rasy czarnej w porównaniu z osobami należącymi do innych ras. Może to wynikać z większego rozpowszechnienia nadciśnienia niskoreninowego w populacji chorych rasy czarnej z nadciśnieniem.
Zabiegi chirurgiczne/znieczulenie Inhibitory konwertazy angiotensyny mogą powodować niedociśnienie tętnicze w przypadku znieczulenia, zwłaszcza gdy środek znieczulający ma właściwości hipotensyjne. Dlatego zaleca się, jeśli to możliwe, przerwanie leczenia długo działającymi inhibitorami konwertazy angiotensyny, takimi jak peryndopryl, na dzień przed planowanym zabiegiem.
Zwężenie zastawki aortalnej lub dwudzielnej/ kardiomiopatia przerostowa Inhibitory ACE należy stosować ostrożnie u pacjentów ze zwężeniem drogi odpływu z lewej komory.
Niewydolność wątroby Stosowanie inhibitorów ACE rzadko wiązało się z występowaniem zespołu chorobowego, który rozpoczynał się od żółtaczki cholestatycznej prowadzącej do rozwoju piorunującej martwicy wątroby, a niekiedy zgonu. Mechanizm powstawania tego zespołu nie jest znany. U pacjentów otrzymujących inhibitory ACE, u których wystąpi żółtaczka lub znaczne zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, należy odstawić inhibitor ACE i wdrożyć odpowiednią kontrolę lekarską (patrz punkt 4.8).
Hiperkaliemia U niektórych pacjentów leczonych inhibitorami ACE, w tym peryndoprylem, obserwowano zwiększenie stężenia potasu w surowicy. Inhibitory ACE mogą powodować hiperkaliemię, ponieważ hamują uwalnianie aldosteronu. Działanie to jest zazwyczaj nieistotne u pacjentów z prawidłową czynnością nerek. Jednak u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, pogorszeniem czynności nerek, w wieku powyżej 70 lat, z cukrzycą, współwystępującymi czynnikami, zwłaszcza odwodnieniem, ostrą dekompensacją serca, kwasicą metaboliczną i u pacjentów przyjmujących suplementy potasu (w tym substytuty soli), leki moczopędne oszczędzające potas (np. spironolakton, eplerenon, triamteren lub amiloryd) lub inne produkty lecznicze powodujące zwiększenie stężenia potasu w surowicy (np. heparynę, trimetoprym lub kotrimoksazol [znany także jako trimetoprym z sulfametoksazolem], inne inhibitory ACE, kwas acetylosalicylowy w dawce >3 g/dobę, inhibitory COX-2 i nieselektywne niesteroidowe leki przeciwzapalne, leki immunosupresyjne, takie jak cyklosporynę lub takrolimus, a zwłaszcza leczonych antagonistami aldosteronu lub blokerami receptora angiotensyny) może wystąpić hiperkaliemia. Stosowanie suplementów potasu, leków moczopędnych oszczędzających potas lub suplementów soli zawierających potas, zwłaszcza u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, może prowadzić do znaczącego zwiększenia stężenia potasu w surowicy. Hiperkaliemia może być przyczyną ciężkich, czasami zakończonych zgonem zaburzeń rytmu serca. Jeśli jednoczesne stosowanie wyżej wymienionych preparatów uważa się za właściwe, należy zachować ostrożność oraz często monitorować stężenie potasu w surowicy i czynność nerek (patrz punkt 4.5).
Związane z indapamidem
Równowaga wodno-elektrolitowa
Stężenie sodu Stężenie sodu w surowicy należy oznaczyć przed rozpoczęciem leczenia, a następnie kontrolować je w regularnych odstępach czasu. Zmniejszenie stężenia sodu może być początkowo bezobjawowe, dlatego zasadnicze znaczenie ma jego regularne kontrolowanie. Oznaczenia stężenia sodu powinny być częstsze u osób w podeszłym wieku i pacjentów z marskością wątroby (patrz punkty 4.8 i 4.9). Leczenie każdym lekiem moczopędnym może powodować hiponatremię, czasem z bardzo poważnymi następstwami. Hiponatremia z hipowolemią mogą być przyczyną odwodnienia i niedociśnienia ortostatycznego. Jednoczesna utrata jonów chlorkowych może prowadzić do wtórnej kompensacyjnej zasadowicy metabolicznej: częstość oraz nasilenie tego działania są nieznaczne.
Stężenie potasu Utrata potasu z hipokaliemią stanowi główne zagrożenie związane z e stosowaniem tiazydowych i tiazydopodobnych leków moczopędnych. Należy zapobiegać zmniejszeniu stężenia potasu (<3,4 mmol/1) u pacjentów z niektórych grup wysokiego ryzyka, takich jak osoby w podeszłym wieku i (lub) niedożywione (bez względu na to, czy otrzymują wiele produktów leczniczych, czy nie), pacjenci z marskością wątroby z obrzękami i wodobrzuszem, z chorobą niedokrwienną serca i z niewydolnością serca. W takich przypadkach hipokaliemia zwiększa toksyczność glikozydów naparstnicy oraz ryzyko zaburzeń rytmu serca. W grupie ryzyka znajdują się również pacjenci z wydłużonym odstępem QT, bez względu na pochodzenie jatrogenne czy wrodzone. Hipokaliemia, podobnie jak bradykardia, może sprzyjać wystąpieniu ciężkich zaburzeń rytmu serca, zwłaszcza zaburzeń rytmu typu torsade de pointes, które mogą zakończyć się zgonem. We wszystkich tych przypadkach konieczne jest częste oznaczanie stężenia potasu w osoczu. Pierwszy pomiar musi być wykonany w pierwszym tygodniu leczenia. W razie stwierdzenia zmniejszonego stężenia potasu należy wyrównać jego niedobór. Hipokaliemia występująca w powiązaniu z małym stężeniem magnezu w surowicy może powodować oporność na leczenie, chyba że stężenie magnezu w surowicy zostanie skorygowane.
Stężenie magnezu Wykazano, że leki moczopędne z grupy tiazydów i ich analogi, w tym indapamid, zwiększają wydalanie magnezu z moczem, co może powodować hipomagnezemię (patrz punkty 4.5 i 4.8).
Stężenie wapnia Tiazydowe i tiazydopodobne leki moczopędne mogą zmniejszać wydalanie wapnia w moczu i powodować nieznaczne i przemijające zwiększenie stężenia wapnia w osoczu. Znaczne zwiększenie stężenia wapnia może być związane z nierozpoznaną nadczynnością przytarczyc. W takich przypadkach leczenie należy przerwać i przeprowadzić badania oceniające czynność przytarczyc.
Stężenie glukozy we krwi Kontrolowanie stężenia glukozy we krwi jest istotne u pacjentów z cukrzycą, zwłaszcza gdy małe jest stężenie potasu.
Kwas moczowy U pacjentów ze zwiększonym stężeniem kwasu moczowego istnieje ryzyko napadów dny moczanowej.
Czynność nerek i leki moczopędne Tiazydowe i tiazydopodobne leki moczopędne są w pełni skuteczne tylko wtedy, gdy czynność nerek jest prawidłowa lub zaburzona jedynie w niewielkim stopniu (stężenie kreatyniny u dorosłych mniejsze niż około 25 mg/l, tj. 220 μmol/l). U osób w podeszłym wieku stężenie kreatyniny należy skorygować, uwzględniając wiek, masę ciała i płeć pacjenta, według wzoru Cockrofta:
Cl cr
gdzie wiek wyrażony jest w latach, masa ciała w kg, a stężenie kreatyniny w osoczu w μmol/l. Wzór ten ma zastosowanie u mężczyzn w podeszłym wieku, a dla kobiet należy wprowadzić współczynnik korygujący, mnożąc otrzymaną wartość przez 0,85.
Hipowolemia na skutek utraty wody i sodu, występująca na początku leczenia lekiem moczopędnym, powoduje zmniejszenia przesączania kłębuszkowego. Może ona powodować zwiększenie stężenia mocznika i kreatyniny we krwi. Ta przemijająca czynnościowa niewydolność nerek nie ma żadnych konsekwencji u pacjentów z prawidłową czynnością nerek, natomiast może pogorszyć istniejącą już niewydolność nerek.
Nadmierne nagromadzenie płynu między naczyniówką a twardówką, ostra krótkowzroczność i jaskra wtórna zamkniętego kąta Sulfonamidy i leki będące pochodnymi sulfonamidów mogą powodować reakcję idiosynkratyczną wywołującą nadmierne nagromadzenie płynu między naczyniówką a twardówką z ograniczeniem pola widzenia, przejściową krótkowzroczność i ostrą jaskrę zamkniętego kąta. Objawy obejmują nagłe zmniejszenie ostrości widzenia lub ból oka i zazwyczaj pojawiają się w ciągu kilku godzin do tygodni od rozpoczęcia leczenia. Nieleczona ostra jaskra zamkniętego kąta może prowadzić do trwałej utraty wzroku. W pierwszym etapie leczenia należy najszybciej jak to możliwe zaprzestać stosowania produktu leczniczego. Jeśli ciśnienie wewnątrzgałkowe pozostaje zaburzone, należy rozważyć niezwłoczną pomoc medyczną lub leczenie chirurgiczne. Do czynników ryzyka rozwoju ostrej jaskry zamkniętego kąta mogą należeć występujące w przeszłości reakcje alergiczne na sulfonamidy lub penicylinę.
Wspólne dla peryndoprylu i indapamidu
Skojarzone leczenie niezalecane
Lit Podczas stosowania litu w skojarzeniu z inhibitorami ACE opisywano odwracalne zwiększenie stężenia litu w surowicy i nasilenie jego działania toksycznego. Nie zaleca się stosowania produktu złożonego zawierającego peryndopryl i indapamid jednocześnie z litem. Jeśli jednak takie połączenie jest konieczne, należy uważnie kontrolować stężenie litu w surowicy (patrz punkt 4.4).
Skojarzone leczenie wymagające szczególnej ostrożności
Baklofen Nasil one działanie przeciwnadciśnieniowe. Należy kontrolować ciśnienie tętnicze i w razie konieczności dostosować dawkę leku przeciwnadciśnieniowego.
Niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ) (w tym kwas acetylosalicylowy w dawkach >3 g/dobę) Podawanie niesteroidowych leków przeciwzapalnych (np. kwasu acetylosalicylowego w dawkach przeciwzapalnych, inhibitorów COX-2 i niewybiórczych NLPZ) może osłabiać działanie przeciwnadciśnieniowe jednocześnie stosowanych inhibitorów ACE. Jednoczesne stosowanie inhibitorów ACE i NLPZ może zwiększać ryzyko pogorszenia czynności nerek z możliwością wystąpienia ostrej niewydolności nerek, zwiększenia stężenia potasu w surowicy, zwłaszcza u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. Połączenie takie należy stosować ostrożnie, szczególnie u osób w podeszłym wieku. Pacjenci muszą być dobrze nawodnieni. Należy zwrócić uwagę na kontrolowanie czynności nerek na początku leczenia skojarzonego i okresowo w trakcie jego trwania.
Skojarzone leczenie wymagające ostrożności
- Trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne (pochodne imipraminy), neuroleptyki Nasilenie działania przeciwnadciśnieniowego i zwiększone ryzyko niedociśnienia ortostatycznego (działanie addycyjne).
Związane z peryndoprylem:
- Podwójna blokada układu renina-angiotensyna-aldosteron (RAA) przez inhibitory ACE, antagonistów receptora angiotensyny II lub aliskiren Istnieją dowody z badania klinicznego, iż podwójne blokowanie układu renina-angiotensyna- aldosteron (RAA) w wyniku jednoczesnego stosowania inhibitorów konwertazy angiotensyny (ACE) (ang. Angiotensin Converting Enzyme Inhibitors, ACEi), antagonistów receptora angiotensyny II (ang. Angiotensin Receptor Blockers, ARB) lub aliskirenu jest związane z większą częstością działań niepożądanych, takich jak niedociśnienie tętnicze, hiperkaliemia oraz zaburzenia czynności nerek (w tym ostra niewydolność nerek) w porównaniu z zastosowaniem leku działającego na układ RAA w monoterapii (patrz punkty 4.3, 4.4 i 5.1).
- Produkty lecznicze powodujące hiperkaliemię Niektóre produkty lecznicze lub grupy terapeutyczne mogą zwiększać częstość występowania hiperkaliemii: aliskiren, sole potasu, leki moczopędne oszczędzające potas, inhibitory ACE, antagoniści receptora angiotensyny II, NLPZ, heparyny, leki immunosupresyjne (takie jak cyklosporyna lub takrolimus), trimetoprym. Skojarzenie tych leków zwiększa ryzyko hiperkaliemii.
Skojarzone leczenie przeciwwskazane (patrz punkt 4.3)
- Aliskiren U pacjentów z cukrzycą lub zaburzeniami czynności nerek zwiększa się ryzyko hiperkaliemii, pogorszenia czynności nerek oraz zachorowalności i śmiertelności z przyczyn sercowo-naczyniowych.
- Pozaustrojowe metody leczenia Pozaustrojowe metody leczenia prowadzące do kontaktu krwi z powierzchniami o ujemnym ładunku elektrycznym, takie jak dializa lub hemofiltracja z zastosowaniem niektórych błon o dużej przepuszczalności (np. błon polyakrylonitrylowych) i afereza lipoprotein o małej gęstości z użyciem siarczanu dekstranu, ze względu na zwiększone ryzyko ciężkich reakcji rzekomoanafilaktycznych (patrz punkt 4.3). Jeśli takie leczenie jest konieczne, należy rozważyć użycie innego rodzaju błon do dializy lub zastosowanie leku przeciwnadciśnieniowego z innej grupy terapeutycznej.
- Produkty lecznicze zwiększające ryzyko obrzęku naczynioruchowego Jednoczesne stosowanie inhibitorów ACE i sakubitrylu z walsartanem jest przeciwwskazane, ponieważ zwiększa ryzyko obrzęku naczynioruchowego (patrz punkty 4.3 i 4.4).
Skojarzone leczenie niezalecane - Aliskiren U innych osób niż pacjenci z cukrzycą lub zaburzeniami czynności nerek zwiększa się ryzyko hiperkaliemii, pogorszenia czynności nerek oraz zachorowalności i śmiertelności z przyczyn sercowo- naczyniowych (patrz punkt 4.4).
- Jednoczesne leczenie inhibitorem ACE i antagonistą receptora angiotensyny II Istnieją doniesienia literaturowe, że u pacjentów z jawną chorobą miażdżycową, niewydolnością serca lub z cukrzycą z powikłaniami narządowymi, jednoczesne leczenie inhibitorem ACE i antagonistą receptora angiotensyny II wiąże się z częstszym występowaniem niedociśnienia tętniczego, omdlenia, hiperkaliemii i pogorszenia czynności nerek (w tym ostrej niewydolności nerek) w porównaniu z monoterapią lekiem działającym na układ RAA. Stosowanie podwójnej blokady (np. przez skojarzenie inhibitora ACE z agonistą receptora angiotensyny II) należy ograniczyć do indywidualnie określonych przypadków, ści śle kontrolując czynność nerek, stężenie potasu i ciśnienie tętnicze (patrz punkt 4.4).
- Estramustyna Istnieje ryzyko zwiększonej częstości działań niepożądanych, takich jak obrzęk naczynioruchowy.
- Leki moczopędne oszczędzające potas (spironolakton, triamteren stosowane w monoterapii lub w skojarzeniu), suplementy potasu lub substytuty soli zawierające potas Mimo że stężenie potasu w surowicy zazwyczaj utrzymuje się w granicach normy, u niektórych pacjentów leczonych peryndoprylem może wystąpić hiperkaliemia. Inhibitory ACE zmniejszają utratę potasu spowodowaną działaniem leków moczopędnych. Leki moczopędne oszczędzające potas (np. spironolakton, triamteren lub amiloryd), suplementy potasu lub substytuty soli zawierające potas, mogą prowadzić do istotnego zwiększenia stężenia potasu w surowicy (potencjalnie zagrażającego życiu). Należy również zachować ostrożność podając peryndopryl jednocześnie z innymi lekami zwiększającymi stężenie potasu w surowicy, takimi jak trimetoprym i kotrimoksazol (trimetoprym z sulfametoksazolem), ponieważ wiadomo, że trimetoprym działa jak lek moczopędny oszczędzający potas, taki jak amiloryd. Z tego względu leczenie skojarzone peryndoprylem i wymienionymi wyżej lekami nie jest zalecane. Jeśli leczenie skojarzone jest wskazane ze względu na udokumentowaną hipokaliemię, leki należy stosować ostrożnie i często kontrolować stężenie potasu w surowicy oraz zapis EKG (patrz punkt 4.4). Stosowanie spironolaktonu w niewydolności serca, patrz „Skojarzone leczenie wymagające szczególnej ostrożności”.
Skojarzone leczenie wymagające szczególnej ostrożności
- Leki przeciwcukrzycowe (insulina, doustne leki o działaniu hipoglikemizującym) Badania epidemiologiczne sugerują, że jednoczesne stosowanie inhibitorów ACE i przeciwcukrzycowych produktów leczniczych (insulin, doustnych leków o działaniu hipoglikemizującym) może nasilać działanie zmniejszające stężenie glukozy we krwi z ryzykiem hipoglikemii. Zjawisko to wydaje się bardz iej prawdopodobne w pierwszych tygodniach leczenia skojarzonego i u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek.
- Produkty lecznicze zwiększające ryzyko obrzęku naczynioruchowego Leczenie inhibitorami ACE (np. peryndoprylem) wiąże się z występowaniem obrzęku naczynioruchowego. Jednoczesne stosowanie inhibitorów ACE i racekadotrylu (stosowanego w leczeniu ostrej biegunki), inhibitorów mTOR (np. syrolimusu, ewerolimusu, temsyrolimusu) i gliptyn (linagliptyny, saksagliptyny, sitagliptyny lub wildagliptyny, ze względu na zmniejszenie aktywności dipeptydylopeptydazy IV [DPP-IV] powodowane przez gliptyny) może prowadzić do zwiększenia ryzyka obrzęku naczynioruchowego (patrz punkt 4.4).
- Leki moczopędne nieoszczędzające potasu U pacjentów otrzymujących leki moczopędne, w szczególności pacjentów z hipowolemią i (lub) niedoborem soli, może wystąpić nadmierne zmniejszenie ciśnienia tętniczego po rozpoczęciu terapii inhibitorem ACE. Prawdopodobieństwo działania hipotensyjnego można zmniejszyć przez odstawienie leku moczopędnego, zwiększenie objętości krwi krążącej lub podaż soli przed rozpoczęciem terapii małymi, stopniowo zwiększanymi dawkami peryndoprylu. W nadciśnieniu tętniczym, jeśli wcześniej stosowane leczenie moczopędne mogło spowodować niedobór soli i (lub) płynów, należy albo odstawić lek moczopędny przed rozpoczęciem podawania inhibitora ACE (w tym przypadku możn a ponownie zastosować lek moczopędny nieoszczędzający potasu), albo leczenie inhibitorem ACE należy rozpocząć od małej dawki i stopniowo ją zwiększać.
W zastoinowej niewydolności serca leczonej lekami moczopędnymi leczenie inhibitorem ACE należy rozpocząć od bardzo małej dawki, jeśli to możliwe po zmniejszeniu dawki leku moczopędnego nieoszczędzającego potasu. We wszystkich przypadkach w ciągu pierwszych kilku tygodni leczenia inhibitorem ACE należy kontrolować czynność nerek (stężenie kreatyniny).
- Leki m oczopędne oszczędzające potas (eplerenon, spironolakton) Eplerenon lub spironolakton w dawkach od 12,5 mg do 50 mg na dobę i z małą dawką inhibitora ACE: W leczeniu pacjentów z niewydolnością serca klasy II-IV (wg NYHA) z frakcją wyrzutową <40% i uprzednio leczonych inhibitorami ACE oraz diuretykami pętlowymi, istnieje ryzyko hiperkaliemii potencjalnie zakończonej zgonem, zwłaszcza w przypadku nieprzestrzegania zaleceń dotyczących stosowania takiego połączenia. Przed rozpoczęciem skojarzonego leczenia należy sprawdzić, czy u pacjenta nie występuje hiperkaliemia i zaburzenia czynności nerek. Zaleca się oznaczanie stężenia potasu i kreatyniny we krwi w pierwszym miesiącu leczenia raz w tygodniu, a następnie co miesiąc.
Cyklosporyna Podczas jednoczesnego stosowania inhibitorów ACE i cyklosporyny może wystąpić hiperkaliemia. Zaleca się kontrolowanie stężenia potasu w surowicy.
Heparyna Podczas jednoczesnego stosowania inhibitorów ACE i heparyny może wystąpić hiperkaliemia. Zaleca się kontrolowanie stężenia potasu w surowicy.
Skojarzone leczenie wymagające ostrożności
- Leki przeciwnadciśnieniowe i leki rozszerzające naczynia krwionośne Jednoczesne stosowanie tych leków może nasilać działanie hipotensyjne peryndoprylu. Jednoczesne stosowanie z nitrogliceryną, innymi azotanami lub innymi lekami rozszerzającymi naczynia krwionośne może powodować dalsze zmniejszenie ciśnienia tętniczego.
- Allopurynol, cytostatyki lub leki immunosupresyjne, kortykosteroidy o działaniu ogólnym lub prokainamid Jednoczesne stosowanie z inhibitorami ACE może zwiększać ryzyko leukopenii (patrz punkt 4.4).
- Leki znieczulające Inhibitory ACE mogą nasilać hipotensyjne działanie niektórych środków znieczulających (patrz punkt 4.4).
- Sympatykomimetyki Sympatykomimetyki mogą zmniejszać przeciwnadciśnieniowe działanie inhibitorów ACE.
- Złoto U pacjentów leczonych preparatami złota w iniekcjach (sodu aurotiojabłczan), otrzymujących jednocześnie inhibitor ACE (w tym peryndopryl), rzadko obserwowano objawy podobne do występujących po podaniu azotanów (ang. nitritoid reactions), takie jak zaczerwienienie twarzy, nudności, wymioty i niedociśnienie tętnicze.
Związane z indapamidem:
Skojarzone leczenie wymagające szczególnej ostrożności
- Produkty lecznicze powodujące zaburzenia rytmu serca typu torsade de pointes Ze względu na ryzyko hipokaliemii indapamid należy stosować ostrożnie w skojarzeniu z produktami leczniczymi, które wywołują zaburzenia rytmu serca typu torsade de pointes, takimi, jak leki przeciwarytmiczne klasy IA (chinidyna, hydrochinidyna, dyzopiramid); leki przeciwarytmiczne klasy III (amiodaron, dofetylid, ibutylid, bretylium, sotalol); niektóre neuroleptyki (chloropromazyna, cyjamemazyna, lewomepromazyna, tiorydazyna, trifluoperazyna), benzamidy (amisulpryd, sulpiryd, sultopryd, tiapryd), butyrofenony (droperydol, haloperydol), inne neuroleptyki (pimozyd); inne substancje, takie jak beprydyl, cyzapryd, difemanyl, dożylna erytromycyna, halofantryna, mizolastyna, moksyfloksacyna, pentamidyna, sparfloksacyna, dożylna winkamina, metadon, astemizol, terfenadyna. Należy zapobiegać hipokaliemii i w razie konieczności wyrównywać zaburzenia oraz monitorować odstęp QT.
- Produkty lecznicze zmniejszające stężenie potasu: podawana dożylnie amfoterycyna B, glukokortykoidy i mineralokortykoidy (do stosowania ogólnego), tetrakozaktyd, leki przeczyszczające o działaniu drażniącym Nasilone ryzyko zmniejszenia stężenia potasu (działanie addycyjne). Należy kontrolować stężenie potasu i w razie konieczności je wyrównać, zwłaszcza w przypadkach jednoczesnego stosowania glikozydów naparstnicy. Należy stosować leki przeczyszczające o innym niż drażniący mechanizmie działania.
- Preparaty z naparstnicy Hipokaliemia i (lub) hipomagnezemia nasila toksyczne działanie naparstnicy. Należy uważnie kontrolować stężenie potasu i magnezu oraz zapis EKG i w razie konieczności ponownie ocenić sposób leczenia.
- Allopurynol Jednoczesne stosowanie z indapamidem może zwiększać częstość reakcji nadwrażliwości na allopurynol.
Skojarzone leczenie wymagające ostrożności
- Leki moczopędne oszczędzające potas (amiloryd, spironolakton, triamteren): Chociaż racjonalne skojarzenie tych leków może być korzystne u niektórych pacjentów, nie eliminuje ryzyka hipokaliemii lub hiperkaliemii (zwłaszcza u pacjentów z niewydolnością nerek lub cukrzycą). Należy kontrolować stężenie potasu w osoczu i EKG, a jeśli to konieczne, należy ponownie rozważyć sposób leczenia.
- Metformina Kwasica mleczanowa na skutek działania metforminy może powodować czynnościową niewydolność nerek związaną ze stosowaniem leków moczopędnych, zwłaszcza diuretyków pętlowych. Nie należy stosować metforminy, gdy stężenie kreatyniny w osoczu jest większe niż 15 mg/l (135 μmol/l) u mężczyzn i 12 mg/l (110 μmol/l) u kobiet.
- Środki kontrastujące zawierające jod Odwodnienie spowodowane lekami moczopędnymi stwarza zwiększone ryzyko ostrej niewydolności nerek, zwłaszcza podczas stosowania dużych dawek środków kontrastujących zawierających jod. Przed zastosowaniem środka kontrastującego zawierającego jod trzeba odpowiednio nawodnić pacjenta.
- Sole wapnia Ryzyko zwiększenia stężenia wapnia na skutek zmniejszenia jego wydalania w moczu.
- Cyklosporyna, takrolimus Ryzyko zwiększenia stężenia kreatyniny bez zmiany stężenia cyklosporyny we krwi, nawet przy braku niedoboru wody i elektrolitów.
- Kortykosteroidy, tetrakozaktyd (podanie ogólnoustrojowe) Osłabienie działania przeciwnadciśnieniowego (zatrzymanie soli i wody spowodowane przez kortykosteroidy).
Ze względu na wpływ poszczególnych składników produktu złożonego na ciążę i karmienie piersią, nie zaleca się stosowania produktu leczniczego Panoprist w pierwszym trymestrze ciąży. Stosowanie produktu leczniczego Panoprist w drugim i trzecim trymestrze ciąży jest przeciwwskazane. Stosowanie produktu leczniczego Panoprist w okresie karmienia piersią jest przeciwwskazane, dlatego po ocenie znaczenia leczenia dla matki należy podjąć decyzję, czy przerwać karmienie piersią, czy odstawić produkt leczniczy Panoprist.
Ciąża
Związane z peryndoprylem
Nie zaleca się stosowania inhibitorów ACE w pierwszym trymestrze ciąży (patrz punkt 4.4). Stosowanie inhibitorów ACE w drugim i trzecim trymestrze ciąży jest przeciwwskazane (patrz punkty 4.3 i 4.4).
Dane epidemiologiczne odnoszące się do ryzyka działania teratogennego w przypadku narażenia na inhibitory ACE podczas pierwszego trymestru ciąży nie są rozstrzygające; nie można jednak wykluczyć niewielkiego zwiększenia ryzyka. Z wyjątkiem konieczności kontynuowania leczenia inhibitorem ACE, u pacjentek planujących ciążę należy zastosować alternatywne leczenie przeciwnadciśnieniowe, o ustalonym profilu bezpieczeństwa stosowania w ciąży. W razie stwierdzenia ciąży należy natychmiast przerwać podawanie inhibitora ACE i, jeśli to wskazane, rozpocząć leczenie alternatywne. Narażenie na inhibitor ACE w drugim i trzecim trymestrze ciąży powoduje toksyczne działanie na ludzki płód (pogorszenie czynności nerek, małowodzie, opóźnienie kostnienia czaszki) i noworodka (niewydolność nerek, niedociśnienie tętnicze, hiperkaliemia), patrz punkt 5.3. Jeśli narażenie na inhibitor ACE wystąpiło od drugiego trymestru ciąży, zaleca się badanie ultrasonograficzne czaszki i czynności nerek. Niemowlęta, których matki przyjmowały inhibitory ACE, należy ściśle obserwować ze względu na możliwość wystąpienia niedociśnienia (patrz także punkt 4.3 i 4.4).
Związane z indapamidem Nie ma danych lub istnieją ograniczone dane (dotyczące mniej niż 300 kobiet w ciąży) odnośnie stosowania indapamidu u kobiet w ciąży.
Długotrwałe narażenie na tiazydowe leki moczopędne w trzecim trymestrze ciąży może spowodować zmniejszenie objętości osocza u matki, a także łożyskowo-płodowego przepływu krwi, co może powodować niedokrwienie płodowo-łożyskowe i opóźnienie rozwoju płodu.
Badania na zwierzętach nie wskazują na bezpośredni lub pośredni szkodliwy wpływ na reprodukcję (patrz punkt 5.3).
Dla zachowania ostrożności zaleca się unikanie stosowania indapamidu podczas ciąży.
Karmienie piersią
Stosowanie produktu leczniczego Panoprist w okresie karmienia piersią jest przeciwwskazane.
Związane z peryndoprylem
Nie zaleca się stosowania peryndoprylu w okresie karmienia piersią ze względu na brak dostępnych informacji dotyczących takiego stosowania. U kobiet karmiących piersią preferowane jest alternatywne leczenie, o lepiej określonym profilu bezpieczeństwa stosowania w okresie karmienia piersią, zwłaszcza karmienia noworodków lub wcześniaków.
Związane z indapamidem
Brak wystarczających danych dotyczących przenikania indapamidu i (lub) jego metabolitów do mleka kobiecego. Może wystąpić nadwrażliwość na pochodne sulfonamidów i hipokaliemia. Nie można wykluczyć ryzyka dla noworodków i (lub) niemowląt. Indapamid jest bardzo zbliżony do tiazydowych leków moczopędnych, których stosowanie w okresie karmienia piersią powoduje zmniejszenie, a nawet zahamowanie wydzielania mleka.
Stosowanie indapamidu w okresie karmienia piersią jest przeciwwskazane.
Płod ność
Związane z peryndoprylem i indapamidem
Badania toksycznego wpływu na reprodukcję nie wykazały skutków działania na płodność samic i samców szczura (patrz punkt 5.3). Nie należy spodziewać się wpływu na płodność u ludzi.
Związane z peryndoprylem, indapamidem i produktem leczniczym Panoprist
Żadna z tych dwóch substancji czynnych, osobno lub zawartych łącznie w produkcie leczniczym Panoprist nie wpływają na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn, ale u niektórych pacjentów mogą wystąpić reakcje wynikające z niskiego ciśnienia tętniczego, zwłaszcza na początku leczenia lub podczas jednoczesnego stosowania z innym lekiem przeciwnadciśnieniowym. Na skutek tego zaburzona może być zdolność prowadzenia pojazdów lub obsługiwania maszyn.
Podsumowanie profilu bezpieczeństwa Peryndopryl hamuje oś renina-angiotensyna-aldosteron i może zmniejszać utratę potasu wywołaną przez indapamid. U 2% pacjentów leczonych peryndoprylem z indapamidem występuje hipokaliemia (stężenie potasu <3,4 mmol/l).
Najczęściej obserwowane i zgłaszane działania niepożądane: - po podaniu peryndoprylu: zawroty głowy pochodzenia ośrodkowego, bóle głowy, parestezje, zaburzenie smaku, zaburzenia widzenia, zawroty głowy pochodzenia obwodowego, szumy uszne, niedociśnienie tętnicze, kaszel, duszność, ból brzucha, zaparcie, niestrawność, biegunka, nudności, wymioty, świąd, wysypka, kurcze mięśni i astenia.
- po podaniu indapamidu: hipokaliemia, reakcje nadwrażliwości, głównie skórne, u osób ze skłonnością do reakcji alergicznych i astmatycznych oraz wysypek plamkowo-grudkowych.
Tabelaryczny wykaz działań niepożądanych Podczas badań klinicznych i (lub) po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu obserwowano następujące działania niepożądane, których częstość określono następująco: bardzo często (≥1/10), często (≥1/100 do <1/10), niezbyt często (≥1/1000 do <1/100), rzadko (≥1/10 000 do <1/1000), bardzo rzadko (<1/10 000), częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych).
Klasyfikacja układów i narządów MedDRA Działania niepożądane Częstość Peryndopryl Indapamid Zakażenia i zarażenia pasożytnicze Zapalenie błony śluzowej nosa Bardzo rzadko - Zaburzenia krwi i układu chłonnego Eozynofilia Niezbyt często* - Agranulocytoza (patrz punkt 4.4) Bardzo rzadko Bardzo rzadko Niedokrwistość aplastyczna - Bardzo rzadko Pancytopenia Bardzo rzadko - Leukopenia Bardzo rzadko Bardzo rzadko Neutropenia (patrz punkt 4.4) Bardzo rzadko - Niedokrwistość hemolityczna Bardzo rzadko Bardzo rzadko Małopłytkowość (patrz punkt 4.4) Bardzo rzadko Bardzo rzadko Zaburzenia układu immunologicznego Nadwrażliwość (reakcje, głównie skórne, u pacjentów ze skłonnością do reakcji alergicznych i astmatycznych) - Często Zaburzenia endokrynologiczne Zespół niewłaściwego wydzielania hormonu antydiuretycznego (SIADH) Rzadko - Zaburzenia metabolizmu Hipoglikemia (patrz punkty 4.4 i 4.5) Niezbyt często* - Hiperkaliemia, przemijająca po Niezbyt często* - i odżywiania przerwaniu leczenia (patrz punkt 4.4) Hiponatremia (patrz punkt 4.4) Niezbyt często* Niezbyt często Hiperkalcemia - Bardzo rzadko Hipokaliemia (patrz punkt 4.4) - Często Hipochloremia - Rzadko Hipomagnezemia - Rzadko Zaburzenia psychiczne Zmiany nastroju Niezbyt często - Zaburzenia snu Niezbyt często - Splątanie Bardzo rzadko - Depresja Niezbyt często - Zaburzenia układu nerwowego Zawroty głowy pochodzenia ośrodkowego Często - Ból głowy Często Rzadko Parestezje Często Rzadko Zaburzenia smaku Często - Senność Niezbyt często* - Omdlenie Niezbyt często* Nieznana Udar, prawdopodobnie wtórny do znacznego niedociśnienia u pacjentów z grupy dużego ryzyka (patrz punkt 4.4) Bardzo rzadko - Możliwe wystąpienie encefalopatii wątrobowej w przypadku niewydolności wątroby (patrz punkty
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych: Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa Tel.: + 48 22 49 21 301, Faks: + 48 22 49 21 309, strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Objawy Najbardziej prawdopodobnym działaniem niepożądanym po przedawkowaniu jest niedociśnienie tętnicze, niekiedy z nudnościami, wymiotami, bolesnymi kurczami mięśni, zawrotami głowy, sennością, stanem splątania, skąpomoczem, który może postępować do bezmoczu (na skutek hipowolemii). Mogą wystąpić zaburzenia gospodarki wodno-elektrolitowej (małe stężenie sodu, małe stężenie potasu).
Postępowanie Pierwsze czynności, jakie należy podjąć, to działania mające na celu szybką eliminację przyjętego produktu (produktów), takie jak płukanie żołądka i (lub) podanie węgla aktywnego, a następnie w wyspecjalizowanym ośrodku uzupełnić płyny i przywrócić równowagę elektrolitową. W razie znacznego niedociśnienia tętniczego pacjenta należy ułożyć na plecach, z głową ułożoną niżej. W razie konieczności należy podać izotoniczny roztwór chlorku sodu w infuzji dożylnej lub w inny sposób uzupełnić płyny. Peryndoprylat, czynny metabolit peryndoprylu, moż na usunąć metodą dializy (patrz punkt 5.2).
Grupa farmakoterapeutyczna: leki działające na układ renina-angiotensyna, peryndopryl w połączeniu z lekami moczopędnymi Kod ATC: C09BA04
Panoprist jest produktem złożonym peryndoprylu z erbuminą (inhibitora konwertazy angiotensyny) i indapamidu (chlorosulfonamidowego leku moczopędnego). Na jego właś ciwości farmakologiczne składają się właściwości każdej z substancji czynnych osobno, uzupełnione o działanie addycyjne tych substancji stosowanych w skojarzeniu.
Mechanizm działania
Związany z produktem leczniczym Panoprist
Panoprist wykazuje synergistyczne działanie przeciwnadciśnieniowe dwóch swoich składników.
Związany z peryndoprylem
Peryndopryl jest inhibitorem konwertazy angiotensyny (ACE), przekształcającym angiotensynę I do substancji powodującej skurcz naczyń krwionośnych - angiotensyny II. Ponadto enzym ten stymuluje wydzielanie aldosteronu w korze nadnerczy i stymuluje rozkład bradykininy (substancji rozszerzającej naczynia krwionośne) do nieczynnych heptapeptydów. Powoduje to: zmniejszenie wydzielania aldosteronu, zwiększenie aktywności reninowej osocza na skutek wyeliminowania ujemnego sprzężenia zwrotnego spowodowanego przez aldosteron, zmniejszenie oporu obwodowego, zwłaszcza w łożysku naczyniowym mięśni i w nerkach, bez jednoczesnego zatrzymania sodu i wody lub odruchowej tachykardii podczas przewlekłego leczenia.
Działanie przeciwnadciśnieniowe peryndoprylu występuje również u pacjentów z małym lub prawidłowym stężeniem reniny.
Peryndopryl działa za pośrednictwem swojego czynnego metabolitu, peryndoprylatu. Inne metabolity są nieczynne. Peryndopryl zmniejsza pracę mięśnia sercowego przez: działanie rozszerzające naczynia żylne, prawdopodobnie na drodze zmian metabolizmu prostaglandyn (zmniejsza obciążenie wstępne), zmniejszenie oporu obwodowego (zmniejsza obciążenie następcze).
Badania przeprowadzone u chorych z niewydolnością serca wykazały: zmniejszenie ciśnienia napełniania lewej i prawej komory, zmniejszenie całkowitego oporu obwodowego, zwiększenie pojemności minutowej serca i poprawę wskaźnika sercowego, zwiększenie regionalnych przepływów przez mięśnie. Poprawie ulegały również wyniki testu wysiłkowego.
Związany z indapamidem
Indapamid jest pochodną sulfonamidową z pierścieniem indolowym, farmakologicznie zbliżoną do tiazydowych leków moczopędnych. Indapamid hamuje wchłanianie zwrotne sodu w części korowej nerek. Powoduje to zwiększenie wydzielania w moczu sodu i chlorków oraz w mniejszym stopniu potasu i magnezu, w wyniku tego zwiększenie objętości wydalanego moczu i działanie przeciwnadciśnieniowe.
Działania farmakodynamiczne
Związane z peryndoprylem z indapamidem
U pacjentów z nadciśnieniem tętniczym, niezależnie od ich wieku, peryndopryl z indapamidem wywiera zależne od dawki działanie przeciwnadciśnieniowe, zmniejszając zarówno ciśnienie skurczowe, jak i rozkurczowe, w pozycji leżącej i stojącej. Działanie to utrzymuje się przez zjawiska tachyfilaksji. Zakończenie leczenia nie powoduje efektu „z odbicia". Jednoczesne podawanie peryndoprylu i indapamidu w przebiegu badań klinicznych powodowało działanie przeciwnadciśnieniowe o charakterze synergicznym w porównaniu do działania każdej z substancji czynnych osobno. Nie badano wpływu połączenia peryndoprylu z indapamidem w małej dawce 2,5 mg/0,625 mg na zachorowalność i śmiertelność z przyczyn sercowo-naczyniowych.
W wieloośrodkowym, randomizowanym, z podwójnie ślepą próbą i aktywną kontrolą badaniu PIC XEL (ang. Perindopril/Indapamide in a double-blind Controlled study versus Enalapril in Left ventricular hypertrophy) oceniano echokardiograficznie wpływ produktu złożonego zawierającego peryndopryl z indapamidem na redukcję przerostu lewej komory serca (LVH) w stosunku do enalaprylu w monoterapii.
W badaniu PICXEL pacjentów z nadciśnieniem tętniczym i przerostem lewej komory (definiowanym jako indeks masy mięśnia lewej komory, LVMI, >120 g/m 2
2
przydzielono losowo do grupy otrzymującej peryndopryl z indapamidem w dawce 2 mg+0,625 mg lub do grupy otrzymującej enalapryl w dawce 10 mg raz na dobę przez 1 rok. Dawkę zwiększano w zależności od kontroli ciśnienia tętniczego do 8 mg peryndoprylu i 2,5 mg indapamidu lub 40 mg enalaprylu raz na dobę. Wyjściową dawkę 2 mg peryndoprylu + 0,625 mg indapamidu otrzymywało tylko 34% pacjentów (wobec 20% dla 10 mg enalaprylu). Na końcu badania wartość LVMI zmniejszyła się znacząco bardziej w grupie leczonej peryndoprylem z indapamidem (-10,1 g/m 2 ) niż w grupie leczonej enalaprylem (-1,1 g/m 2 ) w całej populacji pacjentów poddanych randomizacji. Różnice w zmianie wartości LVMI między grupami wyniosła -8,3 (95% CI (-11,5,-5,0), p <0,0001).
Powyższe wyniki w odniesieniu do wartości LVMI uzyskano stosując większe dawki peryndoprylu z indapamidem niż dawki zawarte w tabletkach Panoprist 2 mg+0,625 mg i 4 mg+1,25 mg.
W odniesieniu do ciśnienia tętniczego, oszacowane średnie różnice między grupami w populacji poddanej randomizacji wynosiły -5,8 mmHg (95% CI (-7,9,-3,7), p <0,0001) dla ciśnienia skurczowego oraz -2.3 mmHg (95% CI (-3,6,-0,9), p=0,0004) dla ciśnienia rozkurczowego, na korzyść grupy leczonej peryndoprylem z indapamidem.
Związane z peryndoprylem
Peryndopryl jest skuteczny we wszystkich stopniach nadciśnienia tętniczego: łagodnym do umiarkowanego lub ciężkim. Zmniejszenie ciśnienia tętniczego skurczowego i rozkurczowego obserwuje się w pozycji leżącej i stojącej. Działanie przeciwnadciśnieniowe po podaniu pojedynczej dawki jest największe po upływie 4 do Po 24 godzinach 80% aktywności enzymu konwertującego jest nadal zablokowane. U pacjentów odpowiadających na leczenie ciśnienie tętnicze krwi normalizuje się po jednym miesiącu i utrzymuje się; nie występuje tachyfilaksja. Po zaprzestaniu leczenia nie obserwuje się nadciśnienia „z odbicia". Peryndopryl ma właściwości rozszerzające naczynia, przywraca elastyczność głównych pni tętniczych, koryguje histomorfometryczne zmiany w tętnicach oporowych i zmniejsza przerost lewej komory serca. Dodanie, w razie potrzeby, tiazydowego leku moczopędnego prowadzi do addytywnego efektu synergicznego. Skojarzenie inhibitora konwertazy angiotensyny z tiazydowym lekiem moczopędnym zmniejsza ryzyko hipokaliemii związanej z samym lekiem moczopędnym.
Dane z badań klinicznych dotyczących pod wójnej blokady układu renina-angiotensyna-aldosteron (RAA) W dwóch dużych, randomizowanych i kontrolowanych badaniach (ONTARGET [ONgoing Telmisartan Alone and in combination with Ramipril Global Endpoint Trial] i VA NEPHRON-D [The Veterans Affairs Nephropathy in Diabetes]) oceniano jednoczesne stosowanie inhibitora ACE i antagonisty receptora angiotensyny II. W badaniu ONTARGET uczestniczyli pacjenci z chorobą sercowo-naczyniową lub chorobą naczyniową mózgu w wywiadzie albo z cukrzycą typu 2 i z potwierdzonymi uszkodzeniami narządowymi, zaś w badaniu VA NEPHRON-D pacjenci z cukrzycą typu 2 i nefropatią cukrzycową. Badania nie wykazały znacząco korzystnego wpływu na nerki i (lub) układ sercowo-naczyniowy ani na śmiertelność pacjentów, ale ryzyko hiperkaliemii, ostrego uszkodzenia nerek i (lub) niedociśnienia tętniczego było większe niż po zastosowaniu monoterapii. Ze względu na zbliżone właściwości farmakodynamiczne powyższe wyniki odnoszą się również do innych inhibitorów ACE i antagonistów receptora angiotensyny II. Inhibitorów ACE i antagonistów receptora angiotensyny II nie należy stosować jednocześnie u pacjentów z nefropatią cukrzycową. Badanie ALTITUDE (Aliskiren Trial in Type 2 Diabetes Using Cardiovascular and Renal Disease Endpoints) miało na celu określenie korzyści z dodania aliskirenu do standardowej terapii inhibitorem ACE lub antagonistą receptora angiotensyny II u pacjentów z cukrzycą typu 2 i przewlekłą chorobą nerek, chorobą sercowo-naczyniową lub obiema chorobami. Badanie zakończono wcześniej ze względu na zwiększone ryzyko niepożądanego wyniku terapii. Zarówno liczba przypadków zgonu z przyczyn sercowo-naczyniowych i udaru mózgu, jak i częstość ocenianych działań niepożądanych i ciężkich działań niepożądanych (hiperkaliemia, niedociśnienie tętnicze i zaburzenia czynności nerek) były większe w grupie otrzymującej aliskiren niż w grupie placebo.
Związane z indapamidem
Indapamid stosowany w monoterapii wykazuje działanie przeciwnadciśnieniowe, które utrzymuje się przez 24 godziny. Działanie to występuje przy dawkach, przy których indapamid wywiera znikome działanie moczopędne. Działanie przeciwnadciśnieniowe indapamidu jest proporcjonalne do poprawy podatności tętnic oraz zmniejszenia całkowitego i tętniczkowego oporu naczyń obwodowych. Indapamid zmniejsza przerost lewej komory serca. Zwiększenie dawki tiazydowego lub tiazydopodobnego leku moczopędnego nie zwiększa działania przeciwnadciśnieniowego, osiąga ono plateau, natomiast nasilają się działania niepożądane. Jeśli leczenie nie jest skuteczne, nie należy zwiększać dawki. Ponadto wykazano, że w krótko-, średnio- i długotrwałym leczeniu pacjentów z nadciśnieniem tętniczym indapamid: nie wpływa na gospodarkę lipidową: triglicerydy, cholesterol LDL i HDL, nie wpływa na gospodarkę węglowodanową, nawet u pacjentów z cukrzycą i nadciśnieniem tętniczym.
Dzieci i młodzież Dane dotyczące stosowania peryndoprylu z indapamidem u dzieci nie są dostępne.
Związane z peryndoprylem z indapamidem
Skojarzone podawanie peryndoprylu i indapamidu nie zmienia ich właściwości farmakokinetycznych w porównaniu do sytuacji, gdy podawane są osobno.
Związane z peryndoprylem
Wchłanianie i biodostępność Peryndopryl jest szybko wchłaniany po podaniu doustnym i osiąga maksymalne stężenie w ciągu Spożycie pokarmu zmniejsza ilość powstającego peryndoprylatu, dlatego erbuminę peryndoprylu należy podawać doustnie w pojedynczej dawce przyjmowanej rano, przed posiłkiem.
Dystrybucja Objętość dystrybucji dla niezwiązanego peryndoprylatu wynosi około 0,2 l/kg. Peryndoprylat wiąże się z białkami osocza w 20% (głównie z konwertazą angiotensyny), w stopniu zależnym od stężenia.
Metabolizm Peryndopryl jest prekursorem leku. 27% podanej dawki peryndoprylu dociera do krwiobiegu w postaci czynnego metabolitu, peryndoprylatu. Poza czynnym metabolitem peryndopryl przekształcany jest do
Wydalanie Peryndoprylat wydalany jest w moczu, a końcowy okres półtrwania niezwiązanej frakcji wynosi około
Liniowość/nieliniowość Wykazano liniową zależność między dawką peryndoprylu a jego stężeniem w osoczu.
Szczególne grupy pacjentów
Pacjenci w podeszłym wieku Wydalanie peryndoprylatu jest zmniejszone u pacjentów w podeszłym wieku oraz pacjentów z niewydolnością serca lub nerek.
Zaburzenia czynności nerek U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek dawkę należy dostosować do stopnia ich niewydolności (klirensu kreatyniny).
Dializoterapia Klirens peryndoprylatu podczas dializy wynosi 70 ml/min.
Marskość wątroby Kinetyka peryndoprylu u pacjentów z marskością wątroby jest zmieniona: klirens wątrobowy macierzystej substancji jest zmniejszony o połowę, chociaż ilość powstającego peryndoprylatu nie zmniejsza się. Z tego względu modyfikacja dawki nie jest konieczna (patrz punkty 4.2 i 4.4).
Związane z indapamidem
Wchłanianie Indapamid jest szybko i całkowicie wchłaniany z przewodu pokarmowego. U ludzi maksymalne stężenie w osoczu występuje po około 1 godziny od podania doustnego.
Dystrybucja Stopień wiązania z białkami osocza wynosi 79%.
Metabolizm i wydalanie Okres półtrwania w fazie eliminacji wynosi od 14 do 24 godzin (średnio 18 godzin). Podanie wielokrotne nie prowadzi do kumulacji. Indapamid jest wydalany głównie w moczu (70% dawki) oraz z kałem (22% dawki) w postaci nieczynnych metabolitów.
Szczególne grupy pacjentów
Zaburzenia czynności nerek Farmakokinetyka nie zmienia się u pacjentów z niewydolnością nerek.
Toksyczność peryndoprylu z indapamidem jest nieznacznie większa niż toksyczność jego składników. Nie wydaje się, aby objawy dotyczące nerek były bardziej nasilone u szczurów. Jednak produkt złożony wywołuje działania toksyczne na przewód pokarmowy u psów, a u szczurów nasilone objawy toksyczności u matek (w porównaniu do samego peryndoprylu). Niemniej wykazano, że te działania niepożądane występują przy dawk ach odpowiadających bardzo szerokiemu marginesowi bezpieczeństwa w porównaniu ze stosowaną dawką terapeutyczną. Badania niekliniczne przeprowadzone osobno dla peryndoprylu i indapamidu nie wykazały działania genotoksycznego lub rakotwórczego. Badania toksycznego wpływu na rozród nie wykazały działania embriotoksycznego, ani teratogennego, nie stwierdzono także zaburzeń płodności.
Hydroksypropylobetadeks Laktoza jednowodna Powidon K25 Celuloza mikrokrystaliczna krzemowana Krzemionka koloidalna uwodniona/Krzemionka koloidalna bezwodna Magnezu stearynian
Nie dotyczy.
Nie przechowywać w temperaturze powyżej 30°C. Przechowywać w oryginalnym opakowaniu w celu ochrony przed światłem i wilgocią.
Tabletki są pakowane w blistry z folii Aluminium/Aluminium i umieszczone w tekturowym pudełku.
Opakowania zawierają
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
Wszelkie niewykorzystane pozostałości produktu leczniczego należy usunąć zgodnie z lokalnymi wymaganiami.
Sandoz GmbH Biochemiestrasse 10
Pozwolenie nr 17683
Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 20.01.2011 r. Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 30.07.2018 r.
28.03.2022 r.
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Panoprist, 2 mg + 0,625 mg, tabletki
2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY
Każda tabletka zawiera 2,00 mg erbuminy peryndoprylu (Perindoprilum erbuminum), co odpowiada 1,669 mg peryndoprylu i 0,625 mg indapamidu (Indapamidum).
Substancja pomocnicza o znanym działaniu: Każda tabletka zawiera 42,4 mg laktozy (w postaci laktozy jednowodnej).
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA
Tabletka
Biała, podłużna, obustronnie wypukła tabletka z linią podziału i wyciśniętym symbolem „PI” na jednej stronie (linia oddziela litery P i I). Linia podziału na tabletce nie jest przeznaczona do przełamywania tabletki.
4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE
4.1 Wskazania do stosowania
Samoistne nadciśnienie tętnicze.
4.2 Dawkowanie i sposób podawania
Dawkowanie Zazwyczaj należy przyjmować jedną tabletkę produktu leczniczego Panoprist na dobę, najlepiej rano, przed posiłkiem. Jeśli po miesiącu leczenia nie uzyska się kontroli ciśnienia tętniczego, dawkę należy podwoić.
Szczególne grupy pacjentów
Pacjenci w podeszłym wieku (patrz punkt 4.4) Leczenie należy rozpocząć od standardowej dawki wynoszącej jedną tabletkę produktu leczniczego Panoprist na dobę.
Zaburzenia czynności nerek (patrz punkt 4.4) U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny mniejszy niż 30 ml/min) leczenie produktem leczniczym Panoprist jest przeciwwskazane. Dla pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny od 30 do U pacjentów z klirensem kreatyniny większym lub równym 60 ml/min zmiana dawki nie jest konieczna. Standardowa kontrola leczenia obejmuje zazwyczaj częste pomiary stężenia kreatyniny i potasu.
Zaburzenia czynności wątroby (patrz punkty 4.3, 4.4 i 5.2) U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby leczenie produktem leczniczym Panoprist jest przeciwwskazane. U pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby zmiana dawki nie jest konieczna.
Dzieci i młodzież Nie ustalono jeszcze bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności erbuminy peryndoprylu z indapamidem u dzieci i młodzieży. Brak dostępnych danych. Produktu leczniczego Panoprist nie należy stosować u dzieci i młodzieży.
Sposób stosowania Podanie doustne.
4.3 Przeciwwskazania
Związane z peryndoprylem:
Nadwrażliwość na peryndopryl lub inny inhibitor konwertazy angiotensyny (ACE). Obrzęk naczynioruchowy (obrzęk Quinkego) w wywiadzie, związany z wcześniejszym leczeniem inhibitorem ACE (patrz punkt 4.4). Obrzęk naczynioruchowy dziedziczny i (lub) idiopatyczny. Drugi i trzeci trymestr ciąży (patrz punkty 4.4 i 4.6). Jednoczesne stosowanie produktu leczniczego Panoprist z produktami leczniczymi zawierającymi aliskiren u pacjentów z cukrzycą lub zaburzeniami czynności nerek (GFR <60 ml/min/1,73 m 2 ), (patrz punkty 4.5 i 5.1). Jednoczesne stosowanie z sakubitrylem z walsartanem. Nie rozpoczynać leczenia produktem leczniczym Panoprist wcześniej niż po upływie 36 godzin od przyjęcia ostatniej dawki sakubitrylu z walsartanem (patrz także punkty 4.4 i 4.5). Pozaustrojowe metody leczenia prowadzące do kontaktu krwi z powierzchniami o ujemnym ładunku elektrycznym (patrz punkt 4.5). Znaczne obustronne zwężenie tętnic nerkowych lub zwężenie tętnicy jedynej czynnej nerki (patrz punkt 4.4).
Związane z indapamidem:
Nadwrażliwość na indapamid lub jakiekolwiek inne sulfonamidy Ciężk ie zaburzenia czynności nerek (klirens kreatyniny poniżej 30 ml/min) Encefalopatia wątrobowa Ciężkie zaburzenia czynności wątroby Hipokaliemia Karmienie piersią (patrz punkt 4.6)
Ogólną zasadą jest niestosowanie tego produktu leczniczego w skojarzeniu z innymi niż przeciwarytmiczne lekami, które powodują zaburzenia rytmu serca typu torsade de pointes (patrz punkt 4.5).
Związane z produktem leczniczym Panoprist:
Nadwrażliwość na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.
Ze względu na brak dostatecznego doświadczenia leczniczego produktu leczniczego Panoprist nie należy stosować: u pacjentów poddawanych dializie, u pacjentów z nieleczoną, niewyrównaną niewydolnością serca.
4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania
Specjalne ostrzeżenia
Wspólne dla peryndoprylu i indapamidu
Poza hipokaliemią nie wykazano znaczącego zmniejszenia ilości polekowych działań niepożądanych wywołanych przez leczniczy produkt złożony Panoprist (zawierający małe dawki substancji czynnych) w porównaniu z działaniami niepożądanymi związanymi ze stosowaniem najmniejszych dozwolonych dawek peryndoprylu i indapamidu (patrz punkt 4.8). Nie można wykluczyć częstszych reakcji nadwrażliwości u pacjentów otrzymujących jednocześnie dwa nowe dla nich leki przeciwnadciśnieniowe. W celu zminimalizowania ryzyka pacjenta należy uważnie monitorować.
Lit Zazwyczaj nie zaleca się jednoczesnego stosowania litu z produktem złożonym, zawierającym peryndopryl z indapamidem (patrz punkt 4.5).
Związane z peryndoprylem
Podwójna blokada układu renina-angiotensyna-aldosteron (RAA) Istnieją dowody, iż jednoczesne stosowanie inhibitorów konwertazy angiotensyny (ACE) (ang. Angiotensin Converting Enzyme Inhibitors, ACEi), antagonistów receptora angiotensyny II (ang. Angiotensin Receptor Blockers, ARB) lub aliskirenu zwiększa ryzyko niedociśnienia, hiperkaliemii oraz zaburzenia czynności nerek (w tym ostrej niewydolności nerek). W związku z tym nie zaleca się podwójnego blokowania układu RAA poprzez jednoczesne zastosowanie inhibitorów ACE, antagonistów receptora angiotensyny II lub aliskirenu (patrz punkty 4.5 i 5.1). Jeśli zastosowanie podwójnej blokady układu RAA jest absolutnie konieczne, powinno być prowadzone wyłącznie pod nadzorem specjalisty, a parametry życiowe pacjenta, takie jak: czynność nerek, stężenie elektrolitów oraz ciśnienie krwi powinny być ściśle monitorowane. U pacjentów z nefropatią cukrzycową nie należy stosować jednocześnie inhibitorów ACE oraz antagonistów receptora angiotensyny II.
Produkty lecznicze oszczędzające potas, suplementy potasu lub zamienniki soli kuchennej zawie rające potas Na ogół nie zaleca się stosowania peryndoprylu w skojarzeniu z produktami leczniczymi oszczędzającymi potas, suplementami potasu lub zamiennikami soli kuchennej zawierającymi potas (patrz punkt 4.5).
Neutropenia i (lub) agranulocytoza, małopłytkowość i (lub) niedokrwistość U pacjentów otrzymujących inhibitory konwertazy angiotensyny (ACE) opisywano występowanie neutropenii i (lub) agranulocytozy, małopłytkowości i niedokrwistości. Neutropenia występuje rzadko u pacjentów z prawidłową czynnością nerek i bez innych współistniejących schorzeń. Peryndopryl należy stosować nadzwyczaj ostrożnie u osób z kolagenozami, pacjentów otrzymujących leki immunosupresyjne, allopurynol lub prokainamid, a także w przypadku współwystępowania tych czynników, szczególnie przy istniejących wcześniej zaburzeniach czynności nerek. U niektórych z tych pacjentów rozwijały się ciężkie zakażenia, które w nielicznych przypadkach nie reagowały na intensywną antybiotykoterapię. W przypadku stosowania peryndoprylu u pacjentów z tej grupy zaleca się okresowe kontrolowanie liczby krwinek białych, a pacjentów należy poinformować o konieczności zgłaszania jakichkolwiek objawów zakażenia. (np. bólu gardła, gorączki), patrz punkty 4.5 i 4.8.
Nadciśnienie naczyniowo-nerkowe Podczas leczenia inhibitorami ACE pacjenta z obustronnym zwężeniem tętnic nerkowych lub zwężeniem tętnicy jedynej czynnej nerki, istnieje zwiększone ryzyko niedociśnienia tętniczego i niewydolności nerek (patrz punkt 4.3). Czynnikiem sprzyjającym może być stosowanie leków moczopędnych. Zaburzenie czynności nerek może przebiegać z jedynie niewielkimi zmianami stężenia kreatyniny w surowicy, nawet u pacjentów z jednostronnym zwężeniem tętnicy nerkowej.
Reakcje nadwrażliwości i (lub) obrzęk naczynioruchowy U pacjentów otrzymujących inhibitory konwertazy angiotensyny, w tym peryndopryl, rzadko obserwowano występowanie obrzęku naczynioruchowego twarzy, kończyn, warg, języka, głośni i (lub) krtani (patrz punkt 4.8). Obrzęk taki może wystąpić w każdym okresie leczenia. W takich przypadkach należy natychmiast przerwać leczenie peryndoprylem, a pacjenta poddać obserwacji, aby upewnić się, że objawy całkowicie ustąpiły przed wypisaniem pacjenta do domu. Obrzęk obejmujący tylko twarz i wargi ustępuje zazwyczaj bez leczenia, chociaż w celu złagodzenia objawów można zastosować leki przeciwhistaminowe. Obrzęk naczynioruchowy przebiegający z obrzękiem krtani może zakończyć się zgonem. Zajęcie języka, głośni lub krtani może prowadzić do niedrożności dróg oddechowych. W takim przypadku należy natychmiast zastosować odpowiednie leczenie, np. podać podskórnie od 0,3 ml do 0,5 ml roztworu adrenaliny rozcieńczonego w stosunku 1:1000 i (lub) zapewnić drożność dróg oddechowych.
Inhibitory ACE częściej wywołują obrzęk naczynioruchowy u pacjentów rasy czarnej niż u pacjentów innych ras.
U pacjentów z obrzękiem naczynioruchowym niezwiązanym z leczeniem inhibitorem ACE w wywiadzie ryzyko obrzęku naczynioruchowego podczas leczenia inhibitorem ACE jest większe (patrz punkt 4.3).
Jednoczesne stosowanie inhibitorów ACE i sakubitrylu z walsartanem jest przeciwwskazane z powodu zwiększonego ryzyka obrzęku naczynioruchowego. Nie rozpoczynać leczenia sakubitrylem z walsartanem wcześniej niż po upływie 36 godzin od przyjęcia ostatniej dawki produktu leczniczego Panoprist. Nie rozpoczynać leczenia produktem leczniczym Panoprist wcześniej niż po upływie 36 godzin od przyjęcia ostatniej dawki sakubitrylu z walsartanem (patrz punkty 4.3 i 4.5).
Jednoczesne stosowanie inhibitorów ACE i racekadotrylu, inhibitorów kinazy mTOR (np. syrolimusu, ewerolimusu, temsyrolimusu) oraz wildagliptyny może prowadzić do zwiększenia ryzyka obrzęku naczynioruchowego (np. obrzęku dróg oddechowych lub języka z zaburzeniami oddychania lub bez), patrz punkt 4.5. Jeśli pacjent już przyjmuje jakiś inhibitor ACE, należy zachować ostrożność rozpoczynając leczenie racekadotrylem, inhibitorami mTOR (np. syrolimusem, ewerolimusem, temsyrolimusem) oraz wildagliptyną.
U pacjentów leczonych inhibitorami ACE rzadko opisywano obrzęk naczynioruchowy jelit. Pacjenci zgłaszali ból brzucha (z nudnościami lub wymiotami albo bez nudności lub wymiotów); w niektórych przypadkach objawów tych nie poprzedzał obrzęk naczynioruchowy twarzy, a aktywność C-1 esterazy była prawidłowa. Obrzęk naczynioruchowy rozpoznawano na podstawie obrazowania tomograficznego jamy brzusznej lub ultrasonografii, bądź w trakcie zabiegu chirurgicznego, a objawy obrzęku ustępowały po odstawieniu inhibitora ACE. Obrzęk naczynioruchowy jelit należy uwzględnić w diagnostyce różnicowej bólu brzucha u pacjentów otrzymujących inhibitor ACE.
Reakcje rzekomoanafilaktyczne podczas odczulania U pacjentów otrzymujących inhibitory ACE podczas leczenia odczulającego jadem owadów błonkoskrzydłych (pszczoły, osy) występowały pojedyncze przypadki zagrażających życiu, przedłużających się reakcji rzekomoanafilaktycznych. Inhibitory ACE należy stosować ostrożnie u odczulanych pacjentów z alergią i unikać ich stosowania u pacjentów poddawanych immunoterapii jadem owadów. Jednak u pacjentów, którzy wymagają zarówno stosowania inhibitora ACE, jak i leczenia odczulającego, reakcji tych można uniknąć przez czasowe odstawienie inhibitora ACE na co najmniej 24 godziny przed odczulaniem.
Reakcje rzekomoanafilaktyczne podczas aferezy LDL U pacjentów otrzymujących inhibitory ACE i poddawanych aferezie lipoprotein o małej gęstości (LDL) z użyciem siarczanu dekstranu, niekiedy występowały zagrażające życiu reakcje rzekomoanafilaktyczne. Reakcjom tym można zapobiec przez wstrzymanie na pewien czas leczenia inhibitorem ACE przed każdą aferezą.
Pacjenci hemodializowani U pacjentów poddawanych dializie przy użyciu błon wysokoprzepływowych (np. AN 69 ® ) i leczonych jednocześnie inhibitorem ACE opisywano reakcje rzekomoanafilaktyczne. U tych pacjentów należy rozważyć zastosowanie błon dializacyjnych innego rodzaju lub leków przeciwnadciśnieniowych innej klasy.
Pierwotny hiper aldosteronizm Pacjenci z pierwotnym hiperaldosteronizmem zazwyczaj nie reagują na przeciwnadciśnieniowe produkty lecznicze działające poprzez hamowanie układu renina-angiotensyna. Z tego względu nie zaleca się stosowania tego produktu leczniczego.
Ciąża Nie należy rozpoczynać stosowania inhibitorów ACE w okresie ciąży. Z wyjątkiem przypadków wymagających kontynuowania leczenia inhibitorem ACE, u pacjentek planujących ciążę należy zastosować inne leki przeciwnadciśnieniowe o ustalonym profilu bezpieczeństwa stosowania w ciąży. W przypadku stwierdzenia ciąży leczenie inhibitorem ACE należy niezwłocznie przerwać i, jeśli to wskazane, rozpocząć alternatywne leczenie (patrz punkty 4.3 i 4.6).
Związane z indapamidem
Encefalopatia wątrobowa U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby tiazydowe i tiazydopodobne leki moczopędne pokrewne mogą wywołać encefalopatię wątrobową. W razie wystąpienia encefalopatii wątrobowej stosowanie leków moczopędnych trzeba natychmiast przerwać.
Nadwrażliwość na światło Podczas stosowania tiazydowych i tiazydopodobnych leków moczopędnych opisywano przypadki reakcji nadwrażliwości na światło (patrz punkt 4.8). Jeśli reakcja taka wystąpi podczas leczenia, zaleca się odstawienie leku moczopędnego. Gdyby ponowne podanie leku moczopędnego okazało się konieczne, zaleca się ochronę miejsc eksponowanych na światło słoneczne lub sztuczne promieniowanie UVA.
Szczególne środki ostrożności
Wspólne dla peryndoprylu i indapamidu
Zaburzenia czynności nerek W przypadku pacjentów z ciężką niewydolnością nerek (klirens kreatyniny <30 ml/min) leczenie jest przeciwwskazane. U niektórych pacjentów z nadciśnieniem tętniczym bez uprzedniego jawnego uszkodzenia nerek, u których badania krwi wykazują zaburzenia czynności nerek, leczenie należy przerwać. Leczenie można wznowić, stosując albo mniejszą dawkę produktu złożonego, albo tylko jedną z jego substancji czynnych. U tych pacjentów standardowa kontrola powinna obejmować częste pomiary stężenia potasu i kreatyniny po dwóch tygodniach leczenia, a następnie co dwa miesiące podczas całego leczenia. Niewydolność nerek opisywano głównie u pacjentów z ciężką niewydolnością serca lub z istniejącą niewydolnością nerek, w tym u pacjentów ze zwężeniem tętnicy nerkowej. Stosowania produktu leczniczego zazwyczaj nie zaleca się w przypadku obustronnego zwężenia tętnic nerkowych lub zwężenia tętnicy jedynej czynnej nerki.
Niedociśnienie tętnic ze oraz niedobory wodno-elektrolitowe Istnieje ryzyko nagłego niedociśnienia tętniczego w przypadku istniejącego niedoboru sodu (zwłaszcza u osób ze zwężeniem tętnicy nerkowej). Z tego względu należy regularnie badać kliniczne objawy niedoborów wodno-elektrolitowych, które mogą być spowodowane biegunką lub wymiotami. U takich pacjentów należy systematyczne oznaczać stężenia elektrolitów w osoczu. W razie znacznego niedociśnienia tętniczego konieczne może być podanie izotonicznego roztworu chlorku sodu w infuzji dożylnej. Przemijające niedociśnienie tętnicze nie jest przeciwwskazaniem do dalszego leczenia. Po ustabilizowaniu się objętości wewnątrznaczyniowej i ciśnienia tętniczego, leczenie można ponownie rozpocząć od mniejszej dawki lub podania tylko jednej z substancji czynnych.
Stężenie potasu Skojarzone stosowanie peryndoprylu i indapamidu nie zapobiega wystąpieniu hipokaliemii, zwłaszcza u pacjentów z cukrzycą lub niewydolnością nerek. Tak jak w przypadku wszystkich leków przeciwnadciśnieniowych stosowanych w skojarzeniu z lekiem moczopędnym, należy systematycznie kontrolować stężenie potasu w osoczu.
Substancje pomocnicze Produkt leczniczy Panoprist zawiera laktozę. Nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, brakiem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.
Związane z peryndoprylem
Kaszel W związku ze stosowaniem inhibitorów angiotensyny opisywano występowanie kaszlu. Typowo jest to kaszel uporczywy i ustępujący po zaprzestaniu leczenia. W razie wystąpienia kaszlu należy wziąć pod uwagę etiologię jatrogenną. Jeśli leczenie inhibitorem ACE jest nadal wskazane, można rozważyć jego dalsze stosowanie.
Dzieci i młodzież U dzieci i młodzieży nie ustalono skuteczności i tolerancji peryndoprylu w monoterapii lub w produkcie złożonym z peryndoprylu i indapamidu.
Ryzyko niedociśnienia tętniczego i (lub) niewydolności nerek (w przypadkach niewydolności serca, niedoborów wody i elektrolitów itd.) Obserwowano znaczące pobudzenie układu renina-angiotensyna-aldosteron, zwłaszcza w przypadku znacznej utraty wody i elektrolitów (ścisła dieta ubogosodowa lub długotrwałe stosowanie leków moczopędnych), u pacjentów z początkowo niskim ciśnieniem tętniczym krwi, u pacjentów ze zwężeniem tętnicy nerkowej, zastoinową niewydolnością serca lub marskością wątroby z obrzękami i wodobrzuszem. Hamowanie tego układu przez inhibitor konwertazy angiotensyny może spowodować, zwłaszcza po podaniu pierwszej dawki i w czasie pierwszych 2 tygodni leczenia, nagłe zmniejszenie ciśnienia tętniczego krwi i (lub) zwiększenie stężenia kreatyniny w osoczu, wskazujące na zaburzenia czynności nerek. Niekiedy, (choć rzadko) działanie to może wystąpić nagle, w każdym momencie leczenia. W takich przypadkach leczenie trzeba rozpoczynać od małych dawek i stopniowo je zwiększać.
Pacjenci w podeszłym wieku Przed rozpoczęciem leczenia należy ocenić czynność nerek i stężenie potasu. Następnie, w celu uniknięcia nagłego niedociśnienia tętniczego, dawkę początkową należy dostosować w zależności od reakcji ciśnienia na lek, zwłaszcza w przypadku niedoborów wody i elektrolitów.
Miażdżyca U wszystkich pacjentów istnieje ryzyko niedociśnienia tętniczego, ale szczególnej uwagi wymagają pacjenci z chorobą niedokrwienną serca lub zaburzeniami krążenia mózgowego. Leczenie tych pacjentów należy rozpoczynać od małej dawki.
Nadciśnienie naczyniowo-nerkowe Nadciśnienie naczyniowo-nerkowe leczy się przez rewaskularyzację. Mimo to stosowanie inhibitorów konwertazy angiotensyny może być korzystne u pacjentów z nadciśnieniem naczyniowo-nerkowym, oczekującym na zabieg korekcyjny lub w przypadku, gdy zabieg taki nie jest możliwy. Jeśli produkt leczniczy Panoprist przepisany zostanie pacjentom z rozpoznanym lub podejrzewanym zwężeniem tętnicy nerkowej, leczenie należy rozpoczynać w warunkach szpitalnych, od małej dawki i kontrolować czynność nerek oraz stężenie potasu, gdyż u niektórych pacjentów może rozwinąć się czynnościowa niewydolność nerek, ustępująca po zaprzestaniu leczenia.
Niewydolność serca i (lub) c iężka niewydolność serca U pacjentów z ciężką niewydolnością serca (klasa IV) leczenie należy rozpoczynać pod kontrolą lekarską od zmniejszonej dawki początkowej. U pacjentów z nadciśnieniem tętniczym i chorobą niedokrwienną serca nie wolno przerywać stosowania leku beta-adrenolitycznego, ale należy dodać do niego inhibitor ACE.
Pacjenci z cukrzycą U pacjentów z cukrzycą insulinozależną (skłonność do zwiększonego stężenia potasu) leczenie należy rozpoczynać pod ścisłym nadzorem lekarza z zastosowaniem zmniejszonej dawki początkowej. U pacjentów z cukrzycą otrzymujących uprzednio doustne przeciwcukrzycowe produkty lecznicze lub insulinę należy ściśle kontrolować stężenie glukozy we krwi w pierwszym miesiącu stosowania inhibitora ACE (patrz punkt 4.5).
Różnice etniczne Podobnie jak inne inhibitory konwertazy angiotensyny, peryndopryl jest mniej skuteczny w zmniejszaniu ciśnienia tętniczego u osób rasy czarnej w porównaniu z osobami należącymi do innych ras. Może to wynikać z większego rozpowszechnienia nadciśnienia niskoreninowego w populacji chorych rasy czarnej z nadciśnieniem.
Zabiegi chirurgiczne/znieczulenie Inhibitory konwertazy angiotensyny mogą powodować niedociśnienie tętnicze w przypadku znieczulenia, zwłaszcza gdy środek znieczulający ma właściwości hipotensyjne. Dlatego zaleca się, jeśli to możliwe, przerwanie leczenia długo działającymi inhibitorami konwertazy angiotensyny, takimi jak peryndopryl, na dzień przed planowanym zabiegiem.
Zwężenie zastawki aortalnej lub dwudzielnej/ kardiomiopatia przerostowa Inhibitory ACE należy stosować ostrożnie u pacjentów ze zwężeniem drogi odpływu z lewej komory.
Niewydolność wątroby Stosowanie inhibitorów ACE rzadko wiązało się z występowaniem zespołu chorobowego, który rozpoczynał się od żółtaczki cholestatycznej prowadzącej do rozwoju piorunującej martwicy wątroby, a niekiedy zgonu. Mechanizm powstawania tego zespołu nie jest znany. U pacjentów otrzymujących inhibitory ACE, u których wystąpi żółtaczka lub znaczne zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, należy odstawić inhibitor ACE i wdrożyć odpowiednią kontrolę lekarską (patrz punkt 4.8).
Hiperkaliemia U niektórych pacjentów leczonych inhibitorami ACE, w tym peryndoprylem, obserwowano zwiększenie stężenia potasu w surowicy. Inhibitory ACE mogą powodować hiperkaliemię, ponieważ hamują uwalnianie aldosteronu. Działanie to jest zazwyczaj nieistotne u pacjentów z prawidłową czynnością nerek. Jednak u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, pogorszeniem czynności nerek, w wieku powyżej 70 lat, z cukrzycą, współwystępującymi czynnikami, zwłaszcza odwodnieniem, ostrą dekompensacją serca, kwasicą metaboliczną i u pacjentów przyjmujących suplementy potasu (w tym substytuty soli), leki moczopędne oszczędzające potas (np. spironolakton, eplerenon, triamteren lub amiloryd) lub inne produkty lecznicze powodujące zwiększenie stężenia potasu w surowicy (np. heparynę, trimetoprym lub kotrimoksazol [znany także jako trimetoprym z sulfametoksazolem], inne inhibitory ACE, kwas acetylosalicylowy w dawce >3 g/dobę, inhibitory COX-2 i nieselektywne niesteroidowe leki przeciwzapalne, leki immunosupresyjne, takie jak cyklosporynę lub takrolimus, a zwłaszcza leczonych antagonistami aldosteronu lub blokerami receptora angiotensyny) może wystąpić hiperkaliemia. Stosowanie suplementów potasu, leków moczopędnych oszczędzających potas lub suplementów soli zawierających potas, zwłaszcza u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, może prowadzić do znaczącego zwiększenia stężenia potasu w surowicy. Hiperkaliemia może być przyczyną ciężkich, czasami zakończonych zgonem zaburzeń rytmu serca. Jeśli jednoczesne stosowanie wyżej wymienionych preparatów uważa się za właściwe, należy zachować ostrożność oraz często monitorować stężenie potasu w surowicy i czynność nerek (patrz punkt 4.5).
Związane z indapamidem
Równowaga wodno-elektrolitowa
Stężenie sodu Stężenie sodu w surowicy należy oznaczyć przed rozpoczęciem leczenia, a następnie kontrolować je w regularnych odstępach czasu. Zmniejszenie stężenia sodu może być początkowo bezobjawowe, dlatego zasadnicze znaczenie ma jego regularne kontrolowanie. Oznaczenia stężenia sodu powinny być częstsze u osób w podeszłym wieku i pacjentów z marskością wątroby (patrz punkty 4.8 i 4.9). Leczenie każdym lekiem moczopędnym może powodować hiponatremię, czasem z bardzo poważnymi następstwami. Hiponatremia z hipowolemią mogą być przyczyną odwodnienia i niedociśnienia ortostatycznego. Jednoczesna utrata jonów chlorkowych może prowadzić do wtórnej kompensacyjnej zasadowicy metabolicznej: częstość oraz nasilenie tego działania są nieznaczne.
Stężenie potasu Utrata potasu z hipokaliemią stanowi główne zagrożenie związane z e stosowaniem tiazydowych i tiazydopodobnych leków moczopędnych. Należy zapobiegać zmniejszeniu stężenia potasu (<3,4 mmol/1) u pacjentów z niektórych grup wysokiego ryzyka, takich jak osoby w podeszłym wieku i (lub) niedożywione (bez względu na to, czy otrzymują wiele produktów leczniczych, czy nie), pacjenci z marskością wątroby z obrzękami i wodobrzuszem, z chorobą niedokrwienną serca i z niewydolnością serca. W takich przypadkach hipokaliemia zwiększa toksyczność glikozydów naparstnicy oraz ryzyko zaburzeń rytmu serca. W grupie ryzyka znajdują się również pacjenci z wydłużonym odstępem QT, bez względu na pochodzenie jatrogenne czy wrodzone. Hipokaliemia, podobnie jak bradykardia, może sprzyjać wystąpieniu ciężkich zaburzeń rytmu serca, zwłaszcza zaburzeń rytmu typu torsade de pointes, które mogą zakończyć się zgonem. We wszystkich tych przypadkach konieczne jest częste oznaczanie stężenia potasu w osoczu. Pierwszy pomiar musi być wykonany w pierwszym tygodniu leczenia. W razie stwierdzenia zmniejszonego stężenia potasu należy wyrównać jego niedobór. Hipokaliemia występująca w powiązaniu z małym stężeniem magnezu w surowicy może powodować oporność na leczenie, chyba że stężenie magnezu w surowicy zostanie skorygowane.
Stężenie magnezu Wykazano, że leki moczopędne z grupy tiazydów i ich analogi, w tym indapamid, zwiększają wydalanie magnezu z moczem, co może powodować hipomagnezemię (patrz punkty 4.5 i 4.8).
Stężenie wapnia Tiazydowe i tiazydopodobne leki moczopędne mogą zmniejszać wydalanie wapnia w moczu i powodować nieznaczne i przemijające zwiększenie stężenia wapnia w osoczu. Znaczne zwiększenie stężenia wapnia może być związane z nierozpoznaną nadczynnością przytarczyc. W takich przypadkach leczenie należy przerwać i przeprowadzić badania oceniające czynność przytarczyc.
Stężenie glukozy we krwi Kontrolowanie stężenia glukozy we krwi jest istotne u pacjentów z cukrzycą, zwłaszcza gdy małe jest stężenie potasu.
Kwas moczowy U pacjentów ze zwiększonym stężeniem kwasu moczowego istnieje ryzyko napadów dny moczanowej.
Czynność nerek i leki moczopędne Tiazydowe i tiazydopodobne leki moczopędne są w pełni skuteczne tylko wtedy, gdy czynność nerek jest prawidłowa lub zaburzona jedynie w niewielkim stopniu (stężenie kreatyniny u dorosłych mniejsze niż około 25 mg/l, tj. 220 μmol/l). U osób w podeszłym wieku stężenie kreatyniny należy skorygować, uwzględniając wiek, masę ciała i płeć pacjenta, według wzoru Cockrofta:
Cl cr
gdzie wiek wyrażony jest w latach, masa ciała w kg, a stężenie kreatyniny w osoczu w μmol/l. Wzór ten ma zastosowanie u mężczyzn w podeszłym wieku, a dla kobiet należy wprowadzić współczynnik korygujący, mnożąc otrzymaną wartość przez 0,85.
Hipowolemia na skutek utraty wody i sodu, występująca na początku leczenia lekiem moczopędnym, powoduje zmniejszenia przesączania kłębuszkowego. Może ona powodować zwiększenie stężenia mocznika i kreatyniny we krwi. Ta przemijająca czynnościowa niewydolność nerek nie ma żadnych konsekwencji u pacjentów z prawidłową czynnością nerek, natomiast może pogorszyć istniejącą już niewydolność nerek.
Nadmierne nagromadzenie płynu między naczyniówką a twardówką, ostra krótkowzroczność i jaskra wtórna zamkniętego kąta Sulfonamidy i leki będące pochodnymi sulfonamidów mogą powodować reakcję idiosynkratyczną wywołującą nadmierne nagromadzenie płynu między naczyniówką a twardówką z ograniczeniem pola widzenia, przejściową krótkowzroczność i ostrą jaskrę zamkniętego kąta. Objawy obejmują nagłe zmniejszenie ostrości widzenia lub ból oka i zazwyczaj pojawiają się w ciągu kilku godzin do tygodni od rozpoczęcia leczenia. Nieleczona ostra jaskra zamkniętego kąta może prowadzić do trwałej utraty wzroku. W pierwszym etapie leczenia należy najszybciej jak to możliwe zaprzestać stosowania produktu leczniczego. Jeśli ciśnienie wewnątrzgałkowe pozostaje zaburzone, należy rozważyć niezwłoczną pomoc medyczną lub leczenie chirurgiczne. Do czynników ryzyka rozwoju ostrej jaskry zamkniętego kąta mogą należeć występujące w przeszłości reakcje alergiczne na sulfonamidy lub penicylinę.
4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji
Wspólne dla peryndoprylu i indapamidu
Skojarzone leczenie niezalecane
Lit Podczas stosowania litu w skojarzeniu z inhibitorami ACE opisywano odwracalne zwiększenie stężenia litu w surowicy i nasilenie jego działania toksycznego. Nie zaleca się stosowania produktu złożonego zawierającego peryndopryl i indapamid jednocześnie z litem. Jeśli jednak takie połączenie jest konieczne, należy uważnie kontrolować stężenie litu w surowicy (patrz punkt 4.4).
Skojarzone leczenie wymagające szczególnej ostrożności
Baklofen Nasil one działanie przeciwnadciśnieniowe. Należy kontrolować ciśnienie tętnicze i w razie konieczności dostosować dawkę leku przeciwnadciśnieniowego.
Niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ) (w tym kwas acetylosalicylowy w dawkach >3 g/dobę) Podawanie niesteroidowych leków przeciwzapalnych (np. kwasu acetylosalicylowego w dawkach przeciwzapalnych, inhibitorów COX-2 i niewybiórczych NLPZ) może osłabiać działanie przeciwnadciśnieniowe jednocześnie stosowanych inhibitorów ACE. Jednoczesne stosowanie inhibitorów ACE i NLPZ może zwiększać ryzyko pogorszenia czynności nerek z możliwością wystąpienia ostrej niewydolności nerek, zwiększenia stężenia potasu w surowicy, zwłaszcza u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. Połączenie takie należy stosować ostrożnie, szczególnie u osób w podeszłym wieku. Pacjenci muszą być dobrze nawodnieni. Należy zwrócić uwagę na kontrolowanie czynności nerek na początku leczenia skojarzonego i okresowo w trakcie jego trwania.
Skojarzone leczenie wymagające ostrożności
- Trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne (pochodne imipraminy), neuroleptyki Nasilenie działania przeciwnadciśnieniowego i zwiększone ryzyko niedociśnienia ortostatycznego (działanie addycyjne).
Związane z peryndoprylem:
- Podwójna blokada układu renina-angiotensyna-aldosteron (RAA) przez inhibitory ACE, antagonistów receptora angiotensyny II lub aliskiren Istnieją dowody z badania klinicznego, iż podwójne blokowanie układu renina-angiotensyna- aldosteron (RAA) w wyniku jednoczesnego stosowania inhibitorów konwertazy angiotensyny (ACE) (ang. Angiotensin Converting Enzyme Inhibitors, ACEi), antagonistów receptora angiotensyny II (ang. Angiotensin Receptor Blockers, ARB) lub aliskirenu jest związane z większą częstością działań niepożądanych, takich jak niedociśnienie tętnicze, hiperkaliemia oraz zaburzenia czynności nerek (w tym ostra niewydolność nerek) w porównaniu z zastosowaniem leku działającego na układ RAA w monoterapii (patrz punkty 4.3, 4.4 i 5.1).
- Produkty lecznicze powodujące hiperkaliemię Niektóre produkty lecznicze lub grupy terapeutyczne mogą zwiększać częstość występowania hiperkaliemii: aliskiren, sole potasu, leki moczopędne oszczędzające potas, inhibitory ACE, antagoniści receptora angiotensyny II, NLPZ, heparyny, leki immunosupresyjne (takie jak cyklosporyna lub takrolimus), trimetoprym. Skojarzenie tych leków zwiększa ryzyko hiperkaliemii.
Skojarzone leczenie przeciwwskazane (patrz punkt 4.3)
- Aliskiren U pacjentów z cukrzycą lub zaburzeniami czynności nerek zwiększa się ryzyko hiperkaliemii, pogorszenia czynności nerek oraz zachorowalności i śmiertelności z przyczyn sercowo-naczyniowych.
- Pozaustrojowe metody leczenia Pozaustrojowe metody leczenia prowadzące do kontaktu krwi z powierzchniami o ujemnym ładunku elektrycznym, takie jak dializa lub hemofiltracja z zastosowaniem niektórych błon o dużej przepuszczalności (np. błon polyakrylonitrylowych) i afereza lipoprotein o małej gęstości z użyciem siarczanu dekstranu, ze względu na zwiększone ryzyko ciężkich reakcji rzekomoanafilaktycznych (patrz punkt 4.3). Jeśli takie leczenie jest konieczne, należy rozważyć użycie innego rodzaju błon do dializy lub zastosowanie leku przeciwnadciśnieniowego z innej grupy terapeutycznej.
- Produkty lecznicze zwiększające ryzyko obrzęku naczynioruchowego Jednoczesne stosowanie inhibitorów ACE i sakubitrylu z walsartanem jest przeciwwskazane, ponieważ zwiększa ryzyko obrzęku naczynioruchowego (patrz punkty 4.3 i 4.4).
Skojarzone leczenie niezalecane - Aliskiren U innych osób niż pacjenci z cukrzycą lub zaburzeniami czynności nerek zwiększa się ryzyko hiperkaliemii, pogorszenia czynności nerek oraz zachorowalności i śmiertelności z przyczyn sercowo- naczyniowych (patrz punkt 4.4).
- Jednoczesne leczenie inhibitorem ACE i antagonistą receptora angiotensyny II Istnieją doniesienia literaturowe, że u pacjentów z jawną chorobą miażdżycową, niewydolnością serca lub z cukrzycą z powikłaniami narządowymi, jednoczesne leczenie inhibitorem ACE i antagonistą receptora angiotensyny II wiąże się z częstszym występowaniem niedociśnienia tętniczego, omdlenia, hiperkaliemii i pogorszenia czynności nerek (w tym ostrej niewydolności nerek) w porównaniu z monoterapią lekiem działającym na układ RAA. Stosowanie podwójnej blokady (np. przez skojarzenie inhibitora ACE z agonistą receptora angiotensyny II) należy ograniczyć do indywidualnie określonych przypadków, ści śle kontrolując czynność nerek, stężenie potasu i ciśnienie tętnicze (patrz punkt 4.4).
- Estramustyna Istnieje ryzyko zwiększonej częstości działań niepożądanych, takich jak obrzęk naczynioruchowy.
- Leki moczopędne oszczędzające potas (spironolakton, triamteren stosowane w monoterapii lub w skojarzeniu), suplementy potasu lub substytuty soli zawierające potas Mimo że stężenie potasu w surowicy zazwyczaj utrzymuje się w granicach normy, u niektórych pacjentów leczonych peryndoprylem może wystąpić hiperkaliemia. Inhibitory ACE zmniejszają utratę potasu spowodowaną działaniem leków moczopędnych. Leki moczopędne oszczędzające potas (np. spironolakton, triamteren lub amiloryd), suplementy potasu lub substytuty soli zawierające potas, mogą prowadzić do istotnego zwiększenia stężenia potasu w surowicy (potencjalnie zagrażającego życiu). Należy również zachować ostrożność podając peryndopryl jednocześnie z innymi lekami zwiększającymi stężenie potasu w surowicy, takimi jak trimetoprym i kotrimoksazol (trimetoprym z sulfametoksazolem), ponieważ wiadomo, że trimetoprym działa jak lek moczopędny oszczędzający potas, taki jak amiloryd. Z tego względu leczenie skojarzone peryndoprylem i wymienionymi wyżej lekami nie jest zalecane. Jeśli leczenie skojarzone jest wskazane ze względu na udokumentowaną hipokaliemię, leki należy stosować ostrożnie i często kontrolować stężenie potasu w surowicy oraz zapis EKG (patrz punkt 4.4). Stosowanie spironolaktonu w niewydolności serca, patrz „Skojarzone leczenie wymagające szczególnej ostrożności”.
Skojarzone leczenie wymagające szczególnej ostrożności
- Leki przeciwcukrzycowe (insulina, doustne leki o działaniu hipoglikemizującym) Badania epidemiologiczne sugerują, że jednoczesne stosowanie inhibitorów ACE i przeciwcukrzycowych produktów leczniczych (insulin, doustnych leków o działaniu hipoglikemizującym) może nasilać działanie zmniejszające stężenie glukozy we krwi z ryzykiem hipoglikemii. Zjawisko to wydaje się bardz iej prawdopodobne w pierwszych tygodniach leczenia skojarzonego i u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek.
- Produkty lecznicze zwiększające ryzyko obrzęku naczynioruchowego Leczenie inhibitorami ACE (np. peryndoprylem) wiąże się z występowaniem obrzęku naczynioruchowego. Jednoczesne stosowanie inhibitorów ACE i racekadotrylu (stosowanego w leczeniu ostrej biegunki), inhibitorów mTOR (np. syrolimusu, ewerolimusu, temsyrolimusu) i gliptyn (linagliptyny, saksagliptyny, sitagliptyny lub wildagliptyny, ze względu na zmniejszenie aktywności dipeptydylopeptydazy IV [DPP-IV] powodowane przez gliptyny) może prowadzić do zwiększenia ryzyka obrzęku naczynioruchowego (patrz punkt 4.4).
- Leki moczopędne nieoszczędzające potasu U pacjentów otrzymujących leki moczopędne, w szczególności pacjentów z hipowolemią i (lub) niedoborem soli, może wystąpić nadmierne zmniejszenie ciśnienia tętniczego po rozpoczęciu terapii inhibitorem ACE. Prawdopodobieństwo działania hipotensyjnego można zmniejszyć przez odstawienie leku moczopędnego, zwiększenie objętości krwi krążącej lub podaż soli przed rozpoczęciem terapii małymi, stopniowo zwiększanymi dawkami peryndoprylu. W nadciśnieniu tętniczym, jeśli wcześniej stosowane leczenie moczopędne mogło spowodować niedobór soli i (lub) płynów, należy albo odstawić lek moczopędny przed rozpoczęciem podawania inhibitora ACE (w tym przypadku możn a ponownie zastosować lek moczopędny nieoszczędzający potasu), albo leczenie inhibitorem ACE należy rozpocząć od małej dawki i stopniowo ją zwiększać.
W zastoinowej niewydolności serca leczonej lekami moczopędnymi leczenie inhibitorem ACE należy rozpocząć od bardzo małej dawki, jeśli to możliwe po zmniejszeniu dawki leku moczopędnego nieoszczędzającego potasu. We wszystkich przypadkach w ciągu pierwszych kilku tygodni leczenia inhibitorem ACE należy kontrolować czynność nerek (stężenie kreatyniny).
- Leki m oczopędne oszczędzające potas (eplerenon, spironolakton) Eplerenon lub spironolakton w dawkach od 12,5 mg do 50 mg na dobę i z małą dawką inhibitora ACE: W leczeniu pacjentów z niewydolnością serca klasy II-IV (wg NYHA) z frakcją wyrzutową <40% i uprzednio leczonych inhibitorami ACE oraz diuretykami pętlowymi, istnieje ryzyko hiperkaliemii potencjalnie zakończonej zgonem, zwłaszcza w przypadku nieprzestrzegania zaleceń dotyczących stosowania takiego połączenia. Przed rozpoczęciem skojarzonego leczenia należy sprawdzić, czy u pacjenta nie występuje hiperkaliemia i zaburzenia czynności nerek. Zaleca się oznaczanie stężenia potasu i kreatyniny we krwi w pierwszym miesiącu leczenia raz w tygodniu, a następnie co miesiąc.
Cyklosporyna Podczas jednoczesnego stosowania inhibitorów ACE i cyklosporyny może wystąpić hiperkaliemia. Zaleca się kontrolowanie stężenia potasu w surowicy.
Heparyna Podczas jednoczesnego stosowania inhibitorów ACE i heparyny może wystąpić hiperkaliemia. Zaleca się kontrolowanie stężenia potasu w surowicy.
Skojarzone leczenie wymagające ostrożności
- Leki przeciwnadciśnieniowe i leki rozszerzające naczynia krwionośne Jednoczesne stosowanie tych leków może nasilać działanie hipotensyjne peryndoprylu. Jednoczesne stosowanie z nitrogliceryną, innymi azotanami lub innymi lekami rozszerzającymi naczynia krwionośne może powodować dalsze zmniejszenie ciśnienia tętniczego.
- Allopurynol, cytostatyki lub leki immunosupresyjne, kortykosteroidy o działaniu ogólnym lub prokainamid Jednoczesne stosowanie z inhibitorami ACE może zwiększać ryzyko leukopenii (patrz punkt 4.4).
- Leki znieczulające Inhibitory ACE mogą nasilać hipotensyjne działanie niektórych środków znieczulających (patrz punkt 4.4).
- Sympatykomimetyki Sympatykomimetyki mogą zmniejszać przeciwnadciśnieniowe działanie inhibitorów ACE.
- Złoto U pacjentów leczonych preparatami złota w iniekcjach (sodu aurotiojabłczan), otrzymujących jednocześnie inhibitor ACE (w tym peryndopryl), rzadko obserwowano objawy podobne do występujących po podaniu azotanów (ang. nitritoid reactions), takie jak zaczerwienienie twarzy, nudności, wymioty i niedociśnienie tętnicze.
Związane z indapamidem:
Skojarzone leczenie wymagające szczególnej ostrożności
- Produkty lecznicze powodujące zaburzenia rytmu serca typu torsade de pointes Ze względu na ryzyko hipokaliemii indapamid należy stosować ostrożnie w skojarzeniu z produktami leczniczymi, które wywołują zaburzenia rytmu serca typu torsade de pointes, takimi, jak leki przeciwarytmiczne klasy IA (chinidyna, hydrochinidyna, dyzopiramid); leki przeciwarytmiczne klasy III (amiodaron, dofetylid, ibutylid, bretylium, sotalol); niektóre neuroleptyki (chloropromazyna, cyjamemazyna, lewomepromazyna, tiorydazyna, trifluoperazyna), benzamidy (amisulpryd, sulpiryd, sultopryd, tiapryd), butyrofenony (droperydol, haloperydol), inne neuroleptyki (pimozyd); inne substancje, takie jak beprydyl, cyzapryd, difemanyl, dożylna erytromycyna, halofantryna, mizolastyna, moksyfloksacyna, pentamidyna, sparfloksacyna, dożylna winkamina, metadon, astemizol, terfenadyna. Należy zapobiegać hipokaliemii i w razie konieczności wyrównywać zaburzenia oraz monitorować odstęp QT.
- Produkty lecznicze zmniejszające stężenie potasu: podawana dożylnie amfoterycyna B, glukokortykoidy i mineralokortykoidy (do stosowania ogólnego), tetrakozaktyd, leki przeczyszczające o działaniu drażniącym Nasilone ryzyko zmniejszenia stężenia potasu (działanie addycyjne). Należy kontrolować stężenie potasu i w razie konieczności je wyrównać, zwłaszcza w przypadkach jednoczesnego stosowania glikozydów naparstnicy. Należy stosować leki przeczyszczające o innym niż drażniący mechanizmie działania.
- Preparaty z naparstnicy Hipokaliemia i (lub) hipomagnezemia nasila toksyczne działanie naparstnicy. Należy uważnie kontrolować stężenie potasu i magnezu oraz zapis EKG i w razie konieczności ponownie ocenić sposób leczenia.
- Allopurynol Jednoczesne stosowanie z indapamidem może zwiększać częstość reakcji nadwrażliwości na allopurynol.
Skojarzone leczenie wymagające ostrożności
- Leki moczopędne oszczędzające potas (amiloryd, spironolakton, triamteren): Chociaż racjonalne skojarzenie tych leków może być korzystne u niektórych pacjentów, nie eliminuje ryzyka hipokaliemii lub hiperkaliemii (zwłaszcza u pacjentów z niewydolnością nerek lub cukrzycą). Należy kontrolować stężenie potasu w osoczu i EKG, a jeśli to konieczne, należy ponownie rozważyć sposób leczenia.
- Metformina Kwasica mleczanowa na skutek działania metforminy może powodować czynnościową niewydolność nerek związaną ze stosowaniem leków moczopędnych, zwłaszcza diuretyków pętlowych. Nie należy stosować metforminy, gdy stężenie kreatyniny w osoczu jest większe niż 15 mg/l (135 μmol/l) u mężczyzn i 12 mg/l (110 μmol/l) u kobiet.
- Środki kontrastujące zawierające jod Odwodnienie spowodowane lekami moczopędnymi stwarza zwiększone ryzyko ostrej niewydolności nerek, zwłaszcza podczas stosowania dużych dawek środków kontrastujących zawierających jod. Przed zastosowaniem środka kontrastującego zawierającego jod trzeba odpowiednio nawodnić pacjenta.
- Sole wapnia Ryzyko zwiększenia stężenia wapnia na skutek zmniejszenia jego wydalania w moczu.
- Cyklosporyna, takrolimus Ryzyko zwiększenia stężenia kreatyniny bez zmiany stężenia cyklosporyny we krwi, nawet przy braku niedoboru wody i elektrolitów.
- Kortykosteroidy, tetrakozaktyd (podanie ogólnoustrojowe) Osłabienie działania przeciwnadciśnieniowego (zatrzymanie soli i wody spowodowane przez kortykosteroidy).
4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację
Ze względu na wpływ poszczególnych składników produktu złożonego na ciążę i karmienie piersią, nie zaleca się stosowania produktu leczniczego Panoprist w pierwszym trymestrze ciąży. Stosowanie produktu leczniczego Panoprist w drugim i trzecim trymestrze ciąży jest przeciwwskazane. Stosowanie produktu leczniczego Panoprist w okresie karmienia piersią jest przeciwwskazane, dlatego po ocenie znaczenia leczenia dla matki należy podjąć decyzję, czy przerwać karmienie piersią, czy odstawić produkt leczniczy Panoprist.
Ciąża
Związane z peryndoprylem
Nie zaleca się stosowania inhibitorów ACE w pierwszym trymestrze ciąży (patrz punkt 4.4). Stosowanie inhibitorów ACE w drugim i trzecim trymestrze ciąży jest przeciwwskazane (patrz punkty 4.3 i 4.4).
Dane epidemiologiczne odnoszące się do ryzyka działania teratogennego w przypadku narażenia na inhibitory ACE podczas pierwszego trymestru ciąży nie są rozstrzygające; nie można jednak wykluczyć niewielkiego zwiększenia ryzyka. Z wyjątkiem konieczności kontynuowania leczenia inhibitorem ACE, u pacjentek planujących ciążę należy zastosować alternatywne leczenie przeciwnadciśnieniowe, o ustalonym profilu bezpieczeństwa stosowania w ciąży. W razie stwierdzenia ciąży należy natychmiast przerwać podawanie inhibitora ACE i, jeśli to wskazane, rozpocząć leczenie alternatywne. Narażenie na inhibitor ACE w drugim i trzecim trymestrze ciąży powoduje toksyczne działanie na ludzki płód (pogorszenie czynności nerek, małowodzie, opóźnienie kostnienia czaszki) i noworodka (niewydolność nerek, niedociśnienie tętnicze, hiperkaliemia), patrz punkt 5.3. Jeśli narażenie na inhibitor ACE wystąpiło od drugiego trymestru ciąży, zaleca się badanie ultrasonograficzne czaszki i czynności nerek. Niemowlęta, których matki przyjmowały inhibitory ACE, należy ściśle obserwować ze względu na możliwość wystąpienia niedociśnienia (patrz także punkt 4.3 i 4.4).
Związane z indapamidem Nie ma danych lub istnieją ograniczone dane (dotyczące mniej niż 300 kobiet w ciąży) odnośnie stosowania indapamidu u kobiet w ciąży.
Długotrwałe narażenie na tiazydowe leki moczopędne w trzecim trymestrze ciąży może spowodować zmniejszenie objętości osocza u matki, a także łożyskowo-płodowego przepływu krwi, co może powodować niedokrwienie płodowo-łożyskowe i opóźnienie rozwoju płodu.
Badania na zwierzętach nie wskazują na bezpośredni lub pośredni szkodliwy wpływ na reprodukcję (patrz punkt 5.3).
Dla zachowania ostrożności zaleca się unikanie stosowania indapamidu podczas ciąży.
Karmienie piersią
Stosowanie produktu leczniczego Panoprist w okresie karmienia piersią jest przeciwwskazane.
Związane z peryndoprylem
Nie zaleca się stosowania peryndoprylu w okresie karmienia piersią ze względu na brak dostępnych informacji dotyczących takiego stosowania. U kobiet karmiących piersią preferowane jest alternatywne leczenie, o lepiej określonym profilu bezpieczeństwa stosowania w okresie karmienia piersią, zwłaszcza karmienia noworodków lub wcześniaków.
Związane z indapamidem
Brak wystarczających danych dotyczących przenikania indapamidu i (lub) jego metabolitów do mleka kobiecego. Może wystąpić nadwrażliwość na pochodne sulfonamidów i hipokaliemia. Nie można wykluczyć ryzyka dla noworodków i (lub) niemowląt. Indapamid jest bardzo zbliżony do tiazydowych leków moczopędnych, których stosowanie w okresie karmienia piersią powoduje zmniejszenie, a nawet zahamowanie wydzielania mleka.
Stosowanie indapamidu w okresie karmienia piersią jest przeciwwskazane.
Płod ność
Związane z peryndoprylem i indapamidem
Badania toksycznego wpływu na reprodukcję nie wykazały skutków działania na płodność samic i samców szczura (patrz punkt 5.3). Nie należy spodziewać się wpływu na płodność u ludzi.
4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn
Związane z peryndoprylem, indapamidem i produktem leczniczym Panoprist
Żadna z tych dwóch substancji czynnych, osobno lub zawartych łącznie w produkcie leczniczym Panoprist nie wpływają na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn, ale u niektórych pacjentów mogą wystąpić reakcje wynikające z niskiego ciśnienia tętniczego, zwłaszcza na początku leczenia lub podczas jednoczesnego stosowania z innym lekiem przeciwnadciśnieniowym. Na skutek tego zaburzona może być zdolność prowadzenia pojazdów lub obsługiwania maszyn.
4.8 Działania niepożądane
Podsumowanie profilu bezpieczeństwa Peryndopryl hamuje oś renina-angiotensyna-aldosteron i może zmniejszać utratę potasu wywołaną przez indapamid. U 2% pacjentów leczonych peryndoprylem z indapamidem występuje hipokaliemia (stężenie potasu <3,4 mmol/l).
Najczęściej obserwowane i zgłaszane działania niepożądane: - po podaniu peryndoprylu: zawroty głowy pochodzenia ośrodkowego, bóle głowy, parestezje, zaburzenie smaku, zaburzenia widzenia, zawroty głowy pochodzenia obwodowego, szumy uszne, niedociśnienie tętnicze, kaszel, duszność, ból brzucha, zaparcie, niestrawność, biegunka, nudności, wymioty, świąd, wysypka, kurcze mięśni i astenia.
- po podaniu indapamidu: hipokaliemia, reakcje nadwrażliwości, głównie skórne, u osób ze skłonnością do reakcji alergicznych i astmatycznych oraz wysypek plamkowo-grudkowych.
Tabelaryczny wykaz działań niepożądanych Podczas badań klinicznych i (lub) po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu obserwowano następujące działania niepożądane, których częstość określono następująco: bardzo często (≥1/10), często (≥1/100 do <1/10), niezbyt często (≥1/1000 do <1/100), rzadko (≥1/10 000 do <1/1000), bardzo rzadko (<1/10 000), częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych).
Klasyfikacja układów i narządów MedDRA Działania niepożądane Częstość Peryndopryl Indapamid Zakażenia i zarażenia pasożytnicze Zapalenie błony śluzowej nosa Bardzo rzadko - Zaburzenia krwi i układu chłonnego Eozynofilia Niezbyt często* - Agranulocytoza (patrz punkt 4.4) Bardzo rzadko Bardzo rzadko Niedokrwistość aplastyczna - Bardzo rzadko Pancytopenia Bardzo rzadko - Leukopenia Bardzo rzadko Bardzo rzadko Neutropenia (patrz punkt 4.4) Bardzo rzadko - Niedokrwistość hemolityczna Bardzo rzadko Bardzo rzadko Małopłytkowość (patrz punkt 4.4) Bardzo rzadko Bardzo rzadko Zaburzenia układu immunologicznego Nadwrażliwość (reakcje, głównie skórne, u pacjentów ze skłonnością do reakcji alergicznych i astmatycznych) - Często Zaburzenia endokrynologiczne Zespół niewłaściwego wydzielania hormonu antydiuretycznego (SIADH) Rzadko - Zaburzenia metabolizmu Hipoglikemia (patrz punkty 4.4 i 4.5) Niezbyt często* - Hiperkaliemia, przemijająca po Niezbyt często* - i odżywiania przerwaniu leczenia (patrz punkt 4.4) Hiponatremia (patrz punkt 4.4) Niezbyt często* Niezbyt często Hiperkalcemia - Bardzo rzadko Hipokaliemia (patrz punkt 4.4) - Często Hipochloremia - Rzadko Hipomagnezemia - Rzadko Zaburzenia psychiczne Zmiany nastroju Niezbyt często - Zaburzenia snu Niezbyt często - Splątanie Bardzo rzadko - Depresja Niezbyt często - Zaburzenia układu nerwowego Zawroty głowy pochodzenia ośrodkowego Często - Ból głowy Często Rzadko Parestezje Często Rzadko Zaburzenia smaku Często - Senność Niezbyt często* - Omdlenie Niezbyt często* Nieznana Udar, prawdopodobnie wtórny do znacznego niedociśnienia u pacjentów z grupy dużego ryzyka (patrz punkt 4.4) Bardzo rzadko - Możliwe wystąpienie encefalopatii wątrobowej w przypadku niewydolności wątroby (patrz punkty
4.3 i 4.4)
- Nieznana Zaburzenia oka Zaburzenia widzenia Często Nieznana Krótkowzroczność (patrz punkt 4.4) - Nieznana Niewyraźne widzenie - Nieznana Nadmierne nagromadzenie płynu między naczyniówką a twardówką (patrz punkt 4.4) - Nieznana Jaskra zamkniętego kąta (patrz punkt 4.4.) - Nieznana Zaburzenia ucha i błędnika Zawroty głowy pochodzenia obwodowego Często Rzadko Szumy uszne Często - Zaburzenia serca Kołatanie serca Niezbyt często* - Tachykardia Niezbyt często* - Dławica piersiowa (patrz punkt 4.4) Bardzo rzadko - Zaburzenia rytmu serca (w tym bradykardia, tachykardia komorowa, migotanie przedsionków) Bardzo rzadko Bardzo rzadko Zawał mięśnia sercowego, prawdopodobnie wtórny do znacznego niedociśnienia u pacjentów z grupy dużego ryzyka (patrz punkt 4.4) Bardzo rzadko - Zaburzenia rytmu serca typu torsade de pointes (potencjalnie zakończone zgonem), patrz punkty 4.4 i 4.5 - Nieznana Zaburzenia naczyniowe Niedociśnienie tętnicze (i objawy związane z niedociśnieniem), patrz punkt 4.4 Często Bardzo rzadko Zapalenie naczyń krwionośnych Niezbyt często* - Nagłe zaczerwienienie twarzy i szyi Rzadko - Objaw Raynauda Nieznana Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia Kaszel (patrz punkt 4.4) Często - Duszność Często - Skurcz oskrzeli Niezbyt często - Eozynofilowe zapalenie płuc Bardzo rzadko - Zaburzenia żołądka i jelit Ból brzucha Często - Zaparcie Często Rzadko Biegunka Często - Niestrawność Często - Nudności Często Rzadko Wymioty Często Niezbyt często Suchość błony śluzowej jamy ustnej Niezbyt często Rzadko Zapalenie trzustki Bardzo rzadko Bardzo rzadko Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych Zapalenie wątroby (patrz punkt 4.4) Bardzo rzadko Nieznana Zaburzenia czynności wątroby - Bardzo rzadko Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Świąd Często - Wysypka Często - Wysypka plamkowo-grudkowa - Często Pokrzywka (patrz punkt 4.4) Niezbyt często Bardzo rzadko Obrzęk naczynioruchowy (patrz punkt 4.4) Niezbyt często Bardzo rzadko Plamica - Niezbyt często Nadmierne pocenie się Niezbyt często - Reakcja nadwrażliwości na światło Niezbyt często* Nieznana Pemfigoid Niezbyt często* - Nasilenie łuszczycy Rzadko* - Rumień wielopostaciowy Bardzo rzadko - Toksyczna nekroliza naskórka [zespół Lyella] - Bardzo rzadko Zespół Stevensa-Johnsona - Bardzo rzadko Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej Kurcze mięśni Często - Możliwe nasilenie istniejącego wcześniej ostrego uogólnionego tocznia rumieniowatego - Nieznana Ból stawów Niezbyt często* - Ból mięśni Niezbyt często* - Zaburzenia nerek i dróg moczowych Niewydolność nerek Niezbyt często - Bezmocz lub skąpomocz Rzadko - Ostra niewydolność nerek Rzadko Bardzo rzadko Zaburzenia układu rozrodczego i piersi Zaburzenia wzwodu Niezbyt często Niezbyt często Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania Astenia Często - Ból w klatce piersiowej Niezbyt często* - Złe samopoczucie Niezbyt często* - Obrzęki obwodowe Niezbyt często* - Gorączka Niezbyt często* - Zmęczenie - Rzadko Badania diagnostyczne Zwiększenie stężenia mocznika we krwi Niezbyt często* - Zwiększenie stężenia kreatyniny we krwi Niezbyt często* - Zwiększenie stężenia bilirubiny we krwi Rzadko - Zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych Rzadko Nieznana Zmniejszenie stężenia hemoglobiny Bardzo rzadko - i wartości hematokrytu (patrz punkt 4.4) Zwiększenie stężenia glukozy we krwi - Nieznana Zwiększenie stężenia kwasu moczowego we krwi - Nieznana Wydłużenie odstępu QT w elektrokardiogramie (patrz punkty4.4 i 4.5)
- Nieznana Urazy, zatrucia i powikłania po zabiegach Upadki Niezbyt często* - * Częstość działań niepożądanych zgłoszonych w spontanicznych raportach określona w badaniach klinicznychZgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych: Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa Tel.: + 48 22 49 21 301, Faks: + 48 22 49 21 309, strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
4.9 Przedawkowanie
Objawy Najbardziej prawdopodobnym działaniem niepożądanym po przedawkowaniu jest niedociśnienie tętnicze, niekiedy z nudnościami, wymiotami, bolesnymi kurczami mięśni, zawrotami głowy, sennością, stanem splątania, skąpomoczem, który może postępować do bezmoczu (na skutek hipowolemii). Mogą wystąpić zaburzenia gospodarki wodno-elektrolitowej (małe stężenie sodu, małe stężenie potasu).
Postępowanie Pierwsze czynności, jakie należy podjąć, to działania mające na celu szybką eliminację przyjętego produktu (produktów), takie jak płukanie żołądka i (lub) podanie węgla aktywnego, a następnie w wyspecjalizowanym ośrodku uzupełnić płyny i przywrócić równowagę elektrolitową. W razie znacznego niedociśnienia tętniczego pacjenta należy ułożyć na plecach, z głową ułożoną niżej. W razie konieczności należy podać izotoniczny roztwór chlorku sodu w infuzji dożylnej lub w inny sposób uzupełnić płyny. Peryndoprylat, czynny metabolit peryndoprylu, moż na usunąć metodą dializy (patrz punkt 5.2).
5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE
5.1 Właściwości farmakodynamiczne
Grupa farmakoterapeutyczna: leki działające na układ renina-angiotensyna, peryndopryl w połączeniu z lekami moczopędnymi Kod ATC: C09BA04
Panoprist jest produktem złożonym peryndoprylu z erbuminą (inhibitora konwertazy angiotensyny) i indapamidu (chlorosulfonamidowego leku moczopędnego). Na jego właś ciwości farmakologiczne składają się właściwości każdej z substancji czynnych osobno, uzupełnione o działanie addycyjne tych substancji stosowanych w skojarzeniu.
Mechanizm działania
Związany z produktem leczniczym Panoprist
Panoprist wykazuje synergistyczne działanie przeciwnadciśnieniowe dwóch swoich składników.
Związany z peryndoprylem
Peryndopryl jest inhibitorem konwertazy angiotensyny (ACE), przekształcającym angiotensynę I do substancji powodującej skurcz naczyń krwionośnych - angiotensyny II. Ponadto enzym ten stymuluje wydzielanie aldosteronu w korze nadnerczy i stymuluje rozkład bradykininy (substancji rozszerzającej naczynia krwionośne) do nieczynnych heptapeptydów. Powoduje to: zmniejszenie wydzielania aldosteronu, zwiększenie aktywności reninowej osocza na skutek wyeliminowania ujemnego sprzężenia zwrotnego spowodowanego przez aldosteron, zmniejszenie oporu obwodowego, zwłaszcza w łożysku naczyniowym mięśni i w nerkach, bez jednoczesnego zatrzymania sodu i wody lub odruchowej tachykardii podczas przewlekłego leczenia.
Działanie przeciwnadciśnieniowe peryndoprylu występuje również u pacjentów z małym lub prawidłowym stężeniem reniny.
Peryndopryl działa za pośrednictwem swojego czynnego metabolitu, peryndoprylatu. Inne metabolity są nieczynne. Peryndopryl zmniejsza pracę mięśnia sercowego przez: działanie rozszerzające naczynia żylne, prawdopodobnie na drodze zmian metabolizmu prostaglandyn (zmniejsza obciążenie wstępne), zmniejszenie oporu obwodowego (zmniejsza obciążenie następcze).
Badania przeprowadzone u chorych z niewydolnością serca wykazały: zmniejszenie ciśnienia napełniania lewej i prawej komory, zmniejszenie całkowitego oporu obwodowego, zwiększenie pojemności minutowej serca i poprawę wskaźnika sercowego, zwiększenie regionalnych przepływów przez mięśnie. Poprawie ulegały również wyniki testu wysiłkowego.
Związany z indapamidem
Indapamid jest pochodną sulfonamidową z pierścieniem indolowym, farmakologicznie zbliżoną do tiazydowych leków moczopędnych. Indapamid hamuje wchłanianie zwrotne sodu w części korowej nerek. Powoduje to zwiększenie wydzielania w moczu sodu i chlorków oraz w mniejszym stopniu potasu i magnezu, w wyniku tego zwiększenie objętości wydalanego moczu i działanie przeciwnadciśnieniowe.
Działania farmakodynamiczne
Związane z peryndoprylem z indapamidem
U pacjentów z nadciśnieniem tętniczym, niezależnie od ich wieku, peryndopryl z indapamidem wywiera zależne od dawki działanie przeciwnadciśnieniowe, zmniejszając zarówno ciśnienie skurczowe, jak i rozkurczowe, w pozycji leżącej i stojącej. Działanie to utrzymuje się przez zjawiska tachyfilaksji. Zakończenie leczenia nie powoduje efektu „z odbicia". Jednoczesne podawanie peryndoprylu i indapamidu w przebiegu badań klinicznych powodowało działanie przeciwnadciśnieniowe o charakterze synergicznym w porównaniu do działania każdej z substancji czynnych osobno. Nie badano wpływu połączenia peryndoprylu z indapamidem w małej dawce 2,5 mg/0,625 mg na zachorowalność i śmiertelność z przyczyn sercowo-naczyniowych.
W wieloośrodkowym, randomizowanym, z podwójnie ślepą próbą i aktywną kontrolą badaniu PIC XEL (ang. Perindopril/Indapamide in a double-blind Controlled study versus Enalapril in Left ventricular hypertrophy) oceniano echokardiograficznie wpływ produktu złożonego zawierającego peryndopryl z indapamidem na redukcję przerostu lewej komory serca (LVH) w stosunku do enalaprylu w monoterapii.
W badaniu PICXEL pacjentów z nadciśnieniem tętniczym i przerostem lewej komory (definiowanym jako indeks masy mięśnia lewej komory, LVMI, >120 g/m 2
2
przydzielono losowo do grupy otrzymującej peryndopryl z indapamidem w dawce 2 mg+0,625 mg lub do grupy otrzymującej enalapryl w dawce 10 mg raz na dobę przez 1 rok. Dawkę zwiększano w zależności od kontroli ciśnienia tętniczego do 8 mg peryndoprylu i 2,5 mg indapamidu lub 40 mg enalaprylu raz na dobę. Wyjściową dawkę 2 mg peryndoprylu + 0,625 mg indapamidu otrzymywało tylko 34% pacjentów (wobec 20% dla 10 mg enalaprylu). Na końcu badania wartość LVMI zmniejszyła się znacząco bardziej w grupie leczonej peryndoprylem z indapamidem (-10,1 g/m 2 ) niż w grupie leczonej enalaprylem (-1,1 g/m 2 ) w całej populacji pacjentów poddanych randomizacji. Różnice w zmianie wartości LVMI między grupami wyniosła -8,3 (95% CI (-11,5,-5,0), p <0,0001).
Powyższe wyniki w odniesieniu do wartości LVMI uzyskano stosując większe dawki peryndoprylu z indapamidem niż dawki zawarte w tabletkach Panoprist 2 mg+0,625 mg i 4 mg+1,25 mg.
W odniesieniu do ciśnienia tętniczego, oszacowane średnie różnice między grupami w populacji poddanej randomizacji wynosiły -5,8 mmHg (95% CI (-7,9,-3,7), p <0,0001) dla ciśnienia skurczowego oraz -2.3 mmHg (95% CI (-3,6,-0,9), p=0,0004) dla ciśnienia rozkurczowego, na korzyść grupy leczonej peryndoprylem z indapamidem.
Związane z peryndoprylem
Peryndopryl jest skuteczny we wszystkich stopniach nadciśnienia tętniczego: łagodnym do umiarkowanego lub ciężkim. Zmniejszenie ciśnienia tętniczego skurczowego i rozkurczowego obserwuje się w pozycji leżącej i stojącej. Działanie przeciwnadciśnieniowe po podaniu pojedynczej dawki jest największe po upływie 4 do Po 24 godzinach 80% aktywności enzymu konwertującego jest nadal zablokowane. U pacjentów odpowiadających na leczenie ciśnienie tętnicze krwi normalizuje się po jednym miesiącu i utrzymuje się; nie występuje tachyfilaksja. Po zaprzestaniu leczenia nie obserwuje się nadciśnienia „z odbicia". Peryndopryl ma właściwości rozszerzające naczynia, przywraca elastyczność głównych pni tętniczych, koryguje histomorfometryczne zmiany w tętnicach oporowych i zmniejsza przerost lewej komory serca. Dodanie, w razie potrzeby, tiazydowego leku moczopędnego prowadzi do addytywnego efektu synergicznego. Skojarzenie inhibitora konwertazy angiotensyny z tiazydowym lekiem moczopędnym zmniejsza ryzyko hipokaliemii związanej z samym lekiem moczopędnym.
Dane z badań klinicznych dotyczących pod wójnej blokady układu renina-angiotensyna-aldosteron (RAA) W dwóch dużych, randomizowanych i kontrolowanych badaniach (ONTARGET [ONgoing Telmisartan Alone and in combination with Ramipril Global Endpoint Trial] i VA NEPHRON-D [The Veterans Affairs Nephropathy in Diabetes]) oceniano jednoczesne stosowanie inhibitora ACE i antagonisty receptora angiotensyny II. W badaniu ONTARGET uczestniczyli pacjenci z chorobą sercowo-naczyniową lub chorobą naczyniową mózgu w wywiadzie albo z cukrzycą typu 2 i z potwierdzonymi uszkodzeniami narządowymi, zaś w badaniu VA NEPHRON-D pacjenci z cukrzycą typu 2 i nefropatią cukrzycową. Badania nie wykazały znacząco korzystnego wpływu na nerki i (lub) układ sercowo-naczyniowy ani na śmiertelność pacjentów, ale ryzyko hiperkaliemii, ostrego uszkodzenia nerek i (lub) niedociśnienia tętniczego było większe niż po zastosowaniu monoterapii. Ze względu na zbliżone właściwości farmakodynamiczne powyższe wyniki odnoszą się również do innych inhibitorów ACE i antagonistów receptora angiotensyny II. Inhibitorów ACE i antagonistów receptora angiotensyny II nie należy stosować jednocześnie u pacjentów z nefropatią cukrzycową. Badanie ALTITUDE (Aliskiren Trial in Type 2 Diabetes Using Cardiovascular and Renal Disease Endpoints) miało na celu określenie korzyści z dodania aliskirenu do standardowej terapii inhibitorem ACE lub antagonistą receptora angiotensyny II u pacjentów z cukrzycą typu 2 i przewlekłą chorobą nerek, chorobą sercowo-naczyniową lub obiema chorobami. Badanie zakończono wcześniej ze względu na zwiększone ryzyko niepożądanego wyniku terapii. Zarówno liczba przypadków zgonu z przyczyn sercowo-naczyniowych i udaru mózgu, jak i częstość ocenianych działań niepożądanych i ciężkich działań niepożądanych (hiperkaliemia, niedociśnienie tętnicze i zaburzenia czynności nerek) były większe w grupie otrzymującej aliskiren niż w grupie placebo.
Związane z indapamidem
Indapamid stosowany w monoterapii wykazuje działanie przeciwnadciśnieniowe, które utrzymuje się przez 24 godziny. Działanie to występuje przy dawkach, przy których indapamid wywiera znikome działanie moczopędne. Działanie przeciwnadciśnieniowe indapamidu jest proporcjonalne do poprawy podatności tętnic oraz zmniejszenia całkowitego i tętniczkowego oporu naczyń obwodowych. Indapamid zmniejsza przerost lewej komory serca. Zwiększenie dawki tiazydowego lub tiazydopodobnego leku moczopędnego nie zwiększa działania przeciwnadciśnieniowego, osiąga ono plateau, natomiast nasilają się działania niepożądane. Jeśli leczenie nie jest skuteczne, nie należy zwiększać dawki. Ponadto wykazano, że w krótko-, średnio- i długotrwałym leczeniu pacjentów z nadciśnieniem tętniczym indapamid: nie wpływa na gospodarkę lipidową: triglicerydy, cholesterol LDL i HDL, nie wpływa na gospodarkę węglowodanową, nawet u pacjentów z cukrzycą i nadciśnieniem tętniczym.
Dzieci i młodzież Dane dotyczące stosowania peryndoprylu z indapamidem u dzieci nie są dostępne.
5.2 Właściwości farmakokinetyczne
Związane z peryndoprylem z indapamidem
Skojarzone podawanie peryndoprylu i indapamidu nie zmienia ich właściwości farmakokinetycznych w porównaniu do sytuacji, gdy podawane są osobno.
Związane z peryndoprylem
Wchłanianie i biodostępność Peryndopryl jest szybko wchłaniany po podaniu doustnym i osiąga maksymalne stężenie w ciągu Spożycie pokarmu zmniejsza ilość powstającego peryndoprylatu, dlatego erbuminę peryndoprylu należy podawać doustnie w pojedynczej dawce przyjmowanej rano, przed posiłkiem.
Dystrybucja Objętość dystrybucji dla niezwiązanego peryndoprylatu wynosi około 0,2 l/kg. Peryndoprylat wiąże się z białkami osocza w 20% (głównie z konwertazą angiotensyny), w stopniu zależnym od stężenia.
Metabolizm Peryndopryl jest prekursorem leku. 27% podanej dawki peryndoprylu dociera do krwiobiegu w postaci czynnego metabolitu, peryndoprylatu. Poza czynnym metabolitem peryndopryl przekształcany jest do
Wydalanie Peryndoprylat wydalany jest w moczu, a końcowy okres półtrwania niezwiązanej frakcji wynosi około
Liniowość/nieliniowość Wykazano liniową zależność między dawką peryndoprylu a jego stężeniem w osoczu.
Szczególne grupy pacjentów
Pacjenci w podeszłym wieku Wydalanie peryndoprylatu jest zmniejszone u pacjentów w podeszłym wieku oraz pacjentów z niewydolnością serca lub nerek.
Zaburzenia czynności nerek U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek dawkę należy dostosować do stopnia ich niewydolności (klirensu kreatyniny).
Dializoterapia Klirens peryndoprylatu podczas dializy wynosi 70 ml/min.
Marskość wątroby Kinetyka peryndoprylu u pacjentów z marskością wątroby jest zmieniona: klirens wątrobowy macierzystej substancji jest zmniejszony o połowę, chociaż ilość powstającego peryndoprylatu nie zmniejsza się. Z tego względu modyfikacja dawki nie jest konieczna (patrz punkty 4.2 i 4.4).
Związane z indapamidem
Wchłanianie Indapamid jest szybko i całkowicie wchłaniany z przewodu pokarmowego. U ludzi maksymalne stężenie w osoczu występuje po około 1 godziny od podania doustnego.
Dystrybucja Stopień wiązania z białkami osocza wynosi 79%.
Metabolizm i wydalanie Okres półtrwania w fazie eliminacji wynosi od 14 do 24 godzin (średnio 18 godzin). Podanie wielokrotne nie prowadzi do kumulacji. Indapamid jest wydalany głównie w moczu (70% dawki) oraz z kałem (22% dawki) w postaci nieczynnych metabolitów.
Szczególne grupy pacjentów
Zaburzenia czynności nerek Farmakokinetyka nie zmienia się u pacjentów z niewydolnością nerek.
5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie
Toksyczność peryndoprylu z indapamidem jest nieznacznie większa niż toksyczność jego składników. Nie wydaje się, aby objawy dotyczące nerek były bardziej nasilone u szczurów. Jednak produkt złożony wywołuje działania toksyczne na przewód pokarmowy u psów, a u szczurów nasilone objawy toksyczności u matek (w porównaniu do samego peryndoprylu). Niemniej wykazano, że te działania niepożądane występują przy dawk ach odpowiadających bardzo szerokiemu marginesowi bezpieczeństwa w porównaniu ze stosowaną dawką terapeutyczną. Badania niekliniczne przeprowadzone osobno dla peryndoprylu i indapamidu nie wykazały działania genotoksycznego lub rakotwórczego. Badania toksycznego wpływu na rozród nie wykazały działania embriotoksycznego, ani teratogennego, nie stwierdzono także zaburzeń płodności.
6. DANE FARMACEUTYCZNE
6.1 Wykaz substancji pomocniczych
Hydroksypropylobetadeks Laktoza jednowodna Powidon K25 Celuloza mikrokrystaliczna krzemowana Krzemionka koloidalna uwodniona/Krzemionka koloidalna bezwodna Magnezu stearynian
6.2 Niezgodności farmaceutyczne
Nie dotyczy.
6.3 Okres ważn ości
6.4 Specjalne środki ostrożności p odczas przechowywania
Nie przechowywać w temperaturze powyżej 30°C. Przechowywać w oryginalnym opakowaniu w celu ochrony przed światłem i wilgocią.
6.5 Rodzaj i zawartość opakowania
Tabletki są pakowane w blistry z folii Aluminium/Aluminium i umieszczone w tekturowym pudełku.
Opakowania zawierają
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania produktu leczniczego
Wszelkie niewykorzystane pozostałości produktu leczniczego należy usunąć zgodnie z lokalnymi wymaganiami.
7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA DOPUSZCZENIE
DO OBROTUSandoz GmbH Biochemiestrasse 10
8. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
Pozwolenie nr 17683
9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIAData wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 20.01.2011 r. Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 30.07.2018 r.
10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU
CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO28.03.2022 r.